ATHENS. voice. Η αντίσταση της ελληνικής καθυστέρησης Του Νίκου Γεωργιάδη, σελ. 12

Transcript

1 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΕΥΧΟΣ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ. free press KAΘΕ ΠΕΜΠΤΗ ATHENS voice Η αντίσταση της ελληνικής καθυστέρησης Του Νίκου Γεωργιάδη, σελ. 12 Ο βουλευτής και πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ Ηλίας Μόσιαλος μιλάει στην A.V. Του Ευτύχη Παλλήκαρη, σελ. 14 Γκρίζα βία στην πόλη Του Τάκη Καμπύλη, σελ. 16 Συμβαίνει στο Παγκράτι Της Νενέλας Γεωργελέ, σελ. 30 Τα κόμικ του 2011 Οι Β. Γκογκτζιλάς, Γ. Γούσης, Η. Κυριαζής, Π. Πανταζής παρουσιάζουν στην A.V. τη νέα τους δουλειά Του Παναγιώτη Μένεγου, σελ. 20 Μιλούν οι: Ελευθερία Αρβανιτάκη, Ζένια Καπλάν, Καρυοφιλλιά Καραμπέτη, Ιωάννα Παππά, Ελένη Σκότη, Andrew Weatherall, Ivan Smagghe

2 2 A.V. 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

3 Περιεχόμενα 24/2-2/3/11 Εικόνα εξωφύλλου: Ηλίας Κυριαζής Θέματα 12 Το τηλεφώνημα Του Νίκου Γεωργιάδη 14 Ο Ηλίας Μόσιαλος, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ, μιλάει στην A.V. Του Ευτύχη Παλλήκαρη 16 «Γκρίνιες» στην πόλη Του Τάκη Καμπύλη 18 Η Ζένια Καπλάν «Χωρίς σύνορα» Του Γιώργου Δημητρακόπουλου 20 Τα κόμικ του 2011 Οι Β. Γκογκτζιλάς, Γ. Γούσης, Η. Κυριαζής, Π. Πανταζής παρουσιάζουν στην A.V. τη νέα τους δουλειά Του Παναγιώτη Μένεγου 24 Η Καρυοφιλλιά Καραμπέτη από το Α ως το Ω Της Ιωάννας Μπλάτσου 30 Συμβαίνει στο Παγκράτι Της Νενέλας Γεωργελέ Στήλες 06. Ζωντανός στην Αθήνα: Η Μανίνα Ζουμπουλάκη πάει παντού και μετά αναρωτιέται τι είναι η ζωή. 08. Info-diet: H Σταυρούλα Παναγιωτάκη ανεβοκατεβάζει αξίες της Αθήνας με ρυθμό haiku. 09. Απαντήσεις του Forrest Gump: Ο Νίκος Ζαχαριάδης έχει επιστημονικές απαντήσεις σε ποπ απορίες. 10. Shoot me: Ποιους θα γδύσει αυτή την εβδομάδα ο Κωνσταντίνος Ρήγος; 11. City Lover: Άγρια πόλη, όμορφα αγαπιέται. Ο Δημήτρης Φύσσας γνωρίζει καλά την Αθήνα. 26. Sports: «Ο διαιτητής είναι γυμνός». Ο Μιχάλης Λεάνης τα λέει όπως είναι. 40. Θέατρο: Μία πόλη, χιλιάδες σκηνές. Του Δημήτρη Μαστρογιαννίτη. 20 Τα κόμικ του Η Καρυοφιλλιά Καραμπέτη από το Α ως το Ω 27 Αθήνα 210 Οδηγός Όλα όσα μπορείς να κάνεις αυτή την εβδομάδα, συν χίλια παραπάνω. Φαγητό, σινεμά, παραστάσεις, κλαμπ, διαλέξεις, σεμινάρια, ξενοδοχεία για one night stands, βιβλιοπαρουσιάσεις, μουσικές σκηνές, μεταμεσονύχτια βουλκανιζατέρ, καμάκι στον DJ, ποτάδικα, καντίνες, βρόμικα, καθαρά, έξυπνα, γρήγορα. Ακολουθήστε μας! 42. Ταινίες: Του Γιώργου Κρασσακόπουλου. Επιτέλους, ένας νηφάλιος κριτικός. 48. BookVoice: Το καλύτερο πράγμα μετά το σεξ (Ένα βιβλίο). Της Αγγελικής Μπιρμπίλη. 50. Elements of style: Το ράφι με τα καινούργια προϊόντα. 51. Σε είδα: Οι αγγελίες που έκαναν τους Αθηναίους να ξανακοιτάζονται στα μάτια. 53. Μίλα μου βρώμικα: Η Μυρτώ Κοντοβά κάνει τα σεξουαλικά σας προβλήματα να ακούγονται σαν τραγούδι της Πρωτοψάλτη. 54. Stardust: Τα άστρα από τον άνθρωπο που θα ήθελες να έχεις για ψυχαναλυτή σου. Του Γιώργου Πανόπουλου. 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 A.V. 3

4 Edito Tου Φώτη Γεωργελέ Μια φορά πριν από χρόνια, για να μην πάω έτσι να χτυπήσω την πόρτα, είχα ζητήσει από ένα φίλο να με στείλει σε μια τράπεζα, κρατική ήταν τότε. Στο γραφείο του υπεύθυνου δανείων αυτός μου εξηγούσε τα πρακτικά, εγώ ρωτούσα ποιο είναι το επιτόκιο. Με αγνοούσε, συνέχιζε να εξηγεί, ξανά εγώ επανέφερα τη συζήτηση στο επιτόκιο που μ έκαιγε. Τίποτα, καμία σημασία, άρχισα ν ανησυχώ. Την τρίτη φορά που ρώτησα, γυρνάει δυσανασχετώντας και μου απαντάει: Καλά, αυτό τι σας απασχολεί, εκδοτικό δεν είναι το δάνειο; Μόνο τότε κατάλαβα πως ο άνθρωπος, υπολογίζοντας το γραφείο απ όπου είχα φτάσει συστημένος, ήταν σίγουρος πως έχει να κάνει με ένα ακόμα απ αυτά τα «εξυπηρετικά» δάνεια προς το «ιερό λειτούργημα της ενημέρωσης». Κατέβαινα τα μαρμάρινα σκαλοπάτια προς την είσοδο και με είχε πιάσει νευρικό γέλιο. Σκεφτόμουν συνεχώς το παλιό ανέκδοτο με την πουτάνα, που αυτοκτόνησε όταν έμαθε ότι οι άλλες πληρώνονται. Η κατάσταση στο χώρο των μέσων ενημέρωσης γίνεται όλο και χειρότερη. Τους τελευταίους μήνες έχουν κλείσει περισσότερα έντυπα απ όσα τα τελευταία χρόνια. Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα Μέσα διατηρούνται στη ζωή με δυσκολία και κάποια με τεχνική υποστήριξη. Τι κάνουν οι δημοσιογράφοι μπροστά σ αυτή την κατάσταση; Αγώνες. Έχουν κρεμάσει ένα πανό που λέει «Διεκδικούμε - Δεν Παραχωρούμε» και κάνουν απεργίες. Εναντίον ποιου δεν είναι καθαρό. Δεν θέλουμε να κλείνουν τα μέσα ενημέρωσης, δεν θέλουμε απολύσεις, δεν θέλουμε μειώσεις μισθών, δεν θέλουμε αλλαγές στις συνθήκες εργασίας. Αγωνιστικά είμαστε «ενάντια» σε όλα. Έχουμε, όμως, ένα μικρό πρόβλημα. Εμείς είμαστε ενάντια, αλλά αυτά τα έρημα συνεχίζουν να ψοφάνε. Και οι άνθρωποι μένουν άνεργοι. Το μικρό πρόβλημα που έχουμε, που δεν κολλάει με την αγωνιστική μας θεωρία, είναι ότι τα ΜΜΕ είναι πράγματι παθητικά. Έχουν ζημιές, πάνε για φούντο. Οι δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να κάνουν άλλα πράγματα αντί να λένε μόνο αγωνιστικά «ενάντια». Θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν, να προτείνουν άλλες λύσεις διάσωσης, να ανταλλάξουν χρήμα με χρόνο, να κάνουν συμβιβαστικές συμφωνίες που διασφαλίζουν θέσεις εργασίας. Θα μπορούσαν ακόμα, αν ήταν σίγουροι για το περιεχόμενο της δουλειάς τους, να αναλάβουν οι ίδιοι τα Μέσα που κλείνουν και να τα εκδίδουν οι εργαζόμενοι. Για να αποδείξουν στην πράξη ότι έχουν δίκιο. Αλλά δεν το κάνουν. Το θέμα δεν είναι μόνο ότι δεν κάνουν αυτά. Είναι και ότι, παραδόξως, δεν θέτουν κανένα ζήτημα «θεσμικό», δεν ζητάνε καμία αλλαγή στο διαπλεκόμενο ελληνικό μοντέλο ενημέρωσης. Δεν λένε τίποτα για τη διανομή της κρατικής διαφήμισης στα Μέσα του Εκβιασμού. Για τα έντυπα που κυκλοφορούν στο όνομα μιας ταχυδρομικής θυρίδας, χωρίς υπογραφές αλλά με 2-3 καταχωρήσεις ΔΕΚΟ μέσα. Για τις εφημερίδες που υπάρχουν μόνο για να κρεμάνε στο περίπτερο έναν τίτλο, χωρίς αναγνώστες. Τίποτα για τα περίεργα δάνεια δανεικά κι αγύριστα, τις επιδοτήσεις που καταλήγουν στις τσέπες αντί στον εκσυγχρονισμό των Μέσων. Δεν αποκαλύπτουν τις εκδοτικές οφειλές από φόρους και ΦΠΑ, τη μη καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών στα ταμεία. Δεν λένε τίποτα που μια δεκαετία δεν προκηρύσσονται οι ραδιοτηλεοπτικές άδειες και έχουν γίνει τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις «κλειστό επάγγελμα» όπου κάποιοι πλουτίζουν πουλώντας και αγοράζοντας τις «άδειες», την περιουσία δηλαδή του δημοσίου. Απορούν κιόλας γιατί μ αυτό το καθεστώς οι δημοσιογράφοι δεν χρειάζονται, τα ραδιόφωνα παίζουν μ ένα κομπιούτερ. Δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα αν πληρώνει η κοινωνία με φόρους υπέρ τρίτων τις εργοδοτικές εισφορές. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα αν ο πλούτος της κοινωνίας αντί σε κοινωνικές δαπάνες πηγαίνει στη συντήρηση δεκάδων τηλεοράσεων και ραδιοφώνων, κρατικών, της Βουλής, δημοτικών, εκκλησιαστικών, κομματικών, δημιουργώντας πολιτικό χρήμα. Όμως αν δεν τελειώσει αυτό το χρεοκοπημένο μοντέλο που ζει από την αφαίμαξη της δημόσιας περιουσίας, πώς θα επιζήσουν τα υγιή, βιώσιμα μέσα ενημέρωσης; Πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας πραγματικές και όχι επιδοτούμενες από την κρατική διαπλοκή; Οι δημοσιογράφοι αποφεύγουν να τα πουν αυτά. Κάποιοι μάλιστα, δημοσίως, εκβιάζουν την πολιτική εξουσία, να «σώσει» τα χρεοκοπημένα Μέσα, να «ρυθμίσει» τις οφειλές στις εφορίες, τα ταμεία και τις τράπεζες. Κάποιοι άλλοι κατηγορούν τους νέους δημάρχους γιατί δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν για δημοτικά μέσα ενημέρωσης τα διπλάσια ποσά απ ό,τι για κοινωνικές δαπάνες, για βρεφονηπιακούς σταθμούς, για υπηρεσίες προς όλους τους πολίτες. Καλό για το δημοσιογραφικό κλάδο είναι να παρέχει δουλειές και μισθούς. Από πού προέρχονται αυτά τα λεφτά, δεν φαίνεται να μας ενδιαφέρει. Η δημοσιογραφική απάντηση είναι, να πληρώσουν την κρίση αυτοί που τόσα χρόνια με τη δουλειά μας έπαιρναν δημόσια έργα, προμήθειες, αμυντικές συμβάσεις και έφτιαχναν βίλες και σκάφη. Έχουν ένα δίκιο. Όσοι χρησιμοποίησαν τα ΜΜΕ ως μοχλούς πίεσης, διαπλοκής με την πολιτική εξουσία για την επίτευξη των άλλων επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων, τώρα, την εποχή της κρίσης, ούτε διανοούνται να τα συντηρήσουν από την υπόλοιπη περιουσία τους, τους είναι πια σχεδόν άχρηστα. Είμαστε όμως σίγουροι ότι αυτό είναι ένα επιχείρημα που θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε, είναι μια απαίτηση που ως εργαζόμενους δημοσιογράφους μάς τιμά; Δεν είναι μια κυνική παραδοχή ότι ξέραμε πολύ καλά τη θέση μας ως πιόνια στη σκακιέρα της διαπλοκής και τώρα που το πράγμα στράβωσε, κακομαθημένοι ζητάμε τη διατήρηση του pay roll ακόμα κι αν ο ρόλος μας τους είναι άχρηστος; Τι άλλο σημαίνει η επικολυρική διατύπωση «προσπαθούν να καταστήσουν ένα δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα που υπακούει στους όρους της αγοράς» εκτός από την απαίτηση να πληρωνόμαστε ακόμα και εάν το προϊόν της εργασίας μας δεν αγοράζεται; Οι δημοσιογράφοι μοιάζουν με εκείνες τις συντεχνίες του δημόσιου τομέα που αμέριμνα α- πόλαυσαν τόσα χρόνια το πάρτι και τώρα που το πάρτι έληξε, με «δίκαιη οργή» κατηγορούν τους πολιτικούς όχι για το πάρτι, αλλά γιατί δεν φρόντισαν ώστε να διαρκέσει κι άλλο. A 4 A.V. 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 Το Εξώφυλλο μας Αυτή την εβδομάδα το σχεδιάζει ο Ηλίας Κυριαζής. Γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Από το 2001 ξεκίνησε να δουλεύει ως κομίστας (κείμενα/σχέδιο). Τα πρώτα 7 χρόνια δουλειές του κυκλοφορούσαν στα ελληνικά, ενώ τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν στα αγγλικά για αμερικάνικες εκδόσεις. Για περισσότερες πληροφορίες στο iliaskyriazis.com DO IT! Κάθε εβδομάδα ένας καλλιτέχνης αναλαμβάνει να σχεδιάσει το εξώφυλλο της A.V. Στο τέλος της χρονιάς όλα τα εικαστικά εξώφυλλα θα συγκεντρωθούν για να εκτεθούν στο Μουσείο Μπενάκη, όπου και θα είστε όλοι καλεσμένοι. Open Cities Ανοιχτές Πόλεις Σταύρος Κωνσταντινίδης Προλογίζουν: Σπύρος Βούγιας & Στέλιος Κούλογλου Κυκλοφορεί Eκδότης-Διευθυντής Φώτης Γεωργελές Σύμβουλος Έκδοσης Σταυρούλα Παναγιωτάκη Γενική Διεύθυνση Διαφήμισης: Λουίζα Nαθαναήλ Art Director Φώτης Πεχλιβανίδης Τεχνικός διευθυντής Βάιος Σιντσιρμάς Αρχισυντάκτες Γιάννης Νένες, Δημήτρης Μαστρογιαννίτης Yπεύθυνος Ύλης Τάκης Σκριβάνος Συντακτική ομάδα: Ν. Αργυροπούλου, Π. Δούκας, Λ. Λαζόπουλος, K.Ρήγος, Δ. Φύσσας, Σ. Στασινός, Γ. Κυρίτσης, Ά. Τσέκερης,M. Mηλάτος, Π. Μένεγος, Δ. Αναγνώστου, Α. Μποζώνη, Γ. Τζιρτζιλάκης, Σ. Tσιτσόπουλος, Γ. Πανόπουλος, M. Kοντοβά, N. Γεωργελέ, Γ. Βαλλιανάτος, Σ. Tριανταφύλλου, Δ. Τριανταφύλλου, Λ. Καλοβυρνάς, Γ. Kωνσταντινίδης, N. Γεωργιάδης, Γ. Δημητρακόπουλος, Ευτ. Παλλήκαρης, B. Γρυπάρης, Μ. Τσιντσίνης, Μ. Ζουμπουλάκη, Γ. Ιωάννου, Γ. Κρασσακόπουλος, M. Λιοναράκη, Ζ. Σφυρή, Σ. Κραουνάκης, M. Λεάνης, N. Zαχαριάδης, Π. Μανδραβέλης, Σ. Ο. Κυπριωτάκη, Μ. Πιτένης, Γ. Παυριανός, Θ. Μήνας, Κ. Παναγοπούλου, Λ. Χουρμούζη, Στ. Χαραμή, Τζ. Διαμαντοπούλου, A. Αλ Σάλεχ, Ι. Μπλάτσου, Κ. Γιαννακίδης, Σ. Καρρά, Β. Γραμματικογιάννη, Δ. Παπαδόπουλος, Ε. Παπαδάκης, Λ. Καρανικολού Γραμματεία Σύνταξης: Γεωργία Σκαμάγκα info@athensvoice.gr Aτελιέ: Mορφούλα Bογιατζόγλου, Αντιγόνη Γραμμενή, Sotos Anagnos Διόρθωση κειμένων: Δήμητρα Γκρους, Δήμητρα Αρβανιτάκη Εικονογραφήσεις: Νεκτάριος Σταματόπουλος, Smart art@athensvoice.gr Φωτό: In Time, Ideal Images, Αλ. Βλάχος (Action Images) Κ. Αμοιρίδης, Στ. Ανδριώτης, Α. Κούρκουλος, C. Makkos, Στ. Καλησπέρης, Mάρω Kουρή, Damien Argi, Α. Φιλιππίδης, Θ. Σταμάτης, Π. Βουμβάκης, Τ. Βρεττός, Β. Georgousis, Στ. Ρόκκος Διαχείριση Web: Βαγγέλης Κορωνάκης vkoron@athensvoice.gr A.V. Web Crew: Βερένα Κέκελου, Γιάννα Σαββούρα, Άρτεμις Φύσσα Διευθυντής Εμπορ. Ανάπτυξης: Νίκος Τσουανάτος Yπεύθυνη Διαφημ. Τμήματος: Ρουμπίνη Καλλίτση-Pavarotti Key Account Managers: Bερονίκη Xαριτάτου- Γκονζάλες, Αναστασία Μπαφούνη Direct Market Manager: Βασίλης Ζαρκαδούλας Υπεύθυνος Τμήματος: Mιχάλης Kούβελας Direct Market: Γιώργος Απέργης, Ιωάννα Μπούσγου, Νίκος Δαμδημόπουλος, Δημήτρης Καλαμάρης, Νώντας Νταμπάνης Συντονισμός Διαφήμισης: Δήμητρα Xιώτη Υποδοχή Διαφημιστικής Αγοράς & Direct Market: Μαρία Αυγερινού ads@athensvoice.gr Project Manager: Mάρω Ζήνα Διευθύντρια Σύνταξης Aγγελική Mπιρμπίλη Διεύθυνση Λογιστηρίου: Έφη Μούρτζη Λογιστήριο: Σωτηρία Ψυχογυιού, Ασπασία Χοβαρδά, Έλενα Βενεκά Διαχωρισμοί - Eκτύπωση: «H Kαθημερινή AE» Διανομή: City Promotions Athens Voice S.A. Xαρ. Tρικούπη 22, Aθήνα Σύνταξη: , , fax: Διαφημιστικό: , fax: Aγγελίες: / Λογιστήριο: Aν δεν βρίσκετε την A.V. στα σημεία διανομής, μπορείτε να επικοινωνήσετε στα τηλέφωνα: , Κωδικός εντύπου: 7021 ISSN Εβδομαδιαία εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. ανακυκλωστε αυτό το έντυπο

