και καθαρίζεις! ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΠΑΛA ΑΝΘΕΚΤΙΚA ΑΠΟΡΡΟΦΗΤΙΚA ΠΡΟΪΟΝΤΑ στο μπάνιο στην κουζίνα στο τραπέζι

Transcript

1

2 4

3 Η «Πατραϊκή Χαρτοποιία Α.Ε.» ιδρύθηκε το 1972 στην Πάτρα από τον Ανδρέα Τριανταφυλλόπουλο. Από τότε δραστηριοποιείται στο χώρο επεξεργασίας χαρτιού tissue, ενώ από το 1979 παράγει και το δικό της χαρτί. Η έδρα και οι εγκαταστάσεις της επιχείρησης βρίσκονται στην Πάτρα στην περιοχή Ιτιές. Τα κύρια προϊόντα της είναι το χαρτί υγείας, το χαρτί κουζίνας, οι χαρτοπετσέτες και τραπεζομάντιλα μιας χρήσης. Τα προϊόντα κυκλοφορούν υπό την εμπορική ονομασία ELITE που αποτελεί αναγνωρίσιμο brand name στην εν λόγω αγορά. Σήμερα η εταιρεία απασχολεί εβδομήντα (70) εργαζόμενους και λειτουργεί καθημερινά σε 24-ωρη βάση. και καθαρίζεις! ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΧΑΡΤΙ ΥΓΕΙΑΣ ΧΑΡΤΙ ΚΟΥΖΙΝΑΣ ΧΑΡΤΟΠΕΤΣΕΤΑ ΤΡΑΠΕΖΟΜΑΝΤΙΛΟ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ στο μπάνιο στην κουζίνα στο τραπέζι H Διοίκηση της ΠΑΤΡΑΪΚΗΣ ΧΑΡΤΟΠΟΙΙΑΣ Α.Ε. έχει υιοθετήσει και ακολουθεί πελατοκεντρική πολιτική ποιότητας και προσπαθεί συνεχώς να βελτιώνει μέσω αυτής τις σχέσεις με τους πελάτες της. Με την πολιτική της στοχεύει να πετύχει : Την τήρηση της Νομοθεσίας και Διεθνών Προτύπων ώστε να ανταποκρίνεται καλύτερα στις απαιτήσεις των πελατών της. Εφαρμογή της Πολιτική Ποιότητας σε όλα τα επίπεδα της ΠΑΤΡΑΪΚΗΣ ΧΑΡΤΟΠΟΙΙΑΣ Α.Ε. ΠΑΤΡΑΪΚΗ ΧΑΡΤΟΠΟΙΙΑ ΑΕ ΚΡΑΝΑΟΥ ΠΑΤΡA ΤΗΛ: ΓΡ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΝΙΚΑΙΑ ΤΗΛ: reception@elite.gr ΑΠΑΛA ΑΝΘΕΚΤΙΚA ΑΠΟΡΡΟΦΗΤΙΚA

4 Με αγάπη και αφοσίωση στη γεύση Με σεβασμό στις ανάγκες του πελάτη, το αρτοποιείοζαχαροπλαστείο "Μυλωνάς" εδώ και δεκαπέντε χρόνια φροντίζει να κρατά υψηλά τα επίπεδα της ποιότητας, παρέχοντάς σας κάθε λογής αρτοποιήματα και γλυκά. Είτε για την προσωπική σας απόλαυση, είτε για άλλες επαγγελματικές ή κοινωνικές περιστάσεις, δημιουργεί περίτεχνα σχέδια της αρεσκείας σας, για τούρτες, τάρτες και ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί. 6 7

5 ENΘΕΤΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» ΕΚΔΟΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Η. ΛΟΥΛΟΥΔΗΣ 10 Eκεί στη μέση του δρόμου Σ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ TRIP ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΡΙΣΤΥ ΚΟΥΝΙΝΙΩΤΗ ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΓΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ ΜΑΡΙΝΑ ΡΙΖΟΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ 12 Κολοκύθια τούμπανα 13 Η ζωή είναι πολύ ωραία, μην την ξοδεύεις ως ρακοσυλλέκτης 16 Φταίμε και οι δυο 17 Κουνγκ φου μέχρι το τέλος 20 Μες την καλή-μικρή χαρά 22 Εικόνες 28 Νίκος Δίπλαρος 32 Χριστόδουλος Κολόμβος 36 Γεγονότα ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ PHOTO EDITOR ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΓΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ ΓΙΩΤΑ ΛΟΤΣΑΡΗ ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΜΙΧΑΛΑΤΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΟΡΕΣΤΗΣ ΖΟΥΜΠΟΣ ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΜΙΧΑΛΑΤΟΣ 40 Μίχαελ Ζάιμπελ: η αρχή του φωτός 48 Η αφάνταστη οικειότητα του πολιτικού μάρκετινγκ 52 Όλγα Νικολοπούλου: Με χρώματα και υφάσματα 56 Οι εποχές αθάνατες είναι 60 Αννη Κωστούρου: Η ζωή κερδίζεται με κόπο 68 Σταύρος Μπακολιάς: Πρέπει να διαφυλάξουμε το λιμάνι 74 Κάθε μέρα, μια ιστορία ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ ΑΤΕΛΙΕ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ 78 Χρυσούλα Παπαδοπούλου: Το φαίνεσθαι πάει στην άκρη ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΕΚΤΥΠΩΣΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΜΙΛΤΟΣ ΚΩΤΙΑΔΗΣ ΓΙΑΝΝΑ ΑΣΠΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ IRIS A.E.B.E. ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε. ΒΑΛΤΕΤΣΙΟΥ 1 ΚΑΙ ΜΑΙΖΩΝΟΣ, , ΠΑΤΡΑ, ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ 2610/ trip@pelop.gr 82 Πού ΔΕΝ πήγαμε διακοπές 88 Μία σέλφι πάνω από την κάλπη 94 Πώς να γίνετε μία σωστή υπηρέτρια 102 Νίκος Λυμπεράτος: Σώμα όπως και πνεύμα άχρονο 106 Μουσείο Κουνινιώτη: Πλούτος ιστορίας και μνήμης 114 Σινεμά όταν τα φύλλα πέφτουν 116 Μουσική: Μήνας Οκτώβρης με αφτιά ανοιχτά 118 Μην καυχιέσαι λοιπόν πως με ξέρεις KΕΙΜΕΝΑ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ.. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ, ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ Η ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΜΕΣΟ, ΟΛΟΥ Η ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ. ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ TRIP ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ». 122 Γενέθλιο παρτι και οι δωσίδικοι της τρέλας 126 Beaute: Η ομορφιά θέλει τον οδηγό της 130 Κουβέντα τελευταία: Ο στρατός της Amina 9

6 Εκεί, στη μέση του δρόμου ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ Κολλημένοι σε ένα καλοκαίρι που έφερε τα πάνω-κάτω στην καθημερινότητά μας ή καλύτερα, σε ό,τι νομίζαμε ως καθημερινότητα, η ιδέα του προχώρα βρίσκει τοίχο δημιουργώντας μία μονιμότητα -περίεργη και εξαιρετικά δυσάρεστη- στο συλλογικό αίσθημα του φόβου. Φόβος που προκύπτει από την οικονομική ανασφάλεια και τα διαβολο-παίδια της. Που ξέρουμε όλοι, πολύ καλά, ποια είναι. Διανύοντας μία περίοδο γλωσσικής, ηθικής, συμπεριφορικής και εν γένει, κοινωνιολογικής μετάλλαξης, κανονίζουμε μίτινγκ με τον φόβο σε ημερήσια βάση, αρνούμενοι να αλλάξουμε το ραντεβού για μία άλλη δεκαετία ή/και να τo ακυρώσουμε εντελώς, ως τρομοκρατημένοι ασκούμενοι υποτελείς του. Και λέω ασκούμενοι, γιατί υπάρχει ενδεχόμενο όλο τούτο να ανατραπεί. Ποιον κοροϊδεύω, θα πείτε. Και ο Γαλιλαίος ακόμη, λύγισε μπροστά στις σαδιστικές μούρλιες της Ιεράς Εξέτασης. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Η και η ίδια. Θα ήταν ώριμο, να μην το αναπτύξω. Καρέ-καρέ η κατάρρευση μιας χώρας. Από τον εαυτό της; Από τους κακούς και ύπουλους άλλους; Κανείς δεν ξέρει, δεν θα το πω. Η ιστορία αποδεικνύει πως αυτοί που ξέρουν καλύτερα είναι οι ιστορικοί μελετητές και εθνολόγοι δεκαετίες μετά. Όταν εμείς δεν θα είμαστε πια εδώ κοντά, να μάθουμε. Και καιροί για προφήτες, δεν ξέρω αν είναι. Πόσω μάλλον όταν στη φάση που είμαστε, το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι κουβέντες για το τι «θα» συμβεί. Πώς άραγε θα διεκδικήσουμε το παρόν όταν ο φόβος, το πανάσχημο αυτό κτήνος, μας τρώει τα σωθικά; Πώς; Κυνηγώντας το άνθος μέσα στο επιβλητικό και στέρεο αστικό τοπίο; Αποτελούμενο από σκληρά τσιμέντα και διπλά τζάμια για ουρανό; Η αλήθεια είναι πως ατάραχη δείχνει όλη αυτή η «εξέλιξη». Χταπόδι που ανά δευτερόλεπτο αποκτά άλλα οκτώ. Πόδια. Με τα πλοκάμια του χτυπάει τα νεύρα μας, ορμάει κατινίστικα στις ψυχές μας, έτοιμο να τις ξεμαλλιάσει. Φαντάζει ανίκητο αυτό το πράγμα. Ο Τζόνι Ουόκερ φεύγει (αντί να έρχεται) και τα μνημόνια έρχονται. Αυτά τα μοντέρνα πλασματάκια που σαν πλαγκτόν, λένε, ταΐζουν το χταπόδι. Και από αυτά, οι ζωές μας εξαρτώνται. Και νάσου, ο φόβος να πολλαπλασιάζεται. Ανάσα να μη σε αφήνει να πάρεις. Μικρά μυρμηγκάκια είμαστε, λένε, κανένα λόγο δεν έχουμε σε ό,τι συμβαίνει. Πλήθος άβουλο και ασήμαντο. Χα! Μετά τον φόβο, λοιπόν, έρχεται η αποδοχή του. Φοβάμαι, το ξέρω πως φοβάμαι, δεν έχει σημασία, κοιμάμαι με τον φόβο μου, τα λέμε αύριο. Πράγμα χειρότερο, γιατί σου ρουφάει κάθε τι ανθρώπινο, άρα μαχητικό, λυσσαλέο, επίμονο, ερωτικό, φανταστικό, υπεράνθρωπο, αθλητικό, τραγουδιστικό, χορευτικό, σαλεμένο. ΖΩΝΤΑ- ΝΟ. Η ελπίδα, λένε, είναι αδελφή της αναβλητικότητας. Η ουσία κρύβεται στο τώρα. Και τώρα, παρά τον φόβο μας, υπάρχει κίνηση. Ζωή υπάρχει. Είναι το μόνο πράγμα που συνεχίζεται, το μόνο που πάντα θα βρίσκει τρόπους να υφίσταται. Με όλα τα χταπόδια του πλανήτη στην πλάτη να τη μαστιγώνουν. Η κόκκινη πανσέληνος ήταν εδώ, πολύ πριν τους ρομαντικούς, φίλοι μου (όπως θα διαβάσετε αργότερα). Το ίδιο και η ζωή, πριν ανακαλύψουν τη λέξη ελπίδα. Αξίζει να την προστατεύσουμε. Αξίζει να πιστεύουμε πως το λουλούδι μπορεί να ανθίσει, εκεί στη μέση του δρόμου, απλούστατα επειδή κάποιος το ζωγράφισε. Ισως έτσι, ο φόβος, τρομάξει. Τ 10 11

