ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ Ni/Si-PILC, ΥΠΟ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΛΕΠΤΟΚΟΚΚΩΝ ΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΚΒΟΛΩΝ, ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΥΔΡΟΓΟΝΩΣΗΣ ΒΕΝΖΟΛΙΟΥ

Transcript

1 ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ Ni/Si-PILC, ΥΠΟ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΛΕΠΤΟΚΟΚΚΩΝ ΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΚΒΟΛΩΝ, ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΥΔΡΟΓΟΝΩΣΗΣ ΒΕΝΖΟΛΙΟΥ Α.Ε. Λουλούδη και Ν.Γ. Παπαγιαννάκος Σχολή Χημικών Μηχανικών, Ε.Μ.Π., Ηρώων Πολυτεχνείου 9, Αθήνα ΠΕΡΙΛΗΨΗ Στην παρούσα εργασία μελετήθηκε καταλυτικό σύστημα Ni σε φορέα υποστυλωμένο μοντμοριλλονίτη χρησιμοποιώντας την αντίδραση υδρογόνωσης βενζολίου ως πρότυπη αντίδραση. Στο σύστημα αυτό η υποστύλωση με κολόνες οξειδίου του Si έγινε ταυτόχρονα με την εισαγωγή του δραστικού μετάλλου μέσω οργανομεταλλικού συμπλόκου. Εκτός της μελέτης των εγγενών καταλυτικών ρυθμών, χρησιμοποιώντας έκβολα μεγέθους των βιομηχανικών καταλυτών έγινε εκτίμηση της επίδρασης των φαινομένων μεταφοράς στη φαινόμενη καταλυτική δραστικότητα και υπολογισμός των βασικών παραμέτρων. Τέλος, συγκρίθηκε ως προς τη δραστικότητα το Ni/Si-PILC καταλυτικό σύστημα με πρότερα μελετημένα Ni/Al-PILC συστήματα καθώς και με καταλύτες Ni σε εμπορικούς φορείς. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Υποστηριζόμενοι καταλύτες νικελίου χρησιμοποιούνται για αντιδράσεις υδρογόνωσης βιομηχανικού ενδιαφέροντος όπως η υδρογόνωση των αρωματικών, η οργανική σύνθεση και η υδρογόνωση λιπών και ελαίων. Η επιλογή του νικελίου ως δραστικό μέταλλο γίνεται κυρίως λόγω της διαθεσιμότητας του και του λογικού του κόστους, συγκρινόμενου με αυτό των ευγενών μετάλλων, ενώ οι βιομηχανικοί καταλύτες συχνά περιέχουν υψηλά ποσοστά νικελίου υποστηριζόμενα σε διάφορα οξείδια [1, 2]. Πρόσφατες μελέτες έχουν αναβιώσει το ενδιαφέρον στους υποστυλωμένους πηλούς (PILCs) ως μικροπορώδη φυλλόμορφα υλικά των οποίων τόσο οι καταλυτικές ιδιότητες όσο και οι ικανότητες ρόφησης μπορούν να μεταβληθούν με ελεγχόμενο τρόπο, χρησιμοποιώντας είτε ποικιλία υποστυλωτών, είτε με επεξεργασία τους μετά την υποστύλωσή τους. Όσον αφορά στην αντίδραση της υδρογόνωσης του βενζολίου, υπάρχουν λίγες δημοσιευμένες εργασίες με φορέα πηλό μοντμοριλλονίτη [3-5]. ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ Παρασκευή Καταλυτικών Συστημάτων Ni/Si-PILC Τα στάδια παρασκευής των καταλυτών περιελάμβαναν κατ αρχήν την παρασκευή 1 %κ.β. αιωρήματος πηλού μοντμοριλλονίτη Zenith-N. Ο αρχικός πηλός ήταν μπεντονίτης της S&B Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε. ο οποίος περιέχει 85 % μοντμοριλλονίτη. Στη συνέχεια έγινε η παρασκευή του διαλύματος υποστύλωσης με ανάμειξη της οργανικής ένωσης (3-αμινοπροπυλ)τριαιθοξυσιλάνιο, APTEOS [H 2 N(CH 2 ) 3 Si(OC 2 H 5 ) 3 ] [6] με μεθυλική αλκοόλη και ποσότητα ένυδρου νιτρικού νικελίου [Νi(NO 3 ) 2.6H 2 O Fluka +98%] σε αναλογία Νi(NO 3 ) 2 6H 2 O : MeOH : APTEOS = 1 : 2.3 : Τέλος, το αιώρημα του πηλού προστίθετο στο διάλυμα υποστύλωσης ώστε ο λόγος [APTEOS]/Zenith-N να ισούται με 8 και παρέμενε για 48h σε συνθήκες περιβάλλοντος να υδρολυθεί. Με διήθηση και ξήρανση προέκυπτε το τελικό προϊόν.

