«Ποντικοπαγίδα στη Χαλκίδα»

Transcript

1 Μαριάννα Κυριακάκη «Ποντικοπαγίδα στη Χαλκίδα» Κωμωδία σε δύο πράξεις 2010 Μαριάννα Κυριακάκη

2 Μαριάννα Κυριακάκη Ποντικοπαγίδα στη Χαλκίδα (κωμωδία σε 2 πράξεις) Τα πρόσωπα του έργου 1. Αρετή Περδίκη 2. Νικηφόρος Τσεκούρας: Υποψήφιος εραστής της 3. Ηρακλής: Ηθοποιός που παριστάνει τον Γκρουμ 4. Ακριβή Ερωτόκριτου: Διευθύντρια του ξενοδοχείου 5. Νίκος Περδίκης: σύζυγος της Αρετής 6. Λουίζα: φίλη της Αρετής 7. Τζούλια: σεναριογράφος πορνοταινιών 8. Αλέξανδρος: σύζυγος της Τζούλια, σκηνοθέτης πορνοταινιών 9. Ευάγγελος: αρραβωνιαστικός της Ακριβής 10. Ιουλία Τσεκούρα, σύζυγος του Νικηφόρου Μ. Κυριακάκη Σελίδα 1

3 Δυο παραγωγοί πορνοταινιών, ένα παράνομο ζευγάρι, ο μέλλων κερατάς, μια φίλη, ένας ηθοποιός που παριστάνει τον γκρουμ και ένας δολοφονημένος αστυνομικός βρίσκονται σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου που ανήκει σε μια φαν της Αγκάθα Κρίστη. Περίληψη Τα προ της ιστορίας Ο Αλέξανδρος και η Τζούλια είναι ιδιοκτήτες μιας μικρής εταιρίας παραγωγής πορνοταινιών που λόγω οικονομικής κρίσης σκαρφίζονται ένα σωρό κόλπα προκειμένου να γυρίσουν τις ταινίες τους με μικρό κόστος. Έτσι, εκμεταλλευόμενοι το πάθος της Ακριβής Ερωτόκριτου για τις ιστορίες μυστηρίου της Αγκάθα Κρίστι, την πείθουν πως γυρίζουν αστυνομικές ταινίες για να τους επιτρέπει να κάνουν δωρεάν γυρίσματα στο ξενοδοχείο της «Αγκάθα» που βρίσκεται στη Χαλκίδα. Έτσι, αφού καταφέρνουν να παγιδεύουν ανυποψίαστα παράνομα ζευγάρια, μοντάρουν το υλικό με άλλες σκηνές που έχουν γυρίσει στο πλατό και πουλάνε τις ταινίες τους στην Ιαπωνία. Όλα πηγαίνουν καλά μέχρι τη στιγμή που η γυναίκα ενός θύματος των πορνοπαραγωγών, νομίζοντας πως ο άντρας της την απάτησε, καταφθάνει στο ξενοδοχείο Αγκάθα παρέα με ένα επίδοξο εραστή προκειμένου να εκδικηθεί τον άντρα της. Μ. Κυριακάκη Σελίδα 2

4 Πρώτη Πράξη Δωμάτιο «Ποντικοπαγία» του ξενοδοχείου ΑΓΚΑΘΑ στη Χαλκίδα. Αργά το απόγευμα. Πίσω δεξιά πόρτα εισόδου-εξόδου στο δωμάτιο, δεξιότερα έπιπλο με καθρέφτη. Στο κέντρο διπλή μπαλκονόρτα ανοικτή που οδηγεί στο μπαλκόνι. Δεξιά πόρτα που οδηγεί στο μπάνιο. Μπροστά και δεξιά διπλό κρεβάτι. Στο κέντρο αντικριστές πολυθρόνες με τραπεζάκι στη μέση. Στη σκηνή βρίσκεται η Τζούλια η οποία κοιτάζει τον Αλέξανδρο που ελέγχει μια μικροκάμερα που είναι διακριτικά τοποθετημένη δίπλα στην κουρτίνα του σεπαρέ. ΤΖΟΥΛΙΑ: Όλα εντάξει; ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Περισσότερο από εντάξει. Αν όλα πάνε καλά, αύριο θα χεις μπόλικο υλικό για να ολοκληρώσεις το σενάριό σου κι εγώ την ταινία μου. Είμαι σίγουρος πως το «Μπήκε το νερό στ αυλάκι» θα μας κάνει πλούσιους. Οι Ιάπωνες αγοραστές θα την λατρέψουν και θα την χρυσοπληρώσουν! ΤΖΟΥΛΙΑ: Έτσι έλεγες και για το «Φιστίκι του Αιγηνίτη», και παραλίγο να μας την γυρίσουν πίσω την ταινία. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Φταίω εγώ που ο «πρωταγωνιστής» μας βγήκε τζούφιος; ΤΖΟΥΛΙΑ: Φταίς, γιατί εσύ τον επέλεξες και με έστειλες να του την πέσω. Αφού τον έβλεπες πως ήταν σκεφτικός, είναι δυνατόν ένας σκεφτικός να σου αποδώσει στο κρεβάτι; ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Και τι να κανα; Ήταν όλο θέμα συνθηκών: Εκείνο το Σαββατοκύριακο το ξενοδοχείο της θειάς σου δεν είχε σταυρώσει πελάτη. Οι Γιαπωνέζοι μας πίεζαν. Ένα χρόνο πριν είχαν δώσει προκαταβολή και ταινία δεν έβλεπαν. Εμείς χρειαζόμασταν ένα θύμα. Αυτός βρέθηκε μπροστά μας και έγινε πρωταγωνιστής. ΤΖΟΥΛΙΑ: Κι εμείς κάναμε τη μεγαλύτερη πατάτα. Τέτοια αποτυχία Ένα DVD πούλησαν μόνο οι Γιαπωνέζοι κι αυτό σε τουρίστα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Πάντως φταις κι εσύ. Έμπειρη είσαι, θα μπορούσες να κάνεις κάποιο από τα κολπάκια σου για να ζωντανέψεις το «φιστίκι» του άχρηστου. Μ. Κυριακάκη Σελίδα 3

5 ΤΖΟΥΛΙΑ: Χα! Το μόνο κόλπο που ζωντανεύει το «φιστίκι» κάποιου που τον έχει σακατέψει η οικονομική κρίση, είναι τα φράγκα. Να τα πάρει, να ξεπληρώσει τα χρέη του, να ξελαμπηκάρει και να βγάλει το φιστίκι φυστικοβούτυρο Αλλά εσύ εκεί κάνε προσπάθειες Τζούλια και κάνε προσπάθειες Τζούλια Και με ξεφτίλισες! Ολόκληρη Τζούλια Αλεξάντερ, με δέκα πορνοταινίες στο ενεργητικό μου να κοπανιέμαι επί τέσσερις ώρες σε κρεβάτια, καναπέδες και πατώματα μπας και λειτουργήσει το φιστίκι. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Μη μου το θυμίζεις Μη μου το θυμίζεις. Ένα μήνα έφαγα στο μοντάζ για να ρετουσάρω τις άκαρπες προσπάθειές του. Τέλος πάντων, τι έμαθες για τους αποψινούς; ΤΖΟΥΛΙΑ: Νιόπαντροι απ την Αθήνα. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Νιόπαντροι κι ήρθανε στη Χαλκίδα για το μήνα του μέλιτος; Αχ! Τίποτα μπατήρηδες θα ναι. Να δεις που κι αυτοί θα σκέφτονται τα χρέη τους και θα πήξουμε στη μιζέρια. ΤΖΟΥΛΑΙ: Λες; ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: (ξεφυσώντας)λέω Να πάρει η ευχή! Χάθηκαν δυο φλογεροί εραστές που ρχονται εδώ να βγάλουν τα απωθημένα τους; ΤΖΟΥΛΙΑ: Ξέρεις πολλούς φλογερούς εραστές που θα ρχονταν στο ξενοδοχείο «ΑΓΚΑΘΑ» της Χαλκίδας για να βγάλουν τα απωθημένα τους; ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Αυτό να μου πεις Απ έξω ακούγεται η φωνή της Ακριβής και θόρυβος από πόρτα που ανοιγοκλείνει. ΑΚΡΙΒΗ: (απ έξω) Τζούλια Τζούλια ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ωχ! Η θεία σου Σε ψάχνει ΤΖΟΥΛΙΑ: Ετοιμάσου για θέατρο ΑΚΡΙΒΗ: Τζούλια!...Αλέξανδρε!...Μα πού εξαφανίστηκαν; Η πόρτα ανοίγει και εμφανίζεται η Ακριβή Ερωτόκριτου, θεία της Τζούλιας. ΑΚΡΙΒΗ: (βλέποντάς τους)εδώ είστε;! ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Προσωρινά.Ήρθαμε να ρίξουμε μια ματιά στην περιβόητη «Ποντικοπαγίδα» σας. ΤΖΟΥΛΙΑ: Πάντως, θεία, αυτό είναι το ωραιότερο δωμάτιο του ξενοδοχείου σου. Μ. Κυριακάκη Σελίδα 4

6 ΑΚΡΙΒΗ: Και το πιο διάσημο έργο της Αγκάθα!...Αλλά γιατί δεν είστε δίπλα να κάνετε το γύρισμα; ΤΖΟΥΛΙΑ: Ε είπαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα να ξεμουδιάσουν οι ηθοποιοί. ΑΚΡΙΒΗ: Τώρα που είπες «ηθοποιοί», γυναίκες δεν παίζουν στην ταινία σας; ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Γενικώς, ναι, αλλά στις σκηνές που γυρίζουμε εδώ παίζουν μόνο άντρες ΑΚΡΙΒΗ: (σκεφτική)μάλιστα Πάντως, μεταξύ μας, εμένα δεν μου γεμίζουν το μάτι. Ειδικά αυτός ο Ηρακλής, είναι πολύ δευτεροκλασάτος ΤΖΟΥΛΙΑ: Τον έχεις παρεξηγήσει Ο Ηρακλής είναι πολύ έμπειρος ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Και ταλαντούχος ΑΚΡΙΒΗ: Μπορεί, αλλά για γκρουμ ξενοδοχείου δεν κάνει. Να του αλλάξετε ρόλο. ΤΖΟΥΛΙΑ: Αυτό δε γίνεται. Γι αυτό σε παρακάλεσα να τον αφήσεις να παραστήσει για σήμερα τον γκρουμ, μήπως και πάρει το κολλάει. ΑΚΡΙΒΗ: Κι αν αντί να πάρει το κολλάει, τα κάνει θάλασσα και μου διώξει τους πελάτες; ΤΖΟΥΛΙΑ: Στο εγγυώμαι, πως όλα θα πάνε καλά. Άλλωστε θα τον προσέχουμε εγώ κι ο Αλέξανδρος κι αν χρειαστεί, θα επέμβουμε. Ε, Αλέξανδρε; ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Φυσικά. Μην ανησυχείς, θεία, όλα θα πάνε καλά. Και όταν με το καλό ολοκληρωθεί η ταινία, θα πάρεις και ποσοστά επί των πωλήσεων. ΑΚΡΙΒΗ: Έστω. Αλλά αν συμβεί κάτι, αλίμονό σας. ΤΖΟΥΛΙΑ: Μην ανησυχείς. ΑΚΡΙΒΗ: Ανησυχώ, αλλά τι να κάνω.αφού μπήκα στο χορό, θα χορέψω. Στην επόμενη όμως ταινία θα παίξω κι εγώ. Μου το υποσχεθήκατε. ΤΖΟΥΛΙΑ: Και θα το κάνουμε. Η επόμενη ταινία μας, βασισμένη στη ζωή και το έργο της Αγκάθα Κρίστη, θα έχει πρωταγωνίστρια εσένα. ΑΚΡΙΒΗ: Και το ξενοδοχείο μου. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Αυτό πρωταγωνιστεί έτσι κι αλλιώς. Δεύτερη ταινία γυρίζουμε εδώ. ΑΚΡΙΒΗ: Κι εγώ δεν είδα ακόμη ούτε την πρώτη. ΤΖΟΥΛΙΑ; Θα τη δεις. Ο Αλέξανδρος όπου να ναι ολοκληρώνει το μοντάζ. Ε, Αλέξανδρε; Μ. Κυριακάκη Σελίδα 5