7 ΑΠΟΨΕΙΣ Κολοκύθια τούμπανα ΑΠΟ ΤΟΝ ΚωΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΑΓΝΗ Οι δείκτες έδειχναν δώδεκα και ήταν όντως δώδεκα. Το ρολόι ήταν το μόνο πράγμα που δούλευε καλά σ αυτό το βασίλειο. Χτυπώντας μεσάνυχτα, όλα εξελίχθηκαν όπως τα είχε προκαθορίσει η γυναίκα με το ραβδί. Η άμαξα διαλύθηκε, τα συστατικά της έγιναν ξανά κολοκύθες και καρπουζόφλουδες, τα ακριβά φορέματα του κοριτσιού έγιναν και πάλι λινάτσες, τα διαμάντια της κουκούτσια, τα άσπρα άλογα έγιναν ψωραλέοι σκύλοι, και μόνο ο αμαξάς ήταν πραγματικός και ήθελε τα λεφτά του. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έλειπε κι ένα γοβάκι. Έμενε το άλλο, αλλά είχε ξεμεταμορφωθεί κι αυτό, και είχε ξαναγίνει παντόφλα. Άραγε εκείνο που είχε μείνει στις σκάλες, στο φευγιό επάνω, είχε γίνει κι εκείνο παντόφλα; Αν ναι, θα το βρει ο πρίγκιπας και θα γίνουμε ξεφτίλα. Δεν τα είχε σκεφτεί καθόλου καλά η μάγισσα. «Εγώ φταίω, κυρά μου;» αντέδρασε η γριά με το ραβδί, όταν η Σταχτομπούτα πήγε να της γυρέψει τα ρέστα. «Δεν σου είπα να φύγεις πριν από τις δώδεκα, γιατί τα μάγια δεν φτάνουν παραπάνω; Κάθισες και ξελιγώθηκες με τον πρίγκιπα. Κοιτάμε και κανένα ρολόι». «Τι θα πει δεν φτάνουν για μετά τις δώδεκα τα μάγια ;» φώναξε έξαλλη η Σταχτομπούτα. «Μάγισσα είσαι εσύ ή πενταμηνίτισσα;» «Ασκώ και έναν παιδευτικό ρόλο, πού να πάρει» απάντησε θιγμένη η γριά. «Προσπαθώ να διδάξω και σένα και όλες τις επίδοξες σταχτομπουτούδες να μη βγαίνουν έξω από τα όριά τους. Αν θέλεις να ξέρεις, στο άλλο παραμύθι, ο ένας νεαρός έφαγε τα μούτρα του. Πέταξε ψηλά, πλησίασε τον ήλιο, λιώσανε τα κεριά στα φτερά του, πάνε τα φτερά, μένει εκείνος χωρίς αγάπη και χαρά, και προπαντός χωρίς κεριά, και πέφτει στο πέλαγο, και γίνεται χρυσοπράσινο φύλλο, προχθές είχανε το μνημόσυνο». «Άκου να σου πω, κυρά μου» της κάνει τότε η μικρή, που ήταν μεν παραδουλεύτρα, αλλά ήταν κόρη παλιού άρχοντα και το δούλευε το στόμα καλά (σε διάλογο, εννοούμε) «εγώ ονειρευόμουνα δικαιοσύνη και όχι να παιδευτώ. Ήθελα να μου αποδοθούν τα πλούτη που μου στέρησε η μητριά μου και τα κατεύθυνε στις θετές μου παλιαδελφές, που μου το παίζουνε κυρίες. Έπρεπε να μου δώσεις κανονική άμαξα, κανονικά άλογα και κανονικά φορέματα. Να πάω στο γκαλά. Να μπω στον χορό, να παραμερίσω όσες δεν χορεύανε γκαλά, να τους κόψω την ουρά, να με δει ο πρίγκιπας, να με ξεχωρίσει, να με χορέψει, να με κεράσει, να με βάλει στο γιοτ του και τα λοιπά και τα λοιπά». «Ποιο γιοτ; Δεν είναι παραθαλάσσια η πολιτεία». «Καλά. Απευθείας τα λοιπά και τα λοιπά, εν τοιαύτη περιπτώσει». Η μάγισσα χάθηκε σε ένα σύννεφο, γιατί είχε πάει δώδεκα το μεσημέρι και έληγε το ωράριό της. Πενταμηνίτισσα δεν ήταν, ήταν ωστόσο τετραωρίτισσα. Ο πρίγκιπας, στο μεταξύ, είχε βγει στο κατόπι του κοριτσιού. Εκείνη είχε χαθεί. Είχε τρέξει πιο γρήγορα από εκείνον, μολονότι φορούσε γόβες, αλλά μη νομίζετε ότι και ο πρίγκιπας δεν είχε βάλει το τακουνάκι του. Στο πλατύσκαλο βρήκε ένα γοβάκι. Το γοβάκι δεν είχε μεταμορφωθεί σε παντόφλα, διότι ο σεναριογράφος του παραμυθιού την αμέλησε αυτή τη λεπτομέρεια. Ο πρίγκιπας είχε αστιγματισμό και δεν είχε προσέξει φάτσα, αλλά εδώ που τα λέμε, καμία γυναίκα, την επομένη των χορών δεν είναι ίδια όπως είχε εμφανιστεί το προηγούμενο βράδυ. (Να, μια ωραία δικαιολογία για τις απιστίες. «Μπα; Δεν ήσουνα εσύ;»). Ο πρίγκιπας θεώρησε ότι μόνο σε ένα πόδι μπορούσε να ταιριάζει το γοβάκι. Δεύτερο λάθος: Τα γυναικεία παπούτσια δεν χωράνε σε κανένα πόδι, ούτε στο δικό τους. Αλλά πρίγκιπας ήταν και έκανε διαγωνισμό με ανοιχτές προσφορές. Οι ενδιαφερόμενες θα πρόβαραν το γοβάκι, και αν τους ταίριαζε, θα τις παντρευόταν ο πρίγκιπας, ο οποίος περιφερόταν σαν μπούφος με ένα παπούτσι στο χέρι. Για να μην τα πολυλογούμε, έκαναν δοκιμή όλες οι γυναίκες του βασιλείου, που ψευδώς παρέστησαν ότι είχαν χάσει γοβάκι, αλλά πολλές φορές πιστεύουμε στο ίδιο μας το ψέμα, αλλά δεν ταίριαζε σε καμίας το πόδι. Ώσπου (μπλα, μπλα, μπλα -η Μεσίσκλη έμαθε πόσο βγαίνει το κείμενο και ζήτησε να το περικόψουμε, πράγμα εύκολο, γιατί περικόπτεται άνετα κάτι που δεν έχει ακόμα γραφεί) διαπιστώθηκε ότι το γοβάκι ταίριαζε μόνο στη Σταχτομπούτα και στα δύο πόδια μάλιστα, γιατί ήταν γοβάκι γιούνιφουτ. Και ο πρίγκιπας την παντρεύτηκε. Την άλλη μέρα έγινε κραχ, χρεοκόπησε το βασίλειο και η Σταχτομπούτα υποχρεώθηκε να ξαναπλένει σκάλες για να ζήσουν. Βρήκε και παπούτσια σε ένα κατώφλι, αλλά από αυτά που αφήνουν στους φτωχούς, μπας και τα χρειαστούν. Τα δοκίμασε και της ταίριαζαν και αυτά. Άκου να δεις. Ο μύθος δηλώνει ότι χωρίς πραγματικές μεταρρυθμίσεις και τομές δεν πρόκειται να δεις χαΐρι. Χώρες και πολίτες που παθαίνουν ονειρολοιμώξεις και φαντασιώνονται πως μεταμορφώνοντας τα κολοκύθια τους σε πολυτελή οχήματα, θα πέσουν στα βράχια, μόλις χτυπήσει μεσάνυχτα. Αντί να ζητούν μάγισσες για να τους φέρνουν βότανα, πρέπει να προβούν απευθείας σε καλλιέργεια βοτάνων που παράγουν μαγικά αφεψήματα. Πρίγκιπες δεν υπάρχουν, παρά μόνο κάτι βάτραχοι. Τους φιλάς, και παραμένουν βάτραχοι, οι οποίοι παραξενεύονται πολύ για το φιλί αυτό. Καιρό είχε να με φιλήσει η γυναίκα μου λένε, και φεύγουν για το πρακτορείο, να παίξουν κανένα στοίχημα. T 12 13

