Εκφραστικό όργανο της Προοδευτικής Κ.Φ. Τεύχος 29 Φεβρουάριος 2011 ιανέμεται δωρεάν

Transcript

1 Εκφραστικό όργανο της Προοδευτικής Κ.Φ. Τεύχος 29 Φεβρουάριος 2011 ιανέμεται δωρεάν

2

3 M ε το 29ο τεύχος της, η «Φοιτητική Έπαλξη» έρχεται ξανά για να μεταφέρει σε όλους τους χώρους σπουδών τη φωνή της Προοδευτικής, τις θέσεις μας για τους αγώνες, τις διεκδικήσεις, τα δικά μας οράματα. Η «Φοιτητική Έπαλξη» ως το εκφραστικό όργανο της Προοδευτικής Κίνησης Φοιτητών απευθύνεται σε κάθε δημοκρατικό φοιτητή και φοιτήτρια, σε κάθε προοδευτικό νέο και νέα. Η Προοδευτική, μας καλεί όλους να πυκνώσουμε την πρώτη γραμμή του αγώνα για λεύτερη πατρίδα στα χέρια του Λαού της και όχι του ιμπεριαλισμού. Να βρεθούμε ξανά μπροστά στη μάχη ενάντια στον εθνικισμό σοβινισμό και να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη μάχη που δίνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για λύση του Κυπριακού στη βάση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Αυτό το Μάη η Προοδευτική ρίχνεται μαζί με ολόκληρο το Λαϊκό Κίνημα στη μάχη των Βουλευτικών εκλογών. Η νεολαία ήταν πάντοτε στην πρώτη γραμμή του αγώνα σε κάθε λαϊκή διεκδίκηση. Οι φοιτητές έχουν βρεθεί αμέτρητες φορές στο πλευρό των εργαζομένων και οι εργαζόμενοι μαζί με το Κόμμα τους στο πλευρό των φοιτητών. Είναι για αυτό που ξεχωριστή θέση σε αυτό το τεύχος της «Φ.Ε.» κατέχει η συνέντευξη του Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού. Μετά και από το 21ο συνέδριο του ΑΚΕΛ, το Κόμμα προχωρά ενδυναμωμένο για τις βουλευτικές εκλογές για να παλέψει ξανά, ακόμα πιο ισχυρό, μέσα και από τα έδρανα της Βουλής για τα δικαιώματα των εργαζομένων, των φοιτητών και του Λαού μας. Σε αυτή τη μάχη και αυτό το κάλεσμα οι φοιτητές θα ανταποκριθούν ξανά για να στηρίξουν το Κόμμα που τους στηρίζει. για το δικαίωμα στη μόρφωση και τη δουλειά. Είναι η Προοδευτική που δίνει τη μάχη ενάντια στη διαδικασία της Μπολόνια και το ξεπούλημα της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας, όχι μόνο στα Πανεπιστήμια της Κύπρου αλλά μαζί με το φοιτητικό κίνημα της Ελλάδας, της Αγγλίας και αλλού. Είναι η Προοδευτική που παλεύει ενάντια στην εκμετάλλευση των φοιτητών στα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Μπροστάρης στους αγώνες ενάντια στην αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, για τα δικαιώματα των σπουδαστών των ΣΤΕΦ-ΤΕΙ, για μείωση των αεροπορικών ναύλων και ενίσχυση του θεσμού της φοιτητικής ταυτότητας. Η πάλη μας για όλα αυτά και για τόσα άλλα δεν είναι τυχαίο γεγονός. Πηγάζει βαθιά μέσα από την ιδεολογία μας, μέσα από τη ζύμωση μας στους αγώνες του Λαϊκού Κινήματος. Παλεύουμε για λευτεριά, για μόρφωση και δουλειά, γιατί η Προοδευτική γεννήθηκε από τους φοιτητές, για τους φοιτητές, για το Λαό μας. Μέσα από το 37ο Συνέδριο της ΠΟΦΕΝ, το φοιτητικό κίνημα παραμένει στο δρόμο της διεκδίκησης, όμως δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε ενάντια στις προσπάθειες εκφυλισμού του από τη ΦΠΚ Πρωτοπορία. Είναι λοιπόν και για αυτό το λόγο που και φέτος ζητούμε τη στήριξη των συμφοιτητών μας σε κάθε χώρο σπουδών. Είναι γιατί η Προοδευτική ήταν, είναι και θα παραμείνει αυτή που θα δίνει τις μάχες 03 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

4

5 15 ΝΟΕΜΒΡΗ χρόνια μετά το δίδυμο έγκλημα του Ιούλη του 1974 και 27 χρόνια μετά από την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους του Ντενκτάς. Το οργανωμένο φοιτητικό και μαθητικό κίνημα, η νεολαία του τόπου μας βγήκε για ακόμη μια χρονιά στους δρόμους για τις εκδηλώσεις καταδίκης της ανακήρυξης του ψευδοκράτους σε Κύπρο και εξωτερικό. Στις αντικατοχικές εκδηλώσεις της ΠΟΦΕΝ και της ΠΣΕΜ, φοιτητές και μαθητές βροντοφώναξαν υπέρ της επανένωσης του τόπου, για μια ομόσπονδη και επανενωμένη πατρίδα χωρίς στρατούς, εγγυήσεις, μακριά από τον εθνικισμόσοβινισμό που εγκλημάτησε σε βάρος του τόπου μας. Η Προοδευτική με την παρουσία της στις αντικατοχικές εκδηλώσεις έδωσε για ακόμη μια φορά τη μαζικότητα και τον παλμό, στέλλοντας το μήνυμα ότι η νεολαία δεν αποδέχεται την κατοχή και το ψευδοκράτος, δεν συμβιβάζεται με τη διχοτόμηση και στρατεύεται στη γραμμή του αντικατοχικού αγώνα για ομοσπονδιακή λύση. 07 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

6 37 ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από το μαύρο Ιούλη του 1974 όταν η Χούντα των Αθηνών μαζί με τους εγκάθετους τους στην Κύπρο, τους φασίστες της γριβικής ΕΟΚΑ Β εκτέλεσαν το πολύ καλά οργανωμένο έγκλημα, που σχεδιάστηκε και χρηματοδοτήθηκε στα στρατηγεία του ΝΑΤΟ. Χωρίς ίχνος ντροπής και συνείδησης οι πραξικοπηματίες της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β, εισέβαλαν στο Προεδρικό με στόχο τη δολοφονία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και κατέλυσαν τη δημοκρατία στον τόπο μας, ανοίγοντας έτσι την κερκόπορτα στον τούρκικο στρατό να εισβάλει στον τόπο μας με το περιβόητο σχέδιο Αττίλας που σκόρπισε το θάνατο, την προσφυγιά και έφερε τον κυπριακό λαό αντιμέτωπο με την καταστροφή. Για εμάς το Κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής, καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών τόσο των Ε/κ όσο και των Τ/κ, είναι πρόβλημα κατάφωρης παραβίασης βασικών αρχών του Διεθνούς Δικαίου και του Χάρτη του ΟΗΕ. Είναι θέμα παραβίασης της κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γι αυτό η απελευθερωτική πάλη του λαού μας στοχεύει στην αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, στην αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας, της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ταυτόχρονα, υπάρχει και η εσωτερική πτυχή του Κυπριακού, η οποία έγκειται στην εξομάλυνση των σχέσεων των δύο κοινοτήτων, κάτι που αβίαστα προκύπτει μέσα από το στοιχείο της εθνοκάθαρσης στη δημιουργία του κυπριακού προβλήματος. Για το λόγο αυτό η δική μας πλευρά έκρινε ότι θα πρέπει να γίνει ένας αναγκαίος αλλά και έντιμος συμβιβασμός με την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Ο συμβιβασμός αυτός αποτελεί τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας από ενιαίο κράτος σε ομοσπονδιακό και αποτελεί από το 1977 το μοναδικό εισιτήριο για την άρση της κατοχής και τη λύτρωση του τόπου μας από τα δεινά που επεσώρευσε το δίδυμο έγκλημα. Ο συμβιβασμός αυτός υπογράφτηκε στις συμφωνίες υψηλού επιπέδου μεταξύ Μακαρίου Ντενκτάς και Κυπριανού - Ντενκτάς αντίστοιχα. Συμφωνίες οι οποίες προνοούν λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με μία κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα και μία ιθαγένεια. Η δέσμευση σε αυτή τη μορφή λύσης επαναβεβαιώνεται άλλωστε και πολύ πρόσφατα στη συμφωνία της 8ης Ιουλίου μεταξύ Παπαδόπουλου - Ταλάτ καθώς και στις συμφωνίες μεταξύ του Προέδρου Χριστόφια και του Ταλάτ, που σηματοδότησαν την έναρξη των απευθείας διαπραγματεύσεων. Με τα τετελεσμένα που προκάλεσε στον τόπο μας το δίδυμο έγκλημα του 1974, το δίλημμα που βρίσκεται μπροστά μας δεν είναι ανάμεσα σε λύση ομοσπονδίας ή μιας άλλης λύσης. Το δίλημμα που τίθεται μπροστά μας, είναι λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας ή διχοτόμηση. Η συνέπεια του να «μείνουμε όπως είμαστε», δηλαδή της οριστικοποίησης της διχοτόμησης, είναι η καταστροφή, αφού θα έχουμε 182 Km σύνορα με την Τουρκία μέσα στην ίδια μας την πατρίδα, η οποία θα μπορεί να μεταφέρει, νόμιμα πλέον, όσα στρατεύματα και εποίκους θέλει, κάτι που εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την ασφάλεια των Ελληνοκυπρίων και ολόκληρου του νησιού. Με τη μονιμοποίηση των τετελεσμένων τα οράματα ορισμένων για ένα αμιγώς ελληνικό κράτος στο νότο γκρεμίζονται, αφού οι Τουρκοκύπριοι έχουν κατοχυρωμένα δικαιώματα στην Κυπριακή Δημοκρατία. Η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας έδωσε μια νέα ώθηση στο κυπριακό και αποτέλεσε κομβικό σημείο για την κινητικότητα που παρατηρείται. Η δυναμική που έδωσε στο Κυπριακό ο Πρόεδρος, άνοιξε το δρόμο για τις απευθείας διαπραγματεύσεις. Στα δύο και πλέον χρόνια διαπραγματεύσεων υπήρξαν συγκλίσεις αλλά και σοβαρές αποκλίσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Βασική αιτία των αποκλίσεων είναι η τουρκική αδιαλλαξία και οι απαράδεκτες προτάσεις που κατά καιρούς καταθέτει η τουρκοκυπριακή ηγεσία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας, αντίθετα, εμμένοντας σε θέσεις αρχών και στις διαχρονικές θέσεις που εδράζονται στις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, καταθέτει προτάσεις πλήρως τεκμηριωμένες, συνενωτικές και λειτουργικές. Παράδειγμα αποτελεί το τρίπτυχο των προτάσεων που κατέθεσε ο Πρόεδρος Χριστόφιας με στόχο το ξεπέρασμα του αδιεξόδου που παρατηρείται λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας και την αποτελμάτωση της διαδικασίας των συνομιλιών. Πολύ σημαντική εξέλιξη στο Κυπριακό αποτελεί η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη, έδρα των ΗΕ, μεταξύ του ΓΓ του ΟΗΕ και των ηγετών των δύο κοινοτήτων. Στη συνάντηση αποφασίστηκε η εντατικοποίηση των διαπραγματεύσεων μέσα στα πλαίσια της υφιστάμενης διαδικασίας κυπριακής ιδιοκτησίας, χωρίς επιδιαιτησία και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα. Η συνάντηση αυτή αποδεικνύει περίτρανα την αδιάκοπη προσπάθεια του Προέδρου Χριστόφια για δίκαιη λύση του Κυπριακού, καθώς και την ορθότητα των θέσεων και των προτάσεων που καταθέτει η δική μας πλευρά στις διαπραγματεύσεις. Την ίδια στιγμή καταδεικνύει την αδιάλλακτη τουρκική πλευρά και τ/κ ηγεσία που βρίσκεται εκτός του πνεύματος και των αποφάσεων του ΟΗΕ. Λυπούμαστε να παρατηρήσουμε ότι ορισμένες πολιτικές δυνάμεις αντιπαλεύουν κάθε προσπάθεια και πρωτοβουλία του Προέδρου Χριστόφια. Ακολουθούν μια μηδενιστική πολιτική εξαπολύοντας ισοπεδωτικές επιθέσεις αλλά και ύβρεις για δήθεν παραχωρήσεις που γίνονται, με μοναδικό στόχο να πλήξουν το πρόσωπο του Δημήτρη Χριστόφια αλλά και του Λαϊκού Κινήματος ευρύτερα. Παραγνωρίζουν τη μεγάλη ζημιά που προκαλούν στις προσπάθειες που γίνονται για επίλυση του προβλήματος και απελευθέρωση της πατρίδας μας. Απόλυτα ενορχηστρωμένοι με τις επιθέσεις σε βάρος του προέδρου είναι και όλοι οι εθνικιστές, που με τις δηλώσεις και τις πράξεις τους γίνονται οι καλύτεροι σύμμαχοι της Τουρκίας. Ως Προοδευτική δεν συμβιβαζόμαστε με την κατοχή και τη διχοτόμηση! Παλεύουμε για να πέσει το τείχος που έστησε ο ιμπεριαλισμός στο νησί μας. Παλεύουμε για να τερματιστεί η κατοχή και ο εποικισμός. Παλεύουμε στο πλευρό του Προέδρου Χριστόφια για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, για μια επανενωμένη, κοινή πατρίδα όλων των παιδιών της, Ε/κυπρίων και Τ/κύπριων. Κωνσταντίνος Γιατρού Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Θεσσαλονίκης 09 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

7 Tο δεδομένο ότι το Κυπριακό βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη και καθοριστική φάση, είναι αδιαμφισβήτητο. Η παράμετρος, όμως, του πώς εξελίσσεται η κατάσταση στο εσωτερικό μέτωπο για να βελτιωθεί η θέση μας στο τραπέζι των απευθείας διαπραγματεύσεων, έχει παραξηλωθεί. Η ελληνοκυπριακή πλευρά μετέχει στις διαπραγματεύσεις με τον νόμιμα εκλελεγμένο της αντιπρόσωπο, που δεν είναι άλλος από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρη Χριστόφια. Από την εκλογή του στην προεδρία της Δημοκρατίας ο Δημήτρης Χριστόφιας, με συνεχή ανάληψη πρωτοβουλιών, έδωσε ώθηση στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού. Ώθηση που τη δεδομένη στιγμή δεν υπήρχε και ήταν αναγκαία όσο ποτέ. Όμως, το γεγονός ότι υπάρχει η πιθανότητα να βρεθούμε σύντομα σε τροχιά λύσης, κάνει αυτούς που δε θέλουν λύση να τρέμουν, όπως τρέμει ο διάολος το λιβάνι. Αρνούνται πεισματικά να δεχτούν ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας, από τη μέρα εκλογής του, έχει καταφέρει να κάνει σημαντικά βήματα και όσον αφορά στη διεθνοποίηση του Κυπριακού, αλλά και στο τραπέζι των συνομιλιών. Η διαδικασία των διαπραγματεύσεων ξεκαθαρίστηκε εξαρχής και αυτό ήταν μία πολύ σημαντική παράμετρος των διαπραγματεύσεων που κερδήθηκε από τη δική μας πλευρά. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο τραπέζι των συνομιλιών διαπραγματεύεται στη βάση αρχών, καταθέτοντας προτάσεις συνενωτικές και ρεαλιστικές, που βρίσκονται εντός του συμφωνημένου πλαισίου λύσης και μπορούν να υπερπηδήσουν τα εμπόδια που εμφανίζονται στην πορεία. Η βούληση του Δημήτρη Χριστόφια για πραγματική ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο αντικατοπτρίζεται στις πρωτοβουλίες που αναπτύσσει, στις προτάσεις που καταθέτει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, στις συνεχείς συνεδριάσεις του Εθνικού Συμβουλίου, καθώς και με το κάλεσμα ενότητας που απευθύνει καθημερινά προς τον κυπριακό λαό και τα πολιτικά κόμματα. Η ενότητα για το ΑΚΕΛ και τον Πρόεδρο Χριστόφια δεν είναι κούφια λόγια, υποσχέσεις και βαρύγδουπες διακηρύξεις. Η ενότητα θεμελιώνεται σε θέσεις αρχών, στη βάση διακηρυγμένων θέσεων και προτάσεων, στις οποίες υποτίθεται πως όλα τα κόμματα έχουν συμφωνήσει εδώ και πολλά χρόνια. Αυτά, όμως, δεν αποτελούν για όλους τα βασικά συστατικά στοιχεία της ενότητας. Δυστυχώς, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες της ισοπέδωσης, του μηδενισμού και μιας αδικαιολόγητης κριτικής προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Σε πολλές περιπτώσεις, ΔΗΣΥ, ΕΥΡΩΚΟ και εσχάτως η ΕΔΕΚ αλλά και στελέχη του ΔΗΚΟ, φτάνουν σε σημείο υπόσκαψης, επιχειρώντας να πλήξουν τον ίδιο το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η λύση στη βάση της διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας είναι ομόφωνα αποφασισμένη από το Εθνικό Συμβούλιο, καθώς είναι και ξεκάθαρη από τις επιδιώξεις της πλευράς μας από το 1974 μέχρι και σήμερα. Αγωνιζόμαστε σταθερά στη βάση μιας λύσης που θα προνοεί ένα κράτος με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα στη βάση της πολιτικής ισότητας, όπως αυτή καθορίζεται από τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα διάφοροι κύκλοι με πρωτοστάτη το Δημοκρατικό Συναγερμό, που από τη μια έχει το βλέμμα του στραμμένο πιο μακριά, (βλ. Προεδρικές Εκλογές 2013 καθώς και Βουλευτικές 2011) κι από την άλλη επιχειρεί να προωθήσει τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στην Κύπρο, διατείνονται σε μία άνευ όρων κριτική στον Πρόεδρο Χριστόφια υποδεικνύοντας του το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να πράξει ωσάν να μην τον έχει εκλέξει ο ίδιος ο Λαός το Οι προσπάθειες εκτροπής από τα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε και από τη λύση που επιδιώκει η πλευρά μας από το 77-79, δεν είναι καθόλου τυχαίες. Καθόλου τυχαίες δεν είναι και οι κατά καιρούς τοποθετήσεις του ΔΗΣΥ για χαλαρή ομοσπονδία κι επιδιαιτησία. Η άδικη επίθεση που εκτοξεύεται ενάντια στον Πρόεδρο δεν είναι μόνο ατεκμηρίωτη, αλλά είναι ενίοτε ανήθικη και ζημιογόνα για το λαό και τον τόπο μας. Ηθελημένα και μη αναβιώνουν τον εθνικισμό-σοβινισμό, ιδεολογήματα που άνοιξαν το δρόμο στον ιμπεριαλισμό που έφερε τον τόπο μας στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Δημιουργούν στο λαό μας αλυτρωτικά αισθήματα και σκέψεις προς τέρψιν των δικών τους μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων εξυπηρετώντας ξένα συμφέροντα. Γεμίζουν τη φαρέτρα της Τουρκίας με επιχειρήματα, παίζοντας εν τέλει το δικό της παιχνίδι. Καλλιεργούν και δυναμώνουν τη φωνή της απόρριψης και της διχοτόμησης που για εμάς αποτελεί την καταστροφή. Σε αυτή τους την πορεία, όμως, λογάριασαν χωρίς το Λαϊκό Κίνημα. Στην αντίπερα όχθη υπάρχει και δυναμώνει συνεχώς το μέτωπο της λύσης και της επανένωσης του τόπου και του λαού μας. Μαζί με τον Πρόεδρο συντάσσεται σύσσωμο το Λαϊκό Κίνημα, με το ΑΚΕΛ και την Προοδευτική ως αναπόσπαστο κομμάτι του. Δε θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να τιμωρηθούν οι ένοχοι: ο ιμπεριαλισμός και το όργανο του ο εθνικισμός, για να δικαιωθεί ο τόπος και ο λαός μας. Σε τούτη τη δύσκολη μάχη η ενότητα, η συνέπεια και η σύμπνοια αποτελούν συστατικά απαραίτητα για να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για απελευθέρωση κι επανένωση του τόπου μας. Υπερασπιζόμενοι πάντοτε αρχές, προωθώντας την επαναπροσέγγιση και τον διάλογο των δύο κοινοτήτων, συνεχίζουμε να πολεμούμε τον ιμπεριαλισμό και τα ντόπια όργανα του, τον εθνικισμό σοβινισμό, μέχρι την τελική δικαίωση του Λαού μας. Μάριος Σιαμμάς Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Αγγλίας 11 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

8 E ίναι κοινώς αποδεκτό ότι η περίοδος που διανύουμε, αποτελεί μια από τις πιο καθοριστικές και συνάμα κρίσιμες περιόδους για το δίκαιο αγώνα του λαού μας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπερασπιζόμενος πάγιες θέσεις αρχών, δίνει καθημερινό αγώνα για τη συνολική διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος. Ενώ όμως ο Πρόεδρος έχει να αντιπαλέψει την τουρκική αδιαλλαξία, γινόμαστε μάρτυρες μιας μεθοδευμένης προσπάθειας, κύρια από την ηγεσία του ΔΗΣΥ, αποπροσανατολισμού του λαού μας και υποχώρησης από θέσεις αρχών. Σε μια προσπάθεια απομάκρυνσης από μια τέτοια θέση αρχής, η ηγεσία του ΔΗΣΥ βάλθηκε να ενταφιάσει μια για πάντα τον διακηρυγμένο μας στόχο για πλήρη αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου. Στην προσπάθεια του αυτή, έχει και τη στήριξη και των κομμάτων ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ, ενώ πλήρως ευθυγραμμισμένη με τον ΔΗΣΥ είναι και η φοιτητική του παράταξη ΦΠΚ Πρωτοπορία. Οι θιασώτες της ένταξης μας στον ΣγΕ υποστηρίζουν ότι με την συμμετοχή της Κύπρου στο ΣγΕ, ενισχύεται η διαπραγματευτική μας θέση και προωθείται η επίλυση του Κυπριακού. Μάλιστα προβάλλουν ως επιχείρημα ότι ο ΣγΕ συμμετέχει αποκλειστικά σε ειρηνευτικές επιχειρήσεις και ότι με την ένταξη μας δεν προσδενόμαστε στο πολεμικό άρμα του ΝΑΤΟ. Βέβαια η αλήθεια απέχει κατά πολύ. Ο ΣγΕ, ιδρύθηκε το 1994 στα πλαίσια της προσαρμογής του ΝΑΤΟ στις νέες συνθήκες που δημιούργησε η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα για την ένταξη στο ΝΑΤΟ πρώην σοσιαλιστικών χωρών της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. Αποτελεί προέκταση της στρατιωτικής του οργάνωσης και σκοπός του είναι η σταδιακή στρατιωτική εξάρτηση των κρατών-εταίρων από τις δομές του, ενώ διοικείται από το ανώτατο όργανο του ΝΑΤΟ. Τα μέλη του ΣγΕ διαμορφώνουν τις αμυντικές τους δομές και τους στρατιωτικούς τους εξοπλισμούς έτσι ώστε να συνάδουν με αυτά των υπόλοιπων χωρών του ΝΑΤΟ. Εκπαιδεύονται έτσι ώστε να μπορούν να συμμετέχουν μαζί με τις υπόλοιπες δυνάμεις του ΝΑΤΟ σε επιχειρήσεις που αυτό αναλαμβάνει και προχωρούν σε διευκολύνσεις σε έμψυχο και άψυχο υλικό προς τις ΝΑΤΟϊκές αποστολές. Μάλιστα μετά την πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Λισσαβώνα, οι υποστηρικτές της ένταξης μας στο ΣγΕ είδαν την επιχειρηματολογία τους να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, αφού ο ΣγΕ εντάχθηκε ως αναπόσπαστο κομμάτι στο «νέο δόγμα» του ΝΑΤΟ. Για την Προοδευτική Κ.Φ ο εχθρός του τόπου μας έχει όνομα, λέγεται ιμπεριαλισμός. Γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά ποιά είναι η αιχμή του δόρατος του ιμπεριαλισμού εδώ και 60 χρόνια: το ΝΑΤΟ. Οι «ειρηνευτικές» επιχειρήσεις των ΝΑΤΟϊκών υπήρξαν πολλές, τα εγκλήματα εις βάρος της ανθρωπότητας ασυγχώρητα. Επιπλέον κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι το δίδυμο έγκλημα εις βάρος του τόπου μας σχεδιάστηκε στα ιμπεριαλιστικά κέντρα του ΝΑΤΟ και εκτελέστηκε με τις ευλογίες του. Το αποτέλεσμα του εγκλήματος αυτού παραμένει, 36 χρόνια μετά, ανοιχτή πληγή στο κορμί της πατρίδας μας. Το ΑΚΕΛ και το λαϊκό κίνημα της Κύπρου, δήλωσε εξ αρχής την κάθετη αντίθεση του με την ένταξη μας στο ΣγΕ. Ο λαός της Κύπρου αρνείται να δώσει συγχωροχάρτι στους φονιάδες των λαών, αρνείται να δηλώσει υποταγή στον ιμπεριαλισμό. Ταυτόχρονα η ένταξη μας σε έναν τέτοιο οργανισμό θα αποτελέσει πισωγύρισμα στον αγώνα του λαού μας για δίκαιη και βιώσιμη λύση. Την ίδια ώρα που διεκδικούμε εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ για την Κύπρο, σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια ειρηνική διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, θα ενταχθούμε με την συγκατάθεση μας σε έναν οργανισμό που επανειλημμένα έχει καταστρατηγήσει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Την ώρα που διεκδικούμε πλήρη αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου, εντασσόμαστε σε ένα στρατιωτικό οργανισμό με σαφή επιθετικό προσανατολισμό. Θα θέλαμε να απευθύνουμε την εξής ερώτηση προς την ηγεσία του ΔΗΣΥ και της Πρωτοπορίας: Είναι διατεθειμένοι μετά τη λύση του κυπριακού να δουν τον τουρκικό στρατό να επιστρέφει αυτή τη φορά με το σήμα του ΝΑΤΟ στο μπράτσο; Είναι διατεθειμένοι να απαλλάξουν το ΝΑΤΟ από τις ευθύνες που φέρει για την τραγωδία του τόπου μας; Μάλιστα, η ΦΠΚ Πρωτοπορία πρόσφατα κατέκρινε με ανακοίνωση της τους αντινατοϊκους κύκλους της Κύπρου, ενώ εξέφρασε τη διαφωνία της με τον χαρακτήρα της πορείας του Πολυτεχνείου και το γεγονός ότι καταλήγει στην αμερικανική πρεσβεία, διαφωνώντας στην ουσία με τον αντιιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα. Είναι λοιπόν έτοιμη η Πρωτοπορία να αποτελέσει και επίσημα τον εντολοδόχο του ιμπεριαλισμού στο φοιτητικό κίνημα; Η Προοδευτική, δηλώνει ανειρήνευτος εχθρός του ιμπεριαλισμού και των οργάνων του. Για την Προοδευτική δεν χωρούν θέσεις συμβιβασμού και υποταγής στους ιμπεριαλιστές.θα αντισταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις για να μην προστεθεί η Κύπρος στο πολεμικό άρμα του ΝΑΤΟ. Θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για μια Κύπρο αποστρατιωτικοποιημένη, νησί της ειρήνης και όχι αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ. Μια Κύπρο ανεξάρτητη επανενωμένη, μάνα όλων των παιδιών της, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Πάμπος Στυλιανού Οργανωτικός Γραμματέας Προοδευτικής Κ.Φ. Θεσσαλονίκης 13 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

