Πέφτοντας από τις σκάλες

Transcript

1 Χαράλαµπος Γιάννου Copyright 2007 by Charalampos Giannou Αγ. Παντελεήµονος 4-6 Αθήνα,

2 Πρόσωπα: Χανς, ο µικρός αδελφός Γκρέτα, η µεγάλη αδελφή του Κα Γκλουπ, η µητέρα τους Τζον Σµιθ, νέος, γύρω στα 17 Άντρας Χώρος: Το σπίτι των Γκλουπ

3 1 Απόλυτο σκοτάδι. Ένα κορίτσι τραγουδάει χαµηλόφωνα. Ένα αγόρι µιλάει στην ίδια ένταση. Γκρέτα: Όταν την ανεβαίνεις/ Χανς: Σταµάτα! Γκρέτα: Άλλος την κατεβαίνεις/ Χανς: Σταµάτα. Γκρέτα: Και τώρα η σειρά σου/ Χανς: (µε λυγµό) Σε παρακαλώ. Γκρέτα: Να γκρεµοτσακιστείς/ Λυγµός από το αγόρι. Το κορίτσι γελάει σε χαµηλή ένταση. Γκρέτα: Έλα, ένα σκαλί έµεινε Χανς: Πες µου µια ιστορία. Γκρέτα: Πάλι τα ίδια; Χανς: Έλα τώρα.μια φορά ήταν

4 Γκρέτα: Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι ήταν! Παύση Χανς: Ναι ήταν ένα αγόρι κι ένα Γκρέτα: Κάθε φορά ήταν ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Κι ανέβηκαν την σκάλα! Χανς: Όχι, δεν πάει έτσι! Γκρέτα: Έλα, ένα σκαλάκι ακόµα! Χανς: (φοβισµένος) Απαγορεύεται! Παύση Γκρέτα: Φοβάσαι! Χανς: Φοβάµαι! Γκρέτα: Είσαι ένας χέστης! Χανς: Όχι, είµαι ένα αγοράκι! Γκρέτα: Ανέβα το σκαλί! Χανς: Θα πέσω. εν θέλω να πέσω. Γκρέτα: Κράτα το χέρι µου. Χανς: Κι άµα πέσω; Γκρέτα: Θα πέσουµε µαζί.

5 Χανς: Υπόσχεσαι; Γκρέτα: Υπόσχοµαι! Ένα ροχαλητό. Τα παιδιά σταµατάνε. Χανς: Ένα «χρρ»! Γκρέτα: εν είναι «χρρ», ροχαλητό είναι. Kάνε γρήγορα. Χανς: Να ανάψουµε το κερί; Γκρέτα: εν θα καείς! Χανς: εν θα καώ! Γκρέτα: Ορκίζεσαι; Χανς: Ορκίζοµαι! Γκρέτα: Ορκίστηκες. Με το ένα µε το δύο µε το τρία Το κορίτσι ανάβει ένα σπίρτο. Μετά ανάβει το κερί της. Η σκάλα φωτίζεται. Τα παιδιά βρίσκονται, γονατισµένα, στο προτελευταίο σκαλί. εν είναι ορατό που οδηγεί αυτή η σκάλα. Το αγόρι ανάβει ένα άλλο σπίρτο. Μένει µε το σπίρτο στο χέρι. Γκρέτα: Βλέπεις; Μόνο ένα σκαλί έµεινε. Ακόµα ένα ροχαλητό. Τα παιδιά κοιτάνε προς τα κάτω. Χανς: Έκανε ακόµα ένα!

6 Το κορίτσι πάει να ανέβει το τελευταίο σκαλί. Χανς: Μη µε αφήνεις µόνο. Το αγόρι καίγεται από το σπίρτο. Χανς: Άουτς! Το κορίτσι παίρνει γρήγορα το δάκτυλο του αγοριού και το βάζει στο στόµα της. Κοιτάνε έντροµοι προς τα κάτω. Χανς: Ακόµα ένα και θα ξυπνήσει! Ακόµα ένα ροχαλητό. Ακούγεται µία άγρια φωνή. Κα Γκλουπ: Ποιος διάολος ανέβηκε τις σκάλες; Παύση Κα Γκλουπ: Χανς! Χανς: Η Γκρέτα, µαµά. Η Γκρέτα του δαγκώνει το δάκτυλο. Χανς: Άουτς! Ο Χανς τραβάει το δάκτυλό του από το στόµα της. Κα Γκλουπ: Γκρέτα! Πόσες φορές το έχω πει; Γκρέτα: Χίλιες φορές, µητέρα.

7 Κα Γκλουπ: Το όνοµά µου το ξέρεις - τίποτα που να µε κάνει ευτυχισµένη δεν ξέρεις; Γκρέτα: Σαν τι; Κα Γκλουπ: Σαν που βρίσκεται το φάρµακό µου!; Η Γκρέτα κατεβαίνει τις σκάλες µε το αναµµένο κερί στο χέρι. Ο Χανς την ακολουθεί κρατώντας το δικό του. Χανς: Πρόσεχε Γκρέτα. Γκρέτα (χαµηλόφωνα): Χέστη! Χανς: Ο Χανς είµαι! Η Γκρέτα παίρνει το χέρι του Χανς και κατεβαίνουν µαζί τη σκάλα. Στο φως του κεριού, εµφανίζονται στοιχεία από το εσωτερικό ενός ετοιµόρροπου σπιτιού. Στη βάση της σκάλας, ένα τραπέζι µε τέσσερις καρέκλες και στα αριστερά της σκηνής,η κεντρική είσοδος. Πίσω από το τραπέζι ένα παράθυρο, σφραγισµένο. Στη δεξιά πλευρά, κάτω από τη σκάλα, η πόρτα του υπογείου. Σκορπισµένα στο πάτωµα, πάρα πολλά χαρτάκια, σαν περιτυλίγµατα σοκολάτας. Μόλις κατέβουν τα παιδιά, η Γκρέτα αρχίζει να ψάχνει νευρικά ανάµεσα στα χαρτάκια. Κα Γκλουπ (στην Γκρέτα): Τι περιµένεις; εν βλέπεις ότι δεν είµαι στα καλά µου; Γκρέτα: εν βλέπω τίποτα. Κα Γκλουπ: Χανς, η αδερφή σου δεν βλέπει. Χανς: Ναι, µαµά!

8 Ο Χανς ανάβει το κερί του. Χανς: Ένα για µένα. Η Γκρέτα βρίσκει µια άθικτη συσκευασία στο πάτωµα. Γκρέτα: Βρήκα ένα, µητέρα! Κα Γκλουπ (ανήσυχα): Όχι τόσο σφιχτά, θα το λιώσεις. Η Γκρέτα σηκώνεται και πάει προς το µέρος της κας Γκλουπ. Ο Χανς ανάβει ένα δεύτερο κερί. Χανς: Ένα για σένα. Κα Γκλουπ (στην Γκρέτα): Τι µε κοιτάς, άνοιξε το. Η Γκρέτα ξετυλίγει το περιτύλιγµα. Ο Χανς ανάβει ένα τρίτο κερί. Χανς: Κι ένα για τη µαµά. Το σπίτι φωτίζεται. Στο κέντρο της σκηνής εµφανίζεται ένα ξεφτισµένο ανάκλιντρο µε ροδάκια. Πάνω του βρίσκεται, σκεπασµένη µε µία κουβέρτα, µια πολύ χοντρή γυναίκα. Ξεχωρίζουν µόνο ένα χέρι, ένα πόδι και το κεφάλι της. Γύρω από το χέρι της µία αρµαθιά µε κλειδιά. Η Γκρέτα κρατάει τη συσκευασία απαλά στο χέρι της. Κα Γκλουπ (στην Γκρέτα): Βάλ το στο στόµα µου. Η Γκρέτα προχωράει προς το ανάκλιντρο. Βάζει το περιεχόµενο στο στόµα της κας Γκλουπ διστακτικά, η οποία της δαγκώνει το δάχτυλο. Το κορίτσι δέχεται την δαγκωνιά, αδιαµαρτύρητα.

9 Η κα Γκλουπ µασάει λίγο και καταπίνει. Απότοµη αλλαγή διάθεσης. Κα Γκλουπ: Ποτέ η ζωή δεν ήταν τόσο γλυκιά. (τρυφερά) Ελάτε κοντά µου. Πλησιάζουν. Κα Γκλουπ (σοβαρά): Ξέρω πως το έχω πει χιλιάδες φορές. Μα θα το πω άλλες τόσες. Γιατί αυτή, δεν είναι µια σκάλα σαν τις άλλες Γκρέτα: Μια τοσοδούλα σκόνη, το παραµικρό σκουπιδάκι Χανς: µπορεί να την κάνει την ζηµιά. Τα αγκαλιάζει και γελάνε όλοι µαζί σαρκαστικά. Μετά χτυπάει τα χέρια της συνθηµατικά. Τα παιδιά τρέχουν προς τη σκάλα και αρχίζουν να την γυαλίζουν µε κέφι. Χρησιµοποιούν τα ρούχα τους αντί για ξεσκονόπανα. Χανς : τι εγώ και τι εσύ/ Γκρέτα: τι φως και τι σκοτάδι/ Χανς: ο κόσµος να χαλάσει/ Γκρέτα: τίποτα δεν αλλάζει/ Χανς: όσο είµαστε µαζί. Τα παιδιά τελειώνουν. Η σκάλα λάµπει. Γκρέτα: Η σκάλα γυάλισε µητέρα. Χανς: Όπως πάντα, µαµά.

10 Κα Γκλουπ: Για κοιτάξτε καλά. Γκρέτα: εν υπάρχει το παραµικρό σκουπιδάκι. Χανς: Μια τοσοδούλα σκόνη. Γκρέτα: Να καθαρίσω και το τελευταίο σκαλί; Κα Γκλουπ: Η σκάλα τελειώνει εκεί που βρίσκεσαι. Πιο πάνω, ούτε εγώ δεν ανεβαίνω. Χανς: ηλαδή, απαγορεύεται! Γκρέτα: Γιατί δεν ανεβαίνεις κι εσύ µια φορά, µητέρα; Κα Γκλουπ: Γιατί µπορεί να µην ξανακατέβω. Και τότε δεν θα έχετε µαµά. Χανς: Έτσι έγινε και µε τον µπαµπά. Κα Γκλουπ: Έτσι γίνεται µε όλους. Σκοτάδι.

