Σχολείο και Ελευθερία

Transcript

1 L ECHO D EUGENE Valérie Roumeliotis-Ottavy No 16 * Avril 2015 Σχολείο και Ελευθερία Εάν αναρωτιόµασταν πώς είναι µέχρι τώρα, η εµπειρία µας από το σχολείο, κάποιοι θα έλεγαν ότι έχουν περάσει καλά και άλλοι ότι έχουν περάσει χειρότερα... efimerida_chris 15_NEW.indd 1

2 02 societe / ματιές στην κοινωνία Ένας έφηβος του LFHED αναζητά διεξόδους Σε σχεδόν κάθε συζήτηση, που μπορεί να έχει ένας έφηβος με έναν ενήλικο θα υπάρξει τουλάχιστον μια αντιπαράθεση απόψεων, που ίσως οδηγήσει και σε καυγά. Ένα από τα βασικά θέματα που οδηγούν σε τέτοιου είδους καταστάσεις είναι το θέμα της τεχνολογίας και το πόσο επηρεάζει τη ζωή του νέου (διαδίκτυο, κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές,..). H άποψη των ενηλίκων είναι συνήθως αρνητική, γιατί θεωρούν ότι καταναλώνουμε ένα μεγάλο κομμάτι του χρόνου μας κάνοντας κάτι ασήμαντο, την ώρα που θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε με πράξεις το μέλλον μας. Όμως στην ηλικία που βρισκόμαστε έχουμε την ανάγκη να ασχοληθούμε και με την προσωπική μας ζωή. Εξαιτίας όλων αυτών οι έφηβοι πιέζονται περισσότερο από όσο θα έπρεπε και όλο αυτό οδηγεί σε ένα μόνιμο εκνευρισμό και μια τάση προς καυγά, πόσο μάλλον όταν οι γονείς-ενήλικες κρατούν πλήρως διαφορετικές ιδέες χωρίς να κάνουν μια προσπάθεια να βρουν μία δίοδο επικοινωνίας με τους νέους. Η καλύτερη λύση που θα μπορούσε να υπάρξει, θα ήταν μια ενδιάμεση λύση, δηλαδή οι ενήλικες να προσπαθούν να μπουν έστω και για λίγο στην θέση των νέων και οι νέοι να κατανοήσουν ότι όσο προοδευτικοί και να είναι, αγνοούν κάποτε, τις επιπτώσεις των ενεργειών τους. Catherine Gassios, 2nde 1 Σχολείο & ελευθερία «Σκοπός της ύπαρξης του παιδιού είναι να ζήσει την δική του ζωή όχι μιά ζωή όπως την καταλαβαίνουν οι αγχώδεις γονείς ή την ζωή που ταιριάζει στον δάσκαλο που πιστεύει ότι ξέρει τι είναι το καλύτερο. Το μόνο που κάνει μια ανάμειξη και καθοδήγηση από την πλευρά των ενήλικων είναι να δημιουργήσει μιά γενιά ρομπότ. Δεν μπορούμε να εξαναγκάζουμε τα παιδιά να μάθουν μουσική ή ό,τιδήποτε άλλο χωρίς να τα μετατρέπουμε λίγο-πολύ σε άβουλους ενήλικες.» (Σάμμερχιλ: το επαναστατικό παράδειγμα ενός ελεύθερου σχολείου) Εάν αναρωτιόμασταν πώς είναι μέχρι τώρα, η εμπειρία μας από το σχολείο, κάποιοι θα έλεγαν ότι έχουν περάσει καλά και άλλοι ότι έχουν περάσει χειρότερα. Ίσως όμως, όλοι να συμφωνούσαμε στο ότι το σχολείο έχει ασκήσει πάνω μας έναν μικρότερο ή μεγαλύτερο αυταρχισμό. Κάποιοι από μας μπορεί να έχουν ήδη πειστεί πως αυτός ο αυταρχισμός και η οριακή καταπίεση που τον συνοδεύει, είναι «αναγκαία» για να έχει το σχολείο και η κοινωνία στην οποία ζούμε, νόημα. Μπορούμε όμως, να σκεφτούμε ως μαθητές και ως μελλοντικοί πολίτες, ποιό είναι το νόημα που θέλουμε να δώσουμε στο σχολείο και σε τι είδους κοινωνία θέλουμε να ζήσουμε; Ποιό συγκεκριμένα, τι προτιμάμε: την πειθαρχία του στρατού ή την πειθαρχία της ορχήστρας; Την καταπίεση και έναν παραφθαρμένο ορισμό της ελευθερίας ή μια «γνήσια» ελευθερία μέσα στην οποία θα μαθαίνουμε να ζούμε μέσα σε μία κοινότητα, με ανεξαρτησία; Μιλώντας για σχολεία και για ελευθερία, το 1921, ένας σκωτσέζος εκπαιδευτικός, ο A.S. Neill, υπό την επίδραση της ψυχανάλυσης, ίδρυσε στην Αγγλία