ENø I T È ÁÈÓÂ ÙÔ Á Ì Ì Ï Ù ÈÓ. 27 E TEMBPIOY 2008 TEYXO 9 ETO 2 ÔÓ B ƒπ ΔIMH EYPø 1,71

Transcript

1 ENø I T È ÁÈÓÂ ÙÔ Á Ì Ì Ï Ù ÈÓ 27 E TEMBPIOY 2008 TEYXO 9 ETO 2 ÔÓ B ƒπ ΔIMH EYPø 1,71

2 2 O XÚÈÛÙfiÊÈ Â Ó È Ó ÂÔ 27 Σεπτεμβρίου 2008 ΩΣIH ΠIΣΩ ΛTΔ I ÈÔÎÙËÛ ø IH I ø T T.K NOMO EYKø IA - E A TH EOMOIOTY ON: yialousa@cytanet.com.cy. È ı ÓÙ B ÛÔ ºÙˆ fiappleô ÏÏÔ AÚ ÈÛ ÓÙ ÎÙÈ EÏÂÓ ÙÛ Ù Ô Ù appleëù ÙÚÈ E È Ó ÙÛ Ô ÊÔ OÌ ŒÎ ÔÛË AÏ. MÈ ËÏ Ë, TÂÏ. ÙÚ ÊˆÓÔ ÓÂÚÁ Ù K ÏÔÌÔ Ú, T Ú BfiÁÎ Ó, B ÛÔ ÂˆÚÁ Ô, ÈÒÚÁÔ μ ÛÈÏ Ô, fi Ú, ÔÎÎÔ Ì È ÌÈÛÈË, EÏÂÔ K ÚÔÁÈ Ó, Ï ÈÔ Î È Ó ÔÈ ÔÚ ÔÓÙÂ Î È Ë ÎÔ ÙÛ M Ú Ì Ì ÙËÓ M ÚÈÎÎÔ appleô Ù Â Î Ú Lifestyling M Î ÚÈÔ, E ÂÎ apple ˆ ÓÓÔ, Ù ÚÔ XÚÈÛÙÔ Ô ÏÔ, XÚ ÛÙË ÔÙÙ Ë OÈÎÔÓÔÌÈÎÔ Ì Ô ÏÔÈ BÁÂÓfiappleÔ ÏÔ Î È OÚÊ Ó Ë NÔÌÈÎÔ Ì Ô ÏÔÈ ÓÙÚÔ apple ÊÈÏ appleappleô ( appleôı ÛÂÈ ÂÓ ÓÙ ÔÓ Δ 1), Δ ÛÛÔ apple fiappleô ÏÔ ( Ì ı ÏÔ ÌÂ Ó ÛÔ ÌÂ), ƒ ÎÎÔ ª appleappleô Ú Ë (ÁÈ appleôı ÛÂÈ ÙÔ Û ÓÂÚÁ ÙË Ì ˆÎÚ ÙË ÂÓ ÓÙ ÔÓ ÙÔ ÓÙÚ ÙÚÔ ), KˆÛÙ ÎË AÈÌÈÏÈ Ó Ë ( ˆÚÂ Ó appleôı ÛÂÈ ), ÙÚÔ X (ÙÈ K ÚÈ Î ), Ô Î apple ÊÈÏ appleappleô (Ì Ó ÌÔ ÙÔÓ), Ù ÏÈÔ Ú ÌÈÒÙË (fiù Ó ÂÓ Â Ó È ÌÂı ÛÌ ÓÔ ), XÚ ÛÙÔ KÏËÚ Ë (fiù Ó ÎÂÚ Ô Ì ÙÔ ÔÙÙÔ) ÈÎ ÛÙ appleô Ô Ì ÛÙËÓ appleô ÁÎ Ì ÂÓ ÌappleÔÚÔ ÌÂ Ó ËÌÔÛÈ ÛÔ Ì ٠ÔÓfiÌ Ù ÙÔ ÁÈ Ó ÌËÓ ÙÔ Î Ô Ì XÚËÌ ÙÔ fiùâ Ó ÂÛÌÔ Î Ù ÛÛÈÂÌÌ ÓˆÓ ª  ΈÛ, Úfi ÚÔÌÔ ÂÙÚ Ë (ÛÂ Ì ÓÈÙ ÚÎ ) ΔÚ appleâ appleúô ( ÚÈÛÙÔ Ì ÙÔÓ Û Ìapple Ú ÛÙ ÙË Ì Ã Ú. Ù Ú ÎË. AÓ ÙÔ Ì ıâè ÙÔ AKEL Î Ù ÛÈË ÙÔ ). Eapple ÛËÌÔ ÔÁÔÎÚÈÙ B ÛÔ ÂˆÚÁ Ô, Mapple ÌappleË K Ú ÙÛË, AÓ ÚÔ ÏÏ ÎÈÔ Úˆ GO BACK DOG PUBLICATIONS: TOMBAZI 18, LEFKOSIA, KYPROS. TEL.: All rights reserved. Nothing appearing in Union (and may your blood become avladjin) newspaper may be reprinted, reproduced by sex or transmitted through viri, either holy or in part, by any electronic or mechanical means without prior written permission from the dog. Warning to lawyers: Writs for libels, slander or wrongdoings will not be accepted from anyone. BEWARE OF THE DOG ÎË Ï ÈÔÏfiÁÔ Ô TÚ ÙÔ, Âapple ÛËÌÔ ÛÎ ÏÔ ÙË «ŒÓˆÛÈ». ÚÔÛÔ, ÁÎÒÓÂÈ! A Ù ÏÔÈapplefiÓ Ù Ó... Δ ª Δ Àà Το επόμενο τεύχος της ΕΝΩΣΙΣ θα κυκλοφορήσει στις 31 του Οκτώβρη μέρα ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ μιας και αν κυκλοφορούσαμε το τελευταίο Σάββατο κάθε μηνός όπως πάντα θα κυκλοφορούσαμε πολύ νωρίς, στις 25, με αποτέλεσμα το μεθεπόμενο φύλλο ν' αργήσει πολύ. Ξανά είμαι αναγκασμένος να προειδοποιήσω τους συνεργάτες μας να είναι τυπικοί στην αποστολή των κειμένων τους, να μεν τους βουρώ που πίσω και να μην γράφουν πολλά λες και εν να πεθάνουν σε λίγες μέρες και πρέπει να τα πουν όλα. Να πρέπει άραγε τώρα να πω καλή κουβέντα ή κακή κουβέντα; Ιδού το ερώτημα! Ιδού το μέγα δίλημμα! Ομολογώ ότι απο μικρό παιδί με κατάτρωγε το δίλημμα ανάμεσα στο καλό και το κακό Είναι τώρα καλό που ο αγωνιστής πρώην διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας (που υπόγραφε τα τελευταία 10λιρα), μιλάει για κατάντημα του Νίκ Αναστασιάδη; Είναι άραγε καλό που ακούγεται ο εκ Πάφου ορμώμενος Αβέρoff Νεοφύτου, ως νεόφυτος, ναν έχει αίφνης αντιρρήσεις για την πολιτική του ΔΗΣΑΚΕΛ και του Αναστασόφκια; Ειλικρινά, δεν ξέρω Το πρόβλημά τους όμως είναι αν ο κύριος Χριστόδουλος Χριστοδούλου ήταν ή δεν ήταν ιδρυτικό μέλος του ΔΗΣΥ; Γράφει ολοσέλιδα ο πάλαι ποτέ οργανωτικός του ΔΗΣΥ κ.α.τσαγγαρίδης ότι ο αγαπημένος Χριστόδουλος τότε δεν ήταν εκεί. Βασανίζονται και ταλαπωρούνται Ήταν τη μια πέντε κι ο Kληρίδης, την άλλη 4,7 και ο Kληρίδης, την άλλη έξι και ο Kληρίδης Καλά, γιατί δεν ρωτάνε τον Κληρίδη; (τον Γλαύκο, όχι κανέναν άλλο). Tι τον έχουμε TOMOI TH ENø I Το καλύτερο δώρο για σας και τους φίλους σας είναι μια σειρά από όλους τους τόμους της ΕΝΩΣΙΣ που έχουν κυκλοφορήσει από το 1994 μέχρι το Οι έντεκα τόμοι, κάποιοι είναι διπλοί, πωλούνται στην τιμή των 280 ευρώ. Μην περιμένετε την πρωτοχρονιά για παραγγελίες, παραγγείλατε ΤΩΡΑ για να προλάβετε. Υπάρχει περιορισμένος αριθμός αντιτύπων. ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ την εφημερίδα σας τώρα. Επίσης από τις 10 του Γενάρη του 2009 θα πωλείται και ο τόμος του 2008 στην τιμή των 35 ευρώ. Κρατείστε το αντίτυπο σας από τώρα. K Ï - Î Î KÔ ÓÙ επίτιμο Πρόεδρο και εγγυητή της ενότητας της παράταξης; Δεν βλέπετε κύριε Kληρίδη μας ότι κινδυνεύει η ενότητα της παράταξης; Ήταν ή δεν ήταν ο Χριστόδουλος εκεί; Βγείτε με κανένα ευαγγέλιο και διαφωτίστε μας! Αλλά, για να καταλάβουμε Αν ήταν ο Χριστόδουλος ιδρυτικό μέλος, τότε πράγματι υπάρχει κατάντημα του Αναστασόφκια και κατρακύλα, ενώ αν δεν ήταν, να BIB IA XIOYMOP Οι αγαπημένες σας στήλες στην ΕΝΩΣΙΣ κυκλοφορούν τώρα και σε βιβλία. Το Χωρκάτικον είναι, το Χωραΐτικο είναι α και β, το Αθθυμάστε α και β, Η κυρία Ευανθία α και β όπως και το τζιέρρατον σας το κλωστρόν και το ΑΚΕΛΙΚΟΝ είναι και το Γκέι είναι κυκλοφορούν κανονικά σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Σε περίπτωση που δεν τα βρείτε παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ: Όλα τα χιουμοριστικά βιβλία μας σε τιμή προσφοράς για τους αναγνώστες μας πωλούνται πακεταρισμένα για Χριστουγεννιάτικα δώρα. ªËÓ ÍÂ Ó Ù ÙËÓ ÈÛÙÔÛÂÏ ÙË «ø π» ÛÙÔ H È Ì Ë ÛÙÔÓ Ó ÁÂÚÌfi ÃÚ ÛÔappleÚ ÛÈÓÔ Ê ÏÏÔ σωπαίνει πάραυτα; Αυτό είναι το πρόβλημα της παράταξης με τα επαρχιακά σωματεία γεμάτα απο φωτογραφίες των αγωνιστών της Ένωσης και πλαστικούς παρθενώνες; Δεν έχουν πρόβλημα άλλο κανένα όταν ο νεοφανής νεοκύπριος κύριος υπουργός και Δημητρίου στήνει μυστικές επιτροπές ακελικών που θέλουν να εκθεμελιώσουν το υπουργείο (ελληνικής) παιδείας; Μία απορία: Ο Αναστασιάδης και οι λοιποί τουρκολιγούρηδες που πήγαν στο γάμο της θυγατέρας Ταλάτ στην Κερύνεια, σκοπεύουν να πάνε, όταν τεκνοποιήσει, και στο ΣΟΥΝΝΕΤΤΙ του εγγονού του; Σύμβολο επανένωσης το βιλλούδι του μεμμετουθκιού που θα ματώνει. Αίσχος στην επανένωση. Ζήτω η Ένωσις! Η Σημερινή ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ξεκίνησε αντιπολίτευση στην πολιτική Χριστόφια - Αναστασιάδη. Αφού κατάφερε πρώτα να συμβάλει στην αποκαθήλωση του Τάσσου βέβαια. Δεν είμαι Τασσικός. Αντίθετα διαφωνούσα σε πολλά πράγματα μαζί του. Αλλά σε σύγκριση με το τι γίνεται τώρα, ο Τάσσος ήταν Βενιζέλος (πριν από τη Λωζάνη). Μισώ όταν παίζουν κυπριακές με ελλαδικές ομάδες σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις ποδοσφαίρου. Πέραν του τοπικισμού - που είναι φυσικό χαρακτηριστικό του Ελληνισμού- στην περίπτωση της Κύπρου γεννά υποσυνείδητα νεοκυπριακές τάσεις. Από τη μια η έλλειψη εγκεφάλου κάποιων πρεζάκηδων οπαδών, από την άλλη η ηλιθιότητα αθλητικογράφων εδώ και στην Αθήνα, αλλά και η συντονισμένη επιτηδειότητα των γνωστών εθνομηδενιστικών κύκλων. Για παράδειγμα, αντίθετα απ' ότι προωθούσαν τα Μέσα εδώ, όταν η Ανόρθωση έπαιζε με τον Ολυμπιακό οι μισοί Ελλαδίτες ήταν με τον Ολυμπιακό και οι άλλοι μισοί με την Ανόρθωση. Για όσους καταλαβαίνουν δηλαδή... Για μένα είναι πολύ απλό το θέμα: Παίζουν μεταξύ τους δυο ελληνικές ομάδες και υποστηρίζεις αυτήν που συμπαθείς περισσότερο! Εξαιρείται η Ομόνοια Στον αγώνα Ομόνοιας - Μάντσεστερ Σίτι ήμουν ουδέτερος. Δεν με ενδιαφέρουν οι αγγλοτουρκικές συγκρούσεις. Μετά την πρόκριση της Ανόρθωσης τα κανάλια πρόβαλαν κάποιον που ωρυόταν στους δρόμους: «Εσσίσαμεν τους! Είμαι Ομονοιάτης αλλά σήμερα ενίκησεν η Κύπρος! Ζήτω η Κυπριακή Δημοκρατία!» Μπε, μπε, μπεεε Και τώρα και πάντα AKEL, AKEL, AKEL. Αληθεύει ότι σε περίπτωση λύσης ο Μόρφου ΝΑΙ-όφυτος είναι πρόθυμος να εκτελεί και χρέη Ιμάμη; Αληθεύει ότι εκτός από το ενάμιση εκατομμύριο ευρώ της Ομόνοιας, η Ocean Tankers προικοδότησε τον ΑΠΟΕΛ και άλλες ομάδες από _ για να σκάσουν; Αληθεύει ότι τις εργολαβίες του Δημοτικού Θεάτρου και της Πανεπιστημιούπολης ανέλαβε ο Πρόεδρος της Ομόνοιας; Αληθεύει ότι ο γιος του Διευθυντή του Προεδρικού Γραφείου του Χριστόφια, Βάσου Γεωργίου, εργοδοτείται στην Ιερά Μονή Κύκκου; Αληθεύει ότι μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας του Χριστόφια είναι ο τουρκολόγος μέλλων γαμπρός του; Σςςς λέει ο Αναστασιάδης και οι συν αυτώ. Ενότητα, μην διασπάτε το εσωτερικό μας μέτωπο. Κατακαημένοι Συναγερμικοί Χρυσοπράσινος φίλλος, ριγμένος στο πέλαγο Μάριος Ρέπουσος

3 27 Σεπτεμβρίου 2008 O XÚÈÛÙfiÊÈ Â Ó È Ó Î ÓÔ 3 ıóèîˆïôáèîfió ÂÎ ÔÙÈÎfiÓ ÛËÌ ˆÌ μè ÏÈÔappleˆÏÂ Ô È ÏÔ Û N Ê ÁÂÈ Ô Ó Î ÓÔ Είναι ολοφάνερο σε τι στοχεύουν οι τελευταίες επιθέσεις εναντίον της Ελληνικής Παιδείας στην Κύπρο. Κάθε φορά που υποτίθεται ότι φτάνουμε κοντά σε κάποια λύση, εμείς και όχι οι Τούρκοι, πρέπει να κάνουμε και τις ανάλογες κινήσεις για να μειωθούν οι αντιστάσεις του κόσμου, ώστε η προπαγάνδα για τη δυνατότερη καλή λύση κάτω από τις σημερινές συνθήκες να κάνει τη δουλειά της με μια σχετική ευκολία και στο τέλος ο κόσμος να αποδεχτεί την καταστροφική λύση που του έχουν ετοιμάσει οι ηγέτες μας και όλο το διεθνές σκυλολόι. Η ΑΚΕΛική επίθεση εναντίον της Παιδείας, της Iστορίας, της Eκκλησίας, της ταυτότητας και εν γένει του πολιτισμού μας σε αυτό στοχεύει, να προετοιμάσει έναν αποχαυνωμένο, ηττημένο λαό χωρίς αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμό και περηφάνια να αποδεχτεί τα χειρότερα, μια λύση που κανένας άλλος λαός με στοιχειώδη αξιοπρέπεια δεν θα δεχόταν. Οι επιθέσεις εναντίον της ιστορίας μας δεν είναι προνόμιο μόνο αυτής της κυβέρνησης. Από το 60 και μετά υπάρχει μια συστηματική ιδεολογική επίθεση. Οι ίδιοι κύκλοι, ντόπιοι και ξένοι, συνεχίζουν και μετά την εισβολή -κατοχή των Τούρκων. Φυσικά πάντα υπήρχαν και οι αντιστάσεις, άλλωστε γι' αυτό δεν κατάφεραν, παρ' όλη την πίεση και την τρομοκρατία, να περάσουν το σχεδιο Ανάν. Όσο όμως περνούν τα χρόνια, οι υπόγειες διαδρομές αυτής της ολοφάνερης και ανοικτής πια επίθεσης συστηματικά καταφέρνουν και αλλάζουν συνειδήσεις. Σ' αυτό συμβάλλουν άλλοι δύο σημαντικοί παράγοντες: Ο ιδεολογικός παράγοντας όπου οι πολτοποιημένες ιδεολογίες αριστεράς και δεξιάς (που πια έχουν γίνει ένα) έχουν επιφέρει μια απίστευτη ανατροπή και σύγχυση, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις πια ποιος είναι ο δεξιός και ποιος ο αριστερός. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα φασιστοειδή του ΔΗΣΥ μιλούν πια τη γλώσσα της αριστεράς βρίζοντας ασυστόλως τους εθνικιστές!!! Οι χθεσινές ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΕΣ δυνάμεις, που μάλιστα αντλούσαν την εξουσία τους σε αντιπαράθεση με τους Τουρκοφάγους του ΔΗΣΥ, τώρα μιλούν για πατριωτικές και εθνικιστικές κορώνες κάθε φορά που κάποιος θα αναφερθεί έστω και ήπια εναντίον της Τουρκικής κατοχής. Ο άλλος παράγοντας είναι η ιδεολογική επίθεση των Τούρκων. Το 1981 στην Αθήνα συζητώντας με τον Νεοκλή Σαρρή, με τον οποίο είχα μόλις γνωριστεί, έπαθα ένα μικρό σοκ όταν μου ανέφερε ότι μέσα σε λίγα χρόνια οι Τούρκοι θα μας κάνουν να σκεφτόμαστε με τουρκικά μυαλά και ΑΥΤΗ θα είναι η μεγάλη μας ήττα. Ο Σαρρής δεν φοβόταν τόσο πολύ τη στρατιωτική ισχύη της Τουρκίας όσο τη δική μας εθνική και πολιτιστική κατάπτωση. Ο δάσκαλος δικαιώθηκε. Αν κάποιος ελληνόγλωσσος ερχόταν στην Κύπρο, μη γνωρίζοντας το πρόβλημά μας, και έβλεπε τηλεόραση ή άκουγε τον κόσμο να μιλά είναι σίγουρο ότι θα δυσκολευόταν να καταλάβει ποιος από τους συνομιλητές του είναι Έλληνας και ποιος Τούρκος. Οι Τούρκοι με τη βοήθεια του ΔΗΣΑΚΕΛ και πολλών άλλων υπόπτων καταστάσεων έχουν καταφέρει να μας πείσουν ότι έχουμε διαπράξει φοβερά εγκλήματα εναντίον των «αθώων και φτωχών Τούρκων» που μόνο με την αποδοχή της επικείμενης λύσης μπορεί να εξιλεωθούμε. Μας έχουν πείσει ότι για όλα τα κακά μας ευθύνεται ο αγώνας μας για την Ένωση και την Ελευθερία. Μας έχουν δημιουργήσει και τις κατάλληλες ενοχές ακόμη και για το γεγονός ότι έχουμε υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από τους Τουρκοκύπριους ωσάν και αυτό να οφείλεται στον εθνικισμό και την ελληνορθόδοξη Eκκλησία μας. Με αυτά τα δεδομένα πολιτεύεται σήμερα ο Χριστόφιας. Έχοντας εξασφαλίσει την ασφάλεια που του παρέχει η συμμαχία του με το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ και τον ΔΗΣΥ τρέχει και δεν προλαβαίνει να κάνει υποχωρήσεις για να δελεάσει τους Τούρκους. Κατάφερε και αποδέχτηκε ζητήματα που για την πλευρά μας δεν ήταν διαπραγματεύσιμα ΔΙΧΩΣ καν να του το ζητήσει κανείς. Κατάφερε να δώσει την εντύπωση ότι οι Τούρκοι είναι έτοιμοι για μια δίκαιη λύση παρ ότι οι Τούρκοι καθημερινώς διαλαλούν το αντίθετο. Κατάφερε να ÔÈ Ì Ù B Û ÏË ªÈ ËÏ Ë γίνει τόσο αυταρχικός που ακόμη και οι ΑΚΕΛικοί άρχισαν να ανησυχούν. Κατάφερε να είναι σήμερα ο υπ αριθμόν ένας εχθρός του κυπριακού ελληνισμού. Ο Χριστόφιας πρέπει να φύγει ΑΜΕΣΩΣ πριν είναι αργά. Όσοι πίστευαν ότι η ανάδειξή του στην εξουσία δεν ήταν τυχαία και ότι η ΛΥΣΗ ήταν το συμφωνημένο ΠΑΚΕΤΟ για την προεδρία, δηλαδή σε βγάζουμε Πρόεδρο ρίχνοντας το φαβορί Παπαδόπουλο με τη δέσμευση ότι θα λύσεις το Kυπριακό όπως θέλουμε, έχουν δικαιωθεί. Δεν ερμηνεύεται αλλιώς αυτή η βιασύνη του, όλες αυτές οι παιδικές γκάφες και αυτή όλη η επίθεση εναντίον καθετί του ελληνικού και όλη αυτή η τουρκολαγνεία που φτάνει στα όρια μιας σεξουαλικής διαστροφής. Ο Χριστόφιας είναι επικίνδυνος. Είναι λίγος. Δεν έχει κρίση. Δεν έχει τα φόντα για να κυβερνήσει. Στην καλύτερη περίπτωση κάνει για καφετζής σε δευτέρας ποιότητας καφενείο σε αριστερό χωριό. ΠΡΕΠΕΙ να φύγει. Ακούς ρε Καρογιάν; Ακούς ρε Ομήρου; Ακούς κύριε Παπαδόπουλε; Νομίζω ότι είδατε αρκετά για να έχετε πεισθεί πέραν πάσης αμφιβολίας. Από τώρα και στο εξής η κάθε σας σιωπή είναι ΣΥΝΕΝΟΧΗ. Εμείς παραμένουμε πιστοί στο ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. Ούτε την τουρκική ΒΑΡΒΑΡΗ εισβολή ξεχνάμε αλλά ούτε αυτούς που με κάθε τρόπο θέλουν σώνει και καλά να την ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ κιόλας. Ακούτε κύριοι Κάρογιαν, Ομήρου και Παπαδόπουλε; ŒÎÙÔÚÔ 40-42, ΔËÏ.: à ø Είμαστε από τους πρώτους που κριτικάραμε αυτό το σύνθημα. Το κάναμε με δυο τρόπους: κριτικάροντάς το ως ένα άλλοθι για να μη γίνεται καμιά αντίσταση και γελοιοποιώντας το, το μετατρέψαμε σε ΔΕΝ ΞΕΡΝΩ με όλους τους συμβολισμούς που εμπεριέχει η φράση. Το σύνθημα ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ως σύνθημα της εξουσίας στα χρόνια μετά το 1974 όντως δεινοπάθησε. Υιοθετήθηκε από όλα τα κόμματα τα οποία με τη μέθοδο της ομοιοπαθητικής, σιγά σιγά μα σταθερά, οδήγησαν τον κόσμο στα πιο βαριά χασμουρητά και στην πλήρη λήθη. Η ειρωνεία της υπόθεσης -μα και η εκδίκηση της γυφτιάςπου λέει και ο Μ. Ρασούλης είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι οι κύκλοι που εκμεταλλεύτηκαν το σύνθημα τότε, είναι οι ίδιοι που θέλουν πασει θυσία τώρα να το ξεχάσουμε. ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ. Εμείς θα επιμένουμε ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την εισβολή, την κατοχή και όλα τα δεινά που έχουμε υποστεί από τους Τούρκους και τους συνοδοιπόρους τους στην Κύπρο. ΚΑΛΟΥΜΕ τους μαθητές της ΕΝΩΣΙΣ και όλους τους επαναστάτες μαθητές να αναρτήσουν το σύνθημα με αυτοκόλλητα παντού. ΚΑΛΟΥΜΕ όλους τους μαθητές να αρνούνται τις αλλαγές στην ιστορία μας και ως πρώτο μέτρο αντίστασης στην τάξη να τραγουδούν τον Εθνικό μας Ύμνο. ΚΑΛΟYΜΕ τους μαθητές να αντιστέκονται στους καθηγητές που θα προσπαθήσουν να ωραιοποιήσουν την κατοχή και να παραποιήσουν τους αγώνες του λαού μας για Ελευθερία. ΚΑΛΟΥΜΕ τους μαθητές να αντισταθούν στην αποελληνοποίηση της ιστορίας μας και κάθε φορά που οι ανιστόρητοι καθηγητές αμολούνε ανοησίες δυνατά να διαβάζουν μέσα στην τάξη αποσπάσματα από τις επιστολές των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και αποσπάσματα από τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη. OUR SMALL ENGLISH SUPPLEMENT ear fucking English speaking reading D public of ENOSIS newspaper, I have to admit that your fucking representative in Cyprus, the ugly cunt Millet, is very clever. He spared no hardship in trying to help his fucking friend and subordinate Prime Minister Hristofias. As soon as Manchester City landed in Cyprus, Millet had a secret meeting with the board of fucking directors and gave them instructions to let the Omonia team off and not disgrace them by putting past them many goals so it will look as though Hristofias is a power to be reckoned with even in fucking football. Anyone who saw the game would have realized from the fucking beginning that the fucking game was fixed and the Manchester City players played like English fucking fairies rather than contenders of the title. Even the katras Wright Philips, who is well know for his antiturk feelings from the era he played at Hebrewturkish Spurs, played like a sissy. What can one say about fucking Ireland, he played like a poor communist who has been promised a villa in Cyprus, not the Greek type but the English type. Lets not beat around the bush. Millet is a fucking Omonia- Hristofias supporter and thus an enemy of the people. May he never shit again.

