Τελευταία εξόρµηση µιας σεζόν γεµάτης ανατροπές

Transcript

1 Το παρόν διατίθεται αποκλειστικά μέσω του εντύπου με το οποίο κυκλοφορεί. Απαγορεύεται η αυτοτελής πώλησή του. Επιτρέπεται η χρήση μόνο για ιδιωτική κατ οίκον προβολή. Απαγορεύεται με οποιoνδήποτε τρόπο η αντιγραφή, αναπαραγωγή, μεταπώληση και ενοικίαση αυτού του δίσκου. Warning. This motion picture is protected by law. ΑΠΟ ΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΕΥΧΟΣ 121 Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ο Σ G.Lugari ΝΕΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ 2012 Φασσοκυνήγια 2012 ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΚΥΝΗΓΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΤΟΠΟΥΣ ΣΕΙΡΑ Β #8 ΜΑΖΙ TO 8ο DVD ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ Β ΤΟΥ G. LUGARI ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ 2012 ΜΕ ΚΥΝΗΓΙ ΦΑΣΣΑΣ Τελευταία εξόρµηση µιας σεζόν γεµάτης ανατροπές ΗΜΗΤΡΗΣ ΠΡΙΜΙΚΥΡΙΟΣ Αποχαιρετώντας το «Βετεράνο» ΣΚΥΛΟΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΣ Οι νέες νοµικές υποχρεώσεις κυνηγών και κυνόφιλων ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΟΠΛΑ Τα µοντέλα που έγραψαν ιστορία σε πωλήσεις και φήµη

2

3 EDITORIAL Φίλος σηµαίνει ελπίδα Του όφειλα πολύ περισσότερα του ηµήτρη Πριµικύριου από αυτές τις στερνές -φτωχές- αράδες που αποσκοπούν να τον κατευοδώσουν σ αυτό το αναγκαστικό ταξίδι της ψυχής, που αφήνει πίσω της ευχάριστες µνήµες αλλά και θλίψη. Το πρόωρο φευγιό ενός καλού και ειλικρινούς φίλου, αν µη τι άλλο, µας αφήνει φτωχότερους και παρά πολύ λυπηµένους. Στη ζωή µου υπήρξαν ελάχιστες φορές που στον επαγγελµατικό χώρο συνδέθηκα µ εκείνον το σπάνιο κώδικα αλτρουισµού και φιλίας από τον οποίο απουσιάζει η οποιαδήποτε ιδιοτέλεια, κάτι αντίθετο δηλαδή σε ό,τι συµβαίνει συνήθως στις περισσότερες συναναστροφές µας σε τούτη τη ζωή. Επίσης, είναι ακόµα πιο λίγες οι φορές που αισθάνθηκα πως κάποιος µε πλησίασε µε άδολο τρόπο, γεµάτος από ζεστασιά και πάντα πρόθυµος για να σου προσφέρει και όχι για να σου ζητήσει. Και ο ηµήτρης Πριµικύριος ήταν ο άνθρωπος που σπάνια ζητούσε κάτι για τον ίδιο, µα κι όταν αυτό κάποτε συνέβαινε, πάντα µε σεµνό από την πλευρά του τρόπο, ήταν µονάχα για να του δώσεις την άδεια να συνεισφέρει. Εστω και µε τα ζεστά του, ενθαρρυντικά λόγια. Εκείνα που συνήθως άλλοι αποφεύγουν να σου πουν, όµως εσύ ακούγοντάς τα αισθάνεσαι πως σε τονώνουν, σε ενθαρρύνουν και σε κάνουν στο τέλος να αποδεχθείς ότι η παρουσία ενός και µόνο καλού και ανιδιοτελούς φίλου αρκεί για να πιστέψεις ότι στον κόσµο που σωριάζεται τριγύρω φωλιάζει η ελπίδα. Αυτή που είναι σε θέση να σε βοηθήσει για να τον αναστηλώσεις. Τέτοιο ταλέντο ήταν ο ηµήτρης. Σου έριχνε ένα ζεστό χαµόγελο αφού πρώτα σε µαγνήτιζε µ εκείνο το βαθυστόχαστο βλέµµα και µε ένα απλό καλοσυνάτο και πειστικό τρόπο γρήγορα σου έδιωχνε µακριά τις ανασφάλειες και τις µαύρες σκέψεις. Ταυτόχρονα, δεν παρέλειπε να επαινεί τα καµώµατα στη δουλειά σου και να σε παροτρύνει να συνεχίσεις, δηµιουργώντας σου εργασιακές φαντασιώσεις που δεν πέρναγαν ποτέ πρωτύτερα από το νου σου. Προσωπικά θα µου λείψουν εκείνα τα αιφνιδιαστικά τηλεφωνήµατά του κι εκείνες οι ατελείωτες συζητήσεις από τις οποίες έβγαινα πάντοτε ωφεληµένος. Και νιώθω ειλικρινά φτωχότερος -όπως και πολλοί άλλοι- για την απώλεια του καλού φίλου, αλλά και πολύτιµου συµπαραστάτη, ιδιαίτερα σηµαντικού σ αυτές τις πολύ δύσκολες µέρες στις οποίες κάποιοι µας υποχρέωσαν να υποταχτούµε. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΧΡ. ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ Iδιοκτησία ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ Α.Ε. Εκδότες ηµήτρης Μπενέκος, Αλέξης Σκαναβής ιευθυντής Πάνος Αµυράς ιεύθυνση έκδοσης Απόστολος Χρ. Αντωνάκης Αρχισυντάκτης Χρήστος Γ. Κτενάς Σύνταξη Ειρήνη Φ. Κουτσαύτη, Στέλιος Φωκάς, Θεανώ Καρούτα Συνεργάτες Κώστας Αντωνόπουλος, Νίκος Βασάλος, Γιάννης Βενιέρης, Κώστας Κωνσταντινίδης, Λεωνίδας Μητσιάλης, Μυθοπλάστης, Ελένη Τσούπα, Χρήστος Χατζιώτης, Γιώργος Ψωµαδέλλης Art director Νικήτας Φραγκάκης Υπεύθυνη διόρθωσης Κατερίνα Μπεχράκη ιεύθυνση διαφήµισης Λουκάς Παπανικολάου Υποδοχή διαφήµισης Νικολέττα Ταγκάλου Φωτογραφικό αρχείο Φανή Νικολαΐδου Φωτό Αρχείο Ελεύθερου Τύπου, Μανώλης Κατσίπης Power Vision, Shutterstock, Ιdeal image, Visual Photos, ΑΠΕ, Eurokinissi Εξώφυλλο Μανώλης Κατσίπης, Power Vision Υπεύθυνος κυκλοφορίας Κώστας Μπαλής Εκτύπωση IRIS ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ Α.Ε.Β.Ε. ιανοµή ΕΥΡΩΠΗ Οι απόψεις των αρθρογράφων εκφράζουν τους ίδιους και δεν αποτελούν κατ ανάγκην και απόψεις του περιοδικού. Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ο Σ ωρεάν κάθε Τετάρτη µε τον Ελεύθερο Τύπο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ Αγίας Λαύρας 2 & Σαρανταπόρου Νέο Ηράκλειο, Τ.Κ Τηλ.: Fax: kinigi@e-typos.com EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι 3

4 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΣ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑ Α και όλο τον κόσµο ΘΛΙΜΜΕΝΟ ΚΥΝΗΓΙ µιας σεζόν που ανέτρεψε πολλά ΗΜΗΤΡΗΣ ΠΡΙΜΙΚΥΡΙΟΣ O βετεράνος έφυγε 20 ΕΧΕΤΕ ΣΚΥΛΙΑ; Τι προβλέπει ο νέος νόµος Το κυνηγετικό στέκι στην εθνική αφηγείται ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΣΗ Κυνηγώντας βότανα ΙΕΘΝΗ Μια τηλεόραση µόνο για σκύλους! ΟΠΛΑ Τα µοντέλα που πουλήθηκαν σε εκατοµµύρια 42 ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ Κυνηγός λαγών 46 ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ Κυκλαδίτικη φιλοξενία ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΑ Η παγκρεατίτιδα που ξεγελά στη διάγνωση ΟΙ ΙΚΕΣ ΣΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ 54 ΑΝΑ ΡΟΜΕΣ 55 ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ που αξίζει να µείνουν 56 ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ 62 Ο ΜΥΘΟΠΛΑΣΤΗΣ βαδίζει σε αρχαίους τόπους 4 EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι

5 135 ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ WOUXUN YAESU KG-UV D FT-270 Αδιάβροχο. Ποµποδέκτης 5 Watt VHF/UHF υψηλών προδιαγραφών, (U-V, V-V, U-U). IP55 µε δυνατό Waterproof. audio χωρίς Μπαταρία παραµορφώσεις mAh Li-ion. 200 Αδιάβροχο µνήµες. IPX7. Ισχύς 5W. FM Μπαταρία δέκτης ραδιοφώνου mAh NiMH Φακός. DCS-CTCSS-DTMF, VOX. Επιτραπέζιος φορτιστής. 135 WOUXUN KG-UV6D YAESU ΝΕΟ FT- FT- VHF/UHF Αδιάβροχο Ποµποδέκτης 5 Watt IP55 υψηλών Waterproof. προδιαγραφών, 200 µε Μνήµες δυνατό audio Ισχύς χωρίς 5W Μπαταρία παραµορφώσεις mAh Li-ion DCS-CTCSS-DTMF. Αδιάβροχο IPX7. FM Μπαταρία έκτης ραδιοφώνου, 1.400mAh NiMH VOX, Επιτραπέζιος φορτιστής ΤΥΤ TH F VHF 5W. ΤΥΤ-F8 Μπαταρία 1.600mAh Li-ion. VHF CTCSS/DTMF/ 5 Watt DCS/ ιτονία/ Πεντατονία. FM δέκτης ραδιοφώνου Φακοί Fenix από Αεροπορικό Αλουµίνιο Τ6 Τ Τ Τ Τ Τ Αδιάβροχοι IPX8 IPX IPX IPX IPX Το νέο µοντέλο ΤΚ15, έχοντας LED τεχνολογίας XP-J (R5), µας δίνει φωτισµό 337 Lumens και απόσταση φωτισµού περίπου 215 µέτρα. Έχει 4 επίπεδα φωτισµού. Το βάρος του είναι µόλις 152 γραµµάρια χωρίς µπαταρίες και µε το έξτρα κιτ AR102 µπορούµε να τον ανοιγοκλείνουµε από τη σκανδάλη µας. Είναι οι ιδανικοί φακοί για επαγγελµατική χρήση (Security Αστυνοµία Στρατός Υπηρεσίες) και για οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. PX-D03 PX-D sv1ats@otenet.gr Ποµποδέκτης VHF/UHF και κινητό τηλέφωνο µαζί. Συχνότητα: VHF: UHF: MHz GSM: 850/900/1.800/1.900 MHz. Κινητό τηλέφωνο µε 2 κάρτες SIM, διπλής αναµονής. MP3 Player, Player. Κάµερα ενσωµατωµένη, ενσωµατωµένη. Ραδιόφωνο FM. 89 WOUXUN KGUVD1P KGUVD P ΝΕΟ µοντέλο VHF-UHF από τη Wouxun. Ποµποδέκτης εγκεκριµένου τύπου µε 2 χρόνια εργοστασιακή εγγύηση. Ισχύς 5W. Μνήµες, DCS, CTCSS, DTMF. FM δέκτης ραδιοφώνου, VOX. Επιτραπέζιος φορτιστής. Όλα τα µηχανήµατα έχουν εγγύηση και υποστήριξη SERVICE ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑ Α υοβουνιώτη 7, Κάτω Χαλάνδρι, , τηλ.: , fax.:

6 ΝΕΑ Η ΚΟΑ υπέρ του ανθρώπου Εκατό χαρτοκιβώτια µε 20 κιλά τρόφιµα στο καθένα έφτιαξε η Κυνηγετική Οµοσπονδία Αρχιπελάγους, σε ελάχιστο χρονικό διάστηµα, λίγο µετά την εξαγγελία της ΚΣΕ για την έναρξη του «δικτύου» ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Το Αρχιπέλαγος ήταν η πρώτη Οµοσπονδία που δραστηριοποιήθηκε µετά το κάλεσµα της ΚΣΕ και έτσι την Παρασκευή, 24 Φεβρουαρίου, σε συνεργασία µε τον Κυνηγετικό Σύλλογο Μυτιλήνης κατάφερε να δώσει σε 100 πάσχουσες οικογένειες τις κούτες µε τα τρόφιµα. Το κάθε κουτί, µεταξύ άλλων, περιείχε όσπρια, κοµπόστες, ζυµαρικά, λάδι, µαρµελάδες, γάλατα, καθώς και 5 κιλά πατάτες. Μάλιστα, ο πρόεδρος της Οµοσπονδίας, κ. Παντελής Λεµάνης, θέλοντας να τονίσει τους τρόπους που κατάφερε η ΚΟΑ να βρει τα προϊόντα, µας είπε ότι τις πατάτες τις πήραν από έναν πλανόδιο δίνοντάς του για αντάλλαγµα κάποια παλιοσίδερα από το εκτροφείο θηραµάτων της περιοχής! Η προσπάθεια της ΚΟΑ θα συνεχιστεί στις Μαρτίου όταν θα διανεµηθούν κούτες µε φαρµακευτικά προϊόντα και ρούχα. ράσεις και δραστηριότητες Συλλόγων Αιγάλεω: Γενική Συνέλευση πρόκειται να κάνει, στα γραφεία του (Θηβών 478, Αιγάλεω), την Κυριακή 1η Απριλίου, ο Κυνηγετικός Σύλλογος Αιγάλεω. Σε περίπτωση µη απαρτίας, η Συνέλευση θα επαναληφθεί την Κυριακή 8 Απριλίου στον ίδιο τόπο και χρόνο. Αλµυρός: 1) Τακτική Γενική Συνέλευση έχει και ο Κυνηγετικός Σύλλογος την Κυριακή 11 Μαρτίου, στις 19:00. Σε περίπτωση µη απαρτίας, θα επαναληφθεί την επόµενη Κυριακή 18 Μαρτίου στον ίδιο χώρο και χρόνο. 2) Μετά την επιτυχη- µένη συλλογή τροφίµων που έκανε κατά τα Χριστούγεννα µε σκοπό να διατεθούν σε αδύναµους οικονοµικά συµπολίτες, ο Κ.Σ. Αλµυρού αποφάσισε να συµµετέχει ενεργά στο δίκτυο ανθρωπιάς, στο πλαίσιο της συνεργασίας της ΚΣΕ µε την Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Ετσι, καλούνται όσα µέλη και φίλοι έχουν τη διάθεση και τη δυνατότητα, να έρθουν σε επαφή µε το.σ., µε σκοπό να µαζευτούν τρόφιµα και είδη ρουχισµού. Για περισσότερες πληροφορίες µπορείτε να επικοινωνήσετε µε τα τηλέφωνα: , , , και Ανδρος: Τη βασιλόπιτα έκοψε ο Κυνηγετικός Σύλλογος του νησιού την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου στο κέντρο «Σταυροπέδα». Ο τυχερός της βραδιάς ήταν ο κ. Κωνσταντίνος Κωσταράς που είχε διατελέσει στο παρελθόν πρόεδρος. Τρούφες µε πτυχίο Σεµινάριο άγριας τρούφας έχει προγραµµατίσει για τις 11 Μαρτίου η τρουφοκυνηγός κ. Ελευθερία Τζιάτζιου. Το σε- µινάριο περιλαµβάνει κυνήγι άγριας τρούφας µε τρουφόσκυλα, επίσκεψη σε βιοτόπους, λεπτοµερή παρατήρηση της χλωρίδας και άλλων στοιχείων που πρέπει να γνωρίζει ο συλλέκτης τρουφών, καθώς και ενηµέρωση για αρκετά είδη άγριας τρούφας. Τέλος, θα δοθεί γεύµα µε τις τρούφες που θα συλλεχθούν, στο εστιατόριο «Εφέσου Γεύσεις», στο ήµο ίου - Ολύµπου. Για περισσότερες πληροφορίες µπορείτε να καλέσετε στο Λέσβος: Την Κυριακή, 26 Φεβρουαρίου, οι θηρευτές της Λέσβου που ανήκουν στους Κυνηγετικούς Συλλόγους Μυτιλήνης και Καλλονής µαζεύτηκαν στο κυνηγετικό περίπτερο της Μυτιλήνης µε σκοπό να κλείσουν γιορτινά την τρέχουσα περίοδο. Ετσι οι βασιλόπιτες κόπηκαν, το κέφι φούντωσε, ενώ οι υπαίθριες ψησταριές φρόντιζαν για την τροφοδοσία. Στην εκδήλωση έδωσε το «παρών» και ο πρό- DE PROFUNDIS ΤΑ ΤΟΥΦΕΚΙΑ ΣΙΩΠΗΣΑΝ εδώ και µία εβδοµάδα µε το πέσιµο της αυλαίας της κυνηγετικής περιόδου. Ωστόσο, η δράση που ακολουθεί είναι εξίσου σηµαντική, αναγκαία και ενδιαφέρουσα. ΤΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ αλληλεγγύης από την ΚΣΕ και τον πρόεδρό της, Νίκο Παπαδόδηµα, δεν πρέπει να µας βρει άπραγους, αµέτοχους και ανεύθυνους. Πρέπει όλοι µαζί να δώσουµε τη µάχη ενάντια στη µιζέρια και τη φτώχεια. 6 EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι

7 εδρος της Κυνηγετικής Συνοµοσπονδίας Ελλάδος, κ. Νίκος Παπαδόδηµας. Βραβεία στους σκοπευτές - κυνηγούς Η Ελληνική Σχολή Κυνηγετικής Σκοποβολής µε καθηγητή τον κ. Μπάµπη Αιγινήτη ( πρόσφατα έδωσε σε µια σεµνή τελετή τα διπλώµατα στους κυνηγούς που παρακολούθησαν µε επιτυχία εκπαιδευτικό σεµινάριο διαρκείας 20 ωρών. Στην εκδήλωση παρευρέθη και απηύθυνε χαιρετισµό ο πρόεδρος της Κυνηγετικής Οµοσπονδίας Στερεάς Ελλάδος, κ. Νίκος Σταθόπουλος. Μαρούσι: Η ζωή, δυστυχώς, δεν έχει µόνο χαρούµενες και ελπιδοφόρες στιγµές, αλλά και µεγάλες στεναχώριες. Ετσι, ο Κυνηγετικός Σύλλογος Αµαρουσίου αποχαιρέτησε το «βετεράνο» ηµήτρη Πριµικύριο, ένα από τα παλαιότερα και τα πλέον δραστήρια µέλη του. Ας είναι ελαφρύ το χώµα της αττικής γης που τον σκεπάζει. Μολάοι: Αφού ο τοπικός Κυνηγετικός Σύλλογος µεταφέρθηκε σε διπλανό κτίριο, πρόκειται να το «εγκαινιάσει» µε την ετήσια Γενική Συνέλευση της Κυριακής 11ης Μαρτίου, στις 19:00. Σε περίπτωση µη απαρτίας η Συνέλευση θα γίνει την επόµενη Κυριακή, 18 Μαρτίου. Πάτρα: Εκλογές είχε στις 19 Φεβρουαρίου ο 1ος Κυνηγετικός Σύλλογος Πατρών. Στις κάλπες προσήλθαν 794 άτο- µα. Το νέο.σ. έχει ως εξής: Πρόεδρος ο κ. Κωνσταντίνος Παπανδρέου, αντιπρόεδρος ο κ. Βασίλειος Καϊµακάς, γενικός γραµµατέας ο κ. ηµήτριος Παναγόπουλος, ταµίας ο κ. Αγγελος ιαµαντόπουλος και µέλη οι κ.κ. Βασίλειος Χριστοδουλής, Φώτιος Αγγελόπουλος, Σταύρος Μητρόπουλος, Βασίλειος άρµας, Ανδρέας Παπαδάτος. Καλή αρχή στο έργο τους! «Τρεχάµατα» για τα Κούρτσχααρ στην Κροατία Ενσταση έκανε ο Οµιλος Κούρτσχααρ Ελλάδος όσον αφορά στην αποστολή της εθνικής οµάδας Κύπρου στο Παγκόσµιο Κύπελλο Κούρτσχααρ στο Zadar της Κροατίας. Η ένσταση έγινε γιατί -σύµφωνα µε πληροφορίες- οι συµµετέχοντες σκύλοι της Κύπρου δεν είχαν συµπληρώσει ένα έτος στον Οµιλο Κούρτσχααρ της νήσου. ΣΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΥΣ Συλλόγους έχουν ήδη σταλεί οδηγίες για αυτήν την επιβεβληµένη ανθρωπιστικού χαρακτήρα συµµετοχή. Ας επικοινωνήσουµε όλοι µε τα.σ. των Συλλόγων τους για να δώσουν το δικό τους «παρών» σε τούτη τη µαζική ανθρωπιστική δράση. ΜΠΡΑΒΟ στην κυνηγετική Οµοσπονδία Αρχιπελάγους που κατόρθωσε να επισπεύσει τις διαδικασίες αλληλεγγύης, ξεκινώντας πρώτη τη συλλογή αλλά και το µοίρασµα των τροφίµων σε άπορες οικογένειες. Σ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ για το συνάνθρωπο θα διαπιστώσουµε στο τέλος ποιοι είναι εκείνοι που νιώθουν τον ανθρώπινο πόνο, αλλά και ποιοι υποκρίνονται τους ευαίσθητους, καθώς είναι βολεµένοι ανάµεσα στους έχοντες και κατέχοντες EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι 7

