solum cum dativo, ut in posteriore 1. Dem. modo c., sed etiam cum πρόε habente accus.: quod et annotat

Transcript

1 7377 ΠΕΙ [Τ. πι. pp ] ΠΕΙ 7378 [Τ. πι. pp πόλεμον, Bellum quod contra foedera contraque Α στων. Aliquando autem, sed raro, pro dat. ponitur data in fidem infertur. Ceterum dicitur Άπιστος non περϊ cum gen., ut in Plut. Lyc. Περί μέν olv τούτων solum cum dativo, ut in posteriore 1. Dem. modo c., sed etiam cum πρόε habente accus.: quod et annotat καϊ των τοιούτων οντε άπιστήσαι ρψδιον, ούτε ττιστενσαι. Cum infin..autem, ut ap. Soph. (Aj. 940.) Ούδέν a' Priscian. 18. Attici, inquit, dicunt άπιστος τούτψ et άπιστω και δις οίμώξαι, γύναι. Thuc. Άπιστονντες μή πρός τοΰτον, quemad modum et nos Perfidus et Infidus είναι τούς παραδόντας τοιι τεθνεώσιν ομοίους, u.bl ne- isti, et ad istum. Sic enim leg. ap. eum, non gative m particulam μή supervacaneam esse admonet Άπιστος τούτου. Cur autem *Απιστος non posuerim Schol. Sic tamen et alibi (2, 101.) idem Thuc. Άπιστοΰντες post Πιστό», ibi docui. [" Valck. Adoniaz. p αυτόν μή ήξεϊν. Jungitur infinitivo et pro Diatr Zeun. ad Xen. Κ. Π Fischer. Ind. Palaeph. ad Plat. Apol ad Charit ( ) Wyttenb. ad Plut. 1, 234. Lennep. Diffido, Non audeo propter diffidentiam, Lysias (883.) 'Εκείνη μέν τούτψ ήπίατησεν έαυτήν άποθανονσαν έπιτρέψαι, i. e., ut vertit Bud., Non ausa est credere ad Phal Wakef. S. Cr. 3, 197. Ion et committere se isti. Άπιστεϊν, pro Non obtemperare, Phil ad Herod Markl. Suppl ad Morem non gerere, άπειθείν, ap. Soph, non Iph. T et Musgr. Jacobs. Anth. 8, 337. semel. [Lex. Xen.] Pass. Άπιστέομαι, Non cre- 9, , 9. ad Diod. S. 1, 724. Brunck. Soph. 3, - dor, creditur mihi, Fidem non impetro, Fides mihi 500. Plut. Mor. 1, 909. (an άπυστοιϊ) Qui non paret, ad Herod. 489 Ingratus, Wakef. Ion Mnsgr Signif. act., ad Lucian. 1, 179. Amst., Herod Conf. c. ασπειστο», Wessel. in Dion. non habetur, mea suspecta est, Non fiditur mihi, Xen. Κ. Π. 7, (2, 7.) 'Αλλά και άνθρωποι καλοί κάγαθοϊ έπειδαν γνώσιν άπιστούμενοι, οΰ φιλονσι τούς. άπι στουντας, Plut. "Οτι δει. μή τοις άπιστου σι των σνμμά- Cass. Reim. 2, Wyttenb. ad Plut. 1, 646.: χω ν, άλλά τοϊς άπχστονμένοις τών στρατηγών όργίζεσθαι, cum άπαυστοι, Fac. ad Paus. 3, 194. Πίστις ά., Lobeck. Aj. p Τά α., Diod. S. 2, 616." Schaef. Mss. "Απιστοι φίλων, Amicis non fidentes, iesch. SUspectis, Bud.: Plut. dixit τήν άρετήν άπι- στεϊσθαι, pro. Fidem virtuti detrahi, Virtutem non impetrare fidem. Dicitur et cum περί: ut, Άπιστεΐσθαι S. c. Th. 877 * Άπιστόκορος, Orac. Sibyll. p. περϊ μικρών, Parvis in rebus fide carere, fidem Vide Sdhn. Lex. Suppl., ubi item de * Άπιστόφυλοι, Phleg. Trail, p. 78. * "Δυσάπιστος, Strato Epigr. 21, 3. Ύυχή δ' ή δυσάπιστος άγαλλομένη πεπότηται: ut bene Codex, quem Brunck. Sequi debebat. Verte : Minime morigera, Contuma- non impetrare. tor suspectus. At άπιστούμενοι επίτροπος exp. Tu- Sic Xen. (Ίερ. 4, 1.) Άπιστούμενοι cissima. V. Zeun. ad Xen. Κ. Π. p, 24. Compares δυσάμμορος, Schol. Ven. II. X Αυσάμμορος' δεδιπλασίακε πρός τήν έπίτασιν' τό γάρ δΰϊ και ά ταΰτόν δήλοϋσιν." Schaef. ad Dionys. Η. de C. VV. p. 89- Cf. Klotz. ad Tyrt. p. U6. * Πανάπιστοι, Paul. Sil. Ecphr. 31.] Άπίστωι, adv. in activa signif, Incredule, Diffidenter, Cum diffidentia. Dicitur άπίστως έχω, [Xen. Κ. 3, 7 ] et άπίστωι διάκειμαι: ut απίστως διακεϊσθαι πρός τά μυθώδη, Nob credere fabulosa, Fidem 110η adhibere fabulosis. Isocr. Archid.'A. πρός σφάς αύτούs και δυσμενώς έχουσι, Diffidunt sibi invicem. Άπίστως, pass, signif., Incredibiliter, Supra fidem, Contra quam credi possit, Dem. j Exp. etiam Infide, Perfide : ut άπιστον et pro Incredibili et pro Infido capi diximus, s.perfido. ["Fischer. Ind. Palaeph. Diod. S. 1, , Dionys. H. 2, 1157." Schaef. Mss.] Απιστία, ή, Incredulitas, Diffidentia: cui opp. πίστις tam ap. Hesiod. quam Theogn., nam ille ("Epy. 1, 370.) Πίστει» δ* άρα όμως καϊ άπιστίαι ώλεσαν άνδρας : at hie (829«) Πίστει χρήματ' όλεσσα, άπιστίη δ' Ισάωσα. SED Άπιστείη etiam scriptum invenitur cum ει, metri causa. Dem. (291.) Είς έχθραν και μίσος καϊ άπιστίαν των πόλεων «πηγμένων ύπό τούτων. Quo autem modo hie capiendum απιστία, eod. videtur capi debere et in. I. Plat, quem proferam in fine proxime sequentis tmematis. Sed an hie pro Diffidentia debeat sumi, non satis constat. Incredibilitas, Isocr. (Or. Τραπεζ. 24.) 'Ενθυμηθήναι δ' άξιον έστιν, ι5 άνδρες δικασταϊ, τήν άτοπίαν και ά. ών έκάστοτε ΤΙασίων επιχειρεί λέγειν, i. e., ad verbum, Absurditatem et iiicredibilitatem eorum quae subinde Pasion dicere aggreditur. H. e. Quam sint absurda et incredibilia, fidem superantia, quae Pasion etc. Plut. Camillo, Άπιστίφ τής παρούσης ηδονής δακρίοντες. Citatur etiam pro Perfidia, e Plat. Epist. 7. Στάσεις καϊ έχθραι και μίση καί ά. [Xen..Κ. Ά. 2, 5, 3. " Zeun. ad Κ. Π. p. 25. Bentl. Emend, in Menandr. p , q. άπείθεια, Act. Traj. 1, 84. Fischer, ad Plat. Apol ad Herod.489. Plur, Aristoph.Ά.770 "Scbaef. Mss.] Άπιστοσύνη, ή, i. q. απιστία, ex Eur. (Med. 423.) pro Peifidia. Άπιστέω, Non credo, Fidem non habeo, Diffido. Nonnunquam et pro Suspectum habeo. Interdum cum dat., et quidem vel personae, vel rei: interdum cum infin. Xen. Κ. Π. 5, (4, 14.) Ols ήπιστήκει διά τήν έπιβουλήν, Isocr. Eyag. Άπιστων τοις πεπραγμένοι!, Panath. άπιστε!ν et πιστεύειν inter se opposuit, Οντε γάρ άπιστεϊν βούλεσθαι rois νπ' έμον λεγόμενοι!, oire πιστεύειν δύνασθαι παντάπασιν αντοΐς. Sic b. 1. Άπιστησάντων τη κατηγορία των τότε δικα- c θεράπων, Suspectus servus, Bud. Invenitur etiain, Άπιστούμενοι πρός τούς δέσποτας, Suspecti ap. dominos, Quibus domini diffidunt. [" Άπιστέω, Fischer, ad Palaeph. p. 22. et Ind., Zeun. ad Xen. Κ. Π. p. 24. ad Charit Bergler. Alciphr Valck. Diatr Phalar Markl. Suppl Iph. p Musgr. Iph. A Heracl Wakef. Ion Trach I229, Phil S. Cr. 3, Diod. S. 1, 443, Brunck. Soph. 3, 500. Boiss. Philostr Heind. ad Plat. Apol. p. xvi. ad Theaet Non obedio, Zeun. ad Xen. Κ. Π Fischer, ad Plat. Apol Wyttenb. Select ad Herod De constr., Wakef. Ale Boiss. Philostr Ά. εί, Philippus 46. Epigr, adesp ubi temere Jacobs., Philostr. 26. Boiss. Ά. μή, Xen. Hier. 4, 2. Plato Charm. 97 Heind. ad Hipp Άπιστησόμενας, Heyn. Horn. 5,687. * Άπιστητέον, Reiz. Belg. Gr. 631." Schaef. Mss. " Cyrill. Hier Orig. c. Cels. 351." Kail. Mss. Diod. S. 1, 27. * Άπιστέον, Non parendum, Xen. Κ. Ά. 2, 6, 5. " Schneid. p Markl. Iph. p. 240." Schaef. Mss.] Άπιστούν^ τως, Adverbium factum e partic. activae vocis, ab aliquo sc. ex obliquis casibus: capitur autem pro άπίστως, ut, Tois πράγμασιν άπιστοΰντωι έχειν, dicit Numerous ap. Euseb. pro άπίστως έχειν, quod, ut diximus, Fidem non habere vel Diffidere significat. [* " Άπιστητικός, Qui fidem non adbibet, Suid. in Άκενόσπουδον, e M. Anton. 1, 6." Kali. Mss*].Διαπιστέω, Prorsus diffido, simpl, Diffido, Non credo, Fidem non habeo : ut διαπορέω pro άπορέω. Dem. (87O.) Νομίζω μάλλον ύμάι τούτοις διαπιστήσειν. " Λυσαπιστέω, Mgre diffido, 1ι. e. Facile credo/' D [" Lobeck. Aj. p. 338," Schaef. Mss. * " Προαττιστέομαι, Schol. Eur. Andr. 296." K^all. Mss. * Προσαπιατέω, Aristaen. 2, 14. * " Άπιστεύω, Dio Chrys. Or. 5. p. 83." Dindorf. Mss.] " Αύτόπιστος, Per se probabilis s. credibilis, Cui "per se fides adhibetur, sine argumentis: αξίωμα " αΰτόπιστον καί άναπόδεικτον, Philopon, Sic αϋτό- " πιστός πρότασις, a p. Eund. Propositi ο quae per se " fidem meretur." [" Nicet. Eugen. 237." Boiss. Mss. * Αύτοπιστία, Liban. Or. 11. p. 363.] [* " ν>εβαιόπιστος, In fide constans, Andr. Cr Clem. Alex. 54. Pearson, ad Ignat. p. 9." Kali. Mss. * " Βραδύπιστος, Philo Carpas. in Cant. Cantic. 204." Boiss. Mss.] Δύσπιστος, Qui difficulter credit, Incredulus, 6 δι/σκόλως πιστεύων, καϊ αβέβαιος καϊ άπιστος, μένων I δεισιδαίμων, δυσσεβής, Hes. Credit α difficilig, Cui fidem vix adhibeas, ut άπιστος. pro Incredibilis. [" Fischer. Ind, Palaeph., Zeun. ad Xen. Κ. Π. p. 24. (Lex. Xen.) Heringa Obs Jacobs. Anth. 7

2 7&45 ΠΕΙ [Τ. m. pp MI , ft. * Avmriteftis fg», Simon. Dial. p Α Π i&nos, Fidiua. Jo Vis cognomentum, qui et Sametus vweatur, at videre est ap. 0\id. 6 Fast,, ubi ait* (Oiwttys. H. 2, 316.) *Αυοπισϊέω, Albert! Gloss. 9Φ." Scfasef. Mss. Plut. 8, 342, " Difficulter credo, Quaere bam nonas SatiCto Fidioiiereferrem, Au tibi AnrpWl * Αύσπιστίά, Clem. Alex Euseb. wftiipater: tunc mihi Sanctns ait, CuicMnque ex U; B. 56." Kail. MsS. * " άυσπιστεύω, Diffido, Dubito, Pseudo-Chrys. Sefm. 17 T. 7- p. 292,7 Πα»- fero : SHC voluere Cures. Dionys. H, 9. p. 455, ihia dederis, ego numen habebo. Nomina tetna tobivaptis 6 Mi, «k Keyei Τψ δυσπιοτείσανη έν τψ ev vetyv τοϋ ΪΙιστιου Διός Σπόρ ιος yiotftovptoi 6 σννύπάτος αύτοϋ καθιέρωσε : 4. ρ de Foedere inter ayyea/«>"seagei>. Mss.] "Εμπιστοε, opp. τω Απιστος, Cuifides ineet, vide Tarqirniium regem et Gabios icto, Τούτω» έστι τβα>' Πσλύπιστοε, [*" Έτερόπιστοε, Heterodoxus, Phot, όρκίων μνημεϊον ίν "Ρώμη κείμενον έν ίερψ Αιός Ifiστίου, ον 'Ρωμαίοι Σάγκτσν καλοϋσι: 2. ρ. 84. e Ca- ap. Wolf. Anecd. Gr. 1, " Kali. Mss.] Εϋπιστοε, oppositum τω δύσπιστος, Qui facile cretone, Τό μέν όνομα τω Σαβίνων έθνει τεθήναί φησιρ έπϊ Σαβίνου τοϋ Σάγκον, δαίμανος έταχωρίβυ' τοϋτον U dit, Credulus. Etiam Pidelis exp. Habet et pass, signif. ut praecedens, Credibilis, Qui facile creditor. Redditttr alioqui et Qui facile fidem facit. [" Zeun. ad Xen. Κ. Π Bi'unck. Aj Lobeck. p Wakef. >fc>n, Pro εύπείθής, Act. Traj. 1, 84. Wyttenb. Select ad Herod. 489 * Είπίnrm, M'tisgri Ion Toup. Opusc. I, 410." Schaef. Mss. Aristoph. Θ * Ekiστια, Gl. Credulitas, jestibioee 81 ==48. sed v.reisk.] [* Κακόπιστο», * Κακοπιστία, Dion. Alex, iti Epist. c. Pattl. Safliosat. " M. EiCttiita ρ. 4ί. ΚακύΐτιστΙα, Saracenica 'Sylb. p " Boiss. Mss. " Fidei defectus, Chrys. in Ep. 2. ad Timoth. Sem. 6. T. 4. p. 356, 20." Seager. Mss. " Epiphan. Ancor. 9." Ga taker. Mss,!' Fraira; fides s. religio, Afhan. 1, 591, 2, 46." Kail. Ms*, Suicer. Thes. Ααμπρόπιerros, Hesych. 14. Pharos. 10. * " Ne<fa-i<irros, Recens fidelibus ascriptus, Euseb. Η. E. 180." Kali Mss. Lobeck. Phryn. 661.] 'OXty07Titfros, Exigua et pauxilla fide prasditus, ideoque interdum exp. Incredulus, QuipUsillaevfel raodicae fidei ee»j Parun* fidens s. credens, Matth. 8, (26.): Ti ϊέίλβί έστε, όλίγόπιστοι Et 14, (31.) *Ολ«< γόπιστβ, eis ψί έδίστασας ; Etl'6j (8.) Tt διαλογίζεσθε it> iavtou όλίγόπιστοι ; Et ap. Greg. Naz. όλίγόπιστοι μήτηρ. I) Exp. etiam pass, significatione, Cui parum fidendufn est. [* " Όλιγοπιστία, Orig. c. Cels. 39. * Όμόπιστο», 'Eid. religioni ad diet us, Athan. 1,660." Kali. Mss. " Chrys. in Ep. ad Hebr. Serm. 3. T. 4. p. 448i 25." Seager. Mss. Cyr. Alex in Exod. p, * Όμοπιστία, Idem inl&ai, 11. p * Όμοιόπιστοα, Schneidero susp.] Ηολύπιστοε, oppositum pro»ime praecedenti. Hes. exp. ό πολλήν ΊτίσΤιν 'έχων, et έμπιστος. [* " Φιλόπιστοί, Hasii Ind.ad Timarion. in Notit. Mss. 9> 244." Boiss, Mss.] Hiorttow, i. q. έμπιστο», Ad fidem faciendam aptus. Qui fidem facere potest: λόγοι, Aristot. Rhet. li Ibid., de artibus, 'Εκάστη περι τό αύτη ύπόκείμενόν έ»τι διδασκαλική καϊ πιστική' οίον ιατρική ττερϊ ύγιεινόν mi νομρόν: rhetoricam vero paulo ante dicit esse δύναμινπερϊ 'έκαστον τον θεωρήσαι τό ένδεχύμελ ον πιθανόν. Κ Potabilis, ut πιστός, derivatum παρά τό Ίnelv. Quae autem potabilia, ea et liquida : unde fit ut pro Liquidus accipiatur, Marc. 14, (3.) Γυνή έχουσα αλάβαστρου μύρου, νάρδου πιστικης πολντελοϋε, Habens alabastrum unguenti riardi liquidae. Nam liquidis, non orassis, unguentis perfundi in conviviis δώς, Falso creduutur, Phalar. Πεπίστευμίνη δόξα. solebant. Quosdam tamen, inquit Plin., crassltudo D Itidem πεπιστευμένοε kfrfos. At suspectum, quod maxime -delectat, linique jam, non solum perfundi, affertur e Diosc. "Ην ό λύγος πεπίστευται, ρίύ θλλΐα unguehtis^audent. Dicitur alioqui potius πιστός a ratio confirmavit. Et cam infin. Plet. Popl. Oiari» verbo πιεϊν, de quo πιστό» infra, ac certe Theophyl. πιστικήν eo loco exp. άδολο ν, Germanam et minime μαι πάντα πράττε ι ν ένεκα Τής 7rarpi6os,Credor omnia patriae causa facere, Solone, Πιστεύεται κόσμιος άνηρ, adulteratam : quidam Ptobatam interpr. Nardi- num enim multipliciter corrumpi solitum fuisse do- sc. είναι, Creditur esse. Πιστευεσθαι homo aliqws cet Plin. 13, 1. Sed πι-στικόν et a Trims, in hac signif; usurpatum, valde insolens videtur. Sunt etiam qui πιστικήν corrupto Lat. vocabulo pro Spicata accipiant, sicut ψενόλης a Paulo nominatur Penula. Laudator enim maxime in unguentis, inquit Plin., ea nardi species, quae in aristas assurgit. Gal. ναρδόσταχυν, Plin. Officinae Spicam nardi vocant. Hffic fere e doctiss. Interprr. [" Zeun. ad Xen. Κ. Π (1, 6, 10.) Heind. ad Plat. Gorg Buttm Potabilis, Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 3,156." Schief. Mss. Vide Schleusn. Lex. Ν. Τ. * " Ώιστικως, Marc. Heracl. v. 42." Kali, Kiss,] τόν Σάγκον ύπό τίνων Πίστιον καλεΐσθιιι Iilia. ItidMi Silius Punic. 8. de Sabiais loquen*, et Isti p ars Sanctum voce canebant Auctorem gentis. Sed magna scripturae diversitas in illo Vocab. reperitur * alicubi enim Sancus legitur, alict&i SaBgus,ialicabi Xanthus; alicobi etiam Sab us. Apud Dionyeijvero in eo 1. quem post remum citav-i, Σάμος legitur, q>aod: Β omnino mendosum est: et aut Sayfcospro eo repiw nendum existimo, aut Σάβος: in vett. enim lihrfs 0 refert μ, petle tantum illo, qt»i ad sinistram est, sublato, hac forma «. Vide et Greg. GyraUk Hist. Deor. Πιστεύω, Fklefti habeo, Credo, Pluti Pol. Priec, Tfjs ψυχής τό μέρος, ψ πισττείίομεν, άλώσιμόν εστί, Quo eredinias. Item cum dat. person ac rei, Arisfot. Rhet. 2. Otire πάσι πιστεύοντες, ούτε πάσιν άπιστοϋν* res, Isocr. Panath. Ovre γάρ amat Αν βούλεάθάντοή υπ' έμοΰ λεγομένοιs οΰτ-ε πιστεύειν δύνασθαι παντύνασίν αύτοίς. Itidem Xen. Έλλ'. 5. 'Άς οϋιί άν πισ&ύμκ λ6-> yets -, Thuc. 3. Τήν παράδοσιν τής πάλβος, παρεύσαν res ύμίν, έποιησάμεθα, Credentes vobis, Fidctn liabentes verbis vestris. Nisi malis Fidentes ν obi*. Alii, Fidem vestram secuti. Herodian. 2, (1, 23^ 'Etri λέγοναιν ύμίν οΰ πεπίστευκάβ, QuandO' nobis fidekl ηοη habes. Construitur etiam cum accus. rei, 8, (3, 22.) Τό δέ παράδοξου της άπηβάσ&μ π&κΐ πάντά πΐβτεϋσαι, Facit ut credawtur, Facit credibilia. Adde C ex Aristot. Prior. 2. ΠιστΒύβμενγάρΧπηντβ'ή ϋιά συλλογισμού ή δι επαγωγής. Ubi tamen qiridtaipworevείν accipiunt pro Fidem facere et probare: cujus usus exemplum desidero. bitavdum vero dieitnr πιστεύέίν,περί rivos vel νπ4ρ rivos, Plut. Lye. tjtpt μέν ojiv τούτων (.αί των τοιούτων έπιστόλύν^όίτε άπιστήσαι ρψδίον ούτε πιστεϋβαι, Dem. pre' Gor. Miji* ύπέρ τών άλλων πιστεύετε' δήλον γ<άρ ώέ όμοίωε aimvr έπλάττετο : in quibus 11. subaudiri posbct Vois \«γο» μένοις. Pass. Πιστεύομαι, Credor, Fides ntihi liufes" tur, Thuc. 2. Ευ re και χεϊρβν <ε'ιπόνη πιβψενθήίνι, Fidem ei haberi, Isocr. Άμψό^ερ^ι- πιστενϋένης rois πιστεύονταε άδικούσι, Si ipsis credatur, Herodiam (2, 10,8.) Πρόϊ τβ των έκει στρατιωτών, ovs ούκέτι πιστεύεται, Non amplius'tides ei Irafeetw a prtetorianis militibus, ut' quos deceperit. Rursutti isocr. ad Nic. 'iis ούκ άν πιστευθβϊς έκ τών λεγομέ*ϋν Aristot, Eth. 10, 2. n^rewirat of Xoyoi, Fides verbis adhibetur, Plut. Symp. Πολλά γε πιστεύανται ψευ- dicitur etiam pro Maghae auctoritatis et existimatio» His esse; nam qui tales sunt, eis pras ceteris fides adhibetur: quo sensu et lingua vernacula dicit EtW en credit. Xen. Κ. Π. 4, (2, 4.) Ίδεϊν έστϊν'υ(κα> ί' ους καϊ πιστευομένουε καϊ άρχάς έχοντας, DeuidStll. (1336.) ntffreuwrat μάλλον παρ ύμϊν } AuctoriWte prse ceteris ap. vos pollent, iescfiin. e. Ctes. Άνήρ έν Θήβαις πιστενθε'ιε ώε ούδεις έτεροι, StrmnMe ap'. Thebanos auctoritatis. Quomodo et ap. Isocr. Evag. n»ffrev0eis ύπό τοϋ βασιλέω*, interpr. Apud r^em auctoritate valens et existimatione. Arietot. Pont. Πιστενθειςνπό τον δήμου: cfuod et in praeced. sigmr. reddunt, Cui fides a populo praestatur. Πίίπ-cw» cum infin: junctum redditur modo Credo, tnodo

3 7378 [Τ. πι. pp ΠΕΙ [Τ. πι. pp ] ΠΕΙ. bus maximis, Lucian. Πιστεύομαι *j)v ντραηάν, Praesum exercitur. Itidem πιστευθειε μέταλλα, Melallifodinis praefectus, Cujus fidei crediia surtt iiietalla. Basil. Πκπιστενμένοε τό δικαστήριον. Athen. (593.) Ύττο τής Ααοδίκης πιστευομενη τά πάντα, Cut; onini% credita erant a Laodice. Alias hoc πιστεύω cum accus. rei, et dat. personae in praecedenti quoque signif. accipitur pro Fido, Herodian. 8, (2, 10ν)Πιστευσάντων αυτούς Τφ τε μεγέθει τής. πόλεως καί τφ προβεβλημένω. τείχει, Fidebaut urbis niaguitudini, Polit. Eadem constr. J, (5, 11.) Πιστενσαι aeavfiv Confido, vel etiam Speeo, Puto, Exietimo, Censeo, aut alio verbo his syaonymo, Thuc. % (22.) Πιστεύω» τεόρθώε γι>γνώσκειν irςρίτοϋ μή έπεξιέναι, Censens se optime sentire, Credens. Πιστεύω el ποιήσειν, Credo me bene facturum esse, Xen. πιστεύω πείσειν, Spero me persuasuruni esse, Plato de LL. Πιστεύω άποφευ- ew?a«, Spero me evasurum, Dent. Ec μή πιστεύει τις αύτφ δείξει ν εν νμϊν τα γεγενημένα, Nisi quia est qui confidat se palara facturum vobis, ea esse perpetrata. Herodian. vero infin. omisit; nam (7, 7, 4.) "H re σύγκλητο! συνελθονσα, πρ-ϊν τό άκριβές είδέναι περι τον Μαξιμίνου, εκ τής παρούσης τύχης τα μέλλοντα ττιστεύφαντες, τον Γορδιανόν σεβαστον άναγορεύονσι, pro πιατενσαντεε σνμβήσειν. Polit. sic vertit, Ε praesenti fortuna rem conjectans. Possis etiam ita, Sperans s. Confide ris fut uro.ru m eund. fore eventum, qui erat pnesentium. Credo, Fido, Fidum judico, ad quam signtf. praecedentium quoque locorum nonnulli referri possunt, Xen. Έλλ. 6. Τίσιν αν μάλλον πιστεύσητε ή Αακεδαιμονίοις τ Sic accipi potest πιστεύοντες ύμϊν, quod e Thuc. supra attuli. Et referri hue etiam posset πιστεύεσθαι, Auctoritate atque existimatiwe multum posse. Fido, Confido, Nitor, Fretus sum, Fiduciam et spem colloco, i. q. θαρρώ, Thuc. 3. Ύμϊν δέ πιστεύσαντεε πμοήλθομεν, Vobis freti, fidentes, Virg. Astur equofidens et versicoloribus armis : 5i, (112 ) p. 196 Tjj μέχρι τοΰδε σωζούσφ τύχη ττιστεύ' οντε,ε: 2. Πιστεύοντες ταϊε παρασκευαις και τ αϊ ε άπάjatt, Et 3. Ύω λέγαιν πιστεύσαε, Fretus eloquentia. Den). (1081.) Ήμεϊχ μέν γάρ ταϊε άληθείαις πιστεύοντεε είσεληλύθαμεν, ούτοι he rjj παρασκευρ καϊ τοϊς ίνα-, λωμασιν Ισχυριζόμενοι, Nos quidem juris fiducia, ubi ef iaim nota synonymcus poni πιστεύειν et ίσχνρίζεσθαι. El ieschin. Έγώ δέ πεπιστευκώς ήκω πρώτον μέν τοϊε θεοϊε, δεύτερον δέ τοϊε νόμοιε. Rursum Dem., P-hilipp, 2, Of θα^ιΰντες και πεπιστενκότες αντω, ubi etiain nota populaci θαρρεϊν et πιστεύειν,. Aristoph. Ν. (544.) (ΐύτρ και τοϊε Μπβσι πιστενονσ',έλήλν&^ν. Et Xen, Έλλ, 1. Μή αλλοΐί μάλλον πιστεναντεςή ήμϊν αύτοϊε. Sicut et Thuc. rursum (3, 5.) Π'^ε^οιτεί σφίσιν αύτοϊε, Suis vifibus freti. Idem Thuc. 1, (49 ) Μάλλον tt πιστεύοντεε rots έπί τοΰ καταστρώματος, Plus fiduciae colloearant iu militibus iis qui super tabulatis stabaat. Quo sensu affertur e Dem. quoque, Τά λο<7τά πιστεύουσιν αυτοί, In reliquis confidunt, ubi subaudiri videtur κατά. ff At vero Πιστεύειν είε τόν Θεόν et είε τόν Χριστόν, ChristianisTheologis Graecis peculiare est, ut Lat. Credere in Deura, et in Christum. Dicitur autem et cum dat., et quidem interdum praefixa praep. έπί. Possit autem et hie aliqua etiam Fiduciae signif. inclusa videri. [Credo, Concredo, Committo: cum dat. pers. et accus. rei. Apud Athen. (341.) Έγώ ovv τρ μητρί όρνίθειον $ωμον πιστεύσω; verba Antagorae ad Pbilocydem, dicentem, οτι ή μήτηρ τηρήσει μήποτε οί παίδες τόν ζωμόν έκροφήαωσι. Plut. de Curios. Οίκέταις γονν καί ξένοιε πιστεύομεν μάλλον έπιστολάς και γράμματα καϊ σφραγίδας, ή φίλοιε και οίκείοις πολυπράγμοσι: Fabio, Πιστεύειν ανδρός ενός τύχρ τηλικαΰτα πράγματα, Concredere et committere. Pass. Πιστεύομαι, Creditur s. Concreditur mihi, Dem. (259.) Μηέέν ών ήδίκησθε, ev pis έπιστεύθητε νπολογισάμενοι, In iis rebus quae fidei vestrae commissa; et concreditae sunt. Ubi nota brachylogia Attica dici έν ots.pro έν τούτοις Ά. Synes Epist. 79 Ό τοιαύτα πιστέυθεϊς, Cui ista commissa sunt et concredita: de Insomn. 'Αγαθό έστι φύλαξα όταν κατά θεόν τι πιστεύηται, Cum deo volente aliquid. ejus fidei committitur. Herodian. 7, (9, 7.) Ύφ' ου τήν ήγεμονίαν πεπίστευτο, 6, (8, 3.) Ήε στρατοπέδων τε έπιμέλειαν τών εθνών τε ΐιρχάε πιστευθήναι. Itidem 7, (3, 8.) Πλείστους τών έθνη καί στρατόπεδ$ π&η*7ενμένων. Quod vero Idem dicit, (5, 1, 3.) "Οπρν γε καϊ αύτός ό βασιλεύς τοις έπαρχονσι τών στρατοπέδων πεπίστευται, Polit. commodius activo quam passivo verbo ita expressit, Siquidem ipse quoque imperator fidei se praefecti cohort is credit. Sunt qui hoe πιστεύομαι reddant non solum Concreditur mihi,. Fidei meae committitur, sed etiam Praesum, Praefectus sum, sumitet επιτρέπομαι redditur interdum: Greg* Naz. Πιστευόμενβς τά μέγιστα, Praefectus re- έλπίδι,κρείττονι, ή πάντες πεπιστεύκαμεν, Spem meliorem, qua omnes freti suinus, amplecti, Polit. Rursum πιστεύω pro Ciiedo, Coitcredo, alia quoque constr. usurpatum legitur, Isocr. "Ωστε μή μόνον περϊ χρημάτων, άλλά και περϊ τών άλλων τουτφ μαλιστα πιστεύειν, Ut non pecuniae solum, verumetiam alia huic 111 primis concredat, Hujus fidei committat. Apud Plut. autem, ubi Alcibiades ei, qui in patrisim eum revoeans, rogabat, Ού πιστ&ι&ς rij πατρίδι; rei spondet, rh μέν άλλα πάντα περϊ δέ τήε ψυχής τή$ έμής ούδέ rp μητρί: non signif. Committere fidei, Sed.Fidere; neque enim dubium est quin cumra άλλα subaudiatur κατά. [" Πιστεύω, Fidem facip, Probo, Thuc. 1, (20.) Τά μέν ozv παλαιά, τοιαύτα εύρου, χαλεπά 'οντα.παντί εξής τεκμηρίφ πιστεΰσαι, Res igitur vetustas talcs esse comp&ri, quorum difficile est fidem facere, seu, quorum seriem singulis argumentis astruere difficile est. H. 1. vulgato Interpreti parum mihi videtur iwtelleclus.'' Brunck. Mss. Thom. M ad Diod. SL I, 648. Obedio, Soph.. Tracli &1. PhiL et Wakef. I. q. πιστόω, βεβαιόω, Coray in Τ hue. par Levesque l.p cf. Wyttenb.. Sele< t Credo, τινί τι, Alicui in aliqua re, Zeuii. ad Xen. Mem. 1, 1, 5. 4, 4, 17. Π. rrn, seq. infin., Heitid. ad Plat. Phaedr De constr., Fischer, ad Palaeph. p. 12. Toup. Opusc, 1, 69. Pass., Diod. S 2, 183.; cum accus., Phalar ad Charit ad Diod. S. 2, 364.; cum infin., ad Charit Πιστεύεσθαι περί τίνος, ad Diod. S. 2, Cortf. c, πννθάνομαι, ad Charit, 634." S«b*& Mss. * Πεπιστενμένως, Orig. Exhort, ad Mart, 208. Wetst., Schleusn Lex. V. T. * '' Πιστευτέας, Ckin. Alex Πιστευτέον, 372. Cyrill. Hier. 92. Oiig. c. Cels. 130." Kali. Mss. " Lucian. 2, 282. Dionvs. H. 5, 319." Schaef. Mss. Strabo 15. p. 1Q27- * Π(- στευμα, Fidei pigneratio, jesch. Ag * Πίστευots, Joseph. A. J. 17, 3,3.] Πιστει/πκό«, Qui facilecredit, Credulus, Aristot. Rhet. 1. Tois μή εύλαβεϊς μηδέ φνλακτικούς, άλλα π. [" Plato Gorg. 29 Buttm. 509." Schaef. Mss. * Πιστεντ^ώϊ, Jambl. V. P. p ] Άναπιστεύω, Confido, Spero, VV. LL. sed sine exemplo. [* Άντιπιστεύω, Chariton p. 216= 54. K«t σύ, τέκνον, όμωε άν τι πίστευσον, ubi D<^rv. corr. άν» τιπίστευσον.} Άπο,πιστεύω, Fido, Confido, Fidem habeo, Suid. in h. 1. Διά τήν νποκειμένην έορτήν άποπεπιστευκότες rots είσιοΰσι, scribit positum άποπεπιτ στευκότες pro θαρρήσαντςς, vel βεβαιωθέντες. Exp«- suerat tamen ante et's πίστιν έλθόντες. [Polyb. 3,.71, 2.] Διαπιστεύω, Credo, Concreda, Fidei alicujus committo, yeschin. (54.) "Απαντες oi πολϊται παρακαταθεμένοι τήν πόλιν ύμϊν, καϊ τήν πολιτείαν διαπιστεύε σαντες. Pass. Διαπιστεύομαι, Creditur mihi, Committitur fidei meae. Item pro Gredjtur mihi, li. e. Fides mihi habetur, Fidem invenio, Deni, (145.) Kafl' αυτόν μέν Άπασιν άπιστος ήν τούς δέ κρατουμένους τφ πολέμω προσλαμβάνων, άχρις ου τοις έτέροις έξ 'ίσον ποιήσαι, διεπιστεύετο, Fidem inveniebat: cui nota opponi άπιστος ήν, pro Fides ei non habebatur, Nulla ei fides erat..[" Ad Herod Reiz. Praef. ad Herod. 18." Schaef, Mss.] Έμπιστεύω, Fido, Fiduciam et spem meam colloco in, 2 Paralip. (20, 20.) Έμπιστεύσατε έν κνρίφ Θεφ ήμών, καϊ ίμπιστευθήσεσθε. Quae tamen verba sic exp. vulgo, Credite in domino deo nostro, et secui'i eritis. Ubi etiam nota posterius έμπιστευθήσεσθε.. Alioqui est potius Credo, i. e. Concredo, Fidei committo. At Alex. Aphr. Probl. 2. Tavras τάς δυνάμεις ή φύσις ένεπίστενσε κατοικεί ν εν τοις στερεοϊε, pro Concredic it locis solidis,

4 7349 ΠΕΙ [Τ. III. ρρ, ] ΠΕΙ 7350 Collocavit in locis solidis. Pass. Εμπιστεύομαι, Creditor s. Concreditur mihi, Fidei meae committitur, Bud. Rursum Xen. (I. c.) Έχομεν πάντες τά πιστά iv A tie, quod et άσφάλισμα dicitur, et Lat. Cerla fides» 2 Macc. 10,(13.) 'Εμπιστευθείς τήν Κύπρον, Cujus rah ημετέρα is ψυχαϊς καϊ rats ημετέρα» χερσιν, Fidei fidei Cyprus permissa erat. Aiii, Creditam sibi Cyprum habens. Gal. Έτεροι ένεπιστεύοντο τήν θερα- λαμβάνειν. Plut. Alex."Hiroi/v τα πιστά τόν 'Αλέξαν- datae pignora: 3, (1, 15.)"Αλλο δ,τι άν βοΰλρ πιστόν ire/αν, Aliis concredebatur et demandabatur curatio. δρο ν, Fidei pignora petebant, Fidem pefebant, ut [Schaef. ad Dionys. H. de C. VV et Ind* Ovid. Met. 3. Fraternamque fidem pads petiitque " Boiss. Philostr Έμπιστευτος, Wyttenb. deditque, 6. Ut pignus fidei dextras utrasque poposcit, Inter seque datas juuxit. Ceterum possis di- Select. 432." Schaef. Mss. * " 'Επιπιστεύω, Omnino credo, Schol. Eur. Or " Kail. Mss. Affertur etiam ex Josepho.] Καταπιστβύω, Concredo, Fi- ponitur pro Certus, Quo fides rei fit, Quo ceu testi* cere hoc πιστόν sequi earn signif. nominis πιστοί, qua dei alicujus committo. Pass. Καταπιστεύομαι, Fidei monio et pignore res aliqua confirmatur. Quo referunt quidam quod ap. Hom. aliquoties legitur, opma meae committitur. At e Phalar. Epist. Καταπεπιστευμένος rats μούσαις, pro Musis eruditus, VV. LL. πιστά: ut πιστόν, sicut πίστις, signified etiam Argumentum quo aliquid confirmatur. Xen. Κ. Π. 4, (2, Καταπιστεύομαι έξωμοσίψ, Jurejurando obstringor, Bud. e Pand. Έγγυα» μή άπαιτεϊσθαι αυτόν, άλλα 4.) p. 54."Exere olv ων λέγετε πιστόν τι ήμάς διδάσκειν μόνον έξωμοσίφ καταπιστεύεσθαι. [Plut. Lysandro 8. ώε αληθεύετε; Ubi malim legere διδάσκον, et distin* Polyb. 2, 3, 3. 3, 70,7 3, 80, 3. * Παραπιστεύω, guere post τί. Et, Πιστόν ών λέγετε, Quofidemfaciatis iis quae a vobis dicuntur. To πιστόν Heliod.6, 8. ubi Cor. καταπιστεύονσα reposuit. * Προ- capitur wiereiiii), Xen. Ages. 4, 4. Aristid. 1, 460. Demosth. 3, 47. Tauchn. * " Ώροσπιστεύω, Aristid. 3, 555. Canter." Boiss. Mss. * Συμπιστεύω, Joseph. B. J. 1, 265. " Athan. 2, 211." Kali. Mss.] Πιστό», Fide dignus, Cui fides habetur, Credibilis, Plut., Rom. TaOra πίστα μέν είναι TO'IS Ύωμαiois έδόκει, Fide digna et credibilia Romanis esse videbantur, Verisimilia, Fidem mereri videbantur. Itidem Isocr. Paneg. Προσήκει μή καινά μέν, πιστά δέ δοκεϊν είναι τά λεγόμενα περι αϊτών. Et Aristot. Rhet. 2. Προ; τόνλόγον όριρν, δπωε αποδεικτικόs έσται καϊ πιστός. Idem, Πίστα ποιεϊν τά έαυτοϋ, Sua probare et credibilia facere. Cic. dicit Fidem facere de suis. Et, Έμοί οΰ πίστα, Apud me fide carentia. Adde e Dem. Τψ τοντο ήμϊν πιστό ν; Quonam modo id nobis probari potest 1 Quonam modo hoc credibile est? Unde id credamus 1 Isocr. Τίιστήν ποιήσαι τήν μεταβολή ν, Facere fidem mutationis, Bud. Sed et homo aliquis πιστόε dicitur Cui fides adhibetur, Qui fidem meretur, Fide dignus. Plut. initio Libelli, quo disputat Utrum Athenienses bellica Virtute an Literis et Sapientia magis claruerint, loquens de Xenoph., qui Theogeni rerum a se gestarum historians ascripserat, "Ινα πιστότεροε rj διηγοΰμενοε εαυτόν ώε άλλον, έτέρψ τήν τών λόγων δόξαν χαριζόμενοε. Sic videtur idem Plut. accepisse, quod ThUc. 8, (51.) p. 279' dicit, Αόξαε δέ ό 'Αλκιβιάδης οΰ πιστόε είναι, άλλά τά άπό των πολεμίων προειδώι : nam in Alcib meae Ed., eand. historiam referens, ipse dicit ήπίστησαν, Non credidere, Fidem ejus literis non habuere. Valla eum 1. sic interpr. Alcibiades hoc non e fide, sed ex odio dicere existimatus. Isocr. Helen. Enc. Μάρτυρα πιστότερου, pro άξιοπιστότερον, Fide digniorem. Πιστόν έχειν, Pro certo habere, Certo sperare, Thuc. 1, (141.) p. 46. Πιστόν έχοντεε έκ τών κινδύνων καν περιγενέσθαι, Certo sperantes e periculis evasura, Pro certo habentes. To πιστόν, Fides, i. q. πίστιε, Xen. Κ. Π. 3, (2, 11.) Έπί τυΰτοιε έδοσαν και έλαβον πάντες τά πιστά, Fidem dabant et accipiebant. Itidem Έλλ. 6, (1, 6.) Τά πιστά έδοσαν άλλήλοιε : eod. 1. Πιστά δούε και λαβών : Κ. Π. 4, (2, 4.) ρ.' 55. Πιστά δίδωσιν αΰτοϊε, ή μήν, έάν έμπεδώσιν ά λέγουσιν, ώε φίλοιε και πιστοϊε χρήσεσθαι αΰτοϊε. Ibid, dicit πιστά ποιεϊν, itidem pro πιστά διδόναι, Fidem dare : Μόνον και συ ήμϊν θεών τε πιστά ποίησον, και δέξιάν δός, ίνα φέρωμεν και τοις'άλλοις ταϋτα, άπερ αν afoot λάβωμεν παρά σοΰ, ubi interpr. Obtestare deos in fidem. Cui πιστά ποιεϊν respondet πιστά γενέσθαι, Fidem dari, Xen. Κ. Π. 7, (4, 2.) p Πιστά δ' ήξίου γενέσθαι, και τους Κάρας όμόσαι άδόλωε δέξασθαι eis τά τείχη σφάε. Εχ (4, 2, 7 ) τά πιστά έχειν παρά τινό», Fidem datam ab aliquo accepisse. Ex Epigr. πιστά φερειν, pro Fidem servare, ut sit i. q. πιστά φυλάττειν et τήρεϊν: ιιίπίστ έφΰλαξε πόσει, Fidem datam marito servavit. Et Herodian. 8, (7, 9.) Τά πιστά τηροϋντας 'Ρωμαίοι», Romanis fidem servantes. Alicubi Commodius redditur Fidei pignus. Sic interpr. Bud. ap. Xen. (Κ. Π. 4, 2, 7.) Ονκ άναμένειε έως άγάγωμεν όμήρουε, ίνα καί συ έχων παρ' ήμϊν τά πιστά πορεύτ/, Fidei pignore a nobis accepto abeas. Liv. Fide accepta venerat in castra, Fide accepta a lega- et pro Fiducia, Thuc. 2, (40.) T^s έλευθερίας τψ πι- B "τψ, Libertatis fiducia. Πιστό», Certus, Exploratus, jeschin. Πιστά ταϋτα καϊ γνώριμα, i. e., ομολογούμενα, Bud. Et ex. Eur. (Iph. T. 641.) πιστή ήδονή, Certa voluptas. Πιστό» act. quoque siguif. pre Fretus, Bud. affert e Plat, [de LL. 7. p Κνσί καί πλεκταϊε πιστόε, i. e. πίσυνοε. Hom. certe Πιστά accipit et ipse pro πιστεντέα s. πιστευτέον, Credeudum est Credere oportet: Od. Λ. (455.) έπεϊ οΰκέτι πιοτά γυναιξί, i. e., οΰκέτι πιστευτέον γυναιξί, Eust. : qui et addit accipi posse pro οΰκέτι πιστά τα τών γυναικών. II Quo referri etiam potest oi πιστοί, quod' in sacris Literis et ap. Theologos ponitur PRO οί Πιστεύονται de iis qui credendo applicant sibi salutem in Cliristo promissam. Lat. Theologi Fideles dicunt. Vide Πίστι». II Fid us, Fidelis, II. P. (500.) Άλφίοντα προσηύδα πιστόν έτα'ιρον, Thuc. 1. Πέμπε άνδρα πιστόν έπϊ θάλασσαν, Xen. Κ. Π. 7, (5, 27 ) Πιστοτάτουιτερϊ το βασίλειον φύλακαι, (3, 2.) Τ Ω αγαθή και πιστή φμ^ Tsnnr Ρ ι η ο ι τ Α.λ «5./»?.. Λ Α..; *. L Isocr. Paneg. Φιλία» evpeiv πιστοτάταε, Πλ. (27.) τών εμών γάρ οίκετών Πιστότατον ήγονρώ C σ «αί κλεπτίστατον. Alicubi πιστός capitur pro πιστός φίλος, II. Π. (147.) Πιστότατο» δέ oi έσκε, Xen. Έλλ. 6, (5, 38.) Οΐπερ τούτοιε πιστοϊ διαμενουσινέν ταϊε συμφοραϊε, 2, (3, 17.) Σπένδονται και πιστοί γίνονται, de iis qui antea fuerant πολέμιοι. Ex Eod. paulo supra attuli, Ώ» φίλοις καί πιστοϊς χρήσεσθαι αΰτοϊς : Κ. Π. 5, (4, 18.) Τών πιστών ols ήίετο. Athen. (360.) 'Ενεδρεύσας τοϋ Φαλάνθου πιστόν τινα πορευόμενον έφ' υδωρ. Ubi etiam nota gen. Thuc. 8, Του» δοκοϋνταε πρότερου πιστούς είναι. Sic Herodian. 5, (8, 5.) Το7» ΰπό τής μητρός έπιλεχθεϊσι, πιατοτάτοις τε είναι δοκοϋσι. Τό πιστόν, Fides, Fidelitas, Thuc. (68.) p. 22. To πιστόν ύμών, Fides vestra, initio cujusdam concionis: sicut et ap. Herodian. 2, (10, 3.) initio concionis cujusdam Severi itidem, To πιστόν υμών, και πρός θεούς σεβάσμιον., Ubi Polit. vertit, Quantum vel fidei vel reiigionis erga deos exhibeatis. "Ορκια πιστά, Fida, Quibus fidere quis possit, etiam Certa, Stabilia, II. X. (262.) ok itrn λέουσι καί άνδράσιν ορκια πιστά. Et ap. Thuc., πιστόν D ές ξυμμαχίαν, Firmum est ad societatem. [" ΙΙιστά commode reddideris Fidei pignora, ap. Xen. Κ. Π. 3,1. et frequenter alibi." Schw. Mss.] Πιστό», sitne a nomine πίστι», an eandem habeat quam πίβτιί originem, merito quis dubitarit. Ego certe a πίοτα deductum existimans, ultiuium tamen locum ei dedi, quod vicissim e se deducta quaedam habeat. Ne autem terminationem hujus adjectivi mirer, (cum alioqui in ea essem opinione aliquando ut πιστοί quasi πίστιο» dictum putarem,) faciunt ilia compp. in πιστός itidem desinentia, quae tamen.a πίστιι de- 1 rivata esse, controversia caret: sc. 'Αξιόπιστοι, Ave-' πιστός, Ευπιστος, etc. Quae etiam in causa fnerunt cur "Απιστος post hoc Πιστό» ponendum non censuerim, cum eadem esse videatur illius compp., quae et ceterorum ratio. Adde quod significationum analogia, ut ita dicam, usquequaque non spectetur in Πιστό» et "Απιστο», cum, verbi gratia, "Απιστοι inter alia siguificet Eum. qui fidem non adhibet, atque adeo Eum quem Lat, Increduluiu vocaqt: unde

5 735 L ΠΕΙ [T. HI. pp ] ΠΕΙ 7352 etiam Απιστία,1 η c red uli t a s : et Άπιστείν, Incredulum esse: at Ilwros non itidem de Eo dicatur, quod sciam, qui iidem adhibet, aut etiam Qui credulus est: sed nec Πιστ/α ac Πίστεις ex eo itidem formentur. [" Πιστό», Brunck. ad Poet. Gn Valck. Hipp. p ad Theocr. x. Id. p ad Herod ad Charit ad Phalar Eur. Hec Musgr. ad Hipp Ion Lennep. ad Phal Heriuga Obs Markl. Ipb. p Jacobs. Anth. 8, , 258. ad Diod. S. 2, 376. Heyn. Hom. 4, 216. Lobeck. Aj. p Active, Porson. ad Hec Brunck. CEd. C De satrapis ap. Persas, Bibl. Crit. 1, 4. p. 98. (Blomf. Gloss, ad ^Esch.Pers. l.)to π., Dionys. H Έχειν το π., Toup. Opusc. 1, 279- Τα jr., i. q. ι) π ί στ is, Valck. Phcen. p Πιστά φέρειν, Wakef. Trach Jacobs, Anth. 11, 277, δοϋναι καί λαβείν, Xen. Κ. Π et not. Τά π. Χαβεϊν περί τίνος, Diod. S.2, " Schaef. Mss. jesch. Suppl. 54. πίστα τεκμήρια, Manifesta testimonia, Pers Ω πίστα πιστών, pro πιστότατα.] [*" ΐ}ιστόβάμων, Musgr. Tro Jacobs. Anim. 94." Schaef. Mss. * Πιστοιτοιό», Cyrill. ad Is. 55. p *Πιοτοττοιέω, Fidem facio, 4 Macc. 7, 9- "Cyrill. Hieros Persuadeo, Orig. c, Ceis. δ.ώιστοποιέομat, Fidelis eflicior, Cyrill. Hier Persuadeo, 126. Persuadeor, 130. Confirlno, cum accus., 141. (144.)" Kali. Mss. 4 Macc. 18,7- Theod. Prodr. Amic. Exul *Πιστοποίησις, Fabric. Cod. Pseud. V. T. p * Τ1ιστοπορθή$, Carm. Sibyll. 8. p.376=719. * Πιστόλων, Manetho 4, 584. "Ad Charit. 294." Schaef. Mss. *Πιστοφύλαξ, Orph. Η. 8,17 ] Πιστώ», Fide, Fido animo, Fideliter, Dem. (155.) Π. σοι παραμένω, In fide tua mane ο: ut Cic. In amicitia fideque populi Rom. perpetuo manserant. Pro In fide erga populum Rom. Et Thuc. 1. Π. άναγγελαϋσι, Fideliter referent: ubi Poetae dicerent etiam Fideli ore. Rursum Dem. (35.) Τά μέν Ελληνικά πιστώς, τα δέ προς TOVS θεούς εύσεβώε διοικών. Priori autem Ejusd. loco similis hie Plut. iu Fab. Π. πάνν καϊ φϊλοατόργώς διακειμένην προς αύτόν. Superl."utitur Thuc. 1. Πράσσειν ώς άριστα καί πιστότατα, Quamfidelissime. ΤΙιστότης, Fidelitas, Fides, Plato de LL. [Xen. Κ. Ά. 1, 8, 20. 'Ελλ. 4, 8,4. " Boeckh. in Plat. Min. 94." Schaef. Mss.] Πιστόω, Fidem exigo. ΪΙιστώσαι, inquit Bud. 120., est Ab aliquo cavere, h. e. Obsides vel Pignora vel Sponsores exigere : sicut όρκώσαι est Cavere ab aliquo jurejurando : quod etiam όρκίίειν dicitur. Πιστώσαί τινα ορκοις, Jurisjurandi fidem ab aliquo exigere S. petere, Thuc. 4, (88.) p Πιστώσαντες αύτόν τοΐί όρκοις, ους τά τέλη τών Λακεδαιμονίων όμόσαντα αύτόν εξέπεμψαν, ubi Schol. exp. όρκον έξ αυτοί λαβόντες, Jurisjurandi fidem ab eo accipieutes, Jurisjurandi fide eum obstringentes. Annotat ibid. Schol. cum dicitur πιστώ σε ορκψ, capi pro όρκον έκ σου λαμβάνω : at cum πιστού μαι σε ορκψ, pro ορκον σοι δίδωμι. Pass, itaque ορκψ πιστωθήναι, Jurisjurandi fidem dare, Jurejurando promittere. Od. O. (435.) e'i μοι έθέλοιτέ γε ναΰται'όρκψ πιστωθήναι άπήμονα ο'ίκαδ' άπάξειν, II. Φ. (286.) Χειρί δέ χείρα λαβόντες έπιστώσαντ έπέεσσιν, i. e. πίστιν τής σωτηρίας έδωκαν. Ex (II. Ζ. 233.) affertur πιστώσαντο pro Fidem mutuo dederuut: pro quo Xen. dicit, τά πιστά έδοσαν άλλήλοις. Πιστώσασθαι, inquit Bud. 121., Jurejurando affirmare, h. e. ορκον διδόναι: et, Fidem rei facere. Herodian. (1, 2, 6.) de Marco Augusta, Φιλοσοφία ν δέ ού λόγοις ούδέ δογμάτων γνώσεσι, σεμνφ δ' ήθει και βίω σώφρονι έπιστώσατο, Philosophiam vero non perdiscendis philosophorum decretis, ceterum vitae temperantia se colere prae se tulit, fidemque fecit; vel Philosophise studii fidem fecit: (14, 12.) Τά γοΰν άκολουθήσαντα έκ τής άποβάσεως τήν προϋπάρχουσαν φήμην έπιστώσατο, Certe quidem quae deinde secuta sunt, famae praecedentis fidem fecerunt; vel Famae praecedenti fidem astruxerunt. Alibi, (2, 9, 18.) Ίκα vi&rares 'δ' ήν πάντων άνθρώπων προσποιήσασθαί τε καί πιστώσασθαι ευνοιαν, Omnium hominum solertissimus ad simulandain amicitiam et PARS XXII. A praeferendam cum certa fide benevolentiae. Theodor. Η. E. 4. de deo loquens, Ταϊ» άρτι χορηγουμέναις δωρεαίς ras έλπιζομένας πιστούμενος, Ε temporal! mercede futurse fidem faciens, Praesenti pignore futuri securitatem faciens. Haec ibi inter alia Bud. Sic rursum Herodian. 4, (J 4, 18.) Τι)ν προτέραν νίκην πιστώσεσθε, Fidem facietis priori victoriae, nimirum non dolo ullo aut fraude, sed virtute earn a vobis partam esse: 3, (7, 11.) Πιστοΰται δέ τήν διαβολήν ταύτην ή άπόβασις, Eventus approbavit. Et Opp. Κ. 3, (355.) τις άν τάδε πιστώσαιτο ; Quis haec probarit et confirmare possit] Rursum Herodian. accusative dativum inslrumentalem addidit: 4, (11, 1.) Αωροι» δέ πολλοίς καί ορκοις τήν πρός τόν γάμον σπουδήν re καϊ ευνοιαν πιστουμένου. Pass, quoque si gnif. dicitur έπιστώΰη, Fides ei facta est. Sic Greg. Naz. Orat. in sacrum Pascha, ΤΙιστώθητι τοις τύποις τών ήλων, Clavorum vestigia tibi fidem faciant. At ex Eccles. 27, (17.) Ώιστώθητι μετ' αύτοϋ, pro Conjungere fide cum eo. Πιστωθεί» vero exp. etiam, Β Qui jam rei fidem accepit, Cui fides facta est, Bud. e Greg, qui πιστώσασθαι interpr. etiam Pro comperto prohibere, Affirmare, e Luciano, itemque πιστωθείς, Qui compertam rem se habere putat. Vide Comm ( Εΐσόκε τοι βαθύν ϋπνον έπϊ φρεσϊ πιστώσαιτο, Quoad in animo compertum habeat ilium soporem, Donee sciat crocodilum alto sopore demersum esse, Opp. K. 3, (417 ) II Ε Nonno afferuntur et haec, Ουπω μάρτυρα μύθον έπιστώσασθε μενοινρ, Testem sermonem fideli animo nondum iufixistis. Item εΐί έμέ φίλτρον έπιστώσασθε, pro Me dilexistia, Sed malim, Fidem fecistis amoris quo erga me affecti estis. Ex Eod. φωνήν πιστώσατο, Fidelem et certam vocem edidit. Qui tamen htyus verbi usus minus est usitatus. ["Ad Mcer Pierson. Veris Abresch. Lectt. Aristaen Valck. ad Ammon Eran. Philo 173. Wyttenb. Select ad Diod. S. 1,369. ad Herod Brunck. (Ed. C Huschk. Anal Matth. Anecd. 1, 7. Jacobs. Anth. 11, 187. Heyn. Hom. 5, 23S. 8,170. c Med., Paul. Sil. 74, 108." Schsef. Mss. Interprr. ad Thuc. 1, 20. Philostr. V. A. 1, 16. Albert, ad Hes. 2, 966. Schleusn. Lex. V. Τ. * Πεπιστωμένως, Fideliter, ibid. " Suid. v. Αμήν." Kail. Mss.] ΪΙίστωμα, τό, Id quo rei alicui fides fit, res aliqua confirmatur, i. q. πίστις et ro πιστόν. Aliis Probatio. Aristot. Rhet. 1. Πιστώματα δέ παρα μαρτυρίων, sc. είσί, Testimoniis fides fit, res probantur et confirmantur. [&sch. Pers Ch Eum Athen " Brunck. ad Hipp. p Pierson. Veris Valck, Diatr Wakef. Eum S. Cr. 4, 217. Abresch. iesch. 2, 26." Schaef. Mss.] Π/ρτωσις, ή, Confirmatio et probatio qua rei fid^a fit, Hermog. πιστώσεις λόγων. [Plato de LL. p LXX. Levit. 6, 2. * " Πιστωτή», Lobeck. Aj. p. 305." Schaef. Mss. " Ad Hesych. 1, 1198, 15," Dahler. Mss. * Πιστωτικό», Hermogen. 324, 19 ] Πιστωτεο», Cui fides facienda est, Confirmandus, Comprobandus, Lucian. (2, 67.) Καί μήν καϊ μύθος ε'ι τις παρεμπέσοι, λεκτέος μέν, ού μήν πιστωτέος πάντως, άλλ' έν Ο μέσψ θετεοϊ τοϊ» όπως άν έθέλωσιν είκάσουσι περϊ αυτόν. [* Έπιπιστόω, unde] " 'Ejrur/στωσΐϊ, Confir- " matio insuper accedens, Confirmatio qua: ad aliam " accedit. In VV. LL. dicitur esse quasi Geminatum " causae firmamentum, Altera confirmatio : et es^e " Pars orationis ap. Rhett." ["Heind. ad Plat. Phaedr. S15." Schaef. Mss. Schn. Lex. v. Παράλογο».] Καταπιστόω, i. q. πιστόω, sicut καταπιστεύω i. q. πιστεύω. Et Καταπιστονμαι itidem ut πιστονμαι, Fidem rei facio, Confirmo. [Plut. Cleom. 21. ύπέρ τίνος πρός τινα.] Καταπίστωσις, Fiduciae et securitatis contractus, ut fit inter eos quibus incomperta est utrimque fides alterius, Plut. de Virt. Mul Αϋτη δέ μετεπέμπετο irpos «αυτήν εκείνον, ώ» παρά τψ θεφ τής συναινέσεως καϊ κ. γενησομένης, Sponsaliorum cautione et fide, Bud. Idem καταπίστωσις interpr. Cautio et satisdatio. [Plut. Pelop. 18. * Ιυμπιστόω, Sext. Emp. 274.] [.«' Πιστόσννος, Etym. Μ vox forsan ficta." Boiss. Mss.] 21 Υ

6 7377 ΠΕΙ [Τ. πι. pp ] ΠΕΙ 7378 [Τ.πι.pp ] Μ A Ein-eKros, Bene pexus. At Hes. εύπέκτων exp. εΰπό- ΠΕΪΚΩ, ξω, Pecto, Carmino, Carpo: unde πεί- κων, Bene lanatorum, instructorum lana». vellere. κειν, Suid. Hes. κτενίζειν, ξαίνειν. Od. Σ. (315.) rj [" Ad Charit Jacobs. Anth. 11,137." Schief. e'ipid πείκετε χερσϊν, ubi ασκεί ν et veluti κτενίζειν, Mss.] Νηπεκτήε, Impexus ; nam idem Hes. vtpeesse ait Eust. Sic Colum. Praeparatae sint et pectitas κτέαι exp. άκτενίστουε. [* " Νήπεκτοε, Valck. ad lanae, quo facilius justa lanificio persequi atque exi- Bion. p. 309" Schaef. Mss.] gere possit. Sic έρια ξαίνειν supra habuimus. Ton- Πεκτέω, i.q. πέκω, e quo etiam derivatum est, i.e. deo, κείρω, Hesiod. (Ήμερ. 11.) Ήμεν ois πείκειν, ήδ' Pecto, Carmino, Carpo, Velio, Tondeo : unde Πεευψρονα καρπον άμάσθαι. [" Ad Herod Heyn. «rei, Hesychio κτενει, ξαίνει, τίλλει, κείρει. Aristoph. Hom. 6, 558." Schaef. Mss.] " Πίκω ρτοπείκω di- "Ορν. (714.) Ή νίκα πεκτεϊν ώρα προβάτων πόκον j}p». " citur : unde ap. Hes. Π/κει»» ξαίνειν: et Πί/cerar νόν, i. e. ore κουρεύεται τά πρόβατα : nam πεκτεϊν si- " κτενίζεται. Sic ϊλη pro ε'ίλη et similia." gnificat κείρειν, ποκάζειν. Sed perperam ibi sine r Πεικόε, Lana carpta s. carminata, etiam carmi- scribitur πεκειν, quod metrum non fert: rectius ap. nanda. Hes. exp. έριον, * ξάμμα. Apud quem legi- Suid. Vicissim ap. J. Poll. 7. p ubi dicit κομ* tur ETIAM ΐίεικαμμαΊε, όξείαε καί λεπτα~ΐ5, ut sunt μοϋν καί πέκτειν, reponendum πεκειν, ut ostendit 1, dentes eorum instrumentorum quibus lana carpitur qui ex Hom, citatur. [Phot. Πέκϊειν κείρειν πρόβα* s. carminatur. τον.] Pass. ΥΙεκτεομαι, Pector, Carminor, Carpor, 1f Πέκω, ξω, i. q. πείκω, Pecto, Carmino, Carpo. Vellor, Tondeor, Aristoph. (Λ. 684.) Kei ποιήσ^ Pass. Πέκομαι, Pector, Pecto me : itidem et med. Τήμερον TOVS δημόταε βωατρειν σ έγώ πεκτοΰμενση voce πέξασθαι. II. Ξ. (176.) Ty ρ' ήγε χρόα καλόν i. e. τιλλόμενον, ξεόμενον, ut Suid. exp.: Hes. vero, άλειφαμένη, 'ιδέ χαiras Πεξαμένη, χερσϊ πλοκάμουs Β πεκτούμενον exp. uon solum τιλλόμενον, sed etiam έπλεξε φαεινούε, i. e. εύθετίσασα, κτενίσασα, Eust. τίλλοντα : subjungens, πεκτεϊν γάρ τό κείρειν. [" Ad Apud Suid. quoque πεξάμενοε, κτενίσαε, ξάναε, Pe- Herod. 459 Bergler. Alciphr Brunck. Aristoph. ctens, Carpens, Carminans. ΤΙέκειν cum επί προ- 2, 166. Kuster. 192." Schaef. Mss. * ΪΙεκτητόε, unde] βάτων dicitur, signif. κείρειν, Eust.: sicut et πείκω Άπέκτητοε, ό, ή, Qui pexus s. pectitus non est, Imsupra. Theocr. 5, (98.) 'Αλλ' έγώ έε χλάίναν μαλα- pexus, ut Ovid. Impexae comae. In Epigr. ούδέ so καν πόκον, όππόκα πέξω Τάν οίν τάν πέλλαν, δωρήσο- μίίει Χρυσό* άπεκτήτου σήε τριχόε άγλαιην,λ. e. ακτεμαι, ubi Schol. quoque annotat, πείκειν, proprie esse νίστον, Suid. Ejusd. signif. EST "Απεκτοε, a ΠΈΚΩ dero ξαίνειν, sed hie ro κείρειν. Pass. Πέκο/χαι, Ton- rivatum. Sed Hes. άπεκτον exp. non soium ανεκτή deor, ut πεκόμενον δέρμα. Et ap. Aristoph. Ν. (1356.) τον, verumetiam άκαρπον et άπύκροτον. ["'Απέκτητοε, Αισαι Σιμωνίδου μέλοε, τόν κριόν ώε έπέχθη, quae "Απεκτοε, Jacobs. Anth. 11, 137 Athen. p. 9. ibique Eust citat, ubi etiam reddere queas Pexus s. Casaub. p. 28. ad Charit. 300." Schaef. Mss.] 'Bore* Pectitus est, cum Schol. ipsius μέλουε verba haec κτέω, Pecto, Carpo, Velio. Unde ap. Hes. 'Enrewovproferat, Έπέξαθ' ό κριόε ούκ άεικέωε, έλθών ε'ιε δεν- μένη, quod exp. ηοη tantum passive κτενιζομένη, δρον άγλαόν Αιόε τέμενοε. [" Casaub. ad Atheu. 28. sed etiam active τίλλουσα, sicut et πεκτούμενον supra. Heyn. ad Apollod Hom. 6,558. Toup. Opusc. [* " Πέκτειον, Nomen herbae, Schol. Nicandri Θ. 1, , ad Herod Couf. c. πλέκω, 627- (πανάκτειόν τε τήν όμοίαν πεκτείψ.)" Wakef. Jacobs. Anth. 7, 177 Heyn. Hom. 6, 558. Brunck. Mss. Cf. Πέσκοί.] Aristoph. 2, 122.; cum παίζω, ibid." Schaef. Mss.] Πέκοί, ET Πέσκοί, ro, Pellis tondenda, Pilis nudan- " 'Αποπέκω, Detondeo: unde praet. pass, άποπέπε- da, etiam Vellus. Πέκοε, inquit Suid., δέρμα, κώδιον, " κται, quod Hes. exp. άποκέκαρται." [" Depecto, c καϊ πεκτήρεs' τό δ' αύτό καϊ πέσκοι: de quo mox Callim. L. P. 32. Jacobs. Anth. 8, 122." Schaef. repetitis verbis, Πέσκοε, τό πέκοε, ώε προεγρίφη δέρ- Mss.] Πέ «, Tonsura, φίλωσιε, κονρά, ξνρησιε, Hes. μα, κώδιον' καϊ πεκτήρεε, οί τό δέρμα τίλλοντα. In Lexi * " Πέξα», Brunck. Soph. 3, 385. *Πεξόϊ, ibid." meo vet. exp. τό δέρμα τοϋ προβάτου. Utitur hoc Schaef. Mss. " Schol. Eur. Ale. 446." Kail. Mss.] vocab. πέσκοϊ Nicand. Θ. (548.) sed pro Cortice ra- Πεκη)ρ, rjpos, ό, Qui tondet s. vellit : πεκτήρεε, oi ro dicis, quo integitur, ut pecus vellere: γαίηε Ύίΐαν δέρμα τίλλοντεε, Suid. ΠεκΓΟϊ, Pexus, Pectitus, έρυσσάμενοε, ro μέν ερκεί θρύφεν οδόντων βηλάζων, Comtus, Epigr. Item Tonsus. UN DE "Απεκτοε, το δέ πέσκοε έφ τάχα κάββαλεν έλκει, i. e. rov φλοιόv quod vide in Άπέκτητοε. ΈΤ Έπτάπεκτοε, Qui se- τήε βοτάνηε, ήγουν τό λέποε, Schol. Vide de eod. te pties vel multoties tonderi potest: sicut έπτάμυχοε a σχοε etiam in Πόκοϊ. Ab altero vero Πέκοί vel etiam Callim. usurpatur pro πολύμυχοε. Apud Suid. babe- ab ipso Πέκω, derivata videtur Lat. vox Pecus, eo tur non έπτάπεκτοε, SED Έπτεύπεκτοϊ, etiam in Ms. quod soleat πέκεσθαι, vel ferre πέκοε, i. e. Vellus. exempl., non tamen ordine alphabetico, sed ante " Πέσκον, Hesychio πικρόν, Amarum: quod et Έπταπλάσιον, ita, ΈπΓεύπεκτοϊ, ή βαθείαν έχουσα " έχεπενκέε, item κώδιον, δέρμα, Pellis, Pellis lanata, κόμην, ή έπτάκιε δυναμένη καρήναι πέξαι γάρ, τό " Vellus : quod et πέσκοε et πέκοε." κεϊραι, rj κτενίσαι. Apud Hes. vero SIC, ΈπΓαπέ- Πόκ-os, ό, Vellus, i. q. πέκοε s. πέσκοε: derivatum κτιοε, ή βαθείαε τρίχαε έχουσα. " Έπτέπεκτοε, Quae a πέκω, ut σπύροε a σπείρω. Eust de πέκω 1ο- " septies tonderi possit, Bene comata, ή βαθείαν quens,"o08v καϊ ό πόκοε καί τό πέσκοε, ό δηλοί τό ire " έχουσα κόμην, ή έπτάκιε δυναμένη καρήναι, VV. κόμενον δέρμα, Pellem quas vellitur, tondetur; ρο " LL. lectionem Varini sequentia. Inde enim ea tius Lanam ipsam vulsam s. tonsam: qua signif. et " sumsisse illam credibile est: cum ap. Suid, in 0 Eat. Vellus accipitur, teste Varr. R. R. 2, 11. Quam " Mediolanensi etiam Ed. atque adeo in Cod. scri- (lanam tondendo s. vellendo) ademtam et congloba- " pto έπτεύπεκτοε legatur. Quod si non per errorem, tam, alii Vellera, alii Vellumina ap(tellant: e quorum " sed consulto scripturam illam έπτεύπεκτοε mutavit vocabulo auimadverti licet, prius lanae vulsuram " Varin., aliter potius mutare debuit, sc. in έπτάπε- quam tonsurani inventam. Silius, nive» splendentia " Kros. Ε duabus enim scripturis, sc. ista Suidae, vellera lanae. At Virg. Tenuiaque ut foliis depe- " έπτεύπεκτοε, et Hes. έπταπέκτιοε, unam fieri debere ctant vellera Seres: de lana serica. Hesychio quo- " crediderim, έπτάπεκτοε. Equidem si alphabetic» que πόκο$ est τό εριον τοϋ προβάτου. II. Μ. (451.) de " seriei rationem habere velimus, ita Suid. scripsisse pastore, ρεΐα φέρει πόκον άρσενοε οίόε, XeψϊλαβύΡ " dicemus; habetur enim vocab. istud, de quo nunc έτέρη, όλίγον δέ μιν άχθοε επείγει, Theophr. Pro- " agitur, inter Έπταβόειον et Έπταπλάσιον. Esse gnost. (Fr. 6,1, 13.) "Orav νεφέλαι πόκοιεέρίων ομϋιαι autem natum hoc mendum existimo e magna no- " tarum affinitate : cum nota quae pro diphth. ευ «3σιν, ύδωρ σημαίνει: unde Plin. Si nubes, ut vellera lanae spargentur mult ab oriente, aquam in triduum ;; ponitur in Mediolanensi Ed., plane similis sit illi praesagient. Plut. (9, 139.) Elra όρώμενοε evάλφίτων " " ot0e q ua interdum alpha majusculum pingitur. καί στεμφύλων διαμετρήσει καί πόκοιε προβάτων. Alia ««etur Ver0 eadem 6t in Vet iuo et " Cod ' l uidem duo exempla e Theocr. et Aristoph. habes in Π«<" ^ am mor etiam huic, quam dico, notae : adeo ut et Πεκ Γ έω, in q u i b u s d i c i t u r d e Vellere s. Lana qu«n } ult,' esse P otius il,u(l majusculum alpha credituri pecori adimitur. DICITUR ΠΟ^ quoque eadem " Τ ί [" Έπτάπεκτοε, Toup. Opusc. 2, ll6. ubi signif., sc. pro Vellere s. Lana detonsa aut vulsa. et de Επταπέκτιοε, Ilgen. Hymn. 612." Schaef. Mss.] Unde Prov.--Eis όνου πόκαε, In asini vellera. Charon

