ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΕΥΡΩΣΤΙΝΗΣ ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ... βουλευτή. Νέοι παράγοντες

Transcript

1 HIΔΙΩΤΕΥΣΗ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΕΥΡΩΣΤΙΝΗΣ 04 ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2014 ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ Αυτοψία Αποθήκες Φραντζή / πίσω από τους τσίγκους (σελ. 8-9) του Κώστα Τσούγκου Ευρωστίνη Στο έλεος του τυφώνα Κ (σελ. 3) του Ανδρέα Ζάρρου Τοπικό πρόγραμμα Το τόξο του Κορινθιακού (σελ. 5) του Γιάννη Μπούρμπουλα Free camping (σελ. 5) της Γιούλης Καλοφωλιά Οδοιπορικό Πελλήνη - Ζούγρα - Πελλήνη (σελ. 6) του Ηλία Μπαρμπίκα Μαύρες σημαίες Συκιά: Εμείς θα τους αλλάξουμε τα φώτα (σελ. 7) του Τάκη Κίσσα Λυκοποριά- Λυγιά: Οι εξέδρες τους έφταιξαν (σελ. 7) του Σπύρου Ζαφειρόπουλου Συνέντευξη Χαράλαμπος Κασίμης: Το έδαφος είναι έτοιμο για αλλαγές (σελ. 16) στον Ανδρέα Ζάρρο Μαρτυρικά χωριά Ζεμενό (σελ. 10) του Χρήστου Χατούπη Άνω Πιτσά (σελ. 10) της Σωτηρίας Δημοπούλου Ρεπορτάζ Μαθήματα αλληλεγγύης (σελ. 11) της Έμυς Μπέτζελου Φύση Δασοκτόνος νόμος (σελ. 14) της Λίτσας Βαρβιτσιώτη Αυτός ο κόσμος δεν δύει συμπ τ ω μ α τ ι κ ά. Τον διώχνουν τα προβλήματα που έχει συσσωρεύσει στον τόπο. Η ερημοποίηση των χωριών, του Δερβενίου και του άλλοτε κραταιού Ξυλοκάστρου είναι ραγδαία και ανεξέλεγκτη πια. Η καθίζηση της τοπικής αγοράς, η ανεργία, ένα στρεβλό μοντέλο διακυβέρνησης που άφησε μονάχα τσιμέντο, ακαλαίσθητα και ημιτελή έργα, οικονομική δυσπραγία και απαισιοδοξία. Ένα μοντέλο που σβήνει, ανεξαρτήτως προσώπων, για δύο ακόμη λόγους. Από τη μία τα κονδύλια που τροφοδοτούσαν τους τοπικούς κομματικούς μηχανισμούς εξουσίας και τις πελατειακές τους σχέσεις στερεύουν, κι από την άλλη συμπαρασύρεται από την απαξίωση και την παταγώδη πτώση του ευρύτερου πολιτικού συστήματος. Την ώρα της κατάρρευσης όλου αυτού του σαθρού οικοδομήματος, εμείς δεν πρέπει τοπικά να το κηρύξουμε διατηρητέο και να το αναστηλώσουμε. Οι εποχές έχουν ανάγκη αλλαγές συθέμελες, όχι αναπαλαιώσεις. Μερικοί νομίζουν ότι μπορούν να εξωραΐσουν αυτό το σύστημα και τους μηχανισμούς του πραγματοποιώντας μιαν απλή αλλαγή φρουράς. Νεότερα -και υποτίθεται άφθαρτα- πρόσωπα ή παλιοί και έμπειροι με άλλη σύνθεση. Νέες συσκευασίες αλλά με ίδια συνταγή: Απουσία προγραμματισμού, προνομιακές σχέσεις με τα κέντρα εξουσίας και με ιδιώτες, πίστη στον Καλλικράτη και στα μνημόνια, υποταγή στον κάθε Σαμαρά, στον κάθε Μιχελάκη, στον κάθε Τατούλη, στον κάθε τοπικό βουλευτή. Νέοι παράγοντες στη θέση των παλιών, με το σκεπτικό ότι αυτοί θα τα κάνουν καλύτερα, κι εσύ θα συνεχίσεις να κάθεσαι σπίτι περιμένοντας delivery την ευημερία. Ψεύτικα χτυπήματα στην πλάτη, κηδείες, μνημόσυνα, ψεύτικα χαμόγελα, ψεύτικες υποσχέσεις. Αυτό το έργο όμως δεν πρέπει να το ξαναδούμε. Η σταυροφορία που έγινε στο Ξυλόκαστρο το 2002 για να φύγει ο Σκούρας και είχε ως κατάληξη το σημερινό καθεστώς Κλαδούχου είναι ένα μεγάλο πολιτικό μάθημα που μας δείχνει ότι δεν φτάνει ν αλλάζουμε μόνο τα πρόσωπα. Πρέπει ν αλλάξουν οι πολιτικές για να δούμε άσπρη μέρα και για να μην τρέχουμε πάλι μετά από καμιά δεκαριά ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ... Ο παλιός κόσμος της τοπικής εξουσίας απέρχεται, δύει. Ας μην τον αναγεννήσουμε μεταλλάσσοντας το χθες και αλλάζοντας στο κάδρο μόνο τα πρόσωπα. χρόνια να διώξουμε έναν άλλον πρώην «μεσσία». Τώρα που το καθεστώς Κλαδούχου διαλύεται στα εξ ων συνετέθη, ας μην κάνουμε τα ίδια λάθη. Η διέξοδος υπάρχει και είναι η παρέμβαση των πολιτών, που θα δώσει όραμα και ελπίδα, που θα εμπνεύσει ένα νέο τοπικό σύμφωνο ανάπτυξης και αλληλεγγύης. Με μια λέξη η Συμπολιτεία, που έτοιμη από καιρό έχει βάλει μπρος το δικό της πρόγραμμα για την περιοχή, το ΣΧΕΔΙΟ Α. Που βρισκόταν πάντα εδώ με προτάσεις, με συνεχείς παρεμβάσεις για την τοπική αγορά, την αγροτική οικονομία, για ένα μοντέλο ήπιας ανάπτυξης στην κλίμακα του τόπου και της παράδοσης. Με δράσεις αντίστασης στα μνημόνια, με δράσεις αλληλεγγύης και πολιτισμού όλη την τετραετία, και όχι στο παρά πέντε των εκλογών. Με συνέπεια λόγων και έργων, χωρίς καιροσκοπισμούς, και με σαφή προτάγματα και στόχους. Η Συμπολιτεία που μεγαλώνει, που διευρύνεται, που προτάσσει τη συμμετοχή και την αγωνιστική διάθεση, την έμπρακτη απόρριψη του Καλλικράτη και των μνημονίων και, πάνω απ όλα, ένα μεστό πρόγραμμα για τον τόπο, η επεξεργασία του οποίου βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη με συμμετοχή των ίδιων των δημοτών και των τοπικών φορέων. Μια «βιολογική» πολιτική πρόταση για το αύριο του τόπου, και όχι μια μεταλλαγμένη εκδοχή του χθες.

2 2 ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ Μαρτυρίες Ώρα Τρικάλων Αποσπερού Αερογέφυρα για λίγα κυδώνια Έχουμε στο χωριό μια κυδωνιά και καμαρώνουμε όλο το καλοκαίρι τα φρούτα της να μεγαλώνουν. Έχουν όμως την κακή συνήθεια να ωριμάζουν Οκτώβρη μήνα που απουσιάζουμε. Κακό τάιμινγκ. Τις προάλλες, ωστόσο, βλέπω στο facebook τον φίλο μου τον Βασίλη, που έχει σπίτι στη Μεσαία, να έχει δημοσιεύσει φωτογραφία από τη δική του σοδειά. Αρπάζω την ευκαιρία: «Βασίλη, ζηλεύω. Αλλά μια κι είσαι πάνω, δεν πας να κόψεις τα κυδώνια μας να μην πάνε χαμένα; Εκτός αν έχει προλάβει κανένας γείτονας και τα έχει ήδη απαλλοτριώσει». ( Ακολουθούν σχόλια διαφόρων - άλλα καλοπροαίρετα και άλλα κακεντρεχή - που δεν έχει νόημα να αναπαραχθούν εδώ.) Η ιδέα δεν ήταν ακριβώς να τον αγγαρέψω για δέκα κυδώνια, ήταν να τα πάρει εκείνος και να τα κάνει ό,τι θέλει, να μην πάνε χαμένα. Ωστόσο, δυο μέρες αργότερα φιγουράριζαν στην τραπεζαρία του σπιτιού μας στην Αθήνα. Αλλά το θέμα μου εδώ δεν είναι τα κυδώνια καθεαυτά. Εσύ να διαβάζεις κυδώνια και να σκέφτεσαι ύφεση, ανεργία, διάλυση του κοινωνικού κράτους - όλ αυτά που μας καταστρέφουν τη ζωή. Το θέμα μου εδώ δεν είναι τα φρούτα, είναι η αλληλεγγύη - το ομαδικό παιχνίδι. Πριν από μερικά χρόνια, το πιθανότερο θα ήταν τα κυδώνια να έμεναν αμάζευτα. Ή, πάλι, θα είχαμε καβαλήσει το τζιπ και θα χαμε πάει να τα μαζέψουμε, ως πρόσχημα για κοπάνα. Σιγά μη μας ένοιαζε για τα 50 λίτρα βενζίνη. Πολύ περισσότερο, σιγά μη μας ένοιαζε για τη μόλυνση που θα προκαλούσαμε στον πλανήτη. Δεν ξέρω αν σήμερα νοιαζόμαστε τόσο για τη μόλυνση. Είναι σίγουρο όμως ότι νοιαζόμαστε για τα 50 λίτρα βενζίνη, ή μάλλον για το αντίτιμό τους σε ευρώ. Μας νοιάζει, και πολύ μάλιστα, με αποτέλεσμα να ενεργοποιείται ολόκληρη αλυσίδα διαδικασιών, κομμάτι της οποίας είναι η συνεργασία. Φυσικά, δεν θέλω να εξωραΐσω τα πράγματα. Μακάρι η κρίση να περιοριζόταν σε τέτοιου είδους μικρές δοσοληψίες. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι αν βγούμε όρθιοι απ όλη αυτή την περιπέτεια, θα πρέπει να κρατήσουμε ζωντανές τις συλλογικές επιλογές επιβίωσης που αναπτύξαμε. Κι όχι όπως έκανε η προηγούμενη γενιά με την Κατοχή, που την είχαν στο στόμα τους μέρα νύχτα - για να τρώμε όλο μας το φαΐ -, αλλά κατά τα άλλα έκαναν (και κάναμε) όλα τα αντίθετα. Όπως και να χει, τα Τρίκαλα μου δείχνουν και πάλι το δρόμο. Χριστόφορος Κάσδαγλης kasdaglis.wordpress.com «Εδώ και τέσσερα χρόνια οι σελέμηδες που τρώνε από μας και αγουριόμαστε από τον πόνο, έχουν αμολήσει τα σκυλιά που κλαφουνάνε και λαχταρίζουνε τον κοσμάκη. Και ο κοσμάκης μια μαργώνει και μια λαρουμανάει. Μια πούντα, μια λίβας. Οι σελέμηδες, λοιπόν, μας περάσανε χανάκα και μας λαγανίζουν για να φαν το ψίχουλο από το στόμα μας. Εμείς τραβάμε το ντουγένι στ αλώνι τους και λαλακιάζουμε. Θαλα ζήσουν αυτοί να ψοφολοΐσουμε μεις. Και όλο βαΐζουμε, γιατί τα ρεμάλια εκάτσανε καλιαχάπιζα στο σβέρκο μας. Αλλά άμα μουγκρίζουμε πολύ αρχινάνε και μας μαλαγρώνουνε με κάτι ψέματα που τα χάβουμε και έτσι μας κάνουνε ζάφτι. Και ενώ βλέπουμε το φίδι ψάχνουμε τη σουρμή του. Μας εστραβώσανε με το μπουχό που εσηκώθη. Δε θαλα βρούμε λατούρα, όσο μεις σκεβόμαστε σα ζωντανά που τρώει το να τ άλλο. Ταχιά ρχόνται κι άλλα Και δε θα χουμε πούθε να φυλαχτούμε αποσπερού.» Κουβέντες του καφενείου Αυτή η σύντομη περιγραφή της μνημονιακής Ελλάδας είναι βασισμένη στην ντοπιολαλιά της περιοχής όπως καταγράφηκε από συζητήσεις στο καφενείο στο χωριό Ξανθοχώρι, που βρίσκεται στη δυτική κορυφογραμμή του Δήμου Ξυλοκάστρου- Ευρωστίνης. Επί του πιεστηρίου Το εκλογικό κέντρο της Συμπολιτείας στο Ξυλόκαστρο ετοιμάζεται. Βρίσκεται στην πλατεία Ξυλοκάστρου (πρώην ζαχαροπλαστείο Sweet Home) επί της οδού Αγίου Βλασίου και πολύ σύντομα θα ανοίξει. Εκεί θα μπορείτε να βρίσκετε κι εμάς και τις εφημερίδες μας. Sweet Home. Γλυκό σπίτι, όπως γλυκιά προοιωνίζεται και η προεκλογική εκστρατεία που θα κάνουμε, γεμάτη πρωτότυπες ιδέες για την περιοχή μας, τοπικές γεύσεις και αρώματα που κατεβάζει το κατάι από τη Ζήρεια και φέρνει μαζί της η αρμύρα του καράγιαλη. ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ» ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ «ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΕΥΡΩΣΤΙΝΗΣ» ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: Ανδρέας Απ. Ζάρρος Το ιδίωμα αυτό ομιλείται σήμερα από την ηλικία των 60 περίπου και άνω. Το χρησιμοποιούν κάτοικοι των ίδιων ηλικιών σε όλη τη δυτική Κορινθία, στην Αχαΐα και σε όλη την ορεινή Πελοπόννησο. Απαντά επίσης, με κάποιες παραλλαγές, στην ορεινή Ρούμελη και την Πίνδο. Είναι γλώσσα ζωντανή, παραστατική και πολλοί μορφοσυντακτικοί της τύποι έρχονται από τη γλώσσα των χρόνων της Επανάστασης και από τα αρχαία χρόνια. Υπάρχουν επίσης, όπως είναι φυσικό, τούρκικες και αρβανίτικες επιρροές. Τα υπόλοιπα είναι αντικείμενο των γλωσσολόγων μας. Αρχαίοι τύποι: θαλα ζήσουν= ήθελον ζήσειν, εσηκώθη=αρχαίος παθητικός Αόριστος. Γιούλα Δήμου ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Ανδρέας Ζάρρος Χριστόφορος Κάσδαγλης Ηλίας Μπαρμπίκας Έμυ Μπέτζελου Παναγιώτης Παπανικολάου Λουκάς Ψαράκης ΕΚΤΥΠΩΣΗ: PAPERGRAPH ΑΡΧΙΚΗ ΣΧΕΔΙΑΣΗ ΕΝΤΥΠΟΥ: Espresso Studio Την ώρα που τυπώνεται αυτό το φύλλο αναζητάμε το χώρο μας και στο Δερβένι. Σας περιμένουμε ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: mail: sympolitia@gmail.com url: Facebook: EfimeridaSympoliteia Τηλ.: Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των κειμένων αρκεί να αναφέρεται η πηγή.

