Περιεχόμενα. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις του Hattrick δεν είναι καθόλου συμπτωματική.

Transcript

1

2 Περιεχόμενα Κεφάλαιο 1 - Θα το κόψω το ρημάδι... σελίδα 2 Κεφάλαιο 5 - Το σχέδιο... σελίδα 5 Κεφαλαιο 3 - Μeanwhile... σελίδα 7 Kεφαλαιο 4 - Το semibot... σελίδα 9 Κεφαλαιο 5 - Tα τυχερά... σελίδα 10 Κεφαλαιο 6 - Η συνάντηση... σελίδα 11 Κεφαλαιο 7 - Το τηλεφώνημα... σελίδα 14 Κεφαλαιο 8 - Το ταξίδι... σελίδα 16 Κεφαλαιο 9 - Το συμβόλαιο... σελίδα 18 Κεφάλαιο 10 - Ο ξένος... σελίδα 20 Κεφάλαιο 11 - H μονομαχία... σελίδα 21 Κεφάλαιο 12 - Δωμάτιο 5... σελίδα 23 Κεφάλαιο 13 - Η παρακολούθηση... σελίδα 25 Κεφάλαιο 14 - Η ώρα του λυκόφωτος... σελίδα 27 Κεφάλαιο 15 - Η μυστική συμφωνία... σελίδα 29 Κεφάλαιο 16 - Η Μέρα της Δίκης... σελίδα 31 Ο Επίλογος - 10 χρόνια μετά... σελίδα 34 Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις του Hattrick δεν είναι καθόλου συμπτωματική. Credits : Σχέδιο εξωφύλλου : Donald_The_Designer Δημοσίευση : Kapaki

3 Θα το κόψω το ρημάδι... Μια νουβέλα αφιερωμένη στα παιδιά που δήθεν προσπαθούν να κόψουν το κάπνισμα Κεφάλαιο 1 (by Wise_Azi) (Στην πραγματικότητα είναι αφιερωμένο στον Άγη και μόνο...) Την πέμπτη ημέρα της δίκης ο μεγαλοδικηγόρος Τζον Τορν είχε αποφασίσει να μην αφήσει την ξανθιά γραμματέα του να τον νευριάσει. Ήξερε πως θα του υπενθύμιζε πάλι την υπόσχεσή του με εκείνα τα μισόκλειστα μάτια γεμάτα λαγνεία και αθωότητα ταυτόχρονα και θα τον γέμιζε τύψεις. Έτσι όταν πέρασε μπροστά της με μια τεράστια κούπα καπουτσίνο στο χέρι, δεν την κοίταξε καν, ούτε τη χαιρέτησε για να μην της δώσει λαβή για σχόλια. Θα το κόψω το ρημάδι, σκέφτηκε, αλλά δεν θα είσαι εσύ αιτία. Έτσι κάθισε στην προεδρική καρέκλα του και άνοιξε το φάκελο του κατηγορούμενου. Σήμερα ήταν η μέρα που θα τελείωνε ο εισαγγελέας Μπιλ Γουάιζ την εξέταση των μαρτύρων και θα ερχόταν η σειρά του για την αντεξέταση. Πρώτο θα καλούσε τον Τζον Νέστορ, εκτελεστικό διευθυντή της GM Smokelong, της εταιρείας παραγωγής του ηλεκτρονικού τσιγάρου. Είχε βρει κάνα δυο σημεία στην κατάθεσή του που ήταν αντιφατικά και ήθελε να τα ελέγξει. Όλοι λένε ψέματα, σκέφτηκε και του ήρθε η εικόνα του τηλεοπτικού Δόκτορα Χάουζ στο μυαλό. Ο Τζον ήξερε τι να κάνει, αλλά ήθελε να ρίξει μια ματιά στην κατάθεση και κυρίως στα σημεία εκείνα που εξηγούσαν τη σχέση του Τζον Νέστορ με τη Ζουζού Ντ' Ερή, απόγονο πλούσιας οικογένειας της Γαλλίας και κληρονόμο της παιχνιδοβιομηχανίαςκολοσσού, Match Engine United, που φήμες έλεγαν πως θα κατασκεύαζε λούτρινα κουκλάκια που καπνίζουν για καπνιστές που δεν θέλουν να κόψουν το τσιγάρο. Η υπόθεση βρομούσε από μακριά, αλλά ο Τζον ήθελε να στριμώξει τον Νέστορ για να του αποσπάσει την ομολογία πως η Ζουζού τον είχε δωροδοκήσει για να μη λανσάρει το ηλεκτρονικό τσιγάρο στην αγορά ή να το κάνει αναποτελεσματικό. Αν το κατάφερνε αυτό θα είχε κερδίσει τον πρώτο γύρο. Στον δεύτερο γύρο θα περνούσε στην αντεπίθεση και θα καλούσε τον Τάκη Γιουτουέντιτς, γνωστό και ως 3d, 3 draws Taki, από τον τρόπο που κατέβαζε το τσιγάρο σε 3 ρουφηξιές. Ο Γιουγκοσλάβος μπάρμαν θα του εξηγούσε για το ηλεκτρονικό τσιγάρο και την αποτελεσματικότητά του και σε συνδυασμό με την κατάθεση του Άγγελου Φρόγκιτς, του επίσης Γιουγκοσλάβου χονδρέμπορου καυσίμων θα επιβεβαίωναν ότι το ηλεκτρονικό τσιγάρο κακώς αποσύρθηκε από την αγορά και σιγά-σιγά το νήμα θα έφτανε στη Ζουζού και στα καταχθόνια σχέδιά της. Κάτι του έλεγε του Τζον πως πίσω της κρυβόταν κι άλλος ένας μεγιστάνας με συμφέροντα στην καπνοβιομηχανία. Ο φερόμενος ως Άγης ήταν μόνο μία φήμη στους κύκλους της αστυνομίας και της δικηγορίας. Κανείς δεν τον είχε δει, ούτε τον είχε ακούσει. Ήξεραν μόνο την ύπαρξή του από κάτι παλιές υποθέσεις και μηνύσεις

4 καπνιστών, αλλά ποτέ δεν είχε αποδειχθεί τίποτα. Ο Τζον Τορν ήταν αποφασισμένος να φτάσει ως αυτόν, αλλά δεν ήξερε πώς. Εκείνη τη στιγμή του ρεμβασμού του, χτύπησε το τηλέφωνο και η βραχνή φωνή της Τζίνας, της ξανθιάς στη ρεσεψιόν, ακούστηκε να του λέει ότι τον ζητούσε ο καπετάν- Φόρτσας για μια σημαντική πληροφορία. Παλιός ναυτικός με πείρα στο εμπόριο και στο λαθρεμπόριο, όπως έλεγαν κάποιες κακές γλώσσες, ο καπετάν-φόρτσας ήξερε ό,τι και αν γινόταν στο λιμάνι και συχνά πυκνά έδινε σημαντικές πληροφορίες στον Τζον. Αυτή τη φορά του είπε αυτό που ήθελε να μάθει και πάλι. Ένα φορτίο με κουκλάκια καπνιστών είχε ξεφορτωθεί κρυφά στο λιμάνι, στην αποβάθρα 51, αμέσως μόλις τελείωσε η αγόρευση του εισαγγελέα, για να προλάβουν τυχόν δικαστικές εντολές απαγόρευσης και να διοχετεύσουν τα κουκλάκια στην παράνομη αγορά. Αυτό ήταν! Ο Τζον Τορν σηκώθηκε, κοίταξε το άδειο τασάκι και τον καφέ και έκλεισε τον φάκελο μέσα στον χαρτοφύλακά του. Λίγα λεπτά αργότερα οδηγούσε για το δικαστικό μέγαρο.... Η δίκη εξελίχθηκε κανονικά εκείνη τη μέρα. Ο Τζον κέρδιζε ολοένα έδαφος και ήταν κοντά να ξεσκεπάσει τη συνωμοσία. Ο Νέστορ ίδρωσε με τις ερωτήσεις για τη Ζουζού και η ιστορία του Φόρτσα αποδείχθηκε αληθινή αφού βρέθηκαν έγγραφα αποστολής που κάποιος χαζός υπάλληλος καταχώρησε στο λιμάνι. Τους είχε στο χέρι! Την επομένη, ο Τζον Τορν θα έφτανε εκεί που ήθελε. Θα καλούσε τον Τζορτζ Καικαλόου, τον Τεξανό που τον είχε πλησιάσει το προηγούμενο βράδυ και του είχε κάνει την τρομερή αποκάλυψη! Θα του ξεσκέπαζε όλα τα μυστικά της Match Engine και θα του έδινε και τον Άγη στο πιάτο, αφού ήταν ο μοναδικός που τον είχε δει και είχε ζήσει. Είχε φωτογραφίες, συμβόλαια, προσύμφωνα, ακόμα και την πατέντα για τα κουκλάκια! Με ένα σμπάρο δυο τρυγώνια, που θα έλεγε και ο φανατικός κυνηγός Τζακ Τζαβέλογλου, αρθρογράφος της εφημερίδας Χουριέτ στα θέματα κυνηγιού. Ο Τζον ήταν ευτυχισμένος όταν μπήκε στην αίθουσα του δικαστηρίου. Τέτοια ηδονή είχε να νιώσει από τότε που είχε κερδίσει εκείνη τη δίκη και είχε αθωώσει την κόρη του Τζορτζ Μάρτιν που κατηγορούνταν για πορνεία, αφήνοντας έτσι τον διάσημο συγγραφέα να συνεχίσει το έπος που έγραφε. Όταν όμως μπήκε στο δικαστήριο, του φάνηκε σαν κάτι να μην πηγαίνει καλά. Πρώτος που τον χαιρέτησε ήταν ο εισαγγελέας, Μπιλ Γουάιζ, με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο ως τ' αυτιά. Στη συνέχεια, παρατήρησε πως οι ένορκοι τον κοιτούσαν απορημένοι κι έπειτα ότι ο κατηγορούμενος πελάτης του απέφευγε να τον κοιτάξει. Προτού ξαναρχίσει η δίκη, ο δικαστής Τζον Καζαμπουμπουριάν, γνωστός και ως Αέρας στους δικαστικούς κύκλους για τον τρόπο που έβγαζε γρήγορα τις ετυμηγορίες του, τον κάλεσε κοντά και ψιθυριστά του είπε: "Αν θέλετε, κύριε Τορν, να διατηρήσετε την αξιοπρέπειά σας, καλό θα ήταν να κάνετε μια σύντομη τελική αγόρευση, σύμφωνα με τη μέθοδο Πανάχας, και να πάμε όλοι σπίτια μας." Ο Τζον

5 δεν τόλμησε καν να ρωτήσει γιατί. Τα είχε καταλάβει όλα. Ο πελάτης, ο Δόκτωρ Τζον Φρικ, είχε ομολογήσει! Είτε δωροδοκημένος από τους συνεργούς του Άγη είτε έχοντας πέσει στην παγίδα που του έστησε η Ζουζού, χρησιμοποιώντας τα θέλγητρά της, ο δόκτορας είχε ομολογήσει ψευδώς πως αυτός είχε στήσει όντως την πλεκτάνη εις βάρος της Match Engine για την οποία κατηγορούνταν και είχε προσπαθήσει να ξεγελάσει το δικαστήριο ώστε να επιτραπεί η κυκλοφορία του ηλεκτρονικού τσιγάρου. Ο Τζον έριξε μια επιτιμητική ματιά στον πελάτη του, που εκείνη την ώρα κοίταζε με νόημα τον εισαγγελέα και αφού μέσα σε μια ομίχλη κατάφερε να τελειώσει την αστεία αγόρευσή του, όπως έλεγαν τα βιβλία του Πανάχας, που διδάσκονταν όλοι οι τεταρτοετείς φοιτητές Νομικής, αποχώρησε από την αίθουσα. "Θα το κόψω το ρημάδι το δικηγοριλίκι μια μέρα!" είπε φωναχτά στον φύλακα που καθόταν απ' έξω και άναψε τσιγάρο προχωρώντας προς το ασανσέρ.