9 πό την επίθεση κουκουλοφόρων εναντίον των Τουρκοκυπρίων μαθητών της Αγγλικής Σχολής το Νοέμβρη του 2006, τις επιθέσεις εναντίον Τ/κ έξω από το οίκημα του ΑΠΟΕΛ στη Λευκωσία, το ξεφύτρωμα διαφόρων ακροδεξιών οργανώσεων (εθνικιστικών και νεοναζιστικών), τις βιαιοπραγίες κατά στελεχών της ΕΔΟΝ και της Προοδευτικής από σεσημασμένα φασιστοειδή, τους βανδαλισμούς σε μουσουλμανικά κοιμητήρια, οικήματα Λαϊκών Οργανώσεων και στο σπίτι του Εζεκία Παπαϊωάννου, μέχρι τα εμετικά συνθήματα κατά του Προέδρου Χριστόφια και το πρόσφατο βίντεο με τον χουντικό παππού που διδάσκει στον τρίχρονο εγγονό του να σκοτώνει «Τούρκους και κομμουνιστές» το συμπέρασμα είναι ένα: Ο εθνικισμός παίζει τα ρέστα του για να αποτρέψει κάθε βήμα προς τη δίκαιη λύση του κυπριακού και την ειρηνική συμβίωση Ε/κ και Τ/κ μέσα σε ένα ενωμένο ομοσπονδιακό κράτος. Είναι φανερό ότι η εκλογή του πρώτου ΑΚΕΛιστή στην Προεδρία της Δημοκρατίας και η αποφασιστικότητα του να βγάλει το κυπριακό από την κινούμενη άμμο που λέγεται στάτους-κβο, προκαλεί αντιδράσεις. Αντιδράσεις που έχουν ως στόχο το ΑΚΕΛ ως τη δύναμη της επανένωσης και τον Πρόεδρο που έχει καταφέρει να βάλει το κυπριακό σε τροχιά κινητικότητας και να δεσμεύσει την τ/κ κοινότητα στη βάση λύσης που επιδιώκει η ε/κ ηγεσία από το Βέβαια σε κάποιο βαθμό, οι αντιδράσεις ήταν αναμενόμενες, αφού και στις δύο κοινότητες υπάρχουν ορκισμένοι εχθροί της λύσης που προτιμούν την Κύπρο μοιρασμένη και διχοτομημένη, παρά επανενωμένη και κοινή πατρίδα Ε/κ και Τ/κ. Είναι όλοι αυτοί που και να μην το λένε, δε θέλουν λύση αφού κάτι τέτοιο θα πληγώσει τα δικά τους «καθαρά» εθνικά αισθήματα και θα πλήξει τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού και όσων τον υπηρετούν, εντός και εκτός της Κύπρου. Εκείνοι όλοι που σήμερα θίγονται από τις πρωτοβουλίες του προέδρου είναι όλοι εκείνοι που μεγάλωσαν τη νεολαία τους με γριβισμό, οπλίζοντας τη με κάμποσο εθνικισμό και πατριδοκαπηλία. Έλληνες της Κύπρου ήταν αυτοί που κατέλυσαν πραξικοπηματικά τη δημοκρατία το 1974 και Έλληνες της Κύπρου είναι τα παιδιά τους (βιολογικά και πνευματικά) που καλούν σήμερα τη νεολαία να γκρεμίσει τους τοίχους του Προεδρικού, όπως ακριβώς το 1974 έπραξε η εθνικοφροσύνη που «μεγαλούργησε» γκρεμίζοντας τους τοίχους του Προεδρικού και μαζί με αυτούς και τη μισή Κύπρο. Ας μην καυχιέται λοιπόν ο ΕΦΑΕΦΠ για τη δήθεν αυτονομία του, αφού το μαύρο παρελθόν του επιβεβαιώνει και το μαύρο του μέλλον. Είναι αλήθεια, ότι δεν είναι ο εθνικισμός-σοβινισμός που κρατά μοιρασμένη την Κύπρο. Η ουσία του κυπριακού βρίσκεται στην κατοχή της μισής Κύπρου από την Τουρκία και στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόποποτέ δεν έπαψαν να εφαρμόζονται. Όμως μέχρι σήμερα, ούτε ο Αττίλας, ούτε οι ιμπεριαλιστές δεν βρήκαν καλύτερα τσιράκια από τους εθνικιστές. Ποιος άνοιξε την κερκόπορτα τότε και ποιος χύνει νερό στο μύλο της διχοτόμησης σήμερα; Κάθε σοβινιστική ενέργεια, κάθε αντιομοσπονδιακή έξαρση από μέρους Ε/κ χρησιμοποιείται από την Τουρκία και την τ/κ ηγεσία για να διαφημίζει ότι είναι αδύνατον δήθεν να συμβιώσουν ειρηνικά οι δύο κοινότητες, ότι πρέπει να διχοτομηθεί το νησί και ότι πρέπει να μείνει για πάντα στην Κύπρο ο «ειρηνοποιός» τουρκικός στρατός. Αυτό δήλωσαν ξανά, το Δεκέμβρη, μετά τα επεισόδια οπαδών του ΑΠΟΕΛ σε αγώνα καλαθοσφαίρισης με τούρκικη ομάδα. Σίγουρα αυτά είναι συνειδητά ψέματα, αφού ο κυπριακός λαός καμία σχέση δεν έχει με τους ανεγκέφαλους οπαδούς. Το θέμα όμως είναι, αν γίνονται πιστευτά από τη διεθνή κοινότητα, από την οποία περιμένουμε να συμβάλλει ώστε να λυθεί σωστά το κυπριακό. Και επιπρόσθετα, αν κερδίζουν έδαφος τέτοιες αντιλήψεις, τότε πώς ακριβώς θεωρούμε ότι θα βρεθεί και θα λειτουργήσει η λύση του κυπριακού, η οποία θα περιλαμβάνει συμβίωση των δύο κοινοτήτων; Ακόμα κι αν δεν αντιλαμβάνονται κάποιοι ότι κάθε έξαρση σοβινισμού είναι μια μισάνθρωπη και εμετική ενέργεια, ας αντιληφθούν τουλάχιστον ότι τέτοιες ενέργειες είναι πράξεις αυτοκαταστροφής. Ο εθνικισμός μπορεί να ρίχνει τα βέλη του προς το ΑΚΕΛ και τον Πρόεδρο, όμως αυτόν που πετυχαίνει είναι την Κύπρο, το λαό της και τον αγώνα του. Βαρύτατες είναι οι ευθύνες των πολιτικών δυνάμεων εκείνων, που με το περιεχόμενο και το ύφος της κριτικής τους ενάντια στο ΑΚΕΛ και τον Πρόεδρο η οποία εκτός από αβάσιμη συνήθως είναι και υβριστικήδιαστρεβλώνουν και καλλιεργούν το έδαφος για να φυτρώνουν τα ιδεολογήματα του εθνικισμού. Για παράδειγμα πώς ακριβώς θεωρεί ο ΔΗΣΥ ότι συμβάλλει στη λύση του κυπριακού όταν επιδίδεται σε αποκαλυπτήρια ανδριάντα πραξικοπηματία και επιμένει να ανεγείρονται κι άλλα μνημεία για το Γρίβα σα να μην είναι αρκετός ο Πενταδάκτυλος. Σε ορισμένες φοιτητικές ενώσεις δε, είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τη συνθηματολογία της ΦΠΚ Πρωτοπορίας από αυτή των παρατάξεων του ΕΦΑΕΦΠ και του ΕΛΑΜ. Η Προοδευτική καλεί όλους όσους γοητεύονται από τα «πατριωτικά» λόγια όλων αυτών να προβληματιστούν: Πώς γίνεται αυτοί που λένε ότι είναι έτοιμοι να ρίξουν τους Τούρκους στη θάλασσα, να δέχονται ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ και το ΣγΕ, που σημαίνει να βάλουμε τη χώρα μας σε ένα στρατόπεδο όπου εμείς θα είμαστε νεοσύλλεκτος και η Τουρκία συνταγματάρχης; Πώς γίνεται οι αυτοαποκαλούμενοι εραστές της Ελλάδας, να θέλουν να ενταχθούμε στο ΝΑΤΟ, έναν οργανισμό που χαρίζει το μισό Αιγαίο στην Τουρκία; Ο υπερπατριωτισμός τους δεν είναι απλά ζημιογόνος. Είναι και κάλπικος. Η Προοδευτική θα βρίσκεται απέναντι τους σφυρηλατώντας την πραγματικά πατριωτική αντικατοχική - αντιιμπεριαλιστική ενότητα του λαού μας. Δυναμώνουμε τη φλόγα της επαναπροσέγγισης των δύο κοινοτήτων και της επανένωσης του τόπου μας, μέχρι να σβήσει ο εθνικισμός και να θαφτεί στους τάφους της ιστορίας. Μιχάλης Καρακατσάνης Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Αθήνας 15 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

10

11 Η νεολαία και ειδικότερα οι φοιτητές αποτελούν ένα από τα πιο ζωντανά κομμάτια της κυπριακής κοινωνίας. Τα συμφέροντα των φοιτητών είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με αυτά των εργαζομένων. Είναι γι αυτό που οι κοινωνικοί αγώνες και η τύχη τους μας αφορούν άμεσα. Σε αυτούς τους αγώνες το ΑΚΕΛ ήταν πάντα μαζί με τους φοιτητές, μαζί με το Λαό μας. Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στο Κυπριακό, την κατάσταση στο εσωτερικό μέτωπο αλλά και για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές η Φοιτητική Έπαλξη μιλά με τον Γενικό Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, Άντρο Κυπριανού. Τον περασμένο Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε το 21ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ. Θα θέλαμε να μας πείτε ποια τα συμπεράσματα και τα μηνύματα που βγήκαν από το συνέδριο τόσο για το ΑΚΕΛ όσο και για το Λαό μας; Καταρχήν να πω ότι κάθε Συνέδριο του ΑΚΕΛ είναι σταθμός για το Κόμμα. Γίνεται ουσιαστική συζήτηση πάνω σε όλα τα θέματα του κοινωνικοπολιτικού φάσματος, της κομματικής ζωής και λειτουργίας. Σε αυτή τη βάση αναλύουμε διαλεκτικά τις εξελίξεις και χαράζουμε την πολιτική του Κόμματος για την επόμενη πενταετία. Σε ότι αφορά το Κυπριακό, τo 21ο Συνέδριο, εκτιμώντας και αναλύοντας το διεθνές πλαίσιο μέσα στο οποίο ο λαός μας αγωνίζεται για τη δικαίωση του, κάλεσε το λαό να παραμείνει συσπειρωμένος γύρω από το στόχο της απαλλαγής του τόπου μας από την κατοχή, της απελευθέρωσης και της επανένωσης της πατρίδας μας. Επαναβεβαιώσαμε τη στήριξη μας στους χειρισμούς του Προέδρου Χριστόφια στο Κυπριακό, υπογραμμίζοντας ότι αυτοί εκπορεύονται από τη σωστή, συνετή, ρεαλιστική, λογική και πατριωτική πολιτική που με συνέπεια ακολουθεί τόσο ο Πρόεδρος όσο και το ΑΚΕΛ, όχι τώρα, αλλά εδώ και δεκαετίες. Το Συνέδριο διακήρυξε επίσης ότι το ΑΚΕΛ θα συνεχίσει να εργάζεται με επιμονή και σοβαρότητα για την ευρύτερη δυνατή ενότητα του λαού μας, έτσι που να διεξάγουμε τον αγώνα μας όσο το δυνατό αποτελεσματικότερα. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι θα παραμείνουμε απαθείς απέναντι στις όποιες επιθέσεις. Αντιθέτως, όπως υπογραμμίζεται και στην Πολιτική Απόφαση του Συνεδρίου, θα αντιμετωπίζουμε αποφασιστικά τις επιθέσεις που εξαπολύονται προς εξυπηρέτηση μικροκομματικών σχεδιασμών και σκοπιμοτήτων. Παράλληλα, το Συνέδριο εκτίμησε ως πολύ σημαντικό το έργο που παράχθηκε στην εσωτερική διακυβέρνηση. Μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια, η Κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια, προώθησε και επίλυσε προβλήματα που χρόνιζαν για δεκαετίες και προχώρησε στην απλοποίηση των διαδικασιών στο δημόσιο και τον ημιδημόσιο τομέα. Έδωσε έμφαση στην κοινωνική πολιτική, παρόλες τις συνέπειες που επέφερε η παγκόσμια οικονομική κρίση. Προχωρεί στην υλοποίηση του Προγράμματος Διακυβέρνησης, του πιο φιλολαϊκού και προοδευτικού προγράμματος που τέθηκε ποτέ ενώπιον του κυπριακού λαού. Το πρόγραμμα αυτό αποτελεί συμβόλαιο τιμής με το λαό για το ΑΚΕΛ. Συμβόλαιο το οποίο δεσμευθήκαμε προς τον κυπριακό λαό και μέσα από το Συνέδριο, ότι θα τιμήσουμε πλήρως. Τέλος, το 21ο Συνέδριο διακήρυξε ότι όπως υπαγορεύει η ίδια η ιστορία και η ιδεολογία του Κόμματος, το ΑΚΕΛ θα παραμείνει η αγωνιστική, ακλόνητη δύναμη που παλεύει υπερασπιζόμενη τις προσδοκίες και τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού μας. Τόσο το ΑΚΕΛ όσο και ο Πρόεδρος της ημοκρατίας δέχονται πυρά καθημερινά από τα κόμματα της αντιπολίτευσης καθώς επίσης και από στελέχη του ΗΚΟ. Εσείς πώς απαντάτε σε αυτές τις επιθέσεις; Καταρχήν, επειδή όταν αναφερόμαστε σε εξοντωτική κριτική ενάντια στον Πρόεδρο και το ΑΚΕΛ, κάποιοι σπεύδουν να μας «παραδώσουν» μαθήματα ανεκτικότητας στην κριτική και «αντοχής» στη δημοκρατία θέλω να ξεκαθαρίσω ότι για εμάς η καλόπιστη κριτική είναι πάντα καλοδεχούμενη. Αποζητούμε μάλιστα τον τεκμηριωμένο πολιτικό διάλογο, επειδή είναι απαραίτητος για να μπορέσει ο λαός να κρίνει αντικειμενικά ό,τι συμβαίνει. Σε τελική ανάλυση ο λαός είναι ο κριτής και ως ΑΚΕΛ αισθανόμαστε υπόλογοι μόνο απέναντι του. Δυστυχώς, παρατηρούμε ότι συχνά ο δημόσιος διάλογος κάθε άλλο παρά τεκμηριωμένος είναι. Εξαπολύονται σφοδρές ακόμα και υβριστικές επιθέσεις κατά του Προέδρου και του ΑΚΕΛ αναφορικά με την πολιτική και τους χειρισμούς στο Κυπριακό. Μηδενίζεται και ισοπεδώνεται το κυβερνητικό έργο στην εσωτερική διακυβέρνηση. Όλα αυτά αποβαίνουν σε βάρος της υπόθεσης της Κύπρου, σε βάρος των εργαζομένων και των μη προνομιούχων στρωμάτων του πληθυσμού, σε βάρος της προσπάθειας να τραβήξει μπροστά η κυπριακή κοινωνία. το ΑΚΕΛ θα παραμείνει η αγωνιστική, ακλόνητη δύναμη που παλεύει υπερασπιζόμενη τις προσδοκίες και τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού μας. Για εμάς, είναι ξεκάθαρο ότι αυτού του είδους η κριτική οφείλεται σε συγκεκριμένους λόγους. Οφείλεται στο ότι ορισμένοι αρνούνται να αποδεχτούν το γεγονός ότι η Αριστερά ανάλαβε με τη ψήφο του λαού, τη διακυβέρνηση. Γι αυτό αγωνίζονται να ακυρώσουν στη συνείδηση του λαού, οτιδήποτε θετικό πετυχαίνει είτε η Κυβέρνηση, είτε το ΑΚΕΛ. Οφείλεται στο ότι οι μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης ανατρέπουν κακώς έχοντα, θίγουν συμφέροντα και κατεστημένα και αυτό προκαλεί όσους έχουν προνομιακή θέση στην κυπριακή κοινωνία. Οφείλεται στην αντίδραση διαφόρων καταστάσεων στη συνεπή και αποφασιστική προσπάθεια που καταβάλλεται από τον Πρόεδρο για ομοσπονδιακή λύση, αλλά και στις μικροπολιτικές φιλοδοξίες και προεκλογικές σκοπιμότητες που θυσιάζουν στο βωμό παραταξιακών συμφερόντων και μεθοδεύσεων το καλό της πατρίδας και του λαού μας. Σε αυτές τις επιθέσεις εμείς προτάσσουμε την πάγια μας θέση ότι η ενότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτύχουμε την επανένωση της Κύπρου. Οφείλουμε όλοι να εργαστούμε επικεντρωμένοι σε αυτό το στόχο. Είναι λογικό και θεμιτό οι πολιτικές δυνάμεις να διαφωνούμε σε διάφορα ζητήματα. Υπάρχει όμως η βάση πάνω στην οποία μπορούμε να βασιστούμε για να επιτύχουμε την ελάχιστη ενότητα. Είναι οι διαχρονικές αρχές και θέσεις στο Κυπριακό. Οι κοινοί στόχοι και επιδιώξεις που συλλογικά καθορίσαμε, στο Εθνικό Συμβούλιο. Είμαστε πρόθυμοι να εργαστούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Βέβαια αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση, ότι δε θα απαντούμε κάθε φορά που ο Πρόεδρος ή το Κόμμα μας δέχονται ανοίκειες επιθέσεις. Παραμένοντας πιστοί στην ιστορία και στις πάγιες θέσεις μας, όσο αποφασιστικά εργαζόμαστε για την ενότητα άλλο τόσο αποφασιστικά θα αντιμετωπίζουμε τις επιθέσεις, υπερασπιζόμενοι την αξιοπρέπεια του Κόμματος μας, την ορθότητα της πολιτικής του και τους χειρισμούς του Προέδρου της Δημοκρατίας. Σε ότι αφορά τη στάση στελεχών του ΔΗΚΟ, είναι αλήθεια ότι ορισμένοι συχνά υπερβαίνουν τα εσκαμμένα με την κριτική που ασκούν. Ως ΑΚΕΛ, θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες διατήρησης, βελτίωσης και αναβάθμισης της συνεργασίας μας με το ΔΗΚΟ. Αναμένουμε όμως και από το ΔΗΚΟ, την ηγεσία και τα στελέχη του, να συμπεριφέρονται ως κόμμα που συμμετέχει στην Κυβέρνηση και όχι ως κόμμα που αντιπολιτεύεται. Ποια είναι η εκτίμηση του ΑΚΕΛ για τους χειρισμούς του Προέδρου της ημοκρατίας στο Κυπριακό από την εκλογή του μέχρι σήμερα; Όταν ο Δημήτρης Χριστόφιας ανέλαβε την Προεδρία στο Κυπριακό επικρατούσε μια επικίνδυνη στασιμότητα. Ακολουθώντας πολιτική αρχών και αναλαμβάνοντας συγκεκριμένες πρωτοβουλίες πέτυχε να βγάλει την ελληνοκυπριακή πλευρά από τη γωνία, στην οποία μας στρίμωξε μερίδα της διεθνούς κοινότητας θέλοντας να μας «τιμωρήσει» για την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν το Κατάφερε να πείσει τη διεθνή κοινότητα ότι επιθυμούμε πράγματι τη λύση και έχουμε τη βούληση να εργαστούμε γι αυτήν. Έθεσε σε τροχιά κίνησης την επίλυση του Κυπριακού, με την ενεργοποίηση και την εφαρμογή της 8ης Ιουλίου και με την έναρξη των απευθείας συνομιλιών το Σεπτέμβριο του Πέτυχε να συμφωνηθεί με την τουρκοκυπριακή ηγεσία η βάση και ο στόχος των συνομιλιών. Για πρώτη φορά η τουρκική πλευρά αποδέχτηκε, έστω φραστικά, ότι στοχεύει σε λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας και ότι το επανενωμένο κυπριακό κράτος θα έχει μια κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας, διασφάλισε επίσης ότι η ιδιοκτησία επίλυσης του Κυπριακού θα είναι κυπριακή, χωρίς ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησίες και ότι ο ρόλος των Ηνωμένων Εθνών θα είναι υποβοηθητικός. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποενοχοποιεί την Τουρκία και ούτε συμβάλει στη διαιώνιση της διαδικασίας. Ως ΑΚΕΛ, εκτιμούμε ότι ο Πρόεδρος δίνει τιτάνια μάχη για την επίλυση του Κυπριακού σε δύο μέτωπα. Στο μέτωπο της διεθνοποίησης του Κυπριακού και στο τραπέζι των 19 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011

