Κι ο παραγιός... τις μέρες, απ το χάραμα ακόμα, δούλευε στις κουζίνες πλένοντας, γυαλίζοντας κι αστράφτοντας πιάτα, ποτήρια, κατσαρολικά, κι ύστερα

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Κι ο παραγιός... τις μέρες, απ το χάραμα ακόμα, δούλευε στις κουζίνες πλένοντας, γυαλίζοντας κι αστράφτοντας πιάτα, ποτήρια, κατσαρολικά, κι ύστερα"

Τίμω Κεδίκογλου
6 χρόνια πριν
Προβολές:

ια φορά κι έναν παλιό καιρό πέρασε από τη γη μια σκοτεινή εποχή γεμάτη στέρηση, γεμάτη μιζέρια.

καταποντισμοί... Απλώς, από τον κόσμο έλειπε κάτι!

ειρήνη, την υγεία και την ηρεμία της φύσης Το μαντέψατε; Ναι, τη μακρινή και στερημένη εκείνη εποχή δεν υπήρχε

δεν υπήρχε σοκολάτα) και στη χώρα εκείνη υπήρχε ένα παλάτι και στο παλάτι ένας βασιλιάς παντοδύναμος, μια

1 ια φορά κι έναν παλιό καιρό πέρασε από τη γη μια σκοτεινή εποχή γεμάτη στέρηση, γεμάτη μιζέρια. Όμως, γι αυτό δεν έφταιγαν ούτε οι πόλεμοι ούτε οι αρρώστιες κι οι λιμοί ούτε οι κυκλώνες, οι σεισμοί κι οι καταποντισμοί... Απλώς, από τον κόσμο έλειπε κάτι! Κάτι που για μερικούς λιχούδηδες (όσους δεν ξέρουν τι σημαίνουν οι μεγάλες συμφορές) είναι πιο σπουδαίο από την ειρήνη, την υγεία και την ηρεμία της φύσης Το μαντέψατε; Ναι, τη μακρινή και στερημένη εκείνη εποχή δεν υπήρχε Υπήρχε όμως μια χώρα ηλιόλουστη, γεμάτη μελαψούς και χαρούμενους ανθρώπους (ήταν χαρούμενοι γιατί δεν ήξεραν ότι δεν υπήρχε σοκολάτα) και στη χώρα εκείνη υπήρχε ένα παλάτι και στο παλάτι ένας βασιλιάς παντοδύναμος, μια βασίλισσα αδύναμη, μια βασιλοπούλα λαίμαργη, αλλά κι ένα σωρό άλλος κόσμος γύρω τριγύρω, όπως αυλικοί, θαλαμηπόλοι, δήμιοι, δικαστές, βάρδοι και τραγουδιστάδες, μάγειροι, ζαχαροπλάστες κι ένας παραγιός... 7

2 Κι ο παραγιός... τις μέρες, απ το χάραμα ακόμα, δούλευε στις κουζίνες πλένοντας, γυαλίζοντας κι αστράφτοντας πιάτα, ποτήρια, κατσαρολικά, κι ύστερα παραστέκοντας τον αρχιζαχαροπλάστη για κρέμες, για μπισκότα και για παγωτά, με αντάλλαγμα να ξέρει πάνω σ όλα τούτα χίλια και ένα μυστικά... Και τις νύχτες, όταν έσβηνε ο ήλιος κι έβγαινε το φεγγαράκι, άναβε λυχνάρι και φώτιζε την πρώτη του αγάπη, εκείνη για το λόγο το γραπτό που ήταν αγάπη δύσκολη εκείνο τον καιρό διαβάζοντας ώρες ατέλειωτες όσα χειρόγραφα υπήρχαν στο παλάτι, γραμμένα από σοφούς και μάγους που έζησαν άλλοτε εκεί και οι μνήμες τους στοιβάζονταν αζήτητες σε σκονισμένες αποθήκες σιωπηλές, δίπλα στις πολύβουες κουζίνες και στα κελάρια τα μεθυστικά, στου παλατιού τα υπόγεια... Κι όταν έπεφτε να κοιμηθεί, τότε αχ! τότε ερχόταν να τον συναντήσει στα όνειρά του η δεύτερη αγάπη του πιο δύσκολη απ την πρώτη, που δεν ήταν άλλη από τη λαίμαργη βασιλοπούλα, κι αυτό γινόταν για καιρό... 8

3 9 Sokolata-Myriad Pro 14pt.indd 9 21/10/ :23 π.μ.