7 7377 ΠΕΙ [Τ. πι. pp ] ΠΕΙ 7378 [Τ. πι. pp ap. Aristoph. Β. (186.) Tis eis ro Λήθης πεδίον, (na- A vigare mecum vult,) ή's ovov πόκαι,*η's Κερβερίους, ή's κόρακας; ubi annotat Sehol. hoc dicto eis όνου π,όκας significari ro αδύνατον τών καθ' #δον : nam αδύνατον TRTKAS άποκείρασθαι τών όνων. Itidem alio PROV. "Ovov κείρείί dicitur επϊ τών άνηνύτοις έπιχειρόύντων, quoniam sc. τόν ovov oiire πέξαι ris δύναται oiire κέρσαι: quo refer Ab asino lanam, et άσκόν τίκλειν, quibus impossibilitas vel opera male eollocata notatur ; nam α! όνου πόκεε, ut habere concedamus asinum πόκαχ, ού χρησιμεύονσιν. Haec fere e Scbol. Apud Zenodi quoque legitur, "Ovov πόκας ζητείς, επϊ τών ανυπόστατα ζητούντων. Risus igitur gratia fingit hunc ap. inferos locum. Apud Suid. habetur etiam "Ονου πόκαι, έπ ι τών άνοήτων καϊ μή όντων. Verum sciendum est variare Gramm. in inveniendo nominative τον πάκαs: cum sc. ap. Schol. Aristoph. legatur αί πόκεε, a nomin. Πόξ, ap. Suid. vero Πόκαι a No- ΜΙΝ.Πόκ»ϊ, [in v. Άνάπαυλαν. " Πόκος, Warton. in Theocr. 2. p Valck. Phoen. p Alciphr Soph. Trach et Wakef. Kuster. Aristoph. ι 65. Πόκ»ι,Πόξ, ibid." Schaef. Mss.] Ποκοειδή*, Velleri s. Vellumini similis, Longin. (15, 5.) Άκατεργάarovs καί οιονεί ποκοε ιδείς ras εννοίας, de jeschylo. [ -" Ποκοφόρος,. Planud. Ovid. Met. 3, 58$." Boiss. Mss.] "Αποκος, ό, ή, Vellere s. Vellumine carens. Exp. tamen in VV. LL. Intonsus: qua signif. accipitur potius απεκτος et άπέκτητος. [Suidae * άπόκιστος, άκουpos.] Άμψίποκος, Utrimque vellumen habens, Utrimque Ianatus s. villosus. Unde ap. Hes. άμψίποκοι τάπητες, άμφίμαχλοι: idem enim significant πόκος et μαχκός. [" AdiAtnmon. 134." Schaef. Mss.] " Au- " τόκοπον ϊμάτιον, Comicis dicta ea Vestis, quae " vulgo σνρία, J. Poll. 7," [6l. mendose pro * Αύτό ποκον Ιμ., Vestis lanea, non tonsa aut tincta colore, adeoque rudis. Vide Hes. et Bekk. Anecd Cf. Αντοπόκιστον.Ί Έπίποκος, Vellere intectus, 4 Reg, 3, (4.) 'Εκατόν χιλιάδας άρνών, καϊ εκατόν χιλιάδας κριών έπιπάκων, [al. divisim,] Arietum cum velleribus suis, Arietum lanatorum. Ενποκος, Vellere abun- dans, Bonum vellus habens. Vide EwreKros paulo supra. ["Wakef. Trach Valck. Phoen. p * Νεόποκο», Brunclt. (Ed. C. 475." Schaef. Mss. * Ύρίποκος, Dicaearchus Hudsoni p. 2p. * " Ύπόπο- Kos, Jacobs. Exerc. 2, 78." Schaef. Mss. " Denso vellere, Philo J. 1, 20." Wakef. Mss.] ΪΙοκάρων, Parvum vellus. In Hippiatr. ποκάριον έπιτίθει τψ στήθει, Lanae pusillum, Velleris paululum. Bud. ["Vile vellus, Valck. Adoniaz. p " Schaef. Mss.] Ποκάδω, Vellumen s. Vellus adimo, Velio, Ton j deo, i. q. πείκω s. πέκω: Suid. Πεκτεΐν, ποκάζειν ή κείρειν τά θρέμματα. Item Como, Pecto: sicut πείκω quoque et πέκω. UNDE Ποκάβ, άδος, ή, Coma pexa, Crines comti, depexi: ποκάδες enim Suidae sunt *διεκτενισμένάι τρίχες: Hesychio vero simpliciter τρίχες, άπό τοϋ πέκεσθαι. Vide et Έκποκίζω. [" Musgr. Bacch. 112." Schaef. Mss.] Ποκίζω, Tondeo, Vellumen adimo, i. q. ποκάζω, κείρω, πόκονς ποιώ, Theocr. 5, (26.) sed voce media, activa sc. signif.: Tis τρίχας άντ' έρίων έποκίίατο: verba Laconis ad Comatan, qui deposito hoedo volebat opponi άμνόν: ubi Schol. exp., TIS γάρ ποτε ίκειρεν άντϊ έρίων τρίχας, s. πύκους έποιήσατο : nam agui et ovis lana potest ποκίζεσθαι, non item villi s. pili hoedi. [" Casaub. ad Athen. p. 28. Valck. ad Theocr. x. Id. p ad Rov. 63." Schaef. Mss.] " Αύτοπόκιστον ϊμάτιον, Hesychio est ro μή κεκαρμέ- " νον: addenti, alios interpr. εύτελές." [Cf. Αύτόποκος.] Έκποκίζω, Vellumen adimo. ' Item Evello, έκτίλλω. Uude FUT. Έκποκιώ, Evellam. Aristoph. (0,567.) έκποκιώ σου ras ποκάδας, i.e., τάς τρίχας έκαπάσω, ut Suid, exp., qui etiam ibi annotat, ποκάδας plerumque de muliebribus crinibus dici, Lycophr. vero simpliciter ita vocare ras τρίχας, et παρετυμολογείν τόν ποκον. [* Ποκόω, Vellere circumdo, Anal. 2, 217 λεπτρ άχνη πεποκωμένον μήλον. ΠΕΙΝΑ, ή, pro quo IONICE Πείνη, Fames, s. potius Esuritio, ut in seq. Βούπεινα docebo. Proprie est Suctionis in ventriculo sensus : cum ventriculus exugi se sentiens, famem sentit, et earn excitat appetentiam quae Naturalis vocatur : minus quam λιμός, ut supra in eo vocab. videre est. Hom. tamen pro λιμός quoque usurpavit, Od. O. (406.) ΪΙείνη δ' ονποτε δήμον έπέρχεται, ούδέ ης άλλη Νοΰσος, ubi etiam nota πείναν annumerari ταϊς νόσοις. In propria vero signif. Plut. Symp. 6, 3. Ποιεί δέ τήν μέν δίψαν, ή τούτων (τών 'ισχνοτέρων πόρων) κένωσις ή δέ εκείνων, (τών εύρντέρων πόρων) τήν πείναν. Sic πείνης άπαλλάττειν dicitur id quod edimus, h. e. Famem eximere, Fame liberare. ["Ad Moer Jacobs. Anth. 9, 456. Plato Lys; 47 Heind. ad Theaet * Πίνα, Fames, Τ. H. ad Plutum p. 460." Schaef. Mss.] Boiitretva, ή, Magna fames, Fames instar bovis magnitudine, b. e. Immodica et intolerabilis fames: quae ET Βούλιμος, s. Βουλιμία. Gell. 16, 3. In eodem libro Erasistratus vim quandam famis non tolerabilem, quam Graeci βούλιμον καϊ βούπεινav appellant, in diebus frigidissimis multo facilius accidere ait quam cum serenum atque placidum est. Idem Gell. dicit Esuritio, quo potius uterer in reddenda Graece VOCE Πείνα, quam altero vocabulo Fames, si aeque Latinum esset. Esuritionem, inquit, faciunt inanes patentesque intestinorum fibrae, et cava intus ventris, et stomachi vacua hiantia. Ibid, ex Erasistrato, de Scythis, "Οταν διά τινα καιρόν άναγκάζωνται άσιτειν, ζώναις πλατείαις τήν κοίλίαν διασψίγγειν, ώς τής πεινης αύτονς ήττον ένοχλούσης : quae verba sic interpr., Cum sit usus ut famem longius tolerent, fasciis veutrem strictissime circumligare: ea ventris compressione esuritionem posse depelli creditum est. [" Graev. Lectt. Hes. 626." Schaef. Mss. Lycophr Callim. H. in Cer. 24. * "'Έκπεινος, Esuriens, Macar. Homil. 10. p. 129." Kali. Mss.] Κατάπεινος, ό, ή, Fame confectus, ut κατάπονος, Defessus, Labore confectus. Ex Aristot. Polit. 8, 1. affertur Kaταπεινήν φυχήν, pro Animam jejunam : quod nien- : dosum est: ibi enim, de artibus illiberalibus et quae βάναυσοι appellantur, sic leg. "Ασχολον γάρ ποιοϋσι τήν διάνοιαν καϊ ταπεινήν, loco καταπεινήν, quod in Aldina legitur Ed., satis manifesto errore. Όξύπεινος, Qui acuta et vehementi fame excruciatur, Famelicus, Athen. (47 ) e Diphilo, Antiphane, Eubulo: (410.) e Demonico, όζύπεινον άνδρα καϊ Βοιώπον: nam ro Βοιωτών έθνος εις πόλυφαγίαν έκωμψδείτο, (417 ) ubi etiam de iisd. Boeotis Eubulus dicit, 'Ανδρών άριστων έσθίειν δι' ή μέρας. [" Casaub. ad Athen. p. 94." Schaef. Mss. * Ό'ξυπείνης, Philes de Anim. 3, 8.] Πρόσπεινος, Qui esurit, Famelicus, Act. 10, (10.) Έγένετο δε πρόσπεινος καί ήθελε γεύεσθαι. Πειναλέος, Famelicus, Qui famem sentit, Qui esurit: ut διψαλέος, Qui sitit, Sitibundus. At Epigr. πειναλέους τούς πίνακας προτέρων, Discos famelicos, h. e. nullis oneratos dapibus: unde earn famem vocat Λργυρέην λιμόν, et άργυροψεγγέα λιμόν, quia discos apposuerat ό έστιάτωρ argenteos, sed pene vacuos. Quam rem indigne ferens is qui exceptus t fuerat, desiderat χορτασίην όστρακίνων πινάκων. Ibid., "Οργανα τοΰ λιμού πειναλέους πίνακας: alludens ad etymon, quasi πίνακες dicantur παρά τό πείναν [" Jacobs. Anth. 7, 350.9, 456." Schaef. Mss. Opp. K. 4, 94 ] Πεινάω, SIVE Πεινέω, Esurio, Fame premor, II. Σ. (162.) ούτι λέοντ' α'ίθωνα δύνανται Ποιμένες άγρανλοι μέγα πεινάοντα δίεσθαι, Γ. (25.) itidem de leone, Εύρών η έλαψον κεραόν, ή αγρών άϊγα Πεινάων, Xen, Κ. Π. 1, (2, 11.) Ήδυ μάζα καϊ Άρτος πεινώντι: quod et ap. Athen. 4. legitur, qui et habet (p. 270.) ex Achaeo Eretriensi, Πεινώνπ δ' άνδρϊ μάζα τιμιωτέρα Χρυσού τε κάλέφαντος. Plut. (6, 473.) loquens de Socrate, Παρη'νει ψυλάττεσθαι τών βρωμάτων, όσα μή πεινώντας έσθίειν άναπείθει, και τών πομάτων, όσα πίνειν μή διψώντας: quod et in Praec. Sanit. refert. Aristot. Polit. 2. "Ωστε μή λωποδυτείν διά τό ριγούν, ή πεινψ : ubi etiam nota Doricum INFIN. Πεινήν pro πεινξν, sicut σιγρν, διψή'ν, ψνσν,ν pro σιγψν, διψ$ν, φϋσψν, quo et Lucian. utitur, τό μή πεινήν

8 ] ΠΕΙ ΠΕΙ [Τ. Hi. ΡΡ lum, in ea signif. qua jungitur verbo Facere Experimentum, Experientia, Documentum. Cum verbo κάλλιο? τον φάγειν. Utitur et Xen. Σ. (4, 37 ) In- ' terdum cum gen. construitur ut cetera vocabula διδόναι pro Specimen dare, edere, Documentum quae Desiderium significant, veluti έτηθυμώ, ορέγομαι Xen. Σ. (4, 36.) de tyrannis, Πεινώσι χρημάτων. dare, Dem. (707.) Πείρα ν αυτών δεδώκασι, Specimen. sui dederunt, Isocr. ad Nic. Πεϊραν τήι έμαντόν φί Et Κ. Π. 8,(3, l6.) ΥΙεινησαι χρημάτων. At 7. (5, 18.) σεωι δεδωκώι. At cum verbo λαμβάνειν, et interdum Μόλα πεινώσι συμμάχων: metaph. pro Desiderant, cum ποιεισθαι, pro Periculum facere, Tentare. Herodian. 2, (2, 1.) Καί πεϊραν τήι γνώμηι τών στρατιω- Indigent. Metaph. item Jason ap. Aristot. Polit. 3. dicit se πεινρν, οτε μή τνραννεϊ: nam cum rodunt et τών λαβεϊν, Periculum facere animi illorum, vel voluntatis. Vel, Tentare s. Explorare illorum animum, exugunt subditos suos tyranni, famein divitiarum explent: ut Virg. dicit Auri sacra fames. Ceterum mentem. idem πεϊραν δοθήναι dixit pro Periculum Poetis usitatum est etiam VERB. Πείνημι, UNDE fieri. Saepe autem sequente particula ε'ι, ut ap. Πεινάναι, SEU Πεινήμεναι, Od. V. (137 ) Σίτονδ ovκέτ' έφη πεινήμεναι, Non se esurire ainplius cibos s. Xen. Τών θεών πεϊραν λαμβάνειν εί τι σοι έθελήσονσι συμβουλεύειν. iescllines, Πεϊραν υμών λαμβάνω, εί dapes : h. e., Exemtam sibi esse famem s. esuritionem. AD Πεινέω vero quod attinet, puto et ipsum δύνασθε. Et Thuc. cum ποιεϊσθαι, sequente itidem hac particula, 2, (20.) Πεϊραν έποιεϊτο περι τάι Άχαρvhs καθήμενοι, ε'ι έπεξίασιν. Sed et περϊ τά τοιαντα Poetis usitatius esse quam prosae Scriptoribus : ldque Ionice sicut ίρέω Ionum lingua usurpat pro όράω: πεϊραν λαμβάνειν, e Plat. Ep. quod in VV. LL. redditur, De his experientiam sumere. At ego Experi- unde ap. Hes. Πεινίων, πεινών, et Πεινεϊν, ττεινγν. Sic etiam Διψέω dicitur. [" Πεινάω, Boiss. Philostr. mentum capere, potius dixerim. Sed dicitur et 322. Conf. c. πινάω, Brunck. Aristoph. (A Πεϊραν έχω τούτου a Xen., pro Hujus rei periculum Πλ. 297.) 1, Kuster Bentl Ja- l feci, Hanc rem sum expertus. Secus vero ap. Thuc. cobs. Anth. 9, : Athen. I. p. 7 ούχϊ τοϊι (1, 140.) p. 46. aliquid dicitur "Εχειν πεϊραν τήι γνώμη!, pro Habere s. Continere documentum sententia λαμπροϊσι γάρ Αείπνοιι τό πεινρν παύεται. Πεινρν, πεινψν. Phryn. Eel. 18. Thom. Μ. 699" Schaef. s. animi aliquorum, i. e., documento esse quae sit Mss. Aristoph. Ν φ Α Eur. Fr. eorum senteutia s. mens. Et pro eod. Eis πεϊραν IllC 'Εν πλησμονή τοι Κνπριι, έν πεινώντι δ' ον. ήλθον τούτον, ad verbum, Ad experimentum veni, * Πεινητήί, uude] Πεινητικόι, Qui esurire s. famem Synes. Ep Γίαρασχονσαν ήμϊν ε'ιι πεϊραν έλθειe sentire solet. Si vero rei alicui tribueretur, significaret Esuritionem faciens, Esuriem s. Famem excitans: sicut ονρητικόι et neutralem et activam habet signif. Αιψητικόι quoque non solum significat Sitibundus, Sitiens, verum etiam Sitim provocans, Siticulosus. [* Πειναπκόί, Plut. Pomp. 51. 'Εμετικοί έκ πεινατικον γενόμενο*.] Άναπεινάω, Iterum esurio, famem sentio : ut cum ventriculus, absumtis cibis quibus exatiatus expletusque fuerat, esuriem iterum patitur: vel cum delicatiores cibi appositi, etiam jam pleno stomacho ap- τών καϊ διά φήμη* άπιστονμένων. At in VV. LL. e Thucydide, Eis πεϊραν έρχεται, pro Sentitur experientia. Item, Οί διά πείρα* ίόντει, in Axiocho, (369.) qui falso Platoni ascribitur, Qui periculum fecerunt, Qui sunt experti. Est alioqui frequens dat. πείρψ in aliis loquendi generibus: ut πιστεύειν τη πείρψ, ap. Xen. (Κ. Π. 1,5, 7.) sequente infin., Fidem habere experientiae. Et Πείρψ μεμαθήκατε, Herodian. (8, 7, 8.) Experientia didicistis, etiam Re ipsa, ut Polit. maluit reddere. Diosc. autem dixit in Praef. Tp veipq φ petentiam faciunt et νεαρά ν όρεξιν. Sunt enim quaedam ένέργειαν τών φαρμάκων κανο,νίζειν. Πείρα et γρόν- βρώματα, & καί μή πεινώντας έσθίειν άναπείθει, ut So- θων vocabantur etiam Ea quae prima discebantura v crates docet ap. Plut. Athen. (109 ) e * Lynceo " Samio, ~ tibicinibus. Suspicor autem πεϊραν hanc quoque Καθάπερ άνανήφειν πολλάκιι γίνεται τόν μεθύοντα, τόν signif. ex eo habere, quod tibicines εν τοϊι πρώτοιs αύτόν τρόπον ύπό τήι ήδονήι άναπεινρν γίνεται τόν μαθήμασι, In iis quae prima discebantur, veluti periculum έσθίοντα: de pane έσχαρίτρ διαχρίστω, qui cum convivae jam άπειρήκασι et expleti sunt, ήδίονα έπεισάγει διατριβήν. Διαπεινάω, Valde esurio. Unde διαπεινώμεν, quod Suid. exp., έσχάτω* πεινώμεν, in h. 1. Διαπεινώμεν προ* τό πϋρ, i. e. * διαπύρω* καί έκτόπω* δια- facerent suae ενμαθείαι. Item, Pars una e πεινώμεν. Additque jocose dictum esse διαπεινώμεν pro διαπίνομεν: et προ* τό πϋρ, quoniam hyeme ad focum potitare moris erat. Puto vero esse ilia ex Aristoph. desumta : [" Kuster. p Toup. Opusc. 1, 544." Schaef. Mss. * Ίνμπεινάω, Clem. Hom. 13, 18.] Ύποπεινάω, q. d. Subesurio, Aliquantum esurio, Paululum esurio, [Aristoph. Πλ. 536.] ΠΕΙΡΑ, ή, Conatus, Incoeptum, Soph, initio Ajacis, Άεϊ μέν, ω παϊ Λαρτίον, δέδορκά σε Πεϊράν τιν' εχθρών άρπάσαι θηρώμενον, (1057.) ρ. 60. meae Ed. Κει μή θεών τι* τήνδε πεϊραν έσβεσεν. In illo tamen priore 1, πεϊραν exp. Schol. δόλον et τέχνην, addens, id significare ap. Atticos: et inde dictus esse^iparas. Exp. et βλάβην, i.e. Damnum: afferens et ex ejus Danae I. in quo idem significare tradit. Thuc. 3, (3.) Καί ήν μέν ξυμβρ ή πείρα, Si succederet conatus, res feliciter tentata esset. Ibid. Έσηγησαμένων τήν πεϊραν αύτοϊι. Synes. Ep To γάρ εύτυχηθήναι την πεϊραν τοϊι φθάσασι, πολλονι όμοιου! γενέσθαι προτρέφεται. His autem opp. πείρψ τ ι vos σφάλλεσθαι, quod ap. Thuc. legitur: nisi quod τον habet pro Tivos, 2, (43.) Καί οπότε καϊ πείρψ τον σφαλείησαν. Bud. a Soph, poni ait non solum pro Conatus, quam signif. illi esse frequentem, sed et pro Facinus susceptum. Apud Eund. certe reddi potest et Ratio, Via, intellige autein Rationem s. Viam qua conamur ad id quod cupinins pervenire, idque efficere, (Aj. 47O.) πεϊρά TIS ζητητέα. Sed et όδόν ac πορείαν exp. Schol. in alio 1., p. 18 meae Ed. : de quo dixi in verbo 'Εφορμώ col Tomi 2. Πείρα 1, 4 rumnse, Synes. de Hercule. Specimen, Pericuquinque τον πυθικού νόμον τοΰ ανλητιχον, J.Poll. II Πείρα pro πειρασμοί, Tentatio, iu ea signif. qua dicitur Christus tenta.tus esse a Diabolo, ap. Greg. "Χριστόs ένήστευσε προ τή*. πείρα*. [" Abresch. Lectt. Aristam Toup. Opusc. 1, 351. Ammon ad Charit ad Lucian. 1, 300. Bruuck. ad Anacr. p (Il6.) Ilgen. ad Hymn ad Herod Thom. M » d Diod. S. 1, Musgr. Ion Villoh son. ad Long Destupro, Fischer. Ind. Palaeph. v. Βιάσασθαι. De coitu, Jacobs. Anth. 10, 123. Villoison. 1. c. Πεϊραν ποιεϊν, Fischer. Pnef. ad Anacr. p. xviii.; διδόναι, Diod. S. 2, 483. Διά π. πολλή* e\r λυθέναι, Valck. Phoeu. p. 194." Schaef. Mss. Els πείρα ν έρχεσθαί TIVOS, Heliod.p.328. 'Επί πείρψ, Hesychio επί ληστείγ, πειρατικρ βλάβρ, Aristoph."Ορν. 582.] "Απειροι, ο, ή, Ό μη έχων πεϊραν, Qui experientiam 110η habet, i. e. peritiam ab experientia; Inexpertus. Cum gen. Isocr. ad Dem. (4.) "Απειρον είναι τών ψίλων, Non expertum esse amicos, explorasse s. probasse amicos, exploratos habere amicos, fecisse periculum amicorum. Ibid. Μήτε άπειροι είναι των εταίρων θέλε. Xen. (Κ. Π. 4, 1, 5.) Οί τινει Απειροι ήμών οντει, ούχ νπέμειναν, Nondum tentato certamine, Bud. Exp. etiam Imperitus, Ignarus, Rudis, Thuc. 1, (141.)"Επειτα χρονιών πολέμων καϊδιαπον τίων άπειροι, i. e., ut ait Schol. άδίδακτοι: sic άπειροι λόγων, Demosth. [" Wakef. S. Cr. 4, 6. Villoison. ad Long Brunck. Soph. 3, 500. (Lex. Soph.) Toup. ad Longin ". Wessel. Diss. Herod, n. 93. ad p. 16., ubiet de confus. cum.δπ^ροί, Abrescn. Lectt. Aristaen Thom. M. 87- Val( * Hipp. p Lennep. ad Phal De re venerea, Villoison, ad Long., "Α. γάμον, Vale» Phoen. p. 349." Schaef. Mss. Άπειρότατοι, Sap ] 'Απειρόγαμοι, ό, ή, Nuptias non expertus, flu-

9 7377 ΠΕΙ [Τ. πι. pp ] ΠΕΙ7378 [Τ.πι.pp ] ptiarum expers, Horat.: ut Virgo Maria dicitur twret- / ρ άγαμος ab Aretha, quae vocari etiam solet άείπάρθενος voce comp. [Athen Schol. Aristoph. Θ * Άπειρό5υγος, Expers fugi, Cyrill. Alex, in Es. 15. p δάμαλις. " Theod. 4, 371." Wakef. Mss.] Άπειροθάλασσος, s. Άπειροθάλαττος, Maris experientiam non habens, i. e. Navigandi s. Navigationis imperitus, Basil. Άπεφόκακος, Qui mala nunquam est expertus, Malorum experientiam non habens, Malorum expers. [Eur. Ale. 930.] Άπειροκακοε, pro άκακος, Malitia carens, Non malitiosus, Minime malus, Simplex, Basil. Componitur tam pro Ijac quam pro ilia signif. ex άπetpos et subst. κακόν. [To ά., pro άπειροκακία, Simplicitas, Thuc. 5, 105.] Formatur vero ex άπειρόκακος hanc signif. habente VERBUM Άπειροκακέω, pro Simplicitate utor, Malitiose non ago, Malitia non utor. Άπειρόκαλος, Recti et honesti experientiam non habens, Honestatis omnis rudis et imperitus, Decori ignarus, Decorum servare nesciens ; lneptus, uno verbo. Dem. (617.) "Ωστε άπειρόκαλος προσέδοξεν εΐναι, Ineptus. Quanquam Β Cic. negavit Graecos nomen habere, quo Ineptum significarent; sed contra Ciceroni VV. DD. nostri temporis ostenderunt άπειρόκαλον plane esse quem Lat. Ineptum vocent. Plut. (6, l6l.) Ε'ίρων γάρ ή κόλαξ rj περι λόγους άπειρόκαλος έδοξεν είναι, Lucian. (2, 229 ) 7 Ων ονκ άναγκα'ιον μεμνήσθαι απάντων, ώϊ μή άπειρόκαλοι είναι δοκοίημεv. Non solum autein de persona dicitur, sed et de re : ut (287 ) Έγώ δέ μάλιστα μέν τήν περι ταντα φϊλοτιμίαν άπειρόκαλον τε και όφιμαθή και έμαντφ άκαιρον όίομαι είναι. [Plut. Dione 4. " Ad Lucian. 1, " Schasf. Mss.] Άπεφοκάλως, Praeter decorum, Nulla honesti ratione habila, Inepte, [Lucian. 3, 294. Plato Phaedro Schol. Soph. Aj ] Άπειροκάλία, Ignorantia recti et honesti, decori, Ineptia. Bud. interpr. Ineptia h. in I. Dionysii Halicarnassei, ubi de re dicitur, non de persona, Και γάρ αυτη ή λέξις πέφευγε Των απηρχαιωμένων ονομάτων άπειροκαλίαν, Xen. Κ. Π. 1, (2, 3.) numero plurali usus est, Εντεύθεν τά μέν ώνια καϊ οΐ αγοραίοι, και αί τούτων φωναϊ και ά. άπελήλανται είς C άλλον τόπον, ώς μή μιγνύηται ή πόντων τύρβη τη τών πεπαιδευμένων εύκοσμίφ. [" Thom. Μ. 344." Schaef. Mss.: Gl. Insolentia, Infirmitas.] Άπειροκάλεύομαι, Inepte ago, Ineptio, iu quadam ^schinis Epist. [10. p. 125.] Άπειρολεχής, Expers thori, i. e. Ccelebs : άπειρόγαμος pro άπειρος λέχους. [Aristoph. Θ. 119 " Valck. Hipp. p. 169." Schaef. Mss.] Άπειρονίκης, Ignarus s. Imperitus vincendi,.victorias, Qui victoriam nondum expertus est: άπειρονίκαι athletae, sunt Dionysio Areop., inquit Bud., Qui vincere certamina nequeunt, Inepti athletae. Ex άπειρος et νίκη compositum, eadem forma qua dicitur ΐερονίκης. [ A Schneidero non agnoscitur.] Άπειρόπλους, Navigationis inexpertus, imperitus, ap. Lucian. (3, 197.) qui άπειροθάλαττος dicitur a Basilio, ut paulo ante dictum fuit, i. e. Maris inexpertus, ad verbum. Απειροπόλεμος, Belli inexpertus, imperitus, Rei militaris imperitus, Belli rudis, Tiro. Opp. Τψ έμπειροπύλεμος, quod de veterano dicitur. [" Planud. Ovid. Met. 5, 9' " Boiss. Mss. Appian. B. Mithr B. C " Ad Dionys. H. 2, , Bibl. Crit. 3, 1. p Lennep. ad Phal. 129." Schaef. Mss. * Άπειροπολέμως, Appian. B. C. 774=170. * Άπειρόπονος, Nonn. D. 24. p * Άπειροτέχνης, Euseb. Pr. E. 4, 23. Φοίβη άπειροτέχνης, φαεσίμβροτος Είλείθνια, Viger. autem reponere vult άπειρυλεχής s. * άπειροτέκνης. * Άπειρότοκος, Cyrill. Alex. Hom. 5. Pasch. p. 49. " Antip. Sid. 12." Schief. Mss. * " Άπείρανδρος,'Planud.Stichero Ms." Boiss. Mss. " Viri nescia, Suid. 2, 569. Hes. Phot." Wakef. Mss.] Άπειρωδίν, ό, ή, Partus dolorem non expertus, [««Nonn. D. 48, 798." Wakef. Mss.» Άπειρώδινος, Epiphan. 1, 102. * " Άνάπειpot, i. q. άπειρος, Greg. Nyss. ap. Wolf. Anecd. 3, 46'. * Άναπειρία, Bekk. Anecd. 78." Kali. Mss. * Αύτοάπειρος, Damascius Photii p Creuzeri Init. Philos. ac Theol. 3, 137- * Αύτοαπειρία, 136. cf. 1, 88.] " Έ?τάπειρα, Hesychio δυσνόητα πολλά." Απείρως, Inexperte, Citra experientiam, Imperite. Dicitur autem απείρως έχω τούτον, et πρός τοϋτο. Cum gen., ut ά. έχειν τοϋ λέγειν, Dicendi imperitum esse.^ Sic^ Xen. Κ. Π. 1, (5, 7.) Τώ»- μεγίστων παιδενμάτων ά. έχουσι, Prsecipuarum disciplinarum sunt rudes. Vel, ut alii, expertes. Cum πρός autem, accus. jungitur: Xen. (Άπ. 2, 6, 29.) Ούκ ά. οίμαι έχειν πρός θήραν ανθρώπων. [" Thom. Μ. 87 Wakef. Trach. 964." Schaef. Mss. * Άπειροτέρως, Aristot. de Respir. c. 1.] Απειρία, ή, Inexperientia, Imperitia, Inscitia. Aliquando cum gen. pro άγνοια : ut άπειρίφ χωρίων, Ignoratione locorum. [Plato Hippia Maj. " Jacobs. Anth. 12, 101." Schaef. Mss.] \Aπειροσύνη, ή, ap. Poetas i. q. απειρία. Utitur inter ceteros Eur. [Med Hipp. 195.] " Αιάπειρος, Ignotus, VV. LL. sed non sine men- " do: forsan autem scr. Αιάπυρος, Ignitus. Nam si " vel maxime δι άπειρος retineamus, sonaret Prorsus " άπειρος : vel etiam Expertus, a διάπειρα. Similiter " mendosum est Διαπειράω, quod eadem afferunt pro " Transfigo, Trajicio ; nam in hac signif. διαπεράω " dicitur: in ilia, διαπείρω." [* Αύσπειρος, unde * Δυσπεψία, Difficultas rei per experientiam cognoscendae, Hippocr. de Hum. 1. p. 47 ] "Εμπειρος, ό έχων πεϊραν, Qui habet experientiam, i. e. peritiam ab experientia, Usu peritus. Vel uno verbo, Peritus. Plato de LL. Τών μέν, ώς άπειρος ό λαχών, τών δ' ώς έμπειρος, Horum quidem, quod peritus sit is cujus sors inter nominates exierit: illorum vero, quod peritus. Aristot. Eth. Νέοι έε έμπειρος ούκ έστι. Possumus autem fortasse έμπειρος sine casu positum reddere etiam Experiens, e Cic. et Horat. ac Ovid. Sed frequentius multo gen. habet. Thuc. έμπειρος πολέμου, Rerum bellicarum peritus: [cf. 1, 80.] Herodian. (2, 2, 16.) Άρετής τής έν έργοις έμπειρον, Militaris disciplinae peritum, Polit.: Athen. 1. (p. 3.)"Εμπειρον είναι τών ιερουργιών τών νομισθεισών. At τό έμπειρον substantive ponitur pro ή εμπειρία, Herodian. 3, (4, 3.) Τοΰ δέ έμπειρου και γενναίου πολύ τών Ιλλυρικών άπολέϊπον, Peritia belli multo inferior Illyrico milite. [" Ammon. 105; Wessel. ad Herod, p Lennep. ad Phal Brunck. ad Soph. (Ed. T. 44. Plato Gorg. 37." Schaf. Mss.] ""Εμπρεον Hes. exp. έμπειρον. pro quosupra έμ- " παιον." Έμπειροπόλεμος, Peritus rei militaris, In bello exercitatus, Veteranus, Appian. (1, 447.) Huic opp. άπειροπόλεμος, vide "Απειρος. [Plut. 3, 323. " Ad Dionys. H. 2, " Schaf. Mss. " Const. Manass. Chron. p. 135." Boiss. Mss. Lobeck. Phryn * Έμπειροπράγμων, Damascius Suidae in Νόμος. * Έμπειρότοκος, Hippocr. 592.] 'Εμπείρως, Perite, More eorum qui periti sunt, Scite, επισταμένως. Quod vero Ceb. Theb. dicit, χρήσθαι καλώς καϊ έμπείρως, exp. Recte et apte. [Thuc. 2, 89. Demosth * " Έμπειροτέρως, ^schin. c. Tim. 48. Tauchn.(=105. Reisk.)" Boiss. Mss.] 'Εμπειρία, ή, Peritia, Thuc. 2, (85.) Τήν Αθηναίων έκ πολλού έμπειρίαν τής σφετέρας δι' ολίγου μελέτης άντιτιθέντες, Peritiam Atheniensium multo usu confirmatam. Cic. dicit Longi temporis usus et periclitatio, Plut. An Senibus capess. Resp. ΟΙΪ ή γελωμένη πολιά καϊρυτις εμπειρίας μάρτυς έπιφαίνεται, Herodian. 4, (10, 7 ) Τήν διά τόξων εύστοχου έμπειρίαν, Peritiam artis sagittariae. Item cum gen., Thuc. 3. Μάχι?* έμπεψίφ καϊ χωρίων, Dem. (17 ) Τήν τοϋ πολέμου έμπειρίαν έν τη τοϋ Φιλίππου χώρφ κτησάμενοι, iesch in. c. Ctes. Τήν τών λόγων έμπειρίαν. At Plut. Pericle, εμπειρία ναυτική, Peritia rei nauticae. Exp. quoque non solum Usus rerum, sed etiam Experientia. [" Thom. M Valck. Phcen. p Timaei Lex. 99. et n., Abresch. Lectt. Aristaen Ammon. 49. ad Diod. S. 1, 4. Heind. ad Plat. Gorg. 55. Έμπειρίαν έχειν περί τι, Diod. S. 2, 310." Schaef. Mss. * " Εμπειρίας, Const. Manass. Chron. p. 119." Boiss. Mss.] Εμπειρικός, ut εμπειρικοί medici, et eorum secta εμπειρική : de quibus Celsus in praef. suorum de Re medica Librorum, Alii sibi experimentorum tantummodo notitiam necessariam esse contendunt; alii, nisi corporum rerumque ratione comperta, non satis potentem usum esse proponuut. Aliquanto post,

10 7361 ΠΕΙ [Τ. III. p ] ΠΕΙ 7362 Contra ii, qui se έμπειρtkovt ab experientia nominant, A evidentes quidem causas ut necessarias amplectuntur; obscurarum vero causarum et naturalium actionurn quaestioneni ideo supervacuam esse contendunt, quoniam incomprehensibilis natura sit. Plin. 29, 1 Alia factio ab experjmentis se cognominans εμπειρικής, ccepit in Siciiia, Acrone Agrigentino Empedoclis physici auctoritate commendato. Εμπειρία et Εμπειρική, inquit Gorr., est altera e primis medicinae sectis. Ejus auctor primus Serapiou extitit, qui naturae cognitionem naturalemque disciplinam nihil ad medicinam pertinere professus, in usu et experimentis earn posuit. Quem Apollodorus, et Glaucias, et aliquanto post Heraclides Tarentinus, et aliqui non mediocres viri secuti, ex ipsa professione se εμπειρικούς appellarunt. Erant autem τής εμπειρικής tria genera: NIMIRUM Περιπτωτικόν, ET Αντοσχέbwv, Ετ Μιμητικόν. Primum quidem dicebatur, cum aliquid experirentur in quod forte fortuna, nihil tale cogitantes, incidissent. Secundum, cum ad alicujus rei experientiam dedita opera venirenl, sive per so- Β mnia, s. aliter admoniti. Tertium vero, cum ea, quae prosunt vel nocent, sive natura, s. fortuna, s. aliquo consilio in morbis iisd. experirentur, alios, qui eadem prius experti essfent, imitantes. Quiequid autem juvat, aut noeet, h. e. causarum omne genus, dicebant vel uaturale vel fortuitum esse : vocantes naturale, quod casu fieret, neque haberet manifestam causam ; fortuitum vero, quod sine eleetione quidem nostra fieret, sed evidentem causam haberet. Tribus autem liis tbeorematis utebantur, τηρήσει, ίστορίφ, τϊ) τον ομοίου μεταβάσει. APPELLABANT Τήρησιν, quiequid aliquando observassent: quorum cum magnam habebant eopiam, earn omnem VOCABANT "Αθροισμα, atque id RURSUS Αντοψίαν, quae est eorum memoria quae frequenter et eod. modo visa sunt; quae cum didicissent, NUNCUPABANT Ιστορίav. Qua in re diligenter considerabant quaecunque simul acciderent συμπτώματα : eorumque omnium observationem NOMINABANT Σννδρομήν, Concursum et congeriem symptomatum omnium quae in C affecto essent loco. Quod si in morbos nondum visos inciderent, aut eo loci essent ubi inventorum auxiliorum facultas non suppeteret, transibant ad cousimile, quod ab eis DICEBATUR Μετάβασίς^τοϋ όμοιου: eamque triplicem statuebant, de affectu in affectum, de loco in locum, de re medio ad remedium. Earn autem observationem, quam per illam τοϋ όμοίον μετάβασιν habebant, APPELLABANT Πεϊραν τριβικήν. ^Εμπειρικός, Aristot. Η. Α. 4, 7* αλιείς, vulgo autem εμπορικοί. * " Έμπειρικώς, Perite, Diod. S. 2, 512." Wakef. Mss.] 'Εμπειρέω, Peritus sum, Calleo, Expertus sum, Polyb. 3, (78, 6.) Πννθανόμένος των μάλιστα τής χώρας δοκούντων έμπειρεϊν. Apud Suid. Φήσας γεγονέναι πλείω χρόνον εν τοις Σάρδεσι, και τών τόπων έμπειρεϊν, Locorum peritum esse, (πεπειραμενως έχειν,) ut Thuc. dicit εμπειρία χωρίων. Έμ πείραμος vero POetice pro έμπειρος dicitur, Peritus, Expertus. Cujus usus cum alibi, turn in Epigr. [Agathiae 57 ] Item ap. Lycophr. (1196.) fem. et cum gen. ή πάλης εμπείραμος. [" Manetho 4, 88." I Wakef. Mss. " Ad Callim. 1, 266." Schaif. Mss.] Pro quo metri causa interdum USURPATUR Έμπέpa μος, de quo et infra. Πολι/ττειροί, ό, ή, Multa expertus, Qui multa ten- tavit, Peritus, Callidus, [" Diog. L. in Demetrio p. 194." Seager. Mss. Aristoph. A " Ad Charit * Πολυπείρως, Valck. Adoniaz. p. 356." Schaef. Mss. Schol. Theocr. 15, 48.] Πολι/πεψία, ή, Multarum rerum experientia et peritia, Plato de LL. 7. (p. 811.) Π. καί πολνμαθίαν, [Thuc. 1, 71. Diod. S. 5. p. 198.] " Πρωτόπειρος, Primum experiens, Suid. Neos &v " κομιδή και πρωτόπειρος τών κατα πόλεμον έργων, καί " νεωστί γενόμενος τής έπι πλεϊον προαγωγής :" [Polyb. Fr. Gr Hist, l, 6l, 4.] " Apud Athen. " vero" [p.56s. ex Alexide,] "καινάς εταίρας πρωτο- " πείρους τής τέχνης; Vide et Πρωτόποσις." [* Πρωτόπειρα, Gl. Tirocinium : * Πρωτοπειρία Rudimentum.] [* Σύμπειρος, Qui idem cum aliquo experitur, Pind. N. 7, 15.] "Αμπειρος, Peritus, Expertus, i. q. έμπειρος, Hes. ΜονοπεΊραι λύκοι, Lupi qui non plures simul homines, sed singulos invadunt, Aristot. H. A. 8, 5. de lupis, Άνθρωποφαγοϋσι δε. ο ι μονοπεϊραι-τών λύκων μάλλον αϊτών ή τά κυνηγέσια, Lupi hominem illi potius petunt, qui inertes et unipetae quidem sunt quam qui venatores, Gaza. De quibus Plin. inteliigere videtur, Inertes ho.s parvosque Africa et iegyptue gignunt, asperos trucesque frigidior plaga. Hes. μονοπείρας exp. τούς μή αθρόους, άλλά κα& ένα πείρα* τεύοντας : quibus, verbis dubiuin est an signified Praedones qui singuli praedatum exeunt, non confer, tim. Hoc certe fortassis μονοπεϊραι lupi exponi itidem possit, Qui singuli invadunt, non confertim. Perperam vero in VV. LL. PONITUR Οίμονοπεϊραι, Inertes, Unipetae, pro oi μονοπεϊραι. [" Ad Lucian, " Scbaef. Mss.] Τάλαπείριος, ό, jerumnas expertus, etiam Qui procul abiit; nam Eust. ταλαπείριοι exponi posse scribit vel ταλαίπωρος vel τήλε περάσας, h. in 1. Od. Z. (193.) 7 Ων έπέοιχ ίκέτην ταλαπείριον άντιάααντα. [" Mancus, ieneas Comm. Poliorcet. c. 10." Seager. Mss.] 'Ανάπειρα, ή, Experimentum s. Tentamentura quod denuo fit. Interdum pro simplici πεϊρα capitur. Unde άνάπειραν λαβείν, pro πεϊραν λαβεϊν. Polyb. (ap. Suid.) Τής είρεσίας άνάπειραν λαμβάνειν, Athen. 5. Γενομένης δέ άναπείρας, Cum periculum et experimentum fieret, experiment! causa navis deduceretur. Cui respondet άνάπειραν ποιεϊν, Experimentum facere, s. capere, ut Plin., Periculum facere, Terent». Rursum Polyb. (ap. Suid.) Tals άναπείραν καί είρεσίαις έγύμναζον: sunt autem haec quaedam veluti ptaeludia. 'Ανάπειρα Hesychio est ρυθμός αθλητικός. [Piut. 13. p H.] Vide Πεϊρα, Άναπεψάω. [" Ad Diod. S. 1,548. Toup. Opusc. 1, 32. Emendd. 1, 46. ad Herod. 623." Schaef. Mss. Polyb. 5, 2, 4. 10, 20, 6. 26', 7, 8. "Αμπειρα, i. q. ανάπειρα, Strabo 9. p. 645.] 'Απόπειρα, ή, Experientia, i. q. πεϊρα, ανάπειρα. Unde άπόπειραν ποιήσασθαι, ap. Herodian. (2, 9, 9.) Experiri, Periculum facere, Periclitari, Tentare : [Herod. 8, 9.] Item άπόπεψαν λαμβάνειν, Thuc. (7, 21.) Άπόπειραν λαμβάνειν τής ναυμαχίας, Dicitur pro eod. διάπειραν λαμβάνειν. [" Ad Mosf, 310. Bibl. Crit. 3, 1. p ad Herod. 623^ Schaef. Mss.] Διάπειρα, ή, idem cum praecedentibus, Synes. Ep Άλλά μή τοι ποτέ διάπεψαν λάβοιμ/,, Utinam nunquam hoc mihi experiri contingat. Itir dem Plut. de Def. Orac. Oi μέν ώς σοψιστοϋ διάπιΐραν λαμβάνοντες, Alii ut sophistam tentantes: Fabio, Φαβίψ δέ πάσαν απάτη ν καί διάπειραν έπάγων πολλάκις. Ex Eod. affert Bud. διάπεψαν δοϋναι εαυτοί, Specimen sui dare. [" Thom. Μ ad Charit Coray Theophr ad Diod. S. 1, 548. ad Herod. 623." Schaef. Mss. Διάπειραν λαμβάνειν, Jambl. V. P Kiessl.: Herod. 1, 47. 2, , * Kατάπειρα, Paul. Mg.. 129, 31. Kara τήν πρώτψ τοϋ νοσήματος κ.] Πρόπειρα, ή, Praetentamentum, ' Bud. ap. Thuc. 3,(86.) p Πρόττειραΐ' ποιούμενοι] εί σψίσι δυνατά ε'ίη τά έν τίj Σικελίψ πράγματα υποχείρια γενέσθαι: ubi Schol. exp. δοκιμασίαν. [Herod. 9, 48. Inscr. Gruteri p * Ύπόπεψα, Joseph. A. J. 5,1,26.] Πειράω, άσω, ή σοι, Conor, Nitor: quam signif. et Lat. Tento interdum habet. II. T. (30.) μέν έγώ πειρήσω άλάλκεϊν αγρία φνλα Μ νιας, ubi observa FUT. Πειρήσω per η. Od. A. (545.) άλλά τάχιστα Πείρα όπως κεν δή σήν πατρίδα γαϊαν ΐκηαι, ubi nos Eust. jubet observare act. πείρα dictum κοινότερον: Atticum autem esse πειρώ. Itidem vero πείρων pro πειρασθαι eum alibi dixisse. Sed quamvis Atticam esse neget hanc vocem act. in ea signif., est tamen usus Thuc., cum infin.: et post eum Lucian. (2, 924.) TOM δέ πειρώντας άποδιδράσκειν,. ύλακτών. Sed ille et accusative junxit, Πάσαν ίδέαν πειράσαντες, q. d. Cum omne couatus genus conati essent, pro Cum omni ope conati essent. Multo sane usitatior est hac in signif. vox PASS. Πεφΰμαι,' Thuc. Πειρασόμεθα

11 7377 ΠΕΙ [Τ. π ι. pp ] ΠΕΙ 7378 [Τ. πι. pp άμύνεσθαι, et, Τάίε πάντα πεψάσεσθαι υπό σφάε ποιεϊσθαι. Sic Isocr. Έπεφάθην διελθεϊν. Et Xen. Πειρώμαι έπιμελεϊσθαι εμαντοϋ άπωε υγιαίνω. Tento, ea signif. qua dicitur Tentare aliquem, alicujus animum, Tentare donis, spe vel metu, II. I. (345.) Μή μεϋ πειράτω ευ ε'ιδότοε' ουδέ με πείσει. Sed et Πειράσαντεε τοϋ χωρίου, Thuc. (1, 6l.) Cum locum tentassent, pro Cum conati essent capere, subjungit enim, Καί ούχ έλόντεε. Sic et alibi utitur. Tento, Interpello de stupro, Aristoph. Πλ. (1067 ) Πειρψ μέν ίσωε σε. Idem metaphorice de comodidascalia dixit, "tanquam de muliere, (Ιππ. 517 ) Πολλών γάρ δή πειρασάντων αυτήν ολίγοις χαρίσασθαι, ubi vide Schol.: Plut. Galba, Νέρων υφήκε τυν'όθωνα πειρώντα τήν Ποππαίαν, Lucian. (1, 274.) Συγγνωστοί γάρ εί Καλόν σε οϋτωε όντα έπείρα. Utor autem hie quoque verbo Tentare, cum Tibullo, qui cecinit, Illic tentare Junonem Ixionis ausi Versantur celeri noxia membra rota. I. e. πεφξν τήν "Ηραν: ut vides ap. Lucian. (1, 217 ) in Dialogo, quo inducitur Juno hunc ipsum Ixionem ap. suum Jovem accusans. Sic et pass, partic. πεψαθείε pro Interpellate de stupro, ap. Thuc. (6, 54.) quod et Suid. affert. Alia autem exempla hujus signif. verbi πεψ^ν habes ap. Bud. 343., ubi reddit et Solicitare de stupro, et Appellare. Lat. dicunt etiam Attentare pudicitiam alicujus. Item pro Solicitare et ad defectionem perlicere, ibid, e Greg. PASS. Πειράομαι, άσομαι, ήσομαι, praeter illam signif. cujus modo memini, ponitur et pro πεϊραν λαμβάνω, Periculum facio et Experior, Tento, II. A. (302.) Et δ' ά-ye νϋν πείρησαι, Fac periculum, Tenia : B. (193.) N5v μεν πειράται, τάχα δ' 'ίφεται vias Α- χαιών, Tentat eos, i. e. eorum amnios. Dictum autem fuerat antea (73.) de re eadem, Πρώτα δ' έγών era σιν πεψήσομαι, η θέμιε εστί, Oratione pertentabo et explorabo eorum animos. Auctor brevium Scboll. exp., άττόιτειραν λήφομαι. Eust. vero in alterum ilium versum annotat, διάπειρα ήν ή τοϋ βασιλέωε δημηγορία. Alicubi subjungitur ei particula ei, ut 11. N. (806.) Πάντη δ' άμφϊ φάλαγγας έπειράτο προποδίζων, Ε'ίπωε οί εϊξειαν υπασπίδια προβιβώντι. Sed et cum gen,, sicut de activo πειρώ dictum fuit, ut II. Ω. (390.) Πειρρ έμεϊο γεραιέ. Et Od. Ψ "ίϊς άρ έφη πόσιος πειρωμένη, Maritum tentans, Mariti animum tentans, explorans, cum dictum fuisset antea de ilia πεψάζειν, vv Τηλέμαχ, ήτοι μητέρ' ένί μεγάροισιν έασον Πειράίειν έμέθεν. Et ita VERB. Πειράζειν aliud ηοη esse videmus quam πειράσθαι. Vicissim ipse maritus dicitur conjugem πειράσθαι, Od. N. (336.) Πριν γέ τι σης άλύχου πειρήσεαι: sed paullim diversa tamen signif.: unde Eust. scribit in h. 1., πρινή πειράσασθαι όπως έχουσι περί αυτόν. Sed πειράσθαι τινοε ab hoc Poeta dicitur etiam pro Experiri aliquem congrediendo cum eo, vel, ut quidem ego reddere malim, Experiri certamen cum aliquo: cum alibi, turn 11. Φ. (580.) Ούκ έθελεν φενγειν πριν πειρήσαιτ' Άχιλήοε. Fortassis autem aliquis et verbi Lacessnre usus esse possit in hujusmodi 11. Jungit et gen. rei, ut πειρήσομ* άέθλων, Od. Θ. (184.) sicut Lat. dicunt Experiri certamen. At vero σθένεοε πεψήσομαι, Experiar meas vires, Periculum faciam mearum virium. Sic cum gen. χειρών, aliisque nonnullis, ap. Eund. Fortasse tamen exponi possit etiam Specimen edere, in hujusmodi 11. Apud Hesiod. autem, πειρηθήναι"εγχεοε ήμετέρου, Ά. (359 ) Experiri hastam nostram, Et"Epy. (2, 278.) πεπείραμαι νηων, nisi potius scr. πεπείρημαι, Expertus sum naves. Invenitur et cum dat. ap. Hom.; sed in b , Φ. (225.) Kat'Enropt πειρηθήναι Άντιβίην, est antiptosis, posito dat. pro gen., Eust. : quae άντίπτωσιε fortassis et huic loco tribuenda est Od. Θ. (377.) Αϋτάρ επειδή σφαίρη άν' ίθύν πεψήσαντο, cum nonnulla exempl. accus. σφαΐραν scriptum habeant perperam ; ubi observandum etiam est non poni hunc dat. sine adjectione, ut alibi gen., sed addi, fj κεν με δαμάσσεται, ή κεν έγώ τόν. At vero πεπείρημαι μύθοιε exp. Exercitatus sum in verbis s, sermonibus, Cultus sum in verbis, Od. Γ. (23.) Ούδέ τί πω μνθοισι πεπείρημαι, πυκινοϊσι,. Sed possumus et hie, ut opi- A nor, apte uti verbo Experiri, et quidem cum Poetica constr., quae tamen aliquem et in prosa locum habet, dicendo, Nondum expertus sum verborum s. sermonum. Sed de h. I. disseram et paulo post, ubi de πειρώμαι pass, signif. habente sermo erit. At in soluta oratione πειρώμαι, praeter signif. illam cujus in Πειρώ mentionem feci, signif. Experior, Periculum facio, cum gen. Usus autem est Plato cum gen. personae et accus. rei, "Πεπειραμένος Έράστου πλείονα ή σύ. Sed ponitur πειρώμαι et pro Experior significante Adipiscor, Bud afferens e Synes. Πάντως δέ έν άμείνοσιν έστέ, καί καλλίονοε πειράσθε τοϋ δαίμονοε, Meliorem fortunam experimini. I. e. Felicius egit fortuna vobiscum. Aliud exemplum affert ex Eod., dicente χαλεπού πειράσθαι τοϋ δαίμονοε : sed hie possis quidem verbo Experiri, at nou verbo Adipisci uti. Tale est πειράσθαι κακών ap. Dem. (311.) ubi videndum an verbo Experiri uti possimus, ut cum dicunt Lat. Extrema et Ultima experiri. Cum contrario certe gen., sc. αγαθών, Β alio potius verbo reddendum videtur, sc. Potiri, aut Frui. Cum quo gen. extat etiam ap. Thuc. At πειράσθαι τοϋ τείχουε, ap. Eund. (2, 81.) simile est illi quod ex eo in Πειρώ protuli, Πειράσαντεε τοϋ χωρίου. Ceterum quod ad pass, verbum attinet, i. e. ad verbum hoc passivam ut vocem, ita et signif. habens, sciendum est ap. Hom. Od. M. 37 LEGI πεπείρανται, Ταϋτα μέν ούτω πάντα πεπείρανται: ubi quidam πεπείρανται esse putant a πειρώμαι passive sumto, ut sit sensus, Haec omnia tibi sunt experientia s. experimento comperta; aut etiani uno verbo, Experta, passive : quem etiam usum interdum ap. Lat. habet. Alii a passive itidem πειρώμαι deducentes, reddunt, Haec omnia sunt tentata. Sed Eust. ait positum pro τετελείωνται, a v. πειραίνω, ut πέφανται a φαίνω: cum tamen antea scripsisset, verba ilia, Ταίτα μέν, etc. apte dictum iri τω μετά πεϊραν δεινού τινοε, elra και περί έτερων δυσχερών άκουοντι. Hes. praeterea HABET Πεπειρ^σθαι, quod exp. γεγυμνάσθαι: secundum quam exp. convenit hie infin. cum C praet. πεπείρημαι, quod supra ex Hom. attuli junctum dativo ; nam et ipsum passive accipientes quidam, exp. γεγΰμνασμαι et ήσκημαι: addit vero et πε- παρθενενσθαι, pro quo reponendum puto διαπεπαρθενεϋσθαι; ut sc. dicatur ea quae est devirgiuata, esse Experta a viro, accipiendo et hie Experta passive, pro Quae virum experta est, ut Lat. Poetae loquuntur. De πεψαθείε autem a πειρώμαι passive sumto, et quidem pro Interpellor de stupro,' dictum supra fuit in Πειρώ. " Πειρψατο, Ionice pro πειρωντο, Tentarent, Cona- " rentur, Herod." [4, , 138.] " Έπεπεψέατο, " Experti fuerant, Ionice ap. Herod. (7, 125.) pro " έπεπείρηντο," [quod et ipsum est Ion. pro έπεπείραντο.} " Est praet. plusquampeif. pass." [" Πειράω, ad Anton. Lib Verh., Moer et n., Musgr. Hipp Hel Valck. Diatr. 80. Wessel. ad Herod ad Charit. 324=617. ad Phalar Thom. M Brunck. Aristoph. 2, 242. Kuster ad Diod. S. 2, 452. Jacobs. Anth. D 12, 91. Philostr Boiss. Heyn. Hom. 6, , , Tento, De stupro appello, Mcer et n., Timaei Lex et n., Jacobs. Exerc. 2, 100. Anth. 11, 318. Fischer, ad Anacr. p. 17. ad Herod Huschk. Anal ad Paus. 329 Τ. H. ad Plutum p. 46. Kuster. Aristoph Boiss. Philostr Heind. ad Plat. Phaedr De prosodia, Clark, ad II. A. 67. De constr., Musgr. Tro Brunck. Apoll. Rh Cum infin., ad Dionys. H. 5, 276. Thom. M Act. et med., ad Callim. 1. p Buttm. ad Plat. Gorg ϋειράομαι, Xen. Mem. 1, ], 9. Pierson. ad Mcer. 16. Abresch. Lectt. Aristaen ad Xen. Eph Jacobs. Exerc. 1,134. Heyn. Horn. 8, ad II. O Σ Od. A Zeun. ad Xen. Κ. Π ad Charit Cum partic., Herod et v. 1., et n., Musgr. Iph. A! 367. Heyn. Hom. 5, 415. Pass., Heind. ad Plat. Phaedr. I89. Πεψάσομαι, άποφαίνειν, Bibl. Crit. 3,

12 non sit. Et ap. Chrys. Άπείρατος ύβρεως, Non expertus injuriam ullam, i. e. Ab omni injuria intactus. Ionice autem DICITUR Άπείρητος, Od. B. (I7O.) Ού γάρ άπείρητος μαντεύσομαι, Imperitus, Ignarus. At II. P. (41.) cum gen. Άλλ' ου μάν 'έτι δηρόν άπείρητος πόνος έσται Ούδέ τ αδήριτος ουτ' αλκής οντε φόβοιο:, ibi enim Eust. ait esse hyperbaton, pro ούκ άπείρατος άλκής κ αϊ φόβου. In parvis autem Scholl. exp. άλλ' ούδαμώς έπϊ πολύν χρόνον άπειροι γενώμεθα Τής άλλήλων δυνάμεως καϊ μάχης. [Arrian. Anab. 5, 27, 15. 6, 28, 5. Pind. Ό. 8, 79- Π, 18. Ν. 1, 33. 'ί. 4, 50. Pro άπέραντος, Ό. 6, 90. βατ!ψ έν άπ. " Ad Diod. S. 2, 53. Bruuck. Soph. 3, 500. Abresch. Lectt. Aristaen. 2S9- Thom. M. 87- ad Herod Brunck. (Ed. T * Άπειράτως, Paus. 3, 162. * Πολυπείρατ-οε, Manetho 1, 67. nisi leg. * Πολνπείριτα." Schaef. Mss.] [* Πειρητήρ, unde] Πειρητηρίη, Ionice PRO Πειρατηρία, ή, Tentatio qua alicujus rei periculum et experimentum facitpus, aliquid exploramus, i. q. πειρασμός. Ex Herod. Καθεΐναι κάλων κατά πειρητηρίην, Mittere funem ad explorandum, Valla. Qui funis dicitur ETIAM Καταπειρητηρίη ab Eod., ET Βολίε: quoniam ad fundum s. aquae altitudinem explorandam jacitur, s. mittitur. [Cf. Kara*-.] Πειρητήριον, τό, Experimentum, Tentamentum, Hippocr. [677, 30. * Πειρατήρ, unde " Πειρατήριον, Tentamentum, Athan. 1, Andr. Cr " Kail. Mss. Stob. Serm Τυμνασίαιςκαϊ πειρατηρίοις, Arrian. Epict. 3, 25. Οί πόνοι οί τών π. ωφέλιμοι, Heliod. 10. p Π. άφενδές τών καθαρεύοντων, Eur. Iph. Τ ψόνια π.] Άναπειράω et Άναπειράομαι, proprie Iterum experior, Iterum tento. Alioqui pro simplici πειρώμαι, Experior, Tento. Thuc. 7, (7 ) Ο'ί τε Συρακούσιοι ναυτικόν έπλήρουν, καί άνεπειρώντο, Schol. άπεπειρώντο, έμελέτων. Sed notandum est, ut. άναπειράσθαι ibi a Thuc. de re navali usurpatur, sic άνάπειραν usurpari in his 11. a Suida cc., Κατασπφν τάς ναΰς, τάς υπηρεσίας έμβιβάζειν, καί τής είρεσίας άνάπειραν λαμβάνειν, παρέλκοντα τον χρόνον κ. τ. λ. Item, Τών δέ ναυτικών δυνάμεων κατά θάλατταν τάϊς άναπείραις καϊ ταϊς ε'ιρεσίαις έγύμναίον : citat autem posteriorein locum e Polyb. [" Ad Diod. S. 1, 548. ad Herod. 666." Schaef. Mss. * " Έπαναπειράω, Planud. Ovid. Met. 14, 382." Boiss. Mss. * Προσαναπειράομαι, J. Poll. 1. p. 83.] Άποπειράω, i. q. άπόπειραν ποιούμαι, aut λαμβάνω, Experior, Periculum facio, Periclitor, Tento. Jungitur etiam genitivo, noq aliter quam cum dicitur ά,κόπεψαν ποιούμαι vel λαμβάνω. Thuc. 6. "Επειτα ΠΕΙ 7365 ΠΕΙ [Τ. πι. ρρ ] 7366 Α καί τής Καρχηδονίων άρχήι και αυτών άποπεφάσοντει, 2. ρ. 26. Έπαράθην, έπειράσθην, ad Diod. S. I, Appian. Β. C. 5, (36.) de Perusina fame loquens, 144. ad Charit Brunck. ad Poet. Gn Έττεί δε ούδέ τοΰ λιμοΰτέλοί ήν, άχθόμενοι το'ις γενομένοις όπλίται παρεκάλουν τόνάντώνιον αύθις άνοπει- ad Xen. Eph Bast Lettre 162. Schneid. ad Xen. (Ec. 36. ad Polit Πειρασθεί», Alciphr. ράσαι τών τειχών, ώς διακόφοντες αύτά, Themist. de 168. Πεπειραμένα, Phalar. p. 8. Πεπειραμένος, Amicitia, Καί εΐ τοΰτο ύπομείνειας άπαξ, ού μή ποτε ασμένος, Bast Lettre 163. Σθένεος πειρώμενος, Heyn. ενοχλήσει λοιπόν, άλλ' ούδ' άποπειράσειεν. Usurpatur Hom. 7, 6'4. *Πειράω pro περάω, ad II. Ω. 8." Schaef. interdum et alia constr.: Thuc. (7, 36.)Άποπειράσαι Mss. Pind. Π. 2, 62. Lysias 215. Hom. Hymn. 2, τάίς ναυσϊν έ/ίούλοντο, quod a nonnullis exp., Fortunam navalem experiri volebant. Ab aliis, magis ad 175. Herod. 6, 82-7, Apoll. Rh. 1, , Isocr. ad Demon, p. 7. verbum, Fortunam navibus experiri, i. e. per naves, * Πείραμα, Gl. Tentamentum.] Πείρα συ, Tentatio, Vocis PASS. Άποπειράομαι, frequentior est usus: Solicitatio de stupro, Thuc. [6, 56. " Thom. M. unde et in illo priore Thuc. 1. paulo ante c., partic. 701." Schaef. Mss. Steph. B " Πείρων, Tentatio, Athan. 1, 843. fors. mendose." Kail. Mss.] activum άποπειράσοντες, Schol. exp. per partic. pass. άποπειρασόμενοι. Jungitur autenfi similiter cum gen, Πβιρατέον, Tentandum et experiendum est, Nitendum Aristoph. N. (477.) διακινεί τόν νοΰν αύτοϋ, και τής s. Annitendum est, Conandum est, Xen. (Άπ. 1, 2, γνώμης άποπειρώ. Quod genus loquendi usurpatur 34.) Π. ορθώς λέγειν, Conandum est ut recte dicamus. Et Demetr. Phal. Κατα το δυνατόν δε ομως π. et ab Andocide, "Ηκουσινάποπειρώμενηι τής ημετέρας γνώμης,. Documentum accepturi, Bud.: Xen.iEc. ET Πεφατέα, pro eod. Attice, Plato de LL. [6. p. (19, 13.) Άποπειρφ μου, καί τοΰτο, έφη, μάλιστα πάν 77O. Strabo 12. p Aristot. Eth. Nic. 1, 2. Polyb. 4, 30, 3. M. Anton. 5, 26. * Πειρατό», unde Β των έπιστάμενος, ι. e., eod. Bud. interpr., Cum tu άπει'ρατος: * πειρητός, unde άπείρητος.] optime scias, tu me tentas an ipse sciam. Plato Apol. Άπείρατος, ό, ή, Intentatus, Cujus periculum factum non est, Quem quis expertus non est,_ Dem. τέον τών λόγων. Aliquando genitivo additur. daf. (15.) Άποπειρώ μένος ήμών, Isocr. Evag. Άποπορα- pro Cor. Otir' άλλο ουδέν άπειρατον τούτοις ήν κατ instrumentalis : Plut. Themistocle, Άπο-κειρίμα^ έμοϋ. Activa quoque signif. capitur pro Inexpertus, Αριστείδου λόγφ. Interdum vero particula et geni- Qui experientiam non habet vel cepit, i. q. άπειρος, Aristides, Οΰ γάρ έστι γένος, ο τήσδε τής πόλεως άπειρατον, Quod munificentiam hujus urbis expertum tivo adjungitur: Plato de Rep. 2. Καί τοϋτο έννρήσαντα, άποπειράσθαι τοΰ δακτυλίου εί ταύτην έχει τήν δύναμιν. Nonnunquam vero post άποπειρώμαι ponitur duntaxat haec particula εί: Xen. Κ. Π. 2, (3,3.) 'Αλλ' άποπειρώμενον ε'ι τις άρα έσται άνήρ, όστις έθελησει έπιδεϊξαι εαυτόν ώς διανοείται. Affertur autem etalia constr., sc. cum περί: ut άποπειράσθαι περί τών εσχάτων, e Bud. Epist. prioribus. [Herod.3,119. "Thom. M Brunck. Aristoph. 3,75. ad Anton. Lib Verh., ad Moer Abresch. Lectt. Aristaen. 18. Valck. ad Herod " Scb»f. Mss. 'Αποπειραθείς τής γαστρός, Alex. Trail. 1. p. 69. * Προαποπειράομαι, Clem. Alex. 999=806. cf. Ind.] C Διαπειράω, Tento, Solicito, Plut. (Pomp. 51.) Δι a- πείρων δωροδοκίαις, και συγχορηγών άγορανύ)up^bud. Pass. Διαπεφώμαι, Tento, Experior, Thuc. 4 (91 ) p Μόνοι/ αύτοϋ voμίζουσι τών έν τώ πολέμφ -ού διαπεπεφάσθαι, Non tentasse, Periculum non fecisse, πεϊραν ού λαβείν, Schol. Synes. Ep. 96. Πόρρνθιν διαπειρώμαι τοΰ πράγματος, Experior. Plut. Fabio, Διαπειρώμενος τοΰ παιδός, Tentans filium, Periculum faciens filii. ["Περσέων, Persarum periculum facere, Herod. 5, 109- Αιεπειρψτο αύτοϋ τιμ φνχήι, Animum ejus tentavit, exploravit, 3, 14." Sclrw. Mss.] II Αιαπειράσθαί τίνος, Captare aliquem, Captioni alicujus iinminere, Bud. e Plat, de LL. 11. p ["Thom. M Coray Theophr ad Diod. S. 2, 624." Schaef. Mss.] [* Είσπειράω, Hippocr. 829 ] Έκττειράω ET 'Erπειρώμαι, Teuto, Periculum. facio, Experior: 'E fπειράθην τέκνων, Expertus sum filios. [Soph (Ed.T Percontor, Aristoph- Ίππ Plato Epist. 13. p * Έμπειράομαι, Hippocr Γι/ναιιτοί D έμϊτειρηβίναί.] 'Επιπειράω ET ΈπιπεψώμΛ^) Experior, Tento, Periculum facio, Insuper tento et periculum facio, [" Heyn. Hom. 7, 566." Schaef. Mss. " Έπιπειράσαι, Phot. ap. Wolf. Anecd. Gr. 2,143. Kail. Mss.] Καταπεψάω, Tento, Atteuto, 2 Macc. 13, (18 ) Κατεπείρασε διά.μεθόδων τούς τόπους : quod interpr., Difiicultatem locorum arte tentabat. [Anonymus Suidae in Προσανανεωσάμενος.] Καταπειρατηρία, ή, Instrumentum nauticum, quo altitudinem mans explorant; alio nomine βολίς. Herod. 2, (5.) Karcit καταπειρητηρίην : (28.) Μή δύνασθαι κατιεμένην καταπειρητηρίην είς βυσσόν ίέναι. Idem instrumentum dicitur ETIAM Καταπειρητήρ, [et *Καταπειραφ, Isldorus Orig. 19, 4. Catapiratee, linea cum inassa plumbi, qua maris altitude tentatur.] Μεταπεφάω ET Μεταπειρώμαι, Mutata arte tento. Pro Muto, Vario, affertur ex Aristoph. [Έκκλ. 217-J Παραττειράω, ET Παρρπειρώμαι, Adnitor, 1«W, Hermog, de Juveut. cum infia, [" Ad Hewd

13 7377 ΠΕΙ [Τ. πι. pp ] ΠΕΙ 7378 [Τ. πι. pp. 165 Schaef. Mss. Pind. Ό. 8, 4. παραπεφώνται Διό» μάν- A partem ad Hebr. 3, (8.) To5 πειρασμον μον έν έρήμφ, Ties. * Περιπειράομαι, Quint. Sffl. 4, 406.] Προπειράω ET Προπειρώμαι, Prius tento, quod et una voce de tentatione qua Diabolus homines ad vitia et sce- Cum tentatus fui ab Israelitis in deserto. Dicitur et Prae tento, [Gl.] a Latinis dicitur. Pro eod., πρόπειpav λαμβάνω. [Eust. II. A. p. 31, 35. Lucian. 1, είσενέγκρε ήμάς είε πεφασμόν : quod fit cum Sat a nee lera solicitat, Matth. 6, (13.) et Luc. 11, (4.) Mi) 793. * " "ΐποπεφάω, ad Timaei Lex Alciphr. arbitrio homines permittit. Luca; 22, (40.) Προσεύχεσθε μή ε'ισελθεϊν είε πεφασμόν : 1 ad Tim. 6, (9 ) 396. (3, 52.)" Schaef. Mss. ielian. H. A. 14, 5.] Πειράζω, άσω, Tento, Periculum facio, i. q. πειράω, Ut πελάζω ι. q. πελάω, Apoll. Rh. (1,495.) Λαιρ άνασχόμενοε κίθαριν πείραζεν άοιδήs, Periculum facie- Έμπίπτονσιν είε π. At Jacob. 1, (2.) "Orav πειρα- bat cantus, etiam Aggrediebatur. Schol. Aristoph. (Πλ. 575.) in expositione verbi Πτερνγίζειν, cum accus. junxit, de pullis implumibus, "Α πεφάζουσι μέν ras πτέρυγα», ιπτασθαι δέον δύνανται. Studium inutile tentare, de ejusmodi conatu inani dicit Ovid. Eadem constr. in 2 ad Cor. 13. 'Eavrowπειράζετε e'i έοτε ev rij πίστει, Vosmetipsos tentate et explorate, Periculum vestri facite. Quod etiam ad sequentem signif. aliquo modo pertinere queat. Et pass. ap. Aristoph. Σφ. (1129.) πεπειράσθω, Periculum fiat, Tentetur. Et ad Hebr. 11, (37.) Έλιθάσθησαν, έπρίσθησαν, έπεφά- β σθησαν, Fides eorum et fortitude tentata fuit, Periculum et experimentum ejus factum est. Sed doctiss. Interpr. putat hoc έπεφάσθησαν e margine irrepsisse; nam et paulo ante praecedit, Εμπαιγμών καϊ μαστίγων πεϊραν έλαβον, Ludibria et flagella sunt expert!. II Captiose tento, s. potius Tento, sine adjectione: Cic. Prudentiam alicujus tentare, Cujus cum tentaret scientiam auguratus. Od. I. (281.) "iis ψάτο πεφάζων, έμέ δ' ον λάθεν είδότα πολλά: Ψ.(114.) μητέρ' εασον Πειράζειν έμέθεν, Me tentare. Sed et Matth. 19. Προσήλθον αύτφ oi Φαρισαϊοι πειράζοντεε αντόν καϊ λέγοντες, ε'ι εζεστιν άνθρώπω άπολνσαι τήν γυναίκα αν rov κατά πάσαν α'ιτίαν; Sic alibi passim. Dicitur et πειράζειν Θεόν, Tentare Deum. Act. 15, (10.) Τί πειράζετε τον Θέον; Et, 5, (9.) Πειράσαι το πνεύμα Κυρίου. At Hebr. 3, (9 ) ipse Deus dicit, Έπείρασάν με oi πατέρες υμών. Tento, solicitando ad aliquod scelus: quod peculiariter Diabolo tribuitur, unde et δ πεφάζων nominatur: Matth. 4, (3.) Προσέλθω ν αύτφ 6 πεφάζων : 1 ad Thess. 3, (5.) Mi/ c πως έπείρασεν νμάε δ πεφάζων: 1 ad Cor. 7, (5.)"Iνα μή πεφάζρ νμάε δ Σαταναε διά τήν άκρασίαν υμών, Ne vos tentet et ad adulteria solicitet. Et signif. pass., in Epist. Jacobi, 1, (13.) Μηδεί» πειραζόμενος λεγέτω οτι άπό τοϋ Θεοΰ πειράζομαι' δ γάρ Θεό» άπείραστόε έστι κακών, πειράζει δ' αντόε ούδένα : Nemo, cum tentatur, dicat se a Deo tentari; nam Deus tentari malis non potest, nec quenquam tentat: (14.) "Εκαστοι δέ πειράζεται, ΰπδ τήί ίδίαε έπιθυμίαε έξελκόμενοε και δελεαζόμενοε, Sed unusquisque tentatur, dum a propria cupiditate abstrahitur et inescatur. Itidem Greg. Naz. Or. de Christo, Έπεφάσθη, Tentatus est: sc. a Satana, qui vocatur ο πεφάζων. II Morbo quoque πεφάζεσθαι dicimur, cum is nos invasit: ut Tentari, Cic. Animi valentes morbo tentari non possunt, corpora possunt: Lucr. Nec. poterat quisquam reperiri quem neque morbus, Nec mors, nec luctus tentaret tempore tali. Alex. Aphr. Ύποχύσει πεφάζεσθαι, Suffusione oculorum tentari, i. e. Corripi, etiam κατέχεσθαι. Cic. quoque in Epist, ad D Att. Πεφάζεσθαι παραλύσει. Πειράζω cum infin, Tento, i. e. Couor, Nitor, Epigr. τί πειράζεις λευκόν ϊδεϊν κόρακα; Quid eonaris videre corvum album ΐ Quid captas, quod fieri nequit 1 [" Toup. Opusc. 1, 41. Fischer, ad Anacr. p. 17 Dionys. H. 3, , In primis de stupro, Moer et n., Timaei Lex etn., Boiss. Philostr. 412." Schsef. Mss. Apoll. Rh. 3, 10. πειράζε δ' Άθηναίην πάρος "Ηρη. Vide Schleusneri Lexx. Ν. et V. Τ.] Πειρασμό», Tentamentum, ut Ovid. Tentamenta mortalia et artes medentum, Diosc. praef. 1. Tovs επί των παθών π., Facta iu morbis pericula et experimenta: de iis quibus saepenumero tentatis et exploratis, comparatur ή εμπειρία medica: ad Gal. 4, (14.) Τόν π. μον τον εν τρ σαρκϊ, Experimentum mei quod fiebat in carne, i. e. Vexationes quotidianas quibus Dominus me exploravit et constantiam meam tentavit. 1 Petr. 4, (12.) Πρό* πειρασμό ν ύμϊν γινομένη, Ad vestram constantiam tentandam et explorandam. At in malam PARS XXII. σμόis περιπέσητε ποικίλοιε, Cum in varias tentationes incideritis : in bonam partem, pro Ea tentatione qua fides et constantia exploratur, et quam δοκίμων τήε πίστεως appellat: de qua ibid. (12.) Μακάριος άνήρ, 8s υπομένει πεφασμόν. Rursum in malam partem, 1 ad Cor. 10, (13.) Πειρασμό» νμας ονκ είληφεν. [Schleusn. Lex. Novi etfvet. Test.] Πεφαστήε, Tentator, Diaboli epith., ut et δ πεφάζων, quod homines tentet, et ad fiagitia solicitet, Greg. Naz. Έάν σοι προσβάλλρ ό τοϋ φωτός διώκτης και π., Si te intus male afficere tentarit insectator lucis spiritus, et innocentium interpellator, Bud. [" Reiz. Acc Ammon Valck. Anim. 193." Schaef. Mss.] Πειραση- KOS, Tentandi peritus, Budaeo Qui inani conatu utitur, ap. Aristot. Metaph. 3. Έσπ δέ ή διαλεκτική π., περί ι3ν ή φιλοσοφία γνωστική. Idem ex Aristot. Elench. tradit πειραστικούς λόγουε έν rj5 διάλέγεσθαι dici τούς έκ των δοκοϋντων τφ άποκρινομένφ συλλογιστικούς άντιφάσεωε, qui ex iis quae respondent consentanea videntur, oppositam conclusionem inferunt. Vide Comm [* Πειραστ-ό», unde] Άπείραστος, δ, ή, Qui tentatus non est vel tentari non solet, Qui nou tentatur. In Epist. Jacobi, 1, (13.) Άπείραστοε έστι κακών, Tentari malis non potest. Vide Πειράζω. [" Const. Manass. Chron. p. 62. Meurs. nisi leg. άτονε, ad Thom. M. 88. Alciphr. 354." Schaef. Mss.] Άποπειράζω, i. q. πειράζω, Tento, Experior, Periculum facio : qua signif. et άποπειρωμαι supra. Aristot. de Mirab. Audit. Άποπεφάζοντας των άγρανλούντων εί τοϋτ' αληθές έστι. [" Ad Anton. Lib Verh., ad Moer " Schaef. Mss.] Αιαπειράζω, Tento, [3 Macc. 6, 40. Μέχρι τίνος ώς άλογους ήμάε διαπεφάζειε;] Έκπεφάζω, i. q. διαπεφάζω, 1 ad Cor, 10, (9.) Μηδέ έκπειράζωμεν τόν Χριστόν, καθώς τίνες αϊτών έπείρασαν, και ύπό τών όφεων άπώλοντο, Nec tentemus Christum, sicut quidam eorum tentarunt: de Israelitis in deserto degentibus. Tentare autem Christum, est eum velut ad certamen provoke, ut paulo infra Apostolus explicat. [* Έμπειράζω, Periculum facio, Polyb. 15, 35, 5. τών τής Λιβύης.] Καταπειράζω, Tento, Periculum et experimentum facio, seu, ut Bud. interpr., Tento, i. e. Expugnare conor, Polyb. 4, (11, 6.) Έξάπτεσθαι τής ούραγίαε καί καταπειράζειν τών πολεμίων : (13,5.) Καταπειράσαντε» τής Πεληνέων πόλεω$ : 1. Σννεπλέκοντο καί κατεπείραζον αλλήλων, Periculum virium inter se fecere. Qua signif., sed voce pass., 2, (65, 13.) Έξ έφόδον καταπειράζεσθαι καί συμπλέκεσθαι. Lysias cum accus. quoque junxit, p. 173(=867.) Τήν νμετέραν φήφον καταπειράσοντες είσεληλύθασιν είς τό δικαση/- ριον: loquens de deprecatoribus. [" Toup. Opusc 2, 273. Diod. S. 2, 244." Schaef. Mss.] Καταπειρασμός, Tentatio, ut qua periculum et experimentum fit alicujus rei: qua signif. et πειρασμό». Exp. etiam Experientia. [" Diosc Suid. 3, 666." Wakef. Mss. * Προπειράέω, Gl. Protempto: * Προσπειράζω- Attempto.] AT Πεφητίζω, Poet. Tento, Experior, Periculum facio, i. q. πειρώ, unde et derivatum est, Od. Φ. (124.) τόΐ,ου πεφήτιζε, Arcus periculum et experimentum faciebat, Arcum explorabat, ut Lucan. 2. de tauro, in adversis explorat cornua truncis. Sed πέιρητίζειν dicimur et cum hominis alicujus animum aut robur exploramus : Od. O. (303.) Τοι» Όδυσεύς μετέειπε, σνβώτεω πεφητίζων, Subulcum tentans, II. Η. (235.) Μήτι μεν ήν τε πάιδό» άφανροΰ πεφήτιζε Ήέ γυναικός, ή ούκ οϊδεν πολεμήία εργα, (Ο. 615.) εθελε ρήξαι στίχαε ανδρών πεφητίζων : ubi etiam possis exponere κατάπεφάζων, Tentans, i. e. Expugnare conans. Et Od. X. (237.) άλκήε πεφήτιζε. Nonnus cum accus. έπεφήτιζε γνναϊκα, Tentabat, Animum 21 Β