7 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ε, ναι. Ακούγεται γκονγκ. Και παράλληλα ένα γυναικείο ουρλιαχτό από μακριά. Η Τζούλια και ο Αλέξανδρος αναπηδούν τρομοκρατημένοι. ΤΖΟΥΛΙΑ: Τι ήταν αυτό; ΑΚΡΙΒΗ: Ειδοποίηση ότι κάποιος μπήκε στο ξενοδοχείο. Ωραίο δεν είναι; Σήμερα το πρωί το βαλα. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ειδοποία, ρε θεία, μας έκοψες το αίμα Και των πελατών φαντάζομαι. ΑΚΡΙΒΗ: Πάω να τους υποδεχτώ ΤΖΟΥΛΙΑ: Αν γλύτωσαν το έμφραγμα οι χριστιανοί. Η Ακριβή φεύγει. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ελπίζω να επέζησαν οι καημένοι. Τρεις μήνες τώρα που άλλαξε το στυλ και τον διάκοσμο του ξενοδοχείου τρομάξαμε να σταυρώσουμε πελάτες.ας ελπίσουμε να μην το βαλαν στα πόδια γιατί πάει η ταινία μας πάει ΤΖΟΥΛΙΑ: Ας μην το γρουσουζεύουμε (κοιτάζει γύρω της) Βάλε την κάμερα να τραβάει.όπου να ναι θα ρθουν ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Τη βάζω κράτα τσίλιες εσύ Ο Αλέξανδρος πηγαίνει στην κάμερα και η Τζούλια ρίχνει μια ματιά στο διάδρομο. ΤΖΟΥΛΙΑ; Έρχονται (κλείνει βιαστικά την πόρτα) ΗΡΑΚΛΗΣ: (απ έξω)φτάσαμε ΑΡΕΤΗ; (απ έξω)είστε σίγουρος πως αυτό είναι το δωμάτιό μας; ΗΡΑΚΛΗΣ: (απ έξω)φυσικά. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Γρήγορα από το μπαλκόνι Ο Αλέξανδρος και η Τζούλια βγαίνουν από την μπαλκονόπορτα, ενώ την ίδια στιγμή ανοίγει η πόρτα και στο άνοιγμα φαίνεται ο Ηρακλής (γκρουμ). ΗΡΑΚΛΗΣ: Παρακαλώ, παρακαλώ περάστε. (κάνει στην άκρη, ακουμπώντας δίπλα δυο μικρές βαλίτσες) ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (μπαίνει κρατώντας το στήθος του)μια κουβέντα είναι αυτή. Ακόμα τρέμουν τα πόδια μου από την υποδοχή σας. Μα γκονγκς για το καλωσήρθατε και ουρλιαχτό από πάνω! ΗΡΑΚΛΗΣ: Αρκετά πρωτότυπο, δεν βρίσκετε; Μ. Κυριακάκη Σελίδα 6

8 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Καλύτερα να μην σου πω τη γνώμη μου (γυρίζοντας προς τον διάδρομο)πέρασε, αγάπη μου. (κάνει τόπο να περάσει η Αρετή) Μπαίνει η Αρετή, κοιτώντας την επιγραφή στην πόρτα του δωματίου. ΑΡΕΤΗ: Εδώ λέει «Ποντικοπαγίδα» ΗΡΑΚΛΗΣ: Ακριβώς. Το καλύτερο δωμάτιο του ξενοδοχείου ΑΓΚΑΘΑ. ΑΡΕΤΗ: Μα εμείς ζητήσαμε το δωμάτιο 132 (στον Νικηφόρο)Αυτό δε ζήτησες, Νικηφόρε; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ; Μα φυσικά, αγάπη μου. (στον Ηρακλή)Εμείς ζητήσαμε το δωμάτιο 132. ΗΡΑΚΛΗΣ: Αυτό είναι ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Και η «Ποντικοπαγίδα»; ΗΡΑΚΛΗΣ: Πρόσφατα μετονομάστηκε, ξέρετε, η ιδιοκτήτρια είναι φαν της Αγκάθα Κρίστη και κάθε δωμάτιο φέρει έναν χαρακτηριστικό τίτλο βιβλίων της συγγραφέως. ΑΡΕΤΗ: Δηλαδή η «Ποντικοπαγίδα» αντιστοιχεί στο πρώην 132; ΗΡΑΚΛΗΣ: Ακριβώς. Η ποντικοπαγίδα αντιστοιχεί στο πρώην 132, το «Οριαν Εξπρές» αντιστοιχεί στο πρώην 133, οι «δέκα μικροί νέγροι» στο πρώην 134 και πάει λέγοντας. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά ΗΡΑΚΛΗΣ: Διότι προτιμάει τη θάλασσα (βλέποντας τον Νικηφόρο να τον αγριοκοιτάζει) πάω για τα μουστοκούλουρα Ο Ηρακλής βιάζεται να φύγει. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (στην Αρετή που περιεργάζεται το δωμάτιο)πώς σου φαίνεται το δωμάτιο; ΑΡΕΤΗ: Και μόνο που είναι το 132, υπέροχο ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Είσαι σίγουρη πως δεν έχεις ξανάρθει σ αυτό το ο θεός να το κάνειξενοδοχείο; ΑΡΕΤΗ: (προσπαθώντας να κρύψει την ταραχή της)μα φυσικά Στο είπα πως δεν έχω ξανάρθει, ούτε σε αυτό το ξενοδοχείο, ούτε σε αυτό το δωμάτιο ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Και τότε τι σε ενδιαφέρει αν είναι το πρώην 132 ή οποιοδήποτε άλλο; Μ. Κυριακάκη Σελίδα 7

9 ΑΡΕΤΗ: Με ενδιαφέρει, γιατί γιατί έχω ακούσει πως έχει καταπληκτική θέα στον Εύριπο Αλήθεια, Νικηφόρε, το ξέρεις πως τα νερά του Ευρίπου ονομάζονται «Τρελά νερά»; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Φυσικά. Και μάλιστα ξέρω ότι η ονομασία τους οφείλεται στο γεγονός ότι αλλάζουν κατεύθυνση κάθε έξι ώρες Ακούγεται ουρλιαχτό το οποίο αντιστοιχεί στο θόρυβο που κάνει το χτύπημα στην πόρτα. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ο Χριστός κι η μάνα του! Τι ήταν αυτό; ΑΓΝΗ: Κάποιο πρωτότυπο εφέ φαντάζομαι (ξανακούγεται το ουρλιαχτό) Μάλλον κάποιος κτυπάει την πόρτα Άνοιξε, σε παρακαλώ (προχωράει στο δωμάτιο και μένει να κοιτάζει το κρεβάτι) Ο Νικηφόρος ανοίγει και μπαίνει ο Ηρακλής κρατώντας μια πιατέλα με μουστοκούλουρα. ΗΡΑΚΛΗΣ: Ήρθανε και τα μουστοκούλουρα (στην Αρετή)Καταπληκτικό κρεβάτι!και ανθεκτικό! ΑΡΕΤΗ: (γυρίζει προσβεβλημένη)δεν σας επιτρέπω (φεύγει προς την πόρτα που οδηγεί στο μπάνιο) Τα κεφάλια του Αλέξανδρος και της Τζούλια ξεπροβάλλουν στην μπαλκονόπορτα και κοιτάζουν τους δύο άντρες. ΗΡΑΚΛΗΣ: (κοιτάζοντας την Αρετή που περιεργάζεται το δωμάτιο)ντροπαλή; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Σα δεκαεξάχρονο ΗΡΑΚΛΗΣ: (απορημένος)ναι; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ναι. ΗΡΑΚΛΗΣ: Για να το λέτε ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: (σιγά)και ντροπαλή! Τέλειο! Ο Αλέξανδρος και η Τζούλια πνίγουν ένα γελάκι, δίνουν τα χέρια ικανοποιημένοι και εξαφανίζονται. Μ. Κυριακάκη Σελίδα 8

10 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Υπονοείς κάτι; ΗΡΑΚΛΗΣ: Προς θεού ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (εκνευρισμένος)υπονοείς. Γι αυτό το γελάκι. Η Τζούλια και ο Αλέξανδρος κρύβονται. ΗΡΑΚΛΗΣ: Γελάκι εγώ; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Δεν είμαι τρελός. Το άκουσα. ΗΡΑΚΛΗΣ: Εγώ όμως δε γέλασα. Και γιατί να γελάσω. Δεν έχω λόγο, καταλαβαίνετε; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Η αλήθεια είναι πως δεν σας είδα να χαμογελάτε. ΗΡΑΚΛΗΣ: Τα βλέπετε; Τέλος πάντων, έχετε καμιά ιδέα που να βάλω τα μουστοκούλουρα; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Πού τα βάζετε συνήθως; ΗΡΑΚΛΗΣ: Πουθενά. Είστε οι πρώτοι που μας ζητήσατε μουστοκούλουρα Να τανε μύδια, να το καταλάβω, αλλά μουστοκούλουρα ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ε ρε θέμα που ανοίξαμε! Τελείωνε χριστιανέ μου και μου κανες τα νεύρα κανταΐφι! ΑΜΕΔΙΑΟΣ: Τι κανταΐφι;! (δείχνοντας το καλαθάκι που κρατάει)μουστοκούλουρα παραγγείλατε. Δηλαδή η κυρία σας τα παρήγγειλε. 23 είπε να πάρουμε. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (κατ ιδίαν)θα τον πνίξω! (δυνατά)οκ φίλε. ΗΡΑΚΛΗΣ: 23 πήραμε. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (κατ ιδίαν)που να σε πάρουν τέσσερις! ΗΡΑΚΛΗΣ: Γιατί όχι 22 ή 24; Ή καλύτερα 25 που ακούγεται καλύτερα ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Γιατί έτσι μας αρέσει. Λογαριασμό θα σου δώσουμε; ΗΡΑΚΛΗΣ: Πουρμπουάρ. (απλώνει ο χέρι του) (Ο Νικηφόροςς τον κοιτάζει απορημένος)είθισται! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (εκνευρισμένος)είθισται όταν δεν γίνεστε τσιμπούρι! Τέλος πάντων! (του δίνει πουρμπουάρ) ΗΡΑΚΛΗΣ: (παίρνει το πουρμπουάρ)θα μπορούσατε και καλύτερα. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τι είπες;! ΗΡΑΚΛΗΣ: (δίνοντάς του το καλαθάκι με τα μουστοκούλουρα) «Καλά να περάσετε» είπα (του κλείνει το μάτι πονηρά) Μ. Κυριακάκη Σελίδα 9

