Η ουσία της ιδιότητας του μαθητή Από την Σίλβια Όλρεντ Πρώτη σύμβουλο στη γενική προεδρία της Ανακουφιστικής Εταιρείας

Transcript

1 Συγκέντρωση πρωινού Κυριακής 3 Απριλίου 2011 Η ουσία της ιδιότητας του μαθητή Από την Σίλβια Όλρεντ Πρώτη σύμβουλο στη γενική προεδρία της Ανακουφιστικής Εταιρείας Από τις απαρχές του χρόνου ο Κύριος δίδαξε ότι για να γίνουμε ο λαός Του θα πρέπει να έχουμε μια καρδιά και ένα νου1. Επίσης, ο Σωτήρας εξήγησε ότι οι δύο μεγάλες εντολές του νόμου είναι «Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου απ όλη την καρδιά σου, κι απ όλη την ψυχή σου, κι απ όλη τη διάνοιά σου» και «Θα αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου»2. Τελευταία, λίγο μετά την αποκατάσταση της Εκκλησίας, ο Κύριος προσέταξε τους Αγίους να «επισκέπτ[ονται] τους φτωχούς και τους απόρους και να χορηγ[ούν] προς ανακούφισή τους»3. Τι το κοινό έχουν όλες αυτές οι εντολές; Ότι πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλο και να υπηρετούμε ο ένας τον άλλο. Αυτή είναι, ουσιαστικά, η ουσία της ιδιότητας του μέλους στην αληθινή Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Καθώς εορτάζουμε τα 75 χρόνια του προγράμματος πρόνοιας της Εκκλησίας, θυμόμαστε τους σκοπούς του προγράμματος πρόνοιας, οι οποίοι είναι να βοηθήσουν τα μέλη να βοηθήσουν τον εαυτό τους για να γίνουν αυτοδύναμα, να φροντίζουν για τους φτωχούς και τους έχοντες ανάγκη και να προσφέρουν υπηρεσία. Η Εκκλησία έχει οργανώσει τους πόρους της για να στηρίξει τα μέλη ώστε να παρέχουν για τη φυσική, πνευματική, κοινωνική και συναισθηματική ευημερία τους, των οικογενειών τους και άλλων. Η θέση του επισκόπου περιλαμβάνει και μία ξεχωριστή ευθύνη να φροντίζει για τους φτωχούς και τους έχοντες ανάγκη και να χορηγεί από αυτούς τους πόρους στα μέλη στον τομέα του. Στηρίζεται στις προσπάθειές του από τις απαρτίες ιεροσύνης, την Ανακουφιστική Εταιρεία και κυρίως από τους οικογενειακούς διδασκάλους και τις επισκέπτριες διδασκάλισσες. Η Ανακουφιστική Εταιρεία ήταν πάντα στην καρδιά του προγράμματος πρόνοιας. Όταν ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ οργάνωσε την Ανακουφιστική Εταιρεία το 1842, είπε στις γυναίκες: «Αυτή είναι η αρχή καλύτερων ημερών για τους φτωχούς και τους έχοντες ανάγκη»4. Είπε στις αδελφές ότι σκοπός της εταιρείας ήταν «η ανακούφιση του φτωχού, του απόρου, της χήρας και του ορφανού και για την άσκηση κάθε αγαθοεργού σκοπού. Θα ρίξουν λάδι και κρασί στην πληγωμένη καρδιά του απελπισμένου, θα στεγνώσουν τα δάκρια του ορφανού και θα κάνουν να ευφρανθεί η καρδιά της χήρας»5.

