ο παλμός Καλό καλοκαίρι! (άραγε για όλους;) Γράφει η Μαρία Κουρή

Transcript

1 ΜΟΣΧΑΤΟ 248 ο παλμός της ANΘPΩΠIAΣ H KOINΩNIKH MEPIMNA MOΣXATOY BPABEYTHKE AΠO THN AKAΔHMIA AΘHNΩN TO ETOΣ 1993 ΓIA TO KOINΩNIKO THΣ EPΓO IOYΛ ΙΟΣ 2012 ETOΣ 32 ο AP. ΦYΛΛOY 391 ΚΩΔ kmerimna@otenet.gr KOPAH 40 MOΣXATO Καλό καλοκαίρι! (άραγε για όλους;) Γράφει η Μαρία Κουρή Ας μην αποτελέσει, όμως, το καλοκαίρι άλλοθι, για να αποστρέψουμε το βλέμμα από την μοναξιά και τη δυσκολία, όσων μας έχουν πραγματικά ανάγκη. Οι παραδοσιακές καλοκαιρινές διακοπές έφτασαν! Ευλογημένη με έναν καυτό ήλιο, δροσιστική θάλασσα και ακούραστα τζιτζίκια, η χώρα μας μάς προσκαλεί να χαμηλώσουμε τους ρυθμούς μας, να απολαύσουμε παγωμένο καρπούζι και μεσημεριανούς ύπνους και να ξεκουραστούμε από τις έγνοιες και τον μόχθο της χρονιάς. Το καλοκαιράκι έ- χει συνδεθεί κυρίως με ταξίδια σε τόπους παραδοσιακούς αλλά και ξένους, σε βουνά, κάμπους και θάλασσες, με στόχο να αλλάξουν οι παραστάσεις και να ξεκουραστεί σώμα και πνεύμα. Όμως, όπως γνωρίζουμε όλοι, τα τελευταία χρόνια οι συνθήκες έχουν αλλάξει δραματικά. Πόσοι έχουν α- κόμη τη δυνατότητα να πάνε διακοπές; Πόσοι μπορούν να πάρουν άδεια; Πόσοι διαθέτουν επαρκείς οικονομικούς πόρους για μια σύντομη φυγή από το κέντρο; Για κάποιους οι συνθήκες δεν είναι ακόμη απελπιστικές: χωριό στον τόπο καταγωγής, οικογένεια εκτός Αθηνών, ακόμη και καλοί φίλοι προσφέρουν φιλόξενο καλοκαιρινό κατάλυμα, δημιουργώντας νέες, ενδιαφέρουσες εναλλακτικές. Αλλά και όσοι αναγκαστικά παραμένουν στο αθηναϊκό «καμίνι», μπορούν να αναζητήσουν δροσερές αυλές, πλατείες και ταράτσες γνωστών και φίλων για να μοιραστούν τα νέα τους, να α- κούσουν μουσική, να συζητήσουν τα όνειρα και τους φόβους τους, να «νιώσουν καλοκαίρι». Θαλάσσια μπάνια στις κοντινές ακτές της Αττικής μας κάνουν να αισθανόμαστε ευνοημένοι και τυχεροί, που η πόλη μας βρέχεται από τη Μεσόγειο. Μειώνοντας, λοιπόν, τους διαθέσιμους πόρους μας, η κρίση φέρνει και μια αναπάντεχη ευκαιρία: δημιουργεί τις συνθήκες να έρθουμε πιο κοντά με τους συνανθρώπους μας και να συσφίξουμε τους κοινωνικούς δεσμούς μας. Και μέσα από αυτή τη γειτνίαση, μας υπενθυμίζει ότι τελικά «καλοκαιρινές διακοπές» δεν είναι μόνο μια φυγή, ένα ταξίδι με πλοίο, αυτοκίνητο ή αεροπλάνο σε τόπους ξένους, ή κολύμπι σε παρθένα, γαλαζοπράσινα νερά. Το καλοκαίρι γίνεται όντως απολαυστικό, όταν μπορείς να μοιραστείς στιγμές ομορφιάς, ραστώνης, καύσωνα και διασκέδασης με συνανθρώπους σου. «Μοναχός ούτε στον παράδεισο», λέει η λαϊκή θυμοσοφία, λακωνικά υπογραμμίζοντας ότι τελικά η παρέα κάνει τη διαφορά: μια καλή, ενδιαφέρουσα, α- κόμη και αντιδραστική, μη αναμενόμενη ανθρώπινη συντροφιά δίνει χαρακτήρα και ομορφιά στις στιγμές, στα τοπία και στις δραστηριότητες κάθε εποχής του χρόνου, χαράζοντάς τις ανεξίτηλα στη μνήμη μας. Πολλοί ίσως δεν πάνε διακοπές φέτος. Μπορούν ό- μως να θεωρηθούν τυχεροί, όσο έχουν την παρεούλα τους: οικογένεια, φίλους και γνωστούς για να ανταλλάξουν μια κουβέντα, να κάνουν μια βόλτα, να διασκεδάσουν τη ρουτίνα τους και έτσι τελικά να αλλάξουν παραστάσεις. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που είναι μόνοι και, μάλιστα, στο λυκόφως της ζωής τους. Μοναχικοί ηλικιωμένοι συνάνθρωποί μας, και μάλιστα χωρίς αρκετή υγεία και δύναμη στο σώμα και στο πνεύμα, για να μπορέσουν να αντιδράσουν στην γκρίζα μονοτονία και να α- ντιπαλέψουν τους φόβους που τους πολιορκούν καθημερινά. Δεν πρόκειται να πάνε διακοπές, ούτε αντέχουν να κάνουν μπάνια. Κινούνται στους ίδιους χώρους κάθε μέρα και συνομιλούν με τους ίδιους, συγκεκριμένους ανθρώπους. Παρά το άνετο, περιποιημένο και καθαρό περιβάλλον και παρά την γλυκύτητα και την ομιλητικότητα των φροντιστών τους, η μονοτονία δεν σπάει εύκολα. Ακόμη και μια αγαπημένη οικογένεια χρειάζεται εξωτερικές φιλικές συναναστροφές για να εμπλουτίσει την εμπειρία και την καθημερινότητά της. Διαφορετικές φωνές, νέες απόψεις και καινούριες λέξεις είναι απαραίτητες, γιατί εμπλουτίζουν τις προσλαμβάνουσες κάθε ανθρώπου, ξυπνούν το μυαλό και το παρακινούν σε εγρήγορση. Η ποικιλία στην παρέα και η εναλλασσόμενη συντροφιά δίνουν χαρά, ομορφιά και πλούτο σε κάθε στιγμή. Όσοι, λοιπόν, είμαστε τόσο τυχεροί ώστε να μπορούμε να απολαμβάνουμε ένα ακόμη καλοκαίρι στη γλυκιά συντροφιά των αγαπημένων προσώπων μας ε- ντός ή εκτός Αθηνών, ας μην ξεχνούμε τους μοναχικούς ηλικιωμένους συνανθρώπους μας. Η ανάγκη για βασικά είδη επιβίωσης είναι πολύ μεγάλη και η κάθε προσφορά, μικρή ή μεγάλη, είναι πολύτιμη. Όμως, πέρα από το «ζην» οφείλουμε να επιδιώκουμε και το «ευ ζήν», δηλαδή τη βελτίωση της ποιότητας της καθημερινής ζωής της Τρίτης Ηλικίας. Η αγάπη και το ουσιαστικό, ανθρώπινο ενδιαφέρον για τους μοναχικούς ηλικιωμένους πόσο, τελικά, μας κοστίζει; Δεν είναι άραγε ένα απόθεμα, που ολοένα και γίνεται πλουσιότερο και μεγαλύτερο, όσο αντλείς από αυτό για να προσφέρεις, εκεί όπου υπάρχει ανάγκη; Η αξία του, πάντως, είναι ανεκτίμητη, διότι πέφτει σαν βάλσαμο στον αδυσώπητο πόνο της μοναξιάς, γλυκαίνοντάς τον και δίνοντας ελπίδα και νόημα στη ζωή καθενός, πόσο μάλλον των σωματικά και συναισθηματικά ευάλωτων υπερηλίκων. Καλοκαιράκι, λοιπόν, του ήλιου, της θάλασσας και της νωχέλειας. Τείνουμε να κλείνουμε τα μάτια στις καθημερινές ασχήμιες, για να «αλλάξουμε παραστάσεις». Ας μην αποτελέσει, όμως, το καλοκαίρι άλλοθι, για να αποστρέψουμε το βλέμμα από την μοναξιά και τη δυσκολία, όσων μας έχουν πραγματικά ανάγκη. Καλό καλοκαίρι αγάπης, παρέας και προσφοράς! Δεν θα δώσουμε ραντεβού για τον Σεπτέμβρη. Η ΚΜΜ σας περιμένει κάθε μέρα και κάθε στιγμή.

2 O ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ Έφυγε από τη ζωή ο Ανδρέας Τσιμπούκης ΟΑνδρέας Τσιμπούκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927, έφυγε από τη ζωή στις 25/5/12 σε ηλικία 85 χρόνων. Η νεκρώσιμη ακολουθία ε- ψάλη στον Ι. Ναό Αγ. Κων/νου και Ελένης Ζωγράφου και η σορός του τοποθετήθηκε στον οικογενειακό τάφο. Τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία η οικογένειά του και πλήθος συγγενών και φίλων. Ήταν πτυχιούχος της Παντείου Σχολής στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης και της ΑΣΟΕΕ. Εργάσθηκε στη ΔΕΗ από το 1954 έως το 1976 με μια διακοπή κατά τη διάρκεια της 7ετίας οπότε απελύθη για πολιτικούς λόγους. Έζησε και μεγάλωσε στου Ζωγράφου και εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να διοχετεύσει τη δραστηριότητά του σε συνδυασμό με όλα τα ψυχικά και πνευματικά χαρίσματα που τον διακατείχαν και που μεταξύ άλλων ήταν η αγάπη για τους συνανθρώπους του, η πρόοδος, η ευαισθησία και η αλληλεγγύη. Κατά την περίοδο της κατοχής το πατριωτικό του καθήκον, ο δραστήριος και χαρισματικός του χαρακτήρας, παρά του νεαρού της ηλικίας του, ετών, έγινε μέλος της Εθνικής Αντίστασης με δράση στην ΕΠΟΝ μεταγενέστερα και μετά τις σπουδές του, α- φοσιώθηκε στην οικογένειά του και τον ελεύθερο χρόνο του τον διέθετε στον αθλητισμό και τον προσκοπισμό. Διετέλεσε Πρόεδρος του Αθλητικού Κέντρου του Δήμου Ζωγράφου, επί 20 χρόνια και άλλα τόσα Πρόεδρος της Ενώσεως Παλαιών Προσκόπων Ζωγράφου. Για την εν γένει προσφορά του έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων μεταξύ των άλλων: - Από τον Δήμο Ζωγράφου Χρυσό μετάλλιο το 1989, βραβείο το 2000 και δίπλωμα για την προσφορά του στον αθλητισμό το Από το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, με γενικό αρχηγό τον τότε Βασιλέα αναμνηστικό δίπλωμα για τις παρασχεθείσες προς την πατρίδα, την κοινωνία και τους πλησίον εν γένει, πολύτιμες υ- πηρεσίες, κατά τα έτη το Από την Ένωση Παλαιών Προσκόπων Ζωγράφου τιμήθηκε με Δίπλωμα Αδαμάντι Ιωβιλαίου το 1985 του Αθανασίου Λευκαδίτη το 1995, Εθνικής Αντίστασης Αριστείο Β' το 2003 και την ανακήρυξή του ως επιτίμου Προέδρου το Παρόλα όμως τα Διπλώματα, τις διακρίσεις και την αγάπη των δικών και των φίλων του. Ο Ανδρέας έφυγε αφήνοντας πίσω του για να τον θυμούνται, τη γυναίκα του Φρόσω με την οποία έζησαν μαζί 65 χρόνια, τα παιδιά του Γιάννη και Κατερίνα και τα εγγόνια του Ανδρέας και Δημήτρης. Π.Κ. Θερμά συλλυπητήρια απευθύνουν η Πρόεδρος και τα μελη του Δ.Σ. της Κ.Μ.