6 Κεφάλαιο 2 - Το σχέδιο (by Wise_Azi) Ο Takis U20ic κάθησε στη ρίζα της ελιάς να ξαποστάσει από τον κάματο της ημέρας. Είχε δουλέψει καλά σήμερα μαζεύοντας το λάδι της χρονιάς και είχε έρθει η ώρα για λίγη ξεκούραση. Άνοιξε το διπλωμένο στα τέσσερα μαντήλι του κι έβγαλε από μέσα μια ντομάτα, λίγες ελιές και μια γωνία ψωμί. Πριν όμως βάλει μια μπουκιά στο στόμα του, έψαξε στην τσέπη του πανωφοριού του και έβγαλε από μέσα τη μοναδική απόλαυση που επέτρεπε στον εαυτό του τον καιρό της κρίσης, το ηλεκτρονικό τσιγάρο. Έβαλε το λαδάκι με άρωμα βανίλια, το άναψε και ακούμπησε το κεφάλι του στον στρεβλό κορμό της αιωνόβιας ελιάς. Τι συνέβη προχθές στη δίκη; αναρωτήθηκε. Γιατί άλλαξε γνώμη ο κατηγορούμενος και σε ποιανού τις απειλές ή υποσχέσεις ενέδωσε; Το κινητό του άρχισε να χτυπά, την ώρα που τα σκεφτόταν αυτά και κοιτάζοντας την οθόνη ο Takis είδε άγνωστο αριθμό. Το έβαλε στο αυτί του με δισταγμό, μην είναι καμιά τράπεζα και πάτησε το πράσινο κουμπί. -Ναιαιαι. -Έλα, εγώ. -Ποιος; -Ο Dr. Τζον Φρικ. Τι κάνεις Όμαρ; -Εγώ τι κάνω; Εσύ τι κάνεις; Είχαμε μια συμφωνία και τα τίναξες όλα στον αέρα και έχεις το θράσος να με παίρνεις τηλέφωνο; Αν σε είχα μπροστά μου, θα σε... -Μην εξάπτεσαι. Θα καταλάβεις αν με αφήσεις να σου εξηγήσω. -Τι να μου εξηγήσεις, που να σου κοπεί το ίντερνετ και να σου σβηστεί ο σκληρός δίσκος! Πώς μπορώ να σε εμπιστευτώ ξανά; Τους άφησες να φύγουν με ψηλά το κεφάλι! Καταλαβαίνεις τι έκανες; Ο Τορν δεν θα αναλάβει ποτέ ξανά υπόθεσή μας και η Ζουζού με τον Νέστορ θα κάνουν ό,τι γουστάρουν τώρα. Το ηλεκτρονικό τσιγάρο είναι ό,τι μου έχει απομείνει. Με κυνηγάει η κοινότητα εδώ για τη φτωχή συγκομιδή, το χωριό θα πεινάσει φέτος. Είχα ανάγκη αυτά τα λεφτά που θα παίρναμε αν κερδίζαμε. Κι εσύ; Εσύ σκέφτηκες μόνο τον εαυτό σου. Τι σου έκανε η Ζουζού; Τόσο καλή είναι πια; -Σταμάτα το παραλήρημά σου και άκουσέ με. Το σαββατοκύριακο έλα Χανιά. Θα σου εξηγήσω το σχέδιό μου και θα χαρείς. -Καλά, θα σε εμπιστευτώ μια τελευταία φορά από περιέργεια να δω τι ηλιθιότητα θα μου πεις πάλι. Το καλό που σου θέλω να αξίζει το ταξίδι μου. Αλλιώς θα σε στραγγαλίσω και θα σε πετάξω στο παλιό λιμάνι! -Καλά, πίστεψέ με. Θα φύγεις με χαμόγελο. Λίγες ώρες αργότερα, ο Dr. Τζον Φρικ ίδρωνε κάτω από ένα σχεδόν ετοιμόρροπο κτίριο στην κεντρική αγορά της Αθήνας από πίσω. Οι μετανάστες περνούσαν και τον κοιτούσαν περίεργα, αφού φαινόταν και ο ίδιος έτοιμος να καταρρεύσει. Κοιτούσε συνεχώς το ρολόι του σαν να του τελείωνε ο χρόνος και έφτιαχνε τον γιακά του σακακιού περισσότερο από αμηχανία παρά επειδή τον ενοχλούσε. Η ώρα ήταν 6 παρά λεπτά ακόμα και πατάω το κουδούνι, συλλογίστηκε. Τι στο καλό κάνω; Τι θα πω στον Takis το σαββατοκύριακο αν δεν πετύχει το σχέδιό μου; 6 παρά 1 λεπτό, ο Τζον σήκωσε το τρεμάμενο χέρι του και πάτησε με όση δύναμη

7 του είχε απομείνει το κουδούνι που έγραφε τρία γράμματα: ΑΕΜ. Το στρίγκλισμα της πόρτας που άνοιγε τον ξάφνιασε και έμοιαζε παραξενεμένος, σαν να ξύπνησε 10 χρόνια μετά από κώμα. Ανέβηκε βαριά τη μεταλλική σκάλα και έφτασε στον τρίτο όροφο έξω από μια πόρτα που έγραφε τα ίδια τρία γράμματα με το κουδούνι. Η πόρτα άνοιξε μόνη της προτού προλάβει να χτυπήσει και βρέθηκε μέσα σε ένα κατασκότεινο δωμάτιο, όπου η μυρωδιά της κλεισούρας ήταν περισσότερο αισθητή απ' όσο άντεχαν τα ρουθούνια του. Μέσα στο σκοτάδι και μισοκλείνοντας τα μάτια του ο Dr. Τζον διέκρινε μια καρέκλα με ψηλή πλάτη και πίσω από αυτή να αιωρείται ως το ταβάνι μια στήλη καπνού. Πέρασε, του είπε μια μηχανική φωνή, σαν να χρησιμοποιούσε ο ιδιοκτήτης της μηχανάκι υποβοήθησης ομιλίας. Ο Τζον έκανε ό,τι τον πρόσταξε υπνωτισμένος. Αν θέλεις να συνεργαστούμε θα πρέπει να ξέρω με ποιον έχω να κάνω και ότι δεν θα με προδώσει, συνέχισε η ρομποτική φωνή. Αν το κάνεις, θα βρεθείς εκεί που βρέθηκαν και όλοι οι άλλοι μαζί με τις οικογένειές τους. Στον πάτο της λίμνης. Ο Dr. Τζον Φρικ παρέμεινε σιωπηλός γνέφοντας καταφατικά. Δεν μιλάς; συνέχισε το ρομπότ θυμωμένο. Θέλεις να σε σκοτώσω εδώ και τώρα να ξεμπερδεύω; Έτσι κι αλλιώς ηλίθια ιδέα ήταν η συνάντησή μας. Το έκανα για τον πατέρα σου και τη φιλία που είχαμε κάποτε ως παιδιά. Αλλά δεν με νοιάζει να σε ξεπαστρέψω αν δεν συνεργαστείς. Όχι, πρόλαβε να ψελλίσει ο Τζον, έγνεφα καταφατικά. Θα κάνω ό,τι θέλ... Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του και ένιωσε το κεφάλι του να γυρίζει. Η μυρωδιά της κλεισούρας σε συνδυασμό με τα βαριά και παράξενα τσιγάρα που κάπνιζε η Φωνή τον είχαν καταβάλει. Σωριάστηκε στο πάτωμα χτυπώντας με δύναμη τα χείλη του στα σπασμένα πλακάκια. Το ζεστό αίμα κάλυψε το πρόσωπό του και ένιωσε μια παράξενη θαλπωρή, όπως ένα μωρό στη μήτρα. Τα υπόλοιπα τα άκουσε ή τα έβλεπε σαν σε όνειρο. Και το τελευταίο που κατάλαβε είναι όταν η Φωνή είπε να τον πάνε στο δωμάτιο 5 και να τον ειδοποιήσουν όταν θα συνερχόταν. Όχι, άκουσε μια φωνή στο μυαλό του να φωνάζει, είμαι καλά. Σε παρακαλώ, πες μου! Θα κάνω ό,τι θέλ... Αλλά και πάλι πάνω σε αυτή τη φράση λιποθύμησε, με το αίμα να γεμίζει πηχτό το στόμα του, εμποδίζοντας να ξεστομίσει αυτό που στην πραγματικότητα δεν ήθελε. Η Φωνή δρασκέλισε γρήγορα το δωμάτιο προς την πόρτα, περνώντας από πάνω του. Τον κοίταξε αηδιασμένη και άρχισε να βήχει και να φτύνει στο πάτωμα. "Κι έχω πει ότι θα το κόψω το ρημάδι, αλλά ποτέ δεν το κάνω. Έλα Τζορτζ", πάμε, είπε στον άντρα που καθόταν όλη την ώρα στη σκιά πίσω από την πόρτα.