12 συνομιλιών. Είναι γεγονός ότι η πολυσχιδής εξωτερική πολιτική του Προέδρου Χριστόφια, αναβάθμισε το κύρος και την αξιοπιστία της Κύπρου. Αυτό αποδεικνύεται από την υποστήριξη της οποίας έτυχαν οι θέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας σε πολλές περιπτώσεις από κράτη-μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και από σημαντικά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αποδεικνύεται επίσης από τις επισκέψεις κρατικών αξιωματούχων σημαντικών χωρών στην Κύπρο που προηγήθηκαν και από αυτές που προγραμματίστηκαν, όπως της κ. Μέρκελ και του κ. Σαρκοζί. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει η δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου, ότι «με το Δ. Χριστόφια η Κύπρος απέκτησε κύρος και αξιοπρέπεια». Συνεπώς, δικαιολογημένα, κρίνουμε ως ΑΚΕΛ ότι η εξωτερική πολιτική που ακολουθεί ο Δημήτρης Χριστόφιας μας επιτρέπει να δίνουμε μάχες για την υπόθεση της Κύπρου, υπό σαφώς καλύτερες προϋποθέσεις. Στο τραπέζι των συνομιλιών, εκτιμούμε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπερασπίζεται με αποφασιστικότητα και συνέπεια τις αρχές λύσης του Κυπριακού. Καταθέτει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων προτάσεις σοβαρές, καλά επεξεργασμένες, λογικές, εποικοδομητικές, εφικτές και ρεαλιστικές. Προτάσεις που συνάδουν με τις διαχρονικές θέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς και μας απαλλάσσουν από διάφορα αρνητικά και διαιρετικά στοιχεία που ενυπήρχαν στο Σύνταγμα του Προτάσεις που τυγχάνουν εκτίμησης από τον διεθνή και τον ευρωπαϊκό παράγοντα και έτσι ενισχύουν την διαπραγματευτική μας θέση και μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τους τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας. Το Κόμμα μας εκφράζει την πλήρη στήριξη του σε όλους αυτούς τους χειρισμούς του Προέδρου, γιατί είναι πεποίθηση μας ότι ακολουθεί σωστή, συνεπή, αγωνιστική και πατριωτική πολιτική. Η εσωτερική πολιτική της Κυβέρνησης ξεχωρίζει από το φιλολαϊκό χαρακτήρα της. Παρόλα αυτά η αντιπολίτευση φαίνεται ενοχλημένη από αυτή την πολιτική του Προέδρου. Ποια η θέση του ΑΚΕΛ για την εσωτερική διακυβέρνηση και ποια η συμβολή του σε αυτή; Το ότι αυτή η Κυβέρνηση προώθησε και επίλυσε πολλά και σημαντικά ζητήματα εσωτερικής διακυβέρνησης και προχώρησε σε σημαντικές τομές και μεταρρυθμίσεις είναι γεγονός. Είναι μια πραγματικότητα που την αισθάνεται και την εκτιμά η κυπριακή κοινωνία στην καθημερινότητα της. Για παράδειγμα, επιλύθηκε οριστικά το θέμα της βιωσιμότητας του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ο διακανονισμός των αγροτικών... ορισμένοι αρνούνται να αποδεχτούν το γεγονός ότι η Αριστερά ανάλαβε με τη ψήφο του λαού, τη διακυβέρνηση. χρεών, το ζήτημα του υδατικού, η αναβάθμιση των συγκοινωνιών, η προώθηση Νομοσχεδίων για λύση του προβλήματος των εκτάκτων δημοσίων υπαλλήλων, το πρόβλημα του Ακάμα και πολλά άλλα. Από την ημέρα ανάληψης της Προεδρίας από τον Δημήτρη Χριστόφια οι κοινωνικές παροχές αυξήθηκαν κατά 38%. Εισήχθη σχέδιο στήριξης των εισοδημάτων των συνταξιούχων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, καθιερώθηκε πασχαλινό επίδομα, αυξήθηκαν σημαντικά οι συντάξεις και τα δημόσια βοηθήματα, ενισχύθηκε σημαντικά και ουσιαστικά η φοιτητική μέριμνα. Διαμορφώθηκε και εφαρμόστηκε ολοκληρωμένη και πολυεπίπεδη στεγαστική πολιτική. Ενισχύθηκε η προσφυγική και διαμορφώθηκε μεταναστευτική πολιτική. Παράλληλα υλοποιείται σημαντικό έργο μεταρρυθμίσεων σε πολλούς τομείς. Προωθείται ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης και η απλοποίηση διοικητικών διαδικασιών. Τέθηκαν τα θεμέλια ενός σύγχρονου συστήματος πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού και ελέγχου της ανάπτυξης ολόκληρης της Κύπρου. Τομή συνιστά και η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Στον τομέα της Παιδείας υλοποιείται η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Στον τομέα της ενέργειας για πρώτη φορά τίθενται οι βάσεις που θα επιτρέψουν να ασκηθεί ενεργειακή πολιτική. Ενοποιείται και εκσυγχρονίζεται η νομοθεσία που διέπει την Εθνική Φρουρά και πάρα, πάρα πολλά άλλα. Είναι επίσης γεγονός ότι η αντιπολίτευση επιμένει συχνά να προβάλλει προσκόμματα στην υλοποίηση αυτού του έργου. Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους, τους οποίους ήδη ανέλυσα. Οφείλεται όμως και στη διαφορά φιλοσοφίας που διακρίνει τον Πρόεδρο και το ΑΚΕΛ από την αντιπολίτευση και τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα ζητήματα. Ένα παράδειγμα αποτελεί η συζήτηση για την οικονομία. Όταν ο Πρόεδρος και το ΑΚΕΛ κατέθεσαν τα νομοσχέδια για τη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης ιδιοκτησίας και των κερδών των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, η αντιπολίτευση αντέδρασε σφόδρα, ως να ήταν εκπρόσωπος των μεγαλοϊδιοκτητών και των τραπεζιτών. Παράλληλα, αντιπρότεινε διάφορα μέτρα για έξοδο από την κρίση, όπως μετοχοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις Ημικρατικών Οργανισμών, επέκταση του ορίου αφυπηρέτησης κλπ. Μόνο από αυτό το παράδειγμα μπορούμε να βγάλουμε πολλά συμπεράσματα για τους λόγους που καθοδηγούν την αντιπολίτευση να έχει τέτοια στάση. Το ΑΚΕΛ έχει το δικό του καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια προώθησης και υλοποίησης του κυβερνητικού έργου. Την ίδια στιγμή επεξεργάζεται και υποβάλλει προτάσεις θέλοντας να εμπλουτίσει την προσφορά της κυβέρνησης στο λαό. Ποιος ο ρόλος της νεολαίας στην κοινωνία και ιδιαίτερα στον αντικατοχικό αγώνα του λαού μας; Η νεολαία είναι πάντα το δυναμικότερο και το μαχητικότερο κομμάτι της κοινωνίας. Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι η ιστορία των πολιτικών και κοινωνικών κατακτήσεων είναι σφραγισμένη από τους νεολαιίστικους αγώνες. Αγώνες που κερδήθηκαν επειδή πρώτοι οι νέοι μπήκαν μπροστά, διεκδίκησαν και κέρδισαν. Ως ΑΚΕΛ είμαστε περήφανοι για τη νεολαία μας. Είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι για τη νεολαία της ΕΔΟΝ και όχι αδικαιολόγητα. Η ΕΔΟΝ δίνει καθημερινά τον καλύτερο της εαυτό παλεύοντας για τα αιτήματα της νεολαίας. Δεν απουσιάζει ποτέ από τους μικρούς και μεγάλους αγώνες του λαού μας για τη λύση και την επανένωση της Κύπρου. Ιδιαίτερα στον αντικατοχικό αγώνα του λαού μας, οι νέοι έχουν σημαντικό, πολιτικό ρόλο να διαδραματίσουν. Αυτό το ρόλο επιτελεί στο έπακρο η ΕΔΟΝ, μπολιάζοντας την κυπριακή νεολαία με το μήνυμα της λύσης και της επανένωσης του τόπου μας. Σήμερα ο εθνικισμός και ο σοβινισμός επιχειρούν να δηλητηριάσουν ξανά τις συνειδήσεις των νέων με τα ολέθρια ενωτικά συνθήματα που οδήγησαν τον τόπο μας στην καταστροφή. Το αντίπαλο δέος σε αυτές τις καταστάσεις είναι η βροντερή φωνή του κάθε ΕΔΟΝίτη και της κάθε ΕΔΟΝίτισσας που απλώνεται στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα στέκια νεολαίας και συσπειρώνει τους νέους γύρω από τις τιτάνιες προσπάθειες που καταβάλλονται σήμερα για τη σωτηρία της πατρίδας μας. Είναι η φωνή που ξεσκεπάζει και αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο όσων θέλουν να εμφανίζονται ως υπερ-πατριώτες υπερασπιζόμενοι πολιτικές, λάβαρα και πρόσωπα που οδήγησαν το 1974 τη μισή Κύπρο στα χέρια του Αττίλα. Η Κύπρος δεν έχει την πολυτέλεια να συρθεί σε νέες περιπέτειες στο όνομα της πατριδοκαπηλίας και της εθνοκαπηλίας. Σε λίγους μήνες θα είναι οι βουλευτικές εκλογές. Ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στη νεολαία για αυτή την εκλογική μάχη; Σίγουρα η μάχη των βουλευτικών εκλογών τον ερχόμενο Μάιο, θα δοθεί μέσα σε ιδιαίτερες συνθήκες. Το Κόμμα μας δέχεται καθημερινά επιθέσεις και προσπαθεί μέσα σε όλο αυτό το αρνητικό περιβάλλον που δημιουργείται, να προωθήσει τις θέσεις και τις απόψεις του και να υποστηρίξει και να προβάλει όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά το πλούσιο έργο που παράγει η Κυβέρνηση Χριστόφια. Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών έχει μεγάλη σημασία και θα εκπέμψει πολλαπλά πολιτικά μηνύματα και για το Κόμμα μας και για το έργο της Κυβέρνησης. Το ΑΚΕΛ ήταν και παραμένει εκφραστής των συμφερόντων και των προσδοκιών των πλατιών λαϊκών στρωμάτων και ιδιαίτερα των εργαζομένων. Ήταν και παραμένει δύναμη που υπερασπίζεται τη νέα γενιά, δίνοντας μάχες για να μην περάσουν αντινεανικές και αντιλαϊκές πολιτικές. Αυτό εκτιμούμε ότι το αναγνωρίζει η νέα γενιά, γεγονός που αποδεικνύεται από τη στήριξη που δίνει στο ΑΚΕΛ στις διάφορες εκλογικές μάχες. Το Κόμμα μας ήταν και παραμένει δύναμη που υπερασπίζεται τα συμφέροντα του τόπου και του συνόλου του κυπριακού λαού, αντλώντας δύναμη από τον ίδιο το λαό και την 84χρονη ιστορία της παρουσίας μας στην πολιτική ζωή του τόπου. Είναι το Κόμμα που ανοίγει δρόμους για το μέλλον. Στην πρώτη γραμμή για την κοινωνία του μέλλοντος στέκεται πάντα η νεολαία. Η φυσική θέση της νεολαίας που οραματίζεται η Κύπρος του μέλλοντος να είναι μια πατρίδα ελεύθερη, ανεξάρτητη, ομόσπονδη και αποστρατιωτικοποιημένη, της νεολαίας που στοχεύει στον κόσμο της ισότητας, της ειρήνης και της κοινωνικής δικαιοσύνης δεν μπορεί παρά να είναι δίπλα από το ΑΚΕΛ, στρατευμένη με τους αγώνες του για το κτίσιμο της καλύτερης ζωής. 21 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

13 m τα 84 χρόνια ιστορίας του το ΚΚΚ- ΑΚΕΛ υπήρξε πάντοτε μπροστάρης των διεκδικήσεων και των απαιτήσεων του λαού μας. Μέσα από τη δράση του το κόμμα της Αριστεράς, σε συμπαράταξη με ολόκληρο το Λαϊκό Κίνημα, χάραξε και χαράσσει πολιτική με επίκεντρο τον άνθρωπο, τον Λαό και την πατρίδα μας. Δεν δύναται να αμφισβητήσει κανείς τους ένδοξους αγώνες του ΑΚΕΛ για λευτεριά και επανένωση, πάντοτε στο πλευρό των εργατών, των αγροτών και των νέων αυτού του τόπου. Τον περασμένο Νοέμβριο με την διεξαγωγή του 21ου Συνεδρίου του, το ΑΚΕΛ, χάραξε για ακόμα μια φορά εκείνη την πολιτική γραμμή που θα υπερασπιστεί τα κεκτημένα του κυπριακού λαού και θα διεκδικήσει ακόμα περισσότερα. Ειδικότερα, το 21ο Συνέδριο υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικό. Οι συνθήκες, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, απαιτούν ένα ακόμα πιο ισχυρό ΑΚΕΛ, ικανό να ανταπεξέλθει στις δύσκολες καταστάσεις του σήμερα. Με φάρο την ένδοξη ιστορία του, το ΑΚΕΛ οφείλει να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο αγώνα και διεκδίκησης, τόσο στο μέτωπο της επανένωσης του τόπου, όσο και στο μέτωπο μιας πιο δίκαιης κοινωνίας. και επανένωση της πατρίδας μας και του Λαού μας. Διατράνωσε για ακόμα μια φορά τη θέση για λύση του Κυπριακού στα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών και στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, των Συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου 1977 και 1979, του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου. Για μια λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως αυτή καθορίζεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Λύση ενός κράτους με μια και μόνη κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα και μια ιθαγένεια. Επιπλέον, το 21ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ καταδίκασε απερίφραστα το αιματοκύλισμα των λαών από τον αμερικανονατοϊκό ιμπεριαλισμό. Επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά τον στόχο για διάλυση του ΝΑΤΟ και διατράνωσε την αμέριστη αλληλεγγύη προς τους λαούς που αγωνίζονται για ελευθερία, ανεξαρτησία, δημοκρατία και κοινωνική πρόοδο. Το ΑΚΕΛ βροντοφώναξε και πάλι την ανάγκη όλοι μαζί να παλέψουμε για να πέσει κατοχή και όλοι μαζί να σηκώσουμε την σημαία της επανένωσης του τόπου. Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι παρά τις αντιξοότητες από τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, το φιλολαϊκό πρόγραμμα της Κυβέρνησης Χριστόφια υλοποιείται και αποδίδει καρπούς. Έχει παραχθεί και συνεχίζει να παράγεται πολύ σημαντικό έργο, που αλλάζει την κυπριακή πραγματικότητα και αναβαθμίζει την ποιότητα ζωής των πολιτών. Η Κυβέρνηση Χριστόφια άγγιξε χρονίζοντα προβλήματα της κυπριακής κοινωνίας και διεύρυνε το κοινωνικό κράτος, στηρίζοντας αποφασιστικά τα στρώματα του πληθυσμού που έχουν ανάγκη της αρωγής της πολιτείας. Ταυτόχρονα, προχωρεί σε θεσμικές αλλαγές εκσυγχρονισμού της κοινωνίας και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, εισάγει καινοτομίες που ως πριν λίγα χρόνια ήταν αδιανόητες για την κυπριακή πραγματικότητα. Το ΑΚΕΛ δεσμεύτηκε ότι με τις αναλύσεις, τις παρεμβάσεις, τις εισηγήσεις και προτάσεις του θα συνεχίσει να βοηθά την Κυβέρνηση στην ιεράρχηση και υλοποίηση των διαφόρων προνοιών του κυβερνητικού προγράμματος. Το ΑΚΕΛ διακήρυξε ακόμη, με τον πιο έντονο τρόπο, ότι η οικονομική κρίση δεν νοείται να φορτωθεί στις πλάτες του λαού και πως την κρίση πρώτα πρέπει να επιφορτιστούν οι έχοντες και κατέχοντες, η πλουτοκρατία του τόπου. Απέναντι σε όσους πολεμούν το Κόμμα της Αριστεράς οφείλουμε και πρέπει να ορθώσουμε ένα γρανιτένιο μέτωπο αποτελούμενο από τον κάθε προοδευτικό και δημοκρατικό άνθρωπο τούτου του τόπου. Οι αποφάσεις του 21ου Συνεδρίου του ΑΚΕΛ αποτελούν φάρο για τον κάθε άνθρωπο που θέλει να αγωνίζεται και να παλεύει για τον τόπο μας και για την κοινωνία. Οι θέσεις του ΑΚΕΛ πρέπει να φτάσουν και να αγγίξουν και τον τελευταίο Κύπριο, με στόχο πάντοτε ένα πιο δίκαιο αύριο δίχως συρματοπλέγματα, δίχως πισωγυρίσματα στη ζωή μας. Τον επόμενο Μάιο η μάχη για ανάδειξη του ΑΚΕΛ σε πρώτο κόμμα αποτελεί υπόθεση όλων όσων πιστεύουν στα ιδανικά της αριστεράς. Ισχυρό ΑΚΕΛ πάντοτε θα σημαίνει και ισχυρός Λαός, ισχυρό ΑΚΕΛ πάντοτε θα σημαίνει αέναος αγώνας για απελευθέρωση και επανένωση. Εμπρός λοιπόν να ορθώσουμε και πάλι τα λάβαρα της Αριστεράς εκεί που της αξίζουν! Χρυσόστομος Παναγή Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Ιωαννίνων Το κάλεσμα για ακόμα πιο δυνατό ΑΚΕΛ ήρθε στις Νοεμβρίου. Το μήνυμα του 21ου Συνεδρίου ήταν ένα ισχυρό ΑΚΕΛ για την Κύπρο, γιατί ακριβώς ένα πιο ισχυρό ΑΚΕΛ είναι που χρειάζεται αυτός ο τόπος για να κατακτήσει εκείνα που δικαιωματικά του ανήκουν. Ειδικότερα τώρα, λίγους μήνες πριν ακόμα μία μεγάλη μάχη, εκείνη των βουλευτικών εκλογών τον ερχόμενο Μάιο. Το ΑΚΕΛ μέσα από το 21ο Συνέδριο του, δεσμεύτηκε ότι θα βρίσκεται και πάλι μπροστάρης, όπως πάντοτε, στο πλευρό του κυπριακού λαού. Μαζί με τον λαό, τον διαρκή στυλοβάτη της, η Αριστερά του τόπου έδωσε υπόσχεση για ισχυρό ΑΚΕΛ και μέσα από τη μάχη των βουλευτικών εκλογών. Το 21ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ επαναβεβαίωσε τις διαχρονικές και ξεκάθαρες θέσεις του για λύση 23 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

14 τις 22 Μαΐου 2011 ο Κυπριακός Λαός καλείται στην κάλπη για να εκλέξει τους αντιπροσώπους του στη Βουλή. Η Προοδευτική Κίνηση Φοιτητών, ως αναπόσπαστο κομμάτι του Λαϊκού και του Νεολαιίστικου Κινήματος της Κύπρου, θα δώσει τη μάχη πλάι στο Κόμμα που για οκτώ δεκαετίες αγωνίζεται για επίλυση του εθνικού προβλήματος μας και για να δημιουργήσει μια κοινωνία που στο επίκεντρο της θα βρίσκεται ο άνθρωπος και η νέα γενιά. m Οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές γίνονται σε ένα πολύ ιδιόμορφο πολιτικό σκηνικό, όπου η δράση και ο πολιτικός λόγος της αντιπολίτευσης διαμορφώνουν μια εικόνα που θυμίζει πολύ δύσκολες στιγμές στη σύγχρονη κυπριακή κοινωνία. Αυτοί οι πολιτικοί κύκλοι καθοδηγούμενοι από το στόχο της ικανοποίησης των μικροπολιτικών τους σκοπιμοτήτων, αποσκοπούν σε εκλογικά οφέλη στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, βάζοντας πλώρη για τις Προεδρικές Εκλογές του Εδώ και αρκετούς μήνες επιδίδονται σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια και της Αριστεράς. Οι κύκλοι της δεξιάς και της ακροδεξιάς στοχεύοντας στα κατώτερα ένστικτα του Λαού, χρησιμοποιώντας ακραία εθνικιστική συνθηματολογία που έχει τις καταβολές της στη δράση της ακροδεξιάς στις σκοτεινές περιόδους της Κυπριακής Ιστορίας, λαϊκίζοντας και σπέρνοντας το φόβο στο λαό, αντιπολιτεύονται την Κυβέρνηση Χριστόφια. Προφανώς ηθελημένα ή άθελα αψηφούν το γεγονός ότι χύνουν νερό στο μύλο της διχοτόμησης. Η Αριστερά, ως η μοναδική πολιτική δύναμη με ξεκάθαρες και διαχρονικές θέσεις στο Κυπριακό, συνεχίζει να παραμένει συνεπής στις αρχές της για απελευθέρωση και επανένωση της Κύπρου στη βάση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, έτσι ώστε να γίνει κατορθωτό Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να ζήσουν μαζί ξανά κάτω από τον ίδιο ουρανό. Το ΑΚΕΛ σε καμιά περίπτωση δεν αποδέχεται την παγίωση των τετελεσμένων της κατοχής, γεγονός που αποτελεί ουσιαστικά και αποδοχή της διχοτόμησης, ενώ δεν διστάζει να υποδεικνύει καθημερινά τις αρνητικές συνέπειες που έχουν οι εθνικιστικές εξάρσεις που εκδηλώνονται μέσω του μανδύα της πατριδοκαπηλίας, στην προσπάθεια που εδώ και 36 χρόνια καταβάλλει ο Κυπριακός Λαός για επανένωση της πατρίδας μας. Όσοι επιδίδονται σε εκστρατεία αμαύρωσης της εικόνας του Προέδρου, παρουσιάζοντας τον ως αυτόν που θα «ξεπουλήσει» την Κύπρο, ουσιαστικά αποδυναμώνουν την διαπραγματευτική μας ικανότητα στη δύσκολη μάχη που δίνουμε στη διεθνή σκηνή με αντίπαλο την Τουρκία. Συνεπώς, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, στήριξη του ΑΚΕΛ στις ερχόμενες Βουλευτικές Εκλογές θα αποτελεί ουσιαστικά έμπρακτη στήριξη στον Πρόεδρο και στους χειρισμούς του στο Κυπριακό. Ταυτόχρονα θα αποτελέσει και μέσο θωράκισης του στις ακραίες και εθνικιστικές φωνές που επιδίδονται σε καθημερινές επαίσχυντες επιθέσεις κατά του Προέδρου, που πλήττουν πρώτα και κύρια την υπόθεση της Κύπρου. Στο ίδιο μήκος κύματος, οι ίδιοι κύκλοι και όχι μόνο, προσεγγίζουν και τα ζητήματα της εσωτερικής διακυβέρνησης. Δεν διστάζουν να διαφωνούν καθημερινά με το φιλολαϊκό χαρακτήρα της Κυβέρνησης και τις προοδευτικές κοινωνικοοικονομικές πολιτικές που εφαρμόζει, αφού χάνουν τα υπέρ-προνόμια και τις διευκολύνσεις που είχαν για χρόνια. Εναγωνίως προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα στο Κυπριακό Λαό ότι τίποτε δεν γίνεται σωστά. Μηδενίζουν τα πάντα στοχεύοντας στην ακύρωση και την αποδόμηση του Προέδρου ανάμεσα στο λαό. Θέλουν να ακυρώσουν το ΑΚΕΛ στη συνείδηση του Κυπριακού λαού, ως Κόμμα πατριωτικό και προοδευτικό, που αγωνίζεται για την προάσπιση των συμφερόντων του λαού και ιδιαίτερα των εργαζομένων. Να μην ξεχνούμε την στάση που οι ίδιοι κύκλοι τήρησαν στο θέμα της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης, τη φορολόγηση του πλούτου και το φόρο για την ακίνητη περιουσία. Ήταν ξεκάθαρη η στράτευση τους με τους έχοντες και κατέχοντες. Να μην ξεχνάμε ταυτόχρονα και το χαμηλού επιπέδου πολιτικό τους λόγο κατά την πρόσφατη συζήτηση των προϋπολογισμών στη Βουλή που καταδεικνύει και το ποιοι πραγματικά φέρουν ευθύνη που δεν έχουμε την ελάχιστη ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο. Στις Βουλευτικές Εκλογές του Μάη είναι ξεκάθαρο ότι αναμετρώνται δύο φιλοσοφίες. Η ανθρωποκεντρική φιλοσοφία, η διεκδίκηση, η συνέπεια στις θέσεις αρχών, η φιλοσοφία της προάσπισης των συμφερόντων του Λαού και των εργαζομένων και ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας κόντρα στο συντηρητισμό, την ασυνέπεια σε θέσεις και αρχές, τα μικροπολιτικά συμφέροντα, τις αντεργατικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τη στείρα παραφιλολογία, τον εθνικισμό και την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων. Στις 22 Μαΐου με τη συνειδητή στήριξη του συνδυασμού του ΑΚΕΛ Αριστερά Νέες Δυνάμεις, επαναβεβαιώνουμε τη θέληση μας για υλοποίηση του φιλολαϊκού προγράμματος της παρούσας κυβέρνησης, ενισχύοντας το όραμα που μαζί επιλέξαμε τον Φεβρουάριο του Το Λαϊκό Κίνημα στην Κύπρο δεν έχει μάθει να κερδίζει τον «πόλεμο» των εντυπώσεων στα ΜΜΕ και στις εφημερίδες, περιφρονώντας το Λαό. Γέννημα του ίδιου του Λαού, έχει καταφέρει εδώ και δεκαετίες να κερδίσει την υπεροχή στις συνειδήσεις του. Οι εργαζόμενοι και ο Κυπριακός λαός διαφύλαξαν το ΑΚΕΛ, σε κάθε στιγμή της Ιστορίας, ως τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη τους κατάκτηση. Έτσι θα κάνουν και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, κόντρα σε όσους ματαιοπονώντας εκχυδαΐζουν την πολιτική ζωή του τόπου. Το ΑΚΕΛ κόντρα σε όσους απεργάζονται σχέδια για να πλήξουν το Λαό, ξεπροβάλλει ως η μόνη συνεπής πολιτική δύναμη του τόπου. Με την ορμή της τιμημένης Ιστορίας του κόμματος μας ως Προοδευτική Κίνηση Φοιτητών θα ριχθούμε με αυταπάρνηση και σε αυτόν τον αγώνα. Η σωτηρία της Κύπρου απαιτεί να σηκωθεί ενωμένος ο Λαός, να διεκδικήσει το δίκαιο του με μπροστάρη τη δύναμη της προόδου, τους εργαζόμενους - είτε σημερινούς είτε αυριανούς. Να παλέψει για την επανένωση της πατρίδας μας. Να είμαστε και πάλι μαζικά παρόντες στους νέους κοινωνικό-ταξικούς αγώνες τους λαού μας. Να παλέψουμε ενάντια σ αυτούς που κατασπαράσσουν εδώ και δεκαετίες τα λαϊκά και εργασιακά συμφέροντα. Να αντιπαλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις την αιματοβαμμένη ιμπεριαλιστική Νέα Τάξη πραγμάτων και αποφασιστικά να απαιτήσουμε τη διάλυση του ΝΑΤΟ. Με ισχυρό ΑΚΕΛ οι εργαζόμενοι και η νέα γενιά προδιαγράφουν την ισχυρή παρουσία της φωνής τους στη Βουλή. Με ισχυρό ΑΚΕΛ οι στόχοι και τα οράματα για το αύριο γίνονται πράξη. Γιατί δυνατό ΑΚΕΛ, σημαίνει δύναμη για την Κύπρο, δύναμη για το Λαό μας, για τη Λεύτερη και αξιοπρεπή ζωή που μας αξίζει. Κώστας Δίπλαρος Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Πανεπιστημίου Κύπρου 25 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

15 mε το σύνθημα Συνεχίζουμε για ένα Ενωμένο, Μαζικό, Διεκδικητικό, φοιτητικό κίνημα πραγματοποιήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου, το 37ο ετήσιο, τακτικό συνέδριο της Παγκύπριας Ομοσπονδίας Φοιτητικών Ενώσεων. Όπως κάθε συνέδριο, έτσι και το 37ο, χαρακτηρίστηκε από το βαθύ δημοκρατικό αίσθημα των φοιτητών που με φάρο τους πρωτεργάτες φοιτητές του 73 διατήρησε την ΠΟΦΕΝ στο δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης και της πάλης για το φοιτητικό κίνημα. Μπροστάρης στη δημιουργία του κυπριακού φοιτητικού κινήματος και καθημερινός σύμμαχος του, ήταν και παραμένει η Προοδευτική Κ. Φ., που μέσα από άλλο ένα συνέδριο απέδειξε τη θέληση της να διαφυλάξει τις δημοκρατικές αρχές, αλλά και την παραμονή της Ομοσπονδίας στο δρόμο της διεκδίκησης. Παρά τις λυσσαλέες προσπάθειες που καταβάλλει τα τελευταία χρόνια η Πρωτοπορία, η φοιτητική παράταξη του ΔΗΣΥ, για εκφυλισμό και διάλυση του οργανωμένου φοιτητικού κινήματος, δηλώνουμε ακόμα μια φορά πως κάτι τέτοιο δε θα περάσει. Η ΠΟΦΝΕ ΠΟΦΕΝ είναι δημιούργημα της ανάγκης του ίδιου του λαού μας για δημοκρατία, ελευθερία, διεκδίκηση και οργανωμένη μαζική πάλη μέσα στη φοιτητιώσα νεολαία. Είναι σπλάχνο της Προοδευτικής Κ.Φ. που πορεύτηκε μαζί της σε όλη της την πορεία. Ιδιαίτερα στα πρώτα 30 χρόνια ζωής και δράσης της ΠΟΦΝΕ-ΠΟΦΕΝ η Προοδευτική αποτέλεσε το σημαντικότερο στήριγμα της, τότε που η ΦΠΚ Πρωτοπορία και οι δυνάμεις της ακροδεξιάς την λοιδορούσαν, την αποδοκίμαζαν και έλαμπαν δια της απουσίας τους από κάθε αγώνα του φοιτητικού κινήματος. Σε ακόμα ένα συνέδριο, δώσαμε ιδεολογικοπολιτική μάχη για διατήρηση της ΠΟΦΕΝ σε τροχιά διεκδίκησης και αγωνιστικής παρουσίας στην κυπριακή κοινωνία. Με την απόφαση για τα φοιτητικά προβλήματα, η ΠΟΦΕΝ επαναβεβαίωσε την αγωνιστική της ετοιμότητα να παραμείνει καθημερινός σύμμαχος των φοιτητών, επιζητώντας καθολική τριτοβάθμια εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν, χωρίς κοινωνικούς φραγμούς και οικονομικές ανισότητες, με όραμα μια ανθρωποκεντρική παιδεία, όπλο στα χέρια του Λαού για πρόοδο και ευημερία. Το 37ο συνέδριο πραγματοποιήθηκε μέσα σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες για τον τόπο και το λαό μας. Συνθήκες οι οποίες θα καθορίσουν το μέλλον των επόμενων γενεών. Συνθήκες μέσα στις οποίες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει καθημερινά τιτάνια μάχη για να υπερασπιστεί τα δίκαια του λαού μας, μέσα από τη διαδικασία των συνομιλιών, για την επανένωση του τόπου μας. Παράλληλα, είμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς έξαρσης του εθνικισμού - σοβινισμού και των αντιλήψεων που όπλισαν το χέρι της ακροδεξιάς, αντιλήψεων που επέφεραν τον όλεθρο και την καταστροφή, ενώ επίσης βλέπουμε την πλειοψηφία των πολιτικών κομμάτων να υποχωρεί από θέσεις αρχών της δικής μας πλευράς για τη λύση του κυπριακού. Η Προοδευτική καλέστηκε να υπερασπιστεί το μέλλον και τις ελπίδες για επανένωση του λαού μας, αφού δυστυχώς η πολυδιάσπαση του εσωτερικού πολιτικού μετώπου δεν άφησε ανεπηρέαστο το φοιτητικό κίνημα. Είναι πολύ λυπηρό, όταν παρατάξεις με βαθιές δημοκρατικές καταβολές, όπως η Αναγέννηση, επηρεάζονται από ευκαιριακές συμμαχίες τις οποίες εντέχνως μαγειρεύει η παράταξη του ΔΗΣΥ, έχοντας στόχο να πλήξει με κάθε τρόπο την Αριστερά και τον Πρόεδρο. Στο ψήφισμα του Κυπριακού, ως Προοδευτική, τοποθετηθήκαμε ξεκάθαρα υπέρ της λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται στα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε. Ακόμα μια φορά, καταδείξαμε την ανάγκη για επαναπροσέγγιση με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκυπρίους, για από κοινού απομόνωση του εθνικισμού, με στόχο τη δημιουργία ενός μετώπου Ε/κ και Τ/κ ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Εδώ και δυο χρόνια, δυστυχώς οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις αν και επικαλούνται τις συμφωνίες και την 8η Ιουλίου, οι οποίες ξεκαθαρίζουν ότι η λύση θα είναι Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, αποφεύγουν να μιλήσουν και να προωθήσουν τη λύση Ομοσπονδίας. Βέβαια αυτό ήταν αναμενόμενο από πλευράς Πρωτοπορίας. Όμως μέσα σε αυτά τα πλαίσια, μέρος της ηγεσίας και των δημοκρατικών παρατάξεων της Αναγέννησης και του Αγώνα επηρεάζονται και μολύνονται από διχαστικά, μισαλλόδοξα και εθνικιστικά μηνύματα, που μόνο στη διχοτόμηση και την καταστροφή οδηγούν. Εμείς, πιστοί στον αμετάθετο στόχο που η ανθρωποκεντρική ιδεολογία της αριστεράς μας πρόσταξε, ταγμένοι στη φιλία και την επαναπροσέγγιση με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους, ορμώμενοι από την κοινή μας πορεία στους ταξικούς αγώνες για ένα καλύτερο αύριο, αγωνιστήκαμε και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για το κοινό μέλλον των δύο κοινοτήτων και την επανένωση της Κύπρου. Δεν είναι με κούφια συνθήματα και «πατριωτικές» κορόνες που θα κερδίσουμε αυτή τη μάχη. Ξεριζώνοντας τον εθνικισμό και αποτινάσσοντας τις ιμπεριαλιστικές επιβουλές, θα μπορέσει αυτός ο τόπος να προχωρήσει ενωμένος. Αυτό το μήνυμα στείλαμε μέσα από το 37ο συνέδριο της ΠΟΦΕΝ και καλούμε τις ηγεσίες της Αναγέννησης και του Αγώνα, να μην ξεχνούν τους κοινούς μας αγώνες για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Κοινούς αγώνες απέναντι σε αυτούς, που το κόμμα της Πρωτοπορίας στέγασε και στήνει σήμερα μνημεία, τους πραξικοπηματίες και την ακροδεξιά. Σε χαλεπούς καιρούς μαζί με την ΠΟΦΕΝ, δώσαμε μάχες για την προάσπιση του φοιτητικού κινήματος και για την αναγνώριση του από την πολιτεία. Δίνουμε μάχη και σήμερα, κόντρα στην Πρωτοπορία, η οποία με κάθε μέσο και ευκαιρία επιχειρεί να εκφυλίσει το φοιτητικό κίνημα και να το οδηγήσει σε κατάσταση πλήρους απραξίας. Η δική μας πρόταση προς τους σημερινούς φοιτητές και αυριανούς εργαζόμενους είναι η οργανωμένη πάλη για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων μας. Θα συνεχίσουμε ακλόνητοι στη λεωφόρο των αγώνων και των διεκδικήσεων, πλάι - πλάι με τους εργαζόμενους, ορθώνοντας απροσπέλαστο τείχος σε όσους θέλουν να μας στήσουν στη γωνία. Θα πορευτούμε μαζί με το κόμμα της νέας γενιάς, μαζί με το κόμμα των φοιτητών, το ΑΚΕΛ, δίνοντας τη μάχη για τα καθημερινά, τα αυριανά, τα παντοτινά. Γιατί τίποτα δεν χαρίζεται, τα πάντα κατακτιούνται Χρυσόστομος Πασιαρδής Συνδικαλιστικός Υπεύθυνος Προοδευτικής Κ.Φ., Γενικός Γραμματέας ΠΟΦΕΝ 27 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