4 4 O XÚÈÛÙfiÊÈ Ó Ê ÁÂÈ ÙÒÚ 27 Σεπτεμβρίου 2008 AÎÔ ˆ, Ï appleˆ, ÌÈÏ ˆ... Από τους τρεις μεγάλους τραγικούς ποιητές της αρχαιότητας αγαπημένος μου ήταν πάντα ο Ευριπίδης. Ίσως γιατί αυτός κατάφερε να κατεβάσει τον άνθρωπο στα πραγματικά του μέτρα και την ίδια ώρα να αναδείξει τις πραγματικές του διαστάσεις. Μόνο ο Ευριπίδης παρουσίασε στα έργα του την πεμπτουσία της ζωής, την απόλυτη αλήθεια του απείρου, αυτή την αλήθεια που δείχνει μέχρι πού είναι ικανός ο άνθρωπος να φτάσει, πράγμα βέβαια ανεπιθύμητο σε πολλούς. Ωστόσο, όπως έχει πει και ένας ξένος μελετητής «theater is nothing if not dangerous!» Απ' όλες τις τραγωδίες του Ευριπίδη η πιο αγαπημένη μου είναι οι «Βάκχες». Μια κολοσσιαία σύγκρουση του παλιού με το νέο - και με όλα τα καλά και τα κακά που κυοφορούν αυτές οι δύο δυνάμεις - απολήγει στην απόλυτη ισοπέδωση. Το θέμα δεν είναι η σύγκρουση του θεομάχου βασιλιά Πενθέα με τον πρωτοξάδελφό του θεό Διόνυσο. Το θέμα είναι η αέναη πάλη ανάμεσα σε αξίες αντικρουόμενες. Ο σπαραγμός του Πενθέα είναι συγκλονιστικός και παραπέμπει σε κάθε προσωπική ή συλλογική διάσταση της ανθρώπινης δράσης. Αλήθειες που τρομάζουν, καθώς μας φέρνουν αντιμέτωπους με τα αρχέγονα ένστικτα της ζωώδους βίας, του άλογου κακού, της έκστασης. Όσο κανείς προσπαθεί να τακτοποιήσει τον κόσμο, τόσο εκείνος χύνεται ασυγκράτητος σε κάθε παράλογη, άδικη και ασυγύριστη πλευρά της οικουμένης. Είναι στη φύση του ανθρώπου να είναι απάνθρωπος και αυτοκαταστροφικός. Υποφέρει και την ίδια ώρα το απολαμβάνει, εξευτελίζεται και την ίδια ώρα επιζητεί ακόμη περισσότερη ταπείνωση. Αυταπόδεικτα πράγματα αν στρέψει κανείς την προσοχή του στο χώρο της πολιτικής. Τι επιδιώκει άραγε η ηγεσία μας μ' αυτόν τον αξιοθρήνητο ραγιαδισμό; Πράγματα που δεν μπορώ να τα καταλάβω και δυσκολεύομαι να τα ζήσω. Τι είδους αλλαγές επιζητούν οι κυβερνώντες στα σχολικά βιβλία ιστορίας; Γιατί η Κλειώ πρέπει να γίνεται Πενθέας και να σπαράσσεται από αυτούς που οφείλουν να τη διαφυλάσσουν; Η ιστορία δεν είναι από ελαστικό για να την προσαρμόζει ο καθένας στα δικά του μέτρα. Η Κύπρος υπήρξε ανέκαθεν ένας φάρος του ελληνικού πνεύματος, δεκτικός σε κάθε είδους πολιτιστική επιρροή. Είναι άραγε τόσο δύσκολο να κατανοήσουν κάτι τόσο απλό οι εμφορούμενοι από σύγχρονες ιδεολογίες; Ασφαλώς το νησί δέχτηκε επιρροές, ωστόσο αυτό δεν ακυρώνει την ιστορική του ταυτότητα. Κι αν οι Κύπριοι είδαν με ανοικτό μυαλό την αλληλεπίδραση με άλλους λαούς, αυτό τους καταξιώνει ακόμη περισσότερο ως Έλληνες, γιατί η ελληνική συνείδηση απαρνείται τη μισαλλοδοξία και θέτει ως βασικό της άξονα την παγκοσμιότητα και διαχρονικότητα των αξιών της. Η στήλη αυτή δεν αποζητά την καταγγελία για την καταγγελία. Δεν είναι «Αλ Τσαντίρι Νιουζ». Σκέφτομαι πως όλη αυτή η χολή που ρέει μέσα μας καθημερινά και μας δηλητηριάζει μπορεί να αξιοποιηθεί δημιουργικά, μπορεί να γίνει βάλσαμο στις ίδιες πληγές που έχει ανοίξει. Γράφοντας νιώθει κανείς ελεύθερος, νιώθει πως βρίσκει κατανόηση, νιώθει πως έρχονται και άλλοι να συνταχθούν πίσω του. Δεν θα απαξιώσω περαιτέρω τη ζωή. Το έχει κάνει με εξαιρετική επιτυχία ο Άρθουρ Σοπενάουερ. Είναι χρέος μου, όμως, να υπογραμμίσω πως ο άνθρωπος δεν άγεται και φέρεται από τις εξελίξεις γύρω του. Όλα είναι αναστρέψιμα. Ακόμη και τα συναισθήματα. «Κάποιο πρωινό, μου διάβασες ένα ποίημα/ όμως η πολιτεία αυτή κινούμενη άμμος/ μ' έχει ήδη βουλιάξει/ οι αναμνήσεις μ' έστειλαν στον πάτο/ πώς περιμένεις να πετάξω στις Βλαχέρνες». Μιχαήλ Δούκας ÂÚ ÙË ÊÂÙÈÓ ÂÁÎ ÎÏ Ô ÙÔ ÀappleÔ ÚÁÂ Ô È Â XO IAKIA H δήλωση του παραιτηθέντος από την πολιτική και μετά επανερχόμενου στην πολιτική κυρίου Γαλανού, ότι η νίκη της Ανόρθωσης και η πρόκρισή της στους ομίλους ισοδυναμεί με 100 πρεσβείες είναι και βλακώδης και λίαν επικίνδυνη. Εμείς, ως οπαδοί της Ανόρθωσης, δικαιούμαστε και να χαιρόμαστε και να πανηγυρίζουμε για τις επιτυχίες της ομάδας μας. Οι πολιτικοί όμως δεν δικαιούνται να λεν μαλακίες, διότι άλλο ο φούρπος και άλλο η σκληρή πραγματικότητα. Ας μην ανάγουμε μιαν αθλητική νίκη των αλλοδαπών παικτών μας σε εθνική στρατηγική. Η Χαραυγή, συνεπής με το σταλινικό παρελθόν και παρόν της, συμφωνεί με την απαγόρευση της παρουσίας δημοσιογράφων στις συναντήσεις Χριστόφια -Ταλάτ. Ποια; Η Χαραυγή των λαϊκών δημοσιογράφων φυσικά. Μαζοχιστές οι δημοσιογράφοι Η περίφημη εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας για τους στόχους της εκπαιδευτικής διαδικασίας της φετινής σχολικής χρονιάς, αναδεικνύει ως πρώτο στόχο την καλλιέργεια κουλτούρας αρμονικής συμβίωσης και ειρηνικής συνύπαρξης με τους Τουρκοκύπριους. Τη θέση αυτή, παρά τις επιφυλάξεις τους για τον τρόπο υλοποίησής της, στηρίζουν όλα τα κόμματα. Κανένα κυπριακό κόμμα μέχρι αυτή τη στιγμή τουλάχιστον δεν έχει βγει επίσημα και δημόσια να καταγγείλει ανοιχτά και απερίφραστα το περιεχόμενο της εγκυκλίου. Και αυτό είναι πολύ λογικό. Όλα τα κόμματα υποστηρίζουν τέτοια λύση του Κυπριακού που πρακτικά νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της εισβολής στο εδαφικό και το προσφυγικό ζήτημα ενώ στο συνταγματικό εξισώνει τη μειοψηφία των Τουρκοκυπρίων με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων. Ποιος είναι το μοναδικό εμπόδιο για την εφαρμογή μιας τέτοιας λύσης; μα, ο κυπριακός λαός που καταψήφισε το σχέδιο Ανάν αρνούμενος να απεμπολήσει τα δικαιώματά του. Ευκαιρία λοιπόν ν' αλλάξουμε λαό ξεκινώντας από τα μικρά παιδιά που θα υποστούν πλύση εγκεφάλου με τα ιδεολογήματα περί ελληνοτουρκικής φιλίας, αρμονικής συνύπαρξης και συμβίωσης έτσι ώστε ν' αποτελέσουν τη νέα γενιά που θα αποδεχθεί τα συμφωνημένα σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Στο πλαίσιο αυτό θ' αλλάξουν και τα βιβλία της Ιστορίας και όλοι περιμένουν ότι η αλλαγή αυτή θα αφορά κυρίως τις «ατυχείς» στιγμές μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων σε μια προσπάθεια αυτές να αποδοθούν είτε στον ελληνικό και τουρκικό εθνικισμό που ευθύνονται για όλα τα δεινά της Κύπρου είτε στις «ξένες» επεμβάσεις. Από την άλλη μεριά, τα νέα βιβλία θα επιχειρούν την ωραιοποίηση της Τουρκοκρατίας, συγνώμην της Οθωμανικής Κύπρου, Ελλάδας και Βαλκανίων, θα υπερτονίζουν πραγματικές ή φανταστικές στιγμές προσέγγισης και συνεργασίας Ελλήνων και Τούρκων, αποσιωπώντας ή υποβαθμίζοντας παράλληλα τις αμέτρητες στιγμές βίαιης σύγκρουσης, καταπίεσης, σφαγών και προσφυγοποίησης. Στο ίδιο πλαίσιο, οι μαθητές θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν την τουρκική λογοτεχνία, όχι βέβαια αυτήν που διδάσκονται οι Τούρκοι μαθητές όπου αναπαράγεται ο πιο ακραίος τουρκικός εθνικισμός και επεκτατισμός σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά προφανώς ορισμένα ανώδυνα και συμπαθητικά ποιήματα πχ του Ναζίμ Χικμέτ ή αποσπάματα του Ορχάν Παμούκ. Θα διδάσκονται όμως οι μαθητές ότι στην Τουρκία ο Τύπος και η διανόηση είναι φιμωμένα από το φασιστικό τουρκικό καθεστώς; Θα διδάσκονται ότι οι αναφορές στο κουρδικό ζήτημα επισείει βαρύτατες ποινές; Όλοι γνωρίζουν επίσης ότι παρά τις επίσημες διακηρύξεις και διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, βασικός σκοπός της εκπαιδευτικής πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης είναι ο συστηματικός αφελληνισμός της παιδείας. Στο όνομα της ειρηνικής συμβίωσης, η αποκαθήλωση των συμβόλων και των συλλογικών αναπαραστάσεων, πχ. των σχολικών εορτών. θα υποδεικνύεται ως μία ακόμη χειρονομία καλής θέλησης. Δυστυχώς ζούμε ένα τέτοιο κλίμα ιδεολογικής κυριαρχίας των απόψεων που συνετρίβησαν στο δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν που είμαστε διαρκώς υποχρεωμένοι να επιχειρηματολογούμε προκειμένου να αποδείξουμε τα αυτονόητα: πως το περιεχόμενο της εγκυκλίου είναι ανόητο και απαράδεκτο τόσο παιδαγωγικά όσο και πολιτικά - ιδεολογικά. Σκοπός της εκπαίδευσης θα πρέπει να είναι η καλλιέργεια της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και η ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού. Τόσο η ορθόδοξη παράδοση όσο και ο νεοελληνικός πολιτισμός γενικότερα εμπεριέχουν σαφώς τις έννοιες της ειρηνικής συνύπαρξης, της ανεκτικότητας, της συνεργασίας, και της συλλογικότητας, καταδικάζουν δε απερίφραστα τον εθνοφυλετισμό, τη μισαλλοδοξία, τον θρησκευτικό φανατισμό και τις διακρίσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Το βάρος επομένως θα πρέπει να δοθεί στην ανάδειξη των στοιχείων του ελληνικού πολιτισμού στις πραγματικές, ουσιαστικές και δημιουργικές του διαστάσεις. Τα παιδιά έτσι θα αναγνωρίσουν τον εαυτόν τους ως μέλη της ευρύτερης κοινότητας και η ελληνική τους ταυτότητα θα αποκτήσει το κατάλληλο περιεχόμενο. Αν αντίθετα το σχολείο απεμπολήσει το βασικό του ρόλο, της αναπαραγωγής της εθνικής κουλτούρας, εξοβελίζοντάς την από το σχολείο, τότε εκ των πραγμάτων ο ρόλος αυτός θα αναληφθεί από εξωθεσμικούς παράγοντες, οπότε είναι πράγματι υπαρκτός ο κίνδυνος να επηρεάσουν το νέο, δυνάμεις ανορθολογικές και επικίνδυνες, που ενώ ουδεμία σχέση έχουν με την ελληνική παράδοση την διαστρεβλώνουν και την εμφανίζουν ως μία οποιαδήποτε δυτικής προέλευσης φασιστική ιδεολογία. Η εγκύκλιος δεν έχει ανθρωπιστικά ή διεθνιστικά κίνητρα, κινείται αποκλειστικά και μόνο στο πλαίσιο της επιβολής μιας άδικης και επικίνδυνης για τον ελληνισμό δήθεν επίλυσης του Κυπριακού και γι' αυτό πρέπει να απορριφθεί και να καταδικαστεί στην πράξη. Επιτέλους, το Κυπριακό δεν το γέννησε ο εθνικισμός ή η άρνηση των Ελληνοκυπρίων να συμβιώσουν με τους Τουρκοκύπριους αλλά ο τουρκικός επεκτατισμός και η πρόσδεση των Τουρκοκυπρίων στις επιλογές των κατακτητών Τούρκων ή Εγγλέζων. Φρύνη Iωαννίδου της Χαραυγής ή απλώς φασιστοειδή που τώρα βρίσκονται στην εξουσία; Αθθυμάστε που στην Ανόρθωση όλοι οι παίκτες ήταν Βαρωσιώτες και είχαν κυπριακά μουστακούθκια; Αθθυμάστε που όλοι οι παίκτες έπαιζαν για την φανέλα, την τιμήν και την ιδιαιοτερότητα της επαρχίας μας και όχι για ένα παχουλό μισθό; Αθθυμάστε που η Ανόρθωση είσιεν λλίους μαύρους παίκτες αλλά ο λόγος που ήταν μαύροι ήταν η ηλιοθεραπεία που εκάμναν και όχι η αφρικανική καταγωγή τους; Αθθυμάστε που άμαν εκάμναμεν Γεωγραφίαν στα σχολεία μας οι καθηγητές μας προσδιόριζαν τους Βαρωσιώτες ως ανθρώπους της πόλης και της επαρχίας της Αμμοχώστου και όχι της Αφρικής;

5 27 Σεπτεμβρίου 2008 O XÚÈÛÙfiÊÈ Â Ó È ÂappleÈÎ Ó ÓÔ 5 PO TA IA TOY KATANA øth TA ΦPOYTA MAΣ Κύπρος, η μάνα των νόστιμων φρούτων και λαχανικών, έχει καταντήσει μια σκέτη αηδία. Φέτος το ποτήρι ξεχείλισε. Σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει ούτε ένα κυπριακό φρούτο. Φέτος τα κεράζια μάς ήρθαν από την Τουρκία δια μέσου της Ελλάδας, από την Ελλάδα και από άλλες χώρες πιο μακρινές, όπως Χιλή και Αργεντινή. Όλα τεράστια μα άγευστα και κοστωμένα. Τα χρυσόμηλα και τα ροδάκινα ήταν εξίσου κακά, στην πλειοψηφία τους ΑΧΥΡΟΝ και γεμάτα ορμόνες. Ακόμη και το κυπριακό καϊσί εξαφανίστηκε. Όλες οι νέες ποικιλίες είναι για πέταμα. Είναι εντυπωσιακές στην όψη και χάλια στην γεύση. Πάει το κυπριακό χρυσόμηλο με το άρωμά του και την υπέροχη γεύση του... πάει τελείωσε. Τα δε ροδάκινα με αυτές τις ιδιαίτερες γεύσεις έχουν εξαφανιστεί εδώ και καιρό και την θέση τους πήραν κάτι γίγαντες κολότζια στην γεύση, άσε που κόβονται άγουρα και φτάνουν σε μας αφού έχουν κάνει και μια θητεία στα ψυγεία. Οι πουρνέλλες δεν έχουν καλύτερη τύχη. Οι πολλές κυπριακές ποικιλίες έχουν εξαφανιστεί από τις αγορές και την θέση τους πήραν κάτι έγχρωμα εκτρώματα που κάποιος θα έπρεπε να τα ελέγχει για την εμφάνισή τους. Είναι τυχαίο άλλωστε που όλες οι Κυπραίες έχουν πια τεράστια στήθη; Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτό οφείλεται στις χειρουργικές επεμβάσεις, όμως πώς ερμηνεύεται το γεγονός ότι και οι Κυπραίοι έχουν πια μεγάλα βυζιά; Οι μανάβηδες έχουν φυσικά πολλές απαντήσεις. Λενε ότι όλα τα φρούτα τους είναι κυπριακά, εννοούν προφανώς ότι αποκόπηκαν από δέντρα στην Κύπρο και δεν είναι εισαγωγής και έχουν δίκαιο. Οι έξυπνοι Κυπραίοι έχουν ξεριζώσει όλες τες κυπριακές ποικιλίες και έχουν φυτέψει ξένες και τα φρούτα τα έχουν βαφτίσει κυπριακά. Κούνια που τους κούναγε. Δυστυχώς, το πρόβλημα έχει επεκταθεί και σε πιο σπάνια φρούτα. Φέτος έκαναν και την εμφάνισή τους ξένα σκατολεμόνια με χυμό που μυρίζει σάπια μήλα. Έκαναν και την εμφάνισή τους και παπουτσόσυκα τόσο άγευστα όσο και ο Λεύτερης Xριστοφόρου. Τα σταφύλια ήταν δράμα, άσε που φέτος δεν φάγαμε σουλτανίνα του χαϊρκού, άσε που εξαφανίζεται σιγά σιγά και το βέρικο. Ακόμη και τα σύκα, που είναι δύσκολο να τα εξαλείψουν διότι οι συκιές τυγχάνουν να είναι πιο ιδιωτικά δέντρα, με την έννοια ότι τα σύκα δεν είναι τόσο εμπορεύσιμα φρούτα, διότι ο καθένας τα προμηθεύεται είτε από δικά του δέντρα είτε από φίλους και συγγενείς. Είναι αδιανόητο να εισάγουμε τόσα πολλά άχρηστα φρούτα από το εξωτερικό. Είναι αδιανόητο να καταστρέφουμε τις δικές μας ποικιλίες, οι οποίες είναι σαφέστατα πολύ καλύτερης ποιότητας για να φυτεύουμε ξένες ποικιλίες και να παράγουμε Γίγαντες άγευστους και επικίνδυνους για την υγεία μας. Πού βρίσκεται το Υπουργείον Γεωργίας και πού βρίσκονται οι Σύνδεσμοι Καταναλωτών; Ποιος θα μας προστατεύσει από αυτήν την εισβολή; Πάρτε την τύχη σας στα χέρια σας. Ξεριζώστε τες ξένες ποικιλίες και φυτέψτε κυπριακές. Οικοκυρές, πάψτε να αγοράζετε ξένα φρούτα. Πολλά από αυτά είναι τουρκικής προέλευσης και ακόμη περισσότερα είναι ποτισμένα με το αίμα των Παλαιστινίων, δηλαδή προέρχονται από το γειτονικό Ισραήλ. Ο Ισραήλ είναι μάνα στην παραγωγή φρούτων και λαχανικών, όμως δεν μπορεί ποτέ να φτάσει τα προϊόντα μας σε γεύση και ποιότητα. Όσοι μένετε σε σπίτια φυτέψτε την δική σας λεμονιά και την δική σας ροδιά. Άκου να εισάγουμε ρόδια! Πού ξανακούστηκε. Φυτέψτε ό,τι μπορείτε και στα σπίτια σας και στα σπίτια των γονιών σας στα χωριά μας. ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ Είναι γεγονός ότι στους καιρούς της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας είναι αναπόφευκτο να υποστεί τις συνέπειες και η Κύπρος. Γι' αυτό και βλέπουμε πια πολλά προϊόντα από την Τουρκία να κατακλύζουν πολλές αγορές, ακόμη και αυτήν της Κύπρου. Τα τουρκικά προϊόντα καταφθάνουν στην Κύπρο μέσω των μεγάλων πολυεθνικών υπεραγορών και είναι δύσκολο να εντοπιστούν με μια πρώτη ματιά. Π.χ. στα ποτήρια, έναν τομέα που η Τουρκία έχει κάνει μια επίθεση στην παγκόσμια αγορά, δεν είναι εύκολο να εντοπίσεις το MADE IN TURKEY στον πάτο τους. Όπως, επίσης, είναι δύσκολο να εντοπίσεις το ίδιο σήμα σε φουστάνια και ρούχα, μιας και αυτό που ενδιαφέρει τον αγοραστή είναι το χρώμα και ο τύπος που έτσι κι αλλιώς βλέπει με τα μάτια του και το μέγεθος, που πια δεν αναγράφεται στην πάνω πίσω μεριά του ρούχου αλλά αλλού, όπως στα μανίκια ή σε κορδέλες και ταμπελίτσες που κρέμονται. Έτσι, ο καταναλωτής αγοράζει οπλικά συστήματα για τους Τούρκους που πάνω μας θα χρησιμοποιήσουν, δίχως να το παίρνει χαμπάρι. Είναι υποχρέωση της κυβέρνησης και των Συνδέσμων Καταναλωτών να εντοπίσουν όλα τα μαγαζιά και τους εισαγωγείς που πουλούν τα τούρκικα προϊόντα και να τους απαγορεύσουν να εισάγουν αυτά τα προϊόντα. Αν δεν μπορούν να το κάνουν, τότε να ενημερώσουν τους καταναλωτές, ώστε αυτοί με τη σειρά τους να σαμποτάρουν αυτά τα προϊόντα, ώσπου η Τουρκία να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κύπρο, να πάψει να απειλεί τον Ελληνισμό και να αποζημιώσει την Κύπρο και τον λαό της για την εισβολή και τα συνεχιζόμενα χρόνια κατοχής. ƒ À PRIO π π Δ ƒπ Θυμάστε τη Ρεπούση και την Κουλούρη που πήγαν να μας αλλάξουν τα φώτα στην Ελλάδα και έκατσαν πάνω; Τώρα έρχονται στην Κύπρο για να κάνουν νέες απόπειρες να μας πείσουν να επαναφορέσουμε το φέσι. Στις 3 και 4 του Οκτώβρη στην Λεμεσό, όπου και θα μιλήσουν στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΣΠΕ Αγίας Φυλάξεως, θα πρέπει να παραβρεθούν όλοι οι Λεμεσιανοι φίλοι για να καταλάβουν οι μοντέρνες καθηγήτριες ότι υπάρχουν μερικά ζητήματα που ΔΕΝ συζητιούνται όχι διότι στεκόμαστε δογματικά έναντι της ιστορίας αλλά γιατί οι αγώνες των λαών της ανθρωπότητας τα έχουν λύσει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Στο παιχνίδι για την αλλαγή της ταυτότητάς μας εισέρχεται και η αμαρτωλή PRIO. Θα τη θυμάστε φαντάζομαι αυτήν τη σεμνή και αθώα οργανοσούλα τότε που εμφανίστηκε για να μας πείσει πόσο ωραίο ήταν το σχέδιο ΑΝAN. Τότε έκατσαν πάνω αλλά δυστυχώς δεν έμαθε το μάθημά της. Τώρα θέλει να βοηθήσει τον Χριστόφια και τον Ταλάτ και προφανώς τους μάστρους της στην Ουάσιγκτον και την Άγκυρα να μας περάσουν τα νέα σχέδια για την υποτιθεμένη ανανέωση της ιστορίας μας. Γι αυτό και η PRIO οργανώνει συζήτηση για την Ιστορία της Κύπρου όπου ο Γιάννης Παπαδάκης, πανεπιστημιακός και σύμβουλος του Προέδρου του ΔΗΣΥ, και ο Ρολάντος Κατσιαούνης, «απατεώνας» με βούλα δικαστηρίου, θα μας περιδιαβάσουν στις νέες ανακαλύψεις της PRIO για να μας πείσουν και αυτοί με τη σειρά τους ότι όντως η Κύπρος ήταν πάντα Ελληνοτουρκική τουτέστιν κυπριακή. Η εκδήλωση της PRIO θα γίνει στο Ληδρα Πάλας σε κλειστό κύκλο προσκεκλημένων, φαντάζομαι για να μην υπάρχει αντίλογος και για να εκπαιδευτούν καλά οι Ανανιστές που θα παρευρεθουν. Νοείται ότι μετά θα ακολουθήσει δεξίωση. Νοείται ότι θα μιλήσουν Τούρκοι επιστήμονες και έχουν καλεστεί και Τούρκοι Ανανιστές. Μην νομίζετε ότι οι ανιστόρητες αρλούμπες δεν πιάνουν τόπο και ειδικά σε μας τους ευγενέστατους και διψασμένους για νέες γνώσεις και εμπειρίες Κύπριους. Φαντάζομαι θυμάστε πριν μιαν δεκαετία στην Πύλη Αμμοχώστου σε μιαν παρόμοια εκδήλωση όπου εκατοντάδες Ελληνοκύπριοι άκουσαν Τουρκοκύπριο καθηγητή να λέει ότι έχουμε μιαν κοινή ιστορία 3000!!! ετών και κανείς δεν έφυγε από την αίθουσα πλην εμού και της αρχισυνταξίας της ΕΝΩΣΙΣ. Ομολογώ ότι ήταν λάθος μου που έφυγα. Έπρεπε να έμενα και με ευγενικό τρόπο να έλεγα: «Ρε σιύλλο ππεζεβέγκε ππούστιο απόγονε των εποίκων που έφεραν οι κατακτητές μετά το 1571 γαμώ την μάνα σου τζιαι την κοινή σας ιστορίαν τζιαι το σόιν σου ούλλον τζιαι τους μαλάκες δαχαμέ που κάθονται τζιαι εν εβρέθηκεν έναν πλάσμα να σου κόψει θκυο μες στα αφκιά να φέρεις τα μίλια σου ρε απατεώνα παραχαράκτη, ρε τσιβίτζιιν μες στον κόρφον μας, ρε ξημαρισμένε βρωμόσσιυλλε.». Ζητώ συγνώμη που δεν μπόρεσα να το κάνω. Δυστυχώς εδέθηκε το στομάχι μου και έφυγα για να κάνω εμετό. Ξανά συγνώμην.