8 νεα Στο κατόπι ελαφιών και αγριόχοιρων με κάμερες οι Ουαλοί Δραματική αύξηση παρουσιάζει ο αριθμός των άγριων ελαφιών και των αγριόχοιρων στην Ουαλία, γεγονός που ανάγκασε τις Αρχές να επιστρατεύσουν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας για να ελέγξουν τις μετακινήσεις των πληθυσμών τους στα όρια δικαιοδοσίας τους. Συγκεκριμένα, η δασική υπηρεσία έχει τοποθετήσει στα δημόσια δάση υπέρυθρες κάμερες για να παρακολουθεί τα ζώα που περιφέρονται. Οι κάμερες, οι οποίες ενεργοποιούνται από την κίνηση των ζώων, θα παρέχουν ζωτικής σημασίας πληροφορίες για τη διασπορά του πληθυσμού των ελαφιών και των αγριόχοιρων. Στόχος είναι ο περιορισμός της εξάπλωσής τους και η προστασία των σπανίων οικοτόπων από την περιδιάβαση των ζώων. Γουισκόνσιν: Κυνήγι γερανών για να σωθούν οι καλλιέργειες; Μπορεί το Γουισκόνσιν των ΗΠΑ να είναι γνωστό για τις σημαντικές προσπάθειες που έχουν κάνει εκεί οι Αρχές για τη διάσωση των σπανίων ειδών γερανών στην περιοχή τους, πλέον όμως βρίσκεται ένα βήμα πριν από την απελευθέρωση του κυνηγίου τους. Μπορεί αυτό να ακούγεται αδιανόητο για τους παρατηρητές πουλιών που συρρέουν κάθε χρόνο στην Πολιτεία για να τα θαυμάσουν -και όχι μόνο για αυτούς- αλλά για τους αγρότες της Πολιτείας είναι επιτακτική ανάγκη. Οπως τονίζουν, οι γερανοί καταστρέφουν τις φυτείες με καλαμπόκι, γεγονός που τους ώθησε να ζητήσουν προστασία από τις Αρχές, χωρίς κατ ανάγκην να εννοούν το κυνήγι. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αριθμός των γερανών του Γουισκόνσιν είχε μειωθεί δραματικά κατά τη δεκαετία του 1930, εξαιτίας της θήρευσης. Πλέον, όμως, ο πληθυσμός τους έχει ανακάμψει και φτάνει σήμερα τις άτομα. Αυτό, ωστόσο, όπως υποστηρίζει η επιστημονική κοινότητα της Πολιτείας, δεν σημαίνει ότι πρέπει να επιτραπεί και πάλι το κυνήγι τους. Τουλάχιστον όχι προτού πραγματοποιηθούν ενδελεχείς μελέτες. Κυκλαδίτικοιντουμπλέδες Του Νίκου Βασάλου, Είναι χρόνιο το αίτημα των «πράσινων» παιδιών για μια αποστειρωμένη διαχείριση της φύσης. Αυτή η ιδέα δεν συμβαδίζει με το ρόλο του ανθρώπου στη μεγάλη περιβαλλοντική αλυσίδα. Την είδαμε όμως να παίρνει σάρκα και οστά με μπροστάρη την κ. Μπιρμπίλη στο ΥΠΕΚΑ, όταν εκείνη με τη σειρά της φρόντισε να «βολέψει» σε θέσειςκλειδιά ομοϊδεάτες της -πολέμιους της κυνηγετικής δραστηριότητας- κι αυτοί με τη σειρά τους «φύτεψαν» όπου μπορούσαν απαγορευτικές πινακίδες, έχοντας την εντύπωση ότι η αποστείρωση, και όχι η λελογισμένη χρήση, είναι πανάκεια. Κανείς από αυτούς δεν είναι σε θέση να καταλάβει ότι το κυνήγι, όταν αυτό ασκείται έννομα, είναι μια από τις ενδεδειγμένες μεθόδους διαχείρισης. Είναι η αιτία που θα γλιτώσουν κάποια ζώα από την τιμωρία της λειψυδρίας, του λιμού και διάφορων ασθενειών που συνοδεύουν τα δύο πρώτα. Κανείς τους δεν θέλει να πιστέψει ότι η παρουσία έννομων κυνηγών αποτρέπει αυτή των παρανόμων. Ενα τέτοιο ζωντανό ή, μάλλον, άρρωστο πλέον παράδειγμα, είναι αυτό της νήσου Γυάρου. Αυτής της βραχονησίδας που στοιχειώνεται απ τις κραυγές όλων αυτών που βασανίστηκαν και πότισαν τα βράχια της με το αίμα τους. Ο περιορισμένος χώρος δεν μου δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξω τη νομοθεσία περί προσεγγίσεως και παραμονής και δη, ασκήσεως θήρας, κάτι που θα κάνω στο άμεσο μέλλον, μπορώ όμως να θίξω την επιμονή κάποιων να θέλουν να μένουν οι τετράποδοι κάτοικοί της στο έλεος του «έξω από δω», με αποτέλεσμα κατσίκια, πρόβατα και κουνέλια να στολίζουν τις βουνοπλαγιές του νησιού με τα πτώματά τους! Η δυσωδία στην ατμόσφαιρα είναι στην πραγματικότητα το κάτι άλλο, οι εστίες μόλυνσης πάρα πολλές και, ως φυσικό επακόλουθο, το ζωικό κεφάλαιο να επιμολύνεται και όσα ζώα είναι ακόμα εν ζωή δεν είναι καλοί διαφημιστές της υγείας! Αιτία αυτής της απάνθρωπης και αντίθετης, για τα φιλοζωικά αισθήματα κάποιων, κατάστασης είναι η παντελής έλλειψη τροφής που προκλήθηκε από τον υπερπληθυσμό τόσο των αιγοπροβάτων όσο και των κουνελιών. Η υπερβόσκηση και η αδιαφορία για ό,τι δεν βλέπουμε είναι οι αιτίες του κακού. Καμιά οικολογική φελούκα όμως δεν άνοιξε τα πανιά της για κει. Κανένα οικολογικό χέρι δεν έριξε ούτε ένα μίσχο άχυρου για τα πεινασμένα ζώα. Αν αυτό λέγεται σωστή διαχείριση, ζωοφιλικά αισθήματα και οικολογική συνείδηση, να μου το πείτε να το ξέρω. 8 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

9

10 ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ Ενα θλιµµένο κυνήγι Μερικές µελαγχολικές κοντινές και µακρινές τουφεκιές, που ο απόηχός τους µετά βίας έφτανε στ αφτιά µας, το ερωτικό κάλεσµα απ τα δεκάδες κοτσύφια που ήταν ολούθε πιασµένα και προφανώς βιαστικά για να ζευγαρώσουν, οι ελάχιστες εµφανίσεις τσιχλών που πέταγαν χωρίς βιασύνη σε µεγάλο ύψος, όλα αυτά ήταν το κυνηγετικό σκηνικό της αποχαιρετιστήριας εξόρµησής µας, σε µια θηρευτική περίοδο που έφευγε νωχελικά, αισθανόµενη κι αυτή θαρρείς ενοχές για όσα διαδραµατίστηκαν κατά το προηγούµενο διάστηµα. Του Απόστολου Χρ. Αντωνάκη 10 EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι

11 Ενα όμορφο πρωινό στο βουνό θα πρέπει να το χαίρεσαι και να το απολαμβάνεις. Δέξου το ως ένα απλόχερο δώρο για το οποίο πρέπει να ευχαριστήσεις πρώτα τον Θεό που σου το προσέφερε, αλλά και την τύχη που σου επέτρεψε να το αισθανθείς και να το βιώσεις Το κάλεσμα κάποιων καλών φίλων από την ορεινή Αιτωλοακαρνανία για ένα τελευταίο μπεκατσοκυνήγι ήταν ένα σημαντικό δέλεαρ, ιδιαιτέρως για εμένα που είχα ελάχιστα κυνήγια στο ενεργητικό μου κατά την τελευταία κυνηγετική περίοδο εξαιτίας απρόσμενων καταστάσεων. Διότι σε ό,τι με αφορά, όλα τα σχέδια και οι προγραμματισμοί μου πήγαν στράφι, με τις δυσάρεστες εξελίξεις να με αφήνουν πίσω τους ως απλό και ανήμπορο παρατηρητή. Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος είναι αδύνατον να αλλάξει εκείνα που προκαθορίζονται από τη μοίρα του κι αυτό όχι επειδή είμαι ο ίδιος κατεξοχήν μοιρολάτρης, κάθε άλλο. Ομως όλοι θα συμφωνήσετε πως σε τούτη τη ζωή μάς προκύπτουν τόσα αιφνίδια γεγονότα τα οποία από τη φύση τους είναι ισχυρά και γιγαντωμένα ώστε με πολύ κόπο κάποιες φορές σου δίνεται η ευκαιρία να τα προσπεράσεις. Συνεπώς, κατά τα προσωπικά μου πιστεύω, καθένας είναι δεμένος με τη μοίρα του, η οποία επειδή ακριβώς παραμένει άγνωστη, κάθε ευχάριστη στιγμή -όπως ένα όμορφο πρωινό στο βουνό- θα πρέπει να το χαίρεσαι και να το απολαμβάνεις. Δέξου το ως ένα απλόχερο δώρο για το οποίο πρέπει να ευχαριστήσεις πρώτα τον Θεό που σου το προσέφερε, αλλά και την τύχη που σου επέτρεψε να το αισθανθείς και να το βιώσεις. Διότι δεν συμβαίνει πάντοτε όλα να κυλούν όπως τα σχεδιάζεις, καθώς από τη μια στιγμή στην άλλη όλα είναι δυνατόν να ανατραπούν. Οπως και στη δική μας περίπτωση όπου μια απρόσμενη αναμπουμπούλα του καιρού, που έφερε την κοσμοχαλασιά στον τόπο όπου επρόκειτο να κυνηγήσουμε, ήταν αρκετή για να χαλάσει τα σχέδια και τις κυνηγετικές μας προσδοκίες και να μας αφήσει αμήχανους απέναντι στις λίγες επιλογές που είχαμε πλέον ως αναγκαστικές εναλλακτικές λύσεις. Το ρίσκο να ταξιδέψουμε αρκετά μακριά χωρίς επιβεβαιωμένες πληροφορίες είναι πλέον κάτι που το αποφεύγουμε, όπως συμβαίνει άλλωστε με τις περισσότερες κυνηγοπαρέες που ταξιδεύουν με τη σιγουριά μιας εξακριβωμένης πληροφορίας. Δυστυχώς, όμως, κάτι τέτοιο δεν υπήρχε στη διάθεσή μας, γεγονός που μας επέβαλε να διχογνωμούμε ξανά και ξανά για αρκετές ώρες μέχρι που η ανατριχιαστική ανατρεπτικότητα έκανε πάλι την απροσδόκητη εμφάνισή της. Ηταν περασμένα μεσάνυχτα κι ενώ είχαμε καταπιαστεί για αρκετές ώρες με τα τηλέφωνα αναζητώντας πληροφορίες από τους γνωστούς που ζουν στην περιφέρεια, και δεν είναι άνθρωποι του εύκολου ύπνου ώστε να τους ξυπνήσουμε με τις δικές μας μεταμεσονύχτιες θηρευτικές ανησυχίες, έφτασε ένα απροσδόκητο μήνυμα στην οθόνη του «πυρακτωμένου» από την πρόσφατη χρήση κινητού τηλεφώνου. Ενα μήνυμα με θλιβερά, δυστυχώς, υπονοούμενα, έστω κι αν δεν ήταν σαφή ή κατηγορηματικά: «Απόστολε, ισχύουν αυτά που μαθαίνουμε για τον Δημήτρη τον Πριμικύριο;». Μ έζωσαν αμέσως τα φίδια καθώς ο άνθρωπος που με ρωτούσε ήταν καλός και τυπικός συνάδελφος ως προς το επάγγελμα και η εργασία του στην κρατική τηλεόραση μάλλον δεν του επέτρεπε να αστοχήσει, ανησυχώντας με καθώς ήταν προχωρημένη ώρα και χωρίς ο ίδιος να έχει στα χέρια του κάποιες σοβαρές ενδείξεις. Τον κάλεσα αμέσως στο τηλέφωνο κι αφού εν συντομία μού είπε τα θλιβερά μαντάτα, στη συνέχεια τα επιβεβαίωσα με την ίδια μέθοδο από τον Νίκο Φωτακόπουλο, τον οποίο δεν σκέφτηκα στη βιασύνη μου εάν είχα ανησυχήσει. Ομως, στο άκουσμα του αιφνιδίου θανάτου ενός καλού κοινού φίλου, οι δισταγμοί παραμερίζονται προκειμένου να μάθεις περισσότερα, κυρίως δε να εξακριβώσεις εάν πρόκειται για ένα αληθινό τραγικό γεγονός ή για κάποια λανθασμένη πληροφορία όπως ενδόμυχα εύχεσαι. Οταν βέβαια η επιβεβαίωση είναι στυγνή και αδιαπραγμάτευτη τότε όλα γύρω σου θαμπώνουν παίρνοντας εκείνο το μουντό χρώμα της πένθιμης σιγής απ την οποία δυσκολεύεσαι για τα επόμενα λεπτά να ξεφύγεις. Το σοκ ήταν ήδη αρeλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 11