11 2 Η Γκρέτα µε ένα κερί στο χέρι, ψάχνει νευρικά ανάµεσα στα χαρτάκια στο πάτωµα. Ο Χανς ανάβει τα υπόλοιπα κεριά. Η κα Γκλουπ στο ανάκλιντρό, σε αλλόφρονα κατάσταση. Κα Γκλουπ: Ακόµα; Γκρέτα: Είναι όλα άδεια. Κα Γκλουπ: Ψάξε καλά. εν βλέπεις πως δεν είµαι στα καλά µου; Γκρέτα: Το βλέπω µητέρα. Κα Γκλουπ: Και τι κάνεις γι αυτό; Η κα Γκλουπ χτυπάει τα χέρια της και τα παιδιά τοποθετούνται πίσω από το ανάκλιντρο. Σπρώχνουν. Η κα Γκλουπ κοιτάει αριστερά-δεξιά. Κα Γκλουπ: Βάλτε λίγη δύναµη. Όλα εγώ πρέπει να τα κάνω; Τα παιδιά αγκοµαχούν. Χανς: Είναι πολύ, παρά πολύ/ Γκρέτα: Και δεν το σήκωσε κανείς/ Χανς: Είναι το βάρος της µαµάς/

12 Γκρέτα: Έλα και πάρ το αν τολµάς! Κάποιος κτυπάει την εξώπορτα, συνθηµατικά. Από τη Γκρέτα ξεφεύγει µια κραυγή ενθουσιασµού. Γκρέτα: Ο Τζον Σµιθ µητέρα. Κα Γκλουπ: Καιρός ήταν! Χανς (µε ενθουσιασµό) : Ανοίγω, µαµά; Κα Γκλουπ: Περίµενε λίγο, Χανς. Γκρέτα, δίπλα µου. Υπακούει. Στρέφει το ανάκλιντρο, ώστε να βλέπει την είσοδο. Χανς (µε ενθουσιασµό) : Ανοίγω, µαµά; Κα Γκλουπ (επίσηµα και δυνατά): Ανοίγεις την πόρτα, Χάνσελ; Χανς :Μάλιστα, µητέρα. Την ανοίγω. Ο Χανς ανοίγει την πόρτα. Το φως από ένα φακό πέφτει στο πρόσωπό του. Ακούγεται µια ευδιάθετη φωνή. Τζον Σµιθ (χασκογελώντας): Καλησπέρα, Χανς. Χανς (µε ενθουσιασµό): Καλησπέρα, Τζον Σµιθ. Τζον Σµιθ (χασκογελώντας): Η µητέρα σου είναι στο σπίτι; Χανς (µε ενθουσιασµό): Όπως πάντα, Τζον Σµιθ. Τζον Σµιθ (χασκογελώντας): Ναι το ξέρω, αλλά είπα να ρωτήσω έτσι και αλλιώς.

13 Εµφανίζεται ένα λεπτοκαµωµένο αγόρι 17 ετών µε ένα φακό στο χέρι. Φοράει κράνος όπως αυτά που φοράνε οι υπάλληλοι ντελίβερι. Γυρνάει τον φακό προς το µέρος της Γκρέτα. Την κοιτάει. Κα Γκλουπ (επίσηµα και αυστηρά): Σβήσε το φακό. Όπως βλέπεις, έχουµε όσο φως χρειαζόµαστε. Σβήνει το φακό και βγάζει το κράνος. Τζον Σµιθ : Ε λοιπόν, δεν θα το πιστέψετε αυτό που µου συνέβη, κυρία Γκλουπ. Χανς: εν το πιστεύω. Γκρέτα: Τι δεν πιστεύεις; Χανς: Αυτό που του συνέβη. Γκρέτα: εν είναι ευγενικό να διακόπτεις κάποιον, Χάνσελ! Κα Γκλουπ: Αυτόν τον κάποιον, καλά κάνει και τον διακόπτει. (στον Τζον Σµιθ) Έφερες το φάρµακό µου; Τζον Σµιθ: Αυτό θα σας έλεγα. Όπως ερχόµουνα να φέρω το φάρµακό σας, σκεφτόµουνα Κα Γκλουπ: Σκεφτόσουνα; Τζον Σµιθ : Σκεφτόµουνα αυτό που λέτε πάντα: ότι κανείς δεν µπορεί να σηκώσει το βάρος µιας µάνας! Κα Γκλουπ: Γιατί; Λες να το προσπαθήσεις; Τζον Σµιθ : Ούτε που µου πέρασε από το µυαλό.

14 Κα Γκλουπ: Και τότε τι σκεφτόσουνα; Τζον Σµιθ : Ε, σκεφτόµουνα.τίποτα δεν σκεφτόµουνα. Κα Γκλουπ (στη Γκρέτα): Κατάλαβες; εν µπορείς να διακόψεις κάποιον που δεν σκέφτεται τίποτα. Γκρέτα: Ναι, µητέρα. Κα Γκλουπ (στον Τζον Σµιθ): Ωραία,και τώρα που το διευθετήσαµε Ο Τζον Σµιθ µε κινήσεις επαγγελµατία,βγάζει ένα µικρό σακουλάκι από το εσωτερικό του τζάκετ του. Το κουνάει επιδεικτικά. Κα Γκλουπ: Αυτό είναι όλο; εν θα κρατήσει ούτε για µία µέρα. Τζον Σµιθ : Υπάρχει έλλειψη κα Γκλουπ. Κι αυτό µε δυσκολία το βρήκα. Κα Γκλουπ: Μην περιµένεις ότι θα πληρωθείς γι αυτό. Τζον Σµιθ : Κανένα πρόβληµα. ώστε ό,τι µπορείτε. Κα Γκλουπ: Καλώς. Χανς, φέρε το σακουλάκι στη µαµά. Της πάει το σακουλάκι. Αυτή το ανοίγει, ξετυλίγει ένα και το καταπίνει µε ηδυπάθεια. Ο Τζον Σµιθ, κλείνει το µάτι στην Γκρέτα. Ο Χανς το αντιλαµβάνεται και µιµείται. Κα Γκλουπ (ανακουφισµένη) : Ωραία. Πολύ καλά. Εξαιρετικά. Χανς: Να πάρω κι εγώ λίγο φάρµακο, µαµά; Κα Γκλουπ: Και για τη µαµά τι θα µείνει;

15 Γκρέτα (πετάγεται): Τίποτα, µητέρα. Κα Γκλουπ: Τώρα ποιος είναι αυτός που διακόπτει; Η Γκρέτα κατεβάζει το κεφάλι. Τζον Σµιθ: Πως νοιώθετε τώρα, κα Γκλουπ; Κα Γκλουπ (καταβροχθίζοντας): Πολύ καλύτερα, χάρη σε σένα. Τι φτιάξατε για τον Τζον Σµιθ; Ο Χανς τρέχει στο τραπέζι και φέρνει µία άµορφη κατασκευή από περιτυλίγµατα. Κα Γκλουπ (χωρίς να τον κοιτάει): Πως σου φαίνεται; Μην µου πεις ότι δεν είναι τέλειο. Τα παιδιά ξενύχτησαν για να το τελειώσουν. Τζον Σµιθ (κοιτώντας την Γκρέτα): Πολύ όµορφο. εν είµαι σίγουρος µε τι µοιάζει, αλλά σίγουρα αξίζει τα λεφτά του...(κλείσιµο µατιού) Χανς: Είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι!(κλείσιµο µατιού) Τζον Σµιθ: Όπως πάντα, Χανς. Κα Γκλουπ: Λοιπόν, καλό βράδυ. Και µην µε ξεχάσεις έτσι; Παίρνει τα πράγµατά του. Τζον Σµιθ: Καληνύχτα κα Γκλουπ, καληνύχτα παιδιά. Χανς και Γκρέτα: Καληνύχτα, Τζον Σµιθ.

16 Ανοίγει την πόρτα, η οποία χτυπάει πάνω σε κάτι µε γδούπο. Ακούγεται µια εξασθενηµένη κραυγή. Τζον Σµιθ: Α, θυµάστε πριν που σας έλεγα ότι κανείς δεν µπορεί να σηκώσει το βάρος µιας µάνας!; Κα Γκλουπ: Ναι; Και τι µε αυτό; Τζον Σµιθ: Ε, βρήκα κάποιον που µπορεί να βοηθήσει. Κα Γκλουπ: Ποιον; Τραβάει µε κόπο ένα σώµα µέσα στο σπίτι. Τζον Σµιθ: Αυτόν. Κα Γκλουπ : Και ποιος διάολος είναι αυτός; Γκρέτα: Ένας άντρας! Κα Γκλουπ: Είσαι σοβαρός; Αυτός θα µας βοηθήσει; Αυτός δεν µπορεί να πάρει τα πόδια του. Το σώµα ανήκει σε έναν µεσόκοπο άντρα που µουγκρίζει. Άντρας (σβήνοντας): Κονιάκ! Γκρέτα: Μιλάει! Φοράει µια φόρµα εργασίας κι είναι σε κακό χάλι. Ο Χανς τρέχει κοντά στη Γκρέτα. Χανς (στην Γκρέτα): Έτσι θα µιλάω, όταν µεγαλώσω!

17 Τζον Σµιθ (ύφος επαγγελµατία): Σκέφτηκα ότι µπορεί να βοηθήσει µε το σπίτι. Κα Γκλουπ: Ποιος θα βοηθήσει ποιόν; Ας γελάσω. Άντρας (σβήνοντας): Κονιάκ! Χανς (µιµούµενος τον άντρα): Κονιάκ! Τζον Σµιθ: Σκέφτηκα να φέρω κάτι σαν δώρο! Κα Γκλουπ: ώρο; Σε προτιµούσα τότε που δεν σκεφτόσουνα. Άντρας (σβήνοντας): Λίγο κονιάκ. Τζον Σµιθ: Καλά, δεν µου χρωστάτε τίποτα. Κα Γκλουπ: Αυτό µας έλειπε, να σου χρωστάω για αυτόν τον άχρηστο. Και για να είµαστε σίγουροι, πάρε τον µαζί σου όπως φεύγεις. Ο Τζον Σµιθ βγάζει το κράνος του αποφασισµένος. Τζον Σµιθ: Μην τον βλέπετε έτσι. Κα Γκλουπ: Και πως να τον δω; Τζον Σµιθ (µε ύφος έµπειρου πωλητή) : Κοιτάξτε τον καλά. Ελάτε κοντά. Τα παιδιά σπρώχνουν το ανάκλιντρο της κας Γκλουπ µε κόπο. Επεξεργάζονται τον νεοφερµένο. Τζον Σµιθ (µε ύφος πωλητή): Τώρα φαίνεται ένα µάτσο χάλια, αλλά παρατηρήστε λίγο τα µπράτσα του. εν είναι εξαιρετικά γεροδεµένος; Μπορεί να περιποιείται τον κήπο. Μπορεί να σας µετακινεί από µόνος του χωρίς να

18 κουράζονται τα παιδιά. Ξέρετε πόσο επικίνδυνο είναι το βάρος σε αυτήν την ηλικία ειδικά για τον µικρό Χανς. Και αν δεν µείνετε ευχαριστηµένη, τον παίρνω πίσω όποτε µου το ζητήσετε. Γνωρίζετε ότι µπορείτε να έχετε ό,τι ζητήσετε -όποτε το ζητήσετε αν µε καταλαβαίνετε (κλείσιµο µατιού) Κα Γκλουπ: Σταµάτα να κλείνεις το µάτι σε αυτήν την οικογένεια Τζον Σµιθ. Τζον Σµιθ: Με συγχωρείτε. (γελάκι) Η δύναµη της συνήθειας. Κα Γκλουπ: Η µόνη συνήθεια που έχεις, είναι να φλυαρείς. Όµως χρειάζοµαι κάτι περισσότερο από λόγια χρειάζοµαι αποδείξεις. Τζον Σµιθ: Να σας πω Κα Γκλουπ: Καλύτερα να πεις σε αυτόν να µε κουβαλήσει µέχρι τις σκάλες. Αν µπορεί φυσικά. Τζον Σµιθ: εν νοµίζω ότι τώρα είναι σε θέση Κα Γκλουπ: Αποδείξεις Τζον Σµιθ. Μπορεί να βοηθήσει; Ή όχι; Άντρας: Λίγο κονιάκ για όνοµα του θεού! Γκρέτα: Τι να του δώσουµε µητέρα; Τζον Σµιθ (χασκογελώντας): Λίγο νεράκι είναι ότι πρέπει. Κα Γκλουπ: Πέτυχες διάνα. Τους ξέρω αυτούς τους τύπους. Καλύτερα να τους δώσεις δηλητήριο. Γκρέτα: Να του δώσουµε το φάρµακο;!