14 7377 ΠΕΙ [Τ. πι. pp ] ΠΕΙ 7378 [Τ. πι. pp ejus explorabat. Formatur vero hoc πειρητίζω a A πειράω forma Ion., ut πειρητηρίη, πειρητήριον, άπείρηros. II ΤΙειρητίζειν Hes. exp. non solum πειράσθαι, sed et πεφυσήσθαι, πεφηβήσθαι. ["Ruhnk. Ep. Cr. 48." Schaef. Mss.] " Πειχιο ον, Hesychio δοκίμασον, " Explora, quod et πειρήτισον." if Πειραπ)*, Praedo, s. Praedator marinus, Qui in mari vagabundus praedatur, Pirata Lat. quoque dictus : Cic. Barbarus pirata et nefarius praedo. Lucanus, Omne fretum metuens pelagi pirata reliquit. Epigr. *Hv μή πειρατήε ένττελάγει σε λάβη, Nisi pirata s. praedo in mari te capiat. Qui vero terra praedantur, λησταί dicuntur. Itidem Hesychio Πεφαταί, εν ύδασι λησταϊ, necnon κακούργοι. Suid. quoque πειρατών exp. των κατά θάλασσαν ληστών, καταποντιστων : derivans a NOMINE Πείρα, significante δόλοι, απάτη, τέχνη : ut πειραταϊ sint, ο! κατά θάλασσαν κακούργοι. Alii a περίρν deducunt, quoniam mare semper pererrant et uavigantes invadunt: quam ob causam et περιδίνονε nominari. [" Ad Xen. Eph Villoison. ad Long Reiz. Acc ad Corn. Β Nep. 72. Stav., Ammon Valck. Anim Thom. M ad Charit Brunck. Soph. 3, 387. Heyn. Horn. 8, 584." Schaef. Mss.] Αρχιπειρατήε, ut άρχικλώφ, Piratarum priuceps, Archipirata: Cic. Istum clam a piratis ob hunc archipiratam pecuniam accepisse. [Plut. Pomp. 45.] Πειρατικόί, Ad piratas s. praedones marinos pertinens: νήεε, Pint. (Pomp. 45.) Naves piraticae, Quintil. Naves ptaedatoriae, Liv. Idem dicit π. σώματα, in Camillo, Corpora piratarum, Piratas captos: Pompeioi πειρατικοί πόλεμοε, ut Cic. Bellum piraticum. To π. vero dicitur Manus piratica, Cohors piratarum, Ipsi piratae, ut τό στρατιωτικόν, Milites. Sic etiam TO ληστρικόν, Praedonum manus. Plut. Πομπηίου τά πειρατικά καταναυμαχοϋντοί. Piraticam vero Lat. dicunt Artem piraticam, Vitae genus quod piratae sequuntur. [" Toup. Opusc. 1, 293. ad Charit. 250=502." Schaef. Mss.] ΐίειρατεΰω, Piraticam exerceo, facio, Cic. Egestate et improbitate coactus piraticam fecisset; Pirata sum : ut ληστεύω, Praedo sum, Praedor. c Genes. (4-9, 19 ) Πειρατεύσει αύτφ κατά πόδαε, ubi exp. Praedabitur, sic, Ipse accinctus praedabitur ante eum. [Strabo 14. p " Ad Herod. 416." Schaef. Mss. Duris ap. Schol. Eur. Hec Ύπό Αιγινητών πειρατενομένονε.] ΐίειρατεία, Piratica s. Exercere piraticam, [Hes.] [* Πειρατήρ, * Ώειρητήρ, unde] Ώειρατήριον, τό, Sedes piratarum, Locus, quem piratae tenent, piratis infestus, τόπος ληστών, ut Hes. exp. : Plut. Pomp. (27.) P 207. Των συνεστώτων έτι καϊ πλαν ω μέν ων έξω πειρατηρίων ένίο is δεηθεϊσιν επιεικώς έχρήσατο, Extra Ciliciam et sinus piraticos vagantes, Bud. qui p. sequenti πειρατήριον capi scribit pro Coetu et conciliabulo piratarum : quo modo ro πειρατικόν usurpari docui paiulo ante. Ibid. Τα πανταχού ληστήρια τής θαλάσσης έξέπεσεν : pro οί λησταϊ, s. οί πειραταί. Quod vero Job. 7 init. legitur, 0ύχι πειρατήριον έστιν ό βίοε άνθρωπων έπϊ τήε γήε, vulgo exp. Militia est vita hominis super terram : ut sc. ad verbum ibi significet non Receptaculum piratarum, s. D όρμητήριον τών πειρατών, ut paulo ante, verum Piraticam. Exp. etiam Tentamentum, Experimentum: qua signif. πειρητήριον, Ionice pro πειρατήριον, affertur ex Hippocr. [" Act. Traj. 1, 201. ad Charit (502.) ad Xen. Eph ad Dionys. H. 3, Const. Manass. Chron. p Meurs." Schaef. Mss. Heliod. 2. p. 65.] " ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Piraeeus: Portus Atticae, triginta " quinque stadiis distans Athenis. Olim insula fuit, " unde ei et nomen, άπό τοϋ διαπερφν : eique Muny- " chiae Dianae fanum iuaedificavit Munychus, τά " άκρα αύτοϋ κατασχών, Suid. Genitivum h&bet Πει- " ραιέως, ap. Aristot. Rhet. 3, Dat. Πειραιεί, ap. Xen. " (Άθ. 1, 17.) et ieschinem. Accus. Πεφαιέα. Attici " vero Πειραιώς dicunt pro Πειραιέωβ. Dem. pro " Cor. Τόν κύκλον τοϋ Πειραιώε. Et Πειραια pro " Πειραίέα. Idem Dem. in Mid. Κατέ?τλευ<τεν εΐϊ " Πείρα ία, Xen. Hell. 5, (4, 34.) Έπύλωσαν τόν Πει- " ραιά, Aristot. Polit. 5. Ot τον Πειραιά οίκοϋντει: " quos esse dicit μάλλον δημοτικούς των τό άστυ ο'ι- " κούντων. Cic. vero se reprehendjt, quod sic pro- " tulisset,. ac non potius ut Terent. In Piraeeum " conveniinus." [" Bergler. Alciphr Thom. M ad Diod. S. 1, , Jacobs. Anth. 8, 237. Brunck. Aristoph. 3, 39. De gen., Moer et n., Morus ad Hellen Πειραιέωί, Zeun. ad Xen. Κ. Π. p. 4. Πειραιεϊ, Πειραεϊ, Brunck. Aristoph. 3, 123, Πειραιά, Xen. Mem. 2, 7, 2. *Πειραιάδε, Wakef. S. Cr. 3, 23. * Πειραιοΐ, Valck. Diatr. 14. (de Π. άγωνίζεσθαι.) Sic legam in Alciphr. 294." Schaef. Mss.] " Πεφαϊ- " και πύλαι, Piraicae portae, Portae quaedam Athena- " rum, quibus in Piraeeum exibatur, Plut. Tbeseo" [27. "Jacobs. Anth. 8, 127- ad Diod. S. 1,629." Schaef. Mss. * Πείραιον, Portus Corinthiacus, Lei, Xen.] " ΠΕΙΡΙΝΘΟΣ, Hesychio πλέγμα τό έπϊ τήι όμά- " ξης, τό πλινθίον τό έπιτιθέμενον τη άμάξη, se. ef' β " φέρουσι τά φορτία. Sic Didymus ap. Etyin. exp. " τό έκ ριπών πεπλεγμένον πλινθίον: Apion το επάν» " τήι άμάξης τετράγωνον, είε δ έντίθεται ra κομιζό- " μενα: ut sit Storea e vimiue quadrata, Cratei " quadrata quae impouitur currui, et in qua ponun- "tur ea quae vehuntur, Alveus currus. Hom. in accus. πείρινθα dicit, Od. O. (131.) Και raphes πείρινθα τίθει Πεισίστρατος, II. (Ω. 190.) αμαξαν ivτροχον ήμιονείην'οπλίσαι ήνώγει, πείρινθα be δήσαι έπ' αύτήε. Etym. vero et Πείρινθα in recto casu: " Πείρινθοε, inquiens, ή καϊ πείρινθα λέγεται. Xen. " et Plut. κάναθρον s. κάνναθρον appellant." [* "Πείρινε, (unde gen. πείρινθοε,) Brunck. Apoll. fib (3, 873.)" Schaef. Mss. * Πειρινθια, Apollon. Lex. 540.] ΠΕΙΡΩ, ερώ, Transadigo, Transfigo, Transfod», II. Y. (479 ) τ ή τ όν γε φίλης διά χειρόε έπειρεν Αιχμή χαλκείη. Sic Virg. sed viribus ensis adactus Transadigit costas. Ubi nota de ipso telo dici activa voce, quod alias et passive dicitur Transfigi: Λϊη. ll.latos huic hasta per armos Acta tremit, duplicatque viri transfixa dolorem. Dicitur aliquis aliquem πείρειν αίχμη, itidem Transadigere, Transfi- gere, Transfodere. Sil. jaculo Lucam qui maximus aevi Transadigit, Liv. Stricto gladio transfigk puellam, Ovid, gemino transfodit vulnere pectus. At quod II. A. (465.) Od. a. (75.) legitur, άμφ' όβελοϊσιν έπειρεν, ηοη interpretandum est Transfixit veru» bus, sed Infixit, Fixit verubus, ut Virg. veroa busque trementia figunt. Pass. Πείρομαι, Transfc gor, Trajicior, II. A. (246.) de sceptro Achillis, Χρνσείοιε ήλοισι πεπαρμένον, Aureis transfixuiu clavis, Cui aurei clavi infixi erant. Solebant enim sceptris, necnon calceamentis, aurei clavi έμπείρεσθαι, Infigi. II Πει'ρω neutraliter quoque accipitur pro Transeo, Pertranseo: quo modo accipi potest locus supra citatus, έπειρεν Α'ιχμή χαλκείη, ut Stat, longo perlata tenore Transiit hasta duos, i. e. Transadegit, Transfodit, επέρησε, ut alibi Horn, loquitur. Item fa signif. qua Cic. dicit Transire Appemrinum, pro Superare, Od. 0. (183.) πολλά γάρ ετλην, 'Ανδρών τε πτολέμονε άλεγεινά τε κύματα πείρων. QtU versus legitur et Ν. (91.) necnon II. Ω. (8.) Et Fut. περώ, Soph. Aj. (460.) Πότερα irpos ο'ικ ovs, ναυλόχονε λίνων εδραε, Movovs τ Άτρείδαε, πέλαγοε Αιγαίον περώ, Transibo. At Apoll. Rh. 2, (775.) Πει'ρει;' ii Αίήτην τόσσον δρόμον, pro Tanto cursu transitis aequor ad /Eetam. Accipitur in his 11. pro χεράοιβ. διαπεραω, διαπλέω, in superioribus pro διατρυπώ, Perforo, Tr&- jicio, Perfodio. At Πείρομαι, quod in VV. LL. e Plut. affertur pro Tento, mendosum est: itidemque pro πειρόμενοε κιθαρίζειν, quod e Luciano citatur, scr. πειρώμενοε, a πειράομαι, de quo Supra. " Πέρ«, " affertur pro Transeo, Penetro, Transfigo ; sed per- " peram pro πείρω. At περω, interdum est fut. verbi " πείρω, interdum verbi περάω, Attice pro περάσω " ελώ pro έλάσω." [" Πείρω, Hymn, in Apoll. Del.9& Jacobs. Emeudd. 23. Anth.6, ,275. Waket.S,

15 7371 ΠΕΙ [Τ. πι. pp ] ΠΕΪ?372 Ο. 3,151. Here. F Heyn. Hom. 6,230.7,210. 8, Α διαπείρω, Planud. Ovid. Met. 12, 331." Boiss. Mss.] 584. ad Moer Valck. ad Phalar. p. xiv. Bergler. Έμπείρω, Infigo, II. B. (426.) Σπλάγχνα b' hp έμπεί- Alciphr Praeternavigo, ad Corn. Nep. 24. ραντε» νπείρεχον Ήφαίστοω, Infigentes sc. verubus. Slav." Schaef. Mss. Apoll. Rh. 4, IO67. ήτορ πεπαρ- Paulo post sequitur, άμψ' όβελοϊσιν έπεφαν. Virg. μένον άμψ' όδύνρσι, vide Brunck. ad 2, 96. et Orph. verubusque trementia figunt. Vide aliud exemplum Λ. 13, 3.1. q. xepaa», Idem 1, Od. B in Περιπείρω. Pass. Έμπείρομαι, Infigor : cujus *Πειρά, Cuspis, jesch. Choeph Πειραί κοπάνων, exemplum vide in T HXos. Item ex Alex. Aphr. Τά Schol. αί άκμάί των ξιφών, παρά. το πείρειν.] έν τω βάθει έμπεπαρμένα κενοΰσι, Quae imis sunt in- Άκρόπορος, 6, ή, Acutus extrema parte, Extremi- fixa, evellunt. [" Ad Moer Valck. ad Ammon. tatem acutam habens. Proprie, In extremitate 101. Bergler. Alciphr Musgr. Rhes Heyn, transfigens, κατά ro άκρον πείρων..epith. est ap. Horn. 4, , 584. Lobeck. Aj. p. 357." Schaef. Hom. των όβελών, Veruum : Od. Γ. (463.) "ίίπτων Mss. * Προσεμπείρω, Pisid. Opif * " Συνεμ- &' άκροπόρους όβελούς έν χερσίν έχοντες. πείρω, Planud. Ovid. Met. 12, 387 " Boiss. Mss. Άναπείρω, i. q. πείρω, Aristoph. ('A ) Φέρε * Έπιπείρω, unde Έπιπείρει, Hesychio μοιχεύεται r} TOVS οβελίσκους, TV άναπείρω τάς κίχλης, Ut transfi- μοιχεύει. Cf. Έπιπεραίνω.] Καταπείρω, Transfigo, gam turdos, s. figam. Dicit enim Ovid. Verubus Trajicio, Configo, Phalar. [" Valck. p. xiv." Schaef. transfixa exta: et Virg. Verubusque trementia Mss. Paul. Jig. 6, 31. Καταπαρθεϊσαια.Καταπαρεϊσαι figunt. Habetur ap. Suid. quoque, Άναπείρατε ras rfj φάρνγγι άκανθαι. Vide Άναπείρω. * Κατάπαρσις, κίχλας, quod exp. πήξατε, κεντήσατε. Pass. Ά ν a- P. JLgin. 6, 64. * Έγκαταπείρω, Cyr. Alex. Hom. 7. πείρομαι, Transfigor, Perforor: cujus aor. 2. EST p. 76. Demetr. Const. Ίερακοσοφ. p. 6. Abresch. ad Άνεπάρηνunde άναπαρώ ap. Athen. 8. Μήποτ έπι Β Cattier. 97 Schaef. ad Dionys. H. de C. VV. 147.] βάς κήρυκι rov πόδ' άναπαρώ. Hinc et Άναπαρεις Ώεριπείρω, Circumcirca transfigo: at, Περιπείρας περί partic. Transfixus, Perforatus. At in VV. LL. exp, λόγχην, Plut. Galba, proinfigenslanceae, Έκφανίϊπάσι Sublimis, Elatus. [" Ad II. B Valck. ad Phalar. ποιεϊν τήν άνδραγαθίαν, περιπείραντα περί λόγχην, καί p. xiv. ad Ammon Musgr. Rhes ad Diod. άναπήλαντα πρεσβύτου πρόσωπον. Suet, scribit a lixis S. 2/185. Heyn. Horn. 4, 273." Schaef. Mss, Antyl. calonibusque caput ejus hasta suffixum non sine lulus Oribasii p Matth. Ποτ-e μέν καταπείροντες, dibrio circum castra portatum fuisse. Super eaποτ έ δέ άναπείροντεε φλεβοτομονμεν.] " Άμπείρας dein re Dion ita scribit, Τήν κεφαλήν άποκόφαντες " Hes.. affert pro δίχάσας'. a th. άμπείρω, yeolicam περίκόντον ένέπειραν. Pass. Περιπαρείϊ, Trajectus. " habente sync, pro άναπείρω, Perforo, Perterebro." [" Valck. ad Phalar. p. xiv. Wakef. S. Cr. 3, , Άμπερέώς, Hes. exp. διαμπάξ, adv. ab άμπείρω, 141. ad Lucian. 1, , 39 ad Diod. S. 2, 143. " More eorum quae άναπείρουσι, Perforando, Per Heyn. Hom. 6, 471. Lobeek. Aj. p. 372." "medium penetrando." Διαμπε/ρω, Penitus trans- Schaef. Mss. ielian. H. A. 3, 10. * Έμπεριπείρω, figo s. perforo. Unde διαμπείρας, quod Hes. exp. δια- Strabo 17 p ] Σνμπείρω, Configo. Pass. Σνμ- «εντήσαέ. Dicitur autem Αιαμπείρω Poetice PRO Δία- πείρομαι, Configor, Confodior. Unde ανμπεπάρθαι, ναπείρω: factum EX Άμπείρω pro Άναπείρω, ut Confixum s. Confossum esse, Transfixiim s. Trans- Άμπνείω pro Αναπνέω. [* Αιαμπεφέω, Quint. Sm. fossum esse. [Opp. 'A. 4, 230. " Quint. Sm. 1, I,612. ubi διάμπείρησι est eraendatio Rhodomanni 610." Kali. Mss.] proδιαμμείρησεν, nequaquam autemcerta. Vide Schn. ΠΕΡΟΝΗ, ή, Fibula: qua quaedam vestimentorum Lex. SuppL] Διαμπερές ET Αιαμπερέως, Prorsus, In genera solebant subnecti, prope pectus nimirum, totum : quod malim derivare β δια/πτείρω, Pertranseo, c Virg. Aurea purpuream subnectit fibula vestehi: ut διαμπερές et διαμπερέως signified Ab imo usque dicta a πείρω, quoniam vel infigebatur vesti, vel ora ad summum, transeundo per ipsum medium: nisi vestimenti ei affigebatur interdum: unde Lat. quomalis esse metaph. ab iis corporibus quae διαναπεί- que vocab. a Figo derivatum videri possit. Od. Σ. povrai. Hes. exp. διόλου, διαμπάξ, τελείως, σαφώς. (292.) de peplo perpulchro, έν δ' ap έσαν περύναι bvo II. Π. (640.) βελέεσσι και αΐματι καί κονίησιν Έκ κεφα- καίδεκα πασαι Χρυσεϊαι, κληϊσιν έϋγνάμπτοις άραρϋϊαι, λής εΐλντο διαμπερές είς πόbaς άκρους : Ut et Plut; Τ. (226.) Χλαϊναν πορφυρέην ούλην έχε δϊος 'Οδυσσεύς, Philopoem meae Edit., Διελαννεται λαμπερές Αιπλήν αύτάρ οί περόνη χρυσοϊο τέτυκτο Αύλοϊσιν διόμοΰ τούς μηρούς έκατέρονς. At Od. Ξ. (11.) Σταυρούς. δύμοισι, (256.) περύνην τ' έπέθηκα φαεινήν. Item ap. δ' tteros έλασσε διαμπερές ένθα καί ένθα, annotat Eust. Plut. (8, 7θ8.)"Οταν τάς περάν as άναλαμβάνρ καί τά ilia duo ένθα καί ένθα esse ερμηνευτικά τοΰ διαμπερές. δίηκριβωμένα τέχνη έλλόβια. Athen. 12. Έποικιλλον Itidemque Od. Κ. (88.) δν περί πέτρη Ήλίβατος τετύ- τά σώματα περόναις. Quo I. declarari videtur, quod ap. χηκε διαμπερέςάμφοτέρωθεν, annotat posterius άμφοτέ- Hes. LEGITUR, Έ/ιπέρονται, έμποικίλλονται: si taρωθεν esse prioris διαμπερές έρμηνεντικόν. Interdum men id mendosum non est. Sura, Fibula a quibusest adverbium temporis, significans άεί, s. δι' 6λου, ut dam : est alterumos tibiae, exterius et tenuius ; alte- Idem exp.: i. e. Usque, Perpetuo, In aeternum. Od. rum enim quod crassissimum est, interiori in parte (Ο.Ί96.) ξεϊνοιδέ διαμπερές εύχύμεθ' είναι Έκ πατέρων situm, κνήμη Graecis, eod. cum tota parte nomine, φιλότητος,ii.π.(499.)"εσσομαιήματα πάντα διαμπερές. Lat. Tibia appellatur. Est autem ή περόνη supra Itidem Odyss. Δ [" Ruhnk. Ep. Cr He- brevior paulo, ut quae genu ipsum non contingat, ringa Obs ad Timaei Lex. 80. Hesiod. Θ infra vero longior multo quam tibia: habet vero et ad Lucian. 1, 440. Hymn, in Cer Bentl. Ep. ad d supra et infra epiphysin, quarum superiore jungitur Hemst. 95. Wakef. Phil Brunck. Apoll. Rh. cum osse tibiae membranoso ligamento, inferiore vfero 84. Heyn. Hom. 5, 21. 6', 23. 7, , 88. prominente et gibba, malleolum externum constituit, 472. II. H Cum gen., M * Διαμπερής, sicut tibia epiphysi simili internum. Vide Κνήμη, Τ. Η. ad Plutum p. 376." Schaef. Mss. " Meletius Scribit autem Gal. εν rats Γλώσσαις ap. Hippocr. di- Ms. de Natura Hom., To μέν άνωθεν τω μετωπφ προσ- versa significare τήν περόνην : aliquando quidem, Os πεφνκόςόστέον εστί διαμερέςήδιφυές."schn, Lex.Suppl. totum membri, aliquando vero Ipsius ossis epiphysin : Αια πειρω, Transfigo, Trajicio, ut πείρω, et άναπείρω, interdum etiam ejus Protuberantiam, quae non aliud Diosc. 2. διαπειρειν λ/vj», Filo lineo trajieere. Ead. est quam malleolus. Gorr. Περόναι, Hesychio τά de. re Idem dicit, Τμηθεϊσα καί διαιρεθεϊσα λιναρίφ, αντικείμενα τή κνήμ-ρ οστά. De iisd, et J. Poll. Παρά seu, ut in alio Cod. legitur, Τεθείσα διαβληθέντοι δέ τήν πέζαν έκατέρωθεν προύχουσιν αστράγαλοι, είς λιναριού, Trajecto filo lineo. Et Αιαπαρέϊς, Trans- ovs αί περόναι καταλήγουσι. [" Aristot. Η. Α. 3, 7. fixus, Perfossus. [" Eur. Phoen. 26. Valck. p Άπόδέ τής βάχεως ή τε περόνη εστί, καί αί κλεϊδες, καί ad Phalar. p. xiv. Toup. Emendd. 2, 356. Bergler. αί πλευραί." Seager. Mss.] AT Περόνη, ό, Metrum Alciphr Jacobs. Anth. 6, 167. De constr., quoddam est et Organum musicum, Suid., ap. quem Valck. Phoen. p, 386. * Αιαπεφαίνω, (i.q. διαπείρω,) ΕΤ ΙΙερών>?ί. [" Περόνη, Valck. Adoniaz. p Hymn, in Merc. 48. Wakef. S. Cr. 2, 63." Schaef. Phcen. p Musgr. ad Hec. p Steinbr. Mus! Mss. " Manetho 2, 106." Wakef, Mss. * Αιάπαρμα, Tur. 1, 330. ad Herod (5, 87.) Thom. M. 63s! 01. Trajectus, Trajectio. * Αιάπαρσις, Aret. p. 6. ad Charit Jacobs. Anth. 8, 118. Heyn. Horn.' Όστέων ίχθνων διαπάρσεις ές τά παρίσθμια. * " Συν- δ, 88." Schaef. Mss. ielian. V. Η. 1, 18. Parthenius

16 7377 ΠΕΙ [Τ. πι. pp ] ΠΕΙ 7378 [Τ. πι. pp. 165 c. 6. Schol. Apoll. Rh. 4, l647 σΰριγξ, ή περόνη. Α Acus, Manetho 6, 434. 'ισχαλέης περόνησιν 'Ρωγαλέους πέπλου* άσκηθέας εκτελέοιταϊ.] Περονάω, Fibula subnecto, Fibulo. Et ΤΙερονάομαι, pro eod. II. Κ. (133.) Άμφϊ δ* άρα χλαίνα ν περονήσατο ψοινικόεσσαν, Διπλή ν, έκταδίην, ubi Eust. exp. * κομβίοιs συνέδησε. Item, Trajicio veluti fibula, II. Η. (145.) et Ν. (397.) Δουρι μέσον περόνησε. [Theocr. 14, 66. " Toup. Opusc. 1, 500. Heyn.Hom. 6, 559. Trajicio, 5, 336. * Ώερόνημα, Valck. Adoniaz. p Περόναμα, (Dorice,) Idem ad Theocr. x. Id. p. 179.(15, 79.)" Schaef. Mss.] Περονητρί*. ίδος, ή, pro quo DORICE Περονατριs, Vestis quaedam qu fibula solebat subnecti ad pectus, Theocr. 15, (21.) Άλλ' ϊθι τώμπέχονον και τάν περονατρίδα λάσδευ, ubi Schol. annotat esse πέπλον. και ένδυμα, οπερ πρώτον ρπεζώννυντο: denominari vero άπό τον περονάσθαι, και τή! έπωμίδος έπιλαμβάνεσθαι. In vet. autem libro additur esse πέπλος επάνω τών ενδυμάτων περιβάλλόμενον: vulgo μανδνον vocari: et ηοη cingi, sed διά περόνηs κατά τό στήθος συνδεϊσθαι. [" Περονι/τρίί, Β Valck. Adoniaz. p (ubi et de * flepo^ris,) ad Herod. 4l6.nepovj/m,Toup. Opusc. 1, 338. Jacobs. Anth. 8, 76." Schaef. Mss. * Άποπερονάω, Mathem. Vett. 66. Cf. Hippocr. p Foes.] Αιαπερονάω, Fibula trajicio, τη περόνη διείρω, Fibulo, Fibula necto. Apud Suid. Καί περόναις χρυσαίς διαπεπερονημένοι, καϊ σψραγ'ισι χρυσοδέτοις διεσψιγμένοι. [" Ad Dionys. Η. 3, Διαπερονέω, (sic,) Brunck. ad iesch. S. c. Th Valck. Phcen. p. 602." Schaef. Mss.] At PRO Διαμπετρονήσει, quod ap. Hes. legitur, et exp. διατρήσει, διατμήσει, διακόψει, scr. fortasse διαμπερονήσει, a διαμπερονάω, metri causa inserto μ, pro διαπερονάω : vel a διαμπερονάω pro διαναπερονάω. [* Έκπερονάω, Nicet. Anal. 10, 6.] Έμπερονάω, lafibulo, Fibula infigo. Έμπερονήσαι Hes..et Suid. exp. διατρήσαι, Perforate, Fibula trajicere. [Hermippus Athenaei668. * Έμπερόνημα,Theocr, 15,34. "Valck. Adoniaz. p ad Herod. 416." Schaef. Mss.] Έμπερονατρϊs, ίδος, Hesychio ιμάτιο ν διπλούν, Vestis dupla, [Polluci 7, 54. σχιστοί χιτών. " Jacobs, Anth. c 8, 76- Valck. p. 321." Schaef. Mss.] " Καταπερο- " νώντες, Transfigentes: a th. Καταπερονάω. Signif. " etiam Infibulantes, Veluti fibula defigeutes. Polyb. " (3, 55, 5.) Ol τήν * ένδεσιν ούτως ασφαλίζονται βε- " βαίως, πνκναϊς rais λαβίσι καταπερονώντες, ώστε " κ. τ. λ." Προπερονάω, Ab anteriore parte fibulo. Προσπερονάω, Fibula annecto s. affigo, Plato (Phaedone p. 83.) 'EKCWIJ ήδονή και λύπη, ώσπερ ήλον έχουσα, προσηλοί αύτήν πρός τό σώμα και προσπερονφ, Animam quasi affibulat corpori. [Jambl. V. P Keissl. "Toup. Opusc. I, 500. Emendd. 2, 280. Thom. M. 903." Schffif. Mss. * Συμπερονάω, Plut. Crasso 25. Mathem. Vett. p. 29 ] [* Περονίί, ίδος, ή, Fibula, Soph. Trach. 927 ] ΠΟΡΠΗ, ή, i. q. περόνη, ejusdemque originis, Eust. II. Σ. (401.) Τησι παρ' είνάτεες χάλκευαν δαίδα- Χα πολλά, Πόρπα$ τε γναμπτάς θ' έλικας, κάλυκάς. τε καϊ όρμους: sunt verba Vulcani: ad quae respexisse videtur Plin. cum 33, 7- ait, Fabricam etiam deum, fibulas et alia muliebris cuitus. His fibulis longiora η vestimenta subnecti solita fuisse, turn 1. Virg. iu Περά»-»7 c. indicat, turn hie Ovidii, Rasilis hinc summam mordebat fibula vestem. Item ό άνοχεύς τής άσπίδος, eis ον ό πήχυς άνίεται, Hes. Sic πόρπαξ. [" Jacobs. Anth. 8, 119. Heyn. Hom. 7, 499. Thom. M Longus p. 4. Vijlois., ad Mcer Valck. Phcen. p Musgr. ad Hec. p Steinbr. Mus. Tur. 1, 330. Toup. Opusc. 1, 369. Ad Lucian. 1, 366. Brunck. ad CEd. T. init." Schaef. Mss. J. Poll. 7, 54. Schn. Lex. Suppl. * Έτερόπορπος, Ex altero humero fibulatus, Callim. ap. Schol. Eur. Hec. 934.] Ώορπηδόν, In modum fibulae, [Suid.] Πόρπαξ, ακος, ό, Fibula. Item in clypeo s. scuto πόρπαξ dicitur, de quo in Όχάνη εί'όχανον multa. Apud Suid. Taiiras έξ,ν αύτοϊσι rois πόρπαξιν άνατεθήναι. Ubi aunotat, Πόρπαξ, κατά μέν τινας ό άναφορευς τής άσπίδος' ώς δέ τίνες, τό διήκον μέσον τής άσπίδος σιδήρων. Leguntur ea verha, quae citat, ap. Aristoph. Ίππ. (849 ) ubi etiam de clypeis dicit, (858.) έχουσι γάρ πόρπακας. Quae vero ipse Suid de πόρπαξ ibi dicit, babentur ap. Schol. Ariitopl Εΐρ. (662.) ubi exp. Μισοπορπακιστάτη, de quo vo cab. supra. Ostii quoque annulus πόρπαξ nomina tur. [Soph. Aj " Heyn. Hom. 5, , 499. Musgr. Hel Bacchyl. 9, Euj Phoen Grotius vertit Umbo, v. Hesych, item Valck. ad h. 1. Hipp. p Diatr Toup. Opusc. 2, 41. Ύποβάλλειν τήν πόρπακα Heyn. ad Virg. 6. p. 772." Schaef. Mss. Eur. Rhes 384. * Πορπακοφορέω, Schol. Aristoph. A. 105, ΤΙορπακίζω, Fibulo, Fibula subnecto. Et πορπακίσά σθαι dicitur qui fibula s. loro qucd fibulae clypei annectunt, clypeum arreptum sibi applicat, Ari stoph. Λ. (105.) Ό δ' έμός γα, καν εκ τάς ταγάί έλθι πάκα, Τίορπακισάμενος, φρούδος, άμπτάμενος έβα, i. e, περονησάμενος, Suid. [" Kuster. Aristopb. 237/ Schaef. Mss.] " Διαπορπακίσαι, Hesychio est τό δια " πόρπακος, ήτοι τής λαβής, * διενέϊραι." Πορπάζω, SIVE Πορπάω, i. q. πορπακίζω, Fibulo Fibula annecto, astringo, iesch. Pr. (6l.) p. s. mea Ed. Κai τήνδε νϋν πόρπασον ασφαλώς. Paulo ante.dicit, πασ σάλευε πρός πέτραις,εt σφίγγε, μηδαμή-χάλα; Schol. exp. περόνησον. Ubi nota α in Πόρπασον product, sicut in πόρπακα ap. Eur. Phoen. (1134.) κυκλούμεναι Πόρπαχ ύπ' αύτόν. Πορπάζω ap. Plut. Numa exp. Rubiginem contraho, ut annot. VV. LL. [Ιίορπάω, πορπάσω, πορπήσω, Lobeck. PliryD, 203. " Toup. Opusc. 1, 339 '- Schaef. Mss.] Α Πορπάω autem, quod format fut. in ήσω,. EST Πόρτημα, το, Indumentum fibulatum, Eur. (Rhes. 442.) Suid. dicit esse εϊδος όπλου, [" Toup. Opuae. 1,47, Emendd. I, 71. ad Mcer Aristoph. Fr * Πόρεψα, Toup. Emeudd. 1. c. 4, 439. (Eur. Here. F El. 820.) * Πύρπασμα, Valck. Phoea. p. 93. Toup. Emendd. 4, 439. ad Eur. Rhes. 442." Schasf. Mss.] AT Έ?ππόρπι?/ια SIVE Έπιπόρπωμα dicitur kl quod supra fibulam est. Sic enim Hes. Έπιπόρπωμα, τό επάνω τής πόρπης : subjungens, Καί των ιππέων 4 ras χλαμύδας σννέχουσα πόρπη,.fibula qua equites chlamydem stringunt. Derivatur autem hoc 'Em πόρπωμα a VERBO Πορπάω, idem sigoificadte cum πορπάω et πορπάζω : unde ap. Suid. Πορ*ο5»θβι, φιβλοϋσθαι, Fibulari. 'Επιπόρπημα autem est a πορπάω, pro quo Dorice DICITUR 'Επιπόρπαμα, Eust ubi e vett. Gramm. exp. ή των κιθάρων έψαπτϊς, quae Fibula esse videtur, qua citbaradi instrumenta suspensa sustinent. Plato Comicus ap. J. Poll. 10,.52. Αότω res ένδον και έπιπόρπαμα: ubi et ipse dicit esse κιθαρωδού σκεύος. Utitur et>plut. Alex, (32.) p non pro Citharistica fibula, sed vel pro Fibula vel pro Ornamento quodfibulaeim ponitur in veste, 'Επιπόρπα/ια δέ έφόρει, τη μέν έργααίι} σοβαρώτερον, ubi antiquus liber habet επιπόρπνμα/ρετ ω, ηοη per α. In Lex. meo vet. de hoc vocab.et de πόρπη sic, Πόρπη μέν έστιν ή άνωθεν τής γλαμίιίοι σύνθεσις' έπιπόρπημα δέ, τό έπί τη πόρπη * προκόαμημα λίθινον ή χρυσοϋν ή αργυρού ν. ["Έπιπόρπημα, ad Timaei Lex. 188." Schaef. Mss. Appian. Punic. 8, 109. Vide. Anecd. Bekkeri p Affertur autem * Έπιπορπάω, e Strab. 7. p et " Diod. S. 1, 353." Wakef. Mss.] Ejusd. signif. cum έπιπόρπημα, EST 'Επίπορπί*, quod a πόρπη potius derivatum est quam a πορπάω. Utitur autem eo Callim. H. in Apoll. (32.) Χρΰσεα τψ 'πόλλωνι τό τ' ένδντον ή τ tinπορπϊς, ubi Schol,exp. ήπερόνη,fibula: Virg. Aurea purpuream subnectit fibula vestem. 'Εητορηώβ,'βινΒ 'Εκπορπόω, Fibulo, Fibula subnecto : unde 'Ewreiropπημένος, vel sine augmento έκπορπημένος, Fibulatus. Έκπορπήσθαι [ ο0σθαι] Hes. et Suid. exp. * έκφιβλoiσθαι. [* Έκπορπίζω, unde * Έκπόρπισιι, Chirurg. Vett. p. 51.] PR JETER Ε Α Έμπορπάω SIVE Έμτορπόω, [s. * Έμπορπέω, Gl.] Infibulo,. Fibula alligo s, subnecto. Ab έμπορπάω est ένεπορπέατο Ionice pro ένεπόρπηντο, ap. Herod. 7, (77.) Ένεπορπέατο εϊματα, Vestes fibulis subnexae erant. Antipho, Δ«τλβ τά Ιμάτια έμπεπορπημένους, de senibus. Plut. Σάγοι» έμπεπορπημένος μέλανα, Ab Έμπορπάω vero est έμπορποΰσθαι, quod Suid. exp. συμβάλλεσαι, B«' φιβλοϋσθαι.: ap. quem etiam έμπόρπευμα legitur, di-

17 7377 ΠΕΙ [Τ. πι. pp ] ΠΕΙ 7378 [Τ. πι. pp. 165 citurque esse υφάσματος είδος: sed reponendum puto A Meatus, turn per quos eihus vel iu ventriculum subit VEL Έμπόρπημα VEL Έμπόρπωμα. [" Έμπορπάω, vel ab eo exit, turn quibus chylus in jeeur effunditur, Plat. Mor. 1, 799. Lucian. Dial. p. 34. * Περιπορπάομαι, ad Diod. S. 1, 356." Schaef. Mss. Appian. funditur, πόροι appeliantur. Praterea et exigua ilia aut bilis in suam vesiculam ingreditur, vel ex ea ef- 1,151. * "ttfpnroptrijtosf Hes. v. Δωριάζω." Boiss. foramina per totam disperse cutem, quae corporis Mss.] Πρβσπορτάω SEU ΤΙροσπορπάζω, Fibula annecto, affigo. ΤΙροσπορπατόε, Fibula annexus, affixus; universum duo pororum genera: alii sensibiies, alii universi perspirationem moliuntur. Sunt autem in Quasi fibula affixus, sc. cum additur dat. instrumen- insensibiles. Illi, magni et patentee sunt, qnales in i. JEscb. Pr. (141.) p. 13. meae Ed. έσίίεσθ' Ο'ίψ ventre, jecinore, liene, intestinis, venis, arteriis, et δεσμψ προσπορπατός, [*Σνμπορπάω, Suid. ν. Θώραξ. reliquis ejusmodi instruments visuntur: hi vero, LXX. Exod. 3.9, 5. Cf. Schleusn. Lex. V. Τ. * Σνμπορπητός, Fibula nexus, Schneidero susp.] superficiem occupantes, sed per totam etiam carnis, parvi et visum fugrentes, non solam quidem partium [* *' Πορπι», ibos, ή, i. q. πόρπη, Hes. v. "Αλληκα." ossium, eartilaginum, nervorum, ligamentorum, membranarum, et cutis substantiam dissemirtati. lis fo- Wakef. Mss.] ΠΟΡΟΣ, ό, Transitus, Trajectus, a πείρω, Transeo, Trajicio, ita derivatum sicut σπόρος e σπείρω, et frigidi aeris intermissione, et fuliginosorum, quae raminlbus totius corporis perspiratio fit, quae constat πόκος e πείκω, s. πέκω. II. Β. (592.) Καί θρύον 'Αλφειο'ιοπόρον, Trajectum Alphei, Ubi Alpheus fluvius cuatione. Haec inter alia Gorr. Sic πόρων in singulis partibus colliguntur, excrementorum va- μεστός transiri et vadari potest, Alphei vadum. Ubi annotat Schol. Alpheum de sententia Homeri esse ποσΐ διαβατός, eo quod πόρος significet ro διαβατόν μέρος. Et Β alibi (S. 433.)'Αλλ'οτε δή πόρον ϊξον ένρρεΐος ποταμοΐο, Ad vadum ubi transiri potest. Itidem Thuc. 7, (78.) p Κρατησαντες τοϋ πόρου, έχώρονν ές τό πρόσθεν, ubi quod^epov dicit, paulo ante διάβασιν nominat, Επειδή τε έγένοντο έπί. τη διαβάσει του 'Ανάπον ποταμού. Et (80.) p. seq. Φυλακήν τινα άποτειχίζουσαν καί άποστανροϋσαν τόν πόρον : quam βιασάμενσι διέβησαν rov ποταμόν. Apud Eund. 6> (48.) ρ 'Ενπόρφ γάρ μάλιστα καί προσβολή είναι αυτούς τής 'Σικελίας, Schol. πάρω exp. * περαιώσει, ut sit, Ea parte Sicilias qua e Graecia in earn transitur. Sed et maris πόροι dicuntur Loca per quae minori periculo trajici potest, Od. M. (259 ) ο'ίκτιστον Πάντων όσσ ίμόγησα πόρους άλός έξερεείνων. Et Hesiod. Θ. (292.) διαβάς πόρον ύκεανόϊο, Emensus iter Oceani, Loca Oceaui quae transiri queunt. At Aristoph. (Elp. 124.) dicit, τις πόρος σοι τήςόδοΰ γενήσεται; pro Qua transibis atque trajicies. Herod. Pontem quoque cujus ope (lumen transitur, πόρον appellavit: quippe qui dicit (4, 136.) πόρον λύειν, quod alii γέφυραν λύειν, C Pontem solvere, intercidere : [cf. 7,10.] j Interdum tedditur Via: quemadmodum Suid. quoque exp. πόρον non solum * περαίωσιν, sed etiam τρίβον, διέξοδον: et Hes. non modo διάβασιν, sed et όδόν: quomodo locus Hesiodi paulo ante e Theog. citatus, διαβάς πόρον ώκεανοΐο,redditur, Etnensus iter Oceani. Itidem ex Apoll. Rh. (1, 21.) πόροι άλός, pro Viae atque meatus maris. Alias ipsa etiam aqua perfiuens per ejusmodi πόρους, h. e. Vias vel Meatus et canales, πύρος vocatur: quomodo et ab Hes. exp. ποταμοϋ ρεύμα. Afferturque in hac signif. e Dionys. P. Sed et ap. Soph, πόλοι άλίρροθοι a Suida esse dicuntur ποταμοί eis τήν θάλασσαν ρέοντες, qui etiam πόρος exp. ποταμό» et φύσημα ύδατος. Locus est in Aj. (412.) p. 26. meae Ed. πόροι άλίρροθοι Πάραλο τ' άντρα, Fluvii in mare cum murmure et strepitu influentes. Metaph. quoque pro Via accipitur: Eur. Med. (1418.) Των δ' άδοκήτων πόρον εύρε θεός. Virg. Fata viam invenient. (260.) 'Ήν μοι πόρος τις μηχανή ap. Aristot. Pleuus ejusmodi meatuum et foraminum. Itidem Alex. Aphr. Probl. Τά γάρ βρέφη, ύγρά τοις πόροις τε καί τοις στερεοί» σώμασιν υπάρχει, Infantes huinidi sunt in meatibus et solidis corporis partibus. Plut. Symp. 3, (1. fin.) Θερμών μαλακώς άναχαλώντων τους πόρους: 7 Εϋδρομον τό σώμα ποιεί καί πόρους ρήγνυσι. Aristot. Του» πόρονς ανοίγεται, Meatus ejus aperiuntur, Greg. Διαχέονται γάρ πως καί διαλύονται δι' ηδονής οί τον σώματος πόροι τών εκ τίνος ηδείας άκοής διαχυθέντων, Aperiuntur enim et dissolvuntur per voluptatem in corpore foramina eorum qui ex jucundo auditu hilaritate diffunduntur. Et δια&ρομαί τών πόρων, ap. Longin. (32, 5.) quos Plato appellat στενωπούς. Herodian. 1, (12, 5.) Του» πορους τών αισθήσεων, Meatus sensuum. At Plut. adv. Col. Άρμονίαι τών περί τά αισθητήρια πύρων. Rursum Α- ristot. de Gener. Anim. 1, 14, τής όχείας πόρος, Meatus quo coitus perficitur. Galeno, σπερματικοί πόροι, Meatus per quos semen defertur: qui ap. Athen. 7. θορικοϊ πόροι. Itidem, ουρητικός πόρος, Meatus s. Fistula urinaria. Πόρο» dicitur etiam Ora maritima, Thuc. 1, (120.) p. 38. Του» Την μεσόγειαν μάλλον καί μή έν πόρω κατοικημένους, i. e. έν τη παράλω, Schol.: dicens πόρον ibi vocari τά εμπόρια : nam ex ejusmodi 11. crebro mare transitur, et advehuntur cibaria ac merces: [cf. 6, 48.] In h. autem jeschitiis 1. (76 ) 'Εάν τις αΰτών άκων έν τφ πόρω πλοίον άνατρέψη, τούτω μή έξεϊναι πάλιν πορθμεί γενέσθαι, accipi videtur potius pro In transitu, In trajectu, έν rij διαβάσει, Interim dum trajiceret. Πόρο», Ratio excogitate aliquid efficiendi, Theodorit. Η. Ε. 1. Τοιωδε 7Γθ'ρω τήν άπορίαν διέλυσε, alibi, Έν άπορία ών, πόρον εύρε τής σωτηρίας. In 4 vero dicit, Πάντα πόρον κινεϊν, quod alibi πάντα λίθον κινείν, Omnem movere lapidem. Plato de LL. 6 Είδωμεν εϊ τινα πόρον πορίβοιμεν άν κατά τάδε. Haec latius Bud Itidem Philo V. Μ. 1. Έν άπόροις πόρων εΰπορείν, Θεοϋ 'ίδιον, Impedita expedire, Dei munus. Et Synes. Ep Πόρον έν άμηχάνοις εύρε'ιν, Exitum et viam rei gerendae. Similiter a Suida exp.μηχανή et τέχνασμα: ab Hes. vero etiam αφορμή. Hue pertinet πόρος χρημάτων, Ratio comparandse pecuniae. Eur. (Suppl. 777.) πόροι χρημάτων είσί, Non desunt artes comparandae pecuniae, s. rem faciendi. Synes. Ep. 43. Έξευρέτω τινά πόρον αΰτψ χρημάτων, Rei quaerendae rationem aliquam inveniat. Ε Dem. vero πόρο» χρημάτων affertur etiam pro Pe- εξευρεθή. Meatus, Canalis, Alveus: cujus si- D gnif. paulo ante quoque mentio facta est. Item Fistula redditur a Plinio ; quippe qui haec verba Aristot. de spongiis, "Ανωθεν δε οι μέν άλλοι πόροι συγκεκλεισμένοι, sic interpr., Sunt et aliae fistulae, sed superne, concretae. Rursum quod Aristot. de eo cuniarum suppeditatio. Interdum πόρος sine adjectione spongiarum genere scribit, quse άπλυσίαι nominantur, διά τό μή δύνασθαι πλύνεσθαι, quia elui non possunt, Τοΰτο δέ τους μέν μεγάλους πόρους έχει, τό δ' άλλο πνκνόν έστι πάν, sic interpr., In quibus magnae sunt dicitur pro πόρος χρημάτων, Pecuniae parandae ratio, Via pecuniae conquirendae. Aristot. Rhet. 1. Περί μέν πόρων τόν μέλλοντα συμβουλενσειν, δέοι άν τάς προσόδους τής πόλεως είδέναι τίνες καϊ πόσαι, Qui fistulae, et reliqua densitas spissa. Eod modo reddidit de ratione conficiendae pecuniae publice dicturus est, haec ejusd. Aristot. verba, Ή δέ προσφνσίς έστιν οντε καθ' εν, oiire κατά πάν μεταξύ γάρ ε ΐ σι πόροι κενοί: Adhaerent spongiae, nec parte, nec totae ; intersunt scire oportet reditus civitatis, quot quantique sint Itidem Polit. 1, 7- Ώ» πόρους ενρίσκοντα τοις έαντοϋ πράγμασιν άσνμφόρον», Rationem pecuniae coacervandae enim quaedam fistulae inanes. I11 corpore quoque et rei augendae : sc. τήν μονοπωλίαν. Et Dem. humano πόροι sunt. Πόρο», inquit Gorr., Meatus : (15.) Λέγουσιν δέ καί άλλονς τινάς Άλλοι πόρους. Idem Μ dicitur, per quod aliquid influit vel effluit, sive id Apiritus sit, s. aer, s. humor, s. excrementum. Proline Oculorum nervi πόροι vocati sunt ab Herophilo. Olynth. 3. Πόρον» έτέρονς λέγειν στρατιωτικούς. Idem etiam έντελώ» dicit πόρος χρημάτων, pro Cor. Πόρον» χρημάτων, έμπορίον κατασκευήν. Alibi vocat πολιτικών καί κοινήν βοήθειαν χρημάτων. Cic. Vias Similiter et in auribus ακουστικοί πόροι. Ad haec pecuniae

18 [Τ. πι. pp ] 7377 ΠΕΙ [Τ. πι. pp ] ΠΕΙ 7378 appellat, Ep. ad Quintnm fralrem, Omnes vias pe- A ex iis se explicare nequeat, Qui rationem nullara incuniae norunt; diverse tamen consilio illi pecuniam venire potest, qua se e difficultatibus, in quibus conquaerebant. Alicubi Ipsa pecunia πόρος dicitur: stitutus est, expediat: vel, ut Suid. exp., ό μηχανην nonnunquam vero pro Quaestu usurpatur, qui filius τινα μή δυνάμενοι εύρείν : sicut Hes, quoque άπόροα est τήι Μήτιδος, ut inquit Plato Symp., quo in loco exp. άμηχάνοιι, ab ea signif. vocabuli πόρο», qua pro lepidum fabulamentum commemorat de concubitu μηχανή usurpatur. Thuc. 3, (53.) Πανταχόθεν δ* πόρου καϊ πενίας, e quo natus est έρως. Sic Aristot. άποροι καθεστώτει, In rebus dubiis constituti, e quibus expedire se non poterant, Inopes consilii, άμή. Polit. dicit πόρον ποιείσθαι, Quaestu m facere, Pecuniam comparare. Item Reditus, Proventus, Obventio, Vectigal. Sic accipiunt quidam ap. Aristoph. Σφ. άποροι καθεστώτει, pro Consilii iuopes. Cui adde hoc χάνοι. At 2, (59 ) dicit, Πανταχόθεν δέ τρ γνώμρ (306.) έχεις έλ-πίδα χρηστήν τινα νφν, ή Πόρον Έλλάι Euripidis, άποροι έπί φρόνημα, pro μωρόι κατά τήν Ιερόν: interpretantes, Tributum ac vectigal. Schol. διάνοιαν, Amens, Stupidus : in qua signif. Aristoph. exp. πορισμόν, dicens a Pind. verba ilia κόρον ιερόν mutuatum esse. Auxilium, Adjumentum, etiam Utili- οντωι άνδρ', άγροικον ούδένα, Οΰδ' Άπορον, οΰδέ σκαιόν, άποροι sine adjectione usurpat, N. (629 ) Ούκ ειδον tas, Emolumentum, Xen. Κ. II. 1, (6, 9.) p. 16. E«ούδ' έπιλήσμονα, "Οστιι σκαλαθυρμάτι άττα μικρά ενορψι τινα πόρον και άπ' εμοϋ άν προσγενόμενον : nisi μανθάνων, Tavr' έπιλέλησται πριν μαθεΐν. Itidem ap. malis, Me quoque aliquid momenti ad rem gerendam./eschin. Πάντων γ' ε'ίην άπορώτατοι, Bud. exp. He afferre. Πόρο«pro Exercitu affertur e Dionys. H. betissimus essem et nihil excogitare possem, Essem 6. Ι) Πόρο» est etiam δήμοι τήι Άκαμαντίδοι: cujus omnium hominum minime ποριστικόι. Item res aliqua Άποροι dicitur, e qua te explicare nequeas: ut δημότηι VOCATUR Πόριοι, ap. Dem. εν τρ πρόι Εί>βουλίδην έφέσει. Harpocr. et Suid. VEL Ποριεύι : Β άποροι αισχύνη, Extremum dedecus et quod eluere 11am Hesychio Ποριεϊί sunt δήμοι τήι Άκαμαντίδοι nequeas. Itidem άπορον κακόν, et άπορονπράγρα s. φυ\ήι. άπορα πράγματα. Frequentius vero sine πράγμα di> [" Πόροι, Α. L. Ζ Ν ρ ad Timaei Lex Valck. Pbcen. p Zeun. Ind. ad Xen. Κ. Π. ad Xen. Eph Jacobs. Exerc. 1,212. Anth. 9, ad Diod. S. 1, 347. Dawes. Misc. Cr Ernest, ad Hom. Hymn. p. 26t Musgr. Med Here. F. 80. Markl. Iph. p Suppl Wakef. S. Cr. 5, 15. Ale Eum Abresch. iesch. 2, 32. Luzac. Exerc; 117. Brunck. Aristoph. 3, 30. Lobeck. Aj. p Heyn. Hom. 8, 113. Navigatio, ad Cornel. Nep. p. 23. Staver. Mare, ibid. 24. Vectigal, Jacobs. Anth. 12, 68. Conf. c. πόνοι, ad Diod. S. 1, 618. Brunck. Apoll. Rh. 159 ; cum φόροι, Kuster. Aristoph. 54.; cum πόντοι, ad Lucian. 2, 260. ad Dionys. Η. 1, 31. Γυναικείοι π., Τ. Η. ad Plutum p. 482." Schaef. Mss. " Ordo, Series, Dionys. P. 570." Wakef. Mss.] [* Ποροκήλη, P. jegin * Ποροττοιόι, unde] Ποροποιέω, Transitum facio, Meatum aperio, Viam facio qua aliquid transeat. Apud Medicos vero ποροποιοϋν dicitur Quod meatus et foramina corporis aperit. Diosc. 5, 11. Μετασυγκρίνει γάρπωι, τάι τε αίσθητάι άνακαθάϊρον έκκρίσειι, και άδήλωι ποροποιοϋν. Quae verba Ruell. sic vertit, Nam quodam modo ex alto evocat, sensilesque expurgat excretus, et per caeca corporis ducit spiracula. [* Ποροποιια, Pororum luxatio, quae fit per balneum, Clem. Alex. Paed. 3, 9. p. 240 =281. * Ποροποιητόι, unde * Άποροποίητοι, Sext. Emp. 517 ] Μεταποροποιέω, Meatuum statum muto : cujus signif. exemplum habes in Μετασύγκρισις. Μεταποροποιία, ή, Meatuum in corpore mutatio, των πόρων μετασχηματισμοί, ut Plut. loquitur [8, 739 ] Άγχίποροι, 6, ή, Propinquus ; proprie, Cujus meatus et viae prope sunt, s. in propinquo : ut άγχίποροι γαία, Nonn. Ex Epigr. affertur etiam άγχίποροι κόλακες, sine expositione : dicuntur autem fortasse κόλακει άγχίποροι, quoniam semper assectantur eos quibus adulantur: παρά τό άγχι πορεύεσθαι: atque ita sonabit Asseclae: Hesychio άγχίποροι est * eismκόμιστος. [Nonn. Jo. 5, 1. 71, , 2. " Jacobs. Anth. 11, 94." Schaef. Mss.] "Αποροι, δ, ή, Transitum non habens, άδιέξοδοι, Per quem transitus nobis minime patet. Est άποροι χώρα ap. Suid. quod exp. άπόρευτοι. Et άποροι νάιrat infra in Evn-opos ei opposito. Itidem ap. Plut. Flaminino (3.) p. 677 meae Ed. Άτραπόι στενή και άποροι: cui ibid. opp. εύποροι δδόι καί ρψδία. Sic Idem, p meae Ed. in Pyrrho, Ποταμφ χαλεπω μέν όφθήναι καί άγρίω, πειρωμένοα δέ διαβήναι παντάπασιν άπορωτάτφ. At pro άποροι γή, quod e Dionys. Η. 6. affertur ρο Inseminata et inculta, reponendum άποροι γή. Dicitur et άποροι πόροι, pro δίοδοι άνοδοι, Transitus impervius. Quibus adde ex Herodiano 8, (4,4.)"Αποροι olv ήν ή διάβασα τοϋ στρατού, Nullo pacto transire exercitus poterat. Metaphorice vero homo aliquis άποροι dicitur, Qui ad ejusmodi angustias et difficultates redactus est, ut. citur simpliciter άπορον, et Άπορα sine πράγματα. Thuc. 1, (136.) Αναγκάζεται κατά τι Άπορον παρα "Αδμητον, 'όντα αύτφ οΰ φίλον, καταλϋσαι, Necessitate quadam, In rebus dubiis: (52.) Όρώντει σφίσι πολλά, τά Άπορα συμβεβηκότα, Sibi multas difficultates obortas esse. Sic dicitur έν άπόρφ είναι et έν άπόροιι είναι, pro In rebus dubiis constitutum esse. Dionys, Η. 'Εν άπόρφ γενέσθαι, Xen. Κ. Π. 1, (6, 3.) p. 15. Όποτε έν άπόροιι εϊη. Cui opponit,- "Οτε άριστα τράττοι. Itidem έν άπόροιι, Rebus dubiis. Philo V. Μ. 1. 'Εν άπόροιι πόρων εΰπορέίν, ίδιον Θεοϋ, In rebus dubiis explicare et extricare se posse; Imp'edita expedire, Dei munus est, Turn. Item άπορα έρωτγν, Ejusmodi de Rebus interrogare, e quibus explicare et extricare te nequeas, Lucian. (l, 332.) Sic άποροι ερωτήσειι et ζητήσεις, Interrogationes quaestionesque impeditae et intricatae, e quibus explicare sese nemo C potest, (2, 388.) Ilpos τάι άπορους τών ερωτήσεων πάνυ εύστόχως παρεσκεύαστο : (1, 369 ) 'Ερωτήσειι απόρους, καί λόγους άκανθώδειι, και έννοΐαι πολνπλόκονι, Et Plut. Alex. Τών άπορων ερωτήσεων ανάγκη καί τάι άποκρίσειι απόρους είναι. Aliquanto ante dicit, 'Ερωτήματα προΰγραφεν αΰτοίς άπορα. Itidem Άποροι controversia pro lnexplicabilis. Gell. 9, 15. Exponit igitur tentamenti gratia controversiam parum cousistentem : quod geuus Graeci Άπορον vocant, Latine autem id non nimis incommode Inexplicable did potest. " "Απορρος, Inventu difficilis, Dubius, Indi- " gens, Pauper, Impotens, VV. LL.: afferentiaetiam " άπορροι λόγοι e Gell cap. penult, pro Inex- " plica biles. Sed perperam ; scr. enim haec unico " p." "Aaropoi accipitur etiam pro αδύνατοι, et tam de persona quam de re dicitur: plerumque cum infin.: ut Άποροι προσμίσγειν, Qui nequeunt congredi, Inhabiles ad dimicandum. Idem Time. 4, (65.) p Τα δυνατά έν ίσα) καί τά άπόρώτερα, S. άπορωτατα, ut quidam Codd. habent, i. e. αδύνατα, Schol; D Et 2, (77 ) Νομίσαντες άπορον είναι άπό τών παρόν* των δεινών έλείν τήν πόλιν, Fieri non posse ut etc. Synes. Ep. 4. "Απορον ήν όδφ χρήσασθαι, μηδενόι άνθρώπων δρωμένου, Non licebat uti via, Plut. de Def. Orac. "Απορον έστι νοήσαι, Intellectu assequi non possumus, Inexplicabile intellectu est, Turn. Rursum Thuc. 3, (22.) p. 90. Έν άπόρφ ήσαν είκάσαι ro γιγνόμενον, Non poterant conjicere. Alibi, (1,25.) Έν άπόρφ ε'ίχοντο θέσθαι τό παρόν : quod tamen exp., Ambigebant quid de re praesenti agerent. A Synesio opp. άπορον et πόριμον, Ep Θεοϋ δέ παρόντοι, Άπαν Άπορον πόριμον, Deo prresente, facile assequi* mur ea quae alias assequi non possumus. "Αποροι; Difficilis, Thuc. 5, (110.) p Άπορώτεροι >/ λή φις. Κ Inops, Indigus, ενδεής, ut Hes. et Suid. exp.: 1 Thuc. 1, (99.) Άπαράσκευοι καί άποροι ές τον πόλεμον καθίσταντο, Imparati et inopes ad bellum veniebant. Plut, Tols γάρ άπόροις. ού δ,ινείζουσι. Aliquant* post dicit, Οΰδείς γάρ δανείζει πενητι : ut satis ma-; nifestum sit eum άπορον et πένητα synonyniw.s usur*

19 7379 ΠΕΤ [Τ. πι. pp ] ΠΕΙ 7380 pare, Et cum gen. ap. Lucian. άποροι πάντων, Inops A cultas, Plato de LL. 7. 'Απορία περϊ αύτα νομοθετείν, rerum omnium: (1, 182.) "Αποροι πάντων καί άμή* Difficile est de his leges scribere. Pro Difficultas χάνοι ή ηλικία. Plato de LL. "Αποροι δίαιτα, Tenuis accipitur et. in alio loquendi genere, Plut. (7, 677.) victus. II "Απορονθνμα, Rara viclima, ut exp. ap. 'Ev rats airats άπορίαι» Επικουρώ γενησύμεθα, κινονντι eund, Plat.de Rep. 2. Ού χοϊρον, άλλά μέγα και τάι άτομουι άπάσαι ε'ιι rovs ΰπό πο'δα» τόπους, In easd. άπορον θνμα θνσασθαι: ut άπορον ibi accipiatur pro difficultates, in quas seipse Epicurus, nos etiam ίυσπόριστον, quod comparare vix queas, ro ov ρψδίως induemus, qui quidem omnia individua corpuscula in πόριμον. ["Ad Charit Musgr. Iph. A.41. T. regiones pedibus subjectas detrudit, Turn. 'Απορία, sequente infin., redditur Periculum, Discrimen, 672. Wakef. Ale Phil Georg. p. 18. Brunck. Aristoph. 2,93. ad.ffisch. Pr ad Soph. Plato Epist. Eis άπορίαν έλθόντει πόλιν άνάστατον Phil Duker. Praef. Thuc. p. 6. ad Lucian. 1, γενέσθαι, In discrimen adducti ne civitas vastaretur ad Diod. S. 2, 145. Boeckh. in Plat. Min II 'Απορία accipitur etiam pro αδυναμία, sicut άποροι Heind. ad Theaet Valck. Adoniaz. p pro αδύνατο». Sic exp. Schol. Thuc. 2, (49.) p. 64. Bergler. Alciphr. 30. Jacobs. Exerc. 2, 109 A- Καί ή άπορία τοϋ μή ήσνχάΐειν καί ή αγρυπνία έπέκειτο bresch. Lectt. Aristaen. 55. ad Xen. Eph διά παντόι, Nunquam posse quiescere, i. e. Inquies. Ruhnk. ad Xen. Mem ad Herod Et bi' άπορίαν, Eo quod desit facultas. Inopia, Cum gen., ad Diod. S. 1, 70, To δ., Ruhnk. ad Veil, Egestas, Indigentia, Thuc, Οΰ γάρ δίκαιον, & τρ άποplq. έκτήθη, τρ περιονσίφ. άπολέσθαι, Quae paupertate p. 26. Έν άπόρφ έχεσθαι, Kuster. V. Μ. 79. ad Dionys. H. 1, l65. ad Lucian. I, 485. Ets δ' άπορον parta sunt, divitiis opibusque pessum ire. Ubi nota ήκων bopos, Eur. Phoen " Schaef. Mss.] " Πα- sibi opponi άπορίαν et περιουσίαν. Et 4, (29 ) P 132. " νηποροι, affertur pro Inops, ενδεής. Quod si mendo Β " caret, Ionice s. poetice pro πανάποροι positum est," [q. v. legitur in Theophyl. 1, 726.] 'Απόρωι, Perplexe, Ita ut explicare te nequeas, Polyb. (4,18,6.) Ά. και δυσχρήστωι εΐχον πρόι τό συμβαίνον. Itidem Plut. Philopoem. (6.) p meae Ed, Ένσχεθείι ώσπερ δεσμφ, παντάπασιν ά. ειχεν, de Philopcemene, cui utrumque femur jaculo trajectum erat, Xen. 'Ελλ. 7, (4, 8.) p Et ά. γινώσκετε έχοντα τά υμέτερα: quibus opponit, et τινα οράτε αωτηρίαν νμίν, jesch. c, Ctes. Παντελωϊ ά. διακείμενοι. Κ Exp. etiam Tenuiter. ["'Α. έχω, seq. infin., Dionys. H. 5, 328." Schaef. Mss. " 'Α. κείμενοι, Pseudo-Herod. V. Hom. 11." Elberling. Mss.] 'Απορία,ή, Res dubiae ac perplexae, e quibus explicare nos non possumus; interdum etiam Anxietas, Angustia. Isocr. Hel. Enc. Μεγάλου φόβου καϊ μεγάληι άπορίαι άπήλλαξε, Magno metu et anxietate, Evag. Eis πολλήν άπορίαν αν κατασταίην. Itidem Thuc. 2. 'Es απορία ν καταστάντων, Ad consilii inopiam redactis. Redditur enim non solum Anxietas, C sed etiam Consilii inopia, Haesitatio, Dubitatio, M- stuatio ejus qui nescit quo se vertat, Herodian. 2, (12,5.) Πολλή καταλαμβανόμενοι άφασίψ re καί απορία, δπωι χρήσηται τοϊι πράγμασιν οΰκ είδώι, Haesitabundus ac inops consilii. Et 4, (14, 1.) Έν άφασίφ re ήν καϊ άπορίψ τοΰ πρακτέου, In certus erat quid ageret. Et eis άπορίαν έλθεϊν, Ad angustias redigi. Et έν άπορίφ γίνομαι, Thuc. (7, 44.) HaesitO. Et άπορίψ κεχρημένοε, Haesitans: Άπορίρ είχοντο, Incerti erant quidnam agerent, Άπορίρσι ένείχοντο, Inopes consilii erant, Herod, [cf. 1, 190.:] Πολλήν άπορίαν μετά alboss rois κρίνουσι παρείχε, Plut. Symp. Et Plato Charm. Op^s ovv όση ή άπορία, Vides quam aestuare necesse sit. Atque ut iq praecedentium locorum quibusdam dicitur de Dubitatione et Haesitatione in respondendo, sic et in sequentihus, Lucian. (1, 725.) "Ibi0v re και ήρυθρίων, καϊ παντοίοι ήν ΰπ' άπορίαι: (565.) 'Απορία, καϊ σιωπή, καϊ btaστρaφήvaι τήν διάνοιαν. II Figura quaedam orationis: de qua Rut. Lup. 2. 'Απορία: hoc schema efficitur cum quae- Β rimus quid aut quemadmodum pro rei dignitate dicamus, nec reperire nos ostendimus. Exempla quae e Lysia et Hegesia affert, ap. eum vide. De eadem figura Jul. Rufin. 'Απορία, ead. est et διαπόρησιι, Addubitatio quaedam, cum simulamus quaerere nos unde incipiendum, quid potissimum dicendum, an omnino dicendum ; cumque artificialiter simulamus non res invenire, non paratos venisse. Accipitur etiam pro Quaestione dubia, sicut Lat. quoque vocab. Dubitatio, Athen. 12. Έμπεσούσης δέ ποτε άπορίαι καϊ σκέφεωι περί των επιθυμιών, Plut. Symp, (Sept. Sap. 583.) Toiairas άλλήλοις άποpt'as προβάλλειν, Proponere sibi invicem hujusmodi queestiones, de Def. Orac. Τήν περί τοϋ πλήθους των κόσμων ύποθείς άπορίαν, Quaestionem inducens. Adde ex Aristot. Analyt. Prior.άπορίαν έχει, dubitatur. Item e Luciano (1, 813.) Οΰκ οίδ' οπως, καθάπερ oi έν κύκλω θέοντει, επϊ τήν άρχήν καϊ άπορίαν έπανεληλύθαμεν, Ad principium et quaestionem proposita.ni initio. Diffi- Κακοπαθούντων τοΰ χωρίου τρ άπορίφ, Ob loci illius inopiam et sterilitatem. Lucian. (1, 549.) Άποδύσαί τήν τρυφήν καϊ άπορίψ συγκατακλείσαι, Cum egestate, Herod. 'Εν άπορίρσι ε'ίχετο, Rerum necessariarum penuria laborat. Et Herodian. 8,(5,19.) Παντοδαπή* ozv άπορίαι καϊ bυσθvμίas τόν στρατον κατεχούσης, Cum prorsus inops et meestus exercitus esset. Item cum gen. rei cujus penuria est, Thuc. 2, (51.)'Απώλ" λυντο έρημοι, άπορίφ τοΰ θεραπεύοντας, ], (126.) Φλαΰρωι έϊχον, σίτου καϊ vbaros άπορίψ, Ob penuriam frumenti et aquae, Herodian. 8, (4, 9 ) 'Επεί ξύλων ήν άπορία καί νεών, Lignorum ac navigiorum penuria. Itidem Plato Apol. (29.) Άπορίψ μέν έάλωκα, οΰ μέντοι λόγων, άλλά τόλμης καϊ άναισχνντίας. Eadem signif. capi potest, quod Xen. dicit Κ. Π, 1, (6, 19.) Σννεπικουρείν rah άπορίαιs αΰτών, ut sit, Subvenire inopiae ipsorum : sicut Terent. dicit Subvenire inopi. [" Phryn. Eel ad Herod , 4, coll. 46. Fischer. Ind. Palaeph. Abresch, Lectt. Aristaen Wakef. S. Cr. 2, 94. Wernsd. ad Plut. Quaest. Comm. 1. p. 6. ad Xen. Eph Inopia, Toup. Opusc. 2, 214. Conf, c. άπειρία, SchBeid. Anab. 120.; cum εΰπ., ad Diod. 5. 2, 322. Seq. infin., Schneid. Anab. 26. Ά. καί λύσις, Koen. ad Greg. Cor Άπορίψ έχεσθαι, Boiss. Philostr. 410." Schsef. Mss.] Άπορέω, Ad angustias, e quibus me explicare nequeo, redactus haesito, simpliciter Haesito, Dubius animi sum, jestuo, Nescio quo me vertam. Isocr., Trapez, (12.) Άπορων δέ καί oύbεμίav άλλην εΰρίσκων άπαλλαγήν, Xen. 'Ελλ. 4, (5, 17.) ρ Οί δέ άπορον ντε» ήδη, ότι έπασχον μέν κακώ» καί απέθνησκον,, ποιεϊν δέ οΰδέν έδύναντο, Thuc. 2, (102.) Ό δ' άπορων, μόλις κατενόησε τήν πρόσχωσιν ταύτη,v. Item cum dat., Isocr. Paneg. Άπορήσας τοίς παρονσι πράγμασι. Itidem Plut. Amat, Narr. Άπορων δέ τψ πράγματι Θεοφάνης, Incertus quid ageret Theophanes, Nescius quid agendum esset. Cum accus. quoque in eadem signif. construitur, sc. pro Dubius sum quid faciendum sit de, Xen. Έλλ. 6, (l, 4.) Έάν r«n άπορώ, πρός υμάς ίέναι, Si qua de re dubitem et nesciam quid sit agendum, Herod. 4, (179 ) άπορέειν τήν έξαγωγήν, Haesitare de egressu, Aristot. H. A,. 7 Απορώ τήν α'ιτίαν, Dubito quae causa sit, Rationem cur ita sit, comperire nequeo. Interdum construitur cum particulis istis, τις, os, όστις, πότερον, ποϊ, οπρ, et similibus, itidemque significat Dubito, Ambigo, vel etiam Nescio, Non perspicio, Dem. Olynth. 3. Οΰχ ό,τι χρή περί τών παρόντων συμβονλεΰσαι, χαλεπωτατον ήγυΰμαι, άλλ' έκέίνο άπορώ, τ/να χρή τρόπον πρός ΰμας περί αΰτών ειπείν, Xen. Κ. Π., (4, 5, 14.) άπορώ ο,τι χρή ποιεϊν, Nescio quid agendum sit, Isocr. Panath. Άπορείν έψασκεν ο,τι χρήσηται τοις παρονσι. Itidem Pla. Άπορώ 8,τι χρήσομαι. αύτφ, Quid eo facturus sim nescio. Rursum Xen. (Κ. Π. 1, 6, 2.) Άπορεϊι θείοις σημείοις δ,τι, χρωο, Nescis quid tibi faciendum esse divina signa indice'nt,, divinis signis portendatur. Dem. pro Cor, Οόκ άπορών δ' ο,τι χρή περϊ σοΰ καϊ τών σων ειπείν, άπορώ τοϋ. πρώτου μνησϋώ, Nescio cujus primo loco mentionejjjj

