Μπάσκετ Το μπάσκετ ή μπάσκετ μπωλ (αγγλ. ελλ. απόδοση:

Transcript

1 ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ ΠΥΓΜΑΧΙΑΣ Μπάσκετ Το μπάσκετ ή μπάσκετ μπωλ (αγγλ. ελλ. απόδοση: καλαθοσφαίριση είναι μια ομαδική αθλοπαιδιά, που επινοήθηκε και αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ. για να εξελιχθεί σε ένα από τα δημοφιλέστερα αθλήματα στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Η καλαθοσφαίριση εφευρέθηκε την 1η Δεκεμβρίου ή αυτήν περίπου την ημερομηνία) του 1891 από τον Τζέιμς Νέισμιθ ( ), στο εκπαιδευτήριο της Διεθνούς Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων. Σημερινό Κολλέγιο Σπρίνγκφηλντ, στο Σπρίνγκφηλντ της Μασαχουσέτης, όπου ο Νέισμιθ ήταν καθηγητής σωματικής αγωγής. Κίνητρο για την εφεύρεση της αθλοπαιδιάς αποτέλεσε η επιθυμία του να απαλλάξει από την ανία τους μαθητές των γυμνασιακών τάξεων, στις οποίες οι μόνες δραστηριότητες ήταν βηματισμός, γυμναστική και ενόργανη γυμναστική. Ο Νέισμιθ συνέταξε σύστημα 13 απλών κανόνων, που περιείχαν πέντε αρχές, οι οποίες εξακολουθούν και σήμερα να διέπουν το παιχνίδι: 1) Πρέπει να υπάρχει μια μπάλα μεγάλη, ελαφριά, που θα παίζεται με τα χέρια 2) απαγορεύεται το τρέξιμο με την μπάλα 3) κανένα μέλος και των δύο ομάδων δεν πρέπει να εμποδίζεται να πιάσει την μπάλα, οποτεδήποτε βρίσκεται αυτή σε παιδιά 4) οι δύο ομάδες κινούνται στον (διό χώρο, απαγορεύεται όμως η σωματική επαφή 5) το τέρμα είναι οριζόντιο και υπερυψωμένο. Ο Νέισμιθ χρησιμοποίησε ως τέρματα δύο καλάθια ροδάκινων, χωρητικότητας μισού μπούσελ (17,6 λίτρων), που χάρισαν στο άθλημα την ονομασία του. Οι μαθητές ενθουσιάστηκαν. Μετά από πολύ τρέξιμο και βολές, ο Γουίλιαμ Ρ. Τσέιζ κατέφερε μια επιτυχή βολή από τη μέση του γηπέδου και ο ιστορικός εκείνος αγώνας έληξε με αποτέλεσμα 1-0. Οι μαθητές του Σπρίνγκφηλντ γύρισαν στα σπίτια τους για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές και διηγήθηκαν στους φίλους τους και στους τοπικούς αρμοδίους της ΧΑΝ το παιχνίδι που μόλις είχε εφευρεθεί. Πολλές οργανώσεις έγραψαν στον Νέισμιθ ζητώντας αντίγραφα του κανονισμού του. που δημοσιεύθηκε στο τεύχος της 15ης Ιανουαρίου 1892 της σχολικής εφημερίδας Τράιανγκλ. Την πατρότητα όμως του μπάσκετ-μπωλ διεκδικούν και οι Γερμανοί, κατά τους οποίους επινοητής του παιχνιδιού, πολύ πριν από τον Νέισμιθ αλλά σε απροσδιόριστη χρονολογία, υπήρξε ο Χέρμαν Ότο Κλούκε, γνωστός ως ο πρώτος κατασκευαστής αθλητικών οργάνων. Ο Κλούκε λέγεται ότι εμπνεύστηκε το παιχνίδι, το οποίο και ονόμασε κόρμπαλ - ελλ. καλαθόσφαιρα), από παλαιά ξυλογραφία σε πάπυρο, που είχε εκδοθεί το 1603 από τον τυπογράφο Ντε Βατρ της Φρανκφούρτης και περιέγραφε τα ήθη και τα έθιμα των ιθαγενών Ινδιάνων της Αμερικής. Η ξυλογραφία παρίστανε ιθαγενείς της Φλόριντα σε παιχνίδι μπάλας, που προσπαθούσαν

2 να τη ρίξουν σε καλάθι, τοποθετημένο αρκετά ψηλά σε έναν ξύλινο στύλο. Το νέο παιχνίδι πάντως, παρά τις προσπάθειες του εφευρέτη του, δεν βρήκε απήχηση στη νεολαία της εποχής, που ενδιαφερόταν μόνο για το ποδόσφαιρο Και τότε μόνο επιβλήθηκε και επικράτησε το παιχνίδι, όταν ο επιθεωρητής γυμναστικής του Μπράουνσθαϊκ, Αουγκούστ Χέρμαν. φρόντισε, μέσω του γιου του που ήταν γυμναστής στη Βοστώνη, να προσαρμόσει το γερμανικό κόρμπαλ προς το αμερικανικό μπάσκετ μπωλ. που είχε εφεύρει ο Νέισμιθ και το οποίο, κατά τη γερμανική εκδοχή, δεν παρουσίαζε σημαντικές διαφορές. Η ιστορία του μπάσκετ Τα πρώτα χρόνια, ο αριθμός παικτών της ομάδας ποίκιλλε ανάλογα με τον αριθμός μαθητών της τάξης και με το μέγεθος του γηπέδου. Το 1894 ορίστηκε η δύναμη της ομάδας σε πέντε παίκτες, όταν η επιφάνεια του γηπέδου ήταν μικρότερη από τετραγωνικά πόδια (167.2 τετραγωνικά μέτρα), σε επτά για επιφάνεια από ως τετραγωνικά πόδια και σε εννέα για ακόμη μεγαλύτερα γήπεδα. Το 1895 ο αριθμός των παικτών οριζόταν συχνά σε πέντε, με αμοιβαία συγκατάθεση και, δύο χρόνια αργότερα, ο αριθμός αυτός θεσπίστηκε κανονιστικά και διατηρήθηκε έκτοτε. Δεδομένου ότι πέντε από τους πρώτους παίκτες του Νέισμιθ ήταν Καναδοί, δεν ήταν περίεργο που ο Καναδάς υπήρξε η πρώτη χώρα εκτός Ηνωμένων Πολιτειών η οποία υιοθέτησε το νέο παιχνίδι. Η καλαθοσφαίριση έγινε γνωστή στη Γαλλία το 1893, στο Λονδίνο το 1894, στην Αυστραλία, την Κίνα και στις Ινδίες λίγο αργότερα, στην Ιαπωνία το 1900 και στο Ιράν το Μολονότι το μπάσκετ συνετέλεσε στην εγγραφή πολλών μελών στη ΧΑΝ, λόγω των γυμναστηρίων που διέθετε η οργάνωση, πέντε χρόνια αργότερα οι διάφορες τοπικές οργανώσεις το απαγόρευσαν, γιατί ενώ πρώτα τα γυμναστήρια απασχολούνταν από τάξεις 50 ή 60 μελών, τώρα ο χώρος τους μονοπωλούνταν από 10 ως 18 παίκτες μόνο. Η απαγόρευση του παιχνιδιού οδήγησε πολλά μέλη σε παραίτηση από τη ΧΑΝ και στην ενοικίαση γηπέδων για την τέλεση των αγώνων, στρώνοντας έτσι τον δρόμο για την επαγγελματική εξέλιξη του αθλήματος. Τα γήπεδα των πρώτων εκείνων ημερών είχαν συχνά ακανόνιστο σχήμα και. καμιά φορά. εμπόδια, όπως υποστυλώματα, κλιμακοστάσια ή γραψεία. που παρακώλυαν το