19 Κα Γκλουπ (σφίγγοντας το σακουλάκι): Όχι, κανείς δεν ακουµπάει το φάρµακο µου. Γκρέτα: Μα δεν είναι στα καλά του, µητέρα. Όπως κι εσύ. Κα Γκλουπ (βρυχάται): Άλλο εγώ! Άντρας: Ότι να ναι,για όνοµα του θεού! Ο Τζον Σµιθ ψάχνει στο τζάκετ του, παίρνει µία συσκευασία και την πετάει στον Χανς. Τζον Σµιθ: Κοίτα τι βρήκα Τσάκωσε! Χανς: Τσάκωσα, Τζον Σµιθ! Κα Γκλουπ: Το έκρυβες!; Τζον Σµιθ: Για ώρα ανάγκης! Ο Τζον Σµιθ ανοίγει το στόµα του Άντρα. Ο Χανς βάζει προσεκτικά το περιεχόµενο της συσκευασίας στο στόµα του. Κα Γκλουπ: Μη! Ο Τζον Σµιθ του κλείνει το στόµα. Όλοι παρακολουθούν µε κοµµένη την ανάσα. Ο Άντρας, αφού το µασουλάει για λίγο, το φτύνει. Ορθώνεται, µουγκρίζοντας σαν θηρίο. Πιάνει το στόµα του και βγαίνει έξω. Κα Γκλουπ: Το δώρο σου την κοπάνησε. Τρέξε να το προλάβεις. Τζον Σµιθ: Μην ανησυχείτε. εν θα πάει µακριά. Κα Γκλουπ: Αυτό είναι που µε ανησυχεί. Ο Άντρας ακούγεται να κάνει εµετό.

20 Σχεδόν αµέσως, επιστρέφει άλλος άνθρωπος. Κοιτάει µε συγκίνηση τους παριστάµενους. Άντρας: Μήπως ονειρεύοµαι; Κα Γκλουπ: Α, αυτός δεν είναι στα καλά του. Γκρέτα: Να του δώσουµε κι άλλο φάρµακο µητέρα; Η κα Γκλουπ, συγχυσµένη, χτυπάει συνθηµατικά τα χέρια της. Τα παιδιά τρέχουν όλο χαρά και σκουπίζουν τη σκάλα. Γκρέτα: τι φως και τι σκοτάδι Χανς: ο κόσµος να χαλάσει/ Γκρέτα: τίποτα δεν αλλάζει Η κα Γκλουπ χτυπάει ξανά τα χέρια της εκνευρισµένα. Κα Γκλουπ: Πίσω µου! Τα παιδιά κατεβαίνουν απρόθυµα τη σκάλα. Άντρας: Ό,τι ονειρευόµουνα. Τζον Σµιθ (χασκογελώντας): Ναι, το ξέρω. Κα Γκλουπ: Και τι ακριβώς ονειρευότανε ο κύριος; Τζον Σµιθ: Να, του είπα ότι υπάρχει µια οικογένεια που ψάχνει για έναν άντρα. Κα Γκλουπ: Κι εγώ ονειρεύοµαι να µην κρύβεις το φάρµακό µου, αλλά δεν το βλέπω να πραγµατοποιείται. Και ποιος σου είπε ότι ψάχνω για άντρα;

21 Τζον Σµιθ: Όλοι ψάχνουν για κάποιον. Έτσι πάει το πράµα. εν ξέρω γιατί. Μάλλον γιατί δεν την παλεύουµε από µόνοι µας. Σκεφτείτε τι θα έκαναν τα παιδιά χωρίς εσάς ή εσείς χωρίς εµένα. Όλοι χρειαζόµαστε κάποιον οπωσδήποτε. Ο Άντρας υποκλίνεται. Κα Γκλουπ: Κι αυτός είναι που χρειαζόµαστε; Οπωσδήποτε; (στον άντρα)το όνοµά σας κύριε; Ο Άντρας παγώνει. Άντρας: Εεε. εν έχω τη παραµικρή ιδέα! Κα Γκλουπ (στον Τζον Σµιθ): Ποιον έβαλες µέσα στο σπίτι µου; Άντρας: Τζίφος. Λες και κάποιος έσβησε τα φώτα. Τζον Σµιθ: Τι καλύτερο από κάποιον που δεν έχει ιδέα ποιος είναι; Αν δεν θυµάται, πάει να πει πως δεν έχει κάτι να κρύψει. Σωστά; εν κινδυνεύεις από κάποιον χωρίς µυστικά. Κα Γκλουπ: Μα αυτός δεν θυµάται τίποτα! Τζον Σµιθ: Τόσο το καλύτερο. Αν δεν θυµάται πόση ώρα έχει δουλέψει γιατί να κουραστεί; Ό,τι κι αν κρυφακούσει το ξεχνάει στο πι και φι, και το κυριότερο. αν δεν θυµάται ποιος είναι πάει να πει πως θα είναι όποιος θέλετε εσείς. Θείο δώρο. Που θα βρείτε καλύτερο βοηθό; Κα Γκλουπ: Αποδείξεις Τζον Σµιθ. Τώρα που κατάπιε το φάρµακό µου, φαντάζοµαι ότι είναι σε θέση.

22 Ο Τζον Σµιθ γυρνάει προς τον Άντρα και του εξηγεί κάτι,µε ψιθύρους και χειρονοµίες. Ο Άντρας δείχνει έκπληκτος αλλά αποδέχεται την πρόταση. Άντρας: Ας το πάρει το ποτάµι! Τεντώνεται λες και κάνει προθέρµανση πριν από ένα σηµαντικό αγώνα. Άντρας (κοιτάει το τέρµα της σκάλας): Να σας πάω µέχρι επάνω; Παύση Άντρας (µε ανησυχία): Πάνω θα κοιµάµαι; Κα Γκλουπ: Πολύ υψηλές προσδοκίες έχετε κύριε. Το υπόγειο σκεφτόµουνα για σας. Αν αποφασίσουµε να µείνετε εδώ. Προσεγγίζει την κα Γκλουπ. Πάει να την πιάσει για να την σηκώσει. Άντρας (ξέπνοα): εν θυµάµαι να έχω γνωρίσει γυναίκα σαν και σας. Κα Γκλουπ: Να είστε σίγουρος γι αυτό... Πάει να την σηκώσει. εν τα καταφέρνει. Κατά λάθος την χουφτώνει. Κα Γκλουπ: Προσέξτε κύριε. Είµαι πολύτιµη γι αυτό το σπίτι. Πιο πολύ από κάθε άντρα. Ο Άντρας προσπαθεί εκ νέου. εύτερη αποτυχηµένη προσπάθεια. Κα Γκλουπ: εν σας άρεσε το φάρµακό µου, ελπίζω; Άντρας: Με το συµπάθιο, όχι.

23 Κα Γκλουπ: Φροντίστε να µην αλλάξετε γνώµη. Άντρας: Φάρµακο µε γεύση σοκολάτα; Τι σόι αρρώστια είναι αυτή; Την σηκώνει λίγο. Σκοτάδι.

24 3 Τα παιδιά κάθονται οκλαδόν πάνω στο τραπέζι, δίπλα τους ένα κερί αναµµένο. Ο Χανς φτιάχνει µια κατασκευή από περιτυλίγµατα. Η Γκρέτα, µεταξύ ύπνου και ξύπνου. Η κα Γκλουπ στην γνωστή θέση. Χανς: Γκρέτα; Γκρέτα: Τι είναι πάλι Χανς; Χανς: Πότε θα µεγαλώσω; Γκρέτα: εν ξέρω. Όταν θα µεγαλώσεις,χάνσελ. Χανς: Τώρα γιατί µε λες Χάνσελ. Θύµωσες; Παύση Χανς: Άντρας θα γίνω; Γκρέτα: εν µπορείς να γίνεις άντρας. Χανς: Γιατί; Γκρέτα: Γιατί δεν γίνεσαι άντρας από µόνος σου. Χρειάζεσαι βοήθεια. Χανς: Βοήθησε µε να γίνω άντρας. Παύση

25 Χανς: Γιατί δεν µε βοηθάς; Γκρέτα: Γιατί για να γίνεις άντρας χρειάζεσαι µια γυναίκα. Χανς: Εσύ είσαι γυναίκα Γκρέτα; Γκρέτα: Όπου να ναι. Χανς: Θα µε βοηθήσεις όπου να ναι; Γκρέτα: εν γίνεται. Χανς: Γιατί; Γκρέτα: Υποσχέθηκα να βοηθήσω τον Τζον Σµιθ. Ακούγεται συνθηµατικό σφύριγµα. Χανς: Ένα «φίου». Γκρέτα: εν είναι «φίου» Ακόµα ένα σφύριγµα. Χανς: Κι άλλο «φίου». Ακόµα ένα και θα ξυπνήσει. Γκρέτα: εν είναι φίου, είναι ένα σφύριγµα. εν µπορείς να κοιµάσαι και να σφυρίζεις. Η Γκρέτα παίρνει το κερί και πάει προς το υπόγειο. Ο Χανς την ακολουθεί. Γκρέτα: Κύριε,είστε καλά;

26 Ακούγεται η φωνή του Άντρα. Άντρας: Χανς, εσύ είσαι παλιόφιλε; άνοιξε παιδί µου. Είναι ανάγκη. Γκρέτα: εν γίνεται κύριε. Χανς: Απαγορεύεται. Άντρας: Κάνε µου τη χάρη Για όνοµα του θεού πρέπει να πάω προς νερού µου! Γκρέτα: Σσσ εν γίνεται κύριε. Η µαµά είπε να µην ανοίξουµε την πόρτα, ό,τι κι αν γίνει. Άντρας: εν χρειάζεται να της το πούµε. Γκρέτα: Θα το καταλάβει. Άντρας: Την ακούω που ροχαλίζει. Κάποιος που ροχαλίζει τόσο βαθιά, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Παύση Άντρας: Ξέρεις τι µου είπε ο Τζον Σµιθ. Γκρέτα: Τι είπε ο Τζον Σµιθ; Άντρας: Άνοιξε πρώτα. Χανς: Όχι, απαγορεύεται. Γκρέτα: εν ξέρεις τι πάει να πει απαγορεύεται. Η Γκρέτα πλησιάζει την κα Γκλουπ. Γυρνάει προς τον Χανς.

27 Γκρέτα: Θα µε βοηθήσεις; Ο Χανς δεν απαντά. Η Γκρέτα χτυπάει τα χέρια της, επιτακτικά όπως η µητέρα της, αλλά σε χαµηλή ένταση. Γκρέτα: Χάνσελ Γκλουπ! Ο Χανς σηκώνεται και πάει προς το ανάκλιντρο. Βοηθάει την Γκρέτα να το µετακινήσει δίπλα στην πόρτα του υπογείου. Η Γκρέτα επιλέγει ένα κλειδί και τεντώνει το χέρι της κας Γκλουπ ώστε να φτάνει την κλειδαριά. Ξεκλειδώνει προσεκτικά. Ο Άντρας βγαίνει βιαστικά. Άντρας: Καιρός ήταν. Κόντεψα να σκάσω εκεί µέσα. Μυρίζει λίγο τον αέρα. Άντρας: Όχι ότι εδώ είναι καλύτερα. Βλέπει το σακουλάκι µε το φάρµακο, παίρνει ένα, γλύφει και το πετάει µε αηδία. Τα παιδιά παρακολουθούν µε αγωνία. Άντρας: Φάρµακα και πράσινα άλογα Κατευθύνεται προς την κεντρική είσοδο. Γκρέτα: Ποτέ δεν ανοίγουµε αυτή την πόρτα. Χανς (χασκογελάει): Μόνο για τον Τζον Σµιθ. Φυσικά. Άντρας: Και για πες µου, που να κατουρήσω χρυσό µου παιδί; Χανς και Γκρέτα (δείχνοντας): Στον κουβά.