16 Kάθε εκλογική διαδικασία για την Προοδευτική είναι ένας σταθμός ανανέωσης του συμβολαίου προσφοράς και διεκδίκησης μας με τους Φοιτητές. Προσφοράς και διεκδίκησης για τη σωτηρία του τόπου μας και του λαού μας, προσφοράς και διεκδίκησης για την επίλυση των πολλών φοιτητικών προβλημάτων κόντρα στις νεοφιλελεύθερες και κερδοσκοπικές πολιτικές. Οι τμηματικές εκλογές των πανεπιστημίων, οι οποίες διεξάγονται με σκοπό την ανάδειξη των εκπροσώπων των φοιτητών στα τμήματα και στις σχολές, μας αφορούν άμεσα. Η ψήφος και η εμπιστοσύνη προς την Προοδευτική στις τμηματικές εκλογές είναι ψήφος εμπιστοσύνης στην ολότητα των θέσεων της. Είναι ψήφος εμπιστοσύνης προς την προσπάθεια λύσης του κυπριακού από τον πρόεδρο Χριστόφια για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Είναι ψήφος εμπιστοσύνης προς τις κρυστάλλινες θέσεις της Προοδευτικής για την επίλυση προβλημάτων εντός των χώρων σπουδών και ψήφος ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις υπόγειες μεθοδεύσεις που σχεδιάζει ο νεοφιλελευθερισμός εις βάρος των φοιτητών και του Λαού. Όσα διακηρύττει ότι θα κάνει η Προοδευτική τα μετουσιώνει σε πράξεις στα πανεπιστήμια μέσω των εκπροσώπων που εκλέγει, καθώς είναι οι φορείς της φωνής των φοιτητών. Μείωση των διδάκτρων, β εξεταστική, φοιτητικές εστίες είναι μερικές από τις κορυφαίες διεκδικήσεις των φοιτητών στους χώρους σπουδών και οι εκπρόσωποι της Προοδευτικής τα διεκδικούν με τη δύναμη της στήριξης που τους δίνουν οι χιλιάδες φοιτητές που τους εμπιστεύονται τόσα χρόνια. Αυτή τη στήριξη μέσα από το ψήφο τους καλέστηκαν να δώσουν τη φετινή χρονιά συμφοιτητές μας που σπουδάζουν στο Frederick UC αλλά και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Στους δυο διαφορετικούς αυτούς χώρους σπουδών οι διαφορές στη σημασία της ψήφου του κάθε φοιτητή είναι μηδαμινές αλλά σε καμία των περιπτώσεων δεν έχουν την ίδια έκβαση στα εκλογικά αποτελέσματα, λόγω των διαφορετικών συνθηκών που συναντούμε στα δύο πανεπιστήμια. Με τον όρο διαφορετικές συνθήκες εννοούμε το επίπεδο οργάνωσης του φοιτητικού κινήματος στους δύο χώρους σπουδών, την πολιτική και συνδικαλιστική συνειδητοποίηση των φοιτητών αλλά και το περιβάλλον στο οποίο καλείται να αναπτυχθεί ο φοιτητικός συνδικαλισμός. Στο πανεπιστήμιο Frederick η Προοδευτική κατάφερε με την πλούσια συνδικαλιστική της δράση, δίνοντας έμφαση στα αμέτρητα ζητήματα που απασχολούν τη φοιτητική κοινότητα εντός των τμημάτων αλλά και ευρύτερα στους χώρους των ιδιωτικών πανεπιστημίων, να κερδίσει τη στήριξη των φοιτητών. Η θέση μας ενάντια στον κερδοσκοπικό χαρακτήρα που διέπει τη λειτουργία τους αλλά και οι αγώνες μας για μείωση των διδάκτρων μας κατατάσσουν πρώτους στις συνειδήσεις των φοιτητών. Επίσης, οι θέσεις μας γύρω από το Κυπριακό μέσα από την πρωτοπόρα αντικατοχική αντίιμπεριαλιστική μας παρουσία αγκαλιάστηκαν από το φοιτητικό κίνημα του Frederick. Δυστυχώς, η εκλογική αναμέτρηση στιγματίστηκε από τις εντολές του κ. Αναστασιάδη για να μην κατέλθει η παράταξη της δεξιάς Πρωτοπορία στις εκλογές. Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι οι λόγοι που ακολούθησαν την πιο πάνω τακτική ήταν η προδιαγραφόμενη εκλογική - πολιτική ήττα σε ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια αλλά και ο στόχος της δεξιάς να διασπάσει και να διαλύσει το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα, ασκώντας πολιτική καφενείου και ύβρεων για να εξυπηρετεί τα μικροπολιτικά συμφέροντα της και να οδηγήσει το φοιτητικό κίνημα στην αποπολιτικοποίηση και στην αδράνεια. Η Προοδευτική μέσα σε ένα πρωτόγνωρο πολιτικό πλαίσιο στο Frederick πέτυχε με τις θέσεις της να τη στηρίξουν 995 συνειδήσεις, το 89,7% των όσων ψήφισαν, παρά τη λάσπη από την παράταξη της Δεξιάς Πρωτοπορία ενάντια στην Προοδευτική, αποκαλώντας μας κόκκινους φασίστες γιατί αρνηθήκαμε την εσκεμμένη εκπρόθεσμη συμπερίληψη ατόμων στο ψηφοδέλτιο τους. Η μαζική συμμετοχή των φοιτητών στις εκλογές ήταν η καλύτερη απάντηση στην παράταξη της Δεξιάς, που επέλεξε την αποχή και την απουσία από τις διεκδικήσεις των φοιτητών στα σώματα του πανεπιστήμιου. Στο πανεπιστήμιο Κύπρου διεξάγονται κάθε δυο χρόνια τμηματικές εκλογές για την ανάδειξη εκπροσώπων των φοιτητών στα τμήματα και στις σχολές. Συνεπής στο χρέος που έχει απέναντι στους φοιτητές του μεγαλύτερου δημόσιου ιδρύματος, η Προοδευτική διεκδίκησε την ψήφο των φοιτητών σε όλα τα τμήματα και τις σχολές για να μπορέσει να συμμετέχει αποτελεσματικά στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Οι τμηματικές εκλογές του Οκτώβρη του 2010 ήταν ιδιαίτερες καθώς ήταν η περίοδος, η οποία συνεχίζει μέχρι σήμερα, όπου όλοι οι πολιτικοί χώροι αντιστρατεύονταν και λασπολογούσαν εναντίον της κυβέρνησης Χριστόφια και συνεπώς εναντίον της Προοδευτικής, όπου συμφωνεί και στηρίζει τους χειρισμούς του Προέδρου. Μια εποχή όπου η Πρωτοπορία παραδίδοντας μαθήματα λαϊκισμού ξεπούλησε φοιτητικές διεκδικήσεις, για μια ακόμη φορά, τασσόμενη δίπλα στην πρυτανεία προσπαθώντας να αποδείξει ότι η Προοδευτική είναι μια αντιδραστική παράταξη άνευ λόγου και αιτίας και πως στηρίζει μια δήθεν καταστροφική κυβέρνηση. Η απάντηση δόθηκε μέσα από την κάλπη όπου η Προοδευτική κατάφερε να διατηρήσει τα πολύ ψηλά ποσοστά της μέσα στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και να εκλέξει εκπροσώπους σε όλα τα τμήματα και σχολές. Με αυτό τον τρόπο αποδείχτηκε ότι η Προοδευτική ήταν και παραμένει ισχυρή στο χώρο του Πανεπιστημίου Κύπρου και μέσω των εκπροσώπων της θα προσπαθεί να διεκδικεί και να επιλύει τα δίκαια αιτήματα των φοιτητών. Για εμάς, οι εκλογικές αυτές διαδικασίες αποτέλεσαν σταθμό, όχι όμως το τέρμα του δρόμου. Αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μας απέναντι στους συμφοιτητές μας αλλά και στην ίδια μας την Ιστορία συνεχίζουμε τους αγώνες μας. Έχοντας ως όπλο αλλά και ως εντολή τη στήριξη των συμφοιτητών μας, δυναμώνουμε την πάλη για το δίκαιο Λαού μας και των φοιτητών. Αντρέας Ττεπελής Οργανωτικός Γραμματέας Προοδευτικής Κ.Φ. Frederick Γιώργος Καζαμίας Υπεύθυνος Συνδικαλιστικού Γραφείου Προοδευτικής Κ.Φ. Πανεπιστημίου Κύπρου 29 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

17 Προοδευτική Κ.Φ. μέσα από την 37χρονη πορεία της καθιερώθηκε στις συνειδήσεις των Κυπρίων φοιτητών ως η δύναμη που πρωτοπορεί στην πάλη για λύση και επανένωση στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που αποτελεί τη σωτηρία της Κύπρου από τη διχοτόμηση και θα φέρει την απελευθέρωση κι επανένωση του τόπου μας. Ως η δύναμη που πρωτοπορεί στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και ενάντια στην ένταξη μας στον αιματοβαμμένο ΝΑΤΟϊκό Συνεταιρισμό για την Ειρήνη. Η Προοδευτική είναι η παράταξη που παλεύει για να πετύχει ένα ισχυρό ράπισμα στον εθνικισμό σοβινισμό που γνωρίζει έξαρση και αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό της επανένωσης και της ειρήνης στο νησί μας. Μέσα από τη δράση της Προοδευτικής παλεύουμε για να απομονώσουμε το φασισμό που φουσκώνει το ρατσισμό και την ξενοφοβία ανάμεσα στο λαό μας. Η Προοδευτική συνεχίζει να συσπειρώνει χιλιάδες νέων στο δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης για τα φοιτητικά αιτήματα και την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων, στο πλάι του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Συνεχίζει να αποτελεί την όαση πολιτιστικής παρέμβασης και δημιουργίας, μέσα στο σάπιο σύστημα της υποκουλτούρας του καπιταλισμού. Μέσα σ αυτό το πλαίσιο, δραστηριοποιούμαστε στα δύο όργανα λήψεως αποφάσεων του φοιτητικού κινήματος. Το πρώτο είναι σε τοπικό επίπεδο και είναι οι φοιτητικές μας ενώσεις και το δεύτερο είναι σε δευτεροβάθμιο επίπεδο με την εκλογή αντιπροσώπων στην Παγκύπρια Ομοσπονδία Φοιτητικών Ενώσεων (ΠΟΦΕΝ). Όλες οι εκλογικές διαδικασίες γίνονται με βάση την απλή αναλογική που διασφαλίζει τη σωστή αποτύπωση της βούλησης των φοιτητών στις φοιτητικές ενώσεις αλλά και στην ΠΟΦΕΝ. Οι εκλογές, για την Προοδευτική, δεν είναι μια διαδικασία κατά την οποία μετράμε ψήφους και ανοίγουμε σαμπάνιες. Αντίθετα, είναι μια διαδικασία όπου με όλο το σεβασμό προς τον φοιτητή, ζητούμε τη στήριξη του με βάση τις πολιτικές μας θέσεις. ΧΩΡΟΙ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΥΠΡΟΥ Στη Φοιτητική Ένωση του Πανεπιστημίου Κύπρου ο στόχος είναι ξεκάθαρος. Η Προοδευτική μπορεί και πρέπει να βγει ενισχυμένη. Για άλλη μια χρονιά

18 φέτος, η Πρωτοπορία ως πρώτη δύναμη αντιμετωπίζει με αλαζονεία τις υπόλοιπες παρατάξεις και αδυνατεί να καταρτίσει τη φοιτητική ένωση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η φοιτητική ένωση του Πανεπιστημίου να είναι μέχρι και σήμερα ακατάρτιστη και στην αδράνεια. Η Προοδευτική ποτέ δεν επιδίωξε η Φοιτητική Ένωση να μείνει ακατάρτιστη. Όταν οι πλειοψηφίες το επέτρεπαν, πάντα συνεργαζόμασταν για καταρτισμό με τις δημοκρατικές παρατάξεις που μαζί δημιουργήσαμε και στηρίξαμε το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα της Κύπρου. Διακατεχόμαστε από διάθεση για συνεργασίες και μετριοπάθεια. Αγωνιζόμαστε με διάθεση για ένα φοιτητικό κίνημα ενωμένο και διεκδικητικό, κόντρα στην αδράνεια που άλλοι θέλουν να το παρασύρουν. Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου συνεχίζεται ο αγώνας ενάντια στην εφαρμογή της Μπολόνια, που θέλει τις εταιρίες να βρίσκονται εντός του πανεπιστημίου και να καθορίζουν στο μέλλον τα προγράμματα σπουδών στη βάση των αναγκών των κερδών τους. Η πρυτανεία που εκλέγηκε πρόσφατα δεν προβλέπεται να είναι πιο φιλοφοιτητική από την προηγούμενη, αλλά θα προχωρήσει πιο εντατικά στο δρόμο που χάραξαν οι προηγούμενοι, γεγονός που δείχνει πως οι φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Κύπρου έχουν μεγάλους αγώνες να δώσουν στο εγγύς μέλλον ενάντια στις πολιτικές ιδιωτικοποίησης και υπέρ του Πανεπιστημίου των πραγματικών αναγκών τους. Ο αγώνας μας συνεχίζεται προς την κατεύθυνση της αύξησης των εισακτέων σε τμήματα και σχολές των δημοσίων πανεπιστημίων. Αγωνιστήκαμε και πετύχαμε τη δημιουργία της Νομικής Σχολής και αγωνιούμε για την έναρξη της Ιατρικής Σχολής, την ίδρυση της Σχολής Καλών Τεχνών κάτι που θα βοηθήσει στην παραγωγή πολιτισμού από την Κυπριακή κοινωνία σε μεγαλύτερο βαθμό. Στα πλαίσια αυτά αγωνιζόμαστε για την αναβάθμιση και επέκταση του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου που διανύει τον τέταρτο χρόνο λειτουργίας του. Η Προοδευτική δεν μπορεί να λείπει από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια όπου οι φοιτητές γίνονται θύματα στυγνής εκμετάλλευσης από τους ιδιοκτήτες. Η Προοδευτική δυστυχώς δικαιώθηκε για τις προβλέψεις της και τις συνέπειες που θα είχε η υιοθέτηση του νομοσχεδίου το 2005 εις βάρος των φοιτητών. Σήμερα η παράταξη μας πρωτοστατεί στον αγώνα για το δικαίωμα των φοιτητών να μορφώνονται. Αυτοί που φέρουν την ευθύνη για το αυξημένο ύψος των διδάκτρων είναι τα πολιτικά κόμματα και τα φερέφωνα τους στο φοιτητικό κίνημα που έδωσαν τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες με τον κερδοσκοπικό τους χαρακτήρα, να καθορίζουν το ύψος των διδάκτρων στη λογική της αγοράς. Πέραν αυτών την ίδια ευθύνη έχουν και οι ιδιοκτήτες που δεν αντιλαμβάνονται ότι ένα πανεπιστήμιο δεν μπορεί να λειτουργεί με επιχειρηματική λογική. Χαιρετίσαμε την εισαγωγή πλαφόν από την κυβέρνηση στην αύξηση των διδάκτρων ως ένα βήμα προς τα εμπρός, αλλά έχουμε μεγάλο δρόμο να καλύψουμε μέχρι να μειωθούν τα δίδακτρα και να λυθούν πολλαπλά προβλήματα του αντιμετωπίζουμε εντός των πανεπιστημίων. Κι αυτό, γιατί η λογική της πλήρους εμπορευματοποίησης της παιδείας πλήττει την ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται. Η σωρεία προβλημάτων όπως ανεπαρκής διδακτικό προσωπικό και εργαστηριακός εξοπλισμός, έλλειψη αιθουσών διδασκαλίας, επιπλέον ποσά που καταβάλλονται για την κάλυψη αναγκών των μαθημάτων έχουν γίνει καθημερινός Γολγοθάς για τους φοιτητές. ΧΩΡΟΙ ΣΠΟΥΔΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ Οι εκλογές στις φοιτητικές ενώσεις της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα σημαντικές για το σύνολο του Κυπριακού φοιτητικού κινήματος. Είναι χαρακτηριστικό των φοιτητικών ενώσεων της Ελλάδας ιδιαίτερα στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη η αύξηση της εθνικιστικής σοβινιστικής δραστηριότητας με πρωταγωνιστές τις παρατάξεις του ΕΦΑΕΦΠ και την παράταξη του ΔΗΣΥ, Πρωτοπορία. Για την Προοδευτική είναι ξεκάθαρο ότι η άνοδος του εθνικισμού σοβινισμού είναι επικίνδυνη και καταστροφική για τον τόπο μας. Σε μια κρίσιμη καμπή για το Κυπριακό πρόβλημα οι φωνές του απορριπτισμού, της πολεμικής ή της αμφισβήτησης της ομοσπονδίας χύνουν νερό στο μύλο της διχοτόμησης. Οι φωνές που πολεμούν την ειρηνική συνύπαρξη και σπέρνουν τη μισαλλοδοξία αποτελούν το καλύτερο όπλο στα χέρια της Τουρκίας να συνεχίζει την αδιαλλαξία της και να προτάσσει τη λογική των δύο κρατών. Η Προοδευτική από τα γεννοφάσκια της αμέσως μετά τα δραματικά γεγονότα του 1974, ιδιαίτερα στα σπουδαστικά κέντρα της Ελλάδας, έθεσε ως πρωταρχικό της στόχο τη σωτηρία της πατρίδας μας από τα δεσμά του ιμπεριαλισμού. Αγωνίζεται από το 1977 για την επίτευξη της μοναδικής λύσης που μπορεί να επανενώσει την πατρίδα μας, που θα αποκαθιστά την κυριαρχία της και την ακεραιότητα της και θα μας απαλλάσει από την κατοχή της Τουρκίας. Αυτή δεν είναι άλλη από τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Για αυτή την πολιτική μας θέση δεχθήκαμε πολλούς εμετικούς και περιφρονητικούς χαρακτηρισμούς, προπηλακιστήκαμε και δεχθήκαμε πολλές επιθέσεις από την ακροδεξιά στην 37χρονη ιστορία μας. Η συνέπεια και η αποφασιστικότητα της Προοδευτικής και η δύναμη που της δίνουν οι φοιτητές μέσα από την εκάστωτε εκλογική διαδικασία, οδήγησε το κυπριακό φοιτητικό κίνημα της Ελλάδας σε μια προσπάθεια, μέχρι και σήμερα, εκδημοκρατικοποίησης του. Η στήριξη των φοιτητών και η ουσιαστική παρέμβαση της παράταξης μας στις φοιτητικές ενώσεις είχε ως αποτέλεσμα την απόρριψη της εθνικιστικής ρητορείας και φιλοσοφίας στη λειτουργία των φοιτητικών μας ενώσεων σε μεγάλο βαθμό προς όφελος της πατρίδας και του λαού μας. Οι φετινές εκλογές σε σχέση με το Κυπριακό πρόβλημα και τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του λαού μας έχουν συγκεκριμένη πολιτική σημασία. Οι φοιτητές έχουν να επιλέξουν μεταξύ της Προοδευτικής που αγωνίζεται με ξεκάθαρες θέσεις για το ποια είναι η επιδιωκόμενη λύση και αυτών που 37 χρόνια μετά το 1974 ψάχνουν να βρουν ποια είναι η επιδιωκόμενη μορφή λύσης. Έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στην Προοδευτική που συνεχίζει να δαχτυλοδείχνει και να αγωνίζεται ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα όργανά του ή θα στηρίξουν αυτούς που δίνουν συγχωροχάρτι στο ΝΑΤΟ και θέλουν να μας εντάξουν στους κόλπους του μέσω του ΣγΕ. Έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στην Προοδευτική που αγωνίζεται για την ειρηνική συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων ή αυτούς που σπέρνουν άμεσα ή συγκαλυμμένα τη μισαλλοδοξία και τον εθνικισμό. Πέραν των πιο πάνω που αφορούν στο Κυπριακό πρόβλημα και στον αγώνα μας μέσα από τις φοιτητικές μας ενώσεις για επίλυση του οι φοιτητικές μας ενώσεις πρέπει να διακατέχονται από τη φιλοσοφία της διεκδίκησης και των αγώνων για προάσπιση και κατοχύρωση των φοιτητικών δικαιωμάτων. Είναι ξεκάθαρο, ότι όπου υπάρχει ακροδεξιά ή απόλυτη πλειοψηφία της δεξιάς ή ακόμα και έλεγχος της φοιτητικής ένωσης από την Πρωτοπορία οι φοιτητικές μας ενώσεις βρίσκονται στο «γύψο». Παρουσιάζονται αδρανείς χωρίς καμία συμμετοχή στους αγώνες των φοιτητών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι φοιτητικές ενώσεις της Αθήνας, της Κομοτηνής, του Ρεθύμνου, του Βόλου και του Ηρακλείου. Όπου οι φοιτητές δίνουν δύναμη στην Προοδευτική μέσα από τις εκλογές, αυτή τη δύναμη τη μετουσιώνει σε νέους αγώνες, νέες διεκδικήσεις, νέες κατακτήσεις. Άλλωστε αυτή είναι η φιλοσοφία που διακατέχει τη δράση της Αριστεράς. ΧΩΡΟΙ ΣΠΟΥΔΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ Στα σπουδαστικά κέντρα της υπόλοιπης Ευρώπης, η Προοδευτική σχεδόν σε όλα είναι η μοναδική παράταξη που δραστηριοποιείται. Σε Βουλγαρία, Τσεχία και Μόσχα ο στόχος μας παραμένει και αυτή τη χρονιά η διατήρηση των απόλυτων πλειοψηφιών που είναι εγγύηση για συνέχιση της προσφοράς μας στους φοιτητές. Είναι χαρακτηριστικό της παρουσίας της Προοδευτικής σε αυτούς τους χώρους σπουδών ότι οι φοιτητές οργανώνονται διεκδικούν και οραματίζονται μέσα από τις τάξεις μας ανεξαρτήτως πολιτικού χώρου. Σε αυτούς τους χώρους πρωταρχικός μας στόχος είναι η λειτουργία τμημάτων στα δημόσια πανεπιστήμια της Κύπρου τα οποία θα προσφέρουν δωρεάν μαθήματα εξομοίωσης πτυχίων. Αυτό θα σταματήσει την αισχροκέρδεια που παρατηρείται από τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών πανεπιστημίων που εκμεταλλεύονται το απαραίτητο της εξομοίωσης πτυχίων για εγγραφή των φοιτητών στους κατάλογους διοριστέων. Στις φετινές εκλογές ο στόχος είναι η διατήρηση της Προοδευτικής στην πρωτοπορία ανάμεσα στις συνειδήσεις των φοιτητών. Οι λόγοι είναι ξεκάθαροι: Πρώτα από όλα η κάθε δημοκρατική Προοδευτική συνείδηση πρέπει να δώσει απάντηση μέσα από τις εκλογές σε αυτούς που λασπολογούν και βρίζουν ασύστολα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και της προσπάθειες του για λύση. Πρέπει εμείς οι φοιτητές να στείλουμε το μήνυμα ότι η απάντηση στην κατοχή και τη διχοτόμηση είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και η ειρηνική συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων. Πρέπει εμείς οι φοιτητές να στείλουμε το μήνυμα ότι ούτε το ΝΑΤΟ θέλουμε στην Κύπρο αλλά ούτε την Κύπρο στο ΝΑΤΟ όπως επιθυμεί η Πρωτοπορία. Πρέπει εμείς οι φοιτητές μέσα από τις φοιτητικές εκλογές να δείξουμε το δρόμο στο λαό μας για τις επικείμενες Βουλευτικές του Μάη, να διατηρήσει με την ψήφο του το Κόμμα των εργαζομένων και της νεολαίας το ΑΚΕΛ, ισχυρό! Χρίστος Χριστόφιας Κεντρικός Υπεύθυνος Προοδευτικής Κ.Φ. 33 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

