Κάρολος Μεσσηνέζης. Θέληση Γρανίτης

Transcript

1 Κάρολος Μεσσηνέζης Θέληση Γρανίτης 1

2 Αφιερωμένο: Στην αγαπημένη μου Ευαγγελία Κ. Μεσσηνέζη Στον φίλο μου Φάνη Θεοφανόπουλο 2

3 I Δέκα οκτώ περίπου χρόνια χωρισμένος ο Μανώλης, είναι ένας επιτυχημένος δικηγόρος, αναλαμβάνοντας κυρίως ποινικές υποθέσεις που είναι η αδυναμία, το μεγάλο του χόμπι. Η πρώην σύζυγός του ξαναπαντρεύτηκε, ό μως δε λέει να το χωνέψει πως έχει φτιάξει καινούργια οικογένεια, με δυο αγόρια μάλιστα, το ένα δέκα έξι και το άλλο δέκα πέντε χρονών κι έχει ακόμα το μυαλό της σ αυτόν, δίχως να μπορεί να ισχυριστεί πως είναι ερωτευμένη μαζί του. Απεναντίας, μάλλον κάποια υποσυνείδητη αντιπάθεια νοιώθει (ή καλύτερα ένιωθε ως σύζυγός του) γι αυτόν εξαιτίας της ουδέτερης θέσης που κατά τη διάρκεια του γάμου τους έπαιρνε σ οποιαδήποτε διαφωνία, αντιπαράθεση, αντιδικία της με τρίτους, χωρίς καθόλου να την συγκινεί η αδιαμφισβήτητη αφοσίωσή του σ αυτήν ως γυναίκα, σύζυγο, ερωτική σύντροφό του δεν θα ταν υπερβολή να πούμε πως τούτη τη συμπεριφορά του μπορεί εκείνη να την εξηγούσε ως αδυναμία του, ανικανότητά του να τραβήξει την προσοχή, να προκαλέσει το ερωτικό ενδιαφέρον μιας άλλης γυναίκας. Όμως υπάρχουν κι άλλες κινήσεις και πρωτοβουλίες της που χουν να κάνουν με το Μανώλη, οι οποίες συσκοτίζουν αρκετά τα πράγματα σχετικά με το ενδιαφέρον της για το άτομό του. Όσον αφορά τη γυναίκα ετούτη, το κέρατο που χει φορέσει τόσο στον τωρινό όσο και στον προηγούμενο σύζυγό της, θα το ζήλευαν ακόμα κι οι μεγαλύτεροι κερατάδες της ιστορίας. Βέβαια, ο τωρινός σύντροφος της έχει δώσει αρκετές αφορμές με τις κατά καιρούς ερωτικές απιστίες του, οι οποίες όμως δεν απειλούν άμεσα το γάμο της, καθόσον είναι της μιας χρήσης η καθεμιά "Γιατί σε στεναχωρεί τόσο που δοκιμάζω καμιά φορά ο χριστιανός ένα αλλιώτικο φαγητό απ' αυτό που με ταΐζεις από τότε που σε παντρεύτηκα;" είναι η μόνιμη αντίδρασή του, όταν εκείνη ανακαλύψει ή υποψιαστεί μια α πιστία του... Η νέα σχέση του Μανώλη έχει πολλούς βαθμούς ελευθερίας, αν έτσι μπορούμε να τονίσουμε πως τόσο αυτός όσο κι η ερωτική του φίλη επιτρέπε 3

4 ται, μετά από αμοιβαία συμφωνία φυσικά την οποία εμπνεύστηκε ο ίδιος, ν αλληλοκερατώνονται όσες φορές επιθυμούν, υπό τον απαράβατο όμως όρο μόνο τέτοιος δεν θα μπορούσε κάποια μέρα να παραμείνει, τρομάρα του ο καθένας τους να επιστρέφει αυθημερόν στην ερωτική τους φωλιά σιγά τον περιορισμό σιγά το τίμημα της απιστίας που δεν είναι άλλη από το μεγάλο και πολυτελές διαμέρισμα του δικηγόρου. Βέβαια, εκείνη έχει μόνιμα στο ενεργητικό της, όχι μόνο τις συντριπτικά περισσότερες, αλλά όλες τις αταξίες του είδους αυτού, θυμίζοντας κατά κάποιο τρόπο στο Μανώλη την πρώην σύζυγό του (της οποίας βέβαια οι απιστίες ήταν πολύ λιγότερες). Η ευτυχής γι αυτόν διαφορά είναι πως τώρα όλα τα ερωτικά κατορθώματα της φίλης του δεν τον θλίβουν καθόλου για να μην πούμε πως μάλλον τον διασκεδάζουν τρόπος του λέγειν φυσικά Κι είναι λογικό να τ αντιμετωπίζει με τόση ελαφρότητα, αφού τίποτα δεν τον αναγκάζει να διατηρεί την συγκεκριμένη σχέση, ακόμα ούτε η αυστηρότερη ηθική φωνή της συνείδησής του. Ωστόσο γι ανεξήγητους λόγους βάζει κατά καιρούς ντετέκτιβ να παρακολουθεί τις κινήσεις της άτακτης φίλης του ενέργεια στην οποία δεν είχε προβεί ούτε για την πρώην σύζυγό του. Το παράδοξο τούτης της κίνησης του Μανώλη αίρεται αν, εμβαθύνοντας στην μέχρι εδώ βραχεία πορεία του μυθιστορήματος, σταματήσουμε σ ένα σημείο, σε μια λεπτομέρεια και βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει λιγάκι πάνω σ αυτήν. Σε γενικές γραμμές η κοινωνικότητά του στον προσωπικό, τον ελεύθερο χρόνο του, σ αντίθεση με τον άλλο, τον εργασιακό δηλαδή ή όπως αλλιώς μπορούμε να τον ονομάσουμε, βρίσκεται σε χαμηλότερα επίπεδα ή, με την επιεικέστερη διαπίστωση, δεν είναι η καλύτερη επιθυμητή. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Γιάννη, Ευγένιο, Νικόλα που μαζί μ αυτόν αποτελούν μια παρέα και συναντιούνται όταν το φέρει η μέρα, η ώρα, η στιγμή ή τέλος πάντων όποτε το θελήσει η τύχη ή ο θεός ή ακόμα κι ο διάβολος. Ο Γιάννης που διατηρεί φαρμακείο κοντά στο δικηγορικό γραφείο του φίλου του Μανώλη, είναι εκ πεποιθήσεως εργένης και περιορίζει την ερωτική του ζωή ανάμεσα στις βοηθούς του που ο άτιμος άντρας τις αλλάζει σαν τα 4

5 πουκάμισα προκειμένου ν αποφύγει κατά την προσωπική του εκτίμηση φυσικά το δόκανο μιας μόνιμης ερωτικής σχέσης μαζί τους. Ακόμα και μόνη η σκέψη ενός μόνιμου δεσμού με γυναίκα τού προκαλεί ψυχική αλλεργία και την αποφεύγει όπως ο άγγελος το διάβολο. Ειδικά μετά την οδυνηρή περιπέτεια με μια υπάλληλό του, η οποία του κανε τη ζωή μαύρο εφιάλτη με τις αλλεπάλληλες απειλές πως θα βάλει να τον εκδικηθεί άγρια ο αδερφός της που μόλις είχε βγει από τη φυλακή μετά από έκτιση ποινής δέκα ετών για βαριά ποινικά αδικήματα. Η εκπαραθύρωσή της από το φαρμακείο θα ταν για το Γιάννη το έναυσμα της εναντίον του άγριας εκδικητικής της δράσης μέσω του αδερφού της, η αφορμή για την πραγματοποίηση των τρομερών απειλών που του χε εκτοξεύσει. «Βλέπω πως δεν έχεις καταλάβει τι κακό πας να κάνεις, όχι μόνο σε μένα μα και στον ίδιο τον εαυτό σου», ήταν η στερεότυπη αντίδρασή της κάθε φορά και δεν ήταν λίγες που ο φαρμακοποιός της υπενθύμιζε την δήθεν ακαταλληλότητά της γι αυτή τη δουλειά εξαιτίας της οποίας δεν μπορούσε τάχα να συνεχίσει να εργάζεται μαζί του. «Έχω εξηγήσει στον αδερφό μου τι συμβαίνει με μας τους δυο, πως αφού μ έστυψες σαν το ζουμερό λεμόνι πας τώρα να με πετάξεις στα σκουπίδια, για ν ανοίξει διάπλατα ο δρόμος μπροστά σου προς το επόμενο θύμα σου και να συνεχιστεί έτσι η τρισάθλια, κολασμένη ερωτική σου ζωή». Αφού τελικά ο Γιάννης συνειδητοποίησε το μεγάλο κίνδυνο που διατρέχει ακόμα κι η ίδια η ζωή του στην περίπτωση τούτης της γυναίκας, κατάφερε κι εξαγόρασε την απαλλαγή του απ αυτήν μ ένα γενναίο χρηματικό ποσό, παίρνοντας έτσι ένα σκληρότατο μάθημα για το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά κάθε υποψήφιου θύματός του που πρέπει να μελετά προσεχτικά προτού προς μεγάλη ατυχία του τελευταίου αποφασίσει την πρόσληψή του. Τώρα, τι σόι τρόπος είναι ετούτος εδώ που χρησιμοποιεί ο χριστιανός για να μην τον πιάνει το δόκανο μιας μόνιμης σχέσης, είναι μια ερώτηση που πρέπει να την απαντήσει, όχι μόνο σε μας που φυσικό και συνετό είναι να του την απευθύνουμε, παρά και στον ίδιο τον εαυτό του. Και μη μας πει ο άνθρωπος πως δεν τον απασχόλησε καθόλου αυτό το θέμα, πως έτσι αβίαστα, χωρίς 5