8 ΑΠΟΨΕΙΣ Η ζωή είναι πολύ ωραία, μην την ξοδεύεις ως "ρακοσυλλέκτης" ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΙΝΑ ΡΙΖΟΓΙΑΝΝΗ Μυρτώ - Βασιλεία Σαν την ανέμελη ομορφιά και το γλυκό άρωμα ενός ανοιξιάτικου λουλουδιού, νιότη και ελπίδα συμπορεύονται... δυο καλές φίλες κρατημένες σφιχτά από το χέρι. Σβήνει η πρώτη; Σύντομα θα εξανεμιστεί και η δεύτερη... Αφορμή για το παρόν σημείωμά μου στάθηκε μία πρωινή κουβέντα με τον Κωνσταντίνο Μάγνη. «Πόσο ωραία ζουν οι φοιτητές σήμερα» μου είπε, περιγράφοντας τις συνθήκες διαμονής, μετακίνησης κ.ά. Είπαμε πολλά και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι μάλλον δεν είναι και τόσο ωραία Και δεν είναι τόσο ωραία, διότι δεν αρκεί ένα ωραίο διαμέρισμα ή το να μένεις δίπλα στο Πανεπιστήμιο ή το να μετακινείσαι με υπερσύγχρονα μέσα μαζικής μεταφοράς ή να έχεις το δικό σου αυτοκίνητο. Πόσο ευτυχισμένος και γεμάτος να είναι ένας φοιτητής που οι στόχοι που έβαλε η οικογένειά του από τη στιγμή που γεννήθηκε γι αυτόν, παρασυρόμενη από τα κοινωνικά πρότυπα ίσως και από τα δικά της απωθημένα, του στέρησαν την παιδικότητά του; Του εγκλώβισαν τα όνειρά του και τον αφυδάτωσαν; Όταν δεν μάτωσε τα γόνατά του παίζοντας σε κάποια αλάνα; Όταν δεν κάθισε στα γόνατα του πατέρα του για να τον ακούσει να του διαβάζει ένα ωραίο βιβλίο; Όταν δεν βγήκε κανένα απόγευμα από το σπίτι του για να συναντήσει τους φίλους του στην πλατεία; Όταν ακόμα και η σχολική διαδρομή, που θα έπρεπε να είναι ένα ταξίδι χαρούμενης γνώσης, έχει μετατραπεί σε ένα εφιαλτικό ταξίδι, αφού καθημερινά χτυπιέται στα βράχια που έχει υψώσει μπροστά του το σύστημα των Πανελληνίων και καταλήγει να καθίσει στα θρανία αυτών, περνώντας προηγουμένως από το γραφείο του ψυχοθεραπευτή; Έτσι φτάνει στο Πανεπιστήμιο αφυδατωμένος, κυρίως ψυχολογικά, και κουρασμένος. Δεν έχει ούτε τη χαρά να απολαύσει την ελευθερία μακριά από το σπίτι, το ξενύχτι μέχρι τα ξημερώματα, το φλερτ, διότι είναι πράγματα που έχει ζήσει πρόωρα και τον έχουν κουράσει. Μία πρόσφατη βόλτα στην παραλιακή του Ρίου με γέμισε θλίψη όταν ήρθα αντιμέτωπη με εκατοντάδες μικρομέγαλα παιδιά. Δεκαεξάχρονες με 12ποντες γόβες, ντυμένες και βαμμένες σαν τριαντάχρονες. Αμούστακα αγόρια με την μπύρα και το τσιγάρο στο χέρι. Τι θα κάνουν τα παιδιά αυτά όταν γίνουν 20 ετών; Πότε θα χαρούν τη νιότη του εφήβου; Ποτέ. Τώρα δικαιώνω την παιδοψυχίατρο Βιολέτα Σιγάλα, όταν πριν από μερικά χρόνια μού έλεγε ότι η κοινωνία μας βιάζει τα παιδιά και μεγαλώνει δυστυχισμένους ενήλικες. Διάβαζα προ ημερών την ηλεκτρονική αλληλογραφία κάποιων μητέρων με τίτλο «Ετοιμάζοντας το «πρόγραμμα» του χειμώνα σε excel». Μεταφέρω το σημείωμα κάποιας εξ αυτών «η μικρή τριών ετών, όλα τα ξεκινήσαμε αλλά σε όλα κλάμα και θέλω μαζί!!! Δεν ξέρω τι να κάνω θέλει και το σχολείο και πισίνα και μπαλέτο και τένις κι εμένα μαζί!!! Τα φώτα σας οι πεπειραμένες». Αλήθεια, ένα κοριτσάκι τριών ετών τι παραπάνω μπορεί να θέλει από το να παίζει με τα παιχνίδια της και τη μητέρα της να της διαβάζει παραμύθια; Γιατί έχουμε κάνει τη ζωή μας τόσο δύσκολη; Γιατί βρισκόμαστε σ ένα διαρκές κυνήγι, χάνοντας τα απλά πράγματα που είναι και η ουσία της ζωής; Γιατί έχουμε σταματήσει να κοιτάμε τα αστέρια στον ουρανό, να θαυμάζουμε το μπουμπούκι στη γλάστρα μας που σιγά-σιγά ανοίγει, να καλούμε τους φίλους μας στο σπίτι μας για επιτραπέζια και ξεφύλλισμα των φωτογραφικών άλμπουμ από τις κοινές μας στιγμές; Έχουμε σταματήσει να ζούμε. Η ζωή είναι πολύ ωραία και πολύ σύντομη. Μην τη στερούμε από τα παιδιά. Τ 14 15

9 ΑΠΟΨΕΙΣ Φταίμε κι οι δυο ΑΠΟ ΤΟΝ ΚωΣΤΑ ΘΕΟΔωΡΟΠΟΥΛΟ Τότε (Σάββατο 30 Αυγούστου 1980), ρεπορτάζ στην «Πελοπόννησο» για τον ΝΟΠ: Παρά την αισιοδοξία μας ο ΝΟΠ δεν πραγματοποίησε χθες το βράδυ καλή εμφάνιση, με αποτέλεσμα να χάσει 7-3 από την ομάδα του Βόλου, πράγμα που θα μας δυσκολέψει στη συνέχεια, αν τουλάχιστον απόψε δεν κερδίσουμε τον Ολυμπιακό. Ατονοι, χωρίς νεύρο και αγωνιστική διάθεση οι πολίστες μας, δικαιολογημένα υπέκυψαν, πράγμα που συνετέλεσε στο να πικραθούν οι πατρινοί φίλαθλοι, που παρευρέθηκαν στο κολυμβητήριο». Αν το ρεπορτάζ γραφόταν τώρα: Ο ΝΟΠ μακριά από τον καλό εαυτό του έχασε 7-3 από τον Βόλο. Μετά απ αυτή την ήττα ο ΝΟΠ θα αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα, αν μάλιστα δεν νικήσει απόψε τον Ολυμπιακό. Χωρίς πάθος και αγωνιστική διάθεση οι παίκτες του ΝΟΠ δικαιολογημένα υποτάχθηκαν στους αντιπάλους τους. Οι πατρινοί φίλαθλοι που παρακολούθησαν τον αγώνα απογοητεύθηκαν και από την εμφάνιση του ΝΟΠ και από το τελικό αποτέλεσμα». Σωστό τότε, λάθος τώρα; Λάθος τότε, σωστό τώρα; Η ταύτιση του δημοσιογράφου με την ομάδα και η οπαδική του συμπεριφορά (γραφή) τότε, ήταν εντός πλαισίου και η σχετική ουδετερότητα που παρουσιάζει σήμερα είναι αποδεκτή; «Είμαστε με τις ομάδες της Πάτρας», μας είχε πει ο αείμνηστος Γιάννης Αδαμόπουλος, προϊστάμενος στο αθλητικό τμήμα της «Π» το 1979, τότε που ξεκινούσαμε. Τώρα, μετά από 36 χρόνια, στο «είμαστε με τις ομάδες της Πάτρας» υπάρχει άλλη προσέγγιση και μάλλον αυτό είναι σωστό: Προβολή των ομάδων μας, αλλά και επισήμανση των προβλημάτων. Ανάδειξη των θετικών, καταγραφή των αρνητικών. Έπαινος, αλλά και κριτική. Τότε, πάντως, η εφημερίδα και ο δημοσιογράφος μπορεί να μην διακρίνονταν για την ουδετερότητά τους, ήταν όμως μέσα στην κοινωνία, η οποία ανταπέδιδε. Τώρα, η προσπάθεια από τα ΜΜΕ δεν τυγχάνει της ίδιας αποδοχής. Οι λόγοι είναι πολλοί, φταίμε κι οι δύο, μπορούμε να διορθώσουμε. Και επειδή τα παλιά πάντα συγκινούν, σε εκείνο το παιχνίδι με τον Βόλο τα τέρματα του ΝΟΠ είχαν επιτύχει ο Κακουλίδης, ο Αγουρίδης και ο Δελαπόρτας, στην ομάδα έπαιζαν και οι Κλαουδάτος, Ντότσικας, Λαχανιώτης, Πετρούτσος. Τ 16

10 ΑΠΟΨΕΙΣ Κουνγκ Φου μέχρι το τέλος ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗ Το «Κουνγκ Φου Πάντα» είναι μια ταινία (έγινε και σειρά) κινουμένων σχεδίων (animation), η οποία έχει λατρευτεί από τα παιδιά. Ο Πο είναι ένα χοντρό Πάντα που έχει πάθος με το Κουνγκ Φου, αλλά είναι καλός μόνο στα όνειρά του. Τελικά θα καταλήξει να επιλεγεί ως Δράκος Πολεμιστής για να σώσει την κοιλάδα της Ειρήνης με τη βοήθεια του δασκάλου του Σι Φου. Πράγματι γίνεται ένας εξαιρετικός πολεμιστής, όμως αυτό που δεν μπορεί να καταφέρει είναι να βρει την εσωτερική γαλήνη που του έχει διδάξει ο Σι Φου. Ξέρετε πότε καταφέρνει να την κατακτήσει; Όταν γονατισμένος και ανήμπορος να αντισταθεί στον εχθρό, βρίσκεται ένα βήμα πριν από την καταστροφή. Διδακτικό το καλοκαίρι που πέρασε, όχι περίεργο. Καλό μάς έκανε. Μάθαμε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας που θέλουν το καλό μας, λειτουργούν πάντα με δημοκρατικές διαδικασίες και σέβονται τις επιθυμίες των λαών. Ποτέ δεν προσπαθούν να εκβιάσουν τους πολίτες, που σημαίνει ότι κάθε πρωί ή κάθε βράδυ, πρέπει να λέμε Δόξα Σοι ο Θεός που μας έχουν υπό την προστασία τους. Ή μήπως Δόξα Σοι ο Γιούνκερ; Μάθαμε επίσης τα κάπιταλ κοντρόλ. «Είναι κι αυτό το κάπιτα κουντρόλ, αγόρι μου, που μας έχει διαλύσει», μου έλεγε μια γιαγιά στην τράπεζα λες και τη χτύπησε κάποια βαριάς μορφής ίωση και την έχει ρίξει στο κρεβάτι. Με αποκάλεσε «αγόρι», οπότε καταλαβαίνετε ότι της συγχωρούνται τα πάντα. Ζήσαμε, επίσης, την απίστευτη εμπειρία του δημοψηφίσματος. Γίναμε μέρος της Ιστορίας, τρομάρα μας. Μάθαμε εκ των υστέρων ότι έχουν αλλάξει οι έννοιες των λέξεων. Το «όχι» σημαίνει «ναι» ή «ναι σε όλα», οπότε πρέπει σιγά-σιγά να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις στα σύγχρονα λεξικά της ελληνικής γλώσσας. Τώρα δεν είναι μόνο οι γυναίκες που λένε όχι και εννοούν ναι. Επίσης, το «αριστερός» πρέπει να γίνει «δεξιός», το «δεξιός» να γίνει «κεντρώος» και μέσα στον χαμό να ακούς και τη Φώφη να λέει ότι δεν είναι δεδομένη για κανέναν. Ασχετο, αλλά δεν κρατιόμουν Μάθαμε, μάθαμε, μάθαμε. Ωρα, λοιπόν, τώρα να μάθουμε ότι πρέπει να βρούμε νόημα στη ζωή μας. Δεν θα ζήσουμε για πάντα, οπότε αλλάξτε τα πάντα μέσα σας και βάλτε ένα Πάντα στην καρδιά και το μυαλό σας, ειδικά τώρα που στο σκηνικό φαινόμαστε όλοι γονατισμένοι, απλώς να περιμένουμε το τέλος. Το τέλος θα έρθει, όταν το αποφασίσουμε εμείς. Τ 18