28 Ο Άντρας παίρνει προσεκτικά τον κουβά, πάει δίπλα στην σκάλα, κοιτάει τα παιδιά, αυτά γυρνάνε το κεφάλι τους. Γκρέτα: Τι σας είπε ο Τζον Σµιθ, κύριε; Άντρας: Μη µου µιλάς κορίτσι µου. Πρέπει να είµαι προσεκτικός. Ήχοι από κατούρηµα. Άντρας: Στο τσακ. Ξέχειλος ήταν. Γκρέτα: Ο Τζον Σµιθ, κύριε. Σας είπε κάτι για µένα; Άντρας: εν ξέρω αν µπορώ να το πω. Ο Άντρας κλείνει το φερµουάρ του και επιστρέφει προσεκτικά τον κουβά στη θέση του. Χανς: Απαγορεύεται; Άντρας: Κατά κάποιο τρόπο. Γκρέτα: Πείτε µου κύριε. Άντρας: Αν µου υποσχεθείτε να µου ανοίγετε κάθε βράδυ. Έτσι, για ένα κατούρηµα. Και λίγη κουβεντούλα. Πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος µόνος του µες το σκοτάδι; Εσείς το ξέρετε καλύτερα από όλους. Γκρέτα: εν γίνεται να το υποσχεθώ αυτό κύριε. Θα θυµώσει η µητέρα. Άντρας: Η µάνα σας κοιµάται. Η κα Γκλουπ ροχαλίζει. Χανς (ανήσυχος): Ένα «χρρ».

29 Γκρέτα: Πρέπει να επιστρέψετε στο υπόγειο. Η µαµά ροχαλίζει τρεις φορές και µετά ξυπνά. Τι σας είπε ο Τζον Σµιθ κύριε; Γρήγορα, σας παρακαλώ! Άντρας: Κι εγώ τι θα πάρω; Γκρέτα: Τι να σας δώσω; Άντρας: Να µου ανοίγεις κάθε βράδυ. Μετά βλέπουµε. Γκρέτα: εν ξέρω αν γίνεται κύριε. Άντρας: Έλα τώρα, δεν χρειάζεστε κι εσείς λίγη παρεούλα; Άνθρωποι είστε. Και ότι µου λέει ο Τζον Σµιθ θα το µαθαίνεις πρώτη. Έκλεισε; Της προτείνει το χέρι του. Η Γκρέτα προτείνει το δικό της. Ο Άντρας της πιάνει το χέρι. Χειραψία. Άντρας: Έκλεισε. Τώρα είµαστε φίλοι. Ένας φίλος δεν κάνει πίσω. Ο Χανς προτείνει το χέρι του. Χανς: Να γίνω κι εγώ φίλος; Χειραψία. Βλέπει την κατασκευή από περιτυλίγµατα. Άντρας:Τι είναι αυτό παλιόφιλε; Τον χαϊδεύει. Κάτι πρωτόγνωρο για τον Χανς. Χανς: Το έφτιαχνα όλο το βράδυ, φίλε. Άντρας: εν θα έπρεπε να κοιµάστε τέτοια ώρα;

30 Γκρέτα: Είµαστε πολύ µικροί ακόµα για να κοιµηθούµε. Άντρας: Α, ναι; Και πόσο µεγάλος πρέπει να είναι κάποιος για να κοιµηθεί; Γκρέτα: Όσο... Η κα Γκλουπ ροχαλίζει για δεύτερη φορά. Άντρας: Πρέπει να κατέβω στο µπουντρούµι τώρα, έτσι; Γκρέτα: Κύριε, µου υποσχεθήκατε. Άντρας: Κύριε, κύριε. Σταµάτα αυτό το κύριε. Γκρέτα: Και τι να λέω; Άντρας: Είπαµε, είµαστε φίλοι. Γκρέτα: Τι είπε ο Τζον Σµιθ; Ρυθµικοί κτύποι από το παράθυρο. Άντρας: Γιατί δεν ρωτάς τον ίδιο; Ο Άντρας ανοίγει το παράθυρο µε κόπο. Εµφανίζεται ο Τζον Σµιθ, µε κράνος και φακό αναµµένο. Τζον Σµιθ: Σπέρα Άνδρας (στον Τζον Σµιθ): Έφερες αυτό που είπαµε; Τζον Σµιθ: Ό,τι ζητήσετε- όποτε το ζητήσετε Άνδρας: Έλα στο ψητό. ε θέλω να ξυπνήσει η γελάδα και να σε βρει εδώ πέρα.

31 Σβήνει τον φακό και εµφανίζει ένα µπουκάλι κονιάκ. Ο Άνδρας ανοίγει το µπουκάλι και πίνει µια γερή γουλιά. Ηρεµεί. Άνδρας: Τέλειο. Τώρα θα κοιµηθώ σαν πουλάκι. Χανς: Κοιµάσαι; Άντρας: Όλοι κοιµούνται µικρέ. Όλοι, εκτός από εσένα. Τζον Σµιθ: Καλησπέρα Γκρέτα. Γκρέτα: Καλησπέρα Τζον Σµιθ. Κοιτάζονται. Χανς(ενθουσιασµένος): Τώρα την έκανε γυναίκα; Άντρας: εν χρειάζεται να πούµε αυτά που έγιναν σήµερα στη µαµά, έτσι Χανς; Χανς: Γιατί δεν χρειάζεται; Άντρας: Γιατί εµείς είµαστε φίλοι. Και οι φίλοι δεν λένε τα µυστικά τους. Έκλεισε; Χανς: Έκλεισε!(χειραψία) Άντρας (Κλείνοντας το παράθυρο στα µούτρα του Τζον Σµιθ): Έκλεισε λοιπόν! Τρίτο «χρρ» από την κα Γκλουπ. Σκοτάδι

32 4 Τα παιδιά καθαρίζουν την σκάλα τραγουδώντας. Η κα Γκλουπ τρώει και πετάει τα περιτυλίγµατα στο πάτωµα. Χανς: Όταν την ανεβαίνεις/ Γκρέτα: εν ξέρω τι συµβαίνει / Χανς: Άλλος την κατεβαίνεις/ Γκρέτα: εν είσαι πια εσύ/ Χανς: Σκονούλα αν αφήσεις/ Γκρέτα: Πρόσεξε, θα γλιστρήσεις/ Χανς: Το είπε κι η µαµά µου / Γκρέτα: θα γκρεµοτσακιστείς! Γελάνε σαρκαστικά και συνεχίζουν το καθάρισµα. Μπαίνει ο Άντρας, µε τη µύτη κατακόκκινη. Αφήνει την πόρτα ανοιχτή. Άντρας: Σπουδαία παιδιά. Κα Γκλουπ: Το γνωρίζω, εγώ τα γέννησα. Άντρας: Αλλά πολύ παιδιά για την ηλικία τους.

33 Κα Γκλουπ: Έτσι τα προτιµώ. Άντρας: Αυτά τι προτιµάνε; Να σας ρωτήσω; Χωρίς παρεξήγηση. Κα Γκλουπ: Ρωτήστε και βλέπουµε. Άντρας: Γιατί καθαρίζετε την σκάλα; Κα Γκλουπ: εν θέλω σκουπίδια στο δρόµο µου. Άντρας: Μα δεν την ανεβαίνει κανείς. Χανς: Απαγορεύεται, φίλε. Γκρέτα: Έτσι χάσαµε τον µπαµπά. Χανς: Ναι, πες του την ιστορία µε τον µπαµπά. Κα Γκλουπ: Είχε πιει πολύ. Ξέρετε εσείς. Άντρας: Το έκοψα. Κα Γκλουπ: Αυτή ήταν η τελευταία του κουβέντα. Και µετά πήγε να κατέβει τη σκάλα,για να µου το αποδείξει. Άντρας: Ναι, αλλά γιατί την γυαλίζετε; Γκρέτα: Για να θυµόµαστε, κύριε. Χανς: Για να µην ξεχνάµε

34 Κα Γκλουπ: Ότι όταν πάρεις ένα δρόµο δεν υπάρχει σίγουρος γυρισµός. Όταν την ανέβηκε ήµουνα σύζυγος, όταν την κατέβηκε ήµουνα χήρα µε δύο παιδιά. Μέσα σε δυο λεπτά άλλαξαν όλα. Κλείσαµε µε τις ερωτήσεις; Ο Χανς προτείνει το χέρι του στην µαµά. Χανς: Έκλεισε, φίλε. Κα Γκλουπ: εν είµαι φίλος Χανς, είµαι η µαµά.(γυρνάει στον Άντρα) Και στο εξής,κρατείστε τις ηλίθιες συνήθειες για τον εαυτό σας. Καταλαβαινόµαστε; Αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε. Ο Άντρας κτυπάει το κεφάλι του µε τη γροθιά. Άντρας: Και να ήθελα να θυµηθώ... Κα Γκλουπ: Ωραία, και τώρα που το διευθετήσαµε...που είναι ο κουβάς; Κοιτάει κάτω από το κρεβάτι. Τραβάει τον κουβά προς τα έξω. Κα Γκλουπ: Καλέ αυτός ξεχείλισε. Πότε πρόλαβε; Η κα Γκλουπ, µυρίζει το περιεχόµενο του κουβά και κοιτάει τον Άντρα. Κα Γκλουπ: Και µυρίζει άσχηµα. Άντρας: Λογικό. Κα Γκλουπ: Θέλω να πω, δεν µυρίζει όπως συνήθως. Πριν µύριζε γλυκά, τώρα λες και έχει ξινίσει. Άντρας: Κι η σοκολάτα µουχλιάζει κάποτε.

35 Κα Γκλουπ: Τίποτα δεν προλαβαίνει να µουχλιάσει εδώ πέρα. (του δείχνει τα δόντια της)το τρώω. Η κα Γκλουπ χτυπάει ρυθµικά τα χέρια της. Ο Άντρας κάνει τα τεντώµατά του και πάει να σηκώσει την κα Γκλουπ. Κα Γκλουπ: Πιωµένος είστε. Το χνώτο σας βρωµάει αλκοόλ. Άντρας: Και το δικό σας σοκολάτα. Κα Γκλουπ: Που το βρήκατε το κονιάκ; Η πόρτα χτυπάει συνθηµατικά. Η Γκρέτα αναστατώνεται. Γκρέτα: Ο Τζον Σµιθ µητέρα. Ο Χανς τρέχει και ανοίγει την πόρτα. Μπαίνει ο Τζον Σµιθ µε το κράνος και το φακό. Κοιτάει τον Άντρα που προσπαθεί να σηκώσει την κα Γκλουπ. Τζον Σµιθ: Ακριβώς όπως σας άφησα. Ακόµα να την σηκώσετε; Κα Γκλουπ: Η αλήθεια είναι ότι ούτε γι αυτό είναι καλός. Άντρας: Η αλήθεια είναι ότι είσαι πολύ χοντρή για να σε σηκώσω και πολύ ηλίθια για να µε κρίνεις. Κα Γκλουπ: Θέλω να φύγεις. Τζον Σµιθ: Ας µην το παρακάνουµε κα Γκλουπ. Κα Γκλουπ: Ποιος το έχει παρακάνει Τζον Σµιθ; Εσύ έβαλες αυτό το σατανά στο σπίτι µου.