Μ. σε όλους τους οικείους του εκλεκτού φίλου Ανδρέα και εύχονται ο Θεός να τους δίνει κουράγιο, η μνήμη του να είναι αιώνια και να αναπαυθεί η ψυχή του. Πέθανε ο Νέστορας Μάτσας Σε ηλικία 82 ετών, πέθανε ο δημοσιογράφος και λογοτέχνης Νέστορας Μάτσας. Σπούδασε στο Παρίσι δημοσιογραφία, θέατρο και κινηματογράφο, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφία το 1949 στην εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ», ως κριτικός κινηματογράφου. Στη συνέχεια εργάστηκε στις ε- φημερίδες «Μεσημβρινή», «Βραδυνή», «Εστία», τα περιοδικά «Επίκαιρα» και «Νέα Εστία», ενώ για πολλά χρόνια υπήρξε συνεργάτης της ΕΡΤ και της ΥΕΝΕΔ. Υπήρξε επισκέπτης καθηγητής σε ξένα πανεπιστήμια και καθηγητής στα επιμορφωτικά σεμινάρια της ΕΣΗΕΑ. Παράλληλα με τη δημοσιογραφία ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Ήταν συγγραφέας 35 βιβλίων από τα οποία πολλά έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες, ακόμη και στα κινέζικα και τα οποία έχουν αποσπάσει πολλές διακρίσεις. Πρώτος καθιέρωσε τα εθνογραφικά ντοκιμντέρ, ενώ ήταν ο πρώτος που εισήγαγε στην ελληνική τηλεόραση τα λαογραφικά και εθνογραφικά προγράμματα. Δημιούργησε και παρουσίασε περισσότερες από εκπομπές στην ελληνική τηλεόραση. Επιπλέον, γύρισε 150 εθνογραφικά ντοκιμαντέρ, πολλά από τα οποία έχουν κερδίσει διεθνή βραβεία και διακρίσεις. Για την πλούσια σταδιοδρομία του τιμήθηκε με πλήθος διακρίσεων. Μεταξύ αυτών: Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, Κρατικό Βραβείο Μυθιστορηματικής Βιογραφίας, Διεθνή Έπαινο Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν, Βραβείο Πόλεως Αθηνών, Δημοσιογραφικό Βραβείο Ιδρύματος Μπότση, κ.ά. Ο Νέστορας Μάτσας υπήρξε εμβληματική φυσιογνωμία της μεταπολεμικής ελληνικής δημοσιογραφίας. Η δράση, η σταδιοδρομία και το λογοτεχνικό του έργο αποτελούν ορόσημο στη λαογραφία και στην εθνογραφία της Ελλάδας. Η Πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. της Κ.Μ.Μ. εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος. H Eλευθερία Νταγκουνάκη αποχαιρέτησε τον Νέστορα Μάτσα με τα παρακάτω λόγια: Νέστορά μας, Σε αποχαιρετούμε και σε ευχαριστούμε. Σε ευχαριστούμε για όσα πρόσφερες με το πολυδιάστατο και πολυποίκιλο έργο σου (είχες τόσα ταλέντα) στην Ελλάδα, στον κόσμο, στην ανθρώπινη σκέψη. Ο βηματισμός σου στην λογοτεχνία έκανε την γλώσσα μας πλουσιότερη, αρμονικότερη, πιο ανάλαφρη, αλλά και μας βοήθησε πίσω από τις λέξεις να βιώσουμε μαζί σου την αγωνία και τον αγώνα της ανθρώπινης ύπαρξης για το νόημα και την ουσία της ζωής έξω και πέρα από τα καθημερινά συμβατικά και τυπικά πλαίσια. Ο βηματισμός σου στον κινηματογράφο (σεναριογράφος και σκηνοθέτης) μας βοήθησε να έρθουμε σε επαφή με ανθρώπινες αξίες και ευαισθησίες που η εποχή μας, δεν ξέρω γιατί, μάχεται να ξεχάσει. Τα ντοκυμανταίρ σου διασώζουν την ουσία, την ιδιαιτερότητα, την γοητεία της Ελλάδας και της ελληνικής ψυχής. Είναι η Ελλάδα, η κάθε περιοχή της, τα ήθη και τα έθιμά της, οι παραδόσεις της. Σε ευχαριστούμε που τα κράτησες ζωντανά. Τα χρειαζόμαστε τόσο πολύ σήμερα, που η παγκοσμιοποίηση αρνείται την διαφορετικότητα των λαών, της ζωής και της ψυχής τους, που θέλει να μας αποελληνοποιήσει. Βάδισες μαζί με το Μέγα Αλέξανδρο στο μονοπάτι του Ελληνισμού, μαζί με τον Καζαντζάκη στο μονοπάτι της ύπαρξης, μαζί με τον Χριστό στο μονοπάτι του Σταυρού, μαζί με τους αρχαίους φιλόσοφους στο μονοπάτι της σκέψης και της σοφίας. Σε ευχαριστούμε για την ζωγραφική σου, που σαν πνοή αύρας λεπτής, δρόσισε την ψυχή μας, Αυτήν που καταργώντας την ύλη πρόβαλε την βαθύτερη ουσία και το όνειρο. Μα περισσότερο σ' ευχαριστούμε για το Παιδί που πέθανε αύριο. Αυτό το βιβλίο καταγγελία του πολέμου και της ανθρώπινης σκληρότητας. Την καταγγελία των στρατοπέδων συγκέντρωσης, που έκαναν τον άνθρωπο ένα νούμερο στα απάνθρωπα χέρια του φασισμού. Αυτού που έ- κλεισε τους ουρανούς, που δημιούργησε τους ανθρώπους των χαμένων παραδείσων. Δεν ανάρρωσες ποτέ από αυτήν την σκληρότητα του πολέμου που σου στέρησε τον πατέρα και σημάδεψε την ε- φηβεία σου και την ψυχή σου. Γιατί ο πόλεμος συνεχίζεται μέσα μας από γενιά σε γενιά και η πείνα της κατοχής, η πείνα για ψωμί, γίνεται τελικά πείνα για αγάπη. Πόσο σου έλειψε αυτή η αγάπη! Ίσως στα τελευταία σου, τις ώρες της αρρώστιας και του πόνου σου, όταν έσβησε το φωτεινό μυαλό σου, ήθελες να μας δοκιμάσεις. Να δεις εάν αγαπούσαμε εσένα και όχι μόνο το μυαλό και τα ταλέντα σου. Τέλος, σ' ευχαριστούμε εμείς οι συγγενείς σου, η αδελφή σου, οι ανηψιές και κόρες σου, τα εγγόνια σου. Σε ευχαριστούμε γιατί απλά η ύπαρξή σου στήριξε και άνθισε την δική μας ζωή. Γιατί χωρίς εσένα, ίσως δεν είχαμε ζωή. Τώρα δεν είσαι πια μαζί μας. Είσαι κοντά σε Εκείνον που είναι η Αληθινή Ζωή. Αυτός θα σου δώσει την αγάπη που η σκληρότητα της γήινης ζωής σου στέρησε. Πες του σε παρακαλώ, να δώσει και σε εμάς τους χωμάτινους θνητούς, το ταλέντο της Αγάπης. Γιατί είναι το μόνο ταλέντο που ανοίγει την πόρτα της Βασιλείας των Ουρανών, μας κάνει ένθεους και μας οδηγεί στην Αγκαλιά Του. Αντίο πολυαγαπημένε μας. O ΠAΛMOΣ THΣ ANΘPΩΠIAΣ Iδιοκτήτης: Mηνιαία Eκδοση του Φιλανθρωπικού Σωματείου Kοινωνική Mέριμνα Mοσχάτου ΚΩΔ Eκδότης - Δ/ντής: Μαρία Κουρή Kοραή 40, Mοσχάτο Tηλ Fax: Υπεύθυνος Υλης: Βάσω Σεραφείμ Yπεύθυνος Aτελιέ: ΔEΣMOΣ N.Γ. ΠAΠAΔOΠOYΛOΣ Tηλ.: Fax: E. Γιάνναρη 5, Tο παζάρι της K.M.M. λειτουργεί όλο το χρόνο OTIΔHΠOTE KPINETE OTI MΠOPEI NA MAΣ BOHΘHΣEI, EINAI AΠAPAITHTO ΓIA TO ΠAZAPI MAΣ ΠOY ΛEITOYPΓEI OΛO TO XPONO Προς: - Bιομηχανίες - Bιοτεχνίες - Kαταστήματα - Nοικοκυριά Tο παζάρι μας έχει καθιερωθεί πλέον και αποτελεί έναν πόρο για τη συντήρηση των ηλικιωμένων μας. Oι σκοποί του είναι πολλαπλοί αφού ενισχύει τον εθελοντισμό, δίνει ευκαιρίες αγορών χρησίμων πραγμάτων από τους φίλους μας και επίσης δίνει την ευχέρεια σε όποιον το επιθυμεί να ασκήσει τη φιλανθρωπία. Oτιδήποτε μας δωρήσετε, για μας είναι πολύτιμη πηγή εσόδων. Δεχόμαστε και ηλεκτρικές συσκευές. Tο Δ.Σ. της Kοινωνικής Mέριμνας Mοσχάτου ANAKOINΩΣH Σας γνωρίζουμε ότι ο αριθμός του Tραπεζικού μας λογαριασμού, στον οποίο κατατίθενται οι δωρεές των φίλων του Σωματείου μας, είναι: / EΘNIKH TPAΠEZA THΣ EΛΛAΔOΣ Για οποιαδήποτε κατάθεση, σας αποστέλλεται απόδειξη είσπραξης. Σε περίπτωση μη λήψης της, παρακαλούμε να επικοινωνείτε με τα γραφεία μας στα τηλέφωνα: & Aπό το Δ.Σ.

3 O ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ Ζητούν την αγάπη σας Μη ξεχνάτε τους υπερήλικες άπορους προστατευόμενούς μας. Αποζητούν την αγάπη. Την υπολογίζουν. Δώστε την απλόχερα. Δώστε την, την αξίζουν. Δώστε την και θα νιώσετε κι εσείς καλύτερα. ΑΠΟ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΜΟΣΧΑΤΟΥ ΔΩΡΕΕΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ Τριανταφυλλιά Ρούσσου, υπέρ αναπαύσεως συζύγου Στυλιανού & τέκνων Δημητρίου & Κων/νου Φωτεινή Στασινοπούλου, στη μνήμη συζύγου Τζαννή, γονέων και συγγενών Στέλιος Ντάντης, στη μνήμη γονέων...70 Ζωή Τασσιοπούλου, στη μνήμη συζύγου της Χρήστου...50 Μιχάλης Γρυπάρης, στη μνήμη μητρός του Παρασκευής...50 Μαρίνα Κοσμάτου, στη μνήμη στρατηγού Γεωργίου Μαρκέτη...50 Παναγιώτης Κουτρόπουλος, στη μνήμη Γεωργίου Ζούβελου, αντί στεφάνου...50 Αργυρώ Σκοτιδάκη, στη μνήμη συζύγου της Ηλία Σκοτιδάκη ΦΑΡΜΑ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΙΔΗ ΕΠΕ -ΤΣΟΧΑΤΑΡΙΔΗΣ ΦΩΤΗΣ -ΚΟΝΤΟΒΕΡΟΣ ΑΕΒΕ -ΙΔΡΥΜΑ «ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ» -ΖΑΧ/ΣΤΕΙΟ «ΚΩΣΤΗΣ» -ΣΑΛΑΠΑΤΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ -ΜΑΙΜΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ -ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΊΟ «ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ» -ΤΑΒΕΡΝΑ «ΤΟ ΚΟΥΤΟΥΚΙ» -HANDMADE CHOCOLATES MAX PERRY ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ -ΠΟΥΛΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ -ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΕΣ ΕΛΛΑΔΟΣ -ΑΓΓΕΛΑΤΟΥ ΡΟΥΜΠΙΝΑ -ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΟΥ ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ -ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΑΛΕΚΑ -ΑΣΠΙΩΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ -ΒΕΛΗΜΑΧΙΤΗ ΛΙΝΑ -ΒΟΣΚΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ -ΓΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΕΦΗ -ΓΕΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ -ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΘΩΜΑΣ -ΓΟΥΝΑΛΑΚΗ ΜΑΡΙΑ -ΔΗΜΗΤΟΓΛΟΥ ΑΛΙΚΗ -ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ ΚΩΣΤΟΥΛΑ -ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΣΤΕΛΛΑ -ΔΙΟΝΥΣΑΤΟΣ ΚΛΕΟΝΑΣ -ΔΕΛΑΠΟΡΤΑ ΧΡΥΣΟΥΛΑ -ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝ/ΝΑ -ΔΡΟΥΓΚΑ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ -ΖΑΓΟΥΡΑ ΕΛΕΝΗ -ΖΕΡΒΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ -ΖΕΥΓΑΔΑΚΗ ΧΑΡΟΥΛΑ -ΚΑΠΡΑΛΟΥ ΕΥΘΥΜΙΑ -ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ -ΚΑΣΙΜΗ ΓΑΡΥΦΑΛΙΑ -ΚΑΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Παναγιώτης Λασπαδάκης, αντί στεφάνου, στη μνήμη Σταθούλας Γερασίμου...50 ΑΠΟ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΑΛΛΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΔΩΡΕΕΣ Ιωάννης Σκαμπαβίας Ιφιγένεια Μακρή Βασιλική Νιάγκου...30 Μαρία Μέγγουλη...10 ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ Ευαγγελία Μεϊμάρη, στη μνήμη συζύγου της Απόστολου Ειρήνη Λιγνού στη μνήμη συζύγου Δημητρίου Λιγνού Κων/νος Χρούσης, στη μνήμη θείου