ΟΣαμαράς και η κυβέρνησή του σε. Τα μνημόνια τελειώνουν Ζήτω το μνημόνιο διαρκείας! 1-2 Φλεβάρη η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΚΚΕ(μ-λ) για την Υγεία

Transcript

1 δεκαπενθήμερη εφημερίδα του Κ.Ο. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (μαρξιστικού-λενινιστικού) χρόνος 31ος φ Τα μνημόνια τελειώνουν Ζήτω το μνημόνιο διαρκείας! Αποφάσεις του Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ) (18-19 Γενάρη 2014) σελ Θέλουν να επιβάλουν τον τρόμο και φτιάχνουν κλίμα! Για εμάς, η πολιτική ερμηνεία και η τοποθέτηση γύρω από τις τελευταίες εξελίξεις δεν μπορεί να αναζητηθεί πουθενά αλλού παρά μόνο στην ανάλυση του σημερινού πολιτικού πλαισίου μέσα στο οποίο «παρήχθησαν» καθώς και των σταθερών αντεργατικώναντιλαϊκών επιδιώξεων των αντιδραστικών δυνάμεων του συστήματος μέσα και έξω από την χώρα. σελ. 11 ΟΣαμαράς και η κυβέρνησή του σε ρόλους κομπάρσων της ηγεσίας της Ε.Ε. «προεδρεύει», την ίδια ώρα που μπαίνουν σ εφαρμογή οι πιο άγριοι δημοσιονομικοί κανόνες του ιμπεριαλιστικού συνασπισμού. Για τις προεκλογικές του ανάγκες το 1-2 Φλεβάρη η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΚΚΕ(μ-λ) για την Υγεία πολιτικό προσωπικό μιλάει απατηλά για το τέλος των μνημονίων και εκλιπαρεί τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά του να δείξουν κατανόηση και ν αναβάλουν για μετά τις τουλάχιστον διπλές εκλογές τα νέα βαριά πακέτα αντιλα κών μέτρων που είναι δεδομένα Ψεύδονται αισχρά απέναντι σ ένα λαό που δεινοπαθεί καθημερινά με την πολιτική τους και αραδιάζουν λογιστικές αλχημείες σαν το υποτιθέμενο πρωτογενές πλεόνασμα στο οποίο τάχα θα βασιστεί το τέλος της τρο κανής επιτήρησης και η ανάγκη για νέα μνημόνια. συνέχεια στη σελ. 2 Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο (1-2 Φλεβάρη) θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα η πανελλαδική σύσκεψη του ΚΚΕ(μ-λ) για την Υγεία. Πρόκειται για μια σύσκεψη με ιδιαίτερη βαρύτητα και φυσικά δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι πραγματοποιείται αυτήν την περίοδο. σελ. 6-7 Φτωχομεσαίοι αγρότες: Αντιστέκονται στη φοροεπιδρομή, διεκδικούν την επιβίωσή τους σελ. 16 Να γκρεμίσουμε τους ταξικούς φραγμούς και την πειθάρχηση, χτίζοντας τους όρους για νέους μεγάλους αγώνες! Το τέλος της τρέχουσας ακαδημαϊκής χρονιάς θα είναι, όπως όλα δείχνουν, σταθμός στη διαδικασία δημιουργίας της εκπαίδευσης των «λίγων και εκλεκτών». Σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου-πλαίσιο, οι πρώτες διαγραφές φοιτητών πλησιάζουν απειλητικά και σε απόσταση αναπνοής. σελ. 13 «Γενεύη 2» Διπλωματικά παζάρια για τη συριακή κρίση σελ. // Ποια μπορεί να είναι η τύχη των συνομιλιών που ξεκίνησαν στο Μοντρέ της Ελβετίας; Λίγες μέρες πριν από την έναρξή τους, ο υπουργός Εθνικής Συμφιλίωσης της Συρίας Αλί Χαϊντάρ το περιέγραψε απλά: «Μην περιμένετε τίποτα από τη «Γενεύη 2». Ούτε η «Γενεύη 2», ούτε η «Γενεύη 3», ούτε η «Γενεύη Χ» θα λύσει τη συριακή κρίση. Η λύση έχει ξεκινήσει και θα συνεχιστεί μέχρι τον στρατιωτικό θρίαμβο του κράτους», δηλαδή του Άσαντ! σελ. 14

2 2 Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ Τα μνημόνια τελειώνουν. Ζήτω το μνημόνιο διαρκείας! Συνέχεια από τη σελ. 1 Μιλάνε για επιστροφή στις αγορές, για ανάπτυξη που έρχεται και άλλα ωραία που συναπαρτίζουν το περίφημο success story. Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ που, παρ ότι ο νέος άνεμος Ολάντ δεν έπνευσε καν στην Ευρώπη, ευελπιστεί τώρα ίσως στην υπερατλαντική αύρα, αλλά και στη μαεστρία των ηγετών του και μιλάει για χρονιά ανατροπής, για τέλος των μνημονίων και της λιτότητας και για το μέλλον ανάπτυξης που περιμένει τη χώρα με το που θα πάρει την κυβέρνηση. Βέβαια ο κόσμος της δουλειάς και του μόχθου ζει στα βάσανα και στην αγωνία που δεν του επιτρέπουν να παραμυθιάζεται πλέον από πολιτικάντηδες. Όμως, προς ώρας το παραμύθι καλά κρατεί και πλασάρεται αδιαλείπτως μέχρι η επιβολή νέων μέτρων να σφραγίσει τους νέους αέναους κύκλους της αντιλαϊκής επίθεσης. Ερώτημα παραμένει αν η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και τα γερμανο-ευρωπαϊκά επιτελεία κάνουν τη χάρη στην κυβέρνηση, που πιέζεται από τη λαϊκή οργή, και κάνουν κάτι με το χρέος για να ελαφρώσουν την πίεση για άμεσα, άγρια αντιλαϊκά μέτρα, για να μπορέσει αυτή να σταθεί προεκλογικά. Ο Σόιμπλε είπε στον Στουρνάρα, όπως ο ίδιος ομολογεί, «Γιάννη, ξέχνα το κούρεμα», όμως ο πνιγμένος απ τα μαλλιά του πιάνεται και η ελπίδα έστω για κάποια ρύθμιση επιτοκίων, παράταση πληρωμών ή ότι άλλο πεθαίνει τελευταία. Ίδωμεν Όμως εκείνο που είναι ξεκάθαρο είναι πως τους επόμενους μήνες θα υπάρξουν νέα βαριά αντιλαϊκά μέτρα, είτε με άγρια πακέτα είτε κατά ριπάς πριν ή μετά τις ευρωεκλογές. Ο Σβόμποντα μιλάει για τέλος της λιτότητας. Ανάλογες φωνές ακούστηκαν αυτές τις μέρες και στο Νταβός. Τελευταία, η αναμενόμενη παρουσία του Ομπάμα στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής το Μάρτη στις Βρυξέλλες, με πρόσκληση των Μπαρόζο Ρομπάι δίνει αέρα σ αυτούς που ελπίζουν ανοήτως, ανιστόρητα και εν τέλει λακέδικα σε σχέδια Μάρσαλ ή σε κάποια τέλος πάντων εύνοια μπροστά στο φανερό ζόρι τους να μανιπουλάρουν το λαό την ίδια ώρα που θα συνεχίσουν να καταστρέφουν τη ζωή του. Όμως η ίδια η ζωή θα αποδείχνει καθημερινά πως η συζήτηση περί τέλους της λιτότητας κάθε άλλο παρά αφορά τις εξαρτημένες και καταχρεωμένες χώρες σαν τη χώρα μας. Και σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει τέλος της στρατηγικής επίθεσης του συστήματος ενάντια στους λαούς. Ταυτόχρονα οι ιμπεριαλιστές έχουν τους δικούς τους σχεδιασμούς και τις δικές τους ιεραρχήσεις και ο ασταμάτητος ανταγωνισμός τους κάθε άλλο παρά μπορεί να αξιοποιηθεί από φερέλπιδες τύπου Τσίπρα ή τον πάλαι ποτέ αντιμνημονιακό Σαμαρά. Φροντίζουν άλλωστε τα επιτελεία της τρόικα (Ε.Ε. ΔΝΤ) να υπενθυμίζουν πως για την ώρα τουλάχιστον δεν υπάρχει καμιά διάθεση για χαλαρότητα, όπως φάνηκε να ελπίζει το ντόπιο πολιτικό προσωπικό έστω μπροστά στις ευρωεκλογές. Οι δηλώσεις του προέδρου του Eurogroup Ντάισελμπλουμ περί ευθύνης της ελληνικής πλευράς για την καθυστέρηση στην έναρξη του νέου γύρου των διαπραγματεύσεων και μη τήρηση των προαπαιτούμενων του τρίτου τριμήνου είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα και όλα δείχνουν πως πολύ λίγα μπορούν να διασκεδαστούν τελικά με βάση την ευρωπαϊκή προεδρία και πως τα παραμύθια του πρωτογενούς πλεονάσματος μπορεί να έχουν μια κάποια χρήση στο εσωτερικό, μα οι κουτόφραγκοι δεν τα τρώνε. Παρά λοιπόν τα δεινά που υφίστανται ήδη οι εργαζόμενοι στη χώρα, παρά το μαύρο μέλλον που έχει ήδη χτιστεί για τη νέα γενιά, τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά θέλουν την αέναη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Δεν θα σταματήσουν αν δε τους σταματήσουμε Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει, κατά την άποψή μας, και παρά το γεγονός ότι κάποιοι έκαναν πως δεν άκουσαν, η έκθεση του γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής. Η έκθεση διαψεύδει κατηγορηματικά τον Σαμαρά που μιλάει για τέλος της εποχής των μνημονίων. Αναφέρει ρητά πως η πολιτική των μνημονίων θα συνεχιστεί για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα με ακόμη πιο έντονη τη δημοσιονομική επιτήρηση από τα όργανα της Ε.Ε. και με πολύ πιο σκληρούς όρους! Η έκθεση λέει παρακάτω επί λέξει: «Στο μέλλον κάθε ελληνική κυβέρνηση, ανεξάρτητα αν υπογραφεί νέο μνημόνιο, θα πρέπει να κινείται εντός των νέων κανόνων οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής». Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν ήδη συναινέσει στη σκλήρυνση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας στο όνομα της παραπέρα ευρωπαϊκής ενοποίησης με διάφορες αποφάσεις την τελευταία διετία. Οι ασφυκτικές αλλαγές ισχύουν ήδη από φέτος στα κράτη της ευρωζώνης. Οι βασικές απ αυτές είναι: -Η διά νόμου απαγόρευση ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού! Κάθε κράτος υποχρεούται να υιοθετήσει κανόνες «κατά προτίμηση συνταγματικού κύρους» που να περιορίζουν το διαρθρωτικό έλλειμμα των προϋπολογισμών τους μάξιμουμ στο 0,5% του ΑΕΠ τους! -Χώρες που το χρέος τους υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ τους υποχρεούνται κάθε χρόνο να μειώνουν το πλέον του 60% έλλειμμα κατά 5%. Πρακτικά η Ελλάδα, με έλλειμμα 175%, για το 115% του ελλείμματος πρέπει να σημειώνει κάθε χρόνο μείωσή του κατά 5,75% μέχρι να κατέβει στο 60%. Δηλαδή, όχι μόνο δεν πρέπει να έχει καθόλου έλλειμμα, αλλά να σημειώνει κάθε χρόνο το τεράστιο πλεόνασμα του 5,75% επί 20 τουλάχιστον συνεχή χρόνια. Αλλιώς, πράγμα δεδομένο για την Ελλάδα, θα τιμωρείται με πρόστιμο 0,2% του ΑΕΠ της και ταυτόχρονα θα διακόπτεται η χορήγηση πόρων από τα διαρθρωτικά ταμεία. Τα κράτη αυτά υπάγονται στο μηχανισμό «ενισχυμένης εποπτείας». Άλλωστε, σύμφωνα και με τον κανονισμό της Ε.Ε. 472 του 2013, ορίζεται πως «τα κράτη μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής βοήθειας». Αυτό για την Ελλάδα σημαίνει καθεστώς ασφυκτικού ελέγχου και επιτήρησης με αέναο «μνημόνιο» μέχρι τουλάχιστον το Καθόλου στον αέρα δεν είναι επομένως η πολύ αυστηρή εκτίμηση που κάνει δημόσια το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής, το οποίο σε άλλο σημείο αναφέρει: «Η αδυναμία αυτή της Ελλάδας την οδηγεί αναγκαστικά στην πιστή εφαρμογή των ίδιων πολιτικών λιτότητας που εφαρμόστηκαν ως σήμερα και οι οποίες ως φαύλος κύκλος επηρέασαν αρνητικά την πορεία του χρέους». Αναφέρει επίσης «η ελληνική κυβέρνηση θα δημοσιοποιήσει το νέο μεσοπρόθεσμο μέχρι τα τέλη Απρίλη και θα περιλαμβάνει τα μέτρα που θα διασφαλίσουν τη δημοσιονομική ισορροπία για την περίοδο μετά το τρέχον μνημόνιο, οπότε θα γίνουν τότε φανερές οι δεσμεύσεις της χώρας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο». Το ερώτημα που γεννιέται είναι τι θέλουν να πουν μ αυτές τις αλήθειες οι συντάκτες της έκθεσης. Προφανώς υπηρετώντας έναν σοβαρό θεσμό του συστήματος αρνούνται να υπηρετήσουν προεκλογικές σκοπιμότητες. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Η έκθεσή τους μπορεί να πλήττει θανάσιμα τα προεκλογικά παραμύθια του Σαμαρά, ταυτόχρονα όμως ρίχνει τροχιοδεικτικές βολές στους επίδοξους επόμενους κυβερνήτες και αποσαφηνίζει τα όρια από πλευράς ευρωπαϊκών δεσμεύσεων της κίνησής τους. Όρια ασφυκτικά και στο πνεύμα ακόμη πιο άγριων μνημονίων με άλλη μορφή επιτήρησης (πιο ευρωπαϊκή άλλωστε) και χωρίς τρόικα. Μνημονίων που οι επόμενες κυβερνήσεις ούτε θα χρειάζεται να τα ψηφίσουν γιατί είναι ήδη θεσμοθετημένα, ούτε φυσικά θα μπορεί κανείς να τα «σκίσει». Η ευρωζώνη και το ευρώ είναι φυλακή, εξήγησε σε πρόσφατη εκδήλωση όπου συμμετείχε ο Σταθάκης του ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο πάνελ με τον Χριστοδουλάκη και τον Αλαβάνο. «Φυλακή που, ακόμη κι αν κάποια χώρα ή κυβέρνηση το επιθυμεί, είναι πάρα πολύ δύσκολο να εγκαταλείψει», λέει ο Σταθάκης. Φυλακή πράγματι για την εργατική τάξη όλων των χωρών και ιδιαίτερα για τους λαούς των εξαρτημένων χωρών σαν την Ελλάδα είναι το ευρώ, η Ε.Ε. και σ ό,τι αφορά το λαό μας όλο το πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Φυλακή που ο πολιτικός χώρος του Σταθάκη συνέβαλε στον εξωραϊσμό της στα μάτια των λαών, πράγμα απαραίτητο για να στηθεί και να φυλακίσει τους λαούς. Συνεχίζουν άλλωστε οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ να στέκονται με δέος μπροστά στο ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της Ε.Ε. - και δεν είναι μόνο ο Σταθάκης που έστω κι αν μιλάει μ αυτό τον τρόπο πάλι βλέπει την Ε.Ε. σαν μονόδρομο. Ανάλογα ο υπεύθυνος οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ Ευ. Τσακαλώτος σχολιάζει την έκθεση του γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής λέγοντας πως «χρειάζεται σύγκρουση σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να μπει τέλος στην καταστροφική πολιτική». Αντίθετα, ο Αλαβάνος στην εκδήλωση που προαναφέραμε βλέπει τη δυνατότητα απαγκίστρωσης από το κοινό νόμισμα «με ένα κίνημα πλανητικών διαστάσεων». Όλοι τους όταν μιλάνε για συγκρούσεις και κινήματα, από τις εποχές άλλωστε των «κινηματικών» φόρουμ, βλέπουν ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και αστικές δυνάμεις της ευρωζώνης να ηγούνται σ αυτά, ενώ ο Αλαβάνος που «τολμά» να αμφισβητεί το ευρώ μιλάει για πλανητική διάσταση ίσα ίσα για να συμπεριλάβει την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και όχι βέβαια κινήματα σαν το αντάρτικο της Ινδίας, των εξεγερμένων της Αιγύπτου που σφάχτηκαν με τις ευλογίες Ομπάμα ή κάθε λαού που εξεγείρεται όχι με σχέδια Β για τους ντόπιους δυνάστες του, αλλά επιθυμώντας να κατακτήσει όλα όσα του ανήκουν. Ο Αλαβάνος συναντιέται στο πάνελ με τον Σταθάκη και τον υπουργό Οικονομικών του Σημίτη γιατί τους ενώνει η αγωνία μιας διαχείρισης για τη σωτηρία του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης του λαού. Η αγωνία του κόσμου της δουλειάς στη χώρα μας όμως είναι ανάγκη να πάψει να εγκλωβίζεται σε πολιτικές μοιραίας αποδοχής του ευρωμονόδρομου, έστω κι αν διανθίζονται με αναμάσημα της κακόφημης θέσης για πάλη από τα μέσα. Ούτε το παζάρι με τους Γερμανούς με τις πλάτες των ΗΠΑ μπορεί ν αποδώσει κάτι για το λαό, και αυτό φάνηκε στις μέρες του Γ. Α. Παπανδρέου με το γνωστό περί- ενισχύστε την εκδοση Ετήσια Συνδρομή: Εσωτερικού 45 ευρώ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: IBAN: GR Εξωτερικού 65 ευρώ BIC: ETHNGRAA Προλεταριακή Σημαία Κωδ.3112 Εκδόσεις ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ, Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία Διευθύνεται αϖό Συντακτική Εϖιτροϖή Εκδότης: Γρ. Κωνσταντόϖουλος Υϖεύθυνος Σύνταξης: Β. Σαµαράς Εδρα: Εµµ. Μϖενάκη 43, Αθήνα, Τηλ: Fax: simea@kkeml.gr Θεσ/νίκη, Εγνατία 126 Τηλ: cpgmlthe@the.forthnet.gr

3 ΠΟΛΙΤΙΚΗ Προλεταριακή Σημαία 3 στροφο του Παπακωνσταντίνου. Οι δυνάμεις που, παρά τη φασιστικοποίηση και την τρομοκρατία του ακραία βάρβαρου συστήματος, συνεχίζουν με τόλμη ενάντια σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. υπερασπιζόμενοι το δίκιο και την προοπτική του κόσμου της δουλειάς, έχουν σήμερα αυξημένα και σοβαρά καθήκοντα. Οφείλουν μέσα στην ταξική πάλη να καταδείξουν στο λαό πως οι δυνάστες, ντόπιοι και ξένοι, δεν θα σταματήσουν την επίθεσή τους αν δεν τους σταματήσει ο λαός. Και πως αυτό για να το πετύχει πρέπει να ξεπεράσει όχι μόνο τα χονδροειδή ψέματα του πολιτικού προσωπικού του συστήματος, μα και τις διαλυτικές για την πάλη του αυταπάτες των νέων «σωτήρων». Οι υποταγμένοι «αριστεροί» στο σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης από τη μια εμφανίζουν εαυτούς μαέστρους της διαπραγμάτευσης και υπόσχονται εύκολες λύσεις από την κυβέρνηση σωτηρίας, αρκεί να τους ψηφίσουμε. Από την άλλη, δίνουν τις εξετάσεις τους στο σύστημα συμβάλλοντας καθοριστικά στο πάγωμα των λαϊκών αντιστάσεων. Αυτή η πραγματικότητα δίνει έδαφος στους άλλους αυτόκλητους σωτήρες, κουμπουροφόρους καουμπόιδες της ατομικής τρομοκρατίας, που ζητούν όχι την ψήφο αλλά το χειροκρότημα του λαού, την ίδια ώρα που φανερά πλήττουν την ανάγκη ανάπτυξης μαζικών αγώνων και αξιοποιούνται από το σύστημα για την ένταση της φασιστικοποίησης. Η μαζική λαϊκή πάλη μπορεί να σταματήσει την επίθεση διαρκείας, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται κάτι τέτοιο σήμερα. Είναι αλήθεια πως όσο καθυστερεί η Λαϊκή Αντίσταση να δυναμώσει και να γίνει αποτελεσματική, τόσο τα πράγματα γίνονται άσχημα για το λαό. Όμως, σε κάθε περίπτωση ο δρόμος της Αντίστασης, της Διεκδίκησης και του Αγώνα κόντρα στο πλαίσιο της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης είναι ο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Εμπρός, λαέ, έξω απ την Ε.Ε Μια σειρά δυνάμεις της Αριστεράς κρίνουν τάχα σαν λίγο και μικρό πράγμα την υπηρέτηση της αντίστασης του λαού. Ουσιαστικά όχι μόνο την υποτιμούν, μα και όταν συμμετέχουν σ αυτή με τον τρόπο που συμμετέχουν δεν τη στηρίζουν αλλά έχουν την αγωνία να αξιοποιήσουν την όποια συμμετοχή τους στο πλαίσιο του πολιτικού σχεδίου που υπηρετούν. Μια σειρά λαϊκοί αγωνιστές χάνουν έτσι τη δυνατότητά τους να υπηρετήσουν αυτή τη σπουδαία και αναγκαία κατά την άποψή μας υπόθεση. Μια σειρά νέοι αγωνιστές, παρ ότι η ταξική πάλη φούντωσε σημαντικά τα προηγούμενα χρόνια, έχουν αδρανοποιηθεί κινηματικά και έχουν γαλουχηθεί με μικροκομματικές αντιλήψεις κυβερνητισμού, προγραμματικών σχεδίων και εκλογικού κρετινισμού. Μα έχουν, λέει, όλοι αυτοί σχέδιο και πολιτικό πρόταγμα. Ας δούμε λοιπόν: κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αριστερό πρόγραμμα δυαδικής εξουσίας, πρόγραμμα λαϊκής εξουσίας και απ ό,τι φαίνεται όλα αυτά τα προγράμματα και προτάγματα θα πάνε καλά, ειδικά στην εύκολη κάλπη των ευρωεκλογών. Ίσως και να σαρώσουν αν τα δούμε αθροιστικά. Όμως, ποια θα είναι η συμβολή του εκλογικού τους φουσκώματος στο δυνάμωμα της μαζικής λαϊκής πάλης; Στο ζήτημα της φυλακής των λαών που αναπτύσσεται στην Ευρώπη αυτή τη φορά, πώς η ανάπτυξή τους συμβάλλει στην υπαρκτή δυνατότητα ανάπτυξης πραγματικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος στη χώρα, τώρα μάλιστα που η πραγματικότητα καταρρίπτει τις αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν για χρόνια για την Ε.Ε.; Με ποιον τρόπο παλεύουν για την κατάκτηση με διαλεκτικούς όρους έξω από σχήματα τέτοια ή αλλιώτικα μιας γραμμής αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, που να συγκροτεί σε ολοένα και πιο ανεβασμένο επίπεδο τη λαϊκή πάλη; Νοιάζονται αλήθεια για κάτι τέτοιο τα προτάγματα και τα σχέδια της Αριστεράς μας ή νοιάζονται για την αναχώρηση από την ταξική πάλη που ομολογουμένως γίνεται όλο και πιο απαιτητική; Τι υπηρετούν τα αριστερά ψηφοδέλτια στην ευρωκάλπη και η μετατροπή των ευρωεκλογών σε μητέρα των μαχών διά της συμμετοχής στην επιχείρηση δημοκρατικοφάνειας του λαομίσητου πλέον ιμπεριαλιστικού συνασπισμού; Για μας ένα πολιτικό πρόταγμα έχει αξία και αυτό θέλουμε να υπηρετήσουμε και με τη στήριξή μας στη Λαϊκή Αντίσταση - Α.Α.Σ. και με τη συνολικότερη πάλη μας. Το πρόταγμα της συμβολής στη συγκρότηση της λαϊκής πάλης σε πραγματική δύναμη αντίστασης, υπεράσπισης της ζωής των ανθρώπων της δουλειάς και σε μήτρα που θα γεννήσει πραγματικά απελευθερωτικά προτάγματα. Γιατί οι λαοί με την πάλη τους μπορούν να σπάσουν τις αλυσίδες της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και να απαλλαχτούν από ντόπιους και ξένους δυνάστες, να χτίσουν τον κόσμο που τους αξίζει, τον κόσμο που αξίζει στον κόσμο της δουλειάς! Μα, αυτό για να το πετύχουν πρέπει να ψηθούν στο καμίνι της αντίστασης στην επίθεση και της αγωνιστικής διεκδίκησης της ζωής τους. Εκεί σίγουρα θα συναντηθούν με τους αριστερούς που δεν έχουν ανάγκη ούτε από ψήφους, ούτε από οφίτσια, ούτε από χειροκροτήματα για να συνεχίσουν να παλεύουν. Και αυτή η συνάντηση ξεκινά από τους σημερινούς αγώνες που είναι ήδη σ εξέλιξη και περνά μέσα απ αυτούς τους μεγαλύτερους που δεν θ αργήσουν να ξεσπάσουν, παρά τον σημερινό ζόφο και παρ ότι η Αριστερά μας έχει αλλού το νου της. Με τόλμη λοιπόν και αψηφώντας τη φασιστικοποίηση του ακραία πλέον βάρβαρου συστήματος, να συνεχίσουμε να βροντοφωνάζουμε: Εμπρός, λαέ, έξω και απ το ΝΑΤΟ και απ την Ε.Ε. Αγώνας για τα δικαιώματα στη δουλειά, στις σπουδές, στην περίθαλψη, στη ζωή Κάτω ο εργασιακός και κοινωνικός μεσαίωνας. Το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς. Αποψη Στις 20/1 δημοσιεύτηκε έκθεση της γνωστής ΜΚΟ Oxfam με τίτλο «ουλεύοντας για τους λίγους», με αφορμή την ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρου στο Νταβός που θα γίνει στις 7 Μάη. Ο στόχος της έκθεσης ήταν να καταλήξει σε συγκεκριμένες και αιτιολογημένες προτάσεις προς το Φόρουμ, ώστε αυτό να ανατριχιάσει από τα ατράνταχτα επιχειρήματα της Oxfam και να λύσει το πρόβλημα της φτώχειας στον πλανήτη! Τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στην έκθεση είναι, πάντως, πολύ χρήσιμα και αποτυπώνουν χωρίς περιθώριο αμφιβολίας αυτό που συμβαίνει σήμερα στον κόσμο. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτά, ο μισός παγκόσμιος πλούτος ανήκει στο 1% του πληθυσμού. Ο πλούτος του πλουσιότερου 1% εκτιμάται στα 110 τρισ. δολάρια, ποσό ίσο με 65 φορές το συνολικό πλούτο του φτωχότερου 50% του πληθυσμού. Αυτό το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει τον ίδιο πλούτο με τους 85 πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου. Το πλουσιότερο 1% αύξησε τα εισοδήματά του μεταξύ 1980 και 2012, σε 24 από τις 26 χώρες για τις οποίες υπάρχουν στοιχεία. Επτά στους δέκα κατοίκους του πλανήτη ζουν σε χώρες που οι οικονομικές ανισότητες αυξήθηκαν τα τελευταία 30 χρόνια. Στις ΗΠΑ, το πλουσιότερο 1% του πληθυσμού απορρόφησε το 95% της ανάπτυξης μετά το 2009, όταν το 90% του πληθυσμού έγινε φτωχότερο. Από το τέλος της δεκαετίας του 70, σε 29 από τις 30 χώρες για τις οποίες υπάρχουν στοιχεία μειώθηκαν οι φορολογικοί συντελεστές για τα πλουσιότερα τμήματα της κοινωνίας. Οι πλουσιότεροι όχι μόνο βγάζουν περισσότερα, αλλά πληρώνουν και λιγότερους φόρους. Υπολογίζεται ότι 18,5 τρισ. δολάρια βρίσκονται «κρυμμένα» σε offshore. Και η έκθεση καταλήγει στις προτάσεις της Oxfam προς αυτούς που θα συμμετέχουν στο Φόρουμ, στους οποίους θυμίζει ότι έχουν τη δύναμη να αναστρέψουν την πορεία αύξησης των ανισοτήτων και τους καλεί να πληρώνουν τους φόρους τους και να μην χρησιμοποιούν φορολογικούς παραδείσους, να μη χρησιμοποιούν την ισχύ τους για να πετυχαίνουν πολιτικές χάρες, να δημοσιοποιήσουν τις επενδύσεις τους, να υποστηρίξουν την προοδευτική φορολόγηση, να καλέσουν τις κυβερνήσεις να χρησιμοποιήσουν τα έσοδα από τους φόρους για υγεία, παιδεία και κοινωνική πρόνοια, να δίνουν αξιοπρεπείς μισθούς στους υπαλλήλους τους και να καλέσουν κι άλλες οικονομικές ελίτ να ενωθούν μαζί τους για όλα τα παραπάνω! Ας διαβάσουμε λίγο διαφορετικά τα ίδια στοιχεία. Ο πλούτος συνεχίζει να παράγεται ακόμα και μέσα στην κρίση. Αυτό που αλλάζει δραματικά είναι ο τρόπος της κατανομής του. Η άρχουσα τάξη οικειοποιείται ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι του και ο λαός όλο και μικρότερο. Η Oxfam δε μπαίνει στον κόπο να απαντήσει γιατί συμβαίνει αυτό, ενώ η ουσία του ζητήματος είναι ακριβώς στο γεγονός ότι η κατανομή του παραγόμενου πλούτου είναι ζήτημα ταξικών συσχετισμών. Οσο οι λαοί βρίσκονται στο περιθώριο, τόσο το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα θα κερδίζει όλο και περισσότερα εις βάρος τους. Αυτή η ανατροπή των ταξικών συσχετισμών, σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο, σε βάρος των λαών είναι υπεύθυνη για την υπερσυγκέντρωση πλούτου στα χέρια όλο και πιο λίγων. Το αστικό κράτος παίζει κι αυτό το σημαντικό του ρόλο στη διαδικασία της άνισης κατανομής του πλούτου. Ως συλλογικός καπιταλιστής, ως ένα σύνολο μηχανισμών που στόχο έχουν να ευνοήσουν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, προφανώς και θα κάνει ό,τι μπορεί για να κλέψει περισσότερα από τους πολλούς για να τα δώσει στους λίγους. Η όλη φιλολογία περί κρατισμού και δυναμικής του ιδιωτικού τομέα γίνεται καπνός όταν τα πράγματα σκουραίνουν, οπότε το κράτος γίνεται ο εγγυητής ότι ο πλούτος θα συνεχίσει να ρέει προς τις τσέπες της αστικής τάξης. Στην περίοδο της κρίσης του συστήματος το κράτος έχει ακριβώς έναν τέτοιο ρόλο, παρεμβαίνοντας καθοριστικά ώστε να φορτωθεί η κρίση στις πλάτες των λαών. Αυτό γίνεται, βέβαια, κατορθωτό μόνο εάν οι λαοί δεν είναι σε θέση να αντιδράσουν, να συγκρουστούν με την αστική τάξη, να αρνηθούν την κλοπή του πλούτου που παράγουν και να διεκδικήσουν εκείνοι την κατανομή του προς όφελός τους. Η διαδικασία αυτή δεν μπορεί να είναι μια διαδικασία προτάσεων και αντιπροτάσεων, μια Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι Οι φτωχοί να βγουν στον αγώνα! επίκληση στο φιλότιμο και στο κοινό περί δικαίου αίσθημα. Πρόκειται για μια σκληρή ταξική αναμέτρηση ανάμεσα σε μια άρχουσα τάξη που όχι μόνο θέλει να ξεπεράσει την κρίση της, αλλά βρίσκει και την ευκαιρία να ιδιοποιηθεί ακόμα περισσότερα και σε μια εργατική τάξη για την οποία η ανατροπή αυτής της σχέσης είναι όρος ζωής. Η οργάνωση της εργατικής τάξης και του λαού σε αυτόν τον αγώνα, η συγκρότησή της σε όλα τα επίπεδα είναι καθοριστική για την έκβασή του. Η πιο ολοκληρωμένη μορφή τέτοιας συγκρότησης και οργάνωσης πλατιών λαϊκών μαζών στην ιστορία υπήρξε το κομμουνιστικό κίνημα. Η υποχώρησή του είναι αυτή που δίνει τη δυνατότητα στον ταξικό αντίπαλο να πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις και να επιβάλλει με τη βία τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, αν αυτή είναι η πραγματική ανάγνωση των στοιχείων που παραθέτει η Oxfam, τότε οι εκκλήσεις στο κεφάλαιο να συμμεριστεί τον πόνο των λαών μόνο γέλια θα προκαλούσαν αν το ζήτημα δεν ήταν τόσο σοβαρό. Αν ο ρόλος της οργάνωσης αυτής και των ομοίων της δεν ήταν ο αποπροσανατολισμός των μαζών από αυτήν ακριβώς την ανάλυση της κατάστασης, η οποία γεννά, φυσικά, και τους αντίστοιχους στόχους, μέσα πάλης και καθήκοντα. Αλλά, τελικά, οι ΜΚΟ ακριβώς αυτό το στόχο έχουν και γι' αυτό αποτελούν, ουσιαστικά, κι αυτές ένα όπλο στη φαρέτρα του συστήματος ενάντια στους λαούς. Η επίθεση είναι ανελέητη. Εχει, όμως, ένα σημαντικό χαρακτηριστικό: δικαιώνει τον Μαρξ γεννώντας ακριβώς αυτούς που θα αναμετρηθούν με το σύστημα και θα το νικήσουν. Γεννώντας τους νεκροθάφτες του!

