του Γιώργου Μπλιώνη Το νερo των aλλων

Transcript

1 οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011 ΦΥΛΛΟ 93 Μηνιαία οικολογική Εφημερίδα Τιμή φύλλου 0,01 του Γιώργου Μπλιώνη Το νερo των aλλων Το νερό, όπως και ο αέρας, είναι κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα, καθώς αποτελεί προϋπόθεση επιβίωσης. Η ανισοκατανομή των υδατικών πόρων και οι διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες το καθιστούν σπάνιο και κατά συνέπεια πολύτιμο. Γι αυτό ορισμένοι θέλουν να αποτελέσει «εμπόρευμα». Από τις δώδεκα χώρες με ιδιωτικά δίκτυα νερού του 1990, φτάσαμε το 2002 στις 56 χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο και περίπου 550 εκατ. ανθρώπους. Τις τελευταίες δεκαετίες, η Διεθνής Τράπεζα ασκεί πιέσεις στις κυβερνήσεις ειδικά των φτωχών χώρων να προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις, σε αντάλλαγμα των δανείων που ζητούσαν. Ο ΠΟΕ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθούν κανόνες απελευθέρωσης του διεθνούς εμπορίου φυσικών πόρων, παρότι το Ευρωκοινοβούλιο δήλωσε ότι το νερό δεν πρέπει να υπόκειται στους κανόνες της αγοράς. Οι υπέρμαχοι των ιδιωτικοποιήσεων τις παρουσιάζουν ως τη μοναδική απάντηση στην αυξανόμενη έλλειψη του νερού και την ανάγκη προστασίας των οικοσυστημάτων. Ισχυρίζονται ότι προσελκύουν ιδιωτικά κεφάλαια εκεί όπου το κράτος δεν έχει την δυνατότητα ανάληψης των δαπανών και βελτιώνουν την οικονομική αποτελεσματικότητα και τη λειτουργικότητα των υπηρεσιών νερού, προς όφελος των καταναλωτών. Γι αυτό επικαλούνται παραδείγματα σωστής λειτουργίας των ιδιωτικοποιημένων συστημάτων στις ανεπτυγμένες χώρες, σε αντίθεση με αναποτελεσματικές, γραφειοκρατικές και διεφθαρμένες δημόσιες υπηρεσίες. Ωστόσο, τελευταία αρχίζει να παρατηρείται μια αντίστροφη τάση επιστροφής στο δημόσιο τομέα των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, με κορυφαίο παράδειγμα το Παρίσι. Αρκετές πόλεις και χώρες (όπως π.χ. η Ολλανδία), με ευρεία διακομματική στήριξη προχωρούν σε απαγορεύσεις των ιδιωτικοποιήσεων. Μια σειρά αποτυχιών οδήγησαν ακόμα και την Διεθνή Τράπεζα να παραδεχτεί ότι η ιδιωτικοποίηση δεν είναι μονόδρομος. > σελ. 8 Ιστορίες για να μην πιστεύουμε ούτε στα μάτια μας Η αρχη του τελους για το φαινομενο Ψωμιαδη Η πρόσφατη τελεσίδικη καταδίκη του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, Π. Ψωμιάδη για παράβαση καθήκοντος αποτέλεσε αφορμή να αποκαλυφθεί το πραγματικό πρόσωπο μιας διοίκησης χωρίς ίχνος δημοκρατικού ήθους αλλά και χωρίς σεβασμό στο δημόσιο χρήμα, στη νομιμότητα και στη διαφάνεια. Ως Οικολογία Αλληλεγγύη καταγγείλαμε πολλές φορές τη διοίκησή του για μικρότερες και μεγαλύτερες παραβάσεις. Ήταν καθήκον μας. Κάποια στιγμή, νομοτελειακά, θα έφταναν οι υποθέσεις στη Δικαιοσύνη. Εκεί κρίθηκε πρωτοδίκως και τελεσίδικα η συγκεκριμένη υπόθεση. Ο κ. Ψωμιάδης πρέπει να τεθεί σε αργία και θα απειληθεί και με έκπτωση, δηλαδή οριστικό τέλος της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Στο μεταξύ περιφέρει το... δράμα του από σπίτι σε σπίτι μέσω της τηλεόρασης, επιμένοντας να διαστρεβλώνει την αλήθεια. Παρακάμπτοντας την ουσία της παρανομίας του και της καταδίκης του, επιδιώκει να αγιοποιηθεί με ρητορείες που δείχνουν ότι δεν έχει ούτε ιερό, ούτε όσιο. Αμπαλάρει τα ανομήματά του με άναρθρες κραυγές, υποδύεται τον Ξανθόπουλο και προσπαθεί με τεχνάσματα να κερδίσει συμπάθειες. Όμως η άδοξη έξοδός του από την πολιτική ζωή θα είναι και η κατάρρευση ενός μοντέλου εθνολαϊκιστή πολιτικού, που ενέπνευσε δυστυχώς πολλούς στη Βόρεια Ελλάδα και όχι μόνο. *Του Μιχάλη Τρεμόπουλου > σελ. 14 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ: ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ Εδώ και δεκαετίες, οι εισαγωγικές εξετάσεις στα ΑΕΙ είναι ο πρωταγωνιστής του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Μία διαδικασία λίγων ημερών καθορίζει τις τύχες χιλιάδων νέων: Από την εφηβεία προετοιμάζονται για την ώρα της κρίσεως, που θα τους χωρίσει σε πρόβατα και ερίφια. Ώρες διαβάσματος και συσσώρευσης γνώσεων που ελάχιστα θα χρησιμεύσουν στην ζωή τους και είναι προορισμένες να ξεχαστούν μετά τις εξετάσεις. Οι διασκεδάσεις, οι υπερβολές της εφηβείας, ταυτίζονται με την συνταγή της αποτυχίας. Αλλά και η συνέχεια δεν είναι καλύτερη: οι άριστοι γίνονται συνήθως γιατροί ή δικηγόροι, απλά επειδή «κατάφεραν να γράψουν 20 στην βιολογία ή τα λατινικά», και όχι επειδή ήταν το όνειρο της ζωής τους. Ακρογωνιαία λίθος κάθε εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης ήταν το εξεταστικό. Πολλοί υπουργοί παιδείας, σαν νέοι Μεγαλέξανδροι, επιχείρησαν να κόψουν τον γόρδιο δεσμό. Οι περισσότεροι απλά πειραματίστηκαν σε βάρος χιλιάδων παιδιών, και γέμισαν τις τσέπες των φροντιστών. Γιατί όμως μία διαδικασία, που στις περισσότερες χώρες έχει ελάχιστη βαρύτητα για την συνολική εκπαιδευτική διαδικασία, στην Ελλάδα έχει μετατραπεί σε άλυτο πρόβλημα; Το λάθος όλων των υπουργών παιδείας και των παραγόντων της εκπαίδευσης είναι ότι ξεκινούν με λάθος ερώτημα: αναζητούν ένα δίκαιο τρόπο επιλογής των 100 πιο άξιων να σπουδάσουν γιατροί, από τους δεκάδες χιλιάδες που «δηλώνουν» ως πρώτη επιλογή την ιατρική. Η απάντηση στο λάθος ερώτημα θα είναι προφανώς λαθεμένη, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας τέτοιος δίκαιος τρόπος, στιγμιαίος ή διαρκής. του Γιάννη Τσιρώνη > σελ. 3 INside INformation: Πυρηνικά ατυχήματα Περίεργη δικαιοσύνη Ιδιωτικό και ιδιωτικοποιήσεις Σουρεαλισμός και πολιτική

2 2 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟικονομIα ΕπιχειρΩν ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011 ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ του Αντώνη Ξενικού Με το μνημόνιο, έχουμε πια χάσει τον μπούσουλα. Ας σταχυολογήσουμε λοιπόν μερικές παρενέργειες του μνημονίου σε τίτλους, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε: Φρουτάκια: Μια κυβερνητικη εξαγγελια για την νεα κοινωνια των αξιων Του Βασίλη Θεοδώρου / ψυχολόγου εκπροσώπου της Κίνησης Πολιτών για τον Περιορισμό των Τυχερών Παιχνιδιών Από τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις εξοικονομήθηκαν 1,2 δις ευρώ. Οι έρευνες για τους χιλιάδες γιατρούς με χαμηλά εισοδήματα αλλά και με καταθέσεις σε εκατομμύρια συνεχίζονται αμείωτες, όπως και οι έρευνες για τους σκαφάτους, τις πισίνες, τις βίλες εκτός σχεδίου, την πάταξη του λαθρεμπορίου στα καύσιμα και την είσπραξη των δεκάδων δις φοροχρεών... Την πρώτη χρονιά του μνημονίου φορτωθήκαμε νέο χρέος 42 δις Ευρώ. Έτσι φτάσαμε να έχουμε συνολικό χρέος 340 δις, ελάχιστα λιγότερο από το 150% του ΑΕΠ. Ο Προβόπουλος τάσσεται κατά της αναδιάρθρωσης γιατί