GET A LÉFO! FREE PRESS ÄÙÑÅÁÍ ÏÄÇÃÏÓ ÔÇÓ ÁÈÇÍÁÓ ÊÕÊËÏÖÏÑÅI ÊÁÈÅ ÐÅÌÐÔÇ No

Transcript

1 GET A LÉFO! FREE PRESS ÄÙÑÅÁÍ ÏÄÇÃÏÓ ÔÇÓ ÁÈÇÍÁÓ ÊÕÊËÏÖÏÑÅI ÊÁÈÅ ÐÅÌÐÔÇ No

2 Free Press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη Θέματα Στήλες ινβοχ To μανιφέστο του καφέ Τα μυστικά μιας πόλης που λατρεύει τον καφέ. Σελ. 12 Ενθύμιον Αγίων Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός γράφει για τη νέα του παράσταση. Σελ. 22 Το μεγάλο μουσείο της «μικρής» μας πόλης Τι συμβαίνει με το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Σελ. 24 Coffee Break, σελ. 12 Στήλες Έρευνα, σελ. 24 Οι Αθηναίοι Νίκος Δήμου. Σελ. 28 Spin Doctor Δυο φορές απόδραση; Στο Μεξικό ποτέ! Σελ. 32 ΤΙ ΕΣΤΙ ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΟ Είναι πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια να εκφράζονται διάφοροι -επώνυμοι και μη- με βερμπαλιστικό σνομπισμό, είτε ενίοτε να αναφέρονται στην ιεροτελεστία της σαββατιάτικης, φερ ειπείν, ρουτίνας τους, στο τάδε σουβλάκι, στην τάδε γωνία κ.λπ. Ακούει και διαβάζει κανείς πολλά ανούσια πράματα. Με εντυπωσίασε όμως η άστοχη παράθεση στη σελίδα Naked City: «Στην Αθήνα μ αρέσουν όσα θεωρούνται τριτοκοσμικά στοιχεία της. Οι αυλές, οι λαϊκές συνοικίες, οι υπόγειες ταβέρνες...». Δίχως αμφιβολία, η Αθήνα είναι τριτοκοσμική με φιλοδοξίες και συνειδητό αγώνα μάλιστα να πάει ακόμα παρακάτω, αλλά τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά είναι εντελώς άσχετα με το τι είναι και τι όχι τριτοκοσμικό. Για να μην πούμε ότι είναι από τα ελάχιστα γοητευτικά στοιχεία που έχουν μείνει στο πάλαι ποτέ «κλεινόν άστυ»! Παύλος Χαμπίδης FLOWER POWER Εδώ και μια δεκαετία μού έχει κάτσει στο μυαλό η ιδέα πως και τα φυτά έχουν ζωή και ότι, έστω, επιτρέπεται να παίρνεις μια ζωή για να φας (όπως το αρνί ή το κοτόπουλο), αλλά είναι αμαρτία να το κάνεις για να διακοσμήσεις το σπίτι σου, κι έτσι έπαψα να κόβω λουλούδια ή να αγοράζω από το ανθοπωλείο, εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις. Όμως, μου λείπουν πολύ. Συχνά στο δρόμο βλέπω δεμένα στις μπάρες πλάι στην άσφαλτο ή στους στύλους της ΔΕΗ μπουκέτα με λουλούδια που μένουν εκεί και μαραίνονται. Κάποιος μου είπε ότι είναι λουλούδια «εις μνήμην» θυμάτων αυτοκινητιστικών ατυχημάτων, όμως δεν το πιστεύω απόλυτα. Έκανα μεγάλη χαρά (οφθαλμόλουτρο) στα Lidl, όπου εντελώς αναπάντεχα πουλάνε τώρα πολύχρωμα λουλούδια κομμένα ή/και σε γλάστρες. Όποτε πάω να αγοράσω με 3,60 ευρώ (μετρημένα) κονσέρβες σκύλων, κλέβω ματιές χαμογελώντας ευτυχισμένη - είναι πανέμορφα. Δεν φτάνουν τα λεφτά να τα αγοράσω και σε μένα δεν θα ζούσαν, ακόμα κι αν δεν είχα παραξενιές σχετικά μ αυτό. Μα τι ωραίο συναίσθημα να έχεις λουλούδια στο σπίτι Άραγε, για ποιο λόγο να συμβαίνει αυτό; worried 173 Pitsirikos 5 Editorial 7 Υπερκείμενα 31 x-press 34 Booklovers Club 35 Ημερολόγια Κουζίνας 40 Bedtime Stories 60 Starfax 61 Naked City 62 ΜΙΛΑ ΚΙ ΕΣΥ (ΑΛΛΑ ΠΕΣ ΚΑΤΙ!) It takes two to tango. Στείλε τις απόψεις σου στη LifΟ (μέχρι 200 λέξεις) στο letters@lifo.gr με ονοματεπώνυμο και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας. Με ταχυδρομείο: LifΟ, Βουλής 22, , Αθήνα.

3 Comment is free Σχολιάστε τα «λόγια» της εβδομάδας στο Comment is free Σχολιάστε τα «λόγια» της εβδομάδας στο best of Verbatim Aπό τον Pitsiriko Επιμέλεια: Θεόφιλος Δουμάνης «Σε ορισμένες περιπτώσεις θεωρώ ότι δεν είναι δυνατή η επανένταξη [...]. Πιστεύω ότι ο χημικός ευνουχισμός αποτελεί ανεπαρκή λύση και ότι δεν απομένει παρά ο χειρουργικός ευνουχισμός. Η κοινωνία πρέπει να αμυνθεί». Talk of the Town Ο φασισμός περιμένει μια ευκαιρία. Ο ρομπέρτο καλντερόλι, υπουργός Μεταρρυθμίσεων του Μπερλουσκόνι, προερχόμενος από τη Λέγκα του Βορρά, προτείνει τον ευνουχισμό των βιαστών. «Ο Socks μας έφερε πολλή ευτυχία στην Τσέλσι και σε μας όλα αυτά τα χρόνια αλλά και χαρά στα παιδιά και στους λάτρεις των γατών σε όλο τον κόσμο. Είμαστε ευγνώμονες για τις αναμνήσεις που μας χάρισε και θέλουμε ιδιαιτέρως να ευχαριστήσουμε την καλή μας φίλη Betty Currie, που τον πρόσεχε με τόση αγάπη όλα τα χρόνια». Ο επικήδειος ενός κάποτε πλανητάρχη γάτου από τους κλίντον. «Ξέχασα οτιδήποτε είπε από τη στιγμή που εξελέγη. Με βοήθησε ο ίδιος να τα ξεχάσω. Μάλιστα τον ξέχασα κι ως δήμαρχο. Δεν υπάρχει δήμαρχος αυτήν τη στιγμή στην πόλη. Όλοι παίζουνε ένα ρόλο. Από τις κυβερνήσεις μέχρι τους αστυνομικούς που περιπολούν. Τώρα παίζω το ρόλο του πρωθυπουργού. Τώρα παίζω το ρόλο του δημάρχου!». Ο σκηνοθέτης νίκος χατζόπουλος για την άδεια καρέκλα στην πλατεία Κοτζιά. Ο χρόνος είναι σχετικό μέγεθος (και στο βός). Απορίες από τον νόαμ τσόμσκι. Ντα- «Το φαινόμενο της μαζικής τρομοκρατίας που υπάρχει πια στη χώρα και της λογικής του αντάρτικου πόλεων συμβαίνει εδώ, στην Ελλάδα, στην Κολομβία και ενδεχομέ- νως και στην Καμπούλ...». Είναι ο μιχάλης χρυσοχοΐδης. Και μετά μάς φταίνε οι Αμερικανοί που εκ- δίδουν οδηγίες. «Δηλώνω ότι δεν πρόκειται να είμαι υποψήφια κανενός τος για τις κόμμαευρωεκλογές». Η κωνσταντίνα κούνεβα δίνει την κατάλληλη απάντηση σε αυτούς που τη θυμήθηκαν αργά. «Ήμουν πάντα το αντίθετο του χίπη. Ακούω τσιτάτα τύπου άνοιξε την καρδιά σου για να βρεις τις απαντήσεις και κάνω εμετό». Σκληρός στα παιδιά των λουλουδιών ο θριαμβευτής των Όσκαρ, σκηνοθέτης του Slumdog Millionaire, ντάνι μπόϊλ. «Θα έλεγα ψέματα εάν δεν είχα κάνει πρόβα αυτή την ομιλία. Θα ήμουν τότε 8 ετών, μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου και αυτό (το Όσκαρ) ήταν ένα μπουκάλι σαμπουάν. Ε, λοιπόν, σήμερα δεν είναι σαμπουάν». Η στοιχειωμένη των υποψηφιοτήτων για τα Όσκαρ κέϊτ ουίνσλετ τα κατάφερε επιτέλους και το χαίρεται. «Μην μπερδεύουμε την πίστη με την Εκκλησία. Η πίστη έχει να κάνει με το αίσθημα. Χωρίς πίστη δεν πας ούτε στο περίπτερο. Είναι το καύσιμο για την ανθρώπινη οντότητα». Περί πίστεως από τον σκηνοθέτη μιχαήλ μαρμαρινό. «Κρίση; Ποια κρίση; Απλώς "βαφτίσαμε" οικονομική κρίση τη διεθνή κρίση κατανάλωσης, αξιών, σοβαρό- τητας, έπαρσης και ταυτότητας γενικότερα. Αν έχουμε εμείς κρίση, τι θα 'πρεπε να πουν οι Αφρικανοί; Αυτά είναι κόλπα για να γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι». Ο σκηνοθέτης στάθης λιβαθινος για την κρίση εντός μας. «Το γεγονός πως στον Πέρες δόθηκαν 25 λεπτά για να δικαιολογήσει το μακελειό στη Γάζα είναι σοκαριστικό. Γιατί ανέχτηκαν κάτι τέτοιο; Μήπως θα επέτρεπαν στον Σαντάμ Χουσέιν να δικαιολογήσει τον πόλεμο στο Κουβέιτ;». Για χάρη του δικαστή η απόδραση από τον Κορυδαλλό Το έκαναν ως αναπαράσταση για να μην τον κουράσουν Με κινηματογραφικό τρόπο απέδρασαν από τις φυλακές Κορυδαλλού ο Βασίλης Παλαιοκώστας και ο Αλκέτ Ριτζάι στην Ελλάδα όλα γίνονται με κινηματογραφικό τρόπο, εκτός από τον ελληνικό κινηματογράφο, που δεν βλέπεται με τίποτα - δυστυχώς, στα σημεία που συμβαίνουν αυτά τα ωραία πράγματα, δεν υπάρχει ποτέ μια κάμερα για να δούμε κι εμείς καμιά σκηνή της προκοπής, κι έτσι αναγκαζόμαστε να περιοριστούμε σε ανέμπνευστες περιγραφές των περίοικων και σε θολά βίντεο τραβηγμένα από κινητά. Οι δυο διαβόητοι κακοποιοί απέδρασαν για δεύτερη φορά, γιατί η θέση των διαβόητων κακοποιών είναι στην κοινωνία - οι φυλακές είναι για τους κακομοίρηδες. Το γεγονός πως οι δυο άντρες απέδρασαν για δεύτερη φορά με ελικόπτερο έκανε έξαλλους τους δημοσιογράφους που είναι φυλακισμένοι στην τηλεόραση - προφανώς, θα προτιμούσαν τη δεύτερη φορά οι δυο κακοποιοί να σκάψουν ένα τούνελ με το κουτάλι και από τον Κορυδαλλό να βγουν στην Τζαμάικα. Επίσης, οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης εξοργίστηκαν επειδή οι φύλακες δεν κατέρριψαν το ελικόπτερο, ώστε να πέσει πάνω στις φυλακές ή σε κάποια πολυκατοικία και να έχουμε δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Το τηλεοπτικό κοινό αντιμετώπισε με συμπάθεια την απόδραση των δυο κακοποιών γιατί, αν το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που κάνεις στη ζωή σου είναι να τραβάς το καζανάκι, οπωσδήποτε σε εντυπωσιάζουν κάπως αυτοί που μπαινοβγαίνουν στις φυλακές με τα ελικόπτερα και κάνουν ό,τι τους γουστάρει. Παράλληλα, η κοινή απόδραση ενός Έλληνα και ενός Αλβανού έστειλε ένα ισχυρό αντιρατσιστικό μήνυμα στην ελληνική κοινωνία και χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από την Αριστερά που διακατέχεται από τα διεθνιστικά ιδεώδη. Αίσθηση δημιούργησε το γεγονός πως ο Βασίλης Παλαιοκώστας δεν χάρισε το κομπολόι του στον πιλότο -όπως είχε κάνει την προηγούμενη φορά- αλλά αυτό οφείλεται προφανώς στην οικονομική κρίση που έχει κάνει σφιχτούς ακόμα και ανθρώπους που φημίζονται για τη γενναιοδωρία τους. Οι δικηγόροι του Παλαιοκώστα και του Ριτζάι δικαιολόγησαν τη δεύτερη απόδραση των εντολέων τους, λέγοντας πως την επόμενη ημέρα επρόκειτο να απολογηθούν στο δικαστήριο για την πρώτη τους απόδραση, οπότε, για να μην κουράζουν τον δικαστή με βαρετές περιγραφές, προτίμησαν να κάνουν αναπαράσταση. Στους δρόμους οι δημοσιογράφοι Φοβούνται τη Σέχτα και δεν πάνε στο γραφείο Η ένοπλη επίθεση της Σέχτας Επαναστατών στον τηλεοπτικό σταθμό Alter έκανε τελικά μεγάλο καλό στην ελληνική δημοσιογραφία. Τώρα πια, εξαιτίας του φόβου μιας νέας επίθεσης, κανένας δημοσιογράφος δεν θέλει να βρίσκεται στο σταθμό ή στην εφημερίδα που εργάζεται. Όλοι οι δημοσιογράφοι είναι συνέχεια στο δρόμο και κάνουν ρεπορτάζ για να μην τους βρει καμιά αδέσποτη στο γραφείο τους. Από κει πού δεν ξεκουνούσαν με τίποτα από τα γραφεία τους -και μέχρι να σηκώσουν το ένα πόδι βρωμούσε το άλλο- τώρα οι δημοσιογράφοι έχουν πάρει σβάρνα τους δρόμους και κυνηγούν την είδηση, δίνοντας τη μάχη της ενημέρωσης. Koλεξιόν Άνοιξη-Καλοκαίρι 2009 Η κρίση επηρεάζει τους μόδιστρους Η οικονομική κρίση δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο τον κόσμο της μόδας. Ο οίκος Ferrè χρεωκόπησε, ενώ πολλοί οίκοι μόδας είναι έτοιμοι να βαρέσουν κανόνι. Προκειμένου να ξεπεράσουν τον κίνδυνο της πτώχευσης, γνωστοί οίκοι αναγκάστηκαν φέτος να εγκαταλείψουν τα πανάκριβα ντεφιλέ σε πολυτελή ξενοδοχεία και να κάνουν τις επιδείξεις τους σε καλύβες, παράγκες και λαχαναγορές. Το κλίμα στα φετινά σόου ήταν εντελώς διαφορετικό, αφού έλειψαν τα λαμπερά πάρτι και αντί για σαμπάνια έρεε ρετσίνα. Οι καλεσμένοι υποχρεώθηκαν να φέρουν σκαμνάκια από το σπίτι τους, ενώ τα μοντέλα περπατούσαν πάνω σε πρόχειρες πασαρέλες φτιαγμένες από καφάσια. Η οικονομική κρίση ανάγκασε τους σχεδιαστές να εγκαταλείψουν τα ακριβά υφάσματα, όπως το κασμίρι και το μετάξι, και να στραφούν στα τσουβάλια, στις κουρελούδες και στο κοτετσόσυρμα. Παράλληλα, οι σχεδιαστές αναγκάστηκαν να κοντύνουν τα φορέματα για να κάνουν οικονομία. Έτσι, φέτος η μόδα θέλει τις γυναίκες με μίνι και τους άντρες με σορτσάκι. Τα φετινά ρούχα δεν έχουν κουμπιά, τσέπες και φόδρες, για να μην επιβαρύνεται το κόστος παραγωγής. Στην επίδειξη του Τζόρτζιο Αρμάνι την παράσταση έκλεψε ένα αέρινο φόρεμα από μπακαλοσακούλα, που στερεωνόταν φίνα στη μέση με μια παραμάνα. Στο πλαίσιο της οικονομικής λιτότητας, οι μόδιστροι κατάργησαν τα εσώρουχα και μας προτείνουν να φοράμε τα ρούχα κατάσαρκα, οπότε οι γυναίκες θα πρέπει να προσέχουν μη φανεί το πράμα τους και οι άνδρες να έχουν το νου τους μην πεταχτούν έξω τα καλαμπαλίκια τους. Στις μέρες της άγριας οικονομικής κρίσης που ζούμε, η μόδα επιβάλλει να κυκλοφορούμε χωρίς παπούτσια και κάλτσες - ξυπολυταρία δηλαδή. Γενικότερα, η φετινή υψηλή ραπτική προτείνει στους πλούσιους να κυκλοφορούν στους δρόμους ρακένδυτοι σαν ζητιάνοι, ώστε να μην ξεχωρίζουν από τους πεινάλες και τους άστεγους και να μην κινδυνεύουν να πέσουν θύματα κλοπής. Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι και για τα μοντέλα, αφού έχουν μειωθεί πολύ οι μισθοί τους. Πολλά μοντέλα διαμαρτύρονται πως δυσκολεύονται πια να ζήσουν αξιοπρεπώς και να αγορά- σουν τα ακριβά ναρκωτικά τους μόνο με τα χρήματα που βγάζουν δουλεύοντας σαν κοκότες πολυτελείας. Δεν είναι λίγα μάλιστα τα μοντέλα που δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν ένα πιάτο φαΐ, αλλά αυτό τελικά δεν πειράζει γιατί και πριν, που είχαν λεφτά, τρέφονταν μόνο με καρότα και μαρουλόφυλλα. Είναι ολοφάνερο ότι οι κοπέλες που εργάζονται ως μοντέλα -αν και κάποιοι τις θεωρούν άτομα περιορισμένης νοημοσύνης- ήταν οι μόνες που είχαν πάρει χαμπάρι την επερχόμενη κή κρίση και φρόντιζαν να είναι πάντα ξενηστικωμένες, για να μην αντιμετωπίσουν πρόβλημα όταν θα έμεναν οικονομι- άφραγκες. Άνοιξη-Καλοκαίρι 2009

4 ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΝΤΥΠΟ Η λύση του προηγούμενου Όλοι τη βρίσκουν χαριτωμένη, αλλά εννοούν ότι είναι... ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΗ editorial Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο 7 mindgame Scrabble No 79 Εκδότης-Διευθυντής Στάθης Τσαγκαρουσιάνος Διεύθυνση Έκδοσης Κατερίνα Ι. Ανέστη Έτσι χαρακτηρίζεται η «θετικίλα» του Μahatma Sakis, που δεν ιδρώνει το αυτί του από τις κακίες. Σύμβουλος Έκδοσης Μιχάλης Μιχαήλ Διευθυντής Λειτουργιών Γιώργος Σιμάτος Y Ι K Τ N Η Ι E Σ Κ E Ρ Φτιάξτε τη μεγαλύτερη λέξη που μπορείτε χρησιμοποιώντας τα 12 γράμματα που βλέπετε. Κάθε γράμμα χρησιμοποιείται μόνο μια φορά. Κερδίζει αυτός που τα χρησιμοποιεί όλα. Η λύση στο επόμενο τεύχος προσεχωσ με προσμονη Lifo Νight, Ύμνος στη σκιά The LifO company Περιμένω την προβολή της ταινίας του Πάνου Κούτρα Στρέλλα στις ελληνικές αίθουσες. Δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα ημερομηνίες, αλλά ελπίζω να είναι σύντομα, αφού πρόσφατα έσκισε στο τμήμα «Πανόραμα» του 59ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, όπου προβλήθηκε σε έξι αίθουσες και έλαβε θετικές κριτικές και επιδοκιμαστικά σχόλια από το κοινό. Πρόκειται για μια ιστορία με πρωταγωνίστρια μια νεαρή πόρνη και τρανσέξουαλ στη σημερινή Αθήνα, τη Στέλλα, που οι φίλες της αποκαλούν «Στρέλλα» λόγω της ακραίας συμπεριφοράς της. Κατά γενική ομολογία, ο Πάνος Κούτρας κατάφερε να φτιάξει μια ταινία, η οποία, μέσα από τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται το θέμα του τρανσεξουαλισμού σπάει τα ταμπού αλλά και συγκινεί. Μερόπη Κοκκίνη Mια σπουδαία έκθεση με τίτλο αλλά και συντελεστές που ιντριγκάρουν είναι ο «Ύμνος στη σκιά», που ανυπομονούμε να δούμε στο Μουσείο Μπενάκη από τις 22 Μαΐου ως τις 26 Ιουλίου (θα είναι παράλληλη εκδήλωση στο πλαίσιο της Art Athina) με curator τον Paolo Colombo. Θα δούμε ενδιαφέρουσες εικαστικές προσεγγίσεις της σκιάς από το σκιαγράφημα και το θέατρο σκιών μέχρι την παραδοσιακή αλλά και σύγχρονη Στρέλλα αστική μυθολογία. Πυρήνας της έκθεσης θα είναι η παράδοση του θεάτρου σκιών, όπως διαμορφώθηκε στην Τουρκία και στην Ελλάδα, καθώς και ο βασικός ήρωας αυτής της ιδιότυπης δραματουργίας, ο γνωστός Καραγκιόζης (Karagöz, στην τουρκική εκδοχή του). Η έκθεση συγκεντρώνει σημαντικά έργα οκτώ σύγχρονων καλλιτεχνών από επτά διαφορετικές χώρες του κόσμου και ταινίες δύο κορυφαίων κινηματογραφιστών του πρώτου μισού του 20ού αιώνα. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι οι: Haluk Akakçe, Natalie Djurberg, William Kentridge, Katariina Lillqvist, Jockum Nordström, Lotte Reiniger, Χριστιάνα Σούλου, Ladislaw Starewicz, Andrew Vickery, Kara Walker. Η έκθεση «Ύμνος στη σκιά» είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας του Istanbul Modern της Κωνσταντινούπολης, του Irish Museum of Modern Art του Δουβλίνου και του Μουσείου Μπενάκη. Κ.Ι.Α. Art Director Στάθης Μητρόπουλος Αρχισυντάκτης M.Hulot Συντακτική Ομάδα Δέσποινα Τριβόλη, Μερόπη Κοκκίνη, Σωκράτης Σωκράτους, Μαρίνα Φωκίδη, Δημήτρης Πολιτάκης, Pitsirikos, Δημήτρης Ρηγόπουλος, Θεόφιλος Δουμάνης, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Σταύρος Διοσκουρίδης, Ματίνα Καλτάκη, Γιώργος Καρουζάκης, Κωστής Παπαγιώργης, Χρήστος Μιχαηλίδης, Νίκος Δήμου, Στέλιος Κούλογλου, Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, Νίκη Μηταρέα, Χρήστος Παρίδης, Γιώργος Σαλαμάς, Ειρήνη Χειρδάρη, Σπύρος Vj Συντονισμός Ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη Διόρθωση Κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου Γραμματεία Σύνταξης Ελένη Τσατσαλμά Υπεύθυνη Λίστας Μαρία Παππά Συνεργάτες Φώτης Βαλλάτος, Μιχάλης Δέλτα, Σταύρος Θεοδωράκης, Ευθύμης Φιλίππου, Σοφία Ιγνατίδου, Έλενα Σκουλά, Μενέλαος Τζαφάλιας, Νίκος Τσεπέτης, Τίνα Δασκαλαντωνάκη, Άρης Δημοκίδης Assistant Art Director Rinétta Κοσκινίδου Aτελιέ Βανέσσα Φερλέ Φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Αναστασία Βουτυροπούλου, Μαριάννα Βεριγάκη, Μάρω Θωμά, Παντελής Ζερβός, Freddie F., Σπύρος Σιμωτάς, Γεράσιμος Δομένικος, Charlie Makkos, Γιάννης Κωσταρής, Ινώ Μέη, Ασπασία Κουλύρα,Natasha Papadopoulou Εμπορικός Διευθυντής Γιάννης Ανδριτσόπουλος Senior Direct Market Manager Έφη Κουτσονικολή Advertising Manager Ισμήνη Βoυρδαχά Υπεύθυνη Διαφήμισης Άλκηστη Μαλάμη Παραγωγή Διαφήμισης Φωτεινή Δαλαμάγκα, Βαγγέλης Γραμμένος, Κατερίνα Λυγιρού, Μπάμπης Γιαννικάκης Υποδοχή Διαφήμισης Σύλβια Ηλίδη Διαχείριση Web Site Aγγελική Βαξάλη, Σπύρος Γκατζούνας Οικονομικός Διευθυντής Παναγιώτης Καπερνάρος Λογιστήριο Γιώργος Κολυβάς, Μαρία Κοκκινίδου Υπεύθυνος Διανομής Μάριος Πηλαβάκης Εκτύπωση - Βιβλιοδεσία ΧΑΪΔΕΜΕΝΟΣ ΑΕΒΕ Ιδιοκτησία ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Boυλής 22, Σύνταγμα, Αθήνα τηλ , fax info@lifo.gr Σε περίπτωση που δεν βρίσκετε τη LifO στα σημεία διανομής, μπορείτε να καλείτε τον υπεύθυνο διανομής Μάριο Πηλαβάκη, , dianomi@lifo.gr Εβδομαδιαία εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν ΚΩΔΙΚΟΣ ΕΝΤΥΠΟΥ 7639 take 3 τα 3 λαθη τoy τευχoyσ Ο σεφ του Barba Lazaros oνομάζεται Στέλιος Βασιλακόπουλος (και όχι απλώς σεφ Στέλιος). 2 Στο θέατρο Συνεργείο η Γιολάντα Μαρκοπούλου σκηνοθετεί την παράσταση Νεκροί Ταξιδιώτες. Δυστυχώς, της αλλάξαμε φύλο, ονομάζοντάς τη Γ. Μαρκόπουλο. 3 Στο τεύχος 145 το κείμενο μιλάει για την εκρηκτική Celia Marte στο Gazarte, αλλά η φωτογραφία είναι των Quadro Nuevo. Desculpa Celia! Βρίσκετε λάθη ή παραλείψεις στη LifO; Στείλτε γράμμα, ή στο lathi@lifo.gr. Let's take a trip Πικνίκ στους τάφους, με τη μαμά και τον μπαμπά. Tο περασμένο Σάββατο ήταν Ψυχοσάββατο και είχε ήλιο στη Ζάκυνθο. Πήγα να πάρω τη μάνα μου από το νεκροταφείο - ήταν εκεί να πλύνει τον τάφο του μπαμπά και να φάει ένα σάντουιτς στη χλόη. Όταν έφτασα, το πικνίκ εμαίνετο. Τα γνωστά. Οι γριές καλοπερνάνε μέσα από τα σχήματα του πένθους. Ξεχορτάριαζαν πέντε λεπτά, έστρωναν το χαλίκι άλλα τόσα και μισή ώρα έπιαναν το ψιλό, όρθιες πάνω από τους ξαπλωμένους. O τάφος του πατέρα μου είναι στα βορεινά - εκεί που θάβουν τους φτωχούς. Μετά αρχίζει το Γήπεδον Ζακύνθου, πίσω από τα κυπαρίσσια. Ακριβώς πλάι του θάψανε τον περασμένο μήνα έναν Αλβανό, 17 χρόνων, που πήγε από τροχαίο. Πάνω στην πλάκα του έχουν ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο μισό μέτρο μέσα σε πλέξιγκλας. «Δεν σου ταιριάζουν εσένα θρήνοι» γράφουν. Και έχουν δίκιο. Ο Πεντζίκης μου είχε πει ότι τα ασφαλέστερα συμπεράσματα για μια κοινωνία τα βγάζεις παρατηρώντας το νεκροταφείο της. Έχει δίκιο. Οι flashy τάφοι με αλβανικά ονόματα, δίπλα στα ντόπια κηπάκια με τα μελοδραματικά τετράστιχα, δείχνουν το βαθύ μετασχηματισμό της κοινωνίας του νησιού «μου» - προς μια δριμύτητα που τελικά μου αρέσει. Βρήκα τη μαμά εξημμένη. «Πάγωσαν τα χεράκια μου να πλένω». Ωραία κρίνα σε πλαστικό βάζο. Κλαψ. Από τους δυτικούς τάφους, η Κλέλια, χούφταλο πλην κουτσομπόλα, με ρωτούσε φωνάζοντας αν παντρεύτηκα - της απάντησα: «Τον Ιησού Χριστό». Πριν μια βδομάδα έκλεισα τα πενήντα, συνεπώς έχω αρχίσει να καταλαβαίνω τα χούγια των γραιών. Και τον εντελώς αντιδραματικό τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται τα πένθη τους (και τα πάθη τους - που ομοσταυλίζονται). Κάτι που σε τυφλώνει το κοιτάς λοξά. Και οι απώλειες συσσωρεύονται τόσες πολλές, που δεν παλεύονται. Αφού μια ψυχή που είναι να βγει θα βγει, και τόνοι δάκρυα πριν τα δικά σου φούσκωσαν τις όχθες του ποταμού Λεμάν (τις όχθες της Βίβλου και των προφητών), αυτό που σώζοι είναι η δύναμη του DJ. Kαι όντως εκείνο το βράδυ διαδραματίστηκε ένα πάρτι reunion της τάξης των eighties στο πρώτο εκείνο μπαρ που βγάζαμε τα μάτια μας μικροί. Τον Αυριακό - μέσα στις ελιές του κάμπου. Σκέφτηκα προς στιγμήν να πάω, να δω τις σφαλιάρες του Χρόνου επί δικαίων και αδίκων, αλλά, εκεί που ήταν να στρίψω αριστερά, συνέχισα ευθεία και πήγα στο αγρόκτημα του παιδικού μου φίλου, λίγο πιο κάτω, που έκαιγε το φούρνο για να ψήσει ψωμί. Η γενειάδα του έφτανε ως τις θηλές του στήθους του (εάν τον έγδυνες), το μικρό παιδί του μου θύμισε τον Χάρυ Πότερ στο βουκολικό του. Συνεχίσαμε την κουβέντα εκεί που την αφήσαμε πριν τρία χρόνια -τόσα είχα να τον δω- και μπορούσες να διακρίνεις το ντάμπα ντούμπα του πάρτι πάνω από την ομίχλη και τα νοτισμένα χωράφια. Για έναν περίεργο λόγο μου άρεσε πάντα ο απόηχος της γιορτής περισσότερο από τη γιορτή την ίδια. Αφού λειτουργεί, δεν το πειράζω. Πάντως, όλα πάνω στα γενέθλια των 50 έχουν την αίσθηση του μισού. Του φίφτι-φίφτι. Ξινό και γλυκό μαζί. Κορύφωση και πτώση. «Τα μισά της ζωής» του Χέλντερλιν. Ωριμότητα - και διάθεση για σαχλαμάρες. Κοινωνική συνείδηση και μια άγρια ανάγκη να ιδιωτεύσεις - στα λίγα με τους λίγους. Κυρίως μια σαρωτική αίσθηση ημιτελούς, που βεβαιώνεσαι ότι ουδέποτε θα αλλάξει, αφού αδιάβαστοι ερχόμαστε κι αδιάβαστοι φεύγουμε - τουλάχιστον οι άνθρωποι σαν και μένα, που δεν έχουν την κλίση να διαιωνίζουν το είδος, αμφισβητούν συνέχεια τον εαυτό τους και μέσα από μικροπράγματα ζουν το όλον (έτσι όπως στα φυλλαράκια της χλόης οι ταντριστές βλέπουν τον θεό - ας πούμε). Οπότε, πολλά είπα - κύριε Ντι Τζέι, ο λόγος σε 'σας. (χειροκροτήματα)