2 Έγιναν δύο παρασκευές καταλυτών που συμβολίζονται Ni/SiZA-x, όπου x δηλώνει την ποσότητα σε g του μοντμοριλλονίτη που χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή του καταλύτη, x = 5, 15. Δεδομένου ότι οι υποστυλωμένοι πηλοί μελετούνται ήδη ως προς την παραγωγή καταλυτικών φορέων υπό μορφή μονολίθων υψηλής ειδικής επιφάνειας με καλές μηχανικές ιδιότητες και διατήρηση των χαρακτηριστικών των PILC [7], οι καταλύτες της σειράς Ni/SiZA-x παρασκευάσθηκαν και μελετήθηκαν επίσης υπό μορφή εκβόλων διαφόρων διαμέτρων. Όλοι οι καταλύτες τελικά ψήθηκαν στους 550ºC για 5 ώρες. Τυπική Πειραματική Διαδικασία Τα καταλυτικά πειράματα υδρογόνωσης βενζολίου διεξήχθησαν σε διαφορικό αντιδραστήρα σταθερής κλίνης σε ατμοσφαιρικές συνθήκες λειτουργίας με γραμμομοριακό λόγο υδρογόνου προς βενζόλιο 20:1. Η έξοδος του αντιδραστήρα ήταν συνδεδεμένη με χρωματογράφο Fison Mega 2 Series MFC 800 που έφερε στήλη DB m μήκους (0.45 mm i.d., 2.55 μm πάχος στρώσης) και ανιχνευτή ιονισμού φλόγας. Χρησιμοποιήθηκε Pyrex υάλινος αντιδραστήρας μήκους 26 cm και 1.1 cm εσωτερικής διαμέτρου. Η παρασκευή αραιωμένων καταλυτικών κλινών Ni/SiZA-x κρίθηκε αναγκαία λόγω της πολύ υψηλής δραστικότητας των καταλυτών αυτών που καθιστούσε αδύνατη τη διαφορική λειτουργία του αντιδραστήρα με τη χρήση της συνήθους φόρτωσης καταλύτη. Η απαιτούμενη φόρτωση καταλύτη Ni/SiZA-x ήταν περίπου 0.04 gr για την επίτευξη μετατροπών βενζολίου μέχρι 5 % κατά τη διάρκεια μέτρησης των καταλυτικών ρυθμών. Για το σχηματισμό κλίνης ο καταλύτης αραιώθηκε με αδρανή πηλό Κρήτης κοκκομετρίας mm < d <0.315 mm και ζύγισης περίπου 0.2 gr. Τα καταλυτικά σωματίδια για τη μέτρηση των εγγενών ρυθμών ήταν μεγέθους mm. Επιπρόσθετα, κατασκευάσθηκαν και μετρήθηκαν και κλίνες τριών μεγεθών εκβόλων. Πάνω από την καταλυτική κλίνη τοποθετούνταν αδρανή υάλινα έκβολα για καλύτερη ανάμειξη και διασπορά των αντιδρώντων. Η θερμοκρασία της αντίδρασης παρακολουθούταν μέσω θερμοστοιχείου chromel-alumel που ήταν τοποθετημένο σε θερμοθήκη στο κέντρο της καταλυτικής κλίνης. Η ισοθερμοκρασιακή συμπεριφορά κατά μήκος της κλίνης ελέγχονταν ±1 C μετακινώντας το θερμοστοιχείο κατά μήκος του άξονα της. Η αναγωγή των καταλυτών γίνονταν σε ατμόσφαιρα υδρογόνου (Q H2 = 5.4 Nlt/h) με ρυθμό ανόδου θερμοκρασίας 100 C/h μέχρι τους 400 C και παραμονή στη θερμοκρασία αυτή για 2h. Ακολουθούσε σταδιακή ψύξη του αντιδραστήρα στους 150 C διατηρώντας την ίδια παροχή υδρογόνου. Ρυθμίζονταν οι επιθυμητές παροχές των αντιδρώντων και μετά 25 min λαμβάνονταν δείγματα από την έξοδο του αντιδραστήρα προς μέτρηση στο χρωματογράφο. Μετά το πέρας της δειγματολειψίας σε μία θερμοκρασία ακολουθούσε η μεταβολή και σταθεροποίηση της θερμοκρασίας του αντιδραστήρα σε νέα τιμή και λήψη νέων δειγμάτων. Για να μελετηθούν οι καταλύτες για μεγάλο χρόνο λειτουργίας, παρέμεναν μετά την ολοκλήρωση ενός σετ πειραματικών μετρήσεων κατά τη διάρκεια της νύχτας σε θερμοκρασία 90 C και σε παροχή υδρογόνου (Q H2 = 9.7 Nlt/h). Στη συνέχεια, η αποδραστικοποίησή τους ελέγχονταν με επανάληψη των πειραμάτων στους 70 C.

