ETOΣ 17o - AP. ΦΥΛΛΟΥ 67 -OKTΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ AIOΛOY 100 AΘHNA, T.θ T.K (AΘHNA) ΕMAIL:

Transcript

1 Αιόλου κωδ. αρ www. lynistaina.gr ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ Όργανο επικοινωνίας Συνδέσμου Αποδήμων Λυνιστιάνων Ολυμπίας ETOΣ 17o - AP. ΦΥΛΛΟΥ 67 -OKTΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ AIOΛOY 100 AΘHNA, T.θ T.K (AΘHNA) ΕMAIL: lynistaina@gmail.com Θα το αντέξουμε κι αυτό; Αγαπητοί συμπατριώτες Ως τώρα, όταν αντέχαμε την κάθε δυσκολία, νιώθαμε και την αντίστοιχη χαρά της. Είχε αρχή, είχε τέλος κι έτσι συνεχίζαμε με μεγαλύτερη ευμάρεια ψυχής, αλλ αυτή τη φορά τα πράγματα είναι δύσκολα, πολύπλοκα και μακροχρόνια. Οι εφημερίδες μας πλέον, δε θάχουν το πλενέκτημα του ειδικού τέλους αποστολής των. Η καθεμιά τους θα επιβαρύνεται με 1,25 ε για το εσωτερικό και 2 σχεδόν ευρώ για το εξωτερικό. Μ αυτά τα δεδομένα, το συνολικό κόστος, θ ανέρχεται στο ποσό των 1600 ε, εκ των οποίων τα 900 ταχυδρομικά εσωτερικού και τα 100 εξωτερικού για 50 εφημερίδες κι αυτό θα γίνεται 4 φορές το χρόνο, όσες και οι εκδόσεις της. Όμως, το διοικητικό συμβούλιο έχει κι άλλες υποχρεώσεις κι όλα μαζί, σε συνδυασμό με την κρίση, θα ναι δυσβάστακτη η ανταπόκρισή του. Ευελπιστούμε σε μια παρέμβαση των ΕΛΤΑ, για μια καλύτερη τιμή, αλλά κι αυτό δε θα λύνει το πρόβλημα. Η λύση είναι να πληρώνουμε όλοι τη συνδρομή μας. Τα πόσα άτομα ανταποκρίνονται, φαίνονται στις εφημερίδες που βρίσκονται στα χέρια σας.. Μια καλή λύση θα είναι η αποστολή και με σ αυτό που λειτουργεί για την εφημερίδα lynistaina@gmail. com, έτσι ώστε να καταγραφούν και να εξυπηρετούνται πολλοί δι αυτού του τρόπου ή τουλάχιστον έως ότου βρεθεί η καλύτερη λύση. Παρόλ αυτά τα 17 χρόνια που ζούμε μαζί, έχει διαπιστωθεί πως είμαστε ικανοί να ξεπερνούμε τα εμπόδια, γι αυτό ο απόηχος των περασμένων χρόνων, βοηθά την αισιοδοξία μου, ότι κι αυτή τη φορά, όλοι μαζί, θα το αντέξουμε. Με φιλικούς χαιρετισμούς Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής Διευθυντής «Λ.Φ» ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑΣ ΠΡΙΝ ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ Γράφει η Φωτεινή Σμυρνή, φιλόλογος Όταν ο κόσμος που αντικρίζουν τα μάτια σου περιορίζεται από βουνά και το εύρος του φτάνει μόνο στα όρια ενός μικρού χωριού με πέντε ρούγες, όπως μας μάθαινε ο δάσκαλος στο μάθημα της πατριδογνωσίας, η έξοδος σε μια μεγαλύτερη πόλη, που έχει μάλιστα το βαρύγδουπο όνομα χώρα είναι σίγουρα μια πρωτοφανής εμπειρία. Η δική μας χώρα λεγόταν Ανδρίτσαινα και πριν την Κανένας δεν μπορεί να θέσει έστω και ως σκέψη, πως τα διοικητικά συμβούλια, όλα ανεξαιρέτως, δεν κουράστηκαν, δεν μόχθησαν, δεν κοπίασαν, για το καλό των συμπατριωτών, αλλά και της ίδιας της Λυνίσταινας. Όλοι είναι αξιέπαινοι και πολύ σύντομα θ γνωρίσουμε ακόμη από κοντά την φανταζόμασταν ως κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο, που ασφαλώς θα ήταν καταπληκτική ευκαιρία να την επισκεφτεί κανείς και πολύ περισσότερο θα ήταν τυχερός όποιος μπορούσε να ζήσει εκεί! Από όσα ακούγαμε από τους μεγάλους, που μιλούσαν πάντα γι αυτήν με ένα τρόπο όπου το δέος, ο θαυμασμός και - Συνέχεια στη σελίδα 8 Δυο παλαίμαχοι πρόεδροι άλλαξαν τον τρόπο ενεργείας του Συλλόγου (Γεώργ. Ν. Γκουγκούσης- Δημ. Αντ. Παναγούλιας) αναφερθούμε σ αυτούς. Αυτή την αρχή, θα την κάνουμε με δυο προέδρους, τον Γεώργιο Γκουγκούση (Καντρή) και τον Δημ. Αντ. Παναγούλια, και βέβαια δι αυτών κι όλα τα Γ. Γκουγκούσης, Δημ. Παναγούλιας μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων τους. Επωμίσθηκαν και την αυτο- - Συνέχεια στη σελίδα 8 Η Γενική Συνέλευση και η ανανέωση του Δ.Σ μας Όπως είναι γνωστό, η ετήσια Τακτική Συνέλευση αποτελεί το κορυφαίο όργανο για τη διοίκηση και τη λειτουργία του Συλλόγου μας. Βάσει του καταστατικού μας, η συνέλευση αυτή έχει παγίως ορισθεί για την πρώτη Κυριακή Νοεμβρίου κάθε έτους. Για φέτος θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή στις 6 Νοεμβρίου και από ώρας 10:30 πρωινή. Ως τόπος, για την πραγματοποίησή της ορίσθηκε και πάλι η γνωστή σε όλους μας αίθουσα της Πανσαμοθρακικής Εστίας, στην οδό Γλάδστωνος 10, στον 7 ο όροφο, παραπλεύρως της πλατείας Κάνιγγος (προς την Ομόνοια), απέναντι ακριβώς απ το ψητοπωλείο «ΛΕΙΒΑΔΙΑ». Κατά τη φετινή Γεν. Συνέλευση θα πραγματοποιηθούν αρχαιρεσίες προς ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου, λόγω συμπληρώσεως 2ετίας από την εκλογή του σημερινού. Παρακαλούνται θερμά οι αγαπητοί συμπατριώτες να δώσουν το «παρών» τους στη συνέλευσή μας αυτή, η δε παρουσία τους σ αυτή θεωρείται άκρως επωφελής για τη συζήτηση, την ανταλλαγή απόψεων και τη λήψη αποφάσεων για το καλό του συλλόγου και του χωριού μας, το οποίο τόσο αγαπάμε και για το οποίο αγωνιζόμαστε. Παρακαλούνται, επίσης, οι ενδιαφερόμενοι συμπατριώτες να δηλώσουν συμμετοχή για το νέο μας Διοικητικό Συμβούλιο, προς ανανέωση του ήδη υπάρχοντος, κυρίως δε, ΝΕΟΙ ΑΝ- ΘΡΩΠΟΙ με όρεξη, με κουράγιο, με όνειρα και προπάντων με διάθεση για προσφορά. Από το Δ/κό Συμβούλιο του Συλλόγου ΑΛΛΑΓΗ ΦΡΟΥΡΑΣ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΣ Αγαπητοί συμπατριώτες, Οπως καταχωρείται και σε άλλη στήλη της Λ.Φ., στις 6 Νοεμβρίου 2011, ημέρα Κυριακή, έχει προγραμματιστεί η πραγματοποίηση της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου μας. Ενός Συλλόγου, ο οποίος επί εβδομήντα πέντε (75) ολόκληρα χρόνια τώρα (από το 1936) παλεύει και θα εξακολουθήσει να παλεύει για το καλό του χωριού μας, για το καλό του τόπου μας, για το καλό των συμπατριωτών μας, για το κοινωνικό γενικά καλό. Κατά, το μακρό αυτό χρονικό διάστημα, πολλές δεκάδες συμπατριωτών μας παρήλασαν από τα εκάστοτε Διοικητικά Συμβούλια του Συλλόγου μας, ως τακτικά ή αναπληρωματικά μέλη αυτών, ως γενικοί γραμματείς, ως ταμίες ή τέλος ως πρόεδροι ή αντιπρόεδροί τους. Αρκετοί από αυτούς δεν υπάρχουν πλέον στη ζωή. Όλους πάντως αυτούς τους ανθρώπους τους διέκρινε διαχρονικά η μεγάλη αγάπη Ασθενής με άνοια: Της Κατερίνας Μιχελή Η Κατερίνα, μάς έστειλε και πάλι ένα πολύ χρήσιμο άρθρο. «Οι δυνατότητες για μια ολοκληρωμένη φροντίδα και η σημασία της επικοινωνίας με τον φροντιστή» πάνω στην άνοια. Μιλάει με τις γνώσεις της, όμως βγαλμένες μες απ τη συνείδηση και την περίσσια αγάπη της προς την τρίτη ηλικία, η οποία λίγο-πολύ, έχει σχεδόν ολόκληρη τέτοια προβλήματα. Δίνει μ εύσχημο τρόπο, Dear Lynistians * We hope that you passed a nice summer. Also, I ld like to thank the compatriots, who visited Greece and Lynistaina too. That summer wasn t good a for all of us, because we lost two Lynistians. Nick and Elias Smyrnis, father (62) and son (32). Driver was Nick. They were returning from Athens to Lynistaina, but close to Korinthos his car left its route, rammed at the By Socratis Smyrnis πως αυτοί οι συνάνθρωποί μας με τη διαπιστωμένη ασθένεια, που άλλοτε «πατούσαν και βροντούσαν», που μεγάλωσαν παιδιά κι εγγόνια, που δημιουργούσαν αξιόλογες περιουσίες με τον ιδρώτα τους, η θεία Φύση τους αδίκησε, τραυματίζοντας το νου τους. Εκεί ακριβώς παρεμβαίνει η Κατερίνα μας. Δηλαδή πώς θα μπορέσουμε εμείς οι άλλοι, οι ακόμα γνωστικοί ως προς τις αισθήσεις, να τους βοηθήσου- Φίλος μας κι ο Χρήστος Κ. Κανάνης (απ τη Θεσσαλονίκη) Με το Χρήστο Κανάνη, είμαστε φίλοι απ τα παλιά. Αεροπόρος ως έφεδρος υπαξιωματικός, αλλά οι δρόμοι μας χωρίστηκαν πολύ νωρίς. Τέλειωσε και τη Νομική, για τον Αντ. Αγγελόπουλος - Συνέχεια στη σελίδα 5 - Συνέχεια στη σελίδα 8 οποίο μάθαινα πως ήταν άριστος, αποδεκτός και καταξιωμένος, μ αντάξια προώθησή του ως «Δικηγόρος παρ Αρείω Πάγω», μ έδρα του τη Θεσσαλονίκη. Όμως ο Χρήστος, σαν έφυγε απ την Πολε- - Συνέχεια στη σελίδα 7 bars of demarcation line and ungoverned ended up at the right unmild side. These two dead immediately and mother was badly wounded. No-one can say the real reason of that accident. The unique, which one could say, Nick s blood pressure should be reduced immediately, since he had a problem like that. It was a shock for the whole district. So, the association council changed continued on page 7

2 Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 67 Οι Πετραλωνίτες τιμούν τους ήρωες και ευεργέτες τους Η Κυριακή 12 Ιουνίου 2011 ήταν ίσως μία από τις ομορφότερες η μέρες που έχουν ζήσει τα γειτονικά μας Πετράλωνα. Την ημέρα αυτή, από το Σύλλογο Πετραλωνιτών (Βερβιτσάνων, σε συνεργασία με το Τοπικό Συμβούλιο και το νέο Καλλικρατικό Δήμο Ζαχάρως) οργανώθηκαν δυο υπέροχες εκδηλώσεις. Η μία για τα αποκαλυπτήρια του καλαίσθητου ηρώου των Πετραλωνιτών κατά τη διάρκεια όλων των εθνικών αγώνων, από το 1821 μέχρι το αλβανικό μέτωπο. Η άλλη για την αποκάλυψη μαρμάρινης πλάκας, με την οποία,η έμπροσθεν του κοινοτικού μεγάρου πλατεία, ονομάστηκε «πλατεία Αναστασίου Αγγελή Λώλου». Με τον πρό αυτόν, οι αγαπημένοι απ τα παλιά χρόνια και κοντινότεροι γείτονές μας, οι Πετραλωνίτες (Βερβιτσάνοι), τίμησαν, αφ ενός μεν τους μη ζώντες πλέον ήρωές τους, αφ ετέρου δε, έναν μεγάλο ευεργέτη, έναν αναμορφωτή του χωριού, έναν επιζώντα ήρωα της ζωής, του επί 20 χρόνια πρόεδρός τους,τον Αναστά;σιο Αγγελή Λώλο, «Ανδρών έργω γενομένων αγαθών, έργων δει δηλούσθαι τας τιμάς..», μας αφήνει παρακαταθήκη από τα βάθη των αιώνων ο Θουκυδίδης, δια στόματος του μεγάλου Αθηναίου Περικλή. Και αυτό έγινε αυτή την ημέρα στο χωριό Πετράλωνα. Οι δυο εκδηλώσεις έγιναν μετά την κατανυκτική θεία λειτουργία στο Αναστ. Λώλος μεγαλοπρεπή ιερό ναό του χωριού, παρουσία πάρα πολλών επισήμων, καθώς και με τη συμμετοχή μεγάλου πλήθους κόσμου, μεταξύ των οποίων και πολλοί Λυνιστιάνοι. Ανάμεσά τους και ο γιος του του τιμηθέντος Αναστασίου Λώλου, ο Γιώργος, ο εγγονός του Τάσος, ο αδελφός του (από μάνα) Γεώργιος Αντ. Σμυρνής, με το γιο του Αντώνη, ο τ. πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ανδρίτσαινας (Καποδιστριακός δήμος) Πέτρος Γ. Γιαννόπουλος κ.ά. Και οι δυο τελετές ήσαν άριστα οργανωμένες, ακούσθηκαν δε και στις δυο εμπνευσμένοι λόγοι από εκλεκτούς ομιλητές (καθηγητής φιλόλογος Δημ. Βηλαράς στην πρώτη, δικηγόρος Βασίλ. Σαλακάς στη δεύτερη). Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η παρουσία, κατάθεση στεφανιού και η αφήγηση του 97 χρονου Πολυχρόνη Γ. Μανουσόπουλου, επιζώντος πολεμιστή του 1940 με το 9 ο Σύνταγμα Καλαμάτας. Άκρως τιμητικά ήσαν τα λόγια που ακούσθηκαν για το πολυσχιδές έργο και τη μεγάλη προσφορά στ Πετράλωνα του Αναστασίου Λώλου, ο οποίος δεν είχε παραστεί για λόγους υγείας, την δε περίτεχνη τιμητική πλακέτα παρέλαβε ο γιος του Γιώργος. Μετά τις τελετές ακολούθησε πλούσια δεξίωση στην τεράστια αίθουσα του κοινοτικού μεγάρου, όπου παρακάθησαν περί τα τριακόσια άτομα και κατά τη διάρκεια της οποίας ακούσθηκαν όμορφα τραγούδια του τόπου μας από καλλίφωνους Βερβιτσάνους και Λυνιστιάνους τραγουδιστές Εκφράζουμε τα πιο εγκάρδια συγχαρητήριά μας σε όλους τους συντελεστές των ωραίων αυτών εκδηλώσεων, όπως στον πρόεδρο του Συλλόγου Νίκο Κουρούβανη, στον πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου Χαράλ. Αποστολόπουλο, στον τελετάρχη Δημήτριο Τσιούτα, στους θαυμάσιους ομιλητές, στους γενναιόδωρους χορηγούς για τα πλούσια εδέσματα και σ όλους τους υπολοίπους. Αντώνιος Άγγ, Αγγελόπουλος Τάδε έφη ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Ιωάννης Καποδίστριας (στις κρίσεις εκείνων των εποχών) «Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν, εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τα εκδουλεύσεις των, αλλ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της» «εφ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν για να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και τον οβολόν τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν». Ιωάννης Καποδίστριας Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος Προς την Δ Εθνοσυνέλευση ΦΥΣΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ! (από τη φίλη Ζαφειρίνη Κυπραίου- Χονδρογιάννη, Λαμία) ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ Κανάνης Χρήστ (φίλ. Θεσσαλ) Σμυρνή Μάρ. Φωτεινή ε Σμυρνή Ν. Ιωάννα- Ζαφειροπούλου... 50ε Μιχελής Ι. Γεώργ & Βασίλ. (Καναδ) δολ** Δούφας Χρ. Σπύρ. (Αυστρ) ε Δούφας Σπ. Χρήστ (Αυστρ) ε -3213Σμυρνή Μάρ. Μαρία-Θεοφιλοπούλου... 50ε Κορκολής Γ. Ιωάννης Κωνσταντινόπουλος Ηλίας(ιερ)... 10ε Δράκος Ν. Γεώργ. (εις μνήμη πατέρα του Νικολάου) ε Αγγελοπούλου Ι. Ουρανία-Ξύγκη (Καλύδ) (Εις μνήμη πατέρα της Ιωάννη Δ.)... 50ε Σκουμπούρη Δ. Έφη... 25ε Σκουμπούρης Δ. Αντών... 