του Στυλιανού Συνδράμετε το έργο μας με δεδομένο ότι το Σωματείο μας δεν έχει κρατική επιχορήγηση, και συντηρείται από τις προσφορές των Φιλανθρώπων. Π Ρ O Σ Φ O Ρ Ε Σ Σ Τ Η Ν Κ Μ Μ ΔΩΡΕΕΣ ΣΕ ΕΙΔOΣ -ΚΕΡΟΓΛΟΥ ΧΡΥΣΟΥΛΑ -ΚΙΑΡΗ ΑΝΤΩΝΙΑ -ΚΟΝΤΟΖΙΔΑΚΗ ΜΑΡΙΑ -ΚΟΣΙΩΡΗ ΣΟΦΙΑ -ΚΟΣΜΕΛΗ ΣΟΥΛΤΑΝΑ -ΚΟΦΟΠΟΥΛΟΥ ΣΙΩΝΑ -ΚΟΥΤΣΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ & ΝΙΚΗ -ΚΤΙΣΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ -ΚΥΡΙΑΚΟΥΛΕΑ ΕΛΕΝΗ -ΜΕΛΕΤΗ ΕΛΕΝΗ -ΜΠΕΡΖΟΒΙΤΗΣ ΑΡΗΣ -ΜΙΣΥΡΓΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ -ΠΑΓΩΝΗ ΣΥΝΟΔΙΝΗ -ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ -ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΗΛΙΑΝΑ -ΡΕΪΣΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ -ΡΕΠΑΝΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗ -ΡΕΣΜΠΙΘΑ ΜΑΙΡΗ -ΡΟΥΣΣΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ -ΣΑΡΑΝΤΙΔΟΥ ΚΩΝ/ΝΑ -ΣΚΑΜΠΑΒΙΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ -ΤΖΟΡΜΠΑΤΖΟΥΔΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ -ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ -ΤΡΟΒΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ -ΤΡΟΠΑΪΤΗΣ ΝΙΚΟΣ & ΚΙΚΗ -ΤΣΑΚΑΜΕΝΟΣ ΘΩΜΑΣ -ΤΣΑΝΑΚΑ ΝΙΚΗ -ΤΣΟΥΠΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ -ΦΛΕΣΣΑ ΝΟΤΑ -ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ -ΙΔΡΥΜΑ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ -ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ -ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΙΛΙΑΔΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ -ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΗ ΜΑΡΙΑ -ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΤΟΥ ΡΙΑ -ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΝΙΚΗ -ΨΥΧΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ Σμαράγδα Λιάκου, στη μνήμη όλων των αγαπημένων της προσώπων Σωματείο Συνταξιούχων Η.Σ.Α.Π., στη μνήμη Παρασκευής Γρυπάρη...90 ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΣΕ ΔΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΟΥΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΕ ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΕΣ ΤΙΜΕΣ -ΑΛΙΜΠΕΡΤΗ ΝΙΚΗ -ΑΛΜΠΕΡΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ -ΒΕΤΣΑ ΒΑΝΑ -ΓΕΩΡΓΑΝΤΗ ΕΙΡΗΝΗ -ΘΑΝΟΥ ΝΙΚΗ -ΚΑΚΟΥΛΙΔΟΥ ΧΑΡΟΥΛΑ -ΚΟΥΡΗ ΜΑΡΙΑ -ΚΩΣΤΑΓΙΟΛΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ -ΜΑΓΟΥΛΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ -ΜΑΝΩΛΑΚΗ ΣΟΦΙΑ -ΤΣΟΥΧΝΙΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΥΠΕΡ ΥΓΕΙΑΣ Μαργαρίτα Αλμπέρτη Ευαγγελία Σπηλιωτοπούλου, στη μνήμη συζύγου Νικηφόρου...50 Παντελής Τεμπερικίδης, στη μνήμη Σταθούλας Γερασίμου αντί στεφάνου...50 Τα τέκνα, Στέφανος και Ντίνα Παναγιώτου και ο εγγονός Γεώργιος, στη μνήμη γονέων και πάππων, Ειρήνης και Γιώργου Παναγιώτου...50 Λευτέρης Δάλμας, αντί στεφάνου, στη μνήμη Σταθούλας Γερασίμου...50 Τα τέκνα Στέφανος & Ντίνα Παναγιώτου & ο εγγονός Γεώργιος, στη μνήμη γονέων & πάππων Ελένης & Ελευθερίου Παπαγγελή...50 Μαρία Αλιμπέρτη υπέρ αναπαύσεως αποθανόντων...20 Κατέθεσαν στη μνήμη Κωνσταντίνου Αθανασούλια: Εταιρείες ΚΡΕΝΤΙΝ ΕΛΛΑΣ Α.Ε & ΜΠΕΡΤΖΕΛΕΤΟΣ & ΑΦΟΙ Α.Ε Εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της ΚΡΕΝΤΙΝ ΕΛΛΑΣ Α.Ε Οικ. Αγγελικής Μαστροσταμάτη Νίκος & Μαίρη Γεωργουσοπούλου...70 Οικογ.Μαρίας Λιανουλοπούλου...50 Νικόλαος & Ρένα Διαμάντη...50 Δημήτριος & Βαγγελιώ Καλογήρου...30 Κατέθεσαν στη μνήμη Νέστορα Μάτσα: Νικόλαος Σπυρόπουλος...30 Ευαγγελία Φρονιμίδου...20 Γιάννης Κατσέλης...10 Παράθεσε κι εσύ ένα γεύμα στο «ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ» της Κ.Μ.Μ. Κατά το μήνα Ιούλιο παρέθεσαν γεύμα στους προστατευόμενούς μας, οι παρακάτω: -Νικόλαος Κτιστάκης, στη μνήμη γονέων Κων/νου & Μαρίας. -Ειρήνη Λιγνού, στη μνήμη συζύγου της Δημητρίου Λιγνού. -Ευαγγελία Σπηλιωτοπούλου, στη μνήμη συζύγου της Νικηφόρου. -Κων/νος Ρεϊσης & Αλέκα Αναγνώστου, στη μνήμη Γεωργίου, Χρήστου, Καλλιόπης & Κων/νου. -Ζωή Τασιοπούλου, στη μνήμη συζύγου της Χρήστου. -Φωτεινή Στασινοπούλου, στη μνήμη συζύγου, γονέων & συγγενών. -Ελένη Μελέτη, στη μνήμη Ελένης Βρεττού.

4 O ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ Να μετονομασθεί σε Φιλανθρωπικό Σωματείο Κ.Μ.Μ. - ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΘΕΟΦΙΛΑΤΟΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΜΕ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΗΣ τ. ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΟΣΧΑΤΟΥ Διαβάζοντας στον Παλμό της Ανθρωπιάς την παράδοση της σκυτάλης της Κοινωνικής Μέριμνας Μοσχάτου από τον ΠΡΟΕΔΡΟ Διονύση Θεοφιλάτο, θα ήθελα να μου επιτρέψετε να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου. Γνώρισα τον Διονύση Θεοφιλάτο το 1962 όταν ήμουν Πρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών Σπουδαστών Μοσχάτου και δεν κρύβω ότι με είχε εντυπωσιάσει με την δυναμική του παρουσία στα κοινά της πόλης. Πρόεδρος του Δ.Σ. του νεοσύστατου τότε Σωματείου της Κ.Μ.Μ. έ- δινε καθημερινά την μάχη για την εξασφάλιση πόρων για την υλοποίηση των στόχων της. Όμως, στον Διονύση Θεοφιλάτο δεν αρκούσε το φιλανθρωπικό του έργο. Έδωσε σκληρές μάχες σε δύσκολες εποχές για την προστασία του περιβάλλοντος, κάτι πρωτόγνωρο για την εποχή εκείνη. Μετά από μισό αιώνα, παραδίδει την σκυτάλη με την προτροπή προς τους διαδόχους του: Μην κουραστείτε ν' αγαπάτε. Μην κουραστείτε να προσφέρετε. Ν' απλώνετε τα χέρια σας και ν' αγκαλιάζετε πάντα αυτούς που σας έχουν ανάγκη. Τα λόγια αυτά δείχνουν το μεγαλείο ψυχής του ΠΡΟΕΔΡΟΥ. Θεωρώ ότι υπήρξα τυχερός που τα 24 χρόνια της δημαρχίας μου, συνεργάστηκα με τον Διονύση Θεοφιλάτο, που πάντα πρόθυμος έδινε λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετώπιζε ο Δήμος μας. Η κ. Πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. της Κ.Μ.Μ. ευχαριστούν θερμά τον κ. Ταξ. Παπαντώνη για την πρότασή του, την οποία αποδέχονται και δεσμεύονται όπως προβούν σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες για την υλοποίησή της. Στην δύσκολη εποχή που ζούμε, που όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν ανάγκη βοήθειας θα πρέπει να ε- πιβραβεύουμε αυτούς που πάνω από το προσωπικό συμφέρον βάζουν την προσφορά στον συνάνθρωπο. Κυρία Πρόεδρε, Κυρίες και Κύριοι, μέλη του Δ.Σ. Επιτρέψτε μου, αφού σας ευχηθώ κουράγιο και δύναμη για καλή επιτυχία στο έργο σας μια πρόταση. Ο Διονύσης Θεοφιλάτος σφράγισε με την παρουσία του επί μισό αιώνα την δράση του Σωματείου σας. Προτείνω λοιπόν, να πάρετε απόφαση για μετονομασία της Κ.Μ.Μ. σε Φιλανθρωπικό Σωματείο Κοινωνική Μέριμνα Μοσχάτου ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΘΕΟΦΙΛΑΤΟΣ. Η απόφασή σας αυτή πιστεύω ότι θα τύχει της καθολικής αποδοχής του λαού του Μοσχάτου αλλά και όλων ό- σων παρακολουθούν το έργο του Σωματείου σας. Μετά τιμής ΤΑΞ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΗΣ π. ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΟΣΧΑΤΟΥ Οι Παλιοί μ ας φίλοι Ελίζα Μαρέλλι ΗΕλίζα Μαρέλλι άρχισε να ασχολείται με τη μουσική από πολύ μικρή, σε ηλικία 9 ετών. Έτσι βρέθηκε στο Ελληνικό Ωδείο της ο- δού Φειδίου και άρχισε να καλλιεργεί τη φωνή της, ενώ τ α υ τ ό χ ρ ο ν α μάθαινε πιάνο. Η πρώτη που την πρόσεξε ήταν η Δανάη, η οποία την πήρε υπό την προστασία της και από τότε τις συνέδεσε μια στενή φιλία και εκτίμηση που κράτησε μέχρι το θάνατο της Δανάης. Η Ελίζα Μαρέλλι πίστεψε πολύ στη Δανάη, την άκουγε προσεκτικά και πήρε γερές βάσεις από εκείνη. Άλλωστε η ίδια η Δανάη είχε πει ότι ήταν πολύ υπερήφανη διότι η Ελίζα υπήρξε ο κρίκος που ένωσε την εποχή της με τη δική της, δημιουργώντας τη χρυσή ε- ποχή του ελαφρού τραγουδιού της δεκαετίας του '60. Πρότυπά της ήταν, εκτός α- πό τη Δανάη, η Σοφία Βέμπο και η Κάκια Μένδρη. Σε πολύ νεαρή ηλικία έκανε τον πρώτο της δίσκο, πάνω σε στίχους Νίκου Φατσέα και μουσική του Ζοζέφ Κορίνθιου και ήταν τα: Τίποτα άσχημο δεν έχεις και το Μη φοβάσαι, μη φοβάσαι. Όπως ήταν φυσικό, οι προτάσεις άρχισαν να πέφτουν βροχή αλλά η Ελίζα Μαρέλλι ήταν κατηγορηματική: Όχι νυχτερινά κέντρα, όχι θέατρα, Μόνο συναυλίες, αναψυκτήρια, όπως ήταν Ο Κήπος του Μουσείου, φιλανθρωπικές εκδηλώσεις και ραδιόφωνο. Το ραδιόφωνο την έκανε γνωστή στον πολύ κόσμο και πολλές φορές σε διαγωνισμούς ήρθε πρώτη στις π ρ ο τ ι μ ή σ ε ι ς του κοινού. Ερμήνευσε Μιχάλη Σουγιούλ, Ζοζέφ Κορίνθιο, Ανδρέα Χατζηαποστόλου, Γιώργο Μουζάκη και έντυσε με καινούριο ύφος σε δεύτερη ε- κτέλεση τραγούδια του Κώστα Γιαννίδη, του Χρήστου Χαιρόπουλου, Αττίκ και πολλών άλλων όπως Ήρθες σαν την άνοιξη, Ρεζεντά, Χιλιάδες βράδια, Μόνο κοντά σου κ.