19 ρισκόμαστε σχεδόν τρία χρόνια μετά την εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παρά την παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και την εξοντωτική αντιπολίτευση που ασκείται από αρκετά κόμματα, λόγω μικροπολιτικών συμφερόντων που εξυπηρετούν τις βλέψεις τους για τις βουλευτικές εκλογές, αυτή η φιλολαϊκή κυβέρνηση που μέλημα της είναι ο Λαός, έχει προχωρήσει σε ριζοσπαστικές αλλαγές στον τομέα της παιδείας όπως εμείς τον οραματιζόμαστε. Ένα σχολείο, ένα πανεπιστήμιο που ουσιαστικά θα έχει στο επίκεντρο του τον άνθρωπο, στο οποίο θα παρέχεται η μόρφωση ως δικαίωμα. Ένα εκπαιδευτικό χώρο που μέλημα του και στόχος του να είναι η απελευθέρωση των δημιουργικών δυνατοτήτων των μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών, έτσι ώστε να προάγει κριτική σκέψη, να καλλιεργεί δεξιότητες, ικανότητες και ταλέντα, να προσφέρει γνώσεις από όλα τα φάσματα των επιστημών. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ο κάθε νέος και νέα θα έχουν ίσες ευκαιρίες στην μόρφωση. Στο διάστημά αυτό και με στόχο αυτά που προαναφέραμε, βλέπουμε ήδη την υλοποίηση πολλών προεκλογικών δεσμεύσεων του Δημήτρη Χριστόφια στον τομέα της Παιδείας στον οποίο δίνεται ιδιαίτερη έμφαση. Η Παιδεία φαίνεται ότι αποτελεί μια πολύ βασική προτεραιότητα για αυτή την Κυβέρνηση, και αυτό αποδεικνύεται στην πράξη. Έτσι για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά δίνεται ολοκληρωμένο πακέτο κρατικής φοιτητικής μέριμνας στους φοιτητές στη βάση κοινωνικοοικονομικών κριτηρίων, ένα μέτρο που στοχεύει στην οικονομική στήριξη των στρωμάτων των φοιτητών που πραγματικά την έχουν ανάγκη. Ταυτόχρονα η Κυβέρνηση προωθεί την επέκταση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας ιδιαίτερα μέσω της επέκτασης του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου με την ίδρυση νέων τμημάτων. Επίσης αποφασίστηκε και εξαγγέλθηκε η ίδρυση της Σχολής Καλών Τεχνών και Ιατρικής Σχολής. Με αυτό τον τρόπο τα Δημόσια Ιδρύματα στην Κύπρο μπορούν να δέχονται χρόνο με τον χρόνο μεγαλύτερες μάζες φοιτητών, προσφέροντας σε περισσότερους το δικαίωμα, της Δημόσιας Δωρεάν εκπαίδευσης. Η στήριξη στη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία αποτελεί πάγιο αίτημα του οργανωμένου φοιτητικού κινήματος, το οποίο η σημερινή διακυβέρνηση κάνει πράξη προς όφελος όλων των φοιτητών αλλά και των οικογενειών τους. Μετά από σειρά διαβουλεύσεων και προσπαθειών της Κυβέρνησης ένα μεγάλο ζήτημα για το φοιτητικό κίνημα είχε θετική εξέλιξη: τέθηκε πλαφόν στις αυξήσεις των διδάκτρων των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Προηγουμένως πολλές από τις προσπάθειες της Κυβέρνησης και του ΑΚΕΛ προσέκρουαν σε νομικά εμπόδια, αφού υπήρχε μεγάλη δυσκολία στην τροποποίηση του άδικου νόμου, περί Ιδιωτικών Πανεπιστημίων που ψήφισαν ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ το 2005 με τον οποίο επέτρεψαν την ασύδοτη αύξηση των διδάκτρων. Η νέα νομοθεσία ουσιαστικά, δεν δίνει πλέον το δικαίωμα στον «πανεπιστημιάρχη» να αυξάνει αυθαίρετα τα δίδακτρα κάθε χρόνο. Έτσι η Κυβέρνηση με τη στήριξη του ΑΚΕΛ, έδωσε μια πρώτη λύση για να σταματήσει η εκμετάλλευση και η αισχροκέρδεια από τους ιδιοκτήτες των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων εις βάρος των φοιτητών. Φυσικά, θα πρέπει να δώσουμε πολλές ακόμη μάχες, ώστε το φαινόμενο της κερδοσκοπίας και της εκμετάλλευσης των φοιτητών στα Ιδιωτικά να εξαλειφθεί. Αξίζει όμως ιδιαίτερη αναφορά στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση η οποία παίρνει σάρκα και οστά στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η ανάγκη για εκσυγχρονισμό, όχι μόνο των υποδομών αλλά και των αναλυτικών προγραμμάτων στα σχολεία υπήρξε αντικείμενο συζήτησης για χρόνια. Η Κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια μέσα από το διάλογο που άνοιξε με τους ενδιαφερόμενους φορείς για το ζήτημα, προχώρησε στην υλοποίηση του στόχου της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Ήδη σε μερικά μαθήματα έχουν εισαχθεί νέα αναλυτικά προγράμματα ενώ ταυτόχρονα γίνονται εκπαιδευτικά σεμινάρια στους καθηγητές για να μπορούν να είναι σε θέση να διδάσκουν τους μαθητές στη βάση νέων και πιο αποτελεσματικών μεθόδων. Στόχος είναι να διδάσκεται ύλη από όλα τα φάσματα των επιστημών έτσι ώστε να αναπτύσσεται η κριτική σκέψη στους μαθητές αλλά και να καλλιεργούνται πανανθρώπινες αξίες. Αναβαθμίστηκε ο εξοπλισμός των ειδικών σχολείων που δίνουν την ευκαιρία σε μαθητές που έχουν πραγματικά ταλέντα να τα αναπτύξουν μέσω της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Επεκτάθηκε το νέο πλαίσιο του Ενιαίου Ολοήμερου Σχολείου σε διπλάσιο αριθμό δήμων, οργανώθηκαν τμήματα ταχύρυθμης εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας από αλλόγλωσσους μαθητές. Δόθηκε επίσης χορηγία ύψους 400 σε όλους τους μαθητές της Β Γυμνασίου για την αγορά Ηλεκτρονικού Υπολογιστή. Τέλος, ένα ακόμη μέτρο το οποίο ήρθε να δώσει λύσεις σε πολλούς μαθητές και φοιτητές αποτελεί η αναβάθμιση των δημοσίων συγκοινωνιών που προσφέρουν πρόσβαση σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και σχολεία. Οφείλουμε εδώ να υπογραμμίσουμε πως σε Διεθνές επίπεδο η παιδεία δέχεται έντονες επιθέσεις, σε καιρούς που το κεφάλαιο προσπαθεί να εισβάλει στην εκπαίδευση για να την εκμεταλλευτεί ως εμπόρευμα με τη διαδικασία της Μπολόνια και την Ε.Ε. να φροντίζει για αυτό. Αντίθετα αυτή η κυβέρνηση παρόλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες που συνάντησε, δεν προχώρησε απλά σε αλλαγές ως προς την παιδεία, αλλά τροχοδρόμησε μία ολόκληρη σειρά μεταρρυθμίσεων για ένα πιο ανθρώπινο χώρο εκπαίδευσης. Για ένα ενιαίο, δημοκρατικό, ανθρώπινο σχολείο και πανεπιστήμιο. Ως Προοδευτική, στηρίζουμε αυτές τις προσπάθειες που γίνονται και αντιστεκόμαστε μαζί με τους φοιτητές στα εμπόδια που θέτουν ορισμένες πολιτικές δυνάμεις σε αυτό το έργο. Στόχος μας αποτελεί όχι μόνο η στήριξη αυτής της πολιτικής αλλά και να ενισχύσουμε μέσα από το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα αυτή τη προσπάθεια, με προτάσεις και με διάλογο. Εμείς επιδιώκουμε μέσα στις ευνοϊκές συνθήκες που δημιουργεί αυτή η διακυβέρνηση να μπουν τα θεμέλια για την Παιδεία που οραματιζόμαστε, την Παιδεία που θα προσφέρεται χωρίς εμπόδια και με ίσες ευκαιρίες στον καθένα, που θα έχει στο επίκεντρο της τον άνθρωπο, που θα υπηρετεί τις ανάγκες του Λαού. Δημήτρης Ιωάννου Οργανωτικός Γραμματέας Προοδευτικής Κ.Φ. Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου 35 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

20 έντονη επίθεση στην εκπαίδευση, την τελευταία εικοσαετία, είχε ως στόχο της μέσα από τη διακηρυγμένη διαδικασία της Μπολόνια, να δημιουργηθεί μέχρι το 2010 ένας Ενιαίος Ευρωπαϊκός Χώρος Ανώτερης Εκπαίδευσης, συνυφασμένος και προσδεμένος στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Αγοράς. Όλα λοιπόν τα εκπαιδευτικά μέτρα και οι μεταρρυθμίσεις στο χώρο της Ε.Ε. έρχονται να επεκτείνουν τη σφαίρα του ιδιωτικού τομέα, μετατρέποντας έτσι την Παιδεία από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τα οποία με αυτό τον τρόπο θα λειτουργούν ως παραρτήματα επιχειρήσεων, θα βλέπουν τους νέους όχι σαν φοιτητές αλλά σαν πελάτες. Η λογική του Ενιαίου Χώρου Αγοράς, με την ελευθερία διακίνησης σε όλη την επικράτεια της Ένωσης ανθρώπων κεφαλαίων και υπηρεσιών, επιβάλει την πρόσδεση και τη παιδεία σε αυτή. Ο λόγος είναι απλός. Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο θέλει να προετοιμάσει τους μελλοντικούς εργαζόμενους στη λογική της κινητικότητας σε όλη την επικράτεια της Ένωσης, για εξεύρεση εργασίας. Τις αντιδραστικές αυτές μεταρρυθμίσεις που συντελούνται στον Ευρωπαϊκό Χώρο, τις συναντούμε καθημερινά μπροστά μας, στα σπουδαστικά ιδρύματα στην Κύπρο. Από την ίδρυση των Πανεπιστημίων στο τόπο μας, εφαρμόζονται σχεδόν όλα τα εργαλεία της διαδικασίας της Μπολόνια, αν και δεν υπάρχει θεσμοθετημένη δια νόμου υποχρέωση για την εφαρμογή τους. Με ποιους τρόπους εφαρμόζεται η διαδικασία της Μπολόνια στην Κύπρο; Σε πρώτο βαθμό με τη δημιουργία εκπαιδευτικού συστήματος που θα αποτελείται από δύο ή τρείς κύκλους σπουδών. Θα προχωρήσουν δηλαδή στο σπάσιμο του κύκλου σπουδών, μειώνοντας ουσιαστικά το επιστημονικό πεδίο του πρώτου κύκλου σπουδών (προπτυχιακό επίπεδο), για να ικανοποιηθεί η ανάγκη της ύπαρξης ενός δεύτερου κύκλου. Δεύτερο εργαλείο είναι η εφαρμογή του συστήματος των πιστωτικών μονάδων (ECTS). Το σύστημα αυτό, οδηγεί τον κάθε φοιτητή αλλά και απόφοιτο, σε ένα ξέφρενο κυνήγι συλλογής όλο και περισσότερων μονάδων, προκειμένου να πιστοποιεί έναν αυξημένο αριθμό προσόντων. Δηλαδή δε θα μετράει αν είναι δικηγόρος, φυσικός ή μαθηματικός με βάση ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα σπουδών που θα τον καθιστά επιστήμονα, αλλά θα μετράει το πόσες μονάδες θα συγκεντρώνει στον ατομικό του φάκελο, ακόμη και μετά που θα ολοκληρώσει τις σπουδές του. Αυτό θα οδηγήσει σε μια διαδικασία διά βίου συλλογής πιστωτικών μονάδων, στα διάφορα ιδιωτικά κέντρα κι εκπαιδευτήρια και βέβαια όλα αυτά θα έχουν οικονομικό κόστος για τον εργαζόμενο. Τρίτο εργαλείο είναι η παροχή στους πτυχιούχους ενός εγγράφου Παραρτήματος ή Συμπλήρωμα Διπλώματος, του DS. Αποτελεί ουσιαστικά ένα έγγραφο, στο οποίο περιγράφονται λεπτομερώς οι σπουδές του κάθε απόφοιτου, οι πιστωτικές μονάδες που μάζεψε, ο τρόπος εισδοχής του κτλ. Είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό εργαλείο για τους εργοδότες, καθώς θα μπορεί να κρίνει, αν ο απόφοιτος έχει εκείνες τις πολύ συγκεκριμένες δεξιότητες που απαιτεί για μια συγκεκριμένη θέση εργασίας. Το DS ουσιαστικά έρχεται να πλήξει την αξία του πτυχίου, αφού δίνει αξία σε αποσπασματικές γνώσεις χρήσιμες όχι για τον φοιτητή ως επιστήμονα, αλλά για τον εργοδότη. Τελευταίο εργαλείο για την εφαρμογή της Μπολόνια είναι το Europass. Αποτελεί το «Ευρωδιαβατήριο» του απόφοιτου στην ανεργία. Είναι ο εξατομικευμένος φάκελος εκπαίδευσης κάθε απόφοιτου, όπου αναγράφεται μέσα το συμπλήρωμα πιστοποιήσεων, το συμπλήρωμα διπλώματος κ.α. Το Europass αποτελεί μέτρο που στην ουσία καθιστά το μεγάλο, πολυεθνικό κεφάλαιο αποκλειστικά αρμόδιο για την αποτίμηση των εκπαιδευτικών και επαγγελματικών προσόντων, αφαιρώντας το ρόλο αυτό από το εκπαιδευτικό σύστημα. Βασική όμως επιδίωξη τους και στα Πανεπιστήμια της Κύπρου, είναι η σύνδεση τους με την αγορά, σε τέτοιο βαθμό ώστε οι επιχειρήσεις να μπορούν να έχουν άμεσα λόγο για το πρόγραμμα σπουδών (για το τί θα μαθαίνουμε τελικά) αλλά και για την έρευνα (το πώς θα αναπτύσσεται δηλαδή η επιστήμη). Προωθούν την πλήρη ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, με σκοπό ή έρευνα, αντί να γίνεται για την εξυπηρέτηση των αναγκών του λαού, να γίνεται στην κατεύθυνση της αύξησης των κερδών των επιχειρήσεων. Ως προς τούτη την κατεύθυνση, κινείται και το έργο που αφορά την «Ανάπτυξη και τη Λειτουργία Γραφείων Διασύνδεσης με τον Επιχειρηματικό Κόσμο στα Πανεπιστήμια». Το έργο αυτό, που χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο έχει ως αντικείμενο την ανάπτυξη και λειτουργία Γραφείων Διασύνδεσης των Πανεπιστημίων, με τον επιχειρηματικό κόσμο με στόχο την αποτελεσματικότερη επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ τους, που θα οδηγήσουν στην οικονομική εξάρτηση των πανεπιστημίων από τις επιχειρήσεις και τη διερεύνηση από τα πανεπιστήμια των αναγκών τη αγοράς της κυπριακής βιομηχανίας, με μεταφορά τεχνογνωσίας. Το τελευταίο κτύπημα που δέχτηκε η Ανώτερη Εκπαίδευση,αποτελεί η ένταξη υποκαταστήματος πολυεθνικής εταιρίας καφετεριών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Με την εξέλιξη αυτή έγινε το πρώτο βήμα ώστε οι επιχειρήσεις να αναγορεύονται σε βασικό εταίρο των πανεπιστημίων, υπονομεύοντας ουσιαστικά την κοινωνική αποστολή του δημοσίου πανεπιστημίου. Οι απαιτήσεις πλέον που θα έχει η αγορά από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, τόσο ως προς τα προσόντα των αποφοίτων όσο και ως προς το παραγώμενο ερευνητικό έργο θα καθορίζεται με τη συμμετοχή των ίδιων των επιχειρήσεων, που θα έχουν λόγο στη διαμόρφωση των προγραμμάτων και την αξιολόγηση. Ταυτόχρονα ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για υποβάθμιση των σπουδών, ενώ τίθενται μείζονα ερωτήματα για την έρευνα: Ποιά μπορεί να είναι η αξιοπιστία και η κοινωνική υπηρεσία της έρευνας, όταν για παράδειγμα η έρευνα για την καταλληλότητα ενός νέου φαρμάκου θα χρηματοδοτείται από την παραγωγό φαρμακευτική; Από την στιγμή που αποδεικνύεται και στην πράξη πως η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, και η μετατροπή της από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα, δεν είναι κάτι μακρινό, η Προοδευτική διαμηνύει προς κάθε κατεύθυνση ότι θα υπερασπιστεί δυναμικά τα δικαιώματα της νεολαίας στη μόρφωση. Θα δώσει συνέχεια στους αγώνες για Δημόσια και Δωρεάν Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, και κατάργηση κάθε ιδιωτικής δραστηριότητας μέσα στα πανεπιστήμια. Θα συνεχίσουμε την πάλη για ένα άλλο πανεπιστήμιο. Ένα πανεπιστήμιο που θα έχει στο επίκεντρο του τον άνθρωπο και την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Χρίστος Μακρής Οργανωτικός Γραμματέας Προοδευτικής Κ.Φ. Πανεπιστημίου Κύπρου 37 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

21 Κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια τον περασμένο Ιούλιο, πιστή στις προεκλογικές δεσμεύσεις που έδωσε στον Κυπριακό λαό, πρότεινε νομοσχέδιο για εισαγωγή πλαφόν - οροφή στις αυξήσεις των διδάκτρων των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων που γίνονταν κάθε χρόνο χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο. Μέσω αυτού του τροποποιητικού νομοσχεδίου που κατέθεσε η Κυβέρνηση στη Βουλή, ο Υπουργός Παιδείας θα έχει το δικαίωμα να ελέγχει τις αυξήσεις των διδάκτρων που γίνονται κάθε χρόνο, απαλλάσσοντας έτσι τους φοιτητές από το βραχνά των ανεξέλεγκτων αυξήσεων που γίνονταν κάθε χρόνο. Με την τροποποίηση της νομοθεσίας έγινε ένα αποφασιστικό βήμα κατά της αισχροκέρδειας. Το γεγονός αυτό όμως δεν μπορεί να μετριάσει τον αγώνα μας για άμεση μείωση των διδάκτρων. Από την προηγούμενη νομοθεσία, το ύψος των διδάκτρων στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια έχει φτάσει σε σημεία που ξεπερνούν κάθε λογικό όριο. Στόχος μας παραμένει η άμεση μείωση των διδάκτρων, εστιάζοντας στις πιέσεις μας στους ιδιοκτήτες των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων που έχουν την αποκλειστική ευθύνη για το ύψος των διδάκτρων. Παράλληλα συνεχίζουμε να απαιτούμε αλλαγή του χαρακτήρα των ιδιωτικών πανεπιστημίων τη μετεξέλιξη τους σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, αφού θεωρούμε αδιανόητο η εκπαίδευση να μετατρέπεται σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. Πέραν όμως της εξάλειψης της αισχροκέρδειας, στόχος μας είναι η μετατροπή των ιδιωτικών Πανεπιστημίων σε ανθρώπινα και δημοκρατικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που στο επίκεντρο τους θα έχουν τον άνθρωπο - φοιτητή και όχι το κέρδος. Μέλημα μας είναι η ανάπτυξη της υλικοτεχνικής υποδομής των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια της Κύπρου υστερούν σήμερα, σε μεγάλο βαθμό σ αυτό τον τομέα. Η έλλειψη αιθουσών διδασκαλίας, ο μη επαρκής εργαστηριακός εξοπλισμός, η έλλειψη κλιματιστικών συστημάτων κ.α δημιουργούν ένα δυσμενές εκπαιδευτικό περιβάλλον. Σ αυτό το σημείο πρέπει να σημειώσουμε ότι σε κάποια ιδιωτικά πανεπιστήμια παρατηρούμε το φαινόμενο φοιτητές να στοιβάζονται στην κυριολεξία σε αίθουσες, για να παρακολουθήσουν την παράδοση του μαθήματος. Η υλικοτεχνική υποδομή είτε το θέλουμε είτε όχι επηρεάζει άμεσα το ακαδημαϊκό επίπεδο του Πανεπιστήμιου. Αυτός είναι και ο λόγος που η Προοδευτική Κ.Φ θα συνεχίσει ν αγωνίζεται και να μάχεται με όλες της τις δυνάμεις, για την αναβάθμιση της υλικοτεχνικής υποδομής των Πανεπιστήμιων. Επίσης μια από τις βασικές μας απαιτήσεις είναι η παροχή στους φοιτητές δωρεάν όλων των απαραίτητων υλικών που χρειάζονται για την εκπλήρωση του προγράμματος σπουδών τους. Μεγάλος μας στόχος επίσης είναι η θεσμοθέτηση της β εξεταστικής και στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Οι προτάσεις οι οποίες έχουμε ήδη καταθέσει σε ιδιωτικά Πανεπιστήμια για το θέμα αυτό κινούνται πάνω σε τρεις βασικούς άξονες: α) Οι φοιτητές να μπορούν να εξεταστούν στη β εξεταστική δωρεάν β) όλοι οι φοιτητές να έχουν το δικαίωμα να εξεταστούν στην β εξεταστική γ) η β εξεταστική να έχει την ίδια ισχύ με την κανονική εξεταστική περίοδο. Απέναντι μας βρίσκουμε την επιχειρηματική κερδοσκοπική λογική των διοικήσεων των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων που επιβάλλουν την αποκόμιση χρημάτων για την συμμετοχή των φοιτητών στη β εξεταστική. Το γεγονός αυτό εμάς δε μας απογοητεύει. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρις ότου ο θεσμός της β εξεταστικής να πάρει σάρκα και οστά σε όλα τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια δωρεάν. Στόχος μας είναι οι φοιτητές των ιδιωτικών πανεπιστήμιων οι οποίοι πληρώνουν υπέρογκα ποσά για δίδακτρα, να έχουν ακόμα μια ευκαιρία σε περίπτωση αποτυχίας τους σε οποιοδήποτε μάθημα, χωρίς να χρειάζεται να πληρώσουν οποιοδήποτε ποσό. Η ενεργή συμμετοχή των φοιτητών σε όλα τα όργανα του Πανεπιστημίου (Σύγκλητο, Συμβούλια Τμημάτων, Συμβούλιο Πανεπιστήμιου) μπαίνει ψηλά στην ατζέντα μας. Θεωρούμε αδιανόητο ότι σε κάποια ιδιωτικά Πανεπιστήμια αρνούνται πεισματικά ακόμα και να δεχτούν εκπροσώπους των φοιτητών στα Σώματα του Πανεπιστημίου και ακόμα χειρότερα δεν αναγνωρίζουν το Οργανωμένο Φοιτητικό κίνημα την ΠΟΦΕΝ. Στόχος μας είναι σε όλα τα ιδιωτικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά και τα δημοσία, η εκπροσώπηση των φοιτητών στα σώματα να είναι ανάλογη των απαιτήσεων που ορίζει το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα. Όλα τα πιο πάνω αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο δρόμος για την μετατροπή των ιδιωτικών Πανεπιστήμιων σε ιδρύματα που προτεραιότητα τους θα είναι οι φοιτητές είναι ακόμα μακρύς και σίγουρα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Ως Προοδευτική Κ.Φ δεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα, έτσι ώστε οι πιο πάνω στόχοι να αρχίσουν σιγά σιγά να υλοποιούνται. Ήδη η ιστορία δείχνει ότι μόνο με ισχυρή Προοδευτική μπορούμε να έχουμε ένα φοιτητικό κίνημα διεκδικητικό. Δεν διστάσαμε ποτέ να σταθούμε απέναντι σε όλους αυτούς που κουρέλια κάνουν τα όνειρα μας. Αυτό θα πράξουμε και τώρα. Για μια ανθρώπινη και δημοκρατική ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπου στο επίκεντρο της θα έχει τον άνθρωπο και όχι το κέρδος και την επιχειρηματική λογική. Για τα Πανεπιστήμια που μας αξίζουν. Γιώργος Λιασής Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Frederick 39 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