3 Άποψη ΧΕΙΜΩΝΑΣ Η Ευρωστίνη στο έλεος του τυφώνα Κ! Καλλικράτης και Κλαδούχος ήρθαν εν μέσω Κρίσης! Να προσθέσουμε και τον Καράγιαλη, που κάθε φορά που φυσάει χάνεται και λίγη στεριά, και Κλείσαμε του Ανδρέα Ζάρρου Το 2010 η κρίση είχε αρχίσει ν αφήνει τα πρώτα της σημάδια. Τότε ήταν που μπήκε στη ζωή μας κι ο Καλλικράτης. Οι περισσότεροι Ευρωστίνιοι, εκείνη την εποχή, καλόβλεπαν τη συνένωση του δήμου τους με τον γειτονικό του Ξυλοκάστρου. Θεωρούσαν ότι ο μεγαλύτερος και πιο οργανωμένος δήμος θα τους βοηθούσε και θα έδινε καλύτερη προοπτική στον τόπο τους. Τρία χρόνια μετά, πολλά έχουν αλλάξει. Το ίδιο βέβαια και η γνώμη των περισσοτέρων για τον Καλλικράτη και για τη δημοτική αρχή που εξέλεξαν να τον εφαρμόσει, αλλά και για όλο το κοινωνικό και οικονομικό τοπίο. Μέσα σ αυτό το διάστημα των απανωτών μνημονίων το Δερβένι έχασε, εκτός από την έδρα του δήμου, σχεδόν όλες τις υπηρεσίες που φιλοξενούσε (ΙΚΑ, Εφορία, Ειρηνοδικείο, ΕΤΕ), με αποτέλεσμα την ερημοποίηση του πρώην δήμου αλλά και την ταλαιπωρία των κατοίκων του, που αναγκάζονται να κάνουν ακόμα και εκατό χιλιόμετρα για μια υπόθεσή τους. Δεν ισχυρίζομαι ότι για όλ αυτά τα δεινά φταίει η δημοτική αρχή. Δεν είμαι αφελής, και ξέρω ότι δεν απευθύνομαι σε αφελείς για να ισχυριστώ κάτι τέτοιο. Όμως η δημοτική αρχή έκανε τραγικούς χειρισμούς σε πολλά από τα παραπάνω μέτωπα, με κύριο χαρακτηριστικό ό,τι συνηθίζει να κάνει χρόνια τώρα: Να ρίχνει μερικές τουφεκιές στον αέρα για την τιμή των όπλων. Ο μεγαλύτερος εμπαιγμός σημειώθηκε στο θέμα του Ειρηνοδικείου, θέμα για το οποίο έλεγαν και ξέλεγαν κάθε λίγο και λιγάκι, με αποκορύφωμα το ΔΣ της 10/10/2012 όταν, ενώ είχε υπογραφεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το ΦΕΚ για το κλείσιμο του Ειρηνοδικείου Δερβενίου, ο δήμαρχος πήρε ψήφισμα και κήρυξε δήθεν ανένδοτο αγώνα για την ακύρωση του κλεισίματος ρίχνοντας προσωρινά στάχτη στα μάτια πολλών κατοίκων, που προς στιγμήν πείστηκαν. Βέβαια, μετά δεν έκανε τίποτα. Το ότι στο ίδιο συμβούλιο, λίγη ώρα αργότερα κι αφού είχε αποχωρήσει ο περισσότερος κόσμος, πρότεινε το Ειρηνοδικείο Δερβενίου να γίνει Εφορία (ενώ όλοι ξέραμε ότι η Εφορία θα πήγαινε στην Κόρινθο) δείχνει το μέγεθος του δουλέματος που υπέστησαν οι κάτοικοι της Ευρωστίνης. Στρατηγικό λάθος επίσης ήταν και το κλείσιμο του Πανταζοπούλειου που αν είχε την κατάλληλη στήριξη, όπως έχουμε ξαναγράψει, θα βοηθούσε ουσιαστικά αλλά και ψυχολογικά τη δοκιμαζόμενη Ευρωστίνη. Τι έκανε ο Δήμος με το κλείσιμο του Πανταζοπούλειου; Απλώς προέκτεινε τις μνημονιακές πολιτικές, στην προκειμένη περίπτωση με αμιγώς δική του πρωτοβουλία και ευθύνη. Το μεγαλύτερο έλλειμμα αυτής της δημοτικής αρχής όμως είναι άλλο. Κατάφερε να διώξει τον κόσμο της Ευρωστίνης που ασχολιόταν με τα κοινά τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς καν να τους αντικαταστήσει. Αυτοί που ασχολούνται πια μετριούνται στα δάχτυλα τού ενός χεριού άτυχου ξυλουργού. Έκανε και στην Ευρωστίνη δηλαδή αυτό που έκανε χρόνια και στο Ξυλόκαστρο. Να μην αφήνει χώρο σε κανέναν. Από το πλούσιο αρχείο του Ηλία Καρούζου, που με μεγάλη χαρά το μοιράστηκε μαζί μας, λίγους μήνες πριν «φύγει» Αντί λοιπόν μέσα στην κρίση να προσπαθείς να ενώνεις, να κινητοποιείς, να συζητάς με τους κατοίκους και να ψάχνεις λύσεις, απομακρύνεσαι, κοροϊδεύεις, κυβερνάς πελατειακά και αναπαράγεις το κεντρικό μοντέλο διοίκησης και τοπικά. Αυτό το λάθος μάς δείχνει και τη διέξοδο. Τι πρέπει να κάνουμε για να δώσουμε πάλι ζωή στην Ευρωστίνη: Να βρεθούμε, να συζητήσουμε, να αλληλοϋποστηριχτούμε, να δώσουμε χώρο σε νέους και δημιουργικούς ανθρώπους και βέβαια να αγωνιστούμε. Αυτό είναι υπόσχεση και δέσμευση για μας. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε πόλεμο και το αύριο προμηνύεται δυσκολότερο από το σήμερα. Όλ αυτά δεν θα συνέβαιναν βέβαια αν η κοινωνία δεν περίμενε να τη σώσει κάποιος μεσσίας. Αν η πολιτική μας ματιά δεν περιορίζεται στα μικροσυμφέροντα και καταλάβουμε ότι το δικό μας συμφέρον είναι κοινό με του γείτονα, όλα μπορούν ν αλλάξουν. Το ξέρετε το δικό μου σκεπτικό. Την παρτίδα μπορούμε να τη σώσουμε μόνο αν γίνουμε πολλοί αυτοί που ασχολούμαστε με τα κοινά. Ασχολία, όχι μόνο σχόλια Ο τυφώνας Κ σε δράση: Παιδικές χαρές, επεισόδιο 3ο Σύνδεση με τα προηγούμενα: Στα όρια Λυκοποριάς και Πιτσών φτιάχτηκαν 2 από τις 6 παιδικές χαρές του έργου προϋπολογισμού , σε απόσταση 200 μέτρων. Η μία από τις δύο παιδικές χαρές δεν χρειαζόταν. Αυτό το αντιλήφθηκε και η θάλασσα, και σε λίγους μόλις μήνες έφαγε τη μισή και «σκούριασε» την υπόλοιπη. Μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ πετάχτηκαν στη θάλασσα, όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες. Τις ταμπέλες ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΙΝΔΥΝΟΣ τις έβαλαν πολίτες και όχι η δημοτική αρχή. Το καλύτερο θα ήταν να σφραγιστεί η παιδική χαρά και τα παιχνίδια να μεταφερθούν σε ένα χωριό που τα χρειάζονται. Ντρέπεται κανείς γι αυτό το έργο; Φωτογραφίες: Βλάσης Μεντζελόπουλος

4 4 ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ Τοπικό πρόγραμμα H ουσία και η εξ-ουσία Αν και η προεκλογική περίοδος δεν είναι η καταλληλότερη για συμφωνίες και σχέδια καθ ότι αποτελεί την Αποκριά της τετραετίας, όλοι οι συνδυασμοί που θα γίνουν πρέπει να πάρουν ξεκάθαρες θέσεις για τα μεγάλα ζητήματα του τόπου (και μακάρι να γίνουν πολλοί, θα ήταν ένα βήμα μπροστά). Η Συμπολιτεία είναι ξεκάθαρη κι ευχόμαστε και οι άλλοι συνδυασμοί που θα προκύψουν να κάνουν το ίδιο. Πρώτο απ όλα και «για να έχουμε καλό ρώτημα» που λέγαν κι οι παππούδες μας, πρέπει όλοι να πάρουν ξεκάθαρη θέση απέναντι στα μνημόνια, στους εκφραστές τους και στις επιπτώσεις που έχουν στους δημότες, στις κοινωνικές παροχές και τη δημοτική περιουσία. Το ψάρεμα στα θολά νερά που μας έφτασε μέχρι εδώ δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συνεχιστεί. Απλά και καθαρά πρέπει όλοι να εκφραστούν έγκαιρα για όλη αυτή τη λαίλαπα και αν είναι δυνατόν να προσυμφωνηθούν πολλά σημαντικά ζητήματα. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχουμε ακούσει κάτι από τους ανθρώπους που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να ασχοληθούν με τα κοινά του δήμου. Έχουμε χρόνο όμως ακόμα και θα περιμένουμε. Αφού ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας στα παραπάνω μπορούμε να μπούμε και στην επόμενη πίστα. Στο φύλλο αυτό θα βρείτε πολλές προτάσεις του Σχεδίου Α που επεξεργαζόμαστε και καλούμε τον καθένα από εσάς να τις κρίνει και να τις εμπλουτίσει (στο φύλλο 3 της εφημερίδας μας αναλύσαμε τι είναι ακριβώς το Σχέδιο Α). Εκτός από τις θεματικές ενότητες χωρίσαμε και γεωγραφικά τις ομάδες εργασίας και επεξεργαζόμαστε προτάσεις και για τις παρακάτω κατηγορίες: Πρόταση για τις εκλογές ΣXEΔΙΟ ΑΑΑ Μια πρώτη συμφωνία που είναι απαραίτητο να γίνει από τους συνδυασμούς που θα μετέχουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι και ο περιορισμός των εκλογικών δαπανών. Η σημερινή δημοτική αρχή δυστυχώς έχει αλλάξει τα μεγέθη και σπαταλά υπέρογκα ποσά για τον προεκλογικό της αγώνα. Θα μας πείτε ότι ανταμείβεται από τη νίκη, αλλά εμείς ποτέ δεν θα αγιάσουμε τα μέσα και ποτέ δεν θα ακολουθήσουμε τέτοιες τακτικές. Είναι ευκαιρία να τελειώνουμε μ αυτό τώρα, μιας και το επιβάλουν οι δύσκολες εποχές που ζούμε. Προτείνουμε λοιπόν σε όλους τους συνδυασμούς να συμφωνήσουμε σε έναν κοινό τρόπο επικοινωνίας με τους πολίτες, ώστε τα έξοδα που θα γίνουν να είναι τα λιγότερα δυνατά. Δεν χρειάζονται φαραωνικές εξέδρες, πυροτεχνήματα και δεκάδες έντυπα. Μπορούμε να κάνουμε κοινό προγραμματισμό και να εκμεταλλευτούμε τις οικονομίες κλίμακας. Ακόμα και οι μετακινήσεις από τα αστικά κέντρα μπορούν να οργανωθούν από κοινού με πρακτορεία της πόλης, αν κρίνουμε ότι είναι ανάγκη να βάλουμε λεωφορεία για να έρθουν συμπολίτες μας. Πολλά μπορούν να αλλάξουν αν θέλουμε. Μπορούμε ν ανέβουμε επίπεδο και πριν τις εκλογές. Εμείς είμαστε εδώ, με ανοικτά αυτιά και πολύ καλή διάθεση. Θα το προσπαθήσουμε και θα σας ενημερώσουμε για το αποτέλεσμα Το αυτονόητο! Τα καταστήματα της περιοχής να προσφέρουν τοπικά προϊόντα και να φτιάχνουν καλούδια από αυτά. Αυτή η πρόταση και πολλές ακόμα περιέχονται στο Τοπικό Σύμφωνο Ποιότητας και Αλληλεγγύης που προτείνουμε. (Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη σε εστιατόριο έξω από την Κορώνη Μεσσηνίας! Λεμονιές πάντως δεν είδαμε εκεί τριγύρω ) η πόλη του Ξυλοκάστρου η πόλη του Δερβενίου τα παραγωγικά χωριά τα τουριστικά χωριά τα παραλιακά χωριά η Ζήρεια Σε κάθε μία από αυτές υπάρχουν πολλές υποκατηγορίες και όλοι μπορούν να δημιουργήσουν νέες. Σκοπός όλων αυτών είναι να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ώστε να ανατραπεί το δημαρχοκεντρικό μοντέλο διοίκησης που επικρατεί σήμερα και να μετέχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι πολίτες, ανεξάρτητα σε ποιον συνδυασμό ανήκουν, στη λήψη και την υλοποίηση των αποφάσεων. Ας τα συνδιαμορφώσουμε λοιπόν «ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ»