5 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 A.V. 5

6 Ζωντανόςστηνπόλη Tης Mανίνας Ζουμπουλάκη Doingggg! Είναι ο ήχος που κάνει το κεφάλι μου όταν χτυπάει στον τοίχο και, ναι, τον κάνει στα αγγλικά. Γι αυτό και λέγεται «στραβό κεφάλι». Στη Βουλγαρία τα σκυλιά δεν κάνουν «γάου-γάου» ή «γάβουγάβου», αλλά «μπάου-μπάου». Το ξέρω γιατί έχω φίλη Βουλγάρα με δικό της σκύλο που τα παιδιά μου έμαθαν ότι κάνει μπάουμπάου κάθε φορά που γαβγίζει με αποτέλεσμα να φωνάζουν τα αθηναϊκά σκυλιά «μπάου-μπάου» και να με φέρνουν στη δύσκολη θέση να εξηγώ ότι, πράγματι, έτσι κάνουν τα σκυλιά στη Σόφια, ίσως και στα περίχωρα. «Και γιατί δεν κάνουν γαβ-γαβ τα βουλγάρικα σκυλιά;» με ρώτησε μια καλοβαλμένη κυρία με τσουπωτό σκυλάκι σήμερα. «Επειδή έχουν μεγαλώσει στη Βουλγαρία» εξήγησα, και άρχισα να επεκτείνομαι με την προθυμία μαμάς που σκουντάει καρότσι διδύμων, της έχει βγει η γλώσσα και ευχαρίστως κάνει διάλειμμα, «όπως στην Αμερική, όταν χτυπάνε το κεφάλι τους δεν λένε ωχ ούτε ωγαμώτοκεφάλιμου, αλλά ντόιιινγκκκ. Στη Γαλλία μπορεί να λένε ντουπέ από το ντουπ και στην Ολλανδία πιάσε μια τζιβάνα, ποιος ξέρει;». Η κυρία κρατούσε το μίνι-σκυλάκι-με-παλτό, από αυτά που και να θέλουν δεν θα καταφέρουν ποτέ να κάνουν μπάου-μπάου. Τα παιδιά μου κοίταζαν το σκυλάκι με περιέργεια. Το σκυλάκι κοίταζε ψηλά με ψιλο-περιφρόνηση. «Κι αν ένα σκυλάκι ελληνικής καταγωγής πάει στη Βουλγαρία, γαβγίζει με αυτό τον τρόπο; Μπάου-μπάου;» επέμενε η κυρία. «Μα είναι σωστό αυτό;» Ακόμη κι εγώ, που άνετα συζητούσα τρία τέρμινα για τις γλωσσικές επιδόσεις των κατοικίδιων, αναρωτήθηκα αν η κυρία τα έχει τετρακόσια ή μήπως έχουν ξεφύγει τίποτα ρέστα. Έκανα «ντόιιιινγκ» από μέσα μου, ενώ το σκυλάκι έκανε τσίσα του στη ρόδα του καροτσιού μας Ό,τι προαιρείται ο καθείς. Το περασμένο βράδυ είχα πάει στο Αpsendi όπου έφαγα ωραία σουβλάκια κοτόπουλο Yakitori και τραγανά σπανακοπιτάκια με υπέροχη γλυκιά σαλάτα το Αpsendi το έχει ο κύριος Θάνος Πετμεζάς, που κάποτε είχε το υπέροχο La Fenice και ακόμα πιο κάποτε το Illusion, που δεν το πρόλαβα αλλά έχω ακούσει τα καλυτερότερα. Ο κ. Πετμεζάς έκανε παρέα με τον Αλέξανδρο Ιόλα, τον Μιχάλη Πολατώφ και τον Ντίμη Κρίτζα (ίσως) κι έχει περιποιηθεί στα μαγαζιά του όλες τις διεθνείς σταρ που πέρασαν από την Αθήνα στα seventies και eighties. Είναι από τις προσωπικότητες της νύχτας που τα περιοδικά σκοτώνονται να κλείσουν συνεντεύξεις («πείτε μας με λίγα λόγια τι θυμάστε από Λεπτομερεια απο τη διαφημιστικη καμπανια της DIESEL KICK ASs τα sixties», «αληθεύει ότι είχατε σχέσεις με τη Μία Φάροου/μία θεία της;;» κ.λπ.) για την ακρίβεια δεν είναι «της νύχτας» επειδή ο χαρακτηρισμός θα του έπεφτε λίγος: είναι της αθηναϊκής ζωής, γενικά. Έστησε και δούλεψε μαγαζιά πολύ εστέτ και συνεχίζει να κάνει το ίδιο. Αλλά προσαρμοζόμενος στην εποχή, λες και ξεκίνησε σήμερα. Το Αpsendi, εκτός από όμορφο, λιτό και φιλικό, έχει live κάθε Πέμπτη βράδυ (τους Cabin 54 και τους 1550). Κάθε Τρίτη το διάσημο animateur Διονύση Ζάχο, που δυστυχώς δεν ξέρω τι κάνει αλλά λένε ότι σκίζει, και μπράβο του. Κάθε Τετάρτη φιλοξενεί μια εκδήλωση για το Χαμόγελο Του Παιδιού. Τις Κυριακές ξεκινάνε από το α- πόγευμα γνωστοί dj(s) (Κάκος και Κυριάκος) και γενικά, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη ο κ. Πετμεζάς. Το φαγητό ήταν πολύ καλό και αυτός που πλήρωσε δεν κιτρίνισε καθόλου όταν ήρθε ο λογαριασμός, άρα οι τιμές είναι λογικές. Μ ια (άλλη) μέρα σταμάτησα στο καινούργιο Leo s που έχει ανοίξει στη γωνία της Κηφισίας, ακριβώς πριν το πατροπαράδοτο «Αθήναιον». Είναι μεγάλο, φωτεινό, με τραπέζια ημι-έξω και μοντέρνα διακόσμηση, σαν νεο-ϋορκέζικο εστιατόριο στο λίιιιγο πιο σκούρο. Ήπιαμε τσάι εκεί, από περιέργεια κι επειδή μια ζωή πηγαίνουμε στο «Αθήναιον». Το Leo s, λοιπόν, είναι σύγχρονο μαγαζί: δεν είναι ποτισμένο στην ελαφριά βαβούρα των κυριών-με-μπλε-μαλλί ή χωρίς-μαλλί, δεν έχει σκόρπιες παρέες μεγάλων σε ηλικία πελατών που μιλάνε ελάχιστα δυνατότερα απ όσο χρειάζεται επειδή ακούνε ελάχιστα λιγότερο απ αυτούς που μιλάνε σιγά (γκέγκε;)... έχει νέο κόσμο, κυρίες που μόλις ψώνισαν στο διπλανό Gap με το πιο αργό ασανσέρ της Αθήνας. Άνθρωποι που πήγαν για μια δουλειά σε κάποια από τις γύρω τράπεζες και πίνουν τον καφέ τους, είτε τελείωσαν με τη ρημάδα την τραπεζο-δουλειά είτε όχι. Μπήκαν τα λεφτά; Δεν μπήκαν; Οι περισσότεροι δείχνουν να μη χολοσκάνε ιδιαίτερα, άρα μπήκαν, άρα αγνοείται η τύχη τους. To Gap τώρα: έχει ωραία παιδικά ρουχαλάκια και σπορ πράγματα για έφηβους «κάθε ηλικίας», όπως θα έλεγα αν δεν βαριόμουν. Αλλά όσα έβγαλε σε προσφορά και δεν πουλήθηκαν, τα ξαναβάζει στα ράφια με τις παλιές, προ-εκπτωτικές τιμές που είναι από απίστευτο έως κουλό, ούτε οι πωλήτριες δεν μπορούν να στο δικαιολογήσουν. Είναι σαν τα ελληνόσκυλα που πάνε στη Βουλγαρία για σκυλοσκί και αρχίζουν να γαβγίζουνε «μπάου-μπάου» γυρνάνε στην Ελλάδα μετά και δεν τα καταλαβαίνει η αφεντικίνα τους. Φαντάσου να πηγαίνανε στην Ελβετία. Όπου τα σκυλιά δεν γαβγίζουν, γιατί αν τολμήσουν να βγάλουν κιχ, οι Ελβετοί τα βάζουν κάτω και τους σαπουνίζουν το στόμα A Apsendi, Λ. Κηφισίας & Σερρών, Χαλάνδρι, Leo s restaurant café bar, Κηφισίας 342 & Εθν. Αντιστάσεως, Gap, Κηφισίας 328 & Βενιζέλου, A.V. 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