4 4 Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ Αθήνα 22/1: Πορεία καταγγελίας των απαγορεύσεων των συγκεντρώσεων και υπεράσπισης του Παύλου Αντωνόπουλου Με συμμετοχή κάποιων εκατοντάδων διαδηλωτών πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, στις 22/1, διαδήλωση καταγγελίας των απαγορεύσεων των συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων, των επιστρατεύσεων απεργών, της καταπάτησης των δικαιωμάτων και ελευθεριών και για την αθώωση του αγωνιστή συνδικαλιστή εκπαιδευτικού Παύλου Αντωνόπουλου. Η δίκη του Αντωνόπουλου ήταν προγραμματισμένη για την επόμενη ημέρα, για «συμμετοχή σε παράνομη συγκέντρωση», μετά τη σύλληψή του κατά την απαγόρευση των συγκεντρώσεων στις 8/1, ημέρα ανάληψης της προεδρίας της Ε.Ε. απ την Ελλάδα. Η πορεία αποφασίστηκε μετά από σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις 16/1, με πρωτοβουλία της Κ.Ε.Δ.Δ.Ε. (Κίνηση για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαιώματα της Εποχής μας), στην οποία συμμετείχαν και συνδικαλιστές απ την ΟΛΜΕ (Νικολάου), την ΑΔΕΔΥ (Καλομοίρης) και την ΠΟΕ-ΟΤΑ (Αδαμόπουλος), νομικοί, πανεπιστημιακοί και καλλιτέχνες (Τσακνής), στο πλαίσιο της διοργάνωσης «εβδομάδας δράσης για την υπεράσπιση των εργατικών λαϊκών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων». Το κάλεσμα της Επιτροπής Πρωτοβουλίας που συγκροτήθηκε, πέρα απ την πλευρά της αντίθεσης στις απαγορεύσεις, τις επιστρατεύσεις, τις διώξεις και τη στοχοποίηση πολιτικών χώρων, εμπεριείχε και λαθεμένες και προβληματικές θέσεις στη στοχοθεσία του, όπως τη θέση για «την παραίτηση του αστυνομικού διευθυντή της ΓΑΔΑ Κ. Μαχαιρίνα και του υπουργού Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδια ως άμεσα υπεύθυνων για τις απαγορεύσεις των συγκεντρώσεων». Λες και η πολιτική της φασιστικοποίησης οφείλεται στα πρόσωπα, που, αν αλλάξουν, θ αλλάξει κι αυτή. Στην πορεία προπορευόταν το πανό της «Επιτροπής Πρωτοβουλίας» με κεντρικό σύνθημα «Κάτω τα χέρια απ τις εργατικές και λαϊκές ελευθερίες» και ακολουθούσε το πανό της Κ.Ε.Δ.Δ.Ε. με το πολιτικά βαθιά λαθεμένο σύνθημα «Όταν κοιμάσαι στη δημοκρατία τους ξυπνάς στη δικτατορία τους». Άραγε, οι δικτατορίες δημοκρατικά δικαιώματα Σύνταγμα 29/6/011 Σε αναβολή για το Σεπτέμβρη η δίκη 18 αστυνομικών για το όργιο καταστολής κατά τη γενική απεργία της 29ης Ιουνίου του 2011 Τη δεύτερη ημέρα της 48ωρης γενικής απεργίας της 28 και 29 Ιούνη 2011, ημέρα ψήφισης του αντιλαϊκού «Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής», η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου, δίνει εντολή στους πραιτοριανούς του συστήματος, στις κάθε είδους δυνάμεις καταστολής, να χτυπήσουν το λαό που διαδήλωνε κατά δεκάδες χιλιάδες στο κέντρο της Αθήνας. Ήταν η απαρχή του νέου άγριου γύρου της επίθεσης των «μνημονίων» και του καταιγισμού αντιλαϊκών μέτρων, που συνεχίστηκε και κλιμακώθηκε και με τις επόμενες κυβερνήσεις Παπαδήμου (ΠΑΣΟΚ ΝΔ ΛΑΟΣ) και Σαμαρά (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ, καθώς και χωρίς την τελευταία, μέχρι σήμερα). Βλέπετε, η νέα αυτή επίθεση στους ίδιους τους όρους ζωής του λαού, μέσα στην όξυνση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και υπό την αιγίδα της ιμπεριαλιστικής εποπτείας και κυριαρχίας της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., απαιτούσε και μια ανάλογη, σοβαρότατη ποιοτική αναβάθμιση της καταστολής και της κρατικής τρομοκρατίας, που στο πλαίσιο μιας συνολικότερης και κλιμακούμενης επίθεσης σε δικαιώματα και ελευθερίες του λαού, ακόμα και «εκτροπών» στο πλαίσιο της αστικής «μας» δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού, σήμανε και την εμφάνιση και εξέλιξη μιας διαδικασίας φασιστικοποίησης. Την ημέρα εκείνη, σε μια εκτεταμένη περιοχή του κέντρου της Αθήνας, απ το Σύνταγμα και μέχρι το Μοναστηράκι, την Πλάκα, του Ψυρρή και το Θησείο, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έγινε ρίψη χημικών, 500 άνθρωποι στάλθηκαν στα νοσοκομεία, αναφέρθηκαν 38 συλλήψεις και 75 προσαγωγές. Η αντιλαϊκή λύσσα των ΜΑΤ και των Ομάδων «ΔΕΛΤΑ» και «ΔΙΑΣ» δεν εξαντλήθηκε μόνο στους άγριους ξυλοδαρμούς απέναντι στον «εχθρό λαό», ξυλοδαρμούς με αποδέκτες πολύ κόσμο, ανεξάρτητα από ηλικία, φύλο και κατάσταση, αλλά και σε «ρίψη χειροβομβίδων κρότου-λάμψης προς το πλήθος» και σε «ρίψη ευμεγεθών λίθων και μαρμάρων προς το πλήθος» και σε παρεμπόδιση περίθαλψης διαδηλωτών απ τα ασθενοφόρα και σε εισβολές σε πολυκατοικίες στις οποίες είχε συγκεντρωθεί κόσμος, αγνοώντας τις διαμαρτυρίες των ενοίκων για τη στάση της αστυνομίας ακόμα και σε επίθεση σε «άσχετο» κόσμο που βρισκόταν σε εστιατόρια- και σε αέναη ρίψη χημικών μέσα στο σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα, με τον κόσμο εκεί ν ασφυκτιά. Σύμφωνα πάντα και με τις «άνωθεν εντολές», φυσικά! Μετά από δυόμισι και πλέον χρόνια, 18 αστυνομικοί των ΜΑΤ και των μηχανοκίνητων ομάδων παραπέμφθηκαν σε δίκη στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας, κατηγορούμενοι για «φυσική και ηθική αυτουργία» μ ένα κατηγορητήριο που μιλά για «επικίνδυνη σωματική βλάβη» και «έκθεση πολιτών σε κίνδυνο». Όταν τότε βέβαια ο εκπρόσωπος Τύπου της αστυνομίας, Κοκκαλάκης, μιλούσε για «μεμονωμένα περιστατικά»... Η δίκη, που είχε οριστεί για τις 20 Γενάρη, αναβλήθηκε τελικά για τις 16 Σεπτέμβρη του Την ίδια στιγμή, δίκες που αφορούν απεργούς ή διαδηλωτές πραγματοποιούνται με ταχύρρυθμες διαδικασίες. Ανεξάρτητα απ την έκβαση της δίκης αυτής, που θα γίνει αν δεν αναβληθεί ξανά σε διάστημα μεγαλύτερο των τριών χρόνων απ τα γεγονότα, δεν έχουμε καμιά αυταπάτη πως το εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό αυτό σύστημα, η πολιτική του διαχείριση και η ταξική του «Δικαιοσύνη» θα καταδικάσουν την ίδια την πολιτική τους. Μια πολιτική που συνεχίζεται, που την έχει αντιμετωπίσει και σε πολλές άλλες περιπτώσεις ο λαός και που δυστυχώς θα κλιμακωθεί και στο μέλλον. Και που δεν αφορά μόνο τους 18, ή όποιους άλλους, συνειδητούς και συνένοχους εντολοδόχους και πραιτοριανούς, αλλά την ίδια την άρχουσα τάξη της χώρας, τα αφεντικά της, τις εκάστοτε κυβερνήσεις της και τους κάθε λογής μηχανισμούς τους. Κι αυτοί θα λογαριστούν πραγματικά «με του λαού την πάλη» -όπως λέει και κάποιο σύνθημα με το λαό στο πόδι, μαζικά, οργανωμένα και μαχητικά αντιστεκόμενο στη σύγχρονη βαρβαρότητα που θέλουν να του επιβάλουν. επιβάλλονται όταν ο λαός βρίσκεται «εν υπνώσει» ή όταν το σύστημα νιώθει πως κινδυνεύει απ αυτόν; Τη δεκαετία του 60 και του 70, ποια ήταν άραγε η στάση του λαού στην Ελλάδα ή στη Χιλή, για παράδειγμα, πριν από την επιβολή των δικτατοριών; Και ανεξάρτητα απ τις αυταπάτες που έσπερνε η «Αριστερά» Στην πορεία συμμετείχαν επίσης η Λαϊκή Αντίσταση Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, ένα μπλοκ συλλόγου εκπαιδευτικών, κάποιοι φοιτητικοί σύλλογοι, το Λαϊκό Μέτωπο Τουρκίας (πολιτικοί πρόσφυγες) και η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό». Η Λαϊκή Αντίσταση Α.Α.Σ. παρέμβηκε επίσης με προκήρυξη καθώς και με το διάβασμά της στη συγκέντρωση που προηγήθηκε της πορείας. Χαρακτηριστική επίσης η απουσία του ΣΥΡΙΖΑ, πέραν της συμμετοχής Λαφαζάνη και Καλομοίρη και μεμονωμένων διαδηλωτών. Φαρμακονήσι: Ένα ακόμα έγκλημα με θύματα μετανάστες και μικρά παιδιά Τη Δευτέρα 21/1, ένα αλιευτικό σκάφος στο οποίο επέβαιναν 25 Αφγανοί μετανάστες και 3 Σύροι ανατρέπεται και βυθίζεται στη περιοχή του Φαρμακονησίου, μεταξύ της Λέρου και της Τουρκίας. Το πλοιάριο ρυμουλκούνταν από σκάφος του Λιμενικού Σώματος το οποίο, σύμφωνα με ανακοίνωση της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. για τους πρόσφυγες, κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα προς τις τουρκικές ακτές, μέσω θαλασσοταραχής και με τους μετανάστες να φωνάζουν «βοήθεια». Παρά μάλιστα την προσπάθεια κάλυψης προς τους λιμενικούς από τον Βαρβιτσιώτη, μετανάστες που σώθηκαν, κατάγγειλαν πως οι λιμενικοί εμπόδιζαν όσους είχαν πέσει στη θάλασσα ν ανέβουν στο πλοιάριο! Ο τελικός απολογισμός ήταν 12 νεκροί μετανάστες, απ τους οποίους οι 9 ήταν παιδιά, ορισμένα μάλιστα πολύ μικρά Αυτή είναι η πολιτική της λεγόμενης «επαναπροώθησης» των κολασμένων της Γης, που επιβάλλουν οι ιμπεριαλιστές και που εφαρμόζουν συνειδητά και η ντόπια άρχουσα τάξη, η κυβέρνηση και οι Αρχές. Απέναντι σε ανθρώπους που τους ξεριζώνουν με την πείνα, τον πόλεμο και το φασισμό απ τις χώρες τους, που τους εκμεταλλεύονται με τα διάφορα κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων, που τους ξεζουμίζουν καπιταλιστές κι εργοδότες, εάν βρεθούν στην «αγορά εργασίας», και που τους δολοφονούν με διάφορους τρόπους συνειδη-

5 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ Προλεταριακή Σημαία 5 τά ή από αδιαφορία οι κάθε είδους «Αρχές». Νέες συλλήψεις τούρκων πολιτικών προσφύγων στη Θεσσαλονίκη Κυβερνητικές κινήσεις για την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ Χωρίς σταματημό το πογκρόμ σε βάρος των πολιτικών προσφύγων απ την Τουρκία και το Κουρδιστάν. Την Τετάρτη 22/1, ο Kadir Kaya, που πήγε στο Τμήμα Αλλοδαπών Θεσσαλονίκης για ν ανανεώσει τα χαρτιά του, και ο Mehmet Yaman που τον συνόδευε για να τον βοηθήσει, προσήχθησαν με το αιτιολογικό ότι εκκρεμεί σε βάρος τους ένταλμα σύλληψης απ την Ιντερπόλ. Οι αγωνιστές αυτοί ζουν στην Ελλάδα πάνω από 10 χρόνια, έχουν συμμετάσχει σε απεργίες πείνας και έχουν προβλήματα υγείας. Ο εισαγγελέας Εφετών αποφάσισε τελικά ν αφεθούν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους και καταβολή εγγύησης ευρώ, χρήματα τα οποία όμως δεν μπορούν να μαζευτούν εύκολα κι έτσι κρατούνται μέχρι να βρεθούν. Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, το αντιδραστικό καθεστώς της Τουρκίας και τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά σε Η.Π.Α. και Ε.Ε. έχουν εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα βάλει στο στόχαστρο τους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές. Επίμονη, μαζική και αποφασιστική πρέπει να είναι και η στάση υπεράσπισης του λαού μας προς τους αγωνιστές αυτούς. Γιατί οι αγώνες, τα δίκια και οι αντίπαλοί μας είναι κοινοί. Τουρκία: Απαγόρευση ιατρικής περίθαλψης σε διαδηλωτές επέβαλε ο Ερντογάν, σύμφωνα μ ένα νόμο που απαγορεύει στους γιατρούς την άσκηση ιατρικών υπηρεσιών, χωρίς άδεια απ τις αρχές, εάν βρίσκονται εκτός κρατικών νοσηλευτικών Ιδρυμάτων. Η ποινή για την παράβαση προβλέπει τριετή φυλάκιση και μεγάλα πρόστιμα. Μπορεί η επίσημη αιτιολογία του νόμου να είναι η «παρεμπόδιση δημιουργίας ιδιωτικών ιατρείων απ τους γιατρούς του Δημοσίου», αλλά αυτό που κυριαρχεί στο λαϊκό κριτήριο είναι πως ο στόχος είναι οι τραυματίες διαδηλωτές. Σε σχετικές καταγγελίες έχουν προχωρήσει ο Τουρκικός Ιατρικός Σύλλογος και διεθνείς οργανώσεις «Γιατρών για τα δικαιώματα». Την περασμένη εβδομάδα ξεκίνησε στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής η συζήτηση για το νομοσχέδιο που θα ρυθμίζει την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, με σκοπό την προκήρυξη διαγωνισμού για την πώληση του 66% της επιχείρησης. Παρά τις "άγριες διαθέσεις" της τρόικας, η κυβέρνηση φαίνεται να μεταθέτει την εισαγωγή του νομοσχεδίου στην ολομέλεια της Βουλής για τις αρχές Φλεβάρη προκειμένου να διασφαλίσει τη σταθερότητά της που δείχνει να απειλείται και από αυτήν την κίνηση. Ο Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) είναι η εταιρεία που συστάθηκε το Φλεβάρη του 2012 ως θυγατρική της ΔΕΗ και λειτουργεί ως διαχειριστής και κύριος του δικτύου υψηλής και υπερ-υψηλής τάσης, δηλαδή του συστήματος μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας από τα σημεία παραγωγής και τις διασυνοριακές συνδέσεις στους υποσταθμούς διανομής. Η σύστασή του κατάργησε τότε το ΔΕΣΜΗΕ και τη Γενική Διεύθυνση Μεταφοράς της ΔΕΗ, στα πλαίσια του νόμου Παπακωνσταντίνου 4001/2011 για την εφαρμογή της σχετικής οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απαιτεί διαχωρισμό των εταιρειών παραγωγής, μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας. Η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ εντάσσεται, από τη μια, στο γενικότερο πλαίσιο ιδιωτικοποιήσεων που προσπαθεί να υλοποιήσει η κυβέρνηση μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και το οποίο χαρακτηρίζεται ως το ευρύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων στον κόσμο. Πρόκειται για περίπτωση αντίστοιχη του ΔΕΣΦΑ, με τον πρώτο να διαχειρίζεται το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας και το δεύτερο το δίκτυο φυσικού αερίου. Από την άλλη, η ιδιωτικοποίηση προωθεί τη γενική κατεύθυνση της ΕΕ για την αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, που ξεκίνησε με τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις στη Μ. Βρετανία στα τέλη της δεκαετίας του 1980 επί Θάτσερ, συνεχίστηκε με παρόμοιο τρόπο κύρια στη Γερμανία και αποτελεί πλέον γενική κατεύθυνση που έχει καταγραφεί σε τρία στάδια έκδοσης ευρωπαϊκών οδηγιών. Είναι καθαρό ότι τέτοιου είδους υποδομές είναι "φιλέτα" για το μεγάλο κεφάλαιο. Η αρχική τους ανάπτυξη απαιτεί τεράστια κεφάλαια και κατά κανόνα υλοποιείται από το συλλογικό καπιταλιστή, το κράτος. Αφού όμως η υποδομή έχει σε μεγάλο βαθμό στηθεί, η λειτουργία της αποφέρει σημαντικά κέρδη και αποκτά οικονομικό ενδιαφέρον για τα μεμονωμένα κεφάλαια, αλλά και στρατηγικό ενδιαφέρον για τους ιμπεριαλιστές. Ο ΑΔΜΗΕ, λοιπόν, με περισσότερα από χλμ. γραμμών μεταφοράς και διασυνδέσεις με όλες τις γειτονικές χώρες, ελέγχει μονοπωλιακά το δίκτυο σε ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ τα κέρδη του διασφαλίζονται χρεώνοντας τους καταναλωτές με τέτοιο τρόπο ώστε να κερδίζει σχεδόν 8% στο τοποθετημένο κεφάλαιο, ποσοστό εντυπωσιακό για τα δεδομένα της κρίσης. Για τους λόγους αυτούς, είναι δεδομένο ότι η αγορά του ΑΔΜΗΕ θα γίνει πεδίο σκληρού ανταγωνισμού για τους ιμπεριαλιστές, με την ΕΕ να διατηρεί τον πρώτο λόγο, καθώς, όπως και στην περίπτωση του ΔΕΣΦΑ, απαιτείται η γνωμοδότησή της και για τους όρους και για το αποτέλεσμα του -ενδεχόμενου- διαγωνισμού. Σε αυτή τη βάση είχαν αποκλειστεί τα ρώσικα κεφάλαια από τον ΔΕΣΦΑ (με την επικράτηση τελικά της αζέρικης SOCAR) χωρίς ακόμα να έχει ολοκληρωθεί η πώληση. Η μεγάλη αύξηση των κερδών που καταγράφεται σε μελέτες της ΕΕ σχετικά με τη διαδικασία "απελευθέρωσης" της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας προκαλεί σημαντικές "ζημιές" σε εργαζόμενους και λαό. Από τη μεριά των εργασιακών σχέσεων, οι ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας έχουν προκαλέσει κυρίως μαζικές μειώσεις προσωπικού. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι του κλάδου μειώθηκαν κατά 40% σε μια δεκαετία. Επιπλέον, οι εργασιακές σχέσεις χειροτερεύουν με διάφορους μηχανισμούς: κατακερματίζεται η δυνατότητα συλλογικής διαπραγμάτευσης με διαχωρισμό των εργαζόμενων σε πολλά σωματεία, που χάνουν την ισχύ τους λόγω μειωμένης συγκέντρωσης και συμμετοχής. Επικρατούν οι επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις, με τους μισθούς των εργαζόμενων στα δίκτυα μεταφοράς και διανομής να μειώνονται περισσότερο από αυτούς στην παραγωγή. Παρατηρούνται διαχωρισμοί σε "παλιούς" και "νέους" εργαζόμενους και σημαντική χειροτέρευση για τους δεύτερους. Αυξάνεται η ελαστική και η εποχική εργασία, και η εργολαβοποίηση αφορά ένα μεγάλο και αυξανόμενο κομμάτι των εργαζόμενων στον κλάδο. Από την άλλη, για το λαό και την πρόσβασή του στην ηλεκτρική ενέργεια, η τάση είναι η λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Η συσσωρευμένη εμπειρία από την Ευρώπη αλλά και από άλλες περιοχές του πλανήτη (όπως τις περιπτώσεις της Λατινικής Αμερικής, όπου η Παγκόσμια Τράπεζα επέβαλε ιδιωτικοποιήσεις ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980), αποδεικνύει ότι οι τιμές του ηλεκτρικού γίνονται απαγορευτικές για μεγάλα κομμάτια του λαού, ενώ η υποτιθέμενη απελευθέρωση της αγοράς οδηγεί σε μεγαλύτερα μονοπώλια και συγκέντρωση του κεφαλαίου. Αυτή η χειροτέρευση για τους εργαζόμενους και το λαό είναι που απαιτεί την αντίσταση στα σχέδια ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ. Τα σχόλια των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για "στρατηγικού χαρακτήρα υποδομή που πρέπει να παραμείνει περιουσία του ελληνικού λαού" συσκοτίζουν και τη φύση του κράτους στην καπιταλιστική κοινωνία και τον εξαρτημένο χαρακτήρα της ντόπιας άρχουσας τάξης και το διακύβευμα της όλης διαδικασίας. Ακόμη και ως κρατικές, οι πρώην ΔΕΚΟ δεν αποτελούν λαϊκή περιουσία. Το γεγονός ότι ο ΑΔΜΗΕ ανήκει στην κρατική ΔΕΗ δεν έχει αποτρέψει ούτε τη σημαντική μείωση των εργαζόμενων, τις δραστικές μειώσεις των μισθών τους, την εργολαβοποίηση και την ελαστική εργασία ούτε τη στέρηση χιλιάδων οικογενειών από την ηλεκτρική ενέργεια. Η ΔΕΗ, ο ΑΔΜΗΕ και μια σειρά τέτοιου χαρακτήρα επιχειρήσεις ασφαλώς και έχουν στρατηγικό χαρακτήρα. Όμως, τι είδους στρατηγική (με ή χωρίς ιδιωτικοποιήσεις) μπορεί να απαιτήσει κανείς από μια άρχουσα τάξη βαθιά εξαρτημένη; Η αντίσταση στην ιδιωτικοποίηση - του ΑΔΜΗΕ σήμερα και των ιδιωτικοποιήσεων γενικά- από την πλευρά του λαϊκού-εργατικού κινήματος έχει νόημα στη βάση της εξασφάλισης περισσότερων δυνατοτήτων μαζικής διεκδίκησης τόσο για το λαό (π.χ. ενάντια στην αύξηση των τιμολογίων) όσο και για τους εργαζόμενους (ενάντια στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τις μειώσεις μισθών κ.λπ.) αλλά και στη βάση της όξυνσης των αντιθέσεων στα πλαίσια του συστήματος. Αυτή είναι η λογική που μπορεί να οδηγήσει σε μαζικούς αγώνες, σπάζοντας τις καλλιεργούμενες αυταπάτες για μια καλύτερη διαχείριση του κράτους και της κρατικής περιούσιας από τους "αντιπρόσωπους του λαού".