5 Τοπικό πρόγραμμα ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΣΧΕΔΙΟ Α: Το Τόξο του Κορινθιακού Από την Κόρινθο μέχρι το Δερβένι, πολλά προβλήματα είναι κοινά και απαιτούν κοινές διαδημοτικές δράσεις. του Γιάννη Μπούρμπουλα Ονόμος 2539 του 1997 («Καποδίστριας») και ο νόμος 3852 του 2010 («Καλλικράτης») άλλαξαν δύο φορές το χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το 1999 οι κοινότητες ενώθηκαν και έφτιαξαν δήμους και το 2011 οι δήμοι συνενώθηκαν και έφτιαξαν τους σημερινούς μεγάλους δήμους. Για τους συγκεκριμένους νόμους έχουμε κάνει επανειλημμένα σκληρή πολιτική κριτική και είχαμε προβλέψει τα μεγάλα προβλήματα που θα δημιουργήσουν. Το θέμα μας όμως τώρα είναι άλλο, και αφορά τον χειρισμό των προβλημάτων της περιοχής μας που υπερβαίνουν τα όρια και αυτών ακόμα των πολύ μεγάλων δήμων. Ζητήματα όπως η διάβρωση, τα σκουπίδια, ο Κορινθιακός κόλπος, οι υδάτινοι πόροι, οι νέες συγκοινωνιακές οδοί (προαστιακός και Ολυμπία οδός), η αντιμετώπιση των μνημονίων και των παρενεργειών τους, τα απανωτά κλεισίματα υπηρεσιών και μονάδων υγείας και παιδείας, η απειλή των «Mall» και ο μαρασμός της τοπικής αγοράς και πόσα ακόμα προβλήματα χρήζουν συλλογικής αντιμετώπισης, καθώς αυτή την εποχή της κρίσης ξεφυτρώνουν σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας. Ή, μάλλον, χειρότερα. Κανένα δεν κόβεις και βγαίνουν συνέχεια καινούρια! Για όλ αυτά είναι ανάγκη μιας νέας οπτικής. Προτείνουμε λοιπόν σε όλες τις δημοτικές κινήσεις των δήμων του Κορινθιακού που αντιλαμβάνονται ότι τα προβλήματα αυτά μπορούν να λυθούν αν συνεργαζόμαστε και προτάσσουν τη συμμετοχή των πολιτών και τη διεκδικητική υπόσταση των δήμων, να βρεθούμε και να σχεδιάσουμε μαζί το αύριο της περιοχής. Ευχής έργον θα είναι οι δημοτικές κινήσεις αυτές να είναι και δημοτικές αρχές το Σεπτέμβριο του 2014, αλλά και να μην είναι, ο συντονισμός πρέπει να γίνει πάση θυσία. Να θεσμοθετήσουμε διαδημοτικά συμβούλια, να διεκδικούμε ομαδικά και οργανωμένα και να σχεδιάζουμε από κοινού. Η ισχύς εν τη ενώσει από πλευράς μας, σε αντιδιαστολή με το διαίρει και βασίλευε που καλλιεργούν οι κάθε λογής εξουσίες. Το πρώτο λοιπόν που θα μπορέσουμε να κάνουμε αν συνεννοούμαστε διαδημοτικά είναι να αμυνόμαστε καλύτερα και πιο αποτελεσματικά στις απανωτές επιθέσεις που δεχόμαστε από τις κυβερνήσεις - υπηρέτες των πολυεθνικών αλλά και στην Περιφέρεια Πελοποννήσου και στα περίεργα οράματα περιφερειαρχών σαν τον κ. Τατούλη για ειδικές οικονομικές ζώνες, ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των σκουπιδιών και άλλα καλά που σχεδιάζονται ερήμην μας. Όμως, εκτός από καλή άμυνα, όλοι μαζί μπορούμε να παίξουμε και την «καλύτερη άμυνα», που είναι η επίθεση. Να σχεδιάσουμε και να δημιουργήσουμε το αύριο αυτού του τόπου όπως το ονειρευόμαστε και το έχουμε καταγράψει στην εφημερίδα αυτή, αλλά και στις παρεμβάσεις μας όλ αυτά τα χρόνια. Να βρούμε πάλι τη χαμένη ταυτότητα του τόπου και να την αναδείξουμε. Να δημιουργήσουμε το τόξο του Κορινθιακού, ν ανοίξουμε το παιχνίδι και να το κερδίσουμε. Κι αυτό στο χέρι μας είναι Παράδεισος του free camping Εναλλασσόμενες ζώνες ελεύθερου κάμπινγκ είναι μια εναλλακτική τουριστική πρόταση ήπιας ανάπτυξης για ανοιχτές περιοχές του Δήμου μας. Η ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό μου καθώς έβλεπα αραδιασμένα τα αντίσκηνα στο οροπέδιο της Ζήρειας, στο περσινό 5ο Φεστιβάλ Νίκος Δόικας. Όλο το προηγούμενο διάστημα, από την αρχή του καλοκαιριού, μου είχε κάνει εντύπωση ο ζήλος της Ελληνικής Αστυνομίας (λες και δεν είχε άλλες προτεραιότητες) να καταδιώκει σε όλη την Ελλάδα νέους ανθρώπους που έκαναν ελεύθερο κάμπινγκ. Το 2013, με την οικονομική κρίση να μην επιτρέπει και πολλές άλλες δυνατότητες διακοπών σε εκατομμύρια συμπατριωτών μας, ιδίως σε νέους, που αποτελούν την κατεξοχήν κατηγορία που αρέσκεται στο free camping ενώ είναι επίσης εκείνοι που έχουν πληγεί περισσότερο από την ανεργία. Η πρότασή μου είναι Εναλλασσόμενες Ζώνες Ελεύθερου Κάμπινγκ σε προνομιακά σημεία του Δήμου Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης, που θα επιτρέψουν στη νεολαία από όλη τη Νότια Ελλάδα αλλά και σε ξένους να κατασκηνώσουν στη φύση, να έρθουν σε επαφή μεταξύ τους, με την τοπική κοινωνία και με τα τοπικά προϊόντα. Που θα έχουν την ευκαιρία για φθηνές διακοπές, ίσως και τη δυνατότητα να εργαστούν εποχιακά στη συγκομιδή, που θα απολαύσουν βουνό και θάλασσα και θα τονώσουν την τοπική αγορά. Ζώνες εναλλασσόμενες, γιατί το ζητούμενο εδώ δεν είναι η μόνιμη εγκατάσταση υποδομών και κατασκηνωτών. Οι κατασκηνωτικοί τόποι θα έχουν περιστασιακό χαρακτήρα ώστε να μην προκαλούν επιβάρυνση στις περιοχές που θα επιλεγούν. Καταρχήν θα αξιοποιηθούν οι κινητές υποδομές που χρησιμοποιούνται στο Φεστιβάλ, ενώ μπορεί να αναπτυχθούν σταδιακά και νέες, ώστε να καλυφθεί το σύνολο των αναγκών ανάλογα με την ζήτηση. Ανάμεσα στις απαραίτητες προδιαγραφές, θα πρέπει ασφαλώς να προβλεφθούν μέτρα πυρασφάλειας, με εθελοντική συμμετοχή και των κατασκηνωτών. Προτεινόμενοι χώροι για τη δημιουργία των ζωνών είναι στα ορεινά η Ζήρεια και το Σαραντάπηχο, καθώς και οι περιοχές Πύργος - Κούτος - Ζάχολη και Ζεμενό - Στύλια - Παναρίτι - Μάρκασι, και παραλιακά το παλιό γήπεδο του Ξυλοκάστρου, το Καμάρι και η Λυκοποριά. Αλλά αυτά βέβαια θα συζητηθούν και θα οριστικοποιηθούν σε διαβούλευση με τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων. Γιούλη Καλοφωλιά

6 6 ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ Οδοιπορικό Πελλήνη - Ζούγρα - Πελλήνη ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΗΛΙΑΣ ΜΠΑΡΜΠΙΚΑΣ Σαν εκκρεμές μεταβάλλεται το όνομα του χωριού, από το χθες στο σήμερα. Πλούσια σε ιστορία, σε αμπέλια και σε θέα, η Ζούγρα οργανώνεται γύρω από το εξαιρετικό καφενείο της και επιζεί μέσα στη μοναδικότητά της. «Δεν φτάνουμε ούτε πρέφα να παίξουμε». Κουβέντα καφενείου που αποτυπώνει με πικρό χιούμορ τη σημερινή κατάσταση της άλλοτε κραταιάς Πελλήνης. Ζούγρα το νεότερό της όνομα, που αντικαταστάθηκε και πάλι από το αρχαίο με την ελληνοποίηση των τοπωνυμίων που συντελέστηκε σταδιακά τον 20ο αιώνα. Για την προέλευση αυτού του ονόματος ο Κουτίβας (Σταύρου Αθ. Κουτίβα «Ιστορικά του Ξυλοκάστρου» 1962) λέει ότι υπάρχουν δύο εκδοχές. Πρώτη ότι σ αυτό το σημείο έγινε μια μάχη στην αρχαιότητα, όπου οι Πελληναίοι «εζούγρησαν» (συνέλαβαν, αιχμαλώτισαν) τους αντιπάλους τους. Η άλλη εκδοχή φαίνεται πειστικότερη: ότι στην περιοχή κατοικούσε κάποιος «διάσημος» Ζούγρας. Η ακρόπολη της αρχαίας Πελλήνης βρίσκεται στο λόφο πάνω από το χωριό, κι αν ρωτήσεις πού θα βρεις το δρόμο για να πας θα σε προειδοποιήσουν: «Δεν έχει τίποτα να δεις, μόνο κάτι σκόρπιες πέτρες». Η ακρόπολη της Πελλήνης, που είχε συμμετάσχει στην Αργοναυτική εκστρατεία και τον Τρωικό Πόλεμο, σήμερα σηματοδοτείται από μια σκουριασμένη σιδερένια κλούβα με κομμάτια από κίονες μέσα. Εκεί υπάρχουν και τα υπολείμματα ενός ενετικού κάστρου, μερικές μεγάλες πέτρες δηλαδή... Η Πελληναία (Γιώτα Χαραλαμποπούλου), που είχε μελετήσει εκτεταμένα την αρχαία Πελλήνη αλλά δεν εξέδωσε την έρευνά της (που πάντως κάποτε ελπίζουμε να τη δούμε τυπωμένη), γράφει το 2008 στο 5ο τεύχος του περιοδικού «Οι Αρμονίστας»: «Παρατηρώ τα χαλάσματα και διαπιστώνω ότι κάθε φορά που έρχομαι τα μεγάλα κομμάτια είναι όλο και πιο λίγα. Αλλά γιατί να μην είναι; Ποιος να τα φυλάξει; Οι κάτοικοι ή η εφορεία αρχαιοτήτων; Φαίνεται ότι ήταν η μοίρα των παλατιών της Πελλήνης να κομματιαστούν, πρώτα για να κτιστούν τα γειτονικά χωριά και ύστερα για να στολίσουν τους κήπους των πετρόχτιστων γιαλαντζί αρχοντικών που ξεφυτρώνουν παντού». Η αρχαία Πελλήνη είχε θέατρο, γυμναστήριο, άλση, μεγαλοπρεπείς ναούς, αγάλματα σπουδαίων γλυπτών, όπως ο Φειδίας. Ο σημερινός επισκέπτης μόνο τη φύση έχει να θαυμάσει και την απέραντη θέα μέχρι το Λουτράκι. «Η περιοχή έχει χαρακτηριστεί αρχαιολογική και δεν μπορεί ο κόσμος να οργώσει. Το κύριο επάγγελμά μας είναι τα κτήματα, η σταφίδα. Τα παλιά κτήματα έχουν φυλλοξήρα και θέλουν αντικατάσταση. Και δεν μπορούμε να οργώσουμε, απαγορεύεται. Για να οργώσεις πρέπει να ρθει αρχαιολόγος - κι άμα βρει κανένα κεραμίδι... Ούτε οικόπεδα μπορούν να πουληθούν, γιατί για να σκάψεις θεμέλια πρέπει να είναι πάλι παρών ο αρχαιολόγος». Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ζούγρας σύμφωνα με τον κύριο Βλάση Γκόλια, έναν από τους λίγους εναπομείναντες. Οι ανασκαφές έγιναν το από τον αρχαιολόγο Αναστάσιο Ορλάνδο. Από επιγραφές που ανέσκαψε πραγματοποίησε την ταύτιση της Ζούγρας με την Πελλήνη. Ανακάλυψε το ναό της Αθηνάς που αναφέρει ο Παυσανίας, το μικρό αρχαίο θέατρο κι ένα δωμάτιο κατοικίας των ελληνιστικών χρόνων με ψηφιδωτό δάπεδο. Το έργο του συνέχισαν διάφοροι «αρχαιολόγοι» της νύχτας. «Έρχονταν και σκάβανε ξένοι, και το πρωί βρίσκαμε στα κτήματα γούβες». Στις δεκαετίες του έγινε η πιο εκτεταμένη αρχαιοκαπηλία στην περιοχή και το «σπορ» συνεχίστηκε μέχρι το Στο καφενείο μιλάνε και για γνωστούς και για αγνώστους που έκαναν αυτή τη δουλειά και απεκόμισαν θησαυρούς... Η εγκατάλειψη του χωριού άρχισε από τα μέσα της δεκαετίας του Σήμερα δεν έχει ούτε συγκοινωνία ούτε παπά. Μένουν μόνιμα 12 οικογένειες, ενώ στη δεκαετία του 1970 ήταν 40. Τότε τα καφενεία ήταν τρία, τώρα ένα, που λειτουργεί... ιδίοις εξόδοις. Το περίεργο είναι ότι όσοι έφυγαν δεν ξαναγύρισαν, δεν έφτιαξαν το σπίτι τους στο χωριό, δεν πατάνε ούτε το Πάσχα. «Είναι το κακό των χωριών που βρίσκονται κοντά σε πόλη», απεφάνθη το καφενείο για το φαινόμενο. Αλλά τι καφενείο! Έμεινε ένα καφενείο στη Ζούγρα, αλλά τι καφενείο! Ίσως το καλύτερο στην Κορινθία. Μεσοτοιχία με σταφίδες η αυλή του, κι όλα τα καλούδια και οι μεζέδες που προσφέρει είναι παραγωγής της οικογένειας Παπαδημητρόπουλου. Όποιος δεν έχει πιει καφέ κάτω απ την κληματαριά και δεν έχει γευτεί τους μεζέδες και το κρασί του κυρ-γιάννη χάνει. Αν έχει προηγηθεί κι ένα τηλεφώνημα ( ), ακόμα καλύτερα. Μπορεί η Πελλήνη να έμεινε εκτός δρόμου και «ανάπτυξης», αλλά μια βόλτα από κει αξίζει την παράκαμψη. Μια στάση στο παγκάκι με θέα όλο τον Κορινθιακό, ένα αγνάντεμα γεμάτο από σταφίδες, μια βόλτα στην πάλαι ποτέ Ακρόπολη και μια ανάσα στο καφενείο συγκροτούν ένα από τα ομορφότερα οδοιπορικά. Α.Α.Ζ.