20 7377 ΠΕΙ [Τ. πι. pp ] ΠΕΙ 7378 [Τ.πι.pp ] faciam, Thuc. 3. Άπορων οτψ τρόπφ πάλιορκήσεται, A tando. ["'Απ ρέω, ad Charit Musg». Rhes. Inops consilii, et dubitans quonam modo etc. Isocr Jacobs. Anim ieechin. Epigr. Wakef. Panath.'Hiropovywflrepov δ»*ξί»,χβη. (Κ.Π. 2, 4, 8i) Georg. p. 18. Schneid. Anab. 97. Phryn. Eel. 12^ Απορώ πότερόν μοι κρείττον, et, 'Απορεί πότερου συμ* Thom. Μ Fischer. Ind. Palaeph, ν. Αίνιγμα βουλεiiet, (Άπ. 1, 4, 6.) Απορεί* πότερα τύχη* ί) γνώ- ad Herod. ΐ6θ Diod. S. 1, Wolf, ad μη* έργα εστί, Ambigis fortunaene an consilii opera Hesiod. p. 66. Ammon ad Xen. Eph. i8g. sint, (Κ. Π. 3, 1, 2.) Αποpet ποί τράποιτο, Ambigit Toup. Emendd. 1, 153. De constr., Heyn. ad Apefquo se vertat, Nescit quo se convertat, Thuc. 1, Ind..877 Schneid. ad Xen. K. 'A. 25. Zeun. ad K. (63.) p. 20. Ήπόρησε μέν όποτέρωσε διακινδυνεύσει Π. 386". ubi signif. Careo. Cum infin., Schneid. ad χω ρήσο*, rj έπι τήε Όλύνθου, r/ εί* τήν Ώοτίδαιαν, Κ. Α. 26. Άπορείν πρό* τινα, Auxium esse, qao- Plato, Απορώ»» οπη ποτέ διαδύσεται, Incertus quanam modo te erga aliquem geras, Bibl. Crit. 2, 2. p. 63, effugeret. 'Απορώ pro Nescio, Ignoro, aliquando 'Απορώ ο,τι, Heind. ad Plat. Gorg. 63. Med., Loncum accus. construitur, Lucian. (1, 183.) Τά πλείω gus p. 69. Vill,, Diod. S. 2, δ' άποροϋυτεε και των περί ήμάε συμβαινόντων παθών, Heyn. Ηοιη. 7, 25. Plato Hipp Multa ex iis quas nobis aceidunt, non cognoscentes, Pass.,. Longus p. 77. Vill. 'Απορούμεvat λέξει», Nescientes, Ignorantes. Quo modo accipi potest et Ruhnk. Praef. ad Tim. p. xi." Schaef. Mss. * ««>\. illud Aristotelis, Απορώ τήν αϊτίav, Ignoro causam. πορητέον, Dubitandum, Clem. Alex. Paed. 2, 7. Alias cum particulis όστιε, τί*, os, πότερου, πη, οποι, ρ 171. Sext. Emp. adv. Math, tl, 218." Kall.M«s.] ut turn in 11. supra citatorum quibusdam, turn in his Άπόρημα, τό, Quaestio, s. potius Res de qua quaniseqq. Plato de LL. Απορώ τούτων τίνα ειπείν, Ne- tur, Dubitatio in medium allata de qua disceptatur: scio quam ex bis esse dicam; ubi etiam nota eum Β sicut απορία quoque usurpatur. Simpliciter etiam' τίνα ειπείν dixisse pro τίνα ε'ίπω: si tamen vera est pro Quavis dubitatione capitur. [Polyb. l, 12, 6. haec,* quam VV. LL. habent, scriptura. Idem in A- Difficultas, 31, 21, 8. " Wernsd. ad Plut. Quawt. 1, pol. (6.) Πολύν μέν χρόνον ήπόρουν τί ποτέ λέγει, ρ. 6. Phryn. Eel. 112." Schaef. Mss. Theophr. Η. Nesciebam quid diceret. 'Απορώ cum infin. acci- PL 9» 19» 4. Fr. 3, 45. 4, 53.] Et INDB Άπβρημβ* pitur interdum pro Diffido me posse, Plut. Themist. TIKOS σύνδεσμο*, Conjunctio dubitativa, Gramm. Άπορων rots ανθρωπινοί* λογισμοί* προσάγεσθαι τό [" Thom. Μ. 858." Sehaef. Mss. * Άπορηματικ&ε, πλήθο*, Populum humanis consiliis in suam senten- Schol. Soph. (Ed. T. 471=463. * Άπόρηαι», Thee* tiam traducere se posse diffidens. Cum infin. jun- phr. Fr. 4, 12. Schleusn. Lex. V. T.] " Άτορρηνί», ctum capitur etiam pro Nequeo, Non possum, άδν- " ap. Suid. ex Eubulo pro εύπορία. Sed puto wyr. νατώ, sicut άποροs accipitur pro άδύνατοε, et άπορία " άπορησία et απορία : nam άπορρησία, geraino ρ scripro άδυνατία, Aristoph. (Σφ. 590.) απορώ κρϊναι μέγα " ptum, esset potius i. q. άπόρρησι», h.ce. άπαγόρευ* πράγμα, Non possum judicare, Dem. (581.) 'Απορώ " σι*, άποκήρυξιε." Απορησία, Eubulus ap. Beit. ποιησαι κακώε, Nequeo. 'Απορώ gen. adjunctum Anecd. 1, 443. " Άπορήσια, Απόρησα, Toup, 0«habens significat Egeo, Indigeo, Destitulus sum, pusc. 1, 48." Schaef. Mss.] Άπορητικβφ Qui dubi- Isocr. Symm. Άπορείν άποκρίσεωε, Hel. Erie. Οΰδ eis tare solet, Dnbitator, Haesitator: φιλόσοφοι, Qui de πώποτε λόγων ήπόρησεν, alibi, Μηδενόε τούτων άπορων, omnibus rebus dubitabant, a quibus secta άτορητινή. Nullo horum indigene, carens. Xen. Απορώ έργων, Diog L. Pyrrhone Eliensi p de sectatoribus Deest mihi quod agam, Plut. Solone, Ούκ άπορώ τών Pyrrhonis loquens, Άπορητικοί δέ και σκεπτικοί και έτι βουλομένων έπαρκείν, Non mihi desunt qui me ve- έφεκτικοϊ καϊ ζητητικοϊ, άπό τοϋ οίον δόγματα* προσηγοlint opibus suis juvare. Άποροϋμαι quoque easel em c ρεύοντο. Quibus subjungit ibid. Ζψητική μέν ουν signiff. habet, quas άπορώ. Nani significat Ad sum- φιλοσοφία, άπό τοϋ πάντοτε Cijreiv τήν άλήθειαν' enemas angustias redactus aestuo, et nescio quo me ver- πτική δέ, άπό τοϋ σκέπτεσθαι άεί, καϊ μηδέποτε eipilam, sicut et απορώ. Plut. Caesare, Άπορούμενοε και σκειν' εφεκτική δε, άπό τοϋ μετά ίήτησιν πόθου*' λίφία περιπαθών, In anxietate constitutus, Polyb. 16,(2, 1.) δέ τήν έποχήν' άπορητική δέ, άπό τοϋ του* δογματικοί» ΉπορεΪΓΟ καί δυσχρήστωε διέκειτο περί τοΰ μέλλονταs, άπορείν. [Plut. iemil. 14. * " Απορητικώ*, Dubitan- Animi pendebat, nec satis perspiciebat quid sibi po- ter, Chrys. in Joann. Hom. 26. T. 2. p. 659, 23." tissimum in posterum faciendum foret, Bayf. Jun- Seager. Mss. " Brunck. Anal. 2, 27." Schaef. Mis. gitur itidem cum accus. ut άπορώ, Eur. (Iph. A. 537.) Sext. Emp. 337 ] ήπόρημαι τάδε, Haesito et nescio quid mihi faciendum [* Άνταπορέω, Sext. Emp. 264.] hac in re. Item pro Dubito, Haesito, in alio loqueudi Αιαπορέω, i. q. απορώ, nisi quod praep. signif. alt genere, Aristoph. N. (743.) καν άπορη» τι τών νοημά- quantum intendit. Η. e. Animi dubiussum, Has των, Άφείεάπελθε, Si de quopiam conceptu et cogi- sito et nescio quid mihi sit faciendum. Synes. Ep. 4< tatione dubites, dimitte. Item Nescio, sicut άπορώ. Κ^τα έπειδάν έξόμνυσθαι δέη, διαποροίην αρνούμενοι, Plato Epist. Ύπέρ οΰ πέπομφαε άπορούμενοε, Nesciens, Animi sim d ubi us. Item Dubito, Ambigo, ut άτοetiam Ambigens, Dubitans: sicut Xen. K. (8, 3.) ρέω, s. αμφιβάλλω, Suid. exp.: Plut. de Def. Orac; Άπορούμενοε όπον κατακλιθη, Incertus et addubi- Περί δέ πλήθουε ώρισμενον διηπόρησε, Verum de eorum tans, et firmandi propositi nescius, Bud. Accipitur certa definitaque multitudine dubitavit, Act. 5, (24.) etiam pro Egeo, Indigeo, ut άπορώ, Aristot. CEcon. Αιηπόρουν περϊ αύτών, AmbigebaoL de illis. Item, Άπορούμενοε αργυρίου, Plato de LL. Άπορουμένη Dubitationem affero, Addubitans quaero, ζητώ, Suid.: τών αύτόθεν, Penuria laborans incolarum. Annotat ft Plut. (8, 647.) Περί τήε αιτία» δι' ήν πλείστοι τΰν Bud. άπορείσθαι, in hac signif. plus esse quam άπο- λων επί τά γαμικά δείπνα παραλαμβάνονται,, διηπόρη ) ρείν, sicut σπανίζεσθαι plus quam σπανίζειν. In σε, Dubitationem movit et quaestionem: (7» 626.) h. autem 1. Plut. de Clodio iu aedem Bonae deae Ύμίν προβάλλω διαπορήσαι πώε οΰχϊ καϊ τότε απείρηκε, noctu ingresso, (Cicer. 28.) Ήπορεϊτο τών διόδων, red- Quaestionem vobis propono : pro quo alibi (6, 583.) das potius Nesciebat qua exiret, quam Indigebat exitu. dicit άπορίαν προβάλλω. Itidem Philo de Mundo, II Άπορείσθαι passiva quoque signif. dicitur Id, de 'Εκείνο δ' άξιον διαπορήσαι, Operae pretium est qua» quo dubitatur, quaestio est, Aristot. de Alcyon. Άπο- rere. Item, Αιαποραΰμεν περϊ αύτήε, De ea quaerimus, ρείται δέ έκ τίνο» συντίθησι τήν νεοττίαν, Non inve- In quaestionem venit. Bud. interpr. etiam Dispute, nitur unde confingantur nidi, Plin. Sic et alibi Disputando inquiro. Theorist, in princ. 4 de Coelo, άπορείται, impersonaliter pro Ambigitur, Dubitatur, Αιαπορήσαντε» όσα πρόs τήν σκέφιν ταύτην διελεϊν Nescitur, Non invenitur. Unde τό άπορουμενον ap. άναγκαίον, Disputautium modo discutientes et dieee* Alex. Aphr. Id, de quo dubitatur, Controversum, ptantes quae ad commentationem explicatu necessa- De quo quaestio est: AB Άπορέω significante non ria sunt. Alicubi pro Nescio etiam ponitur, ut solum Dubito, sed etiam Quaero, item Disputo addu- ipsum άπορέω, Herodian. 5, (4, 17 ) Αιηπόρουν ποϋ bitando, Dubitatione allata dissero, Philosophantis π ore άρα είη, Iguari ubinam foret. Pro Egeo s. more inquiro, Bud. 329, ubi etiam e Themist. affert, Indigeo affertur.ex Aristot. CEcon. 2. 'Οπότε διαπα- Ού γαρ οπωε ήπόρησέ τιε τών προλαβόντων είε τό άλη- ροίη τό στρατοπέδου, cum hac interpretatione, Cum se θέε περϊ τοϋ τόπου, άλλ' ούδέ ήπόρησεν ίκανώε, sic in- indigere diceret exercitus. Αιαποροϋμαι quoque terpretans, De loco quod satis sit, disseruit addubi. eadem siguif. usurpatum reperitur, qua διαπορύι sicut

21 7335 ΠΕΙ [Τ. ill. pp ] ΠΕΙ 7336 άπορου μαι eadem qua άπορώ. Unde διηπορημένος, A Animi dubius, Ad inopiam consilii redactus: ut et διαπορηθεϊς, quod Suid. exp. διαπορων. ieschin. (47 ) loquens de matre sua, quae in judicio erat, "Η νϋν kμοι προ των οφθαλμών προφαίνεται, φοβούμενη περι Τής έμής σωτηρίας καϊ διηπορημένη: (32.) Εξαίφνης έσίγησε καϊ διηπορήθη, Ad inopiam consilii et mentis redactus est, Deprehensus est, Bud. annotans synonymous ibi dici έταράχθη. Quod vero Plato Phaedro dicit, "Ινα μή βλέπων πρός σε υπ' αισχύνης διλπορώμαι, Idem ρ. 36Ί. vertit, Prorsus ad insaniam redigar. Aliquando Αιαποροϋμαι passivam signif. habet, sc. In quaestionem venio, Quaerendo et addubitando de me disputatur. Unde ap. Themist. Ταδτα μέν olv ξστω διηπορημένα, quae Bud. sic interpr., Quaerendo disputata, Disceptata et arguments utrimque agitata. Idem, quod Philo de Mundo dicit, Και δυσωπίας ούν ε'ι τις άποδιδράσκειν. βούλοιτο τάς έν τοις διαπορη- 0εΐ<7ΐ, sic vertit, Si cui effugere propositum sit identidem recursantes hujus quaestionis difficultates. [ " Ad Diod. S. 1, 13? Plut. Alex. p. 61. Schm., A- Β bresch. Lectt. Aristaen Toup. Opusc. 2, 296." Schaef. Mss. *Αιαπορήτέον, Longin. 2,1.'Ήμϊν δέ έκεϊνο δ. έν άρχρ, Quaerendum est. *Διαπύρημα, Hippocr; 891.] Αιαπόρησις, Dubitatio, Addubitatio, [Consternatio, Anxietas, Polyb. 28,3,6. Tows πολλούς είς έπίστασιν καϊ δ ήγον.] Est etiam Figura oratoria, quae Ετ Άπορία nominatur, ut supra dictum fuit. Aquila Roman us, Αιαπόρησις, Addubitatio. Hac utiinur, cum propter res aliquas volumus videri dubitare, et quasi ab ipsis judicibus consilium capere quo potissimum genere orationis utamur. Quale est pro Cluentio prooemium, Equidem quo me vertam, judices, hescio. Negem fuisse illam infamiam judicii corrupt! 1 Donatus ap. Terent. Hecyra, Quid agaml quo me vertam? Figura, inquit, διαπύρησις, apta turbatis* Idem in illud Eunuchi, Quid commemorem primum 1 dicit διαπόρησιν familiarem esse laudantibus, ut cum omnia et magna videntur et paria. [Hermog. 2, 300. * Αιαπορητής, Gl. Cunctator.] " Διαπορητικός, Dubitans, Dubius," [Plut. 7, 552. Eust. II. A. p. 47.] Αιαπορητικώς, Dubitanter. [* Προο - διαπορέω, Perplexas quaestiones aliis solvendas propono, Plut. 6, Incertus praeterea sum, 8, 661.] Συνδιαπορέω, Una dubito, quaero, " Simul " quaestionem habeo, in quaestionem voco," [" Dionys. H. 4, 2219 " Schaef. Mss.] Έξαπορέω,. Prorsus ha:sito, et ad angustias redactus nescio quo me vertam, Ingenti inopia rerum necessariarum s. consilii oppressus sum, 2 ad Cor. 4, (8.)&λιβόμενοι, άλλ' ου οτενοχωρούμενοι, άπορρύμενοι, αλλ' οΰκ έξαποροΰμενοι, Egentes, non etiam egestate afflicti, Non succumbentes egestati. Sic enim dicitur έξαπορεϊν ut έξασθενεϊν, Valde debilitari, Ad languorom usque debilitari, Viri bus defici, Bud Ibid. 1, (8.)"ίΙστε έξαπορηθήναι ήμας καί τοΰ cjjv, Adeo ut prorsus animi penderemus, etiam quod ad vitam, Ut prorsus perplexi et inopes consilii essemus quomodo periculum vitae evaderemus. Itidem Plut. Alcib. (5.) Ταϋτ' άκούσαντες οίτελωναι έξηπορήθησαν, Prorsus animi pendebant s. baesitabant. In quibus etiam 11. nota έξαπορέϊσθαι passiva voce dici pro έξαπορεϊν, sicut διαπο ρεϊσθαι et άπορεϊσθαι pro διαπορεϊν et άπορεϊν, [" Diod. S. 2, 507. Dionys. H. 3, 1354." Schsef. Mss. * Έξαπόρησις, Origen. 2, 491.] 'Επαπορέω, Addubito, Insuper dubito, Aliam insuper dubitationem et quaestionem moveo. Bud. 'Erfon-opeif interpr. Addubitare, Quaestionem proponere : [Quaerere de aliquo, Polyb. 6, 3, 6. 5, 3. 27, 8, 9 Philo de 7 Mirac. c. 4. Cf. Brunck. ad Soph. Trach Schol. ad Aj Eust. II. A. p. 71, 37- " Schol. Theocr. 2, 158." Wakef. Mss.] UNDE Έπαπόρημα, τό, Addubitatio, Quaestio, Dubitatio et quaestio super aliqua re. INDE 'Επαπορη ματ ικός λόγος, qui ET 'Επαπορη. τικός, Oratio qua addubitantes quaerimus, Ut Αάος πάρεση' τί ποτ' άγγέλλων άρα ; idem fere cum έρωτηματικψ. ['EflrairopijTtKOs, Epiph.l, 534. * 'Επαπορητικως, Eust. U. P. 443.] Έπαπόρησις, itidem Addubitatio et qusestio super aliqua re : qua signif. dicitur ETIAM Έπαπορία. Hes. et Suid. έπαπόρησις exp. PARS XXII. simpliciter άπορία. [«Toup. Opusc. 1, 49." Sbheef. Mss. Cyrill. Alex, in J 0. 2, 4. p "Greg. Nyss. 3, 251." Wakef. Mss. * Καταπορέω, Hip, pocr *Hv καταπορηθή ϊ, άμεληθη.] Προαπορέω, Prior dubito, quaero, dubitabundus dispute. Bud curn άπορώ significare dixisset Disputo et philosophantis more inquiro, subjungit ex Aristot. Meteor, Περί δ' άνεμων καϊ πάντων πνευμάτων λέγωμεν, πρώτον και περϊ τούτων προαπορήσαντες πρός ήμάς αυτούς, cum hac interpr., Prius de iis nobiscutn ipsi disputantes et addubitabunde disceptantes, antequam quippiain constituamus. AT Προαπορίβω, quod in VV. LL. legitur, mendosum est *Ήροσαπορέω, Epipb. 1, 535. Orig. c. Cels. 2. p " Clem, Alex.617." Kail. Mss. * Συναπορέω, Sext. Emp. adv. Math. 11, 236.] Άραιόπορος, ό, ή, Meatus s. Foramina rara habens. Alii interpr. Laxus : ut ap. Alex. Aphr. Τά εμπρόσθια τής κεφαλής φαλακροϋται μόνα, διότι μαλακά καϊ αραιοίτορα, Prior capitis pars sola calvescit, quoniam mollis et laxa est. Idem, Βρέγμα τής κεφαλής τά παιδία 'έχει δερματωδες καϊ άραιόπορον, Sinciput instar cutis molle et laxum pueri habent. Et άραιόπόρος τόπος, Laxus rarusque. [* " Αύτόπορος, Nonn. D. l, , , 344." Kali. Mss.] Βραδυποροϊ, Tarde s. Lente pertransiens : quod ad πείρω potius pertinet quam ad πόρος. Ε Gal. Gl. 1. Βοαδύπορα εδέσματα, Edulia quae lente digeruntur et disfribuuntur : quibus opposita dicuntur όξύπορα. [" Const. Manass. Chron. p. 130." Boiss. Mss. " Casaub. Athen. 1, 81." Schaef. Mss. Hippocr. 389, , , 54. Plut. 8, , 711.] AT Βραδι/πορέω, Lente iucedo, Tardo passu progredior, [Plut. 9, 595.] Βραχύπορος, Breves meatus habens, [Plut. Mario 15. sed al. βραδ. : cf. Plato de Rep. 8. p. 188=546. " Βραχ. όρνιθες, Aves volatu minus valentes, Philostr c. 48." Kali. Mss,] [ Αίπορος, Duas vias habens, Eur. Tro κορνφάν.~\ Αύσπορος, Transitu difficilis, Lucian. (2, 375.) Όδοποιων τά άβατα, ή γεφυρών τά δύσπορα : (1, 230.) Αύσπορος όδός, Qua diffieulter iri potest. Exp. tamen Inaccessa. Hesychio δύσπορον est δύσβατον, χαλεπόν. [" Valck. Adoniaz. p. 232." Schaef. Mss.] Αυσπορία, Difficultas transitus, Transitus difficilis, Viae difficultas, Xen. [Έλλ. 3, 5, 13. Κ. Ά. 4, 3, 6".] Εΰθύπορος, Cujus meatus in rectum porriguntur, Recto tramite procedens s. progrediens. At Plato de LL. metaph. εΰθύπορον ήθος pro Recti mores. [Gal. 10, 145.] Εΰθνπορία, ή, Meatuum rectitudo, etiam Progressus qui recto tramite fit, Progressio in rectum, Plato de LL. et Synes. Ep Eis εΰθυπορίαν τής πτήσεως, Ad rectum cursum volatus. ΕύΟυπορέω, Meatus mei in rectum porriguntur, Theophr. C. PI. 1,(8,4.) Κα/ τοι το εΰθυπορεϊν ΰπάρχει τισϊ τούτων, Meatuum rectitudinem habere: quibus subjungit, Ευρουν γάρ τήν φοράν καί άνεμπόδιστον έχουσιν. Et 5, (3, 4.) Εύθνπορούσης τής τροφής, Cum recto meatu descendat nutrimentum, ut Plin. Aliis recto meatu ra-> dices descendunt: in Εΰοδεω, Aristot. de Gen. Anim. 5. Ο ύ διασπώνται, άλλ' εΰθυποροϋσί: Idem, Πρόϊ ro μή εΰθυπορεϊν, Quo minus recte commeet, Bud. Et Εΰθυπορούντων πόρων, Meatibus sese recto tramite porrigentibus. Εΰθυπορεϊν, Rectam viam sequi, Via porrecta iter facere, Bud. ap. Strab. in 1. quodam c. supra in Κυκλοπορέω ei opposito: ubi εύθυποροϋσαι ipsse όδοί dicuntur pro In rectum tendentes. [" Wakef. S. Cr. 1, 76." Schaef. Mss. jesch. Ag " Euseb. Η. E. 379." Kali. Mss. Pind. Ό. 7,167. Ί. 5, 76.] Εύπορος, oppositum τψ Άπορος, Pervius, Cujus meatus bene aperti sunt, Lucian. (2, 319.) Είίη-ορα ποιήσας τά 3>τα, ήδη άκουε' άπέστω δέ ή έπιβύστρα, ή κυφελίς: quibus paulo ante, (318.) opponit κνφελόβυστα ώτα. Item, Per quem trausire s. meare facile est, nulla difficultate commeatur: Εϋπορον μάλα πέλαγος, Quod sine ullo periculo trajicitur. Et ap. Plat. Όδός ργδία καί εύπορος, Via facilis et per quam nullo negotio transitur. Itidem Greg. Διά λείας τής οδού φέρων καϊ Άγαν εύπορου: q. 1. titans Bud. εύπορος όδός interpr. Via bona et facilis ingressu. Sic Xen. (Ίπίταρχ. 4, 4.)*Ηνάπόροις νάπαις έντυγχάνωσι^ 20 Ζ

22 7385 ΠΕΙ [Τ. lit. pp Γ3.] ΠΕΙ 7386 παριόντες έπί τά εύπορα, δηλώσουσι TO'IS ίππεΰσιν, TJ χρή A Copiosi patrimonii praerogativa sese aliquos esse τήν έλασίαν ποιείσθαι, de famulis quibusdam qui in existimantes. [" Diod. S. 1, Ruhnk. Ep. δνσχωρίαιs praemitti solent ad vias explorandas pervisene et faciles sint, an obstructs ac impeditas. Schol. Thuc. 4, (10.) p Ύποχωρήαασι δε, (τοϋ χωρίου τό δυσέμβατον,) καίπερ χαλεπόν ον, ενπορον έσται, μηδενός κωλύοντας, illud ενπορον exp. * εύεπίβατον. Activa etiam signif. ap. Eur. (Iph. A. 765.) εΰπόροισι πλάταις, Velociter permeantibus, al. Actuariis navibus. Generaliter etiam accipitur pro Expeditus, Facilis: cui itidem oppositum Άπορης, Impeditus, Perplexus, Difficilis. Thuc. 1, (93.) Tf/t βασιλέως στρατιάς τήν κατά θάλασσαν έφοδον εύπορωτέραν τής κατά γής ουσαν, Maritimam expeditioneni faciliorem expeditioremque esse terrestri, Dem. (33.) Έλεσθαι δε, όταν περι πραγμάτων προτεθή σκοπεϊν, ούκέθ' ομοίως ενπορον, i. e. ράδιον, ενκολον, Facile. Et Synes. Ep Ευπορος ενρεϊν, εύκολος είπείν έραστού φύσιν, Promtus ad inveniendam, facilis ad dicendam ama- θωμεν πάλιν τάχα γάρ εξ αύτών ενπορήσαιμέν τι πρός τάς ύστερον άπορίας. Hasc Bud. Εύπορέω, Facilem transitum vel viam nanciscor. Sed hujus signif. de sideralur exemplum. At Thuc. (6, 44.) p Κ al toris naturam. Ubi etiam nota cum infin.,jungi, sicut Άπορος supra. Adde e Luciano (1, 179 ) Πολλά Β Schol. exp. έτυχον ενπλοήσαι. Εύπορη σεις προς έκά- ώς έκαστοι εύπόρησαν, παρεκομίζοντο τήν Ιταλιαν, φαίνεται ήμϊν και τών εύπορων άπορα, και τών εφικτών τερον έκ τώνδε, Ad utrumque consequendum ex big άνεφικτα: nisi ibi malis accipere pro εύπόριστα: abunde tibi adjumenta suppetent, Aristot. Rhet. sed commodius pro Factu facilia. Abundans, Cui quod pertinet ad Ε ύπορέω, Est mihi copia et facub copia suppetit: τφ άπορος significant! Inops, Egenus. tas, Abunde possum, etiam simpliciter Possum j Aristot. CEc. 2. Τών καρπών εύπορος, Fructibus abundans, Fructuum dives. Ε Thuc. εύπορος πάσιν, Ο* nam oppositum άπορέω pro άδννατώ etiam accipi, supra docui. Plato de LL. Καθ' δσον εύπορεϊ τις, Pro ninibus affluens. Gaza vero εύπορώτερος εκ διδασκαλίας facultate sua, Quantum potest. Synes. Ep dicit pro eo, quod Cic. Doctrina uberior. Et οί εύποροι, Divites, Locupletes, sicut άποροι, Pauperes, Αυστνχονμεν οις εύποροϋμεν, πονηραϊς αλλήλους ayyeλίαις άμείβεσθαι, Propterea quod abunde possumus, oi πένητες, οί κεκτημένοι πολλήν ούσίαν, Qui sunt solvendo, Dem. (1045.) Item εύπορος εγγυητής, Locuples fidejussor. In Pand. Graecis, 'Επί δέ παραστά- malis mutuo nuntiis remunerari; etiam Facile possumus, quomodo exp. ap. Plat, de LL. Εύτορώ είπεϊν, σεως εύπορος νομίζεται έγγυητής, ού μόνον έκ τής ούσίας, Facile possum dicere : et εύπορώ περί γνώσιν, Facile άλλ' έκ τής εύχερείας τοϋ ένάγεσθαι. Quae verba ex Ulpiano translate sunt, Fidejussor in judicio sietendi causa, locuples jubetur dari: non tantum e facultatibus, sed etiam e conveniendi facilitate, Bud in Παράστασις. ["Thom. Μ Markl. Iph. p Kuster. V. M. 39- Dionys. Η. 1, 93. Heind. ad Plat. Theaet Gell. Ν. A. 1, 2. Toup. Opusc. 1, 324. Ammon ad Charit ad Herod. 715." Schaef. Mss. Xen. Κ. Ά. 2, 5, 9. Lilian. H. A. 3, 30. Πλέκει^ εύπορους έξ άπορων μηχανάς. * Άνεύπορος, mendose pro άν ευπ., Xen. Κ. Ά. 6, 5, 18. * " ΥΙολνεύπορος, Cedrenus 140. Par. "Hm Αιδώ ήν πλουσιωτάτη, έχουσα άνδρα Συχαϊον, ον έφόνευσεν έν κννηγεσίω ό άδελψός τής Αιδούς ό ΥΙνγμαλίων, διαφθονούμένος αύτφ ώς πολνενπόρω και δνναστή. Idem similiter narrans Jo. Malala 206. Oxon. divise dat: Αιαφθονούμένος αύτφ ώς πολύ εύπόρφ και κελεύοντι πάσρ rfj χώρφ έκείντ/: quod Chilmeadus, cui Cedrenus ad manus erat, corrigere debebat." Schaef. ad Dionys. H. de C. VV. 200.] Εύπόρως, Facile. UNDE Εύπορωτερον, Facilius, Expeditius. Plato Symp. Tour' εύπορωτερον έχω άποκρίνεσθαι ώς ευδαίμων έσται. [" Brunck. Phil Wakef. ibid, ad Lucian. 2, 320." Schaef. Mss. Εύπορωτέρως, Gl. Opulentius.] Εύπορία, ή, Progressus non impeditus, Facilis cursus. Thuc. dicit (3, 45.) εύπορία τής τύχης, quod Bud. intferpr. Facilis fortunae processus. Cui I. subjungi potest hie Plut. (10, 28.) "Ινα μή καταλίπωσιν εύπορίαν τοϊς στιβεύονσι, de leonibus, qui incedunt συνεστραμμενοις τοϊς ποσίν, εντός άποκρνπτοντες τους 'όνυχας : quamobrem vestigia ipsorum admodum obscura vestigatores fallunt. ) Via, s. Ratio facilis, Facilitas, Facultas, Thuc. 3, (82.) Ύφελών τήν εύπορίαν τοϋ καθ' ήμέραν, Commoditatem et facilitatem, Plut. Alcib. Εύπορίαν δέ τής ανόδου μετά ασφαλείας μάλιστα τόν Φαρνάβαζον οίόμενος παρέξειν, Commodam rationem. Adde e Thuc. 4, (52.) p Nais re γάρ εύπορία ήν ποιεϊσθαι αύτόθεν, Facultas suppetebat. Itidem Philo V. M. 2. Tis εύπορία σκαφών εις περαίωσιν, Unde ad transmittendum navium copia? Accipitur etiam pro Copia qua significatur Abundantia: εύπορία χρημάτων, Herodian. (2,6,9.) Itidem εύπορία πολλή τών ξύλων, Abundautia et copia meteriae. Item peculiariter pro Abundantia bonorum, i. e. pro Opulentia: ut 'Εξ εύπορίας πονηροί, Quos opes et copiae improbiores reddunt. Dem. c. 3iid. To δοκεϊν τινές είναι δι' εύπορίαν προσειληφότες, Cr Fischer, ad Palaeph et Ind. v. Ει>1, Alciphr. 22. Amnion ad Charit Conf. c. άγορά, ad Diod. S. 2, 484. 'Ε εύπορίας, ad 2, 451, Plur., 608. Dionys. Η. 1, 49 " Schaef. Mss. X en. Κ. Ά. 7, 6, 37- ef. 4, 3, 7- Antip. Sid.95. Agatb. 71.] Εύπορία est etiam ejus qui assecutus est scientiae facultatem, i. e. Certa cognitio vel promta, quae dubitatioui opponitur et haesitationi, AristoU Metaphys. 2."Εσπ δέ τοις ευπορήσαι βουλομένοις προνρ* γον, τό διαπορήσαι καλώς' ή γάρ ύστερον εύπορία, λνσιι τών πρότερον άπορον μένων έστι. Ετ Εύπ ορεϊν, Jam not) dubitare, Certius cognoscere veritatem. Idem in l. "Οσα δέ περί αύτών τούτων άπορήσειεν άν τις, έπανέλ- possum cognoscere. Item Copia mihi est, Suppetit mihi, Habeo, Aristot. CEc. 2. Oik εύπορύν αργυρίου, Cum ei pecunia non suppeteret, Indigens pectinia, Polit. Ενπορεϊν χρημάτων ολίγων, Paucas habere pecunias, Lucian. (2, 930.) Άμπεχόνης εύπορεϊ ν, Alex. Aphr. 2 Probl. ενπορεϊν οργάνου ευκράτου, Habere instrumentum bene constitutum. At Gal. Gl. 2. C Εύπορήσεις ίάσεως, pro Facile tibi curatio suppetet. Item Abunde habeo, Abundo, Magna mihi copia est, Plut. Themist. Εύπορεϊντών ίφοδίων, Abundare vi atico, Lucian. (2, 888.)Εύπορήσαιτώνμήλων, Abunde habere mala. Et εύπορεϊ ν τής τροφής, Abunde pasci, Abundare pabulo. Est ubi commodius exponere possis, Abunde nenciscor, Multum mihi compare, Magnam mihi copiam congero ; simpliciter, Compare mihi, Acquiro, πορίζω : quo referre potes, quod e Dem. affertur, (1019.)"Αλλοθέ»' re χρήματα ενπορήσας : et ex Eod. Ενπορεϊν τάς εύπορίας. Interdnm pro Ditesco capitur, Xen. ('Απ. 2, 7, 4.) Αίσχρόν άπο τών πονηροτέρων εύπορεϊν, Labore improborum hominum ditescere, Dern. 'Οπότε παρά τούτου κοριεϊσθαι έμελλεν εύπορήσαντος, Cum ab isto jam locupletato creditum servaturus foret. De ενπορέω autem, quo Philosophi peculiariter utuntur pro Jam non dubitare, Certius cognoscere vetitatem, vide quae e Bud. in Εύπορία annotavi. Εύπορέομαι, pro είπορίω usurpatur, sicut άποροΰμαι et διαπορούμαι pro άπορέω D et διαπορέω, Act. 11, (29.) Καθώί εύπορεϊτό τις, Prout cuique suppetebat, Quisque pro sua facultate. Et εύπορουμένη ευθυμία, Abunde suppetens quies, Bud. Idem Bud. εύπορούμαι interpr. Affluo rerum copia, Opulentus sum, Non deficior nec pecunia, nec alia re. Item cum gen, pro Abundo, Abunde mihi suppetit, habeo, Aristot. CEc. 2. Ιυνέβαινεν ενπορεϊσθαι τούς στρατιώτας τών επιτηδείων. [" Valck. ad Pbalar. p. xvi. Ammon Xen. Eph. 56. ad Diod. S. ), ". 2, Schneid. Anab Longus p. 95. Vill. De augm., Phryn. Eel Cum accus., Dionys. H. 3, Conf. c. εύποιέω, ad 4, 2057." Schsef. Mss. " Ενπορέω τίνος, Wyttenb. Annott. in Eunap. μ. 12." Boiss. Mss. Suppedito, Lobeck. Phryn Theopompus Athenaei 275. Οί μετρίως εύπορουμενοι. * " Εύπόρημα, Alcidamas περί Σοφ. p. S7, 19 " Seager. Mss. Schol. Aristoph. Θ. 772.] πόρητος, in VV. LL. exp. Bene administratis vel distribuens: [Hesychio ό καλώς διοικών.] Significant tameu potius, si mendosum non est, Cujus cop«

23 7387 ΠΕί Τ, HI. pp ]' ΠΕΙ 7383" facile nobis fit, Abunde suppetens, {* Είσευπόρέω, 4 turn oxyporuitj, vel, ut alii, oxygarum, quemadmodum Diod. S. l6, 40. χρήματα rjj πόλει, ubi Pletho προσπορίζω componas. Quod ibid, docet in olla nova liabet. * "Προσεισευπορέω, Contribuere donum iervatum, cum exegerit. usus, aceto et garo dilui. gratuitum, Gonferre largitionem, Dionys. H. Isaeo 309 Άνθ' άν έγώ σωθείς έχρώμην αύτφ έτι μάλλον, Sic oxypora medicamenta et antidota. Plin. 20, 23, de fcpniculo, Condimentis prope omnibus inseritur, και κατασκευαζόμενη τήν τράπεζαν προσεισευπότ oxyporis etiam aptissime. Idem 24, 8. Juniperis ρησα αργυρίου. ' Corrupte Bodl. προσεισευπόρισαν.' Hudson. 'Dudum ante, quam abhudsono de lect. Bodl. certior fierem, suspicatus fueram, aut de προ! εισευπάρησα, aut προσεισευπόρησα: quorum hoc posterius, ne literula periret, praetuli: είσευπορε~ιν τινι αργυρίου, (sub μοϊραν, vel tale quid,) signif. Contribuere alicui summam aeris: * προεισευπορείν, In antecessum dare, quod postmodum, per otium, pro facultate et opportunitate sua, refundat: προσεισευtτϋρε'ιν est Una cum aliis amicis, idem facientibus, contribuere.'reisk." Seager.Mss. *Συνεισευπορέω; Athen. 367 ]? Eξευπορέω, i. q. εύπορέω, Comparo, Plato de LL. (11. p. 132.) Ταΰτ-ό ye πάντα δύναται, 1 πάσιν επικουρίαν rais χρείαις έξευπορεϊν, Cpmparare, Copiam auxiliarem facere, Bud. 329 Alii interpr. Suppedito, Suggero. [Plato de LL. 9. p. 18. Περϊ τήν τούτων άπορίαν oiir' έξευπορήσαντες ούτε διορισάμενοι, ubi Corn, έξευρήσαντες legit. " 'Εξευπορέω, * Συνεξευπορέω, * Συνεξευπορίζω, Schneid. Anab. 326," Schief. Mss. Lex. Xen. Cf. Εύπορίζω. * Κατενπορέω, Diod. S. 17, 45. " Wyttenb. Annott. in Eunap. p. 12." Boiss. Mss.] Πρόσευπορέω, Praeterea mihi comparo. Interdum etiam pro Abunde suppetit mihi: qua signif. pass, quoque vox accipitur. Dem. (731.) Τά γάρ els ras θυσίας καϊ τήν βουλήν καί τούς ιππέας καί ταλλα χρήματα άναλισκόμενα, ούτος έσθ' ό νόμος ό ποιων προσευπορεΐσθαι, Ut abunde suppetant nobis; [" Correxi * προευπορείσθαι, Prius com para ri, quam sc. eorum usus sit, e conjectura, quam postmodum ab Augustano confirmatam vidi," Reisk. Cf. p. 962, Lobeck. Phryn. 595.] Συνευπορέω, Una comparo, Adjuvo aliquem in comparando s. acquirendo. Συνευπορεΐν, inquit Bud. 328., dicitur Qui operam accommodat amico ad pecuniam conficiendam et inveniendam : cujus exemplum subjungit ibi e Dem. Item et hoc ex Eod. (894.) Έδείτό μου τριάκοντα μνάς σύνενπορήσαι, Ut conficerem sibi s, curarem, sc. ούχ οίός τε ών διαλϋσαι τό οφείλαμε* μον. Sic Dinarchus, Συνευπορών καθ' όσον δυνατός ήν τ φ έστερημένφ τής πατρίδος, Antipho pro Conferre dixit, Ε'ί τις πρός τήν κοινήν σωτηρίαν έκ τών ίδιων συνευπόρησε. Bud. ibid. Συνευπορώ signif. etiam generaliter Operam meam accommodo alicui, suppedito. Plut. Lycurgo (15.) Νύμφης έπιτεχνωμένης καϊ συνευπορούσης όπως αν έν καιρφ καϊ λανθάνοντες άλλήλοις αυμπορεϋοιντρ, Sponsa moliente et una suam operam accommodante, s, suppeditante, quo tempestive et clam convenient: quomodo accipi posset etiam 1. c. e Dinarcho. Συνευποροϋμαι, eadem signif. usurpatur qua συνευπορώ, sicut εύπορουμαι et άποροϋμαι eadem qua εύπορώ et άπορώ, Isocr. Paneg. Κατά μικρόν αύτρ'ις συνευπορήσαντο : sic enim leg. esse tradit Bud. 329 [Lobeck. Phryn " Schneid. Anab. 326." Schaef. Mss.] [* " Κυκλόπορος, Schol. Villois. II. A. 46. Hunc Schol. locum sumsit, monente Bongiovannio, ex Heraclidis Alleg.; sed ibi est * κυκλοφοράς, in Ed. saltern Schowiana p. 43." Boiss. Mss, * Μακροπόρος, unde * Μακροπορέω, Strabo 8. p *Μακροπορία, 14. p. 943.] " Μεσόπορον, Hes. μέσην " όδεύων, Mediam viam carpens : pro quo puto scr. " μεσοπορών ' cujus vestigia extant ap. Suid." [Legitur autem Μεσοπόρος in Eur. Ion Μ. δι αιθέρος. Μεσσοπόρος, Ορρ. Ά. 5, 46. " Μεσοπορέω, Chrys. Hom Τ. 5. ρ. 878, 10." Seager. Mas. Diod. S. 18,34, Theophr. Charact. 25. " Coray 304. Phryu. Eel " Schaef. Mss.] "Me- " σορών, ap. Suid. in Ms. etiam Cod., expositum " μέσην όδεύων : sed perperam, ut opinor, pro μεσο- " πορών." [Μεσσοπορέω, Lobeck. Phryn. 416.] Όξύπορος, Qui cito transit, opp. τω βραδύπορος, ["Jacobs, ad Meleagr. p. 6." Schaef. Mss. Tenui foramine, Opp. 'A. 2, 406*. " Celer, Dionys. Areop. 57." Kali. Ms».] ut ap. Colum. I. 12. c. ult. More- miscetur antidptis oxyporis. In priori autem I. Oxyporis sine adjectione dixit, pro Oxyporis medicamentis : sicut et Diosc. 3, 58. de ligustico, M/y»'vται δέ ή ρίζα καϊ τό σπέρμα χρησίμως καί rots όξυπύροις και ταϊς πεπτικαΐς δυνάμεσι. Itidem Stat. Oxypprum pro Oxyporum condimentum, Sylv. 4. Non sal, oxyporumve, caseusve. A Galeno, iisque qui eum secuti sunt, frequentius USURP ATUR'OijuTropiov quam Όξύπορον. Gorr. Όξυπόριον Medicamenti genus est tenuium partium, et facile veuas subiens ac permeans : ut nomen ipsum indicat, a cita penetrat tione inditum. Est autem facultate concoctorium, iis Constans quae cum tenuitate partium calore praedita sunt. Ejusmodi est, Τό διά τριών πεπέρεων, τό διά Β καλαμίνθης, τό διά κυδωνιών, τό διοσπολιτικόν: quae habentur ap. Gal. de San. tuenda, et alia permulta ab Aetio descripta 3, : et 5, 68. et 6, 10. Exhibetur vel in potu ante cibum turn mane, turn vesperi, vel in condimento, ad ciborum concoctionem digestionemque procurandam. Materia autem haec fere deligitur, fceniculum, apium, ligusticum, ammi, piper, zingiber, ruta, cuminum, seseli, thymus, calamintha, cinnamomum, et reliqua ejusd. generis, de quibus ap. Aet. 9, 24. ubi de cruditate e Gal. disserit. Qnibus etiam aliquid quandoque adjici potest, quod purgandi vim habet: e quo όξυπόριον καθαρτικός fiet, quemadmodum ap. Aet. 3. continetur. Haec ille, Utitur hoc vocab. Oxyporium Marcellus quo^ que Empiricus. [* Ούρανόπορος, unde * " Ουρανόπαρία; Cceli cursus, Dionys. Areop. 187." Kail. Mss.] * " Παλιμπόρος, Qui iter repetit, Nonn. D. 2, , 207. Qui e contrario iter facit, Opp. 'A. 4, 529." Wakef. Mss. * Παντοπόρος, Ad omnia callidus, Soph. Antig " Brunck. ad JEscb. Pr.912." c Schaef. Mss.] Πολύποροί, Multos meatus habens. Exp. etiam Locuples, Dives, εύπορος. [Multos poros habens, Plut. 8, "Dionys. Areop. p. 51." Kali. Mss. "Toup. Opusc. 1, 16. Musgr. Heracl. 932." Schaef. Mss. * Πολι/ττόροί, Gl. Vadosus. * " Πρόσπορος, Brunck. ad iesch. S. c. Th. 578." Schaef. Mss. * Πρωτοπόρος, Qui primus vadit, transit, Athen "Jacobs. Antb. 6, " Schaef. Mss.] [* Σκολιοπόρος, Sext. Emp. 33.] Στενόπορος, Meatus angustos s. arctos habens, Angustus, Arctus, Eur. (Andr ) στενόπορος έξοδος, Thuc. (7, 73,) Τά στενόττορα τών χωρίων, Angusta loca, Aristot. de Mundo, Έν δέ τψ πρός δύσιν στ. στόματι διανεωγώς In angustis autem faucibus, quae ad occidentem vergunt, apertus, Alex. Aphr. Ό στ. αυλός, όξυήκοος, Tibia angusta acutum sonum edit. Et στ. οφθαλμοί, Oculi arctos meatus habentes. [" Ad Djod. S. 2,162. Markl. Iph. p M^sgr. 167.V Schaef. Mss.] Ionice vero et metri plerumque causa a Poetis USUR- D PATDR Στεινόπορος, ut τύπος, Locus angustos meatus habens, s. Locus angustus, arctus. [" Ad Herod Markl. Iph. p. 338." Schaef. Mss. * Στενοπορία, Angustiae viarum, Dio Cass. 557, 54.] Oppositum huic Στενόπορος EST Εύρύπορος, Latos s. Amplos meatus habens. Exp. etiam Habens lata vada. [" De aere, Marcell. Sidet. ap. Fabric. Bibl. Gr. 1. p. 17. * Σύμπορος, Anon. ap. Voss. ad Barnab. Epist. c. 7." Kail. Mss.] [* Ύμχυπόρος, ^sch. Ag Eur. Hel. 1288, El. 451.] Ύετράπορος, Quatuor meatus s. foramina habens; Quadriforis, Plin. ["Jacobs. Anth. 11, 262. Huschk. Anal Monum. By*. 3." Schief. Mss.] Ύγρόπόρός, Qui humida permeat, Per humida gradiens : ut sunt animalia ύγρόβια, quae in aquis degunt: item naves et nautae. ['.'Const. Manass. Chron. p " Boiss. Mss. Nonn. D. 23, , 67. Ύγροπόρος, Schn. Lex.] Ύγροπορέω, Humida'loca permeo, Per humida gradior, Epigr. καϊ νέες νγροπόpουν, Per humida ibant naves. [» " Υδρόχαρος, Nonn

24 7389: ΠΕΙ ft. HI. pp riei 7390 p. 66, 29. χαράδρα." Schn. Lex.] Ύψίπορος, Per A stoph. (Είρ. 1030;) Audacta viam ad omnia patefaciens. Nisi malis, Promta, Expedite. Alii, Ani«ardua loca gradiens, Loca sublimia permeans, Nonn. Άρματος ΰφιπόροιο, Per cacumina currents, [Opp. K. mum suppeditans. Qui comparatf et acqyiri potestj 3, 497. * Ψυχρόποροί, Apollin. Metaphr. 261.] Parabilis, i. q. εύπ άριστος: Facile suppeditabilis, Bud. Ώκ-ιixopos, Cito permeans, Citato gradu locum aliquem pervadens, i. q. όξύπορος: quibus oppositum πόριμον. Possis etiam sic reddere, Deo praesente, ap. Synes. Ep. 139 δέ παρόντος, άπαν απορον βραδύπορος. Uno verbo. exp. Celer, Citus, Velox. quaevis vei impeditissima et perplexissima,' expedita Od. Δ. (708.) Νηών ώκυπόρων έπιβαινέμεν' aid' &\os ac pervia sunt. Omnium rerum copia affluens, ίπποι 'Ανδράσιγίγνονται: S.(230.) ώκυπόροισι νέεσσι, i. q. εύπορος : quibus itidem opp. άπορος. Gorg. i. e. ταχέως πλεούσα is, ταχεία is, Hes. [" Wakef. Eum. Apol. Palam. Tis γάρ αν έποίησε τόν άνθρώπινον βίον 251." Schsef. Mss. * Ώκυπορέω, Strabo 8. p. 541.] πόριμον έξ άπορου, Omnibus copiis opibusque afflnentem ex inopi omniumque egenti? Quiestuosus, [* "Πορέομαι, Navigor, Transeor, Andr. Cr. 205." Lucrosus, έπικερδής, Suid. in h. 1. Tair?;v έδοξεν είναι Kali. Mss.] ποριμωτάτην έπιβολήν: nisi potius significet Expeditissimam. ["Brunck. ad >Esch. Pr. 912." Schaif. Πόρων, ro, Navigium trajiciendis militibus coinparatum, quo milites trans flumen aliquod vehuntur: Mss. Aristoph. Θ. 777 * Τίοριμότης, Eust. in Dio«sicut ίππαγωγά πλοία dicebantur Quibus equi solebarit transvehi. Diod. S. 20. Τίαρασκευασάμενος πόρια nys. P. p. 15.]» προς τήν παρακομιδήν των τε στρατιωτών καί τής παρα [* " Ylορώδης, Porosus Geop. 2,6. p. 37. * Πόρινο» σκενί/ι, άνήχθη σύν τφ στόλω. Ibid. Ούκ έχων ικανά 7, 12." Kali. Mss.] πόρια προς τήν τών στρατιωτών διάβασιν. Ex Eod. Πορίδω, Aditum patefacio, Viam aperio, potius affert Bayf. τά τών πειρατών πόρια, interpretans Prae- Β quam Via duco. Metapli. Eur. Med. (879.)ούκάπα)ι* donum pontones: qui etiam annotat πόρια videri, λαχθήσομαι Θυμού ; τί πάσχω θεών ποριζόντων καλώς i Caesarem nominare Pontoues, B. C. 3. Plerasque naves in Italiam emittit, ad reliquos milites equitesque Diis bene omnia vertentibus et probe administranti- bus, ut ibi πορίζειν καλώς sit, quod evobovv dicitur et transportandos: pontones, quod est genus na- εύθύνειν, Recto tramite ducere. Excogito, Com- vium Gallicarum, Lyssi reliquit. Ubi tamen contra manifestum est eum diversos facere Pontones a Navibus quibus equites militesque transportautur. Pau- 1 lus vero JCtus Pontones pro πορθμία usurpat, ut infra docebo. Vide et Πορεϊον. [" Ad Charit ad Diod. S. 2, , 509. Boeckh. in Min. 160." Schaef. Mss.] Πόρι/ios, ό, ή, Qui transiri s. trajici potest i. fere q. εύπορος, oppositum habens άποροs: vel Penetrabilis: Ovid: corpus nullo penetrabile telo, Stat, pectus nulli penetrabile ferro, et, caput haud penetrabile Nili. Gal. Καί τούτψ άπαντα βάσιμα καϊ π., Transmissu facilia, Penetrabilia. Activam quoque signif. babet, dictum de eo qui facile transit s. penetrat. Quem usum habet Lat. quoque vox Penetrabilis. Virg. Aspice num nostrum mage sit c penetrabile telum, Mart. Ne madidos intret penetrabile frigus in artus. At e Lucr. affertur Penetrale frigus, Gal. Βραδνπορώτεροι δέ τούτων τών οίνων οι κιρροϊ και παχεϊς, άλλ' όμως πάντων τών αυστηρών ποριμώτατοι, Lente quidem traoseunt et penetrant, ex eo vinorum genere quae fulva sunt et crassa, attamen omnium austerorum maxime penetrabilia existunt. Homo vero aliquis metaph. πόριμος dicitur Qui e quibuslibet difficultatibus se facile expedit. Qui ubique viam invenit: cui opp. άπορος, Qui in angustias redactus haesitat, nec exitum invenit. Item, Qui acumine ingenii facile quaevis penetrat, πόρον καϊ μηχανήν έξενρείν δεινός, ut Eur. loquitur. Πόριμο» άνήρ, inquit Bud. 327, dicitur ένθνμητικός, επινοητικός, ποριστικός, Acris commentationis ad excogitandum praesidium aut subsidium. Greg, de Juliano Caesare, Ού γάρ έγένετο ποριμωτέρα φύσις εκείνης ε'ι ς κακών ενρεσιν. Contra Synes. 'Ω πρός τά καλά πάντων σύ ποριμώτατέ, Omnium acerrime ad res honestas comminiscendas. Sic Autiph. pro Homine posuit η ingenioso ad rem impeditam expediendam. Haec ille. Itidem Eur. ap. Aristoph. B. (1429 ) Καί πόριμον avrto, rjj πάλει δ' άμήχανον, Qui in suis rebus agendis ingeniosus est, suis rebus agendis facile viam invenit. Et Plato Symp. περί έρωτος, i. e. de Cupidiue, quem Πόρου et Πενία» iiliuin fingit, (23.) Θηρευτής δεινός, άεί τινας πλέκων μηχανάς καϊ ψρονήσεως επιθυμητής, καϊ πόριμος: nisi malis pro ποριστικός accipere, i. e. Solers in acquirendis iis quae desiderat. Quo pertinet ap. Suid. 'Εγχειρείν χρή έργψ πορίμω, quod exp. άννσιν καϊ έπίνοιαν έχοντι. Signif. etiam Transitum aperiens, Viam faciens s. sternens, iescli.- Pr. (904.) p. 55. meae Ed. Άπόλεμος οδε γ' δ πόλεμος, eis αποpa ΙΙόριμος, πόρον διδούς καϊ εις τά άπορα, s. τοις άδυνάτοιε έπιχειρών καϊ πύριμος αύτοίς, Schol. Quomodo accipiendum videtur, quod e Thuc. (8, 76.).affertur, Ποριμώτερός ές πάντα. Aliter tamen exp., Omnibus magis suppetens atque abundans. I iidem interpretari possumus πόριμος τόλμα ap. Ari-. miniscor, Invenio : in qua signif. πορίζομάι usitatius est.. Dem. (938.) Καί ο'ιόμένος δεινός είναι και λόγους ποριεϊσθαι περϊ αδίκων πραγμάτων, ο'ίεται παράξειν υμάς όπου άν βούληται, Et cum sibi ipse videatuf homo acutus, verbaque comminisci facilis ad tuendas res iniquas, sperat se posse transversos vos agere quocunque libitum ipsi fuerit, Bud Itidem Philemon ap. Athen. (659.) ούδέ εν μά τούς ϋεούί Τίνπερ λέγει, συνίημι' καινά ρήματα ΐΐεπορισμένός γάρ έστι: Nova verba invenit, excogflavit. Xen. (Κ, IL! 4, 3, 5.) Τϊορίζεσθαι τόν νόμον, Legem comminisci et excogitare. In ead. signif. πορίζω activa voce usurpatur, Eur. (Iph. A. 745.) πορίζω τέχνας έττί rois φίκ τάτοις, Technas excogito, Plato de LL. Πορί ω μηχανήν, Viam invenio, Rationem comminiscor: pro quo ibid, dicit πορίζω πόρον. Potest etiam exponi Qua* ro, Investigo, ζητώ: quomodo Eur. quoque locum patdo ante citatum iuterpretari licebit. Sic Aristoph. ('A. 386.) πορίζειν τριβάς, Quaerere moras. Et pass, signif. Aristot. Rhet. Ι.'Ατεχνα δέ λέγωοσλ μή δι ήμών.πεπύρισται, άλλά προϋπήρχεν, Qtirn excogitata et inventa a nobis non sunt, etiam" Parta a nobis. Sic enim Cic.de Orat. 2. loquens de oratoris materia qua sua probat, Earum rerum quae non excogitantur ab oratore, sed in re ρ0sitae, ratione tractantur: ut tabulae, testimonia, et reliqua, si qua sunt, quae non ab oratore pariuntur, sed ad oratorem a causa atque a reis deferuntur. Item Quae to, i. e. Acquiro s. Invenio, Paro, Compare, Dem.Xw ozv μοι πόρισον τό έλλεϊπον τοϋ αργυρίου, Quaere, seu, ut Ciceronem loqui, pluribus docet Bud. 3?6.> Cura, Confice mihi: vel συνευπόρει, ut idem Dem. loquitur supra inσυνευπορέω. Aristoph. 'Εκκλ. (236.) Χρή' ματ α πορίζειν εύπορώτατον γυνή, ubi Schol. exp. ei* ρίσκειν, συνάγειν. Isocr. Paneg. To7s δέ άκολουθήβασιφ αύτοϊς πλείω τής ύπαρχούσης έπόρισαν, Cornpararuirt, Acquisierunt, vel etiam Suppeditarunt. Et πορίζειν έαυτω, Aristot. Polit. Pass, πεπορισμένον άργύριον, Dem. pro Pecunia ad dissolvendum aes alienum con» fecta, Bud Herodian. 2, (3, 23.) Φειδώ σώφρον a τών καλώς πορισθέντων, Eorum quae honestje parta sunt. Alias πορίζεσθαι act.^ quoque signif. accipitur pro πορίζειν, Xen. (CEc. 11, 10.) Τά αύτοίς άρκονντα πορίζεσθαι άγαπώσι, Contend sunt si victum sibi qu * rere possint: ('Απ. 2, 8, Λ.)'Αναγκάζομαι τψ σώματν εργαζόμενος τά επιτήδεια πορίζεσθαι, Victum mihi quseritare. Aristot. Polit. 1, 5. Αι' άλλα γής καί καπηλείας πορίζονται τήν τροφήν. Itidem ^schin. (78.) Τόν βίον έκ τών ύμετέρων κινδύνων πορίζεταΐ: ut Isocr. Symm. (l6.) πορίζεσθαι τόν βίον έκ τής 'Ασίας, Victum quaerere. Idem (84.) 'Έψόδια πεπάρισαι τή σαντοϋ άνανδρίψ, Comparasti, Quaesivisti. Thuc. (1, 83.) ΪΙορισώμεθα τήν δαπάνην, Comparemus sumtus, Demus operam ut sumtus suppetat. Quod vero Plato Tim. dicit, 'Εξ ών έπορψάμεθα φιλοσοφία y^

25 7391 ήεΐ [Τ. iri. pp.,176-1 fs.] ΠΕΪ 7 m vos, Cic. sic interpr. Quibus e rebus philosophiam Α Φησι γάρ δυσί μόνοις κεχρήσθαι πορισμοίε, γεωργίψ Καί adepti sumus. Πορι'5«ν et πορίζεσθαι interdum sine φειδοί, Rationibus s. Modis victus quaerendi, quabstus faciendi. Hesychio πορισμός est μηχάνημα: casus adjectione ponuntur pro πορίζειν τροφήν, Vi ctum quaerere, Quaestum facere, i. e. πορίζειν χρήματα. Aristot. Polit. 1, 5. Τά μέν συνεκτίκτει των Excogito. II Exp. etiam Suppeditatio, Reditus, πρό- sc. a 7τορί«!ω s. πορίζομάι, Maehinor, Comminiscor, ζώων τοσαύτην τροφήν, ώε Ικανήν είναι αύτό αύτφ πορίζειν σοδοε, Vectigal: sed sine exemplis. [" Ad Charit, το γεννηθέν, Sibi victum quaerere, Diog. L. in 684." Schaef. Mss.] Ποριστήε, Quaestor, h. e. Qui Tim. Άπορών μέντοι τροφών, άπτ/ρεν eis Έλλήσποντον' quaerit s. acquirit et comparat: seu, ut Turn, interpr. έντεϋθέν re πορισάμενοε, άπηρεν eis 'Αθήναε. In quibus ap. Philon., Industrius conquisitor. Aristot. tamen 11. subaudiri potest τροφήν s. τροφάε, ex Rhet. 3, (2, 10.) Καί oi μέν λησται αυτούς παριστάς lis quae praecedunt. Suid. quoque πορίσονται exp. καλοϋσι νϋν, Priedones se hoc tempore ποριστάε ap* κερδι^σουσι. Paro, i. e. Apparo, κατασκευάζω, ut pellant: h. e. Non se praedari, sed victum quaerere Hes. quoque exp.: Thuc. 6, (29.) p "H&j γάρ και τά rijs παρασκευή έπεπόριστο, Schol. έτετέλεστο έκ τοϋ πορισμού, Τίορίζειν drcuntur etiam quaestores, dicunt, Rapinas SUBS non jam ΛΗΣΤΕΊΑ», sed πορισμούs nominant, Rapinis suis speciosum rov πορισμού nomen praetexunt: nam rem quaerere honestum est et oi πορισταί s. ταμίαι. Et πορίζεσθαι. Paus. Att. (29, laudem meretur. Greg. Ή πενία τόν π., ή εύπορία 16.) p. 22. Λνκούργρ δέ έπορίσθη μέν τάλαντα es τό δημόσιον πεντακοσίοις πλείονα καί έξακισχιλίοις' κατεσκεύασε δέ πομπεϊα τή θεφ καί νίκα! χρυόάς : quem τόν οίκονόμον ζητεί, Paupertas queestorem, divitiae dispensatorem desidei'ant: h, e. Egestas desiderat, qui opes acquirat et copias, divitiae Vero, qui dispenset Plut. quoque in Vitis decern Oratorum (p. 346.) dicit partas opes. Dem. (49.) Τών μέν χρημά- creatum fuisse τ α μίαν quatuordeeim millium talentorum: aliquanto post subjungens, ΪΙιστενσάμενοε Β των αυτοί ταμίαι καί π. γιγνόμενοι, Dispensatores δέ έν παρακαταθήκη παρά τών ιδιωτών διακόσια πεντήκοντα τάλαντα έφύλαξε, πομπειά τε χρυσά καί άργυρο, τ fj πάλει κάτεσκεύασε καί νίκας χρυσάε. Vide et Ποριστήε. Πορίδω, Suppedito, Prrebeo, Copiam facio, Xen. Tots αλλοιε πόλίταιί, ών δέονται, πορίζειν, Aliis ea, quibus egent, suppeditare, Isocr. Panath. Τροφήν έκ τών πολεμίων-τοϊε στρατιώταιε πορίζειν. Nisi ibi malis in praecedenti signif. accipere pro Parare, pecuniis, de pecuniae conquirendee rationibus ad populum referunt. Suidae πορισταί sunt οί τουε πόρους Comparare, Quaerere. Aristoph. Πλ. (1136.) E't μοι είσηγούμενοι δημαγωγοί επί τψ εαυτών λυσιτελεΐ. Metaph. vero Thuc. 8, (48.) p ΠορίΒτάϊ όντας καί πορίσαε αρτον τιν' εύ πεπεμμένον Δοίηε καταφαγείν καί κρέας,. Et pass, signif. e Plat, de LL. 2. Έκ θεών έσηγητάε τών κακών. ϋοριστίμ exp. Suppeditator a ποριζομένη δύναμιε θυσίαις τε καί έπωδαίς, Vis quae Bud. in 1. Greg, quem paulo ante citavi. [" Ad divinitus snppeditatur sacrificiis et carminibus, Quae Corn. Nep. 25. Stav. Toup. Emendd. 1, 118." acquiritur et comparatur. ΥΙορίζομαι act. quoque Schaef. Mss. Antiphon 791. Παρά τών π. καί τών signif. habet, pro Suppedito, Suggero, Subministro. πωλητών καί τών πρακτόρων καί τών ύπογραμματέων. Synes. Ep. 38. Σοΰ -πρέπουσας υποθέσεις rij φύσει πορίζονται,materiam tuae convenientem suppeditant na- Plol. de Judic. Facult. p. 5. Ή δέ α'ίσθησιε καί ό λογοε, διάστημα καί μεσότητεε, ώσπερ πορισταί κατά τά-s turae. Πορίζειν est etiam vocab. Mathematicum, πρός τά άκρα διαδόσεις. Vide Schn. ad Aristot. Polii. significans προσαπόδεικνύείν, h. e. Ε demonstratis inferre et astruere. Et pass, πορίζεσθαι, Sic inferri C 1,4, 8.] Πορισηκοί, Qui quaerere novit, Industrius et astrui. Procl. in Eucl. Περί τά έξ εκείνων άποδεικνύμενα καί ποριζόμενα. Pro άποδείξαι quoque Deμις ποριστική αγαθών καί φυλακτική, Quae.parare novit conquisitor, Aristot. Rhet. 1. 'Αρετή δ' εστί μέν δόναmonstrare, accipitur πορίσασθαι. Procl. ibid., 'Ενίοτε et parta tueri. At ποριστική πόλις Bud. interpr. μόνον λέγει τό ζητοΰμενον, ό δει γνώναι ή πορίσασθαι. Civitas in qua facile est victum invenire. Eid. Ποριστικόε est Qui artificium novit et rationem compa- Ibid, dicit προβλήματα vocata fuisse, 'Εν ols τά μή δντα πωε πορίσασθαι προτίθεται ή γεωμετρική, καί είε randi quibus opus est. [Xen. 'Απ. 3, 1, 6. " Clem. έμφανέε προαγαγεϊν καί προσμηχανήσασθαι. Unde πόρισμα. ["Valck. Phoen. ρ Ammon ad parari potest, Parabilis, i. q. πόριμος, etiam Partus, Alex. 247." Wakef. Mss.] Ποριοτο*, Qui acquiri et Diod. S. I, Wakef. Ale Brunck. A- Acquisitus. j Exp. et, Qui facile suppeditatur. [Πο - ristoph. 2, 46. ΠορΥξω, Valck. ad Rov. p. 63. Act. ριστόν, Gl. Prasstabile.] Δυσπόριστος, ό, ή, JLgre parabilis, Qui magna cum difficultate et labore acquiri- et med., Mureti Opera 1, 402. Kuster. V. M ad Diod. S. 2, ll6. Med., Bergler. Alciphr. 23. tur s. comparatur, Plut. (6, 596.) Ο ύ νομίζεις τό ν& Zeun, ad Xen. Κ, Π ad Herod ad Diod. κταρ αύτό δυσπόριστον είναι καί σπάνιον ; Non facile S, 2, ad Dionys. H. 2, 1219." Schaef. parari, et rarum esse. Et ro δ., substantive DiffieuU Mss. Dionys. H. de C. VV. 88. *'" Ποριστέον τήν σωτηρίαν, Schol. Enr. Or. 671." Kali. Mss.] Π όρισμα, τό, verbum Dialecticorum, Proloquium, vel Problema, quod consecutionem habet necessariam, atque haerentem iis qua; jam probata sunt et comperta, Philop. ap. Aristot. Poster. Analyt. Ι.Πήπσμά τι κατά τούε γεωμέτραε έκ τών είρημένων συνάγει: quod est Additamentum et quasi corollarium τήε αποδείξεως. Procl. ap. Eucl. 3. annotat, dici πόρισμα. interdum etiam έπί προβλημάτων τινών, ut, τά Evκλείδου ξεγραμμένα πορίσματαλ proprie vero vocari, όταν έκ τών αποδεδειγμένων Άλλο Τι * συναναφανίj θεώρημα μή προθεμένων ήμών: quod etiam earn ob rem πόρισμα nominari, ώσπερ τι κέρδος δ ν, τήε έπιστημονικήε άποδείξεωε πάρεργο v. Haec e Bud. 327, ubi vide et alia. [" Abresch. Μ sell. 2,31." Schaef; Mss.] Πορισμός, Ipsa actio comparand! et acquirendi, Plut. (8, 80.) "Ανδρα τψ π. προστετηκότα καί rots άναλώμασιν έπιστένοντα, Quaerendis divitiis intabescentem et impensis illacrymantem. Itidem Philo V. M. 3. Τεχνών τών είε πορισμόν, καί πραγματειώνj, οσαι κατά βίου ζήτησιν.' E't aliquanto post, Ai περί πορισμόν καί βίου ζήτησιν, Quae in quaestu rebusque ad victum et cultuih necessariie occupatse sunt. Rursum Pint, simul quaestoresque: ubi de aerariis in rep. qnaestoribus dicitur, sicut et Aristoph. in fine Ran. Κα! δόε τουτί Κ,λεοφώντι φέρων καί τούτοιε τοϊσι πορισταίε, Feras tecum hoc, sub. σχοινίον quo se suspeirdat, et des Cleophonti ac hisce quaestoribus: seu, ut Schol. exp., φορολόγοιε, τοϊε περί πόρου χρημάτων είσηγουμένοιε, Qui ad populum verba faciunt de quaerendis tas in acquirendo, Penuria. Δυσπόριστος, Paratu difficilis, s. comparatu: vide Εύπόριστοε. Δυσπόριστον Hes. et Suidae est δυσεύρετον,. Inventu difficile. [* "Αυσπορίστωε, Pallad. V. Chrys. p. 3." Boiss. Mss.] Εύπόριστοε, Facile parabilis, Acquisitu et paratu fa- D cilis: oppositum praecedenti. Epicurus, Ότήςψύσεωε πλούτος καί ώρισται καί εύπόριστόε έστι, Natura divitias, quibus contenta est, et parabiles et termiriatas habet, p. 53. mei Lex. Cic. Idem alibi, To μέν φυσικόν παν, εύπόριστόν έστι' τό δέ κενόν, δυσπόριστον ί i. e. eod. Cic. interpr., Divitiae naturae parabiles sunt, inanium autem cupiditatum genus ad potiendum difficile. Extat et Oribasii. Ενπορίστων liber-ad Eunapium, i. e. De Medicamentis facile Parabilibus,, De Medicamentis quae a Quovis Parari facile possunt, h, e. Comparari. ["Toup. Opusc. 2, 206. Emendd. 4, 475. ad Lucian. 1, 262." Schaef. Mss. * Εύποριστια, Lobeck. Phryn * ΔυσευπόριστΟε, Alex. Trail. 1, 27 ] " Είσπορίζω, Suppedito. Item " Paro, in VV. LL. quae interpr. suspecta est.'' [" Ad Diod. S. 2,112." Schaef. Mss. " Εϊσπορίζομαι, Comparo, Andr. Cr. 200." Kail. Mss.] Έκπορίζω, Excogito, Adinvenio, Comminiscor, Maehinor, Aristoph. Σφ. (365.) καινήν [κα/ vvv Br.] έκπόριζε μηχανήν όπως τάχιστα, Novam adinvenias

26 7m m πι. p. 178.] HEI frustra sit qui cum J. C. Suicero in Lex; Gr. Lat. ab εύπορίζειν derivet, cum derivanda ejt ab ei et TOpi, στός. En canonem Jos. Scaligeri Nunnegiqn»,i qgj contra eum deliquerat, reprejiendenlis in Not. ad Phryt), 114.: ' Nemo hellenisfni paulo perifior fdbripam quam ocyssime: (850.) Ευ γ' έκπορίζεις A avrα κάπιχωρίως, Belle excogitas s. invenis ista»fl* strumenta et lepide more.attieo. Suid. quoque έκπορίζειν exp. έξευρίσκειν. Qu«ro, Acquire, Comparo, Aristoph. Σφ. (1113,) κάκπορίζομεν βίον, Quaej-inius s, Comparamus. Έκπορίζομαι eadem signif. usurpatur, sicut ττορίζομαι quoque, Tbuc. 1, (82.) Καί τα αυτών άμα ερποριζώμεθα, Et simul domestic» subsidia nobis comparemus, Plato Gorg. Καί ew έκπορίζεσθαι ov δυνάμενοι rati ήδοναϊς πλήρωσιν, Quae re re et comparare sibi quibus voluptates ex pieant. Suid. quoque έκπορίζειν exp. συλλέγειν. Suppedito, Subministro, Suggero, Andocid. Τά υμέτερα πράγματα διαχειρίζοντεε, άργύριον ύμίν έκπορίζουσι, Suppeditant, Plut. (Anton. 68.) "Οπως άσφάλειαν έκπορίση, Securitatem praestet, Bud Sic exp. ap. plat, de Rep. 1. Ή τέχνη έπι τφ τό ζυμφέρον έκάστψ ζητεϊν τε και έκπορίζειν πέφυκε, Ars ad hoc coroparata est, ut cuique quod utile est quaerat et suggerat. Additur ex eodem 1. Τά ye αυτής, ώστε είναι βέλτιστη, ίκανώς δήπου έκπεπόριστιιι, pro Nihil ei ρ deest, quominus sit optima. Itidem Philo V. Μ. 1. Ούδέ ras άναγκαίαε έκπορίζων τροφάς, Ne alimenta q uidem necessaria subministrans, Έκπορίσαι Hesychio est έξανύσαι, item έκβαλεϊν, quae signif. convenit potius τψ έΐρρίσαι. ["Ammon. 6l. Lennep. ad Phal ad Herod Bergler. Alciphr » Bibl. Crit. 2, 2. p Schneid. Anab Boeckh. ad Sim. p. xxxiii. Fischer. Praef. ad Weller, Gr. Gr. p. xiii. Act. et med, Kuster, V. M. 40." Schaef. Mss. Eur. Bacch άδικος άδικα έκπορίζων.] " Συνεκπορίζω, Simul subministro," [Lobeck. Phryn, p. 9. Plut. 6, 272. Cf. Εύπορίζω.] Praecedentia autem Έκπορίζω poski pro Acquiro, signif, sequitur NOM, Έκπορία, ή, quod in VV. LL. exp, Quaestus, Negotiatio: quod tamen si meudo caret, est potius tanquam ab iuus. έκπορος, ut εύπορία ab εύπορος. [* " Έμπορίζω, Georg. Lapitha Poem. Mor. 685." Boiss. Mss. "Max. Planud. p.395. Ed. Herm., sed leg. έμπυρίζω, ut in Cod. Par " Bast, de VV; nihili vel dub. ad calcem Scap. Oxon. Perperam pro c έκπορίζομαι, Xen. Πόρ. 4, 38, HSt, * Καταπορίζει, Gl. Remeat. * " ΙΙαραπορίζω, Anna C. 327." Elberling. Mss. * Προπορίζω, Lucian. 515.] Προσπορίζω, Acquiro, Comparo, s. potius Acquiro et comparo praeter illud quod partum s. paratum jam est, Dem. (48.) ΠροσποριεΊ τά λοιπά αύτό τό στράτευμα άπό τοϋ ψολέμου, Exp. etiam Insuper suppedito. Προσπορισθέν, Suidae έπινοηθέν, προσοδευθέν. [" Act. et med., Kuster. V. Μ. 40. Wakef. Georg. p. 46. ad Diod. S. 2, 112 " Schaef. Mss. Xen. Mem. 3, 6, 5. Assumo, Aristot. Meteor. 3, 5. mox sequitur * Προσπεριπορίζω.] Προσπορισμός, Acquisitio ejus quod adhuc deerat. Exp. etiam Quod nobis acquiritur per eos qui in nostra potestate sunt, Peculium. [* Προσποριστός, unde] " Άπροσπόριστα, τά, dicuntur Quae " patrifatnilias per filium non acquiruntur, ut bona " adventitia, Bud. e Pand." [* Αυσπροσπόριστος, ieneas Tact. 8. Aet τήν χώραν καί * δυστρατοπέδευτον, και δυσπροσπόριστον κατασκευάζειν, Coinmeatibus colligendis iucommodam, Gron.] Συμπορίζω, D Una quaero, acquiro, comparo, Comparo, Conquiro, Thuc. (7, 20.) p Έ* τών άλλων ξνμμάχων των υπηκόων, ε'ίποθέν τ,ι εϊχον έπιτήδειον ές τόν πόλεμον, ^u/zttopi'oavresjconquirentes, Comparantes sibi, Schol. λαβόρτες. Itidem σκμπορίζομαι accipitur pro συμπο* ρίζω, Dem. Kara μικρόν αύτοίς συνεπορίσαντο, Sibi compararunt. [Plut. Mario 40. " Thom. M. 506." Schaef. Mss.] Συμπορισμόε, Comparatio, Conquisitio, ["Joseph. 1108, 5." Wakef. Mss.]. [* Εύπορίζω, Schaef. Meletem. Cr, in Dionys. Art. Rhet. 229." Τοϋτο. Sic et V. Hoc si, ut arbitror, genuinum est, εύπορησεις corrigi oportet. Lenissima mutatio, et quae nemini non iu meulem veniat, εύπορίσεις, Facile parabis. Tueri eandem videatur locus Luciani 2, 63. To τής εύνοιας πάρεις, προσοχή ν ή εύμάθειαν. εύπορίσει τοις άκούουσι: ubi alii item εύπορήσει. Sed εύπορίζειν multum vereor ne hellev aismus non agqoscat. Ενττόριστος quidem, vocem eum aliis frequentatam, turn maxime Ιατρών παι,σιν, cedet εΰαγγέλλω Graecum esse. Nam ro tl και Tk στερητικά μόρια yon componuntur, cum verbis, sed cum nominibus. Itaque εύάγγελος recte dicjturf unde v. εύαγγελέω: non autem εΰαγγέλλω: quqd est absurdissimum. Barbara sunt Euripidis δυσθνήβ^ pro δυσθανατώ, item δυσπροσίεσθαι Achillis Tatii. a quibus tanquam a scopulo vitandum.' Eadem do, pent T.H. ad Aristoph. Πλ. p Dprv. ad Charit, Abresch. ad Cattier. Gazoph. Gr. p. J4, Reisk. ad Artemid. 179 Lips,, Brunck. ad Apoll, Rh. 1, , Profecto paucissima reperies, quae huic regulae repugnare videantur; corrupta ilia ni fallor, quaeque auguror olim emendation lectum iri. Tale est άντενπάσχειν e Plat. (Gorg Heind.) excitatuin ab HSt. Tlies, 3,79 Sed ipse Stepft. <I q illo Platonis loco, inquit, ' scribitur etiam disjunctim άντ εΐ πείσεται,' Haec que ratio unice tenenda. Steph., qui pro rejicula habere.t, oblitus erat Plalonici in Phaedro : Ξύμ μοι λαβέσθε τοϋ μύθορ ; de qua obiter Toup. Emendd. iu Suid. 1, 162. fit Wyttenb* in Villoisoni Animadv. ad Longum p Qnod si e Poeta desumtum dicas, (cf. HSt- Annot, in Plat, 60. b.) alia tmeseos exempla e Scriptoribus prosaicia collecta habent Valck. ad Herod. 576,66, Rei?. de Accent. Jnclin. 38. Wolf., Coray ad Theophri Char, 236. Tale porro Euripidis δυσθνήσκειν, ab ipso Seal, pro barbaro habitum; de quo judicium Porsoui cupidissime expecto. In transcursu vide, quam miro errore ignorantia aut oblivio illius caoonk Wakefieldium implicarit. iesch. Εαιη Ed. Schutz. : Καλεί δ' άκρύοντας ον-άέν, ev μέσφ δυαπαλξϊ τε δίνγ. Quid Anglus? Scilicet ένσπαλεϊργο fatutq, habens verbi δυσπάλλω, έ, μ, δ, τ. δ. perperam vertit ; ' Et aegre movebit (i. e. movebittir vibrabit brachia,) medium inter turbiqem ' Vijn adjectivi δυσπαλής cum aliunde discere poterat, turn e Ruhnk< Ep. Cr. 222, Quae cum ita sint, scr. puto, in Rfcei tore nostra έκπορίσειε, in Luciano έκπορίνει ; nam djo ducta scriptura, εύ πορίσεις, ευ πορίσει, qugg main item mederetur, vereor ut cuiquam, his quidam locis, approbari possit. Sic ut ceuseara, movent me aliquot II. Xenophontis : K. 'A, 5, 6» 19. Et' μή ϊκποριοϋσι rj στρατιφ μισθόν. Mss. Par., Eton, et marg. HSt. έξευποριοΰσι; διττογραφίφ, opinor, id quod passja accidit, cpnfusa in vocem monstruosam, Eadem, ni fallor, commistio διττογραφίας alium lopum foede cotrupit ibid, 5, 8, 25. *H άποροϋντι ρυνεξενπέρ^ά τι. Mitto reliquam varietatem : unus Ms. Par., πόρησα legens, ad veram recta ducit. Scr. συνφιτό ρισα. Itaque in Lex. Xen., sane egregio thesauj»' Graecitatis, sed in quo κρίσιν saepiuscule requires, delenda verba βαρβαρικώτμτα, * εξευπορίζεκν et *σ» νεζευπορίζειν. Tali quidem accessione. HSt. Thes jam satis ille sordium trahens, quod tameu iuimor, tali viro condonaedum, facile carebit Ceterum permirum accidat, quid causae sit, cur barbari illius ei* πορίζειν vestigia subinde occurrant. I>un) forte posterior Graecitas, delusa falso etymo vocis einrpp<ffrfl(, quam vita communis, maxime sensu medicinal), fre^ quentaret, εύπορίζειν dicere ccepit, quod antiqui Scriptores έκπορίζειν dixerani? Persimili errore Grot, Excerpt ip Euripideis (Fragm. Inc Mijsgr.) el θυσαμένονε edidit, quod έκθυσ^μεν^ς scr. erat. Vide Valck. ad Herod Ifi Eur. UiT4P ; 181. Barqesiaua habet εύμάθη. Al recte Vide Brunck, ad Aristoph. ΈκκΚ 820, Lobeck, Phryn "Εύπορίζω non est vere Grseeum. Leg. yel εύ πορίζειν, vel έκπορίζειν. Sic Schaef. in Meletem. Cr. Spec. Prim. p. 6» et» dicitur ξύπόριση(.ι Perinde est ac Αχάριστος, quod probuijj est, etsi dici nequit εύχ^ρίζ^μμι. Vide Εύχαρίζεσβαι." Bast, de VV. nihili yel *tub ad calcem Scap. Oxon. σεμτ εύπορίζω, vide ΧΙροαεισευπρρέω "Έξεν^ςρ^»' 1 ** quo Schaef. Meletem, Cr. p. 7- (68.) babet LesbonW T.«β» p. 7. Casaub. ad Atben, f, m,' Ww?