8 Κεφαλαιο 3 - Μeanwhile (by Tornadoros) Η καριέρα του Τζον Τορν είχε καταστραφεί. Χθες ήταν κάποιος, σήμερα τίποτα. Η νύχτα ήταν κρύα και το φεγγάρι είχε κρυφτεί πίσω από μια ασημένια κουρτίνα με λεπτά σύννεφα. Σταμάτησε το αυτοκίνητο δίπλα στην Νεράιδα του Βορά, το μπαράκι που πήγαινε όταν είχε τις μαύρες του. Και σήμερα ήταν μια από εκείνες τις μέρες. Η αίθουσα ήταν πνιγμένη στον καπνό και το χειρότερο απ' όλα ήταν η μουσική, μια παρέλαση από αποτυχημένες μπάντες που έπαιζαν παλιομοδίτικο κάντρυ. Το σκοτάδι όμως ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να ζητήσει σήμερα το βράδυ. Να πιεί και να καπνίσει αόρατος, να χαθεί στα όνειρα και τις αναμνήσεις του. Κάθισε στο μπαρ και παρήγγειλε ένα τζόνι με δυο παγάκια, το αγαπημένο του. Και άναψε ένα τσιγάρο κοιτάζοντας την άσχημα φωτισμένη αίθουσα, όλοι οι χαμένοι εδώ έρχονται, σκέφτηκε, το σπίτι μου είναι εδώ, πουθενά δεν έχω που να πάω πια, εδώ ανήκω τα βράδυα. Μέσα σε μία ώρα είχε πιεί 4 ποτά και είχε καπνίσει 10 τσιγάρα, καιρός για κατούρημα είπε χαμηλόφωνα στον μπάρμαν και έφυγε για την τουαλέτα. Σε πέντε λεπτά είχε επιστρέψει στη θέση του. Δίπλα στα τσιγάρα του και στο ποτό του ήταν ένας κίτρινος φάκελος με μια σημείωση με κόκκινο στυλό στο μπροστινό μέρος, ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΖΟΝ ΤΟΡΝ ΕΠΕΙΓΟΝ. "Ποιός το άφησε αυτό εδώ;" ρώτησε τον μπάρμαν, τον Γιώργο τον Γιούβε. "Νομίζω μια γυναίκα που καθόταν απέναντι στο τραπεζάκι" απάντησε ο Γιώργος, δείχνοντάς του προς το τραπέζι δίπλα στο τζούκμποξ. "Δεν την πρόσεξα καλά, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ήταν αυτή, την είχα δει να το κρατάει πριν κάποια ώρα." Ο Τζον κοίταξε στην αίθουσα, καμιά γυναίκα δεν ήταν μέσα εκτός από την χοντρή Μπέρθα, που είχε ξαπλώσει σε δυο καρέκλες μεθυσμένη, με σάλια να τρέχουν στο πιγούνι της. Έτρεξε γρήγορα έξω από το μπαρ, αλλά έξω δεν υπήρχε τίποτα εκτός από έρημους δρόμους και σκυλιά που έψαχναν τα σκουπίδια. Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει. Σκατά, σκέφτηκε, αυτό δεν μου αρέσει καθόλου. Πλήρωσε και μπήκε στο αυτοκίνητό του για να φύγει. Θα άνοιγε το φάκελο αργότερα στο σπίτι του. Ας περιμένουν τα χειρότερα για λίγο ακόμα.. Δεν πρόσεξε δυο μάτια γκρίζα που τον παρακολουθούσαν από το απέναντι πεζοδρόμιο, δυο μάτια και ένα χαμόγελο παγωμένο σε δυο κλειστά κόκκινα χείλια ζεστά σαν την κόλαση. Τον φάκελο τον πέταξε στο γραφείο του μόλις μπήκε στο σπίτι και ξάπλωσε όπως ήταν με τα ρούχα. Κοιμήθηκε ανήσυχα με το παράθυρο να σκορπίζει τις λίγες αχτίδες του σεληνόφωτος πάνω στο φάκελο. Και ονειρεύτηκε ότι ήταν μικρός και έπαιζε με τον πατέρα του στην αυλή και έτρεχε και γέλαγε και αυτός τον σήκωνε στα χέρια και τον πέταγε στον αέρα και τον ξανάπιανε λίγο πριν πέσει κάτω και ξαφνικά δεν τον έπιασε και έπεσε... και ξύπνησε μέσα στον ιδρώτα, άλλο ένα όμορφο βράδυ, είπε στον εαυτό του και άναψε τσιγάρο μέσα στο σκοτάδι. Κάθισε στο γραφείο και άνοιξε τη λάμπα και μετά έπιασε το φάκελο στα χέρια του.

9 Για να δούμε τι καλούδια έχεις εσύ εδω μέσα. Το πρώτο χαρτί που έβγαλε ήταν οι καταθέσεις του Αγη στην ντόιτσεμπανκ, πετάχτηκε από την καρέκλα του, τρελάθηκε, το δεύτερο ήταν η αλληλογραφία της Ζουζού Ντ' Ερή με τον Τζον Νεστορ, πούστη μου, αναφώνησε, το τσιγάρο τού έπεσε από το χέρι, όλα εδώ πληρώνονται. Έβαλε τα χαρτιά ξανά μέσα στο φάκελο και πήγε να φτιάξει καφέ στην κουζίνα, μια καινούργια μέρα θα ξημερώσει σήμερα. Δεν άκουσε τη πόρτα που άνοιξε, εκείνη τη στιγμή σιγοτραγουδούσε την τρίτη διεθνή στα ρώσικα, δεν άκουσε τα βήματα στο χωλ, βήματα που φέρνανε την ομίχλη μέσα στο σπίτι, υγρά και με μια μυρωδιά γλυκιά, σαν τα όνειρα...

10 Kεφαλαιο 4 - Το semibot (by Fortsas) Ο πονοκέφαλος τον ζάλιζε αφόρητα την ώρα που άνοιξε τα μάτια του. Πιο μεθυστικά και από το μπουκάλι πέρδικα που είχε κατεβάσει το προηγούμενο βράδι με τον Φρόγκιτς. Χίλιες σκέψεις τριγύριζαν στο μυαλό του ώστε να εξηγήσει το όνειρο που είχε δει... Η Φωνή ήταν κάτι αλλόκοτο, ο Τεξανός αμείλικτος, η Ζουζού γρήγορη σαν σκιά με ένα λάγνο άρωμα και ο Δρ Φρικ γεμάτος μελανιές από την τελευταία του συνάντηση με τον Takis U20ic, όλα μαζί σε ένα αλλά όχι νοικοκυρεμένα, οπότε δεν μπορούσε να βγάλει άκρη. Σηκώθηκε από το ντιβάνι και έκατσε στην καρέκλα κοιτάζοντας από μακριά τον καθρέφτη. - Wtf, ψέλλισε, τι σημάδι είναι αυτό στο μέτωπο; Το πίεσε με τα δυο του δάχτυλα και το αίμα που πετάχτηκε έπνιξε την κατσαρίδα μεσα στην κούπα του. Μικρες κηλίδες λέρωσαν τα πλάνα των επόμενων 3 σεζόν που είχε σκορπισμένα στο τραπέζι, αποτέλεσμα των επαφών που είχε το καλοκαίρι με τον Aγγλοκύπριο επενδυτή Trans Macker. Σέρνοντας τα πόδια του έφτασε στην κουζίνα, πέταξε τη ραγισμένη κούπα και έβαλε το μπρίκι να φτιάξει μια άλλη κούπα καφέ μπας και ανοίξει το μάτι του. Το μισοσκότεινο δωμάτιο έγινε άκομα πιο αποπνικτικό από τον καπνό που βγήκε με την πρώτη ρουφηξιά της πίπας του.πήρε τον αχνιστό καφέ και γύρισε στο γραφειό του. Άνοιξε την 32'' τηλεόραση που είχε συνδέσει με το laptop μιας και εκείνη την ώρα το HT-Live φόρτωνε τις 11αδες. Το προηγουμένο βράδι μετα την τεράστια επιτυχία του να τραβήξει παίχτη με Καλός Τερμα-Πολύ Καλός Άμυνα 15+0, δε θυμόταν αν είχε δώσει εντολές απέναντι στο semibot του ομίλου : Ο AEKARA κατέβηκε με ένα ενδιαφέρον σύστημα. Σύνθεση: Sáinz Espuelas - Kunda, Paltoudenios, Busan, - Pachotin, Morvai, Hadzhiev, Trentelman- Frisullo. - Μα τις χίλιες πίπες!!! φώναξε χτυπώντας με δύναμη το τράπεζι... - Δεν έβαλα τον Kasselas και κατεβαίνω χωρις WG. Πάλι καλά που δεν χάσαμε προπόνηση! Τσαντισμένος έβγαλε την τραγιάσκα του και πήγε στο μπάνιο να ετοιμαστει για το γεύμα το μεσημέρι με τον Τζον Τορν. Ο Τορν θα του ανέλυε την επόμενη μέρα χωρίς τον Καρούλα και εκείνος το ενδεχόμενο να του προωθήσει και κάτι άλλα γερόντια,όπως είχε κάνει με τον μπέκρα C.Z. bin Mansor σε αντάλλαγμα των νέων στοιχείων που ζητούσε ο Τορν.

11 -Χμμμ που να ήξερε ο Τζον τι όνειρο είδα απόψε. Θα του το πλασάρω ως πραγματικό γεγονός αντί για στοιχεία, είπε από μέσα του πλησιάζοντας την όθονη που έγραφε: 38' AEKARA-kokas 0-4 Ένα δυνατό πόνο ένιωσε στο στήθος και μια ανατριχίλα στις φτέρνες ενώ θύμηθηκε ως αντιπροσωπευτική ατάκα τα τελευταία λόγια του Φρόγκιτς το χάραμα που τον αποχαιρετούσε : - Άστα διάλλλλλλλλλλλλλλαααααααααα!!!!!! Τότε κατάλαβε οτι η κατάρα του Dr Medalistious πριν ένα μήνα άρχισε να πιάνει τόπο: -Δεν θα ανέβεις ποτέ στην ΙΙΙ, του ειχε πει αποχωρώντας απο το μπαρ PriMa εκείνο το βροχερό βράδι μαζί με τον Mat, αρχηγό του IRA. -Σιχτηρ παλιό Κτηνίατρε,που να φας 10 απο τον deopa, είπε από μέσα του. Κατσουφιασμένος και δαγκώνοντας την πίπα του, ο καπετάν-φορτσας έκλεισε με δύναμη την πόρτα πίσω του. - Θα το κόψω το ρημάδι το ΗΤ, αναφώνησε χωρίς να έχει δει οτι η οθόνη έγραφε πλέον : 89' AEKARA-kokas 5-4

