ο παλμός Ζητούμενο, η ευαισθησία των πολιτών και η διάθεσή τους να προσφέρουν Σύμπασα η ελληνική κοινωνία μέσα στην α-

Transcript

1 ΜΟΣΧΑΤΟ 248 ο παλμός της ANΘPΩΠIAΣ H KOINΩNIKH MEPIMNA MOΣXATOY BPABEYTHKE AΠO THN AKAΔHMIA AΘHNΩN TO ETOΣ 1993 ΓIA TO KOINΩNIKO THΣ EPΓO IOYNΙΟΣ 2012 ETOΣ 32 ο AP. ΦYΛΛOY 390 ΚΩΔ kmerimna@otenet.gr KOPAH 40 MOΣXATO Ζητούμενο, η ευαισθησία των πολιτών και η διάθεσή τους να προσφέρουν Σύμπασα η ελληνική κοινωνία μέσα στην α- γωνία και την ανησυχία της προσπαθεί να ζωογονήσει την ελπίδα και εύχεται η πολυεπίπεδη σημερινή κρίση, που εγκυμονεί σοβαρούς και μεγάλους κινδύνους, να λειτουργήσει ως η αφορμή και η ευκαιρία για το ξεδίπλωμα μιας καινούριας, διαφορετικής σελίδας για την ιστορία του τόπου. Όλοι μας ελπίζουμε κι ευχόμαστε να διαψευστούν οι εγχώριες και ξένες Κασσάνδρες που ε- πιμένουν να θέλουν την πατρίδα μας να ταπεινώνεται εν καιρώ ειρήνης Το θετικό στοιχείο είναι ότι Έλληνες και Ελληνίδες αρχίζουν να διακατέχονται από μια έντονη διάθεση προσφοράς στον συνάνθρωπο. Την τάση αυτή διαπιστώνουν οι ειδικοί που συζητούν μεταξύ τους, σε μια προσπάθεια να προσδιορίσουν τις πραγματικές διαστάσεις του φαινομένου. «Υπάρχει μια έντονη στροφή στη θρησκεία για το λόγο ότι και η ίδια η κρίση προκαλεί τη θρησκευτική ανάγκη του ανθρώπου να αναζητήσει ελπίδα μέσα στην ο- ριακότητα, μέσα στην οποία ζει καθημερινά» Όπως ε- πισημαίνεται από τους ειδικούς, ο κόσμος στρέφεται πλέον στο χώρο της θρησκείας, ένα χώρο που μπορεί να του προσφέρει διεξόδους, ώστε να μην κλειστεί στον εαυτό του αλλά να προτάξει την πραγματική κοινωνία με τον άνθρωπο. Το γεγονός επιβεβαιώνεται και από πηγές της εκκλησίας, που τονίζουν ότι πράγματι, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, έχει αυξηθεί ο πληθυσμός που επισκέπτεται την εκκλησία, αναζητώντας παρηγοριά και ανάπαυση. Οι ίδιες πηγές αποδίδουν το ενδιαφέρον αυτό και στην ενεργοποίηση της επίσημης χριστιανικής Εκκλησίας στον τομέα της κοινωνικής προσφοράς, κυρίως με την διοργάνωση συσσιτίων και διανομής ειδών πρώτης ανάγκης. Παράλληλα, διαπιστώνεται ότι έχει ενταθεί η ευαισθησία των πολιτών που, είτε έχουν πολλά είτε λιγότερα, προτίθενται να προσφέρουν σε εκείνους που χρήζουν βοήθειας, οικονομικής ή ψυχολογικής. Στο πλαίσιο αυτό η φιλανθρωπία αντιμετωπίζεται ως πρακτική που απορροφά τους κραδασμούς της οικονομικής κρίσης στην κοινωνική ζωή. Η κρίση δεν είναι απόλυτα οικονομική. Έχει να κάνει σε μεγάλο ποσοστό με την ατομικότητά μας και το ψάξιμο βαθιά του ποιοι είμαστε. Οι αδύναμοι άνθρωποι, ό- σοι είναι ευάλωτοι ή με εξαρτήσεις σοβαρές, με εσωτερικά κενά, με μόνο οδηγό τις αισθήσεις, το Εγώ και τα υλικά αγαθά τους, αυτοί καλούνται σε μεγάλες μεταμορφώσεις και άμεσα. Η κρίση αντιθέτως δεν έχει ταράξει τα θεμέλια αυτών που από πριν είχαν εμβαθύνει στο να μάθουν τον εαυτό τους. Ο άνθρωπος που χαμογελά στον περαστικό θα το κάνει είτε έχει χρήματα είτε όχι στην τσέπη του, είτε έχει κάποιον λόγο να το κάνει είτε όχι. Στην Κοινωνική Μέριμνα Μοσχάτου πιστεύουν πολύ στον άνθρωπο Βλέπουν το καλό κάτω από την επιφάνεια. Βλέπουν τον πόνο και την μοναξιά χρόνια τώρα και νιώθουν συμπόνια στην καρδιά τους. Το φορτίο που μεταφέρει ο καθένας μας δεν είναι το ίδιο, όμως κατά βάθος ο κάθε άνθρωπος ψάχνει την α- γάπη. Αυτή η πλεύση όλων μας στα ταραγμένα και ερεβώδη νερά της αβεβαιότητας μπορεί να σκορπίζει το φόβο στους περισσότερους, αλλά η ευθύνη για άλλη μια α- κόμα φορά πέφτει στους λιγότερους, σ' αυτούς που δεν φοβούνται (ή φοβούνται λιγότερο) δεν έλκονται α- πό τις εύκολες λύσεις, τη δημαγωγία, τη θυματοποίηση και κρατάνε ζωντανή την ελπίδα μιας καλύτερης ε- ποχής. Δεν αναφερόμαστε στους αυτόκλητους μεσσίες, αλλά σ' όλους τους Έλληνες καλής πίστης που ο πανικός δε ναρκώνει τη σκέψη τους, δε νοθεύει την κρίση τους, δεν εμποδίζει τη θέληση τους, που προσπαθούν να κατανοήσουν κι όχι να καταγγείλουν. ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ τους Έλληνες ανήκουν οι ιδρυτές και τώρα οι συνεχιστές της Κ.Μ.Μ, αλλά και όλοι αυτοί που χρόνια τώρα στηρίζουν τις προσπάθειες τους με κάθε τρόπο οικονομικά και ηθικά. Αυτοί οι Έλληνες - απλοί και άσημοι αλλά και αρκετοί που ανήκουν στην ελίτ της χώρας- έχουν από τα πράγματα ένα μεγάλο καθήκον: να βοηθήσουν την κοινωνία ν' ανανήψει και να σταθεροποιηθεί, να γίνουν εκείνη η συγκολλητική ουσία που θα συνδέσει τη θρυμματισμένη ε- θνική ταυτότητα που θα σταθούν δίπλα σ' αυτούς που πιέζονται και θα γίνουν υπόδειγμα αλληλεγγύης και προσφοράς για όλους τους συμπολίτες μας που υποφέρουν και «θρηνούν». Μέσα από τα ερείπια που αφήνει η κρίση, εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια μιας νέας ε- θνικής αναγέννησης. Η κρίση λειτούργησε ως καταλύτης επίγνωσης και αυτογνωσίας. Η κρίση μπορεί και πρέπει να μας οδηγήσει σε επανακαθορισμό όχι μόνο της ζωής μας, αλλά και της σχέσης μας με τον εσωτερικό μας κόσμο που συνήθως αγνοούμε αν κι εκείνος μας ενοχλεί και μας βασανίζει με ερωτήματα κι αμφιβολίες! Η αντιμετώπιση των δανειστών αλλά και των εγχώριων κακοδαιμονιών χρειάζεται υπομονή, ψυχραιμία, θάρρος, επιμονή και ενότητα. Αυτές είναι οι χρήσιμες αρετές, σ' αυτές τις συνθήκες! Ελπίζουμε ότι οι νέες γενιές Ελλήνων θα γίνουν καλύτερες από τις προηγούμενες, γιατί τα αρνητικά συναισθήματα που βιώνουμε αλλά και η αυτοεπίγνωση που αποκτήσαμε θα μας δώσουν την απαραίτητη ε- μπειρία να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο έθνος στο πλαίσιο μιας λειτουργικής και ισορροπημένης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η κρίση από μια στενάχωρη παράσταση θα γίνει μια ανώδυνη και διδακτική ανάμνηση. Η κρίση δεν θα είναι ισόβια -αυτό πρέπει να το κατανοήσουμε όλοι- ενώ η ελπίδα θα παραμένει διαχρονική! Ας προσπαθήσουμε καθημερινά να βλέπουμε το Καλό στους άλλους. Ας προσπαθήσουμε καθημερινά να βελτιώνουμε τον εαυτό μας βγαίνοντας από το Εγώ και την ατομικότητα μοναδικότητά μας. Ας προσπαθήσουμε καθημερινά να κάνουμε μόνο θετικές σκέψεις και προβολές για τη ζωή μας. Ας δούμε ποιοι είμαστε παρατηρώντας τις επιλογές μας μέχρι σήμερα, κοιτώντας τους φίλους την οικογένειά μας στα μάτια και ας αναλάβουμε επιτέλους το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί για τα πάντα!! Νίκος Παπαδόπουλος Εκδότης Tο παζάρι της K.M.M. λειτουργεί όλο το χρόνο OTIΔHΠOTE KPINETE OTI MΠOPEI NA MAΣ BOHΘHΣEI, EINAI AΠAPAITHTO ΓIA TO ΠAZAPI MAΣ ΠOY ΛEITOYPΓEI OΛO TO XPONO Προς: - Bιομηχανίες - Bιοτεχνίες - Kαταστήματα - Nοικοκυριά Tο παζάρι μας έχει καθιερωθεί πλέον και αποτελεί έναν πόρο για τη συντήρηση των ηλικιωμένων μας. Oι σκοποί του είναι πολλαπλοί αφού ενισχύει τον εθελοντισμό, δίνει ευκαιρίες αγορών χρησίμων πραγμάτων από τους φίλους μας και επίσης δίνει την ευχέρεια σε όποιον το επιθυμεί να ασκήσει τη φιλανθρωπία. Oτιδήποτε μας δωρήσετε, για μας είναι πολύτιμη πηγή εσόδων. Δεχόμαστε και ηλεκτρικές συσκευές. Tο Δ.Σ. της Kοινωνικής Mέριμνας Mοσχάτου ΔΙΑΒΑΣΤΕ Μια βραδιά αγάπης και σεβασμού ΣEΛIΔA 4 Ευλαβική αναφορά στην Φανερωμένη μας ΣEΛIΔA 8

