Λισαβόνα. η κυρά του Ωκεανού

Transcript

1 Λισαβόνα η κυρά του Ωκεανού Θρύλοι αναφέρουν ότι η πόλη ιδρύθηκε από τον Οδυσσέα! Γι αυτό και αναφέρεται ως «Πόλη του Οδυσσέα», επίσης "Πόλη των μεγάλων θαλασσοπόρων - εξερευνητών", και ως και "κυρά του Ωκεανού! Ίσως η πιο νοσταλγική πόλη της Ευρώπης. Χτισμένη στις εκβολές του μεγαλύτερου ποταμού της Ιβηρικής, του Τάγου, διαθέτει είκοσι αιώνες Ιστορίας αλλά και σύγχρονη ψυχή, συνδυάζοντας την κοσμοπολίτικη ζωντάνια σύγχρονης μεγαλούπολης με μια παλιομοδίτικη αύρα. Για να τη ζήσετε όπως της ταιριάζει πρέπει να έχετε διάθεση για περπάτημα στις ανηφόρες και τις κατηφόρες των γραφικών συνοικιών Alfama και Mouraria, οι οποίες «γέννησαν» τα μελαγχολικά φάντο, και στο Bairro Alto, την καρδιά της Λισαβόνας, που σφύζει από ζωή. Γνωστό για τα εμπορικά καταστήματα και τη νυχτερινή του ζωή, το Bairro Alto είναι γεμάτο μοδάτα εστιατόρια και μπαρ που εναλλάσσονται στον ίδιο δρόμο με τις παραδοσιακές ταβέρνες, τις tascas, όπου θα ακούσετε ορίτζιναλ φάντο. Στο Belem, πάλι, θα τραβήξετε φωτογραφίες του ιστορικού πύργου και θα δείτε το σημείο όπου ο Τάγος ενώνεται με τον Ατλαντικό από εκεί ξεκινούσαν κάποτε οι καραβέλες για να κατακτήσουν τον μέχρι τότε άγνωστο κόσμο. Μια και τα κοντινά αξιοθέατα είναι πολλά (Μοναστήρι του Αγίου Ιερώνυμου, Αρχαιολογικό Μουσείο κ.λπ.) και θα αφιερώσετε αρκετή ώρα στην περιοχή, είναι ευκαιρία να δοκιμάσετε τα γλυκάκια pasteis de nata του ζαχαροπλαστείου Pasteis de Belem ( για τα οποία φημίζεται. Το κοσμικό και νεανικό Ciado, το Carmo με τα δεκάδες μνημεία και η Baixa με τη διάσημη λεωφόρο Da Liberdade, κατά μήκος της οποίας θα βρείτε καταστήματα με φίρμες και χαρακτηριστικά κτίσματα πορτογαλικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα, συμπληρώνουν τις must see γειτονιές της πόλης. Οι δρόμοι-πολύχρωμα μωσαϊκά, όπου τα ασπρόμαυρα πεζοδρόμιαέργα τέχνης, γνωστά και ως calcada portuguesa, συνδυάζονται με τα πλακάκια azulejos που ντύνουν τις προσόψεις πολλών κτιρίων, το bar hopping και οι νυχτερινές βόλτες στο Bairro Alto αλλά και όλα αυτά τα στιγμιότυπα που σημάδεψαν την παγκόσμια Ιστορία κάνουν τη Λισαβόνα one of a kind. Πότε να πάτε Η υψηλή τουριστική σεζόν απλώνεται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, οπότε και θα απολαύσετε τις κορυφαίες παραλίες που βρίσκονται

2 κοντά στην πόλη. Καλή περίοδος είναι, φυσικά, και η άνοιξη: η Μεγάλη Εβδομάδα του καθολικού Πάσχα είναι αναμφισβήτητα ενδιαφέρουσα εμπειρία, όπως επίσης και το Διεθνές Φεστιβάλ Σοκολάτας στο κοντινό Οbidos (Μάρτιος) και το φεστιβάλ Lisbon Fish and Flavours (Απρίλιος). Τα διακοσμητικά πλακίδια αζουλέζος Τα πρώτα κεραμικά πλακίδια ήρθαν το 1503 από τη Σεβίλλη της Ισπανίας. Η τεχνική κατασκευής τους εισήχθη στην Ιβηρική Χερσόνησο από τους Μαυριτανούς (η λέξη azulejo προέρχεται από την αραβική αζ ζουλάγι και σημαίνει «μικρή πέτρα»). Τα σχέδια ήταν κυρίως γεωμετρικά μοτίβα σε μπλε, πράσινο, λευκό, κίτρινο και μαύρο χρώμα, στα οποία προστέθηκαν σιγά-σιγά και θέματα με φυτά και ζώα. Το 1560 η ιταλική τεχνική, που η εξέλιξή της έδωσε τη δυνατότητα στους καλλιτέχνες κεραμιστές να ζωγραφίσουν απευθείας στο πλακάκι και άνοιξε νέους θεματολογικούς ορίζοντες, έρχεται στη Λισαβόνα μέσω των Φλαμανδών που εργάζονται στα εργαστήρια κεραμικών της. Τα πλακίδια που δημιουργούν χρησιμοποιούνται ως διακοσμητικό στοιχείο για μικρές ή μεγάλες επιφάνειες εσωτερικών τοίχων ανακτόρων, εκκλησιών, ακόμη και ως διακοσμητικό στοιχείο της Αγίας Τράπεζας των εκκλησιών, ενώ το χρώμα που κυριαρχεί είναι το μπλε (azul) με τις αποχρώσεις του. Στις αρχές του 17ου αιώνα τα πλακίδια χρησιμοποιούνται ευρύτατα στη διακόσμηση αλλά η τοποθέτησή τους είναι αρκετά δαπανηρή. Έτσι ως οικονομικότερη λύση δημιουργούνται και απλά πλακάκια με επαναλαμβανόμενα γραμμικά μοτίβα που επιτρέπουν πολλές παραλλαγές στην τοποθέτησή τους. Παράλληλα οι καλλιτέχνες, έχοντας επιρροές από την τέχνη της υπόλοιπης Ευρώπης, τα ζωγραφίζουν με αρχαία κοσμικά ρωμαϊκά θέματα που ονομάζουν «γκροτέσκο» προσαρμόζοντάς τα στον καθολικισμό όταν δημιουργούν διακοσμητικές συνθέσεις εκκλησιών μαζί με κάποιον αέρα εξωτισμού (καλύπτοντας τα κενά τού κυρίως θέματος με πουλιά και δέντρα) επηρεασμένοι από την ινδική τέχνη, με κυρίαρχα χρώματα το μπλε και το κίτρινο. Η μόδα των πλακιδίων στα ανάκτορα των ευγενών απαιτεί εντυπωσιακά θέματα και έτσι γύρω στο 1670 οι δημιουργίες περιλαμβάνουν θέματα κυνηγιού, σατιρικά, μυθολογικά, περίφημες μάχες, ακόμη και πορτρέτα προγόνων ή λαμπρές σκηνές από τη ζωή τους. Ο 18ος αιώνας είναι η νέα χρυσή εποχή για τα πλακίδια, όταν προσλαμβάνονται μεγάλοι ζωγράφοι για να εργαστούν στα εργαστήρια. «Μεγάλοι Δάσκαλοι», όπως ο Αntonio Ρereira και ο Μanuel dos Santos, μεγαλουργούν και υπογράφουν τα δημιουργήματά τους, ενώ ταυτόχρονα η υποστήριξη του βασιλιά Dom Joao του 5ου και οι μεγάλες

