Καλοκαίρι «Ἃγιοι Κολλυβάδες»

Transcript

1 «Ἃγιοι Κολλυβάδες» θυσία το Κάιν! πό πατρό Νικολάου ηµαρ ρο Ν. Βαρδακουλ 47 παρ Ναύπακτο dikaio@otenet.gr webmail: http//: orthway.org Συνδροµέ προαιρετικέ στήν παραπάνω διεύθυνση Περιεχόµενα: Καλοκαίρι 2012 θυσία το Κάιν! Γίνε φ καί λάτι στόν σύγχρονο κόσµο. µιλία πατρό Νικολάου ηµαρ πρό τού Νέου τ κκλησία µα, στόν ργανισµό Λιµένο Πειραι α. γιοπατερικέ διηγήσει καί στορίε. ιδασκαλία καί νουθεσίε το γίου Γέροντο ερωνύµου το ν Α γίν περί τ σωτηρία καί περί το κκλησισαστικο-παλαιο µερολογίου. β. παπα-μόδεστο στήν Κερασιά το γίου ρου. α ρετικ χωρίζεται π τ ν κκλησία λόγ τ α ρέσεώ του κα συνεπ ε ναι α τοκατάκριτο. Π γιναν δεκτοί ο Ε κονοµάχοι στήν Ζ Ο κουµενικήν Σύνοδον; Πνευµατικέ διδαχέ τ ν γίων τ ρθοδοξία µα. πιστροφή τ ν βραίων στήν Πίστη πρό τ συντελεία. καλλιέλαιο καί γριέλαιο. ρση τ ν ναθεµάτων καί πτώση τ Νέα κκλησία. γερο- ββακούµ νυπόδητο ταν µία µεγάλη µορφή το γίου ρου, πω µολογο ν λοι σοι τόν γνώρισαν. Πολλοί γραψαν γι' α τόν. γαπο σε πολύ τήν σκηση, τήν συχία καί τήν προσευχή. ταν µεγάλο βιαστή τ φύσεω! µνήµη του ταν πέραντη. Πολλέ φορέ καθηγητέ καί πιστήµονε, πω πό τήν Θεολογική Σχολή τ θήνα καί πό τήν Ε ρώπη, πήγαιναν στήν Μεγίστη Λαύρα, γιά νά τόν κούσουν καί νά τόν συµβουλευτο ν. Κάποτε πί δύο ρε µιλο σε συνεχ, παγγέλλοντα καί λόκληρα κεφάλαια πό τήν γία Γραφή στήν τράπεζα τ Μον καί ο φοιτητέ τ Θεολογικ τόν κουγαν καί γραφαν σταµάτητα. καθηγητή τ Θεολογικ Σχολ καί καδηµα κό Καρµίρη λεγε γιά τόν σιο Γέροντα: -Μνήµη πέραντο, ο τε κουσα, ο τε θά ξανακούσω! Κάποτε Καρµίρη τόν ρώτησε: -Πού γράφει, Γέροντα, Παλαιά ιαθήκη περί ρθοδοξία ; ψαξα λον τόν ανιήλ καί τόν σα α καί δέν βρ κα τίποτε, πουθενά! - έν ε ναι τόσο ψηλά, πάντησε γερο-'αββακούµ! - ηλ. πο ε ναι; Ρώτησε µεγάλο καθηγητή. -Ε ναι πολύ µπροστά! - έν διάβασε κε πού λέει τι προσέφεραν θυσία στόν Θεό Κάιν καί βελ καί το µέν βελ θυσία γινε ε πρόσδεκτη, το δέ Κάιν δέν γινε δεκτή; -Καί Θεό ε πε στόν Κάιν: -" άν µή ρθ προσενέγκ, ρθ δέ ο µή διέλ! µαρτε ; σύχασον"! πό τήν χαρά του καθηγητή τόν γκάλιασε. Καί µετά λεγε µέ θαυµασµό: -Α τό γνωρίζει πράγµατα, πού δέν τά ξέρουν ο τε ο καθηγητέ το Πανεπιστηµίου!

2 - πάρχει µω κι λλο σηµε ο στήν Παλαιά ιαθήκη, πρόσθεσε σιο γέροντα! - έν ε ναι δυνατόν! -Πο, τόν ρώτησε µέ πορία καθηγητή! - έν ε δε κε στού ψαλµού πού λεέι "καρδία ρθή ζητε α σθησιν." µεινε κπληκτο Καρµίρη πό τήν θε κή σοφία το γερο- ββακούµ! πέραντη µνήµη του ταν δ ρον το Θεο στόν δο λο του, γιατί ταν γνό καί καθαρό στό σ µα καί στήν ψυχή. Κάθε χρόνο πατο σε µόνο του λα τά σταφύλια γιά τό κρασί τ Μον! Γιά νά τόν πειράξουν το λένε µιά φορά ο πατέρε : -, γερο - ββακούµ, τ πλυνε τά πόδια σου; -Π πατά τσι τά σταφύλια; Καί 'κε νο ε λογηµένο ε πάντησιν τού λέει: -Ε µαι καθαρό πατέρε! -Ε µαι πω µέ γέννησε µάνα µου! λα τά νήγαγε στά πνευµατικά. Ο µέν πατέρε τό πείραξαν, στειευόµενοι καί µιλ ντα γιά τήν ξωτερική καθαρότητα, δέ σιο πατέρα ννοο σε τήν σωτερική καθαρότητα, πού κτινοβολο σε στό πάντοτε χαρίεν πρόσωπό του. -Χαρά, χαρά µεγάλη χω στήν καρδιά µου, λεγε γερο- ββακούµ! -Τρέχουν ο νθρωποι καί πληρώνουν, γιά ν' γοράσουν χαρά στί διασκεδάσει καί στί δονέ µέσα στόν κόσµο. χαρά µω δέν γοράζεται, βρίσκεται δ! -Στήν καρδιά! λεγε, ποκλινόµενο λαφρά καί βάζοντα τό χέρι του στό στ θο. - ρκε νά φυλάξουµε τήν καθαρότητα. -Τήν γνότητα. -Τήν παρθενία. Ε ναι ντω δ ρο το γίου Πνεύµατο χαρά! ίνεται στού καθαρού στήν καρδιά καί στό σ µα. φο βλέπουν ν πνεύµατι τόν Χριστόν µα νά ρχεται µετά το Πατρό καί το γίου Πνεύµατο καί νά κατοικε σ' α τού! Σ' α τού πού τηρο ν τόν νο ν καί πικαλο νται συνεχ καί διαλείπτω τό πέρ π ν νοµα το γλυκυτάτου µα ησο Χριστο, πότε καί νεργε ται καρδιακή προσευχή καί γίνεται πραγµατικότητα α τό πού ε πεν Κύριό µα : " πιστεύων ε µέ, ποταµοί ρεύσουσιν κ τ κοιλία α το δατο ζ ντο "! "Καί µακάριοι ο καθαροί τ καρδί τι α τοί τόν Θεόν ψονται"! γερο- ββακούµ ταν ζηλωτή. Ε χε συνταχθε µέ τού πατέρε, πού δέν µνηµόνευαν τόν α ρετικό πατριάρχη τ Πόλη. έν κοινωνο σε λειτουργικά µέ τού λλου εροµονάχου, πού ταν κοινωνικοί µέ τήν α ρεση το Νεοηµερολογιτισµο. Τό Νέο µερολόγιο, τό νόµαζε θυσία το Κάιν! θυσία α τ ν πού τό κολουθο σαν, δίδασκε, τι δέν γίνονταν δεκτή, πω δέν γινε δεκτή καί θυσία το Κάιν! Λαυριώτη µοναχ ββακο µ νυπόδητο (ΟΙ ΑΙΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ κδ.. Μ. Παρακλήτου) Λαυριώτη µοναχ γερο- ββακο µ (1979), πο ε χε τ χάρισµα ν' ποστηθίζει, λόκληρα κεφάλαια τ γία Γραφ, σκήτευε πρ τα στ Βίγλα. µφάνιση ν δαίµονα, µω, πο προσπάθησε ν τ ν πλανήσει, τ ν κανε ν 2

3 φύγει τροµαγµένο γι τ ν Μεγίστη Λαύρα. Ν π γινε: Προσευχόταν κάποτε µ τ κοµποσκοίνι, σ' ναν βιγλιώτικο βράχο. Ξαφνικά το παρουσιάζεται να δαίµονα µ µορφ γγελικ κα το λέει: - ββακούµ, µ' στειλε Θε ν σ πάρω στ ν παράδεισο, γιατί γινε πι γγελο. - λα ν πετάξουµε! γέροντα τ 'χασε. -Π ν πετάξω; ρώτησε φοβισµένο. σ χει φτερ κα πετ. -Κι σύ, ββακούµ, χει φτερά, γιατί γινε γγελο, λλ δ ν τ βλέπει. µέσω σκητ κανε ταπειν τ ν σταυρό του, λέγοντα : -Παναγία µου, τί ε µαι γ γι ν πετάξω; ν πρόλαβε ν τελειώσει κα ε δε τ ν «γγελο» ν µεταµορφώνεται. γινε µα ρο, λλόκοτο κατσίκι µ φτερ σ ν τ νυχτερίδα, πέταξε κάτω στ ν γκρεµό, πρ τ ν θάλασσα, κι ξαφανίστηκε. -Σ' ε χαριστ, Παναγία µου, πο µ προστάτεψε κα δ ν µ γκρέµισε στ χάο πονηρό, φώναξε γέροντα νακουφισµένο λλ κα συγκλονισµένο. µέσω µω σηκώθηκε, µπ κε στ ν καλύβι του, π ρε τ ντορβά του κα π γε στ Μεγίστη Λαύρα, που κι µεινε τ ν κοίµησή του γι πνευµατικ σφάλεια. Πνευµατικέ διδαχέ τ ν γίων τ ρθοδοξία µα δικαιοσύνη το Θεο ε ναι λεο, ν νθρώπινη δικαιοσύνη βασίζεται στό νθρώπινο δίκαιο πού νταποδίδει τά σα. πάρχει µιά διαφορά µεγάλη νάµεσα στού χριστιανού καί σ' α τού πού δέν πιστεύουν στόν Χριστό. Ο µέν χριστιανοί χουν νόµο τήν θεία δικαιοσύνη, ν ο πιστοι χουν τό νθρώπινο δίκαιο. δικαιοσύνη τ ν νθρώπων ε ναι µηδέν µπροστά στήν θεία δικαιοσύνη. Κύριό µα φάρµοσε πρ το τήν θεία α τή δικαιοσύνη. "Ο τε ταν τόν κατηγορο σαν δικαιολογο σε τόν αυτό του, ο τε ταν τόν φτυναν διαµαρτυρόταν, ο τε ταν πασχε πειλο σε", λλά λα τά πέµεινε καρτερικά καί σιωπηλά, χωρί ν' ντιδράσει καθόλου. φησε κόµη καί τά νδύµατά Του νά Το φαιρέσουν κι τσι νά διαποµπευτε Θεάνθρωπο µπροστά στά κτίσµατά Του γυµνό. Τό σπουδαιότερο µω λων ταν τι κε νο χι µόνο δέ ζητο σε βοήθεια πό τού νθρώπινου νόµου, λλά ντίθετα δικαιολογο σε τού δι κτε του στόν Πατέρα Του κι ε χόταν γι' α τού, στε νά συγχωρεθο ν λέγοντα "... πάτερ, φε α το ο γάρ ο δασι τί ποιο σι." µε µω δέν κυττ µε τό παράδειγµα το Χριστο µα κι τσι δέν παύουµε νά δικάζουµε τού λλου, ν δέν πάρουµε πίσω τά διεκδικούµενα ε τε πράγµατα ε ναι α τά, ε τε τήν νώπιον τ ν νθρώπων δικαίωσή µα, ταν πιστεύουµε τι χουµε δικηθε! ταν µάλιστα πρίν πό τό χρέο ε σπράττουµε καί τού "τόκου " τ χαιρεκακία τ νθρώπινη δικαίωση! Τό ποτέλεσµα ε ναι τότε νά γίνεται τό δίκαιό µα ρχή µεγάλη δικία! Γιατί, ν γκαταλείψουµε τήν προσευχή καί τήν φροντίδα τ καρδι µα κι ρχίσουµε νά τρέχουµε πό 'δ κι πό κε, ξηγ ντα, γράφοντα συνεχ, δικαιολογ ντα τόν αυτό µα καί κατηγορ ντα α τού, πού πιστεύουµε τι µ δίκησαν, θεωρο µε νώτερη τήν "δικαίωσή" µα πέναντι στού νθρώπου, πό τήν δικαίωσή µα, πού θά λθει πωσδήποτε πό τόν Θεό, ν µε ποµείνουµε καί σιωπήσουµε καί ν πραγµατικά δικούµαστε, γιατί γωισµό µ τυφλώνει σχεδόν πάντοτε καί πιστεύουµε τι πάντα χουµε δίκαιο! " πό το α ροντο τά σά µή παίτει" µ διδάσκει γλυκύτατο καί πρ γµα καί νοµα Χριστό µα, (Λουκ. Στ, 30), ε τε α τά ε ναι πράγµατα πού σο 3

4 φαιρέθηκαν, ε τε τό δίκαιό σου πού πιστεύει τι χει, τί περισσότερε φορέ τυφλωµένο πό τήν παρσή σου. θεία δικαιοσύνη ε ναι ντίθετη στό νθρώπινο δίκαιο. Τό νθρώπινο δίκαιο ε ναι τό δίκαιο τ σότητα το µέτρου, γιατί πονέµει στόν καθένα τό δίκαιο καί δέν παρεκκλίνει πρό τό να τό λλο µέρο, ο τε προσωποληπτε, ταν πρόκειται νά ποδώσει τό δίκαιο. θεία δικαιοσύνη, µω, παρεκκλίνει καί χαρίζεται µετά συµπαθεία σέ λου καί τόν µέν ξιο τιµωρία δέν τόν παιδεύει, τόν δέ ξιον παίνου τόν γεµίζει µέ κάθε γαθό. µέν, λοιπόν, θεία δικαιοσύνη καί λεηµοσύνη κλίνει πρό τό µέρο τ συµπαθεία καί τ φιλοτιµία το εσπότου, τό δέ νθρώπινο δίκαιο καί δικαιοκρισία κλίνουν πρό τό µέρο τ κακία. Τό νθρώπινο δίκαιο µπ κε, γιά νά βάζει κάποιο φρένο στού κακού νθρώπου. Α τό πού µπιστεύεται τά πάντα στή θεία δικαιοσύνη δέν ταράσσεται, ταν δικε ται, ο τε ζητε νά δικαιωθε γιά τό πρ γµα κε νο, γιά τό πο ο δικήθηκε, λλά δέχεται ληθινέ τί ψευδε συκοφαντίε καί δέν φροντίζει νά καταπείσει τού νθρώπου τι συκοφαντήθηκε, λλά ντίθετα ζητάει συγχώρεση. Μερικοί γιοί µα, πειδή µπιστευόντουσαν, ο ε λογηµένοι, καί λπιζαν στήν θεία δικαιοσύνη, µόνοι του νόµασαν τού αυτού του κόλαστου, χωρί καθόλου νά ε ναι τέτοιοι. λλοι πάλι πέµειναν τήν κατηγορία τ µοιχεία, ν πεχθανόντουσαν α τό τό ργο, καί ναλάµβαναν νά ποστο ν τί συνέπειε α τ τ µαρτία. Καί λα α τά τά πέµειναν, γιατί κράδαντα πίστευαν στήν θεία δικαιοσύνη τι δηλ., ν καί νθρωπίνω δικο νταν, κείνη ο τε λανθάνει, ο τε ξεχνάει, λλά στόν κατάλληλο καιρό θε κά δικαιώνει. δικαιοσύνη µοιάζει µέ τό σηπο λαφρόξυλο, πού σο κι ν τό πιέσει νά πάει στόν βυθό τ θάλασσα, α τό κ φύσεω, µέσω νέρχεται στήν πιφάνεια. Για τό κι µε πρέπει νά ποµένουµε ποια δικία καί ν µ γίνεται, γιά χάρη το Χριστο µα, πού µ ε πε νά ζητ µε πρ τα τήν δικαιοσύνη το Θεο "καί τα τα πάντα προστεθήσεται µ ν". Ε ναι δύνατο νά µή δικαιωθο ν σοι χουν καί φαρµόζουν τήν θεία δικαιοσύνη. " γάπη ο λογίζεται τό κακόν" γαπηµένοι µου πνευµατικο δελφοί! νάµεσα στο ραίου καρπο το γίου Πνεύµατο ξεχωρίζει, χάρισµα τ ψυχ πο γαπ διαίτερα τ ν Χριστόν µα, γαθωσύνη! Συνδυάζεται πάντοτε µ τ ν συγχωρητικότητα, τ ν κατανόηση, τήν καλωσύνη κα τ ν λεηµοσύνη! ληθιν κα κατ Θε ν δίκαιο ε ναι λε ν λην τ ν µέραν, µ προσευχ γι το δελφού, µ καλ ν λόγον, γαθ σκέψει κα καλο λογισµο γι λου! Τότε ψυχ µα γίνεται λάνθιστο πνευµατικ περιβόλι! Καρπ τ γαθωσύνη ε ναι ε ρήνη κα πραότητα, γλυκύτητα τ ν ποστηρικτικ ν κα παρηγορητικ ν λόγων στο σθενε πνευµατικ κα σωµατικά. γαθωσύνη λεηµοσύνη κφράζεται κα µ τ ν λικ κατ τ δυνατ ν συµπαράσταση στο νδεε κα πόρου δελφού µα. Μεγάλη παρρησία κοντ στ ν Θε ν ποκτάει ψυχή µα µ τ ν λεηµοσύνη κα στ ν ν ν α να, στ α τήµατα τ ν 4

5 προσευχ ν µα, λλ κυρίω τ ν µέρα κείνη, νώπιόν του ίκαιου Κριτ! Για τό, διαίτερα σήµερα, σ µέρε πνευµατικ κυρίω κρίσεω καλλιεργήσουµε συνειδητ τ ν ραιότατο α τ ν καρπ το γίου Πνεύµατο, τ ν γαθωσύνη, µοιάζοντα µ τ ν Χριστόν µα, πο νατέλει τ ν λιον Α το π δικαίου κα δίκου κα πο δικαιοσύνη Του ποδεικνύεται στ ργα µα µ λλον διαρκή φιλανθρωπία κα µέγα λεο! Μ πολλ ν τ ν ν Χριστ γάπην, π. Νικόλαος γκύκλιο πιστολή πί τ συµπληρώσει δεκαεπτά τ ν διακονία στόν ερό Ναό τ ν γίων Πάντων Πατρ ν καί στήν ρθόδοξη κκλησία τ ν Θεοφόρων Πατέρων µα. Λίαν γαπηµένοι µου δελφο ν Χριστ ησο τ Κυρί µ ν! "Χαίρετε πάντοτε, δειαλείπτω προσεύχεσθε, ν παντ ε χαριστε τε, το το γ ρ θέληµα Θεο ε µ "! Χαιρόµαστε διαίτερα α τ τ µέρε, γιατί συµπληρώνουµε, µ τ ν Χάρη το Χριστο µα, δεκαεπτ χρόνια στ ν κκλησία τ ν Πατέρων µα, µ τ ν ποία νωθήκαµε στ , κατ τ Πάτριο ορτολόγιο, µέρα τ γιορτ τ γία Θεοδώρα τ ν λεξανδρεί, Θεοδώρα ν Βάστ κα ηµητρίου κα Ε ανθία τ ν Μαρτύρων. Τ χρόνια α τ ταν χρόνια καρποφόρα πνευµατικ ν Χριστ. Τ πλήρωµα τ κκλησία µα α ξήθηκε, νέα παιδι προσ λθαν στ ν κκλησία, γνώρισαν τ ν Χριστόν µα κα τ ν γία παράδοση τ ν Πατέρων µα. Πολλο ε ναι κε νοι πο ναπαύονταν κα ναπαύονται στ ταπεινό µα κκλησάκι τ ν γίων Πάντων, στ ν Πάτρα, που χουµε τελέσει µέχρι τώρα πάνω π δύο χιλιάδε Λειτουργίε πρ δόξαν Θεο! (καί χίλιε περίπου Θε ε Λειτουργίε χουµε τελέσει κυρίω στή Ναύπακτο, στόν γιο Νικόδηµο, στήν Ζάκυνθο στού γίου δριανό καί Ναταλία, στήν Γερµανία, στού γίου ώδεκα ποστόλου καί σέ λλα µέρη, που µ καλο ν ρθόδοξοι δελφοί µα ). Σ ε χαριστ λου γι τ ν γάπη Σα κα τ ν µέριστη στήριξή Σα στ Θεάρεστο εραποστολικ ργο µα. Κύριο ν Σ νταποδώσει κατονταπλάσια τού κόπου Σα, τ προσφορέ Σα κα τ θυσίε Σα καί ν τ ν ν α νι λλά κυρίω ν τ µέλλοντι. Νά Σ χαρίσει θάνατη δόξα καί α ώνια ζωή! κ παραλλήλου, στ χρόνια α τά, δρύσαµε µία κόµη νορία τ ν " γίων ώδεκα ποστόλων", στ Γερµανία, που ρκετ ψυχ βρίσκουν νάπαυση, µέσα στ σύγχρονα βάρβαρα θνη, που ζο ν! Πολλ Λειτουργίε τελο µε κα 'κε, κα, πάντω, γίνονται λε ο κολουθίε, σχεδ ν καθηµεριν, κα διαίτερα στ µεγάλε γιορτέ, πό γωνιστέ δελφού καί πνευµατικά µα τέκνα! Μ τεράστια ξοδα κα µεγάλο κόπο κάνουµε τ ταξίδια α τ πρ τ Γερµανία, που µ λαχτάρα µ περιµένουν ο δελφοί µα, γι ν ξοµολογηθο ν κα ν κοινωνήσουν τ ν χράντων Μυστηρίων! π νάµεσά µα φύγαν ν τ µεταξ γι τ ν α ώνια πατρίδα µα κα τ ν Χριστ ν µα ρκετο γωνιστ ρθόδοξοι δελφοί, πο µ στήριξαν τότε, κα γι µεγάλο χρονικό διάστηµα µετά, κατ τ ν ταπειν διακονία µα! Μεταξ α τ ν ν ναφέρουµε τ ν κ ρ- ηµήτρη τ ν Καραγκούνη τόν γωνιστή κτήτορα το ερο µα Ναο στήν Πάτρα, τ ν κ ρ-γιάννη τ ν Σταµατέλο, τόν πρ ο, τόν ταπεινό καί ζ ντα γιά τήν λεηµοσύνην, τ ν κ ρ-βασίλη τ ν Παππ, τόν κ τ ν ντιτιθεµένων στήν σώζουσα Πίστη προσελθόντα καί θερµόν ζηλωτήν τ ν πατρικ ν παραδόσεων γενόµενον, τ ν µητέρα µα τ ν κυρ - Κωνσταντίνα, πού µ στήριξε παντοιοτρόπω καί κυρίω ο κονοµικά στήν διακονία µα καί στήν εραποστολή, τ ν κυρ - Βάγια, τήν πάντοτε πέρ πάντων προσευχοµένην καί πέρ τ ν µηδέποτε προσευχοµένων, τ ν κυρ - Νίκη, τήν πλ, τ ν κυρ - σµήνη, πού ο δένα ποτέ 5

6 κατέκρινε, τ ν ηµήτρη τ ν Τσούνη, τόν ποµένοντα τόν σταυρόν τ σθενεία του µέ καρτερίαν κα τ ν λίαν γαπητ σ λου µα καί πάντοτε πρόσχαρο καί τοιµο γιά διακονία, Γιάννη Βαρυτιµίδη, πο φυγε πρόσφατα, πολ νέο, π κοντά µα µετά πό τήν σθένεια, πού τόν βασάνισε γιά πάνω πό δύο χρόνια καί µ φησε παράδειγµα σθένου καί πνευµατικ νδρεία µέχρι τέλου. Στ Γερµανία ν ναφέρουµε τ ν δελφό µα κα συλλειτουργ ρχιµανδρίτη πατέρα Θεόδωρο κα τ ν κυρ -Θεοπούλα πο στήριξαν τ ν γ να µα κε. ε ναι α ωνία µνήµη του! µε ο ζ ντε καί περιλειπόµενοι συνεχίζουµε τ ν ταπεινό µα γ να, κηρύσσοντα τ ν λόγο το Θεο σ µι µεγάλη περιφέρεια πλέον, στ υτικ λλάδα κα στ Γερµανία κα που µ καλε Χάρι το Θεο, στ ν µαλιάδα, στ ν Ζάκυνθο, στ ν Κόρινθο κα στ ν θ να, στηρίζοντα µέ τήν χάρη τ Παναγία µα ρκετο δελφού µα, λλ κα στ γιον ρο καί στ σλαυικ χ ρε κα στ ν φρική, που βοηθ µε ο κονοµικά καί κατά δύναµιν τ ν εραποστολή. Συνεχίζουµε µ πολ ν κόπο κα πολλ ξοδα τ ν κδοση το ψυχωφελο κα µολογιακο περιοδικο πού διαβάζετε α τή τήν στιγµή, τό περιοδικό µα πού γκαλιάσατε µέ πολλή γάπη τού " γιου Κολλυβάδε ", πο γινε τριµηνια ο, κα στηρίζει πολλο στ ν ρθοδοξία κα στ ν Πίστη, πω µ βεβαιώνουν ρκετο δελφοί καί πό διάφορα µέρη το κόσµου. Ταυτόχρονα µία µικρ κοινότητα ρθδόξων δελφ ν διαµορφώθηκε κα στ Ναύπακτο, πω κα µι µεγαλύτερη στ Α γιο, που ζητο ν τ ν δρυση κα τ χτίσιµο Ναο καί 'κε. Στ Ναύπακτο καί στόν γιο Νικόδηµο γίνονται Λειτουργίε κατ' ξοχήν κάθε Σάββατο, φιερωµένε στ πνευµατικά µα παιδιά, πο χουν διάφορα πνευµατικά κυρίω προβλήµατα. διαίτερα ο Λειτουργίε α τ ε ναι φιερωµένε στο σθενε κα δοκιµαζοµένου π προβλήµατα γεία δελφού µα. Τ µικρ φιλανθρωπικ κα κοινωνικό µα ργο, µ στήριξη πόρων, διανοµ ρουχισµο κα τροφίµων, α µοδοσίε κα διανοµ ντύπου εραποστολικο καί πνευµατικο λικο συνεχίζεται κα α ξάνεται καθηµερινά, διαίτερα σήµερα, στ µεγάλη ο κονοµικ κρίση πο περν νε ο δελφοί µα κα Πατρίδα µα, διαθέτοντα τ πενιχρά µα µέσα γι τ ν γάπη το Χριστο µα, λλά πρωτίστω νανεώνοντα µέσα στήν καρδιά τ ν δελφ ν µα τήν ν µ ν λπίδα. Ε λογηµένε µέρε ζήσαµε τ ν τελευτα ο µ να στ ν θήνα, που τιµήσαµε τ ν µέγα µολογητ γιο Μάξιµο, µ πολλο δελφο κα ξαίσιου ψαλτάδε, τ ν Ζήση κα τ ν Παναγιώτη, πνευµατικά µα παιδι κα δελφο ν Κυρί! διαίτερη ε λογία ξιωθήκαµε στ ν γρυπνία το Προφήτου λιο, που ταν κδηλη Χάρι το µεγάλου Προφήτου, στ ν ερ Μον Κοιµήσεω τ Θεοτόκου, τ δελφ Χριστονύµφη, λλ κα στ ν γρυπνία τ Παναγία µα, που τελέσαµε τ ν σπεριν κα τ ν ρθρο κα στ συνέχεια στ ν γρυπνία τ γία Ζώνη τ Παναγία µα πρ ν δύο µέρε! Μεγάλη χαρ πήραµε στ ν διήµερη εραποστολική µα ξόρµηση στ ν Ζάκυνθο, που γιορτάσαµε το γίου δριαν κα Ναταλία κα τελέσαµε τ µνηµόσυνο το µακαριστο Γέροντο δριανο. κε γι πρώτη φορ γέµισε τ κκλησάκι µα κα πολλο σαν κε νοι πο ξιώθηκαν ρρητη ε ωδία, πο κατ κύµατα νέβλυζε π τ ν Τίµιο Σταυρ το πάπα- δριανο, πο µπεριέχει µεγάλο τµ µα Τιµίου Ξύλου κα για λείψανα. Ε λογηµένε στιγµ πο προοιωνίζουν τ ν µέλλουσαν ε µ ποκαλυφθ ναι δόξαν! χι µω µόνον σ µ λλ κα "Π σιν το γαπ σιν τ ν πιφάνειαν Α το "! Καλ ν συνέχειαν στ ν ε λογηµένον γ να µα, ε λογηµένον πό τόν Θεόν καί π το Πατέρε τ ρήµου, πού φυγαν 6