2 O ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ Παγιούλα Κεχρή Αγαπημένη μου ανηψιά Παγιούλα, Τα δάκρυα δεν στεγνώνουν από τα μάτια της αγαπημένης σου κόρης της Έφης, του Ανδρέα και του λατρεμένου σου εγγονού Γιώργου. Η καλοσύνη σου, η όμορφη ψυχή σου και η αγάπη σου, τώρα γίναν ουράνια γαλήνη για σένα, εκεί που πας σε χώρα θεϊκή πλημμυρισμένη με ύ- μνους. Εκεί δεν χωράει άλλη πίκρα κι άλλος πόνος. Έφυγες αγαπημένη μας Παγιούλα, αλλά δεν θα είσαι μόνη, θάχεις στο διάβα σου αγγέλους που θα σε οδηγούν στις ψυχές εκεί που οι δικοί σου σε προσμένουν. Για μας το μνήμα σου θα είναι θύμησες καλοσύνης και προσφοράς. Οι σκέψεις μας θα σε ακολουθούν σαν ένα αστέρι, σαν μια πνοή εκεί που θα βρίσκεσαι. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει Η θεία σου Ρίνα Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια της εκλιπούσης απευθύνουν η Πρόεδρος, τα μέλη του Δ.Σ. και η Δ/ντρια της Κ.Μ.Μ. Ευχαριστούμε πολύ! -Την ΑΧΕΠΑ-JS1 για το ενδιαφέρον που έδειξε σε ελλείψεις τροφίμων που αντιμετωπίζει το Γηροκομείο προσφέροντάς μας μεγάλες ποσοτητες κατεψυγμένων λαχανικών, όπως α- γκινάρες, μπάμιες, πάνες ακράτειας και πολλά άλλα. -Τη Λέσχη LIONS ΑΘΗΝΩΝ ΠΝΥΚΑ για την προσφορά ενός air condition και την τοποθέτησή του σε δωμάτιο προστατευόμενού μας, προς αντικατάσταση παλαιότερου καθώς επίσης και για την επί σειρά ετών συμπαράστασή της στο έργο μας. -Την κ. Μαργαρίτα Κουρή για την ευγενική προσφορά ενός Ηλεκτρονικού Υπολογιστή, με σκοπό την εξυπηρέτηση των α- ναγκών της Γραμματείας μας. -Την κ. Ευδοκία Παυλίδου για τη δωρεάν περιποίηση μαλλιών όλων των προστατευόμενών μας. -Την κ. Δέσποινα Κοκρή-Μπίθα για την προσφορά 4 συλλεκτών υγρασίας. Το Δ.Σ. ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Μοσχάτο 22/06/2012 Το Εσπερινό Γυμνάσιο Μοσχάτου υλοποίησε κατά το σχολ. Έτος περιβαλλοντικό πρόγραμμα με θέμα: Ανάπλαση περιβάλλοντος χώρου σχολικού συγκροτήματος 1ου Γυμνασίου, 1ου Λυκείου και Εσπερινού Γυμνασίου της περιοχής Μοσχάτου, με το οποίο αναπλάστηκε ο πίσω αύλειος χώρος του σχολικού συγκροτήματος. Μετά από πολυήμερη, κοπιαστική και συστηματική εργασία των μαθητών, υπό την καθοδήγηση του Καθηγητή κ. Γεώργιου Φλώρου, έγινε δενδροφύτευση, μπήκαν καλλωπιστικά φυτά και διάφορα ζαρζαβατικά. Τον χώρο επισκέφθηκε ο Δήμαρχος Μοσχάτου-Ταύρου κ. Ανδρέας Ευθυμίου, ο οποίος συμβολικά, προς αναγνώριση του έργου, φύτεψε μια ελιά. Στον σύντομο χαιρετισμό του ο κ. Δήμαρχος συνεχάρη τους συντελεστές του έργου και εξήρε την ευαισθησία των μαθητών που αν και εργαζόμενοι διέθεσαν τον ελεύθερο χρόνο τους για το έργο αυτό. Κατέδειξαν έτσι ότι έχουν συνειδητοποιήσει την ανάγκη ύπαρξης πρασίνου, που μας είναι τόσο απαραίτητο στις πόλεις, όπου κυριαρχεί το τσιμέντο. Τελειώνοντας, δήλωσε ότι ο Δήμος θα σταθεί αρωγός σε κάθε έργο που θα προάγει την πόλη μας. Ευχήθηκε στους μαθητές κάθε επιτυχία στους στόχους που έχουν θέσει, καθώς και καλό καλοκαίρι προς ό- λους. Στον Δήμαρχο προσφέρθηκαν προϊόντα του κήπου. Στην εκδήλωση ήταν παρόντες ο Πρόεδρος της Β'θμιας Σχολικής Επιτροπής κ. Ευστράτιος Βιβλιοδέτης, ο Αντιπρόεδρος κ. Ιωάννης Σάββας, το μέλος κ. Νικόλαος Χρηστάκης, καθώς και ο υπεύθυνος σχολικός σύμβουλος κ. Παρασκευάς Γιαλούρης. Ο Διευθυντής, οι καθηγητές του σχολείου και οι μαθητές, ευχαρίστησαν τον Δήμαρχο για την τιμητική του επίσκεψη. ΒΑΛΑΧΕΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Διευθυντής Εσπερ. Γυμν. Μοσχάτου Ένας γλυκός καλλιτέχνης Γράφει η Αναστασία Χριστοδουλάκη Χρώματα, πινέλα και ταμπλό, ακουμπισμένα στα καβαλέτα. Λεπτές γραμμές πάνω στο λευκό χαρτί. Τέμπερες, ξύλο και μουσαμάς, κάθε λογής υλικό έτοιμο προς χρήση. Κάθε υ- λικό μπορεί ν' αλλάξει μορφή στα χέρια ενός καλλιτέχνη. Το γυαλί ίσως να πάψει να είναι έ- να εύθραυστο αντικείμενο και μετατραπεί σ' ένα μικρό, πολύτιμο έργο τέχνης. Πώς; Αρκεί να έχεις χάρισμα. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός κι έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα. Ας βάλουμε όμως στο μικροσκόπιο έναν διαμαντένιο καλλιτέχνη. Διαμαντένιος γιατί; Πώς αλλιώς να αποκαλέσεις τον άνθρωπο που μπορεί σ' έ- να κομμάτι ξύλου να χωρέσει δυο όμορφα πουλιά, με πολύχρωμα φτερά πάνω σε μικρά κλαδιά; Κι όταν τα επιφωνήματα εντυπωσιασμού σπάνε τη σιωπή, ενώ κοιτούμε τη μαρκετερί αυτή, όπως αποκαλεί το είδος αυτό, εκείνος που το φιλοτέχνησε, την ίδια στιγμή το βλέμμα μας κερδίζει ένα μικρό γυάλινο ποτηράκι. Το ποτήρι αυτό δεν ήταν διάφανο ούτε η χρήσις του ήταν προφανής. Πάνω του άστραφταν στο φως δεκάδες πολύχρωμες χάντρες, τοποθετημένες τόσο προσεκτικά η μία πλάι στην άλλη με εντυπωσιακό τρόπο. Τι είναι όμως αυτό που κάνει έναν άνθρωπο που μοιάζει με όλους τους άλλους να εκφραστεί με έναν τέτοιο τρόπο; Άραγε η τέχνη είναι μία ψυχική ανάγκη; Είναι μια ευκαιρία έκφρασης και ανακούφισης της ανθρώπινης σκέψης και ψυχής; Ή μήπως είναι το αποτέλεσμα μιας χαρισματικής ύπαρξης; Δεν είναι ασήμαντο να μπορεί ο άνθρωπος να ξεκουράζει το βλέμμα του, αντικρύζοντας όμορφους πίνακες και πολύχρωμα ψηφιδωτά. Ίσως να μην το έχουμε προσέξει αλλά τα ξυλόγλυπτα φινιρίσματα κάποιων επίπλων μας δίνουν γεύση μιας άλλης, πιο ρομαντικής ίσως εποχής. Πολλοί πιστεύουν ότι οι καλλιτέχνες έχουν μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Ίσως να είναι απόμακροι, αν ό- μως τους γνωρίσουμε καλύτερα, θα δούμε πως δεν είναι α- πρόσωπες μορφές που δημιουργούν, ομορφαίνουν τον κόσμο και χάνονται μέσα σ' αυτόν. Ίσως αν γνωρίσουμε έναν καλλιτέχνη από κοντά, μάθουμε πως έχει κι εκείνος όνομα και μια πιο ρεαλιστική ύπαρξη στην κοινωνία. Πιάνοντας το αλφάβητο από την αρχή, σκέφτομαι ποιές λέξεις μου έρχονται πρώτες στο μυαλό από το Α, όπως αγάπη, ανιδιοτέλεια ή ακόμα ένα όνομα Αντώνης, όπως ονομάζεται ο καλλιτέχνης μας. Ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης που είναι συνάμα ένας υπέροχος άνθρωπος με οξύτατο νου και μεγάλη καρδιά. Ένας δημιουργός που με αριστοτεχνικό τρόπο καταφέρνει να επιτελέσει το βαθύτατο σκοπό της τέχνης, να συγκινήσει, να δημιουργήσει συναισθήματα χαράς και να περάσει ηθικά μηνύματα. Να σε ταξιδέψει σε τόπους μακρυνούς, σε θάλασσες, σε μέρη ονειρεμένα. Ένας δημιουργός που δε φυλάει την τέχνη μόνο για εκείνον αλλά τη μεταλαμπαδεύει και στους μικρότερους φίλους του εφόσον τους επιτρέπει να τον παρακολουθούν όση ώρα φιλοτεχνεί τα έργα του. Το χρώμα στα πινέλα του φαίνεται πως στάλαξε στην καρδιά του, έτσι λοιπόν αυτή βάφτηκε ολάκερη, ολάκερη χρυσή. Αφιερωμένο στο Θείο Αντώνη. O ΠAΛMOΣ THΣ ANΘPΩΠIAΣ Iδιοκτήτης: Mηνιαία Eκδοση του Φιλανθρωπικού Σωματείου Kοινωνική Mέριμνα Mοσχάτου ΚΩΔ Eκδότης - Δ/ντής: Μαρία Κουρή Kοραή 40, Mοσχάτο Tηλ Fax: Υπεύθυνος Υλης: Βάσω Σεραφείμ Yπεύθυνος Aτελιέ: ΔEΣMOΣ N.Γ. ΠAΠAΔOΠOYΛOΣ Tηλ.: Fax: E. Γιάνναρη 5, Αν τα στεφάνια πρέπουνε στους Ήρωες των πολέμων όμοια στεφάνια αρμόζουνε στους Ήρωες της ζωής! Οι πρώτοι θυσιάζονται για την ελευθερία και οι άλλοι για την Ανθρωπιά και την ευεργεσία. Κι είναι κι εκείνοι λειτουργοί και είσθε και Σεις οι μύστες στην χώρα αυτή της Εργατιάς που σαν κυψέλη δρα. Τι κι αν σας λένε ΜΕΡΙΜΝΑ, τι κι αν τους λεν Ακρίτες σε ίδιο Ναό η αγάπη Σας με πίστη ιερουργά. Πάντα ανοιχτά πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής Σας για όσους πονούν, για όσους πεινούν, κι έχουν ανημπόρια. Κάνετε στην πίκρα πρόσφορα με αγάπη ελπίδα και χαρά... ΜΕΡΙΜΝΑ του Μοσχάτου μας, είσαι παρηγοριά. ΣΤΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ANAKOINΩΣH Μέσα στην τόση καταχνιά, μέσα στις τόσες μπόρες, μοχθείτε για τον Άνθρωπο και ο πόθος Σας κρυφός. Μάταιοι δεν είναι οι πύραυλοι που στέλνουν στην Σελήνη; Της Γης ελπίδα είστε, χαρά το έργο Σας που είναι φως και γαλήνη. Αείμνηστος Ι. Κ. Φωτάκης ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΕ ΤΡΟΦΙΜΑ ΚΑΙ ΕΙΔΗ ΥΓΙΕΙΝΗΣ Ντοματάκια Σπορέλαιο Καφές Πάνες ακράτειας Νο 4 Σας γνωρίζουμε ότι ο αριθμός του Tραπεζικού μας λογαριασμού, στον οποίο κατατίθενται οι δωρεές των φίλων του Σωματείου μας, είναι: / EΘNIKH TPAΠEZA THΣ EΛΛAΔOΣ Για οποιαδήποτε κατάθεση, σας αποστέλλεται απόδειξη είσπραξης. Σε περίπτωση μη λήψης της, παρακαλούμε να επικοινωνείτε με τα γραφεία μας στα τηλέφωνα: & Aπό το Δ.Σ.