ά. Παρούσα στη μουσική σκηνή μέχρι το 1970 οπότε παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά. Τώρα που τα παιδιά έ- χουν μεγαλώσει έχει βάλει ό- λα τα δυνατά της να μην ξεχαστεί η μελωδία, ο μεστός στίχος και οι πρωτεργάτες του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού. Δίνει συναυλίες για να θυμίζει στους παλιούς και να μαθαίνει τους νέους. Πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Συλλόγου Φίλοι του Ελαφρού Τραγουδιού. Περικλής Ματαράγκας Καλλιτέχνης Οι αγανακτισμένοι μοτοσυκλετιστές Ελλάδας στην Κ.Μ.Μ. Γεννηθήκαμε και αναπτυχθήκαμε, όπως μας δήλωσαν, μέσα από τους αγανακτισμένους πολίτες που είχαν κατακλύσει το Σύνταγμα. Δεν πιστεύουμε στη δύναμη της πέτρας, των μαρμάρων και των λοστών. ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ότι πέτρα μας είναι η μαζική ειρηνική συμμετοχή μας, μάρμαρο το δίκιο μας και λοστός η θέλησή μας. Ενεργοποιούμαστε σε κοινωνικές δράσεις για να απαλύνουμε τον ανθρώπινο πόνο όπως και όπου μπορούμε. Συνεργαζόμαστε όλοι μαζί, σε μια προσπάθεια δικαιότερης κοινωνικής κατανομής. Εμείς οι μοτοσικλετιστές, έχουμε ένα ακράδαντο πιστεύω: ότι η δύναμη και τα κυβικά δεν βρίσκονται στους κινητήρες των μηχανών, αλλά στις καρδιές, τις δικές μας και των υπολοίπων ανθρώπων. Οάνθρωπος, από τη φύση του, γεννιέται με α- νάγκες, λιγότερες ή περισσότερες, ανάλογα με το αν γεννήθηκε σε βίλες ή παράγκες. Αλλά, ακόμα και τα πριγκιπόπουλα καθώς και άλλοι, απ' τη ζωή ευνοημένοι, έχουν ανάγκες ά- φθονες για να'ναι ευτυχισμένοι. Και συνήθως, όλοι αυτοί, αχόρταγοι όντες, σπάνια νιώθουν ευτυχισμένοι. Ο πλούτος, και η δόξα έτρεξαν μπροστά μου σαν ποτάμι, χαρά όμως κι ευτυχία ούτε δράμι, είπε μία πλούσια στον κόσμο φημισμένη, αλλά πολύ δυστυχισμένη. Μόνον ο Θεός υπάρχει χωρίς καμιά ανάγκη. Γιατί είναι τέλειος σε όλα και από Αυτόν ως Οι ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΕΣ ΕΛΛΑΔΑΣ από την επίσκεψή τους στην Κ.Μ.Μ. Με την επίσκεψή τους στους προστατευόμενους του Γηροκομείου μας, προσφέροντάς τους είδη ρουχισμού, κατάφεραν και έδωσαν μια νότα αισιοδοξίας και σε μας, γνωρίζοντας ότι η Κ.Μ.Μ. απέκτησε νέους φίλους. Τους ευχαριστούμε πολύ και τους ευχόμαστε να συνεχίσουν το κοινωνικό τους έργο. Το Δ.Σ. της Κ.Μ.Μ. Α ν ά γ κ ε ς πηγή των αγαθών πλημμυρίζει το σύμπαν όλο. Το μεγάλο, όμως θέμα μας εδώ για κάθε σωστό άνθρωπο είναι τούτο. Κατά πόσον είμαστε δούλοι στις ανάγκες αυτές και μας γραπώνουν έτσι οι μεγάλες τους δαγκάνες, οι φαγάνες. Κι αν δεν βάζεις φρένο στις ανάγκες αυτές, σε περιμένουν μεγάλες καταστροφές. Γι' αυτό πολύ σοφά έλεγαν οι μεγάλοι μας σοφοί, σ' όλη τη γη, ότι όσο λιγότερες ανάγκες έχεις, τόσο μεγαλύτερο μερίδιο ευτυχίας κατέχεις. Αν το κατανοήσουμε αυτό, πετύχαμε της ζωής μας τον σκοπό. π. Τιμόθεος Κ. Κιλίφης

5 O ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ Κ ύ ρ ι ε Κ ά μ ε ρ ο ν Παναγιώτης Αγησιλάου Ζιωτόπουλος Τις τελευταίες ημέρες πέρασε από το Ίντερνετ, αλλά και από τα ψιλά των εφημερίδων μια είδηση που δεν προσέχτηκε και δεν σχολιάστηκε όσο θα έπρεπε. Συγκεκριμένα, ο Άγγλος πρωθυπουργός κύριος Κάμερον εδήλωσε ότι, προ του ενδεχομένου της εξόδου της Ελλάδος από την Ευρωζώνη, σκεπτόταν να απαγόρευε την ελεύθερη είσοδο και διακίνηση Ελλήνων υπηκόων στο Ηνωμένο Βασίλειο ως πιθανών υποψηφίων οικονομικών μεταναστών, προκειμένου να διεφύλασσε την οικονομική σταθερότητα (εδώ γελάνε) της χώρας του. Βεβαίως το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών αντέδρασε, καθώς και ωρισμένοι πολιτειακοί παράγοντες, πλην όμως το θέμα χρήζει λεπτομερούς συζητήσεως και αναλύσεως. Οι ανωτέρω δηλώσεις ήταν άστοχες, α- πρεπείς και ανιστόρητες. Άστοχες, επειδή η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ε- πομένως οι υπήκοοί της έχουν δικαίωμα να μπαίνουν και να κυκλοφορούν ελεύθερα σε όποια χώρα της Ε.Ε. επιθυμούν (Κοινοτικό κατεστημένο). Απρεπείς, δεδομένου ότι κατά την στιγμήν κατά την οποίαν οι δεινώς εμπερίστατοι Ελληνες αγωνίζονται για την ίδια τους την ύπαρξη, παρόμοιες δηλώσεις είναι δυνατόν να διαταράξουν σοβαρώς την όποια εύθραυστη ισορροπία διατηρείται ακόμη στην χώρα μας, ιδίως δε στην λεγόμενη (κατά την λαϊκή έκφραση) «ψυχολογία», με επιπτώσεις άκρως δυσμενείς και καταστροφικές. Πάνω απ όλα όμως οι δηλώσεις ήταν «ανιστόρητες» κι ένας πρωθυπουργός μεγάλης εμβελείας και αναστήματος (Ουίνστον Τσώρτσιλ, Γεώργιος Κάννινγκ, Λόυδ Τζώρτζ) ουδέποτε θα τις είχε κάνει. Άραγε έχει αναλογιστεί ο κύριος Κάμερον ότι εάν επιθυμεί να απαγορεύσει την είσοδο των Ελλήνων στην χώρα του ως ανεπιθυμήτων, θα έπρεπε για να ήταν συνεπής προς το πνεύμα των δηλώσεών του ταυτοχρόνως: 1) Να ζητούσε να εγκαταλείψουν το Λονδίνο όλοι οι εκεί εφοπλιστικοί ελληνικοί οίκοι που εδώ και πολλά χρόνια αποτελούν οικονομικούς στυλοβάτες της περιοχής 2) Να ζητούσε να εγκαταλείψουν τις αγγλικές τράπεζες όλες οι καταθέσεις των Ελλήνων 3) Να επέστρεφε αμέσως στην Ελλάδα τα Ελγίνεια μάρμαρα κι όλους τους κλεμμένους αρχαιολογικούς θησαυρούς. 4) Να ζητούσε την αποχώρηση όλων των υ- ψηλοτάτου επιπέδου Ελλήνων επιστημόνων και λοιπών διανοουμένων που διαπρέπουν στο Ηνωμένο Βασίλειο. 5) Να έδιωχνε τις χιλιάδες Ελλήνων φοιτητών, προπτυχιακών και μεταπτυχιακών, που σπουδάζουν στην Αγγλία, καταβάλλοντας ταυτοχρόνως τον οβολόν τους στο βρεττανικό θησαυροφυλάκιο. Όπως και να το κάνουμε, πρέπει να είναι πολύ ανιστόρητος άνθρωπος ο κύριος Κάμερον. Ίσως να αγνοεί ότι αναρίθμητοι Έλληνες έπεσαν στα χέρια της Γκεστάπο, βασανίστηκαν ή έφτασαν μέχρι το εκτελεστικό απόσπασμα, επειδή έκρυψαν από τους κατακτητές Γερμανούς ή περιέθαλψαν Άγγλους στρατιώτες του εκστρατευτικού σώματος στην Ελλάδα. Σκέφθηκε μήπως να ερωτήσει, έστω δειγματοληπτικώς, τους ε- πιζώντες απογόνους των ανωτέρω για το εάν θα έπρεπε να πραγματοποιήσει την σημερινή απειλή του κατά των Ελλήνων; Πάνω από εκατόν πενήντα χρόνια οι Έλληνες έχουν πικρή πείρα από την αγγλική πολιτική «επάνω στο πετσί τους». Ήδη από το γλυκοχάραμα της ελληνικής ελευθερίας είχαν απτά δείγματα του τι εσήμαινε αγγλική πολιτική. Μπορεί στο Ναυαρίνο να κατεναυμάχησαν μαζί με τις άλλες Μεγάλες Δυνάμεις, τον Οθωμανικό στόλο, αμέσως μετά όμως εδίστασαν να συγκατατεθούν στην ε- φαρμογή ουσιαστικών μέτρων εξαναγκασμού των Τούρκων σε αναγνώριση της Ιουλιανής Σύμβασης. Μάλιστα, όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας μεταφερόταν με αγγλικό πλοίο στην Ελλάδα, ο ναύαρχος Κόδριγκτον δεν παρέλειψε καθ οδόν να του «ξεκαθαρίσει» ό- τι το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν το συμφέρον της πατρίδας του και οι διαταγές που είχε λάβει, ενώ το συμφέρον και η τύχη της Ελλάδας ήταν γι αυτόν σε δεύτερη μοίρα. Εξ άλλου, λίγα χρόνια πριν οι Άγγλοι στην Ζάκυνθο το 1821, είχαν επιφυλάξει σε πατριώτες Ζακυνθινούς θανατική εκτέλεση που θα ζήλευε και ο ίδιος ο Αλή-πασάς. Αν θελήσουμε να πάμε λίγο παλιότερα θα θυμηθούμε και την εντελώς επαίσχυντη πώληση της Πάργας στον Αλή-πασά. Κατά τα χρόνια που ακολούθησαν, ειδικώς η Αγγλία με την στάση της φρόντιζε να υπενθυμίζει συνεχώς στους Έλληνες, ότι δεν «έπρεπε να το έπαιρναν απάνω τους» που είχαν γίνει ανεξάρτητο κράτος, αλλά ότι η τύχη τους ήταν ουσιαστικώς εξαρτημένη από τις θελήσεις και τα συμφέροντα της Γηραιάς Αλβιόνος (Παρκερικά-Πατσιφικά το 1837, α- ποκλεισμός του Πειραιά κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου, κ.λ.π.). Αλλά και κατά τα επόμενα χρόνια η στάση της Αγγλίας απέναντι της Ελλάδος δεν υπήρξε πάντοτε ιδιαιτέρως φιλική (Αποκλεισμός της Σύρου από τον ναύαρχο Χόουαρτ για να εμποδιστεί ο εφοδιασμός της Κρήτης το , εξαναγκασμός των δυνάμεων του στρατηγού Σκαρλάτου Σούτσου σε απόσυρση από τα τουρκικά εδάφη κατά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1878, αποκλεισμός των ελληνικών παραλίων για να διακοπεί η ελληνική επιστράτευση όταν οι Βούλγαροι προσήρτησαν την Ανατολική Ρωμυλία, κλπκλπ). Δεν θα αναφερθούνε, ελλείψει χώρου στην στάση της Αγγλίας έναντι της Ελλάδος κατά τα νεώτερα χρόνια και δη κατά το διάστημα και μετά, καθώς και καθ ό- λες τις φάσεις του «Κυπριακού». Τελικώς, ας είναι σίγουρος ο κύριος Κάμερον ότι πολύ λίγο ενδιαφέρει τους Έλληνες το τι θα κάνει τελικά. Εξ άλλου οι Έλληνες ουδέποτε θα του επιστρέψουν ως α- νεπιθύμητα τα τιμημένα λείψανα όσων συμπατριωτών του αγωνίστηκαν για την ελληνική ελευθερία. Άραγε τι θα έλεγαν όλοι αυτοί σήμερα αν ζούσαν στον Άγγλο πρωθυπουργό; Τι θα έλεγε ο Ριχάρδος Τζώρτζ που θυσίασε μερικά από τα καλύτερα του χρόνια μαχόμενος πλάι-πλάι με πλήθος Ελλήνων αγωνιστών; Δεν αποκλείεται κι αυτή την φορά να ξεσπούσε, όπως κάθε φορά που ήταν νευριασμένος, φωνάζοντας το αμίμητο «γκαϊντούρια». Αν παρουσιαζόταν ξαφνικά ο Βύρων, σίγουρα θα εξαπέλυε με την πέννα του κεραυνούς κατά του παρεκτραπέντος συμπατριώτου του. Το ίδιο άλλωστε είχε κάνει το 1809, όταν ευρισκόμενος στην Αθήνα είχε δει τα θλιβερά απομεινάρια της αρχαιολογικής λεηλασίας στην Ακρόπολη. Επίσης, το ίδιο έντονα θα διαμαρτυρόταν και το φάντασμα του Άστιγγος