36 Χανς: εν είναι σατανάς, µαµά. Είναι ένας φίλος. Κα Γκλουπ: Χάνσελ µη διακόπτεις τη µαµά, όταν µιλά. Τζον Σµιθ: Εγώ ήρθα να αφήσω κάτι και να φύγω. Κα Γκλουπ: Άφησέ το και πάρε αυτόν µαζί σου. Γκρέτα: Όχι, µητέρα. Κα Γκλουπ: Γκρέτα, το κάνω για το καλό σας. Άντρας: Ναι, ξέρεις το καλό τους, γι αυτό δεν τα αφήνεις να κοιµηθούν, να ανάψουν το φως και να δουν τα χάλια τους. Κα Γκλουπ: Και το ξέρεις εσύ. Ένας µέθυσος. Άντρας: Κι εσύ µια χοντρή που δεν αφήνει τα παιδιά της να φάνε τη σοκολάτα της. Κα Γκλουπ: Τζον Σµιθ πάρε το φίλο σου και ξεκουµπιστείτε. Γκρέτα: Ο Τζον Σµιθ είναι φίλος µας. Χανς: Ναι µαµά, θα την κάνει γυναίκα όπου να ναι. Γκρέτα: Χάνσελ. Χανς: Είναι µυστικό; Κα Γκλουπ: Μυστικό! που έµαθες αυτή τη λέξη Χανς; Άντρας: Από µένα.

37 Τζον Σµιθ: Θα ψηφίσουµε. Όποιος θέλει να µείνει ο φίλος στο σπίτι να σηκώσει το χέρι του. Ο Τζον Σµιθ σηκώνει το χέρι του. Η Γκρέτα ακολουθεί. Το ίδιο κι ο Χανς. Άντρας: Μπορώ κι εγώ να ψηφίσω; Τζον Σµιθ: Φυσικά, φίλε. Ο Άντρας σηκώνει το χέρι του. Τζον Σµιθ: Μην κάνετε το κόπο να ψηφίσετε κα Γκλουπ. Σκοτάδι

38 5 Ανάβουν ένα, δύο, τρία κεριά. Ο Χανς ανάβει ακόµα ένα. Χανς: Κι ένα για τη µαµά. Ο Χανς όρθιος. Η κα Γκλουπ στο ανάκλιντρο. Η Γκρέτα, ο Άντρας και ο Τζον Σµιθ κάθονται στις καρέκλες του τραπεζιού. Ένα µπουκάλι κονιάκ µπροστά στον Άντρα. Στο χέρι του είναι περασµένη, η αρµαθιά από κλειδιά. Χανς (στον Άντρα): Πες µας κι άλλη ιστορία φίλε. Άντρας: Τι θα µου δώσεις; Ο Χανς του δείχνει µια κατασκευή πάνω στο τραπέζι. Άντρας: Και τι είναι αυτό; Χανς: Είναι πολλοί φίλοι κι ένα τραπέζι. Άντρας: Τότε αξίζει τον κόπο, φίλε µου. Ο Τζον Σµιθ πιάνει το πόδι της Γκρέτα. Ο Άντρας τον χαστουκίζει. Άντρας: Κοντά τα χέρια σου Τζον Σµιθ! Τζον Σµιθ: Ποιο είναι το πρόβληµά σου; (πάει να πάρει το µπουκάλι)πατέρας της είσαι;

39 Ο Άντρας δεν τον αφήνει. Άντρας: Γιατί, δεν σου γεµίζω το µάτι; Κα Γκλουπ (στον Άντρα): Έχουν πατέρα. Άντρας: εν τον βλέπω πουθενά. Πίνει από το µπουκάλι. Κα Γκλουπ: Τζον Σµιθ, δώσε µου λίγο φάρµακο και θα σε συγχωρήσω για όλα. Ο Τζον Σµιθ το σκέφτεται. Άντρας (στον Τζον Σµιθ) : Ούτε που να το σκέφτεσαι. Ο Άντρας κουνάει επιδεικτικά την αρµαθιά από κλειδιά. Άντρας (ειρωνικά): Ανοίξτε τα µάτια σας. Τα πράγµατα άλλαξαν. Από σήµερα οι πόρτες µένουν ανοικτές, κα Γκλουπ! Κα Γκλουπ: Ζοζεφίνα! Έτσι που ήρθαν τα πράµατα, οι τυπικότητες είναι περιττές. εν νοµίζετε; Άντρας: Έτσι µπράβο. Το έπιασες το νόηµα. Κα Γκλουπ: Τώρα που γίναµε φίλοι, δώσε µου από αυτό που πίνεις. Άντρας: Ευχαρίστως,Ζοζεφίνα. Παίρνει το µπουκάλι και την πλησιάζει. Της το δίνει. Πίνει µια γερή γουλιά. Άντρας: Με το µαλακό έτσι;

40 Ο Χανς πλησιάζει. Το ίδιο κι η Γκρέτα. Χανς: Να πιω κι εγώ µαµά; Κα Γκλουπ: Ρώτα τον κύριο. Χανς: Να πιω µια γουλιά; Άντρας: Φυσικά. Πίνει µία γουλιά και ξινίζει τα µούτρα του. Γκρέτα: Να πιω κι εγώ µητέρα; Κα Γκλουπ: Φυσικά. Η Γκρέτα πίνει. Ο Άντρας συγκινείται. Κάθεται στο ανάκλιντρο. Άντρας: Κοίταξε µας Τζον Σµιθ. Όλα τα µοιραζόµαστε. Σαν µια κανονική οικογένεια. Τζον Σµιθ: Αυτό ξαναπές το. Άντρας: Ζοζεφίνα µην ανησυχείς για τίποτα. Τώρα αναλαµβάνω εγώ. Παιδιά µπορείτε να µε φωνάζετε µπαµπά αν συµφωνεί κι η µαµά σας Παύση Άντρας: Πες κάτι Ζοζεφίνα Κα Γκλουπ: Μου είναι αδύνατον. Είµαι τόσο συγκινηµένη.

41 Της πιάνει το χέρι. Αυτή ανταποκρίνεται θερµά. Άντρας: Σε καταλαβαίνω. Όταν όλα πάνε κατά διαόλου και ξαφνικά συµβαίνει το θαύµα, τι µπορείς να πεις. Κα Γκλουπ: εν θα µπορούσε να ειπωθεί καλύτερα. Συγνώµη αν παραφέρθηκα. Ήµουν εκτός εαυτού. Άντρας: Και ποιος δεν είναι,ζοζεφίνα. Όµως ξέρεις κάτι; ίπλα σου, ξέρω ποιος είµαι. Κα Γκλουπ: Κι εγώ ξέρω ποιος είσαι. Ο Τζον Σµιθ σηκώνεται. Τζον Σµιθ: Η περίσταση σηκώνει φιλί. Η Γκρέτα ντρέπεται. Χανς: Φιλί; Ο Άντρας χαµηλώνει το βλέµµα. Η κα Γκλουπ χτυπάει παλαµάκια. Κα Γκλουπ: Παιδιά κοιτάξτε την σκάλα. Τα παιδιά γυρνάνε προς την σκάλα. Τραγουδάνε. Όσο διαρκεί το τραγούδι, η κα Γκλουπ σηκώνει το κεφάλι του Άντρα. Τον κοιτάει για λίγο, χαµογελάει και φέρνει το πρόσωπό του κοντά στο δικό της. Αυτός κλαίει. Χανς: Όταν την ανεβαίνεις/ Γκρέτα: εν ξέρω τι συµβαίνει /

42 Χανς: Άλλος την κατεβαίνεις/ Γκρέτα: εν είσαι πια εσύ/ Χανς: Σκονούλα αν αφήσεις/ Γκρέτα: Πρόσεξε, θα γλιστρήσεις/ Χανς: Το είπε κι η µαµά µου / Γκρέτα: θα γκρεµοτσακιστείς! Παθιασµένο φιλί. Η κα Γκλουπ του δαγκώνει τη γλώσσα µε µανία. Ο Άντρας πέφτει στο πάτωµα κρατώντας το στόµα του. Κα Γκλουπ: Πόσες φορές θα στο πω. Έχουν πατέρα. Άντρας: Θα θε θκοτώθω. Κα Γκλουπ: Πόσο ηλίθιος είσαι; Νοµίζεις πως θα σ άφηνα να παριστάνεις τον πατέρα των παιδιών µου; Ο Άντρας παίρνει το µπουκάλι από το τραπέζι και κάνει να χτυπήσει την κα Γκλουπ. Χανς και Γκρέτα: Όχι µπαµπά. Μην την σκοτώνεις. Ο Άντρας συγκρατείται. Άντρας: Θου θυµπεριφέρθηκα µε τον καλύτερο τρόπο και τι κατάλαβα; Εξαγριωµένος, προσπαθεί να σπρώξει το ανάκλιντρο µε φόρα. Του πέφτει βαρύ. Ξαναπροσπαθεί, αγκοµαχώντας. Όσο σπρώχνει, τα παιδιά τραγουδούν. Χανς: Είναι βαρύ, πολύ βαρύ/

43 Γκρέτα: Και δεν το σήκωσε κανείς/ Χανς: Είναι το βάρος της µαµάς/ Γκρέτα: Έλα και πάρ το αν τολµάς! Τοποθετεί το ανάκλιντρο µε τέτοιο τρόπο, ώστε η κα Γκλουπ να µην έχει οπτική επαφή µε το τραπέζι. Κα Γκλουπ: Θέλω να φύγεις. Άντρας: Ήρθα για να µείνω. Βάλτο για τα καλά θτη χοντροκεφάλα θου! Ο Άντρας πίνει µια γερή γουλιά και πάει προς το τραπέζι. Αποκατάσταση της οµιλίας του. Άντρας: Που είχαµε µείνει; Χανς: Πες µας µια ιστορία φίλε. Άντρας: Μπορείς να µε λες µπαµπά. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας άντρας Χανς: Θα γίνω άντρας µπαµπά; Άντρας: Θέλεις δεν θέλεις παιδί µου. Θέλεις δεν θέλεις Χανς: Θα µε βοηθήσεις Τζον Σµιθ; Άντρας: Ποιος σου είπε ότι χρειάζεσαι βοήθεια. Άντρας γίνεσαι από µόνος σου. Χανς (στην Γκρέτα): Είδες που θα γίνω άντρας; Άντρας: Ήταν ένας άντρας, λοιπόν.

44 Γκρέτα: Και πως τον έλεγαν; Άντρας: εν έχει σηµασία. Χανς: Όλοι έχουν όνοµα. Ακόµα κι η µαµά. Άντρας: Ας πούµε ότι τον έλεγαν Άντριου. Άντριου Νάτσκι Αυτό που έχει σηµασία ήταν ότι ήταν ένας άντρας. Σαν όλους τους άντρες. Χανς: Πως είναι όλοι οι άντρες; Άντρας: Έχουν γυναίκα και παιδιά. Τζον Σµιθ: Ε δεν έχουν όλοι γυναίκα και παιδιά. Άντρας: Όσοι δεν έχουν, κακό του κεφαλιού τους. Αλλά όταν έχεις γυναίκα και παιδιά,δουλεύεις από το πρωί µέχρι το βράδυ για να τα έχουν όλα. Χανς: Τι είναι όλα; Άντρας: Ότι χρειάζεται ένα παιδί για να µεγαλώσει. Πολύ ύπνο, φως, καλό φαΐ. Κι όταν λέω φαΐ,βάζω µέσα και τις σοκολάτες. Ο Τζον Σµιθ βγάζει από το τζάκετ του ένα σακουλάκι µε σοκολάτες. Τζον Σµιθ: Α ποιος θέλει σοκολάτα; Η κα Γκλουπ φωνάζει. Κα Γκλουπ: Το φάρµακό µου. Άντρας: Τέρµα οι σοκολάτες για σένα Ζοζεφίνα. Και τα ψέµατα. Για το καλό σου.