3 παιχνίδι. Το 1903 ορίστηκε κανονιστικά ότι όλες οι οριακές γραμμές πρέπει να είναι ευθύγραμμες. Το 1893 η Εταιρεία Μηχανολογικού Εξοπλισμού Ναραγκάνσετ, στο Πρόβιντενς του Ρόουντ Άιλαντ. διέθεσε στην αγορά ένα σιδερένιο στεφάνι με καλάθι δικτυωτής μορφής. Αρχικά, για να βγάλουν την μπάλα μετά την επίτευξη τέρματος, χρησιμοποιούσαν σκάλα, αργότερα ένα κοντάρι και, τελικά, μια αλυσίδα στερεωμένη στο κάτω μέρος του διχτιοϋ. Τα ανοιχτά στο κάτω μέρος τους δίχτια υιοθετήθηκαν την περίοδο Από την περίοδο , οι βαθμοί για την επιτυχία τέρματος (καλαθιάς) μειώθηκαν από τρεις σε δύο και οι βαθμοί της ελεύθερης βολής (βολής, δηλαδή, που εκτελείται χωρίς διεκδίκηση,από μια γραμμή μπροστά στο καλάθι, ως ποινή για τη διάπραξη σφάλματος) από τρεις σε έναν. Τον πρώτο καιρό, οι θεατές που βρίσκονταν στις πίσω από το καλάθι (ή μπασκέτα) εξέδρες έσκυβαν από την κουπαστή και εξέτρεπαν την μπάλα, για να ευνοήσουν τη μια ομάδα ή να παρακωλύσουν την άλλη. το 1895 οι ομάδες υποχρεώθηκαν να τοποθετήσουν ένα πλέγμα διαστάσεων 1,20 επί 1.80 μέτρων, ώστε να εξουδετερωθούν τέτοιες αντιαθλητικές παρεμβάσεις. Λίγο αργότερα, φάνηκε ότι καταλληλότεροι ήταν οι ξύλινοι πίνακες. Τα γυάλινα ταμπλό επιτράπηκαν την περίοδο στην επαγγελματική καλαθοσφαίριση και την επόμενη χρονιά στην κολλεγιακή. Τα ριπιδωτά ταμπλό επιτράπηκαν το και τα διαφανή, μολονότι ήδη σε κοινή χρήση από τα μέσα τη δεκαετίας του 1930, επιτράπηκαν τελικά επισήμως την περίοδο Το τα ταμπλό μετατοπίστηκαν σε απόσταση δύο ποδών και. το σε απόσταση τεσσάρων ποδών (1.20 μέτρων) προς το εσωτερικό των τελικών γραμμών, για να αποφεύγονται οι συχνές υπερβάσεις των ορίων. Τα πρώτα δύο χρόνια το παιχνίδι παιζόταν με μπάλα ποδοσφαίρου. Το 1894 διατέθηκε στην αγορά η πρώτη μπάλα καλαθοσφαίρισης. Ήταν δερμάτινη με κορδόνια και είχε περίμετρο 81 περίπου εκατοστόμετρα, δηλαδή περί τα 10 εκατοστόμετρα περισσότερο από την μπάλα του ποδοσφαίρου. Ζύγιζε λιγότερο από 20 ουγγιές. Το όταν επισημοποιήθηκε η συνθετική μπάλα χωρίς ραφές, η περίμετρος είχε ήδη οριστεί στις 30 ίντσες (76 εκατοστόμετρα) και το βάρος μεταξύ 20 και 22 ουγγιών ( γραμμαρίων). Στη διάρκεια του 20ού αιώνα η καλαθοσφαίριση εξελίχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα αθλήματα, μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά. ιδίως μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, στις περισσότερες χώρες του κόσμου Από το 1936 περιλήφθηκε στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων, στους οποίους η αμερικανική ομάδα ήταν αήττητη μέχρι και το Οι διεθνείς αγώνες καλαθοσφαίρισης διέπονται από κανονισμούς της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ερασιτεχνικής Καλαθοσφαίρισης (ΡΙΒΑ. Οι διεθνείς κανονισμοί παρουσιάζουν διαφορές από τους αντίστοιχους των διαφόρων κατηγοριών της αμερικανικής καλαθοσφαίρισης (σχολικής κολλεγιακής, γυναικείας, επαγγελματικής). Ο αγωνιστικός χώρος, π.χ., δεν χωρίζεται σε πρόσθια και οπίθια ζώνη, ενώ οι διάδρομοι ελεύθερης βολής έχουν τροποποιημένο τριγωνικό σχήμα. Διαφέρουν επίσης ορισμένες διατάξεις σχετικές με τις αντικατατάσεις παικτών, τα τεχνικά και