από την πλώρη της «Καρτερίας». Αναδημοσίευση από την «Εστία» Όλοι ονειρευόμαστε. Όλοι έ- χουμε ανάγκη να ονειρευόμαστε. Μικροί, μεγάλοι, πολύ α- θώοι, πολύ σοφοί, όλοι έχουν ό- νειρα. Καθ' ένας ίσως έχει ένα διαφορετικό όνειρο, ένα μοναδικό, ουτοπικό ή πιο πραγματοποιήσιμο όνειρο. Κάποιοι από τους ονειροπόλους καταφέρνουν να γίνουν οραματιστές μιας μεγάλης ιδέας. Άλλοι πάλι, ενδίδουν στο φόβο της δύναμης που έχει το ρίσκο του α- πρόβλεπτου και μένουν άγνωστοι, ανύπαρκτοι, σβησμένοι αστέρες στο σύμπαν των ο- νείρων. Κάποιος μπορεί να σκεφτεί πως τα όνειρα είναι στιγμές αδυναμίας. Στιγμές που ο άνθρωπος χάνεται στα βάθη του υποσυνείδητου και πως κάτι μπερδεμένο και περίπλοκο με απλά λόγια, συμβαίνει στο βαθύτερο εγώ του που όπως θα λέγαμε, εκφράζει εν μέρει, η Φροϋδική άποψη. Αναφερόμαστε φυσικά, στα όνειρα που βιώνουμε όταν κοιμόμαστε. Φυσικά, κάποια σκέψη ίσως ταξιδέψει στα παιδικά όνειρα, κάποιος άλλος ίσως σκεφτεί τα εφηβικά όνειρα, εμείς ας ξεφύγουμε από το χρόνο, κατά το δυνατόν, και ας σκεφτούμε τα όνειρα ζωής! Τα σημαντικά, τα μεγάλα, τα ανυπέρβλητα. Εκείνα τα οποία δεν θα είναι απλά όνειρα του εαυτού μας με κέντρο τους ίδιους μας τους εαυτούς αλλά θα έχουν πομπό εμάς, α- ναζητητές για συμπομπούς εμάς και αποδέκτες την οικουμένη. Αφορμή για ένα τόσο δυνατό όνειρο δεν χρειάζεται και περιμένουμε πως θα είναι κάτι φοβερό, κάτι συγκλονιστικό! Δεν χρειάζεται για παράδειγμα, να δούμε ένα πολύχρωμο αερόστατο να πετά στον ουρανό και πίσω του να κυματίζει ένα λευκό πανί που να γράφει ας πούμε: Μπορείς να βοηθήσεις, μπορείς να αλλάξεις..., αλλά η αφορμή θα γεννηθεί μέσα μας. Ονειρεμένο Όνειρο Κατά τη γνώμη μου, το μήνυμα τουα αερόστατου είναι ήδη γραμμένο στις καρδιές μας, έχουν ήδη ανάψει τα φωτάκια που κοσμούν το μήνυμα αυτό και οι σάλπιγγες ήδη το φωνάζουν: Εγώ δεν μπορώ, όμως ΕΣΥ μπορείς για ΜΕΝΑ. Εσύ μπορείς να κάνεις εμένα να γίνω εσύ. Η αλλαγή κατά τη γνώμη μου δεν είναι πάντα απαραίτητη. Ίσως γιατί κάποιες φορές είναι μη εφαρμόσιμη. Περιμένουμε να αλλάξει κάτι για να δράσουμε. Λέμε χαρακτηριστικά: ας γίνει το πρώτο βήμα, η πρώτη προσπάθεια και στη συνέχεια βοηθώ και 'γω. Το θέμα είναι, πού ήσουν εσύ όταν άρχιζε η προσπάθεια. Ξεπέρασες το φόβο σου; Πήρες το ρίσκο της αγάπης, της φιλανθρωπίας, της φιλαλληλίας; Είναι αλήθεια λοιπόν, πως όλα ξεκινούν α- πό ένα όνειρο. Έτσι ξεκίνησε και η Κ.Μ.Μ. Οι γεννήτορές της την πόνεσαν, την αγάπησαν, κόπιασαν γι' αυτή και την είδαν σιγά-σιγά ν' ανθίζει, να καρποφορεί και σήμερα είμαι σε θέση να πω πως ο στόχος του ιδρυτή της, κου Διον. Θεοφιλάτου, επετεύχθη. Το ό- νειρο έγινε πραγματικότητα. Σε κάθε τοίχο της Μέριμνας αυτής, σε κάθε σκαλοπάτι, σε κάθε γραφείο, σε κάθε γωνιά που φιλοξενεί τον παππού και τη γιαγιά, φαντάζει η προσπάθεια όλων όσων γνωρίζουν τι θα πει προσφορά α- γάπης και ενδιαφέρον για μια ηλικία τρυφερή, ευαίσθητη και άξια σεβασμού, την Τρίτη Ηλικία. Κύρια επομένως, είναι η προσφορά της Κ.Μ.Μ. Εδώ και τόσα χρόνια, κύριο και το μήνυμα που πρωτίστως επιδιώκει να περάσει, το μήνυμα της φιλανθρωπίας. Θεωρώ πως βασικό συστατικό για να πραγματοποιηθεί ένα όνειρο είναι η αγάπη, συναίσθημα που πλημμυρίζει και φωτοβολεί έστω και σε μια απλή επίσκεψή μας στο κτήριο της Κ.Μ.Μ. Έπειτα, η πίστη, η μεγάλη επιθυμία να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου, να βιώσεις μια ευτυχισμένη κατάσταση και η πίστη στο Θεό απ' όπου αντλείς δύναμη. Αυτά είναι μερικά από τα βασικά υλικά της επιτυχημένης προσπάθειας της Κ.Μ.Μ. που δίνουν πνοή σ' ένα θεάρεστο φιλανθρωπικό έργο. Τα υπόλοιπα επίσης βασικά συστατικά επίτευξης του ονείρου, πρέπει να τα ανακαλύψετε μόνοι σας και δεν σας κρύβω ότι σίγουρα αν ψάξετε στην καρδιά σας, θα τα βρείτε. Εγώ το μόνο που μπορώ να σας αποκαλύψω είναι τα συναισθήματα που είναι απαραίτητα, ονομάζονται ΑΓΑΠΗ, ΠΡΟΣΦΟΡΑ, ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ στην 3η ηλικία και σας διαβεβαιώ ότι αν τα ε- φαρμόσετε θα νιώσετε ονειρεμένα! Μακάρι να μπορέσει να γίνει όνειρο του καθενός από εμάς, το όνειρο του παππού και της γιαγιάς που χρήζει βοήθειας για λίγες στιγμές ευτυχίας, όπως πραγματώνει επί πολλά συναπτά έτη η Κ.Μ.Μ.. Τολμήστε το όνειρο! Καλό Καλοκαίρι Αναστασία Χριστοδουλάκη Το φεγγάρι τραγουδά Ι Πήρε κιθάρα το φεγγάρι τ' ασημένιο κι ήρθε τραγούδι στο μπαλκόνι μου να πει. Με της αγάπης το ραβδί το μαγεμένο το χρόνο έσβησε στης νύχτας τη σιωπή! Την κούπα μου'δωσε της μνήμης να γεμίσω, τη μελωδία του να πιω στο δειλινό, το φως του μου'δειξε το δρόμο να βαδίσω στο παρελθόν που τώρα μοιάζει μακρινό! Γίναν οι πίκρες μου παλιό, σπασμένο χτένι, που ντύνει τ' όνειρο χρυσόχαρτο σφιχτά, στα χείλη πάνω η ελπίδα μου το φέρνει και φυσαρμόνικα το κάνει η καρδιά! Το φεγγάρι τραγουδά ΙΙ Με μιαν αστέρινη κιθάρα το φεγγάρι τραγούδι άρχισε στης νύχτας τη σιωπή. Ήρθε κοντά μου και την όψη σου έχει πάρει κι έφερε απόψε στο μπαλκόνι μου γιορτή! Την κούπα μου'δωσε του ονείρου να γεμίσω, τη μελωδία του να πιω στο δειλινό και μεθυσμένη έν' αστέρι να μαδήσω, για να ρωτήσω αν μ' αγαπά... τον ουρανό. Έσκυψα, μάζεψα τα φύλλα τα πεσμένα, με τ' ασημένιο φως τα τύλιξα σφιχτά. Κι ήταν ο έρωτας που τ' άρπαξε από μένα!... Μια φυσαρμόνικα κελάηδησε γλυκά! Τζένη Συρρή-Χαννάκη ποιήτρια, μέλος Ε.Ε.Λ.-Π.Ε.Λ.

6 O ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ Ημορφή αυτή της οικογένειας έχει τη ρίζα της και την αρχή στα βάθη των αιώνων και στην αγροτική οικονομία,που όμως πέρασε σ' όλες τις κοινωνικές τάξεις και κατοχυρώθη νομοθετικά και στο νεότερο δίκαιο (αστικό) ο πατέρας είναι αρχηγός του οίκου. Αυτός έχει όλη την ευθύνη της οικογένειας κι αυτός παίρνει όλες τις αποφάσεις, αυτός σηκώνει όλα τα οικογενειακά βάρη. Αυτός ο στύλος και η κολόνα του σπιτιού. Έτσι λοιπόν, το άστρο του ισχυρού πατέρα βασίλεψε το Η Ελληνική Πολιτεία, τότε άλλαξε το οικογενειακό Δίκαιο απ' αυτόν τον ο- ρισμό ο άντρας είναι κεφαλή του σπιτιού. Έτσι του αφήρεσε την απόλυτη εξουσία, που είχε έως τότε κι απ' τους προχριστιανικούς ακόμη χρόνους. Και έπραξε καλά που διακήρυξε κι επισημοποίησε την αρχή της ι- σότητας των δύο φύλων. Φυσικά, την αρχή αυτή της φυλετικής ισότητας άντρα γυναίκας, διεκήρυξε πρώτος ο χριστιανισμός μέσω του Θείου Παύλου! Μπήκαμε στον νέο αιώνα της νέας χιλιετίας και πορευόμαστε προς το αόρατο μέλλον μας. Και μας βασανίζει η σκέψη: τι άραγε μας επιφυλάσσει αυτό το μέλλον, που πορεύεται ο πολιτισμός μας στον νέο αιώνα, που αρχίζει κι ο σημερινός Πατέρας συνεχίζει να δίνει τις πατρικές εκείνες συμβουλές του. Αγαπητό μου παιδί, Συγχώρεσέ με που θα σου γίνω για άλλη μια φορά βαρετός! Θα αναρωτιέσαι ποιος είμαι εγώ; Μα ο πατέρας σου φυσικά. Είμαι ο κάθε πατέρας που επιδιώκει ουσιαστική συζήτηση με το παιδί του χωρίς τον παράγοντα ηλικία. Βλέπεις παιδί μου, εμείς οι δυό έχουμε μια σχέση, η οποία ναι Συμβουλές του Πατέρα το παραδέχομαι επιλέχθηκε μονομερώς. Δηλαδή μόνο από μένα. Ίσως εσύ δε θα'θελες να με είχες πατέρα. Ίσως ακόμα να ήθελες ούτε καν να υ- πάρχεις. Εμείς παιδί μου, οι πατεράδες, την μονομερή αυτή επιλογή τη λέμε νόμο της φύσης νόμο της ζωής και ανάγκη για ύπαρξη. Με οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα γινόμασταν παράνομοι της φύσης. Έτσι ή αλλιώς λοιπόν, η σχέση μας αυτή είναι γεγονός. Κι αδύνατο να κάνουμε πίσω. Έχεις όρους βασικούς που γεννούν αμοιβαίες υποχρεώσεις. Καταλαβαίνω πως ήδη μέσα σου επαναστάτησες κι όλας! Βλέπεις φραγμούς στην απόλυτη ελευθερία σου. Ψάχνεις να βρεις και να σπάσεις το συμβόλαιο. Όμως δε θα το βρεις παιδί μου. Μην ψάχνεις. Ίσως μόνο σαν γίνεις κι εσύ πατέρας. Γι' αυτό μη μου θυμώνεις για την υπέρμετρη φροντίδα μου για σένα και για τις εύλογες ανησυχίες μου. Ακόμη και για τις άδικες ίσως αποφάσεις μου. Εγώ μπορώ να μικρύνω γιατί υπήρξα κάποτε παιδί. Έλα. Μεγάλωσε κι εσύ παιδί μου όσο χρειάζεται για να συζητήσουμε. Ξέρω πως είναι δύσκολο γιατί δεν υπήρξες ποτέ μεγάλος. Δεν υπήρξες πατέρας. Μα έλα προσπάθησε. Φαντάσου πως μεγάλωσες λίγο.έλα ν' ανταμώσουμε πιο γρήγορα. Να προλάβουμε το χρόνο. Να προλάβουμε τη ζωή. Πρέπει μαζί να σχεδιάσουμε πώς θα μπεις στην οργανωμένη κοινωνία. Σαν τον προπονητή και τον αθλητή με στόχο το ρεκόρ. Δες τα λιονταράκια. Μαθαίνουν από τη λέαινα μάνα τους πώς να κυνηγούν το θήραμά τους για να ζήσουν. Εσύ παιδί μου, πρέπει να μάθεις α- πό μένα πώς να δουλέψεις για να ζήσεις. Η δύναμη του ανθρώπου δεν υπήρξε ποτέ στα χέρια, παρά μόνο στο πνεύμα του. Γι' αυτό και η εκπαίδευσή σου για τη ζωή υπήρξε η πιο δύσκολη. Η δυσκολότερη εξ ό- λων των όντων στη φύση. Αναλογίζεσαι λοιπόν, παιδί μου, πόση προσπάθεια χρειάζεται εκ μέρους σου; Πόσο πείσμα και πόση επιμονή; Πόσο χρειάζεται να κεντρίσεις τον εγωϊσμό σου; Προσοχή όμως. Οι άλλοι γύρω σου δεν υστερούν σε προσόντα από σένα. Η φύση έχει δώσει τα ίδια όπλα σ' όλους. Το παιγνίδι παίζεται στην ί- δια σκακιέρα και με ίσους όρους. Ο υπέρμετρος εγωϊσμός μπορεί να σε βγάλει από το δρόμο σου, όπως ε- πίσης και η επιλογή του εύκολου. Η ε- πιλογή αυτή δεν είναι πάντα η λύση. Μπορεί να είναι παρέκκλιση του στόχου σου. Ένα διάλειμμα για να αποφύγεις το δύσκολο είναι αυτοάμυνα του νου σου. Ο νους επιδιώκει ν' αποφύγει τον βασανισμό του. Να διατηρήσει την αδράνειά του. Κι αυτός ο νους μπορεί να δώσει πολλά. Εσύ παιδί, έχεις την αποκλειστική του καλλιέργεια. Πάρε λοιπόν το μέλι χωρίς να καταστρέψεις την κηρήρθα. Καταλαβαίνω πως αρχίζω να γίνομαι πάλι ο...