11 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (ακουμπώντας το καλάθι στο τραπέζι)θα περάσουμε Θα περάσουμε, αρκεί να μας απαλλάξεις από την παρουσία σου ΗΡΑΚΛΗΣ: Διακτινίζομαι πάραυτα (κάνει να βγει)και καλό βόλι! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μια λέξη ακόμα και το βόλι θα βρει εσένα στο Δόξα Πατρί. ΗΡΑΚΛΗΣ: (κάνει ξόρκι)αμ το θες το στραπάτσο σου. (βγαίνει γρήγορα) ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ανεδαίστατε! (κλείνει την πόρτα) Ε ανεδαίστατε! Μπαίνει η Αρετή. ΑΡΕΤΗ: Τι έπαθες γλυκέ μου και φωνάζεις; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μ αυτόν τον ηλίθιο τα χω! Γιατί το ένα και γιατί το άλλο! ΑΡΕΤΗ: (τον αγκαλιάζει)έλα τώρα, Νικηφόρε, μη συγχύζεσαι και γεμίζεις τη φωλίτσα μας με αρνητική ενέργεια. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ; Ναι, εμένα χρειαζόταν το δωμάτιο για να γεμίσει αρνητική ενέργεια!...και το λένε και «ποντικοπαγίδα» Αρετή, θα σε πείραζε να ζητήσω να μας αλλάξουν δωμάτιο; ΑΡΕΤΗ: Ούτε να το συζητάς. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μα και μόνο στη σκέψη της ποντικοπαγίδας, μού κόβονται τα πόδια (με νόημα)πώς θα ΑΡΕΤΗ: Αν μ αγαπάς θα ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Αν σ αγαπώ; Πώς μπορείς και το ρωτάς; Ξεχνάς πως μήνες ολόκληρους έτρεχα πίσω σου σαν το σκυλάκι εκλιπαρώντας σε να μου δώσεις σημασία; ΑΡΕΤΗ: Φυσικά και δεν το ξεχνώ, αλλά τι να υποθέσω όταν τώρα που επιτέλους είπα το ναι και ήρθαμε στο ξενοδοχείο, εσύ βρίσκεις ένα σωρό δικαιολογίες για να γκρινιάζεις Νικηφόρε, νομίζω πως τελικά ήταν λάθος μου που υπέκυψα ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μην το λες αυτό μην το λες Εγώ είμαι τρελός για σένα ΑΡΕΤΗ: Κι εγώ για σένα ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τότε ας μη χάνουμε άλλο το χρόνο μας Στο κάτω κάτω τι σημασία έχει το όνομα ενός δωματίου μπροστά στην αξέχαστη βραδιά που υποσχέθηκες να μού χαρίσεις; (την αγκαλιάζει με πάθος ). ΑΡΕΤΗ: (τον απομακρύνει) Άκου Νικηφόρε, σχετικά με την «αξέχαστη βραδιά».. Είσαι σίγουρος πως θες να το κάνεις; Μ. Κυριακάκη Σελίδα 10

12 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Αν είμαι λέει! Δεν κρατιέμαι!(τραβώντας την προς το μέρος του)εσύ; ΑΡΕΤΗ: Εγώ έχω ένα κράτημα (απομακρύνεται) ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μη μου λες τέτοια! Μη μου λες τέτοια!...(την ξαναπιάνει) Μωρό μου, κοίτα με στα μάτια και θυμίσου το πάθος σου για μένα ΑΡΕΤΗ: Το θυμάμαι, αλλά δεν είμαι πια τόσο σίγουρη αν θέλω ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Και βέβαια θέλεις. Θέλεις εμένα, θέλεις την περιπέτεια Θέλεις να σπάσεις νόμους και κανόνες. Εσύ το πες. ΑΡΕΤΗ: Ότι το είπα, το είπα αλλά έγιναν όλα τόσο βιαστικά. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τι σημασία έχει ο χρόνος αφού μας έκαιγε ο πόθος! Το ήθελες και το ήθελα. Κι οι δυο μας θέλαμε να το κάνουμε αλλά μας έλειπε το κουράγιο (την τραβάει πάνω του) ΑΡΕΤΗ: (απομακρύνεται) Ότι μας έλειπε μας έλειπε ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (την ξανατραβάει κοντά του)το βρήκαμε όμως κι είμαστε εδώ, οι δυο μας, μόνοι, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου Αρετή, αγάπη μου, άσε το πάθος να μας κυριεύσει. ΑΡΕΤΗ: Εγώ το αφήνω, εκείνο δεν ξαμολιέται. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Γιατί το κρατάς Μην το κρατάς, Αρετή ΑΡΕΤΗ: Μόνο του κρατιέται, Νικηφόρε (απομακρύνεται)να, ορίστε Κοίτα τι μου κάνεις τώρα Με κάνεις να μού μπλοκάρει ο πόθος. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (ξαφνιασμένος)εγώ;! ΑΡΕΤΗ: Εσύ εσύ Ρίχνεις πολύ κάρβουνο στη φωτιά, ντουμανιάζει ο πόθος και δεν βρίσκει την έξοδο. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ε; ΑΡΕΤΗ: (τον τραβάει)είσαι πολύ φλογερός εραστής, Νικηφόρε! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (με κομπασμό) Και δεν ξεκίνησα ακόμα! (την βουτάει να την φιλήσει) ΑΡΕΤΗ: (τον απομακρύνει)αγάλι αγάλι το φιλί για να χει νοστιμάδα. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Αγάλι, δε λέω, αλλά πρώτα πρέπει να υπάρξει το πρώτο φιλί Έτσι δεν είναι; ΑΡΕΤΗ: Θα υπάρξει ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (ανυπόμονα)πότε; ΑΡΕΤΗ: (απότομα και αυστηρά)νικηφόρε, με θέλεις μόνο για το sex; Μ. Κυριακάκη Σελίδα 11

13 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (παρορμητικά)ναι (Η Αρετή τον κεραυνοβολεί με το βλέμμα).δηλαδή όχι (πιο πειστικά)φυσικά όχι Εγώ για σένα.εγώ για σένα ΑΡΕΤΗ: (τον τραβάει πάνω της) Θα πεφτες πιο κάτω απ τον καθένα; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Στα πατώματα Αρετή, εσύ για μένα είσαι είσαι ΑΡΕΤΗ: Το βλέπω στα μάτια σου πως είμαι ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τότε πώς μπορείς και αμφιβάλεις; ΑΡΕΤΗ: Δεν αμφιβάλλω, γλυκέ μου δεν αμφιβάλλω αλλά καμένοι στο ασίγαστο πάθος μας, κονιορτοποιούμε τον ρομαντισμό ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τον κονιορτοποιούμε; ΑΡΕΤΗ: Λιώμα τον κάνουμε. Και είναι κρίμα Δεν νομίζεις; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Πως φυσικά οπωσδήποτε. ΑΡΕΤΗ: Έρωτας όπως ο δικός μας τον χρειάζεται τον ρομαντισμό, Νικηφόρε ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Είπα εγώ όχι; ΑΡΕΤΗ: Δεν το είπες αλλά έτσι όπως με βουτάς (τον τραβάει κοντά της κι άλλο) ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (κοιτώντας τα χέρια της πάνω του)εγώ σε βουτάω; ΑΡΕΤΗ: Εσύ, Νικηφόρε, εσύ (τον τραβάει κι άλλο πάνω της)είσαι ανυπόμονος και δεν το μπορώ. Θέλω ρομαντισμό, Νικηφόρε. Ρομαντισμό. Νόμιζα πως κι εσύ το θέλεις, γι αυτό δέχτηκα να σ ακολουθήσω ως εδώ. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Να μ ακολουθήσεις;! Μα εσύ το πρότεινες! ΑΡΕΤΗ: (θεατρινίστικα προσβεβλημένη)εγώ; Σου πρότεινα εγώ; Εγώ είπα έτσι γενικά ότι έχω ακούσει πολλά γι αυτό το ξενοδοχείο που το γλείφουν τα τρελά νερά του Ευρίπου Αν πίστευα ότι θα το παιρνες ως πρόκληση, δεν θα το ανέφερα ποτέ ποτέ (μυξοκλαίει) ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (σε πλήρη σύγχυση) Το ξέρω, αγάπη μου, το ξέρω ΑΡΕΤΗ: (ειρωνικά)κι αφού το ξέρεις, γιατί με προσβάλλεις; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (προσπαθώντας να την καθησυχάσει)δεν είχα καμιά πρόθεση στ ορκίζομαι ΑΡΕΤΗ: Απόδειξέ μου το. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Πώς; Οι όρκοι δεν αποδεικνύονται. Μ. Κυριακάκη Σελίδα 12

14 ΑΡΕΤΗ: Οι κούφιοι όρκοι δεν αποδεικνύονται. Όταν όμως ο όρκος είναι όρκος ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Κι ο δικός μου όρκος, όρκος είναι ΑΡΕΤΗ: Απόδειξη. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (κατ ιδίαν)βρε τι έπαθα! (στον Νικηφόρο)Τι θες να κάνω για να πειστείς; ΑΡΕΤΗ: Να ξεχάσεις τον λόγο για τον οποίο ήρθαμε εδώ και να φανείς ρομαντικός. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (αναστενάζοντας)να φανώ. (κατ ιδίαν)τι να κάνω δεν ξέρω ΑΡΕΤΗ: Μίλα μου για το φεγγάρι. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Σου μιλάω. Λοιπόν, το φεγγάρι ή σελήνη είναι δορυφόρος της γης ΑΡΕΤΗ: Για τω θεώ, ρομαντισμό ζήτησα όχι μάθημα Αστρονομίας. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Με συγχωρείς, έχεις δίκιο το επάγγελμα βλέπεις ΑΡΕΤΗ: Σωστά, ξέχασα πως έχω να κάνω με διδάκτορα αστροφυσικής. Οπότε τι να ξέρεις από ρομαντισμό και φεγγάρια! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Γι αυτό σου λέω, άσε τον ρομαντισμό κι ας πιάσουμε τον ερωτισμό (την τραβάει)σε θέλω. ΑΡΕΤΗ: (τον απομακρύνει)κι εγώ αλλά είπαμε: έχω ανάγκη από ρομαντισμό. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μα αφού δεν ξέρω. ΑΡΕΤΗ: Ξέρω εγώ (παίρνοντας ύφος ρομαντικό) Νικηφόρε, κάνε ό,τι κάνω ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ε ρε και δεν παίζουμε και σε τηλεπαιχνίδι!...(η Αρετή γυρίζει και τον κοιτάζει αυστηρά-ο Νικηφόρος μαζεύεται)περιμένω οδηγίες. Η Αρετή μπαίνει στην αγκαλιά του με την πλάτη της στο πρόσωπό του. ΑΡΕΤΗ: Σκέψου πως είμαστε ήρωες μιας ταινίας. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ερωτικής. ΑΡΕΤΗ: (τον διορθώνει)ρομαντικής. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ρομαντικής με ερωτικές διαστάσεις.. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: (τρίβοντας τα χέρια του)ούτε παραγγελία να τους είχαμε! ΤΖΟΥΛΙΑ: Σσς (του κάνει νόημα να σωπάσει) ΑΡΕΤΗ: (τον διορθώνει) αποχρώσεις Μ. Κυριακάκη Σελίδα 13