6 6 Προλεταριακή Σημαία ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ Ξάνθη Επιτροπή Αγώνα για την υγεία 1-2 Φλεβάρη Την Παρασκευή, 17/1/14, πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Κέντρο ανοιχτή σύσκεψη για το ζήτημα της υγείας. Στη σύσκεψη συμμετείχαν εργαζόμενοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, από τον ΕΟΠΥΥ, από την Περιφερειακή Ενότητα, δάσκαλοι, καθηγητές, ιδιωτικοί υπάλληλοι, νέοι εργαζόμενοι, φοιτητές, επαγγελματίες, η Πρωτοβουλία Αντίστασης Ξάνθης (ΠΑΞ), η Πρωτοβουλία Υγειονομικών Ενάντια στα Μέτρα (νοσοκομείο), η Ένωση Νοσοκομειακών Γιατρών, η ΕΛΜΕ, ο Ιατρικός Σύλλογος κ.α. Το ζήτημα άνοιξε στην πόλη της Ξάνθης από την Λαϊκή Αντίσταση-ΑΑΣ τον περασμένο Νοέμβρη με τη διακίνηση σχετικής προκήρυξης σε διάφορους εργασιακούς χώρους (ΕΟΠΥΥ, νοσοκομείο, νομαρχία κλπ), όπου έμπαινε η αναγκαιότητα της κοινής δράσης και της δημιουργίας Επιτροπής Αγώνα. Η συνέχεια ήρθε μέσα από τη μαζική και πετυχημένη σύσκεψη της ΠΑΞ -στα μέσα Δεκέμβρη- η οποία, ενώ κατ αρχήν είχε γενικό περιεχόμενο, κατέληξε στην αναγκαιότητα ανάδειξης του ζητήματος της υγειονομικής περίθαλψης ως ζήτημα αιχμής στην λαϊκή πάλη και αποφάσισε την πραγματοποίηση νέας ανοιχτής σύσκεψης για τη συγκρότηση Επιτροπής Αγώνα. Στη συνάντηση της Παρασκευής κοινή ήταν η διαπίστωση, ότι οι πολιτικές των μνημονίων, που οδηγούν στο κλείσιμο ή την υποβάθμιση των δημόσιων νοσοκομείων, στη διάλυση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και σε διαθεσιμότητα-απόλυση χιλιάδες εργαζομένους στον τομέα της Υγείας, έχουν καταστήσει τη δωρεάν υγειονομική περίθαλψη άπιαστο όνειρο για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Κοινή ήταν η διαπίστωση, επίσης, ότι είναι ανάγκη ζωής για όλους να αντιδράσουμε συλλογικά, να βάλουμε φρένο σ αυτόν τον εγκληματικό κατήφορο, να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην υγεία και στη ζωή. Η Επιτροπή Αγώνα Ξάνθης δεν επιδιώκει απλά τη συνεργασία των ΔΣ συνδικαλιστικών και άλλων φορέων, δεν θέλει να γίνει ένα κλειστό γραφειοκρατικό όργανο. Θέλει να αποτελέσει ένα εργαλείο πάλης κάθε εργαζόμενου και άνεργου, έλληνα ή μετανάστη, κάθε νέου και ηλικιωμένου. Που θα συμβάλει στην ανάπτυξη της λαϊκής αντίστασης, της μόνης που μπορεί να ανακόψει την κατεδάφιση των στοιχειωδών δικαιωμάτων του λαού. Που θα διακηρύξει ότι η Υγεία είναι Κοινωνικό Αγαθό και όχι Εμπόρευμα. Που θα διεκδικήσει πλήρη και δωρεάν περίθαλψη για όλους, χωρίς προϋποθέσεις, εργαζόμενους και άνεργους, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, έλληνες και μετανάστες. Που θα αντισταθεί στις ιδιωτικοποιήσεις και στα κλεισίματα των μονάδων υγείας (ΙΚΑ, Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας). Που θα εναντιωθεί στις διαθεσιμότητες-απολύσεις των εργαζομένων στον τομέα της υγείας και ιδιαίτερα αυτών του ΕΟΠΥΥ κα θα απαιτήσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Η Επιτροπή Αγώνα Ξάνθης στη νέα ανοιχτή συνέλευσή της, το Σάββατο 7:00 μ.μ. στο ξενοδοχείο Δημόκριτος, θα συζητήσει τον προγραμματισμό των επόμενων δράσεών της. ΒΟΛΟΣ Η ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία καλεί σε Εκδήλωση - Συζήτηση ΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ Τετάρτη 29 Γενάρη 6,30μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Βόλου Ομιλητές : Νίκος Χαυτούρας, πρόεδρος νοσοκομειακών γιατρών Βόλου Σπύρος Παπακωνσταντίνου, συνδικαλιστής στην περίθαλψη, Αθήνα Λαγός Κώστας, εργαζόμενος ΙΚΑ Βόλου Τα σχήματα της Λαϊκής Αντίστασης Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας σε Υμηττό, Δάφνη, Νότια Προάστια και Ηλιούπολη καλούν σε Εκδήλωση Συζήτηση για το δικαίωμα του λαού στην Περίθαλψη, την Κυριακή 9/2, στις 11 π.μ. στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Δημαρχείου Υμηττού, Πλατεία Ηρώων, Υμηττός Τα θεραπευτήρια του ΙΚΑ ήταν μόνο η αρχή Τα τελευταία πέντε θεραπευτήρια του ΙΚΑ (τέσσερα στην Αττική και ένα στη Θεσσαλονίκη) αποτέλεσαν την αιχμή για την κλιμάκωση της επίθεσης στο δικαίωμα του λαού στην περίθαλψη. (Για τους υγειονομικούς θ' αναφερθούμε αργότερα). Νοσοκομεία που παρείχαν υπηρεσίες στα πιο φτωχά κατά τεκμήριο τμήματα του λαού, στην αρχή συγχωνεύτηκαν ως ''παραρτήματα'' στα κοντινότερα νοσοκομεία του ΕΣΥ, για να ''απορροφηθούν'' στη συνέχεια και να βάλουν λουκέτο στο τέλος. Με εξαίρεση κάποιες σποραδικές κινητοποιήσεις στο μεγαλύτερο από αυτά (1ο ΙΚΑ-Παπαδημητρίου) που όμως αναλώθηκαν στο δάσος της περιοχής και το περιβαλλοντολογικό και τις σημαντικές πολύμορφες κινητοποιήσεις για περίπου 1,5 χρόνο στο 7ο ΙΚΑ- Καυταντζόγλου, δεν μπόρεσαν οι κάτοικοι και ο λαός -μαζί με τους εργαζόμενους -ν' αποτρέψουν την αρνητική έκβαση αυτού του αγώνα. Το ζήτημα είχε τεθεί, ωστόσο και όλοι αναγκάζονταν να πάρουν θέση. Άλλοι υποκριτικά και άλλοι γιατί το ''πονούσαν'' πραγματικά. Η εμπειρία που αποκομίσαμε από την πάλη για να μην κλείσει το 7ο ΙΚΑ είναι πολύτιμη και αξίζει να γίνει κτήμα όλων των σ. Με άμεση παρέμβαση ''απ' τα μέσα'' (αφού πρωτοστατήσαμε στην ίδρυση Σωματείου εργασιακού), με καθημερινή παρουσία και δράση, με συνελεύσεις-συγκεντρώσεις κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, με μαζικές διαδηλώσειςπορείες, θέσαμε το ζήτημα των ζητημάτων: ότι δεν μπορεί να ''κρατηθεί'' ένα νοσοκομείο μόνο με τον αγώνα των υγειονομικών αλλά απαιτείται η πιο πλατιά συστράτευση όλων των κατοίκων. Και -απ' ότι φάνηκε- δεν έγινε μπορετό να διαμορφωθεί ένας συσχετισμός δύναμης ικανός ν' αποτρέψει το κλείσιμό του. Ίσως επειδή ήταν η πρώτη εφαρμογή της επίθεσης αυτού του χαρακτήρα. Σίγουρα πάντως επειδή η εν γένει Αριστερά και οι δυνάμεις της δεν αντιμετώπισαν το ζήτημα με τη σοβαρότητα και την ανάλογη γραμμή και κατεύθυνση. Η παρακαταθήκη, ωστόσο, αυτού του παρατεταμένου αγώνα δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να υποτιμηθεί και ως προς όλες της τις πλευρές. Η συνέχεια: Τα 7+1 νοσοκομεία του ΕΣΥ Μέσα καλοκαιριού της χρονιάς που μας πέρασε τέθηκε το ζήτημα από κυβέρνηση και τρόικα της πρακτικής εφαρμογής της θέσης τους ότι τα κρατικά νοσοκομεία στην Ελλάδα (130 περίπου) είναι ''πάρα πολλά'' και πρέπει δεκάδες έως και τα μισά απ' αυτά να κλείσουν. Το ''σχέδιο'' σαφές από τη μεριά τους: Ένα γενικό νοσοκομείο σε κάθε πρωτεύουσα νομού, με εξαίρεση την Αττική (10-15 το πολύ) και τη Θεσσαλονίκη (3-5). Έτσι εργαζόμενοι υγειονομικοί σε 8 νοσοκομεία (5 στην Αττική και 3 στη Θεσσαλονίκη) και κάτοικοι των περιοχών που εξυπηρετούσαν βρέθηκαν σε θέση υπεράσπισης του δικαιώματός τους να έχουν ανοιχτό και προσβάσιμο νοσοκομείο με ότι αυτό συνεπάγεται (υποδομές, μηχανήματα, προσωπικό κλπ.). Ωστόσο και αυτή τη φορά αναδείχθηκε το ίδιο στη βάση του πρόβλημα. Αξιόλογες κινητοποιήσεις από πλευράς των εργαζόμενων υγειονομικών κάποιων από αυτά τα νοσοκομεία, που όμως η ''σύνδεσή τους'' με το λαό των περιοχών αυτών παρέμεινε λειψή, ενώ άλλες φορές υποτασσόταν σε εκλογικές σκοπιμότητες είτε κεντρικότερες είτε ''αυτοδιοικητικές'' των διαφόρων δυνάμεων. Αξιόλογο κίνημα αναπτύχθηκε σε Α. ΦΛΕΜΙΓΚ, ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ και ΠΑΤΗΣΙΩΝ στην Αθήνα. ΠΟΛΥΚΛΙΝΙΚΗ (Αθήνα) και ΠΑΝΑΓΙΑ (Θεσσαλονίκη) περιχαρακώθηκαν γύρω από την ηττοπαθή και αδιέξοδη γραμμή του ΚΚΕ. Η οργάνωσή μας έδωσε έναν καθημερινό αγώνα στο Φλέμινγκ αφού είχε την πλειοψηφία στο Σωματείο. Γρήγορα ανάδειξε το στοιχείο του συντονισμού με τα άλλα νοσοκομεία της περιοχής συγκροτώντας συντονιστικό που πραγματοποίησε τοπικές λαϊκές συγκεντρώσεις με διευρυμένη συμμετοχή. Μέσα σ' αυτή τη γρήγορη σχετικά πορεία αναδείχθηκε κυρίαρχο το στοιχείο του ευρύτερου συντονισμού όλων των νοσοκομείων παναττικά και πανελλαδικά από τη σκοπιά των εργαζόμενων αλλά γι' αυτά αργότερα. Ταυτόχρονα με το εσωτερικό -ας πούμε- μέτωπο η κατεύθυνση της συστράτευσης με το λαό της ευρύτερης περιοχής θα ήταν και η μόνη που μπορούσε να θέσει πραγματικό πολιτικό πρόβλημα στην εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής. Τα όρια πάντως δεν εξαντλήθηκαν σ' αυτό το επίπεδο, λόγω και των μικρών μας δυνάμεων έξω απ' το νοσοκομείο στην περιοχή, αλλά και της ταχύτητας των γεγονότων. Παρέμεινε βέβαια έως σήμερα ένα ''μικρότερο'' νοσοκομείο και σε υποδομές και σε προσωπικό, χωρίς αυταπάτες για το τι θέλουν τρόικα και κυβέρνηση. Η διάλυση των πολυϊατρείων του ΕΟΠΥΥ Πάροχος ή αγοραστής υπηρεσιών; Ιδού το μέγα ερώτημα. Το θέτει το σύστημα και το απαντά για λογαριασμό του πρώτα και

7 ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ Προλεταριακή Σημαία 7 η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΚΚΕ(μ-λ) για την Υγεία Τ ο ερχόμενο Σαββατοκύριακο (1-2 Φλεβάρη) θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα η πανελλαδική σύσκεψη του ΚΚΕ(μ-λ) για την Υγεία. Πρόκειται για μια σύσκεψη με ιδιαίτερη βαρύτητα και φυσικά δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι πραγματοποιείται αυτήν την περίοδο. Η κυβέρνηση Σαμαρά, εφαρμόζοντας πιστά τις μνημονιακές δεσμεύσεις της (δηλαδή τις εντολές των ιμπεριαλιστών της τρόικας), επιταχύνει την επίθεσή της στον τομέα της περίθαλψης με διπλό στόχο: - Από τη μια, να αμφισβητήσει ακόμη περισσότερο το δικαίωμα του λαού στην πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Είτε φορτώνοντάς του μεγαλύτερο κομμάτι της οικονομικής δαπάνης είτε δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο την πρόσβαση στις κρατικές υγειονομικές μονάδες, με πιο χαρακτηριστικά τα παραδείγματα των νοσοκομείων που κλείνουν και των εξελίξεων στον ΕΟΠΥΥ - Από την άλλη, να χτυπήσει ευθέως τα δικαιώματα των εργαζομένων στις μονάδες υγείας οι οποίοι βλέπουν ολοένα και περισσότερο τον κλοιό να σφίγγει, τις απολύσεις να είναι δρομολογημένες και την εντατικοποίηση να τσακίζει. Η κυβερνητική υπαναχώρηση σε σχέση με το 25ευρο είναι βέβαιο ότι είναι μια προσπάθειά της να μην εκτροχιαστούν τα πράγματα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η επίθεση στην Υγεία δεν θα συνεχιστεί. Και αποτελεί πρώτης τάξης ζήτημα για το λαϊκό και εργατικό κίνημα η πάλη για την ανατροπή της επίθεσης αυτής. Η πανελλαδική σύσκεψη του ΚΚΕ(μ-λ) για την Υγεία συμπίπτει -και πάλι όχι τυχαία- με την πανελλαδική πρωτοβουλία της Λαϊκής Αντίστασης-ΑΑΣ να αναδείξει το ζήτημα της επίθεσης στην Υγεία και να αναδείξει αποφασιστικά το ζήτημα της πάλης για δωρεάν και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλο το λαό. Είναι, λοιπόν, βέβαιο, ότι η διαδικασία της σύσκεψης επιδιώκει και μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στην πολιτική ενίσχυση αυτής της πρωτοβουλίας. Στη συνέχεια παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από τα εισηγη- κύρια. Η Task Force που αμείφθηκε αδρά το ξεκαθαρίζει αρκούντως: υπηρεσίες λιγότερες και ''προσιτές'' σε όλους(;). Κάπως έτσι βαδίζουμε προς το κλείσιμο των μισών σημείων παροχής πρωτοβάθμιας περίθαλψης (σε πρώτη φάση) πανελλαδικά. Παράλληλα το ΔΩΡΕΑΝ θα πρέπει να θεωρείται παρελθόν και εδώ. Τώρα αν το βαλάντιό σου σε ''φτάνει'' μέχρι το γενικό γιατρό, τον ειδικευόμενο ή το νοσοκομείο, αυτό είναι απλά θέμα...τσέπης. Την ίδια στιγμή επιχειρείται να μπει ''φίλτρο'' στην προσέλευση του κόσμου στη δευτεροβάθμια περίθαλψη (Νοσοκομεία), αφού σύμφωνα με σχετική μελέτη περίπου το 40% των περιστατικών που ''απασχολούν'' ένα νοσοκομείο, θα μπορούσαν να μην είχαν προσέλθει ποτέ ούτε και στα εξωτερικά του ιατρεία(!!!). Κάπως έτσι θα προκύψει ότι δεν χρειάζονται τόσα νοσοκομεία (τόσες υποδομές και τόσοι εργαζόμενοι). Νοσοκομεία της επαρχίας και ψυχιατρεία Η ''καθυστέρηση'' στην εφαρμογή της πολιτικής που καταργεί το δικαίωμα του λαού στην περίθαλψη έχει σίγουρα και τις εσωτερικές της αντιφάσεις (μερίδες του κεφαλαίου και ενδοκυβερνητικές τριβές) αλλά συναντά και αντιστάσεις από χώρους και κλάδους υγειονομικών μαζί με πολιτικές-κοινωνικές δυνάμεις που παλεύουν για την απόκρουση αυτής της πολιτικής. Έτσι εξηγείται και η κατά κύματα (''σαλαμοποίηση'') επίθεση που προωθεί το πολιτικό προσωπικό. Είναι φανερό, τουλάχιστον σ' εμάς, ότι δεν θ' ανοίξουν ταυτόχρονα όλα τα μέτωπα και πανελλαδικά, για λόγους προφανείς. Η κυβέρνηση π.χ. θα ήθελε να κλείσει το θέμα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης το ταχύτερο. Μέχρι τότε μπορεί να ''περιμένει'' η επίθεση στα ψυχιατρεία τη σειρά της (αν και ανακοινώθηκαν διαθεσιμότητες και συρρίκνωση-κλείσιμο στο Ψ.Ν. Θεσσαλονίκης) αφού υπάρχει όλο το 2014 μέχρι το οριστικό κλείσιμό τους. Παράλληλα ανοίγει το θέμα των μικρομεσαίων επαρχιακών νοσοκομείων αφού η ''συγχώνευσή τους'' οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αποδόμηση και το κλείσιμό τους. Μόνο που το σαθρό ''επιχείρημα'' ότι «σε ένα χιλιόμετρο βρίσκεις διπλανό-κοντινό νοσοκομείο» δεν ισχύει ολοφάνερα στην περίπτωση αυτή και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για την κυβέρνηση. Βλέπετε, το ''1 χλμ'' για την επαρχία σημαίνει χλμ απόσταση ή και... καθόλου νοσοκομείο. Από αυτή την άποψη είναι απόλυτα αντιληπτό γιατί συσπειρώνεται ευρύτερος κόσμος π.χ. στην Ικαρία (βοηθούντων και συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων, μεταξύ αυτών και ημών) ή γιατί σε ''ανύποπτο'' χρόνο ξέσπασαν αγώνες ενάντια στο κλείσιμο του ''τοπικού'' νοσοκομείου σε Ιεράπετρα ή Κάρυστο παλιότερα. Εκτιμούμε πάντως ότι θα υπάρξει κύμα αντιδράσεων σ' όσες περιοχές (και είναι πολλές αυτές) επιχειρηθεί ''ξαφνικός θάνατος'' νοσοκομείου. Άλλωστε οι αποκαλούμενες τοπικές κοινωνίες στην Ελλάδα είναι δομημένες με βάση τρεις άξονες: Τις υγειονομικές, τις εκπαιδευτικές και τις δημοτικές δομές. Σ' αυτά τα επίπεδα, η εγκατάλειψη είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού στην επαρχία, πολύ περισσότερο αν επιχειρηθεί βίαια και απότομα η διάλυση των όποιων υπαρχουσών υποδομών. Το δωρεάν ''πέθανε'' ή αποτελεί την πρώτη ύλη για την έκρηξη; Όσο κι αν ιμπεριαλιστές, κεφάλαιο, και κυβερνήσεις αστικές προσπαθούν να μας ''πείσουν'' ότι έχουμε μπει στην ''νέα εποχή'' της παγίωσης των αρνητικών συσχετισμών και της παντοδυναμίας των δυνάμεων του συστήματος, η πραγματικότητα προβάλει ωμή πίσω από την εικονικότητά τους. Γι' αυτό ντύνουν τη βάρβαρη πολιτική τους με όρους -ας πούμεουδέτερους (μεταρρύθμιση, εκσυγχρονισμός, ανάπτυξη κ.λπ.). Γι' αυτό και επιχειρούν να υποβαθμίσουν τις αντιστάσεις που εκδηλώνονται αντικειμενικά.. Αλήθεια, θα πρέπει να ξεχάσει ο λαός μας ότι έχει δικαίωμα στη δωρεάν και πλήρη ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη χωρίς προϋποθέσεις; Γιατί αυτό που συντελείται - και καλώς η οργάνωσή μας το αξιολογεί ως πολύ σοβαρό και θέλει να ωθήσει σε αυτή την κατεύθυνση και το σύνολο των δυνάμεων της ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ - είναι η έμπρακτη αμφισβήτηση του θεμελιώδους δικαιώματος στη ζωή. Γιατί ήδη θρηνούμε θύματα, απλούς λαϊκούς ανθρώπους, από τα πάνω από 3 εκατομμύρια ανασφάλιστους στη χώρα μας, τους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες αλλά και τα εκατομμύρια του λαού που παραμένει ακάλυπτος υγειονομικά με χίλιους δύο τρόπους (εισιτήριο 25 ευρώ στο νοσήλιο και 1 ευρώ ανά συνταγή φαρμάκου από 1/1/2014, εξέταστρο 5 ευρώ και πληρωμή των εξετάσεων στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, συμμετοχή σε παρακλινικές εξετάσεις ή και καταβολή ολόκληρου του ποσού στον ιδιωτικό τομέα, ακόμα κι αν είσαι ασφαλισμένος. Εξωφρενικό. Λογαριασμοί μέσω των κλειστών ενοποιημένων νοσηλίων (ΚΕΝ) που θα δώσουν τη χαριστική βολή στα ασφαλιστικά ταμεία και στις ζωές εκατοντάδων και χιλιάδων ανθρώπων, απαραίτητα φάρμακα με αυξημένη συμμετοχή ή και με καταβολή ολόκληρου του ποσού από την τσέπη τους, εκτός συνταγογράφησης κ.ά.). Πιστεύουμε ακράδαντα ότι δεν είναι εύκολα πράγματα για το σύστημα αυτά. Γι' αυτό και συστηματοποιούμε την προσπάθεια που κάνουμε, θεωρώντας ότι συμβάλλουμε στην απάντηση που έχει ανάγκη ο λαός. Όσο κι αν προσπαθούν να θολώσουν τη σκέψη του, δεν θα ''πάει σαν το σκυλί στ' αμπέλι'', επειδή έτσι θέλει το κεφάλαιο. Θα συνεχίσει να ζητά από το κράτος υπηρεσίες περίθαλψης, γιατί σ' αυτό αναγνωρίζει τον αντίπαλό του. Το κοινωνικό αγαθό της υγείας μπορεί για το σύστημα να έχει μετατραπεί σε πανάκριβο εμπόρευμα, ο λαός όμως, ακόμα κι αν ''έπρεπε'' να το αντιμετωπίσει ως τέτοιο, δεν έχει πλέον αντικειμενικά να πληρώσει. Σ' αυτήν ακριβώς τη βάση συνίσταται και η σοβαρή αδυναμία του συστήματος, δημιουργώντας όλες τις προϋποθέσεις ξεσπασμάτων ακόμη και έκρηξης. Τόσο εμείς, πεισμένοι ιδεολογικά και πολιτικά, όσο και οι άλλοι -ανεξάρτητα από διαφορές και διαφοροποιήσεις- μπορούμε άμεσα να πρωτοστατήσουμε στην δημιουργία κινήματος ενάντια στη σαρωτική επίθεση στο δικαίωμα στην περίθαλψη που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Κάνοντας συστηματική αντιπαράθεση σε απόψεις και πρακτικές κυβερνητισμού-κοινοβουλευτισμού, αναχώρησης, υποκατάστασης και εν τέλει ενσωμάτωσης που δυστυχώς ευδοκιμούν στην ποικιλώνυμη Αριστερά μας. Στην κατεύθυνση αυτή μπορούν να βοηθήσουν πλατιές επιτροπές αγώνα. Ο μεγαλύτερος σύμμαχός μας σ' αυτή την προσπάθεια είναι ο ίδιος ο λαός που με εμπιστοσύνη πρέπει να τον ''ζυμώσουμε'' στη λογική μας, να του απευθυνθούμε θαρρετά, να του δώσουμε τη δυνατότητα να συμμετάσχει σε πρωτοβουλίες για να μην κλείσει καμιά δομή κρατικής περίθαλψης, για να έχει δωρεάν, κάθε στιγμή που έχει ανάγκη, γιατρό, φάρμακο, εξετάσεις, νοσοκομείο. Είμαστε σίγουροι πως δεν θα μας διαψεύσει. Στο βαθμό που πάρει το δικαίωμα στην περίθαλψη στα χέρια του, θα χουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα. Ας προχωρήσουμε χωρίς ταλαντεύσεις και καθυστερήσεις σ' αυτή την κατεύθυνση. Όλα τότε ίσως γίνουν πιο ξεκάθαρα για όλους μας.

8 8 Προλεταριακή Σημαία ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ Η Πρωτοβουλία Νέων Εργαζομένων-Ανέργων στο πλευρό των απεργών της Coca-Cola 3E Η Πρωτοβουλία Νέων Εργαζομένων- Ανέργων συνεχίζει να στέκεται με έμπρακτο τρόπο στο πλευρό των εργαζομένων της Coca-Cola. Μαζί με τους απεργούς βρέθηκε σε εξορμήσεις στο κέντρο της πόλης της Θεσσαλονίκης την Κυριακή 19/1, μοιράζοντας την προκήρυξή της καθώς και φυλλάδια που καλούσαν στην εκδήλωση στο στέκι Σφεντόνα την ίδια μέρα. Την Πέμπτη 16/1, αντιπροσωπεία της Πρωτοβουλίας βρέθηκε μαζί με τους απεργούς της Coca-Cola και τους σχολικούς φύλακες σε παράσταση διαμαρτυρίας των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών στην Ε ΔΟΥ Θεσσαλονίκης ενάντια στις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις, χαιρετίζοντας την κινητοποίηση και μοιράζοντας υλικό. Το απόγευμα της ίδιας μέρας πραγματοποιήθηκε εξόρμηση από την Πρωτοβουλία Νέων Εργαζομένων-Ανέργων στη γειτονιά του Ευόσμου για να ενημερωθεί ο κόσμος της γειτονιάς και προπαντός η νεολαία για τις απολύσεις και την απεργία στην Coca-Cola 3E, καθώς και υλικά που καλούσαν στην εκδήλωση στο στέκι Σφεντόνα για το θέμα. Αντίστοιχη εξόρμηση διοργανώθηκε στο κέντρο της πόλης το απόγευμα της Παρασκευής 17/1. Σε όλες αυτές τις εξορμήσεις, φάνηκε το ενδιαφέρον του κόσμου για τα ζητήματα των απολύσεων αλλά για την προοπτική να απαντηθούν από το κίνημα. Η Πρωτοβουλία Νέων Εργαζομένων- Ανέργων θα συνεχίσει δυναμικά την προσπάθεια για να ενισχυθεί το κίνημα αλληλεγγύης στους απεργούς της Coca-Cola καθώς και κάθε χώρου που κινητοποιείται υπερασπιζόμενος το δικαίωμά του στη δουλειά. Εκδηλώσεις στήριξης των απεργών της Coca-Cola 3E ΑΘΗΝΑ Με επιτυχία διοργανώθηκε η εκδήλωση της Ταξικής Πορείας με θέμα την απεργία στην Coca-Cola 3E, την Πέμπτη 9/1, στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας. Με πλούσια συζήτηση, ερωτήσεις και τοποθετήσεις συναγωνιστών προς τους απεργούς. Μέσα από τη συζήτηση ενημερώθηκαν οι παρευρισκόμενοι για την πορεία της απεργίας, αναλύθηκαν πλευρές του αγώνα και οι επιλογές του σωματείου και των εργαζομένων σε σχέση με το χαρακτήρα και τους στόχους του Με ζήλο και «αυταπάρνηση», το κράτος και οι μηχανισμοί του συνεχίζουν την προσπάθεια να τρομοκρατήσουν και να κάμψουν την αγωνιστική διάθεση των απεργών στην Coca-Cola. Με παρέμβαση του αντιδημάρχου Κοζάνης συνελήφθησαν 6 απεργοί ενώ βρίσκονταν σε εξόρμηση στην πόλη της υτικής Μακεδονίας με στόχο την ενημέρωση του κόσμου για τον αγώνα που δίνουν για να υπερασπιστούν τις δουλειές τους. Επίσης, μετά από «ανώνυμη» καταγγελία, το τμήμα οικονομικών της ασφάλειας Θεσσαλονίκης μπήκε στη διαδικασία ελέγχου των οικονομικών του σωματείου και της ΠΟΕΕΠ. Αξιοθαύμαστη προφανώς η ευαισθησία και η κινητοποίηση του Συνεχίζονται οι προσπάθειες τρομοκράτησης των απεργών στην Coca-Cola κρατικού μηχανισμού όταν πρόκειται για ενέργειες που πρόκειται να βλάψουν το κίνημα. Όταν πρόκειται για οικονομικές παραβάσεις κεφαλαιοκρατών ή πολιτικών στελεχών, πάντα απαιτείται περαιτέρω έλεγχος και τα στοιχεία είναι λίγα. Αντίθετα, όταν πρόκειται για επιχείρηση τρομοκράτησης του εργατικού κινήματος, η παρέμβαση των αρχών είναι άμεση. Η εταιρεία και η κυβέρνηση πρέπει να χωνέψουν καλά, ότι οι αγώνες των εργαζομένων δεν τρομοκρατούνται και το ηθικό των απεργών που παλεύουν για την δουλειά τους δεν πέφτει με τέτοιες ενέργειες. Τέτοιες ενέργειες δυναμώνουν και πεισμώνουν το κίνημα να συνεχίσει μέχρι τη νίκη του. αγώνα τους, το φίμωμα από τα ΜΜΕ και την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, που προσπαθεί να χτυπήσει τον αγώνα με όλα τα μέσα. Η αισιοδοξία και αποφασιστικότητα των εργαζομένων να φτάσουν τον αγώνα τους μέχρι τέλους, καθώς και ο αέρας νίκης αυτού του αγώνα αποτυπώθηκαν στην κουβέντα που εξελίχθηκε. Η συζήτηση ουσιαστικά ανέδειξε την αναγκαιότητα συγκρότησης ενός κινήματος ταξικής αλληλεγγύης στους απεργούς της Coca-Cola στην πόλη της Αθήνας, μιας και στην πόλη αλλά και συνολικά στη Ν. Ελλάδα δεν έχει γίνει γνωστός o απεργιακός αγώνας. Εκ μέρους των εργαζομένων της Coca-Cola τοποθετήθηκαν ο Γρηγόρης (πρόεδρος του σωματείου της Coca-Cola), ο Ανέστης (εκτελεστικός γραμματέας του σωματείου), και εκ μέρους της ΠΟΕΕΠ ο Άρης (οργανωτικός γραμματέας της Ομοσπονδίας) ενώ η συζήτηση ξεκίνησε με τοποθέτηση εκ μέρους της Ταξικής Πορείας. Κοινός τόπος όλων των συναγωνιστών που πήραν το λόγο ήταν η ανάγκη να ανοίξει η κουβέντα σε γειτονιές και χώρους δουλειάς ώστε να ενημερωθεί και να δράσει ο κόσμος στο πλευρό των εργαζομένων, όπως και ότι πρέπει να γίνει και προσπάθεια οικονομικής ενίσχυσης των απεργών. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Ζωντανή και μαζική η εκδήλωση στο στέκι Σφεντόνα για τη στήριξη της απεργίας των εργαζομένων της Coca-Cola 3E. Οι ίδιοι οι απεργοί που διένυαν την 114η μέρα αγώνα εξέπεμπαν ηχηρό το μήνυμα της αποφασιστικότητας και της μαχητικότητας. Όπως είπανε, «ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δίνεται». Ομιλητές ήταν ο Γρηγόρης (πρόεδρος του σωματείου), ο Άρης (οργανωτικός γραμματέας της ομοσπονδίας, ΠΟΕΕΠ) και ο Γιώργος (εκ μέρους της Πρωτοβουλίας Νέων Εργαζομένων Ανέργων, από την πλευρά των διοργανωτών της εκδήλωσης). Με ερωτήσεις και τοποθετήσεις, το λόγο πήραν μέλη επιτροπών γειτονιάς, εργαζόμενοι-άνεργοι, φοιτητές και ένας μαθητής. Η συζήτηση ήταν επιθυμητό να αποτελέσει εφαλτήριο για την επόμενη ημέρα: Για την ενημέρωση και ενεργοποίηση ακόμα περισσότερου κόσμου, την έμπρακτη υποστήριξη, το άπλωμα και τη σύνδεση του αγώνα αυτού με τα υπόλοιπα κομμάτια που αντιστέκονται στα αντιλαϊκά χτυπήματα. Από τον αγωνιζόμενο κόσμο της Χαλκιδικής, μέχρι τις απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών. Σημαντικό, ότι παραβρέθηκαν και χαιρέτησαν την εκδήλωση οι σχολικοί φύλακες που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις ενάντια στις απολύσεις στους ΟΤΑ. Ένας ακόμη βασικός στόχος είναι η δημιουργία και η ενδυνάμωση των επιτροπών αλληλεγγύης στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια και όπου είναι δυνατό. Η απεργία, με την ένταση και τη διάρκειά της, έχει ήδη γίνει σημείο αναφοράς για τον αγωνιζόμενο κόσμο της πόλης, και όχι μόνο. Προχωρούν αψηφώντας τις παχυλές αποζημιώσεις της εταιρίας και τις προσπάθειες «εξαγοράς», κόντρα στη φίμωση από τα ΜΜΕ αλλά και την εκκωφαντική σιωπή των περισσότερων πολιτικών χώρων που θέλουν να αναφέρονται στην εργατική τάξη και τους αγώνες της. Αν ο κολοσσός που λέγεται Coca Cola αντιπροσωπεύει τις ορέξεις ντόπιου και ξένου κεφαλαίου να συνθλίψει το δικαίωμα στη δουλειά και στη ζωή για τα εκατομμύρια του λαού μας, τότε οι απεργοί εργάτες της Coca Cola που υψώνουν αποφασιστικά το ανάστημά τους συμβολίζουν την ελπίδα και την προοπτική. Να γίνει ο αγώνας τους, αγώνας όλων μας. Την Τετάρτη 29 Γενάρη, στο Εργατικό Κέντρο Ξάνθης, στις 7.00 μ.μ, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση-συζήτηση με θέμα την απεργία των εργαζομένων στην Coca-Cola 3E από την Πρωτοβουλία Αντίστασης Ξάνθης. Την Πέμπτη 30 Γενάρη, στις 6.00 μ.μ, υπάρχει εκδήλωση-συζήτηση στο Πνευματικό Κέντρο Τούμπας με θέμα την αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών της Coca- Cola 3E. Η Πρωτοβουλία Νέων Εργαζομένων- Ανέργων θα συμμετάσχει στη διαδήλωση συμπαράστασης στους απεργούς της Coca- Cola 3E την Τρίτη 28 Γενάρη, 6.30 μ.μ, στο Άγαλμα Βενιζέλου και καλεί τους εργαζόμενους και άνεργους της Θεσσαλονίκης να κατεβούν στο δρόμο και να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους στο δίκαιο αγώνα των απεργών.