3 ln r 0 [r 0 in μmol/g κατ /s] 9 ο ΠΕΣΧΜ: Η Συμβολή της Χημικής Μηχανικής στην Αειφόρο Ανάπτυξη Χαρακτηρισμός Καταλυτών Η ειδική επιφάνεια των καταλυτών και ο όγκος του μικροπορώδους μετρήθηκε με τη μέθοδο της προσρόφησης αζώτου, ενώ η κρυσταλλογραφική δομή τους προσδιορίστηκε με τη χρήση περιθλασόμετρου ακτίνων Χ ακτινοβολίας Cu-Ka (λ= nm). Επιπρόσθετα, εκτιμήθηκε ο κενός όγκος των καταλυτικών σωματιδίων και εκβόλων με βρασμό προζυγισμένης ποσότητάς τους, καθώς και η φαινόμενη πυκνότητά τους μέσω της μεθόδου υδραργύρου. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ Η εγγενής δραστικότητα των καταλυτικών συστημάτων Ni/SiZA-x εξετάστηκε με χρήση κλινών σωματιδίων κλάσματος mm < d < mm. Οι ρυθμοί παρουσιάζονται και συζητούνται ανηγμένοι στις αρχικές δραστικότητες r T (0). Σύμφωνα με τα πειράματα παρακολούθησης της αποδραστικοποίησης στους 70 C, αποδείχθηκε ότι αυτή δεν υπήρξε ούτε ισχυρή, ούτε ταχεία, με μέση τιμή για τα δυο υλικά ε 70 (3)=0.9, όπου ε 70 (3) είναι ο συντελεστής δραστικότητάς στους 70 C για 3 ώρες λειτουργίας. Στο Σχήμα 1, παρουσιάζονται τα διαγράμματα Arrhenius για τους καταλύτες Ni/SiZA-x. Όπως αναμενόταν λόγω του ίδιου τρόπου παρασκευής τους και της κοινής περιεκτικότητας τους σε Ni (16.4 %κ.β.), οι δραστικότητές τους ουσιαστικά ταυτίζονται όταν μελετούνται δίχως την επίδραση φαινομένων μεταφοράς. Η υπολογιζόμενη ενέργεια ενεργοποίησης είναι 56.4 KJ/mol και βρίσκεται σε συμφωνία με τιμές για τις E act που αναφέρονται στη βιβλιογραφία για άλλους καταλύτες [8, 9] καθώς και με τις τιμές που έχουν παλαιότερα υπολογιστεί από εμάς για άλλα Ni/PILCs καταλυτικά συστήματα στην αντίδραση υδρογόνωσης βενζολίου [10-12]. Στο Σχήμα 1 γίνεται επίσης σύγκριση των φαινόμενων καταλυτικών ρυθμών των εκβόλων που παρασκευάστηκαν, r obs., με τους εγγενείς ρυθμούς που μετρήθηκαν για τα σωματίδια (0.160 mm < d < mm), r int.. Καθώς όλοι οι φαινόμενοι καταλυτικοί ρυθμοί παρουσιάζονται μικρότεροι των εγγενών, γίνεται εμφανής η ύπαρξη φαινομένων μεταφοράς μάζας Ni/SiZA-15 Έκβολα Μικρής Διαμέτρου Ni/SiZA-5 Έκβολα Μικρής Διαμέτρου Ni/SiZA-5 Έκβολα Μεγάλης Διαμέτρου Ni/SiZA-5/-15 Εγγενής Ρυθμός, Σωματίδια 0.160mm<d<0.315mm /T [1/K] Σχήμα 1. Σύγκριση εγγενούς και φαινόμενων καταλυτικών ρυθμών.