27 ?395 nfel [Τ. lit. pp ] mr ειί>, quo parum aut nunquam utuntur Graeci.' PJura A ejusmodi compp. aualogiae repugnantia non omnino evitare videtur recentior Grascitas." Dindorf. Mss. * Σννευπορίζω, Lobeck. Phryn. 595.] Ctim Πορίζω signiticante Suppedito, Praebeo, Sand, sigrtif. habet Poet. VERB. Πόρω, cujus fut. Πόρσω: sicut άμείρω, άμέρσω et similia, quae /Eolica esse putantur. Alicubi non tam commode redditur Praebeo, quam Do. II. Π. (185.) πόρεν δέ oi άγλαόν υ'ιόν, Od. T. (413.) ινα οί πύροι άγλαά δώρα. Hue pertinent et quae ap. Hes. leguutur, Πόρε, Παρέσχε, περιεποίησε. Et, πόρε ν oi έπιεικέε, παρέσχες αύτφ τό πρέπον, E.t, πορεϊν, δοϋναι. Item, Πύρωσι, δώσωσι, χαρίσωνται. Itidem ap. Hom. Πόρρ, παράσχρ, περι- ποιήσρ. Et part. Πορών, Qui prabuit, Qui dedil [" Heyn. Horn. 4, , Π. viov, 7, 175. ΙΙορέ, 6, 63. Αεϋρο πορεϊν, Soph. CEd. C ϊίεττορε,heyn. Hom. 8,410."Schajf. Mss. Apoll. Rh. 4, 590. Κελεύθονε άλόε πορεϊν, exp. Aperire.] " Πε- " πορεϊν, Hes. δοϋναι, Dare, poet, anadiplosi pro " πορεϊν," [Pind. Π. 2,105. έλευ-θέραί φρενι πεπορεϊν. Β " Script! et editi habent πεπαρεϊν. Diu haesi, qttid sequerer. Vetat religio critica tam antiquam lectionem mutare: est tamen ea haud dubie vitiosa et e calami errore propagata. Habet quidem Hes. πεπαρεϊν, ένδεϊξαι, σημρναι, et * πεπαρεύσιμον, εύφραστον, σαφέε. Ductum illud esse deberet e παίρω, πέπαρα, et πεπαρέω, πεπαρεϊν. At nec extant talia verba, nec analogia succurrit, nec est tamen unde sensum idoneum elicias. Enimvero agitur de munificentia : ea πορεϊ, πορίζει, πέπορε, πεττορεϊ. Sane πεπορεϊν supra ascriptum habebat August., quod et jem. Portus conjectabat, Schmidiusque non improbabat; est fcnim ad analogiae normam formata a πορέω, πέπορα, Πεπορεϊν. Hesychii auctoritas nil aliud declarat, quam ipsum aut Grammaticum, quem exscripsit, in eorruptum Cod. incidisse. Affert certe et ipse Hes. Alio 1. πεπαρίϊν, δοϋναι. Et Schol. ad nostrum 1. πεπαρεϊν, ή πορίζειν καϊ παρασκευάζεις' ή παρασχεϊν, έαϊ πλονσίουε άποδεϊζαι. Atqui haec sunt interpretamenta τον πεπορεϊν" Heyn.] At e fut. Πόρσω de- C rivata SUNT Πορσαίνω BT Πορσύνω, sicut Όρσάσκω ex aor. "Ορσα, Ionice pro ω ρ σα. Atque ut Όρσάσκω ejusd. cum ορω signif. est, ita et πορσαίνω s. πορσύνω cum πόρω. Soph, Aj. (1396.) p. 76. meae Edit, κει τινα στρατοϋ Θελεΐϊ κομίζεις, ουδέν άλγοε έΐρμεν Έγώ δέ τ&λλα πάντα ποραννω, i. ε. παρέξω, Schol.: sed malim in sequenti signif. accipere pro Parabo, Curabo> ut sit, Quod vero reliquum est, ipse effectum dabo, curabo, Administrabo. Itidem Hes. πορσϋναι exp. πβρίσαι. Πορσννω, s. Τίορσαίνω, Paro, II. Γ. (411.) Κείνου πορσανέονσα λέχοε, i. e. μέλλουσα εύτρεπίσαι, ut in Ms. Hom. exemplari, quod ap. me est, exp. Scribitur ibi etiam Πορσννέονσα, a v. πορσύνω, sicut πορσανέονσα a πορσαίνω : quorum fut. πορσννω et ποροανω, et Poetiea epenthesi ποροννέω ac πορσανέω. Utramque scripturam agnoscit Eust. 430., ubi etiam dic.it utrumque horum verborum esse Poeticum, significareque non solum παρέχειν, sed etiam εύτρεπίζειν. Itidem ap. Hes. Πορσαίνει, κατασκευάζει, κοσμεϊ: et, Πορσανέονσα, ετοιμάσουσα, επιμελψ β σομένη. Idem tamen Πορσανέων in praes; quoque accipit, exponens εύτρεπίζων: itidemque, Πορσανέονσα, εύτρεπίζουσα, παρασκευάζουσα, στρωννύουσα '. quasi a Πορσανέω. Meminit Idem et alterius : Πορ σϋναι, παρασκευάσαι, εντρεπίσαι. Πορσννω ν, παρασκενάζων, ετοιμάζω ν. Πόρνννε, πάρε&κεύασε : quo utitur Hom. Od. Γ. (403.) Tji δ' άλοχοε δέσποινα λέχοί πόρσυνε και εύνήν, Pararat: q. 1. annotat Eust. πορούνειν dictum esse ύπηρετικώτερον. Alicubi etiam pro Ago, Perago accipitur, Administro, Efficio, Herod (9, 7.) Πορσένειν τα τον θεοϋ, Sacra peragere, Εαΐ. πβρσυνω σοι τόν πόνον, Earn rem tibi conficiam, effectam dabo, Terent. Utitur et Xen. Κ. Π.-4, (2, 20.) p. 58. Ois μέν αν όρώσι πορσύνονταε τά επιτήδεια, έπαινονντων, oils δ' αμελούνται, κολαζόντων, Serf ulo agere s. exequi ea quibus opus est: ubi etiam nota ei opponi άμβλεΐν..et pass, signif. 7, (5, 8.) p 'fls δ τό τοϋ ποταμοϋ οντωε έπορούνετο, Re sic peracta s. confecta. jj Colo, Honor. Unde ap. Hes. Πορσαίνει, θεραπεύει, κοσμεϊ, Apoll. Rh. 2, (718.) de fano Concordiae, δ ρ έκάμοντο Αντοϊ, κνδίστην τότε δαίμονα πορσαίνοντεε, Schol. τιμωντεε, annotans scribi etiam κικλήσκοντεε. Itidemque S, (1124.) οί δέ σε πάγχυ θεόν ώε ποράανέουσι, exp. τιμήσουσι, και ώε θεόν νομίσονσι σεπτήν: addens, alibi (1129 ) ubi Jason dicit, Ημέτερο ν δέ λέχοε θαλάμοιs evi κουριδίοισι Πορσανέειε, significare προσκτήσρ et αν > Ιήσειε: malim ego είτρεπίσείε, Parabis, ut ap. Horn. (I Significat etiam Incito, Invito. Unde ap. Hes. Πόρσννε, διήγειρε : Πορσύνεσκον, διήγειρον : Πορσννω ν, έρεθίζων : Πορσύνονσα, έρεθίζονσα. Πορσύνω, Αίο, τρέφω, e Pind. Ό. (6, 54.) Πσρσύνεται Hesychio όδενετάι, [item Photio, e Soph. " Πσρσαίνω, Ruhnk. ad Η, in Cer Ilgen. Hymn Heyn. Hom. 4, 538. Musgr. Tro Brunck. Apoll. Rh (4, ) "Πορσύνω, ibid. Soph. 3,527. Phil Jacobs. Anim. 43. Heyn. 1. c. Musgr. 1. c. Wakef. Phil Eiirn Ruhnk. J. c. Pierson. Veris. 62- Valck. Phoen. p Diatr Zeun. ad Xen. Κ. Π et Ind." Schaif. Mss. I. q. θεραπεύω, Eur. Rhes * ΈττυΓορσαινω, Nicander Fr. 2, 54. * Έπιπορσύνω, Quint. Sm. 7, 712.] Καταπορσύνω, Exhibeo, ut dicitur Exhibere molestiam, Vel Molior, Machinor, Xen. Κ. Π. 1, (6, 14.) p. 18. Μτ)δέτΓ0Γε πανεσθαι rj rois πολεμίοιε Kara* πορσύνουσαν κακά, fj εαυτρ άγαθά, ubi etiam scribitur ij rois πολεμίοιε κακά πορσύνουσαν, ή εαυτρ άγαθά. [* Ίυμπορσύνω, Hippocr Apoll. Rh. 4", 549 ] 1Γ Πορεύω, Trajicio, Traduco, Transveho, Soph.' Tr. (559 ) p meae Ed. de Nesso/Os τόν βαθύρρονν ποταμόν Ευηνον βροτούε Μισθού 'πόρευε χερσί ν, ούτε πομπίμοιε Κώτταΐϊ έρέσσων, oiire λαίφεσιν νεώε : ί. e. διεπέρα, διεπόρθμευε, Schol. Pro Traduco, Trarisveho, vel etiam simpliciter, Duco, Usus est et Eurip. Hec. (447.) AZpa, ποντιάε αυρα,'ατε ποντοπόρου* κομίζειε Θοάί άκάτονε έπ' όϊδμα λίμναε, Ποΐ με τάν μελέαν πορεύσειε; Quo me duces? άξειε, πορεν θήναι ποιήσεις, Schol.: afferens similem hujus verbi Usum e Plat. Phaedro (57.) ΟΙ δει rovs συλλεγένται cis φδου πορεύεσθαι, μετά ήγεμύνοε εκείνον ω δή πρόστέτακται τΰνε ένθένδε εκεϊσε πορεΰσαι. - Mando, Mitto, Ire jubeo, Soph. El. (800.) p. Il6. meae Ed., ουτ' έμοϋ καταζίωε Πράξειαε, ούτε Τοϋ πορεύσαντοε ξένου', 1. e. πέμφαντοε, άποστείλαντοε, Schol. Itidem Hes. Πορενσαι exp. non solum άγαγεϊν, sed etiam πέμφαι,' [" Gesner. Ind. Orph. v. Έπ., Valck. Phcen. (996.) p Beck. p Toup. Opusc. 1,373. Abfesch. iesch. 2, 31. Wakef. Here. F. B40. Musgr. ibid; Wa-kef. Ale Trach Act., med., Kuster. V. M. 11." Schaef. Mss. Liban. 2, 452. Pro πορεύομαι, Pind. Ό. 3,45.] -..' Πορεν», έωε, ό, Qui aliquem trajicit, Portitor, πορθμεύε, Hes. ; Πορεΐον, τό, Cujus ope trajicimus, Quo in trajectu ttthnur: ut navis, Vehiculum. Sic enim J. Poll. 3, 14. Καί Πορεία, τά οχήματα, ubi tamen perperam scriptum EST Πορία. Rectius 1, 9. Αέγοίϊ δ' άν rat vavs, καϊ πορεία θαλάττια, καϊ οχήματα θαλάττια και πελάγια, Vehknda marina. Hom. ά\όε iwovs appellat. Plato πορεΐον pro Vehiculum usus est de LL. 3. (p. I O9.) Πορεία δέ άστε έπ' άλλήλουε τότε πορεύεσθαι κατά γήν ή κατά θάλασσαν, Vehicula autem ut tunc inter se commeare possent sive terra s. mari. [Machina, transportandis in sicco navibus inserviens, Polyb, 8, 36, 11. " Valck. Adoniaz. p Phcen. p. 18. ad Charit Schweigh. ad Polyb. 6. p ad Diod, S. 2, Boeckh. in Min. 160." Schaef. Mss. Chishull. H. A. p in quodam Foedere exp. Commeatus legatis datus, Legativum.] Αιαπορεύω, Trajicio, i. q. πορεύω, sicut διαπείρω et διαπεράω,.ϊ, q. πείρω et περάω, Xen. K. *A._2, (5, 3.) Εΐσί δέ τών ποταμών, ovs ούδ' άν παντάπασι διαβαίητΐ, el μή ήμεϊε irp&s διαπορεύαιμεν, [Aristot. CEcon. 2, 2, 38. ΌίΓ0Γε δία»οροιη τό στρατόπεδον. * " ΕΙσπορεύω, Eur. El IlwXdiijs μέν ούν κόρην τε καίδά* μαρτ έχων, Άχαάδοε γήε ο'ίκαδ' είσπορευέτω. Reisk. emendat έκπορενέτω, Ex Achaia deducat in suam patriam. *Έκπορεύω, Eur. Phcen Άνοιγε-',

28 7397 ΠΕΙ -[Τ. III. 'Pi) ] ΠΕΙ iter faciens, Comes, Djony». Areop, * Πα. έκπορεύετ' Ίοκάστην δόμων, Schol,.ejayere. Here, F. A ^ιμπόρεντος, Retrogradus, Lycophr 180,628." Kijll, 72β." Seager. Mss.. " Brunck. El. 405." Schaef. Mss. Schol. Pind. Π. 9* 33. bis. * Πολυπάρευτρι, Mss.] Προπορεύω, Prius trajicio, Praemitto, [ieliau, ί. Poll. 6. p Hesych. 777 * Ύγροπόρευτοι, H. A. 10, 22.].... Orph. Η. 81, 1.] Πορεύομαι, sequendo signif. verbi activi reddendum Πορεία, ή, Profectio, Iter, Plato Epist. Π. Πάχη* esset Trajicior, Traducor, Transvehor ; item Mandor, Mittor, Ire jubeor: nulla tamen borum usum κινδύνων εν τάίς πορεία is εστί μεστά, J. Ή δε δή ύστερα πορεία τε καϊ πλους είκότως γέγονε, Posterior pro. exempla afferuntur, Pro Eo vero s. Proficiscor, Iter facio, frequentissimum est, Xen. Κ. Π. 4, (3, 3.) Toiv ποδοίν πορεύεσθαι, Pedibus ire, iter facere, Thuc. πορεύομαι κατα γήν, Terra iter facio : cui opp. Poeticum ύγροπορώ, Dem. πορεύομαι δι' αγοράς, Prohciscor s. Transeo per forum Plato Tim. Πορενόμενα δι ονρανοΰ, Penetrantia per ccelum, Cic. Item enm accus. Isocr. Μακράν όδόν πορεύεσθαι, Longum conhcere iter. Ad verbum, Longam ire viam. Xen. (K. Π. 2, 4, 17.) δύσβατα πορεύεσθαι, Iter facere per loca in,via, Aristot. de Mundo, Πορεύεται διττάς πορείας, Duplex iter facit: de sole. Interdum pro loco redditur Exeo, Abeo ; aut aliter etiam. Πορεύομαι εις, Adeo, metaph. Plato de LL. Πορεύομαι els πόνους-, 1 Labores adeo, aggredior, Dem. (1090.) Πορευομένων ημών είς τά κτήματα, Cum haereditatem nos adiremus: babes totum locum ap. Bud Πορεύομαι εκτός τοϋ, Aberro a, Plato de LL. Πορευθήναι άλλοθι, Alio ferri, Cui adde e Greg. Μή πορευθώμεν τψ ψωτίτοϋ πυρός ήμών, Ne feramur lumine ignis nostri. Πορενεσβαι έν, Hebraici idiomatis iiuitatione usurpatur a V. T. Interprr. et Novi Scriptt. pro Versari in; sicut et βαδίζειν, huic πορεύεσθαι synonyinum; 2 Petr. 2, (10.) Έν έπιθνμίφ μιασμον πορευομένονς. At Judas (l6.) Κατά τάς επιθυμίας αυτών πορευύμενοι : sicut Joan. 2 Epist, (6.)"1να περιπατώμεν κατά τήν έντολήν αύτοϋ. II Aliquando signif, Incedo, Ingredior, etiam Gradior. [" Ammon. 140, Wakef. S. Cr. 3, l6, 4, 107. Zeun. ad Xen. Κ. Π ad Charit Jacobs. Anth. 9, 379. Tropice, Zeun. ad Xen. Κ. Π. p. 9. Wyttenb. Select De fut., Valck. Hipp, p 'Πεπόρευτο, Epigr, adesp. 382." Schaef. IVlss.]. Πόρενμα vaiov ex Eur. (Iph. A. 300.) pro Navalis expeditio, [^Esch. Eum "Abresch. 1 JEsch. 2, 31. Musgr. Here. F. 978," Schaif. Mss, " Π. πατρός dicitur Spiritus Sanctus, Amphiloch. 140." Kail, Mss. * Πόρευσυ, Ambulatio, LXX. Gen. 33, 14. Schol. Lycophr, 11.] Πορεόσιμοϊ, ό, ή, Meabiljs, etiam Permeabilis, Qui transiri potest, Per quetn iri potest, Xen. Κ. Π 7, (5, 8.) p Έκέλευσε σκέφασθαι εί πορεύσιμον ε'ίη τό έδαφος τοϋ ποταμού. Paulo ante, Ή δε διά τήε πόλεωε τοϋ ποταμού όδός πορεύσιμοε άνθρώποιε εγίγνετο. At Plut. (6, 322.) de mari, s. aqua marina, Πόμπιμόν έστι πάντη καϊ πορεύσιμον όχημα τοϊς κομιζομένοις, nam per ipsum navibus veluti vehiculis commeatur. [" Cattier. Gazoph. 28." Schaef. Mss. Πορευτέος, Soph. Phil Xen. K. Ά. 2, 5, 3.] Πορευτέον, Eundum est, Eur. [Iph. A. i0l6. Heracl Xen.K. "A. 4, 1, 2. 5, 1.'Lr- Τ"Ρχ. 2, 7. Plato de LL " Clem. Alex Euseb. Η- E. 231." Kail. Mss.] Πορενπκόϊ, Qi i incedere potest, Qui ingreditur et ambulat, Ambulatilis, Vitr, Funduli ainbulatiles: ζώα, Aristot. (H A. 1, 763.) Animalia quibus ingredi datum est; ad differentiam τών έρπυστικών et νηκτικών. At π. όργανον exp. Instrumentum incessui delegatum. [Polyb. 12, 19, 7, 20, 6.] ΠορεκΓοί, i. q. πορεύσιμοε. Apud Theophr, autein C. PI, 3, 25. Μέγιστου μεν καϊ πρώτον, εί τήν π. χώραν κατείργασται καλώς, reponitur σπορευτήν: UT Σπορευτή χώρα sit Arvum ad sementem excipiendam paratum. [iesch. Ag " Ad Charit. 56'4." Schaef. Mss. Πορευτοί, GL Istonae, (sic.) Άπόρευτοε, ρ, ή, Per quem iter haberi nequit: όδόϊ,ριοί. Camillo (26.) quod tamen exp. Via inaccessa: (Mario 39 )Άπόρει/ra redditur.etiam Stabilia: ut sunt aquae mortuae. [* ΔυστόρευΓΟί,'Χεη. Κ. Α. 1, 5, 7. DM- S. 4.p. 195, 11. Dio C. p. 717, 6. Schol. Thuc 1, 107 ] Εύπύρευτος, Per quem facile iri potest, Pervius, Permeabilis, i. q. ενποροε : et opposita habens δύσπορος et άπορος. [" Facile transiens, Tzetz. ad Lye. 686." Kail. Mss.' * Maκροπόρευτος, Schol. Ven. II. E. 280, " Valck. ad ^qimon. g." Schaef. Mss. * " Όμοπόρεντος, Simul fectio et navigatio non ab re suscepta est, Dicitur enim γίνεσθαι πορεία, ut ποιείσθαι πορείαν: quo Lu* cian. (3, 238.) utitur: necnon Herodiaq,, 3, (4,1,) Μετά σπονδής τήν πορείαν έποιείτο, Festiijauter iter ifaciebat, Iter accelerabat. Et Xen. Κ. Π. 8, (8,6.) Tas πορείας βραχείας ποιούνται, Brevia itinera cooficiunt : (6, 9 ) Oarrov τών γερανών τήν πορείαν άι ν τειν: (5, 1.) Σννεσκευάζετο τήν εις Πέρσας πορεία, Parabat profectionem in Persiam, nisi malis Expeditionein : quomodo accipi potest et ap. Athen. 10, Σταθμοί τής 'Αλεξάνδρου πορείας, Alexandri profectionis, Expeditionis ab Alexandre iu Persas snsjeptae. Isocr. Τάϊ κατά γήν πορείας ύπομένειν, Terrestria itinera sufferre, At Plato τήν είμαρμένην πορείαν vocat τόν θάνατον, ut Longin,.testatur, haec inter alia fx eo verba citans, Πορεύονται τήν είμαρμένην, πορείαν. Alicubi exp. Progressus: ut πορεία των στρατό * πέδων. Polit. Transitum etiam interpr. Haec enim Herodiani verba 6, (5, 12.) ΤοΊς πεζοία,και τήν βάσιν εύπαγή καί τήν πορείαν εύμαρή παρύχεν, sic vertit, Peditibus stabilem gressum facilemque transitum praebebat. Redditur etiam Gressus, Bud. ap, Plut, Τήν πορείαν έπιστήσας, Gressum coercens et resistens, Cui adde e Plat, de LL, Kara τήν πορείαν^ Inter eundum. Incessus, Ingressus: ut in libro Ari-. stot. Περι Ζώων Πορείας, De IncessnAuimalium, sicut Plin. Incessus omnibus animalibus cerfas etuni usmodi et in suo cuique genere. Plut. Pericle, Πρ^ό* της πορείας και καταστολή περιβολής. Itidem Athen* 14, Έν όρχήσει καί πορεία, καλόν μέν εύσχημοαρνη καϊ κόσμος, αίσχρόν δέ άταξία. Πορεΐαι in SS. Litegjs dicuntur etiam, ut αίόδοί, pro Vitae institutum, Facte ejus, vel recta, vel prava. Lat. Theologi. interpr., Viae: ut in Epist. Jacobi 1, (11,) Ό πλούσιος έν ra«πορείαις αύτρν μαρανθήσεται, Dives.in viis suis niarc^-ι scet: ut paulo ante, 'Ακατάστατος, εν πάσαΐί ταϊί όδοϊς αύτοϋ, In omnibus viis suis inconstans., Annpt tat eo loco Erasmus, commodiore sensu fortasse leg. πορίαις, ut sit In abundantia sua : uude in VV, LU puto IRREPSISSE Πορία, ή, Facultas, Abuudautia; quod omnino mendosum est; nec enim ut εύπορία ab εύπορος, άπορία ab άπορος derivatur, ita et ropw a, πόρος: sicut nec όδία ab όδόϊ, licet ex εύοδος,,δίσολ δος, et άνοδος, originem habere sciamus εύοδία, ίνο-ι δια, άνοδία. [" Πορεία, Vajck. ad Phalar, p. xvi, Toup. Emendd, 1, 176. ad Luciau. 1, 287 ad Cba-i rit Jacobs. Anth, Prolegg, 58, 8, 162, Wakef. S. Cr. 4, 107." Transvectio, A^gunvSop 11 Trach. p, xii. Erf, Conf. c, προθυμία, ad Diod. S.2, 199. Πορία, ad Charit. 405." Schaef. M>s.., * Me<ro< πορεία, Media via, Schn. Lex. άμαρπίρωί»],. Πρ«Γ0τ πορεία, ή, Dignitas praeeundi, [PriuiijOJr agmen, Polyb. 1, 76, 5. 2, 34, 14. 3, 79, 1 ].,., Πορεΐον, ro, Profectionis s. Itineris, auxilipm, Cujus auxilio iter facimus : quo sensu πορεία Sui<J exp. ra els πορείαν χρήσιμα ; sicut εφόδια dicuntur Vije auxilia, Viatica. Itidem in Lex. meo vet. Πορεΐον, rei» δόμενον τοίε πρεσβευταίε, ώσπερ εφόδων, περι του noρενθήναι επί τήν πρεσβείαν, Dicitur πορεΐον Navir gium quoque, quo trajicimus, necnon Vehicnluffi quo ex uno loco in alium transimus et vehimur: cujus signif. supra quoque memini. Pyo quo ΕΤ «ο ptov. [* Άναπορεύομαι, Dio C. 816, 94. *'Αναπopevrds, unde * " Αυσαναπόρευτοε, Wakef, S. Cr. 3,,151. Schaef. Mss. Philo 1, 672. Maug.j ubi Valck, ad Phal. p, xiv. corrigit * έυσδιαπόρευτος^. * ΔυσανάΦ pos, Inviiis, Plato Critia p. 39 πΐίλό$.] Άντιπορεύομαι, Contra eo, Vado in contrariam partem. Accipitur etiam metaph, signif., ut Intercede, pro Resisto, Refragor. [" Dionys. H. 2,.99 4 Schaef. Mss. Xen. Έλλ. 7, 3, 5.] Άντίπφοι, ο> 9*

29 7999 ΠΕί fjym.pp.4$1tt S?.] HEi 7 m Qwina MWKP* gre&sus ferens, Ip con-. 4 " W * et διαπρήριμίν ygyipvtxv dicitur Qt4 tiwift? partem tfudw», CftBtn* eti&w» e Np*no pro " ypcewj it? intendit, ut ea aures etia>n jriemotissiroo- Qpppsitus, Ε regionp positus. Et ex Eur. Iph. " ium pepetret, II. Θ. (227.) P. (247.) "Hwv δέδια- A. (1493.) Συνεταε/έετ* "Αρτεμιν Χαλκίδος άντίττορον. " πρύαιον Ααναρίσι γεγωνώς, i. e. διάτορον et έξάκορ- [X?n«Α. 4, % I %.^Esch P«rs. 66. Musaeus " fftov: P. (748.) ώσπερ πρών ϊ^χάνει ύδωρ Ύληε<* Noun. D. 28, 270. '«JacQhs.Anth. ll, " πεδίοιο διαπρήσιον τετυχηκώς, pro παρ' όλον τρ πε- c})p?id Lobeck. Aj. p " ίρν * παρμτεταμένω$ διήκων, Schol. exp. Ati. πύ- * 'kvrivm»' Athlet. Stat. 7. Ruhnk. Ep. Cr " λεμος βχρ, potest Vehemens, in quo ferrum et led. Qrph. V. Άντεπ." Schaef. Mss.] Subjupxi vero hoc 'Avrfaopos verbo Άντιπορεύομαι, non a δφ. et περάω. " Voss Myth. Br. 1, J 04. Ilgen. " "fiamma omnia διμπορεύρνται:" [Schn. Lex ducit aatew compp si tis e πόρο» annumeravi, quia signiftcatipqe magis refert verbum πορεύομαι quam nomen 6, , 397, * Αιμψρνο,ίψε, Vajck. Aninj. aid A»»- Hymn. 439 ad Callim. 1, 195. Heyn- Hom. 5, 457. vipas: quemadmodum RT Ίθυπόρος, Recta procedeusj ex Epigr., quod tamen παροξύνεται, sicut ναϋται 4p439 Andr. Cr Phot, ap Wolf. Aftecd mon. 79." Scbaef. Ms». " Amphiloch. p. 2J. Method. ποντοπόροι, [" Jacobs. Anth. 9, 158." Schaef. Mss. 1, 24." Kail. Mss.] * 'Ιβυπορέω, Recta prog red ior, Hippocr 278, 45 ] Ε'ισπορεύρμαι, logredior, Ceb. Theb. Abresch. At proparoxytouum Ίθύγοροϊ siguiticaret Rectos Lectt. Aristaen. 104, Bje coitu, ad Anton. Lib. 280* meatus habens, ut εύβύποροι. Itidem σύνοδοι signifi- Caus Comes ad συνοδεύω potius referendum Cienseat Verb." Schsef. M$s. f Έπρ,σπορεύομαι, Suppringredipr/LXX. Levit. 26,33. *Τίαρεισπορενομαι, 2 Macc. aliquis quam ad όδός, si significationem spectet. ['Ayφοροs, Xen. K. 'A. 4, 2, 12. iesch. Pers. 66. tyusaeus Noun. D. 28, 270.] Άποπορεύομαι, Abeo, Abscedo, Discedo, Aristot. (Ec. 2. Ώρό, rovs εναντίους ψασκύντων άποπορεύεσθαι, Cum se ad hostes abire dicerent, s. Trans ire vel Deficere ad hostes. Redeo, Revertor. [Polyb. 25, 6, Xen. K. A. 7, 6, 23. Έλλ. 3, 2, 5. 4, 8, , 1, 19 3 Άποπορευτέον, Re.deundum s. Revertendum est. Pro quo Attice dicitur Άποπορευτέα. Agathias, Άποπορευτέα αύτφ έδρκει των έπί Φάσιν ποταμών Kai τών εκείνη δυσχωριών, i. e. έπάνακτέον, * ΰποστρεπτέον, ut Suid. eum locum citans exp. ReyerteuduHJ esse et reiinquenda Ippa ilia. [* "Ajtowfatmh Eliftar, Η,. E. 4, 27. bis." Boiss. Asroπορεία, ή, A bit us, Discessus. Reditus. Apud Suid. Έκκελεύσασθαι δέ τοϊε Ίπομέχοις οίκέται ς έπ/ταχϋναι τ.ήν άποπορείαν, i. e. τήν άπασχροφήν, έπβ,ν,αχώρησιν, έπάνο&βν, ut ipse,exp.; itidemque ap. Procop. Ό δέ Χοσρόης οΰκ έβουλ^ύετο τήν άποπορείαν ψπερ ΐέληλύθει ποιήσασθαι, Non red ire ea via qua venerat. Αιαπορεύομαι, Eo per, item Iter habeo per, Plut. Numa, Αιαπορενόμενοι τήν πόλιν, Euntes per urbem, Plato de LL. Αιαπορεύομαι ras οδούς, Aristot. CEcon. 2. Αιαπορευόμενος δια τής χώρας, Proficiscens s. Iter faciens per regionem : pro Pertransire citat Bud..ex Isocr. Κ Item pro simplici Eo, Proficiscor, Plpto Epist. Εϊί Συρακούσαε διεπορεύθην, Ivi Syracusas, Syrapusas me ontuli. Nisi malis, Syracusas trajeci; nam e Graecia in Siciliam navi itur. Plato de corporum ccelestium motu dixit in Epipom. p teste Bud., qui e* Ejusd, dp LL. affert, Eire έν ψδου διαπορευθείς, ε'ίτε καϊ τούτων έτι άγιώτερομ διακομισθεϊς τόπον, de metempsychpsi loquens. ίηtercedo.' Vide sequens Αιαπορεία, [Polyb. 3,68,12. 12, 17, 2. Narrando percurro, 16, 26, 2. "Toup. iqpnsc. 1, 5Q7. Diod. 8. 1, Enarro, 639." Schaef. Ms?. Schleusn. Lex. V. Τ. * Αιαπΐιρευμα, Transitus, 3 Reg. 7, 30. al. Αιατ.] Αιαπορεία, ή, Itic s..iter per locum aliqwem : a Suida IEXP. Αιαπύρευvift, quo itidem sigpifieatur Itjo per aliquem locum : AT Αιαπορία, Dubilatio, Haesitatio. Αιαπορεία, inquit,?/ διαπόρευσις- Αιαπορία δέ, ή αμφιβολία. De aatrorum motu dicitur ap. Plat. Epinom. 370., Bud. Jl Intercessio, ut Bud. e.ressarioue interpr. Itidem in Comm. 1Q8. Ad.verbum etiam dinarορευύμενος Intercessor dicitur, et Αιαπορεία, Intercessio. Simi- Jiter Annot. in Pand. A Graecis Αιαπορεία dicitur. ynde Cedere intercession! dicehant, ut Gedere<pro-.vpcationi, i. e. non procedere ultra et admittere oppositionem :,pro Intercessione citat idem Bud. e Plat. Epinom [*Ά'απορεύοιμοΒ, Sflboj. Ven. B. ad II. Θ " Heyu. Hom * Αιαπορευτόε, 8, 268." Schaef. Mss. Phavorin. Apollon. Lex. Hom.,Niceph. Blerom. 82 " Schol. Xen. K. A. ap. Gail. 7, 330." Boiss. Mss. " Hes. v. Άμαξιταν.".Wakef. Mss. * Άδιαπόρε,υτ,ος, Niceph. Blemm. 1. c. * Ava-»rot, ibid. " Valck ad Phalar. p. xiv.".schaef Mss.] ",Aia7rp?J<rioi,Penetrabilis,Pecetrans: iifv- " pv«et,<xreg. Naz., quiet ^idropoi nominantur: quo- " niam^c. voce sua, utpote alta.et clara, penetrant PARS XXII. 8, 1. * "ΪΙροεισπορεύομαι, Scbol. Eur. Of. 57 " Kail- Β Mss. Osann. Anal. p. 98.] Ί,ννρισπορεύομαι, Una ipgredior, proficiscor in, [Dipnys. Η. 1, 58,1.] Εκπορεύομαι, Exeo, Egredior, Polyb. Ej«δέ TW προχειρισθέντων, έκπορενόμενος έκ τοΰ χάρμκρρ, Eg r f^ sus castris. At Spiritus Sanctus έκπρρενεσβμι παρά τοϋ Πατρός xuciiur pro Prpficjsci a Patre, vej, ut fre-? uentius Lat. Theologi loquuntur, Procedure a Patre p. 15, (26.) ' Ε^κπορευύμενον πνεύμα παρά τοϋ Πμτρόβ [" De constr., Musgr. Here. P. 109 " Schaef. Mss. * "'^ψόρενμα, de Spirit^ Sane to, Atban. 396." Kail. Mss.] 'Εκπόρευση, ή, Egressus, Prpce?Sl>8, Greg. Naz,, Τήν έκπόρευσιν τον ψνενμαros, Proc,es&Wi() Spirits μ Patre. [* "Έκπορεντέον, Theod. Prpdr. 382," Elberling. Mss.] Έκπορευτ,όε, Procedens, etiam Egredieug UNBE Εκπορευτώ, More eorum quae egrer diuntur s. proficiscuntur alicunde. ^tjqrfjgs JNw. de Spiritu SaflCto dicit, Έκπ.^ροίί^ν έμ τ{ψ β,ατρρς, prp Procedens e Patre ; vel, ut Joan, loquitur, Ακπρρενρ? μενον παρά τον Πατρόε. ρ ^.νεκπφρε\)τρς, Jo. Geqni. Parad. 85. in Lemmate." Bois^. Mss. * Αυσεκπό- G ρευτος, Joseph. A. J. 13, 2, 4. ^Έκ^ορενηλόχ, unde * " Έκπορεντικώϊ, Athan. 2,143." Mas.] Aw πρρεύομαι, Egredior s. Exeo per, Xransep,per. Exp. t'^inen Progredior in VV. LL. [,Μ. Anton. 7, 19 Dipnys. H. 1, 559 " Pplyaen. ap. Abf«seh. J ad Arislaep. 2, 13 " Boiss. Mss.? Συ,νε^πρρεήομμι, LXX- Judic. 13, 25. f Μ Συνεκπορεητός, Vox Theol., Qui pna procedit, Theophr. Chemicus ;in Fabr. (Sr. 12.' p Ed. 1." Boiss. Mss.] Έπιπορεύομαι, Proficiscor ad, Ep ad : pt Plut. Appphth. Έπιπορεύεσθαι τόπους, dicit pro Conferre se ad loca. II Eo s. Proficiscor per, Plut. Lyc. Έπι* πρρευόμε,νοι TOXS άγρο,is, Per agrps proficiscentes. Idem cum accus. junxit in eodem I. Tgv οικουμένηv έπιπορεύεται, Terrarum orbem peragrat. Idem in T. Flamin. (6.) p mese Edit. T^ Β ρ οιωτιαΐ' άπολέμως έπιπορευομένφ, Peragranti, Obepnti, etiam Proficiscenti et iter babenti per. Cum vero Eust. exponens άκρίζειν, dicit ret άκρα έπιπορεύεσθαι, reddiderig potius Perambulare, Ire per. [* 'Επιπορεία, Matiiem. D Vett *" Έπιπόρευσις, de stelli,s erronibus, Ptol. ap. Fabr. B. Gr. 4. p. 429 " Ka)l. Mss- " Tzetz. Exeg. in II. 85, 10." Schaef. Mss. * Παρεπιπορεύομαι, Hesych,] Καταπφρεύομαι, Redeo: peculiariter,de exulibus, sicut et κάθοδος. Polyb. "Ην ούχ οίόν τε άναλαβείν μή ούχϊ καταπορευθέντων τών πεφυγαδευμένων, 'ι. e. επανόδου τυχόντων,.ut Suid. eum locum citans exp. Alias significaret Eo s. Proficiscor deorsum, Desqendp. [Idem Polyb. 4, 17, 8. 29,8,4. " Dipd. S. 2, 4 7Q." Schaef. Mss. * Κμταπορεία, Gl Demeaculum.] Μεταπορεύομαι, Prp ficiscor s. Eo pp^t, Persequpr; et specialiter Villdicta persequor, Vindico, Ulciscor, ssiept μέτ,ειμι et μετέρχομαι. Ly^. l74(=870.) Έγώ xijv κατά τοντομΐ Φίλωνος ποιήσομαι κατηγορίμν, ρΰ μέντοιγε Ιδίαν έχθραν ούδεμίαν μεταπορευόμενρς, U1- ^iscens, PersequeOs. Itidem Polyb. (2, 58, 11.) Tois μεταπορευομένοιε χήρ άσέβειαν αύτών: (8, 10.) Romanis dicit eise moris,τά κατ' ιδίαν άδικήματα κοινή /*srasrope0eirsai., Itidem ap. Ewr. in Argum. Orestis, 21 D

30 74oi ΠΕΙ [Τ. III. pp. 182 m.} ΠΕΙ 7402 Τόν ψόνον τοϋ πατροί μεταπορενόμενοι, άνεϊλεν Α'ι- Α Marc. 10, (1.) Και συμπορεύονται πάλιν οί οχλσί προ/ γισθον καί Κλυταιμνήστρας. Ambio, ut μέτειμι: αύτόνuna ipsum adeunt, In unum coftmtes accedebant ab ipsum. [Polyb. 5, 75, 1.18, 17, 5. 29, 9, 6. cujus signif. exemplum vide in Προσπορεύομαι. Alioqui Μετάπορέύομαι videri possit sonare Mutato iti- " Ad Diod. S. 2, 322." Schaef. Mss.] 1 nere proficiscor, Iter muto, aut Transeo. [" Vmdicta persequor, Argum. Eur. Or. Ambio, Diod. S. * Ύποπόρευσιε, 10, 34.] [ Ύποπορεύομαι, Subeo, Plut. 7, 168. Tinrol. Γ8. 2, 977." Scbaef. Mss.] Μεταπορεύδην, Persequendo, ΈΜΠΟΡΟΙ, ό, Vector, Qui mare trajicit, serf μετελθών, έπελθών, Hes. alicna navi, ut qui ναυσθλοΰται. Porphyrins initio Παραπορεύομαι, Ad latus incedo, A latere eo, A- sui 'Ομηρικών Ζητημάτων libri, To μέν olv έμποροι οΰ dambulo, Bud. e Polyb. (6,40,7 ) Παρά τά υποζύγια κατά τήν σννήθειαν τέτακται παρ' Όμήρφ, άλλ' έπί των πλάγιοι παραπορεύονται, τήν άσφάλειαν τούτοιs παρασκεύάζοντεε. Sic ielian. qiioque. Et Greg. Τψ στρατψ έπ' άλλοτρίαι νηόι περώντων, ονι σννήθωι έπιβάται νΰν λέγομεν. Aliquanto post dicit hunc Homericnm έμπορου non a πορίζω derivari, sed a πόροι significante παραπορενόμενοε, Comitans, Ad latus incedens et deducens : pro quo alibi παραπομπεύων. Marc. 11, πορεία. Haec autem exempla affert. Ex Od. fl. (20.) Καϊ πρω'ί παραπορενόμενοι ετδον τήν ιτνκήν έϊ,ηραμμενην, Adambulantes ficui, Juxta ipsam ficum (299 ) fj έμποροι είλήλουθαι Νηόι έπ' άλλοτρίηι, -β. (319 ) Ειμί μέν "Εμποροι' ού γάρ νηόι έπήβολοι'οίδ' έρετάων Τίγνομαι. Itidem Eust. dicit έμπορόν esse iter facientes; erat enim in via, ut dicit Matth.: sicque παρά i. valebit q. Lat. Ad, i. e. Juxta. Erasm. τον άλλοτρίαι νηόι έπιβάτην. At vero ap. Posteros Praetereuntes. Idem Marc. 9, (30.) dicit, Εκείθεν Homeri pro έμποροι usitatum est έπιβάτηι, ipsum εξελθόντεε παρεπορενοντο διά τήε Γαλιλαίαε, pro Una autem έμποροι capitur pro μεταβόλεύι s. πραγματεντήε, et praesertim qui διά θαλάσσηι περψ, a iter faciebant, sc. quasi incedentes alter ad alterius Β πόροι; latus. Erasm. simpliciter vertit, Iter fecerunt: qui tamen existimat e praep. παρά intelligendum eos clam aut celeriter per Galilaeam iter fecisse. Sed rectius exp. vel Una iter faciebant, simpliciter Iter faciebant, ut et 2, (23.) Παρα7τορεύεσθαί αντον τοϊε σάββασιν 5ιά των όπορίμων. Item Praetereo, Iter facio, Transeo, Matth. 27, (39.) Marc. 15, (29.) Οί δέ παραπορενόμενοι εβλαιτφήμονν αυτόν. ['* Diod. S. 2, 307 Dionys. Η. 3, 1332." Schaef. Mss. * Άντιπαραπορεύομαι, Polyb. 5, 7, H ] Τίεριπορείομαι, Circumeo, In orbem obeo et lustro, Aristot. (Econ. 2. Τά ιερά περιπορενόμενοι, Fana deorum lustrans', [Polyb. 2, 27, 6. 3, 7, 3. 4, 54, 4. " Wyttenb. ad Plut. de S. Ν. V. 73. Luzac. Exerc Diod. S. 2, 631." Schaef. Mss. * Περιπύρενσιι, Niceph. Blemm. p. 2δ8. * Έκπεριπορεύομαι, LXX. Jos. 15, 3.] Προπορεύομαι, Praeeo, Praegredior, Anteambulo, Anteeo, Eo ante, Gradior ante, Praecedo. Unde Προπορενομένη ab Athen. 6. dicitur ή πρόπολοε, An- c cilia quae herae suae praeit: Martial. Anteambulones. Xen. dicit etiam προπορεύεσθαι έμπροσθεν, Κ. Π. 4, (2, 12.) p. 56. Καί ύμειε μέν ύμάε άύτούε προπετάσαντεε ήμων, προπορεύεσθε έμπροσθεν, Praeite S. Praecedite nos. [" Toup. Opusc. 2, 77" Schaef. Mss. * " Προπόρευμα, Zoroast. Orac. ap. Maitt. Misc. p. 133." Kail. Mss. * Προπορεία, Polyb. 9,5,8. * Συμπροπορεύομαι, LXX. Denter. 31, 8.] Προσπορεύομαι, Proficiscor ad, Venio ad, Adeo, Accedo, Marc/10, (35.) ΤΙροσπορεύονται αΰτω; Eum adeunt, Accedunt ad eum. Supplices etiam dicuntur προσπορεύεσθαι: ap. Suid. (e Polyb. 4,3, 13.) Προσπορενομένων δ' αύτφ των ήδικημένων, τούε μέν h t έσυρε χλευάζω ν, i. e. προσερχομένων μεθ' ίκετηρίαε, Cum supplices eum adiissent, ad eum venissent. Ii etiam, qui populum in ambitione magistratus alicujus prensant, προσπορεύεσθαι dicuntur, Adire s. Accedere ad populum, Polyb. (10, 4, 2.) "Εθονε δ' ovros δύο πατρικίουε καθίστασθαι, τότε καί πλειόνων προσπορευομένων, ούκ έτόλμα μεταπορεύεσθαι τήν άρχήν τψ p άδελφψ, Cum plures in ea dignitate ambienda populum prensarent, non ausus est fratri earn petere, ubi etiam nota μεταπορεύεσθαι τήν άρχήν pro Ambire s. Petere magistratum : quo modo et alibi, (10, 4, 9.) Ήξίου τήβενναν αύτφ λαμπράν είιθέωε έτοιμάσαι' τοντο γάρ έθοι έστϊ rois τάε άρχάε μεταπορευομένοιε, lis qui magistratum aliquem ambiuut s. petunt: (10, 4, 1.) Toiirov προσπορευομένου πρόε τήν άγορανομίαν, Hoc in petitione aedilitatis populum adeunte et prensante. Advento, ut cum dies aliquis adventare s. appropinquare dicitur. Aristot. CEcon. 2. Προσπορευομένηε τε τήs νουμηνίαε, και δέον rois στρατιώταιε σιτάρχίαν δούναι. Ibid. Προσπορευομένου δέ τοΰ μηνόε άναπλεύσαε διέδωκε τήν σιταρχίαν, είτα τοΰ είσιόντοι μηνόε διέλιπεν έωι τήε νονμηνίαε. Συμπορεύομαι, Proficiscor cum, Una iter ingredior, Itineris comes sum. Item simpliciter Una cum aliquo eo, Comitor. Luc. 24, (15.) Ό Ίησοΰε έγγίσαε συνεπορεύετο αύτόϊε, Cum ipsis ibat. Et sine casu, Eust. Igitur έμποροι est Mercator, ut Plin. infra in Έμπορητικόι interpr., s. Negotiator, Is praesertltafyni mare trajicit et niercimonia inde advehit, ant^efci!», aut permutata suis quae exportavit, Plato de Rep. y. Αεϊ Ttj πάλει καί άλλων διακόνων που των τε είσα όντων καί έξαζόντων έκαστα' ούτοι δέ εισιν έμποροι. Eod; libro diciit έμπόρουι esse rovs πλανήτά& έπί τάι πόλε», qui modo in hanc, modo in illam urbem, mercium importandarum exportandarumve causa discurrunt. Isocr. ad Dem. (4.) Tovs έμπόρουι τηλικαΰτα πελάγη διαπερφν, Xen. Κ. Π. 6, (2, 11.) Ό των εμπόρων πλείστη ν άγοράν παρέχων, 4, (5, 14.) Παιλεϊν rovs κατήλονι καί έμπόρουι ο,τι έχει έκαστοι πράσφοή καί ταϋτα διαθεμένουι Άλλα άγειν, ubi etiam nota dirersos esse καπήλουε et έμπόρουι: nam έμποροι iidem fere sunt qui αΰτοπωλαι, inferiores autemlis κάπηλοι, quippe qui ab ipsis merces emant quas revendant. At/Epπορόι εί μι σκηπ τόμενοι, Proverbium est in eos qui timiditati suae falsam causam praetexunt, de quo plura ap. Erasm. Metaph. vero Oratores Athenien r ses in Epist. Philippi ap. Dem. (164.) dicuntur έμποροι τήι των 'Αθηναίων πολιτείαι, ut Apul. de judiei» bus, Sententias suas pretio nundmantur. Quod pfffrb Eur. Hipp. (964.) dicit, κακή έμποροι βίον, Schol. exp. * διοικήτρια, item προνοητική; πραγματική. jfepποροε adjective pro έμπορικόε, de quo infra, us'uipavit Nonn. (Jo. 23, 22.) έμποροι έδρη, pro εμπορική έδρη. II "Εμποροι, Viator, Soph. (Ed. C. (25.) Πά 5 γάρ r«ηυδα τοΰτογ' ήμϊν εμπόρων, In : quoscunque enim incideremus viatores, locum hunc nobis dicebant. Schol. quoque exp. οδοιπόρων, addens hoc vocab. κεχιάσθαι. [" Markl. Iph. p Jacobs. Anth. 7, , 169. Theocr. Epigr. 8. Schol. Aristoph. Πλ et Hemst., Diod. S. 1,698. Brunck. Aristophi3, 224. ad (Ed. T Heind. ad Plat. Gorg ad Xen. Mem. 3, 7, 6. Valck. Oratt Callim. 207, Adj., ad Diod. S. 1, 339. Cum gen., Expertus aliquid, Callim. 1. p. 441.: γυναικών, Jacobs. Antb. 12, 337. Σύνοδοι έμπορων, ad Herod. 191." Schaef. Mss. I. q. έμπειροι, sch. Choeph Pers. 597 ] " "Εμπόλοι, Mercator, VV. LL. perperam pro έμπο- " pot." [" Ad Herodian. Philet Aristoph. Fr. 247." Schaef. Mss. * " Καλληέμποροε, (sic,) BoiAs mercator s. Bona mercatrix, Amphiloch. p. 40." Kail. Mss,] Μεγαλέμποροι, Rerum magnarum et pretiosarum negotiator, Mercator qui grandes et spleiididas merces vendit, [" Oudend. ad Apul. p. 2f«" Boiss, Mss. Schol. Aristoph. "Opv * " Όμέμποpot, Comes, Nonn. D. 27, 337 " Wakef. Mss.] λέμποροι, Mercatorum vel Mercaturae amans, Neg»- tiatorum vel Negotiationis amans, [" Nonu. D. 9, 88." Wakef. Mss. Χοιρέμποροι, Hasii Ind.adTimarion. in Notit. Mss. 9, 237." Boiss. Mss.] AT VEBO Συνέμπopos non est Mercaturae s. Negotiationis socius, sed Comes et Itineris socius, i. q. σύνοδοι!, συνοδοιπόροι, Plato Phaed. p. 57. Ταύτη ν μέν itas φεύγει τε καί ύπεκτρέπεται, και ovre ξ., οίτε bye? έθέλει γίγνεσθαι. Idem, Καθαρώε τον βίον διεζελβον σα, καϊ ξυνεμπάρων και ήγεμόνων θεών τυχούσα, Deos-

31 7377 ΠΕΙ [Τ. πι. pp ] ΠΕΙ 7378 [Τ. πι. pp que comites simul ac duces nacta. Itidem Greg. Α καπηλεία et πορνεία. Suid. Έμπόριον exp. επιτήδειου els έμπορίαν, tanquam adjective accipiens. AT Naz. Λαβών όδοΰ κοινωνόν καί a. ; Utitur et Plut. Theseo (18.) Proprie vero συνέμπβpos dici videtur Έμπόριος, Hesychio est μέτοικο*: ap. quem habetur Qui ead. navi conductitia trajicit, ab ea signif. τοϋ ETIAM Έμπορϊται, itidem pro μέτοικοι, έπιβάται. έμποροε, qua Hom. utitur: vel derivatum ex έμποροε, [" Έμπόριον, Valck. Diatr Herod. 739.'Εμπ ο- Viator. [Soph. Tr Eur. Bacch. 57. Hel Iοίου προατάται, ad p Έμπορεϊον, Timaei Lex. Aristoph. B " Jacobs. Anim Anth. 8, 74." Schaif. Mss. Εμπόριο*, Arrian. Ind. 41. γή,] 77. 9, Huschk. Anal. 58. Macedon. 12. Έμπορέω, Negotior, Mercaturam facio. Έμπορήτικός, Pertinens ad eos qui mercaturam faciunt. Pli- et Jacobs., ad Diod. S. 2, 101. Timaei Lex et n., Toup. Opusc. 1, , 37 Brunck. CEd. T. nio Emporetica charta dicitur, qua mercatores utuntur ad involvendas merces: 13, 12. Nam emporetica 456. Valck. Callim Bergler. Alciphr Eadem expertus, Callim. 1. p. 441." Schaef. Mss.: Gl. inutilis scribendo, involucris cbartarum segestriumque in mereibus usum prae bet: ideo a mercatoribus Commercator.] " Ίυναμπαρεΰω, Congredior, Una " eo, Succurro laboranti, VV. LL. sed absque ullo cognominata. " testimonio : adeo ut haec non im merito suspecta " sint; praesertimque cum sequatur Συνάμπορός pro [Έμπορεύω, Polyb, 38, 4, 3. Πολλά τινα πρόε τα ύ- την τήν ΰπύθεσιν έμπορεύων καί μεθοδευόμενοε, Multa " Coambulone s. Comite, e Nonno : pro quo repo- in hanc partem fraudulenter dicens, velut mercatores " nendum esse constat συνέμπopos." solent, qui persuadere hominibus cupiunt ut merces Εμπορικό*, Mercatorius, Negotiatorius: τέλη, suas emant.] Εμπορεύομαι, i. q. έμπ ορώ, sed Usita- Tributa s. Vectigalia quae negotiatores persolvuut, quae et έλλιμένια, J. Poll. 8. Apud Eund. 1. eod., εμπορικαϊ δίκαι, ai τών έμπορων ή τών περϊ εμπορίου, quae et έμμηνοι. Actiones negotiatorum. Itidem Dem. (571 ) Έμπορικήν δίκην καταδικασάμενοε. Et εμπορική τέχνη, Plato Theaet. Mercatura. Plut. autem έμπορικά χρήματα vocat Ipsas merces ; sic enim Turn, interpr. (7, 650.) Έπιβήναι νεώε έμπορικά χρήματα καϊ συχνούς έπιβάτας άγούσης, Navigilim conscendisse, quod non solum mercium vim, sed vectorum etiam magnam turbam ferret. Idem dicit etiam,φόρτο* εμπορικός, itidem pro Mereibus vel Navigiis quae mereibus onerata sunt : Lycurgo (9.) Ovb' είσέπλει φόρτοι εμπορικός ets τους λιμένας.' [" Jacobs. Anim ad Diod. S. 1, 339." Schaef. Mss. " I. q. έμπορος, Nicet. Eugen. 8, 182. ubi cf. Not." Boiss. Mss. * Έμπορικως, Basil. Epist. 3, 176 ] Εμπορία, ή, Mercatura, Negotiatio ; ea praesertim qua mare trajicitur mercium causa. Hesiod. (Έργ. 2, 264.) θυμόν έπ' έμπορίην τρεφας, Isocr. Areop. Κατ' έμπορίαν έκπέμποντεε, Trapez. init. Γεμίαας δ' ό, πατήρ μου bio ναν* σίτου, και χρήματα boils, έξέπεμφεν άμα κατ έμπορίαν καίκατά θεωρία v. Sic Plut. (7, 6l 3.) Ού κατ έμπορίαν, άλλ' άνήρ φιλοθεάμων και φιλομαθήε, Non mercaturis faciendis, sed visendi studio: cui similem locum babes in Ιστορία. Rursum Isocr. ad Nic. Οΰ δόσιν, άλλ' έμπορίαν ποιούμενοι, Non donantes, sed nundinantes. Aristot. Pol. 4, 4. Περί ras βράσει* και τά* ύνάε καί τάς εμπορίας καί καπηλίας διατριβών, Athen. (576.)Έμπορίψ χρώμενοι, de Phocaeensibus Massiliae conditoribus. Ε Plat, affertur etiam έμπορίαν έμπορεΰεαθαι, et έμπορίαν στέλλειν. ['«Valck. Oratt Xen. Eph. 33. ad Od. B Diosc. Epigr. 21. Asclepiad. fin. Nundinae, Toup. Opusc. 1, 241. Merces ipsae, Bibl. Crit. 3, 2. p. 14. Plut. Mor. 1, 598." Schaef. Mss. Kar' έμπορίαν, jambl. V. P. 20. Kiessl., Damochar. 2. Schaef. ad Julian. Or. p. 10. Xen. Vect. 3, 2. Philippi Corona 105. Polyb. 3, 23, 4. Kar' έμπορίαν πλεϊν εις Σικελίαν, 3, 42, 2. Tats έκ τή* θαλάττη* έμπ. χρήσθαι, vulgo * έμπορείαι*.] Έμπ όρων, τό, Forum nundinarium, Plin.: Urbis locus in quo mercaturae et negotiationes.exercentur, praesertim in portu situs. Lat. quoque Emporium appellant: Cic. Cum per emporium Puteolanorum iter facerem, Plaut. Apud emporium atque in macello, iu palaestra atque in foro. Herodian. 8, (2, 6.) de Aquileia, Πολυάνθρωπο* ήν καϊ ώσπερ τι έμπόριον Ιταλίας έπί θαλάττη προκειμένη, Veiut quoddam Italiae emporium ad mare sita, Thuc. 1, (100.) Ateνεχθέντα* περϊ των έν ry άντιπέρα* Ορφκρ εμπορίων, De emporiis Thraciae ex adversositae, ubi de oppidis etiam uundinariis intelligi posset. Apud Dem. vero (915.) "Οταν άποστέλλωνται έκ των εμπορίων, Bud. vertit, Cum e portu egrediuntur, Cum e litore solvunt: non idem tamen significare Portum et έμπόριον, ostendit h. 1. Xen. 'Ελλ. 5, (2, 12.) Χρημάτων πρόσοδοι έκ λιμένων καί εμπορίων. Idem annotat ap. St rab. identidem LEGI Έμπορεϊον, non έμπόριον : [Dio Cass. 508, 46. Polyb. 5,59, 7 ] Rursum Dem. pro Οοτ.Έμπορίου κατασκευής J. Poll, τοϋ έμπορίου partes facit tius, Thuc. 7. (13.) Et<r< δ' οΐ καϊ αύτοϋ έμπορεύομενοι, Β άνδράποδα Ύκκαρικά άντεμβιβάσαι ύπέρ σφών πείσαντεε τούε τριηράρχουε, Chion Ep. 5. ad Matridem Φιλοσοφήσας πρότερον, είτα εμπορεύεται, Ε philosopho mercator s. negotiator factus est, Cum prius philosopharetur, tandem negotiatur, s. mercaturam facit, Synes. Ep. 52. 'Επί μείζον έμπορεύεσθαι, Majorem esse negotiatorem. Greg. Enc. Macc. Οΰδ' οΰτωί άθλίως έμπορευσόμεθα, Non tam misere negotiabimur. At έμπορεύεσθαι Πόντον significat In Pontum proficisci s. trajicere, negotiandi et mercaturae faciendae causa, In Pontum enavigare importandarum mercium gratia. Chion Ep. 5. ad Matridem, Άρχέπολιε ό Λ-ήμνιος εμπορευόμενος είε τόν Πόντον. Interdum cum accus. construitur, et signif. Mare trajiciens importo, Ut negotiator et mercator impono, Lucian. (1,38.) Είχόμην άν τω γελοίψ, γλαύκας ώε άληθώε έμπορευόμενοε, Revera noctuas Athenas importans. Chion Ep. l 1. ad Matridem, Ήμεϊε δέ άρετήν έμπορευόμεθα : [cf. Athen. 569 ] Itidem έμπορεύεσθαι τήν σοφίαν pro Importare aliunde, citat Bud. e Thec mist Et G«'eg. Or. els Βασίλειον, de Saule loquens, qui asinas amissas quaerens, regnum invenit,,μεϊζον τοϋ έργου τό πάρεργον έμπορευσάμενοε. Plato Ep. ad Dionys. Οΰ μή γάρ ποτε τή* έμπορίαε ταύτηs οντε σύ στείλης, ούτε Άρχέδημοε έμπορεύσεται καλλίω καϊ λυσιτελεστέραν, Nec tu miseris, nec ille in Sicilian) trajiciens important. Idem ibid, sine accus. Πέμφειε ου ν αυθιε τόν Άρχέδημον, ό δ' έμπορευσάμενοε ήζει πάλιν, A me accipiens veluti merces, ad te importabit. Erat autem Arehedemus internuntius inter Dionysium et Plat., cum Dionysius percuuctabatur a Plat, quaedam ad philosophiam pertinentia. Item, Ad negotiationem utor, Ad quaestum faciendum utor. In malam partem, 2 Petr. 2, (3.) 'Εν πλεονεζίφ πλαστοί* λόγοις νμάε έμπρρεΰσονται, Per avariliam fictis sermonibus vos negotiabuntur, i.e. Vobis tanquam pecoribus ad nundinanonem abutentur: quomodo Plin. 29, 1. dicit imperitos medicos animas negotiari: et Apul. de judicibus, Sententias suas pretio nundinantur. Alicubi exp. etiam Lucror: D ut ap. Synes. Ep. 4. Παρά τών γυναικών πλείστα eveπορεύετο, Magnum lucrum consequebatur. CEcum. vero in Acta p. 47. cum dat. 'Εμπορεύομαι τφδε τφ πράγματι, Quaestum ex hac re facio, Hac re utor veluti ad negotiationem. Εμπορεύομαι usurpatum pro πορεύομαι, Proficiscor, affertur ex Eur."Oans δέ προ* τύραννον εμπορεύεται, Κείνου 'στι δοϋλος, καν έλεύθεροε μόλτ). Plut. in Pomp. (78.) Sophocli hos versus tribuit. [cf. Soph. EI Jambl. V. P ( Keissl., Polyb. 28, 10,,5. Έμπορεύεσθαι διά πόλεωνy de agmine. " Kuster. Aristoph. 121, Brunck. 3, 224. Soph. 3, 478. El Dionys. Η. 1, , , Lucian. 1,26. Toup. Emendd. l, 118. Valcfc. Hipp. p Diatr omnino Oratt q. simplex, ad Phoen. p. 66. Plut. Mor. 1, 124. Brunck. (Ed. T. 456," Schaef. Mss. Strabo ll.p.449. Hippocr. de Artec. 1. Justin. Mart. Or. 1. Clem. Alex, Str. 1. p. 82.] Έμπόρεν μα, τό, ab Hes. exp. πραγματεία, εμπορία, Negotiatio, Mercatura: videtur tamen etiam significare