6 καμιά σκέψη, καμιά αμφιταλάντευση, κανένα προβληματισμό αποφάσισε να περιορίσει τους αποδέκτες των αντρικών του χυμών αποκλειστικά και μόνο στα αιδοία των (θυμάτων) υπαλλήλων του. Κι εδώ είναι το μεγάλο αίνιγμα: «Ευκολότερα δίνεις τα παπούτσια στο χέρι στην ερωμένη υπάλληλό σου παρά σε οποιαδήποτε άλλη με την οποία δεν διατηρείς καμιά άλλη σχέση πέραν εκείνης με τα γεννητικά της όργανα;» Σιγουρότατα, μόνο σοβαροί δεν θα μαστε αν θεωρήσουμε εύκολη, αυτονόητη την σχετική απάντησή μας. Ο Ευγένιος, συγγραφέας μυθιστορημάτων που αν κι είναι εκδότης δεν τα εκδίδει, παρά τ ανεβάζει στη δική του ιστοσελίδα στο διαδίκτυο και μάλιστα δωρεάν «για να μπορεί να τα διαβάζει όλος ο κόσμος», όπως λέει ο ίδιος, έχει αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο βιβλίο που το χει κάνει κύριο σκοπό, νόημα, σημαία της ζωής του συγγραφική, εκδοτική δημιουργία κι επιχείρηση. Τούτος ο άψυχος φορέας γνώσεων είναι γι αυτόν το άπαν: Η βιοποριστική ασχολία, η γόνιμη δράση και δραστηριότητα, η εσωτερική διάθεση, η συνήθεια, το ενδιαφέρον, η έγνοια, η χαρά, η λύπη, η προσδοκία, η νοσταλγία, η ανησυχία, η αγωνία, η συγκίνηση, ο ενθουσιασμός. Ακόμα και την ερωτική του ιδιαιτερότητα που ακούει στ όνομα ομοφυλοφιλία την έχει καταδικάσει σ αδράνεια, σ εξαφάνιση, την έχει μόνιμα καταχωνιασμένη στα βαθιά σκοτάδια του υποσυνείδητου ή ακόμα και του ασυνείδητου, μ εξαίρεση μόνο δυο φορές που εντελώς απρόοπτα, αναπάντεχα ανασύρθηκε στο φως της συνείδησής του, όταν σεξουαλικά πεινασμένος φαντάρος του ρίχτηκε άγρια και του περιποιήθηκε τον πισινό με το υπερμεγέθες του μόριο και με δική του πρωτοβουλία, αν όχι σχεδόν παρά τη θέλησή του και μάλιστα κάνοντάς τον να του καταβάλει την κάθε φορά γενναίο χρηματικό τίμημα πάντα υπάρχει κάποια αμοιβή σ αυτές τις περιπτώσεις. Τώρα πώς γίνεται να συναντά και να κάνει παρέα τους Μανώλη, Γιάννη, Νικόλα ακολουθεί γι αυτόν μια μικρή ενημέρωση του αναγνώστη είναι από κείνα που συμβαίνουν, όσο παράξενα και να δείχνουν. 6

7 Ο Νικόλας, γιατρός παθολόγος στο επάγγελμα διατηρεί ιατρείο σε πολυσύχναστο δρόμο της πόλης, κάπως ασυγχρόνιστος με την τρέχουσα, της ανθρώπινης καθημερινότητας τη λογική, με τους κανόνες της στερεότυπης κοινωνικής συμπεριφοράς, βρίσκει τον τρόπο να ξεπερνά τις ιδιαιτερότητές του, τα τυφλά του σημεία, όταν συναντά τα παραπάνω τρία άτομα και να γίνεται ένας άλλος άνθρωπος που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους λεγόμενους κοινωνικούς, ακόμα και τους πιο άνετους των παρεών που μπορούν να μονοπωλούν το λόγο και να τραβούν την προσοχή και το ενδιαφέρον των άλλων παρόμοια κι οι υπόλοιποι της τετραμελούς παρέας αναβαθμίζονται (ο καθένας φυσικά εκεί που υστερεί) κατά το διάστημα που αυτή είναι σε απαρτία. Ένα μικρό θαύμα δηλαδή συντελείται στην προκειμένη περίπτωση κι ας λένε κάποιοι, μάλλον πολλοί, ορθότερα οι συντριπτικά περισσότεροι πως η σημερινή εποχή μόνο για θαύματα δεν προσφέρεται. Για τον οποιονδήποτε άλλο είναι σχεδόν ακατόρθωτο να μπει ανάμεσά τους κι ακόμα πιο ακατόρθωτο να γίνει μόνιμο μέλος της παρέας τους. Οδυνηρότατη θα ναι γι αυτόν η διάστικτη από την ίσως υποσυνείδητη ή κι ασυνείδητη δεν αποκλείεται να συμβαίνει κι αυτό αδιαφορία τους που οπωσδήποτε και προς μεγάλη του απογοήτευση θα εισπράξει. Ας αφήσουμε την αδιόρατη ειρωνεία στην έκφρασή τους, όταν θα τον αποθαρρύνουν για μια τέτοια από μέρος του επιδίωξη. Ας αφήσουμε επίσης τον αδιόρατο σνομπισμό που θ αποπνέουν, μάλλον άθελά τους, το ύφος, η ομιλία κι η όλη α ντίδρασή τους, όταν εκείνος θα προσπαθεί να εισχωρήσει στην παρέα τους ως γίνει μόνιμο μέλος της. Όταν τώρα αναφερόμαστε σε αδιόρατες ειρωνείες, αδιόρατους σνομπισμούς, καταλαβαίνουμε καλά πόση αρνητική επίδραση μπορούν να χουν, τι τραυματική εμπειρία να δημιουργήσουν ακριβώς και μόνο λόγω του αμελητέου μεγέθους τους στον άτυχο αποδέκτη τους. Η χημεία του καθενός τους λοιπόν προσαρμόζεται ως δια μαγείας με τις συνθήκες, τις προδιαγραφές που επιβάλλει ο συγχρωτισμός, η συνύπαρξή τους ως μέλη της μικρής τους παρέας. Το θαυμαστό, το υπέροχο, το μοναδικό, το ανεπανάληπτο που συμβαίνει μ αυτούς είναι πως η όποια ανομοιογένεια μεταξύ τους προσθέτει αντί ν αφαιρεί στη συνολική τους ομοιογένειά. Είναι 7

8 σα να χουμε μια ορχήστρα που παρά την ποικιλία των οργάνων της, δείχνει να διαθέτει ένα μόνο όργανο και μάλιστα στα χέρια ενός δεξιοτέχνη χειριστή που η κλάση του επισκιάζει όλους τους άλλους. Σχεδόν ετερόκλητοι ανθρώπινοι χαρακτήρες, αποκλίνοντες κάπως από το μέσο κοινωνικό πρότυπο, συνθέτουν μια μικρή, καθ όλα ενδιαφέρουσα, αξιοπρόσεκτη, χαρισματική συντροφιά, κάθε φορά που μαζεύονται σ ένα τραπέζι, συντρώγοντας, μεθώντας, κουβεντιάζοντας, γελώντας, διασκεδάζοντας, ουρλιάζοντας τόσο από κέφι κι ενθουσιασμό, όσο κι από την οργή, την αγανάκτηση που συνοδεύουν μια σοβαρή, αγεφύρωτη διαφορά, διαφωνία, έριδα ανώδυνες, ευτυχώς, πάντα ανάμεσά τους. «Είσαι ένας ηλίθιος, καλός κατά τ άλλα μακάκας που αφήνεις κάθε τόσο αυτή την μικρή ομάδα κουτοπόνηρων χωριατών να σε βάζουν στη μέση και να σε καρπαζώνουν με τις άγαρμπα καυστικές παρατηρήσεις τους για την κολόνια που φοράς, το χτένισμα των μαλλιών σου, το μέγεθος του μουστακιού σου, το φάρδος και το μάκρος του παντελονιού σου, τα κορδόνια των παπουτσιών σου», έκανε με τη γεμάτη από κορώνες έντασης οργισμένη φωνή του ο Γιάννης, απευθυνόμενος σε ποιον άλλο; στον Ευγένιο που από την φαινομενική αφέλειά του σε συνδυασμό με την επίσης φαινομενική υποχωρητικότητά του καταντά αρκετά συχνά για όσους δεν τον ξέρουν καλά λίγο γραφικός, κάπως εκνευριστικός, αν όχι μια γκροτέσκο φιγούρα ανάμεσα σε τούτους τους πρωτόγονους τύπους που αποτελούν αμελητέα μειοψηφία από τους εγκατεστημένους σ αυτή την πολιτεία ανθρώπους του υπαίθριου μηχανοποιημένου μόχθου δε μπορούμε πια σε τούτη την εποχή της αλματώδους τεχνολογικής εξέλιξης να μιλάμε για υποζύγια, άροτρα, μαγγανοπήγαδα, ταλαίπωρους χειρώνακτες γεωργούς. Οι συγκεκριμένοι χωριάτες που μια φορά το μήνα πλένουν τα πόδια τους, που για χαρτί υγείας πότε πότε χρησιμοποιούν ό, τι πιο πρόχειρο βρεθεί μπροστά τους (εφημερίδα, χαρτόνι, πέτρα, ξύλο, κλαδί δέντρου ) για να καθαρίσουν τη μυροβόλο από φρέσκο υλικό απόληξη του εντέρου τους, ναι, όλοι αυτοί που αλλάζουν τα λερωμένα σώβρακά τους μόλις επιτέλους αντιληφθούν πως το άρωμά τους γαργαλάει μύτες, που πλένουν τα δόντια τους μόνο όποτε θυμιθούν, όλοι λοιπόν αυτοί 8