7 Μαύρες σημαίες ΧΕΙΜΩΝΑΣ Εμείς θα τους αλλάξουμε τα φώτα Συκιά: Οι κάτοικοι δεν θα συμβιβασθούν ποτέ με την αισθητική και τις πρακτικές της απερχόμενης δημοτικής αρχής. του Τάκη Κίσσα Λυκοποριά-Λυγιά Οι εξέδρες τους έφταιξαν Πάγιο αίτημα των κατοίκων και των παραθεριστών του πανέμορφου και γραφικού χωριού της Συκιάς Κορινθίας, το οποίο είχε αποτυπωθεί και σε δύο αποφάσεις του τοπικού συμβουλίου, ήταν η συντήρηση και επισκευή των παραδοσιακών φανοστατών του πεζοδρομίου κατά μήκος του κόλπου ή η αντικατάστασή τους σε ορισμένα σημεία με άλλα φωτιστικά παρόμοιας αισθητικής. Όπως αναφέρουμε και σε σχετική ανακοίνωση οι κάτοικοι της Συκιάς, που κινητοποιηθήκαμε από την πρώτη στιγμή που καταλάβαμε τι κάνει ο δήμος (δυστυχώς μας αιφνιδίασαν) «την 8η Νοεμβρίου 2013, αντί για τα παραδοσιακά φώτα πεζοδρομίου, είδαμε να τοποθετούνται δωδεκάμετρα φωτιστικά σαν αυτά που μπαίνουν σε εθνικές οδούς,σε αεροδρόμια και σε ΒΙ.ΠΕ για το φωτισμό του δρόμου. Τα φωτιστικά αυτά ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων των κατοίκων της Συκιάς δεδομένου ότι: - Τοποθετήθηκαν ενάντια στις αποφάσεις του τοπικού συμβουλίου και στη βούληση των κατοίκων, οι οποίοι είχαν ζητήσει επανειλημμένα συντήρηση των φανοστατών του πεζοδρομίου. - Είναι άκρως ακαλαίσθητα και αλλοιώνουν εντελώς τη παραδοσιακή εικόνα που διατηρούσε ο κόλπος επί δεκαετίες ολόκληρες. - Δεδομένης της ύπαρξης οικιστικού σχεδίου για την προστασία της περιοχής, απαξιώνουν την μακρόχρονη ιστορία και το φυσικό κάλλος του χωριού της Συκιάς. - Υποβαθμίζουν την περιοχή, με πολλαπλές συνέπειες για τους κατοίκους αλλά και τους επαγγελματίες της περιοχής (ελάττωση αγοραστικής αξίας των σπιτιών, μείωση αριθμού παραθεριστών και συνακόλουθη κατακόρυφη πτώση του τζίρου των μαγαζιών)». Το ιστορικό του «μεγάλου» έργου ΟΔήμος Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης ανταποκρινόμενος στην από την 1/4/2013 πρόσκληση του Πράσινου Ταμείου (ΥΠΕΚΑ) υπέβαλε πρόταση για χρηματοδότηση του έργου «ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ Τ.Κ. ΠΙΤΣΩΝ, ΣΥΚΙΑΣ ΚΑΙ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ» η οποία εντάχθηκε με την αρ. 3113/ Η μελέτη που υποβλήθηκε μοιάζει περισσότερο με τεχνική έκθεση και πολύ λίγο για μελέτη σχεδιασμού ποιοτικών εγκαταστάσεων εξωτερικού φωτισμού που θα έπρεπε να είναι, μιας και μιλάμε για το φωτισμό ενός γραφικού χωριού με μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά και ιστορία. Διαβάζοντας επιστημονικές απόψεις για τον εξωτερικό φωτισμό βλέπουμε, μεταξύ άλλων, τα εξής: Ο εξωτερικός φωτισμός προσδιορίζει και χαρακτηρίζει το νυχτερινό περιβάλλον όσον αφορά στην ασφάλεια, στην αισθητική, στη θέαση του φυσικού περιβάλλοντος και του νυχτερινού ουρανού. Επιπρόσθετα όμως πρέπει: - Να ελαχιστοποιεί τη φωτορύπανση, τη θάμβωση και γενικότερα, τη φωτεινή όχληση - Να εξοικονομεί ενέργεια ικανοποιώντας ταυτόχρονα τις ανάγκες νυχτερινής ασφάλειας πρακτικότητας, χρησιμότητας και πολιτισμικών ή εθιμικών συνηθειών. - Να αποτρέπει την υποβάθμιση του αστικού νυχτερινού περιβάλλοντος. Κάθε οικισμός χαρακτηρίζεται από τα μεγέθη του. Υπάρχει αναλογία ύψους κτιρίων και πλάτους δρόμων, χώροι πρασίνου και δομημένοι χώροι. Οι αναλογίες αυτές αποτελούν την κλίμακα του οικισμού. Κάθε νέο στοιχείο που είναι εκτός κλίμακος αλλοιώνει την μορφολογία του οικισμού. Αναρωτιόμαστε: το έργο δεν θα έπρεπε να έχει περιβαλλοντική μελέτη αφού έχει επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και στον άνθρωπο; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει η γνωμοδότηση του Συμβουλίου Αρχιτεκτόνων του Νομού αφού το έργο εντάσσεται στην παραλιακή ζώνη; Τα φώτα θα φύγουν γι άλλες πολιτείες Αυτές τις μέρες περιμένουμε να συζητηθεί το θέμα μας στο δημοτικό συμβούλιο, μετά από σχετική αίτησή μας. Μετά από την προ ημερησίας παρέμβασή μας στις 13/11/2013 και τη λαϊκή συνέλευσητης 24/11/2013, ζητήσαμε τη μελέτη από το δήμο. Επειδή καθυστερούσε να μας δοθεί πήραμε και εισαγγελική παραγγελία και τελικά μας παραδόθηκε. Αυτή τη στιγμή έχουν αναλάβει ειδικοί να βρουν τον τρόπο που θα την αποδομήσουμε. Είναι πολλά τα ερωτηματικά και τα μυστήρια αυτού του έργου, τα οποία θα απαντηθούν στην πορεία. Αυτό που προέχει τώρα είναι να βγουν αυτά τα φώτα. Και θα βγουν! Υπάρχουν πολλά σημεία σε όλο το δήμο που χρειάζονται και δεν θα επηρεάζουν την αισθητική των χώρων αυτών και στο γραφικό ακρογιάλι μας θα μπουν φώτα υψηλής αισθητικής και χαμηλής κατανάλωσης. Στο 2014 μπαίνουμε και δεν μπορούμε να ανεχτούμε γαλβανισμένα στυλιάρια ύψους 12 μέτρων που καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας στο γραφικό χωριό μας. No Pasaran Παραδοσιακές κατασκευές πολλών δεκαετιών, κομμάτι της εικόνας και της οικονομίας του τόπου στη Λυκοποριά και στη Λυγιά, κατεδαφίστηκαν εν ονόματι του νόμου. Η δημοτική αρχή απλώς κοιτούσε. Επίδειξη δύναμης έκανε η Πολιτεία στη Λυκοποριά και στη Λυγιά. Αν και παντελώς απούσα σε όλα τα άλλα τοπικά θέματα όπως το οξύτατο πρόβλημα της διάβρωσης, εμφανίστηκε ξαφνικά και ανάγκασε τους καταστηματάρχες να γκρεμίσουν τις γραφικές παραδοσιακές εξέδρες των μαγαζιών τους. Με μαύρες σημαίες, οργή και αγανάκτηση αντιμετώπισαν οι κάτοικοι των χωριών την εξέλιξη αυτή. Τι κι αν στέκονταν εκεί άλλη εβδομήντα κι άλλη πενήντα και πλέον χρόνια; Τι κι αν εκεί δροσίστηκαν επάνω τους επί δεκαετίες πολλοί ταξιδιώτες; Τι κι αν είχε εισπράξει από τους ιδιοκτήτες τους πάρα πολλά χρήματα για ενοίκια, πρόστιμα και συμβιβασμούς; Τι κι αν τα καταστήματα, όπως όλοι μας, παλεύουν αυτή την εποχή με νύχια και με δόντια να μείνουν ανοικτά; Ο Νόμος επιβλήθηκε!!! Διαβάζοντας όλα τα έγγραφα από το μακρινό 1930 και το 1960 με τα οποία αδειοδοτήθηκαν οι εξέδρες από το «Βασίλειον της Ελλάδος», μέχρι και τα σημερινά που επέβαλαν το γκρέμισμα, καταλαβαίνεις για άλλη μία φορά ότι δεν είναι κράτος αυτό που ζούμε. Τα αδιέξοδα των νόμων για τους μικρούς από τη μία και τα παραθυράκια για τους μεγάλους από την άλλη είναι από τις μεγαλύτερες πληγές της ελληνικής κοινωνίας. Η έλλειψη δικαιοσύνης και ισονομίας. Μεγάλα ερωτηματικά έχει προκαλέσει στους κατοίκους και η απουσία αντίδρασης από πλευράς του Δήμου Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης. Τους «Αμερικάνους» έκαναν, και δεν βοήθησαν καθόλου ώστε να βρεθεί μια λύση. Δεν προσπάθησαν να δουν πώς μπορούν να νομιμοποιηθούν οι εξέδρες, που θα πρεπε να είχαν κηρυχθεί διατηρητέες ως ζωντανή ιστορία του τόπου. Οι πολίτες πάντως δεν το έχουν βάλει κάτω. Κάποιοι ιδιοκτήτες των καταστημάτων, με τη συμπαράσταση πολλών συμπολιτών, προσπαθούν να βρουν τρόπο να ξαναφτιάξουν τις παραδοσιακές εξέδρες. Σ αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε όλοι μας, και να βοηθήσουμε όπως μπορούμε! Σπύρος Ζαφειρόπουλος Αφιερωμένο στον φίλο μας Τάκη Βραχνό, που πρόλαβε να φύγει λίγες βδομάδες προτού γκρεμίσουν την εξέδρα του.

8 8 ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ Aυτοψία ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΦΡΑΝΤΖΗ: Ιστορία μου, αμαρτία μου Οι Αποθήκες Φραντζή συνοψίζουν τον απολογισμό της 12ετίας του απερχόμενου δημάρχου, αποτελώντας μνημείο του παρωχημένου και πελατειακού τρόπου αυτοδιοίκησης που δύει. του Κώστα Τσούγκου Φωτ.: Βλάσης Μεντζελόπουλος Η ΑΘΕΑΤΗ ΠΛΕΥΡΑ Η ανάπλαση των Αποθηκών Φραντζή, ή καλύτερα η προσπάθεια ανάπλασής τους που έγινε από τη δημοτική αρχή, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πλήρες μάθημα για όσους θέλουν να ασχοληθούν με την αυτοδιοίκηση. Ο καταλληλότερος τίτλος για το μάθημα αυτό είναι «Τι δεν πρέπει να κάνουμε όταν θέλουμε να φτιάξουμε κάτι». Ο τρόπος δημοπράτησης, το απίστευτο σχέδιο με το εστιατόριο των 500 τετραγωνικών, η αγορά υλικών όπως air condition, φωτιστικών κ.α. αξίας πριν καν ξεκινήσει το έργο, καθώς και όλοι οι χειρισμοί στην πορεία της προσπάθειας εκτέλεσης του έργου αποτελούν μνημείο προχειρότητας και ανικανότητας με πολύ έντονη δυσοσμία. Επειδή από τη μία οι τσίγκοι της περίφραξης κι από την άλλη τα πέπλα της παραπληροφόρησης δεν αφήνουν τους περισσότερους να δουν τι κρύβεται από πίσω, πηδήξαμε αυτές τις δύο «μάντρες» για να πραγματοποιήσουμε αυτοψία. Ο φακός του Βλάση Μεντζελόπουλου βοηθά να δείτε καθαρά τι είδαμε πίσω από τους τσίγκους. Το «διατηρητέο» κουφάρι του ιστορικού κτιρίου στέκεται γυμνό και σαθρό λες και βομβαρδίστηκε. Τα τούβλα της τοιχοποιίας σαπίζουν ντανιασμένα σε μιαν άκρη, τα τσιμέντα χορταριάζουν. Μυρίζει παρακμή και εγκατάλειψη. Η έρευνα του Κώστα Τσούγκου αποκαλύπτει τις πτυχές των κατά συρροή εγκλημάτων που διαπράχτηκαν για να φτάσουμε σ αυτό το τραγικό σημείο. Το πάλαι ποτέ κέντρο της τοπικής οικονομίας, που θα μπορούσε και έπρεπε να συνεχίσει το ρόλο του ακόμα και σήμερα, αν και ήδη σπαταλήθηκαν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, όλα δείχνουν ότι θα μείνει έτσι για χρόνια ακόμα. Το κτίριο που μέσα του διαδραματίστηκε η σταφιδική ιστορία του δήμου μας είναι όμηρος της μικροπολιτικής και της ξεροκεφαλιάς. Η ζημιά για τον τόπο είναι ανυπολόγιστη και κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει απολογηθεί γι αυτήν. «ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ» Έ γινε ο τσίγκος συνήθειά μας Παρεξηγημένο υλικό ο τσίγκος. Είθισται να αναδεικνύει την προχειρότητα μιας κατάστασης. Από την άλλη, όμως, είναι ιδανικός για να κουκουλώσει ατέλειες, να καλύψει γεγονότα. Θεωρητικά, όπου βλέπεις τσίγκο σε ένα δήμο σημαίνει ότι πίσω απ αυτόν παράγεται έργο. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις. Πίσω από το δικό μας τσίγκινο κατασκεύασμα, τα τελευταία οκτώ χρόνια επικρατεί η πλήρης απραξία. Η καλή μέρα απ το πρωί φαίνεται Σκοπός του δημάρχου κατά την πρώτη τετραετία της θητείας του ήταν να κάνει ένα έργο - σταθμό, και μάλιστα στο κέντρο, στη βιτρίνα του Ξυλοκάστρου, στο σημείο που προσελκύει το μεγαλύτερο μέρος των επισκεπτών του τόπου μας. Όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, είτε λόγω απειρίας είτε λόγω υπερβολικής φιλοδοξίας και «κάψας», ο δήμαρχος έκανε λάθος χειρισμούς οι οποίοι μας οδήγησαν στο σημερινό αποτέλεσμα: Στην πιο ελκυστική «πιάτσα» του Δήμου να μας έχει κληροδοτήσει -τώρα που η θητεία του πλησιάζει στη δύση τηςένα γιγαντιαίο τσίγκινο κατασκεύασμα που παραπέμπει σε κοτέτσι, και μια υπερφίαλη πινακίδα η οποία προβάλλει ένα έργο που δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί ποτέ, τουλάχιστον στη μορφή που ο ίδιος το συνέλαβε. Η δημοπρασία «Του είχα πει επίσημα (σ.σ. στον Α. Κλαδούχο), στο ΔΣ, ότι ο τρόπος που έγινε η ανάθεση του έργου στον εργολάβο ήταν εντελώς λανθασμένη. Τον είχα προειδοποιήσει ότι θα ρθει μια μέρα που ο εργολάβος θα τον ξεσκίσει», μας είπε ο προκάτοχος του δημάρχου Δημήτρης Σκούρας. Η παλιά καραβάνα του δήμου Ξυλοκάστρου δεν έπεσε έξω. Η επιλογή του δημάρχου να δημοπρατηθεί το έργο με τη διαδικασία «κατ αποκοπήν ως άρθρο ένα» ήταν, σύμφωνα με τον κ. Σκούρα, το μεγαλύτερο σφάλμα που θα μπορούσε να κάνει στη δεδομένη συγκυρία. Η συγκεκριμένη διαδικασία βρίσκει εφαρμογή σε έργα που έχουν μελετηθεί και κοστολογηθεί με σχολαστική ακρίβεια, όπως για παράδειγμα σε κατασκευές κλειστών τύπων γυμναστηρίων από την Γ.Γ.Α. Ο δήμαρχος είχε παρουσιάσει στο Δημοτικό Συμβούλιο μια μελέτη της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου, η οποία είχε κοστολογήσει το έργο στα 3 εκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό θα συμπληρωνόταν κατά το ήμισυ από την κληρονομιά του Γ. Κρινάκου, την οποία είχε δωρίσει στο δήμο προκειμένου να την αξιοποιήσει με γνώμονα τη φιλανθρωπία. «Δεκαέξι χρόνια θητείας είχαμε στο Δήμο. Γνωρίζαμε πως η Τεχνική Υπηρεσία ήταν αδύνατον να εκπονήσει μια τόσο δύσκολη και μεγάλη μελέτη για την ανάπλαση των αποθηκών, που επί πλέον είχαν χαρακτηριστεί κτήριο διατηρητέο», συμπληρώνει ο κ. Σκούρας. Μάλι-