5 ημέρες κουλτούρας & εκτόνωσης Stop the press! Μη χάσετε το πάρτι με θέμα «Dress like a rockstar» την 1/4 στο Trova. 9 πράγματα που πρέπει να ξέρετε για την έκθεση του Βλάση Κανιάρη στην γκαλερί Καλφαγιάν. 1Απ ό,τι φαίνεται είναι η εποχή του Κανιάρη. Εκτός από τη μεγάλη έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη, εγκαινιάζεται και η ατομική του έκθεση στην γκαλερί Καλφαγιάν. 2Παρουσιάζεται η πολύ σημαντική εγκατάσταση/περιβάλλον «Arrivederci - Willkommen» για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το έργο δημιουργήθηκε στη δεκαετία του 70. 3Όπως έχει πει ο ίδιος αναφερόμενος στην εγκατάσταση : «Δεν είναι θέμα ενός ατόμου ή μιας χώρας, είναι θέμα του μηχανισμού (...). Βέβαια προσθέτω το εξής οξύμωρο, ότι τότε εμείς ήμασταν χώρα που εξήγε ένα μεταναστευτικό δυναμικό και τώρα είμαστε η χώρα που εισάγει». ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Αli Kazma Οκτώ βίντεο του Τούρκου καλλιτέχνη Αli Kazma παρουσιάζει η γκαλερί Qbox. Στα βίντεο που έχουν τον τίτλο Obstructions ο καλλιτέχνης ενδιαφέρεται να ανακαλύψει την ξεχωριστή σχέση που δημιουργείται ανάμεσα στους παραγωγούς, στον καλλιτέχνη, στον τεχνίτη, στη βιοτεχνία και στο προϊόν, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο η διαδικασία εντάσσεται στη γενικότερη εικόνα που έχουμε για τη σύγχρονη κοινωνία. Αli Kazma, έως τις 18/4, QBox, Aρμοδίου 10, Βαρβάκειος Αγορά, EΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΡΙΒΟΛΗ despina@lifo.gr ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Velickovic Tα έργα του Vladimir Velickovic, ακαδημαϊκού της γαλλικής και της σέρβικης Ακαδημίας, βρίσκονται σε πολλές δημόσιες συλλογές ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων του Centre Georges Pompidou, της Tate Gallery και του ΜoΜΑ. Ο καλλιτέχνης, μέσα από μία σειρά σχεδίων, κολλάζ και ζωγραφικών έργων, πλάθει έναν κόσμο γεμάτο δίνη και θεατρικότητα, όπου το πυρακτωμένο κόκκινο σμίγει με το άσπρο του χαρτιού και το μαύρο του σχεδίου. Κάθε έργο του Velickovic φανερώνει την εμμονή του να ισορροπεί τη σταθερότητα της σύνθεσης με τη ρευστότητα της κινηματογραφικής δράσης, εξιστορώντας μέσα σε ένα έργο μία αυτοτελή τραγική και μαρτυρική ιστορία του σύγχρονου ανθρώπου. Vladimir Velickovic, 5-28/3, Έκφραση Γιάννα-Γραμματοπούλου, Βαλαωρίτου 9α, Αθήνα, Βλάσης Κανιάρης, έως και τις 28/3, Κalfayan Galleries, Χάρητος 11, Κολωνάκι, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ciclos H έκθεση φωτογραφίας «Circles-Ciclos» αποτελεί ένα διάλογο ανάμεσα στην Ανδρομάχη Βρακατσέλη και στη Δάφνη Καλαφάτη. Τα έργα που έχουν ήδη εκτεθεί στο Μπουένος Άιρες είναι επικεντρωμένα στο διαπολιτισμικό διάλογο και παρουσιάζονται με τη μορφή διπτύχου. Να σημειώσουμε πως ο οικουμενικός χαρακτήρας της έκθεσης υπογραμμίζεται και από τη φιλοξενία του 2GMulticultural Festival που οργανώνεται στον ίδιο χώρο στις 7 και 8 Μαρτίου. «Circles-Ciclos», 3-10/3, Τεχνόπολις, Αίθουσα Δ7, Κων/νος Καβάφης, Πειραιώς 100, ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Μαχόγκανι Οι Μαχόγκανι, δηλαδή η Σοφία και ο Πέτρος (η έκθεση των οποίων ξεκινά στην γκαλερί Cats and Marbles την επόμενη εβδομάδα), δημιουργούν αντικείμενα, έπιπλα και γλυπτά, χρησιμοποιώντας ως βάση το χαρτοπολτό που φτιάχνουν οι ίδιοι από παλιά ιλουστρασιόν περιοδικά. Στη συνέχεια τον μεταμορφώνουν στα σχήματα που θέλουν και τα στολίζουν με υλικά όπως οι ημιπολύτιμοι λίθοι, τα κρύσταλλα. Mαχόγκανι, 12-3 έως 4/4, Cats and Marbles, Φωκυλίδου 12, ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Haute Culture Η αίθουσα τέχνης «Καπλανών 5» παρουσιάζει την έκθεση του Σταμάτη Ζέρβα με τίτλο «Haute Culture». Μέσα από την εικαστική του γραφή ο Ζέρβας μιλά για τις πιο βαθιές και οικείες ανθρώπινες αναφορές: τη μνήμη και τις αναμνήσεις, την επικοινωνία και την έλλειψή της, τις συναντήσεις και τις απώλειες, τα τραύματα και τις ελπίδες. Σταμάτης Ζέρβας, έως τις 16/3, γκαλερί «Καπλανών 5», Καπλανών 5 και Μασσαλίας, Κολωνάκι, ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Το Ιndian Summer κάθε Δευτέρα και Τρίτη, την έκθεση ζωγραφικής και κεραμικών «Chrystelle Tropee-Lelong-Laurence Peleyras» στη manifactura, την καινούργια δουλειά του Άκη Πειρουνίδη στη Thanassis Frissiras Gallery μέχρι τις 4 Απριλίου, την ατομική έκθεση του Άγγελου Σκούρτη με τίτλο «Χαράγματα στην Ψυχή και στο Κορμί» στη fizz gallery (5/3).

6 Where have you been? Στείλτε μας τα δικά σας favourites στο Gangs of Athens χαρακτηρεσ τησ πολησ σε δρομουσ και δωματια Από τον Supermarket Boy και τη Loaded's Daughter. blogspot.com Νέα στήλη! Best of the best! Η λέξη «Μπα;» που επαναλαμβάνεται στα έργα του Κανιάρη σε καταδιώκει. OI ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΤΗΣ LIFO KYKΛΟΦΟΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Τρέχα! Τελευταίος είσαι... AlleyCat Race Κυριακή 22 Φεβρουαρίου, 3 το μεσημέρι Το περίμενα, το ανακοίνωσα, το έκανα κιόλας. Κυριακή μεσημέρι, μέσα στο ψωφόκρυο βρεθήκαμε πάνω από 100 μασκαρεμένοι ποδηλάτες στο Ζάππειο για να συμμετάσχουμε στο αποκριάτικο AlleyCat που διοργάνωνε η ομάδα λόκαλ. Ήταν η πιο «κουφή» ποδηλατοδρομία της πόλης. Χωρίς καθορισμένη διαδρομή, με προορισμούς τα κεντρικά σημεία της πόλης και με τον κάθε ποδηλάτη να έχει την ευθύνη της διαδρομής που θ ακολουθήσει, και για την τήρηση του ΚΟΚ αλλά και για την προστασία της σωματικής του ακεραιότητας. Η διαδρομή ήταν δεκαοκτώ χιλιόμετρα. Ζάππειο-Ομόνοια-Σύνταγμα- Χίλτον-Γέφυρα Καλατράβα-Κολυμβητήριο Εθνικού- Συγγρού-Φιξ-Φιλοπάππου και κατάληξη στο Γκάζι. Τρελά στιγμιότυπα από τον αγώνα: η έκπληξη των αυτοκινητιστών στην Αμαλίας και στην Πανεπιστημίου όταν είδαν δεκάδες οργισμένους μασκαράδες να κάνουν πετάλι μπροστά τους. Σχεδόν κοκάλωσαν. Τα σχόλια των περαστικών και οι φάτσες των τουριστών από την Άπω Ανατολή. «Τρελάθηκε ο κόσμος», «Άντε και του χρόνου», «Τρέχα τρέχα! Τελευταίος είσαι» τους άκουγες να ψιθυρίζουν. Βασικό συμπέρασμα: η πόλη είναι δική σου όταν τη διεκδικείς και χρειάζεται πολύ προπόνηση για να πάρεις μια καλύτερη θέση από την 60 ή. Αν και ντυμένος amateur super boy, είδα κι έπαθα να φτάσω στου Καλατράβα το γεφύρι. Ο γυρισμός μετά ήταν ευκολάκι Σταύρος Διοσκουρίδης Τhe weekly verdict Μιχάλης Μιχαήλ 1 OSCAR NIGHT (1) Οι βασιλιάδες της υπερβολής έφτιαξαν μια εκδήλωση ανθρώπινη και σεμνή. Όσο γίνεται βέβαια 2 OSCAR NIGHT (2) Ο Sean Penn παρέλαβε το βραβείο α ανδρικού και μίλησε με ειλικρίνεια για την Αμερική και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Από τη χώρα του Χρυσόμαλλου Δέρατος, θησαυροί της Αρχαίας Κολχίδας / Βλάσης Κανιάρης Μουσείο Μπενάκη, Σάββατο 21 Φεβρουαρίου Comment is free! letters@lifo.gr.η LifO δημοσιεύει ευχαρίστως τα σχόλια και τις απόψεις σας. OSCAR NIGHT (3) 3 4 «I think we all can t believe that we are in the same category with Meryl Streep at all. I am sorry Meryl, but you just have to suck that up!». Στο δεύτερο όροφο του κεντρικού κτιρίου στην οδό Κουμπάρη εκτίθενται τα αριστουργήματα που προέρχονται από ανασκαφές που έχουν πραγματοποιηθεί στο Βάνι, θρησκευτικό κέντρο της αρχαίας Κολχίδας (σημερινή δυτική Γεωργία). Κυριακή μεσημέρι, μαζί με πολύ κόσμο στην είσοδο ενός από τα ομορφότερα μουσεία της Ελλάδας. Η κοπέλα στην είσοδο σκλαβώνει τους πάντες με την ευγένεια και το χαμόγελό της. Ανεβαίνοντας κάνω στάσεις και κοιτώ με έκπληξη τα έργα του Βλάση Κανιάρη, τα οποία -ιδυοφυώς κατά την άποψή μου- έχουν στηθεί ανάμεσα στα μόνιμα εκθέματα του μουσείου. Η συνομιλία τους με τις βυζαντινές εικόνες, τα αρχαιοελληνικά αγάλματα και τα παραδοσιακά κειμήλια είναι απολαυστική. Μένω κολλημένος μπροστά σε ένα βυζαντινό ξυλόγλυπτο τέμπλο, που μπροστά του έχει σταθεί ένα από τα έργα του Κανιάρη - ένα παιδάκι με συρμάτινο κεφάλι που κρατά μια σημαιούλα. Η λέξη «Μπα;» που επαναλαμβάνεται στα έργα του Κανιάρη σε καταδιώκει. Στο δεύτερο όροφο τα εκθέματα από την Κολχίδα είναι μια μικρή αλλά πολύτιμη έκθεση, που λέει πολλά για τους δύο πολιτισμούς. Τα ευρήματα βρέθηκαν σε τάφους, κυρίως αριστοκρατικούς, στην περιοχή της Κολχίδας. Η περιοχή φημιζόταν για τα αποθέματά της σε χρυσό, εξού και ο χαρακτηρισμός «πολύχρυσος». Από τον κατάλογο διαβάζω για τη θαυμαστή μέθοδο συλλογής χρυσού από τα ποτάμια με τη χρήση προβιάς. Εικάζεται πως ο μύθος του χρυσόμαλλου δέρατος γεννήθηκε από αυτήν τη μέθοδο. Τα εκθέματα πάντως είναι μικρά αριστουργήματα αμύθητης αξίας, φτιαγμένα από ανυπέρβλητους τεχνίτες. Φεύγοντας, σκέφτομαι δύο πράγματα: πως ακόμα και στις μέρες μας, αιώνες μετά, κοσμήματα παρόμοια με αυτά αντιγράφονται από μεγάλους οίκους - η τελειότητα των αρχαίων είναι αδύνατον να επιτευχθεί. Τέλος, θυμήθηκα τη Μήδεια του Παζολίνι και πιο συγκεκριμένα τα κοστούμιααριστουργήματα που σχεδίασε ο μεγάλος Πιέρο Τόζι. Εκτός από το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, που είναι ακόμα και σήμερα ένα από τα σημαντικότερα στο χώρο του θεατρικο-κινηματογραφικού-ιστορικού κοστουμιού, κοιτώντας τα σκουλαρίκια με τους δύο ιππείς απέκτησα μια μικρή υποψία για την τεράστια μελέτη που έκανε πριν σχεδιάσει τα φορέματα και τα κοστούμια της Μήδειας. Μιχάλης Μιχαήλ OSCAR NIGHT (4) Το φόρεμα της Σοφία Λόρεν ήταν κάτι μεταξύ γουέστερν, τσιγγάνικου γάμου και παράνυμφης Αμερικάνας circa 73. Πάντως, διασκεδαστικό. Σκουλαρίκια της Αρχαίας Κολχίδας 5 photos: KoStaki ΒΡΑΔΙΑ ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ Ανοησίες, αλόγιστη χρήση παγέτας, βλακώδη κείμενα και φρικτά σκετσάκια. Ο Φλωρινιώτης με το Γωγουλίνι είναι πολύ ανώτεροι. Και πιο οικονομικοί. OI ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΤΗΣ LIFO KYKΛΟΦΟΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ECCECOLATOR-ΚΩΣΤΑΣ: Έμπνευση: Εμπνέομαι από τα μαλλιά μου και την γκαρνταρόμπα μου. ΒΑΣΙΑ: Έμπνευση: Grace Jones, Peggy Moffit and New Romantics. Στάθης Μητρόπουλος ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Έμπνευση: White Trash Era... ΤΖΕΦ: Έμπνευση: Girls Aloud. Fashionology_le bal masqué ΜΕΛΕΤΗΣ: Έμπνευση: Late 80s Upper-Middle Class Nights Out. ΦΩΦΗ: Έμπνευση: Οld Hollywood. Do's: Freddie Μερκούρη, κλόουν on acid, αστροναύτης, τσίρκο, Νίντζα, Βritney Spears με μωρό που καπνίζει, Ρίτα Σακελλαρίου, Μinnie Mouse, τακούνια γενικότερα, δεινόσαυρος, fluo, εμπριμέ, graphic make-up, Donatella Versace, Grace Jones, κορίτσι του Tutti Fruti, αγόρι του studio 54. Dont's: Koυκουλοφόρος/αστυνομικός, Obama, Mαγγίρες, λαστιχένιες μάσκες, μάσκα scream, στρουμφάκι (δεν πετυχαίνει ποτέ), μωρό-μάγισσα-χίπις-παπάς (αρκετά!), sexy διαβολίνα, sexy γατούλα, sexy Πετρούλα Κωστίδου, sexy οτιδήποτε, κλισέ γενικότερα και ό,τι φοράς τις υπόλοιπες μέρες.

7 city vibe 13 Το μανιφέστο του καφέ ΣΕ ΜΙΑ ΠΌΛΗ που άλλοτε διχαζόταν από την πρόκληση «ελληνικός ή τούρκικος», η φιλοσοφία του καφέ έχει γίνει πια κοσμοπολίτικη και οπωσδήποτε γκουρμέ. Η ΑΠΌΛΑΥΣΗ ενός (τουλάχιστον) φλυτζανιού καφέ είναι φορτισμένη με σαφώς περισσότερες ιδιότητες από την ικανοποίηση της ανάγκης για καφεΐνη. ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΚΊΝΗΣΗ που ασκεί το αντανακλαστικό της συναναστροφής, μία έξοδος απεγκλωβισμού από τη θηλιά του στρες, μια κίνηση δηλωτική της φιλοσοφίας ζωής, ακόμη και μια ανοιχτή δήλωση του «τι πιστεύεις και ποιος θέλεις να γίνεις». Η LIFOTEAM με πολλή όρεξη άνοιξε και επανασχεδίασε το χάρτη του αθηναϊκού καφέ, εντόπισε τις νέες πιάτσες, τα στέκια που ξεχωρίζουν, τις ποικιλίες του καφέ που έχουν κάνει τους Αθηναίους εξασκημένους connoisseurs, τους baristas στους οποίους «παραδιδόμαστε». Η ΠΙΟ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΉ και απαραίτητη στιγμή της καθημερινότητάς μας έχει τους δικούς της κανόνες, στους οποίους όλοι υπακούμε με χαρά.