3 O ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ Ζητούν την αγάπη σας Μη ξεχνάτε τους υπερήλικες άπορους προστατευόμενούς μας. Αποζητούν την αγάπη. Την υπολογίζουν. Δώστε την απλόχερα. Δώστε την, την αξίζουν. Δώστε την και θα νιώσετε κι εσείς καλύτερα. Συνδράμετε το έργο μας με δεδομένο ότι το Σωματείο μας δεν έχει κρατική επιχορήγηση, και συντηρείται από τις προσφορές των Φιλανθρώπων. Π Ρ O Σ Φ O Ρ Ε Σ Σ Τ Η Ν Κ Μ Μ ΑΠΟ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΜΟΣΧΑΤΟΥ ΔΩΡΕΕΣ -80 Γεώργιος Μιληλής ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ -350 δολλαρια Καναδά (261,54 ) Ειρήνη Κατσιβελάκη, στη μνήμη γονέων -200 Δήμητρα Μακρή, στη μνήμη συζύγου της Αντωνίου -100 Αριθ.αποδ.0618, στη μνήμη πατρός & συζύγου -ΦΑΡΜΑ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΙΔΗ ΕΠΕ -ΤΣΟΧΑΤΑΡΙΔΗΣ ΦΩΤΗΣ -ΚΟΝΤΟΒΕΡΟΣ ΑΕΒΕ -ΙΔΡΥΜΑ «ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ» -ΖΑΧ/ΣΤΕΙΟ «ΚΩΣΤΗΣ» -ΣΑΛΑΠΑΤΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ -ΜΑΙΜΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ -ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΊΟ «ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ» -ΤΑΒΕΡΝΑ «ΤΟ ΚΟΥΤΟΥΚΙ» -HANDMADE CHOCO- LATES MAX PERRY ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ -ΑΔΑΜΤΖΙΛΟΓΛΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ -ΑΔΑΣΗ ΖΗΝΑ -ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΑΝΔΡΙΩΝ «ΤΟ ΚΟΡΘΙΟΝ» -ΑΛΙΦΑΝΤΑΡΟΥ ΕΛΕΝΗ -ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ -ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ ΚΛΕΙΩ -ΑΡΓΥΡΑΚΟΥ ΓΙΩΤΑ -ΑΡΓΥΡΗ ΕΛΕΝΗ -ΑΧΕΠΑ HJ1 -ΑΧΛΑΔΑ ΜΑΙΡΗ -«ΤΟ ΑΝΕΣΠΕΡΟ ΦΩΣ» -ΒΑΓΙΟΝΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ -ΒΑΣΣΑΛΟΥ ΒΑΝΑ -ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΟΛΓΑ -ΒΟΣΚΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ -ΓΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΕΦΗ -ΓΑΡΓΑΡΕΤΑ ΕΛΕΝΗ -ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΙΡΗ -ΓΚΙΟΥΛΜΠΑΚΤΣΙΩΤΗΣ ΑΛΕΞ. -ΓΚΟΤΣΗΣ Π.ΚΩΝ/ΝΟΣ -ΓΡΑΜΒΟΥΣΑΚΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ -ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ -ΔΑΡΑΤΟΥ ΑΘΗΝΑ -ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ -ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ -ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΔΩΡΕΕΣ ΣΕ ΕΙΔOΣ -ΖΑΓΟΥΡΑ ΕΛΕΝΗ -ΖΥΜΑΡΗ ΑΝΝΑ -ΘΑΝΟΥ ΝΙΚΗ -ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ -ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ- ΝΙΚΟΛΟΥΤΣΟΥ ΕΙΡΗΝΗ -ΘΕΟΧΑΡΗ ΜΑΡΙΑ -ΙΑΚΩΒΟΥ ΜΑΡΙΑ -ΚΑΒΑΚΑ ΜΑΡΙΝΑ -ΚΑΙΣΑΡΗ ΑΝΝΑ -ΚΑΛΟΦΩΛΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ -ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ ΧΡΥΣΑΝΘΗ -ΚΑΙΣΑΡΗ ΝΑΤΑΣΣΑ -ΚΑΤΕΧΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ -ΚΑΤΣΑΡΑΣ ΣΠΥΡΟΣ -ΚΛΕΙΔΕΡΗ ΚΑΙΤΗ -ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ -ΚΟΝΤΗ ΜΑΡΙΑ -ΚΟΝΤΙΖΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ -ΚΟΝΤΟΖΙΔΑΚΗ ΜΑΡΙΚΑ -ΚΟΣΙΩΡΗ ΑΡΓΥΡΩ -ΚΟΥΡΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ -ΚΟΥΡΟΥΠΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ -ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΗ -ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ -ΛΕΣΧΗ LIONS ΑΘΗΝΩΝ -ΠΝΥΚΑ -ΛΙΑΠΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ -ΛΟΥΚΗΣ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ & ΜΙΡΑΝΤΑ -ΛΟΥΦΑΡΔΑΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ -ΜΑΝΩΛΑΚΗ ΣΟΦΙΑ -ΜΑΡΚΕΤΑΚΗ ΕΛΕΝΗ -ΜΑΡΚΕΤΗ ΚΩΝ/ΝΑ -ΜΑΡΚΙΔΟΥ ΑΡΤΕΜΙΣ -ΜΑΡΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ -MARKS & SPENSER -ΜΕΓΓΟΥΛΗ ΜΑΡΙΑ -ΜΕΛΕΤΗ ΕΛΕΝΗ -ΜΠΑΣΧΑΛΗ ΜΑΡΙΝΑ -ΜΠΑΤΣΑΡΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ -ΜΠΟΖΙΚΗ ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ -ΜΠΟΥΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ -ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ -ΜΩΚΟΥ ΡΟΥΛΑ -ΝΑΥΠΛΙΩΤΗ ΜΑΙΡΗ -100 Γεώργιος Φλώρος, στη μνήμη συζύγου του Δήμητρας -70 Στέλιος Ντάντης, στη μνήμη Μαριάς -50 Μαρία Αργεντάκη, στη μνήμη γονέων & αδελφών -50 Παναγιώτης Κουτρόπουλος, αντί στεφάνου, στη μνήμη Ανδρέα Τσιμπούκη -50 Σωτήρης Γριζάς, στη μνήμη Γεωργίου Μαρκέτη -50 Άννα Ζύμαρη, στη μνήμη γονέων Θέκλας & Κυριάκου -ΝΙΚΑ ΠΟΠΗ -ΝΙΣΛΟΓΛΟΥ ΠΑΥΛΟΣ -ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ ΜΑΤΙΝΑ -ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ -ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ -ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ -ΠΑΠΑΝΙΚΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ -ΠΑΣΣΑΡΕΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ -ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΦΡΟΔΙΤΗ - ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ ΓΙΩΤΑ -ΠΑΧΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ -ΠΕΛΕΚΙΔΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ -ΠΟΛΛΑΤΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ -ΠΟΡΦΥΡΗ ΗΛΕΚΤΡΑ -ΡΙΤΣΟΥ ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ -ΡΟΥΣΣΟΥ ΕΛΠΙΔΑ -ΣΑΝΙΔΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ -ΣΙΑΦΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ -ΣΙΜΟΥ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ -ΣΚΑΡΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ -ΣΟΛΔΑΤΟΥ ΜΑΡΙΑ -ΣΤΑΥΡΙΔΟΥ ΝΙΚΗ -ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ -ΣΟΛΩΜΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ -ΤΑΣΟΥΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ -ΤΑΧΛΑΜΠΟΥΡΗ ΑΡΓΥΡΩ -ΤΟΡΒΑ ΣΟΦΙΑ -ΤΟΥΡΝΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ -ΤΡΙΦΥΛΛΗ ΙΩΑΝΝΑ -ΤΣΑΤΖΑΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ -ΤΣΑΚΙΡΙΔΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ -ΤΣΙΡΤΣΙΚΟΥ ΡΟΥΛΑ -FLOAREA NICOLAE -ΦΛΑΜΜΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ -ΦΩΤΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ -ΧΑΪΔΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΗ -ΧΑΡΙΤΟΥ ΕΙΡΗΝΗ -ΧΕΛΙΩΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ -ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΗ ΜΑΡΙΑ -ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΤΟΥ ΡΙΑ -ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΝΙΚΗ -ΨΥΧΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ Ζύμαρη -40 Ειρήνη Κρεμμύδα, στη μνήμη γονέων & συγγενών -30 Β.Π,στη μνήμη αδελφού της Γιαννάκη ΑΠΟ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΑΛΛΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΔΩΡΕΕΣ -120 Μάνος Κοττάκης ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ -750 Σύλλογος Αμερικανίδων Γυναικών Ελλάδος «AWOG» -120 Ζωή Κάκαρη & τέκνα αυτής Σοφία, Κων/νος & Νικόλαος, στη μνήμη Βασιλείου -100 STUDIO ATA A.E, αντί στεφάνου, στη μνήμη Αθηνάς Πελώνη, μητέρα της συναδέλφου τους Ελισάβετ Πελώνη -50 Μαρία Λαμπροπούλου, στη μνήμη γονέων της Αντωνίου & Χριστίνας -50 Μαρία Παππά, στη μνήμη Κώστα Καραθάνου -50 Μαρία Παππά, στη μνήμη συζύγου, γονέων & συγγενών -50 Μαρία Μυστακίδου, υπέρ αναπαύσεως Ειρήνης & Χρήστου -50 Άννα Καπαράκου, στη μνήμη Κων/νου Κόλλια -50 Γεώργιος Μάργα, στη μνήμη νεκρών της οικογενείας -50 Φρόσω Τσιμπούκη, στη μνήμη συζύγου της Ανδρέα Τσιμπούκη - 40 Βαρβάρα Αθυμαρίτου, στη μνήμη συζύγου της Νικολάου Κατέθεσαν αντί στεφάνου στη μνήμη Παναγιώτας (Παγιούλας) Κεχρή: -300 ΕΥΡΩ Ιερά Μονή των Αδελφών του «Αγίου Ιωσήφ» -100 Θεμιστοκλής Πάρης -50 Ειρήνη Κατσιβελάκη -50 Κορτέσα Κατσιβελάκη -50 Ελένη Σιδέρη -50 Δημήτριος Τσαμόπουλος -50 Μαρία Γεωργιάδου -50 Αριθ.αποδ Αντώνης Κατσιβελάκης -40 Μιχάλης Γεωργαντής -30 Γεώργιος Μοναμελετζής -20 Αικατερίνη Αραβανοπούλου -20 Λεωνίδας Κανέλλης -10 Μάρκος Αλβέρτης ΥΠΕΡ ΥΓΕΙΑΣ -150 Κων/νος Θωμαϊδης, υπέρ υγείας τέκνου Νικολάου - 50 Στέλλα Αυγουστάκη, υπέρ υγείας οικογενείας της - 50 Νικόλαος Σκάρκος, υπέρ υγείας οικογένειας Αθυμαρίτη & Δημητρίου & Αικατερίνης Γρυπάρη -40 Μαρία Βουνίδη, στη μνήμη συζύγου της Μιχαήλ Βουνίδη & αδελφού Θεόδωρου Γρυπάρη -20 Σταυρούλα Πασσαρέα, στη μνήμη συζύγου της Γεωργίου Πασσαρέα Παράθεσε κι εσύ ένα γεύμα στο «ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ» της Κ.Μ.Μ. Κατά το μήνα Ιούνιο παρέθεσαν γεύμα στους προστατευόμενούς μας, οι παρακάτω: -Δήμητρα Μακρή, στη μνήμη συζύγου της Αντωνίου -Ελένη Μελέτη, στη μνήμη Μέμας Κονιωτάκη - Άννα Ζύμαρη, στη μνήμη Θέκλας & Κυριάκου Ζύμαρη -Ευαγγελία Μεϊμάρη, στη μνήμη συζύγου της Αποστόλου ΠΡOΣΦOΡΕΣ ΣΕ ΔΩΡΑ ΓΙΑ ΤO ΠΑΖΑΡΙ ΠOΥ ΔΙΑΤΗΡOΥΜΕ OΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤOΥ ΧΡOΝOΥ ΣΕ ΠOΛΥ ΧΑΜΗΛΕΣ ΤΙΜΕΣ -ΑΘΥΜΑΡΙΤΟΥ ΒΑΡΒΑΡΑ -ΑΝΤΩΝΙΔΑΚΗ ΦΩΤΕΙΝΗ -ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΥΣΟΥΛΑ -ΒΑΒΒΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ -ΒΟΥΝΙΔΗ ΜΑΡΙΑ -ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΤΡΑ -ΓΡΥΠΑΡΗ ΜΑΝΤΑΛΕΝΑ -ΔΑΡΟΥΣΟΥ-ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΛΙΚΗ -ΔΙΠΛΑ ΕΥΤΥΧΙΑ -ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ -ΚΑΚΟΥΛΙΔΟΥ ΧΑΡ. -ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ ΜΕΛΠΩ -ΚΟΛΛΙΔΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ -ΚΟΛΥΒΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ -ΚΟΣΙΩΡΗ ΣΟΦΙΑ -ΚΟΤΟΥΛΑ ΣΟΦΙΑ -ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ -ΛΟΥΡΑΝΤΟΣ ΝΙΚΟΣ -ΜΑΝΩΛΑΚΗ ΣΟΦΙΑ -ΝΟΗΤΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ -ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ «ΔΕΛΦΙΝΙ» -ΠΑΝΟΥΣΗ ΝΙΚΗ -ΠΑΠΑΝΙΚΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ -ΠΕΤΡΑΚΗ ΕΥΓΕΝΙΑ -ΠΙΤΑΟΥΛΗ ΑΓΓΕΛΙΝΑ -ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΩΤΟΥ ΜΑΡΓ. -ΡΟΥΣΣΑΚΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ -ΣΑΒΒΙΔΗ ΜΑΡΙΑ -ΣΕΡΡΑ ΦΑΙΔΡΑ -ΤΣΙΑΡΔΑΚΗ ΣΟΦΙΑ -ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΟΥ ΕΛΕΝΗ -ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΝΙΚΗ

4 O ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ Ψυχαγωγικό απογευματινό προς τιμή της προστατευόμενής μας κ. Αικ.Τσαλίκη Πραγματοποίησε το Δ.Σ. της Κ.Μ.Μ. στις 5 Ιουνίου Η κ. Τσαλίκη υπήρξε γνωστή λογοτέχνης και ζωγράφος. Κατά τη διάρκεια του ψυχαγωγικού εκτέθηκαν πίνακες ζωγραφικής, βιβλία της, καθώς επίσης και πολλές τιμητικές διακρίσεις που της α- πενεμήθησαν κατά καιρούς. Την εκδήλωσή μας αυτή τίμησαν με την παρουσία τους τα Επίτιμα Μέλη του Σωματείου μας κ. Αικ. Στράντζαλη και κ. Παν. Κουτρόπουλος, η πρόεδρος, μέλη του ΔΣ, αριστίνδην σύμβουλοι, και υποστηρικτές του έργου μας Η τιμώμενη κ. Αικατερίνη Τσαλίκη Μια βραδιά αγάπης και σεβασμού Η χώρα μου είναι η αγάπη μου Η χώρα μου είναι ο πόνος μου Η χώρα μου είναι το όνειρό μου Η χώρα μου είναι η φαντασία μου Εδώ στην αρχαιότερη χώρα, την Ελλάδα, δεν ξεχνάμε ποιοι είμαστε, από πού καταγόμαστε, δεν ξεχνάμε τα Γεωργιανά ήθη και έθιμα, δεν ξεχνάμε τις 10 ε- ντολές καθώς επίσης και το να εκτιμάμε τη χώρα στην οποία ζούμε. Σε ένδειξη αγάπης και σεβασμού προς τα άτομα της Τρίτης Ηλικίας, στις 3 Ιουνίου η κ. ΧΑΤΟΥΝΑ ΜΖΑΒΑΝΑΤΖΕ-Δασκάλα του παιδικού Σταθμού «ΝΙΝΙ» με μια ομάδα παιδιών επισκέφθηκαν το Γηροκομείο της Άποψη από το ψυχαγωγικό Κ.Μ.Μ. Εκτός από τα πολύ ωραία εδέσματα και τα αναψυκτικά, έδωσαν στους προστατευόμενούς μας την ευκαιρία να διασκεδάσουν με παραδοσιακούς Γεωργιανούς χορούς και τραγούδια. Αυτά τα παιδιά γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Τη χώρα τους τη γνωρίζουν μόνο από το χάρτη. Τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους γνωρίζουν μόνο από τις φωτογραφίες. Παρ όλα αυτά γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα και παράδοση. Αξέχαστη αυτή η βραδιά για Τρίτη & Πρώτη Ηλικία. Μια βραδιά αγάπης και σεβασμού των παιδιών προς τους μεγάλους. Η Πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ.της Κ.Μ.Μ. ευχαριστούν ολόθερμα την κ. ΧΑΤΟΥΝΑ ΜΖΑΒΑΝΑΤΖΕ- δασκάλα του παιδικού Σταθμού «ΝΙΝΙ» γι αυτή της την πρωτοβουλία. Διακρίνονται: η κ. Μαρία Κουρή - πρόεδρος, η κ. Γλυκ. Καλογεροπούλου - Αντιπρόεδρος, η κ. Φωτ Κουτεβίνη φίλη της Κ.Μ.Μ. και προστατευόμενές μας Ηθικός κώδιξ του Φραγκλίνου 1.Εγκράτεια. Μη τρώγε μέχρι κόρου, μη πίνε μέχρι ζάλης. 2.Σιωπή. Λέγε τόσα μόνον, όσα δύνανται να ωφελήσουν τους άλλους ή τον εαυτόν σου. 3.Τάξις. Έκαστον πράγμα εις την θέσιν του και έκαστον έργον εις την ώραν του. 4.Οικονομία. Μην αγοράζης τα περιττά, διότι θα πωλήσης μετ ολίγον τα αναγκαία. Μη δίδης το χρήμα σου πλην καθ' όσον δύνασαι να ωφελήσεις τους ομοίους σου. 5.Εργασία. Μη χάνης καιρόν, διότι είναι ύφασμα εκ του οποίου κατασκευάζεται η ζωή. Απασχολήσου πάντοτε εις τι χρήσιμον, α- πόφευγε δε τας περιττάς πράξεις. 6.Απόφασις. Αποφάσιζε να ε- κτελής παν χρέος σου και εκτέλει αυστηρώς πάσαν απόφασίν σου. 7.Ειλικρίνεια. Ψεύδος και απάτην μη μεταχειρίζου, οι διαλογισμοί σου έστωσαν αθώοι και δίκαιοι, λέγε ό,τι έχεις εις τον νουν σου. 8.Αδικία. Μην αδικής κανένα είτε ζημιών είτε παραλείπων να πράξης ό,τι καλόν το καθήκον σ' επιβάλη. 9.Μετριοφροσύνη. Τας υπερβολάς φεύγε, πάντων μέτρον ά- ριστον. 10.Καθαριότης. Μη υπόφερε α- καθαρσίας ούτε εις το σώμα σου, ούτε εις τα ενδύματά σου, ούτε εις την κατοικίαν σου. 11.Αταραξία. Μη ανησύχει δια τίποτε. 12.Ταπεινοφροσύνη. Μιμού τον Ιησού Χριστόν. Για μ ια σημαία... Μαϊου, Εθνική Εορτή, 26ηημέρα Ανεξαρτησίας- Ελευθερίας της Γεωργίας και ο κ. ΓΚΟΤΣΑ ΜΠΕΡΑΝΤΖΕ Πρόεδρος του Αθλητικού Συλλόγου της Γεωργιανής παροικίας Αθηνών «ΑΕΤΟΣ-ΚΑΥΚΑΣΟΣ» διοργάνωσε λαμπρή εκδήλωση στην ενοικιαζόμενη αίθουσα εκδηλώσεων της Κοινωνικής Μέριμνας Μοσχάτου. Διεξήχθησαν αγώνες τζούντο μεταξύ Ελλήνων & Γεωργιανών. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Πρέσβης της Γεωργίας στην Ελλάδα κ. ΔΑΒΙΔ ΜΠΑΚΡΑΔΖΕ, ο οποίος σημειωτέον παρακολουθεί εντατικά μαθήματα ελληνικής γλώσσας, την οποία σύντομα θα μιλάει άπταιστα, καθώς επίσης η κ. Ντιάνα Μαλαζόνια- Γραμματέας της Πρεσβείας και οι προπονητές Ο πρέσβυς της Γεωργίας στην Ελλάδα κ. Δαβίδ Μπακραδζε κ. Βασ.Νικολακάρος, κ. Μαρ. Καραγιαννοπούλου (Ολυμπιονίκης 2004 στο τζούντο), κ. Θαν.Γκράφας, κ. Αρθ.Καφαβίδης και κ. Αποστ.Χαλατσάς. Στο τέλος των αγώνων, ακολούθησε δεξίωση και οι καλεσμένοι γεύτηκαν τα πολύ νόστιμα παραδοσιακά γεωργιανά φαγητά και γλυκίσματα, τα ο- ποία είχε φέρει ομάδα Γεωργιανών γυναικών σαν μια ελάχιστη ένδειξη φιλοξενίας προς τους Έλληνες. 26η Μαϊου, ημέρα Ανεξαρτησίας και Ελευθερίας της Γεωργίας. Εικόνα μου είναι η χώρα μου, ο πρώτος στίχος του Εθνικού Ύμνου της Γεωργίας, Χώρας που οι υπήκοοί της «κουβαλούν» μέσα τους, τη λατρεύουν όπου κι αν ζουν. Ι.Ν Άποψη από τους αγώνες Τζούντο που πραγματοποιήθηκαν στην αίθουσα εκδηλώσεων της Κ.Μ.Μ.

5 O ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ Bότανα - Φυτά ΛΕΜΟΝΙΑ (Citrus limon L.) Περιγραφή: είναι δέντρο αειθαλές και μακρόβιο, που μπορεί να ζήσει μέχρι και 80 έτη. Κάτω από κατάλληλες συνθήκες, το δέντρο μπορεί να ανθίζει και να καρποφορεί όλο τον χρόνο. Δηλαδή μπορεί να υπάρχουν ταυτόχρονα καρποί και άνθη πάνω στο ίδιο φυτό. Ιστορία: Η λεμονιά κατάγεται από τις ανατολικές Ινδίες. Μέσω των αράβων διαδόθηκε στις Μεσογειακές χώρες κατά τον 13ο αιώνα μχ. Στην χώρα μας, η καλλιέργεια αρχικά διαδόθηκε στην Ρόδο και στην Κω. Καλλιέργεια: Η λεμονιά χρειάζεται θερμό κλίμα για να αναπτυχθεί, επειδή δεν αντέχει σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 2 ο C. Φυτεύεται τον Μάρτιο σε θέση απάνεμη και έδαφος ελαφρό που να στραγγίζει καλά και να είναι πλούσιο σε οργανική ουσία. Η παραγωγή των καρπών αρχίζει 4-5 χρόνια μετά το φύτεμα. Το κλάδεμα γίνεται το καλοκαίρι. Πρέπει να αφήνουμε α- νέπαφα τα κλαδιά ηλικίας ενός έτους επειδή οι καρποί αναπτύσσονται πάνω σε αυτά. Σε ψυχρότερα κλίματα μπορεί να καλλιεργηθεί σαν καλλωπιστικό φυτό, φυτεμένο σε γλάστρα με μίγμα πολύ πλούσιο σε θρεπτικές ουσίες, τοποθετημένη σε μέρος προστατευμένο α- πό το κρύο. Χρησιμότητα: Ο καρπός της λεμονιάς είναι πλούσιος σε κιτρικό και μηλικό οξύ, σε εστέρες του κιτρικού οξέως, πηκτίνες, άλατα και βιταμίνη C. Η χρήση του χυμού λεμονιού στην μαγειρική είναι πολύ διαδεδομένη. Εκτός από άρτυμα, ο χυμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την παρασκευή αναψυκτικού ποτού λεμονάδας. Επίσης από τον φλοιό και από τα άνθη του δέντρου παράγεται αιθέριο έλαιο, που είναι πολύ χρήσιμο στην βιομηχανία αρωμάτων, στη σαπωνοποιία, την ποτοποιία και τη φαρμακευτική. Έχει ιδιότητες τονωτικές, λόγω μεγάλης περιεκτικότητας σε βιταμίνη C. Ιδιότητες βακτηριοκτόνες που οφείλονται στο κιτρικό οξύ που περιέχει. Χρησιμοποιείται κατά του σκορβούτο. Έχει επίσης ιδιότητες θεραπευτικές κατά των ρευματισμών και της αρθρίτιδας. Οι ιθαγενείς των τροπικών περιοχών, χρησιμοποιούσαν τον χυμό σαν φάρμακο κατά των δαγκωμάτων των δηλητηριωδών φυτών. Για γρίπη, διφθερίτιδα, λιποθυμία, ναυτία, σκορβούτο: ω- φελεί η κατανάλωση του χυμού λεμονιού. Για την τριχόπτωση: τρίβουμε το πάσχον μέρος με χυμό. Νιζάμη Μαρία Γεωπόνος Φυτικής Παραγωγής, Φυτοπροστασίας και Περιβάλλοντος Μsc Περιβάλλοντος Κ.Ε.Π.Π.Υ.Ε.Λ. Χίου ΑΠΟ ΤΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ 30 Ιουνίου + Η Σύναξις των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων Υπέρλαμπροι αστέρες της πνευματικής μας ζωής οι Δώδεκα Απόστολοι του Χριστού, Άγιοι, Ένδοξοι και πανεύφημοι των οποίων η Ορθόδοξη Εκκλησία μας τιμά την Σύναξη στις 30 Ιουνίου. Τιμώ τους δώδεκα Θεόπτες φίλους του Χριστού που υπήρξαν άνδρες ήρωες, αλλά και Θεούς τολμώ να τους ονομάσω. Η μετάφραση του Στιχ: Τιμώ Θεόπτας δώδεκα Χριστού φίλους, Ήρωας άνδρας και Θεούς τολμώ λέγειν. Λίγα λόγια για τον βίο εκάστου εκ των Δώδεκα Αγίων Αποστόλων που αρχικά εξέλεξε ο Κύριος, πλην του Ιούδα του Ισκαριώτη, λίγα λόγια για τους φίλους του Χριστού... Πέτρος: Ο Απόστολος Πέτρος από την Γαλιλαία, ο κορυφαίος των μαθητών του Κυρίου, κήρυξε τον Χριστιανισμό στην Αντιόχεια, στον Πόντο, τη Γαλάτεια, Καππαδοκία, Ασία, Βιθυνία για να φθάσει στη Ρώμη ό- που και σταυρώθηκε από τον Νέρωνα. Ημέρα μνήμης + 29 Ιουνίου. Ανδρέας: Ο πρωτόκλητος. Κλήθηκε πρώτος από τον Κύριο στην ομάδα των μαθητών του. Ψαράς και αδελφός του Απ. Πέτρου, μετά τον σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, κήρυξε στην Βιθυνία, Εύξεινο Πόντο, Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρο, κατέληξε δε στην Αχαΐα όπου τον σταύρωσαν σε σχήμα Χ. Ημέρα μνήμης + 30 Νοεμβρίου. Ιάκωβος: Γιος του Ζεβεδαίου, ο Άγιος Απόστολος Ιάκωβος και αδελφός του Ευαγγελιστή Ιωάννη, κήρυξε το Ευαγγέλιο σ όλη την Ιουδαία και ετελειώθη φονευθείς με μαχαίρι από τον Ηρώδη Αγρίππα. Ημέρα μνήμης + 30 Απριλίου Ιωάννης: Αδελφός του Ιακώβου, ο Ευαγγελιστής και επιστήθιος φίλος του Ιησού. Κήρυξε στην Έφεσο, εξορίστηκε στην Πάτμο όπου έγραψε την Αποκάλυψη. Επέστρεψε στην Έφεσο όπου και ανεπαύθη εν ειρήνη. Ημέρα μνήμης + 8 Μαΐου Φίλιππος: Γαλιλαίος όπως ο Πέτρος και ο Ανδρέας, με συνεργάτες την αδελφή του Μαριάμνη και τον απ. Βαρθολομαίο κήρυξε στη Φρυγία όπου και σταυρώθηκε. Ημέρα μνήμης + 14 Νοεμβρίου Βαρθολομαίος: Με σταυρικό θάνατο ετελειώθη και ο Απ. Βαρθολομαίος, ο οποίος κήρυξε το Ευαγγέλιο του Χριστού στην Ινδία. Ημέρα μνήμης + 25 Αυγούστου Θωμάς: Στη χώρα της Ινδίας ό- που ο Θωμάς κήρυξε το Ευάγγελιο, βρήκε και μαρτυρικό δια λογχισμού θάνατο. Ημέρα μνήμης + 6 Οκτωβρίου Ματθαίος: Ευαγγελιστής, γιος του Αλφαίου, τελώνης στον ο- ποίο η εκκλησία μας οφείλει το πρώτο κατά σειρά στην Καινή Διαθήκη Ευαγγέλιο, γραμμένο το 64 μ.