4 προσωπικά σφάλματα, τα ημίχρονα και τις ανάπαυλες και την επαναφορά της μπάλας. Στην παγκόσμια διάδοση της καλαθοσφαίρισης συνέβαλαν αποφασιστικά οι αγώνες που διοργάνωναν μετά τη λήξη του Β' Παγκόσμιου πολέμου ομάδες Αμερικανών στρατιωτών των μονάδων που στάθμευαν σε πολλές ευρωπαϊκές και άλλες χώρες. Διεξαγωγή του παιχνιδιού Κανονισμοί Οι κανονισμοί που διέπουν τη διεξαγωγή του παιχνιδιού στηρίζοντα» στις πέντε αρχές του Νέισμιθ. Διατυπώνονται λεπτομερειακά από τις αρμόδιες αθλητικές αρχές και καλύπτουν τον αγωνιστικό χώρο και εξοπλισμό, τους παίκτες, την καταγραφή του αποτελέσματος και τη χρονομέτρηση, τις παραβάσεις και άλλα θέματα. Κριτές του παιχνιδιού είναι οι διαιτητής και ο βοηθός διαιτητής (δύο βοηθοί στους αγώνες του επαγγελματικού πρωταθλήματος), επικού ρούμενοι στο έργο τους από δύο χρονομέτρες και δύο σημειωτές Ένας παίκτης από κάθε ομάδα εκτελεί χρέη αρχηγού και εκπροσωπεί την ομάδα του σε κάθε περίπτωση συνεννόησης με τους κριτές, όπως, π.χ.. σε ζητήματα ερμηνείας.των κανονισμών. Οι κανονισμοί ορίζουν τον τρόπο αρίθμησης των παικτών, το μέγεθος των αριθμών που πρέπει να φέρουν οι παίκτες στις φανέλες τους και το χρώμα των στολών (λευκό ή ανοικτό χρωμο για τη γηπεδούχο ομάδα, σκούρο για τη φιλοξενούμενη). 'Αλλοι κανονισμοί ορίζουν τις προϋποθέσεις συμμετοχής στους αγώνες και άλλα σχετικά ζητήματα. Από την αγωνιστική περίοδο , η επιτυχία τέρματος (καλαθιάς) από οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου αντιστοιχεί με δύο βαθμούς (πόντους), ενώ το τέρμα που επιτυγχάνεται από ελεύθερη βολή με έναν. Το που ιδρύθηκε, σε αντίπραξη προς τον Εθνικό Σύνδεσμο Καλαθοσφαίρισης (ΝΒΑ). ο Αμερικανικός Σύνδεσμος Καλαθοσφαίρισης (ΑΒΑ) θέσπισε τη σημείωση τριών βαθμών για καλαθιές που επιτυγχάνονται από απόσταση 25 ποδών (7.6 μέτρων) από το καλάθι ή μεγαλύτερη. Με ορισμένες τροποποιήσεις αυτής της απόστασης, τα «τρίποντα καλάθια» υιοθετήθηκαν επίσημα από τον ΝΒΑ και πειραματικά, από τον Εθνικό Κολλεγιακό Αθλητικό Σύνδεσμο (ΝΟΑΑ) σε μερικές κολλεγιακές διοργανώσεις. Το μπάσκετ είναι παιχνίδι χωρίς σωματική επαφή. Ένας παίκτης μπορεί να μεταβιβάσει την μπάλα ή να πραγματοποιήσει ελιγμό (να τριπλάρει) με αυτήν, για να εξασφαλίσει θέση από την οποία ο ίδιος ή άλλος συμπαίκτης του μπορεί να επιχειρήσει θολή προς το καλάθι. Προσωπικό σφάλμα (φάουλ) σημειώνεται κάθε φορά που ένας παίκτης έρχεται σε επαφή με αντίπαλο παίκτη, κατά τρόπο που σαφώς να τον θέτει σε μειονεκτική κατάσταση. Δίνει στον παίκτη που παρενοχλήθηκε το δικαίωμα μιας ελεύθερης βολής, ανεμπόδιστης δηλαδή βολής προς το καλάθι πίσω από τη γραμμή ελεύθερων θολών. Αν το σφάλμα διαπραχθεί σε παίκτη

5 που επιχειρεί βολή προς το καλάθι και η βολή είναι επιτυχής, η καλαθιά υπολογίζεται και χορηγείται και μια ελεύθερη βολή- αν η βολή προς το καλάθι είναι άστοχη, χορηγούνται δύο ελεύθερες βολές. Οι παραβάσεις, όπως αντιαθλητική συμπεριφορά ή πιάσιμο της στεφάνης του καλαθιού, τιμωρούνται με τεχνική ποινή και με μια ελεύθερη βολή. Άλλες αλλαγές των κανονισμών επιβλήθηκαν στο κολλεγιακό πρωτάθλημα για να επιταχύνουν το παιχνίδι, όπως ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων, σύμφωνα με τον οποίο η ομάδα χάνει την κατοχή της μπάλας αν αποτύχει να την προωθήσει μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα όταν υφίσταται «στενό μαρκάρισμα». Άλλες συνήθεις παραβάσεις σημειώνονται, όταν ένας παίκτης (έχοντας στην κατοχή του την μπάλα) κάνει περισσότερα από τα επιτρεπόμενα βήματαόταν προκαλέσει έξοδο της μπάλας από τα όρια του αγωνιστικού χώρου όταν πατήσει τη γραμμή ελεύθερων βολών κατά την εκτέλεση ελεύθερης βολής-όταν πατήσει την τελική ή την πλάγια γραμμή, καθώς πετάει την μπάλα σε συμπαίκτη του. ή αν δεν μεταβιβάσει την μπάλα σε συμπαίκτη του, ή αν δεν μεταβιβάσει την μπάλα μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα όταν τρέχει με την μπάλα, όταν τη λακτίσει ή τη χτυπήσει με τη γροθιά του αν πραγματοποιήσει δεύτερο ελιγμό (ντριπλάρει) μετά την ολοκλήρωση του πρώτου αν παραμείνει περισσότερο από τρία δευτερόλεπτα στον περιοριστικό χώρο (κν. ρακέτα) της αντίπαλης ομάδας, ενώ η μπάλα βρίσκεται υπό τον έλεγχο του ίδιου ή της ομάδας του-αν προκαλέσει επαναφορά της μπάλας στην οπίσθια ζώνη ή κρατήσει την μπάλα στην οπίσθια ζώνη περισσότερο από 10 δευτερόλεπτα. Όταν σημειωθεί οποιαδήποτε από τις ανωτέρω παραβάσεις, η μπάλα -νεκρώνεται» και επαναφέρεται στον αγώνα από αντίπαλο παίκτη και από το πλησιέστερο προς τη θέση όπου σημειώθηκε η παράβαση σημείο της πλάγιας γραμμής. Από τους συνηθέστερους όρους του μπάσκετ είναι οι εξής: Παρεμπόδιση. Κάθε αντικανονική προσωπική επαφή, η οποία εμποδίζει την ελεύθερη κίνηση παίκτη που δεν έχει την μπάλα. Ελιγμός (ντρίπλα). Κίνηση της μπάλας από παίκτη, που της δίνει ώθηση πετώντας την, χτυπώντας την, κάνοντας την να αναπηδά στο έδαφος ή κυλώντας την και την αγγίζει πάλι, πριν αυτή αγγίξει άλλον παίκτη. Η ντρίπλα ολοκληρώνεται μόλις ο παίκτης αγγίξει την μπάλα ταυτόχρονα με τα δύο του χέρια ή χάσει τον έλεγχο της. Εμπλοκή. Σημειώνεται όταν δύο αντίπαλοι παίκτες έχουν το ένα ή και τα δύο τους χέρια πάνω στην μπάλα τόσο σταθερά ώστε κανείς να μη μπορεί να την κερδίσει χωρίς ανεπίτρεπτη σκληρότητα. Σημειώνεται επίσης εμπλοκή όταν ένας παίκτης στην πρόσθια ζώνη φυλάσσεται (μαρκάρεται) τόσο στενά, ώστε να μην μπορεί να μεταβιβάσει την μπάλα ή να επιχειρήσει βολή προς το καλάθι, ή αν εμφανώς κατακρατεί την μπάλα εμποδίζοντας το παιχνίδι. Αναπήδηση ή Τζάμπωλ Μέθοδος επαναφοράς της μπάλας στον αγώνα. Ο διαιτητής πετάει την μπάλα ψηλά μεταξύ δύο αντίπαλων παικτών, που προσπαθούν να τη μεταβιβάσουν