15 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Έστω ΑΡΕΤΗ: (με αφηγηματικό και πομπώδες ύφος)συναντηθήκαμε τυχαία ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Κι ερωτευτήκαμε μοιραία ΑΡΕΤΗ: (ενθουσιασμένη)νικηφόρε, έκανες ρίμα! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τι πράγμα; ΑΡΕΤΗ: Ομοιοκαταληξία! Έκανες ομοιοκαταληξία! Νικηφόρε, είσαι ποιητής! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Και εραστής. ΑΡΕΤΗ: Αχ!, μη μου το χαλάς! Εγώ μιλάω για ρομαντισμό κι εσύ όλο το μυαλό σου αλλού ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Όχι αγάπη μου, με παρεξήγησες. Εγώ επειδή είπες πως είμαστε ήρωες μιας ταινίας Μπήκα στο πετσί του ρόλου ΑΡΕΤΗ: Κι εγώ κι εγώ μπήκα ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ωραία! Τώρα που είμαστε και οι 2 μέσα, ας γυρίσουμε και καμιά σκηνή. ΑΡΕΤΗ: Τι σκηνή; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ερω...Ρομαντική... Μια σκηνή ρομαντική που καταγράφει το ανεξέλεγκτο πάθος ενός άντρα και μιας γυναίκας που για πρώτη φορά κυριαρχούν στα πρέπει κι είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν Χωρίς ηθικές αναστολές ΑΡΕΤΗ: (διστακτικά)νικηφόρε, είναι η πρώτη φορά που απατώ τον άντρα μου. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Αυτή η σκέψη με κάνει να σε θέλω πιο πολύ (την γυρίζει προς το μέρος του και την κολλάει πάνω του ενώ εκείνη απομακρύνει το πρόσωπό της)αρετή, ας αφήσουμε τα λόγια κι ας επικεντρωθούμε σε αυτό για το οποίο ήρθαμε εδώ. ΑΡΕΤΗ: (τον σπρώχνει μαλακά)ναι, αλλά χωρίς υπερβολές. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Εντάξει, εντάξει, «χωρίς υπερβολές» (την αφήνει) ηρέμησε τώρα (κινείται προς το τραπέζι) Θέλεις ένα μουστοκούλουρο; (παίρνει ένα) ΑΡΕΤΗ: (σχεδόν ουρλιάζοντας) Όχι, όχι, μην το τρως. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (μένει κόκαλο και απορημένος)εντάξει, (το αφήνει στη θέση του)αλλά δεν υπάρχει λόγος να ουρλιάζεις Μ. Κυριακάκη Σελίδα 14

16 ΑΡΕΤΗ: (πηγαίνοντας κοντά του)με συγχωρείς, είμαι λίγο νευρική. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Δεν χρειάζεται να δικαιολογείσαι Καταλαβαίνω αλλά αν δεν μπορούμε να τα φάμε τότε γιατί τα έφερες; ΑΡΕΤΗ: (χαϊδεύοντάς τον) Θα τα φάμε, αλλά μόνο όταν θα χουν όλα τελειώσει. (χαδιάρικα)μου το υπόσχεσαι; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Στο υπόσχομαι, εξάλλου εγώ από τα γλυκά προτιμώ το tira mi su (Αγκαλιάζοντάς την και κοιτώντας τον στα μάτια) Ομολογώ πως αυτή η μυστηριώδης πλευρά του χαρακτήρα σου μ άρεσε πάντα. (την τραβάει πάνω του) ΑΡΕΤΗ: Ευχαριστώ, είσαι θησαυρός (απομακρύνοντάς τον) ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ανεκτίμητος! ΑΡΕΤΗ: Κοίτα Κοίτα ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τι; ΑΡΕΤΗ: Μπαλκονόπορτα! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Παρακαλώ;! ΑΡΕΤΗ: Νικηφόρε, έχουμε βεράντα; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Έτσι φαίνεται Η Αρετή πηγαίνει και ανοίγει την μπαλκονόπορτα και κοιτάζει έξω. ΑΡΕΤΗ: Υπέροχη! Νικηφόρε Νικηφόρε, κοίτα τη θέα Υπέροχη δεν είναι; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Είναι. ΑΡΕΤΗ: Από δω πάνω φαίνεται όλος ο Πορθμός. Και τα νερά κοίτα γλείφουν το ξενοδοχείο. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ; Τα νερά; Κακό αυτό. ΑΡΕΤΗ: Γιατί; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Γιατί αν πηδήξουμε από δω, το πνίξιμο δεν το γλυτώνουμε. ΑΡΕΤΗ: Γιατί να πηδήξουμε; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Και τι μας μένει να κάνουμε εάν εμφανιστεί ξαφνικά η γυναίκα μου ή το ακόμα χειρότερο, ο άντρας σου; ΑΡΕΤΗ: Δεν πιστεύω να τους φοβάσαι! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Όχι βέβαια! Απλά βαριέμαι τις υστερικές ζήλιες. ΑΡΕΤΗ: Έχεις δίκιο, θα ταν τρομερό! Ευτυχώς που κανείς απ τους δυο δεν ξέρει που βρισκόμαστε. (κοιτάζει έξω)πάντως, αν χρειαστεί να Μ. Κυριακάκη Σελίδα 15

17 δραπετεύσουμε, μπορούμε να πηδήξουμε από μπαλκόνι σε μπαλκόνι. Ε, τι λες; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Λέω να μην γρουσουζεύεις...(κάνει να κλείσει την μπαλκονόπορτα) ΑΡΕΤΗ: Μη!... ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τι είναι πάλι; ΑΡΕΤΗ: Μην την κλείνεις. Έχω κλειστοφοβία. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μα μπορεί να μπει κανένας απρόσκλητος επισκέπτης. ΑΡΕΤΗ: Αυτό θέλω κι εγώ. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τι είπες; ΑΡΕΤΗ: Ανοησίες, λέω. Ποιος μπορεί να μπει; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ξέρω γω, μπορεί κανένας μικρός νέγρος από τους δέκα της Αγκάθα Κρίστη. ΑΡΕΤΗ: Τελικά σε έχει επηρεάσει άσχημα όλη αυτή η ιστορία ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Άδικο έχω; Απ τη μια μας υποδέχονται με πυροβολισμούς, μας χτυπάνε την πόρτα και ακούγονται ουρλιαχτά Γιατί δηλαδή το ρουμ σερβις να μην είναι ένας μικρός μαύρος νέγρος; ΑΡΕΤΗ: Γιατί το ρουμ σερβις δεν μπαίνει ποτέ από την μπαλκονόπορτα. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Στα κανονικά ξενοδοχεία Στο Αγκάθα δεν ξέρουμε τι γίνεται ΑΡΕΤΗ: Τίποτα δε γίνεται (τον τραβάει προς το εσωτερικό του δωματίου)για πες μου Τι είπες στη διευθύντρια του ξενοδοχείου για εμάς; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (στον καναπέ) Το προφανές αγάπη μου! Ότι είμαστε νιόπαντροι στο ταξίδι του μέλιτος, αλλά σα να μη με πίστεψε. Δείχνω, λέει, πολύ ευκατάστατος και καλοβαλμένος για να έρθω ταξίδι του μέλιτος στη Χαλκίδα Εδώ που τα λέμε, δεν έχει κι άδικο η τρελή ΑΡΕΤΗ: Μ αρέσουν οι ευκατάστατοι και καλοβαλμένοι άντρες είναι πιο ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Πιο; ΑΡΕΤΗ: Πιο ενδιαφέροντες!... ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ναι; ΑΡΕΤΗ: και πολλά υποσχόμενοι Αχ! Πόσο θα θελα να είμαι γυναίκα σου ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Πειράζει που σε προτιμώ ερωμένη μου; Μ. Κυριακάκη Σελίδα 16

18 ΑΡΕΤΗ: (δήθεν προσβεβλημένη)εννοείς πως δεν κάνω για νόμιμη συζυγός σου; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Όχι βέβαια Φυσικά και κάνεις για νόμιμη σύζυγός μου ο ρόλος της ερωμένης όμως είναι πιο σπουδαίος. ΑΡΕΤΗ: Από πότε; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Από τότε που οι άνθρωποι ανακάλυψαν ότι το sex δεν είναι μόνο για αναπαραγωγή, αλλά κυρίως για ευχαρίστηση. Κι εσύ πρέπει να είσαι η προσωποποίηση της ευχαρίστησης. ΑΡΕΤΗ: Το θέμα είναι το «πρέπει» ή το «μπορώ»; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Γλυκιά μου, πάψε να ταλαιπωρείς το μυαλουδάκι σου με τυραννικές αμφιβολίες κι έλα να ζήσουμε, επιτέλους, αυτή τη νύχτα γεμάτη έρωτα (την στριμώχνει στην άκρη του κρεβατιού). ΑΡΕΤΗ: (προσπαθώντας να αποφύγει τα περαιτέρω)πάντως είναι πράγματι ένα ωραίο δωμάτιο! Φαντάζομαι τα μούτρα του άντρα μου αν το μάθαινε. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (απομακρύνεται χτυπώντας ξύλο)μην κακομελετάς γλυκιά μου! Μην κακομελετάς!κι είναι κι αυτή η ποντικοπαγίδα πανάθεμά την ΑΡΕΤΗ: Ξέρεις τελευταία έγινε πολύ καχύποπτος, μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι κάποιον έχει βάλει να με παρακολουθεί. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (τινάζεται ανήσυχος) Σε παρακολουθεί; Μιλάς σοβαρά; Να τα τα ωραία! (πάει στην μπαλκονόπορτα και κοιτάζει έξω παίρνοντας προφυλάξεις για να μην φαίνεται)(κι ύστερα προς την Αρετή)Πώς ήταν αυτός ο κάποιος; Πώς ήταν; ΑΡΕΤΗ: Ένας άντρας με μαύρο αδιάβροχο κι ένα παράξενο καπέλο. Την τελευταία εβδομάδα τον βλέπω όπου κι αν πάω. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (θορυβημένος)τον είδες και σήμερα; ΑΡΕΤΗ: Νομίζω πως ναι. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τι νομίζω; Τον είδες ή δεν τον είδες; ΑΡΕΤΗ: Ας πούμε ότι τον είδα. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Άντε πάλι οι υποθέσεις. Τον είδες Αρετή μου ή δεν τον είδες; ΑΡΕΤΗ: Τον είδα. ΕΡΕΝΣΤΟ: Συμφορά μου! Πού; Πού τον είδες; Μ. Κυριακάκη Σελίδα 17