8 city vibe Ο χάρτης του καφέ Ένα ολόκληρο περιοδικό χρειάζεσαι για να περιγράψεις τις «καφεδοπιάτσες» της Αθήνας. Xωρίς να δυσκολευτεί, ο Σταύρος Διοσκουρίδης περιγράφει τις πιο χαρακτηριστικές: Κολωνάκι: Για όλα τα γούστα. Πόζα στη Μηλιώνη, γκλάμουρ και πολιτική στην πλατεία Φιλικής Εταιρείας και καλλιτεχνίζουσα ατμόσφαιρα στην οδό Σκουφά. Βαλαωρίτου: Η «σέχτα» του καφέ. Το μέλλον της πολιτικής, της αθλητικής και της ψυχαγωγικής ζωής ολόκληρης της χώρας κυοφορείται σε αυτό τον πεζόδρομο. Εξάρχεια: Κάθε σοκάκι και καφέ, κάθε γουλιά και επανάσταση. Από την Ασκληπιού ως την πλατεία, δεκάδες στέκια μετατρέπουν ολόκληρα τετράγωνα σε καφεδοπεριοχές. Ερµού: Καφές και ψώνια. Δεν είναι ορατές στο δρόμο, αλλά υπάρχουν σχεδόν σε κάθε κάθετο του πιο εμπορικού δρόμου της Αθήνας. Πλάκα-Μοναστηράκι: Κλασικά και τουριστικά. Στην πλατεία Κυδαθηναίων για τους αλλοδαπούς και ντόπιους τουρίστες. Μέσα στα στενά, κάτω από τ Αναφιώτικα για τους γιαπο-μποέμ (γιάπης+μποέμ μαζί). Στο Μοναστηράκι, στην Αδριανού, κατάλληλο στέκι του νέου φοιτητή και της παρέας που συνδυάζει τον καφέ με το ούζο. Θησείο: Αποστόλου Παύλου και Ηρακλειδών. Η απόλυτη πιάτσα. Ως τουριστική ατραξιόν, η «καφεδούπολη» της σύγχρονης Αθήνας μπορεί να υπολείπεται κάπως της Ακρόπολης, αλλά σίγουρα περισσότεροι Αθηναίοι έχουν κάτσει στα μαγαζιά της απ όσους έχουν επισκεφθεί τον Ιερό Βράχο. Πλατεία Κεραµεικού: New entry και στον καφέ. Μπορεί να λέγεται ότι το Γκάζι είναι ιδανικό για πιο βραδινές ώρες, αλλά σιγά σιγά δίνει ένα δυναμικό «παρών» και στο χώρο του καφέ. Μπουρνάζι: Το άντρο των δυτικών προαστίων. Καθόλου εναλλακτισμός, τίποτα δήθεν, μόνο πούρα φραπεδίλα και κουβέντα για τα hot προβλήματα της Β Αθηνών. Παλατάκι: Η σοφιστικέ πλευρά των δυτικών προαστίων. Καφές μέσα στη φύση και οι ωραίες Χαϊδαριώτισσες προσφέρουν το πιο όμορφο οφθαλμόλουτρο της πόλης. Πανόρµου: Η funky πλευρά της πόλης. Χειμώνα-καλοκαίρι συγκεντρώνει φοιτητόκοσμο αλλά και όλους τους κατοίκους από τους Αμπελόκηπους και τα πέριξ. Νέο Ηράκλειο-Μαρούσι: Ούτε πολύ βόρεια, ούτε κεντρικά. Μιλιούνια από καφετέριες συνωστίζονται γύρω από τους σταθμούς του ηλεκτρικού. Ξακουστές για το future design και για το καλό σέρβις. Κεφαλάρι: Η αρκτική πιάτσα της πόλης. Όλα τα βόρεια προάστια που έχουν το «γνώθι σαυτόν» μαζεύονται εκεί. Νεοκλασική αρχιτεκτονική, χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα και η ελίτ του στυλ μαζεμένα σ ένα τετράγωνο. Πασαλιµάνι: Ολυμπιακός, φρέντο, θάλασσα, τάβλι και τα μυαλά στην καφεΐνη. Η μεγαλύτερη και ιστορικότερη πασαρέλα. Γλυφάδα: Στη Ζησιμοπούλου σερβίρεται «περήφανος» ο καφές των νοτίων προαστίων. Υπερβολικά μεγάλα καφενεία που εξυπηρετούν χιλιάδες κάτοικους της περιοχής καθημερινά. Το καλοκαίρι που ανοίγει ο καιρός ο λαός παίρνει τα κουβαδάκια του και μεταφέρεται πιο παραλιακά. COFFEE IS GOD Εξάρτηση από τον καφέ και τα αξεσουάρ του! Starbucks Κούπα για καφέ από τη μεγάλη συλλογή που διαθέτει το Starbucks. Illy Το γνωστό και αγαπημένο φλυτζάνι σε συλλεκτική έκδοση, εμπνευσμένο από το λογότυπο εταιρείας της δεκαετίας του Mastihashop Απολαυστικός συνδυασμός από 100% καφέ Premium Arabica και μοναδική μαστίχα Χίου. Ακαδημίας 34, Αθήνα, Taf Οι καφέδες Taf προέρχονται από φάρμες και παραγωγούς και φημίζονται για την ανώτερη ποιότητά τους. Koυβέντες πάνω από µια κούπα Όσα ακούνε οι σερβιτόροι την ώρα που σας σερβίρουν τον καφέ! Aπό τη Δέσποινα Τριβόλη. Γυναίκες: Οι γυναίκες, όταν πίνουν καφέ, συζητάνε κατά 70% για άντρες και 30% για όλα τα υπόλοιπα. Συνήθως η κουβέντα ξεκινάει με κάποιο άλυτο πρόβλημα («τι εννοεί με αυτό το μήνυμα;») με τον εκάστοτε φίλο όπως και με ατέλειωτες διηγήσεις («και μετά του λέω και μετά μου λέει»), όπου η φίλη παίζει το ρόλο της ψυχαναλύτριας επί των ερωτικών. Eπίσης, εάν παίζει επικείμενος γάμος, αναλύονται και συζητιούνται διάφοροι άλλοι γάμοι με λεπτομέρειες (έμφαση σε νυφικό, μπομπονιέρες και στις ατέλειωτες έριδες επί της λίστας γάμου με θείες και ξαδέρφες που τσακώνονται). Το υπόλοιπο 30% των γυναικείων συζητήσεων αφορά δουλειές, καριέρα, δίαιτες και ψώνια. Άντρες: Καταρχάς, αν υπάρχει ματς, συζητιέται πρώτο. Σε περίπτωση που η συζήτηση ανάψει, η κουβέντα μπορεί να γυρίσει και στα πολιτικά με αφορμή την επικαιρότητα (πολλές συζητήσεις ξεκινούν «Άκου να δεις τι έπαθα τις προάλλες»). Μετά ακολουθούν τα νέα: πώς πάνε οι δουλειές κ.λπ., καθώς και οι ιστορίες για το πού πήγαν. Η συζήτηση αργά ή γρήγορα γυρνάει στις γυναίκες. Ακόμα κι αν έχεις γκόμενα, συζητάς τις γκομενοδουλειές των άλλων (πολύς κόσμος έχει την τάση να λέει και ψέματα). Εάν δεν υπάρχουν νέα και γκόμενες, συζητιέται η τεχνολογία: gadgets, υπολογιστές και αυτοκίνητα. Σύνηθες θέμα συζήτησης αποτελούν επίσης η σερβιτόρα και τα κορίτσια στα διπλανά τραπέζια. Unisex: Η συζήτηση γυρνά επί του πολιτικο-πολιτιστικού: μουσική, ταινίες και πολιτική, φαγητό (είμαστε πολιτισμένοι και καλλιεργημένοι, είναι σαφές). Σε αυτή την κατηγορία παίζουν αναμφισβήτητα και οι περισσότεροι αντιδραστικοί τσακωμοί (π.χ. τσακωμός για το αν ο Γιώργος Παπανδρέου θα είναι ικανός πρωθυπουργός ή όχι). 15

9 city vibe Τι µυρίζει; Τρεις γωνιές στο κέντρο της Αθήνας που μυρίζουν καφέ. {1} Σταδίου και Αιόλου Έξω από το κατάστημα του Λουμίδη μυρωδιά ελληνικού, που σπάει τη μύτη, πίσω από βουνά με λουκούμια και φρουί γλασέ. Το 'πε ο παπαγάλος Oι αδελφοί Λουμίδη κατέκτησαν την αγορά του καφέ με σύμβολο τον παπαγάλο. Η Μερόπη Κοκκίνη μίλησε με έναν από τους απογόνους της οικογένειας, τον Βασίλη Λουμίδη. Το «πατάρι» της Σταδίου έχει μείνει στην ιστορία... Το Πατάρι της Σταδίου άνοιξε τον Ιανουάριο του 1938 στο νούμερο 38 της οδού Σταδίου, δίπλα στη Στοά Νικολούδη. Έγινε το σημαντικότερο και εμβληματικότερο λογοτεχνικό καφενείο της Αθήνας, παρόλο που δεν ήταν κάτι περιβόητο. Στο ισόγειο, όπου τα παράθυρα προς την οδό Σταδίου ήταν αρκετά μεγάλα ώστε να μπαίνει διάχυτο το φως, σύχναζαν κυρίως δικηγόροι, χρηματιστές και άλλοι βιαστικοί διερχόμενοι. Δεν είχε τραπέζια για να κάτσεις, μονάχα πάγκους όρθιων πελατών. Στο πατάρι σύχναζαν πιο μόνιμοι θαμώνες, που ήταν κυρίως συγγραφείς, ηθοποιοί, και δημοσιογράφοι. Τα τραπέζια -μικρά για να μην καταλαμβάνουν πολύ χώρο- ήταν διαταγμένα σε σχήμα «πι». Στην αριστερή πλευρά κάθονταν οι ηθοποιοί, οι δημοσιογράφοι και οι επιθεωρησιογράφοι. Στο βάθος οι συγγραφείς και οι ποιητές. Συχνοί ήταν όμως και οι θαυμαστές όλων αυτών, που έρχονταν να δούνε από κοντά τα ινδάλματά τους και είχαν έτσι την ευκαιρία να κάτσουν στο διπλανό με αυτούς τραπέζι. Από εκεί πέρασαν και οι Εμπειρίκος, Σαχτούρης, Βρεττάκος, Σεφέρης. Η πιο χαρακτηριστική φιγούρα του καφενείου όμως ήταν το θρυλικό γκαρσόνι Τάκης, που ήξερε όλους τους πελάτες, τον καφέ της προτίμησής τους ακόμα και την εφημερίδα τους! Εσείς ποιο καφέ προτιμάτε και πώς τον πίνετε; Για εμένα ένας βαρύς σκέτος ελληνικός καφές με μπόλικο καϊμάκι από το κλασικό βραζιλιάνικο χαρμάνι του παππού είναι απαραίτητος για να με σηκώσει από το κρεβάτι! Μάλιστα, προτιμώ να μην τον συνοδέψω με κανένα γλύκισμα, ώστε να μη χαλάσει τη γεύση του και έτσι να την κρατήσω στο στόμα μέχρι τη στιγμή που θα φτάσω στο γραφείο και θα φτιάξω το δεύτερο καφέ της μέρας μου. Τι έχει αλλάξει στα ελληνικά καφέ και καφενεία; Στην Αθήνα δεν λειτουργεί ούτε ένα λογοτεχνικό καφενείο που να άνοιξε προπολεμικά. Είτε έχουν κατεδαφιστεί είτε έχει αλλάξει η χρήση τους. Τα καφενεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο και τη θέση τους παίρνουν οι καφετέριες και τα καφέ με μοντέρνα διακόσμηση, δυνατή μουσική και ατελείωτα μενού γεμάτα με ροφήματα, ποτά και φαγητά. Ανέκαθεν τα καφενεία ήταν χώροι ανταλλαγής απόψεων και προβληματισμού γύρω από την επικαιρότητα αλλά και πολλές φορές χώροι επηρεασμού των πολιτών. Γι αυτό άλλωστε αποτελούσαν στέκια πολιτικών ή πολιτευτών που επιδίωκαν να συλλάβουν το λαϊκό αίτημα ή να αποκτήσουν το λαϊκό έρεισμα. Τα καφέ πλέον αποτελούν χώρο όπου οι θαμώνες δεν γνωρίζουν ο ένας τον άλλο και, το χειρότερο, δεν ενδιαφέρονται να τον γνωρίσουν, να τον συναναστραφούν. Οι πελάτες των καφέ, είτε βιαστικοί είτε πιο χαλαροί, είναι κλεισμένοι στο μικρόκοσμό τους. Στα νεότερα, ξενόφερτα δε καφέ, η παρέα τους στη διάρκεια απόλαυσης του καφέ είναι ο υπολογιστής τους! {2} Πλατεία Καρύτση και Πραξιτέλους Το καφεκοπτείο δίπλα στην αντικερί: βιτρίνα από καραμελίτσες, μυρωδιά φρεσκοκομμένου καφέ που απλώνεται σε όλη την Πραξιτέλους. {3} Οδός Λεβέντη Φρεσκοψημένος καφές που αρωματίζει όλη την περιοχή Άνω Κολωνακίου. Ο Mισεγιάννης λειτουργεί στην περιοχή σχεδόν έναν αιώνα τώρα. Εδώ είναι ο κόσμος του coffee connoisseur με εξαιρετικές ποικιλίες καφέ, μοναδικά τσάγια και σοκολάτες Valhrona, ανάμεσα σε άλλα. Δ.Τ. Design Coffee Σήμερα οι Αθηναίοι έχουν πολλές επιλογές για καφέ. Τόσες πολλές που το πράγμα χρειάζεται λίγη σκέψη, την οποία ανέλαβε να κάνει ο Μιχάλης Μιχαήλ. Καπουτσίνο και εσπρέσο, οk, είναι σίγουρα οι βασιλιάδες στα καφέ όλου του κόσμου. Οι baristas στην Αθήνα θα πρέπει να παράγουν κάθε μέρα δεκάδες χιλιάδες φλυτζάνια αχνιστών εσπρέσο και βελούδινου αφρόγαλου. Όμως η μόδα που ξεκίνησε από την Αμερική και απαιτεί τον καφέ να είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων και να μετατρέπεται από απλό ρόφημα σε triple-decker υπερπαραγωγή φαίνεται πως έχει καταλάβει και την Ελλάδα. Οι design καφέδες βέβαια δεν είναι μόνο υπερπαραγωγές με κρέμες και σοκολάτες, αλλά πολλές φορές πρόκειται και για δημιουργίες για όλους όσοι θέλουν να απολαμβάνουν έναν καφέ χωρίς να αθετούν τους κανόνες της υγιεινής ζωής. Η επιρροή από το εξωτερικό ήρθε με την έλευση των Starbucks στην Αθήνα. Η αμερικανική αλυσίδα καφέ, εκτός από τη βασική σειρά ροφημάτων (εσπρέσο, καπουτσίνο, ζεστή σοκολάτα), ήταν μάλλον η πρώτη παγκοσμίως που επινόησε νοστιμότατα ροφήματα που συνδυάζουν καφέ με αρωματικά σιρόπια (φουντούκι, μόκα, βανίλια), σαντιγί και ποικιλία toppings και με τη χρήση διαφορετικών τεχνικών έχουμε ζεστούς και κρύους καφέδες. Επίσης, η συγκεκριμένη αλυσίδα καφέ έκανε μόδα τη λεπτομερή παραγγελία ενός καφέ, ανάλογα με τις απαιτήσεις του καθενός. Έτσι, μπορεί κανείς να καθορίσει το μέγεθος του καφέ, τα shots εσπρέσο που θέλει, το είδος του γάλακτος, τη γεύση και αν το θέλει to go! Στην Ελλάδα, αυτή η ανάγκη για πιο «δημιουργικούς καφέδες» έχει εκπληρωθεί πλήρως και με εντελώς διαφορετικό τρόπο, κυρίως από τα Flocafé. Εδώ χρησιμοποιείται ο καφές ως βάση σε ροφήματα τα οποία είναι ολόκληρες συνταγές που απαρτίζονται από καφέ, καραμέλα, μπισκότα, αρωματικά σιρόπια και σερβίρονται σε υπέροχα ποτήρια. Παράξενους καφέδες θα βρείτε και σε άλλες μεγάλες αλυσίδες όπως τα Costa Coffee και τα Gloria Jean s Coffees κυρίως. Ο υπεροχος κοςμος των FlocaFé στα FlocaFé ο καφεσ, οι ανθρωποι και Τα προϊοντα αναμειγνυονται και δημιουργουν Το καλυτερο χαρμανι Τησ πολησ Τα Flocafé απευθύνονται σε όλους αυτούς για τους οποίους ο καφές αποτελεί μέρος της κουλτούρας τους. Ένα φλυτζάνι καφές δεν είναι απλώς ένα ρόφημα, αλλά μια έκφανση του τρόπου που ζούμε. Κάθε επίσκεψη στα Flocafé είναι άλλη μια πολύτιμη αφορμή για παρέα, διασκέδαση, γέλιο, σοβαρή συζήτηση και γνωριμίες με ενδιαφέροντα άτομα. r Αγαπάμε τα Flocafé γιατί αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή αυτή την ανάγκη μας με τον καλύτερο τρόπο. Δημιούργησαν χώρους ζεστούς και φιλόξενους, σταθμούς ξεκούρασης και αναψυχής, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει μια κούπα με τον αγαπημένο του cappuccino, συζητώντας με τους φίλους του, ξεφυλλίζοντας τις κυριακάτικες εφημερίδες ή ακόμα και να συναντήσει ένα συνεργάτη του για επαγγελματικό ραντεβού. r Χαλαροί ρυθμοί το πρωί για τον πρώτο καφέ, παρεΐστικη ατμόσφαιρα για το μεσημεριανό διάλειμμα, ζωντανά βράδια με μουσική και ποικιλία από cocktail για να γιορτάσεις το τέλος της μέρας. r Αναπάντεχοι συνδυασμοί δημιουργούν απροσδόκητες γευστικές εμπειρίες που σου προσφέρονται μέσα από έναν κατάλογο με απίστευτη ποικιλία σε ροφήματα, γλυκά, παγωτά, σνακ και ποτά. r Κανένας δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στην πρόκληση ενός ζεστού μπισκολάτο, όπου η σοκολάτα αναμειγνύεται με την καραμέλα και το μπισκότο και δημιουργούν μια έκρηξη στον ουρανίσκο από αγαπημένες γεύσεις, συνδυασμένες τέλεια. Για τους λάτρεις των γλυκών συστήνουμε ανεπιφύλακτα τη σοκολατίνα με μπισκότο Oreo, που λιώνει στο στόμα, και τη βελούδινη πανακότα με κεράσια αμαρένα. r Το πολυτιμότερο στοιχείο των Flocafé είναι οι άνθρωποί τους, που μοιράζονται ένα κοινό πάθος για τον καφέ και καταφέρνουν να μεταδίδουν τη θετική τους ενέργεια, κάνοντας την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ευχάριστη και φιλική. Το προσωπικό των Flocafé διακρίνεται για την ευγένειά του, τις γνώσεις γύρω από τα προϊόντα, αλλά πάνω απ όλα για το χαμόγελο που σε κάνει να νιώθεις ξεχωριστός, προσφέροντάς σου την καλύτερη και πιο φιλική εξυπηρέτηση. r Στα Flocafé μπορείς να βρεθείς οποιαδήποτε ώρα της ημέρας για να τσεκάρεις τα mail σου, να σερφάρεις στο Ιnternet, να τα πεις με ένα φίλο, να δεις κόσμο, να φλερτάρεις ή απλά να χαλαρώσεις και να απολαύσεις τη μοναδική περιποίηση Flocafé. r Αναπόσπαστο κομμάτι πια της καθημερινότητας και του σύγχρονου lifestyle, τα Flocafé προσφέρουν πολυτελή και ταυτόχρονα προσιτή διασκέδαση, ξυπνούν τη διάθεση για εξερεύνηση νέων γεύσεων και νέων εμπειριών σε ένα χώρο όπου η διασκέδαση έχει πρωταρχικό ρόλο. Δεν είναι απλά καφέ, αλλά η αφορμή για να εξερευνήσεις διαφορετικές εμπειρίες και γεύσεις. Πάντα θα βρεις τις γνωστές και αγαπημένες επιλογές Flocafé, όμως κάθε φορά θα υπάρχει κάτι καινούργιο να δοκιμάσεις. r Τελικά, τα Flocafé έχουν τη δική τους γεύση καθώς ο καφές, οι άνθρωποι και τα προϊόντα αναμειγνύονται και συνθέτουν το καλύτερο χαρμάνι της πόλης, μέρα και νύχτα.

10 Oh my Barista! Kρεμόμαστε από τα χέρια τους, είναι οι ζωντανοί θρύλοι του καφέ σε μια πόλη που τον λατρεύει! Ο Μ. Ηulot μίλησε με τρεις κορυφαίους baristas. Coffee to go Via Vai, Σταδίου 3 και Πανεπιστημίου 31 Σούπερ καφέδες και μοναδικά σνακς από πραγματικούς γνώστες. Το μέρος θυμίζει έντονα καφέ στη Ρώμη ή στη Νέα Υόρκη. Κωνσταντίνος Τοµαράς, δουλεύει στο Flocaf στο Τhe Mall και µας αποκαλύπτει τα µυστικά του καφέ. Ο Ηλίας Βαφειάδης, barista στο Brazilian, µας εξηγεί τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγµατα σε ένα από τα πιο ιστορικά καφέ της Αθήνας. Ο Χρήστος Καλαµάρας, µετρ στο Jackson Hall, περιγράφει πώς περνά η µέρα σε ένα από τα πρώτα µαγαζιά της οδού Μηλιώνη. Φωτό: Μαριάννα Βεριγάκη ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ της αλυσίδας Flocafé εργάζομαι συνολικά έξι χρόνια. Στο συγκεκριμένο κατάστημα του The Mall δουλεύω εδώ και τρεισήμισι χρόνια. Αυτό που έχω διαπιστώσει είναι οι αλλαγές στις συνήθειες του κόσμου τα τελευταία χρόνια: Παλιότερα έπινε φραπέ, ενώ τα τελευταία χρόνια οι περισσότεροι προτιμούν τoν εσπρέσο, είτε ζεστό (καπουτσίνο) είτε κρύο (φρέντο). Οι περισσότεροι πελάτες μας προτιμούν το ζεστό καπουτσίνο το χειμώνα και φρέντο καπουτσίνο το καλοκαίρι. Κυρίως μας επισκέπτονται άτομα ηλικίας χρόνων, που είτε κάνουν ένα διάλειμμα ανάμεσα στα ψώνια τους είτε βρίσκονται εδώ με την παρέα τους για να πιουν έναν καλό καφέ. Όπως όλα τα Flocafé, ξεχωρίζουμε για την ποιότητα, την ποικιλία και την εξυπηρέτηση. Το μυστικό του καλού καφέ; Η πρώτη ύλη του καφέ, η espresso μηχανή, η τεχνική και το μεράκι του barista. «ΣΤΗ ΒΑΛΑΩΡΙΤΟΥ βρισκόμαστε από το Μάρτιο του 2007 και λειτουργούμε ανελλιπώς, με το ίδιο σκεπτικό που είχε και το ιστορικό μαγαζί. Οι θαμώνες μας είναι κυρίως οι παλιοί θαμώνες που το ανακαλύπτουν ξανά. Το μεγαλύτερο ποσοστό τους είναι άνω των 40. Έχουμε και πολύ νέο κόσμο. Ο πιο δημοφιλής καφές είναι ο εσπρέσο. Μετά ο καπουτσίνο και ο μακιάτο. Δεν πίνει πολύ ελληνικό καφέ ή φραπέ ο κόσμος πια. Ο δικός μου αγαπημένος είναι ο εσπρέσο. Διπλός το πρωί. Υπήρχαν κατά διαστήματα άνθρωποι που έπιναν και 4 και 5 εσπρέσο τη φορά. Συγκεκριμένα, ένας έπινε 6! Το 80% των πελατών μας μάς γνωρίζουν και τους γνωρίζουμε. Έρχονται πολλοί επώνυμοι, από τον πολιτικό και το δημοσιογραφικό χώρο κυρίως, αλλά και από τον καλλιτεχνικό. Ο καφές μας είναι εξαιρετικής ποιότητας. Έχουμε το καλύτερο χαρμάνι από Κολομβία και Γουατεμάλα, ένα blend που το φτιάχνουν για εμάς και το εισάγουμε από την Αμερική. Ο λόγος που εισάγουμε εμείς τον καφέ είναι για να έχουμε την ποιότητα που θέλουμε. Για να κάνουμε και τη διαφορά στη γεύση. Το προσωπικό μας είναι πολύ έμπειρο. Ποτέ δεν έχουμε ακούσει παράπονο για τον καφέ. Όλα τα γλυκά τα φτιάχνουμε μόνοι μας. Και θα το κάνουμε για όσο αντέχουμε. Υπάρχει κρίση και κάθε μέρα φαίνεται και πιο πολύ. Είναι πραγματικότητα. Βλέπεις τη ροή του κόσμου σε σχέση με πριν, έχει μειωθεί. Ελπίζουμε να είναι κάτι πρόσκαιρο. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι που σε μια πρωτεύουσα πέντε εκατομμυρίων -και ιδίως στο κέντρο- βλέπεις κόσμο να κυκλοφορεί πολύ συγκεκριμένες ώρες. Δεν βλέπεις πια δηλαδή τον κόσμο που κυκλοφορούσε στις 8 η ώρα το πρωί, τον βλέπεις αργότερα. Δεν ξέρω αν είναι πρόσκαιρο, αλλά μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση. Βγαίνουν μετά τις 12 κι αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα: πού είναι αυτός ο κόσμος; Έχουν αλλάξει οι ρυθμοί ίσως, μπορεί να βλέπει και το κέντρο ως μια μεγάλη ταλαιπωρία με όλα αυτά που έχουν συμβεί, να αρκείται στο να επισκέπτεται τα συνοικιακά μαγαζιά. Ελπίζω, όταν ο καιρός ζεστάνει, να επιστρέψει ξανά στο κέντρο». «ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΟ JACKSON HALL ήταν μια καινοτομία την εποχή που έγινε, επειδή κατάφερε να κατεβάσει τον κόσμο κάτω από τη Σκουφά. Ήρθε ακριβώς την ώρα που οι ανάγκες του κοινού ήταν τέτοιες ώστε να μη χρειάζεται να μένει μέχρι πολύ αργά και να ξενυχτήσει. Μετά από το γραφείο, την εταιρεία, ερχόταν εδώ να φάει, να πιει καφέ και να πάει μετά στο σπίτι του. Είναι σε τέτοιο δρόμο που το έκανε να ξεχωρίσει, μαζί με τον καλό καφέ και το σέρβις. Έγινε ένα πέρασμα που είναι πασαρέλα, χάζι, διάλειμμα από ψώνια, τρόπος ξεκούρασης και κουβέντας. Οι πιο δημοφιλείς καφέδες μας είναι ο καπουτσίνο και ο εσπρέσο. Ο καπουτσίνο είναι καφές που σε κρατάει στο χώρο περισσότερη ώρα, ενώ ο εσπρέσο είναι για κάτι στα γρήγορα. Οι θαμώνες μας είναι μωσαϊκό. Και ηλικιακά και σε επίπεδο οικονομικό και πνευματικό. Από το παιδί που δουλεύει σε ένα κατάστημα, έναν πολιτικό, έναν καθηγητή πανεπιστημίου, ένα μοντέλο, έναν ηθοποιό. Έχουν αλλάξει οι συνήθειες του κόσμου. Ενώ στην αρχή δίναμε κρύο καφέ, νες ή φίλτρου, τώρα έχουμε πάει στον εσπρέσο, καπουτσίνο, μακιάτο, διάφορα είδη μόκας, σοκολάτας Φαίνεται η διαφορά με την οικονομική κρίση. Είναι αυτό που πλανάται. Μπορεί να μην το εισπράττουμε εμείς άμεσα, αλλά πλανάται. Ο κόσμος δεν θα σταματήσει να πίνει ποτέ καφέ και να βγαίνει να συναντηθεί με τους φίλους του. Είναι ένας τρόπος να εκτονώνεται και να ξεφεύγει από τα προβλήματά του. Έχουμε δει διάφορα παράξενα. Το τελευταίο που θυμάμαι είναι μια κυρία που ζήτησε ένα σκέτο ελληνικό και μετά ζάχαρη, έβαλε στον καφέ δυο κουταλιές και τον ανακάτεψε! Οι περισσότεροι καφέδες που έχει πιει κάποιος είναι τέσσερις. Υπάρχει κι ένας επώνυμος που μπορούσε να πιει μέχρι 12 καφέδες. Φραπέ! Υπάρχουν μυστικά για καλό καφέ. Κάθε καλό μαγαζί έχει τα δικά του. Έχουν σχέση με τις ποικιλίες, τον τρόπο που χειρίζεσαι τη μηχανή, την εμπειρία του ανθρώπου που τον φτιάχνει. Ο ίδιος καφές με το ίδιο μηχάνημα σε διαφορετικά μαγαζιά μπορεί να μην έχει καμία σχέση Πίνω εσπρέσο σταθερά. Τρεις την ημέρα. PUBLI } Doppio Espresso 1Επειδή είναι φτιαγμένος με την καλύτερη ποιότητα καφέ Arabica, η οποία καλλιεργείται σε υψόμετρο μέτρων. Για να διασφαλίσουν στα Starbucks την άριστη ποιότητα του καφέ που πίνεις έμπειροι αγοραστές ταξιδεύουν για πάνω από 18 εβδομάδες κάθε χρόνο στις χώρες που παράγουν καφέ, ώστε να εξασφαλίσουν τις πιο καλές σοδειές! } Caramel Macchiato } Cappuccino Γιατί ο καφές Starbucks που απολαμβάνετε είναι απλώς ο καλύτερος; Κάθε κούπα καφέ που σερβίρεται στα Starbucks ξεπερνά τις προσδοκίες και του πιο απαιτητικού coffee lover γιατί φτιάχνεται από ανθρώπους που γνωρίζουν την τέχνη του καφέ. 2Επειδή ο barista που ετοίμασε τον καφέ σου είναι εκπαιδευμένος να σου ετοιμάζει τον τέλειο καφέ, κάθε φορά. Πάνω από Coffee Masters εκπαιδεύονται στα Starbucks και γίνονται ειδικοί γύρω από θέματα του καφέ. Οι καλύτεροι Coffee Masters διαγωνίζονται μια φορά το χρόνο και ο νικητής ανακηρύσσεται Coffee Ambassador για την άριστη τεχνογνωσία και το πάθος του για τον τέλειο καφέ. 3Επειδή η κούπα του καφέ που απολαμβάνεις τώρα από τα Starbucks είναι το αποτέλεσμα μιας λεπτομερέστατης διαδικασίας επιλογής, όπου στα εργαστήρια των Starbucks οι ειδικοί δοκιμάζουν πάνω από φλιτζάνια καφέ μέχρι να καταλήξουν στην ιδανική ποικιλία καφέ. } Starbucks Espresso Roast: η καρδιά των ροφημάτων μας! Εμπνευσμένη από τα ιταλικά coffee houses, η συγκεκριμένη ποικιλία καφέ μετρά 34 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στα Starbucks. Έντονη γεύση και καραμελένια υφή ισορροπούν απόλυτα σε αυτή την πολύ ξεχωριστή ποικιλία, που αποτελεί τη βάση για αμέτρητα ροφήματα Starbucks.