9 βάζουν κατά καιρούς στη μέση τον Ευγένιο και τον πλακώνουν στις δήθεν καλοπροαίρετες, αναμφίβολα κακόγουστες φραστικές επιθέσεις τύπου ερωτήσεων που ηχούν σαν υπόκωφα χαστούκια στο πρόσωπό του. Δεν ξεπερνούν στον αριθμό τους δέκα τούτα τ άτομα και ξεχωρίζουν από μακριά όπως οι μύγες μες στο γάλα. Θυρωροί πολυκατοικιών, γκαρσόνια, πλανόδιοι λαχειοπώλες, ταξιτζήδες, έτσι όπως ο νέος τόπος διαμονής τούς ανάγκασε να καταλήξουν, βρίσκονται τώρα, παρά τις αρχικές τους προσδοκίες, φυλακισμένοι σ ένα τρόπο ζωής που δεν τον σηκώνει το DNA τους, που στραγγαλίζει το είναι τους, προσπαθούν να βγάζουν όλη την μακροχρόνια απωθημένη ανάγκη τους για κάτι άλλο, το διαφορετικό από κείνο που τους δινόταν στο παρελθόν και δυστυχώς, εξακολουθεί να τους δίνεται και στο παρόν να σβήνουν την παλιά και τωρινή δίψα τους για στοιχειώδη κοινωνικότητα, όλοι λοιπόν αυτοί που η στέρηση επαφής με τους ανθρώπους της πόλης ή τέλος πάντων με άτομα από τα οποία οπωσδήποτε κάτι καλό θα μπορούσαν ν αποκομίσουν, έρχονται τώρα και ξεθυμαίνουν πάνω στον Ευγένιο, σαν τον πιο βολικό, πιο προσιτό, πιο εύπιστο κούνια που τους κούναγε όμως να μη βλέπουν το λύκο που κρύβεται κάτω από τη δορά του προβάτου Αντίθετα προς την κάπως στραπατσαρισμένη εικόνα που βγάζει προς τα έξω και την οποία επιτείνει αρνητικά η αδιόρατη θηλυπρέπειά του κουβαλά, βλέπετε, και τούτο το κουσούρι (κατά τις θέσεις κι αντιλήψεις της ελληνικής κοινωνίας κι όχι μόνο) καθόλου εύκολος χαρακτήρας δεν είναι ο Ευγένιος, μόνο για πειραματόζωο δεν προσφέρεται να δοκιμάζουν επάνω του οι άλλοι τη δύναμη της επιρροής, της πειθούς, της επιβολής τους, να βγάζουν τα συσσωρευμένα τους κόμπλεξ, ν ανεβάζουν το πεσμένο ηθικό τους, να ξαναβρίσκουν τη χαμένη τους διάθεση, τη φόρμα τους για επιτυχημένα αστεία σε λόγια και συμπεριφορές που φέρνουν το δυσεύρετο στην εποχή μας γέλιο, πέραν της ικανοποίησής τους ότι κάτι καταφέρνουν να κάνουν Άργησε, αλλά έγινε αυτό που θα τολμούσε να προβλέψει, ας πούμε μόνο ένας παντογνώστης του εσωτερικού σύμπαντος του Ευγένιου: Βάλθηκε τελικά ετούτος ο κάπως απρόβλεπτος ήρωάς μας να τιμωρήσει και μάλιστα 9

10 σκληρά ορισμένους από τους συγκεκριμένους πολύ ενοχλητικούς του χωριάτες αν δεν θα κατάφερνε να τους πάρει σβάρνα όλους. Και ποιος είναι ο κύριος, ο ουσιαστικός λόγος της τιμωρίας ετούτης; Προφανώς η αποπνέουσα κάποιον εμπαιγμό άκομψη συμπεριφορά τους απέναντί του. Οτιδήποτε άλλο εκτός απ αυτό μόνο κίνητρο τούτης της αξιόποινης πράξης του δεν μπορούσε να ναι. Μπορεί να δειχνε πως διόλου δεν τον ένοιαζε που τον είχαν πάρει από την αρχή για ένα ήσυχο, κάπως ιδιόρρυθμο, μοναχικό άτομο, ίσως (αν όχι μάλλον) ομοφυλόφιλο η μακρόχρονη ερωτική του απραξία πρόσθετε πινελιές έντονης απροσδιοριστίας στην σχετική εικόνα που έβγαζε προς τα έξω. Μέσα του όμως έβραζε από το θυμό του για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά τους απέναντί του. Κι ήταν τόση η εσωτερική του αναστάτωση, η οργή του, η αγανάκτησή του που τελικά τον έσπρωξαν στην τέλεση τούτης της πράξης. Ένα απόγευμα που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία της περιοχής του, να σου και τον περικυκλώνει μια ομάδα από τους συγκεκριμένους ενοχλητικούς τύπους. Χωρίς καμιά καθυστέρηση και προτού προλάβουν ν ανοίξουν τα στόματά τους για να του μιλήσουν, σηκώνει το βαρύ ξύλινο ρόπαλο που κρατά στο ένα του χέρι (το χρησιμοποιούν κατασταλτικά οι αστυνομικοί εναντίον των ταραξιών στις ανεξέλεγκτες λαϊκές συγκεντρώσεις) και καταφέρνει να το κατεβάσει μ εξαιρετικά μεγάλη δύναμη τέσσερις φορές σε ισάριθμα κεφάλια φρόντισε να προμηθευτεί το έξυπνο και λίαν αποτελεσματικό τούτο όπλο λίγες μέρες πριν, καθόσον με τη βοήθεια όλης της προηγούμενης ε μπειρίας του σχετικά μ αυτά τα πρόσωπα είχε προβλέψει μ αρκετή ακρίβεια ετούτη τη χρονική στιγμή. Τέσσερις απ αυτούς έχουν σωριαστεί καταγής, σχεδόν αναίσθητοι, οι υπόλοιποι τρεις από την ομάδα τους έχουν αρπάξει τον Ευγένιο και τον κρατούν ακινητοποιημένο μέχρι να φτάσει η αστυνομία και να τον συλλάβει, πολλοί περαστικοί είναι μαζεμένοι γύρω από τους τραυματίες και παρακολουθούν τις προσπάθειες εκείνων που τους προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες, περιμένοντας τ ασθενοφόρα για να τους μεταφέρουν στο κοντινότερο νοσοκομείο. Τελικά καταφέρνει ο Ευγένιος να ξεφύγει από τον σφιχτό εναγκαλισμό των τριών της ομάδας και να εξαφανιστεί. Για ν αποφύγει την αυτόφωρη δι 10

11 αδικασία της ποινικής δίωξής του κρύβεται αρχικά σ ένα από τα δυο εξοχικά που διαθέτει σε δυο διαφορετικές περιοχές του νομού του είναι βλέπετε και πολύ ευκατάστατος οικονομικά. Μετά όμως από λίγο χρονικό διάστημα αποφασίζει πως θα ναι καλύτερα γι αυτόν, για την ασφαλή αποφυγή της αυτόφωρης σύλληψής του να ζητήσει καταφύγιο στο σπίτι της Χριστίνας, μιας παλιάς επίσης πολύ ευκατάστατης οικονομικά φίλης του. Η γυναίκα ετούτη έβλεπε από τα μαθητικά της χρόνια με καλό μάτι τον Ευγένιο και παρά την ερωτική ιδιομορφία του ήθελε να τον κάνει ερωτικό της φίλο. Πίστευε πως θα περνούσε καλά μαζί του, γιατί εκτός του ότι της ά ρεσε εξαιρετικά ως άντρας, του ότι θαύμαζε το πνεύμα του, το κάλλος της ψυχής του, διέθετε κι οικονομική ανεξαρτησία η οποία συμβάδιζε με τη δική της ποτέ δεν θα φτιαχνε σχέση, ακόμα και πολύ προσωρινή, με οικονομικά υποδεέστερο από κείνη άντρα, γιατί θα χε την μόνιμη υποψία πως όταν αυτός την εκμεταλλευτεί οικονομικά, θα την παρατήσει και θα φύγει. Ετούτη η αντίληψή για τον κάθε υποψήφιο εραστή της είχε τον χαρακτήρα βαθιά ριζωμένου μέσα της ψυχαναγκασμού. Ήξερε επίσης τη μυστηριώδη, μαγική επιρροή που ασκεί η παρέα του στην εν γένει συμπεριφορά του και πίστευε πως με τη βοήθειά της εφόσον τελικά θα βρει τον τρόπο να την επιστρατεύει η ίδια για το σκοπό αυτό θα τον καθιστούσε σκέτο αρσενικό άντρα. Ακόμα και ζωντανές σκηνές από τούτη την παρέα είχε στο μυαλό της να βιντεοσκοπήσει, προκειμένου να τις χρησιμοποιεί για να φέρνει τον αγαπημένο της σε φόρμα στις στιγμές που θα χρειαζόταν τη σαρκική επαφή μαζί του πίστευε πως με την παρουσία της παρέας του, ακόμα και μέσω του γυαλιού της τηλεόρασης θα χει μπροστά της ένα ετοιμοπόλεμο ερωτικά Ευγένιο, με τη βοήθεια φυσικά και του επαναστατικού για την αντρική στύση φαρμάκου. Θα πετύχαινε λοιπόν την πολυπόθητη γι αυτήν σεξουαλική επαφή μαζί του, τον κύριο στόχο της. Μάλιστα τόσο πολύ της άρεσε η ερωτική επαφή με άντρα, ώστε είχε φτάσει στο σημείο να κουβαλά κατά καιρούς στο σπίτι της γι αυτό το σκοπό ένα φτωχό νεαρό, ξυλουργό στο επάγγελμα, που είχε καταφέρει να τον βάλει στην εύρωστη επιχείρηση ξυλείας του αδερφού της. Βέβαια ο αδερφός της ήταν τσιγκούνης κι όπως και 11