3 παραγγελίες από τη Βραζιλία δίνουν νέα πνοή στην τέχνη των αζουλέζος και επεκτείνουν τη θεματολογία σε σκηνές κυνηγιού, πολεμικές, βουκολικές, αλλά και καθημερινής ζωής, ενώ σε πολλά σπίτια συνηθίζονται εξωτερικές συνθέσεις με φιγούρες «καλωσορίσματος». Το στυλ ροκοκό επηρέασε την τέχνη των πλακιδίων και τα θέματα περιέλαβαν σκηνές γενναιότητας, ενώ στα χρώματα κυριαρχούν δύο αποχρώσεις του μπλε. Μετά τον σεισμό του 1755 στη Λισαβόνα τα πλακάκια χρησιμοποιήθηκαν ευρύτατα και πήραν το όνομα «πομπαλίν» από τον πρωθυπουργό Μαρκήσιο ντε Πομπάλ που ηγείτο της ανοικοδόμησης. Στις αγορές Στη Λισαβόνα αξίζει να αγοράσετε πολύ καλόγουστα κεραμικά, πλακίδια με παλιά σχέδια, αριστοτεχνικές δαντέλες, εργόχειρα, διακοσμητικά με τον «γάλο»σύμβολο της πόλης, τα φημισμένα κρασιά, αλλά και πολύ καλές ποιοτικά πετσέτες. Πρόσβαση Το Lisbon Portela Airport βρίσκεται μόλις επτά χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης. Η πρόσβαση στο κέντρο της Λισαβόνας γίνεται άνετα με τακτικά δρομολόγια πούλμαν τα οποία φτάνουν στην πόλη σε είκοσι περίπου λεπτά, κάνοντας μια ενδιάμεση στάση στο σιδηροδρομικό σταθμό Cais do Sodré. Επίσης μπορείτε να μεταβείτε στη Λισαβόνα με τις γραμμές 5, 22, 44,45 και 83 των αστικών λεωφορείων. Εναλλακτικά και για μεγαλύτερη άνεση έχετε τη δυνατότητα να μετακινηθείτε με ταξί ή να έχετε ήδη κανονίσει πριν την αναχώρηση σας από Ελλαδα, ενοικίαση αυτοκινήτου. Για να φτάσετε στο κέντρο της Λισαβόνας ακολουθείτε τον αυτοκινητόδρομο Α1, υπάρχουν παντού πινακίδες και οι δρόμοι της Λισαβόνας και της Πορτογαλίας γενικότερα, είναι σε άριστη κατάσταση. Πολύ εξυπηρετικό είναι το μετρό, ενώ με το τραμ θα γνωρίσετε κάθε γωνιά. Διαλέξτε το τραμ Νο 28 που διασχίζει όλη την πόλη για μια πρώτη γνωριμία. Φαγητό Το πρωί στη Λισαβόνα ξεκινά με έναν μαύρο καφέ με πλούσια κρέμα που σερβίρεται σε μικρό φλιτζάνι-«ούμα μπίκα», που λένε οι ντόπιοι, δηλαδή μια γουλίτσα. Κάποιοι το συνοδεύουν με τα νοστιμότατα παστέις ντε νάτα, τα ταρτάκια σφολιάτας με γέμιση κρέμας, πασπαλισμένα με κανέλα και ζάχαρη άχνη, που είναι ένα εξαίρετο ελαφρύ γλυκό. Τα καλύτερα θα τα βρείτε στην Παστελερία Μπελέμ που έχει παράδοση από το Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε και το αγαπημένο καφέ του διασημότερου πορτογάλου ποιητή του 20ού αιώνα Fernando Ρessoa «Cafe

4 a Βrasileira» στη Rua Garrett. Παραδοσιακά η τοπική κουζίνα έχει βάση το ψάρι, ιδιαίτερα τον μπακαλιάρο, τα λαχανικά, τις ελιές και τα μυρωδικά. Θα απολαύσετε επίσης φρέσκα οστρακοειδή, κυρίως αστακούς και καβούρια, αλλά και τάπας, τους ισπανικούς μεζέδες που είναι πολύ δημοφιλείς. Το «Τavares» (Rua da Μisericordia 37) θεωρείται το παλιότερο εστιατόριο της πόλης καθώς χρονολογείται από το Η ψητή σαρδέλα και ο μπακαλιάρος κυριαρχούν στο τραπέζι των ντόπιων κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και στις γιορτές. Συνοδευτικά λειτουργούν συχνά σούπες όπως η caldo verde (με λάχανο) και η sopa de alho (με σκόρδο και ψωμί) αλλά και τα chouricos (καπνιστά λουκάνικα). Από τα γλυκίσματα ξεχωρίζει το pudim (σαν κρέμα καραμέλας) και τα μικρά pasteis de nata (με κρέμα αβγού) με κανέλα και γλάσο. Αγαπημένο έδεσμα των ντόπιων, τέλος, είναι το χειροποίητο γλυκό ψωμί με ζάχαρη ή μέλι (massa sovada), το οποίο θα συναντήσετε σε πολλές παραλλαγές. Κλίμα Το κλίμα της Λισαβόνας είναι τυπικό μεσογειακό με ήπιους και βροχερούς χειμώνες και ζεστά και ξηρά καλοκαίρια. Ωστόσο, πολλές φορές η θαλασσινή αύρα που παρατηρείται συχνότατα προσφέρει μεγάλη αίσθηση δροσιάς. Η πόλη απολαμβάνει 250 μέρες ηλιοφάνειας τον χρόνο. Αξιοθέατα στη Λισαβόνα Είναι ουκ ολίγα τα αξιοθέατα και οι ομορφιές της Λισαβόνας, επιβάλλονται δε, αθλητικά παπούτσια διαφορετικά θα σας είναι εξαιρετικά δύσκολο να περπατήσετε στα πλακόστρωτα δρομάκια της πόλης. Η Λισαβόνα, είναι επτάλοφη, με μεγάλη ιστορία, πλούσια παράδοση και έντονες πολιτισμικές επιρροές από τον αραβικό κόσμο καθώς και από το μεγαλόπρεπο αποικιακό παρελθόν της Πορτογαλίας. Σήμα κατατεθέν της Λισαβόνας είναι τα παραδοσιακά κίτρινα τραμ που διασχίζουν την πόλη ανεβοκατεβαίνοντας από λόφο σε λόφο. Ανεβείτε σε ένα από αυτά και κάντε μια μεγάλη βόλτα παίρνοντας μία πρώτη γεύση των "must see" δίχως κόπο! Αν προγραμματίζετε να κάνετε εκτενή χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, μπορείτε να προμηθευτείτε την