32 7405 ΠΕΙ ρ0β*β iferce» quae a'negdtiatoiftbes iftp0tt4fefiilr. [Xen. Πορ, 3 i 4; Ίερ. 9, Hi] 'Εμπόριο*; Mefeandusi Mereium loeo i»pottandiis, ArisWph. Ά. (480.) T fi θβμ' άνευ itfipfukos έμπορευτέα. [* Έμπορενϊικόέ, Plato Politico p. $9o.] Εΐιτεμίτόβέύομαι, i. φ ίμπορεύομάι tit, ut Chiori supra lb'qbitftf} h. d. Mercafurfe factehdae gratia aliquo proficiscor, Importandaruni mercibm causa me ddofetb aliquo. Hfeychio vero ΐϊσψπορέύέσθαι est f-6 eii ejcwly/ei χάριν άιτιένέίι, Mercaturae causa in ttiiiitram proficisci. Πάρε/ίίτορεόομάι; Obiter et quasi aliud agens negotiorj Praeter merces ImpOrtO. Bud. 6'50. inttapt. Obiter tra^to, negotior, ill Luciano (2* 13.) Ή ιιη-opla εί (tiv άλλωε ro τερπνόν τταρεμπορεύόάμ, πολλού* αν τονι εράάτάί έπισπ&σάιto. ίΐάρεμ^όρλμά, τό, LucHim obiter e mercatura factum; Basil; Έμπορικύν βίον μεταχεψίζόμενοί, in ifottivvrat τήν ύμεηρο,ν διάβολήν, Negotrantes et quaes turn ineccleslissectfchles, obiter lucrum sese facere censgnt in obtrettando» bis, Bud. 651., qui pkulo ante Παρεμπόρευμα interpr. Quod accessionis vice tr&ctatur, quasi negotiationis destinatae πάρεργόν. His aufefn addit hutic Liiciani 1. φ, 50f.) ΟΙμαί σε Iv ίπώεδεΐχθάί μ»ι βονλάμενον^ τό μή μόνο* ποίήτήϊ άγαθόν εϊνύι(τόν"ομήρον,) τών λόγων παρεμπόρευμα πεποιήσβύιτόνδημοάθιενην. Verba shut ei dicta, qui cum Horn. magrtopeie laudar^tj quasi destiaato opere, tatiten fh mehtioneht Demosthenis delapsus est, et ex ambofnm contentibne liudes Oratdris attest, quasi έ^κωμίόύ Όμήρικον παράρτημα. [" Μ. Anton. 3, 12. Clem. Alfex. Pad. Jj 10." Kill. Mss. * Προεμπορεύόμαι, Sclineidero susp. _ * Σννεμπορεύομάι Synes ] ΠΟΡΘΜΟΣ, ό, Freturn, Sinu^ maris ih fcilgtistiafe coarctati, qui facile trbjici potest, ό ύτενόε πόροs rs?t itoweajii Eust. στεϊόν θαλάσσης, Hes. άμφίγεtos θάλασσα, s. θάλασσα εκατέρωθεν εχΰυάά ήπετρον επικειμένήν, ut Suid. Ίάθμόε autem; Tim angusta utriibque mari circu'mdata. Od. A. (671.) φϋλάξω 'Εν πορθμφ'ιθάιnit τε ΣάμοΙό τε παιπάλοέσοηε, ubi Hes. exp. <Μ*εράματι, Sicut et Schol.: Herbdftih; 5, (4, 22.) Πειράιούμενον eis φ B&pMfi, διά τον στενοί τήεϊϊροtovtihos πορθμοί), Trattsgredieiitem in Euiopam angustb Propontidis freto. Plut. (9, 264.) Ό παραπλεύσα* τήν σύρτίν, elm ά<νατραπειϊ περι τόν πορθμόν, In freto vel etiam In angustiis maris. j Trajectus, Trajectio.LiV. In trajectu Albulae amnis' submersus, Cic. Trajectb Acheiontis, Eur. (Ipb. A ) πορθμόs ναών, Navium trajectus, Trajicieritium navium cursus : qubmodo et πόρο* usurpatur. Derivatnr autem ιτίφθμόί a πείρω, ut άκάρθμόs a σχάίρω. i)nomen civitiitis Eubceae ap.t)em. pro Ctes., Suid.: pro quo ap. Harpocr. SCRIPTUM Πόρίθμίύί, berpe^ ram, ut opinor. [" Valck. ad Rov. p. xliii. Fischer, ad Palaeph Bergler. ad Alciphr. 40. Toup. Opusc.!>, , 40. Ammon. 76. Eur. Hec Eran. Philo 169. Wakef. Trich ad Diod. S. 1 5 U." Schaef. Mss.] Άντίπορθμοκ, ό, ή, Ε regione obvtersus, ittttirfecto freto, Oppositus ex ulterittre parte freti. Stnibo Maoritamam άντίπορθμον dicit ^ Ίβήρί?. Est άντίπορθμο*, inqnit Bud;, Intermedio freto s. mari objectus, Ε regione object lis ex altera parte maris, ut Boeotiaj Peloponnesus. Sic Strabo utrtiir cum alibi, tuni h. I. Περιεχόμενοι ύπό τήε Φωκίδος καϊ τήε Βόίωr/δθϊ και τήε άντιπόρθμον Κορίνθιαs τή Φωκίδι. AristOt de Mundo, Πολλά* δέ καί άλλα ε νήσουε τήσδε άντιττόρθμονε άττοθεν κεϊσθαί. [Etir. Ion "Wakef l6 7i Valck. Diatr Brunck. Aristoph " Schaef. Mss. * " Διάπορθμοε, Proclus in Plat. Alcib 1, 312. * Αίαπόρθμιοε, p. 69. Cor." Bofss. Mss CreAzen Init. Philos. ac The0l. 1, * Αύσ- πορθμάε, Tzette. Ch ] Artto freto constirictes, Eur. [Iph- A *«treνοπορβμίτ,ι/, Archiefstr. a^. Atheh. 92. la^v, Ad angtstuifi frttum sita." Schw. Mis.] Vioftfdov, τό, Navis qiia fretum aliquod trajicrttir, J. prope iq. πόρων, Πορεΐον, Eust. 1S88. de πορθμέύ'ε toqrons, Ων κάί ό μισθύε, ijfoi ό ναϋλοε,ή b^fytas το ναϋλον, πορθρ^ίον λέγϊϊαι- καί τό αηών πλοκν, ebvuvt άπλύε, Αλλά rtctpisyvfivs τψ τόιή»,ίήψθμίύρ. [T. HI. ίφϊ 18«187.J ίϊίΐ 740«λ Igitnt 9«cutidum Eust. *6φμίΜ. pef. sigfiif.na»«, fc Uii πΰρθμεΐι ih trajectu freti E(tttit«r: AT ΤίΟρθμ?** tfr dipfathong»m tt t Nanlem quod pi>o rmj^' reti persolvitur, Mferces quae ff *6ρθμΆ tibmeitfm hoe a πορθμού* *ut *ορθμ< ύι» dtrivat«tti, illud a ^ θμόέ, Ε quo ΥΙορθμεΤον resolution* Ionica ϊιΐ Η^ θμήίον, ut πμφι'ίόν e wpe&fotov. Callim. ap. Sttirf, Τοϋνέκά και vieties πορθμφοϊο&ι fipovttii, Cdnfei tarrfen ap. eund. Suid. l^gimuft mottuls daii safriufg fuisse dbeflum μισθόν τφ πόρθμβί: Virba ^JH^ Cttfeviih Μελΐτο{/Γτά. Cohtifttiat iflefii ^t hr. I. ap-. LueiKit. (1, 342;) Ubi Charon ait, "Hi* Η λαιμό» hs t) *δ\ϋμήι ϋάτάπάμψρ άθρόοϋε τινάt, evtwtit τότε AHtrittfiSMi it, τφ πχήθει πάραλογιίσάμε^ον τά Ubi etittii nota scribi #«/ρθμίά per 1, ctmtra quart! Eust. Scr. dbcet. Itidemque (1, 640;) Τά πορθμίά Nauluin pro trajeetft numtrttre. Sed et ap. Smd.' prorsus inverse scriptura sk: babetv^ etittm lit Ms! ejtemplari, Π^θμίϊσΐ', ro πλοϊό* πορθμίβϊ 66, Η νάιλον : itidemque a p. Hefe., Πα^^ΙόΙ'ί iricafihitif-bhb ft περΰν μιϋθφ. Attamen idctil $uid'. MpOftiftdv «p. Callim. 1. c. expi Hon jam ττλοΐον, sed ό ptwbtnt ναύτύν : qood πορθμήΐον e πορθμειον ftictnfii ess? tt. Solutiotie Ionica docui, non tero e πσρθμίον. Altfiit adeo una Callim. auctoriftas facit, ut earn ScriptUtiiHi, quam Eust. seqttitiirj Veriorem esse extethfieur, libh exemplarium fides iis iri 11. qboa attulf, illl tetljthef, fltmqtie Suidae et Hes. exempt. Apud unicum Plot' Romulo (5.) p. 36. meae Edit, neper! SctiptUram qui» cura Eust; facit. Site enim ibt, ΚαλίιΗη & vti> O i-όποε Βήλανρον, (Vel&brtim Plauto, Glwrotii, Horatio, Prdpertio,) 6rt τοΰ ποηιρό$ πολλ&κα fatffeoμε νου διεπεραιονντν παρθμίοα κατά τοΰτο n χαήλορ its άγοράν. Quibus verbis SUbjlclt; φ H *6p8f,fav t ί&ήλύτούραν καλούσι. Ubi etibm ΜοΤΑ ΐΐΜβ^αίηterpretari eum Velaturs. Sed pro illo Πορθμίά fnihi dubiutti lion est quid sit RfiPoiifiMDCM Η^ε/α, ut sit vet-bale a Πορθ^ώ», slettt Πορέίίι a πορεύομαι, et signified Trajectus per fretum. QWldfetGatonis auctoritate boiifirmatur; nam is de L.L. 4. irt *tytoo ; montis Aventiui, cum dixiseet viderl sibi illum dictum ab advectu, quod cum olim mons ille pahldibds *s- *et ab reliqnis diselusus, eo ex urbe ratibos atlveherentur, quadrantem pro trajectu solventes; et sabt!! lum quod ibi est, Vefobirum nominari Λ vtlrtnde: subjungit, Velatiiram facere etiam nuiic dictldtftr, qui id mercede faciunt. Ubi quod dicit Velatura facere, h. e. Rate per paltidtem'mercede transtteliert, πορθμέύειν Graeci appellant-: a quo verbak nop^itiii, significans Ipsdm actionem rate per paludetn lifcjrciendi, soluta mercede: ea autem est Vtlituft. Rursum πορθμειον pro Rate ipsi quafrettimtrajicu tur, ap. eund. Plut. legittit Symp. 5, 5. Oi ii avnχέστερον Κατά rptis ή r&ruptt* άνά\αμβάνάν*& (tc. convivas) ώσπερ ττορθμεΐά, τά συμπόσια χονφά κονάει. Itidem ap. Strab. 17. "iwe καί -οστράκινα ένίββ εΐνΐη πορθμεία, Ut nonnullis et testacea sint navigrtt ad transfretandum. Diod. S. ιτορθμεϊον cum toptm confundere videtur, nisi uiendinm sit librariormb: Μετ' όλιγ ων έμβάε es τό πορθμειον, έλαθεν έκπλεμί! 1 κατά τήν δύσιν τήε πλειάδύε, Cum paucis conseensa nave, clam profugit sub bcca^uin vergiiiarom. Pot' ro quod Pint, in 1. CO quem priorem ex eo citavi, πορθμίον appellat, i. e. Navigfum ratitlrinm, s. Ratem ad trajiciendum Idcum aut flmnen, Paulus JCtus in Tractatu de Servitutibus rnstfcis, POntonem appellat, Fluminfe itttervewfettte viacam* stitui potest, ss aut vado transiri potest at)t ponferti iiafcet ; divefsum, si pontonibus trajiciahir: i.e.'ti πσρθμείοιε δίάικραίονϊαϊ. Vettirti ut «KqtiO»odo coviciliem hanc scripturae divetsitatem, puto πορθμίά significans Ratlem ad rratisfretahdnm, dici tit fi<j/ww, Navigidtti ad equites milifesqtfe tvaitspttrtatidos: hoc a πόροε, illud a πορθρόε: qtlift ut accebtu differunt, ita ettferivahr ab ipsb -. tiec enim pro d'rmin. habeinda sunt, quae Alioqui Solent - At Πορθμείο* itidem prb Rite iid Ha a+optyetf derifari, -ut -πόρεΐόν, ρι* Navi io j ad ttaj icien/do» mi* Irtes, a πορεύω ^edudt^r:' πορθρ&ον Vtiio prt M«fcede quato pefso!v<int τφ oi ιπψθμλψ^

33 r m mi [Τ. iu. pp. i&t^ieg.] ΠΕΑ 7408 a πορθμίνομαι ί sicut πβρεϊον pre Itineris auxilio Λ Boiss. Mss.] Ilopfytemiffii, Pertinens ad eum qui quod da tor TOIS πορευομένοιε, a πορεύομαι. [" Πορθμΐον ί Toil p. Opusc. 1, 36», ad Clwrit Valck. transmittendis vectoribus aut mercibus occupata, transfretat: πορθμευτικόν δήμον είδος, Populi pars in Dial*. «80. Τ. H. ad Lucian. Dial. p. 17. ad I. p ad Herod, 286. Cattier. Gazoph. 52. Πορθμαον, ibid. Toup» Opusc. 1, ad Charit. Κ c. Vakk. I. c. Γ. Η, I. <3. ad Herod. 1. c τό περϊ τήν πορθμείαν διατρίβον, Velaturam faciens, ut Varro loquitur paulo ante in Πορθμίον, s. Πορθμεϊον. Aristot. Pol. 4, 4. ubi rov δήμου είδη recenset, "Εν μέν, ol γεωργοί' έτερον δέ, to περι τέχvas' αλλο δέ, Navis qua fret urn trajieitur, ad Charit. 437 Philostr. τό άγυραϊον, το περί ώνήν καϊ πράσιν διατρίβον άλλο 138. Boise. Πορθμήϊον, ad Charit ad Herod. δέ, τό περϊ θάλατταν και τοιίτον τό μέν, πολεμικόν' τό 11. cc. Valck. Callim. p Πορθμεία, Πορθμία, ad Charit. 250." Schaef. Mss.] δέ, χρηματιστικόν' τό δέ, πορθμευτικόν. Ατ Πορθμικόε, quod ex eod. c. citatur pro Portitor, reperire ibi Πορθμέ ihos, >/, dimin. a Πορθμός, Parvum fretum, non potui, nec dubito quin mendosum sit: [sic nisi παρώνυμου appeltare malis ; nam et Eust. ea de legitur in Ed. Aid. " Πορθμεία, Trajectio, Schol. re dubitat, Dionys. P. "Η ρά re Σικελική! έπι πορθμίios έρρίίωται. Idem, έκ δέ ββρείηε"αλπιοε έρχόμενοε θμεύω, i. q. πορθμεύω, Transfreto,Trajicio, TranspoHo, Eur. Ale. 253." Kali. Mss. Vide Πορθμίον.] Αιαπορ- Σικελήν έπι πορθμίδα λήγει. Alias, inquit Eust., sicut δίαπερώ et περώ synonyma sunt. Bud cum ατομθμίδα vocant antiqui τήν άλιάδα, h. e. άλιεντικόν e Dionys. Areop. citasset pag. praecedente, Τοδ πλοιάριον, vel etiam simpliciter μικρόν ττλοϊον, ut ίεράρχου κατά ras έν αύτφ γινομέναε τών πατρικών ex Eur. patet, qiii (Hipp. 753.) Κρησίαν πορθμίδα, δικαιωμάτων άπΰκαλύφειε, * έκφαντορικώε καϊ διαπορθμευτικωε TOVS θεοφιλείς προσδεμένου, subjungit, Αια- dicit ιτλοϊβν Κρητικόν, Signif. igitur, πορθμίε Liutrem quo transfretamus: i. q. πορθμίον s. πορθμεϊον, et Β πορθμευτικόν autem cur hoc loco dixisset, mirarer, generaliter Quamvis navem vel naviculam, ut in nisi ap. Flat. Symp. legissem de daemonio, 'Ερμηνεϋον ptgr«quoque..[" Toup. Opusc. I, 369. Valck. Hipp. p ad Herod ad Charit Jacobs. AntlK 7, 116. * IIαρθμήιε, ad Herod. 1. C. * Πορθμ/έιον, Toup. 1. c." Schaef. Mss.] ; Πορθμών, GL Natilum.] Πβρθίμεύε, έως, o, Qui lintre s. rate aliquem transporta t, b δια πορθμού, ο έστι στενού πύρου θαλάσσης, rovs περαιουμένουε, άγων: diversus ab eo qui διά μακρ&ςίάλάσαης στέλλει τινα, inquit Eust. in Od. Υ. (187 ) p Πορθμήεε δ' άρα τΐιύσγε διήγέρον, οίτε καϊ άλλοαε 'Ανθρώπους πέμπουσιν, oris σφέας είσαφίκηται, Qui et alios transmittunt, qui ad ipsos venerint. JEschin. (76.) 'E»i rovs πορθμέαε TOVS είς Σαλαμίνα πορθμεύοντας νόμον έθεσθε: quem νόμον Supra in Πόρος babes* in «fine primi tmematis. Aristoph. Έκκλ. (1086.) Χαλεποί γ' άν ήτε γενόμενοι itaρ^μ^ς.τ^1 Ελκοντε τονς πλωτήραε άν άπεκναίετε: solent enim οΐ πορθμεϊε 1 acri causa tantum nou cogere row ποριόνταε εις τά ίδια πλοία έμβαίνειν. Suid. ibi exp. περάται. [" Theocr. 1, 57 Valck. vertit Naviculars, Herod, p. 11, 39. ad Diod. S. 1, 103. Valck. Diatr Wakef. Trach. 560." Scbaef. Mas.] Πορθμεύω, Transfreto, Fretum trtyicio, Velaturam facie, ut iti Πορθμίον s. Πορθμεϊον admonui. Interdum absolute sine accus. ponitur, et tam περϊ πορθμέωε, Qui velatuiiam facit, quam de Vectore dicitur qui transfretat, ut in l. /Eschmis hi Πορθμενς c.: itidemque in Axieebo (371.) OSs χρή πορθμεύσανταε [al. ra.] άχθη να ι έπϊ Μ,ίνω και 'Ρα&άμανθυν: necnon ap. Synes. Ep. 55. 'Εντεύθεν έκεϊσε πορθμεύων. Itidem ap. Eur. Iph. A. (6.) sed improprie, Tis ποτ' άρ' άστήρ $δε πορθμεύει; Transit et quasi transfretat. Interdum Cum accus. fluminis aut freti quod trajieitur, ut Epigr. πορθμεύειε revr' 'Αχέροντας ϋ&ωρ, Transfretas s. Trajicis. Nonnunquam cum accus. personae vel ejus rei quae transfretatur s. transportatur, Syne», de Iiisomn. Τά παρά τοϋ θείου πορθμεύει, Species a Deo profectas transmittit. Et πορθμεύει ν typtujias, Literas ad aliquem transferre. Improprie ar. itidem ut in duobus praecedentibus exemplis, (Iph. T.936.) πόρθμεύειν πόδα, et >(266.) πορθμεύει ν ίχνος pro Movere e loco in quo eras, in eum ad quem cogitas. PASS. IΊορθμεύομαι, Transmitter, Trajicior, Transfreto, Trajicio, s. potius Transmitta s. Tiajica» me, Transeo, Eur. Andr. (1230.) Ααέμων οδε rts λενκήν αιθέρα Πορθμευόμενοε. [" Valck. Phoen. p Τοβρ. Opusc. 1, 375. Markl. Iph. p Muegr. Tro. Wakef. Here. F Ale Trach. 5$0>'Jacobs. Anth. 11, 62." Schaef. Mss. "i^ech. Choeph έφετμάε. Med., Transeo, Nonn. Jo. 6, 65." Wakef. Mss. * Πόρθμενμα, &6cb. Ag άχέων, i. e. Fluvius Acheron; Blomf. in Gloes. confert Cic. Tusc. 1,5. Transvectio Aeberontis.] Πορθμευτής, b, Qui lintre s. rate aliquem transmittit, i, q.^ropfyieus, Eust [" Synes. 5, 8." Kali. Mss. Lobeck. Phryn " Πορθμιεύτρια, Const. Manass. Chron. p. 101." ηαί διαπορθμεϋον θεοϊε ία παρ' ανθρώπων, καϊ άνθρώποις τά παρά θεών. Ut enim Plato daemonem ait esse Internuntium inter deos et homines, et interpretem voluntatum et arcanorum, sic Dionys. πορθμευτήν pontificem facit, quasi conciliatorem, transmissorem, portitoremque et transportatorem humanarum pre* cum ad Deum, divinarumque rerum ad homines deportatorem, per quem commeatus ultro citroque datur. Vide ibid, locum Philonis Platonico similem. Habes ibid, ex eod. Dionysio, Ύαύτην διαπορθμεύονταε, Hanc transmittentes, ut in Πορεύω e Synes. j Transfero ab uno sermone ad alium, Interpretor, Areth. Apocal. c. 16. Έρμαγέδών ή'εβραϊκή λέξιε eis τήν 'Ελλάδα διαπορθμευομένη, νοεϊν παρέχει τήν διακοπήν, Bud. i. e. μεθερμηνενθεϊσα. [CreUzeri Init. Philos. ac Theol. 1, 70. Mandata perferre, Herod. 9, 4." Schw. Mss. " Wakef. Trach Boiss. Philostr Fischer. Ind. Palaeph. v. Amxop." C Schaef. Mss. * Atαπόρθμενσιε, Epiph. 1, 626. " Dionys. Areop " Kail. Mss. " Tzetz. Ch. 11, 410." Elberling. Mss. * Αιαπορθμεντικόε, Niceph. Blemm. p. 86. " Qui transmitting, Dionys. Areop Qui transmittere potest, 64. (de Ccel. Hier. 15, 6.)" Kail. Mss. * Έκπορθμεύω, Eur. Hel * " M ra7ropfyte»w, Epiphan. Haer. Manich. c. 25. Zacagnii Monum. p, 13." Kail. Mss.] {* Πορθμέω, luide * Πορθμητόε et * Άπόρθμητοε, Dionys. Η. 2, 147. * Άντιπορθμεω, Greg. Naz. 2, 281. * Αίαπορθμέω, unde * Αιαπορθμήτηε, Gl, Portitor. ITEM * Πορθμίζω, unde * Αιαπορθμίζω, Gl. Transftetw.] " ΠΕΛΑΓΟΣ, τό, Pelagus, Altum, JEquor, re " ιτλάταϊ της θαλάσσηε : quasi τήλαγοε, utpote τήλε "τήε γήε ov, ut volunt Etymologici: unde Matth. " 18, (6.) Πέλαγοί rijs θαλάσσηε, Medium et pro- " fundum maris:" [cf. Apoll. Rh. 2, , 349.] D " Sic etiam alii Auctores usurpaut. Od. Γ. (l79.) " πέλαγοε μέγα μετρήσαντεε, Isocr. ad Dem. n. (4.) "Τηλ/ΐκαϋτα πολάγη διαπερφν. Sic Thuc. 'Εί ro " πέλαγοε άφήκαν. Et (8, 80.) Απάρασαι is τό πέ- " λαγos. Et rursum, Άποφέρεται es τό πέλαγοε. " Itemque Lucian. (1,46.) Έν πελάγει φερόμενος. " «Metaph. vero Menander ap. Athen. (559.) Eis 7re- " Λαγοε αύτόν έμβαλεϊε γαρ πραγμάτων, pro Immeu- " sam multitudinem." [" Hesiod. Θ (i. q. Πόι-ros, Mare mediterr.) Hymn, in Apoll. Del. 73. Valck. Hipp. p Wakef. S. Cr. 2, 39. 4, 123. Markl. Suppl ad Charit Jacobs. Anim Anth. 6, 84. 8, 56. 9, 261. Sensu obsceeno, 11, 327 Subaud.,.9, 507. Πόντον π., 6,180. Wakef. S. Cr. 5, 34. Julian, ^g. 26." Schaef.-Mss. " Pkr., Od. E.,335. Αενκοθίη, ή πρϊν μέν έηνβρότοε αύδήεσοα, Νϋν γ' άλόε έν πελάγεσσι θεων έξέμμορε τιμής " Seager. Mss. " Π. κάλλουε, Themist Clem. Alex. 86. άγαθότητος, Theod. 1, 15." Wakef. Mss. * Πελαγόα&Γ, Apoll. Rli. 4, ] " 'Αμ

34 7409 ΠΕΛ [Τ.ΙΗ. p. 189 ] ΠΕΛ 7410 " πέλαγοι, per sync. ap. Hesiod. (Θ. 190.) proάνά it? * [* Πελαγολιμήν, Leo Tact. 20, 190. Polyaen. 3, * " Πελαγόπλοοϊ, Const. Manass. Chron. p. 83." Boiss. Mss. *Πελαγόστροφοι, i. q. ev πελάγει στρεφόμενοι, Opp. Ά. 3, 174. al. * ϊίελαγότροφοι. *Meσοπέλαγοι, Jo. Lydus in Creuzeri Meletem. 1. p. 91 ] "INDE Πελάγβιοί, Marinus, intelligendo de alto " mari, Aristot. H. A. 8, 19 "Οσα eioi φύσει πελά- " γεια ή αίγιαλώδη, Quae sua natura altum amant " aut litora. Ubi nota aperte distingui inter πελά- " γειοι et αίγιαλώδης. Dicitur ETIAM Πελάγιοί, " sine diphthongo, et quidem frequentius: ut ap. " eund. Aristot. ejusd. Operis πελάγια ζώα, " Pelagia s. Pelagica animantia, h. e. In alto de- " gentia. Et πεχάγιοι ιχθύει, 6, 17 Pelagii s. Pela- " gici pisees, Colum. Pelagici pisces, et Pelagii pi- " sciurn greges. Sic πελάγων ύδωρ, Pelagica aqua, " Aqua ex alto petita : et ap. Diosc. 5, 15. Θαλάτ- " της πελαγίαι και ϋδατοι όμβρίου, Aquae marinae ex " alto petitae. Et πελάγιοι άνεμοι, Ventus ex alto " spirans. Item aliquis facit aliquid πελάγιοι, pro " In alto mari: Aristot. Η. A Πελάγιαι άπο- " τίκτουσι, In alto partum edunt. Et ap. J. Poll. " πελάγιοι έπλέομεν, Altum jam tenebamus, μετέω- " pot έπχέομεν. Sic Thuc. 8, (101.) Άπαίρονσιν έκ " τήι Χίου πελάγιαι: (44.) 'Εφάνησαν πεχάγιοι. Qui- " bus adde hoc Plut. de Genio Socr. Πελαγίοι/s έτι " καϊ πρόσω τήι γήι φερομένους. Fem. πελαγία ab- " solute positum signif. τήν πεχαγίαν ρίνη ν, Hes.: " Plinio vero auctore, 9, 37. Purpurae nomine alio " Pelagiae vocantur : qui c. seq. et Pelagium dicit, " de Purpurae quodain genere. At neutr. plur. π-ελά- " για, Hes. exp. κρόταλα, Crepitacula: quae et πχατα- "γαί." ["Πελάγιοί, Bibl. Crit. 2, 2. p. 50. Toup. Opusc. 1, 228. Emendd. 1, 379 ad I>' d. S. 1, , Brunck. Trach Wakef S. Cr. 4, 124. ad Charit Musgr. Rhes Hel Boiss. Philostr. 443." Schaef. Mss. Πελαγία, Venus, Artemid. 2, 37. Otto de Tutela Viarum p * " Αυσπελάyioi, Diod. S. 1, 205. et Add." Schaef. Mss. Πελαγαΐοι, Epith. Neptuni, Paus. 7, 21, 3. sed perperam pro πελάγιος. * " Εΰχελαγήι, Ruhnk. Ep. Cr Toup. Emendd. 4, 468." Schfef. Mss.] " Dici- " tur ETIAM Πελαγικοί pro πεχάγιοι s. πελάγειοι, " ut Lat. quoque Pelagicus pro Pelagius, Plut. (8, " 733.) Τούϊ πελαγικού! [Πελασγικουϊ] θεούς πολυ- " τέκνουι και ποχυγόνονι άποφαίνουσιν, Pelagicos, ΑΙ- " turn amantes. Apud Suid. reperio et Πελαγιώπϊ, " λίμνη: sed id suspectum essequeat."[* " ΠελαγίΓί/ϊ, Const. Manass. Chron. p. 91." Boiss. Mss. *"Πελαγίτιι, Jacobs. Anth. 6, 95." Schaef. Mss.] " Prae- " terea inde deriv. VERB. Πελαγίέω, significans i. q. " πελάγιοι πλέω, Altum teneo : Hesychio et Suidae " τό πέλαγοι πλέω : affertque Suid. hoe exemplum, " Πελαγιέονσαιι δέ rait ναυσϊ συνέβη τάι πλείουι " καταδϋναι. Hes. πελαγίζειν exp. etiam άλαζονεύ- " ε σθαι και φεύδεσθαι μεγάλα : necnou τούι οδόντα! " συγκρούειν, ut πελάγια vocari dicit τά κρόταλα : " for»an διά τό ήχώδει τοϋ πελάγου ι: unde ap. Lat. " Poetas Sonans pelagus, Sonora pelagi, Gemitus " pelagi." [" Ad Charit. 697 ad Herod ad Diod. S. 1, 349. Inundo, Bibl. Crit. 3, 2. p. 30." Schaef. xmss. Xen. CEc. 21,3. Phryn. Bekkeri p Herod. 1, , 92. Strabo 1. p p p p "Const. Manass. Chron. p. 87 " Boiss. Mss. * " Πελάγκτμα, Tzetz. Chil. 9, 990." Elberling. Mss. * " Πελαγισ/ios, Alciphr, 256. (2, 4.) * Πελαγόω, Charit Wakef. S. Cr. 4, 236." Schaef. Mss. " Const. Manass. Chron. p. 9." Boiss. Mss. * Έμπελαγέω, Achill. Tat. 5, 9. p 'Ολίγον δ' ήμών έμπελαγησάντων, nisi leg. ισάντων, ab * Έμπελαγίζω.] " ΠΕΛΑΝΟΣ, ό, dicitur πέμμα πλακουντώδει έκ " παιπάληι eii θυσίαν έπιτήδειον, sicut ex Hes. disci- " mus: Ut sit Libum, quod placentae in modum e " farinae polline fiebat, et sacrificiis adhibebatur. 1' Aristoph. quoque sacrificiis adhihitum fuisse te- " statur, Πλ. (66l.) Έπεί δέ βωμψ πόπανα και προθν- " ματ α Καθωσιώθη, πέλανοι Ήφαιστο» φλογί: in* " nuens τόν πέλανον igni injici solitun», < τα πόπανα " autem et τά προθύματα imponi arae. Itidem ap. " Eur. Hipp. (147.) άθύτων πελάνων. Eust. πεχάνουι " fuisse dicit genus πεμμάτων πλατέων κνκλοτερΰν, " quae et σέληναϊα nominarentur: forsau a forma " lunari. Πέλανοι dicitur etiam τά πεπηγός και " έζηραμμένον όπώδει δάκρυον, Succus s. Lacryma " plantae concreta et arendo indurata, ut gummi, " thus, et similia, Suid. Spuma etiam coucreta πέ- " λανοι nominatur, ό πεπηγώι άφρόι, teste eod. Suida " et Hes.: respicientibus ad Eur. Or. (220.) έκ -δ' " ομορΐρν άθλιου Ιτόματοι άφρώδη πέλανον, όμμάηιν " τ' άπο, ubi tamen cum Schol. potius exponemui " πεπηγότα ρύπο ν, cum subjungat Poeta όμμάτώντ' " Άπ ο : πελάνου nomine accipiens non modo Spu- " meas circum os concretas sordes, sed Sordes etiam " circum oculos concretas. Additque Schol. esse " qui πέλανον dici scribant πάν έξ νγροϋ πεπηγμένση " Quodvis humidum eoncretum et arendo induca* " turn : παρά τό παλύνειν, quod est φυρψν: ex aqua " enim et farinae mistura subactioneque massa lit, " quae postea coquendo induratur. Πέλανο» sigoifi. " cat etiam Obolum, Nicand. Ά. (488.) κεδρινέη, "πελάνου βάροι έμμορε πίσσηι, pro όβόλοϋ όλχήν, " Schol. Sic etiam πέλανοι dicitur ό τψ μάντει ίι- " δομένοι μισθοί όβολόι, Obolus qui vati mercedis " loco datur, Suid. Pro quo ap. Hes. et πεδανόι. " Apud Eund. et neutro gen. Πέλανα reperio, ex " positum itidem πόπανα, μειλίγματα, et τάάτοφ "άλω δράγματα. Idem tradit^ Lacones ΠέλβΜρ " dicere pro πέλανοι, accipientee eo nomine ro *re- " τράχαλκον, Quatuor aereos." [" Toup. Opusc. I, 36. Emendd. 1, 52. Timaei Lex et n., Eur. Hipp Or Valck. Diatr. 42. Wakef. Ale Eum Abresch. yesch. 2, 39.(1, 223.) Jacobs. Anim Coray Theopfct 220. Porson. Or Brunck. Aristoph. 1, 262. Kuster. 12. Τ. H. ad Plutum p Dionye. H. 2,763. Musgr. Hel Iph. T Ion Wakef * Πέλανον, Spuma concreta, Bergler. Alciphr. p. 4." Schaef. Mss. Blomf. Gloss, ad ibech. Pers Ag. 95. Eur. Ion Tro Rhes Fr. Erechthei 16. Inc Plato dell.6. p. 782=312. Θύματα ουν ήν τοϊι θεοισι ζώα, πέλανοι δέ και μέλιτι καρποί δεδευμένοι, και τοιαύτα άλλα άγν* θύματα, cf. Dionvs. Η. AnU 2. p Paus. 8, 2. Apoll. Rh. 1, Eustathio ad Od. Θ. p. l601. Rom. πέλανοι s. ττελανοί sunt ai διά θυσιών pav τείαι. Vide Schn. Lex.] " Έμπέλανa, Hesycliienre- " πανα. Ετηττελανίαι, Liba. Vide Hes." [ "'Yiro. πελανίζω, Geop. 2, 6. p. 37 n., sed susp." Kali. Mss.] ΠΕΛΑΣ, Prope : cui synonyma sunt, πλησίβν, άγχ\, άγχον, et έγγΰι. Plut. C. Col. Πέλ» yap εστώι ό θεός, έγγύθεν βλέπει.. Item cum gen., Od. Ο. (257.)"Os τότε Τηλεμάχου πέλαι ϊστατο. Dicitur etiam cum articulo ο πέλαι, pro Vicious, Proximus, Thuc. 1, (69.) Έπιστάμεθα otq όδψ κατ' ολίγο*, χωροΰσιν έπϊ τούι πέλαι, Pedetentim grassantur in proximos. Nisi malis Vicinos, Finitiines: 2,(61.) *H ειζανται εύθύι τοϊι πέλαι υπακονσαφ Finitimis parere. Et 4, (78.) p Τήν τών πέλαι biiiviκ, Transire per agrum finitimum : 2. Τήν τΰν πέλαι αύτοι έπελθόντει, Regionem finitimarum gentium, vel; ut alii, Exterorum: 2, (37.) ΠολίΓβίςι ού ζηλούηι τούι τών πέλαι νόμουι. Ubi sunt qui τών πέλαι nou interpr. amplius Finitimoruni, sed generalius Aliorum. Atque adeo ό πέλαι et oi πέλαι Unusquisque homo dicitur, alius a nobis, quicunque ille sit,» ve ejusdem urbis, regionis,. conditionis, famili», -sive diversae. Thuc. 1, (141.) p. 46. Αικαίωσιι άπό- τΰν όμοιων τοϊι πέλαι έπιτασσομένη, Aliis injunctum. Et (84.) p. 28. Νορ'έειν δέ τάι τε διανοίας τών- πέλαι παραπλήσιουι είναι, και τάι προσπιπτούσα* τυχαι oil λόγψ διαιρετάι, Aliorum sententias similes et peres esse nostris. Schol. exp. των όμοιων ανθρώπων. Itidem Aristot. Rhet. 2. Και έλεητικά, διά τά πάνται^ χρη στούι και βελτίουι ύπολαμβάνειν'. rjj γάρ αύτων άκαίιί

35 7427 ΠΕΛ [Τ. III. pp ] ΠΕΛ 7428 rovs πέλας μετροϋσι: Liv. Metiens aliorum in se A odium suo in alios odio, Terenf. ex aliarum ingeniis ituuc nie judices. Idem Elh. 4. in fine e. 2. Διά ro μήτε βλαβεραϊ των πέλαε είναι, μήτε λίαν άσχήμονες, Quod aliis minime noxiae sint hominibus. Similem usum in sacris literis habet ό πλησίον. [" Ad Charit Markl. Ipb. p Suppl. 100() Musgr. Heracl. 657 De constr., Markl. Suppl. 1058; Cum gen., Eur. Phoen. lfi2. Hec Lennep. ad Phal; 52. Wakef. S. Cr. 3, 162. Cum flat., Eur. Phoen ad Xen..Eph. 216, ubi omnino de h, v. Ό π., Ammon Valck. Diatr Brunck. Antig Thom. M Ot π., Musgr. Heracl. 2. Jacobs. Anim cf. Dionjs. H. 2, 1022." Schaef. Mss. Thuc. 1, Cum dat., Boeckh. in Pind. Ν. 11, 4. Ό. 7, 19 Superl., Hippocr. 6l6, 36. Τον πελαστάτω τόπον. Inscr. Sicula Gruteri p Τάν πελαστάταν ρίνα ποτί τό * τνρρίδιον.] 'Πελάω, ΕΤ Πελάδω, άσω, Propinquo, Appropinquo, Venio ad, Accedo, Soph; El. (496.) ήμϊν Άφεγέςπελ^ν τέρας, i. e. προσπεχάζειν, Schol. Nisi Β potius sit scr. προσπελάσειν: ut πελφν pro πεχάσειν dicatur, sicut έλφν pro ελάσειν, more Attico. Eur. (Iph. T ) πελάζειν είε όψιν, In conspectum accedere, Hesiod."Epy. (2, 350.) πρόε τοϊχον πελάσας ενερκέοε αύλής, Muro appropinquans, Prope murum accedens: sc. cum mingere volet. Epigr. Μή ποτε θαρσί'laps Άγχι τιι>όε πελάσαι, Accedere prope aliquem. In eod. L, "Ινα σοίε εν μεγάροις πελάσρ, Domum tuam veniat. Apoll. Rh. 2, (13.) os κεν Βέβρνξι πελάσσρ, Qui ad Bebrycas pervenerit. In prosa quoque non minus usitatum est pro Appropinquo s. Propinquo, Synes. Ep. 11. Έν ννκτί πελάζειν τρ γρ, Noctu appropinquare terrae, Xen. Κ. Π. 1, (4, 70 Έπννθάνετο όποίοιε ov χρή θηρίοιε πελάζειν, καϊ όποια.χρή θαρρονντα διώκειν, Quibus feris propinquandum non sit, Ad quas bestias prope accedendum non sit, Plut. (8, 232.) Πρόϊ άχλήλαε ύπ' ενμενείαε θαμά πεχάζουσαι, Altera ad alteram subinde accedens. Idem etiam pro Appropinquo s. Propinquo ugurpavit (10, 568.) de atomis, "Orav δέ c πελάσωσιν άλλήλαιε ή σνμπέσωσιν ή περιπλακώσι, φαίνεσθαι τών άθροιζομενων τό μέν, ϋδωρ, τό δέ, πϋρ, τό δέ, φυτόν' τό δέ, άνθρωπον: Cum propinquarint aliae aliis. [" Πελάδειν τήε πόλεωε, Urbi appropinquare, Polyb. Exc. Leg. 18." Seager. Mss.] Transitive qtfoque accipitur pro Appropinquare facio, s. Admoveo, Applico, Appello: quemadmodum Hes. quoque πέλασε exp. non solum προσήγγισε, itidemque ireλάσαιμι, προσεγγίσω, et Πελάδειν, έγγίζειν, πλησιάΐειν, sed etiam έγγίσαι έποίησεν. Itaque numen dicitur aliquem πελάσαι pro εγγύς ποιήσαι, ut Eust. exp., Facere ut prope stet: II. O. (418.) Ούδ' δ τόν άφ ώσασθαι, (sc. έδύνατο) έπεί β' έπέλασσέ γε δαίμων. Itidem Φ. (93.) Hector ad Achillem, ού γάρ όίω las χείρας φεύζεσθαι, έπεί ρ' έπέλασσέ γε δαίμων. Item πελάσαι aliquem dicitur ventus aut deus pro Appellere: Virg. Hinc me digressum vestris deusappulit oris. Od. H; (254.) Έννήμαρ φερόμην, δεκάτω δέ με ννκτϊ μελαίνρ Νήσόν έε'ω,γυγίην πέλασαν θεοί. Itidem Od. Γ.(291 ) Jupiter immissis ventis et fluctibusconcitatis D naves Κρήτρ έπέλασσεν, Cretaeis appulit oris. Et E. (134.) Τόν δ' άρα δενρ' άνεμόε τε φέρων καϊ κϋμα πέλασσε, Hue appulit: 5, (315.) Τρ δέ με Θεσπρωτών πέλασεν μέγα κΰμα, At πελάζειν όδύνρσι, ut Plaut,', omnes affectus tuos Ad probrum, damnum, flagitium appellere una et perdere, pro Conjicere in dolores. Item Admoveo, Applico, quoniam qui admovet et applicat, idem et appropinquare facit. II. A. (434.) Ίστόν δ'ιστοδόκρ πέλασαν, Admoverunt malum receptaculo cubilique suo. Et Hesiod."Epy. (2, 48.) έν έλνματι πήξαε, Γόμφοισιν πελάσαι, προσαρήρεται ΐστοβσήι, Clavis admovens, adjunxerit temoni. Rursum navibus πελάσαι aliquem dicitur, Qui eum quasi appellit eo, Facit ut eo veniat, aut Perducit, II. N. init., Ζεύε δ' έπεϊ olv Τρώάε τε καϊ "Εκτορα νηυσι πέλασσε. Itidem (442.) πελάσσετόν με τα'ιε νηυσι, pro έπϊ ras ναϋε άγάγετε. At πελάσαι χθονϊ Apoll. Rh. (1, 994 ) pro Humi prosternere, Conjicere in terram : pro quo Hom. habet οΐδάσδε πελάσαι, Od. Κ. (440.) Tj» οί άποτμήΐμς κεφαλήν οΐδάσδε πελάσσαι Μερμήριξα. Quibus adde quae ap. Plut. leguntur p meae Ed. (=7, 794.) και βαίνε λάξ Έπϊ τραχήλου, βαϊνε καϊ πέλα χθονϊ, ubi tamen dici potius videtur de eo qui jam in terram postratus est. At πελάσαι aliquid alicubi dicitur pro άποθέσθαι, Deponere s. Reponere: Od. K. (404.) Κτήματα δ' έν σπήεσσι πελάσσατε, οπλα τε πάντα. Πελαίομαι, eand. signif. habet cum neutrali πελάζω : nam πελάσθη ex Horn, affertur pro προσήγγισε. Necnon ex Eur. (Rhes. 776.) πελάζομαι pro Appropinquo. Ε libro autem Judicum, 16, (3.) Έπελάζετο [ βετο vulgo] τών δύο θυρών, pro Apprehend it fores. At aor. med. πελάσασθαι pro πελάσαι, II. P. (341.) Τω ρ ίθνε Ααναών 'ίομεν, μηδ' ο'ίδεεκηλοι Πάτροκλον νηυσι ν πελασαίατο τεθνειώτα, Ad naves perducant. [" fleλάω, Brunck. ad Eur. Hec Phil Wakef. ibid. Markl. Iph. p Πελάδω, Valck. Anim. ad Ammon. p. 5. Diatr Heringa Obss. 9. ad Herod Callim. H. in Apoll. 88. ad Charit. 697 Markl. Iph. p Musgr. Iph. T Ion Wakef. Trach Phil Rh. 45. Agathias 74. ad Diod. S. 2, 310. Heyn. Horn. 6, Active, Eur. Heracl. 44. sed v. Musgr., item ad Hel. 36l." Schaef. Mss. Oraculum ap. Herod. 7, 141. άδάμαντι Orph. Arg νηόε έφ' ήμετέρηε έπελά- πελάσσαε, σθη.] Πελάτι/s, a πελάω, ut περάτης a περάω, Qui appropinquat, accedit, Soph. Phil. (677.) p meae Ed., Τόν ιτελάταν λέκτρων ποτέ τοϋ Αι os Ίξίονα, Qui ausus est ad thalamum Jovis accedere, ώε πείρων έπιχειρήσαε τήν δμόλεκτρον τοϋ Αώε "Ηραν, Πελάτη* loci alicujus dicitur pro Vicinus, Ineola; nam quod ^sch. Pers. (49.) p meaj Ed. dicit, ίερον Ύμώλου πελάται, Schol. exp. ένοικοι, γείτονεε. Sed posteriori expositioni et hie et alibi potius assentior. Πελάταί dicuntur etiam Inferioris conditionis homines qui domum nostram ventitant, et nos colunt, ut ap. Romanes qui dicebantur Clientes. Plut. Romulo (13.) p. 45. meae Ed. Ετέρου δέ τούεδννατούε άπό τών πολλών διρρει πάτρωνας ονομάζω ν, δπερ έστι προστάras'έκείνουε δέ, κλίενταε,,δπερ έστι πελάταε : de quibus clientibus paulo post, 'Εκείνοι δέ τούτουε έθεράπευον, ού μόνον τιμώντες, άλλά καϊ πενομένοις θυγατέρα? σννεκδιδόντεε καϊ χρέα σννεκτιννύοντεε. Apud Suid. Ύπηρέτην τε καί θεράποντα ή πελάτην, στρατιώτην τόν έκ τοΰ καταλόγον έκώλυσε παρείναί τινι. Item, 'Εαυτόν πελάτην έκεϊνον λέγει τε και φδει, Se clientem illius praedicat. Habetur et hie ap. Eund. locus, Συναγανακτών τοϊε πελάταιε κατά πλήθος έληλνθόσι, ubi πελάτης ab eo exp. δ ύπηρετών : quemadmodum Hesychio quoque πελάται sunt ot λάτρείϊ, item oi μίσθαρνοι, oi διά τήν άναγκαίαν τροφήν μισθφ δουλεύοντεε. Nam et ii, qui famulantur ac ministrant nobis, πελάζονσι. [" Ad Moer ad Timaei Lex Act. Traj. 1, 120. Toup. Opusc. 2, 81. Valck. ad Ammon Fischer.ad Plat. Euthyphr. 17. Dionys. Η. 1, , ad ad Diod. S. 2, 549. ad Charit Wakef. Phil Ruhnk. ad Schol. Plat. Conf. c. πολίτης, ad Dionys. H. 4, 206L." Schaef. Mss. Blomf. Gloss, ad &sch. Pers. 50.] FEM. Πελάτυ, ιδοε, δ, Cliens, etiam Famula. ProCliente accipitur in Vita Catonis (24.) ap. Plut. p. 6'42. meae Ed. Πελάτιν οίσαν αύτοϋ καϊ δεομένην τήε εκείνου κηδεμονίας. [" Toup. Emendd. 2, 522." Schaef. Mss.] Πελαπκόϊ, Ad clientes pertinens. At τό π. dicuntur Ipsi clientes, s. Clientum caterva: ut τό στρατιωτικόν, Ipsi milites. Πελατεία, ή, Clientela, [Gl.] quo vocab. utitur Gaza ap. Cic. de Senect. [" Cattier. Gazoph. 50. Πελατήρ, * Πελάτειρα, Toup. Opusc. 2, 81."Schaef. Mss.] [*." Πέλα σις, Accessio, Porph. ap. Villois. Anecd. Gr. 2, 198." Wakef. Mss.] Πελαστϊ/ί, a πελάζω, i. q. πελάτης, Ammon. (111.) inter πελαστήν et πενέστην distinguit, quod πελαστής sit ό πρόσφυξ: sic enim reponeudurn PRO πρόσψυγζ: πενέστηε autem ap. Thessalos ό κατά πόλεμον δωρηθεϊε, ut είλωτες ap. Lacedaemonios. [" Valck. Anim. ad Amnion Act. Traj. 1,120. * Πελασπκόϊ, Bernard. Rei. p. 34. Heyn, Hom. 8, 287." Schaef. Mss.] " Πέλαι- " rov, Hesychio έφικτόν, (άπό τον πελάω) et μέγα."

36 7413 ΠΕΛ [Τ. πι. pp. ISO 191.} ΠΕΛ 7414 [Forte leg. * Tte\a.ervv, sedef."airxr/ros.] "'Avi- A " XaerfOt, Cui appropinquare non est, Inaecessus, " άπρόσα-os," [Hes. * Δνσπέλαστο*, Sopb. Fr. Inc. 10. Ώϊ δυσπέλασην cert» άμαθία κακόν, * Πολβπέλαβτοί, Schol. Tbeocr. 2, 14.] " Άνατηλάσας, Hesychio άναρρωσθεί*, Pristinae " valetudini restitutus : quo sensu et άνασψήληε di- " citur." [la Schn. Lex. refertur ad * awwexew. * Άντίπελάδω, Appian. 1, 14. Nicet. Eagen. 6, 224." Boiss. Mss. * Διαπβλάδω, Schol, Theocr. 2, 14. Schleusn. Lex. V. Τ. * Έκπελάζω, Democr. ap Sext. Emp. 9, 19,] 'Εμπελάδω, Appropinquo, Pervenio ad, Aristot. de Mundo, Έπειδάν έμπελάσρ rp amp, cum auribus appropinquarit, Ad aures perveneri't, Auribus appuliatn fuerit. Transitivam quoque signif. habet pro Admiove, Committo, Congredi facio, Hesiod. Ά. (IO9.) 'όφρα τάχιστα Δίφρου* έμπελάσαντε* "Αρηό* θ' ήμέτερύν ιτε, Μαρνόψεσθ'. [Soph. Tr. 17. " Toup. Opusc. 2, Phalar Wakef. Here. F Trach. 747 " Schaef. Mss. Dionys. P * Έμπβλασι*, Sext. Emp. 625.] Έμ- Β πελαδόν, Prope, Appropinquando, Hesiod. "Epy. (2, 351.) Μί^δ' αιδοία yovp πεπαλαγμένο* ένδοθεν οίκου, Έστίρ έμπελαδόν παραφαινέμεν. Έμπελάδην pro eod. Quod vero Nicand. "A. (215.) dici t, Δηθάκι δ' άχθόμενο* βοάα & ris έμπελάδην ψ its, Schol. exp. * έμπελαστικύ* καΐ όρμηηκώε. [" Heyn. Horn. 6, 92. Lobeck. Aj, p. 386.] 'E/ufreXexu quoq ue dicitur utπελάω. Unde imper. Έμπ έλα ap. Hes., quod exp. uon soium προσπέλαζε, έγγιζε, sed etiam προσάγε. Itidem έμπελά&ω pom. tur tam pro Admoveo, Appropinquare 1010, quem pro Appropinquo. Ab eod. derivatum est ETIAM [* Έμττελατηρ, unde] Έμπελίτεφα, ή, Meretrix: ex co dicta, quod corpus corpori admoveat, s. quod suis amatoribtts corpus jiingat, Ovid. Ignoto meretrix corpus junctura Quiriti. Sed et uxor dicitur Πλάπί itidem ex eo, q*u>d jungat corpus, sed viro suo. [Callim. Fr " p. 5θ6. Valck Ruhnk. Ep. Cr Toup. Opusc. 2, 80. Brnnck. Aristoph. 3, 64. * Έπιπελάζω, Heringa Obs <216. Abresch. Lectt. Aristaen. p. 15. (1, 3.)" Schaif. Mss. c * " Παραπελάδω, Suid. 1, 676." Wakef. Mss.] ΠροσπεΧάω ET Προιτπελάδω, Appropinquo, Accede ad, Herodian. 5, (4, 22.)"H&j re τψ ύυζαντίψ προ?πε~ λάζοντα, Jamque Byzantio ap prop i η qu an te m. Appropinquare facio, Admoveo. [Soph. (Ed. T. IJidl. " Fischer, ad Palaeph ad Diod. S. 2, 35. Heyn. Horn. 5, 466." Schsef. Mss. " Προσπελάζομαι, Appellor, Deferor, Tzetz. ad Lycophr. 570." Kail. Mss. * Προσχέλασιχ, Gl. AppUcatio.] Προρπελάτΐ]», i. iq. πελάτη*, sicut irpoff^exaw idem cum πελάω significat: h. e. Cliens, Assecla, FamUlus. Athen. (443.) e Theopompo, Άριαϊοι δέ κέκτηνται προσπελατών,ώσπερ ειλώτων, τριάκοντα μυριάδα*. [" Ad Timaei Lex * ΠροσπεΧαστό*, Wakef. Eum. 53." Schaef. Ms». Vide Πλατά.] Απροσπέλαστο*, β, ή, Inaecessus, [" Schol. Pind. Π. 1, " Boiss. Mss. "Eust. 113,43." Seager. Mss. Strabo 1. p, 38. Schol. Sopb. CEd. T C Trach Scbol. Apoll. h. 1, 574.] Δυσπροαπέλαστο*, Accessu difficilis, Qui difficulter adiri potest, Plut. Pomp. (28.) -ΠολβΜ Β καϊ νήσου* χαλεπά* βιασθήναικαι δνσπροσπελάστον*. [* Ίυμπελάζομαί τινι, Congredior cum aliquo, Schol. Eur. Andr. 25.] [* Πελασει'ω, Agath. 3. p. 92. " Pierson. ad Moer.,p. 14." Schaef. Mss. Vide Άγορασείω.] Πελάθω, άσω, i. q. πελάζω, Eur. [Rhes El ] Πλάω, ET Πλάθω, SIVE Πλάδω, eadem cum πελάω et πελάζω, β. πελάθω, ex iisque per sync, facta, ut πράω et κράω e περάα» et κεράω. Ac sicut πελάω et πελάθω, ηοη solum neutralherpawuirtut pro Appropinquo, Accedo ad, sed etiam transitive pro Accedere s. Appropinquare facio, Admoveo; ita et hasc duo Πλάω ac Πλάθ». Horn. (Batrach.82.) Ovψήν μέν πρώτ' έπλασ' [πρώΰ ήπλωσεν] εφ' νδασι, Candarn aq-uis admovit. Pass. Έπλάσθην, Appropiu- -quavi, Eur. (Rhes. 920.) pro έπελάσθηκ.ex (Hec. 890.) affertur πλααθεϊσα pre Prepinqua fiicta, Admo t«, Adjuncts. Quae sunt a πλάζω, vel ιτλαθω, nou autem aπλάω : ^ο πλάθω >Sop<k. uvituran Phrl. (728,) p sed neutraliter, θεομ Πλ4&<: itidemque. ία El. (220.) p. 92. roif δυνατοί* Ονκ έριστάπλάθε». At ΠλαθίϊιτΛ, " Admota," quod ex eod. Eur, (Rjjes. 911.) affertur, a wx0ai, sici)t πελάτη» a πελάω. Verupj πλάω format et alilld fut., sc. πλήσφ: UNDE"Eir^ ro, i. e. έπλησίαζον ut Eust. exp. II. A. (4^9.) άοπβμ όμφαλόεσσαι "%τληντ άχχήλρσι, πολύ» δ' ορυμαγδό* όρώρει, Apprepinquabant sibi mutao: quod εφερμη, vtjvtveov esse ejos q uod praecedit, Ήιν ρ έβαλαν pi νου*, ibid, annotat Eust. " Πεπλημέρορ, pro πλησιάζ^^ " εγγίζων, per sync, a πελάω, Od,M."[l08. "Ώλάψ, Brunck. ad Eur. Hec Steijibr, Mus. Tur. 1, 307- Wakef, Trach Πέπλ^βι, Jacobs. Aqth. 10, 156. Πλαθεί», πλασθεί», Porson. ad Hec Πλάθω, Brunck, 1. c. Andr. 24, Musgr. ibid. Jacobs. Anim Anth. 7,105. 8,38. 12, 20& W^kef. S, Cr. 4, 219. Eur. Rhes. 777 Wakef. Here. F. 740, Έπλάθη*, Musgr. Rhes i L 920. Bruack. Aristoph. 3, 64. (Ά. 132.) Πλάδω, unde επλάσθρ, Musgr. Rhes. 1. cc. Tro. 203, Wakef. Here. F.l. c, Trach, I.e. S. Cr. 4, 2) Kuster. Aristpph. 239." Schaef. Mss. " De consueuidiqe mariltiii, ^Esch. Pr Μηδέ πλαβεί-ην γαμέτβ τψι τϋν έέ, Οΐφανον." Sjeagftr, Μ«8 * Πλατά, Phelio προαικλαατά.] " "AirXorqi, i. q. άπλητο*r, Cili πελφν ι, (( πελάζειν tytum non est; a v. πλά*> per syne, facta "«apmwt Interdum etiam Immeijsus; exp, " non solnm απρόσιτο*, Inaecessus, sed ptiaw ^ " rpos,ttoxws. Hesiod. Θ. (1 ^3.) Ίσχ^ δ' a^virfu, ** Robur inaccessum et immensnm. Sip ex E#>igf, (l affertur Άπλατο* βότρυς, pro Rapemus sacer et ipacr " cessus, h. «ipquimflt,.caefe^efi non Agenda j " lactu,eown alien» rei πελάζομεν & qppfpphiqiwr " mus. itidem ap. Athen. 3. Archestr. "Εχει yfo " τοϋτο χρόνου δια μήκος άπλατρν, Pgr Iqugissimujii " temporis spatium et quod attingergprop^w>d«u» "nequeas, Sophocli autem άπλατο*,αίβα s.,μοψα, " est μανία μιγάλη: «am et ad ipsan^ accedere prot " pius, tutum non est." [" Gesqsr. Ind, Οφ^ ι Ryhnk, Ep. Cr, 262. Moer. 24. et α., fiiersgn, 1«7 V^lck. Hipp. p. 176, Wakef. ad Bion. 7,8, Trach jbrunck. ad Poet. Gnoip Gi-jas, LeetL Hes Athen. 1, 47- ad Diod.S. 1, 16U ad Cbaril.593. Musgr. Rhes Jacobs. Anth. 8, 356/ Autiphil. 29 " Schsef. Mss. Aristot. H. A. 8, 2«. jeschin, Pkl. Τβλλα εί* πλοντον ήκοντα άπλατ-a, άνδράπ<ώβ καϊ Ιπποι κ. r. λ.]' " Δασπλή*, a nonnullis exp. peyafoii/ " ικακων άναπιμπλάμενο*, derivantibus a πλάω Ρψ~- " πλάω : ab aliis " [Schol. Theocr. 2, 14.] " δωτ#β " pijs rοϊ* προσπελάζουσι, δυσπροαπέλαστο*, ideoqjie " χαλεπό* vel δεινό*, a πλάω per sync, posit ο pro " πελάω. Latine satis bene redditur Difficilis, Gra- " vis, etiam Atrox. Nonn. δασπλήτι μιή* ένϊ vuktw " άνάγκρ. Sic Epigr. quidam τόν θάνατον vpcat " δασπλήτα διάσταριν, Gravem disjuncliowems. <lir " remptionem, animae sc. a corpore." [" Jacohi Anth. 6, , 152. Lobeck. Aj. p Hnuscfcfo Anal Ruhnk. Ep. Cr. 155." Schaef. Mm-J " DICITUR Αασπληη* quoque, sed fem- tanuw " genere. Od. O. (234,) βεά δασπλήr«s, epivvvs. " Sic δασπλήτι$ νόσο* Nonn." [" Theocr. 2,14, Gesner. Ind. Orph. Ruhnk. Ep. Cr, 156. Wakeif, Eum. 69. «usciik.il. c. Lobeck. I.e." Schaef. JSJseJ " Αυσπλήτι*, ;ap. Suid. legitur sine expos., forsau JW " δυσχερή* πελάσαι: qua signif. et δασπλήτι*." [i.jr copbr νάπα* δυσπλήτιδα*,] Πλάτ^, i. q. ^fλάτηε. Unde FEM. Πλάτυ, itidem pro πελάτ#.,_ Ah Aristoph. ponitur prp Conjux: πηρά τό πελίβειν ry άνδρϊ Kara τήν κοίτην : Και τοϊσι παιδίοισΐ-kqi ι;ρ ττμ* τιδι. Vide Έμπελάτειρα.,Hes. substantia qwiw exp.,σύνοδο*, άθροισμα : ut πλάτιν γυναικών, pro «fyoισιν Idem accipit. [" Τονψ. Opusc. ί2,,8ι, Brunck. ad Hec. 880." Schaef. Mss. * " CtMsf '» Conjux, Tzetz. ad Lycophr. 1S94.".Kali. Mss, * Έμπλάζω, i. q. έμπελάζω, Nicander 77fδ' έπϊ τοϊσι χάλαγα Είδεται έμπλάζουσα. " Wakef. Cr. 4,220. * Έμπλάΰω, Jacobs. Antb. 8,38." Sch^t- Mss.] "Ε.μπλην,, Prope, πλησίον, l. Β. (536.),Bo»«- τών δ' έμπλτν, ν>(ίφΐί Boeetos, Posset hoc adv,,^ vari ab«(ϋπλάω,ηΐέμπελ» όν ab έμπελά&ω. f"<sr*<

37 7415 ΠΕΛ [Τ. in. pp ΠΕΛ 7416 Lectt, Hes. 6l4. ad Charit Heyn. Hom. 4, A 308." Schaef. Mss. Hesiod, Ά Lycophr. 1029: I; q. χωρίί, ap.archilochum. I. q.πλήν, Callim. H.- in Del. 73. Dubia signif.. ap. Nicandr. Θ. 322.] Προσπλάίω SIVE Πρό&πλάθω, Appropinquo, i. q. προσπελάζω, Od. Λ. (582.) de Tantalo, Έσταότ' ev λίμνη ή δέ προσέπλαζε γενείω, Appropinquabat, Attingebat, προσεπέλαζε.' [" Wolf, ad Hesiod, p. 85. Heyn. Hot». 6, , 165." Schaef. Mss.] Πρόσπλαστοι, ό,ή, Cui appropinquare aliquis potest. Ad quem accessus et aditus patet, iesch. (Pr. 715.) ούδέ ποόσπλαστοι ξένοις, Ad quos hospitibus nullus patet aditus, Qui non patiuntur ad se commeare hospites. 'Αποτίπλάστος, i. q. απροσπέλαστος, Cui appropinquare nemo potest, Ad quem accessus et.aditus non patet, [Hes.] ' ΪΙλησίος, ό, Propinquus, pro quo Lacones DICUNT ΠΧήποϊ, teste Siiida, a πλάω, cujus fut. πλήσω. UNDE Πλήττ/s quoque, pro πελάτης s. * πλησιαστής, ut Hes. exp., Qui accedit ad aliquem, Assectator, Assecla. ["Πλησίοϊ, ad Charit Conf.c. πλησίον, Heyn. Β Horn. 5, Lobeck. Aj. p * Πλησιοθάνατος, Brunck. ad ^sch. S. c. Th * Πλησώτηε, Etym^)51, 32." Schaef. Mss. * " Πλησίων, Propior, Wolf, Anecd. Gr. 3. p. 73." Kali. Mss.]. Πλησιαίτερος ET Πλησιέστεροί, sicut Όψίαίτεροϊ et Όψιέστερος ab οψιοι, Propiuquior, Propior. SUPERL. Πλησιαίτα- TOS, ET "Πλησιέστατος, Propinquissimus, Proximus. Herod. Tovs (πλησιέστατους ήμϊν προσοικοϋντας των 'Ελλήνων. ["Ad Xen. Mem. 2, 1, 23." Schaef. Mss.] Παραπλήσιοί, metaphoricam habet signif., et ponitur pro Proxime ad aliquid accedens, quo sensu et πλησιάσαι usurpatur, s. Affinis, Similis. Dem. pro Cor., Παραπλήσια τούτοις εστί, Similia his sunt: pro quo παρακείμενα quoque diceres. Aristot. de Gener. et Corrupt. Ι.Μανίφ παραπλήσιον έστι, Thuc. 1, (140.) 'Ορω δε και νϋν όμοια καί παραπλήσια ξυμβουλευτέα μοι 'όντα, u ( bi etiam nota eopulari όμοια et παραπλήσια, sicut paulo post ομοίως et παραπλησίως, ap. Dem.: ac παραπλήσια ibi interpretari etiam queas Eadem fere. Item de corporis et formae similitudi- c jie, Diosc. 3, 9 Πόα ύπερικψ παραπλήσιος, Herba similis hyperico. Gal. ad Gl. 1. Τά πάντα παραπλήσιος, Omni e parte similis, ubi nota πάντα pro κατά πάντα : ciijus elleipsis exempla babes et in "Ομοιος: Alicubi reddas Talis fere, Ejusmodi fere, etiam His similis, Idem propemodum cum his: Thuc.4,(114;) p "Ελεξε rois έν τη Άκόνθω παραπλήσια, οτι ού δίκαιον ε'ίη κ. τ. λ. Interdum τής ποσότητος δηλωτικό ν est, cum sc. παραπλήσιοι s. παραπλήσεαι ponitur pro Totidem : sicut pro Tantundem accipitur παραπλήσιον in Thuc. 7, (19.) p 'Απέχει δέ ή Αεκέλεια σταδίους μάλιστα τής των 'Αθηναίων πόλεως είκοσι καί εκατόν παραπλήσιον δέ, ού πολλψ πλέον, καί άπό : sic enim Valla legit, non έπ), ut vulgatae habent Edd., τής Βοιωτίας. Pro Totidem usurpavit Idem παραπλήσιοι, dicens παραπλήσιοι νήες, Naves totidem numero. [" Plut. Mor. 1, 14. Eichst. Quaest. 36. ad Diod. S. 1, 341. "Ομοιος καϊ π., Thuc. Τ. 1. p Bip. Τοιούτος καϊ π., 'Αλλ' ούδέ π., Demosth. 1066, Το π., adv., Diod. S. 2, 351. Παραπλήσιον, : subaud. έκείνω, ο κ. τ. λ. Lucian. 3, 550. Παραπλήσιοι, Totidem, Diod. S. 1, 6θ6. 2, 118. Παραπλήσια, ad.dionys. Η. 1,78. Παραπλήσιον, adv. Proxime, ad 2, 1042." Schaef. Mss. " Παραπλήσια, ή, Orig. c. Cels " Kail. Mss.] Παραπλησίως, Similiter, Eod. prope modo, Dem. (36.) Nt»vl δέ πως ύμίν ύπό των. χρηστών των νϋν τά πράγματα έχει; ίρά γε ομοίως καϊ παραπλησίως; Ubi etiam nota eopulari ομοίως et παραπλησίως, sicut ομοια et παραπλήσια in Thuc. I. e. [" Π. ώσπερ, ad Charit. 631." Schaef. Mss. Herod. 1, 77. Άγωνισάμενος ούτω π., Sic aequo Marte.] Πλησίον, Prope, i. q. πέλας, a quo et originein traxit, Od. K. (37.) "Ωδε δέ τις ε'ίπεσκεν ίδών es πλησίον άλλον» Intuens alterum sibi adstantem. Item cum gen., mcut πέλας, Od. S. (14.) συφεονς δυοκαίδεκα ποίέι Πλησίον άλλήλων, Alterum prope alterum. Et, Πλησίον έστϊ τών όφθαλμών, Oculis in propinquo est, Gaza, Item, Πλησ/ον γίνεσθαί τίνος, pro Propinquum s. Proximum fieri, Prope accedere, Aristot» de PARS XXII. Mundo, Πλησίον αϊτών γινόμενος, Ipsis jam propinquus factus, Chrys. de.precibus, Οά τολμψ τοϋ Θεοϋ γενέσθαι πλησίον, Trope ad Deiim accedere. Et, Πλησίον τών χρόνων γίγνομαι, Ad tempora accedo. Et, Πλησίον γίγνεται τοϋ λύεσθαι, Proximum est ut solratur, Prope est ut solvatur, Gal. ad Gl. l. Dici-: tur etiam ό πλησίον, Qui in propinquo est, Proximus: sicut supra, ό πέλας. Plato Charm. "Εκαστο» γάρ ήμών τών καθημένων,ζυγχωρών τόν πλησίον ώθει σπουδή, "ινα παρ' αύτω καθέζοιτο, Proximum quemque trudebat: Apol. (13.) Κακόν τι εργάζονται τονς μάλιστα πλησίον αύτών, Nocent proximis quibusque, s. Vicinis suis. Et τό πλησίον, Quod in propinquo est, proximum est, Lucian. de Calumn. To μέν πλησίον καϊ παρά πόδας όρώντες» Interdum οί πλησίον dicuntur Qui genere proximi sunt, ut et Lat, Propinqui. Item Domestici, Familiares: qua signif. Latino quoque vocabulo Proximi usus est Suet. Othone, Alii febrem simulasse ajunt, eamque excusationem proximis mandasse, si quaereretur. Alias, τόν.πλησίον, sicut et τόν πέλαί, Quemvis alium hominem vocamus, ieschin. (78.) "Ηδη yap,ποτε έίδον μισηθέντας τούς τά τών πλησίον αισχρά λίαν σαφώς λέγοντας. Itidem Aristot. utitur. Sed longe frequentissimum in sacris Literis, ut turn alibi, turn in hoc celebri mandate, 'Αγαπήσεις κύριον τόν Θεόν σον, και τόν πλησίον σου, ώς σαυτόν, Et proximum tuum, ut teipsum. [" Eur. Phoen. l63. ubi v, Paraphr., Abresch. Lectt. Aristaen. 59. ad Xen. Eph ad Charit Thom. M Πλ., ό πλ., Markl. Suppl Ό πλ., Villois. ad Long To, τά πλ., Porson. Hec. p. 6l. Ed. 2." Schaef. Mss.] Dicitur ETIAM Πλησία pro πλησίον, Poetice, [" Brunck: Aristoph. 2, 19." Schaef. Mss.] AT Πλαπο*' pro πλησίον Doricum est. ["Koen. ad Greg. Cor. 123." Schaef. Mss.] Id ipsum tamen Πλατ/ον interdum dimin. est nominis πλάτη, significans Parvum remum, vel Naviculam *, qua signif. in Epigr. usurpatur. Πλησιαίτερον SIVE Πλησιέστερον, Propius, Xen. (Άτ. 2, 1, 23.) 'Ως δ' έγενέσθην πλησιαίτερον τοϋ Ηρακλέους, Ubi ad Herculem propius accesserunt, Theophr. Μέγιστον δέ άεϊ τό πλησιέστερον τής ρίζης, Quod propius radicem. est, [4 Macc. 12, 3. Zonaras πλησιέστερον, έγγύτερον. Adde Etym. Μ. 309.] SUPERL. Πλησιαίτατα ET Πλησιέστατα, Proxime. [* Πλησιαιτέρω, Herod. 4, 112. * Πλησιάκις, Schleusn; Lex. V. Τ.]. Πλησιάζω, Propinquo, Appropinquo, Accedo prope, i. q. πελάζω, Plut. Symp, 2. Διά τό πλησιάζειν μάλιστα, καϊ γίνεσθαι πέλας, Appian. Β. C. 4. Πλησιαζόντων δέ τών έρευνωμένων, Appropinquantibus iis qui eum persequebantur, Lucian. (2, 777.) Τριταίος έπλησίασα τψ ούρανψ, Plato vero Epist. 7. Πλησιάδειν έγγύτατά τίνος, pro Proxime ad aliquid accedere, ubi metaph. signif. est pro παραπλήσιον είναι. Plin. interpr. Intervenire, in h. 1. Aristot. dicentis de camelis, Άποχωροϋσι εις έρημίαν όταν ποιώνται τήν όχείαν, καϊ ούκ έστι πλησιάσαι: nam. sic vertit, Solitudines aut secreta certa petunt, neque intervenire datur sine pernicie. Πλησιάζειν, Accedere familiariter ad aliquem, Congredi familiariter, Familiariter uti ali- 0 quo, όμίλε'ιν, ieschin. (76.) Τον 'Αλέξανδρον ύποτρέχει, καϊ πλησιάζει έκείνψ, Isocr. (ad Demon. 4.) Γίγνου πρός τούς πλησιάζοντας ομιλητικός. Πλησιάζειν, Sectari, Lucian. τ Ωι πάμπολλοι τών νέων έπί σοφί$ πλησιάζουοι. Athen. Πεπλησιακώϊ το~ις Πυθαγορείοις, Sectator, Auditor, Discipulus: quomodo et Plut. utitur. Quo refer πλησιάζειν τη φιλοσόφίιρ, quod et συνεϊναι et όμίλε'ιν: Sectari studium philosophies, Versari in studio philosophiae, Plato de Rep. 6. "Οταν δέ αύτοϊ πλησιάζοντες όμιλώσι φιλοσοφίφ μή κατ' άξίαν. Et Isocr. ad Nic. Tois λόγου πλησιάζειν, In literis versari, Animum ad bonas literas applicare. Πλησιάζειν, Consuescere, Rem habere, Concunibere: de re venerea. Dem. (1010.) Τη δε τούτων μητρϊ Πλαγγόνι επλησίαζεν όνηναδηποτοϋν τρόπον, Consuetudinem habebat, Concumbebat, Plut. TaTs δυσϊν άδελφάίς πλησιάζειν τόν Κλώδιον, i. e. συγγίνεσθαι, ut ibid, loquitur. Idem in Thes. (19.) Πασι^ά>? πλη-,σιάζων, Aristot, de Gen. Anim.< 3, 1. Πλησιάζει τψ Isocr. ad Nic. Ονδενϊ φανήσομαι σώματι πε 21 Ε'

38 ΠΕΛ [T. HI. p.»93.3 ΠΕΛ 7418 νχησιακακ νλήν τήι έμαντόν γνναικόι. Con venit autem Thess. 40." Schaef. Mss.] " Πτέλεθρσν affertur pro haec verbi πλησίαζαν signif. cum signif. nominis " Jugerum." [Phot. * Πέλαθρα'πλέθρα ίση δέ μέτρα IlXam et Έμπελάτειρα, de quibus pag. praeced. γήι τό δέ πλέθρον, σταδίου tnrov.] " Άπέλεθροι, ί, [Soph. (Ed. T. 91. " Phryn. Eel Thom" M. " ή, Immensus. Hesych. enim άπέλεθρον dici scribit 899. Coray Theophr Bergler. Alciphr " άμέτρητον, quia πλέθρον est Mensurae genus: affe- Plut. Mor. 1. p. 3. Ox., Toup. Opusc. 1, 555. E- " rens et άπέλεθρον Ινα pro άμέτρητσν δύναμιν, fa. mendd. 4, 480. Diod. 8. 1, Transitive, " mensum robur, Immensas vires: respicieue sc. ad Brunck. Aristoph. 1, 159" Schaef. Mss. Xen. Mem. " II. Ε. (245.) T Iv' άπέλεθρον Iχονται: quia dixeratiu 4, 4, 25. Isocr. Encom. Hel. 26. Eur. El. 634.] " praecedente versu, άνδρεκρατερύ. Sic Od. I. (538.) Πλησιασμόι, Familiaris consuetudo et sectatio. In " τ Ηκ* έπιδινήσαι, έπέρεισε δέ Ίν άπέλεθρον. Ah e«primis vero de re venerea dicitur, significans Coitus. " Hom. aliquis dicitur άπέλεθρον τρέχον, sab. i&oy t Quam vocem licet J. Poll, rejiciat et improbet, utitur tamen ea Aristot. H. A. 4. Et<r! γαρ εκάστου των " usqueadeo, ut immensum pene esse interstitial! " vel tale aliquid, pro Procul currere, Longe, et ζώων ίδιαι ψωναϊ πρόι τήν όμιλίαν καί τόν πλησιασμόν: " videatur. II. Λ. (354.) Έκτωρ 8 3>t! άπέλεθρον pro quo. paulo post dicit όχείαν. Accipitur et in " άνέδραμε, μίκτο δ* όμίλψ, ubi Schol. ο obc ίστι propria signif. pro Appropinquatio, Accessus. Greg. " θptp μετρήσαι. Sunt qui άπέλεθρον PRO πολνπέχει Περίοδοι* καί *λ. και ύποχωρήσεα, καταλαμβάνει*} «θρον accipiant, τψ ά tribuentes vim epitatfont." Accessus planetarum et recessus, Bud. [" Toup. [" Heyn. Horn. 5, 45. 6, 180." Schaef. Mss.] Opusc. 1, 555." Schaef. Mss. * Πλησίασμα, Coitus, " πέλεθρον, Quod totidein jugerum est: HesycBfe var. lect. ap. Aristot. H. A. 6, 23. cf. Plin. 8, 44. " ίσόμηκει." [* Πολι/πέλεθρο», Poetice Πο«ΧυΛγ, QUIDR " Sm. 3, 396. * Πελεθρίζω, unde] " Πελέθριηύ. * Πλησίασίί, Coitus, Plut. 10,576. * ΠΧησιαστόι, unde " Hesychio δρόμημα, Cursus: forsan Cursus plethn * Απλησίαστοι, Schol. Pind. Π. 12, 15. " * Παραπλησιάζω, Propinquus sum, Prope accedo, Chrys. " mensuram aequans." Hom T. 5. p. 757, 43." Seager. Mss. Aristot. " Πλέθρον, το, Jugerum, pro quo et πέλε^ον di- H. A. 10, 3. JEsop. Fab * " Προσιτλησιάζω, " cunt Poetae, Plut. Camillo, Έκέλενσεν ούτοι μηίέη Accedo propius, Andr. Cr. 17 " Kail. Mss.] " πλέθρων πεντακοσίων πλείονα χώραν κεκτήσθαι: pro " Πιλνάω, i. q. πελάω, undeet factum est, testibus " eo quod Liv. Dec. 1, I. 5. Tulit bic legem ne quis " Grammaticis:" [cf. σκεδάω, σκιδνάω, σκίδνημι:] " plus quingenta jugera agri possideret. Apud Api- " Appropinquare facio, Prope accedere cogo, Admo- " mensores Jugerum unum pedes CCXL, et in latith- " veo. Terrae aliquis aliquid πιλνφ, cum facit Ut in " dine pedes exx, faciunt, terram modiorum HIT. " earn se inclinet s. cadat, cum id dejicit et proster- " Suid. vero πλέθρον esse dicit Stadii sextam partem, " nit: velut ap. Hesiod. "Epy. 2, (129 ) de Borea, " hoc est Lxvm cubitorum, s. c pedum." [" Wakef. " Πολλάs δε δρϋ* νψικόμονς έλάται τε παχείαι θυρεοί Ion Musgr El ad Diod. S. 1,6l. " εν βήσσαι* πιλνρ χθονϊ πονλυβοτείρρ, Εμπίπτων ad Lucian. 2, 82. Heyn. Hom. 5, 45. 6,180. Dicitur etiam πίλνημι: unde pass, πίλναμαι, signi- 8, 195. Mcer Timaei Lex. 219 et n., Tonp. " ficans πελάζομαι, Hesiod. Θ. (703.) γαία καϊ ούρα- OpUsc. 1, 361. ad Herod " Schaef. " vos ενρν* ύπερθεν Πιλνατ-ο, Appropinquabat, Se ad- Mss. * " Άπειρόπλεθροι, Const. Manafc Chron. p. " movebat, et veluti concurrebat, II. T. (93.) de 119." Boiss. Mss.] " Δεκάπλεθροι, Qni decern pie* " tioxa, s. ate, τήι μέν θ' άπαλοι πόδες' ού γάρ έπ' ου- " throrum s. jugerum est." [* Δπτλεθροβ, ίυααη. " δει Πίλναται, άλλ' άρα ήγε κατ άνδρών κράατα βαί- 82. Diod. S. 1, 30. alibi. * Έκατοντάπλαϊ^ Julian. " νει'. Non descendit in terram, Non tangit terram Ep. 24. p * "Εκπ-λβ^ρον, Lobeck. Phryn. 412.] " pedibus; sed super hominum capitibus graditur." " "Εκπλεθροι, Plethri s. Jugeri mensuram excedens» [" Πιλνάω, Πίλναμαι, Mitsch.H.in Cer Ruhnk. " Ex Eur. pro υπερβαίνον πλέθρον μέτρον et ίττέρ/λ Wolf, Praef. ad II. 31. Valck. ad II. 22. p. 58. " τρον s. μέγα: ubi sc. dicit εκ πλέθρον πήδημα." ad Mosch. (2, 109.) p. 349 ad II. X Brunck. " Ήμίπλεθρον, Dimidium jugeri," [Xen. Κ. Ά.4,7, ad Poet. Gn ad Charit Heyn. Hom. 5, 4. Herod. 7, 126.] " Πολίίττλεθροϊ, Qui multorumjtf» , , * Άναπίλναμαι, ibid." " gerum est, Eur. Ale." [69O. γίαι. * Τετράπλεθροη Schaef. Mss. Apoll. Rh. 4, 952. * Έπιπίλναμαι, Od. Strabo 17. p. Il65. Polyb. 6, 27, 2. *Ίετρα*λ*> Z. 44. * Περιπίλναμαι, Apolin. Metaphr ] θρία, Inscr. Corcyraea Muratorii p αμπέλων, " Προσπίλναμαι, Appellor, Admoveor et propinquus item * Διπλεθρία αμπέλων, ibid. * " Πλεθρίί», Co " fio, προσπελάζομαι, Od. N. (95.) Τήμο* δή νήσψ ray Theophr Schneid. 252." Schaef. Mil " προσεπίλνατο ποντοπόροι ναϋι." [" Ad Charit. 668." * ilλέθρισμα, Photio δράμημα.] " Έκχλεθρ«'5«ν, Pie- Schaef. Mss.] " thrum s. Jugerum cursu emetiri. Exercitii genus " est, quod Gal. de San. Tuenda 2,(10.) describit, " To δ' έκπλεθρίζειν έστιν έπειδάν τιι έν πλέθρα πραβν " τε άμα καϊ οπίσω διαθέων έν μέρει πβλλάκι* έψ' έκα* " τερα χωρϊι καμπή*, άφαιρή τον μήκου* εκάστοτε βρα* " χύ, και τέλευτών εί* εν καταστρ βήμα." [-" Schneid. ad Theophr. 1. c." Schaef. Mss. * " Πλέφων, άιιηιπ. a πλέθρον, item Circus, Schn. Lex. άμαρτνρμ,] " Πλεθριαϊοι, Plethrum s. Jugerum aequane, Qui pie" " thri magnitudine est: διάστημα, ap. Suid. Eodem " Suida teste Xen. (Κ. Π. 7, 5,6.) in agrobabjlonio dicit πλεθριαίονι φοίνικα* φύεσθαι." [Strabo l6. ρ» 1095.] "Πλέθρον, Hesychio κλήθρον: item βΐίβ» " μέτρον, quod potius πλέθρον." " ΠΕΛΕΘΟΣ, Stercus, Merda, i. q. σκώρ, teste J. " Poll. 5, (91 ) c. 14. Utitur eo vocab. Aristoph., " sed oxytonctfs ap. eum scripto, Ά. (1169.) ό δ' az, λίθον βαλεϊν Βουλόμενοι, έν σκότψ λάβοι Ύή χειρι u πελεθόν άρτίωι κεχεσμένον. Sed videri queat leg; " σπέλεθον," [nisi vetet metrum,] " ut in Concio- " nantibus (591.) IB! enim, dicente Praxagora, κα- " τεδεί σπέλεθον πρότεροι μοι: et respondente Ble- " pyro, Μων σπελέθων κοινωνούμεν ; Schol. σπέλεθον " exponens κόπρο ν, alibi quoque Comicutn usurpasse " ait, subjungens ea ipsa verba, έν σκότψ λάβοι Tfj " χειρϊ σπέλεθον άρτίωι κεχεσμένον, pro superiore " πελεθόν posito σπέλεθον. Reperitur vero scriptum " et Σπέλθοι pro σπέλεθοι, ut ap. Athen. 15. (p. 698.) " 'Et δέ Θάσον μ' έλθόντα μετωρίζοντει έβαλλον Πολ- " λοίσι σπέλθοισι. Sed ea scriptura putatur esse " mendosa :" [Schw. reposuit σπελέθοισι. " Πέλεθοι, Σπέλεθοι, ad Moer Phryn. Eel Jacobs. Anim. 111." Schaef. Mss. * Πελλία, Hesychio σπέλεθοι. Cf. * Πελεθόβαφ, quod ap. Arcad. p. 94. scribitur πελεθοβάφ, ut * πλινθοβάψ.] " ΠΕΛΕΘΡΟΝ, i. q. πλέθρον, h. e. μέτρον γήι se- " eundum quosdam contiuens μορίου* πύδαι, secun- " dum alios centum stadia, Hes. II. Φ. (407.) 'Επτά " δ' έπέσχε πέλεθρα πεσών." [" Heyn. Hom. 6, , 195. Lucian. 3, 587. Musgr. Ion Antip. ΠΕΛΕΚΥΣ, εωι, ό, Securis, Bipennis, Od. Ε. (234.) Δώκε μέν oi πέλεκυν μέγαν Άρμενον έν *αλά μτ/σι Χάλκεον, άμφοτέρωθεν άκαχμένον, II. (11^ ) Οί δ' 'ίσαν υλοτόμου* πελέκεα* έν χερσϊν εχσντε* ί ut Xen. Κ. Π. 6, (2, 11.) Πέλεκυν έχοντα* ζυλοκόπο* II. Ν. (391-) Έζέταμον πελέκεσσι νεήκεσι, 0.(7Π ) Όξέσι δή πελέκεσσι και άξίνρσι μάχοντο. Et Xen. Έλλ. 3, (3, 7.) ρ Πολλάί μέν μαχαίρα», πολλά δέ ξίφη, πολλονι δέ οβελίσκου*, πολλού* δέ πελέκεα καϊ άξίνα*, καϊ πολλά δρέπανα. Synes. Ep Πβλίακ έτερσστομοι περϊ τήν ζώνην έκάστψ. Et άπό τελέ««, pro Securi, Plut. (6, 718.)de Lycurgo loquens, Erf* λενε δέ τά* οίκίαι ποιεϊν άπό πελέκεω* και πρίονο* μο> νον: (7, 1490 de eodem, Άπό πρίονοι καϊ πελέκνι