2 Δήλωσε, επίσης, ότι η εταιρεία «θα μπορούσε να παρακινήσει τους αδελφούς σε καλά έργα καθώς φροντίζουν τις ανάγκες των φτωχών -- αναζητώντας εκείνους που έχουν ανάγκη φιλανθρωπίας και χορηγώντας στις ανάγκες τους -- να βοηθήσουν διορθώνοντας τα ήθη και ενδυναμώνοντας τις αρετές της κοινότητας»6. Άνδρες και γυναίκες της Εκκλησίας συμμετέχουν από κοινού σήμερα ώστε να φέρουν ανακούφιση στους έχοντες ανάγκη. Οι φέροντες την ιεροσύνη παρέχουν την αναγκαία στήριξη για όσους χρειάζονται πνευματική καθοδήγηση και βοήθεια. Εμπνευσμένοι οικογενειακοί δάσκαλοι ευλογούν ζωές και παρέχουν τις ευλογίες του ευαγγελίου σε κάθε οικογένεια. Επιπλέον, δίνουν από τη δύναμη και τα ταλέντα τους με άλλους τρόπους, όπως με το να βοηθούν μια οικογένεια που έχει ανάγκη να κάνει επιδιορθώσεις στο σπίτι, να βοηθούν μια οικογένεια να μετακομίσει ή να βοηθούν έναν αδελφό να βρει την επαγγελματική απασχόληση που χρειάζεται. Οι πρόεδροι της Ανακουφιστικής Εταιρείας επισκέπτονται σπίτια για να εκτιμήσουν τις ανάγκες εκ μέρους του επισκόπου. Εμπνευσμένες επισκέπτριες διδασκάλισσες επαγρυπνούν και φροντίζουν αδελφές και οικογένειες. Συχνά είναι οι πρώτες που ανταποκρίνονται σε εποχές άμεσης ανάγκης. Οι αδελφές τής Ανακουφιστικής Εταιρείας παρέχουν γεύματα, προσφέρουν ευσπλαχνική υπηρεσία και δίνουν διαρκή στήριξη σε εποχές δοκιμασίας. Μέλη της Εκκλησίας σε όλο τον κόσμο αγαλλίασαν κατά το παρελθόν και θα αγαλλιάζουν τώρα με τις ευκαιρίες που έχουμε να υπηρετούμε άλλους. Οι συνδυασμένες προσπάθειές μας φέρνουν ανακούφιση στους φτωχούς, τους πεινασμένους, αυτούς που υποφέρουν ή είναι θλιμμένοι, σώζοντας έτσι ζωές. Κάθε επίσκοπος έχει διαθέσιμη την αποθήκη του Κυρίου, η οποία εδραιώνεται όταν «πιστά μέλη αφιερώνουν στον επίσκοπο το χρόνο, τα ταλέντα, τις ικανότητες, τη συμπόνια, τα υλικά και τα οικονομικά τους μέσα για τη φροντίδα των φτωχών και για την οικοδόμηση της βασιλείας του Θεού στη γη»7. Όλοι μπορούμε να συνεισφέρουμε στην αποθήκη του Κυρίου όταν πληρώνουμε τις προσφορές νηστείας μας και έχουμε διαθέσιμες όλες τις πηγές μας στον επίσκοπο για τη στήριξη των εχόντων ανάγκη. Παρά την ταχύτητα με την οποία αλλάζει ο κόσμος, οι αρχές του προγράμματος πρόνοιας δεν έχουν αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου διότι είναι ουράνια εμπνευσμένες, αποκαλυμμένες αλήθειες. Όταν τα μέλη της Εκκλησίας και οι οικογένειές τους κάνουν ό,τι μπορούν για να στηρίξουν τον εαυτό τους και παρ όλα αυτά δεν μπορούν να καλύψουν