7 µ ν προσωριν π κοντ µα σωµατικά, λλ βρίσκονται κοντ στ ν Χριστόν µα κα συνεχίζουν ν µ ε λογο ν κα π 'κεί, πάπα-μόδεστο, γέροντά µα, πάπα-ε θύµιο τ σφιγµένου, πάπα- Συµε ν κα πάπα- ωακε µ κα ρκετο λλοι πατέρε, πο προσεύχονταν κα προσεύχονται τώρα µ τ ν θριαµβεύουσαν κκλησία γι µ το περιλειποµένου! Ε η τ νοµα Κυρίου Ε λογηµένον π το ν ν κα ω το α νο! Ν χετε λοι τ ν ε λογίαν το Θεο κα Παναγία µα ν ε ναι προστάτι Σα κα βοηθό. Τ ν δ µέραν κείνην ν ξιωθ τε τ κ δεξι ν παραστάσεω το Χριστο µα. ν γάπη Χριστο, π. Νικόλαο Γίνε φ καί λάτι στόν σύγχρονο κόσµο ( µιλία πατρό Νικολάου ηµαρ πρό τού Νέου τ κκλησία µα, στόν ργανισµό Λιµένο Πειραι.) ταν ξεκιν µε µία δύσκολη πορεία φείλουµε νά γνωρίζουµε πο πηγαίνουµε, ποιέ δυσκολίε χει δρόµο, ποιού χουµε συνοδοιπόρου, ποιά µέσα χουµε γιά νά βοηθηθο µε, γιά νά φωτισθε δρόµο µα καί νά φτάσουµε µέ σφάλεια στόν προορισµό µα. Πρέπει νά γνωρίζουµε ποιοί ε ναι ο πραγµατικοί µα φίλοι, πού θά µ θά µ συµπαρασταθο ν καί θά ε ναι πιστοί καί σταθεροί στί δοκιµασίε καί στί δυσκολίε πού θά µ παρουσιαστο ν στό δρόµο, γιά νά µπορέσουµε νά πευθυνθο µε σ α τού µέ κλόνητη µπιστοσύνη τι θά νταποκριθο ν στό κάλεσµά µα γιά βοήθεια! Πρέπει νά ξέρουµε, ποιά µέσα µ παρέχονται γιά νά πιτύχουµε τό ποθούµενο! Νά φτάσουµε δηλαδή στόν σκοπό µα καί νά στεφθε γώνα καί πορεία µα µέ πιτυχία! 1. Ε ναι µω δική µα πορεία δια µέ τί τόσε πορε ε πού χαράσσει κόσµο µέσα πό δύσβατου καί σκολιού τραπού, πού δηγο ν πό πτώση σέ πτώση καί πό θάνατο σέ θάνατο; Γιατί κόσµο κολουθε τού τυφλού δηγού, πού ε ναι συµβεβληµένοι µέ τόν ρχοντα το κόσµου τούτου, πού ε ναι καί ρχοντα το σκότου. πότε µή χοντα τό φ, κόσµο ε ναι τυφλό! Καί ο δηγοί -παιδιά τουε ναι τυφλοί! Καί " άν τυφλό, τυφλόν δηγε, µφότεροι ε βόθυνον πεσο νται"! πορεία πού χαράξαµε µε, ε ναι πορεία πρό ναν προορισµό διαφορετικόν πό τού τόσου διέξοδου καί σκολιού προορισµού πού χει κόσµο µέσα σ α τή τήν ζωή! Ε ναι πορεία πρό τόν ο ρανό καί πού θά µ δηγήσει σέ µιά λλη ζωή, στήν ζωή τήν α ώνια καί στήν θάνατη! έν κο µε τόν Κύριο το φωτό καί τ ληθιν ζω πού σέ µ παγγέλθηκε ζωήν α ώνια καί θάνατη δόξα καί περισσόν ζω ; λήθεια ε ναι, πάντω, τι τό νθρώπινο γένο χει µόνον ναν πραγµατικό φίλο σ α τή τή ζωή, πού ε ναι καιρό γ να καί νόµιµη θληση λλά καί στεφάνων καί δόξη : Τόν Χριστό! Γιατί λοι ο λλοι, ο συγγενε µα, ο γνωστοί µα καί φίλοι στόν κόσµο δέν µπορο ν νά µ λυτρώσουν πό τόν να πίση πραγµατικό καί ληθινό χθρό, πού καταργε ται σχατο, (τελευτα ο ): Τόν θάνατο! Μόνον ποιο καταπάτησε καί κατανίκησε τόν θάνατο µπορε νά µ χαρίσει τήν βεβαιότητα τ περοχ τ ζω πέναντι στό φοβερό µυστήριο το θανάτου καί το σκότου, λλά κυρίω δωσε τ προοπτικέ τ θάνατη δόξη καί τ ζω, µι ζω πού ε ναι πληµµυρισµένη πό τό κτιστο φ. Γιατί Α τό ε ναι Φ! Γιατί Α τό ε ναι τό φ τό ληθινόν, τό φωτίζον καί γιάζον πάντα νθρωπον ρχόµενον ε τόν κόσµον! Ποιό ε ναι α τό ; Χριστό µα! 7

8 Ε ναι Α τό πού διέλυσε τελεσίδικα καί µετάκλητα τό σκοτάδι το θανάτου, γιατί ε ναι λο φ! πω διο µ διαβεβαίωσε ψευδ : «γώ ε µί τό φ το κόσµου»! " κολουθ ν µοι, ο µή περιπατήσει ν τ σκοτεί, λλ' ξει τό φ τ ζω!" λλά, ν ε ναι φ ρχηγό τ πίστη µα καί τ ζω µα, ε µαστε καί 'µε φ! Σύµφωνα πάλι µέ τά λόγια Του, πού ε ναι διάψευστα στού α νε : «µε στέ τό φ το κόσµου»! Καί α τό δείχνει τήν πνευµατική µα συγγένεια µέ τό ρχίφωτον Φ, κατά τό κάλεσµά Του σέ µ, λλά φανερώνει καί τήν δωρεά Του, σύµφωνα µέ τόν Μέγα Γρηγόριο τόν Θεολόγο, γιατί πω κήρυξε καί θε ο πόστολο τ ν θν ν Πα λο στόν βράχο τ κρόπολη «το γάρ καί γένο σµέν»! Ε µαστε πό τό γένο Του, ε µαστε πό τήν γενιά Του! Ε µαστε τ δια φύση µέ τόν Θεάνθρωπο ησο µα Χριστό! φο ε µαστε υ οί κατά χάριν, τέκνα φωτό, κλητοί, γιοι κλεκτοί, πω µ καλε καί πόστολό Του! Νά γιατί πάλι µ ε πε: «µε φίλοι µου στέ», σε ε στε φίλοι µου! έν Σ λέγω πλέον δούλου λλά φίλου µου! Γιατί δο λο δέν γνωρίζει, τί κάνει εσπότη του! Σέ Σ δόθηκε, µ διδάσκει Κύριο, νά γνωρίζετε τά µυστήρια το Θεο! Σέ ποιού δηλαδή; Σέ µ, στού φίλου Του! µυστήριο παρουσιάζεται γιά τόν κόσµο, πού λο ν τ πονηρ κε ται, διαβεβαίωση καί ταυτόχρονα ε θύνη πού µ πονέµει Χριστό µα, ταν µ λέει τι ε µαστε τό φ το κόσµου, καί ταυτόχρονα ε µαστε καί τό λα το κόσµου! Ποιέ ε ναι ο διότητε καί ποιά ξία χει τό φ ; Τό γνωρίζουµε λοι! Τό φ δίνει πρ τα π λα ζωή. Ε ναι α τία τ ζω µέσα στή φύση. Τό φ φωτίζει τόν κόσµο, πιτρέπει νά ργαζόµαστε, νά βαδίζουµε, νά δηµιουργο µε. Χωρί φ ζωή σταµατάει διατηρε ται σέ ποτονικέ καταστάσει. Τά φυτά, πιό κφραστικά πό κάθε τί πού χει ζωή στόν πλανήτη µα, φανερώνουν τήν ξία το φωτό, µέ τό νά στρέφονται συνεχ πρό α τό καί νά τό ναζητο ν. Τό λιοτρόπιο, γιά παράδειγµα, ε ναι σιωπηρό κήρυκα τ νάγκη τ ζω γιά φ. Πάντα στρέφεται πρό τό φ γιά νά α ξηθε, νά ζωογονηθε καί νά συντηρηθε! Μετά τήν ζωή πού χαρίζει τό φ ε ναι καί α τία τ γνώσεω. Τό 99% τ ν γνώσεών µα ποκτ νται µέ τά µάτια. έν ε ναι δυνατόν ο τε νά φαντασθο µε πλ τήν ζωή µα σέ να συνεχέ σκοτάδι, πού θά χρήστευε τό πτικό µα ργανο. Θά µ στερο σε τί περισσότερε γνώσει µα καί θά περιόριζε τήν πρόοδο το πολιτισµο µα. Καί ν α τέ ε ναι ο σύλληπτα ε εργετικέ πιδράσει το λικο φωτό στή ζωή µα, ποιά ε ναι νυπολόγιστη ξία το πνευµατικο φωτό, το φωτό πού καταυγάζει τού γίου το Χριστο, πού κτινοβολε µέσα πό τόν λόγο Του, τό πληµµυρισµένο πό θάνατο καί κτιστο φ το Ε αγγελίου Του; Τί ννοο σε µω Κύριό µα λέγοντά µα τι ε µαστε φ το κόσµου; Κατ ρχά δέν µ λέει: 8

9 νά γίνετε φ, πω λλο µ ε πε: Γίνεσθε τέλειοι γίνεσθε γιοι. Μ λέει: στέ τό φ το κόσµου. Ε σαστε τό φ το κόσµου! Γιατί ν δέν ε µαστε φ, δέν ε µαστε χριστιανοί. πω ε δαµε, Κύριό µα ταυτίζει καθαρά τόν αυτό Του µέ τό φ ( ω. α 4, 5, 9). Λέγοντα τώρα καί στού µαθητέ Του πώ ε ναι φ, δηλώνει τι δέν ε ναι µαθητή Του, χριστιανό, ποιο δέν ντανακλ τό περφυσικό φ το Χριστο µα στό κόσµο. Γιατί Χριστό µα, Θεό, ε ναι πηγή το κτίστου καί α ωνίου φωτό καί α τό τό φ φείλει νά δέχεται καί νά µεταδίδει ληθινά πιστό, γιο! τσι ο χριστιανοί ναλαµβάνουν τό βαρύ γιά τόν κόσµο ργο νά ε ναι τό πνευµατικό φ τ ν συνανθρώπων του. Νά ε ναι δηλαδή καί νά φαίνονται φωτεινοί, ρα χριστιανοί, καί ταυτόχρονα νά φωτίζουν τό σκοτάδι τ ν λλων καί -νά ε ναι πνευµατικοί γέτε στήν κοινωνία, λλά συνάµα -νά ποτελο ν κρίση γιά τήν σκοτεινή ζωή το κόσµου τ µαρτία. Α τό πότε γίνεται; ταν πραγµατοποιε ται προτροπή το ποστόλου Παύλου " τέκνα φωτό περιπατε τε, ξαγοραζόµενοι τόν καιρόν τι α µέραι πονηραί ε σίν"! ταν δηλαδή λα µα τά ργα ντέχουν στό φ! χι µω µόνον παρξιακά πρέπει νά ε µαστε φ ο χριστιανοί, λλά καί δυναµικά. έν ρκε δηλ. νά δεχόµαστε φ. Χρειάζεται νά σκορπίζουµε φ, νά µεταδίδουµε τό φ τ λήθεια, τ θεία γνώσεω καί τ νωθεν σοφία " τι στί γνή, πιεική καί µεστή λέου "! Καί ο µαθητέ τη, ο µαθητέ τ σοφία το Θεο, φείλουµε νά πραγµατώνουµε τόν λόγο το Κυρίου µα "τό πιεικέ µ ν γνωσθήτω π σιν νθρώποι ". Καί µέ τά καλά µα ργα νά κοσµε ται ζωή µα, λόγο µα νά ε ναι ρτυµένο λατι, νόστιµο, γλυκό, κρίση µα πιεική, γεµάτη γάπη, πού πάντα στέγει, πάντα λπίζει, πάντα ποµένει, πού ο δέποτε κπίπτει! Μέ ναν λόγο: "ο τω λαµψάτω τό φ µ ν µπροσθεν τ ν νθώπων, πω δωσιν ο νθρωποι τά καλά µ ν ργα καί δοξάσωσι τόν πατέρα µ ν τόν ν το ο ρανο "! Πού δέν ε ναι λλο πό τόν Πατέρα τ ν φώτων! ν πάλι δέν ξεκαθάριζαν τό σκοτάδι τ πλάνη ο γιοι, ο Ο κουµενικοί ιδάσκαλοι καί παγκόσµιοι Πατέρε µα σέ συνόδου, καί ν δέν πρόβαλλαν τό φ τ ε αγγελικ λήθεια, δέν θά µπορο σαν νά ε ναι φ τα. έν θά µπορο σαν νά δηγο ν στό δρόµο τ λήθεια. Γιατί τρίτη ποστολή το γνήσιου χριστιανο στόν κόσµο ε ναι α τή! Νά ε ναι φάρο στόν κόσµο, νά δείχνει τόν δρόµο τ σωτηρία στήν πράξη καί µέ σθένο καί α ταπάρνηση νά περασπίζεται τήν λήθεια, πού ταυτίζεται µέ τήν παξ παραδοθε σα στού γίου Πίστη στόν Χριστόν µα, πού ε ναι α τό καί χθέ καί σήµερα καί στού α νε. 2. ξίσου κφραστική ε ναι καί ννοια το λατο, γιά νά δηλώσει τήν ποστολή το χριστιανο στήν κοινωνία. Τό λάτι χει δύο βασικέ διότητε. ιατηρε καί πειτα νοστιµίζει, δίνει ο σία στή γεύση. 9

10 ταν µιλο σε Χριστό µα, κόσµο δέν ταν ο σιαστικά διαφορετικό πό τόν κόσµο τόν δικό µα. Σέ κάθε ποχή νθρωπο δέν παύει νά ε ναι α τό πού ε ναι καί κοινωνία του τό διο. Μέ τί διε γωνίε καί νάγκε, τά δια προβλήµατα καί τί διε νησυχίε. α ξηση καί ξέλιξη τ ν µέσων ε ναι ξωτερική. ψυχή µα µένει δια. Καί τότε, λοιπόν, διο κλονισµό ξι ν, δια πικούρεια (ε δαιµονιστική) διάθεση, τό διο γχο, δια θική κατάπτωση, δια καθίζηση τ ξία τ ζω καί τ νθρώπινη προσωπικότητα. ρκε νά πενθυµίσουµε τήν δουλεία, πού σήµερα βέβαια κυκλοφορε µέ λλα νόµατα, τήν κθεση τ ν βρεφ ν καί τί κτρώσει. Τό ργο, λοιπόν, το χριστιανο σέ να τέτοιο κόσµο ε ναι πρώτα νά συντηρήσει, νά συγκρατήσει πό τήν σήψη καί τήν ποσύνθεση. Νά προφυλάξει! πάρχει µω καί θετική πλευρά. Νά δίνει γεύση, νά χαρίζει στή ζωή τήν πνευµατική καί θική τη διάσταση. λη κκλησιαστική καί τοµική ε σέβεια συγκεντρώνεται στήν διπλ προσπάθεια: -νά φαιρε ται κακό (µέ τήν σκηση) -καί νά προστίθεται καλό ( ργα κοινωνία καί γάπη ). τσι κατανοο µε, γιατί καί Κύριό µα χρησιµοποίησε τό παράδειγµα το φωτό καί το λατο, γιά νά χαρακτηρίσει µέ α τά τού µαθητέ του. Τού ληθινού καί γνήσιου µαθητέ Του, πού ε µαστε καί θέλουµε νά ε µαστε καί µε! 3. Μέσα στού λόγου α τού το Χριστο µα συµπυκνώνεται λη ποστολή τ στρατευόµενη κκλησία, το σώµατο τ ν πιστ ν στόν κόσµο. Τό πρόβληµα, µω παρουσιάζεται στήν πραγµάτωση α τ τ ποστολ. Π θά µείνει Χριστιανό καί διαίτερα νέο καί κκλησία φ καί λα το κόσµου; διο Κύριο ρωτάει: " άν τό λα µωρανθε, ν τίνι λισθήσεται". ν δηλαδή τό λάτι χάσει τήν λιστική του δύναµη, τί θά το τήν ξαναδώσει; ν δηλαδή χριστιανό χάσει τήν δύναµή του νά συγκρατε καί νά νοστιµίζει καί νά συντηρε τόν κόσµο, τί τόν χρειάζεται κόσµο ; Τότε θά πεταχθε χρηστο καί θά πατηθε, συµπληρώνει τό γιο Ε αγγέλιο. Μιά νεολαία, να κόσµο πιστ ν καί µιά εραρχία πού συµµαχε µέ τήν κοσµική ντίληψη καί τόν τρόπο ζω πού προτείνει ντίδικο τ ν ψυχ ν µα, δέν χει τίποτε κοινό µέ τήν κκλησία το ρχηγο τ ζω καί το Φωτό, το Κυρίου µα ησο Χριστο! λοι θά συµφωνήσουµε, τι δέν διακονε ται Χριστό µα, ταν διακονο µε τόν ρχοντα το κόσµου τούτου. Τό διο σχύει καί γιά τήν φωτιστική δύναµη τ κκλησία, φείλει νά µείνει πρόσβλητη πό τό σκοτάδι το κόσµου, χρώµενη λλά ο καταχρώµενη τά µέσα το κόσµου τούτου. σο προχωρε κκοσµίκευσή τη, σο περισσότερο σκοτάδι µπαίνει στού κόλπου τη, τόσο προχωρε τό νερό στά φαλα το σκάφου τη, µέ λε τί ναπόφευκτε συνέπειε. κκοσµίκευση δέν µπορε νά φέρει ποτέ τήν πέκταση καί τήν α ξηση ν Χριστ τ κκλησία. κόσµο δέν κερδίζεται µέ τήν κκοσµίκευση, ντίθετα κκλησία, ταν κκοσµικεύεται, χάνει τήν ταυτότητά τη. Γιά νά διατηρήσει κκλησία τήν ο σία τη πρέπει νά µείνει φ καί λα, πω Χριστό µα τήν θέλησε, καί πω κε νο τήν δρυσε στόν κόσµο. 10

11 4. Γιά νά γίνουµε, φ το κόσµου καί λα τ γ, φείλουµε νά κολουθήσουµε τόν δρόµο, τ ν γίων, τ ν ποστόλων, κατ' ξοχήν τόν δρόµου το Μεγάλου Παύλου, τ ν φίλων τ Παρθένου καί το Χριστο, Α το το δίου το ρχηγο τ σωτηρία µ ν! Ο γιοι πέρασαν τό στάδιο τ κάθαρση, φωτίστηκαν καί φτασαν στό στάδιο τ θέωση! Μ φησαν µυροβόλα φθαρτα λείψανα, ποδεικτικά τ κατίσχυση τ ζω πάνω στόν θάνατο, το φωτό πάνω στό σκότο. Λείψανα πού τά προσκυν µε καί θαυµατουργο ν. Πού νίκησαν τόν χρόνο καί τού α νε καί µ προαναγγέλλουν τήν µέλουσα δόξα καί τήν τιµή πού περιµένει λου, σοι γωνίζονται τόν διο γ να γιά τήν δόξα καί τό Φ το Χριστο µα! Καί τί ε ναι κάθαρση; Α τό πού ννοο ν διδάσκοντα ο θε οι Πατέρε µα µέ τήν ζωή του ε ναι σκηση, παραίτηση πό τί δονέ το κόσµου τούτου, νηστεία γρυπνία καί προσευχή, γιά νά λθει σωθεν φωτισµό, νά γευθο µε τού γλυκε καρπού το γίου Πνεύµατο καί νά φανερωθε πό µόνο του τό φ στόν κόσµο, µέσα πό τήν παρουσία µα καί µόνον στόν σύγχρονο παραπαίοντα κόσµο! σκηση καί προσευχή ντιστρατεύονται τό πνε µα το κόσµου τούτου, πού χθρεύεται τόν Θεό! Ε ναι µω βάση γιά τήν µόρφωση καί τήν φανέρωση το Χριστο στή ζωή µα, γιά νά φτάσουµε το λάχιστον στόν φωτισµό, γιατί χωρί νά φτάσουµε σ' α τή τήν κατάσταση δέν θά µπορέσουµε νά δο µε τό πρ το Φ νά φανερώνεται στήν ζωή µα, τόν πανυπερπόθητον καί γλυκύτατον καί πρ γµα καί νοµα Χριστόν µα, ο τε σ' α τή τήν ζωή, λλά πολύ περισσότερο στήν λλη, γιά τήν ποία γωνιζόµαστε µέ λε µα τί δύνάµει νά τήν ξιωθο µε! Νά, λοιπόν, τά µέσα γιά νά φτάσουµε στό πιδιωκόµενο τέλο τ πνευµατικ µα πορεία, στόν Ο ρανό, που βρίσκονται δη ο φίλοι τ Παρθένου καί το Χριστο, ο µεγάλοι µα δελφοί, "ο τινε τήν παγγελίαν ο κ κοµίσαντο, να µή χωρί µ ν τελειωθ σιν"! Α τοί ε ναι καί ο φύλακε, ο προστάτε, ο γγυητέ τ πορεία µα πρό τήν ο ράνεια λόφωτη Πατρίδα µα καί τόν κόσµο τ ν γγέλων, που χο καθαρό ορταζόντων! που ο δοντε καί ψάλλοντε τό γιο, γιο, γιο πλήρη ο ρανό, φο µέ τήν νάσταση το Χριστο µα, πάντα πεπλήρωται φωτό, ο ρανό τε καί γ καί τά καταχθόνια! - ράµετε, δράµετε, λοιπόν, δελφοί καί τέκνα µ ν περιπόθητα καί πεφιλιµένα, πίσω τ καλ ργασία, σον χετε τού πόδα λευθέρου! - σον χετε τού φθαλµού νοικτού, πληρώσατε α τού δακρύων, πρίν κε νοι σκεπασθ σιν πό το κονιορτο! - σον χετε τά χείρα λευθέρου, σταυρώσατε αυτού ε τήν προσευχήν καί γιάσατε α τά διά τ ν καλ ν ργων, πρίν δεθ σι διά το καταλύτου κείνου δεσµο! µε, λοιπόν, πατέρε, δελφοί καί τέκνα περιπόθητα ε µαστε δ : -γιά νά συντηρήσουµε καί νά φωτίσουµε τόν κόσµο, -νά δώσουµε λπίδα στού κατερραγµένου, -νά στεγάσουµε στεγου πνευµατικά, -νά χορτάσουµε πεινασµένου γιά τόν λόγο το Θεο, γιατί "ο κ π' ρτ µόν ζήσεται νθρωπο ", " λλ' ν παντί ρήµατι κπορευοµένου κ στόµατο Θεο "! Γιατί πάλι λέγει, µέ τόν Προφήτη Του: 11

12 θά δώσω πε να καί δίψα, διαίτερα στού νθρώπου το γδοου α να, πε να καί δίψα χι το φαγε ν ρτου καί πιε ν δωρ, λλά πε να καί δίψα πνευµατική το κο σαι λόγον Θεο! λοίµονο, ν δέν νταποκριθο µε στήν τιµητική καί δοξαστική κλήση, πού µ κανε Χριστό µα, πού µ κάλεσε πό τήν νυπαρξία στήν παρξη, πού γεννηθήκαµε ρθόδοξοι, γιά νά ποδίδουµε τήν ρθή δόξα στόν Θεό καί ηµιουργό µα! Καί τσι νά γινόµενοι κοινωνοί α τ τ λόφωτη καί θάνατη δόξα καί δύναµη, δόξα καί δύναµη στήν ποία βαπτιστήκαµε, τ δυνάµει το Παναγίου Πνεύµατο! ποδίδοντά την καί πάλι σ' κε νον πού νήκει µαζί µέ τήν τµή καί τήν α ώνια προσκύνηση! µε, λοιπόν, υ οί φωτό, τέκνα φωτό περιπατο ντε, στολισµένοι µέ τήν θάνατη δόξα, ο υ οί καί ο µπειρικοί κήρυκε α ώνια βασιλεία, πάρχοντε κοινωνοί θεία φύσεω, µέ τήν µετοχή στό Ποτήριο τ ζω καί τ ζω τ α ωνιζούση ε µαστε δ : -γιά νά λεηθε καί κόσµο, φο µε πρ τα λεηθήκαµε, -γιά νά φανερωθε ζωή καί τό περισσόν τ ζω στόν κόσµο, φο φανερώθηκε πρώτα σέ µ κατά τήν ε δοκία το Ο ράνιου Πατέρα µα! -γιά νά λάµψει τό φ µ ν µπροσθεν τ ν νθρώπων, πω δωσιν ο νθρωποι τά καλά µ ν ργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα µ ν ν το ο ρανο! -γιά νά πενθυµίζουµε στόν κόσµο τι πστεύσα καί βαπτισθεί σωθήσεται, δέ πιστήσα κατακριθήσεται! -γιά νά φανερώσουµε Τό νοµα τ Παναγία καί περθέου Τριάδο, στό πο ο βαπτισθήκαµε καί πού τό δοξάζουµε στού α νε! -Γιά νά γνωρίσει κόσµο Α τόν, πού γνοε καί πού θά τόν κρίνει καί πού δη, ν πιστήσει στό κάλεσµα το Ε αγγελίου, κέκριται! -Γιά νά γνωρίσει κόσµο, µέσ µ ν, Α τόν, πού διακρατε τά σύµπαντα καί τού α νε, πού ε ναι ρχή καί τό τέλο, τ παγκόσµια στορία, το δηµιουργο τ ν πάντων, τ ρατ καί οράτου κτίσεω, τ ν νθρώπων καί τόν γγέλων, τό Φ τό κ το Φωτό, τόν Θεόν τόν ληθινόν τόν κ το Πατρό γεννηθέντα πρό πάντων τ ν α ώνων! µε ε µαστε δ : -γιά νά ξακολουθήσει νά ζε κόσµο, φο λάβαµε Χάριν ντί Χάριτο, φ καί ζωήν καί περισσόν ζω! Καί χουµε καθ κον καί ερή ποχρέωση νά µή δώσουµε " πνον το φθαλµο µ ν καί νάπαυσιν ν το κροτάφοι µ ν " - άν δέν νοίξουν καί λλα µάτια πού πίστευαν τι τάχα βλεπαν, λλά βρίσκονταν στό πνευµατικό σκοτάδι! - ν δέν νοίξουν καρδιέ γιά νά δεχθο ν τήν ληθινή πίστη τ ν Πατέρων µα,, τι πάντοτε, παντο καί πό πάντων πιστεύθη. φο πωσδήποτε πρ τα π ν γόνυ κάµψει καί πιγείων, καί πουρανίων καί καταχθονίων καί µολογήσει ν γί Πνεύµατι τι ησο στίν Χριστό ε δόξαν Θεο Πατρό! µήν! µε ε µαστε δ : -γιά νά φανερώσουµε τήν πηγή τ νωθεν σοφία, τ ληθιν γνώσεω καί τ προσωπικ µα θανασία, τήν πίστη µα στήν πέρθεο Τριάδα, στόν Πατέρα, στόν Υ ό καί στό γιο Πνε µα! 12