11 Η απόλαυση και η κουλτούρα του καφέ απογειώνονται στα καφέ της πόλης όπου λατρεύουμε να επιστρέφουμε. Caf Caf society * POLIS Πεσμαντζόγλου 5 (αίθριο Στοάς Βιβλίου), Ανοιχτό από το πρωί στις 9 με ζεστά ή κρύα ροφήματα εξαιρετικής ποιότητας. Eδώ θα βρείτε τα αγγλικά προϊόντα Beyond the Bean, με σοκολάτες και ειδικά σιρόπια για καφέ και σοκολάτα, σε 35 διαφορετικές γεύσεις. Καθώς επίσης και τα φυσικά smoοthies του και το τσάι Island Rose που έρχεται απευθείας από τις Μπαχάμες. ΜΠΑΛΚΟΝΑΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ Γεωργίου Παπανδρέου 58, Ζωγράφου, Ο αχνιστός καφές του μας περιμένει από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 9 το βράδυ. Εξαιρετικοί εσπρέσο και καπουτσίνο υπό τη συνοδεία παραδοσιακού χαλβά και kazan tipi, ενώ, εκτός από την κουβεντούλα, μπορούμε περάσουμε την ώρα μας και με κέφι, παίζοντας πολλά επιτραπέζια παιχνίδια. LA RASSA Μ. Κιουρί 20, πλ. Λαού, Κερατσίνι, Με ειδική μνεία από το εξωτερικό, φτιάχνουν ξεχωριστό καφέ που έχει διακριθεί σε ευρωπαϊκό διαγωνισμό, παίρνοντας την τέταρτη θέση. Δεν μας αφήνει όμως μόνο με τη γλύκα του καφέ: τον συνοδεύει με malt cake, μηλόπιτα, σουφλέ και πεντανόστιμες ποικιλίες αλλαντικών και τυριών. MOKAΪ Υμηττού 59 και Φορμίωνος, Παγκράτι, Συνεργάζεται με ομώνυμο μαγαζί στο Miami και αυτό το κάνει μοναδικό στο είδος του, μιας και διατηρεί τη σικ αισθητική του προκατόχου του. Ξεκινάει τη μέρα του από νωρίς το πρωί στις 8:30 και μας σερβίρει καφέ buondi limited edition ανάμεσα σε μουσικές από τα καλύτερα των 80s και 90s. LIFE Εθνικής Αντίστασης 80 και 25ης Μαρτίου 7, Πετρούπολη, Θυμίζει τα πιο μοντέρνα μπαρ της Νέας Υόρκης με τη μοναδική «ζωντανή» ατμόσφαιρά του που συναρπάζει. Μπορούμε να επιλέξουμε από μια πλειάδα καφέδων και τσαγιών από όλο τον κόσμο, φυσικούς χυμούς, γευστικές σαλάτες και γλυκά καθώς και δωρεάν Ιnternet. ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ Πανεπιστημίου 17, Βρίσκεται στον έκτο όροφο του κεντρικού κτιρίου στην Πανεπιστημίου, έχει τις μεγαλύτερες κούπες καφέ στην πόλη και πολύ καλό καπουτσίνο. Βρίσκεται σε μια άνετη, ήσυχη αίθουσα που σε προδιαθέτει για διάβασμα ή για ατελείωτες περιπλανήσεις στο Δίκτυο, ενώ κάθε μεσημέρι προσφέρει και φαγητό σε συνεργασία με τον Πλατή. ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΑΓΚΥΡΑ Σόλωνος 124, , Στεγάζεται σε ένα πανέμορφο νεοκλασικό κτίριο. Αγαπάει το βιβλίο, το θέατρο και τα παιδικά παραμύθια. Ιδανικό για καφέ που τον σερβίρει ψημένο στη χόβολη και συνδυάζεται ιδανικά με γλυκό του κουταλιού, ολόφρεσκα γλυκά και ελαφριά πιάτα για όσους πεινούν περισσότερο. TRAMEZZINI Σοφοκλέους 1, / Π. Ιωακείμ 46 & Πλουτάρχου, / Λ. Κηφισίας 248, / Θεμιστοκλέους 63, Εξάρχεια, All day ιταλικά μπαράκια (μπιστρό) που έφεραν τις γεύσεις των αυθεντικών σάντουιτς tramezzini στην Ελλάδα, προσφέροντας «gourmet street food» διαλείμματα με prosecco και εσπρέσο... αλλά και με μπρουσκέτες και σαλάτες, πάστες και ριζότι, κρασιά και cocktails. ΧΑΡΤΕΣ Βαλτετσίου 35 και Ζωοδόχου Πηγής, Εξάρχεια, Θρυλικό σημείο συνάντησης της περιοχής. Από το πρωί για καφέ, είτε στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου με τα πολλά τραπέζια είτε στον άνετο κλασικό χώρο μέσα, και μένει ανοιχτό μέχρι αργά. Τα τελευταία χρόνια έχει εμπλουτίσει τον κατάλογό του με νόστιμα σνακς και γλυκά. ΦΙΛΙΟΝ Σκουφά 34, Κολωνάκι, Ένα από τα πιο εμβληματικά καφέ στο Κολωνάκι. Εδώ κάθε μέρα απολαμβάνει τον καφέ της η αφρόκρεμα της αθηναϊκής διανόησης. Όλοι οι καφέδες άψογα φτιαγμένοι, το τσιζκέικ είναι πάντα υπέροχο και πάνω απ' όλα το σέρβις είναι υποδειγματικό. Το συστήνουμε ανεπιφύλακτα. CAFE VOULIS Βουλής 17 και Ερμού, Σύνταγμα, Έχει κλείσει 2 χρόνια ζωής και είναι το πιο στυλάτο espresso bar στο Σύνταγμα. Έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των πελατών του και τον τίτλο «Artisti del gusto café» απευθείας από την Ιταλία, και τον διάσημο brand καφέ Illy, ως ένα από τα 10 καλύτερα καφέ της Ελλάδας όσον αφορά το συνδυασμό ποιότητας, τιμής και χώρου. ΜΑΓΚΑΖΕ Αιόλου 33, Το Μαγκαζέ έχει έναν από τους καλύτερους καπουτσίνο της πόλης. Εδώ και τρία χρόνια μένει ανοιχτό για το μεγαλύτερο μέρος της μέρας. Διαθέτει μια μεγάλη ποικιλία αφεψημάτων, εξαιρετικής ποιότητας καφέδων και μικρούς γαστρονομικούς πειρασμούς. Έχει φανατικούς φίλους και δίκαια θεωρείται από τα πιο όμορφα και κοσμοπολίτικα στέκια. GINGER ALE Θεμιστοκλέους 74, πλ. Εξαρχείων, Από τα πιο όμορφα καφέ των Εξαρχείων με retro 60s πολύχρωμη αισθητική. Σερβίρει, μεταξύ άλλων, gourmet καπουτσίνο ή εσπρέσο με φλούδες λεμονιού και φρεσκοκομμένους αρωματισμένους καφέδες φίλτρου. Οι σοκολάτες γίνονται παιχνίδι με σχέδια έκπληξη on the top. CAFE 4U Ιπποκράτους 44, Ένα μαγαζί που μπορούμε να απολαύσουμε καφέ ακόμη και στις 3 το πρωί, παράλληλα με τις διαδικτυακές υπηρεσίες που μας προσφέρει. Λειτουργεί όλο το 24ωρο και σερβίρει καφέ φτιαγμένο με μεράκι, κάνοντάς τον πραγματική απόλαυση σε ένα χαλαρό και κομψό περιβάλλον, ιδανικό και για ποτό ή κάποιο λαχταριστό φρέσκο σνακ και γλυκό. AMOUAGE Κοραή 4 και Σταδίου 30, Ξεκινάει τη μέρα του από νωρίς το πρωί και μπορούμε να απολαύσουμε στον άνετο χώρο του μια μεγάλη ποικιλία από είδη καφέ και απολαυστικά ροφήματα. Στα συν του Amouage μετράμε και τις εξαιρετικές κρέπες του, όπως και αν τις προτιμάμε, αλμυρές ή γλυκές. Ιδανικό σημείο για ραντεβού, επαγγελματικά ή μη. THE LAWYER CAFE Αργυροκάστρου, έναντι πρ. Σχολής Ευελπίδων, Για ποιοτικές ποικιλίες αυθεντικού βενετσιάνικου καφέ σε όλες τις εναλλαγές του είναι το ιδανικότερο στέκι της πόλης. Την ίδια φιλοσοφία έχει και στα ροφήματα, με τo Flower Tea και τη σοκολάτα Bianca Nera να ξεχωρίζουν, και με μοναδικούς γλυκούς και αλμυρούς πειρασμούς. ΤΡΑ ΛΑ ΛΑ Ασκληπιού 45, Ένα από τα πιο καλλιτεχνικά και πολυσύχναστα μπαράκια της πόλης. Με απολαυστικό latte με σιρόπι ή χωρίς, ξεφυλλίζοντας βιβλία ή κόμικς, δεν γίνεται να αντισταθούμε στη γοητεία του, ούτε επίσης στην choco τρα λα λα με φρέσκιες φράουλες. Και αν είναι ώρα για φαγητό, μπορούμε να πληροφορηθούμε για τα προτεινόμενα πιάτα κάθε μέρα από το μαυροπίνακα. ΛΩΡΑΣ Δημ. Σούτσου 7, πλ. Μαβίλη, Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά λόγια για το Λώρα. Ένα από τα πιο ιστορικά και αγαπημένα στέκια της πλατείας Μαβίλη μας κρατάει χρόνια συντροφιά και έχει καθιερωθεί ως τόπος συνάντησης από το πρωί για κουβεντούλα, με εξαιρετικό καφέ και ζεστά μουσικά ακούσματα. SANTA BOTELLA Πανόρμου 115α, Αμπελόκηποι, Η «Αγία Φιάλη» κάνει τη διαφορά και στον καφέ, σερβίροντας το αγαπημένο μας ρόφημα από νωρίς το πρωί. Γευστικά Tortillas, σάντουιτς και κρύα πιάτα συνοδεύουν τους φυσικούς χυμούς και τα άλλα ροφήματα. Στο «up stairs» απολαμβάνουμε ποτά και cocktails. Τις ηλιόλουστες μέρες «τραπεζάκια έξω». ΙΝΤΡΙΓΚΑ Δερβενίων 60, Εξάρχεια, Μας περιμένει κάθε μέρα από τις 11 το πρωί με αχνιστό καφέ lavazza (όλα τα είδη του!) και με μια από τις πιο λαχταριστές σοκολάτες της πόλης. Μοναδικός και ο αυθεντικός ιταλικός καπουτσίνο που σερβίρει. Έχει γίνει γνωστό από το 1981 ως ένα από τα πιο αγαπημένα στέκια της περιοχής. IANOS Σταδίου 24, Κάθε μέρα εκτός Κυριακής ο πρώτος όροφος του βιβλιοπωλείου Ianos έχει αναδειχθεί σε meeting point της περιοχής για χαλαρό καφέ από το πρωί στις 10, ενώ μας συντροφεύει με ξεχωριστά events που αφορούν παρουσιάσεις βιβλίων και δίσκων, εκθέσεις, αφιερώματα, μουσικές παραστάσεις και συνεντεύξεις Τύπου. NICE N' EASY Ομήρου 60 & Σκουφά, Κολωνάκι, Το νέο στέκι της Ομήρου σερβίρει τον ιδιαίτερο βενετσιάνικο espresso Caffe Del Doge. Χαρμάνι από 100% κόκκους Arabica. Προτείνει ποικιλίες όπως ο Galapagos San Christobal Island Coffee, σπάνιος βιολογικός καφές, και το Mexico Organic Finka Pacific, ιδιαίτερη εμπειρία καφέ. Ακόμα, προσφέρει βιολογικό menu. ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ Κτησίου και Πτολεμαίων 4, Παγκράτι, Κεντρικό σποτ του Παγκρατίου, δίπλα στο μελλοντικό μουσείο Χατζιδάκι, έχει αναδειχθεί σε ένα ιδανικό all day bar με αρωματικούς καφέδες, σνακ και γευστικά κρύα πιάτα. Ό,τι πρέπει για χαλάρωση και ηρεμία από το στρες της καθημερινότητας, μας υποδέχεται από τις 10 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. ΤΡΙΑ ΓΟΥΡΟΥΝΑΚΙΑ Σκουφά 73, Κολωνάκι, Είναι πρωτοπόρο στον τομέα των καφέ, τώρα πιο μοντέρνο και funky. Στα τρία επίπεδά του, με διαφορετικό ύφος το καθένα, ενώνει μοναδικά τον ποιοτικό καφέ το πρωί, το νόστιμο φαγητό για τις πιο μεσημεριανές και απογευματινές ώρες και την κεφάτη έξοδο το βράδυ. ΠΑΛΙΑ ΒΟΥΛΗ Άνθιμου Γαζή 9, Το ξέρουμε και το εμπιστευόμαστε για διάλειμμα το πρωί καιρό τώρα, πίσω από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Έχει ανανεωθεί όμως και έχει μετατραπεί σε ένα κομψό lounge bar. Ανοίγει από τις 8 το πρωί και παραμένει ανοιχτό μέχρι αργά το βράδυ για καφέ, ποτό και φαγητό σε μια από τις πιο ευχάριστες εξόδους της πόλης. * Caf Society: Στον Εν λευκώ, κάθε πρωί 10-12, ο Κωνσταντίνος Τζούμας «σερβίρει» στους Αθηναίους τον ωραιότερο ραδιοφωνικό καφέ της πόλης.

12 ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ: άνθρωποι χαμένοι στη Σιβηρία άνθρωποι που πήγανε σαν το σκυλί στ αμπέλι άνθρωποι που πρέπει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ -αυτοί είναι οι Άγιοι της Μνήμης- Να τους επιστραφεί η Βιογραφία τους. 2 Ο ένας μεγάλος άξονας του έργου: θεωρία και πράξη της ΜΙΜΗΣΕΩΣ* *ΜΙΜΗΣΗ αυτή η άσχημη λέξη με τις ισχυρές συνέπειες... 3 Τους άγιους δεν τους άγγιζαν τα ζώα τα άγρια, το ξέρατε; (εδώ βλέπουμε τον άγιο (Συμεών;) να ταΐζει από τη χούφτα του ένα πούμα). Γιατί είχαν καταφέρει να εκμηδενίσουν και την έννοια του θηράματος μέσα τους, έχοντας ήδη προ πολλού ακυρώσει την ύπαρξη του θύτη. Όταν δεν είσαι θύτης, δεν είσαι πια και θήραμα, τα ζώα το καταλαβαίνουν. 4 ΟΙ ΒΙΟΙ (ΖΩΕΣ) ΑΓΙΩΝ και οι σχέσεις τους με το Υπερπραγματικό μοιάζουν με την απλή φυσική υπέρβαση του ορθολογισμού που συμβαίνει στο παραμύθι. (Το κομμένο κεφάλι που μιλεί, ο άγιος που απολογείται γιατί έλειπε την ώρα της προσευχής του θνητού κ.λπ. ) 5 Το γέλιο -απέναντι στο απίστευτο- είναι μια ΚΡΙΣΗ! (συνιστά μια κρίση συνάντησης του ορθολογισμού με το υπερπραγματικό!) Το γέλιο: ο ήχος μιας σφοδρής σύγκρουσης! 6 Είμαι πολύ ευτυχισμένος! Θα ήθελα να κάνω κάτι για σας αλλά δεν ξέρω τι!... 7 ΛΕΞΕΙΣ που μας αφορούν... Εγώ, ΑΛΛΟΣ, ΑΛΛΟΥ, ΔΑΚΡΥΑ, ΜΙΜΗΣΗ, ΕΣΥ, ΣΩΜΑ, ΧΕΡΙΑ, ΟΝΟΜΑ 8 Οι Άγιοι Σαράντα της Σμαρώς (Σμάραγδος) που καταλήγει στο ΧΟΡΟ των αγίων î «Είμαι πολύ ευτυχισμένος......(να καταλήξουμε εκεί! Να χορεύουμε με τους αγγέλους) 9 Ο ΧΡΟΝΟΣ, η έννοια του δωρεάν «άχρηστου» χρόνου! 10 Όπως βλέπετε, τίποτα βαθύ ή ουσιαστικό ή αντικειμενικό. Μα η Ιστορία ακολουθεί τις Κοίτες της από τους υποκειμενισμούς των υποκειμένων της. Έτσι λένε πως γράφεται «Μπορούμε να βλέπουμε και στη νύχτα, αρκεί ο ύπνος να ενεργοποιήσει τον εγκέφαλο αφού πολλά είδωλα εξακολουθούν να περιφέρονται στο σκοτάδι και να γεμίζουν τα όνειρά μας». (Δημόκριτος) 12 Ο Γιώργος, συγχυσμένος από τη νύστα του μπορεί συχνά να κάνει πολύ ψηλά, χρονοβόρα και άχρηστα πηδήματα. 13 Μιμούμουν τους ανθρώπους γιατί γύρευα διέξοδο, από καμμιά άλλη αιτία. 14 Δεν υπάρχει παύση, υπάρχει η φράση πάθημα! 15 Πολιτική είναι η σκιά που ρίχνουν οι Εμπορικές Επιχειρήσεις στην Κοινωνία. 16 «Όλα τα λέω ποίηση και πια δεν νευριάζω». 17 «Oh Wort, du Wort daβ mir fehlt! Ω Λέξη, εσύ, λέξη που μου Λείπεις!...» (Μωυσής στον Shoenberg) 18 H Τέχνη που έπεται του τέλους της τέχνης δείχνει την οδύνη της παρουσίασης. Ένας θα μπορούσε να είναι η ίδια η χαρά - ή η νηφαλιότητα. - ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ 19 ΑΠΛΩΣ ΚΑΛΟΥΜΕΘΑ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ Σ ΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ «ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ». 20 ΘΕΩΡΙΑ: Βλέπω τον Θεό. 21 «... ο Ιωσήφ εγκαταβίωνε εκεί ως εν ουρανώ, ξένος προς την τύρβη της πόλεως ανερχόμενος καθημερινά αναβαθμούς εν τη καρδία του...» 22 Κάποιος ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ σε κάποιον ΚΑΤΙ! Αυτό είναι η λεγόμενη πράξη/εμπειρία της ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ! (Tradition) Nα το λέμε ΠΑΡΑΔΟΣΗ! 23 Ο Χριστός χτύπησε μια φορά (γνωστή) στη ζωή του και χτύπησε ΕΜΠΟΡΟΥΣ. 24 ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΡΙΤΗ ΦΩΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ 25 Σύμφωνα με τον Πλάτωνα... «ένα απαλό Φως που οφείλεται στην εσωτερική φλόγα του ματιού συνενώνεται με το Φως της ημέρας. Έτσι σχηματίζεται μια ομοιογενής φωτεινή ουσία. Αυτή η ουσία είναι η ΓΕΦΥΡΑ που επιτρέπει στις εικόνες του εξωτερικού κόσμου να φτάσουν στην Ψυχή» Ισχυρά στερεωμένος στο Φως... Φώναζε «πρόσχωμεν» δηλαδή «αέρα!» 27 Στον Θεό η δικαιοσύνη είναι αδιαχώριστη από το έλεος Η σιωπή της μοναξιάς είναι σπουδαία προσευχή. 29 ΧΩΡΟΣ *Όλα αυτά μέσα σε ένα ΜΕΣΑ που χωρίζεται από το ΕΞΩ με μια βαριά αληθινή ΠΟΡΤΑ που κάποτε κι αυτή έκλεινε μέσα της ανθρώπους, άνοιγε έκλεινε, έβαζε μέσα αγγέλους του έξω, αγγέλους χαράς, λύπης αλλά πάντως της Πραγματικότητας, πόρτα φτιαγμένη από ΣΙΔΕΡΟ και ΓΥΑΛΙ σαν ένα υάλωμα, ένα βιτρώ της εκκλησίας της πραγματικότητας, που έχει ναι τη μαγική ικανότητα -όχι, όχι αυτή η λέξη αλλά καταλαβαίνετε- να φέρνει μέσα και να κατεβάζει στο έδαφος μπροστά μας, κοντά μας τις εικόνες που διαγράφονται στην περίφημη Διαφάνεια... «Βίοι (ζωές) Αγίων», σύλληψη-σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινός. Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες, Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, Special Performance ΤΟ ΞΑΦΝΙΑΣΜΑ «Βλέπω τον Θεό». Οι ηθοποιοί Μελίνα Αποστολίδου, Γιώργος Κριθαράς, Αλεξάνδρα Παυλίδου, Θεοδώρα Τζήμου σε στιγμιότυπο από την παράσταση. Για 60 αναγνώστες της LifO στις 2/3. Στείλτε SMS μήνυμα στο με την ένδειξη LIFOB κενό και το ονοματεπώνυμό σου ως την Παρασκευή 28/2. Οι νικητές θα πρέπει να επιβεβαιώσουν την κράτησή τους έως την Κυριακή 1η Μαρτίου στις και να προσέλθουν στο θέατρο έως τις την ημέρα της Κ. Δευτέρας. πρεμιερα Ενθύμιον Αγίων Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός μας έδωσε μερικές ατάκτως ερριμμένες ψηφίδες σημειώσεων και οδηγιών του προς τους ηθοποιούς πίσω από λέξεις και ερμηνευτικές του σώματος, κατά την προετοιμασία και τις πρόβες της παράστασης Βίοι (ζωές) Αγίων, που κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα στο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες.

13 ερευνα 25 Tο μεγάλο μουσείο της «μικρής» μας πόλης «Τα ραγισμένα πατώματα ενός μουσείου που καταπίνει τα εκθέματα» Αυτή θα μπορούσε να είναι μια συρραφή από τις καταγγελίες που συνεχίζουν να πέφτουν πάνω στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Όλοι οι πρωταγωνιστές του απρόσμενου μουσειακού θρίλερ μιλούν στην Κατερίνα Ι. Ανέστη. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΘΡΑΥΣΜΑΤΩΝ Φωτογραφία της Αθηνάς Τσαγκάρη από την προετοιμασία για το στήσιμο των εκθεμάτων στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Πάντα γίνονται έντονες συζητήσεις στην Ελλάδα» μου λέει ο Μπερνάρ Τσουμί, ο Γαλλοελβετός αρχιτέκτονας του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Του έχω ζητήσει να σχολιάσει τις έντονες αντιδράσεις που εκφράστηκαν από το Συμβούλιο των Μουσείων (ένα κτίριο που καταπίνει τα εκθέματα;) κατά την παρουσίαση της μουσειολογικής μελέτης και το βέβαιο είναι ότι δεν περιμένω αυτήν τη φλεγματική, αν και κάπως κλισέ και γραφική απάντηση: «lively discussions always take place in Greece». Του αρκεί ότι τελικά το συμβούλιο έδωσε το «πράσινο» φως, προσπερνώντας τον ποταμό υποδείξεων: «οι τεράστιες κολόνες συντρίβουν τις κόρες», «τα εκμαγεία μειώνουν τα αυθεντικά αρχαία», «το φως δεν αναδεικνύει τα γλυπτά». Δυο μέρες μετά τη συζήτησή μας, και ενώ έχει ανακοινωθεί ότι τα εγκαίνια θα γίνουν στις 20 Ιουνίου, οκτώ Έλληνες αρχιτέκτονες κατέθεσαν αναφορά στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Αθηνών, ζητώντας άμεση επέμβαση για να «διορθωθούν κατασκευαστικές αστοχίες». Αυτό το συνεχές fusion συγκινήσεων, εντάσεων, αντιρρήσεων καταδιώκει το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης από την πρώτη στιγμή. Τι πραγματικά συμβαίνει; Χτυπιέται σκόπιμα από δυσαρεστημένους που έμειναν εκτός (διοίκησης, μελέτης, κατασκευής, διαχείρισης, τελετής εγκαινίων;) ή όντως στην πορεία από την προκήρυξη του πρώτου διαγωνισμού το 1989 από τη Μελίνα Μερκούρη μέχρι σήμερα, με την ακύρωση του πολύκροτου διαγωνισμού για την τελετή εγκαινίων των 6 εκατομμυρίων ευρώ, έχουν γίνει συσσωρευμένα λάθη και παραλείψεις; Ή μήπως είναι απλά και μόνο θέμα ιδιοσυγκρασίας, όπως περίπου το έθεσε «κομψά» ο Τσουμί; «Όποιος αρχιτέκτονας θα ήθελε να συγκριθεί το κτίριό του με τον Παρθενώνα θα ήταν είναι παράφρων» έγραψε ο κριτικός αρχιτεκτονικής των «New York Times» Νicolai Ouroussoff, για να συνεχίσει λέγοντας πως «ο Τσουμί τα κατάφερε δαμάζοντας το εγώ του». Με τις αντιρρήσεις περί κελύφους, αρχιτεκτονικών επιλογών και του αιτήματος κατεδάφισης των δύο περίφημων κτιρίων στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου να έχουν όχι ακριβώς κοπάσει αλλά οπωσδήποτε χωνευτεί, αυτόν το μήνα άνοιξε ένας νέος μεγάλος κύκλος συζητήσεων, αυτήν τη φορά σε σχέση με τη μουσειολογική μελέτη. Από τις μέρες που με ανατριχίλα παρακολουθούσαμε σιωπηλοί τις αιωρούμενες Καρυάτιδες να μπαίνουν στο μουσείο -ο πρόεδρος του Οργανισμού Ανέγερσης του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης Δημήτρης Παντερμαλής εξομολογείται πως ένιωσε «μια αίσθηση ανάστασης»- μέχρι σήμερα, τα συναισθήματα έχουν αναμοχλευθεί πολλές φορές.