11 ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΤΩΡΟΣ Γενικός Διευθυντής Εργασιών Ομίλου INTERAMERICAN ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ Προσπαθώ να βρω μικρές χαρές μέσα στην κρίση. Αυτή τη μανία είχα και πριν αρχίσουν να πέφτουν βροχή τα μνημόνια, τα οικονομικά μέτρα να κάνουν σκυταλοδρομία 4Χ100 (ταχύτητας) και οι λογαριασμοί πληρωμής να τρέχουν από τα μπατζάκια μας. Την είχα αυτή τη λόξα από την εποχή που δεν επικρατούσε ύφεση στην αγορά, όταν οι μισθοί και οι συντάξεις βρίσκονταν σε επίπεδα ικανοποιητικά για την αξιοπρεπή διαβίωση, τότε που η ανεργία δεν χτυπούσε «κόκκινο» και τα προβλήματά μας εξαντλούνταν στην αναζήτηση πολυήμερων διακοπών και αγοράς καινούργιων ρούχων. Τα τελευταία χρόνια όλα τα προαναφερόμενα μας τέλειωσαν. Κι επειδή δεν είναι εποχές για γκρίνια, μιζέρια και αναζήτηση γωνίας σε κέρμα (οι παλιοί προσδιόριζαν την αξία του στο τάλιρο) έπρεπε να βρω κάτι άλλο. Δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ. Ήταν όλα δίπλα μου. Ένας ζωντανός οδηγός επιβίωσης από τον Μες στην καλή -μικρή χαρά αρνητισμό και την κατήφεια που σε οδηγούν οι συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής υστέρησης. Υποθέτω ότι κάπως έτσι ανακαλύψαμε -ξανάαρκετοί από εμάς πόσο καλά μπορούμε να περάσουμε τις διακοπές μας στο πατρικό σπίτι του παππού στο χωριό. Αν έχει και τις σχετικές ανέσεις, δηλαδή κλιματιστικό και τηλεόραση (για ασύρματη σύνδεση στο διαδίκτυο ή συνδρομητική ούτε λόγος να γίνεται ), τότε ποιος μας πιάνει! Ανακαλύψαμε ακόμα πόσο όμορφες είναι οι εκδρομές στη φύση. Πεζοπορία, μπάνιο στο ποτάμι (σ.σ. τηρήθηκε το έθιμο της βουτιάς στον Αχέροντα και φέτος), βόλτες στην παραλία, και φυσικά δεν λείπει το καλό και οικονομικό φαγητό. Σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης μπορείς να βρεις μια ή και περισσότερες ταβέρνες με εκπληκτικούς μεζέδες και ντομάτα που να τη διακρίνεις από το άρωμα και μόνο. Μάθαμε να αξιοποιούμε τις πληροφορίες που μας δίνουν άλλοι για έναν τόπο, είτε προφορικά είτε μέσω του ιντερνέτ. Μάθαμε να χρησιμοποιούμε την κάρτα πληρωμής σε πραγματικό χρόνο (ας όψεται το κάπιταλ κοντρόλ, ελ. περιορισμός κίνησης κεφαλαίων), έστω κι αν αισθανθήκαμε πιο ελαφριά την τσέπη μας. Πάνω απ όλα συνειδητοποιήσαμε πόσο γεμάτη είναι η ζωή μας όταν έχουμε δίπλα μας, υγιείς, τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν. Η ζωή είναι στιγμές Κοινότοπο; Μπορεί. Αλλά αποτυπώνει και την πραγματικότητα. Οι ρακέτες στη θάλασσα και κάθε μορφής παιχνίδι στην παραλία, ακόμα κι όταν δεν μπορείς να σκύψεις σε πρώτο χρόνο επειδή βαραίνουν τα χρόνια στην πλάτη, σου αφήνουν μια γλυκιά γεύση ακόμα κι αν έχεις φάει άμμο. Η κουβέντα με τη συντροφιά σου κάτω από τα πλατάνια, μια παρτίδα τάβλι ή μπιρίμπα στον καφέ, η δημιουργία άλμπουμ με φωτογραφίες από τις καλοκαιρινές αποδράσεις, είναι κάποιες από εκείνες τις μικρές χαρές που μας κάνουν να δούμε την καθημερινότητα με άλλα μάτια. Δεν χάνετε τίποτα να το δοκιμάσετε. T Ο απόλυτος "digital insurer Η INTERAMERICAN, εταιρεία που προτάσσει την καινοτομία στον επιχειρηματικό σχεδιασμό και τη στρατηγική της, μετασχηματίζεται ταχύτατα και εντυπωσιακά κατά την τελευταία πενταετία σε ψηφιακό ασφαλιστικό οργανισμό. Μία σειρά αλληλένδετων ψηφιακών εφαρμογών απογειώνουν οργανωτικά και λειτουργικά την INTERAMERICAN. Κατά την τελευταία πενταετία, οι σχετικές επενδύσεις που πραγματοποιήθηκαν ξεπερνούν τα 20 εκατ. ευρώ. Τομείς εστίασης της ψηφιακής κατεύθυνσης της εταιρείας αποτελούν: - Οι πελάτες, με κατά προτεραιότητα τεχνολογική υποστήριξη της ασφάλισης σε όλες τις φάσεις και διαδικασίες, - τα δίκτυα πωλήσεων, για τη βελτίωση των παραγωγικών αποτελεσμάτων με τη χρήση της τεχνολογίας και τη διεύρυνση των δυνατοτήτων διαχείρισης των πελατών, - η συνεχής ανάλυση και αξιοποίηση των δεδομένων, - η μείωση του λειτουργικού κόστους, με συνεπαγόμενο το όφελος για τους πελάτες στον έλεγχο των ασφαλίστρων, - η αναβάθμιση και εγκατάσταση νέων συστημάτων ασφάλειας των πληροφοριακών συστημάτων. Στο πλαίσιο αυτό, η INTERAMERICAN έχει πραγματοποιήσει μεγάλα βήματα με γοργούς ρυθμούς, που αφορούν σε δημιουργία και λειτουργική ενσωμάτωση πρωτοποριακών ψηφιακών εφαρμογών, όπως είναι τα συστήματα: OnE (Operations 'n' Excellence), η ενιαία πλατφόρμα για τις λειτουργίες έκδοσης συμβολαίων και αποζημίωσης όλων των κλάδων Γενικών Ασφαλίσεων. i-care, για τη βελτιστοποίηση της ποιότητας των υπηρεσιών και της ταχύτητας διαχείρισης των αιτημάτων αποζημιώσεων Ζωής και Υγείας. Genius, για ένα πιο δυναμικό και αντικειμενικό underwriting σε Ζωή και Υγεία. 360 Customer View, με MDM και CRM πλατφόρμες για έλεγχο διασφάλισης ποιότητας δεδομένων και υπηρεσίες προς τους πελάτες αντιστοίχως. Enterprise Datawarehouse και εργαλείατεχνικές για Fraud Detection, που έρχονται να ολοκληρώσουν φέτος τη μεγάλη επένδυση στον τομέα των data. H INTERAMERICAN έχει επενδύσει σημαντικά σε συστήματα ασφάλειας τελευταίας τεχνολογίας. Παράλληλα, έχει εξελίξει εντυπωσιακά το «ψηφιακό γραφείο» του Συνεργάτη Πωλήσεων, με την πρότυπη, πρωτοποριακή στην αγορά πλατφόρμα "askme". Η εταιρεία, εξάλλου, είναι η πρώτη που εισήγαγε και ανέπτυξε την απευθείας ψηφιακή πώληση ασφαλειών με την Anytime (από το 2006). «Η INTERAMERICAN βασίζει στην ψηφιακή τεχνολογία καινοτόμες πρωτοβουλίες της στο επίπεδο του σχεδιασμού ασφαλιστικών προϊόντων νέας αντίληψης. Παράδειγμα αποτελεί η ευρύτατη χρήση της τηλεματικής στην Οδική Βοήθεια, ενώ νέες προτάσεις της εταιρείας πρόκειται να ανακοινωθούν σύντομα, μοναδικές στην ελληνική ασφαλιστική αγορά. Στο επίπεδο των συνεργασιών, η εταιρεία τροφοδοτεί μεγάλα πρακτορεία με την ψηφιακή εμπειρία της μέσω της διασύνδεσης (interfaces) με τις ψηφιακές υποδομές της, επιζητώντας τη βέλτιστη συνεργασία», επισημαίνει ο Γιάννης Καντώρος, γενικός διευθυντής εργασιών. Τα 13 συνολικά βραβεία που έχει κατακτήσει για τις ψηφιακές εφαρμογές και τα λειτουργικά συστήματά της η INTERAMERICAN στον θεσμό κύρους Business IT Excellence Awards, κατά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αποδεικνύουν ότι η εταιρεία έχει ανοίξει τον δρόμο για το επιχειρησιακό μοντέλο του μέλλοντος στις ασφαλιστικές δραστηριότητες.

12 ΕΙΚΟΝΕΣ MENEΛΑΟΣ ΜΙΧΑΛΑΤΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΟ: EYTYXIA MEΣΙΣΚΛΗ Ζητωκραυγάζουμε. Για τους ηγέτες. Με φλογερή πίστη. Πανηγυροφιλής λαός, με τα χέρια σε ανάταση. Κάθε φορά, πρώτη φορά. Κάθε φορά, η ίδια χαρά. Το εμπόριο του ονείρου, πέτυχε.