25ε του Μίμη Πρίγγουρη Επίτιμου προέδρου του συνδέσμου ιστορικών συγγραφέων - Συνέχεια από προηγουμενο φυλλο Είδαμε στο προηγούμενο φύλλο την Διοικητική Διαίρεση της επαρχίας Ολυμπίας κατά την εποχή της τουρκοκρατίας. Σήμερα, θα ασχοληθούμε με τη διοικητική διαίρεση κατά την απελευθέρωση. Απελευθέρωση: Η επαρχία Φαναρίου, κατά το πρώτο έτος της ελευθερίας το 1821, είχε πληθυσμό 2126 χριστιανικές οικογένειες με 9121 κατοίκους και 865 οθωμανικές οικογένειες με 4060 κατοίκους. Πρώτο μέλημα των πληρεξουσίων, το δεύτερο έτος της ελευθερίας και συγκεκριμένα στις 30 Απριλίου 1822, ήταν να ασχοληθούν με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδος. Η πρώτη απόφαση για την προσωρινή διοίκηση της ελλάδος, όπως προκύπτει από τα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας είναι η εξής: «Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος: Επειδή πρώτο συμφέρον εκάστης πολιτείας είναι η σοφή και ορθή δημόσιος οικονομία, μόνη πηγή της αληθούς των εθνών ευδαιμονίας. Επειδή δια να εμβεί εις πράξιν η δημόσιος οικονομία, αναγκαίον είναι να σχηματισθώσι επαρχίαι, εις τας οποίας να εισαχθεί η διοίκησις, παριστανομένη από τους πολιτικούς λειτουργούς της Το Βουλευτικόν εθεσπίσατο και το Εκτελεστικόν επεκύρωσε τάδε: α) Δια την εισαγωγήν της προσωρινής Διοικήσεως προστίθεται σχέδιον οργανισμού. β) το σχέδιον τούτο να εφαρμοσθεί εις τας επαρχίας, όσαι μέλλουσιν εφεξής να οργανισθώσι:». Οργανισμός των ελληνικών επαρχιών. «α) Η ελληνική χώρα διαιρείται εις επαρχίας. β) Αι επαρχίαι υποδιαιρούνται εις αντεπαρχίας, πρώτης και δευτέρας τάξεως και εις κοινότητας.». Ο οργανισμός αναφέρεται με λεπτομέρειες στους επάρχους, αντεπάρχους και στις κοινότητες, Η Ν. Κουρούβανης... 15ε ** Τα αδέλφια Γεώργιος και Βασίλειος Ιωάννη και Σταμάτας Μιχελή, εγκατεστημένοι και πετυχημένοι επιχειρηματίες στον Καναδά, προσέφεραν στο ταμείο του Συλλόγου το ποσό των 2000 δολ, εις μνήμη των γονέων τους, των θείων τους Παναγιώτη Γ. Μιχελή και Ιωάννη Δ. Μιχελή, καθώς και εις την μνήμη των προσφάτως αδικοχαμένων συμπατριωτών μας Νικολάου Κ. Σμυρνή και του γιου του Ηλία. Γι αυτήν την προσφορά τους, τους ευχαριστούμε θερμά. Τους ευχάμαστε κάθε ευτυχία στη ζωή τους και να έχουν πάντοτε υγεία και χαρά με τις οικογένειές τους. Ο ταμίας του Συλλόγου Δημήτριος Π. Μιχελής Τ κ Διοικητική διαίρεση της επαρχίας Ολυμπίας Δημ. Πρίγγουρης κάθε κοινότητα είχε τρεις δημογέροντες, από τους τρεις η διοίκηση διορίζει τον έναν πρόεδρο. Οι τρεις πρώτοι έπαρχοι της επαρχίας Φαναρίου (Ολυμπίας) ήσαν οι: Γεράσιμος Κομποθέκλας, Δημήτριος Σαρατζόγλου και Λυκούργος Κρεστενίτης. 1828: Η επαρχία Ολυμπίας στην Αρκαδία. Με την υπ αρίθμ πράξη της κυβερνήσεως και δια του Ι ψηφίσματος της , η Ελλάδα διαχωρίζεται διοικητικά σε τμήματα. Ο Κυβερνήτης της Ελλάδος. «Επειδή η εν Τροιζήνι Γ Εθνική Συνέλευσις εγνώρισε την ανάγκην του να οροθετηθεί και να διοργανωθεί το εσωτερικόν της εκστρατείας, κατά τον προσφορώτερον ως προς την δημόσιον οικονομίαν τρόπον.» Ψηφίζει Άρθρον 1 ο : Η Πελοπόννησος περιλαμβάνει επτά τμήματα «το ζ τμήμα, αποτελείται, εκ των επαρχιών Φαναρίου, Καρυταίνης, Τριπολιτσάς και Αγίου Πέτρου, φέρει δε όνομα Αρκαδίας». Εδώ βλέπουμε ότι το 1828 η επαρχία Φαναρίου (Ολυμπίας) ανήκε στο τμήμα, και πολύ σωστά, της Αρκαδίας. Έκτακτος επίτροπος του Ζ τμήματος της Αρκαδίας, μα ςπληροφορεί ο Στάϊκος Πανταζής, διορίστηκε ο στρατηγός Βλαχόπουλος από την Ήπειρο. «Στο τμήμα της Αρκαδίας συγκροτήθηκε και λειτούργησε Διοίκηση Καρύταινας και Φαναρίου με έδρα την Καρύταινα και τοποτηρητεία Φαναρίου με έδρα την Ανδρίτσαινα». Πιο κάτω παραθέτω την απογραφή του 1821 και του 1832 για να γίνει μια σύγκριση πληθυσμός 2126 χριστιανικές οικογένειες με κατοίκους και 865 οθωμανικές με κατοίκους. Το 1832 η επαρχία Ολυμπίας είχε οικογένειες με κατοίκους. Οθωμανικές οικογένειες δεν υπήρχαν πια. Είχαμε μια αύξηση του πληθυσμού γύρω στα 62%. Συνεχίζεται Παναγιώτης Σωτ. Γιαννόπουλος Δικηγόρος στην Αμαλιάδα Φιλελλήνων 9 Αμαλιάδα τ & κ pan11@otenet.gr

3 αρ. φύλλου 67 Λυνιστιάνικη Φωνή Α)ΜΕΤΑΤΑΞΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ Ο.Σ.Ε. ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑΣ ΚΡΕΣΤΕΝΩΝ Με προσωπικό δεκατριών [13] ατόμων αυξήθηκε πρόσφατα το Υπαλληλικό δυναμικό του Δήμου Ανδρίτσαινας Κρεστένων, το οποίο προέρχεται από τους Οργανισμούς Ο.Σ.Ε. και ΤΡΑΙΝΟΣΕ που μετατάχθηκε στο Δήμο, μετά την κοινή Απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, του Υπουργού Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων καθώς και του Υπουργού Οικονομικών. Το προσωπικό αυτό είναι διαφόρων ειδικοτήτων, όπως Οδηγοί Χειριστές Εργάτες, το οποίο, με Απόφαση του Δημάρχου Ανδρίτσαινας Κρεστένων, εντάχθηκαν σε ανάλογες Υπηρεσίες του Δήμου, προκειμένου να αυξηθεί η αριθμητική δύναμη του ήδη υπαρχόντος εργατοτεχνικού προσωπικού του Δήμου, που απασχολείται στις Υπηρεσίες Καθαριότητας, Ηλεκτροφωτισμού, Ύδρευσης και Αποχέτευσης Β) ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙ- ΝΑΣ ΚΡΕΣΤΕΝΩΝ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ Συνάντηση με όλα τα Τοπικά Συμβούλια του Δήμου, πραγματοποίησε την προηγούμενη εβδομάδα η Δημοτική Αρχή του Δήμου Ανδρίτσαινας Κρεστένων, προκειμένου να συζητήσουν θέματα πολιτικής προστασίας ενόψει της καλοκαιρινής περιόδου. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Καλλιθέας της Δημοτικής Ενότητας Αλιφείρας και σ αυτήν προήδρευσε ο Αντιδήμαρχος κ. Τρύφωνας Τουρής, αρμόδιος σε θέματα Πολιτικής Προστασίας του Δήμου. Σ αυτήν παρευρέθηκαν επίσης και οι υπόλοιποι Αντιδήμαρχοι του Δήμου Ανδρίτσαινας Κρεστένων, οι Αστυνομικοί Διοικητές των Τμημάτων Κρεστένων και Ανδρίτσαινας, ο Διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Κρεστένων, ο Δασάρχης Ολυμπίας και στελέχη της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου. Κατά τη διάρκεια της πολύωρης συζήτησης έγινε μια αρχική ενημέρωση από τον Αντιδήμαρχο κ. Τουρή για όλα τα θέματα Πολιτικής Προστασίας, όπως επίσης και από τους υπολοίπους εκπροσώπους των παρευρισκόμενων Φορέων και ακολούθησε συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων από τους Προέδρους και τους Τοπικούς Συμβούλους για τους τρόπους πρόληψης και αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων σε περίπτωση εκδήλωσής τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Δήμος Ανδρίτσαινας Κρεστένων, ήταν ο Δήμος, που το έτος 2007, καταστράφηκε ολοσχερώς σε όλη την έκτασή του από τις πυρκαγιές που έπληξαν τον Αύγουστο εκείνο την Ηλεία. Ικανοποιημένος, δήλωσε ο Αντιδήμαρχος κ. Τουρής, που προήδρευσε της συνάντησης, τόσο από την συμμετοχή των Τοπικών Συμβουλίων, όσο και από τη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε για θέματα πολιτικής προστασίας και όπως τόνισε εντός των προσεχών ημερών θα πραγματοποιηθεί και η συνεδρίαση του Σ.Τ.Ο. Δήμου Ανδρίτσαινας Κρεστένων, το οποίο συστάθηκε αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων της Δημοτικής Αρχής, προκειμένου να συζητήσει και να λάβει συγκεκριμένες αποφάσεις για την πυροπροστασία του Δήμου, ενόψει της καλοκαιρινής περιόδου. Με την ευκαιρία της συνάντησης αυτής στην Καλλιθέα και την παρουσία και των υπολοίπων Αντιδημάρχων του Δήμου, έγινε και μια γενικότερη συζήτηση με όλους τους Προέδρους και τα Τοπικά Συμβούλια για τις αρμοδιότητες που χειρίζεται ο καθένας από αυτούς στο Δήμο. ** Σημείωση: Συγχαίρουμε αυτές τις πρωτοβουλίες. Φέρνουν πιο κοντά τον κόσμο, ωριμάζουν τα προβλήματα για την επιλογή της καλύτερης λύσης, ενημερώνεται η κοινή γνώμη, αλλά και προωθείται η άμιλλα της αλληλεγγύης, μεταξύ των διαμερισμάτων. Οι ήρωες -Μέσα σε βόλια και οβίδων κρότους έπεσαν νιάτα μες τον ανθό τους, πάνε λεβέντες πάνε κορμιά κι άγνωστα τα θαβαν στην ερημιά. -Κανείς δεν ξέρει που τα χουν θάψει κανείς δεν πήγε για να τα κλάψει. κανείς δεν έκαψε γι αυτά λιβάνι, κανείς δεν έπλεξε γι αυτά στεφάνι. -Ανώνυμ ήρωες, άγνωστοι τάφοι κανένας όνομα σ αυτούς δε γράφει, μήτε το χώμα τούς φιλούνε χείλη, σταυρό δεν έχουν, μήτε καντήλι. -Μόνο μιας κόρης μαργαριτάρια, κυλούν σε τάφους που κάποια μέρα θα γίνουν κόσμου προσκυνητάρια και φάροι Νίκης για μία μητέρα (του Γεωργ. Σουρή, για τους πεσόντες ήρωές μας), Διον. Δράκος α π τ ο Δι ο ν. Γ. Δρ ά κ ο Το αντάμωμα των Παναγουλαίων Μι άριστη πρωτοβουλία άρχισαν οι Παναγουλαίοι, για την οποία ευχόμαστε να γίνει μακροχρόνιος θεσμός. Το «αντάμωμά» τους. Όταν λέμε Παναγουλαίους έννοούμε και τις τρεις μητρικές αναπτύξεις τους. Το Βαλτεσινίκο Αρκαδίας, τη γειτονική μας Άλβενα, κοντά στη Ζαχάρω και φυσικά τη Λυνίσταινα. Εμείς, τουλάχιστον, οι Λυνιστιάνοι δε γνωρίζουμε την αρχική τους μετακίνηση απ τις χώρες της παλιάς Ιλλυρίας. Όμως, στη Λυνίσταινα έφθασαν μετά την αποτυχημένη Ορλωφική επανάσταση. Τότε που οι δυνάστες μας θέλησαν να εκδιώξουν απ την Πελοπόννησο όλους τους χριστιανούς, που είχαν διασωθεί απ την ανελέητη γενοκτονία τους. Έτσι, οι Παναγουλαίοι, που είχαν τα ίδια εμφανισιακά χαρακτηιστικά, αν και διασκορπίστηκαν σε μακρινές μεταξύ τους αποστάσεις, κατάφεραν, ως ένα βαθμό, να έχουν συνοχή κι επικοινωνία, η οποία διατηρήθηκε ως και τη δεκατία του Γι αυτό κι εμείς, από αναφορές και άρθρα του Αλβεναίου Αγαθοκλή Παναγούλια, θεωρώντας κι εκείνους δικούς μας, αλλά κι αντίθετα, καταχωρήσαμε το γενεαλογικό τους δέντρο στη «Λυνιστιάνικη Φωνή». Στη Λυνίσταινα ανατράφηκαν με δυο ιδανικά: Να συντηρούνται, κατά βάση, απ την κτηνοτροφία, χάρη της οποίας και οι πολλές μετακινήσεις τους, και το δεύτερο να προχωρούν δεμένοι ως Παναγουλαίικες οικογένειες. Τις παλιές φάρες που έχουμε κατά νουν. Γι αυτό τα σπίτια στο χωριό, ήταν πολύ λίγα γι αυτούς. Έδρα τους τα γρέκια. Αυτό και με την ανάγκη να διαχωρίζουν τα πολλά όμοια ονόματα αποσκίρτησαν δυο παρακλάδια τους. Οι Γιαννακακαίοι και οι Δημητρακακαίοι.. Οι Γιαννακακαίοι, επειδή μεγάλωναν κι εκείνοι πολύ γρήγορα, συνέχισαν με το χαρακτηρισμό Γιανναίοι, Μενυχταίοι, Μαρνεραίοι, Ταχτικαίοι, Γιαννοπουλαίοι. Όμως, όλοι τους, κοινό γνώρισμα είχαν το Παναγούλιας. Τα επώνυμα απ τους δικούς τους γεννάρχες γεννημένοι στη Λυνίσταινα «Γιαννακάκης» και «Δημητρακάκης», ήταν ακουστικά παράξενα, αλλά και στη φιλοσοφία έξω απ τη γενικότερη συνήθεια. Γι αυτό, επεκράτησαν τα «Γιαννόπουλος» και «Δημητρακόπουλος», κοινό γνώρισμα του ντόπιου ή όχι. Για το αντάμωμα, οι πληροφορίες ήλθαν απ τον Αγαθοκλή Παναγούλια και τον δικό μας Φώτη Παναγούλια. Σ αυτό το Α αντάμωμα της 21 ης Αυγούστου, όπου εκπρόσωποί μας ο Δημήτρης Αντ. Παναγούλιας κι ο Φώτης Γ. Παναγούλιας με τις συζύγους των, εμπνευστές και διοργανωτές του ο Κώστα -Παναγούλιας απ το Βαλτεσινίκο κι ο Αγαθοκλής Παναγούλιας απ την Άλβενα. Το ξεκίνημα άριστο, όμορφα οργανωμένο, οι ομιλίες έδωσαν πολλές πληροφορίες, αλλά και το γλέντι με τα παραδοσιακά μας τραγούδια. Ανάμεσά τους, όπως γράφει ο Φ.Π, και το καλό βιβλίο «ΒΑΛΤΕΣΙΝΙΚΟ» του λογοτέχνη Γρηγόρη Κριμπά, όπου και η δράση πολλών Παναγουλαίων, για το οποίο ο Φώτης εισηγείται: «Αξίζει όλοι οι Παναγουλαίοι να το προμηθευτούν». Τέλος, ο Φώτης, που ενισχύει τη φωτογραφία με 4 ακόμα Φώτηδες απ το Βαλτεσίνικο, επιπρόσθετα απ τα συγχαρητήριά του προς τους διαργανωτές, και σ όλους όσοι παρευρέθηκαν κλπ, εξέφρασε την ευχή ένα απ τα επόμενα ανταμώματα να γίνει «στην πέρα του Αλφειού όχθη, κάτω από τα όμορφα πλατάνια της Λυνίσταινας».Η ίδια ευχή έχει καταχωρηθεί και στην ιστοσελίδα μας < όταν έφθασε ως είδηση προπομπός το του φίλου Αγαθοκλή. Οι δικές μας ευχές γι ακούραστη συνέχεια Μια ακόμη καλή πράξη στο χωριό μας (από την Ντίνα Μιλτ. Κορκολή) Ευτυχώς που για τα προβλήματά μας, έχουμε εθελοντές συμπατριώτες. Σπεύδουν με δυνατή παρουσία και συμβάλλουν μ ό,τι μπορούν. Αυτή η ικανοποίησή τους, αυτή και η δόξα της καρδιάς και των συναισθημάτων τους!. Όλα τα προσφέρουν μ ευχαρίστηση. Τώρα, πήρε σειρά το οστεοφυλάκιό μας, τ οποίο οι συμπατριώτες το υπολήπτονται με ξεχωριστή συναίσθηση, γιατί στα προηγούμενα κοιμητήρια, υπήρχε έλλειψη δυνατότητας. Αλλά κι αυτό στον άγιο Δημήτρη, από τότε που το πρόσφερε ο Βασίλης Καλογερόπουλος, λόγω του χρόνου και των καιρικών φαινομένων, άρχισε να θέλει τη φροντίδα του. Αρκετές απ αυτές φροντίσθηκαν, όπως έχει επισημανθεί και στη «Λ.Φ», απ τον Γιάννη Περαμερίτη. Όμως, κάποιες άλλες, πχ τα πλακάκια του δαπέδου, αντιμετωπίσθηκαν αρ. από Λυνίστ. Δημ. και Φώτ. Παναγούλιας, από Βαλτεσίν. 4 Φώτηδες κι ο Κώστας Παναγούλιας δεξιά απ την καλή μας συμπατριώτισσα Ντίνα Μιλτ. Κορκολή, με τη συμπαράσταση, κατά βάση, ανιψιών της. Κι αυτά τ ανίψια θέλει το Ντινάκι μας να καταδείξει μ αυτό του το άρθρο του. Γι αυτό και τη συγχαίρουμε διπλά. -Γιαννοπούλου Γ. Φωτεινή- Πατσιώρη 100 ε (στη μνήμη των γονέων της Γιώργη και Ευθυμία) -Γιαννοπούλου Γ. Κατερίνα Γουρνάκη 50 (στη μνήμη των πιο πάνω γονέων της) -Γιαννοπούλου Π. Βασιλική- Κουκουράκη 20 (στη μνήμη του θείου της Λυμπέρ. Μιχαλακόπουλου απ του Σκληρού) -Αγγελοπούλου Ι. Μαρία Κλά- Η Ντίνα με το γιο του ανιψιού της δη 50 (στη μνήμη των γονέων της Γιάννη και Βενέτας) Επίσης, θερμά ευχαριστεί και τον ανιψιότης Αθανάσιο Παν. Γιαννόπουλο, ο οποίος δεν της χαλάει ποτέ επιθυμία. Με το αυτοκίνητό του, μεταφέρει, κάθε φορά, τα υλικά που απαιτούνται για το κάθε κοινοφελές έργο της. Ένα μπράβο και σ αυτά τα ανίψια, τα οποία αντιλαμβάνονται και τη ματιά της θείας τους ακόμα., γι αυτό κι όλα τους είναι με θερμότατες σχέσεις μεταξύ τους.