7 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 A.V. 7

8 Αthens Voices ATHENS VOICES Η Αθήνα μιλάει κι εμείς ακούμε. «Δεν θέλω να διαβάσω! Μου προκαλεί υστερία!» (Δεκατετράχρονη σε υστερία, μιλώντας στον μπαμπά της. Τρίτη βράδυ, Ακαδημίας) «Ρε μωρό μου, να πάρουμε μια τσάντα αυτου - νού του Λούι» (Νεαρή στον καλό της, Ερμού, Τρίτη απόγευμα) Κυρία Α: Μα γιατί στέκεστε εδώ; Εμποδίζετε. Κυρία Β: (τσιρίζοντας) Εμείς ΕΔΩ θέλουμε να καθόμαστε, από αυτή τη μεριά, για να απολαμβάνουμε. Άμα βιάζεστε, να πάτε από τις άλλες σκάλες. (Κυλιόμενες σκάλες, Μετρό, Σύνταγμα, Τετάρτη πρωί) «Γιατί βιάζεσαι; Θα χάσεις το τρένο;» (Δεκαοχτάχρονος πιτσιρικάς σε κοπέλα που τρέχει ναι, για να μη χάσει το τρένο. Σταθμός, Μοναστηράκι) «Υ-ποκάμισο; Γιατί το λες υ-ποκάμισο; Υ- πολοχαγός είναι;» (Σπουδάστρια έξω από το Δημόσιο ΙΕΚ, Κερατσίνι) Info-diet Tης ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗ Φτιάξε μου τη μέρα Κοχυλάκι, κοχυλάκι, για τα σένα το χτισα Κείμενο - Φωτογραφία: ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΣΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ Το σπίτι του Σοτύρις Μπουντούρις βρίσκεται στο χωριό Παλαιόπυργος, στους πρόποδες του Κισσάβου. Είναι κεντημένο με κοχύλια και βότσαλα, που προφανώς ο καλλιτέχνης συνέλεξε από τις πέριξ παραλίες Μεσάγγαλα και Αλεξανδρινή. Έχοντας πλείστα κολλήματα με την ΑΕΛ, την Αθήνα, τον Λευκό Πύργο, τους Ολυμπιακούς αλλά και τον Γκαουντί, ο Σοτύρις Μπουντούρις ζητάει 10 ευρώ από τους μαγεμένους περαστικούς που θέλουν να απαθανατίσουν το παλατάκι του. Χαλάλι του! Aθήνα να ID Επιμέλεια: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΝΕΓΟΣ Σκίτσο: ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΟΓΚΤΖΙΛΑΣ ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ Ηθοποιός Το πρώτο διαμέρισμα που έζησες μόνη σου στην Αθήνα; Πού μεγάλωσες και πού ζεις τώρα; Ήταν στα Εξάρχεια. Παραμένω εκεί, στα 96 m2 με καλούς γείτονες, διακριτικούς και φιλικούς. Μεγάλωσα στους Αγίους Αναργύρους. Η πρώτη σου δουλειά στην ΑθήναͰ Σε διάφορα μαγαζιά, όπως το παλιό «Χοροστάσιο». Ωραίες εποχές τότε... Τα 3 πράγματα που αν έλειπαν θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερηͱ Οι πολυκατοικίες, τις σιχαίνομαι αν και ζω σε μια... οι στενοί δρόμοι και η έλλειψη ορατού κράτους πρόνοιας. Ένα «αθηναϊκό» μυστικό που κρατούσες μέχρι τώραͱ Η καλύτερή μου βόλτα από 17 χρόνων ήταν να παίρνω το λεωφορείο, να έρχομαι στην Πλάκα και να περπατάω στον ήλιο. Ποιο στέκι της Αθήνας χάθηκε και σου λείπει; Δεν μου λείπει κανένα στέκι. Αν μου λείψει κάτι θα είναι οι άνθρωποι. Πρώτο ραντεβού στην Αθήνα; Κάπου ψηλά. Ίσως σε κάποια συναυλία στον Λυκαβηττό. - Συγνώμη, τι εννοείτε «μπουγάτσα αέρος»; - Κανονική. - Δηλαδή; Με κρέμα; - Και με κρέμα και με τυρί. (Κοπέλα που θέλει να ξέρει τα πάντα για την μπουγάτσα συνομιλεί με πωλητή. «Βενέτης» Χαλανδρίου) Ταρίφας μού δίνει στοίβα ολόκληρη με αζήτητες αποδείξεις: «Πάρτε, πάρτε. Για τη γυναίκα, για το παίδι» (Πέμπτη πρωί, Λυκαβηττός) «Drepomai pou eimai Olybiakos» (H Τζένη Μπαλατσινού στο Twitter, Κυριακή βράδυ) Και μία διόρθωση: Το σύνθημα που, όπως γράψαμε στο προηγούμενο τεύχος, ακουγόταν έξω από τον Σκάι, δεν ήταν των Χρυσαυγιτών αλλά των Ανένταχτων Πατριωτών, όπως μας ενημέρωσαν. Ζητούμε συγνώμη για το λάθος. - ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΕΝΕΣ (panikoval500@gmail.com) ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΙΔΗΣΗ Το 92% των Ελλήνων μαθητών διδάσκονται τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα, το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη. Τουλάχιστον να είναι έτοιμοι όταν αποφασίσουν να μεταναστεύσουν. OSTERIA DA MICHELE Αυθεντική κουζίνα Καλαβρίας. Θαλασσινά αριστούργημα, η ωραιότερη πανακότα της πόλης, δεκάδες ιταλικά ντελικατέσεν στο ψυγείο σε τιμές χονδρικής, 5 τραπεζάκια όλα κι όλα. Η απόλυτη τρατορία στην άκρη της αθηναϊκής περιπέτειας. Ανοικτά μέχρι τις 6 το απόγευμα. Ψάξε βρες. ΟΔΟΣ ΣΠΕΥΣΙΠΠΟΥ Τα συγχαρητήριά μας στις ανώνυμες κυρίες που φρόντισαν, καθάρισαν και φύτεψαν τον κατ' εξακολούθηση πιο βρόμικο δρόμο του Κολωνακίου. Προβάλλει ταινίες Μικρού Μήκους Ελλήνων δημιουργών, αρκεί να καλέσουν το για πληροφορίες. ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΠΑΡΤΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ Η Σαμάνθα Φοξ, ο Γιάννης Γιοκαρίνης και ο σωσίας του Μάικλ Τζάκσον. Μόνο εγώ λείπω, αλλά θα πάω. (26/2 στον Ελληνικό Κόσμο στην Πειραιώς) ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ Πρέπει πάντως να παραδεχτούμε ότι η ανάρτηση του πανό διαμαρτυρίας στην πρόσοψη των γραφείων από τους εναερίτες ήταν υπερπαραγωγή. Ειδικά το concept με τον εσταυρωμένο. Μόνο στην ομάδα Εδάφους το έχουμε ξαναδεί. ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΛΕΤΟ Παίρνει το Όσκαρ Β Ανδρικού για την ερμηνεία του στην ταινία «Πτώση χωρίς κουτουλιά». ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ Οι κυριακάτικές του δηλώσεις ισοδυναμούσαν με 100 μετωπικές. Τόσα εκατομμύρια δίνει για bodygards, δεν αγκαζάρει και κάποιον να τον προστατεύει απ' αυτά που λέει; ΣΙΚΛΑΜΕΝ Το χρώμα της φετινής μόδας. Μην μπεις στον πειρασμό να το φορέσεις. Τέτοιο χρώμα δεν θα καταδεχόταν να φορέσει ούτε Πομάκα σε κέφια. APERGIA.GR To μόνο που δεν κατεβαίνει σε απεργία. ΚΕΝΤΕΡΗΣ-ΘΑΝΟΥ Ευτυχισμένο το 2004! Ούτε προχθές εμφανίστηκαν στα δικαστήρια. ΠΛΑΤΙΝΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ Τον παίρνεις στις πωλήσεις. Αν σε βάλουν δώρο σε κυριακάτικη, παίρνεις πενταπλό πλατινένιο και μια πλατινένια ξανθιά μπόνους. ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ Athens Fashion Week. ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ Τώρα που ο μισθός έχει μικρότερη αξία Τώρα που η ζωή μας είναι μες στην καχεξία Τώρα που διατάζει το ανελέητο το Μνημόνιο Ήρθε η ώρα για το ελληνικό δαιμόνιο (Στίχοι Καρατζαφέρης, τραγούδι Μπεκατώρου) Το αγαπημένο σου αθηναϊκό θέατροͱ Τόσο ως ηθοποιός αλλά και ως θεατής έχει ενδιαφέρον να βρίσκομαι σε πολύ διαφορετικές θεατρικές σκηνές, όπως το θέατρο «Θησείον», το «Αμόρε» ή το σημερινό Εθνικό. Ποιος σκηνοθέτης θα ήθελες να γυρίσει μια ταινία για την Αθήνα; Ο Όρσον Ουέλς, αν ζούσε. Μια «μόνο στην Αθήνα» ιστορία που σου έχει συμβεί; Ένα ποίημα του Σαχτούρη που έλεγε: «Δεν είναι καλοκαίρι δεν είναι άνοιξη, είναι χειμώνας/ περνάν τα χρόνια, περνούν οι εποχές κι αυτή η καρδιά ως πότε θα αντέξει;/ Σήμερα είδα έ- ναν άνθρωπο φώναζε, στριφογύριζε με ορμή το σακάκι του και φώναζε για το διάβολο και τον Θεό/ κι εγώ με το μπερέ και το κόκκινο κασκόλ ξεχνάω ολοένα, ξεχνάω/ σε λίγο θα ξεχάσω και ποιος είμαι/ και τότε...» Ένα στιγμιότυπο που διαπίστωσες την οικονομική κρίση; Η εξάπλωση της βίας. Είτε το βλέπει κανείς σε ανθρώπους που ψάχνουν τα σκουπίδια είτε σε ακραίες συμπεριφορές ρατσιστικού χαρακτήρα. Τι σε φοβίζει στην πόλη; Η συνήθεια στον ασταμάτητο ρυθμό της. Η Ι.Π. πρωταγωνιστεί στην παράσταση Cock που παίζεται στο θεάτρο «Θησείον» (Τουρναβίτου 7, Ψυρρή) 8 A.V. 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