13 Λίαν γαπητέ µοι Γεώργιε! Χα ρε ν Κυρί ησο Χριστ πάντοτε! µό Μέγα θεολόγο καί γιο Νικόδηµο µιλε µετά το Μεγίστου Παλαµ ρθ γιά τό προηγούµενον καί τό πόµενον θέληµα το Θεο. Κατά τό προηγούµενον θέληµά Του, κινητικόν α τιον τη νσαρκώσεω το Θεο ε ναι πειρο γαθότητα το Θεο, καί κατά τό πόµενον Α το θέληµα ναγκαιότητα τ νσαρκώσεω δι' λα τά κτίσµατα καί πρωτίστω διά τόν νθρωπον, πάλιν, βεβαίω, διά τήν πειρον γαθότητα α το! κόµη καί γιά τού γγέλου!, πού µέ τήν νσάρκωση το Κυρίου µα πέκτησαν τήν κινησία καί τήν τρεψία πρό τό κακό! δέ µέγα Μάξιµο ξηγε τήν λλαγή χι το µυστηρίου, λλά µιλε περί το " ντεισαχθέντο τρόπου", µέ τόν πο ον γινε τό µέγα µυστήριο τ νανθρωπήσεω, πού ε ναι τώρα θεοπρεπέστερο καί παραδοξότερο µετά τήν πτ σιν καί τήν παρακοήν! σκοπό τ νανθρωπήσεω ταν νά γίνει ποστατική νωση, νωση δηλ. τ θεία µέ τήν νθρώπινη φύση! Α τό πού δέν µπόρεσε νά πετύχει δάµ ν τ παραδείσω, νά πιτύχει δηλ. "τό κατά Χριστόν ποστ ναι" κατά τόν Μέγαν Μάξιµον, νά νωθε µέ τόν Θεόν, τώρα ε ναι πλέον φικτόν: πίτευξη δηλ. τ θεώσεω διά τ µετοχ στό µυστήριο τ Θεία Ε χαριστία!. σάρξ το Χριστο µα ε ναι γγύηση τ µονιµότητα τ θεώσεω! Γιατί ο Προφ τε κατήρχοντο στόν δην; Γιατί θέωσή του δέν ταν µόνιµη! ιότι λειπε " τόπο " τ νώσεω, (κατά τήν Πεντηκοστήν), πού ε ναι πιστρέψασα στόν κόσµον ν γί Πνεύµατι νθρωπίνη φύσι το Χριστο µα, κατά τήν πέροχη νάπτυξη το Ρωµανίδη! λη κτίση δηµιουργήθηκε, γιά νά γεννηθε Παναγία µα, κατά τόν γιο νδρέα Κρήτη! Καί πό τήν Παναγία µα νά προέλθει Χριστό µα, πού ε ναι ε κόνα, σύµφωνα µέ τήν ποία δηµιουργήθηκε δάµ, κατά τόν Μέγα Βασίλειο, στόν κατά το Ε νοµίου λόγο του! έν ε ναι πρ το δάµ ε κόνα το νέου δάµ, λλά Χριστό µα ε κών το πρωτοπλάστου, κατά τόν πολύν Νικόλαο Καβάσιλα! νσάρκωση το Θεο Λόγου δέν ποτελε πλ συνέπεια τ νίκη το διαβόλου πί το νθρώπου. Χριστό µα Θεάνθρωπο δέν ε ναι ποτέλεσµα µι πράξεω το Σαταν. νωση τ θεία καί νθρώπινη φύσεω γινε, πειδή ποτελο σε τήν προαιώνια βουλή το Θεο. Α τό ξάγεται καί πό τό Σύµβολον τ Πίστεω, στό πο ο µολογο µε Τόν δι' µ τού νθρώπου καί διά τήν µετέραν σωτηρίαν κατελθόντα κ τ ν ο ραν ν καί σαρκωθέντα κ Πνεύµατο γίου καί Μαρία τ Παρθένου καί νανθρωπήσαντα! Ε ναι καί τέλο καί σκοπό τό µυστήριον α τό, καθότι α τό γινε καί ε τού γγέλου καί ε τού νθρώπου καί ε λην τήν κτίσιν τελείωσι καί θέωσι καί δόξα καί µακαριότη, καθότι α τό γινεν νακεφαλαίωσι ο ρανίων καί πιγείων καί καθ' πόστασιν νωσι κτίστου καί κτισµάτων... καί ο µέν νεκα τά πάντα, α τό δέ ο δενό νεκα, κατά τόν 13

14 θε ον Μάξιµον, δηλ. ο χί " ξαναγκασθεί " Θεό νά νανθρωπήσει λλά κ τ φάτου φιλανθρωπία κινούµενο καί πρό σωτηρίαν το νθρωπίνου γένου! ν γάπ Χριστο, π. Νικόλαο Λίαν γαπητ µοι ωάννη, χα ρε ν Κυρί ησο Χριστ πάντοτε! Τί θέλει τέλο πάντων π. Τρικαµην ; Τ ν πειράζει πο δ ν κοινωνο µε µαζί του, φο χει διακόψει τ ν κοινωνία µ το Ο κουµενιστέ... Πολύ καλά κανε καί κοψε τήν κοινωνία µαζί του. κολουθε µω τ Νέο Καλενδάριο, ποστηρίζοντα τι τάχα δ ν ε ναι θέµα πίστεω, κα ποµένω µε κα ο Πατέρε µα δ ν θ πρεπε ν χουµε ποτειχισθε π τ 1924 κα µετά! Μ κατηγορε τι χουµε κάνει πολλέ µάδε µεταξ µα ο ρθόδοξοι κα, ποµένω, α θάνεται δικαιωµένο γι τ ν ντιπατερικ α τ θέση του... έν πάρχει, για τόν κανένα ρθόδοξο πίσκοπο, γιά νά τόν µνηµονεύσει! στόσο: 1 Ε ναι κτό τη κκλησία καί τ νιαία παράδοση τ ν Πατέρων κα για τ γωνι κα λέγχεται. 2. Μ α τ πο γράφει, ναφερόµενο σ διάφορε γν µε γίων Πατέρων το τετάρτου α να, πο δ ν ε χε δραιωθε κόµη σάλευτα τάξη το νιαίου κκλησιαστικο ορτολογίου, θέλει νά παναφέρει τ ν κκλησία στ ν κατάσταση το τετάρτου α να, που πικαρατο σε σύγχυση, ναφορικά µέ τί γιορτέ κα χλεύη τ ν ε δωλολατρ ν πού κατηγορο σαν το χριστιανού, τι ο τε κ ν ν γιορτάσουν µαζ τ κορυφα ε γιορτ το Πάσχα δ ν µπορο σαν! 3. Θέλει ν γνοε τ ν παράδοση τ ν δεκαέξι α ώνων τ κκησία! Τ ν θαυµαστή, δηλαδή, ορτολογικ νότητα σ νατολ κα δύση! 4. Θέλει ν γνοε τ ναθέµατα τ Ζ Ο κουµενικ Συνόδου καί κυρίω τό: "Ε τι π σαν παράδοσιν γγραφόν τε κα γραφον θετε, νάθεµα στω"! ν δέν ε ναι παράδοση τό νια ο ορτολόγιο τ ν γίων Πατέρων πί 1600 χρόνια, τότε τί ε ναι παράδοση; 5. Θέλει ν γνοε τι βλασφηµε ε τ Πνε µα τ γιον, ποιο καινοτοµε, φο στ ν πράξη Τ κηρύσσει: " µ ρτίω λαλ σαν ν τα Ο κουµενικα Συνόδοι "! 6. γνοε τ Πανορθόδοξε Συνόδου, κα κυρίω κείνην το 1848 πο κηρύσσει τι " δη κατάραν νεδύσατο µάτιον", ποιο τολµήσει νά καινοτοµήσει! 7. Τ πράγµατα ε ναι ξεκάθαρα: Κα ο πτ Ο κουµενικ Σύνοδοι ρισαν, καθόρισαν κα πιβεβαίωσαν στ ν πράξη τ Γιορτέ, µέ βάση τό ορτολόγιο καί τόν πασχάλιο κανόνα πού θέσπισε Α Ο κουµενική Σύνοδο, καί µε, τέκνα πακο, γιορτάζουµε πω γιόρταζε κκλησία γι δεκαέξι α νε. Τ περισσ ν κ το πονηρο! 8. Ο Νεοηµερολογίτε χουν σ χρήση δύο µερολόγια! πω καί π. Τρικαµην... να µερολόγιο γι τ κινητ κα να γι τ κίνητε Γιορτέ! Πράγµα πρωτάκουστο! 9. γιο Νικόδηµο γράφει τι στ µηνολόγιον τ δικό µα, τ ν ρθοδόξων, - (κα χι µόνον στ Πασχάλιον, πού µόνον α τ ε ναι τάχα νοµοθετηµένο π το γίου Πατέρε, κατ τ ν α θαίρετη ρµηνεία το π. Τρικαµην )-, ναπαύεται Θεό! γιο Νικόδηµο ναφέρει τ σχετικ θα µα καί στ Πηδάλιον µ τ ν λατινίδα, πού ζύµωνε τ ν µέρα το Προφήτου λιο κα γινε τ ζυµάρι πέτρα, ταν λέγχθηκε π µία ρθόδοξη 14

15 πιστή, τι δέν πιτρέπεται νά ζυµώνει α τήν τήν µεγάλη µέρα, πού τιµ ται Μέγα Προφήτη λία. Τ θα µα α τό ναφέρεται κα π τ ν γιο οσίθεο! 10. Ξεχνάει π. Τρικαµην τ ν µφάνιση το Τιµίου Σταυρο στ 14 Σεπτεµβρίου το 1925 στο διωκόµενου ρθοδόξου, στ ν γιο ωάννη τ ν Θεολόγο, πού γιόρταζαν, διωκόµενοι, µέ τό ρθόδοξο ορτολόγιο τήν ψωση το Τιµίου Σταυρο! Ξεχνάει α τό τό φοβερό θα µα, τ ν τρίτη παγκόσµια µφάνιση το Τιµίου Σταυρο, βεβαιωτική τ ε αρέστηση το Θεο στ α ώνιο µηνολόγιο- ορτολόγιο µ ν τ ν ρθοδόξων! Τό θα µα α τό γινε γιά τήν πιστοποίηση το δικαίου το γ να τ ν ρθοδόξων "παλαιοηµερολογιτ ν", µέ βάση τήν κίνητη α τή µεγάλη γιορτή, το ρθοδόξου ορτολογίου! Τίµιο Σταυρό δέν µφανίστηκε σ κάποια γιορτ, ξαρτώµενη π τ Πάσχα, πο κι α τ τ λλαξαν ο καινοτόµοι Νεοηµερολογίτε κα ε ναι σήµερα κοινωνικο καί µ τ ν ρχιεπισκοπ Φινλανδία κα λλε τοπικ κκλησίε, πο κολουθο ν κα νέο πασχάλιο, µπίπτοντα στ σχετικ Συνοδικό νάθεµα, λλά κατά τόν ορτασµό τ κίνητη ορτ το Τιµίου Σταυρο µέ τό Πάτριο ορτολόγιο! 11. Τ πολύτιµε σελίδε το περιοδικο µα δ ν θ τ διαθέσουµε σ προτεσταντικ -παπικ παναλαµβανόµενα φυολογήµατα το π. Τρικαµην που χουν κατ' πανάληψη ναιρεθε σε παλαιότερα τεύχη καί πό λλου πολλού δόκιµου συγγραφε καί θεολόγου. ξάλλου δηµοσίευσα σ δύο συνέχειε τ ν µακροσκελ πάντησή του., τι ε χε ν πε τ ε πε, κα κατ δύναµη τ ναιρέσαµε κανοποιητικ, πω πιστεύω, µ τ ν σιολογιώτατο γιορείτη µοναχό π. ωσήφ. 12. Τ,τι κκλησία τ λλάδο γινε σχισµατική µέ τήν ε σαγωγή το Νέου Καλενδαρίου, τ µολογο ν κα ο διοι στ νοµοθετικ διάταγµα, πο χουµε δηµοσιεύσει στ βιβλίο µα "Ο χειροτονίε τ ν ΓΟΧ π κανονικ πόψεω "! Γι τ σχίσµατα γραψα πρόσφατα (βλ. καί τήν πάντησή µου "Πρό ηµήτριον". Στο κρεµασµένου τ σπίτι δ ν µιλ νε γι σκοινί! ν γάπη Χριστο, π. Νικόλαο ΥΓ.: Θ δηµοσιεύσουµε προσεχ µεγάλη µελέτη ναφορικ µ τ τί ε χε προηγηθε τ πάρατη Νεοηµερολογιακ λλαγ πού ποδεικνύει περίτρανα τι λα το Θεο γρυπνο σε κα για τ ντέδρασε δυναµικά καί µέ α ταπάρνηση ταν ζήτησαν νά τόν φραγγέψουν! ιώχτηκε. Φυλακίστηκε. Βασανίστηκε. Βεβηλώθηκαν τ γιά του κα ρκετο πέθαναν π τ ν βία τ ν ργάνων τ καινοτοµία.,τι ε ναι ξω π α τ πο πάντοτε, παντο κα π πάντων πιστεύθη, ε ναι κα κτό τ Μία γία, Καθολικ καί ποστολικ κκλησία, πού ε ναι ρθόδοξη! Κα τ Νέον Καλενδάριον ε ναι ξω π τ ν νιαία παράδοση κα τ ν ζω τ κκλησία τ ν Πατέρων µα. Καί πω πέδειξε καί δελφό µα ν Χριστ καί πανεπιστηµιακό καθηγητή ηµήτριο Χατζηνικολάου σέ διαίτερη µελέτη του, λλαγή το µερολογίου πρώτη πράξη τ ο κουµενιστικ γκυκλίου το 1920, ε ναι καί θέµα πίστεω, φο διέσπασε τήν νότητα τ κκλησία καί προσβάλλει τό 9ο ρθρο το Συµβόλου τ Πίστεω, πω χουµε 15

16 πισηµάνει καί 'µε πολλέ φορέ σέ διάφορε µελέτε µα. ρση τ ν ναθεµάτων καί πτώση τ Νέα κκλησία πό το δελφο ιονυσίου Κυπριώτη µαθηµατικο καί παιδαγωγο, ιευθυντο σχολείου Μέση κπαίδευση. (συνέχεια πό τό προηγούµενο τε χο ). 8 - Νηστε ε. Το ρ µα νηστεύω προέρχεται π τ ν σύνθεση το στερητικο µορίου "ν " κα το ρχαίου ρήµατο σθίω (=τρώγω). Νη+ σθίω = δ ν τρώω! Νηστεία, λοιπ ν ε ναι πλήρη ποχ π τ ν τροφή. Στ ν χ ρο τ κκλησία, µω, λέξη νηστεία χει πάρει πολλ κα κλιµακωτ ρµηνε ε. λλοτε σηµαίνει τ ν πλήρη ποχ π τ ν τροφή, λλοτε τ ν ποχ π ρισµένε τροφέ, κα λλοτε συνδυασµο ποχ τροφ ν κα χρονικ ν διαστηµάτων. νηστεία δ ν ε ναι µόνο θεία ντολ σ Καιν κα Παλαι ιαθήκη. Ε ναι πρώτη ντολ ("... κα νετείλατο Κύριο Θε τ δ µ λέγων π παντ ξύλου το ν τ παραδείσω βρώσει φαγ, π δ το ξύλου το γινώσκειν καλ ν κα πονηρόν, ο φάγεσθε π α το δ ν µέρ φάγητε π' α το, θανάτ ποθανε σθε" - Γένεσι β, 16-18). ία τ νηστεία θέλει Θε ν µ παροτρύνει ν προσπαθήσουµε ν ξεκολλήσουµε π τ ν λη. Ν ρχίσουµε ν ζο µε κα ν σκεφτόµαστε σο τ δυνατ ν παλλαγµένοι π τ βιωτικ σ µι πορεία πρ τ ν γγελικ ζωή, ρχίζοντα π τ ε κολο. ν δ ν µπορε ν ποτάξει τ στοµάχι κα τ ν λάρυγγα, τί θ καταφέρει ν ποτάξει ; Τ ν θυµό, τ ν πλεονεξία τ ν ρωτικ πιθυµία; Σήµερα νηστεία, πακο στ ν Θε ο Λόγο κα χριστιανικ πρακτική, ε ναι παξιωµένη. Ποιµένε πο ν λειτουργο ν καλ παραδείγµατα ε ναι σπάνιοι. Χριστιαν πο νηστεύει θεωρε ται σκοταδιστή, παραδόπιστο, πισθοδροµικό, θρησκόληπτο, ργανωσιακό, βλάκα. παξίωση, περιφρόνηση, χλευασµ κα κατάργηση τ ν νηστει ν ε ναι στάση τ ν χριστιαν ν πέναντι στ νηστεία κα χει καλλιεργηθε τ τελευτα α χρόνια κυρίω π τ ν διαφορία κα τ κακ παράδειγµα το κλήρου το Νέου, κυρίω, µερολογίου. µω διο Κύριο λέγει : "το το δ τ γένο - τῶν δαιµόνων - ο κ κπορεύεται ε µ ν προσευχ κα νηστεί " (Μάτθ. ιζ, 21). ντιθέτω, να βετζετέριαν (φυτοφάγο ) να πιστ νατολικ ν θρησκει ν (βουδιστή, νδουιστή, ταο στή, κλπ.), πο νηστεύει, θεωρε ται προχωρηµένο πνευµατικά. ν πε δ κα γι τ νηστεία πού πιβάλλει γιατρό ; Τ λεγόµενε δίαιτε ; στο καλύτερα. Μ θρησκευτικ ε λάβεια, κάθε µαρτωλό τ διατροφ κα τ γεία, κολουθε τ ατρικ δηγίε χωρ π κα γιατί. Ε λάβεια τήν ποία δ ν χει γι τ ν Θε κα τ ν πίστη του. 9 - ξίε, ρχέ, παραδόσει, ντολέ. πό τ ντολ το Θεο, σήµερα, δ ν τηρε ται σχεδ ν καµµία. Στ ν ο σία δύο ντολ δωσε Θεό γάπα τ ν Θεό, κα τ ν πλησίον σου (Ματθ. κβ, 34-41). πειδ µω ε µαστε χοντροκέφαλοι κα ε ναι δύνατον ν καταλάβουµε τ βάθο πο κρύβει σοφ α τ πλότητα, Θεό, πάλι π γάπη στο σκοτισµένου π τ πάθη νθρώπου, ρχίζει ν δίνει ναλυτικότερε δηγίε ( ντολ ), γι ν βοηθήσει τ γαπηµένο του πλάσµα ν ξεκολλήσει π τ χ µα κα τ πάθη. φο δυνατο µε ν κατανοήσουµε τι, ν γαπ µε Θε κα συνάνθρωπο, δ ν 16

17 πρόκειται ν λατρέψουµε ψεύτικου θεού, ο τε ν βλάψουµε τ ν δελφό µα, ρχίζει ν δίνει ντολέ ο ποιήσει καί ο λατρεύσει τά ε δωλα, ο κλέψει, ο φονεύσει, ο µοιχεύσει, τότε θ γιορτάσει κε νο, τότε τ λλο, τσι θ κάνει δ, τσι θ κάνει κε, τίµα τ ν πατέρα σου κα τ ν µητέρα σου, κ.. Τέτοια "βόδια" ε µαστε πο πρεπε ν δώσει ντολ Θε, γι ν τιµήσουµε κόµα κα το γονε µα! Ναί, µέχρι κε χουµε φτάσει! Ν µ ν καταλαβαίνουµε ν ποδώσουµε τιµ στο φυσικού µα γεννήτορε. Κα φήνουµε το γέροντε ν σβήνουν µαραζωµένοι στ γηροκοµε α! Κι ν νοίξει κανε τ Λευ τικό, το ριθµο κα τό ευτερονόµιο θ το φύγει τ κεφάλι µ τ ν σχολαστικότητα πο δίνει Θε δηγίε - ντολ γι κάθε δραστηριότητα. Καί, βεβαίω, γι τ µεροµηνίε τ ν ορτ ν! Μ κα στ ν Καιν ιαθήκη, πόσε κα πόσε φορ Κύριο δ ν λέει κα ξαναλέει τ δια κα τ δια, µπά κα γεµίσει πιτέλου τ κεφάλι µα ; λλ µε τίποτα. Μέχρι πο Τ ν προδώσαµε, Τ ν γκαταλείψαµε, Τ ν σταυρώσαµε. Κα συνεχίζουµε ν Τ ν ρνούµαστε... Κλείνοντα κα νακεφαλαιώνοντα. στόχο τ παρουσίαση τ ργασία α τ ταν, κα ε ναι, να νά ποκαλυφθε : Ο κουµενισµό. Καί τό πόσο τραγικέ ε ναι ο συνέπειε τ φαρµογ του στήν πράξη τ κκλησία.,τι ε ναι Παγκοσµιοποίηση στ πολιτικ κα κοινωνικ πίπεδο ε ναι Ο κουµενισµ γι τ θρησκευτικό. Ε ναι τ λεσµα κα πολτοποίηση λων τ ν θρησκει ν τ γ σ ναν χταρµά. να θρησκευτικ χυλ πο ε ναι λίγο π' λα κα τίποτα. Τ µόνο πο δ ν ε ναι, ε ναι πίστη στ ν ληθιν Θεό. Ε ναι µεθόδευση, προσπάθεια πιβολ µι κοιν θρησκεία, κάτω π ναν νέο (;), κοιν Θε -(ποι ν ε ναι ραγε; Ποιό λλο πό τόν ωσφόρο!!!)-, πού ε ναι παραίτητη γι τ ν πιβολή, τ ν συνοχ κα τ κ ρο το τοιµαζόµενου Νέου Παγκόσµιου Κράτου, τ νέα Παγκόσµια Κυβέρνηση, τ νέα Παγκόσµια Α τοκρατορία. Μ µία διαφορ βέβαια. ρθοδοξία, κανονικ ρθοδοξία, ρθοδοξία τ ν ποστόλων, τ ν γίων, τ ν Μαρτύρων κα τ ν Πατέρων, δ ν ε ναι θρησκεία. Ο θρησκε ε ε ναι νθρώπινα συστήµατα. Συστήµατα θικ ν κανόνων. Συστήµατα κανονισµο τ συµπεριφορ κα καθωσπρεπισµο. Συστήµατα γι το τον τ ν α να τ ν πατε να. µω ρθοδοξία ε ναι ο ράνιο πολίτευµα. Ε ναι τ πολίτευµα α τ ν πο δ ν πιθυµο ν καµµι δέσµευση µ τ ν λη. Ε ναι τ πολίτευµα τ λευθερία, κα τ ν γίων. Ε ναι τ πολίτευµα το φωτό, τ ζω κα τ λήθεια. Τ πολίτευµα το Χριστο! " γ ε µ τ φῶ, ζω κα λήθεια", λέγει Κύριο. Ε ναι ρραβώνα τ Α ώνια Βασιλεία. Κα γώνα τ ν ρθοδόξων κε στιάζεται. Στ ν πόλεµο κατ το Ο κουµενισµο. Ο πιστο πο δ πρόδωσαν τ ν πίστη του κατάλαβαν, σ ποι µέτωπο θ διεξαχθε γώνα, ν κα στ ν ρχ δ ν ταν ξεκάθαρο. Πο ν φανταστο ν τ ν χρονι κείνη το 1924, τι τ ν λλαγ το µερολογίου θ τ ν κολουθο σε " ρση" τ ν ναθεµάτων καί, τέλο, σοπέδωση το Ο κουµενισµο, πο σαρώνει τ πάντα στ µέρε µα. ταλάντευτη προσήλωση στ ν κκλησία κα τ παραδόσει κράτησε τ ν λα το Θεο τοιµοπόλεµο κα ξιόµαχο π τ ν πρώτη στιγµ τ προδοσία. Μένοντα πιστο στ ν παραδοθε σα πίστη, ρνήθηκαν τ ν λλαγ το µερολογίου κα τσι µπόρεσαν ν χουν καθαρ ντίληψη τ 17