6 6 O XÚÈÛÙfiÊÈ Â Ó È Î Ïfi È appleú ÁÌ ÙÂ Ù ÙˆÓ ÙÔ ÚÎÈÎÒÓ Û ÌÊÂÚfiÓÙˆÓ 27 Σεπτεμβρίου 2008 Κύριο άρθρο της εβδομαδιαίας ομογενειακής εφημερίδας Λονδίνου 'Ελευθερία' Πέμπτη H Joan Ryan Î È ÙÔ appleôèfió ÙË Αυτή η εφημερίδα δεν σταμάτησε ούτε μια στιγμή να ξεσκεπάζει τον ύπουλο αρχικά και απροκάλυπτο αργότερα ρόλο που έπαιξε η Joan Ryan στην «στρατευμένη» υπηρεσία της υπέρ των τουρκικών συμφερόντων και ιδιαίτερα για επιβολή φιλοτουρκικής λύσης στο Κυπριακό. Τόσο ήταν η αναισχυντία της, που έφτασε στο θλιβερό κατάντημα (μόνη αυτή απ όλους τους πολιτικούς στη Βρετανία) να υποστηρίξει ότι είναι μύθος η αρμονική συμβίωσης Ε/κ και Τ/κ στην Αγγλία, ώστε να εξουδετερώσει το επιχείρημά μας ότι συμβιώνουμε άνετα με τους Τ/κ εδώ στο Λονδίνο, διότι δεν υπάρχει ο κατοχικός στρατός να μας διαχωρίζει. Ήταν «στρατευμένη» και «δεμένη» στον αγώνα για αναβάθμιση τού ψευδοκράτους. Τύγχανε «ηρωικής» υποδοχής στα κατεχόμενα και στην Τουρκία. Αδυναμία της ήταν η φίλη της, η σύζυγος Ταλάτ, με την οποία συντονιζόταν για «ειρηνικές ενέργειες» σε «παγκόσμιο επίπεδο»!!! Όσον αφορά το ποιόν της ως πολιτικού, ήταν ευρύτατα γνωστό, και γράφτηκε σε αγγλικές εφημερίδες, ότι επρόκειτο για τη χειρότερη υφυπουργό Εσωτερικών στην ιστορία του υπουργείου. Όσοι τη γνώριζαν ή τη συναντούσαν έστω και μία φορά, αντιλαμβάνονταν αμέσως περί τίνος επρόκειτο, ποιας αντιλήψεως και ποιας νοημοσύνης ήταν. Και εκτός αυτών, όσοι δεν γνωρίζουν ότι ήταν και αγνώμων, το έμαθαν τώρα. Τους Ε/κ της Παροικίας που τη βοήθησαν και ουσιαστικά συνέβαλαν τα μέγιστα στο να εκλεγεί βουλευτίνα το 1997, τους πούλησε. Το ίδιο έκανε και τώρα με τον πρωθυπουργό Μπράουν. Το προσωπικό της συμφέρον υπερίσχυσε. Ξέρει η Ryan ότι χάνει στις επόμενες εκλογές για πολλούς λόγους. Οι Ε/κ πατριώτες δεν την ψηφίζουν, διότι την έμαθαν. Αρκετοί Τουρκοκύπριοι, επίσης, Κούρδοι και Τούρκοι είναι κακοφανισμένοι μαζί της, διότι κατάφερε να δημιουργήσει και μεταξύ τους κλίκες. Οι Άγγλοι της περιοχής Enfield North κατάλαβαν το ποιόν της. Έτσι, η Ryan από τις επόμενες εκλογές θα είναι μια θλιβερή ανάμνηση και μια μαύρη κηλίδα στην πολιτική ζωή της Βρετανίας. Το περίεργο είναι ότι υπήρξαν, δυστυχώς, κάποια άτομα στην Παροικία που έβλεπαν περίπου με δέος τη Ryan και επηρεάζονταν απ αυτήν. Ένας απ αυτούς είναι και ο νυν πρόεδρος της Εθνικής Ομοσπονδίας Πήτερ Δρουσιώτης, ο οποίος έδινε την εντύπωση ότι ήταν περίπου «πολιτικό βαφτιστήρι» της Ryan! Ελπίζουμε ότι, έστω και τώρα, ο Δρουσιώτης και κάποιοι άλλοι της περιοχής Enfield (Δημοτικοί Σύμβουλοι και παράγοντες) θα αντιληφθούν την πραγματικότητα, εκτός κι αν είναι της ίδιας... συνομοταξίας! Ιδιαίτερα ενδιαφέρον, όμως, είναι και το ακόλουθο σχόλιο του Σάββα Ιακωβίδη στη «Σημερινή»: «Ήταν κάποτε η Ράιαν... Να το πούμε ευθύς εξ αρχής: Δεν λυπούμαστε καθόλου που ο Βρετανός πρωθυπουργός εξεδίωξε κλωτσηδόν την Τζόαν Ράιαν από το κόμμα. Ποια ήταν η Ράιαν; Μια ασήμαντη γυναικούλα, που χάρη στις προσπάθειες και τη χρηματοδότηση δικών μας στην Παροικία του Λονδίνου, πρώτα εξελέγη Δημοτική Σύμβουλος στο Μπάρνετ και ύστερα, πάλι με ελληνική βοήθεια, βουλευτής στο Ενφιλντ. Στη συνέχεια, διορίστηκε Ειδική Απεσταλμένη του Βρετανού Πρωθυπουργού στο Κυπριακό... και ποιο ήταν το ευχαριστώ ; Συναγελάστηκε πάρα πολύ στενά με τους Τούρκους και πρωτοστατούσε στην προώθηση του ψευδοκράτους! Και στο τέλος, πήγε να κάνει και την... επαναστάτρια στο κόμμα της. Τι να πούμε για μερικούς αφελέστατους πάροικους, ιδιαίτερα ΑΚΕΛικούς, που έπιναν νερό στο όνομά της, ενώ εκείνη μας κάρφωνε πισώπλατα; Θα πουν mea culpa;» E Η Εκκλησία ανέκαθεν αποτελούσε τον στυλοβάτη του Έθνους. Διατήρησε την Εθνική μας Συνείδηση και γαλούχησε γενιές ολόκληρες με το Ενωτικό Ιδεώδες. Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ δεν άρχισε την 1η Απριλίου του 1955, αλλά ήταν αποτέλεσμα Ελληνοκεντρικής Παιδείας γενιών ολόκληρων. Μετά την εισβολή, η Εκκλησία αποτέλεσε προπύργιο διατήρησης της Ελληνικότητάς μας και του αντικατοχικού φρονήματος με επικεφαλής τον μ. Χρυσόστομο Α, ο οποίος τόλμησε και τα έβαλε με το πολιτικό κατεστημένο εναντίον της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Σήμερα την εποχή της Νέας Τάξης και τη θεσμοθέτηση του Εθνομηδενισμού και της άλωσης των πάντων από την πέμπτη φάλαγγα, ο ρόλος της Εκκλησίας καθίσταται πολύ πιο επιτακτικός. Ένα από τα λάθη του μ. Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Α ήταν η επιλογή του Ναιοφύτου ως Μητροπολίτη Μόρφου. Θητεύσας ως Εδονόπουλο μπολιάστηκε με τις ιδεοληψίες του ΑΚΕΛ, τις οποίες διατηρεί μέχρι σήμερα στο DNA του ως αρχιερέας. Αναμφίβολα θα ήταν ο εκλεκτός του ΑΚΕΛ για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο αν έλειπαν οι πακτωλοί χρημάτων του Κύκκου Νικηφόρου. Αποτελεί το δίδυμο Ναι-όφυτου μαζί με τη σεπτή μορφή του Kykkos Ltd, το μακρύ χέρι του ΑΚΕΛ στους κόλπους της Εκκλησίας. Απολαμβάνει, όπως και ο Νικηφόρος, το μοναδικό προνόμιο για ιεράρχες, της ελευθερίας έκφρασης λόγου για το Κυπριακό χωρίς να πέσουν πάνω τους οι Αναστασιάδης, Χριστόφιας και οι λοιποί μας πολιτικοί φωστήρες για να τους κατασπαράξουν. Δίνουν το δικαίωμα στον Χριστόφια να δηλώνει με στόμφο ότι οι πατριωτικές θέσεις του Αρχιεπισκόπου και του Μητροπολίτη Πάφου δεν εκφράζουν την Εκκλησία στο σύνολό της, άσχετα αν η ανώτατη αρχή στην Middle age crisis: ΔÔ ÁÏ Îfi Î Ú ÎÈ, Ô ÊÂ ÚÔ appleôïô Áfi Î È Ù ÚÂ ıè Σεπτέμβριος Πρωί στο τάγμα Εθνοφυλακής. Εδώ και πολύ καιρό αυτή η 35χρονη «αγγαρεία» μού προκαλεί μια περίεργη ευφορία! Είναι λίγο η στολή, λίγο το κάλεσμα της Πατρίδας που δίνουν την ψευδαίσθηση μιας εφήμερης νιότης σε κάθε «σαλεμένο» μεσήλικα έφεδρο που «επιμένει και αντιστέκεται»! - Κύριε υπολοχαγέ, απολύεστε... στην επόμενη παρουσίαση θα παραδώσετε. - Νόμιζα ότι ήταν για του χρόνου... Ήγγικεν ή ώρα, σκέφτηκα, μεγαλώσαμε... - Α! κύριε υπολοχαγέ, η διαταγή λέει ότι καταργούνται και οι εθελοντές. - Δεν σκόπευα να δηλώσω, έτσι κι αλλιώς, απάντησα, μην με πάρουν και για κανένα... «στρατόκαβλο»! Αναθάρρησα! Ώστε δεν μας απολύουν λόγω ηλικίας. Παλιοκομμούνια! Σας πονάει ακόμη η ιστορία με το γλυκό καρυδάκι!* Κάτι σαν την έμμονη ιδέα του Ηρώδη που σκότωσε όλα τα συνομήλικα βρέφη του Χριστού! Δίκαιοι και άδικοι, οι υπηρετούντες θητεία το '74, φταίμε όλοι για το πραξικόπημα! Στο σπίτι βγάζοντας τη στολή, ηρέμησα. Στα αλήθεια τι μου φταίγανε τα «παλιοκομμούνια» αν από μάχιμος κατέληξα «εν αποστρατεία»; Ούτε καρυδάκια ούτε τίποτα. Απλώς και μόνο έκλεισα τα 53! Κόντευε 1.00 μ.μ. όταν κτύπησε το κινητό. - Πού είσαι; Συνηθισμένη ερώτηση, αφού μόνο στα άδυτα του ΝΑΤΟ ξέρουν που ευρίσκεσαι, έστω και με κλειστό το κινητό! - Μπορείς να μου φέρεις δύο σάντουιτς από τη Μαρία; Κοτόπουλο με μαγιονέζα. Νά τα μας! Το κάλεσμα της Πατρίδος... ο νεοσύλλεκτος γιος μου από τα φυλάκια της πράσινης γραμμής. -Έρχεται! Δέκα λεπτά αργότερα το κινητό ξανακτύπησε. - Πού είσαι; Μπορείς να περάσεις να σου δώσω το φαΐ; - Έφτασα! Είσαι πολύ cool γκόμενα! απάντησα χαρούμενα στην πεθερά μου! Κτυπούν του παπά με τα πρόσφορα; Για μια ακόμη φορά προβληματίστηκα. Μπας και είμαι ανώμαλος; Αυτή η πεθερολατρία δεν μπορεί να είναι φυσιολογική! Τίποτα... απλώς τα βρίσκουμε. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει μ.μ. και πάλι κλήση από τους προμαχώνες του έθνους. - Διατάξτε!, απάντησα με ολίγον περιπαικτική διάθεση, χωρίς όμως να εισπράξω το γνωστό «Αρπάξτε!». Βελτιώνεται η Ε.Φ. σκέφτηκα αλλά έχει και το παιδί ανατροφή! - Τα σάντουιτς να γίνουν τέσσερα και φέρε και έξι κοκακόλες. Με πλημμύρισε εθνική υπερηφάνεια. Η Διοικητική Μέριμνα της Ε.Φ. βρισκόταν πια σε ικανά και έμπειρα χέρια! 1.22 μ.μ. το επιτελικό σχέδιο έχει καταστρωθεί! Σάντουιτς, πεθερά, παιδιά από Γυμνάσιο, πράσινη γραμμή και κατάληξη στο σπίτι μ.μ. παραλαμβάνω την κατσαρόλα από την πεθερά και οδεύω προς το αυτοκίνητο. Μαύρο γυαλί, βήμα ταχύ, στυλάκι Sean Connery στο κυπριακότερον με ύφος αποστασιοποιημένο από την μπανάλ μεταφορά της κατσαρόλας. Πάω να διασταυρώσω και ξαφνικά από το πουθενά φρενάρει μπροστά μου μια απαστράπτουσα βαθυκύανη Μερτσέντες ή Μερσεντέ όπως είναι πιο γνωστή η μάρκα στην πατρίδα μας. Η Αιθερία! Η καλή μας φίλη, λαμπρή μουσικός, διάσημη παραγωγός του ραδιοφώνου και ειδικευόμενη, μαζί με τον σύζυγό της, σε απίστευτα σουαρέ υψηλής γαστρονομίας! Μας πιάσανε! - Εψηθήκαν καλά; Μου κόβει τη φόρα για οποιοδήποτε κομψό ψεύδος τύπου «έγινε πόμπα το κοκ ό βεν». - Μελώσανε τα ρεβίθια, παραδέχομαι χωρίς μεταμέλεια. - Κι εγώ φακές έχω, απαντά χαριτωμένα η Θεά του τσέλλο και του ντελικατέσεν και εξαφανίζεται. Καλές 2.00 μ.μ. φτάνω επιτέλους σπίτι. ÎÎÏËÛ Εκκλησία είναι η Σύνοδος που εκφράζεται από τον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο. Για πρώτη φορά στην ιστορία ακούγονται μέσα από τους κόλπους της Εκκλησίας τόσο επικίνδυνες εθνομηδενιστικές και ενδοτικές απόψεις, οι οποίες μάλιστα τυγχάνουν προβολής από τα Μέσα, ένδειξη του ότι η Νέα Τάξη προσπαθεί να αλώσει κάθε θεσμό. Ελπίζω ο νυν Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β να φανεί αντάξιος των δυσκολότατων περιστάσεων και να τεθεί στο πηδάλιο της Εκκλησίας της Κύπρου και να τεθεί επικεφαλής στον Αγώνα για σωτηρία του Ελληνισμού, με τη συμβολή ιεραρχών όπως τον Κυρηνείας Παύλο και τον Πάφου Γεώργιο, και να εξουδετερώσει τις αιρετικές φωνές του Kykkos Ltd και του Ναι-όφυτου, ώστε να διαδραματίσει η Εκκλησία τον Εθνοσωτήριο της ρόλο. Ενώ ο Kykkos Ltd είναι έτοιμος να προσαρμοστεί με την εκάστοτε εξουσία και τις απαιτήσεις της show biz για ικανοποίηση των φιλοδοξιών του, ο Μόρφου Ναιόφυτος δημιούργησε -με τη βοήθεια της θολοκουλτούρας κάποιων στεκιών της παλιάς Λευκωσίας- ιδεολογικό υπόβαθρο στις απόψεις του: Κατάφερε με μεθόδους αλχημιστού να συνδυάσει τη θεωρία της ΥΠΟΤΑΓΗΣ στον Αττίλα με την Ορθόδοξη πίστη. Παραποίησε την Ορθόδοξη θεολογία -την οποία φαίνεται δεν γνωρίζει καλά- και την έφερε στα μέτρα της ηττοπάθειας, του συμβιβασμού και της εθνικής απονεύρωσης που προωθούν τα κέντρα της Νέας Τάξης και οι εγχώριοι κολαούζοι τους. Πανιερότατε, Ορθοδοξία πρώτα απ' όλα σημαίνει Δικαιοσύνη. Χωρίς Δικαιοσύνη και Ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει Ειρήνη. Tamam? Μάριος Ρέπουσος Αποστολές εξετελέσθησαν! Σερβίρω τα ρεβίθια, τα οποία είναι όντως περίφημα - άλλη διαστροφή της μέσης ηλικίας και τούτη, να μου αρέσουν και τα όσπρια. Ψάχνω για κανένα τόνο να συνοδεύσω τα ρεβίθια αλλά ματαίως. - Δεν έχουμε τόνο, ρε παιδιά; Τα παιδιά μου γελούν... κοιτάω έξω... ο «νεοσύλλεκτος» γάτος της οικογένειας γλύφει τα τελευταία απομεινάρια από το ευγενές ψάρι! 2.20 μ.μ. ανεβαίνω για μια μικρή μεσημβρινή «σιέστα». Γλαρώνω εν γαλήνη μ.μ. με ξυπνά το τακουνάκι της συζύγου μου πάνω στο λαμινέιτετ παρκέ. Διακρίνω στο πρόσωπό της ένα ελαφρώς χαιρέκακο χαμόγελο. Μου δείχνει το μήνυμα στο κινητό της: «Μέχρι σήμερα νόμιζα ότι ο πιο σέξυ άνδρας της πόλης ήταν ο 30χρονος γυμναστής του Kyttaritis and Psomakia Gym. Σήμερα άλλαξα γνώμη όταν είδα τον άντρα σου να κουβαλά ρεβίθια με μια φίσλερ. Φιλιά Αιθερία». Δρυός πεσούσης πας ανήρ (και πάσα γυνή) ξυλεύεται! Ξ. * Σε αλήστου μνήμης εποχές εθνικής ομοψυχίας, ο «εθνικόφρων» τότε Νίκος Αναστασιάδης απαντούσε στην πραξικοπηματολογία του ΑΚΕΛ με το «ευφυές» αντεπιχείρημα ότι «..Άλλοι κερνούσαν τους πραξικοπηματίες γλυκό καρυδάκι...». Απύθμενη χυδαιότης...μας έφταιγε η συζύγος του ΑΚΕΛικού στελέχους που τρατάρε καρυδάκι τους καλασνικοφόρους πραξικοπηματίες όταν «επεσκέφθησαν» το σπίτι της!

7 27 Σεπτεμβρίου 2008 O XÚÈÛÙfiÊÈ Â Ó È Û ÂÙÔ 7 ÓÙÈÛÙ ıâ ÙÂ, appleúèó Ó Â Ó È ÚÁ ÁÈ ÙËÓ appleúô! XO IAKIA την ευημερούσα οικονομικά Κύπρο (που τελικά, ελέω της διεθνούς οικονομικής κρίσης που παρασύρει τα πάντα στο διάβα της, η οικονομική άνθηση έχει φτάσει κι αυτή στο τέλος της), τα συμπτώματα της γενικής παρακμής είναι τέτοια που δεν μας αφήνουν να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Τα όσα απίστευτα που βλέπουμε να συμβαίνουν στις μέρες μας, που ορισμένες φορές σπέρνουν απογοήτευση, κάνουν την αντίσταση να φαίνεται μάταια. Κάτι που είναι καλοδεχούμενο (σίγουρα αυτός είναι ο στόχος), από αυτούς που θέλουν να μεθοδεύσουν την πλύση εγκεφάλου των πολιτών, να επιβάλουν τελικά τη δική τους θέληση, ολοκληρώνοντας το έργο τους, που δεν είναι άλλο από την καταστροφή της Κύπρου. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε ότι τα γερά θεμέλια που κράτησαν μέχρι τώρα όρθιο τον Ελληνισμό στην Κύπρο έχουν αρχίσει να κλονίζονται. Παρακολουθώντας κανείς τις ειδήσεις, σχηματίζει την εντύπωση ότι βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο της αποσύνθεσης. Ο εξευτελισμός τού πήγαινε έλα στα κατεχόμενα, συνεχίζεται και υποβοηθείται, μάλιστα, με το "άνοιγμα" κι άλλων οδοφραγμάτων. Από το ξεκίνημά του, το 2003, δικαίως χαρακτηρίζεται ως η γάγγραινα που απειλεί, ένας νέος Αττίλας την πατρίδα μας. Ο ρατσισμός έχει πλέον κάνει την εμφάνισή του με τα υπερπρονόμια των Tουρκοκυπρίων να εξεγείρουν καθημερινά τα αισθήματα των πολιτών. Ο σύγχρονος φόρος υποτελείας που όλοι πληρώνουμε στην "Ευρωπαϊκή Κύπρο", για να ενισχύσουμε Tουρκοκύπριους και έποικους, αυξάνεται μέρα με τη μέρα, με τους κομματάρχες να κωφεύουν στις φωνές διαμαρτυρίας. Τα δείπνα και οι εναγκαλισμοί των ηγετών, με τους εγκάθετους της Τουρκίας στις δύο πλευρές των πάλαι ποτέ οδοφραγμάτων, δίνουν και παίρνουν. Η συμφιλίωση με την κατοχή είναι μια νέα πραγματικότητα, το δηλητήριο της οποίας φυτεύουν με δόσεις στα μυαλά μας, ηγέτες που ψηφίζουμε (βασικό κομμάτι της πλύσης εγκεφάλου αυτό). Στα απίστευτα που συμβαίνουν, δεν μπορούμε να μη συμπεριλάβουμε και την αυξητική τάση των λαθρομεταναστών, που διοχετεύονται στις ελεύθερες περιοχές από το ψευδοκράτος, οι οποίοι μαζί με τους Τούρκους έποικους και τους νόμιμους ξένους, σε λίγα χρόνια θα μας καταστήσουν μειοψηφία στην ίδια μας την πατρίδα. Τα επιδόματα που δίδονται απλόχερα στον κάθε κατατρεγμένο αλλοδαπό, φαίνεται ότι άρχισαν να δρουν σαν μαγνήτης. Μπορούμε κάλλιστα να χαρακτηριστούμε ως ο παράδεισος των αιτητών ασύλου, αφού τα ποσά που προσφέρονται, είναι πολύ μεγαλύτερα από τους μισθούς και τις συντάξεις των αυτοχθόνων. Να πούμε για τα χάλια της παιδείας μας; Για τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης να προσθέσει τη διδασκαλία της Διζωνικής Δικοινοτικής στη διδακτέα ύλη; Δεν νομίζω να υπάρχει παγκόσμιο προηγούμενο. Η κυβέρνηση Χριστόφια θα είναι η πρώτη που θα διδάξει τους νέους πώς να ανέχονται με δουλοπρέπεια τον ρατσισμό και πώς θα μάθουν να ζουν ως ανδράποδα, με μειωμένα ανθρώπινα δικαιώματα. Να αναφερθούμε στις προσπάθειες της υποβάθμισης της ελληνικής γλώσσας και υιοθέτησης της αγγλικής, με το κόλπο της εισαγωγής στο πανεπιστήμιο Κύπρου με αγγλικό πιστοποιητικό εξετάσεων ("G.C.E."); Ή για την υποστολή της ελληνικής σημαίας στο Ρ.Ι.Κ.; Σίγουρα δεν μπορούμε να τα αναφέρουμε όλα. Το σίγουρο είναι ότι η λίστα είναι ατέλειωτη και ότι όλες οι μεθοδεύσεις έχουν τον ίδιο τελικό στόχο: Μέσω μιας πλύσης εγκεφάλου και με τακτικές κινήσεις (στην παιδεία και στο εθνικό θέμα) να πληγούν καίρια οι αντιστάσεις των Ελλήνων της Κύπρου. Να πειστούν οι πάντες ότι ο πατριωτισμός είναι κάτι το ξεπερασμένο, είναι συνώνυμος του σωβινισμού, ότι κάθε αντίσταση είναι μάταια και έτσι καλά κάνουν να προσαρμοστούν, όσο πιο σύντομα γίνεται, "με τα νέα δεδομένα". Θα πρέπει οι Έλληνες της Κύπρου να κωφεύσουν με τη σειρά τους στα κομματικά κελεύσματα, και να αντισταθούν με όλες τους τις δυνάμεις, πριν να είναι αργά για την Κύπρο. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ - ΚΥΠΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ! Επιμένων Απελευθερωτίδης Βλέποντας τον Ταλάτ και τον Χριστόφια να υψώνουν μαζί τα χέρια στο πρόσφατο επαναπροσεγγιστικό πανηγύρι, ριγήσαμε. Όχι πάντως από συγκίνηση, όπως αρκετούς από τους χαζοχαρούμενους που παρευρίσκονταν. Σκεφτήκαμε ότι κάπως έτσι θα είναι οι εκδηλώσεις χαράς αυτών που θα εορτάζουν για τη "λύση". Οι δύο "συμπρόεδροι", ο νέος πασάς της Κύπρου, και ο υποβιβασμένος πρώην πρόεδρος χεριές-χεριές να κάνουν τα δικά τους. Και οι αφέντες (Tουρκοκύπριοι και νομιμοποιημένοι έποικοι) και τα γιουσουφάκια (οι θεωρητικοί της "συμφιλίωσης" και της "επανένωσης", να χειροκροτούν κάτω από τη σκηνή εκστασιασμένοι (όπως έγινε και τις προάλλες). Κάτι όμως που ειπώθηκε από πολλούς, ήταν ότι η "λύση" θα δουλέψει μόνο όσο θα διαρκέσουν οι εορτασμοί. Πόσο θα είναι αυτό; Μια, δυο, τρεις εβδομάδες, ένας μήνας ίσως και περισσότερο. Τόση θα είναι η βιωσιμότητα στην Κύπρο αυτών που δεν θα αντέξουν (να είναι τα σύγχρονα γιουσουφάκια -ευρωπαϊκά μάλιστα). Μιλώντας για έποικους, δεν πιστεύω να τολμήσει κανείς να ζητήσει να μην ψηφίσουν οι έποικοι στο νέο δημοψήφισμα. Εδώ τους έχει νομιμοποιήσει από τώρα ο ανθρωπιστής πρόεδρος. Ψήφισαν στο πρώτο δημοψήφισμα, δεν είναι δυνατόν να μη γίνει το ίδιο στο δεύτερο. Το ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πλέον μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν. Θα ψηφίσουν λοιπόν πάλι οι παράνομοι έποικοι υπέρ της λύσης που θα τους νομιμοποιήσει (και θα γελούν μαζί με όλους τους υπόλοιπους, για την ηλιθιότητά μας). Τρελά πράγματα συμβαίνουν στην Κύπρο. Διευθύντρια δημοτικού σχολείου, ενόψει σχολικής εκδρομής στο τέμενος Χαλά Σουλτάν, ζήτησε από τους μαθητές να φέρουν μαζί τους δεύτερο ζευγάρι κάλτσες. Κάποια παιδάκια, ρώτησαν τότε απορημένα: «Καλά, γιατί τόσος σεβασμός στους χώρους λατρείας των Τούρκων; Δεν γίνεται να μπούμε με τις κάλτσες που φοράμε; Τόσο πολύ βρωμάνε; Ποιο σεβασμό δείχνουν οι Τούρκοι στις εκκλησιές μας στα κατεχόμενα;» Και η απάντηση που πήραν για να αποστομωθούν: «Τώρα είναι η εποχή της συμφιλίωσης, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε έτσι. Έκαναν και οι Τούρκοι αρκετά, όπως κάναμε κι εμείς, τώρα όμως πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά». Να κοιτάξουμε μπροστά. Να ξεχάσουμε την κατοχή, να ξεχάσουμε την πρόσφατη ιστορία (αλλάζοντάς την ίσως). Να δεχθούμε ότι οι Τούρκοι θα είναι ισότιμοι συνεταίροι, ότι η Τουρκία θα ασκεί έλεγχο σε ολόκληρη την Κύπρο, ότι θα ζήσουμε τον απόλυτο εξευτελισμό αναγνωρίζοντας την ανωτερότητα της άριας τουρκικής φυλής. Να είμαστε σύγχρονοι σκλάβοι, πληρώνοντας φόρο υποτελείας (τον οποίο ήδη πληρώνουμε), για να μας αφήνουν να ζούμε υπηρετώντας τον κατακτητή μας. Να κοιτάξουμε μπροστά, μας λένε οι κύριοι "προοδευτικοί". Να κοιτάξουμε μπροστά, έχοντας όμως τουρκικό φέσι στο κεφάλι μας. Ε.Α. Ó ÙÚÈ ÏÂ «Αντικατοχική» του Δήμου Αμμοχώστου με κύριο ομιλητή τον Χριστόφια. Είναι σαν να λέμε Θεία Λειτουργία με τον Χότζα. Κάλεσε ο πρόεδρος τον Ταλάτ να συμπεριφερθεί σαν Κύπριος. Νομίζει ότι οι Τούρκοι είναι διατεθειμένοι να απεμπολήσουν την εθνική τους ταυτότητα όπως έκαναν ήδη κάποιοι «δικοί» μας, οι οποίοι δηλώνουν απλώς Κύπριοι; Θα είναι διακριτική, λέει η κυβέρνηση, η παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου. Φοβόμαστε φαίνεται να δείξουμε την... πληθώρα νέων οπλικών συστημάτων που αγοράσαμε τα τελευταία χρόνια. Το δούλεμα δεν έχει όρια. Βέβαια την 1η Οκτωβρίου έπρεπε να πενθούμε και όχι να γιορτάζουμε τις επάρατες συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Οι στρατιωτικές παρελάσεις θα έπρεπε να γίνονταν ανήμερα των πραγματικών εθνικών μας επετείων όπως και παλαιότερα. Αν δε κάποιοι ήθελαν να οριστεί για τυπικούς λόγους μια μέρα σαν επέτειος της ανεξαρτησίας, που έτσι και αλλιώς ουδέποτε ήταν πραγματική ανεξαρτησία, ας όριζαν την 29η Φεβρουαρίου για να τη θυμόμαστε κάθε 4 χρόνια, δίνοντας και κάποια μηνύματα διεθνώς. Η Ελληνική Παιδεία δεν κινδυνεύει δηλώνει ο Υπουργός Παιδείας και... επαναπροσέγγισης. Ας μελετήσει λίγο τις εισηγήσεις των 7 σοφών, μια πραγματική βόμβα στα θεμέλια της Ελληνικής μας Παιδείας, τις οποίες υιοθετεί η κυβέρνηση και ας σταματήσει να ρίχνει στάχτη στα μάτια μας. Αλήθεια αυτούς τους επτά ποιος τους ονόμασε σοφούς και ποια είναι τα προσόντα τους; Δεν ξέρω πόσο σοφοί ή ηλίθιοι είναι, το σίγουρο είναι ότι οι εισηγήσεις τους είναι επαίσχυντες. Κάποτε η οποιαδήποτε δοσοληψία με τον κατακτητή αποτελούσε προδοσία. Τώρα το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας στέλνει μαθητές να επαναπροσεγγιστούν στα κατεχόμενα με πρόσχημα αθλητικές δραστηριότητες. Ποια αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό καλλιεργούν στη νεολαία, όταν την υποχρεώνουν να δείχνει τα διαβατήριά της στα οδοφράγματα της ντροπής; Μετά βέβαια θα κάθονται επί ώρες να συζητούν για τα αίτια της νεανικής παραβατικότητας, τον εθισμό της νεολαίας στα ναρκωτικά κλπ. ΘΠΠ N ÈÛÙÔÚ Kεμάλ Aττατούρκ, λαμπρός φίλος της Kύπρου. H προγιαγιά του ήταν Kύπρια από το Kίτι, και ο εγγονός του κουμπάρου του, του Xαμπή Xάμπουλλου που τη Xούλου, ήταν ένας από τους ιδρυτές της Oμόνοιας. Mπουλέντ Eτσεβίτ. Ένας άλλος λαμπρός φίλος της Kύπρου που κατάφερε με την επιχείρησή του το 1974 να ανατρέψει την ίδρυση Eλληνικής Φασιστικής Δημοκρατίας στην Kύπρο.