λέει ότι όσα ταμεία έχουν ομόλογα πάνω από 25 δις Ευρώ θα υποχρεωθούν να μειώσουν τις συντάξεις. Ο δε Χρυσοχοΐδης δηλώνει ότι όποιος μιλά για αναδιάρθρωση διαπράττει προδοσία!! Δίδεται επιμήκυνση στους χρεωμένους δήμους και παράταση για 25 χρόνια. Εξάλλου οι τράπεζες, χωρίς πολλές πολλές κουβέντες, προχωρούν σε κούρεμα των χρεών των πελατών τους για να εξασφαλίσουν κάποιο κεφάλαιο. Πρακτικά πράγματα. Εκτιμάται ότι το 2012 το 18% των δανείων των ιδιωτών στις τράπεζες δεν θα εξυπηρετείται. Οι απαισιόδοξοι ανεβάζουν το ποσοστό στο 20%. Οι τράπεζες, σε 2,5 χρόνια, πήραν από το κράτος ή απευθείας ή σε εγγυήσεις περίπου 100 δις Ευρώ. Όσο είναι συνολικά το μνημόνιο! (110 δις Ευρώ). Ο Σόρος μας λέει ότι τα 110 δις Ευρώ που θα πάρει η Ελλάδα ως βοήθεια είναι πολύ περισσότερα από όσα χρειάζονται για να σωθεί όλη η Αφρική... Το ΣΔΟΕ βάζει πρόστιμα σε δις αλλά εισπράττουμε μόλις ελάχιστα εκατομμύρια. Κάποτε θα αλλάξουμε το νόμο και θα επισπεύσουμε τις διαδικασίες... Το Υπ. Οικονομικών εκτίμησε ότι φυγαδεύτηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης δις Ευρώ. Έφτιαξαν λοιπόν ελκυστικούς νόμους, λένε, αλλά επαναπατρίστηκαν 400 εκατ. Ευρώ και εισπράχτηκαν μόνο 23,5 εκατ. Ευρώ σε φόρους. «Έβγαλαν λεφτά στο εξωτερικό από πάμπλουτοι μέχρι καλόγριες». Γιατί το συζητούν τόσο πολύ μόνο επικοινωνιακά; Όσοι από αυτούς παρανόμησαν να πληρώσουν. Μετά τα λυπηρά λουκέτα σε μικροεπιχειρήσεις, το κράτος χάνει αρκετά δις Ευρώ και από την συρρίκνωση της επιχειρηματικότητας. Μέσα στην κρίση έχουμε ακόμα 50 υπουργούς και κανείς δεν σκέπτεται ουσιαστικά να μειώσει τους βουλευτές στους ή την χρηματοδότηση των κομμάτων κατά 50%... Εκείνα τα κρατικά αυτοκίνητα πότε θα τα ξεσκαρτάρουν; Θα υπάρξει ελαστικό 8ωρο. Ο συμψηφισμός του χρόνου θα γίνεται σε ετήσια βάση. Αποχαιρετάμε έτσι την έννοια της υπερωρίας... Μελέτη της ΓΣΕΕ εκτιμά τους ανέργους στο τέλος του 2011 σε (22%), και ότι θα περιμένουμε μέχρι το 2022 ή 23 σύνολο δηλαδή 15 χρόνια... - για να ξαναπιάσουμε την ανεργία 7,8% του 2008!! Από ελέγχους σε επιχειρήσεις προκύπτει ότι έχουμε ανασφάλιστους 31,5% αλλοδαπούς και 22,6% ημεδαπούς εργαζόμενους. Η ΓΣΕΕ ανεβάζει την μαύρη εργασία στο 24% (δηλαδή σε άτομα!). Είμαστε δεύτεροι στην ευρωζώνη στην ανεργία νέων, μετά την Ισπανία, με ποσοστό 36% του ενεργού πληθυσμού. Οι νεοπροσλαμβανόμενοι νέοι που έπαιρναν μισθό 740 Ευρώ, θα αμείβονται πλέον με 592 Ευρώ. Περισσότεροι από 1 στους 5 Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, την ίδια ώρα που αυξάνουν δραματικά αυτοί που ψάχνουν στα σκουπίδια για την επιβίωσή τους, αλλά και οι άστεγοι. Τα συσσίτια μόνο στην Αθήνα ξεπέρασαν τις Διαλύεται και ο κοινωνικός ιστός με ότι αυτό συνεπάγεται... Σε δύο χρόνια η μείωση των εξόδων ψυχαγωγίας έπεσε στο 75% και μάλιστα με εμφανώς πτωτικές τάσεις. Σε ένα χρόνο διπλασιάστηκαν οι αυτοκτονίες. Πάνω από το 90% των πολιτών δεν εμπιστεύονται κανένα κόμμα... Το ξανά-μανά-σηκώσαμε το τιμημένο: είμαστε περήφανοι πρωταθλητές Ευρώπης στην τιμή της αμόλυβδης βενζίνης. Θα έχουμε και άλλη πρωτιά τον Οκτώβρη με την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, αν και τελευταία άρχισαν να απασχολούνται με τις συνέπειες μιας τέτοιας αύξησης... Οι ειδικοί λένε ότι το κούρεμα που χρειάζεται για να γίνει το ελληνικό χρέος διαχειρίσιμο είναι 37%... Ας σταματήσω εδώ. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος... Από το περασμένο καλοκαίρι η κυβέρνηση επιχειρεί με σχετικό νομοσχέδιο να επανεισάγει το τζόγο της γειτονιάς, τα γνωστά «φρουτάκια», που είχαν απαγορευτεί από το Το μέτρο έχει καθαρά εισπρακτικό χαρακτήρα, τα έσοδα έχουν προϋπολογιστεί και έχουν αποτελέσει εδάφιο του Μνημονίου, χωρίς να μας το έχουν ζητήσει οι δανειστές μας. Ο τζόγος γίνεται έτσι άμεσα προσβάσιμος σε μεγάλη μερίδα των Ελλήνων προκειμένου να εισπραχτούν τέλη και φόροι. Η κυβέρνηση, ενώ αδυνατεί να πατάξει τον παράνομο τζόγο, ισχυρίζεται ότι αυτό θα συμβεί αυτόματα μέσα από τη νομιμοποίηση. Στην πραγματικότητα νόμιμα και παράνομα δίκτυα θα λειτουργούν παράλληλα με ανυπολόγιστες κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες. Η διαθεσιμότητα και η ευκολία της πρόσβασης αποτελούν παράγοντες που θα οδηγήσουν σε αύξηση των τακτικών ή ευκαιριακών παικτών. Παράλληλα θα αυξηθούν και αυτοί που θα ασθενήσουν ψυχικά, οι παθολογικοί παίκτες. Οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι: 1) Τα VLTs (Video Lottery Terminal) ή «φρουτάκια», αποτελούν την πιο εθιστική μορφή του τζόγου, επειδή κανείς ποντάρει μικρά ποσά, επαναλαμβανόμενα και μαθαίνει αμέσως αν κέρδισε. 2) Οι νεαροί άνδρες (16-30) που παίζουν «φρουτάκια» αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν από προβληματικό τζόγο. 3) Η πλειονότητα των παθολογικών παικτών εμφανίζει συμπτώματα κατάθλιψης, άγχους και θυμού, κάνει κατάχρηση αλκοόλ, έχει σκέψεις για αυτοκτονία, εμφανίζει επαγγελματικές δυσκολίες, ψεύδεται και συχνά εξαπατά, παρουσιάζει διανοητική εξασθένηση (σκέψη, μνήμη, επίλυση προβλήματος, συγκέντρωση, λογική) και σωματικά συμπτώματα (από το χρόνιο στρες). 4) Συνήθη αποτελέσματα του τζόγου είναι η κατασπατάληση πόρων και η υπερχρέωση, η διάρρηξη των οικογενειακών σχέσεων, η επιβάρυνση της ψυχικής και σωματικής υγείας των άλλων μελών της οικογένειας, τα διαζύγια, η απώλεια κοινωνικής ζωής και η παραβατικότητα. 5) Τα χρήματα που κάποιος παίζει (ένας παίκτης παίζοντας με κέρματα δαπανά περίπου 72 ευρώ σε μια ώρα), αφαιρούνται από τις ανάγκες της οικογένειας και από την τοπική οικονομία (διότι αντί κανείς να ψωνίζει, δαπανά τα χρήματα στο τζόγο). 6) Η συνεχής προβολή του τζόγου στα ΜΜΕ, τον κιν/φο και την διαφήμιση ενθαρρύνει τους ανθρώπους, κυρίως παιδιά και εφήβους, να την αποδέχονται ως μια συναρπαστική δραστηριότητα. Επιπλέον λειτουργεί ως δέλεαρ, καθώς πάντα δημιουργεί και την παραπλανητική εντύπωση ότι οι περισσότεροι παίκτες κερδίζουν. Παρά την καθολική αντίθεση των Ελλήνων πολιτών (το 77% διαφωνεί κάθετα), η κυβέρνηση κόβει και ράβει το νομοσχέδιο εδώ και μήνες, με στόχο να παραπλανήσει την κοινή γνώμη για τις προθέσεις της και να ικανοποιήσει τους γνωστούς επιχειρηματίες (που είναι ταυτόχρονα εργολάβοι του δημοσίου και καναλάρχες), που θα πάρουν τις άδειες του νόμιμου τζόγου. Οι επιπτώσεις στους ανθρώπους, τις οικογένειες, τον κοινωνικό ιστό και τις τοπικές οικονομίες θα είναι ανυπολόγιστες, όπως συνέβη σε άλλες χώρες πριν από εμάς (π.χ. Σερβία). Το χειρότερο όμως είναι ότι ο μαζικός νόμιμος τζόγος, βαπτίζεται ανάπτυξη, ανάγεται σε «σήμα κατατεθέν» της «κοινωνίας των αξιών» και θα οδηγήσει σε ένα παιδαγωγικό παράδειγμα για τον άνεργο και τον νέο, στην εποχή της κρίσης.