14 ερευνα Δάσος κιόνων/ δάσος Εγώ Ο Μπερνάρ Τσουμί εξηγεί στη LifO πώς ακριβώς σχεδίασε τις αίθουσες: «Είχαμε μια πολύ συγκεκριμένη λίστα με φωτογραφίες και διαστάσεις σχεδόν όλων των εκθεμάτων, αρχιτεκτονικών θραυσμάτων, γλυπτών και αγαλμάτων. Τοποθετήσαμε τα μεγαλύτερα κομμάτια (τα αετώματα, τη ζωφόρο) σχεδόν από τις πρώτες πρώτες μέρες που καταπιαστήκαμε με το σχεδιασμό. Για τα μικρότερα ατομικά γλυπτά ή αγάλματα δημιουργήθηκε η μεγάλη αίθουσα των αρχαϊκών, προκειμένου οι επιμελητές να τοποθετήσουν τα γλυπτά ανάλογα με τον τύπο, την ιστορία τους κ.λπ.». Πολλά από τα μέλη του Συμβουλίου Μουσείων όμως θεωρούν πως το μεγάλο ύψος της αίθουσας αυτής αλλά και γενικά το δάσος των κιόνων μειώνουν τα εκθέματα. «Μα, αντιθέτως, η μεγάλη αίθουσα με τα υποστηλώματα δεν θα κρύβει αλλά θα οργανώνει το χώρο χωρίς να κλείνει τη θέα όπως κάνουν οι τοίχοι» μας απαντά ο Τσουμί. Μέλη του Συμβουλίου είπαν επίσης πως ο φωτισμός είναι πλημμελής, η επιλογή της τοποθέτησης κάποιων έργων ατυχής, κυρίως η τοποθέτηση της ζωφόρου του Παρθενώνα. Λένε ακόμη και ότι δεν υπάρχει ικανή αντισεισμική πρόβλεψη. Ο Δημήτρης Παντερμαλής δεν αισθάνεται πικραμένος: «Δεν υπάρχει θέμα προσωπικής πικρίας, δεν αισθάνθηκα καμία επίθεση. Ακούστηκαν απόψεις που αποκλίνουν από τη δική μου και αυτό είναι νόμιμο και κατανοητό» λέει, εξηγώντας πως για τον ίδιο και τον Τσουμί ήταν αυτονόητο να χρησιμοποιηθεί η τοπογραφία ως καμβάς για να στηθούν τα εκθέματα. «Θεωρούμε πως η επιλογή ενός και μόνο κριτηρίου για ένα χώρο που έχει τεράστια σημασία και είναι επίσης εξαιρετικά σύνθετος θα ήταν λάθος. Η έκθεση έχει ως στόχο να αναδείξει τα βασικά χαρακτηριστικά της Ακρόπολης, τολμά να κάνει υπερβάσεις και έχει πλήρη συνείδηση ότι το μουσείο αυτό στεγάζει τα αρχέτυπα καλλιτεχνημάτων που προσδιόρισαν σε μεγάλο βαθμό το δυτικό πολιτισμό, όπως οι Καρυάτιδες». Μια βασική υπέρβαση που θα δούμε στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης μετά τις 20 Ιουνίου -οπότε και θα γίνουν τα θυρανοίξια- θα είναι ότι η χρονική εξέλιξη δεν αποτέλεσε βασικό κριτήριο για την τοποθέτηση των εκθεμάτων, δεν τα καταδυναστεύει. Αντιρρήσεις για τη μουσειολογική μελέτη και τα κριτήριά της εκφράζει ο διευθυντής του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Δημήτρης Κωνστάντιος: «Έχω διαφορετική προσέγγιση» μού ξεκαθαρίζει εξαρχής. «Πιστεύω ότι τα αντικείμενα είναι πηγή της ιστορίας και σε ένα μουσείο θα πρέπει να παρουσιάζονται θεματικά, σε σχέση με ΤΟ ΙΠΤΑΜΕΝΟ, ΑΕΡΙΝΟ ΜΟΥΣΕΙΟ Σχέδια του Μπερνάρ Τσουμί για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Σε 4 μήνες θα γίνουν (και) βίωμα. το ιστορικό και το πολιτιστικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσονται. Πιστεύω περισσότερο στην ερμηνεία των υλικών κατάλοιπων του παρελθόντος, ακόμα και εάν είναι τα αριστουργήματα της Ακρόπολης, αφού δεν χάνουν ποτέ το αισθητικό τους κάλλος, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύονται οι ιδέες, τα νοήματα, τα μηνύματα που εκπέμπουν. Τα αριστουργήματα δεν αξίζουν να τους συμπεριφερόμαστε μόνο ως αντικείμενα ενός ψυχρού αισθητισμού αλλά ως μαρτυρίες ενός μεγάλου πολιτισμού». Περιθώριο για σημαντικές αλλαγές δεν υπάρχει, αν και ο κ. Κωνστάντιος πιστεύει πως βελτιωτικές παρεμβάσεις -μουσειολογικού και μουσειογραφικού χαρακτήρα- θα μπορούσαν να γίνουν, ίσως στην αίθουσα των γλυπτών. Το θέμα του αισθητισμού που τίθεται δεν ενοχλεί τη διευθύντρια του ΕΜΣΤ Άννα Καφέτση. Κάθε άλλο: «Σε ό,τι αφορά την ουσία της μουσειολογικής πρότασης, με κέντρισε πολύ η πρόταξη του αισθητικού βιώματος έναντι ενός -βαρετού σε κάθε περίπτωση- διδακτισμού. Το μουσείο, κάθε μουσείο, δεν είναι σχολείο. Είναι πριν απ όλα τόπος αισθητικής εμπειρίας. Συγκεκριμένες επίσης επιλογές και πρακτικές στο στήσιμο των γλυπτών και των εκθεμάτων έχουν έναν αντι-μνημειακό χαρακτήρα και κάπου απομυθοποιητικό. Αυτή την κριτική ματιά τη βρίσκω ιδεολογικά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα στην εποχή μας». Η προσέγγιση του αισθητικού βιώματος είναι βέβαια ένα σημείο EN FACE «H πρόταση αυτή βγάζει τον επισκέπτη από τον κλειστό πυρήνα του μουσείου» σημείωνε το ΥΠΠΟ κατά την παρουσίαση του πρώτου βραβείου για το Νέο Μουσείο. που προκαλεί αντιδράσεις και ενστάσεις σε μέλη του Συμβουλίου των Μουσείων, πολλά από τα οποία τόνισαν πολλαπλώς το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιήθηκε μουσειολόγος. Κρίθηκε όμως από τον Μπερνάρ Τσουμί και τον Δημήτρη Παντερμαλή πως δεν χρειάζεται, εξαιτίας της φύσης του μουσείου. Εδώ, τον πρώτο λόγο τον παίρνουν εύλογα οι αρχαιολόγοι, εξαιτίας του θραυσματικού χαρακτήρα των έργων. Ένα σημαντικό θέμα που αναδύεται είναι αυτό της συμπαρουσίασης των προτύπων και των αντιγράφων, οι εικόνες των οποίων θα προβάλλονται δίπλα ή και πολλές φορές θα «κολλάνε» πάνω στα αντίγραφα. Η επιλογή κατακρίθηκε από κάποιους, ενώ η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα φέρεται να αναρωτήθηκε αν «τα εκμαγεία θα μειώνουν τα αυθεντικά αρχαία». «Σε κάθε διαγωνισμό μελέτης, και πολύ περισσότερο στο συγκεκριμένο μουσείο, όταν βάζεις συγκεκριμένες προδιαγραφές, γνωρίζεις κατά κανόνα μόνιμα εκθέματα, τρόπους παρουσίασης, λειτουργίες» σημειώνει η Άννα Καφέτση. «Το κτίριο έχει σήμερα ολοκληρωθεί με βάση αυτές τις αρχές. Επιπλέον, μπορεί κανείς να φανταστεί τη συνεργασία και τη φοβερή δουλειά που έχει ήδη γίνει μεταξύ μελετητών και αρχαιολόγων, και μάλιστα αυτού του κύρους. Δεν είναι χθεσινή η δουλειά αυτή. Άρα, θεωρώ και κάπου αστείο να ανησυχεί κανείς αίφνης για το ύψος των βιτρινών ή τη στατική τους επάρκεια». 2,5 λεπτά και έξι εκατομμύρια ευρώ Όσο και αν οι αντιρρήσεις του Συμβουλίου των Μουσείων και ο διάλογος που άνοιξε έχει ενδιαφέρον, τίποτα δεν είναι περισσότερο «ιντριγκαδόρικο» από τον περίφημο διαγωνισμό για τα εγκαίνια. Ένα τοπίο ομιχλώδες και πολλαπλών ερμηνειών που κάποια στιγμή «έφερε» τον Δημήτρη Παπαϊωάννου να παίρνει έξι εκατομμύρια ευρώ για την τελετή των εγκαινίων (σε κάποιο ρεπορτάζ έγινε αναφορά ακόμη και για 12 εκατομμύρια ευρώ). Το ποσό αυτό προφανώς αφορούσε το σύνολο της οργάνωσης και εκτέλεσης της τελετής, για την οποία ο καλλιτέχνης θα προσέφερε την εθελοντική του διαθεσιμότητα. Παραμένει αδιευκρίνιστο υπό ποιες συνθήκες καθορίστηκε το budget των έξι εκατομμυρίων ευρώ, από τη στιγμή που δεν υπήρχε συγκεκριμένη πρόταση ή ομάδα εργασίας. Για την ακρίβεια, οι πληροφορίες λένε πως ο δημιουργός είχε προτείνει δύο ιδέες -απορρίφθηκαν και οι δύο ως πολιτικά τολμηρές- διάρκειας δυόμισι λεπτών και ελάχιστου κόστους. Δυο προτάσεις σοκαριστικές, με σαφές επικοινωνιακό μήνυμα. Το σημείο όμως που οδήγησε στην οριστική αποχώρηση του Δημήτρη Παπαϊωάννου από την υπόθεση των εγκαινίων -αν και ποτέ δεν είχε γίνει επίσημη συμφωνία μεταξύ των δυο μερώνήταν η απόφαση για την προκήρυξη του διαγωνισμού που καλούσε τις διαφημιστικές εταιρείες να καταθέσουν τις δημιουργικές τους ιδέες για την τελετή των εγκαινίων χωρίς τη συμμετοχή του ούτε στην προκήρυξη, αλλά κυρίως, ούτε στην τελική επιλογή. Μετά από μια μακρά περίοδο σύγχυσης και ταλαντεύσεων, φτάσαμε στην απόφαση του Αντώνη Σαμαρά -την πρώτη του ως υπουργού Πολιτισμούνα ακυρώσει το διαγωνισμό και να ανακοινώσει ότι το κόστος της τελετής θα είναι το μισό (και κάτω) από αυτό που αρχικά ανακοινώθηκε. Ο κ. Κι αν ήταν αυτό το μουσείο; Στο διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για το Νέο Μουσείο, το δεύτερο βραβείο πήρε η πρόταση των D. Libeskind, Δ. και Λ. Ποτηρόπουλου και το τρίτο βραβείο το γραφείο του Αλέξανδρου Τομπάζη. Μελετητική, Γρ. Μελετών Α. Τομπάζη «Πώς μπορείς να χτίσεις ένα μουσείο, εν μέρει σχεδιασμένο για εκθέματα που ήδη φιλοξενούνται σε άλλο μουσείο και τα οποία είναι αντικείμενα παθιασμένης δημόσιας αντιπαράθεσης;» αναρωτιέται ο Μ. Τσουμί, μιλώντας στη LifΟ. 27 Σαμαράς, ο οποίος δεν δέχθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις μας για το ρεπορτάζ και παρέπεμψε στο μέλλον και στις απαντήσεις που έδωσε στη συνέντευξη Τύπου, αποφάσισε επίσης αρμόδιες για την τελετή των εγκαινίων να είναι υπηρεσίες του ΥΠΠΟ. Το σενάριο για πιθανή συμμετοχή του Δημήτρη Παπαϊωάννου έχει αποκλειστεί από τον ίδιο τον καλλιτέχνη, ο οποίος παραμένει «ερωτευμένος με το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης» και ανά πάσα στιγμή διαθέσιμος για συνεργασία με τον ίδιο τον Δημήτρη Παντερμαλή, χωρίς καμία υπουργική ή πολιτική εμπλοκή. Ο τελευταίος υπογραμμίζει πάντως με νόημα ότι «την ιδανική τελετή εγκαινίων θα την υπαγορεύσουν τα ίδια τα εκθέματα». Το ιπτάμενο μουσείο Μια από τις αγαπημένες εκφράσεις των ξένων δημοσιογράφων που περιγράφουν το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης είναι αυτή του μουσείου που πετάει πάνω από τα αρχαία, τα οποία βρίσκονται κάτω από την κατασκευή. Περπατώντας πάνω στο γυάλινο δάπεδο που ξεγυμνώνει τα αρχαία από κάτω, την πρώτη φορά νιώθεις ίλιγγο - το δέος έρχεται αργότερα, είναι η αλήθεια. Αυτό το εύρημα όμως της συνομιλίας του μουσείου όχι μόνο με τον Παρθενώνα αλλά και με την ανασκαμμένη γη οδήγησε στη νέα μεγάλη καταγγελία που μόλις πριν λίγες μέρες ξέσπασε. Οκτώ αρχιτέκτονες ( Έρικα Βασιλά, Ουρανία Γαζέπη, Μιχάλης Γρηγορίου, Αντώνιος Μαούνης, Μυρτώ Μυριαλή, Μαρία Παπασυμεών, Χρυσούλα Λαχανά και Αναστάσιος Σουγιούλ) έκαναν αναφορά στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Αθηνών και ζητούν να ελεγχθεί η ασφάλεια των γυάλινων δαπέδων, καταγγέλλοντας αστοχίες και ζητώντας απόδοση ευθυνών. Κάνουν λόγο για διαγώνιες ρωγμές στις γωνίες των υαλοπινάκων που αποτελούν το δάπεδο του προθαλάμου της αίθουσας του Παρθενώνα και καταγγέλλουν πως «το γεγονός ότι οι ρωγμές αυτές είναι επαναλαμβανόμενες και συστηματικές καθιστά αυτοπόδεικτο το ότι δεν πρόκειται για τυχαίο γεγονός αλλά για κατασκευαστική αστοχία». Σημειώνουν επίσης πως, όταν περπατούν πολλά άτομα μαζί, η ταλάντωση του δαπέδου είναι ιδιαίτερα έντονη. Μετά τη μεταφορά των ντελικάτων Καρυάτιδων, τα (σύμφωνα με την καταγγελία) ραγισμένα πατώματα ενός μουσείου που αμφισβητήθηκε όσο λίγα κάνουν την 20 ή Ιουνίου να μοιάζει ακόμη πιο μακρινή. Ακόμη και αν ο Δημήτρης Παντερμαλής, που περιμένει με αγωνία τις επόμενες μέρες να φτάσουν τα τελευταία εκθέματα της Ακρόπολης που ήταν διασκορπισμένα σε άλλα μουσεία της χώρας, λέει: «Προσωπικά, δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να εκφράζει συναισθήματα, διότι πρέπει να αντιμετωπίσω ένα τεράστιο πλέγμα ζητημάτων και θεμάτων που έχουν σχέση με το μουσείο». Daniel Libeskind, Δ. Ποτηρόπουλος, Λ. Ποτηροπούλου

15 Nίκος Δήμου Συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα, στη Μιχαήλ Βόδα, ζει στο Παλαιό Ψυχικό. Θα ήθελε να είναι μουσικός και δηλώνει αισθησιακός ασκητής. Aπο την κατερινα ι. ανεστη, Φωτο: παντελησ Ζερβοσ 29 Anδρασ τησ χρονιασ «τη βράβευσή μου τη βλέπω ως ειρωνεία αλλά και ως δικαίωση: εντάξει, με εξωπετάξατε όλοι, αλλά εγώ σας εκδικήθηκα, και στο Ίντερνετ όσο είχα το μπλογκ μου και με τη LifO. τους την έφερα, παίρνω πίσω το αίμα μου, το αδίκως χυθέν». > H πρώτη εικόνα που έχω από την παιδική μου ηλικία είναι η κήρυξη του πολέμου. Οι συναγερμοί με τις περίφημες σειρήνες. Ένας ήχος ανατριχιαστικός, ένα ουρλιαχτό. Με τύλιγαν σε κουβέρτες και κατεβαίναμε τρέχοντας στο υπόγειο. Το θυμάμαι σαν να είναι τώρα, έχω την αίσθηση της τραχιάς κουβέρτας στο πρόσωπό μου. > Οι γονείς μου δεν μου κληροδότησαν περιουσία, μόνο χρέη. Τους ευγνωμονώ όμως για τη μόρφωση που μου πρόσφεραν. Είχα γαλλόφωνη νταντά από βρέφος, μίλησα πρώτα γαλλικά και μετά ελληνικά. Πήγα στο Aμερικανικό Kολλέγιο του Ψυχικού όταν ήταν κυρίως ξενόγλωσσο, και μετά στη Γερμανία, όπου έζησα έξι χρόνια. Έτσι έχω την ευκολία να εκφράζομαι, να σκέφτομαι και να ονειρεύομαι σε 4 γλώσσες. > Αν πήρα τη ζωή μου λάθος; Μου έχει μείνει ένα ανεκπλήρωτο πάθος με τη μουσική. Η μητέρα μου και η θεία μου έπαιζαν εξαιρετικό πιάνο. Είχαμε ένα πολύ ωραίο Bechstein, που στην κατοχή έγινε δυο τενεκέδες λάδι. Ήθελα να σπουδάσω μουσική, ο πατέρας μου όμως το αρνήθηκε γιατί ως ορεσίβιος Ηπειρώτης θεωρούσε ότι η μουσική δεν είναι για τους άντρες. > Το πρόβλημά μου: έχω πολλά πρόσωπα, σαν κάτι ινδικούς θεούς. Μια εποχή στα Εξάρχεια ήμουν ο θεωρητικός των αναρχικών χάρη στο βιβλίο μου Εγχειρίδιο ελευθερίας. Και εξακολουθώ να είμαι αναρχικός - δηλαδή, κάποιος που δεν συμπαθεί την οποιαδήποτε εξουσία και προσπαθεί να μειώσει την επίδρασή της στη ζωή των ανθρώπων. Δεν έχω δει κανέναν που να πήρε στα χέρια του εξουσία και να μην επηρεαστεί, χάνοντας ένα μέρος από την ανθρωπιά του. Εκτός από κάποιους Ιάπωνες που διοικούν μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ είναι μοναχοί Ζεν. > Το σύμπτωμα της εποχής στην Αθήνα δεν είναι η άρνηση της εξουσίας, αλλά η αντίθεση στην εξουσία που εμφανίζεται ως αντιεξουσία. Ο φοιτητής που μπαίνει σε μια αίθουσα, τα σπάει και δέρνει τον καθηγητή δεν είναι αντιεξουσιαστής αλλά ένας άνθρωπος που θέλει να ασκήσει τη δική του εξουσία. Από τη στιγμή που ασκεί βία, ασκεί εξουσία. Εκεί διαφωνώ με όσους τα σπάνε. > Αισθάνομαι συνεχώς ότι σοκάρω κάποιους ανθρώπους, όμως δεν το επιδιώκω. Δεν με ενδιαφέρει να σοκάρω. Αντιθέτως, όπως όλοι οι άνθρωποι, θέλω να με αγαπούν, θέλω να με σκέφτονται με καλοσύνη, συμπάθεια, τρυφερότητα. Όταν λέω κάτι που ξέρω ότι θα κάνει ανθρώπους να με αντιπαθήσουν, με ενοχλεί και μένα. Θα μπορούσα να λογοκρίνω τον εαυτό μου για να μη θίξω κάποιον. Από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να μη σοκάρω όταν πιστεύω ότι κάτι είναι σωστό. Ο λόγος που έχω εξαναγκαστεί έντεκα φορές σε παραίτηση είναι ακριβώς διότι δεν μπορούσα να μην είμαι εγώ. Προτιμώ να σιγήσω, να αποσυρθώ παρά -έστω και διά της παραλείψεως- να μην είμαι εγώ. > Όταν έγραφα στο «Βήμα», η στήλη μου ήταν μακράν η πρώτη σε αναγνωσιμότητα στο σύνολο του Τύπου. Όταν έφυγα από το «Βήμα», σκέφτηκα, εν τη μεγίστη μου αφελεία, «από αύριο θα σπάσουν τα τηλέφωνα». Επί δύο χρόνια δεν με πήρε κανένας τηλέφωνο να μου προτείνει να γράψω. Ένα βράδυ, σε μια δεξίωση, ένας μεγαλοεκδότης μου λέει «Δήμου, είσαι η καλύτερη πένα της Ελλάδος και σε λογαριάζω γύρω στα φύλλα. Τόσα έχασε το Βήμα όταν έφυγες, τόσα θα κέρδιζε η εφημερίδα μου αν σε έπαιρνα». Και τον ρωτάω, γιατί δεν με παίρνετε; «Γιατί δεν είσαι άνθρωπος, γράφεις ό,τι θέλεις εσύ» μου απάντησε. Κατάλαβα ότι στην Ελλάδα δεν λειτουργεί ούτε καν ο νόμος της αγοράς. Έχεις ένα καλό προϊόν που αφενός το εξαναγκάζεις σε παραίτηση και ο άλλος, σκεπτόμενος ότι θα έχει προβλήματα με τους πολιτικούς του πάτρωνες, δεν θέλει να το αγγίξει. > Η διαφήμιση έφαγε 18 χρόνια από τη ζωή μου, αλλά μου έδωσε οικονομική ανεξαρτησία - δηλαδή τη δυνατότητα να μπορώ να παραιτούμαι. Ένα από τα γνωστά ρητά μου είναι ότι τα χρήματα δεν μπορούν να σε βοηθήσουν να κάνεις αυτό που θέλεις, αλλά να μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις. > Είναι ειρωνικό που αναδείχθηκα τώρα δημοσιογράφος εντύπου της χρονιάς. Και θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τους δημοσιογράφους γι αυτή την υφαρπαγή. Δεν κάνω δουλειά δημοσιογράφου. Είναι επίσης ειρωνικό επειδή παίρνω αυτήν τη διάκριση στα 74 χρόνια μου αλλά και γράφοντας σε ένα έντυπο που, ασχέτως του πόσο επιτυχημένο είναι, δεν θεωρείται κλασικό δημοσιογραφικό. Εννοώ, δεν πήρα τη διάκριση όταν ήμουν στο «Βήμα» ή στην «Καθημερινή» και την παίρνω στο free press LifO. Το βλέπω ως ειρωνεία αλλά και ως δικαίωση: εντάξει, με εξωπετάξατε όλοι, αλλά εγώ σας εκδικήθηκα, και στο Ίντερνετ όσο είχα το μπλογκ μου (με χιλιάδες αναγνώστες και εκατοντάδες σχόλια κάθε μέρα) και με τη LifO. Τους την έφερα, παίρνω πίσω το αίμα μου, το αδίκως χυθέν. > Γερνώντας έχω γίνει εξαιρετικά ευσυγκίνητος. Μάζεψα πρόσφατα όλα μου τα ποιήματα για να βγουν σε μια συλλογική έκδοση και διαβάζοντάς τα συγκινιόμουν βαθύτατα, γιατί κάθε ένα ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή της ζωής μου. Ήταν ένα είδος ημερολογίου, που είχε μόνο τις αιχμές. Ποίημα γράφεις όταν δεν μπορείς να αντεπεξέλθεις σε κάτι που συμβαίνει και πλέον πρέπει να το βγάλεις προς τα έξω. Ήμουν τόσο συγκινημένος που δεν άντεχα να διαβάζω πολλά μαζί. Σταμάταγα. Ήταν ισχυρές οι δόσεις. > Με συγκίνησε η ιστορία της Κούνεβα. Με συγκινούν τα παιδιά, οι γέροντες, οι ανήμποροι, οι άνθρωποι που παλεύουν. Αντιθέτως, δεν μπορώ να χωνέψω τους εφησυχασμένους, τους κατασταλαγμένους. Έχω πολύ λίγους ανθρώπους με τους οποίους κάνω παρέα. Με τα χρόνια οι άνθρωποι συμβιβάζονται, παραιτούνται και προσπαθούν με διάφορους τρόπους, με θρησκευτική πίστη ή ματζούνια, να ξορκίσουν το μοιραίο. Αυτοί τώρα κατακάθονται, εγώ μονίμως αναταράσσομαι. > Είμαι αρκετά μοναχικός άνθρωπος. Δεν κυκλοφορώ, δεν πηγαίνω σε εκδηλώσεις. Θα μπορούσα να είμαι ασκητής, αν δεν ήμουν τόσο αισθησιακός ασκητής. Είμαι ο άνθρωπος των αισθήσεων, πιστεύω ότι ο μόνος παράδεισος είναι ο παράδεισος των αισθήσεων. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. > Κυρίαρχη αντίθεση: γερνάω, παραμένοντας νέος. Θα προτιμούσα να πάθω Αλτσχάιμερ, να μην καταλαβαίνω. Αισθάνομαι ότι το πνεύμα μου είναι σε καλύτερη φόρμα απ ό,τι σε οποιαδήποτε φάση της ζωής μου. Είμαι πιο απελευθερωμένος, γρήγορος στη σκέψη μου, αποφασιστικός. Και ξαφνικά πονάνε τα γόνατά μου, πονάει η μέση μου, υποφέρω από όλες τις ασθένειες της φθοράς. Αυτό είναι φοβερά επώδυνο. Νιώθω την ανάγκη να ταξιδέψω, να ερωτευθώ, να πολιτευθώ, να δράσω. Και αισθάνομαι ότι το σώμα μου με υπονομεύει. Όσο μπορώ, αντιστέκομαι. > Την Αθήνα την αγαπώ γύρω στις 20 μέρες το χρόνο. Τον Αύγουστο περπατάω το βράδυ στις παλιές μου γειτονιές και ξαφνικά αναδύεται η πόλη των παιδικών και νεανικών μου χρόνων. Την άλλη Αθήνα δεν θέλω ούτε να την ξέρω. Έχω χρόνια να κατέβω στο κέντρο. > Νιώθω πιο πολύ πατρίδα μου την Ερμούπολη, της οποίας είμαι και επίτιμος δημότης. Δεν την έχω ζήσει πολύ, αλλά θυμάμαι όλες τις διηγήσεις της μητέρας μου. Περιουσία δεν υπάρχει πια εκεί, μόνο ένας υπέροχος τάφος στο περίφημο Κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου. Εκεί θα καταλήξω. O Nίκος Δήμου βραβεύτηκε την Τρίτη ως ο Άνδρας της Χρονιάς στην κατηγορία «Δημοσιογράφος Εντύπου» από το περιοδικό «Status». Η απονομή θα μεταδοθεί στις 2/03 από τον Alpha. Στο άμεσο μέλλον θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Δαρδανός-Τυπωθείτω το βιβλίο με το σύνολο των ποιημάτων του.