19 ΑΡΕΤΗ: Έξω από το σπίτι μου και μετά στη ρεσεψιόν. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ποια ρεσεψιόν; ΑΡΕΤΗ: Κάτω. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Κάτω, κάτω μας; ΑΡΕΤΗ: Ναι. Τον είδα κάτω. Μιλούσε με μια κυρία, κάπως ρετρό, λίγο στριγκλίτσα, ξανθιά ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Χέστηκα για την κυρία Αυτός αυτός πως είναι; Ψηλός; Κοντός; Ξανθός; Μελαχρινός; Αδύνατος; Χοντρός; ΑΡΕΤΗ: Ε ούτε ψηλός, ούτε κοντός ούτε ξανθός, ούτε μελαχρινός ούτε αδύνατος, ούτε χοντρός ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Σαφέστατη περιγραφή!...τέλος πάντων, κάτι χαρακτηριστικό είχε; ΑΡΕΤΗ: Σου είπα: φόραγε καπέλο. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τι καπέλο; ΑΡΕΤΗ: Καπέλο, σαν αυτό που φοράνε οι γέροι. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τραγιάσκα; ΑΡΕΤΗ: Όχι. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Οι γέροι φοράνε τραγιάσκα. ΑΡΕΤΗ: Φοράνε και το άλλο να δεις πώς το λένε Δεν θυμάμαι Αυτό που χει γίσο που ναι γύρω γύρω που χει το πάνω μέρος φουσκωτό με μια λακκούβα στη μέση ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Φουσκωτό με λακκούβα στη μέση; Τι στο διάολο; Καπέλο είναι αυτό ή ηφαίστειο; ΑΡΕΤΗ: Ρεπούμπλικα Το θυμήθηκα. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Πες το και μου βγαλες την ψυχή!...ώστε φορούσε ρεπούμπλικα. Ύποπτο αυτό Καπαρντίνα, ρεπούμπλικα Σίγουρα είναι ντετέκτιβ! Αμάν! Αμάν! Αμάν! Τι κάνουμε τώρα; Τι κάνουμε; ΑΡΕΤΗ: Φοβάσαι; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ω ρε κι είμαστε και ψηλά (πάει προς την βεράντα και κοιτάζει έξω) Δεν πηδιέται δεν πηδιέται ΑΡΕΤΗ: Μα τι έπαθες; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Άκου ερώτηση! Βρίσκομαι παγιδευμένος σε ένα δωμάτιο που το λένε «Ποντικοπαγίδα», από κάτω μας γλείφουν τα τρελά νερά του Μ. Κυριακάκη Σελίδα 18

20 Ευρίπου, μου λέει πως την παρακολουθεί άντρας με καπαρντίνα και ρεπούμπλικα και με ρωτάει τι έπαθα Πρέπει να φύγουμε αμέσως από δω Αμέσως Αλλά πώς; ΑΡΕΤΗ: Ε λοιπόν ποτέ δεν περίμενα ότι ο φλογερός εραστής που μού παρουσίαζες θα μου προέκυπτε δειλός και ευθυνόφοβος. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ε όχι και δειλός. Ε όχι και δειλός επειδή δεν θέλω σκάνδαλα! Αρετή μου εγώ είμαι καθηγητής πανεπιστημίου, έχω ένα όνομα, είμαι πρότυπο για ένα σωρό φοιτητές Δεν γίνεται να παίξω με την υπόληψή μου ΑΡΕΤΗ: Αυτό έπρεπε να το σκεφτείς πριν μου αρχίσεις την πολιορκία Αλλά έτσι είστε όλοι οι άντρες, παριστάνετε τα κοκόρια και είστε κότες. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ε όχι και κότες Αρετή, κατάλαβέ με Τρελαίνομαι για σένα, αλλά όχι να καταστραφώ όχι να καταστραφώ Κι έπειτα, καλά, εμένα δεν με καταλαβαίνεις την δική σου τη θέση δεν την καταλαβαίνεις; Αν αυτός σε παρακολούθησε ως εδώ, τώρα θα έχει ειδοποιήσει τον άντρα σου κι η δική σου η ζωή καταστρέφεται Αρετή ΑΡΕΤΗ: (με τόνο μελοδραματικό)κι όπως συμβαίνει σε όλες τις ταινίες, εγώ κι εσύ θα καταλήξουμε μαζί σε κάποια επαρχιακή πόλη που να μην ξέρουμε κανέναν και να μη μας ξέρει κανείς προσπαθώντας να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να ζήσουμε τη μίζερη ζωή μας μέσα στη φτώχεια και τις ενοχές. Νικηφόρος, ήταν της μοίρας μας γραφτό να καταντήσουμε δυο εραστές κατατρεγμένοι ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Να ναι κατατρεγμένοι είναι καλά, αν είναι όμως σκοτωμένοι ΑΡΕΤΗ: Σώπα καημένε! Ακούγεται ένας γκονγκς. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ααα! Άρχισαν τα όργανα! Ακούγεται ουρλιαχτό στην πόρτα. ΑΡΕΤΗ: Θεέ μου! Ποιος είναι; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ελπίζω όχι ο άντρας σου! ΑΡΕΤΗ: Όποιος κι αν είναι, εγώ δεν είμαι εδώ (βγαίνει δραπετεύοντας προς την κρεβατοκάμαρα ) Μ. Κυριακάκη Σελίδα 19

21 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Αρετή!...(σιγά)Αρετή περίμενε (πάλι ουρλιαχτό στην πόρτα και ξανατρομάζει) Αααα!!! Αρετή, Αρετή Τι κάνω τώρα; Τι κάνω τώρα: (κοιτάει την πόρτα)χάθηκε ο κόσμος να βάλουν ένα ματάκι; ΑΚΡΙΒΗ: (απέξω)κύριε Τσεκούρα, ανοίξτε ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (σιγά-καταιδρωμένος)ωχ! Και ξέρει το όνομά μου!... ΑΚΡΙΒΗ: Ανοίξτε κύριε Τσεκούρα Εγώ είμαι ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Γυναίκα είναι (ανασαίνει ανακουφισμένος)-(δυνατά)ποια είστε; ΑΚΡΙΒΗ: Η Ακριβή Ερωτόκριτου, η διευθύντρια του ξενοδοχείου. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ε πέστο χριστιανή μου! (δυνατά)μόνη είστε; ΑΚΡΙΒΗ: Φυσικά. Ανοίξτε Ο Νικηφόρος ανοίγει διστακτικά. Στο άνοιγμα της πόρτας εμφανίζεται η Ακριβή. ΑΚΡΙΒΗ: Καλησπέρα κύριε Τσεκούρα, ήρθα να σας ρωτήσω ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Αν τρομάζουμε; (ενώ προσπαθεί να δει πίσω της) ΑΚΡΙΒΗ: (χωρίς να καταλαβαίνει)αν κάνετε τι; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Είστε και ψηλή πανάθεμά σας. ΑΚΡΙΒΗ: Πώς είπατε; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μόνη λέω. ΑΚΡΙΒΗ: (με νόημα)στη ζωή; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ε; (κοιτάει δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο) Γενικώς. Περάστε (την τραβάει και τη σπρώχνει μέσα στο δωμάτιο) ΑΚΡΙΒΗ: Μα τι πάθατε; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Εγώ τίποτα. Εσείς θα παθαίνατε. Εκεί έξω έχει ρεύμα θα πλευριτώσετε ΑΚΡΙΒΗ: Ασφαλώς θα αστειεύεστε, κύριε Τσεκούρα. Το ξενοδοχείο μου είναι απόλυτα ασφαλές. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Είστε σίγουρη; ΑΚΡΙΒΗ: Πάντα είμαι σίγουρη γι αυτά που λέω, κύριε Τσεκούρα. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Και τότε γιατί επιτρέπετε να κυκλοφορούν μέσα ύποπτοι τύποι. ΑΚΡΙΒΗ: Τι ύποπτοι τύποι; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Με καπαρντίνες και ρεπούμπλικες ως τα αυτιά. ΑΚΡΙΒΗ: Τι λέτε; Μ. Κυριακάκη Σελίδα 20

22 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Λέω πως στο ξενοδοχείο σας μπαινοβγαίνουν ύποπτοι τύποι, σαν εκείνον που ήταν πριν στη ρεσεψιόν και μιλούσε με μια κυρία, κάπως ρετρό, λίγο στριγκλίτσα, ξανθιά (την παρατηρεί και την αναγνωρίζει με βάση την περιγραφή της Αρετής) Με σας, με σας μιλούσε ΑΚΡΙΒΗ: Είμαι εγώ στριγκλίτσα;! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Όχι, αλλά είστε ξανθιά. Δεν είστε; ΑΚΡΙΒΗ: Δεν αισθάνεστε καλά, φαίνεστε ταραγμένος να το πω να τα χετε χαμένα να το πω να σας έχει κόψει κρύος ιδρώτας να το πω ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Και τι θέλετε να σας πω αφού δεν μου απαντάτε; Ποιος ήταν αυτός που μιλούσατε μαζί του πριν λίγο στη ρεσεψιόν; ΑΚΡΙΒΗ: Γιατί τόσο ενδιαφέρον για έναν απλό κομπάρσο, κύριε Τσεκούρα; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Κομπάρσο; Τι κομπάρσο; ΑΚΡΙΒΗ: Απ αυτούς που θέλανε να γίνουν ηθοποιοί, δεν τα κατάφεραν και γυρνάνε από γύρισμα σε γύρισμα ελπίζοντας σαν φανεί στη μεγάλη οθόνη το προσωπάκι τους. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Θέλετε να πείτε ότι ΑΚΡΙΒΗ: Στο ξενοδοχείο μας γίνονται γυρίσματα για μια αστυνομική ταινία ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Αλήθεια; Ώστε ο καπαρντινάκιας δεν είναι ντετέκτιβ; ΑΚΡΙΒΗ: Είναι. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μα τώρα δεν είπατε ότι είναι ένας απλός κομπάρσος; ΑΚΡΙΒΗ: Ναι, αλλά στην ταινία υποδύεται τον ντετέκτιβ. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ε πέστε το επιτέλους! ΑΚΡΙΒΗ: Μα τι συμβαίνει επιτέλους;! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ. Τόση ώρα είστε εδώ και δεν μου λέτε τι θέλετε ΑΚΡΙΒΗ: Παρακαλώ; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Γιατί ήρθατε εδώ κυρία Αρετούσα μου; ΑΚΡΙΒΗ: (εκνευρισμένη)ερωτόκριτου. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Το ίδιο κάνει! Τι θέλετε; Γιατί ασφαλώς δεν πιστεύω να φανταστήκατε ότι με ενδιαφέρει αν στο ξενοδοχείο σας γυρίζεται μια αστυνομική ταινία. ΑΚΡΙΒΗ: Εσείς με ρωτήσατε. Μ. Κυριακάκη Σελίδα 21

23 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Όχι, εσείς ήρθατε ως εδώ. Λοιπόν, τι θέλετε κυρία Ερωφίλη μου; ΑΚΡΙΒΗ: Ερωτόκριτου. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ; Έστω. ΑΚΡΙΒΗ: Ακούστε κύριε Τσεκούρα, επειδή ο πελάτης έχει πάντα δίκιο κι επειδή τα νεύρα μου δεν είναι καλά τελευταία, θα ξεχάσω αυτή την περίεργη συζήτηση και θα σας ρωτήσω, όπως κάνω άλλωστε με όλους τους πελάτες, αν σας αρέσει το δωμάτιο. Ξέρετε δίνω μεγάλη σημασία στο αν οι φιλοξενούμενοί μου είναι ικανοποιημένοι από την εξυπηρέτηση. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για δύο ρομαντικούς νιόπαντρους όπως εσείς. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Και πολύ καλά κάνατε. Όσο για το δωμάτιο, σας λέω πως είμαι απόλυτα ικανοποιημένος. ΑΚΡΙΒΗ; Ώστε σας αρέσει η «Ποντικοπαγίδα» μου;! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μ αρέσει δε μ αρέσει, την πήρα αλλά εσείς δεν με αφήνετε να την ευχαριστηθώ. ΑΚΡΙΒΗ: (κουνώντας το κεφάλι αποδοκιμαστικά)πολλά νεύρα! Πολλά νεύρα Κι είστε και νιόπαντρος ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τι της λες τώρα; ΑΚΡΙΒΗ: Στη σύζυγό σας αρέσει το δωμάτιο; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Πιστεύω πως ναι ΑΚΡΙΒΗ: Θα θελα να το ακούσω από την ίδια ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Σας το λέω εγώ. ΑΚΡΙΒΗ: Ναι αλλά αν μου το λεγε και η κυρία Τσεκούρα θα μουν πιο εξασφαλισμένη ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Αν σας το λεγε και η κυρία Τσεκούρα δεν θα μουνα εγώ εξασφαλισμένος, καταλάβατε; (χαμογελάει και μετά σοβαρεύει) Εννοώ, πως η κυρία μου δεν μπορεί να σας εξασφαλίσει γιατί αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο μπάνιο (δείχνοντας προς την κρεβατοκάμαρα). ΑΚΡΙΒΗ: Και τι μπάνιο! (εκθειάζοντας το) Το έχετε δει το μπάνιο; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Όχι, όχι δεν είχα ακόμη την ευχαρίστηση, αλλά σας υπόσχομαι πως πιο ύστερα θα του την κάνω την επίσκεψη. Μ. Κυριακάκη Σελίδα 22