12 Κεφάλαιο 5 Tα τυχερά (by tzavelasf) O Τας Τζαβέλωφ είχε περιέλθει σε πλήρη σύγχυση. 4 μάνατζερ ποδοσφαίρου, ένα war strategy κι εκείνο το πόκερ στο FB τον έκαναν να καπνίζει σαn φουγάρο κάθε βράδυ που έπαιρνε θέση μπρος απ την οθόνη του υπολογιστή. "Δέν πάει άλλο το ρημάδι... κάτι πρέπει να κόψω" σκέφτηκε... Τον χτύπαγε αδυσώπητα το χειμωνιάτικο κρύο, έπιανε 2 ζευγάρια στο φλοπ, έχανε την παρτίδα στο ριβερ. Εμπαινε στη διάσκεψη της u-20 κι απ' τα νεύρα του τά βαζε με τον Τάκη τρι ντεκαπιτάνο. "Πρέπει να στήσω 11άδα στην ακαδημία, να δω αν έχω τραυματία σε αγώνα, αν έχω χρήμα για να χτίσω τίποτα, αν πρέπει να στείλω παίχτη σε προπονητικό κέντρο. Το βράδυ έχει μάχη με τους Σκοπιανούς. Μας είχαν κατακτήσει όλη την Ελλάδα κάποτε και τώρα κοντεύουμε να τους πάρουνε και τα σώβρακα. χεχεχε". Σαρδόνιες σκέψεις... Τις κατεύναζε διαβάζοντας κανένα μυθιστόρημα του Μπιλ Γουαιζ Λάντεν, καμιά ατάκα του Τζον Αίολους. Αχτι του ο Γκας Κατσαντωνιους και οι υπερήλικες παίχτες με τους οποίους καυχιόταν ότι έχει κατασκευάσει τα μινγκ του Σαλαριέρη. Που πας ρε καραμήτρο με τα 18χρονα! 10 καρτέλες ανοιχτές, τρεις λίστες μεταγραφών που τρέχουν. Ωχ, ξέχασα να πάω πάσο στην παρτίδα και πρέπει να μπω έγκαιρα... Θα με πετάξει απ το τραπέζι. Τσιγάρο ρε! Γέμισε πάλι το τασάκι. Γαμώτο, χθες το άδειασα... Πάνε 10 μέρες τώρα που έπαψε να τη βγάζει στο μπαλκόνι και να τον τρώει τ' αγιάζι. Το πήρε κι αυτός απόφαση. Η.Τ!!! Ω διαβολική σύμπτωση! ΗΤ λέγεται και το παιχνίδι μέσα απ το οποίο άνοιξε θέμα με το τσιγάρο. Πλέον τη βγάζει με μισό πακέτο τσιγάρα (από τα 3 που κάπνιζε) και καμιά 1300 ηλεκτρονικούς μπάφους... Κάτι έκοψε...

13 Κεφάλαιο 6 - Η συνάντηση (by Wise_Azi) Πέντε χρόνια είχαν περάσει από τότε που ο Τζον Τορν είχε χάσει εκείνη την πολύκροτη δίκη λόγω του δισταγμού του Τζον Φρικ. Και ο φάκελος με τα έγγραφα που μόλις είχε πέσει στα χέρια του είχε ανοίξει ξανά εκείνη την υπόθεση στο μυαλό του. Ήξερε ότι δεν θα κοιμηθεί όλη νύχτα, γι' αυτό και τώρα ετοίμαζε μια ενισχυμένη δόση καφέ στην κουζίνα. Στην πραγματικότητα όμως η υπόθεση είχε ανοίξει πριν από μερικούς μήνες όταν είχε πείσει τον Δικαστή "Αέρα" Καζαμπουμπουριάν να ζητήσει επανεξέταση λόγω νέων στοιχείων που είχε προσκομίσει η ίδια του η νέμεση ο Τζον Φρικ μέσω του φίλου του Takis U20ic. Φήμες έλεγαν πως πριν από πέντε ακριβώς χρόνια ο Φρικ είχε καλέσει τον Τάκις στα Χανιά, στην έπαυλή του, για να του δώσει όλο τον φάκελο που ετοίμαζε τόσο καιρό εναντίον της Ζουζού και του Νέστορ με εντολές να τον παραδώσει ανώνυμα μονάχα στον Τζον Τορν. Ο Τάκις όμως έφυγε κυνηγημένος στην πατρίδα του τη Γιουγκοσλαβία, αφού εν τω μεταξύ η Ζουζού με τον Νέστορ είχαν κυριαρχήσει στην καπνοβιομηχανία και είχαν καταφέρει να απαγορέψουν διά ροπάλου το ηλεκτρονικό τσιγάρο. Όποιον έβλεπε η αστυνομία, που ήταν φυσικά δική τους, να το καπνίζει, τον συλλάμβανε και δεν έβλεπε ξανά το πρόσωπο της γης. Κι έτσι ο Τάκις έφυγε από τη χώρα παίρνοντας και τον φάκελο μαζί. Τώρα πώς βρέθηκαν τα στοιχεία στα χέρια του "Αέρα" κανείς δεν έμαθε ποτέ, αλλά τον Τορν δεν τον ένοιαζε, αφού επιτέλους θα έβρισκε την ευκαιρία για εξιλέωση. Είχε από τότε να κοιμηθεί και η ζωή του ήταν κατεστραμμένη. Και τώρα αυτή η αυριανή δίκη θα ήταν το γιατρικό της ψυχής του. Βγαίνοντας από την κουζίνα, τον έπνιξε ένας γλυκός καπνός από πίπα που είχε σκεπάσει σαν ομίχλη το σαλόνι του. Τι στο... πήγε να πει, αλλά τον διέκοψε μια τραχιά φωνή σαν σκεπάρνι σε κατάξερο χώμα. -"Μη μιλάς. Κάνε πως δεν είμαι εδώ. Και άκου με μόνο. - Καπετάνιε; ρώτησε αναγνωρίζοντας στα σίγουρα τη φωνή του βασικού του μάρτυρα. - Ναι. Έχω ένα αυτοκίνητο και με περιμένει κάτω. Το οδηγεί ο Φρόγκιτς. Έχει αναμμένη τη μηχανή. Θα με ακούσεις μόνο και μετά θα εξαφανιστώ. Θα με δεις αύριο στη δίκη όταν θα με καλέσεις. Θα είμαι εκεί. Άκου με τώρα. - Λέγε. - Τα στοιχεία που έχει στα χέρια του ο "Αέρας" εγώ του τα έδωσα. - Εσύ; Πώς; - Μη ρωτάς. Όσα λιγότερα ξέρεις τόσο το καλύτερο. Θα σου πω μόνο ότι ο Τζον Φρικ τα πήρε από μένα. Δεν τα έκλεψε. Εγώ τα μάζευα τόσο καιρό. - Μα πώς; - Δεν έχω χρόνο. Αν δεν θες ν' ακούσεις τότε φεύγω και δεν έρχομαι ούτε αύριο. - Λέγε, είπε στριμωγμένος ο Τορν. - Αύριο στη δίκη, ρώτα με για την αποβάθρα και τι ξέρω. Επίσης, προσπάθησε να ρίξεις στους ενόρκους το όνομα 'Άγης'. Εγώ θα συμφωνήσω ότι υπάρχει και ότι βρίσκεται από πίσω και την κατάλληλη στιγμή θα σου παρουσιάσει ο Άγγελος ντοκουμέντο που επιβεβαιώνει ότι αυτό το άτομο κρύβεται πίσω από το ζεύγος. Χέσε τους αυτούς! Αυτοί είναι μόνο για βιτρίνα και εξυπηρετούν δικούς τους σκοπούς. Ο εγκέφαλος είναι ο 'Άγης'. Μου το επιβεβαίωσε και πριν από λίγες μέρες και ο γιος μου. - Ποιος γιος σου; Ποιος είναι; - Σκάσε! Μην τον μπλέκεις αυτόν. Αρκετά μπλεγμένος είναι από μόνος του με τις βλακείες που έκανε στο παρελθόν.

14 - Μα πρέπει να ξέρω. Δεν θέλω εκπλήξεις. Δεν μου αρέσουν! - Θα ξέρεις ό,τι πρέπει να ξέρεις. Έτσι, παίζεται το παιχνίδι, δικηγοράκο. Εκεί στις Λέσχες που συχνάζεις και πίνετε τις κόκες σας με τους άλλους ντιγκιντάνγκες και μετράτε τα λεφτά σας, ή λιμάρετε τα νύχια σας, παίζετε με κανόνες εγχειριδίου. Στην αποβάθρα και στη θάλασσα οι κανόνες αλλάζουν. Έχεις άγρια θηρία εκεί έξω, όχι γατάκια. - Καλά. Αν με ρωτήσει ο δικαστής τι θα πω; - Θα του πεις Κλάιν! Δεν ξέρεις τίποτα. Μόνο όσα λένε τα στοιχεία. - Και ποια στιγμή ο Φρόγκιτς θα μου πασάρει το χαρτί; - Μόλις αναφερθεί το όνομα 'Άγης'. Τότε θα πλησιάσεις στην έδρα και θα το δώσεις στον δικαστή. Και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. Εμπιστέψου με. - Δεν εμπιστεύομαι κανέναν στο επάγγελμα που είμαι, αλλά καλά. Ο Τορν σήκωσε την κούπα του με τον αχνιστό καφέ και την έφερε στο στόμα για να πιει. Μόλις την κατέβασε το σύννεφο καπνού είχε χαθεί και η γλυκιά μυρωδιά της πίπας παρέμενε μόνο για να του επιβεβαιώσει ότι όλος αυτός ο διάλογος είχε μόλις λάβει χώρα. Τι στο διάολο γίνεται εδώ πέρα; σκέφτηκε και αποφάσισε να ρίξει μια ακόμα ματιά στα στοιχεία που του είχαν κάνει δώρο έτσι ξαφνικά. Μα για ποιον γιο μιλούσε ο καπεταν-φόρτσας; Κάνα οικογενειακό δράμα έχουμε εδώ πέρα; Ο άνθρωπος αυτός είναι κλειδί τελικά. Δεν είναι ένας απλός πληροφοριοδότης. Και με όλα αυτά να στριφογυρίζουν στο μυαλό του αποκοιμήθηκε στο γραφείο με τη γραβάτα μισολυμένη και την κούπα αφημένη στο πλάι. Το πρωί τον ξύπνησε η Τζίνα, η ξανθιά γραμματέας-ρεσεψιονίστ του. - Σήκω, Τζον. Έχεις δίκη σήμερα. - Μμμμμ... τι ώρα; - Στις 9:30. - Και τι ώρα είναι; - 9 παρά Τιιιιι; - Ναι, φύγε τώρα. Ξέρεις ότι ο 'Αέρας' θέλει να τελειώνει γρήγορα τις ακροάσεις. Δεν της μίλησε, παρά μόνο σήκωσε την κούπα και ήπιε μια γουλιά παγωμένου καφέ που πήγε κατευθείαν στο κεφάλι του σαν ένεση αδρεναλίνης. Εννέα και είκοσι πέντε πρώτα λεπτά διέσχιζε με γοργά βήματα τον προθάλαμο του δικαστικού μεγάρου προς την αίθουσα του 'Αέρα'. Το σόου άρχιζε. Ο Τορν ξανάπιανε δουλειά. Στις φλέβες του κυλούσε και πάλι αίμα και στο μυαλό του ξυπνούσαν όλα τα φονικά δικηγορικά ένστικτα που κάποτε τον είχαν κάνει διάσημο. Έσβησε το τσιγάρο του και χαιρέτησε τον Φιλ τον αιωνόβιο φύλακα που λίγο πριν μπει στην αίθουσα του είπε "Ακόμα δεν το κόψατε το τσιγάρο, κύριε Τορν;" Όλο λέω να το κόψω το ρημάδι, αλλά τώρα έχω δίκη, Φιλ... Στην αίθουσα ήταν όλοι οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι, αλλά ακριβώς πίσω από τη θέση του πρόσεξε έναν ψηλό τύπο με καστανόξανθα μαλλιά που καθόταν ήρεμος και όλο έβαζε ένα στιλό στο στόμα του σαν να επρόκειτο για ηλεκτρονικό τσιγάρο. Τον

15 κοίταξε λίγο πλησιάζοντας και είδε το διαμαντάκι στο αριστερό του αυτί και κατάλαβε πως είναι ο Άγγελος Φρόγκιτς που τον είχε δει αλλά κοιτούσε τώρα αλλού. Μάλιστα! Ο καπετάνιος τήρησε την υπόσχεσή του. Για να δούμε πώς θα τελειώσει η μέρα. Σκέφτηκε και κάθισε στη θέση του.