9 Τα Tweets του Forrest Gump Από τον Νίκο Ζαχαρίαδη (Μέλος της επιτροπής αγώνα για την επίσημη θεσμοθέτηση τρύπας στην κρούστα του αφρόγαλου, προκειμένου να μην παγιδεύεται η ζαχαρη εκεί, αλλά να περνάει άνετα σε ολόκληρο τον καφέ) Ο ηγέτης που ζητάει 200 μοντέλα σε κάθε επίσημη επίσκεψή του λέει: ιδιώτες». Συμπέρασμα: Η απόσταση ανάμεσα στις λέξεις «εκμετάλλευση» και «ξεπούλημα», εξαρτάται από πόσο χρειάζεσαι τα χρήματα. Οι «καμπαλέρος» ήταν οι πρώτοι Λατινοαμερικάνοι πιστοί της Καμπάλα; Κι όμως, υπάρχει ένας σίγουρος και ασφαλής τρόπος να μένουν ικανοποιημένοι και οι φανατικοί βάζελοι και οι φανατικοί γαύροι: να γίνονται ταυτόχρονα δύο ξεχωριστά ντέρμπι! Δηλαδή: κάθε ομάδα θα προσλαμβάνει έντεκα κομπάρσους. Θα τους ντύνει με τις φανέλες του αντιπάλου και θα τους κερδίζει «καθαρά» και «τίμια» «όπως αξίζει σε μεγάλους και ιστορικούς συλλόγους». Έτσι, επιτέλους, ο καθένας θα αποκτήσει επισήμως τη δική του πραγματικότητα και θα πανηγυρίζει χωρίς να παρενοχλείται από την αντικειμενική πραγματικότητα που, ως γνωστόν, πάντα μεροληπτεί υπέρ της μιας ομάδας. Προσβάλλοντας έτσι κατάφωρα τον ηρωικό λαό της άλλης. Εξάλλου δεν πρόκειται για καινούριο know how. Η μέθοδος «τι-να-κλάσει-ηπραγματικότητα-μπροστάσε-αυτό-που-πιστεύω-εγώ» έχει ήδη εφαρμοστεί με εξαιρετική επιτυχία στη διδασκαλία της επανάστασης του Άλλο παράδειγμα θριάμβου της «ιδιωτικής μας» πραγματικότητας απέναντι στη μεροληψία της αντικειμενικής πραγματικότητας: κάποιοι υπάλληλοι τολμάνε να μας πουν να εκμεταλλευθούμε την περιουσία του Δημοσίου και εμείς αγανακτούμε με την προσβολή. Αυτό λέγεται ιδιωτική πραγματικότητα. Από την άλλη, το 40% της περιουσίας του Δημοσίου (που εμείς αγανακτούμε επειδή μας είπαν να την εκμεταλλευτούμε κοκ.) είναι ήδη καταπατημένη από κάποιους. Αυτό είναι μια α- ντικειμενική πραγματικό- τητα. Πιθα- νότητες να α- ντιδρά- σουμε Πιο απάνθρωπη θέση εργασίας της εβδομάδας Υπεύθυνος «χτενίσματος» συνεντεύξεων του Μιχάλη Χατζηγιάννη όπου ερωτάται για τη σχέση του με τη Ζέτα. ενάντια σε αυτούς που την κα- ταπάτησαν σε σχέση με τις πιθα- νότητες να συνεχίσουμε να βρίζουμε την Tρόικα: δέν προς 100. μη- Λέγεται και «Εθνική υπερηφάνεια» ή «Φάε τη σκόνη μας, ηλίθια πραγματικότητα». Ναι, καλά το θυμάστε: όσοι καταγγέλλουν σήμερα ότι τα Ολυμπιακά Ακίνητα παραμένουν ανεκμετάλλευτα, είναι οι ίδιοι που το 2004 φώναζαν «όχι στο ξεπούλημα της ο- λυμπιακής κληρονομιάς σε Πρέπει να είναι ανεπανάληπτο το συναίσθημα να σε αποθεώνουν οι φανατικοί στις κερκίδες και εσύ ως πρόεδρος να τους ντοπάρεις ακόμα περισσότερο. Μια υπενθύμιση μόνο: η σχιζοφρένεια «Τζίγγερ, Πούλα» / «Τζίγγερ, ντροπή σου που άφησες την ομάδα» από κάτι τέτοιους πρώην ντοπαρισμένους φανατικούς προέκυψε. Sorry, αλλά αυτοί που σκέφτηκαν ότι στο πιλοτικό πρόγραμμα «Ποδήλατα στο Μετρό» επιτρέπονται μόνο δύο σε κάθε συρμό, μπορούν να διευκρινίσουν αν συμπεριλαμβάνονται και οι βοηθητικές ρόδες ή αν μετράνε ως ένα επιπλέον ποδήλατο; Επίσης, αν οι ακροβάτες που ξέρουν ποδήλατο με μία ρόδα, μπορούν να μπαίνουν τέσσερις-τέσσερις; Πρέπει να είναι μια ιδιαίτερα σκληρή στιγμή: να είσαι πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Να βλέπεις απέναντί σου στην πρώτη σειρά να κάθονται ο Δημήτρης έκανα τον εαυτό μου τοιχογραφία στη Βουλή Σιούφας ο Βύρωνας προσέλαβα 300 αγροφύλακες Πολύδωρας ο Λευτέρης πακιστανί μαλλί Ζαγορίτης και ο Κώστας LOL Καραμανλής κι εσύ να πρέπει να πεις τη φράση «κάθε μέρα υπογράφουμε συμβόλαιο αξιοπρέπειας (!!!) με τον ελληνικό λαό», χωρίς να γελάσεις. Ή χωρίς να βάλεις τα κλάματα. Το ίδιο είναι. Χιλιαστές: όσοι πιστεύουν πως η σωτηρία του ανθρώπου βρίσκεται στις εκκλησίες της Χιλής. A nikos.zachariadis@gmail.com Θα έπρεπε να υπάρχει μια λέξη γιαͱ «Νικοπάθεια»: το αίσθημα ανικανοποίητου που σε καταλαμβάνει, όταν προσπαθείς να πανηγυρίσεις μια νίκη σε ντέρμπι, αλλά στην πραγματικότητα υποκρίνεσαι, γιατί σε μπλοκάρει το γεγονός ότι σε έχει ευνοήσει ο διαιτητής. 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 A.V. 9

10 shootme! Του Κωνσταντίνου Ρήγου Κούκλες! Οι Εύα, Μάνια, Τάνια, Άννα, Εβίτα, Ρία, Νικόλας, Θοδωρής, Σεργκέι, Μπέντζι και Αργύρης σε μαυρόασπρα στιγμιότυπα (Συγγρού & Ζαν Μορεάς 32, ). 10 A.V. 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

11 CityLover Του Δημητρη Φύσσα Μπες κι εσύ! voice.gr Ανανεωμένο και πλήρως ενημερωμένο Colosseo Σε κανονικές συνθήκες, η αλλαγή της φίρμας ενός σούπερ μάρκετ δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει. Συγκεκριμένα, ότι ένα «Ατλάντικ» που έκλεισε στην οδό Βελβενδού 25 (Κυψέλη) ξανάνοιξε ως «Σκλαβενίτης». Αλλά εδώ μας ενδιαφέρει, γιατί η αλλαγή της επιχειρηματικής διεύθυνσης συνοδεύτηκε από αποκάλυψη του παρελθόντος, που χαρακτήριζε το χώρο. Ο νέος επιχειρηματίας αποκάλυψε την περήφανη επιγραφή Colosseo (φωτογραφία), δείχνοντας σε όλο τον κόσμο ότι εδώ, πριν γίνει σούπερ μάρκετ, υπήρχε αυτό το ένδοξο σινεμά. Ήταν επιχείρηση του κ. Ισαακίδη, λειτουργούσε χειμώνα - καλοκαίρι με ανοιγοκλειόμενη οροφή, διέθετε καθίσματα (πλατεία - εξώστης) και διατηρήθηκε 30 χρόνια ( ). Δεκάδες σινεμά έχουν μετατραπεί σε σούπερ μάρκετ, αλλά σπανιότατα έχει διατηρηθεί η ταμπέλα τους («Άλεξ» στα Ιλίσια) ή υπάρχει κάποια σχετική μνεία «Κατάστημα Ράδιο Σίτυ» στο Λυσιατρείο). Στην περίπτωσή μας, μπράβο στον ίδιο τον Γεράσιμο Σκλαβενίτη που αποφάσισε να αποκαλυφθεί και ν αναπαλαιωθεί η παλιά επιγραφή. (Ευχαριστώ την κ. Σόφη Σιδηρουργού για το αρχικό έναυσμα). «Βενέτης» προς μίμηση Ένας καινούργιος φούρνος «Βενέτη», που ά- νοιξε τον προηγούμενο μήνα στο Χαλάντρι, Æà CONN-X ª ¹ ªÆ êº Ä ξοδεύει το τελευταίο δεκάλεπτο της λειτουργίας του χαρίζοντας ό,τι ευπαθές τού έχει απομείνει, προκειμένου να μην πάει χαμένο στα σκουπίδια, κι αφού την επόμενη μέρα θα έρθει νέο εμπόρευμα. Οποιοσδήποτε περαστικός μπορεί να έρθει και να πάρει ό,τι θέλει. «Βενέτης», Kηφισίας 198, Χαλάντρι, στάση Αρσάκειο. Κάθε βράδυ Άλλα τέτοια, αγαπητοί αναγνώστες; «Ατού», Φυτανίδης, Πειραιάς Χάρη στον αναγνώστη κ. Παναγιώτη Πούτο, με τον οποίο γίναμε και φίλοι, επισκέφτηκα προχτές το παλιότερο παπουτσάδικο του Πειραιά. Είναι πάνω από 80 ετών και αρχικά λειτουργούσε στην οδό Φίλωνος. Το είχε α- νοίξει ο πατέρας Σάββας Φυτανίδης (που ή- ταν και πολύ καλός σχεδιαστής παπουτσιών), το συνέχισε ο αειθαλής γιος Κώστας (τον συναντήσαμε στο μαγαζί και μιλήσαμε μαζί του, στα 85 του!) και σήμερα η ευθύνη έχει περάσει στην τρίτη γενιά, στην κόρη του Χριστιάνα. Πρόκειται για ένα λαϊκό ποιοτικό μαγαζί με αντρικά και γυναικεία παπούτσια σε πολύ καλές τιμές, καθώς και μερικά δερμάτινα είδη. Η δε συζήτηση με τον κ. Φυτανίδη είναι εμπειρία. Όλοι οι Πειραιώτες τον ξέρουν και περνάνε για μια καλημέρα. «Ατού», Ηρώων Πολυτεχνείου 48, Πειραιάς, Γιατί τη λένε Λούτσα Λούτσα στ αλβανικά σημαίνει νερά που λιμνάζουνε/πολύ νερό κ.λπ. Η περιοχή αυτή της ΒΑ Αττικής, όπως άλλωστε και άλλες στο νομό (Αυλάκι, Ανάβυσσος, Κουμουνδούρου κ.ά.), είχε όντως πολλά στάσιμα νερά. Έτσι OSCAR LOVERS Απομένουν τρεις ημέρες. Στις 27 του μηνός, ξημερώματα Δευτέρας για εμάς στην Ελλάδα, λαμβάνει χώρα η 83η τελετή των Όσκαρ. Με το ελληνικό ενδιαφέρον να είναι μεγαλύτερο από ποτέ, αφού ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου είναι υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Το Conn-x σε συνδέει έγκαιρα και γρήγορα με το «κόκκινο χαλί» και το Kodak Theatre του Χόλιγουντ ¼ βγήκε το αρβανίτικο τοπωνύμιο. Στις μέρες μας, επιχειρείται ελληνοποίηση της περιοχής ως «Άρτεμις», λόγω του ναού της Βραυρωνίας Άρτεμης, που είναι σχετικά κοντά. Σε πείσμα όμως των ελληναράδων (πάντα με μικρό έψιλον), η έκφραση «έγινα λούτσα» διατηρείται ολοζώντανη στη γλώσσα μας. Προς/από αναγνώστες Για τους τέσερις φίλους και τη φίλη που ρωτάνε ή ενίστανται ως προς την ετυμολογία του τοπωνυμίου «Δραπετσώνα»: ενημερώνω ότι η πηγή μου είναι το βιβλίο του Κώστα Μπίρη «Τοπωνυμίαι της πόλεως και των περιχώρων Αθηνών», β έκδοση Τ.Α.Π. 2006, σελ. 39 Κόκορας στου Ψυρή: η κ. Αγγελική Τζίβα πληροφορεί ότι η ακριβής έδρα του αγλαού αυτού πουλερικού είναι η ταράτσα της οδού Μιαούλη 11 Παλιά ξυπνητήρια: ο κ. Τάσος Πολλάτογλου προειδοποιεί ότι ο ειδικός «ξυπνητηράς» που είχα αναφέρει 15 μέρες πριν είναι παράδειγμα προς αποφυγή Τοπωνύμιο «Μαρούσι»: μεταξύ άλλων, ο κ. Γιώργος Πάλλης γράφει: «Το Μαρούσι είναι παραφθορά του Αμαρύσιον, με το οποίο ήταν γνωστό το τοπικό ιερό της Αμαρυσίας Αρτέμιδος του αττικού δήμου Άθμονον. Με τον καιρό, μάλλον ήδη από την αρχαιότητα, το όνομα του ιερού παραμέρισε εκείνο του δήμου». A d.fyssas@gmail.com kingsspeech.com Ήρθε από την εσωτερική και κέρδισε 12 υποψηφιότητες αποτελώντας το απόλυτο αουτσάιντερ της φετινής απονομής. Βασισμένο στην εκπληκτική ερμηνεία του Κόλιν Φερθ, που πάει καρφί για το Α Ανδρικό, και την εγγυημένη ποιότητα του Τζέφρι Ρας, που συμπρωταγωνιστεί truegritmovie.com Το αντι-γουέστερν των αδερφών Κοέν, που άνοιξε στις αθηναϊκές αίθουσες την προηγούμενη εβδομάδα, συγκέντρωσε αναμενόμενα δέκα υποψηφιότητες. Μόνο και μόνο η συνύπαρξη Τζεφ Μπρίτζες, Ματ Ντέιμον και Τζος Μπρολίν το αξίζει, αν και η πιτσιρίκα Χέιλι Στάινφελντ κλέβει την παράσταση και διεκδικεί Β Γυναικείο λίγο πριν κλείσει τα 15 της thesocialnetwork-movie.com Η «ταινία για το facebook» μάζεψε οκτώ υποψηφιότητες (όσες και το Inception ) και ποντάρει στην άμεση κινηματογραφική αποτύπωση του φαινομένου των social media. Σφαγή στο βραβείο σκηνοθεσίας, όπου ο Ντέιβιντ Φίντσερ μονομαχεί με τους Κοέν και τον Αρονόφσκι («Μαύρος κύκνος») dogtooth.gr Αν δεν παινέψουμε το σπίτι μας, θα πέσει να μας πλακώσει. Η ταινία που σηματοδοτεί την αναγέννηση του μοντέρνου ελληνικού σινεμά αποδομώντας την ελληνική οικογένεια πάει για βραβείο. Καλή επιτυχία Advertorial «A.V.» Tip: Όλες οι πληροφορίες και αναλυτικά οι υποψηφιότητες στο Για να μην έχεις απολύτως καμία απορία για όσα θα γίνονται την Κυριακή το βράδυ INTERNET ¹Ã» ÄÃªÆ Ã Æà INTERNET 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 A.V. 11