5 εκπτωτικη "Lisboa Card". Η κάρτα αυτή παρέχει έκπτωση και στις εισόδους κάποιων μουσείων. Αναζητήστε τη στο Palacio Foz, στην Placa dos Restauradores και στα υπόλοιπα κεντρικά γραφεία πληροφοριών. Το 1755 ένας τρομερός σεισμός έπληξε τη Λισαβόνα και συγκλόνισε ολόκληρη την Ευρώπη. Τη επομένη σχεδόν της καταστροφής, ο χαρισματικός μαρκήσιος ντο Πομπάλ, με αποφασιστικότητα και ψυχραιμία, άρχισε να σχεδιάζει εκ νέου την πόλη, αφήνοντας μέχρι σήμερα τη σπουδαία παρακαταθήκη των πλατιών λεωφόρων και αντισεισμικών κτιρίων του εμπορικού κέντρου της Baixa. Η πιο παλιά συνοικία της πόλης είναι η αραβική Alfama, με ιδιαίτερο χρώμα αλλά με όψη νοσταλγίας κι εγκατάλειψης. Περιηγηθείτε στα δαιδαλώδη δρομάκια, απολαύστε τη θέα της πόλης από ψηλά και παρατηρήστε τη χτυπητή αντίθεση ανάμεσα στην άναρχη δόμηση των μικροσκοπικών αραβικών σπιτιών με το μεγαλείο των κτιρίων της καλοσχεδιασμένης ρυμοτομικά Baixa. Ανεβείτε μέχρι το "Καστέλου ντε Σάουν Ζόρζε" για μία ακόμη πανοραμική άποψη της Λισαβόνας και του ποταμού Τάγου. Το "Καστέλου ντε Σάουν Ζόρζε" ήταν αρχικά μαυριτανικό κάστρο, στη συνέχεια μετατράπηκε σε κατοικία των Πορτογάλων βασιλέων και σήμερα εντός των τειχών βρίσκεται ένας όμορφος δημόσιος κήπος. Αφήνοντας την Αλ Φάμα περάστε από τον πανέμορφο "Σε", τον ρομανικού ρυθμού καθεδρικό ναό της Λισαβόνας. Εάν έχετε χρόνο, μην παραλείψετε μια επίσκεψη στο μουσείο Καλούστε Γκουλμπενκιάν, όπου εκτίθεται μια από τις ωραιότερες συλλογές έργων τέχνης της Ευρώπης, καθώς και το Εθνικό μουσείο Αζουλέζου για να ανακαλύψετε τη, μαυριτανικής προέλευσης, υπέροχη διακοσμητική τέχνη με πλακίδια, σε γαλάζιες αποχρώσεις. Η Λισαβόνα με τα πάρκα της, τους ευγενικούς κατοίκους της, τα εστιατόρια, τα ιδιαίτερα ζαχαροπλαστεία και μπαράκια, τα κτίρια με τις κόκκινες κεραμοσκεπές και τη διάχυτη μελαγχολία των fados, είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς, ένα ταξίδι όμορφο που θα σας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Οι δυο γέφυρες Τον ποταμό Τάγο διασχίζουν δύο διάσημες γέφυρες: Η κόκκινη γέφυρα 25 de Abril, εγκαινιάστηκε ως Ponte Salazar στις 6 Αυγούστου 1966 και αργότερα μετονομάστηκε. Είναι από τις μεγαλύτερες κρεμαστές γέφυρες στην Ευρώπη. Λόγω του χρώματός της, συχνά συγκρίνεται με την Golden Gate Bridge στο Σαν Φρανσίσκο. Στην πραγματικότητα, χτίστηκε από την ίδια εταιρεία που κατασκεύασε τη γέφυρα San Francisco-Oakland Bay και όχι την Golden Gate. Ενώνει τη Λισσαβόνα με την περιοχή Almada. Η γέφυρα Vasco da Gama, εγκαινιάστηκε το Μάιο 1998 και εκτείνεται σε 17,2 χλμ., αποτελώντας τη μεγαλύτερη γέφυρα της Ευρώπης. Ενώνει τις περιοχές Sacavém (βόρεια Λισσαβόνα) και Alcochete. Ένας άλλος τρόπος για τη διέλευση του ποταμού, είναι με πλοίο.