4 αρ. φύλλου 67 Η ΠΑΝΩΒΡΡΥΣΗ ΚΑΙ Η ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ 1. Όπως η πλατεία της Ραχούλας τα παλιά τα χρόνια, έτσι και η πλατεία της Πανώβρυσης σήμερα, αποτελεί το σημείο αναφοράς, αποτελεί την καρδιά, αποτελεί το σημαντικότερο στοιχείο ταυτότητας για τη Λυνίσταινα. Για όλους εμάς τους Λυνιστιάνους συμβολίζει ό,τι ακριβώς συμβολίζει το LA CITÈ για τους Παριζιάνους ή το city για τους Λονδρέζους. Η πανέμορφη, τεράστια, πέτρινη πλατεία, που η μισή κρέμεται στον αέρα, με το χάος από κάτω προς το ρέμα της κατώβρυσης, με τα θεόρατα αιωνόβια πλατάνια γύρω γύρω, με το καλαίσθητο τουριστικό μας περίπτερο στη βορεινή άκρη, με τον όμορφο φωτισμό του χώρου μεταξύ Πανώβρυσης και Κατώβρυσης, χαρίζουν στον επισκέπτη, στον περαστικό, στον ντόπιο ή στον ξένο μια μαγευτική εικόνα. Εκείνο όμως που κάνει την εικόνα αυτή πιο μαγευτική, είναι αυτή καθ εαυτή η πανώβρυση με τα τρία πέτρινα σωληνάριά της, από τα οποία, μέσα από τα θεμέλια της Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου και κάτω από την πανέμορφη πέτρινη καμάρα (από σμιλευτή ντόπια πέτρα), τρέχει σε πλήρη αφθονία το δροσερό νεράκι.το νερό αυτό αποτέλεσε ανέκαθεν πραγματική ευλογία Θεού για τη Λυνίσταινα, με τους καταπράσινους άλλοτε κήπους της, με τα βασιλικά και τις μαντζουράνες, με τις καρυδιές, τις συκιές, τις μουριές, τις μηλιές και τα πολλά πλατάνια της. Γύρω από τον χώρο αυτόν λειτουργούσαν κάποτε τα τρία παραδοσιακά καφενεία των αείμνηστων πλέον συμπατριωτών μας, του Γεωργίου Καλογερόπουλου και των αδελφών Παναγιώτη και Γεωργίου Μάρκου Σμυρνή (Μαρκαίοι), που ήσαν μονίμως κατάμεστα από κόσμο.κατά τις εποχές που δεν υπήρχε ακόμη ύδρευση στα σπίτια και κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, η βρύση μετατρεπόταν σε πραγματική «πασαρέλα» ομορφιάς από τις πανέμορφες Λυνιστιανοπούλες που πήγαιναν εκεί για να γεμίσουν τη στάμνα ή το ξύλινο βαρέλι, ιδίως το κοντόβραδο, υπό τα «λάγνα» πάντα βλέμματα των νεαρών της πλατείας και των τριών γύρω καφενείων. Το ζωογόνο νερό, σε πλήρη αφθονία, κατά τη χειμερινή περίοδο έδινε δυναμική ενέργεια στον Μαρκαίϊκο νερόμυλο που λειτουργούσε κάτω από τη μικρή τότε πλατεία. Η «χούρχρουρη», που μας μούσκευε σε απόσταση πολλών δεκάδων μέτρων και το τεράστιο βαγένι που κρεμόταν πάνω από τον μύλο και τον τροφοδοτούσε με νερό, έχουν μείνει έντονα στις παιδικές μας μνήμες, όπως έχουν μείνει επίσης έντονα ζωγραφισμένες οι τεράστιες παγοκολώνες που εσχηματίζοντο κάτω από το βαγένι κατά τους κρύους χειμερινούς μήνες και που ξεπερνούσαν σε πάχος ακόμη και αυτό το τεράστιο βαγένι. Εντύπωση στα παιδικά μας μάτια μας προκαλούσε το περιβάλλον γενικά του μύλου και η όλη διαδικασία του αλέσματος. Με το γνωστό «ταξάϊ», τούρκικη προφανώς λέξη, που σήμαινε το αλεστικό δικαίωμα του μυλωνά σε είδος επί του «αλέσματος» και την «παλάτζα», που χρησίμευε για το μέτρημά του. Με τις νοικοκυρές, καινούργιες ή παλιές να κουβαλούν εκεί, συνήθως Τρία σωληνάρια κάτω απ τον Αγ. Νικόλα, ακούραστα απ το 1895 στην πλάτη (ζαλιά) το «άλεσμα». Με τους συμπαθέστατους μυλωνάδες, αείμνηστους Μαρκαίους «πασπαλισμένους» από πάνω ως κάτω από την άχνη που άφηνε το αλεύρι, όπως το ίδιο «πασπαλισμένος» ήταν σχεδόν όλος ο χώρος του μύλου. Με την ευχάριστη μυρωδιά που σκόρπιζε το φρέσκο αχνιστό αλεύρι, με το ατελείωτο «κουτσομπολιό» που δημιουργούσαν οι ώρες αναμονής στο μύλο, που μετατρεπόταν έτσι σε χώρο κοινωνικής συναναστροφής και τόσα άλλα, νοσταλγικά χαραγμένα στις παιδικές μνήμες. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες το νερό της ίδιας αυτής πηγής, έδινε ζωντάνια, έδινε χρώμα στους καταπράσινους Λυνιστιάνικους κήπους, με όλα τα είδη των «ζαρζαβατικών» και των λουλουδιών. Με τα αυλάκια που περνούσαν από κάθε κήπο και με τους αείμνηστους «νερουλάδες» ή υδρονομείς κατά τη μοντέρνα ορολογία, που είχαν την ευθύνη Λυνιστιάνικη Φωνή Ο τουρισμός και στη Λυνίσταινα (του Γιάννη Ανδριανάκη, οικονομολόγου) Αγαπητοί φίλοι. Όταν άρχισα να διαβάζω την όμορφη εφημερίδα σας, συγχρόνως δέθηκα με το χωριό σας, τις συνήθειες, αλλά και με εσάς τους ίδιους. Όλα αυτά ενδυνάμωσαν ακόμα περισσότερο όταν πέρσι, δόθηκε η ευκαιρία να περάσω και μέσα απ αυτό, στη διαδρομή από Ν. Φιγαλία για τη μεγάλη, την ιστορική και αξιοθαύμαστη βιβλιοθήκη στην Ανδρίτσαινα. Το χωριό σας, μέσα, αλλά και έξω με τα γύρω βουνά του, ήταν υπέροχο και ξεχωριστό, που, πιστεύω, πως το ίδιο θα γοητεύεται και κάθε περαστικός. Παράλληλα, απ όπου περνώ, προσέχω για τον τρόπο που ζει ο κάθε τόπος, κυρίως όμως, για τη μελλοντική του προοπτική, με βάση τη γενικότερη τουριστική υποδομή, στην οποία μπορεί να ανταποκριθεί, γιατί αυτό πρέπει να είναι το κύριο μέλημά μας. Το ίδιο επιβάλλεται ν αγκαλιάζεται κι ο τοπικός τουρισμός, κι ευτυχώς το δικό σας χωριό, στη θέση που βρίσκεται, ξεπερνάει την έννοια του περιορισμένου χώρου. Οι άνθρωποι, πάντοτε είχαν τη διάθεση ν απομακρύνονται για λίγο, από το μόνιμο περιβάλλον τους και ν αποκτούν εικόνες από άλλους ανθρώπους, να γνωρίζουν τόπους που να τους γεμίζουν ικανοποίηση, αλλά και να γεύονται την τοπική παράδοση με τα ντόπια φαγητά και τις αρχαιότητες που διαθέτουν. Οι απόψεις για την οικονομική κρίση του Λεωνίδα Ι. Μιχελή (μεταφρασμένες απ την Ελευθ. Γ. Αγγελοπούλου) Απ τα πρώτα στάδια της οικονομικής κρίσεως, ο συμπατριώτης μας Λεων. Μιχελής, κατέγραψε τις απόψεις του, στην αγγλική γλώσσα για γενική χρήση κι αξιποίησή τους. Αυτές μεταφρασμένες αφ ενός παρουσιάστηκαν απ τη «Λ.Φ» κι αφ ετέρου αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα μας. Όσο το θέμα βάθαινε, τόσο και οι οικονομολόγοι εκδήλωναν τις δικές τους απόψεις, όπως έκανε κι ο δικός μας οικονομολόγος καθηγητής Λεωνίδας, ο οποίος πήγε ακόμα παραπέρα. Έχει προβλέψει κι αυτά που θ ακολουθούσαν και στα υπόλοιπα οικονομικά συστήματα, Ευρώπης κι Αμερικής. Εκτός αυτού αναφέρεται, άλλοτε άμεσα κι άλλοτε έμμεσα, και στις υπόλοιπες μορφές κρίσεων και κυρίως στις κοινωνικές, πολιτισμικές, ακόμα και παρακμές μέσα στο μικρό, αλλά καθοριστικό ιστό της οικογένειας. Δηλαδή, όπως προβλέπει, χωρίς ηθικές αξίες και παράδοση, ένας κόσμος μπάχαλο. Όμως, οι τεκμηριωμένες απόψεις του, μέσα απ τους αντίστοιχους, δικούς τους, οικονομικοτεχνικούς διαύλους, προωθήθηκαν ως τους υπεύθυνους φορείς τους. Ανάμεσά τους και δικά μας πανεπιστήμια, απ τα οποία, αρκετά τον προσκάλεσαν, όπως έχουμε αναφέρει και στο προηγούμενο φύλλο, στους αγγλόφωνους φοιτητές τους. Εκείνος, παράλληλα, μεθοδικός κι ολοκληρωμένος όπως πάντα, αφού τις συμπεριέβαλε σε μελέτη αρκετών σελίδων, άρχισε ν ανταποκρίνεται στις κατάμεστες αίθουσες από φοιτητές με τους πανεπιστημιακούς δασκάλους των. Κι όσο για την ιστοσελίδα μας είναι το μοναδικό θέμα με τόσες σχολιαστικές απαντήσεις κι ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί. Μεταξύ αυτών, οι θερμές απαντήσεις και των δυο συμπατριωτών μας, Παν. Ευθ. Γιαννόπουλου (ΗΠΑ) και Χρήστου Κουτσογεώργη καθηγητή ΤΕΙ Πειραιώς. Αυτή, λοιπόν, η μελέτη με την παρούσα της μορφή-γιατί συνεχώς ίσως τροποποιείται- μεταφράστηκε και στα ελληνικά απ την επίσης συμπατριώτισσά μας φαρμακοποιό Ελευθερία Γ. Αγγελοπούλου, αναρτημένη ήδη στην ιστοσελίδα μας. Συγχαρητήρια και στους δυο τους. Λεων. Μιχελής Ι. Δ. Αγγελόπουλος κατανομής των ωρών ποτίσματος ανά κήπο, όλο το 24ωρο. Σήμερα βέβαια τα πράγματα άλλαξαν. Τα περισσότερα προφανώς προς το καλό, άλλα ίσως προς το χειρότερο. Στην εποχή μας, ούτε νερόμυλοι με βαγένια και «χούρχουρες» υπάρχουν, ούτε «πασπαλισμένοι» μυλωνάδες, ούτε το ιδιότυπο «κουτσομπολιό» του μύλου, ούτε «ταξάϊ» και τόσα άλλα. Κανείς δεν γνωρίζει πλέον τη σημασία τους. Μόνο στα χαριτωμένα παραδοσιακά μας τραγούδια ακούμε ακόμη για μύλους, μυλωνάδες και «μυλωνούδες», όπως: «Γύραν τ απόσκια γύρανε / στου μυλωνά την πόρτα / και συ δεν ήρθες στο βαντέ / στο μύλο για ν αλέσεις / που εκεί ήταν Τούρκος μυλωνάς / κι Αρμένης πασπαλιάρης / παίρνουν ταξάϊ Βελούδω μ φίλημα» και τόσα άλλα. Σήμερα, γύρω από την πανώβρυση, η πανέμορφη ομώνυμη πλατεία μας με τα αιωνόβια πλατάνια της, ιδίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, αποτελεί μια πραγματική όαση για τους επισκέπτες της, ντόπιους ή διερχομένους, στους οποίους χαρίζει δροσιά, ψυχική ηρεμία, ξεκούραση, απόδραση, ολίγων έστω ημερών από την εξουθενωτική ζωή των πόλεων. Η τεράστια χωρητικότητά της (πάνω από εξακόσια άτομα) δίνει την ευχέρεια για την πραγματοποίηση εκεί το καλοκαίρι όλων των κοινωνικών εκδηλώσεων του χωριού μας, ατομικών και Συλλογικών. Η ίδια πλατεία έχει καθιερωθεί σαν τόπος συνάντησης των απανταχού της γης Λυνιστιάνων, το γνωστό πλέον «Λυνιστιάνικο Αντάμωμα»,, που πραγματοποιείται με την ευκαιρία του 2ημέρου πανηγυριού του 15ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, το οποίο εορτάζεται με κάθε λαμπρότητα, με κλαρίνα και βιολιά, με ψητά, βραστά και τόσα άλλα. Το θέαμα που παρουσιάζει η πλατεία μας αυτή σε κάθε τέτοια εκδήλωση, στρωμένη με τραπέζια από τη μια ως την άλλη άκρη, με τα δεκάδες λαμπιόνια πάνω στα πλατάνια και με το ολόγεμο Αυγουστιάτικο φεγγάρι να προβάλει πάνω από τον Επικούριο Απόλλωνα, είναι πράγματι φαντασμαγορικό, χάνει δε πολλά όποιος δεν έχει βιώσει από κοντά τις στιγμές και τις εικόνες αυτές. Το μικρό αυτό σημείωμα αποτελεί ένα ευλαβικό ΑΦΙΕΡΩΜΑ στη μνήμη όλων εκείνων των φιλοπρόοδων Λυνιστιάνων, οι οποίοι, με πολλή προσπάθεια, με κόπο και μόχθο, με τα χέρια τους, με τα αξινάρια τους, πριν από εκατό (100) και πλέον χρόνια, στη θέση των «βατώνων» που υπήρχαν τότε εκεί, με τα διάσπαρτα νερά να «μπουρμπουλίζουν» εδώ και κει, διαμόρφωσαν την πρώτη υποτυπώδη πλατεία. Στον ίδιο χώρο έχτισαν τον γραφικό Ναό του Αγίου Νικολάου (1895), με την πανέμορφη πέτρινη καμάρα και τα τρία πελεκητά σωληνάρια, μέσα από τα οποία παροχέτευσαν το άφθονο γάργαρο νερό που τρέχει σήμερα, με τις απαραίτητες ασφαλώς βελτιώσεις που έγιναν σταδιακά. ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ επίσης στις δύο επόμενες γενεές Λυνιστιάνων, οι οποίοι, με τους δικούς τους αγώνες, με άλλες όμως δυνατότητες και άλλα μέσα, συνέβαλαν στη διαμόρφωση της σημερινής εικόνας του όλου χώρου της πλατείας της πανώβρυσης, με τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να κυματίζει πάνω από το καλαίσθητο τουριστικό μας περίπτερο, αντάμα ασφαλώς με την Εθνική μας Σημαία. Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος Καλαμάτα, Σεπτέμβριος 2011 Κι από ό,τι θυμάμαι στο δικό σας ταβερνάκι όλα ήταν υπέροχα, μόνο που δεν είχαμε χρόνο να δούμε και τις αρχαιότητες, για τις οποίες πολύ πρόθυμα κάποιοι συμπατριώτες σας, είχαν την καλοσύνη να μας ενημερώσουν. Ελπίζω να δοθεί μια νέα ευκαιρία πολύ σύντομα. Ο εσωτερικός τουρισμός είναι ψυχική ανάταση των ξεκομμένων χωριών μας, τα οποία όταν αξιοποιούν τις δυνατότητές τους, μπορούν να ζουν όλοι με άνεση. Οι ξένοι με πρώτους τους Ελβετούς και Ιταλούς, αυτές τις παρόμοιες περιηγήσεις, τις έχουν προωθήσει σε προσοδοφόρους επιχειρήσεις, έτσι ώστε όλοι τους να πάρουν και κάτι απ την τοπική τους κοινωνία. Έχουν βιβλία με την τοπική ιστορία, φωτογραφίες, καρτ - ποστάλς, ομοιώματα πύργων, κάστρων, τοπίων, εκκλησιών κοκ. Δεν είμαστε πλέον μόνοι μας. Πρέπει να συμπεριφερόμαστε και να ζούμε συλλογικά με άλλους ανθρώπους, όπως κι εσείς το αποδείξατε στο τουριστικό σας περίπτερο. Τώρα πια, όλοι καλούμαστε να παίρνουμε την ευθύνη της υπόστασής μας. Αυτή ακριβώς η ώρα είναι που έχει πλέον έλθει. Και πάλι συγχαρητήρια για την εμφάνιση και το πρόσωπο φιλοξενίας του χωριού σας, αλλά και για όλα τα επιτεύγματα που δημιουργούνται μέσα απ την υπέροχή εφημερίδας σας, τη Λυνιστιάνικη Φωνή. Με εκτίμηση Γιάννης Ανδριανάκης τ. οικονομολόγος, Ζωγράφου Σεπτέμβριος 2011

5 αρ. φύλλου 67 ΑΛΛΑΓΗ ΦΡΟΥΡΑΣ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΣ - Συνέχεια από τη σελίδα 1 για τον τόπο μας, η αγνή, η όλως διόλου ανιδιοτελής διάθεση προσφοράς προς αυτόν. Ένας μικρός κρίκος στη μεγάλη αυτή αλυσίδα των συμπατριωτών, που κλήθηκαν κατά καιρούς να υπηρετήσουν τον Σύλλογό μας, το έφερε η καλή τύχη να είναι και ο υποφαινόμενος. Δεκατέσσερα ολόκληρα τώρα χρόνια στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου, εκ των οποίων τα δώδεκα τελευταία ως πρόεδρός του. Θεωρώ άκρως τιμητικό για μένα το γεγονός ότι, μετά από τριάντα πέντε χρόνια δύσκολης υπηρεσιακής σταδιοδρομίας, είχα την ιδιαίτερη τιμή να αφιερώσω άλλα δεκατέσσερα συναπτά χρόνια προσφοράς στη γενέτειρά μου και τους ανθρώπους της, που τόσο πολύ αγαπώ. Να μπορέσω και εγώ έτσι να προσθέσω ένα λιθαράκι για το καλό του τόπου μας, δίπλα σε αυτά όλων των προηγούμενων. Το δικό μου μικρό λιθαράκι. Αυτός πιστεύω ότι είναι και ο βασικός προορισμός κάθε ανθρώπου, που περνάει από αυτή τη ζωή. Όμως, η ζωή κυλάει, φεύγει, τρέχει, αλλάζει, η δε αλλαγή είναι Νόμος συμφυής με την ανθρώπινη φύση. «Τα πάντα ρει, τα πάντα χωρεί και ουδέν μένει», μας υπενθυμίζει από τα βάθη δυόμισι χιλιάδων χρόνων ο Ηράκλειτος ο,τι συνεπώς αρχίζει, κάποτε τελειώνει και αυτό πρέπει να γίνεται στην ώρα του. Ήρθε λοιπόν και η δική μου η ώρα. Ήρθε και το δικό μου πλήρωμα του χρόνου. Με βαθιά συγκίνηση, αλλά ύστερα από ήρεμη και ώριμη σκέψη έχω καταλήξει στην απόφαση να μη συμμετέχω ως μέλος στο επόμενο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας. Πρέπει η σκυτάλη να αλλάξει χέρια. Νέοι άνθρωποι, καινούργιες ιδέες, ανανεωμένη όρεξη για δουλειά. Θα θεωρούσα άκαιρη κάθε σκέψη αναφοράς τη στιγμή αυτή σε απολογισμό του έργου του Συλλόγου μας, κατά τα τελευταία αυτά χρόνια. Αυτό μπορεί να γίνει σε καταλληλότερο χρόνο στο μέλλον. Είναι άλλωστε καταχωρημένο το έργο αυτό στη συνείδηση των συμπατριωτών μας. Θεωρώ όμως τη στιγμή αυτή καθήκον μου επιβεβλημένο να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου: Τους αγαπημένους μου συμπατριώτες, που μου ανέθεσαν την επί τόσα χρόνια Διοίκηση του Συλλόγου μας. Την εφημερίδα μας «ΛΥΝΙΣΤΙΑ- ΝΙΚΗ ΦΩΝΗ» με τον παλαίμαχο Δ/ντή της και επίτιμο πρόεδρο του Συλλόγου, πτέραρχο κ. Σωκράτη Σμυρνή, για την πολύτιμη στήριξη και προβολή του έργου του Συλλόγου, καθ όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Έργο που ήταν εν πολλοίς η συνέχεια του δικού του έργου, ως προηγούμενου προέδρου του Συλλόγου. Τα μέλη των εκάστοτε Δ/ κών μας Συμβουλίων, τακτικά και αναπληρωματικά αδιακρίτως, για την επί τόσα χρόνια άψογη μεταξύ μας συνεργασία, με πνεύμα σύμπνοιας και ομοθυμίας. Τους συμπατριώτες με ειδικές γνώσεις (τεχνικές, νομικές, κ.λπ., οι οποίοι μας προσέφεραν πολύτιμη συνδρομή. Τους συμπατριώτες και φίλους, οι οποίοι ενίσχυσαν οικονομικά το έργο του Συλλόγου, έκαστος ανάλογα με την οικονομική του ευχέρεια. Τέλος, ΔΗΛΩΝΩ την απεριόριστη αγάπη μου για το χωριό μας, για τον τόπο μας, για το Σύλλογό μας, στη διάθεση του οποίου θα παραμείνω δια βίου. Με πατριωτικούς χαιρετισμούς Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος Η γιορτή της αγρότισσας μάνας και των πολεμιστών 1940 Για όγδοη κατά σειρά χρονιά θα επαναληφθεί και φέτος στο πολιτιστικό κέντρο μας η όμορφη οικογενειακή γιορτή μας, η αφιερωμένη στην αγρότισσα μάνα και στους πολεμιστές του Η εκδήλωσή μας αυτή, θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011, με ώρα έναρξης 8:30 βραδινή περίπου. Στην εν λόγω εκδήλωσή μας σκοπεύουμε να προσκαλέσουμε και τον νέο μας Δήμαρχο του Καλλικρατικού Δήμου Ανδρίτσαινας-Κρέστενας κ. Σάκη Μπαλιούκο, για να τον γνωρίσουμε από κοντά, δεδομένου ότι, λόγω της αναστολής κατά το φετινό καλοκαίρι όλων των εκδηλώσεων του Συλλόγου μας, δεν είχαμε άλλη ευκαιρία για ομαδική συνάντηση και γνωριμία μαζί του. Την επομένη ημέρα, Κυριακή 23 Οκτωβρίου, όπως γράφουμε και σε ειδικό άρθρο, έχει ορισθεί να πραγματοποιηθεί και η πρώτη Θεία Λειτουργία μετά μνημοσύνου στην ανακαινισμένη πλέον εκκλησία των αγίων Αποστόλων, όπως γράφεται σ άλλη στήλη. Παρακαλούνται όσοι συμπατριώτες έχουν τη σχετική ευχέρεια, ας συνδυάσουν τη φθινοπωρινή επίσκεψή τους στη Λυνίσταινα με τις δυο αυτές εκδηλώσεις μας. Από το Δ.Σ του Συλλόγου μας Λυνιστιάνικη Φωνή Αξέχαστος ο περίπατός μας ως το «Κάστρο της Λυνίσταινας» (του Φώτη Γ. Παναγούλια) Ξανά φέτος ο περίπατός μας ως το κάστρο μας. Η εκκίνηση, με πρωτοβουλία του Δημήτρη Π. Μιχελή,ταμία του συλλόγου μας, έγινε στις 5 το απόγευμα, της 16 ης Αυγούστου (ημέρα Τρίτη). Όμως και η συμμετοχή είχε τη δικιά της σημασία. 31 άτομα, από 10 έως 70 χρόνων, όπως στη φωτογραφία, σαν μια απ τις παλιότερες πατριαρχικές οικογένειές μας. Ανάμεσά μας και δυο καλοί φίλοι. Επικεφαλής μας, για να ρυθμίζει και το βάδισμα ο γερόλυκος Γεώργιος Πέτ. Κορκολής. Πέρασε τις Χωρισμένες Στράτες, κρατήθηκε λίγο αριστερότερα της ακμαίουσας παλιάς αλωνίστρας κι αμέσως πορεία, μέσα στον αγροτικό δρόμο, για το Γαρδικάκι και στη συνέχεια για τα αλώνια της Μούσγας, όπου και το τέλος του αμαξόδρομου. Από εκεί και τα δύσκολα. Τα μονοπάτια σκεπασμένα και η μόνη ένδειξή τους απ την ορμή των Καρκουλέ- Τυχεροί όσοι εξασφαλίζουν τη συνέχειά τους! (ως ο Στάθης Δάγλαρης) Πάντα, όταν τα παιδιά συνεχίζουν το έργο των γονιών τους, τους προσφέρουν αισιόδοξη ικανοποίηση, όπως συμβαίνει και με την Πέννυ, την κόρη του Ο Στάθης με το «φυτώριό» του φίλου και γνωστού σ όλους μας Στάθη Δάγλαρη. Ακολούθησε και το επάγγελμά του, του «μάχιμου» δικηγόρου, αλλά και στις πνευματικές του μετεξελίξεις, αποδεικνύεται πως τον ακολουθεί βήμα-βήμα. Έτσι, αυτή η απόσταση είναι και το μέτρο σύγκρισής της και στους δυο τομείς της σημερινής της πορείας, όπως επισημαίνεται, τόσο εύστοχα, κι απ τον καταξιωμένο καθηγητή, συγγραφέα, κριτικό.. Σαράντο Καργάκο: «Φίλτατε κύριε Στάθη Δάγλαρη. κάποτε χαιρόμουν τα δικά σας κείμενα, τώρα χαίρομαι την ποιητική δροσιά και της κόρης σας, που ως φαίνεται ακολουθεί τη δική σας λαμπρή δικηγορική και ποιητική σταδιοδρομία. Τα λίγα ποιήματά της που διάβασα έχουν το άρωμα αγριολούλουδου της άνοιξης. Η Πέννυ είναι ένα σπάνιο άνθος που δίνει μοσχοβολιά στην ιδιαίτερη πατρίδα της. Πιστεύω ότι σε λίγο το ποιητικό άρωμά της, τα θεσπέσια λεκτικά χρώματα θα φθάσουν ως την Αθήνα». Ένα ακόμα παράδειγμα κι ο Στάθης Διαμαντάκος τ. δάσκαλος, που παρουσιάζει το έργο της σε πέντε συνέχειες στην ϊκων γιδοπροβάτων. Φθάσαμε με το ηλιοβασίλεμα στις 7μμ κι αφού συγκετρωθήκαμε στο πιο ψηλό σημείο του, είχαμε και τη συμβολική, αλλά μεστή ομιλία απ το Δημ. Μιχελή, για την ιστορία, τα περασμένα του Κάστρου, καθώς και για τη συμβολή των δικών μας προγόνων μ έμβλημά μας πάντοτε την ηρωίδα Φιλάνθη, της οποίας η προτομή κρατεί το βιβλίο της ιστορίας μας πάνω στην κεντρική πλατεία, της πανώβρυσης. Και οι φωτογραφίες του Γιάννη Ζήσιμ. Σκουμπούρη θα ενισχύσουν αυτή την επίσκεψή μας και μέσα απ τη «Λ.Φ», αποτυπώνοντας αυτά που έβλεπαν τα μάτια μας. Τον κάμπο της Ηλείας, τα βουνά της Γορτυνίας, αλλά και τον Κυπαρισσιακό κόλπο. Ένα θέαμα καταπληκτικό, εντυπωσιακό, ονειρεμένο κι άσβηστο μέσα μας. Αποχαιρετίσαμε την κεντρική δεξαμενή και τις σκιες των προγόνων μας που θα κάθονταν, έστω και φοβισμένα στις αυλές των μικρών σπιτιών για λίγη ανάπλαυλα, μια και η μοίρα τους είχε τάξει να χουν τον πόλεμο ως μόνιμη συντροφιά τους. Ευτυχώς που το σπάσιμο του ποδιού της Αγγελικής Σμυρνή (γέν. Κ. Παναγούλια), από (1)Γιαννόπουλος Β. Σοφ (2) Κορκολής Γ. Σοφ. (3) Στασιμιώτης Β. Ιωά.(4) Κορκολής Γ. Πέτ. (5) Στασιμιώτης Γ. Κων. (6)Μιχελής Π. Δημ. (7) Μιχελή Αν. Παν/τα, (8) Σκουμπούρη Ι. Ισμήνη (9) Αγγελόπουλος Κ. Δημ. (10) Κονταξής Ιωά. (Στασιμιώτη Γεωργία), (11)Κορκολής Ι. Αντ. (12) Αγγελόπουλος Κ. Αθ. (13) Σμυρνής Γ. Μάρ. (14) Αγγελόπουλος Δ. Κων (15) Σκουμπούρη Ζ. Γεω/ γία, (16) Κορκολής Πέτ Γ. (17) Θεοφιλόπουλος Κων. (18) Γιαννοπούλου Σοφ Πτύνη Παν/τα. (19) Παναγούλια Ελ. Γε/γία, (20)Παναγούλιας Γ. Φώτ. (21) Σκουμπούρης Ι. Πλάτων, (22) Καρακατσάνη Ν. Δ/τρα, (23) Κουλούρη Χρυσαυγή (Γ/γίας Σκουμπ), (24) Σμυρνή Κ.Αγ/κή, (25)Σμυρνή Μάρκ Παν/τα, (26) Μιχελής Ν. Κων. (27) Παπαματθαίου Γεώ. (28) Κορκολή Δ Καρακατσάνη. ** Εκτός φωτογρ: (1) Αγγελοπούλου Στ. Ελ. (2) Γιαννόπουλος Στ. Β. (3) Σκουμπούρης Ζ. Ιωάν, παραπάτημα πέτρας, είχε αίσιο πέρας μ ένα μηνιαίο γύψινο περίβλημα ολόγυρά του, αφήνοντας ως τελευταία τα δικά της καθησυχαστικά για όλους μας λόγια: «Και να είχα προβλέψει το ατύχημά μου, πάλι θα συμμετείχα. Οι εμπειρίες που αποκόμισα αξίζουν περισσότερο από ένα πόδι!!» {Τα ονόματα κάτω απ τη φωτογραφία του Γιάν. Σκουμπούρη, μ επιμέλεια του Παναγ. Κων.& Αγγ/κής Σμυρνή} εφημερίδα ΑΥΓΗ Πύργου, μεταξύ των άλλων τη χαρακτηρίζει ως ποιήτρια με καταβολές, κινείται μέσα στο δικό της χώρο και μας δίνει στίχους γεμάτους αισιοδοξία και ανθρωπιά. Αλλά κι αλλού πως, με το έργο της στέκεται κοντά στον άνθρωπο, νοιώθει την ανάσα του, ακούει τον καημό του και κάνει τον πόνο του τραγούδι. Όντως, η ποίησή της είναι συναγερμός ήθους, ανθρωπιάς και δικαιοσύνης, όπως και το πιο κάτω, ένα απ τα πολλά: ** Απόψε η νύχτα δεν έχει άστρα είναι παντού μια συννεφιά κι απ της φαντασίας μου τα κάστρα βγαίνει στρατός και πόλεμος αρχινά. Απόψε η νύχτα είναι όπως πρώτα, τότε που είμαστε μικρά παιδιά, κι είναι σβηστά όλα τα φώτα κι είναι όλα τα φώτα αλαργινά. Κι είναι κι απόψε όπως πάντα, όπως και τότε που μαστε παιδιά, βγαίνει ο μικρός Νικόλας στη βεράντα και μ ένα σύνθημα τον πόλεμο αρχινά Ευχόμαστε, στο φίλο Στάθη Δάγλαρη, να έχει μακροζωία και να χαίρεται την επιτυχία της κόρης του σε κάθε τομέα της. Έχει να της δώσει, αλλά και να παίρνει από εκείνη περισσότερα. Αυτό τ όνειρο και η προσδοκία του κάθε γονιού. Κι όσο για την Πέννυ, να θεωρεί την ευτυχία ολόκληρη δική της, που η τύχη της πρόσφερε επιπρόσθετα της Φύσεως χαρίσματα και να γίνει συνεχιστής του πατέρα της. Γι αυτό διπλά τη μακαρίζομε, αλλά και διπλά την επαινούμε. Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής Το «συνέχισμα» του Στάθη με τα δικά του πλέον φτερά