12 Τζιχάντ Tων Άγγελου Τσέκερη Γιώργου Κυρίτση Πολιτική Ό,τι πάρετε 1 ευρώ Μεγάλες προσδοκίες έχει η κυβέρνηση από το σχέδιο για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Ήδη αγοραστές από τα Εμιράτα έχουν ενδιαφερθεί για το άγαλμα του Κολοκοτρώνη, τη νησίδα της λεωφόρου Αμαλίας και τη γωνία Σόλωνος και Ασκληπιού, ενώ συζητήσεις γίνονται και για τα Χαυτεία, για τα οποία όμως η κυβέρνηση επιμένει ότι θα παραχωρηθούν όλα μαζί και όχι ένα ένα ξεχωριστά. Η Ακρόπολη προς το παρόν δεν πωλείται, αλλά θα συγχωνευτεί με το Θησείο και τους Στύλους του Ολυμπίου Διός προκειμένου να εξοικονομηθεί λειτουργικό κόστος. Αργότερα, όταν ανακάμψει η οικοδομή, τα μάρμαρα θα αξιοποιηθούν ως αμμοχάλικο. Ενδιαφέρον από Άραβες επενδυτές υπήρξε και για το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, το οποίο δεσμεύτηκαν να ανακαινίσουν εκ βάθρων τοποθετώντας αριθμημένα πλαστικά καθίσματα, δημιουργώντας εμπορικό κέντρο και καφετέριες κάτω από τις κερκίδες και φτιάχνοντας βοηθητικές εγκαταστάσεις αλλά και προπονητικό κέντρο αρχαίας τραγωδίας και καινοτομίας. Στην τελική φάση είναι και η αξιοποίηση του Ελληνικου στο πρότυπο του Κανάρι Γουόρφ, με πανάκριβη ομίχλη, διακριτική σκατίλα και παροικία Μπαγκλαντεσιανών δίπλα σε χαρτόκουτα των έξι. Οι δύο πλευρές έχουν ήδη δώσει τα χέρια, και οι υπογραφές θα πέσουν μόλις κατασταλεί η εξέγερση στα Εμιράτα και ανακτήσει η βασιλική οικογένεια τον έλεγχο της κεντρικής λαχαναγοράς. Το τηλεφώνημα Του ΝΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν μια γνωστή φωνή ακούστηκε από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Η κουβέντα κράτησε κανένα μισάωρο. Μετά άρχισα να γράφω, στην αρχή σημειώσεις και μετά προσπάθησα να αποτυπώσω στο χαρτί τις άναρχες σκέψεις. Πριν αρκετές ώρες συνεδρίαζε το υπουργικό συμβούλιο με συγκεκριμένη ατζέντα. Το φορολογικό νομοσχέδιο. Στην Ελλάδα του 2011 με όλα τα συγκεκριμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σαθρή κοινωνία της, οι σαθρότεροι θεσμοί της και η αποσαθρωμένη οικονομία της, τα φορολογικά έσοδα του κράτους αγγίζουν το 40% μόλις του συνόλου που θα έπρεπε να εισπραχθούν. Ο αντίστοιχος μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 80%. Με λίγα λόγια, υπερδιπλάσιος. Αν η φοροδιαφυγή λοιπόν και η εισφοροδιαφυγή αποτελούν τα δύο μείζονα προβλήματα, η αποτελεσματική αντιμετώπισή τους θα έπρεπε να αποτελεί τη μείζονα προτεραιότητα της όποιας σύγχρονης διακυβέρνησης. Στα πλαίσια αυτά τον Ιανουάριο του 2010, λίγους μήνες μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης, δύο παλιοί φίλοι, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο Βασίλης Φλωρίδης, ο εισαγγελέας Εφετών, συναντιούνται και αποφασίζουν να βάλουν μπροστά το σχέδιο σύστασης μίας Υπηρεσίας Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος στα πρότυπα της αντίστοιχης ιταλικής, αλλά και με άξονα τη βασική αρχή του αμερικανικού IRS «ακολουθήστε την οσμή του χρήματος και όχι τα πρόσωπα. Η μπόχα θα σας φέρει πρόσωπο με πρόσωπο με τους παρανόμους». Ένα χρόνο αργότερα Οι μήνες πέρασαν και οι δύο φίλοι αποφάσισαν μετά από ανταλλαγή σημειωμάτων και υποβολή προτάσεων και αντιπροτάσεων να στήσουν την υπηρεσία. Ήταν Ιανουάριος του Ένας χρόνος «μνημονιακού οργασμού» είχε ήδη κυλήσει, καθιστώντας άμεση την ανάγκη να ανιχνευθεί ο χώρος του θεσμικού υποκόσμου που λεηλατεί τη χώρα. Ο εισαγγελέας έστειλε την τελευταία του πρόταση, καθώς και το «ίχνος» του νέου νόμου. Ήταν πλέον ζήτημα υπουργικού συμβουλίου. Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό του Γιώργου Παπακωνσταντίνου πως κάποιοι υπουργοί υπό τις παρούσες συγκυρίες και με το περίστροφο των διεθνών αγορών να σημαδεύει τον κρόταφο, θα αντιστέκονταν στη διαμόρφωση συνθηκών αποτελεσματικής ανεύρεσης και τιμωρίας του θεσμικού υποκόσμου και των παραφυάδων του. «Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η ανεπάρκεια ικανού προσωπικού που θα διεξάγει τις έρευνες για τον εντοπισμό της απάτης. Αλλιώς και το πολυπλοκότερο σκάνδαλο, ποιο θες... πες μου, είναι ζήτημα τριών ημερών για να αποκαλυφθεί. Αρκεί να υπάρχουν οι άνθρωποι». Η φωνή από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ακούγεται εκνευρισμένη. Μπροστά μου, στην οθόνη του υπολογιστή, οι παράγραφοι που διαρθρώνουν την υπό σύσταση Υπηρεσία Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος χορεύουν ταραντέλα. «Επιτέλους», θα ψιθύριζε ο κάθε πολίτης αυτή της χώρας που αντιλαμβάνεται το αυτονόητο. Η πρόταση που είχε γίνει αποδεκτή από τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου προέβλεπε τη σύσταση μιας υπηρεσίας στην οποία όλοι οι αρμόδιοι διωκτικοί φορείς, από τον ΣΔΟΕ και τα Τελωνεία έως τις Εφορίες, την ΕΛ.ΑΣ., το Λιμενικό, τη Δικαιοσύνη και τη Δίωξη Μαύρου Χρήματος, θα εισέρχονταν στο κέλυφος μίας και μόνο διοικητικής ομπρέλας. Στόχος η αποτελεσματικότητα. Στο ψαχνό Αρχές Φεβρουαρίου του 2011 συντάσσεται και το σχέδιο νόμου. Περιχαρής και ανακουφισμένος ο υπουργός Οικονομικών, απόλυτα πεπεισμένος πως η υπηρεσία είναι αυτονόητα απαραίτητη, παρουσιάζει τις σκέψεις του στο προτελευταίο υπουργικό συμβούλιο. Υποπίπτει στο θανάσιμο σφάλμα να προτείνει αμέσως και τον άνθρωπο που θα αναλάβει τη διοίκηση της υπηρεσίας αυτής. Τον εισαγγελέα Εφετών Βασίλη Φλωρίδη, ε- γνωσμένου κύρους, αδελφό του στελέχους του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Φλωρίδη, πρώην υπουργού. Στο υπουργικό συμβούλιο ξεσπά εξέγερση. Οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» που αναλαμβάνουν τον ηγετικό ρόλο στην εξέγερση είναι ο Χάρης Καστανίδης και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Η συζήτηση διολισθαίνει στη γραφικότητα. Ο πρωθυπουργός α- ναβάλλει τη συζήτηση για το επόμενο υπουργικό. Περασμένη Πέμπτη και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου επαναφέρει την πρότασή του επιμένοντας στο σχέδιό του. Δεν έχει αντιληφθεί πως στην κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει υπάρχουν στελέχη που δεν θα συγκατανεύσουν στην ίδρυση και λειτουργία μιας υπηρεσίας η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει την απάντηση στο δίκτυο διαφθοράς και διαπλοκής, το οποίο λειτουργεί κυριαρχικά εντός του συνόλου της κοινωνίας. Καθέτως και οριζοντίως. «Δεν θα τοποθετήσουμε εισαγγελέα Φρακενστάιν» κραυγάζει ο εκ Θεσσαλονίκης υπουργός. «Κανένα στέλεχος της ΕΛ.ΑΣ. ή του Λιμενικού δεν θα αναφερθεί στη νέα υπηρεσία» σιγοντάρει ο Χρήστος Παπουτσής. Η σύρραξη γενικεύεται. Ενοχλεί αφόρητα η τοποθέτηση Και το πολυπλοκότερο σκάνδαλο είναι ζήτημα 3 ημερών για να αποκαλυφθεί. Αρκεί να υπάρχουν οι άνθρωποι. ενός ισχυρού εισαγγελέα και όχι πολιτικού προσώπου. Τα κυβερνητικά στελέχη θα προτιμούσαν ελεγκτής και ελεγχόμενος να προέρχονται από τον ίδιο, ελεγχόμενο χώρο της πολιτικής. Οι υπουργοί που αντιδρούν δεν θέλουν και κάτι ακόμη. Το συγκεκριμένο εισαγγελέα. Όστις και ξέρει και γνωρίζει και δεν φείδεται ταλαιπωρίας για να καταθέσει τα αποτελέσματα των ερευνών του. Ο Πάνος Μπεγλίτης παρεμβαίνει πανικόβλητος για να ηρεμήσει τα πνεύματα. «Αντιλαμβάνεστε τι πρόκειται να βγει προς τα έξω από αυτά που διαδραματίζονται εδώ μέσα» τους λέει. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου αναγκάζεται σε άτακτη υποχώρηση. Αν και πρώτος τη τάξει υπουργός βλέπει την ισχύ του να θρυμματίζεται σε μικροσκοπικά γυαλάκια. Ο πρωθυπουργός κοιτά συνεχώς τα κορδόνια των παπουτσιών του. Ούτε επιβάλλεται ούτε και επιβάλλει. Οι εργασίες του υπουργικού συμβουλίου έληξαν και οι υπουργοί αποχωρούν. Αν ποτέ συσταθεί η υπηρεσία, επικεφαλής της θα τοποθετηθεί κάποιος από την Αθήνα. Κάποιος γνωστός δηλαδή, κάποιον που τον ξέρουν και τον έχουν ξεψαχνίσει. Η κατάσταση θυμίζει, στη γραφικότητά της, κάτι από τα «Γόμορρα», ενώ πάνω στο ταβάνι της αίθουσας διαγράφεται αχνά η μορφή ενός τετράγωνου ανθρώπου με μεγάλα γυαλιά, με εκείνο το σαρδόνιο χαμόγελο του Αντρεότι όταν τον κατηγορούσαν για εκπρόσωπο της Μαφίας στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας. Έτσι χαμογελούσαν και κάποιοι υπουργοί. Σίγουροι πως απέφυγαν τα χειρότερα. Ούτε τα «υποβρύχια γέρνουν» ούτε «ο Σκαραμαγκάς θα αλωθεί» ούτε οι Γερμανοί και οι Καταριανοί θα απειληθούν. Οι ανακουφισμένοι Η φωνή από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής με άφησε, διατυπώνοντας με αχνή φωνή κάτι σαν καληνύχτα. Στην οθόνη του υπολογιστή μου κάτω δεξιά έγραφε δυόμισι μετά τα μεσάνυχτα. Στα μάτια μου χοροπηδούσαν σε Word οι λεπτομέρειες της διάρθρωσης της υπηρεσίας. Λίγες ημέρες πριν «οι τρεις υπάλληλοι» θα προέβαιναν σε δηλώσεις για τη δημόσια περιουσία. Λίγες ημέρες μετά οι πολίτες θα αντιμετώπιζαν το αλαλούμ με τους ημιυπαίθριους. Η κυβέρνηση θα απέσυρε την παράγραφο του νομοσχεδίου για τα κλειστά επαγγέλματα, για να ικανοποιηθεί ο κλάδος των δικηγόρων. Τα έμπειρα κυβερνητικά στελέχη, κλείνοντας το μάτι ο ένας στον άλλον, θα σιγοψιθύριζαν... «Ε όχι και να γίνουμε και κράτος. Αυτό μας έλειπε». A n.georgiadis1@yahoo.com ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ Αυτό είναι το θέμα της ανοιχτής συζήτησης την Τετάρτη 2/3 στις στο Θέατρο Εξαρχείων με συνδιοργανωτές μαζί με το θέατρο την Athens Voice, το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού και τη Sarcha. Η βασική και άκρως επίκαιρη ερώτηση που θα πέσει στο τραπέζι είναι: «Ποιος είναι ο δρόμος που μπορεί να οδηγήσει από τις προοδευτικές ιδέες στην πράξη; Οι κινήσεις που εμφανίζονται τελευταία στην πόλη δείχνουν ότι αρκετοί νέοι άνθρωποι περνούν από τις ιδέες στην πράξη χωρίς να τους σταματά το γεγονός ότι είναι μια μικρή μόνο παρέα φίλων, δεν έχουν αρκετά χρήματα ή κινδυνεύουν να γελοιοποιηθούν στα μάτια τρίτων γιατί αγαπούν το ποδήλατο, νοιάζονται για τους γύρω τους ή θέλουν να φυτέψουν δέντρα». Αν είσαι και εσύ ένας από τους παραπάνω αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να ακουστεί η γνώμη σου. Μιλάνε: Φώτης Γεωργελές, δημοσιογράφος (θέμα ομιλίας: «Παρατηρώντας την Αθήνα και εκδίδοντας την Athens Voice»), Αννίτα Δεκαβάλλα, ηθοποιός («Τα Εξάρχεια στην πράξη»), Κωστής Παπαϊωάννου («Αθήνα, πόλη σε μετάβαση»), Αντώνης Λιάκος, ιστορικός («Από το θεωρητικό στον πρακτικό βίο»), Φώτης Ψυχάρης, εκπαιδευτικός («Δάσκαλος στον Άγιο Παντελεήμονα»), Σπύρος Κουλοχέρης, δικηγόρος, Ελλ. Συμβ. για τους Πρόσφυγες ( «Τ είν η πατρίδα μου), Μαρία Θεοδώρου, αρχιτέκτων («Η από κοινού έρευνα της σκοτεινής πλευράς της πόλης»), Χρήστος Μπουλώτης, αρχαιολόγος-συγγραφέας («Αντίσταση με μελάνι»). Θεμιστοκλέους 69, Εξάρχεια 12 A.V. 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