12 ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ Μια ζεστή, καλή παρέα! Οι Σπύρος Τζελέπης, Κώστας Τσιτριμπίνης, Παναγιώτης Παναγιωτάτος και Γιάννης Μπακάλης. 2. Ο γράφων, λίγες στιγμές προτού μαζευτούν τα μπαγκάζια για την επιστροφή στην Αθήνα. 3. Ο Κώστας ψάχνει για πρώιμα, άγρια σπαράγγια. 4. Ο Γιάννης με τον αγαπημένο του «Εκτορα». κετά δυνατό και η διάθεση για το σχεδιαζόμενο ταξίδι είχε διασκορπιστεί σε αμέτρητα μικρά γκριζωπά κομματάκια που ήταν προφανώς αδύνατον να ξανασυνδεθούν μεταξύ τους. Οι πιεστικές διαβουλεύσεις Τα άσχημα μαντάτα μεταφέρθηκαν ευθύς αμέσως και στους άλλους της κυνηγετικής συντροφιάς, οι οποίοι, αν και αιφνιδιάστηκαν, αντέδρασαν με ιδιαίτερη ψυχραιμία, η οποία αρχικά με εξέπληξε καθώς ένιωσα πως τελικά υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι για να διαχειριστείς ένα σοκαριστικό γεγονός, εκτός από την καταθλιπτική σιωπή και τον ψυχικό πόνο. Αυτό μου δίδαξαν με τον τρόπο τους οι καλοί φίλοι, με προστατευτική μάλιστα διάθεση, εξηγώντας μου με λεπτότητα ότι θα ήταν πολύ καλύτερα να «δραπετεύσουμε» για λίγες ώρες στο καταφύγιο της μητέρας φύσης, έστω και για να τιμήσουμε με τον κυνηγετικό παραδοσιακό τρόπο το στερνό ταξίδι ενός καλού φίλου και συνοδοιπόρου. Που θα χαιρόταν να μας έβλεπε ακροβολισμένους να αποζητούμε τις λιγοστές θηραματικές προκλήσεις κατά τον επίλογο μιας «γκρίζας» κυνηγετικής περιόδου, που έκλεινε μάλιστα μ έναν πολύ άσχημο τρόπο. Οχι μόνο για όσους γνωρίσαμε από κοντά τον Δημήτρη, αλλά και για πολλούς άλλους που μάθαιναν τα «κατορθώματά» του διαβάζοντας τα σατιρικά κείμενά του για πολλά χρόνια στο «Εθνος Κυνήγι». Οι πιεστικές παροτρύνσεις και οι επιχειρηματολογίες, αν και μου φάνηκαν οξύμωρες ως προς την εσωτερική μου διάθεση, τελικά με έπεισαν, κυρίως δε διότι ο ένας από τη συντροφιά -θεωρώντας προφανώς δεδομένα το ταξίδι και την ώρα αναχώρησης- είχε λουφάξει από νωρίς για ύπνο αφήνοντας τα κουραστικά διαδικαστικά για τους υπολοίπους. Συνεπώς το ταξίδι ήταν μονόδρομος αλλά προς διαφορετική κατεύθυνση και με εντελώς διαφορετικές, πλέον, διαθέσεις. Οταν ανταμώσαμε δύο ώρες αργότερα και ύστερα από ελάχιστες διαβουλεύσεις χαράξαμε πορεία για τις Κονίστρες της Εύβοιας, ένα ονειρεμένο μέρος για τους κυνηγούς του καρτεριού το οποίο κατ επανάληψιν είχε επισκεφτεί κι ο εκλιπών πλέον φίλος, ο οποίος μιλούσε τακτικά για τα καλά καρτέρια της περιοχής, αλλά και για τα παλαιά αξέχαστα σ εκείνους τους βιότοπους κυνήγια του Η διαδρομή μάς ήταν γνωστή για τις λίγες ευθείες και τα πολλά ενοχλητικά στροφιλίκια που τούτη τη φορά ήταν πολύ εκνευριστική. Οπως και η διαπίστωση πως υπήρχαν ελάχιστα αυτοκίνητα στον παραλιακό δρόμο προς την Κύμη, όταν κατά το σύνηθες υπάρχουν κυκλοφοριακό «στριμωξίδι» και επικίνδυνα προσπεράσματα βιαστικών κυνηγών οδηγών που σκέφτονται πάντοτε να διεκδικήσουν -έστω και ριψοκίνδυνα- για τους εαυτούς τους το καλύτερο καρτέρι. Σκεφτήκαμε ευθύς αμέσως ότι ο τελικός προορισμός μας δεν θα είχε 12 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

13 3 4 κάποιο θηρευτικό ενδιαφέρον διότι στην αντίθετη περίπτωση τουλάχιστον οι Χαλκιδαίοι κυνηγοί θα κινούνταν προς την ίδια μ εμάς κατεύθυνση. Ομως, κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε και το πλέον πιθανό ήταν να αντικρίσουμε για ακόμη μία φορά την απουσία στους κυνηγότοπους της Εύβοιας. Περιοχές που κατά το παρελθόν αποτελούσαν τους προσφιλέστερους προορισμούς κυνηγών από την Αττική, τη Βοιωτία, αλλά και των ντόπιων της πολύβουης πλέον Χαλκίδας. Οι καρτερότοποι με τα διώροφα Είναι αλήθεια ότι είχα κάμποσα χρόνια να κυνηγήσω στις Κονίστρες και τον Ταξιάρχη, περιοχές που επισκεπτόμουν τακτικά σε νεαρότερη ηλικία. Αυτά τα μέρη έσφυζαν κάποτε από θηράματα αλλά και από την παρουσία πολλών κυνηγών απ τα καρτέρια των Κονιστρών μέχρι τις πλαγιές της Πλατάνας, του Οξύλινθου και των Κήπων. Σήμερα η παλιά όμορφη εικόνα έχει αλλάξει και δυστυχώς προς το χειρότερο. Η απλωσιά των κτισμάτων προδίδει την οικιστική έξαρση που έχει μολύνει και την ελληνική ύπαιθρο, που μιμείται, καθώς φαίνεται, τη λαθεμένη τακτική της πρωτεύουσας, της Θεσσαλονίκης και των άλλων μεγάλων πόλεων που εξαπλώνονται με ρυθμούς επικίνδυνους σε βάρος του πράσινου και των ελάχιστων δασικών εκτάσεων που πετσοκόβονται με μαεστρία. Ηταν έκδηλη η εικόνα κι εδώ, με τα δίπατα σπίτια φυτρωμένα παντού, ακόμα και στις κορυφές των καταπράσινων κάποτε λοφίσκων, ενώ τα περιχαρακωμένα μονοπάτια με τις περιφράξεις και τα συρματοπλέγματα σου μετέφεραν το μήνυμα της αυταρχικής «ιδιοκτησίας» και της απαγορευτικής πρόσβασης. Η επιλογή κάποιων άλλων βιότοπων που επιχειρήθηκε δύο φορές πριν καταλήξουμε οριστικά στους Κήπους φανέρωνε τη θηραματική φτώχεια της ημέρας, την κακή εικόνα των βιότοπων που συνεχίζουν να λιγοστεύουν, αλλά και την ακόμα χειρότερη διάθεσή μας, την οποία επιμελώς προσπαθούσαμε να κρύψουμε κάτω από τις ελάχιστες τουφεκιές που επιχειρήσαμε και τα «ξινά» χαμόγελα που έμοιαζαν περισσότερο με γκριμάτσες θλίψης, αλλά και απογοήτευσης. Αρκεστήκαμε, ωστόσο, να απολαύσουμε μερικά όμορφα και ανέγγιχτα κομμάτια της φύσης, μια που εκείνο το πρωινό δεν κατόρθωσε να γιατρέψει τα πληγωμένα και βαριά συναισθήματά μας. Αργά αργά και οι πέντε αδειάσαμε με τον πρέποντα τρόπο τις καραμπίνες με αποχαιρετιστήριες βολές όχι τόσο για τη φευγάτη κυνηγετική περίοδο, αλλά κυρίως για τον αποθανόντα φίλο, τον οποίο αισθανόμασταν να χαμογελάει κάπου κοντά μας ανάλαφρος κι ευτυχισμένος, φτεροκοπώντας αθόρυβα για τους ονειρικούς κυνηγότοπους των ουρανών, που η δική μας εγωιστική αντίληψη είναι αδύνατον να τους ακουμπήσει. Εκδηλη η εικόνα κι εδώ, με τα δίπατα σπίτια φυτρωμένα παντού, ακόμα και στις κορυφές των καταπράσινων κάποτε λοφίσκων eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 13