8 8 O XÚÈÛÙfiÊÈ Ù Î Ó ÛÎ Ù 27 Σεπτεμβρίου 2008 Ì ıô ÙË Î Ù apple ÂÛË ÙˆÓ ΔÔ ÚÎÔÎ appleú ˆÓ Ένα ψέμα, ακόμα και τελείως αστήρικτο, όταν το επαναλαμβάνεις κάποτε κάποιοι θα το πιστέψουν ίσως ακόμη και εσύ ο ίδιος. Όσοι βάλθηκαν να μας αφελληνίσουν και να μας καταστήσουν αγγλοτουρκικό προτεκτοράτο έχουν χρησιμοποιήσει επανειλημμένως αυτή τη μέθοδο. Ένα από τα πολλά τους ανιστόρητα ψεύδη αποτελεί η λεγόμενη καταπίεση των Τουρκοκυπρίων. «Τους κάναμε πολλά και πρέπει τώρα να πληρώσουμε», υποστηρίζουν αρκετοί αδαείς και ανόητοι αλλά και κάποιοι πειθήνια όργανα ξένων συμφερόντων. Ακόμη και έτσι να ήταν, γιατί ο πιο πάνω αφορισμός να μη γενικευτεί; Να βγει για παράδειγμα το ΑΚΕΛ να πει «ξέρετε εμείς προδώσαμε τον μοναδικό αντιαπελευθερωτικό αγώνα του τόπου και γι' αυτό πρέπει να πληρώσουμε σαν κόμμα, αποδεχόμενοι λιγότερα δικαιώματα σε σχέση με άλλα κόμματα». Πότε, λοιπόν, καταπιέζαμε τους Τουρκοκύπριους; Ας πάρουμε με τη σειρά τις διάφορες ιστορικές περιόδους. Μέχρι το 1878 είμαστε υπό οθωμανική κυριαρχία. Είναι φαιδρό να υποστηριχτεί οτιδήποτε γι' αυτή την περίοδο, όπως και για την περίοδο όπου οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν το τουρκικό στοιχείο για να αποδυναμώσουν το δίκαιο αίτημα των Ελλήνων για Ένωση. Ας μην ξεχνούμε ότι ο εκτουρκισμός των Λινοπαμπάκων ολοκληρώθηκε επί Αγγλοκρατίας. Κατά την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ είχαν γίνει ορισμένες ενέργειες από τον Διγενή, όπως η ρίψη φυλλαδίων στην τουρκική, όπου διαβεβαίωνε τους Τ/κ ότι η ΕΟΚΑ δεν στρεφόταν εναντίον τους και αυτό εξάλλου ήταν και η αλήθεια. Οι Τ/κ όμως έπαιξαν το παιγνίδι του Λονδίνου και της Άγκυρας. Στελέχωσαν το διαβόητο σώμα των επικουρικών, στράφηκαν εναντίον των Ελλήνων και άρχισαν να προβαίνουν σε βιαιοπραγίες εναντίον τους. Η αντίδραση βέβαια της ΕΟΚΑ ήταν αναπόφευκτη αλλά και πάλι δεν ξέφυγε από κάποια όρια. Φθάνουμε τώρα στην περίοδο NEA I TOPIA Eγγονός εμπόρου σχοινιών καταθέτει λουλούδια στον τάφο του X. Mιχαήλ, ο οποίος εγλύστρισε στις Kεντρικές Φυλακές το 56 και εκρεμμάστηκε τυχαία από ένα σχοινί που κρεμμόταν στην αυλή των φυλακών για να απλώνουν τα ρούχα τους οι εγκληματίες για την οποία αφήνονται οι περισσότερες αιχμές. Οι συμφωνίες της Ζυρίχης έδιναν στους «καημένους» Τ/κ υπερπρονόμια. Παρόλα αυτά όμως και ενώ η ΕΟΚΑ παρέδωσε το σύνολο σχεδόν του οπλισμού της, οι Τ/κ συνέχισαν να εξοπλίζονται. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του τουρκικού πλοιαρίου «Ντενίζ» που συνελήφθη να μεταφέρει όπλα πριν μάλιστα την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας. Ας μην ξεχνούμε ότι κατά την εκδήλωση της τουρκοανταρσίας το 1963 οι Τούρκοι υπερτερούσαν σαφώς σε ποιότητα οπλισμού. Είναι καταγραμμένες και αποδεδειγμένες οι επιδιώξεις των Τούρκων την τότε εποχή και ο αυτοεγκλωβισμός τους στους θύλακους ήταν μέρος των σχεδίων τους. Ας διερωτηθεί κάποιος πώς μπορεί να είσαι περικυκλωμένος από εχθρικές δυνάμεις για 11 σχεδόν χρόνια και να καταφέρνεις να αντεπεξέλθεις. Κατά τις συγκρούσεις ιδιαίτερα του 1964 έγιναν εκατέρωθεν ακρότητες. Ας μην ξεχνούμε ότι τους πρώτους μήνες οι συγκρούσεις ήταν μεταξύ ατάκτων. Αν μάλιστα κοιτάξει κάποιος τον συνολικό αριθμό των νεκρών, θα διαπιστώσει ότι είναι εξαιρετικά χαμηλός για τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις. Κατά τα έτη , σύμφωνα με μια ξένη πηγή, σκοτώθηκαν 133 Έλληνες και 191 Τούρκοι, υπήρχαν δε 41 Έλληνες και 209 Τούρκοι αγνοούμενοι. Ας μας αναφέρει κάποιος παρόμοια σύγκρουση με τόσο χαμηλό αριθμό νεκρών. Ορισμένα δε υποτιθέμενα εγκλήματα που είχαν αποδοθεί σε μας (όπως τα νεκρά παιδιά στην μπανιέρα) αποδείχτηκαν δημιούργημα της τουρκικής προπαγάνδας. Όσοι μιλούν για καταπίεση των Τ/κ εκείνη την περίοδο, πονηρά δεν αναφέρουν πουθενά το όνομα του Μακαρίου διότι είναι σίγουρο ότι τέτοια πολιτική μόνο απ' αυτόν θα μπορούσε να εκπορεύεται. Στην Κύπρο ουδέποτε υπήρξε καταπίεση των Τ/κ από τους Έλληνες. Αντιθέτως οι Τ/κ είχαν σε μεγάλες περιόδους υπερπρονόμια και είχαν χρησιμοποιηθεί τόσο από την Άγκυρα όσο και από το Λονδίνο ως αντιστάθμισμα στις δίκαιες από κάθε άποψη εθνικές διεκδικήσεις των Ελλήνων. Τα μυθεύματα περί του αντιθέτου είναι μέρος ενός καλά οργανωμένου σχεδίου, για να δημιουργήσει στα θύματα, δηλαδή σ' εμάς, ενοχές θύτη, μειώνοντας τις αντιστάσεις μας απέναντι σε μια επερχόμενη καταστροφική λύση. O YappleÔ ÚÁfi È Â Î È AÓıÂÏÏËÓÈÛÌÔ ÙË K appleúô Ο Αμετανόητος AYMA TE TON! (Œ Ô Ó È È ÙÂÚÔ ÂÓ È Ê ÚÔÓ ÔÈ applefi ÂÈ ÙÔ Î Ù ÙËÓ appleâú Ô Ô ) Á ÚÔÓ Ì ı Ì Ù πûùôú : Παρακαλούνται οι Κλαζομενές να εντάξουν τον Πουργουρίδη στο Pay - Roll τους (Α! και τα μισθά στα γνωστά μαυροσάκουλα). Παρακαλούνται οι Παφίτες να ιδρύσουν την Νεόπαφο και να προσκαλέσουν για αίτηση υπηκοότητας αυτούς που λένε όχι στα δύο συνιστώντα με πολιτική ισότητα και ακολούθως να ανατινάξουν τη σήραγγα. Παρακαλείται το Ελληνικό Κράτος, αν επιμένει σωβινιστικά να θέλει την Κρήτη στην επικράτειά του, να διώξει από το νησί όλους με κυπραίικη καταγωγή, μέχρι 7 γενιές. Ο γνωστός Εφιάλτης ήταν Κυπραίος; Το κώνειο το ανακάλυψε Κυπραίος; Η Ήρα είναι μακρινή θεία του Αναστασιάδη; Αν γίνει πόλεμος Ελλάδας - Τουρκίας, οι Κυπραίοι με ποιον θα πάνε; Πώς ακριβώς το είπε ο Μητσοτάκης τότε; Πότε ο Κάρογιαν θα ανακηρυχθεί επίτιμος πολίτης Μυκόνου; Γιατί το προφίλ του Στυλιανίδη μου θυμίζει Δούρειο Ίππο (Θεοχάρους, κάτι σου υποσχέθηκα ); Πώς στο καλό ο Συλικιώτης αναρριχήθηκε από τον Καιάδα; Ô : Η Μαρία η Συγκλητική ήταν: 1. Γνωστή τσούλα στα χρόνια της Αναγέννησης; 2. Πυρομανής; 3. Εθνικίστρια από αυτές που κατεβαίνουν, όπως τες πελλές, στις διαδηλώσεις; 4. Όλα τα πιο πάνω. Αργείοι, εδώ δεν θα βρείτε ίχνος. Αν θέλετε ψάξτε αλλού. Πικρή αλήθεια: πού ήταν οι Κυπραίοι στην πολιορκία της Αμμοχώστου από τους Οθωμανούς; Οι Eτεοκυπραίοι ήταν μικροπροφήτες του Ισλάμ; (Άσχετο, σύγχρονο, αλλά καλό σαν πετυχημένο χέσιμο: πώς ακριβώς τον είπαμε, κ. Βοηθέ Γενικέ Εισαγγελέα; Χρυσοφόρο Σκασμό;) Ολοζώντανο δείγμα Homo Sapiens ο γνωστός ψυχίατρος. Ζήτω η Νέα Κυπριακή Δημοκρατία της Παλαίπαφου. Δάμων και Φιντίας, Κάστωρ και Πολυδεύκης, Γλαύκος και Ραούφ, Ταλάτ και Δημήτρης (γούτσου - γούτσου). Σύγχρονα προβλήματα φαντασιακών οικονομιών: Πόσα τάνκερς νερό θέλει η πισίνα του Χατζηκωστή για να γεμίσει; Πεντέμισι εκατομμύρια λίτρα (όχι Lira). Ο Χατζηκωστής κάνει σπα σε Oceanic Waters; Συλικιώτη, σε παρακαλώ συγκράτα το κάτω χείλος, στάζει Πόσες παρθένες το μήνα προβλέπονται για μισθό του Ιακώβου με το σχέδιο λύσης; Μα ο Χρυσοστομίδης βλέπει στους εφιάλτες του ότι είναι κυβερνητικός εκπρόσωπος του Τάσσου ακόμα; Επιδέξιος κώλος αναζητά το μεταξωτό μαγιό του σε πισίνα. Πόσες λεξούλες έμαθε αυτή την εβδομάδα η Καίτη; Μας αφορούν οι προσωπικές στιγμές του Αναστασιάδη (ανώμαλοι ). Ο Πρόεδρος καταθέτει το μισθό του στο κόμμα; (αυτό το ξαναρωτήσαμε) Πόσα δευτερόλεπτα χρειάστηκε ο Φίλιππος Φιλίππου, εκφωνητής (δημοσιογράφος;) στο ΡΙΚ, να πει τα εξής στο ραδιοφωνικό δελτίο ειδήσεων του Τρίτου Προγράμματος, στις 9/11/2008, στις 11:00 π.μ.: Τον Δημήτρη Σιούφα, Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, Σhουφα, τον Κάρολο Παπούλια, Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούγια, και τη λέξη Συνομιλίες, Συνομιδίες; ΔΕΚΑ

9 27 Σεπτεμβρίου 2008 O XÚÈÛÙfiÊÈ Â Ó È ÙÔ ÚÎÔÎ appleúèô, «Ì ÌÔ» 9 ÃÚÈÛÙfiÊÈ : ΔÛ ÌappleÂÚÏ ÈÓ ÙË appleúô Βασίλη Φίλια, Καθηγητού, πρώην Πρύτανη Παντείου Πανεπιστημίου. Ιστορία ποτέ δεν επαναλαμβάνεται όπως λαθεμένα πιστεύουν ορισμένοι και τούτο διότι ποτέ οι όροι του πολιτικού παιγνιδιού δεν είναι πανομοιότυποι. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι από την Ιστορία δεν μπορούν να αναχθούν κατ ' αναλογία συμπεράσματα βασισμένα στον παραδειγματικό χαρακτήρα γεγονότων και καταστάσεων του παρελθόντος. Ακριβώς γι' αυτό και όσοι ασκούν υπεύθυνη πολιτική οφείλουν να γνωρίζουν Ιστορία, ώστε οι όποιες αποφάσεις τους να στηρίζονται στη συνεκτίμηση της δυναμικής διαπλοκής όλων των παραγόντων. Η δεύτερη καθοριστική παράμετρος στη λήψη της όποιας πολιτικής απόφασης είναι η συλλογιστική που οδηγεί στην ορθή εκτίμηση των δυνατοτήτων και των ορίων της σύγκρουσης και του συμβιβασμού. Ειδικότερα όσον αφορά τον συμβιβασμό είναι δεδομένο ότι ποτέ δεν συντελείται απροϋπόθετα, δηλαδή χωρίς προσδιορισμό αφενός του στρατηγικού στόχου, αφετέρου της ακολουθητέας τακτικής. Επομένως συμβιβασμός «καθαυτός» δεν υφίσταται και οι όποιες διαπραγματεύσεις για την επίτευξή του είναι αδιανόητο να γίνονται άνευ όρων και εν κενώ στη βάση και μόνον της λεγόμενης «καλής πίστης». Πολύ περισσότερο δεν νοείται συμβιβασμός όταν μία πλευρά κινείται σε πλαίσιο προκαθορισμένων από την ίδια όρων και η άλλη πειθήνια και «καλή τη πίστη» ακολουθεί. Τότε δεν πρόκειται περί συμβιβασμού, αλλά περί συγκεκαλυμμένου πειθαναγκασμού της άλλης πλευράς, που είναι χαμένη από χέρι. * * * Εάν αυτά ληφθούν υπ' όψη καθίσταται σαφές ότι ο κ. Χριστόφιας διαπράττει δύο κεφαλαιώδη αμαρτήματα: αγνοεί τα διδάγματα της Ιστορίας και μπαίνει στη λογική του συμβιβασμού χωρίς προκαθορισμένους όρους. Το ίδιο έκανε και το 1938 ο τότε πρωθυπουργός της Αγγλίας Νέβιλ Τσάμπερλαιν, ακολουθώντας την πολιτική του «κατευνασμού» [apeasment] με τον Χίτλερ. Μία πολιτική που επισφράγισε η συμφωνία του Μονάχου και κατέληξε στη διάλυση της Τσεχοσλοβακίας, την αμαχητί εξουδετέρωση των 85 ετοιμοπόλεμων μεραρχιών της και την παράδοση του ελέγχου του ορεινού όγκου της Μοραβίας, που σημαίνει τον έλεγχο ολόκληρης της κεντρικής Ευρώπης στο Γ' Ράιχ. Το χαρτί που κράδαινε θριαμβευτικά ο Τσάμπερλαιν στο αεροδρόμιο του Λονδίνου δεν ήταν το χαρτί ενός έντιμου συμβιβασμού επί ίσοις όροις, αλλά το αποδεικτικό μιάς κατάπτυστης διπλωματικής ήττας, που άνοιξε διάπλατα τις πύλες του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Οι αναλογίες με την «τακτική» συμβιβασμού του κ. Χριστόφια είναι προφανείς, ανεξάρτητα αν εδώ πρόκειται «απλά» για ουσιαστική καθίζηση και βαθμιαία εξαφάνιση του κυπριακού Ελληνισμού. * * * Η απουσία διαπραγματευτικών θέσεων του κ. Χριστόφια είναι δεδομένη και αποδεικνύεται από τη χρήση του βλακώδους όρου «εποικοδομητικές συνομιλίες», που υιοθέτησε με εισήγηση της κας Μπακογιάννη και το Ελληνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Ο κ. Χριστόφιας «προσέρχεται» στις διαπραγματεύσεις με τον Ταλάτ, χωρίς καμμιά απολύτως συγκεκριμένη θέση στα κρίσιμα θέματα : - των τουρκικών στρατευμάτων στα κατεχόμενα, - των εκατοντάδων χιλιάδων εποίκων, - των ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα, - των εδαφικών ορίων ελέγχου κάθε πλευράς, Μιλάει για «ενιαίο κράτος και κοινή ιθαγένεια», χωρίς να διευκρινίζει πώς το εννοεί. Δεν το διευκρινίζει, αλλά από την κριτική που άσκησε στον Τασσο Παπαδόπουλο σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας είναι προφανές ότι οι συγκεχυμένες απόψεις του δεν απέχουν από εκείνες του σχεδίου Αννάν, φυσικά «καλλωπισμένες» και «εξευγενισμένες» Από το άλλο μέρος ο Ταλάτ είναι σαφής και συγκεκριμένος: - ανεξαρτησία της τουρκοκυπριακής κοινότητας [την οποίαν ονομάζει κράτος][state] - καμμία αλλαγή στο υφιστάμενο πολιτικό - στρατιωτικό και οικονομικό καθεστώς στα κατεχόμενα και μάλιστα ιδία στο οικονομικό, οι όποιες αλλαγές να επιβαρύνουν αποκλειστικά την ελληνοκυπριακή πλευρά.. - καμμιά συζήτηση επί διαμφισβητουμένων εδαφικών και περιουσιακών θεμάτων. Τελικά λοιπόν τι διαπραγματεύεται ο ανεκδιήγητος κ. Χριστόφιας; Ο «καλός», ο «σοσιαλιστής», ο «φιλειρηνιστής» - σε αντίθεση με τον 'κακό και αδιάλλακτο εθνικιστή» Τάσσο Παπαδόπουλο- κ. Χριστόφιας; * * * Ο κ. Χριστόφιας συσκοτίζει την όλη μεθόδευση με την αφειδώς και κατά κόρο χρησιμοποίηση της λέξης «συμφιλίωση», την οποίαν έχει αναγάγει σε αυτονομημένο ιδεολόγημα για να αποφύγει τη δέσμευσή του σε επίπεδο συγκεκριμένων πολιτικών θέσεων. Με τον τρόπο αυτό δεν αποδυναμώνει απλά, αλλά υπονομεύει τα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα της ελληνοκυπριακή πλευράς για τους ακόλουθους λόγους: πρώτον, διότι εξισώνει το βάρος των ευθυνών για την υφισταμένη διαίρεση της Μεγαλονήσου μεταξύ των δύο πλευρών, γεγονός, που οδηγεί εμμέσως πλην σαφώς στη δικαιολόγηση του «Αττίλα». Ο κ. Χριστόφιας αγνοεί ή θέλει να αγνοεί τη μεθοδευμένη εξώθηση των πραγμάτων σε σύγκρουση των δύο κοινοτήτων από τους Αγγλοαμερικανούς, που οδήγησαν σε μετωπική ρήξη, όπως σαφέστατα στοιχειοθετείται στο βιβλίο του Murdock «ο βιασμός της Ελλάδας»[εκδόσεις Παπαζήση] και πρόσφατα στο στο έξοχο βιβλίο του Άγγλου διαμεσολαβητή Martin Pachard Getting it wrong, Fragments of a Cyprus Diary 1964 [ εκδόσεις Bloomington] δεύτερον, διότι ο κ. Χριστόφιας έχει πλήρως εγκαταλείψει τη γραμμή ότι το Κυπριακό είναι υπόθεση εισβολής και κατοχής και υιοθέτησε την τουρκική γραμμή ότι το κυπριακό είναι υπόθεση πολιτικής ισοτιμίας και προστασίας της τουρκοκυπριακής μειονότητας, τρίτον, διότι έχει «παγώσει» πλήρως το χαρτί της σύνδεσης της Κύπρου με την Ε.Ε. και των διαπραγματευτικών πλεονεκτημάτων, που αυτό συνεπάγεται, τέταρτον, διότι εσκεμμένα αφήνει αναξιοποίητα τα «ατού» που απορρέουν από τη ρητή και απερίφραστη υποστήριξη προς το νόμιμο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας από χώρες όπως η Γαλλία, η Ρωσία κ.α. και επαιτεί την αγγλική άσκηση επιρροής προς την τούρκικη πλευρά για να ευοδωθούν οι «συμφιλιωτικές συνομιλίες»... Αντίθετα ο κ. Χριστόφιας προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες - συνειδητά ή ασυνείδητα αδιάφορο- στους αντιπάλους του κυπριακού ελληνισμού : - Στους Τούρκους γιατί, πέραν όλων των άλλων, τους επιτρέπει να εκτονώνουν σε μεγάλο βαθμό τη βαθύτατη κρίση του πολιτικού τους συστήματος με την επικέντρωση του ενδιαφέροντος στο Κυπριακό. - Στους Αμερικανούς, διότι τους εμφανίζει ως ειρηνοποιούς στη Μέση Ανατολή. - Στους Άγγλους, διότι τους αφήνει περιθώρια να εξακολουθούν να επιδιώκουν αυτό που πάντοτε επεδίωκαν: Τη μεταβολή ολόκληρης της Κύπρου σε ελεγχόμενο από αυτούς προτεκτοράτο. * * * Για όλους αυτούς τους λόγους ο κ. Χριστόφιας είναι ο ολετήρας σε βάρος των συμφερόντων του κυπριακού Eλληνισμού. Σε τελευταία ανάλυση αφήνει ανοικτά πόρτες και παράθυρα για να γίνουν οι Τούρκοι αδιαμφισβήτητοι ρυθμιστές όχι μόνον του κατεχομένου τμήματος, αλλά ολόκληρης της Κύπρου, αναγκάζοντας τον κυπριακό Eλληνισμό σε κατάθεση όπλων, παραίτησης και φυγής. Η πρότασή του για μείωση της στρατιωτικής θητείας είναι ένα πρώτο βήμα, θα ακολουθήσουν και άλλα «καλής θέλησης» αν δεν ξεσηκωθεί ο κυπριακός λαός όπως έκανε με το δημοψήφισμα του Απριλίου του 2004 και δεν ανακόψει την πορεία προς την καταστροφή, που έχει χαράξει ο πολύς κ. Χριστόφιας. Αθήνα 10 Σεπτεμβρίου 2008 º ÀƒΔ À AÓ ËÌÔÛÈÂ Ô ÌÂ Ó ÂÍ ÈÚÂÙÈÎfi ΠÌÂÓÔ ÙÔ ˆÙ ÚË Î ÛË applefi ÙËÓ ıëó Î K ıëìâúèó, ÁÈ Ó Î Ù Ï - Ô Ó fiûôè ı ÏÔ Ó ÁÈ Ù appleôù Ì ÛÙÔ Ï ÌappleÈ ÎÔ ÁÒÓ ÙÔ ÂÎ ÓÔ. Βασίλης Λογοθετίδης:-Έχω πολλή φουρτούν καυκάλ, κυρία μου! Σκοτούρ! Ανακατωσύρ! Δεν καταλαβαίνετε ; Συμπαθέστατη Προπονήτρια Ιακωβάκη: Ο αθλητής είναι ως το λαιμό. Ο καλός αθλητής, ο πρωταθλητής ο πραγματικός, πάει κι από το λαιμό και πάνω αθλητισμός, πόσω μάλλον ο πρωταθλητισμός, υπόθεση του μυαλού πάνω απ' όλα είναι, παρά του σώματος. Από την αρχαία, πασίγνωστη ελληνική ρήση που θέλει Νου υγιή εν σώματι υγιεί ως την μετέπειτα νέο-ελληνική παροιμία Όποιος δεν έχει μυαλό, έχει πόδια, τα ίδια πάνω-κάτω πιστεύουν οι εκτός των εφήμερων υπερβολών ψύχραιμοι μελετητές ανθρώπων και πράξεων. Πρόσφατα πάλι, με τα κατορθώματά μας στους Ολυμπιακούς, γκρο-πλαν στης σκέψης μας την οθόνη, απλά τέτοια, περιφρονημένα συχνά, ξαναεμφανίστηκαν νοήματα. Κι από της Χαλκιά και των Πήλιων Γκούσηδων, από των Τζέκοπαναγιωτόπουλων τις άναρθρες ως επί το πλείστον κραυγές, περνώντας από του Τσάτουμα την χαζοχαρούμενη αμηχανία, πήγαμε στη σαφή πνευματική συγκρότηση του Περικλή Ιακωβάκη και του Αλέξανδρου Νικολαϊδη, στων μπασκετμπωλιστών μας την υψηλόφρονα ταπεινότητα, στης Μπεκατώρου και των κωπηλατών τους εξαίρετους τόνους, στης Δεβετζή τέλος τη λιτή αποχαιρετιστήρια έπαρση μες στο κινέζικο στάδιο αυτής της αιώνια ιδιόρρυθμης, σχιζοφρενικής και κατασυκοφαντημένης ελληνικότητας. Είπαμε: το είπε και του Ιακωβάκη, του όγδοου αυτή τη φορά αλλά πάντα ως τώρα συνεπέστατου στην πορεία του, η προπονήτρια: πως χωρίς μυαλό δεν γίνεται. Πως χωρίς μυαλό δεν πας πουθενά. Κι αν φτάσεις κάπου κάπως, ακόμα και στην κορυφή του κόσμου με τρόπους πλάγιους, σκοτεινούς, δύσκολα μένεις εκεί, δύσκολα δεν κάνεις το μοιραίο λάθος. Όπως κακή ώρα τώρα, οι εξευτελίσαντες μόνοι τους το ένδοξό τους παρελθόν αρσιβαρίστες, κολυμβητές και δρομείς μας, με το βλακ-άουτ τους το θορυβώδες, και τις χωρίς λόγο τελικά, χωρίς νόημα, χωρίς σημασία ουσιαστική, εν κρυπτώ κινήσεις τους. Τα άρρωστα μυαλά, άρρωστα σώματα για το μέλλον δείχνουν, και το να μην πηγαίνει η σκέψη τόσων σημερινών παιδιών πέρα από 'κείνα τα φτηνά φληναφήματα για το αθάνατο και περιούσιό μας dna, πέρα από το γελοίο «Κάποιος μας έστησε», με όρκους στη ζωή των παιδιών τους προ τετραετίας μάλιστα άγρια πρωτοπόρους, και θλιβερό είναι, και στενάχωρο. Θα μου πεις: μόνο αυτοί φταίνε; Όχι. Δυστυχώς, όχι. Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίει κι ο Χατζηπετρής. Φταίει κι ο κάθε ρομαντικός Κηλαηδόνης εδώ γύρω εννοώ, που, ελληνικό κι αυτό, πίσω από τα δάχτυλά μας τόσο συχνά ολόκληρος λαός κρυβόμαστε, πίσω από της πατρίδας μας τη σημαία. Που κάνουμε πως δεν είδαμε, δεν ξέρουμε, δεν καταλαβαίνουμε. Που νομίζαμε πως τα δεκαέξι μετάλλια της Αθήνας αλήθεια ήτανε, κι αυτό θα ήταν από 'κεί και πέρα το παραμύθι μας, η θέση μας στον παγκόσμιο, οπωσδήποτε επίσης ένοχο, στίβο. Αλλά να που οι γερμανοί οι σκληροί ξανάρθανε, οι άγγλοι οι ανελέητοι, οι αμερικάνοι οι κίλλερς, οι ρώσοι οι πάντα επικίνδυνοι, οι κορεάτες οι μαφιόζοι, οι κινέζοι οι σαρωτικοί, οι υπεράριθμοι. Και τον σκύλο, τον Φλοξ, εμείς τον φάγαμε, τελικά, κάνοντας τους κινέζους. Όπως στην ταινία του Σακελλάριου με τον Λογοθετίδη. Με την πείνα μας για μετάλλια, στη γωνία, πολύ, μα πάρα πολύ μόνοι μας αυτή τη φορά. ΣΩΤήΡΗΣ ΚΑΚίΣΗΣ