4 Ώσπου ένα βράδυ, λίγο πριν σβήσει το λυχνάρι, άκουσε βήματα διστακτικά να κατεβαίνουν από τα αρχοντικά τα δώματα ως τη γωνιά του μαγειρειού, όπου είχε το αχυροκρέβατό του. Στην αρχή λαχτάρισε, μα ω θαύμα των ματιών ήταν η ωραία, η λαχταριστή, η βασιλοπούλα η λαίμαργη, η αγαπημένη, που θέλησε κρυφά να γευτεί κάποια λιχουδιά προτού ξημερώσει και δεν τον είδε αμέσως... Όμως, είδε τα ζαχαρωτά που ο παραγιός είχε φτιάξει αποβραδίς, με την ελπίδα κάτι από τα χέρια του να φτάσει ως τα δικά της κι ήταν μικρές μπουκίτσες στρογγυλές από αμύγδαλα, αλεσμένα με χυμούς εξωτικούς, μια πρέζα σκόνη από πέταγμα γαλάζιας πεταλούδας και τυλιγμένα με προσοχή πολλή κι αγάπη σε πέταλα από ρόδα, μελωμένα με σιρόπι αγριοφράουλας και μέλι θυμαρίσιο απ τα νησιά... Κι έτσι όπως ήταν απλωμένα σε λευκό βαμβακερό πανί πάνω στον πάγκο, έμοιαζαν με φιλιά ριγμένα σε σεντόνι που την καλούσαν, κι αυτή δεν άντεξε, άπλωσε το χέρι, πήρε ένα και το βαλε στο στόμα... Μμμ... Και τότε, αναπάντεχα, το λυχνάρι τρεμόπαιξε και μες στις πηχτές σκιές οι ματιές τους συναντήθηκαν απ τη μια η βασιλοπούλα, τόσο γλυκιά με το ζαχαρωτό στο στόμα που πιο πολύ δεν γίνεται, κι απ την άλλη ο παραγιός, που απ τα σοφά διαβάσματα τα κατάμαυρα (κατράμι πίσσα) μάτια του έμοιαζαν κάρβουνα αναμμένα και τι άλλο πέρα απ αυτό θα μπορούσε να συμβεί; Αγαπήθηκαν!... 10

5 11 Sokolata-Myriad Pro 14pt.indd 11 21/10/ :23 π.μ.

6 12 Sokolata-Myriad Pro 14pt.indd 12 21/10/ :23 π.μ.

7 Κι αυτός της έγραφε τραγούδια και την τάιζε με το κουτάλι εξαίσια γλυκά κι αυτή τον τάιζε με το κουτάλι παραμύθια και του κένταγε μαντίλια με πουλιά Μα έμοιαζε η αγάπη ετούτη χωρίς ελπίδα, γιατί ποτέ ο βασιλιάς ο παντοδύναμος κι η βασίλισσα η αδύναμη δε θα δέχονταν να γίνει η μονάκριβή τους θυγατέρα γυναίκα παραγιού. Κι όσο πλησίαζε η μέρα των γενεθλίων της λαίμαργης βασιλοπούλας για τα δεκαοχτώ της χρόνια, τόσο την πίεζαν οι βασιλικοί γονείς της να διαλέξει σύζυγο πρίγκιπα ή κοινό θνητό δε θα χε σημασία, αρκεί σε κάτι να ταν ο καλύτερος απ όλους, ο μοναδικός άξιος να διαφεντέψει την καρδιά της κόρης τους και κάποια μέρα τη χώρα την ηλιόλουστη. Κι όπως εκείνη τους απέρριπτε έναν έναν όλους τους σπουδαίους και μοναδικούς, ο βασιλιάς πατέρας το αποφάσισε και είπε στη θυγατέρα του: 13

8 Βασιλοπούλα, κόρη μου, δεν είμαι εγωιστής, το λέω για το καλό σου. Είναι καιρός να παντρευτείς και να δώσεις απογόνους σ μένα και διάδοχο στο θρόνο μου. Γι αυτό, θα προκηρύξω αγώνες σε ό,τι θες εσύ, στο τρέξιμο, στο τόξο, στην παλαίστρα και ο νικητής θα γίνει ο πριγκιπικός σου σύζυγος και αργότερα, όταν αποσυρθώ με το καλό, επάξιος στο θρόνο βασιλιάς!... Τι λες; Κι η πριγκιποπούλα απάντησε: Πατέρα μου και βασιλιά, δεν μπορώ παρά να δεχτώ το θέλημά σου μ ένα μονάχα όρο! Αφού το ξέρεις δα τι λαίμαργη που είμαι, θέλω ο άντρας που θα πάρω να με ταΐζει ζάχαρη, να με ποτίζει μέλι και να φτιάξει για χάρη μου το πιο παράξενο, το πιο γευστικό γλυκό που θα μπορούσε ποτέ κανείς να ονειρευτεί. Έτσι οι αγώνες, σε παρακαλώ, να γίνουν στη ζαχαροπλαστική... Κι ο βασιλιάς τι να κανε, το πε το «ναι» και βγήκανε τελάληδες: Ακούουουστε, ακούστε... Ο πολυχρονεμένος μας ο βασιλιάς προκηρύσσει αγώνες στη ζαχαροπλαστική τη μέρα της μεγάλης γιορτής του παλατιού για τα δεκαοχτώ χρόνια της λαίμαργης βασιλοπούλας. Ο νικητής θα λάβει έπαθλο ολόκληρο το χέρι της και το μισό βασίλειο. Ακούουουστε, ακούστε... 14

9 15 Sokolata-Myriad Pro 14pt.indd 15 21/10/ :23 π.μ.

Σχετικά έγγραφα

Ο γιος του ψαρά. κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώστου κλότσο να γυρίσει παραμύθι ν' αρχινήσει...

Ο γιος του ψαρά. κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώστου κλότσο να γυρίσει παραμύθι ν' αρχινήσει... Ο γιος του ψαρά κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώστου κλότσο να γυρίσει παραμύθι ν' αρχινήσει... ια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ψαράς που δεν είχε παιδιά. Κάποια μέρα, εκεί που πήγαινε με