βαρετός. Γι' αυτό δε θα σε κουράσω. Μόνο σε παρακαλώ γράψε μου. Γράψε μου τι θέλεις από μένα, ή τι δε θέλεις. Γράψε μου ακόμα κι αν δεν θέλεις τίποτα. Μπορεί να θυμηθώ κι εγώ κάτι που ξέχασα σαν ήμουνα παιδί. Αριστείδης Χρ. Πετρόπουλος (Σκαρμιτσιώτης) Φάλαινα στον Κόλπο του Σαρωνικού! Το θαλασσινό θηλαστικό ε- ντοπίστηκε από εθελοντές του Ινστιτούτου Θαλάσσιας προστασίας Αρχιπέλαγος, φάλαινα 14 μέτρων στη θάλασσα του Σαρωνικού, όπως υποστηρίζουν οι υ- πεύθυνοι του Ινστιτούτου η φάλαινα στον Σαρωνικό συνιστά σημαντικό γεγονός, καθώς πρόκειται για είδος που διαπλέει περιστασιακά τα εγχώρια νερά. Παράλληλα, απτή απόδειξη της σημαντικής βιοποικιλότητας της περιοχής. Σύμφωνα με το Αρχιπέλαγος, η διεθνής επιστημονική κοινότητα αναγνωρίζει πως οι Ελληνικές θάλασσες και κυρίως το Αιγαίο Πέλαγος φιλοξενούν τους σημαντικότερους πληθυσμούς θαλασσίων θηλαστικών που έχουν απομείνει στη Μεσόγειο. Τα κητιώδη των Ελληνικών θαλασσών εξακολουθούν να παραμένουν ά- γνωστα στο ευρύ κοινό. Το γεγονός αυτό τα θέτει σε κίνδυνο. Οι ειδικοί εξηγούν ότι η αυξανόμενη ρύπανση των θαλασσίων οικοσυστημάτων και η ανυπαρξία αποτελεσματικού πλάνου για την αντιμετώπιση πιθανών θαλάσσιων α- τυχημάτων λόγω της υψηλής κίνησης εμπορικών πλοίων χαμηλής ταχύτητος που πιλοτάρουν αυτού του είδους τα κητώδη της θάλασσας. Για τον λόγο αυτόν τονίζουν χωρίς ουσιαστικό κεντρικό έλεγχο απειλούν καθημερινά το προσδόκιμο ζωής του ελληνικού θαλάσσιου πλούτου. Είναι αναγκαιότητα λήψης μέτρων προστασίας των υδάτινων οικοσυστημάτων, ώστε να συνεχίσουν είδη όπως η πτεροφάλαινα να στολίζουν τις Ελληνικές θαλάσσιες περιοχές. Το κήτος αυτό τρέφεται με αφρόψαρα και μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 25 μέτρα και σε βάρος τόνους, έχει διάρκεια ζωής μέχρι 80 χρόνων. Η φάλαινα κολυμπάει σε βάθος 400 μέτρων και με ταχύτητα 14 μιλίων και η εκπνοή της δημιουργεί ένα εντυπωσιακό φαινόμενο, ένας πίδακας νερού ορθώνεται σε ύ- ψος που μπορεί να φτάσει και τα 6 μέτρα. Η αιτία κυρίως θανάτου είναι συνήθως η σύγκρουση με μεγάλα πλοία και κυρίως ταχύπλοα... Αριστείδης Χρ. Πετρόπουλος (Σκαρμιτσιώτης) Διήγημα του ΚΩΣΤΑ ΛΙΑΚΟΥ Πολλές φορές ο Αργύρης στεναχωριόταν για την υ- περβολική ένταση της τηλεόρασης του γείτονα του, αλλά δεν ήθελε με τίποτα, να εκφράσει την δυσαρέσκειά του. Πίστευε πάντα και το έλεγε διαρκώς: Ο Θεός να σε φυλάει από πόλεμο, αρρώστια, και κακό γείτονα. Κατά συνέπεια, δεν θα μπορούσε ο ίδιος ποτέ, γείτονας κακός να γίνει. Ύστερα κάθε προσπάθειά του, καλά μελετημένη ήθελε να είναι δίχως το παραμικρό δυσάρεστο αποτέλεσμα. Πάλευε ακόμα με τον εαυτό του, να διατηρεί όσα αποθέματα υπομονής είχε. Γιατί θεωρούσε, πώς αν ζητούσε κάτι, που έκρινε για λογικό και δίκαιο, έπρεπε να γίνει! Κι αν δεν έβρισκε ανταπόκριση, φοβόταν πολύ μή βρεθεί σε δρόμους που πάντα, πεισματικά απέφευγε. Θυμάται μια φορά που ήταν νέος, γύρω στα εικοσιπέντε με τριάντα περίπου. Δούλευε σ' ένα κατάστημα με παπούτσια και μια μέρα μάλωσε μ' έναν πραγματικά απαίσιο πελάτη. Τότε ένας άνθρωπος ηλικιωμένος, γύρω στα ε- βδομήντα, κοιτώντας τον με εκείνη την κατανόηση που βλέπει κανείς κάποιον, όταν αδικείται, του είπε. - Θα σου πω κάτι, χωρίς να νομίσεις ότι θέλω, τον έξυπνο να κάνω, επειδή μεγαλύτερος είμαι. Αν και έχω παιδιά, στην ηλικία σου. - Τι θέλετε να μου πείτε; - Έχεις δίκιο! Αλλά έχεις ακούσει αυτό που λένε, γλίτωσε από μια κακιά ώρα, να ζήσεις χίλια χρόνια; Η τηλεόραση του γείτονα έδινε συνήθως την εντύπωση, ότι ουρλιάζει, όπως ένας υστερικός που βρίσκεται σε Ο καλός γείτονας κρίση. Αυτή η εντύπωση γινόταν πιο έντονη στον Αργύρη, σαν τύχαινε να δει κι ο ίδιος, εικόνες και πρόσωπα, να εκφράζουν βία, φρίκη και ανυπαρξία λογικής, σαν τον καλύτερο τρόπο α- λίευσης κενών κεφαλιών. Μάλλον αυτή ήταν και η αιτία που τον ενοχλούσε η τηλεόραση, παρά ο γείτονας. - Κάνε υπομονή, του είπε μια μέρα η γυναίκα του, η Μαρία. Σκέψου ότι σε λίγο καιρό θα πάμε στο δικό μας σπίτι και ίσως να είναι καλύτερα. Είχανε από καιρό κάτι οικονομίες συγκεντρώσει, που προσπαθουσαν με νύχια και με δόντια να συγκρατήσουν. Βοήθησαν παράλληλα και οι γονείς της γυναίκας του, πουλώντας ένα οικόπεδο που είχαν στην επαρχία κι έτσι πραγματοποίησαν το σκοπό τους. Αγόρασαν το ισόγειο μιας τριώροφης μονοκατοικίας, με μικρό κήπος στην πίσω μεριά, σε δρόμο κάποιας ήσυχης γειτονιάς. Ήταν όπως έλεγαν, πραγματικά πολύ καλή ευκαιρία κι από πλευράς γειτόνων ακόμα. ΙΙ Ένα απόγευμα, βγαίνοντας απ' το σπίτι του, συνάντησε τον γείτονα. - Καλησπέρα σας! - Ο Αργύρης ένιωσε μεγάλη αμηχανία. Ο άνθρωπος που τον χαιρέτησε ήταν ένας συμπαθητικός γέρος, γύρω στα ογδόντα. Είχε ένα πρόσωπο ροδοκόκκινο που το έκανε πιο έντονο, ένα καλοκάγαθο χαμόγελο. Τα μάτια του έδειχναν κι αυτά, κάπως νοτισμένα. Θαρρείς πώς από την πηγή μιας γνήσιας καρδιάς, ανάβλυζαν τα λησμονημένα ποτάμια της ευγένειας και της λεβεντιάς. Ο γείτονας κατάλαβε ότι κάτι τον απασχολούσε. - Συγγνώμη για το θάρρος. Σας βλέπω λίγο ανήσυχο... Μήπως δεν αισθάνεστε καλά; του είπε με κάπως δυνατή φωνή. Ο Αργύρης αιφνιδιάστηκε πιο πολύ. Ένιωσε ακόμα κι έ- να αίσθημα ενοχής, εκείνες τις στιγμές. - Ευχαριστώ πολύ... Νάστε καλά... Δεν συμβαίνει τίποτα... Αλλά να... η κούραση αυτό τον καιρό, το άγχος της δουλειάς περισσότερο, η φροντίδα των παιδιών με το σχολείο, τα μαθήματά τους, καταλαβαίνετε... - Καταλαβαίνω! Η γυναίκα μου μάλιστα μου λέει, οι άνθρωποι δίπλα μας Θανάση, ποιος ξέρει τι κούραση θα τραβάνε. Εμείς άλλωστε ξέρουμε, τι θα πει κόπος. Όσο γίνεται ας μην ενοχλούμε. Προς Θεού! της απαντώ. Όμως αν καμιά φορά σας ενοχλώ, να μου το λέτε. Γιατί συνήθως δεν το καταλαβαίνω. Δυστυχώς από χρόνια είμαι κουφός!...

7 O ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ Βίος Αγίας Μαρίνας Στις 17 Ιουλίου τιμάμε τη μνήμη της Αγίας Μαρίνας που ήταν μάρτυρας του Χριστιανισμού. Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε σε μια εποχή δεισιδαιμονίας και ειδωλολατρίας, στην παρακμή των επίγειων θεών θα λέγαμε. Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια επί Διοκλητιανού ή κατ' άλλους επί Κλαυδίου Καίσαρα, από φημισμένους γονείς. Η μητέρα της όμως, πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννησή της ενώ για τον πατέρα της γνωρίζουμε πως ήταν ιερέας της ειδωλολατρικής θρησκείας και σεβαστό πρόσωπο της περιοχής. Ο πατέρας της, έδωσε το τότε βρέφος που είχε χάσει τη μητέρα του, σε μια γυναίκα που κατοικούσε στην εξοχική του αυλή για να το αναθρέψει. Η παραμάνα αυτή φωτισμένη από το Θεό, μεγάλωσε την Αγία Μαρίνα διδάσκοντάς της τον σεβασμό και την αγάπη στον τριαδικό Θεό. Της δίδαξε ακόμα την προσευχή και την ταπεινοφροσύνη. Έτσι λοιπόν, 12 ετών η Αγία Μαρίνα δέχτηκε την κατήχηση του Χριστιανισμού από σοφούς Χριστιανούς. Με δική της απόφαση, 15 ετών βαφτίστηκε Χριστιανή. Η αγάπη που ένιωθε για τον πατέρα της την ώθησε στο να προσπαθήσει να τον απομακρύνει από την πλάνη των ειδώλων. Η Αγ. Μαρίνα θεωρούσε το ψέμα και την υποκρισία αμάρτημα. Είπε λοιπόν, την αλήθεια στον πατέρα της, πως ήταν Χριστιανή και τον παρότρυνε να ακούσει και 'κείνος τη διδασκαλία του Χριστού. Η μεγάλη έκπληξη του πατέρα της δεν τον εμπόδισε να δείξει αρχικά ηρεμία και να προσπαθήσει να της αλλάξει τη γνώμη. Όταν κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να τη μεταπείσει, τη μίσησε, την αποκλήρωσε, καθώς ήταν ιερέας των ειδώλων, δίνοντάς την τέλος ως και λάφυρο και έρμαιο στους Χριστιανούς. Η Αγία Μαρίνα βρήκε καταφύγιο στα Χριστιανικά κοινόβια της εποχής. Ένα πρωΐ ό- μως, έφτασε έφιππος στην Αντιόχεια ο Έπαρχος Ολύβριος που μόλις είδε τη Μαρίνα την ερωτεύθηκε λόγω της ομορφιάς της. Της ζήτησε να του πει που έμενε και 'κείνη του α- πάντησε λέγοντας την αλήθεια. Λίγες μέρες αργότερα, οι έφιπποι συνοδοί του Ολύβριου την άρπαξαν και τη μετέφεραν στο παλάτι του Επαρχίου του. Ο Ολύβριος της ζήτησε να μείνει κοντά του και να την παντρευτεί. Εκείνη αρνήθηκε και του ομολόγησε ότι ήταν Χριστιανή. Εκείνος συγκράτησε το θυμό του και με εξαιρετικές περιποιήσεις δοκίμασε να τη μεταπείσει. Για δεύτερη φορά ο Ολύβριος της ζητά να τον παντρευτεί και 'κείνη αρνείται. Τότε ο Ολύβριος, εφόσον ο ίδιος δεν μπορούσε να την καταδικάσει, την έστειλε στο επίσημο Δικαστήριο να δηλώσει