6 χτυπώντας την με την παλάμη (η γροθιά απαγορεύεται) σε συμπαίκτη. Μεταβίβαση (πάσα). Η μεταβίβαση της μπάλας σε άλλον παίκτη γίνεται με τους εξής κυρίως τρόπους: 1) με πέταγμα της μπάλας από το ύψος του στήθους 2) με αναπήδηση (σκαστή πάσα) της μπάλας στο έδαφος, ώστε να περάσει δίπλα από τον αμυνόμενο αντίπαλο- 3) με κύλισμα της μπάλας στο έδαφος 4) με καμπυλωτό πέταγμα της μπάλας (ψηλοκρεμαστό ή πλευρικό) 5) με μακρινή βολή με το ένα χέρι. Στρόβιλος (πίβοτ). Είδος κίνησης, στο οποίο ο παίκτης που κατέχει την μπάλα μετακινεί το ένα πόδι μία ή περισσότερες φορές προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, ενώ το άλλο πόδι (πόδι του πίβοτ) παραμένει στο σημείο επαφής του με το έδαφος. Ρημπάουντ. Η προσπάθεια και των δύο ομάδων να κερδίσουν την κατοχή της μπάλας, μετά από μια άστοχη βολή προς το τέρμα, εφόσον η μπάλα δεν βγήκε εκτός ορίων και εξακολουθεί να παίζεται. Σκρην Ενέργεια παίκτη με την οποία, χωρίς να προκληθεί προσωπική επαφή, εμποδίζεται ή καθυστερείται η κατάληψη ορισμένης επιθυμητής θέσης από αντίπαλο παίκτη. Βήματα (τρέξιμο με την μπάλα). Κίνηση παίκτη με την μπάλα, προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, καθ* υπέρβαση των επιτρεπόμενων ορίων. θεμελιώδεις αρχές Κάθε ομάδα πέντε παικτών περιλαμβάνει δύο φόργουορντ ή ελ, δύο γκαρντ και έναν παίκτη κέντρου, συνήθως τον ψηλότερο της ομάδας. Στην αρχή κάθε ημιχρόνου, η μπάλα τίθεται σε παιδιά με αναπήδηση στον κεντρικό κύκλο, ο διαιτητής δηλαδή πετάει την μπάλα προς τα επάνω, μεταξύ των δυο αντίπαλων παικτών κέντρου, ψηλότερα από όσο μπορούν αυτοί να πηδήσουν και, καθώς η μπάλα κατεβαίνει, ο κάθε παίκτης προσπαθεί να τη χτυπήσει προς κάποιον από τους συμπαίκτες του. που πρέπει να παραμένουν έξω από τον κεντρικό κύκλο ώσπου να χτυπηθεί η μπάλα. Αναπήδηση επιβάλλεται από τους κριτές του αγώνα όταν αντίπαλοι παίκτες πιάσουν ταυτόχρονα την μπάλα (εμπλοκή) ή κριθούν συνυπεύθυνοι για την έξοδο της εκτός ορίων. Μετά από κάθε επιτυχία τέρματος (καλαθιάς), η μπάλα επαναφέρεται στον αγώνα από την ομάδα που δέχθηκε το τέρμα, ένας παίκτης της οποίας μεταβιβάζει την μπάλα στο γήπεδο, από πίσω από την τελική γραμμή, στην πλευρά της οποίας σημειώθηκε το τέρμα. Με τον ίδιο τρόπο επαναφέρεται η μπάλα στον αγώνα μετά από επιτυχή ελεύθερη βολή ή σε περίπτωση παραχώρησης δύο ελεύθερων βολών, μετά τη δεύτερη βολή εφόσον αυτή είναι επιτυχής. Μετά από παραβάσεις, η μπάλα δίνεται στην αντίπαλη ομάδα, για να την επαναφέρει στον αγώνα από εκτός ορίων σημείο το οποίο υποδεικνύουν ο» κριτές. Ο παίκτης που κατέχει την μπάλα οφείλει να τη μεταβιβάσει ή να επιχειρήσει βολή (δηλαδή να «σουτάρει») προτού κάνει δύο βήματα, ή πρέπει να αρχίσει ελιγμό (ντρίπλα) προτού κάνει το δεύτερο βήμα του. Ο ελιγμός ολοκληρώνεται μόλις

7 ο παίκτης αγγίξει την μπάλα με τα δύο του χέρια συγχρόνως ή την κρατήσει με το ένα ή με τα δύο του χέρια. Καθώς το μπάσκετ μπωλ προόδευε, πολλοί προπονητές και παίκτες επινόησαν περίτεχνους τρόπους παιχνιδιού και επιθετικούς ελιγμούς. Μερικά από τα συστήματα αυτά στηρίζονται στην ταχύτητα, στον επιδέξιο χειρισμό της μπάλας και την επίτευξη μεγάλου αριθμού τερμάτων άλλα. αντιθέτως, στηρίζονται στον έλεγχο της μπάλας, σε βραδύτερες προσχεδιασμένες κινήσεις και σε μικρότερο αριθμό τερμάτων. Η βασιζόμενη στην ταχύτητα στρατηγική ονομάζεται αιφνιδιασμός. Μόλις οι παίκτες που εφαρμόζουν τον αιφνιδιασμό ανακτήσουν τον έλεγχο της μπάλας, όπως. π.χ.. κερδίζοντας το ρημπάουντ μετά από άστοχη βολή των αντιπάλων, εφορμούν για να νικήσουν την αντίπαλη άμυνα στην οπίσθια ζώνη της με συνδυασμό ταχύτητας και μεταβιβάσεων και επιχειρούν την επιτυχία τέρματος, προτού προλάβουν οι αντίπαλοι να οργανωθούν αμυντικά. Ορισμένες ομάδες, είτε βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδιασμού του όλου παιχνιδιού τους είτε ως εναλλακτική λύση. όταν δεν τους παρέχεται η ευκαιρία του αιφνιδιασμού, εφαρμόζουν πιο περιεσκεμμένη μέθοδο επίθεσης. Οι γκαρντ κατεβάζουν προσεκτικά την μπάλα προς το αντίπαλο καλάθι και τη διατηρούν υπό τον έλεγχο τους στην πρόσθια ζώνη με πάσες και ντρίπλες και με «σκρηνάρισμα» των αντιπάλων, σε μια προσπάθεια οργάνωσης παιχνιδιού (κν. κομπίνας), που θα απελευθερώσει έναν παίκτη ώστε αυτός να επιχειρήσει ανεμπόδιστη βολή. Στις επιθετικές κομπίνες χρησιμοποιούνται γενικά ένας ή δύο πίβοτ, δηλαδή παίκτες που παίζουν κοντά στη γραμμή ελεύθερων θολών. Οι πίθοι είναι συνήθως οι ψηλότεροι παίκτες της ομάδας και έχουν τη δυνατότητα να δέχονται μεταβιβάσεις, να μεταβιβάζουν την μπάλα στους συμπαίκτες τους. να σουτάρουν, να «σκρηνάρουν» για να βοηθήσουν συμπαίκτες τους και να ωθούν προς το καλάθι άστοχες βολές ή να διεκδικούν την μπάλα στα ρημπάουντ. Όλοι οι παίκτες της ομάδας κινούνται αδιάκοπα, εκτελώντας κομπίνες που αποσκοπούν στην απελευθέρωση ενός παίκτη ώστε αυτός να μπορέσει να επιχειρήσει βολή και ταυτόχρονα στην προώθηση ενός ή περισσότερων συμπαικτών σε κατάλληλη θέση για φόλοου ή για ρημπάουντ. αν ο παίκτης που σουτάρει αστοχήσει. Με τον καιρό αναπτύχθηκαν και συστήματα άμυνας. Μια από τις κυριότερες στρατηγικές έγινε γνωστή ως μαν τουμαν. Σε αυτό το σύστημα κάθε παίκτης φρουρεί έναν συγκεκριμένο αντίπαλο, εκτός όταν αλλάζει θέση με συμπαίκτη, όταν σκρηνάρεται ή προκειμένου να φυλάξει άλλον παίκτη σε πιο επικίνδυνη για επίτευξη τέρματος θέση. 'Αλλη σημαντική στρατηγική είναι η ζώνη ή άμυνα πέντε παικτών. Στο σύστημα αυτό κάθε παίκτης οφείλει να φρουρεί ορισμένη περιοχή, ανεξάρτητα από τον αντίπαλο που παίζει σε αυτήν. Η ζώνη αποσκοπεί στην παρεμπόδιση των επιτιθεμένων να πλησιάσουν στο καλάθι και στον εξαναγκασμό τους σε μακρινές βολές, ενώ ταυτόχρονα αποτρέπει τα φόλοου και τη διεκδίκηση των ρημπάουντ Η άμυνα ζώνης απαγορεύεται στο επαγγελματικό μπάσκετ. Οι διάφορες μορφές των αμυντικών στρατηγικών μαν του μαν και ζώνης εφαρμόστηκαν σε τεράστιο πλήθος ποικιλιών και