9 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ Προλεταριακή Σημαία 9 Λουκέτο στην «Καριπίδης» και μεθοδεύσεις σε βάρος των εργαζομένων Κλειστή βρήκαν την πόρτα του εργοστασίου ελαστικών καλουπιών «Καρυπίδης» στο Βοτανικό οι 17 εργαζόμενοι της εταιρείας όταν πήγαν για δουλειά την Τρίτη 7 Γενάρη. Η έκπληξή τους μεγάλωσε ακόμη περισσότερο όταν έμαθαν ότι η εταιρεία είχε μεταβιβαστεί σε νέο ιδιοκτήτη ο οποίος δεν αναγνώριζε καμία υποχρέωση απέναντί τους αφού -όπως κυνικά δήλωσε- αυτός αγόρασε μόνο τον εξοπλισμό (μηχανές κ.λπ.)!!! Το δε «παλιό» αφεντικό τούς ανακοίνωσε ότι -λόγω δυσβάσταχτων χρεών- αναγκάστηκε να πουλήσει την επιχείρηση και ότι αδυνατούσε να τους δώσει ακόμη και τις αποζημιώσεις τους! Να σημειώσουμε ότι πριν από ένα χρόνο στο συγκεκριμένο εργοστάσιο εργάζονταν 30 εργαζόμενοι, ενώ το εργοστάσιο στα Γιάννενα έκλεισε, πετώντας 50 εργαζόμενους στο δρόμο. Το αποτέλεσμα ήταν οι εργαζόμενοι να βρεθούν στον αέρα ή -καλύτερα- μεταξύ «Σκύλλας και Χάρυβδης» και μέχρι σήμερα να αναζητούν το δίκιο τους, όσο δίκιο μπορούν να βρουν σε μια τέτοια περίπτωση. Ύστερα από πιέσεις τους και μετά από καθημερινές συγκεντρώσεις έξω από το εργοστάσιο κατάφεραν την Παρασκευή 10 Γενάρη μία συνάντηση με τον υφυπουργό Εργασίας, Β. Κεγκέρογλου, ο οποίος, παρ ότι χαρακτήρισε τις απολύσεις παράνομες, δεν πήρε καμία δέσμευση πέρα από το να ορίσει νέα συνάντηση με τον παλιό και νέο ιδιοκτήτη μετά την τριμερή συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργασίας στις 22 Γενάρη. Είναι απίστευτη η προκλητικότητα που αντιμετωπίζουν οι 17 εργαζόμενοι. Στα εξώδικα που έστειλε στους εργαζόμενους το προηγούμενο αφεντικό εμφανίζεται ως «αναίτια οφειλέτης παλαιών οφειλών στο ΙΚΑ», και ως εκ τούτου δηλώνει αδυναμία «εισόδου στο σύστημα ηλεκτρονικής καταχώρησης των καταστάσεων ασφάλισης(απδ), και κατ επέκταση της ασφαλιστικής κάλυψης των σε αυτή απασχολούμενων γεγονός το οποίο συνέβη και στην επιχείρησή μας» και συνεχίζει ακόμη πιο προκλητικά αναφέροντας: «Ως εκ τούτου στερούμεθα αναίτια, πλέον να σας παρέχουμε ασφαλιστική κάλυψη και συνακόλουθα με τούτο δεν δυνάμεθα να σας απασχολούμε ανασφάλιστους. Μέσα στα πλαίσια της καλής πίστης και προκειμένου να σας παρασχεθεί η δυνατότητα εγγραφής στο Ταμείο Ανεργίας, με την παρούσα καταγγέλλουμε την από... υφιστάμενη μεταξύ μας εργασιακή σχέση. Σας ενημερώνουμε ότι αδυνατούμε να καταβάλουμε τη νόμιμη αποζημίωσή σας, η οποία ανέρχεται στο ποσόν των... ευρώ μέχρι την ημερομηνία...»!!! Ο δε νέος ιδιοκτήτης δεν αναγνωρίζει κανένα εργασιακό ή μισθολογικό δικαίωμα στους εργαζόμενους, τους ζητάει να κάνουν αιτήσεις για δουλειά προκειμένου να προσλάβει μόνο 10 από αυτούς!!! Πρόκειται για μια νέου τύπου μεθόδευση, από αυτές που τώρα επεξεργάζονται και εφαρμόζουν διάφορες επιχειρήσεις, αξιοποιώντας το αντιδραστικό-αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο που επέβαλαν οι κυβερνήσεις την τελευταία τετραετία υπηρετώντας τα μνημόνια και τα συμφέροντα του ξένου και ντόπιου κεφάλαιου. Πρόκειται για πλευρές της νέας «επιχειρηματικότητας», δηλαδή της πλήρους ασυδοσίας που αποζητάει το κεφάλαιο. Και -ποιος ξέρει- μπορεί σε επόμενη φάση, αν επιτρέψουμε να ισοπεδωθούν πλήρως τα εργασιακά δικαιώματα, οι εργαζόμενοι να περιλαμβάνονται και αυτοί στον... εξοπλισμό της επιχείρησης. ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ Ζυγώνει η εκπνοή του οχταμήνου Να πάμε αλλιώς! Στις 22 Μάρτη συμπληρώνονται 8 μήνες από τότε που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα χιλιάδες εργαζόμενοι στο Δημόσιο (εκπαιδευτικοί, σχολικοί φύλακες, καθαρίστριες κ.ά.). Το πόσοι απ αυτούς θα έχουν στο μεταξύ «επανατοποθετηθεί» σε άλλες θέσεις και φορείς του δημόσιου τομέα παραμένει ανοιχτό. Το βέβαιο είναι ότι πρόθεση της κυβέρνησης είναι να απολυθούν εκατοντάδες και χιλιάδες απ αυτούς. Για το ζήτημα αυτό έχουμε αναφερθεί εκτενώς μέσα από τις στήλες της Προλεταριακής Σημαίας. Έχουμε την άποψη ότι αν συνεχίσουν τα πράγματα να πηγαίνουν έτσι όπως πάνε μέχρι τώρα, δύσκολα θα διασφαλιστεί στο τέλος το δικαίωμα στην πλήρη, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Γιατί η τρόικα και η κυβέρνηση έχουν ήδη εντάξει ένα μεγάλο μέρος αυτού του πρώτου κύματος διαθεσιμοτήτων στον κατάλογο των ανέργων. Ταυτόχρονα η συνδικαλιστική ηγεσία σε τριτοβάθμιο (ΑΔΕΔΥ), δευτεροβάθμιο (Ομοσπονδίες) αλλά δυστυχώς και σε πολλά πρωτοβάθμια σωματεία εξακολουθεί να κινείται όπως πριν. Σποραδικές κινητοποιήσεις, ασυντόνιστες, που προκύπτουν κυρίως κάτω από την πίεση των ίδιων των διαθέσιμων και φανερή απροθυμία γενίκευσης των αντιδράσεων. Κρίσιμο ζήτημα στο προχώρημα του αγώνα αυτού αποτελεί η συνειδητοποίηση από το σύνολο των εργαζόμενων στο Δημόσιο ότι η διαδικασία διαθεσιμοτήτων-απολύσεων που εγκαινιάστηκε πέρυσι τον Ιούλιο θα αποτελεί μόνιμο βραχνά εφεξής για το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων. Πρόκειται για μια διαδικασία παράκαμψης της ακόμη συνταγματικά κατοχυρωμένης μονιμότητας με σαφέστατο στόχο και αποτέλεσμα. Με άλλα λόγια, θα έχουμε μπροστά μας αλλεπάλληλα κύματα εργαζομένων υπό απόλυση σε μια προοπτική «ανακύκλωσης» Προκλήσεις Χρυσαυγιτών στο Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς Το Σάββατο 23/11/13, απροειδοποίητα συγκεντρώθηκαν περίπου 100 μέλη της Χρυσής Αυγής με επικεφαλής τους Παναγιώταρο και Κασιδιάρη και «ζήτησαν» να δώσουν αίμα για την «πράσινη πτέρυγα», την γνωστή τράπεζα αίματος της Χρυσής Αυγής στο ΓΝΑ Γ. Γεννηματάς. Η διοίκηση του νοσοκομείου, όταν ενημερώθηκε για το συμβάν, επέτρεψε τη διαδικασία, παρ όλο που την προηγούμενη μέρα το υπουργείο Υγείας αρνήθηκε να στείλει κινητή μονάδα στα γραφεία τους ενώ τα νοσοκομεία ΕΛΠΙΣ και Παίδων ΑΓ. ΣΟΦΙΑ απέρριψαν το αίτημά τους να γίνει αιμοδοσία σ αυτά. Το ΔΣ του συλλόγου των εργαζομένων καταδίκασε το γεγονός, τη στάση της διοίκησης, και ζήτησε απ τον διοικητή και την αιμοδοσία την επόμενη φορά που θα έρθουν απροειδοποίητα Χρυσαυγίτες στο νοσοκομείο να ειδοποιηθεί και αυτό. Άμεσα ανάρτησε δύο πανό, ένα στην είσοδο του νοσοκομείου και ένα έξω απ την αιμοδοσία που καταδικάζουν τις ρατσιστικού τύπου αιμοδοσίες των φασιστών. Την Κυριακή 12/1/14, μέρα κατά την οποία τρεις ακόμη βουλευτές της Χρυσής Αυγής προφυλακίστηκαν, ομάδα Χρυσαυγιτών κατέβασαν αυτά τα πανό από το νοσοκομείο, μπροστά στα μάτια του σεκιουριτά που εκτελούσε βάρδια τη συγκεκριμένη ώρα. Το συγκεκριμένο συμβάν εντάσσεται στην προσπάθεια επίδειξης δύναμης της Χ.Α. Καταδεικνύει επίσης ότι η φασιστική συμμορία παραμένει όχι απλά ενεργή αλλά μπορεί να προβαίνει σε τραμπούκικες και προκλητικές ενέργειες ενάντια σε σωματεία και εργαζόμενους. Η απάντηση σε αυτές τις προκλήσεις μπορεί να δοθεί μόνο από το μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα. Η αποθράσυνση του φασιστικού μορφώματος πρέπει να πάρει την απάντηση που της αξίζει, μέσα από τη μαζική αποδοκιμασία και έμπρακτη καταδίκη των προκλήσεων. Ήδη το σωματείο αποφάσισε να επανατοποθετήσει τα συγκεκριμένα πανό στους ίδιους χώρους. Το φασισμό τσακίζει η λαϊκή και εργατική πάλη! του συνόλου των μονίμων δημοσίων υπαλλήλων. Η κατανόηση αυτού του ζητήματος και ως προς όλες του τις συνέπειες αποτελεί όρο πραγματικής απάντησης με γενικευμένα ή τουλάχιστον διευρυμένα χαρακτηριστικά και συμμετοχή. Πριν φτάσουμε όμως εκεί, έχει σημασία να δούμε ποια είναι η κατάσταση σήμερα στο στρατόπεδο των διαθεσίμων. Είναι αλήθεια ότι γίνονται προσπάθειες συνεύρεσης αυτού του δυναμικού. Μέχρι στιγμής, υπάρχουν αξιόλογες προσπάθειες σε επίπεδο επιμέρους χώρων ή κλάδων. Έχουν γίνει μια σειρά κινητοποιήσεις που συσπείρωσαν τους υπό απόλυση. Μόνο που κάθε κομμάτι τους, ενώ κάνει πράγματα και δηλώνει έτοιμο και για σπουδαιότερα, αντιμετωπίζει το υπαρκτό πρόβλημα του «όλοι μαζί». Κινητοποιήσεις γίνονται σε διαφορετικές ημερομηνίες η μία από την άλλη, σε διαφορετικούς τόπους, ακόμη και αν συμπίπτουν ημερολογιακά, ή ακόμα και διαφορετικές ώρες μέσα στη ίδια μέρα, στον ίδιο τόπο. Είναι προφανής συνεπώς η ανάγκη ουσιαστικού ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ όλων αυτών των αγώνων με στόχο να αποφασίζονται και να πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις ΟΛΩΝ των εργαζομένων. Στο σημείο αυτό, δεν θα πρέπει να υποτιμάμε καθόλου ένα «όπλο» στα χέρια της κυβέρνησης και της τρόικας. Το γεγονός ότι έχει διαρραγεί το συνεκτικό στοιχείο της συνύπαρξης όλου αυτού του δυναμικού στο χώρο δουλειάς του. Από τη στιγμή που έπαψαν να συνευρίσκονται αυτοί οι εργαζόμενοι με όλους τους υπόλοιπους στον «φυσικό» τους χώρο -την εργασία τους-, έχει κυριαρχήσει το στοιχείο της ατομικότητας, του εγώ και όχι του εμείς. Πρέπει να σπάσει ταυτόχρονα η λογική και πρακτική της «διαφορετικότητας» των χώρων και κλάδων που επί δεκαετίες αναπαράχθηκε από τη συνδικαλιστική ηγεσία και που ευνοεί και υποδαυλίζει το σύστημα για να διασπά τους αγώνες των εργαζομένων. Να το πούμε λοιπόν καθαρά! Η ανάγκη συντονισμού ενάντια στις διαθεσιμότητεςαπολύσεις (παλιές και νέες) πρέπει να δώσει τη θέση της σε ένα πρακτικό, χειροπιαστό αποτέλεσμα. Δυστυχώς, τα διάφορα συντονιστικά που ξεφυτρώνουν κατά χώρους ή κλάδους μέχρι σήμερα δεν αποτελούν συντονιστικά με την πραγματική έννοια του όρου. Αποτελούν στην ουσία συμπράξεις της Αριστεράς και όχι χώρο υποδοχής, συζήτησης, απόφασης, σχεδιασμού αγώνων και πραγματοποίησή τους. Κανένα δεν έχει καταφέρει να γίνει χώρος πραγματικής αναφοράς που θα ενοποιεί στη δράση σωματεία, επιτροπές αγώνα και απλούς εργαζόμενους. Παραμένει πραγματικό ζητούμενο κάτι τέτοιο, αν και σχεδόν όλοι οι πρωτοστατούντες δηλώνουν μετ επιτάσεως ότι μόνο απ τα κάτω μπορεί να δοθεί πραγματική απάντηση στην πολιτική των διαθεσιμοτήτων-απολύσεων, μπορεί με άλλα λόγια να υπάρξει νικηφόρο αποτέλεσμα. Να γιατί λέμε ότι πρέπει το πράγμα να πάει αλλιώς. Γιατί αυτό που κατανοείται ως αναγκαιότητα (και ισχύει σε γενικευμένη κλίμακα πλέον) είναι η πραγματοποίηση αγώνων και αντιστάσεων για την αναχαίτιση και ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής με κυρίαρχο έναν συγκρουσιακό χαρακτήρα και όχι απλά τη διαμαρτυρία που μπορεί να υπάρχει -και υπήρξε- σε μια πρώτη φάση. Το πολιτικό στοιχείο συνεπώς είναι εκείνο που μπορεί να δώσει μια νέα δυναμική στην πάλη των υπό απόλυση εργαζομένων, να ενοποιήσει επιμέρους αντιστάσεις, να θέσει πραγματικό πρόβλημα στο προχώρημα αυτής της πολιτικής. Η παράκαμψη αυτού του κομβικού ζητήματος έχει όλες τις προδιαγραφές να οδηγήσει σε ήττα. Πρέπει να δοθεί μαχητική απάντηση στον πυρήνα της πολιτικής των απολύσεων. Και αυτό προϋποθέτει την ΕΝΟΤΗΤΑ και τη ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ. Νομίζουμε ότι μέσα από μια τέτοια λογική και τα συνεπακόλουθά της μπορούν να διεξαχθούν οι νικηφόροι αγώνες που απαιτούνται σήμερα για να κατοχυρώσουν το δικαίωμα στη δουλειά, με ευεργετικές συνέπειες όχι μόνο στους σημερινούς διαθέσιμους-απολυόμενους αλλά και στα επόμενα κύματα. Εννοούμε με την έννοια αυτή ΕΝΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΙ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙ- ΚΟ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ, για όλους τους χώρους και κλάδους του Δημοσίου, που θα έχει αντικειμενικά τη δυνατότητα πραγματοποίησης μαζικών κινητοποιήσεων και που δεν θα περιμένει πότε και αν θα προχωρήσει σ αυτές η ανώτατη και ανώτερη συνδικαλιστική ηγεσία. Αντίθετα, θα είναι ικανό -στη βάση της ουσιαστικής συμμετοχής όλων- να πραγματοποιεί το ίδιο κινητοποιήσεις, για να μην διαλυθούν, κλείσουν, ιδιωτικοποιηθούν φορείς του Δημοσίου και να μην απολυθεί κανείς εργαζόμενος. Σε αυτή την κατεύθυνση καλείται να κινηθεί ένα πολιτικά και συνδικαλιστικά πρωτοπόρο δυναμικό. Στην ίδια κατεύθυνση οφείλουμε να πείσουμε να δραστηριοποιηθούν διαθέσιμοι-απολυόμενοι και εργαζόμενοι σε ολόκληρο το Δημόσιο. Οι καιροί δεν μας περιμένουν.