χ. Πέθανε μαρτυρικά στην Αιθιοπία. Ημέρα μνήμης + 16 Νοεμβρίου Ιάκωβος Αλφαίου: Αδελφός του Ματθαίου που υπέστη σταυρικό θάνατο. Ημέρα μνήμης + 9 Οκτωβρίου Θαδδαίος: Με μεγάλη μόρφωση, Εβραίος από την Έδεσσα, ο Απ. Θαδδαίος, βαπτίστηκε Χριστιανός από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του, έχοντας κηρύξει τον Λόγο του Κυρίου στην πατρίδα του και την Συρία. Ημέρα μνήμης + 21 Αυγούστου Σίμων: Με σταυρικό θάνατο ετελειώθη ο Άγιος Απόστολος Σίμων και στην Αφρική όπου κήρυττε τον Χριστιανισμό. (Ο Απ. Σίμων από την Κανά, στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, ονομάζεται Ναθαναήλ). Ημέρα μνήμης + 10 Μαΐου Ματθίας: Μετά την προδοσία και τον απαγχονισμό του Ιούδα, και μετά την Ανάληψη του Κυρίου, με κλήρο εξελέγει και προσετέθει στους έντεκα Αποστόλους, ο Απ. Ματθίας, ο οποίος τελείωσε μαρτυρικά τη ζωή του στην Αιθιοπία, εκεί που κήρυττε το Ευαγγέλιο. Ημέρα μνήμης + 9 Αυγούστου Πηγή:Α έκδοση Αποστολικής Διακονίας. Αγιολόγιο Ορθοδοξίας Χρ. Τσολακίδη. Τασσώ Γαΐλα ΒιΒλίο Κώστα Παπασπήλιου Βιογραφία, αυτή του Ζακ Ιακωβίδη, κορυφαίας μουσικής προσωπικότητας του τόπου μας, το παρουσιαζόμενο βιβλίο ευγενική προσφορά του συγγραφέα Κώστα Παπασπήλιου στην βιβλιοθήκη της Κ. Μέριμνας. Καταξιωμένος συγγραφέας ο κ. Κ. Παπασπήλιος και με μεγάλη επιτυχία στον τομέα συγγραφής βιογραφιών, παρουσιάζει εξαίρετα την προσωπικότητα και την καριέρα του συνθέτη Ζακ Ιακωβίδη, με αυτό το βιβλίο που ταυτόχρονα αποτελεί καταγραφή της μουσικής εξέλιξης του τόπου μας από την 10ετία του '50 μέχρι σήμερα κι αυτό γιατί ο συγγραφέας παρουσιάζοντας την καλλιτεχνική πορεία του συνθέτη, καταφέρνει μεταξύ άλλων να δώσει μία πλήρη εικόνα των μουσικών δρώμενων στη χώρα μας εδώ και 60 χρόνια. Ζακ Ιακωβίδης, ο βιογραφόμενος συνθέτης της ελαφράς μουσικής που εμφανίσθηκε ως επαγγελματίας μουσικός προς το τέλος της 10ετίας του '40 και από τότε έχει συνθέσει σχεδόν 1500 τραγούδια και πάνω από 90 θεατρικές επιθεωρήσεις. Ο Ζακ Ιακωβίδης, μέλος της Θεσσαλονικιάς οικογένειας του Εβραίου εμπόρου Χαΐμ Μπενβενίτσε, στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής θα συλληφθεί μαζί με όλη του την οικογένεια στην Αθήνα όπου έχει εγκασταθεί, και θα περάσει μαρτυρικά χρόνια στο στρατόπεδο Μπένσεν της Βόρειας Γερμανίας. Μετά την απελευθέρωση στα τέλη του '44, η οικογένεια επιστρέφει στην Αθήνα, ο νεαρός Ζακ συνεχίζει τις σπουδές του, λαμπρές και πολυετείς σπουδές στο Ωδείο Αθηνών αλλά και στην Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπ. Αθηνών περίπου τα τραγούδια του, Επιθεωρήσεις, μουσική για τηλεοπτικές σειράς (π.χ. Λούνα Πάρκ ), Βραβεία σε Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού, Ζακ Ιακωβίδης, ο συνθέτης που έ- γραψε την προσωπική του ιστορία στο Ελληνικό τραγούδι με μελωδίες, μελωδίες αγαπημένες, διαχρονικές. Ο Ζ. Ι. συνεργάστηκε σχεδόν με όλους τους τραγουδιστές μας όπως Μπελίντα, Γιοβάννα, Κλειώ Δενάρδου, Γιάννη Πάριο, Κούλα Νικολαΐδου, Μαίρη Λίντα κ.ά. Μερικές από τις επιτυχίες του: Να το πάρεις το κορίτσι, Θα μείνω για πάντα κοντά σου, Που να'ναι ο ίσκιος σου Θεέ, Κράτα με, Σήμερα που γιορτάζεις, Ραντεβού στις επτά, Έχω μια αρραβωνιάρα, Αχ, Αθήνα μου κ.ά. Αμέτρητες οι επιτυχίες του Ζ.Ι. στο ελαφρό τραγούδι, ας θυμηθούμε πάραυτα τους στίχους ενός έντεχνου λαϊκού τραγουδιού του Ζακ Ιακωβίδη, αυτούς της περίφημης Κανάρας που με ερμηνεία του Χρηστάκη, εκτός από μεγάλη επιτυχία έδωσε και... τον τίτλο στο παρουσιαζόμενο βιβλίο. Δεν θέλω μόνιμη αγκαλιά δεν θέλω μόνιμα φιλιά δεν θέλω έλεγχο τι κάνω και πού πάω «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί» τι ώρα γύρισα εχτές με ποιες αλήτευα προχτές τέτοια σκλαβιά δεν την μπορώ, δεν την βαστάω. Θα ζήσω ελεύθερο πουλί κι όχι κορόιδο στο κλουβί για μια μονάχα θηλυκιά να κελαηδάω. Θα χτίσω είκοσι φωλιές κι άμα γουστάρω αγκαλιές από κανάρα σε κανάρα θα πετάω. Θέλει η ζωή μας αλλαγές και ας τσαντίζονται πολλές δεν δίνω φράγκο κάθε μια τι θα μου σούρει και το πουλί για να τραφεί πρέπει ν' αλλάζει την τροφή και όχι σκέτο καναβούρι καναβούρι. Ζακ Ιακωβίδης Μεγάλος συνθέτης και μαέστρος ο Ζακ Ιακωβίδης, γνωρίστε τον ίδιο και το έργο του, διαβάζοντας την έξοχη αυτή βιογραφία του γραμμένη από τον Κώστα Παπασπήλιο. Τίτλος βιβλίου: Ζακ Ιακωβίδης Θα ζήσω ελεύθερο πουλί. Πολυτελής έκδοση με πλήθος φωτογραφιών. Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2011 και περιέχει CD δώρο. Τασσώ Γαΐλα

6 O ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ Η παλαιοχριστιανική «βασιλική» του Ιλισσού Βρίσκεται στο κέντρο της πρωτεύουσας. Όλοι σίγουρα έχουμε περάσει από μπροστά της. Οι γνώσεις μας όμως για την ύπαρξη και την ιστορία της είναι ελάχιστες. Ποιος άλλωστε, χωρίς να γνωρίζει, μπορεί να φανταστεί ότι στον ανοικτό χώρο μεταξύ των εγκαταστάσεων του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου και του Κολυμβητηρίου στη λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας, βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα της Αρχαιολογίας που ανάγεται στην πρώιμη χριστιανική εποχή των Αθηνών. Ο παλαιοχριστιανικός ναός του Ιλισσού, (η αρχαιότερη χριστιανική εκκλησία της Αθήνας και από τις αρχαιότερες ολόκληρης της Ελλάδας) του οποίου η σημερινή κατάσταση δεν είναι διόλου ενδεικτική της πάλαι ποτέ μεγαλοπρεπείας του, αποτελεί σύμφωνα με τους ειδήμονες, ένα από τα λαμπρότερα και αρχαιότερα δημιουργήματα της Χριστιανικής Αρχιτεκτονικής. Είναι από τους ελαχίστους ναούς της εποχής του, που ιδρύθηκαν εξ αρχής και όχι επάνω σε ερείπια αρχαίου Ελληνικού ιερού, συνήθεια που επικρατούσε κατά τους πρώτους αιώνες έξαρσης του θρησκευτικού ζήλου των χριστιανών μετά το πέρας των διωγμών από τη ρωμαϊκή εξουσία. Πάντως, ο χώρος όπου θεμελιώθηκε και οικοδομήθηκε ο ναός, περί τα μέσα του 5ου αιώνος μ.χ., δεν ήταν προγενέστερα εντελώς κενός. Έχει εξόχως ενδιαφέρουσα ιστορία που ξεκινά από τη ρωμαϊκή τουλάχιστον εποχή, καθώς στο βορειοανατολικό και ευρύτερο ανατολικό μέρος του χώρου του, αριστερά του άλλοτε κτίσματος, κατά τις ανασκαφές των ετών , που ουδέποτε έλαβαν ευρεία δημοσιότητα, είχαν εντοπιστεί ταφικά μνημεία παλαιότερης του 4ου αιώνος εποχής. Καθίσταται βέβαιο ότι οι παροικούντες Αθηναίοι χρησιμοποιούσαν το μέρος ως νεκροταφείο μέχρι και τους χρόνους της κραταίωσης του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας στη βυζαντινή επικράτεια. Ακολουθώντας αυτήν την παράδοση, έθαβαν εκεί, ως φαίνεται, και τους επιφανείς χριστιανούς της πόλης, κληρικούς και λαϊκούς. Στη συνάφεια αυτή, ύψιστη σπουδαιότητα έχει η μοναδική στο είδος της στην Αθήνα κατακόμβη με τους τρεις νεκρικούς θαλάμους (φωτο). Σύμφωνα με την παράδοση και τις λιγοστές αγιολογικές μαρτυρίες, πρόκειται για την κρύπτη όπου τοποθετήθηκαν τα οστά του Αγ. Λεωνίδη και άλλων ε- πτά γυναικών που φονεύτηκαν περίπου το 250 μ.χ.κατά τον διωγμό του Δεκίου. Η ιστορία φέρει τον Λεωνίδη ως νεαρό χριστιανό από την Τροιζήνα, που συνελήφθη για την κατηχητική δράση του και με διαταγή του ηγεμόνα Βενούστου βασανίστηκε και ρίφθηκε στον Κορινθιακό Κόλπο μαζί με τις μαθήτριές του, Χαρίεσσα, Γαλήνη, Νίκη, Κάλλιδα, Νουνεχία, Βασίλισσα και Θεοδώρα. Και οι οκτώ ετάφησαν στο Λέχαιο Κορινθίας, όπου και κτίστηκε προς τιμήν τους ναός πανομοιότυπος με αυτόν του Ιλισσού, αλλά τριπλάσιος σε διαστάσεις. Επειδή ωστόσο, για άγνωστους λόγους, το πρόσωπο του Λεωνίδη απελάμβανε μεγάλου σεβασμού από τους Αθηναίους, μετά το 313 Μ.