13 ΕΙΚΟΝΕΣ MENEΛΑΟΣ ΜΙΧΑΛΑΤΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΟ: EYTYXIA MEΣΙΣΚΛΗ Ο σταχτύς θάνατος Θαρρούσα ως τώρα-φίλοι μου καλοίθαρρούσα ως τώρα πως όλα τα πράγματα βαδίζουν στη γη με το αληθινό τους χρώμα η χαρά άσπρη. η θλίψη χλωμή. ο έρωτας ρόδινος. ο θάνατος μαύρος έτσι θαρρούσα Και περνούσα τις μέρες μου με τα χρώματά μου τακτοποιημένα με τα όνειρά μου συγυρισμένα με τα ποιήματά μου καθαρογραμμένα γιατί έτσι τα βλεπα έτσι νόμιζα. Μενέλαος Λουντέμης 24

14 ΕΙΚΟΝΕΣ MENEΛΑΟΣ ΜΙΧΑΛΑΤΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΟ: EYTYXIA MEΣΙΣΚΛΗ Ασφυξία. Η μυρωδιά του τέλους. Βήχας. Εκκωφαντική καταστροφή. Πόνος και δάκρυ. Ηρωες, λες, δεν υπάρχουν. Μόνο φονιάδες. Δεν μπορεί. Δεν μπορεί από τον χαμό της κόλασης να μην υπάρχει έξοδος. Μόνο κακό και στάχτες; Αγρίμια ξεπηδούν από τα χορτάρια. Αγρίμια σπίθες. Όχι. Πριν τα μάτια σου κλείσουν, πριν το κάδρο σου γίνει μαύρο με φίλτρο «κόκκος φιλμ», άνθρωπος. Άνθρωπος στην φωτιά. Ηρωες, υπάρχουν λες. Ανάσα. Αφιερωμένο στους ήρωες που μάχονται με σθένος και ταπεινότητα, για να χεις οξυγόνο. 26

15 ΠΡΟΣωΠΑ Νίκος Δίπλαρος ΑΘΛΗΤΗΣ, ΜΠΑΣΚΕΤ Τα κιτρινόμαυρα του πάνε πολύ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚωΣΤΑ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟ Από την Πάτρα στη Θεσσαλονίκη. Και από την Γ Εθνική στην Α1. Ο Νίκος Δίπλαρος αποτελεί αυτή την στιγμή το μεγαλύτερο ταλέντο-κεφάλαιο για το μπάσκετ της περιοχής μας. Ο νεαρός πλέι-μέικερ εξαργύρωσε την πρόσφατη επιτυχία του στο Ευρωμπάσκετ U18 με τη μεταγραφή του στον Αρη και, πλέον, ετοιμάζεται για το ντεμπούτο του στη μεγάλη κατηγορία, αγωνιζόμενος, βέβαια, για μια ακόμη σεζόν με κιτρινόμαυρη φανέλα! Ο ωραίος τρελος απο την πατρα Το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε η Εθνική μας ομάδα στο Ευρωμπάσκετ U18 έκανε όλο το μπασκετικό στερέωμα της χώρας μας να ασχοληθεί με εκείνον τον παίκτη-καμικάζι με το νούμερο 12 στην φανέλα. Εκείνον τον ωραίο «τρελό» από την Πάτρα, ο οποίος κάθε φορά που έμπαινε στο παρκέ άλλαζε από το πουθενά το παιχνίδι και, με την ενέργεια και το πάθος που έβγαζε, ωθούσε τους διεθνείς μας σε απίστευτες ανατροπές και υπερβάσεις. το είχε βαλεί ςτοχο Οι Πατρινοί ήξεραν καλά τον Νίκο Δίπλαρο και τις προοπτικές που είχε να παίξει μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο από την περίοδο ακόμη που ήταν απλά ένας ταλαντούχος παίκτης από τις ακαδημίες του Εσπερου ΑΟΠΑ. Δεν ξέρουμε αν ο μικρός όσο μεγάλωνε έκανε ό,τι έκανε και ο Πιτ Μάραβιτς, ντριπλάροντας μια μπάλα ακόμη και ξαπλωμένος στο κρεβάτι, το σίγουρο είναι, όμως, ότι το είχε βάλει στόχο να παίξει μια ημέρα μπάσκετ στην Α1 Εθνική. Και αυτό ακριβώς το κατάφερε το φετινό καλοκαίρι, φορώντας, μάλιστα, την φανέλα όχι μόνο μιας, αλλά δυο ομάδων της μεγάλης κατηγορίας, της ΑΕΚ (έστω και προσωρινά) και του Αρη, με τον οποίο προετοιμάζεται αυτό το διάστημα ενόψει του πρώτου τζάμπολ της σεζόν. ςτελεχος του ΘεΟυ του πολεμου Τι κοινό έχουν ο Εσπερος ΑΟΠΑ, η ΑΕΚ και ο Αρης; Το κιτρινόμαυρο χρώμα της φανέλας, γεγονός που οδηγεί είτε σε συνειρμούς για τις χρωματικές προτιμήσεις του Νίκου Δίπλαρου είτε σε θεωρίες για περίεργα παιχνίδια της μοίρας. Οπως και να έχει, το κιτρινόμαυρο χρώμα πάει πολύ στον πατρινό μπασκετμπολίστα, ο οποίος φιλοδοξεί να αποτελέσει βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος του «θεού του πολέμου». Ο Δίπλαρος έχει αποδείξει ότι δεν μασάει από δύσκολες καταστάσεις και με βασικά «όπλα» τον νεανικό του ενθουσιασμό, την άγνοια κινδύνου και φυσικά το ταλέντο του, στο χέρι του είναι να γίνει ο αγαπημένος της κερκίδας του «Nick Galis Hall». Και να κάνει υπερήφανες και τη Θεσσαλονίκη, αλλά και την Πάτρα. Τ 28 29

16 Ôáîéäåýåôå µå: ÓõíÝðåéá - ÁóöÜëåéá - ÐïëõôÝëåéá Óôï äñüµï ôçò µåãüëçò áíáíýùóçò! ÕÐÅÑÁÓÔÉÊÏ ÊÔÅË ÍÏÌÏÕ Á ÁÚÁÓ Όθωνος Αµαλίας 4, Πάτρα Τηλ.: Fax:

17 ΠΡΟΣωΠΑ Χριστόδουλος Κολόμβος ΑΘΛΗΤΗΣ, ΠΟΛΟ «Θαλασσοπόρος» των μεταλλίων ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΤΑΣΣΟ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ ΦωΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: AΡΧΕΙΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΟΛΟΜΒΟΥ Βασικό στέλεχος της εθνικής μας ομάδας πόλο των ανδρών, και μάλιστα σε μια δύσκολη και πολλές φορές επίπονη θέση, αυτή του φουνταριστού, είναι ο Πατρινός Χριστόδουλος Κολόμβος, το τελευταίο μεγάλο, πραγματικά πολύ μεγάλο, ταλέντο που ανέδειξε το πατραϊκό πόλο. Αυτή την περίοδο βρίσκεται στο τελικό στάδιο της προετοιμασίας, καθώς πολύ σύντομα ξεκινά το πρωτάθλημα Ελλάδας, το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και το Γουόρντ Λιγκ όπου θα αγωνιστεί με την εθνική μας ομάδα. Μια επίπονη χρονιά, με τεράστιο και ελκυστικό σταθμό, το Ρίο της Βραζιλίας, εκεί όπου θα αγωνιστεί με την Εθνική στους Ολυμπιακούς Αγώνες, πολύτιμο λάφυρο, μαζί με το μετάλλιο, από το πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα. με ςτοχο τη ΔίαΚρίςη «Κάθε χρόνο έχουμε υψηλούς στόχους με τον Ολυμπιακό, φέτος όμως, εκτός από το νταμπλ στην Ελλάδα, θέλουμε να διακριθούμε και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πρώτος μας στόχος είναι να μπούμε στο final -6. Γίνεται επαγγελματική δουλειά στον Ολυμπιακό», σχολίασε σχετικά ο Κολόμβος, που έχει συμπαίκτες του τους 11 από τους 13 της εθνικής ομάδας! ςυνηθίςμενος ςτους ΓρηΓΟρΟυς ρυθμους Ο Κολόμβος μένει για 6η χρονιά στην Αθήνα, νέο παιδί ήταν το 2010 όταν μετακόμισε στην πρωτεύουσα: «Ερχόμουν συχνά από πολύ μικρός με τις εθνικές ομάδες, είχα συνηθίσει κάπως τους γρήγορους ρυθμούς ζωής στην πρωτεύουσα, πιο ζωντανοί, περισσότερο άγχος και στρες, όλα γίνονται πιο γρήγορα. Αγαπώ την Πάτρα και μέχρι πρότινος ήμουν σίγουρος πως θα γύριζα να μείνω εκεί. Τώρα, όμως, το σκέφτομαι, ίσως μείνω για πάντα Αθήνα, 50-50% είναι οι πιθανότητες». είναί υπεροχο να Κανείς αυτο που ςου αρεςεί, ΔΟυλεία ςου Τι του αρέσει στην Αθήνα; Την απάντηση έδωσε ο ίδιος: «Μ αρέσει που 32 33