3 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011 ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 3 Συνενώσεις Σχολείων Στο Δήμο Παπάγου-Χολαργού: Συγγνώμη, αλλά το Καρπούζι που κόβετε είναι δικό μας Του Κώστα Λουκέρη, Εκπαιδευτικού, Αναπληρωματικού Μέλους του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων Ο χώρος της Παιδείας συνεχίζεται να ταράζεται, αυτή τη φορά από τις επιλογές του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων σχετικά με τις συνενώσεις σχολείων. Ως Οικολόγοι Πράσινοι αποφεύγουμε τις τοποθετήσεις μαύρο-άσπρο. Και στην περίπτωση αυτή των συνενώσεων δε θα υποκύψουμε λέγοντας ούτε ένα αντιεπιστημονικό «ναι», ούτε ένα φιλολαϊκό «όχι». Κι αυτό γιατί το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει ξεκαθαρίσει τι θέλει να πετύχει. Αν και αρνείται ότι εντάσσει ξεκάθαρα αυτή την πρόταση στις επιταγές του ΔΝΤ για εξοικονόμηση πόρων, δε μας έχει δώσει καμιά μελέτη για το πώς και πού θα αξιοποιηθούν τα κονδύλια που θα εξοικονομηθούν κι αν θα αξιοποιηθούν καν στην πολύπαθη παιδεία. Ούτε μπήκε στον κόπο άλλωστε να εμπλακεί σε μιαν ειλικρινή κουβέντα σε τοπικό επίπεδο με τους άμεσα ενδιαφερόμενους, πέρα από συζητήσεις σε χρόνους ρεκόρ με Δημάρχους. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν σχολεία που λειτουργούν κατ όνομα. Άλλα πάλι ιδρύθηκαν ή συντηρούνται για πελατειακούς λόγους. Κάποιων η οργανικότητα σε θέσεις εκπαιδευτικών είναι ευθέως ανάλογη του αριθμού των εκάστοτε ημετέρων, οι οποίοι ενίσχυαν το μακρύ χέρι του κόμματος στην πολιτεία, στο συνδικαλισμό και την εκπαίδευση. Όμως ποιος εξέθρεψε ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα, στο οποίο απουσιάζει ο ορθός λόγος σε επίπεδο σχεδιασμού και υλοποίησης της εκπαιδευτικής πολιτικής; Η απάντηση είναι απλή: είναι οι ίδιοι που τώρα διατείνονται πάλι ότι στόχο έχουν το «ψηφιακό σχολείο» Ίσως βέβαια νομίζουν οι κυβερνώντες μας ότι ο εικονικός χώρος του διαδικτύου θα αποτελέσει την εναλλακτική λύση στα σχολεία υπό κατάρρευση. Αυτό που μένει πάντως είναι η κρατικίστικη νοοτροπία ότι μια Υπουργός στο Μαρούσι, μελετώντας αρχιτεκτονικά σχέδια (όπου υπήρχαν), πίνακες με αριθμούς μαθητών (όπου υπήρχαν) και συμβουλευόμενη τους δικούς της ειδικούς (αυτοί πάντα υπάρχουν), μπορεί να αποφασίσει για τα σχολεία από το Σουφλί ως τη Γαύδο κι από τον Άγιο Γερμανό στην Πρέσπα ως το Καστελόριζο, ξέρετε αυτό το νησάκι της Μεσογείου. Στο Δήμο μας οι σοφοί του Αμαρουσίου αποφάσισαν ότι θα συγχωνευτούν τα 1ο & 3ο Γυμνάσια Χολαργού, τα 1ο & 3ο Γενικά Λύκεια Χολαργού, τα 1ο & 2ο Γυμνάσια Παπάγου και τα 1ο & 2ο Γενικά Λύκεια Παπάγου. Δε θα μπούμε στον πειρασμό να υιοθετήσουμε άκριτα ούτε την συντεχνιακή προσέγγιση που έχει να κάνει με την αναστάτωση του εκπαιδευτικού κόσμου, ούτε την αριθμητική προσέγγιση μαθητών ανά τετραγωνικό μέτρο προαύλιου χώρου, μα ούτε και την εξαπλουστευμένη συγκατάβαση σε ένα μέτρο που φωνάζει «εξοικονόμηση πόρων». Σίγουρα όμως προτεραιότητα στη σκέψη μας είναι οι νέοι πολίτες-μαθητές, οι οποίοι αλλάζοντας γειτονιά και σχολικό περιβάλλον θα καταλάβουν άμεσα τι εννοούσαν οι εκάστοτε υπουργοί, όταν τους διαβεβαίωναν ότι η νεολαία είναι το μέλλον αυτής της χώρας Η δικιά μας αντίδραση πηγάζει από τη βαθειά μας πεποίθηση ότι, εάν θέλουμε να μετατρέψουμε την αδιαφορία για τα δημόσια αγαθά σε ενεργό συμμετοχή, πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτά τα ζητήματα που μας πονούν στη γειτονιά μας. Πηγάζει από το γεγονός ότι στις κοινωνίες μας, όπου κυριαρχεί η ατομικότητα, προϊόν της οποίας είναι και το σάπιο πια πολιτικό πελατειακό σύστημα, η τοπικότητα και μόνον αυτή είναι που μπορεί να δώσει μιαν υγιή ώθηση συμμετοχής και δραστηριοποίησης. Άρα η προσέγγιση του Υπουργείου Παιδείας χωλαίνει εξαρχής, μια που αναπαράγει δια της μεθόδου επιβολής των συγχωνεύσεων έναν κρατικίστικο σχεδιασμό που μας έφτασε εδώ. Το «καρπούζι», στο οποίο αναφέρομαι στον τίτλο αυτού του άρθρου, είναι η δικιά μας Παιδεία, το δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα, τα δικά μας σχολεία, τα δικά μας θρανία, οι δικοί μας πίνακες, οι δικές μας κιμωλίες και οι δικοί μας διαδραστικοί πίνακες (χα, ψηφιακό σχολείο!), μια που φτιάχτηκαν από όσα χρήματά μας δεν παρακράτησαν οι φωστήρες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας από το 1974 και μετά από τους φόρους ΜΑΣ. Όταν λοιπόν, αφού έχεις κατασπαταλήσει υπάρχοντα ή μη υπάρχοντα κονδύλια, χρεώνοντας τους γονείς μου, εμένα, τα παιδιά μου και τα δισέγγονά μου, αφού με διαβεβαίωνες πάντα ότι πάμε καλά ενώ παράλληλα συγκέντρωνες κι έχεις πλέον τεράστιο ατομικό πλούτο, κάποτε φτάνεις στο μη παρέκει, μάλλον πρέπει να ρωτήσεις εμένα κι όχι να συνεχίσεις να με οδηγείς από παγόβουνο σε ύφαλο κι από ξέρα σε σκόπελο. Στο ερώτημα «υπέρ ή κατά των συγχωνεύσεων στα σχολεία της πόλης μας» απαντάμε ξεκάθαρα: εξηγήστε μας τι θέλετε, πώς θα το πετύχετε, πώς θα εξασφαλίσετε ότι όλα όσα διατείνεστε ότι θα συμβούν θα συμβούν όντως ή θα μείνουν στα χαρτιά, δείξτε μας πώς εντάσσεται αυτό το μέτρο σε μια λογική αναδιάταξης του εκπαιδευτικού μας συστήματος κι επιτέλους καταλάβετε ότι, όταν μιλάτε για το δικό μας σχολείο, στη δικιά μας γειτονιά, στη δικιά μας πόλη, εμείς προτείνουμε να βρίσκουμε λύσεις μεταξύ μας κι όχι αναζητώντας την καθοδήγηση της εκ Αμαρουσίου και των περί αυτής σοφών, πολλοί από τους οποίους έχουν συνδράμει τα μέγιστα στην κατρακύλα του εκπαιδευτικού μας συστήματος. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ: ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ συνέχεια από το πρωτοσέλιδο Το σωστό ερώτημα είναι: «Γιατί τόσες χιλιάδες νέοι διεκδικούν μία θέση στην Ιατρική;» Ή πιο συγκεκριμένα: «Πώς θα εξηγήσουμε στους γονείς, ότι το παιδί τους μπορεί να είναι ευτυχισμένο, οικονομικά επιτυχημένο και αξιοσέβαστο μέλος της κοινωνίας, χωρίς αναγκαστικά να γίνει γιατρός;» Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Έχω γνωρίσει δεκάδες επιτυχημένους δημοσιογράφους, τεχνίτες ή υπαλλήλους, αλλά ακόμα περισσότερους άνεργους. Αντίθετα οι γιατροί, οι δικηγόροι και οι μηχανικοί, στην μεγάλη τους πλειονότητα, ακόμα και εάν δεν διαπρέψουν, έχουν εξασφαλίσει τον επιούσιο. Ο κυρ Νίκος, που πιέζει το παιδί του να γίνει γιατρός, δεν πάσχει από κάποια παράξενη διαταραχή προσωπικότητας. Απλά η πείρα τον έχει διδάξει ότι ένας τεχνολόγος τροφίμων, ένας γεωπόνος ή ένας φιλόλογος, αν δεν καταφέρουν να τρυπώσουν στο δημόσιο, θα έχουν πάντα μία επαγγελματική ανασφάλεια, θα αγωνίζονται μία ζωή για να εξασφαλίσουν το μεροκάματο και ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθούν στον δρόμο. Έχει δει δεκάδες νέους με καριέρα και οικογένεια, ξαφνικά να καταφεύγουν στην γονική αρωγή για να ζήσουν την οικογένειά τους. Όλα λοιπόν τα εκπαιδευτικά συστήματα είναι καταδικασμένα σε στρεβλώσεις, όσο παραμένει στρεβλή η αγορά εργασίας. Ο πραγματικός αποτυχημένος της ελληνικής κοινωνίας, είναι ο περίφημος ιδιωτικός τομέας: Ουδέποτε αντάμειψε την γνώση και την ικανότητα. Είναι δύσκολο να κάνεις επαγγελματική καριέρα στον ιδιωτικό τομέα με προσόντα την επιστημονική ικανότητα και τις γνώσεις. Αντίθετα αναγκάζεσαι να υποκύψεις σε οικογενειακές ίντριγκες, σε σεξουαλική παρενόχληση, σε ρουφιάνους και έμπιστους του αφεντικού. Ελάχιστες επιχειρήσεις επενδύουν στην καινοτομία. Οι περισσότερες χρειάζονται τους νέους επιστήμονες για να βάζουν κάποια υπογραφή, που χρειάζεται η κρατική γραφειοκρατία. Τις τελευταίες δεκαετίες, που σχεδόν όλα τα προϊόντα της αγοράς είναι εισαγόμενα, πολλοί νέοι επιστήμονες είναι ουσιαστικά πλασιέ πολυτελείας. Ελάχιστη σχέση έχουν οι σπουδές με το αντικείμενο της εργασίας τους. Δεν θα ισχυριστώ ότι η επαγγελματική προοπτική κάθε γιατρού, δικηγόρου ή μηχανικού είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Απλά έχουν μεγαλύτερες προοπτικές να ασκήσουν ένα επάγγελμα που να αξιοποιεί τις επιστημονικές τους γνώσεις, και έχουν σοβαρές ελπίδες να μην εξαρτάται το μεροκάματό τους από κάποιον παρατρεχάμενο του αφεντικού. Όσο λοιπόν η αγορά εργασίας αποτυγχάνει να προσφέρει στην πλειοψηφία των νέων μία αξιοπρεπή επαγγελματική προοπτική, τόσο η ζήτηση για συγκεκριμένες σχολές θα αυξάνεται και η στρέβλωση θα παραμένει. Κάθε απόπειρα αλλαγής του εξεταστικού συστήματος πρέπει να λαμβάνει υπ όψιν αυτή την στρέβλωση, γιατί όσες φορές στο παρελθόν επιχειρήθηκε να την κρύψουμε κάτω από το χαλί και να φτιάξουμε ένα ελληνικό Baccalauréat, απλά μετατρέψαμε το λύκειο σε ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο. Αντίθετα, εάν κοιτάξουμε κατάματα το πρόβλημα, θα μπορέσουμε να εδραιώσουμε ένα σύστημα επιλογής, που να είναι απεξαρτημένο από το λύκειο αλλά να δίνει δεύτερες ευκαιρίες. Μέχρι τότε, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, ως γονείς και εκπαιδευτικοί, είναι να εξηγήσουμε στους νέους ότι αυτές οι εξετάσεις δεν είναι η μητέρα των μαχών ούτε το τέλος του κόσμου. Άλλωστε η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο. Κανείς δεν εγγυάται, ότι σε 10 χρόνια, που οι σημερινοί υποψήφιοι θα προσπαθούν να εδραιωθούν επαγγελματικά, η αγορά εργασίας θα έχει σχέση με την σημερινή. Ας μην εγκλωβίσουμε λοιπόν τα παιδιά μας στις εμπειρίες μας και ας τα αφήσουμε να ακολουθήσουν την φωνή της καρδιάς και της φαντασίας τους. Ίσως είναι και η μοναδική διέξοδος από την κρίση.