12 το υπόλοιπο προσωπικό της επιχείρησής του, τον είχε με πενιχρό μισθό, οπότε για να μπορεί ο νεαρός να τα βγάζει πέρα του τον συμπλήρωνε η ίδια από την τσέπη της προκειμένου να μένει ικανοποιημένος και να τον έχει στη διάθεσή της όταν τον χρειάζεται τον περνούσε είκοσι ολόκληρα χρόνια. Εύλογο είναι πως με τη δημιουργία ερωτικού δεσμού με τον Ευγένιο ο νεαρός ξυλουργός θα γίνει γι αυτήν παρελθόν. Φιλοξένησε λοιπόν τον Ευγένιο η Χριστίνα με μεγάλη ευχαρίστηση, με όλη της την καρδιά, γιατί ήξερε πως θα χει από δω και μπρος την ευκαιρία στις αμέσως προσεχείς μέρες να συζητήσει μαζί του πολλά καυτά γι αυτήν θέματα σχετικά με τις επιδιώξεις της, τους ερωτικούς της στόχους που δεν είναι άλλοι από τη σύναψη ερωτικής σχέσης μαζί του. Έβλεπε τούτη την ολιγόωρη φιλοξενία ως την άγια ευκαιρία της ζωής της, ως την ευλογημένη διάνοιξη του δρόμου μπροστά της που θα την οδηγήσει στην κατάκτηση του πολυπόθητου γι αυτήν άντρα. Τόσα χρόνια υπήρχε στο στόχαστρό της, στις προσδοκίες της, στα όνειρά της. Τώρα τον έχει στο σπίτι της, τον φιλοξενεί. Τώρα θα προετοιμάσει την αυριανή της επίθεση για την ερωτική προσέγγισή του. Τώρα θα του κάνει τους απαραίτητους υπαινιγμούς για το πόσο μετρά ο άντρας ετούτος για την ίδια, θα τον βάλει στο νόημα των ερωτικών βλέψεων που χει πάνω του και τις προσεχείς μέρες θα ξεκινήσει η έφοδος για την εκπόρθηση του κάστρου της καρδιάς του. Είχε πλέον σουρουπώσει όταν τον υποδέχτηκε στο σπίτι της. Αμέσως μετά τις τυπικές φράσεις που αντάλλαξαν, την έβαλε στο νόημα, της εξήγησε δηλαδή τους λόγους της επίσκεψής του. Εκείνη περιχαρής του έψησε ένα καφέ, σύμφωνα με την επιθυμία του, φυσικά δέχτηκε να τον φιλοξενήσει όχι μόνο μέχρι την παρέλευση του χρόνου εκπνοής του αυτόφωρου, αλλά κι όσο ήθελε εκείνος. «Το σπίτι μου να το βλέπεις σαν να ναι το δικό σου», ήταν η χαρακτηριστική φράση της όταν εκείνος της ζήτησε τη γνωστή μας πλέον εξυπηρέτηση. «Και μια και δυο και τρεις και τέσσερις κι όσες άλλες μέρες θέλεις μπορώ και θέλω να σε φιλοξενήσω». 12

13 «Πάντα ήξερα πόσο πρόθυμη είσαι την κάθε στιγμή ν ανταποκριθείς σ ότι σου ζητήσω, σ οποιαδήποτε επιθυμία μου, που φυσικά βρίσκεται στα πλαίσια των δυνατοτήτων σου και για το λόγο αυτό θέλω να σου απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ», αντέδρασε εκείνος (με τα σημάδια της ευγνωμοσύνης στην έκφραση του προσώπου του) στην εγκαρδιότητα και τη χαρά με την οποία η Χριστίνα δέχτηκε να τον εξυπηρετήσει σ αυτή τη δύσκολη θέση που βρίσκεται. «Με την παρέλευση του απαραίτητου χρόνου για την εκπνοή της αυτόφωρης διαδικασίας θα παρουσιαστώ στην αστυνομική αρχή για τα περαιτέρω». Μέχρι να εξαντληθεί ο χρόνος της φιλοξενίας του Ευγένιου η Χριστίνα συνομίλησε πολλές φορές μαζί του, του κανε, πολύ συγκρατημένα βέβαια, κάποιες νύξεις για το ενδιαφέρον της απέναντί του. Όλοι οι διάλογοι που είχε μαζί του είχαν από μέρους της το χρώμα της διακριτικότητας και της ευγένειας, χωρίς να του αφήνουν περιθώρια να νιώσει κάποια πίεση, κάποιο άγχος σ αυτή τη δύσκολη φάση που βρίσκεται. Ναι, του το ξεκαθάρισε πως ενδιαφέρεται για το άτομό του και μάλιστα πως τα αισθήματά της γι αυτόν δεν έχουν το χαρακτήρα της απλής, της σκέτης φιλίας. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν επεκτάθηκε περισσότερο ούτε ποσοτικά, ούτε και ποιοτικά. Για το βραδινό του ύπνο του διέθεσε το καλύτερο και μεγαλύτερο από τα τέσσερα υπνοδωμάτια που διαθέτει το υπερπολυτελές ρετιρέ της. Την ε πομένη συνεχίστηκε ο ίδιος ρυθμός φιλοξενίας, η ίδια περιποίηση, το ίδιο ενδιαφέρον από μέρους της Χριστίνας για τον Ευγένιο, μέχρι και τη στιγμή που τη χαιρέτησε και ξεκίνησε για να παραδοθεί στην αστυνομική αρχή. Μάλιστα, επειδή η Χριστίνα είναι μανιώδης χαρτοπαίχτης, κάτι το ο ποίο ξέρει η ίδια πως συμβαίνει και με τον φιλοξενούμενό της, τον έβγαλε στην τεράστια βεράντα του ρετιρέ με τ αναρίθμητα φυτά, τις κούνιες, τις ξαπλώστρες κλπ, άναψε τα πολύχρωμα φώτα της, έστρωσε κατάλληλα ένα από τα τραπέζια που συμπληρώνουν τον πλούσιο εξοπλισμό της, και δόθηκαν ψυχή τε και σώματι στο πόκερ, μετά στην πρέφα, ώσπου νύσταξαν κι οι δυο και πήγαν ο καθένας στο δωμάτιό του για ύπνο. 13

14 Στην κατάθεσή του στο αρμόδιο αστυνομικό όργανο οι λόγοι που α ναφέρει ότι τον οδήγησαν στην τέλεση ετούτης της αξιόποινης πράξης δεν θεωρήθηκαν καθόλου πειστικοί. Κι έτσι είναι, μολονότι δεν είχε να φοβηθεί τίποτα αποκαλύπτοντας την πλήρη αλήθεια. Ο ανακριτής αξιωματικός του αστυνομικού τμήματος του επανέλαβε αρκετές φορές ότι επιβαρύνει καίρια τη θέση του με την τακτική που ακολουθεί και πως πρέπει ανυπερθέτως ν αλλάξει την ήδη δακτυλογραφημένη ευτυχώς όμως για τον Ευγένιο ανυπόγραφη ακόμα κατάθεση και να βάλει την υπογραφή του στην άλλη, τη σωστή που θα την αντικαταστήσει χωρίς άλλη χρονοτριβή για το δικό του (πάντα) όφελος, αφού με την παρούσα (που χει αναμφίβολα διασκευάσει) καίγεται στο δικαστήριο το οποίο θα του επιβάλλει αυστηρότατη και το χειρότερο άδικη πέρα ως πέρα ποινή. «Γιατί μέχρι τώρα που μιλάμε μου κρύβεις με τόση αλύγιστη επιμονή την αλήθεια;» είναι η αποπνέουσα το ειλικρινές, ανθρώπινο, αμερόληπτα φιλικό ενδιαφέρον του αστυνομικού ερώτηση. Τελικά και παρά τις διαρκείς κι επίμονες προσπάθειες του δικηγόρου του όλως παραδόξως, δεν είναι το μέλος της παρέας του, ο Μανώλης δηλαδή παρέμεινε στη διασκευασμένη κατάθεσή του η οποία όχι μόνο δεν θα τον βοηθούσε παρά και θα τον έβλαπτε ιδιαίτερα. Στην ανάκριση όμως που ακολούθησε στο δικαστικό μέγαρο της πόλης είχε καταφέρει ο δικηγόρος του να κουβαλήσει ολόκληρη την παρέα του πελάτη του έξω από το γραφείο του ανακριτή γνώριζε, είχε πληροφορηθεί από πριν την μυστηριώδη, απύθμενα θετική επίδραση που θα είχε η παρουσία των ατόμων αυτών στον Ευγένιο. Όταν διασταυρώθηκαν τα βλέμματα των Μανώλη, Νικόλα, Γιάννη με το δικό του κατά την προσαγωγή του στο γραφείο του ανακριτή, αμέσως κάτι άλλαξε μέσα του είναι γεγονός πως επηρεάζεται θετικά ακόμα και στην α πλή θέαση τούτης της ομάδας των φίλων του, κάτι που δεν συμβαίνει σε τέτοιο βαθμό με κανέναν άλλο απ αυτούς εκείνοι επηρεάζονται θετικά από την ομάδα τους μόνο αφού συζητήσουν με τα υπόλοιπα μέλη της το πρόβλημα που ο καθένας αντιμετωπίζει. Μια αγωνιώδης ανησυχία, ένα τρέμουλο των χεριών κι ένας γλωσσοδέτης τον κατέστησαν σχεδόν ανίκανο για ν ανταποκριθεί στις ανάγκες της ανάκρισης. Τούτο έγινε αμέσως αντιληπτό από το αρ 14

15 μόδιο δικαστικό όργανο με την έναρξη της τούτης της διαδικασίας. Με την αποφασιστική παρέμβαση του δικηγόρου του έβαλε ο τελευταίος στο νόημα τον ανακριτή για την κάποια βελτίωση της ψυχικής κατάστασης που παρουσιάζει ο πελάτης του μόλις αντικρίζει τ άλλα μέλη της παρέας του που εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν έξω από το γραφείο του πέρασε ο Ευγένιος το κατώφλι της εξώπορτας και συναντήθηκε με την μαγική παρέα του, μέχρι να συνέλθει, να βρεθεί στα ίσα του. Αφού συνομίλησε και με τους τρεις φίλους του κάτω από το διαρκές βλέμμα και τις οδηγίες του δικηγόρου του επέστρεψε στο γραφείο του ανακριτή. Αμέσως μετά έδωσε την κατάθεση, βοηθούμενος από τις ερωτήσεις του δικαστικού λειτουργού. Χαρακτήρισε την πρώτη του κατάθεση ως τελείως αναληθή γιατί, όπως υποστήριξε την έδωσε στο αστυνομικό όργανο κάτω από την επήρεια μιας ανεξήγητης αρνητικής εσωτερικής του κατάστασης. Όσο για την επιστροφή στα λογικά του, επίσης δε μπόρεσε να την εξηγήσει, ψυχανεμίστηκε ωστόσο κάποια ευεργετική επίδραση που μπορεί να είχε γι αυτόν το αντίκρισμα των άλλων τριών ατόμων της παρέας του. Είδε κι έπαθε ο Ευγένιος, συνεπικουρούμενος φυσικά από το δικηγόρο του, να πείσει τον ανακριτή για την ανεξήγητη αδυναμία του να καταθέσει την αλήθεια την πρώτη φορά. Όσο για την τέλεση της αξιόποινης πράξης του, δεν θ αθωωνόταν βέβαια, αλλά η καταδίκη του θα ταν κατά πολύ λιγότερο επώδυνη τώρα που θα υπήρχε το αιτιολογικό της συσσωρευμένης οργής κι αγανάχτησης που κατά καιρούς του είχαν προκαλέσει οι τέσσερις κατήγοροί του ένας από τους τραυματίες θύματα του Ευγένιου διακομίστηκε στην Αθήνα ενώ οι άλλοι τρεις, λόγω καλύτερης κατάστασης της υγείας τους παρέμειναν στο νοσοκομείο της επαρχιακής πόλης στην οποία εκτυλίσσεται η υ πόθεση του μυθιστορήματος. Κατά τη δίκη που έγινε μετά από λίγους μήνες, τόσο αυτός όσο κι ο δικηγόρος του δεν ξέφυγαν ούτε χιλιοστό από την κατάθεση στον ανακριτή ο οποίος με τη σύμφωνη γνώμη και του εισαγγελία δεν είχε διατάξει την προφυλάκισή του, παρά μόνο τον είχε αναγκάσει να καταβάλλει ένα σημαντικό 15