10 10 Προλεταριακή Σημαία ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΟ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΟ Προλεταριακή Σημαία 11 ΚΟ του ΚΚΕ(μ-λ) συζήτησε επί των διεθνών και εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων 1.Το και διαπίστωσε για μια ακόμη φορά ότι το σύστημα διεθνώς, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, παρά την όξυνση των ενδο μπεριαλιστικών αντιθέσεων, παρά τη δομική του αδυναμία να δώσει διέξοδο στην κρίση συνολικής αναπαραγωγής του που βιώνει, κατορθώνει να υλοποιεί την άγρια επίθεσή του στους λαούς και να διευρύνει προς όφελός του τους ευρύτερους όρους κυριαρχίας του. Εκμεταλλεύτηκε για μια ακόμη φορά την αδυναμία των λα κών κινημάτων, την υποχώρηση του κομμουνιστικού κινήματος, την ουσιαστική ενσωμάτωση μεγάλων τμημάτων της Αριστεράς διεθνώς, και ξεπέρασε, με σχετικά μικρές απώλειες, τις απόπειρες των λαών παντού στον κόσμο τα τελευταία χρόνια (στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική, στην Ευρώπη, στη Μ. Ανατολή) να αντιδράσουν με μαζικές εξεγέρσεις. Για το εσωτερικό της χώρας, το ΚΟ εκτίμησε επίσης ότι -παρά τις απόπειρες σταθεροποίησης της κυβέρνησης ΝΔ-Βενιζέλου που στηρίζεται απ έξω και από μέσα- τα αποτελέσματα είναι πράγματι πενιχρά και κατά περιόδους τίθενται σε αμφισβήτηση. Το σύστημα στο εσωτερικό και οι πάτρωνές του στο εξωτερικό ψάχνονται και αναζητούν τις νέες ισορροπίες, τους νέους συμβιβασμούς, τους «νέους» φορείς της πολιτικής του. Ωστόσο, ακόμα διαθέτουν τα «παλιά» εργαλεία, όσο και αν έχουν αμφισβητηθεί ή «καεί». Απ την άλλη, οι όποιες ισορροπίες (όπως δείχνει η έξαρση της σκανδαλολογίας) παραμένουν εύθραυστες και ανοιχτές στην επίδραση που έχουν κάθε φορά οι ιμπεριαλιστικοί διαγκωνισμοί ΗΠΑ-Ευρώπης στο πολιτικό προσωπικό και σκηνικό της χώρας. βλέπουν με καλό μάτι και όλους τους κεντρώους παρατρεχάμενους, μήπως και τα καταφέρουν να φτιάξουν ενδιάμεσα αμορτισέρ. Από δίπλα και όλο το φασισταριό που ψάχνει μάσκες και μουτσούνες μήπως και μεταμφιεστεί και χρησιμοποιηθεί κι αυτό. Σε κάθε περίπτωση, εκπλήξεις και ανατροπές δεν αποκλείονται, παρ όλο που -όσον αφορά την κυβέρνηση- το σενάριο των ταυτόχρονων βουλευτικών και Ευρωεκλογών δεν έχει μέχρι στιγμής πολλές πιθανότητες. λοιπόν, στις εκλογικές αυταπάτες που καλλιεργεί 4.Κόντρα, ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το ΚΚΕ, και με δεδομένο ότι η επίθεση του συστήματος βαθαίνει και γίνεται ακόμα εντονότερη, παραμένουμε σταθερά και επίμονα στην κατεύθυνση της οικοδόμησης προ ποθέσεων του ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ. Πιο ειδικά: α) Στο πεδίο της Υγείας β) Στο πεδίο των ανατροπών στο Δημόσιο γ) Στο πεδίο των ανέργων συνοψίστηκε σ αυτό που λέμε Μνημόνια. 2) Τη φάση του κινήματος και τις δικές μας υποκειμενικές δυνατότητες. τις ιδιαίτερες δυσκολίες της φάσης 6.Αντιλαμβανόμαστε που ξανοίγεται, τόσο από την κατάσταση του κινήματος, όσο και από τους προσανατολισμούς της υπόλοιπης Αριστεράς που ετοιμάζεται να ριχτεί στη «μάχη των εκλογών». Δυσκολίες τόσο στο θέμα της κοινής δράσης ευρύτερα, αλλά και -ειδικότεραστη δράση και παρέμβαση της Αποφάσεις του Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ) (18-19 Γενάρη 2014) Αν υπάρχουν, λοιπόν, σαφείς δυσκολίες σ αυτή τη φάση να προωθήσουμε με προοπτικές επιτυχίας -στην πράξη και όχι μόνο σαν ζύμωση- τις κατευθύνσεις της μαζικής λαϊκής αντίστασης και πάλης στα μέτωπα που ανοίγει η άγρια επίθεση του συστήματος, ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες έχουμε να προωθήσουμε μια προσπάθεια κοινής δράσης ενάντια στην ΕΕ με στόχο την έξοδο της χώρας από τη λυκοσυμμαχία των ιμπεριαλιστών. υπάρχουν, λοιπόν, σαφείς δυσκολίες σ αυτή τη φάση να 7.Αν προωθήσουμε με προοπτικές επιτυχίας -στην πράξη και όχι μόνο σαν ζύμωση- τις κατευθύνσεις της μαζικής λα κής αντίστασης και πάλης στα μέτωπα που ανοίγει η άγρια επίθεση του συστήματος, ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες έχουμε να προωθήσουμε μια προσπάθεια κοινής δράσης ενάντια στην ΕΕ με στόχο την έξοδο της χώρας από τη λυκοσυμμαχία των ιμπεριαλιστών. Οι δυσκολίες που κάνουν περίπου απαγορευτική τη δημιουργία προ ποθέσεων κοινής δράσης τες, μπορούν να προωθήσουν. αφορά τη ΛΑ ΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΑΣ, παρ όλο 8.Όσον που στο επίπεδο διακηρύξεων και αποφάσεων για την ανάγκη προώθησης της αντιιμπεριαλιστικής πάλης ενάντια στην ΕΕ και στην προοπτική της εξόδου απ αυτήν υπάρχει συμφωνία, αυτό που λειτουργεί ανασταλτικά (το γνωρίζαμε βέβαια) είναι η διαφορετική προσέγγιση μιας σειράς ζητημάτων που σχετίζονται με τις Ευρωεκλογές και ειδικότερα με τη θέση της αποχής ή όχι από αυτές. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ και την ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, είτε τις όποιες πρωτοβουλίες κοινής δράσης και αντίστασης συμμετέχουμε πανελλαδικά. Ιδιαίτερα τονίστηκε η σημασία της ενίσχυσης του ΚΚΕ(μ-λ) τόσο οργανωτικά όσο και οικονομικά. Μεγάλο βάρος, επίσης, δόθηκε στην προετοιμασία της οργάνωσης απέναντι στην έξαρση της φασιστικοποίησης, στην καταστολή των διαδηλώσεων, στο χτύπημα αγωνιστών. Επισημάνθηκε, επίσης, η μεγάλη καθυστέρηση (σημάδι της γενικότερης υποχώρησης της Αριστεράς) που παρατηρείται στην αυτές τις κατευθύνσεις, την παρέμβαση στους χώρους δουλειάς, στους χώρους της νεολαίας και γενικά στο κίνημα. Η ανάγκη να προχωρήσει η επεξεργασία της οργάνωσης πάνω στους στόχους και τις κατευθύνσεις της επιβεβαιώθηκε και από τη διαπίστωση ότι οι ευθύνες και τα καθήκοντα έχουν ανέβει σε ψηλότερο επίπεδο, ιδιαίτερα με την καινούρια πραγματικότητα που διαμορφώνει η δημιουργία και η στήριξη της ΛΑ ΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ- ΑΑΣ. επίσης, ότι 11.Εκτιμήθηκε, με την εξέλιξη της άγριας επίθεσης του συστήματος θα πρέπει να αναμένουμε σοβαρές εξελίξεις και ανακατατάξεις μέσα στους κύκλους της Αριστεράς. Το σίγουρο είναι ότι θα δημιουργηθούν μια σειρά Η ανάγκη να προχωρήσει η επεξεργασία της οργάνωσης πάνω στους στόχους και τις κατευθύνσεις της επιβεβαιώθηκε και από τη διαπίστωση ότι οι ευθύνες και τα καθήκοντα έχουν ανέβει σε ψηλότερο επίπεδο, ιδιαίτερα με την καινούρια πραγματικότητα που διαμορφώνει η δημιουργία και η στήριξη της ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ-ΑΑΣ. πλαίσια αυτά, το ντόπιο πολιτικό κατεστημένο, το 2.Στα ντόπιο κεφάλαιο, όσο και αν αντιμετωπίζουν πρόβλημα επέκτασης και χώρου δράσης, βολεύονται και εξυπηρετούνται απ την όλη επίθεση, γι αυτό και την στηρίζουν με κάθε μέσο και αναζητούν πολιτικές λύσεις που να είναι αποτελεσματικές και πρόθυμες να τσακίσουν κάθε λα κό δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλειά, στην περίθαλψη, στη ζωή τελικά. Μια ακόμη έκφραση όλης της ασταθούς ισορροπίας είναι και τα όσα θα βιώσουμε και βιώνουμε σ αυτή τη φάση ενόψει Ευρωεκλογών, αλλά και μετά απ αυτές. Τα κέντρα του συστήματος παίζουν σ αυτή τη φάση «τα ρέστα τους», ανοίγουν όλα τα χαρτιά και περιμένουν το επίσημο γκάλοπ. Χειρισμοί επί χειρισμών, προεκλογικά τερτίπια, προεκλογικές εμφανίσεις και εξαφανίσεις παλιών και «νέων» υπηρετών του συστήματος, διπλές, τριπλές, τετραπλές και «τράβα κορδόνι» εκλογές εφευρίσκονται προκειμένου να καταφέρουν να χειριστούν και να καναλιζάρουν τη λα κή αγανάκτηση. Τα κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας έχουν κυριολεκτικά φωτιά στα μπατζάκια τους. Θέλουν να στηρίξουν τον Σαμαρά. Αν δεν τους βγει, πρέπει να έχουν συμμορφώσει κι άλλο τον ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή όμως δεν είναι σίγουρα για το αν θα το έχουν καταφέρει, 3.Μια ιδιαίτερη πλευρά που έχουμε να επισημάνουμε είναι η έξαρση της τρομολαγνείας και τρομολογίας που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα, ως συνέχεια της θεωρίας των δύο άκρων, και ως μια ιδιαίτερη έκφραση της προ ούσας φασιστικοποίησης. Αποτελεί και αυτή ένα ακόμα σημάδι των σχεδίων άγριας καταπίεσης και άγριας καταστολής που προωθούν ο ιμπεριαλισμός και το κεφάλαιο και στη χώρα μας, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη μελλούμενη διογκωμένη λα κή αντίδραση. Σχέδια καταστολής που παίρνουν και «θεσμική» έκφραση, με αποτέλεσμα το «νομικό» οπλοστάσιο του συστήματος να διευρύνεται και να διαμορφώνει καθεστώς άγριου κυνηγιού ενάντια σε οτιδήποτε κινείται με ιδιαίτερη αναφορά και στόχευση στην Αριστερά. ΚΟ του ΚΚΕ(μ-λ) κατέληξε στη θέση της αποχής από 5.Το τις ευρωεκλογές όχι «γιατί έτσι έχουμε συνηθίσει» αλλά γιατί δίνει την πραγματική διάσταση στο σύνθημα της εξόδου από την ΕΕ. Κυρίως, γιατί δίνει μια πολιτική διέξοδο αγωνιστική στις εκατοντάδες χιλιάδες των ανθρώπων, των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας, των μεταναστών που έχουν τραβήξει τόσο πολλά δεινά τα τελευταία χρόνια, και που μια σημαντική (όχι η μοναδική) αιτία γι αυτά είναι η πολιτική της ΕΕ και η υποταγή της χώρας σ αυτήν. - Όσον αφορά τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, το ΚΟ κατέληξε στη θέση του ΛΕΥΚΟΥ-ΑΚΥΡΟΥ λαμβάνοντας υπόψη δύο παράγοντες: 1) Την παραπέρα αντιδραστικοποίηση του θεσμού, ιδιαίτερα μετά τον Καλλικράτη και την πολιτική που ΛΑ ΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ-ΑΑΣ. - Αντιλαμβανόμαστε τα όρια των όποιων προτάσεων κοινής δράσης διατυπώνουμε σ αυτή τη φάση. Αντιλαμβανόμαστε, επίσης, την ανάγκη έντασης της πολιτικής μας αντιπαράθεσης στα πλαίσια του κινήματος. Παρ όλα αυτά, δεν πρέπει να παραιτηθούμε από την προσπάθεια οικοδόμησης αντιστάσεων. - Ιδιαίτερα δεν πέφτουμε στο λάθος να παραιτηθούμε από την προσπάθεια δραστηριοποίησης της ΛΑ ΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ-ΑΑΣ. Πολύ περισσότερο σήμερα που προηγήθηκε μια περίοδος έντονης αντιπαράθεσης μέσα στα πλαίσιά της. Γιατί θεωρούμε ότι η αντιπαράθεση, εφόσον γίνεται επί της ουσίας, δεν λειτουργεί ανασταλτικά. για την ΕΕ είναι οι σοβαρές διαφορές που έχουμε με το μεγαλύτερο φάσμα του εξωκοινοβουλίου και της αναρχοαυτονομίας, τόσο στη θέση απέναντι στην ΕΕ όσο και στις Ευρωεκλογές. Όπου, όμως, υπάρχουν προ ποθέσεις σε περιφερειακό επίπεδο, αξίζει να δοκιμάσουμε τη δημιουργία επιτροπών ενάντια στην ΕΕ, που θα διακηρύσσουν στην πράξη την επιμονή τους στη συνέχιση των αγώνων κόντρα στις εκλογικές αυταπάτες. Επιτροπές που θα θέτουν την ανάγκη της πάλης απέναντι στην ΕΕ και την πρόσδεση της χώρας σ αυτήν και που θα καλούν τον κόσμο να στρέψει τις πλάτες του στην εκλογική φάρσα που στήνεται γύρω από τις ευρωκάλπες. Σε κάθε περίπτωση για περιφερειακή και τοπική χρήση, το ΚΟ καταλήγει σε ένα σχέδιο πολιτικής πρότασης για δράση ενάντια στην ΕΕ και το οποίο οι οργανώσεις μας, διερευνώντας τις δυνατότη- Το ΚΟ θέλει να πιστεύει ότι η ωριμότητα που έχει κατακτήσει η οργάνωσή μας θα επιτρέπει (ακόμα και αν δε γίνει κατορθωτή η όποια κοινή αντιιμπεριαλιστική δράση ενάντια στην ΕΕ μπροστά στις ευρωεκλογές) τη συνέχιση της προώθησης της ΛΑ ΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ-ΑΑΣ. Στο κάτω-κάτω οι ευρωεκλογές είναι ένα επεισόδιο που δεν είναι απαραίτητο να πλήξει την όλη προσπάθεια. Στο κάτω-κάτω είναι ένα ακόμα σημάδι εντιμότητας και καθαρών λογαριασμών, το οποίο μέσα στην όλη πορεία μπορεί να μετρήσει θετικά. πλαίσιο αυτών των εκτιμήσεων, μια βασική αναγκαιότητα που προκύπτει είναι η 9.Στο ενίσχυση της οργανωμένης μας προσπάθειας σε όλα τα επίπεδα, είτε αυτή αφορά το ΚΚΕ(μ-λ) είτε την ΛΑ ΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΑΣ, είτε τις προώθηση πρωτοβουλιών για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, όπως στην περίπτωση της ΚΕΔΔΕ. 10.Το ΚΟ, εξετάζοντας τα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί μετά την ένταση της επίθεσης το 2008 και το παραπέρα βάθεμά της μετά το 2010, διαπίστωσε ότι η οργάνωση, τα μέλη της, τα στελέχη της -όπως και τα μέλη των σχημάτων- έχουν αποκτήσει πλούσιες εμπειρίες παρέμβασης και δράσης σε μια σειρά μέτωπα πάλης που ανέδειξε η άγρια επίθεση. Αυτή η πλούσια δράση δεν ανέπτυξε μόνο δυνατότητες αλλά και αδυναμίες. Κυρίως, ανέδειξε τη μεγάλη ανάγκη που υπάρχει για την όλη μας προσπάθεια να βαθύνει παραπέρα τις επεξεργασίες των στόχων πάλης και των κατευθύνσεών της και να ενισχύσει, με βάση κενά τα οποία διαμορφώνουν νέα πεδία δράσης και πρωτοβουλιών, ταυτόχρονα με τον πολλαπλασιασμό των πιέσεων προς τη ρεφορμιστική Αριστερά να ακολουθήσει ακόμα πιο δεξιόστροφες πολιτικές. Στη βάση αυτών των διαπιστώσεων, κρίθηκε η ανάγκη να προχωρήσει και να γίνει πιο συγκεκριμένη η συζήτηση που άνοιξε μέσα στην οργάνωση με αφορμή το κείμενο «Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΔΡΟΜΟΣ». Μια συζήτηση που -χωρίς να «απογειωνόμαστε» και να υπερεκτιμούμε τις δυνατότητές μας- πρέπει να επικεντρωθεί στην επεξεργασία της κατεύθυνσής μας για το ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ. Επεξεργασία που συνίσταται στη διερεύνηση των κοινωνικών και πολιτικών όρων και προ ποθέσεων ώστε να πάρει σάρκα και οστά ένα τέτοιο Μέτωπο. Επεξεργασία που θα βάλει τους όρους ώστε η προοπτική ενός τέτοιου Μετώπου να συνδεθεί πιο ουσιαστικά με τις πρωτοβουλίες ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ, αλλά και τη δράση της ΛΑ ΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ-ΑΑΣ. Επεξεργασία που θα έχει να κάνει με τους όρους και προ ποθέσεις, ώστε μέσα από ένα τέτοιο Μέτωπο να διευρυνθούν οι όροι για την ανασυγκρότηση του ταξικού κομμουνιστικού εργατικού κινήματος, και την οικοδόμηση του κόμματος της εργατικής τάξης. Επεξεργασία που θα συνδέει την οικοδόμηση ενός τέτοιου μετώπου με την προοπτική της ανατροπής του συστήματος και την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και τις σύμμαχές της δυνάμεις. Το ΠΓ και το ΚΟ στο άμεσο διάστημα θα προχωρήσουν σε ένα πιο συγκεκριμένο σχεδιασμό των διαδικασιών για να προετοιμαστούν οι εισηγήσεις σ αυτά τα θέματα που θα τεθούν στη διάθεση της οργάνωσης. 12.Το ΚΟ, συναισθανόμενο το κενό που μας άφησε ο σ. Ηλίας Καμαρέτσος, αλλά και την ανάγκη να γίνει ευρύτερα γνωστή η δράση του και η προσφορά του σαν κομμουνιστή και αγωνιστή, αποφάσισε να προχωρήσει σε πολιτικές εκδηλώσεις τιμής στο σύντροφο στις βασικές πόλεις της χώρας.

11 12 Προλεταριακή Σημαία ΝΕΟΛΑΙΑ Καμία αυταπάτη για τη συνδιοίκηση Την απαγόρευση της υπο - ψηφιότητας της Ε. Καραμαλέγκου για τη θέση της Κοσμήτορος της Φιλοσοφικής σχολής του ΕΚΠΑ, αποφάσισε το Συμβούλιο Ιδρύματος. Όπως ανακοινώθηκε από τον τύπο, η άρνηση της έγκρισης της μοναδικής υποψηφιότητας της κ. Καραμαλέγκου από το Συμβούλιο Ιδρύματος της Φιλοσοφικής σχολής γίνεται με επιχείρημα ότι εναντιώθηκε στο νόμο και άρα δεν θα συνεργαστεί για την εφαρμογή του, όπως επίσης το γεγονός ότι πρωτοστάτησε στις απεργίες των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ. Καταρχήν, δεν θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη καθηγήτρια πρωτοστάτησε σε κανέναν απεργιακό αγώνα, αντίθετα η στάση της ήταν παρόμοια με αυτή του πρύτανη του πανεπιστημίου Αθηνών Πελεγρίνη. Ισχυριζόταν, συγκεκριμένα, ότι το πανεπιστήμιο δεν μπορεί μεν να λειτουργήσει χωρίς διοικητικό προσωπικό, πρέπει δε να ανοίξει. Η παραπάνω τοποθέτηση όχι μόνο δεν σήμαινε συμπαράσταση στους απεργούς διοικητικούς αλλά ενίσχυε τον κοινωνικό αυτοματισμό, ασπαζόμενη την λογική ότι τα κλειστά πανεπιστήμια είναι βία ενάντια στη νεολαία και την κοινωνία. Και ας προσπαθούν οι κάθε τύπου ρεφορμιστές (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) να δημιουργήσουν μια στρεβλή αντίληψη για τα υποτιθέμενα δημοκρατικά αισθήματα και αντανακλαστικά του σώματος των μεγαλοκαθηγητάδων, αλλά και να βρουν ερείσματα μέσα στο καθηγητικό κατεστημένο για να έχουν πρόσβαση μέσα στα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου. Ξεκάθαρη η ανακοίνωση του ΜΑΣ που μιλάει για «( )εκδίωξη του φοιτητικού κινήματος, των εργαζομένων και των οργάνων τους από τις λειτουργίες και τα όργανα του πανεπιστημίου( )», λες και το φοιτητικό κίνημα θα μπορούσε να έχει εκπροσώπηση σε αυτά τα αντιδημοκρατικά όργανα. Μήπως οι εκπρόσωποι της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ στη συνδιοίκηση ήταν και αυτοί εκπρόσωποι του φοιτητικού κινήματος, ή αυτή τη θέση την είχαν μόνο οι εκπρόσωποι του ΜΑΣ σε αυτά τα όργανα; Στο ίδιο μήκος κύματος και η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ: «Η σαθρή και παράνομη αιτιολόγηση της απόφασης του Συμβουλίου του Ιδρύματος αποτελεί δίκη προθέσεων της καθηγήτριας και είναι σαφής ιδεολογική και πολιτική δίωξη, που καταλύει το βασικό δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι». Καταλύεται, λοιπόν, το βασικό δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι άραγε το γεγονός ότι τα όργανα διοίκησης αποφασίζουν για την τύχη των χιλιάδων φοιτητών ΧΩΡΙΣ αυτούς δεν είναι κατάλυση δημοκρατικού δικαιώματος; Αλλά για αυτό ούτε κουβέντα. Ευτυχώς, στην ίδια ανακοίνωση, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι η αυριανή κυβέρνηση της αριστεράς θα φτιάξει ένα πιο δημοκρατικό πανεπιστήμιο! Αν κάποιοι επένδυσαν πριν αρκετά χρόνια στη συνδιοίκηση μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τώρα που αυτή γίνεται πιο ελεγχόμενη τους χαλάει τη σούπα, τότε να αφήσουν το φοιτητικό κίνημα και τις διαδικασίες του ήσυχα. Τα όργανα αυτά και οι καθηγητές που τα απαρτίζουν ήταν και είναι ιμάντες μεταβίβασης της κυβερνητικής πολιτικής και δεν έχουν καμιά σχέση με το κίνημα, είναι όργανα ελεγχόμενα από το κράτος και για αυτό δεν λειτούργησαν ποτέ όταν υπήρχε φοιτητικό κίνημα στο δρόμο. Αν τώρα αυτά γίνονται αντιδραστικότερα, αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από λογική συνέχεια. Αν ακόμα πετάγονται έξω από αυτά οι όποιες φωνές δεν ευθυγραμμίζονται πλήρως, ε λοιπόν καλωσορίζουμε στην πραγματικότητα το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ και τις όποιες αυταπάτες είχαν για δημοκρατική λειτουργία των οργάνων αυτών. Γίνεται παιδεία χωρίς τον ξενοδόχο Η είδηση της ενδεχόμενης θεσμοθέτησης μίας επιπλέον εβδομάδας διακοπών για τα σχολεία μετά την Καθαρή ευτέρα, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι τελικά κάτι τέτοιο δεν ψηφίστηκε, μπορεί να ανοίξει μια σειρά από ζητήματα σχετικά με την εκπαίδευση, την οικονομία, τους στόχους της ίδιας της αστικής τάξης κ.λπ. Οι χαμένες ώρες Τα «χαμένα μαθήματα» είναι μια φράση που χρησιμοποιείται από τα κυβερνητικά όργανα, τα μέσα ενημέρωσης και τους κάθε λογής διορισμένους «αγανακτισμένους γονείς» όχι μόνο με την πρώτη ώρα αποχής των μαθητών, με την πρώτη ημέρα σχολικής κατάληψης αλλά έστω και με την υπόνοια συνέλευσης και συζήτησης. Μέχρι και συλλήψεις «ύποπτων για κατάληψη» μαθητών είδαμε πριν λίγους μήνες. Τα αστικά και κυβερνητικά επιχειρήματα απέναντι στις κινητοποιήσεις των μαθητών διογκώνονται γύρω από την «τεμπελιά» τους, την «ανωριμότητά» τους και την «αλητεία» τους καθώς θέλουν απλώς να χάσουν μάθημα. Πρόκειται για ένα όπλο του συστήματος απέναντι στις νεολαιίστικες κινητοποιήσεις, όταν κυριαρχεί η πολιτική γύμνια και η μηδενική προοπτική. Η φράση αυτή, όμως, απουσίαζε χαρακτηριστικά από τα δημοσιεύματα και τις δηλώσεις σχετικά με τη «λευκή εβδομάδα». Είναι ζήτημα προτεραιοτήτων: Αν είναι να χαθούν μαθήματα από τις κινητοποιήσεις των μαθητών ο πέλεκυς είναι βαρύς. Αν είναι για να... τονωθεί η οικονομία, δε βαριέσαι βρε αδερφέ... Η εκπαιδευτική πολιτική Η οποία, βεβαίως, δεν μπορεί να καθορίζεται από τις απεργίες, τις διαδηλώσεις και τις ντουντούκες αλλά μπορεί κάλλιστα να καθορίζεται από τους ξενοδόχους και τους ιδιοκτήτες χιονοδρομικών κέντρων. εν μας πειράζει εάν χιλιάδες παιδιά δεν θα μάθουν γραφή κι ανάγνωση. εν υπάρχει λόγος ανησυχίας για το γεγονός ότι η πλειοψηφία της νεολαίας δεν θα έχει απολυτήριο λυκείου. Αυτά, άλλωστε, είναι μόνο για τους -οικονομικά- άξιους και όχι για την πλέμπα. Αυτό όμως που δεν μπορεί ένα ευρωπαϊκό αναπτυγμένο κράτος να αντέξει είναι να αφήσει τα παιδιά του περιβαλλοντικά ανεκπαίδευτα και να μην ενισχύσει τη σχέση τους με το βουνό και τη φύση... Η ανάπτυξη Το βασικό επιχείρημα της πρότασης ήταν η ενίσχυση του εσωτερικού τουρισμού και η κίνηση στους τουριστικούς χειμερινούς προορισμούς της χώρας. Γιατί, όπως και με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, το σύστημα αποδίδει κατά το συμφέρον του τη μείωση της αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού. Προφανώς, το πρόβλημα της μη κίνησης στα χειμερινά θέρετρα της χώρας δεν υπάρχει επειδή «τα παιδιά έχουν σχολείο» και οι οικογένειες δεν μπορούν να ταξιδέψουν. Η μείωση των διακοπών, χειμερινών ή καλοκαιρινών, συμβαίνει τα τελευταία χρόνια επειδή οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί απλώς δεν αντέχουν τέτοιες «πολυτέλειες». Το σίγουρο είναι ότι οι διάφοροι αστοί πολιτικοί, σύμβουλοι και οικονομολόγοι που έχουν πολλές ντουλάπες με ακριβοπληρωμένα πτυχία οικονομικών σπουδών ο καθένας τους, δεν κάνουν απλώς λάθος υπολογισμούς. Η παρουσίαση μιας άλλης κατάστασης για τη χώρα και το λαό της, η διαστρέβλωση των πραγματικών προβλημάτων και αιτιών είναι το πρωταρχικό τους μέλημα. Πώς αλλιώς θα συνεχίσουν να εκβιάζουν με το μονόδρομο της πολιτικής τους που, ορίστε, φέρνει ανάπτυξη και πρωτογενές πλεόνασμα; Και μάλιστα, στη ναυαρχίδα της ελληνικής παραγωγής, τον τουρισμό... Το αποτέλεσμα Η «λευκή εβδομάδα» τελικά δεν θεσμοθετήθηκε και θα παραμείνουν μαύρες οι αποκριάτικες διακοπές των οικογενειών Φαίνεται πως το υπουργείο Τουρισμού αφουγκράστηκε το λαό που, όντας ανώριμος, τον απασχόλησε περισσότερο το ποιος θα κρατήσει τα παιδιά εκείνη την εβδομάδα που δεν θα έχουν σχολείο...

12 Κέρκυρα Την Παρασκευή 17/1/2014, διεξήχθησαν εκλογές στο σύλλογο διοικητικού προσωπικού του Ιονίου Πανεπιστημίου, στις οποίες παρέμβηκε η Ταξική Πορεία. Κάτω από δύσκολες συνθήκες και με όλους τους άλλους υποψήφιους σε κοινό, ενιαίο ψηφοδέλτιο, η υποψήφια της Ταξικής Πορείας κατάφερε να εκλεγεί και να λάβει μια έδρα στο ιοικητικό Συμβούλιο. Πιο συγκεκριμένα, στους 43 ψηφίσαντες η Ταξική Πορεία έλαβε 10 ψήφους. Σε ένα σύλλογο που παραδοσιακά οι υποψήφιοι κατεβαίνουν με ενιαίο ψηφοδέλτιο, καταφέραμε να ανοίξουμε την πολιτική και συνδικαλιστική συζήτηση για το πώς πρέπει να λειτουργεί ο σύλλογος και με ποιους στόχους. Το γεγονός ότι συγκεντρώσαμε τη στήριξη αρκετών συναδέλφων ισχυροποιεί τη δέσμευσή μας προς το σύλλογο να αγωνιστούμε ώστε αυτός να γίνει όργανο πάλης στα χέρια των συναδέλφων, να παλέψουμε ενάντια στα μέτρα της Τρόικας που εξαθλιώνουν τις ζωές μας, να υπερασπιστούμε τις δουλειές μας και τα εργασιακά μας δικαιώματα. Όπως γράψαμε και στην ανακοίνωση που διακινήσαμε πριν τις εκλογές: «Σχετικά με το τι σύλλογο πρέπει να έχουμε, έχουμε ανάγκη τη συλλογική αντιμετώπιση των συλλογικών προβλημάτων μας, έχουμε ανάγκη από ένα σύλλογο ζωντανό και μαχητικό, στον οποίο να ακούγονται όλες οι απόψεις και δημοκρατικά να συναποφασίζουμε τη στάση και δράση μας. Έχουμε ανάγκη από ένα σύλλογο που θα προστατεύει κάθε μέλος του από αυθαιρεσίες τρίτων και που θα ευνοεί την συλλογική μας πάλη ενάντια στην πολιτική που ακολουθείται». Και συνεχίζουμε λέγοντας: «( ) Τα τελευταία χρόνια, οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας βιώνουν μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα βασικά δικαιώματα της δουλειάς, της ελεύθερης έκφρασης, της ζωής. Αν και οι μάχες που έχουν δώσει κλάδοι και σύλλογοι είναι πολλές και σημαντικές, αν και έχουν καταφέρει νίκες (οι οποίες δεν προβάλλονται, αντίθετα θάβονται για να μην παίρνουμε και θάρρος), απέχουν από το να ανατρέψουν τη συνολική πολιτική που ακολουθείται. Όμως, αν εμπεδώσουμε ότι δεν υπάρχουν άλλοι σωτήρες εκτός από τους εαυτούς μας και αγωνιστούμε αποφασιστικά, συλλογικά και οργανωμένα, τα πράγματα πολύ σύντομα θα αλλάξουν. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η επίθεση δεν πρόκειται να σταματήσει έτσι απλά επειδή θα μας λυπηθούν ή επειδή θα εκλέξουμε μια άλλη κυβέρνηση και να αρχίσουμε να παρεμβαίνουμε εκεί που η φωνή μας έχει πραγματική αξία, στο σύλλογο. Επειδή καταπατούν όλες τις εργασιακές μας κατακτήσεις, επειδή μας θέλουν αιώνια τρομοκρατημένους, φοβισμένους και σκυφτούς, να ζούμε με μισθούς πείνας, με κατακερματισμένες εργασιακές σχέσεις, χωρίς ασφάλιση και περίθαλψη, επειδή θέλουν να διαλύσουν ό, τι απέμεινε από τη δημόσια και δωρεάν παιδεία, επειδή χτυπούν το δημόσιο πανεπιστήμιο, επειδή η βιασύνη του αντιπάλου θρέφεται, όσο η δική μας αντίσταση ολιγωρεί» ΝΕΟΛΑΙΑ Προλεταριακή Σημαία 13 Να γκρεμίσουμε τους ταξικούς φραγμούς και την πειθάρχηση, χτίζοντας τους όρους για νέους μεγάλους αγώνες! Γ ια να κατανοήσουμε τη φάση στην οποία βρίσκεται η επίθεση του συστήματος στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, έχει μεγάλη σημασία να κάνουμε καταρχάς μια διαπίστωση. Μπορεί στο παρελθόν ο όρος «πανεπιστήμιο του μνημονίου» περισσότερο να προσδιόριζε κάτι το οποίο η σπουδάζουσα νεολαία θα έβρισκε αργά ή γρήγορα μπροστά της, ένα ανοιχτό ενδεχόμενο στη βάση της επιδίωξης των δυνάμεων του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού να προσαρμόσουν την εκπαίδευση στις νέες συνθήκες σκλαβιάς και εκμετάλλευσης που διαμορφώνονται στην κοινωνία. Με το φοιτητικό κίνημα να είναι ο μοναδικός «αστάθμητος παράγοντας» εν δυνάμει ικανός να βάλει φρένο σε αυτήν την κατεύθυνση που οι από πάνω στηρίζουν με νύχια και με δόντια. Σήμερα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό που περιγράφαμε ως μελλοντικό έρχεται και τοποθετείται όλο και πιο στέρεα στο έδαφος του παρόντος. Τα θεμέλια έχουν μπει. Το πανεπιστήμιο του μνημονίου οικοδομείται. Το τέλος της τρέχουσας ακαδημα κής χρονιάς θα είναι, όπως όλα δείχνουν, σταθμός στη διαδικασία δημιουργίας της εκπαίδευσης των «λίγων και εκλεκτών». Σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου-πλαίσιο, οι πρώτες διαγραφές φοιτητών πλησιάζουν απειλητικά και σε απόσταση αναπνοής. Με όσο τακτικισμό και αν αντιμετώπισαν μέχρι τα τώρα οι δυνάμεις του συστήματος το ζήτημα αυτό (καθυστερήσεις, παραχώρηση εμβόλιμων εξεταστικών για να εκκαθαρίσουν κάπως το πεδίο), δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να πάρει αναβολή. Θέλουν να διώξουν τη μεγάλη μάζα της νεολαίας από την εκπαιδευτική διαδικασία, με τις διαγραφές να αποτελούν έναν από τους αποφασιστικότερους μοχλούς που διαθέτουν για την επίτευξη αυτού του στόχου. Και χρειάζεται περισσή αφέλεια, αυταπάτες για την «καλή θέληση» του συστήματος και των μηχανισμών του, ψευδαισθήσεις για τη «φιλευσπλαχνία» και «ευαισθησία» που ενδέχεται να δείξουν, για να πιστέψει κανείς στ αλήθεια ότι θα κάνουν πίσω από τη χρησιμοποίησή του. Μπορεί να γίνει λόγος, λοιπόν, για έναν άμεσο κίνδυνο που διατρέχει ένα μεγάλο κομμάτι του φοιτητικού σώματος, κατά πλειοψηφία προερχόμενο από φτωχές και λα κές οικογένειες, να πεταχτεί έξω από τις σχολές. Πρόκειται για μια κορυφαία πρόκληση για τη σπουδάζουσα νεολαία, για την αντιμετώπιση της οποίας δεν αρκούν οι γενικές επικλήσεις στην πιθανή αυθόρμητη αντίδραση των φοιτητών και τα γνωστά που ακούγονται για το ότι «θα ξεσηκωθεί το σύμπαν στην πρώτη διαγραφή φοιτητή», χωρίς βέβαια να τα υποτιμάμε καθόλου σαν ενδεχόμενα. Γιατί οι απαιτήσεις αυτού του μετώπου πάλης είναι πολύ πιο αναβαθμισμένες και μπορούν να προσεγγιστούν μόνο με σοβαρή προετοιμασία και οικοδόμηση όρων μαζικού κινήματος. Συνολικά, οι συνθήκες στην ανώτατη εκπαίδευση γίνονται διαρκώς πιο εχθρικές για τα παιδιά από λα κά στρώματα, με όλες τις κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος να βρίσκονται στην κλίνη του Προκρούστη. Δεν θα ήταν υπερβολή αν ισχυριζόταν κάποιος ότι η φοιτητική μέριμνα δεν είναι πλέον τίποτε άλλο παρά μια όμορφη ανάμνηση του μακρινού παρελθόντος, όταν τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στις λέσχες και τα εστιατόρια έχουν γίνει ο κανόνας, πολλά συγγράμματα δεν δίνονται και όσες εστίες έχουν παραμείνει ανοιχτές αφορούν μια ισχνή μειοψηφία, βάζουν νοίκια και με νέους εσωτερικούς κανονισμούς λειτουργίας αναγκάζουν τον κόσμο που μένει εκεί να πάρει πόδι. Αν λάβουμε υπόψη μας και τα χαρακτηριστικά της καθημερινότητας φοίτησης που τείνει να γίνει καθεστώς μέσα στις σχολές, μπορούμε να πούμε ότι το κλίμα διαμορφώνεται όλο και πιο αποθαρρυντικό όσον αφορά τη συνέχιση των σπουδών για την πλειονότητα. Ακόμα και αν γίνονται φιλότιμες προσπάθειες από την πλευρά της κυβέρνησης, έτσι ώστε να πείσει τους φοιτητές του ΕΚΠΑ ότι οι συνθήκες εντατικοποίησης, ο καθορισμός της διάρκειας του εξαμήνου σύμφωνα με τις επιταγές του νόμου-πλαίσιο, οι εξεταστικές-φρενοκομείο στις οποίες καλούνται να προσέλθουν σαν πρόβατα επί σφαγή είναι μια «ιδιαίτερη περίπτωση εξαιτίας της απεργίας των διοικητικών», δεν μπορεί να συγκαλύψει το γεγονός ότι όλα αυτά βρίσκουν πεδίο εφαρμογής στο σύνολο των ιδρυμάτων. Και σε πολλές σχολές, μάλιστα, εδώ και χρόνια, ενώ από εδώ και πέρα μετατρέπονται σε γενικό χαρακτηριστικό αναφορικά με τις συνθήκες σπουδών στην τρίτη βαθμίδα. Το ένα εργαστήριο πάνω στο άλλο, υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, προαπαιτούμενα, τεστάκια, καθηγητική αυθαιρεσία που δίνει και παίρνει και η πειθάρχηση σε όλο της το μεγαλείο! Το σύστημα ολοφάνερα στοχεύει, μέσα και από αυτή τη διαδικασία, στη μετατροπή του δρόμου προς το πτυχίο σε μαραθώνιο, όπως και στο να εγγράψει συνολικότερα χαρακτηριστικά υποταγής στις συνειδήσεις της νεολαίας. Η καλύτερη προπαρασκευή για τον εργασιακό μεσαίωνα που την προορίζει...συνέχεια στη σελίδα 18