4 4 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ AΣΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011 Δήμος Αθηναίων: μια πρώτη εκτίμηση της συνεργασίας μας με το Δικαίωμα στην Πόλη του Φίλιππου Δραγούμη / philip.dragoumis@gmail.com Οι πρώτοι τρεις μήνες στον Δήμο της Αθήνας είναι, για κάποιον που για πρώτη φορά όχι μόνο εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος αλλά συμμετέχει στη διοίκηση του Δήμου, μια συγκλονιστική εμπειρία οδυνηρής βραδυπορίας στην εφαρμογή του συμφωνηθέντος προεκλογικού προγράμματος, πνιγμένη στην διαχείριση δύο μεγάλων κρίσεων: του μεταναστευτικού όπως εκδηλώθηκε με την απεργία πείνας των τριακοσίων στην βίλα Υπατία και της κατάληψης του Δημαρχείου από τους συμβασιούχους, μέσα σε μια πόλη που κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη. Και οι δύο κρίσεις, με προσοχή, θα μπορούσαν να μην είχαν πάρει τέτοιες διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα ούτε το ένα ούτε και το άλλο ήταν θέμα της τοπικής αυτοδιοίκησης παρά μόνον ψυχολογικά και γεωγραφικά. Αποτέλεσμα: χάος, πανικός και καθυστέρηση μέχρι να λυθούν προσωρινά με άλλες παρεμβάσεις, όχι πάντως ευθύνης του Δήμου. Δεν θα τα αναλύσω περισσότερο εδώ, θα παραπέμψω στα αντίστοιχα δελτία τύπου που εκδώσαμε ως κόμμα αλλά είναι και γνωστά από τον τύπο. Μια όμως πολύ ουσιαστική έλλειψη της νέας διοίκησης του Δήμου είναι ότι η παράταξη της πλειοψηφίας, πέρα από τις προ-συνεδριάσεις και κάπου κάπου θεματικές διαβουλεύσεις των δημοτικών συμβούλων, δεν έχει ακόμη συσταθεί. Ο τρόπος συμμετοχής των διαφόρων δημοτικών παρατάξεων που συμμετέχουν δεν έχει ακόμη αποσαφηνισθεί, ούτε και ο ρόλος τους στην λήψη αποφάσεων έχει θεσμοθετηθεί. Απ όσο γνωρίζω κανένας διάλογος δεν έχει ξεκινήσει πέρα από κάποιες πρώτες προσεγγίσεις, και η καθυστέρηση είναι πια πιεστική για όλους όσους συμμετέχουν. Ως αποτέλεσμα, μέχρι στιγμής, ένας μόνο πράσινος δημοτικός σύμβουλος είναι μια μικρή μειοψηφία σε μια παράταξη όπου κυριαρχεί ένα πολυφωνικό ΠΑΣΟΚ, ο (νεο;)φιλελευθερισμός της Δράσης και η ιδιόρρυθμη αριστερή στάση της ΔΗΑΡ που, αν και θεωρεί βέβαια την οικολογία σημαντική, στερείται οικολογικής κουλτούρας και ραχοκοκαλιάς, ώστε αποδεικνύεται συντηρητική στην εφαρμογή προτάσεων για αλλαγές, καινοτομίες και συνεργασία με την κοινωνία των πολιτών, όπως και ένα μέρος -ασφαλώς καθόλου όλο- του ΠΑΣΟΚ. Οι οικολογικές προτάσεις, όπως για παράδειγμα η μη κατασκευή άλλων υπόγειων πάρκινγκ στο κέντρο για την αποθάρρυνση της χρήσης ΙΧ, και η ενίσχυση του ποδηλάτου και των μέσων μαζικής μεταφοράς, ηχούν ακόμη πρωτόγνωρες, και τα βήματα είναι άτολμα και δοκιμαστικά. Στην πράξη τίποτε ακόμη δεν έχει γίνει ούτε και δρομολογηθεί με σαφήνεια. Μετά από έντονη εσωτερική διαμάχη -και δυναμική δική μας παρέμβαση- που θα έφερνε την παράταξη στα όρια του διαλυτικού διχασμού, αποσοβήθηκε προσωρινά ο κίνδυνος να γίνει η πλατεία του πρώτου νεκροταφείου υπόγειο πάρκινγκ, αλλά τίποτε ακόμη δεν είναι βέβαιο πως δεν θα έχουμε εκεί ένα δεύτερο Κύπρου και Πατησίων, γνωστού επιδοτούμενου εργολάβου. Παρομοίως κινδυνεύει η περιοχή των λαχανόκηπων του Κολωνού όπου γκρεμίστηκε αιφνιδιαστικά το διατηρητέο βιομηχανικό κτήριο του Μουζάκη. Ταυτόχρονα κόπηκαν μεγάλα δέντρα στο Σεράφειο, ενώ είναι αμφίβολο αν θα γίνει το κολυμβητήριο λόγω έλλειψης χρημάτων, παρά τις δεσμεύσεις μας για περισσότερο πράσινο. Παράλληλα, κτήρια όπως η Αγορά της Κυψέλης παραμένουν χωρίς σχέδιο δράσης ακόμη. Η επιμονή μου, ως δημοτικού συμβούλου, να περάσω στην διοίκηση την αντίληψη των αστικών κήπων σε άκτιστα οικόπεδα που σε άλλες χώρες είναι πλέον αυτονόητη, αντιμετωπίζεται με αναβλητικότητα και επιφυλακτικότητα. Το γεγονός πως θα προσέφερε στοιχειώδη διατροφή, έσοδα και εργασία σε άστεγους που αφθονούν λόγω κρίσης παραβλέπεται, αντίθετα, διατηρείται η φιλανθρωπική προσέγγιση των συσσιτίων που αγοράζουν από κέτερινγκ, όπως είχε σχεδιαστεί κι επί Κακλαμάνη. Έχουν γίνει από πλευράς μας πολύ συγκεκριμένες προτάσεις και για δημιουργία κέντρων ημέρας και κέντρων νύχτας όπως και επανένταξης, που όμως δεν έχουν εξετασθεί ακόμη, ενώ προωθούμε την ιδέα των αστικών κήπων ιδίως στον Βοτανικό και το Κολωνό, που θα αποτελούσαν ιδανικά σημεία για την προώθηση τέτοιων αστικών αγροτικών δραστηριοτήτων. Θα επιμείνω φυσικά μέχρι τελικής πτώσης. Η αντίληψή μας για την πόλη πρέπει να αλλάξει, όραμα για το μέλλον της Αθήνας ουσιαστικά δεν υπάρχει και από μας μένει να δημιουργηθεί. Ο Δήμος των Αθηναίων όμως βρίσκεται σε μια σκληρή μέγγενη: Από τη μια ο εσωτερικός του μηχανισμός, το κατεστημένο των διαφόρων δημοτικών διευθύνσεων που αντιδρά σε οτιδήποτε νέο, και από την άλλη οι άνωθεν παρεμβάσεις διαφόρων υπουργείων που θεωρούν την Αθήνα, αφού είναι πρωτεύουσα, πεδίο των σχεδίων τους χωρίς να ενδιαφέρονται για τον διάλογο με τους πολίτες και τους κατοίκους. Από πρώτο σκαλί της Δημοκρατίας, η τοπική αυτοδιοίκηση έχει γίνει τελευταίος τροχός της αμάξης. Πώς θα επιστρέψουν όμως οι κάτοικοι, αν δεν έχουν λόγο για την γειτονιά τους; Η τοπικότητα είναι λέξη κλειδί για μας του πράσινους - θα επιμείνουμε εφόσον η ελπίδα είναι αυτή που πεθαίνει τελευταία. 4η Πανελλαδικη Ποδηλατοπορεια Η 4η Πανελλαδική Ποδηλατοπορεία αποτελεί πλέον γεγονός Στις 8 Μαΐου ποδηλάτισσες και ποδηλάτες, δίνουν ραντεβού, σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, για άλλη μία χρονιά, σε μία ποδηλατοπορεία που δεν αποτελεί απλά μια βόλτα με το ποδήλατο αλλά μία πολιτική πράξη μέσω της οποίας αποσκοπούν στο να γνωστοποιήσουν στην πολιτεία και στους συμπολίτες τους τα αιτήματά τους. Στοχεύουν σε μια αξιοπρεπή ποιότητα ζωής στις πόλεις, που θα βασίζεται στην αλλαγή του τρόπου με τον οποίο βλέπει ο κόσμος τις μετακινήσεις του. Το ποδήλατο, σε συνδυασμό φυσικά με τις συγκοινωνίες, μπορεί να συμβάλλει στην κατεύθυνση αυτή. Η σημερινή κατάχρηση του αυτοκινήτου είναι αποδεδειγμένα καταστροφική τόσο για τον άνθρωπο όσο και για το περιβάλλον. Μια τυπική διαδρομή για την Αθήνα που, συνήθως, ακολουθείται είναι με σημείο εκκίνησης στις 12 το μεσημέρι το Πεδίο του Άρεως: Πατησίων, Σταδίου, Σύνταγμα, Βασ. Σοφίας, Αλεξάνδρας. Η μετάβαση των ποδηλατών στο σημείο συγκέντρωσης μπορεί να γίνει και ομαδικά με τις προσυγκεντρώσεις σε διάφορα σημεία της πρωτεύουσας. Εν τω μεταξύ από την Πρωτομαγιά τίθεται σε εφαρμογή, μετά την πολύ θετική ανταπόκριση επιβατών και ποδηλατών, η δεύτερη φάση της εφαρμογής του πιλοτικού μέτρου της εισόδου των ποδηλάτων στο μετρό, κατά την οποία θα επιτρέπονται μέχρι 4 ποδήλατα (αντί για 2 που ίσχυε έως σήμερα) στο τελευταίο βαγόνι κάθε συρμού. Το νέο μέτρο θα ισχύει Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή από τις έως τη λήξη της βάρδιας και όλο το 24ωρο τις Κυριακές και τις αργίες. Νέα αξιολόγηση του μέτρου, τόσο για τη μόνιμη εφαρμογή του, όσο και για την πιθανή περαιτέρω επέκτασή του, θα γίνει τον Σεπτέμβριο. Τ.Σ