16 ποσό ως εγγύηση, ενώ συγχρόνως του είχε απαγορεύσει την έξοδο από τη χώρα. Υποστήριξε με ιδιαίτερη έμφαση η υπεράσπιση πως όλες τις άλλες φορές με τεράστια προσπάθεια συγκρατήθηκε ο κατηγορούμενος και δεν χειροδίκησε εναντίον των κατηγόρων του ήταν κι οι τέσσερις παρόντες στη δίκη, καθόσον στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι τη διεξαγωγή της είχαν ήδη θεραπευθεί πλήρως από το άγριο ξυλοκόπημα. Τώρα όμως, τη μοιραία φορά δηλαδή, συνέχισε η υπεράσπιση, τον βρήκαν σε πολύ άσχημη ψυχική κατάσταση με αποτέλεσμα να μη μπορέσει να ελέγξει τα νεύρα του απέναντι στην ανάρμοστη συμπεριφορά τους. Όσο για τον ισχυρισμό του δικηγόρου τους πως όλες τις φορές ο κατηγορούμενος έδειξε να παίρνει γι αστεία, για χωρατά τα πειράγματα των πελατών του, αν μάλιστα δεν συμμετείχε σ αυτά, η υπεράσπιση τόνισε μ έμφαση πως στην καλύτερη γι αυτούς περίπτωση μπορεί ο πελάτης του όλες αυτές τις φορές να δειξε κάποια αυτοσυγκράτηση και τίποτε περισσότερο. Μόνο γι αστεία, για χωρατά δεν έπαιρνε τους χλευασμούς, τις προσβλητικές και ταπεινωτικές γι αυτόν και τη νοημοσύνη του υποδείξεις, αλλά κι όλη την εναντίον του αρνητική συμπεριφορά τους. Αν αυτοί εισέπρατταν από τον κατηγορούμενο την α ποδοχή της συμπεριφοράς τους απέναντί του κάτι βέβαια που κι αν ακόμα συνέβαινε, δεν τους νομιμοποιεί, δεν τους δικαιολογεί καθόλου, εκείνος σίγουρα θα καταπίεζε το θυμό, την οργή, την αγανάκτησή του, μέχρι να έρθει η τελευταία, η μοιραία φορά που τα πήρε στο κρανίο, βγήκε από τα ρούχα του, μη μπορώντας άλλο να ελέγξει τον εαυτό του κι έγινε αυτό που έγινε. Αν τα θύματα του Ευγένιου δεν είχαν αντιληφθεί πως πειράζει τόσο πολύ τον κατηγορούμενο η ανάρμοστη συμπεριφορά τους απέναντί του, υ ποστήριξε μ έμφαση η υπεράσπιση, αυτό είναι πρόβλημά τους και καθόλου δεν τ απαλλάσσει από το βάρος, την ευθύνη των πράξεών τους. Tελικά το δικαστήριο επέβαλε στον κατηγορούμενο έξη μήνες φυλακή με αναστολή, λόγω του προτέρου έντιμου βίου του, προς μεγάλη ανακούφιση της παρέας του και προπαντός της Χριστίνας, η οποία παρακολούθησε με α μείωτο ενδιαφέρον ολόκληρη τη δίκη. 16

17 Ο Μανώλης με την πολύ οξυμένη κρίση που άλλωστε απαιτεί το ε πάγγελμά του κι ειδικότερα οι ποινικού χαρακτήρα υποθέσεις με τις οποίες εμπλέκεται, έχει επίσης και την φαντασία του πολύ ανεπτυγμένη, σε σημείο μάλιστα που αρέσκεται να την αφήνει σχεδόν καθημερινά και γι αρκετό χρονικό διάστημα να δημιουργεί γεγονότα και καταστάσεις που τον βγάζουν την συχνά ανιαρή, αλλά και ψυχοφθόρο καθημερινότητα. Μια φανταστική περιπέτεια που αφορά τη χώρα του έχει να κάνει με τη μη συμμόρφωσή της προς διάφορες ρητές υποδείξεις και (γιατί όχι) διαταγές των μεγάλων δυνάμεων. Συγκεκριμένα η αδιαλλαξία της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στους ισχυρούς του κόσμου κάποτε φέρνει την Ελλάδα μας αντιμέτωπη με χιλιάδες βομβαρδιστικά αεροπλάνα που σκορπούν τις βόμβες τους στις κυριότερες πόλεις της, καθώς και με παντός είδους ρουκέτες που πλήττουν κυρίως στόχους στρατηγικής σημασίας για τους επιδρομείς. Έλα όμως που η χώρα μας διαθέτει, κατά την ευτραφέστατη φαντασία του Μανώλη, τρεις τεράστιους κατακόρυφους σωλήνες, απείρου μήκους ο καθένας, που τρυπούν τη γη μέχρι τα έγκατά της κι οι οποίοι ξεπροβάλλουν σε μικρό ύψος από το έδαφος, στην περιοχή του γεωμετρικού ή γεωγραφικού (ή όπως αλλιώς θέλεις πες το) κέντρου της χώρας και ξερνούν πυραύλους μικρού, μέσου και μεγάλου βεληνεκούς αντίστοιχα. Όσο για το στοκ αυτών των τρομερών σύγχρονων όπλων, τούτο είναι απεριόριστο οι πύραυλοι βρίσκονται μες στους σωλήνες, ο ένας πίσω από τον άλλο σχηματίζοντας συνολικά ατέρμονη κατακόρυφη ουρά. Περίπου στο ύψος της εξόδου των σωλήνων από το έδαφος υπάρχει κατάλληλος μηχανισμός, ένας για την καθεμιά από τις τρεις κατηγορίες των πυραύλων, ο οποίος προετοιμάζει κατάλληλα τον κάθε πύραυλο που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί, ώστε να χτυπήσει τον υποψήφιο στόχο, κινητό πύραυλο, αεροπλάνο, πλοίο, υποβρύχιο, άρμα μάχης κλπ ή ακίνητο στρατόπεδο, αποθήκη πυρομαχικών, στρατιωτικό επιτελείο, υ πουργείο κλπ και την κατάλληλη στιγμή και με τη βοήθεια ραντάρ τελευταίας τεχνολογίας τον εκτοξεύει. 17

18 Όσο για την περιοχή του σημείου εκτόξευσης, αυτή είναι κατάλληλα διαμορφωμένη (για λόγους ασφάλειας) με χιλιάδες τόνους τσιμέντου, χάλυβα, καθώς και με άθραυστο γυαλί Μη μας ρωτήσετε πώς γίνεται κι είναι ανεξάντλητος ο αριθμός της κάθε κατηγορίας πυραύλων, γιατί απάντηση δεν θα πάρετε, ούτε από εμάς ούτε φυσικά κι από το Μανώλη. Εκεί άλλωστε παίζεται όλο το παιχνίδι της φαντασίας του τελευταίου. Ο δήθεν ανεξάντλητος αριθμός των πυραύλων σε συνδυασμό με την δήθεν απαράμιλλη ταχύτητα εκτόξευσης κι ευστοχία τους καθιστά τη χώρα μας βιώσιμη από τις καταιγίδες της ερήμου ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάσετε τις τρομερές σαρωτικές επιθέσεις των ισχυρών της γης εναντίον της μικρής σ έκταση και πληθυσμό πατρίδας μας. Το πολύ σπουδαίο για τον Μανώλη είναι πως και κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης γι αυτόν δίκης η επιτυχής στην φαντασία του απόκρουση μιας σαρωτικής εναέριας επίθεσης των εχθρών της Ελλάδας από τον μηχανισμό που χει επινοήσει, του προσθέτει βαθμούς στην ετοιμότητα, την οξύνοια, την κρίση, την ετοιμολογία, την αποφασιστικότητα της υπεράσπισης του πελάτη του ξεπερνά η βοήθεια που παίρνει στο δικαστήριο από το φανταστικό του παιχνίδι εκείνη που θα του πρόσφερε η εκεί παρουσία των τριών ατόμων της παρέας του. Το ένα μετά το άλλο λοιπόν τα εχθρικά υπερηχητικά αεροσκάφη ορμούν σε διάφορες περιοχές της χώρας, προκειμένου ν αδειάσουν τ ολέθριο φορτίο τους, αλλά αμέσως καταφθάνουν οι πύραυλοι που χουν κατόπιν α κριβέστατου υπολογισμού του μηχανισμού εκτόξευσης έγκαιρα εκτοξευτεί κι αποτρέπουν την καταστροφή, καταρρίπτοντας μάλιστα αρκετά αεροσκάφη. Και το πολύ σπουδαίο του παιχνιδιού τούτου είναι πως όσα και να ναι τα ε χθρικά μαχητικά αεροσκάφη, όσοι και να ναι οι εχθρικοί πύραυλοι που ταυτόχρονα ή σε διαφορετικούς χρόνους κινούνται εναντίον διαφόρων στόχων της πατρίδας μας, ο μηχανισμός εκτόξευσης προλαβαίνει κι εξουδετερώνει όλες τις επιθέσεις (αεροπορικές και πυραυλικές). Κάποια στιγμή όμως, στη διάρκεια μιας δύσκολης δίκης, κι ενώ είχε μεταφερθεί, πάντα νοερά φυσικά, στο ασύλληπτης τεχνολογικής πρωτοπορί 18