6 6 793 Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 67 Το γεν. δέντρο του Παναγιώτη Αθ. Σμυρνή Η Βασιλική με τον Παναγιώτη Το δεύτερο αγόρι του Θανάση Σμυρνή ήταν ο Παναγιώτης. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λυνίσταινα. Με τη Βασιλική του Γιώργη Παναγούλια, δημιούργησε την οικογένεια όπως, παραπλεύρως, στο δικό τους γενεαλογικό δέντρο. Τρεις κόρες και τελευταία ο γιος. Δυστυχώς και οι δυο τους απεβίωσαν νέοι. Ο Παναγιώτης ένα χρόνο νωρίτερα του θανάτου του, είχε πέσει πάλι σε κώμα και τον περίμεναν για ημέρες. Οι ηλικιωμένοι πρόστρεχαν, για συμπαράσταση, γιατί οι νύχτες δεν έβγαιναν εύκολα, αλλά και να εισηγηθούν εμπειρίες με γιατροσόφια πετυχημένα απ άλλες περιπτώσεις. Όμως, εκείνοι που ήταν συνέχεια δίπλα του είχαν το φόβο πως δεν θα συνερχόταν, γιατί δεν αντιδρούσε. Απόδειξη σ αυτό, το τσίμπημα στο πρόσωπο μ όλη τη δύναμή τους. Κι όπως ήταν εξασκημένοι με τις γεωργικές ενασχολήσεις, οι τσιμπιές είχαν δύναμη τανάλιας. Μετά από λίγες ημέρες που συνήλθε, μπόρεσε να εκφράσει και το παράπονό του: «Οι τσιμπιές σας ήταν που κάθε φορά με πέθαιναν. Σας φώναζα-σας φώναζα με όλη τη δύναμή μου!». Αυτό ήταν και το γιατρικό για τις επόμενες περιπτώσεις. Δεν τολμούσαν να ξαναγγίξουν άρρωστο. Η φωνή του Παναγιώτη Θανάση ορθωνόταν μπροστά τους. Τότε είχε κοπεί και το σχοινί με το οποίο χτυπούσαν την καμπάνα, απ το ειδικό καμπαναριό της, αλλ αμέλησαν την αντικατάστασή του, ενώ η καμπάνα, κατά τη γνώμη τους, μπορούσε να κτυπά μετακινώντας το γλωσσάρι της με τα χέρια τους. Αυτό και το τέλος της. Ανέβηκε κάποιος πάνω στα κεραμίδια κι ακουμπώντας στο καμπαναριό έκανε και την καμπάνα άχρηστη, ύστερα από 131 χρόνια. Την είχαν φέρει, απ την Καλαμάτα, στον ώμο τα τρία Σμυρνόπουλα αδέλφια κι ο γαμπρός τους Παναγιώτης Κορκολής (απ τον οποίο οι Κουρλιαίοι και οι Παπανδραίοι). Τοποθετήθηκε στο δέντρο, προς τη νότια πλευρά της εκκλησίας έως το 1936, όταν μεταφέρθηκε στο καμπαναριό πάνω στην εκκλησία με το μεγάλωμά της. Κι ο Παναγιώτης, αστειευόμενος όταν συνήλθε, έλεγε: «δεν μπορούσα να πεθάνω χωρίς να ακούω την καμπάνα». Πέθανε, τον άλλο χρόνο στις 23 Μαρτίου 1964 και η Βασιλική ένα χρόνο μετά (13 Μαρτίου 1965). Τα παιδιά, χωρίς πατέρα και μάνα, ορθοπόδησαν, βοηθώντας το ένα το άλλο, αλλά και με το ενδιαφέρον συγγενών τους. Έτσι, η Γιαννούλα στα Μυρώνεια (Μπάρτζελι) που ήταν ήδη παντρεμένη, η Νικολία με το Θανάση στην Αθήνα και η Αγγελική (Κική) στο Τορόντο του Καναδά. Όλα, σήμερα, μ αξιόλογες οικογένειες, συνακολουθούντα τις διαμορφούμενες κοινωνίες... Και για τα σπουργίτια υπάρχει χώρος, να χαράξουν τη δικιά τους αυλακιά επιβίωσης! ΝΕΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟΥ Αγαπητοί συμπατριώτες, Περί τα τέλη Νοεμβρίου τρέχοντος έτους συμπληρώνονται και από τυπικής πλέον πλευράς, πέντε (5) χρόνια λειτουργίας του τουριστικού μας περιπτέρου στη Λυνίσταινα. Βάσει των υποχρεώσεών μας έναντι του Ευρωπαϊκού Προγράμματος, από το οποίο χρηματοδοτήθηκε το όλο έργο, τα πέντε πρώτα χρόνια λειτουργίας του, υπήρχε συμβατική υποχρέωση να διαχειρίζεται και να λειτουργεί την εν λόγω επιχείρηση απ ευθείας ο ίδιος ο Σύλλογος, χωρίς να έχει τη δυνατότητα παραχώρησής της σε τρίτο πρόσωπο. Αυτό σήμαινε ότι, καθ όλο αυτό το διάστημα της πρώτης πενταετίας, ο Σύλλογος έπρεπε να είναι ο εργοδότης, τα δε οποιαδήποτε απασχολούμενα εκεί άτομα να θεωρούνται υπάλληλοι του Συλλόγου. Από τον προσεχή όμως Δεκέμβριο και ύστερα, το καθεστώς αυτό αλλάζει ριζικά. Από εκεί δηλαδή και πέρα, ο Σύλλογος έχει την ευχέρεια να εκχωρήσει τη λειτουργία του περιπτέρου σε οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο άτομο, το οποίο θα το λειτουργεί πλέον στο όνομά του, με δική του ευθύνη και με τις όποιες υποχρεώσεις απορρέουν από τη λειτουργία του (ασφάλιση, κοπή τιμολογίων, έκδοση αποδείξεων, απόδοση Φ.Π.Α., υγειονομικές και αγορανομικές υποχρεώσεις κ.λπ.). Για όλα αυτά, την ευθύνη μέχρι τώρα έφερε ο Σύλλογος. Η εν λόγω εκχώρηση μπορεί να γίνει καθ οιονδήποτε τρόπο (εκμίσθωση, δωρεάν παραχώρηση κ.λπ.). Από το παρόν Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας εκρίθη φρόνιμο, όπως η όλη αυτή διαδικασία γίνει από το επόμενο Συμβούλιο, το οποίο θα προέλθει από τις προσεχείς αρχαιρεσίες της 6 ης Νοεμβρίου Στη φάση αυτή και επειδή το επόμενο φύλλο τους Λ.Φ. θα εκδοθεί περί το τέλος του έτους, ενημερώνουμε τους συμπατριώτες μας ότι εντός του προσεχούς Νοεμβρίου θα πρέπει να εκδοθεί από τον Σύλλογο σχετική ανακοίνωση, η οποία θα αναρτηθεί στο χώρο του περιπτέρου μας και στην οποία θα περιγράφεται κάθε τι σχετικό με τη διαδικασία και τους όρους επιλογής του καταλληλοτέρου μεταξύ των ενδιαφερομένων (προσόντα υποψηφίων, υποχρεώσεις, δεσμεύσεις, κριτήρια αξιολόγησης, τρόπος επιλογής κ.λπ.). Για κάθε σχετική πληροφορία οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται σε οποιοδήποτε μέλος του Συλλόγου ή στο τουριστικό μας περίπτερο (τηλ ). Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η επικείμενη αλλαγή στο καθεστώς λειτουργίας του περιπτέρου μας, συνδυαζόμενη με την επιλογή του καταλληλοτέρου προσώπου για τη λειτουργία του, θα συμβάλει αποφασιστικά στη βελτίωση των παρεχομένων εκεί υπηρεσιών, πράγμα το οποίο έχουμε όλοι μας απόλυτη ανάγκη. Για το Δ/κό Συμβούλιο του Συλλόγου Ο Πρόεδρος Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος Το τουριστικό περίπτερο κάτω απ τα πλατάνια Ευτυχώς που έχουμε εκπρόσωπο στο Δ.Σ του Δήμου Γνωρίζουμε πως όσο πιο μεγάλος είναι ο διοικητικός χώρος ενός Δήμου, όπως κι ο νέος δικός μας, τόσο πιο πολύ μεγαλώνει η απομόνωση και οι σχέσεις βαθαίνουν ως «ψυχρές». Εμείς βέβαια έχουμε εμπειρία απ τα χρόνια που ανήκαμε στο Δήμο της Νέας Φιγαλίας. Όμως, για τις περασμένες εκλογές, η τύχη και οι φίλοι ήταν με το μέρος μας, γιατί συνέβαλαν να εκλεγεί κι ο δικός μας εκπρόσωπος, ο Θανάσης Στ. Σκουμπούρης. Όλους αυτούς οφείλουμε να τους ευχαριστήσουμε για μι ακόμα. Ο Θανάσης, επιπρόσθετα, που είναι και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, όπως διαπιστώνουμε, αλλά κι όλοι μας έχουμε αυτήν την απαίτηση, ενδιαφέρεται και για τα προβλήματα του χωριού μας. Κι επειδή το ενδιαφέρον, από μόνο του, δεν επιτυγχάνει πάντα τ αναμενόμενα, πληροφορηθήκαμε ότι έδειξε, σε υπεύθυνο του Δήμου, επιτόπια και τα προβλήματα και τις ανάγκες και τις προοπτικές, αλλά κι όλη τη μορφολογία της περιοχής μας. Το μόνο που δεν πληροφορηθήκαμε, αν αναφέρθηκε στην ανάγκη τοποθέτησης ταμπέλας προς το «Λυνιστιάνικο Κάστρο», τ οποίο ευτυχώς απαλλάχθηκε, μετά και τις τόσες έγγραφες υποστηρικτικές παρεμβάσεις μας, απ αυτό το ανοσιούργημα με το οποίο, τόσο άδικα και καταίσχυντα, είχαν επιφορτίσει. Πάντως, πέρα απ όλ αυτά, ένα πιστεύω έχουμε: «Πίσω απ τους θεσμούς υπάρχουν άνθρωποι».

7 Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου Dear Lynistians continued from page 1 the holiday programs for the rest summer period. HFrom now on we ll have one more problem, about our newspaper. We have to post them without any discount, as happened so far. That means, we must pay totally euros instead to of the previous last years. This is a huge amount, because the council has to pay a lot, according to the annual association meeting. That newspaper joins and combines our compatriots to a real federate. Also helps us to keep vivid to our villager relations, to know our history and to help each other, otherwise we will be lost into that unknown and huge society. Among to other solutions for their posting will be the . So, your s can be sent to lynistaina@gmail.com in order to be created the list of addresses. aaugust 16, 31 lynistians visited the peak of our mountain (1344 m). They went there on foot in order to be given vivid to the dead farms and the ruin stone cabins. After two hours they arrived to the castle of the mountain peak. From there the all over horizon was unlimited open, until Ionian sea, Kyparissia city and Taygetos mountain on the other side. The castle wall and the 500 small houses almost have been destroyed by the past centuries and the bad weather conditions. But, without any objection, the ghost of the old Lynistians should be there The visit was a resurrection of their souls too. The majority of them were killed into and out of the walls, by many conquerors, as we have written in our website gr. Their returning took place by a different way. In addition to that, one of them, Ageliki Smyrni, was wounded at her leg. Their names to the Greek article. aaugust 20 th, was organized a nice night, for young Lynistians (Lynistianopoula), by association council. It was beautiful night again, because of it was offered special enjoy to them. They expressed many thanks to the members of the council. All promised to be present again next year. summer (Aug. 21st SDuring ) family PANAGOULIAS by three villages had a family meeting called «αντάμωμα». In our village this family was a big one, but today they have been dispersed to all the world. USA, Brazil, Megalopolis, Athens, Thessalonika etr. Some still remain in Lynistaina. This family, generally in Greece, exists in three original places or branches. The first branch at Valteciniko. A village north west of the big historical city Tripolis Arcadias. The second to the village Alvena, close to the city Zacharo and the third to Lynistaina. Lynistaina and Alvena both belong to district Olympias. So, that year, they decided to be met all together at Arkadias Valteciniko. From Alvena took place Agathoklis Panagoulias, and from Lynistaina Dimitris and Fotis Panagoulias. Agathoklis Panagoulias spoke about their history, but host of that meeting was Kostas Panagoulias (VALTECINIKO). Among them, they were 5 with name FOTIS. L Gianopulos Pete is known to all of us. According to my opinion, he is the main citizen in Taft California. Among his benefits, veteran of second great war. So, June 17 th was invited to WC, accompany with one of his grand sons, to be present the holiday ceremony, for the killed Americans during previous century s wars. Six of them were his schoolmates. A program well organized. Honor for Pete, honor for us too. Meanwhile he writes an article every week with same subject. Taft, California Greetings from Pete Gianopulos, Class of The Taft Newsleter The retired university S teacher James Gougousis (Pappas) and his wife Bonnie, sent us a nice letter, translated to Greek on other page. They make mentions about American economy, their life, their love about relatives, our newspaper, as well as about their future plans. But the most important of this letter is the trip for their grand son: I have attached a recent picture of Bonnie and me with our grandson Noah. Noah turns 13 in October so this was his year to choose a trip with grandpa & grandma. We traveled to Tanzania to observe the animal migration in the Serengeti Plain. Those are wildebeest in the background. It was a wonderful trip with many opportunities to view.. Really, it is a good habit, because the children after that age, fly by their feathers. The study about economic S Φίλος μας κι ο Χρήστος Κ. Κανάνης - Συνέχεια από τη σελίδα 1 μική Αεροπορία, άφησε πίσω του, ένα απ τα προτερήματά του. Την αγάπη του για τ αεροπλάνα. Συνέχισε να τα πετά, μέσα απ τις ιδιωτικές εταιρείες, μεγαλώνοντας κι αυξάνοντας τα επίσημα πτυχία του, ακόμα και για δικινητήρια. Κι αυτή η αγάπη του συνεχίστηκε ολοζώντανη, τουλάχιστον, ως τα 70 του. Σ όλ αυτά τα χρόνια, συνέχισε την άμεση επικοινωνία με παλιούς και νεώτερους συναδέλφους, αλλά και παράλληλα δημιούργησε μια υπέροχη αεροπορική βιβλιοθήκη. Αυτή και η αιτία της αναζωντάνεψης της παλιάς μας φιλίας. Μη μπορώντας να προμηθευτεί ένα βιβλίο, που είχε γραφθεί πριν 11 χρόνια, με δωρεάν διανομή του, αναζήτησε, τον παλιό φίλο για βοήθεια, που έτυχε να είναι κι ένας από τους 4 συγγραφείς του. Τώρα πια ο Χρήστος Κανάνης είναι φίλος όλων των συμπατριωτών μας. Διαβάζει την εφημερίδα, κι ό,τι υπάρχει για το χωριό μας, στέλνοντας κατευθείαν και «συνδρομή δικαιωμάτων», όπως πρόσθεσε χαριτολογώντας. Παράλληλα, μας έστειλε και μια υπέροχη επιστολή, η οποία, λόγω χώρου, κυρίως σ αυτό το φύλλο, είναι αδύνατη η δημοσίευσή της. Μέσα σ αυτή εξαίρει, τις συνήθειές μας, αλλά και τους αρθρογράφους μας, με πρώτη την καθηγήτριά μας Φωτεινή Μάρ. Σμυρνή, ( Η κ. Φωτεινή Σμυρνή τα λέει καλά-σωστά, με άλλα λόγια. Παρεμπιπτόντως-σας παρακαλώ- διαβιβάστε στην κ. Φ, Σμυρνή, ότι επιθυμώ, θέλω, εάν μπορεί, εάν πιστεύει (ενδογενείς ή και εξωγενείς παράγοντες) να γράψει ένα άρθρο με τις ανησυχίες της, τους φόβους της, τις απόψεις της, τις σκέψεις της, για το κατάντημα βιασμό- της Ελληνικής γλώσσας.». Και το κλείσιμο της επιστολής του, γίνεται με τα πιο κάτω θερμά λόγια: «Μου γεννήθηκε η επιθυμία να επισκεφθώ το χωριό σας. crisis of teacher university Leo Michelis, is excellent. It has been translated by Eleftheria (Ritsa) Agelopoulou (copy in website He meanwhile baptized his son in Lynistaina August 13 th in Lynistaina. There were present all domestics, as well as many fellows, by universities. That year Leo will go to teach to American University of Byritos (Lisban) aoctober 22 nd (Saturday night) our Council will organize the annual holiday, called Mother s holiday. In addition to that we have one more habit. To celebrate our veterans compatriots (fathers-grandfathers). Are alived 5 yet. That night all have to speech and to sing. To say anything, whatever they like, as an unbroken huge family. Next morning (Sunday) the Holy Liturgy will take place at the old cemetery. The chapel has been repaired by priest George Agelopoulos honor to his spouse, as well as a tomb has been created, by George K. Michelis children honor to their mother. Under its base, have been set the old bones of cemetery. anovember six(6) we ll have an open meeting with our compatriots. Meanwhile we ll have elections for a new Council. The old president mr Agelopulos will stop to be president of the new council. He is already tired after 14 years offering. Our touristico periptero L at the main square of the village helped a lot (as a tavern) this summer. For that reason we express congratulations to the persons there and especially to Nikos Dim. Korkolis, the main of them. That, so far, was under council s responsibility, paying everything for that main person (tax, security, heating etr), but from the new year it can be Μεγάλο το ταξίδι, παρ όλα αυτά, στην Παναγιά σας σερνάμενος θε να ρθω, παράκληση μεγάλη να Της κάνω ως ένας ταπεινά σεμνός ταξιδευτής, μύριες μετάνοιες κι αμέτρητες λατρείες να Της πω μπροστά στο κόνισμά Της, όπου τ άσβηστο ευωδιαστό λιβάνι θα ζεσταίνει τη μορφή Της, γιατί το χέρι Της, εκείνη πάλι καρτερώ να βάλει». Τον ευχαριστούμε, αλλά και σαν παιδί παλιού Βορειοειπηρώτη και με χωριό σαν και το δικό μας, δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο, απ αυτά που καταμαρτυρούν οι λίγες φράσεις, της από καρδιάς επιστολής του. Η Λυνιστιάνικη Φωνή με συγκίνησε, με οδήγησε σε σκέψεις, σε αναμνήσεις, Οι αναγνωρίσεις απ την προσφορά του Παναγ. Ευθ. Γιαννόπουλου, συνεχίζονται leased to a person with some criteria, without any other liabilities. They will be paid by himself. Chryssanthis, who SJames started his job in Lynistaina (1982), now he creates excellent films. The last one (I think), with headline Brothers. It has been made in Vladivostok (Russia) for a program at the Vladivostok International Film Festival - Pacific Meridian, on September 11, He (James Chressanthis), ASC is a director and cinematographer whose work has spanned the worlds of feature films, television movies, music videos, commercials and documentaries. Chressanthis is a three time Emmy nominee, twice nominated for Outstanding Cinematography for a Miniseries or Movie and in 2010 for Outstanding Arts and Cultural Programming. Chressanthis also contributed significant 1st unit camera work to the Oscar winning film Chicago. When he is not on film sets, Chressanthis works as a visual artist using photography, painting, mixed media and digital collage. He received Master of Fine Arts degrees from Southern Illinois University-Carbondale and the American Film Institute, Los Angeles. He lives with his family in Topanga, California.{ vladivostokfilmfestival.ru/ en/programme/56/1057/ }.We congratulate and we remind proudly to him, that Lynistians feel happy when he arrives until Lynistaina. don t forget that Lynistaina was very close to him all these years with its wishes! Greetings to all Socratis Smyrnis linist@otenet.gr ( ) και νοσταλγίες. Θυμήθηκα το χωριό του πατέρα μου στην Β. Ήπειρο με τα 40 σπίτια-όλοι Έλληνες, χριστιανοί ορθόδοξοι, νοικοκυραίοι- έκανα παραλληλισμούς. Πονάει το χωριό του καθενός μας, η γενέθλια πατρίδα, η οποία, ούτε αλλάζει, αλλ ούτε και συγκρίνεται με τίποτα άλλο στον κόσμο όλο. Είναι η ζωή μας μ όλες τις ιδιαιτερότητες, τις αγάπες, τις λύπες, τις φιλονικίες, τους πόνους, τις χαρές, τις συγκινήσεις, τις πίκρες, την γέννηση, τον γάμο, τον θάνατο Σε όλους τους Λυνιστιάνους, στέλνω απ την Θεσσαλονίκη την αγάπη μου, τα σεβάσματά μου και τους χαιρετισμούς μου. Μετά πλείστης Τιμής Χρήστος Κ. Κανάνης Θεσσαλονίκη Οι αναγνωρίσεις για τον συμπατριώτη μας Παν. Θύμ. Γιαννόπουλο, συνεχίζονται. Ως τώρα έχουμε παρουσιάσει ορισμένες απ αυτές. Τελευταία είχε ακόμα δυο. Η μία προσκλήθηκε ως βετεράνος του Β παγκοσμίου πολέμου να παρευρεθεί τιμητικά στην όλη γιορτή για τους πεσόντες των πολέμων τους, ως εκπρόσωπος της περιοχής του, στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ. κι επειδή, τώρα πια, είναι και ηλικιωμένος, πρόσφεραν εισιτήριο και για τον εγγονό του που θα τον συνόδευε. Ένα 2ήμερο υπέροχο. Η δεύτερη αναγνώριση από ένα ποίημα για το πρόσωπό του, από ένα συ- Ο Παν. Γιαν/λος με τον εγγονό του, μπροστά στη στήλη προς τιμή του ντοπίτη του, όπου μ επαινετά λόγια, αναφέρεται στα επιτεύγματα της αποδοχής του. Ένα ποίημα που αξίζει να παρουσιαστεί και μέσα απ τη «Λ.Φ» για τους αναγνώστες μας, αφού πρώτα μεταφραστεί.