5 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011 ΕΡΓΑ & ΣΙΑ ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 5 Νομοσχεδιο για την Επιθεωρηση Εργασιας: Βαδιζοντας και παλι στα γνωριμα μονοπατια του παρελθοντος... Του Νίκου Σαραντάκη, Ψυχοθεραπευτή-Κοινωνιολόγου Πέρασε ήδη ένας χρόνος από τότε που μπήκαμε και επισήμως στην στενωπό του «Μνημονίου» και φαίνεται να προσπαθούμε ακόμα να «εμπεδώσουμε τα διδάγματα» από τον γενναίο (;) αναστοχασμό μας, σχετικά με το «όνειρο της μεταπολίτευσης». Ένα όνειρο που τελειώνει όχι τόσο γιατί κουραστήκαμε να ονειρευόμαστε, αλλά γιατί ξαφνικά ενηλικιωθήκαμε χωρίς να μας ρωτήσει κανείς αν το θέλουμε και γαντζωνόμαστε θυμωμένα στην πολιτική μας εφηβεία, που όμως έχει πια περάσει... Κι ενώ η συντεχνία των πολιτικών μας πρωτοστατεί στις νουθεσίες προς τους «απλούς πολίτες» και προάγει με ζήλο το ιδεολόγημα της ισοπεδωτικής διάχυσης ευθυνών (εξού και το μνημειώδες-παροιμιώδες «όλοι μαζί τα φάγαμε»), εξακολουθεί και νομοθετεί με τις άνοστες συνταγές του παρελθόντος. Είτε αυτές αφορούν τη «δεξαμενή εσόδων» (επιχειρήσεις, νοικοκυριά), είτε το ίδιο το «σώμα του κράτος» (κατουσίαν δηλαδή το ανθρώπινο δυναμικό του), το οποίο ωσάν τον Κρόνο (ή τον Χρόνο μας που τελειώνει;) δεν κουράζεται ποτέ να τρώει αενάως τα παιδιά του. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και το νομοσχέδιο για την «Αναμόρφωση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας», που προέκυψε αφού «μελετήθηκε ενδελεχώς και επισταμένως» για πάνω από ένα χρόνο. Μετά από την καθιερωμένη εθιμοτυπική «ηλεκτρονική διαβούλευση», αποσύρθηκε προσωρινά «στα ενδότερα» και αναμένεται η κατάθεση του οριστικού κειμένου στη Βουλή. Θα ήταν ευτύχημα εάν το αληθινό νόημα της διαβούλευσης περνούσε και στην πράξη, και οι σχεδιαστές του νομοσχεδίου εξέταζαν σοβαρά τα πολλά και ενδιαφέροντα σχόλια των «απλών πολιτών» και τολμούσαν να αλλάξουν, ή έστω να τροποποιήσουν κάτι. Ωστόσο, οι παράγοντες του Υπουργείου Εργασίας φαίνεται να βιάζονται να το προωθήσουν «ως έχει». Αλλά και η εμπειρία από τις πρόσφατες «ανοιχτές διαβουλεύσεις», δυστυχώς δείχνει ότι δεν άλλαξαν και τίποτα ουσιαστικό στα τελικά σχέδια νόμου. Ως «απλός πολίτης» λοιπόν κι εγώ, πιστεύω ότι και το εν λόγω νομοσχέδιο διακατέχεται από εσωστρέφεια και ατολμία: Συντηρεί στην πράξη την ανορθολογική κατανομή του προσωπικού μεταξύ των «διοικητικών θέσεων» και των μάχιμων θέσεων στις κατά τόπους Επιθεωρήσεις Εργασίας. Γιατί να θελήσει ένας υπάλληλος να αφήσει την ησυχία και ξεγνοιασιά του γραφείου του και να «μπλέξει», νυχτιάτικα ενδεχομένως, με ελέγχους, εξοργισμένους εργαζόμενους και επιχειρηματίες, όταν δεν του παρέχεται κανένα απολύτως κίνητρο γι αυτό; Στην χοάνη του δημοσίου, συχνά το φιλότιμο δεν φτάνει... Ξαναβλέπουμε τον απόλυτα αντιπαραγωγικό παραλογισμό να δημιουργούνται συνεχώς νέες κεντρικές-συγκεντρωτικές υπηρεσίες (αμφίβολης αποτελεσματικότητας) με βαρύγδουπες ονομασίες όπως π.χ. «Αυτοτελές Γραφείο Ενημέρωσης, Υποδοχής, Αξιολόγησης και Διαχείρισης Καταγγελιών», αντί να βρούμε τρόπο να αποδώσουν οι ήδη υπάρχουσες δομές (και δη στην Περιφέρεια), που έχουν το ίδιο κατουσίαν αντικείμενο! Δεν διατυπώνεται καμία συγκεκριμένη δέσμευση για το πώς η πολυδιαφημιζόμενη «ηλεκτρονική διακυβέρνηση» θα γίνει πράξη. Είναι δυνατόν να απασχολούνται εργαζόμενοι εταιρειών μόνο και μόνο για να πηγαινοέρχονται καθημερινά στις Επιθεωρήσεις και να περιμένουν στις ουρές, λες και είμαστε στην εποχή του τηλέγραφου; Δημιουργεί ένα νέο όγκο πολύπλοκων γραφειοκρατικών διαδικασιών (π.χ. σχετικά με την επιβολή των προστίμων) που όχι μόνο μετατρέπουν ακόμα περισσότερο τους εν δυνάμει μάχιμους Επιθεωρητές σε γραφειοκράτες, αλλά έχουν και αμφίβολο αποτέλεσμα για την προστασία των εργαζομένων. Τέλος, ανοίγει το παράθυρο για πολιτικές παρεμβάσεις στις διοικητικές κυρώσεις κατά των παρανομούντων επιχειρήσεων, θεσμοθετώντας την υπογραφή ή ανάκληση προστίμων και από τους Πολιτικούς Προϊσταμένους του Υπουργείου Εργασίας. Η ανεργια και τα εργασιακα αδιεξοδα στο Νοτιο Αιγαιο της Βασιλική Νάκου, μέλους των ΟΠ Ν. Αιγαίου Η ανεργία και η διαρκής συρρίκνωση των θέσεων απασχόλησης είναι από τα πιο βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η νησιωτική περιφέρεια του Νοτίου Αιγαίου, μια περιφέρεια που λόγω της γεωγραφικής της ιδιαιτερότητας βιώνει διαφορετικά τα εργασιακά αδιέξοδα. Δεν είναι μόνο οι γενικότερες οικονομικές συνθήκες που δυσχεραίνουν την εξεύρεση εργασίας από τους νησιώτες, είναι και ο γεωγραφικός αποκλεισμός στη μικρή έκταση του κάθε νησιού, η δυσκολία μετακίνησης προς αναζήτηση εργασίας λίγο παραπέρα από την πόλη ή το χωριό σου, η θάλασσα που από πλεονέκτημα και ευλογία γίνεται μειονέκτημα και εμπόδιο. Οι συνέπειες από την αποτυχημένη δημοσιονομική και οικονομική πολιτική είναι άμεσες στην τοπική κοινωνία. Τη στιγμή που η ανεργία ξεπερνά πανελλαδικά το 15%, στο Νότιο Αιγαίο εκρήγνυται στη δεύτερη υψηλότερη θέση, στο 20,2% (Ιανουάριος 2011), αυξημένη κατά 4,9% μέσα σε ένα έτος. Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα αν συνυπολογίσουμε τον αριθμό των επαγγελματιών που διατηρούν τη δραστηριότητά τους με σχεδόν μηδενικό τζίρο, αδυνατώντας να πληρώσουν ακόμα και πάγια έξοδά τους, δεν καταγράφονται όμως επίσημα σε ποσοστά. Είναι σαφές ότι το μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες δεν δημιούργησε βιώσιμη οικονομία, ικανή να διατηρήσει την αυτάρκεια των νησιών και να μπορεί να δώσει λύσεις στο ενδεχόμενο ύφεσης της τουριστικής δραστηριότητας. Ακόμα χειρότερα, έβγαλε την Περιφέρεια από το Στόχο 2 της ΕΕ, χωρίς να έχει συμπληρώσει τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές υποδομές που χρειάζεται, αφού φαίνεται να έχει ως μέσο όρο ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλή εισοδήματα, κάτι που βέβαια δεν ανταποκρίνεται στην σύνθετη πραγματικότητα της περιοχής μας. Υπάρχουν προοπτικές διεξόδου; Οι Οικολόγοι Πράσινοι Νοτίου Αιγαίου πιστεύουμε πως ναι. Αρκεί να εστιάσει η περιφερειακή πολιτική στη δημιουργία νέων μορφών απασχόλησης και να δει ως προτεραιότητά της τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Επιβάλλεται δε οι νέες μορφές απασχόλησης να σέβονται το περιβάλλον, την ιστορία και τον πολιτισμό των νησιών, δηλαδή τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα που θα στηρίξουν εκ νέου και την τουριστική δραστηριότητα. Επιβάλλεται να στραφεί η περιφέρεια προς την πρωτογενή παραγωγή και την πράσινη καινοτομία, να στηρίξει τη νεανική επιχειρηματικότητα και την κοινωνική οικονομία και να δημιουργήσει τις υποδομές για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των νησιωτών μέσα από την εξοικονόμηση, γεγονός που θα ενισχύσει την οικιακή οικονομία. Η λύση βρίσκεται στη λογική αλλά και έξυπνη χρήση των φυσικών πόρων που διαθέτει η νησιωτική μας περιοχή, και η Περιφέρεια οφείλει να εργαστεί σε αυτή την κατεύθυνση, αξιοποιώντας τα εργαλεία που της δίνονται και διαμορφώνοντας πολιτικές για το κοινό συμφέρον των πολιτών της.