9 ΧΕΙΜΩΝΑΣ στα, σε επιστολή του προς τον Γενικό Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας & Ιονίου, ο πρώην δήμαρχος Ξυλοκάστρου αναφέρει: «Είχαμε καταγγείλει στο ΔΣ ότι τη μελέτη την έφτιαξε ο ανάδοχος του έργου, άρα υπήρχε προσυνεννόηση, χωρίς ποτέ ο Δήμαρχος να αντικρούσει την καταγγελία μας». Στο μεταξύ, ο δήμαρχος, όπως αναφέρει ο κ. Σκούρας στην επιστολή του, «είχε αποφασίσει πριν ακόμα αρχίσει το έργο να προπληρώσει υλικά που θα χρησιμοποιούνταν στο έργο, αξίας ευρώ περίπου». Το συγκεκριμένο ποσό, «όπως απεδείχθη στο ΔΣ και ομολογήθηκε από τον δήμαρχο, πληρώθηκε στον εργολάβο του έργου με βάση τη δήλωση κάποιων εταιριών ότι διαθέτουν τον εξοπλισμό στις αποθήκες τους, δηλαδή ομολογημένα δεν είχαν αγοραστεί, δεν είχαν εξοφληθεί, δεν είχαν παραληφθεί από τους επιβλέποντες του έργου, δεν είχαν αποθηκευτεί σε ελεγχόμενες από τον Δήμο αποθήκες». Έχουν πληρωθεί δηλαδή τα air condition, οι λάμπες και οι βρύσες αυτού του «έργου» από το 2006! Για την αρχική μελέτη της ΤΥ του Δήμου ζητήσαμε την άποψη πολιτικού μηχανικού ο οποίος είχε ασχοληθεί με το θέμα κατά το παρελθόν, μιας και ο δήμος είχε ζητήσει ανεπίσημα την βοήθειά του. «Η συγκεκριμένη μελέτη», μας είπε, «ήταν της πλάκας». «Είχε ασάφειες, παρατυπίες και κενά, τα οποία ήταν βέβαιο ότι θα οδηγούσαν κάποια στιγμή σε ρήγμα τη συνεργασία του δήμου με τον εργολάβο». Τα δικαστήρια και ο εργολάβος Όπως ήταν αναμενόμενο, κατά τη διάρκεια της διεκπεραίωσης του έργου τα κενά της αρχικής μελέτης έκαναν την εμφάνισή τους όταν καθαιρέθηκε η τοιχοποιία, κάτι το οποίο ήταν παράνομο εφόσον πρόκειται για κτήριο που έχει κηρυχτεί διατηρητέο από το υπουργείο Πολιτισμού. Το συγκεκριμένο κώλυμα ξεπεράστηκε όταν εξηγήθηκε στις αρμόδιες υπηρεσίες ότι το κτήριο μετά την «επαναθεμελίωσή» θα επανέλθει στην προηγούμενη κατάστασή του. Το δράμα ξεκίνησε μόλις έγινε κατανοητό σε όλους ότι το έργο για να διεκπεραιωθεί θέλει εργασίες οι οποίες δεν είχαν προβλεφθεί στην αρχική μελέτη. Τότε είναι που έκανε την εμφάνισή του το μεγαλύτερο κώλυμα στη διεκπεραίωση του έργου. Η Τ.Υ. του Δήμου έκανε μια συμπληρωματική μελέτη πάνω στην αρχική, η οποία κοστολογούσε τις επιπλέον εργασίες περίπου στα ευρώ. Το ποσό που αξίωνε ο εργολάβος για τις συγκεκριμένες επιπλέον εργασίες ήταν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ περισσότερα. Από εκεί κι έπειτα, όπως χαρακτηριστικά μας είπε ο Α. Ζάρρος «άρχισε το μεγάλο μπάχαλο στις σχέσεις δήμου και εργολάβου, οι οποίοι οδηγήθηκαν στα δικαστήρια και άκρη μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί». Η ιδέα και το σχέδιο Ο Γεώργιος Κρινάκος είχε θέσει αυστηρότατους όρους στη διαθήκη του προκειμένου τα έσοδα που θα προέκυπταν από την πώληση ακινήτου στο Νέο Ψυχικό να διατεθούν για φιλανθρωπικό σκοπό. Η αρχική ιδέα του Α. Κλαδούχου και ο σκοπός του σχεδίου του ήταν να αναπαλαιώσει τις αποθήκες για να δημιουργήσει ένα πολιτιστικό κέντρο τα έσοδα του οποίου θα αξιοποιούνταν σε φιλανθρωπίες. Το σχέδιο προέβλεπε μια αίθουσα εστίασης περίπου 500 τ.μ. που θα λειτουργούσε ως εστιατόριο, καθώς και άλλους τρεις χώρους: αίθουσα προβολών, αίθουσα παραστάσεων στο ισόγειο και βιβλιοθήκη στον όροφο. Η αποκάλυψη της πινακίδας που απεικονίζει το σχέδιο είχε προκαλέσει τις έντονες διαμαρτυρίες των δημοτών που αποτελούσαν τότε την «Αρμονική Ανάπτυξη», προάγγελο της «Συμπολιτείας». «Αν ολοκληρωνόταν το έργο σ αυτή τη μορφή, θα ήταν μία ακόμη ευκαιρία χαμένη για το Ξυλόκαστρο. Ένα εστιατόριο 500 τ.μ. δεν θα ωφελούσε σε τίποτα την εξέλιξη του δήμου. Η δύσκολη οικονομική συγκυρία της χώρας κάνει σήμερα ακόμη πιο άστοχο το σχέδιο απ όσο ήταν τότε», εξομολογείται σήμερα ο Ανδρέας Ζάρρος. Χαμένοι στη μετάφραση Συμπληρώνοντας το παζλ της ιστορίας των αποθηκών Φραντζή, προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε και με τα υπόλοιπα εμπλεκόμενα μέρη. Με τον εκπρόσωπο της αναδόχου εταιρείας κ. Ανδρέα Οικονομίδη αυτό δεν κατέστη δυνατό. Με τον δήμαρχο καταφέραμε να έρθουμε σε επικοινωνία, όμως η προσπάθειά μας αυτή αντιμετωπίστηκε με μικροπολιτική διάθεση. Δυστυχώς, δεν μας είπε την άποψή του γι αυτό το μείζον θέμα. Η ουσία του ζητήματος είναι πως το Ξυλόκαστρο έχει περισσότερη ανάγκη από ποτέ έργα ζωτικής σημασίας. Ως εκ τούτου, οποιουδήποτε είδους κριτική απέναντι σ αυτούς που διαθέτουν τα ηνία του Δήμου θα πρέπει να αντιμετωπίζεται καλόπιστα, και όχι με απαρχαιωμένες αντιλήψεις. Είναι βέβαιο πως αν δεν αποτινάξουν από πάνω τους τα μικροπολιτικά αλλά και προσωπικά τους συμφέροντα, το Ξυλόκαστρο θα παραμείνει μια πόλη της οποίας τα μεγάλα έργα όπως αυτό θα παραμένουν για πάντα στον τσίγκο.

10 10 ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ Μαρτυρικά χωριά Ζεμενό 14 Σεπτεμβρίου 1944 Σαν βγαίνει ο ήλιος το πρωί μαραίνονται χορτάρια Σήμερα που ναι του Σταυρού μαραίνει παλικάρια. Πιτσά 21 Μαΐου 1944 Το χωριό καταστρέφεται από τα ίδια ναζιστικά στρατεύματα που είχαν αφανίσει τα Καλάβρυτα το Δεκέμβριο του Ηκοινότητα Πιτσά (Άνω και Κάτω οικισμός), κατά την κατοχική περίοδο καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από τους Ναζί. Συνολικά τα θύματα ανήλθαν περίπου σε 50, οι φυλακισθέντες σε 20, οι όμηροι σε 19, τα ορφανά πολέμου σε 30, τα καμένα σπίτια σε 31, ενώ στην Εθνική Αντίσταση συμμετείχαν 23 άτομα. Τα ξημερώματα της 21ης Μαΐου, εορτή του Αγίου Κωνσταντίνου, γερμανικά στρατεύματα της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών (Ορεινού Πεζικού), του II /749 Συντάγματος της Βέρμαχτ, υπό τις εντολές του στρατηγού Καρλ Φον λε Σουίρ (Karl Von le Suire), εισέβαλαν στο χωριό. Ράντισαν με εύφλεκτο υλικό τα σπίτια, αφού πρώτα τα εκκένωσαν από τους ανυποψίαστους κατοίκους, τους οποίους έσυραν σε παρακείμενη μάντρα απ όπου παρακολούθησαν έντρομοι το κακό. Κατά την αποχώρησή τους σκότωσαν χωριανούς, φυλάκισαν αρκετούς στο Ξυλόκαστρο, ενώ μετέφεραν άλλους ως όμηρους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία. Οι Γερμανοί είχαν πληροφορίες ότι οι κάτοικοι συμμετείχαν στην αντίσταση και τροφοδοτούσαν αντάρτικες ομάδες. Σε δεύτερη επιδρομή των Ναζί, τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, σε ενέδρα και μάχη με τους αντάρτες οι οποίοι είχαν καταλάβει πέρασμα προς το χωριό στην τοποθεσία Αγίου Λουκά - Λούζι, σκοτώθηκαν κι άλλοι χωριανοί που πολέμησαν στο πλευρό των ανταρτών. Κατά την επιστροφή τους προς το στρατόπεδο Ξυλοκάστρου, οι Γερμανοί κατέκαυσαν αρκετά σπίτια στο Κάτω Πιτσά, αφήνοντας εκεί τοποτηρητές. Αργότερα, δωσίλογοι δολοφόνησαν δυο ανήλικα κορίτσια του χωριού, αφού πρώτα τα βίασαν και τα κακοποίησαν. Το Άνω Πιτσά, που ήταν χτισμένο σ ένα μέρος εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς, έκτοτε εγκαταλείφθηκε και παραμένει ερειπωμένο. Ελάχιστοι πλέον κάτοικοι διαμένουν σ αυτό. Σημειώνεται ότι μέχρι σήμερα ουδεμία υλική, ηθική, ή ιστορική αποκατάσταση έχει πραγματοποιηθεί για το Πιτσά, παρά το σχετικό αίτημα για αναγνώρισή του ως μαρτυρικό, το οποίο υπεβλήθη πέρσι από την κοινότητα στο υπουργείο Εσωτερικών. Ούτε λόγος δε να γίνεται για τις πολεμικές αποζημιώσεις... Σωτηρία Δημοπούλου (διά στόματος Σωτηρίας, αδελφής Ιωάννου Κανέλλου) Μ αυτό το μοιρολόι θρηνούσαν μάνες κι αδελφές ανήμερα του Σταυρού. Η Αγία Κυριακή είχε γεμίσει άψυχα κορμιά, σε φέρετρα από σανίδες, σε πόρτες ή σε κουβέρτες. Λίγες μέρες νωρίτερα, απόσπασμα ανταρτών είχε συγκρουστεί με γερμανική ομάδα κοντά στο χωριό, όπου σκοτώθηκε ένας Γερμανός στρατιώτης. Η διοίκησή τους αποφάσισε αντίποινα, παρόλο που είχαν ήδη αρχίσει να αποχωρούν. Ξημερώματα της 14ης Σεπτεμβρίου ένας λόχος των Γερμανών κινήθηκε σε δυο ομάδες προς το Ζεμενό. Η μία από τον κεντρικό δρόμο, η άλλη από δύσβατο μονοπάτι ανατολικά του χωριού και το περικύκλωσαν. Οι ντόπιοι αιφνιδιάστηκαν. Οι Γερμανοί επιτέθηκαν με ακρίβεια σε προκαθορισμένους στόχους όπως το τηλεφωνείο και συνέλαβαν όσους είχαν βάρδια. Στο χωριό επικράτησε πανικός. Άρχισαν έρευνες σε σπίτια, σε αποθήκες και σε αχούρια. Έκαψαν ένα σπίτι και το γραφείο της Κοινότητας. Προσπάθησαν να κάψουν ακόμα ένα, κι εκεί σκότωσαν πατέρα και γιο. Κατά τη διάρκεια των ερευνών περιέφεραν τους συλληφθέντες στο χωριό. Τελικά τους οδήγησαν πάλι στο τηλεφωνείο. Ακολουθούσαν γυναίκες, γεροντότεροι και μικρά παιδιά. Τους έδιωξαν - μια μάνα κρύφτηκε σ ένα περιβόλι με φασόλια. Λίγο νωρίτερα είχε δραπετεύσει ένας εκ των συλληφθέντων, ο Θωμάς Γεωργίου. «Κάποιος ή κάποια του έδωσε ένα σακάκι, το φόρεσε, και σιγά σιγά λάκισε». Ο νεότερος από τους συλληφθέντες, ο Κωνσταντίνος Χατούπης, 14 ετών, έλεγε: «Σιγά, τι θα μας κάνουν;». Αργά το μεσημέρι δόθηκε η εντολή από το αρχηγείο Ξυλοκάστρου. Στήσανε πολυβόλα στο σχολείο, απέναντι από τη ρεματιά. Γλύτωσαν δύο, ο ένας διέφυγε μέσα απ τα βάτα ενώ ο άλλος τρύπωσε σ ένα νεροφάγωμα. «Έπεσε πάνω μου ο Γιάννης Χώλεσης καταματωμένος, νεκρός, με πήρε στο πρόσωπο το αίμα του. Όταν ήρθαν για τη χαριστική με πέρασαν πεθαμένο» μας αφηγείται κλαίγοντας. «Κακό πράμα ο πόλεμος παιδιά», λέει η Σωτηρούλα Κανέλλου, «αλλά η Μαριτσόνενα η Γκίνη τι τους έφταιγε; Μήνες πριν το φονικό είχαν έρθει στο χωριό για πλιάτσικο, πήγαν να της πάρουν το μουλάρι, αυτή αντιστάθηκε, τράβα δώθε το καπίστρι τράβα κείθε, χαστούκισε τον αξιωματικό κι εκείνος έβγαλε το πιστόλι και την πυροβόλησε». Μέρες αργότερα το ΕΑΜ έστειλε την ΟΠΛΑ. Στέλεχός της επισκέφθηκε πατέρα εκτελεσθέντος. «Μπάρμπα, τι να λες; Να τους ξεπαστρέψουμε; Εσύ δεν είσαι μ εμάς, το ξέρουμε κι ας μην είμαστε από δω». Ο πατέρας, βετεράνος των Βαλκανικών, τους απέτρεψε: «Όχι άλλο αίμα». Χρήστος Χατούπης