ότι είναι Χριστιανή. Εκείνη δεν δείλιασε, μα με θάρρος ομολόγησε ότι ήταν Χριστιανή. Αρχικά καταδικάστηκε σε μαστίγωση. Το μαστίγιο ήταν τέτοιο που καταμάτωσε το κορμί της Αγίας. Όταν πληροφορήθηκε το μαρτύριο της Μαρίνας ο Ολύβριος, της πρότεινα ξανά να τον παντρευτεί, εκείνη όμως για τρίτη φορά, αρνήθηκε και οδηγήθηκε στη φυλακή από τον Ολύβριο. Την πήγαν λοιπόν, ξανά από τη φυλακή στο Κριτήριο και της έλεγαν να λυπηθεί τα νιάτα της, μα εκείνη δεν οπισθοχωρούσε. Αύξησαν λοιπόν, τους πόνους της πληγώνοντας με καρφιά το σώμα της. Παρά τους πόνους δεν αλλαξοπίστησε. Την ξανάριξαν στη φυλακή. Προσευχόταν τόσο δυνατά, τόσο έντονα που έγινε το θαύμα. Οι πληγές της από τα βασανιστήρια επουλώθηκαν. Η Μαρίνα δόξασε τον Κύριο και περίμενε το ξημέρωμα χωρίς φόβο. Νωρίς το πρωΐ, οι στρατιώτες οδήγησαν τη Μαρίνα στο Κριτήριο καθώς ήταν η τελευταία μέρα που θα αρνούνταν ή όχι, τον Χριστό. Εκεί ήταν κι ο Ολύβριος, που όταν είδε τη Μαρίνα χωρίς πληγές εξεπλάγην και της είπε πως οι Θεοί που περιφρονεί τη λυπήθηκαν και τη γιάτρεψαν. Η Μαρίνα του απάντησε ότι Χριστός την έκανε καλά και πως μόνον Εκείνον δοξάζει. Τότε ο Ολύβριος διέταξε και του έφεραν ένα καζάνι με νερό στο οποίο βούτηξε το κεφάλι της Μαρίνας για να πνιγεί. Έγινε δεύτερο θαύμα καθώς πάνω από το καζάνι, φάνηκε ένα ά- σπρο περιστέρι που κρατούσε στο ράμφος του ένα στεφάνι. Ένας σταυρός φώτισε την περιοχή του Μαρτυρίου. Οι παρευρισκόμενοι ομολόγησαν την πίστη τους στο Θεό και ο Ολύβριος σκότωσε Χριστιανούς. Έβγαλε τη Μαρίνα από το καζάνι και την ξανάριξε στη φυλακή. Την επόμενη μέρα προσπάθησε μ' ευγενικό τρόπο να τη μεταπείσει, ώστε να θυσιάσει στους ειδωλολατρικούς Θεούς. Η Μαρίνα με σθένος του απάντησε πως ούτε τιμωρία, ούτε πλούτος, ούτε αξίωμα ήταν ικανά να την χωρίσουν από την αγάπη της για τον Χριστό. Ο Ολύβριος αποφάσισε να τη σκοτώσει με ξίφος. Λίγο πριν πεθάνει όμως, η ίδια η Μαρίνα, ζήτησε να την αφήσουν να μιλήσει. Αφού της το επέστρεψαν, με θάρρος ομολόγησε στο κήρυγμά της, την Τριαδική ενότητα, ότι ο θάνατος δεν είναι ο τάφος της ψυχής αλλά μια κίνηση προς το Θεό. Γονάτισε κι άρχισε να προσεύχεται, όμως τη στιγμή που θα την αποκεφάλιζαν, έγινε μεγάλος σεισμός. Όλοι φοβήθηκαν και ο δήμιος δεν μπορούσε να πράξει αυτό που του είχαν αναθέσει. Η Αγία Μαρίνα έδωσε θάρρος στο δήμιό της για να την σκοτώσει, και έτσι έγινε. Κρυπτοχριστιανοί, έθαψαν με τιμές το σώμα της. Για τη βιογραφία της Αγίας Μαρίνας, χρησιμοποιήσαμε συναξάρια και κυρίως το ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ της Αγγελικής Δαμίγου. Αναστασία Χριστοδουλάκη Iστορία-Καταγωγή: Η ντομάτα κατάγεται από τη Λατινική Αμερική, συγκεκριμένα από τις περιοχές Περού, Εκουαδόρ και Χιλή. Η καλλιέργειά της ξεκίνησε στο Μεξικό και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο όταν την έφερε στην Ευρώπη ο Χριστόφορος Κολόμβος τον 16ο αιώνα. Το όνομά της προέρχεται από την λέξη tomati της διαλέκτου Ναχουάτλ που μιλούσαν Ινδιάνοι του Μεξικού. Αρχικά οι κάτοικοι της Ευρώπης, την καλλιεργούσαν μόνο σαν καλλωπιστικό φυτό ε- πειδή στα φύλλα της περιέχεται η τοξική ουσία σολανίνη και επειδή μοιάζει πολύ με το φυτό Ατροπός (Atropus belladona), που ήταν ήδη γνωστό σαν δηλητηριώδες. Μορφολογία-Ανάπτυξη: Η ντοματιά ζει μόνο μερικά χρόνια και συνήθως καλλιεργείται ως μονοετές φυτό. Μπορεί να φτάσει σε ύψος έως και τρία μέτρα αν βρει κάπου να στηριχθεί γιατί ο κορμός της είναι αδύναμος. Υπάρχουν τομάτες αναρριχώμενες, ημιαναρριχώμενες και αυτοκλαδευόμενες. Οι αναρριχώμενες και οι ημιαναρριχώμενες χρειάζονται στήριξη η οποία γίνεται είτε με σπάγκο είτε σε καλάμια όταν πρόκειται για υπαίθρια καλλιέργεια. Καλλιέργεια: Σε θερμοκήπια καλλιεργείται καθ' όλη τη διάρκεια του έτους αλλά στον κήπο μας φυτεύουμε μικρά φυτά Bότανα - Φυτά Δ Ι Η Γ Η Μ Α Συγγραφέας: Κώστας Παπασπήλιος Καρεκλάς Mαύρος κι άραχνος ο Καρεκλάς γυρνούσε με το ψαθί στον ώμο και το μικρό τσουβάλι του στην πλάτη. Συνήθως ήταν γύφτος που περιέτρεχε στις γνώριμες γειτονιές του σε τακτά διαστήματα. Κάθε φορά ξεσήκωνε τον κόσμο με τη δυνατή λαρυγκάτη φωνή του. - καρικλάς, ο καριεκλάς παλιές καρέκλες φτιάνω. Τα παλιότερα χρόνια όλες οι καρέκλες είχαν ξύλινο σκελετό και ψάθινο κάθισμα. Αν και ο κόσμος ήταν λιγότερο καθιστικός, με την καθημερινή χρήση όλο και κάποιο πρόβλημα παρουσιαζόταν. Όχι λίγες φορές τρύπαγε το ψαθί και ο ανύποπτος άνθρωπος από καθιστός κατέληγε ανάμεσα στα ξυλοπόδαρα...στουμπιστός. Ευτυχώς ο Καρεκλάς μπορούσε να διορθώσει κάθε βλάβη, ατάκα κι επί τόπου. Έτσι οι νοικοκυρές παρά την αντιπάθεια που είχαν στο πρόσωπό του, τον καλούσαν εσπευσμένα - έϊ καρεκλά κόπιασε από δω που χαλάσαν οι καρέκλες και τη βγάζουμε στο πάτωμα... Σαν σωστός επαγγελματίας ο Καρεκλάς από την αρχή της δουλειάς κοίταζε να κάνει σωστές συνεννοήσεις με τους νοικοκύρηδες. Α! όλα κι όλα το ράβεξήλωνε δεν το γουστάριζε καθόλου - το λοιπόν μαντάμ θες με τρίγωνα για με τετράγωνα την πλέξη; - αυτό με νοιάζει λιγότερο, με νοιάζει περισσότερο το γερό ψαθί... - από ψαθί άλφα-άλφα εγώ το σύναξα από Μεσολογγίτικο βάλτο. Την ίδια σημασία έδινε και στο Η ντόματα (Lycopersicum esculentum, συνώνυμο Solanum lycopersicum) τον Μάιο ή αργότερα αν θέλουμε να έχουμε παραγωγή ντομάτας ακόμα και στις αρχές του φθινοπώρου. Οι καρποί των πολύ πρώιμων ποικιλιών (όταν μεταφυτεύονται) μπορεί να συγκομιστούν αρχές Ιουνίου στον α- γρό. Οι τελευταίοι καρποί πρέπει να συγκομίζονται πριν τις πρώτες παγωνιές κατά τη διάρκεια του τρίτου δεκαήμερου του Οκτωβρίου. Ιδιότητες: Οι ντομάτες έχουν υψηλή διατροφική αξία και γι' αυτό είναι αρκετά ευεργετικές για την υγεία μας. Ενδεικτικά αναφέρουμε στις ντομάτες υπάρχει: βιταμίνη Α, βιταμίνες της ομάδας Β, βιταμίνη C, βιταμίνη Ε, Β-Καροτίνη, κάλιο, μαγνήσιο, σελήνιο, φολικό οξύ, χρώμιο, σίδηρος, χαλκός και μαγγάνιο. Εκτός των παραπάνω, στις ντομάτες περιέχεται και μια σημαντικότατη ουσία η Λυκοπένη. Είναι αντιοξειδωτική ουσία που βοηθά στη λειτουργία της καρδιάς και των αγγείων, μειώνει την οξειδωμένη LDL-χοληστερόλη και έχει αντικαρκινική δράση. Η ουσία αυτή απορροφάται καλύτερα από τον ανθρώπινο οργανισμό όταν η ντομάτα έ- χει υποστεί θερμική επεξεργασία και συνοδεύεται από λιπαρές ουσίες (π.χ. Ελαιόλαδο). Νιζάμη Μαρία Γεωπόνος Φυτικής Παραγωγής, Φυτοπροστασίας και Περιβάλλοντος Μsc Περιβάλλοντος Κ.Ε.Π.Π.Υ.Ε.Λ. Χίου Από το βιβλίο: Οι Γυρολόγοι οικονομικό, καθ ότι από παλιά οι καλοί λογαριασμοί έκαναν τους καλούς φίλους. Παρά τις φτηνές τιμές πάντα οι πελάτες λόγω φτώχειας, έκαναν μαζί του σκληρές διαπραγματεύσεις. - τέσσερα ταλιράκια είναι αρκετά αλλιώς... - άιντε τέσσερα ταλιράκια για χάρη σου αλλά να το ξέρεις καταστρέφομαι! Στην πραγματικότητα, καταστρεφόταν ο πελάτης γιατί ο καρεκλάς ήξερε να κερδίζει και με το έτσι και με το αλλιώτικο. Οπότε αντί να πλέκει με τριπλή λωρίδα ψαθί, κατέληγε να πλέκει με διπλή και με μονή λωρίδα. Μετά τη συμφωνία έπιανε αμέσως δουλειά. Εν πρώτοις, διάλεγε ένα καλό σημείο στην αυλή κι απόθετε το ψαθί και τα σύνεργά του που ήταν ένας κοφτήρας κι ένα σφυράκι σιδερένιο. Μετά έπαιρνε μία-μία τις καρέκλες και με τον κοφτήρα πετούσε όλα τα παλιά και άχρηστα ψαθιά. Στη συνέχεια στριφτάριζε τα νέα ψαθιά και τα πλεκε γρήγορα μαστορικά. Στο τέλος με το σφυράκι ίσιωνε τις πλέξεις κι έδινε στο κάθισμα την πρέπουσα μορφή. Όταν υπήρχε πολλή δουλειά ήταν ικανός να δουλεύει ακατάπαυστα μέχρι το βράδυ. Καθ όλη τη διάρκεια της εργασίας του μόνος και παραμελημένος από τους νοικοκυραίους, μόλις και μετά βίας λάβαινε ένα ποτήρι νερό και κανένα ξεροκόμματο. Βλέπετε οι προκαταλήψεις ήταν σφηνωμένες πολύ γερά στην ψυχή του λαού μας. Πολλές νοικοκυρές λόγω οικονομικής δυσπραγίας τον καλούσαν μόνο για μερικά μπαλώματα. Του ζητούσαν ακόμα αντί για επισκευή να προσθέσει μόνο μερικά ξυλάκια στήριξης. Αυτά τα ξυλάκια που αύξανα την ανθεκτικότητα της καρέκλας τα κουβαλούσε πάντα μαζί του. Πολλές φορές η επέμβαση δεν ευόδωνε και οι αξιοσέβαστες κυρίες ξεσπούσαν επάνω του - ακόμα δεν την έφτιαξες και χάλασε! - Δεν φταίω εγώ κυρά μου... - τότε ποιος φταίει; - η αφεντιά σου που ζυγίζει διακόσα κιλά! Μετά τον πόλεμο όταν το πλαστικό άρχισε να κυριαρχεί στην ανθρωπότητα, ο Καρεκλάς εφοδιάστηκε και με πλαστικές λουρίδες. Αυτές οι λουρίδες ήταν πιο ευκολοδούλευτες και είχαν διάφορα χρώματα. Πολλές ταβέρνες έβρισκαν πιο οικονομική αυτή τη λύση και την προτιμούσαν ασυζητητί. Ο Καρεκλάς κι αυτή τη φορά ευφάνταστος κατέθεσε το μεράκι του - τι σχέδιο προτιμάς αρχηγέ; - το σχέδιο Μάρσαλ! Σήμερα ο Καρεκλάς έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Στη θέση του η βιομηχανία του επίπλου προβάλλει χίλιες δύο εκδοχές τύπων και μεγεθών. Όσο για τη σύγχρονη νοικοκυρά, αυτή με τα έπιπλά της διεκδικεί κι ένα κάποιο πρεστίς. Ως εκ τούτου το ψαθί κι η πλαστική λουρίδα θεωρούνται... μπας κλας.