το πρώτο (και προς το παρόν το μοναδικό) «ελεύθερο σχολείο», το Σάμμερχιλ. Το Σάμμερχιλ λειτουργούσε από την αρχή ως μεικτό οικοτροφείο, στο οποίο οι μαθητές ζούσαν σε πλήρη αυτοδιοίκηση: όλοι οι μαθητές (δηλαδή από τα τέσσερα μέχρι τα δεκαοχτώ), αλλά και οι δάσκαλοι και ο ίδιος ο A. S. Neill, ακόμα και η μαγείρισσα, συγκεντρώνονταν μία φορά την εβδομάδα για να ψηφίσουν τους κανονισμούς του σχολείου και για να βρουν λύσεις στα προβλήματα της κοινότητας. Η παρακολούθηση των μαθημάτων ή του σχολικού προγράμματος δεν ήταν ποτέ (και συνεχίζει να μην είναι) υποχρεωτική. Στην παρατήρηση πολλών εκπαιδευτικών, είτε φίλων είτε εχθρών του Σάμμερχιλ, πως δεν υπογραμμιζόταν η αξία των σπουδών και ότι τα παιδιά δεν μάθαιναν τίποτα, ο A.S. Neill απαντούσε, πως προτιμούσε ένα σχολείο που βγάζει ευτυχισμένους οδοκαθαριστές, παρά νευρωτικούς σοφούς. Αλλά από το Σάμερχιλ, προς το παρόν δεν έχει αποφοιτήσει ούτε ένας οδοκαθαριστής, αντιθέτως, πολλά από τα παιδιά του Σάμμερχιλ σπούδασαν ύστερα στο Κέιμπριτζ ή στην Οξφόρδη. Είναι αλήθεια, ότι οι περισσότεροι από τους καινούριους μαθητές που έχουν πάει πριν σε κανονικά σχολεία, μεθυσμένοι από την ελευθερία, ορκίζονται, πολλές φορές, ότι δεν θα ξαναπατήσουν μέσα σε τάξη, αλλά αυτή η φάση δεν κρατάει συνήθως, πάνω από δυο-τρεις μήνες. Αντιθέτως, τα παιδιά που μεγαλώνουν στο Σάμμερχιλ πηγαίνουν από την αρχή στο μάθημα. Ο A.S. Neill χρησιμοποιούσε την ψυχανάλυση για να βοηθήσει τους μαθητές του, αλλά το σταμάτησε κι αυτό σχεδόν εντελώς, από κάποια στιγμή και μετά, γιατί αποδείχτηκε, πως η ελευθερία μπορεί από μόνη της, να «θεραπεύσει» τα προβλήματα της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας. Όπως έλεγε ο ίδιος «η ελευθερία κάνει θαύματα». Akakia Zinis, 2nde 3 efimerida_chris 15_NEW.indd 2

3 societe / ματιές στην κοινωνία 03 Aspa Christodoulidi- Eleni Ferreira Eli Anna Goumas Josh Leelah Alcorn «L a seule façon pour moi de reposer en paix est d espérer qu un jour les personnes transgenres * ne soient pas traitées de la façon dont j ai été traitée.» Joshua Alcorn naît le 15 novembre 1997 aux Etat-Unis. Très jeune, dès l âge de 4 ou 5 ans, alors qu elle a l aspect physique d un garçon, cette personne se rend compte qu elle est une fille et qu elle se sent «enfermée» dans son corps de garçon. Elle décidera plus tard de s appeler Leelah, prénom féminin. Sur son blog, Leelah explique qu à 14 ans elle met enfin un mot que ce qu elle vit : elle est transgenre. Elle a beau avoir l aspect d un garçon, elle se voit comme une fille. Elle décide alors d en parler à sa mère qui réagit négativement en lui disant que ce n est qu une phase et que dieu ne se trompe jamais. Ses parents, très croyants, sont exaspérés et lui disent qu elle ne sera jamais une fille et que dieu l enverra directement en enfer. Ils l envoient chez une personne qui se présente comme psychologue en pensant à efimerida_chris 15_NEW.indd 3 tort qu il peut la convaincre d être un jeune garçon qui aime les filles. Elle est alors déjà très déprimée mais n est pas soignée. Finalement, elle décide de faire semblant d être un garçon pour faire plaisir à ses parents. Mais elle se rend compte qu elle ne peut pas continuer ainsi. Pour essayer de se