συνεντεύξεις: Gilles Marini Τάσος Αλιφέρης αφιερώματα: Πολιτική Louise Bourgeois Gay on screen Λονδίνο + gayguide.gr

Transcript

1 συνεντεύξεις: Gilles Marini Τάσος Αλιφέρης αφιερώματα: Πολιτική Louise Bourgeois Gay on screen Λονδίνο + gayguide.gr

2

3 7 th Annual, from 8 th - 15 th January 2011 from nights in hotel*** incl. Eventpass Gold! Meet with a beautiful crowd from all over the world and experience Arosa Ski at its best! 7 gay-friendly partner hotels and holiday apartments fitting any budget 70 km fantastic ski & snowboard runs non-skiers always welcome in Arosa cultural events & great theme parties fine dining, apres-ski & wellness spa info@arosa-gayskiweek.com Arosa Tourism call center : +41 (0)

4 Εκδοση: Εθελοντές για θέματα φύλου, ισότητας και διακρίσεων. Διανέμεται δωρεάν σε αντίτυπα Τα κείμενα του εντύπου εκφράζουν την άποψη των συντακτών και όχι της Be Positive. Η αναδημοσίευση ή μετάδοση μέρους η ολόκληρου του εντύπου επιτρέπεται με την έγγραφη άδεια του εκδότη. Υπεύθυνος έκδοσης: Γιάννης Παπαγιαννόπουλος Υπεύθυνος Marketing: Νίκος Σοφιανός Creative Director: Γιώργος Κεφάλας Fashion Director: Lucas Samaltanow Ferrier Συντάκτες Τεύχους: Αργύρης Στραβελλάκης Βασίλης Νικορέλος Δέσποινα Μιχαηλίδη Ελένη Ρουμπάνη Θέμης Κατσαγιάννης Κυριάκος Βογιατζής Κωνσταντίνος Τσαγρής Λίνα Λαχανιώτη Μανώλης Ναζίδης Τάσος Θεοδωρόπουλος Χρήστος Παπαμιχάλης BabsLostAth Daemian Salonikios Κούλα Κρίμα Επιμέλεια κειμένων: Πέτρος Αλεξανδρής Εξώφυλλο: Φωτογραφία: P. S. Μοντέλο: Alan ( Επεξεργασία: Γιώργος Κεφάλας Louise Bourgeois MAΣ ΒΡΙΣΚΕΤΕ: ΠΛ. ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ EMPORIO VIDEO, ΦΥΛΗΣ ΔΙΕΘΝΕΣ HOTEL, ΠΑΙΩΝΙΟΥ 52 - ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ, ΠΑΤΗΣΙΩΝ & ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ 6 - ΤΡΙΑ- ΝΟΝ,ΚΟΡΔΙΚΤΩΝΟΣ 21 ΓΚΑΖΙ / ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ ALEXADER SAUNA, Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ALDEBARAN, ΜΕΓ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 35 - ALMAZ, ΤΡΙΠΤΟΛΕΜΟΥ 12 - ALMODOBAR, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 60 - ΒEAR CODE, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕ- ΩΣ 8 - BIG, ΦΑΛΑΙΣΙΑΣ 12 - BIOS, ΠΕΙΡΑΙΩΣ 84 - BLUE TRAIN, ΚΩΝ- ΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 84 - DEL SOL, ΒΟΥΤΑΔΩΝ 44 - EPIDEMIC, IAKXOY 22 - FANTASEED, ΤΡΙΠΤΟΛΕΜΟΥ 6 - FOU, ΚΕΛΕΟΥ 8- MAYO, ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ 33 - MICRAASIA, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 70- ΗOLLY BAR, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 70 - MOE, ΚΕΛΕΟΥ FCUK, ΚΕΛΕΟΥ ΡΑΓΕΣ CAFE, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 80 - SCAPE CLUB, Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ SODADE, ΤΡΙΠΤΟΛΕΜΟΥ 10 - ΒΑΤΡΑΧΟΣ, ΕΥΡΥΜΕΔΟΝΤΟΣ 3- ΓΚΑΖΑΚΙ, ΤΡΙΠΤΟΛΕΜΟΥ 31 - ΘΕ- ΑΤΡΟ ΧΟΡΟΡΟΕΣ, ΙΑΚΧΟΥ - ΚΑΖΑΡΜΑ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 84 - ΜΥΡΟΒΟΛΟΣ, ΓΙΑΤΡΑΚΟΥ 12- ΝΟΙΖ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕ- ΩΣ 70 - ΤΑΞΙΔΙ, ΖΑΓΡΑΙΩΝ 23 TRAP EPIDEMIC, ΙΑΚΧΟΥ 22. ΣΥΓΓΡΟΥ ΓΡΑΝΑΖΙ, ΛΕΜΠΕΣΗ 20 - ΕΝΥΔΡΕΙΟ, ΣΥΓΓΡΟΥ 13 - ΚΟΥΚΛΕΣ, ΖΑΝ ΜΩΡΕΑΣ 32 - ΠΟΛΥΧΡΟΜΟ, ΛΕΜΠΕΣΗ 