11 Ρεπορτάζ ΧΕΙΜΩΝΑΣ Μαθήματα αλληλεγγύης της Έμυς Μπέτζελου Τρεις μαρτυρίες για τα μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας που πρόσφεραν πέρσι με επιτυχία εθελοντές καθηγητές σε όσους μαθητές τα είχαν ανάγκη, θεσμός που, παρά τα τεχνικά προβλήματα, πρέπει να συνεχιστεί και φέτος. Αδελαΐδα Τζουβάρα Διευθύντρια 1ου Γυμνασίου Ξυλοκάστρου Τη σχολική χρονιά , για να μπορέσει να βελτιωθεί λίγο η καθημερινότητα των μαθητών, η Β ΕΛΜΕ Κορινθίας (με την άδεια της Δ/νσης Δ.Ε. Ν. Κορινθίας και τη σύμφωνη γνώμη του Δήμου Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης) οργάνωσε μαθήματα αλληλεγγύης για τους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Στο Ξυλόκαστρο τα μαθήματα γίνονταν τα απογεύματα από εκπαιδευτικούς που κατοικούν στον Δήμο δωρεάν για τους μαθητές. Διήρκεσαν από το Δεκέμβριο του 2012 μέχρι τον Απρίλιο του 2013 για τους μαθητές των γυμνασίων (από τις 10 Απριλίου άρχισε η ενισχυτική διδασκαλία, που έτσι κι αλλιώς ήταν υποχρέωση του κράτους), ενώ για τους μαθητές του λυκείου τα μαθήματα συνεχίστηκαν μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς (δεν προβλέπεται πρόσθετη διδακτική στήριξη). Τα μαθήματα έγιναν στον χώρο του 1ου Γυμνασίου Ξυλοκάστρου και του ΓΕΛ Ξυλοκάστρου, είτε μετά το τέλος του κανονικού προγράμματος είτε τα απογεύματα, σε ώρες που επέλεξε ο μεγαλύτερος αριθμός των ενδιαφερομένων μαθητών. Διδάχθηκαν Φυσική, Μαθηματικά, Ιστορία και Αρχαία γυμνασίου και λυκείου. Συμμετείχαν περί τους 30 μαθητές και μαθήτριες από τα σχολεία του Ξυλοκάστρου. Παρουσιάστηκαν ωστόσο προβλήματα μετακίνησης για τα παιδιά που κατοικούν εκτός Ξυλοκάστρου. Το αποτέλεσμα ήταν υπέρ των μαθητών. Βελτιώθηκε η απόδοσή τους στα μαθήματα που παρακολούθησαν. Ο μικρός αριθμός τους τους βοήθησε να λύσουν απορίες που λόγω χρόνου και μεγαλύτερου αριθμού μαθητών στην κανονική τάξη δεν προλάβαιναν να λύσουν. Ελπίζουμε να καταφέρουμε να επαναλάβουμε την προσπάθεια και τη φετινή χρονιά, παρότι από τον Ιούνιο έχει ξεκινήσει προετοιμασία για τη λειτουργία ενισχυτικής διδασκαλίας στο Γυμνάσιο, η οποία πάντως δεν έχει αρχίσει ακόμη. Δημήτρης Γκενές Γραμματέας Β ΕΛΜΕ Κορινθίας Ήδη έχουμε συζητήσει στο Δ.Σ. της Β ΕΛΜΕ Κορινθίας και έχουμε ξεκινήσει τις διαδικασίες τόσο για την κατάρτιση καταλόγου από εκπαιδευτικούς που θα ήθελαν εθελοντικά να προσφέρουν, όσο και για την επίλυση των τεχνικών λεπτομερειών της οργάνωσής τους. Στόχος μας είναι το ταχύτερο να ανακοινωθεί το πρόγραμμα. Υπάρχουν όμως δυσκολίες. Πρώτ απ όλα, η εθελοντική προσφορά καθηγητών δυσχεραίνεται όχι κυρίως από την αύξηση του φόρτου εργασίας και του διδακτικού ωραρίου τους κατά δύο ώρες, αλλά πρωτίστως από την ψυχολογική πίεση που ασκήθηκε σε βάρος τους αφού διαπομπεύθηκαν, επιστρατεύθηκαν και λοιδορήθηκαν από την κυβερνητική πολιτική Κάποιες άλλες δυσκολίες προκύπτουν από τη δυσπραγία του Δήμου σε σχέση με τη λειτουργία των σχολικών κτιρίων πέραν του πρωινού ωραρίου. Η έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού (καθαρίστριες, επιστάτες) αλλά και η απουσία χρημάτων αρχίζουν να συμπιέζουν ακόμα και τις προσπάθειες εθελοντισμού, οι οποίες για να αποδώσουν απαιτούν ελάχιστες προϋποθέσεις (λίγο φωτοτυπικό χαρτί, δυο κιμωλίες και κάποιον ν ανοίγει και να κλειδώνει τις σχολικές αίθουσες). Είναι ωστόσο επιτακτική ανάγκη να επιμείνουμε στη λειτουργία κάποιας μορφής στήριξης προς τους μαθητές του γυμνασίου και του λυκείου που δεν έχουν την δυνατότητα να απευθυνθούν στα οργανωμένα φροντιστήρια. Οι σημερινές εκπαιδευτικές πολιτικές δεν ιεραρχούν το μέλλον των παιδιών ως πρώτιστη ανάγκη. Ακριβώς γι αυτό, δεν έχουμε το περιθώριο να αποτύχουμε. Συνέντευξη με τη Μαντώ Ρουσινού μαθήτρια Α Λυκείου Ποιες ήταν οι εμπειρίες σου από τη συμμετοχή σου στα μαθήματα αλληλεγγύης την περσινή χρονιά; Την περσινή χρονιά, στη Γ Γυμνασίου, παρακολούθησα το μάθημα των Αρχαίων. Στην αρχή ήμουν λίγο επιφυλακτική γιατί φοβόμουν ότι θα ήταν χάσιμο χρόνου. Όμως τελικά με βοήθησαν πολύ, κι αυτό φάνηκε και στην απόδοσή μου στην τάξη και στον βαθμό των τριμήνων. Κάναμε επαναλήψεις, έλυσα πολλές απορίες μου και είχα ένα καλό κίνητρο για περισσότερο διάβασμα. Υπάρχει ανάγκη να συνεχιστούν τα μαθήματα και την φετινή χρονιά; Και βέβαια υπάρχει ανάγκη να γίνουν τέτοια μαθήματα και φέτος, γιατί πολλά παιδιά δεν καλύπτονται από το μάθημα στο σχολείο, έχουν απορίες και κενά, και έστω και μια ώρα επιπλέον θα τα βοηθούσε σημαντικά. Λόγω της οικονομικής κρίσης που όλοι ζούμε, πολλά παιδιά δεν θα μπορούσαν να πάνε στο φροντιστήριο και να πληρώνουν για να βελτιώσουν την απόδοσή τους στο σχολείο. Καλό θα ήταν επίσης να υπάρχει η δυνατότητα διδασκαλίας για όλες τις επιλογές των παιδιών, δηλαδή για όλα τα μαθήματα του σχολείου. Ξανθοχώρι: Βρύση για περαστικούς και νεράιδες Να λοιπόν που τα αντανακλαστικά λειτούργησαν! Μετά το αφιέρωμα που κάναμε στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας, στο όμορφο αλλά «παραμελημένο» Ξανθοχώρι, οι αρμόδιοι ευαισθητοποιήθηκαν και το χωριό απέκτησε τη δική του όμορφη, πέτρινη βρύση ώστε να μπορούν να ξεδιψούν οι περαστικοί, αλλά και να κατεβαίνουν οι νεράιδες τα βράδια να δροσίζονται και να τραγουδούν νεράιδο - νεροτράγουδα. Ευελπιστούμε και σε άλλες μικρότερες ή μεγαλύτερες παρεμβάσεις, όπως π.χ. στην αντικατάσταση των σπασμένων ξύλων στο παγκάκι της πλατείας, στην αναβάθμιση των διαλυμένων παιδικών χαρών, στο σοβάτισμα τουλάχιστον, αν όχι επένδυσης με πέτρα, του τοιχίου του Ηρώου, την ασφαλτόστρωση του δρόμου Ξανθοχώρι - Φικουλάζου και την κατασκευή της πλατείας, μιας και ο χώρος είναι αγορασμένος από την προηγούμενη δημοτική αρχή. Καλή η «αρχή» λοιπόν και ευχόμαστε να υπάρξει συνέχεια. Λουκάς Ψαράκης

12 12 ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ Διατροφή «Χωρίς Μεσάζοντες» Ο τόπος μας μπορεί να γίνει εν μέσω της κρίσης και «πομπός» και «δέκτης» αγροτικών προϊόντων μέσω των δικτύων αλληλεγγύης. Συνταγές μαγειρικής του Αποστόλη Γ. Θεοδωρόπουλου Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία που αναδείχθηκαν τα χρόνια της κρίσης είναι η ανάγκη για αυτοοργάνωση. Το «κίνημα της πατάτας», όπως βαφτίστηκε από τα ΜΜΕ, καταγράφει περισσότερες από 250 πρωτοβουλίες ανά την Ελλάδα. Σήμερα λειτουργούν 150 τέτοιες αγορές στην Αττική, 30 στη Θεσσαλονίκη και 60 στην υπόλοιπη Ελλάδα. Έχουν διακινήσει μέχρι στιγμής 700 τόνους πατάτας, 500 λάδι, 120 όσπρια, 150 ρύζι και 180 αλεύρι. Σύμφωνα με έρευνα της ΓΣΕ- ΒΕΕ, το 22% των νοικοκυριών δηλώνει πως προμηθεύτηκε βασικά καταναλωτικά αγαθά μέσω των δικτύων χωρίς μεσάζοντες. Όπως διαβάζουμε σε ανακοίνωση της εθελοντικής ομάδας δράσης Πιερίας, απ όπου ξεκίνησε το κίνημα, «επιλέγοντας ελληνικά προϊόντα κατευθείαν από τον παραγωγό, «Χωρίς Μεσάζοντες», διασώζουμε θέσεις εργασίας, ενισχύουμε την τοπική οικονομία, ανακυκλώνουμε το χρήμα μέσα στη χώρα μας, μειώνουμε τις εισαγωγές, συμβάλλουμε στη ζήτηση των ελληνικών ΣΧΕΔΙΟ Α προϊόντων, δημιουργούμε προϋποθέσεις για επενδύσεις, δίνουμε κίνητρα για περισσότερες, ποιοτικότερες καλλιέργειες των δικών μας αγροτικών προϊόντων και βέβαια ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΦΘΗ- ΝΟΤΕΡΑ. Κυρίως όμως αναδεικνύουμε την αισχροκέρδεια που συντελείται σε βάρος των γεωργών. Η απάντηση των πολιτών είναι η αυτοοργάνωση! Είμαστε το 99%, αντιστεκόμαστε ενωμένοι και επιβάλλουμε τους δικούς μας όρους». Εντούτοις, υπάρχουν αντιδράσεις. Οι δήμαρχοι Πειραιά Β. Μιχαλολιάκος, Αμαρουσίου Γ. Πατούλης και Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρης εμποδίζουν τις διανομές, με το επιχείρημα ότι στηρίζουν το υγιές εμπόριο και όχι το «παραεμπόριο». Οι συστημικοί έχουν ενοχληθεί από τη δράση του κινήματος. Έτσι, διαψεύδονται αιτιάσεις διαφόρων καλοθελητών που χαρακτηρίζουν το κίνημα αυτό «χωρίς προσανατολισμό», «που κρύβει την ουσία του καπιταλισμού» κ.α. Σήμερα, η Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας, επεκτείνοντας τη δράση της καλλιεργεί 480 στρέμματα όσπρια και κρεμμύδια στην Πιερία και 50 στρέμματα πατάτες, πιλοτικά, στο νομό Σερρών. Δυστυχώς, στην περιοχή μας δεν υπάρχουν έως τώρα παρόμοιες πρωτοβουλίες. Όσο όμως η κρίση θα βαθαίνει, τόσο θα φαίνεται και πιο αναγκαία η δημιουργία ενός τέτοιου κινήματος. Οι αγρότες του νομού μας θα πρέπει να το ξανασκεφτούν. Όσοι αγρότες ενδιαφέρονται να διαθέσουν τα προϊόντα τους, μπορούν να επικοινωνήσουν εδώ: Δήμος Ελληνικού - Αργυρούπολης: τηλ: Πετρούπολη: - Πιερία: Σχετικά sites: w w w. o t o p o s m o u. g r, www. solidarity4all. gr, Οδήμος μας μπορεί να οργανώσει και να στηρίξει δράσεις «Χωρίς Μεσάζοντες», και μάλιστα αμφίπλευρα. Μπορούμε ως τόπος να λειτουργήσουμε και ως «πομποί», δίνοντας προϊόντα, και ως «δέκτες», παίρνοντας προϊόντα από παραγωγούς άλλων περιοχών. Πρόσφατα παραγωγοί μας έδωσαν σε εμπόρους τα λεμόνια τους προς 20 λεπτά (!!!), ενώ στην Αθήνα οι καταναλωτές τα αγόραζαν περισσότερο από 1 ευρώ. Στον αντίποδα, συντοπίτης μας από το Μάρκασι πούλησε μέσα σε ένα πρωινό στην Αθήνα, μέσω του κινήματος «Χωρίς Μεσάζοντες», 800 κιλά μήλα προς 80 λεπτά το κιλό, εισπράττοντας το τίμημα σε μετρητά! Το Γραφείο Αγροτικής Ανάπτυξης, που έχουμε από παλιά προτείνει να ιδρυθεί στον δήμο μας, μπορεί να γίνει ο συντονιστής τέτοιων δράσεων. Πιπεριές τουρσί από το Θροφαρί Ανηφορίζοντας από τα Γελινιάτικα στο Θροφαρί ένα καλοκαιρινό βραδάκι, που το Ξυλόκαστρο έβραζε απ τη ζέστη και ξεχείλιζε από κόσμο και αυτοκίνητα, ξέραμε ότι μας περίμενε μια υπέροχη θέα, δροσιά και η όμορφη ταβέρνα στην πλατεία του χωριού. Ο Αργύρης ο Χιόνης βέβαια είναι στις ουράνιες πλατείες πια, αλλά η σύνδεση του με το χωριό, παντοτινή και ανεξίτηλη. Αφού κάτσαμε στην ταβέρνα και το μάτι μας έβλεπε μέχρι το Λουτράκι, παραγγείλαμε πολλά και διάφορα καλούδια. Με ευχαρίστηση ανακαλύψαμε στη χωριάτικη σαλάτα που μας έφερε ο Γιώργος, μια διαφορετική γεύση από τις συνηθισμένες. Αφού διευκρινίσθηκε η απορία μας και μας εξήγησαν ότι η παράξενη αυτή γεύση ήταν από τις πιπεριές τουρσί που βάζουν στη σαλάτα, η μητέρα του Γιώργου η κ. Πηνελόπη Τεάζη, μας παραχώρησε ευγενικά τη συνταγή. Βρίσκουμε 5 κιλά πιπεριές διαφόρων χρωμάτων και τις κόβουμε σε ροδέλες. Βράζουμε χωρίς τις πιπεριές, για πέντε λεπτά τα κάτωθι υλικά: 12 ποτήρια νερό 12 ποτήρια ξύδι 1 ποτήρι αλάτι 1 ποτήρι λάδι 1 ποτήρι ζάχαρη Μετά τα πέντε λεπτά, προσθέτουμε στο μείγμα που βράζει τις πιπεριές. Όταν βράσουν κι αυτές, τις αφήνουμε να κρυώσουν και τις φυλάμε στο ψυγείο μέσα σε γυάλινα βάζα. Ευχαριστούμε την κ. Πηνελόπη και το Γιώργο Τεάζη για τη φιλοξενία τους και μην ξεχνάμε ότι τα χωριά μας είναι ο πλούτος μας και θέλουν τη στήριξή μας. Γιούλα Δήμου