10 10 O XÚÈÛÙfiÊÈ Â Ó È Î Ù ÛÙÚfiÊÈ 27 Σεπτεμβρίου 2008 ÎÒÏÔ ÙË fiúóèı ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με τον Υπουργό Εξωτερικών κ. Μάρκον Κυπριανού ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Έδερνεν σε που ήσουν μιτσής ο τζιύρης σου; ΜΑΡΚΟΣ: Όχι. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Εκατάλαβά το. Πάμεν παρακάτω. Αρέσκουν σου οι λαψάνες; ΜΑΡΚΟΣ: Όχι ιδιαιτέρως, όμως μου αρέσουν τα ραδίκια. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Κάτω απ' τα ραδίκια γνώρισες μια πιτσιρίκα; ΜΑΡΚΟΣ: Όχι, όχι. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ρουβάς ή Τσαλίκης; ΜΑΡΚΟΣ: Ως υπουργός δεν ακούω πολύ μουσική. Αν όμως θέλω να ξεκουραστώ, συνήθως ακούω ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Δεν μας ενδιαφέρει τι ακούεις. Έκλασες καμιάν φοράν στο υπουργικό συμβούλιο; ΜΑΡΚΟΣ: Δεν απαντώ σε χυδαίες ερωτήσεις. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Καλά, πότε εκατάλαβες ότι θα γίνεις υπουργός Εξωτερικών; ΜΑΡΚΟΣ: Πριν τις εκλογές είπεν μου το ο πρέσβης της ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ξέρουμεν ποιος σου το είπε. Πιστεύεις ότι είναι δυνατόν ποτέ να βρει γεναίκαν να παντρευτεί ο Άντρος Κυπριανού; ΜΑΡΚΟΣ: Εγώ και δυσκολεύομαι, πόσο μάλλον ο φίλος μου ο Άντρος. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Είδες καμιάν φοράν μελισσοφάον να πετά; ΜΑΡΚΟΣ: Είδα μέλισσα. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Έκρουσεν σε; ΜΑΡΚΟΣ: Όχι. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Βλέπεις όνειρο τον πατέρα σου να σε πιάννει που τον λαιμόν να σε πνίξει τζιαι να σου λαλεί «ρε σιυλλομπάσταρτε, εν αντρέπεσαι τα μούτρα σου τζιαι υποστηρίζεις το Α.Κ.Ε.Λ. που πάει να ξεπουλήσει τον τόπον μας;» ΜΑΡΚΟΣ: Όχι... ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ψεύδεσαι! Έχω ντοκουμέντα, μίλα αλλιώς κάμνω σε ρεζίλι. ΜΑΡΚΟΣ: Εντάξει. Είδα αυτό το όνειρο, αλλά μόνο λίγες φορές. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ποιο βλέπεις πιο τακτικά; ΜΑΡΚΟΣ: Αυτό που έρχεται ο παπάς μου στο Προεδρικό και με τυλίγει με τα έντερα του Προέδρου Χριστόφια και με βάζει στη σούβλα να μας κάνει κοκορέτσι και τη σούβλα γελώντας την γυρίζει ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ενώ ο Κατσουρίδης τρώει φλαούνες με το ένα χέρι και με το άλλο παίζει με το πουλλίν του, έναν κουκκουθκιάο. Αυτήν την φάση δεν την εκατάλαβα ποτέ. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ο κουκκουθκιάος του Κατσουρίδη εν στενόμακρος οξά στροντζιυλός; ΜΑΡΚΟΣ: Στρογγυλός. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Κατάλαβα! Θα μας γαμήσετε με έξυπνο τρόπο τζι έθθα το πάρουμεν χαπάρι. Ευχαριστώ για τη συνέντευξη τζιαι μακάρι να ππέσει η κυβέρνηση τζιαι να θωρείς ορόματα τζιαι την ημέραν. Παλιόπαιδο! Μικρή συνέντευξη με τον απεσταλμένο των Ηνωμένων Εθνών κύριο Aλέξαντρο Ντάουνερ. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Γιου λάικ βίλλον; DOWNER: Pardon. KΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Αφού τον θέλεις πάρ' τον. DOWNER: Sorry, I don't understand. KΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ψώρη να πεις του μάστρου σου του Μπακιμού του μαϊμού. DOWNER: Aa Ban ki Moon, great guy. KΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Γκρέητ γκέυ. DOWNER: No, no. Mr Moon is not gay, I know that for sure. KΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ταλάτ εντ Κριστόφιας γκέυ; DOWNER: No, no, no, no! Τhey don't like sex at all from what I know. KΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Γουάει τράει ττου φάκκ ας? DOWNER: No, no. Τhey are trying to solve the problem for the good of peace. KΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Άει λάικ ππις. DOWNER: Good. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Νάου άει ππις ον γιού (ο Κωλος της Όρνιθας κατουρά πάνω στον κύριο Ντάουνερ). DOWNER: Why you fucking Greek? KΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Φορ δε κουτ οφ ππις!

11 27 Σεπτεμβρίου 2008 O XÚÈÛÙfiÊÈ, Ë Î Ù ÎË ÙË K appleúô 11. ÃÚÈÛÙfiÊÈ : ÕÏÏ ÌÔ Ï ÂÈ Ì Û Ô Δ Ï Ù Î È ÏÏ Ï ÂÈ Íˆ. ª π Δ Δ Δ π π ª ª π π; ÓÙˆ appleôóò ÙÔÓ ÎÒÏÔÓ ÌÔ appleôïï. ΔÈ appleâèú ÂÈ Ó Ì Ìapple ÍÂÈ ÏÏËÓ; ŒÓÓÂÓ ÂÌ apple ÏÈ appleô ı ÙËÓ Ê ÌÂÓ; ŒÏÂÔ! ÎfiÌË ÂÓ Ì ÙËÓ ÌappleËÍÂ Î È È ÓÓË ÙËÓ appleù Û ÌÂ. ÌÂÙ appleôìôó. ÁÒ ˆ ÂÌappleÈÛÙÔÛ ÓË ÛÙÔÓ Δ Ï Ù. Ÿ,ÙÈ Ì Ìapple ÍÂÈ ÂÓ Ó ÙÔ Ô ÌÂÓ Î È fiappleôèô ÂÓ ÙÔ Ú ÛÂÈ apple Ú appleôóâıâ ÛÙËÓ Âapple ÙÚÔappleÔ ÈÔÈÎ Ûˆ. Ê ÛÙ ÔÏ Ó ÙÔÓ ÓıÚˆappleÔÓ Ó Ì ÙËÓ Ìapple ÍÂÈ Ù È È ÛÙÂÚ ıˆúô ÌÂÓ ÙËÓ. Ÿ,ÙÈ Ê ÂÈ Ô ÓıÚˆappleÔ ÂÓ ÁÈ Î ÏfiÓ ÙÔ. º ÙËÓ Î È ÌË ÂÚ Ó. ŒÙÛÈ Ï Ì ÎÈ ÂÌ ÔÈ AÁÈÔÚ ÙÂ. ΔÈ ÙÔ Î Îfi; ÎÈ ÂÁÒ ÏÏËÓ Û ÂÈÍ Î È ÏÏËÓ Û ÌappleËÍ Î È Ù appleôù ÂÓ Âapple ı ÙÂ. ª ÙÈ Ï ÙÂ; ÔÌÈÎ ÂÓ ÂÈ ÛËÌ Û ÙÈ ÛÔ Â ÓÂÈ Ô ÏÏÔ ÏÏ ÙÈ ÛÔ Ìapple ÁÂÈ Î È Ô Δ Ï Ù Î ÏÒ ÌappleËÍÂ Ì Ù Ó appleô Ì ÂÈÍÂÓ; ŸÛÔÈ Â - Ó Ì ÙÈ ÁÈ Ó Ô Ó ËÏ. ÁÒ ÂÓ Â Ù appleôù. ÈÒıˆ Î ÙÈ, ÏÏ ÂÓ Â Ù appleôù. ª Î ÚÈ Ó Ì ÙËÓ Ìapple ÍÂÈ ÎÈ ÌËÓ ÙËÓ Ô ÌÂÓ appleôù. ÔÏÏ Ô Ó ÂÈ Ù Ì ÙÈ ÌÔ Ùfi ÌÔ Ê ÚÓÂÈ ÙÚfiÌÔ! Ê ÛÙ ÙÔÓ ÓıÚˆappleÔ Ó Ì ÙËÓ Ìapple ÍÂÈ appleúòù Î È Ó ÂÓ Ì Ú ÛÂÈ ÙfiÙ ΠÓÔ Ì ÙËÓ ÎÚÈÙÈÎ Ì. ÎfiÌË Î È ÏÏËÓ Ó Ì Ìapple ÍÂÈ appleú appleâè Ó Â ÍÔ Ì ÈÎ ÓÔappleÔ ËÛË ÁÈ Ó ÌËÓ Û ÚÂÛÙËı ÙÔ ı ÎÚ ÙÔ. ΔÔ Í ÚÔ Ì fiùè Ù Ê ÈÓfiÌÂÓ apple - ÙÔ Ó Î È ÁÈ' Ùfi fi,ùè Ì Ìapple ÍÂÈ Â - Ó È Â appleúfiû ÂÎÙÔ. ƒâ Ú ÙÂ, ÙˆÓ ÊÚÔÓ ÌˆÓ Ù apple ÈıÎÈ ÏÏÔ Ó ÙÙ appleappleôó Ì ÛÙÔÓ ÎÒÏÔÓ ÙÔ Â Ù ÙËÓ Ô Ó Â Ù ÂÓ ÙËÓ Ô Ó. Ó Â Û È ÎÔappleÂÏÏÔ ÈÓ ÌÔ ÚÂ, ÂÓ Â Û È!

12 12 O XÚÈÛÙfiÊÈ Â Ó È ÂappleÈÎ Ó ÓÔ 27 Σεπτεμβρίου 2008 N E A I T O P I A O ÛÊ ÚÔ ÚÂapple ÓÔ ÂÙfi ÙË Ô Ô ÈÓ ÚÔ Úˆ ÙÔ EıÓÈÎÔ appleâïâ ıâúˆùèîô AÁÒÓ ÂÓ ÓÙ ÔÓ ÙË K appleúè Î ËÌÔÎÚ Ù. O E ÂÎ apple ˆ ÓÓÔ, ÛÙÚ Ù Ú Ë ÙË A.O.K.A. (AÎÂÏÈÎ OÚÁ ÓˆÛË K appleú ˆÓ AÁˆÓÈÛÙÒÓ) Î ÏÏ apple Óˆ ÛÙÔÓ appleapple Úfi ÙÔ. H Û ÏÈÛÛ EÏÈÛ ÂÙ II Ë ÔappleÔ ÙÔ 1957 apple ÛÙË Î Ú È Î appleúôû ÔÏ fiù Ó Ì ıâ fiùè ÔÈ ÁÁÏÔÈ apple Ú ÙÈ Ô ËÁ  ÙË appleúô ÒÚËÛ Ó Î È ÎÚ ÌÌ Û Ó ÙÚÂÈ K appleúèô ÎÚ ÙÔ ÌÂÓÔ. M ÏÈÛÙ Ù ÙÔÈ Ù Ó Ë ÛÙÂÓ ÒÚÈ ÙË appleô ÔÓfiÌ ÛÂ Ó Ó applefi ÙÔ ÛÎ ÏÏÔ ÙË Pan applefi ÙÔ fióôì ÙÔ Ó Á Ë, ÂÓfi applefi ÙÔ ÎÚ ÙÔ Ì ÓÔ. TÔ ÚÎÔÎ appleúèôè ͈ applefi ÙËÓ AÁÈ ÔÊÈ ÙÔÈÌÔÈ Ó ÌappleÔ Ó Ì Û Î È Ó appleúôûî Ó ÛÔ Ó ÙËÓ ÚË ÙË. O º Ï KÔ ÙÛÈÔ Î, Ó ÛappleÔ Ô K appleúèô (ÊÔÚ ÂÈ Ì Ú Á ÏÈ ÙÔ ÏÈÔ ) applefi ÙÔ appleúˆùâúá Ù ÙÔ Î appleúè ÎÔ ÙÔ ÚÈÛÌÔ. ÚÔÒıËÛ ÙËÓ Î ıô Ô ÙˆÓ ÙÔ ÚÎˆÓ ÙÔ ÚÈÛÙÒÓ applefi ÙÔ 1957 Ì ÚÈ ÙÔ ı Ó Ùfi ÙÔ. O Ï ÈÒÓ AÚ ÒÓ ÂÚÌ Ófi Ô ÔappleÔ Ô ÂÓ ÁÓÒÚÈ Â appleâú appleôï appleôïèùèûìèîfiùëù Î È Âapple Ó appleúôû ÁÁÈÛË ÔÚÎ ÂÈ Î È Ê Ó Ù ÂÈ Î Ï Ì Ú Â ÁÈ Ó appleúô Ô Ó Û ÛÊ Á Ì ˆÓ ÊÙˆ ÒÓ ÌÔ ÛÔ ÏÌ ÓÈÎÒÓ ÓıÚÒappleˆÓ. E Ù Ò ÔÈ K appleúèôè ÂÓ ÂÈÛ ÎÔ Û Ó Ù ÂıÓÈÎÈÛÙÈÎ ÙÔ ÌËÓ Ì Ù Î È ÂÓ Û ÌÌÂÙÂ Ó ÛÙÈ ÛÊ Á. K Ù Ï ıô ÛÊ ÙËÎ Ó ÔÈ ÈÔÈ applefi ÂÍÙÚÂÌÈÛÙÈÎ ÛÙÔÈ Â ÙˆÓ TÔ ÚÎˆÓ ÔÈ ÔappleÔ ÔÈ ÓfiÌÈ Ó fiùè ÛÊ Ó ÕÚ Â apple Ú ÂÙÂÔÎ appleúèô. O appleèô apple ÚÂÍËÁËÌ ÓÔ K appleúèô fiïˆó ÙˆÓ ÂappleÔ ÒÓ! ÓÂÏ ÊıËΠapplefi ÂıÓÈÎÈÛÙÈÎ ÛÙÔÈ Â ÙÔ 1963 Ï ÁÔ Íˆ apple ÙË È ÏÔ Û fiù Ó Ì Ì ÏÏÔ apple ÙÚÈÒÙ ÌÂÙ ÊÂÚ Ó fiappleï applefi ÙËÓ TÔ ÚÎ ÁÈ Ó Ú ÛÔ Ó Ì Ì ÙÔ ŒÏÏËÓ ÓÙ ÚÙÈÎÔ ÂÓ ÓÙ ÔÓ ÙˆÓ B ÛˆÓ.

13

14 14 O XÚÈÛÙfiÊÈ Á apple ÙËÓ Î Ú E Óı 27 Σεπτεμβρίου 2008 H Àƒπ À π Κυρία Ευανθία, Πριν κάμποσα χρόνια εγάμησα την αρφήν της γεναίκας μου ενώ ήμαστεν παντρεμένοι. Η γεναίκα μου κάτι υποψιάστηκεν, αλλά εν εμπορούσεν να φανταστεί ότι η χυδαιότητά μου θα έφταννεν σε τέτοιο σημείο τζιαι μετά που της είπα μιαν ιστορία ότι μαζί με την αδελφήν της απλώς αστειεύκαμεν πας στο κρεβάτιν, εξήασέν το. Τωρά με τούντην αλλαγήν που εν να κάμουν με την ιστορία στα σχολεία εν να πρέπει τζι εμείς να αλλάξουμεν τες ιστορίες μας; Φοούμαι, κυρία Ευανθία, διότι αν αλλάξω την ιστορίαν μου τζιαι μάθει το η γεναίκα μου ότι όι μόνον εγάμησα την αδελφήν της, αλλά ακόμη γαμώ την τζιαι μάλιστα πολλές φορές γαμώ την πας στο κρεβάτιν μας την ώρα που λείπει τζιαι κάμνει αποτρίχωση, μπορεί να πεθάνει τζιαι ξέρεις εν ακριβά την σήμερον ημέραν να θάψεις τον νεκρόν σου. Εξήασα να σου πω: η γεναίκα μου εν του AKEΛ. Αντρέας Αντρέου Παλλουρκώτισσα Αγαπητέ μου φίλε, Καταλαβαίνω την αγωνία σου, αλλά μην ανησυχείς. Το AKEΛ. δεν είναι τους ζωντανούς που φοβάται και θέλει να πειράξει, μα του νεκρούς. Οπότε συνέχισε την απιστία σου, διότι απ' ότι φαίνεται μόνο εσύ - έστω και έμμεσα - μπορείς και κουτουπώνεις το AKEΛ. Κυρία Ευανθία, Εν αντέχω πιον τον άντραν μου. Έσιει 5 μήνες τωρά που φέρνει έσσω μας τον φίλον του τζιαι υπάλληλόν του, τον Αχμέτ, τζιαι ταΐζουμεν τον τζιαι ποτίζουμεν τον τζιαι έχω τον να μου λαλεί τζιαι που πάνω ότι μόλις γίνει η λύση, η Κύπρος μας εννάν Μου έχουν πει ότι είναι ένας καλός άνθρωπος που πίστεψε σε έναν αγνό σοσιαλισμό όπου η κοινωνική πολιτική θα ενώσει τελικά τους απλούς Ελληνοκύπριους και τους απλούς Τουρκοκύπριους και θα κτίσουν από κοινού έναν προοδευτικό κόσμο Μου είπαν επίσης ότι έβαλε λεωφορεία για να συνδέσει τις πόλεις και να μην έχουν την υποχρέωση να μισθώνουν ταξί, ότι έβαλε λεωφορεία για να πηγαίνουν οι μαθητές δωρεάν στα σχολεία και άλλα τέτοια αρκετά ευχάριστα. Όμως τα έχω με τον πολιτικό Καταστρόφια, ο οποίος στη καλύτερη των περιπτώσεων και παρά τις «καλές του προθέσεις» ήδη ξεκινάει ηττημένος (είναι γνωστό ότι «τα μεγαλύτερα εγκλήματα, ο δρόμος για την καταστροφή, έχει στρωθεί με τις καλύτερες των προθέσεων»...). Τι συζητάμε δηλαδή; Αρχίσαμε «φυσικά» με αυτό που ενδιαφέρει αποκλειστικά τους Τούρκους. Το ισχνό κοινό κράτος. Το άλλο -το κατεχόμενο- οι Τούρκοι το ξεκαθάρισαν. Θα είναι δικό τους state. Το ισχνό όμως κοινό; Α! εδώ πρέπει να το συνεταιρισθούν οι κύριοι Τούρκοι. Δηλαδή με Û Û Ì Ô Ï ÂÈ «παράτισο». Είπα του τζι εγιώ «εσούνι παράσιτο» τζιαι, αντί να προσβαλτεί τζιείνος, επροσβάλτηκεν ο γάαρος ο άντρας μου. Άρκεψεν κάτι πελλάρες περί σεβασμού του άλλου, λλίον ήταν να του βκάλω το μάτιν με την πρότσαν όταν μου είπεν πως κανονικά έπρεπεν να με γαμούν με τον Αχμέτ εκ περιτροπής τζιαι που τα δύο κράτη τζιόλας. Επειδή ξέρω που λογοπαίγνια εκατάλαβα είνταμπου εννοούσεν τζιαι είπα του «εγιώ τον κώλον μου διώ τον του γείτονα που εν των Νέων Οριζόντων, αλλά του Τούρκου εν του τον διώ μάντα τζιαι κάμουν 10 λύσεις του Κυπριακού». Ο άντρας μου έμεινεν άφωνος τζιαι ο Αχμέτ λαλεί μου «εν πειράζει δώκε πουττίν του τζι εμένα δέχεται». Αντί ο άντρας μου να τον πιάει που τον λαιμόν τζιαι να τον πνίξει, κυρια Ευανθία, λαλεί του «έννεν σπουδαία που μπροστά» τζι εσηκωστήκαν τζι εφύαν. Τι να κάμω με τέτοιον άντραν, κυρία Ευανθία; Πούλλα Λ. Αγαπητή μου φίλη, Δυστυχώς, ο ΑΚΕΛισμός είναι μια ανίατη ασθένεια. Ο άντρας σου, όπως όλοι της φάρας του, διεγείρεται σεξουαλικώς μόνον όταν ο εχθρός συνουσιάζεται μετά της συζύγου του. Η μόνη λύση που βλέπω εγώ είναι να τον χωρίσεις και αν δεν μπορείς για κάποιους λόγους ο γείτονας σου είναι κι αυτός μια κάποια λύση, παρ' ότι οι Νέοι Ορίζοντες έχουν κι αυτοί φλωροποιηθεί απ' τον καιρόν που έγιναν ΕΥΡΩ.ΚΟ. Κυρία Ευανθία, Είμαι 20 χρονών και φοιτήτρια. Φέτος με μιαν άλλην φίλη μου αποφασίσαμε, κρυφά απ' τους γονείς μας, να πάμε διακοπές στην Μύκονο, ενώ HMHTPH KATA TPOºIA τους είχαμε πει ότι θα πηγαίναμεν στην Βενετία. Στην Μύκονο γνώρισα ένα παιδί και κάναμε σεξ. Ήταν όμορφος και ηλιοκαμένος. Μου ζήτησε πινκ σαμπάνια μέρα μεσημέρι κι εγώ δεν του χάλασα χατίρι. Ήπιαμε και περάσαμε καλά. Κάποια στιγμή μου ζήτησε να του κάνω ένα τσιμπουκάκι. Εγώ μέρα μεσημέρι μπροστά σε κόσμο δεν έχω κάνει κάτι τέτοιο ποτέ. Στην αρχή δίστασα, αλλά, όταν κοίταξα γύρω και όλος ο κόσμος έκανε τα δικά του και δεν τον πολυένοιαζε τι έκανε ο διπλανός του, το πήρα απόφαση και άρχισα να ικανοποιώ τον φίλον μου. Κάποια στιγμή κάτι μπήκε στα μάτι μου και κοίταξα προς τ' αριστερά και είδα λίγα μέτρα πιο κάτω την μάναν μου μ' ένα πέος στο στόμα της. Σοκαρίστηκα. Ήξερα ότι δεν είναι του πατέρα μου το πέος, διότι ο παπάς μου δεν είναι μαύρος. Έφυγα αμέσως, κυρία Ευανθία. Δεν περίμενα ποτέ ότι η μάνα που με γέννησε θα μπορούσε ποτέ να έχει ένα πέος στο στόμα της και μάλιστα μαύρο. Εχάθηκαν τα δικά μας πέη; Τέτοια ξενομανία μας έχει κυριεύσει, κυρία Ευανθία; Τώρα, κάθε φορά που της μιλώ απ' το τηλέφωνο, έρχεται μου να της το αποκαλύψω ότι τα ξέρω όλα. Απ' την άλλη όμως φοβάμαι, διότι θα πρέπει να αποκαλύψω και το δικό μου ψέμα. Τι να κάνω, κυρία Ευανθία; Α.Κ Μακεδονίτισσα Αγαπητή μου φίλη, Μην είσαι ρατσίστρια. Έχει Τουρκοκύπριους και εποίκους (απ' αυτούς που θα μείνουν), που είναι πιο μαύροι απ' τον μαύρο της μητέρας σου. Συγχώρεσέ την. Προφανώς η γυναίκα έκανε πρόβες για το τι θα ακολουθήσει μετά την λύση στον τόπο μας. Κάνε κι εσύ το ίδιο, τουλάχιστον να μην σου έρθει ως έκπληξη. ÂÓ ˆ Ù appleôù Ì ÙÔÓ ÓıÚˆappleÔ ÃÚÈÛÙfiÊÈ απλά λόγια να ελέγχουν και το ήδη ελεύθερο. Μα και ένας πρωτοετής φοιτητής της Νομικής το καταλαβαίνει, Ο Καταστρόφιας γιατί δεν το καταλαβαίνει;;;;;;;;;;;;;;;;!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ο Καταστρόφιας έχει πάθει και άλλη ζημιά (το δυστύχημα είναι ότι μαζί του την παθαίνει και η Κύπρος και γενικά ο Ελληνισμός).Η μαριονέτα Ταλάτ, στηριζόμενη βέβαια στα στρατεύματα εισβολής και κατοχής και τους κατά παράβαση του διεθνούς Δικαίου εγκλήματος πολέμου- εποίκους και βέβαια τη σταθερή στήριξή του από την Τουρκία (η Ελλάδα απέχει ντροπιαστικά εγκληματικώς - τα θέματά μας εδώ έχουν τη «σπουδαιότητα» των πάσης φύσεως διακομματικών αθλίων, τύπου Βουλγαράκηδων) δεν χάνει την ευκαιρία είτε να τον υβρίζει είτε να τον ειρωνεύεται είτε να τον εμπαίζει. Το πρόβλημα όμως λαμβάνει άλλες διαστάσεις πλέον. Γιατί ο εμπαιγμός της μαριονέτας Ταλάτ μας αφορά όλους... Και ο ελληνικός και κυπριακός λαός, κύριε Καταστρόφια και κυρίες και κύριοι του Ελληνικού Συμβουλίου Εξωτερικής πολιτικής, δεν τα ανέχεται αυτά. Δημήτρης Αλευρομάγειρος Υ.Γ. Επαναλαμβάνω για όσους δεν έχουν εισέτι ενημερωθεί, ότι δεν διεκδικώ την πολύ επιτυχημένη ονομασία Καταστρόφια, την οποία υιοθετώ πλήρως. Ανήκει σε καθ' όλα αξιόλογη φίλη και μάλιστα στην μητέρα της. AKE IKON EINAI Να μεν παραδέχεσαι ότι είσαι με το ΑΚΕΛ άμαν έσιει ξένους στο τραπέζι που τους έσιεις ανάγκη. Να κλάννεις τζιαι να μεν το παραδέχεσαι. Να κλάννεις τζιαι να λαλείς ότι φταίει ο δεξιός ο δήμαρχος που εν έσασεν καλά το αποχετευτικόν. Να σε λαλούν Βλαδίμηρον. Να σε λαλούν Γκιούροβα. Να καρφώννεις τους συμπολίτες σου με την ίδια ευκολίαν που τρώεις σιεφταλιές. Να λαλείς ότι σαν τες σιεφταλιές της μάνας σου εν έσιει. Να ξέρεις την φράση «ζακακόι χούι». Να έσιεις πάνω στον τοίχο της κάμαρης σου μια φωτογραφίαν του Τσε, μιαν της Ομόνοιας τζιαι μιαν του σήματος του ΑΚΕΛ. Να νομίζεις ότι ο Τσε ήταν παλιός παίκτης της Ομόνοιας. Να μεν ηξέρεις δκυο τραούθκια του Χατζηδάκη επειδή άκουσες ότι εν δεξιός. Να σου αρέσκει η Δέσποινα Βανδη αλλά να αντρέπεσαι να το πεις. Να ξέρεις ούλλα τα τραούθκια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου τζιαι να νομίζεις ότι ακούεις ΡΟΚ. Να μεν ηξέρεις ότι το ΑΚΕΛ εώς την δεκαετία του 80 ελάλεν ότι το ΡΟΚ εν αμερικάνικον πολιτιστικόν υποπροιόν. Να είσαι στο εξωτερίκον διακοπές τζιαι άμαν δεις κανέναν γάδαρον να θυμηθείς την Κύπρον μας. Να είσαι της χαμηλής εισοδηματικής τάξης τζιαι να καλείς μόνο αριστερούς παράγοντες στους γάμους της κόρης σου. Να είσαι της υψηλής εισοδηματικής τάξης τζιαι να καλείς δεξιούς τζιαι αριστερούς παράγοντες στους γάμους της κόρης σου. Να σου φταίει ο Παπαδόπουλος που εν κλείει καλά η εξώπορτα σου. Να σου φταίει ο γείτονας που ο δικός σου σιύλλος λάσσει. Να σου φταίν οι πραξικοπηματίες που εν βαώννει καλά το ζιπ σου. Να μεν κάμνεις αποτρίχωση του πουττουθκιού σου επειδή κάμνουν το τζιαι οι δεξιές τζιαι να νευριάζει ο γκόμενος σου που εν ηβρίσκει την τρύπα. Να νομίζεις οτι οι δεξιοί εν διαφορετικοί που λλόου σας. Να ξιουρίζεις το πράμαν σου τζιαι να αφήννεις λλίες τριχούες σε σχήμα σφυροδρέπανου τζιαι να ενθουσιάζεται με την ευρηματηκοτητα σου ο Κατσουρίδης. Να θεωρείς ότι ο Τάκης Χατζηγεωργίου εν πολλά μεγάλος ποιητής. Κάτι σαν τον Ελύτη της Κύπρου. Να λαλείς τον υπολογιστή «κκονκιουτα». Να μεν παραδέχεσαι ότι η ηγεσία του ΑΚΕΛ ήταν προδοτική κατά τον αγώνα του Να διαδίδεις ότι ο Αυξεντίου τζιαι ο Μάτσης ήταν αριστεροί του ΑΚΕΛ. Να διαδίδεις ότι η ΕΟΚΑ εσκότωνεν μόνον αριστερούς τζιαι Tουρκοκύπριους. Να ξέρεις καλά πάνω από έναν Tουρκοκύπριον Να ξέρεις πολλούς Tουρκοκύπριους τζιαι κατά διαβολικήν σύμπτωση να είναι ούλλοι πολλά καλά πλάσματα. Αμαν μιλάς για τους τουρκοκύπριους να στάζει το στόμαν σου μέλιν τζιαι ο κώλος σου ροδόσταγμα. Να γράφεις συνθήματα στους τοίχους τζιαι να είναι ανορθόγραφα. Να μεν αθθυμάσαι που στο οίκημα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ εδέσποζε η φωτογραφία του χουντικού Ασλανίδη. Να σιέρεσαι άμαν τες τρώει η Εθνικη Ελλάδα ειδικά άμαν τες τρώει που την Αμερική. Να σιέρεσαι άμαν κρούζει η Ελλάδα τζιαι να ρίχνεις την ευθύνη στην ανικανότητα των καλαμαράδων να αντιμετωπίσουν τες φωτιές. Να κατηγοράς τους Ελλαδίτες οδηγούς ότι βουρούν πολλά. Να κάμνεις 17 δευτερόλεπτα να καταλάβεις ότι άψαν τα πράσινα της τροχαίας τζιαι να νομίζεις ότι είσαι τζιαι σαίνι που πάνω. Να μεν τα καταφέρνεις να στρίψεις δεξιά. Να βάλλεις τον σταυρό σου, άμαν τον βάλλεις, που τ αριστερά τζιαι μάλιστα επιδεικτικά για να εντυπωσιάσεις τους πιο μιτσιούς τζιαι καμμιάν γκόμενα. Να μεν νηστέφκεις ποττέ. Να κάμνεις δίαιταν μιαν δίαιταν που σου είπεν μια φίλη σου που εσπούδασεν στην Βουλγαρίαν τζιαι τώρα έφερεν το η τύχη να καθαρίζει σπίτια στην καπιταλιστική Κύπρο. Να θεωρείς ότι ο κυπριακός καπιταλισμός εν πιο συμπαθητικός που τους άλλους. Να νομίζεις ότι μόνο οι ΑΚΕΛικοί ξέρουν να ψήνουν σούβλα. Να ψήννεις σούβλαν κάθε Κυριακήν τζιαι να καλείς ούλλους τους γειτόνους σου εκτός που τον κύριον Σταυρήν που εψήφισεν Κουτσού σε κάποιες εκλογές. Να έσιεις σιύλλα με το ονομα Λάικα. Να έσιεις γεναίκαν με το όνομα Λάικα Να έσιεις γεναίκαν με το όνομα Λάικα τζιαι ναν σαν την σιύλλα τζιόλας. Να θεωρείς ότι ο Αντρος Κυπριανού εν καλός υποψήφιος γαμπρός.