8 συνδυασμών. Η τακτική πρέσινγκ που μπορεί να εφαρμοστεί είτε στο μαν του μαν είτε στη ζώνη. συνίσταται στη στενότατη και πιεστική φύλαξη των αντιπάλων έτσι ώστε αυτοί να αναγκάζονται να επισπεύδουν τις κινήσεις τους και. κυρίως, να υποπίπτουν σε σφάλματα. Καλά προπονημένες ομάδες έχουν την ικανότητα να τροποποιούν τόσο τις επιθετικές όσο και τις αμυντικές στρατηγικές τους ανάλογα με τις μεταβαλλόμενες συνθήκες του παιχνιδιού και σε αντιστοιχία προς τις ιδιαίτερες αρετές και αδυναμίες και τους τρόπους παιχνιδιού των αντιπάλων τους. Το ελληνικό μπάσκετ μπωλ Το άθλημα της καλαθοσφαίρισης έγινε γνωστό και άρχισε να διαδίδεται στην Ελλάδα χάρη στη δραστηριότητα της ΧΑΝ (Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων). Η διδασκαλία του παιχνιδιού άρχισε το 1919 στα διάφορα Σπίτια του Στρατιώτου, στρατιωτικά κέντρα ψυχαγωγίας που ίδρυσε η ΧΑΝ. πρώτα στη Θεσσαλονίκη και. αμέσως κατόπιν, στην Ιωνική πρωτεύουσα Σμύρνη. Τον ίδιο χρόνο οργανώθηκαν οι πρώτοι αγώνες Αθλοπαιδιών στη Σμύρνη και στην Αθήνα. Στους αγώνες της Σμύρνης πήραν μέρος πέντε ομάδες, με νικήτρια την ομάδα του Πανιωνίου, ενώ στην Αθήνα διαγωνίστηκαν τέσσερις ομάδες και τη νίκη απέσπασε ο Παναθηναϊκός Το 1924 διοργανώθηκε το πρώτο πρωτάθλημα, με νικήτρια την ομάδα της ΑΕΚ. Το πανελλήνιο πρωτάθλημα άρχισε να διεξάγεται το με συμμετοχή αρχικά ομάδων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και. μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, και άλλων περιοχών της Ελλάδας. Το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα κατέκτησε ο Άρης Θεσσαλονίκης. 'Αλλες ομάδες που διακρίθηκαν στους αγώνες του πανελλήνιου πρωταθλήματος υπήρξαν ο Πανελλήνιος ΓΣ. η Νήαρ Ηστ. η ΑΕΚ. ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός στο κέντρο, ο Ηρακλής, η ΧΑΝ. ο ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη. Η εθνική ομάδα, επίσης, πήρε μέρος σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις, με αξιόλογα αποτελέσματα. Η κορύφωση, ωστόσο, του ελληνικού μπάσκετ σημειώθηκε τον Ιούνιο του όταν η εθνική ομάδα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ανδρών, που διεξήχθη για πρώτη φορά στην Αθήνα. Η διεθνής πλέον ακτινοβολία του ελληνικού μπάσκετ πιστοποιείται από τις νέες επιτυχίες της εθνικής ομάδας τα επόμενα χρόνια: το 1989 κατετάγη δεύτερη στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Ζάγκρεμπ, το 1990 κατέκτησε την 6η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αργεντινής, το 1991 την 5η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ρώμης, το 1993 την 4η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της

9 Γερμανίας, το 1994 την 4η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Καναδά, το 1995 την 4η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Αθήνας, το 1996 την 5η θέση στους Ο- λυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα και το 1997 την 4η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ισπανίας. Επίσης, το 1995 η ελληνική ομάδα κατέκτη σε το χρυσό μετάλλιο στο 5ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφηβων που διεξήχθη στην Αθήνα. Στα μέσα της δεκαετίας του 80 άρχισε και η ιλιγγιώδης άνοδος του ελληνικού μπάσκετ σε επίπεδο σωματείων, με συνέπεια αρκετές ελληνικές ομάδες να συγκαταλέγονται καθ' όλη τη δεκαετία του '90 στις κορυφαίες της Ευρώπης. Ο Παναθηναϊκός το 1996 και το 2000 και ο Ολυμπιακός το 1997 κατέκτησαν το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης.