6 Λεωφόρος της ελευθερίας (Avenida da Liberdade) Η Λεωφόρος της ελευθερίας είναι η κεντρικότερη λεωφόρος της Λισαβόνας, έχει ένα μεγάλο πεζοδρόμιο, διακοσμημένη με κήπους. Στην νοτιοανατολική της πλευρά βρίσκεται η πλατεία Restauradores που είναι αφιερωμένη στην αποκατάσταση της ανεξαρτησίας στην Πορτογαλία το 1640, μετά από 60 χρόνια Ισπανικής κατοχής. Ο οβελίσκος στο κέντρο της πλατείας, έχει τα ονόματα και της ημερομηνίες των μαχών, κατά την διάρκεια του πολέμου. Στην βορειοδυτική πλευρά της λεωφόρου θα βρείτε την κυκλική πλατεία Marquis of Pombal Square και πίσω της το πάρκο Eduardo VII που πήρε το όνομα του από των Edward VII του Ηνωμένου Βασιλείου, που επισκέφτηκε την Πορτογαλία το 1902 για να ενισχύσει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Επί της λεωφόρου θα βρείτε κάποια από τα πιο ενδιαφέροντα κτήρια της Πορτογαλικής αρχιτεκτονικής από τα τέλη τα 19ου αιώνα μέχρι της αρχές του 21ου όπως θέατρα, καταστήματα και γραφεία εταιριών. Ο πεζόδρομος της λεωφόρου είναι στρωμένος με το παραδοσιακό πορτογαλικό πεζοδρόμιο που απεικονίζει μνημεία και αγάλματα σημαντικών προσωπικοτήτων της Πορτογαλίας. Το 1931 εγκαινιάστηκε και ένα μεγάλο μνημείο για τους πεσόντες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόσβαση: Κατα μήκος της λεωφόρου υπάρχει η στάση Avenida (μπλε γραμμή) ενώ στης δύο πλατείες θα βρείτε της στάσεις Restauradores (μπλε γραμμή) και Marquês de Pombal (μπλε και κίτρινη γραμμή). Κάστρο του Αγ. Γεωργίου & Αλφάμα (Castle of São Jorge & Alfama) Η Αλφάμα είναι η παλιότερη γειτονία της Λισαβόνας, απλώνεται στην κλίση του λόφου από το κάστρο του Αγίου Γεωργίου μέχρι τον ποταμό Tejo. Το σημείο που είναι το κάστρο φαίνεται να έχει ιστορία από των 6ο αιώνα προ χριστού με Φυνήσιους, Έλληνες, Ρωμαίους, Βησιγότθους και Άραβες να έχουν αφήσει τα πολιτισμικά τους ίχνη. Στην εποχή των Αράβων της Ιβηρικής το κάστρο χρησιμοποιούνταν ως βασιλική κατοικία, μέχρι το 1147 που ο πρώτος βασιλιάς της Πορτογαλίας Afonso Henriques το κατέλαβε με την βοήθεια βόρειο-ευρωπαίων σταυροφόρων. Τότε ήταν που το κάστρο πήρε το όνομα του Αγ. Γεωργίου προς τιμή του προστάτη αγίου της Αγγλίας. Ένα μεγάλο μέρος του κάστρου καταστράφηκε μέσα στα

7 χρόνια, ειδικά κατά των μεγάλο σεισμό του 1755, αλλά ακόμα περιλαμβάνει τα τείχη και 18 πύργους. Οι επισκέπτες μπορούν να ανέβουν στους πύργους και να περπατήσουν κατά μήκος των επάλξεων για να απολαύσουν της μαγική θέα της πόλης. Για να φτάσει κάποιος στο κάστρο, θα χρειαστεί να περπατήσει την γειτονία Alfama η οποία είναι από τα ελάχιστα σημεία στην πόλη που δεν επηρεάστηκε από των μεγάλο σεισμό και ως εκ τούτου μια βόλτα σε αυτήν είναι σαν μια βόλτα πίσω στον χρόνο. Στην Αλφάμα θα βρείτε παλιές εκκλησίες, μουσεία, γκαλερί και στο σημείο κοντά στο ποτάμι restaurants και clubs. Πρόσβαση: Στο κάστρο του Αγ. Γεωργίου μπορείτε να ανεβείτε περπατώντας μέσα από την Alfama ή με το λεωφορείο νούμερο 37. Γέφυρα της 25η Απριλίου & Μνημείο του Χριστού (25 de Abril Bridge & Cristo-Rei) Η γέφυρα αυτή διαπερνάει τον ποταμό Tejo και αποτελεί αξιοθέατο της πόλης. Εγκαινιάστηκε στης 6 Αυγούστου 1966, ενώ μια πλατφόρμα για τρένα προστέθηκε το Συχνά συγκρίνεται με την διάσημη Golden Gate του San Francisco στης ΗΠΑ καθώς μοιάζει αρκετά στο σχέδιο και στο χρώμα αλλά και η εταιρία που την έχει φτιάξει είναι από το San Francisco και έχει φτιάξει μια γέφυρα πολύ κοντά στην Golden Gate. Με συνολικό μέγεθος μέτρων, είναι η 20 μεγαλύτερη γέφυρα στον κόσμο. Η γέφυρα έχει δυο πλατφόρμες, στην πάνω υπάρχουν έξι γραμμές αυτοκινήτων και στην κάτω 2 γραμμές τρένων. Για να καταλάβετε πόσο σημαντική είναι η γέφυρα για την κίνηση της πόλης, το 2006 κατά μέσο όρο καθημερινά διέρχονταν αυτοκίνητα, 7000 σε ώρες αιχμής και 157 τρένα την ημέρα. Συνολικά άνθρωποι περνούσαν την γέφυρα καθημερινά ( αν δεχτουμε ότι πάνε και έρχονται). Στην αριστερή ακτή του ποταμού Tagus, απέναντι από την πόλη και δίπλα στην γέφυρα της 25η Απριλίου, βρίσκετε το μνημείο Christ the King. Στην βάση του μνημείου υπάρχει μια πύλη 75 μέτρων ενώ στην κορυφή το άγαλμα του Χριστού ομοίου με αυτό του πασίγνωστου αγάλματος στο Ρίο της Βραζιλίας. Στην βάση του αγάλματος υπάρχει ένα παρατηρητήριο που παρέχει πανοραμική θέα της πόλης, του ποταμού και της γέφυρας.