13 14 Προλεταριακή Σημαία ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΒΟΛΕΣ Το πρώτο αίμα και η αληθινή σύγκρουση σήμερα αποτελεί ένα σημαντικό πεδίο αναμέτρησης μεταξύ της Ρωσίας από τη μία, και των ΗΠΑ-Ευρωπαϊ- «ΗΟυκρανία κής Ένωσης από την άλλη, με «στρατιώτες θύματα» τον ίδιο το λαό της». Έτσι κατέληγε το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην «Προλεταριακή Σημαία» στα τέλη του εκέμβρη, όταν ήδη είχε μεσολαβήσει το πρώτο διάστημα της κρίσης, αφότου ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς ανακοίνωσε την ακύρωση υπογραφής των συμφωνιών για στενότερες οικονομικές σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το πρώτο αίμα στο κέντρο του Κιέβου, στις αρχές της εβδομάδας, επιβεβαίωσε την εκτίμηση. Την υπαναχώρηση της κυβέρνησης του Κιέβου στις 21 του Νοέμβρη διαδέχτηκε η ανακοίνωση της συμφωνίας με την Ρωσία για την αγορά κρατικών τίτλων και την μείωση της τιμής του φυσικού αερίου, δηλαδή μια ισχυρή οικονομική στήριξη της Μόσχας που με αυτόν τον τρόπο ενίσχυε την απόφαση του Γιανουκόβιτς. Από τότε εξελίσσεται μια διαρκής σχεδόν αντιπολιτευτική κινητοποίηση στο Κίεβο, όχι των πολλών εκατοντάδων χιλιάδων των πρώτων ημερών αλλά μερικών χιλιάδων, περισσότερο όμως αποφασισμένων και ενταγμένων κυρίως σε ακροδεξιές και εθνικιστικές ομάδες. Στα συνεχή επεισόδια που προκαλούνται στο κέντρο του Κιέβου, από το οποίο οι διαδηλωτές επανειλημμένα προσπάθησαν να καταλάβουν κυβερνητικά κτίρια, προστέθηκαν τις τελευταίες ώρες και οι πρώτοι νεκροί από ανεξακρίβωτης προέλευσης πυροβολισμούς. Τρεις κατά την κυβέρνηση και πέντε με έξι για την αντιπολίτευση είναι ο απολογισμός μέχρι το απόγευμα της Πέμπτης 23/1, γεγονός που βάρυνε το κλίμα και έριξε λάδι στην φωτιά της αναμέτρησης. Ακριβώς το ίδιο απόγευμα διεξάγονταν και οι συνομιλίες του προέδρου με τους τρεις επικεφαλής της αντιπολίτευση (Βιτάλι Κλίτσκο, Αρσένι Γιατσενιούκ και Ολέγκ Τιαγκνιμπόκ) που ξεκίνησαν από την Τετάρτη το απόγευμα. Γι αυτό και δεν μας ήταν γνωστή η εξέλιξη που θα είχε η σκληρή σύγκρουση στην κεντρική πλατεία του Κιέβου, την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές. Ανεξάρτητα από την όποια συμφωνία ή ολοκληρωτική ρήξη, είναι ξεκάθαρο πως στην χώρα έχει δημιουργηθεί ένα βαθύ εσωτερικό χάσμα, το οποίο πυροδότησαν και ενίσχυσαν οι δυτικές επεμβάσεις, αμερικάνικες και ευρωπαϊκές. Η αναμέτρηση με την Ρωσία για την διεκδίκηση της επιρροής σε αυτήν την σημαντική γεωστρατηγικά χώρα έχει περάσει διάφορες φάσεις και φαίνεται πως θα συνεχιστεί για καιρό ακόμη. Μια αναμέτρηση που δεν αφορά σε καμιά περίπτωση τα αληθινά συμφέροντα των Ουκρανών εργαζόμενων και της νεολαίας, αλλά τις μερίδες της ολιγαρχικής ελίτ, τους νεόπλουτους αστούς και τον κρατικό μηχανισμό. ιακύβευμα ο εξωτερικός πολιτικός και οικονομικός προσανατολισμός της Ουκρανίας, της οποίας το γεωπολιτικό βάρος επηρεάζει αναμφίβολα όλες τις περιφερειακές ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή και ακόμη πιο μακριά. Διπλωματικά παζάρια για τη συριακή κρίση αλλά το δράμα του συριακού λαού δεν δείχνει να έχει τέλος «Γενεύη 2» Η πρόσκληση, από τον ΓΓ του ΟΗΕ, συμμετοχής του Ιράν στη προγραμματισμένη διεθνή ειρηνευτική διάσκεψη για το συριακό ζήτημα στο Μοντρέ της Ελβετίας στις 22 Ιανουαρίου (την περασμένη Τετάρτη),παρ' ολίγον να την τινάξει στον αέρα πριν καν αρχίσει. Στο παραπέντε λοιπόν αποφεύχθηκε κάτι τέτοιο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ήταν και το σημαντικότερο πρόβλημά της. Το ζήτημα μιας διάσκεψης τέτοιου χαρακτήρα για το Συριακό, με πρωτοβουλία των βασικών πρωταγωνιστών, ΗΠΑ και Ρωσίας, «έπαιζε» από το Μάιο του 13. Ωστόσο, οι αρχικές προσπάθειες να «έρθουν οι δύο πλευρές στο τραπέζι» σκόνταφταν εξαιτίας τού ότι η πλευρά της αντιπολίτευσης περνούσε σε φάση υποχώρησης και διαμόρφωνε αρνητικούς συσχετισμούς για τα συμφέροντα των Δυτικών. Το ζήτημα επανέρχεται, παίρνοντας μεγαλύτερη ώθηση, μετά την, περίεργη όσο και αδιευκρίνιστη, χρήση χημικών όπλων στις 21 Αυγούστου 2013 στα περίχωρα της Βηρυττού. Έτσι όταν στις 27 Σεπτεμβρίου, με πρωτοβουλία της Ρωσίας, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ υιοθετεί ομόφωνα το ψήφισμα 2118, το οποίο απαιτούσε την καταστροφή ή την απομάκρυνση των χημικών αποθεμάτων της Συρίας από τα μέσα του 2014, τα πράγματα διαφοροποιούνται δραστικά. Η διπλωματική οδός για το επόμενο διάστημα δείχνει να είναι αποδεκτή από τους ιμπεριαλιστές και για διαφορετικούς βέβαια λόγους για τον καθένα. Έτσι ορίστηκε η νέα διεθνής Διάσκεψη για τις 22 του Γενάρη (γνωστή και ως «Γενεύη 2»). Αρχικά ο Εθνικός Συνασπισμός, που θεωρεί ότι εκπροσωπεί την επίσημη αντιπολίτευση της Συρίας, δεν δεσμευόταν στη συμμετοχή του αν δεν προηγούνταν εγγυήσεις ότι ο Άσαντ θα παρατηθεί στο μεταβατικό στάδιο. Απ ό,τι φαίνεται όμως οι έντονες πιέσεις των ΗΠΑ τους «έπεισαν» να υποχωρήσουν. Και ενώ ήταν όλα έτοιμα, ήρθε η κρίση. Το Ιράν κλήθηκε «απροσδόκητα», από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι- Μουν, να συμμετάσχει στην έναρξη της Διάσκεψης, τρεις μέρες πριν από την έναρξή της. Ο Μουν είπε ότι πίστευε ακράδαντα πως το Ιράν έπρεπε να είναι μέρος της λύσης στην κρίση στη Συρία! Μόλις όμως ανακοινώθηκε ότι η Τεχεράνη είχε αποδεχθεί την πρόσκληση και δεσμεύτηκε να παίξει έναν «θετικό και εποικοδομητικό ρόλο», η αντιπολίτευση του Εθνικού Συνασπισμού έθεσε όρο στην Τεχεράνη να ανακοινώσει ότι «θα αποσύρει στρατό και ενόπλους από τη Συρία» και θα συμμορφωθεί με τον οδικό χάρτη του 2012, για τη συγκρότηση ενός συριακού μεταβατικού κυβερνητικού φορέα με πλήρεις εξουσίες. Σε αντίθετη περίπτωση, ο αντιπολιτευόμενος «Συριακός Εθνικός Συνασπισμός» θα μπο κοτάρει τη Διάσκεψη. Ακολούθησαν πυρετώδεις διπλωματικές διαβουλεύσεις και παζάρια τόσο στην έδρα του ΟΗΕ όσο και στις διάφορες πρωτεύουσες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για να βρεθεί μια φόρμουλα διεξόδου από αυτή την «απρόβλεπτη» εξέλιξη. Τελικά, τη λύση την έδωσε το ίδιο το Ιράν με τη δήλωση του υφυπουργού Εξωτερικών του Ιράν Αμπάς Αράτσι: «Δεν θα δεχτούμε μια προϋπόθεση που θα περιορίσει τη λύση εντός καθορισμένων παραμέτρων». Προηγήθηκε η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι οι ΗΠΑ θεωρούν πως η πρόσκληση αυτή «εξαρτάται από τη ρητή και δημόσια υποστήριξη του Ιράν στην πλήρη εφαρμογή του Ανακοινωθέντος της Γενεύης». Ακολουθούν ανάλογες αντιδράσεις από Βρετανία και Γαλλία, που ζήτησαν απόσυρση της πρόσκλησης από το Ιράν με το πρόσχημα ότι το τελευταίο έχει αποφύγει δημοσίως να υιοθετήσει πλήρως τον οδικό χάρτη της Γενεύης 1 (Ιούνης 2012). Έτσι μπόρεσε ο εκπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ να προετοιμάσει το έδαφος για «απόσυρση» της πρόσκλησης, λέγοντας ότι η Τεχεράνη «παρά τις διαβεβαιώσεις προέβη σε απογοητευτική δημόσια δήλωση που δείχνει πως δεν αποδέχεται τους όρους των ειρηνευτικών διαβουλεύσεων». Πάντως, ο ίδιος διέψευσε ότι η πρόσκληση προς την Τεχεράνη αιφνιδίασε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σημειώνοντας ότι οι Αμερικανοί ήταν πλήρως ενήμεροι. Η διάψευση αφορούσε και άλλους δυτικούς διπλωμάτες που δήλωναν ότι η απόφαση του Μουν να καλέσει το Ιράν έγινε «βιαστικά». Αλλά και ο ρώσος πρεσβευτής στον ΟΗΕ, Βιτάλι Τσούρκιν, σε ερώτηση εάν ο ΓΓ του ΟΗΕ συμβουλεύτηκε τη Ρωσία και τις ΗΠΑ προτού προσκαλέσει το Ιράν, απάντησε: «Φυσικά, τους συμβουλεύθηκε όλους». Και σίγουρα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Πάντως η επίσημη θέση της Ρωσίας όπως τη διατυπώνει ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δείχνει αυτοσυγκράτηση: «Είναι φυσικά λάθος, αλλά δεν είναι και καταστροφή»! Σε ό,τι αφορά λοιπόν το διπλωματικό «θρίλερ» που εκτυλισσόταν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο μεταξύ ΟΗΕ και πρωτευουσών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσίας, ΕΕ κ.ά.), δεν φαίνεται να οφείλεται ούτε σε κακή συνεννόηση ούτε σε «βιασύνη» του ΓΓ του ΟΗΕ. Είναι ένα ακόμη στοιχείο του άγριου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού που και στο διπλωματικό επίπεδο επιδιώκει τη διαμόρφωση πλαισίων που θα ευνοούν τα ιδιαίτερα συμφέροντα της κάθε πλευράς ξεχωριστά. Έτσι, η Διάσκεψη αυτή, που αρχικά ορίστηκε ως συνάντηση των αντιμαχόμενων μερών της Συρίας «χωρίς προ ποθέσεις», δείχνει να αποκτά τέτοιες σε σχέση και αναφορά με ένα παλαιότερο κείμενο, το οποίο μάλιστα θα «αποτελεί και βάση στις νέες συνομιλίες»! Το κείμενο αυτό γνωστό και ως «Γενεύη 1», που ξεκίνησε στο Μοντρέ και συνεχίστηκε στα κεντρικά γραφεία του ΟΗΕ στη Γενεύη παρουσιάστηκε στις 30 Ιουνίου 2012 από την «Ομάδα Δράσης για τη Συρία». Αναφέρει ότι κάθε πολιτική διευθέτηση της συριακής κρίσης προ ποθέτει ένα μεταβατικό στάδιο στο οποίο προβλεπόταν: «Η δημιουργία ενός μεταβατικού διοικητικού οργάνου με πλήρεις εκτελεστικές εξουσίες που θα μπορούσε να περιλαμβάνει μέλη της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης και θα πρέπει να διαμορφώνεται βάσει αμοιβαίας συναίνεσης, τη συμμετοχή όλων των ομάδων και των τμημάτων της κοινωνίας στη Συρία σε έναν ουσιαστικό εθνικό διάλογο, την αξιολόγηση της συνταγματικής τάξης και του νομικού συστήματος, τις ελεύθερες και δίκαιες πολυκομματικές εκλογές για τα νέα όργανα και γραφεία που θα συσταθούν και την πλήρη εκπροσώπηση των γυναικών σε όλες τις πτυχές της μετάβασης». Σε κανένα σημείο του ωστόσο δεν γινόταν κάποια αναφορά για την τύχη του Άσαντ. Το γενικόλογο αυτό κείμενο έγινε πλέον εκ των πραγμάτων βάση για τις σημερινές συνομιλίες και η κάθε πλευρά δίνει τις δικές της εκδοχές. Η αντιπολίτευση μέσω του Εθνικού Συνασπισμού ρίχνει το βάρος στην απομάκρυνση του Άσαντ κατά το μεταβατικό στάδιο και το θεωρεί βασικό όρο για οποιαδήποτε συμφωνία ειρηνικής πολιτικής μετάβασης. Βέβαια, στη φάση αυτή τα στηρίγματά της είναι αρκετά ασαφή και επιπλέον αντιπροσωπεύει ένα αντιφατικό μείγμα στο οποίο οι τριβές είναι στη μεγαλύτερη όξυνσή τους. Ήδη ένα σημαντικό κομμάτι, το Εθνικό Συμβούλιο της Συρίας (SNC), ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τον Συνασπισμό δύο 24ωρα πριν από την έναρξη των συνομιλιών σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις μεθοδεύσεις που οδήγησαν σε αυτή την εξέλιξη. Από την άλλη, η πλευρά του Μπασάρ αλ Άσαντ θέτει ως πρώτη προτεραιότητα της Διάσκεψης τον «αγώνα κατά της τρομοκρατίας», δηλαδή τον αφοπλισμό της αντιπολίτευσης. Επιπλέον ο ίδιος ο Άσαντ σε συνέντευξή του προς το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων όχι μόνο αποκλείει το ενδεχόμενο να παραιτηθεί, αλλά θεωρεί σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι ξανά υποψήφιος στις εκλογές του Ιουνίου! Στη βάση όλων αυτών, ποια μπορεί να είναι η τύχη των συνομιλιών που ξεκίνησαν στο Μοντρέ της Ελβετίας; Λίγες μέρες πριν από την έναρξή τους, ο υπουργός Εθνικής Συμφιλίωσης της Συρίας Αλί Χα ντάρ το περιέγραψε απλά: «Μην περιμένετε τίποτα από τη «Γενεύη 2». Ούτε η «Γενεύη 2», ούτε η «Γενεύη 3», ούτε η «Γενεύη Χ» θα λύσει τη συριακή κρίση. Η λύση έχει ξεκινήσει και θα συνεχιστεί μέχρι τον στρατιωτικό θρίαμβο του κράτους», δηλαδή του Άσαντ! Οι πρωταγωνιστές στο εσωτερικό της Συρίας δείχνουν να έχουν ασυμβίβαστους στόχους γιατί τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα που εξυπηρετούν είναι τέτοια. Ακόμα κι αν επιτευχθεί κάποιου είδους πολιτική διπλωματική συμφωνία, θα είναι σχεδόν αδύνατο να εφαρμοστεί στην πράξη, δεδομένου ότι οι συνομιλίες που θα τη διαμορφώσουν είναι εντελώς άσχετες με τις πραγματικές αιτίες που δημιούργησαν τη σημερινή δραματική κατάσταση στη χώρα και το λαό της. Χ.Β.

14 ΔΙΕΘΝΗ Προλεταριακή Σημαία 15 ΑΙΓΥΠΤΟΣ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ Του ΤΑΣΟΥ ΣΑΠΟΥΝΑ Ο διχασμός κλιμακώνεται Τελικά διαψεύστηκαν ηχηρά οι αρχικές σχεδόνθριαμβευτικές ανακοινώσεις που έκαναν λόγο για συμμετοχή που άγγιξε το 55% στο δημοψήφισμα στις Ιανουαρίου. Το «ναι» στο νέο Σύνταγμα δίνει πολλές υπερεξουσίες στο στρατό, απέσπασε βέβαια το 98,1% μιας όμως πενιχρής συμμετοχής του 38,6%. Μια συμμετοχή την οποία το στρατιωτικό κατεστημένο που ανέτρεψε τον εκλεγμένο πρόεδρο Μόρσι μπορεί να συγκρίνει μόνο με την επίσης πενιχρή συμμετοχή του 32,9% του εκλογικού σώματος στο προηγούμενο δημοψήφισμα του 2012, πάλι για το Σύνταγμα, που τότε είχε καταστρώσει -ουσιαστικά μονομερώς- η πολιτική ηγεσία των Αδελφών Μουσουλμάνων με επικεφαλής τον ανατραπέντα Μόρσι. Μάλιστα ήταν αυτό το σύνταγμα, που ψηφίστηκε το 2012, που αποτέλεσε την αιτία για τμήματα του λαού που συμμετείχαν και στην εξέγερση που ανέτρεψε τον Μουμπάρακ να ξανακατέβουν σε πολυπληθείς διαδηλώσεις εναντίωσης σ αυτό. Ταυτόχρονα, και αξιοποιώντας αυτήν την αντίθεση σημαντικών λα κών κομματιών στην «ισλαμοποίηση» του συντάγματος αλλά και με βάση την έλλειψη οποιουδήποτε μαζικού υποκειμένου με αξιόλογη επιρροή από τα αριστερά, το στρατιωτικό και πολιτικό κατεστημένο βρήκε την αφορμή να ανοίξει την αντιπαράθεση με τον νεοεκλεγμένο πρόεδρο Μόρσι, που οδήγησε στην ανατροπή του από το στρατό. Αυτά λοιπόν τα ποσοστά δεν είναι παρά μια ευθεία θα μπορούσαμε να πούμε έκφραση του διχασμού της αιγυπτιακής κοινωνίας και της διελκυστίνδας που υφίσταται αυτή μεταξύ των δυνάμεων που θέλουν να «παλινορθώσουν» έστω και με «διορθώσεις»- το προηγούμενο καθεστώς, «παλινόρθωση» με την έννοια πως, αν και δεν καταργήθηκε, τουλάχιστον απονομιμοποιήθηκε από τη λα κή εξέγερση. Και από την άλλη των Αδελφών Μουσουλμάνων, που θέλησαν, αν και απόντες πολιτικά από την εξέγερση, να την κεφαλαιοποιήσουν. Πράγμα που κατάφεραν μόνο εν μέρει και για μικρό διάστημα. Αυτή η διελκυστίνδα οδήγησε τις εξελίξεις στη σημερινή πλήρως διχαστική φάση. Η οποία έχει και αναζητείται αριστερά άλλα επεισόδια. Το επόμενο αφορά τη δίκη του Μόρσι στις αρχές Φεβρουαρίου, με νέες κατηγορίες και με δεδομένο ότι όχι μόνο έχουν συλληφθεί δεκάδες ανώτατα στελέχη των Αδελφών Μουσουλμάνων αλλά και ότι από τις 24 Δεκέμβρη η ίδια η οργάνωση έχει τεθεί εκτός νόμου. Γεγονός που περιπλέκει ακόμα περισσότερο το αιγυπτιακό πολιτικο-κοινωνικό κουβάρι. Ενώ δεν απέχουμε πολύ και από τις νέες εκλογές που έχουν οριστεί για την άνοιξη (πιθανά μέσα στον Απρίλη), και στις οποίες ο νέος εκλεχτός του στρατιωτικού και πολιτικού κατεστημένου (και των ΗΠΑ μάλλον) και νυν υπουργός Άμυνας Αλ Σίσι, δηλώνει έτοιμος να θέσει υποψηφιότητα «αν το θελήσει ο λαός και το στράτευμα» Δεδομένη είναι επίσης η μεγάλη σημασία των εξελίξεων στην Αίγυπτο αναφορικά με τη σπουδαία και κρίσιμη θέση της στα αραβικά και μουσουλμανικά πράγματα, ο σημαντικός ρόλος που διαδραματίζει στην περιοχή για πάνω από μισό αιώνα, σε μια φάση που οι παλιές ισορροπίες έχουν ανατραπεί και οι νέες αναζητούνται. Δεδομένο και το ενδιαφέρον των ιμπεριαλιστών, με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ, που μετά τα τραντάγματα των τελευταίων χρόνων επιθυμούν διακαώς να αποκατασταθεί πλήρως η αμερικανική επιρροή στη σημαντική αυτή χώρα. Μόνο που γνωρίζουν πια πως αυτό συνεπάγεται τέτοιες κινήσεις που να αφήνουν και ένα παράθυρο ανοιχτό σε οποιαδήποτε γρήγορη εναλλαγή της κατάστασης - και πάντως οι κινήσεις εξ αντικειμένου θα εμπεριέχουν αντιφάσεις. Έτσι, σήμερα στηρίζουν την αιγυπτιακή στρατιωτική ηγεσία, με την οποία έχουν δημιουργήσει άλλωστε σημαντικές σχέσεις στις περασμένες δεκαετίες, αλλά δεν παύουν να επισημαίνουν την ανάγκη για γρήγορο πέρασμα της Αιγύπτου σε μια κατάσταση κοινοβουλευτικής νομιμότητας. Διότι κατανοούν πόσο επισφαλής μπορεί να αποδειχθεί σε μια «στροφή» των εξελίξεων η σημερινή κυριαρχία του στρατεύματος, χωρίς την κοινοβουλευτική νομιμοποίηση. Αυτές οι καθόλου είναι αλήθεια ευχάριστες εξελίξεις δεν μπορούν να αναιρέσουν σε καμιά περίπτωση το δίκαιο της εξέγερσης του αιγυπτιακού λαού που έριξε τον Μουμπάρακ, ούτε μπορούν να νομιμοποιήσουν πολιτικά οπτικές υποβάθμισης-απαξίωσής της. Αλλά υπογραμμίζουν κάτι που άλλωστε με διαφορετικό ίσως τρόπο αφορά τους λαούς παντού στον κόσμο: τη μεγάλη αναγκαιότητα οικοδόμησης δυνάμεων που θα στηρίζονται στο λαό και που θα τον υπηρετήσουν μέχρι την πλήρη δικαίωση των πόθων του για μια κοινωνία χωρίς εξάρτηση, εκμετάλλευση, καταπίεση. Δυνάμεων που θα οικοδομήσουν μια κατεύθυνση σε πλήρη και ανειρήνευτη αντιπαράθεση με τους ιμπεριαλιστές και την ντόπια άρχουσα τάξη, δηλαδή μια κατεύθυνση επαναστατική. ΟΙΚΟΝΟΚΟΣΜΟΣ Δώδεκα χρόνια φαγούρα ΟΠαγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου ιδρύθηκε το Σε όλο αυτό το διάστημα δεν κατάφερε (στην αρχή ίσως δεν χρειαζόταν) να καταλήξει σε μια παγκόσμια συμφωνία για το διεθνές εμπόριο σαν αυτή που κατέληξε πριν από περίπου ένα μήνα στο Μπαλί της Ινδονησίας ο Οργανισμός ύστερα από δώδεκα χρόνια πολυμερών διαπραγματεύσεων, συχνά άγονων και αντιπαραθετικών. Οι ιαχές ικανοποίησης δεν μπορούν να κρύψουν τις ανάσες ανακούφισης. Όπως λέει και ο επιτυχημένος τίτλος της Ελευθεροτυπίας «επετεύχθη συμφωνία για να σωθεί ο ΠΟΕ». Η συμφωνία στην οποία κατέληξε ο ΠΟΕ θα βοηθήσει στην αναθέρμανση της παγκόσμιας οικονομίας, δήλωσε στις Βρυξέλλες ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. "Η συμφωνία αυτή δίνει μια πραγματική ώθηση. Τα κέρδη για την παγκόσμια οικονομία μπορεί τα φθάσουν το 1 τρισ. δολάρια. Η συμφωνία θα είναι μια πραγματική βοήθεια για τους φτωχότερους λαούς στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες", ισχυρίστηκε ο Μπαρόζο. Η ΕΕ θα διαθέσει 400 εκατ. ευρώ μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια για να βοηθήσει τις αναπτυσσόμενες χώρες να εφαρμόσουν τη συμφωνία. Ο ευρωπαίος επίτροπος Εμπορίου Κέρελ Ντε Γκουχτ δήλωσε: "Σώσαμε τον ΠΟΕ χάρη στη συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Μπαλί. Νιώθω ανακούφιση γιατί σήμερα βλέπω τον ΠΟΕ να βγαίνει από το σκοτάδι και να επιστρέφει στην πολυμερή δράση", τόνισε. Σε τι συνίσταται όμως η συμφωνία για την απελευθέρωση του διεθνούς εμπορίου; Η συμφωνία αφορά τη μείωση της γραφειοκρατίας των τελωνείων, τη βελτίωση των όρων εμπορίου για τις πιο φτωχές χώρες και την παροχή μεγαλύτερης ευελιξίας σε αναπτυσσόμενα κράτη όσον αφορά τις επιδοτήσεις όταν πρόκειται για την παραγωγή, το εμπόριο και την παροχή τροφίμων σε φτωχούς. Όμως η συμφωνία υπογράφτηκε στο παρά πέντε καθώς η Ινδία, συσπειρώνοντας μαζί της την Βραζιλία και τη Νότιο Αφρική, αρνιόταν να αποδεχτεί την παράταση του υφιστάμενου προστατευτικού πλαισίου αγροτικών επιδοτήσεων για μόνο τέσσερα χρόνια που πρότειναν Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι. Ο ίδιος ο προεδρεύων της διάσκεψης τάχθηκε εναντίον των διμερών εμπορικών συνθηκών που «ευνοούν τις ισχυρές χώρες του πλανήτη» τις οποίες κάλεσε να ρίξουν νερό στο κρασί τους και να αποδεχτούν ένα μεγαλύτερο χρονικό πλαίσιο ισχύος των αγροτικών επιδοτήσεων. Ο εκπρόσωπος-υπουργός της Ινδίας τόνισε πως «Εκατομμύρια καλλιεργητές ζουν από τη γεωργία. Τα συμφέροντά τους πρέπει να διασφαλιστούν. Η επισιτιστική ασφάλεια είναι σημαντική για 4 δισεκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη. Για την Ινδία η επισιτιστική ασφάλεια είναι μη διαπραγματεύσιμη», και ξεκαθάρισε ότι η απόρριψη της αρχικής πρότασης του ΠΟΕ είναι οριστική. Κάτω από αυτή την πίεση και προκειμένου να υπάρξει μια τελειωτική κατάρρευση του δωδεκάχρονου «γύρου της Ντόχα» τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη αποδέχτηκαν τη συνέχιση των επιδοτήσεων με τη δέσμευση της μεγάλης αποδέσμευσης από τη «γραφειοκρατία» των τελωνειακών δασμών και ελέγχων. Η συμφωνία σώζει τον Οργανισμό από το χείλος της αβύσσου και της αποτυχίας, αφήνοντας έξω προς το παρόν τα μεγάλα ζητήματα ανταγωνισμού (διμερούς ή πολυμερούς μορφής) που οι ιμπεριαλιστικές χώρες όπως γράφτηκε- λύνουν ή δεν λύνουν στις μεταξύ τους σχέσεις με συμφωνίες προσωρινού ή μονιμότερου χαρακτήρα. Όσο για την βοήθεια των 400 εκατομμυρίων ευρώ της ΕΕ προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, είναι κάτι παραπάνω από μία σταγόνα στον ωκεανό και φυσικά δεν θα την παρέχει άνευ ανταλλαγμάτων. Σε γενικές γραμμές, με τον όρο «κατάργηση του προστατευτισμού» οι ιμπεριαλιστικές χώρες απαιτούν την ανεμπόδιστη διείσδυσή τους στις αγορές των περιφερειακών και εξαρτημένων χωρών, αν και η παρουσία των ισχυρών περιφερειακών οικονομιών δεν μπορεί στη φάση αυτή να αγνοείται. Στα μεγάλα βέβαια θετικά της Συνόδου ήταν και η διαβεβαίωση Μηταράκη, από του βήματος, πως από τη θέση του υπεύθυνου υπουργού της Προεδρίας της ΕΕ θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για την προώθηση και εφαρμογή των αποφάσεων. Και όλη η υφήλιος ησύχασε