18 πραγµατικότητα, κα ε κολα ντόπισαν τ ν λλη προδοσία τ " ρση " τ ν ναθεµάτων, κα τελικ τ ν Ο κουµενισµ, κα στάθηκαν ξιοι στ πάλξει. κκλησία το Νέου µερολογίου καταποντίστηκε, πιδιδόµενη σ γ να ξεπουλήµατο, φήνοντα τ ν λα βορ στ νύχια κα τ δόντια τ ν ρπαχτικ ν. Π ν µ ν χουµε τόσε χιλιάδε α τοκτονίε, πού, ν µ τί λλο, µαρτυρο ν τ ν πελπισία. πελπισµένοι ο χριστιανοί; πελπισµένοι α το πού ποτίθεται τι χουν τ ν λπίδα του στ ν πηγ τ ζω ; Στ χρόνια πο πέρασαν, κκλησία καλλιέργησε τόσο πολ τ ν λόγο το Θεο, πο νέδειξε νέφο γίων ( ποστόλου, προφ τε, διδασκάλου, µάρτυρε, µολογητέ, σίου ) κα δηµιουργήθηκε µία παράδοση, τόσο προφορικ σο κα γραπτή, πο νσωµάτωσε µέσα τη λε τ ξίε, τ ρχέ, τ διδασκαλίε, τ κείµενα, το τρόπου, τ παραδείγµατα, τ πρακτικέ, τ συµπεριφορέ, τ στρατηγικ κα κάθε τί, πο ποδείχτηκε χρήσιµο, φέλιµο κα ποτελεσµατικ γι τ ν πνευµατικ νύψωση το νθρώπου τ ν θέωση. Μία τεράστια παράδοση πο µπορε ν θεωρηθε να λλο φέρων ργανισµό, να πνευµατικ περιβάλλον, να πνευµατικ λειτουργικ σύστηµα θ λέγαµε σήµερα στ γλώσσα τ ν πολογιστ ν, πο προσφέρεται γι τ ν βαθι κατανόηση κα σωτερικοποίηση το θείου λόγου, τ ν διευκόλυνση το προσανατολισµο µα στ ν σωτηρία, κα - ξίσου σπουδα ο- τ ν προστασία π τ ψευδε κα ψυχοκτόνε διδασκαλίε, τ α ρέσει. Μία λλη γραπτ κα γραφη, γία Γραφ πο προετοίµασε λλ κα ρµηνεύει κα ναλύει µ σφάλεια τ ν γία Γραφ µετ πείρων παραδειγµάτων κα πίστευτα ναλυτικ ν δηγι ν κα ρµηνει ν. Μία παράδοση πο στ κάτω-κάτω προηγήθηκε τ γία Γραφ, διότι µέχρι ν γράψει Μω σ τ ν Πεντάτευχο προφορικ παράδοση διατηρο σε ζωντανό τόν λόγο το Θεο γι α νε, πω προφορικ διαδίδονταν κα τ Ε αγγέλιο µεταξ τ ν πρώτων χριστιαν ν, σπου ν γράψουν ο ε αγγελιστ τ Ε αγγέλια, τ Πράξει, τ πιστολ κα τ ν ποκάλυψη. λλ κα πόσο καυγά δ ν γινε µέχρι τ ν Πενθέκτη Σύνοδο (692 µ.χ.) πού ο Πατέρε κατέληξαν τελικ, ποι ε ναι τ γκυρα βιβλία τ γία Γραφ (Κανόνα τ γία Γραφ ); Α τ, λοιπ ν, τ ν παράδοση, σύγχρονο χριστιαν τ ν πορρίπτει, τ ν περιφρονε, τ ν περιγελ. Κα κολουθε πονηρ κα θανατηφόρα κατηφορικ µονοπάτια. τσι µβλύνθηκε ξύτητα τ ν πνευµατικ ν του α σθήσεων κα διαστράφηκε κρίση του. ν τ ν νοιάζει, γιατί δ ν καταλαβαίνει πιά τ πνευµατικό του χάλι, κα χαίρεται πο ξευτελίζεται, ποβιβαζόµενο κάτω κα π τ πίπεδο τ ν ζώων. ιότι δ ν πάρχει ζ ο µπαθέ, ο τε πληστο, ο τε λαίµαργο, ο τε λκοολικό, ο τε τοξικοµανέ, ο τε πορνικό, ο τε γκληµατικό. Τ λιοντάρι µα χορτάσει, πάει, χόρτασε. σ πειράζει, πο ν περάσει δίπλα του κα ν το πατήσει τ ν ο ρά. ντιθέτω, χουµε πολλ παραδείγµατα ε γνωµοσύνη γρίων ζώων. Τόση, πο σ κάνει ν σιχαθε τ ν γνωµοσύνη το νθρώπου. Πο ε ναι κλ ρο ν δώσει τ καλ παράδειγµα; Ν κρατήσει τ παραδόσει ; Ν κρατήσει ζωνταν τ α ώνιε πρακτικέ ; νθρωπο διδάσκεται πρωτίστω δι το παραδείγµατο κα λιγότερο δι το λόγου. ποιήσα κα διδάξα, λέει Κύριο. Πρ τα λέει " ποιήσα ". Ο µισθωτο ποιµένε ε ναι ξ ρισµο ντίχριστοι. Το χει καταργήσει διο λόγο το Χριστο (" µισθωτ ο κ στιν ποιµ ν" - ωάν. ι, 12-13). Ο διοι πού θέτησαν παραδόσει α ώνων, π θ περασπιστο ν τ ν παράδοση; Κα τ µερολόγιο ε ναι παράδοση τ κκλησία κα µάλιστα βαριά, διότι τ µερολόγιο κουβαλάει πάνω του πολ φορτίο. Κα δ ν ταν παθολογικ γάπη γι τ ν στρονοµικ 18

19 κρίβεια, πο δήγησε το προδότε στ ν καινοτοµία, λλ διάθεση γι ξεπούληµα, πω κριβ κάνουν κα ο πολιτικοί µα στ ν πολιτικό µα βίο. πταίσα ν ν, στω πάντων νοχο - ποιο φταίει σ να, ε ναι νοχο λων. ( "... στι γ ρ λον τ ν νόµον τηρήση, πταίση δ ν νί, γέγονε πάντων νοχο ", ακ β, 10). να µικρ κόψιµο στ χέρι µπορε ν µ ν ε ναι τίποτα, λλ γίνεται θανατηφόρο, ν πρόκειται ν βάλουµε τ χέρι µα σ βρωµι µόλυνση. Τ να ξεπούληµα φερε τ λλο. Τ ν µερολογιακ - ορτολογικ λλαγ κα τ ν " ρση" τ ν ναθεµάτων κολούθησαν ο προδοσίε, ποστασία π τ ν πίστη, ναγνώριση τ ν α ρετικ ν, ο συµπροσευχέ, τ συλλείτουργα, ( κόµα κα µ παπαδίνε κα πισκοπίνε καί λλοθρήσκου, µωµεθανού χοτζάδε, νδιάνου ε δωλολάτρε, βουδιστέ καί παγανιστέ!), λλι µ µι λέξη, Ο κουµενισµό. πω τ ν προδοσία τ ν πολιτικ ν κολούθησε τ γενικ ξεπούληµα τ χώρα, πο δ ν χει τελειωµό, κα Θε ν βάλει τ χέρι του, διότι λα α τ ταν προφητευµένα, καθ κα τί πρεπε ν κάνουµε, γι ν µ ν τ ν πατήσουµε. λλ µε φεθήκαµε στ ν καλοπέραση. µω Θε µ ε χε προειδοποιήσει. Γιατί µω κούσαµε το πονηρο κα χι τ λόγο το Θεο ; ιότι ε µαστε πονηροί. Τ διο κανε κα Ε α, κι δάµ, καί γυναίκα το Λώτ, κι ούδα... πάρχει µω µετάνοια. µ ν κολουθήσουµε λλο τ ν ούδα, λλ τ ν ε γνώµονα ληστή. λόγο κα δρόµο το Θεο ε ναι δύσκολοι, λλ τ λένε ξεκάθαρα 14 "τί στεν πύλη κα τεθλιµµένη δ πάγουσα ε τ ν ζωήν, κα λίγοι ε σ ν ο ε ρίσκοντε α τήν! 15 Προσέχετε δ π τῶν ψευδοπροφητῶν, ο τινε ρχονται πρ µ ν νδύµασι προβάτων, σωθεν δ ε σι λύκοι ρπαγε. 16 π τῶν καρπῶν α τῶν πιγνώσεσθε α το - Μάτθ. ζ, χουµε κόµα περιθώριο. Κύριο περιµένει τ ν δο λο τ νδεκάτη, πω κα α τ ν τ πρώτη. λα γίνονται γι ν σωθο µε! ν... θέλουµε. Π.Ο.Ε γίου Ε στρατίου, Μαρδαρίου, Α ξεντίου, Ε γενίου κα ρέστου κα τ γία Παρθενοµάρτυρο Λουκία Λίαν γαπητή µου Ε στρατία! Χρόνια Πολλ γι τ ν ορτή Σου, το γίου Μεγαλοµάρτυρο Ε στρατίου, πού γιορτάσαµε σήµερα κατ τ α ώνιο κα σάλευτο ορτολόγιο τ ν γίων µα Πατέρων! Χα ρε ν Κυρί ησο Χριστ πάντοτε! Χα ρε τ ν χαρ ν το Κυρίου µα ησο Χριστο, τ ν το σω νθρώπου το πνευµατικο, τ θανάτου κα πολυτίµου ψυχ!. χουµε πολλ χρόνια ν µιλήσουµε, λλ γ δ ν Σ ξεχν ποτέ! Σ µνηµονεύω πάντοτε στ ν γία Προσκοµιδή, γιατί µαζ µ τ ν Θοδωρ Σ ε χα πνευµατικά µου παιδι π παιδικ Σα λικία, κα διαίτερα σ Σένα ε χαµε µ τ ν Πρεσβυτέρα διαίτερη κτίµηση, γιατί σουν σοβαρ κα µετρηµένη. Μετ π τόσα χρόνια πρέπει ν Σο ξηγήσω µερικ πράγµατα κα κυρίω, τ γιατί µε κολουθήσαµε τ «παλαι» λεγόµενο µερολόγιο κα το γίου Πατέρε µα, πειδ δ ν ναπαυόµασταν πλέον στ ν κοινωνία µ τ Νέο Καλενδάριο κα το Νεοηµερολογίτε πισκόπου πού ε ναι κοινωνικο µ το Παπικού, το Προτεστάντε το Μονοφυσίτε κα σχεδ ν µ λα τ δαιµόνια τ γ, φο συµπροσεύχονται κόµη κα µ λλοθρήσκου κα ε δωλολάτρε, πρ γµα πού σηµαίνει ρνηση τ µοναδικότητο τ ρθόδοξη κκλησία το Χριστο µα, κα σ τελικ νάλυση ρνηση τ πίστεω στ ν ρχηγό µα κα θεµελιωτ ν Τη ησο ν Χριστόν! ν κοινωνο µε, λοιπόν, δ κα δεκαοκχτώ χρόνια µ το Νεοηµερολογίτε -Ο κουµενιστ πισκόπου, ερε κα πνευµατικο γέτε, γιατί το ποκηρύξαµε α ρετικο κα σχισµατικού, πω κάναν διαχρονικ λοι ο γιοι τ 19

20 ρθοδοξία µα κα προστάζουν ο ερο Κανόνε, ΙΕ τ ΑΒ ερ Συνόδου κα 31ο ποστολικ Κανόνα. Κα α τ τ κάναµε ν πλήρει συνειδήσει κα στηριζόµενοι στ ν παράδοση τ κκλησία µα κα στ ν διδασκαλία τ ν Ο κουµενικ ν Συνόδων τ φιλτάτη ρθοδοξία, (κατ ξοχ ν τ Ζ Ο κουµενικ Συνόδου), κα στ προτροπ τ ν γίων Πατέρων µα, στηριζόµενοι στ ν Μέγα Βασίλειο, στ ν γιο Γρηγόριο τ ν Θεολόγο, στ ν γιο Μάξιµο τ ν µολογητή, στ ν γιο Θεόδωρο τ ν Στουδίτη τ ν µολογητή, στ ν γιο Γρηγόριο τ ν Παλαµ κα στ ν γιο Μάρκο τ ν Ε γενικό, γι ν ναφέρω µόνον µερικο π το µεγαλύτερου θεοφόρου κήρυκε το Ε αγγελίου µα! Ο ψευδεπίσκοποι Νεοηµερολογίτε κα Ο κουµενιστέ, πού κολουθο ν τ Νέο Καλενδάριο, ποστηρίζουν τι τάχα δ ν ε ναι θέµα πίστεω τ Νέο µερολόγιο κα καινοτοµία πού πέφεραν στ ν ζω κα στ ν παράδοση τ κκλησία µα, κα ποµένω τάχα, µε, ο χλευαστικ, π τ ν α ρετικ ν α τ ν Ο κουµενιστ ν - Νεοηµερολογιτ ν, «παλαιοηµερολογίτε» ποκαλούµενοι, λλ κα ο Πατέρε µα, δ ν θ πρεπε δ θεν ν χουµε ποτειχισθε, (ν χουµε δήλ. χωρισθε ), π το σχισµατοαιρετικο α το π τ 1924 κα µετά! Μ προσάπτουν, πίση, τι χουµε κάνει πολλ λληλοκατηγορούµενε µάδε µεταξ µα ο ρθόδοξοι, -πού µω λοι νεξαιρέτω κολουθο µε τ ν α ώνια τάξη τ κκλησία,- καί, ποµένω, κάτω π α τ τ ν πρόφαση, α σθάνονται δικαιωµένοι γι τ ν ντιπατερικ κα ντορθόδοξη θέση του κα παραµένουν σ θανάσιµη κοινωνία µ τ ν πανώλεθρη κα βδελυρ Ο κουµενστικ α ρεση, καθηµεριν νεκρούµενοι µέσα στ ν γκαλι το Νέου µερολογίου καί το θανατηφόρου Ο κουµενισµο... στόσο λοι α το ο Νεοηµερολογίτε - Ο κουµενιστέ : 1. Ε ναι κτό τ κκλησία κα τ νιαία παράδοση τ ν Πατέρων κα για τ γωνιο ν κα λέγχονται, φο ο διοι ε ναι α ρετικο κοινωνο ν µ α ρετικο πισκόπου κα ψευδοποιµένε κατ τ ν ΙΕ τ ΑΒ Συνόδου. 2. Θέλουν ν γνοο ν τ ν παράδοση τ ν δεκαέξι α ώνων τ κκησία µα! Τ ν θαυµαστή, δηλαδή, ορτολογικ νότητα πού π ρχε στ ν ρθόδοξη κκλησία µα σ νατολ κα δύση, σ βορ κα νότο γι 1600 χρόνια! 3. Θέλουν ν γνοο ν τ ναθέµατα τ Ζ Ο κουµενικ Συνόδου κα κυρίω τό: "Ε τι π σαν παράδοσιν γγραφόν τε κα γραφον θετε, νάθεµα στω"! ν δ ν ε ναι παράδοση τ νια ο ορτολόγιο τ ν γίων Πατέρων πού σχυσε π 1600 χρόνια, τότε τί ε ναι παράδοση; 4. Θέλουν ν γνοο ν τι βλασφηµε ε τ Πνε µα τ γιον, ποιο καινοτοµε, φο στ ν πράξη, Τ κηρύσσει: " µ ρτίω λαλ σαν ν τα Ο κουµενικα Συνόδοι "! 5. γνοο ν τ Πανορθόδοξε Συνόδου, κα κυρίω κείνην το 1848 πού κηρύσσει τι " δη κατάραν νεδύσατο µάτιον", ποιο τολµήσει ν καινοτοµήσει! 6. Τ πράγµατα ε ναι ξεκάθαρα: Κα ο πτ Ο κουµενικ Σύνοδοι ρισαν, καθόρισαν κα πιβεβαίωσαν στ ν πράξη τ Γιορτέ, µ βάση τ ορτολόγιο κα τ ν πασχάλιο κανόνα, πού θέσπισε Ο κουµενικ Σύνοδο, κα µε, τέκνα πακο, γιορτάζουµε, πω γιόρταζε κκλησία γι δεκαέξι α νε. Τ περισσ ν κ το πονηρο! 7. Ο Νεοηµερολογίτε χουν σ χρήση δύο µερολόγια! να µερολόγιο γι τ κινητ κα να γι τ κίνητε Γιορτέ! Πρ γµα πρωτάκουστο! 8. γιο Νικόδηµο γράφει τι στ ορτολόγιον καί µηνολόγιον τ δικό µα, τ ν ρθοδόξων, -(κα χι µόνον στ Πασχάλιον, πού µόνον α τ ε ναι τάχα νοµοθετηµένο π το γίου Πατέρε, κατ τ ν α θαίρετη ρµηνεία του )-, ναπαύεται Θεό! γιο Νικόδηµο ναφέρει τ σχετικ θα µα κα στ Πηδάλιον µ τ ν λατινίδα πο ζύµωνε τ ν µέρα τ Γιορτ το Προφήτου λιο κα γινε τ ζυµάρι πέτρα, ταν λέγχθηκε π µία ρθόδοξη πιστ πού τ ξήγησε τι δ ν θ πρεπε ν ζυµώνει τ ν µέρα α τ τ Γιορτ το µεγάλου Προφήτου. Ο Παπικο γιόρταζαν δη τότε µ τ Νέο Καλενδάριο πού σπάστηκαν τελικ κα ο Νεοηµερολογίτε τ Τ θα µα α τ ναφέρεται κα π τ ν γιο οσίθεο Πατριάρχη εροσολύµων! 9. Ξεχν νε ο Καινοτόµοι τ ν µφάνιση το Τιµίου Σταυρο στ ν ο ρανό, στ 14 Σεπτεµβρίου 20

21 το 1925, στο διωκόµενου ρθοδόξου, στ ν γιο ωάννη τ ν Θεολόγο στ ν θήνα, πού γιόρταζαν, συγκεντρωµένοι κρυφά, γι τ ν φόβο τ ν καινοτόµων, µ τ ρθόδοξο (Παλαι ) ορτολόγιο τ ν ψωση το Τιµίου Σταυρο! Ξεχν νε α τ τ φοβερ θα µα, τ ν τρίτη δηλαδ παγκόσµια µφάνιση το Τιµίου Σταυρο, βεβαιωτική τ ε αρέστηση το Θεο στ α ώνιο µηνολόγιο- ορτολόγιο µ ν τ ν ρθοδόξων! Τ θα µα α τ γινε γι τ ν πιστοποίηση το δικαίου το γ να τ ν ρθοδόξων "παλαιοηµερολογιτ ν", µ βάση τ ν κίνητη α τ µεγάλη γιορτή, το ρθοδόξου ορτολογίου! Τίµιο Σταυρ δ ν µφανίστηκε σ κάποια γιορτή, ξαρτώµενη π τ Πάσχα, πού κι α τ τ λλαξαν ο καινοτόµοι Νεοηµερολογίτε κα ε ναι σήµερα κοινωνικο κα µ τ ν ρχιεπισκοπ Φινλανδία κα λλε τοπικ κκλησίε, πού κολουθο ν κα νέο πασχάλιο, µπίπτοντα στ σχετικ Συνοδικ νάθεµα, λλ τ θα µα τ µφανίσεω το Τιµίου Σταυρο συνέβη κατ τ ν ορτασµ τ κίνητη ορτ το Τιµίου Σταυρο µ τ Πάτριο ορτολόγιο! 11. Τ,τι κκλησία τ λλάδο γινε σχισµατικ µ τ ν ε σαγωγ το Νέου Καλενδαρίου, τ µολογο ν κα ο διοι στ νοµοθετικ διάταγµα, πού χουµε δηµοσιεύσει κα στ βιβλίο µα "Ο χειροτονίε τ ν ΓΟΧ π κανονικ πόψεω "! Θ δηµοσιεύσουµε προσεχ µεγάλη µελέτη ναφορικ µ τ τί ε χε προηγηθε τ πάρατη Νεοηµερολογιακ λλαγ πο ποδεικνύει περίτρανα τι λα το Θεο γρυπνο σε κα γιαυτ ντέδρασε δυναµικ κα µ α ταπάρνηση, ταν ζήτησαν ν τ ν φραγγέψουν! ιώχτηκε. Φυλακίστηκε. Βασανίστηκε. Βεβηλώθηκαν τ γιά του κα ρκετο πέθαναν π τ ν βία τ ν ργάνων τ καινοτοµία.,τι ε ναι ξω π α τ πού πάντοτε, παντο κα π πάντων πιστεύθη, ε ναι κα κτό τη Μία γία, Καθολικ κα ποστολικ κκλησία, πού ε ναι ρθόδοξη! Κα τ Νέον Καλενδάριον ε ναι ξω π τ ν νιαία παράδοση κα τ ν ζω τ κκλησία τ ν Πατέρων µα. Κα πω πέδειξε κα δελφό µα ν Χριστ κα πανεπιστηµιακ καθηγητ ηµήτριο Χατζηνικολάου σ διαίτερη µελέτη του, λλαγ το µερολογίου, πρώτη πράξη τ ο κουµενιστικ γκυκλίου το 1920, ε ναι κα θέµα πίστεω, φο διέσπασε τ ν νότητα τ κκλησία κα προσβάλλει τ 9ο ρθρο το Συµβόλου τ Πίστεω, πω χουµε πισηµάνει κα µε πολλ φορ σ διάφορε µελέτε µα. πίση, θ πρέπει ν ληφθε πολ σοβαρ π' ψιν α τ πού τονίζω συνεχ στ τελευτα α τεύχη τ ν «Κολλυβάδων», τι δήλ. σήµερα, κτ π τ κοιν θρησκευτικ τελετέ, γάµου, κηδε ε, συµπροσευχ µ το Λατίνου καί τού Προτεστάντε τ ν Νεοηµερολογιτ ν- Ο κουµενιστ ν. χουµε κατ ξοχ ν θεσµικ λλοίωση τ πίστεω κα τ παραδόσεω, µ τ ν τελεσίδικη πλέον λλαγ κα λλοίωση τ κοιν παράδοση το ορτολογίου τ ν Πατέρων! κόµη κα κοιν Πασχάλιο µ το Λατίνου χουν ο Νεοηµερολογίτε -Ο κουµενιστέ, (Φινλανδία κα λλο ). χουµε στο Νεοηµερολογίτε θεσµικ - µυστηριακ νωση το Πατριαρχείου τ ντιόχεια µ το καταδικασµένου π τέσσερι Ο κουµενικ Συνόδου, Μονοφυσίτε! χουµε σ νώτατο θεσµικ πίπεδο ο νιτικ συλλείτουργα τ ν ψευδοπατριαρχ ν τ ν διαφόρων πατριαρχείων, π.χ. Κ ν/λεω κα Ρουµανία µ το Βαρθολοµαίου, Θεόκτιστου -(πέθανε καί σωµατικά)- κλπ. Καί, πίση, ν µ µ µιλ νε κα µ κατηγορο ν γι πολυδιάσπαση, πού ε ναι ντω µία πληγ στ ν χ ρο τ κκλησία µα, πού δ ν χει µω τ ν κρατικ προστασία κα τ ν µισθοδοσία το Νέου µερολογίου. Ξεχνο ν τ ν δική του πολυδιάσπαση, σ "Σωτηρικο " κα "Ζωικού ", (µέχρι σήµερα ε ναι στ δικαστήρια), σ παδο το "Σταυρο " κα το Σωτηρόπουλου, σ Μπεκιαρικο κα Θεολογικο 21

22 στ Λάρισσα, σ παδο το Παντελεήµονα (πού καταδικάστηκε γι κακούργηµα κα καθαιρέθηκε) κα το Νικόδηµου στ ν θήνα κα λλων πείρων θεαµατικ ν ντιδικι ν κα τέρµονων ταραχ ν καί σχισµάτων, ν ο κ στιν ριθµό! Ξεχνο ν πίση τι δ ν χουν κοινωνία µ τ ν σχισµατικ κκλησία τ ν Σκοπίων! Ξεχνο ν το δύο πατριάρχε στ Βουλγαρία; Τού τρε πατριάρχε στ ν Ο κρανία; Τ πειρα σχίσµατα στ πατριαρχε ο τ Μόσχα ; Τ πάµπολλα σχίσµατα στ ν Α στραλία το νεκδιήγητου κα α ρετικ κηρύσσοντο Στυλιανο ; Μ ποιο π' α το κοινωνο ν; Μόλι κοπε µισθ στ ν κρατικ ποβασταζόµενη Νέα Ο κουµενιστική κκλησία, πού χει µία φαινοµενικ ξωτερικ νότητα, τότε ν δο µε, πόσα σχίσµατα θ κάνουν α τοί! Μήπω γίνει α τ πού γινε στ Ρουµανία, πού µόλι κόπηκε κρατικ πιχορήγηση τ ν κληρικ ν, λάχιστοι µε ναν στ ν κκλησία! π το ερε ο ναζήτησαν λλο πάγγελµα... ν γάπ Χριστο, π. Νικόλαο Λίαν γαπητέ µοι ηµήτριε! Χα ρε ν Κυρί ησο Χριστ πάντοτε! Χάρηκα πού π ρα τό µήνυµά Σου! Ε χα καιρό ν' κούσω νέα Σου. περίοδο πού ζησαν ο "Κολλυβάδε " ε ναι περίοδο Τουρκοκρατία. Ε ναι πολύ σηµαντικό νά γνωρίζουµε τό στορικό πλαίσιο, µέσα στό πο ο διαµορφώνεται κκλησιαστική ζωή, τό κήρυγµα, ο ντιδράσει καί στάση τ ν Πατέρων µα, ταν ναφύονται α ρέσει. πωσδήποτε χρήζει διαίτερη στορικ µελέτη περίοδο α τή. Πρόσφατα παρακολούθησα να πιστηµονικό σεµινάριο γιά τήν περίοδο τ Λατινοκρατία -Τουρκοκρατία στήν Βυζαντινή α τοκρατορία µέ γνωστού καθηγητέ τ στορία τ ν Πανεπιστηµίων τ θήνα καί τ Θεσσαλονίκη. ιαπίστωσα πόσο διαφορετικά ε ναι τά πράγµατα πό τήν περαπλούστευση, πού βλέπουµε νά κάνει καί συγγραφέα πού ντικρούει. Ο νώσει το 1275 καί 1439, παρά τί ντιδράσει τ ν ρθοδόξων, ε χαν µεγάλη πίδραση στόν πλό λαό, διαίτερα µετά τόν διωγµό τ ν ρθοδόξων εραρχ ν καί τήν γκατάσταση Λατινοφρόνων λλά καί Λατίνων πισκόπων στού θρόνου! Προ ούση καί τ µάθεια καί τ λείψεω σχολείων. διαίτερα στά νησιά το Α γαίου καί το ονίου. Ε χαν σχεδόν πικρατήσει ο Λατ νοι. Για τό κόµη καί µέχρι σήµερα διατηρο ν καί παπικέ πισκοπέ π.χ. στήν Σύρο καί στή Ζάκυνθο! Ο κατακτητέ ε χαν πιβάλει µέ τή βία νά µνηµονεύεται Πάπα πό τού ρθοδόξου πισκόπου. Τί γινε τότε; Ο περισσότεροι πίσκοποι ναγκάσθηκαν νά γκαταλείψουν τί παρχίε του καί νά ξοριστο ν, γιατί ρνο νταν νά µνηµονεύουν τόν πάπα! Τό τι γίνονταν κοινά µυστήρια, πω γάµοι καί κηδε ε, καί τι φοιτο σαν πολλοί, ο ε πορώτεροι, στά λατινικά σχολε α µέ φράγγου διδασκάλου, στά νησιά το Α γαίου κυρίω, ε ναι ναµφισβήτητο. Α τή πρακτική συνεχίστηκε καί µέσα στήν Τουρκοκρατία. Σηµειωτέον τι τά περισσότερα νησιά δέν γνώρισαν τήν Τουρκοκρατία λλά ταν πό τήν Λατινική, Παπική κατοχή. έν χουµε, µω, καµµία ναφορά, τι γιοι, καί µάλιστα "Κολλυβάδε "(!) ε χαν ποιαδήποτε κοινωνία µέ τού Λατίνου. ντιθέτω, ε ναι σφοδρέ ο ντιδράσει τ ν πιφανέστερων ξ α τ ν στί Λατινικέ κακοδοξίε! τσι, γιά παράδειγµα, γιο Νικόδηµο γιορείτη διδάσκει τι ο Παπικοί ε ναι α ρετικοί, καί δέν ναγνωρίζει τό βάπτισµά του, καί για τό γράφει τι πρέπει νά βαπτίζονται βάπτιστοι. Τό βάπτισµα τ ν Λατίνων µάλιστα τό χαρακτηρίζει 22