Χ. τα οστά του ιδίου και των επτά γυναικών, μεταφέρθηκαν στην Αθήνα και τοποθετήθηκαν στην θολωτή κατακόμβη που είχε ήδη κατασκευαστεί για να τα υποδεχεί. Έναν αιώνα αργότερα, κτίσθηκε πάνω από τις κατακόμβες και ο ναός, οι διαστάσεις του οποίου συγκρίνονται μ' αυτές της σημερινής Μητροπόλεως Αθηνών. Ο αρχιτεκτονικός ρυθμός στον οποίο ο ναός ανήκε, είναι η βασιλική με καθαρά αρχαιοελληνική προέλευση με τρεις διαδρόμους (τρίκλιτη) και εγκάρσιο κλίτος. Οι διαστάσεις του είναι 55Χ22 μ. και το πάχος των τοίχων του ξεκινούσε από 0,65 και τοπικά έφθανε το 1,20 μ. Η στέγη του, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ήταν ξύλινη, ενώ διχογνωμία επικρατεί μεταξύ των ερευνητών εάν για τη στέγαση του Από τον Πρεσβ. Μάριο Μαμανέα, Εφημέριο Ι. Ναού Αγ. Γεωργίου Χαροκόπου Καλλιθέας χώρου μπροστά από το Ιερό, υπήρχε τρούλλος ή τετράγωνος πυργίσκος. Εάν ισχύει η πρώτη περίπτωση, που είναι και η πιθανότερη, έχουμε πλέον να κάνουμε με τον πρώτο (δυστυχώς μη υπαρκτό πλέον) τρούλλο στην ιστορία της ναοδομίας! Στον χώρο του ναού, όπως δείχνουν και τα υπολείμματα των θεμελίων, φαίνονται ακόμα ο νάρθηκας, το αίθριο, το βαπτιστήριο (φωτο) και φυσικά η υ- πόγεια κρύπτη που περιλαμβάνει τρία ικανού βάθους αψιδωτά αρκοσόλια (νεκρικούς θαλάμους) το περιεχόμενο των οποίων, μολονότι ήταν εκ παραδόσεως γνωστό, έχει χαθεί. Τα μόνα ευρήματα που συνέλεξαν οι ανασκαφείς των περιόδων και 1948, ήταν ορισμένοι πήλινοι λύχνοι, ένας από τους ο- ποίους έφερε στη βάση του και το όνομα ΧΙΟΝΗC (γνωστού κατά τον 4ο αιώνα αθηναϊκού εργαστηρίου κεραμοποιίας), αλλά και γλυπτά τεμάχια, κιόνων, κιονοκράνων και μαρμάρινων θωρακίων. Σώζονται επίσης σκόρπια εδώ κι ε- κεί, τμήματα των θαυμασίων ψηφιδωτών που άλλοτε κάλυπταν ολόκληρο το δάπεδο. Σε ένα σημείο δε, έξω από το τόξο του Ιερού, φαίνεται α- κόμη η αρχή μιας στενής κατεστραμμένης υπόγειας σήραγγας με διεύθυνση προς τον Αρδηττό. Είναι άγνωστο ποια ή- ταν η χρησιμότητά της, όπως άγνωστες είναι και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες σε κάποια στιγμή του παρελθόντος άγνωστο πότε ο ναός του Αγ. Λεωνίδη εγκατελήφθη και ερειπώθηκε. (Την ίδια τύχη φαίνεται ότι έχουν και τα κοντέινερς της αρμοδίας Εφορείας Αρχαιοτήτων, που κάποτε τοποθετήθηκαν εκεί και τώρα πλέον φθείρονται από τον χρόνο, όπως και ο χώρος του μνημείου). Χαρακτηριστικό είναι ότι η παλαιοχριστιανική βασιλική του Ιλισσού, ούτε σε εγκυκλοπαίδειες, ούτε σε χάρτες αναφέρεται. Το είχε πει σε μια συνέντευξή του ο αείμνηστος Νίκος Καρούζος: ''Μεταξωτοί άνθρωποι''. Μιλούσε για κάποιους χωρικούς που είχε συναντήσει στη Λέσβο. Αγράμματοι ήταν, αλλά σοφοί. Και, προπάντων, τρυφεροί με τους άλλους. Απαλοί, χωρίς γωνίες που κόβουν, χωρίς καχυποψία, δίχως έπαρση και επιθετική ειρωνεία που πληγώνει. Μεταξωτοί άνθρωποι...; Μου μεινε αυτός ο χαρακτηρισμός. Χαράχτηκε μέσα μου. Κι από τότε ένα νέο κριτήριο λειτουργεί στις αξιολογήσεις μου για τους ανθρώπους: η συμπεριφορά και η στάση τους σε «ασήμαντα» πεδία της καθημερινότητας. Αυτά που συνήθως τα προσπερνάμε ή δεν τα παρατηρούμε, γιατί δεν μας απασχόλησαν ποτέ οι εκφάνσεις της «μεταξωτής συμπεριφοράς»...; Βέβαια οι άνθρωποι δεν συγκροτούν ως χαρακτήρες ένα συμπαγές όλον, αλλά ένα αντιφατικό σύνθεμα, στο οποίο συνυπάρχουν «μεταξωτά» στοιχεία και ακάνθινες απολήξεις. Γι αυτό και είναι κάπως παρακινδυνευμένα τα άμεσα και οριστικά συμπεράσματα για το «είναι» των ανθρώπων...; Παρ όλα αυτά, προσωπικά, διακινδυνεύω την εξαγωγή συμπερασμάτων παρατηρώντας μικρές «ασήμαντες» κινήσεις στις παρέες, στον εργασιακό χώρο και στο «δάσος» του καθεμέρα, ό- ταν συγχρωτίζομαι με αγνώστους. Και συνήθως δεν πέφτω έξω. Διότι τα γνωρίσματα αυτά αποκαλύπτουν πειστικά τον εσωτερικό κόσμο του άλλου. Μεταξωτοί άνθρωποι Τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό...; Φερ ειπείν, «σκλαβώνομαι» από εκείνους που δεν ορμάνε να πιάσουν την καλύτερη θέση στο τραπέζι μιας ταβέρνας. Θεωρώ την κίνηση αυτή απότοκο καταγωγικής ευγένειας και γενναιοδωρίας, η οποία αδιαφορεί για το ι- διωφελές και συμφέρον. Αντίθετα, οι άνθρωποι που σπεύδουν φουριόζοι για μια καλή θέση καταχωρίζονται μέσα μου σαν αρπακτικά. Και τό χω παρατηρήσει έτσι συμπεριφέρονται, σαν αρπακτικά, και σε άλλα ζωτικά και κρίσιμα πεδία... Κάποτε βρέθηκα σ ένα τραπέζι, στο οποίο κυριαρχούσαν οι «επώνυμοι». Απέναντί μου καθόταν ένας πολύ γνωστός καλλιτέχνης, μεγάλο όνομα, ο ο- ποίος ούτε φλυαρούσε ούτε ακκιζόταν όπως κάποιοι άλλοι στη συντροφιά. Όταν άρχισαν να καταφθάνουν τα πρώτα κοινά πιάτα, ήταν ο μόνος που δεν ε- πέπεσε για να εξασφαλίσει τη μερίδα του, αλλά ρωτούσε τους διπλανούς του και μοίραζε πρώτα στους άλλους και μετά, ό,τι έμενε, κρατούσε για τον εαυτό του. «Μεταξωτός άνθρωπος», σκέφτηκα... Η μεταξωτή συμπεριφορά δεν παραπέμπει απαραιτήτως η κυρίως στο σαβουάρ βίβρ και στους «καλούς τρόπους» εν γένει. Τέμνεται σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά δεν αποτελεί αποτύπωμα διδαχθείσης μεθόδου για το φέρεσθαι. Εδώ, το «μετάξι» είναι αυτοφυές ή προϊόν δουλεμένου χαρακτήρα. Είναι ο τρόπος που ο άλλος βλέπει τους συνανθρώπους του. Είναι η θέαση του κόσμου χωρίς τα εγωιστικά γυαλιά του προσωπικού ωφελιμισμού. Είναι, ευρύτερα, η υποταγή του ατομικού συμφέροντος στη συλλογικότητα, χωρίς βέβαια η «μεταξωτή συμπεριφορά» να φτάνει σε σημείο υπονόμευσης προσωπικών δικαιωμάτων και δικαίων. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να αδικεί τον εαυτό του... Όμως, προσέξτε μια λεπτή απόχρωση: ποτέ ένας «μεταξωτός άνθρωπος» δεν νιώθει κορόιδο, όταν άλλοι τον προσπερνούν στη σειρά μιας καντίνας ή στην ιεραρχία χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα και μεθόδους. Το «άφες αυτοίς» είναι ριζωμένο μέσα του. Αποτελεί μέρος του αξιακού του κώδικα. Ξέρει τι γίνεται στην «αγορά». Αλλά συνειδητά δεν συμμετέχει στο εξοντωτικό αυτό παιχνίδι. Απέχει χωρίς να κλαυθμηρίζει. Γιατί, εκτός από μετάξι, τέτοιοι άνθρωποι διαθέτουν και ένα σκληρό κοίτασμα, που τους επιτρέπει να είναι ταυτόχρονα στωικοί και γρανιτένιοι. Ένας από αυτούς έγινε φίλος μου και το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ότι θα συμβεί αυτό. Πρώτη μέρα στη Του Γιάννη Τριάντη, πρωτοδημοσιεύθηκε στα Επίκαιρα. μονάδα γύρισε από τη σκοπιά και μπήκε στη σειρά για φαγητό. Ήταν τρίτος από το τέλος. Τότε ακούστηκε ο μάγειρας να λέει ότι έμειναν μονάχα δύο μερίδες. Ο Κωστής πλησίαζε, ήταν ένας α- πό τους δύο τυχερούς. Αλλά μόλις ά- κουσε τον μάγειρα, έφυγε αθόρυβα παραχωρώντας τη θέση του στον επόμενο. Έτσι. Αθόρυβα, αυτοθυσιαστικά, γενναιόδωρα, χωρίς να το κάνει θέμα... Οι «μεταξωτοί άνθρωποι», λοιπόν. Που μιλούν ελάχιστα για τον εαυτό τους. Που χαίρονται με τις επιτυχίες των άλλων. Που δεν σπεύδουν χαιρέκακα να «κάνουν πλάκα», δήθεν χαριεντιζόμενοι, με εξωτερικά γνωρίσματα που πονάνε τους άλλους... Εκείνοι, που δεν σπερμολογούν διακινώντας φήμες. Εκείνοι που υπερασπίζονται σθεναρά κάποιον απόντα όταν λοιδορείται σε μια παρέα, χωρίς να είναι φίλος τους, αλλά επειδή νιώθουν ότι αδικείται... Οι μεταξωτοί άνθρωποι. Όσοι προσέχουν τι λες, και δεν είναι ωσεί παρόντες στην κουβέντα, με το μυαλό τους στο τι θα πουν οι ίδιοι για να εντυπωσιάσουν. Άνθρωποι με ανοιχτούς πόρους και πλατιά καρδιά... Υπεράνθρωποι; Όχι. Απλώς, μεταξωτοί... Φαίνονται από μακριά. Αρκεί να προσέξεις «μικρές», «ασήμαντες» κινήσεις στο φέρεσθαι των ανθρώπων

7 O ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ Παλιοί μ ας φίλοι Σμαρούλα Γιούλη ΗΣμαρούλα Γιούλη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το Την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο την έκανε το 1943 στην ταινία του Φίνου Η φωνή της καρδιάς σε ηλικία δηλαδή 9 ετών παιδί θαύμα πλάι στον Αιμίλιο Βεάκη. Ακολούθησαν πολλές ταινίες και θεωρήθηκε η πρώτη ενζενύ του Ελληνικού κινηματογράφου. Το 1948 κάνει την πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο στην επιθεώρηση των Αλ. Σακελλάριου και Χρ. Γιαννακόπουλου Άνθρωποι-άνθρωποι στο θέατρο Μετροπόλιταν της Λεωφ. Αλεξάνδρας πάνω σε μουσική του Κώστα Γιαννίδη και Μιχάλη Σουγιούλ. Μαζί της και μια παρέα νέα παιδιά που ξεκινούσαν και αυτά την καριέρα τους την ίδια εποχή. Η Σπεράντζα Βρανά, ο Μίμης Φωτόπουλος και ο Νίκος Ρίζος. Πρώτο όνομα εκείνης της επιθεώρησης ήταν ο Ορέστης Μακρής και μαζί του ο Χρήστος Τσαγανέας. Η Σμαρούλα Γιούλη έκανε μια λαμπρή καριέρα στον κινηματογράφο (Η καφετζού, Το σωφεράκι, Φτωχαδάκια και λεφτάδες. Εκείνες που δεν ξέρουν ν' αγαπούν, Στουρνάρα 288 κ.ά) αλλά και μια ζηλευτή καριέρα στο τραγούδι. Πρώτη τραγούδησε το Βίρα Δεν ήξερα ότι λέγεται έτσι όταν την δεκαετία του '80, που διένυα την ευτυχή παιδική μου ηλικία, τα καλοκαίρια θεωρούσαμε με τα αδέλφια μου παιχνίδι να ρίχνουμε νερό στα αυλάκια που ή- ταν φυτεμένες οι ντομάτες, οι πιπεριές, οι μελιτζάνες, να ανοίγουμε με τσάπα, που μας έπεφτε μεγάλη, το ανάχωμα που συγκρατούσε το νερό για να πάει σε όλα τα αυλάκια, να μαζεύουμε φασολάκια και μπάμιες, που έπρεπε να τις κόψουμε όταν ήταν μικρές, να κόβουμε τα αγγούρια, που δεν έ- πρεπε να τα πατάμε όσο μεγάλωνε το φυτό για να μην είναι πικρά, και να τα τρώμε άπλυτα επί τόπου. Εμείς το λέγαμε ο κήπος. Ένας κήπος που είχε και φράουλες, αργότερα και κότες. Το μαγικό ήταν ότι ο μπαμπάς μου είχε αγοράσει τότε, την εποχή που δεν υπήρχε το amazon. com και δεν ζούσαμε καν στην πόλη, ένα ξενόγλωσσο βιβλίο με κατασκευές κοτετσιών. Απίθανο βιβλίο! Πώς να φτιάξετε το δικό σας κοτέτσι. Πόσα σχέδια είχε! Νόμιζα ότι θα χτίζαμε σπίτι. Διαλέξαμε το πιο ωραίο και πρακτικό από όλα! Αγόρασε ο μπαμπάς μου τα ξύλα, και το έφτιαξε. Είχε σούπερ εργονομία. Ήταν υπερυψωμένο σαν τα σπίτια του βάλτου, είχε ράμπα για να ανεβοκατεβαίνουν οι κότες, συρόμενο πορτάκι για να κλείνει το βράδυ και να μην το επισκέπτονται ανεπιθύμητοι νυχτοπερπατητές θηρευτές, αυτοί με τη φουντωτή ουρά. Είχε, το επίσης καταπληκτικό, στην άκρη του έναν χώρο με άχυρα για να εναποθέτουν οι κότες και να κλωσάνε τα αυτά, ο οποίος άνοιγε από πάνω για να μαζεύουμε τα αυγά. Δύσκολη δουλειά, αν φανταστεί κανείς ότι τα αυγά για να φτάσουν σώα στο σπίτι δεν έπρεπε να τα βάλεις στην τσέπη σου, ή, αν έχεις μαζί το ψάθινο καλαθάκι για τα αυγά και το κρεμάσεις στο τιμόνι του ποδηλάτου, επιστρέφοντας να μην πας μαλλιά κουβάρια στο χωμάτινο και όλο πέτρες και λακκούβες δρόμο της επιστροφής. Αυτό, βέβαια, απαιτεί πείρα πολλών διαδρομών και πολλής ωμής ομελέτας να στάζει στο δρόμο. Σας το λέω να προσέχετε, μην την πατήσετε όπως εμείς... Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί μάθαμε από τους γονιούς μας, χωρίς να ζούμε σε εποχή κρίσης, περικοπών, τι θα πει οικιακή οικονομία, τι θα πει το να φτιάχνω και να παράγω προϊόντα μόνος μου. Ως τρόπο ζωής και όχι μόδα. Η κομπόστα και η ανακύκλωση ήταν καθημερινές πρακτικές, χωρίς να έχουν όνομα. Δεν ήταν η τάση της εποχής, δεν αποτελούσε τότε, όπως τώρα, στροφή σε νέο τρόπο διαβίωσης γιατί η εποχή του καταναλωτισμού και της Το μποστανάκι Δάφνη Σταμπολιάδη τις άγκυρες του Γιώργου Μουζάκη και θεωρήθηκε η ελληνίδα βασίλισσα της σάμπας μια και ήταν η πρώτη που λανσάρισε το λάτιν ρυθμό της σάμπας. Το 1958 συγκρότησε θίασο δικό της και άρχισε τις περιοδείες και στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλούς από τους κινηματογραφικούς της πρωταγωνιστές ό- πως το Μίμη Φωτόπουλο, το Διονύση Παπαγιαννόπουλο κ.ά. Πρώτη η Σμαρούλα Γιούλη ανέβασε στο θέατρο Αμιράλ, που ήταν η δική της θεατρική στέγη σε παραγωγή του συζύγου της Βαγγέλη Λειβαδά το Ο τρελός του Λούνα παρκ και η ατσίδα μαζί με τον Θανάση Βέγγο. Την δεκαετία του '80 πρωταγωνίστησε σε πολλά α- μερικανικά μιούζικαλ στη θερινή θεατρική της στέγη στο θέατρο Παρκ της Λεωφ. Αλεξάνδρας, όπως το Σικάγο, Η γυναίκα της χρονιάς, Μάγκες και κούκλες κ.ά. Η Σμαρούλα Γιούλη πέθανε στις 7 Μαρτίου του 2012, 3 μήνες μετά τον θάνατο του συζύγου της Βαγγέλη Λειβαδά, που είχε υποστεί θανατηφόρα εγκαύματα από φωτιά που ξέσπασε μέσα στο σπίτι τους. Περικλής Ματαράγκας Καλλιτέχνης συσσώρευσης ειδών που δε μας χρειάζονται, μας άφησε τελικά στεγνούς, νηστικούς και άπραγους. Δεν ήταν λύση απόγνωσης. Τότε, άλλωστε, τα πράγματα ήταν ρόδινα (εγώ, βέβαια! Τι θα έλεγα; Ήμουν παιδί, αλλά φαντάζομαι θα συμφωνήσουν και αυτοί που ήταν τότε ήδη σκοτισμένοι ενήλικες). Απλά οι γονείς μου, ναι, ήταν πολύ προχώ! Και έκανα αυτό το συνειρμό φέτος. Που σκαλίζοντας τις βιβλιοθήκες του σπιτιού, όλο πέφτω σε αγγλόφωνα βιβλία δεκαετίας '70-'80, τα οποία οι γονείς μου κουβάλησαν στις αποσκευές τους επιστρέφοντας από τις σπουδές τους στον Καναδά, και αποτελούν πρακτικούς οδηγους για το πώς να παράγετε τα δικά σας πάσης φύσεως προϊόντα, πώς να φτιάχνετε μόνοι σας με τα δικά σας μέσα ό,τι σας χρειάζεται για να είστε αυτάρκεις. Ο λόγος γιατί απλά έτσι είναι ο κύκλος της ζωής και η ουσία της, η φυσικότητά της. Μας έλαχε να ζούμε σε μια χώρα απύθμενης ομορφιάς, άπλετου φωτός, γόνιμης γης, να έχουμε γονίδια αστείρευτης φαντασίας, δημιουργικού και πολυμήχανου νου, δίψας για ανακάλυψη. Και απορρίψαμε, μαγεμένοι από το τραγούδι των Σειρήνων της γρήγορης κατανάλωσης, του εύκολου και ανώδυνου βίου, της έλλειψης υπομονής, όλα αυτά τα ελληνικά χαρίσματα, αφήσαμε το κηπάκι μας να χορταριάσει, αν το έχουμε ακόμα και δεν το στρώσαμε τσιμέντο. Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου όπου τρέχουμε πανικόβλητοι να ξεμπαζώσουμε το χωράφι, να το καταδεχτούμε ως κληρονομιά ή περιουσία μας, γιατί ως νεο-αστοί, αφορίσαμε τον επαρχιώτη, σύμβολο του ανθρώπινου μόχθου που προσέβαλε την μείνστριμ αισθητική μας, σνομπάραμε το μπας κλας χωριάτικο ψωμί, το βαρελίσιο τυρί, την ελιά θρούμπα, το παξιμάδι, το κρασί, τη λακέρδα και θέλαμε το τρε σικ γαλλικό, ζερ γκουτ γερμανικό, κουλ αμερικάνικο κ.τ.λ. προϊόν, το οποίο, σημειωτέον, και αυτό χωριάτης το έφτιαξε, αλλά ο Ευρωπαίος χωριάτης είναι πιο του επιπέδου μας από τον Έλληνα... Τράτζικ! Τώρα που μας δίνεται η ευκαιρία, όσοι το καταλάβαμε, να επαναπατρίσουμε την ελληνικότητά μας, να την επανεντάξουμε στην καθημερινότητά μας και τον τρόπο ζωής μας, να κάνουμε όλοι αναφορά στο δικό μας Γκρέκο (κατά τον Καζαντζάκη), ας την αδράξουμε. Δεν χρειάζεται να μας ταΐζουν άλλοι. Ας ζήσουμε, επιτέλους, ελληνικά. Το μποστανάκι είναι εδώ και ζητά το δικό μας προσωπικό ιδρώτα για να μας δώσει τους καρπούς του, ταΐζοντας παράλληλα και το υποσιτισμένο πνεύμα μας, τη λιποβαρή ψυχή μας. Παγωτατζής Συγγραφέας: Κώστας Παπασπήλιος Με άσπρη σκούφια κι ά- σπρη μπλούζα ο Παγωτατζής, έσπρωχνε τ άσπρο καροτσάκι του στους χωματόδρομους. Αυτό το καροτσάκι είχε τρία δοχεία παγωτά με νικελένια τουρλωτά σκεπάσματα. Από πάνω για προστασία φάνταζε μια μικρή πολύχρωμη τέντα. Μόλις έφτανε στο σταυροδρόμι ο Παγωτατζής σταματούσε κι έ- βγαζε ήρεμη φωνή. - Παγωτά, παγωτατζής, κρέμα, βανίλια, σοκολάτα... Την επόμενη στιγμή τα παιδιά της γειτονιάς ορμούσανε τριγύρω του. Με τεντωμένα χέρια μεταξύ σπρωξίματα και πατήματα, πάσχιζαν άλλο να δώσει χρήματα κι άλλο να πάρει το χωνάκι του -Μπάρμπα εγώ έφθασα πρώτος! -Ψέματα εγώ έφτασα πιο πρώτος! -Ηρεμήστε, όλοι θα πάρετε κι οι πρώτοι κι οι πιο πρώτοι... Με ήσυχες μαστορικές κινήσεις ο Παγωτατζής έχωνε την κουτάλα στα δοχεία κι έβαζε στα χωνάκια τις δροσερές χρωματιστές μπαλίτσες. Όπως σκέπαζε και ξεσκέπαζε τα δοχεία φαινότανε σαν θαυματοποιός που έδινε παράσταση. Όσο για τα παιδάκια έγλυφαν ευτυχισμένα τα χωνάκια τους και κατηφόριζαν παίζοντας και γελώντας. Καμιά φορά γλιστρούσε στο χώμα η μισολιωμένη μπαλίτσα κι έβγαζαν επιφωνήματα απογοήτευσης. - Ανάθεμα κι ήτανε σκέτη γλύκα. Κάποια παιδάκια αποδεικνύονταν πολύ δύσκολοι πελάτες. Με τα σπιρτόζικα ματάκια τους αντιλαμβάνονταν και τη μικρότερη αδεξιότητα. Οπότε οργισμένα και πικρά εκστόμιζαν φωνή αδικημένου. -Ε, μπάρμπα μ έριξες, σ αυτόν έβαλες μεγαλύτερη μπάλα. -Τώρα το λες που πάτησες εφτά γλυψειές! Υπήρχαν όμως και κάποια άλλα παιδάκια της λεγόμενης ανώτερης τάξης που δεν τολμούσαν να δοκιμάσουν παγωτό. Οι γονείς τους σταθερά ψηλομύτες τους απαγόρευαν να κατεβούν στο επίπεδο των παιδιών της γειτονιάς. Έτσι τα υψηλά παιδάκια κοίταζαν τα ενθουσιασμένα συνανθρωπάκια τους και τις χρωματιστές παγωτομπαλίτσες με γουρλωμένα μάτια. Μάταια οι δικοί τους προσπαθούσαν να τα αηδιάσουν. - Πις σιχαμένα παγωτά όλο σκόνες και βρωμόχερα. Παλιότερα πριν βιομηχανοποιηθεί το παγωτό, οι Παγωτατζήδες ήταν ταυτόχρονα παραγωγοί και έμποροι. Συνήθως, είχαν δικές τους αγελάδες και το γάλα που τους περίσσευε το έ- καναν παγωτό. Τουτέστιν, έβαζαν το γάλα σ ένα κυλινδρικό Από το βιβλίο: Οι Γυρολόγοι τσίγκινο δοχείο κι έριχναν μέσα βανίλιες, αυγά κι ενίοτε λίγη μαστίχα σκόνη. Στη συνέχεια ε- φάρμοζαν ένα ειδικό καπάκι αεροστεγές για να μην επηρεαστεί το μείγμα από την ε- ξωτερική θερμοκρασία. Στο τέλος τοποθετούσαν το δοχείο σ ένα μεγαλύτερο ξύλινο βαρέλι και στο κενό τους έβαζαν πάγο. Με το ανάλογο στριφογύρισμα πάγωνε το πράμα και γινόταν ένα παγωτό μούρλια. Μόλις αυτός ο Παγωτατζής - παραγωγός έφθανε με το ξύλινο καροτσάκι του στη γειτονιά γινότανε χαμός. Το διάγγελμα του απευθυνόταν στα Ποντιακά. -μπουζ γκιμπί (πολύ παγωμένο). Τότε μικροί και μεγάλοι έτρεχαν να προλάβουν να μην εξαντληθεί το παγωτό. Εκείνα τα χρόνια το παγωτό ήταν πολύ σπάνιο προϊόν και το μυστικό της κατασκευής του άγνωστο. Γι αυτό με κάθε ευκαιρία ο Παγωτατζής επαίρετο στους δύσπιστους πελάτες. -Να ξέρατε τι τέχνη θέλει να δουλευτεί το παγωτό... -Κι εσύ που την έμαθες; -Εγώ την έμαθα στ ανάκτορα. Αρκετές φορές πληρωνότανε με αυγά. Καμιά φορά κάποιος ά- τυχος πιτσιρικάς πάνω στον ενθουσιασμό δεν πρόσεχε κι έ- σπαζε τα αυγά. Μόλις τα μάτια του έπαιρναν να υγραίνουν, ο πονετικός άνθρωπος δεν τσιγκουνευόταν καθόλου -Έλα πάρε το παγωτό σου κι ε- γώ την ομελέτα! Την επόμενη φορά ο μικρός τον πλήρωνε από μόνος του με δύο αυγά. Οι άνθρωποι παλιά ε- κτιμούσαν καλύτερα τις όμορφες χειρονομίες. Υπήρχαν όμως και κάποια άλλα παιδάκια από πολύ φτωχές οικογένειες που δεν είχαν δεκάρα τσακιστή. Οπότε έβλεπαν τα άλλα παιδάκια να ξερογλείφονται και πάθαιναν αμόκ. Με μιας έπεφταν στο χώμα, έκλαιγαν, τσίριζαν κι άντε να τα συμμαζέψεις. Ο Παγωτατζής γι άλλη μια φορά πονετικός κοίταζε να τα ηρεμήσει. - Για έλα δω νευρικούλη, πάρε το παγωτό σου δώρο του καταστήματος. Σήμερα, ο Παγωτατζής έχει αλλάξει πρόσωπο. Τώρα δεν είναι ούτε πονετικός ούτε πουλάει βερεσέ. Το χειρότερο είναι που κατάργησε και το αγνό γάλα. Στη θέση του έχει βάλει μια σειρά χημικές σκόνες και αρωματικές ύλες. Η φίρμα του όμως είναι βαρύγδουπη και φθάνει μέχρι το τελευταίο χωριό. Για να ανταγωνιστεί μάλιστα τους αντιπάλους του έχει εφεύρει χίλια δυο σχήματα και γεύσεις. Δεν έ- χει εφεύρει όμως το καροτσάκι του Γιάννη Ρίτσου που ταν στο χρυσό λιοπύρι του φτωχού το πανηγύρι.