22 ο ζήτημα της αναγνώρισης των T επαγγελματικών δικαιωμάτων των Σχολών Τεχνολογικών Εφαρμογών (Σ.Τ.Ε.Φ) Τ.Ε.Ι, απασχολεί τα τελευταία χρόνια πάρα πολλούς σπουδαστές, οι οποίοι σπουδάζουν στις σχολές αυτές. Ο λόγος εντοπίζεται στην Κύπρο, όπου δεν έχουν πλήρη αναγνώριση και δεν εγγράφονται στους καταλόγους του Ε.Τ.Ε.Κ (Επιστημονικό Επιμελητήριο Κύπρου), που είναι το αρμόδιο επιμελητήριο στην Κύπρο, για τους σπουδαστές των τεχνολογικών επαγγελμάτων. Αυτό είναι αποτέλεσμα της γενικότερης προσπάθειας υποβάθμισης της Δημόσιας Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα με σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εργοδοσίας. Προτιμούν δηλαδή να εργοδοτούν εργαζόμενους με μη αναγνωρισμένα πτυχία ούτως ώστε να έχουν πρόσφορο έδαφος για την οικονομική εκμετάλλευσή τους. Οι εγγεγραμμένοι στον Ε.Τ.Ε.Κ εργοδοτούν αποφοίτους των σχολών αυτών, στους οποίους αναθέτουν μελέτες μικρών έργων και στη συνέχεια ο εργοδότης, ως κάτοχος της άδειας από τον Ε.Τ.Ε.Κ υπογράφει τις μελέτες και έτσι οι απολαβές είναι δυσανάλογες (υπέρ του εργοδότη). Με βάση το νομικό πλαίσιο που διέπετε, ο Ε.Τ.Ε.Κ έχει το δικαίωμα να μην αναγνωρίσει πτυχία που δεν αναγνωρίζονται από το αντίστοιχο επιμελητήριο της Ελλάδας. Επομένως ο Ε.Τ.Ε.Κ. δεν εγγράφει ως μέλη του και δεν χορηγεί άδεια στους πτυχιούχους των ΣΤΕΦ-ΤΕΙ. Στο μεγάλο αυτό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές των Σ.Τ.Ε.Φ-Τ.Ε.Ι, η Παγκύπρια Ομοσπονδία Φοιτητικών Ενώσεων (Π.Ο.Φ.Ε.Ν) έχει να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο για την επίλυσή του. Με πρωτοβουλίες της Προοδευτικής, η Π.Ο.Φ.Ε.Ν ζήτησε συναντήσεις από τους αρμόδιους, για το ζήτημα, φορείς ούτως ώστε να επιλυθεί. Μετά από συνάντηση με το Ε.Τ.Ε.Κ φάνηκε ότι η αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων της ΣΤΕΦ-Τ.Ε.Ι βρέθηκε σε αδιέξοδο. Ο Ε.Τ.Ε.Κ, έθεσε για ακόμη μια φορά μπροστά στην αναγνώριση, το δεδομένο ότι το αντίστοιχο επιμελητήριο στην Ελλάδα δεν προσφέρει επαγγελματικά δικαιώματα στους απόφοιτους Τ.Ε.Ι. Η αιτία αυτή που προβάλλει ο Ε.Τ.Ε.Κ, νομικά ευσταθεί, αλλά με βάση τη νομοθεσία της Ελλάδας, αφού τα πτυχία από ανώτατες σχολές χωρίζονται σε Τεχνολογικού και Πανεπιστημιακού τομέα. Άρα η μόνη λύση που μένει αυτή τη στιγμή για τους αποφοίτους Σ.Τ.Ε.Φ-Τ.Ε.Ι είναι να παρακολουθήσουν μαθήματα εξομοίωσης,προκειμένου να τους αναγνωριστούν επαγγελματικά δικαιώματα. Αυτό μπορεί να πάρει μέχρι και 2 χρόνια επιπλέον.το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα μαθήματα δεν παρέχονται από τα Δημόσια Πανεπιστήμια της Κύπρου και έτσι ο σπουδαστής, που θέλει να κάνει την εξομοίωση αναγκάζεται να πληρώνει υπέρογκα ποσά στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η Π.Ο.Φ.Ε.Ν, στράφηκε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου (ΤΕΠΑΚ) για να βρεθεί λύση. Απαιτήσαμε λοιπόν, διεξαγωγή διαλόγου και μελέτης από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για να βρεθεί λύση στο πρόβλημα. Σε συναντήσεις που είχε η Π.Ο.Φ.Ε.Ν, συζήτησε τα ζητήματα που έχουν σχέση με τα μαθήματα εξομοίωσης και το Πανεπιστήμιο Κύπρου έδειξε προθυμία να παραχωρεί αριθμό θέσεων, ετησίως, στη βάση κριτηρίων και εξετάσεων, οι οποίες όμως θα καλύπτουν ένα μικρό αριθμό σπουδαστών. Από τη μια, αυτό είναι θετική εξέλιξη γιατί το Πανεπιστήμιο είναι πρόθυμο να συζητήσει το ζήτημα αλλά από την άλλη η πρόταση αυτή δεν μας βρήκε ικανοποιημένους, αφού δεν λύνει το πρόβλημα αλλά οδηγεί χιλιάδες αποφοίτους των Σ.Τ.Ε.Φ.- Τ.Ε.Ι να μπαίνουν σε μια διαδικασία ανταγωνισμού, για μια θέση στα μαθήματα εξομοίωσης του πανεπιστημίου. Σε δεύτερη συνάντηση της ΠΟΦΕΝ με τον ΕΤΕΚ, συμφωνήθηκε πως ο μόνος δρόμος επίλυσης του προβλήματος για την επαγγελματική αναγνώριση των πτυχίων είναι η εξομοίωσή τους με πανεπιστημιακά προγράμματα, τα οποία αναγνωρίζει ο ΕΤΕΚ. Η ΠΟΦΕΝ συμφώνησε από κοινού με το ΕΤΕΚ όπως γίνουν οι κατάλληλες ενέργειες προς τα δύο πανεπιστήμια. Σύντομα θα οριστεί συνάντηση μεταξύ Πανεπιστημίου Κύπρου, ΤΕΠΑΚ, ΠΟΦΕΝ και ΕΤΕΚ για να προχωρήσουμε το συντομότερο προς την επίλυση του προβλήματος. Θετική εξέλιξη αποτελεί και η στάση του Υπουργού Παιδείας, αφού σε πρόσφατη συνάντηση που είχε μαζί με την ΠΟΦΕΝ, συμφωνήθηκε από κοινού ότι πρέπει να βρεθεί επιτέλους λύση στο πρόβλημα των σπουδαστών ΣΤΕΦ- ΤΕΙ. Ο Υπουργός Παιδείας μάλιστα πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς σε διάλογο ώστε να βρεθεί και να δοθεί λύση στο πρόβλημα. Η Προοδευτική Κίνηση Φοιτητών, θα συνεχίσει μέσα από την ΠΟΦΕΝ να πιέζει ώστε να κινηθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται οι διαδικασίες για να βρεθεί σύντομα λύση στο πρόβλημα. Μέσα από τις δικές μας πρωτοβουλίες και τη δική μας δράση υπήρξε κινητικότητα στο όλο ζήτημα γι αυτό και εμείς θα επιμείνουμε μέχρι τη συνολική και τελική επίλυσή του. Η Προοδευτική θα συνεχίσει ακατάπαυστα να παλεύει και να διεκδικεί την ουσιαστική αναβάθμιση των ΤΕΙ στην Ελλάδα και θα αγωνίζεται μαζί με το Ελληνικό φοιτητικό κίνημα για μια πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία, ενάντια στην ψευτο-ανωτατοποίηση των ΤΕΙ από προηγούμενες κυβερνήσεις, η οποία δημιουργεί το έδαφος για τέτοιου είδους προβλήματα. Το όλο ζήτημα, σχετίζεται με τη δική μας πάλη για Δημόσια Δωρεάν Παιδεία, για πτυχία αναγνωρισμένα με αξία. Παλεύουμε κόντρα σε αυτές τις πολιτικές που θέλουν τους απόφοιτους των Τ.Ε.Ι φτηνό εργατικό δυναμικό στα χεριά του κεφαλαίου, που θέλουν να καταργήσουν τη δημόσια και δωρεάν παιδεία, κάνοντας τη μόρφωση προνόμιο για λίγους. Παλεύουμε για ενιαία Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, για το δικαίωμα στη μόρφωση και τη δουλειά. Eύρος Κνέκνας Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Χαλκίδας 41 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

23 H Προοδευτική Κ.Φ. από την ίδρυση της έθεσε στην κορυφή των διεκδικήσεων της το αίτημα για ολοκληρωμένη κρατική φοιτητική μέριμνα, που να έχει στο επίκεντρο της τους νέους που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα του τόπου μας. Στα πλαίσια αυτά, η Προοδευτική Κίνηση Φοιτητών είχε ως πάγιο αίτημα τη θεσμοθέτηση της φοιτητικής ταυτότητας, μέσω της οποίας η πολιτεία να αναγνωρίζει τη φοιτητική ιδιότητα, δίνοντας ταυτόχρονα ωφελήματα και παροχές στους κατόχους της. Με τη θεσμοθέτηση της φοιτητικής ταυτότητας, πριν μερικά χρόνια, δικαιώθηκαν οι πολύχρονοι αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Ταυτόχρονα, μια σειρά από σημαντικά ωφελήματα, παρέχονται σε όλους τους φοιτητές που έχουν τη φοιτητική ταυτότητα: Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία της Κύπρου, μειωμένα κόμιστρα στις μεταφορές με λεωφορεία, δωρεάν μεταφορά από και προς το Πανεπιστήμιο Κύπρου, καθώς επίσης η χρήση όλων των λεωφορειακών γραμμών του αστικού δικτύου Λεμεσού είναι δωρεάν, με την επίδειξη της φοιτητικής ταυτότητας κατά την επιβίβαση. Ακόμα, οι κάτοχοι της φοιτητικής ταυτότητας εξασφαλίζουν μειωμένες τιμές σε αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, σε αγορές βιβλίων, καθώς και για προϊόντα και υπηρεσίες από δεκάδες εταιρίες και καταστήματα από όλη την Κύπρο. Οι φοιτητές που έχουν τη φοιτητική ταυτότητα, μπορούν επίσης να εξασφαλίσουν μειωμένες τιμές σε υπηρεσίες άλλων 41 ευρωπαϊκών χωρών. Όλα αυτά για εμάς αποτελούν μόνο την αρχή, αφού θεωρούμε πως τα ωφελήματα που συνδέονται με τη φοιτητική ταυτότητα μέχρι σήμερα, είναι περιορισμένα. Γι αυτό η Προοδευτική διεκδικεί την ουσιαστική επέκταση των ωφελημάτων και των παροχών της φοιτητικής ταυτότητας. Διεκδικούμε φθηνά αεροπορικά εισιτήρια για τους φοιτητές του εξωτερικού, δωρεάν εισιτήρια για τις διαδρομές από και προς το αεροδρόμιο, φθηνά πακέτα σύνδεσης στο διαδίκτυο, θέσπιση φοιτητικού εισιτηρίου για τους αθλητικούς αγώνες. Ζητούμε, επίσης, τη συμβολή όλων των ημικρατικών οργανισμών της Κύπρου για την αναβάθμιση της φοιτητικής ταυτότητας. Η Προοδευτική, συνεχίζει την εκστρατεία ενημέρωσης και συλλογής αιτήσεων για τη φοιτητική ταυτότητα, εδώ και δύο χρόνια, αφού η μαζική στήριξη της από τους φοιτητές μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα και για την επέκταση των ωφελημάτων της. Για την προώθηση αυτού του ζητήματος, η Προοδευτική καταθέτει ανά τακτά διαστήματα προτάσεις, τόσο στις φοιτητικές ενώσεις, όσο και στην ΠΟΦΕΝ, αναδεικνύοντας το αίτημα μας για τη διεύρυνση και τον εμπλουτισμό των ωφελημάτων της ταυτότητας. Είναι σημαντικό πως μετά και από συνάντηση της Παγκύπριας Ομοσπονδίας Φοιτητικών Ενώσεων με τον Οργανισμό Νεολαίας Κύπρου, ο οποίος εκδίδει τη φοιτητική ταυτότητα, συστάθηκε για πρώτη φορά συμβουλευτική επιτροπή από την ΠΟΦΕΝ, τον Ο.ΝΕ.Κ, το Υπουργείο Παιδείας και τα πέντε πανεπιστήμια, η οποία ασχολείται με όσα αφορούν τη φοιτητική ταυτότητα και κύρια με την επέκταση των παροχών της. Για πρώτη φορά επίσης, έχει διοριστεί μέλος του ΔΣ του Οργανισμού Νεολαίας αποκλειστικά υπεύθυνο για την φοιτητική ταυτότητα και έχουν προσληφθεί δύο άτομα τα οποία θα συλλέγουν προσφορές για εμπλουτισμό της. Παρ όλα αυτά, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στη διασπαστική στάση που τηρεί η ΦΠΚ Πρωτοπορία, η οποία στο βωμό των μικροπαραταξιακών της συμφερόντων είναι έτοιμη να θυσιάσει διεκδικήσεις και αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Την ίδια στιγμή που η Προοδευτική Κ.Φ αγωνίζεται για τη μαζικοποίηση της φοιτητικής ταυτότητας και την επέκταση των ωφελημάτων της για τους φοιτητές, η παράταξη του ΔΗΣΥ διαμηνύει πως η φοιτητική ταυτότητα δεν πρόκειται να μας προσφέρει τίποτα, σαμποτάροντας την μάλιστα με έκδοση δικής της κάρτας! Αυτό, αποτελεί ένα από τα πολλά παραδείγματα της οργανωμένης προσπάθειας, που γίνεται από την παράταξη της δεξιάς, για εκφυλισμό του κυπριακού φοιτητικού κινήματος και παραγκωνισμό των όποιων διεκδικήσεων και ουσιαστικών αιτημάτων του. Η Προοδευτική, θα συνεχίσει να πρωταγωνιστεί στην οργάνωση του αγώνα μας για τη φοιτητική ταυτότητα που δικαιούμαστε και που μας αξίζει, βάζοντας στη γωνία όσους εκπροσωπούν την αδράνεια και τη συντήρηση μέσα στο φοιτητικό κίνημα. Πάγιο αίτημα του φοιτητικού κινήματος, που συνδέεται άμεσα και με τους αγώνες για τη θεσμοθέτηση της φοιτητικής ταυτότητας, αποτελεί η μείωση των αεροπορικών ναύλων, για τους Κύπριους φοιτητές που σπουδάζουν στο εξωτερικό. Η λεγόμενη φιλελευθεροποίηση των αεροπορικών πτήσεων, που διαφήμιζαν επί χρόνια οι συντηρητικές δυνάμεις, με πρώτο τον ΔΗΣΥ και τη φοιτητική του παράταξη Πρωτοπορία, δεν έλυσε το ζήτημα. Οι θιασώτες της ελεύθερης αγοράς, που διαλαλούσαν ότι οι νόμοι της αγοράς θα διαμορφώσουν από μόνοι τους φθηνές τιμές, διαψεύθηκαν παταγωδώς. Βάσει μάλιστα της συμφωνίας εκχώρησης του αεροδρομίου σε ιδιώτη στρατηγικό επενδυτή που υπέγραψε η διακυβέρνηση του Συναγερμού, η διεκδίκηση μας για μείωση ή και κατάργηση των φόρων αεροδρομίων, γίνεται ουσιαστικά αδύνατη. Ο «επενδυτής» όχι μόνο δεν αποδέχεται συζήτηση για κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα, προχώρησε σε αύξηση των φόρων αεροδρομίων. Μάλιστα, η νεοφιλελεύθερη πολιτική των ιδιωτικοποίησεων και του ξεπουλήματος του κρατικού αερομεταφορέα επί διακυβέρνησης ΔΗΣΥ, έφερε τις Κυπριακές Αερογραμμές στο χείλος της καταστροφής. Η Προοδευτική μέσα στην ΠΟΦΕΝ και μέσα στις φοιτητικές ενώσεις ανακινεί τακτικά το ζήτημα, προκειμένου να ενταθούν οι πιέσεις προς τον ημικρατικό αερομεταφορέα, για θέσπιση φθηνού εισιτηρίου. Στη δική μας αντίληψη, το κράτος έχει υποχρέωση να παρέμβει στο ζήτημα αυτό, μέσα στα πλαίσια της κρατικής φοιτητικής μέριμνας. Έχουμε επανειλημμένα προτείνει επαφές με αρμόδιους φορείς, αλλά και λήψη δυναμικών μέτρων με κινητοποιήσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας στα γραφεία των Κυπριακών Αερογραμμών στο εξωτερικό. Εμείς, διεκδικούμε μείωση του φοιτητικού εισιτηρίου, κατάργηση των φόρων αεροδρομίων για τους κατόχους της φοιτητικής ταυτότητας, παροχή ενός εισιτηρίου δωρεάν για κάθε τρεις πτήσεις και αύξηση του αριθμού των πτήσεων σε περιόδους αιχμής. Παρά τις δυσκολίες, η Προοδευτική δε θα σταματήσει να διεκδικεί τη μείωση των ναύλων και την επέκταση τ ω ν ωφελημάτων της φοιτητικής ταυτότητας, διεκδικήσεις που αποτελούν ουσιαστικές πτυχές της φοιτητικής μέριμνας. Η Προοδευτική, θα συνεχίσει να αγωνίζεται μαζί με όλους τους φοιτητές για τα δίκαια και τα δικαιώματα μας, απαντώντας δυναμικά κάθε φορά, σ αυτές τις δυνάμεις που θέλουν το φοιτητικό κίνημα στην αδράνεια και την απραξία. Εμείς, θα συνεχίσουμε να τονίζουμε πως ο δρόμος των φοιτητών, είναι ο δρόμος της οργάνωσης του αγώνα μας και της διεκδίκησης! Χριστόφορος Μακαρίτης Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Βόλου ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

24 e να θέμα που επαναφέρεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα από τις οργανώσεις των βιομηχάνων, αλλά και από τα κόμματα που τους εκφράζουν, είναι το ζήτημα της επέκτασης του ορίου συνταξιοδότησης. Η επαναφορά του ζητήματος και πάλι από τους βουλευτές των κομμάτων ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, είχε ως αποτέλεσμα την επέκταση του ορίου συνταξιοδότησης και στους εκπαιδευτικούς στο 63ο έτος. Η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης εκτός από ένα νεοφιλελεύθερο, αντινεανικό μέτρο που θα πλήξει πρώτιστα τη νεολαία του τόπου μας, είναι θέμα το οποίο θα έπρεπε να θεωρείται λήξαν, από τη μια λόγω της θέσης του ίδιου του Δημήτρη Χριστόφια ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και από την άλλη λόγω της υλοποίησης του πακέτου μέτρων από την παρούσα κυβέρνηση για τη διασφάλιση του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Παρ όλες λοιπόν τις κινήσεις της κυβέρνησης Δημήτρη Χριστόφια για την βιωσιμότητα του ΤΚΑ, ο ΔΗΣΥ σε συνεργασία με την ηγεσία της ΟΛΜΕΚ, χωρίς να συζητήσουν με τη νέα γενιά και χωρίς να σεβαστούν τα δυο δημοψηφίσματα των καθηγητών που καταψήφισαν την αύξηση του ορίου, έστειλαν απευθείας προς ψήφιση το νομοσχέδιο στην ολομέλεια της βουλής. Δεν έφτανε όμως η υπερψήφιση του νόμου, τα ίδια κόμματα ήθελαν την τροποποίηση του νόμου που στοχεύει στην εφαρμογή της επέκτασης στην 1η Σεπτεμβρίου του 2010 αντί του Η τροποποίηση αυτή θα έστελλε εκατοντάδες νέους στην ανεργία για την εξυπηρέτηση μιας χούφτας συγκεκριμένων υ ψ η λ ό β α θ μ ω ν εκπαιδευτικών. Το φαινόμενο της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης όμως, δεν είναι φαινόμενο που απασχολεί μόνο την Κυπριακή κοινωνία. Είναι ένα ζήτημα το οποίο επαναφέρεται σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τους εκπροσώπους του κεφαλαίου. Εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, εντείνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων και στέλλει μαζικά τους νέους στην ανεργία. Το δικαίωμα της σύνταξης που κατακτήθηκε με αγώνες συρρικνώνεται και κουτσουρεύεται, αφού οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλεύουν περισσότερα χρόνια πριν βγουν στη σύνταξη και έτσι μειώνεται ο χρόνος για ξεκούραση που δικαιούται κάθε εργαζόμενος μετά από δεκαετίες σκληρής δουλειάς. Οι συνέπειες αυτού του μέτρου είναι αλυσιδωτές και οδηγούν σε μια δραματική επιδείνωση της ζωής μιας ολόκληρης γενιάς. Οι κενές θέσεις εργασίας μειώνονται δραματικά λόγω της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης και της περεταίρω παραμονής στην εργασία των εργαζομένων. Αποτέλεσμα αυτού, οι νέοι να μην βρίσκουν εύκολα δουλειά και να οδηγούνται στην ανεργία. Οι συνέπειες όμως δε σταματούν εδώ. Λόγω της αυξημένης ανεργίας στο πιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας, τη νεολαία, η εργοδοσία βρίσκει ως «χρυσή ευκαιρία» την απόγνωση και την ανάγκη των άνεργων νέων για δουλειά, με σκοπό να εκμεταλλευτεί και να κουτσουρέψει τα εργασιακά δικαιώματα. Η συζήτηση για το όλο θέμα, έχει τις ρίζες της στους στόχους που έθεσε η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Στρατηγική της Λισαβόνας (αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, επέκταση του ωραρίου των εργαζομένων, προώθηση της «απασχολησιμότητας» κ.λ.π). Στόχοι οι οποίοι εξυπηρετούν άμεσα τις «ανάγκες» των πολυεθνικών και του κεφαλαίου, εις βάρος των πραγματικών αναγκών των εργαζομένων. Ήδη, πολλά κράτη-μέλη της Ε.Ε. έχουν θέσει σε εφαρμογή τις πολιτικές αυτές με τα όρια συνταξιοδότησης να φτάνουν τα 71 έτη! Μια νέα Στρατηγική της Ε.Ε για το 2020, με προμετωπίδα τα ιδεολογήματα της γήρανσης του πληθυσμού και της αύξησης του προσδόκιμου ζωής στα κράτη - μέλη της ΕΕ, βάζει στο τραπέζι την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στοχεύοντας την ίδια ώρα στην πλήρη ιδιωτικοποίηση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης, με όχημα τα επαγγελματικά ταμεία. Σύμφωνα με την «Πράσινη Βίβλο», το συνταξιοδοτικό θα πρέπει να εξεταστεί στη βάση «της παράτασης του εργασιακού βίου, της εσωτερικής αγοράς για τις συντάξεις, των μεταρρυθμίσεων για τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, και της ανάγκης μείωσης των ανέργων». Εμφανής είναι η προσπάθεια της Κομισιόν να αξιοποιήσει στο έπακρο την καπιταλιστική κρίση, για να επιβάλει επιπλέον επώδυνες αλλαγές στα συστήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Αλλαγές που σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των φοιτητών, που αποτελούν τους αυριανούς εργαζόμενους. Η υλοποίηση όμως των κατευθύνσεων αυτών σε κάθε χώρα κρίνεται στη βάση των συνθηκών, του πολιτικού ισοζυγίου εντός του κράτους αλλά κυρίως κρίνονται από τις ταξικές και πολιτικές μάχες που δίνονται στο εσωτερικό και ιδιαίτερα από την αντίσταση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. Για την Προοδευτική Κ.Φ και ολόκληρο το Λαϊκό Κίνημα οι ταξικές διαστάσεις του ζητήματος είναι ξεκάθαρες. Η νέα γενιά του τόπου αλλά και στο σύνολο τους οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τη θέσπιση ενός τέτοιου μέτρου. Να κερδίσουν έχουν μόνο η εργοδοσία και αυτοί που το προωθούν. Στη δική μας αντίληψη οι αγώνες για τα δικαιώματα μας αποτελούν μονόδρομο. Η αντίσταση και η πάλη είναι η απάντηση σε όσους έχουν ως στόχο να στήσουν τη νεολαία με την πλάτη στον τοίχο. Σε όσα αντεργατικά και αντιφοιτητικά μέτρα που αυτοί θα μας πλασάρουν, θα εισπράττουν θύελλα αντιδράσεων των φοιτητών. Η Προοδευτική δήλωνε και θα δηλώνει πάντα με τη δυναμική παρουσία της, πως θα συνεχίσει να υπερασπίζεται με αγωνιστικότητα και μαζικότητα τα δίκαια και τα δικαιώματα των φοιτητών. Γιάννης Δημητρίου Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Λάρισας 45 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

25 ο τελευταίο διάστημα Tμέσα από ένα κύμα μαζικών και δυναμικών κινητοποιήσεων, το αγωνιζόμενο φοιτητικό κίνημα ξεχύθηκε στους δρόμους της Ευρώπης. Σε πολλά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι φοιτητές εκφράζουν την αποφασιστικότητα να αντισταθούν στις αντιλαϊκές, αντινεανικές και αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί η Ε.Ε., βάζοντας στο στόχαστρό της την παιδεία, μετατρέποντας την από αγαθό σε εμπόρευμα. Οι κινητοποιήσεις αυτές αποτελούν την απάντηση στις επιθέσεις που επιδέχεται η παιδεία ενώ ταυτόχρονα, έχουν ξεκάθαρο και αδιαπραγμάτευτο στόχο μια παιδεία που να εξυπηρετεί τις ανάγκες των φοιτητών και όχι των πολυεθνικών. Αιτία για τη μαζική αντίσταση του φοιτητόκοσμου αποτελούν οι αλλαγές που εισήχθησαν στην εκπαίδευση με μεταρρυθμίσεις που προέρχονται μέσα από τη Διαδικασία της Μπολόνια. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί τις πιό αντιδραστικές και αντιλαϊκές πολιτικές που στόχο έχουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος, ενώ ταυτόχρονα αποθεώνει το νεοφιλελευθερισμό θυσιάζοντας όλα τα κοινωνικά αγαθά, μαζί και την παιδεία, στο βωμό του κέρδους. Οι μεταρρυθμίσεις που παρατηρούνται στην εκπαίδευση συνδέονται άμεσα με τις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που συντελούνται εντός της Ε.Ε. και που εντείνουν την εμπορευματοποίηση του κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής. Μέσα στα πλαίσια αυτών των αλλαγών, απαραίτητη προϋπόθεση είναι και οι μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση, η οποία βασίζεται στη Διαδικασία της Μπολόνιας κι έχει σαν βασική επιδίωξη τη σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά και το ξεπούλημα τους στις πολυεθνικές. Το τελευταίο διάστημα, το φοιτητικό κίνημα ξεσηκώθηκε, πραγματοποιώντας μαζικές κινητοποιήσεις σε εκατοντάδες πόλεις της Ευρώπης. Στη Βρετανία πάνω από 50,000 φοιτητές, εργαζόμενοι και ακαδημαϊκοί εξέφρασαν την αντίδραση τους για τις μαζικές περικοπές στο χώρο της παιδείας που θα οδηγήσουν σε αυξήσεις στα δίδακτρα, σε περικοπές σε έρευνα, μισθούς, υλικοτεχνική υποδομή κτλ. Στην Ιταλία, με μαζικές κινητοποιήσεις αντέδρασε το φοιτητικό κίνημα ενάντια στις αντεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι που προβλέπουν αποκοπή αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ από την παιδεία και απόλυση εργατικού δυναμικού. Στη Γαλλία, περίπου 3.5 εκατομμύρια μαθητών, φοιτητών κι εργαζομένων βροντοφώναξαν ενάντια στην εφαρμογή του νομοσχεδίου που προβλέπει αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Στους δρόμους της Γερμανίας, οι κινητοποιήσεις κορυφώθηκαν κατά την Πανεκπαιδευτική Ημέρα Διαμαρτυρίας, με τους φοιτητές να απαιτούν τον τερματισμό των κοινωνικών ανισοτήτων και της υποχρηματοδότησης των πανεπιστημίων αλλά και την κατάργηση των διδάκτρων. Στην Ισπανία, πραγματοποιήθηκε πρόσφατα γενική απεργία με τους φοιτητές να βρίσκονται στο πλευρό του εργατικού κινήματος εκφράζοντας την αντίθεσή του στα δημοσιονομικά μέτρα και στις εργασιακές μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση με τις ευλογίες πάντα της Ε.Ε. Σε δεκάδες άλλες χώρες της Ευρώπης, ανάμεσα τους η Πορτογαλία, η Γερμανία και η Αυστρία, δεκάδες κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν με βασικό σύνθημα: Κάτω τα χέρια από τη δημόσια παιδεία. Την ίδια ώρα στην Ελλάδα, τόσο φοιτητές όσο και πανεπιστημιακοί με μπροστάρη το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (Μ.Α.Σ.) και με τη συμμετοχή της Προοδευτικής, εκδήλωσαν έντονα τη διαμαρτυρία τους στα νομοσχέδια που προωθούν τις πλέον αντιδραστικές αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, το ξεπούλημα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και οδηγούν στην εξαθλίωση των χαμηλά αμειβόμενων κοινωνικών στρωμάτων. Ταυτόχρονα στην Κύπρο, το φοιτητικό κίνημα με μπροστάρη την Προοδευτική πραγματοποίησε κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας έξω απο τη Βουλή την ώρα που όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα πλήν του ΑΚΕΛ, ετσιθελικά ψήφιζαν υπερ της αύξησης του ορίου αφυπηρέτησης στους εκπαιδευτικούς αγνοώντας την αντίδραση του οργανωμένου φοιτητικού κι εργατικού κινήματος. Κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν και για μείωση στα δίδακτρα των ιδιωτικών πανεπιστημίων και στην κατά γράμμα υλοποίηση της Διαδικασίας της Μπολόνια που προωθεί το ξεπούλημα του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του Πανεπιστημίου Κύπρου και του ΤΕΠΑΚ στον ιδιωτικό τομέα. Η πρωτοφανής επίθεση που δέχονται τα κεκτημένα και τα δικαιώματα μας εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο που θέλει την Ε.Ε. και τα κράτη-μέλη της να οδηγούν εργαζόμενους, μαθητές, φοιτητές και συνταξιούχους να σηκώνουν τα βάρη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αλλά και να επιβαρύνουν κι άλλο τις τσέπες των φοιτητών και των οικογενειών τους. Στο φοιτητικό κίνημα, η ΦΠΚ Πρωτοπορία ανέλαβε επίσης το δικό της ρόλο, την επανάσταση απο τον καναπέ! Απείχε από όλες τις κινητοποιήσεις ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας σε Κύπρο, Ελλάδα και Αγγλία ενώ ο ΔΗΣΥ, το κόμμα του οποίου αποτελούν οργανικό κομμάτι, προωθεί τις πλέον αντιλαϊκές και αντινεανικές πολιτικές που εφαρμόζονται σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Άλλωστε τα αδερφά τους κόμματα, μαγειρεύουν αυτές τις πολιτικές εντός της Ε.Ε. μαζί με Σοσιαλδημοκράτες, Φιελεύθερους κτλ. Συνελεύσεις, πορείες και συναυλίες διεξάγονται και συνεχίζονται καθημερινά με τη νεολαία να απαιτεί μια πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία. Οι φοιτητές βγαίνοντας στο προσκήνιο των αγώνων και των διεκδικήσεων εκφράζουν την αποφασιστικότητα τους για ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση και στη δουλειά αλλά και την αντίδρασή τους για την υποβάθμιση και την εμπορευματοποίηση της παιδείας. Εμείς δηλώνουμε, ότι στο δρόμο της αντίστασης και της πάλης που χαράζουν οι χιλιάδες φοιτητές των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα μας. Το ξεπούλημα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας δε θα περάσει! Σοφοκλής Γεωργιάδης Οργανωτικός Γραμματέας Προοδευτικής Κ.Φ. Αγγλίας 47 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