23 µίασµα! Ε ναι πάµπολλε ο ναφορέ του στί κακοδοξίε του, κόµα καί µέσα στό Πηδάλιο! κόµη καί τό καλενδάριο το Πάπα, τό Νέο µερολόγιο, κατακρίνει καί δέν τό ποδέχεται γιο! Μνηµει δε ε ναι πίση τό ργο το µεγάλου λογίου θανασίου το Παρίου 1, - (το καί ντίπαπα καλούµενου πό τό ργο του γιά τόν γιο Μ ρκο τόν Ε γενικό, πού ποκαλε ντίπαπα!)-, κατά τ ν Λατίνων καί πού ποκαλύπτει τί α ρέσει του! Καί συνιστ τήν ποφυγή ποιασδήποτε κοινωνία µέ τού χθρού το Χριστο! Παρόµοια ε ναι στάση το γίου Μακαρίου το Νοταρ καί το σίου Νήφωνο το Κοινοβιάρχου! Τί νά πο µε γιά τό κήρυγµα το γίου Κοσµ το Α τωλο, πού κφράζει τήν κοινή πίστη τ ν ζηλωτ ν ρθοδόξων καί τ ν µετέπειτα Κολλυβάδων, καταρώµενο τόν Πάπα ντίχριστο; Παρόµοια ε ναι τά γραφόµενα πό τόν πιφαν καί λόγιο Κολλυβ Νεόφυτο τόν Καυσοκαλυβίτη λλά καί τόν τελευτα ο Κολλυβ καί µεγάλο γιο τ κκλησία µα, τόν γιο Νεκτάριο Πενταπόλεω, πού γραψε κατά τ ν Λατίνων, πω ποδεικνύει µακαριστό παπα- Θεοδώρητο στό βιβλίο του " γιο Νεκτάριο " καί στό λλο σύγγραµµά του "Κατά Μαγδαληνή ". 1 γιο Γρηγόριο Παλαµ καί ντίπαπα, ( γ νε περθαύµαστοι, ρωικά παλαίσµατα καί περφυ κατορθώµατα το ν γίοι πατρό µ ν Μάρκου, το Ε γενικο ), εροµονάχου θανασίου το Παρίου, κδ. " ρθόδοξο Κυψέλη", Θεσσαλονίκη 1981, σελ. 249 π. (α κδ. 1785) Μετά πό α τά πού γραψαν καί κήρυξαν ο γιοι Κολλυβάδε κατά τ ν Λατίνων, ε ναι δυνατόν νά ε χαν καµµία κοινωνία µέ τού Λατίνου µέ τού Λατινίζοντε πισκόπου, τού ποίου καί λέγχουν δριµύτατα; νά διδάσκουν τόν κατήχητο καί γράµµατο λαό νά κοινωνε τάχα µέ τού Λατινόφρονα ; Α τό θά παρουσιαζόταν σχιζοφρενικό! Τό,τι πολλοί συµβιβάζονταν πό γνοια καί πό νάγκη, θέλοντα νά χουν τήν ποστήριξη καί τήν κοινωνική προβολή πό τού κυρίαρχου Λατίνου, α τό, πράγµατι, γινόταν. Πολύ, µω, πέχει πό τό νά βγάλει συγγραφέα α τό τό α θαίρετο συµπέρασµα, τι καί ο "Κολλυβάδε " ταν κοινωνικοί µέ τού Λατίνου καί τού κφραγευµένου Λατινόφρονε. Ζο σαν µέσα στό φωτισµό το γίου Πνεύµατο µέ σκηση καί προσευχή καί συνέχιζαν τήν πνευµατική ζωή τ ν παλαιοτέρων Πατέρων! ξεραν καί γράµµατα! Γνώριζαν καί στορία! γραφαν καί κήρυσσαν ναντίον του! ίδασκαν µέ λε του τί δυνάµει τήν ποφυγή τ κοινωνία µέ α τού! πίση, θά πρέπει νά ληφθε π' ψιν καί α τό πού τονίζω συνεχ στά τελευτα α τεύχη τ ν Κολλυβάδων, τι δηλ. σήµερα, κτό πό τί κοινέ θρησκευτικέ τελετέ, γάµου, κηδε ε, συµπροσευχέ µέ τού Λατίνου κλπ. χουµε καί θεσµική λλοίωση τ πίστεω καί τ παραδόσεω, µέ λλαγή καί λλοίωση τ κοιν παράδοση το ορτολογίου τ ν Πατέρων! κόµη καί κοινό Πασχάλιο µέ τού Λατίνου, (Φινλανδία καί λλο ). Θεσµική µυστηριακή νωση το Πατριαρχείου τ ντιόχεια µέ τού καταδικασµένου πό τέσσερι Ο κου- 23

24 µενικέ Συνόδου, Μονοφυσίτε! χουµε σέ νώτατο θεσµικό πίπεδο ο νιτικά συλλείτουργα τ ν ψευδο-πατριαρχ ν τ ν διαφόρων πατριαρχείων, Κων/λεω, Ρουµανία κλπ., πού δέν ε χαµε τήν περίοδο κείνη. Καί, τέλο, τότε, λίγοι πληροφορο ντο τά γενόµενα σέ διάφορε περιοχέ τ α τοκρατορία, λόγ λλεψη πληροφόρηση! έν π ρχαν καθόλου φηµερίδε πανελλήνια κυκλοφορία, δέν π ρχε φωτογραφικό φακό, δέν π ρχε τηλεόραση καί διαδίκτυο. Ο πληροφορίε ταν λίγε καί τά νέα διαδίδονταν πολύ ργά καί µέ καθυστέρηση χρόνων! Καί λίγοι γνώριζαν κόµη γραφή καί νάγνωση! Σήµερα τά πράγµατα ε ναι κ διαµέτρου ντίθετα µέ τήν ταχύτητα µέ τήν ποία διαδίδεται πληροφορία, µέ πλ θο περιοδικά καί φηµερίδε, µέ φωτογραφίε, βίντεο καί µέ τόν παγκόσµιο στό! Καί, πίση, νά µή µ µιλ νε γιά πολυδιάσπαση, πού ε ναι ντω µία πληγή στό χ ρο µα, πού δέν χει µω τήν κρατική προστασία καί τήν µισθοδοσία το Νέου µερολογίου. Ξεχνο ν τήν δική του πολυδιάσπαση, σέ "Σωτηρικού " καί "Ζωικού ", (µέχρι σήµερα ε ναι στά δικαστήρια), σέ παδού το "Σταυρο " καί το Σωτηρόπουλου, σέ Μπεκιαρικού καί Θεολογικού στή Λάρισσα, σέ παδού το Παντελεήµονα καί το Νικόδηµου στήν θήνα κλπ. Ξεχνο ν τι δέν χουν κοινωνία µέ τήν σχισµατική κκλησία τ ν Σκοπίων! Ξεχνο ν τού δύο πατριάρχε στή Βουλγαρία; Τού τρε πατριάρχε στήν Ο κρανία; Τά πειρα σχίσµατα στό πατριαρχε ο τ Μόσχα ; Τά πάµπολλα σχίσµατα στήν Α στραλία το νεκδιήγητου καί α ρετικά κηρύσσοντο Στυλιανο ; Μέ ποιού π' α τού κοινωνο ν; Μόλι κοπε µισθό στήν κρατικά ποβασταζόµενη Νέα κκλησία πού χει µία φαινοµενική ξωτερική νότητα, τότε νά δο µε, πόσα σχίσµατα θά κάνουν α τοί! Μήπω γίνει α τό πού γινε στή Ρουµανία, πού µόλι κόπηκε κρατική πιχορήγηση τ ν κληρικ ν, λάχιστοι µε ναν στήν κκλησία! πό τού ερε ο ναζήτησαν λλο πάγγελµα... Ε χέ στήν ο κογένεια. ν γάπ Χριστο, π. Νικόλαο Λίαν γαπητ µοι Θεόδωρε! Ε χαριστ γι τ ν πάντησή Σου. πρώην Φλωρίνη ταν ντω γιο κα παθε γι τ ν γία ρθοδοξία µα δ ξορισθε. Γνώριζε θεολογία! ν ταν µω λάνθαστο. Πράγµατι, τ ν γκύκλιο το 1950 τ ν πέγραψε γι ποιµαντικο λόγου, γι ν προσεταιρισθε το δελφού µα "Ματθαιικού ", (τ 1948 κοιµήθηκε Ματθα ο ). ν τ ν πίστευε ντω! στόσο πάρχει τεράστια διαφορ τ ν τότε πραγµάτων µ τ σήµερα! Τότε ταν µόνο τ σχίσµα το µερολογίου, σήµερα χουν καταλυθε τ πάντα. 1. Τ µερολόγιο, φο παγιώθηκε πλέον καινοτοµία, ποτελε θεσµικ λλαγ κα θεσµικ λλοίωση τ νιαία παράδοση, 2. µαζ µ τ ν πίσηµη διακοινωνία µ το Μονοφυσίτε, στ ν ντιόχεια κα στ ν Α γυπτο, κα σ λε τ κκλησίε το ξωτερικο, πω µπορ ν Σ διαβεβαιώσω, 3. µαζ µ τ ν ποκάλυψη τ α ρετικ ο κουµενιστικ γκυκλίου το 1920, τ ν δεκαετία το 1950 π τ ν 24

25 Καρµίρη, (πο τότε κα µέχρι τ ν κοίµησή του δ ν ταν γνωστή), 4. κα µαζ µ τ ν συνεχ κα πεπαρρησιασµένη π πολλ δεκαετίε θεσµικ πλέον κοινωνία το ο κουµενιστικο πατριαρχείου µ το ντίχριστου Παπικού, 5. µετ µάλιστα τ ν θεσµικ ρση τ ν ναθεµάτων 6. κα τ πίσηµε θεσµικ συµφωνίε στ Μπάλαµαντ κα στ Σαµπεζύ, καταλαβαίνει, δόκιµο κα νουνεχ πιστήµων πο γνωρίζω τι Ε σαι, τι πέχει τότε κατάσταση π τ ν σηµεριν σο ύση π τ ν νατολή! Βλέπε κα τ λάθη στ ν ρµηνεία τ ν Πατέρων π το δελφού τ ν λόγ Μον κα διαίτερα τ ν παντελ λλειψη ποιασδήποτε ναφορ στ π δέχθηκε Ζ Ο κουµενική τού α ρετικού Ε κονοµάχου! 2 Το δέχθηκε πρώην α ρετικού καί µετ π σύνταξη κα νάγνωση λιβέλων κα τ ν ρητ µολογία του τι σαν κτ κκλησία. Ο δέποτε ε πε Ζ Ο κουµενική, κα βεβαίω καµµία λλη Ο κουµενικ Πανορθόδοξη Σύνοδο, τι στο α ρετικο πάρχει Χάρι κα τι ε ναι δυνατ σωτηρία στ ν α ρεση! Α τ θ ποτελο σε βλασφηµία κατ το γίου Πνεύµατο! Τ λάθο πο γίνεται, κα δ ν πιτρέπεται ν γίνεται πλέον π το γαπητο α το πατέρε, συνίσταται στ τι µ τ γραπτά του θωώνουν το α ρετικού Ο κουµενιστέ, φο το ναγνωρίζουν ερωσύνη κα Χάρη, σ ντίθεση µ τ νάθεµα στ πο ο καθυποβάλλουν ο Πατέρε λου κείνου πο διεκδικο ν τ ν θώωση τ ν α ρετικ ν: 2 Π γιναν δεκτοί ο Ε κονοµάχοι στήν Ζ Ο κουµενικήν Σύνοδον; Σέ µία τ ν συνεδριάσεων τ Ζ Ο κουµενικ Συνόδου, ξετάστηκε πιµελέστατα τρόπο τ ποδοχ τ ν Ε κονοµάχων, ο πο οι σαν ποκοµµένοι πό τήν καθολική κκλησία καί ζητο σαν νά νωθο ν µέ Α τήν καί α τό µάλιστα πρίν καταδικαστε Ε κονοµαχία πό τήν γία Ζ Ο κουµενική Σύνοδο. λοι γιναν τελικά δεκτοί µέ λίβελλο µέ τόν πο ο ποκήρυσσαν τήν α ρεση καί µολογο σαν τήν λήθεια, καί στή συνέχεια µέ ε δική πόφαση τ Συνόδου: ωάννη ε λαβέστατο µοναχ κα πρεσβύτερο κα τοποτηρητή το ποστολικο θρόνου ντιοχεία ε πε: «ιαθρυλλε ται πανάγιε πάτερ παρ πολλ ν, π δε το π α ρέσεων προσερχοµένου δέχεσθαι κα παρακαλο µεν τ ν γίαν κα ερ ν σύνοδον πω λθωσιν α βίβλοι τ ν γίων πατέρων κα θεωρ µεν κα νακρίνωµεν, κ κε θεν λάβωµεν τ ν κριβ σφάλειαν, πω χρή δέχεσθαι α το. πορο µεν γ ρ µε.» 2 σύνοδο τότε κουσε πολλέ µαρτυρία, γι τ π ο α ρετικο γίνονταν ποδεκτο στ παρελθόν, χωρ µω ν διακρίνουν µεταξ κείνων πο ε χαν καταδικαστε δη π σύνοδο κα τ ν µή καταδικασθέντων, ποδεικύοντα τι ο πατέρε δ ν καναν τέτοια διάκριση. ντιθέτω, κατ τ ν διάρκειατο διαλόγου, διαπιστώθηκε µοφώνω, τι ποκοπ τ ν α ρετικ ν θεωρε το κ τ ν προτέρων: ωάννη θεοφιλέστατο τοποτηρητή το ποστολικο θρόνου τ νατολ ε πε: «α ρεσι χωρίζει π τ κκλησία πάντα νθρωπον.» Η γία Σύνοδο ε πεν: «Το το ε δηλόν στιν.» 2 Στ τέλο τ Πρώτη Πράξεω, γία σύνοδο ε πε: «ναγνώτωσαν ο προ στάµενοι πίσκοποι το ο κείου λιβέλλου νυν προσελθόντε τ καθολικ κκλησί.» Ταράσιο γιώτατο πατριάρχη ε πεν: «ναγνώτωσαν πειδ ν τ ν ζητουµένων δύο κεφαλαίων κριβ ξετασθ πόθεσι περ τε τ ν προσερχοµένων ξ α ρέσεω τ γί καθολικ κκλησί κα τ ν π α ρετικ ν χειροτονηθέντων.» Κα µετ λίγον πάλιν, Ταράσιο γιώτατο πατριάρχη ε πεν: «Τ µολογία γν ντε δι τ ναγνώσεω τ ν λιβέλλων, ν τέρ συνελεύσει α τ ν ποδοχ γενήσεται, ε ο κ στιν τερον α το τ κωλ ον.» 25

26 " µ λέγων νάθεµα το α ρετικο, νάθεµα στω", κατ τ Συνοδικόν τη ρθοδοξία µα. (Βλ. κτενέστερη νάλυση στ τε χο τ ν " γίων Κολλυβάδων" νοιξη Μετ τ ν πρ το διάλογο χουν κα ο νωτέρω πατέρε συγκλίνει ρκετ στ ρθόδοξε θέσει ). ν γάπη Χριστο, π. Νικόλαο ΥΓ.:Κατ καιρο χουν κάνει α τηση ν νταχθο ν στ Σύνοδο ρκετοί. Τελευταία γιναν δεκτο τρε ερε. Κα να κόµη ε ναι α τ τ µέρε π νταξη. ( ντάχθηκε δη). πάρχουν κα δύο κόµη σοβαρο πίσκοποι, πο πιστεύω τι τελικ θ νωθο ν µαζί µα µετά τού τελευταίου τρε πισκόπου πού ντάχθηκαν στήν Σύνοδό µα πό τό µεγάλο Μοναστήρι τ Βοστώνη. έν ε ναι µω δυνατόν νά γίνουν δεκτοί καί ο λεγχόµενοι γι πράγµατα, γι τ πο α α σχρ ν στιν κα λέγειν! Π.Ο.Ε , γ. εροθέου, πρώτου πισκόπου θην ν Λίαν γαπητέ µοι πάτερ Γεράσιµε! Ε λογε τε καί χαίρετε ν Κυρί ησο Χριστ πάντοτε! Χάρηκα διαίτερα πού µιλήσαµε στό τηλέφωνο καί πάλι. Συµφωνο µε σέ πολλά! Ε θε ο Θεό νά δώσει, νά βρεθο µε µαζί καί νωµένοι στόν γ να γιά τόν Χριστό µα καί τήν φιλτάτη ρθοδοξία µα, λίγο πρίν τό τέλο! Βέβαια, σε ε στε πρ το διδάξα καί ε ναι τόλµηµα νά γράφει µαθητή πρό τόν δάσκαλο, λλά καλό ε ναι νά συνοψίζουµε τά τ ν διαλόγων µα γιά µιά δεύτερη µατιά καί ψυχραιµότερη σκέψη! 1. Γιατί, λοιπόν, στή Σύνοδό µα καί χι σέ λλου χώρου ρθοδόξων; Ε ναι Σύνοδο πού διατηρε τήν µεση συνέχειά τη πό τού πρώτου πού π ραν τήν χειροτονία καί κοινώνησαν πλήρω µέ τόν γιο Φιλάρετο καί τήν Σύνοδό του. Ζε κόµη πίσκοπο κείνη τ πρώτη χειροτονία. Ο λλοι κοιµήθηκαν ν Κυρί! Σύνοδό µα ε ναι διαίτερα προσεκτική ναφορικά µέ τό ποιού δέχεται στήν κκλησία καί καθαιρε µέ δικαιοκρατική διαδικασία σου κτρέπονται θικά καί περιπίπτουν σέ κανονικά παραπτώµατα. Ο περισσότεροι καί ο παλαιότεροι Ζηλωτέ Πατέρε στό γιον ρο ε ναι κοινωνικοί πρό τήν Σύνοδό µα. Σ' α τού περιλαµβάνεται καί ερά Μονή σφιγµένου! Γιά τού παραπάνω λόγου συντριπτική πλειοψηφία τ ν ρθοδόξων το Πατρίου ορτολογίου στήν λλάδα νήκει στό χ ρο µα. Τελευταία, ρκετοί πίσκοποι, µέ διαίτερο κ ρο στό ξωτερικό καί νώτερη µόρφωση προσ λθαν στή Σύνοδό µα, κυρίω πό τήν µερική καί τό Μοναστήρι τ Βοστώνη, πω καί πάρα πολλοί κληρικοί συνεχ ζητο ν τήν νταξή του σέ µ καί µετά πό νδελεχ ξέταση, µερικοί γίνονται δεκτοί. Νά ξεκαθαρίσουµε καί κάτι λλο: µε δέν ε µαστε Παλαιοηµερολογίτε! Ε µαστε ρθόδοξοι! 26

27 κολουθο µε,τι πάντοτε καί παντο κολουθήθηκε πό λου καί κυρίω πό τί Ο κουµενικέ Συνόδου! Νέα κκλησία κολούθησε Νέο Καλενδάριο Σχετικά µέ τήν κοινωνία µέ τού πισκοπου πού κοινωνο ν µέ τού Ο κουµενιστέ λλά καί τό τι ο διοι βρίσκονται στήν καινοτοµία του Νέου, τά γνωρίζετε κάλλιον παντό λλου. έν σχύει, βέβαια, τι κάποιο µπορε νά σέβεται τήν δ θεν " ρχιερωσύνη" του καί νά τού µνηµονεύει, καί διο νά παραµένει" ρθόδοξο "! Τό θέµα τό χουν λύσει λοι ο γιοι Πατέρε. "Ε και το λογισµο ο κατεποντίσθησαν", µω "τ κοινωνί τ α ρέσεω συνόλλυνται", ( γιο Θεόδωρο Στουδίτη ), "Ο ψιλό λόγο περί µνηµοσύνου λόγο " ( γιο Μ ρκο Ε γενικό ), " κκλησία τήν ναφοράν το νόµατο το ρχιερέω τελείαν συγκοινωνίαν το φρονήµατο (τ πίστεω ) δέξατο",( γιο Γερµανό ) κ.ο.κ µακαριστό πατήρ Θεοδώρητο ταν πολύ κοντά σέ µ. πί δύο χρόνια κοινώνησε µαζί µα, λλά τό πρόβληµα πού τόν κανε κυρίω πιφυλακτικό ταν, πω γνωρίζετε, τό θέµα τ Θεία Μεταλήψεω, που ο κάπω τολµηρέ πόψει του δέν ε ναι τό φρόνηµα τ κκλησία µα, καί για τό κυρίω, τελικά, ποµακρύνθηκε µόνο του, χωρί, βεβαίω, νά καθαιρεθε νά συµβε κάτι λλο. 4. Σύνοδό µα θεωρε ται πιό σοβαρή καί στό ξωτερικό, καί για τό πολλοί Ρ σσοι πίσκοποι πό τήν πάλαι ποτέ ρθοδοξότατη Σύνοδο τ ν Ρώσσων τ ιασπορ ζητο ν πίσηµη κοινωνία µαζί µα καί συνεχίζονται ο διάλογοι. 5. Τό πιχείρηµα τ µισθοδοσία το κλήρου ε ναι σχυρό. πω καί προστασία το κράτου στήν κρατο σα κκλησία. Για τό πάρχει φαινοµενική ξωτερική διοικητική νότητα. ταν γίνει χωρισµό, τότε, τί θά συµβε ; Μήπω,τι καί στήν Ρουµανία, που πό τί ερε, ταν κόπηκε µισθό, ο περισσότεροι (9.000 περίπου κληρικοί!) ναζήτησαν λλο πάγγελµα; 6. νότητα ε ναι, πω κάλλιον µο γνωρίζετε, νότητα πίστεω καί χι διοικητική! ξάλλου, γιά ποιά νότητα µπορε νά µιλάει κανεί καί στή Νέα κκλησία, ταν πάρχουν κόµη καί σήµερα πλ θο προτεσταντικέ ργανώσει, "Σωτ ρο ", "Ζω ", "Σταυρο ", " πολυτρώσεω ", κλπ., που ο συγχρ νται ουδα οι Σαµαρείται ; στό Πατριαρχε ο τ Μόσχα, που πάρχουν σήµερα πειρα σχίσµατα, στό πατριαρχε ο τ Ο κρανία, που πάρχουν τρε "πατριάρχε ", στή Βουλγαρία δύο, στά Σκόπια πάρχει σχισµατική κκλησία, µή κοινωνική πρό τό ο κουµενικό λεγόµενο πατριαρχε ο! τί νά πο µε γιά τά φοβερά σχίσµατα τ Α στραλία, γιά τό Νέο Πασχάλιο τ ρχιεπισκοπ Φινλανδία, µέ τήν ποία Νέα κκλησία ε ναι κοινωνική; Τί νά πο µε γιά τού τέρµονε δικαστικού γ νε µέχρι σήµερα, τά ΜΑΤ καί τό α µα πού χύθηκε στήν ττική καί στήν Λάρισσα πό τί συγγρούσει Θεολογικ ν καί Μπεκιαρικ ν, τήν µοναδική καθαίρεση µετά τήν δικαστική πιβολή τ ποιν τ κάθειρξη γιά κακούργηµα, το Παντελεήµονο, τί α σχρέ δηλώσει σέ πορνοπεριοδικό το " σύνετου"-συνετο καί τόσα λλα πού ταλανίζουν τήν Νέα κκλησία, ν ο κ στιν ριθµό ; 7. Τό βασικότερο δέ πρόβληµα στή Νέα κκλησία ε ναι κατάργηση τ τριττ 27

28 κατάδυση στό βάπτισµα. Π ε ναι δυνατόν νά πάρχει ερωσύνη σέ βάπτιστο χειροτονηθέντα. λε ο Σύνοδοι δέχθηκαν κάποιου πό τού βρισκόµενου πρίν στή α ρεση, πό τήν προ πόθεση µω τι ταν µέ τριττή κατάδυση βαπτισθέντε! δ ε στε καί πάλιν πρ το διδάξα! Πού µ νοίξατε τά µάτια! Θά χαρ πολύ, προσεχ, νά δωθο µε πό κοντά καί νά µιλήσουµε! ν γάπ Χριστο, π. Νικόλαο Πρό πατέρα Γεράσιµον. (δευτέρα πιστολή) Λίαν γαπητέ µοι π. Γεράσιµε! 1. πό τού γίου Πατέρε παραλάβαµε τι στού α ρετικού δέν πάρχει Χάρι το Θεο. 2. έν µπορο µε νά τού νοµιµοποιο µε, λέγοντα τι χουν τήν Χάρη. Καί κυρίω, γιατί α τό πιτάσσει τό Συνοδικόν τ ρθοδοξία µα. ν τό κάνουµε, ναθεµατιζόµαστε πό τό διο α τό τό Συνοδικό τη. 3. Στά πρακτικά τ Ζ Ο κουµενικ βλέπουµε τι λοι σοι πολογο νται καί γίνονται δεκτοί, παραδέχονται τι σαν κτό κκλησία, καί µάλιστα α τό, πρίν πάρξει ποιαδήποτε συνοδική διάγνωση. 4. κκλησία διά τ Ο κου- µενικ Συνόδου ξετάζει, ν καί ποιού θά δεχθε καί ποιού χι, πω σηµειώνει γιο Νικόδηµο γιά τί Συνόδου τ Ρώµη καί τ φρικ, πού λλου δέχθηκαν καί λλου χι. 5. Στόν Γ ποστολικό γιο ποφαίνεται γιά τού κανονικά πταίσαντε ( θικά παραπτώµατα, σιµωνία κλπ). κόµη καί σποραδική ποδοχή το βαπτίσµατο τ ν α ρετικ ν πό µεµονωµένο πίσκοπο συγκαταλέγεται στά κανονικά παραπτώµατα, πού πισύρει καθαίρεση γιά τόν συγκεκριµένο πίσκοπο. ιαφορετικά ε ναι τά πράγµατα ταν λλοιωθε παράδοση καί πίστη διαχρονικά καί γενικευθε α ρετική διδασκαλία, καί µάλιστα ταν ξανακηρυχθε προκαταδικασµένη α ρεση, πω Παπισµό καί Μονοφυσιτισµό, πω γίνεται σήµερα! Καί Ο κουµενισµό µω ε ναι προκαταδικσµένο α ρεση, πω ποδεικνύουµε στό παρόν τε χο τ ν " γίων Κολλυβάδων" (" α ρεση το πελλ "). 6. Στόν 68ο Κανόνα γιο Νικόδηµο ποφαίνεται µέ βάση τά πρακτικά τ ν Συνόδων καί τήν πράξη τ κκλησία γιά τού α ρετικού. κκλησία κατ' ξαίρεση δέχθηκε κάποιου π' α τού. Α τό δέν ποτελε πόδειγµα. Τό σπάνιον δηλ. καί τό κατ' ξαίρεση γενόµενον. 7. σύνοδο δικαιώνει ναθεµατίζει. πονέµει πάλι τού θρόνου τού φαιρε, πω χουµε ναπτύξει σέ διαίτερε µελέτε µα στό παρελθόν στού " γίου Κολλυβάδε ". 8. µεγάλο Θεολόγο, δεύτερο Χρυσόστοµο, γιο Νικόδηµο, δέν ντιφάσκει, λοιπόν, στήν ρµηνεία του στόν γ ποστολικόν καί στόν 68ο, γιατί 28