39 7427 ΠΕΛ [Τ. III. pp ] ΠΕΛ 7428 tfcxeiiffots, τα θυρώματα rait οϊκίαιε ποιείν και ras όρο Α χαλκψ, Ξέσσε δ' επισταμένως καί έπί στάθμην ίθυνε. φάε. Sic et ia Vita Lycurgi, "Οπωε οικία πάσα τήν Nam securi prius crassiora resecantur, deinde poliuntur ad perpendiculum, s. ξέονται τψ σκεπάρνψ, μέν όροφήν άπό πελέκεωε είργασμένην έχη,τάε δέ θύραs άπό πρlovos μόνου. Apnd Eand. (7,143.) leges, cur Ascia. Pass. Πελεκάομαι, Securi caedor. Utitur των στρατηγών αϊ ράβδοι συνδεδεμένοι προσηρτημένων Theophr. H. PI. 3, 10. Τούτων γάρ περιαιρεθέντων, των πελέκεων φέρονται. Utebantur πελέκεσι in victimis quoque caedendis, necnon decollandis sontibus: quo itidem pertinent haec, Securim infligere, impingere, Secnri percutere, ferire. Apud Athen. 10. ΤΙαίεσβαι πελέκει, ubi etiam griphum quendam affert e Simonide, in quo πέλεκνε vocatur Διονύσου βουφόvos θεράπων. Herodian. 8, (6, 18.) "Ωσπερ άποσεισάτ μενοι πέλεκυν ro'is αύχέσιν έπικείμενον, Quasi cervicites imminentem securim excussissent. Itidem ap. Plut. (9, 242.) Πολλοί* μέν έπέβη Δεινόε κολαστήβ πέλεκνε, αύχένοε τομεύε. Cic. Securibus hospitis sui radula, Scobs, quod serra: quorum illud, ρίνημα et cervices subjicere. Dionys. H. 9«Πελέκει τούε αύχέναε ξύσμα, hoc, πρίσμα nominatur. Aet. 8, 3. Πελεκήματα απεκόπησαν, Cervices eis securi amputatae sunt, Securis cervicibus eorum impacta, s. brevius, Securi κυπαρίσσου καϊ πρίνου έλαίψ έφήσαε, άλειφε τό σώμα, Geop. 9, 11 Τοϋ πρέμνον έκκόψαντεε πελεκήματα percussi sunt. Apud Hes. legitur etiam accus. Πε- μετά τον φλοιοϋ * τετραπάλαιστα. In his tamen Χέκεα, pro.πέλεκυν. At Simmiae Rhodii Πέλεκυί, est ι 11. ηοη per η scriptum est πελέκημα, SED ΤΙελέκυμα Poemation, cujus στίχοι bipennis s. securis ancipitis per υ: quod mendosum est; nec enim πελεκύνω aut formam exprimunt. Addi solet Theocriti Poematis πελεκύω dicitur, sed Πελεκάω: unde πελέκημα ut ρίνημα a ρινάω. [Gl. Fomes, Assula.] Πελέκησκ, Se- in fine* una cum Σνριγγι, et Βωμψ, et Ώω. Hesychio πέλεκνε est non solum άξίνη δίστομοε, sed etiam ctio vel Dolatio quae securi fit, Theophr. H. PI. 3, βταθμίον * έξαμναϊον, άρχαϊον: vel, secundum alios, 10. "Απαν γάρ τό άρρεν τή π. καϊ βραχύτερον, καϊ * δωδεκαμναϊαν. Itidem Eust Πελέκεων μέν έπεστραμμένον μάλλον, καί δυσεργάτερον, καί τψ χρώματι ού μία σημασία' δηλοϊ γάρ ή λ έξι ε όμωνυμίαε λόγω, κατα τούε παλαιούε, και σταθμον έν Κρήτη * έξάμνουν ί δεκάμνονν. Vide et 'Μμιπέλεκκον. [" Munck. ad Anton. Lib. 79 Verh., Voss Myth. Br. 1, 56. μελάντερον' τό δέ θήλυ, ε'υμηκέστερον Plin., Li- gnum maribus durum, et in fabrili opere contortum, feminae mollius, publico discrimine in securibus: H. PI. 5, (1.) Καθ' έτέραν τήν κτηδόνα ποιούνται τήν Valck. Diatr Τ. H. ad Lucian. Dial. p π. Idem, Τήν δέ π. αύτών γίνεσθαι τήν αυτήν. Πελεκητήε, Wyttenb. Select Heyn. Horn. 8, Qui securi dolat, bipenni caedit vel compla- Πέλεκυί, ή, Wakef. Trach De gen., Jacobs. nat, [Gl. Dolator. * Πελεκήτωρ, Manetho 4, 324.] Anth. 8, 165. Gen. πελέκεοε, Moer ubi in not. Πελεκητοί, Qui securi dolatus est, Bipenni caesus s. de πελέκυοε. Dat., Archimel. 2. Πελέκβί armata,mi- complanatus. Item, Qui securi caedi potest, bipenni nerva, Mitsch. H. in Cer. 106." Schaef. Mss. " Figura mathematica, Hero Dasypodii p. 39. τό περιεχόμενου σχήμα ύπό τεσσάρων περιφερειών, δύο κοίλων καί δύο κυρτώνω" Schn. Lex.] Πελεκν^άρος, Qui securim gestat, [Lictor,] Bipennifer Ovidio. [" Planud. Ovid. Met. 4, 22." Boiss. Mss. " Ad Charit. 567." Schaef. Mss. AT * ΤΙελεκύφοροε, Magistratus cui secures praeferuntur, ut Consul, Praetor, Polyb. 2, 23, 5. sed vide Schw. Πελεκηφόροε, Eust. ad Dionys. P p Scbaef. ad Greg. Cor ] Πελεκοειδήε, Securis s. Bipennis formam habens : σχήμα, Procl. Άμφιπελέκη, ή, Securis anceps, Bipennis: πελέκιον δίστομον, Hes.: ap. quem tamen perperam HA- BETUR Άμψιπελέη. Aristarchus autem accipit pro δ τήε άξίνηε στελεόs, Manubrium s. Capulus bipennis, Lignum quod securis foramini inditur. Pro Bipenue vero usurpant Cyrenaei. Sed scr. fortasse vel Άμφιπελέκκη vel Άμφιπέλεκκον, de quo infra., [" Άμφιπελέκη, * Άμφιπέλεκοε, Heyn. Hom. 6, 475." Schaef. Mss.]. Ήμιπέλεκκον, τό, Securicula, Dimidiata securis, i. e. Securis unicam tantum pennam habens, qute bipennis et anceps non est, quae έτερόστομοε πέλεκυε a Synes. nominatur. Eust. exp. μονόστομοε πέλεκνε, 1 item μικρόε πέλεκυε, annotans in eo vocab. geminari κ propter metrum. II. Ψ. (851.) Καδδ' έτίθει δέκα μέν πελέκεαε, δέκα δ' ήμιπέλεκκα. Utitur et alibi. Apud Suid. habetur ETIAM Ήμιπέλεκυε in ead. signif. Apud Hes. vero legitur Ήμιπέλεκαε, πέλεκαε μονοστόμονε: pro quo fortasse reponendum Ήμιπελέκειε, aut 'Ημιπέλιεκκα, πελέκειε μονοστόμονε. Idem RURSUS Ήμιπέλεκκα adjective exp., τά μή έκατέρωθεν έστομωμένα. 'Adjective itidem 'Ημιπέλεκκον exp. τριμναιον ff Τετραμναίον rj πεντάμνονν: eo quod Paphiorum lingua τόδεκάμνουν vocetur Πέλεκυί. IGITUR Ήμιπέλεκκοε Hes. significabit Ab una tantum parte acutus in modum πελέκεω* μονοστόμου: item Quinque minas pendens. [* " Ήμιπέλεκον, Heyn. Hom. 6, 475. Ήμιπέλεκκον, 8, " Schaef. Mss.] In VV. LL. habetur ETIAM Ήμιπελέκίον, Securicula. Πελεκάω, pro quo Poetice et.metri causa USUR- PATUR Πελεκκάω, Securi caedo vel complano, Od. E. (244.) de lignis jam caesis, πελέκκησεν δ' δρα και καταλειφθείσηε τήε μήτραε, έκ ταύτηε πελεκάται, His enim detractis, medullae relictae securis adigitur, Gaza. [Aristoph. Όρν "Musgr. Here. F Diod. S. 2, 396. et n., Dawes. M. Cr. 294." Schasf. Mss. Suid. 3, 72. Araros ap. Anecd. Bekkeri p Schol. Lycophr Mathem. Vett. p. 82. λίθοι πεπ.ελεκημένοι,] ΤΙελέκημα, τό, Quod securis inter caedendum aut complanandum abstulit, Segmina quae bipenni auferuntur e ligno quod caeditur aut complanatur: sicut Ramentum, quod lima aut dolari complanarique potest; Dolatilis, ut quidam interpr. Π. ξύλα, Quae securi dolantur et complanantur, Theophr. H. PI. 5, 7. Τών έε ξύλων τά μέν σχιστά, τά δέ π., τά δέ στρογγυλά, Lignorum alia ι findi solent, alia securi dolari. Vel, Talia sunt ut findi debeant, etc. Vide et Άποπελεκάω. [Schleusn. Lex. V. Τ.] Άπελέκητοε, ό, ή, Qui securi dolatus complanatusque non est, Rudis et inelaboratus. Vel etiam, Qui securi dolari complanarique nequit. [" Valck. Callim. p. 17." Schaef. Mss. Diog. L. 4, 27 ] Εύπελέκητοε, Qui bene dolatus complanatusque securi est, Qui facile dolari complanarique securi potest, Securi facilis; vel, ut alii interpr., Dolatu facilis. Theophr. H. PI. 5, 8. Εύπελεκητότερα καϊ εντορνότερα καϊ εύξοώτερα τά χλωρά, Facilius dolantur securibus coroplananturque. Άποπελεκάω, Securi aufero, inter dolandum detraho, Securi dolo, Bipenni complano, Theophr. H. PI. 5, 7. Πελεκη-ά δέ ξύλα, δσων άποπελεκώσι τά έξω' στρογγυλά δέ, δήλον οτι τά άψαυστα: ubi nota στρογγυλά vocari Ligna securi intacta, quae talia relinquuntur qualia ex arbore caesa sunt: πελεκητά vero, Quae securi solent dolari complanarique extrinsecus, et ad figuram quadrangulam redigi: in utrisque. autem έναπολείπεται ή μήτρα, contra quam in fissilibus. Sed perperam ibi SCRI- PTUM Άποπλέκουσι. Aliud exemplum ex Aristoph. vide in Πελεκάν. [" Alberti Peric. Cr. 63." Schaef. Mss. * " Άποπελέκημα, ad Hesych. 2, 433, 10." Dahler. Mss.] Έκπελεκάω, Securi excindo, eximo, aut potius excutio, Bud. e Theophr. H. PI. 9, (2, 7.) Τούτο 6ταν έκπβλεκήσωσι. [* " Καταπελεκάω, Heyn. Horn. 7, 246." Schaef. Mss.] " Παραπελεκάω, Cir- " cumdolo, Dedolo, Greg. Naz." [* " Πελεκεω, Jacobs. Praef. ad Bion. et Mosch. p. xxxii." Schaef. Mss. " Πελεκέομαι, Securi caedo, Pseudo-Chrys. Serm. 13. T. 7. p. 275, 15. Αύτόε γάρ (ο διάβολοε) ήρέθισε παίδαε Ιουδαίων πελεκεϊσθαι τόν σταυρόν." Seager. Mss.] Πελεκίίω, Securi ferio s. percutio, Securim illido, impingo : proprie de animalibus aut hominibus, sicut Superius πελεκάω de materie, ut et Suid. testatur, Πελεκώ, πελεκήσω, ξύλα' πελεκίζω δέ, τό μετά σπάθηε κόπτω. Itidem Eust Πελεκώ μέν, έπί ξύλων πελεκίζω δέ, ίπϊ προβάτων καϊ βοών, και ολωε ζώων.

40 7421 ΠΕΛ [Τ. IH. pp. 195^-196.] ΠΕΛ 7422 Eustathio igitur Πελβκ/δω, i. q. Athenaeo τψ πελέκει A ται άπο τοΰ Στρυμόνος ποταμού επϊ τον "Ιστρον : 9, 10. παίειν. Diod. S Ύαβδίσας έπελέκισε :19 p Οί δέ πελεκάνες οι έν τοις ποταμοίς γινόμονοίκατ^ίνουσι τάς μεγάλας κόγχας καί λείας : [cf../elian. Η. Α. 'Ραβδί σα s επεχέκισε κατά τό πάτριον έθος, ubi tamen per η scribitur έπελέκησε., Et pass, voce ac signif. 3, 20.] Quae confer cum iis quae scribit Plin. JO, 40; Apoc. 20, 4. Τάϊ ψυχάςτών πεπελεκισμένων, Securi ubi πελεκάν interpr. Platea : quam Cic. de N. D. percussorum. [Polyb. 1, 7, , 30, 2. " Toup. vocat Platealem. Ab HieronymoPs redditur Pell Emendd. 2, 349 ad Diod. S. 2, " licanus ; haec enim verba, 'ίΐμοιώθην πελεκάνιέρημ ικ ΰ< Schaef. Mss. Strabo 16. p Sieb.] At Πβλεκύ- sic interpr. Similis factus sum pellicano solitudims! δω, quod in VV. LL. habetur, itidemque exp. Securi caedo, percutio ac decollo, mendosum esse puto. [* " Άποπελεκίζω, Bekk. Anecd in 'Αποτυχίσαι," Kali. Mss.] Αιαττελεκίζω, Securi percutio s. ferio, Gaza ap. Cic. Πέλβκκον, το, Manubrium s. Capulus bipennis, Lignum quod inditur securis foramini, et quo tenetur ipsa securis inter caedendum, Eust. 949 Πελεκκον δέ ούδετέρως, δ στειλειός, τουτέστιν ή Χαβή τοϋ πελέκεως, ήτοι τή* άξίνης'διπλασιασθέντos τοϋ κ, ώ* και εν τψ ήμιπέχεκκα. II. Ν. (6l2.)^W άσ.πίδος ε'ίλετο καχήν 'Αξίνην ένχαλκον, έλαινψ άμφί πελέκκψ, Μακρψ, έύξέστψ. Ubi annotat Eust.: addi μακρψ, sc. quoniam i non est στελεόε σκεπάρνου, sed άξίνηε. Apud Hes. vero habetur non πέλεκκον,' SED Πελεκκό*, diverse genere et accentu, cutn hac itidem exp. στελεός, δ έστι ξύλον eis τήν όπήν τών πεχέκεων βαχλόμενον : quod ΕΤ Πελεκυστερον appellant: sic enim ap. Eund. ΠεΧεκύστερον, τον στελεόν. [" Heyn. Hom. 6, 475." Schaef. Mss.] Άμφιπέλεκκος, Capulus securis, Bipennis manubrium, Bud.; [Sic quidam legunt in Hom. I. c. et exp. δίστομος.] ΠέΧεκρα, Securis, άξίνη, Hes. [* Πελέκιον, Gl. Securicula, ad Greg. Cor. 29. Hes. v. Σάγαριs. " Zeun, Ind. Xen. Κ. Π. v. Σάγαpts." Schaef. Mss. * " Πελέκυον, Securicula, Athan. 1, 664." Kail. Mss. * Πελεκνδιον, Schn. Lex. άμαρτύρωs. * Πελεκυνάρων, i. q. πέχεκκον, Theo ad Ptolem. Σύντ. 262.] Πελεκϊνο, Securidaca, Diosc. 3, 146. Ήδύσαρον τδ ύπό των μυρεψών. καλούμενον πελεκϊνος, θάμνος έστι φυλλάρια έχον έρεβίνθψ ομοια, λοβούς δέ κερατίοις έοικότας' έν όϊς τό σπέρμα πυρρόν, δμοιον πελέκει άμφιστόμψ, δθεν καί ώνόμασται.. Pliii. 27,12. (s. 95.)-Pelecinum in segetibus discimus nasci, fruticosam cauliculis, foliis ciceris : semen in siliquis fert, corniculorum modo aduncis, ternis quaternisque. At 18,17. (s. 44.) de herbis quae complexu necant, Lentem (enecat circumligando se) herba securidaca, quam Graeci a similitudine Peleeinon vocant: quae desumsit e Theophr. H. PI. 8, 8. ubi sic, Έν δέ rdls άφάκαις δ πελεκίνος γίνεται, ομοιον rrj όψει τψ πελέκει. [Hippocr. Morb. Mul. 665, 48. Sprengel. Hist. Rei Herb. 1. p Πελεκϊνοϊ, ή, Geop. 2, 43.] Avis nomen ap, Aristoph."Opv. (882.) Καί πορφυρίωνι καϊ πελεκάντι, Και πβχεκίνψ. S.unt qui scribant hanc avein ita dictam a pelecini s. securidacae corniculo, cujus formam ejus rostrum, sursum recurvum et coracini coloris, imitatur: esseque e genere τών στεγανοπύδων, Palmipedum : crura tibiasque habere coloris caerulei, pennis albis nigrjsque convestiri: et a quibusdam appellari Avosetam. {''Species juncturae ap. fabros a forma dictae, Lat. Securicula," (Auglice A swallow's tail,) Vitruv. 4, 7. (10, 27 ) Gesner. Thes. L. L. Hinc πελεκϊνοι τετράγωνοι et κακόνες * πελεκινωτοϊ, Vitruvio l. c. Securiculati ettrabes compacts securiculis, πεχεκινοϊ κρυπτοί, Mathem. Vett." Schn. Lex. * ^ Πελεκι^οειδήί, Archim. 135." Wakef. Mss.] Πελεκάν, avos, Lingua communi : Ετ Πελεκά?, avros, [item Πελέκαί, avros, δ, Schol. Aristoph. "Opv ΠελβκάνΓοϊ, άντι, Suid.] Attice, Dorice autem Πελεκά, α, Picus martius, παρά τό πελεκγν τά ξύλα, ut docet Schol. Aristoph., et coufirmat ipse Comicus "Opv. (1154.) όρνιθες ήσαν τέκτονες, Σοφώτατοι πεχεκάντες' οι τοις ρύγχεσιν ΆπεπεΧέκησαν τάς πύχας' ήν δ' δ κτύπος Αύτών πεχεκάντων ώσπερ έν ναυπηγίψ. Ubi non dubito quin pro πεχεκάντων reponendum sit πέλεκώντων, ut sit partic. a πελεκάω : [sic reposuit Brunck.,' sagacissimo Dawesio' emendationis laudem tribuens.] Aristot. H. A. 8, 12. inter gregales aves, h. e. άγελαίους 'όρνιθας, recenset: nbi etiam ait, Oi πελεκανες δέ έκτοπίζονσί καϊ πέτον Ubi etiam haec annotat, Duo genera dicuntur esse horum volatilium. Unum in aquis est, et esca ejus pisces sunt; et unum in solitudine, et esca ejus venenata animalia: h.e., serpeutes et crocodilietlacert. Dicuntur autem ista volatilia Latine OnocrotaK; Hactenus ille. Ceterum Levit. ii, interdicitur Jodaeis harum avium esus, πορφυρίωνοί et πελεκάνος^ί κύκνου. Ubi vet. Versio, quae Hieronyme tribuitur itidem habet Onocrotali: QUI Όνοκρότάλο^ oloris similitudinem habet, ut Plin. docet 10, 47. ubi plura de eadem avi. Ceterum Aristoteli Πελεκάν aliam avem videmus esse, quam Aristophani, itemque Hes. et Suidae; namque Aristoph. pro Pico martio, qui δρυοκολάπτης et δενδροκολάπτης nominatur, accepitse, ipsum etymon, ad quod alludit, indicat : aide Hes. et Suida dubium nullum est: sic enim ille,'πελεκάν, ορνεον τό κολάπτον κ αϊ τρυπών τά δένδρα: hie vero ita, εΐδος όρνέου τρυπών τά δένδρα, άφ' β$ καϊ δένδρο κολάπτης καλείται. [Artemid. 2, 20. Horapollo 1, 54. Oppian. Ixeut. 2, 6. "Sylb. ad Paus. 242." Schaef. Mss. Schleusn. Lex. V. Τ. σιον ορνεον, Fulica.] * Πελέκαvos,-Gl. θβλά»- " Πελικάν," [" imo Πελίκα, Dor. pro Πελ/η;, cf. Casaub. ad Athen. 425." Schw. Mss.] "Speciesest " poculi lignei, sic nominata διά τό πεπιχεκίσθαι, " Quod securi dolata et confecta sit. Alii voluut " esse ξυλίνην λεκάνην, Catinum ligneum, Hes. " Apud Athen. (I. c.) reperio Πελ/κΐ) in Poculorum " censu. Ibi enim Callist. πελ/κα$ exp. KVXHCOS, Cali- "ces: Crates vero χόας quosdam nominatos fuisse " πελίκας ait : hujusque αγγείου rvirov prius quidem " similem fuisse τψ τών παναθηναϊκάνμ quando sc. " πελίκη nominabatur : postea vero ipsum accepisse " οινοχόης σχήμα, quales fuisse τούς έν rij έορτρ παρά- " τιθεμένους: talesque fuisse vocatos όλπας, et ad' " infundendum vinum assumi solitos. At HeKftty, "ή, dicitur esse Mensura Attica continens hemiuas " octo. Vide et Πέλνξ." [" Πελικάν, avos, β, Heyn. ad Apollod Πελίκη, ibid." Schaef., Mss. J. Poll. 10, 78. Phot. Πέλικαν Βοιωτοί τήν ξυλίνην λεκάνην, διά ro έκπεπελεκήσθαι'' 'Απολλόδωρο» δέ ποτηριού είδος. Cf. Πελι'χν>/.] "Πέλυξ, s. Πέλνς, Pelvis. J. Poll, enim 10, ( ) " c. 22. quod est de vasis in quibus'abluuntur pedes " et pocula, scribit τήν λεκάνην Ά Tragicis vocari " πέλυν," [hodie legitur πέλλιν :] " ieoles autem " πέλυκα vocare maxime τήν ξυλίνην λεκάνην, Lignea " am pelvim, Ligneum catinum: sc. άπό τοΰ πετε- " λεκηκέναι. Pro eo Hes. habet Πελικάν, ut supra " docui. Πέλνξ ponitur etiam pro πέλεκι/s, Securis. " Jerem. 23, (29 ) Οί λόγοι μου ώς πέλυζ κόπτων τέ- " τραν, Sermones s. Verba mea ut securis incidens ) " petram :" [Ezech. 9,2. Aqu. Deut. 19, 5.^0,19 ] " Meminit hujus signif. Eust." [Od. E.240. p.210.] " quoque." [cf. Athen. 392.] "Affertur πέλυξεΐ "pro Galea: pro quo apud Hes. πέλλιζ." [Phot. Πελεκά ό δέ πέλυζ βάρβαρου. Cf. Πέλλα.] " ΠΕΛΜΑ, τό, Planta pedis, h. e. Ima pedis "pars, qua solum teritur, Lat. Solum dicta: Cic. " Tusc. 5. ex Epistola Anacharsidis, Mihi amictus " est Scythicum tegmen; calceamentum, solorum " callum ; cubile, terra. Alex. Aphr. Οί γαργαλι- " ζόμενοι τά πέλματα, γελώσι. Tribuitur πέλμα " ceteris etiam animantibus: Herodian. 4, (15, " de camelis, Μάλιστα έχουσαι άπαλά τά πέλματα, et " propterea εΰτρωτοι si calcent -murices et tribute». " Rursum Alex. Aphr. πέλματα tribuit digitis, Imam " eorum partem sic appellans, quae ungui subjacet: " Τά νεϋρα, inquit, κατιούσα έν τοις πέλμασι των " δακτύλων, έκ τών οικείων περιττωμάτων ποιεί row " όνυχας. Alii interpr. Extremitates digitorum, rh

41 7423 ΠΕΛ [Τ. πι. pi 196.] ΠΕΛ' 7424 " άκρα τών δακτύλων, ut ibid, loquitur. Πέλμα Vo- " catur etiam Solea calceanienti, Polyb.Tows Αοκρόύς " eis τα πέλματα των υποδημάτων εμβάλλοντας γήν'. " Lat. etiam Solum hac signif; dicunt. Plaut. Qui " soccis habeat auro suppactum solum, Martial. 1.9 " in sutorem, Dentibus antiquas solitus producere "pelles, Et mordere luto putre vetusque solum." [" Toup. Opusc. 1, 539 Schneid. Scriptt. R. R. 3, 2. p. 92. Jacobs. Anth. 7, , 76. l6l. 287.'9,* 478." Schaef. Mss. Nicander Fr. il. * Βαθύπελμοι, Anal. 2, 28. *Μονόπελμος, 52.Bekk, Anecd ΙΙελματωδης, Gl. Plantaris. Πελματίζω, Etym. Havn. (ad Etym. M Sturz.) πελματίσατε, ζέσατε το ύποκάτω των ποδών αύτοϋ. * " Πβλματόω, Toup. Opusc. 1, 338." Schaef. Mss.] " Έκπελματώ- " σαι, ap. Suid. legitur, sed sine exp. vel exemplo. Putatur signif. Plantas pedis atterere." " Καταπελματόω, Pyctaciis consuo: ut redditur Josue (9, 5.) f ibi enim haec verba, Τά σανδάλια αύτών παλαιά και ί'ϊκαταπελματωμένα εν τ ois ποσιν αΰτών, redditur, Calceamavta eorum perantiqua et ad indicium 'i Vetustatis eonsuta pyctaciis erant: πέλματα tamen " dicuntur Soleae potius, et καταπελματοΰν σανδάλιον, " Saudalium soleis novis in detritarum locum Γεροί'sitis resarcire." [" Hypatus de Partibus Corp. bum * Τέλμα, τό ύποκάτω τοϋ ποδός, quod Bernard, confert, ad ielian. H. A. 4, 3. ubi Cod. Med. pro πέλμα exhibet τέλμα; Sic Melampus περι Παλμών p Τέλμα δεξιόν έάν άλληται, όδόν πορενθήναι δηλοί, et Titulus in Polemon. Pliys. 92. inscribitur πέρι Τελμάτων. Reisk. autem in Suppl. ad Hypatura πέλμα rescribere voluit." Schn. Lex.] - " ΠΕΑΟΣ, Niger, Fuscus: ut Suid. πελόν χρώμα " esse dicit το μέλαν. Etym. et Lex. meum vet. 'pa- " roxytonws habent πέλον, exponentes itidem μέλαν : ". postquam enim πελαργόν nominatum dixere ex eo " quod nigras et albas habeat pennas, subjungunt, " Πέλον γάρ, τό μέλαν άργόν δέ, τό λευκόν : pro quo " πέλον, ap. Suid. iterum oxytonws πελόν, afferentem» " id ipsum etymon."[" Ad Mcer Koen. ad Greg.* c Cor Brunck. Soph. 3, 526." Schaef. Mss.] " Πενόν, Hesychio *μεμελανωμένον, Denigratum. " Supra πελον habuimus pro Nigro et fusco." "Περιπελής, affertur pro Lividus, a πέλος." [*Περίπελοί, Apollon. Lex. 543.] "Inde Πέλειο», Niger, ". Fuscus: Hes. πέλειαι, μέλαιναι. Dicitur etiam de " nigrore isto, qualis est sanguinis subter cutem col- " lecti ex ictu aut alio aliquo casu : qui Lat. est Li- ',' vidus. Idem enim Hes. πελιδνοί, s. πελιτνός, " quod hanc signif. habere paulo infra docebo, exp. " per πέλειος." ["Ruhnk. Ep. Cr. 205." Schaef. Mss. *"Πέλειώδης, i. q. πελιδνοί, Schol. II. Ψ. 717." Wakef. Mss.], " ITEM Πέλεια ΕΤ Πελειάί a nomine " πέλος s.-πελοϊ, dicitur Columbarum quaedam spe- " cies, propterea quod nigricante est colore, ut Ari- " stot. etiam docet. Is enim H. A. 5, 13. cum " dixisset τών περιστερών πλείω esse γένη, sc. φάπας, ", οίνάδαϊ, περιστεράς, πελειάδας, τρυγόνας, subjungit, " περιστεράν et πελειάδα diversas esse; nam τήν πελειάδα esse έλάττονα, item τραχύπονν et ερυθρό- ρ '' πουν, necnon μέλαιναν: περιστεράν autem, majo- " rem, et facilius τιθασσεύεαθαι: eamque ob rem " non illam, sed hanc ali solere. Gaza Liviam in- " terpr.: imposito ei isto nomine a colore livido, qui f voce πέλειος significatur, ut paulo ante docui. " Athen. vero 9. (p. 394.) Dores scribit πελειάδα " dicere pro περιστεράν, ut Sopbrouem in Ρνναικεί- " ots: attamen tutius est exponere Columbam nigram, " περιστεράν μέλαιναν, ut dicuntur ibid, λευκοί περι- " στεραί: et quidem agrestiorem, quod et ex Ari- ".stot. patet et ex aliis. Unde ap. eund. Athen. li ' Παγίδα» και νεφέλας έπι ταίς κίχλαις και πελειάσιν " ΐστάντες: non enim nisi sylvaticis columhis tendi " retia solent. Vocabulo πέλεια Hom. utitur, tam " pro Nigra s.livida columba quam pro Alba, II. Φ. " (493.) ώστε πέλεια, Ή ρά θ' ΰπ Ίρηκος κοίλην είσέπτα- " ro πέτρην, Od. 0. (526.) έν δέ πύδεσσι Τίλλε πέλειαν * ρ ίχων, κατά δέ πτερά χενεν έραζε. Dicit etiam τρήί' ρωνα πέλειαν, quod ttepida et pavida sit haec avis: " (Y. 243.) έχε δέ τρήρωνα πέλειαν: itemque ap. " Athen (p. 491.) τρήρωσι πελειάσι. Alioqui " τρήρων substantive quoque pro Columba positum " repehtur: ut ibid, e Moerone, de Jove, Τόν μέν " άρα τρήρωνες νπό ζαθέψ τρέφον άντρω, 'Αμβροσίην " φορέουσαι άπ' ώκεανοϊο ροάων: pro his Homeri " Od. Μ. (62.) πέλειαι Τρήρωνες, ταί τ' άμβροσίήν " Διί πατρϊ φέρουσι. Πέλειαι et Πελειάδε» vocantur " etiam at πλειάδες, Pleiades stellae. Simmias, Α'ιθέ- " ρος ώκεϊαι πρόπολοι πίλναντο πέλειαι. Lamprocles " dithyrambopoeus, at τε ποτανάϊς ομώνυμοι πελειά- " σιν α'ιθέρι κείσθε. Sic Astronomiae Auctor cum " alibi, tum h. 1. Χειμέριοι δννουσι πελειάδες. Athen. " 11. Hesychio vero τέλειοι sunt etiam ai έν Αω- " δώνρ θεσπίζούσαι μάντεις, Vates Dodonaeae. Qua " de re vide quae Herod, scribit 2, ( ) p. 70. " Vide et Soph, in Tr. p. 337." [" Πέλεια, πελειάς, Pierson. Veris. 6. Toup. Opusc. 1, 333. Ilgen. Hymn! 225. Πελειάί, Porson. Or Herodian. Philet et η. Πέλεια, tumulis imposita, Huschk. Anal. 6. Antip. Sid. 92. et Jacobs. Πέλειαι, Πελειάδεϊ, Anus fatidicae Dodonae, Valck. Phoen. p Fabric. Bibl. Gr. 1, 140. ad Herod Wakef. Trach Musgr. Hel Jacobs. Anth. 6, 437. Heyn. Hom. 6, , 288." Schaef. Mss. * Πελίά$, Hippocr " Valck. Diatr. 200." Schaef. Mss. "Ώελήίάς, Opp. Κ. 1, 350." Wakef. Mss.] "Apud eund. Hes. reperio voce COMP. " Τίελειοθρέμμονα νήσον: quod sonat Columbarum " altricem s. nutricem insulam." [^Lscli. Pers Schol. II. B * Ώελειοτρύφος, Opp. K. 3, 153. in marg.] " Ad πέλειος vero utredeam, sine diphthon- " go etiam SCKIBITUR Πέλιο$, significans et ipsum " Niger aut Fuscus. Hes. et Suid. πέλιοι exp. nort " solum μέλανες, Nigri, sed etiam ώχροι, χλωροί, " Pallidi: cum potius πέλιον, ut πελιδνόν, significet " τό μεταξύ μελανίας και ώχρότητος, veluti μολνβδό- " χρουν, quod plumbeo colore est, medium inter "pallidum et nigrum: Lat. Lividum. Et in hac " signif. usurpatur fere ab omnibus. Ita igitur " dicitur πέλιος τήν χρόαν, Colore lividus: et πελία "σάρξ, Alex. Aphr. Livida caro." [Gl. LuriduS, Lividus. " Ruhnk. Ep. Cr Moer et n., Koen. ad Greg. Cor ad Diod. S. 2, 240. Jacobs. Anth. 8, J 53. Brunck. Sopb. 3, 526. Heyn. Hom. 6, 70." Schaef. Mss. " Demosth Άμύχας δέ έν τψ τραχήλψ εϊχεν, άγχομένη, πέλιον δέ το στήθος, Lividum, Cruore stagnante subluteum." Seager. Mss.] " Έμπέλιos, Intus lividus, s. In quo " livor est, Nicand." [Θ * Ύποπέλιος, Hippocr * Πελκίτ^ί, Gl. Livor.] " Itemque " VERB. Πελιοϋσθαι est Lividum fieri, Livore suggil- " lari s. suffundi, Livescere," [" Apollod. 46: Diosc. 400." Schaef. Mss.] Πελίωμα, τό, Livor, s. Id " quod livore suffusum est, Pars livida, Diosc. 5,25. " Αϊρει τά π. και ύπώπια σύν μέλι τι: de aloe, de qua " Plin. 27, 4. Insignita ac livida ea sanantur illita " cum melle." [" Strabo T. 5. p. 284(=880.)" Boiss. Mss. " Fischer, ad Palaeph Koen. ad Greg. Cor. 133." Schaef. Mss. Fabric. B. Gr. 12. p Hippocr * Πελίωσ«, 759 * 'Αποπελιόω, 397, 34. * Πελια/νω, * " Ύποπελιά-. ζω, Sublividus sum, e Gal. Isag." Lex. Gr. Lat. ap. P. Baldvin ] " NECNON Πελ/α a Doriensibus " vocatur ή μέλαινα τον σώματος επιφάνεια, ήνίκα άν " δϊ έκδρομήνα'ίματος μελαίνηται, teste Corintho (105.) " quod Livorem itidem s. Lividitatein possis inter- " pretari. Affert Etym. ET Πελ/as όνος, itidem pro " Asino subnigro s. fusco: cum alias Πελία» sit " Nomen proprium. Apud Hes. reperio ETIAM " Πελιανόν, expositum μολύβδψ έοικός κατά τήν χρόαν, ' Plumbum colore referens, Lividum. Pro quo " frequentius DICITUR Πελιδνοί, SIVE Πελιτνόί, " quorum Idem ille meminit, prius exponens Nigro- " rem plumbeum habens, et ύφαιμος, Sanguine suf- " fusus, Suggillatus; posterius, πέλειος, Lividus^ " Posterius rursum πελιτνός scriptum per τ, ap. Thuc. " legitur, ut ap. Eust. annotat JEI. Dionysius. Prius " vero, hoc usitatius est, atque adeo id ap. Thuc. " etiam habent vulg. Edd., 2, (49.) p. 64. ubi peste " laborantibus το 'έξωθενσώμα fuisse dicit νπέρνθρον,

42 7425 ΠΕΑ [Τ, πι. p. 15ft] ΠΕΛ 7425 κακώε δ' άρα οΐ πέλει αϋτρ, Ipsi autem male est- " πελιδνόν, φλνκταΐνα» μικραίε * α «έλκεσιν έξηνθηκόε. " Sic Philostr. Ep. 2. Κατηγορεί be καϊ γηραεχον " προσώπου, v<j> ol πελιδνόν μέν τό στόμα, ρρσσή δέ " fl παρειά. Itidemque cum ap. alios Medicos, turn " Gal., necnon ap. Suid., qui cum Schol. Thuc. " πελιδνόν esse dicit τό μετέχον ώχρότητοε καϊ μελα- " vias οιονεί μολυβδώδεε." [" Bergler. Alciphr. 76. Moer et η., Koen. ad Greg. Cor Jacobs. Exerc. 2,174. Brunck. Soph. 3, 454. ad Diod. S. 2, 240. Πελιτνοϊ, Moer. 1. c ' Schaef. Mss.] "Πηλιδνόε, Hesychio i. q. πελιδνόε, Lividus. ««Ύποπέλιδνοε, Sublividus," [J. Poll. 8, 79- Hippocr ] " FEMIN. Πελιδνή, substantive quoque usurpatur PRO Πελιδνότηί, s. πελίωμα, Li ν id i tas, " Livor, ut Schol. Nicandri annot. in h. 1. Ά. (557 ) " Σάρκα δ' έπιτροχόωσιν άοελλέεε άκραπελιδναί. Ubi " nota etiam substantivum illud πελιδνότηε, ab ad- " jectivo πελιδνοί derivatum: a quo est et VERB. " ΐίελιδνόω, Livid um reddo, Livore foedo, Suggillo: " cujus pass, πελιδι>οΰσθαι est Livid um fieri, Livorgm " contrahere, Livescere." [" Heyq. Hom. 5, 69." Schaef. Mss- " Planud. Ovid. Met. 2, 776." Boiss, Mss. Aristot. Probl. 8, 1. sed Codd. πελιοϋγαι.] " Unde VERB ALE Πελιδνωμα, τό, i. q. πεχίωμα, " Livor, s. Pars livida, Schol. Theocr." [" Suid, v. " Ύπώπια." Boiss. Mss. * Πελιδνω<τι$, Aret. 5, 8. * Άποπελιδνόω, Schneidero susp. * Πελιδ^", Marc. Sid. 47. ap. Fabric. B. Gr. 1. p. 19 ] " Pro πελοί s, " πέλοε, reperitur ETIAM Πελλόι, s. Πέλλο$, duplici λ scriptum, significaus itidem Niger, s. Subniger, " Fuscus," [Pullus.] " Hes. oxytonws^ scriptum " habet πεχχόν, exponens φαιόν χρώμα έμφερέε τφ " πεχώνω : afferensque itidem πελλήν pro φαιαν τφ " χρώματι, addens tamen etiam κούφην, Levem. Paro- " xytonws scriptum ap. Gal. Lex. Hippocr., πέχχα " sc. ex Hippocr. afferentem pro πέλια, * υπόκιρρα, " Livida, Subfulva. Quibus addit, eum pro eod. '* dicere πελιδνά: Zenodotum vero ev rais έθνικαίε " Αέξεσι annotare Sieyonios πέχχον dicere ro κιρρόν, " Fulvum. Itidem Erot. paroxytonws habet πέλλον, " exponens * υπόφαιον, Subfuscum : reprehendens- " que eos qui πέχιον scribunt, utpote ignorantes " Sophoclem quoque hoc vocabulo usum esse in Pa- " storibus, et in Amphiarao, dicentem πέλληε βοόε. " Ita enim quaedam ejus exempl. habent, alia simpli? < ci X. Sic Etym. Πέλλαν urbem Macedoniae nomir natam scribit, quod earn βοϋε είρε πέλλη τό χρώμα, " quod earn invenerit bos fusco s. livido praeditus " colore : a quo bove denominate etiam fuit BoCns " et Βοννόμεια, teste Steph, B. Utitur hoc vocab. " Theocr. quoque, 5, (99 ) Τάν ojv τάν πέχχαν : quod " Schol. itidem exp. μέχαινav, Nigram, Fuscam. " Item ap. Aristot. H. A τών ερωδιών tria ".genera sunt, sc. ό jτέλλοε, ό λευκόε, et ό άστερίαί, " i. e. ό πέλλοε τήν χρόαν, Qui colore est subnigro s. " fusco aut livido. Plin. Graecam vocem retinet, 10, " 60." [" Ad Anton. Lib. 53- Verb., Harles. ad Theocr. 97. ad Mcer Jacobs. Praef. ad Bion. et Mosch. p. xxxii. Koep. ad Greg. Cor Heyn, Horn. 6, 59. 8, 660." Schaef. Mss.] " Porro ab hoc " πέλλοε idem Etym. Dici Πέλλι/ν βοΰν scribit τόν «πέχχον χρώμα έχοντα, Qui fusci s. lividi coloris est. " Ab eod, derivatum est NOMEN Πελλαιοϊ, Hesy- " chio Qaws, Fuscus," [" Jacobs. Antb, 7, 305." Schaef. Mss.] " ap. quem ET Πέλλα ιχρόν, s. Πελλαι- " χνον, expositum πυρρόν, Rufum :" [" Brunck. ad Poet. Gn " Schaef. Mss.] " Praeterea sicut e " πέλιοε est verbum πεχιοϋσθαι, e πελιδνός verbum " πελιδνοΰσθαι, ita e πέλλοε yerbum ΪΊελλονσθαι, " superioribus synonymum, significaus sc. Lividum " fieri, Livescere." [" Toup. Opusc. 1,337 " Schaef; Mss.] " Unde VERBALE Πέλλωμα, i. q. πεχίωμα s. " πεχίδνωμα, Livor, Pars corporis livida. Legitur " ap. Schol. Theocr. 5. Ύήν τοΰ σώματοε έπιφάνειαν, " ήνίκα δι' υποδρομήν αϊματοε μελαίνηται, vocant " πέχχωμα s. πεχίδνωμα. Ita enim repono pro πέχ- " Χα μα, quod habent vulg. Edd." [Koen. ad Greg. Cor Schaef.] 'ΠΕΛΩ, Sum: Poetice pro εϊμί, II. I. (324.) A u " Ipsa autem inopiam patitur: de avi quae pulli» " suis dat si quid invenerit. Sic alibi πέλε et πέλεν " pro Erat, %v. Exp. etiam Fiq, γίνομαι. Utuntur " iidem Poetae passive etiam pro active: itidem " pro Sum, ειμί : unde ap. Apoll. Rh. (1, 1320.) " πεχέσθω, Sit. Item pro e»ri\ero, dicunt επίετο, per " sync.: Od. Θ. (571.) τα hi κεν Qeos rj TxXimt,'Η " έ άτέχεστ' ε'ίη, ώε οι ψίλογ. έπχετο Βνμφ, Ut fioiqio " ejus gratum erit. Positum enim impcrf,, nisi.aor. " 2 malis, pro futuro. Accipitur et πέχομαι hoc pro " γίνομαι, Fio ; et sequente επϊ ponitur pro Accido " Ingruo: ad verbum Fio supra:.nisi tmesiu esse " malis, ET έπιπέχομαι dici ut επιγίνομαε. Od. 0. " (407.) Νοΰσοε έπϊ στυγερή πίχεται δειλοίσι βροτοϊσι " Ν. (60.) έπ' άνβρώποισι πέχονται." " Πέλεσκε,Λο- " nice pro ίπεχε, Erat." [" Eur. Phoen. p. xsi«, Valck. ad Charit. 250=751. Markl. Suppl Jacobs! Anim Anth. 11, 94. Heyn. Hom. 6, 190! 274. Gesner. Ind. Orpb. Toup. Opusc. 2,41. Valck. Β Callim Diatr Cum adv., Hapyi. Hom,4; 699. Π. et τελώ conf., Lobeck. Aj. p Πέλοπα! et πέτομαι conf., Heyn. Hom. 6, 190. Πέλοιη et γένοιτο conf., 4, 699 Π4λουσι, Epigr. adesp. 518, Πέλον, Fui, Ruhnk. ad Longin Πελε, Εμ, Ο "Εττλεν, Heyn. Hom. 6, "EsAeo, Es, 5, II. Z> ad Charit Jacobs. Anth. 6, 410. Anyte 5, 16. Antip. These, 47. Marc. Arg. 23. Epigr. adesp "Επλετο, Est, Scheikr. Praef. ad /Elian, p. 8. Ruhnk. Ep. Cr Villoison. ad Apoll. 1. p. 400." Schaef. Mss. Hesiod. Θ * "Πελεσκω, Ruhnk. Ep. Cr. p. vii,.,. ΒάΧημι,^}." Schaef. Mss. Infin. πεχέναι, Parmenidu Fr * Πελέω, Schleusn. Lex. V. T. Hesiod. ap. Schol. A- poll. Rh. 1, 156. άλλοτε δ' αυτε πεχέσκετο, θαϋμα ίίέσθαι, Μύρμηζ. * " ΠέΧΧομαι, Simoiujdes περϊ Γυναικών 100, Οΰ γάρ ποτ' ε'νψρων ήμέρην. διέρχεται Άπασαν, οστιε συν γυναικϊ πέχχεται, De git." Seager. Mas.] " ΤΙΧόμενον, Hesychio γεννώμεναφανέν, iijkov: " per sync, procul dubio pro πεχόμενο?" " Άνη- C " πεχίη, Hesychio ασθένεια : et sine α dicitur νη " πεχίη." " Ν?ττέΧει, Gal., Lex. Hippocr. άδννατει:" [leg. νηπελεΐ.] " Έ,ΰηπεΧέϊς, Hesychio- πράοι, είιή " νιοι, Mites, Mansueti, Morigeri: ET Εί»)τέλια, " Eid. εΰθηνία, ευεξία, Prosperitas, Bona habitudo." [Callim. H. in Cer * " Εύπβλή», (Enomaus E«- sebii 5, 20. Schneidero susp.]. " ΚακηπεΧέων, a " Nicandro Θ. (878.) et Ά. (93.) dicitur ό κακΰε " έχων, Qui male habet, /Eger." {" Ad Callitn. 1, 257 ad Charit * ΚακηπεΧία, ibid, ad Callim. 1. c. Toup. Opusc. 2, 82. Emendd. 2, 525." Schaef. Mss.] "Άμφιπέλομαι, Adsum, Advenio. Hes. enim " άμφιπέληται affert pro παραγέκηται*". [" Plato de Rep Bas. Φοβοϋμενοε, όταν τα Χέγρ, ώε την άοιδήν μάλλον έπιφρονέουσιν άνθρωποι, "Hr«άειδόντεσσι νεωτάτη άμφιπέχηται." Seager. Μββ. Desuoi* tus est locus ex Od. A Τήν γαρ ααώήν μάλλον έπικχείουσ άνθρωποι, "Hrts άκουοντεσσι νεωτάτη άμφιπέληται.] " Έκπελω ex Hom. affertur " pro Exto. Έκπέλει. Hes. exp. έξεστι, Licet," D [Soph. Antig "Ilgen. Hymn 'ΕπιπέΧομαι, Ind. Apoll. Rh. (Vide Πέλ».)" Schaef. Mss.] " Έπιπλόμενον έτοε ap. Horn., et ceteros Poetas, " Vertens annus, Volveus annus : Virg. Volven- " tibus annis. Nam idem esse έπιπλάμενον έτοε, " quod περιπλόμενον, scribit Eust. Od. (H. 26l.) " έπιπλομενον έτοε ήλθε, Hesiod. (Θ. 493.) έτιπλβ ' " μένου δ' ένιαυτοΰ, pro quo alioqui et ipse περιπλο " μένου dicit. At in VV. LL. έπιπλόμενσε redditur " Accedens, Profectus, Advolutus. Item, Subse-. " quens, Superveniens, Insequens." [Soph. CEd.T ] "In illo tamen Hesiodi 1., έπιπλομένου in- " αυτοΰ, redditur, Auno volvente et decurrente.' [Apoll. Rh. 3, 25. Hesiod. Ά. 87. έπιπλομένψ ένιαυτφ, Apoll. Rh. 2, έπιπλομένη νυκτί.] "ΙΙαρα " πλομένοισι, Hesychio παροΰσι, Praesentibus. " ριπέλω., s. Περιπέλομαι, i. q. in prosa περίει/u et " περιγίνομαι, Supero, Superstes sum, maneo. Ac " sicut επλεο pro έπέλου. dicunt per sync., ita etiaur " Apoll. Rh". (3, 130.) περιέπλεο pro περιεπέλου, qu d " est περιεγένου, Superasti. Itidem partic. περιπλό»

43 7427 ΠΕΛ [Τ. III. pp ] ΠΕΛ 7428 " μένος ab ilsd. Poetis usurpatui 1 pro περιπελόμενος A 44 potius quam pro περιπολούμενοί, ut quibusdam 41 placet. In eoque περιπέλεσθαι est ad verbum In 41 orbem fieri, h. e. In orbem et circum suum redire, In orbem suum revolvi, s. potius in punctum illud " e quo orbis duci ccepit. Dicunt igitur περιπλομέ- " νου ένιαντον, quod Lat. Vertenteanno s. Volvente: " item, Olim volventibus annis, pro περιπλομένων ένι- 44 αυτών. Sic Virg. redit agricolislaboraetus in Orbem, * Atque in se sua per vestigia volvitur annus. Et " rursum, Interea magnum sol circumvolvitur an- " num. Od. Λ. (247.) Χαίρε, γνναι, φΐλότητι, περι- " κλαμένου δ' ένιαντον Τέξείί άγλαά τέκνα : pro quo " alibi περιτελλομένου δ' ένιαυτον" ["Jacobs. Anth. 7, 6θ Epigr. adesp Heyn. HOm. 5, 486. cf. Tzetz. ad Lyc. p. 651." Schaef. Mss. * Ύπερπέλσμαι, Apoll. Rh. 4, 1636.] ΠΕΛΩΡ, ωρο«, το, Monstrum, Monstrum im- 44 mane ingens, Apoll. Rh. 1, (996.) Sea τρέφεν Β 'f αίνά πέλωρα: de gigantibus. II. B. (321.) δεινά, " πέλωρα pro δεινόν πέλωρ, de dracone: unde et 44 Cic. sing. num. vertit Mirabile monstrum: atque " adeo paulo post pro eo idem Hom. dicit repas 41 μέγα. Idem II. Σ. (410.) Vulcanum vocat πέλωρ α'ίητον, Magnum monstrum, s. immane : ob por- " tentosam ejus clauditatem deformitatemque. Ad- " jeclive etiam usurpatur pro Monstrosus, Porten- " tosus. Apoll. Rh. 2, (39.) rwjjs είναι εί το πέλωρ 44 τέκος, Monstrosus partus, Portentosa proles. Iti- " dem accipi potest in hoc ap. Eust. hemistichio, " πέχωρ αθεμίστια ειδώί: nam et ipse ibi masculi- " num esse dicit." [" Ad Od. M. 87. Heyn. Hom. 5, , 501." Schaef. Mss. Adj., Quint. Sm. 11, 27& Ζήι>α πέλ., i. q. ίχατον.] " Pro πέλωρ si- 44 gnificante Monstrosus, Portentosus, Insoleus, dici- " tur ETIAM Πελωροε, ET Πελώριος II. Μ. (220.) 4( 'φοινήεντα δράκοντα φέρων όνΰχεσσι πέλωρον. Sic " Eur, (Iph. Τ ) de Pythone serpente χελώ- "ριον τέρας dicit: et quidam in Epigr. πελώριοι λέων. c 44 Sed hisee 11. πελώριος exp. etiam Ingens, Imma- *' nis,ob monstrosam non solum naturam aut for- " mam, sed etiam magnitudinem: item Μ irae etinso- 44 litae magnitudinisaut formae. Quo exponi modopo- " test etiam, cum Horn, dicit Od. O. (161.) άργήν "χήνα πελώρον. Et Hesiod. Θ. (159 ) στοναχίζετο " γαϊα πελώρη :" [cf. Quint. Sm. 2, 225.] " et rur- "' sum (179 ) πελώριον έλλαβεν άρπην: nam et hie " Ingentem interpr. Interdum πέλωρος et πελώριος " simpliciter redditur θαυμαστοί, Admirandus, Su- " gpiciendus, Mirus. Ea signif. Hom. II. Γ " dicit πελώριον άνδρα, Virum admirandum : sub- " jungens mox, ήύς τε καλός τε, et quo κεφαλή qui- 44 dem alii sunt μείζονες, verum non ita καλοί neque " γεραροί, Itidem in Epigr. Μνήμά τε ΜανσωλοΧο " πελώριον: numeratum enim id fuit inter septem " miracula. Et II. Σ. (83.) τεύχεα πελώρια θαΰμα " ίδέσθαι: adeo enim erant καλά. Sic ap. Aristoph. ""Opv. (321.) πράγμα πελώριον Schol. interpr. Rem " admirandae utilitatis, Rem mirum in modum uti- D " lem. Gen. πελώρον substantive etiam usurpatus 44 reperitur pro Monstri, Portenti, τέρατος: 11. (Ε. " 741.) Τοργείη κεφαλή, δεινο'ιο πελώρον, Horrendi "monstrii Mirabilis monstri," [Od.K. 168.] "Ubi " si metaplasmus non est pro πέλωρος, a nom. πέλωρ, " thema statuemus πέλωρον, quod idem significet ac " πέλωρ substantivum." [" Πέλωρο», ad Thom. M. 17. Ilgen. Hymn Valck. Phoen. p Πέλωρον, τό, Monstrum, Hesiod. Θ Moschus 4, 26. Hevn. Hom. 5, 12. Πελώριοι, 6, 90. 8, 212." Schaef. Mss. jesch. Pr Athen Apoll. Rh. 4, Πελώρια πενκη. Πελώρη Hesychio ειμαρμένης. *" ϊίελωρίως, Orac. Sibyll Ops. = 185. Gall." Elberling. Mss. * Πελωρυτόί, Vox susp. in Theocr. Ep. 17,5.] " Alias Πέλωρον, Pelorum, " dictum fuit Unum e tribus Siciliae promontoriis, " quod sc. in Italiam vergit. Strabo Πελωρίδα άκραν, " et Πελωριάδα, appellat. Inde quidam nominatas " existirnaut πεχωρίδας" [s. πελωριάδας] " ostreas :, " Athen. vero (p. 92.) παρά το πελώριον, quod est " monstrosum vel monstrosae et inusitatae magni- " tudinis: quoniam sint μείζον χήμης καί παρηλλα* " γμένον. Plin. sub finem peloridas et chamae- " peloridas in cancrorum genere ponit. Aristot. eas " έν άμμψ γίνεσθαι auctor est. Meminit Etym. quo- " que, et eand. nominis rationem affert, quam Athen.; " postquam enim e Dionys. P. attulit, ήνεμόεσσά " πελωρις, de Siciliae promontorio, subjungit, πεχω- " ρ/δα dici etiam Speciem quandam όστρεον, παρά τό " πέλωρον, quod signif. μέγα, quoniam sc. sit μείζον " τής χήμης καί των άλλων ομοίων όστρέων." [" Πε- Χωρίς, ad Diod. S. 1, Probl. Arithm. 22. ΤΙελωρίδες, Bergler. Alciphr. II. Πελωριάί, Jacobs. Anth. 8, 117. Heroic, adesp. 21. ad Diod. S. I, , 501." Schaef. Mss.] " Quod vero attinet "ad etymon τοϋ πέλωρ s. πέλωρος, dictum volunt " quasi πέλας όρους ών τφ μεγέθει, quod magnitu- " dine proxime ad montem accedat, h. e. Insolentis " et immanis magnitudinis, Admirandae magnitudi- " nis : unde Hes. quoque exp. μέγας et ϋπερφυής.' " Πελωρενει, Hes. affert pro φανερώς ποιεί, Palam " facit."'[" Forte pro κελωρνω." Schn. Lex.] ΠΕΜΠΩ, φω, Mitto, Maudo, 11. ( ) Πέμπε δέ μιν πολεμόνδε, πολύν δ' άμα λαόν όπασσε'. ut Plut. in Arist, Πέμποντεϊ έιτί τόν πόλεμον. At Thuc. Πέμπω σοι περι τοΰτου, Nuntium ad te super hac re mitto, De hoc te per literas admoneo: 8, (50v) p Πέμπει ώί τόν Άστΰοχον, ut Xen. Κ. Π. 5, (4, 1.) πέμπω πρός σε, Mitto ad te: 1, (5, 4.) Eis Πέρσας έπεμπε πρός τε τό κοινόν και πρός Καμβύσην, In Persian! mandavit ad: (ibid.) "Επεμπε πρός τόν Κΰρον, δεόμένος αυτοϋ πειράσθαι άρχοντα έλθεΐν τών ανδρών, Misit et rogavit : Έλλ. 3, (2, 1.) Πέμπει πρός αυτόν, καί έρωτφ πότερον εϊρήνην fj πόλεμον έχειν βούλεται: 6, (4, 3.) Πέμφας πρός τους εφόρους ή ρώτα τί χρή ποιεϊν. Rursum Thuc. 2. Παρά τε Φορμίωνα έπεμπον, κελείοντες άμννειν. Itidem Plut. de Deo Socr. "Επεμψαν ήμάς, κελεΰοντες us τάχιστα ήκειν πρός αυτούς. Idem in Amat. Narr. Πέμφας γάρ ήτει νεανίας χίλιους, Misit qui peterent. Aliquanto post, Πέμπουσι Θηβαίοι έξαιτονντες τουs Φώκον φονείς, Mittunt qui Phoci interfeetores sibi dedi postulent. In quibus 11. subaudiendus reliuquitur accus. πρέσβεις vel πρέσβυν, sicut et in Epist. Philippi ap. Dem. Πεμψαντοβ υπέρ αϊτών έμοϋ πολλάκιί: et ap. Xen. Κ. Π. 6, (2, 5.) Πεπομ^ιέναι δέ Κρόϊσον καί είς Λακεδαίμονα περί συμμαχίας. Item πέμφας κήρυκα, Paus. Att. Et πέμπειν τάς βοηθείας, Mittere suppetias, Polyb. Jungitur etiam cum infin., ut Xen. Έλλ. 3, (1, 5.) Πέμπουσιν οί έφοροι, άπολιπύντα Αάρισσαν, στρατεύεσθαι έπί Καρίαν, Mandant ut relicta Larissa in Cariam expeditionem faciat, ubi subaudiri potest κέλεΰοντες, ut paulo ante in 1. quodam Plutarchi. Dimitto, Od. 0. (74.) Χρή ζείνον παρεόντα φιλείν, έθέλοντα δέ πέμπειν, Κ. (18.) όδόν ρτεον, ήδ' έκέλενον Πεμπέμεν' ούδέ τι κείνος άνρνατο, τεϋχε δέ πομπήν, II. Ω. (430.) πέμφον δέ με σύν γεθεοϊσι, Dimitte me. Verba Priami ad Achillem profecturi. Procul amando, Od. 1. (46l.) τόν κριόν άπό έο πέμπε θύραζε, Eur. (Hec. 99 ) άπ' έμάς τόδε παιδός Πέμφατε, Procul hoc avertite et depellite a filia mea. Demitto, II. Φ. (47.) 6ς μιν έμελλε Πέμπειν είς ά'ιδαο, καί οΰκ έθέλοντα νέεσθαι, Ad orcum s. Oreo demittere: Virg. demiserit orco^ I) Ponitur et pro Immitto. Quo refer πέμπειν φόβους, ap. Plat., quod Cic. interpr. Incutere terrorem. Item pro Mitto in, Impono. Quo pertinet quod ex Aristoph. (B ) affertur, έπεμπε τό κράνος, Galeam mittebat in caput suum, Sibi imponebat et induebat. I) Deduco, Veho, Transveho, Trajicio, Od. Π. (228.) Φαίηκές μ' άγαγον ναυσίκλυτοι, ο'ίτε καί άλλους Άνθρώπονς πέμπουσιν οτις σφέας είσαφίκηται. Cui similem locum habes in Πορθμενς: Ε. (140.) πέμψω δέ μιν οϊίπη έγωγε' Οΰ γάρ μοι πάρα νήες επήρετμοι καϊ έτάίροι, Οι κεν μιν πέμποιεν έπ εΰρέα νώτα θαλάσσης, Qui vehere ipsum possint. Prius autem' πέμψω reddere queas Transvehendum ac transmittendum curabo. Ex Eod. affertur πέμπω νέεσθαι pro Deduco, Duces praebeo reditus. Πομπήν πέμπειν. alii inter-

44 7429 ΠΕΛ [Τ. πι; pp ] ΙΙΕΛ pr. Ducere pompam, alii Celebrare pompam et in- A Paroquitereducant. Quo refer Plut. Alcib. <5> 1 ap^ dum: quo utitur turn Dem., - turn Plato de " Rep - ' 1 βαζον, πρέσβεσιν 'Αθηναίων προί βασιλέα πομπήν Πομπήν oi Θρφκες επεμπον. [Thuc. 6, 56,] Πέμπομαι pro Accerso, ex Eur. [" Πέμπω, Τ. Η. ad Lunoris causa fit, et alio nomine προπομπή dicitur, PJ u f - per ασφαλείας παρασχείν. Pro Deductione quae hocian. 1, 218. Toup. Opusc. 1, 335. ad Herod Cicerone, 'Επί τιμρ καί θέςι rov ανδρός ΰπό πομπή riv 383. Brunck. Phil ad Charit Eur. Iph. άριστων μάλα σεμνώς άνιόντος. [ Pom pa : de spectaculo apparatuque solemni in modum triumphi: quo A Wakef. Eum. 12. Ale. Il6l. Phil Staid. Eum. 12. Abresch. jesch. nomine vocantur et funera, Ferales pompae a Lucano 2, Deduco, II. A Brunck. Phil. 913 dicta. Herodian. 7, (6, 3.) Είπβτο δ' αύτφ πάσα ή Legatos mitto, Staver. ad Corn. Nep. 75. ad Charit. βασιλική πομπή των στρατιωτών, Principalis pompa, 230. Deduci jubeo, Steinbr. Mus. Tur. 1, 307- De Synes. Ep. 40. Έπι τφλιβνκφ τροπαίψ πομπή έπινίpompa, ad Lucian. 1, 324. Pro άποπ., Abresch. KIOS, Pompa triumphalis, Plut. Pbilopoett^ (21.) JEsch. 2,74. Stanl. Eum ad Paus Pro -έπιπ., Verh. ad Anton. Lib. 72. Τ. H. ad Plytum. p Pro μεταπ., Brunck. ad iesch. S. c. Th. p Π. χορόν, ad Xen. Mem. 3, 3, 12. : ρήματα, Ruhnk. Ep. Cr. 292.: πόδα, Musgr. Iph. T. 123.: άγγελον, ad Diod. S. 1,θΐ6. Π. άπό, Heyn. Hom. 7, 218. : έπί, ad Herod Πέπεμπτ', Brunck. ad jesch. S. c. Th Πεπομφώε, Phalar /6. De act. et med., ad Xen. Eph Brunck.ad ϊ Eur. Or. p Kuster. V. M. 20. Lobeck. Aj. p Med., Eur. Ipb. A Wakef. Here. F Musgr. ibid. Πέμπομαι, Arcesso, Eur. Hec Soph. CEd. C. 602." Schaef. Mss. " Πέμπεσ&η etiam dicitur res quae in pompa ducitur, portatur, aut exhibetur,. He^od. 2. Tor φαλλόν τόν τφ Διοννσψ πεμπόμενον, Qui in Bacchi pompa portatur." Brunck. Mss Phot. Πεπεμμένην λέγουσιν, ov μόνον άπεσταλμένην.] Πέμψις, Missio, Thuc. 7 Καί τήν προτέραν ϊτέμψιν τών νεών ποιήσασθαι, i. e. άποστόλήν. At Hes. exp. * έγχνρασμός. [* Πεμπτήρ, unde * " Πεμΐττήριος, i. q.. πομπευτής, Qui funeream pompam ducit, Greg- Naz Carm.p. 24." Kali. Mss.] Πεμπτέος, MiJtendus. At Πεμπτέον, Mittendum est. [" Lucian. 2, 198."Schaef. Mss.] Πεμπτόβ, Missus, Mandatus, Thuc. 8, (86.) p. 289 "Αγοντες 'Αθηναίων ές Λακεδαίμονα άπό τών τετρακοσίων πέμπτους πρέσβεις Λεσποδίαν καί Άριστοφώντα : ubi tamen et πέμπονσι quaedam habent exempl. [* Αΰσπεμπτος, M$ch. Ag * ". Παλίμπεμπτος, Theod. Prodr.. in Notit. Mss. 8, 147"Elberling. Mss.] ; Πομπ»/, ή, Missio, Missus, Thuc. 4, (108.) p αΰλων νανπηγησίμων πομπρ, i. e. διά τό πέμπειν ξνλα ναυπηγήσιμα, Ob missa s. transmissa ligna fabricandis navibus. Et ap. Demetr. Phal. σίτου πομπή, quae et uno verbo σιτοπομπεία. ielian. Τόν δράκοντα Toy έκ τής θείας πομπής ήκοντα, Divino inissu, D e o mittente, ubi Suid. exp. πέμφεως, αποστολής, Plato de Rep. 2. fin. Τήν τοϋ ένυπνίου πομπήν υπό Αιός τφ Άγαμέμνονι, ubi etiam ΝΟΤΑ, "Ονειρος, quo Hom. utitur, ab eo exponi έννπνιον. Respicit vero ad H. B. (8.) Βάσκ' 'ίθι ονλε ονειρε θοάς έπί νήας Αχαιών. Item Plut. de Def. Orac. Πλεΰσαι δέ αυτός ιστορίαs καί θέας ένεκα πομπής τοϋ βασιλέως, Sese, cognoscendi visendique causa, imperatore mittente navigasse, s. Missu imperatoris : Tac. Missu principis. Affertur.e Plat, de Rep. 2. etiam πομποί σημείων, pro Signorum s. Portentorum missiones, Missa portenta. Impulsus, Instinctus: quia ii, qui mittunt mandantque aliquem, impellunt et instigant. Eur. (Iph. A. 352.) Ουρίας πομπής σπανίζων, Destitutus vento secundo, qui impelleret: nisi malis Qui transmitteret et transveheret. Quomodo et πομπή θεοϋ ap. Herod, exp. Dei instinctu, impulsu :.quod possis etiam interpretari Missu instinctuque D,ei. Itidem ap. Plut. in Rom. (9.) Πομποί θείψ φαίνεται, Divino impulsu apparet, Divinitus : de augurio. Aristid Πέμπονσι δή θείιρ πομπή γήν έπϊ πάσαν άφορμάς τον βίον, Athenienses mittuut instinctu divino, divino numine: de Triptolemo loquens. Bud. Ε Notino autem (Jo ) πομποί θεοϋ, pro Dei auspicia et ductus. II Deductio, qua sc. deducendum ant transmittendum transvehendumque curamus, qui apud nos aliquandiu deversatus est: quod et Reductio a Cic. nominatur. Od. Z. (290.) οφρα τάχιστα Πομπής καί νόστοιο τύχρς. παρά πατρός έμειο. Quomodo accipiunt et in Od. E. (32 ) ώρτκε νεηταιουτε θεών πομπή, Diis deducentibus, Deorum.ductu : παρακομιδή, προπέμφει. Itidem Plato Epist.-Πομπήν παρασκευάζω σοι, 7430 p meae Ed. de, funere ejus, 'Επινίκιον πομ^ιν τινα άμα rais ταφάίς μίΐμντες. Rursum Herodian. 7,(11,14.) Πρόβ πομπήν μάλλον rj μάχην έπιτήίίια, de armis quibusdam qua; asservabantur.. Et Thuc, 2. "Οσα ιερά σκεύη περί τε ras πομπάί καί rovs άγΰνας' Ad pompas et ludos. Et ap. Dem. (570.) ' Οχεισθαι διά τής άγοράς rais πομπάίς, In pom pis solemnibus per forum transvehi. Quod pompae genus Trahsvectio a Latinis dicitur, ut supra in 'Οχέω pluribus docui. A Plat, πομπή ίππων in 1. de LL. nominatur. Item cum verbis, Thuc. 6,(56.) p Tow τήν πομπήν πέμφαντας: quos ibid, paulo post πομπέίϋ appellat, ubi etiam dicit, Μετά τών δορυφόρων διεκί σμει, ώς έκαστα έχρήν τής πομπής προίέναι. Eod. loquendi genere utitur Dem. ac Pktto.5 Terent. Heaut. Transeundum nunc est tibi ad Menedemum,et tua pompa eo traducenda est, Dem. (571.) Τάι πομπαί ήγιγιτο, Pompas ducebat, Plaut. Ovid;: Plato de Itep. Πομπάβ ποιείσθαι. Et Plut. Apophtlu Ιϊβμπι}ν τελειν. Itidem Herodian. I, (10, 11.) Μητρί Βεων πομπήν τελοϋσι, Matri deum pompam celebrant Similiter Epigr. ήν τελέσρδέ Τήν πομπήν. νϊτξ. En. 5. Annua vota tamen solemnesque ordine pompas Exequerer. Eust. exp. θρίαμβος : dicens, mvjj γλωσστ) vocari πρύελενσιν: cum qua voce convenit et Gall. Procession, a Procedendo. Videet Πομπεία. In qua signif. metaph. quoque capitur, utet Lat. Pon^ pa. Herodian. 2, (4, 18.) Ουδαμοϋ τύφον καϊ πομπήν παρεχόμενου βασιλικήν, Imperatoriam pompam ostentare. In Axiocho (p. 369.) Eis πομπήν Καί ρημάτων * άγλάίσμόν άνντει, Ad pompam et verborum splendorem. Itidem Cic. Pompae plena petitio. Item; Adhibere quandam in dicendo speciem atque pompam : [Off. 1,36, 7.] Et Seneca, Detrahere pompam muneri suo. [Pind. Ό. 7, 145. "Toup. Epist. de Syrac; 343. Opusc. 1, 336. Emendd. 1, 30. Valck. ad Theocr. x. Id. p ad Charit Tiimei Lex et n., Τ. H. ad Lucian. 1, Ammon ad Herod Thom.M Markl.. Iph. p. 24. Musgr Rhes. 229 Heracl Jacobs. Anth. 9, Missio, Toup. Opusc. 1, 22. Π. πέμπειν, ad Lucian. 1, 360. Jacobs. Anth. 8, , 134." Schaef. Mss.] Ifyπαγωγέω, Pompam duco, πομπής ήγοϋμαι. Apud Hes. ETIAM ΪΙομφαγαγεΊ, expositum τήν πομπή* άγει. " Πομπηγορώσι, Hesychio προπέμπονσι.". Πομπι^ό, Ad pompas pertinens, Pompas decens, Pompis conveniens. Apud Athen. πομπικόν traktl 1 ειν, Ita tubarn inflare ut in pompis fit. Alii, Buccinis solemnem pompam significare atque accendere: Virg., martemque accendere cantu. Et Πομπικοί* μέ λος καϊ προσόδων, Carmen triumphale, Bud. e Plut. Vel Quo in pompis utuntur: [cf. 9, 361. "T. H. ad Lucian, 1, 184. Diod. S. 2, 278." Schasf. Mss. Dionys. H. 2, *IIO/MWSS, Man! N. A. 12, 33. Longin. 32. * " Πόμπιος, i. q. πομπικός, Diod. S. 12, 40. σκευ^." Schn.. Lex.]. ΪΙόμπιμος, ό, >/, Qui mitti.s. transmitti potest, Missus, Transmissus, Soph. Tr. (873.) p meae Ed. ού σμικρών κακών 7 Ηρξεν, το δώρον Ήοακλεϊ τόπόμ πιμον, Ad Herculem misstim: πεμφθέν, ut Schol. exp. Et ex Eur. (Hipp. 578.) πομπ/μα φάτις, Rumor qui emittitur. Habet. etiam act. signif., pro Qui niittere s. transmittere potest: ut πομπίμονι πνοίι Idem dixit pro Flatus secundos et qui transmittere s. transvebere aliquem possunt. Et πόμπιμος Sai μων, Qui deducit aliquem. Idem in Phoen. (991 ) τί δήτ έρνμά [δήτα ρϋμά] μοι.γενήσεται; sc. ad iter