14 ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ Δημήτρης Πριμικύριος ( ) 14 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

15 Αντίο, φίλε... Γεννημένος το 1939 στη Νέα Φιλαδέλφεια και ύστερα από 52 έτη στις επάλξεις της δημοσιογραφίας, ο Δημήτρης Πριμικύριος το απόγευμα της Παρασκευής 24 Φλεβάρη έφυγε από τη ζωή, κάνοντας αυτό που αγαπούσε περισσότερο: κυνηγώντας. Της Θεανώς Καρούτα Ολοι μιλούσαν για έναν άνθρωπο δοτικό, με φυσική ευγένεια και πηγαίο χιούμορ. Εναν άνθρωπο που έδινε ευκαιρίες και μοίραζε απλόχερα τις γνώσεις και τις εμπειρίες του. Κάποιον που υπήρξε δάσκαλος και ευεργέτης όχι μόνο των υφισταμένων αλλά και των προϊσταμένων του. Καλοσυνάτος και ιδιαιτέρα γλυκός άνθρωπος, ειλικρινής και ντόμπρος, ήταν αυτό που λέμε «καλή πάστα ανθρώπου». Και ήταν σπάνιος. Οσοι τον γνώριζαν είπαν ότι πρέπει να έφυγε ευτυχισμένος, αφού ευχή του ήταν πάντα να πεθάνει όρθιος, κάνοντας κάτι που αγαπά. Ισως αυτό να είναι μια παρηγοριά, δεν φαίνεται όμως να απάλυνε τον πόνο που ένιωσαν φίλοι, συνεργάτες, γνωστοί και άγνωστοι, όταν την περασμένη Τρίτη έφτασαν στο κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου για να αποχαιρετήσουν τον καρδιακό φίλο, το βετεράνο της δημοσιογραφίας, τον ενθουσιώδη κυνηγό. Και ήταν πολλοί: Πλήθος παρέστη στο νεκροταφείο για να συμπαρασταθεί στην οικογένειά του και το μόνο σίγουρο είναι πως ο Δημήτρης Πριμικύριος δεν θα ένιωθε μοναξιά... Κατ αρχάς ο δημοσιογραφικός κόσμος, απ όλα τα μέσα που εργάστηκε και κυρίως την ΕΡΤ, το Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, το «Εθνος» όπου πέρασε και τα περισσότερα χρόνια του, εκεί όπου αποτέλεσε λαμπρό παράδειγμα της «παλιάς σχολής» του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Ανάμεσά τους ο κ. Γιώργος Χαρβαλιάς, πρώην διευθυντής της εφημερίδας «Εθνος» και αρθρογράφος σήμερα του «Ελεύθερου Τύπου» και φυσικά όλη η ομάδα του «Εθνος- Κυνήγι» -Δημήτρης Στριλάκος, Νίκος Φωτακόπουλος, Αντώνης Μπληζιώτης, Νικήτας Κυπρίδημος, Χάρης Γκίκας- που με βαθιά οδύνη αποχαιρέτησαν τον αγαπημένο φίλο. Ο κ. Απόστολος Αντωνάκης, με μέλη της συντακτικής ομάδας του «Τύπος-Κυνήγι», απέτισε φόρο τιμής τόσο εκ μέρους του περιοδικού μας όσο και του Κυνηγετικού Συλλόγου Αμαρουσίου του οποίου εκλεκτό μέλος ήταν ο Δημήτρης Πριμικύριος. Ηταν εκεί ο εκδότης των «Κυνηγετικών Ειδήσεων» κ. Γιώργος Τσαγκανέλιας και ο αδελφός του, Νίκος, βαθύτατα συγκινημένοι με την απώλεια (ο αποθανών είχε στηρίξει σθεναρά την προσπάθεια του Κόμματος Ελλήνων Κυνηγών και ως υποψήφιος του στις ευρωεκλογές), και ο κ. Νίκος Λελούδας με τον κ. Σοφοκλή Κοσκινά από το περιοδικό «Κυνηγεσία και Κυνοφιλία». Τις κυνηγετικές οργανώσεις εκπροσώπησε ο πρόεδρος της ΚΣΕ κ. Νίκος Παπαδόδημας μαζί με το γενικό γραμματέα κ. Γεώργιο Αραμπατζή, ενώ πάρα πολλοί ήταν οι κυνηγοί, φιγούρες γνωστές και άγνωστες, που με θλίψη είπαν αντίο στο δικό τους «βετεράνο» με την ιδιαίτερη του πένα και την άδολή του αγάπη για το παραδοσιακό ελληνικό κυνήγι. Ο Δημήτρης Πριμικύριος σε πολύ πρόσφατη φωτογραφία, στις 15 Φεβρουαρίου, στην κοπή πίτας του Κ.Σ. Αμαρουσίου, μάζι με τους Γιώργο Γεωργακόπουλο, Γιώργο Τσαγκανέλια και Αργύρη Ντινόπουλο. eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 15

16 ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ Ο πραγματικός βετεράνος Τον Δημήτρη τον γνώρισα πριν από 8-9 χρόνια. Από κοντά εννοώ, γιατί φυσιογνωμικά και ως όνομα, ποιος κυνηγός δεν τον ήξερε; Και όταν τον γνώρισα καλά, επειδή η τύχη το φερε να ταιριάξει η χημεία μας, δέσαμε αμέσως. Βρισκόμασταν σχετικά αραιά, σε ψησταριές και χασαποταβέρνες αρχικά και τελευταία, όταν οι αιματολογικές εξετάσεις του άρχισαν να δυσανασχετούν, στην ψαροταβέρνα του Γιάννη στη Νέα Ερυθραία. Κι επειδή πιστεύω πως άνθρωποι όπως ο Δημήτρης γίνονται όλο και πιο σπάνιοι με τη λαίλαπα των καιρών, θέλησα κι εγώ να γράψω με δυο λόγια την εμπειρία μου από τη γνωριμία και τη φιλία με αυτόν το τόσο σπάνιο κυνηγό και φίλο. Του Χρήστου Χατζιώτη 16 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

17 Μεγάλωσε σε δύσκολα χρόνια ο Δημήτρης. Τότε που τα σημερινά αυτονόητα ήταν μόνο για τους λίγους. Και παρά τις δυσκολίες και τα «τρύπια παπούτσια» που με καμάρι περιέγραφε με κάθε αφορμή, αγάπησε από παιδί αυτό που όλοι μας αγαπήσαμε και τάξαμε ως μπούσουλα στη ζωή μας: το κυνήγι. Στην αρχή με αυτοσχέδιες σφεντόνες και αργότερα, όπως όλοι μας, με το όπλο. Πολλοί άνθρωποι αγαπήσαμε σε αυτό τον τόπο το κυνήγι. Ομως ο Δημήτρης προχώρησε παραπέρα. Εκανε κάτι που ήταν πολύ σημαντικό για όλους μας. Τόλμησε, εκείνο το αλλόκοτο μεσοδιάστημα, ανάμεσα στην εποχή που το κυνήγι θεωρείτο αυτονόητη ανθρώπινη δραστηριότητα και στην εποχή που τα έντυπα ανέλαβαν να αποκαταστήσουν την αλήθεια και το κύρος του, να είναι ο μόνος που αρθρογραφούσε υπέρ του, σε ημερήσια εφημερίδα. Θυμάμαι την εποχή που μόνο τα αντικυνηγετικά άρθρα «κοσμούσαν» τις σελίδες των ημερήσιων εφημερίδων, ενώ οτιδήποτε αναφερόταν ουδέτερο ή θετικό για το κυνήγι σκόνταφτε στα «φίλτρα της αντικειμενικής πληροφόρησης». Εκείνη ακριβώς τη δύσκολη εποχή ο Δημήτρης, επιστρατεύοντας το κύρος του ως παλιός καλός δημοσιογράφος, αψηφούσε το πνεύμα των καιρών και έβρισκε κάθε τόσο ευκαιρία να αναφέρεται στο κυνήγι. Θυμάμαι ακόμα εκείνη την περίοδο πώς κάναμε όταν κάποιος φίλος τηλεφωνούσε για να μας ενημερώσει ότι «ο Πριμικύριος έγραψε πάλι κάτι για το κυνήγι στα "ΝΕΑ".Υπήρχαν και τότε κυνηγετικά περιοδικά, αλλά όχι ένθετα εφημερίδων, ενώ η λέξη «κυνήγι» ήταν άτυπα απαγορευμένη στον ημερήσιο Τύπο. Και αυτό το φράγμα της ενημέρωσης που χώριζε τότε το δικό μας μικρόκοσμο από την υπόλοιπη κοινωνία, ερχόταν να το σπάσει με κάθε ευκαιρία ο Δημήτρης. Ετσι από νωρίς, σε όσους ανήκαμε στην επόμενη από εκείνον γενιά δίδαξε την τόλμη στη δημοσιογραφία. Οπως μας δίδαξε και μύριες άλλες αρετές, με κορυφαία την απλότητα του χαρακτήρα. Ακόμα και όταν ήταν ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους εκπρόσωπους της κυνηγετικής οικογένειας, εξακολουθούσε να παραμένει ασύλληπτα απλός και προσιτός σε όλους. Ηταν παράξενος άνθρωπος ο Δημήτρης. Γιατί απλούστατα παρέμεναν αυθόρμητες και αυτονόητες οι αντιδράσεις του, σε μια εποχή που οι περισσότεροι άλλα λέμε και άλλα εννοούμε, άλλα φαίνεται να προσπαθούμε και άλλα επιδιώκουμε. Δεν δυσανασχέτησε ποτέ από τη σειρά χιουμοριστικών ιστοριών με πρωταγωνιστή τον ίδιο, που δημοσιεύονταν από τον «Τουφεκαλεύρη» στο «Εθνος-Κυνήγι». Αντίθετα, ήταν φίλοι και συγκυνηγοί και είχε ο ίδιος απόλυτα αποδεχθεί το πνεύμα της στήλης, γιατί θεωρούσε πολύ σημαντικό να έχουν κάτι εύθυμο και καλογραμμένο οι κυνηγοί. Εστω και με πρωταγωνιστή τον ίδιο. Ο αυτοσαρκασμός, άλλωστε, ξέρουμε καλά όσοι τον γνωρίσαμε ότι ήταν βασικό στοιχείο του χαρακτήρα του, αυθεντικός καθρέφτης της απλότητάς του. Αλλωστε, αν κάτι είναι σίγουρο για τον «βετεράνο» είναι ότι ήταν και είχε κάθε λόγο να είναι ο πλέον ακομπλεξάριστος φίλος και συγκυνηγός. Και γιατί να μην είναι; Πέτυχε στη ζωή του όλα όσα θέλησε να κερδίσει. Παρέμεινε αυθεντικός και τίμιος. Υπήρξε υπόδειγμα επαγγελματικής σταδιοδρομίας σε έναν κλάδο όπως η δημοσιογραφία που οι σειρήνες και τα δέλεαρ της καθημερινότητας αντιμετωπίζονται μόνο με γερά κότσια, γερό ψυχισμό και ουσιαστικό ήθος. Ηταν μετριοπαθής στις ιδέες του και στην άποψή του για τον κόσμο και παράλληλα επαναστάτης. Γιατί τις μετριοπαθείς ιδέες του τις υπερασπίστηκε με πάθος ακόμα και στα χρόνια που βαφτίζονταν «εξτρεμισμός». Και του έμελλε να απολαύσει αυτό που περισσότερο του άρεσε στη ζωή του: την αγάπη του κόσμου! Ποιος κυνηγός δεν αγάπησε τον «βετεράνο» μέσα από τις ιστορίες του, ακόμα και αν δεν τον είχε γνωρίσει; Ποιος από όσους τον γνώρισαν δεν ζήλεψε και δεν θαύμασε τον έρωτά του για τη ζωή, το πάθος του για την καλή παρέα, το μόνιμο χαμόγελό του στα εύκολα και στα δύσκολα, τη μόνιμα εφηβική του διάθεση; Εφηβος ετών 73! Αυτός ήταν ο «βετεράνος», έτσι έζησε και έτσι έφυγε. Αντικοινωνικός από τη φύση μου, τον ρώταγα συχνά τι έβρισκε σε κοπές πίτας και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις του κυνηγετικού χώρου, που ήταν πάντα παρών. Ποτέ του δεν επιδίωξε έμμεσα οφέλη και το ήξερα καλά. Πήγαινε παντού, χωρίς ποτέ να είναι «παρατρεχάμε- Με το γιο του Ορφέα σε καλοκαιρινό κυνήγι, γνωρίζοντάς του από τα πρώτα του βήματα την ομορφιά της φύσης. eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 17