29 στόν γ ποστολικόν ποφαίνεται γιά µεµονωµένου πισκόπου πού σφάλλουν - (καί τό νά δεχθε κάποιο πίσκοπο µεµονωµένα τό βάπτισµα τ ν α ρετικ ν ντάσσεται στί κανονικέ παραβάσει κατά τά νωτέρω). Στόν γ ποστολικόν γιο ναφέρεται στού κανονικ πταίσαντε, ν στόν 68ο ναφέρεται στήν παγιωµένη καί ξαπλωµένη α ρεση καί τήν θεσµική καί διαχρονική λλοίωση τ πίστη, πού σοι κοινωνο ν µαζί τη ε ναι λλοτριωµένοι τ χάριτο καί τ ερωσύνη. Πόσο µ λλον ταν α ρεση πού κηρύσσεται καί πάλι ε ναι δη καταδικασµένη πό Συνόδου, πω α ρεση το Μονοφυσιτισµο, το Παπισµο, το Προτεσταντισµο καί το Ο κουµενισµο, πω ναπτύσσεται πιό κάτω. ναφορικά µέ τό γεγονό τι κκλησία δέχθηκε κατ' ξαίρεση κάποιου α ρετικού στό παρελθόν, σηµειώνει µέγα γιο : " λλά σπάνια τά τοια τα καί κατά περίστασιν, κανονικ κριβεία λειπόµενα, ο νόµο δέ κκλησία τό κατά περίστασιν γινόµενον καί τό σπάνιον, κατά τε τόν ιζ τ α καί β καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, καί τήν β πρ ξιν τ ν τ γί Σοφί συνόδου καί τό νοµικόν κε νο τό λέγον Τό, παρά Κανόνα, ο χ λκεται πρό πόδειγµα." γιο, διαίτερα, ναφέρεται στί χειροτονίε τ ν α ρετικ ν ε κονοµάχων, πού γιναν δεκτοί πό τήν Ζ Ο κουµενική Σύνοδο: "Πάντω δέν δέχθηκε τού πρωτάρχα τ α ρέσεω καί τού µπαθ γκειµένου καί µή γνησίω καί ληθ µετανοο ντα, πω ε πε θε ο Ταράσιο. έχθηκε κείνου πού κολούθησαν τού πρωτάρχα τ ν α ρέσεων καί πού µετανόησαν ε λικρινά, 3 καί κείνου πού χειροτονήθηκαν πό τού α ρετικού Ε κονοµάχου δέν ναχειροτόνησε, φο µολόγησαν τήν ρθοδοξία, πω φαίνεται πό τήν α πράξη τ Ζ Ο κουνενικ 4. πίση µερικ ν α ρετικ ν δέχθηκε τό βάπτισµα δι ο κονοµίαν. Τήν περιστατική καί καιρική ο κονοµία δέν τά κανε ρον γία Ζ Ο κουµενική. 5 Καί Πατριάρχη, ( γιο ) νατόλιο, χειροτονήθηκε πό τόν α ρετικό ιόσκουρο καί πό τήν α ρετική περί α τόν σύνοδο, καί γιο Μελέτιο ντιοχεία πό ρειαν ν, κατά τόν Σωζόµενον, βιβλ. δ, κεφ. κη καί λλοι πολλοί πό α ρετικ ν χειροτονήθησαν, καί µετά τα τα γιναν δεκτοί πό τού ρθοδόξου 6. 3 Σχετικά µέ λα α τά γράφει καί διδάσκει γιο στήν ρµηνεία του στήν πιστολή το γίου θανασίου πρό Ρουφινιανόν. 4 Βλέπε νωτέρω τήν παράθεση το σχετικο ποσπάσµατος πό τά πρακτικά τ ς Ζ Ο κουµενικ ς καί τήν α πράξη α τ ς. λλά καί τήν συνέχεια τ ς µελέτης περί τ ς ντιµετωπίσεως τ ν α ρετικ ν στά τρία τελευτα α τεύχη, πού θά λοκληρωθε στό πόµενο τε χος. 5 γιναν δέ δεκτοί, φο ναθεµάτισαν τήν α ρεση προφορικά καί µέ λίβελο καί µάλιστα χι στήν πρώτη συνεδρίαση, λλά στήν πόµενη! 6 Ἱερόν Πηδάλιον, σελ. 91, ἑρμηνεία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου στόν ΞΗ Ἀποστολικόν Ἱερόν Κανόνα. Στ τέλο τ Πρώτη Πράξεω τ γία Ζ Ο κουµενικ Συνόδου στήν ποία ναφέρεται καί γιο Νικόδηµο νωτέρω διαβάζουµε: γία σύνοδο ε πε: «ναγνώτωσαν ο προ στάµενοι πίσκοποι το ο κείου λιβέλλου νυν προσελθόντε τ καθολικ κκλησί.» Ταράσιο γιώτατο πατριάρχη ε πεν: «ναγνώτωσαν πειδ ν τ ν ζητουµένων δύο κεφαλαίων κριβ ξετασθ πόθεσι περ τε τ ν προσερχοµένων ξ α ρέσεω τ 29

30 9. Μήν ξεχν µε τι τό Πηδάλιο τό νέκρινε καί µέγα διδάσκαλο καί γιο, Μακάριο Κορίνθου, πω καί λόγιο ντίπαπα θανάσιο Πάριο, καί στή συνέχεια τό νέκριναν γιο Γρηγόριο Ε, εροµάρτυ, λλά καί σύνοδο τ Πόλη! 10. Μέγα Βασίλειο λέγει τά α τά στόν 47ο Κανόνα του (βλ. ναφορά στό προηγούµενο τε χο ). 11. Πώ γίνεται καί πήραµε τήν ερωσύνη πό τού Ρώσσου τ ιασπορ τό 1960 καί κοινωνήσαµε µαζί του, ν α τοί σαν κοινωνικοί πρό τού Ο κουµενιστέ ; Καί Σε καί µε κοινωνήσαµε ργότερα µαζί του, ταν βρισκόµασταν στό Νέο τήν δεκαετία το '80; Κατ' ρχά νά σηµειώσουµε τι διακρατο σαν τό Πάτριο ορτολόγιο. µφορο ντο πό γάπη στήν παράδοση τ κκλησία καί διαπνέονταν πό ντιοικουµενιστικό µαχητικό καί σκητικό πνε µα. σαν µω καί µπερίστατοι. ποτελο σαν τήν συνέχεια τ γνήσια συνόδου το Πατριαρχείου τ Μόσχα. Ο κουµενισµό καί ποστασία δέν ε χε προχωρήσει τόσο πολύ, πω σήµερα, πού κατελύθησαν τά πάντα. Ο λλοι ρθόδοξοι στήν Ρωσσία πρόδωσαν µέ τόν Σέργιο, (Σεργιανιστέ ), κτό τ ν Κατακοµβιτ ν ρθοδόξων, πού διώκονταν στά ρη καί τά σπήλαια καί στί πέ τ γ. Α τή τήν πιό πάνω πάντηση - ξήγηση δίνει καί γιο Θεόδωρο γί καθολικ κκλησί κα τ ν π α ρετικ ν χειροτονηθέντων.» Κα µετ λίγον πάλιν, Ταράσιο γιώτατο πατριάρχη ε πεν: «Τ µολογία γν ντε δι τ ναγνώσεω τ ν λιβέλλων, ν τέρ συνελεύσει α τ ν ποδοχ γενήσεται, ε ο κ στιν τερον α το τ κωλ ον.» Στουδίτη στήν πιστολή του "Στεφάν ναγνώστ καί το σύν α τ ". τι ερωσύνη δηλ. δέν χάνεται α τόµατα καί µέσω, γιατί διαφορετικά θα περιπίπταµε σέ ε δωλολατρία, φο διά τ λληλλούχου συλλειτουργήσεω θά καθαιρο νταν λοι σοι συλλειτούργησαν, πω γινε καί στήν περίοδο τ ε κονοµαχία, που καί ο Ρωµα οι συλλειτούργησαν µέ τού νατολικού, πού ε χαν πέσει στήν ε κονοµαχική α ρεση. Καί πω σηµειώνει γιο Θεόδωρο, ο µεγάλοι γιοι, Γρηγόριο Θεολόγο καί ωάννη Χρυσόστοµο, δέν ξέτασαν τό πρ γµα διαφορετικά, γιατί τό Μέγα Μυστήριο ε ναι κκλησία καί µέσα σ' Α τήν διασώζεται Χάρι καί ερωσύνη. Καί δι' α τ ν τ ν γίων, κατά πάντα! τσι χουν τά πράγµατα! διαίτερα σήµερα πού ο Ο κουµενιστέ βρίσκονται σέ ε θε α κοινωνία µέ τόν διο τόν διάβολο, φο κοινωνο ν πνευµατικά κόµη καί µέ τεροθρήσκου, Μωαµεθανού, Βουδδιστέ, νδουιστέ, Μάγου καί κάθε ε δου ε δωλολάτρε. Πρόκειται, λοιπόν, γιά α ρεση µέ λω διαίτερα χαρακτηριστικά καθ' αυτήν, παρόµοια τ ποία ο δέποτε παρουσιάσθηκε στό παρελθόν. λλά πρόκειται, πίση, καί γιά κοινωνία µέ δη κατακριθέντε προαιωνίου α ρετικού πό Ο κουµενικέ καί Πανορθόδοξε Συνόδου, Λατίνου, Προτεστάντε, Μονοφυσίτε κλπ. καί ποµένω, καί ν κόµη δέν π ρχε Ο κουµενισµό, κπίπτουν τ ερωσύνη λοι α τοί ο ψευδεπίσκοποι, κατά τόν ΙΕ Κανόνα τ ΑΒ καί κατά τού Α καί Β Κανόνε τ Γ Ο κουµενικ πού διορίζουν "τούτου πάντ, κατά τό δόξαν τ γί Συνόδ, λλοτρίου τ ερωσύνη καί το βαθµο κπίπτοντα ". 12. Στί Ο κουµενικέ Συνόδου, πουθενά δέν διακρίνονται ο α ρετικοί 30

31 κεκριµένοι καί κριτοι, πού τάχα, ν ε ναι κριτοι, τοιο τοι, χουν δ θεν ερωσύνη! ν γνωρίζουν κάποια τέτοια Σύνοδο, µ κάνουν καί µ σοφότερου... πω πολύ σωστά πισηµαίνετε καί Σε : ν, γιά παράδειγµα, νωθε καί κοινωνήσει πνευµατικά να ρθόδοξο ερεύ πίσκοπο µέ τού Γιεχωβάδε, πού ε ναι ο σύγχρονοι ρειανοί, θά πρέπει ραγε νά ξανακαταδικασθο ν ο Γιεχωβάδε καί ερεύ πίσκοπο, γιά νά τεθο ν κτό κκλησία καί νά χάσουν τήν Χάρη; Καί ερεύ καί πίσκοπο α τό, πού κοινώνησε µ' α τού, θά χουν τάχα µέχρι τότε κώλυτη τήν ερωσύνη πού θά νεργε ται; Γιατί, ποµένω, νά µήν σχύει τό διο καί γιά τού Λατίνου, πού χουν καταδικασθε καί πό Ο κουµενικέ Συνόδου, (Η Ο κουµενική, πί Μεγάλου Φωτίου καί Θ Ο κουµενική, πί γίου Γρηγορίου Παλαµ, κατά τήν γνώµη πολλ ν συγχρόνων, γνωστ ν καί γκριτων θεολόγων καί στορικ ν, πω π. Γεώργιο Μεταλληνό καί π. Θεόδωρο Ζήση! χουν πίση καταδικασθε καί πό πολλού, πάνω πό διακόσιου, παλαιού Πατέρε, πω πέδειξε περίτρανα καί π. µµανουήλ Καλύβα σέ περισπούδαστη µελέτη του), λλά καί πό Πανορθόδοξε Συνόδου (!) Γιατί νά µήν σχύσει τό διο καί γιά τού Μονοφυσίτε, πού χουν καταδικασθε πό τέσσερι Ο κουµενικέ Συνόδου, µέ τού ποίου ε ναι κοινωνικοί ο Νεοηµερολογίτε Οικουµενιστέ, διαίτερα µέσ το πατριαρχείου τ ντιόχεια πού χει νωθε πλήρω µ' α τού ; Α τά ε ναι τά παράδοξα καί τά πέραν κάθε λογικ συµπεράσµατα, στά πο α δηγε µία τέτοια κκλησιολογία, πού διακρίνει σέ καταδικασµένου καί κριτου κηρύσσοντε α ρετικά, διάκριση πού δέν γνωρίζει καµµία Ο κουµενική Σύνοδο καί τοιούτου, δ θεν κρίτου, νά τού ποδέχεται χοντε τάχα ερωσύνη καί χάρη Θεο... ν γάπ Χριστο, π. Νικόλαο ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ 90ΧΡΟΝΑ (88) ΤΟΥ ΚΚΕ ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ ΣΙΩΝΙΣΤΗ Ι ΡΥΤΗ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ... Στ ν α γ το 20ου α νο, σχηµατίσθηκαν στ ν λλάδα ο πρ τε σοσιαλιστικ µάδε. Τέτοιε µάδε σχηµατίσθηκαν στ ν θήνα, στ ν Βόλο κα στ ν Θεσσαλονίκη. στόσο, ο ργανώσει σ θήνα κα Βόλο ταν στ ν ο σία λιγοµελε παρέε διανοουµένων, κα παρέµειναν τέτοιε καθ δ ν κατάφεραν ν «νοιχθο ν» στ ν κοινωνία κα ν προσελκύσουν τ λα κ µάζε. Μόνο ο ν Θεσσαλονίκ σοσιαλιστικ ργανώσει σαν ξιε λόγου, λόγ τ κε παρουσία περ τ ν βραίων, ο πο οι βρα οι ταν διεθν «µαγι» τ νατροπ. Στ ν π θωµανικ κατοχ Θεσσαλονίκη, ο πρ τοι σοσιαλιστ σαν βρα οι -κυρίω - π τ ν Βουλγαρία, µ πρωτοστατο ντα τ ν βρα µ Μπεναρόγια. βραάµ, βρα κ καταγωγ, γεννήθηκε τ 1887 στ Βιδίνι τ Βουλγαρία κα διαµορφώθηκε δεολογικ µέσα π τ τάξει το βουλγάρικου σοσιαλιστικο κινήµατο. 31

32 Τ κανονικό του πάγγελµα ταν δάσκαλο τ βουλγαρικ γλώσση στ βρα κ σχολε ο τ Φιλιππουπόλεω (Πλόβντιβ) λλ δούλεψε κα σ ν καπνεργάτη κα τυπογράφο. Τ 1908 τ ν βρίσκει στ ν πολυεθνικ Σαλονίκη, πρωταγωνιστή ν πρωτοφανο περγιακο κινήµατο πο συντάραξε λη τ ν Μακεδονία. Τότε συνέγραψε τ βιβλίο «Τ βρα κ ζήτηµα κα σοσιαλδηµοκρατία» (τ ν ποχ κείνη κόµα κα τ κόµµα το Λένιν λεγόταν «σοσιαλδηµοκρατικ» κι χι «κοµ- µουνιστικό»), στ πο ο ξηγο σε τ ν νάγκη στρατεύσεω τ ν που γ βραίων στ «σοσιαλδηµοκρατικ» (µαρξιστικ ) κόµµατα. Ο διεθνε δυνάµει πο κατηύθυναν τ µαρξιστικ κινήµατα ξεχώρισαν τ ν βρα ο α τ διδάσκαλο κα τ 1908 τ ν στειλαν στ ν Θεσσαλονίκη γι ν ργανώσει τ ν κατάσταση. Ε ναι χρονι πο Μπεναρόγια δρύει µία Λέσχη γι τ ν διάδοση τ ν σοσιαλιστικ ν δε ν στο σραηλίτε ργάτε τ πόλη, πο τότε ποτελο σαν τ ν πλειοψηφία το µακεδονικο προλεταριάτου! Μέχρι τότε, ο ργανωµένοι µαρξιστ τ πόλεω, ( παντε βρα οι ), σαν διασπασµένοι σ µικρ γκρο πε, µ πρόσχηµα δεολογικ διαφορέ, λλ στ ν πραγµατικότητα ξαιτία τ λλείψεω συντονισµο κα ν κανο γέτη. Α τ ν τ ν ρόλο ρίστηκε ν παίξει Μπεναρόγια. Λέσχη α τ µετατρέπεται τ ν πόµενο χρόνο σ " ργατικ Σύνδεσµο Θεσσαλονίκη " πο νώνεται µ τ σλαβόφωνο "Σοσιαλιστικ Κέντρο" κα δηµιουργο ν τ ν "Φεντερασι ν" ( ργατικ Σοσιαλιστικ µοσπονδία Θεσσαλονίκη ), στ ν ποία προσχωρο ν λληνε κα µουσουλµάνοι ργάτε. πρώτη πράξη τ Φεντερασιόν, ταν κδοση µία βδοµαδιαία φηµερίδα, π τ ν τίτλο «φηµερ το ργάτου», σ τέσσερι γλ σσε : βρα κά, λληνικά, τουρκικ κα βουλγαρικά. ργότερα, φηµερίδα λλαξε τ ν τίτλο τη σ «ργατικ λληλεγγύη» κα τελικ σ «βάντι», µ κδότη τ ν ( βρα ο) λµπέρτο ρδίττι. π τ νεώτερε κδόσει παλείφθησαν ο λλε γλ σσε κι µειναν µόνον τ βρα κά, προφαν πειδ δ ν ε χαν µ βραίου ναγν στε Μπεναρόγια διώκεται π' το Νεοτούρκου, κατεβαίνει στ ν θήνα τ 1911 κα ρχεται σ παφ µ τ σοσιαλιστικ κινήσει το Γιαννιο κα το ρακούλη. Στ κλογ το 1915, Φεντερασι ν ε σ λθε στ ν βουλ µ δύο βουλευτέ, τ ν βρα ο λµπέρτο Κουρι λ κα τ ν λληνα ριστοτέλη Σίδερι, µ ψήφου π το βραίου τ Θεσσαλονίκη. Μπεναρόγια πουσίαζε π τ ν νεργ δράση, διότι ε χε ξοριστε στ ν Νάξο, π τ Τ 1917 φέθη λεύθερο κα πρωτοστάτησε στ ν δρυση τ ΓΣΕΕ κα ναν χρόνο ργότερα, τ 1918, στ ν δρυση το ΣΕΚΕ, (Σοσιαλιστικο ργατικο Κόµµατο λλάδο ), τ πο ο προσεχώρησε στ ν «λενινιστικ» Γ ιεθνή. Τ 1920, τ κόµµα προσέθεσε τ ν λέξη «Κοµµουνιστικ» στ ν τίτλο το (ΣΕΚΚΕ) κα τέλο τ 1924 µετονοµάσθηκε σ ΚΚΕ. Μόλι ργάνωσε τ ν κατάσταση, δρυτ το ΚΚΕ, βρα µ Μπεναρόγια, λοκλήρωσε τ ν ποστολ πο το ε χε νατεθε κα πεσύρθη π τ ν νεργ δράση, ( µοίω πεσύρθησαν κα ο πόλοιποι βρα οι π τ ν πρώτη σειρ το κόµµατο ), διότι πλέον τ κόµµα θ πρεπε ν πευθυνθε στ λληνικ πλατι λα κ µάζε κα πανελλαδικ κόµµα καί µ ρχηγ ναν λλοεθν, λλόφυλο κα λλόθρησκο δ ν ε χε καµι τύχη. τσι Μπεναρόγια διαγράφηκε π' τ ΚΚΕ τ Στάλιν το νέθεσε τ ν διεύθυνση το Γραφείου τ Σοβιετικ µπορικ τµοπλο α στ ν λλάδα. Τ ν περίοδο βρίσκεται σ στρατόπεδα συγκέντρωση τ Γερµανία, ν τ 1946 συνεργάζεται, στ πλαίσια τ Σοσιαλιστικ ργατικ νωση, µ τού Καζαντζάκη, Τερζάκη, Πουλιόπουλο κ.. Σταδιακ ρχίζει ν σχολε ται ντονότερα µ τ ραµα τ δηµιουργία βρα κο κράτου! Γίνεται θαυµαστή τ ν σιωνιστ ν γετ ν Μπ ν Γκουρι ν κα Μπ ν Τσβί... 32

33 Μ τ ν βοήθεια το δεύτερου πέκτησε περίπτερο στ Χολόν, να προάστιο το Τ λ βίβ, που κα πέθανε τ Θέλετε ΟΛΗ τ ν λήθεια γι τ ν φραπέ; ιαβάστε προσεκτικά... Τ καφεόδεντρα βγάζουν τ ν καρπ το τοιµο πρ κατεργασία. Ο ταιρε ε µεταφέρουν το καρπο στ ργοστάσια, καθαρίζουν τ χρήσιµα µέρη κα τ συνθλίβουν.α τ ε ναι γνήσιο καφέ. π κε κα πέρα παίρνει κάθε ταιρεία ρώµατα κα προσθέτει στ πρ το µε γµα τσι στε τ χαρµάνια ν χουν τ δικό του ξεχωριστ ρωµα ν ταιρεία (Λουµίδη - Μπράβο κλπ). Α τ γι τ ν γνωστ λληνικ καφέ. Καθ καθαρίζονται ο καρπο κα τ χρήσιµα µέρη π νε γι λεση, τ χρηστα δ ν πετιο νται λλ ψήνονται! Ο γν στε το ντικειµένου, τ ποκαλο ν κατακάθια το καφεόδεντρου κα παλαιότερα τ πετο σαν. ργότερα ρχισαν ν τ διοχετεύουν ρόφηµα καφ σ τριτοκοσµικ χ ρε κα πειτα µεγαλύτερο γροτικ συνεταιρισµ πο δρεύει στ ν λλανδία κα νοµάζεται Νestle προσέθεσε τ χηµικ πο ποδίδει φρό. τσι λλάδα σήµερα ε ναι πρώτη σ κατανάλωση τ ν "σκουπιδι ν" το καφεόδεντρου µ τ ν προσθήκη το χηµικο γι τ ν φρό! χοντα φήσει κατ πολ πίσω τ τριτοκοσµικ χ ρε σ κατανάλωση φραπέ! Τ δ τµ µα τ φρικ λλ κα τ Βραζιλία πο παράγουν τ ν καφ δ ν καταναλώνουν καθόλου φραπέ! Α τ τ λίγα πληροφοριακ µετ π 17 χρόνια δουλειά στην παραγωγ καφέ. Τ προ όντα τη λλανδικ Nestle ΚΟΜΜΕΝΑ! π 'δω κα πέρα που γράφει NESTLE γ τ ποφεύγω!!! NES CAFE (µ δοµ πορρυπαντικο - σαπουνιο ) SMARTIES (πολύχρωµα κουφετάκια, λλι πολύχρωµε χάντρε ) KIT KAT (Σοκολατο - γκοφρέτε ) MAGGI (συµπληρώµατα γεύση ) HAAGEN DANZ (Παγωτ ) PURINA - FRISKIES (σκυλοτροφ κα γατοτροφ καταστρέφουν τ ν γεία το κατοικιδίου σα ) Παγωτ Nestle (Aloma-Boss-Magnum- Nirvana-Pirulo-Crunch κ..) ηµητριακ πρωινο (Fitness-Clusters- Cheerios-Cookie Crisp) Νερ (Κορπ - Perrier) ποφεύγω τ λλανδικ προ όντα κα γι πολλο κόµη λόγου,... λλ κα γιατί χουν µισέλληνα πουργ ο κονοµικ ν κα χι µόνο γι' α τ λλά, γιατί ο λλανδο χουν προβάλλει veto στ ν ΕΟΚ, στε κανε ν µ ν κάνει λέγχο στ πρ τε λε πο χρησιµοποιο ν γι τ ν παρασκευ τ ν τροφίµων, πω πίση κα µ τί τρέφονται τ ζ α τ ν ποίων µπορεύονται τ κρέα. α ρετικ χωρίζεται π τ ν κκλησία λόγ τ α ρέσεώ του κα συνεπ ε ναι α τοκατάκριτο. (Συνέχεια πό τό προηγούµενο) 3. Ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς ἤδη ἔχει ἀναθεματισθεῖ ἀπὸ τοπικὲς συνόδους καὶ τὸ νέο ἡμερολόγιο ἀπὸ πανορθόδοξες συνόδους. Δέν εἶναι ὀρθή οὔτε ἱστορικά ἡ θέσις τῶν ἐναντιουμένων ὅτι ἔχουν τήν θείαν χάριν καί τελοῦν μυστήρια οἱ αἱρετικοί Οἰκουμενιστές, διότι τάχα δέν ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπό πανορθόδοξη Σύνοδο, καθὼς αἱ ἐν λόγῳ αἱρέσεις ἔχουν ἤδη καταδικασθεῖ. Τὸ 33

34 Γρηγοριανὸν Ἡμερολόγιο ἀναθεματίσθηκε ἤδη τὸ 1583 καὶ πάλι πολλαπλὲς φορὲς ἀργότερα, ἐνῷ ὁ Οἰκουμενισμὸς καταδικάσθηκε ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς τὸ 1983 ὑπό τόν Ἅγιο Φιλάρετο καί ἀπό τήν Τοπική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στήν Ἑλλάδα. Ἀκόμη καὶ νὰ "ἔμεναν" οἱ αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστές ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας πρὶν καταδικασθοῦν, οἱ σημερινοί Οἰκουμενιστὲς καὶ οἱ Νεοημερολογίτες βρίσκονται κατ ἀνάγκην ἐκτὸς Ἐκκλησίας, καθὼς ἔχουν ἤδη ἀναθεματισθεῖ. 4. Ὅτι δὲν χρειάζεται ἡ ἐπανεφαρμογὴ ἀρχαιότερου ἀναθέματος ἀπὸ σύγχρονη σύνοδο διὰ νὰ ἔχει κύρος καὶ ἰσχύ. Ἂν ἀλήθευε ἡ ἀνάγκη τῆς ἐπανεφαρμογῆς ἀρχαιότερου ἀναθέματος ἢ ἀφορισμοῦ, θὰ ἔπρεπε νὰ δεχθοῦμε ὅτι, ἂν κάποιος ἀπὸ Ὀρθόδοξος γινόταν Μονοφυσίτης ἢ Λατῖνος σήμερα, θὰ ἦταν μέλος τῆς Ἐκκλησίας μέχρι ποὺ μία σύγχρονη σύνοδος νά ἐπανεφάρμοζε τὸν ἀρχαῖο ἀφορισμό. Τέτοια θέσις προφανῶς εἶναι ἐντελῶς ἄτοπη καὶ γελοία. Τέτοιο πρᾶγμα θὰ ἐννοοῦσε ὅτι ἡ Ἐκκλησία θὰ ἔπρεπε νὰ συγκαλῇ οἰκουμενικὴ σύνοδο κάθε χρόνο διὰ νὰ ἐξασφαλίσῃ ὅτι δὲν ὑπάρχουν αἱρετικοὶ ἐντός της. Ἕνα ἀνάθεμα, μόλις ἐκφραστεῖ, ἰσχύει ἐξάπαντος κατὰ ὅλων αὐτῶν ποὺ θὰ ἔπεφταν κάτω ἀπό αὐτό. Μολαταῦτα, τὸ κῦρος ἑνὸς ἀναθέματος δὲν ἐξαρτάται ἀπὸ τὴν ἐπανεφαρμογή του ἢ τὴν ἐπανενεργοποίησίν του ἀπὸ νέα σύνοδο κάθε φορὰ ποὺ κάποιο ἄτομο ἢ κάποια κοινότητα ἐδέχετο ἢ δίδασκε τὴν ἐν λόγῳ αἵρεσι. Ἡ ὀρθότητα αὐτῆς τῆς θέσεως ἀποδεικύεται ἁπὸ τὰς πράξεις τῆς ΣΤ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «Ὅλοις τοῖς αἱρετικοῖς ἀνάθεμα τοῖς κηρύξασι καὶ κηρύττουσι καὶ μέλλουσι διδάσκειν ἓν θέλημα καὶ μίαν ἐνέργειαν ἐπὶ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἀνάθεμα». 7 Ἐπικυρώνεται καὶ ἀπό τήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας ποὺ ἐπικαλέστηκε ἡ Ε Οἰκουμενικὴ Σύνοδος γιὰ νὰ καταδικάσῃ τὰς διδασκαλίας τῶν Θεοδώρου Μοψουεστίας, Ὠριγένους, καὶ Ἐυαγρίου τοῦ Ποντικοῦ: "Ἤδη μὲν γὰρ καὶ ἡ ἁγία σύνοδος ἡ κατά γε, φημί, τῶν Ἐφεσίων συνειλεγμένη κατὰ βούλησιν Θεοῦ, τῆς Νεστορίου κακοδοξίας ὁσίαν καὶ ἀκριβῆ κατενεγκοῦσα τὴν ψῆφον, καὶ τὰς ἑτέρων καινοφωνίας, οἵπερ ἂν ἢ γένοιτο μετ αὐτὸν ἢ καὶ πρὸ αὐτοῦ γεγόνασι, τὰ ἴσα φρονοῦντες αὐτῷ καὶ εἰπεῖν ἢ γράψαι τολμήσαντες, συγκατέκρινεν ἐκείνῳ, τὴν ἴσην αὐτοῖς ἐπιθεῖσα δίκην." 8 Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, δεχόμαστε ὅτι τὰ ἀναθέματα ποὺ ἐκφράστηκαν τὸν 16ον αἰῶνα κατὰ τῶν δεχομένων τὸ Νέο Ἡμερολόγιο ἰσχύουν ἐξ ἴσου καὶ σήμερα, καὶ ὅτι οἱ Νεοημερολογίτες ὑπόκεινται σὲ αὐτὰ τὰ ἀρχαῖα ἀναθέματα ποὺ τοὺς δεικνύουν ἐκτὸς Ἐκκλησίας. 5. Ὅτι οἱ ὅροι «ἀσθενῆ» καὶ «ὑγιῆ» μέλη χρησιμοποιοῦνται καταχρηστικῶς ἀπὸ τοὺς ἀντιλέγοντας καὶ εἰς τὸ ῥητὸν τοῦ 7 ΣΤ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Πράξεις, ed. R. Riedinger, Acta conciliorum oecumenicorum, Series secunda, volumen secundum: Concilium universale Constantinopolitanum tertium, τομ. 2 (Βερολίνο: De Gruyter, 1990): Ἁγ. Κυρίλλου, Ἐπ. 54, PG 77, 293d. Βλ. καὶ τὴν κατὰ τῶν τριῶν κεφαλαίων ἀπόφασιν τῆς Ε Οἰκουμενικῆς Συνόδου: Acta conciliorum oecumenicorum 2, : iam quidem et sancta synodus Ephesi secundum Dei voluntatem congregata contra Nestorianam perfidiam iusta et subtili prolata sententia et aliorum vaniloquia, qui vel postea futuri sent vel iam fuerunt eadem illi sapientes et dicere vel scribere tale aliquid praesumentes, una cum ipso condemnavit aequalem condemnationem eis imponens. 34