4 De B [(2/(n+1)] [cm 3 αερ/cm κατ /s] 9 ο ΠΕΣΧΜ: Η Συμβολή της Χημικής Μηχανικής στην Αειφόρο Ανάπτυξη Μελέτη Φαινομένων Μεταφοράς Θεωρώντας ισοθερμοκρασιακές συνθήκες και με σκοπό να εκτιμηθεί η μείωση του ρυθμού της αντίδρασης εξαιτίας της αντίστασης στη διάχυση στο εσωτερικό του καταλύτη, υπολογίζεται ο παράγοντας αποτελεσματικότητας η από την Εξίσωση 1, όπου οι ρυθμοί είναι εκφρασμένοι ανά gr καταλυτικού σωματιδίου. r obs r int (1) Μέσω του παράγοντα αποτελεσματικότητας η, και του διαγράμματος που τον συσχετίζει με το μέτρο Thiele Φ [13], βρίσκονται οι τιμές του Φ για τα έκβολα Ni/SiZA-15 μικρής διαμέτρου για όλα τα πειραματικά σημεία, καθώς σε όλα ο παράγοντας αποτελεσματικότητας είναι μικρότερος του 0.4, ενώ για τα έκβολα Ni/SiZA-5 αυτό ισχύει μόνο για τις τρεις υψηλότερες θερμοκρασίες αντίδρασης. Κάνοντας κατ αρχήν την υπόθεση ότι τα εξωτερικά φαινόμενα μεταφοράς είναι αμελητέα και συνεπώς η συγκέντρωση του βενζολίου στο αέριο μείγμα της τροφοδοσίας CB ισούται με τη S συγκέντρωση του στην επιφάνεια του καταλυτικού σωματιδίου C B οδηγούμαστε στην εύρεση του φαινόμενου συντελεστή διάχυσης, D eb obs. 6.0E E E-03 Obs._Ni/SiZA-5 Έκβολα Μεγάλης Διαμέτρου Obs._Ni/SiZA-5 Έκβολα Μικρής Διαμέτρου Obs._Ni/SiZA-15 Έκβολα Μικρής Διαμέτρου Calc._Ni/SiZA-5 Έκβολα Μεγάλης Διαμέτρου Calc._Ni/SiZA-5 Έκβολα Μικρής Διαμέτρου Calc._Ni/SiZA-15 Έκβολα Μικρής Διαμέτρου 3.0E E E E T R [ ο C] Σχήμα 2. Φαινόμενες διαχυτότητες του βενζολίου συναρτήσει της θερμοκρασίας αντίδρασης. Τα αποτελέσματα παρουσιάζονται γραφικά συναρτήσει της θερμοκρασίας της αντίδρασης T R στο Σχήμα 2 με τα ανοιχτά τρίγωνα και τη συνεχή γραμμή. Από τη μορφή της καμπύλης που προκύπτει, συμπεραίνουμε την ασυνέπεια στην οποία οδηγεί η αρχική μας υπόθεση. Αν αυτό ήταν αληθές, τότε η φαινόμενη διαχυτότητα του βενζολίου στο εσωτερικό των εκβόλων θα έπρεπε να αυξάνει εκθετικά με τη θερμοκρασία της αντίδρασης [Εξ. 2], ενώ αντίθετα παρατηρείται μείωση στις μεγαλύτερες θερμοκρασίες όπου ο εγγενής ρυθμός γίνεται πολύ μεγάλος.