24 ΑΚΡΙΒΗ: Τι κρίμα! Και εγώ που νόμιζα πως ήδη θα το είχατε δει. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μη μου στενοχωριέστε! Σας υπόσχομαι πως μόλις φύγετε, θα πάω στο μπάνιο τρέχοντας. ΑΚΡΙΒΗ: Όχι τίποτ άλλο, αλλά θα θελα να ξέρω αν είναι του γούστου σας. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τι πράγμα; ΑΚΡΙΒΗ: Το μπάνιο φυσικά. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μα τέλος πάντων τι το ιδιαίτερο έχει αυτό το μπάνιο και επιμένετε τόσο; ΑΚΡΙΒΗ: Αν έχει λέει! Μα είναι το στολίδι του ξενοδοχείου μου, το σήμα κατατεθέν μου. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Σοβαρά; ΑΚΡΙΒΗ: Μα φυσικά (περιγράφει το μπάνιο με τα δάχτυλα). Το καζανάκι σε σχήμα ποντικού, το πατάς και βγάζει πνιχτούς ήχους. Καλύπτοντας τις θορυβώδεις εκκενώσεις. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Το καζανάκι; ΑΚΡΙΒΗ: Η λεκάνη σε σχήμα φάκας με θέση που ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: που βάζουν το τυρί ΑΚΡΙΒΗ: (τον αγριοκοιτάζει) που ρυθμίζεται όπως σας αρέσει, δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Η λεκάνη; ΑΚΡΙΒΗ: Ναι ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Και φάκα και πάνω κάτω; ΑΚΡΙΒΗ: Και δεξιά αριστερά ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (φωνάζοντας) Ωρε, ούτε την ανάγκη μας δεν μπορούμε να κάνουμε εδώ μέσα Μα φάκα η λεκάνη κυρία από τέτοια μου; Για τ όνομα του θεού. ΑΚΡΙΒΗ: Φανταστική ιδέα, μη μου πείτε ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Δε σας λέω. ΑΚΡΙΒΗ: Αφήστε τον μπιντέ. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Φάκα κι ο μπιντές; ΑΚΡΙΒΗ: Γάτα!!! Μια γάτα που καθαρίζει ότι πιάνει η φάκα! Αντιλαμβάνεστε τον συλλογισμό; Μ. Κυριακάκη Σελίδα 23

25 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Λένε όχι στον τρελό; ΑΚΡΙΒΗ: Πώς είπατε; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Πώς το σκεφτήκατε λέω! ΑΚΡΙΒΗ: Μήνες το σκεφτόμουν Και το κερασάκι στην τούρτα ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ποντικοφάρμακο στην οδοντόπαστα! ΑΚΡΙΒΗ: Μπανιέρα σε σχήμα νεκρού ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (σταυροκοπιέται) Ο Χριστός κι η Παναγία! ΑΚΡΙΒΗ: ξαπλώνετε και απολαμβάνετε τις ευεργετικές ιδιότητες της μπανιέρας με το διπλό υδρομασάζ και με αυτόματο μπλοκάρισμα σε περίπτωση ατυχήματος. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Έχει και μπουκαπόρτα; ΑΚΡΙΒΗ: Όχι, αλλά σε περίπτωση πλημμύρας ανοίγει ένα βαρκάκι (γελώντας). Αστείο ε; ΑΡΕΤΗ: (απ την κρεβατοκάμαρα) Νικηφόρε, ποιος ήταν; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (απατώντας με κατεύθυνση το μπάνιο) Όλα εντάξει, αγάπη μου ΑΚΡΙΒΗ: Η ιδιοκτήτρια του ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: του μπάνιου Εννοώ του ξενοδοχείου (γυρνώντας στην διευθύντρια) Με συγχωρείτε. ΑΚΡΙΒΗ: Μην ενοχλείστε ο έρωτας μας κάνει όλους λίγο πολύ ανόητους, κυρίως τους άντρες. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Θα σου λεγα τώρα, αλλά έχε χάρη ΑΡΕΤΗ: (μπαίνοντας) Καλησπέρα. ΑΚΡΙΒΗ: Καλησπέρα κυρία, με συγχωρείτε για την ενόχληση, αλλά ήρθα μόνο για να μάθω αν όλα ήταν του γούστου σας. ΑΡΕΤΗ: Τα βρίσκω όλα τέλεια, ειδικά το μπάνιο ποντικοπαγίδα ξεπερνά κάθε φαντασία! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (στην Αρετή)Ασφαλώς αστειεύεσαι ΑΚΡΙΒΗ: Χαίρομαι που σας αρέσει. Ασφαλώς θα σας αρέσει και η Αγκάθα Κρίστη Εμένα, ξέρετε, είναι η αγαπημένη μου ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (ειρωνικά)μη μου το λέτε! ΑΚΡΙΒΗ: (ρίχνει μια άγρια στον Νικηφόρο και συνεχίζει) Θα την υποδυθώ και σε ταινία του χρόνου Θα γυριστεί εδώ. Μ. Κυριακάκη Σελίδα 24

26 ΑΡΕΤΗ: Σοβαρά; Μα αυτό είναι υπέροχο!...να υποθέσω ότι στο ξενοδοχείο σας γίνονται συχνά κινηματογραφικά γυρίσματα; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μα τώρα συζήτηση θα πιάσουμε; Άστην μπας και μας αδειάσει τη γωνιά. ΑΡΕΤΗ: (στην Ακριβή)Μην τον παρεξηγείτε είμαστε βλέπετε στο μήνα του μέλιτος και καταλαβαίνετε (σκύβοντας προς το μέρος της) ανυπομονεί ΑΚΡΙΒΗ: κι εμένα ανυπομονούσε, αλλά τρία χρόνια μετά μού τα φόρεσε ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ωχου και δεν με νοιάζει! Η Αρετή τον σκουντάει να σταματήσει ΑΚΡΙΒΗ: ( του ρίχνει μια ματιά και συνεχίζει)τέλος πάντων, περασμένα, ξεχασμένα. Τουλάχιστον πέθανε και μού μεινε το ξενοδοχείο Εύχομαι κι εσείς αν ποτέ(κοιτώντας τον Νικηφόρο) τέλος πάντων άνθρωποι είμαστε κάτι να σας μείνει ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ; Μπα που να φας τη γλώσσα σου φαρμακόγλωσσα! ΑΡΕΤΗ: (αυστηρά)νικηφόρε! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ; Μα τι «Νικηφόρε!», μόνο που δεν μ έθαψε!... ΑΚΡΙΒΗ: Μην ταράζεστε, αγαπητέ, όλα μες στη ζωή είναι!...και τώρα να πηγαίνω, να σας αφήσω να ζήσετε την ευτυχία ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ; Εδώ μέσα; Πολύ αμφιβάλλω. Η Αρετή τον αγριοκοιτάζει. ΑΡΕΤΗ: Σας ευχαριστούμε πολύ για τις ευχές και φυσικά τις αξιομνημόνευτες παροχές του ξενοδοχείου σας Αν δεν σας κάνει κόπο, θα ήθελα να μου διηγηθείτε και τα σχετικά με τις κινηματογραφικές σας εμπειρίες. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ; (έντρομος)τώρα;! ΑΡΕΤΗ; Αύριο φυσικά. ΑΚΡΙΒΗ: Φυσικά. (πηγαίνει προς την πόρτα)κι ό,τι θελήσετε μη διστάσετε Α, και πριν φύγετε από την Χαλκίδα, να κάνετε μια βόλτα στον Πορθμό την ώρα της παλίρροιας Αξίζει το θέαμα ΑΡΕΤΗ: Οπωσδήποτε Η Ακριβή φεύγει και ο Νικηφόρος αναστενάζει ανακουφισμένος. Μ. Κυριακάκη Σελίδα 25

27 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Επιτέλους! νόμιζα πως δεν θα έφευγε ποτέ. ΑΡΕΤΗ: Γι αυτό ήσουν τόσο αγενής; Επιτέλους η γυναίκα ήρθε να δει αν είμαστε ευχαριστημένοι από το δωμάτιο Αλλά εσύ, έκανες ό,τι μπορούσες να δείξεις την αγένειά σου Νικηφόρε, νομίζω πως βιάστηκα πολύ μαζί σου ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ; Μα τι λες τώρα Φταίω εγώ που κόντεψε να με τρελάνει με τα καζανάκια ποντικιού, τη λεκάνη φάκα και την μπανιέρα σε σχήμα νεκρού Επιτέλους, ευαίσθητος άνθρωπος είμαι πόσο να αντέξω ΑΡΕΤΗ: Κι εγώ που νόμιζα πως (ψευτοκλαίει)με απογοήτευσες, Νικηφόρε με απογοήτευσες ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μα, αγάπη μου Εντάξει, παραδέχομαι πως παραφέρθηκα, αλλά ο έρωτας τρελαίνει, Αρετή (την αγκαλιάζει) κι εγώ ίμαι τρελός για σένα!...τρελός ΑΡΕΤΗ: Κι εγώ, αλλά ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Πάλι αλλά; ΑΡΕΤΗ: Ναι. Ανησυχώ Νικηφόρε, ανησυχώ όσο σκέπτομαι ότι ο άντρας μου μπορεί να μπουκάρει από ώρα σε ώρα ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Δεν θα μπουκάρει ΑΡΕΤΗ: (έκπληκτη)πώς το ξέρεις αφού ο ντετέκτιβ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Δεν υπάρχει ντετέκτιβ κομπάρσος είναι ΑΡΕΤΗ: Το μαθες; (ο Νικηφόρος την κοιτάζει παραξενεμένος)εννοώ, πώς το μαθες; Είσαι σίγουρος; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ; Φυσικά. Μου το είπε η τρελοξενοδόχα Στο ξενοδοχείο γυρίζουν ταινία εξ ου ο ντετέκτιβ στη ρεσεψιόν ΑΡΕΤΗ: Α, μάλιστα ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μα τι, απογοητεύτηκες; Ήθελες να μας παρακολουθεί ο άντρας σου; ΑΡΕΤΗ: Όχι βέβαια, αλλά όλο αυτό, με αναστάτωσε ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ; Κι εγώ πώς νόμιζα ότι όχι μόνο δεν είχες φοβηθεί, αλλά το γελοιοποιούσες λέγοντας πως θα καταλήξουμε δυο εραστές κατατρεγμένοι Μ. Κυριακάκη Σελίδα 26