16 ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ Μεικτή Ζώνη Να δούμε ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί Οι πολλαπλές κληρώσεις της πολιτικής σκηνής και κυρίως της κυβέρνησης. ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ Ο μεταφραστής Μιχάλης Μακρόπουλος*, τα Αγγλάκια, όταν μετρούν κουκούτσια, κουμπιά, πέταλα, σπόρια, λένε ένα ποιηματάκι για το τι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν: τίνκερ, τέιλορ, σόλντιερ, ριτς μεν, πουρ μεν, μπέγκαρμαν, θιφ (γανωτής, ράφτης, στρατιώτης, πλούσιος, φτωχός, ζητιάνος, κλέφτης). Ένα απ όλα, όλα μαζί; Πρόκειται για παιδική ιεροτελεστία, προφητεία που διαβάζει το μέλλον πάνω σε αθώα αντικείμενα. Το «μικρό καράβι» των δικών μας παιδιών -παλαιότερα τουλάχιστον- δεν έκανε το ίδιο; Και μάλιστα πιο σκληρά; Τη φράση: «Και τότε ρίξαμε τον κλήρο να δούμε ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί!» ποτέ μας δεν την ξεχάσαμε. Άλλωστε τη χρειαστήκαμε πολλάκις. ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΡΤΙ -μεγάλη μόδα στα σημερινά σχολεία- οι προσκλήσεις των ανήλικων συμμαθητών δίνουν και παίρνουν. Σάββατο βράδυ, στο σπίτι του Λουκά. Πόσοι θα πάνε όμως; Όλη η τάξη; Οι εκλεκτοί; Δεν θα εξαιρεθούν κάποιοι; Μήπως θα εξαιρεθεί μόνο ένας; Δεν πρόκειται για απλή πρόσκληση αλλά για φαρμακερό κλήρο αν σου λάχει, σε βάζει να πλαγιάσεις στο κρεβάτι με τα καρφιά. Παρόμοιες εξαιρέσεις ποτέ δεν λησμονιούνται. Δεν είναι το ίδιο αν εξαιρεθούν πολλοί ζημιά είναι κι αυτή, μόνο πού βρίσκει εύκολα παρηγοριά. Μάλιστα οι αποκλεισμένοι κάνουν δικό τους κλαμπ, ασκούνται στην υποκριτική και κακόπιστη περιφρόνηση, ανακαλύπτουν ότι έχουν μεγάλη γλώσσα, παλάμη με πολλά δάκτυλα όταν μάλιστα κάνουν δικό τους πάρτι ξέρουν και παραξέρουν τον τρόπο που θα εκδικηθούν. ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΙΞΕΙ ΣΕ ΟΜΑΔΙΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ, στην αλάνα αλλά και σε κανονικό γήπεδο, με προπονητή, εμφανίσεις και διαιτητή, ξέρουν από πρώτο χέρι το φαρμάκι της τελικής διαλογής. Εσύ, εσύ, εσύ Αν το δάχτυλο πηδήσει (ο μη γένοιτο) πάνω από το κεφάλι σου, ισοδυναμεί με καταδίκη σε ανυποληψία, με σάβανο ή αγκαθωτό στεφάνι. Ο παιδαράς, το πρώτο κεφάλι της ομάδας, ανταποκρίνεται με το γνωστό χαμόγελο πάει κατευθείαν στα αποδυτήρια να φορέσει τη στολή του. Από κοντά και οι δευτεροκλασάτοι πλην απαραίτητοι, οι βοηθητικές μονάδες, όσοι τέλος πάντων παρέχουν κάποιες ελπίδες να διακριθούν. Οπότε απομένει το κακό φύραμα, οι παρόντες που δεν διαφέρουν και τόσο από απόντες, αυτοί που είναι και δεν είναι. Παλαιότερα, όπως ξέρουμε, στο ποδόσφαιρο δεν υπήρχαν αναπληρωματικοί ούτε αλλαγές στη διάρκεια του ματς. Τώρα ψιλοβολεύονται οι απαρηγόρητοι εγωισμοί με τους παίκτες του πάγκου, με την ελπίδα ότι θα παίξουν Πότε θα ριχθεί ο κλήρος και ποιος τέλος πάντων «θα φαγωθεί»; Η κρίση ήδη έχει επιφέρει πολλές «κληρώσεις» στην κυβέρνηση που κοιμάται πια σε πέτρινο προσκέφαλο αλλά -κατά τα ειωθότα- αρνείται να εγκαταλείψει. Kωστής Παπαγιώργης «αλλαγή». Τότε, κάθε έξοδος της ομάδας στο γήπεδο άφηνε πίσω της και μερικά συντρίμμια που έπιναν το «μαύρο γάλα» της απαξίωσης. ΚΑΠΟΤΕ, ΔΗΛΑΔΗ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ, στη μονίμως ανερχόμενη Κίνα συνέβη το εξής ανήκουστο. Δύο φοιτητές της πυρηνικής φυσικής αρίστευσαν στον τομέα τους και κατά φυσική συνέπεια στάλθηκαν με τις περγαμηνές τους στις ΗΠΑ για να τελειοποιηθούν στον τομέα τους. Πράγματι υπερέβησαν πάσα προσδοκία και ήρθε η ώρα να λάβουν πανηγυρικά τα πτυχία τους. Έλα όμως που ο επιστημονικός διάβολος έχει πολλά ποδάρια - μερικά μάλιστα βρώμικα! Η επιτροπή του πανεπιστημίου, καλή στις επιστήμες αλλά μέτρια καθώς φαίνεται στην ανθρωπογνωσία, θεώρησε δίκαιο να δώσει μερικές μονάδες επιπλέον στον έναν από τους δύο αριστούχους. Η συνέπεια; Ο «αδικηθείς» -περνώντας αστραπιαία από το χώρο της επιστήμης στη σκηνή του ψυχοδράματος- εκτέλεσε με πιστόλι εν θερμώ όλη την επιτροπή και μετά αυτοκτόνησε. Πώς θα επέστρεφε στην πατρίδα του «δεύτερος», δηλαδή τελευταίος; Το σημαδιακό ήταν ότι δεν πείραξε τον ανταγωνιστή του! ΤΟ «ΜΙΚΡΟ ΚΑΡΑΒΙ» με άλλα λόγια ταξιδεύει αιωνίως με το ίδιο πλήρωμα, με τον ίδιο «κλήρο», με την ίδια απελπισία. Το βλέπουμε σήμερα στο πλέον επίκαιρο πρόβλημα των ημερών. Η ύφεση, καθώς η πελατεία αποδεκατίζεται και τα ταμεία μένουν άδεια, επιφέρει κλιμακωτές απολύσεις. Το καραβάκι δηλαδή πετάει ό,τι περισσεύει στο κατάστρωμα για να τα φέρει βόλτα. Ποιοι θα είναι λοιπόν οι «τυχεροί»; Οι χαμηλόβαθμοι προασκούνται στον πικρό ρόλο του εξιλαστήριου θύματος. Υπάρχουν βέβαια και σώφρονες εργοδότες. Κάποιες μειώσεις μισθών στους υψηλόβαθμους, προσωρινά τουλάχιστον, μπορεί να κρατήσουν τις εταιρείες αλώβητες και η ισορροπία του τρόμου να αποφευχθεί. Πλην όμως τα κατώτερα στελέχη νιώθουν καθημερινά το βλέμμα της κορυφής να μετράει κεφάλια και να ακονίζει την γκιλοτίνα. Άλλωστε ήδη κυκλοφορούν πολλοί κοψοκέφαλοι. ΕΤΣΙ, ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΜΗ, φτάνουμε μοιραία στα πολιτικά κλιμάκια που -ως γνωστόν- «κυβερνούν» τη χώρα. Πότε θα ριχθεί ο κλήρος και ποιος τέλος πάντων «θα φαγωθεί»; Η κρίση, γνωστό αυτό, ήδη έχει επιφέρει πολλές «κληρώσεις» στο εσωτερικό της κυβέρνησης που κοιμάται πια σε πέτρινο προσκέφαλο αλλά -κατά τα ειωθότα- αρνείται να εγκαταλείψει. Κατά συνέπεια οφείλει να πυκνώνει τις γραμμές της, να απολύει πρωτοκλασάτα στελέχη, να παρέχει προ-εκλογικά δώρα στις άπορες ομάδες του πληθυσμού. Αλλά και στις γραμμές της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης το κλίμα δεν είναι διαφορετικό. Όπου αποπεμφθείς εκεί και ο υποψήφιος «προδότης» ή «εχθρός». Όπου ενδοκομματικός καβγάς εκεί και το φροντιστήριο της υπονόμευσης. ΑΝ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ που δεν βγάζει ποτέ τα έξοδά της, όπως λένε οι πολύπειροι Γερμανοί, η πολιτική δυστυχώς εξαιρείται του κανόνος. Ακόμη και στην κηδεία, οι πολιτικοί πάνε λευκοφορεμένοι. Yπερκείμενα Τιποτολογίες Ομάδα σημαντικών διανοούμενων μού έστειλε ένα κείμενο διαμαρτυρίας για να το δημοσιεύσω. Μέχρι να βγει το τεύχος μας, θα το έχετε ήδη διαβάσει στον ημερήσιο Τύπο. Υπενθυμίζω μερικές φράσεις: r «συγγραφείς, ακαδημαϊκοί δάσκαλοι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και δημόσιοι λειτουργοί έπεσαν θύματα βομβιστικών επιθέσεων, επειδή ο λόγος ή οι απόψεις τους δεν ήταν αρεστά σε κάποιους. r ομιλητές σε ανοιχτή συζήτηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο δέχθηκαν βίαιη και συντονισμένη επίθεση με σκοπό να αποτραπεί ο δημόσιος λόγος τους μέσα σε ένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα πανεπιστημιακός ξυλοκοπήθηκε άγρια μέσα στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, όπου είχε κληθεί να μιλήσει. r Απέναντι σε αυτή την πρωτόγνωρη για τα μεταπολιτευτικά χρόνια έξαρση βίας και τρομοκρατίας δεν μπορεί κανείς να μένει αδιάφορος». r Και δεν μένουν αδιάφοροι. Ανασύρουν το κλασικό μπλα-μπλα διαμαρτυρίας όμως το «διά ταύτα» τους δεν λέει τίποτα! r «Καλούμε τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, τους ακαδημαϊκούς Παρατηρητής Σ ΤΗ ΧΩΡΑ ΟΠΟΥ Η ΚΩ- ΜΩΔΙΑ και το δράμα άναρχα εμπλέκονται και διαπλέκονται, πώς να επιβίωνε σήμερα ο Αριστοφάνης; Από πού, άραγε, θα αντλούσε έμπνευση, αφού η ίδια η ζωή εδώ μαζί και οι άνθρωποί της έχουν υπερβεί τη λογική γραμμή της πραγματικότητας; Αυτοεπικαλούμενοι επαναστάτες κάνουν πάρτι έξω από αστυνομικά τμήματα. Κουκουλοφόροι εισβάλλουν στα πανεπιστήμια και ξυλοφορτώνουν καθηγητές. Οι λεγόμενοι «συλλογικοί αγώνες» δεν είναι παρά ένα προκάλυμμα για ατομικές διεκδικήσεις. Επώνυμοι μεγαλοεπιχειρηματίες καταδικάζονται τελεσίδικα για πολεοδομικές παραβάσεις και δεν εκτίουν την ποινή τους. Νονοί της αγοράς κανονίζουν μεταξύ τους τις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών. Εφοριακοί γεννιούνται, θαρρείς, με το χέρι απλωμένο. Το ίδιο και πολλοί γιατροί, υπάλληλοι νομαρχιών, δήμων, πολεοδομικών υπηρεσιών, δασαρχείων... ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ένας επικίνδυνος κακοποιός δραπετεύει από την ίδια φυλακή, με τον ίδιο εξωφρενικό τρόπο, με ελικόπτερο, για δεύτερη φορά, με τις λεγόμενες «αρμόδιες Αρχές» για πολλοστή φορά να σφυράνε κλέφτικα, να ανακοινώνουν κυρώσεις και να «εξαπολύουν ανθρωποκυνηγητό για τη σύλληψη των δραστών». Αστείο κράτος, σε όλα τα επίπεδα. Φαντάζεστε, αλήθεια, αυτή η χώρα, όπως είναι ετούτη τη στιγμή, να χρειαζόταν, ο μη γένοιτο, να πάει σε πόλεμο; Και ας έβγαιναν στην αντεπίθεση όσοι ακόμα κρατιούνται από το δασκάλους, τους λειτουργούς του Τύπου, αλλά και κάθε πολίτη που σέβεται και υπερασπίζεται την ελευθερία του λόγου και των ιδεών να εκφράσουν την αντίθεσή τους». r Εκτός από το να ζητήσετε την αντίθεσή μας (την εκφράζουμε! την εκφράζουμε!) δεν έχετε κάτι πιο συγκεκριμένο να προτείνετε; Τα περισσότερα συμβάντα που αναφέρετε έλαβαν χώρα μέσα στο (ρεζίλι πλέον) πανεπιστημιακό άσυλο. Μήπως να αστυνομευθεί - έστω, εκ των ένδον; Μήπως να αρθεί; Μήπως να αλλάξουν δομή και μορφή τα ΑΕΙ μας; Μπα, πού τέτοια τόλμη! Να πείτε τα πράγματα με το όνομά τους; Να έρθετε μύθο ότι εμείς οι Έλληνες, τάχα, στα δύσκολα «δείχνουμε το μεγαλείο μας». ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΛΗΘΕΙΑ σε πόσα και ποια ακριβώς δύσκολα δείξαμε αυτό το μεγαλείο. Αλλά, αλήθεια, άλλες ήταν τότε οι εποχές - οι ηρωικές, ας τις πούμε. Σήμερα, θα προτιμούσα μια Ελλάδα που δεν χρειάζεται να τη διαλύσουμε πρώτα για να δείξουμε έπειτα «το μεγαλείο της». Θα αγαπούσα πιότερα τη χώρα μου, αν είχε λιγότερες τέτοιες «ακραίες εξάρσεις». Κι αν πορευόταν «πιο νορμάλ», με λιγότερες «συγκινήσεις» στο δρόμο της προς το μέλλον. Η (ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΗ) ΕΙΡΩΝΕΙΑ είναι ότι στο περιθώριο αυτής «της κοινωνίας των αποβλήτων» (δημιούργημα, κυρίως, της διεφθαρμένης και μέτριας πολιτική τάξης που μάς έλαχε τα τελευταία τόσα χρόνια) 31 αντιμέτωποι με τον κυρίαρχο Λαϊκισμό; Να εναντιωθείτε στα θέσφατα των πάσης φύσεως «προοδευτικών»; Να καταδικάσετε τουλάχιστον τον ψευτοαριστερισμό της κουκούλας και της γροθιάς; r Εξήντα διανοούμενοι και συγγραφείς, το άνθος των ελληνικών γραμμάτων, υπογράφουν αυτή την απόλυτη τιποτολογία. Και να είχα χώρο για τα ονόματά τους δεν θα τα έβαζα. Δεν τους προσθέτει τίποτα. Σαφώς η κατάσταση είναι απαράδεκτη. Αλλά με διακηρύξεις που απλώς αποφεύγουν το πρόβλημα και γενική «έκφραση αντίθεσης», δεν γίνεται τίποτα. Aστείο κράτος. Η απόδραση (Νο2) του Παλαιοκώστα τονίζει την τραγικότητα και τη γελοιότητα των ημερών. Ένα κλασικό αριστούργημα για πρώτη φορά στα ελληνικά Νίκος Δήμου Χρήστος Μιχαηλίδης υπάρχει μαγιά καλή. Άνθρωποι που πράγματι «βγήκαν απ τα κόκαλα», αλλά χωρίς φωταψίες και τυμπανοκρουσίες. Κάποιοι, τις νύχτες τις δύσκολες, βρίσκονται με τους φίλους τους και τους φίλους αυτών σε σπίτια η ταβερνάκια, γύρω από ένα τραπέζι, απλό και μερακλίδικο, και στοχάζονται «τι θα κάνουμε τώρα, ρε παιδιά;». «Θα μείνουμε στις διαπιστώσεις;». Εδώ το «όχι βέβαια» είναι ομόφωνο και βροντερό. Και πέφτουν στο τραπέζι προτάσεις. Ακόμα και ονόματα. Πίστη αναδύεται, το βλέπεις. Και τα πρόσωπα καθαρίζουν από τις σκιές των αδέσποτων ημερών. Επιστρέφουμε σπίτι με όλα αυτά στο νου και στην καρδιά, ελπίζοντας στο επόμενο βήμα που θα γίνει αύριο. «Αύριο», όμως, ξαναδραπετεύει με ελικόπτερο ο Παλαιοκώστας και πάμε πάλι δέκα βήματα πίσω... Συνδυάζοντας το βλέμμα του εθνολόγου με ένα έξοχο λογοτεχνικό χάρισμα, ο Γουίλφρεντ Θέσιγκερ έγραψε (και εικονογράφησε με τις δικές του φωτογραφίες) το αξιοθαύμαστο χρονικό ενός τρόπου ζωής που παρέμεινε παραδόξως αναλλοίωτο για πέντε χιλιάδες χρόνια. Σκίτσο: Denis Lhomme ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: Τζόν Λε Καρέ, Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλυ. Μτφρ. Μιχάλη Μακρόπουλου, Καστανιώτης. Κάθε λογοτεχνικό είδος διαθέτει τα μεγάλα ξεφτέρια του. Πάντα ο Ντέιβιντ Κόρνγουελ -το αληθινό όνομα του συγγραφέα- «επιστρέφει από το κρύο».