16 Κεφάλαιο 7 - Το τηλεφώνημα (by Wise_Azi) - Εμπρός; Εμπρός; Εμπρός! - Εγώ είμαι... Πήρες τον φάκελο από τον Άγγελο; - Ναι. - Τον άνοιξες; -Ναι. - Είσαι ικανοποιημένος; - Ναι πολύ. Ευχαριστώ. - Τι ευχαριστίες και μαλακίες. Κλάιν για τις ευχαριστίες σου. Θα κερδίσεις τη δίκη; - Τώρα ναι. Ελπίζω πιο πολύ. - Α, μην ελπίζεις, Τορν. Μην ελπίζεις. Να ξέρεις! Γιατί αν δεν ξέρεις θα λάβω άλλα μέτρα για να σώσω το παλιοτόμαρο τον γιο μου! - Ξέρω... Θέλεις να σε ενημερώσω; - Όχι! Όσα λιγότερα ξέρω τόσο το καλύτερο... Άλλωστε είμαι βασικός σου μάρτυρας. - Όντως. Λοιπόν, εννοείται πως αυτή η συνομιλία δεν έγινε ποτέ γιατί αν το μάθει ο δικαστής θα... -Κλακ! Ο Τζον Τορν απέμεινε να κρατάει το ακουστικό στο αυτί του τελειώνοντας τη φράση του. Ο καπεταν-φόρτσας στην άλλη άκρη της γραμμής είχε κλείσει ήδη. Μα ποιος διάολος είναι ο γιος του; σκέφτηκε ο Τορν, αλλά εκείνη τη στιγμή χτύπησε πάλι το τηλέφωνό του και το μυστήριο θα περίμενε λίγο ακόμα να λυθεί. - Εμπρός; - Μ' ακούς καθαρά; - Ναι. Ποιος είναι; - Μη μιλάς. Άκουσέ με μόνο! Είμαι ο Τάκης Γιουτουέντιτς, αυτός που τον πούλησε εκείνο το καθίκι ο Φρικ! - Μα, εσύ δεν έφυγες; Ξαναγύρισες; - Μη μιλάς, γαμώτο! Θα με κάνεις να ξαναρχίσω το τσιγάρο! - Γιατί το έκοψες τελείως; - Ναι, έχω 3 μήνες, τριανταδύο ώρες, 21 λεπτά και 19 δευτερόλεπτα, 20, 21, Αααα... - Δεν είναι αυτό το θέμα όμως. Δεν είμαι εκεί. Αναγκάστηκα να φύγω για να γλιτώσω από εκείνη τη σκύλα την Ντ' Ερή και το κουταβάκι της τον Νέστορ! - Ναι, ξέρω, στην πατρίδα σου τη Σερβία. - Τι μαλακίες λες; Στην Αυστραλία είμαι! - Ε; - Ναι, θα με αφήσεις τώρα να μιλήσω; - Μα τι κάνεις εκεί; - Προπονώ μια ομάδα νέων και ζω τη ζωή μου, δικηγόρε της δεκάρας! Άκου με τώρα και άκου με καλά! Σου έχω στείλει με κούριερ ένα δέμα. Μέσα περιέχει τρεις φακέλους με έγγραφα και φωτογραφίες. Μου τους έδωσε ο Τζον Φρικ σ' εκείνη τη συνάντηση στα Χανιά πριν από πέντε χρόνια. Τους υπόλοιπους τους έδωσε για ασφάλεια σε κάποιον άλλο. Με αυτούς θα κερδίσεις τη δίκη. Θα δεις πολλά ονόματα μέσα που δεν θα γνωρίζεις. Όμως εύκολα θα μάθεις σε τι αντιστοιχούν, αν πάρεις το κλειδί της θυρίδας 13666Κ. Εκεί θα τα μάθεις όλα! Τελικά, όλα έγιναν βάσει σχεδίου. Ακόμα και η δίκη που έχασες τότε, μέσα στο σχέδιο ήταν.

17 - Ε; Μα... - Αυτό που σου λέω! - Καλά! Το κλειδί πού θα το βρω; - Θα χρειαστεί να πας στην Παλαιστίνη. - Πού; Δεν πας καλά! Είμαι στο μέσο μιας δίκης... - Θέλεις ή δεν θέλεις να κερδίσεις αυτή τη δίκη; - Θέλω! Ε, τότε κάνε αυτό που σου λέω! Θα πας στην Παλαιστίνη, στη Γάζα. Εκεί ζει ένας άντρας γνωστός ως Μπου. Το όνομά του είναι Γιώργος και είναι Έλληνας, αλλά ζει χρόνια εκεί και ασχολείται με την εκτροφή πουλιών. Όλοι τον ξέρουν, οπότε δεν θα είναι δύσκολο να τον βρεις. Αυτός έχει το κλειδί και θα σου πει τι να κάνεις. - Πολύ μυστήρια είναι όλα αυτά κι εμένα δεν μ' αρέσουν τα μυστήρια. - Πιστεύεις στον Θεό, Τορν; - Όχι, αλλά τι σχέση έχει; Πιστεύω στη Φυσική. - Η Φυσική δεν θα σου κερδίσει τη δίκη. Θα καταλάβεις τι εννοώ, όταν δεις τον Μπου... - Τέλος πάντων. Θα σε χρειαστώ για μάρτυρα μάλλον απ' ό,τι καταλαβαίνω. Θα καταφέρεις να έρθεις απ' όπου στο διάολο βρίσκεσαι; - Ναι, η ομάδα έχει φιλικά τώρα και θα είμαι στη διάθεσή σου. Μόνο που θέλω να μου εξασφαλίσεις άδεια και προστασία. Ίσως προσπαθήσουν να με σκοτώσουν. - Εύκολο. Μην ανησυχείς, έχω δικαστές φίλους! -Κλακ! Ο Τορν απέμεινε ακόμα πιο μπερδεμένος μετά το δεύτερο τηλεφώνημα. Τι στο καλό γίνεται, ρε γαμώτο; σκέφτηκε. Όλοι γνωρίζονται και συνωμοτούν μεταξύ τους κι εγώ δεν ξέρω τίποτα; Τι μαλακίες έκανε αυτός ο Φρικ και μοίραζε φακέλους; Και γιατί πήρε ο Τάκις και ο καπετάνιος τους φακέλους του; Τι σχεδιάζει, ρε γαμώτο; Και τώρα Παλαιστίνη; Θα πάρω και καμιά σημαιούλα για το δωμάτιο τουλάχιστον.... Η πόρτα του Δωματίου 5 άνοιξε απότομα και ο Τζον Φρικ άρχισε να τρίβει τα μάτια του για να δει στο σκοτάδι. Άκουσε τη Φωνή να λέει: "Αυτός είναι, Φιλίπ!" Και διέκρινε έναν μεγαλόσωμο άντρα να έρχεται προς το μέρος του. Στάθηκε από πάνω του και πριν προλάβει να σηκωθεί είπε: "Δεν με ξέρεις, αλλά εγώ σε ξέρω καλά. Και ξέρω και τι πας να κάνεις. Είμαι εδώ για να το αποτρέψω. Αν θέλεις να συνεργαστούμε, έχει καλώς. Αν όχι, τότε θα σε αφήσω στο έλεος της Φωνής. Να σου διευκρινίσω μόνο ότι η συνεργασία σου μαζί μου θα σε βγάλει από δω και θα σε προστατέψει από τις διαθέσεις της Φωνής. Λοιπόν, δέχεσαι;" Ο Τζον σηκώθηκε από το κρεβάτι, έχοντας την εικόνα του πατέρα του στο μυαλό του. Τι θα έλεγε εκείνος αν δεν ολοκλήρωνε την αποστολή του; Τι θα γινόταν, αν νικούσαν για μια ακόμη φορά η Ντ' Ερή με τον Νέστορ; Και ποιος ήταν αυτός ο Φιλίπ τώρα; Όλα αυτά σκεφτόταν, ενώ ο μεγαλόσωμος άντρας γύρισε προς την πόρτα και την έκλεισε πίσω του φεύγοντας. "Σε αφήνω να το σκεφτείς," του πέταξε κοφτά κι εξαφανίστηκε. "Έχεις ως αύριο."