5 Για τον υπολογιζόμενο φαινόμενο συντελεστή διάχυσης του βενζολίου στο καταλυτικό μας σύστημα D eβcalc. για διάφορες θερμοκρασίες, ισχύει: E D RT DeB D calc e0 e (2) όπου E D η ενέργεια ενεργοποίησης της διάχυσης και D e0 o προεκθετικός παράγοντας ή μέγιστη διαχυτότητα. Επιπρόσθετα, λαμβάνοντας υπόψη και την εξωτερική αντίσταση στη μεταφορά μάζας, ο μετρημένος πειραματικά καταλυτικός ρυθμός r obs. δίνεται από τη σχέση: S S robs r obs a kg ( CB CB ) CB CB, r obs σε [μmol/cm 3 κατ/s] (3) a kg S όπου ο συντελεστής μεταφοράς μάζας του βενζολίου και a [cm 2 κατ/cm 3 κατ] ο λόγος V της εξωτερικής επιφάνειας προς τον όγκο των εκβόλων. Για τον τελικό προσδιορισμό των αγνώστων E D και k g των Εξισώσεων 2 και 3 επιδιώχθηκε η βέλτιστη προσαρμογή των καμπυλών των θεωρητικά υπολογιζόμενων r calc στους πειραματικούς r obs ελαχιστοποιώντας το άθροισμα των τετραγώνων των διαφορών τους. Στο Σχήμα 2 παρουσιάζονται με διακεκομμένες γραμμές οι τιμές των φαινομένων διαχυτοτήτων που υπολογίστηκαν, και για τα τρία είδη εκβόλων συναρτήσει της θερμοκρασίας αντίδρασης. Παρατηρείται ότι οι τρεις διακεκομμένες καμπύλες αυξάνουν εκθετικά με τη θερμοκρασία όπως αναμένονταν από την Εξίσωση 2, διαφοροποιούμενες όμως ως προς την κλίση, κυρίως μεταξύ των δύο παραγωγών Ni/SiZA-5 και Ni/SiZA-15. Οι διαφορετικές κλίσεις υποδηλώνουν και τις διαφορετικές ενέργειες ενεργοποίησης της διάχυσης που υπολογίστηκαν για τα έκβολα. Επίσης παρατηρούμε ότι τα Ni/SiZA-5 μεγάλης διαμέτρου παρουσιάζουν και τη μεγαλύτερη διαχυτότητα σε αντίθεση με τα μικρότερα όλων έκβολα Ni/SiZA-15. Μάλιστα, οι διαχυτότητες εμφανίζονται να έχουν γραμμική αύξηση με την αύξηση του πορώδους των εκβόλων. Κατάταξη των Καταλυτικών Συστημάτων με Βάση τη Δραστικότητα Παρακάτω παρουσιάζονται κατά σειρά αύξουσας δραστικότητας οι βέλτιστοι καταλύτες Ni σε φορέα υποστυλωμένο πηλό οι οποίοι παρήχθησαν και μελετήθηκαν στην παρούσα και σε πρότερες εργασίες [10-12]. Στην κατάταξη συμπεριλαμβάνονται επίσης δύο καταλύτες Ni σε εμπορικούς φορείς γ-al 2 O 3 και Vycor glass, που παρασκευάσθηκαν μέσω ξηρού εμποτισμού και εξετάστηκαν για λόγους σύγκρισης. Πίνακας 1. Σύγκριση δραστικοτήτων r 0 [μmol/gr Ni /s] Ονομασία Καταλύτη 100 C 125 C 150 C 4.3NiAl 2 O LaNiZA NiATOS Alie-12NiAZA Ni/SiZA-x NiVycor

6 Οι καταλύτες σε εμπορικούς φορείς βρίσκονται στα δύο άκρα της κλίμακας δραστικότητας των καταλυτών σε φορείς PILCs. H κλίμακα αυτή παρουσιάζει πολύ μεγάλες διαφορές στη δραστικότητα, που φτάνουν σχεδόν τις δύο τάξεις μεγέθους καθώς αυξάνει η θερμοκρασία αντίδρασης. Ενόσω οι καταλύτες Ni σε εμπορικούς φορείς δεν μελετήθηκαν συναρτήσει της φόρτισής τους σε Ni όπως οι υπόλοιποι για εύρεση της βέλτιστης, αλλά χρησιμοποιήθηκε μια τυπική τιμή φόρτισής τους, είναι σημαντικό ότι οι καταλύτες σε φορέα PILCs παρουσιάζουν μεγαλύτερη ή παρόμοια