15 16 Προλεταριακή Σημαία ΑΓΡΟΤΕΣ Φτωχομεσαίοι αγρότες: Αντιστέκονται στη φοροεπιδρομή, διεκδικούν την επιβίωσή τους Να δυναμώσουν οι αγώνες της αγροτιάς Να ανατραπεί η αντιαγροτική πολιτική κυβέρνησης-εε-δντ Με κινητοποιήσεις υποδέχονται το 2014 οι φτωχομεσαίοι αγρότες της χώρας μας. Στο επίκεντρο αυτών των κινητοποιήσεων βρίσκονται τα νέα φορομπηχτικά μέτρα που άρχισαν να εφαρμόζονται από Οι αλλαγές που ψήφισε η κυβέρνηση αλλάζουν συνολικά το φορολογικό τοπίο και οι αγρότες, ιδίως οι φτωχομεσαίοι, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πραγματική φοροκαταιγίδα. Για τα αγροτικά εισοδήματα του 2014 (που θα δηλωθούν και θα φορολογηθούν το 2015) θα ισχύσει ενιαίος φορολογικός συντελεστής 13%. Καταργείται δηλ. το αφορολόγητο των ευρώ που ίσχυε μέχρι σήμερα και αυξάνεται η φορολόγηση των αγροτών αφού το καθαρό αγροτικό εισόδημα θα φορολογείται με 13% από το πρώτο ευρώ. Δηλαδή, από τη μια οι μικρομεσαίοι αγρότες φορτώνονται με δυσβάστακτους φόρους και από την άλλη μειώνεται η φορολογική επιβάρυνση των μεγαλοαγροτών αφού καταργούνται οι αυξημένοι συντελεστές που ίσχυαν για τα μεγάλα εισοδήματα. Από οι αγρότες εξισώνονται με τις επιχειρήσεις και υποχρεώνονται να τηρούν λογιστικά βιβλία (βιβλίο εσόδων-εξόδων). Μπορεί βέβαια η κυβέρνηση να εξαίρεσε τους πολύ μικρούς αγρότες (όσους έχουν ετήσιο τζίρο κάτω από ευρώ και παίρνουν ενισχύσεις κάτω από ευρώ το χρόνο) αλλά τα όρια που έβαλε η κυβέρνηση δεν «πιάνουν» τη πλειοψηφία των αγροτών που υποχρεώνονται σε βιβλία. Εκτός από επιπλέον έξοδα για το λογιστή αυτό σημαίνει επιπλέον φορολογική επιβάρυνση με το φόρο επιτηδεύματος ενώ θα πληρώνουν και προκαταβολή φόρου 55% όπως οι επιχειρήσεις. Εκτός από τα φορομπηχτικά μέτρα, υπάρχουν και οι περικοπές και μειώσεις που προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2014 για τον αγροτικό τομέα: οι δαπάνες για συντάξεις ΟΓΑ μειώνονται 5,4%, τα κονδύλια για επιστροφή ΕΦΚ πετρελαίου μειώνονται 33,3%, η επιστροφή ΦΠΑ «παγώνει» στα επίπεδα του 2013 (μείωση 41,6% σε σχέση με το 2012), οι άμεσες ενισχύσεις μειώνονται 9% κλπ Αν σ αυτά προσθέσουμε και μια σειρά άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φτωχομεσαίοι αγρότες (φόρο στα χωράφια με τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων, περικοπές στις συντάξεις, μειώσεις της επιστροφής σε πετρέλαιο και ΦΠΑ, χαράτσια ΔΕΗ, αγροτοδικεία, κ.λπ.) καταλαβαίνουμε ότι έχουν πολλούς λόγους να βγαίνουν στις πλατείες. Οι φτωχομεσαίοι αγρότες δίνουν μια μάχη επιβίωσης. Αντιστέκονται σε μια πολιτική που με απανωτά μέτρα και νομοσχέδια τους φορτώνει δυσβάσταχτους φόρους, πετσοκόβει το αγροτικό εισόδημα και οδηγεί χιλιάδες αγροτικές οικογένειες στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Από την άλλη, η φορομπηχτική πολιτική επιταχύνει το ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς και τη συγκέντρωση του αγροτικού κλήρου. Εκτοπίζονται από τη παραγωγή οι μικροί και η γη συγκεντρώνεται στα χέρια σύγχρονων νεοτσιφλικάδων. Απέναντι σ αυτή την πολιτική οι αγρότες δεν έχουν πολλές επιλογές. Ο αγώνας είναι μονόδρομος. Οι αγωνιστικές διαθέσεις υπάρχουν και αυτό φάνηκε όλες τις προηγούμενες ημέρες: από την κινητοποίηση των αγροτών της Κρήτης στο Σύνταγμα μέχρι τα εκατοντάδες τρακτέρ που αυτές τις μέρες βγήκαν στις πλατείες των χωριών της Καρδίτσας και ζεσταίνουν τις μηχανές για την εθνική οδό. Η μαζική συμμετοχή των αγροτών δεν δείχνει μόνο την οξύτητα των προβλημάτων. Δείχνει ότι υπάρχουν και οι προϋποθέσεις για να ανατραπεί η φοροεπιδρομή της κυβέρνησης. Στο αγώνα που ξεκίνησαν χρειάζονται την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση όλων των κομματιών του λαού. Η κυβέρνηση δεν είναι αήττητη, η αντιλαϊκή και αντιαγροτική πολιτική μπορεί να ανατραπεί. Το ΚΚΕ(μ-λ) χαιρετίζει τις κινητοποιήσεις της φτωχομεσαίας αγροτιάς που ξεκίνησαν και συνεχίζονται τις μέρες αυτές. Οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες της χώρας μας δίνουν ένα αγώνα επιβίωσης ενάντια σε μια πολιτική που με δυσβάσταχτους φόρους και χαράτσια λεηλατεί το εισόδημά τους, φέρνει φτώχεια και εξαθλίωση στα χωριά, τους οδηγεί στο ξεκλήρισμα. Αντιστέκονται σε μια άδικη και φορομπηχτική πολιτική που τους υποχρεώνει σε βιβλία εσόδων-εξόδων εξισώνοντάς τους με τις επιχειρήσεις, τους επιβαρύνει με φόρο επιτηδεύματος και προκαταβολή φόρου 55%, καταργεί το αφορολόγητο και τους φορολογεί με 13% από το πρώτο ευρώ, βάζει φόρους στην αγροτική γη κ.ά. Αντιστέκονται στη πολιτική που φορτώνει νέα φορολογικά βάρη στους φτωχομεσαίους και από την άλλη δίνει φοροελαφρύνσεις στους μεγαλοαγρότες αφού καταργείται η προοδευτική φορολογική κλίμακα και προβλέπεται ενιαίος φορολογικός συντελεστής 13% όχι μόνο για τα μικρά αλλά και για τα μεγάλα αγροτικά εισοδήματα. Τα μέτρα αυτά οδηγούν σε μεγαλύτερη φορολογική αφαίμαξη και μειώνουν παραπέρα το αγροτικό εισόδημα. Η αγροτική εκμετάλλευση καταντάει ασύμφορη και χιλιάδες αγρότες θα εξαναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα χωράφια τους. Οι φτωχομεσαίοι ξωπετάγονται από την παραγωγή και οδηγούνται στον αφανισμό και στο ξεκλήρισμα. Χωράφια βγαίνουν στο σφυρί, η αγροτική γη ξαναμοιράζεται, αγροτικές περιουσίες αλλάζουν χέρια και τεράστιες εκτάσεις συγκεντρώνονται στα χέρια σύγχρονων νεοτσιφλικάδων. Τα πάντα για να υπηρετηθεί η κερδοφορία του ντόπιου και ξένου κεφάλαιου. Η κυβέρνηση του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών, κάτω από τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ, με παλιά και νέα ΚΑΠ, συρρικνώνει και καταστρέφει τον πρωτογενή τομέα και ξεπουλά το λαό και τη χώρα στους ξένους «προστάτες». Το ΚΚΕ(μ-λ) συμπαραστέκεται στους αγώνες της φτωχομεσαίας αγροτιάς ενάντια σ αυτή τη πολιτική. Τους καλεί να δυναμώσουν και να κλιμακώσουν την πάλη τους. Τους καλεί να συσπειρωθούν στους αγροτικούς συλλόγους, να τους ζωντανέψουν, να στήσουν νέους συλλόγους σε όσα χωριά δεν υπάρχουν. Να ενεργοποιήσουν τις ομοσπονδίες, να ανασυγκροτήσουν το αγροτικό κίνημα και τα διεκδικητικά όργανα πάλης του. Να οικοδομήσουν ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ μαζί με όλα τα κομμάτια του λαού ενάντια στην πολιτική που φτωχοποιεί και εξαθλιώνει τον κόσμο της δουλειάς, που λεηλατεί τη ζωή τους. Οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες έχουν χρέος να πάρουν στα χέρια τους αυτό τον αγώνα, να τον κάνουν δική τους υπόθεση. Βάζοντας μπροστά άμεσα αιτήματα-διεκδικήσεις-στόχους πάλης που συσπειρώνουν την πλειοψηφία, που δίνουν ανάσα στον αγροτόκοσμο, που βάζουν φρένο στην αντιαγροτική πολιτική. ΟΧΙ στη φορολόγηση της αγροτικής γης, ΟΧΙ στα υποχρεωτικά βιβλία εσόδων-εξόδων, ΟΧΙ στην κατάργηση του αφορολόγητου. Για να μην περάσει η νέα φοροεπιδρομή της κυβέρνησης. Για να ανατραπεί η αντιλαϊκή και αντιαγροτική πολιτική ΚΚΕ(μ-λ)

16 ΠΟΛΙΤΙΚΗ Προλεταριακή Σημαία 17 Έλεγχος των σπόρων Με αφορμή την προγραμματισμένη ψήφιση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της νομοθεσίας για την εμπορία των σπόρων, την υγεία των ζώων και των φυτών και τους επίσημους ελέγχους για την παραγωγή τροφίμων, πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις τη Δευτέρα 20 Γενάρη στις Βρυξέλλες και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Την ίδια μέρα είχε καλεστεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα από κάποιες ομάδες που βρίσκονται σε συντονισμό με την καμπάνια ενάντια στην επιχειρούμενη μεταρρύθμιση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας σχετικά με το εμπόριο των σπόρων. Ανεξάρτητα από την εμβέλεια αυτών των κινήσεων και των συγκεντρώσεων, αλλά και το πλαίσιο των αιτημάτων που προβάλλουν, που χωράει πολλή συζήτηση, το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Επιχειρείται, σύμφωνα με το νέο νόμο, να επιβληθεί απόλυτος έλεγχος στους σπόρους που χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή δένδρων και κηπευτικών και θεωρούνται παράνομοι όσοι δεν έχουν εγκριθεί από τον οργανισμό φυτικών ποικιλιών της Ε.Ε. Βέβαια, απ ότι γράφτηκε στον τύπο, το αρχικό σχέδιο νόμου τροποποιήθηκε και απ ότι φαίνεται, αφήνει κάποια περιθώρια νομιμότητας στη διανομή και διακίνηση σπόρων στις περιοχές καταγωγής τους, εφ όσον αποδειχθεί(!) η σπουδαιότητα κάποιας συγκεκριμένης ποικιλίας. Χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες, είναι εύκολο, νομίζουμε, να καταλάβει ο καθένας το πού αποσκοπεί αυτή η μεταρρύθμιση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Το σίγουρο είναι ότι δεν τους απασχολούν οι πραγματικές διατροφικές ανάγκες των λαών, η εξασφάλιση τροφής και μάλιστα υγιεινής, η προστασία του περιβάλλοντος, η διατήρηση της βιοποικιλότητας. Τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο μπροστά στην εξυπηρέτηση της κερδοσκοπικής μανίας του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου. Είναι τεράστια η περιβαλλοντική καταστροφή που έχει γίνει σ ολόκληρο τον πλανήτη και συνεχίζεται αμείωτη με αποτέλεσμα να απειλείται πραγματικά η ζωή όλων μας. Τι σχέση μπορεί να έχει η υγιεινή διατροφή με τη σαπίλα της βιομηχανοποιημένης παραγωγής προϊόντων που μας ταΐζουν οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων; Πόσο ευαίσθητοι μπορεί να είναι όλοι αυτοί όταν πραγματικά υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι χωρίς τροφή (το ζούμε και στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια), την ίδια ώρα που τα προϊόντα μπορούν να σαπίζουν αδιάθετα ή να καταστρέφονται; Πόσο ψεύτικο είναι το ενδιαφέρον τους για την προστασία των καταναλωτών όταν την ίδια στιγμή στο τραπέζι μας και χωρίς τη θέληση μας βρίσκονται τα μεταλλαγμένα σε πάρα πολλά τρόφιμα; Αλήθεια, τι σχέση μπορεί να έχουν τα μεταλλαγμένα προϊόντα με τις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες της ανθρωπότητας; Είναι εύκολο να καταλάβει ο καθένας μας, ότι η νέα μεταρρύθμιση που επιχειρεί να επιβάλλει η ΕΕ δεν έχει άλλο στόχο παρά να εξυπηρετήσει τις μεγάλες βιομηχανίες σπόρων και τις πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων. Την κυριαρχία τους στην ευρωπαϊκή αγορά, την ισχυροποίησή τους απέναντι στους ανταγωνιστές τους. Σήμερα, οι δέκα μεγαλύτερες εταιρείες κυριαρχούν στα τρία τέταρτα της παγκόσμιας αγοράς σπόρων ενώ περισσότερο από το μισό της παγκόσμιας αγοράς προέρχεται από τη χημική βιομηχανία. Τα μεγαθήρια που ονομάζονται Syngenta, Dow, Monsanto, KWS επιδιώκουν ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο της αγοράς σπόρων. Ο έλεγχος της αγοράς σπόρων από τις πολυεθνικές δεν είναι κάτι το καινούριο. Κάτι τέτοιο, με έναν τρόπο, προωθείται εδώ και μισό αιώνα. Γιατί όλες σχεδόν οι σύγχρονες ποικιλίες που καλλιεργούνται είναι πνευματικές ιδιοκτησίες κάποιων πολυεθνικών εταιρειών, οι οποίες τις μονοπωλούν και τις εκμεταλλεύονται. Απ αυτές τις ποικιλίες είναι απόλυτα εξαρτημένοι οι καλλιεργητές λόγω των απαιτήσεων της αγοράς, των αλυσίδων super market και των προτύπων που έχουν επιβάλει. Η αναπαραγωγή σπόρων από τον παραγωγό έχει τελειώσει. Η ποικιλομορφία των καλλιεργειών έχει ήδη σε μεγάλο βαθμό εξαφανιστεί από την αγορά. Οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ δεν νομοθετούν λανθασμένα, όπως νομίζουν ορισμένοι που τρέχουν και διατυπώνουν προτάσεις «για να τους διορθώσουν». Διότι δεν τους ενδιαφέρει η διατροφική ασφάλεια των πολιτών της ΕΕ, η υγεία της φύσης, η αγροτική βιοποικιλότητα, η επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Νομοθετούσαν και νομοθετούν σύμφωνα με τα συμφέροντα τους. Γι αυτό θα πρέπει να τους αντιπαλέψουμε χωρίς αυταπάτες για το ρόλο τους. Υ.Γ. Την Τετάρτη , γράφτηκε στις ιστοσελίδες των μελισσοκόμων, ότι η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου απέρριψε την τροπολογία για υποχρεωτική σήμανση γενετικά τροποποιημένης γύρης στο μέλι. Αυτή την απόφαση στήριξε και η ελληνική κυβέρνηση. χρεώσεις Η πάλη των δύο γραμμών στην Τρόικα Μεγάλο κομμάτι της όξυνσης των αντιθέσεων στο εγχώριο οικονομικοπολιτικό σκηνικό οφείλεται στο διχασμό που υπάρχει μέσα στους κόλπους της Τρόικας. Διχασμός που απηχεί τη διάσταση Αμερικάνων και Γερμανών. Η πρόσφατη συνάντηση των δύο Υπουργών οικονομικών ΗΠΑ και Γερμανίας ανέδειξαν πολύ γλαφυρά πώς εκφράζονται στο οικονομικό επίπεδο οι διαφορετικές επιδιώξεις. Όπως είπε ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Λιου στον Σόιμπλε, κατά τη συνάντηση τους στο Βερολίνο, το βασικό πρόβλημα που αναγνωρίζουν οι ΗΠΑ είναι το υψηλό εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας. Πάντα τα υψηλά εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας βρίσκονταν στο στόχαστρο της οικονομικής πολιτικής των ΗΠΑ, πολύ περισσότερο τώρα που προσέγγισε τον Νοέμβριο νέο ρεκόρ φτάνοντας τα 17,8 δις ευρώ από τα 16,7 που ήταν τον Οκτώβριο, ενώ οι βιομηχανικές της παραγγελίες αυξήθηκαν από τον Οκτώβριο στο 2,1%. Οι ΗΠΑ, βλέπετε, ανησυχούν για αυτή την άνιση ανάπτυξη εντός της ευρωζώνης και προτείνουν στη Γερμανία να ενισχύσει την εσωτερική της ζήτηση αυξάνοντας τους μισθούς. Αναγνωρίζουν έτσι πως στον πόλεμο κεφαλαίων και νομισμάτων τα πραγματικά πλεονάσματα αποτελούν στοιχεία ισχύος, ειδικά τώρα που οι παροχές εύκολης ρευστότητας θα γνωρίσουν επιβράδυνση. Μεγαλύτερη είναι η ανησυχία των ΗΠΑ για τις εξελίξεις στον τραπεζιτικό τομέα και στο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα, εν πολλοίς πραγματική ανησυχία, καθώς οι κραδασμοί στο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα μπορούν εύκολα να διασχίσουν τους ωκεανούς. Το ίδιο είχε συμβεί το 2008 εξάλλου, σε αντίθετη κατεύθυνση. Όμως, εδώ οι ΗΠΑ πιέζουν επίσης ένα ευάλωτο σημείο της αμφίβολης- ευρωπαϊκής ενοποίησης. Παρατηρείται μάλιστα η «παραδοξότητα», οι ΗΠΑ να ενδιαφέρονται για την ενοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών περισσότερο απ ότι οι Γερμανοί! Μάλιστα, προτείνουν ενεργότερο ρόλο στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και περισσότερα κεφάλαια από το νεοσύστατο ταμείο διάσωσης. Βέβαια, στις ΗΠΑ γνωρίζουν την πραγματική παραδοξότητα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, δηλαδή ότι η ευρωζώνη διαθέτει ενιαίο νόμισμα αλλά δεν διαθέτει μία Ενιαία Αρχή, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως τις επισημάνσεις του Λιου τις υποδέχτηκε πολύ θετικά ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μοσκοβισί ενώ παράλληλα ο πρόεδρος της Γαλλίας Ολάντ θα επισκεφτεί την Ουάσιγκτον μέσα στον Φλεβάρη. Είναι φανερό ότι αυτή η κόντρα ΗΠΑ-Γερμανίας εκφράζεται και μέσα στην Τρόικα. Πρόσφατη είναι εξάλλου η έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που θέτει τρία σενάρια διαχείρισης του (μη διαχειρίσιμου) ελληνικού χρέους: πλήρης ανάληψη του χρέους από το ΔΝΤ που όμως η συμμετοχή του βαίνει μειούμενη φτάνοντας σήμερα στο 10% της χρηματοδότησης-, πλήρης ανάληψη από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και την ΕΚΤ και τρίτη λύση, να μεταμορφωθεί το ΕΜS σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Το τελευταίο σενάριο το είχε προτείνει ο ίδιος ο Σόιμπλε σε ανύποπτο χρόνο το Μια τέτοια όμως επιλογή απαιτεί την συμμόρφωση στις δρακόντειες γερμανικές απαιτήσεις και «εμμονές». Η σύγκρουση των δύο γραμμών στην τρόικα έχει άμεση επίπτωση στο πώς αντιμετωπίζεται και το εγχώριο πολιτικό προσωπικό και οι ελληνικές οικονομισματικές αρχές. Ακόμα και αν συμφωνήσουν οι δύο βασικοί αντιπαρατιθέμενοι πόλοι πως το ζήτημα δεν είναι η αναδιάρθρωση του χρέους αλλά η «ελάφρυνσή του μέσω της παράτασης της εξυπηρέτησης» (ευτυχώς οι γλώσσες παρέχουν πλούτο εργαλείων για να ειπωθούν τα ίδια πράγματα με διαφορετικά λόγια), πάλι το πρόβλημα της χρηματοδότησης ενός «άτυπου» κουρέματος τίθεται στο προσκήνιο. Το εγχώριο πολιτικό προσωπικό και οι ελληνικές οικονομικές αρχές υπολογίζουν πως η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσα από τις διαδικασίες ιδιωτικοποίησης που θα φέρει η αύξηση των κεφαλαίων τους θα δώσει τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν τα εναπομείναντα περίπου 8 δις κεφάλαια του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας προς αυτή την κατεύθυνση. Εδώ όμως είναι που η Τρόικα πρόκειται να ασκήσει την πίεσή της για νέα μέτρα καθώς απαγορεύει στην ελληνική κυβέρνηση να ακουμπήσει τα κεφάλαια αυτά. Τούτο το ζήτημα εμπλέκεται εκτός των άλλων σοβαρών πτυχών- και στην πρόσφατη ανακατωσούρα γύρω από την πώληση της Εuro Bank. Ακόμα και αν χάνει φανερά το ελληνικό δημόσιο, η κυβέρνηση χρειάζεται ζεστό χρήμα για να καλύψει την μαύρη τρύπα του χρέους (το τίμημα πώλησης στα δύο αμερικάνικα fund και το ένα καναδικό που την διεκδικούν βρίσκεται δεν βρίσκεται στο ένα τρίτο της αξίας με την οποία πέρασε προσωρινά στο κράτος!). Οι λογαριασμοί των κυβερνητικών «λογιστικών» υπολογίζουν πως στο χρήμα της πώλησης θα προστεθούν και τα κεφάλαια του ΤΧΣ που δεν θα χρησιμοποιηθούν. Ωραία τα σχεδιάζουν αλλά το ερώτημα είναι, λογαριασμοί χωρίς τον ξενοδόχο ή καλύτερα τους ξενοδόχους; Και να σημειώσουμε ξανά εδώ πως τούτη η πλευρά συνιστά μία από τις διαστάσεις του συνολικού ζητήματος που μονοπωλεί -μαζί με τον Ξηρό- την εγχώρια αρθρογραφία. Μην ξεχνάμε πως η Τράπεζα είναι ο βασικός αγοραστής του Ταχ. Ταμιευτήριου. Αλλά γι αυτά στο επόμενο φύλλο Τις Χρεώσεις και τον Οικονοκόσμο γράφει ο Δημήτρης Μάνος.

17 18 Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ Κινητοποίηση εκπαιδευτικών στη Λάρισα Εξαρση της κρατικής αυθαιρεσίας και της πολιτικής της φασιστικοποίησης Για τον Ηλία Στην εφημερίδα και τις «Αντιγειτονιές» γίνονται αναφορές στον Ηλία ενώ αναδημοσιεύονται και ορισμένα σημαντικά κείμενά του. Αποδίδονται έτσι οι τιμές που του πρέπουν και ταυτόχρονα επιδιώκεται -και σωστά- να καταδειχτεί η πολύπλευρη συμβολή του σε όλα τα πεδία. Όσο με αφορά, θα χρειαζόμουν πάρα πολλές σελίδες για να μιλήσω για τον Ηλία. Σαν ελάχιστο δείγμα, ωστόσο, θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα ζήτημα που έτσι κι αλλιώς αποτελεί μέρος της ιστορίας μας. Στα 1982, η πρώην καθοδηγητική ομάδα μπλοκάριζε την απόφαση του Β Συνεδρίου για πραγματοποίηση Συνδιάσκεψης, παρ όλο που αυτή είχε επικυρωθεί και σε δύο συνεδριάσεις της ΚΕ. ημιουργούνταν έτσι ένα αδιέξοδο που μας οδήγησε στο να διαχωρίσουμε ανοιχτά τη θέση μας. Το πρόβλημα ωστόσο παρέμενε και ζητούσε απάντηση. Στις συζητήσεις που ακολούθησαν ήταν ο σ. Ηλίας που έκανε την πρόταση να προχωρήσουμε στην πραγματοποίηση της Συνδιάσκεψης Ανασυγκρότησης του ΚΚΕ(μ-λ) απευθυνόμενοι ανοιχτά στα μέλη της οργάνωσης. Πρόταση η οποία έγινε αποδεκτή. Έτσι προχωρήσαμε και η συνέχεια είναι γνωστή. Η δεύτερη αναφορά που θέλω να κάνω έχει περισσότερο προσωπικό χαρακτήρα. Όταν ξεπροβοδίσαμε τον αξέχαστο σ. Βασίλη Γεμιστό, πήγαμε και καθίσαμε κάπου για έναν καφέ. Καθώς ήμασταν όλοι συννεφιασμένοι, ο Στέλιος άρχισε να μιλάει προσπαθώντας να ελαφρύνει το κλίμα. Κάπου εκεί ο Ηλίας άρχισε το τραγούδι. «Ωρέ παίρνουν τον Μάρκο σήμερα». Τον ακούγαμε σιωπηλοί και βουρκωμένοι. Αυτό το ίδιο τραγούδι θα ήθελα να ακουστεί και στο δικό του ξόδι. Μόνο που ούτε τα λόγια ήξερα ούτε τον σκοπό μπορούσα να πιάσω καθώς δεν έχω κάνει στ Άγραφα. Εκεί κάπου μου ήρθαν στο νου οι στίχοι ενός άλλου τραγουδιού. Ενός τραγουδιού του προπερασμένου αιώνα (χίλια οκτακόσια τόσο) που τους είχα ανακαλύψει πριν πολλά χρόνια σ ένα απίθανο για την περίπτωση περιοδικό («Θησαυρός» ή «Ρομάντζο», δεν θυμάμαι καλά). Τραγούδι της φυλακής που αναφερόταν σε μελλοθάνατους. Το έλεγα, λοιπόν, από μέσα μου αλλάζοντας μόνο το όνομα (σε Γιώργη αναφερόταν εκείνο το τραγούδι). Μισεύεις Λιάκο ρε Λιάκο σήμερα Παγαίνεις εις τον Αδη. Και θα βρεις φίλους ρε Λιάκο και θάβρεις φίλους κι αδερφούς να περπατάς αντάμα να περπατάς αντάμα Προσφορές στην ΠΣ Βασίλης Σαμαράς - Στη μνήμη του Ηλία Καμαρέτσου σύντροφοι από τα Χανιά προσφέρουν για την ενίσχυση της ΠΣ 423 ευρώ. -Στη μνήμη του κομμουνιστή λαϊκού αγωνιστή Λεωνίδα Σαμαρά, τα παιδιά του Λίτσα και Βασίλης και η εγγονή του Βίκη προσφέρουν στην ΠΣ 150 ευρώ. - Προσφορά στην ΠΣ 100 ευρώ από την συναγωνίστρια Γ.Π. από το Βόλο στην μνήμη των γονιών της Νίκου και Βαγγελιώς. Πανελλαδική κινητοποίηση στη Λάρισα οργανώθηκε από τη Συντονιστική Επιτροπή Εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα και την ΟΛΜΕ το Σάββατο 11 Γενάρη. Τα πούλμαν που ξεκίνησαν από Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Θεσσαλία θα συναντιόνταν στον Πυργετό για να ενωθούν οι διαδηλωτές. Η κυβέρνηση, όμως, είχε άλλη άποψη: Δεκάδες διμοιρίες των ΜΑΤ απέκλεισαν τα διάφορα τμήματα των διαδηλωτών σε διάφορες άκρες του δρόμου για να μην ενωθούν οι διαδηλωτές. Οι προσπάθειες που έγιναν από τους τελευταίους να σπάσουν το αστυνομικό κλοιό αντιμετωπίστηκαν με ξύλο και χημικά. Δεν έφτανε όμως αυτό στην κυβέρνηση της τρόικα. Όταν οι διαδηλωτές προσπάθησαν μετά από πολλές ώρες να απεγκλωβιστούν για να διαδηλώσουν στη Λάρισα, ο εισαγγελέας τους ανακοίνωσε ότι η διαδήλωση στη Λάρισα απαγορεύεται! Η πρωτοφανής αυτή, έξω από κάθε πρόσχημα, απόφαση (συνδυασμένη και με ειρωνείες «πάτε να διαδηλώσετε στην Κατερίνη ή στα Τρίκαλα, στη Λάρισα απαγορεύεται») δημιούργησε, όπως ήταν φυσικό, οργή στους συγκεντρωμένους. Μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις, επιτράπηκε τελικά στους διαδηλωτές από Αθήνα και Θεσσαλία να περάσουν στη Λάρισα όπου και έγινε τελικά διαδήλωσηαλλά απαγορεύτηκε σε αυτούς από τη Βόρεια Ελλάδα. Όλα τα πούλμαν κατά την επιστροφή τους συνοδεύονταν από κλοιό από κλούβες ή περιπολικά που σταματούσαν όποτε τα πούλμαν έκαναν στάση! Τέσσερις, μόλις, μέρες μετά την απαγόρευση των διαδηλώσεων στην Αθήνα, το κράτος δείχνει ότι η πολιτική της καταστολής και της φασιστικοποίησης δεν αποτελεί μεμονωμένο επεισόδιο αλλά είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το πέρασμα της βάρβαρης πολιτικής του συστήματος. Η κυβέρνηση στέλνει μήνυμα τσαμπουκά σε όλο το λαό ξέροντας ότι η εποχή της έστω μερικής- ενσωμάτωσης έχει περάσει ανεπιστρεπτί και έχει δώσει τη θέση της στην ανάγκη που έχει το σύστημα να δημιουργήσει τον τρόμο. Είναι φανερό, ότι στα βασικά καθήκοντα του λα κού κινήματος είναι το ανέβασμα της πολιτικής και οργανωτικής του συγκρότησης, καθώς ακόμα και οι απλές ακτιβίστικες ενέργειες αντιμετωπίζονται πια με ανεβασμένη και ολοκληρωτική καταστολή. Στην κινητοποίηση στη Λάρισα συμμετείχε και η Λα κή Αντίσταση ΑΑΣ με δικό της πανό. Να γκρεμίσουμε τους ταξικούς φραγμούς και την πειθάρχηση, χτίζοντας τους όρους για νέους μεγάλους αγώνες! συνέχεια από τη σελίδα 12 Πώς στέκονται οι φοιτητικές και σπουδαστικές μάζες απέναντι σε όλα αυτά; Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο παρελθόν για τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στις σχολές. Τρέξιμο από μάθημα σε μάθημα, σκύψιμο πάνω από το βιβλίο, επιλογή του ατομικού δρόμου, συνδυασμένο αποτέλεσμα της οικονομικής πίεσης από το σπίτι, του φόβητρου της διαγραφής, καθώς και της αυταπάτης ότι υπάρχει μια μικρή ελπίδα σωτηρίας στο διάβασμα μέχρι τελικής πτώσεως. Το ερώτημα, όμως, που τίθεται βασανιστικά είναι το αν και για πόσο μπορεί να κρατήσει αυτό. Γιατί πίσω από την εκδηλούμενη φοιτητική συμπεριφορά, το κλίμα απογοήτευσης, την απομάκρυνση από τις συλλογικές διαδικασίες -συνθήκη που επιτείνεται από την πλειοψηφούσα φοιτητική αριστερά του ψεύτικου και εικονικού συνδικαλισμού-, βρίσκονται υπόγεια ρεύματα οργής και αγανάκτησης, αμφισβήτησης αυτής της ασφυκτικής και αδιέξοδης κατάστασης. Ρεύματα που ποτέ δεν σταμάτησαν να έχουν ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τις ραγδαίες κοινωνικοπολιτικές μεταβολές που συντελούνται τα τελευταία χρόνια των μνημονίων, παρά την κινηματική καθίζηση της περιόδου που διανύουμε. Τα μεγάλα επίδικα, λοιπόν, για το φοιτητικό κίνημα, καθώς και τις δυνάμεις που αναφέρονται σε αυτό και την ανάγκη ανασυγκρότησής του, βρίσκονται μπροστά. Για να ζωντανέψουν οι σύλλογοι και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων θα απαιτηθεί επιμονή και αποφασιστικότητα για το χτίσιμο κινηματικών όρων, αιχμές και μορφές πάλης που θα δίνουν διέξοδο στα προβλήματα της νεολαίας, συνδέοντάς τη με τη λαϊκή πάλη. Σε κάθε περίπτωση, ο «αστάθμητος παράγοντας» καλείται να ξαναβρεί το ρόλο του.