18 παίζω πόλο και πληρώνομαι. Είναι υπέροχο να κάνεις αυτό που σου αρέσει και να είναι η δουλειά σου!». Ο Κολόμβος εισήχθη στο Πανεπιστήμιο Πάτρας, στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, όμως τα παράτησε, στο 3ο έτος, δεν του άρεσε. Ετσι, συνέχισε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, Διοίκηση Επιχειρήσεων, είναι πια στο 3ο έτος. τα μνημονία Δεν ΦευΓΟυν ετςί απλα Την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου ο Κολόμβος ήταν στην Πάτρα για να ψηφίσει. Άτομο με σκέψη και άποψη, είπε για την τωρινή κατάσταση στην Ελλάδα: «Προσπαθώ να παρακολουθώ την πολιτική και τις εξελίξεις όσο μπορώ, αν και δεν είναι η πρώτη μου προτεραιότητα. Για να αλλάξει κάτι στην Ελλάδα, πρέπει να αλλάξει ο κάθε ένας από εμάς, πρώτα. Τα μνημόνια δεν μπορούν να φύγουν έτσι απλά, βλέπουμε πώς αντέδρασαν και οι Ευρωπαίοι». αυτογραφο ςτον ωμο της Ευθέως ρωτήσαμε τον διεθνή επιθετικό: «Αυτόγραφα δίνετε;». Η απάντηση ήταν καταφατική: «Ναι! Αν και δεν είμαστε ποδοσφαιριστές, εντούτοις, ειδικά στην επαρχία ή στο εξωτερικό, δίνω. Μου έχουν ζητήσει να υπογράψω σε μπλούζες, σε σκουφάκια, σε χέρια, σε μπάλες, και μία κοπελίτσα, στο Παγκόσμιο στο Καζακστάν, στον ώμο της»! τίς Καρίερες Κανεί το υψηλο ΚίνητρΟ Ο Κολόμβος πήρε την σκυτάλη, σε επίπεδο κορυφαίων φουνταριστών του πατραϊκού πόλο, από τον Δημήτρη Μπιτσάκο, έσμιξαν στον ΝΟΠ, έπαιξαν και αντίπαλοι. Ερωτηθείς αν είναι καλύτερος του Μπιτσάκου, απάντησε ειλικρινά: «Όταν θα γίνω 35 ετών θα μπορώ να σας απαντήσω, τώρα όχι!», ενώ πρόσθεσε σχετικά: «Τις καριέρες τις κάνει το υψηλό κίνητρο. Όσο περισσότερο υψηλούς στόχους βάζεις τόσο πιο μακριά μπορείς να φτάσεις. Θέλω να παίζω σε όσο το δυνατόν υψηλότερο επίπεδο και να γίνομαι κάθε χρόνο καλύτερος». ςτην πατρα Δεν ςυνεργαζονταί, υπαρχεί μίζερία Ο Κολόμβος μίλησε και για τον ΝΟΠ, αλλά και το πατραϊκό πόλο γενικότερα: «Το 2010 όλα έδειχναν μια χαρά, ήμασταν στην Α1, όπως και η ΝΕΠ, όμως το μοτίβο που είχε ακολουθηθεί, αποδείχτηκε πως δεν ήταν το σωστό για μια επαρχιακή ομάδα και μάλιστα σε καιρούς κρίσης. Θλίβομαι για όλα αυτά τα χρόνια, όχι τόσο επειδή ο ΝΟΠ, αλλά και η ΝΕΠ, παίζουν στην Α2, αλλά γιατί δεν συνεργάζονται, υπάρχει αυτή η μιζέρια. Θλίβομαι και για τα προβλήματα στο ΠΕΑΚ, κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Τον Σεπτέμβριο γράφονται 200 παιδιά και τον Νοέμβρη, λόγω κρύου, έχουν απομείνει τα 30. Κρίμα γιατί τα σωματεία και το ΠΕΑΚ δεν συνεργάζονται, δεν κάθονται σε ένα τραπέζι να βρουν λύσεις. Η Πάτρα έχει παράδοση, παιδιά υπάρχουν, είναι θέμα επιλογών, σωστού μάρκετινγκ και διαχείρισης. ςυντομη βίογραφία Ο Χριστόδουλος Κολόμβος είναι 27 χρονών, γεννημένος το 1988, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου. Γέννημα - θρέμμα του ΝΟΠ, αγωνίστηκε στην ανδρική ομάδα από την περίοδο (15 χρονών) έως και το , οπότε και έφυγε για τον Ολυμπιακό, στον οποίο παίζει μέχρι σήμερα. Διεθνής με όλες τις ομάδες, πρόλαβε στα λίγα χρόνια που έπαιξε στον ΝΟΠ, να αγωνιστεί σε 132 επίσημα παιχνίδια πετυχαίνοντας 218 γκολ (74 παιχνίδια στην Α1-104 γκολ, στην Α2, 9-10 στο Κύπελλο, 5-0 στην Ευρώπη). Τ 34 35

19 ΓΕΓΟΝΟΤΑ Συνέδριο για την ανάπτυξη της πόλης ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΜΙΧΑΛΑΤΟΣ Η ομάδα CITYLAB Εργαστήριο για την αρχιτεκτονική της πόλης, σε συνεργασία με την ΑΔΕΠ ΑΕ, τον Δήμο Πατρών, την Ιερά Μητρόπολη Πατρών, το ΔΗΠΕΘΕ. Πάτρας, το Πανεπιστήμιο Πατρών και τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Νομού Αχαΐας διοργάνωσαν στην πόλη της Πάτρας Πανελλήνιο Συνέδριο-Εργαστήριο Αρχιτεκτονικής CITYLAB 2015, με θέμα «Αρχιτεκτονική και Πίστη». Επιστημονικός υπεύθυνος της διοργάνωσης ήταν ο ιστορικός αρχιτεκτονικής και τέχνης Δρ. Παναγιώτης Πάγκαλος, διδάσκων στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, ενώ την Ομάδα Οργάνωσης αποτελούν οι: Τρισεύγενη Αναστασοβίτη, Θάνος Κότσαλης, Σάρα Μάτσα, Ιωάννα Τρικόγια και Βίκυ Φαϊλάδη. το αντίκείμενο του ςυνεδρίου Αντικείμενο του Συνεδρίου-Εργαστηρίου ήταν να παραχθούν ιδέες με όραμα και προοπτική για την ανάπτυξη της πόλης των Πατρών προς όφελος των κατοίκων και των επισκεπτών της. Στο Συνέδριο-Εργαστήριο συμμετείχαν εξήντα φοιτητές σχολών αρχιτεκτονικής από όλη την ελληνική επικράτεια και δόθηκαν πολύ ενδιαφέρουσες διαλέξεις από τριάντα πέντε και πλέον διακεκριμένες προσωπικότητες της αρχιτεκτονικής, της τέχνης, της θεολογίας και της φιλοσοφίας. Οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν στις εγκαταστάσεις του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, στις Αποθήκες Μπάρι (Οθωνος-Αμαλίας 6, Πάτρα), από 25 Σεπτεμβρίου έως και 2 Οκτωβρίου. ερωτηματα περί πίςτης Καί αρχίτεκτονίκης Ερωτήματα όπως «Τι είναι η πίστη; Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν; Ποιος διαμορφώνει τα αντικείμενα της πίστης; Ποιος διαχειρίζεται την πίστη και με ποια μέσα; Ποιες είναι οι βασικές διαφορές μεταξύ ιδεολογικής και θρησκευτικής πίστης; Πώς ανταποκρίνεται η αρχιτεκτονική στις απαιτήσεις των πιστών; Ποια είναι η σημασία της μορφολογίας των λατρευτικών κτηρίων; Ποια θέση καταλαμβάνει η ναοδομία στην τρέχουσα ελληνική και διεθνή αρχιτεκτονική κατάσταση;» ήταν μερικά από αυτά που τέθηκαν προς συζήτηση σε ένα γεγονός που για αρκετές ημέρες ήταν η κουβέντα της πόλης

20 ΓΕΓΟΝΟΤΑ Η γαστρονομία είχε την τιμητική της Ξεχωριστού ενδιαφέροντος ήταν το Διεθνές Συνέδριο του έργου «GrItCUZINE - Πολιτιστικές γαστρονομικές ιδιαιτερότητες: Δημιουργία μιας κοινής ταυτότητας της γαστρονομικής πολιτιστικής κληρονομιάς Ελλάδας Ιταλίας» που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Αγορά Αργύρη. Οί ςυμμετεχοντες του ςυνεδρίου Στο μεγάλο τελικό συνέδριο συμμετείχαν Έλληνες και Ιταλοί εκπρόσωποι των εταίρων του δικτύου GrIt CUZINE, που είναι οι: Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (Αναπτυξιακή Εταιρεία Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας Ανώνυμη Εταιρεία ΟΤΑ και Δήμος Αρχαίας Ολυμπίας), Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, Περιφέρεια Ηπείρου, Περιφέρεια Brindisi, Εθνική Συνομοσπονδία Βιοτεχνών και Μικρών - Μεσαίων Επιχειρήσεων Περιφέρειας Μπρίντιζι CNA Brindisi, εκπρόσωποι φορέων και επαγγελματίες του χώρου, ενώ παρουσιάστηκαν καλές πρακτικές, όπως το «Μουσείο Ελληνικής Γαστρονομίας, το «Ελληνικό Πρωινό», οι θεσμοί «ΟΙΝΟΞΕ- ΝΕΙΑ» και «Ημέρες Γαστρονομίας», κ.ά. Φυσικά, οι εκδηλώσεις απευθύνονταν και στους επαγγελματίες και ενδιαφερόμενους της γαστρονομίας καθώς αναφέρονταν και σε ζητήματα πιστοποίησης ποιότητας των καταστημάτων εστίασης και αναψυχής. εκδηλωςείς ςε ελλαδα Καί ίταλία με ΚΟίνΟ ςτοχο Στόχος του έργου «GrItCUZINE - Πολιτιστικές γαστρονομικές ιδιαιτερότητες: Δημιουργία μιας κοινής ταυτότητας της γαστρονομικής πολιτιστικής κληρονομιάς Ελλάδας Ιταλίας» είναι η διατήρηση και ανάδειξη της παραδοσιακής γαστρονομίας αξιοποιώντας την πολιτιστική κληρονομιά και τα παραδοσιακά προϊόντα κάθε περιοχής. Στο πλαίσιο αυτό, διοργανώνονται εκδηλώσεις στην Ελλάδα και στην Ιταλία που στηρίζουν το περιβάλλον, τον πολιτισμό και την κοινωνική συνοχή με στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Τ 38 39