δραστικότητα από τους λιγότερο δραστικούς ή τους περισσότερο δραστικούς εμπορικούς, αντίστοιχα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Οι καταλύτες αυτού του συστήματος Ni/SiZA-x επέδειξαν τη μεγαλύτερη δραστικότητα από όλα όσα έχουν προηγηθεί. Ενδεικτικά, ήταν σχεδόν διπλάσια δραστικοί από τον καλύτερο όλων των άλλων συστημάτων, Alie-12NiAZA και εξίσου δραστικοί με τον βέλτιστο καταλύτη Ni υποστηριζόμενο στον εμπορικό φορέα Vycor glass, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για λόγους σύγκρισης. Η διαφορά αυτή στην δραστικότητα με τα άλλα συστήματα Ni/PILC μπορεί να αποδοθεί στον τρόπο παρασκευής του, ο οποίος οδήγησε αφενός σε καλύτερη διασπορά του ενεργού μετάλλου στο φορέα και αφετέρου στη διαθεσιμότητά του για την αντίδραση, λόγω μη μετανάστευσης του στο πλέγμα του πηλού. Η ενέργεια ενεργοποίησης που προσδιορίστηκε στα 56.4 KJ/mol συνάδει με τις τιμές τις βιβλιογραφίας και των προηγούμενων καταλυτικών συστημάτων. Τα αποτελέσματα όσον αφορά στους καταλυτικούς ρυθμούς για τις κλίνες εκβόλων που παρασκευάσθηκαν στη συνέχεια, υπέδειξαν την ύπαρξη φαινομένων μεταφοράς τόσο εσωτερικών όσο και εξωτερικών. Η φαινόμενη διαχυτότητα του βενζολίου που υπολογίστηκε, αύξανε όπως αναμενόταν με τη θερμοκρασία αντίδρασης εκθετικά και με την αύξηση του πορώδους των εκβόλων γραμμικά. Η υπολογιζόμενη για τα έκβολα ενέργεια ενεργοποίησης της διάχυσης E D αύξανε ενώ μειώνονταν η διάμετρός τους και το μέσο και μακροπορώδες τους. Στα 7 Kcal/mol για τα έκβολα με d=1.8 mm, και στα 9.2 Kcal/mol για τα έκβολα με d=1.1 mm και αμελητέο πορώδες άνω των 100 Å. Ο συντελεστής μεταφοράς μάζας του βενζολίου από την κύρια μάζα του αερίου στην επιφάνεια των καταλυτικών σωματιδίων προσδιορίσθηκε σε k cm 3 αερ./cm 2 επ.κατ/s. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ [1] J.F. Le Page, Catalyse de Contact, Technip, Paris, [2] S. Narayanan, Res. Ind. 34 (1989) 296. [3] S.B. Halligudi, H.C. Bajaj, K.N. Bhatt, M. Krishnaratnam, React. Kinet. Catal. Lett. 48 (1992) 547. [4] R. Zhang,, F. Li, N. Zhang, Q. Shi, Appl. Catal. A, 239 (2003) 17. [5] A. B. Boricha, H. M. Mody, H. C. Bajaj, R. V. Jasra, Appl. Clay Sci. 31 (2006) 120. [6] A. Szabo, D. Gournis, M.A. Karakassides, D. Petridis, Chem. Mater. 10 (1998) 639. [7] F. Mohino, A.B. Martin, P.Salerno, A. Bahamonde, S.Mendioroz, Appl.Catal.Sci. 29 (2005) 125. [8] B. Coughlan, M. Keane Zeolites 11 (1991) 12. [9] S.D. Lin, M. Vannice, J. Catal 143 (1993) 539. g

7 [10] A. Louloudi, N. Papayannakos, Appl. Catal. A 175 (1998) 21. [11] A. Louloudi, N. Papayannakos, Appl. Catal. A 204 (2000) 167. [12] A. Louloudi, J. Michalopoulos, N.-H. Gangas N. Papayannakos, Appl. Catal. A 242 (2003) 41. [13] G.F. Froment, K.B. Bischoff, Chemical Reactor Analysis and Design, John Wiley & Sons Inc, New York, 1990.