18 ΠΟΛΙΤΙΚΗ Προλεταριακή Σημαία 19 Θέλουν να επιβάλουν τον τρόμο και φτιάχνουν κλίμα! Η κινηματική κάμψη της τελευταίας περιόδου, στην οποία έχει συμβάλει και η προεκλογική περιδίνηση πολλών δυνάμεων από τον χώρο της Αριστεράς, δεν εμποδίζει τις δυνάμεις του συστήματος μέσα και έξω από την χώρα να συνεχίζουν «κανονικά» την δουλειά τους. Ίσα-ίσα που τους διευκολύνει αφάνταστα. Έτσι, εκτός από την εφαρμογή και τον σχεδιασμό βάρβαρων μέτρων, δημιουργούν όρους νέων αντιδραστικών εξελίξεων ενώ βομβαρδίζουν καθημερινά τον εργαζόμενο λαό με «ειδήσεις» και «στοιχεία» που στόχο έχουν να τον τρομοκρατήσουν, να τον κλείσουν στο σπίτι του με τον φόβο μίας επικείμενης και «ασύμμετρης» αιματοχυσίας. Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις τόσο στο ζήτημα της «τρομοκρατίας» όσο και στην «εξάρθρωση» της ΧΑ αποτελούν ένα επιπλέον πεδίο πάνω στο οποίο ξεδιπλώνεται τόσο η αντιπαράθεση και ο ανταγωνισμός, όσο οι πιέσεις και οι εκβιασμοί μερίδων του αστικού κόσμου, του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου και βεβαίως των «προστατών» ιμπεριαλιστών, που στα ζητήματα αυτά έχουν πάντα τον «πρώτο και τελευταίο λόγο». Οι μέχρι τα σήμερα εξελίξεις διαμορφώνουν ένα πολιτικό σκηνικό με πολλαπλούς στόχους. Από την μία, να αναμορφώσουν, είτε με το «καλό» είτε το «άγριο», τις αστικές πολιτικές δυνάμεις και να καθορίσουν τον γενικότερο προσανατολισμό τους, μέσα στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Το «πρόβλημα» είναι ότι η κάθε ιμπεριαλιστική πλευρά απαιτεί τόσο η αναμόρφωση όσο και ο προσανατολισμός να κινούνται κατά βάση προς τα δικά της συμφέροντα. Και επειδή κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, έχουμε «εμπλοκές», «αποκαλύψεις» και όλα τα παρεπόμενα Από την άλλη, τόσο η επίθεση που αποτελεί κοινή συνισταμένη όλων των αντιδραστικών δυνάμεων αλλά και η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού δεν μπορούν να προχωρήσουν χωρίς να τσακίσουν τον κύριο και πραγματικό εχθρό τους. Τον λαό και το μαζικό κίνημα αντίστασής του. Να εμποδίσουν τον λαό να σηκώσει κεφάλι, να τον αποτρέψουν να συνδεθεί η οργή και η αγανάκτησή του με την πολιτική συγκρότηση και πάλη για την ανατροπή της επίθεσης. Για εμάς, η πολιτική ερμηνεία και η τοποθέτηση γύρω από τις τελευταίες εξελίξεις δεν μπορεί να αναζητηθεί πουθενά αλλού παρά μόνο στην ανάλυση του σημερινού πολιτικού πλαισίου μέσα στο οποίο «παρήχθησαν» καθώς και των σταθερών αντεργατικών-αντιλαϊκών επιδιώξεων των αντιδραστικών δυνάμεων του συστήματος μέσα και έξω από την χώρα. Παραμένει και ενισχύεται, από τα πράγματα, ο βασικός άξονας της πολιτικής μας εκτίμησης ότι η ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την κυριαρχία στην χώρα ή με αφορμή την χώρα, καθορίζει και στρέφει σε όλο και πιο αντιδραστική και επικίνδυνη για τον λαό κατεύθυνση, την «ατζέντα» των εξελίξεων. Την τελευταία ιδιαίτερα περίοδο, κάνουμε συνέχεια αυτή την επισήμανση, καθόσον τα αδιέξοδα της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης Σαμαρά συσσωρεύονται και η πολιτική αστάθεια μεγαλώνει παρά την προσπάθεια των ιμπεριαλιστών, είτε από κοινού είτε ο καθένας με τον τρόπο του, να στηρίξουν το μοναδικό αξιόπιστο αστικό πολιτικό κέντρο στην χώρα. Η στήριξη αυτή όμως έχει τόσο τις δεσμεύσεις της όσο και τις «δουλείες» της που τις περισσότερες φορές βρίσκονται σε ανταγωνιστική κατεύθυνση. Η κυβέρνηση Σαμαρά «απαντά» με ακόμη μεγαλύτερη επίθεση στον λαό και για να κάμψει τους αγώνες και τις αντιστάσεις του, προωθεί την ωμή καταστολή των αγώνων και την φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Αυτή η πολιτική κατεύθυνση δεν είναι ότι εξυπηρετεί μόνο τα στενά κομματικά σχέδια του Σαμαρά και της ΝΔ αλλά αποτελεί και ενοποιητικό στοιχείο όλων των αντιδραστικών δυνάμεων μέσα και έξω από την χώρα. Η επίθεση και η καταστολή «αποδίδουν» και δίνουν ανάσες στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης τόσο στην χώρα μας όσο και γενικότερα. Η φασιστικοποίηση και η ωμή καταστολή του εργατικού-λαϊκού κινήματος προωθούνται με όλους τους διαθέσιμους μηχανισμούς του συστήματος που, όπως ομολογείται και με την τελευταία απόφαση του ΣτΕ, αποτελούν τον «σκληρό πυρήνα» του κράτους που χρήζει ειδικής προστασίας από τις συνέπειες του μνημονίου. Πέρα όμως από τον «σκληρό πυρήνα» του κράτους, την πολιτική των διώξεων, των σκευωριών και των απαγορεύσεων, το σύστημα μέσα και έξω από την χώρα έχει ανάγκη να δρομολογήσει την προβοκάτσια, την χαφιεδολογία και χαφιεδοφοβία, την πολιτική και ιδεολογική επίθεση στην αριστερά και ιδιαίτερα στην επαναστατική κομμουνιστική κατεύθυνση. Ταυτόχρονα και ιδιαίτερα από την μεριά των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, είναι αναγκαία η ύπαρξη «σχηματισμών» που η δράση τους θα αξιοποιηθεί για πιέσεις και εκβιασμούς και την πλήρη ευθυγράμμιση του αστικού πολιτικού προσωπικού σε ειδικούς και γενικότερους στόχους. Δεν αρκεί ο αντικομμουνιστικός οχετός του Άδωνι Γεωργιάδη απέναντι στους εργαζόμενους που κινητοποιούνται στα νοσοκομεία, πρέπει και να «αποδειχθεί» ότι η αριστερή και κομμουνιστική ιδεολογία είναι και η «μήτρα» που γεννάει τους εγκληματίες και τους τρομοκράτες. «Παιδιά της αριστεράς οι τρομοκράτες», μας πληροφορεί ο Παντελής Καψής. Και επειδή δεν έφταναν οι δύο δολοφονίες των μελών της ΧΑ, οι πυροβολισμοί στο σπίτι του Γερμανού πρέσβη, οι σφαίρες σε Προβόπουλο και Πρεντετέρη για να «κατανοήσουμε» πόσο σίγουρο είναι ότι μπαίνουμε σε «νέο κύκλο τρομοκρατίας» έπρεπε να επανεμφανιστούν και οι «τιμωροί» της 17Ν, με την δραπέτευση κατόπιν αδείας και το βίντεο Ξηρού. Έτσι «νομιμοποιούνται» και οι Αμερικάνοι να απαιτούν από την κυβέρνηση την άμεση σύλληψη Ξηρού και όσο αυτή δεν πραγματοποιείται να ενισχύουν τα κλιμάκια των διάφορων «ειδικών υπηρεσιών» τους κα την «συνεργασία» με τις τοπικές υπηρεσίες. Ξαναμπαίνει έτσι το αστικό πολιτικό σύστημα στην «ομηρία» που βρισκόταν από την δράση της 17Ν, πριν την «απόσυρσή» της το Και δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι θα καταφέρει να βγει από αυτή την κατάσταση προσφέροντας μόνο τα 4 εκατομμύρια ευρώ της επικήρυξης για την «σύλληψη των τρομοκρατών που διαφεύγουν». Από την άλλη πλευρά, οι εξελίξεις γύρω από το ζήτημα της «τρομοκρατίας» χρησιμοποιούνται από τα κέντρα του συστήματος για να στριμώξουν ακόμα περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον αναγκάσουν σε ακόμα μεγαλύτερες προσαρμογές στην αστική νομιμότητα και την υπεύθυνη στάση. Οι εκπρόσωποι της ΝΔ και το γραφείο τύπου της προγράφουν σαν κοινοί χαφιέδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που παραβρέθηκαν σαν μάρτυρες υπεράσπισης στην δίκη της 17Ν και απαιτούν την διαγραφή τους από τον κόμμα. Είναι προφανές ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει και αυτός σε μία ανάλογη «ομηρία» όπως και οι υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις και χωρίς να έχει έρθει ακόμα η ώρα της κυβερνητικής διαχείρισης. Η κυβέρνηση Σαμαρά και οι υπόλοιποι παράγοντες του συστήματος διαμορφώνουν με γρήγορους ρυθμούς τόσο το κλίμα όσο και το νέο πλαίσιο «ανοχής» του προς τις λαϊκές οργανώσεις και το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Αξιοποιώντας την υπόθεση της «εξάρθρωσης» της ΧΑ και χρησιμοποιώντας την δράση και τα «μανιφέστα» των «αποφασισμένων», συγκροτείται το πλαίσιο το οποίο θα θέτει υπό διωγμό από την διάδοση των ιδεών μέχρι την πολιτική συγκρότηση και δράση που απειλούν την νομιμότητα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της εξάρτησης. Οι «υποθέσεις εργασίας» αλλά και οι προτάσεις για το πώς ένα «ακραίο» κόμμα ή μία οργάνωση μπορούν να βγουν εκτός νόμου, ξεπερνώντας τα εμπόδια του συντάγματος, δεν έχουν στόχο μόνο την ΧΑ αλλά κάθε «εγκληματική οργάνωση από όπου και αν προέρχεται». Δεν έχουμε σκοπό να μπούμε σε εκτιμήσεις γύρω από τις τοποθετήσεις, τις επιστολές και τις διαρροές για διάφορα γεγονότα μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου είναι φυλακισμένοι όσοι έχουν καταδικαστεί για συμμετοχή σε διάφορες οργανώσεις «επαναστατικής βίας». Πρώτον γιατί δεν αποτελούν «αδιαμεσολάβητη ενημέρωση» αλλά περνούν μέσα από τα διάφορα φίλτρα και τις στοχεύσεις των κάθε είδους μηχανισμών «ενημέρωσης» και προπαγάνδας του συστήματος. Δεύτερον, γιατί το κλίμα που αποπνέουν όχι μόνο δεν είναι αγωνιστικό-επαναστατικό αλλά υποταγμένο πλήρως στους χειρισμούς και τους σχεδιασμούς μηχανισμών και υπηρεσιών κάθε είδους και προέλευσης. Απέναντι σε όλο αυτό το τρομοκρατικό κλίμα που στήνεται ενάντια στον λαό και τις οργανώσεις του, η απάντηση δεν είναι άλλη από το ξεδίπλωμα της μαζικής εργατικής-λαϊκής πάλης, αντίστασης και διεκδίκησης. Όσο καθυστερεί η συγκρότηση του εργατικού-λαϊκού παράγοντα, τόσο οι εξελίξεις θα καθορίζονται σε επικίνδυνη κατεύθυνση για το λαό, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του. Όσο θα επικρατεί ο «προεκλογικός πυρετός» στα κόμματα και τις οργανώσεις της αριστεράς και αυτό θα καθορίζει αρνητικά το επίπεδο ανάπτυξης του κινήματος, τόσο θα αξιοποιούνται όλες οι «ευκαιρίες» που είτε προκύπτουν είτε παράγονται, για να βάλουν τον εργαζόμενο λαό στο περιθώριο των εξελίξεων. Για να καλύπτουν τους πραγματικούς τρομοκράτες της εργατικής τάξης και του λαού, το σύστημα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της εξάρτησης, το αστικό πολιτικό σύστημα και τους μηχανισμούς του. Η κομμουνιστική αριστερά δεν έχει να απολογηθεί για τίποτα στις αντιδραστικές δυνάμεις, ούτε για τις ιδέες της ούτε για την δράση της. Πολύ περισσότερο δεν σκοπεύει να υπογράψει καμία δήλωση νομιμοφροσύνης και παραίτησης από την ταξική πάλη και τους αγώνες του λαού. Θα συνεχίσει να καλεί την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό να μπει στον δρόμο της οργάνωσης και της πάλης για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης. Θα συνεχίσει να αποκαλύπτει την σαπίλα του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος και να υπερασπίζεται την προοπτική της επαναστατικής ανατροπής του από την δράση των ίδιων των μαζών. Θα συνεχίσει να ορθώνει την πολεμική της και να αποκαλύπτει όσους βάζουν εμπόδια σε αυτή την προοπτική, είτε με την συνδιαχείριση της κρίσης του συστήματος είτε με την ανάθεση της «επαναστατικής υπόθεσης» στους «αποφασισμένους».

19 20 Προλεταριακή Σημαία σχολια Εξαγωγές Το Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων Ευρωπαϊκής Ένωσης με έδρα τη Λάρισα θα αναλάβει τον σχεδιασμό της στρατιωτικής επιχείρησης της ΕΕ στην Κεντροαφρικανική ημοκρατία. Εξαγωγή του μνημονίου και στον τρίτο κόσμο. Θεός «Ο ελληνικός λαός πρέπει να γνωρίζει σε τι πιστεύει ο κ. Τσίπρας» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ν, με αφορμή τις δηλώσεις του υπευθύνου Θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργου Αμανατίδη στον ΣΚΑΪ και τον Σπύρο Μάλλη, ότι ο κ. Τσίπρας είναι άθεος. Και αν φυσικά του αρέσει το παστίτσιο. Γιαούρτι Την παραγωγή γιαουρτιού και από σκόνη γάλακτος σκοπεύει να επιτρέψει το υπουργείο Ανάπτυξης. Η παρασκευή του θα πραγματοποιείται σε πλοίο στη Μεσόγειο. Επανάσταση Ο βουλευτής της Ν,. Χριστογιάννης, δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή «Εκείνη την εποχή, η Χούντα τι ήταν; Ήταν μια επανάσταση. Μην κάνουμε συγκρίσεις με την τρομοκρατία». Μένει να δούμε και ποια πορτραίτα θα φωτοτυπήσει. Διεθνώς Βάσει των «διεθνώς παραδεκτών κανόνων επιχειρησιακής εμπλοκής και ανταπόκρισης» ενήργησαν οι αστυνομικοί το βράδυ της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ σχετικά με τους διαλόγους των αστυνομικών της ομάδας ΙΑΣ με το κέντρο Άμεσης ράσης, που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας. Η ενίσχυση του φασισμού προωθείται διεθνώς. Περικοπές Αντισυνταγματικές έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας τις μισθολογικές περικοπές των ένστολων, με το σκεπτικό ότι αυτοί αποτελούν ειδική κατηγορία του κράτους. Το πρωτογενές πλεόνασμα επιστρέφει στις ευπαθείς ομάδες. Περίθαλψη Συνεργείο της ΕΗ διέκοψε την παροχή ρεύματος στο Αγροτικό Ιατρείο Αντίκυρας λόγω χρεών. Όσοι χρειάζονται γιατρό θα περιμένουν τις μέρες με αιθαλομίχλη. Χαρτονόμισμα Το νέο χαρτονόμισμα των δέκα ευρώ παρουσιάστηκε τη ευτέρα 20/1, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Θα είναι μικρότερο. Απεργία Στη μεγαλύτερη απεργία από την κινητοποίηση της Μαρικάνα, που είχε πνιγεί στο αίμα, προχωρούν οι μεταλλωρύχοι της Νοτίου Αφρικής, παραλύοντας τα ορυχεία πλατίνας και με αίτημα τις αυξήσεις μισθών. Η μεταλλευτική εταιρεία έχει ήδη κλείσει προληπτικά μονάδες τους ενώ όσοι εργαζόμενοι παρουσιάζονται για να εργαστούν θα πληρωθούν κανονικά, έστω κι αν οι εργασίες έχουν ανασταλεί. Θα λάβουν τα λεφτά της επικήρυξης της απεργίας. Η λογική της ανάθεσης στους «ένοπλους σωτήρες» προσεγγισεις Με αμφίβολη μέχρι στιγμής αποτελεσματικότητα η κυβέρνηση και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης πασχίζουν να επαναφέρουν στην επικαιρότητα τη «φοβερή απειλή» της τρομοκρατίας. Αναμιγνύοντας τη φαιδρότητα και την υπερβολή με την προσποιητή συγκίνηση για την ανθρώπινη ζωή, εκτοξεύουν το μίγμα λάσπης ενάντια σε κάθε αριστερή φωνή, σε κάθε φωνή αντίστασης, ενάντια τελικά στον ίδιο το λαό που ψάχνει δρόμους και τρόπους να αμυνθεί και να αντισταθεί, να βρει μια διέξοδο από την οικονομική και κοινωνική μιζέρια στην οποία τον έχουν καταδικάσει. Οι στόχοι «επανεμφάνισης της τρομοκρατίας και της 17Ν» είναι προφανείς για όσους γνωρίζουν τις μεθόδους της εξουσίας: η απαξίωση και καταστολή των εργατικών και λαϊκών αντιδράσεων, η υπονόμευση κάθε αριστερής και επαναστατικής αντίληψης και πρακτικής (κι ας μη διακρίνονται όλα αυτά καθαρά στις αυτάρεσκες διακηρύξεις των «τρομοκρατών»). Ωστόσο, δεν γίνεται να μην επισημανθεί ότι το «νέο αντάρτικο σύγκρουσης και ανατροπής» (όπως περιγράφεται) που προαναγγέλλουν ΜΜΕ και το «ελεύθερο μέλος της 17Ν» έχουν μια κάποια ιδιομορφία. Εκτός βέβαια από την «ιδιομορφία» του ότι προαναγγέλλονται με σαματά από τα ΜΜΕ και με το «παράγγελμα» του Χριστόδουλου Ξηρού. Αρκεί εδώ να επαναλάβουμε τα όσα έλεγε η Ρ. Λούξεμπουργκ σε ανάλογες περιστάσεις: «τα μεγάλα λαϊκά κινήματα (σ.σ. προφανώς και οι συγκρούσεις, ανατροπές και εξεγέρσεις) δεν είναι καθόλου αυθαίρετα και ενσυνείδητα δημιουργήματα των λεγομένων αρχηγών ή των κομμάτων, καθώς φαντάζονται οι αστυνομικοί και οι επίσημοι αστοί ιστοριογράφοι». Είναι προϊόντα κοινωνικής εξέλιξης και αναγκαιότητας. εν εκβιάζονται με μεγάλα λόγια και «εντυπωσιακά» τρομοκρατικά χτυπήματα. Η ιδιομορφία που δημιουργεί «υποψίες, δικαιώματα και λαβές» είναι ότι αυτό το «νέο αντάρτικο πόλεως» ξεκινά με ευθύνη των διωκτικών αρχών που φέρονται να μην παρακολουθούν τους αδειούχους «τρομοκράτες», με ευθύνες των δικαστικών και σωφρονιστικών αρχών που φέρονται να δίνουν σωρηδόν άδειες και «προνόμια» σε στυγνούς και αιμοσταγείς, όπως λένε, δολοφόνους ενώ αυτοί απειλούν να επαναλάβουν τις «αποτρόπαιες πράξεις τους» με την πρώτη ευκαιρία. Ας είναι όμως. Γιατί αλλού βρίσκεται η ουσία και όχι π.χ. αν «είναι χαφιές ο Χ. Ξηρός» (όπως τον κατηγορεί ο «αγνός επαναστάτης» Α. Γιωτόπουλος), ή αν η 17Ν είναι κατασκεύασμα της ασφάλειας και της CIA. Το θέμα δεν είναι να ξεμπερδεύουμε εύκολα και απλά, με έξοδο διαφυγής την πρακτολογία και προβοκατορολογία. Τα πραγματικά λοιπόν ερωτήματα είναι άλλα. ιαφορετικά από αυτά που θέλουν να επιβάλλουν η αστική ειδησεογραφία και ο επίσημος αστικός και καθεστωτικός λόγος των ειδικευμένων ή ανειδίκευτων, μισθωμένων ή άμισθων απολογητών του συστήματος. Η ουσία, από την σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων και επιδιώξεων, βρίσκεται στο είδος της αντίστασης που απαιτείται για την ανατροπή. Όχι γενικά και αόριστα, σε κενό ιστορικό χρόνο και χώρο, αλλά με τους δοσμένους συσχετισμούς και τη δοσμένη πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική συγκρότηση των μαζών και της εργατικής τάξης. Αν βέβαια δεν θέλουμε μια σύγκρουση του κεφαλιού με το ταβάνι. Ξεκινάμε λοιπόν με την ισχυρή πεποίθηση ότι η μόνη απάντηση στα ερωτήματα τις αντίστασης, σύγκρουσης και ανατροπής και της δημιουργίας μιας άλλης, καλύτερης κοινωνίας είναι η συγκρότηση και δράση του μαζικού εργατικού και λαϊκού κινήματος, των πολιτικών, συνδικαλιστικών και όποιον άλλων οργανώσεων αντίστασης επιλέγουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και η νεολαία. Η λογική της «ατομικής τρομοκρατίας» (ατομικής, γιατί στρέφεται ενάντια σε άτομα και πραγματοποιείται από «συνωμοτικές ομάδες») είναι ένα φαινόμενο γνωστό, κυρίως για την αναποτελεσματικότητά του. Γιατί δεν σκοτώνεις τον καπιταλισμό σκοτώνοντας απλά τον καπιταλιστή, δεν σκοτώνεις το φασισμό σκοτώνοντας απλά το φασίστα. Το μόνο που δηλώνει μια τέτοια «εκδικητική-τιμωρητική» λογική είναι η απόλυτη απελπισία και απογοήτευση για μια επανάσταση που δεν έρχεται και που «δεν πρόκειται να έρθει ποτέ». Από εκεί και η περιφρόνηση για τις μάζες (τι απαίσια λέξη!) και η ηρωοποίηση μεμονωμένων ατόμωναγωνιστών. Για την οικονομία του χώρου και μόνο θα παραθέσουμε, με πραγματική ενόχληση σε λογικές «αντιπαράθεσης με τσιτάτα», μια παρατήρηση του Λένιν αυτή τη φορά, που είχε την καλοσύνη, όπως και τόσοι παλαιότεροι επαναστάτεςκομμουνιστές, να μας διευκολύνουν: «Αλήθεια, πόσο καταπληκτικά έξυπνο είναι αυτό! Να θυσιάζουμε τη ζωή ενός επαναστάτη, για να εκδικηθούμε τον παλιάνθρωπο υπουργό Σιπιάγκιν για να αντικατασταθεί από τον παλιάνθρωπο υπουργό Πλεβέ». Όμως, μήπως η δράση των διάφορων «ένοπλων ομάδων» (17Ν, ΕΛΑ, Σέχτα Επαναστατών, Πυρήνες της Φωτιάς, Επαναστατικός Αγώνας κ.λπ) μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά, υποβοηθητικά και δίπλα στη μαζική εργατική και λαϊκή πάλη; Ας μη στεκόμαστε στο τι λένε ότι κάνουν, πώς ονομάζονται και τι ισχυρίζονται για τον εαυτό τους τα διάφορα σχήματα της «ένοπλης δράσης». Ας δούμε στο τι πραγματικά κάνουν, ποια τα πραγματικά χαρακτηριστικά και αποτελέσματα της δράσης τους, πώς συνδέονται (αν συνδέονται καν) με τα μαζικά κινήματα και τις «απλές και αμυντικές» διεκδικήσεις τους. Και δεν είναι τάχα μόνο ότι η δράση τους δημιουργεί αντικειμενικά στο λαό μια ανοχή στη σκλήρυνση των κατασταλτικών μηχανισμών και μέτρων. Είναι ότι ενώ η «ατομική τρομοκρατία» συσπειρώνει, οργανώνει, τρέφει τον ταξικό αντίπαλο, από την άλλη διασπείρει τις δυνάμεις, αποδιοργανώνει, δημιουργεί σύγχυση, μετατρέπει σε θεατή τις εργαζόμενες και λαϊκές μάζες. Μονάχα μια «δικαιολογία», για την ακρίβεια μια εξήγηση, έχουν τέτοιες αντιλήψεις. Τη «χαμένη τιμή» μιας Αριστεράς που υποτάσσεται στον κοινοβουλευτισμό, στην μεταρρύθμιση του καπιταλισμού και στην αστική νομιμότητα. Την στιγμή μάλιστα που απαξιώνουν το κοινοβούλιο και την αστική νομιμότητα οι ίδιοι οι αστοί. Αφού γνωρίζουν ότι η βία και η τρομοκρατία είναι η βάση κάθε νομιμότητας και κάθε αστικού κοινοβουλευτισμού που καταπιέζει την κοινωνική πλειοψηφία. Οι καπιταλιστές και το πολιτικό τους προσωπικό θα παραπονιούνται πάντα για τις αντιδημοκρατικές και τρομοκρατικές μεθόδους του εργατικού κινήματος. Εννοώντας «αντιδημοκρατικές, βίαιες και τρομοκρατικές» όλες τις ενέργειες που στρέφονται ενάντιά τους. Ας μην τους κάνουμε όμως το χατίρι, ας μην πέσουμε στις καλοστημένες παγίδες τους υποτασσόμενοι στον τρόπο που οι ιδιοκτήτες βλέπουν τον κόσμο και τον εαυτό τους. Γιατί δικαίωμα στη ζωή σημαίνει πριν απ όλα δικαίωμα στην πάση θυσία υπεράσπισή της.