45 7431 ΠΕΜ [Τ. III. pp ] ΠΕΜ 7432 ingrediendum. Respondet Creon, Πόμπιμοε ά δαίμων, quod SchoJ. exp. οδηγήσει σε ή τύχη, Deducet te, Dux tibi et comes itineris erit. [^Esch. S. c. Th* "Musgr. ad Eur. PhcenJ.c p Hec Med Porson. p. 65. Valck. Anim. ad Ammon. 93. Jacobs. Specim. 27. Anim. in Euiv 25. Thom. M Soph. Tracb Cattier. Gazoph Huschk. Anal Jacobs. Anth. 9, 152." Schaef. Mss. " Act. sensu, Plut. Opp. Mor. 86." Boiss. Mss.] AT Πομπήμων, quod exp. Dux, Deductor, ap. Apoll. Rh. (2, 673.) καμάτφ πομπή μονι βα'ινον epuete, Omnino mendosum esse puto, et veram esse earn lectionem, quae habet πολυπήμονι, a RECTO Πολυπήμων, Multum damnosus, πολυβλαβήε. Πομπαϊος, Mercurii cognomen, quod defunctorum auimas ad inferos deducat: ut et Od. Ω. videre est initio. Ajax ap. Soph. (Aj. 832.) suo ense se transfossurus, καλώ δ' &μα Πομπαϊον 'Ερμήν χθόνιον, ev με κοιμίσαι. 0 Ubi Schol. exp. τον -φυχοπομπόν, Qui animas defunctorum ad inferos transmittit s. deducit: a NOM. Yuxoiro/iiros. Idem et omnes generaliter homines iter ingredientes deducere el comitari solet, ut patet ex II. Ω, (337.) ubi Priamo ad Achillem ab Jove duxque comesque datur, dicente, Βάσκ 'ίθι καί Πρίαμου κοίλαε έπι vrjas 'Αχαιών *Ω» άγαγ'. Eust. ibi : πομπόν et όδηγόν eum vocat: imo ipse Mercurius, ibi ad Priamum dicit, σοι γάρ με πατήρ α μα πομπον οπασσεν. Item τα πομπαϊα άγειν ap. Eust videtur dictum pro Pompas ducere. Vide Πομπόν. [JEscb. Eum. 91. Ear. Med Iph. A " Ruhnk. Ep. Cr Valck. Hipp. p Brunck. Phil Lobeck. Aj. p. 353." Scha:f. Mss.] ΤΙομπάι, ο, Qui aliquem deducit s. transmittit: οδηγός mi συνοδοιπόρο*, ut Eust. exp. 11. N. (416.) έπεί ρά oi ώπασα πομπόν. Ab Hes. exp. οδηγόs προνέμπων: Ut et Suid. Πομπόν, συνοδοιπόρον και προπέμποντα. In VV. LL. exp. etiam Couventus: perperam erroris occasione sumta e σύνοδοε, quod ibi non substantive Conventum Ccetumve significat, sed adjective Comitem, συνοδοιπύρον. Ε Plut. Pericle affertur etiam Πομποί τούτων και κομιστήρες, pro Exportatores eorum et bajuli. Vide et Πομπαϊος. I" Beck, ad Hec Brunck. Phil ad Herod. 69. Wakef. Trach Phil Jacobs. Anth. 11, 19. Boiss. Philostr Thom. M Heyn. Hom. 7, 254. Π., ή, Od. A Heyn. Hom 8, 515." Schaef. Mss.] At Πομπόν dicitur ro κηρύκων, Caduceus. Eust exponens quid SIT Αιοπομ- σείν, SCRIBIT Δίον a quibusdam vocari κώδιον ΐερείου τυθέντοε Δα Μείλιχίφ έν TOIS καθαρμοϊε φθίνοντος μαιμακτηριώνοε, οτε ήγοντο τα πομπαϊα, και καθαρμών έκβολαϊ eis ras τριόδουε έγίνοντο: quibus Subjuiigit, ΕΙχον δέ μετά χείραs πομπόν, όπερ ήν, φασί, κηρνκιον, σέβας Ερμού : e quo πομπόν et δϊον compositum esse Αιοπομπεϊν. " Εύπομποε affertur " pro Bonus dux, άγαθόϊ οδηγό*, κυβερνήτη," [iesch. Eum. 93. " Legebatur olim in Soph. (Ed. T. 697.,» ubi Brunekius ra νϋν τε πομπό*." Seager. Mss. * " Παντόπομπος, Theodos. Diac. Acr. 1, 34." Boiss. Mihi placeo, Triumpho: sumta metaph. ab iis qui in pompis se prae ceteris efferunt et ostentant. Quo refer πομπεύει, quod Suid. exp., ώε νενικηκώς μεγαληγορεϊ. Idem exp. etiam λοιδορώ, in Dem. (368.) Ταϋτα τοίνυν είδώε Αισχίνης ούδέν ήττον έμοΰ, πομπεύειν άντϊ τοϋ κατηγορεϊν είλετο : ut πομπεύειν hit fere sit quod et Ε plaustro convitiari. Remittit vero Mss. * ΎαχύπομποΒ, jesch. Suppl* * Ύήλένομ-Iποε, Ag. 308.] ae, In te convitia jacto. Vide Πομπεία. [Suet. Cses. ad Hermog Sic et Philostr. Her. πομπεύω είε Πομπίλος, Qui aliquem transmittit vel deducit. 49. Inter cetera carmina, qualia currum prosequentes Est et Nomen proprium eujusdam viri, qui διαπερών joculariter canunt milites.] Πομπεύω rursum significat In pompa transvehor, Athen."Εφηβοι μέν γάρ κόρην φίλη ν Άπόλλωνοε άρπαγήε τρόπφ, ab Apolline comprehensus, in cognominem piscem transformatus έπόμπειισαν έε όκτασίονε, ut Bud. interpr. Sic Idem, est, navi, qua earn vehebat, in saxum conversa, ut Έπόμπευσαυ δέ και θρόνοι πολλοί έζ έλέφαντοε κατεσκευασμένοι. Et Lucian. p. 65(= 1, 477.) Τόν Μαι- docet Eust qui p hoc πομπίλος dicit esse παράγωγον praecedentis πομπόs: esse autem δώον άνδρων τέως έν τοϊς οίκέταιε πομπεύοντα, Qui in pompa famulorum transvehebatur. Habet et transiti- θαλάσσων, έρωτικόν, ποικίλον, πηλαμίδι έοικός. Idem ρ tradit hunc πομπίλον a quibusdam nominari vam signif. pro In triumphum duco, Ostento in tfepov ίχθνν, ut a Timachide, ubi ait, πομπίλοι iepol pompa et triumpho. Ab Hes. vero περιάγω ίχρ. Ιχθϋε: quod hemistichiuni et ap. Athen. (283.) legi- Unde πομπευθεϊε, In triumphum ductus, Triumpha- tur, ubi multa de hoc pompilo. Ibid, e Thalassiis Pancratis, -Πομπ/λοί, όν καλέουσιν άλίπλοοι Ιερόν ιχθΰν. Ceterum de amore hujus piscis erga nautas, ibid, e Nicandro, Πομπίλος os ναύτησιν άδημονέουσι κελεύθους Μηννσαι. Et ex Alexatldro ietolo, Πηδαλίφ άκρφ έπϊ πομπίλος άνιοχεύει. Aliquanto post ex Efin η a, Πομπίλε, ναύτησιν πέμπων πχβον εϋπλοον PARS XXII. Α ίχθύε, Πομπεύσαιε πρύμναθεν έμάν άδεϊαν έταϊραν. Ibid, ex Apollonio prolixe refert fabulam de Pompilo illo, cujus mentionem feci paulo ante ex Eust.: Sed aliter quam Eust. Ibid, e Dionysio Jambo, qui itidem a nautis Πομπίλον vocari Ιερόν ϊχθύν tradit, "Εστι δέ πελάγως, και παρά τάς ναΰς πυκνά φαίνεται, έοικώε πηλαμίδι, ποικίλος. Aliquanto post e Clitarchi Γλωσσών 1. 7 Oi ναυτικοί πομπίλον, ιερόν ίχθύν προ σαγορεύονσι, διά τό έκ πελάγους προπέμπειν τάς vatis εως εις λιμένα' διό καϊ πομπίλον καλεϊσθαι, χρύσοφρυν όντα. Plin. 9, 15. de thynnis, Iidem saepe navigia velis euntia comitantes, mira quadam dulcedine per aliquot horarnm spatia et passuum millia a gubernaculis spectantur, ne tridente quidem in eos saepius jacto territi. Quidam eos, qumioc e thynnis faciant, Pompilos vocant. Idem sub fin Pompilum, qui semper comitetur navigiorum cursus: 9, 29. ναυτίλου ait a quibusdam vocari πομπίλον. Diversos tamen esse pisces, liquido patet ex iis quae de utroque narrantur, et quae in Nawr/Xos attuli. Idem po- B tius cum vavrt'xos ille est, qui VOCATUR Ναύπλιοί, de quo idem Plin. eod. 1., c. 30. Navigeram similitudinem et aliam in Propontide visam sibi prodidit Mutianus : concham esse acatii modo carinatam, inflexa puppe, prora rostrata : in hac condi nauplium, animal sepiae simile, ludendi societate sola : duobus hoc fieri generibus, tranquillo enim vectorem demissis palmulis ferire, ut remis: si vero flatus invitent, easdem in usu gubernaculi porrigi, pandique concharum sinus aurae. Hujus voluptatem esse ut ferat: illius, ut regat: simulque earn descendere in duo sensu carentia : nisi forte tristi, id enim constat, omine navigantium humana calamitas in causa est. Quibuscum cf. quae in Παρακαθίημι attuli ex eod. Plin., item Aristot. et Athen. Pompilus porro ab JEliano DICITUR Πομφίλος, ut tradunt nonnulli. [-" Heyn. Hom. 7,210." Schaef. Mss. Schol. Ven. II. Π. 407.] Πομπεύω, Mitto, Transmitto, Transveho, Deduce: cujus signif. exemplum ex Erinna habes in pra?ce- C denti Πομπίλος. Pro Deduco vel etiam Mitto, accepit Hom. quoque Od. N (422.) Αύτή μιν πόμπενον ίνα κλέος έσθλόν άροιτο Κεϊσ' έλθών : Schol. ibi exp. παρέπεμπον. Cum pompa incedo, etiam Pompam duco: Ovid, cineri materno ducere pompam ; item, pompam Ducit, et adjunctos aureus urget equos. Synes. Ep. 127 Καί ήκε μετάπεμπτοε, ώσπερ εύεργέτηε 'Ρωμαίων, όχήματι δημοσίψ πομπεύων διά τών πόλεων, Vehiculo publico per urbem pompam ducens, Cum pompa incedens per urbes. Sic Greg."Επειτα πομπεύει διά τήε άγοράε έπϊ τό λουτρόν προαγόμενος, Pompatiee incedit, Bud.: qui πομπεύω exp. non solum Pompatice incedo, sed.etiam Exulto, Efferor, tus. Plut. Πομπευθέντεί αιχμάλωτοι. Sic et in Tito Flamin meae Ed. Τά λάφυρα πομπέυόμενα ν paulo post dicit, Έν τψ θριάμβψ κομισθήναι, pro πομπεύεσθαι. Item πομπευθένι, Pompatice transvectum. Idem Plut. Anton. (58ί) Καν έν 'Ρώμη τό σώμα τελευτήση, δι άγοραε πομπευθίν, els Άλεξάνδρειαν ώς Κλεοπάτρα? άποαταλήναι, Pompatice s. Funebri pompa 21 F

46 7433 ΠΕΜ [Τ. III. pp. 200-^201.3 ΠΕΜ 7434 transvectum, Bud., qui et similem locum affeit e A Greg. Naz. Stelit. 2. Μίμοι γελοίων ήγον αυτόν, καϊ rots άπό τήι σκηνής α'ίσχεσιν έπομπεύετο : qua vide et in Κατορχονμενυς supra. Affert idem Bud. et liaec e Greg., sed sine interpretatione : Ή βασίλισσα των ώρων Ttj βασιλίδι τών ήμερων πομπεύει καί δωροψορεϊ παρ' εαυτή παν δ,τι κάλλιστον. Et in Julian Πομπεύει έλευθερίαν τψ κηρύγματι. Παμπευει, Hes. etiam * κατασχολάζει: ap. quem legitur et Πομπεϊ, πομπεύεται: a VERBO Πομπέω. [" Πομπεύω, Toup. Opusc. 1, 335. Bergler. Alciphr ad Lucian. 1, 324. ad Herod. 529 ad Charit. 364=459 Theocr. 2, 68. Thom. M Soph. Trach Wakef. Phil Eum. 12. S. Cr. 4, 154. Matth. Anecd. 1, 42. ad Diod. S. 2, Dionys. H. 1, 380. Insolenter aliquem tracto, Boiss. Philostr. 432." Schaef. Mss. Arrian. Epict. 3, 24. Heracl. AHeg. 29 In Schn. Lex. affertur πόμπεσκεν ex Autimacho ap. Athen. 469, sed vulgo legitur πέμπεσκεν. Πομπενεσκον, Theocr. 2, 68. * ΤΙόμπευσιε, Plato de LL. 949 ] Πομπευτής, Qui aliquem deducit, ι pompam ducit. [" Ad Lucian. 1, 477 " Schaef. Mss. * Πομπευτήρ, Ullde * " Πομπευτήριος, Ad pompam comparatus, Dionys. H. 2, 1056'." Wakef, Mss.] Πομπεϊ)?, έως, δ, Idem. UNUE Πομπί/εϊ, Ionice pro πομπεϊς, quod Hes. exp. προπομποί, ot προπέμποντες, οδηγοί, Qui aliquem deducunt, Duces viae. Πομπεϊς dicuntur etiam Qui pompam ducunt, οί πομπεύοντες, Thuc. 6, (58.) p 'Επί τους πομπέας τούς δπλίτας έχώρησε, i. e. τών πολιτών τους έν δπλοis τήν πομπήν πέμποντας, ut patilp ante loquitur. Valla πομπεϊς ibi interpr. Pompatici: alii Ductores pompae. [" Jacobs. Specim. 27. Anth. 9, 152." Schaef. Mss. Apoll, Rh. 2, 422.]. Πομπεία, Pompa, Transvectio qualis in pompa esse solet. Πομπεύειν, inquit Bud., et πομπεία. quid sit, facile intelligitur ex Athen., τήν Άντιόχου πομπείαν describente 57 5S(=I ) de ludis enim et spectaculis gladiatorum et Venationum loquens, quos ille exhibuit, ita scribit, 'Αρχήν δ' έποιήαατο τής πανηγύρεως τήν πομπείαν, όντως έπιτελεσθεϊσαν' καθη- C γοϋντό τίνες 'Ρώμαϊκόν έχοντες καθοπλισμόν, μεθ' ους Μυσοί, et quae sequuntur, prolixe ibi descripta sua serie. Quam pompam ibid, sequitur ή έν'αλεζανδρεία γεγενημένη ύπό τοϋ Πτολεμαίου πομπή. Convitiorum jactatio. Veteres, inquit Erasm, Chil., πομπεύειν dicebant Convitiari: πομπείας, Con vitia: hinc natum quod in pompis bacchanalibus quidam e curribus convitia jaciebant in alios, et vicissim ab illis impetebantur. Citantur hi versus e Menandri Perinthia, 'Επί τών ά μαζών είσί πομπεϊαί τίνες Σφόδρα λοίδοροι, i. e. In curribus nonnulla sunt dicteria A- cerba valde. Haec ille, remittens ad afline Prov. De plaustro ipqui. Additur e Dem. (229 ) T^s δέ πομπεϊαί τής άναίδην ούτωσί γεγενημένη ς: quem usum habet et ro πομπεύερ> ap. Eund., ut, paulo ante e Bud. docui. : Ammon. quoque. ap. eund. Dem. exp. λοιδαρία: at πομπήν esse ait ήν τοϊς θεοϊς πέμπουσι. [" Amnion Wakef. S. Cr. 4, Thom. M ad Charit * Πομπία, ibid." Schaef. Mss.] Πομπεΐον, ro, Vas quo in pompis utuntur : et plur. Πομπεία, Vasa sacra, Supellex qua in pompis solemllibus utebailtur : σκεύη χρήσιμα έν δημοσίαις πομπαϊς, S. ιερά σκεύη χρήσιμά έν rais πομπάίς, Eust. Alii: Vasa pompalia, quae ad pompas solemnes et lustrationes pertinent. Dem. (702.) Ήδικηκότα κοινρ πάσαν τήν πάλιν καϊ περί τήν ε'ίσπραξιν τών εισφορών καί περί τήν ποίησιν των πομπείων. Ex Eod. (til8.) ap. Hermog. περί γοργότητος, 1. 2., 'Αλλ' Άνδροτίων ήμϊν πομπείων επισκευαστής,, ubi exp. Pompae ferculorum s. gestaminqm. J. Poll sub flu. ETIAM Παραπόμπεια, inter sacra vasa numerat, quae ipse APPELLAT et Ποδόπομπα, [al. * Έπίπομπα.] Πομπεΐον Idem existimat esse etiam οίκημα κοινόν, cum Dem. (918.) dicat, Έν τψ πομπείψδια μετρούμενοι. Sic Diog. L. in Socr. p. 82. "He έθεσαν εν τψ πομπείψ: de statua Socr. Ubi Interpres vertit, In urbis.celeberrimo loco. Idem ap. Eund. in Vita Diogenis p Δεικνύς τήν τρν Διός στοά ν καϊ πομπεϊον, vertit Palatium, [" Ad ι Mogr PaUsarj. 75. ad Diod, S. 1, 504. Thom M. 729» Duker. Praef. Thuc. 13. Ruhnk. Hist. Orat 56." Schaef. Mss.] Διαπομπεύω, In pompa transvehor, Pompatice transeo, Lucian. (I, 478.) Πολλάκα δέ διά μέσης Τής πομπής μετέβαλε τα ένίων σχήματα, ούκ έώσα είς τέλος διαπομπεΰσαι. [" Jacobs. Anth. 9, De poculis, ad Thom. Μ. 102." Schaef. Mss! Ministro, Critias Athenaei 600. Έστ' αν ύδωρ οί,γ συμμιγνύμενον κυλίκεσσι παις διαπομπεύφ.]. Έκπομπεύω, Pompatice me effero, Pompatice et cum fastu incedo, Lucian. Έκπομπεύει τψ κάλλει, de pavone.. Effero, Evulgo. Alii, Pando secreta: ut έζαρχοϋ. μαι. Dionys. Areop. Μέχρι* δτε τοϊς άδύτοις έττειαπηδήσας, έκπομπευθήναί σοι τά άγια τών άγιων ήνάγκασας : q. 1. Suidas quoque citat, έκπομπεύαν tamen exponens λοιδορών, άχρειών. [" Ad Cliarit. 46θ.'' Schaef. Mss. * Έκπομπευτός, unde * " Άνεκπόμπεν τος, Minime evulgatus, Dionys. Areop j. *'Ανεκπομπεύτως, Sine emissione, " Kali. Mss.] Έμπομπεύω, Pompatice jacto et ostento me aliqua re: ut έμπομπεύω rij κιθάρψ, Cithara pulsand^ me pompatice ostento, q. d. Triumpho in cithara, At Dem. 'Εμπομπεύει, rois κατορθώμασι, Pompatice Ulorum praeclara facinora memorat. Basil. ΙΙανηγυptκώς έμπομπεύει τοϊς έγκωμίοιι τών μακαρίων, Sese jactat in laudationibus defuuctorum. Idem ad Liban, Σοι rais μελέταις εμπομπεύοντι,- Tibi eloquentiae facultatem in declamationibus ostentanti, Bud.: qui etiam superiorem Dem. 1."Οταν έμπομπενφ ταϊς Κόνωνος καί Χαβρίου. κατορθώμασι, sic interpr, Pompa- tice immoratur et digressionem facit ostentatioois plenam. Similem hujus verbi usum affert eluciano [Lucian. 1, , 109.] Έπιπομπεύω, idem, Plut, Cassarq (56.) Ταϊί πατρίδος έπιζομπεύειν συμφοράίς ού καλώς είχεν, de quarto triumpho ipsius, i.e. Pompam ducere et triumphare in patriae cladibus et calamitatibus. Alicubi exponi potest etiam Iusulto. [* Καταπομπεύω, Lucian. 2, 438. * Περιπομπεύω, Schol. Aristoph. Πλ ] Προπορπεύω, In solemni pompa.praeeo vel praeferor; de animati^ pariter et inanimis. Athen. Προεπόμπευον δ' avroi καί έφείποντο θεράποντες πολλοί,; Servi antearnbalones et asseclae ei multi erant, Praevii famuli, Herodiau, 5, (6, 20.) Oire ίππεϊς καί στρατός πας πρηεπόμπενον, τοΰ θεοΰ, Pompam ejusmodicomitabantur, Polit.: 1, (.8, 8.) Έπι τοΰ βασιλείου θρόνου καθήπν έν τοϊς θεάτροις, καί τό πϋρ προεπόμπευεν αυτής, Ignis ei de more praeferebalur: (10, 11.) Καί πάντα οαα παρ' έκάστοις πλούτου σύμβολα, κειμήλιά τε βασιλέων, υλης τε ή τέχνης, θαύματα τής θεού προπομπεύει, Praeferri ante deam solent in pompa solemni: 2,(13, 4.) Εϊώθασι θύοντος ή εορτάζοντας βασιλέως προπομπεύειν, In pompam procedere, Polit. At 4, (5, 1.) Eit τήν σύγκλητον κατήλθε μετά παντός του στρατοπέδου, ώπλισμένου μάλλον ή έθος έστι βασιλέά προπομπεύειν, Regem prodire in pompa aliqua. Nisi malis προπομπεύειν ibi accipere pro προπέμπανι.μ quo similem plane ex eo. locum proferam. flpoπομπεία, ή,.deductio in pompa solemni: qua? et προπομπή, [Hermog, 344.] Συμπομπεύω, Una pompam duco. Alii, Ludos concelebro. [" Arria,». Epict Polyaen. 48. Clem. Alex. 270." Wakef. Mss.], : 'Αναπέμπω, Remitto, Isocr. 'Αναπέμπειν χρήματ^ι Item Em it to, Plut. Coriol. (6.) loquens. περί της y,άστρος, i. e. de ventre, Τήν τροφήν ύπολαμβάνει μεν eit έμυτήν άπασαν, άναπέμπει δ' αύθις έξ αυτής καί διανέμει τοϊς άλλοις. II Sursum mitto. Exhalo, Exr balando initio sursum, Alex, Aphr., Βάρβαρος am μένος άναπέμπει δυσωδίαν, Foetorem exbalat..άνα» πέμπομαι, Pass, Remittor, Emittor etc. Interd«oi act. siguif. habet, pro άναπέμπω, Xen. K.'A.(1, k 5.) Πάντα* ούτω διατίθείς άνεπέμπετο. [" Wyttenb t ad Plut. de S. Ν. V. 64. Abresch, Lectt. Aristaen. 71. Diod. S. 1, , Athen. 1. p. 28. Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1,309- De act. et med., Steph. Dial. 65." Schaef. Mss. % πέμπω, /Esch. Choepli. 379 ] " Άμπέμψει, ^Eoiica "sync, pro αναπέμψει, Hes* exp. αποπέμψει" [*" Λ"

47 ?433 ΠΕΜ [Τ. HI. pp ] ΠΕΜ 7436 ναπεμπτέον, Orig. C. Cels. 239." Kali. Mss.] 'Αναπομπή, Remissio, i. e. Ipsa actio rettiittendi. Surπέμπειν τάπόρρητα citatur ex Aristoph. (B. 362.) πρόε εαυτόν dicit in 1. quem modo citavi. Άποsum missio: άναπομπάϊ θησαυρών, Lucian. (2,213.) pro Transmittere secreta s. arcana ; vel Emittere, i. Eifossiones thesaurorum, Bud.; nam qui effodiunt, e. Evulgare. Passiva autem voce *Αποπέμπομαι sursum mittunt terram. [«Ad Lucian. 1,464." Schaef. aliquando capitur pro Dimitto a me, sicut αποπέμπω, Mss. * Άνάπομποε, Sursum mittens, iesch. Pers. Xen. Κ. Π. 1, (4, 27 ) Τους συγγενείς φϊλοΰντας τον 651.] *Aναπόμπιμοε, 6, ή, Qui remittitur, Lucian. Κϋρον τω στόματι, άποπέμπεσθαι αΰτόν νόμω Περσικω. (2, 926.) Άναπόμπιμοι πάλιν els τόν βίον άφικνοϋνται, In vitam remittuntur. Hunc autem Luciani summoveo : ut άποπέμπομαι τήν άμαρτίαν. Aristot. II 'Αποπέμπομαι est etiam Rejicio, Repudio, A me locum, ut opinor, tespiciens Bud., ita scripsit, άναπόμπιμοε, Remissus, Sursum versus missus, ut qui τον άμαρτησόμεθα, Greg. C. Jul. "Ωσπερ τήν Καιν θυ- Eth. 2, (9 ) Οίίτω γάρ τήν ήδονήν άποπεμπόμενοι, ήτ- ex inferis ad superos redeunt. Citatur in VV. LL. σίαν ό τών μαρτύρων θεός άπεπέμπετο, Basil. Νϋν δέ hie locus, sine Auctoris nomine, Άναπόμπιμόν is νηστείαν άποπεμπόμενοι, τήν τρυφήν δέ μεταδιώκοντες. τήν Ίταλίαν έκπέμψαί τήν δίκην. Suid. άναπόμπιμα Aliquando Άποπέμπεσθαι repudio accommodatur, et δώρα exp. άποπτρεφόμενα: sed leg. puto αναστρεφόμενα. Vide Eust. '[" Diod. S. 1, 715. ad Lucian. 2, Repudiare uxorem, vel Nuntium uxori remittere, ut dicitur άποπέμπεσθαι s. άποπέμψασθαι τήν γυναίκα, pro 359." Schaef. Mss. * " Άνταναπέμπω, Planud. Ovid. loquitur Cic. Sic autem usus est Plut. Ead. porro Met. 12, " Boiss. Mss.] " Έπαναπέμπω, forma et άπολιίειν τήν γυναίκα dicuut, quasi Dimittere uxorem. Sed ap. Eur. (Hec. 72.) αποπέμπο- " Remitto, al. Reveho, Reduco," [Hippocr * ΊΊροσαναπέμπώ, Gl. Missito.] " Συναναπέμπω, Si- μαι έννυχον όψιν est Non aguosco, Abnuo, Abominor. " mul transmitto, ita VV. LL. non sequendo Signif. Ε Sic dicitur άποπέμπεσθαι τό τέρας pro άποδιοπομπείσθαι et άποτρέπεσόαι. [" Jacobs. Anth. 10, 319 ad " τοΰ αναπέμπω, quod vide," [Plut. Romulo 28. sub fin.] Charit Cattier. Gazoph. 69. Τ. H. ad Plutum p Thom. M Heyn. ad Apollod Άντιπέμπω, Remitto, Bud. e Plut. Citatur item ex Alex. Aphr. Probl. 1. Άντιπέμπουσι roes φωναϊς Xen. Κ. Π. 48 ibique Zeun., Fischer, Ind. Palaeph. ήχον. [" Herod Jacobs. Anth. 6, 110. Cattier. Gazoph. 67." Schaef, Mss. Vicissim mitto, Xen. Koen. ad Greg. Cor. 14. ad Herod ad Eran. Phil ad Lucian. 1, Med., Musgr. Έλλ. 4, 8, 13. 7, 1, 23. * Άντίπεμψιε, Arrian. 6, Rhes Kuster. V. M. 71. Act. et med., Steph. 3, 7. * " Άντίπομποε, Repercussus, Andr. Cr. 167." Dial. 65. 'Αποπέμπω δνσωδίαν, Koen. ad Greg. Cor. Kail. Mss.] 265.'Αποπέμπομαι, Abominor, Musgr. ad Hec. 72. De divortio, Kuster. Aristoph. 16. ad Thom. M. 97." 'Αποπέμπω, Dimitto, Potestateni abeundi facio, Schaif. Mss. * " Άππέμπω, pro άποπέμπω, Od. O. Xen. Κ. Π. 5, (4, 13 ) Ταΰτα έπ ιστείλαε τω κήρυκι an έ- 83." Schn. Lex.] Άπόπεμψιε, Dimissio, Missio. πεμπε ν : 7, (5, 14.) Προσεδέχετο τόν βουλόμενον λέγειν τι, και άποκρινόμενοε άπεπεμπεν. Sic Od. Ω. (311.) II Rejectio, Repudiatio. Et peculiariter etiam Repudium : Dem. (1365.) Άπόπεμψις τής άνθρωπου, ήτέ οί έσθλοϊ έσαν όρνιθες ίόντι Δεξιοί, ols χαίρων μέν ["Valck. ad Eran. Phil ad Herod. 273." έγ&ιν άπέπεμπον εκείνον, Χαίρε δ' εκείνος ιών. Sic Schaef. Mss. * " Άποπεμπτέος, Amandandu's, Clem. Ε. (146.) Οίίτω νϋν απόπεμπε: et paulo post, ήδη Alex. l63." Kail. Mss.] Άπόπεμπτος,ό, ή, Dimissus. γάρ σε μάλα πρόφασσ' αποπέμψω. Nisi forte hie non II Secundum Hes., άπόπεμπτοι dicuntur Digni qui simpliciter existimemus sigtiificare Dimittere, sed rejiciantur propter improbitatem, οί άξιοι άποπεμ- Dimittere cum comitatu, instructum iis quae ad iter C φθήναι διά μοχθηρίαν ήθους. [" Toup. Opusc. 1, conficiendum necessaria sunt: K. (73.)" pp εκ νήσου θάσσον, έλέγχιστε ζωόντων. Ου γάρ μοι θέμιε 489 " Schaef. Mss. * 'Αποπεμπτικός, Menand. Rhet, p. 30.] Αποπομπή, i! q. άπόπεμψις, Dimissio, Missio : ut άποπομπή τοϋ μισθού. Ablegatio, sicut έστι κομιΐέμεν ούδ' άποπέμπειν "Ανδρα τόν os κε θεοί ' σιν άπέχθητat μακάρεσσιν. Ubi Eust. annotat, άποπέμπειν esse i. q. πέμπειν. Adeo autem esse aptum άποπέμπειν est Ablegare, Amandare, ^Escbin. Et άποπομπαϊ πυρετών exp. Febriuui profligationes, ubi hoc verbum ut Hom. id passim retineat, vel ab eo fortasse Amandationes verti posset ad verbum, sicut derivata; ut ήδέ κέλευσαν πεμπέμεν: et τεΰχε δέ άποπέμπειν νόττον, Amandare morbum et ablegare πομπήν. Item, ένδυκέως άπεπέμπομεν. Item, ού alio : ut vernaeulo sermone dicitur, Envoyer la maladie au loin, pro Profligare. Praterea Rejectio, κβμιζέμεν, οΰδ' άποπέμπειν. Item, οΰκέτι φαίνετο πομπή. Ceterum in hoc versu, Οίίτω νΰν άπόπεμπε Repudiatio: item peculiariter Repudium, sicut et άπό κ. τ. λ., si accipiatur άτόπεμπε ut πέμψω ibid, pccipi πεμψιε. J. Poll. Και τό άποπέμψασθαι γυναίκα' καϊ τό certum est, sexto versu ante, uon dubium est quin πράγμα, αποπομπή καϊ άπόπεμψις, και αποπομπής δίκη. άπόπεμπε sit Dimitte, ei suppeditans ad viam conficiendam necessaria : cum dixisset, πέμψω δέ μιν II Procuratio et depulsio sceleris aut prodigii, Bud. : αποτροπή exp. Suidae. Hinc άποπομπαε ποιείσΰαι ονπη έγωγε' Οΰ γάρ μοι πάρα νήες έπήρετμοι, καί Isocrati ad Phil. (49.) Procurare et depellere, A se εταίροι Ο'ί κεν μιν πέμποιεν έπ' εΰρέα νώτα θαλάσσης. ablegare et summovere : quod fiebat certis precationibus. Erant praeterea άποπομπαϊ, teste Hes., Stati Praeterea vero notandum est ibi esse proxime praecedentia verba haec, 'Έ,ρρέτω, εί μιν κείνος έποτρύνει dies, quibus sacrificabalur diis, qui άποπομπαϊ οι vocabantur. [" Valck. ad Eran. Phil Thom.M. και άνώγει Πόντον έπ' άτρυγετον: sicut et in 1. paulo ante c. ex Od. K. "Epp έκ νήσου οΰ γάρ μοι θέμις έστ D 100. ad Lucian. 1, 208." Schaef. Mss.] Άποπομπεϊν άποπέμπειν. Ceterum videndum est annon quod in verbum lit ab hoc verbali αποπομπή, et quidem se- illis Hom. II., idem sit et iu hoc Xen., άποπέμπειν, κ. Π. 8, (7, 3.) Τούτους εύποιήσαντες όπόσα έπ' άνδρΐ ενδαίμονι νομίζεται, άποπέμπετε. Interdum gen. ad jungitur huic verbo, ut iu eod. 1. Od. K., quem modo citavi, post os κε θεοϊσιν άπέχθηται μακάρεσσιν, sequitur, ειπών άπέπεμπε δόμων βαρέα στενάχοντα. Ubi videtur esse simpliciter, Dimittebat ex aedibus. 'Αποπέμπω, Amando, Ablego, jeschin. Ούκ άποπέμψε τε τούτον; Non in exiliuui mittetis, et ablegabitis quoquo gentium 1 Bud. II 'Αποπέμπω, Mitto (aliquid ad quempiam,) Remitto, Xen. Κ. Π. 8, (6, 3.) "Ο,τι άν έν τή γρ έκάστη καλόν ή άγαθόν $ μεμνήσονται και δεϋρο άποπέμπειν, Κ.. Ά. 1, (2, 1.)'Αποπέμψαι πρός εαυτόν δ είχε στράτευμα. Od. Ρ. (76.) "Ωί τοι δώρ' άποπέμψω, & τοι Μενέλαοί έδωκε. Hesiod. "Epy. (1, 86.) μή ποτε δώρον Δέξασθαι παρ Ζηνόι 'Ολυμπίου, άλλ' άποπέμπειν Έξοπίσω. Citatur ex Aristoph. (Πλ. 581.) junctum dativo personae cura accus. rei, ταύτην ήμϊν αποπέμπει: pro ταύτην πρός ήμάς αποπέμπει: ut Xen. άποπέμψα,ι quitur eam quam postremo loco posuimus ejus signif. Est enim ProcUrare s. Depellere prodigia, aut quiequid nociturum putatur: άποπομπεϊν, inquit Hes., τό άποπέμψασθαι και άποκαθήρασθαι. " Άπόμ- " πιμοι, Hesychio sunt ai άποφράδες ήμέραι, Dies " nefasti; sed alphabetica series iunuit SCK. άπο- " πόμπιμοι." [" Άποπόμπιμος, Orig. c. Cels φωνή." Kali. Mss.] Άποπομπαϊοε, ad verbum Depulsorius, Ad depellendum aptus. Sed peculiariter vocantur άποπομπαϊοι δαίμονες, Malorum depulsores et aversores, defensoresque pestium et calamitatum, Bud. Iidem vero et άποτρόπαωι et άλεξίκακοι et λύσιοί dicuntur, teste J. Poll. Άποπομπαϊον hircum a Gr, Interprr. dictum vet. Interpres reddit Hircum emissarium, Levit. 16, (8. 9.) Dictum autem putant emissarium ex eo, quod in desertum emitteretur. Apud Suid. legitur άποπομπαϊοι, ό χίμαροι, ό τράγοs. [Schleusn. Lex, V. Τ. " Heyn. ad Apollod, 1045." Schaef. Mss.] " Άποπεμπαϊος, ap.

48 7437 vim pt. itf. pp ] ΠΕΜ 7488 " Hes. ό άποοτραφβί$ &τρακτοε, καιό κεκαθαρμένο*: sed A 'Εκπέμπω, Emitto, Mitto foras, Mitto ex, II. φ, " perperam, ut opihor, pro άποπομπαϊοε: ut alpha- (598.) Αλλα μιν έξήρπαξε, κάλυψε δ' αρ ήέρι νολλ. " beticus etiam ordo arguit." [* " Άποπομπείον, ad Ήσυχων δ" άρα μιν πολέμου ίκπεμare νέεσθαι, Eprseiio Moer "ΆποπομίϊεΊα, τα, Bekk. Anecd. J83." domuml misit. Isocr. Archid. Τόν οχλυν rov άλλην εκ τή* πόλεωεέκπέμψαι, Foras mittere ; quippe cujug Kail. Mss.] " Άνταποπέμπω, Vicissim dimitto s. il usus belli tempore nullus eit. Idem in Areop. J araando," [" Matth. Anecd. 1, 33." Schaef. Mss. 0 i t δε κατ' 'έμπορίαν έκπέμποντεε. Dem. (14.) Tow rowro ποιήσονταε στρατιώτα* έκπέμπειν, In expeditio- * Έξαποπέμπω, Tzetz. Ch. 3- p. 56.] " Προαποπέμ- " πω, Ante dimitto: al. Praemitto," [Thuc. 3, 25. nem emittere milites: quod et ap. Thuc. legitur, Xen. Κ. Π. 4, 2, 29. * Προσαποπέμπω, Brunck. ad ap. quem etiam έκπέμπειν ναϋε: et έκπέμπην άρχοντα. Apud Eund. έκπέμπειν πρεσβείαν,' et έκπέμ- Aristoph. Πλ * Συναποπέμπω, Xen. Κ. Π. 3, 1, 2.] πειν άποικίαε, Legationem emitter, Coloniae emittere, Άιαπέμπω, Transmitto, Aristoph. Πλ. (398.) EIr mittere. Et oi έκπέμψαντεε,, Qui colooias miserunt, ού διαπέμπειε καϊ π pas ήμ as TOVS φίλουs; Thuc. 4, deduxerunt. Thuc. 6, (6;) p. 19$. Kai, άμα'άπονοι (123.) p. l60. Αύτοιε πεντακοσίουε δπλίταε διέπεμφε. rots έκπέμφασι ΥΙελοπννντμτίοιε βοηθήσαντεέ, Pelopoilnesiis, a quibus deducti fuerantj Peleponoeeiis suis Ex Eod. (1, 129.) διαπέμπω τήν έπιστολήν, Transmitto epistolam. Et pass. Διαπέμπομαι, act. itidem signif. pro διαπέμπω ponitur, i. e. Transmitto, Thuc. 3, conditoribus, s. οίκισταίε. Sicut vero idem Tbtic. et Dem. dicunt έκπέμπειν στρατιώταsip etiam Herodian. 3, (7, 5.) Τόν δέ στρατό ν eis τήν μάχην έξέπεμφε, (75.) Διακομίζει eis τήν προ τοϋ Ηραίου νήσου, καϊ τα επιτήδεια έκείσε αύτοΐς διεπέμπετο, Eo illis transmittebat, Polyb. (6, 58, 2.) Ό δε Άννίβαε ζωγρήσα* Exercitum emisit in pugnam. Pass. 'Εκπέμπομαι, Ε- άπαντα*, συνεχώρησε διαπέμπεσθαι σφίσι προ* rovs έν β mittor, Xen. Κ. Π. 4, (1, 11.) Tore δήεκπεμφϋείιύπό οίκω περϊ λύτρων, ubi fortasse simile illi Thucydidis τοΰ Κυαξάραυ*, προθύμω* άπήγγεϊλε τοϊε MqSwstfl Cum διαπέμπω τήν έπιστολήν. Pro Transmitto citat Bud. contumelia et ignominia emitto, Ejicio, Relego, Lucian. (2, 124.) Tovs πονήρούί es riν τών άσεβωνχωρον e Pint, quoque p. 135(=6, 590.) et in Demetr ( Dimitto, li. e. In diversas partes mitto: Caesar, έκπέμπουσι. Et έκπέμπειν τήν γυναίκα 4ρ» Demi, quod Nuhtjos legationesqiie in omnes partes dimittebat, et άπαπέμπειν et έκβάλλειν: Lat. Dimittere et Repudiare dicas. Suet, non solum Dimittere dicif, sed Liv. Dimittere literas in alias urbes, Cic. Pueros circum amicos dimittit, Virg. equidem per litora etiam Dimittere e matrimonio. Pro Ejicio, Expello, certos Dimittam, et Libyae lustrare extrema jubebo. Thuc. quoque utitur: 4, (49.)p 'ΕκπέμφαΜε Thuc. 8, (64.) p Tous Se ήμίσειε eis Ταλλα τα Κορινθίουs αΰτοϊ Άκαρνάνεε οίκήτοραε άπό πάντων, ύπήκοα χωρία άλλον άλλη διέπεμπον: 4, (55.) ρ έσχον τό χωρίύν, i. e. έκβαλόντε* τούε όντα* έκεϊ ΚορινΗίου*, Ejicientes, Expfellentes, sc.ex oppirfocapto; Κατά. τήν χώραν φρουράς διέπεμφαν, οπλιτών πλήθοε, ώς έκασταχόσε έδει, Schol. διαμερίσαντες έπεμψαν. quod vero idem Thuc. 5, (52.) p dicit, ώ» oft Sic Herodian. (2, 2, 4.) Αιαπέμπουσι δή τινας τών πιστών τονs διαβοήσονταε οτι δ Κόμμοδος τέθνηκε, Mittunt qui passim rumorem disseminent, Polit. (3, 1, 3.) Αιέπεμπέ τε κατά έθνη προς TOVS ήγαυμέναυε: 2, (9, 17.) Αιέπεμφεν eis τα γειτνιώντα 'έθνη καϊ πρός TOVS άρχονταε τών έπ' άρκτω. Pass. Αιαπέμπομαι, Dimittor, 8, (6, 18,)"Es fe τά έθνη άγγελοι καϊ κήρυκες δαφνήφόροι διεπέμποντο, Nuntii per omnes pro- c vincias laureati dimittebantur. [" Xeii. Κ. Π. p. 83. ubi v. Zeun., Toup. Opusc. 1, 336. ad Xen. Eph Alciphr Plut. Mor. l, 205. ad Diod. S. 2, 419. Scil. άγγελοι», ad 1, 6l6. 2, Act. et med., Steph. Dial. 65. Plut. Alex. 57. Schm. Med., Arcesso, Cattier. Gazoph. 73. ad Dionys. Η. 1, 562." Schaef. Mss. * " Αιάπεμψις, Transmissio, sc. literarum, Themist. Epist. 2,10." Kail. Mss.] Α^πομπή, ή, Transmissio, Dimissio, Appian. de tractatu pacis inter Antonium, Caesarem, et Sextum Pompeium, post bellum Philipp. Αιαπομπαϊ δέ συχναϊ τών φίλων έγίγνοντο. Αιαπόμπ.ιμο*, ό, ή, Transmissus : ut πόμπιμοε supra pro Missus, πέμφθείε. Ορρ. Κ. 3, (47.) Κοιρανικοϊς τ' έμολεν διαπόμπιμυε όφθαλμοϊσι, Transmissus oculis imperatoris. [* Έπιδιαπέμπω, Dio C * Προδιαπέμπω, Polyb, 8, 20, 3,] Είσπέμπω, Mitto in vel intro, Plut. Philopoem meae Edit. Άνοιξα* τό δεσμωτήριον, είσέπεμψε δημόσιον οίκέτην, Intromisit carniticem. Exp. etiam ρ Induco, lmporto, Accersp. Attice DICITUR Έσπέμπω. Unde Έσπέμπομαι, quod etiam interpr. AccerSo. [" Ad Xen. Eph. 216." Schaef. Mss. Xen. 'Απ. 1, 4, 6. Έλλ. 2, 4, 30. 4, 4, 8.] Είσπομπή, Intromissio. Apud Suid. ita legitur, Είσπομπή, εισβολή. Euuap. Περιεφέρετο δέ ό Αρίστευε, κιιι δόρατα είσπρμπήν έπϊ τοϋ ευωνύμου βραχίονας: pro quo divisim reponendum είε πομπή ν: itidemque in expositione, εΐε βολήν. Verum censeo ibi παμπήν non signif. βολήν, sed Pompam. In VV. LL. Είσπομπή exp. Impetus, Insultus: occasione hujus expositionis sumta ex isto Suidae loco. [* Έπεισπέμπω, Dio C * Παρεισπέμπω, Joseph.'β. J. 5,3,1.] " Ώροεισπέμπω, " Iutromitto ante, Accerso ante, Magna pompa; et " comitatu induco, Lucian. ίιροεισπέμπβτ<μ δέ, δ ".Αλέξανδρο* κομών ήδη καϊ πλοκάμουs καθειμένοε, " Bud." [Palaeph. p. 13, * " Ώροσεισπέμπω, Insuper itnmit to, Chrys. Hom, 153. T. 5. p.,928, 21." Seager. Mss. * Ί,υνεισπέμπω, V. H. 12, 43.] Simul immitto, jelian. καλώ* άρχοντα έξέπεμφαν, idem Schol. exp. εξεδίωξαν: et Latine itidem interprelabimur Ejecere, Exputere, Exterminavere, Relegavere. [" Ad Charit. 501, 534. Eur. Tro Τ. H. ad Phtfutn p ad Diod. S. 2,298. Bast Lettre 125. Fisetor. Ind. Palaeph. v. Άφιέναι, Valck, ad Eran. Phil. 16Ο. ad Herod Med., Brunck. ad Eur."Or. p, 173. ad Soph. CEd. C 'Εκπέμπω δυσα&ίαν, Koen. ad Greg, Cor. 265i" Scbaef. Mse.J- "Εκπεμψκ, Eniissio, Legatio, Thuc, 4, (85.) p Ή μεν έκχψφίε μου «u τήε στρατιά* ύπό Λακεδαιμονίων, Schol. κττοστολή. 'Εκπομπή, ή, itidem Emissio: cui opp. eiffπομπή, sicut εΐσπέμπειν el έκπέμπειν sibi αντίκεινται. Plato de LL. 'Εκπομπή αποικιών, Emissio vel Deductio colouiarum: ut supra έκπέμπειν άποικίαε pro Mittere s. Deducere colonies. Hes. exp. άποστ&ή, ut praecedens έκπεμψιε a Schol. Thuc. Ε Time, affertur etiam έκπομπαϊ ληστών, pro Excursiones latronum : malim Excursiones latrauuin a suo principe emissoruin. Exp. etiam Relegatio, RepediuaT: sicut interdum pro Repudiare dicitur ewne/nnew.^f" Ad Timaei Lex ad Herod. 273." Schaef. Mss, * Άντεκπέμπω, Appian. B. C. I. p. 634, 11. X«i. 'Ελλ. 4, 7, * " Παρεκπέμ**, Philo dr Monarch. 2, 822." KalLMss. "Theod. Prodr. Rliod. 2, 314." Boiss. Mss.] ΥΙροεκπέμπω, Prius enrilto, Plut. Macio 762i meae Ed. Υϊρσεξέπεμπε rois ιππέαε είε τό πεδίον : [Alcibj 34. Othone 11. Lucia». 2,260. * Ώροσεκπέμπω, Xen. Κ. Π. 5, 3, 24. " Tlreoil. Prodr. Rhod. 2, 280." Boiss. Mss.] Ιυνεκτέμνω, Una emitto, Xen. Έλλ. 7,(2, 18.) p. 367.: [ c ] Ύπερεκπέμπω, Emitto ultraj Ultra scoputn ejaculor, [Schneidero susp.] -Ύ'πεκπέμπ*>, Clatn emitto. Exp, etiam Furtim mitto, Su'mmitto. [Sopfc. El ], [* Έμπέμπω, Immitto, LXX. Nehem. 2, 5.] Έπιπεμπώ, Insuper mitto, Thuc. 7, (15,) p. 237 *H τούτους μεταπέμπειν δέον, ή άλλην στρατιάν μή έλάττω έπιπέμπειν, Aut hi accersendi sunt et revocandi, aut alius exercitus non minor insuprr mittendus. II Mitto ad, simpliciter Mitto, Plato Apol. Socr. "Αλλον ύμίν ό θεόε έπιπέμψει, Alium deus vobis mittet. [{ Immitto, Herodian. 3, (3, 5.) Έπιπέμπι rats πόλεσιν άμφοτέραιε Μαυρονσίουε άκοντταταε, Ιοί* mutit Utrisque urbibus Mauroe jaculetwfes, u «Hostiliter mimit adversus eos. Exp. etiam Remitto, Relaxo; sed sine exemplo. [" Ad Diod. S. 2S3. Aristoph. Fr Verb, ad Anton Lib. 72., ad

49 rm ΠΕΜ [Τ, HI. pp ] ΠΕΜ?44θ Timaei Lex Koppiers.Obs. 1 ig.zeun. ad.xen. A Dimittere occasionem et facultatem rei gerehdae: Κ. Π ad Lucian. l, 208. Valck. Callim quod Liv. Occasionem praetermittere. PossumuS Sic lego Diod. S. 1,256." Schaef. Mss.] Έπίπβμψίϊ, etiam reddere Missum facio. Dem. (283.) Tow οΰκ Missio in aliquem locum, Thuc. 2, (39.) Α«ά τήν evrjj όρθώε συμβουλεύονταε νμίν παραπέμφαντεε. In qua yjj έπί πολλά ήμών αΰτώνέπίπεμψιν, Quoniam mittimus signif., sc. pro Transmitto, Praetermitto, Dimitto, terrestres copias nostras in. multas terras. Missum facio, Negligo, Non admitto, Bud. accipit et ['"Έπιπομπr), Daemonum, morborum, et incantationum h. 1. Chrys. in Ep. ad Thess. 5. Οΰκ έπικαμπτόμεθα, immissio, vet. Poeta ap. Fabric. B. Gr. 3. άλλά παραπεμπύμεθα τάε αΰτών ίκετηρίαε, ubi nota p v. (22.) Έπιπομπάί, Anon. ap. vocem pass, in activa signif. usurpatam. Et παραπέμφασθαι Vossium ad Barnab. Ep. 7." Kail. Mss. Diosc. No σιωπή ap. Greg, quod Latine dicitur Prae- tha 478.] termittere s. Praeterire s. Transmittere silentio: quo. Καταπέμπω, Demitto, Deorsum mitto: vide in Tac. utitur. Silius vero dicit Tacitus transmitto, Πορθμίον. Redditur simpliciter verbo Mitto. Herodian. 2, (12,. 5.) Άθροισθήναι κελεύσα* τήν σύγκλητον παράπεμψαν, Praetermitte mecum pugnare, i. e. Ne itidem pro Silentio transmitto. At Έμοί τήν μάχην καταπέμπει γράμματα, δι ων έσπένδετο δή πρόε Σεβήρον, Convocato prius senatu literas ad Severum mitligo,, Sperno, Non euro, accipitur iu Iibro Esther (3, mecum iu certamen descendas, e Chrys. Pro Negtit, Et Plut. Flamin. (15.) Στρατηγόν μεν ΰπατον τοϋ 13.) Πάραπέμποντε* τά τών βασιλέων διατάγματα, πολέμου Μάνων 'Ακύλιον κατέπεμψαν. Exp. etiam Spernentes regum edicta. Contra παραπέμπειν se Subditcs edicta mitto. ["Ad Charit. 280." Scbaef. alicui rei dicitur aliquis pro Dedere se ei aut Permittere se, Indulgere, Plut. Solone* Παραπέμπων Mss. "Orig. Exeg. p. 30." Routh. Mss. Lucian. 1, ,537. *"Καταπομπή, Demissio, Β εαυτόν πότοιε καί μουσική, Compotationibus et musicae indulgens. Mando, ut dicitur Memoriae man- Chrys. ad Stagyr. 3. T. 6. p. 132, 37. * Άντίκαταπέμπω, Vicissim demitto, Chrys. Liturg. T. 6. dare, Hermog. de Invent. Συ δέ παράπεμπε τφ νω ras p. 986-" Seager. Mss. Basil. 2,677. Andr. Cr. 317 ] θεωρία*, Animo mentique tuae manda praecepta. II ΪΙαραπέμπεσθαι πόνον, Fallere laborem, Aristoph. Μεταπέμπω, Mitto post aliquem, qui aliquem aceersant, simpl. Accerso, Accio: cujus signif. exem- Schol. in v. Κάχρυε, "Αιδουσι δέ άλήθουσαι ύπέρ τοΰ παραπέμψασθαι τόν κάματον. Affinem signif. habet plum habes in Έπιπέμπω. Usitatius μεταπέμπομαι, Transmitto ap. Plin.. Ep Omne hoc tempus itidem act. signif. Xen. Κ. Π. 4, (5, 12.) p. 64, Συμβουλεύω σοι, οταν τινα βούλτ] irpos σε ταχύ έλθε7ν, μή inter pugillares ac libellos jucundissima quiete transmisi. Κ Παραπέμπειν όμματα, Oculos avertere, e άπεΐλοΰντα μεταπέμπεσθαι, Plato Apol. (20.) Meraπεμφάμενοί με είε τόν θόλον, Plut. (8, 360.) Mere- Lascari, ubi παραπέμπειν est quasi Ad latus mittere. II Lateri alicujus adjunctus eum deduco, simpliciter πέμψαντοδεσμώτην οί πολέμαρχοι; An miserunt qui Deduco, Comitor, Prosequor, Plut. Camillo, Toy eum vinctum accerserent? s. Adducerent. Et pass, Κάμιλλον ο'ίκαδε κρύτω καί βοή παρέπεμπον, Plaustl et signif. ap. Apollon. μετεπέμφθην, Accersitus s. Accitus sum. Alicubi reddi potest non tam Mitto qui ciamore domum deducebant: Pericle, Προσέταξέ τινι τών οίκετών, φώε λαβύντι παράπέμφαι καί καταστήσαι πρόε τήν οίκίαν τόν άνθρωπον. Et Greg. Naz. de accersat, quam Mitto qui petat, Mitto ad aliquem qui afferat aut adv.ehat; etiam simpliciter Peto. Cicadis, "Οταν καταφωνώσι τά άλση καί ύδοίπόρον rats Isocr. Archid. Έδήλωσε παρ ων έδει βοήθειαν μεταπέμπεσθαι, Unde accersenda essent auxilia, petendai φωναϊ* παραπέμπωσι. Herodian, 3, (12, 1?.) 'Ολίγων αΰτόν παραπεμπόντων, Pancis eum deducentibus : 1, copiae auxiliares. Xen. Κ. Π. 6, (2, 1.) Πέμπω σοι C (10, 16.) Παρέπεμπε τήν θεόν χαίρων: 4, (1, 7.) χρήματα* καν ίίλλων bkrj, μεταπέμπου, Mitte qui petant, ad te ferant; aut Pete. Aristot. CEcon. 2. Me- Εκείνη ν παραπέμφαντεε καί προπομπεΰσαντεε αΰτήε, Comitati magna pompa, Polit. : 6, (4, 4.) Οΰδέ τών ταπέμφασθαι έκ τήε 'Ελλάδοε κύμήν. In eadem δημοτών ήν ris όε άδακρυτί παρέπεμπεν αύτόν, Nec signif. Aristoph. activa voce usus est r Σφ. (679 ) popuiarium quisquam erat, qui eum lacrymis non καρ Ευχαρίδου τρειε αγλίθαι μετέπεμφα, Tria capita prosequeretur, sine laerymis eum deduceret, non alliorum ab Eucharide qui peteret misi. [" Moer cum lacrymis eum comitaretur abeuntem. Apud et n., Abresch. Lectt. Aristaen Valck. Plicen. Eund. in pass, signif., eod. in loco, Παραπεμφθεί* τε p. 446'. Bergler. Alciphr ad Xen. Eph. υπό τήε συγκλήτου βουλή* καί παντόε τοΰ δήμου, τήs 233. Eur. Hec Porson. Hec. p. 33. Ed. 2. 'Ρώμηε άπήρεν, Deducente senatu populoque, Comitatus senatu ac populo. Sic Diog. L. Platone, 'Era- Ammon. 98. Wakef. Diatr. 24. ad Herod Xen. Κ- Π. 31. Thom. M ad Charit Cattier. φη έν τρ Άκαδημίςι, καί παρεπέμφθη πανδημεί πρόε Gazoph. 81. Kuster. V. M. 21. Boiss. Philostr Τών αΰτόθι. Ubi nota etiam παραπέμπειν τόν τεθνεώra, pro Prosequi et funus ejus deducere: sicut et Monthly Review Febr p. 204." Schaef. Mss.] Μετάπεμψιε, ή,.missio qua aliquem accersimus. Seu ap. Athen. (594.) de Harpalo, qui amicam funerabat, Accersitus: Cic. Cum ipsius rogatu accersituque Έκφέρων τε αΰτήν έπί τάε ταφάε, τεχνιτών, τών έπισημοτάτων χορω μεγάλω καί παντοίοιs όργάνοιε καί εύφη- venissem. Plato Epist. 7. 'Εδεϊτο ήμών rjj μεταπέμψει μή άπειθεϊν, Ut sibiaccersenti morem gererem. Alii, μίαιε [ ψωνίαιε] παρέπεμπε τό σώμα, Deducebat, Ne nuntium remitterem vocanti, Ne vocationem praetermitterem. [Plut. 8, 349. Alex. 33.] Μεταπεμπτέοε, Prosequebatur, Pompatice comitabatur, Bud. Ubi sicut εύφημίαιε παραπέμπειν dicitur, sic Lucian. (1, Accersendus. ΕΧΜεααπεμπτέον,Accersendum. [Thuc. 25.] Μετάπεμπτοε, Accersitns, Accitus, Thuc. 6", (74.) p "Or' άττρει έκτήε άρχήε ήδη μετάπεμπτοε : de Alcibiade, de quo similiter Pl ut. in Vita ipsius, Meτάπεμπτοε υπό τών 'Αθηναίων έπί τήν κρίσιν γενόμενοι. Sic (7, 652.) Γενέσθαι μετάπεμπτον ΰπό Ύιβερίου Καίσαροε, A Tiberio Caesare accersitum fuisse. Et T H«e μετάπεμπτοε, Venit accersitus: quod e Svnesio attuli in Πομπεΰω. Rursum Thuc. 6, (29.) p ϋουλόμενοι μετάπεμπτον. κομισθέντα αΰτόν άγωνίσασθαι, Accersitum et advectuin causam dicere : de Alcibiade. Exp. etiam.alicubi Revocatus. [Jambl. V. P Kiessl. " Diod. S. 2, 549." Schaef. Mss. *Αυσμετάπεμπτο*, vide Δι/σπ-έμφελο*.] Meraπομπή, i» q. μετάπεμψι*, Plato Epist. 7 'Από τήε πρυτέραε μεταπομπήε. Attuli et μετάπεμψιε ex ead. Epist. * Τίροσμεταπέμπω, Thuc. 2, 100. Dio C Dionys. Η. 1, ieschin. 286.]. Παραπέμπω, Praetermitto, Transmitto. Item in metaph. signif. pro Transmitto, ut negligene: qua siguif. Dimitto quoque usurpatur ; nam Caesar dicit D 20.) Έπτ/νουν καί μετ' εΰφημίαε παρέπεμπύν, Laudi- - bus prosequebantur. Παραπέμπειν τήν φήμην in aliquem locum dicitur, qui illam velut eo euntem deducit, aut illam eo perfert: quem qui praevertit, φθάνειν dicit ur. Synes. Ep. 94. Kayw μέν διενοούμην»} τάχοε έπί τά Ύενχειρα παραπέμφαι τήν φήμην. Sed έφθακεν eum alius, qui earn jam pertulerat, ut ibi legitur. ([Παραπέμπω, Adveho, Imporlo, i. q. παρακομίζω, c Dem. (251.) Τόν σι τον παραπέμποντα έκ τοΰ Ελλησπόντου είε Λήμνο ν, Frumentum importantem ex Hellesponto in Lemnum. Sic Herodian. 8, (4, 10.) Ols έχρώντο πρότερον είε τό παραπέμπειν τόν οϊνον άσφαλώε το'ιε δεομένοιε, Ad vinum importandum, Polit. Vide Παραπομπή. [" Ad Xen. Eph Phalar. l6o. ad Herod Lucian. 1, Diod. S. 1, , J. Gronov. not. ad Paraphr. Epict ad Charit ; 513. Jacobs. Anth. 6, , 191. Matth. Anecd. 1, 12 Aristoph. Fr Dimitto, Heyn. ad Apollod Negligo, Xen. Eph

50 7441 ΠΕΜ [Τ. ΠΙ. ρρ ] ΠΕΜ 7442 ad Lucian. 1, 260. Meric. Casaub. ad Anion A προ μ' επεμφεν. άναζ ανδρών Αγαμέμνων, Ποϊδά τε Gatak.: Med., Lucian. 3, 311. * Παράπεμψι», Diod. σοι άγέμεν, Misit me ut iiliara ad te perdueerem, S. 2, 631. * " Παραπεμπτέαε, Clem. Alex. Paed. 2, Deduco, Prosequor, Comitor, i. q. παραπέμπω: IU 3. p Ή δ' ovv πρόε έρνγήν * άναπλωτάζουσa cet quidam illud de iis proprie dici velint, qui in (Bodl. * έναπλωτάζουσα) τοϋ άέροε * έφέπειξιε,ήσνχτ) comitatu latus stipant; hoc vero de iis qui prx παραπεμπτέα, (ubi Sylb. in Ind., έφέπειζις pro έπέπειξις s. έπίσπερξιε.)" Routb. Mss. " Παραπεμπτέον, tur : quamobrem sic interpretantur, Anteambulonis eunt, ut sunt qui anteambulones et πρόμολοι vocan- Praetermittendum, Apoll. Dysc. de Pronom vice fungor in aliquo deducendo, Honoris causa alu 306.] Παραπομπή, ή, Deductio, Comitatio: qua cui praeeo, et operanr togatam prajsto: qua signif, lateri alicujus adjuncti eum deducinius. Aristot. (Ec. et προπορεύομαι usurpatur. Sed proiniscue de omnibus dicitur, qui comitantur et deducunt, sive illi 2. Παραπομπήν διδόναι, Comitatum praebere, Adjungere qui deducant. Bud. interpr. Praesidium deducens aliquem, in Dem. 103(=249 ) Τά μετ αύτοϋ e seqq. patet. Eur, προπέμφατέ με χθονός, Concomi- praeeant, s. latus stipent, s. a tergo prosequantur, ut άποσταλέντα σκάφη έπϊ τήν π. τον σίτου els 'Ελλήσποντον, Sed addit exponi tamen posse Trajectio, Φαίνετε τοίννν ύμεϊε τούτω Λαμπάδαs Ιεράί, χάμα προtamini me extra solum hoc, Aristoph. B. (1524.) quemadmodum ab Hes. quoque exp. μετακομιδή, πέμπετε Τοϊσιν τούτου τούτον μέλεσιν Καί μολπαϊσνν Transvectio. Alii vero interpr. Advectio, Importatio, sicut παραπέμπω pro Adveho, Importo, accipi mittentis. Xen. Κ. Π. 1, (4, 25.) Άπιόντα δέ τόν κελαδοϋντεs: verba Plutonis jeschylum ex inferisdi- paulo ante docui. Sic ap. Aristot. Polit. 7 Πρό$ Κϋρον προύπεμπον άπαντες, Herodian. 2, (6, 17.) Τά ras τών γιγνομένων καρπών π., Fructuum importa δέ σημεία qipavres, καί τάς εκείνον εικόνας άποκαταστήtiones, s. vectationes. Itidem Xen. Έ\ Χ. 7, (2, 23.) Β σαντε* προπέμπειν έπειρώντο, Signis sublatis imposip 'Εκάστη* "" ' ημέρας ' ' π. έγίνοντο, " ' Advehebantur..... tisque illius imaginibus, deducere hominem tendebant, Polit, Aliquanto post, Μηδενός τών δημοτών εν- s. Importabantur commeatus: paulo ante, Κηρύξαντες τά ζεύγη και τά υποζύγια πάντα, καί σίτου γεμίσαντε*, ets rov Φλιούντα παρήγαγον. Sed παραπομπή, peratores enim, simul ac creati erant, deducere miφημοϋντος, ώσπερ είώθασι προπέμπειν βασιλέας : ίηι. sicut κομιδή, dicuntur etiam Ea ipsa quae advehuntur lites praetoriani et cetera multitudo fauslis acclamationibus prosequi solebat.. At Synes. Ep. 55. To«s. importantur, Commeatus: ut initio ejusd. pag. 'Ήδη δέ παντάπασιν άποροϋντες, Χάρητα διεπράξαντο όφοαλμοϊς ύμάς, εφ' οσον έζικνοΰντο, προύπεμφα, Ocuiis σφίσι παράπέμφαι τήν π., Commeatus advehere. Sic yos prosecutus sum quousque eis pervenire concedebatur. Mortuorum quoque funera προπέμπομεν, sicut accipiendum videtur et in /Eschine (50.) Πρώτον δ' έξελθών. στρατείαν τήν εν τοϊς μέρεσι καλονμένην, και παραπέμπομεν, Deducimus et prosequimur, Lucian, συμπαραπέμπων μετά τών ήλικιωτών και τών Άλκιβιάδον ξένων τήν είς Φλιούντα π.: ut significpt, Una πάντας τούς κόλακας. Pass. Προπέμπομαι, Deducor (1, 354.) Μηδέ πρότερόν ye σύ άποθάνοις ή προπέμφρ cum aliis deducens commeatus qui in Phliuuteni honoris causa, Plut. Coriol. "Υπό τής βουλής προπεμπόμένος. Sed ap. Greg. Naz. Stelit. 2. Πον he importabantur, Una cum aliis commeatus Phliuntem ο! advehens. Nam de re ead. Ioqui ibi ieschin. videtur et Xen, 1. c., ut patebit iis qui conferre volent. [" Ad Xen, Eph ad Charit ad Diod. S. 439 Fischer. Descr. Lectt " Schaef. Mss.] Παραπομπός, ό, ή, Qui lateri alicujus adjunctus eum deducit, Comes, s. Deductor, ut Cic. dicit, Salutatores, Deductores, Assectatores, i. q* πομπός. Hes. in Πάροχοε, ait, Πάροχοι, παραβάται, παριιπομποί, και οί σνμπορεύοντες τη νύμφτ) έπί τοϋ ζεύγονς: qui et παράννμφοι. In ead. signif. fem, gen, usus est Polyb. 1, (52, 5.) Τόν έτερον τών υπάτων έξέπεμπον Λεύκων Ίοννιον, ras τε σιταρχίας παρακομίζοντα τοϊς τό Αιλύβαιον πολιορκοΰσι, και τάς άχχας χορηγίας τω στρατοπέδω' προς δέ καί παραπομπον* τούτοις έξήκοντα vavs: Sexaginta naves, quae eos deducerent: potius quain Quae eis. commeatum adveherent. Ubi etiam obiter NOTA, Π"ραι "ομίς?ω poni synonymws PRO Παραπέμπω, Adveho: ET Σιταρχίαν AC Χορηγίαν nominari QUOD Παραπομπήν Xen. paulo ante appellat. [" Ruhnk. Ep. Cr. 239." Schaef. Mss. * " Παραπύμπιμος, Qui deducit, Epith. Mercurii., Schol. Eur. Med. 759 " Kail. Mss. * Άντιπαραπέμπω, Plut. 10, 523.] Σνμπαραπέμπω, Una deduco, prosequor, ut in funere, Greg. Naz. Stelit. 2 Έτι τον τάφον συμπαραπέμφαι τοϊς άγουσι: qua de re παραπέμπω quoque usurpatum habes paulo ante. Συμπαραπέμπω itidem pro Una deduco, adveho, importo, habes iu Παραπομπή ex ieschine. Περιπέμπω, Dimitto circum. Alii, Ad inquisitionem mitto. [" Ruhnk. ad Veil. 254." Schaef. Mss. * Περίπεμπτος, Qui circttmcirca mittitur, ^Esch, Ag. 87. * Περιπομπή, Schol. iesch. Epm. 11.] Προπ-έμπω, Prior mitto, Mitto ante, Prius mitto Thuc. 1,(53.) p. 18. "Εδοξεν ovv αντοϊς άνδρας ές κελήτίον έμβιβάσαντας, άνευ κηρνκίον προπέμφαι τοϊς Ά- ΰηναίοις, και πεϊραν ποιήσασθαι, Prius ad Athenienses mittere, et periculum facere: 8, (79.) p Προσεδέχοντο τόν Στρομβιχίδην έκ τοϋ Ελλησπόντου σφίσι προσβοηθήσειν' προνπέμπετο γάρ αύτφ άγγελο$ : nam nuntium ad eum prius ea de re miserant. Activa voce Plut. quoque utitur in Pyrrho 717. mefe Ed. 'Εξήλθε μετά τής δυνάμεως, sc. ad praelium, προπέμφας κήρυκα πρός τούς 'Ρωμαίονς, Misso prius caduceatore ad Romanos, qui sc, peteret ut se arbitro uterentur. Item. pro simplici Mitto, II. A. (4,42.) ad Chrysen, προπεμπόμενοι, καί οί προπέμποντε* και παραπέμποντες καί προποχεμοϋντες καί σνμπολεμονντες θεοί; accpien dum illud προπεμπόμενοι videtur potius It qui honoris causa praemittuntur, Anteambulones, oi προπορευόμενοι s sicut προπέμπειν quoque accipitur pro Hono- C ris causa praeire alicui, ap. Lucian. Tovs προπέμπον τ as καί επομένουs. Alias Προπέμπομαι active quoque ponitur pro Deduco, Prosequor, ut ipsum προπέμπω. Sic redditur ap. Xen. Κ. Π. 5, <3, 19.) Τόν μέν προσιόντα προύπέμπετό έν τάζει, Deducebat. " Προί- " πεμπε, Deducebat, Attica synaliphe pro προέπεμπε. " Sic προύπεμφαν pro προέπεμφαν, Deduxerunt." [Soph. Phil " Valck. Hipp. p Adoniaz. p ad Charit ad Xen. Eph l6. Jacobs. Exerc. 2, 145. Anim Ind, Xen. Mem. Heyn. ad Apollod Heyn, H , 6. 5, 479. Wyttenb. ad Plut. 1, 834. Brunck. Aristoph. 1, 260, Τ. H. ad Plutum p Villoison. ad Long Bentl. Aristoph Diod. S. 2, Antip. Sid. 42. Wakef. Phil Coray Theophr Act. et med., Steph. Dial. 65. Schneid. Anab " Schaef. Mss. * Προπεμπτήρ, unde] Προπεμπτψ ριοϊ, Quo prosequimur et deducimus aliquem abeuntem, Greg. [Or. 11, 188.] Προπεμπτήριοε ή έπιτάψιοί έπαινοε, Laus qua funus alicujus prosequimur, inliu- 1} mandum prosequimur in suo fuuere: qua les mull» sunt ejus orationes, qui etiam έν τω eis έαντοϋ άδελφήν έπιταφίιρ appellare προπεμπτήρια videtur, inquit Bud., preces et expiationes in morientes effusas: p Χορό* περί αυτήν οικείων τε και ξένων χαριΐομέ 1 ' νων τά πρ... [Philostr. 3, 49. * Πρόπεμπτο*, unde * Προπεμπτικόε, Schol. Aristoph. Ίππ * Προπεμπτικώς, Jambl. V. Ρ. 121.] Προπομπή, ή, Pnemissio, Plut. Galba (8.) Tas προπομπός των γρπμματοφόρων έν ταϊς τών οχημάτων άμοιβαϊς επιταχύνουν, Tabellarios. qui praemittuntur. Deductio et coinitatus quo piajvia turba in pompis solemnibus auteit ferculis pomparum, Plut. Numa, 'Εν δέ rats προπομπαις καϊ όλως τών ιερέων ταϊε πομπαϊς προηγονντο κήρυκες άνά τήν πάλιν, Thuc. 6, (58.) p. 2l6. Mere γάρ άσπ,ίδος καϊ δόρατος είώθεσαν τάς προπομπάεποιειν. Edd. pagina dicit, 'Εν δπλοις τήν πομπήν πέμπειν: adeo ut πομπήν et προπομπήν pro eod. accipere videatur. [" Valck. Adoniaz. p. 190.] Προπόμπιος, 'ο, ή, ut τιμή, Cum honoris gratia.alicui praeimus et deduct-