18 Κεφαλαιο 8 - Το ταξίδι (by Tornadoros) Ο δικαστής Τζον Καζαμπουμπουριάν, είχε φέρει τον Τζον Τορν σε επαφή με έναν αμφιλεγόμενο, ανέντιμο και αχρείο υποκείμενο στην Αίγυπτο, τον Αμπντουλάχ c0stas. Το πέρασμα στη λωρίδα της Γάζας θα γινόταν από μια υπόγεια σήραγγα κοντά στη Ράφα, την οποία δεν είχαν ανακαλύψει ακόμα οι Ισραηλινοί. Η Γάζα ήταν αποκλεισμένη ακόμα από αέρα και θάλασσα παρ' όλη την ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης των εξτρεμιστών της Χαμάς από την Φατάχ. Ο c0stas του έφτιαξε διαβατήριο και θα τον συνόδευε στο ταξίδι του στη Γάζα. Όλα πήγαν καλά και στη συνέχεια ανέβηκαν σε ένα φορτηγάκι για τη συνέχεια του ταξιδιού τους ως την πόλη της Γάζας, 30 χιλιόμετρα ταξίδι που το έκαναν σε 2 ώρες... Στο φορτηγάκι ήταν άλλα δέκα άτομα, γυναίκες παιδιά και δυο μαχητές της Χαμάς, απ'ότι κατάλαβε ο Τζον με τα λίγα υπονοούμενα του c0stas. Πρώτα πέρασαν από την Χαν Γιουνίς (το χάνι του Ιωνά), ουσιαστικά τώρα ένας προσφυγικός καταυλισμός, παντού ερείπια, φτώχια, ξυπόλητα παιδιά και ανήσυχα βλέμματα. Σταμάτησαν για 15 λεπτά και ο Τζον είδε τον c0stas με ανακούφιση να έρχεται και να ξεκινάνε πάλι. Όταν φτάσανε στη Γάζα ο c0stas του έδωσε ραντεβού σε δυο ώρες στο ίδιο σημείο, έξω από το δημαρχείο της πόλης, αλλά του ανέτρεψε τη συμφωνία και του ζήτησε άλλα χίλια δολάρια για την επιστροφή. Ο Τζον δέχτηκε. Δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς. Μετά από δέκα λεπτά περπάτημα μέσα σ' αυτή την πόλη φάντασμα, που όμως είχε την δικιά της μυστική ζωή, βρήκε το εκτροφείο πουλιών του Γιώργου του Μπου. Δεν υπήρχε και άλλο. Του άνοιξε μια γριούλα μαυροφορεμένη, τα μάτια της κατακόκκινα, ξεχώριζαν μόνο από το μαντήλι που την κάλυπτε. Του είπε να περιμένει και πήγε να φωνάξει τον Μπου. Ο χώρος ήταν πανέμορφος πέρα από κάθε περιγραφή, δεν μπορούσες έξω από αυτό το χάλασμα να φανταστείς τα χρώματα, τις φωνές και την ζωντάνια του χώρου. Περιστέρια, παγώνια, αηδόνια και καναρίνια σε κλουβιά, δυο αιχμαλωτισμένα γεράκια και πλήθος από άλλα είδη που δεν τα ήξερε αλλά υπέθεσε ότι ήταν παραδείσια πουλιά. Δεν άκουσε τον ιερέα που τον πλησίασε από πίσω αθόρυβα. Η έκπληξή του ήταν μεγάλη, δεν περίμενε ότι ο Μπου θα ήταν ορθόδοξος παπάς στη Γάζα. Ήταν ένας κοντόχοντρος μεσήλικας, με ρούχα ιερέα και ένα μεγάλο σταυρό στο στέρνο του πλεγμένο από ξύλινα φίδια. Έχω ειδοποιηθεί για την άφιξή σου Τζον Τορν, βολέψου στη πολυθρόνα για να μιλήσουμε άνετα, η ομιλία του ήταν ήρεμη σχεδόν υπνωτιστική. Έχετε φτιάξει κάτι υπέροχο εδώ μέσα, απάντησε κομπιάζοντας ο Τζον, σας είχε ειδοποιήσει ο Τάκης Γιουτουέντιτς, για την αφιξή μου υποθέτω; Μην υποθέτεις όταν μιλάμε για τον Τάκις, ούτε για τον Τριαδικό Θεό, να είσαι σίγουρος αλλά και υποψιασμένος σε αυτή την ιστορία, ενώ του απαντούσε έβγαλε από την τσέπη του ένα κλειδί θυρίδας και το ακούμπησε μπροστά του στο μικρό τραπεζάκι. Του έκανε τη χειρονομία της σιωπής με το δάχτυλό του και του έβαλε στο χέρι ένα μικρό χαρτάκι με το όνομα της τράπεζας, διάβασέ το και φάε το τώρα. Η γεύση ήταν πικρή αλλά δεν δυσκολεύτηκε να το καταπιεί, τον κοίταξε με απορία και έβαλε γρήγορα και το κλειδί στη δικιά του τσέπη. Αυτό ήταν λοιπόν, σκέφτηκε με ανακούφιση ο Τζον. Για να τελειώσεις αυτή την ιστορία, πρέπει να πιστέψεις Τζον, πρέπει να πιστέψεις

19 σε κάτι μεγαλύτερο και πιο θαυμαστό από τον άνθρωπο. Είσαι έτοιμος να το κάνεις; Ίσως ξέρετε τα πιστεύω μου, ξέρετε ότι είμαι άθεος, είναι δύσκολο να σας καταλάβω... Έχεις συνάντηση με τον c0stas στο δημαρχείο, έτσι δεν είναι; Μάλλον θα έπρεπε να διαλέξεις πιο κατάλληλο μέρος για την επιστροφή σου. Ίσως εδώ σε βοηθήσει ο Θεός, η συναντησή μας τελείωσε τέκνον μου και τον οδήγησε στην εξώπορτα μάλλον βιαστικά και άγαρμπα. Καλά καλά δεν πρόλαβε να τον ευχαριστήσει, πήρε το δρόμο για τον γυρισμό με γρήγορα βήματα, και που θα πάω τώρα, τι να συμβαίνει με τον c0stas; Σε λίγη ώρα ήταν πίσω στο δημαρχείο, είχε αρχίσει να σουρουπώνει και με δυσκολία ανακάλυψε τον c0stas να μιλάει με δυο άλλους περίεργους τύπους είκοσι μέτρα πιο μπροστά του. Δεν τον είχαν δει ακόμα... Αριστερά του είδε μια ορθόδοξη εκκλησία και τώρα τα κατάλαβε όλα. Ήταν μισογκρεμισμένη, αλλά στην είσοδό της είδε μια φιγούρα γνώριμη να τον περιμένει, ο c0stas τον είχε προδώσει, η σωτηρία ήταν αλλού.

20 Κεφάλαιο 9 - Το συμβόλαιο (by Tornadoros) Πάντα της άρεσε να έχει το πάνω χέρι και πάντα να παίζει τους άντρες σαν παιχνιδάκια. Κοίταξε τον Τζον Νέστορ που καθόταν στο αίθριο της βίλας της και χαμογέλασε. Είναι ο άντρας μου, σκέφτηκε, αλλά αν χρειαστεί, ακόμα και αυτός θα χάσει το κεφάλι του. Η Ζουζού Ντ' Ερή, φορούσε το μεταξένιο νυχτικό της, το άρωμά της μεθούσε το χώρο γύρω στο σαλόνι και οι υπηρέτες της ακίνητοι περίμεναν τις πρωινές εντολές. Ήταν νέα και πλούσια, αλλά αυτό που είχε σημασία για κείνη, ήταν η εξουσία. Τα χρήματα ήταν το μέσο για την εξουσία και την αναγνώριση απ' όλους της αριστοκρατικής της καταγωγής. Ο έλεγχος ήταν το χόμπι της, ο έλεγχος των ανθρώπων. Ειδοποιήστε τον άντρα μου ότι ξύπνησα και φέρτε μου πρωινό στη τραπεζαρία. Και το τηλέφωνό μου, το ξέχασα στη κρεβατοκάμαρα. Σηκώθηκε νωχελικά και περπάτησε ως την τραπεζαρία κρατώντας στο χέρι τη δικογραφία που μελετούσε. Ο Τζον Νέστορ παρουσιάστηκε μπροστά της μετά από δυο λεπτά, ήξερε ότι δεν της άρεσε να περιμένει. Αγαπητή μου, λάμπεις σήμερα, κοιμήθηκες καλά; Τη φίλησε τρυφερά στο μέτωπο και κάθισε απέναντί της. Καλημέρα αγάπη μου, έχω την αίσθηση ότι σήμερα θα είναι μια υπέροχη μέρα. Δεν το νομίζεις; Του χαμογέλασε και ήταν ένα χαμόγελο όλο γλύκα και ανυπομονησία και ένα μικρό λακάκι έσκασε δίπλα στα χείλια της. Η ιστορία με το ηλεκτρονικό τσιγάρο θα τελειώσει σύντομα, οι μετοχές σου πουλήθηκαν όλες, η εταιρία άλλαξε χέρια και πήγε στα χέρια των επενδυτών από το Κατάρ και αυτοί δεν ξέρουν ότι σε ένα μήνα δεν θα μπορούν να το διαθέσουν πια στην Ελλάδα.. ο ΕΟΦ θα κάνει την κίνησή του σε λίγες μέρες. Ευχαριστημένος; Άφησε το φάκελο στο τραπέζι και του χάιδεψε τα χέρια. Αρκεί αγάπη μου να ξεμπλέξουμε και από αυτούς που μας δημιουργούν πρόβλημα. Ο Τζον Νέστορ άφησε να φανεί μια στιγμή αχνής αγωνίας στο πρόσωπό του. Ο Τζον Τορν..., δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση του και η Ζουζού του έβαλε το απαλό δαχτυλό της στο στόμα του. Υπάρχει ένας φάκελος δίπλα σου στη καρέκλα, είναι ένα συμβόλαιο, ένα συμβόλαιο θανάτου. Πάντα μου αρέσει όταν μια ιστορία τελειώνει στη θάλασσα, το συμβόλαιο αυτό θα παραδοθεί εδώ σήμερα στον εκτελεστή, τώρα! Χτύπησε το χέρι της στο τραπέζι, ενώ εκείνη την ώρα έμπαινε μέσα η Ιππολύτη η καμαριέρα της με το πρωινό τους. Πέρνα μέσα γρήγορα και άφησε το δίσκο στο τραπέζι και αν έρθει ο κύριος που περιμένουμε να μας ειδοποιήσετε αμέσως. Η Ιππολύτη έκανε γρήγορες κινήσεις, υποκλίθηκε και έφυγε με βήματα όπισθεν προς την πόρτα. Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εσένα. Όλα τα σκέφτεσαι, δεν θα ήθελα να ήμουν εχθρός σου. Ο Τζον Νέστορ γέλασε βροντερά, κοιτάζοντας λαίμαργα το πλούσιο πρωινό από αυγά μπέικον, καβουροσαλάτα, κέικ καρότου με σταφίδες, πουτίγκα λεμονιού, δαμάσκηνα και βερίκοκα αποξηραμένα, γάλα άπαχο αγελαδινό και πορτοκαλάδα κόκκινη σαν αίμα. Σίγουρα δεν θα ήθελες να ήσουν εχθρός μου, σκέφτηκε η Ζουζού, έπιασε μια μικρή σταφίδα και την έβαλε στη γλώσσα της αργά αργά απολαμβάνοντας το πλούσιο άρωμά της.