13 Βιβλίο ΧΕΙΜΩΝΑΣ Λογοτεχνικό αίνιγμα για τη Ζήρεια Η χλωρίδα, το υψόμετρο, τα τοπία, η αύρα, όλα στο βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου «Οδυσσέας και Μπλουζ» κατατείνουν στο ότι πρόκειται για γνωστά λημέρια. «Είχε αφήσει προ πολλού την Εθνική οδό και είχε διασχίσει τις μεγάλες καλλιέργειες εσπεριδοειδών. Ο δρόμος ανηφόριζε ήσυχα. Πέρασε έξω από ένα χωριό και συνέχισε ν ανεβαίνει. Σε λίγο φάνηκαν μπροστά της τα ωραία χιονισμένα βουνά. Στο σταυροδρόμι ακολούθησε την πινακίδα κι έστριψε δεξιά. Βρισκόταν σ έναν μικρό επαρχιακό δρόμο με οπωροφόρα γυμνά από φύλλα, τέλος Φλεβάρη.» Νιώθω την εικόνα οικεία. Είναι η πρώτη παράγραφος (σελ. 7) του βιβλίου της Ευγενίας Φακίνου «Οδυσσέας και Μπλουζ», που κυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Πρόκειται για τυπική διαδρομή από παραλιακή κωμόπολη προς ορεινό χωριό ή σωστά ανακαλύπτω πίσω απ την περιγραφή την αγαπημένη διαδρομή στις πλαγιές της Ζήρειας; «Το απόγευμα άνοιξαν οι ουρανοί. Η βροχή έπεφτε ραγδαία και δεν έβλεπες πάνω από δυο μέτρα. Το χωριό είχε χαθεί, το ίδιο και τα βουνά» (σελ. 18). Άλλη μια εικόνα γνώριμη, όχι όμως και αποκλειστική. Η αμφιβολία επιτείνεται. Έλατα, κυπαρίσσια, κέδροι, λεβάντες, κισσός, πεύκα, βαλανιδιές, καστανιές, αχλαδιές, μηλιές, πλάτανος, καρυδιές, ντομάτες, τριανταφυλλιές, σφεντάμια, φτέρες. Αυτή είναι η χλωρίδα που κυριαρχεί στο «Οδυσσέας και Μπλουζ». Απολύτως συμβατή με τη χλωρίδα των Τρικάλων Κορινθίας. Ωστόσο, καταγράφονται επίσης αμπέλια, κουμαριές, ροδιές - φυτά που δημιουργούν αρκετές αμφιβολίες. Υψόμετρο χίλια μέτρα, αναφέρεται ρητά στη σελίδα 12, αλλά αμπέλια σ αυτά τα ύψη δεν ευδοκιμούν. Μονάχα ποιητική αδεία... Διαβάζω: «Στις πλαγιές των απέναντι βουνών μέτρησε εφτά χωριά διασκορπισμένα» (σελ. 15). Μετράω, κοιτώντας έξω απ το παράθυρό μου: Μάρκασι, Βελίνα, Παναρίτι, Δεντρό, Ζούγρα, Ρέθι, Ξανθοχώρι. Διαβάζω λίγο πιο κάτω, στη σελίδα 19, και δεν μου μένει πια η παραμικρή αμφιβολία: «Η νύχτα είχε φουντώσει αλλά είχε ξαστεριά. Τα σύννεφα είχαν διαλυθεί. Τα χιονισμένα βουνά έλαμπαν στο σκοτάδι και τα φώτα των χωριών είχαν ανάψει. Τα εφτά χωριά έπλεαν μέσα στη νύχτα.». Απέδειξα λοιπόν πέραν πάσης αμφιβολίας πως η Ευγενία Φακίνου τοποθέτησε το βιβλίο της στα Τρίκαλα. Πιθανόν και να κατέλυσε λίγες μέρες σε κάποιον τοπικό ξενώνα για να αποτυπώσει τις χαρακτηριστικές σκηνές του βιβλίου, ο τόπος κάνει καλό και στην ποιότητα της γραφής, το λέω εκ πείρας. Κάπως έτσι, εξάλλου, έπιασα κι εγώ να διαβάσω το «Οδυσσέας και Μπλουζ». Πρωτοπληροφορήθηκα γι αυτό από μια παρουσίασή του σε κυριακάτικη εφημερίδα. Υπήρχε εκεί η ρητή επισήμανση ότι το βιβλίο διαδραματίζεται στα Τρίκαλα Κορινθίας. Υπήρχε όμως και η δυσοίωνη αναφορά σ ένα συγγραφέα που καθόταν σ ένα παλιό σπίτι και έγραφε. Είχα λοιπόν κι ένα ιδιοτελές κίνητρο να δω τι παίζει, δεδομένου ότι -απ όσο ξέρω- τυχαίνει να είμαι ο μοναδικός που ανταποκρίνεται σ αυτά τα χαρακτηριστικά και θορυβήθηκα κάπως. (Στη δεκαετία του 30, πάντως, ανέβαινε στα Τρίκαλα και έγραφε ο Βασίλης Ρώτας. Οι γεροντότεροι από τους ντόπιους το θυμούνται ακόμα, ή διατηρούν την ανάμνηση αυτής της διήγησης). Τέλος πάντων, το διάβασα και διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας: ο ήρωάς του είναι εμφανώς μεγαλύτερος, ασφαλώς ομορφότερος και πιθανότατα πολύ πιο ταλαντούχος από μένα. Ούτως ή άλλως, μπορεί ο τόπος να ταιριάζει όχι όμως και οι άνθρωποι. Δεν νομίζω ότι οι Τρικαλίτες έχουν την περιέργεια και την κακεντρέχεια των χωριανών που περιγράφει η Ευγενία Φακίνου: «Είδες εσύ κανέναν στο χωριό; Όχι. Όλοι όμως σε είδαν, να ξέρεις. Όλοι έχουν -έχουμε κι εμείςκιάλια και παρακολουθούν. Τίποτα δεν μας ξεφεύγει». Όχι, είμαι βέβαιος πως κάτι τέτοιο στα Τρίκαλα δεν συμβαίνει. Δεν θα μου άρεσε άλλωστε καθόλου, σκεπτόμουν τις μέρες που έγραφα αυτό το άρθρο, αρχές Ιουλίου, καθώς επέστρεφα από τη συνηθισμένη μου εξόρμηση για την αποκομιδή φρούτων του δάσους. Να με παρατηρούν οι συχωριανοί με τα κιάλια πίσω από μισόκλειστες κουρτίνες, να εστιάζουν στα ματωμένα από τα μούρα χέρια μου - και να βγάζουν αυθαίρετα συμπεράσματα Χριστόφορος Κάσδαγλης Η «Συμπολιτεία» προτείνει βιβλία «Με δύο απλές γραμμές» και «Οι τόποι είναι ήχοι», του Γιάννη Ζουγανέλη Εκδόσεις Γαβριηλίδη Ηαυτοβιογραφία του τουμπίστα Γιάννη Ζουγανέλη ( ) σε δύο τόμους που θα διαβάσετε απνευστί. Ό,τι και να πει κάποιος γι αυτά τα βιβλία, δεν μπορεί να περιγράψει τη συγκλονιστική αφήγηση της απίστευτης ζωής του μεγάλου μουσικού. Είχαμε την τύχη να τον ακούσουμε να παίζει τούμπα στο Ξυλόκαστρο το 2004, στην παρουσίαση ενός βιβλίου του αδελφικού του φίλου Αργύρη Χιόνη. «Έχουν γραφτεί πολλές αυτοβιογραφίες από ανθρώπους που δεν είναι λογοτέχνες. Αυτή είναι από τις καλύτερες που έχουν γραφτεί ποτέ» έλεγε ο Αργύρης, και δεν το έκανε από τη μεγάλη αγάπη του προς τον Ζουγανέλη. Βρείτε τα και θα μας θυμηθείτε

14 14 ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ Φύση Δασοκτόνο σχέδιο νόμου Ένα εκτρωματικό νομοσχέδιο έθεσε προσφάτως σε διαβούλευση το δήθεν υπουργείο Περιβάλλοντος, Λεωνίδας Μπαλάφας με αντικείμενο τη δήθεν προστασία των δασικών οικοσυστημάτων. Σε δημόσια διαπόμπευση για το ΥΠΕΚΑ μετατράπηκε η δημόσια διαβούλευση του νομοσχεδίου «Δασικά οικοσυστήματα - Ορισμοί, Μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης», με το οποίο οι φωτεινοί εγκέφαλοι «ξεπατώνουν» Σύνταγμα και δασική νομοθεσία, αφού στα δάση και τις δασικές εκτάσεις επιτρέπουν σχεδόν τα πάντα. Από τουριστικές εγκαταστάσεις και χώρους αποθήκευσης αποβλήτων, μέχρι νοσοκομεία, ναυπηγεία, διυλιστήρια, δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαιοειδών και επιχειρηματικά πάρκα. Το αποτέλεσμα της διαβούλευσης, η οποία έληξε στις 2 Οκτωβρίου, ήταν κόλαφος για την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι πλείστα όσα σχόλια ενέχουν κομψό χλευασμό, αφού επισημαίνουν ότι πρόκειται περί τέτοιου εκτρώματος, ώστε δεν μπορεί να αποτελέσει ούτε βάση για συζήτηση. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι όταν άρχισε να διαρρέει το περιεχόμενο του σχεδίου, επιστημονικοί φορείς και περιβαλλοντικές οργανώσεις θεώρησαν ότι επρόκειτο περί φάρσας, αφού δεν πίστευαν ότι μπορεί υπουργοί να βάλουν την υπογραφή τους σε τέτοιο κατασκεύασμα. Το σχέδιο αυτό (το οποίο, σε ορισμένες περιπτώσεις, κωδικοποιεί ιδιαιτέρως κακές, πρόσφατες και ήδη ισχύουσες, ρυθμίσεις) πλήττει καίρια τόσο την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων όσο και τη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας. Αποτελεί την πλέον απροκάλυπτη και συστηματική παραβίαση του Συντάγματος και της νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας για την προστασία των δασών στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Το γεγονός ότι τέθηκε σ αυτή τη μορφή σε δημόσια διαβούλευση, μόνον ως εμπαιγμός μπορεί να εκληφθεί. Το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, με το οποίο επικοινωνήσαμε, καθώς και όλες οι περιβαλλοντικές οργανώσεις αλλά και χιλιάδες πολιτών που υπογράφουν σχετικές διαμαρτυρίες, θεωρούν ότι το σχέδιο δεν επιδέχεται σοβαρό σχολιασμό, αλλά άμεση απόσυρση στο σύνολό του. Καλούμε το ΥΠΕΚΑ να αποσύρει το παρόν κείμενο και να ξεκινήσει νέα προσπάθεια βελτίωσης της δασικής νομοθεσίας, με τη συνδρομή της επιστημονικής κοινότητας και με στόχο ένα αποκεντρωμένο μοντέλο ανάπτυξης που θα βασίζεται στην αειφόρο αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της χώρας μας, και πάνω απ όλα στην απόλυτη προστασία του δάσους. Λίτσα Βαρβιτσιώτη ΣΧΕΔΙΟ Α: Γραφείο Αγροτικής Ανάπτυξης Ένα μείζον θέμα που χρήζει σχεδίασης είναι η καλλιέργεια της γης. Είναι λυπηρό να βλέπεις ακόμα και σήμερα, μετά από τόση ανάλυση περί πρωτογενούς παραγωγής και της αναγκαιότητας στήριξής της, ο δήμος μας να μην έχει οργανωμένο και στελεχωμένο το Γραφείο Αγροτικής Ανάπτυξης, παρ ότι προβλέπεται απ;o το άρθρο 94 του μνημονίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τον Καλλικράτη. Οι κατευθύνσεις και οι προτεραιότητες που θα του δοθούν είναι θέμα συζήτησης για την τοπική κοινωνία. Οι δικές μας προτάσεις είναι οι εξής: - Πιστοποίηση, τυποποίηση και μεταποίηση των τοπικών προϊόντων. - Οργάνωση της πώλησης των προϊόντων απ ευθείας στους καταναλωτές χωρίς μεσάζοντες, καθώς και της αγοράς άλλων, που δεν παράγονται τοπικά, με τον ίδιο τρόπο. - Χρησιμοποίηση και προβολή ντόπιων προϊόντων και συνταγών από τις τοπικές επιχειρήσεις εστίασης, τουρισμού κλπ. - Δημιουργία τράπεζας σπόρων και διανομή τους σε κάθε ενδιαφερόμενο. - Ενθάρρυνση και εκπαίδευση των καλλιεργητών ώστε να στραφούν στη βιολογική και τη φυσική καλλιέργεια. - Καταγραφή όλων των καλλιεργήσιμων εκτάσεων που είναι παρατημένες, ώστε να καλλιεργηθούν από ενδιαφερόμενους νέους, άνεργους κ.α. - Οργάνωση δημοτικών λαχανόκηπων ώστε να μπορούν κι εκείνοι που δεν έχουν δική τους γη να αποκτήσουν αυτάρκεια σε ποιοτικά αγροτικά προϊόντα. Κομποστοποίηση στον κάδο γείτονα! Το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων στη χώρα μας είναι γνωστό και δύσκολο. Έμαθαν τους πολίτες να καταναλώνουν ασύστολα, αλλά κανείς από τους υπευθύνους δεν ενδιαφέρθηκε να τους μάθει και να ανησυχούν από τα αποτελέσματα αυτής της εξοντωτικής για τον πλανήτη συνήθειας. Άλλωστε, στην ωραία μας χώρα τα σκουπίδια κρύβονται δεκαετίες τώρα σε θάλασσες, ρέματα, χαράδρες, χωματερές, και γενικά όπου να ναι. Στις προηγμένες χώρες τα απορρίμματα σημαίνουν, έσοδα, ενέργεια, θέσεις εργασίας κ.λπ. Εδώ απλώς σκουπίδια Πριν από ένα δυο χρόνια, ο δήμαρχος Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης είχε αναγγείλει την πιλοτική εφαρμογή προγράμματος οικιακής κομποστοποίησης στην πόλη, και είχε μοιράσει αρκετούς ειδικούς κάδους σε δημότες. Και αυτό ήταν. Έκτοτε, ούτε εξήγηση ούτε και υλοποίηση βέβαια. Μια σχετική ιδέα μάς έρχεται από την Καλαμάτα. Από το 2010 υπάρχει μια πρωτοβουλία που προωθεί την κομποστοποίηση και την αυτοδιαχείριση των απορριμμάτων σε επίπεδο γειτονιάς. Είκοσι δύο ξύλινοι κάδοι, με κόστος 60 ευρώ ο ένας (τους πλήρωσε ο δήμος), τοποθετήθηκαν σε διάφορους χώρους, υιοθετήθηκαν από τους πολίτες και το πρόγραμμα τρέχει! Έγιναν και εργαστήρια κατασκευής αυτοσχέδιων κάδων, ενημερώθηκαν οι πολίτες για όλ αυτά και η επιτυχία είναι μεγάλη, τέτοια που κάποιοι θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν τη διαδικασία γλυκοκοιτώντας τα κέρδη. Η πρωτοβουλία Re-think project είναι ανοιχτή σε προσκλήσεις ενημέρωσης και δράσης στην Πελοπόννησο. Έχουν και ιστοσελίδα. Μήπως θα έπρεπε; Φυτικά οικιακά απορρίμματα, κλαδέματα στα ρέματα, στην πυρά και στις χωματερές, αλλά χημικά λιπάσματα με τους τόνους! Εύγε μας! Λουκάς Ψαράκης