45 Κα Γκλουπ: Ότι πείτε κύριε Νάτσκι. Άντρας: εν είµαι ο Νάτσκι. Κα Γκλουπ: Τέρµα τα ψέµατα για σένα, Άντριου! Γκρέτα: Και τι έγινε αυτός ο άντρας; Άντρας: Αυτός ο άντρας λοιπόν τα έδινε όλα για την οικογένειά του. Το χρόνο του, τη ζωή του, Ξυπνούσε πρώτος και κοιµόταν τελευταίος. Έκανε αυτό που έπρεπε, αυτό που θα έκανε κάθε άντρας στη θέση του. Χωρίς µουρµούρες. Και δεν ήθελε τίποτα για αντάλλαγµα. Ήταν ευτυχισµένος όπως ήταν. Μέχρι που τα έχασε όλα. Κα Γκλουπ: Καλά να πάθει. Όλοι µαζί: Σσς! Χανς: Όλα; Άντρας: Όλα. Αυτά για τα οποία δούλεψε µια ζωή χάθηκαν σε µια στιγµή. (σβήνει ένα κερί) Κι έµεινε µόνος του. εν ήταν άντρας πια. Χανς: (ανήσυχος)και τι ήταν; Κα Γκλουπ: Ένας µεθύστακας. Άντρας: Άλλοι µεθάνε κι άλλοι παχαίνουν. Γκρέτα: Και τι έγινε αυτός ο άντρας; Κα Γκλουπ: Κτύπησε την πόρτα µας Γκρέτα. Αυτό έγινε. Και µετά έκλεψε την οικογένεια µας.

46 Άντρας: Αν δεν το βουλώσεις θα βρεθείς στο υπόγειο. Μαζί µε τον σκατοκουβά σου. Παύση Άντρας: Μετά αυτός ο άντρας έκλαψε πολύ και παρακάλεσε το θεό να του στείλει µια οικογένεια. Να γίνει ο άντρας που ήταν. Αυτός που έµαθε να είναι. Κι ο καλός θεούλης τον άκουσε. Τέλος. Χανς: Ωραία ιστορία, φίλε. Άντρας: Μπορείς να µε λες µπαµπά. Ο Τζον Σµιθ παίρνει το µπουκάλι. Τζον Σµιθ: Αυτό σηκώνει πρόποση. Στον άντρα που βρήκε την οικογένειά του. Πίνει µια γερή γουλιά. ίνει ένα ζουµερό φιλί στο µάγουλο της Γκρέτα. Ο Άντρας τον στραβοκοιτά. Τζον Σµιθ: Και µακάρι, ο καλός θεούλης να µε βοηθήσει να του µοιάσω. Βγάζει ακόµα ένα µπουκάλι από το τζάκετ του. Άντρας: Τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβληµα. Γκρέτα: Να πιω κι εγώ λίγο; Μπαµπά; Άντρας: Πιες όσο θες. Σήµερα έχουµε γιορτή. Σκοτάδι

47 6 Το σπίτι φωτίζεται ελαφρά από ένα κερί. Ο Άντρας και ο Τζον Σµιθ είναι µεθυσµένοι. Πίνουν από το µπουκάλι. Όλοι οι άλλοι κοιµούνται. Ο Χανς στην αρχή της σκάλας, η Γκρέτα δίπλα στο τραπέζι, η κα Γκλουπ στο ανάκλιντρο. Ο Τζον Σµιθ κοιτάει µέσα στο στόµα του άντρα µε τον φακό αναµµένο. Τζον Σµιθ: Όλα στη θέση τους. Άντρας: Παραλίγο να µου φάει τη γλώσσα, η παλιογελάδα. Τζον Σµιθ: Τα ίδια θα έκανες κι εσύ στη θέση της. Άντρας: εν θα είµαι ποτέ στη θέση της δεν είναι γυναίκα αυτή. Τζον Σµιθ: Έλα τώρα. Το πήρες στραβά το πράµα. Άντρας: εν πήρα τίποτα στραβά. Αυτή πήρε τη γλώσσα µου για σοκολατάκι. Τζον Σµιθ: Ό,τι έκανε, το έκανε για τα παιδιά της. Άντρας: Αν ήθελε το καλό τους, ας έκοβε τη δικιά της γλώσσα. Όχι τη δική µου. Τζον Σµιθ: (χασκογελώντας) εν µου φάνηκε κοµµένη την τελευταία φορά που την κοίτακθα. Άντρας: Κοµµένη η πλάκα.

48 Τζον Σµιθ(χασκογελώντας): Μάνα είναι. εν σκεφτόταν. Άντρας: Αυτό είναι το πρόβληµα. Οι γυναίκες δεν σκέφτονται. Θα έπρεπε να γεννάνε και µετά να µας αδειάζουν τη γωνιά. Τζον Σµιθ: Μου λες ότι θα ήσουνα καλύτερος από αυτήν; Άντρας: Λέω ότι δεν θα ήθελα τέτοια µάνα για τα παιδιά µου αν είχα παιδιά. Παύση Τζον Σµιθ: Τελικά ποιος είσαι; θυµάσαι ή δεν θυµάσαι; Άντρας: Ξέρω πολύ καλά ποιος είµαι. Σηκώνεται από την καρέκλα και κατευθύνεται απειλητικά προς το ανάκλιντρο της κας Γκλουπ. Άντρας: Έτσι µου έρχεται να την πνίξω. Τζον Σµιθ: Ήρεµα φίλε, τώρα µιλάει το κονιάκ. Άντρας: Κοίτα την. Το σπίτι διαλύεται- κι αυτή το µόνο που ξέρει να κάνει είναι να χλαπακιάζει. Ούτε το µικρό της δαχτυλάκι δεν µπορεί να κουνήσει από το πάχος. Κάνει να πιει από το µπουκάλι. Τζον Σµιθ: Εσύ τι θα έκανες στη θέση της; Άντρας: Όλα θα τα άλλαζα, για αυτά τα παιδιά. Κι όταν λέω όλα, εννοώ τα πάντα - πόρτες, παράθυρα, την σκάλα, από πού να ξεκινήσω Τζον Σµιθ: Τι θα άλλαζες σε σένα φίλε µου- αυτό είναι που έχει σηµασία.

49 Άντρας: εν χρειάζεται να αλλάξω κάτι. Είµαι αυτός που είµαι. Αυτό που βλέπεις. Άντρας. Τζον Σµιθ: Κι εγώ άντρας είµαι, αλλά δεν έχω καµιά διάθεση να αρχίσω τα µαστορέµατα για να το αποδείξω. Άντρας: Είσαι σίγουρος; Τζον Σµιθ: Ούτε µεντεσέ. Άντρας: εν θα κάνεις κάτι- για την µικρή Γκρέτα; Ο Τζον Σµιθ ρίχνει το φως του φακού πάνω στην Γκρέτα, που κοιµάται ανήσυχη. Τζον Σµιθ: Θα κάνω την δουλειά µου και µετά θα εξαφανιστώ. Άντρας: Σε αυτό διαφέρουµε φίλε µου. Εγώ ποτέ δεν θα εξαφανιζόµουνα. Τζον Σµιθ: Το ίδιο θα έλεγε κι η κα Γκλουπ. Βλέπεις ότι δεν διαφέρετε και πάρα πολύ; Άντρας: Χέσε µε. Άκου Τζον. Είµαστε οι µοναδικοί άντρες σε αυτό το σπίτι. Είµαστε υποχρεωµένοι να αναλάβουµε δράση. Τζον Σµιθ: ώσε µου µια δυο µερούλες. Να το σκεφτώ. Άντρας: Άντρες είµαστε. εν σκεφτόµαστε- κάνουµε. Τζον Σµιθ: Κάτσε, οι γυναίκες δεν είναι που δεν σκέφτονται; Ο Άντρας χτυπάει τη γροθιά του στο τραπέζι.

50 Τζον Σµιθ: Εξάλλου είναι κι ο Χανς. Μην ξεχνάς ότι έχουµε άλλον ένα άντρα στο σπίτι. Φωτίζει τον Χανς µε το φακό. Άντρας: Ο µικρός; Άντρας; εν είσαι στα καλά σου. Αυτός δεν ξέρει που παν τα τέσσερα. Ιδέα δεν έχει. Τζον Σµιθ: Ναι, αλλά µπορεί να γίνει όποιος θέλει. Άντρας: Μόνο γι αυτό τον ζηλεύω. Κάνουν να κοιµηθούν. Ο Άντρας πίνει µια γερή γουλιά από το µπουκάλι και, χωρίς να το αφήσει, ακουµπάει το κεφάλι του πάνω στο τραπέζι. Ο Τζον Σµιθ πάει να ξαπλώσει δίπλα στην Γκρέτα. Ο Άντρας τον παρακολουθεί µε νόηµα και µετά χτυπάει το χέρι του στο τραπέζι µε ρυθµό. Τζον Σµιθ: Καλά ντε, πως κάνεις έτσι; Μάνα τους είσαι; Άντρας: Γιατί, λίγος σου πέφτω; Πάει παραδίπλα. Τζον Σµιθ: Εδώ, καλά είναι; Ανάβει τον φακό πάνω στην Γκρέτα, αυτή ανοίγει τα µάτια της. Ο Τζον Σµιθ της κλείνει το µάτι. Ανταποκρίνεται νυσταγµένη και ξανακοιµάται. Άντρας (θυµωµένος): Σβήσε το φακό. Ένα κερί δεν σου φτάνει; Σβήνει τον φακό. Τζον Σµιθ: (χασκογελώντας) Τώρα αρχίζεις να µου θυµίζεις την κα Γκλουπ.