26 Ο Θάνος Μικρούτσικος μέσα από τα τραγούδια του έχει μιλήσει άπειρες φορές στη συνείδηση μικρών και μεγάλων. Μέσα από τα τραγούδια του διαγράφεται η παρούσα κοινωνική κατάσταση, οι ανησυχίες για το μέλλον, η αγάπη για τη ζωή. Έχει μελοποιήσει πολλούς σπουδαίους ποιητές μεταφέροντας την ποίηση τους, σε μικρούς και μεγάλους. Για τον ίδιο το τραγούδι δεν είναι απλή ψυχαγωγία και διασκέδαση αλλά αποτελεί ζήτημα πολιτικής η τέχνη. Για όλα αυτά αλλά και για τη σχέση του με την Αριστερά, το ΑΚΕΛ και την Κύπρο, ο Θάνος Μικρούτσικος, μιλά στην Φοιτητική Έπαλξη. Η υποκουλτούρα και η αποπολιτικοποίηση κερδίζουν στις μέρες μας έδαφος στις συνειδήσεις της νεολαίας. Πώς θεωρείτε ότι η μουσική και κατ επέκταση ο πολιτισμός μπορούν να συμβάλουν στην καλλιέργεια των νέων; Ναι, τα τελευταία χρόνια η αποπολιτικοποίηση και η υποκουλτούρα κερδίζει έδαφος. Γιατί όμως; Η τέχνη και ο πολιτισμός είναι ιδεολογικά στοιχεία. Μια καπιταλιστική κοινωνία, όπως αυτές που ζούμε σε όλο τον πλανήτη πια, χρειάζεται όλα τα πράγματα που περιβάλλουν τον άνθρωπο να οδηγούν στην εμπέδωση της κυριαρχίας συγκεκριμένων καταστάσεων. Συνεπώς χρησιμοποιούνται και η τέχνη και ο πολιτισμός και μάλιστα χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα κομμάτια της τέχνης όπως είναι το τραγούδι, γιατί το τραγούδι έχει την αμεσότητα που ενδεχομένως δεν έχει μια έκθεση ζωγραφικής. Δηλαδή, η επιρροή των μαζών γίνεται ευκολότερα με τη μουσική από ότι μπορεί να γίνει με ένα λογοτεχνικό βιβλίο, με ένα βιβλίο ποίησης κτλ. Είναι αμιγώς πολιτικό θέμα το τι συμβαίνει στην τέχνη και στον πολιτισμό Οφείλω να πω, ότι μέσω των ΜΜΕ και κυρίως της τηλεόρασης, που διαθέτει την εικόνα η οποία έχει μια πολύ μεγάλη διείσδυση στους ανθρώπους, προβάλλεται συνεχώς το life style τραγούδι, το ευτελές τραγούδι, με αποτέλεσμα ενώ υπάρχει και η άλλη πλευρά της σελήνης, υπάρχει και το τραγούδι που ακουμπάει στη νεοελληνική και κυπριακή κουλτούρα. Εντούτοις, αυτή η προβολή που γίνεται άνευ όρων από το πρωί μέχρι το βράδυ δημιουργεί το γούστο στο μέσο πολίτη και άρα και στο νέο άνθρωπο. Ένα χαμηλό γούστο. Διότι με αυτό τον τρόπο λειτουργούν κάποια πράγματα, που βολεύουν τους κρατούντες στη συγκεκριμένη κοινωνία με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Είναι δηλαδή αμιγώς πολιτικό θέμα το τι συμβαίνει στην τέχνη και στον πολιτισμό υπό αυτή την οπτική γωνία που εγώ το εξετάζω. Κύριε Μικρούτσικε όπως πολλές φορές ο ίδιος έχετε αναφέρει, σας συνδέουν ισχυροί δεσμοί με την Κύπρο και το ΑΚΕΛ. Από πού πηγάζει αυτή η αλληλοεκτίμηση; Γεννήθηκα στην Πάτρα και η οικογένειά μου ήταν μια αστική οικογένεια αλλά ο πατέρας μου είχε γυρίσει από το πανεπιστήμιο αριστερός, κομμουνιστής θα έλεγα. Ο πατέρας μου με έπιανε από το χέρι και οι πρώτες ιστορίες που μου είπε ήταν για το σοσιαλισμό για το πως μπορεί να είναι καλύτερος ο κόσμος, τι σημαίνει μια δίκαιη κοινωνία. Όταν με ρωτάνε μερικοί σήμερα γιατί είσαι αριστερός τους λέω ότι θέλω μια κοινωνία όπου όλα τα παιδιά που θα γεννιούνται θα ξεκινάνε από την ίδια γραμμή και ότι σε αυτή την κοινωνία τη βάρβαρη δεν ξεκινάμε καθόλου από την ίδια γραμμή. Γαλουχήθηκα από αυτές τις αξίες από τον πατέρα μου με αποτέλεσμα η πρώτη μου διαδήλωση το 1956 ήτανε και αφορούσε την Κύπρο. Εννέα χρονών γύρισα στο σπίτι μούσκεμα από το πολύ νερό από τις πυροσβεστικές, γιατί είχαμε διαδηλώσει στο Αγγλικό προξενείο για το θέμα της Κύπρου. Αργότερα και ως έφηβος, ως μαθητής, ως φοιτητής στο πανεπιστήμιο, το κυπριακό ήτανε ένα από τα ζητήματα. Βεβαίως στην περίοδο της Χούντας παλεύαμε εναντίον της, και αν θέλετε το ζήτημα της Κύπρου ήταν συνυφασμένο με αυτήν. Το σοκ το έπαθα στην Τουρκία όταν πήγα να κάνω μια συναυλία για τα 15 χρόνια από το θάνατο του παγκόσμιου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ και εκεί είδα σε ένα ταξί που ήμουν, μια αφίσα με την Κύπρο και είχε κάποια τούρκικα γράμματα. Ζήτησα να μου εξηγήσουν τι είναι αυτό, και είδα το 1978 όντας σας λέω, «πωλούνται οικόπεδα στην Κύπρο». Εκεί κάτι ράγισε μέσα μου. Εκ τότε ήρθα στην Κύπρο πάρα πολλές φορές κυρίως ως καλλιτέχνης. Το 1995 συγκεκριμένα, επισκέφθηκα την Κύπρο και όλη τη νύχτα θυμάμαι στην πράσινη γραμμή στη Λευκωσία περπάτησα όλη τη διαχωριστική γραμμή και ένιωσα να με δένει κάτι, να αγαπώ αυτό το νησί. Τώρα σε σχέση με το ΑΚΕΛ, σας είπα ότι από μικρό παιδί είμαι βαθύτατα αριστερός. Όταν γνώρισα 49 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

27 καλά το ΑΚΕΛ κατάλαβα ότι είναι το κόμμα που με εκφράζει και θα σας πω γιατί. Διότι το ΑΚΕΛ εδώ και πάρα πολλά χρόνια, μάλλον από την εποχή που μπορώ να πω ότι το ξέρω, είναι ένα κόμμα που παραμένει ριζοσπαστικό, κάτι που είναι πολύ δύσκολο να παραμένεις ριζοσπάστης τους καιρούς που ζούμε, με αυτές τις συγκυρίες και με αυτούς τους συσχετισμούς. Είναι πραγματικά ένα αριστερό, κομμουνιστικό κόμμα που παλεύει για μια δίκαιη κοινωνία. Αυτό το κόμμα, το κόμμα σας, το κόμμα μας, θα έλεγα είναι ένα κόμμα που δεν κλείνει τα μάτια του στο εδώ και τώρα, στο εφικτό, δηλαδή δεν μεταθέτει τα πράγματα σε επόμενες γενιές. Θεωρώ δηλαδή ότι το ΑΚΕΛ κρατώντας τη ριζοσπαστικότητά του προσπαθεί να λειτουργεί, να πηγαίνει τα πράγματα έστω δυο βήματα μπροστά σε αυτή τη δεδομένη κατάσταση που υπάρχει με το τεράστιο εθνικό θέμα. Νομίζω πως αυτός ο δρόμος είναι πολύ δύσκολος αλλά σωστός. Απόδειξη γι αυτό είναι και το ότι το ΑΚΕΛ, επί της ουσίας εδώ και 20 χρόνια το πρώτο κόμμα στην Κύπρο. Δεν είναι τυχαίο αυτό. Το ΑΚΕΛ παίρνει τις ευθύνες του και τις πήρε τις ευθύνες του εδώ και πάρα πολλά χρόνια, με αποκορύφωμα την εκλογή του Δ. Χριστόφια. Θεωρώ το Χριστόφια μια φυσιογνωμία πανευρωπαϊκής εμβέλειας. Θεωρώ το ΑΚΕΛ μοναδικό κόμμα. Παραμένει ριζοσπαστικό απ τη μια και να κυνηγάει το εφικτό απ την άλλη που είναι πάρα πολύ βασικό. Βλέπουμε σήμερα τον Πρόεδρο της Κυπριακής ημοκρατίας, ημήτρη Χριστόφια να δέχεται μια άδικη επίθεση από την αντιπολίτευση. Ακόμη και εσάς, σας είχαν λογοκρίνει όταν ταχθήκατε υπέρ της υποψηφιότητάς του αλλά και μετά όταν στηρίξατε τις προσπάθειες που κάνει για εξεύρεση λύσης του Κυπριακού. Κοιτάτε, το θεωρώ φυσιολογικό. Ανοίκειο αλλά φυσιολογικό. Διότι ακριβώς όλα όσα είπα στην προηγούμενη ερώτηση για το τι είναι το ΑΚΕΛ και το τι είναι ο Χριστόφιας, έχουν αυτό το τίμημα. Δηλαδή, ο κόσμος της Κύπρου εάν και εφόσον δεν παρασυρθεί από αυτές τις φωνές, εγώ θεωρώ ότι η Κύπρος, και ας πουν ότι θέλουν, είναι πολύ τυχερή που σε αυτή την φάση έχει στο τιμόνι το Χριστόφια και βασικό κυβερνών κόμμα το ΑΚΕΛ και έτσι θα πρεπε να το εισπράττει και ο κόσμος. Δηλαδή σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση οι λύσεις που θα επιχειρούντο για την Κύπρο, θα ήταν οι χειρότερες δυνατές. Είναι μια περίοδος όπου οι διεθνείς συγκυρίες και οι συσχετισμοί είναι εναντίον των λαϊκών κινημάτων. Εγώ τουλάχιστον στη ζωή μου δεν έχω ξαναβρεθεί σε μια τέτοια περίοδο όπου το πάνω χέρι να το έχουν σε τέτοιο βαθμό οι ισχυροί του κόσμου. Εάν οποιοδήποτε άλλο κόμμα βρισκόταν τώρα στην εξουσία ή οποιοσδήποτε άλλος πρόεδρος το δηλώνω κατηγορηματικά, η Κύπρος θα ήταν σε πολύ άσχημη θέση. Γιατί θεωρώ ότι είναι εξίσου σημαντικές οι αντιστάσεις και ταυτόχρονα οι προσπάθειες για λύση. Γιατί το να αντισταθείς χωρίς να επιδιώκεις λύση, δεν λέει. Εμένα δεν μου λέει τίποτα. Ευχαριστώ πολύ. Άμα δεν αναλαμβάνω τις ευθύνες μου τι γίνεται; Πρέπει λοιπόν κάποιος να αναλάβει αυτή τη μεγάλη ευθύνη. Αυτό το κάνει ο Δημήτρης Χριστόφιας, αυτό το κάνει το ΑΚΕΛ. Θα σας πω ότι εγώ προσωπικά, είμαι βαθύτατα αφοσιωμένος σ αυτό τον άνθρωπο, σ αυτό το κόμμα. Η έξαρση του εθνικισμού δεν αφορά Παρακολουθούμε όλοι το τελευταίο διάστημα μια πρωτόγνωρη έξαρση του εθνικισμού στην Κύπρο που βάζει σαν στόχο το ΑΚΕΛ και το ημήτρη Χριστόφια. Πώς θεωρείτε ότι η μουσική μπορεί να αφυπνίσει τη νεολαία σε αυτό το επικίνδυνο φαινόμενο, αφού ως γνωστό ότι είστε από τους λίγους που μελοποίησαν τόσους αντιφασιστικούς στίχους; μόνο την Κύπρο. Η έξαρση του εθνικισμού αφορά πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης και έχουν προηγηθεί άλλες χώρες με φοβερά εθνικιστικά φαινόμενα. Περίπτωση ο Λε Πεν στη Γαλλία, που όμως είδατε ξεφούσκωσε. Ξεφούσκωσε βέβαια επειδή ανέλαβε ο Σαρκοζί, ο οποίος δεν ήταν και πολύ μακριά από τέτοιες αντιλήψεις. Εθνικισμός θα υπάρχει όσο στην Ευρώπη δεν μπορεί να λυθεί το ζήτημα της μετανάστευσης. Μεταναστεύουν δεκάδες εκατομμύρια κόσμου προς τη μεριά της Ευρώπης. Αυτό σημαίνει ότι προβλήματα θα υπάρχουν. Ένας φίλος μου σπουδαίος συγγραφέας, (πέθανε πια), είχε προβλέψει ότι σε κάποια χρόνια ο πληθυσμός στην Ευρώπη θα είναι 400 με 700 εκατομμύρια μετανάστες. Μιλάμε για πολλά δισεκατομμύρια αυτός ο πλανήτης. Για πάρα πολλά προβλήματα που ο καπιταλισμός έχει επιφέρει σε δισεκατομμύρια ανθρώπους, με αποτέλεσμα να προσπαθούν να βρουν την τύχη τους στα τυφλά, να δημιουργείται ένα χάος. Ξέρετε οι εθνικιστές το εκμεταλλεύονται αυτό το πράγμα. Εκμεταλλεύονται το ότι ο κόσμος κλειδώνεται σπίτια του, και γιατί κλειδώνεται..; Όχι γιατί όποιος μετανάστης έρχεται είναι εγκληματίας αλλά γιατί εκεί που υπάρχει φτώχεια εκεί υπάρχει και εγκληματικότητα και έξαρση της βίας και όλα. Αυτά λοιπόν τα φαινόμενα υπάρχουν στην Ευρώπη δεν υπάρχουν μόνο στην Κύπρο, απλά στην Κύπρο παίρνουν και τη μορφή αυτή, λόγο του εθνικού προβλήματος. Τώρα η μουσική τι μπορεί να κάνει. Τα πάντα και τίποτα. Δηλαδή, η μουσική καταρχήν δεν κάνει από μόνη της επανάσταση. Ούτε η τέχνη κάνει επανάσταση. Τι κάνει η μουσική και η τέχνη; Η μουσική και η τέχνη σ αυτούς τους καιρούς κάνει μια προσπάθεια να κάνει τους ανθρώπους πιο κριτικούς. Να έχουν κριτική σκέψη. Γιατί άνθρωπος που έχει κριτική σκέψη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο ή να αντισταθεί σ αυτά τα φαινόμενα. Άνθρωπος παθητικός δέκτης που απλός δέχεται χωρίς να σκέφτεται, είναι έρμαιο στο παιχνίδι της τηλεόρασης σε ότι αφορά την καθημερινή βαρβαρότητα ή και εθνικιστικών κύκλων. Τέλος, τι μηνύματα θα θέλατε να δώσετε στους νέους της Κύπρου που ανησυχούν για το μέλλον του τόπου τους; Ζείτε σε ένα ευλογημένο τόπο. Η Κύπρος είναι αγαπημένος χώρος. Είναι απίστευτη χώρα, απίστευτο νησί. Έχοντας ζήσει πια πολύ εκεί, γιατί κάθε χρόνο έρχομαι πάρα πολλές φορές, και έχοντας κάνει φίλους πια εκεί και έχοντας συναντήσει πολλά νέα παιδιά και μέσα από τις συναυλίες μου και εκτός συναυλιών, θεωρώ ότι πραγματικά ζείτε σε ένα ευλογημένο τόπο. Τόπο όμως κομμένο στα δυο. Όπως λέει ένα τραγούδι μου αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σχιστεί, αυτή τη χώρα Το ΑΚΕΛ παίρνει τις ευθύνες του και τις πήρε τις ευθύνες του εδώ και πάρα πολλά χρόνια, με αποκορύφωμα την εκλογή του. Χριστόφια που στα δυο έχει σχιστεί, είναι από το τραγούδι «αυτούς τους έχω βαρεθεί». Πιστεύω ότι χρειάζεται εγρήγορση. Λέμε ζούμε σε μια τρομακτική κρίση και είδατε το είπα και εγώ προηγουμένως. Αλλά αν κάτσω να σκεφτώ τι γινόταν στη δεκαετία του 50 εδώ στην Ελλάδα οι μισοί ήταν κυνηγημένοι, στις σοσιαλιστικές χώρες εξόριστοι, στα νησιά εξορία, τουφεκιζόντουσαν τη δεκαετία του 50. Μετά για 2-3 χρόνια πήγε να αλλάξει το τοπίο.. έρχεται δικτατορία.. έρχεται η μεταπολίτευση αλλάζει το σκηνικό, αλλά αρχίζουν οι κρίσεις οι οικονομικές. Ακολουθούν πόλεμοι, όπως ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία. Το 2001 πέσανε οι δίδυμοι πύργοι στη Νέα Υόρκη και ξεκίνησε μια ανάποδα διεθνής τρομοκρατία με αφορμή εκείνη την τρομοκρατική επίθεση. Αφγανιστάν, Ιράκ, Μέση Ανατολή. Δηλαδή πιστεύω ότι δεν έζησα στη ζωή μου μια περίοδο ήρεμη εδώ που τα λέμε. Άρα χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε το πράμα με δύναμη όλοι μαζί γιατί ο κόσμος υπάρχει μόνο όταν τον μοιραζόμαστε. Δεν υπάρχει ο καθένας μόνος του. Ο καθένας μόνος του δεν είναι μόνο έρμαιο στα χέρια των ισχυρών, ο καθένας μόνος του δεν μπορεί, όχι μόνο να αλλάξει τον κόσμο, αλλά ούτε τη ζωή του να αλλάξει αν θέλει. Πρέπει να είμαστε, εγώ χρησιμοποιώ μια άλλη έκφραση, πρέπει να είμαστε πολλοί αλλά χάσαμε ο ένας την διεύθυνση του άλλου. Καλό είναι λοιπόν, και το λέω στους νέους ανθρώπους στην Κύπρο, να ανταλλάξουν εκ νέου τις διευθύνσεις τους, μεταξύ τους, και τότε όλοι μαζί δεν θα μπορούν να μας βάλουν κάτω. Και μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και μπορούμε καταρχήν να τον κάνουμε καλύτερο. Και ειδικά θα το ξαναπώ σε αυτή τη φάση, που πραγματικά η Κύπρος έχει τη μεγάλη τύχη να έχει Πρόεδρο το Δημήτρη Χριστόφια. 51 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011

28 H δεξιοτήτων και του χαρακτήρα τους μέσα από την ανάπτυξη της ευγενούς άμιλλας. Συμβάλλει στην ανάπτυξη αντιστάσεων ενάντια στη μάστιγα των ναρκωτικών και άλλων εξαρτήσεων, τη βία και εγκληματικότητα, αλλά και στη μαζική υποκουλτούρα, που κατακλύζει τους νέους. Το ποδόσφαιρο είναι το λαοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο. Για την πλειοψηφία των «πιστών» κυριαρχεί η αγάπη για την μπάλα. Τα συναισθήματα που αυτή προσφέρει πολλά στην ψυχαγωγία και τη διασκέδαση. Για τους «ταγούς» και την πλειοψηφία των εμπλεκομένων όμως, αυτά αποτελούν το άλλοθι. Στην πραγματικότητα το άθλημα και οι διοργανώσεις του αποτελούν σήμερα μια ακόμα κερδοφόρα επιχείρηση. Είναι «προϊόν» προς πώληση, το οποίο αποφέρει εκατομμύρια ευρώ σε κέρδη. Κάποιοι αδιαφορούν, κάποιοι το αποδέχονται μοιραία. Υπάρχουν όμως και αυτοί που «δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό». Που δε βάζουν σε διατίμηση τα «πιστεύω» τους, δεν απεμπολούν τα δικαιώματά τους. τη δική τους ευχαρίστηση. Επισημαίνοντας αυτά, δεν υπαινισσόμαστε ότι τα προβλήματα λείπουν από αυτούς τους χώρους. Ο χώρος του κυπριακού ποδοσφαίρου έχει καταστεί μια μεγάλη βιομηχανία στην οποία διακινούνται τεράστια χρηματικά ποσά. Σε αυτή τη βιομηχανία υπάρχουν διαπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα, με κυρίαρχα τα τηλεοπτικά δικαιώματα, για τα οποία υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός. Οι προμήθειες για την εισαγωγή και απόκτηση ποδοσφαιριστών από το εξωτερικό είναι το άλλο μεγάλο κονδύλι που διακινείται κάθε χρόνο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, αλλά και τις ευρύτερες που επικρατούν στον τόπο, η ανάγκη για τοποθέτηση της λειτουργίας της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου πάνω στη σωστή βάση είναι περισσότερο από απαραίτητη. Μέσα από τη λειτουργία της χρειάζεται να διασφαλιστεί η αντικειμενικότητα και η διαφάνεια η ισότιμη μεταχείριση όλων ανεξαιρέτως των σωματείων. Δυστυχώς η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το κυπριακό ποδόσφαιρο δεν είναι αυτή. Έχει μετατραπεί σε χώρο προώθησης, σε κάποιες περιπτώσεις, προσωπικών φιλοδοξιών και συμφερόντων. Η άκρατη εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου οδηγεί στην ανάπτυξη και άλλων παράπλευρων αρνητικών φαινομένων τα οποία το εκτροχιάζουν από το ρόλο που θα μπορούσε να διαδραματίσει. Τέτοια φαινόμενα είναι η βία και ο χουλιγκανισμός, ο ρατσισμός, το ντόπινγκ και η φαρμακοδιέγερση, τα στημένα παιχνίδια, ο μη αποτελεσματικός έλεγχος. Φαινόμενα που, κάποια σε μεγάλο και κάποια σε μικρό βαθμό, κάνουν την παρουσία τους αισθητή και στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δημιουργούνται συνθήκες υπόθαλψης της βίας στα γήπεδα με τον έντονο ανταγωνισμό, την καλλιέργεια του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας. Δε θα μπορούσαμε παρά να χαιρετίσουμε προσπάθειες που γίνονται και θα πρέπει εντατικοποιηθούν από οργανωμένους φορείς, που αποσκοπούν στη σωστή ανάπτυξη της αθλητικής δραστηριότητας. Χαρακτηριστικά παράδειγματα οι ιστορικές αποφάσεις του ΑΚΕΛ. Η ίδρυση των Μορφωτικών και Αθλητικών Συλλόγων, που αποτέλεσαν σταθμό στην κοινωνική, πολιτική και αθλητική ανάπτυξη και η πρόσφατη καθιέρωση του Βραβείου Αθλητικής Προσφοράς «Κώστα Λυμπουρή και Νίκη Γεωργίου» από την Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ. Ένα βραβείο που συνδιάζει την απόδοση τιμής στους δυο ακούραστους εργάτες του Κυπριακού Αθλητισμού, Κώστα Λυμπουρή και Νίκη Γεωργίου, με τη φιλοδοξία να τιμηθούν άτομα και σύνολα που έχουν συμβάλει καθοριστικά στην αθλητική ανάπτυξη του τόπου και την κοινωνία γενικότερα. Η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού και η επιδίωξη επίτευξης του μέγιστου κέρδους, έχει αναιρέσει αυτά τα χαρακτηριστικά που έπρεπε να υπηρετεί ο αθλητισμός. Καλούμε τον Κυπριακό Οργανισμό Αθλητισμού σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς να διαδραμματίσουν ουσιαστικό ρόλο για επαναφορά του αθλητισμού στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου. Εδώ υπάρχει μία αντίφαση. Από τη μία θέλουμε ένα ποδόσφαιρο αξιόπιστο, υγιές, να παίξει τον κοινωνικό του ρόλο, να ψυχαγωγεί, ένα ποδόσφαιρο που ζήσαμε στα νεανικά μας χρόνια και από την άλλη δε γίνεται αντιληπτό, ότι για να γίνει αυτό πρέπει να ανατραπεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται το ποδόσφαιρο. Για μας το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός στο σύνολο του είναι λαϊκό δικαίωμα, στο οποίο όλοι ανεξαιρέτως πρέπει να έχουν τη δυνατότητα εύκολης πρόσβασης. Αντρέας Καραβίας Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Πάτρας ανάπτυξη αθλητικής δραστηριότητας στους νέους συμβάλει σημαντικά στη δημιουργική αξιοποίηση του ελευθέρου χρόνου, στην ολοκληρωμένη ανάπτυξή της προσωπικότητάς τους, στη σωματική και πνευματική τους υγεία, στην καλλιέργεια των Η εμπορευματοποίησή του δημιουργεί και αναπτύσσει οικονομικά και άλλα συμφέροντα, τοποθετώντας το πάνω σε άλλη βάση πολύ διαφορετική από την επιθυμητή. Ταυτόχρονα μέσα από την εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου εμφανίζονται και αναπτύσσονται παράπλευρα φαινόμενα, τα οποία εκτροχιάζουν το ποδόσφαιρο από το ρόλο που διαδραμάτιζε και που θα μπορούσε να διαδραματίσει. Σίγουρα υπάρχουν φορείς της ποδοσφαιρικής κοινωνίας που η σχέση τους με το άθλημα συνεχίζει να παραμένει αυθεντική και άδολη. Αυτοί οι φορείς εντοπίζονται κυρίως στις αγροτικές ομοσπονδίες, αλλά και στα εκατοντάδες σωματεία σε πόλεις και προάστια και στους χιλιάδες ερασιτέχνες που παίζουν για 53 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