faire accepter et d apaiser la situation, elle se présente aux autres comme homosexuel. La réaction de ses amis est plutôt positive ; en revanche, celle de ses parents est très négative. Ils lui confisquent son téléphone portable, son ordinateur et elle ne peut plus aller sur les réseaux sociaux. Pendant cinq mois, elle n a plus de contact avec ses amis et ne elle ne peut parler à personne. Quand ils lui rendent enfin son portable et son ordinateur, elle reprend contact avec ses amis mais sort très rarement. Après un été durant lequel elle reste loin de ses amis, alors qu elle vit avec la pression de garder une bonne moyenne à l école pour s inscrire dans une université, alors qu elle est obligée de continuer d aller à l église, Leelah se rend compte qu elle n en peut plus. Ses parents, qui expliquent qu ils n en ont pas les moyens, refusent de payer une opération chirurgicale qui lui donnerait l apparence d une fille. Elle pense alors qu elle ne pourra jamais devenir une fille et qu elle devra vivre une vie dont elle ne veut pas. Le 28 Décembre 2014, Leelah Alcorn met fin à ses jours. Ce n est malheureusement pas un cas isolé. Aux États Unis, 41% des personnes transgenres essayent de se suicider. La plupart souffrent du regard et du rejet de leurs proches. Cela doit changer! Les personnes transgenres ne doivent pas être traitées différemment. Ce sont des personnes comme vous et nous. Elles doivent être comprises, respectées, entendues. En Grèce, il existe des associations, tel Colour Youth, qui sont là pour écouter et aider. Ne restez pas silencieux, parlez! Aspa Christodoulidi 2nde 2, Eleni Ferreira 2nde 2

4 04 societe / ματιές στην κοινωνία Βιογραφικές Ιστορίες Θέλετε να σας εξιστορήσω λίγο το πως ξεκίνησε όλη αυτή η ενασχόληση μου με τη γελοιογραφία; Νομίζω, ότι ίσως έχει κάποιο ενδιαφέρον, γιατί όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν περίπου, στην ηλικία σας. Μεγάλωσα διαβάζοντας Μίκυ Μάους, Λούκι Λουκ, Αστερίξ, Τεν Τεν, διάφορα κόμιξ με τον Σούπερμαν, Μπάτμαν και άλλους. Ήταν ένας απίθανος φανταστικός κόσμος. Στη ζωγραφική ήμουν καλός από νήπιο, έτσι όταν συνάντησα τους φανταστικούς χάρτινους ήρωες των κόμιξ, θέλησα στην αρχή να τους αντιγράψω και τα κατάφερα! Μετά προσπάθησα να φτιάξω κάτι μόνος μου: μια δική μου ιστορία - εκεί κατάλαβα πόσο δύσκολο ήταν, πόσο δύσκολο ήταν να φτιάξεις ένα σενάριο - απογοητεύτηκα... Τότε, στα δεκαπέντε μου, έπεσαν στα χέρια μου κάτι μεγάλοι τόμοι με τα απομνημονεύματα του στρατηγού Ντε Γκολ. Τον έχετε ακουστά, Γάλλος στρατηγός - μορφή του Β! Παγκοσμίου Πολέμου και μετέπειτα Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Αυτοί οι τόμοι λοιπόν, ήταν γεμάτοι με πολιτικές γελοιογραφίες. Απίθανες γελοιογραφίες και σκίτσα με ιστορικές μορφές της εποχής. Φοβερά σκίτσα! Ο Χίτλερ, ο Στάλιν, ο Ρούσβελτ...