8 Πρόσβαση: Για να φτάσετε στο μνημείο του Χριστού θα πρέπει να πάρετε το ferry από την στάση Cais do Sodre στο Cacilhas στην απέναντι πλευρά του ποταμού και μετά το λεωφορείο 101 που σταματάει μπροστά στο μνημείο. Καθεδρικός της Λισαβόνας (Santa Maria Maior de Lisboa) Ο καθεδρικός της Λιβαβόνας λέγεται και Αγία μεγάλη Μαρία στα Πορτογαλικά και είναι η παλιότερη εκκλησία στην πόλη. Κατασκευάστηκε το 1150 από τον πρώτο βασιλιά της χώρας Afonso Henriques, στον χώρο ενός παλιού Αραβικού τεμένους, ενώ μετά από ανασκαφές φαίνεται ότι ο χώρος έχει και Ρωμαϊκή αλλά και Βησιγοτθική ιστορία. Το κτίριο έχει τροποποιηθεί αρκετές φορές και επέζησε πολλών σεισμών και σήμερα είναι ένα μείγμα των διαφορετικών αρχιτεκτονικών μορφών. Εξωτερικά ο καθεδρικός έχει 2 πύργους και ένα θαυμαστικό λουλουδοιδές παράθυρο γοτθικού στιλ. Στην αριστερή πλευρά μετά την είσοδο, θα βρείτε ένα βαφτιστήρι που χρησιμοποιήθηκε το 1195 για την βάφτιση του Αγίου Αντωνίου (γνωστού καθολικού αγίου) που μόλις είχε γεννηθεί. Στο σκευοφυλάκιο ο καθεδρικός διαθέτει έναν θησαυρό από αντικείμενα, με το πιο σημαντικό την οστεοθήκη που περιέχει τα λείψανα του St. Vincent που είναι και ο προστάτης της πόλης. Επισκεφθείτε οπωσδήποτε το Θησαυροφυλάκιο με τη μεγάλη συλλογή εκκλησιαστικών πολύτιμων αντικειμένων και χειρογράφων. Πρόσβαση: Ο καθεδρικός βρίσκετε στην γειτονία Alfama και εξυπηρετείτε από την στάση λεωφορείων Sé, νούμερα 12Ε, 28Ε και 37. Περιοχή Pombaline (Pombaline Downtown) Η Pombaline Baixa είναι μια περιοχή με χαρακτηριστικούς ευθείς δρόμους, ανάμεσα στην παλιά πόλη Alfama και στην λεωφόρο της ελευθερίας. Η περιοχή είναι ένα από τα πρώτα παραδείγματα κατασκευών ανθεκτικών στους σεισμούς. Στον μεγάλο σεισμό του 1755 η περιοχή που προϋπήρχε σχεδόν καταστράφηκε ολοκληρωτικά και ανακατασκευάστηκε με αρχιτεκτονικά πρότυπα που μιμούνταν έναν σεισμό και στέγες που έχουν σχεδιαστεί με σκοπό να μην βοηθούν την εξάπλωση πυρκαγιών. Στην νότια πλευρά της περιοχής υπάρχει η πλατεία του εμπορίου (Praça do Comércio) με την εντυπωσιακή είσοδο που ενώνει την πλατεία με την οδό Αυγούστου (Augusta Street) και το άγαλμα του βασιλιά Ιωσήφ Ι. Η πλατεία ήταν πριν το σεισμό ένα βασιλικό παλάτι που καταστράφηκε ολοσχερώς. Η οδός Αυγούστου κόβει κάθετα την Pombaline και ενώνει την πλατεία του

9 εμπορίου με την ιστορική πλατεία από την εποχή του μεσαίωνα, την Rossio ή την πλατεία Pedro IV. Αυτί η πλατεία αποτελεί το σημείο συνάντησης της πόλης για πολλούς αιώνες τώρα. Μερικά από τα καφέ και τα μαγαζιά της πλατείας χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα, όπως το Café Nicola και τα παραδοσιακά μαγαζιά Pastelaria Suíça και Ginjinha. Πρόσβαση: Η στάση μετρό Baixa / Chiado βρίσκετε στην καρδία της περιοχής και εξυπηρετείται από την μπλε και την πράσινη γραμμή. Στην πλατεία Rossio υπάρχει η ομώνυμη στάση (πράσινη γραμμή). Μνημείο των εξερευνήσεων (Padrão dos Descobrimentos) Το μνημείο για της εξερευνήσεις χτίστηκε για να γιορτάσει της χρυσή εποχή των εξερευνήσεων της χώρας. Η εποχή των εξερευνήσεων του 15ου και 16ου αιώνα ήταν όταν οι Πορτογάλοι ναυτικοί όργωναν της θάλασσες του κόσμου και εποίκησαν πολλές περιοχές, ειδικά στην Λατινική Αμερική. Βρίσκεται σε μια εκβολή του ποταμού Tagus, στην περιοχή Belém στο σημείο που τα πλοία αναχωρούσαν για των άγνωστο προορισμό τους. Το μνημείο αποτελείται από μια πλάκα 52 μέτρων και μια πλώρη ενός σκάφους από σκυρόδεμα στην οποία στέκονται 33 αγάλματα σημαντικών εξερευνητών, χαρτογράφων, καλλιτεχνών, επιστημόνων και ιεραποστόλων της εποχής. Στο μνημείο μεταξύ άλλων, διακρίνονται οι μορφές των Vasco da Gama, Pedro Alvares Cabral που ανακάλυψε τη Βραζιλία, του Μαγγελάνου, του συγγραφέα Camoes και άλλων σχετικών ηρώων της Πορτογαλικής ιστορίας. Πρόσβαση: Με των σιδηρόδρομο στην στάση Belém και στην συνέχεια θα χρειαστεί να περπατήσετε παράλληλα με τον ποταμό για περίπου 1 χιλιόμετρο (με το κέντρο της πόλης στην πλάτη σας). Πύργος Μπελέμ (Torre de Belém) Ένα ακόμη μνημείο - σύμβολο της Eποχής των Mεγάλων Aνακαλύψεων, ο Πύργος Μπελέμ χτίστηκε το 1515 για να αποτελέσει την εποχή εκείνη ένα σημαντικό οχυρωματικό έργο της Λισαβόνας. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Francisco de Arruda, ο οποίος είχε εργαστεί αρχικά σε οχυρώσεις στο Μαρόκο και για το λόγο αυτό στην κατασκευή του οχυρού υπάρχουν πολλές επιρροές από τους Μαυριτανούς. Το φρούριο είναι ένα κόσμημα στη δεξιά όχθη του ποταμού Τάγου, απέναντι από την παραλία στο Restero. Από το 1520 που τελείωσε η