51 Άντρας: Κάνε όνειρα. εν θα γίνω ποτέ σαν κι αυτήν. Ο Άντρας σβήνει το κερί. Σκοτάδι

52 7 Περιτυλίγµατα σοκολάτας καλύπτουν και την σκάλα. Όλες οι πόρτες και το παράθυρο ανοικτά. Έντονο φως. Η Γκρέτα και ο Τζον Σµιθ, άφαντοι. Ο Χανς και ο Άντρας όπως στην προηγούµενη σκηνή. Η κα Γκλουπ ξυπνάει απότοµα σαν από όνειρο. Σηκώνεται µε δυσκολία. Είναι πολύ αδυνατισµένη. Κάνει λες και πρώτη φορά βλέπει τον χώρο. Αγκαλιάζει τον εαυτό της λες και κρυώνει. Κάνει να περπατήσει. Πέφτει. Μπουσουλάει. Παίρνει ένα περιτύλιγµα, το µυρίζει και µετά το γλύφει. Το πετάει µε αηδία. Πάει κοντά στο τραπέζι και παρατηρεί τον Άντρα. Αυτός ροχαλίζει µία φορά. Προσπαθεί να περπατήσει. Τρεκλίζοντας, αλλά µε ταχύ ρυθµό, όπως το µωρό που περπατάει για πρώτη φορά, φτάνει µέχρι τη σκάλα. Κοιτάει τον Χανς. Κλαίει. Ο Άντρας ροχαλίζει για δεύτερη φορά. Τον κοιτάει µε τρόµο. Σέρνεται σαν κυνηγηµένο ζώο γρήγορα µέχρι πάνω στις σκάλες και χάνεται. Ο Άντρας ροχαλίζει τρίτη φορά και µετά ξυπνάει. Τεντώνεται. Άντρας : Αυτό πάει να πει ύπνος. Λες και κοιµήθηκα ένα χρόνο. (κλείνει τα µάτια του ενοχληµένος από το φως) Ποιος διάολος άνοιξε πάλι την πόρτα; Σηκώνεται. Πιάνει το κεφάλι του µε οδύνη. Πίνει µια γουλιά από το µπουκάλι. Κατευθύνεται προς την πόρτα, την χτυπάει µε δύναµη, τρίζει και πέφτει πάνω του. Την σηκώνει και τη βάζει στη θέση της. Κλείνει και το παράθυρο. Βλέπει τον Χανς. Άντρας: Χανς; Εσύ είσαι παιδί µου; Καµία απάντηση.

53 Πάει κοντά του προσεκτικά. Κοιτάει πάνω στο τέρµα της σκάλας. Θυµάται κάτι. Σκουντάει τον Χανς ανήσυχος. Άντρας: Χανς. Συγχώρεσε µε. Τον αγκαλιάζει και κλαίει. Ακούγεται η φωνή του Τζον Σµιθ από το υπόγειο. Τζον Σµιθ: Μη φωνάζεις φίλε. Θα τους ξυπνήσεις όλους. Άντρας: Η Γκρέτα. Που είναι η Γκρέτα; Ο Τζον Σµιθ εµφανίζεται από το υπόγειο, µε ένα φακό στο χέρι. Τζον Σµιθ: Σσς. Ήρεµα, µόλις έχω ξυπνήσει. Ο Άντρας του δείχνει τον Χανς. Άντρας: Ο µικρός Τζον Σµιθ: Ο µικρός, τι; Άντρας: Τον σκότωσα. Τον σκότωσα. Νόµισα ότι το ονειρεύτηκα. Μόλις αδειάσαµε το µπουκάλι,ήµασταν λιώµα, και µου λέει, φίλε πες µου πως να γίνω άντρας, κι εγώ γέλασα και του λέω, δεν ξέρω πως µου ήρθε η διαολεµένη ιδέα να του πω: ανέβα την σκάλα και µόλις την κατέβεις θα είσαι άντρας, ξέρεις, όπως αυτό το ηλίθιο τραγουδάκι που λέγανε τα παιδιά, και µου λέει γιατί µου το έκρυβες τόσο καιρό κι εγώ γελούσα. Ήθελε λέει να ανέβει τις σκάλες -και του είπα καλύτερα να κάτσεις στα αυγά σου, µε τόσο κονιάκ που έχεις πιει...αλλά γελούσα,πώς να µε πάρει κανείς στα σοβαρά; Προτού το πάρω χαµπάρι, ανέβηκε µε δύο δρασκελιές τη σκάλα και χάθηκε στο δωµάτιο. Μετά από δύο λεπτά, το θυµάµαι καθαρά τώρα, δεν πέρασαν ούτε δυο λεπτά- κι ήταν εκεί στο κεφαλόσκαλο, ντυµένος µε ένα κοστούµι, δεν ξέρω που πήγε και το βρήκε, αλλά ήταν λες κι ήταν κοµµένο και ραµµένο

54 στα µέτρα του. Μόλις κοίταξε τα σκαλιά από πάνω τα έχασε. Κι εγώ γελούσα- και άρχισα να του κτυπάω παλαµάκια και να του πετάω αυτά τα χαρτάκια της σοκολάτας κατέβα του έλεγα, µόλις κατέβεις θα είσαι άντρας, και δώστου παλαµάκια κάθε φορά που κατέβαινε ένα σκαλί, και δώστου χαρτάκια. Στην αρχή κρατιότανε γερά από την κουπαστή, αλλά µε κάθε σκαλί που κατέβαινε έπαιρνε θάρρος, λες και δεν τον ένοιαζε αν θα πέσει, σαν να ήθελε ντε και καλά να πέσει- και µετά σήκωσε τα χέρια του ψηλά σαν να χόρευε, ήταν τόσο χαρούµενος Μέχρι που πάτησε ένα από αυτά τα καταραµένα χαρτάκια, γούρλωσε τα µάτια του για µια στιγµή, µε κοίταξε σοβαρός και είπε τέρµα τα ψέµατα Και µετά γκρεµοτσακίστηκε. Κι εγώ συνέχισα να γελάω και έλεγα από µέσα µου : Εντάξει. Όνειρο είναι. Τζον Σµιθ: Ο Χανς κοιµάται. Πολύ καιρό τώρα. Όπως όλοι µας. Άντρας: Μα δεν κουνιέται. Τζον Σµιθ: Όνειρο ήταν. Άφησε τον να κοιµηθεί. Άντρας: εν ήταν όνειρο, σου λέω. Τζον Σµιθ: Τότε που πήγε το κοστούµι; Παύση Τζον Σµιθ: Μα καλά δεν βλέπεις ότι αναπνέει; Ο Άντρας αφουγκράζεται την αναπνοή του Χανς. Άντρας: (ανακουφισµένος): ίκιο έχεις. Ακούγονται βήµατα από το υπόγειο. Είναι η Γκρέτα που εµφανίζεται τυλιγµένη µε µια κουβέρτα και µε ένα κερί στο χέρι. Είναι αναµαλλιασµένη αλλά πολύ ήρεµη κι ευτυχής. Η έκφραση στο πρόσωπο της µοιάζει µε αυτή του Χανς. Μιλάει σαν τον Χανς. Τους κοιτάει. Την κοιτάνε.

55 Άντρας: Γκρέτα παιδί µου. Γκρέτα: εν είµαι παιδί πια, φίλε. Είµαι γυναίκα. Άντρας: Ο αδελφός σου Γκρέτα: Ο αδελφός µου, τι; Τζον Σµιθ (χασκογελώντας): Τίποτα. Είδε λέει όνειρο, ότι ο Χανς ήθελε να γίνει άντρας, και µετά φόρεσε ένα κοστούµι πάτησε ένα χαρτάκι κι έπεσε από τις σκάλες. Γκρέτα: Κοστούµι; Τζον Σµιθ (χασκογελώντας): Φοβήθηκε µήπως έγιναν όλα στα αλήθεια. Γι αυτό φώναζε. Γκρέτα: Θα µου πείτε το όνειρο κύριε; Άντρας: Γκρέτα παιδί µου, τι έπαθες; Γιατί µιλάς έτσι; Γκρέτα: Πως µιλάω; Άντρας: εν ξέρω. Λες κι είσαι ο Χανς. Γκρέτα: (µε παράπονο): Η Γκρέτα είµαι. Άντρας: Κάτι πάει στραβά. Είναι λες και ονειρεύοµαι ακόµα. Τζον Σµιθ: εν ξέρω για το δικό σου όνειρο φίλε µου, αλλά το δικό µου σίγουρα έγινε πραγµατικότητα. Άντρας: Και ποιο ήταν το όνειρο σου, αν επιτρέπεται;

56 Η Γκρέτα παραµερίζει την κουβέρτα και χαϊδεύει την κοιλιά της. Είναι φουσκωµένη σαν µπαλόνι. Μένει να την κοιτάει έκθαµβη. Άντρας: Τι έκανες στο παιδί µου, Τζον Σµιθ; Γκρέτα (µε γνήσια απορία): Τι µου έκανες, Τζον Σµιθ; Τζον Σµιθ (στον Άντρα): Ήρεµα,φίλε. Τώρα εσύ είσαι αυτός που µιλάει περίεργα. Άντρας: Κος Νάτσκι για σένα. Και δεν είµαι φίλος σου. Τζον Σµιθ: Άλλα έλεγες, όταν κατέβαζες το κονιάκ µου. Άντρας: Θέλω να εξαφανιστείς. Τζον Σµιθ: Κάνε όνειρα. Άντρας: Θα σε σκοτώσω. Ο Άντρας ορµάει στον Τζον Σµιθ και του δαγκώνει το χέρι. Ουρλιάζει. Ο Χανς σηκώνεται απότοµα και µιλάει µε βαριά αντρική φωνή. Χανς: Ποιος διάολος, φωνάζει; Τον κοιτάνε όλοι µε ανοικτό το στόµα. Περπατάει βαριά. Πάει προς τον κουβά, κατεβάζει το φερµουάρ, γυρνάει προς τους άλλους µε νόηµα. Οι άλλοι γυρίζουν την πλάτη τους. Κατουράει. Τελειώνει, ανεβάζει το φερµουάρ. Χανς: Το στόµα µου στέγνωσε. Τζον Σµιθ, που είναι αυτό το υπέροχο κονιάκ σου; εν απαντάει.

57 Χανς: Τι έπαθες καλέ; Κάνεις λες και είδες φάντασµα. Γκρέτα: Φάντασµα; Ο Τζον Σµιθ παίρνει µε µηχανικές κινήσεις το µπουκάλι από το τραπέζι. Το δίνει στον Χανς. Χανς: Με κοροϊδεύεις; Αυτό δεν θα µε κρατήσει ούτε για µια µέρα. Ο Άντρας τον πλησιάζει ανήσυχος. Άντρας: Χανς, τι έπαθες παιδάκι µου; Ξύπνα σε παρακαλώ. Χανς: Σου φαίνοµαι να κοιµάµαι; Τζον Σµιθ: Σωστά, σου φαίνεται να κοιµάται; Γκρέτα: εν γίνεται να κοιµάται και να µιλάει. Άντρας: Άσε το µπουκάλι σε παρακαλώ. Χανς: Πάρε τα βρωµόχερα σου από πάνω µου. Άντρας (αυστηρά): Χάνσελ. Χανς: εν θα µου πεις τι θα κάνω. Άντρας: Άκουσε µε, είναι για το καλό σου. Χανς: Και που ξέρεις ποιο είναι το καλό µου; Τζον Σµιθ: Σωστά. Άντρας: Τζον Σµιθ, µη µε διακόπτεις. Ακόµα να φύγεις;

58 Γκρέτα: Όχι, είναι φίλος. Άντρας: Φύγε τώρα. Τζον Σµιθ: Ας ψηφίσουµε. Ποιος θέλει να φύγω; Μόνο ο Άντρας σηκώνει το χέρι του. Τζον Σµιθ: Μην κάνετε τον κόπο, κύριε Νάτσκι. Τώρα, ποιος θέλει να φύγει αυτός; Σηκώνουν όλοι τα χέρια πλην του Άντρα. Άντρας: εν κατάλαβα, θα µε διώξετε από το σπίτι µου; Πάνω από το πτώµα µου. Τζον Σµιθ: Αποφασίστηκε. Τον πλησιάζουν όλοι απειλητικά. Υποχωρεί προς τις σκάλες. Τον ρίχνουν κάτω, δίπλα στις σκάλες. Αντιδρά. Άντρας: Χανς, Γκρέτα. Λυπηθείτε µε. Οι άλλοι σταµατάνε και κοιτάζονται µεταξύ τους µε απορία. Σκουντάνε τον Άντρα προσπαθώντας να τον ξυπνήσουν. Η κοιλιά της Γκρέτα έχει εξαφανιστεί. Τζον Σµιθ: Έλα φίλε, ξύπνα. Χανς: Ει, φίλε άνοιξε τα µάτια σου. Γκρέτα: Ξυπνήστε κύριε. Μα γιατί κάνει έτσι; Τζον Σµιθ: Μάλλον βλέπει κανένα άσχηµο όνειρο. Χανς: Που το βλέπει; Αφού τα µάτια του είναι κλειστά.