Να λοιπόν, καινούρια αγάπη: Μπορούσα να χρησιμοποιήσω την σχεδιαστική μου ικανότητα σε μία εικόνα που δεν χρειαζόταν σενάριο, παρά μόνο ένα εύρημα, που θα έκανε την εικόνα να αφηγηθεί κάτι. Και μάλιστα το εύρημα αυτό δεν ήταν απαραίτητο να βρίσκεται στο λόγο αλλά μόνο στην εικόνα. Έτσι λοιπόν, άρχισα να γελοιογραφώ ανθρώπους από το περιβάλλον μου. Τους καθηγητές στο σχολείο, τους συμμαθητές... Έβλεπες στον πίνακα της τάξης τον βιολόγο- έντομο, τον μαθηματικό να κολυμπάει σε αριθμούς, τη φιλόλογο - ανορθόγραφη, συμμαθητές με τονισμένα τα χαρακτηριστικά τους. Ήμουν ένας γελοιογράφος, σχολιαστής της σχολικής καθημερινότητας. Έτσι κέρδισα το θαυμασμό των συμμαθητών μου... και την καχυποψία των δασκάλων μου. Η γελοιογραφία, από την στιγμή της δημιουργίας του κόσμου, έφτιαξε ένα παράλληλο σύμπαν για να ζήσει (ο Αδάμ και η Εύα ήταν τα πρώτα της θύματα με συμπρωταγωνιστές ένα φίδι κι ένα μήλο). Αυτό το παράλληλο σύμπαν, όπως κάθε σύμπαν που σέβεται τον εαυτό του, δεν έχει όρια. Όρια έχει μόνο το μυαλό του γελοιογράφου και το μυαλό του αναγνώστη. Όρια έχει μόνο το χιούμορ του γελοιογράφου και το χιούμορ του αναγνώστη. Όρια έχει μόνο η αισθητική του γελοιογράφου και η efimerida_chris 15_NEW.indd 4

5 societe / ματιές στην κοινωνία αισθητική του αναγνώστη. Αυτό λοιπόν, το σύμπαν της γελοιογραφίας αποτελείται από άπειρους παραμορφωτικούς καθρέφτες και ο γελοιογράφος δεν είναι τίποτε άλλο από χειριστής αυτών των καθρεφτών. Τους στρέφει προς τον κόσμο, εσύ βλέπεις το παραμορφωμένο είδωλο του κι επειδή τον αναγνωρίζεις - γελάς... Ο γελοιογράφος πριν δει τους άλλους στον παραμορφωτικό καθρέφτη, βλέπει πρώτα τον εαυτό του... και γελά. Όσοι δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη της γελοιογραφίας, εξαγριώνονται όταν τους τον δείξεις... και θέλουν να τον σπάσουν (ακραίο φαινόμενο- Charlie Hebdo) Ξέρετε ο σκιτσογράφος είναι ένας μοναχικός δημιουργός. Το αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς: efimerida_chris 15_NEW.indd 5 τελεσματικό. Ο γελοιογράφος διαθέτει μεγαλύτερη ευελιξία και περισσότερα «όπλα» από τον αρθρογράφο, αφού εκτός από το λόγο έχει και την εικόνα (σκίτσο). Και στο σκίτσο μπορούν να συμβούν πολλά και... πονηρά. Με το χιούμορ μπορούμε ν αγγίξουμε όλα τα θέματα. Μέσω του χιούμορ, μπορούμε σίγουρα ν ασκήσουμε σκληρότερη, αμεσότερη άρα και αποτελεσματικότερη κριτική. Όχι όμως αγριότερη, διότι δεν συνάδει με το χιούμορ. Χιούμορ και βία δεν ταιριάζουν, βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα. Πιστεύω ότι το χιούμορ έχει σχέση με το πολιτιστικό επίπεδο του ανθρώπου και όχι με τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Χιούμορ διαθέτουν όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως μορφώσεως, που τους χαρακτηρίζει μία έμφυτη καλλιέργεια. Η ποιότητα της δουλειάς του γελοιογράφου είναι αντιστρόφως ανάλογη με την ποιότητα της δουλειάς των πολιτικών και εμείς εδώ στην Ελλάδα, έχουμε εξαιρετικούς γελοιογράφους. Στο ζοφερό και δηλητηριασμένο περιβάλλον που ζούμε σήμερα, το γελοιογραφικό αντίδοτο έχει την αξία του. Ομιλία 31/03/2015 (LFH.ED) Ηλίας Μακρής Δανάη Σαραντοπούλου, ΣΤ1 ανάλαφρο και διασκεδαστικό έξυπνο και περιεκτικό ευθύβολο και ανατρεπτικό, κρύβει από πίσω αμέτρητες ώρες σκέψης, απλανούς ακινησίας, εκνευρισμού, αμέτρητες ώρες απελπισίας και αναμονής... Πάντα όμως, σε ετοιμότητα προκειμένου να πιάσεις, να συλλάβεις μια σπίθα μεσ στο χάος. Είναι η στιγμή της λύτρωσης Η ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ ΙΔΕΑ! Η υλοποίηση της είναι μετά διασκέδαση. Ο πολιτικός λόγος της γελοιογραφίας ή η γελοιογραφία ως πολιτικός λόγος Η γελοιογραφία πατάει σε