19 ας ελληνικό πυραυλικό όπλο που βρισκόταν εν δράσει προστατεύοντας τα πάτρια εδάφη, του πέρασε ξαφνικά κι απροσδόκητα από το νου η περίπτωση που θ απειλούνταν να καταστραφεί από τον εχθρό ολόκληρο τούτο το υπερόπλο. Τι θα γινόταν τότε, και μάλιστα όταν ταυτόχρονα δεκάδες εχθρικών αεροπορικών και πυραυλικών επιθέσεων βρίσκονταν σ εξέλιξη; Τι θα κανε τότε ένα και μοναδικό αμυντικό κι επιθετικό πυραυλικό οπλικό σύστημα; Θα προλάβαινε ν αποσοβήσει τούτους τους πολλαπλούς κινδύνους που θα διέτρεχε όχι μόνο η χώρα, αλλά κι αυτό το ίδιο; Του γεννήθηκε λοιπόν αυτή η εύλογη για την εξημμένη φαντασία του απορία κι ανησυχία μαζί βλέπετε η φαντασία μας χρειάζεται και κάποια ερείσματα λογικής για να μπορέσει να λειτουργήσει, κι εν προκειμένω για να δώσει στον Μανώλη το εύρημά του τη στοιχειώδη χαρά κι ικανοποίηση της εξασφάλισης της αμυντικής κι επιθετικής αξιοπιστίας της χώρας μας, για την οποία άλλωστε το χει επινοήσει. Πρέπει μέχρι ένα σημείο ν αποπνέει σ αυτόν αξιοπιστία, να το νιώθει ότι πραγματικά προσθέτει ασφάλεια, θωράκιση στη χώρα του (που κατ επέκταση θα ναι και δικές του), στη ζωή του κι ειδικά στην επαγγελματική του καριέρα. Να τον κάνει να αισθάνεται πως η χώρα του έχει κάποια υπεροχή έναντι των άλλων κρατών που άγονται και φέρονται από τους ισχυρούς του πλανήτη. Επιτυχία στην αντιμετώπιση των εχθρικών επιθέσεων εναντίον της πατρίδας μας με τούτη τη φανταστική εφεύρεσή του, σημαίνει για τον Μανώλη κι επιτυχία στην δικαστική διεκπεραίωση των υποθέσεων που χει αναλάβει. Πρέπει ακόμα και τα παιχνίδια της φαντασίας μας να χουν κάποια ερείσματα λογικής. Γι αυτό αξιοποίησε τούτο το υπερόπλο που θέλει να διαθέτει η χώρα προσαρμόζοντάς το στην εξυπηρέτηση των πραγματικών αναγκών της, τις οποίες του αποκάλυψαν σε μια ανύποπτη στιγμή η λογική του, η κρίση του, η εμπειρία του. Έτσι χώρισε την Ελλάδα σε τρία ισοδύναμα σ έ κταση στεριά και θάλασσα κομμάτια και στο κέντρο του καθενός απ αυτά τοποθέτησε ένα πυραυλικό σύστημα απολύτως όμοιο με το προηγούμενο. Δηλαδή το ένα υπερόπλο της χώρας μας το κανε τρία όμοιά του στον αριθμό. Τώρα ας κοπιάσει όποιος επιβουλεύεται την εθνική μας ανεξαρτησία, όποιος θέλει να μας κάνει να συμμορφωθούμε με της ορέξεις του, με τις α 19

20 ποφάσεις του, με τον τσαμπουκά του, μόνο και μόνο επειδή είναι ένας από τους ισχυρούς της γης, μόνο και μόνο επειδή, λόγω της πολεμικής κι οικονομικής του υπεροχής, μπορεί να δημιουργεί εκείνος τους διεθνείς νόμους και κανόνες που υποχρεώνονται να εφαρμόζουν τα κράτη μέλη της παγκόσμιας κοινότητας. Άκουσον, άκουσον εκείνος να κρίνει τι είναι σωστό, τι νόμιμο, τι παράνομο, ποιος είναι ή δεν είναι τρομοκράτης, ποιος πρέπει ή δεν πρέπει να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Ας κοπιάσει λοιπόν ο κάθε ισχυρός της γης να επιτεθεί στη χώρα μας τώρα που τα τρία οπλικά πυραυλικά συστήματα έχουν αυξήσει στο τριπλάσιο την αμυντική κι επιθετική ισχύ της. Ένα σμήνος, δυο σμήνη, τρία σμήνη ν σμήνη μαχητικών αεροσκαφών, όσα κι αν είναι, βρε αδερφέ, θα τα τσακίσουν και τα τρία μαζί φανταστικά υπερόπλα μας από δω και στο εξής. Επιβουλεύεται ο εχθρός το ένα απ αυτά δια ξηράς, αέρος ή θαλάσσης; Θα βρεθεί αντιμέτωπος με τ άλλα δυο, αλλά και με το ίδιο το οποίο είναι ικανό να στείλει μάτσα πυραύλους μικρού βεληνεκούς εναντίον του. Ο Γιάννης εκτός από το χόμπι των υπαλλήλων ερωμένων του έχει κι άλλο ένα: Να πηγαίνει κατά καιρούς μαζί με άλλους τρεις εκ των οποίων ο ένας είναι γυναίκα σε μέρη έξω από την πόλη, συνήθως αρκετά μακριά απ αυτήν, προκειμένου, σύμφωνα με δήθεν πληροφορίες που κάποιος απ αυτούς έχει συλλέξει, να βρουν χωμένες μέσα στο έδαφος χρυσές λίρες Αγγλίας, συνήθως. Πηγαίνουν λοιπόν και σκάβουν εκεί που το μυστικό θέλει κρυμμένο το θησαυρό αν ήταν όλα τα μυστικά αξιόπιστα θα ταν όλοι οι χρυσοθήρες ζάπλουτοι. Ωστόσο είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο πως εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να βρίσκονται θαμμένες από την κατοχή και τον εμφύλιο χρυσές λίρες που δεν αξιώθηκαν για διάφορους λόγους (ένας από τους οποίους, ο συνηθέστερος, είναι ο θάνατος) να τις πάρουν εκείνοι που τις έθαψαν. Βρίσκονται συνήθως μέσα σε μεταλλικά δοχεία, δίκην φιαλών υγραερίου μέσα σε τέτοιες φιάλες συνήθιζαν να τις ρίχνουν με τη βοήθεια αλεξίπτωτου αγγλικά αεροπλάνα προκειμένου να ενισχύσουν οικονομικά τους συμμάχους των Άγγλων πολεμιστές. Άλλες πληροφορίες που πρεπε να ερευνηθούν από την 20

21 παρέα (κι όχι μόνο) ήθελαν το χρυσό μέσα σε βαρέλια θαμμένα σε βάθος αρκετό, ώστε (πάλι μετά τον πόλεμο) να πάει αυτός ή αυτοί που τις έβαλαν ε κεί εφόσον φυσικά θα χαν επιζήσει να τις ξεθάψουν και να τις πάρουν. Ένα όμορφο ανοιξιάτικο απόγευμα η παρέα ξεκίνησε και πήγε σ ένα χωριό όπου, σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχε ένα από τα μέλη της κατά τον εμφύλιο είχαν γίνει αρκετές μάχες εκεί ανάμεσα στους αντάρτες του ΕΛΑΣ και τις δυνάμεις του στρατού για την ενίσχυση του οποίου, όπως ειπώθηκε πριν, εγγλέζικα αεροπλάνα έριχναν μες στα χωράφια σιδερένιες φιάλες γεμάτες λίρες εκεί, σ ένα χωράφι, και μάλιστα στο μέσον του, κάποιος ή κάποιοι, πάντα σύμφωνα με τις πληροφορίες, είχαν κρύψει πριν από μια μάχη μια σιδερένια φιάλη γεμάτη λίρες η οποία για διαφόρους λόγους έμεινε στ αζήτητα. Μετά από επανειλημμένες συζητήσεις με διάφορα άτομα του χωριού (κι όχι μόνο) το μέλος αυτό της παρέας κατέληξε στο χωράφι που πιθανόν να ταν και το ζητούμενο. Μόλις έφτασαν στο συγκεκριμένο χωράφι, ο ένας της παρέας που ή ταν κι ο ραβδοσκόπος της έβγαλε από μια τσάντα το σύρμα, το σφιξε καλά στα χέρια του και με τούτο οδηγό άρχισε να προχωρά, ακολουθούμενος πιστά από τους υπόλοιπους. Βάδιζε (για να ναι σύμφωνη η προσπάθειά του με την δήθεν αξιόπιστη πληροφορία) προς το μέσον του τεράστιου χωραφιού και, καθώς τον τίναζε(;) από τον ηλεκτρισμό το σύρμα που κρατούσε στα χέρια του, έλεγε πως μέχρι στιγμής επαληθεύεται το μυστικό που θέλει το θησαυρό σ αυτή τη θέση του χωραφιού. Κι όσο προχωρούσαν προς το ύποπτο σημείο του κρυμμένου θησαυρού τόσο και δυνάμωνε το ξάφνιασμα που δεχόταν ο ραβδοσκόπος από το σύρμα το οποίο έφτασε να τον τραβά, όπως ο ίδιος ισχυριζόταν, προς το σημείο αυτό λες κι ήταν ρυμουλκούμενο όχημα. Τελικά το σύρμα έγινε κατακόρυφο, έδειχνε δηλαδή προς το κέντρο της γης και τα τινάγματα που λεγε πως δεχόταν ο ραβδοσκόπος ήταν πολύ δυνατά. Σταμάτησε σ αυτό το σημείο τελικά κι είπε πως πρέπει να σκάψουν εκεί. Ανασκουμπώθηκαν λοιπόν όλοι κι άρχισε ο πρώτος και νεότερος της παρέας να σκάβει, ενώ ο ραβδοσκόπος φώναζε πως σίγουρα εκεί, σ αυτό το 21