10 πυγμαχία, άθλημα για ερασιτέχνες και επαγγελματίες, η τακτική του οποίου περιλαμβάνει άμυνα και επίθεση με τις πυγμές (γροθιές). Στο σύγχρονο άθλημα, οι πυγμάχοι φορούν παραγεμισμένα γάντια και δίνουν αγώνες που διαρκούν 3 έως 15 τρίλεπτους γύρους. Μεταξύ δύο διαδοχικών γύρων παρεμβάλλεται διακοπή ενός λεπτού. Ο αγώνας διεξάγεται στο ρινγκ τετράγωνος αγωνιστικός χώρος που περιβάλλεται από τρία παράλληλα χονδρά σχοινιά δεμένα σε κάθετους πασσάλους στις γωνίες του ρινγκ. Η αρχαιότερη μαρτυρία της πυγμαχίας ως αθλήματος αναφέρεται στην περιοχή της Μεσογείου και τοποθετείται περί το 1500 π.χ. Οι Έλληνες δέχθηκαν την πυγμαχία ως Ολυμπιακό Αγώνισμα περί τα τέλη του 7ου π.χ. αιώνα. Οι Έλληνες πυγμάχοι χρησιμοποιούσαν λωρίδες από μαλακό δέρμα, με το οποίο έδεναν τις παλάμες και τους βραχίονες, με σκοπό την καλύτερη προστασία τους. Αργότερα, στην Ρώμη, χρησιμοποιήθηκαν δερμάτινα γάντια, διακοσμημένα με μεταλλικά αντικείμενα. Οι ρωμαϊκοί αγώνες πυγμαχίας αποτελούσαν ουσιαστικά μονομαχίες που τελείωναν συνήθως με τον θάνατο του ενός πυγμάχου. Το άθλημα της πυγμαχίας αρχίζει να ξεχνιέται περί τα τέλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, υπό την επίδραση του χριστιανισμού. Από τότε μέχρι την νεώτερη εποχή δεν υπάρχουν μαρτυρίες για την πυγμαχία. Η πυγμαχία, ως αγώνισμα, επανεμφανίζεται στην Αγγλία κατά τις αρχές του 18ου αιώνα. Ο πρώτος πρωταθλητής (1719) ήταν ο Τζέιμς Φιγκ ο οποίος διατήρησε τον τίτλο του για 15 χρόνια. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα οι πυγμάχοι δεν χρησιμοποιούσαν γάντια, ούτε και υπήρχαν κανονισμοί του αθλήματος. Έτσι, οι πυγμάχοι μπορούσαν να εφαρμόζουν λαβές της πάλης ή να χτυπούν τον αντίπαλο, όταν αυτός ήταν πεσμένος στο ρινγκ. Ο Τζακ Μπρόουτον πρωταθλητής βαρέων βαρών στην Αγγλία από το 1734 έως το 1750, ήταν ο πρώτος που εισήγαγε κανόνες, σύμφωνα με τους οποίους ένας γύρος τελείωνε όταν κάποιος αθλητής έπεψτε κάτω. Αν σε 30 δευτερόλεπτα ο αθλητής δεν ήταν σε θέση να σηκωθεί και να συνεχίσει τον αγώνα, αυτός έληγε εις βάρος του. Σύμφωνα με τους κανόνες του Μπρόουτον, απαγορευόταν το χτύπημα α- ντιπάλου όταν αυτός ήταν πεσμένος, καθώς και κάτω από την μέση.

11 Ο πρώτος διεκδικητής τίτλου, που αντιμετώπισε την πυγμαχία σε τεχνική βάση, ήταν ο Ντανιέλ ο οποίος περί τα τέλη της δεκαετίας του 1780 έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στον ρόλο των ποδιών και στα χτυπήματα με το αριστερό χέρι. Ο Τζων Τζάκσον, ή «τζέντλεμαν», που διαδέχθηκε τον Μεντόζα, κατάφερε να αυξήσει την δημοτικότητα της πυγμαχίας. Οι πυγμάχοι του Λονδίνου παρέμειναν οι κύριοι διεκδικητές των τίτλων κατά τον 18ο αιώνα και, μέχρι τα τέλη σχεδόν του 19ου αιώνα, ελάχιστες φορές απειλήθηκαν από τους Ιρλανδούς, Αμερικανούς και Αυστραλούς πυγμάχους. Το 1839'διατυπώθηκαν οι Κανόνες Πυγμαχίας του Λονδίνου, οι πρώτοι μετά τους κανόνες του Μπρόουτον, Οι κανόνες αυτοί, που αναθεωρήθηκαν το 1853, όριζαν ότι οι πυγμαχικοί αγώνες διεξάγονται σε τετράγωνο ρινγκ πλευράς 24 ποδιών (7,5 μέτρων), το οποίο περιβάλλεται από σχοινιά. Οι κανόνες για τους γύρους και το τέλος του αγώνα παρέμειναν οι ίδιοι (του Μπρόουτον), με την τροποποίηση ότι ο πυγμάχος που θα έπε-ψτε, έπρεπε να σηκωθεί και να σταθεί στα πόδια του με τις δικές του δυνάμεις, χωρίς να επιτρέπεται η βοήθεια από τρίτους. Απαγορεύθηκαν επίσης οι κλοτσιές, οι οποίες επιτρέπονταν στην γαλλική πυγμαχία, οι κουτουλιές και οι λαβές, καθώς και τα οποιαδήποτε χτυπήματα κάτω από την μέση. Το 1867 ο Μαρκήσιος του Κουήνσμπερυ διατύπωσε κανόνες που ίσχυαν κυρίως για τους ερασιτεχνικούς αγώνες. Οι κανόνες αυτοί αντικατέστησαν σταδιακά τους Κανόνες Πυγμαχίας του Λονδίνου. Ο Αμερικανός πρωταθλητής Τζων Σάλιβαν υπήρξε ο τελευταίος μεγάλος πυγμάχος που αγωνιζόταν με τους κανόνες του Λονδίνου. Ο πρώτος παγκόσμιος πρωταθλητής που ανακηρύχθηκε σύμφωνα με τους κανόνες του Κουήνσμπερυ ήταν