28 ΑΡΕΤΗ: Φυσικά και το γελοιοποιούσα Δεν έχεις ακούσει πως αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να μειώσει κανείς τη σημασία ενός γεγονότος που τον τρομάζει; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τέλος πάντων! Περασμένα ξεχασμένα (την αγκαλιάζει)επιτέλους, μόνοι! ΑΡΕΤΗ: (σκεφτική)ναι ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (αγκαλιάζοντάς την )Πες μου πως δεν άλλαξες γνώμη ΑΡΕΤΗ: Όχι βέβαια. Ειδικά τώρα που σκοτεινιάζει κι η νύχτα απλώνεται παντού, νιώθω νιώθω μια ανατριχίλα να τρυπάει το κορμί μου ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Επιτέλους ξαναβρίσκω την Αρετή που μου αρέσει, εκείνη που καίγεται από έρωτα και περιμένει τρέμοντας τον πυροσβέστη της να τη σβήσει. Δώσε μου ένα φιλί καυτό και ας αφεθούμε στον έρωτα. ΑΡΕΤΗ: (δίνοντάς του μία σπρωξιά)όχι ακόμα ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μα τώρα δεν είπες πως η ανατριχίλα τρυπάει το κορμί σου ΑΡΕΤΗ: Ναι, αλλά δεν μπορώ να αφεθώ στο πάθος μου για σένα έτσι απλά ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Άσε με και θα σε κάνω εγώ να μπορέσεις ΑΡΕΤΗ: (τον κεραυνοβολεί με το βλέμμα της)τι είπαμε, Νικηφόρε; (την κοιτάζει σα χαμένος) Δεν είπαμε πως θέλω ρομαντισμό; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (μουδιασμένος με σκυμμένο το κεφάλι) Είπαμε ΑΡΕΤΗ: Ε, αφού είπαμε ετοιμάσου να ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: (με λαχτάρα) Ναι ; ΑΡΕΤΗ: να περπατήσουμε αγκαλιασμένοι κατά μήκος του πορθμού ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ε; ΑΡΕΤΗ: Το θέλεις κι εσύ. Έτσι δεν είναι γλυκέ μου; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ε; Ναι πως Αλίμονο! Γιατί άλλωστε ήρθαμε στη Χαλκίδα αν όχι για να περπατήσουμε κατά μήκος και κατά πλάτος του πορθμού Αύριο όμως, που θα ναι και μέρα και θα βλέπουμε που πατάμε το ποδαράκι μας ΑΡΕΤΗ: Μέρα και ρομαντική βόλτα! Πάει; Δεν πάει Ο ρομαντισμός χρειάζεται τη μαγεία της νύχτας, αγάπη μου Να κοίτα (του δείχνει έξω από την βεράντα) Νύχτωσε Έλα, πάμε Μ. Κυριακάκη Σελίδα 27

29 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ; Πού; ΑΡΕΤΗ: Βόλτα στον πορθμό Τι λέμε τόση ώρα!...(βλέποντάς τον απογοητευμένο) κι ύστερα, έχοντας γεμίσει τα πνευμόνια μας με καθαρό αέρα και την ψυχή μας ρομαντισμό, θα ζήσουμε έναν έρωτα όλο τρέλα Εδώ, πάνω σ αυτό το κρεβάτι στο πάτωμα στη βεράντα στο μπάνιο ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Άσ το μπάνιο, μη μου το θυμίζεις ΑΡΕΤΗ: Αλήθεια, τι δικαιολογία είπες στη γυναίκα σου για να το σκάσεις ολόκληρο σαββατοκύριακο; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Πώς γίνεται ένα συνέδριο αστροφυσικών στο Λονδίνο και έπρεπε οπωσδήποτε να το παρακολουθήσω ΑΡΕΤΗ: Τι ανόητη που είναι η γυναίκα σου! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Εσύ τι είπες; ΑΡΕΤΗ: Πως θα πάω με μια συνάδελφο εκδρομή στον Πλαταμώνα ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Και το έφαγε; ΑΡΕΤΗ: Φυσικά. Για τον άντρα μου εγώ είμαι αγία. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Τι ανόητος! ΑΡΕΤΗ: Καθόλου ανόητος. Κάθε φορά που ο Νίκος λείπει επαγγελματικό ταξίδι, εγώ και η Λουίζα πάμε εκδρομή στον εξοχικό της στον Πλαταμώνα.Κι αν δεν είχα υποκύψει στις πιέσεις σου, τώρα θα ήμουν εκεί παρέα με τη Λουίζα, να βλέπουμε ρομαντικές ταινίες στο video και να κλαίμε Αλλά εγώ, κύριε, προτίμησα να παρατήσω τη φίλη μου και να ρθω εδώ μαζί σου.αποφασισμένη να σου χαρίσω ένα αξέχαστο σαββατοκύριακο ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Το ήξερα ότι θα με ευχαριστούσες. (την βουτάει) ΑΡΕΤΗ: Μα τι κάνεις; Δεν είπαμε πως προηγείται η βόλτα μας στον πορθμό; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Το παμε αλλά έχουμε χάσει ήδη πολύ ώρα και σκεφτόμουν μήπως πρώτα (πονηρά)κάνουμε ό,τι κάνουμε και μετά πάμε και στον πορθμό πάμε και στο πορθμείο κι όπου αλλού θέλεις ΑΡΕΤΗ: Ούτε να το συζητάς! Σου είπα, πως έχω ανάγκη από ρομαντισμό και αυτή τη στιγμή μόνο εσύ μπορείς να μού τον προσφέρεις. Μ. Κυριακάκη Σελίδα 28

30 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μα θα αφήσουμε το δωμάτιό μας για να τρέχουμε στον πορθμό; Αν είναι ποτέ δυνατόν! ΑΡΕΤΗ: (μυξοκλαίει)όταν λέω εγώ πως μόνο το sex έχεις στο μυαλό σου ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Αν είχα μόνο το sex, δεν χα φάει ως τώρα τόση ώρα κουβεντιάζοντας ΑΡΕΤΗ: (μυξοκλαίει)τελικά όλοι οι άντρες ίδιοι είστε Κι εγώ που νόμιζα ότι εσύ διαφέρεις Πόσο σε υπερεκτίμησα η ανόητη ερωτευμένη! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Όχι όχι άκου Αρετή Εγώ σ αγαπάω και θα κάνω ό,τι θέλεις, φτάνει να ηρεμήσεις ΑΡΕΤΗ: (σταματάει το κλαψούρισμα)ό,τι θέλω; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ό,τι. ΑΡΕΤΗ: Τον πορθμό θέλω. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Θα τον έχεις (κοιτάζει το ρολόι του)πόσο μακρύς λες να ναι ο πορθμός; ΑΡΕΤΗ: Ε τώρα τι θέλεις; Τοπογραφικό για να μου κάνεις το χατίρι; ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Εντάξει, εντάξει πάμε ΑΡΕΤΗ: Όχι έτσι. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Πώς έτσι; ΑΡΕΤΗ: Όχι έτσι μουτρωμένα. Θέλω να χαμογελάς από ευτυχία. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Που θα δω τον πορθμό ; ΑΡΕΤΗ: Που είσαι μαζί μου ανόητε! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Μα είμαι. Όταν είμαι μαζί σου, είμαι ευτυχισμένος, με τον πορθμό και το μήκος του έχω πρόβλημα. ΑΡΕΤΗ: Νικηφόρε! ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Αστειεύομαι γλυκιά μου. Αστειεύομαι. ΑΡΕΤΗ: Ναι, αλλά όσο εσύ αστειεύεσαι, εμείς αργούμε να φύγουμε και όσο αργούμε να φύγουμε, τόσο θα αργήσουμε να γυρίσουμε και θα περάσει το βράδυ χωρίς να (με υποννοούμενο) ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ε όχι και χωρίς να (βιαστικά)πάμε γρήγορα Πάμε (ανοίγει την πόρτα και της κάνει τόπο να περάσει ) ΑΡΕΤΗ: Ναι, γιατί είναι και 9 και θα ρθει ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Ποιος θα ρθει; Μ. Κυριακάκη Σελίδα 29

31 ΑΡΕΤΗ: ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: Είπα κι εγώ Η παλίρροια, αγάπή μου η παλίρροια Η Αρετή και ο Νικηφόρος βγαίνουν κλείνοντας πίσω τους την πόρτα ενώ από την μπαλκονόπορτα μπαίνουν ο Αλέξανδρος και η Τζούλια. Ο Αλέξανδρος πλησιάζει την πόρτα, βεβαιώνεται ότι είναι μόνοι και τότε μιλάει. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ; Τι στην ευχή γίνεται εδώ μέσα; ΤΖΟΥΛΙΑ: Ξέρω γω Αυτή η Αρετή ή τρελή είναι ή δεν ξέρει τι θέλει ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Εμένα, πάντως κάτι μου βρωμάει ΤΖΟΥΛΙΑ: Τα ποντίκια της Αγκάθα στην τουαλέτα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Κορόιδευε εσύ, αλλά η τρελοθεία σου, παρολίγο να το κάψει το καρμπιρατέρ του χριστιανού με την περιγραφή του μπάνιου Άκου καζανάκι σε σχήμα ποντικού, λεκάνη φάκα και μπανιέρα σε σχήμα νεκρού Κι ύστερα φοβόταν μήπως ο Ηρακλής τα κάνει θάλασσα και φύγουν οι πελάτες ΤΖΟΥΛΙΑ: Τι κάνουμε τώρα, εξακολουθούμε να τραβάμε; ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ; Εξακολουθούμε και ελπίζουμε όταν επιστρέψουν απ τη βόλτα, να κάνουν και κάτι χρησιμότερο από το να παιδιαρίζουν Για καλό και για κακό, πήγαινε να απασχολήσεις τη θεία σου, μην ξαναμπουκάρει και μας τα χαλάσει μια και καλή ΤΖΟΥΛΙΑ; Καλά λες θα πάω (ακούγεται θόρυβος από την βεράντα) κάποιος είναι εκεί έξω ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Πάμε γρήγορα Ο Αλέξανδρος και η Τζούλια βιάζονται να βγουν στον διάδρομο, κλείνοντας πίσω τους προσεκτικά την πόρτα. Την ίδια στιγμή από την μπαλκονόπορτα μπαίνει ο Νίκος αγκομαχώντας. Ανάθεμα τον Εύριπο ξύλιασα Μπρρρ (τρίβεται για να ζεσταθεί) Χριστέ μου, κοίτα που έφτασα για χάρη της!...να κάνω την τσίτα πάνω απ τον Εύριπο ( και τινάζει από πάνω του τη σκόνη) Ούτε στο στρατό δεν χρειάστηκε να κάνω τέτοιες αναρριχήσεις (πάει στην Μ. Κυριακάκη Σελίδα 30