15 Ρεπορτάζ ΧΕΙΜΩΝΑΣ Ώρα αλληλεγγύης Πεζογέφυρα στον Σύθα Στο δήμο μας δραστηριοποιείται εδώ και τέσσερα χρόνια μια ομάδα εθελοντριών η οποία προσπαθεί να συμπαρασταθεί στα θύματα του «πολέμου» που ζούμε. Ξεκίνησαν με την «ανακύκλωση αλληλεγγύης», μαζεύοντας κυρίως ρούχα και παπούτσια για τους άπορους, και συνεχίζουν σήμερα με συλλογή και διανομή τροφίμων στις άπορες οικογένειες του δήμου, ρούχων και τροφίμων για τα κέντρα μεταναστών στην Κόρινθο και στο Λαύριο, στους απεργούς της Χαλυβουργικής και με πολλές ανάλογες δράσεις. Η διαχείριση που γίνεται από τις εθελόντριες είναι υποδειγματική. Είναι πραγματική δράση αλληλεγγύης και όχι δήθεν φιλανθρωπίας και χρειάζεται τη στήριξη όλων μας. Το κόστος μιας πεζογέφυρας, είναι μεγαλύτερο απ το «κόστος» μιας ανθρώπινης ζωής; Τούτη η σκέψη έρχεται στο νου μου κάθε φορά που περνώ απ τη γέφυρα του Σύθα, στο δυτικό Ξυλόκαστρο, και δεν νομίζω ότι είμαι ο μοναδικός πολίτης που τον απασχολεί αυτό το θέμα. Μέχρι τώρα δεν έχει συμβεί κάποιο θανατηφόρο δυστύχημα στο συγκεκριμένο σημείο, έτσι ώστε να προκληθεί το ενδιαφέρον της δημοτικής αρχής και να αναγκαστεί να προχωρήσει στην κατασκευή μιας γέφυρας για πεζούς. Αλλά θα πρέπει να περιμένουμε να συμβεί πρώτα κάτι τέτοιο για να αναδειχτεί η αναγκαιότητα ενός τέτοιου έργου; Δεν έχουμε διδαχθεί από άλλα ανάλογα περιστατικά στο παρελθόν; Δεν έχει σκοτωθεί αγαπημένος συμπολίτης μας, σε μικρή απόσταση απ τη γέφυρα, επειδή δεν υπήρχε καλή σήμανση; Η εκ των υστέρων τοποθέτηση της σήμανσης αυτής δεν απετέλεσε οδυνηρό μάθημα για τους ταγούς της πόλης, ώστε να προχωρήσουν και σε άλλες αναγκαίες για την ασφάλεια των πολιτών παρεμβάσεις; Δεν είναι η πρώτη φορά που θίγεται το θέμα της πεζογέφυρας και άλλωστε το κόστος μιας τέτοιας κατασκευής δεν είναι απαγορευτικό για τον Δήμο. Πότε άραγε θα τεθεί επιτέλους ανάμεσα στις προτεραιότητές του; Παναγιώτης Παπανικολάου Αυτό τον καιρό τρέχουν δύο δράσεις: Η μία είναι η συλλογή λαδιού και η άλλη μια προσπάθεια να διευρυνθεί ο κύκλος των προσφερόντων. Στο πλαίσιο αυτό, ζητούν από όποιον έχει τη δυνατότητα να δίνει 1 ευρώ κάθε μήνα σε τρόφιμα. Ας βοηθήσει όποιος μπορεί. ΣΧΕΔΙΟ Α Η Συμπολιτεία πιστεύει ότι κάθε δήμος ενώπιον της κρίσης πρέπει να μετέχει με πολλαπλές δράσεις και αντιδράσεις στη στήριξη των δημοτών του. Νομική και θεσμική υποστήριξη όλων όσοι έχουν προβλήματα με τράπεζες, ΔΕΗ, ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ. Ομάδες αλληλεγγύης σε ανέργους, απεργούς και αναξιοπαθούντες. Διεκδίκηση, μαζί με τους όμορους δήμους αλλά και με τα συλλογικά αυτοδιοικητικά όργανα της χώρας, όλων των αυτονόητων δομών υγείας, παιδείας και στήριξης ευπαθών ομάδων. Προώθηση τοπικών πολιτικών (Τοπικό Σύμφωνο Ποιότητας & Αλληλεγγύης) που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Κανένας δημότης δεν πρέπει να είναι μόνος του! Όλοι μαζί πρέπει να διεκδικήσουμε την ανατροπή αυτού του ατελείωτου κατήφορου. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί και πρέπει να γίνει η βάση που θα ενώσει όλους τους πολίτες προς αυτή την κατεύθυνση. Πολίτες χωρίς περίθαλψη Η δημιουργία κοινωνικού ιατρείου και κοινωνικού φαρμακείου αποτελεί επιτακτική προτεραιότητα για το Δήμο Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης, λόγω του μεγάλου πλήθους ανασφάλιστων συμπολιτών μας. Ηλειτουργία του κοινωνικού παντοπωλείου έχει δώσει ανάσα στους χτυπημένους από την κρίση συμπολίτες μας, προσφέροντάς τους την ευκαιρία να ενταχθούν στο πρόγραμμα δωρεάν διανομής τροφίμων και ειδών ένδυσης. Ένα πρόγραμμα που δεν θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα χωρίς τη συνδρομή των εθελοντών πολιτών. Τα κοινωνικά προβλήματα όμως δεν σταματούν εδώ. Αν αφουγκραστούμε τον κοινωνικό μας περίγυρο, θα διαπιστώσουμε πως ένα άλλο αγαθό που θεωρούσαμε δεδομένο έχει γίνει ο εφιάλτης των ανασφάλιστων και των χαμηλόμισθων πολιτών: Η ιατρική περίθαλψη. Προσπαθήσαμε να ενημερωθούμε για το ποσοστό των ανέργων, άλλα όπως μας διαβεβαίωσε η προϊσταμένη του ΟΑΕΔ Κιάτου, κα Καμπάρδη, δεν μπορούμε ούτε κατά προσέγγιση να τους υπολογίσουμε, καθώς πολλοί εξ αυτών δεν φτάνουν ούτε μέχρι την πόρτα του οργανισμού. Άνθρωποι άνεργοι, άνθρωποι ανασφάλιστοι. Άνθρωποι χωρίς περίθαλψη. Για όλους αυτούς υπάρχει μονάχα γιατρός γενικής ιατρικής, στο Κέντρο Υγείας! ΧΙΛΙΑΔΕΣ άνθρωποι ζουν με τον φόβο μιας αρρώστιας επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα. Τελευταίο και τραγικό Δεν υπάρχει ούτε ΕΝΑ εμβόλιο για τα μωρά και τα παιδιά σε ολόκληρο δήμο! Το μόνο κοινωνικό φαρμακείο που υπάρχει κοντά είναι στο Κιάτο. Αλλά όπως μας ενημέρωσε ο πρόεδρός του Κος Χουσελάς, δικαιούχοι είναι μόνο οι δημότες Σικυώνος. Παρόλο λοιπόν που η κοινωνία μας έχει επιτακτική ανάγκη για κοινωνικό ιατρείο και κοινωνικό φαρμακείο, ο Δήμος δεν έχει προβεί σε καμία κίνηση για τη δημιουργία τους. Από άγνοια; Από αμέλεια; Θα πρέπει να θρηνήσουμε ανθρώπινη ζωή προκειμένου να κινητοποιηθούν επιτέλους; Ευαγγελία-Λίλιαν Καλοειδά

16 16 ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ XAΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΙΜΗΣ: «Μνημόνια και Καλλικράτης προξενούν ασφυξία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση» Συνέντευξη στον Ανδρέα Ζάρρο ΟΧαράλαμπος Κασίμης είναι καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Τμήμα Αγροτικής Οικονομίας και Ανάπτυξης. Οι δρόμοι μας συναντήθηκαν το 2006 λόγω της κοινής μας εμπλοκής με τα αυτοδιοικητικά, και πάντα μια συζήτηση μαζί του έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Ήταν επικεφαλής της Κίνησης Πολιτών του Δήμου Κορινθίων και εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος μέχρι το 2011, όταν παραιτήθηκε για λόγους υγείας. Υπάρχει στην Κορινθία, και ιδίως στους παράλιους δήμους, πεδίο συνεργασίας; Εμείς στη Συμπολιτεία το ονομάζουμε «Τόξο του Κορινθιακού» και το προτάσσουμε στις προτεραιότητές μας (δείτε σελ. 5). Θυμάσαι ότι αυτή την αντίληψη είχαμε το 2006, όταν ξεκινήσαμε το δίκτυο ανεξάρτητων αυτοδιοικητικών κινήσεων. Χρειάζονται συνέργειες και δικτύωση στην Κορινθία για να αντιμετωπίσουμε τα κοινά προβλήματα. Απαιτείται ένας διαδημοτικός διάλογος ώστε να προσαρμόσουμε σε επίπεδο νομού το γνωστό «Think global, act local». Το πάντρεμα της δημοτικής ματιάς με την ευρύτερη ματιά όχι μόνο στο νομό και στους γύρω δήμους, αλλά και στον κόσμο, γιατί τα προβλήματα εφάπτονται και αλληλοκαλύπτονται. Από την άλλη πρέπει να φροντίσουμε και τα κύτταρα της αυτοδιοίκησης, τις κοινότητες. Ο Καλλικράτης τις οδηγεί στην «αυτοκτονία» και ο θάνατος των τοπικών κοινοτήτων είναι ο θάνατος της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όμως και οι δημοτικές αρχές έχουν τεράστια ευθύνη για τον αφανισμό των κοινοτήτων. Λόγω της πελατειακής λογικής που επικρατεί δεν έδωσαν ούτε αυτά τα λίγα που προέβλεπε ο Καλλικράτης,. Ούτε την πάγια προκαταβολή, ούτε αρμοδιότητες, ούτε προϋπολογισμούς. Ακυρώνουν δηλαδή τοπικούς θεσμούς, που ειδικά την περίοδο της κρίσης, θα έπρεπε να ενισχύουν. Ο πολιτικός χάρτης έχει αλλάξει δραματικά από τις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές. Πιστεύεις ότι το γεγονός αυτό θα επηρεάσει την εικόνα των δημοτικών εκλογών; Ενώ ο συνδυασμός μνημονίων και Καλλικράτη είναι άλλη μία θανατηφόρα δόση για τις τοπικές κοινωνίες, δεν έχει στο ελάχιστο, αλλάξει η νοοτροπία των αυτοδιοικητικών παραγόντων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Οι περισσότεροι συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχει η κρίση. Δεν αρκούν τα παντοπωλεία και τα ιατρεία (αν και όπου υπάρχουν), για να διαχειριστεί η τοπική αυτοδιοίκηση τις συνέπειες της κρίσης. Εντάξει, δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι, αλλά ταυτόχρονα δεν κάνουν και μιαν άλλη ιεράρχηση των πόρων που έχουν. Όλ αυτά θα επηρεάσουν καθοριστικά τις ερχόμενες εκλογές. Οι πολίτες θα καταδικάσουν τις πολιτικές και τους πολιτικούς που τους έφεραν μέχρι εδώ. Διότι, κακά τα ψέματα, πολλοί παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός συστήματος που τους αναπαρήγαγε και το αναπαρήγαγαν. Θα υποστούν κι αυτοί τις συνέπειες της κρίσης του πολιτικού συστήματος. Ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες των δήμων τον καιρό της κρίσης; Η πρώτη προτεραιότητα είναι η διαμόρφωση ενός σχεδίου κοινωνικής προστασίας. Η δεύτερη πρέπει να είναι ένα σχέδιο ανασυγκρότησης προς αναπτυξιακή κατεύθυνση. Η Κορινθία πρέπει να στηριχτεί σε τρεις πυλώνες. Το φυσικό της περιβάλλον, την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της και τη γεωργία. Δεν έχω δει, προς αυτές τις κατευθύνσεις, καμία προσπάθεια συνεργειών. Ο δήμος Κορινθίων π.χ., που έχει την τύχη να είναι δίπλα στην Αρχαία Κόρινθο, δεν έχει να επιδείξει καμία στοχευμένη δράση τα τελευταία χρόνια. Μια τέτοια στοχοθέτηση, και η στήριξή της από ανθρώπους που μπορούν να την υπηρετήσουν, μπορεί να κάνει τη διαφορά. - Πιστεύεις ότι τώρα με την κρίση είναι πιο εύκολο να γίνει κάτι; Μπορούμε να «Πολλοί παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός συστήματος που τους αναπαρήγαγε και αυτοί το αναπαρήγαγαν. Θα υποστούν κι αυτοί τις συνέπειες της κρίσης του πολιτικού συστήματος.» ξεφύγουμε από την πελατειακή λογική που έχει επικρατήσει και στην τοπική αυτοδιοίκηση; Ωριμάσαμε ως πολίτες; Συντελείται μια βίαιη πολιτική ωρίμανση. Ο πολίτης ξέρει πια ότι δεν μπορεί να περιμένει και πολλές χάρες από τους πολιτικούς και από τους δημάρχους. Αυτό από μόνο του όμως, δεν αρκεί για ν αλλάξει το σκηνικό στην τοπική αυτοδιοίκηση. Έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις, αλλά χρειάζεται και μια σοβαρή πολιτική παρέμβαση από κοινωνικές δυνάμεις. Όμως το έδαφος είναι έτοιμο. Τον περιφερειάρχη Πελοποννήσου και τα οράματά του για τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες και τη διαχείριση των απορριμμάτων πώς τα βλέπεις; Δεν συμφωνώ με την πολιτική του προσέγγιση στα πράγματα, ούτε και με την πολιτική αισθητική του. Θεωρώ, παρά τα ισχυριζόμενα, ότι είναι εν τέλει ένας πολιτικός παλαιοκομματικής συμπεριφοράς. Στην προσπάθειά μας να βρεθούμε, κατάλαβα ότι λείπεις συχνά στο εξωτερικό. Ποιο είναι το αντικείμενο με το οποίο ασχολείσαι αυτή την εποχή; Το ζήτημα που με απασχολεί είναι η «Επιστροφή στην ύπαιθρο». Είναι θέμα που απασχολεί ευρέως και την χώρα και την Ευρώπη, εξαιτίας της κρίσης και συχνά μου ζητείται να μιλήσω γι αυτό. Αυτή την εποχή είναι καταγεγραμμένη μεγαλύτερη κινητικότητα τόσο εντός του αγροτικού χώρου, όσο και μεταξύ αστικού και αγροτικού. Ο αγροτικός χώρος, φαίνεται να αντιστέκεται πολύ καλύτερα στην κρίση: Με όρους απασχόλησης, συμμετοχής στο ΑΕΠ και συμβολής στις εξαγωγές. Όχι ότι η γεωργία μπορεί από μόνη της να λύσει το πρόβλημα της ανάπτυξης, αλλά μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για μια στροφή και για να μην πάρει μεγαλύτερη έκταση η ανθρωπιστική κρίση. Δυστυχώς όμως όλο αυτό γίνεται χωρίς οργάνωση και με την Πολιτεία απούσα. Το οξύμωρο είναι ότι, στον αντίποδα, καταρρέουν οι δαπάνες για κοινωνικές υποδομές στην ύπαιθρο. Από τη μία θέλει κάποιος να επιστρέψει, κι από την άλλη δεν υπάρχουν σχολεία, ιατρεία και άλλες κοινωνικές υπηρεσίες να τον στηρίξουν. Μετά τη γνωστή περιπέτεια υγείας που είχες, απομακρύνθηκες από τα κοινά της Κορίνθου. Τώρα βλέπουμε ότι είσαι μια χαρά. Σκοπεύεις να αναμιχθείς ξανά στα δημοτικά ή στα πολιτικά πράγματα της περιοχής; Αυτό που επιχειρούμε είναι να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ένα μέτωπο ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα παρέμβει στις ερχόμενες εκλογές, με την συμμετοχή και της Κίνησης Πολιτών προφανώς. Δεν έχω αποφασίσει αν θα είμαι υποψήφιος. Το πιο πιθανό είναι να μην είμαι, γιατί θεωρώ ότι ολοκλήρωσα έναν κύκλο στην τοπική αυτοδιοίκηση. Είμαι όμως ενεργός, είμαι παρών. Ο πολιτικός χρόνος πλέον τρέχει πιο γρήγορα και συχνά αποκτά νέο περιεχόμενο. Προσπαθώ να τον παρακολουθώ, να τρέχω μαζί του.