15 27 Σεπτεμβρίου 2008 O XÚÈÛÙfiÊÈ Î ÓÂÈ Û Í; 15 ªÈÎÚ appleú ÁÌ Ù appleâú appleúè ÎÔ ÂıÓÈÎÈÛÌÔ Û ÙÚ Ì ÚË 'Δε θέλω πια να ακούω τζαζ/ ειμ' απ' την Τρίπολη' Τζίμης Πανούσης ªε τούτα και με κείνα, από τους πάσης φύσεως μοντερνιστές, φτάσαμε στον ερίτιμο Α. Ντ. Σμίθ, τον σημαιοφόρο της σχολής του 'εθνο-συμβολισμού'. Είχα, στο προηγούμενο τεύχος, αφήσει να εννοηθεί ότι η θεωρία αυτή ταιριάζει γάντι στην περίπτωση της Κύπρου, η μόνη που δίνει, κατά την άποψη της γράφουσας, επαρκή εξήγηση για τη γέννηση και διαιώνιση του εθνικισμού στο νησί. Παρόλο που απ' το όνομα και μόνο ('εθνο-συμβολισμός') καθένας αντιλαμβάνεται περί τίνος περίπου πρόκειται, παραπέμπω τον μη υποψιασμένο (ή μη τακτικό αναγνώστη της στήλης), για το αναπόφευκτο 'σε γενικές γραμμές' στο τεύχος Ιουλίου όπου χαλάλισα δυο ολόκληρες παραγράφους και μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. Πρέπει να ειπωθεί μια και έξω: Για τον Σμιθ, ο εθνικισμός τόσο ως ιδεολόγημα όσο και ως πολιτικό κίνημα είναι παντελώς μοντέρνο φαινόμενο, δημιούργημα των τελευταίων δύομιση αιώνων. Όμως, ξεκαθαρίζει, το μοντέρνο έθνος κουβαλάει πολλά ενθύμια από τις προ-μοντέρνες εθνικές κοινότητες. Αυτές οι εθνικές κοινότητες είχαν κάποια χαρακτηριστικά, φερ' ειπείν, συλλογικό όνομα (Αχαιοί, Ασσύριοι, Πέρσες, κλπ), κοινές ιστορικές μνήμες, κοινή καταγωγή (ή, καλύτερα, φαντασίωση περί κοινής καταγωγής), διακριτά (και ευδιάκριτα) συνεκτικά πολιτισμικά στοιχεία, σύνδεσμο με συγκεκριμένο γεωγραφικό μέρος (που σήμερα θα αποκαλούσαμε, πατρίδα) και ένα κάποιο βαθμό αλληλεγγύης. Ο Σμιθ, επιπλέον, θεωρεί πως οι εθνικές κοινότητες δημιουργούνται με δύο τρόπους: είτε δια συγκερασμού είτε συνεπεία κατάτμησης. Aν κρίνουμε από τα παραδείγματα που μας ενδιαφέρουν εδώ, φαίνεται να έχει δίκιο. Η ελληνική εθνική κοινότητα δημιουργήθηκε με τον πρώτο τρόπο (σταδιακή αφομίωση διάσπαρτων περιοχών με ελληνικό πληθυσμό) και η τουρκική με τον δεύτερο (διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας). Άπαξ και δημιουργηθούν οι εθνικές κοινότητες, συνεχίζει ο Σμιθ, επιδεικνύουν αξιοζήλευτη αντοχή. Χωρίς να παραμένουν απρόσβλητες μεταβολών (ξενιτιά, σκλαβιά, εισδοχή μεταναστών, αλλαξοπιστίες κλπ) εντούτοις αυτό που μετράει είναι κατά πόσο αυτές οι μεταβολές 'διακόπτουν την αίσθηση του πολιτιστικού συνεχούς που κρατά γενεές επί γενεών δεμένες μεταξύ τους'. Όντως, η Κύπρος από τον 12ο αιώνα μ.χ. έπαψε να είναι διοικητικά δεμένη με τον υπόλοιπο ελληνισμό αλλά αυτές οι επιστρωματώσεις σκλαβιάς (Φράγκοι, Ενετοί, Οθωμανοί, Άγγλοι) δεν στάθηκαν ικανές να διακόψουν 'την αίσθηση πολιτιστικού συνεχούς'. Επομένως, για πιο λόγο οι Κύπριοι να θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες αν όχι εξαιτίας των (λοιδωρημένων, από τους μοντερνιστές) εθνικών δεσμών, οι οποίοι ταξιδεύουν, λίγο-πολύ αναλλοίωτοι μέσα στο χρόνο. Τρεις είναι οι παράγοντες, σύμφωνα με τον Σμιθ, που εγγυούνται, χωρίς αναγκαστικά να συντρέχουν σωρευτικά, την αντοχή αυτής της συνέχειας, (α) κρατική υπόσταση, [ΗΠΑ, Γερμανία, Ιταλία] (β) όπλα [Παλαιστίνη, Β. Ιρλανδία, Χώρα των Βάσκων] (γ) οργανωμένη θρησκεία [μαντέψτε]. Κομίζω γλαύκας ες Αθήνας αν τονίσω πως το (γ) υπήρξε ο στυλοβάτης του πιλατέματος του 'πολιτιστικού συνεχούς' στην περίπτωση των Ελληνοκυπρίων όταν δεν είχαν ούτε το (α) ούτε το (β). Το 'πολιτιστικό συνεχές' των Τουρκοκυπρίων, από την άλλη, δημιουργήθηκε και τροφοδοτήθηκε κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ένα είδος, όπως και να το κάνουμε, κρατικής υπόστασης. Ο Σμιθ πάντως επιμένει και σε κάτι άλλο. Για να απαντήσουμε στην ερώτηση, 'ποιος είναι λοιπόν το έθνος;' πρέπει να εντοπίσουμε πρωτίστως τον 'εθνικό κορμό'. Για τον ίδιο, ο εθνικισμός είναι, 'ένα ιδεολογικό κίνημα με σκοπό την απόκτηση και τη διατήρηση αυτονομίας, ενότητας και ταυτότητας από ένα πληθυσμό μέρος του οποίου θεωρεί πως συνιστούν ένα υπαρκτό ή εν δυνάμει έθνος'. Σας θυμίζει κάτι; Μήπως δεν είναι παρά η ιστορία του κυπριακού εθνικισμού γραμμένη σε συμπυκνωμένη, ακαδημαϊκή γλώσσα; Αυτονομία=αυτοδιάθεση για Ε/Κ - ταξίμ για Τ/Κ, ενότητα=ένωσις για τους Ε/Κ - διπλή ένωση για τους Τ/Κ, ταυτότητα=ελληνοκύπριοι - Τουρκοκύπριοι. Voila, λοιπόν. Κοντολογίς, ο Σμιθ πασχίζει να εντοπίσει στην ιστορία των μοντέρνων εθνών, 'την ύπαρξη προυφιστάμενων πολιτιστικών πυλώνων και εθνικών δεσμών το οποίο είναι προιόν εμπειρικής παρατήρησης και όχι αποτέλεσμα a priori θεωρητικοποίησης'. Στην περίπτωση της Κύπρου, η απλή εμπειρική παρατήρηση καταδεικνύει όχι απλώς την ύπαρξη αλλά την παντοδυναμία αυτών ακριβώς των 'προυφιστάμενων εθνικών δεσμών', γεγονός που μάλλον αποκλείει την αποκλειστική γένεση του κυπριακού εθνικισμού στην έλευση του μοντερνισμού και των παραφυάδων αυτού. Από που να αρχίσει κανείς; Το 1821, πολύ πριν την ύπαρξη μοντερνιστικών συνθηκών στο νησί, επιφανείς Κύπριοι εκτελέστηκαν από τους Οθωμανούς επειδή ετοιμάζονταν να βοηθήσουν στην Ελληνική επανάσταση. Το 1828, με το που συστάθηκε το Ελληνικό κράτος, μέλη της κυπριακής ελίτ απέστειλαν επιστολή στον Καποδίστρια εκφράζοντας την επιθυμία για ένωση με την Ελλάδα, γεγονός που επαναλήφθηκε το Το 1829 το πρώτο πλοίο με Ελληνική σημαία κατέπλευσε στην Λάρνακα προκαλώντας, σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής, 'ενθουσιώδες παλλαικό καλωσόρισμα'. Το 1846, η έλευση του πρώτου Έλληνα ακόλουθου στο νησί προκάλεσε τέτοιο παροξυσμό ώστε ο Κωλέττης, πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός συνέστησε δημοσίως αυτοσυγκράτηση για να μην διαταραχθούν οι σχέσεις με την Οθωμανική αυτοκρατορία. Το 1866, υπόμνημα του Βρετανού προξενίου παρατηρούσε πως, 'οι κάτοικοι των πόλεων έχουν ξεμυαλιστεί με την ιδέα του ελληνισμού' και δέκα χρόνια αργότερα συστάθηκε επιτροπή για διεξαγωγή εράνου υπερ του ελληνικού ναυτικού. Ας μη ξεχνάμε δε, ότι το 1878 ο Αρχιεπίσκοπος Σωφρόνιος υποδέχοταν τους Άγγλους με την εντύπωση ότι, 'η Μεγάλη Βρετανία θα βοηθήσει την Κύπρο, όπως βοήθησε και τα Ιόνια νησιά, να ενωθεί με την μητέρα Ελλάδα με τηνοποία είναι εθνικώς δεμένη'. Πολύ πριν την βιομηχανοποίηση του νησιού, τη μαζική σχολική εκπαίδευση, την εξάπλωση της τυπογραφίας, το 1880 και το 1897, Κύπριοι εθελοντές πήγαν στην Ελλάδα για να πολεμήσουν εναντίον της Τουρκίας. Το 1889, ο Αρχιεπίσκοπος συνοδεία κυπριακής αντιπροσωπείας μετέβησαν στο Λονδίνο για να παραδώσουν υπόμνημα που τόνιζε ότι, 'ο πληθυσμός του νησιού δεν λησμονεί την καταγωγή και τις παραδόσεις του και τολμά να προσδωκεί σε εθνική ολοκλήρωση'. Μου φαίνεται λοιπόν πως ο Σμιθ πέφτει μέσα όταν επιμένει πως, 'ο ζήλος των πρώτων εθνικιστών δεν είναι δυνατόν να είναι αποτέλεσμα μαζικής σχολικής εκπαίδευσης'. Για τους συμβολισμούς του 20ου αιώνα δεν χρειάζεται να μιλήσω πολύ (ψευδώνυμα μαχητών ΕΟΚΑ κατευθείαν από τους αρχαίους ή βυζαντινούς χρόνους, Μολών Λαβέ, κλπ) τα γνωρίζετε. Έχει όμως σημασία να αναρωτηθεί κανείς γιατί ακόμα και μετά τη δεκαετία του 1960, όπου το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Κύπρο ήταν διπλάσιο απ' ότι στην Ελλάδα, όπου το Κυπριακό Κομμουνιστικό κόμμα ήταν νόμιμο και ισχυρό, όπου η Κύπρος ήταν αυτοδιοικούμενη και νοικοκυρεμένη σε σχέση με την Ελλάδα, οι Κύπριοι επέμεναν στην ένωση ή, ακριβέστερα, ουδείς τολμούσε να αποκυρήξει δημοσίως. Μύχιοι πόθοι, αρχέγονοι φόβοι, υπαρκτοί δεσμοί, εκλεκτικές συγγένειες, φρεναπάτες συνθέτουν το κοκτέιλ του Κυπριακού εθνικισμού. Γεγονός πάντως παραμένει πως ο εθνικισμός στο νησί ανδρώθηκε όταν οι δυο κοινότητες γαντζώθηκαν σε ιστορικές και προιστορικές πραγματικότητες, συμβολισμούς και μύθους ώστε να εκπληρώσουν αυτό που θεωρούσαν σαν πεπρωμένο τους. Και, ως γνωστόν, άμα μπλέξεις με κόσμο που πιστεύει στο πεπρωμένο, τρέχα γύρευε. Βιργινία Κκαούλα Σημ: Το θέμα του Κυπριακού εθνικισμού προοριζόταν να καλυφθεί σε τρία μέρη. Καθ' οδόν φάνηκε πως θα χρειάζονταν τέσσερα και απ' ότι φαίνεται θα χρειαστεί και πέμπτο, για καλό λόγο όμως. Ο γνωστός μαρξιστής θεωρητικός Πέρυ Άντερσον δημοσίευσε πρόσφατα ένα πολυσέλιδο άρθρο ειδικά για τον Κυπριακό εθνικισμό το οποίο φέρνει τα πάνω κάτω - ειδικά στους μαρξιστικούς κύκλους. Όπως αντιλαμβάνεστε συνεισφορές από όνοματα τέτοιου διαμετρήματος δεν είναι δυνατόν να περάσουν ασχολίαστες. Ελπίζουμε τον Νοέμβριο να επανέλθουμε στα πραγματικά σοβαρά ζητήματα που απασχολούν όλους μας όπως, φερ' ειπείν, οι νέες κυπριακές παραγωγές του Σίγμα και του Αντέννα. TO ONEIPO TOY KA E AN PA AKE IKON EINAI Κάποτε ένας ποιητής μού ανέφερε ότι το όνειρο κάθε άντρα δεν είναι απλώς να εισχωρήσει στο πράμα της γυναίκας, αλλά να μπει όλος μέσα. Μου φάνηκε λογικό. Μάλιστα κάποιος φίλος συμπλήρωσε πως θα ήταν καλά αν μέναμε μέσα όλο το βράδυ κι εγώ συμπλήρωσα πως θα είχε ενδιαφέρον αν τηλεφωνούσαμε κιόλας στη δουλειά μας για να πούμε στον μάστρο μας ότι δεν θα έρθουμε δουλειά όλη την εβδομάδα, διότι θα μείνουμε «μέσα». Τώρα το όνειρο αυτό το εκπληρώνει ο Ινδός γιατρός σε ζωολογικό κήπο, ο οποίος στη φωτογραφία φαίνεται να μπαίνει μέσα για λόγους - έστω - ιατρικούς. KYK OºOPEI YNTOMA

16 16 O XÚÈÛÙfiÊÈ Â Ó È Ô ÔÛÙÚˆÙ Ú 27 Σεπτεμβρίου 2008 θεσμός της απιστίας έχει πλέον καθιερωθεί στον τόπο μας και ήδη επιφανείς πρωκτοσκόποι τον θεωρούν αυτή την στιγμή σαν τον πιο αξιοζήλευτο και καταξιωμένο τρόπο ζωής, για τον κάθε σύγχρονο και απαιτητικό Κύπριο. Τα κερατώματα δίνουν και παίρνουν, οι γκαρσονιέρες έχουν πάρει φωτιά, τα Viagra καταναλώνονται όπως τις ντομάτες και δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως οι πλείστοι ευυπόληπτοι, πλην ύπανδροι συμπολίτες μας, πηδούν πλέον συστηματικά την απόρρητη τους γκόμενα, περιστασιακά την συμβία τους, ενίοτε καμιά πουτάνα της απελπισίας και- κάθε Kυρίου δόξη- κανένα κουτσόφτερο που θα διασταυρώσει ανυποψίαστο τον σκοτεινό τους δρόμο. Ο θηλυκός ύπανδρος πληθυσμός, που μέχρι τώρα φαινόταν να ανέχεται το καθεστώς αυτό, άρχισε δειλά δειλά να αντιδρά και ήδη έχει καθιερωθεί ο κρυφός γκόμενος στον εργασιακό χώρο, ενώ πολλοί είναι αυτοί που διαβλέπουν ακόμη και παρτούζες να αρχίζουν να λαμβάνουν χώραν, δραστηριότητα που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ξεπεράσει σε δημοτικότητα το σιδέρωμα και πολύ πιθανόν το ίδιο το σφουγγάρισμα. Η κατάσταση έχει ανησυχήσει τους νομοθέτες- στην πλειοψηφία τους αρσενικοί και κτητικοί γκέι- οι οποίοι τρέχουν να προλάβουν. Η σκέψη που επικρατεί στους ευφυείς αυτούς κύκλους, είναι να καταστεί υποχρεωτική η εγγραφή στο κτηματολόγιο όλων των παντρεμένων γυναικών, που θα είναι πια περιουσιακά στοιχεία των ανδρών τους κανονικά και με τον νόμο. Το κτηματολόγιο θα μετονομαστεί για τον σκοπό αυτό σε κτηνολόγιο και γυναίκες που θα απατούν τους πδ ƒπ Δ π πƒ Δ Δ ιδιοκτήτες τους, χωρίς τη σχετική άδεια, θα διώκονται ποινικώς, ενώ οι σύζυγοι θα μπορούν πλέον να γαμούν δεξιά και αριστερά με το κεφάλι ψηλά και χωρίς να ανησυχούν για αντίποινα και ρεζιλίκια ας πούμε. Στα δικαστήρια σύρεται ο συμπατριώτης μας Μιχάλης Χ Γιάννης με την κατηγορία της πρόκλησης σεξ εξ' αμελείας. Όπως ανακοίνωσαν οι αρμόδιοι, σε πρόσφατη συναυλία του τρυφερού τροβαδούρου στην Αθήνα, πάρα πολλές φανατικές φαν του εξέλαβαν την επωδό του σουξέ χέρια ψηλά σαν πόδια ψηλά και άρχισαν να αναποδογυρίζονται και να προβαίνουν σε διάφορα μασκαραλίκια, πράγμα που εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο οι αρσενικοί φαν, οι πλείστοι από τους οποίους σκόραραν επί τόπου. Για την πρωτοφανή υπόθεση καλείται να βρει άκρη η δικαιοσύνη, κάτω από την αφόρητη πίεση της κοινής γνώμης που, ούτε λίγο ούτε πολύ, απαιτεί να απαγορευθεί δια παντός σε Κύπριους να τραγουδούν επί ελληνικού εδάφους. Είναι, βεβαίως, ολοφάνερο πως μας ζηλεύουν αβάστακτα, επειδή έχουμε πλέον πολλά Μπι Εμ Ντάπλουγιους και πολύ μεγάλες βίλλες. Άτε, ρε πουστοκαλαμαράδες. Ζαττίν έννεν εσεις που τα κάμετε ούλλα δαμέσα; Επιτέλους, φαίνεται τελικά πως οι προσπάθειες του Δήμου Λευκωσίας έχουν τελεσφορήσει και πολύ σύντομα θα γυριστεί στον τόπο μας το πρώτο πορνό κυπριακής παραγωγής που θα φέρει τον τίτλο Η εκδίκηση της παρθένας στο Πραλίνα. Πράγματι, τα γυρίσματα θα γίνουν στο ομώνυμο ζυθεστιατόριο και η υπόθεση θα περιστρέφεται πέριξ ενός δυναμικού ντηβέλοπερ με σειρά αναπτυξιακών έργων στις περγαμηνές του, ο οποίος όμως θα υποτιμά κατάφωρα μια αθώα παρθένα που δεν θα αργήσει να πάρει εκδίκηση πηδώντας ένα ένα ή και δύο δύο τους θαμώνες του Πραλίνα, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα τις εύγεστες σοκολατίνες και τους άνετους, ζεστούς του χώρους. Αξίζει να σημειώσουμε πως είναι η πρώτη φορά που θα χρησιμοποιηθεί σουτζούκος σε πορνό, πρωτοβουλία που αναμένεται να κάμει μπαμ στον κόσμο της παγκόσμιας πορνογραφίας. Στο μεταξύ, κληθείσα να σχολιάσει τις πρόσφατες εξελίξεις στο κυπριακό, η Μπάρμπαρα Στράιζαντ δήλωσε πως η καλύτερη λύση by far, θα ήταν να φύγουν άρον άρον όλοι οι έποικοι με την επιστράτευση ισάριθμων Πολωνέζων που θα είναι προικισμένες με αχανείς πισινούς και ενθουσιώδη βυζιά, θα βοηθήσουν τους εποίκους να πακετάρουν και θα τους επιβιβάσουν με πορτοκλωτσίες στα πλοία που θα τους μεταφέρουν, μέσα στην βροχή και την τρικυμία, στο ανάθεμα. Εν συνεχεία δεν έγιναν άλλες ανακοινώσεις, διότι η Μπάρμπαρα έπρεπε να παραστεί στην συναυλία του Μ. Χ Γιάννη με τα γνωστά απαράδεκτα παρατράγουδα. Πορφύριος Ρουπιρόζα ƒª π Δ Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο κόσμος παλαιότερα ένιωθε λιγότερο ικανοποιημένος με τη ζωή του που ήταν δύσκολη, μονότονη, επίπονη, χωρίς ανέσεις και επιλογές. Είναι ακριβώς αυτή η πληθώρα των επιλογών και η ευκολία στην πρόσβασή τους, που έχει κάνει τη διαφορά στον σύγχρονο άνθρωπο, που έχει κάνει τη ζωή του συναρπαστική, που του έχει δώσει τη δυνατότητα να ψυχαγωγείται όπως ακριβώς του γουστάρει, όποτε του καπνίσει, μέσα σ' ένα μαγικό κόσμο απλών, αμέτρητων επιλογών. Ας μην βυθιστούμε σε νερά από τα οποία δεν θα τα καταφέρουμε να βγάλουμε κεφάλι. Ας περιοριστούμε καλύτερα στις καθημερινές λεπτομέρειες μιας απλής οικογενειακής εκδρομής. Όσοι από εσάς βρισκόσασταν σε στερεή μορφή τη δεκαετία του '60 ή του '70, θα θυμάστε τι σήμαινε τότε ταξίδι στη θάλασσα ας πούμε. Οικογένειες στοιβαγμένες σε αυτοκίνητα, χωρίς ασφαλώς κλιματισμό, όλα τα παράθυρα ανοικτά να παίρνουμε αέρα, να παλεύουμε με τις σκόνες, τους ιδρώτες, με τα στοιχεία της φύσης. Μέχρι να διασχίσουμε την Μεσαορία τα μαλλιά της μαμάς έμοιαζαν να είχαν επιβιώσει ανεμοστρόβιλο της Μινεσότα, ενώ η μύτη του μπαμπά, έρμαιο στα ανελέητα τσιμπήματα των σφηκών, φάνταζε σαν κόκκινο φανάρι στην πρόσοψη παραδοσιακού μπουρδέλου. Οι δρόμοι άθλιοι. Κάθε φορά που ο μπαμπάς κατάφερνε να προσπεράσει σαν σκοτεινός ιππότης, μάγκας, με το τσιγάρο κρεμασμένο στα χείλη, η μάνα σταυροκοπιόταν γονατιστή μπροστά στο χειρόφρενο και τα παιδιά- ήρωες μυθιστορήματος του Βερν- ξεσπούσαν σε χειροκροτήματα ευγνωμοσύνης για τη σωτήρια παρέμβαση της θείας πρόνοιας. Υπήρχε κι ένα ραδιόφωνο με μια στραβωμένη αντένα στο φτερό κι ένα καντράν με επιλογές τάχα, αλλά με ένα και μοναδικό σταθμό που ενημέρωνε τους αιχμαλωτισμένους ακροατές του για τις κυριακάτικες θεαματικές δραστηριότητες του Εθνάρχη. Οι ταξιδιώτες άκουγαν με προσοχή, σχολίαζαν, συζητούσαν, μετά όμως βαριόντουσαν και το πανδαιμόνιο ξαναγύριζε στην καμπίνα με παιγνίδια, φωνές κι εχθροπραξίες που σταματούσαν μόνο όταν το αμάξι πάρκαρε λαχανιασμένο στην ακρογιαλιά, για να επιτρέψει στους επιβάτες του να ορμήσουν έξω, να ξεχυθούν, να γίνουν ένα με το απέραντο πέλαγος. Σαράντα χρόνια μετά, το μόνο που θυμίζει την ίδια εκδρομή, είναι τα γερασμένα πρόσωπα εκείνων των παιδιών που έχουν μετακινηθεί σε μπροστινά καθίσματα. Η αναχώρηση μοιάζει τώρα με διαδικασία απογείωσης αεροπλάνου. Να ρυθμίσουμε το climate control, τις μνήμες στα καθίσματα, τις ζώνες ασφάλειας, να πάρουμε DVD να βλέπει η Κατερίνα στο pc, προς Θεού, μην ξεχάσει ο Γιωργάκης το psp του κι ο μπαμπάς το mp3 του, να πάρουμε και το ipod με τα ακουστικά για τη μαμά, δεν την αντέχει τη μουσική του μπαμπά, να ελέγξουμε ότι πήραν όλοι τα κινητά τους, αν χάσουμε επαφή, χαθήκαμε. Το ταξίδι είναι πια άλλου παπά ευαγγέλιο. Τι πολυτέλεια, τι δροσιά, αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων, cruise control, απόλαυση σαν καρτ ποσταλ η θέα μέσα από τα φιμέ τζάμια, ο καθένας να μπορεί να κάνει το δικό του, με όλες τις ανέσεις, χωρίς να ενοχλεί κανένα... Αυτός κι αν είναι πολιτισμός. Το ευχάριστο είναι πως οι μέρες που μας έρχονται, προμηνύονται ακόμη καλύτερες. Όπως φημολογείται, πολύ σύντομα, οι ψευδαισθήσεις, τα φαντάσματα και οι οπτασίες μας, θα γίνουν η ίδια η ζωή μας, που θα την ζούμε όπως θέλουμε, χωρίς κανένα κόπο, κουνώντας απλά το δακτυλάκι μας. Οι λιγοστοί ανόητοι που δεν θα προσαρμόζονται, θα βυθίζονται στο βούρκο της αιώνιας δυστυχίας. Έτσι. Για να βάλουν μυαλό. Νικόλας Σπαρσής