22 λάκκο που θα δημιουργήσουν η σκαπάνη και το φτυάρι μάλλον πρέπει να βρίσκεται κι ο θησαυρός. Αφού ίδρωσε ο πρώτος, πήρε τη σκαπάνη ο δεύτερος, ακολούθησε ο τρίτος της παρέας που ήταν η αποπνέουσα άφθονο σεξαπίλ γυναίκα, που, εδώ πρέπει να πούμε, είχε από πολύ καιρό βάλει στο μάτι το Γιάννη ήξερε βέβαια τη φοβερή του ιδιοτροπία να φτιάχνει ερωτικές σχέσεις μόνο με τις υπαλλήλους του και μετά να τις διαλύει, απολύοντάς τες, Τον είχε λοιπόν βάλει στο μάτι και καθώς ήταν χήρα είχε χάσει τον άντρα της σε τροχαίο πριν από δέκα οχτώ χρόνια και δεν είχε κάνει παιδιά μαζί του, ελεύθερη υποχρεώσεων, ήταν έτοιμη να βρει την κατάλληλη ευκαιρία να του τα ρίξει. Κατά τη διάρκεια του λίγου σκαψίματος της γυναίκας η παρέα φρόντισε να ναι ιπποτική απέναντί της ως του μοναδικού μέλους της που εκπροσωπεί σ αυτήν το ωραίο φύλο, αλλά και για να χει κι αυτή, τυπικά αλλά κι ουσιαστικά το δικαίωμα της συμμετοχής στη μοιρασιά του όποιου θησαυρού αποφέρει η εκστρατεία τούτη φαίνονταν τ ανώτερα μέρη των καλλίγραμμων ποδιών της τα οποία, λες κι ήταν ζωικός μαγνήτης, τράβηξαν κυριολεκτικά το βλέμμα του Γιάννη γι αυτό άλλωστε τ άφησε ακάλυπτα η περικαλλής γυναίκα που ακούει στ όνομα Αλεξάντρα. Όταν ήρθε η σειρά του Γιάννη και πήρε τη σκαπάνη από τα όμορφα χέρια της γυναίκας, έτρεμε κυριολεκτικά από άγχος και δήλωσε πως δε μπορεί ν ανταποκριθεί σε τούτη την υποχρέωσή του με το τίμημα ακόμα και να μη συμμετέχει στη μοιρασιά των τυχόν πολύτιμων ευρημάτων. Η παρέα δέχτηκε το αίτημά του, κάνοντας του μάλιστα τη χάρη να συμμετέχει κι αυτός στη μοιρασιά αν μπορούσαν ας έκαναν διαφορετικά, καθώς σ αυτές τις περιπτώσεις είτε συμμετέχεις στο σκάψιμο είτε όχι είναι αυτονόητο πως κανείς δε μπορεί να σε πετάξει έξω από τη μοιρασιά,και προθυμοποιήθηκε το νεότερό άτομό της (που είχε ξεκινήσει πρώτος το σκάψιμο) να συνεχίσει αντί του Γιάννη. Η στάθμη του σκάμματος είχε φτάσει περίπου το ενάμισι μέτρο βάθος, όταν η σκαπάνη χτύπησε ξύλο ακούστηκε ένας αδύνατος υπόκωφος ήχος που μαρτυρούσε την κατά πάσα πιθανότητα ύπαρξη ξύλινου αντικειμέ 22

23 νου. Τότε σταμάτησε το σκάψιμο ο νεώτερος της παρέας, κι έτσι όπως βρισκόταν μέσα στο σκάμμα, έχωσε και τα δυο του χέρια στο χώμα κι άρχισε να ξεχώνει ένα ξύλινο μπαούλο, το οποίο με τη βοήθεια και των υπολοίπων ατόμων το ανέβασε με μεγάλη δυσκολία επάνω στο χείλος του λάκκου. Από κει το μετακίνησαν όλοι μαζί λίγο μακρύτερα του σκάμματος κι άρχισαν αμέσως μετά να προσπαθούν να το ανοίξουν. «Είναι πολύ βαρύ το κιβώτιο κι αυτό προμηνύει κάτι καλό για μας», συμφώνησαν όλοι σ αυτό το συμπέρασμα, ενώ προσπαθούσαν να σπάσουν το λουκέτο με το οποίο ήταν κλειδωμένο. Τελικά κατάφεραν να ξεριζώσουν μαζί με το λουκέτο ολόκληρο το σύστημα που εξασφαλίζει το κλείσιμο του μπαούλου. Και, ω του θαύματος, τέσσερις χρυσές λίρες Αγγλίας ξεπρόβαλλαν με το άνοιγμα του αινιγματικού μπαούλου. Τις άρπαξε αμέσως ο αρχηγός της Οργάνωσης Κρυμμένου Χαμένου Θησαυρού έτσι αποκαλούσαν την μικρή τους παρέα που δεν ήταν άλλος από το νεώτερο στην ηλικία. Όλοι φώναξαν «τα βρήκαμε τα λεφτά» με απύθμενο ενθουσιασμό και τρελά ευχάριστη έκπληξη μαζί. Όμως το εν συνεχεία άδειασμα του μπαούλου δεν είχε την αναμενόμενη ευτυχισμένη γι αυτούς συνέχεια. Αφού έφτασαν στον πάτο του μπαούλου, ήταν όλοι τους βουβοί από την απογοήτευση που μόλις είχαν εισπράξει. Είχαν διαπιστώσει πως το υπόλοιπο περιεχόμενο του μπαούλου ήταν ποταμίσια άμμος που κάλυπτε τα κενά ενός αριθμού μεταλλικών εξαρτημάτων σωληνωτού αγωγού άρδευσης μούφες, ρακόρ, γωνίες, φλάντζες κλπ που εξηγούσε το μεγάλο βάρος του μυστηριώδους αρχικά μπαούλου. Ήταν βέβαιο ότι πρόσφατα έσκαψαν κάποιοι στο ίδιο σημείο, βρήκαν το μπαούλο, το άνοιξαν, πήραν το θησαυρό που περιείχε, το γέμισαν με το παραπλανητικό για τους επόμενους θηρευτές του συγκεκριμένου θησαυρού φορτίο, αφήνοντας για παρηγοριά τους τα λίγα ψίχουλα, τις τέσσερις λίρες δηλαδή. H επόμενη εκστρατεία τούς ήθελε να πηγαίνουν σε χωριό της Καρδίτσας προκειμένου να ψάξουν για κρυμμένο θησαυρό σχεδόν στην άκρη του, δηλαδή κοντά σε κατοικημένα σπίτια. Συγκεκριμένα η σχετική πληροφορία ήθελε μεγάλο αριθμό χρυσών λιρών Αγγλίας, θαμμένων κοντά σε παραδοσια 23

24 κού στιλ μαρμάρινη βρύση του χωριού και συγκεκριμένα ανάμεσα σ αυτήν κι ένα τεράστιο πλάτανο. Σημείο του χωριού πολύ χαρακτηριστικό, πανεύκολο να το εντοπίσει κι ο οποιοσδήποτε που θα επισκεπτόταν το χωριό για πρώτη φορά. Ήταν σούρουπο, όταν μέσα από μια Άλφα Ρομέο οι τέσσερις ερασιτέχνες χρυσοθήρες προσέγγισαν το μέρος, όπου θα πρεπε να σκάψουν για το θησαυρό, χωρίς να σταματήσουν καθόλου προκειμένου να ρίξουν μια πρώτη ματιά όλοι οι άλλοι εκτός από το γεροντότερο της παρέας (ο οποίος είχε και την πληροφορία, δηλαδή γνώριζε το μυστικό, σύμφωνα με την σχετική ορολογία των θηρευτών χρυσού). Όλοι συμφώνησαν πως είναι πάρα πολύ επικίνδυνο ν ανακαλυφτούν αμέσως μόλις ξεκινήσουν το εγχείρημά τους, όταν μάλιστα αρκετοί κάτοικοι του χωριού μέσα από τις αυλές και τα παράθυρα των σπιτιών τους κοιτούσαν την Άλφα Ρομέο με μεγάλη περιέργεια και καχυποψία μαζί, άμα περνούσε κοντά από το μέρος που πρεπε να ψάξουν. Αφού απομακρύνθηκαν από το χωριό, σταμάτησαν το αυτοκίνητο σ ένα σημείο του δρόμου τους προς την Καρδίτσα και συζήτησαν για τις τεράστιες δυσκολίες που παρουσιάζει η περίπτωση ετούτη. Με μεγάλη τους λύπη αποφάσισαν να μην ασχοληθούν μ αυτήν, παρά την σχεδόν ξέπνοη επιμονή του γεροντότερου έδειχνε τώρα κι αυτός απογοητευμένος, παρά τον αρχικό ενθουσιασμό και την αισιοδοξία του για την πορεία και την έκβαση της επιχείρησης αυτής τους προέτρεπε να επιχειρήσουν το σκάψιμο, μια κι έκαναν τον κόπο να ρθουν μέχρι εδώ, μετά τα μεσάνυχτα που όλοι οι κάτοικοι του χωριού θα κοιμούνται. Όχι μόνο δεν κατάφερε να τους πείσει να κάνουν κάτι τέτοιο, αλλά χαρακτηρίστηκε απ όλους τρελά ριψοκίνδυνος, αφελής κι επιπόλαιος μαζί. «Κάτσε, φίλε μου, είσαι με τα καλά σου που θα πάμε μπροστά στα μάτια των ντόπιων να βγάλουμε τα κλεφτά;», αντέδρασε ο νεότερος της παρέας. «Ακόμα και δέκα βαρέλια λίρες να μουν σίγουρος πως κρύβονται σ αυτό το μέρος δεν θα διακινδύνευα να επιχειρήσω να τις βγάλω». «Εδώ μας τα παραλές, φίλε μου, που δεν θα πήγαινες να κάνεις συνεταίρους όσους ντόπιους ή περαστικούς θα ήταν ενδεχόμενο, σύμφωνα με τις 24