6 6 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ OXYGENERGY ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011 Η περίεργη δικαιοσύνη των πυρηνικών ατυχημάτων: ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Ιαπωνία Του Νίκου Χρυσόγελου, στελέχους των Οικολόγων Πράσινων, Περιφερειακού Συμβούλου Ν. Αιγαίου Όσα συμβαίνουν στην Φουκουσίμα, μοιάζουν «συνομωσία της πυρηνικής απειλής» ν αποδείξει ότι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι από πυρηνικά εργοστάσια προέρχονται από πυρηνικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται στις πιο αναπτυγμένες χώρες. Τα 3 πιο σοβαρά ατυχήματα έχουν συμβεί στις χώρες που θεωρούνταν ως οι πιο ασφαλείς: ΗΠΑ, Ουκρανία/ΕΣΣΔ, Ιαπωνία, αντιπροσωπευτικά πρότυπα διαφορετικών πολιτικο-οικονομικών συστημάτων. 28 Μαρτίου Πυρηνικό ατύχημα στο Χάρισμπουργκ, Θρι Μάιλ Άιλαντ, 300 χιλιόμετρα από την Ν. Υόρκη, στην μητρόπολη του δυτικού καπιταλισμού. Μια βλάβη στα συστήματα, αστοχία υλικού και σειρά ανθρώπινων λαθών είχαν ως αποτέλεσμα απότομη αύξηση θερμοκρασίας στον πυρήνα του αντιδραστήρα και έκλυση ραδιενέργειας από την μονάδα 2 που είχε τεθεί σε λειτουργία τρεις μόλις μήνες πριν το ατύχημα. 26 Απριλίου Ο κόσμος συγκλονίστηκε από την έκρηξη στην μονάδα 4 στο Τσερνομπίλ, κοντά στο Κίεβο, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα από την Μόσχα. Ο πυρηνικός αντιδραστήρας είχε προβληθεί ως πρότυπο πυρηνικό εργοστάσιο, σχεδιάστηκε από επιστήμονες της Σοβιετικής Ένωσης και τέθηκε σε λειτουργία 3 τρία χρόνια πριν το ατύχημα. Το 1982 συνέβη σοβαρό ατύχημα με τήξη του πυρήνα του αντιδραστήρα στην μονάδα 1 και διαρροή σημαντικής ποσότητας ραδιενέργειας αλλά το απέκρυψαν, ενώ συνολικά στο συγκρότημα είχαν συμβεί 29 σοβαρά περιστατικά στο διάστημα Ένα πείραμα, με τον αντιδραστήρα σε λειτουργία, ξέφυγε από τον έλεγχο και οδήγησε σε έκρηξη και διαφυγή του 3-5% του πυρηνικού υλικού στην ατμόσφαιρα. Ακόμα και σήμερα, μια ζώνη τετραγωνικών χιλιομέτρων αγροτικής γης αλλά και δάση γύρω τον αντιδραστήρα είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένη από την ραδιενέργεια. Πάνω από Λευκορώσοι, Ουκρανοί και Ρώσοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους και να εγκατασταθούν αλλού ή συνεχίζουν να ζουν σε περιοχές με πολύ σημαντικά επίπεδα ραδιενέργειας. Οι επιπτώσεις στην υγεία είναι αυξανόμενες, ιδιαίτερα μεταξύ των παιδιών και των εκατοντάδων χιλιάδων στρατιωτών κι εργαζόμενων («ρευστοποιητές») που εκτέθηκαν έστω για λίγο σε υψηλή ακτινοβολία, συμμετέχοντας στις εργασίες κάλυψης του αντιδραστήρα με τσιμέντο για να σταματήσει η διαρροή ραδιενέργειας. Κάποιοι, ακόμα και στη χώρα μας, δεν θέλησαν να παραδεχτούν τη σοβαρότητα του ατυχήματος και μιλούσαν για το «ραδιενεργό νέφος του καπιταλισμού», ενώ έτρωγαν επιδεικτικά μαρούλια, φράουλες και έπιναν γάλα γιατί δεν πίστευαν ότι η ραδιενέργεια από ένα σοσιαλιστικό πυρηνικό εργοστάσιο μπορούσε να τους βλάψει. 11 Μαρτίου 2011.Το τρίτο σοβαρό ατύχημα είναι σε εξέλιξη στην Ιαπωνία, χώρα πρότυπο του ασιατικού καπιταλισμού, θεωρούμενη ως «υπόδειγμα ασφάλειας» των πυρηνικών εγκαταστάσεων ακόμα και σε περίπτωση μεγάλου σεισμού. Όμως, και οι 15 πυρηνικοί αντιδραστήρες στην περιοχή που επλήγη από το τσουνάμι αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα, με 6 από αυτούς να έχουν υποστεί τις σοβαρότερες ζημιές. Κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος θα πρέπει να έχει πειστεί πλέον ότι η έξοδος από την πυρηνική εποχή είναι μονόδρομος. Ακόμα και η «ειρηνική» μορφή της μπορεί να είναι εξίσου καταστροφική με την «πολεμική» εκδοχή της. Όσο τεχνολογικά ανεπτυγμένη και να είναι μια χώρα, πάντα θα κινδυνεύει από μια πυρηνική καταστροφή ως αποτέλεσμα ανθρώπινου λάθους, τεχνολογικής αστοχίας ή κάποιας παραμέτρου που δεν λήφθηκε υπόψη (πχ μεγαλύτερο ύψος τσουνάμι, μεγαλύτερη μέγεθος σεισμού κα). Η πυρηνική ενέργεια είναι ανασφαλής όποιο κι αν είναι το πολιτικο-οικονομικό σύστημα. Σοβαρά πρέπει να μας ανησυχεί η διαχείριση της πληροφορίας σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος ή βλάβης: αρχικά οι υπεύθυνοι και οι αρχές προσπαθούν να υποβαθμίσουν την σημασία του ατυχήματος και δεν δίνουν ακριβή στοιχεία για την κατάσταση. Όταν πλέον δεν μπορεί να κρύψουν ότι ελευθερώθηκε ραδιενέργεια, επιμένουν να διαβεβαιώνουν ότι δεν κινδυνεύει η υγεία των πολιτών χωρίς, όμως, να δίνουν ακριβή στοιχεία. Και τα τρία μεγαλύτερα πυρηνικά ατυχήματα συνέβησαν άνοιξη, μια εποχή που συνδέεται με την άνθιση της ζωής: 28 Μαρτίου στο Θρι Μάιλ Άιλαντ, 26 Απριλίου στο Τσερνομπίλ και 11 Μαρτίου στην Φουκουσίμα! Ειρωνεία της τεχνολογίας: το υποτίθεται τεχνολογικό θαύμα της γαλλικής πυρηνικής τεχνολογίας, ο ταχυ-αντιδραστήρας «Σούπερ Φένιξ» λειτούργησε παραγωγικά ελάχιστους μόνο μήνες μέσα στα έντεκα χρόνια ζωής του, λόγω αστοχιών και προβλημάτων που δεν έγινε κατορθωτό να επιλυθούν. Ο σχεδιασμός ξεκίνησε το 1968, η άδεια κατασκευής στην Creys-Malville, κοντά στα σύνορα με Ελβετία, δόθηκε το 1972 και οι εργασίες διήρκεσαν από το 1974 έως το Η παραγωγή ενέργειας ξεκίνησε το Αν και είχε σχεδιαστεί για παραγωγή 1200 ΜW, στην πραγματικότητα, μέχρι το 1996 η απόδοσή του ήταν μεταξύ μηδέν (0) και 33%, λόγω συνεχών βλαβών και προβλημάτων ασφάλειας. Οι κινητοποιήσεις πολιτών από όλη την Ευρώπη εναντίον του «Σούπερ Φένιξ» συμμετείχα και εγώ για πρώτη φορά τότε σε μια από τις μεγάλες διεθνείς διαδηλώσεις αποδείχθηκαν προφητικές. Η κατασκευή του κόστισε πάνω από 60 δις γαλλικά φράγκα αλλά κατάφερε να παράγει ηλεκτρικό ρεύμα μόλις 1,8 δις γαλλικών φράγκων μέχρι να κλείσει το 1997 με απόφαση της κυβέρνησης Ζοσπέν (συνεργασία Σοσιαλιστών, Πράσινων και Κομμουνιστών). Οι Πράσινοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο και στην απόφαση της κυβέρνησης συνεργασίας Πρασίνων- Σοσιαλδημοκρατών για το σταδιακό αλλά οριστικό κλείσιμο των γερμανικών πυρηνικών αντιδραστήρων μέχρι το ECOLIFE Με την έκθεση Ecolife μας αποχαιρετά η άνοιξη Σε πείσμα των καιρών, για 7η συνεχή χρονιά, θα πραγματοποιηθεί στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων η μοναδική γενική έκθεση προϊόντων και υπηρεσιών φιλικών προς το περιβάλλον, από τις 26 έως τις 29 Μαΐου Φέτος που ο ανταγωνισμός προτίμησε τη σιγουριά της αποχής, η Ecolife στέκεται δίπλα σε παραγωγούς και εμπόρους του κλάδου, για να στηρίξει την κατανάλωση των βιολογικών και οικολογικών προϊόντων. Ανοίγει τις πόρτες της και δίνει δυναμικό παρόν παρά τις οικονομικές δυσχέρειες, για ποιοτική έκθεση και προβολή όλων των φιλικών προς το περιβάλλον προϊόντων, προκειμένου να κατακτήσουν πολύ σύντομα την κορυφή των προτιμήσεων του αγοραστικού κοινού. Βιολογικά Προϊόντα Διατροφής, Υγεία Ευεξία Ομορφιά, Καθαρή & Ανανεώσιμη Ενέργεια, Οικολογική Δόμηση και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, και Προϊόντα και Υπηρεσίες Γενικού Ενδιαφέροντος, συμπληρώνουν το παζλ της φετινής Ecolife. Τ.