13 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 A.V. 13

14 Πολιτική συνεντευξη ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΜΟΣΙΑΛΟΥ στον ΕΥΤΥχΗ ΠΑλλΗΚΑΡΗ «Δεν είδα κανένακίνημα ανυπακοής ενάντια στο φακελάκι» Ο κ. Μόσιαλος είναι εδώ και ενάμιση χρόνο βουλευτής επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και πρόεδρος του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών (ΙΣΤΑΜΕ), χωρίς βουλευτικό γραφείο, αυτοκίνητο ή αστυνομική φρουρά. Το ΙΣΤΑΜΕ το τελευταιο διάστημα τροφοδοτεί όλο και πιο πολύ το δημόσιο διάλογο με σύγχρονες ιδέες και έρευνες. Η οικογένειά του βρίσκεται στο Λονδίνο από εκεί άλλωστε ξεκίνησε να μελετά θέματα υγείας ως καθηγητής της Πολιτικής Υγείας και διευθυντής του Κέντρου Οικονομικών Υγείας του London School of Economics. Σύμβουλος για πολλά έτη στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έχει συνεργαστεί με τα υ- πουργεία Υγείας πολλών χωρών στην Ευρώπη και σε όλον τον κόσμο. Ως τεχνοκράτης έχει βρεθεί ξανά «αντιμέτωπος» με το ΕΣΥ, το 1994 συντονίζοντας τότε τη «διεθνή επιτροπή ειδικών» και το 2000 συμβάλλοντας στη σύνταξη των 200 σημείων για την Υγεία. Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι αλλιώς. Οι προκλήσεις στην Υγεία μεγάλες, η σπατάλη πρέπει να μειωθεί, το μνημόνιο είναι επίσης εδώ, ενώ η συζήτηση ανοίγει εφ όλης της ύλης. Άνθρακες ή θησαυρός; Το όνομα του Ηλία Μόσιαλου, ως προέδρου του ΙΣΤΑΜΕ, συνδέθηκε με το σάλο που ξέσπασε σχετικά με την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Τρόικα, κυβέρνηση, αντιπολίτευση βρέθηκαν σε μια δίνη ύψους 50 δις, όσο δηλαδή κοστολογήθηκε ένα πρόγραμμα αξιοποίησης-εκχώρησηςπώλησης των ακινήτων και μάλιστα στα επόμενα 5 χρόνια... Τελικά μας έμεινε η απορία. Είναι ένα εφικτό πρόγραμμα, έστω και φιλόδοξο, ή ένας μύθος; «Αν είναι τα 50 δις μόνο η ακίνητη περιουσία, δεν είναι επιτεύξιμος στόχος. Αν είναι συνδυασμός αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, με ένα οργανωμένο επιχειρησιακό σχέδιο και πλάνο, θα μπορούσε να επιτευχθεί». Ο κ. Μόσιαλος συσχετίζει την απάντηση του με τις εξελίξεις του ευρωπαϊκού συμβουλίου τον Μάρτιο. Ποιο θα είναι τελικά το επιτόκιο δανεισμού; Ποια η επιμήκυνση αποπληρωμής; Θα ακολουθήσουν εξελίξεις που θα αφορούν στην επαναγορά του χρέους; Θα έχουμε επιμήκυνση και του υπόλοιπου δανεισμού της χώρας, εκτός από τα 110 δις; «Τα 50 δις μπαίνουν ως δεδομένο πριν παρθούν οι κρίσιμες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να την ξανακάνουμε 14 A.V. 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 τη συζήτηση σε δύο μήνες»... Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η καταπατημένη ακίνητη περιουσία που θα μπορούσε δυνητικά να διαχειριστεί το Υπουργείο Οικονομικών φτάνει έως και τα 300 δις σε αντικειμενικές αξίες, ενώ υπάρχουν καταπατημένα ακίνητα και σε άλλα υπουργεία. Κοντά στο 40% της συνολικής ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου συνολικά έχει καταπατηθεί! Κι ακόμα, ένα 22% έχει ατελή στοιχεία και μόνο για ένα 13,7% υπάρχει πλήρης καταγραφή. «Συνεπώς το πρώτο βήμα είναι η άμεση καταγραφή. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα ακίνητα είναι άμεσα εκμεταλλεύσιμα, πολλά είναι δασικές εκτάσεις, υ- πάρχουν νομικά προβλήματα, ενώ για άλλα πιθανώς να μην υπάρχει εμπορικό ενδιαφέρον». Η ΝΔ κατηγόρησε το ΙΣΤΑΜΕ ότι σε μελέτη του έκανε λόγο για πώληση 598 νησιών. «Αν διαβάσει κανείς τη μελέτη, θα δει για τα νησιά ειδικά πως υπάρχει ανάλυση 3 περιπτώσεων που επιχείρησαν προηγούμενες κυβερνήσεις και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να αξιοποιήσουν όχι να πουλήσουν. Και δείξαμε ότι το δαιδαλώδες θεσμικό και νομικό πλαίσιο της χώρας δεν το επέτρεψε. Βρήκαμε δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έθεσε ως θέμα η ΝΔ, ότι δηλαδή είναι πολύ δύσκολη η εκμετάλλευση». Η ανυπακοή και το φακελάκι Λίγα 24ωρα μετά την ψήφιση του νόμου για την Υγεία, γιατροί αρνήθηκαν το διάλογο για την εφαρμογή του. Κατέλαβαν το ΚΑΤ και παρότρυναν τους επισκέπτες να μην πληρώνουν το αντίτιμο των 5 ευρώ για εξετάσεις. Ένα ακόμη κίνημα ανυπακοής στη λογική του «δεν πληρώνω»; Είναι αλήθεια ότι η πρόσφατη κόντρα κυβέρνησης-γιατρών μας άφησε πολλά ερωτηματικά. «Οι γιατροί επιλέγονται από το ΕΣΥ για να βελτιώσουν τις υπηρεσίες για τον πολίτη. Αυτή πρέπει να είναι και η φιλοσοφία των μεταρρυθμίσεων στην Υγεία και την Παιδεία. Να νομοθετούμε για τους πολίτες και βεβαίως, στο πλαίσιο αυτό, και για το ρόλο των εργαζομένων. Στη χώρα μας, όμως, οι μεταρρυθμίσεις εστιάζονται πρωτίστως στα δικαιώματα των εργαζομένων. Ένα κίνημα ανυπακοής ιδιαίτερα από δημόσιους λειτουργούς έχει άμεσες επιπτώσεις στην ποιότητα των υπηρεσιών». Κάποιοι όμως επιμένουν στο όνομα της κρίσης, της ακρίβειας, της αδυναμίας των αδύναμων οικονομικά να αντεπεξέλθουν, των επαχθών όρων που επιβάλει η τρόικα... Ο Ηλίας Μόσιαλος δίνει την απάντησή του με το δικό του τρόπο: δίνοντάς μας στοιχεία, που προκαλούν ίλιγγο. Στον ΟΠΑΔ, τον οργανισμό των ασφαλισμένων του Δημοσίου, η δαπάνη μεταξύ 2005 και 2008 αυξήθηκε από 850 εκ. ευρώ σε 1,7 δις. Διπλασιασμός δαπανών σε 4 Την αλήθεια κι ας πονάει... Είμαστε η 6η πιο ακριβή χώρα για την Υ- γεία, ξοδεύοντας το 10% περίπου του ΑΕΠ. Μέσα σε μια δεκαετία η φαρμακευτική δαπάνη αυξήθηκε κατά 380%. Τα ελληνικά φάρμακα στις αρχές της δεκαετίας του 80 ήταν το 85% της συνολικής παραγωγής. σήμερα είναι μόλις το 15%. Έχουμε υπερπαραγωγή γιατρών: στην Αττική ένας γιατρός αντιστοιχεί σε 140 κατοίκους. στις ειδικότητες επικρατεί αναρχία και έλλειψη σχεδιασμού. Το 2007 διαθέταμε μόλις 144 ογκολόγους, την ώρα που οι ουρολόγοι ξεπερνούσαν τους Βλέπω κίνημα ανυπακοής στο συμμάζεμα της σπατάλης, το οποίο θεωρώ βαθύτατα αντιδραστικό χρόνια. Την ίδια περίοδο το κόστος των ορθοπεδικών υ- λικών στα νοσοκομεία αυξήθηκε κατά 42%. Η φαρμακευτική δαπάνη αυξήθηκε από 980 εκ. ευρώ το 2000 σε 4,5 δις ευρώ το «Πού ήταν οι συνδικαλιστές γιατροί όλο αυτό το διάστημα; Οι υπουργοί Υγείας; Οι διοικητές των ασφαλιστικών ταμείων; Τι έκαναν; Και κάτι ακόμα. Οι δαπάνες δεν προκύπτουν αν δεν τις συνταγογραφήσει κάποιος. Οι ελεγκτικές αρχές έχουν πολύ σημαντικές ευθύνες. Αν όμως η μια ευθύνη ανήκει στην πολιτική ηγεσία, η άλλη ανήκει σε αυτούς που προκάλεσαν τη δαπάνη. Οι ακτιβιστές της Υγείας δεν έβλεπαν το πάρτι που γινόταν από μερίδα γιατρών γιατί πιστεύω ότι η πλειοψηφία είναι έντιμοι γιατροί, όταν έβαζαν τις υπογραφές τους σε συνταγές που διόγκωναν τα ελλείμματα; Δεν είδα κανένα κίνημα ανυπακοής ενάντια στη σπατάλη και το φακελάκι, αντίθετα βλέπω κίνημα ανυπακοής στο συμμάζεμα της σπατάλης, το οποίο θεωρώ βαθύτατα αντιδραστικό. Αν υπήρχε ένα κίνημα υπέρ των δικαιωμάτων των ασθενών (που πληρώνουν τις σπατάλες και τα φακελάκια) τα τελευταία χρόνια, θα κατανοούσα και την προτροπή ορισμένων γιατρών ενάντια στο τίμημα των 5 ευρώ. Όμως δεν αντιστάθηκαν. Υπήρξε εκκωφαντική σιωπή». Κι όμως μπορεί να συμβεί Αν γίνονταν με συνέπεια κάποιες τομές, τότε μπορούσαμε να οραματιστούμε ένα... υγιές σύστημα Υγείας, με ορίζοντα δεκαετίας. Ο κ. Μόσιαλος σηματοδοτεί 4 προτεραιότητες: 1. Πριν απ όλα χρειάζεται το συμμάζεμα στη χρηματοδότηση. Τώρα τα 4 μεγάλα ταμεία ενοποιούνται σε ένα, άρα εκεί θα ανήκει το 85% του πληθυσμού και θα υπάρχουν ενιαίοι κανόνες διοίκησης, παροχών, τιμών και εργασιακών σχέσεων. 2. Ενιαίο σύστημα πληροφοριών. 3. Καταγραφή των πάντων και διαφάνεια. Να ξέρουμε για κάθε ασθενή τι έχει κάνει κάθε γιατρός, να μην υπάρχει επικάλυψη υπηρεσιών, δηλαδή να κάνει δύο και τρεις φορές την ίδια εξέταση γιατί τη ζητά και ο ρευματολόγος και ο καρδιολόγος και ο παθολόγος, και να αποφεύγουμε τις αλληλεπιδράσεις των φαρμάκων. 4. Να έχουν όλοι πλήρη εικόνα. Αυτό έχει και ελεγκτικό χαρακτήρα, αλλά ο πρωταρχικός σκοπός δεν είναι ο έλεγχος του κόστους αλλά της ποιότητας. Θα είναι περισσότερα τα νοσοκομεία του όχι και τόσο μακρινού μέλλοντος; «Έχουμε πανελλαδικά 140 νοσοκομεία, από τα οποία τα 40 διακινούν μέχρι και το 80% των ασθενών. Σε αυτά πρέπει να δώσουμε τη μεγαλύτερη βαρύτητα, ιδιαίτερα σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Δεν μπορεί το προσωπικό να διατίθεται στις κλινικές με βάση τον αριθμό των κλινών και όχι με βάση την παραγωγικότητα. Επίσης χρειάζεται να γίνουν συμπτύξεις μικρών κλινικών». Οι γιατροί και το προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων θα πρέπει να αξιολογούνται στο ΕΣΥ του μέλλοντος; «Ναι. Παράδειγμα, το πώς παίρνει ένας γιατρός σήμερα ειδικότητα. Τι κάνει; Περιμένει ακόμα και 7 χρόνια στις καλές κλινικές. Πολλοί νέοι γιατροί φεύγουν στο εξωτερικό, όπου υπάρχουν πιο οργανωμένα συστήματα Υγείας και καλύτερες αμοιβές. Θα γυρίσουν πίσω; Μάλλον όχι. Θεωρώ ότι σε πρώτη φάση ένας αριθμός θα πρέπει να επιλέγεται για ειδικότητα με εξετάσεις. Η αναμονή δεν έχει κανένα νόημα. Οι καλοί πρέπει να ενταχθούν πιο γρήγορα στο σύστημα Υγείας. Ακόμα, οι ε- πιλογές των γιατρών του ΕΣΥ πρέπει να γίνονται με βάση την ιατρική τους αξιοπιστία από ένα πανελλαδικό σώμα γιατρών-προσωπικοτήτων, χωρίς την παρέμβαση του κυβερνητικά διορισμένου διοικητή του νοσοκομείου ή των τοπικών επιστημονικών επιτροπών». Παραφράζοντας τον Τενγκ Χσιάο Πινγκ, ο Ηλίας Μόσιαλος επισημαίνει «το θέμα δεν είναι αν ο γιατρός είναι πράσινος, μπλε ή κόκκινος, αρκεί να θεραπεύει καλά τον ασθενή». Αντί επιλόγου. Τι θα γίνει αν όλα αυτά δεν περπατήσουν; «Προτιμώ να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο παρά άδειο». Ή, αλλιώς, είμαστε σε δρόμο χωρίς επιστροφή. A