10 κατασκευή του παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα ομορφότερα δείγματα στον κόσμο της στρατιωτικής αρχιτεκτονικής. Το Torre de Belem ήταν ένα ουσιαστικό μέρος του αμυντικού συστήματος στις εκβολές του ποταμού Τάγου, παρέχοντας διασταυρούμενα πυρά με το φρούριο του Sao Sebastiao da Caparica στη νότια όχθη. Αποτελείται από ένα τετράγωνο πύργο που θυμίζει μεσαιωνικά κάστρα και ένα πολυγωνικό προμαχώνα, με πολεμίστρες οι οποίες φθάνουν σχεδόν στο επίπεδο της θάλασσας. Στον τοίχο του μικρού μοναστηριού στη βεράντα του προμαχώνα βρίσκεται το άγαλμα της Παναγίας μαζί με ένα παιδί του 18ου αιώνα, ενώ το σημαντικότερο σημείο του πύργου είναι η αίθουσα του κυβερνήτη με την τέλεια ακουστική της και το θολωτό μπουντρούμι. Ανεβείτε στο εσωτερικό του φρουρίου και θαυμάστε την εκπληκτική πανοραμική θέα προς τη Λισαβόνα και τον ποταμό Τάγο. Στην αρχή υπήρξε σύμβολο της κυριαρχίας του βασιλιά Joao II, αργότερα τελωνείο, φάρος, σταθμός για τηλεγραφήματα, αλλά και πολιτική φυλακή. Το 1983 η Unesco το χαρακτήρισε σαν μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Μοναστήρι των Ιερονυμιτών (Mosteiro dos Jerónimos) Το μοναστήρι των Ιερονυμιτών βρίσκεται δίπλα στον πύργο του Μπελέμ και συγκαταλέγεται και αυτό στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco από το Το μοναστήρι αυτό χτίστηκε το 16ο αιώνα σε ρυθμό μπαρόκ και αναγεννησιακό και ουσιαστικά αποτελεί μνεία στη εποχή των ανακαλύψεων. Στο μοναστήρι των Ιερονυμιτών πέρασε την τελευταία του βραδιά ο Βάσκο ντα Γκάμα προσευχόμενος πριν από το μεγάλο του ταξίδι στην Ινδία ενώ εκεί ανακοινώθηκε πρώτα, το 1498, από τον Βάσκο ντα Γκάμα η ανακάλυψη του θαλάσσιου δρόμου για τις Ινδίες. Στην είσοδο του μοναστηριού βρίσκεται και ο τάφος του γνωστού εξερευνητή αλλά και τάφοι άλλων πολύ γνωστών Πορτογάλων, όπως του ποιητή Luis de Camors, του Fernando Pessoa και του βασιλιά Manuel I. Η εκκλησία, μαζί με τα άλλα μνημεία της περιοχής συμβολίζουν τη Χρυσή Εποχή των Ανακαλύψεων και είναι από τα μεγαλύτερα τουριστικά αξιοθέατα στη Λισαβόνα. Στα τέλη του 20ου αι. έγιναν κάποιες αποκαταστάσεις στο μοναστήρι και σήμερα δέχεται επισκέπτες από όλον τον κόσμο. Για πληροφορίες σχετικά με την επίσκεψη σας επισκεφτείτε τη σελίδα του,

11 Ενυδρείο Λισαβόνας (Oceanário de Lisboa) Το Ενυδρείο της Λισαβόνας άνοιξε το 1998 και έκτοτε δέχεται περισσότερους από ένα εκατομμύριο επισκέπτες το χρόνο, που φτάνουν από κάθε γωνιά του κόσμου να δουν από κοντά τον τεράστιο θαλάσσιο πλούτο που κρύβουν οι αίθουσες του. Το δεύτερο μεγαλύτερο ευρωπαϊκό ενυδρείο φιλοξενεί οκτώ χιλιάδες είδη που κολυμπούν σε επτά εκατομμύρια λίτρα νερό. Εδώ οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να μάθουν συναρπαστικά πράγματα για τους ωκεανούς, και -το πιο σημαντικό- πώς να ενεργούν καθημερινά ώστε να προωθούν με τον τρόπο τους τη διατήρηση της ισορροπίας στη φύση. Επίσης υποστηρίζονται πολλά επιστημονικά ερευνητικά προγράμματα, από τα οποία τα περισσότερα επικεντρώνονται στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και την αειφόρο χρήση των ωκεανών. Στο Ενυδρείο υπάρχουν πάνω από 500 είδη ψαριών όπως καρχαρίες, σαλάχια, διάφορα είδη τόνου, μπαρακούντα, ροφοί και σμέρνες. Άλλα ενδιαφέροντα είδη είναι τα μεγάλα καβούρια-αράχνες και οι δύο μεγάλες βίδρες. Το μεγαλύτερο ενυδρείο της Ευρώπης παρουσιάζει ζωντανούς οργανισμούς του ωκεανού, βιντεοπροβολές και άλλα μέσα προκειμένου να ανακαλύψουν οι επισκέπτες τη ζωή μέσα στη θάλασσα του ωκεανού. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την επίσκεψή σας εκεί, μπορείτε να βρείτε στη σελίδα του, Πάρκο των Εθνών (Parque das Nacoes) Το Πάρκο των Εθνών βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Λισαβόνας και πρωτοδημιουργήθηκε για να στεγάσει την Παγκόσμια Έκθεση Expo Πρόκειται για ένα φουτουριστικό δημιούργημα το οποίο σηματοδοτείται από τη γέφυρα του Βάσκο ντα Γκάμα, μια από τις μεγαλύτερες γέφυρες του κόσμου. Πάρτε το τελεφερίκ και θαυμάστε από ψηλά το Ενυδρείο, το καζίνο της Λισαβόνας και τους τεράστιους κήπους που βρίσκονται στην περιοχή. Επίσης, στην περιοχή βρίσκεται και το τεράστιο εμπορικό κέντρο Βάσκο ντα Γκάμα το οποίο ξεχωρίζει από τη γυάλινη οροφή του. Το Πάρκο των Εθνών έχει υπέροχη θέα προς τον ποταμό Ταγό και είναι ένα από τα καλύτερα σημεία για να παρατηρήσετε πουλιά. Σήμερα στην περιοχή ζουν πάνω από κάτοικοι.