δύο βάρκες: στην εικόνα και το λόγο (ακόμα και υπό μορφή σιωπής). Με το ένα πόδι στην εικόνα και με το άλλο στο λόγο, κοιτάζει την αντανάκλαση του ειδώλου της στο νερό και αυτοσαρκάζεται... Ως αυτόνομη δημοσιογραφική- καλλιτεχνική έκφραση διαθέτει τα δικά της επικοινωνιακά όπλα και διαμορφώνει το δικό της πολιτικό λόγο. Ο λόγος αυτός δεν είναι αναλυτικός, είναι συνθετικός, ελλειπτικός, συμπυκνωμένος. Αυτή η συμπύκνωση, που έχει αναλογίες με την εικαστική και ποιητική αφαίρεση, στοχεύει στην αποκάλυψη του πυρήνα των πραγμάτων, με ένα τρόπο ανατρεπτικό, σατυρικό, δεικτικό, ψυχαναλυτικό και τέλος ανάλαφρο (αλλά όχι αφελές). Η μεγάλη αυτή βεντάλια προϋποθέσεων συγκροτεί έναν ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης και σχολιασμού των τεκταινομένων, έτσι που να προκαλεί ένα αεράκι ευφροσύνης, στον συνένοχο θεατή - αναγνώστη. Η πλέον χρησιμοποιημένη και ταυτόχρονα άστοχη έκφραση, για την περιγραφή και ερμηνεία της δύναμης της γελοιογραφικής δημιουργίας είναι: «Μια εικόνα = χίλιες λέξεις». Λες και θα μπορούσαν ποτέ, χίλιες ή ακόμα και χιλιάδες λέξεις να προκαλέσουν ή να ερμηνεύσουν το ξάφνιασμα μιας γελοιογραφίας. Στη γελοιογραφία ισχύει, ό,τι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Η βασική λειτουργία της γελοιογραφίας είναι η ανατροπή, η λοξή ματιά στα γεγονότα που σχολιάζει, με έναν τρόπο αφαιρετικό, έτσι ώστε το γεγονός να απογυμνώνεται και να αποκαλύπτεται στον αναγνώστη. Ο σκοπός της είναι το βέλος (πενάκι) να βρει κέντρο. Το πιο σημαντικό για μένα είναι, με το δικό μου δημιουργικό ύφος, να σχολιάσω το κεντρικό γεγονός της ημέρας, με πρωτότυπο και χιουμοριστικό τρόπο. Δεν ενημερώνω, σχολιάζω. Η ιδέα είναι πάνω απ όλα. Τώρα, πως αυτή θα υλοποιηθεί αποτελεσματικότερα, εξαρτάται από το στυλ του δημιουργού. Άλλοι βασίζονται στον λόγο και άλλοι στην εικόνα. Εγώ πατάω και στα δύο, αλλά απολαμβάνω περισσότερο την γελοιογραφική αφήγηση της εικόνας (σκίτσου), που δεν χρειάζεται λεζάντα. Το χιούμορ είναι το οξυγόνο της γελοιογραφίας. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει. Όσο πιο αιχμηρό είναι ένα σκίτσο, τόσο πιο απο- 05

6 06 littérature / λογοτεχνία ΜάσΚες Όλοι φορούσαν µάσκες. Τόσο σύνηθες. Η ίδια εικόνα να περνάει από µπροστά µου. Ο εξευτελισµός προσωποποιηµένος. Ήξερα την διαδικασία. Νωρίς το πρωί, έπαιρναν τις ψεύτικες ζωές τους, που εκείνοι είχαν επιλέξει. Σαν µια µάσκα, τις περνούσαν στο λαιµό τους και µετά τις σταθεροποιούσαν στο κεφάλι τους. Το λάστιχο έπνιγε τους ίδιους τους εαυτούς, καταποντίζοντας όλη τους την αξιοπρέπεια. Το ξέρω, θέλουν κι αυτοί λίγη από τη δόξα, λίγη από τη δόξα του κόσµου. Τι κι αν προσπαθούν; Καταβάλλουν προσπάθειες µε τον λάθος τρόπο, ξεχνώντας την µοναδικότητα τους. Η έκβαση της ζωής τους είναι αναµενόµενη. Τυλιγµένοι σε ένα κουβάρι, αυτοί και οι µάσκες τους, κατρακυλούν και πορεύονται µαζικοποιηµένοι, σ ένα αύριο χωρίς ουσία, σε µια ζωή δίχως αξιοπρέπεια. Νάγια Θεοδοσίου, Γ2 (µε αφορµή το «Όσο µπορείς» του Κ. Π. Καβάφη) Δανάη Σαραντοπούλου, ΣΤ1 5ος Αναβαθµός Ένιωσα ένα ανεπαίσθητο χτύπημα, στο πίσω μέρος της καρδιάς μου. Ένα ελαφρύ τίναγμα της μακροχρόνιας καλλιτεχνικής πολιτικής του εγκεφάλου μου. Η συνειδητοποίηση ήταν αστραπιαία. Η γεύση της προδοσίας πικρή στη γλώσσα μου. Ο πόνος άγνωστος και στιγμιαίος. Η σιωπή μου κραυγαλέα μες στο πλήθος. Η ρουτίνα μου ακολουθεί το ίδιο προσχέδιο αυτοπροδοσίας. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λέξη. Πονάω, αναγουλιάζω, πεθαίνω. Σφίγγω τα δόντια, ματώνω τα χείλη, σιωπώ. Καταλύω τις ιδεολογικές μου αντιλήψεις και τους αγώνες περί ανεξαρτησίας. Καταπατώ τη φωνή μου, ξεσκίζω τη σκέψη μου, μπαίνω στο καλούπι. Το καλούπι φυλακή μου. Το δικό μου μαρτύριο, όμοιο με του Προμηθέα, έγκειται στην μοναδικότητα και στη συμπόνια. Τα όρνια που μου τρώνε τις σάρκες, είναι τα στερεότυπα της κοινωνίας, τα πρέπει και τα μη. Οι αλυσίδες που με περιορίζουν είναι οι άνθρωποι, το μίσος και η ζήλεια τους. Ο βράχος που με κρατάει δέσμια είναι το σχολείο, το εκπαιδευτικό σύστημα, η καταπίεση Κι εγώ έρμαιο του καιρού μου, πασχίζω για μια θέση στον ήλιο, μια θέση ζεστή, ισάξια της ψυχής και του μυαλού μου. Μια κοινωνία αηδίας, εμετικά φτιαγμένη, με περιτριγυρίζει. Μια κοινωνία που με καταδικάζει εις θάνατον με το που ξεμυτίσω από το κλουβί μου. Μια κοινωνία που παίρνει κεφάλια, μια σύγχρονη κοινωνία παιδομαζώματος. Δεκαεφτά χρόνια τώρα το σκάω και τρέχω μακριά, στα νησιά των μακάρων. Φέτος, η περίοδος χάριτος τελείωσε, ένα εκτελεστικό απόσπασμα με περιμένει. Όχι έντεκα ψυχές, μα εκατό, τριακόσιες. Νιώθω τις κάνες τους στραμμένες πάνω μου, νιώθω το φόβο τους καρφωμένο στα μάτια μου, νιώθω το αίμα μου στο δικό τους. Με περιγελούν, με βρίζουν. Έτσι τους έμαθαν να αμύνονται. Έτσι τους έμαθαν ν αγαπάνε. Εγώ τυραννιέμαι, μα είναι γλυκό το μαρτύριο όταν ο πόνος είναι δικός σου. Όταν ξέρεις πως πονάς για την σωτηρία της ψυχής. Καλοδέχομαι τον πόνο και τον φόβο. Το αίμα στα χέρια όμως με αφοπλίζει. Δεν είναι δικό μου. Τα χέρια μου τρέμουν και τα κόκκαλα μου τρίζουν σπασμωδικά στη μυρωδιά του μεταλλικού κόκκινου εφιάλτη. Θέλω να τα παρατήσω, θέλω πάλι να το σκάσω, θέλω... Μα το αίμα; Πώς θα χύσω αίμα ξενικό; Πώς θα καταρρίψω μόνη τις βουλές του απαίδευτου όχλου που αιμοδιψής με κυνηγά; Μαζεύομαι κουβάρι, Σφίγγω τα δόντια, ματώνω τα χείλη, σιωπώ. Πονάω, αναγουλιάζω, πεθαίνω. Φέτος, η περίοδος χάριτος τελείωσε. Η ριπή ξεσχίζει την ψυχή μου Το αίμα, δικό μου 5ος αναβαθμός Σκοτάδι Ελένη Μιχαέλα Σφετσιώρη, ΣΤ3 efimerida_chris 15_NEW.indd 6

7 Le boxeur qui aimait l argent δραστηριότητες/loisirs 07 Floyd Mayweather est un boxeur de nationalité américaine, âgé de 38 ans. Il a la boxe dans le sang puisque son père, Floyd Sr. combattait dans la catégorie des «welterweight». De plus, ses deux oncles, Jeff Mayweather et Roger Mayweather, étaient respectivement champion de la catégorie des «IBO super featherweight» et champion des «World Boxing Council super-lightweight». En ce moment, leur neveu est celui qui possède le plus de victoires en série avec 47 victoires et aucune défaite. Mais ce qui est le plus marquant est son lien avec l argent... Il a un salaire de 105 millions de dollars, provenant seulement de la boxe et non de la publicité ou de la vente de produits à son nom. Ce sont les sponsors et les matchs gagnés qui lui permettent d avoir de tels revenus. Il pourrait être discret mais il aime bien se mettre en scène avec ses richesses et ses possessions. Il se fait prendre en photo avec