21 Μόλις τελείωσαν το πρόγευμα, η πόρτα άνοιξε και μπήκε η Ιππολύτη μαζί με έναν άντρα με πλούσια χαίτη, μέτριο ανάστημα αλλά γεροδεμένο παρά τα χρόνια που τον βάραιναν. Καλώς ήρθες φίλε μου Αγη, η Ζουζού προχώρησε προς τη μεριά του με ανοιχτή την αγκαλιά της. Κρίμα που δεν πήρες πρωινό μαζί μας, ήταν υπέροχο. Ο Αγης την αγκάλιασε ενώ συγχρόνως κοιτούσε στα μάτια τον Νέστορ. Καλώς σας βρήκα, έχω φάει δεν πεινάω, κάθισε δίπλα στον Νέστωρ και άναψε τσιγάρο. Ιππολύτη, φέρε στον κύριο ένα τασάκι. Ξέρεις φίλε μου εμείς δεν καπνίζουμε ποτέ και κυρίως εδω μέσα, αλλά για σένα θα κάνουμε μια εξαίρεση για τις πολύτιμες υπηρεσίες που μας παρέχεις. Η Ζουζού ενοχλήθηκε λίγο από την άξεστη συμπεριφορά του, αλλά κράτησε χωρίς δυσκολία το αχνό χαμόγελό της. Ο Άγης είχε έρθει ξανά στο σπίτι τους, την πρώτη φορά είχε χαζέψει από τους πολλούς και μεγάλους πίνακες και τα ασημικά που στόλιζαν το χώρο. Κυρίως όμως του είχε κάνει εντύπωση το τεράστιο τζάκι με το οικόσημο της οικογένειας της Ζουζού. Τη γούσταρε αυτή την γκόμενα, αλλά ήξερε ότι δεν είναι γα τα κυβικά του. Η Ζουζού διάλεγε, δεν την διάλεγαν και μια φορά που είχε τολμήσει να την πλησιάσει κάπως περισσότερο, είχε νιώσει το θυμό της. Αρκεί μια φορά, δεν είχε όρεξη να ξαναμπλέκει μαζί της. Σήμερα ήταν εδώ για το συμβόλαιο, υπογράφουμε, παίρνουμε προκαταβολή και κάνουμε την δουλειά, τίποτα άλλο μη σκέφτεσαι αγορίνα μου, είπε στον εαυτό του και χαμογέλασε. Η στάχτη του έπεσε στο πάτωμα, αλλά κανείς δεν το πρόσεξε.

22 Κεφάλαιο 10 - Ο Ξένος (by Tornadoros) Η μητέρα του ήταν από τον Πύργο Ηλείας, από παλιά οικογένεια, λίγοι ξέρανε τη μακρινή συγγένειά της με την οικογένεια του Άγη. Ο πατέρας του ήταν Αιγύπτιος, από την παράξενη φυλή των ξανθών Φελάχων του νότιου Νείλου. Και αυτός ήταν ο ξένος, δεν είχε πατρίδα, αλλά είχε συνδέσμους στην Ελλάδα, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Μιλούσε και τις τρεις γλώσσες άνετα και είχε επαφές και με τις τρεις χώρες. Γι' αυτό τον λόγο τον είχε ανακαλύψει η CIA και τον είχε εντάξει στο δυναμικό της. Πάντα ήταν έτοιμος να ταξιδέψει ή αεροπορικώς ή με το ταχύπλοο που είχε αγοράσει ένα εκατομμύριο δολάρια, και έπιανε τα 340 χλμ την ώρα. Ο κίνδυνος ήταν η ζωή του, δεν είχε παντρευτεί ποτέ, αλλά είχε ήδη τέσσερα παιδιά και δυο γυναίκες που τον είχαν ξεχάσει πολύ εύκολα, αφού το έμβασμα ερχόταν γρήγορα στο σπίτι τους. Ο c0stas ήταν στο ΙΡΑΚ δυο μέρες πριν πέσει ο Σαντάμ, ήταν στο Πακιστάν μια βδομάδα πριν σκοτωθεί ο Μπιν Λάντεν, έχει μαζέψει σημαίες από 60 χώρες απ' όλο τον κόσμο και τώρα τον χρειαζόταν η CIA να είναι κοντά στις αραβικές χώρες λόγω της αραβικής άνοιξης, για να ελέγχουν τις εξελίξεις. Το τελικό σχέδιο για τον έλεγχο των πετρελαίων είχε μπει σε εφαρμογή. Αλλά η υπόθεση που είχε αναλάβει με τον Τζον Τορν ήταν κάτι διαφορετικό, δυστυχώς όμως από καθαρή ατυχία ο Τζον του ξέφυγε, ο Γιωργος ο Μπου είχε κάνει πάλι το θαύμα του. Δεν μπορούσε να πλησιάσει τον Μπου, ήταν καλά προστατευμένος και το χάλασμα που έμενε, στην πραγματικότητα ήταν ένα απίστευτα οργανωμένο και προστατευμένο καταφύγιο. Λέγανε ότι τα υπόγειά του απλώνονταν σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου, κανείς δεν ήξερε ποιος πραγματικά ήταν ο Μπου και τι ρόλο έπαιζε, κάποιοι μιλάγανε για μακρινές σχέσεις που έφταναν έως τους Ναΐτες. Το μόνο που είχε να κάνει τώρα ο c0stas ήταν να στείλει μήνυμα στον Άγη στην Ελλάδα και αν ο Άγης πλήρωνε, μόνο τότε θα έφευγε για Ελλάδα, άλλωστε δεν είχε πάρει ακόμα φράγκο από τον Άγη, υπήρχε εμπιστοσύνη μεταξύ τους. Θα τα ξαναπούμε δικηγόρε της δεκάρας, σκέφτηκε ο c0stas, ενώ καθόταν σε ένα καφενείο στη Γάζα, κρυμμένος στη σκοτεινιά στο βάθος, πίσω από μια ξεβαμμένη κολόνα και παρατηρούσε τους ράθυμους πελάτες που σκότωναν την ώρα τους. Ένα τηλέφωνο και φεύγω για Αθήνα, ίσως πάω και ώρες πριν τον δικηγόρο, αρκεί να μη χάσω τα βήματά του... Έβαλε στο ποτήρι του λίγη τεκίλα ακόμα και δάγκωσε τα χείλη του ενώ το βλέμμα του έγινε πιο σκοτεινό και από την άβυσσο. Έφτυσε στο χωμάτινο δάπεδο και έκανε νόημα στην Άσσα, την γκαρσόνα, να του φέρει λίγο παστουρμά και δυο-τρια αυγά. Πάντα είχε λεφτά, πάντα είχε τα καλύτερα στη Γάζα που άλλοι ούτε ξέρανε ότι υπήρχαν. Η Άσσα τον σέρβιρε και τον ρώτησε αν θα ήθελε να κάτσει λίγο μαζί του, αυτός την κοίταξε στα μάτια, έπαιξε λίγο αδιάφορα με τα μαλλιά της και την έδιωξε. Δεν είχε καιρό για γυναίκες, έπρεπε να σκεφτεί. Αυτή σηκώθηκε και έφυγε με αργά βήματα, κουρασμένα. Εσύ θα χάσεις αφεντικό, του πέταξε ξέπνοα. Το τηλέφωνο χτύπησε, η συνομιλία κράτησε δέκα δευτερόλεπτα. Το κυνήγι μόλις ξεκινούσε.

23 Κεφάλαιο 11 - H μονομαχία (by Fortsas) Έβαλε ενα ακόμα ποτήρι πέρδικα κι έκατσε να απολαύσει δυο ρουφηξιές από την θαλασσοδαρμενη πιπα του, πριν βυθιστει στις μυχιες σκεψεις του. Το μυαλο του ηταν μονιμως... Ντριιιιιν ντριιιιιν χτύπησε εκνευριστικά το κινητό του : - Ελα Άγγελε τι έγινε; - Oλα καλά κάπτεν.μόλις προσγειωθήκαμε,οδεύουμε για το σπίτι. - Ειναι καλά ο Τζον; - Ναι μην ανησυχείς, το 'χω. - Οκ τα λέμε Ο καλός του φίλος Φρόγκιτς έφερε σε πέρας ακόμα μία αποστολή που του είχε αναθέσει. Είχε αναγκαστεί να εξαφανιστεί για λίγες μέρες ωστε να χάσουν τα ίχνη του, αλλά η επάνοδος του Τορν στη βάση του εστέφθη με επιτυχία, χωρίς να μπορέσει ο c0stas να εφαρμόσει το υποχθόνιο σχέδιο του. Ο c0stas... χμμμ τους συνέδεε ενα κρυφό παρελθόν απο την εποχή... Ντριιιιιν ντριιιιιν πάλι το κινητό του - Wtf στις 3 το πρωΐ,απάντησε. - Έλα ρε καρντάσι μ', τι φκιανς; - Έλα ρε Καζαμπούμπου, τι έπαθες νυχτιάτικα; - Τίποτα ρε...με έκατσε ο πατσάς βαριά μετα απο κάτι ξύδια με τον Βούλη κι είπα να δω τι κάνεις... Α που'σαι,με σφυρίξανε οτι ο c0stas εχει στήσει καρτέρι στον Φρόγκιτς και τον Τορν έξω απο το σπίτι του. - Μα τα χίλια πατατάκια! Πότε; - Τώρα ρε... Πετάγεται πάνω σαν ελατήριο, φοράει την τραγιάσκα και δίνει ενα σάλτο έξω απο το παράθυρο. Με τη μηχανή υπολόγιζε οτι θα ήταν 1-2 λεπτά νωρίτερα από τον Φρόγκιτς έξω απο την έπαυλη του Τορν. Μέσα σε καταρρακτώδη βροχή οδηγώντας τον παλιό δρόμο Παιανίας-Σπάτων, κατάφερε να αποφύγει αλεπούδες, λαγούς με πετραχήλια και νυχτερίδες κι αγάπες γλυκιά μου που πετάγονταν μπροστά του και να φτάσει πρώτος. Δεν πρόλαβε να κατέβει από τη μηχανή και άκουσε μια γνώριμη χροιά... - Σε περιμενα, κάπτεν, αλλα για το καλό σου καλύτερα να φύγεις. - Γιατί; -"Πολλά τα λεφτά, κάπτεν". - Ας είναι... βαστάς μαχαιρι; - Πάντα! Πριν προλάβουν να χτυπηθούν, τα φώτα από το αυτοκίνητο του Φρόγκιτς φώτισαν το σημαδεμένο φρικαλέο πρόσωπο του c0stas, κάνοντας τον να ρίξει ενα σάλτο πίσω απο τον φράχτη σαν ζαρκάδι και να χαθεί στο σκοτάδι. - Τι έγινε; πετάχτηκε έξω ο Τορν - Τι θες να γίνει; έτσι οπως τα έμπλεξες θα ήσουν τώρα δις μακαρίτης. - Ε; - Πηγαίνε πάνω να ξεκουραστείς. Θα μείνει απέξω ο Άγγελος μέχρι το ξημέρωμα.