12 ο Τζέιμς Κόρμπετ ή «τζέντλεμαν Τζιμ», ο οποίος νίκησε τον Σάλιβαν το Μετά τον Σάλιβαν, ο» ΗΠΑ κυριαρχούν στην πυγμαχία. Από τα τέλη του 19ου αιώνα αρχίζουν να εμφανίζονται οι πρώτοι Μαύροι ταλαντούχοι πυγμάχοι, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να σταδιοδρομήσουν εξαιτίας του έντονου ρατσισμού. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών Τζο Λούις* που διατήρησε τον τίτλο του από το 1937 έως το υπήρξε εξαιρετικά δημοφιλής, με άμεσο αποτέλεσμα την κατάργηση των φυλετικών προκαταλήψεων και την αποδοχή των Μαύρων πυγμάχων από το ευρύ κοινό. Από την δεκαετία του 1950 η πυγμαχία έχει διαδοθεί ευρύτατα στην ανατολική Ασία και στα νεοσύστατα κράτη της Αφρικής. Από τότε, οι Αμερικανοί κυριαρχούν ουσιαστικά μόνο στην κατηγορία βαρέων βαρών. Κατά την διάρκεια του 18ου αιώνα και το α' μισό του 19ου. οι επαγγελματίες πυγμάχοι αγωνίζονταν χωρίς διάκριση βάρους. Πολλοί πυγμάχοι πάντως υπάγονταν σε ξεχωριστή κατηγορία, αυτή που σήμερα χαρακτηρίζεται ως «βαρέων βαρών», δηλαδή άνω των 79 κιλών. Ο» υπόλοιπες κατηγορίες βάρους καθιερώθηκαν κατά το β' μισό του 19ου αιώνα και είναι οι εξής: μύγας μέχρι 51 κιλά, πετεινού μέχρι 53 κιλά, φτερού μέχρι 57 κιλά, ελαφρών βαρών μέχρι 61 κιλά, ημιμέσων βαρών μέχρι 67 κιλά, μέσων βαρών μέχρι 72 κιλά. ημιβαρέων βαρών μέχρι 79 κιλά και βαρέων βαρών άνω των 79 κιλών. Υπάρχουν και άλλες ενδιάμεσες κατηγορίες, οι οποίες όμως δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η διοίκηση της επαγγελματικής πυγμαχίας, κατά τις πρώτες μέρες της, ήταν έργο των ίδιων των πυγμάχων. Από το 1866 εμφανίζονται οι πρώτοι οργανισμοί για την ερασιτεχνική πυγμαχία. Η «Ερασιτεχνική Αθλητική Ένωση» (ΛΑΟ: Γιο υηίοη), που ιδρύθηκε το προώθησε την πυγμαχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες από το Η «Διεθνής Ομοσπονδία Ερασιτεχνικής Πυγμαχίας». που ιδρύθηκε το έχει αναλάβει από τότε την διεύθυνση της πυγμαχίας ως Ολυμπιακού αθλήματος. Η πρώτη περίοδος, κατά την οποία η πυγμαχία γίνεται εξαιρετικά δημοφιλής, αρχίζει με την δεκαετία του 1920 και οφείλεται κυρίως στον Αμερικανό Τεξ Ρίκαρντ και στα εκατομμύρια δολάρια που διέθεσε για τον σκοπό αυτό. Παρά το γεγονός ότι όλοι οι πυγμαχικοί αγώνες ήταν δημοφιλείς, κυριαρχούσε πάντοτε στο ενδιαφέρον του κοινού η κατηγορία των βαρέων βαρών. Ο Τζακ Ντίμπσυ υπήρξε το πρώτο είδωλο της κατηγορίας αυτής. Ακολούθησε, χρονικά, ο Τζο Λούις. οι αγώνες του οποίου μεταδίδονταν από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς με πολύ μεγάλη ακροαματικότητα. Μετά το όταν ο Τζο Λούις έχασε τον τίτλο, αρχίζει μια δεύτερη περίοδος μεγάλης δημοτικότητας για την πυγμαχία, χάρη στις τηλεοπτικές μεταδόσεις. Η τηλεόραση δεν αύξησε μόνο την δημοτικότητα της πυγμαχίας, αλλά απέφερε και τεράστια κέρδη στους εκάστοτε πρωταθλητές. Καθώς η ερασιτεχνική πυγμαχία αναπτυσσόταν περί τα τέλη του 19ου αιώνα, έγινε αποδεκτή η έννοια του «νοκ άουτ δηλαδή του μετρήματος μέχρι το 10 όταν ένας από τους πυγμάχους πέσει στο ρινγκ. Ταυτόχρονα όμως έγινε δεκτή και η έννοια της βαθμολογίας από τους κριτές. Με τον καιρό, αυτά εφαρμόστηκαν και στην επαγγελματική πυγμαχία. Έτσι. ένας πυγμάχος μπορεί να νικήσει τον αντίπαλο του με

13 ««πτώση» (νοκ άουτ) ή «στα σημεία», αν συγκεντρώσει μεγαλύτερη βαθμολογία από αυτόν. Ο αγώνας μπορεί επίσης να λήξει με «τεχνικό νοκ άουτ-, όταν ο διαιτητής κρίνει ότι ένας από τους πυγμάχους δεν μπορεί πλέον να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ο διαιτητής του αγώνα είναι πάντοτε ένας, αλλά οι κριτές μπορούν να είναι από δύο έως και πέντε. Σε μερικές περιπτώσεις ο διαιτητής δεν έχει δικαίωμα ψήφου για την απονομή των (θετικών) σημείων - βαθμών. Οι ερασιτεχνικοί αγώνες διεξάγονται σε τρεις γύρους, ενώ οι επαγγελματικοί διαρκούν από 4 έως 12 γύρους. Οι πρωταθληματικοί αγώνες διεξάγονται σε 12 έως 15 γύρους. Όλοι οι αγωνιζόμενοι προστατεύουν το στόμα τους με καλύπτρα, που τοποθετείται ανάμεσα στα μάγουλα και την άνω σιαγόνα. Στους ερασιτεχνικούς αγώνες, ο διαιτητής έχει το δικαίωμα της διακοπής, αν κρίνει ότι ένας πυγμάχος έχει τραυματιστεί σοβαρά. Στους επαγγελματικούς αγώνες η διακοπή αυτή επιτρέπεται μόνο αν ο διαιτητής κρίνει ότι ο πυγμάχος δεν είναι πλέον σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Τόσο στους ερασιτεχνικούς όσο και στους επαγγελματικούς αγώνες πυγμαχίας, όταν ένας πυγμάχος ρίξει τον αντίπαλο του στο ρινγκ, πρέπει να πάει αμέσως στη γωνία του και να μείνει εκεί μέχρι να ξαναρχίσει ο αγώνας

14 Η πυγμαχία στην αρχαία και την νεώτερη Ελλάδα. Η πυγμαχία υπήρξε ένα από τα αρχαιότερα αθλήματα, ευρετής του οποίου αναφέρεται άλλοτε ο Απόλλων, άλλοτε ο Ηρακλής, άλλοτε ο Θησεύς. Το αγώνισμα αυτό αναφέρεται πολλές φορές στον Όμηρο (στους νεκρικούς αγώνες για τον Πάτροκλο, στους αγώνες που οι Φαίακες διοργάνωσαν προς τιμήν του Οδυσσέως), εικονίστηκε δε σε έργα της μινωικής τέχνης. Η πιο γνωστή παράσταση πυγμάχων απαντά σε τοιχογραφία της Θήρας*. Η πυγμαχία ήταν ένα από τα πιο άγρια και επικίνδυνα αθλήματα. Οι πεκτες φορούσαν περίζωμα γύρω από την οσφύ (σε μεταγενέστερη εποχή αγωνίζονταν γυμνοί) και ιμάντες (λεπτές δερμάτινες ταινίες) στα χέρια που ενίσχυαν τον καρπό και σταθεροποιούσαν τα δάκτυλα Λίγο μετά τις αρχές του 4ου π.χ. αιώνα οι ιμάντες ενισχύθηκαν με περισσότερο δέρμα και απέκτησαν την μορφή γαντιού (οξείς ιμάντες). Ο τύπος αυτός διατηρήθηκε μέχρι τον 2ο μ.χ. αιώνα. Τότε οι Ρωμαίοι εισήγαγαν τον που ήταν εφοδιασμένος με καρφιά και μολύβι. Τα χτυπήματα των παικτών που τον φορούσαν ήταν άκρως επικίνδυνα και συχνά θανατηφόρα. Η πυγμαχία εισήχθη στα Ολύμπια κατά την 23η Ολυμπιάδα (688 π.χ.), ενώ γύρω στο 630 π.χ. (37η Ολυμπιάδα) καθιερώθηκε η πυγμαχία παίδων. Σύμφωνα με τον κανονισμό, απαγορεύονταν τα χτυπήματα στα γεννητικά όργανα, οι λαβές και η ενίσχυση των ιμάντων με περισσότερες ταινίες. Οι παικτες αγωνίζονταν μέχρις ότου ο ένας από τους δύο έπεφτε αναίσθητος ή σήκωνε ένα ή δύο δάχτυλα σε ένδειξη παραίτησης. Αν η διάρκεια του αγωνίσματος ήταν ιδιαίτερα