8 8 795 ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑΣ ΠΡΙΝ ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ - Συνέχεια από τη σελίδα 1 η υπερηφάνεια ήταν αξεδιάλυτα συγκεχυμένα, βγάζαμε το συμπέρασμα ότι η επίσκεψη στη χώρα σε έκανε αμέσως κοσμογυρισμένο! Το προνόμιο της επίσκεψης το είχαν βέβαια οι μεγάλοι που σε κάθε παζάρι είχαν την ευκαιρία να πουλήσουν, να αγοράσουν, να τακτοποιήσουν διάφορες δουλειές με υπηρεσίες, οικονομικές δοσοληψίες πάσης φύσεως,εκκρεμότητες κάθε μορφής. Τα μικρά παιδιά συνόδευαν τους γονείς τους μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και έκτακτες ανάγκες, όπως επίσκεψη στο γιατρό ή κάτι παρόμοιο. Σε τέτοια λοιπόν περίπτωση διαστέλλονταν οι κόρες των ματιών για να καταγράφουν εντυπώσεις και επιστρατεύονταν όλες οι αισθήσεις για να μεταφέρουν στην άγραφη ακόμη μνήμη παραστάσεις, που τα χρόνια αδυνατούν να διαγράψουν. Η επίσκεψη στην αγορά της Ανδρίτσαινας ακολουθούσε σχεδόν πάντα μια ιδιαίτερη ιεροτελεστία. Αύριο θα πάμε στην αγορά σήμαινε ετοιμασία ανθρώπου, εμπορεύματος και ζώου, πρωινό ξύπνημα, κυριακάτικη φορεσιά, αφιέρωση της ημέρας μόνο σ αυτή την δραστηριότητα. Το Σάββατο που γινόταν η αγορά όλη η επαρχία βρισκόταν σε κίνηση.μπορούσες να χαζέψεις τους περαστικούς και από τα άλλα χωριά καθώς διέσχιζαν το δικό μας, ξεδιψούσαν και αυτοί και τα ζώα τους στη βρύση του Αι -Νικόλα και ενώνονταν με άλλους διαβάτες φτιάχνοντας ομάδες. Με τα πολύχρωμα κιλίμια στα σαμάρια των ζώων, Οι αγορές στα επαρχιακά κέντρα στις αρχές του 1900 ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ Σύνδεσμος Αποδήμων Λυνιστιάνων ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΑΙΟΛΟΥ100 Τ.Θ. 4043,10210 ΕΚΔΟΤΗΣ: Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος (Πρόεδρος) Παρασκευά 7 Μαρούσι τηλ Διευθυντής-Αρχισυντάκτης κοι υπεύθυνος Ενοντι του νόμου ΣωκράτηςΤζαν. Σμυρνής Πρατίνου 39, Παγκράτι τηλ.: κιν: 6945, lynistaina@gmail.com Συντοκτική Επιτροπή: Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος Γεώργιος Ηλ. Αγγελόπουλος ΣωκράτηςΤζον. Σμυρνής Συνδρομή: -Για τον Σύλλογο 15 ευρώ (εξωτερικού 30 ευρώ) - Για την εφημερίδα 10 ευρώ (Εξωτερικού 50 ευρώ) Επιταγές-Εμβάσματα Τ αχ. Θυρίδα Επιταγές Εξωτερικού Δημήτριος Π. Μιχελής Αιόλου 100 Υπεύθυνοι Συνδρομών Όλα τα μέλη του του Δ.Σ. (Τα δημοσιευμένα κείμενα εκφράζουν απόψεις των συγγραφέων κι όχι του Συνδέσμου) διαμόρφωναν ένα χαρούμενο καραβάνι, που βιαζόταν να φτάσει στον προορισμό του. Κάποιοι, λίγοι όμως,δεν αποσπούσαν τα ζώα από την καθημερινή τους δουλειά και πεζοπορούσαν μαζί με άλλους που θα τους διευκόλυναν με τα δικά τους ζώα. Τι μπορούσε να θαυμάσει κάποιος σε μια μικρή επαρχιακή πόλη 3000 περίπου κατοίκων, που με ιδιαίτερη και δικαιολογημένη έπαρση διακήρυσσε ότι διέθετε αρκετές δημόσιες υπηρεσίες, υποκαταστήματα τραπεζών, σπάνια βιβλιοθήκη, ιστορικό πολυσυλλεκτικό Γυμνάσιο μοναδικό στην επαρχία, με ένα μαθητικό δυναμικό 500 περίπου μαθητών και μικρά ( σήμερα τα λέμε γραφικά) καταστήματα, όπου με δυσκολία μπορούσαν να σταθούν 10 άτομα; Η προσέγγιση από την πλαγιά της Ανάληψης σε εντυπωσίαζε,όχι μόνο γιατί ψηλά από τη ράχη είχες πανοραμική θέα της πόλης, αλλά και γιατί από όλες τις πλευρές έβλεπες ανθρώπους και ζώα να την πλησιάζουν, ένα πολύχρωμο, πολύβουο πλήθος, όμοιο με συμπεθεριό. Καταλάβαινες αμέσως ότι εδώ η ζωή είχε έντονο χαρακτήρα και ανυπομονούσες να τον γνωρίσεις. Στον κεντρικό της δρόμο,απαράλλαχτο μέχρι σήμερα, υπήρχε κυριολεκτικά συνωστισμός και οι μεγάλοι σταματούσαν σε κάθε βήμα κάποιον να χαιρετήσουν, με κάποιον να μιλήσουν, κάποιον να ανταμώσουν από την ευρύτερη περιοχή. Πλάι στο κύρος και την επισημότητα της γραβάτας και του τριζάτου δερμάτινου παπουτσιού, που πρόδιδαν την υπαλληλική ιδιότητα ή την αστική νοοτροπία των Ανδριτσάνων, στα περιποιημένα φορέματα και κεφάλια των Ανδριτσάνων κυριών, κυκλοφορούσαν οι συνεσταλμένοι χωριάτες με το φτωχικό Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 67 τους ντύσιμο, τις μαγκούρες και τις τραγιάσκες ή τα πολύχρωμα τσεμπέρια. Ακούγονταν φωνές, γέλια, πειράγματα. Άνθρωποι και ζώα σε διαρκή κίνηση πρόδιδαν μια ενεργητικότητα και ένα παλμό, μια ανεπανάληπτη δράση. Αυτό όμως που επιβαλλόταν σε όλες τις άλλες εντυπώσεις, πρόσβαλε κυρίως την αίσθηση της όσφρησης... Τι υπέροχο άρωμα πλανιόταν σε όλη την ατμόσφαιρα! Μοναδικές μυρωδιές φαγητών από καπαμιστά αρνιά και κατσίκια, που έβαζαν σε μεγάλο πειρασμό αλλά και δοκιμασία τα περιορισμένα οικονομικά των ανθρώπων. Η ξακουστή αστική κουζίνα της Ανδρίτσαινας, με τις ανεπανάληπτες γεύσεις της!.. Όλα τα οινομαγειρεία την ημέρα του παζαριού περίμεναν με ανυπομονησία τους πελάτες τους. Στον κεντρικό δρόμο ήταν η υπαίθρια αγορά όπου πουλιούνταν και αγοράζονταν τα πάντα. Ζώα, λαχανικά, φρούτα, αυγά, εργαλεία, από παραγωγούς,καλλιεργητές, επαγγελματίες πλανόδιους εμπόρους ή και απλούς πολίτες που μπορούσαν να πουλήσουν ό,τι ήθελαν. Όλη η πόλη ήταν στο πόδι από το πρωί και η περιφορά στους δρόμους ήταν μέρος της κουλτούρας των Ανδριτσάνων που μόνον έτσι θα είχαν πλήρη ενημέρωση για τα γεγονότα και τις εξελίξεις. Εντυπωσιακές ήταν και οι ζωηρές συζητήσεις στα εμπορικά καταστήματα, που λειτουργούσαν και ως κέντρα συναντήσεων, προσωρινής αποθήκευσης των ψώνιων, αλλά και ανταλλαγής απόψεων και πολιτικού σχολιασμού εκ μέρους των πελατών, μέχρι να έρθει η σειρά τους να εξυπηρετηθούν.τέλος μια ανεπανάληπτη εμπειρία αποτελούσε η κυκλοφορία αυτοκινήτων στην πόλη! Είτε αυτά ήταν τα λεωφορεία της γραμμής είτε τα φορτηγά που μετέφεραν εμπορεύματα, είτε τέλος οι κούρσες της εποχής, την έντονη μυρωδιά της βενζίνης δεν την ξεχνούσες εύκολα. Ακόμη όμως και αν δεν ήσουν τυχερό παιδί να συνοδεύσεις τους μεγάλους και να ζήσεις όλα αυτά τα θαυμαστά, είχες λόγους να περιμένεις με λαχτάρα την επιστροφή τους από το παζάρι. Οι εκπλήξεις ήταν πάντα κρυμμένες στο ριγωτό σακκούλι, που αποτελούσε το καλάθι της νοικοκυράς εκείνη την εποχή. Ανυπομονούσες να δεις τα ψώνια και ήλπιζες πάντα ότι κάπου ανάμεσα στα άλλα θα υπήρχε και κάποια καραμέλα ή κανένα λουκούμι,κέρασμα για την λαχτάρα σου. Θα άκουγες επίσης με μεγάλη περιέργεια τις αφηγήσεις από το ταξίδι και τα νέα της ημέρας και θα διατηρούσες την ελπίδα ότι ίσως την άλλη φορά να ήσουν πιο τυχερός. Ίσως, κατά βάθος αυτός να είναι ο λόγος που σήμερα η χώρα μάς γεμίζει μια έντονη μελαγχολία, κάθε φορά που βρισκόμαστε εκεί. Ένα μεγαλείο που χάθηκε ανεπιστρεπτί δεν ξεχνιέται ποτέ από εκείνους που το έζησαν είτε πραγματικά είτε στη φαντασία τους! ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΜΥΡΝΗ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ Δυο παλαίμαχοι πρόεδροι άλλαξαν τον τρόπο ενεργείας του Συλλόγου - Συνέχεια από τη σελίδα 1 πρόσωπη παρακολούθηση των έργων στο χωριό. Κι αυτό το έργο ήταν το νέο κοιμητήριο. Το ξεκίνημα το έκανε ο Γιώργης και μάλιστα με τέτοιο ζήλο και πάθος, που μετακόμισε και μόνιμα. Μαζί με το ζήλο και το πάθος είχε και την εμπειρία, γιατί με τα κοινά είχε εμπλακεί απ το Χρόνια πρόεδρος, μ ασταμάτητη δράση κι ενδιαφέρον προς νομαρχίες, υπουργεία κλπ, προκειμένου εξοικονομήσει χρήματα για τη Λυνίσταινα, Το έργο του κοιμητηρίου, μεγάλο, δύσκολο, τα χρήματα περιορισμένα, ο τόπος αμμουδερός και το σημαντικότερο επείγον, γιατί το παλιό δεν είχε πρόσβαση αυτοκινήτων. Ευτυχώς, η μελέτη του Γεωρ. Αντ. Σμυρνή είχε προβλέψει όλες τις παραμέτρους. Τότε, η μεταστέγαση του παλαιού κοιμητηρίου είχε ωριμάσει μ επιτακτική ανάγκη. Η θέση του στο Λενικό, χωρίς αμαξιτό δρόμο, έδειχνε πως βρισκόταν ήδη στον Άδη. Απόμερο, ερημιά, και με δύσκολη προσέγγιση. Αυτήν την άποψη είχε εκφράσει κι ένας φίλος που ήλθε στο κατευόδιο συμπατριώτη μας: «Εσείς ζείτε πίσω απ τον ήλιο». Ο Δημήτρης Παναγούλιας με τα διαδοχικά συμβούλιά του, το συνέχισε με τον ίδιο τρόπο. Συνειδητοποίησε κι αυτός, πως χωρίς παρουσία δεν χτιζόταν νεκροταφείο. Μέχρι και λυόμενο σπίτι εγκατέστησε στο χωριό. Το πάλεψε σχεδόν 4 ολόκληρα χρόνια, γι αυτό και - Συνέχεια από τη σελίδα 1 λειτούργησε το 1984, με πρώτο κάτοικό του τον Γεώργ. Αντ. Δράκο. Η ευχή συμπατριώτισσας ν αποκτήσει δίπλα του παρέες, εισακούστηκε! Κοντεύει να γεμίσει. Οι προσφορές τους συνεχίστηκαν. Ο Γιώργης, κάτοικος πλέον της Λυνίσταινας, ανέλαβε απ το 1994, με τη σύμφωνη γνώμη της Κοινότητας, σύνδεσμος για ουσιαστικότερη επικοινωνία των απόδημων και χωριού. Η πρωτοβουλία άριστη, γιατί, εξασφαλίστηκαν θερμότερες σχέσεις αποδήμων και ντόπιων συμπατριωτών, ενισχύθηκαν τα έργα ακόμα περισσότερο, παρακολουθούσε και μετά την κατάργηση της κοινότητας, την κατάσταση των σχολείων κλπ Έτσι, μ αυτή τη φιλοσοφία, κι ο Δημήτρης, ξαναεπιφορτίστηκε με τα καθήκοντα του προέδρου, για να γίνουν κι άλλα έργα, στην κεντρική μας πλατεία, στο σχολείο που ακόμα λειτουργούσε, επισκευή δρόμων εντός του χωριού, δεξαμενή νερού (προσφορά Αντ.Καλογερόπουλου) με υδροσυλλέκτη από τις υδρορροές της εκκλησίας του Αγ.Δημητρίου, συνέχιση των υπολοίπων αναγκών του νεκροταφείου, αλλαγή του καταστατικού του συλλόγου αποδήμων, εισηγήσεις για νέα έργα εντός του χωριού, επαναλειτουργία του 15αυγουστου πανηγυριού μετά 5ετή διακοπή του, εκδηλώσεις στην Αθήνα κλπ. Τώρα, τους ευχόμαστε μακροζωία και καλή υγεία. Ασθενής με άνοια: με τόσο στη διατήρηση της αξιοπρέπειάς τους, όσο και στην ουσιαστική επιμήκυνση της ζωής των. Αυτό και για ένα επιπρόσθετο λόγο. Οι ίδιοι, με τις αναλαμπές τους προς το καλύτερο, πριν αφεθούν να παρασυρθούν στα βαθύτερα μονοπάτια του «αλόγιστου κόσμου» τους, υποφέρουν διπλά και τριπλά, όπως το διαισθάνομαι απ τα άρθρα της Κατερίνας. Όλο το άρθρο έχει εγκατασταθεί και στην ιστοσελίδα μας, για να γίνει η προσέγγισή του απ όλους μας, αλλά εμείς λόγω χώρου το μεταθέσαμε στην ύλη της επόμενης εφημερίδας. Ιδιαίτερη συγκινησιακή εντύπωση μας δημιούργησε κι αυτή η απλή φωτογραφία. Το ηλικιωμένο χέρι βρίσκει τη θαλπωρή του, πάνω στο νεότερο, που βοηθάει για το σχηματισμό όποιας εικόνας επιθυμήσει ο καθένας μας με τη δική του καλοπροαίρετη φαντασία. Σαν ένα δείγμα απ το υπέροχο άρθρο της και οι πιο κάτω λίγες προτάσεις της: {«Ο καλύτερος τρόπος για να επικοινωνήσετε με έναν ασθενή με άνοια, ειδικά όσο περνούν τα στάδια της νόσου είναι να χρησιμοποιείτε απλές λέξεις και σύντομες προτάσεις. Προσπαθήστε να κοιτάτε τον ασθενή στα μάτια, να είστε βέβαιος ότι σας προσέχει πριν του μιλήσετε και να χρησιμοποιείτε ένα θέμα συζήτησης κάθε φορά. Αποφύγετε τις παιδικές εκφράσεις από σεβασμό προς την προσωπικότητα του ασθενή σας. Για παράδειγμα: αντί να πείτε: έχουμε να πάμε για ψώνια και βρέχει, βάλε το μπουφάν σου και πάρε την ομπρέλα σου. Μπορείτε να πείτε: έξω βρέχει. Βάλε το μπουφάν σου (και αφού το φορέσει). Τώρα πάρε και την ομπρέλα σου. Ιδιαίτερη σημασία έχει να δίνουμε προσοχή στο χρόνο που λέμε κάτι στον ασθενή. Εάν του αναφέρουμε το πρωί ένα θέμα για μια δραστηριότητα που πρέπει να κάνει το μεσημέρι ή το απόγευμα είναι πολύ πιθανό ο ασθενής να το ξεχάσει και να δημιουργηθούν συγκρούσεις ανάμεσα στον ασθενή και το φροντιστή...»}