17 27 Σεπτεμβρίου 2008 O XÚÈÛÙfiÊÈ Î ÓÂÈ ÙÔÓ B ÛÈÏÂ Ô Ó ÌÔÈ ÂÈ Ì BÂÓÈ ÏÔ 17 ºÒÙÔ...Û fiïèô appleôèôè ÛÂÍÈÛÙ Â apple Ó fiùè ÙÛÈ appleú appleâè Ó Â Ó È Ë È ÓÈÎ Á Ó Î. ÌÂ Ï Ì fiùè ÙÛÈ ı Ì apple ÚÔ ÛÈ ÛÔ Ó ÙËÓ ÂappleÈΠÌÂÓË Ï ÛË ÙÔ appleúè ÎÔ ÔÈ Ù ÁÔ ÙÔ, ÙÔ È ÓÈÎfi Ù Ú. ÂÓ ı apple ÚÔ ÌÂ. ÚÔÙÈÌÔ ÌÂÓ ÙËÓ Î Ú Ì Î È ÂÈ 10 ÎÈÏ apple Ú apple Óˆ, 9 ÚfiÓÈ Ó Ì Î ÓÂÈ Ó, 8 ÎÙ Ï, 7 ÙÂÙÚ ÁˆÓÈÎ applefiıîè, Î ÙÙ Ú ÙÈ, 6 fióùè appleô ı ÏÔ Ó ÛÊÚ ÁÈÛÌ, 5 Ì ÓÂ Ó Î ÌÂÈ appleôùú ˆÛË, 4 appleè apple Ú apple Óˆ appleô ÙËÓ Ì Ó Ó ÙË, 3 Ûapple ÚÔ ıîè apple Óˆ ÛÙÔ Î ıâ ΈÏÔÌ ÚÈ, 2 È appleô Ô Ó appleapple ÛÂÈ appleèô Î Ùˆ appleô ÙÔ ÚÊ ÏÈ ÙË Î È 1 Î Ù Ú Ì ÓÔ ÏÏ appleè. ªÂ ÙË ÊˆÙÔÁÚ Ê Ù Ï ÓÂÙ È Î È Ë appleôú ÁÈ Ù ÔÈ ÈÓ Â Î Ù ÊÂÚ Ó Ó ÎÂÚ ÛÔ Ó ÙfiÛ appleôïï Ú Û ÛÙÔ Ï ÌappleÈ ÎÔ ÙÔ ÂÎ ÓÔ. π Ô Àª π Δ À ª À Â Ó È ÈÎ Ì ÎÔÚÔ Â appleô ÙËÓ appleúô Ì ÛÙËÓ æ ÚÚÔ ÙË ª ÎfiÓÔ, fiappleô ÓÙ Ì Ó Ì ÚÔ Ô ıîè appleô È ÙÔ ª Δ Î È ÙÔ ªπ ƒ appleôï Ì ÓÔ Ó ÙËÓ appleèóî Û Ìapple ÓÈ ÙÔ Û appleúòùô ÙÚ apple È apple ÛÙ. ÎÔ Ìapple ÚÔ ÌÔ Ô ÈÒÚÁÔ, Á ÓÓËÌ ıú ÌÌ ÙË ª ÎfiÓÔ, Ì apple Ú Î ÏÂÛÂ Ó Î Óˆ Î ÙÈ Ó ÌËÓ Ú ÔÓÙ È appleè ÔÈ appleú ÔÈ ÛÙËÓ ª ÎÔÓÔ Î È ÙÔÓ appleè Û Π٠ıïè Ë fiù Ó ÙÔ ÂÍ ÁËÛ fiùè ÂÓ ˆ appleè Ù Ì Û, ÂappleÂÈ ÏÏ ÍÂÓ Ô Úfi ÚÔ Î È ÙËÓ ı ÛË ÙÔ apple ÚÂ Ô ÃÚÈÛÙfiÊÈ. ΔÔ ÌfiÓÔ appleô ÌappleÔÚÒ Ó Î Ìˆ Â Ó È ÌÈ apple Ú ÎÏËÛË Ì Ûˆ ÙË ø π Ó Ï appleëıô Ó ÔÈ appleú ÔÈ ÙÔ ÏÏÔ ÙÔ Ú ÛÙ ÙË ª ÎfiÓÔ Ù È È ÙÔ ÚfiÓÔ Ó apple Ó È ÎÔapple Ù È È Û ÏÏ ÓËÛÈ - Ó Â Ó È Ó ÙfiÓ ÙË ÔÚ ËÁ. ÙÔ ªÈ Ï ÕÁÁÂÏÔ fiappleˆ Ù Ó ÛÙËÓ πù Ï... Peter Lois ( ÙÚÔ Ô Ë ), Î appleúè Î Î Ù ÁˆÁ Ì ÁÔÓ applefi ÙÔ ΔÚ ÒÓÈ, apple ÓÙÚ ÂÙ È ÙËÓ ÂÎÏÂÎÙ ÙË Î Ú È ÙÔ, Âapple ÛË ÂÏÏËÓÈÎ Î Ù ÁˆÁ, ndrian Pappa, ÛÙÔ ÈÎ ÁÔ Û ÌÈ ÛÂÌÓ ÙÂÏÂÙ ÛÙËÓ ÂÎÎÏËÛ ÙÔ Á Ô ÈÎÔÏ Ô. ÏfiÁÔ appleô ËÌÔÛÈÂ Ô Ì ÙËÓ ÊˆÙÔÁÚ Ê Â Ó È ÁÈ Ó ÂÈ Ë ÙÚÔÁÁ ÏÈÒÙÔ Î È ÔÈ Ì ÏÏÔ Û Πappleúè Î Ó ÌÊ fiùè apple Ú Ô Ó Î È ÏÏÔ Â Ô Á Ì ÏÈ ÊÔÚ Ì Ù. Ùfi ÙÔ Û ÁÎÂÎÚÈÌ ÓÔ ÂÓ Â Ó È Δ Δ ÏÏ Δ ƒδ....î È Ô ÙÔ ªÈ Ï ÕÁÁÂÏÔ ÌÂÙ applefi ÙÚÂÈ Ì Ó Û ÌÂÚÈÎ ÓÈÎfi ÌÔ Û Ô.

18 18 XÚÈÛÙfiÊÈ - T Ï Ù ÎÔÈÓfi ÁÒÓ 27 Σεπτεμβρίου 2008 ΗάλληΈνωσις του Παύλου Μαυρογιάννη εσσαλονίκη. Διεθνής Έκθεση βιβλίου. «Θεσμός», διατυμπανίζουν οι διοργανωτές. «Μην τη χάσετε», υπερθεματίζουν οι «ευγενείς» χορηγοί. Παράλληλες εκδηλώσεις και δραστηριότητες, όλες με μια φωνή σε παρακινούν: «ΑΓΟΡΑΣΕ». Χιλιάδες βιβλία! Εκατομμύρια δάσκαλοι! Η κριτική δεν προφταίνει κι η διαφήμιση κάνει ό,τι μπορεί. Ωστόσο, την αλήθεια δεν τη διαβάζεις! Τη ζεις! Κινηματογράφος, θέατρο, μουσική. Τα ίδια και χειρότερα. Κι εδώ καραδοκούν επίδοξοι πωλητές, για να μας πείσουν να αγοράσουμε. Κι εμείς γινόμαστε «αριθμοί» και «εισιτήρια» που αυξάνουν την εμπορική επιτυχία «πολυβραβευμένων» ταινιών και «χρυσών» δίσκων. Ακόμη κι ένα κρασί να θελήσει κανείς να πιει με τους φίλους του, θα πρέπει να είναι μισός οινολόγος μισός χημικός και να διαθέτει ειδικό εξοπλισμό. Για να ευχαριστηθεί δε «όπως πρέπει» ένα πιάτο φαΐ θα πρέπει να είναι σε θέση να κάνει ειδικές γαστρονομικές αναλύσεις και να ξεδιπλώσει τις γευσιγνωστικές του αρετές. Κι επειδή, ως γνωστόν, φαγητό και ποτό φέρνουν τους ανθρώπους κοντά, αρχίζει η συζήτηση Άντε τότε να «επιβιώσεις» χωρίς να γνωρίζεις τις ενδεκάδες των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών ομάδων και χωρίς να είσαι σε θέση να μιλήσεις για τις αμοιβές των ποδοσφαιριστών, των οποίων (αμοιβών) το ύψος ούτε σε φιστίκια δεν θα τολμούσες ποτέ να ονειρευτείς. Ή, ακόμη, χωρίς να είσαι πλήρως ενημερωμένος για όλα τα τελευταία μοντέλα της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας. Ζωή χωρίς τηλεόραση, χωρίς ραδιόφωνο, εφημερίδες και περιοδικά, χωρίς τα θαύματα της τεχνολογίας; Θα είναι μια άδεια ζωή, θα πείτε. Ενώ τώρα η ζωή μας είναι γεμάτη. Γεμάτη κενά! Ó ÂÚÌ ( Î) Ò Όλων των μορφών οι εξουσίες μας υποβάλλουν από κοινού ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς τη δική τους συνδρομή. Προσπαθούν να μας απομονώσουν απ' την παρέα, να μας στερήσουν την άμεση επαφή και επικοινωνία με μοναδικό σκοπό τη διαιώνιση της παρουσίας τους στο υπέρβολικό σβέρκο μας! Κι όμως, μπορούμε να «χτυπήσουμε» την όποια εξουσία χρησιμοποιώντας τα «δικά της» όπλα. Μ' ένα βιβλίο, μια ταινία, ένα θεατρικό έργο, ένα άδειο γήπεδο, μια κλειστή τηλεόραση, ένα φαγοπότι, ένα τραγούδι κι ένα χορό! Ένα ζεϊμπέκικο! Τον Χρήστο Κωνσταντίνου τον γνώριζα πολλά χρόνια ως ένα σεμνό και αθόρυβο δεξιοτέχνη στο τρίχορδο μπουζούκι - αλλά και σ' ένα σωρό άλλα έγχορδα μουσικά όργανα - με αμέτρητες συναυλίες και ηχογραφήσεις στο ενεργητικό του. Το περασμένο καλοκαίρι τον είχα ακούσει για πρώτη φορά να τραγουδά και μάλιστα δικά του τραγούδια. Δεν έχει σπουδαία φωνή. Έχει όμως σπουδαία ψυχή. Κι όπως βλέπει με την ψυχή του (ακολουθώντας τη συμβουλή μιας μανούλας απ' τη Σμύρνη, στο τραγούδι του «μάνα πέτρα»), έτσι τραγουδάει κιόλας! «Απ' τη Σμύρνη μια μανούλα/ του παλιού καημού μου χώρα/ Άκουσε, μου 'πε, γιαβρίμ/ Άκου, γιε μου, για να δεις/ Στο σκοτάδι σαν βρεθείς/ κλείσ' τα μάτια και προχώρα/ κλείσ' τα μάτια για να δεις/ με τα μάτια της ψυχής». Τα τραγούδια αυτά κυκλοφόρησαν πριν από λίγους μήνες σε ένα δισκάκι με τίτλο «Kάνω τη ρίζα μου φτερό». Λέει, λοιπόν, ο Χρήστος Κωνσταντίνου σε ένα τραγούδι του για την εξουσία: «Της εξουσίας τα σκολειά/ σου τα 'πανε παιδεία/ και των εμπόρων τα σκαλιά/ σου τα 'παν εκκλησία/ Μα λέξη δε σου είπανε/ και σκόπιμα σου κρύψανε/ το ζεϊμπέκικο του νου/ που φέρνει ελευθερία/ γιατί το ξέρουνε, καλά/ κρυμμένη είν' η ουσία». Μπορούμε, λοιπόν, ν' αντισταθούμε. Μπορούμε να πάψουμε να τρέχουμε πίσω από πράγματα που τα ορίζουν άλλοι. Η επικούρεια ρήση «Λάθε βιώσας», ίσως να μην αρέσει και η αυτάρκεια ίσως να θεωρείται ουτοπία, αλλά ας έχουμε υπόψη ότι κι ο τρόπος που ζούμε απέχει πολύ απ' τη «ζωή». Όσα επιθυμούμε δεν είναι κατ' ανάγκη αυτά που χρειαζόμαστε. Άλλωστε, τα σημαντικά πράγματα της ζωής μπορεί μόνο να τα αισθανθεί κάποιος και να τα μοιραστεί με άλλους, αλλά δεν μπορεί να τα έχει στην ιδιοκτησία του. Εδώ είναι η ουσία. Με το δικό μας ζεϊμπέκικο μπορούμε! O ITI TIKA XO IA Δ Δπ Ο σκηνοθέτης Αντρέας Πάντζης πρέπει να είναι ένας από τους πιο σημαντικούς γλείφτες της κυπριακής δημοκρατίας. Τελευταίως αρθρογραφεί και στον Φιλελεύθερο, μάλιστα είναι ο ένας και μοναδικός αρθρογράφος που υπερβαίνει τις 500 λέξεις και δεν λογοκρίνεται. Γιατί αυτή η διάκριση, κύριε Παττίχη; Ας επιστρέψουμε, όμως, στο ψωμί του Παντζη. Ό,τι γράψει ο Πάντζης έχει σχέση με το ΑΤΟΜΟ του. Αλλιώς αρχίζει φυσικά, κι αλλού καταλήγει. Αρχίζει με κάτι θεωρητικά ευφυολογήματα, που ούτε ο ίδιος καταλάβει και εκεί που νομίζεις ότι το συμπέρασμα έχει να κάνει με το υπόλοιπο κείμενο σού αμολάει το κλάψιμό του για τις αδικίες που υφίσταται ο ίδιος με τον - κι εδώ συμφωνούμεν - απαράδεκτον ΘΟΚΚ. Είναι φυσικά κι αυτός ένας τρόπος να πεις τον πόνο σου. Δ Δπ B Στο τελευταίο του άρθρο στον Φιλελεύθερο ο πολύς Πάντζης ξεπερνά τον εαυτό του. Τελειώνει το κείμενό του, όχι με ύμνους για τον εαυτόν του, αλλά για τον Χριστόφια και την ευφάνταστη πολιτιστική του πολιτική. Παρουσιάζει την πολιτιστική πολιτική του Χριστόφια (πού την είδε;) σαν αυτή των Λένιν και Τρότσκι μετά την επανάσταση. Φυσικά, ο Πάντζης δεν είναι τόσο αφελής. Ως όμως καιροσκόπος ολκής γαργαλάει τον εγωισμό του Χριστόφια και της κυβέρνησής του με στόχο κατιτίς να κερδίσει, κατιτίς να πάρει όταν θα έρθει ο καιρός να ζητήσει. Μπλέκει το εγκώμιον του Χριστόφια με την ελπίδα ότι το κόμμα δεν θα τον ξεχάσει. Γλείφει την εξουσία και ελπίζει. Εν τω μεταξύ, εμείς γελάμε. Γνωρίζουμε πολύ καλά πού το πάει η αντεθνική και εθνομηδενινιστική πολιτιστική πολιτική του Χριστόφια, γνωρίζουμε πολύ καλά τα τερτίπια του Πάντζη. Του Παύλου Μαυρογιάννη ª ε μια -όχι και τόσο- ανεξήγητη (μιλάμε για υψηλές θερμοκρασίες, άλλωστε) φιλοσοφική διάθεση, σκέφτομαι ότι όλα ξεκινούν εκ των έσω. Όχι από το περιβάλλον ημάς αλλά από το περιβαλλόμενον εν ημίν. Έτσι και στο αέναο παιχνίδι της μνήμης, με κάποιον μυστηριώδη τρόπο, χαρά και λύπη μοιράζονται μεταξύ τους τις στιγμές της ανυπαρξίας μας. Υπό την εν λόγω επήρεια, λοιπόν, κάνει η μνήμη τις επιλογές της, τις ιεραρχεί και τις ταξινομεί για να μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανατρέξει σ' αυτές. Ας δούμε λ.χ. τι κράτησε στο συρτάρι της μερικά χρόνια πριν, για κείνο το καλοκαίρι όταν, διά χειρός Αυγούστου, έκανε έναν μικρό απολογισμό. Η ΑΝΟΡΘΩΣΗ κατορθώνει να ορθώσει το ανάστημά της και με μια συμβολική, έστω, νίκη επί του εισβολέα-κατακτητή, να διορθώσει -έστω και προσωρινά- την μονίμως στραβή πορεία μας, να επανορθώσει εν μέρει για κάποιες απ' τις παλιές μας αμαρτίες και, τέλος, να παλινορθώσει στο αδιόρθωτο μυαλό μας το ακατόρθωτο Ξεχασμένος από θεούς και ανθρώπους φεύγει για πάντα ο Γιώργος Ζωγράφος με προορισμό τ' αστέρια της απεραντοσύνης για να ζεστάνει τα παγωμένα του χέρια. «Γιώργο Ζωγράφε, δεν σε θυμάμαι ποτέ να ξεκαρδίστηκες στα γέλια. Πάντα θλιμμένα χαμογελούσες, γιατί η πουτάνα η ζωή σου, σε μοίρανε από μωρό παιδί με οριακές τραγωδίες», είπε στην κηδεία του ο Δημήτρης Ιατρόπουλος. Λίγες μόνο μέρες μετά «διαβαίνει τον ουρανό» η Βίκυ Μοσχολιού. «Μίλησε με υπερηφάνεια για τα βάσανα, τη φτώχεια, την ανάγκη των ανθρώπων της εποχής της, τραγούδησε τον έρωτα ως πράξη γενναιότητας και όχι ως κλαψούρισμα συνοικιακού εραστή, υπερασπίστηκε ερμηνευτικά ποιητές και σπουδαίους στιχουργούς και τους διαπίστευσε στην αιωνιότητα με μόνο μέσο το αθάνατο νερό της φωνής της», έγραψε η Στέλλα Βλαχογιάννη. Κοντά σ' όλα αυτά, πάλι σπάει το πόδι της η μάνα σου. Με μιαν επιμονή που «τσακίζει κόκκαλα» εξακολουθεί να παλεύει π ª ª ( ÏÔÎ ÚÈ 2005) στ' αλώνια, ενώ ο αδελφός της, ο θείος Αντρέας, «φεύγει» λυτρωμένος από τα βάσανα, σημαίνοντας το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. «Καινούργιοι» παλιοί συμμαθητές στο αντάμωμα τη χρονιά εκείνη. Παιδιά που θυμούνται απότομα πως μεγάλωσαν και κοιτούν πίσω τους με τρόμο, ενώ η άνυδρη συμμαθήτρια που ξόδεψε τα όνειρά σου -φίλε μου- δεν θυμάται τίποτα! Στον δρόμο για το σπίτι, λίγο αργότερα, ψιθυρίζεις -μάγκα μου- «Τ' αδιέξοδο», όταν ξαφνικά την βλέπεις από κάποια απόσταση στη μέση του μισού του δρόμου με σκορπισμένα στο πλάι τα σωθικά της. Και στην άκρη μια άλλη γάτα να κοιτάει -να την κοιτάει- χωρίς να βλέπει. Να θρηνεί μόνη και σιωπηλή. Να σαστίζεις, τότε, και να σου 'ρχονται στον νου τα ψαράκια των παιδιών -δώρο του Γιάννη. Το ένα να πεθαίνει για ώρες, να βαραίνει και να βυθίζεται και τ' άλλο, όλο αγωνία και πόνο, να κολυμπάει από κάτω του και να το ανεβάζει στην επιφάνεια. Για ώρες μέχρι το τέλος. Να σε συνεπαίρνει, τότε, η ζωή. Η ζωή που χάνεται κάθε μέρα στους δρόμους, που βαφτίζει την κάθε μέρα αποφράδα γι' αυτούς που θρηνούν. Η ζωή που τη χωράνε σ' αεροπλάνα και -λες και περισσεύειτην ξοδεύουν Φαρισαίοι σε «Γραμματικά» χωριά κάνοντας τους μήνες μαύρους σαν τις καρδιές μας. Και ν' απομένουν πίσω, μακριά απ' τον ήλιο, άνθρωποι που θάβουν στα κρύα φέρετρα ό,τι τους έδωσαν απ' τη ζωή, απ' τους δικούς τους, τα παιδιά τους, τις μανάδες τους, τους πατεράδες τους, για να παλέψουν με τον πόνο, να σταθούν, σημαδεμένοι, να ζήσουν. Άνθρωποι που ζητιανεύουν κάτι απ' τη ζωή που έφυγε για να κλάψουν από πάνω του, να κρατηθούν, να σηκωθούν, να ξορκίσουν την απόγνωση, να ξεφύγουν απ' την άβυσσο της απελπισίας. Και το μαχαίρι των υποκριτών ψάχνει ακόμη να βρει το κόκκαλο. Κι εμείς, βουβοί, τα θυμόμαστε όλα, μα έχουμε ξεχάσει να γελάμε. Κλαίμε μονάχα. Κλαίμε για τους νεκρούς, κλαίμε για τους ζωντανούς Κι όλο καταχωνιάζει η μνήμη στο συρτάρι της λιγοστές χαρές κι ανείπωτες λύπες!