18 ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ νος». Και απορούσα γιατί περνούσε κάθε τόσο αυτή τη δοκιμασία ανάμεσα σε αλλόκοτους αλιείς ψήφων, αυτοπροβαλλόμενους, επίδοξους αιρετούς ταγούς, συγκαλυμμένους ή απροκάλυπτους δημοσιοσχεσίτες και κάθε λογής επισήμους. «Την αγάπη του κόσμου, την αναγνωρισιμότητα των κυνηγών, αυτό απολαμβάνω όσο τίποτα», μου έλεγε. Και έτσι ήταν. Για όποιον δικό του άνθρωπο και αν του μίλαγες, χαμογελούσε πλατιά, ξεχειλίζοντας από αγάπη και ξεκίναγε με τη χαρακτηριστική ατάκα του: «Α, ο τάδε. Αγαπημένος φίλος»! Και είναι γεγονός ότι τις λίγες φορές που τον είδα να χάνει το χαμόγελο από το πρόσωπό του και να γυαλίζουν από θυμό τα μάτια του, ήταν όταν άκουγε κάτι αρνητικό για κάποιον φίλο του. Αστραφτε και βροντούσε τότε ο «βετεράνος» και υπερασπιζόταν τους φίλους του με πάθος που ποτέ δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό του. Για τον εαυτό του του αρκούσε να απολαμβάνει τις αδυναμίες του, να «τακτοποιεί» τα λάθη του και να βιώνει, ακτινοβολώντας παράλληλα, τον έρωτα για το κυνήγι, για την καλή παρέα, για το ασθενές φύλο, για την ίδια τη ζωή! Ποτέ άλλοτε δεν είδα να συνδυάζεται τόση αγάπη για τους γύρω και τόση αθυροστομία. Τόσο «ψαγμένες» ατάκες για τη ζωή και τόσα σόκιν ανέκδοτα. Τόσο μεστός και ταυτόχρονα τόσο απλός στην έκφραση λόγος. Ακόμα και όταν η αρρώστια τον έκανε να βιώσει τη φρίκη του νοσοκομείου (εξ ορισμού φρίκη για όποιον βρίσκεται εγκλωβισμένος έστω και πρόσκαιρα, καθηλωμένος, ενώ έχει μάθει να ζει αεικίνητος και να καταστρώνει σχέδια για την επόμενη εξόρμησή του στο βουνό), δεν έχασε το κέφι του, γιατί κι εκεί απολάμβανε την αγάπη των φίλων και σχεδίαζε το κυνήγι στη Σερβία. Η τελευταία μέρα Θυμάμαι σαν τώρα τα τηλεφωνήματά του. «Πρώτη του Σεπτέμβρη πρέπει να είμαστε εκεί για να συνδυάσουμε τα τρυγόνια με την έναρξη του παπιού, πρόσεξέ το». Είχε όμως αποφασίσει πια πως τρίτη φορά δεν ήθελε να μπει σε νοσοκομείο. Δεν του ταίριαζε! Δεν παραξενεύτηκα λοιπόν καθόλου που με το ίδιο κέφι που σκηνοθετούσε παρεΐστικες συνθέσεις, κυνηγετικές εξορμήσεις και πλάκες, σκηνοθέτησε και την ίδια την τελική αναχώρησή του. Οταν πια τέλειωσε το απογευματινό καρτέρι της Παρασκευής, 24 του Φλεβάρη, της τελευταίας Παρασκευής της φετινής σεζόν, και αφού για μέρες πριν αποζητούσε -παρόλο που δεν αισθανόταν καλά- να πάμε οπωσδήποτε για κυνήγι, έφυγε ήρεμος και χαμογελώντας, αφού πρώτα άδειασε το όπλο του, τάισε και πότισε τον αγαπημένο του Αρκά και βλαστήμησε -κατά το συνήθειό του- τις τσίχλες που εκείνο το απογευματινό δεν μας τίμησαν με την παρουσία τους. Σκηνοθέτησε ένα τέλος, χωρίς κατά την εφαρμογή του να χάσει το κέφι και το χαμόγελό του, ένα τέλος που άξιζε πραγματικά σε έναν «βετεράνο» όπως εκείνος. Με κυνηγετικά ρούχα, δίπλα στο σκύλο του και σε φίλους, μα πάνω απ όλα, στο βουνό! Ετσι, στο βουνό θα τον θυμόμαστε όλοι και θα διδασκόμαστε από το ήθος του, την απλότητά του και την αγάπη που ξεχείλιζε για τους γύρω του, με κάθε ευκαιρία, σε κάθε στιγμή. Αντίο φίλε eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

19 Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ο Σ Μεγάλη κλήρωση µε πολλά ακόµη δώρα! Mη χάσετε στο επόµενο τεύχος Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ο Σ Κάθε Τετάρτη µε τον Ελεύθερο Τύπο

20 ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ Σκυλιά έχετε. Είστε νόµιµοι; 20 EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι

21 Ο νέος νόµος, που ψηφίσθηκε στις 31 Ιανουαρίου από τη Βουλή και αφορά στα δεσποζόµενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάς, έχει προκαλέσει πλήθος συζητήσεων. Πώς επηρεάζει όµως στην ουσία την καθηµερινότητα των Ελλήνων κυνηγών; Της Θεανώς Καρούτα Ο νόµος 4039/2012 που έχει ήδη προκαλέσει µεγάλες συζητήσεις σε κυνηγούς και κυνόφιλους έχει ως στόχο -όπως δηλώθηκε από τους εισηγητές- την προστασία των ζώων (οικόσιτων και αδέσποτων) από την εκµετάλλευση ή τη χρησιµοποίηση µε κερδοσκοπικό σκοπό, αλλά παράλληλα και την ευζωία τους και τη διασφάλιση της καλής τους υγείας. Παρ όλα αυτά είναι άποψή µας (όπως και πολλών µελών του κυνηγετικού-κυνοφιλικού χώρου) πως πρόκειται για ένα πρόχειρα γραµµένο νόµο, που σε αρκετές περιπτώσεις η απουσία του απαραίτητου υπόβαθρου καθιστά τις διατάξεις του δύσκολα εφαρµόσι- µες, ενώ έχει πολλά ασαφή σηµεία. Ας δούµε, όµως, συγκεκριµένα τι θα αλλάξει στην καθηµερινότητα κάθε ιδιοκτήτη σκύλου που θέλει να είναι νόµιµος. Πουθενά χωρίς τσιπάρισµα Το πρώτο πράγµα που αλλάζει µε το νόµο είναι η ηλεκτρονική σήµανση του ζώου, η οποία, σύµφωνα µε το άρθρο 4, καθίσταται υποχρεωτική. Αυτό σηµαίνει πως ο κάθε κυνηγός που κατέχει σκύλο υποχρεούται άµεσα να φροντίσει για το τσιπάρισµά του. Αυτό θα γίνεται αποκλειστικά σε πιστοποιηµένους από το κράτος ιδιώτες κτηνιάτρους ή στα δηµοτικά κτηνιατρεία. Το κόστος της ηλεκτρονικής σήµανσης βαραίνει τον ιδιοκτήτη, ενώ θετικό σηµείο του νόµου είναι πως στην περίπτωση που αυτός υπάγεται σε ευαίσθητη κοινωνική οµάδα (όπως είναι ΑµεΑ µε ποσοστό αναπηρίας µεγαλύτερο του 80%, πολύτεκνοι, τρίτεκνοι, µονογονεϊκές οικογένειες, άνεργοι, κ.ά.), επιβαρύνονται µόνο µε το κόστος του τσιπ, ενώ οι υπόλοιπες υπηρεσίες προσφέρονται δωρεάν. Σε περίπτωση παράλειψης της σήµανσης, επιβάλλεται στον ιδιοκτήτη πρόστιµο ύψους 300 ευρώ ανά ζώο, παράλληλα µε την αφαίρεση της κυνηγετικής άδειας, ενώ η αφαίρεση του τσιπ έχει πρόστιµο ευρώ. Επιφορτισµένοι µε το ρόλο του ελεγκτή θα είναι η ηµοτική Αστυνοµία, η Θηροφυλακή, οι υπάλληλοι των τελωνείων και των Σταθµών Υγειονοµικού Κτηνιατρικού Ελέγχου. Τα ερωτήµατα που προκύπτουν από το συγκεκριµένο άρθρο είναι πολλά. Αρχικά το χρονικό διάστη- µα που δόθηκε στους κατόχους ζώων είναι πολύ µικρό, δεδοµένου ότι έχει παρέλθει ήδη ο ένας µήνας από τη δηµοσίευση στο ΦΕΚ, χωρίς να έχει προηγηθεί κανενός είδους ενηµέρωση. Πόσο λογικό θα είναι λοιπόν σε λίγες µέρες να εξαπολύσει το κράτος τους αρµόδιους φορείς για ελέγχους και πόσο δίκαιο θα είναι να επιβληθούν οι προβλεπόµενες ποινικές κυρώσεις; Επιπλέον, µε ποια κριτήρια αποφασίστηκε η επιβάρυνση των ιδιοκτητών µε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό, εν µέσω της βαθύτερης οικονοµικής ύφεσης που έχει περάσει η χώρα; Και πόσο δυσχερέστερη θα είναι η θέση όσων διαθέτουν περισσότερα από ένα σκυλιά; Εκτροφέας µε το ζόρι Σύµφωνα µε το άρθρο 6 που αναφέρεται στην εκτροφή, αναπαραγωγή και εµπορία ζώων συντροφιάς, προβλέπεται από εδώ και πέρα το εξής: όταν εκτρέφονται περισσό- Είναι άποψή µας πως πρόκειται για ένα πρόχειρα γραµµένο νόµο, που σε αρκετές περιπτώσεις η απουσία του απαραίτητου υπόβαθρου καθιστά τις διατάξεις του δύσκολα εφαρµόσιµες EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι 21