21 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Μίχαελ Ζάιμπελ: H αρχή του φωτός ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ ΦωΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙωΤΑ ΛΟΤΣΑΡΗ Από τους ανθρώπους που σε κερδίζουν ευθύς με την ευγένεια, την οξύνοια και την ηθική τους. Με καταγωγή από τη Γερμανία, ζει και δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, μετρώντας συνεργασίες με πολλά ονόματα στον χώρο των τεχνών. Διατηρεί χαμηλούς τόνους, αλλά η προσφορά του στο θέατρο, και δη το λυρικό θέατρο, είναι πολύτιμη. Εργάστηκε στη σχολή του Κώστα Καζάκου, σκηνοθέτησε αναρίθμητες θεατρικές παραστάσεις και το πλούσιο εκπαιδευτικό του έργο μαρτυρά πως πρόκειται για μία σπάνια περίπτωση δημιουργού. Ο Μίχαελ Ζάιμπελ βρίσκεται πλέον στην Πάτρα, αναλαμβάνοντας καθήκοντα διευθυντή του Opera Studio Patras του ΔΗΠΕΘΕ και φιλοδοξεί να δώσει στην πόλη, την πνοή ζωής που της πρέπει. Έχοντας μελετήσει με ζήλο τον ρόλο της σωματικής αντίληψης στη σκηνοθεσία, μέλλει να δώσει μία ολοκληρωμένη ποιότητα στο είδος του λυρικού θεάτρου, φιλοδοξώντας να το αναγάγει σε πολιτισμικό ίδιον της Πάτρας. Και αυτή η επιθυμία, είναι η αρχή του φωτός. Τα χρόνια σας στη Γερμανία πώς ήταν και με ποιες πτυχές της ζωής σας συνδέονται; Τα χρόνια μου στη Γερμανία έχουν περισσότερο να κάνουν με τις προσωπικές μου αναζητήσεις και εν συνεχεία, τις σπουδές. Από την παιδική μου κιόλας ηλικία, η μουσική μπήκε στη ζωή μου. Νομίζω πως είχα μία καλή παιδική φωνή σοπράνο, υπήρξα εξάλλου σε μια χορωδία, δούλεψα μέσα στην όπερα, τον «μαγικό αυλό» και από εκεί, ξεκίνησα και την καριέρα μου. Όλος ο κόσμος τότε, έλεγε πως αυτό θα σπουδάσω. Θαρρείς πως δεν προέκυψε, αλλά ενυπήρχε. Σαν να μην είχα άλλη επιλογή Πότε και πώς αποφασίσατε να έρθετε και εν τέλει να εγκατασταθείτε στην Ελλάδα; Αφού τελείωσα όλες τις σπουδές, συνειδητοποίησα πως αυτό που με εκφράζει περισσότερο είναι η σκηνοθεσία. Με αποτέλεσμα να σταματήσω απότομα το «επί σκηνής». Μου δόθηκε αμέσως μάλιστα η ευκαιρία να ασχοληθώ πρακτικά με τη σκηνοθεσία, ως βοηθός σκηνοθέτη-κάτι που σήμερα λείπει από την πορεία των νέων δημιουργών, δεν μαθαίνουν από έναν «μάστορα»- και σταδιακά εντρύφησα αρκετά, ώστε να αρχίσω να λειτουργώ μόνος. Συνέχισα με το μάστερ στη σκηνοθεσία, διευρύνοντας περαιτέρω τους ορίζοντές μου. Πώς ήρθα στην Ελλάδα; Mου δόθηκε η ευκαιρία να σκηνοθετήσω τις «Τρωάδες» και έτσι πήρα ένα χρόνο «αναστολή» από το θέατρο στη Γερμανία. Εκτοτε δεν έφυγα. Επιπλέον, ήθελα να μάθω Ελληνικά. Στα «Σήμερα λειτουργούμε περισσότερο με το μοτίβο του express myself / εκφράζω εαυτόν, κάνουμε δηλαδή τέχνη, για τον καλλιτέχνη. Ο δημιουργός, οφείλει να έχει μία απόσταση από το έργο του» 40 41

22 «Υπάρχουν εξαιρετικές φωνές, που άκουσα στις ακροάσεις στο θέατρο "Απόλλων". Μάλιστα υπάρχουν σε ποικιλία, κάτι που αποτελεί πρόκληση. Είναι μία καλή ευκαιρία να δούμε και εμείς, οι εκπαιδευτικοί, έως πού μπορούμε να φτάσουμε» 34 μου χρόνια, λοιπόν, θεώρησα πως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να μάθεις μία γλώσσα, από το να την εξασκήσεις Eχετε μελετήσει πολύ την ελληνική ιστορία, το αρχαίο δράμα, τη φιλοσοφία μας. Ποια φράση, ή στίχος από το παρελθόν μας, σας συνοδεύει σε ό,τι κάνετε; «Συν Αθηνά και χείρα κείνη». Δεν φτάνει να επικαλείσαι βοήθεια από τα θεία ή την τύχη, αλλά οφείλεις να καταβάλλεις και τις απαιτούμενες προσπάθειες. Αρχικά, έχω εμπιστοσύνη στη ροή της ζωής. Εμπιστεύομαι τον τρόπο που μου τα φέρνει, χωρίς όμως αυτό να είναι μοιραίο. Εκεί, μπαίνει το «χείρα». Εγώ επιλέγω και αποφασίζω πάνω σε αυτό. Που μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να αποκτήσω μία δεξιότητα, μία επιπλέον γνώση, μία συνεργασία ή/και μία συμβουλή. Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό το γνωμικό με προχώρησε πολύ δυναμικά. Από τις παραστάσεις που έχετε σκηνοθετήσει, ποια θυμάστε να είναι η δυσκολότερη; Δεν υπάρχει δύσκολη παράσταση. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορείς να κάνεις, δουλεύοντάς το. Υπάρχουν δύσκολες συνεργασίες, ναι. Έχουμε απευθύνει πολλές φορές σε ανθρώπους του θεάτρου, το ερώτημα σχετικά με τα νέα κείμενα, τις νέες δημιουργίες. Γιατί επιμένουμε τόσο στα κλασικά έργα; Τη στιγμή που υπάρχουν τόσοι νέοι συγγραφείς; Υπάρχει ένα τεράστιο θέμα σχετικά με αυτό που λέτε. Ξέρετε, ναι μεν είναι πολλοί αυτοί που γράφουν σήμερα, αλλά δεν λειτουργούν μέσα από μία φόρμα. Το γράψιμο θέλει φόρμες, θέλει δεξιότητες, δεν είναι απλό. Γεγονός που αφορά, βεβαίως, σε όλες τις τέχνες. Σήμερα λειτουργούμε περισσότερο με το μοτίβο του «express myself»/ εκφράζω εαυτόν, κάνουμε δηλαδή τέχνη, για τον καλλιτέχνη. Ο δημιουργός, οφείλει να έχει μία απόσταση από το έργο του. Ειδάλλως θα βυθιστεί σε αυτό και θα χαθεί... Μπορείτε να μας δώσετε ένα παράδειγμα; Αν έχω μπροστά μου μία λίμνη, πρέπει να βουτήξω μέσα της ή φθάνει να κάθομαι στην όχθη; Kαι απλώς από εκεί, να την παρατηρήσω, να ρίξω ακόμη και ένα βότσαλο μέσα της; Aν επιλέξω το πρώτο, είναι βέβαιο ότι θα κινδυνεύσω. Ενώ το δεύτερο, μου προσφέρει αυτό που συνηθίζω να αποκαλώ «ελευθερία μέσα από το απόλυτο πλαίσιο». Και απόλυτο, όχι υπό την έννοια του πάγιου, αλλά του πολύ συγκεκριμένου και κατάλληλου. Ξέρετε, αυτό αισθάνομαι πως ισχύει με όλα τα πράγματα στη ζωή. Με την εργασία μας, με τις κοινωνικές σχέσεις, με τον έρωτα.. Όταν, ας πούμε, χώνεσαι στον έρωτα με κάθε σου σπιθαμή, παύει να είναι απόλαυση. Μπορεί να είναι ψυχοφθόρο, ακόμη και άρρωστο. Είναι θέμα αντίληψης. Να έχω επίγνωση κάθε λεπτό τι μου συμβαίνει. Να γνωρίζω ότι μία δεδομένη στιγμή, αφήνομαι Και αυτό είναι διαφορετικό, γιατί είναι επιλογή. Ποιες είναι οι προσδοκίες σας για την όπερα στην Ελλάδα και πώς σκοπεύετε να συνδράμετε στην εξέλιξή της; Αρχικά δεν θα ήθελα να μεταφέρω ένα γερμανικό σύστημα εδώ. Μετονόμασα το εργαστήριο μουσικού θεάτρου σε Opera Studio Patras επειδή είναι ένας διεθνής όρος, ο οποίος αναγνωρίζεται παντού. Όμως δεν μένω τόσο στην όπερα όσο στο μουσικό θέατρο. Όταν λέμε, λοιπόν, λυρικό θέατρο, έχουμε δύο ρίζες. Συνήθως βλέπουμε πως μονάχα η μία επικρατεί. Το λυρικό. Το θέατρο, κατά κάποιο τρόπο, πλαισιώνει το λυρικό μέρος. Φαντάζει αναγκαστικό. Γιατί μπορεί να μην έχει την ποιότητα που θα θέλαμε να έχει. Αυτό είναι καθαρά θέμα εκπαίδευσης. Το στίγμα επομένως είναι το ότι το θεατρικό κομμάτι πρέπει να μπει δυνατά στην ολότητα του λυρικού θεάτρου. Πώς αποτιμάτε, μέχρι στιγμής, τις δυνατότητες της Πάτρας στο λυρικό θέατρο; Υπάρχουν εξαιρετικές φωνές, που άκουσα στις ακροάσεις στο θέατρο «Απόλλων». Μάλιστα υπάρχουν σε ποικιλία, κάτι που αποτελεί πρόκληση. Είναι μία καλή ευκαιρία να δούμε και εμείς, οι εκπαιδευτικοί, έως πού μπορούμε να φτάσουμε. Τοιουτοτρόπως, θα γίνουμε και εμείς καλύτεροι επειδή θα χρειαστεί να ψάξουμε και άλλους τρόπους διδασκαλίας, άλλες προσεγγίσεις. Νομίζω, μέχρι στιγμής, κρίνοντας από τις ακροάσεις, ότι τα παιδιά το βλέπουν πολύ σοβαρά και υπάρχει επαγγελματισμός. Φιλοδοξείτε να μεγαλώσετε το Opera Studio Patras, να χτίσετε μία μεγαλοπρεπή λυρική σκηνή; Επανίδρυση λυρικής σκηνής. Αυτό είναι το όραμά μας. Δηλώνει ότι η Πάτρα είχε παράδοση που ξέρω ότι συνεχίζεται, ας είχε χαθεί για λίγα χρόνια. Μακάρι να βοηθήσουμε, ώστε το όραμά μας να γίνει πραγματικότητα. Πόσω μάλλον, σε τέτοιες εποχές Νομίζω πως μόνο σε τέτοιες εποχές, είναι οι άνθρωποι έτοιμοι να την υποδεχθούν πάλι. Έχουν μεγάλη ανάγκη από τη συμβολή της τέχνης. Και όχι εκείνης του express myself που αναφέραμε νωρίτερα, αλλά αυτής που απευθύνεται στον κόσμο. Το θέατρο, ετυμολογικά και μόνο, μας το λέει. Θέατρο, αρχαία τραγωδία, κωμωδία, ήταν όλα λαϊκά φαινόμενα. Στην Ιταλία τραγουδούν άριες στους δρόμους! Εσείς ας πούμε, τώρα, θα δημιουργούσατε μία παράσταση να την παρουσιάσετε σε μία πλατεία στην πόλη μας; Μάλλον όχι ακόμη. Δεν είμαι σίγουρος αρχικά, ότι γνωρίζουν όλοι οι Πατρινοί για την ύπαρξη του θεάτρου «Απόλλων». Όπως και στην Αθήνα, τη Γερμανία, τη Γαλλία, παντού. Νομίζω, λοιπόν, ότι αν πάω κάπου αλλού να κάνω κάτι, εκτός του χώρου του θεάτρου, θα είναι λάθος. Πρώτα πρέπει να γίνει ένα κέντρο που θα γνωστοποιηθεί σε όλους. Να ξέρει ο καθένας ότι σε αυτό το μέρος γίνεται θέατρο, μπαλέτο, όλες οι τέχνες. Ένας φάρος πολιτισμού. Το φως. Που για να λάμψει προς όλους, πρέπει να γίνει δουλειά. Κάτι που σίγουρα δεν μπορεί να γίνει από τη μία μέρα στην άλλη. Τ 42 43