8 O ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ Ευλαβική αναφορά στην Φανερωμένη μας Με δυνατή χαρά και συγκίνηση σημειώνω ελάχιστες γραμμές, υγροποιημένες ελπίδες ζωής, για Κείνη, την Υπερευλογημένη Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων, που υπομονετικά στέκεται μεταξύ ουρανού και γης, καταλύοντας τον χρόνο, νοηματοδοτώντας την ζωή και διασώζοντας τον άνθρωπο. Παραμένει εκεί ψηλά, στο ιερό μεταίχμιο του Ουρανού και της γης, στο θαυμαστό ακροσύνορο του κόσμου, που αγγίζει τον Ουρανό, σαν ατίμητη Οδηγήτρια και ακριβοθώρητη Μεσίτρια, σαν Υπερευλογημένη Φανερωμένη, κομίζοντας στον απορημένο και συγχυσμένο άνθρωπο το ευλογημένο φανέρωμα των αείζωων ελπίδων του, προκειμένου να παραλαμβάνει Αυτή τις δακρυσμένες προσευχές και τους υγροποιημένους σπαραγμούς πόθους των καρδιών και να τις αποθέτει στα Χαριτωμένα πόδια του Ζωοδότου και Ελευθερωτή Υιού της. Για την σωτήρια και χαροποιό, ειρηνοδώρητη και ελευθερογόνο παρέμβαση Εκείνου. Πώς, εξάλλου, να μην αισθανθείς το ιερό ρίγος για Εκείνη, που, αιώνες πια, στέκεται στην Υψηλή Πύλη του νησιού μας, άγρυπνος φρουρός και ταπεινός σηματωρός του άγιου του αληθινού και του ωραίου ; Για Εκείνη, που από την ιερή της σκοπιά, το ευλογημένο θρονί Της, αντικρύζει και προστατεύει τα παιδιά Της, που τρέχουν τον προκείμενον ημίν αγώνα, αγκομαχώντας ή ασθμαίνοντας μέσα στα πνιγηρά διάσελα της εγκόσμιας α- γωνίας; Και, τελικά, πώς να μην αισθανθείς την ανάγκη να γονατίσεις προσευχητικά κάτω από την θαυματουργό εικόνα Της, την περίπτυστη εικόνα της Παναγίας της Φανερωμένης, που αποτελεί διαχρονικά αμετάθετα, το ιερόν Παλλάδιον της νήσου μας; Αυτή η εσωτερική παρορμητική κίνηση, ανάγκη ψυχής και εντολή καρδιάς,εκεί στην ιερή σιωπή του μυστηρίου και στο μυστήριο του εσωτερικού σου διαλόγου, σε παρακινεί ν' αποθέσεις στην στοργική της αγκαλιά ολόκληρο το φορτίο των βιοτικών μεριμνών, που τόσον δύσκολα βαραίνουν τους ασθενικούς ώμους της ψυχής σου, αλλά και των ελπιδοφόρων αναζητήσεών σου; Για το ευλογημένο υπαρξιακό ξαλάφρωμα, που όμως θα μεταποιηθεί σε ιερό βατήρα ανόδου και συνέχειας. Γνωστός αξιόλογος θεολόγος, ακροπατώντας στα ιερά υψίπεδα του θεολογικού στοχασμού, θα επισημάνει αξιοπρόσεχτα: Η Εκκλησία αναγνωρίζει στο πρόσωπο της Παναγίας Θεοτόκου εκείνο το κτίσμα που μόνο αυτό μέσα σε όλη τη δημιουργία του Θεού, την υλική και πνευματική έφθασε στην πληρότητα του σκοπού για τον οποίον υπάρχει η κτίση: στην πληρέστερη δυνατή ενότητα με τον Θεόν, στην πληρέστερη πραγματοποίηση των δυνατοτήτων της ζωής... Μητέρα του Θεού η Παρθένος Μαρία ταύτισε στην ύπαρξή της τη ζωή του κτιστού με την ζωή του ακτίστου, ένωσε στη δική της ζωή την κτίση με τον Κτίστη της. Έτσι κάθε κτίσμα, η σύμπασα δημιουργία του Θεού, βρίσκει στο Πρόσωπό της την πύλη της όντως ζωής, την είσοδο προς το πλήρωμα των υπαρκτικών δυνατοτήτων: Επ' αυτή χαίρει πάσα η κτίσις, αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων το γένος.... Η Παναγία είναι η νέα Εύα, που συγκεφαλαιώνει την φύση όχι στην παρά φύσιν αυτονομία και στο θάνατο, αλλά στην υπέρ φύσιν μέθεξη (συμμετοχή) της Θεότητας και στην πραγματοποίηση της αιώνιας ζωής (Χρ. Γιανναρά, Αλφαβητάρι της πίστης, σελ ). Η Παναγία μας, η Φανερωμένη για τον όπου γης Λευκαδίτη, αποτελεί πολύτιμο Ουράνιο δώρο, αναπαλλοτρίωτη της καρδιάς του περιούσια προίκα. Η ιστορία της Μονής ξεκινάει το μυστικό της ξε- Του Σεβασμ. Μητροπολίτου Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλου «Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα... Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση. Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά,νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά. Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες. Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους. Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους. Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. τύλιγμα, μέσα στην διαρκή ροή του χρόνου και την ασύντακτη πνοή των γεγονότων, α- πό την αυγή ακόμη της παρουσίας του Χριστιανισμού στο νησί μας. Από την στιγμή, ιερή και σημαδιακή για την πνευματική περιπέτεια των Λευκαδίων, όπου οι ιεροί Απόστολοι Σωσίωνας, Ηρωδίωνας και Ακύλας συνέτριβαν θαυματουργικά το ά- γαλμα της Λευκάδιας Αρτέμιδος. Η συντριβή εκείνη άρχισε να κυοφορεί στις καρδιές των ανθρώπων τον σπόρο της Χριστιανικής Ελπίδος. Ενώ ταυτόχρονα σε κείνο το τρισευλογημένο ύψωμα άρχισε την μορφοποιό του γέννηση ο οίκος προσευχής των Λευκαδίων, όπου το 335 περίπου, με τον ερχομό και την διαμονή εδώ των δύο Θεοφόρων Πατέρων μελών της Α' Οικουμενικής Συνόδου, αυτό το πνευματικό χαράκωμα έγινε πρωτόλειο μοναστηριού, για να εξελιχθεί σύντομα σε ισχυρό μοναστικό κέντρο άθλησης και άσκησης. Με την γνωστή, αξιοπρόσεχτα θαυμαστή, ι- στορία του. Καρδιά και νεύρα ζωής του μοναστηριού, σωσίβιο ελπίδας και αλεξιβρόχιο σωτηρίας του ανθρώπου, σ' ολόκληρο το μακρύ ιστορικό περπάτημα της Ι. Μονής μέχρι σήμερα, είναι η Παναγία μας, η Φανερωμένη. Ατίμητη και αδιαπραγμάτευτη ελπίδα στην καρδιά του Λευκαδίτη. Κορώνα πολύτιμη στης ψυχής του τον διαρκώς δοκιμαζόμενο χώρο. Ο Λευκαδίτης, που, ταπεινά και σιωπηρά, ακουμπάει την ζωή του πάνω στο απόρθητο και ιερό αυτό φρούριο της Παναγίας της Φανερωμένης αισθάνεται αναπαυτικά, ζει ήρεμα, κινείται ειρηνικά. Η Παναγία τον προστατεύει με την άγρυπνη ματιά της. Αυτή πιστεύει που νωρίς δέχθηκε την μαρτυρική εξορία εις γην Αιγύπτου, που με απαράμιλλη εσωτερική αντοχή αισθάνθηκε την σκληρή και αδηφάγο ρομφαία του θανάτου να διαπερνάει την ύπαρξή της και να συνοδεύει, άφωνη και πονεμένη μάνα, τον μονάκριβο γυιό της στην μαρτυρική πορεία μέχρι τον Γολγοθά, δεν είναι δυνατόν να αγνοεί τον πονεμένο άνθρωπο, που αγκομαχώντας στα πέτρινα καλτερίμια της ζωής, κινείται και υπάρχει τραυματικά. Τον κατανοεί, τον ενισχύει και τον προστατεύει. Του χορηγεί την ελπίδα της ποιοτικής ελευθερίας, της Ανάστασης. Ακουμπώντας ο πιστός άνθρωπος στην στοργική αγκαλιά της Παρθένου και Φανερωμένης βιώνει, σύγκορμα και σταθερά, το μυστικό θαύμα της αείζωης προσφοράς της. Όπως σημειώνει ο αείμνηστος π. Αλέξανδρος Σμέμαν στην Παναγία, οι έννοιες της εξαρτήσεως και της ελευθερίας παύουν να είναι αντίθετες και να αποκλείουν η μία την άλλη. Έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε πως όπου υ- πάρχει εξάρτηση δεν μπορεί να υ- πάρχει ελευθερία και όπου υπάρχει ελευθερία δεν υ- πάρχει εξάρτηση. Αυτή, ωστόσο, δέχεται, υπακούει, ταπεινώνεται όχι μπροστά στην εξάρτησή της από κάτι ή κάποιον, αλλά στην ίδια την ζωντανή Αλήθεια, σε μια Παρουσία, σε μια Ομορφιά, σε μια Ζωή, σε μια Κλήση τόσο φανερή, ώστε να μετατρέπει την έννοια της εξαρτήσεως σε κενή έννοια ή μάλλον σε ταυτόσημη της ελευθερίας. Εδώ στη μοναδική εμπειρία του προσώπου της Παναγίας, η ελευθερία γίνεται το ίδιο το περιεχόμενο της εξαρτήσεως, όπου το κάθε τι εκπληρώνεται αιώνια στο άλλο ως ζωή, χαρά, γνώση, κοινωνία και πλήρωμα (Αλ. Σμέμαν, Η Παναγία, σελ. 7). Κι ο Λευκαδίτης, αφημένος - εξαρτημένος ελεύθερος - στα πάντιμα και χαριτογόνα χέρια της Θεομάνας, την αισθάνεται ιερή υψικάμινο θαλπωρής, αγάπης και ελευθερίας. Τίμιο διασώστη, πάντιμο Ελευθερωτή και αγιασμένο Προστάτη του. Όταν το κύμα του Ιονίου αγρισμένο χτυπάει τις αδύναμες άκρες της Γύρας, παραμένει ειρηνικός γιατί πιστεύει πως τούτον το τρικυμισμό η Φανερωμένη τον μεταλλάσσει σε ιερή δροσιά πνευματικής αναγέννησης. Όταν ο ανεμοστρόβιλος γονατίζει επικίνδυνα τις αιωνόβιες εληές του κάμπου, παραμένει ατάραχος, γιατί θωρεί πως τούτο το απίθανο λύγισμα η Παναγία το μεταβάλλει σε ιερό προσευχητικό γονάτισμα της Λευκαδίτικης φύσης, της φύσης που δεν λέγεται, που τραγουδιέται μόνο κατά τον στοχαστή, ενώπιον του θείου Δημιουργού. Κι όταν το άρωμα των Πεύκων, ξεχύνεται, άφθονο και έντονο, στην γύρω περιοχή, το αποδέχεται ο Λευκαδίτης σαν μυρωμένη αύρα της Παρθενικής προστασίας και γαληνεύει, δημιουργώντας. Να θυμηθούμε τον στοχαστικό Πατέρα και Διδάσκαλο της πονεμένης Ρωμιοσύνης Ηλία Μηνιάτη στον διαπιστωτικό του λόγο: Δεν ηξεύρετε, Χριστιανοί, ποία είναι των απελπισμένων η ελπίς; Ποία είναι των αμαρτωλών η καταφυγή; Ποία είναι των Χριστιανών η Μητέρα; Μαρία, η Πάναγνος Δέσποινα. Κι εμείς οι Λευκάδιοι επιβεβαιωτικά διατρανώνουμε: των Λευκαδίων ασφαλής προστασία, Φανερωμένη Θεοτόκε Μαρία, τους τη Μονή σου πίστει καταφεύγοντας, σκέπε και διάσωζε.... Ένα ποίημα του Μάριο ντε Αντράντε* Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται... Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα... Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια. Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή. Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων... Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή. Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει. Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν... Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει. Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου. Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...» *Ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος από τη Βραζιλία