59 Ο Άντρας ξυπνάει από τον εφιάλτη. Σπρώχνει τα χέρια τους µακριά του. Τους κοιτάει µε επιφύλαξη. Άντρας: εν φεύγω, που να µε χτυπάτε εκατό χρόνια, καταλάβατε; Χέστηκα για την ψηφοφορία σας. Χανς: Μη φύγεις, φίλε. Τζον Σµιθ: Ποια ψηφοφορία; Γκρέτα: Όνειρο βλέπατε κύριε. Άντρας: Όνειρο; Χανς: Ναι, µε τα µάτια κλειστά! Τζον Σµιθ: Ε, ναι το παρακάναµε λίγο µε το κονιάκ. Πάει να σηκωθεί. Άντρας: Ζαλίζοµαι. Πρέπει να ξαπλώσω. Τον τοποθετούν πάνω στο άδειο ανάκλιντρο. Χανς: Τι όνειρο είδες φίλε; Άντρας (στον Χανς): Κάτι αστεία πράµατα. Αλλά το χειρότερο από όλα, ήταν πως εγώ µιλούσα όπως η µάνα σας. Αν είναι δυνατόν! Συνειδητοποιούν ότι η κα Γκλουπ λείπει από το ανάκλιντρο. Τζον Σµιθ: Που είναι η κα Γκλουπ;

60 Στο τέρµα της σκάλας στέκεται η κα Γκλουπ, ντυµένη µε ανδρικό κοστούµι. Κα Γκλουπ: Μαζεύτηκε πολύ σκουπίδι σε αυτό το σπίτι. Άντρας: Τι κάνετε εκεί πάνω; Κα Γκλουπ: Πήρατε τη θέση µου Άντρας: Τι µασκαρέµατα είναι αυτά; εν είστε µε τα καλά σας. Γκρέτα: Είναι επειδή δεν πήρε το φάρµακό της. Χανς: Που πήγε η µαµά; Κα Γκλουπ: Η µαµά έφυγε Χανς. Την διώξατε. Άντρας: Κατέβα Ζοζεφίνα. Ξέρουµε ποια είσαι. Κα Γκλουπ: εν πιστεύω να έχουµε ξανασυναντηθεί, κύριε. εν ξέρετε ποιος είµαι. Άντρας: Α, ναι; Και ποιος είστε; Κα Γκλουπ: Είµαι ο Θίοντορ Γκλουπ. Πατέρας των Γκρέτελ και Χάνσελ. Και τώρα η σειρά σας να συστηθείτε. Άντρας: Άσε τα κόλπα Ζοζεφίνα. εν περνάνε αυτά σε µένα. Κα Γκλουπ: Και ποιος είστε εσείς κύριε; Άντρας: Αυτός που έχωσε τη γλώσσα του στο στόµα σου. εν µε θυµάσαι; Κα Γκλουπ: Κι εγώ είµαι αυτός που θα κόψει τη γλώσσα σου. εν καταλάβατε που είστε κύριοι. Είστε στο σπίτι µου. Παραβιάσατε τον ιδιωτικό µου χώρο. Λυπάµαι, αλλά θα σας ζητήσω να φύγετε.

61 Τζον Σµιθ: Κύριε Γκλουπ. Υποτίθεται ότι είστε νεκρός. Κα Γκλουπ: Ήµουνα! εν µε αφήσατε να ησυχάσω. Άντρας: εν γίνονται αυτά τα πράµατα. Τι λες Τζον Σµιθ, πάµε να της ρίξουµε ένα χεράκι ξύλο; Τζον Σµιθ: Εγώ έκανα τη δουλειά µου. εν έχω άλλη δουλειά σε αυτό το σπίτι. Υποχωρεί σιγά-σιγά προς την έξοδο. Κα Γκλουπ (στον Άντρα): Μην πλησιάζετε κύριε. Αυτές οι σκάλες είναι επικίνδυνες. Άντρας: Τώρα τρόµαξα! Κράτα τις ιστορίες σου για τα παιδιά, Ζοζεφίνα Ή όπως σκατά σε λένε. Ο Άντρας ετοιµάζεται να ανέβει τις σκάλες. Κα Γκλουπ: Εγώ τουλάχιστον, ξέρω ποιος είµαι. Άντρας: Θες να πεις ότι εγώ δεν ξέρω; Κα Γκλουπ: Είµαι όλος αυτιά..λοιπόν, ποιος είσαι; Χανς: Είναι ένας φίλος. Άντρας: Σκασµός. Ξέρω πολύ καλά ποιος είµαι. Το ξέρω από τον καιρό που γεννήθηκα. Μου το έλεγαν τόσο συχνά που κουράστηκα να το ακούω. Μου το έλεγαν τόσο συχνά που δεν γίνεται να το ξεχάσω. Γι αυτό µη ρωτάς ποιος είµαι. Είµαι αυτό που δεν είσαι συ. Άντρας. Κα Γκλουπ: εν είσαι άντρας επειδή το λένε οι άλλοι.

62 Άντρας: Οι άλλοι ξέρουν τι βλέπουν. Της δείχνει τα αρχίδια του. Κα Γκλουπ: Αν έχω αρχίδια, θα εξαφανιστείς; Άντρας: Αν εσύ έχεις αρχίδια, εγώ δεν είχα ποτέ. Βγάζει τα ρούχα της. Καθώς τα διπλώνει, τα τοποθετεί τακτοποιηµένα στην κουπαστή. Μένει γυµνή. Είναι όντως ένας άντρας. Κα Γκλουπ: Είµαι ο Θίοντορ Γκλουπ. Ένας άντρας που έγινε γυναίκα για τα παιδιά του. Αυτοπροσώπως! Παύση Άντρας: εν θα σε ξαναρωτήσω. Που είναι η Ζοζεφίνα; Κα Γκλουπ: Μιλάς για τη γυναίκα που γέννησε τα παιδιά µου. Είναι θαµµένη κάτω από τις σκάλες. Η γυναίκα που τα µεγάλωσε, στέκεται πάνω σε αυτές. Άντρας: Την σκότωσες. Κα Γκλουπ: Ξέρεις πόσο εύκολο είναι να τσακίσει κανείς το σβέρκο του; Το µόνο που χρειάζεται, είναι να βρεθεί ένα σκουπίδι στο δρόµο σου. Μέσα σε µια στιγµή βρίσκεσαι από το πρώτο σκαλί στο τελευταίο, µε τα πόδια ψηλά. Άντρας(στα παιδιά): Αυτός σκότωσε τη µάνα σας. Κα Γκλουπ: Όταν τσάκισε τον σβέρκο της η γυναίκα µου, εγώ ανέβηκα τις σκάλες, πήγα στο δωµάτιο µας, φόρεσα το φουστάνι της και µετά τις κατέβηκα (κλαίει) µάνα- χωρίς να πέσω. Για το καλό των παιδιών µου

63 Άντρας: Και µετά, έφαγες σοκολάτες του σκασµού- µέχρι που κατέβασες βυζιά και κώλο- και βρήκες το µητρικό σου ένστικτο. Κα Γκλουπ: Κάπως έτσι. εν θυµάµαι. Έγινε πριν από πολύ καιρό. εν έχει σηµασία να θυµάµαι. Η Γκρέτα κλαίει. Γκρέτα: Και τώρα, δεν έχουµε µαµά; Κα Γκλουπ: Είχατε, µέχρι χθες. Από σήµερα έχετε πατέρα. Άντρας: εν αλλάζουν τόσο εύκολα τα πράµατα. Κα Γκλουπ: εν έχετε ιδέα. Κατεβαίνει σιγά-σιγά τις σκάλες. Γλιστράει σε ένα χαρτάκι και τρεκλίζει. Κα Γκλουπ: Τέρµα τα ψέµατα. Σκοτάδι

64 8 Ο Χανς και η Γκρέτα κάθονται οκλαδόν, στο τραπέζι. ίπλα τους ένα κερί αναµµένο. Χανς: Γκρέτα; Γκρέτα: Τι είναι πάλι Χανς; Χανς: Θα µου πεις µια ιστορία; Γκρέτα: Άσε µε να κοιµηθώ. Χανς: Έλα τώρα ήταν ένας άντρας που έγινε γυναίκα Γκρέτα: εν είναι ιστορία πια. Χανς: Γιατί δεν είναι ιστορία; Γκρέτα: Γιατί έγινε! Χανς: Τι έγινε; Γκρέτα: Έγινε γυναίκα για τα παιδιά του. Τέλος. Χανς: Τότε πες µου για τα παιδιά που έµειναν µόνα τους. Γκρέτα: Τέλος οι ιστορίες Χανς. Χανς: Τέλος;

65 Γκρέτα: Τέλος! Χανς: Αλήθεια µου λες Γκρέτα; εν είναι αλήθεια, έτσι; Γκρέτα: Τέρµα τα ψέµατα, Χανς. Το είπε κι η µαµά. Χανς: Και τι κάνουµε τώρα; Γκρέτα: Τώρα κοιµόµαστε. Χανς: Πως κοιµόµαστε; Γκρέτα: Κλείσε τα µάτια σου. Χανς: Τα έκλεισα. Και τώρα; Γκρέτα: Τώρα κοιµάσαι. Χανς: Κοιµάµαι. Και τώρα; Γκρέτα: Τώρα βλέπεις όνειρο. Χανς: Με τα µάτια κλειστά; Γκρέτα: Έτσι γίνεται Χανς: Μα δεν βλέπω τίποτα Παύση Χανς(ενθουσιασµένος): Α, Γκρέτα έχεις δίκιο, το βλέπω. Βλέπω το όνειρο. Το βλέπεις κι εσύ; Γκρέτα: εν έκλεισα τα µάτια µου.

66 Χανς: Κλείσε τα µάτια σου. Έκανε ένα «χρρ». Γκρέτα: Ποιος έκανε «χρρ»; Χανς: Η µαµά. Βλέπει κι αυτή το όνειρο. Γκρέτα: Η µαµά δεν θα ξανάρθει, Χανς. Έπεσε από τις σκάλες. Χανς: Κλείσε τα µάτια σου. Έλα, κλείσε τα µάτια σου. Παύση Γκρέτα: Τα έκλεισα. εν βλέπω τίποτα. Χανς: εν την ακούς; Α, έκανε ένα ακόµα. Γκρέτα: εν ακούω τίποτα. Ο Χανς µιλάει χαµηλόφωνα. Χανς: Είναι γιατί κάνει ησυχία. εν θέλει να χαλάσει το όνειρο. Γκρέτα: Ποιο όνειρο; Χανς: To όνειρο - που η µαµά κατεβαίνει τις σκάλες. Το βλέπει κι αυτή. Γκρέτα (θυµωµένα): εν έχουµε µαµά, Χάνσελ. Χανς: Καλά, θύµωσε όσο θέλεις. Παύση Χανς: εν την ακούς; Έκανε ακόµα ένα «χρρ» και ξύπνησε.