17 Spin Doctor ΚΑΤΑΦΕΡΑ- ΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ να γίνουμε ο περίγελως της ανθρωπότητας. Η πρώτη φορά ήταν το 1988 επί Ανδρέα Παπανδρέου, όταν ακόμη και στην Ινδία με ρωτούσαν τι νούμερο σουτιέν φορούσε η Μιμή. Τουλάχιστον όμως τότε οι ερωτικές περιπέτειες του πρωθυπουργού θεωρούνταν και σπάσιμο των ταμπού, ιδίως στις χώρες όπου ανθούν οι Λατίνοι εραστές. Στο Μεξικό που βρίσκομαι αυτές τις μέρες, με την απόδραση του Παλαιοκώστα απλώς μας έχουν πάρει στην πλάκα. ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ότι τα πράγματα εδώ κάθε άλλο παρά τέλεια είναι. Ειδικά στα σύνορα του Μεξικού με τις ΗΠΑ διεξάγονται καθημερινά σχεδόν πολύνεκρες μάχες ανάμεσα στο καρτέλ ναρκωτικών και στην αστυνομία, που κατηγορείται, όπως και πολλοί ντόπιοι κυβερνήτες, για διαφθορά. Αλλά, όταν κάποια στιγμή συλλάβουν έναν έμπορο ναρκωτικών ή κάποιο μαφιόζο, τον κρατάνε στην φυλακή. «Να φύγουν από τη φυλακή με ελικόπτερο και μάλιστα δυο φορές μέσα σε 3 χρόνια» σχολιάζουν οι Μεξικάνοι, «αυτό ούτε στο Μεξικό δεν γίνεται». Η ΧΩΡΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. Στις πόλεις το βιοτικό επίπεδο είναι από τα υψηλότερα της Λατινικής Αμερικής, αλλά στις ξεχασμένες επαρχίες, ιδίως στις περιοχές όπου ζουν Ινδιάνοι, τα ποσοστά της φτώχιας και του αναλφαβητισμού είναι πολύ υψηλά. Τα ανθρώπινα δικαιώματα σε αυτές τις περιοχές παραβιάζονται συστηματικά και το Μεξικό έχει να επιδείξει ένα θλιβερό ρεκόρ στις δολοφονίες δημοσιογράφων. Όπου να ναι θα ξεκινήσουν και στην Ελλάδα, μιας και μετά την επίθεση στον Άλτερ η Σέχτα Στέλιος Κούλογλου Δύο φορές απόδραση; Στο Μεξικό ποτέ. Συγκρίσεις που σε κάνουν να γελάς (μέχρι δακρύων). Πωλίν Κόκλα Δια-φθορά Στη βροχή των ερωτήσεων που δέχομαι για την υπόθεση της απόδρασης είναι πολύ δύσκολο να απαντήσω. Τους λέω απλώς ότι ο πρωθυπουργός μας παίζει πολύ play station και βλέπει Ρrison Βreak. Είναι δηλαδή συνηθισμένος στις αποδράσεις και δεν του κάνουν εντύπωση. Επαναστατών ανέλαβε εργολαβικά να καθαρίσει το δημοσιογραφικό τοπίο. Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ έχει πάνω από 19 εκατομμύρια κατοίκους και πολλές φτωχογειτονιές. Αλλά το κέντρο της πόλης είναι πολύ πιο καθαρό απ την πλατεία Συντάγματος. Η χώρα έχει μια σειρά από προβλήματα, αλλά τα συζητάνε και σταδιακά τα επιλύουν. Πέρυσι νομιμοποίησαν σε αρκετές πολιτείες τις αμβλώσεις, που λόγω της επιρροής του Καθολικισμού ήταν απαγορευμένες. Ένα από τα θέματα συζήτησης αυτή την περίοδο είναι αν θα πρέπει να νομιμοποιήσουν τα ναρκωτικά, γιατί διαφορετικά είναι αδύνατον να ελέγξουν το κύκλωμα των ναρκωτικών και την εγκληματικότητα που το συνοδεύει. ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, από το Μακεδονικό μέχρι το εκπαιδευτικό, υπάρχουν μια σειρά προβλήματα που χρονίζουν χωρίς να λέει κανείς την αλήθεια ώστε να επιλυθούν. Βαυκαλιζόμαστε ότι έχουμε δωρεάν παιδεία και κανείς δεν αναγνωρίζει ότι έχουμε την πιο ιδιωτικοποιημένη παιδεία στην Ευρώπη, και μάλιστα της χειρότερης ποιότητας. Με κάλεσαν στο Μεξικό για να προβάλω την ταινία μου και έτσι βρέθηκα σε διάφορα πανεπιστήμια σε πολλές πόλεις: τις εγκαταστάσεις τους δεν έχουν δει οι Έλληνες φοιτητές ούτε στα όνειρά τους. ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ ΤΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ που δέχομαι για την υπόθεση της απόδρασης, είναι πολύ δύσκολο να απαντήσω. Άντε τώρα να εξηγήσεις για τον Αλογοσκούφη, τον Πάκη ή τον Μαρκογιαννάκη στους Μεξικάνους. Τους λέω απλώς ότι ο πρωθυπουργός μας παίζει πολύ play station και βλέπει Ρrison Βreak. Είναι συνηθισμένος στις αποδράσεις, δεν του κάνουν εντύπωση. Αντί να καταργηθεί η ανωνυμία στα καρτοκινητά, μήπως καλύτερα να καταργηθούν τα ελικόπτερα; football factory Για ένα καλό καλοκαίρι Δημήτρης Θεοδωρόπουλος Παλιές, καλές ιστορίες. Τιμημένα 80s, ο Αποστολάκης φεύγει από τον Ολυμπιακό για τον τότε κραταιό Παναθηναϊκό και, επιστρέφοντας στο Καραϊσκάκη, τον υποδέχεται ο κάποτε φίλος του Μητρόπουλος, οπλισμένος με μίσος, κλοτσιές και οπαδική εκδίκηση. Σε ένα άλλο γήπεδο, ο Σαργκάνης κερδίζει μόνος του τα πέναλτι και φωνάζει κάτι για τον Κοσκωτά, τα λεφτά του και απόκρυφα σημεία του σώματος. Τέλη των 90s και ο Ολυμπιακός κερδίζει με ένα πέναλτι πιο ανύπαρκτο και από την ηθική στην πολιτική και μια νέα εποχή βρωμιάς αρχίζει. Αρχές της δεκαετίας και ο Ευθυμιάδης, ένας μάλλον αθώος διαιτητής, φεύγει ματωμένος από τη Λεωφόρο, χτυπημένος συμβολικά. Σαν μια θρυμματισμένη βιτρίνα τράπεζας. Μικρές, γελοίες λεπτομέρειες, που μάλλον γράφουν τη Μεγάλη Ιστορία. Την Κυριακή Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα βρεθούν στον Πειραιά. Αριθμητικά, πρόκειται για μια αδιάφορη ιστορία. Το πρωτάθλημα έχει κριθεί και το απεχθές αμερικανικό αξίωμα «ο πρώτος είναι πρώτος, ο δεύτερος τίποτα» επιτάσσει αδιαφορία. Σε έναν άλλο κόσμο, πολύ πιο αδιάφορο από την ποδοσφαιρική μας ελληνοφρένεια, ίσως το star system να κοιτούσε αλλού. Εδώ, δεν περνάνε αυτά τα φλώρικα. Ίσως να συνέβαινε έτσι, αν το ποδόσφαιρό δεν ήταν κάτι πολύ περισσότερο από 90 λεπτά κλοτσιών. Αν δεν περιείχε την κουβέντα την επομένη, την ανάλυση που προηγείται, την τυφλή πίστη σε κάτι αδιόρατο που σε ενώνει με τον άλλο. Ίσως να συνέβαινε έτσι, αν δεν ήταν ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός, αφού προσπάθησε να βιάσει κάθε αθλητική λογική κερδίζοντας και χωρίς να κατέβει στο γήπεδο, θέλει να αποδείξει την ανωτερότητά του απέναντι στο δεύτερο σφετεριστή. Ο Παναθηναϊκός, κρυμμένος πίσω από άλλοθι περί Ευρώπης και διαιτητικής εύνοιας, θέλει να αποδείξει την απάτη που ισχυρίζεται πως συμβαίνει. Και οι οπαδοί να θυμούνται αυτά που κάποτε θα είναι μυθολογία. Αυτό είναι το ντέρμπι. Το έχει γράψει και ο Νικ Χόρνμπι, στο High Fidelity: «Κάποιοι δεν ξεπέρασαν ποτέ το Βιετνάμ. Κάποιοι άλλοι τη βραδιά που είδαν τους Νirvana. Εγώ δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που η Μάντσεστερ Σίτι έριξε 5 στη Γιουνάιτεντ». Και αυτό τα συνοψίζει όλα. dboras@lifo.gr Popaganda Δημήτρης Πολιτάκης Νέοι Εμφύλιοι. Είναι βέβαιο ότι κυοφορείται μια νέα αντίληψη, αλλά πιθανότατα δεν θα προκύψει από τη στείρα αντιπαράθεση μεταξύ «Ελληναράδων» και «κοσμοπολιτών». ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ οι κάθετες διαχωριστικές γραμμές στην ιδεολογική αρένα έχουν αντικατασταθεί από οριζόντιες που διαπερνούν όλο το πολιτικό φάσμα, με δύο βασικούς άξονες: τους -αποκαλούμενους, μεταξύ πολλών άλλων, εξίσου αφηρημένων- «εθνοκεντρικούς» και τους «εκσυγχρονιστές». Αυτή η αντιπαράθεση εκφράζεται και στην αρθρογραφία, τόσο στην έντυπη όσο και στην ηλεκτρονική, εκεί όπου καθημερινά διεξάγεται πόλεμος χαρακωμάτων από τις διαφορετικές φράξιες και τάσεις που ταυτίζονται έντονα ή χαλαρά με κάποιον από τους δύο αυτούς πόλους. ΠΟΣΟ ΙΣΧΥΕΙ ΟΜΩΣ τελικά αυτός ο εμφύλιος; Και πόσο έχει περάσει στην κοινωνία; Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πια, ούτε μου φαίνεται λογικό και χρήσιμο να ανάγονται τα πάντα σχεδόν σ αυτό το θεωρητικό ντέρμπι μεταξύ «Ελληναράδων» (εθνικολαϊκών, πατριωτών, εραστών της εντοπιότητας, whatever) και «κοσμοπολιτών» (ευρωλιγούρηδων, ξενόδουλων, γραικύλων κ.λπ.). Αφορά αυτή η διαμάχη στην πραγματικότητα πολύ περισσότερους από τους επίσημους και ανεπίσημους εκπροσώπους μιας επείγουσας (για τους ίδιους) ατζέντας, στην οποία γραπώνονται με μανία ασχέτως θέματος, πλαισίου και αφορμής (είναι πάντα υπαρκτός ο κίνδυνος να σού γίνει η ατζέντα ζουρλομανδύας). Δεν είμαι βέβαιος πόσο πολύ χειρότεροι είναι όλοι αυτοί που συντηρούν την cult ενός ανιστόρητου και σχεδόν μεταφυσικού εθνικισμού από τους εμπαθείς, άχαρα σνομπ και στεγνούς «κοσμοπολίτες» που νιώθουν διαρκώς απειλούμενοι (ο ορισμός της μανίας καταδιώξεως) από ένα εχθρικό ελληνικό σύστημα, απελευθερώνοντας έτσι τα πιο βαθιά συντηρητικά τους ένστικτα - και χάνοντας το δίκιο τους τελικά μεταξύ αφορισμών και πλήρους απαξίωσης. Χάνεται έτσι η ευκαιρία να γίνει μια χρήσιμη ανάλυση της ανεξέλεγκτης κοινωνικής κατάστασης που βιώνουμε όλο και πιο έντονα και περιλαμβάνει μια σειρά από άλλου τύπου «γκρίζες» παθολογίες κοινωνικών ομάδων, οι οποίες χάνονται στην «ασπρόμαυρη» αφαιρετική αντιπαράθεση των δύο αυτών πόλων. ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ (και σε εντελώς αυθαίρετη σειρά): οι ευαίσθητοι εργατοπατέρες που διαπομπεύουν ξένους εργάτες ως απεργοσπάστες. Οι ρομαντικοί αντιεξουσιαστές (όχι με την έννοια μιας ζωτικής επαναστατικότητας αλλά ως περήφανο και αυτο- αναφορικό περιθώριο) που αναλώνονται σε αέναες συνελεύσεις, επιτροπές, συντονιστικά, κινητοποιήσεις και όλο αυτό το κλειστοφοβικά γραφειοκρατικό σύστημα πατροναρίσματος καταπιεσμένων ομάδων. Η Urban Lab Δημήτρης Ρηγόπουλος Βλέποντας από ψηλά το Γκάζι σκέφτομαι (ξανά) τους ουρανοξύστες / όλη η χάρη του παλιού εργοστασίου είναι οι αιχμές του / οι καμινάδες και τα τρία αεριοφυλάκια / το μεγαλύτερο απ' όλα, με τον κωδικό Δ15, βρίσκεται στα δυτικά του συγκροτήματος, προς το σταθμό του μετρό / και το μόνο που δεν έχει αξιοποιηθεί / το συγκεκριμένο αεριοφυλάκιο με το χαρακτηριστικό μεταλλικό μαύρο δικτύωμα διασώζεται ακέραιο / με τις σωληνώσεις του, τη λιθόκτιστη λεκάνη συλλογής του αερίου, το μεταλλικό κύλινδρο και τους χωροδικτυωματικούς μεταλλικούς οδηγούς / τώρα η Διεύθυνση Μελετών- Τμήμα Παραδοσιακών Κτιρίων και Μνημείων του Δήμου Αθηναίων προχωράει στη «Συντήρηση και μετατροπή Αεριοφυλακίου Δ15 σε χώρο συνάθροισης κοινού και συναυλιών» / το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς διαμαρτύρεται, ανάμεσα σε άλλα, γιατί η προτεινόμενη αρχιτεκτονική Στην ιστοσελίδα του «Ριζοσπάστη» υπήρχε ένα «χαριτωμένο» γραφιστικό που απεικονίζει το άστρο του Δαβίδ να μπερδεύεται με την αστερόεσσα, τα άστρα της οποίας κατόπιν γίνονται σβάστικες. «Very nice», που θα έλεγε κι ο Borat. 33 ηθική «πλειοψηφία» των νοικοκυραίων που συντηρούν ένα πλέγμα σχέσεων βίας σε κάθε επίπεδο της καθημερινότητας. Οι κλονισμένοι εσχάτως νεο-γιάπιδες, στελέχη κ.λπ. που ταυτίζουν τον υπνωτικό καταναλωτισμό με την ευζωία. Οι ψυχροί νεοφιλελεύθεροι θεματοφύλακες της νομιμότητας «πάση θυσία». Οι αντι-ιμπεριαλιστές της ζεμπεκιάς είτε ανήκουν στην καθεστωτική Αριστερά είτε όχι: στην ιστοσελίδα του «Ριζοσπάστη» υπήρχε -υποθέτω ακόμα υπάρχει, δεν είχα το κουράγιο να τσεκάρω- ένα «χαριτωμένο» γραφιστικό που απεικονίζει το άστρο του Δαβίδ να μπερδεύεται με την αστερόεσσα, τα άστρα της οποίας κατόπιν γίνονται σβάστικες. «Very nice», που θα έλεγε κι ο Borat. ( Έτσι και κέρδιζα ένα ευρώ για κάθε φορά που έχω ακούσει κάποιον κατά δήλωσή του Αριστερό να λέει δήθεν μισοαστεία ότι μπορεί και να είχε δίκιο ο Χίτλερ για το Ολοκαύτωμα, τώρα θα ήμουν πλούσιος). Οι απάτριδες κοσμοπολίτες κεφαλαιοκράτες που έχουν θεό το μάρκετινγκ και παιδική χαρά τους τα «εμπορικά/διαφημιστικά τμήματα» που έχουν καταπιεί όλα τα υπόλοιπα στις σύγχρονες εταιρείες. Οι έντεχνοι νεορθόδοξοι που μισούν οτιδήποτε μπορεί να είναι δημοφιλές στον πολύ κόσμο. Όλοι όσοι στηρίζουν ενεργητικά ή παθητικά τους πολυδιάστατους κατασταλτικούς μηχανισμούς, οι οποίοι φυσικά δεν εξαντλούνται στα Σώματα Ασφαλείας ΚΟΥΙΖ: Ποιοι από τους παραπάνω είναι Ελληναράδες και ποιοι εκσυγχρονιστές; Τρέχα γύρευε. Δεν βλέπω πάντως τους νεότερους να δέχονται τη σκυτάλη μιας τέτοιας αντιπαράθεσης. Οι πιτσιρικάδες (στους οποίους περιλαμβάνεται και μια δεύτερη πλέον γενιά μεταναστών που έχει μεγαλώσει εδώ), μεταξύ ρακόμελου, μπόμπας και internet-ικής επικοινωνίας -δεν το λέω υποτιμητικά- προσλαμβάνουν αλλιώς τα πράγματα και, επειδή καταναλώνουν μπόλικη σύγχρονη όσο και βαθιά συγχυσμένη αμερικανική κουλτούρα, τούς είναι οικεία έστω και ασυνείδητα η πολυπλοκότητα των πολλών εμφυλίων μεταξύ διαφορετικών ομάδων και αντιλήψεων, που μαίνονται ειδικά στις ΗΠΑ. Και πιθανόν αντιμετωπίζουν (αν υποθέσουμε ότι ασχολούνται) με ειρωνεία τις απόπειρες εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης ακόμα ενός υπουργού Παιδείας (και Θρησκευμάτων, παρόλο που το ημερολόγιο δείχνει 2009), που εστιάζει στον τρόπο εισαγωγής στο πανεπιστήμιο, λες και αυτό είναι το θέμα. Λες κι αυτό είναι η Παιδεία, για την οποία όλοι κόπτονται, πατριώτες και μη. Άντε, να τελειώνει αυτό το παραμύθι, όπως και όλα τ άλλα που μας κρατάνε πολύ πιο πίσω απ ό,τι μας αναλογεί. λύση προβλέπει την κατασκευή ενός γιγαντιαίου κυλινδρικού κτιρίου από οπλισμένο σκυρόδεμα, το οποίο θα κατασκευαστεί στη θέση του μεταλλικού κυλίνδρου / πολύ καλά κάνει και θέλει να αξιοποιήσει το Δ15 ο Δήμος / μιλάμε όμως για ένα αρχιτεκτονικό ποίημα και χρειάζεται διπλή και τριπλή προσοχή / πολλοί αρχιτέκτονες είχαν διαφωνήσει με τον τρόπο που αξιοποιήθηκαν τα άλλα δύο, μικρότερα «καζάνια» στο μέτωπο της Πειραιώς / αυτοί ισχυρίζονται ότι υπέστησαν μη αναστρέψιμες καταστροφές μετά τη μετασκευή τους και την ανέγερση των δύο αντίστοιχων με το προτεινόμενο κυλινδρικών κτιρίων στο εσωτερικό τους / πραγματικά δεν θα ήθελα να ήμουν στο Δήμο Αθηναίων αυτή την εποχή / γιατί δίπλα στα γνωστά επικοινωνιακά «βατερλό» ξεμυτίζουν λιγότερο οικεία «ψυχοδράματα», όπως αυτό που έβγαλε στην «Καθημερινή» ο Νίκος Βατόπουλος για το Α Νεκροταφείο / διαβάσαμε λοιπόν (και μας σηκώθηκε η τρίχα) ότι «όλοι, σχεδόν, οι μνημειακοί τάφοι του Α Νεκροταφείου, τα νεοκλασικά μαυσωλεία, τα αγάλματα έχουν περιχαρακωθεί από τοιχία ύψους δύο και πλέον μέτρων από μπετόν / είναι τα οστεοφυλάκια, τα οποία έστησε η αρμόδια για θέματα κοιμητηρίων υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων, καταπατώντας κάθε έννοια αισθητικής, ιστορικής συναίσθησης και κοινής λογικής» / πρέπει να δει κανείς τις φωτογραφίες για να αντιληφθεί το μέγεθος του εγκλήματος / κάτι τσιμεντένια κουτιά σφηνωμένα ανάμεσα στα μνήματα / έχεις στα χέρια σου αυτό το διαμάντι, ένα μοναδικό τόπο γαλήνης και αναστοχασμού / και του αλλάζεις τα φώτα / τι να πει κανείς / και πάμε σ ένα άλλο δράμα / του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης / όλες οι ελπίδες της Άννας Καφέτση είναι στα χέρια του δραστήριου και εργατικού Αντώνη Σαμαρά / ο τελευταίος υποσχέθηκε λύση με τα έργα σε ρυθμούς χελώνας στο Φιξ / μακάρι! (

18 x-press Γκρεμίζει πάλι το φούρνο της η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου. Θα ανανεώσει εκ βάθρων τον «Ελεύθερο Τύπο», λέγεται. Για τρίτη ή τέταρτη φορά. Έχει συνάξει πολύτιμη γνώση, σκληρή σαν ράβδους χρυσού, και τώρα θα την εφαρμόσει. Οι σημαίες με τους θυρεούς πάνω απ την Blue Land ριπίζουν σαν μαστίγια Η κ. Ζαχαρέα επιστρέφει στα οn-line σχέδιά της, υπό τη σκέπη του κ. Βαρδινογιάννη, ο οποίος έχει μεγάλη καρδιά και φέρεται στους δημοσιογράφους έτσι όπως η σύζυγός του φέρεται στα παιδιά με καρκίνο: με μεγαλείο ψυχής! Να σημειωθεί ότι οι δυο πρώτες εφημερίδες της με τον κ. Χουλιάρα (που της κόστισαν τη βασιλεία) επωλήθησαν προ ημερών, σε χαμηλό τίμημα, αφού διέγραψαν σκυφτή πορεία Το σκήπτρο των ποσοστών δίδει στον κ. Ρέστη ο κ. Λαμπράκης. Είναι ξερό σαν κούτσουρο προσώρας, αλλά δεν αποκλείεται να βγάλει φύλλα, όπως το ραβδί του Αποστόλου Παύλου στην πορεία του προς Εμμαούς. (Η οποία ήταν κάπως αποτυχημένη, αφού ο Παύλος έκανε ξαφνικά μεταβολή, γύρισε στη Ρώμη και τον φάγαν τα λιοντάρια. Βέβαια, μετά έγινε άγιος - των Χριστιανών, όχι του εμπορίου.) O κ. Τριανταφυλλόπουλος χρειάζεται μια κρέμα προσώπου Ο κ. Κραουνάκης είναι ζεστός άνθρωπος και λατρευτός μουσικός. Επίσης, η εκπομπή του στην ΕΡΤ είναι ελεεινή. Εάν την κάνει για λόγους εκφράσεως και όχι ψωμισμού, παρακαλείται να πάψει να αδικεί τον εαυτό του Μια αλησμόνητη συνέντευξη έδωσε στο «Dream Κitchens» η κ. Τρέμη προ ημερών. Παρουσίασε το τζάκι και τη συγκλονιστική της σαλοτραπεζαρία. Επίσης, ανέλυσε τη ζαλιστική πλέξη των περσικών χαλιών της. Τέλος, ποζάρισε αποκαλυπτικά, ξαπλωμένη ΜΕΣΑ στην κατάψυξη - πράγμα που συζητήθηκε παθιασμένα στο Αλ Τζαζίρα Έκλεισε το γερμανικό «Vanity Fair», το οποίο ποτέ δεν πήγε καλά. Αντίθετα με το ιταλικό. Το ισπανικό ψάχνεται ακόμα Ο κ. Ρουβάς παρουσίασε τα τρία λιανοτράγουδα της καθυστερημένης πατρίδας σε μια λαμπρή τελετή της ΕΡΤ. Cosι fan tutte Λυσανίας Love Company Εκατοντάδες διασημότητες του ημίφωτος έφαγαν και ήπιαν στη χαλαρή σάλα, ενώ η χλιδή έσταζε σαν ρεύση εκστάσεως από τους πολυελαίους (δεν υπήρχαν). Η σύγκριση με την ταπεινή τελετή των Όσκαρ, λίγες νύχτες μετά, εκτοξεύει τον κ. Παναγόπουλο στην κορυφή της γκλάμορους κλίμακας, παγκοσμίως. Η κρίση δεν πρόκειται να πτοήσει το μπουρδελάκι της ΕΡΤ. Του Έλληνος ο τράχηλος κ.λπ. Πρώην επιχειρηματίας και νυν ληστής. Η είδηση μάς έρχεται από την Ισπανία και διεκδικεί πηχυαίο τίτλο για πρωτοσέλιδο. Γνωστός μεγαλοεπιχειρηματίας της Καταλωνίας, ο οποίος έφαγε την ύφεση κατακέφαλα και μπήκε στα κακά στενά, τα μέτρησε, τα ξαναμέτρησε και τελικά οδηγήθηκε στη μεγάλη λύση. Δεν αυτοκτόνησε όπως άλλοι χρεωκοπήσαντες, παρά οπλίστηκε και συνήψε άλλη σχέση με τις τράπεζες. Αντί να δανείζεται και να καταθέτει ως νομοταγής πλούσιος, αποφάσισε να παίξει το ρόλο του ληστή. Πατούσε πόδι λοιπόν στο χώρο της τραπέζης μεταμφιεσμένος, ξεδιάλεγε ταμείο με γυναίκα υπάλληλο, και «σήκωνε» ό,τι μπορούσε. Καταπώς φαίνεται, παρ' ότι πρωτάρης, ο τολμηρός επιχειρηματίας τα πήγε καλούτσικα. Πιάστηκε μόνο στην τέταρτη ληστεία. Και τι είπε; Δεν είχε να πληρώσει επειδή κανείς από τους οφειλέτες του δεν τον πλήρωνε! Προτίμησε δηλαδή να «δανείζεται» άνευ αποδείξεων από τους γκισέδες με την ελπίδα ότι έτσι θα έσωζε την επιχείρησή του. Η αστυνομία, παρά τις έρευνές της, δεν τον εντόπισε διότι κανένας λογαριασμός του δεν είχε αιφνιδίως θεριέψει. Ο δυστυχής κρατούσε τα χρήματα σπίτι του για τα τρέχοντα έξοδα. Εκ παραδόσεως είναι γνωστό ότι το κακό γίνεται πάντα για καλό σκοπό. Έχει οικογένεια ο άνθρωπος με δύο παιδιά. Καλά να ναι! Gsus in town Πώς θα μπορούσε να διεξαχθεί ο ημιτελικός της Εurovision (ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘHΣΟΥΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡIΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚOΣΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΟΡΓAΝΩΣΗΣ) Από τον Gsus 1 Συναντιέται ο Τζώνης Καλημέρης με τον Σάκη Ρουβά, τον Μίμη Πλέσσα και μία από τις αδερφές Μαγγίρα σε ένα μικρό γραφικό κουτούκι. 2 Κάθονται όλοι στο τραπέζι που είναι δίπλα στις τουαλέτες ή δίπλα στην κουζίνα να τους ποτίσει η τσίκνα, μπροστά από μια καλαμωτή (δεν είχαν κάνει κράτηση). 3 Έχουν έρθει όλοι φαγωμένοι, παραγγέλνουν ένα καρτούτσο ρετσίνα, μία πατάτες, μια αγγουροντομάτα και μια φραντζόλα ψωμί (χτεσινή). Ο κ. Πλέσσας στέκεται σιωπηλός στην κεφαλή του τραπεζιού, δίπλα του μαγκωμένος ο Σάκης, ο Καλημέρης κερνάει. Εβίβα! 4 Στην τηλεόραση βάζουν Star. Παίζει βίντεο με παλιότερες συμμετοχές χωρών στη Eurovision, ντυσίματα, μαλλιά, ρούχα, ευτυχώς καθ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Πατάνε mute. 5 Σπρώχνουν τη Μαγγίρα να σηκωθεί, αρχικά εκείνη κάνει νάζια, σηκώνεται, στέκεται όρθια επάνω σε μια καρέκλα και κάνει τις μιμήσεις, χέρι πάνω χέρι κάτω, ψεύτικη κορόνα Σελίν, χορευτικό ρα-ραράσπουτιν. Χειροκροτούν. 6 Βάζουν στο (φορητό) CD player το τελευταίο CD της Καλομοίρας και ακούνε το track 1. Μόλις τελειώσει το ξανακούνε. 7 Σάκης κρυφά κάνει παπάρα στη σαλάτα. Η Μαγγίρα έχει αρχίσει να τρυπάει το πλαστικό τραπεζομάντηλο γιατί βαριέται. Ο Καλημέρης παραγγέλνει δεύτερο καρτούτσο, οι υπόλοιποι τού συστήνουν να σταματήσει τις σπατάλες. 8 Ο Ρουβάς αρχίζει να τραγουδά τα υποψήφια τραγούδια καθιστός, με ένα κουτάλι αντί μικροφώνου, κουνάει ώμους, κλείνει μάτια. Αυθόρμητα κάνει την κίνηση με το χορευτικό-κλοτσιά και το τραπέζι αναπηδά. 9 Ζητούν από τον Μίμη Πλέσσα να αποφασίσει ποιο του άρεσε, εκείνος παραληρεί για 15 για συλλογικές δουλειές, ελληνικό τραγούδι, ψυχούλες, λιθαράκια και ανακοινώνει την επιλογή του. 10 Ο Καλημέρης ζητά λογαριασμό, τον διαιρούν στα 4. Αφήνουν 20 λεπτά στο παιδί. Κρατάνε την απόδειξη, τη στέλνουν φαξ στα κανάλια. Συνολικό κόστος διοργάνωσης κατ άτομο: 10 (3 η σαλάτα, 4 το κρασί, 2 οι πατάτες, 20 το καθαριστήριο). Έργο της Χριστιάνας Σούλου από το εξώφυλλο του βιβλίου Καλές γυναίκες Κακές γυναίκες. The Βοοk Lovers το βιβλιοφιλικο παραρτημα τησ lifo. eπιμελεια: κατερινα ι. ανεστη Παιδικές γυναίκες «Η ΧΑΡΑ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΟΤΙ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ γι αυτό που έγραψα εξανεμίζεται ταχύτατα. Αφού είναι ήδη όλα εκεί. Στο βιβλίο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ειπωθούν. Η μορφή είναι το περιεχόμενο. Κι έτσι ήταν από την αρχή. Δεν υπήρξε ιδέα, δεν υπήρξε θέμα, δεν υπήρξε υλικό. Υπήρξε μια νύχτα θεάτρου το Κι ένα συναίσθημα: θυμός (άχρονος). Τώρα μόνο, αυτήν τη στιγμή που γράφω, συνειδητοποιώ ότι παίχτηκε μπροστά μου αγώνας σικέ: Καλές Γυναίκες - Κακές Γυναίκες. Γι αυτό εξοργίστηκα και άνοιξα επιτέλους το στόμα μου. Μια γυναίκα πολύ νέα, σχεδόν κορίτσι. Νικημένη, εκτοπισμένη εκεί που ο λόγος της δεν έχει καμιά ισχύ. Στο τρελάδικο. (Όχι Though this be madness, yet there is method in t - το αντίστροφο: όση μέθοδο και να διαθέτει, σε συντεταγμένες ψυχιατρείου ψύχωση.) Και μια γυναίκα μεγάλη σε κόντρα ρόλο. Παίρνει τη ζωή της μικρής και την κάνει δική της. Γιατί; Γιατί; Παίρνει τον έρωτά της, εφηβικό, αξεδίψαστο, και τον κάνει παρακμιακή λαγνεία. Παίρνει το θάνατό της και τον κάνει μοχλό επιτυχίας. Ε όχι. Γύρισα στο σπίτι μου, κοιμήθηκα, δεν ονειρεύτηκα. Το άλλο πρωί ξεχύθηκε το πρώτο μέρος του κειμένου ποταμός. Σε ρυθμό υπαγόρευσης. Το δεύτερο μέρος με τον ίδιο τρόπο ήρθε σε δυο βδομάδες. Δεν είχα να προσθέσω ή ν αφαιρέσω. Μόνο σε μερικά σημεία του κειμένου η λήψη ήταν προβληματική. Και το σήμα σχεδόν αδύνατο να ξαναβρεθεί. Εδώ ναι, αυτούσιος ταιριάζει ο στίχος του Πολώνιου. Χάος με τάξη. Οργανική, από μέσα. Απ έξω πώς να την ξαναβρώ. Πάσχιζα επτά χρόνια να παραμερίσω το θόρυβο - τελευταία βιώματα, νέες πληροφορίες, παιχνίδια της μνήμης, αυθαιρεσίες της λογικής, κλισέ της γλώσσας, του θεάτρου, της λογοτεχνίας. Και το τέλος; Ανοιχτό τέλος. Αδύνατη η στίξη, μιλώ για ένα υπόγειο συνεχές. Έναν εκ των υστέρων σχολιασμό, αυτό μπορούσα να κάνω. Πήρα την απόφαση, έκλεισα το καπάκι. Οι Καλές γυναίκες Κακές γυναίκες είναι ένα αρτεσιανό πηγάδι. (Από κάτω κυλάει ο υδροφόρος ορίζοντας που με ορίζει.) Ένα μωσαϊκό, ψηφίδες από αισθήματα - δικά μου ναι, αποκλειστικά προσωπικά όχι. Το θέατρο πρώτα: ηθοποιός-αγωνία, θεατής-δυσφορία ο Ευριπίδης, πιο τωρινός απ τους τωρινούς δυο μεγάλες τραγωδίες (η Μήδεια, οι Βάκχες) μια μικρή προσωπική τραγωδία μια γαλλική ταινία, όπου η αρχή της ιστορίας το τέλος, κανονισμένο, καρφωμένο με χίλια καρφιά αποσπάσματα από όνειρα οι ποιητές στη ζωή μου και η ζωή η δική τους σε χαρακτηριστική αντιπαράθεση με την ποίησή τους παιδικές μνήμες, παιδικοί δαίμονες. Παιδικές γυναίκες». H Ευαγγελία Ανδριτσάνου γράφει για το έναυσμα που την οδήγησε στη συγγραφή του Καλές γυναίκες Κακές γυναίκες (εκδόσεις Άγρα). Πορσελάνη, διηγήματα για νεκρές φύσεις του Γιάννη Ευσταθιάδη (εκδ. Ύψιλον). Το καλπάζον Υποβρύχιο του Joe Dunthorne (εκδ. Ίνδικτος). Τι διαβάζει ο Νώντας Παπαγεωργίου;