12 Κασκαΐς (Cascais) Το Κασκαΐς είναι μια μικρή πόλη στα παράλια της Πορτογαλίας δίπλα στην ακτή Εστορίλ στην ευρύτερη περιοχή της Λισαβόνας. Η πρών βασιλική κατοικία και πλέον πρωτοπόρος του τουρισμού, είναι μια πολύ όμορφη περιοχή που αξίζει να την επισκεφτείτε για το ιστορικό της κέντρο, το οποίο είναι γεμάτο αρχιτεκτονικούς θησαυρούς, το επιβλητικό φρούριο Cidadela, ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής και ομορφιάς αλλά και για τα μικρά της μουσεία όπως το Μουσείο της Θάλασσας, το Casa das Historias de Paula Rego και το Δημοτικό Μουσείο Condes de Castro Guimaraes. Κάντε μια στάση για φαγητό στα εστιατόρια της περιοχής και ανακαλύψτε χιλιάδες μικρές γαστρονομικές απολαύσεις, κυρίως ψάρια και θαλασσινά, καθώς στη Πορτογαλία καταναλώνονται τα περισσότερα ψάρια κατά κεφαλήν απ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαϊκή πόλη. Αν είστε τυχεροί θα δείτε από κοντά αγώνες ιστιοπλοΐας και τολμηρούς σέρφερ να δαμάζουν τα κύματα. Επίσης, η περιοχή διαθέτει και ένα από τα καλύτερα γήπεδα γκολφ σχεδιασμένο από τους καλύτερους αρχιτέκτονες του κόσμου. Εθνικό μουσείο της αρχαίας τέχνης (Museu Nacional de Arte Antiga) Το εθνικό μουσείο της αρχαίας τέχνης είναι το πιο σημαντικό μουσείο της Πορτογαλίας και ένα από τα σημαντικότερα της Ευρώπης. Το μουσείο ιδρύθηκε το 1884 και στεγάζεται σε ένα πρώην παλάτι του 17ου αιώνα. Η συλλογή του μουσείου περιλαμβάνει πίνακες, γλυπτά, κατασκευές από σίδηρο, κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, έπιπλα και σχέδια από των μεσαίωνα στης αρχές του 19ου αιώνα. Ειδικά οι συλλογές του 15ου και 16ου αιώνα είναι πολύ σημαντικές για την ιστορία και την εξέλιξη της Πορτογαλικής τέχνης. Το πιο σημαντικό έργο του μουσείου είναι το Saint Vincent Panels, από το 1470 του Nuno Gonçalves, ζωγράφου του King Afonso V. Πρόσβαση: Μπροστά από το μουσείο βρίσκετε η στάση Rua Das Janelas Verdes που μπορείτε να φτάσετε μέσω των λεωφορείων 60, 713, 727. Μουσείο Αμαξών (Museu Nacional dos Coches) Το μουσείο με τις βασιλικές άμαξες βρίσκεται σε ένα πανέμορφο περιβάλλον, στο παλιό βασιλικό Ιππικό Όμιλο του παλατιού Μπελέμ και διαθέτει μια καταπληκτική συλλογή από άμαξες της βασιλικής οικογένειας, οι οποίες χρονολογούνται από τον 17ο αιώνα. Η συλλογή θεωρείται η πιο αξιόλογη του κόσμου στο είδος της και επιτρέπει στον επισκέπτη να δει τόσο την εξέλιξη της τεχνολογίας στην κατασκευή τους, όσο και την

13 επιρροή της τέχνης, η οποία φαίνεται από τον διάκοσμο των αμαξών. Άμαξες ανοικτές, κλειστές, μικρά αμαξίδιαπαιχνίδια, άμαξες συλλογής σκουπιδιών κ.ά είναι μερικά από τα είδη αμαξών του μουσείου. Η συλλογή ολοκληρώνεται με διάφορα είδη ιππασίας (σέλλες, στολές κλπ). Το μουσείο με τις άμαξες είναι από τα πιο δημοφιλή μουσεία στη Λισαβόνα και αξίζει να το επισκεφτείτε καθώς είναι το μοναδικό στο είδος του. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε τη σελίδα του μουσείου. Cape Roca (Cabo da Roca) Το Cape Roca είναι ένα ακρωτήρι που σχηματίζει το δυτικότερο μέρος της Πορτογαλίας και της ηπειρωτικής Ευρώπης. Το ακρωτήρι ανήκει στο δήμο Sintra δυτικά της Λισαβόνας. Ο Πορτογάλος ποιητής Luis de Camoes περιγράφει το ακρωτήρι cape Roca σαν το μέρος όπου η γη τελειώνει και αρχίζει η θάλασσα. Τα βράχια που υπάρχουν έχουν πάνω από 100 μέτρα ύψος ενώ τα διάφορα πετρώματα στην περιοχή είναι πλούσιας γεωλογικής σημασίας. Η βλάστηση είναι προσαρμοσμένη στο αλμυρό νερό και στις θυελλώδεις συνθήκες που επικρατούν. Η περιοχή φιλοξενεί πλήθος αποδημητικών πουλιών τα οποία φωλιάζουν προσωρινά στους προστατευμένους όρμους της παράκτιας περιοχής. Στην κορυφή του Cabo da Roca βρίσκονται τα ερείπια ενός κάστρου του 16ου αι το οποίο χρησίμευε για τη θαλάσσια άμυνα της Πoρτογαλίας. Στο κεντρικό του κτίριο σήμερα βρίσκεται ένας φάρος ο οποίος χρονολογείται από τα τέλη του 18ου αιώνα. Elevador de Santa Justa Πρόκειται για έναν ανελκυστήρα, κύριο σύμβολο της Λισαβόνας. Χτίστηκε το 1902 από σίδερο για να συνδέσει τη Μπάϊσα με την Μπάιρο Αλτο. Με δύο καμπίνες, το νεογοτθικό έργο του γάλλου αρχιτέκτονα Ραούλ Μεσνιέ ντυ Πονσάρ, μαθητή του Γκούσταβ Αϊφελ έχει ύψος 32 μέτρα και στο παρατηρητήριο τα μεταλλικά κιγκλιδώματα μοιάζουν με δαντέλα.. Στην ταράτσα του λειτουργεί ένα ιδιαίτερο καφέ, με πανοραμική θέα έως τον λόφο του Καστέλο Σάο Χόρχε. Μην διστάσετε με μόλις 1,5 ευρώ να απολαύσετε την εμπειρία της διαδρομής, που θα σας μεταφέρει σε μια πρωτόγονη εποχή. Το Παλάσιο Φροντέιρα Το μοναδικό αυτό εξοχικό παλάτι χτίστηκε ως κυνηγετικό περίπτερο για τον Ζουάο ντε Μασκαρένχας, τον πρώτο μαρκήσιο Φροντέιρα, στα Η διακόσμηση του ανακτόρου, τόσο των εσωτερικών χώρων όσο και