22 ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ τερα από δύο θηλυκά ή σημειώνονται περισσότεροι από δύο τοκετοί ανά έτος, απαιτείται υποχρεωτικά η έκδοση άδειας εκτροφέα. Για την άδεια πρέπει να τηρούνται οι κανόνες ευζωίας, ασφαλείας και ανάλογης κτηνιατρικής περίθαλψης και παρακολούθησής των. Στην περίπτωση που ισχύουν τα παραπάνω και δεν έχετε την απαραίτητη άδεια, θα επιβαρυνθείτε με πρόστιμο ευρώ για το πρώτο θηλυκό ζώο, προσαυξανόμενο κατά 10% για κάθε επόμενο. Αν, δε, πραγματοποιηθεί και αγοραπωλησία ζώου, το πρόστιμο ανεβαίνει στα ευρώ. Αρχικά η απαίτηση για έκδοση άδειας εκτροφέα, για όποιον κατέχει πάνω από δύο θηλυκά, θυμίζει τη λογική όσων πιστεύουν πως τα ράσα κάνουν τον παπά. Μεγάλη μερίδα κυνηγών, ιδίως της επαρχίας, διατηρούν πολλά σκυλιά, χωρίς όμως πρόθεση να πραγματοποιήσουν επαγγελματική εκτροφή ή να προβούν σε συστηματική αγοραπωλησία. Ξαφνικά λοιπόν η κατοχή πολλών σκυλιών -μια κυνοφιλική δράση- ονομάζεται επάγγελμα! Αγγελίες τέλος; Αλλη αλλαγή είναι η απαγόρευση της δημοσίευσης αγγελιών για ζώα συντροφιάς «προς πώληση, υιοθεσία ή δωρεάν παραχώρηση σε έντυπα, φυλλάδια, τοιχοκολλήσεις ή ιστοσελίδες, αν δεν αναφέρεται ο αριθμός της ηλεκτρονικής σήμανσης» (άρθρο 5. παρ. 7). Παράνομη επίσης είναι και η πώληση ζώων συντροφιάς ηλικίας μικρότερης των 8 εβδομάδων και οι ποινές είναι 300 ευρώ για την αγγελία χωρίς αναφορά αριθμού τσιπ και ευρώ ανά μικρό ζώο που πωλείται. Και πάλι, λοιπόν, η κατοχή σκύλων, η αγορά και η πώληση, ακόμη και η υιοθεσία (!) περνάνε μέσα από το τσιπάρισμα. Αν και το τελευταίο είναι ως μέτρο σωστό, καθώς καταπολεμά τις ζωοκλοπές και βοηθά στην αναγνώριση των χαμένων σκύλων, δεν μπορεί η έλλειψή του να σημαίνει παύση κάθε κυνοφιλικής δραστηριότητας! Μεταφορά με δόσεις Ρητά απαγορεύεται πλέον η μεταφορά και μετακίνηση περισσότερων των πέντε ζώων συντροφιάς σε ένα όχημα, (άρθρο 10). Σημειώνεται ότι αυτή η πρόβλεψη γίνεται με βάση Προεδρικό Διάταγμα του 1996 αλλά και κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου που ισχύει από το Το πρόστιμο εδώ φτάνει τα ευρώ. Ρητά απαγορεύεται πλέον η μεταφορά και μετακίνηση περισσότερων των πέντε ζώων συντροφιάς σε ένα όχημα 22 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

23 Παρά το γεγονός πως ο σχετικός κανονισμός έχει τεθεί σε ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ενωση εδώ και χρόνια, ο νομοθέτης σήμερα λέει ότι όποιος έχει πολλά σκυλιά, δεν μπορεί να τα μεταφέρει όλα μαζί! Ακόμη και αν είναι πολλοί ιδιοκτήτες στο ίδιο όχημα, και πάλι υπάρχει παρανομία, ανεξάρτητα αν το όχημα έχει χώρο και υποδομές για τη σωστή μεταφορά. Τέρμα, λοιπόν, οι μεταφορές πολλών σκύλων (π.χ. της κυνηγετικής παρέας ή του κυνόφιλου που πάει σε αγώνα)! Κομμένες ουρές τέλος Ως πράξη κακοποίησης και βασανισμού ζώου χαρακτηρίζει το άρθρο 16 τον κάθε τύπου προληπτικό ακρωτηριασμό (π.χ. της ουράς που θεωρείται απαραίτητο σε κάποια κυνηγόσκυλα για να μην τραυματίζονται). Πλέον θα είναι δυνατό κάτι τέτοιο μόνο ως θεραπευτική πράξη, πράγμα που σημαίνει πως το ζώο πρέπει ήδη να έχει τραυματιστεί και να κρίνει ο κτηνίατρος ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Στο ζήτημα αυτό αναφερθήκαμε λεπτομερώς στο προηγούμενο τεύχος και δεν θα το αναλύσουμε ξανά τώρα. Θα υπενθυμίσουμε όμως πως η παράβαση επισύρει πρόστιμο ευρώ για κάθε ζώο και κάθε περιστατικό ενώ μεγάλες είναι οι ποινές και για τους κτηνιάτρους. Κανόνες ευζωίας Ευζωία είναι, σύμφωνα με το πρώτο άρθρο του νόμου, το σύνολο των κανόνων που οφείλει ο ιδιοκτήτης να εφαρμόζει, ώστε να διασφαλίζει την προστασία και την καλή μεταχείρισή των ζώων έτσι ώστε να μην υποφέρουν και να μην πονούν, αλλά και την παραμονή και διαμονή τους σε χώρο στεγνό, καθαρό και προστατευμένο, χωρίς να είναι μόνιμα δεμένα. Επιβάλλεται επίσης να μην είναι μόνιμα σε ανοιχτούς χώρους της οικίας ή βεράντες (άρθρο 8. παρ. 1). Ορίζονται ακόμα η φροντίδα και η ιατρική περίθαλψη, η χορήγηση σωστής τροφής και νερού, η καθημερινή άσκηση και ο περίπατος, όπως και ο γενικότερος σεβασμός στην ύπαρξή τους. Παράβαση καθενός εκ των ανωτέρω επιφέρει πρόστιμο 300 ευρώ ανά ζώο. Σε γενικές γραμμές είναι θετικό να υπάγονται οι κανόνες ευζωίας των κατοικιδίων σε ένα νομικό πλαίσιο που θα ελέγχει σχολαστικά κατά πόσο τηρούνται τα προβλεπόμενα από το νόμο, καθώς οι κυνηγοί είναι πρωτίστως κυνόφιλοι και τάσσονται και οι ίδιοι κατά της κακής μεταχείρισης των ζώων. Από εκεί και έπειτα μένει να δούμε κατά πόσο θα εφαρμοστεί, ποιος θα κάνει τον έλεγχο και πώς, σε μια Ελλάδα που αυτή την εποχή με δυσκολία εξασφαλίζει πλέον την ευζωία για τους ίδιους τους κατοίκους της. η Θεση μασ Οι καλές προθέσεις δεν καταλήγουν σε καλό αποτέλεσμα. Αυτή η φράση ίσως αποδίδει σωστά το νέο νόμο που ναι μεν έχει μια σειρά από σωστές διατάξεις, ειδικά για την προστασία των αδέσποτων, για το τσιπάρισμα, για τον περιορισμό των ζωοκλοπών, αλλά όλα τα επιβάλλει άμεσα, χωρίς χρονικά περιθώρια προσαρμογής, χωρίς υποδομές, χωρίς οργάνωση (π.χ. την ολοκληρωμένη ηλεκτρονική βάση με όλα τα στοιχεία των τσιπαρισμένων ζώων). Είναι μάλιστα τόσο φανερά τα κενά, που ο ίδιος ο νόμος λέει πως για το τσιπάρισμα των αδέσποτων μπορεί να γίνεται από ξένους κτηνιάτρους που θα έλθουν στη χώρα μας, αναγνωρίζοντας πως ίσως δεν επαρκούν οι Ελληνες! Για τον κυνηγό ο νέος νόμος τού επιβάλλει μια σειρά από κόστη και αλλαγές στη συνήθειά του, που αναρωτιόμαστε πώς θα πραγματοποιηθούν χωρίς ενημέρωση και μέσα στην ανέχεια της εποχής. Αν τελικά ο νόμος πρακτικά μείνει ανεφάρμοστος και αδρανής, θα φταίνει οι κυνηγοί και οι κυνόφιλοι; Ή μήπως το όποιο πρόστιμο «πέφτει» στη χάση και στη φέξη, θα μας κάνει νόμιμους στα μάτια των Ευρωπαίων; eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 23

24 ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ Το... κυνηγοστέκι που κρατά ακόμα 24 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

25 Στο 90ό χιλιόμετρο επί της εθνικής οδού Αθηνών - Λαμίας, μια ανάσα πριν από την είσοδο για την Κωπαΐδα, στους παράδρομους ανόδου προς Λαμία και αντίστοιχα καθόδου προς Αθήνα, υπάρχουν δύο διάσημα περάσματα κυνηγών που μετρούν πολλά χρόνια ζωής. «Καρτέρια» -θα μπορούσε να πει κανείς- που σε 24ωρη βάση προσφέρουν ζεστό καφέ στους φρεσκοξυπνημένους κυνηγούς και ένα πιάτο φαγητό σε αυτούς που επιστρέφουν απ την εξόρμηση. Κείμενο, φωτό: Ειρήνη Φ. Κουτσαύτη eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 25