3 βασικές ανάγκες, η Εκκλησία είναι έτοιμη να βοηθήσει. Οι βραχυπρόθεσμες ανάγκες καλύπτονται άμεσα και εγκαθίσταται ένα σχέδιο βοήθειας, ώστε να γίνει αυτοδύναμος ο αποδέκτης. Αυτοδυναμία είναι η ικανότητα να παρέχουμε για τις πνευματικές και υλικές ανάγκες της ζωής για τον εαυτό μας και την οικογένεια. Καθώς αυξάνουμε το επίπεδο αυτοδυναμία μας, αυξάνουμε την ικανότητά μας να βοηθάμε και να υπηρετούμε άλλους κατά τον τρόπο του Σωτήρος. Ακολουθούμε το παράδειγμα του Σωτήρος, όταν διακονούμε τον έχοντα ανάγκη, τον άρρωστο και αυτόν που υποφέρει. Όταν η αγάπη αποβαίνει η καθοδηγητική αρχή στη φροντίδα μας για τους άλλους, η υπηρέτησή μας προς αυτούς γίνεται το ευαγγέλιο στην πράξη. Είναι το ευαγγέλιο στην καλύτερη στιγμή του. Είναι καθαρή θρησκεία. Κατά τις διάφορες αναθέσεις μου της Εκκλησίας, ένιωσα ταπεινοφροσύνη από την αγάπη και τη φροντίδα που δείχνουν οι επίσκοποι και οι ηγέτιδες της Ανακουφιστικής Εταιρείας για το ποίμνιό τους. Όταν υπηρετούσα ως πρόεδρος πασσάλου Ανακουφιστικής Εταιρείας στη Χιλή στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η χώρα γνώριζε μια βαθιά ύφεση και οι ρυθμοί ανεργίας έφθαναν το 30 τοις εκατό. Στάθηκα μάρτυρας του πώς οι ηρωικές πρόεδροι της Ανακουφιστικής Εταιρείας και οι πιστές επισκέπτριες διδασκάλισσες προχωρούσαν «κάνοντας το καλό»8 κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες. Απεικόνιζαν τη γραφή στο Παροιμίες 31:20: «Ανοίγει το χέρι της στους φτωχούς, και απλώνει το χέρι της στους απόρους». Αδελφές, οι οικογένειες των οποίων είχαν λιγοστά αποκτήματα, βοηθούσαν διαρκώς εκείνους που θεωρούσαν ότι βρίσκονταν σε μεγαλύτερη ανάγκη. Τότε κατάλαβα καθαρότερα τι είδε ο Σωτήρας όταν διακήρυξε στο Κατά Λουκάν 21:3-4. «Σας διαβεβαιώνω ότι αυτή η χήρα έβαλε περισσότερο απ όλους»επειδή, όλοι αυτοί έβαλαν στα δώρα του Θεού από το περίσσευμά τους αυτή, όμως, από το υστέρημά της έβαλε ολόκληρη την περιουσία της, όση είχε». Μερικά χρόνια αργότερα στάθηκα μάρτυρας του ίδιου πράγματος καθώς μία πρόεδρος πασσάλου Ανακουφιστικής Εταιρείας στην Αργεντινή, όταν χτύπησε τη χώρα υπερπληθωρισμός και η οικονομική κατάρρευση που ακολούθησε, έπληξε πολλά από τα πιστά μέλη μας. Το είδα ξανά κατά τις πρόσφατες επισκέψεις μου στην Κινσάσα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, στην Ανταναναρίβο της Μαδαγασκάρης και στο Μπουλαβάγιο

4 στη Ζιμπάμπουε. Τα μέλη τομέα παντού και κυρίως οι αδελφές της Ανακουφιστικής Εταιρείας, εξακολουθούν να οικοδομούν πίστη, να ενδυναμώνουν άτομα και οικογένειες και να βοηθούν τους έχοντες ανάγκη. Είναι εκπληκτικό να σκεφθούμε ότι μία ταπεινή αδελφή ή αδελφός με μία κλήση στην Εκκλησία, μπορεί να πάει σε ένα σπιτικό όπου υπάρχει φτώχεια, θλίψη, αρρώστια ή απελπισία και να φέρει ειρήνη, ανακούφιση και ευτυχία. Ασχέτως πού βρίσκεται ο τομέας ή ο κλάδος ή πόσο μεγάλη ή μικρή είναι η ομάδα, κάθε μέλος σε όλο τον κόσμο έχει αυτή την ευκαιρία. Συμβαίνει καθημερινά, συμβαίνει κάπου αυτή τη στιγμή. Η Κάρλα είναι μια νεαρή μητέρα δύο παιδιών. Ο σύζυγός της, Μπρεντ, εργάζεται σκληρά και ταξιδεύει μία ώρα να πάει κι άλλο τόσο να επιστρέψει από τη δουλειά. Λίγο μετά τη γέννηση της δεύτερης κόρης τους, εκείνη διηγείται την εξής εμπειρία. «Την επομένη που έλαβα την κλήση να υπηρετήσω ως σύμβουλος στον τομέα