23 η πίο απολαυςτίκα αγαπημενη ςυνηθεία της πατρας Εδώ και κάποια χρόνια ένα γευστικό ρόφημα από τα καφεκοπτεία Coffee Island κυκλοφορεί σε όλη την Ελλάδα μεταφέροντας την πιο ολοκληρωμένη εμπειρία του καφέ των καφεκοπτείων Coffee Island σε κάθε γωνιά της. Οι καθημερινοί λάτρεις του καφέ που τα επισκέπτονται αποτελούν πλέον τους πρεσβευτές της εμπειρίας Coffee Island. Τους βλέπουμε κάθε μέρα να το μοιράζονται σε κάθε δρόμο, με τα ποτήρια Coffee Island στο χέρι, αλλά και σε κάθε σπίτι, γραφείο μέσω της πληθώρας των χαρμανιών και μονοποικιλιών των καφεκοπτείων Coffee Island. Καφεκοπτεία Coffee Island: Γνωρίστε την πιο ολοκληρωμένη εμπειρία ποιοτικού καφέ ςτην Coffee Island Ο ΚαΦες εγίνε επίςτημη. Οι άνθρωποι των Coffee Island, άρτια εκπαιδευμένοι σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, παρασκευάζουν τον υψηλής ποιότητας καφέ που διαθέτουν ολόφρεσκο μπροστά στα μάτια σου, στο espresso bar του καταστήματος. Και όχι μόνο αυτό! Οι άνθρωποι των Coffee Island σε καθοδηγούν να παρασκευάζεις σωστά στο σπίτι σου τους αγαπημένους σου καφέδες. Σου προτείνουν την ποικιλία που ταιριάζει στα γούστα σου. Αλέθουν καφέ για σένα και σου δείχνουν τον τρόπο για να γίνεις ένας Home Barista! Ετοιμάζουν για σένα τις Magic Capsules με την αγαπημένη σου ποικιλία espresso για μηχανές Νespresso. Μοιράζονται μαζί σου τη γνώση γύρω από μια μεγάλη ποικιλία μεθόδων παρασκευής και αντίστοιχων χειροκίνητων μηχανών φίλτρου και espresso που μπορείς να βρεις σε όλα τα καφεκοπτεία Coffee Island. Τα Coffee Island σας περιμένουν για την πιο απολαυστική εμπειρία καφέ το ςυγχρονο παραδοςίακο ΚαΦεΚΟπτείΟ με υπηρεςίες Coffee To Go Η Coffee Island ξεκίνησε την πορεία της το 1999 με ένα καφεκοπτείο στο κέντρο της Πάτρας. Από τότε έχει εξελιχθεί σε ένα ισχυρό δίκτυο franchise αριθμώντας σήμερα 274 καταστήματα στην Ελλάδα και την Νοτιοανατολική Ευρώπη. Τα Coffee Island αποτελούν σύγχρονα καφεκοπτεία και σκοπό έχουν να προσφέρουν στο καταναλωτικό κοινό την ολοκληρωμένη εμπειρία του ποιοτικού καφέ μέσω του espresso bar των καταστημάτων, της ποικιλίας διαφορετικών ειδών καφέ και της μεγάλης γκάμας αξεσουάρ παρασκευής και σερβιρίσματος καφέ. Η ποιότητα των καφέδων, που όλοι φτάνουν στα καφεκοπτεία της αλυσίδας φρεσκοκαβουρδισμένοι από τις μονάδες παραγωγής Coffee Island, βασίζεται τόσο στην πρώτη ύλη όσο και στην άρτια γνώση του προσωπικού της εταιρίας και των καταστημάτων γύρω από τον καφέ, από τον κόκκο στο ποτήρι. Η υψηλή εξειδίκευση στον καφέ αντικατοπτρίζεται στη μοναδική αρχιτεκτονική κι ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο χώρος ενός καταστήματος Coffee Island δημιουργώντας ένα μοναδικό συνδυασμό που καθιστά την αλυσίδα πρωτοπόρο στο είδος της. Το 2006, με ένα ήδη δυνατό δίκτυο καταστημάτων franchise στην Ελλάδα, η εταιρία αποφασίζει να ιδρύσει τη δική της μονάδα παραγωγής για τη μεταποίηση του καφέ, επενδύοντας σε εξοπλισμό και τεχνογνωσία. Το 2009 η εταιρεία ξεκινάει να δραστηριοποιείται στο εξωτερικό με το πρώτο κατάστημα Coffee Island στη Λευκωσία και καταφέρνει μέσα σε τρία χρόνια να δημιουργήσει ένα δυνατό δίκτυο καταστημάτων στην Κύπρο, το οποίο συνεχώς αναπτύσσεται αριθμώντας σήμερα 35 καταστήματα. Το 2010, τα συνολικά 31 καταστήματα που υπήρχαν ήδη στο δίκτυο ανακαινίσθηκαν πλήρως και σε όλα τα καινούργια εντάσσονται αρμονικά οι υπηρεσίες Coffee to Go, υιοθετώντας το σημερινό concept συνύπαρξης καφεκοπτείου με δυνατότητα σερβιρίσματος ροφημάτων σε ορθίους και διερχομένους σε ένα πρωτότυπο παραδοσιακά μοντέρνο espresso bar. H συνεχής ανάπτυξη της Coffee Island τα τελευταία χρόνια όξυνσης της κρίσης επισφραγίστηκε με την βράβευση ως η ταχύτερα αναπτυσσόμενη αλυσίδα για το 2012 και 2013 ενώ για 2 συνεχόμενες χρονιές διακρίθηκε στην κατηγορία The Growth Strategy of the Year 2014/2015 και 2015/2016 και συγκεκριμένα ως Ruban d' Honneur Finalist για το 2014/2015 στα European Business Award». Γεγονότα που αποτελούν σήμερα, εχέγγυο και πυξίδα για κάθε 44 45

24 υποψήφιο συνεργάτη προς τη σωστή και ασφαλή κατεύθυνση της επιχειρηματικής δράσης του. Το σύγχρονο café κοπτείο ήταν γεγονός! Δεν ήταν απομίμηση κάποιου υπάρχοντος concept αλλά πρωτογενής έμπνευση με βοήθεια από εικόνες του εξωτερικού σε συνδυασμό με τις ανάγκες της Ελλάδας. Ήταν ίσως η σημαντικότερη στροφή της εταιρίας και ο λόγος που γνώρισε την ανάπτυξη των τελευταίων ετών. Η Coffee Island όμως δεν επενδύει μόνο σε εξοπλισμό και τεχνογνωσία αλλά και στην πρώτη ύλη που χρησιμοποιεί. Έρχεται σε άμεση επαφή (direct trade) με τις φάρμες με τις οποίες συνεργάζεται ώστε οι καφέδες που έρχονται στις μονάδες παραγωγής της να αξιολογούνται γευστικά με απόλυτη αξιοπιστία κατά την κλίμακα του SCAA (Specialty Coffee Association of America) προσφέροντας την πιο ολοκληρωμένη εμπειρία καφέ. Με τον τρόπο αυτό, η εταιρία έχει καταφέρει να εξασφαλίσει την ποιότητά της, δεδομένης της αύξησης της παραγωγής που προκύπτει από την συνεχόμενη επέκταση του δικτύου της. ΦίλΟςΟΦία Για τους ανθρώπους της Coffee Island, η ενασχόληση με την εταιρεία και τα καταστήματα - café κοπτεία είναι τρόπος ζωής. Η επισύναψη συμφωνίας με κάποιον επιχειρηματία για ένα νέο κατάστημα, ο σχεδιασμός και το στήσιμο του καταστήματος, η εκπαίδευση του προσωπικού των νέων και υφιστάμενων καταστημάτων και η συνεχής υποστήριξή τους, το ψήσιμο του καφέ στη μονάδα παραγωγής, η έρευνα για νέα προϊόντα καφέ και νέα ροφήματα, η συμμετοχή σε διεθνή σεμινάρια και εκπαιδευτικά προγράμματα, η εσωτερική οργάνωση της εταιρείας και η άρτια εξυπηρέτηση των καταστημάτων αποτελούν ορισμένες από τις δραστηριότητες που καθημερινά απασχολούν τους ανθρώπους της μητρικής και για τις οποίες όλοι δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Η Coffee Island προσπαθεί να μένει πάντα στο επίκεντρο των εξελίξεων σχετικά με τον καφέ και με τη θέση που το συγκεκριμένο προϊόν μπορεί να κατέχει σε μία συνεχώς μεταλλασσόμενη αγορά. Από την πλευρά της, προσπαθεί να εμπλουτίζει τις γνώσεις της συμβαδίζοντας με διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα πιστοποίησης (SCAE, ISO 22000). Επιπλέον, συνεργάζεται με προμηθευτές που είναι πρωτοπόροι στο χώρο τους, και ως προς τον ωμό καφέ και ως προς τον μηχανολογικό εξοπλισμό των μονάδων παραγωγής, καθώς και των καταστημάτων. Τέλος, δεν πρέπει να παραλείψουμε το γεγονός ότι προσπαθεί συνεχώς να εμπλουτίζει την εκπαίδευση των δικαιοδόχων της, με τελικό αποτέλεσμα η ποιότητα των προϊόντων που παράγεται να διατηρείται και στο ποτήρι του καταναλωτή ενός καφέ Coffee Island. Επίσης η Coffee Island, μέσω των αρχών που πρεσβεύει, σεβασμό στον καταναλωτή, σεβασμό στον επιχειρηματία, αρμονικό συνδυασμό παραδοσιακού καφεκοπτείου και μοντέρνου espresso bar δημιουργεί το δυναμικό τρίπτυχο ΠΟΙ- ΟΤΗΤΑ - ΤΙΜΗ -ΕΞΥΠΗΡΕ- ΤΗΣΗ το οποίο πλαισιωμένο από την εξειδίκευσή των Coffee Island και την τεχνογνωσία τους στη μεταποίηση του καφέ δημιουργεί τη σημερινή εικόνα τους. Μία εικόνα που προβάλει τη σχέση ποιότητας - τιμής (value for money) σε μία εποχή που οι καταναλωτικές συνήθειες αλλάζουν και οι απαιτήσεις αυξάνονται. Η δέσμευση, άλλωστε, στις αρχές της, είναι αυτή που οδήγησε την Coffee Island να αναγνωρισθεί ως μία από τις δέκα καλύτερες αλυσίδες καφέ στη Ν. Ευρώπη για το 2014 στα Allegra Coffee Awards, αλλά και ως National Champion στα European Business Awards