9 αρ. φύλλου 67 Έφυγαν από κοντά μας ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΡΑΚΟΥ Την Παρασκευή 27 Μαΐου 2011, την ημέρα που έκλεινε τα 89 του χρόνια,έφυγε απρόοπτα και ξαφνικά ο αγαπημένος μας θείος ΝΙΚΟΣ ΔΡΑΚΟΣ, Λυνιστιάνος μέχρι το βάθος της καρδιάς του, παρόλο που έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του μακριά από το χωριό του, πρώτα γαμπρός στο Μάτεσι και μετά μετανάστης στην Αθήνα, σε αναζήτηση καλύτερης τύχης. Ο Νίκος Δράκος φτιαγμένος από ένα σπάνιο, για την εποχή μας, κράμα τιμιότητας, δικαιοσύνης και ακεραιότητας, που σφυρηλατήθηκε από ορφάνια, φτώχεια, πείνα και ιδρώτα, έδινε πάντα ηχηρό παρών στο καθήκον και το ηθικό χρέος. Παιδί της περιόδου της μικρασιατικής καταστροφής, έφηβος του πολέμου του 40, στρατιώτης της πρώτης γραμμής στον εμφύλιο, που περπάτησε τα άγρια βουνά της Πίνδου και διακινδύνευσε τη ζωή του, οικογενειάρχης του τίμιου μεροκάματου. Άνθρωπος των λακωνικών λόγων και των αποτελεσματικών έργων με διακριτικότητα και αγάπη για συγγενείς, φίλους, συγχωριανούς και γνωστούς. Εμοιαζε με τα πλατάνια του τόπου μας, που οι ρίζες του σκάβουν βαθιά στο χώμα αναζητώντας το νερό..ουσιαστικά πιστός άνθρωπος, έζησε τηρώντας με ευλάβεια σωτήριες εντολές, υπομένοντας με εγκαρτέρηση όποιες- και ήταν αρκετές- δυσκολίες του έτυχαν. Ευτύχησε, μαζί με την πολυαγαπημένη του Αγγελική, να δημιουργήσει μια θαυμάσια οικογένεια με 4 παιδιά, στα οποία πέρασε την σκυτάλη των αρχών του. Καμάρωσε τις δικές τους υποδειγματικές οικογένειες, την κοινωνική και επαγγελματική τους διάκριση, την λαμπρή εξέλιξη των 5 εγγονών του, την ικανοποίηση της γέννησης ενός δισέγγονου και είπε συνειδητά το νυν απολύεις. Ο Θεός του επεφύλαξε ένα θάνατο οσίου. Με εμφανή ασθένεια μόλις δύο ημερών,κατέπληξε το θάλαμο ασθενών, όταν σηκώνοντας με δυσκολία από τους ορούς το χέρι του σταυροκοπήθηκε και ύστερα κοιμήθηκε ήρεμα για να ξυπνήσει στην αιωνιότητα. Έφυγε ήρεμα όπως έζησε, εκφράζοντας την επιθυμία του να αναπαυθεί στο χώμα που τον γέννησε. Κατά την αρχαία ρήση, ο τρόπος του θανάτου του, ανάμεσα σε όλα του τα παιδιά, τον καθιστά μακάριο. Όμως εμάς μας λείπει η φυσική του παρουσία,η φροντίδα και η αγάπη του, όλα εκείνα που τον έκαναν να έχει μοναδική θέση στην καρδιά μας. Ευχόμαστε θερμά να έχει γαλήνιο ύπνο και να ξυπνήσει εν σκηναίς δικαίων. Τούτη την ώρα σκέπτομαι τον πόνο των αγαπημένων μου εξαδέλφων για την απώλεια της ρίζας τους και συμπάσχω μαζί τους, όμως είμαι σίγουρη ότι έχουν πολλούς λόγους για να παρηγορούνται. Η παρακαταθήκη του πατέρα τους είναι τεράστιο κεφάλαιο και ξέρω ότι το αξιοποιούν με τον καλύτερο τρόπο. Με όλη μου την αγάπη Φωτεινή Σμυρνή Ένα μεγάλο ευχαριστώ. Στις 27 Ιουν. 2011, σε τροχαίο ατύχημα χάσαμε τους αγαπημένους μας ανθρώπους Νίκο και Ηλία.Στην τραγωδία αυτή, που περάσαμε και εξακολουθούμε να περνάμε, είχαμε την συμπαράσταση των συγγενών, συμπατριωτών και φίλων.για την συμπαράσταση αυτή τους ευχαριστούμε και ευχόμαστε να έχουν πάντοτε υγεία. Η σύζυγος και μητέρα Μαίρη Ν. Σμυρνή Ο γιος και αδελφός Ντίνος Ν. Σμυρνής Έκφραση συμπαράστασης Αγαπητή Μαίρη και Ντίνο, για τον τραγικό θάνατο του ξαδέλφου μου και του ανιψιού Ηλία, σας εύχομαι να έχετε κουράγιο και υπομονή στην οδύνη της τραγωδίας που σας βρήκε και ο Πανάγαθος Θεός να σας χαρίζει υγεία και δύναμη να αντιμετωπίσετε τη ζωή σας. Εμείς, όλοι μας, συγγενείς, πατριώτες και φίλοι, πάντα κοντά σας. Δημήτρης Π. Μιχελής Ευχαριστήρια Επιθυμούμε να ευχαριστήσουμε θερμά και μέσα από την εφημερίδα μας, τη Λυνιστιάνικη Φωνή, όλους τούς συμπατριώτες και φίλους μας, που παραβρέθηκαν στην όλη τελετή για την αναχώρηση προς την αιωνιότητα, του αγαπημένου συζύγου, αδερφού και θείου μας Αριστείδη Γεωργ. και Αγγελικής Λαμπροπούλου. Ευχόμεθα για όλους να έχουν ευτυχία και χαρά και για τον εαυτόν τους και για τις οικογένειές τους. Ο Αριστείδης από εκεί ψηλά που βρίσκεται με το βίο του στην επίγεια ζωή, θα ναι αντάξιος να μεσιτεύει για όλους μας. Για ολόκληρη την οικογένεια Ο αδελφός του Κώστας με τη σύζυγό του Ιωάννα Λαμπροπούλου Λυνιστιάνικη Φωνή Απεβίωσε μια απ τις τελευταίες νυφάδες μας απ του Σκληρού. Τις σκέψεις και την αγάπη μας, τις καταθέσαμε στην ιστοσελίδα μας απ την ίδια κι όλας ημέρα, την 12 η Σεπτ Ευεγενινή, δυναμική και μ όλα τα χαρίσματα. Ήταν κόρη του Θανάση Κωστόπουλου απ του Σκληρού, καταξιωμένου με ξεχωριστή προσωπικότητα σ όλη την περιοχή. Με το Γιάννη Γ. Κορκολή, αν κι απόχτησαν 8 παιδιά, η ζωή της ήταν ανέφελη. Μια οικογένεια δεμένη και προκομμένη. Για την Ντίνα, μίλησαν κατά την εξόδιο τελετή της, ο γιος της Νίκος, ανώτερος αξιωματικός αεροπορίας (Σμήναρχος ιπτάμενος και υποδιοικητής στο αεροδρόμιο Ελευσίνας), η ανιψιά της Φωτεινή Κορκολή- Παπαματθαίου-ως πιο κάτω- κι ο επίσης ανιψιός της Αθανάσιος Ι(Αθ) Κορκολής, απόστρατος αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας Στερνό αντίο στην Ντίνα Ι. Κορκολή Αγαπημένη μας Σύντροφο, μάνα, γιαγιά, αδελφή, νύφη, συννυφάδα, πατριώτισσα, Γιαννού, γειτόνισσα, θεία Ντίνα, συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ να σου πούμε το στερνό αντίο. Βασανίστηκες τους 3 τελευταίου μήνες στο νοσοκομείο της Αεροπορίας. Από του Αγίου Πνεύματος μας είχαν πει οι γιατροί, ότι θα φύγεις, εσύ όμως σαν άξιο παλικάρι όλο και τους ξέφευγες, αλλά την Κυριακή το βράδυ δεν άντεξες άλλο. Πραγματικά βασανίστηκες και πάλευες να πεθάνεις. Δεν σου άξιζε έπρεπε να φύγεις. Το 1950 ήλθες από του Σκληρού και με το σύντροφό σου, το Γιάννη κάνατε 8 παιδιά και στη συνέχεια πολλαπλασιάστηκαν και έχουν ευλογημένες και ευτυχισμένες οικογένειες. Ήσουν μια λεβέντισσα μάνα, μια ηρωίδα, έδωσες στα παιδιά σου ήθος, σεβασμό και αγάπη για τον πλησίον τους. Τους είπες να είστε σαν μία γροθιά, μπράβο σου τα κατάφερες. Ο σύντροφος σου καμάρωνε για σένα και πάντα σε έβαζε μπροστά, υπολόγιζε στην δύναμή σου στον δυναμισμό σου, στη διορατικότητά σου, στη ντομπροσύνη σου. Σε είχε πολύ ψηλά και με πόνο ψυχής μου έλεγε ότι η επιθυμία του ήταν να φύγει πρώτα ό ίδιος και μετά η Ντίνα του. Ήσουν ηρωίδα μάνα και γυναίκα που τα προλάβαινες όλα και τα παιδιά και το σπίτι και το όργωμα και το θέρισμα και το αμπέλι και το κάστρο και τις χυλοπίτες Δώδεκα θανάτους, τους περισσότερους από αυτούς αδόκητους, σημειωμένους όλους τον τελευταίο χρόνο, αποκάλυψαν τα ενημερωτικά μέσα της Λυνίσταινας με δημοσιεύματα στις κοινωνικές στήλες ή αντίστοιχα ρεπορτάζ. Είδηση που προκαλεί την οδύνη όλων μας, αφού τα θύματα αυτού του θλιβερού απολογισμού δεν ήταν παρά συγχωριανοί μας. Όλοι τους συμπαθείς, αξιαγάπητοι «πεφιλημένοι». Κατά συρροή κυριολεκτικά θανατικό. Απεβίωσε η Ντίνα Ι(Γ). Κορκολή Δεν με τσίμπησε όψιμα οίστρος εκφωνητή νεκρολογιών, ούτε ποτέ ζήλωσα τη δόξα. Απλά παρεπίδημος στις Κυκλάδες, παροπλισμένος από δημιουργικά οράματα, τους αναζήτησα με ένα νοερό ονομαστικό προσκλητήριο στους γνώριμους χώρους που είχαν στεγάσει την προσωρινότητά τους. Πλην φευ, κανένας τους δεν βρέθηκε: Παναγιώτα Κορκολή το γένος Τζανέτου Σμυρνή, Μιλιά Παναγούλια το γένος Νεονέλη Σμυρνή, Δημήτρης Δράκος, γνωστός με το ήκιστα κολακευτικό παρατσούκλι τάγκαλος, Νικολέτα σύζυγος Μάρκου Σμυρνή, Λεωνίδας Αγγελόπουλος, Δημήτρης Π. Γιαννόπουλος, Γιάννης Δ. Αγγελόπουλος, Μιλιά Φουστούκου το γένος Αγγελή Αγγελόπουλου, Θεόδωρος Κ. Γκουγκούσης, Νίκος Γ Δράκος Κάποιοι μεταξύ αυτών, όπως αίφνης η θεία Μιλιά, γυναίκα με απαράμιλλη φιλοπονία και ασυνήθιστη εργατικότητα, με την ανεπανάληπτη σε γλυκύτητα και μουσικότητα, την προσωδιακή φωνή της όπως την έλεγα, ή ο επίσης, θείος και αυτός, Γιάννης Αγγελόπουλος, είχαν ήδη ξεπεράσει το προσδόκιμο όριο, είχαν συμπεριληφθεί στη λίστα των προς αποδημία. Οι άλλοι; Πόρρω απείχαν. Θα σταθώ στον τελευταίο των Μοϊκανών, με τον οποίο κλείνει η μακάβρια λίστα, τον Νίκο Δράκο, τον Νίκο του Γιώρη Φώτη όπως τον ήξερα. Με τον αείμνηστο είχαμε αναπτύξει μια ιδιότυπη φιλία. Ιδιότυπη υπό την έννοια ότι μας χώριζε διαφορά ηλικίας τέτοια που δεν εμπεδώνει φιλικές σχέσεις. Όχι φυσικά σημαντική όμως στους νέους και οι μικρές ηλικιακές διαφορές είναι διακριτές. Νήπιο για όλο το χωριό, ήσουν γρήγορη και σβέλτα και το πόσο δυνατή ήσουν μας το απέδειξες έως την τελευταία σου στιγμή. Τα αδέλφια σου ο Τάσος και ο Γιώργος μας έλεγαν στον νοσοκομείο, όταν τους έφυγες νύφη κλαίγανε πολύ γιατί θα χάνανε τη μάνα που τα φρόντιζε. Η μανούλα σου πέθανε στα χέρια σου και ήσουν ευχαριστημένη γι αυτό. Στη Λινίσταινα που ήλθες δούλεψες και δημιούργησες και μαζί με τη δικιά μου μάνα και συννυφάδα σου, κάνατε υπερήφανο τον πεθερό σας για το πόσο άξιες νύφες είχε. Για το θείο Θανάση ήσουν η αγαπημένη του Ντίνα, πάντα σε είχε στην καρδιά του και σε αγαπούσε σαν την αδελφή που δεν είχε. Μιλούσες με όλο τον κόσμο, δεν ήθελες τα νιτερέσα, δεν ήξερες κακία και ήσουν πολύ δίκαιος άνθρωπος. Σε ευχαριστούμε για ο,τιδήποτε μας έδωσες. Σε ευχαριστούν τα παιδιά σου για όλα, πάντα μας έλεγαν, μπορεί να είμαστε από φτωχή οικογένεια, αλλά ευτυχισμένοι, διότι οι γονείς μας δεν τσακωνόντουσαν και ήταν αγαπημένοι. Μπορεί να μην πήγες στο σχολείο, αλλά οι δικές σου γνώσεις και σοφία ήταν πιο αξιόλογες και από τις περγαμηνές και τα χαρτιά, συγχαρητήρια. Αυτό εσύ το απέδειξες μέσω των παιδιών σου, ήταν όλα δίπλα σου, όταν εσύ τα είχες ανάγκη. Όταν μου έρχεται στο νου μου η μορφή σου, οι χαρακτηρισμοί που μου βγαίνουν είναι ηρωίδα, λεβέντισσα, αγωνίστρια, δίκαιη, καθόλου μικρή, ξύπνια και παλικάρι. Έτρεχες ανυστερόβουλα να βοηθήσεις όποιον είχε ανάγκη, χωρίς να βαρυγκωμάς πάντα έλεγες όλοι οι καλοί χωράνε. Με ευλάβεια κρατούσες τις παραδόσεις, μας έλεγες τις παροιμίες και πάντα μας έλεγες δεν γίνεται γάμος χωρίς κλάμα και κηδεία χωρίς γέλιο. Ποτέ δεν ήθελες να πιστέψεις ότι σου πέθανε η Παναγιώτα σου, πάντα την περίμενες, τώρα Καλή μου θα πας να την συναντήσεις και να της πεις τα νέα. Μη ξεχάσεις να πεις τα χαιρετίσματα και την αγάπη μας και στον δικό μου αγαπημένο πατέρα. ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΑΣ, ο Θεός να σου αναπαύσει την ψυχούλα σου, γιατί το είχες πραγματικά ανάγκη. Ελαφρύ να είναι το χώμα της Λινιστιάνικης γης που αγάπησες. Καλό σου ταξίδι αγαπημένη μας ΜΑΝΑ,ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΝΤΙΝΑ Φωτεινή Ν. Κορκολή-Παπαματθαίου. Για το Νίκο Δράκο και τους άλλους συμπατριώτες του τελευταίου χρόνου γράφει κι ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Νίκος Γ. Σμυρνής εγώ προσχολικής ηλικίας, στο στάδιο της εφηβείας εκείνος ή στο μεταίχμιο μεταξύ εφηβείας και ωριμότητας. Με είχε υπό την καθοδήγησή του και την προστασία του έναντι του αδυσώπητου διώκτη μου του Ζήσιμου Σκουμπούρη. Δεν το εννοώ φυσικά και δεν συνέβαινε έτσι. Ο Ζήσιμος ήταν ένας καλοκάγαθος νέος. Οι άλλοι, μεταξύ αυτών και ο Νίκος, ήταν τα πειραχτήρια, και με μένα ως σκεύος και αντικείμενο του έμπαιναν φορτικά. Σύντομα όμως οι δρόμοι μας χωρίσανε και έκτοτε δεν ξαναειδωθήκαμε. Ο Νίκος ανήκει στους λιγοστούς λυνιστιάνους που υπήρξαν πελάτες της γυναίκας μου ως συμβολαιογράφου. Ευθύς ως πληροφορήθηκε το γεγονός, την ύπαρξη συμβολαιογράφου «λυνιστιάνικης υπηκοότητας», η άμεση σκέψη του ήταν να την προτιμήσει. Το επεδίωξε με επιμονή και ζέση, εγώ πάντως δεν ευτύχησα να τον ανταμώσω. Απλώς έλαβε χώρα μια τηλεφωνική επικοινωνία. Φίλε μου των παιδικών χρόνων, γαίαν ελαφράν έχοις.