15 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 A.V. 15

16 Πολιτική Ο Μανώλης εργάζεται σε ένα μικρό ιχθυοπωλείο στον Νέο Κόσμο. Αδιάφορη και δύσκολη δουλειά για έναν 20χρονο, που όπως και να το κάνουμε δεν είναι το καλύτερό του να ξυπνάει από τις τα χαράματα, να τρέχει στην Ιχθυόσκαλα και στη συνέχεια να ξεντεριάζει αφρόψαρα ή ό,τι άλλο. Ο Μανώλης δεν γνωρίζει ότι η «περίπτωσή» του έχει αποτελέσει αντικείμενο δεκάδων ή και εκατοντάδων μεταπτυχιακών, διδακτορικών ή άλλων επιστημονικών μελετών. Με τον «Μανώλη» ασχολήθηκαν πάμπολλες φορές υπουργικά, δημοτικά και άλλα συμβούλια. Και αυτό έχει συμβεί διότι συχνά ο Μανώλης πηγαίνει για «γκρίνιες». Τον άκουγε ο εργοδότης του να το λέει στο κινητό και δεν το καταλάβαινε. «Γκρίνιες» στους φανατικούς του Ολυμπιακού (πιθανόν σε όλους τους φανατικούς) σημαίνει «πάμε για φασαρίες». Στη «φάση με τις γκρίνιες» ο Μανώλης βρέθηκε ήδη από τα πρώτα του χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η παρέα από το Λύκειο διευρύνθηκε μετά τις πρώτες τους επισκέψεις στο γήπεδο. Γνωρίστηκαν με τη «Θύρα 7», στη συνέχεια και με άλλες θύρες. Μάλιστα άνοιξαν και γραφεία της Θύρας στο κοντινό Μπραχάμι. Πρίν από λίγα χρόνια η δράση τους διευρύνθηκε. Γνώρισαν κι άλλον κόσμο του οποίου μέχρι τότε (μιλάμε για το ) αγνοούσαν την ύπαρξή του. Διαφορετικός κόσμος, με άλλες λέξεις-κλειδιά και άλλους προσανατολισμούς. Αλλά μ' ένα κοινό σημείο: την ευκολία στη βία. Καθόλου βίαια κι αυτά τα παιδιά στην καθημερινότητά τους, αλλά κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες λειτουργούσαν μ' αυτό που ο θεμελιωτής της κοινωνιολογίας Εμίλ Ντουρκ(χ)άιμ αποκάλεσε ως «συλλογική συνείδηση». Οι δικές τους «γκρίνιες» ήταν εξωγηπεδικές, πολιτικές, αλλά αυτό δεν τους εμπόδιζε να δίνουν κι ένα χέρι βοηθείας στις γκρίνιες της παρέας του Μανώλη. Και τανάπαλιν. Τον Δεκέμβριο του 2008 ο Μανώλης πήρε μέρος στα επεισόδια που έγιναν στην Αθήνα. Πρώτη φορά βρέθηκε σε τέτοιο «γήπεδο», αλλά το καταχάρηκε. Τόση άνεση, τόση νομιμοποίηση, δεν την είχε ξαναζήσει. Η πρώτη φορά που ο Μανώλης πήγε στο θέατρο με την παρέα του ήταν τις προάλλες, όταν όρμησαν σ' αυτούς που «ταξίδεψαν με τον ΠΑΟΚ στην Αθήνα». Ο Μανώλης στα 20 του μετέχει ενεργά σ' αυτό που αποκαλείται «δημιουργία εστιών βίας» στην πόλη. Μαζί του πλέον, όχι μόνο οι λούμπεν χούλιγκαν, όπως τους γνωρίζαμε (ή έτσι νομίζαμε) τη δεκαετία του ' 90, αλλά και πολλοί άλλοι από άλλους χώρους. Και το ανάποδο. Το πεδίο διευρύνθηκε. Τώρα, εδώ και μερικά χρόνια, το «γήπεδο» είναι πολύ μεγάλο αλλά τα «ματς» επίσης «στημένα» και οι Αρχές διακριτικές, σχεδόν ενοχικές, γι' αυτό και φοβικές. Η μεγάλη διαφορά από τη δεκαετία του ' 80 και του ' 90 είναι καταρχήν απλή: Η πόλη έχει αλλάξει, όπως και οι αντοχές της στη βία. Όπως όλα γύρω μας και πιθανόν και μέσα μας ± αφού καλούμαστε να ενσωματωθούμε και να λειτουργήσουμε σε ένα νέο περιβάλλον που δεν ήταν η πρώτη μας επιλογή. Οι εστίες βίας έχουν πλέον πολλαπλασιαστεί, αλλά ελλείψει χειμερινών ανακτόρων η βία ως μέσο δεν έχει (δεν μπορεί στις σημερινές συνθήκες να έχει) σαφή στόχο. Παρά μόνο αν η ίδια αποτελέσει και το στόχο. Σε ιδρυματικές κοινωνίες αυτό γίνεται σχεδόν μηχανικά. Ο Άγιος Παντελεήμονας, άλλες πλατείες της Πατησίων, οι γκρίζες ζώνες το βράδυ στο ιστορικό κέντρο, συχνά τα πανεπιστήμια, πολλά γήπεδα (χαρακτηριστική περίπτωση η βία κατά του Μπάγεβιτς σε φιλικό παιχνίδι στο γήπεδο της Καλλιθέας), φαίνονται διαφορετικές περιπτώσεις η μία από την άλλη και πιθανόν να είναι ± θεωρητικά± έτσι. Αλλά στην πράξη, οι διαχωριστικές γραμμές αποδεικνύονται σε πολλές περιπτώσεις ανύπαρκτες. Κι αυτό είναι ήδη το μεγάλο πρόβλημα της πόλης. Η βία, ιδίως όταν καλύπτει την απουσία συγκεκριμένου αιτήματος, δεν είναι η μαμή της Ιστορίας, αλλά μάλλον η πλαστογράφος της. Διότι επιχειρεί να επιβληθεί στη δημόσια ατζέντα με γραφικές προσεγγίσεις περί δικαίου και αδίκου (όπως όμως ορίζονται κατά περίσταση από δυναμικές μειοψηφίες). Η έκκληση σε ανομία, ακόμη και ως απάντηση στην αυθαιρεσία ή την ανυπαρξία της κεντρικής διοίκησης, σε τέτοιο περιβάλλον δύσκολα θα αποτελέσει τη μαγιά για διεκδικητικά κινήματα πολιτών. Αντίθετα, μέχρι σήμερα αναδεικνύουν όλο και πιο φωτεινό τον α- στερισμό του λαϊκισμού. Αντί να λειτουργήσουν ανατρεπτικά (δηλαδή εξορθολογιστικά στη δημόσια ζωή), ουσιαστικά αναπαράγουν τις παθογένειές της. Την περασμένη Κυριακή (οπότε και γράφηκε το σχετικό κείμενο) στα δημοσιογραφικά γραφεία ήδη επικρατούσε αναταραχή για την επικείμενη πορεία της Τετάρτης (χτες) στο πλαίσιο της γενικής απεργίας. Πολλές εφημερίδες είχαν ήδη από την Κυριακή οργανώσει την «επόμενη μέρα» (Πέμπτη), στην πιθανότητα μεγάλων επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας. Προφανώς ουδείς ήταν σε θέση να γνωρίζει ακριβώς 3-4 μέρες πριν τι ακριβώς θα συνέβαινε στη διάρκεια της πορείας ή μετά. Αλλά ο φόβος ήταν ήδη εδώ. Και η μεγάλη(;) συγκέντρωση διαμαρτυρίας είχε ήδη αποδυναμωθεί ± τουλάχιστον ως πρός το μήνυμά της. Διατείνομαι πως χειρότερο και από την ίδια τη βία στην πόλη είναι η αναμονή της. Είναι να ζεις με το ενδεχόμενό της και να μην κάνεις τίποτα, απλώς να περιμένεις. Υπενθυμίζεται σχετικά πως η οικειότητα με το θύτη ουδέποτε οφέλησε το θύμα. A «Γκρίνιες» στην πόλη Του ΤΑΚΗ ΚΑΜΠΥλΗ "SNITCH" AUGUSTE MOONE PUBLICATIONS 16 A.V. 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