25 δικές σου εκτιμήσεις, να σε δουν να βγάζεις από το χώμα τόσα λεφτά», πετάχτηκε γελώντας η Αλεξάντρα υπό τα βουβά μα γεμάτα αστραπές βλέμματα των άλλων κι ιδιαίτερα του Γιάννη στου οποίου μάλιστα το μυαλό ήταν ακόμα κολλημένη η εικόνα του άνω μέρους των καλλίγραμμων ποδιών της που αποκάλυπτε η ανασηκωμένη κατά το σκάψιμο φούστα της στην προηγούμενη εξόρμησή τους. «Ποιος απ όλους αυτούς θα ταν τόσο κουτός ώστε να μη δεχτεί μια τέτοια πρόταση;» «Έχεις δίκιο, κοπέλα μου, πως σε μια τέτοια περίπτωση θα μουν τελείως κουτός αν δεν έκανα μια τέτοια κίνηση», αποκρίθηκε ο γεροντότερος της παρέας. «Μόνο που στην περίπτωσή μας τα πράγματα δεν είναι έτσι, ό πως αρχικά νόμισα, ώστε να διακινδυνεύσουμε να εκτεθούμε σ αυτούς του ανθρώπους και τελικά να βρούμε και το μπελά μας». Αποφάσισαν, μια που ήρθαν μέχρι την Καρδίτσα να διανυχτερέψουν εδώ, σ ένα ξενοδοχείο, αφού φυσικά πρώτα διασκεδάσουν με φαγητό, κρασί, μουσική και κουβέντα σε μια από τις πολλές ταβέρνες που διαθέτει η πόλη ετούτη. Βρήκαν ένα ξενοδοχείο της αρεσκείας τους, έκλεισαν τα δωμάτια ο νεότερος κι ο γεροντότερος θα κοιμόνταν μαζί σ ένα δίκλινο δωμάτιο κι οι άλλοι δυο, η Αλεξάντρα κι ο Γιάννης, σ ένα μονόκλινο ο καθένας. Βρήκαν και κάθισαν σε μια απόμερη ρομαντική ταβέρνα της πόλης με ορχήστρα και βαρελίσιο κρασί, παρήγγειλαν τα ορεκτικά σαλάτες κλπ, ξεκίνησαν τη συζήτηση η οποία ήταν απολύτως λογικό να περιστράφηκε γύρω από τα κρυμμένα λεφτά στο άκρως επικίνδυνο ν ανακαλυφτούν από τους γύρω γείτονες μέρος. Απογοήτευση κι ικανοποίηση μαζί, όπως άλλωστε συνήθως συμβαίνει στη ζωή. Εναλλαγές οι οποίες είναι τόσο απαραίτητες στην ψυχή του ανθρώπου, παρά το φαινομενικά αρχικό τους ψυχικό κόστος, όσο απαραίτητο είναι για το σώμα του, για τη φυσική του ύπαρξη το οξυγόνο. Έτσι πράγματι είναι αυτές οι δουλειές με τους θαμμένους άπαρτους θησαυρούς, με τις πληροφορίες που άλλοτε τις θέλουν να ναι αυθεντικές κι άλλοτε, τις συντριπτικά περισσότερες φορές, να ναι, αν όχι παραμύθια της Χαλιμάς, κάπως (λιγότερο ή περισσότερο) αληθοφανείς, να χουν δηλαδή κάποια, έστω 25

26 και σαθρή βάση. Έρχεται στο τέλος της κάθε τέτοιας εξόρμησης η πραγματικότητα με το διάδρομο προσγείωσης στον οποίον υποδέχεται τους θηρευτές τέτοιων θησαυρών. Μέχρι όμως να συμβεί τούτο, εκείνοι έχουν πετάξει στα σύννεφα, έχουν βάλει τη φαντασία τους να καλπάσει προς τα πλούτη, τους τριφηλούς βίους, τις πολυτελείς βίλες, τ ατέλειωτα ταξίδια με ιδιόκτητα πολυτελή κότερα, ελικόπτερα, αεροπλάνα. Σε λίγη ώρα ήρθαν και τα κυρίως φαγητά που είχαν παραγγείλει οι θηρευτές μας και σιγά σιγά πύκνωνε ο κόσμος που έπιανε το ένα μετά το άλλο τα τραπέζια. Άρχισε κι η ορχήστρα τα λαϊκά της, κυρίως, τραγούδια, ενώ παράλληλα κι η πίστα άρχισε να φιλοξενεί τ άτομα που έρχονταν στο κέφι κι ήθελαν να το ρίξουν στο χορό. Χασάπικο και ζεϊμπέκικο μονοπώλησαν τους χορούς μπροστά στην ορχήστρα. Ήρθαν κι οι τέσσερις ερασιτέχνες θηρευτές μας στο κέφι, σηκώθηκαν όλοι και χόρεψαν χασάπικο. Μετά ο νεότερος κι ο γεροντότερος της ομάδας το ριξαν στο ζεϊμπέκικο και τελικά η ατμόσφαιρα έγινε έντονα θερμή, φιλόξενη, οικεία, άκρως φιλική και προπαντός ευχάριστη, διασκεδαστική. Δεν χωρούσαν τώρα λόγια, κουβέντες, διάλογοι ανάμεσα στα μέλη της ομάδας τα οποία είχαν καρφωμένο το ενδιαφέρον τους στη μουσική, στο χορό και στο άφθονο βαρελίσιο κρασί που κυλούσε στους καταπιώνες τους. Μόνο τα ολοένα και περισσότερο διασταυρωνόμενα βλέμματα του Γιάννη και της Αλεξάντρας είχαν αρχίσει να μιλούν τη δική τους βουβή μα γεμάτη νοήματα γλώσσα. Εκείνη τον κάρφωνε κυριολεκτικά με τα μάτια της, χωρίς σταματημό. Εκείνος ανταποκρινόταν με τον ίδιο τρόπο, αλλά έδειχνε περισσότερο συγκρατημένος και σκεπτικός. «Θα τον κάνω να μου προτείνει ερωτική σχέση πολύ σύντομα», έλεγε από μέσα της η Αλεξάντρα. «Θέμα λίγου χρόνου είναι να βρεθώ μέσα στην αγκαλιά του και να γίνω πυροτέχνημα που θα μας κάψει και τους δυο». «Είναι όμορφη, ευγενική, εκρηκτική φυσιογνωμία και πάνω απ όλα ξεχειλίζει από σεξαπίλ», έλεγε με το νου του ο Γιάννης. «Αν καταφέρω και την προσλάβω υπάλληλό μου θα περάσω πολύ καλά μαζί της. Θ απολαύσω δίπλα της, σωματικά, ψυχικά και πνευματικά, την αληθινή γυναίκα, ολόκληρο το 26

27 ωραίο φύλο. Από δω και μπρος εκείνο που θα μονοπωλήσει τη σκέψη μου θα ναι ο τρόπος που θα τη φέρω στα νερά μου και θα την κάνω υπάλληλό μου στο φαρμακείο.»μα θα μου πει κανείς πως δεν ξέρει καθόλου η γυναίκα τούτη τη δουλειά σε αντίθεση με όλες τις άλλες γυναίκες που χουν περάσει από το φαρμακείο μου. Ε, έλα τώρα, Γιάννη, εκεί θα κολλήσουμε; Θα την προσλάβεις βοηθό της βοηθού σου κι όταν μάθει τη δουλειά θα διώξεις την άλλη και θα κρατήσεις αυτήν, την οποία θα σκεφτείς, εφόσον θα περνάς τόσο πολύ καλά μαζί της να την κρατήσεις και ισοβίως.»μα τι είπα τώρα μόλις; Θα την κρατήσω ισοβίως; Τότε δεν κάνω τίποτα. Θα ναι σαν να χω μόνιμη σχέση με γυναίκα. Κάτι δηλαδή που μια ζωή το αποφεύγω όπως ο άγγελος το διάβολο. Αλλά για στάσου, βρε Γιάννη, τι θα πει προσωρινή και τι ισόβια υπάλληλος; Θα πει και στις δυο περιπτώσεις πως όποτε θέλω την απολύω και μένω πάλι ελεύθερος, είναι δηλαδή το ίδιο πράγμα όσον αφορά την ευχέρειά μου να χαλάσω όποτε θέλω τη σχέση μου μαζί της. Δεν νομίζω να υπάρχει καμιά σημαντική διαφορά που εγώ δεν μπορώ να τη συλλάβω.»θα μου πει κάποιος πως και μόνο η σκέψη πως θα την έχεις ισοβίως υπάλληλό σου, αυτό και μόνο κάνει τη διαφορά. Ναι, καταλαβαίνω πως άλλο να την αγαπάς τόσο, ώστε να σκέπτεσαι να την έχεις ισοβίως υπάλληλό σου, ακριβέστερα μόνιμη υπάλληλό σου όλως παραδόξως, από μόνη της η δεύτερη φράση, μου προκαλεί αλλεργία, με κάνει δηλαδή να νιώθω μεγαλύτερη επαγγελματική δέσμευση παρά η πρώτη κι ας μην αναφέρεται σ ολόκληρη τη ζωή κι άλλο να την θέλεις μόνο για να περνάς την ώρα σου κι όποτε τη βαρεθείς της λες: Για σου και αντίο θα σε δω στο πλοίο στις τριάντα δυο του μηνός. Αλλά τώρα ας σταματήσω αυτές τις σκέψεις, γιατί βλέπω πως αν τις συνεχίσω σίγουρα θα μου φορέσουν τον ζουρλομανδύα». «Μωρέ, πού θα μου πάει ο άντρας ετούτος;», σκεπτόταν η Αλεξάντρα παράλληλα με το Γιάννη, ενώ το κρασί κι η όλη η ατμόσφαιρα συνηγορούσε σε κάτι τέτοιο. «Αν δεν καταφέρω να τον στριμώξω απόψε στο ξενοδοχείο, σίγουρα τις επόμενες μέρες θα σου τον έχω κάνει σκυλάκι μου. Θα τον βάλω 27