35 Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Σιναίτου. Ὅταν οἱ πατέρες ἀναφέρονται σὲ ἀσθενῆ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἐννοοῦν τοὺς ἐμπαθεῖς Χριστιανούς -τοὺς βαπτισμένους, πιστοὺς Χριστιανοὺς- ποὺ πάσχουν ἀπὸ ψυχικὰ, σαρκικὰ, καὶ ἄλλα πάθη ποὺ συνδέονται μὲ τὴν φιλαυτία καὶ τὸν θάνατο. Δὲν ἐννοοῦν αὐτοὺς ποὺ πάσχουν ἀπὸ αἵρεσιν οὔτε αὐτοὺς ποὺ πολὺ περισσότερο, ἐνῷ πάσχουν ἀπὸ αἵρεσιν, ἀνήκουν σὲ ἑτερόδοξες καὶ ἐξωτερικὲς κοινότητες. Ἡ αἵρεσις δὲν παύει νὰ ἔχῃ τὴν ρίζα καὶ προέλευσίν της εἰς τὰ πάθη, καὶ κυρίως εἰς τὰ πάθη τῆς φιλαυτίας, τῆς ὑπερηφάνιας, καὶ τῆς οἰήσεως. Ὅμως, κάθε πάθος δὲν ἕπεται ὅτι εἶναι καὶ αἵρεσις. Ἔτσι, ἐνῷ ἔχουν τὴν ἴδια αἰτία, δὲν ἔχουν τὰς ἰδίας ἐνεργείας καὶ τὰ ἴδια ἀποτελέσματα. Διακρίνεται ἔτσι ἡ αἵρεσις ἀπὸ τὰ πάθη κατὰ τρόπον θεμελιώδη. Ἡ ἐναργέστερη ἀναλογία εἶναι ἡ διάκρισις μεταξὺ τῆς ἀπλῆς σωματικῆς ἀσθένειας καὶ τῆς βιοτρομοκρατίας, καθὼς οἱ μὲν ἐμπαθεῖς ἐν κρυφῇ πάσχουν καὶ ἐν γένει περιστέλεται τὸ κακὸ μέσα τους, οἱ δὲ αἱρετικοί: "οὐ γὰρ ἐν κρυφῇ ταῦτα πεπράχασιν οὔτ' ἐν τόπῳ γῆς σκοτεινῷ, καθώς φησιν ὁ μακάριος Ἠσαΐας εἴθε γὰρ ἀγνώστως εἰς ἑαυτοὺς καὶ μόνον τὸ κακὸν περιέστειλαν, ἀλλὰ δημοσίᾳ καὶ ἐν ἐκκλησίαις εἰς βλάβην τῶν πολλῶν καὶ ἀνατροπὴν τῆς ἀμωμήτου πίστεως ἐγγράφως ἐκήρυξαν." 9 Κατὰ τὴν ἀρχαία παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ἀσθενῆ μέλη, τὰ «μὴ μετέχειν ἀσθενῆ φιλανθρώπως ὡς οἰκεία» περικρατούμενα, εἶναι δύο καὶ μόνον, οἱ ἐνεργούμενοι καὶ οἱ ἐν μετανοίᾳ ὄντες κατὰ τὸν θεοφάντορα Διονύσιον, καὶ ὄχι οἱ ἄκριτοι αἰρετικοί, καθὼς οἱ μὲν ἐνεργούμενοι καὶ οἱ ἐν μετανοίᾳ ὄντες ἦσαν δεκτοὶ εἰς τὰς 9 Ἁγ. Μαρτῖνου, Concilium Lateranense a. 649 Celebratum, Acta Conciliorum Oecumenicorum, ἱερὰς συνάξεις μέχρι τὴν ἀνάγνωσιν τῶν γραφῶν καὶ ἀπεβάλλοντο μαζὶ μὲ τούς κατηχουμένους πρὶν τὴν «ἱερουργία». Οἱ δὲ αἱρετικοὶ οὔτε εἰς τὰς συνάξεις δὲν γίνονταν δεκτοί. «Οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἢ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι», μᾶς διδάσκει ὀ ΛΓ Κανών τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου, ἀποκλείοντας κάθε συμμετοχὴν αἱρετικοῦ εἰς τὰς συνάξεις τῶν Ὀρθοδόξων. "Τούτων οἱ μὲν ἀπερισάλπιγκτοι καθόλου τῶν ἱερῶν τελετῶν οὐδὲ τὰς εἰκόνας ὁρῶσιν ἀναιδῶς ἀπειπάμενοι τὴν σωτηριώδη τῆς θεογενεσίας μύησιν καὶ τοῖς λογίοις ὀλεθρίως ἀντιφθεγξάμενοι τὸ «Ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι» τοὺς δὲ κατηχουμένους ἐνεργουμένους τε καὶ τοὺς ἐν μετανοίᾳ ὄντας ὁ τῆς ἁγίας ἱεραρχίας θεσμὸς ἐφίησι μὲν ἐπακοῦσαι τῆς ψαλμικῆς ἱερολογίας καὶ τῆς ἐνθέου τῶν πανιέρων γραφῶν ἀναγνώσεως, εἰς δὲ τὰς ἑξῆς ἱερουργίας καὶ θεωρίας οὐ συγκαλεῖται τούτους, ἀλλὰ τοὺς τελείους τῶν τελεσιουργῶν ὀφθαλμούς. Ἔστι γὰρ ἡ θεοειδὴς ἱεραρχία δικαιοσύνης ἱερᾶς ἀνάπλεως καὶ τὸ κατ' ἀξίαν ἑκάστῳ σωτηρίως ἀπονέμει, τὴν ἐναρμόνιον ἑκάστου τῶν θείων μέθεξιν ἐν συμμετρίᾳ καὶ ἀναλογίᾳ κατὰ καιρὸν ἱερῶς δωρουμένη. 10 Οἱ μὲν ἐνεργούμενοι ἦσαν ἀκριβῶς ἐκεῖνοι ποὺ ἔπασχαν ἀμετανόητοι ἀπὸ πάθη. Μολαταῦτα, ὁ ἐμπαθής ἄνθρωπος «ἐνεργεῖται» καὶ κινεῖται ἀπὸ πονηρὲς δυνάμεις ἐκτὸς αὐτοῦ, (δηλαδὴ ἀπὸ δαιμονικὲς ἐνέργειες). Οἱ δὲ ἐν μετανοίᾳ ὄντες ἦσαν αὐτοὶ ποὺ βρίσκονταν εἰς τὸ στάδιο τῆς ἔμπρακτης μετάνοιας καὶ καθάρσεως -αὐτοὶ ποὺ ἐκπλήρωναν ἐπιτίμια κανονισμένα ἀπὸ πνευματικοὺς πρὸς 10 Ἁγ. Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου, Περὶ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱεραρχίας, 3.6 (432c-d). 35

36 κάθαρσιν καὶ θεραπείαν. Καὶ οἱ δύο αὐτὲς ὁμάδες ἔμεναν ἀκοινώνητοι, ἄρα νεκροὶ, ἀνενέργητοι λόγῳ τῆς ἀμελείας τους, καὶ ὑστερούμενοι τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Πλὴν ὅμως, ὁ ἀφορισμὸς αὐτῶν ἦταν ἐν μέρει μόνον, ἐν πλήρει διαστολῇ πρὸς τοὺς αἱρετικούς. Συνεπῶς, οἱ ἐνεργούμενοι καὶ οἱ μετανοοῦντες καὶ μόνον εἶναι τὰ «νενοσηκότα» ἀλλὰ μὴ «ἀπορραγὲντα» μέλη, καὶ ὄχι οἱ αἱρετικοί. "Ἡ δὲ τῶν ἐνεργουμένων πληθὺς ἀνίερος μὲν καὶ αὐτή, δευτέρα δὲ πρὸς τὸ ἄνω τῆς τῶν κατηχουμένων ἐστὶν ἐσχατιᾶς. Οὐδὲ γὰρ ἴσον ὡς οἶμαι τοῦ παντελῶς ἀμυήτου καὶ τῶν θείων τελετῶν ἄκρως ἀκοινωνήτου τὸ μετουσίαν τινὰ τῶν ἱερωτάτων ἐσχηκὸς τελεστηρίων, ἔτι δὲ ταῖς ἐναντίαις ἢ θέλξεσιν ἢ ταραχαῖς ἐνησχημένον. Ἀλλὰ καὶ πρὸς αὐτοὺς ἡ τῶν πανιέρων θέα καὶ κοινωνία συστέλλεται, καὶ μάλα γε εἰκότως. Εἰ γάρ ἐστιν ἀληθές, ὡς ὁ καθόλου θεῖος ἀνὴρ ὁ τῶν θείων ἄξιος κοινωνὸς ὁ πρὸς τὸ τοῦ κατ αὐτὸν θεοειδοῦς ἄκρον ἐν παντελέσι καὶ τελειωτικαῖς θεώσεσιν ἀνηγμένος οὐδὲ τὰ σαρκὸς ἐνεργήσει παρὰ τὰ κατὰ φύσιν ἀναγκαιότατα καὶ τοῦτο εἰ τύχοι παρέργως, ναὸς δὲ ἅμα καὶ ὀπαδὸς ἐν τῇ κατ αὐτὸν ἀκροτάτῃ θεώσει τοῦ θεαρχικοῦ πνεύματος ἔσται τῷ ὁμοίῳ τὸ ὅμοιον ἐνιδρύων, οὐκ ἂν ὁ τοιοῦτός ποτε πρὸς τῶν ἐναντίων ἐνεργηθείη φαντασιῶν ἢ δειμάτων, γελάσεται δὲ αὐτὰ καὶ προσιόντα καταπαλαίσει καὶ ἐκδιώξεται καὶ δράσει μᾶλλον ἢ πείσεται καὶ πρὸς τῷ τῆς οἰκείας ἕξεως ἀπαθῇ καὶ ἀνενδότῳ καὶ ἑτέροις ἰατρὸς ὀφθήσεται τῶν τοιούτων ἐνεργημάτων. Οἶμαι δὲ ἐγὼ πρὸς τούτῳ, μᾶλλον δὲ οἶδα σαφῶς, ὡς ἡ τῶν ἱεραρχικῶν ἀμιγεστάτη διάκρισις πρὸ τούτων οἶδεν ἐνεργουμένους ἐναγεστάτην ἐνέρμγειαν, ὅσοι τῆς θεοειδοῦς ἀποστάντες ζωῆς ὁμόφρονές τε καὶ ὁμότροποι τοῖς ὀλεθρίοις γίνονται δαίμοσι τὰ μὲν ὄντως ὄντα καὶ ἀθανάτως κτητὰ καὶ αἰωνίως ἡδέα δι ἐσχάτην καὶ ἑαυτοῖς ὀλέθριον ἀνοησίαν ἀποστρεφόμενοι, τὴν πρόσυλον δὲ καὶ πολυπαθεστάτην ἀλλοίωσιν καὶ τὰς ὀλλυμένας καὶ φθοροποιοὺς ἡδονὰς καὶ τὴν ἀβέβαιον ἐν τοῖς ἀλλοτρίοις οὐκ οὖσαν ἀλλὰ δοκοῦσαν εὐπάθειαν ἐπιθυμοῦντες καὶ ἐνεργοῦντες. Πρῶτοι δ οὖν οὗτοι καὶ κυριώτερον ἐκείνων ὑπὸ τῆς τοῦ λειτουργοῦ διακριτικῆς φωνῆς ἀφοριζέσθωσαν. Οὐ γὰρ θεμιτὸν αὐτοῖς ἑτέρου τινὸς ἱεροῦ μετασχεῖν ἢ τῆς τῶν λογίων ἐπιστρεπτικῆς ἐπὶ τὰ κρείττω διδασκαλίας. Εἰ γὰρ ἡ τῶν θείων ὑπερκόσμιος ἱερουργία καὶ τοὺς ἐν μετανοίᾳ καίτοι πρὸς αὐτὴν ἤδη γεγονότας ἀποκρύπτεται τὸ μὴ παντελῶς ἱερώτατον οὐ προσιεμένη, προσφωνεῖ δὲ καὶ τοῦτο πανάγνως ὅτι «Καὶ τοῖς κατά τι πρὸς τὸ τοῦ θεοειδοῦς ἄκρον ἀτελῶς ἐξασθενοῦσιν ἀθέατός εἰμι καὶ ἀκοινώνητος» (ἀποσοβεῖ γὰρ ἡ κατὰ πᾶν ἀμιγεστάτη φωνὴ καὶ τοὺς μὴ δυναμένους συνδεθῆναι τοῖς τῶν θειοτάτων ἀξίως κοινωνοῖς), πολλῷ γε μᾶλλον ἡ τῶν ἐμπαθῶς ἐνεργουμένων πληθὺς ἀνίερος ἔσται καὶ πάσης ἀλλοτρία τῆς τῶν ἱερῶν ἐποψίας καὶ κοινωνίας." 11 Ἀναγκαία ἡ διάκρισις αὐτῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Ἡ διάκρισις εἶναι ὁλοσχερὴς καὶ ἀπόλυτη μπροστὰ εἰς τὴν περιορισμένην πλὴν ἐπιτρεπτὴ συμμετοχή τῶν ἐνεργουμένων καὶ μετανοούντων Χριστιανῶν. Περιεκτικότερη ἔκφρασις τῆς διακρίσεως μεταξὺ αἱρετικῶν καὶ 11 Αὐτόθι, 3.7 (433b-436b). 36

37 ἐνεργουμένων/μετανοούντων εἶναι ἡ γνωστὴ διήγησις περὶ τοῦ ἀββᾶ Ἀγάθωνος: "Ἔλεγον περὶ τοῦ ἀββᾶ Ἀγάθωνος ὅτι Ἀπῆλθόν τινες πρὸς αὐτὸν ἀκούσαντες ὅτι μεγάλην διάκρισιν ἔχει. Καὶ θέλοντες δοκιμάσαι αὐτὸν εἰ ὀργίζεται, λέγουσιν αὐτῷ Σὺ εἶ Ἀγάθων; Ἀκούομεν περί σου ὅτι πόρνος εἶ καὶ ὑπερήφανος. Ὁ δὲ ἔφη Ναί, οὕτως ἔχει. Καὶ πάλιν εἶπον αὐτῷ Σὺ εἶ Ἀγάθων ὁ φλύαρος καὶ κατάλαλος; Ὁ δὲ εἶπεν Ἐγώ εἰμι. Καὶ πάλιν λέγουσιν αὐτῷ Σὺ εἶ Ἀγάθων ὁ αἱρετικός; Καὶ ἀπεκρίθη Οὔκ εἰμι αἱρετικός. Καὶ παρεκάλεσαν αὐτὸν λέγοντες Εἰπὲ ἡμῖν, διὰ τί τοσαῦτα εἴπαμέν σοι καὶ κατεδέξω, τὸν δὲ λόγον τοῦτον οὐκ ἐβάστασας; Λέγει αὐτοῖς Τὰ πρῶτα ἐμαυτῷ ἐπιγράφω, ὠφέλεια γάρ ἐστι τῆς ψυχῆς μου τὸ δὲ αἱρετικὸν ἀκοῦσαι χωρισμός ἐστιν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου, καὶ οὐ θέλω χωρισθῆναι ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου. Οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν τὴν διάκρισιν αὐτοῦ καὶ ἀπῆλθον οἰκοδομηθέντες. 12 Ἀποδεικνύεται ὅτι οἱ καταστάσεις τῶν ἐμπαθῶν καὶ τῶν αἱρετικῶν διαφέρουν σημαντικὰ, καθὼς τὰ «μὴ μετέχειν ἀσθενῆ» καὶ «πρὸς μετουσίαν τῆς Χάριτος ἀνεπίδεκτα» μέλη εἶναι τὰ ἐμπαθῆ μέλη, τὰ ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία φιλανθρώπως περικρατεῖ ὡς οἰκεῖα, δυνάμενα βεβαίως μετανοίας καὶ ἀναστάσεως, ἐνῷ ἡ αἷρεσις «χωρισμός ἐστιν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ». 13 Ἡ δὲ αἵρεσις ταυτίζεται μὲ τὰς ἰδίας τὰς ἐνεργείας 12 Ἀποφθεγμάτα τῶν Πατέρων, J.-C. Guy, Les apophtegmes des pères. Collection systématique, τομ. 1 (Sources chrétiennes 387. Paris: Éditions du Cerf, 1993): Ἄρα ἡ ὀρθότερη καὶ ὄντως ἀβίαστη διάκρισις εἶναι μεταξὺ τῶν δύναμει δεκτικῶν τῆς Χάριτος μελῶν καὶ τῶν ἐνεργείᾳ μετεχόντων τῆς θείας ζωῆς, καὶ ὄχι μεταξὺ τῶν ὑπὸ κρίσει καὶ ἤδη κεκριμένων. τοῦ Ἀντιχρίστου κατὰ τὴν ὁμολογίαν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου: «Τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν». (Α Ἰωάννου 2, 22) Ἡ θέσις αὐτὴ διϋλίζεται σαφῶς καὶ ἀπό τὸ ἐξῆς περιστατικὸν ἀπὸ τὸν βίον τοῦ Ἁγίου Ὑπατίου: "Μετὰ δὲ πολὺν χρόνον τοῦ ἐξορισθῆναι Νεστόριον ἤρχοντο πολλάκις καὶ ἀξιωματικοὶ καὶ κληρικοὶ καὶ εὐλαβεῖς ἀσκηταὶ καὶ ἠρώτων αὐτόν, εἰ δυνατὸν ἐλθεῖν Νεστόριον ἐν Κωνσταντίνου πόλει ὁ δὲ πρὸς αὐτοὺς ἔλεγεν «Εἰ ἔστι καιρὸς τοῦ ἀντιχρίστου, δεῖ Νεστόριον ἐλθεῖν ἐν Κωνσταντίνου πόλει, εἰ δὲ καιρὸς οὐκ ἐστιν τοῦ ἀντιχρίστου, οὐδὲ Νεστορίου τοῦ ἐλθεῖν ἐν Κωνσταντίνου πόλει ἡ γὰρ διδαχὴ Νεστορίου προετοιμασία τοῦ ἀντιχρίστου ἐστίν." 14 Τὸ ῥητὸν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου ἐντὸς τούτων τῶν πλαισίων ἐρμηνεύται ὀρθῶς καὶ μόνον. Ἀναφέρεται ὁ Σιναΐτης ἅγιος ἔκδηλα εἰς τὴν κατάστασιν τῶν ἐμπαθῶν «ἐνεργουμένων» Χριστιανῶν. Παραθέτουμε ὁλόλκληρο τὸ χωρίο: «Σῶμα Χριστοῦ ἡμεῖς ἐσμεν», φησὶν ὁ Ἀπόστολος, «καὶ μέλη ἐκ μέρους». Καὶ πάλιν «ἕν σῶμα καὶ ἕν πνεῦμά ἐστε, καθὼς καὶ ἐκλήθητε». Ὥσπερ γὰρ τὸ σῶμα νεκρὸν καὶ ἀναίσθητον ἐστι χωρὶς πνεύματος, οὕτως ὁ νεκρωθεὶς τοῖς πάθεσι διὰ τῆς τῶν ἐντολῶν ἀμελείας μετὰ τὸ βάπτισμα, ἀνενέργητος γίνεται καὶ ἀφώτιστος τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ τῇ Χριστοῦ χάριτι. Ἔχων μὲν τὸ πνεῦμα διὰ τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀναγεννήσεως, ἀνενέργητον δὲ καὶ ἀκίνητον διὰ τὴν ψυχικὴν νεκρότητα. Καὶ κρατεῖ καὶ 14 Καλλινίκου μοναχοῦ, Βίος Ἁγίου Ὑπατίου,

38 ζωοποεῖ καὶ κινεῖ τὰ ζωῆς δεκτικὰ, τὰ δὲ κατὰ τινα συμβατικὴν ἀσθένειαν καταψυγέντα μέλη, ὡς νεκρά καὶ ἀκίνητα, φέρει μὲν ἐν ἑαυτῇ, πλὴν ἄζωα καὶ ἀναίσθητα. Οὕτως ὅλον ἐν ὅλοις ἀμιγῶς τοῖς Χριστοῦ μέλεσίν ἐστι τὸ Χριστοῦ Πνεῦμα ἐνεργοῦν καὶ ζωοποιοῦν τὰ μετέχειν ζωῆς δυνάμενα, ἀλλὰ καὶ τὰ μὴ μετέχειν ἀσθενῆ φιλανθρώπως ὡς οἰκεῖα περικρατεῖ. Διό καὶ πᾶς πιστὸς μετέχει μὲν διὰ τῆς πίστεως τῆς υἱοθεσίας τοῦ πνεύματος, ἀνενέργητος δὲ γίνεται καὶ ἀφώτιστος διὰ τῆς ἀμελείας καὶ ἀπιστίας, τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ζωῆς τοῦ Ἰησοῦ ὑστερούμενος. Ὥς ἔστι μὲν πιστὸς ἅπας, μέλος Χριστοῦ καὶ πνεῦμα Χριστοῦ ἔχων, ἀνενέργητος δὲ καὶ ἀκίνητος καὶ πρὸς μετουσίαν τῆς χάριτος ἀνεπίδεκτος. 15 Ὁ Ἅγιος κάνει λόγο διὰ «συμβατικὴν ἀσθένεια» ἡ ὁποία κατὰ τὸν σκόπο τοῦ Ἁγίου ἔχει ὡς ἀφετηρεία τὴν ἀναλογία μὲ τὰ ψυχικὰ πάθη. Τὸ «οὕτως ὅλον ἐν ὅλοις ἀμιγῶς τοῖς Χριστοῦ μέλεσίν ἐστι τὸ Χριστοῦ Πνεῦμα ἐνεργοῦν καὶ ζωοποιοῦν τὰ μετέχειν ζωῆς δυνάμενα, ἀλλὰ καὶ τὰ μὴ μετέχειν ἀσθενῆ φιλανθρώπως ὡς οἰκεῖα περικρατεῖ» δηλώνει δύο πράγματα: α) ὅτι ἡ Θεία Χάρις μετέχεται ἐν συμμετρίᾳ καὶ ἀναλογίᾳ τῆς πνευματικῆς καταστάσεως τοῦ κάθε προσώπου (ἅλλους θεοποιεῖ, ἄλλους καθαίρει, ἄλλους περικρατεῖ ἀνενέργητη), καὶ β) ὅτι ἡ Χάρις τοῦ βαπτίσματος δὲν φυγαδεύεται ὁλοτελῶς ἀπὸ τὴν καρδίαν, λόγῳ τῆς ἐπιστροφῆς εἰς τὰ πάθη, ("ἀμεταμέλητα γὰρ τὰ χαρίσματα καὶ ἡ κλῆσις τοῦ Θεοῦ" [Ρωμ. 11, 29]), ἀλλὰ μένει ἀνενέργητη, «διό καὶ πᾶς πιστὸς μετέχει μὲν διὰ τῆς πίστεως τῆς υἱοθεσίας τοῦ πνεύματος» μέσῳ τῆς χάριτος τοῦ βαπτίσματος, «ἀνενέργητος δὲ γίνεται καὶ ἀφώτιστος διὰ τῆς ἀμελείας καὶ ἀπιστίας, τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ζωῆς τοῦ Ἰησοῦ ὑστερούμενος». Πάλιν ὁ 15 Κεφάλαια Πάνυ Ὠφέλιμα, Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης μᾶς βοηθεῖ νὰ διευκρινίσουμε τὴν ὀρθὴν ἔννοιαν τοῦ χωρίου: "Λέγωμεν τοίνυν, ὡς ἔστιν ἡ τῆς θείας μακαριότητος ἀγαθότης ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχουσα τὰς τοῦ οἰκείου φωτὸς ἀγαθοεργέτιδας ἀκτῖνας ἐπὶ πάσας ἀφθόνως ἁπλοῦσα τὰς νοερὰς ὄψεις. Εἰτ οὖν ἀποσταίη τοῦ νοητοῦ φωτὸς ἡ τῶν νοερῶν αὐθαίρετος αὐτεξουσιότης, κακίας ἔρωτι συμμύσασα τὰς φυσικῶς ἐνεσπαρμένας αὐτῇ πρὸς τὸ φωτίζεσθαι δυνάμεις, ἀπήρτηται τοῦ παρόντος αὐτῇ φωτὸς οὐκ ἀποστάντος ἀλλ ἐπιλάμποντος αὐτῇ μυωπαζούσῃ καὶ ἀποστρεφομένῃ προστρέχοντος ἀγαθοειδῶς εἴτε τοῦ μετρίως αὐτῇ δοθέντος ὁρατοῦ τοὺς ὅρους ὑπερπηδῆσαι καὶ πρὸς τὰς ὑπὲρ τὴν κατ αὐτὴν ὄψιν αὐγὰς ἀντωπῆσαι τολμηρῶς ἐπιχειρήσοι, τὸ μὲν φῶς ἐνεργήσει παρὰ τὰ φωτὸς οὐδέν, αὐτὴ δὲ τοῖς τελείοις ἀτελῶς ἐπιβάλλουσα τῶν μὲν ἀνοικείων οὐκ ἂν ἐφίκοιτο, τοῦ μετρίου δὲ ἀκόσμως ὑπερφρονοῦσα δι ἑαυτὴν ἀποτεύξεται. Πλήν, ὅπερ ἔφην, ἀγαθουργικῶς ἀεὶ ταῖς νοεραῖς ὄψεσι τὸ θεῖον ἥπλωται φῶς ἔνεστί τε αὐταῖς ἀντιλαβέσθαι παρόντος αὐτοῦ καὶ ἀεὶ πρὸς θεοπρεπῆ τῶν οἰκείων μετάδοσιν ὄντος ἑτοιμοτάτου Ἁγ. Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου, Περὶ Ἐκκλησιαστικῆς Ἱεραρχίας, 1.2 (397d-400a). 38