8 O ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΒιΒλίο Eλένης Μουζάκη-Μπουρίτσα Η Άρτεμις των Αστεριών Κατά φύσιν τα παιδιά πρέπει να θάβουν τους γονείς τους. Παρά φύσιν είναι να θάβουν οι γονείς τα παιδιά. Λόγια του εξ Εφέσσου φιλοσόφου μας Ηράκλειτου (5ος π.χ. αι.). Και, από τότε (5ος αιώνας π.χ.) πόσες φορές δεν συνέβη το παρά φύσιν ; Πόσες μάνες δεν πόνεσαν όσο η Μητέρα Παναγία; Σ όλες αυτές έρχεται να προσθέσει κοντά τους και τον δικό της πόνο η λογοτέχνιδα Ελένη Μουζάκη-Μπουρίτσα, θλιμμένη μάνα, μάνα που έχασε την κόρη της Ντένις (Άρτεμης) στις 2 Φεβρουαρίου του 2010, ανήμερα της Παναγίας... Στο φύλλο Μαΐου της εφημερίδος μας και με αφορμή τον εορτασμό της ημέρας της Μητέρας, υπήρχε αναδημοσίευση άρθρου του εκδότη κ. Στ. Καλυβιώτη (περιοδικό ΕΚΦΡΑΣΗ) αναφερόμενο στο τραγικό γεγονός καθώς και στην κυκλοφορία του παρουσιαζόμενου βιβλίου, βιβλίου με ποίηση αφιερωμένη από τη μάνα στν χαμένο της άγγελο ποιήματα γραμμένα στο κλασσικό στυλ ποίησης αποκαλύπτουν στον αναγνώστη τη ζωή της Ντένις, την προσωπικότητά της, αποκαλύπτουν με τη δύναμη της γραφής τους, το θαύμα της δημιουργίας του Θεού την ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ, το τι σημαίνει να είσαι ΜΑΝΑ, να ΑΓΑΠΑΣ, να ΠΟΝΑΣ όσο κι ΕΚΕΙΝΗ... Ζωή, Νάνι σου αγγελούδι μου, δύο από τα ποιήματά του α μέρους της συλλογής. Η Ε. Μουζάκη- Μπουρίτσα καλοσωρίζει την κορούλα της Ντένις στον ορατό γήινο κόσμο. Γλυκιά μου Παναγιά, Ένα δάκρυ, Φυγή, Λυγμός, η Ε. Μουζάκη-Μπουρίτσα, θρηνεί, αποχαιρετά τη Ντένις, στο β μέρος της συλλογής της συνοδεύοντάς την μ αυτά τα ποιήματα στο ταξίδι της στον αόρατο, άυλο κόσμο... Ενας Χρόνος! Ένας χρόνος όλος πόνο. Θρήνοι που αντάριαζαν. Κοπετός, λύπη και πίκρα. Δάκρυα που ζεμάτιζαν. Κάθε ώρα που περνούσε μύρια καρδιοχτύπια. Αχ! παιδί μου το φαρμάκι που με κέρασες το ήπια. Μ έκανε συντρίμμια ο χρόνος σαν μπουρίνι πέρασε, ξέσχισε τα σωθικά μου, μ έλιωσε... Με γέρασε. Πλέξανε μήνες και μέρες απ ατσάλι αλυσίδα, Μου τυλίξαν το λαιμό μου και δεν έχω ελπίδα. Κακοτράχαλοι οι καιροί μου, κεραυνοί θερίζουν, με τσακίζουν οι τυφώνες... Με καταβροχθίζουν. Πέρασε κι ο πανδαμάτωρ, λησμονιά μου έταξε. Μου δωσε τις υποσχέσεις, κι έπειτα, με ξέχασε. Ένας χρόνος! Τόσο πόνο πώς τον σήκωσα αλήθεια; Είμαι Μάνα, μα τελειώνω, όχι σαν τα παραμύθια. Ελένη Μουζάκη-Μπουρίτσα 2 Φεβρουαρίου 2011 Σιωπή... το μόνο σχόλιο. Κριτική για τους εξαίρετους στίχους; Οπισθοχωρεί και, δίνει τη θέση της (ή κριτική) στη συμμετοχή στο βουβό πόνο της Μάνας, μιας μάνας αξιόλογης ποιήτριας που στο Η Άρτεμις των Αστεριών καταγράφει με τους στίχους της την Κραυγή Πόνου, αβάσταχτου πόνου όλων των μανάδων που χάνουν τα παιδιά τους... Η κ. Ελένη Μουζάκη-Μπουρίτσα, διοικητικό στέλεχος των εταιρειών του αδελφού της Ελευθ. Μουζάκη και συνάμα γνωστή λογοτέχνιδα, ευγενικά προσέφερε το βιβλίο της Η Άρτεμις των Αστεριών, εκδόσεις ΔΡΟΜΩΝ, Αθήνα 2011, για την βιβλιοθήκη της Κ. Μέριμνας. Η Κ.Μ.Μ. εκφράζει στην θλιμμένη μητέρα, εκλεκτή προσωπικότητα και λογοτέχνιδα κ. Ε.Μ.Μπ., τα θερμότερα συλλυπητήρια για το τραγικό συμβάν. Η Άρτεμις των Αστεριών, μια νέα ζωή, ένα κορίτσι γεννιέται, η Ντένις. Η Ελένη βιώνει τη χαρά της ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ. Στις 2 Φεβρουαρίου του 2010 θα βιώσει το χαμό του κοριτσιού της. Θάνατος. Τέλος; Όχι για την μάνα-ποιήτρια Ελένη, που τα 63 ποιήματα της συλλογής της, τελικά, δεν είναι παρά ένα και μόνο μήνυμα : ΑΓΑΠΗ, της μάνας για το παιδί της, αγάπηαιώνια που την στέλνει στο παιδί της μέσω του βιβλίου εκεί, στον κόσμο των αγγέλων που μετέβη... Αποκτήστε το Η Άρτεμις των Αστεριών, βιβλίοποιητική συλλογή της κ. Ελένης Μουζάκη-Μπουρίτσα, βιβλίο ύμνος στη Μητέρα. Τασσώ Γαΐλα Σωστό ή λάθος; Greece ή Hellas είναι το σωστό; Ηχώρα μας στο εξωτερικό αναφέρεται με δύο ονόματα. Greece και Hellas. Η δεύτερη ονομασία αγγίζει περισσότερο τις καρδιές μας διότι αυτήν χρησιμοποιούμε όλοι μας καθημερινά. Ελλάς, Ελλάς, φωνάζουν τα παιδιά μας, όταν ζητωκραυγάζουν τις εθνικές μας ομάδες. Ελλάδα τη γράφουμε στα χαρτιά. Έλληνας είναι ο πολίτης της. Ελληνικά τα προϊόντα της και γι αυτό η λέξη Greece ακούγεται σαν ξενόφερτη και δε είναι λίγοι εκείνοι που προτείνουν ακόμη και την κατάργησή της. Κι όμως κι αυτή η ονομασία είναι απόλυτα δική μας. Οι λέξεις Greece και Greek προέρχονται από τη λέξη Γραικός που ήταν η πρώτη ονομασία του ιθαγενούς κατοίκου τούτης της χώρας, από αρχαιοτάτων χρόνων. Ο Ησίοδος γράφει ότι ο Γραικός ήταν γιος του Δία και της Πανδώρας και ο Βυζάντιος αναφέρει με το όνομα Γραικό το γιο του Θεσσαλού, του μυθικού ήρωα και βασιλιά της Θεσσαλίας, ο οποίος ήταν γιος του Αίμονα, γι αυτό και η Θεσσαλία λεγόταν και Αιμονία. Κατά μία δεύτερη εκδοχή, ο Θεσσαλός ήταν γιος του Ηρακλή και της Χαλκιόπης, θυγατέρας του βασιλιά της Κω Ευρύπυλου. Και τρίτη εκδοχή λέγει ότι ήταν γιος του Ιάσωνα και της Μήδειας. Όποια από τις τρεις εκδοχές και αν δεχτούμε, ένα είναι βέβαιο, ότι το γιο του Θεσσαλού τον έλεγαν Γραικό. Γραικοί εκαλούντο οι κάτοικοι της Δωδώνης που εγκαταστάθηκαν στις όχθες του Αχελώου, μετά το μεγάλο κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Οι Γραικοί κατοικούσαν στην Ελλάδα από την αρχαιότητα και μόλις το 10ο π.χ. αιώνα γεννήθηκε από τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα (θυγατέρα του Επιμυθέα), ο Έλληνας, που έμελλε να δώσει τ όνομά του σε όλους μας. Για την ιστορία θυμίζουμε, ότι ο Έλληνας παντρεύτηκε την Ορσηίδα με την οποία απέκτησε τρεις γιους, τους Αίολο, Δώρο και Ξούθο. Οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν το όνομα του Έλληνα ήσαν οι κάτοικοι της Φθίας, περιοχής της Θεσσαλίας, οι γνωστοί Μυρμιδόνες του Αχιλλέα. Στον τρωικό πόλεμο άλλωστε, Έλληνες εκαλούντο μόνο οι Μυρμιδόνες, ενώ οι άλλοι λέγονταν Αχαιοί, Δωριείς και Αργείοι. Ακόμη και ο Θουκυδίδης, επικαλούμενος τον Όμηρο, μόνο τους Μυρμιδόνες ονομάζει Έλληνες. Αργότερα, όταν οι πόλεις της πατρίδας μας αναγκάστηκαν να ξεχάσουν τις μεταξύ τους έριδες και τα μίση που τους χώριζαν, για να ενωθούν και να συμμαχήσουν κατά του κοινού περσικού κινδύνου, είχαν πάντα επικεφαλής τους πανύψηλους και γενναίους Μυρμιδόνες- Έλληνες, στην εμφάνιση των οποίων οι Πέρσες ετρέποντο σε φυγή, πετώντας τα όπλα τους και φωνάζοντας έρχονται οι Έλληνες. Έτσι γενικεύτηκε η ονομασία Ελληνες σε όλους τους συμμάχους και κατοίκους του ελλαδικού χώρου. Ακόμη και ο Βαλαωρίτης, βάζει στο στόμα του Αθανασίου Διάκου τη φράση Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω σαν απάντησή του προς τους Τούρκους, όταν του πρόσφεραν τη ζωή του και ανώτατα αξιώματα στον τουρκικό στρατό, αν δεχόταν ν αλλαξοπιστήσει και να πάρει με το μέρος τους. Και οι δύο ονομασίες επομένως, είναι σωστές και μάλιστα η λέξη Γραικός έχει αν θέλετε, και προτεραιότητα, λόγω αρχαιότητος... Αυτά για να γνωρίσουμε τις ρίζες μας και να μην τις απεμπολούμε... Χρήστος Σπυρ. Γκερέκος ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ Η ελληνική γλώσσα! Διάβασα σε υπότιτλους πρωϊνών ειδήσεων στην τηλεόρασή μας Τουρκική αντίδραση της Τουρκίας... και διερωτώμαι, αφού ήταν τουρκική η αντίδραση θα μπορούσε να είναι του Βιετνάμ ή του Μπαγκλαντές; Ακούσαμε τηλεπαρουσιάστρια να λέγει ότι ο φακός αποθανάτισε το τάδε γεγονός, διότι δεν γνωρίζει προφανώς ότι αποθανατίζω σημαίνει εκτελώ, σκοτώνω, αποτελειώνω και ότι ο φακός δεν σκοτώνει αλλ αντίθετα απαθανατίζει δηλαδή φωτογραφίζει κάτι για να μείνει ζωντανό στη μνήμη, άρα αθάνατο! Και θα μου πείτε ίσως ότι εδώ ο κόσμος χάνεται. Η χώρα μας κινδυνεύει να χρεοκοπήσει κι εσένα σε μάρανε ένα άλφα που έπρεπε να ναι στη θέση ενός όμικρον; Ναι φίλοι αναγνώστες, χωρίς ν αγνοώ όλα τα άλλα κι αυτό με αγγίζει. Και με αγγίζει διότι δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι μαζί με τη γλώσσα μας, τα ήθη, τα έθιμα, οι εθνικές μας παραδόσεις ακόμη και τα εθνικά και θρησκευτικά μας σύμβολα, είναι όλα υπό διωγμό στην εποχή μας. Γι αυτό ακούμε τη νεολαία να λέγει μου την έπεσε, καράφλιασα, τον Ιούνη, τον Ιούλη κ.ο.κ. Σας θυμίζω ότι το 1999 είχε γίνει πρόταση ν αντικατασταθούν τα φωνήεντα η, υ και οι δίφθογγοι ει, οι, υι με το γιώτα, απο τον καθιγιτί Πανεπιστημίου κ. Αθ. Παππά, ενώ συνάδελφός του ζητούσε να καταργηθούν και οι τόνοι. Ας δούμε για παράδειγμα τι θα συνέβαινε αν είχαν εφαρμοσθεί οι προτάσεις τους: Η λέξη χάλια χωρίς τόνο θα σήμαινε χάλια αλλά και χαλιά! Αν γράφαμε ο αέρας είναι στιχιο, όλα με γιώτα, θα σήμαινε ότι ο αέρας είναι στοιχείο ή στη Χίο; Κι αν διαβάζαμε ότι ι χίρα ζι μόνι τι θα συμπεραίναμε ότι η χήρα ζει μόνη ή ότι ζυμώνει ; Είναι λυπηρό άνθρωποι των γραμμάτων, που θα πρεπε να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για την προστασία και διατήρηση ανόθευτης της θαυμάσιας ελληνικής γλώσσας, να την καταπολεμούν ή να παραμένουν αδιάφοροι μπροστά στην πολεμική που δέχεται, όταν είναι γνωστό ότι αυτή η γλώσσα, έχει δώσει ρίζες σε χιλιάδες ξένες λέξεις, ειδικά στο χώρο των επιστημών. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1957, ο αείμνηστος καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας είχε προκαλέσει αίσθηση στην παγκόσμια κοινή γνώμη, όταν μιλώντας στην κατάμεστη από ανθρώπους των γραμμάτων αίθουσα του γνωστού μας Δ.Ν.Τ. είχε χρησιμοποιήσει αγγλικές λέξεις, αποκλειστικά με ελληνικές ρίζες. Κλείνοντας, υπενθυμίζουμε ένα ιστορικό γεγονός, ύψιστης σημασίας για την ελληνική γλώσσα, που συνέβη πριν 225 χρόνια. Το 1787, όταν ψηφιζόταν το πρώτο Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, οι Ουάσιγκτον, Τζέφερσον και Άνταμς είχαν προτείνει επίσημη γλώσσα του νέου κράτους τους να είναι η ελληνική, για να τιμηθεί το έθνος (το ελληνικό) που πρώτο γέννησε τη δημοκρατία και τη διέδωσε σ ολόκληρο τον κόσμο. Ο λόγος που δεν καθιερώθηκε τελικά (με μια ψήφο διαφορά, της Αγγλίας) ήταν το επιχείρημα των Άγγλων ότι η αφομοίωση της ελληνικής γλώσσας θα ήταν δύσκολη από τους πρώτους κατοίκους της νέας τότε Ηπείρου, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειονότητα ήσαν αγράμματοι ευθρόδερμοι. Οι ξένοι τίμησαν και τιμούν τη γλώσσα μας. Εμείς; ΧΑΡΙΤΩΝ Ο ΓΛΑΦΥΡΟΣ