32 πόρτα της εισόδου, την ανοίγει και τσεκάρει τον αριθμό του δωματίου) Τι «ποντικοπαγίδα» γράφει εδώ; Έχει γούστο μετά από τόσο κόπο να έκανα λάθος το δωμάτιο (ξανακοιτάζει μέσα στο δωμάτιο και βγάζει από την τσέπη του το κινητό του το οποίο ψάχνει-βρίσκει ένα μήνυμα και το διαβάζει) 1 ο δεξιά δωμάτιο στον πρώτο όροφο Αυτό είναι.α, να και τα μουστοκούλουρα δεν υπάρχει αμφιβολία, αυτό είναι το δωμάτιο Ωραία και τώρα παραμένουμε ψύχραιμοι, γιατί αν η πληροφορία είναι σωστή, σήμερα θα μάθω αν η γυναίκα μου. (τρώει ένα μουστοκούλουρο) Η άτιμη, το χει αποφασίσει να μού τα φορέσει (παίρνει άλλο ένα μουστοκούλουρο και το βάζει στην τσέπη) ΑΚΡΙΒΗ: ΑΚΡΙΒΗ: ΗΡΑΚΛΗΣ: ΑΚΡΙΒΗ: ΑΚΡΙΒΗ: ΗΡΑΚΛΗΣ: ΗΡΑΚΛΗΣ: ΑΚΡΙΒΗ: ΗΡΑΚΛΗΣ: ΑΚΡΙΒΗ: (Απ έξω) Ηρακλή, (αναπηδάει ξαφνιασμένος)ωχ! πήγαινε τη σαμπάνια και τα λουλούδια στην «Ποντικοπαγίδα», και φρόντισε να χτυπήσεις την πόρτα πριν ανοίξεις (απ έξω)μα αφού έχουν πάει βόλτα στον πορθμό Ας έχουν Μόνο οι επισκέψεις μας έλειπαν!...(πάει προς την μπαλκονόπορτα) ο σωστός γκρουμ χτυπάει πάντα πριν ανοίξει μια πόρτα (απ έξω)μάλιστα (χτυπάει την πόρτα και ακούγεται ουρλιαχτό) (αναπηδάει έντρομος)χριστέ μου!...(κρύβεται γρήγορα πίσω από την κουρτίνα) (μπαίνοντας με ένα μπολ φράουλες και με μια σαμπάνια ήδη ανοιχτή και ποτήρια) (τραγουδάει με ηχηρό τρόπο αλά τενόρος)η Νύχτα θέλει έρωτα και πράγματα αφανέρωτα Έλα κοντά μου κι έλα μείνε ως το πρωί. (μιλώντας) Εγώ έπρεπε να γίνω τραγουδιστής (μπαίνοντας) Γκρουμ δεν έπρεπε να γίνεις (αναπηδώντας τρομαγμένος)αμάν, κυρία Ακριβή μου, μου κόψατε το αίμα θα σου κόψω και τα πόδια, αν δεν συμπεριφέρεσαι σωστά Εμπρός βάλε τη σαμπάνια στο τραπέζι και τακτοποίησε τα λουλούδια στο Μ. Κυριακάκη Σελίδα 31

33 βάζο ο κύριος Τσεκούρας είπε πως θέλει να τα βρει όλα έτοιμα όταν επιστρέψουν (βγάζει το κεφάλι του μέσα από την κουρτίνα)φωτιά και τσεκούρι να τον εξαφανίσει Ο Ηρακλής ακουμπάει την σαμπάνια και μετά πάει να βάλει τα λουλούδια στο βάζο, ενώ η Ακριβή τον παρακολουθεί. ΑΚΡΙΒΗ: Πιο δεξιά ΗΡΑΚΛΗΣ: Παρακαλώ; ΑΚΡΙΒΗ: Το βάζο, λέω, η θέση του ήταν πιο δεξιά και το μετακίνησες ΗΡΑΚΛΗΣ: (αναστενάζοντας)μάλιστα (μετακινεί το βάζο)εντάξει τώρα; ΑΚΡΙΒΗ: (το εξετάζει από μακριά)εντάξει. Πήγαινε τώρα... Ο Ηρακλής κάνει να πάει προς την πόρτα. ΑΚΡΙΒΗ: (οσφραίνεται τον αέρα)σου μυρίζει μούστος; ΗΡΑΚΛΗΣ: (δείχνοντας προς το μπουφέ)τα μουστοκούλουρα είναι ΑΚΡΙΒΗ: Τα μουστοκούλουρα είναι εκεί (γυρίζοντας προς την μπαλκονόπορτα) αλλά εμένα η μυρωδιά μου έρχεται από δω ΗΡΑΚΛΗΣ: Μυρίζει η κουρτίνα μουστοκούλουρο; (βγάζει έναν πνιχτό ήχο) ΑΚΡΙΒΗ: Πάψε ανόητε.(του δείχνει το πάτωμα)κοίτα εδώ ΗΡΑΚΛΗΣ: (πλησιάζει)πού; ΑΚΡΙΒΗ: Στο πάτωμα. Έχει τρίμματα από μουστοκούλουρο ΗΡΑΚΛΗΣ: Μάλιστα. Το πάτωμα έχει τρίμματα από μουστοκούλουρο Και; ΑΚΡΙΒΗ: Τι κάνει ένας καλός γκρουμ, όταν δει πως το πάτωμα έχει τρίμματα από μουστοκούλουρο; ΗΡΑΚΛΗΣ: (ρίχνει μια ματιά προς την κρυμμένη κάμερα και μετά κοιτάζει την Ακριβή)Υποθέτει πως κάποιος τα φαγε; ΑΚΡΙΒΗ: (άγρια)πάει να φέρει σκούπα να τα σκουπίσει. Άχρηστε, ε άχρηστε Αλλά δε φταίει κανείς άλλος, φταίω εγώ που πίστεψα στα λόγια της ανιψιάς μου Εμπρός, πήγαινε γρήγορα να φέρεις μια σκούπα να τα μαζέψεις ΗΡΑΚΛΗΣ: Μα ΑΚΡΙΒΗ: Μαρούλια!... Μ. Κυριακάκη Σελίδα 32

34 ΗΡΑΚΛΗΣ: ΑΚΡΙΒΗ: ΗΡΑΚΛΗΣ: ΗΡΑΚΛΗΣ: (κοιτώντας προς τη μεριά της κρυμμένης κάμερας)βρε που έμπλεξα (φεύγει) Α, ανιψιά δεν θα τα πάμε καθόλου καλά καθόλου καλά (φεύγει) (ξεπροβάλλει από την κουρτίνα)χριστέ μου, πήγε η ψυχή μου στην κούλουρη Αχ, ρε Αρετή!...Αχ! τι μου κάνεις τι μου κάνεις (κινείται προς το κέντρο)τριαντάφυλλα, σαμπάνια (διαβάζει την ετικέτα) dom perignon και μουστοκούλουρα. Ξεδιάντροπη! Τσούλα! Μοιχαλίδα! (κοιτάζεται στον καθρέφτη) Νιώθω τα κέρατα να φυτρώνουν (ψάχνει στο κεφάλι του)κερατόδασος!(ρίχνει στο ποτήρι σαμπάνια) Δεν είναι δυνατόν! Δεν είναι δυνατόν να το ζω αυτό! (αφού πιει) Τριαντάφυλλα, σαμπάνια, λες και είναι δυο ερωτευμένα πιτσουνάκια την πρώτη νύχτα του γάμου τους. (μιμείται τη γυναίκα του) «Νίκο αγάπη μου, μια που θα λείπεις, θα πάω κι εγώ με την Λουίζα στον Πλαταμώνα για να μην είμαι μόνη μου ολόκληρο Σαββατοκύριακο!...» (ξεσπώντας)πρόστυχη! Έχει ο Πλαταμώνας πορθμό; Κι εγώ που έπινα νερό στ όνομά της.μα τι σου έκανα για να αξίζω όλα αυτά; (τραγουδάει απ έξω) Η νύχτα θέλει έρωτα Άντε πάλι αυτός ο βλάκας (Ακούγεται γυναικείο ουρλιαχτό χτύπημα στην πόρτα- και ο Νίκος σπεύδει να κρυφτεί πίσω από την κουρτίνα) (μπαίνει κρατώντας μια σκούπα και φαράσι) Ανάθεμα την Τέχνη!...Ανάθεμα!...(σκουπίζει τα τρίμματα) Να δω τι άλλο θα κάνω γι αυτό το μεροκάματο Κι άλλοι γύρισαν πορνό, αλλά δεν τους έβαλαν να σκουπίσουν.(φεύγει) (ξεπροβάλλει από την κουρτίνα πνιχτά)πορνό;! Είπε «κι άλλοι γύρισαν πορνό»; Τι ακούν τα αυτιά μου και δεν πέφτουνε, Χριστέ μου! (ακούει θόρυβο από την μπαλκονόπορτα) Αμάν!...(τρέχει και κρύβεται κάτω από το κρεβάτι) (μπαίνοντας από το παράθυρο κουνώντας ένα πιστόλι)αυτό θα Έπρεπε να το κάνω και το έκανα. Δεν άντεχα πια!(μιμείται ειρωνικά τον σύζυγο) θα πάω σε συνέδριο αστροφυσικής στο Λονδίνο, γλυκιά Μ. Κυριακάκη Σελίδα 33

35 μου, δεν σε πειράζει να σε αφήσω μοναχούλα, έτσι δεν είναι, μωρό μου (φωνάζοντας) Ψεύτη! (ξαναμιμείται) «Είναι πολύ σημαντικό συνέδριο, θα γνωρίσω τους σημαντικότερους αστροφυσικούς του κόσμου!» Ψεύτης! Ψεύτης! Ψεύτης! Χίλιες φορές ψεύτης! Αλλά αυτή η φορά θα ναι κι η τελευταία του (κουνώντας το όπλο δεξιά κι αριστερά) (κάτω απ το κρεβάτι)ε ρε και θα πάω απ αδέσποτη!... (ακούγοντας τη φωνή, κοιτάζει προς το κρεβάτι)ώστε εκεί φωλιάσατε πουλάκια μου! Εμπρός, έξω! Θέλω να δω τη φάτσα της τσούλας που πηδάς Πρόσεχε πως μιλάς για τη γυναίκα μου!...(κάνει να βγει και χτυπάει το κεφάλι του στο κρεβάτι)ωχ! Ποιος είσαι εσύ; (βγαίνει από την κρυψώνα του κρατώντας το κεφάλι του)πάντως όχι ο άντρας σας. (τον κοιτάζει υποτιμητικά)κομμένα τα αστεία (κουνώντας το όπλο) Λέγε γρήγορα ποιος είσαι. (σηκώνοντας ψηλά τα χέρια)είμαι ο άντρας της τσούλας που πηδάει ο άντρας σας. Ο κερατάς;! (με θλιμμένο ύφος)αυτοπροσώπως. Αν κι ακόμη δεν το χω σιγουρέψει πως με κερατώνει η γυναίκα μου. Χάρηκα, λέμε τώρα, για τη γνωριμία. Λουίζα (του δίνει το χέρι)εσείς Νίκος (πάντα με το ένα χέρι ψηλά)χάρηκα πολύ Τώρα θα κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας; Σωστά. Ας είμαστε ειλικρινείς βρισκόμαστε και οι δυο σε πολύ δεινή θέση και δεν μας μένει διάθεση για χαρά Μόνο για θάνατο Για τω θεώ προσέξτε που σημαδεύετε Δεν μπορώ. Όταν ταράζομαι, χάνω τον προσανατολισμό μου Αν χάνατε και τον στόχο σας, πολύ θα το εκτιμούσα Μ. Κυριακάκη Σελίδα 34