39 πιστροφή τ ν βραίων στήν Πίστη πρό τ συντελεία καλλιέλαιο καί γριέλαιο "... Πρωία γάρ φησίν, πανάγων ησο ε τήν πόλιν πείνασε. Καί δών συκ ν, λθεν π' α τήν, καί ο δέν ε ρεν ν α τ φύλλα µόνον καί λέγει α τ µηκέτι κ σο καρπό γένηται ε τόν α να καί ε θέω ξηράνθη. Το το γάρ ρτίω µ ν πανεγνώσθη. κπλήττει µε τό θα µα µεµέρισταί µου διάνοια.... πείνασε το δούλου µορφή διέθρεψε δέ πεντακισχιλίου ν α τ το εσπότου βουλή. λθεν πί τήν συκ ν ρώµενο νθρωπο ν δέ πανταχο ν α τ νοουµένη θεότη. Ε δε τήν συκ ν καρπον νθρωπο, ξήρανε ταύτην λόγ Θεό.... Π γάρ ν κατηράσατο Κύριο λέγων, ε λογε τε καί µή καταρ σθε; Π δέ καί τήν συναγωγήν κατηράσατο ν καί ξήρανεν λέγων, Ο κ λθεν Υ ό το νθρώπου πολέσαι, λλά ζητ σαι καί σ σαι τό πολωλό ; Ε δέ τι τι ντιλέγει καί φιλονικε, λέγων τ τ ν ουδαίων συναγωγ παρεικασµένην ε ναι τήν συκ ν κριβ, λεγέτω π πό ριζ ν ξηρανθε σα συναγωγή τοιο τον γκαρπον κλάδον βλάστησε, τόν γλυκύτατον Πα λον. Πολλού δέ καί λλου πιστρέψαντα γνωµεν κ τ τ ν ουδαίων συναγωγ καί γάρ καί Στέφανο λιθασθεί πό τ ν ουδαίων ξ κείνη τ συναγωγ τύγχανε, καί κύλα καί Πρίσκιλλα καί πολλοί λλοι, ν τόν κατάλογον ν ν τ ν νοµάτων διά τό πλ θο τ ν λέξεων παραιτούµεθα λέγειν. τι δέ ο παντελ πώσατο Θεό τόν λαόν τ ν ουδαίων µαρτυρείτω µοι Πα λο λέγων Λέγω ο ν, µή παντελ πώσατο Κύριο τόν λαόν α το ; Μή γένοιτο καί γάρ γώ σραηλίτη ε µί, κ σπέρµατο 'Αβραάµ, φυλ Βενιαµίν. Ο κ πώσατο Κύριο τόν λαόν α το. λλά καί σωτηρίαν τ λα κείν π' σχάτων τ ν µερ ν παγγέλλεται ν τ λέγειν ταν δέ τό πλήρωµα τ ν θν ν ε σέλθ, τότε π σραήλ σωθήσεται. Ε γάρ καί χθρόν γεγόνασιν ουδα οι το Θεο, δι' µ γεγόνασιν, να τ κείνων πειθεί µε λεηθ µεν, µαρτυρε µοι Πα λο λέγων, Κατά µέν τό Ε αγγέλιον, χθροί δι' µ κατά δέ τήν κλογήν γαπητοί, διά τού πατέρα µεταµέλητα γάρ τά χαρίσµατα καί κλ σι γία." Στήν πιό πάνω µιλία του Χρυσορρήµων πατήρ 17 συµφωνε καί ρµηνεύει τό το Μεγίστου Παύλου χωρίον, τι Κύριο δέν πεστράφη τόν λαόν Α το τελεσίδικα καί µετάκλητα, λλά στί σχατε µέρε πόσχεται τι θά ο κονοµήσει τήν σωτηρία το λαο του, ταν λέγει, ταν τό πλήρωµα τ ν θν ν ε σέλθει στήν πίστη, τότε θά σωθε καί σραηλιτικό λαό. Καί ν γιναν χθροί ο ουδα οι το Θεο, α τό γινε γιά µ, γιά νά λεηθο µε µε, πω µαρτυρε Μέγα πόστολο λέγοντα κατά µέν τό Ε αγγέλιον γιναν χθροί γιά µ, κατά δέ τήν κλογήν γαπητοί, ξαιτία τ ν πατέρων γιατί κριβ τά χαρίσµατα ε ναι µετάκλητα καί κλήση του για. Τό κείµενο το γίου ποστόλου Παύλου δέν πιδέχεται λλη ρµηνεία πό τήν ξεκάθαρη πού κατανοε καθένα πού τό διαβάζει. Α τή τήν ρµηνεία πιβεβαιώνει καί Μέγα γιο ωάννη Χρυσόστοµο, πού ε ναι κατ' ξοχήν ρµηνευτή το ποστόλου Παύλου. ρµηνεία του χει µάλιστα πολύ µεγαλύτερη σηµασία, ταν σκεφθο µε τι γιο γραψε λόγου κατά ουδαίων. (Συνεχίζεται...) 17 Ε τήν παραβολήν τ συκ. 39

40 Τό δόγµα το πελλ σήµερα Ο κουµενισµό! ( πό πατρό Α γουστίνου γιοβασιλειάτου µέ δικέ µα πιπρόσθετε ναφορέ ) πελλή θέλησε νά ε ρηνεύσει καί νά νώσει λε τί παραφυάδε τ α ρέσεω το Μαρκίωνο πό µίαν ρχήν καί ξουσίαν. Γιά τόν σκοπό α τό σκησε λη του τήν πιρροή, ρχόµενο σέ παφή µέ τού πικεφαλ τ ν διαφόρων µάδων. έν ργησε µω νά ντιληφθε τι ταν δύσκολο νά τού πείσει νά γκαταλείψουν τί στήρικτε δογµατικέ διδασκαλίε του καί νά υ οθετήσουν κε νε τ ν λλων. Σταµάτησε, λοιπόν, τί καρπε δια- µεσολαβήσει. Τό συµπέρασµά του ταν τι πρεπε νά κτισθε µία νοχή τ ποικιλία στήν "πίστη". Ξεκιν ντα πό τήν δέα α τή, διατύπωνε να θεο νωτικό δόγµα, πού πό τό νοµά του ποκλήθηκε "τό θεο δόγµα το πελλ ", µέ τό περιβόητο σύνθηµα: " έν ε µαστε ποχρεωµένοι νά ψιλοκοσκινίζουµε τά πράγµατα, καθένα µπορε νά µµένει στήν πίστη του, κε νοι πού λπίζουν στόν σταυρωµένο, φ' σον χουν καλά ργα θά σωθο ν." πιό πλά: " έν ε ναι καθόλου παραίτητο νά ξετάζουµε τί µεταξύ µα διαφορέ. καθένα µπορε νά διατηρε τί πεποιθήσει του, διότι λοι σοι λπίζουν στόν σταυρωµένο καί χουν καλά ργα, θά σωθο ν." Θά ταν περιττό νά πο µε τι τό δόγµα α τό το πελλ, πρωτοδιατυπώθηκε πό τόν διο τόν Μαρκίωνα, πού γιο Πολύκαρπο, µαθητή το ποστόλου ωάννη, ποκαλο σε "πρωτότοκο το Σαταν ", καί ε ναι παντελ λλότριο γιά τού Χριστιανού. µε ο Χριστιανοί, βέβαια, γαπ µε τού τερόδοξου καί λαχταρ µε γιά µιά πραγµατική καί για νωση µαζί του - ταν συνέλθουν καί πιστεύσουν ρθόδοξα στόν Κύριόν µα ησο ν Χριστόν, γκαταλείποντα τί α ρετικέ καί πεπλανηµένε δοξασίε του, καί τήν "παραµορφωµένη ε κόνα το Χριστο ", (Βλ. Ε σεβίου, στορία, βιβλίο 5, , καί οσιθέου εροσολύµων, ωδεκάβιβλο, βιβλίο 2, κεφ. 13, παρ. 3). Τό δόγµα το πελλ καταδικάσθηκε στήν Ε Ο κουµενική Σύνοδο, λλά πω λε ο ρχα ε α ρέσει, µφανίσθηκε καί πάλι µεταγενέστερα. τσι τό 384, Σύµµαχο, ε δωλολάτρη γέτη τ Ρωµα κ Συγγλήτου, γραψε στόν α τοκράτορα Μεγάλο Θεοδόσιο, κάνοντα κκληση νά ε ναι νεκτικό µέ τόυ ε δωλολάτρε, διότι, καθώ λεγε, πάρχουν πολλοί δρόµοι πού δηγο ν στόν Θεό... πίση, τόν 12ο α να, ραβα φιλόσοφο καί ατρό βερρόη, κδηλώθηκε πέρ µι νώσεω Χριστιαν ν, βραίων, Μωαµεθαν ν καί ε δωλολατρ ν, πρόταση πού συζητήθηκε µέ θέρµη στού υτικού σχολαστικού κύκλου. Παραλλαγέ το πελλιανισµο πανεµφανίσθηκαν στήν Σύνοδο το Λατερανο τό Το το προετοίµασε τό δαφο γιά νώσει πί βάσεω µή δογµατικ, χι µόνο µέ τού ρθοδόξου, λλά καί µέ τού Μονοφυσίτε καί τού Νεστοριανού. τσι ταν Κόπτη Πατριάρχη Μακάριο νώθηκε µέ τού Λατίνου, χι µόνο δέν τόν ποχρέωσαν νά ποδεχθε τό filioque, λλά καί το πέτρεψαν νά παλείψει λόκληρη τήν φράση "τό κ το Πατρό καί κ το Υ ο κπορευόµενον" (βλάσφηµία καί α ρεση φοβερή!), ρκε µόνο νά ναγνώριζε τήν ξουσία το Πάπα... πω βλέπουµε στά πιό πάνω κείµενα Ο κουµενισµό ε ναι καταδικασµένη α ρεση δη πό τήν Ε Ο κουµενική Σύνοδο. κήρυξή τη κ νέου στί µέρε µα δικαιολογε πέρα γιά πέρα τήν διακοπή τ κοινωνία µέ τού ψευδεπισκόπου πού τήν κηρύσσουν, κατά τόν ΙΕ τ ΑΒ Συνόδου! Ψευδεπισκόπου πού µαζί του κοινωνε σήµερα παγκοσµίω Νέα κκλησία πού χει κλίνει γόνυ στόν Βάαλ! (Συνεχίζεται...) 40

41 Κατ τ ν θεατρίνων ψαλτ ν "Α τ λοιπ ν ν ξέρετε τι πρέπει ν ρχόµαστε δ (στ να ) µ τ ν ε λάβεια πο ρµόζει, γι ν µ ν πιστρέψουµε στ σπίτι χοντα προσθέσει µαρτήµατα ντ γι φεση. Ποιό λοιπ ν ε ναι τ ζητούµενο κα ποιό τ παιτούµενο π µ ; Τ ν ναπέµπουµε το θείου µνου συνεσταλµένοι µ πολ ν φόβο κα στολισµένοι µ ε λάβεια τσι ν το προσφέρουµε. Πράγµατι, πάρχουν κάποιοι π το δ, πο νοµίζω τι ο τε γάπη σα το γνοε, ο πο οι καταφρον ντα τ ν Θε κα παίρνοντα τ λόγια το Πνεύµατο συνηθισµένα, βγάζουν τακτε φωνέ, κα δ ν ε ναι καλύτεροι π το τρελλού, καθ στριφογυρίζουν κα τρεµουλιάζουν λο τ σ µα του κα δείχνουν ξένα θη πρ κε να τ πνευµατικ καταστάσεω. Π λοιπ ν θ ζητήσει συγγνώµην τ ν µαρτηµάτων σου; Π θ κάν τ ν εσπότη ν σ λυπηθ, ταν παρουσιάζει µ τέτοια καταφρόνηση τ ν δέηση; Λέ λέησόν µε Θεό, κα τ θο πο κδηλώνει ε ναι ξένο πρ τ λεο. Σ σόν µε, φωνάζει, κα σχηµατίζει σχετη τ ν µορφ τ σωτηρία. Σ τί βοηθο ν στ ν κεσία τ χέρια πο σηκώνονται κα µετεωρίζονται συνεχ κα περιστρέφονται τάκτω µ δυνατ κραυγ κα µ ρµητικ θηση τ σκοπη κπνο ; π α τ τ πράξει δ ν νήκουν λλε στ τα ρε πο συχνάζουν στ στενά, κα λλε σ α το πο φωνάζουν στ θέατρα; Π λοιπ ν τολµ ν νακατεύει τ παιχνίδια τ ν δαιµόνων µ τ ν γγελικ α τ δοξολογία; Κα π δ ν ντρέπεσαι πο βγάζει τ ν δια φων δ λέγοντα ουλεύσατε τ Κυρί ν φόβ κα γαλλι σθε α τ ν τρόµ ; Α τ ε ναι τ ν δουλεύει µ φόβο; τ ν βρίσκεσαι σ διάχυση κα περένταση κα µ τ ν µ ν χει πίγνωση γι ποιά πράγµατα µιλ (µ τ ν Θε ) µ τ τακτο βγάλσιµο τ φων ; θλιε κα ταλαίπωρε, πρέπει µ φόβο κα τρόµο ν κπέµπει τ ν γγελικ δοξολογία, κα µ φόβο ν κάνει τ ν ξοµολόγηση, κα µ α τ ν ν ζητ συγγνώµην τ ν πταισµάτων σου. ντιθέτω σ ε σάγει δ α τ πο κάνουν ο θοποιο κα ο χορευτέ, κουν ντα τ χέρια σου τάκτω κα πηδ ντα µ τ πόδια σου κα κάνοντα λιγµο µ λο σου τ σ µα. Κα π δ ν φοβ σαι κα δ ν φρίττει τολµ ντα δίστακτα ν λ ( δ ) τέτοια ( για) λόγια; ν καταλαβαίνει τι ε ναι παρ ν οράτω διο εσπότη, κα βλέπει τ ν κίνηση το καθεν µ προσοχ κα ξετάζει τ ν συνείδηση; ν καταλαβαίνει τι γγελοι παρευρίσκονται σ α τήν τ φρικτήν γία τράπεζα κα µ φόβο τ κυκλώνουν; λλ σ δ ν τ καταλαβαίνει α τά, πειδ τ µυαλό σου χει σκοτισθε π τ κούσµατα κα θεάµατα τ ν θεάτρων, κα γι α τ α τ πο γίνονται κε τ νακατεύει µ το τύπου τ κκλησία γι α τ µ τ σκοπε κραυγ ξωτερικεύει τ ν ψυχική σου ταξία. Α τ (σ πληροφορ ) ε ναι κδήλωµα καταφρονήσεω, χι φόβου λαζονεία, χι ταπεινώσεω κδήλωµα νθρώπων πο παίζουν µ λλον, παρ δοξολογο ν." ( γίου ωάννου Χρυσοστόµου, παινο περ τ ν παντησάντων ν τ κκλησί, κα περ ε ταξία ν τα δοξολογίαι..., 2 PG 56, ). ργή καί θυµό ( σίου Μακαρίου τ πτινα, Πνευµατικέ νουθεσίε, κδ. ερ Μον Παρακλήτου, 'Ωρωπό ττικ, 2000) Μέ πολλή θλίψη κουσα πώ ε σαι κόµα ε έξαπτο καί ε ερέθιστο, πω πάντα. Τρία φάρµακα σο χρειάζονται: φόβο το Θεο, γάπη καί ταπείνωση. περηφάνεια ε ναι ρίζα το πάθου πού σέ βασανίζει. Σο συνιστ νά µελετήσει, στόν πρ το τόµο τ Φιλοκαλία, τήν πιστολή το σίου Μάρκου το σκητο πρό τόν µονάζοντα Νικόλαο. Καί νά θυµ σαι πάντα τό σοφό λόγο νό γίου: ν τό γιο Πνε µα νοµάζεται - καί πράγµατι ε ναι- "ε ρήνη ψυχ ", ν ργή "ταραχή καρδία ", τότε πωσδήποτε τίποτε λλο δέν Τό διώχνει πό µέσα µα τόσο, σο θυµό. * * * 41

42 Θεώρησε τι τό πρόσωπο α τό χρησιµοποιε ται πό τόν Θεό γιά νά σο φανερώσει τήν πιό µεγάλη σου δυναµία: Τό πάθο τ ργ πού δρανε µέσα σου λε τί λλε ρε καί κοιµ ται κρυµµένο καλά, µέχρι τή στιγµή πού α τό τό πρόσωπο, τό ργανο το Θεο, τό ξυπνάει καί τό ξεσκεπάζει. Πολέµησέ το λοιπόν, καλλιεργ ντα µέσα σου ταπεινό φρόνηµα, ε σπλαχνία, πιείκεια, µακροθυµία. Θά χρειαστε πολύ καιρό καί µεγάλο γ να, γιά νά τό νικήσει. εκατέσσερα λόκληρα χρόνια πάλευε στήν ρηµο ββά µων ναντίον το θυµο. λλά µή λιποψυχε. Προσευχήσου στό Θεό γιά βοήθεια καί ρχισε τώρα, χρωί ναβολή. Κόψε πρ τα κάθε ξωτερική κδήλωση τ ργ, καί µετά προχώρησε στόν σωτερικό σου κόσµο. ρχή τ οργησία, µ λέει γιο ωάννη τ Κλίµακο, ε ναι νά σιωπο ν τά χείλη, ν ψυχή βρίσκεται σέ ταραχή. µέση ε ναι νά σιωπο ν ο λογισµοί, ν ψυχή βρίσκεται σέ λίγη ταραχή. Καί τό τέλο ε ναι νά πικρατε στή θάλασσα τ ψυχ µόνιµη γαλήνη, σο κάθαρτοι νεµοι κι ν φυσο ν. Τότε χι µονον δέν ργιζόµαστε ναντίον κείνου πού µ θλιψε, λλά καί προσευχόµαστε α θόρµητα καί βίαστα γι' α τόν, λέγοντα κατά τήν παραγγελία το ββ ωροθέου: "Θεέ µου, βοήθησε τόν δελφό µου, καί µέ τί ε χέ κείνου βοήθησε κι µένα!". τσι κδηλώνουµε γνήσια γάπη καί γνήσια ταπείνωση. * * * Πολλέ φορέ πίσω πό τήν προσευχή µα κρύβεται πουλα καί δόλια α τό τό κοφτερό παγοκρύσταλλο, περηφάνεια. Τότε προσευχή χι µόνο δέν µ νώνει µέ τόν Θεό, λλά νεργε σάν να δηλητήριο, πού φαρµακώνει τήν ψυχή µα καί τήν δηγε συνείδητα κόµα µακρύτερα πό κε νον. * * * λλά θά µέ ρωτήσει σω, ποιά ε ναι τά µέσα γιά ν' ποκτήσουµε ταπείνωση; Λοιπόν, ποκτο µε α τό τό θησαυρό: µέ τήν νάγνωση τ Γραφ καί τ ν Πατέρων µέ τήν καθηµερινή α στηρή α τοεξέταση µέ τήν συνεχ α τοµεµψία καί α τοκαταδίκη µέ τήν καλλιέργεια βαθι πεποιθήσεω, τι ε µαστε χειρότεροι καί µαρτωλότεροι π' λου τού νθρώπου µέ τήν πόλυτη ποχή πό τήν κατάκριση µέ τήν πρόθυµη ποδοχή κάθε τιµία, δικία ξευτελισµο µα πό τού λλου, πιστεύοντα πώ λ' α τά τά παραχωρε Θεό, γιά νά θεραπεύσει τσι φρικτά πνευµατικά µα λκη. κουσε, τώρα, πιό προσεκτικά καί τί µ διδάσκει γιο ωάννη τ Κλίµακο στόν ε κοστό πέµπτο λόγο του. Ο δρόµοι πού δηγο ν στήν ταπεινοφροσύνη ε ναι: ο σωµατικοί κόποι, πακοή στού πνευµατικού µα πατέρε, ε θύτητα τ καρδι, περιφρόνηση το πλούτου, πόκρυψη τ σοφία τ ε γενικ καταγωγ, κκοπή το θράσου καί τ πολυλογία. γιοπατερικέ διηγήσει καί στορίε. ιδασκαλία γίου Γέροντο ερωνύµου το ν Α γίν περί τ σωτηρία καί περί το κκλησισαστικο -παλαιο µερολογίου. παπα-μόδεστο στήν Κερασιά το γίου ρου. ίδασκε γιο γέροντα ερώνυµο, τι φείλουµε νά α ξάνουµε τήν προσευχή. Νά µιλ µε στόν Θεό, σάν νά τόν χουµε πέναντί µα. Πρόσωπο πρό πρόσωπο. -Τήν λλη φορά πού θά λθει, λεγε, νά µο πε τι προόδευσε στήν προσευχή! Τήν προσευχή πού δέν ε χε δάκρυα δέν τήν θεωρο σε προσευχή πού φέρνει καρπού. -Μή σηκωθε πό τήν προσευχή, ν δέν χύσει στω καί να κόµπο δάκρυ! -Νά προσεύχεσαι µέχρι νά "βρέξει"! - γώ ταν προσεύχοµαι ποφέρω! ίνω πό τόν αυτό µου. Για τό σ λέγω µή µο δίνετε τίποτε... έν µπορ λλο... Ε µαι γέρων! δειχνε µέ α τό τόν τρόπο τι γιά,τιδήποτε το διναν κανε πολλή προσευχή καί... " δινε πό τόν αυτό του", θυσιαζόταν γιά τόν πλησίον! -Καί γώ ε µαι ποχρεωµένο σέ σ γιά α τά πού µο δίνετε, λλά καί σε χετε ποχρέωση σέ µένα, λεγε. τσι δειχνε τι κανε πολλή προσευχή γι' α τού πού τόν συνέδραµαν στό φιλανθρωπικό του ργο. Γιατί πολύ λίγα κρατο σε γιά τόν αυτό του. Σχεδόν λα σα το διναν, τά δινε 42

43 καί κε νο στή συνέχεια στού φτωχού λεηµοσύνη! ίδασκε α τού πού χουν ο κογένεια καί ποχρεώσει νά πολιτεύονται µέ σωφροσύνη καί µέ λαρότητα νά δίνουν λεηµοσύνη λλά καί µέ σύνεση, γιά νά µή στερο νται στή συνέχεια καί διοι! -Σύ τί πρ τε µέρε µόνον γελ, µετά, µέχρι νά τελειώσει µ να κλα, γιατί δέν χει νά περάσει, φο τά δίνει λα στού φτωχού. ιάκριση! Νά χει διάκριση καί λα νά τά ο κονοµε καλ καί µέ σύνεση! λοι ο νθρωποι το Θεο, χοντα τόν φωτισµό το γίου Πνεύµατο, ν καί ζησαν σέ διαφορετικού χρόνου καί σέ λλα µέρη, χουν τί διε µπειρίε καί διδασκαλία του δέν διαφέρει... Τό διο µ δίδασκε καί θαυµαστό κε νο γέροντα, στήν Κερασιά το γίου ρου, παπα-μόδεστο! -Νά κάνετε ο κονοµία καί νά µή σπαταλ τε τά χρήµατά Σα σκοπα. Μ λεγε. Κάποτε πού ε χαµε κάποιε δυσκολίε ο κονοµικέ, ν καί χάρι το Χριστο µα δέν µ φησε ποτέ καί ε χαµε κλόνητη µπιστοσύνη στήν πρόνοια το Θεο. πό τότε πού γυρίσαµε µέ τήν κκλησία τ ν Πατέρων µα, µο δωσε να ρκετά µεγάλο ποσό καί µο ε πε: -Νά πάρει γιά τά παιδιά,τι χρειάζεται. Νά µή στερο νται τίποτε, γιατί ε στε µέ τήν ρθοδοξία καί κάνατε µεγάλο β µα νά ρνηθ τε τό µισθό σα καί τήν σφάλεια. -Νά ξέρετε τι τίποτε δέν θά σ λείψει! λα θά τά ο κονοµήσει Πανυπεράγαθο καί γλυκύτατο Χριστό µα, γλυκύτατο πρ γµα καί νοµα, πω µο γραφε καί στί πιστολέ του... τσι καί θαυµαστό γιο τ Α γινα, γέροντα ερώνυµο καθηµερινά παιρνε τό ντορβά του καί γύριζε στήν Α γινα καί λοι σπευδαν νά το δώσουν κάτι πό τά ψάρια που πιασαν πό τά προ όντα πού πουλο σαν ο παντοπ λε, γνωρίζοντα τι θά πιαναν τόπο! Γιατί στή συνέχεια κε νο ε λογηµένο πήγαινε καί τά µοίραζε στού φτωχού καί σέ σου " ξερε" τι χουν νάγκη! Κάποτε κάποιο δέν το δωσε πό τά ψάρια πού πιασε καί τά βγαζε πό τά δίχτυα. έν σήκωσε τό βλέµα του νά δε τόν σιο πού πέρασε µπροστά του. Σκέφτηκε: -Τί τά κάνει γέροντα τόσα ψάρια πού το δίνουµε; Ο λλοι ψαράδε πρόθυµα λοι τρεχαν καί το γέµιζαν τή σακκούλα µέ ψάρια. -Π ρε κι πό µένα γέροντα! Ε ναι ε λογία, το λεγαν µέ χαρά! -Τότε καί ψαρά κε νο τό µετάνοιωσε καί τρεξε στό γέροντα καί το λέει: -Γέροντα, πάρε κι πό µένα α τά. -Γιατί δέν σταµάτησε καί σέ µένα; Το ε πε µέ παράπονο. Καί το βαλε µερικά ψάρια µαζί µέ τά λλα. - έν σταµάτησα, διότι σύ καλ δι' µέ δέν σκέφθη! Το ε πε, παντ ντα στού λογισµού του. -Τί σέ νοιάζει σένα τί τά κάνω γώ τά ψάρια. λλα τά δίνω καί λλα τά κρατάω γιά τόν αυτό µου. -Γέροντα συγχώρεσέ µε, το ε πε ταπεινωµένο ψαρά... Καί κτοτε τρεχε πρ το νά το δώσει τό µερίδιό του, γιά νά παίρνει καί 'κε νο ε λογία! παπα-μόδεστο, πω δίδασκε τού προσερχοµένου καί µεγάλο ββ τ Α γινα, µο λεγε τι πρέπει νά φυλ µε 43