μου της Ανακουφιστικής Εταιρείας, άρχισα να νιώθω αγχωμένη. Πώς θα αναλάμβανα την ευθύνη να βοηθήσω στη φροντίδα των γυναικών του τομέα μου, όταν μοχθούσα απλώς να εκπληρώσω το ρόλο μου ως σύζυγος και μητέρα ενός ζωηρού δίχρονου παιδιού και ενός μωρού; Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά, το δίχρονο παιδί μας αρρώστησε. Δεν ήξερα τι να κάνω γι αυτήν και να φροντίζω συγχρόνως το μωρό. Τότε ακριβώς, ήρθε αναπάντεχα στο σπίτι η αδελφή Γουάσντεν, μία από τις επισκέπτριες διδασκάλισσές μου. Μητέρα μεγάλων παιδιών, ήξερε πώς ακριβώς να βοηθήσει. Μου είπε τι έπρεπε να κάνω, ενώ εκείνη θα πήγαινε στο φαρμακείο. Αργότερα, φρόντισε ώστε να πάρουν το σύζυγό μου από το σιδηροδρομικό σταθμό, ώστε να έρθει σπίτι νωρίτερα και να βοηθήσει. Η ανταπόκρισή της σε αυτό που πιστεύω ήταν μια προτροπή του Αγίου Πνεύματος, μαζί με την επιθυμία της να με υπηρετήσει, ήταν ακριβώς η διαβεβαίωση που χρειαζόμουν από τον Κύριο ότι Εκείνος επρόκειτο να με βοηθήσει να εκπληρώσω τη νέα κλήση μου». Ο Επουράνιος Πατέρας μάς αγαπά και γνωρίζει τις μοναδικές συνθήκες και ικανότητές μας. Μολονότι επιζητούμε καθημερινά τη βοήθειά Του μέσω προσευχής, είναι συνήθως μέσω κάποιου άλλου προσώπου που καλύπτει τις ανάγκες μας9. Ο Κύριος είπε: «Από τούτο θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας προς τον άλλον»10.

5 Η αγνή αγάπη του Χριστού εκφράζεται καθώς προσφέρουμε ανιδιοτελή υπηρεσία. Το να βοηθάμε ο ένας τον άλλο είναι μια εξαγνιστική εμπειρία, η οποία υπερυψώνει τον αποδέκτη και κάνει ταπεινόφρονα τον δότη. Μας βοηθά να γίνουμε πραγματικοί οπαδοί του Χριστού. Το σχέδιο πρόνοιας υπήρξε πάντοτε η εφαρμογή των αιώνιων αρχών του ευαγγελίου. Πραγματικά, παρέχει κατά τον τρόπο του Κυρίου. Ας ανανεώσει ο καθένας μας την επιθυμία του να αποτελεί μέρος της αποθήκης του Κυρίου, ευλογώντας τους άλλους. Προσεύχομαι ώστε ο Κύριος να ευλογεί τον καθέναν από εμάς με μεγαλύτερη ευσπλαχνία, χριστιανική αγάπη και συμπόνια. Παρακαλώ θερμά να αυξηθεί η επιθυμία και η ικανότητά μας να προσεγγίσουμε και να στηρίξουμε τους λιγότερο τυχερούς, τους απελπισμένους και εκείνους που υποφέρουν. Ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες τους, ώστε να ενδυναμωθεί η πίστη τους και ώστε η καρδιά τους να γεμίσει με ευγνωμοσύνη και αγάπη. Είθε ο Κύριος να ευλογεί τον καθέναν από εμάς καθώς περπατούμε με υπακοή στις εντολές Του, το ευαγγέλιό Του και το φως Του. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν. Σημειώσεις 1. Βλέπε Μωυσή 7: Βλέπε Κατά Ματθαίον 22: Διδαχή και Διαθήκες 44:6. 4. History of the Church, 4: Διδασκαλίες των Προέδρων της Εκκλησίας: Τζόζεφ Σμιθ (2007), Teachings: Joseph Smith, Παρέχοντας κατά τον τρόπο του Κυρίου: Οδηγός ηγέτη για το πρόγραμμα πρόνοιας (1990), Πράξεις 10:38, Άρθρα της Πίστης 1: Βλέπε Teachings of Presidents of the Church: Spencer W. Kimball (2006), Κατά Ιωάννην 13:35.