17 citizen e-κφοβισμοσ Η κατάληψη του διαδικτύου και η νέα θεοκρατία των τοξικών e-βριστών! Του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ Σ ιγά-σιγά, το δίκτυο μοιάζει να παραδίδεται σε αυτά τα «ιντερνετικά τάγματα ασφαλείας» που απειλούν ό- ποιον δεν έχει την ίδια άποψη με τους ίδιους. Που ξερνάνε μισαλλοδοξία, μίσος και απειλέςκαι βρίσκουν νόημα στην ανύπαρκτη ζωή τους μέσα από τον e-κφοβισμό. Μια ελάχιστη μειοψηφία που σου δίνει την εντύπωση ότι α- ποτελεί κυρίαρχη τάση. Και πλέον έχει αρχίσει να συμπεριφέρεται σαν τέτοια. Διότι κάναμε το χειρότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε: την πήραμε στα σοβαρά και την αφήσαμε να μας επηρεάσει. Τόσο παράλογο, σα να πιάνεις κουβέντα και να αφήνεις να σε επηρεάζει ο τρελός που αρχίζει ξαφνικά να φωνάζει προς το μέρος σου στη γωνία του δρόμου. Οι ανώνυμοι (ή ψευδώνυμοι) e-βριστές με τα κεφαλαία γράμματα στα σχόλια είναι σαν τις αποικίες μυκήτων. Αναπτύσσονται όπου βρίσκουν το κατάλληλο περιβάλλον. Και στην προκειμένη περίπτωση, κατάλληλο περιβάλλον είναι ένα περιβάλλον που κάνει το λάθος να τους ανέχεται. Είναι οι απόγονοι των κατσαπλιάδων, των ταγματασφαλιτών, των μαυραγοριτών, των Αυριανιστών. Αυτός ο ίδιος υπόνομος που καταδυναστεύει πάντα τη χώρα και μολύνει τη δημόσια ζωή με ένα ιδιότυπο μείγμα άγνοιας, υπερήφανης αμορφωσιάς και φασισμού. Που ανδρώθηκε με δελτία ειδήσεων όπου του ζητούσαν να βγάλει πόρισμα σε τηλεφωνικά γκάλοπ και με τηλεπαρουσιαστές που τον έγλειφαν και τον δικαίωναν για να μην τον χάσουν από πελάτη. Μοιραία, κατέληξε να πιστεύει ότι μπορεί να τα κρίνει όλα. Και φυσικά ανακάλυψε το internet. Έτσι, δεν υπάρχει θέμα ή δημοσίευμα τα τελευταία χρόνια στο οποίο κάποιος να μη βγάλει την επιθετική αποψούλα του. Με πρόθεση όχι να διαφωνήσει, αλλά να απαξιώσει και να αποκαλύψει συνωμοσίες. Δηλαδή με κίνητρο όχι το διάλογο, αλλά τον εκ του ασφαλούς λιθοβολισμό. Τον απαξιωτικό μονόλογο. Το «γιατί εσύ κι όχι εγώ». Ο παραδοσιακός μικροαστικός φθόνος της ελληνικής κοινωνίας, σε πλήρη ανάπτυξη από τοίχο σε τοίχο. Το χειρότερο είναι ότι η μόλυνση που προκαλούν έχει αρχίσει να γίνεται εμφανής: να θυμηθούμε πώς μιλάει ο Βερέμης στο Skai μετά από τις επιθέσεις; Τις απειλές για τη ζωή σε Πάσχο Μανδραβέλη, Πέτρο Τατσόπουλο και άλλους επώνυμους στοχοποιημένους αρθρογράφους που λένε ακόμα τη γνώμη τους κόντρα στις απαιτήσεις και τους αφορισμούς του όχλου; Το απεγνωσμένο «...κανένας άνθρωπος με αγαθές προθέσεις, με νου και σκέψη δεν μπορεί να αντέξει όλη αυτή τη βία, όλη αυτή τη δυσοσμία» που έγραφε η Αφροδίτη Αλ Σαλέχ, πρόσφατα, στο προφίλ της στο Facebook; Μορφωμένοι άνθρωποι, με γνώση του αντικειμένου τους φοβούνται να πουν μια άποψη καθαρή, μην τυχόν και προσελκύσουν την οργή των φανατικών! Γιατί αυτό ακριβώς θέλει η τρομοκρατία τους: να σε κάνει να φοβάσαι με την ιδέα ότι αν υπερβείς τα όρια που αυθαίρετα σου επιτρέπουν εκείνοι, θα υποστείς τις συνέπειες! Γι αυτό και σου δίνουν την εντύπωση ότι παραμονεύουν παντού. Και κάθε μεγάλο θέμα, που θα μπορούσε μέσω της «διαδραστικότητας» του μέσου να προκαλέσει έναν κανονικό διάλογο, τελικά καταλήγει σε κραυγές, αφορισμούς και υστερία. Δηλαδή στο βόθρο που τους βολεύει. Στην έδρα τους. Γι αυτό προκαλούν με κάθε τρόπο την προσοχή σου. Διότι αν τους τη δώσεις, έχουν ήδη κερδίσει. Ναι, είναι ακριβώς όπως με το γουρούνι και τη λάσπη: όταν παλεύεις με ένα γουρούνι, λασπώνεστε κι οι δύο, αλλά το γουρούνι το ευχαριστιέται. Ε, το ίδιο συμβαίνει και με τους e-βριστές. Πράγματι, οι τρωγλοδύτες με τα κεφαλαία στοιχεία στα σχόλια, την ανορθόγραφη ρητορεία και τα πολλά θαυμαστικά, είναι ένα κομμάτι της πραγματικότητας. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι της. Που, ό- πως και οι μύκητες, καταλήγει να μολύνει τα πάντα. Από εκεί ξεκινάει και η άρρωστη ατμόσφαιρα που αποπνέει η blogόσφαιρα. Ξαφνικά, μοιάζουν να μπαίνουν στην εικόνα και να διαμορφώνουν την ατζέντα του δημοσίου διαλόγου άνθρωποι που αν τους έβλεπες στην κανονική ζωή δεν θα τους έδινες σημασία. Ας μην ξεχνάμε: τα «Ουστ ρεεεε!» και οι παρόμοιες κραυγές, δεν προέρχονται από νοήμονες ανθρώπους που τους πνίγει η αγανάκτηση. Στην πραγματικότητα είναι αυτοί οι καθυστερημένοι που βλέπουμε στις κερκίδες ενός γηπέδου. Που φωνάζουν σε όλη τη διάρκεια του ματς, για να ξεσπάσουν για μια ολόκληρη ζωή που περνάνε μέσα στην ανυπαρξία. Οπότε, με τους τραμπούκους να γκαρίζουν διαρκώς, οι νοήμονες αναγνώστες (δηλαδή αυτοί που δεν αντιμετωπίζουν το internet σαν υποκατάστατο του σεξ που τόσο τους λείπει) αρχίζουν να απέχουν. Για ποιο λόγο να συμμετέχεις σε ένα διάλογο όπου, ό,τι και να πεις, θα εισπράξεις χουλιγκάνικες βρισιές; Η μόνη λύση είναι να τους βγάλουμε από τη ζωή μας. Με τον ίδιο τρόπο που δεν αφήνεις την πόρτα του σπιτιού σου ανοιχτή το βράδυ, δεν χρειάζεται να αφήνεις και την πόρτα του profile σου. Πάνω δεξιά υπάρχει ένα κουμπί που γράφει block. Αρκεί για να τους απομακρύνεις από τις σελίδες σου στο Facebook και από followers στο Twitter. Αρκεί η μη έγκριση των σχολίων-οχετών τους για να αφήσουν ήσυχο το site που δοκιμάζουν να καταλάβουν. Στο κάτω-κάτω η μισή blogόσφαιρα είναι γεμάτη από τους όμοιούς τους, όπου μπορούν να ξεχαρμανιάζουν επ άπειρον. Αλλά όλα τα σοβαρά sites παγκοσμίως έχουν σταματήσει να δέχονται την τοξικότητά τους. Δεν πρόκειται για λογοκρισία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για αβρότητα και σεβασμό προς τους νοήμονες σχολιογράφους οι οποίοι μπήκαν στον κόπο να γράψουν κάτι που δεν είναι επιπέδου Νεάτερνταλ. Και ας μην ανησυχούν οι administrators. Mακροπρόθεσμα η απολύμανση των trolls οδηγεί σε διαφύλαξη του ίδιου του μέσου από τη γάγγραινα. Στο κάτω-κάτω, το internet δεν είναι τηλεόραση για να τους έχει τόσο μεγάλη ανάγκη για νούμερα. Και εν πάση περιπτώσει, κανένα μέσο στην ιστορία δεν επιβίωσε για πολύ όταν σταμάτησε να α- πευθύνεται στους νοήμονες και κατάντησε αποκλειστικά αποικία από τραμπούκους και τρωγλοδύτες. Υ.Γ. Ναι, θα παρακαλούσα τα σχόλια να είναι κλειστά. Όσοι έχει νόημα να καταλάβουν, θα καταλάβουν. Οι άλλοι, ας ξεσπάσουν στους ομοίους τους. Όχι εδώ. 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 A.V. 17

18 Για αυτούς θα μιλάμε αύριο Ζένια Kαπλάν Λευκά όνειρα Πρωταγωνίστρια της βραβευμένης ταινίας «Λιούμπη», βγήκε πρόσφατα και πάλι εκτός συνόρων με την ταινία «Χωρίς σύνορα», ενώ μόλις τελείωσε τα γυρίσματα για την ταινία Ιllusion. Η ηθοποιός Ζένια Καπλάν φαίνεται να πραγματοποιεί τα όνειρά της Επιμέλεια: ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ «Έφτασα στην Αθήνα με πρόσκληση για διακοπές δεκαοχτώ χρονών από το Βίντεμπσκ της Λευκορωσίας, εκεί που γεννήθηκε ο Σαγκάλ. Έμεινα για πάντα. Τότε η Ελλάδα ήταν λιγότερο open door και πολύ πιο live your myth από ό,τι σήμερα, και μείναμε. Πολλή ζέστη, πολλά χαμόγελα, πολλή χαρά σε σχέση με τη χώρα μου. Στην αρχή εντυπωσιάστηκα ακόμη και από τα πιο μικρά πράγματα, τα μανταρίνια και τα πορτοκάλια. Mας έλεγαν ότι η Ελλάδα έχει τα πάντα. Έκανα φίλους, γνώρισα τον Γιώργο (Σταυράκη, έναν από τους συνιδρυτές του ιστορικού συναυλιακού Ρόδον) και τώρα έχουμε μαζί ένα παιδί, τον Μιλτιάδη. Κι έμαθα να βλέπω το παρόν μέσα από το πείσμα, την υπομονή, τη σοφία και τη γαλήνη του. Να μην είμαι κολλημένη, γιατί συνέχεια αναζητάει το καινούργιο. Στα γυρίσματα της ταινίας Χωρίς σύνορα, σε σκηνοθεσία Νίκου Γαϊτατζή, πέρασα πολύ ωραία. Είναι ενδιαφέρον να δουλεύεις σε μια ελληνοαμερικάνικη παραγωγή, με ξένη νοοτροπία. Mένω στη Φιλοθέη. Στην Αθήνα κατεβαίνω πια μόνο για πολιτιστικά events ± πηγαίνω συχνά σε συναυλίες, μου άρεσαν οι Einstürzende Neubauten στο Fuzz. Ακόμα, συνηθίζω να πηγαίνω σε μέρη σαν την Ελευσίνα και να ανακαλύπτω άγνωστα πάρκα ± είναι περισσότερα από όσα νομίζουμε. Αυτό τον καιρό μόλις τελείωσαν τα γυρίσματα της ταινίας του Σάββα Καρύδα Ιllusion, ενώ συμμετείχα φιλικά στην ταινία Γάλα του Γιώργου Σιούγα από το ομώνυμο θεατρικό έργο». A 18 A.V. 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

19 Χορηγώντας τους πρωταθλητές της ζωής Η ΟΠΑΠ Α.Ε. δίπλα στα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες Advertorial «A.V.» Υπάρχουν κάποιοι αγώνες που δίνονται μακριά από προβολείς και κάμερες, χωρίς επισήμους και εκδηλώσεις. Αγώνες στους οποίους δεν συμμετέχουν αθλητές, αλλά άνθρωποι σαν όλους εμάς. Στόχος και αυτών των ανθρώπων είναι η νίκη. Μια άλλη νίκη όμως. Πάνω σε εκείνα που για τους περισσότερους ανθρώπους είναι τα αυτονόητα και για τους συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα είναι αγώνες διαρκείας. Αυτούς τους αγώνες προσπαθεί να κάνει πιο εύκολους η ΟΠΑΠ Α.Ε. Αντιλαμβανόμενη την τεράστια σημασία που έχει η δημιουργία των απαραίτητων υποδομών για τις μετακινήσεις και την άσκηση των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, ώστε να μειωθεί η απειλή της σταδιακής τους περιθωριοποίησης, η ΟΠΑΠ Α.Ε. είναι στο πλευρό τους. Στο πλαίσιο αυτό μέσα στο 2010 ενίσχυσε οικονομικά 11 συλλόγους και φορείς ανά την Ελλάδα προς κάλυψη των αναγκών τους σε επίπεδο προμήθειας ειδικών ο- χημάτων για τις μετακινήσεις των μελών τους. Με την ελπίδα αυτή η προσφορά να αποτελέσει στήριγμα στον καθημερινό αγώνα τους. Χορηγώντας τις «ομάδες» που συμμετέχουν στο σημαντικότερο «πρωτάθλημα», αυτό της ζωής. Η ΟΠΑΠ Α.Ε. μέσω του δικτύου της έχει τη δυνατότητα της παρουσίας σε κάθε σημείο της Ελλάδας. Παρουσία που συνεπάγεται την επαφή και την ευαισθητοποίηση σε θέματα που απασχολούν τις τοπικές κοινωνίες. Παρουσία που μεταφράζεται σε συμμετοχή, μετατρέποντας την αρχή «Καλό για Όλους» που υπηρετεί με συνέπεια τα 53 χρόνια της λειτουργίας της σε πράξη προσφοράς εκεί που κάθε φορά είναι απαραίτητη η στήριξη, η προστασία και η αισιοδοξία ότι «κανείς δεν είναι μόνος». Φορείς ΑΜΕΑ που ενίσχυσε η ΟΠΑΠ Α.Ε. το 2010 ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΝΟΜΟΥ ΧΙΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ & ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑ- ΣΕΩΣ «ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ» - ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΗΜΕΡΕΥΣΗΣ - ΗΜΕΡΗΣΙ- ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΓΙΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΔΗΜΟΣ ΝΕΑΠΟΛΗΣ - ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ «ΘΕΟΔΩΡΙΔΕΙΟ» - ΚΕΝΤΡΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΝΟΜΟΥ ΚΙΛΚΙΣ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΝΟΜΟΥ ΛΕΥΚΑΔΑΣ «Η ΕΛΠΙΔΑ» ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ» - ΚΕ- ΝΤΡΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ - ΔΗΜΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΡΑΠΛΗΓΙΚΩΝ (OXHMA ΤΥΠΟΥ VAN ΓΙΑ ΑΜΕΑ) ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΡΑΠΛΗΓΙΚΩΝ - ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 A.V. 19

20 Τα Του 2011 Η A.V. σκανάρει τα ελληνικά κόμικ της νέας χρονιάς και προδημοσιεύει αποκλειστικά μερικές σελίδες τους¼ Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΕΝΕΓΟΥ Ο Ηλίας Κυριαζής μόλις κυκλοφόρησε την πρώτη του ολοκληρωμένη δουλειά σε αμερικάνικη ετικέτα, λανσάροντας το δικό του αντι-υπερήρωα. Ο Βασίλης Γκογκτζιλάς τον Μάιο, επίσης σε αμερικάνικο label, βγάζει τη νέα του νουάρ δουλειά. Ο Παναγιώτης Πανταζής έχει νέα ιστορία έτοιμη για τον Μάρτιο (συν το ντεμπούτο μουσικό άλμπουμ του). Και ο Γιώργος Γούσης είναι ο εμπνευστής ενός συλλογικού blog που εξερευνά τα πορνό κόμικ. Οι Έλληνες κομίστες ξεκινούν φορμαρισμένοι το 2011, απαντάνε στις ερωτήσεις της A.V. και μας δίνουν αποκλειστικά μια γεύση από τις μελλοντικές κυκλοφορίες τους Βασίλησ ΓκοΓκΤζίλασ (vassilisgogtzilas.blogspot.com) Το ª Misery Cityº σε 20 λέξεις¼ Κόμικ τρόμου με πρωταγωνιστή γκαντέμη ντετέκτιβ και τις σχέσεις του με τις γυναίκες και το μεταφυσικό. Και μια πόλη που κυριολεκτικά του πλακώνει την ψυχή Ποιος σκηνοθέτης θα ήθελες να το γυρίσει σε ταινία; Ο David Lynch, χωρίς αμφιβολία Ποιος υπερήρωας ταιριάζει στην ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης; Ο Mister Universe, ήρωας του προηγούμενου κόμικ μου που κυκλοφόρησε από την Image Comics. Διάλεξε ένα πρόσωπο για να τον κάνεις πρωταγωνιστή του κόμικ σου¼ Βαγγέλης Παπαθανασίου. Μια κόμικ βιογραφία του θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον. Η αγαπημένη σου μεταφορά κόμικ στη μεγάλη οθόνη του σινεμά¼ Το Batman Returns. Άψογη εξπρεσιονιστική ματιά Τι χρειάζεται η ελληνική κόμικ σκηνή; Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι Έλληνες καλλιτέχνες. Θα ήθελα περισσότερη πίστη στις δυνατότητές τους. Το πρώτο τεύχος του Misery City κυκλοφορεί τον Μάιο από την Black Line, που εδρεύει στο Λας Βέγκας. Το σενάριο είναι του Κ.Ι. Ζαχόπουλου, βασισμένο σε μια ιδέα του Β.Γ. Δες ένα trailer στο vimeo.com/ A.V. 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011