15 μεγάλη, συχνά εφαρμοζόταν η κλίμαξ: κάθε παικτης έδινε εκ περιτροπής ένα χτύπημα στον αντίπαλο του. ο οποίος δεν αντιστεκόταν. Όποιος άντεχε τα περισσότερα χτυπήματα έβγαινε νικητής. Ανάμεσα στους διασημότερους παικτες της αρχαιότητας αναφέρονται ο Ρόδιος Διαγόρας, ο Ηλείος Ιππόμαχος, ο Καρυστινός Γλαύκος, ο Μελαγκόμας από την Καριά, ο Θάσιος Θεαγένης, ο Κροτωνιάτης Δάιππος και πολλοί άλλοι. Κατά την νεώτερη εποχή, η πυγμαχία διαδόθηκε στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική Καταστροφή (1922) από Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και της Μικρός Ασίας, που έφτασαν στην μητρική χώρα ως πρόσφυγες. Το 1924 οργανώθηκαν οι πρώτοι πυγμα-χικοί αγώνες, ενώ το 1928 ιδρύθηκε η «Πυγμαχική Ομοσπονδία Ελλάδος»». Το 1946 ιδρύθηκε η -Ελληνική Ομοσπονδία Πυγμαχίας», η οποία είναι υπεύθυνη για την οργάνωση και την διεξαγωγή του αθλήματος. Μεταξύ των Ελλήνων πυγμάχων πρέπει να αναφερθεί ο Αντώνης Χριστοφορίδης (γεννήθηκε το 1917). ο οποίος το 1938 αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στα μέσα βάρη και το 1941 παγκόσμιος πρωταθλητής ημιβαρέων βαρών.

16 ΛΟΓΟΙ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΕΝΟΣ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΡΓΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΛΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΕΡΑΙΑ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ 1) ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΕΝΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΤΗΣ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΕΚΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΝ ΠΙΟ ΑΠΛΗ ΓΙΑ ΣΤΑΔΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΛΟ ΠΟΛΙΤΗ 2) Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΟΠΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΜΕΣΗΣ ΕΠΑΦΗΣ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΝΟΤΙΑ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ ( ΛΕΚΑΝΟΠΕΔΙΟ ) ΟΠΟΥ ΣΥΝΔΕΕΙ ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΧΟΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ ( ΜΠΛΕ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΤΡΟΛΕΪ ) 16 ΔΗΜΟΥΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΠΩΣ ΝΙΚΑΙΑ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΟΥΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΟΠΟΥ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ ΣΤΑ ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΥΚ Ο ΛΙΓΕΣ ΤΟΣΟ ΣΕ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ, ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΧΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΗ ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΒΑΡΕΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ( ΠΑΛΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑ-ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΪΚΟΙ ΠΥΓΜΑΧΙΑ ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ. Κ.Α) ΕΤΣΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΗΤΑΝ ΑΜΕΣΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΕΡΓΟ

17 ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΠΩΣ ΤΟΣΟ Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΥΡΕΣΗΣ ΕΝΟΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥ ΧΩΡΟΥ ΟΙΚΟΠΕΔΟΥ ΤΕΤΟΙΟΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΝΟΣ ΕΡΓΟΥ ΟΓΚΩΔΕΣ ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΔΥΣΚΟΛΗ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑΘΕΣΙΜΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΣΤΡΕΜΜΑΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ Η ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ Η ΙΔΗ ΥΠΑΡΧΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΕΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΤΡΟΛΕΪ ΚΑΙ ΤΑ ΜΠΛΕ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΥΝ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΑΠΑΡΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΟΛΟ ΤΩΝ 36 ΛΕΩΦΟΡΕΙΑΚΩΝ ΟΔΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΟ ΚΟΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΔΗΜΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΑΠΟΜΑΚΡΥΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙ ΔΗΜΟΥΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ Κ.Α. ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΤΟΛΟ ΘΑ ΕΔΡΑΙΩΘΕΙ ΕΜΜΕΣΑ ΣΕ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ 2 ΧΡΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΛΕΩΦΟΡΟ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΟΔΟΥ ΣΤΑΘΜΟΣ ΜΕΤΡΟ ΟΠΟΥ ΓΙΝΕΤΕ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟ ΤΟ ΕΥΡΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΥΝΔΕΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ. ΚΑΙ ΑΝ ΟΧΙ ΥΠΟΘΕΤΙΚΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΕΣΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΑΤΤΙΚΟ ΛΕΚΑΝΟΠΕΔΙΟ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΕΛΟΣ Η ΔΙΑΘΕΣΙΜΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΟΣΟ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΙ Η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΥΝ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΡΟΛΕΪ 021 ΟΜΟΝΟΙΑ ΝΙΚΑΙΑ

18 ΤΟΠΙΚΗ 75 ΣΤ. ΣΕΠΟΛΙΑ ΑΤΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΗΣ Α Α15 ΣΤ. ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ Α16 ΠΛ. ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ ΕΛΕΥΣΙΝΑ ( ΜΕΣΩ ΙΕΡΑ ΟΔΟΥ) Α17 ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΗΣ Β Β15 ΣΤ. ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΛΑΤΑΚΙ Β16 ΠΛ. ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ - ΕΛΕΥΣΙΝΑ ΜΕΣΩ Λ. ΑΘΗΝΩΝ Β17 ΟΜΟΝΟΙΑ ΑΝΩ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ Β18 ΟΜΟΝΟΙΑ ΠΕΡΑΜΑ Μ. ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΗΣ Γ Γ16 ΠΛ. ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΣ Γ18 ΟΜΟΝΟΙΑ ΠΕΡΑΜΑ EXPRESS Ε15 ΣΤ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ ΤΕΙ ΑΘΗΝΑ Ε16 ΠΛ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ ΕΛΕΥΣΙΝΑ Ε63 ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ ΜΑΝΔΡΑ TEI 811 ΟΜΟΝΟΙΑ ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ 420 ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΑΓ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ 703 ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ 801 ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΠΑΛΑΣΚΑ 802 ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΔΑΣΟΣ 803 ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΔΑΣΟΣ 804 ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΔΑΦΝΗ 812 ΠΛ. ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ ΧΑΪΔΑΡΙ

19 813 ΑΒΕΡΩΦ ΠΡΟΥΣΣΗΣ 820 ΠΛ. ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ 830 ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ 831 ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΑΙΓΑΛΕΩ 836 ΠΛ. ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ ΠΑΛΑΣΚΑ 839 ΟΜΟΝΟΙΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑ 845 ΠΕΙΡΙΑΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑ 851 ΠΛ. ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ ΝΕΑΠΟΛΗ 856 ΟΜΟΝΟΙΑ ΑΙΓΑΛΕΩ 865 ΠΛ. ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ ΜΑΝΔΡΑ 891 ΑΙΓΑΛΕΩ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΣΤ. ΑΤΤΙΚΗ

20

21 ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΙ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΟΥΝ ΤΑ VENUES BUILD ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ matrices ΤΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΛΥΟΥΝ ΤΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΩΝ ΥΨΟΥΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ( ΙΑΤΡΕΙΩΝ-ΠΡΟ ΘΕΡΜΑΝΤΙΡΙΩΝ-DOPING CONTROL Κ.Α.- ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ) ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