ses trois collections de voitures et son avion privé qui valent plus de 35 millions de dollars. Cela va très loin car le nom de son équipe sportive n est autre que...tmt, ce qui signifie The Money Team. Tout est dit! Que pensez-vous de son obsession pour l argent? N est-ce pas un défaut majeur pour un sportif? George Kyriazis, 2nde 2 football ou argentball? Le fle football est le sport sans doute le plus connu et le plus le plus pratiqué dans le monde. Mais savez-vous exactement combien d argent circule dans le monde du football? Des clubs européens multimillionnaires Le Real Madrid est le club le plus riche au monde avec une valeur de 3440 millions de dollars. Les propriétaires gagnent 710 millions de dollars lors des achats des tickets, 1124 millions de dollars grâce aux diffusions et aux retransmissions des matches à la télévision, 1122 millions de dollars grâce aux produits dérivés comme les maillots et 484 millions de dollars grâce aux sponsors. Le FC Barcelone est lui aussi espagnol: il est le deuxième club le plus riche au monde avec une valeur de 3200 millions de dollars. Liverpool qui est le dixième club le plus riche dans le monde ne vaut que 691 millions de dollars Mais d où vient tout cet argent? Les sources sont très diverses. Les clubs sont sponsorisés. Ils vendent des maillots. Les supporters achètent les places pour voir les matches. Grâce à la publicité, grâce aux diffusions sur les chaînes de télévision du monde entier, la valeur des clubs augmente davantage. Lorsque l équipe gagne un tournoi, le club gagne aussi de l argent. Beaucoup d argent, trop d argent? Ces millions de dollars représentent des sommes d argent démesurées. Il faut aussi ajouter l argent noir du football provenant des paris illégaux, des matches truqués, des chantages et des compétitions internationales obtenues en raison de la corruption. Pour une personne qui a un salaire annuel moyen en Grèce de , il lui faudrait 859 années pour obtenir le salaire annuel du footballeur Cristiano Ronaldo qui lui n a besoin que de 12 minutes pour gagner le salaire hebdomadaire d un salarié grec. Yara Hourani, 2nde 2, Said Khoury, 2nde 2, Cyriaque de Marcellus, 2nde 3 Mmm... mousse au chocolat! Ingrédients Il vous faudra 3 oeufs, 75 gr. de beurre, 150 gr. de chocolat, 20gr. de sucre et 50 gr. de sucre glace (facultatif). Le temps de préparation est de 20 mn et 2 heures de repos de la préparation sont nécessaires. Préparation Faites fondre le chocolat avec le beurre au bain-marie à thermostat 5-6. Quand le tout est fondu, le mélange doit être être en pommade. Séparez les oeufs et gardez trois blancs d oeufs et deux jaunes d oeufs. Montez les blancs en neige, en ajoutant le sucre à la moitié du processus. Ajoutez les jaunes d oeufs à la sauce au chocolat et mélangez bien. Versez délicatement la sauce au chocolat sur les blancs montés en neige et mélangez délicatement et doucement. Laissez reposer au réfrigérateur au moins pendant deux heures. Saupoudrez de sucre glace juste avant de servir. Ne pas conserver plus de cinq jours. Hector Bonnet-Bidaud, 4e3 efimerida_chris 15_NEW.indd 7