14 των κήπων, είναι εξαιρετικής τέχνης με πλακίδια αζουλέζος, καθώς και με ψηφιδωτές συνθέσεις. Σήμερα κατοικείται από τους απογόνους του, είναι όμως ανοιχτό για επισκέψεις τόσο στους κήπους όσο και σε κάποια διαμερίσματά του. Εκκλησία της Santa Engracia Μία από τις ομορφότερες εκκλησίες της Λισαβόνας, χτισμένη σε ρυθμό μπαρόκ, χρειάστηκε 284 χρόνια για να ολοκληρωθεί, με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχει η έκφραση "έργα της Santa Engracia" για δουλειές που καθυστερούν πολύ. Αποτελεί εθνικό μνημείο από το 1910 και εθνικό Πάνθεο από το Το Καστέλο Σάο Χόρχε (Sao Jorge) Στέκει επιβλητικό στην κορυφή της πόλης από το 2ο π.χ. αιώνα, έχοντας επιβιώσει από την εποχή των Βησιγότθων, των Μαυριτανών, των Σταυροφοριών κ.λπ. Την ακρόπολη του κάστρου των Μαυριτανών ο βασιλιάς Αφόνσο Ενρίκες στα 1147 αποφάσισε να τη μετατρέψει σε κατοικία των πορτογάλων βασιλιάδων. Όταν ο βασιλιάς Μανουέλ έχτισε το παλάτι του το 1511 στη θέση της σημερινής πλατείας Πράκα ντο Κομέρσιο, τότε το Καστέλο χρησιμοποιήθηκε πλέον ως θέατρο, οπλοστάσιο και φυλακή. Μετά τον τρομερό σεισμό του 1755 το κάστρο του αγίου Γεωργίου έπεσε σε ερείπια ώσπου το 1938 ο Σαλαζάρ αναστήλωσε ένα κομμάτι, κυρίως τα μεσαιωνικά τείχη. Πραγματοποιούνται οργανωμένες ξεναγήσεις στο εσωτερικό, στον αρχαιολογικό χώρο και στο μουσείο του Casa dos Bicos Το 1523 χτίστηκε το κτίριο αυτό με βάση τα σχέδια του παλατιού των Διαμαντιών στη Φεράρα και του Bevilacqua παλατιού στη Bologna, και απαρτίζεται από αυτές τις ασυνήθιστες μύτες που συνθέτουν αυτή την ασυνήθιστη πρόσοψη. Ο σεισμός του 1755 κατέστρεψε τους 2 επάνω ορόφους οι οποίοι αποκαταστάθηκαν μόλις το Υδραγωγείο (Aqueduto das Aguas Livres) Χτίστηκε το 18ο αιώνα από το τάγμα του βασιλιά Joao V, προκειμένου να προμηθεύει την πόλη με νερό. Αποτελείται από 109 καμάρες κατά μήκος της κοιλάδας που εκτείνεται, με τη μεγαλύτερη από αυτές να αγγίζει τα 66 μέτρα.

15 Estrela Basilica Μία από τις εντυπωσιακότερες εκκλησίες της Λισαβόνας, είναι η Estrela Basilica, η οποία χτίστηκε το 18ο αιώνα σε ρυθμό μπαρόκ. Αποτελεί την πρώτη εκκλησία στον κόσμο που αφιερώθηκε στην Ιερή Καρδιά του Ιησού. Μουσεία και κουλτούρα Ανάμεσα στα μουσεία της πόλης εκτός από αυτά που αναφέραμε στο Belem- ξεχωρίζουν τα: Museu Nacional de Arte Antiga (Εθνικό Μουσείο Αρχαίας Τέχνης), το Museu dos Azulejos (Μουσείο των Μωσαϊκών Κεραμιδιών πορτογαλικού στιλ), το Museu Calouste Gulbenkian (Μουσείο Calouste Gulbenkian, με συλλογές αρχαίας και μοντέρνας τέχνης), το Museu do Design at Centro Cultural de Belém (μουσείο ντιζάιν) και το Museu da Farmácia (Μουσείο Φαρμάκων). Επίσης, η Λισαβόνα διαθέτει Όπερα και το Teatro Nacional de São Carlos, που φιλοξενεί μια ενεργή πολιτιστική ατζέντα. Άλλα σημαντικά θέατρα και μουσικές σκηνές είναι το Centro Cultural de Belém, το Teatro Nacional D. Maria II, το ίδρυμα Gulbenkian και το Teatro Camões. Βοτανικοί κήποι του Εδουάρδου VII Αστική όαση βόρεια της λεωφόρου Da Liberdade και της πλατείας Marques de Pombal, με πλούσια βλάστηση και σιντριβάνια. Αναζητήστε το κρύο θερμοκήπιο (estufa fria) με τις φτέρες και τις καμέλιες, το ζεστό (estufa quente) με τα καφεόδεντρα και τα μάνγκο και το γλυκό (estufa doce) με τους κάκτους. δεν πρέπει να χάσετε Απολαύστε την μουσική των Fados: Πρόκειται για το αυθεντικότερο πολιτιστικό προϊόν της Πορτογαλίας, το οποίο μπορείτε να απολαύσετε στα μαγαζιά με μουσική Fados στην περιοχή του Bairro Alto ή στην Alfama. Γνωστό είναι το Clube de Fado. Αποτελούν τα παραδοσιακά λαϊκά πορτογαλέζικα τραγούδια με συνοδεία κιθάρας και βιόλας και χωρίς μικρόφωνα και δεν χαρακτηρίζονται αποκλειστικά ως θλιβερά τραγούδια. Κάθε τρία περίπου τραγούδια τα φώτα δυναμώνουν και το μέρος αποκτά γέλια και ομιλίες, ενώ με το ξεκίνημα της ζωντανής μουσικής σταματά ακόμα και το φαγητό. Γεννήθηκαν από τα μοναδικά συναισθήματα της ψυχής που δεν μπορούν να εκφραστούν με λόγια, παρά μόνο με τις

16 αισθήσεις. Περιγράφουν τα συναισθήματα της μακραίωνης ερωτικής σχέσης των Πορτογάλων με τον ωκεανό. Συναισθήματα νοσταλγίας, απώλειας και θλίψης για την αγάπη αναμεμειγμένα με τη προσμονή νέων αφίξεων. Παρακολουθήστε ταυρομαχίες: Σε αντίθεση με την Ισπανία, οι ταυρομάχοι δεν σκοτώνονται στον αγώνα αλλά αποτελούν ένα είδος «καλλιτεχνών» της αρένας Praça de Campo Pequeno Touros. Η εποχή των ταυρομαχιών στη Λισαβόνα λειτουργεί από το Πάσχα μέχρι τα μέσα Ιουλίου. Ο τερματισμός της μάχης θεωρείται μια περίπλοκη διαδικασία, η οποία απαιτεί οκτώ άνδρες και την υποταγή μερικών αγελάδων, ώστε να δελεάσουν τον ταύρο να κατευθυνθεί έξω από το δακτύλιο. Boa Viagem!