24 - Καλά, απλά... εγώ... το κουϊζ... - Ναι θα τα πούμε αύριο... κι ετοίμασε ένα τενεκέ πιπεριές ξυδάτες να στείλεις στη Σαλόνικα. - Σε ποιον; -Του χρωστάς τη ζωή σου. Θα σε πω αύριο. Μπαρουτοκαπνισμένος ο κάπτεν επέστρεψε σπίτι και μπαίνοντας άκουσε το χαρακτηριστικό γκλιν γκλιν από το foxtrick. Είχε pm: Είμαι το σέντρεμπακ και θα δένω τα κορδόνια μου στη σέντρα. Αύριο στις 5. Νέστορ

25 Κεφάλαιο 12 Δωμάτιο 5 (by Wise_Azi) Το Δωμάτιο 5 ήταν πιο σκοτεινό και από τον λαβύρινθο του μυαλού του κι είχε αρχίσει να του τη δίνει που δεν ήξερε τι να κάνει. Καθ' όλη την παραμονή του στην άτυπη φυλακή που του είχε επιβάλλει η Φωνή, το μόνο που τον κρατούσε από το να μην ουρλιάξει και τα παρατήσει όλα ήταν η γλυκιά φωνή της Λάνα ντελ Ρέι που του ψιθύριζε στ' αυτί "Σ' αγαπώ" εκείνο το βράδυ μετά τη συναυλία. Πρέπει να ήταν και η τελευταία φορά που είχε πάει με γυναίκα, αλλά δεν θυμόταν πια. Την ονειροπόλησή του έκοψε το τρίξιμο της πόρτας του διαδρόμου και το τακούνι από αντρικά παπούτσια (ή μήπως γυναικεία;) που ακουγόταν σαν σφυρί μέσα στο μυαλό του, βαρύ και διαπεραστικό. Η πόρτα άνοιξε και απέναντί του στάθηκε η σιλουέτα του Φιλίπ. "Λοιπόν; Αποφάσισες;" "Αποφάσισα!" "Λοιπόν;" είπε πιο ανυπόμονα τώρα ο μεγαλόσωμος άντρας. "Θα έρθω." Ο Φιλίπ κοντοστάθηκε για λίγα λεπτά χωρίς να μιλάει, σαν να μην περίμενε την απάντηση. "Πάμε τώρα! Δεν έχουμε χρόνο!" του είπε βιαστικά και τον έπιασε από το μπράτσο. Ο Τζον Φρικ έκανε μια ενστικτώδη κίνηση να ελευθερωθεί αλλά μετά κοίταξε τον Φιλίπ και αφέθηκε να τον οδηγήσει όπου εκείνος ήθελε. Καλύτερα από δω θα είναι, σκέφτηκε και προχώρησε στον ξεφτισμένο διάδρομο προς την πόρτα που έτριζε. Μόλις βγήκαν έξω ο Φιλίπ τον έμπασε γρήγορα σε μια λιμουζίνα με οδηγό και ξεκίνησαν αμέσως. "Πού πάμε; Θα μου εξηγήσεις;" ρώτησε και κοίταξε στο καθρεφτάκι του οδηγού. Τα μάτια του συνάντησαν ένα βλέμμα σαν ατσαλένιο σπαθί που διαπερνάει την τρυφερή σάρκα ενός ελαφιού στο κυνήγι. Ο Τεξανός! Κατά κόσμον, Τζορτζ Καικαλόου. Ο Τζον έκανε να ανοίξει την πόρτα, αλλά ο Φιλίπ με τη σιδερένια λαβή τον έπιασε και πάλι από το μπράτσο. "Μείνε, θα σου εξηγήσω. Δικός μας είναι ο Τζορτζ. Έτσι, Τζορτζ;" Ο οδηγός με το στυγερό βλέμμα δεν απάντησε. Κοίταξε μια στιγμή τον Φρικ από το καθρεφτάκι και πάλι και του έγνεψε με το καπέλο του, με τον τρόπο που οι παλιοί καουμπόηδες σαν αυτόν έγνεφαν στις κυρίες στον δρόμο την επιδοκιμασία τους. "Πού πάμε;" είπε μπερδεμένος ο Τζον, αλλά κανείς δεν του απάντησε. Το αυτοκίνητο διέσχισε γοργά λόφους και μια δασική έκταση και έστριψε μέσα σε μια συστάδα δέντρων. Ο Τζον είχε αρχίσει να ανησυχεί τώρα. "Δεν θα μου πεις; Θα με σκοτώσετε; Τόσο άνανδρος είσαι;" είπε στον Φιλίπ με αγανάκτηση. Ο Τζορτζ σταμάτησε το αυτοκίνητο στην αυλή ενός πανέμορφου εξοχικού σπιτιού κρυμμένου από τα δέντρα και βγήκε έξω, ανοίγοντας ταυτόχρονα την πόρτα του Τζον. "Έλα..." ήταν η μόνη λέξη που του είπε. Ο Φιλίπ ακολουθούσε δυο βήματα πιο πίσω και η καρδιά του Τζον πήγαινε να σπάσει. Α, ρε πατέρα και να 'σουν εδώ. Συγγνώμη που δεν μπόρεσα να σε βοηθήσω να ξεσκεπάσεις τα λαμόγια. Είμαι ένας ανάξιος, όπως σωστά με έλεγες πάντα. Ο Τζορτζ τον σταμάτησε στην πόρτα και χτύπησε συνθηματικά τέσσερις φορές. Η

26 πόρτα φάνηκε να ανοίγει μόνη της και ο Φιλίπ τον έσπρωξε μέσα στο δωμάτιο που ήταν πιο σκοτεινό και από την καρδιά του Τζον εκείνη τη στιγμή. Κάποιος άναψε ένα κερί και φάνηκε το περίγραμμα μιας κλασικής εξοχικής κατοικίας. Ένα τεράστιο ψάρι ήταν βαλσαμωμένο και κρεμασμένο στον τοίχο και ο Τζορτζ το κοίταξε σαν να νοσταλγούσε κάτι, όπως ίσως ο κάπτεν Έιχαμπ τον Μόμπι Ντικ. Κανείς δεν μιλούσε και όταν ο Τζον έκανε να πει κάτι, ο Φιλίπ του έγνεψε κοφτά να σωπάσει. "Σςςςςςς, δεν της αρέσει να την ξυπνάνε όταν κοιμάται." Να την; Την; Ποια; Πού είμαστε; φώναζε ο Τζον μέσα στο μυαλό του κι εκείνη τη στιγμή ένα δεύτερο κερί άναψε σε κάτι που φάνηκε σαν κρεβατοκάμαρα λίγο παραμέσα. Οι τρεις άντρες παρακολούθησαν με κομμένη την ανάσα μια καλίγραμμη γυναίκα να ντύνεται και μετά να χάνεται στο βάθος του δωματίου. Και από την πόρτα ξεπρόβαλλε μετά από λίγο η κάφτρα του τσιγάρου του Τζον Τορν.

27 Κεφάλαιο 13 - Η παρακολούθηση (by Fortsas) Όλο το βράδι το κεφάλι του χτύπαγε γκλιν γκλιν-γκλιν γκλιν... Είχαν ανοίξει τα τουρνουά και του έστελναν να μπει... δεν τον άφησαν να κοιμηθεί... Βράδι; Ποιο βράδι; Ο ήλιος έξω έλαμπε και πέρναγε εκτυφλωτικός μέσα από τα σκονισμένα πατζούρια του, κάνοντας τον ήχο του τηλεφώνου να μοιάζει σαν κελάηδησμα αηδονιού. - Έλα ρε καρντάσι... - Έλα ρε... Μάμησε τα. - Ε τι; - Άσε με μωρέ... Εχω σπαστει σε λέω... Δεν μπήκα στα τουρνουά,γμτ τον ταχυδρόμο μέσα.. Παλι σκ@τα τα έκανα... Άντε να περιμενω τωρα 5 εβδομάδες! - 5; Τι ωρα ειναι; - Ξέρω γω δε θα'ναι Έφυγα!! Τα μελε... Πέταξε τη σκούφια του, φόρεσε στα γρήγορα το λασπωμένο τζιν του, ένα πανωφόρι και τράβηξε 2 τζούρες απο τον χθεσινοβραδινό καφέ... στις 5 είχε ραντεβού με τον Νέστορ στη βίλα του! Σε 5 λεπτά ήταν φουριόζος μέσα στο τζιπάκι του και οδηγούσε με την πίπα να αφήνει πίσω της ενα μεθυστικό άρωμα. Σαράντα λεπτά μετά ήταν στη βορειοανατολική γωνιά της έπαυλης. Ένας ήχος σαν κουκουβάγια μέσα στο σούρουπο ακούστηκε... το σύνθημα... ένας λύκος γρύλλισε και οι δυο άνδρες συναντήθηκαν κάτω απο τη μεγάλη βελανιδιά. - Καλησπέρα. - Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά. - Γιατί; - Περίμενε λίγο κάπτεν και θα δεις... Δεν πρόλαβε να τελειώσει τα λόγια του και μια παλιά μαύρη σακαράκα πέρασε την πόρτα της έπαυλης. Τρεις άντρες ήταν μέσα. Οι δύο πίσω, ο ένας λίγο στριμωγμένος σαν φυλακισμενός. - Ποιοι είναι αυτοί ωρέ Νέστορ; - Σωπαίνε και ακολούθα με ησύχως. Όταν οι τρεις άντρες μπήκαν μέσα στο αρχοντικό από την κεντρική πόρτα, ο Νέστορ με τον Κάπτεν ελίχθηκαν σαν σκιές ξοπίσω τους και μπήκαν απο την αποθήκη. Τη στιγμή εκείνη άκουσαν μια πνιχτή φωνή : "Να την; Την; Ποια; Πού είμαστε;" Ο Κάπτεν ίσα που πρόλαβε να δει τη γυναικεία φιγούρα να χάνεται στο σκοτάδι. Ο Νέστορ αντικρίζοντας τη γνώριμη σκιά του Τζον Τορν και την χαρακτηριστική ευωδιά του τσιγάρου του, πήγε να χυμήξει. - Ήρεμα, του είπε χαμηλόφωνα ο Κάπτεν. Έχουν γνώση οι φύλακες και ο Καζαμπουμπουριάν... Τότε αντιλήφθηκε τη μικροσκοπική κάμερα νυκτός που βιντεοσκοπούσε τα πάντα εδώ και λίγα δεύτερα.