19 27 Σεπτεμβρίου 2008 O XÚÈÛÙfiÊÈ Â Ó È Ï ÁÔ 19 ΗάλληΈνωσις Γράμμα του ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη προς τον ρήγα Πιερ, στιχουργό και θεατρίνο π Δ ƒª π Άρκοντα τζιαι βασιλιά, με τη μιάλη σου τζιοιλιά, στιχουργέ τζιαι θεατρίνε, άκου πρώτα, μετά κρίνε: Εγιώ δεν είμαι χάκκι σου, τζιαι λούσο στο κονάτζιι σου, ποττέ δεν ήμουν αυλικός στης Τζιύπρου το βασίλειον. Εγιώ μες στο Λευκόνοικον είδα το φως, τον νήλιον, φτωχός πολλά γεννήθηκα τζιαι πέθανα στην ψάθα, σε μιαν τρύπαν της Λεμεσού που δεν την έζησες εσού. Τα πλούτη δεν λιμπίστηκα, την δόξαν τζιαι την μάσα, για μέναν πλούτος τζ' αρκογκιά, καμάριν τζιαι τιμή μου είναι της μούσας τα φιλιά, είναι η ποίησή μου. Πενήντα χρόνια σκάλιζα τον στίχο με σμιλάριν, γραμμένον με το γαίμαν μου, με της θεάς την χάρην. Μέσα στην στέγνια της Τουρτζιάς, στην Τζιύπρον της ερήμου, απού καρκιάς ξεσσιείλιζε, σαν μύρον της ψυσσιής μου. Η φτώσσια τζιαι η μοναξιά ετρώαν το κορμίν μου, η μόνη μου παρηορκά ο στίχος, το κρασίν μου. Εγιώ δεν είχα αυλικούς, τσογλάνια, παλλακίδες, κάττους τζιαι συμβουλάτορες, σσιύλλες, τσανακογλείφτες. Μα είχα ήθος τζιαι τιμήν, τζιαι τα ποιήματά μου αστράφτουν τζιαι φεγγοβολούν, μυρίζουσιν αλήθκεια, δεν στάσσουν δηλητήριον, δόλον τζιαι παραμύθκια. Τα τραούδκια μου εμέναν έχουν φως, έχουν Ελλάδαν, Έχουν Ρωμιόν, Τζυπριανόν, Χιώτισσαν τζιαι Ανεράδαν. Αλίμονον στον ποιητήν που καβαλλά καλάμιν, νομίζει πως εν να γινεί Όμηρος με το νάμιν, τζιαι γράφει τα στιχούθκια του για να τα δκιαλαλήσει σε ούλην την Ανατολή τζιαι ταπισόν στην Δύση! Φιλόλογος τζιαι στιχουργός είναι κακός συνδυασμός. Στιχουργέ τζιαι θεατρίνε, μίαν χάρην σου ζητώ: Άφησ' τα ποιήματά μου, μεν τα βασανίζεις άλλον, Μεν τα κάμνεις θεατρούθκια για πελλούς τζαι κοπελλούθκια. Μεν παιδέφκεσαι να γράψεις με της ξιππασιάς τον κάλλον_ με του Μασσιαιρά τα πάθη τζιαι τα μύρια σου τα λάθη μεν με μασσιαιρώνεις άλλον. Μεν γυρεύκεις από μέναν δόξαν τζιαι ππαράν να φκάλεις_ μα τζιαι την φιλολογίαν εις την νήσον την αγίαν τέλεια εν να την ποφκάλεις! ÚÔ È ı ÓÙ ËÌÔÙÈÎ ÂÎapple  ÛË (Μπορείτε να διαβάσετε την επιστολή παρέα με τον υπουργό παιδείας (;) και πολιτισμού(;), τους επιθεωρητές και όποιον άλλον αργόσχολο κυκλοφορεί μες στους διαδρόμους του υπουργείου σας) Αξιότιμε κύριε, Δεν σας ξέρω προσωπικά. Ακουστά μόνο. Λένε ότι είστε διαφορετικός από τους προηγούμενούς σας. Μακάρι, μακάρι Αλλά, μπα όλοι το ίδιο είσαστε σε τούτον τον κοσμάκη Να τα πω; να τα πω; Να τα πω 1. Μήνυμα στείλατε να κάνουν οι δάσκαλοι στα σχολεία λιτές γιορτές. Μα οι διευθύντριες που διοικούν τη σήμερον ημέρα τα σχολεία είναι η μια πιο προβληματική από την άλλη. Πήραν εξουσία στα χέρια τους και αποκάλυψαν όλες τις ανασφάλειες, τις νευρώσεις, τις ψυχώσεις, τις στερήσεις και τα υπόλοιπα. Θέλουν οι κυράτσες γιορτές και πανηγύρια. Ξέρετε πόσα ευρώ σπαταλούνται για κάθε γιορτή; Πολλά. Έχει γίνει μια έρευνα. Αν σας ενδιαφέρει να σας στην στείλω. Ενδιαφέρεστε; Μπα δεν νομίζω. Η πρώτη γιορτή που έρχεται στο μυαλό μου είναι τα Χριστούγεννα, γιορτή μεγάλη. Μιλά η εξουσία στα παιδιά και τους δασκάλους για αγάπη και ειρήνη, μα οι γαϊδουροφωνάρες που βάζει για να ανέβει μια παράσταση «επιπέδου», η καλύτερη της πόλης, του χωριού προκαλούν ηχορύπανση και φθορά ψυχής. Άρα αφού οι κυράτσες δεν μπορούν να κάνουν λιτές γιορτές εσείς ξέρετε ό,τι δεν λύνεται κόβεται. 2. Εκδρομές γιατί; Για να θέτουμε σε κίνδυνο τις ζωές τόσων παιδιών; 3. Εσείς καλά την έχετε μέσα στα γραφεία σας, με τα αιρκοντίσιον σας, τους καφέδες σας, το κουτσομπολιό σας. Ρωτάτε και τους φτωχούς δασκάλους που βράζουν μες στες τσιμεντένιες τάξεις που τις κρούζει ο ήλιος της ανατολής. Ποιος έχτισε τα σχολεία με αυτό τον προσανατολισμό; Με παράθυρα στον ένα τοίχο μόνο; Το μυαλό τους σταμάτησε στις 4 πράξεις των μαθηματικών και στα 4 σημεία του ορίζοντα. Έλεος! 4. Τι γίνεται αφεντικό εκεί πάνω στο υπουργείο; Πόσες αποσπάσεις; Πόσοι συντονιστές; Τι να συντονίζουν; Την κατάντια μας; 5. Πάντα στη διάθεσή σας. K.P. ÔÈÔ ÚfiÌÔ Καλοκαίρι, ο ήλιος καίει Κι αυτή πείστηκε να πάει, με παρέα Αν ζαλιστεί, να'χει κάποιο χέρι ν' αρπάξει Και ζαλίστηκε Εκεί, στο φυλάκιο, καθώς άνοιγε την τσάντα της Θόλωσαν τα μάτια, μούδιασαν τα γόνατα Μα δεν έπεσε! Πέρασε Ο δρόμος - ποιος δρόμος; - ίσαμε το σπίτι Όχι, δεν είναι ο δρόμος της Η γειτονιά- η γειτονιά;- ξένη, παράξενη Τα δέντρα, δυο πεύκα χαμένα Ο αμφιβληστροειδής των ματιών της Παραμορφώνει συνέχεια το τοπίο Νιώθει χαμένη σε ένα χώρο που στενεύει Ξαφνικά κοιτάει ψηλά Ο ουρανός Μονάχα αυτός δεν έχει αλλάξει Δεν έχει μικρύνει Χαμογελά ανακουφισμένη Θέλει να περπατάει Κοιτώντας μονάχα τον ουρανό Κοιτώντας μονάχα το Βόρειο Σέλας Που τη λούζει με φως τρυφερό «Πρόσεχε» μια φωνή «Μην αφαιρείσαι Βλέπε μπροστά σου» Κι άλλη φωνή «Θα πέσεις» κι έπεσε Εκεί στο κατώφλι της Προτού αγγίξει με τ' ακροδάχτυλά την πόρτα της. Προτού εισπνεύσει τις μυρωδιές της αυλής της Ανοίγει τα μάτια Πού βρίσκεται; Της βρέχουν το πρόσωπο Της βρέχουν τα στεγνά της χείλη Πώς βρέθηκαν τόσοι γύρω της; Κλείνει τα μάτια Τ' ανοίγει ξανά, είναι καλά. Σηκώνεται και περπατά Α, όχι, δεν μπορεί άλλο, θέλει να φύγει. Κάνει στροφή Καλοκαίρι, ο ήλιος καίει Την ώρα που δρασκελά το φυλάκιο Τα χείλη της σιγοτραγουδούν: «το σπίτι που - πού γεννήθηκα; Το σπίτι που γεννήθηκα» Μετά ξεχνάει Μετά θυμάται «Ψυχή και με προσμένει» Τραγουδάει λυγμικά Το παιδί που ξύπνησε μέσα της. Κουκουβάγια Μαύρα μεσάνυχτα. Χωρίς φεγγάρι. Χωρίς όνειρα. Την πήρε τηλέφωνο. Την ξύπνησε. - Μαρία, κοιμάσαι; Δεν έπρεπε Κοιμόταν. Ήταν πολύ κουρασμένη. Η προηγούμενη μέρα ήταν δύσκολη, γεμάτη υγρασία και αγένειες. - Ποιος; - Η Βέρα! Έχω νέα. - Αύριο. - Όχι! Τώρα! Η Μαρία ήξερε καλά το πείσμα της Βέρας. - Ελπίζω να έχεις νέα αντάξια του ύπνου μου. Αν όχι, θα πέσει η καρδιά μου απ' το άλογό της και αλίμονο σου - Ταξιδεύω με το ταίρι μου αύριο για τη Δαμασκό. Ξέρεις πού είναι η Δαμασκός; Η Μαρία ήξερε πού ήταν η Δαμασκός. Ήταν χτισμένη στην όαση Γκούτα, στην όχθη του ποταμού Χρυσορρόα, σε υψόμετρο 600 μέτρων. Πόλη γεμάτη πατημασιές διάσημων προσώπων της Καινής και Παλαιάς διαθήκης. Πόλη με πολλά παζάρια. Παζάρια γεμάτα καναπέδες, βρακιά, παπούτσια, σεντόνια, κουρτίνες Αν η Βέρα ταξίδευε στην Ανταρτική, εντάξει, να την ξυπνούσε. Στη Δαμασκό όμως θα πήγαινε. Εκεί που πήγαν χιλιάδες άλλοι. Κρίμα κρίμα κι άδικο που την ξύπνησε. - Καλό ταξίδι. Η Μαρία έκλεισε το τηλέφωνο και το φως. Μέτρησε χιλιάδες πρόβατα. Ύπνος δεν της κολλούσε. Τη στιγμή που μάντριζε και το τελευταίο κοπάδι ακούστηκε το ŸÏ Ù appleôù κουδούνι της εξώπορτας. Δε σκέφτηκε. Φόρεσε τη ρόμπα της. Άνοιξε την πόρτα. - Εσύ; Πλασμώδιο του λαβεράν! Η Βέρα στεκόταν αναμαλλιασμένη έξω από την πόρτα της Μαρίας. - Μου έκλεισες το τηλέφωνο! Δεν ντρέπεσαι; Δε χαίρεσαι με τη χαρά μου; Αύριο τέτοια ώρα θα είμαι αλλού. - Ναι στης ανατολής τα μέρη μια φορά κι ένα καιρό. Η Βέρα έσπρωξε τη Μαρία και πέρασε μέσα. Έβγαλε τα παπούτσια και ξάπλωσε στον καναπέ. Πιφ Βρομούσανε τα πόδια της! Παράγγειλε ένα τοστ με τυρί. Μασουλούσε και μιλούσε η Βέρα - Ταξίδι ταξίδι με το ταίρι μου στα πιο φημισμένα παζάρια της γης. Η Μαρία την κοίταζε αμίλητη. Μήπως -Χρειάζεσαι κάτι; Τσάντα ταξιδίου; Σερβιέτες; Παυσίπονα; Τουριστικό οδηγό; Η Βέρα σκούπισε τα χείλη. Το τοστ είχε πάρει το δρόμο των γαστρικών υγρών. - Όχι δε χρειάζομαι τίποτα. Τι θέλεις να σου φέρω από το ταξίδι μου; Η Μαρία χαμογέλασε. Τελικά η φίλη της δεν ήταν γαϊδούρα. Ήθελε να της φέρει δώρο. Χαλάλι ο ύπνος της, χαλάλι και το ακριβό ψωμί. - Γλυκά σιροπιαστά γλυκά. Ναι τα γλυκά ήταν η αδυναμία της. Κάθε φορά που έβαζε ένα στο στόμα έκλεινε τα μάτια και ταξίδευε αλλού. Σε ερήμους με κόκκινη άμμο, σε παλάτια, σε πόλεις μαγικές. Ένα γλυκό ισοδυναμούσε με ένα ταξίδι χωρίς εισιτήριο στην τσέπη. Εξαφανιζόταν το γλυκό, έσβηνε και το όνειρο. - Μόνο; Ναι, ήθελε μόνο γλυκά με σιρόπι, αμύγδαλα, σησάμι Αποχαιρέτησε τη φίλη της και έπιασε να μετρά τις ώρες μέχρι να πάρει τα γλυκά στα χέρια της.οι μέρες περνούσαν αργά. Η Βέρα με το ταίρι της έκαναν εισβολή στα χρωματιστά παζάρια της Δαμασκού. Αγόρασαν ξηρούς καρπούς, σιροπιαστά γλυκά, κουρτίνες από οργάντζα και βελούδο. Φορτωμένοι τα λάφυρά τους γύρισαν πίσω στη φτωχή τους πατρίδα. Η Βέρα μόλις ξεκλείδωσε τη πόρτα του σπιτιού της τηλεφώνησε στη Μαρία. - Σε περιμένω, μην αργείς Έτρεξε η Μαρία στο σπίτι της Βέρας. Τη βρήκε στην κουζίνα να κόβει τα νύχια της. - Καλωσόρισες. Πέρασες καλά; - Ναι!!! Παζάρια γεμάτα μπαχαρικά, γλυκά, ρούχα. Όνειρο όνειρο σου λέω. Η Βέρα άπλωσε τις καινούριες της κουρτίνες με καμάρι πάνω στα πόδια της Μαρίας. Να τις αγγίξει. Να νιώσει το πανάκριβο ύφασμά τους. Ιταλικές κουρτίνες φερμένες από της ανατολής τα μέρη. Φωναχτές κουρτίνες. Η Βέρα εξαφανίστηκε για λίγο. Γύρισε με ένα κουτί γεμάτο γλυκά. Χάρηκε η Μαρία. Τα γλυκά της Θα τα έπαιρνε και θα πήγαινε στο σπίτι της. Θα έκλεινε τα φώτα. Θα έτρωγε ένα ένα τα γλυκά. Κάθε γλυκό κι ένα ταξίδι στης ανατολής τα μέρη. Η Βέρα πήρε να ανοίξει το κουτί. Τρόμαξε η Μαρία. Το όνειρο μόνη ήθελε να το αγγίξει. - Μη, μη το ανοίγεις Η Βέρα δεν υπάκουσε. - Έλα διάλεξε ένα γλυκό. Θα γλύφεις τα δάχτυλά σου! Ένα ξέρεις παχαίνουν. Είναι ζυμωμένα με βούτυρο. Η Μαρία δεν έχασε λεπτό. Άρπαξε το κουτί με τα γλυκά και εξαφανίστηκε. Και η Βέρα; Η Βέρα ακόμα σκουπίζει τα δάκρυά της πάνω στην ιταλική κουρτίνα από οργάντζα και βελούδο.

20 20 O XÚÈÛÙfiÊÈ Â Ó È appleôï ÌÈÎÚfi 27 Σεπτεμβρίου 2008 APOY IA H BIB IOY Eªºπ øª ª ª ΔÔ ªÂÓ Ï Ô ÙÙ Ο Μενέλαος Πήττας δεν είναι απλώς ένας καλός φωτογράφος ή μάλλον δεν είναι απλώς ένας φωτογράφος. Είναι ένας καλλιτέχνης με μια μηχανή στο χέρι και ένα σωρό μνήμες από παλιά αντικείμενα που παν να εξαφανιστούν και μαζί τους ένα κομμάτι του εαυτού μας και της ιστορίας μας. Γι' αυτό και τα βιβλία του Πήττα ναι μεν ασχολούνται συνήθως με ευτελή αντικείμενα ή θέματα που δεν θα ονόμαζε κανείς μείζονα αλλά καταφέρνει να τα ανάγει σε σημαντικότατα στοιχεία της παράδοσής μας και της αυτογνωσίας μας πότε καταγράφοντάς τα, και πότε παρουσιάζοντάς τα με χιούμορ και ανατροπές αναγκάζοντας μας να τα δούμε με ένα καινούργιο μάτι. Ο Μενέλαος παίζει με την κάμερα και την μνήμη του γι' αυτό και είναι ωραίος, γι' αυτό και οι δουλειές του είναι ζωντανές και πάντα ενδιαφέρουσες. Όποιος παίζει όμως με το παρελθόν διατρέχει και κινδύνους. Η μνήμη είναι μαχαίρι κοφτερό, δεν είναι παίξε γέλασε. Ο Πήττας αποφεύγει τον όλεθρο επειδή δεν είναι φολκλόρ, δεν καταγράφει την ποιμενική Κύπρο που όλοι της γενιάς μας γνωρίσαμε στα παιδικά μας χρόνια. Αντιθέτως ο Πήττας είναι μοντέρνος. Περιγράφει μια άλλη Κύπρο, μια μοντέρνα Κύπρο με κινηματογράφους, δισκογραφικές εταιρίες, διαφημίσεις, αναψυκτικά και μπουκάλια γάλακτος. Μια Κύπρο που υποτίθεται κάνει την δική της μικρή βιομηχανική επανάσταση. Εδώ είναι και ο κίνδυνος που διατρέχει ο Πήττας. Από την μια κάπως θέλει να γελοιοποιήσει αυτή την βιομηχανική επανάσταση ή ιδιομορφία της Κύπρου κι από την άλλη όμως νοσταλγεί και ακόμη υποστηρίζει την ύπαρξη αυτής της ιδιαιτερότητας. Για να κάνεις και τα δύο πρέπει να ιδεολογικοποιήσεις το έργο σου και δυστυχώς αυτό κάνει ο Πήττας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την σύγχυση παρά οτιδήποτε άλλο αρχίζοντας από τον τίτλο του βιβλίου όπου ο ελληνικός τίτλος ( ΕΜΦΙΑΛΩΜΕΝΗ ΜΝΗΜΗ) παραπέμπει αλλού και ο αγγλικός ( ΤΙΜE IN A BOTTLE) κάπου αλλού. Αν ο Πήττας έμενε πιστός στην παρωδία του κυπριακού «μοντερνισμού» δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα ούτε θα ήταν αναγκαία τα σχόλια του και τα σχόλια άλλων διανοούμενων. Επειδή όμως επιμένει να ψάχνει σε αυτά τα πράγματα στοιχεία που θα οριοθετήσουν μια κάποια χαμένη «κυπριωσύνη» ο ίδιος αδυνατίζει την ιδέα του και το έργο του και συγχύζει και τον αναγνώστη του. Δεν είναι εύκολο να καταλάβει κανείς από τα κείμενα που συνοδεύουν τις φωτογραφίες αν ο Πήττας υιοθετεί τις απόψεις των συγγραφέων και αν τις παραθέτει για ενίσχυση μιας άποψης που έτσι κι αλλιώς δεν είναι ΟΛΟΦΑΝΕΡΗ μέσα στο βιβλίο και απλώς την υπονοεί. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που για να ψάξει γι' αυτήν την Κυπριωσύνη πέφτει στο πρώτο μοιραίο αναπόφευκτο σφάλμα που είναι η υιοθέτηση της Αγγλικής γλωσσάς για να προσδιορίσει το θέμα του. Αφού λοιπόν η Κύπρος δεν είναι Ελληνική ή τουρκική αλλά ΚΥΠΡΙΩΤΙΚΗ πρέπει να απορρίψει την Ελληνική γλώσσα και να υιοθετήσει την Αγγλική. Δεν σχολιάζω καθόλου τις επιλογές των διανοουμένων που χρησιμοποιεί ο Πήττας για να ενισχύσει την άποψη του διότι θα μπούμε σε άλλους δρόμους που δεν είναι του παρόντος. Είναι πάντως ενδεικτικό ότι ακόμη και το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού που επιχορήγησε εν μέρη το βιβλίο με σημείωσή του ξεκαθαρίζει ότι δεν υιοθετεί απόψεις και θέσεις που μπορεί να εκφράζουν διάφοροι στο βιβλίο. Είμαι σίγουρος ότι το σημερινό Υπουργείο δεν θα είχε κανένα πρόβλημα. Τελειώνω λέγοντας ότι το έργο του Πήττα μου προκαλεί συγκίνηση Ο καλλιτέχνης έχει ένα χιούμορ υπόγειο απαράμιλλο. Αγαπά τον τόπο του καταγράφοντάς τον με την κάμερά του και μ' ένα χαμόγελο στα χείλη. Ως εκεί κάνει θαύματα και αναδεικνύει αυτήν την τοπικότητα δίνοντάς της την πρέπουσα σημασία. Από την στιγμή που προσπαθεί την οποιαδήποτε τοπικότητα να την ανάγει σε ιδεολογία και φάρο για το μέλλον κινδυνεύει να γίνει αυτό που κατάφερε να αποφύγει έως τώρα. ΕΠΑΡΧΙΩΤΙΚΟ ΒΟΥΚΟΛΙΚΟ ΚΙΤΣ. ΗάλληΈνωσις π ø π «EINAI ª ƒº À 𠪻 apple ÁÁ ÏÌ Ù ÛÙ apple ÏÈ ÙÚ ÁÔ È Μετά από καιρό, η Ελένη Βιτάλη επανέρχεται στα μουσικά δρώμενα του τόπου μ' έναν καινούργιο δίσκο με δώδεκα τραγούδια σε μουσική και στίχους δικούς της. Τι είναι αυτά τα τραγούδια: ροκ, αμανέδες, μπλουζ, λαϊκά, τζαζ, δημοτικά ή μπαλάντες; Το σίγουρο είναι ότι όλα βγαίνουν απ' την καρδιά της Βιτάλη και όλα φτάνουν στα αυτιά μας μ' έναν άψογο και μοναδικό τρόπο. Η Βιτάλη αποδεικνύει για άλλη μια φορά, ότι αυτά τα είδη μουσικής έχουν μια συγγένεια απίστευτη, σαν μια κλώστη χρυσαφένια και ατσάλινη να τα έχει δέσει, για να συγκοινωνούν και να συγκινούν από τον Πειραιά μέχρι το Χάρλεμ και τη Νέαν Ορλεάνη. Αυτό το γράφω για όσους νομίζουν ότι είμεθα μόνο Ανατολή. Η Βιτάλη είναι μια μεγάλη τραγουδίστρια. Η φωνή της δεν είναι ακριβώς μόνο φωνή, αλλά και μοιρολόι και χαρά και πόνος που αδιάκοπα ταξιδεύουν από τα βάθη της μάνας γης για να φτάνουν στους δικούς μας τόπους και να ευφραίνουν την ψυχή μας. Η φωνή της είναι ΚΑΙ κραυγή, κάτι σαν προειδοποίηση και σήμα κινδύνου σε όλους εμάς που έχουμε σταματήσει να τραγουδάμε. Το «Επτά και να προσέχεις» δεν πρόκειται να γίνει μεγάλη επιτυχία, ούτε πρόκειται να δούμε τη Βιτάλη στην τηλεόραση να κάνει τη σουσουράδα να το διαφημίζει, όμως ο δίσκος αυτός θα μας κρατά εμάς συντροφιά, θα μας κρατά εμάς σε εγρήγορση. Άλλωστε, η Βιτάλη για μας γράφει. Ποιοι είμαστε εμείς; Μα είμαστεν τζιείνοι που 'μαστεν, τζι εμείς τζιαι τα παιθκιά μας, τίποτα παραπάνω. Οπότε, τα βράδια σας τα φθινοπωρινά, τώρα που μας εγκαταλείπει επιτέλους ο πύρουλλος, κλείστε την τηλεόραση, κάτσετε στη βεράντα χωρίς φώτα, με λίγους φίλους κι ένα μπουκάλι κρασί κι ακούοντας τη Βιτάλη ονειρευτείτε τον τόπο μας αλλιώς. Ίσως, όπως Παραλάβαμε από τον φίλο Νίκο Κελερμένο αυτό το δισκάκι που όντως είναι μια όμορφη δουλειά. Ο δίσκος είναι έκδοση του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, το προλογίζει ο γνωστός καθηγητής Μιχάλης Γ. Μερακλής και σχολιάζει τα τραγούδια και την εποχή που κυκλοφόρησαν ο μουσικοσυνθέτης Γιώργος Ε. Παπαδάκης. Στο βιβλίο -δισκάκι ο αναγνώστης θα χαρεί και αρκετές σπάνιες ασπρόμαυρες φωτογραφίες, απ' αυτές που μας κάνουν να νιώθουμε περήφανοι που ξεχωρίζαμε ως λαός και δεν ήμαστε αυτό το πολτοποιημένο τουρλού του σήμερα. Τα τραγούδια, που αναφέρονται σε διάφορα επαγγέλματα της τότε εποχής ( ), στην πλειοψηφία τους είναι αρκετά γνωστά, μιας και υπήρξαν και μεγάλες επιτυχίες τον καιρό τους και κάποια τραγουδιούνται μέχρι και σήμερα. Ο δίσκος συμπεριλαμβάνει τραγούδια αστικολαϊκά, τραγούδια του μουσικού θεάτρου και ρεμπέτικα. Ο Γιώργος Ε. Παπαδάκης στα σχόλιά του για το κάθε τραγούδι με τις εύστοχες παρατηρήσεις του μάς ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή, όπου οι άνθρωποι, ακόμη και μέσα στην φτώχεια τους, είχαν το κουράγιο να ερωτοτροπούν και να προσπαθούν να γοητεύσουν το άλλο φύλο. Είναι χαρακτηριστικό, όπως παρατηρεί ο Γιώργος Ε. Παπαδάκης, ότι τα τραγούδια αυτά δεν αναφέρονται για να περιγράψουν την εργασία των συγκεκριμένων ανθρώπων, αλλά για να μπορέσουν οι άνθρωποι αυτοί να εκφράσουν ή να υπαινιχθούν τον έρωτά τους. Είναι παρήγορο ότι στους καιρούς μας κυκλοφορούν τέτοιοι δίσκοι, έστω κι αν η προσπάθεια γίνεται από Μουσείο. Κάτι είναι κι αυτό. Ελπίζω να δούμε και δεύτερο δίσκο με τραγούδια που αναφέρονται στη βιοπάλη και στους εργάτες. Υπάρχουν αρκετά και είναι αξιόλογα. Δ π ƒ Ã π λεει και η Βιτάλη στο σημείωμά της στον δίσκο «Της μιας δραχμής τα γιασεμιά», να είναι πιο όμορφα από τις Βερσαλλίες. Μην χάσετε αυτόν τον δίσκο. Η Βιτάλη είναι μεγάλη παρηγοριά! Να και οι στίχοι ενός τραγουδιού. appleù Τρία εξάρια στη σειρά Κι εμείς καθόμαστε μπροστά Σε ένα ακρόαμα που φέρνει λύπη Μα από λύπη ως τη χαρά Ένα στιχάκι διαφορά Να! Στην παρέα και η τσαχπίνα η χαρμολύπη Τηλεόραση αν έχεις και εχθρό Τι τη θέλεις την πανώλη Με Διονύση και Μανώλη βγάλ' τα πέρα Κι αν πιστεύεις σε Χριστό Κλείσε όλα τα κανάλια Βενετίας κι ακρογιάλια Κι ακρογιάλια ελληνικά σου τραγουδώ. Τρία εξάρια στη σειρά κι εμείς κοιτάζουμε χαζά Τη διαφήμιση της παλιο κόκα-κόλα Μ' αν τραγουδήσεις του αηδονιού Θα γίνει θαύμα του Θεού Κι εφτά θα γίνουνται εξάρια όλα.