8 08 loisirs Ταυτότητα L ECHO D EUGENE No16 * Avril 2015 DIRECTEUR DE PUBLICATION B. Luyckx, Proviseur du Lycée Franco-hellénique Eugène Delacroix PROFESSEURS E. Αντωνοπούλου I. Sanchez EQUIPE DE RÉDACTION Hector Bonnet-Bidaud, 4e 3 Catherine Gassios, 2nde 1 Νάγια Θεοδοσίου, Γ2 Inès Canellis Perot, 2nde 1 Aspasia Christodoulidi, 2nde 2 Eleni Ferreira, 2nde 2 Elli-Anna Goumas, Ière S Yara Hourani, 2nde 2 Saïd Khoury, 2nde 2 Georgios Kyriazis, 2nde 2 Cyriaque de Marcellus, 2nde 3 Eva Floraki, 2nde 3 Valérie Roumeliotis-Ottavy, 2nde 3 Δανάη Σαραντοπούλου, ΣΤ1 Ελένη Μιχαέλα Σφετσιώρη, ΣΤ3 Akakia Zinis, 2nde 3 LOGO DU JOURNAL Eric Schaal Σχεδιασµός / Παραγωγή: MBike 3D Printer Η τεχνολογία έχει μπεί εδώ και καιρό στην καθημερινότητά μας. Ανανεώνεται και εξελίσ- 3D printer είναι εξαιτίας της τιμής του. Στις μέρες Ο λόγος που δεν έχουμε ακόμη ο καθένας μας έναν σεται συνέχεια. Ας ανακαλύψουμε λοιπόν μας το κόστος ενός τέτοιου εκτυπωτή δεν πέφτει ένα καινούργιο τομέα της. Το 3D printing διεξάχθηκε κάτω από 1,000 ευρώ. Όσο όμως περνάν τα χρόνια, όλο και περισσότερες πωλήσεις θα υπάρχουν στο ευρύ κοινό το 2010 σαν μια νέα επανάσταση των εκτυπωτών. Πολλοί θα αναρωτηθούν, τι ακριβώς κάνει ένας 3D printer. Φανταστείτε, να μπορεί- Ακόμη όμως αν και η τεχνολογία εξελίσσεται ρα- οπότε τόσο το κόστος θα μειώνεται. τε να εισχωρείτε μια εικόνα σε έναν εκτυπωτή σας γδαία, δεν μπορεί να αντικαταστήσει κάποια πράγματα στην ρουτίνα μας. Οι 3D printers έρχονται σαν και εκείνος έπειτα να κατασκευάζει το αντικείμενο με βάση την εικόνα που του δώσατε. Αυτή ακριβώς μια «βοήθεια» στην ζωή μας αλλά δεν πρέπει να είναι η δουλειά ενός τωρινού 3D printer. Για να κατασκευαστεί ένα αντικείμενο, οι περισσότεροι 3D υπερεκτιμήσουμε τις δυνατότητές τους. Παραμένουν σαν ένα νέο σχετικά προϊόν στην αγορά και θα printers χρησιμοποιούν σαν πρώτη ύλη το πλαστικό αλλά μέσα στο 2015 αναμένονται να βγούν και χρειαστούν ακόμη κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι την τελειοποίηση τους. εκτυπωτές που θα χρησιμοποιούν και μέταλλο για Για αυτό που είμαστε σίγουροι είναι ότι το μέλλον την δημιουργία αντικειμένων. Επίσης, επιστήμονες ευελπιστούν ότι στο μέλλον θα καταφέρουν να κατασκευάσουν εκτυπωτές, ικανούς να δημιουργούν μας θα βασίζεται στην ανάπτυξη της τεχνολογίας όλο και περισσότερο. Κατασκευές σαν και αυτές μας τεχνητά όργανα για τις μεταμοσχεύσεις. Φυσικά το βοηθούν να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε σε αυτήν κάθε όργανο θα είναι κατασκευασμένο στα μέτρα την τεχνολογική επανάσταση. του κάθε ασθενή. Eva Floraki 2nde3 SOMMAIRE ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Ένας έφηβος του LFHED αναζητά διεξόδους Catherine Gassios, 2nde 1 Josh Leelah Alcorn Aspa Christodoulidi 2nde 2 Eleni Ferreira 2nde 2 Βιογραφικές Ιστορίες Ηλίας Μακρής Μάσκες Νάγια Θεοδοσίου, Γ2 5ος Αναβαθµός Ελένη Μιχαέλα Σφετσιώρη, ΣΤ3 Le boxeur qui aimait l argent George Kyriazis, 2nde 2 Football ou argentball? Yara Hourani, 2nde 2, Said Khoury, 2nde 2, Cyriaque de Marcellus, 2nde 3 Mmm..mousse au chocolat Hector Bonnet-Bidaud, 4e3 3D printer Eva Floraki 2nde3 Envoyez-nous vos remarques, vos réactions, vos commentaires ou vos articles qui seront publiés dans le prochain numéro de L Echo d Eugène: atelierjournallfhed@gmail.com efimerida_chris 15_NEW.indd 8