29 E νας κριτικά σκεπτόμενος άνθρωπος δεν θα μπορούσε παρά να αναρωτηθεί από που πηγάζει το φαινόμενο της ξενοβοφίας και του ρατσισμού. Ο καπιταλισμός από την ίδια του τη φύση, είναι ένα κοινωνικό σύστημα που για να επιβιώσει, έχει την ανάγκη να δημιουργεί ανισότητες και αντιθέσεις. Τα κοινωνικά φαινόμενα του συστήματος αυτού, όπως η οικονομική ανισότητα, η φτώχεια, η ανεργία, η εκμετάλλευση και η κοινωνική αστάθεια που μαστίζουν τις αναπτυσσόμενες, αλλά και τις ανεπτυγμένες χώρες αποτελούν πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη κοινωνικών διακρίσεων, ρατσισμού και εχθρότητας προς κάθε τι διαφορετικό ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες στη κάθε χώρα. Έτσι φτάσαμε σε σημείο να προσδιορίζουμε άκριτα την κοινωνική θέση κάποιου για το πόσο εντός ή εκτός του «κοινωνικά επιτρεπτού» και κυρίως του «αποδεκτού» είναι, είτε από το χρώμα του δέρματος, την εθνικότητα, τη θρησκεία, είτε ακόμα και από τις πολιτιστικές του συνήθειες. Ως αποτέλεσμα αυτού δημιουργείται ανοχή στην κοινή γνώμη όσον αφορά στην απάνθρωπη υπερεκμετάλλευση από πλευράς μεγάλου κεφαλαίου των εργαζομένων, τόσο στις φτωχές περιοχές του πλανήτη όσο και των μεταναστών στις αναπτυγμένες περιοχές. Πολύ περισσότερο η ανοχή στην εκμετάλλευση των μεταναστών μετατρέπεται σε άμεσο και επιθετικό ρατσισμό, όταν τα προβλήματα και οι αντιθέσεις του καπιταλισμού οδηγούν σε κρίσεις και ανεργία. Τότε ο ντόπιοι εργαζόμενοι, καθοδηγούμενοι από τον ρατσισμό, αντί να παλέψουν για τα κοινά συμφέροντά τους, με τους μετανάστες εργαζόμενους ρίχνουν τις ευθύνες στους τελευταίους. Με αυτό τον τρόπο οι εργαζόμενοι δεν βλέπουν τον πραγματικό αίτιο για τα προβλήματα τους την η εργοδοσία που κερδοφορεί σε βάρος ντόπιων και ξένων εργαζομένων. Το τελευταίο διάστημα ο ρατσισμός και η ξενοφοβία έχουν πάρει διαστάσεις και στην Κύπρο. Η Κύπρος δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη από το κύμα μαζικής μετανάστευσης που προκαλεί η παγκοσμιοποίηση και η Νέα Τάξη Πραγμάτων, που έχουν ως αποτέλεσμα την εξάπλωση της φτώχειας, της ανέχειας και της εξαθλίωσης σε πολλά σημεία, ανεπτυγμένα και μη, στον πλανήτη. Οι μετανάστες που βρίσκουν καταφύγιο στην Κύπρο, αντιμετωπίζονται ως φορείς προβλημάτων στην χώρα μας: οικονομική κρίση, ανεργία, εγκληματικότητα κλπ. Αυτή την αντίληψη φροντίζουν καθημερινά να καλλιεργούν ακροδεξιές οργανώσεις, κόμματα και μια μεγάλη μερίδα ΜΜΕ, που αντί να προωθούν την αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο, κηρύττουν με τον τρόπο τους την αποστροφή σε οτιδήποτε διαφορετικό. Εξαιτίας αυτών, παρατηρούνται καθημερινά κρούσματα ρατσισμού και ξενοφοβίας. Η εμφάνιση ακροδεξιών, φασιστικού τύπου οργανώσεων είναι ένα πολύ ανησυχητικό φαινόμενο. Η ένταση της δραστηριότητας αυτών των οργανώσεων δεν είναι καθόλου τυχαία. Δεν αναβιώνουν μόνο τον γριβισμό, αλλά δηλώνουν με υπερηφάνεια συνεχιστές της ΕΟΚΑ Β, χρησιμοποιούν ναζιστικά σύμβολα και συνθήματα, καλλιεργούν την ξενοφοβία και τον ρατσισμό. Στο πλευρό τους σε πολλές περιπτώσεις έχουν βρεθεί ακόμη και βουλευτές διαφόρων κομμάτων. Σε ένα θλιβερό και επικίνδυνο για τον τόπο κυνήγι ψήφων ορισμένοι συντάσσονται με αυτά τα νεοναζιστικά στοιχεία. Ως Προοδευτική καταδικάζουμε με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τα όποια φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού, που είναι ασυμβίβαστα με την διεθνιστική, ανθρωποκεντρική μας ιδεολογία. Στηλιτεύουμε την προσπάθεια ορισμένων εθνικιστικών και ακροδεξιών κύκλων να καλλιεργήσουν στην κυπριακή κοινωνία αισθήματα ξενοφοβίας και ρατσισμού και να τα εκμεταλλευτούν πολιτικά. Γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο πόνο και αίμα κόστισαν στην ανθρωπότητα τα σκοτεινά ιδεολογήματα τους. Εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι, τόσο οι Κύπριοι όσο και οι ξένοι εργαζόμενοι είναι αμφότεροι θύματα του ντόπιου και του πολυεθνικού κεφαλαίου, είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης και καταπίεσης από τα ίδια ποικιλώνυμα μεγάλα συμφέροντα. Η πολιτική της Ε.Ε. από τη μια εντείνει την καταστολή των μεταναστευτικών κυμάτων και από την άλλη τους αντιμετωπίζει ως φτηνό εργατικό δυναμικό. Η απάντηση στα προβλήματα που δημιούργησε και στην Κύπρο ως ένα βαθμό η κρίση δεν είναι το βίαιο ξέσπασμα στους ξένους εργάτες. Αντίθετα στη δική μας αντίληψη είναι ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή που χρειάζεται η ενότητα των εργαζομένων για να αντιμετωπιστεί η εκμετάλλευση από τους εργοδότες. Είναι αυτή τη στιγμή που περισσότερο από ποτέ Κύπριο και ξένοι εργαζόμενοι πρέπει ενωμένοι να εναντιωθούν σε αυτούς που θέλουν να ρίξουν τα βάρη της κρίσης στους όμως τους αντί στους έχοντες και κατέχοντες. Όσο οι εργαζόμενοι δεν θα αντιλαμβάνονται την ανάγκη της ενότητας τους, η εργοδοσία θα τρίβει με ευχαρίστηση τα χέρια της. Παράλληλα η κυβέρνηση Δ. Χριστόφια αναπτύσσει μια αξιόλογη και πολυεπίπεδη δράση στον τομέα της μεταναστευτικής πολιτικής. Εξυγιάνθηκε το σύστημα παροχής ασύλου, λαμβάνονται αυστηρά μέτρα ενάντια στους υπαίτιους των πλείστων προβλημάτων, δηλαδή τους παράνομους εργοδότες. Τέλος επενδύοντας στην Παιδεία το σχολείο βοηθά στην ένταξη αλλόγλωσσων μαθητών αλλά και στην καλλιέργεια της πολυπολιτισμικότητας. Προς την ίδια κατεύθυνση επεξεργάζεται και εφαρμόζει μέτρα ένταξης των μεταναστών στην κοινωνία, διασφάλιση των δικαιωμάτων τους στην δουλειά και τη μόρφωση. Ως Προοδευτική επιστρατεύουμε την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για αντιμετώπιση των κοινωνικών διακρίσεων και του ρατσισμού, κύρια ανάμεσα στην νεολαία. Μέσα από τις εκστρατείες μας στοχεύουμε στην καλλιέργεια πολυπολιτισμικής συνείδησης, συνείδησης αλληλεγγύης και νοοτροπίας σεβασμού της διαφορετικότητας. Για εμάς όλοι οι εργαζόμενοι, Κύπριοι και ξένοι, μέσα από την διαφορετικότητα τους έχουν κοινά συμφέροντα. Κάτω από το σύνθημα «Κανένας μετανάστης δεν είναι εχθρός μας, κάθε εργαζόμενος είναι σύμμαχος μας» στέλλουμε το μήνυμα ότι ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο φασισμός και η μισαλλοδοξία δεν έχουν θέση στην Κυπριακή κοινωνία και πολύ περισσότερο δεν έχουν θέση στην Κυπριακή νεολαία. Μιχαλης Καλλής Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. ΤΕΠΑΚ 55 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011

30 M έσα στις σημερινές συνθήκες όπου τα κοινωνικά προβλήματα, δ ι ε θ ν ώ ς και τοπικά οξύνονται, διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις ώστε όλο και μεγαλύτερα τμήματα του λαού και της νεολαίας σε κάθε χώρα να οδηγούνται στην αμφισβήτηση του συστήματος, των δομών του, ή έστω επιμέρους θεσμών και εκφάνσεων του. Στην ουσία δημιουργείται το έδαφος ώστε υπό ορισμένες προϋποθέσεις, μια μεγάλη μερίδα των εργαζομένων και των νέων να πολιτικοποιηθούν, να ριζοσπαστικοποιηθούν και να ενταχθούν στην οργανωμένη ταξική πάλη, στην πάλη δηλαδή ενάντια στους ισχυρούς οικονομικούς κύκλους και το σύστημα που τους στηρίζει. Για τις δυνάμεις που εκφράζουν και υπηρετούν την άρχουσα τάξη όμως, είναι επιτακτική ανάγκη όλη αυτή η συσσωρευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια να διοχετευτεί σε «ανώδυνα» για το σύστημα κανάλια. Επιδιώκουν λοιπόν, η δυσαρέσκεια να περιορίζεται σε διαμαρτυρίες που δεν θα θίγουν τη ρίζα όλων των επιμέρους κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων της εποχής, δηλαδή το ίδιο το κοινωνικό σύστημα και επομένως δεν θα θέτουν το ζήτημα της αλλαγής της κοινωνίας. Ακόμα, αυτές οι δυνάμεις επιδιώκουν να σπρώχνουν το λαϊκό κι εργατικό κίνημα να παλεύει με τους όρους που τις συμφέρουν και με τρόπους που αντί να συσπειρώνουν και να αφυπνίζουν το λαό, να τον οδηγούν στην αποχή από τους αγώνες και τις διεκδικήσεις. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα των πιο πάνω, αποτελούν τα βίαια ξεσπάσματα των αριστερίστικων και αναρχικών ομάδων που απομακρύνουν το λαό από τις κινητοποιήσεις και τις διαδηλώσεις. Αυτές οι τακτικές εξυπηρετούν το ίδιο το σύστημα και όχι αυτούς που παλεύουν εναντίον του. Έτσι εξηγείται η ιδιαίτερη ανοχή που τυγχάνουν οι διάφορες αναρχικές-αριστερίστικες ομάδες που δρουν στην Ευρώπη και δραστηριοποιούνται ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Είναι γι αυτό το λόγο που οι αριστερίστικες και αναρχικές ομάδες τυγχάνουν προβολής από τα αστικά ΜΜΕ, ειδικότερα δε όταν εμπλέκονται σε συμπλοκές με τους υποτιθέμενους «εχθρούς» τους, τους εθνικιστέςφασίστες, προσπαθώντας μάταια να οικειοποιηθούν την ιδιότητα αυτού που τελικά θα τσακίσει τον φασισμό. Ο «αριστερισμός» αποτελεί επίδραση της μικροαστικής ιδεολογίας μέσα στο επαναστατικό εργατικό κίνημα. Στην πραγματικότητα οδηγεί αντικειμενικά στην ενσωμάτωση και στο συμβιβασμό με την αστική πολιτική, αν και εμφανίζεται με «υπερεπαναστατικά» συνθήματα («θάνατος στους φασίστες»). Την ίδια στιγμή αμφισβητεί και αναθεωρεί θεμελιακές θέσεις της επαναστατικής θεωρίας του οργανωμένου εργατικού κινήματος. Ο ρόλος του αριστερισμού στο προοδευτικό, αριστερό κίνημα είναι ρόλος αποδιοργάνωσης και διάλυσης. Βρίσκει έδαφος μέσα σε συλλόγους οργανωμένων φιλάθλων ομάδων και προσπαθεί να επηρεάσει νέους προς το μέρος του, πατώντας πάνω στη δυσαρέσκεια τους για το υπάρχων καθεστώς, χωρίς όμως να προτείνει διέξοδο από αυτό. Αξιοποιεί την έντονη αντίθεση μερίδας της νεολαίας με τον εθνικισμό-σοβινισμό, θέλοντας να καρπωθεί την «ευθύνη» για την καταπολέμηση του και επικεντρώνει την προσπάθεια του στην δημιουργία «αντιφασιστικών» ομάδων που μοναδικό στόχο θα έχουν την πάλη ενάντια στις φασιστικές ομάδες, απομακρύνοντας έτσι τη νεολαία από την πάλη ενάντια στο ίδιο το σύστημα που γεννά το φασισμό. Η προώθηση του όρου «antifa» (από το antifascist) από αριστερίστικες ομάδες γίνεται συνειδητά, μιας και δεν θέλουν οι νέοι να συνειδητοποιήσουν πως η πάλη ενάντια στο φασισμό δεν είναι ξεκομμένη από την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στην κατοχή, ενάντια στα μονοπώλια, έτσι ώστε να οικοδομήσουμε το μέλλον που μας αξίζει. Στη δική μας αντίληψη δεν μπορεί κάποιος να είναι αντιφασίστας χωρίς ταυτόχρονα να αντιλαμβάνεται την ανάγκη για πάλη ενάντια σε όλα αυτά που έχουμε αναφέρει. Ο αναρχισμός από την άλλη, είναι και αυτός ιδεολογία με μικροαστική προέλευση, με έντονα αντικομμουνιστικά χαρακτηριστικά. Η ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος έχει διαψεύσει επανειλημμένα τις απόψεις και τις θέσεις του αναρχισμού, αφού είδε ότι δεν υπάρχει προοπτική μέσα από αυτόν για την οργάνωση και ανασύνταξη του. Αντίθετα οι εργαζόμενοι, στο αναρχικό ιδεολόγημα είδαν ένα ακόμα δεκανίκι της κυρίαρχης τάξης, στην προσπάθεια της να αποπροσανατολίσει το Λαό για να συνεχίσει ανενόχλητη την καταστρατήγηση των κεκτημένων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η ψευτο-διαμάχη των λογήςλογής αναρχικών με διάφορα φασιστοειδή, ρίχνει στάχτη στα μάτια της εργατικής τάξης και της νεολαίας, αφού δεν τους επιτρέπει να δουν ξεκάθαρα ποιοι είναι οι πραγματικοί ταξικοί αντίπαλοι τους και έτσι δεν μπορούν να οργανώσουν την αντεπίθεση τους. Έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και του κατεστημένου, αφού μπορούν πιο εύκολα να προωθήσουν τα αντιλαϊκά και αντινεανικά τους μέτρα, χωρίς να υπάρξει αντίδραση από το λαό. Η αντίσταση στις ιαχές του αναρχισμού και του αριστερισμού, είναι επιτακτική ανάγκη για τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα για τη νέα γενιά του τόπου μας. Η πάλη ενάντια στις αδιέξοδες τους προτάσεις και πρακτικές είναι μονόδρομος, εάν θέλουμε πραγματικά να απομονώσουμε τις εθνικιστικές-σοβινιστικές φωνές, που επαναφέρουν συνθήματα που γράφτηκαν με μαύρα γράμματα στην ιστορία του τόπου μας. Η δράση των κάθε λογής «κουκουλοφόρων», «antifa» και αριστεριστών, κάθε άλλο παρά εξυπηρετεί τα δίκαια και τις επιδιώξεις του λαού μας. Αντίθετα, ενισχύει το έργο του φασισμού αφού αποπροσανατολίζει τον λαό μας από την προσπάθεια του για απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας. Καθήκον όλων των νέων που νοιάζονται για το καλό της Κύπρου είναι η συστράτευση μαζί με την Προοδευτική, το ΑΚΕΛ και ολόκληρο το Λαϊκό Κίνημα, τις μόνες ταξικά προσανατολισμένες δυνάμεις, που αποτελούν τον πιο συνεπή, σταθερό και ουσιαστικό πολέμιο του εθνικισμού-σοβινισμού. Έτσι θα συνεχίσουμε να παλεύουμε έως ότου φτάσει η μέρα που οι νέοι όλης της Κύπρου, Ε/κ και Τ/κ, μακριά από αριστερίστικα μονοπάτια, μακριά από εθνικιστικούς παροξυσμούς, σφυρηλατημένοι στο καμίνι του αντιιμπεριαλιστικού και αντικατοχικού αγώνα, θα ζουν αφέντες στον τόπο τους! Αντρέας Παναγιώτου Οργανωτικός Γραμματέας Προοδευτικής Κ.Φ. Αθήνας 57 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

31 πό τις 13 μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου, η καρδιά της νεολαίας του κόσμου κτυπούσε στην Πρετόρια της Ν. Αφρικής, όπου έλαβε χώρα το 17ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Φοιτητών και Νεολαίας. Το Φεστιβάλ κατέστησε σαφές πως οι απανταχού νέοι αντιμάχονται τις πολιτικές του κέρδους και της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, αντιπαλεύουν τον ιμπεριαλισμό και τα όπου γης όργανα του, στηρίζουν έμπρακτα τους λαούς που αγωνίζονται για την ειρήνη, τη δημοκρατία, τη λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική πρόοδο. Ενώ ιδιαίτερα οι νέοι της Κύπρου μέσω της Εθνικής Προπαρασκευαστικής Επιτροπής Κύπρου, διατράνωσαν την θέληση τους για μια ειρηνική επίλυση του Κυπριακού προβλήματος, στην βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, για μια Κύπρο ελεύθερη ομόσπονδη και αποστρατιωτικοποιημένη. Κύρια οργανωτική ευθύνη του Φεστιβάλ είχε η Διεθνής Οργανωτική Επιτροπή την οποία αποτελούσαν 22 μέλη-αντιπρόσωποι εθνικών προπαρασκευαστικών επιτροπών(επε). Στην επιτροπή συμμετείχε και η ΕΠΕ Κύπρου. Στην επιτροπή συμμετείχε ενεργά η Προοδευτική Κίνηση Φοιτητών και η ΕΔΟΝ. Στην Κύπρο πραγματοποιήθηκε η 3ης Διεθνής Προπαρασκευαστική συνάντηση και μια από τις προφεστιβαλικές εκδηλώσεις, που πραγματοποιήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου από την ΕΠΕ Κύπρου σε συνεργασία με την ΠΟΔΝ (Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών) εκφράζοντας αλληλεγγύη προς τον αγωνιζόμενο λαό της Κύπρου. Έτσι τον Δεκέμβρη που μας πέρασε, πραγματοποιήθηκε η κορυφαία πολιτική και πολιτισμική συνάντηση νέων, οι οποίοι ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο το κοινό πλαίσιο πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό και τη βαρβαρότητα. Εδώ και 63 χρόνια τα Παγκόσμια Φεστιβάλ έχουν αφήσει το στίγμα τους χαράσσοντας το δρόμο της νεολαίας, το δρόμο της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, της δημοκρατίας και της ανάγκης για μια άλλη κοινωνία και στον ίδιο ακριβώς δρόμο συνέχισαν και φέτος. Έτσι και αυτό το Φεστιβάλ αποτέλεσε σημείο συνάντησης των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Νεολαίας ολόκληρου του κόσμου. Μέσα από συνέδρια, σεμινάρια και συζητήσεις αλλά και πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις το Φεστιβάλ αποτέλεσε ένα ζωντανό οργανισμό, όπου το μελίσσι των χιλιάδων νέων που συμμετείχαν στις εργασίες του Φεστιβάλ καταδίκασε τον ιμπεριαλισμό και τις επεμβάσεις του σε ολόκληρο τον πλανήτη. Μέσα από τις εκδηλώσεις, από τα forum αλληλεγγύης και τη μαζική συμμετοχή προοδευτικών οργανώσεων του κόσμου, ξεσκεπάστηκε ο ιμπεριαλισμός και τα εγκλήματα του: οι εισβολές, οι πολέμοι, οι επεμβάσεις στα εσωτερικά ξένων κρατών, η τρομοκρατία της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ο αντικομμουνισμός και οι διώξεις προοδευτικών νεολαιών, οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί, η φρίκη και ο τρόμος του τι σημαίνει ιμπεριαλισμός. Ο ιμπεριαλισμός έχει εγκληματίσει σε κάθε γωνιά του πλανήτη: από την Αφρική, στη Μέση Ανατολή, στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, Παλαιστίνη, Γιουγκοσλαβία, Κολομβία, Βενεζουέλα, Κούβα, Βιετνάμ, Κορέα, Δυτική Σαχάρα και φυσικά Κύπρος. Αυτές είναι μόνο λίγες από τις χώρες που οι Λαοί τους έχουν βιώσει το τρόμο του ιμπεριαλισμού. Το 17ο ΠΦΝΦ έστειλε το πιο ηχηρό μήνυμα για κορύφωση της αντιιμπεριαλιστικής δράσης των προοδευτικών νεολαιών ανά το παγκόσμιο. Κορυφαία στιγμή του Φεστιβάλ,αποτέλεσε το «Αντι-ιμπεριαλιστικό Δικαστήριο», όπου νέοι από όλο τον κόσμο κατέθεσαν ως μάρτυρες, κατηγορίες για τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού στην πατρίδα τους. Το Δικαστήριο, στο όποιο συμμετείχαν παγκόσμιες προσωπικότητες εξέδωσε απόφαση καταδικάζοντας τον ιμπεριαλισμό. Τα μέλη της Κυπριακής αντιπροσωπείας έδωσαν τη δική τους μαρτυρία για το διπλό έγκλημα σε βάρος της Κύπρου και τη συνεχιζόμενη κατοχή της πατρίδας μας. Ακόμη το Φεστιβάλ τίμησε ιδιαίτερα την Κύπρο με τη διοργάνωση εκδήλωσης αλληλεγγύης αφιερωμένη στον αγώνα του Κυπριακού Λαού. Στην εκδήλωση νέοι και νέες από όλο τον κόσμο είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν με την Κυπριακή αντιπροσωπεία για το Κυπριακό και εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στο Λαό μας. Αξίζει να σημειωθεί ακόμη η αναφορά από τη διοργάνωση του Φεστιβάλ στο Κυπριακό πρόβλημα και της στήριξης του Φεστιβάλ στον Πρόεδρο Χριστόφια τόσο κατά την τελετή έναρξης όσο και στην τελετή λήξης. Νέοι του κόσμου μέσα από τις συζητήσεις που διοργανώθηκαν στο Φεστιβάλ μίλησαν ακόμη για τα καθημερινά προβλήματα που συναντούν. Όλα βαθιά ριζωμένα στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και τον ιμπεριαλισμό. Συζήτησαν για την ανεργία, τις άθλιες εργασιακές συνθήκες, την αβεβαιότητα για το μέλλον, την καταπίεση και την αδικία που επιβάλλουν οι νόμοι του κέρδους και των πολυεθνικών. Αντάλλαξαν απόψεις για το βομβαρδισμό που δεχόμαστε ως νέοι από τα ναρκωτικά, την υποκουλτούρα, τις κάλπικες αξίες που το σύστημα μας πλασάρει και δήλωσαν την κάθετη αντίθεση τους σε όλα αυτά που κάνουν κουρέλια τα όνειρα μας. Μέσα και από αυτό το Φεστιβάλ οι νέοι μοιράστηκαν απόψεις και κατέληξαν σε πολύτιμα συμπεράσματα για τη δράση του παγκόσμιου νεολαιίστικου κινήματος. Η επιτυχής διοργάνωση του 17ου ΠΦΝΦ και η μαζική συμμετοχή νέων από όλο τον κόσμο αποτέλεσε την καλύτερη απάντηση στον ιμπεριαλισμό και τα όργανα του. Το Φεστιβάλ αναζωπύρωσε την πίστη για ένα καλύτερο αύριο, για το νέο που έρχεται να αντικαταστήσει το παλιό και γερασμένο. Τέλος, για εμάς η επιτυχία του Φεστιβάλ είχε ιδιαίτερη και ξεχωριστή σημασία. Ο Κυπριακός λαός είναι επίσης θύμα των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή εδώ και 36 χρόνια. Στη τελετή λήξης του Φεστιβάλ αναγνώστηκε η τελική Διακήρυξη του Φεστιβάλ όπου έγιναν αναφορές στα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού ανά το παγκόσμιο αλλά και στην αλληλεγγύη των νέων προς του αγωνιζόμενους λαούς. Με την τελική διακήρυξη του, το Παγκόσμιο Φεστιβάλ τάχθηκε ξεκάθαρα υπέρ της λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Το Φεστιβάλ ανέφερε τη στήριξη του στον Πρόεδρο Χριστόφια και υπέρ του δίκαιου αντιιμπεριαλιστικού αντικατοχικού αγώνα του Κυπριακού λαού, υπέρ της οριστικής ειρήνης στο νησί μας. Δημήτρης Στρατής Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Ρεθύμνου 59 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

32

33