Σ σημεια διανομησ πρασινησ πολιτικησ Booze Cooperativa Κολοκοτρώνη ΑΘΗΝΑ ΒΙΟΒΙΖΖ Εμμανουήλ Μπενάκη ΑΘΗΝΑ ΚANNABISHOP Χαριλάου Τρικούπη ΑΘΗΝΑ Φυσιολατρικός & Αθλητικός Σύλλογος Παιωνιος Σκούρτου ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ Θησαυρός Υγείας Παπαφλέσσα 26 & Τραλέων ΓΑΛΑΤΣΙ Kampos biomarket Αρτέμιδος 9 & Λαοδίκης ΓΛΥΦΑΔΑ Βιβλιοπωλείο Αναγνώστου Δημήτριου Μεγ. Αλεξάνδρου ΓΡΕΒΕΝΑ ΕΥΟΙ ΒΑΚΧΕ Αγ.Βαρβάρας ΔΑΦΝΗ Πρακτορείο διανομής Ελλ.Τύπου ΕΥΡΩΠΗ Ελευθερίου Βενιζέλου ΖΑΚΥΝΘΟΣ Βιολογικά Προιόντα BIOSHOP Σταυρός Μπόχαλη ΖΑΚΥΝΘΟΣ Φαρμακείο Πρόκου Λώρας Λ.Πρωτόπαππα ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ BIOCAFE Κυπριακού Αγώνα ΚΕΡΚΥ- ΡΑ ΟΙΚΟΖΩΗ Ιωάννου Θεοτόκη ΚΕΡΚΥΡΑ Συνεταιριστικό Βιβλιοπωλείο Ρήγα Φεραίου ΚΟΖΑΝΗ ΑΜΑΛΘΕΙΑ Αδείμαντου ΚΟΡΙΝΘΟΣ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ Σεφέρη 8 ΚΟΡΙΝΘΟΣ Βιολογικά Προιόντα Διονύσου ΜΑΡΟΥΣΙ Vitrine Ενδύματα παιδικά και γυναικεία Δεκελείας Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ Vitrine Ενδύματα παιδικά και γυναικεία Π.Τσαλδάρη ΝΙΚΑΙΑ Φωτό Έγχρωμον Αγ.Ι.Πράτσικα ΠΑΤΡΑ ΟΙΝΟΧΩΡΟΣ Καποδιστρίου ΠΕΙΡΑΙΑΣ EYOI EYAN Αριστοτέλους ΠΕΙΡΑΙΑΣ Βιβλιοπωλείο ΒΙΒΛΙΟΠΟΝΤΙΚΑΣ Ανδρου 10, Ερμούπολη ΣΥΡΟΣ ΓΑΙΑ Δημητρακάκη ΧΑΝΙΑ Βιολογικά Προϊόντα Κήπος Αγγέλων Χίου ΧΑΛΑΝΔΡΙ Φυσιολατρικός όμιλος Μυτιλήνης Υδάτινος Αεροπόρου Γιανναρέλλη ΛΕΣΒΟΣ Το Περιβόλι της Οικολογίας Ανδρέου Μεταξά ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΟΙΚΟΖΗΝ βιολογικά προϊόντα Στουρνάρη 36 ΑΘΗΝΑ ΟΙΚΟΖΗΝ βιολογικά προϊόντα Εμμανουήλ Μπενάκη ΑΘΗΝΑ BIO-ARMONIA Αγ.Ιωάννου ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΝΑΡΑΓΙΕΝΑ Αιγ.Πελάγους 85 & Ελβετίας ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΒΙΟ ΤΡΟΦΗ ΠΗΛΙΟΥ 28ης Οκτωβρίου ΒΟΛΟΣ IN VIVO Βιολογικά προϊόντα Πλ.Δημαρχείου ΚΑΤΕΡΙΝΗ ΒΙΟΤΡΟΠΙΟ Καπετάν Κόσυρη Αγ.Νικόλαος ΚΡΗΤΗ ΠΡΟΠΟΛΙΣ Παναγούλη ΛΑΡΙΣΑ ΤΡΟΦΗ & ΥΓΕΙΑ Ερμού ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΠΑΝΤΟΥ Πλ.Μοδή ΦΛΩΡΙΝΑ BIOtrofima - Κερασίδης Δ.Γληνού ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Ρουσσάκης Ιορδάνης Βιολογικά Προϊόντα Η Φύση Εμμανουήλ Παππά 2α ΔΡΑΜΑ Ρουσσάκης Ιορδάνης Βιολογικά Προϊόντα Η Φύση Προύσης ΔΡΑΜΑ Πολυχώρος Θυμωμένο Πορτραίτο Καποδιστρίου ΙΩΑΝΝΙΝΑ Χαρίλαος Εργαστήριο Ξηρών Καρπών Βατικιώτου 24 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Γκούσιου Αγγελική Βιολογικά Προϊόντα 14ης Μαϊου & Παλαιολόγου ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ Βιολογικά Προϊόντα Τσαούση Παναγιώτα Καραϊσκάκη 72 ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ Βιόσπορος Βιολογικά Προϊόντα Βορείου Ηπείρου 135 ΣΕΠΟΛΙΑ ΑΓΝΗ ΓΗ Φερτάκης Λ.Πεντέλης 104 ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ Βιοσπορά Γεωργίου Παπανδρέου ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ Βιολογικό Χωριό Αγ.Ιωάννου ΒΟΥΛΑ ΛΕΒΑΝΤΑ Βιολογικά, υγιεινή διατροφή Πλατεία Αγ.Ελεούσας ΚΑΛΛΙΘΕΑ BIORYTHM Βιολογικά προϊόντα & γεωργικά εφόδια Κ.Γιαμπουδάκη ΡΕΘΥΜΝΟ Μίνι Μάρκετ Stop & Shop Χρυσ.Σμύρνης Ν.ΒΟΥΤΣΑΣ Ελίανθος Βιολογικό Παντοπωλείο Αρτάκης Ν.ΣΜΥΡΝΗ Ηλιαχτίδα Βιολογικά Προϊόντα Δημοκρίτου ΘΗΒΑ Άρκευθος Βιολογικά Προϊόντα Βασ. Γεωργίου Γλυφάδα Ασφαλιστικό γραφείο Σάκης Αποστολόπουλος Παλαιάς Καβάλας 212 ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ Ιχθυοπωλείο ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ Χαρ.Τρικούπη ΠΕΙΡΑΙΑΣ Αποθήκη καλτσών & εσωρούχων Ε.ΜΠΑΣΑΚΟΥ ΙΙας Μεραρχίας 19 ΤΕΡΨΙΘΕΑ Κατάστημα ενδυμάτων Κοσμάς Πανωρίδης Αραπάκη 100 ΚΑΛΛΙΘΕΑ ALOE FLOWERS Κατερίνα Αναστασάκη Φιλελλήνων 33 ΠΕΙΡΑΙΑΣ NATURA SHOP Το ερμάρι της Ρένας Σπύρου Μουστακλή ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΙ ΙΛΙΟΝ Γυναικολογικό ιατρείο Μακρένογλου Ανίκητος Λεωφ. Ιπποκράτους ΣΑΛΑΜΙΝΑ Οδοντοτεχνικό Εργαστήριο Βενιζέλου Ελασσόνα

7 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011 ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 7 Αλιεία: Τα έχουν κάνει θάλασσα!! Βάντα Λαλιώτου / Βιολόγος-Ιχθυολόγος / Θεματική Ομάδα Περιβάλλοντος Οικολόγων Πράσινων Τις τελευταίες δεκαετίες η πίεση στα παράκτια οικοσυστήματα από τις ανθρώπινες δραστηριότητες έχει εντατικοποιηθεί. Η υπεραλίευση, η ρύπανση, ο άναρχος τουρισμός και η παράκτια «ανάπτυξη» είναι οι κύριοι ένοχοι της υποβάθμισης του θαλάσσιου περιβάλλοντος, ενώ οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων φροντίζουν πολύ περισσότερο να δείχνουν απασχολημένες παρά να λύνουν προβλήματα και να σχεδιάζουν στρατηγικές αντιμετώπισης της ραγδαίας υποβάθμισης του θαλάσσιου οικοσυστήματος. Αντίθετα, με μικρονοϊκές πρακτικές και εξυπηρετώντας μικροπολιτικά συμφέροντα και «μαγαζάκια», συμπληρώνουν την ανυπαρξία οράματος με τις γνωστές «εξυπηρετήσεις» και «ρυθμίσεις», επιδεινώνοντας συστηματικά την κατάσταση. Η υποβάθμιση του θαλάσσιου οικοσυστήματος προκαλεί απώλειες περιβαλλοντικές, πολιτισμικές αλλά και βαθύτατα οικονομικές, καθώς πλήθος δραστηριοτήτων των παράκτιων κοινωνιών εξαρτάται από την υγιή περιβαλλοντική κατάσταση του θαλάσσιου οικοσυστήματος. Είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη να ληφθούν μέτρα που θα αναστρέψουν την επιδείνωση της περιβαλλοντικής κατάστασης των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, θα μειώσουν την υπεραλίευση και θα οδηγήσουν σε βιώσιμες λύσεις μέσω της ολοκληρωμένης θαλάσσιας πολιτικής. Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν επεξεργαστεί συγκεκριμένες προτάσεις για την ορθολογική διαχείριση του τομέα, μία διαχείριση που θα πρέπει να περιλαμβάνει κατ αρχήν το στρατηγικό σχεδιασμό προτεραιοτήτων και δράσεων με στόχο την αειφορία, αλλά και την δέσμευση για μια πολιτική συναίνεσης όπου οι επαγγελματίες θα αποτελούν μέρος της λύσης και θα συνεισφέρουν συνειδητά στην προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος από το οποίο εξαρτάται η ίδια η επιβίωσή τους. Συνοπτικά, οι βασικοί άξονες στους οποίους θα πρέπει να βασιστεί η διαχείριση της αλιείας συμπεριλαμβάνουν τα ακόλουθα: Είναι απαραίτητη η θέσπιση ολοκληρωμένου σχεδίου διαχείρισης της αλιείας στη χώρα μας με στόχο την αειφορία και την περιβαλλοντική, κοινωνική και οικονομική βιωσιμότητα του οικοσυστήματος και των εξαρτώμενων κλάδων. Το σχέδιο διαχείρισης θα πρέπει να θέτει προτεραιότητες και εφαρμόσιμους στόχους, να βασίζεται στις αρχές και τα μέσα που προσφέρονται από την κοινή αλιευτική πολιτική και την ολοκληρωμένη θαλάσσια στρατηγική, αλλά και σε συμπαγή επιστημονική τεκμηρίωση. Θα πρέπει να αποτελέσει άμεση προτεραιότητα της διοίκησης, σε συνεργασία με τους αρμόδιους αλιευτικούς φορείς, η συλλογή αξιόπιστων και ολοκληρωμένων αλιευτικών δεδομένων, βάσει των οποίων θα μπορούν να παρθούν έγκαιρα και αποτελεσματικά διαχειριστικά μέτρα, ενώ θα ισχυροποιήσει τη διαπραγματευτική δύναμη της χώρας μας κατά τη διαμόρφωση της κοινοτικής νομοθεσίας για μια βιώσιμη μεσογειακή αλιεία. Μία αποτελεσματική αλιευτική διαχείριση απαιτεί τον έλεγχο της χρήσης των πιο καταστροφικών και λιγότερο επιλεκτικών αλιευτικών εργαλείων (π.χ. μηχανότρατα) και την γενικότερη αλλαγή καταστροφικών πρακτικών με παράλληλη στήριξη ήπιων μορφών εκμετάλλευσης που θα διασφαλίζουν τη μακροπρόθεσμη εξυγίανση του θαλάσσιου περιβάλλοντος και την οικονομική βιωσιμότητα των επαγγελματιών. Η αποκατάσταση υγιούς οικοσυστήματος και η παράλληλη διασφάλιση του εισοδήματος των ψαράδων που εφαρμόζουν ορθή αλιευτική πρακτική μπορεί να επιτευχθεί με τη θέσπιση εκτεταμένου δικτύου θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών για τη φυσική αναπαραγωγή των θαλάσσιων οργανισμών, αλλά και με λοιπά καινοτόμα μέτρα με τα οποία οι ίδιοι οι αλιείς θα αποτελούν μέρος της λύσης, όπως η συμμετοχή τους στον καθαρισμό της θάλασσας, στη φύλαξη των περιοχών αλλά και στη συλλογή σημαντικών δεδομένων. Αξιοποίηση του Επιχειρησιακού Προγράμματος Αλιείας (ΕΠΑΛ) σ αυτό το πλαίσιο προτεραιοτήτων. Δέσμευση της πολιτικής ηγεσίας για τήρηση της νομιμότητας και αποτελεσματική παρακολούθηση της αλιευτικής δραστηριότητας για να περιοριστεί η άσκηση παράνομης αλιείας από επαγγελματίες αλλά και ερασιτέχνες αλιείς. Μέχρι σήμερα οι εκάστοτε πολιτικά υπεύθυνοι (τέως και νυν) έλαμψαν είτε διά της απουσίας τους ή διά της κατ εξοχήν επιβλαβούς παρουσίας τους... Θα μπορέσουν κάποτε να ξεκολλήσουν τα μάτια τους απ το δέντρο για να δουν το δάσος? Αναμένουμε... Το Μαγικο Ραβδι Του Γεωργίου Α. Δαουτοπούλου / Καθηγητή Γεωπονίας ΑΠΘ / daoutop@agro.auth.gr Μια πρόσκληση των δραστήριων Νέων Αγροτών της Πρέβεζας με έφερε στην πόλη τους για μια ομιλία στη συνάντηση προβληματισμού που διοργάνωσαν στις αρχές του Δεκέμβρη. Είναι η τρίτη φορά σε ένα έτος που πηγαίνω σε εκδηλώσεις τους γιατί αποτελούν το όραμα και την ελπίδα για μια αναγέννηση στα βαλτωμένα αγροτικά δρώμενα του τόπου. Ο φιλόξενος και δραστήριος πρόεδρος της Ένωσης πρότεινε να μας δείξει την πόλη με τις ομορφιές, τα μνημεία του πολιτισμού της (παλαιότερα και νεώτερα), τους υγροτόπους της και βέβαια τις καλλιέργειές της. Ακόμη και ο ανυποψίαστος ταξιδιώτης δεν θα αργούσε να παρατηρήσει εγκαταλειμμένα κτήματα με εσπεριδοειδή. Κατάφορτα με καρπούς δεν προκαλούσαν το ενδιαφέρον κανενός να σηκώσει το χέρι και να συγκομίσει λίγους από τους καρπούς των Μήλων των Εσπερίδων, η ιστορία των οποίων διέγειρε την παιδική μας φαντασία στη δεκαετία του 1950, αλλά αδυνατούσε να ικανοποιήσει τον ουρανίσκο μας. Μας παρακίνησε μάλιστα για συλλογή. «Όπου δείτε, σταματήστε και μαζέψτε. Λεμόνια. Πορτοκάλια, μανταρίνια. Δεν θα σας πουν τίποτα.» Την άλλη ημέρα, στο πρωινό του ξενοδοχείου, βρήκαμε την εξήγηση της εγκατάλειψης. Το πρωινό δεν περιλάμβανε βούτυρο από τις αγελάδες της περιοχής αλλά από τις ξαδέλφες τους που βόσκουν στα λιβάδια της κυρίας Μέρκελ!. Ο χυμός πορτοκαλιού ήταν από παγοκολώνες που έφτασαν από τη Βραζιλία και εμφιαλώθηκαν από γνωστή πολυεθνική εταιρεία αναψυκτικών. Πήραν την γκλαμουριά της αλλά όχι τη φρεσκάδα και την ωφελιμότητα των ταπεινών χωριάτικων αλλά φρέσκων φρούτων που κρέμονταν εγκαταλειμμένα, λίγες δεκάδες μέτρα μακριά από το Ξενοδοχείο. Εκφράσαμε στην ευγενική κυρία που μας σέρβιρε το πρωινό την επιθυμία μας να είχε αντικατασταθεί ο χυμός της κονσέρβας από ζουμερά ολόφρεσκα πορτοκάλια του τόπου. Φάνηκε να εκπλήσσετε. Δεν ξέρω πώς μας χαρακτήρισε μέσα της. Ίσως και απαξιωτικά. Δεν επιμέναμε. Ήταν φανερό ότι δεν έπαιρνε τις καίριες αποφάσεις. Ήταν εκτελεστικό όργανο μιας πολιτικής που άλλοι αποφάσισαν. Λίγο αργότερα μαθαίναμε ότι ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου είναι δραστήριο και κορυφαίο στέλεχος της τοπικής αυτοδιοίκησης. Θα μου πείτε θα λύνονταν το πρόβλημα της διάθεσης των εσπεριδοειδών αν η συγκεκριμένη μονάδα φιλοξενίας άλλαζε πολιτική ως προς την προώθηση των τοπικών προϊόντων; Και βέβαια όχι. Αν όμως ήταν μια από τις εκατοντάδες άλλες μονάδες εστίασης και φιλοξενίας του Νομού και της Ηπείρου που θα προτιμούσαν τα τοπικά προϊόντα και κάθε επισκέπτης έφευγε με μια τσάντα μανταρίνια, μια άλλη με πορτοκάλια και μια άλλη με λεμόνια, ναι θα είχαμε την απαρχή της επίλυσης του προβλήματος. Σε απόσταση δύο ωρών με την Εγνατία οδό, από τον τόπο του μαρτυρίου του Ζαλόγγου, το πολύβουο και αποχαυνωμένο αστικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, στύβει λεμόνια Τουρκίας αυγατίζοντας το ισοζύγιο πληρωμών της και το επιθετικό πολεμικό της οπλοστάσιο. Μερικές φορές καλωσορίζω την κρίση που μας πλήττει. Είναι μοναδική ευκαιρία για να μας ταρακουνήσει συθέμελα μπας και αλλάξουμε νοοτροπία. Παλαιότερα είχα εναποθέσει τις ελπίδες μου στο μαγικό ραβδί κάποιας Κίρκης ως της μόνης ελπίδας για να αλλάξουν τα μακάρια μυαλά μας.