19 Παρουσίαση Παρόλο το δισταγμό του, ο Γιάννης Ευσταθιάδης πραγματοποιεί μια καλειδοσκοπική περιήγηση σε αντικείμενα του περιβάλλοντός του, αντιμετωπίζοντας την πρόκληση των αναμνήσεων στη συλλογή «Πορσελάνη, διηγήματα για νεκρές φύσεις» (εκδόσεις Ύψιλον). Από τη Μαρία Δρουκοπούλου. «κατά στιγµές, αισθάνεται πως δεν θέλει να θυµάται» Σ αράντα τέσσερα αντικείμενα, μικρά ή μεγάλα, αποτελούν τα «εκθέματα» που ο Γιάννης Ευσταθιάδης θέτει στο κέντρο των ισάριθμων διηγημάτων του εν είδει απεικονίσεων νεκρής φύσης στη συλλογή του Πορσελάνη (εκδόσεις Ύψιλον). Ένας καναπές, κλειδιά, λευκώματα, φέτες ξερό ψωμί, μια κουβαρίστρα, ένα ρουζ, μια άδεια φιάλη κρασιού κ.ά. γίνονται οι «μαντλέν» του συγγραφέα, ένα ιδιότυπο έναυσμα για την ενεργοποίηση μιας μνήμης «σταγονομετρικής, άχρωμης και αποξηραμένης». Η χρήση του γ ενικού προσώπου και ο ενεστώτας δίνουν μια κινηματογραφική αίσθηση: ένας άνθρωπος περιφέρεται μέσα σε ένα διαμέρισμα, παίρνει αφορμή από διάφορα αντικείμενα, θυμάται και αισθάνεται. Ο συγγραφέας βάζει το μεγεθυντικό του φακό σε καθένα από αυτά και, ξεκινώντας πολλές φορές από μια απλή περιγραφή, αφήνεται, θέλοντας και μη, σε μια ανασκόπηση ενός συγκεκριμένου γεγονότος και μαζί των συναισθημάτων και της ζωής του. Διακριτικά ευσταθιάδης γιάννης πορσελάνη, διηγήματα για νεκρές φύσεις Εκδόσεις Ύψιλον Σελ.: 101, τιμή: 10 στην αρχή και με την προσοχή με την οποία πλησιάζει κανείς κάτι τόσο εύθραυστο και πολύτιμο όσο η πορσελάνη, ξεδιαλέγει κομμάτια αναμνήσεων που δεν συνδέονται απαραίτητα μεταξύ τους, συνθέτουν όμως ένα κολλάζ, επώδυνο και κατά προτίμηση ασπρόμαυρο, από «πολλαπλές ακτινογραφίες του χρόνου». Στην Πορσελάνη ο συγγραφέας αντιμετωπίζει το χρόνο, όχι όμως με την έννοια της αναμέτρησης αλλά της παρατήρησης. Μέσα από την ψευδαισθητική έμφαση με την οποία απεικονίζονται συνήθως στη ζωγραφική οι νεκρές φύσεις, ο συγγραφέας περιδινίζεται «πάντα μέσα στην ίδια αχλύ, με τα εκατομμύρια κόκκους από το νεφέλωμα του χρόνου που τον μεγάλωσε (και τον έκανε να καταλάβει)». Η στάση του απέναντι σ αυτή την περιδιάβαση στο χρόνο είναι αρκετά αμφίθυμη. Τον έλκει βεβαίως η σκέψη πως «η ύλη, μολονότι νεκρή, διατηρεί, θαρρείς, μια διαρκή νεότητα», αλλά δεν είναι σίγουρος για τον τρόπο που θυμάται. «Αισθάνεται πως, αν σηκώσει το ακουστικό, θα ξανακούσει -από αόρατη μαγνητοταινίατην επιτομή της παρελθούσας τρυφερότητας». Δεν είναι ένας νοσταλγός που στέκεται είτε με λύπη είτε με χαρά στις αναμνήσεις. Μοιάζει να ακουμπά στο παρελθόν για να βρει, να προσδιορίσει, να καταλάβει, σαν τον «ιατροδικαστή που νεκροτομεί το χρόνο». Αυτή η διαδικασία συντελείται μέσα σε μια απόλυτη σιωπή. Η αφήγηση στην Πορσελάνη αφορά μια καθαρά εσωτερική διεργασία, όπου οι λέξεις δεν αρθρώνονται για να ακουστούν. Είναι για να σχηματοποιούν τις αναμνήσεις και να τις αποτυπώνουν στο χαρτί, για να δίνουν υπόσταση κι εκτόπισμα στις σκέψεις και στα συναισθήματα. ΤheList O Νώντας Παπαγεωργίου, εκδότης του Μεταίχμιου, προτείνει πέντε αγαπημένα του βιβλία. 1Λουί Φερντινάν Σελίν. Ταξίδι στην άκρη της νύχτας, μτφρ. Σεσίλ Ιγγλέση-Μαργέλλου, εκδ. Εστία. Ένα από τα κορυφαία ευρωπαϊκά μυθιστορήματα του Μεσοπολέμου που σημάδεψε τη λογοτεχνία του περασμένου αιώνα. Παρακολουθώντας την περιπλάνηση του εμβληματικού ήρωα, του νεαρού γιατρού Μπαρνταμού, στην Ευρώπη των πολέμων και των καταστροφών, γοητευόμαστε από τη μοναδική γραφή του Σελίν, που μεταφέρεται με εξαιρετική μαεστρία και γνώση στα ελληνικά από τη Σεσίλ Ιγγλέση-Μαργέλλου. 2Χέιρτ Μακ. Ευρώπη, Ταξίδια στον 20 ό αιώνα, μτφρ. Ινώ Βαν Ντάικ-Μπαλτά, εκδ. Μεταίχμιο. Μια περιδιάβαση στην Ευρώπη, στις μεγαλουπόλεις και στις επαρχίες της, μια μοναδική περιήγηση στον 20ό αιώνα. Ένα βιβλίο που διαβάζεται σαν παραμύθι, μια βιογραφία της Ευρώπης που μεταφράστηκε σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες, έγινε παντού μπεστ-σέλερ και συζητήθηκε πολύ. Αν αυτό το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει στα ελληνικά από άλλον εκδοτικό οίκο, θα τον είχα ζηλέψει 3Ορχάν Παμούκ. Ιστανμπούλ, Πόλη και αναμνήσεις, μτφρ. Στέλλα Βρεττού, εκδ. Ωκεανίδα. Με τη μορφή ενός προσωπικού ημερολογίου και συνάμα μιας ιδιόμορφης αυτοβιογραφίας διαβάζουμε ένα υπέροχο βιβλίο που αποτυπώνει με θαυμάσιο τρόπο τις ποικίλες όψεις μιας πόλης που έγραψε χιλιάδες σελίδες ιστορίας. Η πρόσφατη Κωνσταντινούπολη του Γιάννη Ξανθούλη (εκδ. Μεταίχμιο) προσεγγίζει με μια ματιά εξίσου ενδιαφέρουσα και θελκτική αυτήν τη μαγική πόλη-θρύλο. Ντέιβ Έγκερς. Τότε που σκοτείνιασε ο ουρανός, μτφρ. 4 Χίλντα Παπαδημητρίου, εκδ. Μεταίχμιο. Μια δυνατή αφήγηση με θέμα μια από τις συγκλονιστικότερες τραγωδίες που εκτυλίσσονται χρόνια τώρα κάτω από την αδιαφορία του «πολιτισμένου» κόσμου μας. Ένα από τα χιλιάδες «χαμένα παιδιά» του δραματικού εμφύλιου πολέμου στο Σουδάν αφηγείται το προσωπικό του δράμα μέσω της πένας ενός από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Αμερικανούς συγγραφείς. (www. mcsweeneys.net) Μαρκ Μαζάουερ. Θεσσαλονίκη, Πόλη των φαντασμάτων, μτφρ. Κ. Κουρεμένος, εκδ. Αλεξάνδρεια. 5 Στο βιβλίο αυτό φωτίζονται οι ποικίλες όψεις της πολυεθνικής Θεσσαλονίκης στη μακροχρόνια διαδρομή της. Ένας μεγάλος σύγχρονος ιστορικός αφηγείται θαυμάσια τις κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές και πολιτισμικές αλλαγές που σημάδεψαν τη σημαντική αυτή πόλη και διαμόρφωσαν το σημερινό της πρόσωπο. Μουσουλμάνοι, Εβραίοι και χριστιανοί πρωταγωνιστούν και διαμορφώνουν ένα γοητευτικό παλίμψηστο. Παρουσίαση Μοντέρνο, ελλειπτικό, χιουμοριστικό, το πρώτο μυθιστόρημα του Joe Dunthorne «Υποβρύχιο» είναι το λογοτεχνικό talk of the town στο βρετανικό Τύπο. Από την Κατερίνα Ι. Ανέστη. Είµαι ο Χίτλερ. Εκείνη είναι ο Γκέµπελς. Θέλει να χάσει την παρθενιά του πριν τα 18, να αποτρέψει τους γονείς του από πιθανό διαζύγιο, να κρατήσει κοντά του την αγαπημένη του Τζορντάνα, να αποδεχθεί όλος ο κόσμος τη δαιμονική ευφυΐα του. Ο δεκαπεντάχρονος Όλιβερ Τατ είναι ο ήρωας του μυθιστορήματος Υποβρύχιο του Joe Dunthorne (εκδόσεις Ίνδικτος), αλλά και το αντικείμενο ανάλυσης του νέου τύπου ήρωα που προκύπτει στη σύγχρονη λογοτεχνία. Η αιώνια φουρτούνα της εφηβείας, που αν και απελπισμένη μοιάζει κωμική, αναγεννήθηκε στα χέρια του Dunthorne, που με αυτό το πρώτο του βιβλίο κατόρθωσε να αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από το σύνολο του βρετανικού Τύπου και να συμπεριληφθεί από το «Times Literary Supplement» μεταξύ των 10 μεγαλύτερων αστέρων του Είναι μόλις 27 ετών, ήταν (επαναλαμβάνω) το πρώτο του μυθιστόρημα και το έγραψε κατά τη διάρκεια ενός course δημιουργικής γραφής στο πανεπιστήμιο όπου έκανε το μεταπτυχιακό του. Το βιβλίο στη χώρα μας βρήκε ιδανικό μεταφραστή στα χέρια του έμπειρου Αλέξη Καλοφωλιά, με το πολυτονικό σύστημα να ενισχύει τη γοητεία της ανάγνωσης ενός κειμένου τόσο μοντέρνου και φαινομενικά άγουρου. O Όλιβερ είναι το κεντρικό πρόσωπο αλλά και ο αφηγητής, με μια γραμμική αφήγηση που παραπέμπει σαφώς σε ημερολογιακή γραφή. Ο Dunthorne «ξεμπερδεύει» εξαρχής με τις συστάσεις, δίνοντας στις δύο πρώτες σελίδες τα βασικά σημεία ταυτότητας και τις εμμονές που κατατρέχουν τον ήρωά του. «Τον τελευταίο καιρό έχω ανακαλύψει ότι η μητέρα μου πληκτρολογεί στο ψαχτήρι του Υahoo ονόματα ανύπαρκτων ψυχικών παθήσεων: σύνδρομο εφηβικών ψευδαισθήσεων, διαταραχή υπερδραστήριας φαντασίας, εναλλακτικές θεραπείες διαταραχών συμπεριφοράς». Ο Όλιβερ εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι αυτά τα συμπτώματα οδηγούν στο σύνδρομο Κοτάρ (παρακλάδι του αυτισμού) και μιμείται συμπεριφορές ατόμων που υποφέρουν από αυτό. Άλλωστε, το θέμα της ψυχικής ασθένειας είναι γνωστό στον Όλιβερ -πηγή των φόβων και της ανασφάλειάς του- αφού ο πατέρας του πάσχει από κατάθλιψη που «χτυπάει γύρους. Όπως συμβαίνει στην πυγμαχία. Ο μπαμπάς είναι στριμωγμένος στα σχοινιά». Ουσιαστικά επιλέγει να έχει συμπεριφορά συναισθηματικά ανισόρροπου προκειμένου να φέρει πιο κοντά τους γονείς του, για να μπορέσει απρόσκοπτα να ασχοληθεί με το μεγάλο του project: την απώλεια της παρθενιάς του. Το καταφέρνει και είναι απολαυστικός μέσα στη γοητευτική, αδέξια εφηβεία του. joe dunthorne yποβρύχιο Μτφρ. Αλέξης Καλοφωλιάς Εκδόσεις Ίνδικτος Σελ.: 304, τιμή: 19,60 City Stories Οι εκδόσεις Περίπλους και η Amstel Pulse παρουσιάζουν το βιβλίο της Χριστίνας Πάλμου Αγαπούσε τον Άνεμο. Το πρώτο από τέσσερα βιβλία νέων συγγραφέων αφιερωμένα στην Αθήνα. Στο Rosebud, Σκουφά 40 & Ομήρου, στις 7.00 μ.μ.

20 markeá researµ Etc... nova Συντονίσου στο FOXlife To FOXlife έρχεται στις οθόνες των συνδρομητών της nova στη θέση 205 στις αρχές Μαρτίου. Το πρόγραμμά του καναλιού, με άξονα το ποιοτικό ψυχαγωγικό περιεχόμενο, θα είναι διαθέσιμο και στα 4 πακέτα συνδρομής της nova, 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες τη βδομάδα, προβάλλοντας τις καλύτερες σειρές διεθνώς με ελληνικούς υπότιτλους. μακεδονικο ταχινι Με κακάο cosmote Νέο μήνυμα Με σημείο αναφοράς τον πελάτη και πηγή έμπνευσης τον κόσμο του, η COSMOTE παρουσιάζει τη νέα εταιρική της επικοινωνία και ανανεώνει τη δέσμευσή της προς όλους, κάνοντας ακόμη ένα βήμα πιο κοντά στους συνδρομητές της και στις ανάγκες τους. r Με κεντρικό μήνυμα «Ο κόσμος μας, εσύ», που αποτυπώνει την πελατοκεντρική φιλοσοφία της, η COSMOTE επισφραγίζει μία δυναμική πορεία δέκα ετών με επίκεντρο την ικανοποίηση του πελάτη, και συνεχίζει με όραμα, ξεκάθαρη στρατηγική και φρέσκια εικόνα. mtv World & Push To MTV παρουσιάζει τα World Stage & Push. Το MTV World Stage δίνει τη δυνατότητα στο κοινό να αποκτήσει πρόσβαση στις πιο ξεχωριστές συναυλίες που γίνονται στον κόσμο. To MTV Push κάνει πρεμιέρα με τους Metro Station και τους White Lies στις 2 Μαρτίου. Το πρόγραμμα του ελληνικού MTV αποτελεί ένα μουσικό παράθυρο, που συνδέει την Ελλάδα με τον κόσμο ολόκληρο. bree Προσφορά Εάν μπορείτε να αποχωριστείτε την Bree τσάντα σας και εφόσον είναι σε καλή κατάσταση, το Bree σας καλεί να την φέρετε σε ένα από τα καταστήματα Bree και θα έχετε κέρδος 20% από την καινούργια σας. Η προσφορά αυτή ισχύει μόνο για δερμάτινα είδη. Καραγιώργη Σερβίας 10, Σκουφά 30 & Βουκουρεστίου, citroën Νέα Εποχή Η Citroën, στα 90 της χρόνια ανοίγει μια νέα σελίδα στην ιστορία της με νέα εταιρική ταυτότητα, νέες πελατειακές σχέσεις και νέα στρατηγική για τα προϊόντα της. Παρουσίασε τη νέα στρατηγική της μάρκας ταυτόχρονα σε 34 χώρες σε όλο τον κόσμο, συγκεντρώνοντας τα φώτα της δημοσιότητας. Σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία η Citroën δεν υποκύπτει αλλά αντιδρά και επαναπροσδιορίζει τον εαυτό της. fresh Σαρακοστιανά γλυκά Τα ζαχαροπλαστεία Fresh δημιουργούν ειδικά για τη Σαρακοστή πολλές νηστίσιμες γεύσεις, όπως η δημοφιλής νηστίσιμη τούρτα bitter σοκολάτα, οι φλωρεντίνες με σουσάμι, το κέικ με ταχίνι. Την παράσταση κλέβει o νηστίσιμος μπακλαβάς που ετοίμασαν τα Fresh μαζί με τον Ηλία Μαμαλάκη. Aπό τις 28 Φεβρουαρίου έως το Πάσχα. Πατριάρχου Ιωακείμ & Λουκιανού 21 Β, Η Αφοί Χαΐτογλου ΑΒΕΕ μας προτείνει να εντάξουμε το Μακεδονικό Ταχίνι με Κακάο στη διατροφή μας. Το ταχίνι είναι η κρέμα που παράγεται από ελαφρά φρυγανισμένο σησάμι, χωρίς την προσθήκη χημικών ή άλλων ουσιών. Συνδυάζεται ιδανικά με τη γεύση και το άρωμα από το κακάο. goody s Guitar Hero World Tour Τα Goody s ως τις 27 Φεβρουαρίου καλούν τους fan της εικονικής διασκέδασης να γίνουν rock stars. Το Guitar Hero είναι ένα interactive μουσικό ηλεκτρονικό παιχνίδι που προσφέρει μία μοναδική εμπειρία στους παίκτες να γίνουν μουσικοί. Τους διαγωνιζόμενους περιμένουν αναμνηστικά και συναρπαστικά δώρα. εκπαιδευση 2009 Έκθεση περί παιδείας Για 11η συνεχή χρονιά πραγματοποιείται και φέτος, από 6 έως 8 Mαρτίου, στο Helexpo Palace στο Μαρούσι η διεθνής έκθεση για την εκπαίδευση «EKΠAIΔEYΣH 2009». Με περισσότερους από 250 εκθέτες από την Ελλάδα και 13 ακόμη χώρες και πάνω από επισκέπτες. www. ekpaidefsi.gr ή greenpeace Καιρός για δράση συνδρομο Υπνωτικές εμπειρίες Αναζητώντας στις δαιδαλώδεις διαδρομές του εγκεφάλου πράξεις που κάναμε (αλλά δεν θυμόμαστε) και εμπειρίες που αποκομίσαμε εν υπνώσει. Από τη Μαρία Παπαπαναγιώτου. Οκόσμος γυρίζει στον ύπνο και στον ξύπνιο (του), σαν μια ταινία σε πολλαπλές και ετερόκλητες ταχύτητες που εναλλάσσει φαντασία, μνήμες και πραγματικότητα μαζί. Συνήθειες που γνωρίζουμε και κωδικοποιούμε συνειδητά. Συμπεριφορές που υιοθετούμε υποσυνήδειτα. Αντανακλαστικά που είμαστε σίγουροι ότι έχουμε, κι όμως στην πράξη μας προδίδουν. Νομίζουμε, ας πούμε, ότι κλειδώσαμε την πόρτα. Μιλούσαμε όμως στο τηλέφωνο και, ενώ το σκεφτήκαμε, μας διέφυγε την τελευταία στιγμή. Θυμόμαστε κάτι, όπως μια συνομιλία με ένα φίλο μας, και είμαστε σίγουροι ότι τη ζήσαμε, αν και την είχαμε στην πραγματικότητα απλώς ονειρευτεί! Στις δαιδαλώδεις διαδρομές του εγκεφάλου μας, είμαστε, λένε οι νευροψυχίατροι, πλοηγοί αλλά και ακούσιοι εκτελεστές. Συχνά φταίει ο ρυθμός της καθημερινότητας, όπως εξηγούν οι ειδικοί, και ακόμη συχνότερα οι τοξικές επιρροές των ήχων, των παραστάσεων, των φαρμάκων ή των όποιων ουσιών καταναλώνουμε, που ξεκινούν από ένα τσάι και καταλήγουν στην πιο αξιόπιστη ιατρική συνταγή. Τι θα πείτε αν σας τηλεφωνήσει κάποιος μακρινός γνωστός και σας ανακοινώσει ότι ναι, δέχεται την ανήθικη πρόταση που εν αγνοία σας του κάνατε; Και, ενώ είστε σίγουροι ότι σας εμπαίζει ή, τουλάχιστον, ότι χαριτολογεί, σας δείξει το που του στείλατε στις 5 το ξημέρωμα, και διαπιστώσετε ότι ναι, το κάνατε, χρησιμοποιώντας μάλιστα το καλά φυλαγμένο προσωπικό σας password και κωδικό; Συνέβη στο Τολέδο. Στην περίπτωση μιας ανυποψίαστης σαραντάρας, που έστειλε κατά τη διάρκεια μιας νύχτας τρια σε έναν παντρεμένο φίλο της, με τα οποία του ζητούσε τα εξής: «Να είσαι μόνος και μην αργείς. Δείπνο και ποτά στις 5. Φέρε κρασί και χαβιάρι μόνο! (Wine and Caviart to bring only!)». Κι άφησε άλαλο, για λίγες ώρες τουλάχιστον, το δόλιο οικογενειάρχη που δεν ήξερε τι να υποθέσει και τι να υποψιαστεί! Είναι όντως η πρώτη περίπτωση στην ιστορία, ομολογεί σε επίσημη δημοσίευσή της η ομάδα των Ισπανών ερευνητών, υπνοβασίας για αποστολή στο Διαδίκτυο. Η υπόθεση ξαφνιάζει κυρίως για την πολυπλοκότητα των διαδικασιών, που εν υπνώσει χρειάζεται να ενεργοποιήσει ο εγκέφαλος για να πετύχει τέτοιου τύπου ρεζίλι στα μάτια αγνώστων και γνωστών! Υπάρχει όμως εξήγηση. Και μάλλον είναι πιο ανησυχητική από το ίδιο το σύνδρομο, μιας και ενοχοποιεί, σ αυτή την περίπτωση, το υπνωτικό φάρμακο που η συγκεκριμένη ασθενής έπαιρνε με συνταγή του ίδιου του γιατρού. Πρόκειται για την ουσία zolpidem, που κατά τ άλλα θεωρείται ακίνδυνη, αλλά, στην προκειμένη περίπτωση, εξελίχθηκε σε κλαυσίγελω ερευνητών, γιατρών και ολόκληρων οικογενειών Αν σας ζητήσει κανείς να διαλέξετε, θα προτιμούσατε έναν καλό ύπνο με τέτοια παρατράγουδα ή την αϋπνία με καλά κλειδωμένη την πόρτα σας και ατέλειωτη όπως στα 100 Χρόνια Μοναξιάς; Η Greenpeace είναι μια διεθνής μη κερδοσκοπική οργάνωση με δυναμικές δράσεις που αναδεικνύει τα σημαντικότερα περιβαλλοντικά προβλήματα και προωθεί λύσεις για ένα πράσινο και ειρηνικό μέλλον. Υποστηρίζεται οικονομικά μόνο από πολίτες. Γίνε μέλος και εσύ: org/greece/supportus. EΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΕΡΌΠΗ ΚΟΚΚΊΝΗ μελισσα Και μακαρονάς και οικολόγος Με κεντρικό σύνθημα «Η Μέλισσα δίνει ζωή στο δάσος» εκατοντάδες εθελοντές, συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων της εταιρείας Μέλισσα-Κίκιζας, έδωσαν δυναμικό «παρών» σε δενδροφυτεύσεις στα Καλύβια Αττικής, στην Πεντέλη και στη Χαλκιδική. Επόμενη δενδροφύτευση θα γίνει στις 26 Φεβρουαρίου στο Ηράκλειο Κρήτης, με στόχο την οικολογική αφύπνιση. βεστιαριο Ο ναός της αμφίεσης Πρόκειται για ένα οκταώροφο κτίριο στην καρδιά της Αθήνας, το οποίο διαθέτει γύρω στα κοστούμια, ρούχα και αξεσουάρ κάθε εποχής. Στα ατού του συγκαταλέγονται «αστεία» κοστούμια και άπειρες παραλλαγές των καθιερωμένων στολών. Σωκράτους 16, Ομόνοια, , , fresh line Απονομή βραβείου Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, η τελετή απονομής βραβείων Franchise H Fresh Line τιμήθηκε με το βραβείο Καλύτερης Ποιότητας Προϊόντος. Η αντιπρόεδρος της εταιρείας κ. Τσακίρη υποσχέθηκε πως η εταιρεία, δεν θα «βιομηχανοποιηθεί» και τα προϊόντα θα συνεχίσουν να παράγονται με το «σπιτικό και παραδοσιακό τρόπο», όπως οι συνταγές της προγιαγιάς. Μικρό Πολυτεχνείο Νέο 3μηνο σεμινάριο στιχουργικής για αρχαρίους και προχωρημένους με την Δήμητρα Γαλάνη και τον Θράσο Καμινάκη στο Μικρό Πολυτεχνείο. Περιορισμένος αριθμός θέσεων. Έναρξη το Μάρτιο. Ενημερωθείτε στο: ,