26 ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ Κυνηγετικό στέκι δεν είναι απαραίτητα ένα κυνηγετικό κατάστημα, αλλά οποιοσδήποτε φιλόξενος χώρος στον οποίο μπορεί να βρεθούν κυνηγοί από διαφορετικές περιοχές. Και φυσικά τέτοια είναι και πολλά γνωστά καφέ και εστιατόρια στις μεγάλες εθνικές οδούς, εκεί όπου χαράματα ή στο λυκόφως συναντιούνταν οι κυνηγοί στις διαδρομές τους προς και από τους κυνηγότοπους. «Ραντεβού στο 90», λοιπόν. Πάμε στοίχημα πως αυτή τη φράση την έχουν πει οι περισσότεροι λάτρεις της κυνηγετικής δραστηριότητας (κι αυτοί που εκπαιδεύουν τα σκυλιά τους) στη Βοιωτία, στη Φθιώτιδα, στη Φωκίδα και τις παρακείμενες περιοχές, μιας που τα δύο καταστήματα με την επωνυμία «90», στους παράδρομους της εθνικής οδού Αθηνών - Λαμίας, μετρούν πολλά χρόνια ζωής. Ηδη από τη δεκαετία του 1980 ήταν αρκετά γνωστά ως στέκια που με τη μορφή καφετέριας εξυπηρετούσαν τους διερχόμενους κυνηγούς. Γύρω όμως στο 1996, την πορεία των μαγαζιών πήρε στα χέρια του ο κ. Γιώργος Καραγιώργος, με τον αδελφό του, τον Κωνσταντίνο. Τα καταστήματα (που στο παρελθόν είχαν την επωνυμία «Μπάμπης», όνομα που δεν έχει φύγει ακόμα από την τέντα των μαγαζιών) οι αδελφοί Καραγιώργου τα ήξεραν καλά, μιας που στον προηγούμενο ιδιοκτήτη έφερναν γαλακτοκομικά προϊόντα από το εργοστάσιο του πατέρα τους. Οταν όμως αποφάσισε να τα πουλήσει, ο 36χρονος Γιώργος άδραξε την ευκαιρία και έκανε το μεγάλο βήμα. Με πολύ μεράκι τα επέκτεινε και τους έδωσε τη σημερινή τους μορφή. «Οι κυνηγοί είναι αποφασισμένοι» Τα τελευταία χρόνια λοιπόν, όποιος κάνει μια βόλτα τα ξημερώματα του Σαββάτου ή της Κυριακής στα «90», θα δει αρκετά τζιπ και αυτοκίνητα παρκαρισμένα -φορτωμένα με σκυλόκουτα- και τους κυνηγούς να προμηθεύονται καφέδες και σάντουιτς, συζητώντας με γνωστές φυσιογνωμίες, μέχρι να ξεκινήσουν για το κυνηγοτόπι της επιλογής τους. Αρκετοί βάζουν στο ίδιο σημείο βενζίνη, αλλά και ψωνίζουν τις προμήθειές τους σε φαγώσιμα και ψιλικά για τη μέρα. Εμείς φτάσαμε στο «90» και μιλήσαμε με τον κ. Γιώργο Καραγιώργο, έναν άνθρωπο με πολύ σεμνό χαρακτήρα, που στάθηκε σχεδόν αμήχανα μπροστά στο φακό της φωτογραφικής μηχανής. 26 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

27 «Οι περισσότεροι κυνηγοί σταματούν τα ξημερώματα στην άνοδο με φορά προς τη Λαμία. Γύρω στις 3-4 τα ξημερώματα του Σαββάτου ή της Κυριακής, το μαγαζί γεμίζει με κυνηγετικά χρώματα», λέει ο ίδιος, ενώ επισημαίνει πως κατά την επιστροφή το σημείο συνάντησης είναι το απέναντι μαγαζί, στο ρεύμα προς Αθήνα. «Εχει γίνει το στέκι τους, γιατί εκτός των άλλων βρίσκουν να φάνε ντόπια γίδα βραστή, έδεσμα δυσεύρετο για την Αθήνα. Κάθονται στα τραπέζια, δημιουργούν παρεΐτσες, πίνουν το κρασάκι τους και συζητάνε για τα θηράματα που έπιασαν, για τα περάσματα που έγιναν ή δεν έγιναν. Συχνά ακούγονται πειράγματα και πολλά γέλια. Λίγο πριν φύγουν, αγοράζουν χυλοπίτες, χωριάτικο ψωμί, μπακλαβά και μοναστηριακά γιαούρτια». Σήμερα η τιμή της βενζίνης είναι το βασικό θέμα των κυνηγών, μια συζήτηση που συνήθως τους κόβει τη χαρά της εξόρμησης. «Τα μοναδικά παράπονα που ακούω είναι για τις τιμές που έχει φτάσει η βενζίνη. Δεν θεωρώ τυχαίο που ενώ παλαιότερα έβλεπα κυνηγούς να πηγαίνουν μόνοι τους με παρέα τα σκυλάκια τους, τώρα έχουν αυξηθεί οι αριθμοί των αυτοκινήτων που μεταφέρουν τέσσερις, μέχρι και πέντε, μαζί με σκυλιά και όπλα. Μάλιστα, τον τελευταίο καιρό, έχουν αυξηθεί και οι έξοδοι με τα λεωφορεία. Απ ό,τι βλέπω, μισθώνουν ένα λεωφορείο, μπαίνουν μέσα 50 και πηγαίνουν μ αυτό στο κυνήγι, δίνοντας πολύ λιγότερα χρήματα απ ό,τι αν οδηγούσαν αυτοκίνητό». Ενώ ο κ. Καραγιώργος δεν είναι κυνηγός, έχει συνειδητοποιήσει μέσα από την καθημερινή επαφή του με τους θηρευτές πως το κυνήγι είναι τρόπος ζωής. «Οι κυνηγοί που βλέπω φαίνονται αποφασισμένοι να κόψουν τα περιττά έξοδα για να συνεχίσουν να εξορμούν. Το μόνο που θα τους έλεγα είναι να μην το βάλουν κάτω. Αν και απ ό,τι βλέπω οι φυσιογνωμίες που μπαίνουν στα μαγαζιά μας είναι αποφασισμένες. Είμαι σίγουρος ότι οι Ελληνες κυνηγοί βαστούν και θα συνεχίσουν το κυνήγι ό,τι κι αν γίνει. Εμείς, ως επιχείρηση, θέλοντας να στηρίξουμε τους κυνηγούς, τους κάνουμε εκπτώσεις και τους προσφέρουμε τον καφέ πιο φτηνά σε σχέση με το παρελθόν». Γιαούρτια, χυλοπίτες και άλλα τοπικά προϊόντα είναι πάντα διαθέσιμα για τους κυνηγούς που επιστρέφουν, είτε με γεμάτο είτε με άδειο τορβά. Αναμνήσεις από τον περασμένο αιώνα Αρχές της δεκαετίας του 1980 είχαμε τη συνήθεια να μαζευόμαστε σε ένα αυτοκίνητο εκείνοι που ταιριάζανε τα χνώτα τους, δημιουργώντας παρέες συνοδοιπόρων και «συνταξιδευτών». Και τότε υπήρχε κρίση στην τσέπη, οπότε το μοίρασμα των εξόδων για τα καύσιμα, τα διόδια, αλλά και για το κολατσιό, ήταν κάτι το απαραίτητο. Εκεί λοιπόν, περί το 90ό χιλιόμετρο στην Αθηνών-Λαμίας, υπήρχε ένα μικρό βενζινάδικο που σερβίριζε καφέ και προσέφερε μερικά χρήσιμα εφόδια για τους διερχόμενους κυνηγούς. Δεν έχει καμία σχέση φυσικά το σημερινό στέκι με εκείνο το γραφικό βενζινάδικο, το οποίο ήταν λιτό όσον αφορά στα προϊόντα, ωστόσο αποτελούσε τόπο συνάντησης για αρκετούς ταξιδιάρηδες κυνηγούς. Εκείνη την εποχή οι ταξιδιάρηδες ήταν πολλοί καθώς η κυνηγετική οικογένεια απαριθμούσε περίπου μέλη. Τα περισσότερα απ αυτά κάθε Παρασκευοσαββατοκύριακο ήταν επί ποδός, καθώς υπήρχαν άφθονα θηράματα στους ανέγγιχτους κυνηγότοπους και στα άκαφτα δάση, δίνοντας ευκαιρίες θηραματικής κάρπωσης για όλους. Αυτές οι συχνές περατζάδες των κυνηγών από τους εθνικούς δρόμους γέννησαν και τα πρώτα στέκια, τα οποία στη συνέχεια μετεξελίχθηκαν. Εκείνη την εποχή, περί το 1985, έκανε έναν από τους σκληρότερους χειμώνες. Τις προηγούμενες ημέρες είχε ρίξει πολύ χιόνι, όμως ευτυχώς εκείνο το συγκεκριμένο Σαββατοκύριακο που έχει μείνει στη μνήμη μου οι δρόμοι καθάρισαν επιτρέποντας στα συμβατικά αυτοκίνητα να ταξιδέψουν. Διότι τα 4Χ4 ήταν ανύπαρκτα για τους πολλούς κι όσοι τα είχαν τα κυκλοφορούσαν στις κεντρικές πλατείες του Κολωνακίου, της Φιλοθέης και του Ψυχικού. Θυμάμαι, λοιπόν, όταν φτάσαμε σε ένα από τα διάσπαρτα στέκια στην εθνική για να παραγγείλουμε τον πρωινό, τονωτικό καφέ, τον ιδιοκτήτη να προσπαθεί με χειρονομίες, παραστατικούς μορφασμούς και έντονες λέξεις να μας περιγράψει ότι δύο ώρες πριν από την άφιξή μας, ομάδα κυνηγών βρέθηκε αντιμέτωπη με αγέλη αγριογούρουνων επάνω στην άσφαλτο του εθνικού δρόμου! Ακολούθησαν εικόνες τις οποίες η διήγηση του καλοκάγαθου ιδιοκτήτη στρέβλωσε και μεγέθυνε μετατρέποντας τους συναδέλφους σε τυχερούς κυνηγούς που καρπώθηκαν ανέλπιστα ένα πολύ δύσκολο θήραμα, τουφεκώντας το σε «ασφάλτινο» καρτέρι. Ο,τι κι αν έγινε, έμοιαζε πολύ αληθινό για να το αμφισβητήσουμε αλλά και υπερβολικό για να το αποδεχθούμε όπως μας ειπώθηκε. Ωστόσο τέτοιες διηγήσεις ήταν τακτικό φαινόμενο σε εκείνα τα στέκια, τα οποία έφτιαχναν την κυνηγετική διάθεση με κατάλληλο τρόπο ώστε ο κάθε κυνηγός να βιάζεται να φτάσει μια ώρα νωρίτερα στο «πόστο» του και να αναμετρηθεί με την τύχη του. Το σημερινό «90», αν και μεγάλωσε και ομόρφυνε, συνεχίζει να διατηρεί την παλιά γραφικότητα του πρωινού στεκιού, το οποίο επισκέπτονται καραβάνια κυνηγών σε μια μικρή ανάπαυλα του μακρινού ταξιδιού τους. Απόστολος Χρ. Αντωνάκης eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 27