10 Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 67 Αριστείδης Γ. Λαμπρόπουλος ( ) Για την αιωνιότητα έφυγε κι ο Αριστείδης Γ. Λαμπρόπουλος την 26 η Ιουλίου στην Αθήνα, ενώ η κηδεία του δυο ημέρες αργότερα στη Λυνίσταινα. Έγινε ενώπιον της συζύγου του, των αδελφών και λοιπών συγγενών του- αρκετοί κι απ τις Ηνωμένες Πολιτείες- συμπατριωτών, φίλων, αλλά κι ενός τεράστιου πλήθους κόσμου. Σ υλλυπητήρια θερμά, πηγαία κι από καρδιάς, εκφράζουμε στις δυο ξεχωριστές γειτονικές μας οικογένειες για την απώλεια λαμπρών ανθρώπων τους. Γείτονες μ αισθήματα, μ αγάπη δυνατή, με παρουσία συμπαράστασης, μ ανοιχτά τα σπίτια τους για όλους τους γύρω κατοίκους, εκεί στο Νέο Βουτσά Νέας Μάκρης. Ακούραστοι πάντα στην έννοια του όρου «φίλος», αλλά και στην αδιάκοπη επιδίωξή τους να τον συντηρούν με κάθε θυσία χαράς κι ευχαρίστησης. Πρώτος έφυγε ο Λεωνίδας Μπισκοτάκης, από τη γειτονική μας Σκιλουντία, {δίπλα απ την Κρέστενα} κι επειδή ήταν πρωταπριλιά κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει. Σ όλους σαν ψέμα μάς φάνηκε. Αυτοδημιούργητος και πάντα μ επιτυχία. Δίπλα του κι αυτό το θαυμάσιο κορίτσι, η Μέτα. Μεταξία όνομα και πράγμα απ την Κουρούτα Ηλείας. Ανέβαιναν και οι δυο τους κοινωνικά, επαγγελματικά, αλλά ό,τι κι αν έπιανε ο Λεωνίδας, γινόταν χρυσάφι στα χέρια του. Άριστος στα θέματα του τουρισμού να διευθύνει ξενοδοχεία, με τρόπους, με πολιτισμό, με κουλτούρα, άριστος και στο μαγαζί της Μέτας με τα χρυσαφικά της. Βάση και πιστεύω τους, η εμπιστοσύνη στη σχέση και η σταθερότητα του λόγου των με τους συνομιλητές τους, γι αυτό ήταν και το λαμπρό έμψυχο οικοδόμημα σ ολόκληρο τον οικισμό. Έφυγε απρόβλεπτα κι ακόμα άκαιρα στα 69 του. Για εξετάσεις πήγε στο νοσοκομείο κι ενώ ολοκληρωνόταν η προγραμματισμένη αναχώρησή του, ταξίδεψε ξαφνικά και για πάντα. Ας είναι..!. Τώρα πια, στο πρόσωπο της αρχόντισσας συζύγου του, θα βιώνουμε και την ανάμνηση παρουσίας και του πάντα φίλου Λεωνίδα απ τη Σκιλουντία. ** Ο Αριστείδης, που έζησε, ως παιδί, τα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας 1940 στη Λυνίσταινα, αν και βίωναν ως οικογένεια στον Πλάτανο δίπλα απ το Ρεμαντάνι, η αξιοσύνη του κι ο τρόπος συμπεριφοράς του, τον αντάμειψαν μ αποδοχή και καταξίωση από μικρούς και μεγάλους του χωριού μας. Φίλος με όλους, ευγενής, σεβαστικός με στήριγμά τους το πλατύ του χαμόγελο. Επιμελής στο γυμνάσιο Ανδρίτσαινας, αλλά το ίδιο και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου, έχοντας από κάποια στιγμή και την εξαίρετη συμπατριώτισσά μας Γιαννούλα ιερ. Σμυρνή, έθεσε και το έμβλημα των αρετών και του ανθρωπισμού του. Το επαινετό ξεκίνημα όλων των αδελφών τους, αλλά και λοιπών συγγενών, που μπορούσαν ν ανταποκριθούν στην πρόσκλησή του για να ζήσουν δίπλα ή παράλληλά τους, προκειμένου να ανέλθουν κι εκείνοι στο δικό τους μεγαλούργημα, δημιουργώντας αντίστοιχα και τις θαυμάσιες οικογένειές τους. Αυτό και το μεγάλο του επίτευγμα καταξίωσης, πρώτα απ όλους απ τον Λυνιστιάνικο κόσμο. Όμως, ο Αριστείδης, αν και η μοίρα τον αδίκησε με την ολοτελή απώλεια της οράσεώς του, κατάφερε να συνεχίζει τη δράση του, αλλά και να εξισορροπήσει τον εσωτερικό του κόσμο, έτσι ώστε να συνυπάρχει με τους γύρω του εν ισοτιμία, αλλά και μη μπορώντας την παρακολούθηση των νέων εκσυγχρονισμών πλέον, προτίμησε τον οικογενειακό επαναπατρισμό του, εδώ στην Αθήνα, όπου η γλώσσα, η θρησκεία και το περιβάλλον τον ενίσχυαν με τη δική τους θαλπωρή. Εδώ και τα άπλετα συγχαρητήριά μας προς τους οικείου του για την αμέριστη, όπως του άξιζε, συμπαράσταση ως το τέλος του στα 77 του χρόνια. ** Εκ μέρους, όλων των συγγενών, τον αποχαιρέτησε ο κουνιάδος του Νίκος Σμυρνής, με λόγια αγάπης κι εκτίμησης, καθώς κι ευχαριστιών για τα χρόνια που έζησε μαζί με την αδελφή τους Ιωάννα, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στην Ελλάδα, με τη μόνιμη επιστροφή τους. Παράλληλα, μαζί με τα προτερήματα που είχε ως άτομο κι ως επιχειρηματίας-μεθοδικός, προνοητικός, τελειομανής, τίμιος, ειλικρινής..- τον απεκάλεσε και σύγχρονο Ιώβ, της υπομονής, για τις πολλές δοκιμασίες που αντιμετώπισε, ακόμα κι αυτής της τύφλωσής του. Όμως, συγκινητικό προς τη «Λυνιστιάνικη Φωνή» και το γράμμα απ τον αδελφό του Κώστα, ενισχυμένο και με την επιβεβαιωτική υπογραφή της νύφης του, επίσης Ιωάννα, απ τη Ν. Φιγαλία, για τα χρόνια που είχε αποτελέσει κι εκείνη μέλος της όλης οικογένειας. Γράφουν με την ψυχή, παρά με το χέρι. Λόγια αναμνήσεων προς τον Αριστείδη, απ τα παιδικά τους χρόνια, που αποτελούσαν όλοι μαζί την ίδια οικογένεια. Στην Ανδρίτσαινα ως μαθητής γυμνασίου, την πρόσκληση απ το θείο τους για μετανάστευση στην Αμερική, το γάμο του με την Ιωάννα (παπαδοπούλα) και τη συμπαράστασή της σ όλες τις δυσκολίες της υγείας του, τη ζωή όλων τους στην Αμερική, την επιστροφή τους, αλλά και την εδώ πορεία τους, για να καταλήξουν με τα πιο κάτω πηγαία συναισθηματικά τους λόγια. Αγαπημένε μας αδελφέ. Έφυγες την Τρίτη 26/7/2011 ημέρα της Αγίας Παρασκευής, αλλά και ημέρα σημαδιακή ως «προστάτης των τυφλών». Κι αυτό δεν είναι τυχαίο, για σένα, όπως και για όλους μας. Όλη σου η ζωή ήταν γεμάτη καλοσύνες καθώς ήσουν άνθρωπος δοτικός, σεμνός και μέλημα σου ήταν να προσφέρεις χωρίς να σε αφορά η αναγνώριση και η επιβράβευση. Πάντα βοηθούσες εκείνους που είχαν ανάγκη, πάντα είχες τη διάθεση να μιλάς με το αστείρευτο χιούμορ σου και πάντα να ενισχύεις αυτό που αισθανόσουν προς το συνομιλητή σου, με ένα πηγαίο κι άδολο γέλιο. Μέχρι το τέλος της ζωής σου είχες την πνευματική σου διαύγεια και έτσι θα σε θυμόμαστε, όλοι μας, πάντα γλυκά αδελφέ μας, με το ηχηρό σου γέλιο να αντηχεί στα αυτιά μας και να μας δίνει δύναμη και αισιοδοξία για τη ζωή αυτή. Να είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει. Σίγουρα θα είσαι δίπλα στους αγαπημένους του Χριστού. Για ολόκληρη την οικογένειά μας, με πρώτη την αγαπημένη μας σύζυγό σου Ο αδελφός σου Κώστας και η νύφη σου Ιωάννα. Συλλυπητήρια στους καλούς γείτονές μας (Λεωνίδα Μπισκοτάκη - Ευάγγελο Ευαγγελίου) Ο δεύτερος φίλος, ο κυρ- Ευάγγελος Ευαγγελίου, μας λείπει, για τα χαρίσματά του. Μεγαλύτερος στην ηλικία, 90 ετών, αλλ άξιος νοσταλγίας για την αποδημία του. Χαρισματικός και πηγή επικοινωνίας μ όλους. μικρούς και μεγάλους. Δημιουργούσε με τη συμπεριφορά του, έχτιζε με τον καλό λόγο του. Λείπει ως αποδεκτή παρουσία. Αν και οδοντίατρος στην ενεργό ηλικία του, πολέμησε στην πρώτη γραμμή το 1940, αλλά και παρών στις δύσκολες στιγμές ολόκληρης της δεκαετίας εκείνης. Με την επίσης οδοντίατρο αείμνηστη σύζυγό του, απέκτησαν παιδιά αποκαταστημένα κοινωνικά κι επαγγελματικά, αλλά κι εγγόνια π ακολουθούν τα δικά τους βήματα. Έφυγε ικανοποιημένος, έχοντας τις αισθήσεις Ο Νίκος κι ο Ηλίας (Σμυρνής) πάντα μαζί, αλλά κι εμείς δίπλα τους Κάθε φορά που φεύγουν άνθρωποί μας η θλίψη είναι μεγάλη κι απέραντη. Όμως κι αυτή έχει όρια και διαβαθμίσεις. Αλίμονο, όταν το μέγεθος και η ποσότητά της ξεπερνά τη λογική γραμμή της ανθρώπινης αντοχής, όπως συνέβη με τους δυο συμπατριώτες, συγγενείς και φίλους μας. Το Νίκο του Ντίνου Σμυρνή και το γιο του Ηλία. Το σοκ ακόμα υπάρχει και θα υπάρχει, απ αυτή τη συνάντηση της τρέλας της ζωής με την κακή τη σύμπτωσή της. Συνάντηση εκρηκτική σαν τις Συμπληγάδες Πέτρες της μυθολογίας, όπου ο Νίκος, με τη Μαίρη και τον Ηλία, που βρέθηκαν ανάμεσά τους, δεν πρόφθασαν να ξεφύγουν. Όπως, και το λευκό περιστέρι του Ιάσονα και των Αργοναυτών. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να δοθεί άλλη εξήγηση, για την εκτροπή του αυτοκινήτου σ ευθεία και στη λεωφόρο κοντά στην Κόρινθο- με πορεία προς τη Λυνίσταιναενώ η διερεύνηση αποφάνθηκε πως ούτε παθολογικά αίτια, ούτε και υπερβολική ταχύτητα υπήρξε. Μάλιστα δε, επέστρεφαν ευτυχισμένοι. Είχαν παρευρεθεί στο γάμο του ανηψιού τους και στα βαφτίσια του δεύτερου αγοριού της ανηψιάς τους που έγιναν στην Αμοργό. Γι αυτό λένε όλοι, μέσα στην οδύνη και την οργή τους ως αντιστάθμισμα αυτής της κακιάς ώρας, ευτυχώς που η Μαίρη έστω και κατατραυματισμένη γλίτωσε, ευτυχώς που δεν ήταν και το άλλο παιδί μέσα.κοκ. Ένα πάγωμα απ το απόγευμα της 28 ης Ιουνίου 2011, που σκοτεινιάζει το νού και τη σκέψη και θα τα σκοτεινιάζει για χρόνια πολλά ακόμα, γιατί οι παρόμοιες ολόθολες καταστάσεις σαν κι αυτή, δεν αποσυντίθεται ούτε εύκολα, ούτε και γρήγορα. Ϊσως μια επόμενη γενιά, όπως έγινε και για το 1952 με τα δυο κοριτσάκια, τα οποία παίζοντας με την παιδική αθωότητα, βρήκαν παραπεταμένη χειροβομβίδα που έσκασε στα χέρια τους. Κι εμείς, όπως άλλωστε κάνει και η οικογένειά τους σ άλλη στήλη, θέλουμε, ως Σύλλογος και εφημερίδα, να εκφράσουμε ευχές: Να ευχαριστήσουμε την αυτόκλητη συρροή του κόσμου απ όλη τη χώρα και κυρίως απ τα γύρω χωριά μας, με πρώτη την Ανδρίτσαινα. Ουσιαστικά είχαν αδειάσει. Ήθελαν να συμπαρασταθούν για όλους τους. Γι αυτούς που έφυγαν πως τους τιμούν, αλλά και γι αυτούς που έμειναν, πως είναι κοντά τους, πως τους συμπονούν και τους συμπαρίστανται. Με την ίδια ζέση να ευχαριστήσουμε, τόσο τον 85 χρονο, ως τώρα, καταξιωμένο «Νέον Ορίζοντα», όσο και τις υπόλοιπες εφημερίδες, που με τόση θέρμη, αναφέρθηκαν σ αυτό το αποτρόπαιο παιχνίδι της απρόβλεπτης μοίρας. Ακόμα, να ευχαριστήσουμε, με την περίσσια αγάπη μας, την Ελληνική Αστυνομία και ειδικότερα με το Αστυνομικό Τμήμα της στη Ζαχάρω, που σαν υπηρεσία του άλλου γιου, του Ντίνου, έδωσε την βαλσαμωτική παρουσία συμπαράστασής της. Αυτή η ανταπόκρισή της θα μείνει ανεξίτηλη και στην ιστορία του χωριού μας, όπως παρέμεινε και του τότε Δεσπότη Δαμασκηνού, που τροποποίησε το πρόγραμμά του για να χοροστατήσει στην κηδεία των δυο αθώων κοριτσιών μας, και μάλιστα μετακινήσεις μονάχα με ζώα. Τέλος, ευχόμαστε στη Μαίρη τη σύζυγο, τον Ντίνο το γιο, τις αδελφές Ιωάννα και Αθανασία, στις οικογένειές τους, αλλά και σ όλους τους οικείους συγγενείς, να χουν υγεία και χαρά, όπως το ήθελαν και ο Νίκος και ο Ηλίας. Και οι δυο τους, ο καθένας απ τη θέση του, ήταν λαμπρά παιδιά. Κι έτσι θα μείνουν και στη σκέψη, και στη μνήμη, αλλά και στην ανάμνησή μας. Η τόση πολυκοσμία στο κατευόδιό τους, δείχνει, όχι μονάχα τον εσωτερικό τους κόσμο, αλλά και την προσωπικότητά τους. Άριστα και τα δυο. Από εδώ κι εμπρός, μακάρι υπομονή. Εμείς πάντα δίπλα τους. Δ.Σ Συλλόγου- «Λ.Φ» και την πληρότητα του νου του, ως την ώρα του την τελευταία. Δεν αντιστάθηκε στον ερχομό της ώρας του, αυτόν τον ανέλαβαν οι γύρω του, τα δημιουργήματά του, κι ως ένα σημείο τα κατάφεραν, γι αυτό και τα συγχαρητήριά μας απλετότατα. Όμως, θα λείπει κι Ευάγ. Ευαγγελίου από εμάς όλους, γιατί η φιλία και αλληλοεκτίμηση, που εκείνος πρώτος τις στέριωσε, θα είναι συνέχεια ορατές και λάμπουσες. Θα μας στενοχωρεί η έλλειψη της προσωπικότητάς του, η απουσία της ελκυστικής μορφής του, αλλά και οι μεστές σκέψεις του, π αντάξια θα ναι παρακαταθήκη για τους νεότερους που τον γνώρισαν. Στα παιδιά κι εγγόνια του ευχόμαστε την καλύτερη ανάμνησή του. Έτσι, και για τους δυο εκλιπόντες, αντί του «αιωνία η μνήμη τους» π αδιάληπτα θα την έχουν, ας τους ευχηθούμε, με την πηγαίαν έκφραση, αυτών που με βαθύ σκεπτικισμό προσεγγίζουν και τη ζωή και την αιωνιότητα: «εμείς σας θεωρούμε πάντα παρόντες ανάμεσά μας». Οι οικογένειες: Σωκράτη Σμυρνή και Νικ. Αποστολάτου

11 αρ. φύλλου 67 Η Λυνίσταιvα αποκτά μια νέα αποικία που σμηνούργησε απ τη Μεχελαίικη γειτονιά. Πρώτα, ο Κοσμάς, όταν διορίστηκε στον εκεί ΟΤΕ, βρήκε και τη Μούσα του για να παραμείνει μόνιμα σ αυτό το χιλιοτραγουδισμένο νησί. Με την οικογένειά τους ρίζωσαν πλέον, κι έτσι, άρχισε και η Λυνιστιάνικη αποικία. Και είναι αποικία γιατί ο Κοσμάς εξακολουθεί να διατηρεί τη στάχτη της Γάμοι Ανδρέας-Ράνια με την άσβηστη χόβολη. Πάντα κοντά της μ όποιον τρόπο μπορεί, αλλά και με τους υπόλοιπους συμπατριώτες σε χαρές και πανηγύρια. Όμως η δύναμή του ενισχύθηκε, γιατί, ο Ανδρέας του Γιάννη και της Ντίνας Μιχελή, έγραψε: «τελικά εδώ με τον Κοσμά τον Μιχελή μεγαλώνουμε την παροικία του χωριού μας στην Κεφαλονιά!». Σειρήνα του Ανδρέα η Ουρανία Δελλαπόρτα. Σπούδαζαν και οι δυο στην Πάτρα, σε διπλανές αίθουσες. Εκείνη Μαθηματικός κι ο Ανδρέας Φυσικός. Η κατανόηση της αγάπης των, ξεδίπλωσε και τον εσωτερικόν τους κόσμο με τις αμοιβαίες ηθικές αρχές τους. Σύμμαχός τους, με την αποφοίτησή τους, και η Κεφαλονιά, που τους πρόσφερε θύρες ανοιχτές στα οικογενειακά τους φροντιστήρια, σ Αργοστόλι και Ληξούρι. «Ριζικός άξονας», ονομάζεται το ένα. Ο γάμος τους έγινε πέρυσι στις 25 Σεπτέμβρη στην εκκλησία του Αγίου Διονυσίου στο Λιβάδι Ληξουρίου όπου κι ο τόπος καταγωγής, της Ουρανίας. Τους ευχόμαστε να είναι σ όλα τους ευτυχισμένοι και για ολόκληρη τη ζωή τους. Ανδρέας και Αγγελική Στις 4 Ιουνίου 2011, ημέρα Σάββατο και ώρα 19:00 στον Ι. Ναό Τιμίου Σταυρού Χολαργού-Παπάγου, τελέσθηκαν οι γάμοι του εκλεκτού συγχωριανού μας Ανδρέα Γεωργίου Μιχελή με την χαριτωμένη δεσποινίδα Αγγελική, το γένος, Θεοδώρου και Ελένης Αδαμοπούλου. Μετά την τελετή του γάμου, ακολούθησε μεγάλη δεξίωση στον πανέμορφο πολυχώρο ΛΩΛΟΥ, στον κάμπο της Παιανίας, με την παρουσία τετρακοσίων περίπου ατόμων. Το γλέντι, το κέφι και ο χορός κράτησαν αμείωτα ως τις πρώτες πρωινές ώρες. Ο Ανδρέας, μετά από λαμπρές σπουδές στο πανεπιστήμιο Πατρών-τμήμα Βιολογίας-Φαρμακευτικής, εργάζεται σε μεγάλη εταιρία. Η Αγγελικούλα, μετά από, επίσης, εξαίρτες σπουδές στο ίδιο πανεπιστήμιο-τμήμα Πολιτικών Μηχανικών- εργάζεται σε μεγάλο γραφείο σχετικό με το αντικείμενο των σπουδών της. Στο νέο ζευγάρι απευθύνονται οι πιο ειλικρινείς και εγκάρδιες ευχές μας. Οι ίδιες ευχές μας απευθύνονται και στους πανευτυχείς γονείς, εκλεκτούς συμπατριώτες μας Γιώργο και Σοφία, όπως επίσης και στους γονείς της νύφης. Νικόλαος και Ελευθερία Ο Γιάννης και η Κων/να έχουν ανάμεσά τους και τα 3 παιδιά τους. Ανδρέα, Άννα και Παναγιώτη(δεξ) Στις 26 Ιουνίου 2011 και ώρα 18:00 στον Ι. Ναό Αγίων Μυροφόρων, στους Αγίους Αναργύρους, τελέσθηκαν οι γάμοι του εκλεκτού συμπατριώτη μας Νικολάου Γεωργ. Αγγελόπουλου, με την εξαίρετη δεσποινίδα Ελευθερία, το γένος Σπυρ. Σαμουρίδη (Απόστρατου Αξ/κού της Αεροπορίας). Στη συνέχεια ακολούθησε στον ίδιο χώρο και η βάφτιση του χαριτωμένου γιου τους, στον οποίο δόθηκε το όνομα Γιώργος. Μετά τις εν λόγω τελετές, ακολούθησε πλούσια δεξίωση στο γνωστό από τους χορούς του Συλλόγου μας χορευτικό Με το γιο τους απ τα βαφτίσια κέντρο «ΛΑΜΨΗ» επί της λεωφόρου Πάρνηθας, όπου ο γνωστός συμπατριώτης μας τραγουδιστής Γεώργιος Παναγούλιας, έδωσε τον δικό του τόνο στο τραγούδι και στο χορό, που κράτησαν ως τις πρωινές ώρες. Τόσο στους νεόνυμφους, όσο και στο χαριτωμένο αγοράκι τους, απευθύνονται οι πιο ειλικρινείς και εγκάρδιες ευχές μας. Μαρία και Δημήτριος Στις 9 Ιουλίου 2011, ημέρα Σάββατο και ώρα 20:00, μέσα σε ένα μαγευτικό περιβάλλον στον Ι. Ναό Αγίας Φιλοθέης, τελέσθηκαν οι γάμοι της εξαίρετης συμπατριώτισσάς μας Μαρίας Πανάγου Παναγιώτη και της Φωτεινής, το γένος Φωτεινής Βαλασοπούλου, με τον εκλεκτόν της καρδιάς της Δημήτριο Βασιλόπουλο. Μετά την τελετή του γάμου ακολούθησε πλούσια δεξίωση στο πανέμορφο κτήμα ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΤΟΥ στην Κηφισιά, στην οποία παρέστησαν περί τα πεντακόσια άτομα, όλοι δε οι προσκεκλημένοι απόλαυσαν μια θαυμάσια βραδιά, που κύλησε ευχάριστα ως τις πρωινές ώρες. Το μυστήριο του γάμου ευλόγησε εκ μέρους του μητροπολίτου Σπάρτης κκ. Ευσταθίου ο βοηθός του, μητροπολίτης Ανδρούσης κκ. Θεόκτιστος Κλουκίνας, παρέστησαν δε, πάρα πολλοί επίσημοι, μεταξύ των ο οποίων: Οι δήμαρχοι Πεντέλης, Τριπόλεως, Αιγίου κλπ. Η νύφη, γιατρός ενδοκρινολόγος στο επάγγελμα, έχει Λυνιστιάνικη καταγωγή, μέσω της μητέρας της Φωτεινής, που είναι εγγονή της αείμνηστης Γιαννούλας Γ(Ι) Αγγελοπούλου. Ο γαμβρός, Καλαβρυτινής καταγωγής, ύστερα από ιδιαίτερες σπουδές στο αμερικάνικο κολέγιο Αθηνών, εργάζεται ως σύμβουλος πωλήσεων σε μεγάλη εταιρία. Τόσο στο νέο ζευγάρι, όσο και στους πανευτυχείς γονείς και των δυο οικογενειών απευθύνονται οι πιο εγκάρδιες, οι πιο θερμές ευχές όλων μας. Λυνιστιάνικη Φωνή Και το όνομα αυτού Γιαννάκης Στις 13 Αυγούστου 2011, ημέρα Σάββατο και ώρα 18:00 στον Ι. Ενοριακό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο χωριό μας, ο εκλεκτός συμπατριώτης μας Λεωνίδας Ι. Μιχελής, καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο Τορόντο Καναδά και της Κύπρου, βάφτισε το χαριτωμένο αγοράκι του, το οποίο πήρε το όνομα Γιάννης, προς τιμή και συνέχειας Ο νουνός, οι γονείς με το Γιαννάκη του ονόματος του αείμνηστου και τη νουνά Αιμιλία Ι. Σκουμπούρη (δεξ) παππού του. Μετά τη βάφτιση ακολούθησε μεγάλη δεξίωση στο χορευτικό κέντρο «ΠΑ- ΝΟΡΑΜΑ» στην Κάτω Φιγαλία, στην οποία παρακάθισαν περί τα τριακόσια άτομα, όπου το γλέντι, ο χορός και το κέφι κράτησαν ως τις πρώτες πρωινές ώρες. Μεταξύ των παρευρεθέντων ήσαν και πάρα πολλοί συνάδελφοί του καθηγητές από τα πανεπιστήμια του Τορόντο και Μπροκ Αγίας Αικατερίνης του Καναδά, της Κύπρου, της Μακεδονίας και της Πελοποννήσου που είχαν έρθει για τον σκοπό αυτό. Καθηγητής, επίσης, στο πανεπιστήμιο Γκουέλφ του Καναδά, ήταν και ο κουμπάρος. Στον εκλεκτό επιστήμονα συγχωριανό μας, τον Λεωνίδα και στην ωραιότατη σύζυγό του Ξένια, ευχόμαστε από βάθους καρδιάς να τους ζήσει το αγοράκι τους και να το καμαρώσουν, όπως ακριβώς επιθυμούν. Παράλληλα τον συγχαίρουμε θερμά για την απόφασή του να γίνει η βάπτιση στο χωριό μας, όπου έδωσε μεγάλη χαρά, ευχάριστη νότα, ελπίδα, ζωντάνια. Τέλος του ευχόμαστε και η παραμονή του στη Βηρυτό του Λιβάνου, σε Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο, στο οποίο πρόκειται να διδάξει κατά το νέο φοιτητικό έτος Βαφτίσια Καλατζαντωναίικα. Η εξόρμηση των παιδιών του Παντελή και της συμπατριώτισσάς μας Ιωάννας Καλατζαντωνάκη, στη χαριτωμένη Αμοργό είχε και δεύτερη χαρά. Η κόρη τους Ράνια (δικαστής δικαστηρίων) με το σύζυγό της, τον όντως εξαίρετο απ τη δική μας γνωριμία Θανάση Καραπαύλου, συνέχισαν το γλέντι και την επόμενη ημέρα. Βάφτισαν τον δεύτερο γιο τους στον ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αμουργού, ο οποίος άκουσε στα ονόματα Ιωάννης και Ερμής. Νουνοί οι νεόνυμφοι θείοι του, Πάνος και Άννα Καλατζαντωνάκη, ενώ οι εκατέρωθεν γονείς έδιναν τις οδηγίες των εμπειριών τους, αλλ αυτά περί άλλων ετύρβαζον. Προτιμούσαν να καούν επί τον τύπον των ήλων Το γλέντι της συνέχειας στο κέντρο Αιγιάλη Αμουργού, πάλι με τα ίδια κέφια, Οι νουνοί Πάνος και Άννα με τον νεοφώτιστο αλλά και με τις δικές μας ευχές, οι ευτυχείς γονείς να δουν το μικρό τους Γιαννάκη Ερμή, μ όλο το «συγγενολόι, όπως εκείνοι ονειρεμένα το επιθυμούν. Για μας να χει τη σοφία και τη σωφροσύνη του αγ. Ιωάννου Να τους ζήσει. Παναγιώτης και Νικολέτα Στις 2 Ιουλίου, ημέρα Σάββατο και ώρα 20:00 στον Ι. Ναό Αγίας Τριάδος Πτολεμαϊδας, τελέσθηκαν οι γάμοι του εκλεκτού συμπατριώτη μας Παναγιώτη Σωτ. Γιαννόπουλου με τη χαριτωμένη δεσποινίδα Νικολέτα, το γένος Συμ. Μυλωνά. Μετά τον γάμο ακολούθησε μεγάλη δεξίωση στο ξενοδοχειακό συγκρότημα Ιωάννου RESERT, μέσα σε ένα πραγματικά μαγευτικό περιβάλλον, πνιγμένο στο πράσινο. Το γλέντι με όμορφα μωραϊτικα, ιστορικά μακεδονικά και ποντιακά τραγούδια και χορούς, κράτησε αμείωτο ως αργά τις πρωινές ώρες. Ήταν ένα μαγευτικό συμπεθέρεμα του ηρωικού Μοριά με την όμορφη Μακεδονία, όπως ακούσθηκε να λέγεται. Ο γαμβρός, τέκνο των εξαίρετων συμπατριωτών μας, του Σωτήρη και της Μάγδας (Αμαλιαδαίας) ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου στην Αμαλιάδα, η δε νύφη είναι ειδικευόμενη γιατρός. Τόσο στο νέο ζευγάρι, όσο και στους πανευτυχείς γονείς τους, Μοραϊτες και Μακεδόνες απευθύνονται οι πιο θερμές, εγκάρδιες ευχές μας. Πάνος και Άννα Παντρεύτηκε κι ο Πάνος Παντελή και Ιωάννας Καλατζαντωνάκη (γέν. Ντίνου κι Ευσταθίας Σμυρνή)-τεχνολόγος γεωπόνος και προγραμματιστής ιστοσελίδωνμε την εκλεκτή της καρδιάς του Άννα Κων/νου και Άννας Μπέλλου φυσιοθεραπεύτρια. Για την εκκλησιαστική ένωση και τις αιώνιες υποσχέσεις ενώπιον Θεού κι ανθρώπων, επέλεξαν το μακρινό νησί απ τη Θεσσαλονίκη τη μόνιμη κατοικία Baπτίσεις Ο γάμος δίπλα στη θάλασσα τους. Την όμορφη Αμοργό. Κι όσο για την τελετή της στέψεως στο παρεκκλήσιο της Αγίας Άννας Χώρας Αμοργού, με κουμπάρους τους το Δημήτρη Φιτσιώλο και Μαρία Αγγελίδου. Μετά το γάμο τους με τους λίγους, αλλά εκλεκτούς προσκεκλημένους τους (περίπου του 80) ακολούθησε γλέντι χαράς κι ευτυχίας με παραδοσιακούς εκεί χορούς, ως τα ξημερώματα, όπου μερικοί εκ των παραυρεθέντων συνδύασαν τους γάμους του Πάνου και της Άννας με τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Ένας γάμος ξεχωριστός, τον οποίο η απόσταση απ τη μια και το περιβάλλον απ την άλλη τον έκαναν περισσότερο αισθησιακό. Τους ευχόμαστε να ζήσουν ευτυχισμένα κι ανθόσπαρτα 100 χρόνια μαζί. Όμως και μαζί με τα προσδοκώμενα όνειρά τους.

12 Αυτό κι αν δεν είναι «αντέτι», απ το γράμμα του Δημ. Γ. Γκουγκούση (James Gougousis- Pappas) Οι παππούδες με τον εγγονό (Νόαχ) κατευτυχισμένοι. Ποιος όμως πιο πολύ; Ο 3ης γενιάς Αμερικανο-Λυνιστιάνος James Gougousis- Pappas, συνονόματος του παππού του Δημητρίου Γ. Γκουγκούση, με τη σύζυγό του Bonnie, αποδείχθηκε για μι ακόμα φορά πως τα συναισθήματά τους είναι ευαίσθητα, ευγενικά, αλλά κι ένα καλό παράδειγμα για πολλούς συνανθρώπους μας. Μέσα στο γράμμα που μας έστειλαν, είδαμε πως έκαναν ένα υπέροχο δώρο στον εγγονό τους, επειδή φέτος έκλεινε τα 13 χρόνια του. Το δώρο τους, να κάνουν και οι τρεις τους μαζί ένα ταξίδι, στη χώρα που θα επέλεγε ο εγγονός. Κι εκείνος διάλεξε στην Τανζανία της Αφρικής, για να δει σπάνια κι άγρια ζώα. Έτσι ο εγγονός, μ αυτό το ταξίδι του, θα χει τις πιο καλές αναμνήσεις για τους παππούδες. Θα θυμάται τις καλές στιγμές τους, αλλά και στέριωσαν τη βάση να χουν επικοινωνία, γιατί σε λίγο που θα πετάει με τα δικά του φτερά, οι συγκυρίες ίσως και να τον κρατούν μακριά τους. Αγαπητέ Σωκράτη Μόλις λάβαμε το τελευταίο τεύχος της Λυνιστιάνικης Φωνής και χαρήκαμε πολύ για όσα διαβάσαμε σ αυτή. Όπως, πάντα κάθε φορά, προετοιμάζετε ένα πολύ ενδιαφέρον φύλλο της «Λ.Φ». Τώρα πλέον έχουμε εμπιστοσύνη σ εσάς κι ευχόμαστε να είσαστε όλοι καλά. Κι όσο για την οικονομική κρίση της Χώρας, θέλουμε να πιστεύουμε, πως δεν θα είναι τόσο φοβερή για την κάθε οικογένεια. Εμείς είμαστε όλοι καλά και προσδοκούμε σε καλύτερες οικονομικές εξελίξεις. Τα προβλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών δε φαίνονται να ναι τόσο σοβαρά, όπως της Ελλάδας, πλην όμως το επίπεδο των ανέργων είναι πολύ υψηλό, Η Τανζανία στην ΝΑ Αφρική, όχι και τόσο κοντά ενώ οι κυβερνώντες να δίνουν την εντύπωση, πως ενδιαφέρονται μονάχα για την επανεκλογή τους κι όχι για τα προβλήματα του κράτους Το μόνο που φοβόμαστε, πως τα παιδιά κι εγγόνια μας θα κληρονομήσουν ένα τεράστιο οικονομικό χρέος. Όσο για εμάς, η Μπόνυ κι εγώ είμαστε καλά. Έχουμε πουλήσει το σπίτι μας, στο Τάμπα της Φλώριδας κι επιδιώκουμε να βρούμε ένα μέρος για να ζήσουμε στο Ντένβερ του Κολοράδου, όπου διαμένει με την οικογένειά της, η μεγαλύτερη κόρη μας Κρίστεν. Εν τω μεταξύ, σας στέλνουμε και μια πρόσφατη φωτογραφία, με τον εγγονό μας, τον Νόαχ, ο οποίος τον Οκτώβριο κλείνει τα 13. Γι αυτό φέτος έπρεπε να διαλέξει το ταξίδι, που θα έκανε με τον παππού και τη γιαγιά. Ταξιδέψαμε στην Τανζανία για να δούμε τα άγρια ζώα κι ολόκληρη την ξεχωριστή Φύση. Ήταν ένα θαυμάσιο ταξίδι με πολλές ευκαιρίες ν απολαύσει και παρατηρήσει αυτά τα άγρια ζώα της Αφρικής, αλλά και τους χώρους διακίνησης και διαφυγής των. Παρακαλώ, δώσε τις καλλίτερες ευχές μας, προς όλους τους συμπατριώτες και τους συγγενείς μας, που είχαμε την καλή τύχη να συναντήσουμε, όταν επισκεφθήκαμε και τη Λυνίσταινα. Διαβεβαίωσέ τους, ότι σας σκεπτόμαστε όλους πολύ συχνά. James & Bonnie Φωτίστηκε το κοιμητήριό μας Ο φωτισμός του κοιμητηρίου μας στον άγιο Δημήτριο ήταν σκέψη και όραμα 10ετίας τουλάχιστον, τόσο από την τοπική Εκκλησία, όσο και από το Σύλλογό μας. Όμως είχαμε προσκρούσει στο μεγάλο κόστος. Η Δ.Ε.Η Πύργου, στην οποία είχαμε απευθυνθεί, με έγγραφη απάντησή της, απαιτούσε το χρηματικό ποσό των εννέα χιλιάδων (9.000) ευρώ συνολικά για το όλο έργο (μετασχηματιστής κολώνες, εγκατάσταση κλπ). Αλλά, η τεχνική εξέλιξη της εποχής στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία και το μεράκι για προσφορά του καλού μας συγχωριανού ηλεκτρολόγου Γεωργίου Σωτ. Δράκου έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Έτσι, με φωτοβολταϊκή εγκατάσταση που δημιούργησε ο ίδιος στον συγκεκριμένο χώρο και σε συνεργασία πάντα με τον ιερέα μας, ηλεκτροδοτήθηκε ένας καλαίσθητος σταυρός πάνω στην Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 67 Ο φίλος Παντελής Καλατζαντωνάκης και πάλι πρόεδρος Για μι ακόμα φορά ο φίλος Παντελής Καλατζαντωνάκης και σύζυγος της Ιωάννας Ντίνου Σμυρνή, εκλέχθηκε πρόεδρος των απογόνων Μακεδονομάχων, μ έδρα τη Θεσσαλονίκη. Το έργο αυτού του συλλόγου και πάλι εποικοδομητικό που κρατεί άσβηστη και πάντα ανανεωμένη την ανάμνηση, στη μνήμη, αλλά και στους αναλλοίωτους σκοπούς τους. Όλα τα μέλη με στοχασμό και διάθεση αισιοδοξίας, συμμετέχουν μ αυθεντικά συναισθήματα, στις κατευθυντήριες υποδείξεις των διοικούντων το σύλλογο, με πρώτον τον πρόεδρό τους, που επανεκλέχτηκε, αναδεικνύοντας, όχι μονάχα την καταξίωση, αλλά κυρίως την παράδοχή του. Ένα κοινωνικό πολυπρόσωπο συγκρότημα που έλκει με πειστικότητα και καταβαθύνει στο στοχασμό της ιστορίας με την παρουσία των Μακεδονομάχων προγόνων τους, απ τους οποίους νιώθουμε όλοι μας την υπερηφάνεια για την προσφορά και την αυτοθυσία τους. Όμως συνακόλουθο αυτών και το διαχρονικό εγνωσμένον πλέον καθήκον τους για διευρυμένη έννοια των αξιών κι όλων των αρετών του αδιάλειπτου έργου των, τ οποίο, σαν ένας πνευματικός φάρος, θα εμποτίζει τη ζωοφόρο μνήμη τους ως υπόβαθρο στις επιβεβλημένες ευθύνες για παράλληλη δικής μας συμμετοχής. Το μοναδικό που τους ευχόμαστε, αξιόμαχο για εμάς, τη σημαία σταθερά ανυψωμένη σε υψηλότερο ιστό Θεία Λειτουργία μετά μνημοσύνου, στην εκκλησία των αγίων Αποστόλων, την 23 η Οκτωβ (ημέρα Κυριακή) Ο Δημήτρης Χρυσάνθης (James Chryssanthis) Ο Δημήτρης, παιδί της Αγγελικής Δημ. Νικολοπούλου, αλλά και το δικό μας, τώρα πια, παιδί, με την αγάπη του για το χωριό του παππού του, αλλά και για τα τόσα που έχει κάνει γι αυτό, με πρώτο την αποτίμηση της ζωής της Λυνίσταινας και των τότε κατοίκων της σε ταινία, συνεχίζει τη δράση του. Βέβαια και εμείς, αλλά και ο ίδιος το τονίζει με υπερηφάνεια, πως όλα γι αυτόν ξεκίνησαν απ τη εκκλησία, από το φως του οποίου φέγγει όλος ο χώρος του κοιμητηρίου μας. Από την ίδια φωτοβολταϊκή εγκατάσταση παρασχέθηκε φωτισμός με τρεις λάμπες, για τις ανάγκες μέσα στον χώρο της εκκλησίας. Το έργο έγινε στη μνήμη του αείμνηστου Νικολάου Γ. (Φ) Δράκου, από χρήματα που συγκεντρώθηκαν, αντί στεφανιών, στην κηδεία του. Συγχαίρουμε θερμά, τόσο τον ιερέα μας Γ. Τσουκαλά, όσο και το εξαίρετο Λυνιστιανόπουλο τον Γιώργο, για το θαυμάσιο αυτό έργο, που καθιστά το κοιμητήριό μας ορατό από όλη τη γύρω περιοχή, ευχόμαστε δε, να είναι αιώνια η μνήμη του καλού μας συγχωριανού Νικολάου Γ. Δράκου. Ελπίζουμε πολύ σύντομα να ηλεκτροδοτηθούν κατά τον ίδιο τρόπο και τα δύο άλλα εξωκλήσια μας, του αγίου Γεωργίου και αγίων Αποστόλων. Τέτοιες αξιέπαινες ενέργειες τιμούν τους συντελεστές τους, τιμούν το χωριό μας, τιμούν τους προγόνους μας, τιμούν τον πολιτισμό μας, τιμούν γενικά όλους τους Λυνιστιάνους. Πιστεύουμε δε, ότι αποτελούν βάλσαμο για τις ψυχές των ανθρώπων μας που αναπαύονται εκεί. Oπως είναι γνωστό, σε όλους τους συγχωριανούς μας, το εκκλησάκι των αγίων Αποστόλων στο παλαιό μας κοιμητήριο, έχει ήδη ετοιμαστεί κι επαρκές κατάλληλο, για να ξεκινήσουν Θείες Λειτουργίες. Το ίδιο έτοιμο και το πανέμορφο πέτρινο μνημείο, που σαν ολόφωτος φάρος σκεπάζει μαζί με τα οστά και τις μορφές των προγόνων μας, που τιμήθηκαν και τίμησαν αυτό το κοιμητήριο με την αιώνια εκεί κατοίκησή τους. Η εκκλησούλα των αγίων Αποστόλων, για τις δικές μας και δικές τους προσευχές, που είχε υποκύψει στο χρόνο και στις δυσμενείς άσχημες καιρικές συνθήκες, καθώς έχουμε ξαναγράψει, βρήκε τον καλύτερο υποστηρικτή του. Τον συμπατριώτη μας ιερέα κ. Γεώργιο Δ. Αγγελόπουλο, που ανέλαβε να την ανακαινίσει εκ θεμελίων στη μνήμη της συζύγου του, της πρεσβυτέρας μας Ελένης. Με μια παρόμοια πρωτοβουλία κατασκευάστηκε και το μνημείο, από τα παιδιά του Γεωργ. Ντήν. Μιχελή στη μνήμη της μητέρας τους Αθανασίας, το γένος Γρηγόρη Μάρκ. Παναγούλια. Ένα δίδυμο ανάμνησης για Αυτούς, αλλά κι ένα σύμβολο πολιτισμού για εμάς. Γι αυτό και η χείρα βοηθείας από τους συμπατριώτες, μικρή ή μεγάλη, που γίνεται και γεφύρι να περάσουμε, όλοι μαζί το ποτάμι, είναι ανεκτίμητη. Η δικιά μας αντίστοιχη συμμετοχή είναι να κρατάμε το «φιτίλι της αναγνώρισης και των ευχαριστιών», αναμμένο. Κι επειδή δε δόθηκε ακόμα αυτή η αντάξια ευκαιρία της έναρξης Αγ. Απόστολοι θα την κάνουμε την Κυριακή 23 Οκτωβρίου. Πιστεύουμε πως άξιζε να την αναβάλλουμε, από τον προγραμματισμό της στην εορτή των αγίων Αποστόλων, γιατί κι αυτά τα άδικα κι απρόσμενα καλοκαιρινά περιστατικά, όσο κι αν η ζωή πάει μπροστά, χρειαζόντουσαν το δικό τους ξεχωριστό σεβασμό. Έτσι, κι αυτή η Κυριακή, έχει τη δικιά της, επίσης, ξεχωριστή σημασία. Είναι συνέχεια της γιορτής για την «αγρότισσα μάνα και τους πολεμιστές μας του 1940». Σαββατοκύριακο κατά το οποίο πιστεύουμε πως θα υπάρχουν και πολλοί συμπατριώτες στο χωριό μας, όπως το έχουν ήδη αποδείξει κατά τα προηγούμενα χρόνια. Μετά τη Θεία Λειτουργία, θα πραγματοποιηθεί, απ τους σεβαστούς μας ιερείς-παπά Γιώργη Τσουκαλά και παπα-γιώργη Αγγελόπουλο- μνημόσυνο και τρισάγιο σεβασμού κι επικοινωνίας με τις αγνές ψυχές των δικών μας προγόνων, «των φέτινων, των πέρσινων, των αλησμονημένων», όπως συνηθίζαμε, να ευχόμαστε, στις επισκέψεις μας από σπίτι σε σπίτι, τις ημέρες των ψυχών. Παρακαλούμε τους αγαπητούς μας συμπατριώτες να δώσουν το δικό τους «ευλαβικό παρών» στη σεμνή αυτή τελετή μας, σ ένα χώρο, όντως, ιερός για όλους μας, με τον οποίο μας συνδέουν έντονες συγκινησιακές αναμνήσεις, αλλά και τώρα αναμνήσεις μας καθήκοντος. Από το Δ.Σ του Συλλόγου Λυνίσταινα, το Αυτή τη φορά η ταινία του ονομάζεται «αδελφοί» (brothers), που παρουσιάζεται σε μια έκθεση στο Βλαδιβοστόκ, που αφορά τον πόλεμο στον ειρηνικό ωκεανό, με κεντρικό του σκοπό να επιδείξει την κουλτούρα των Ην. Πολιτειών. Συνοπτικά ως κεντρική υπόθεση της ταινίας είναι η συνάντηση ενός Αμερικανού βετεράνου απ τον πόλεμο του Ιρακ, (Στουαρτ Γουιλφ) (Stuart Wilf) συναντάται με μια ομάδα παλαίμαχων στρατιωτών στο Βλαδιβοστόκ, κατά τις εορταστικές εκδηλώσεις για το τέλος του πολέμου στον Ειρηνικό ωκεανό. Η ομάδα των Ρώσων στρατιωτών, παρακολουθεί περίεργα τον Αμερικάνο ξένο, ενώ αυτός (Στουαρτ Γουίλφ), από τη μια έχει αμφιβολίες αν θα γίνει αποδεκτός απ αυτούς, κι απ την άλλη παραδέχεται πως δε γνωρίζει τίποτα για τη Ρωσία. Όμως καθώς η ημέρα της συνάντησης προχωρεί, αποδεικνύεται πως δίνει μηνύματα και προς όλους τους στρατιώτες, αλλά και προς τις οικογένειές τους που παρακολουθούν αυτό το ξεδίπλωμα της επικοινωνίας τους. Ο Δημήτρη-Χρυσάνθης είναι ένας πολυβραβευμένος σκηνοθέτης και παραγωγός, με διακεριμένα βρβεία κι επαίνους. Τον υπόλοιπο χρόνο του ασχολείται με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, αλλά και με τον τρόπο λειτουργίας των καναλιών, με προσμίξεις και συγκερασμούς τηλεοπτικών προγραμμάτων. Ένας συμπατριώτης που συνεχώς ανεβαίνει και μάλιστα μ επιστημονικο τρόπο (αναφορά γίνεται και στο αγγλικό κείμενο). Μια σκηνή απ το έργο