12 - ΛΑΜΔΑ, ΛΕΜΠΕΣΗ ΕΞΑΡΧΕΙΑ / ΚΟΛΩΝΑΚΙ DECADANCE, ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΥ - ENERGIE, ΣΚΟΥΦΑ 29 - FREEDOM COPY SHOP, ΣΤΑΙΚΟΥ WUNDERBAR, ΘΕΜΙΣΤΟ- ΚΛΕΟΥΣ 80 - ΑΘΗΝΑΙΚΟ, ΤΣΑΜΑΔΟΥ 10 - ΒΡΑΚΙ, ΣΚΟΥΦΑ 50 - ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ, ΔΕΛΦΩΝ 5 - ΘΕΑΤΡΟ ΦΟΥΡΝΟΣ, ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ ΚΟΚΟΙ ΚΑΦΕ, ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ 39 - ΜΙΚΡΟ ΚΑΦΕ, ΑΡΑΧΩΒΗΣ 38 - ΜΟΜΜΥ, ΔΕΛΦΩΝ 4 - ΣΚΟΥΦΑΚΙ, ΣΚΟΥΦΑ 47 - ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣ- ΤΩΝ, ΤΣΑΜΑΔΟΥ 13 ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ / ΘΗΣΕΙΟ / ΨΥΡΡΗ FLEX GYM, ΒΙΣΣΗΣ & ΠΟΛΥΚΛΕΙΤΟΥ 6 - NXD, ΕΡΜΟΥ 73 - ΚΙΡΚΗ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ 31 - ΜΑΓΚΑΖΕ, ΑΙΟΛΟΥ 33 - ΟΙΝΟΤΕΚΑ, ΑΒΥΣΣΗΝΙΑΣ & ΕΡΜΟΥ 105 PHILIPP CHAMPAIGN BAR, ΤΟΜΠΑ- ΖΗ 4 ΣΥΝΤΑΓΜΑ / ΟΜΟΝΟΙΑ BOOZE COOPERATIVA, ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ 57 - EMPORIO VIDEO, ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ 39 - EXO TOURS, ΝΙΚΗΣ 20 - SILVER STAR, ΚΛΕΙΣΘΕ- ΝΟΥΣ 7 - STAR CINEMA, ΑΓ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 10 - VIDEO PLANET, ΣΤΑΔΙΟΥ 61 - VIDEOLAND, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 65 - VIDEORAMA, ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΠΕΝΑΚΗ 1 - ΑΣΤΥ CINEMA, ΚΟΡΑΗ 4 - ΗΡΑ ΒΑΤΗ, ΖΗΝΩΝΟΣ 4 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ALOS MONDO, ΣΤ. ΚΑΛΛΑΡΗ 6- BAR ME, ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ 3 - BIGAROON, ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ 44 -CLIPART, ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ 21 - DE FACTO, Π. ΜΕΛΑ 19 - DON T TELL MAMA, ΣΤ. ΚΑΛΛΑΡΗ 9 -ELI ELA, Λ. ΒΥΡΩΝΟΣ 5 - MADISON, ΝΑΥΜΑΧΙΑΣ ΕΛΛΗΣ 4 -SEVEN GALLERY, Α. ΣΒΩΛΟΥ 45 - STRETTO, ΚΑΡΟΛΟΥ ΝΤΗΛ 18- ΑΖΑ, Π.Π.ΓΕΡΜΑΝΟΥ 3 -ΓΑΖΙΑ, ΚΑΡΟΛΟΥ ΝΤΗΛ 22 -ΔΗΜ. ΚΙ- ΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ, ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ 21 DA DA, ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ 4 -ΖΟΥΡΝΑΛ, ΑΛ. ΣΒΩΛΟΥ 1 -ΙΑΝΟΣ, ΑΡΙΣ- ΤΟΤΕΛΟΥΣ 7 -ΜΥΛΟΣ, ΑΝΔΡΕΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ 56 -I M COMMIN OUT, ΣΤ. ΓΟΝΑΤΑ 5 -ΟΛΥΜΠΙΟΝ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 10 -ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ, Λ.ΝΙΚΗΣ 3 -ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑΣ, ΦΙΛΙΠΠΟΥ 51 EN OLA, ΒΑΛΑΩΡΙΤΟΥ 19 ΤΟ ΚΑΤΩΙ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 6 BUSTART TASCHEN, ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ 21 BLUE VISION, ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ 6 ΠΑΤΡΑ YMCA, KANAΡΗ 90 ΚΕΡΚΥΡΑ GAY CORFU PARTIES ΡΟΔΟΣ RED & BLUE, Ι. ΜΕΤΑΞΑ 2 ΚΥΠΡΟΣ ACCEPTCY Proud Member of 4

5 My next EX...14 Με ποιόν πρώην είσαι κολλημένος; Η απλά ο πρώην είναι αυτός που δε ξεκολλάει από πάνω σου; Καμμένος, fuckbuddy ή ο έρωτας της ζωής σου. Κάνε μια βόλτα... Louise Bourgeois...22 Ηταν τον περασμένο Μάιο όταν η Αμερικανίδα, γαλλικής καταγωγής, εικαστικός, Louise Bourgeois, έφυγε στα 98 της χρόνια. Η Bourgeois θεωρείται από τις πλέον ιδιόμορφες και καθοριστικές προσωπικότητες της σύγχρονης τέχνης. Aφιέρωμα: Πολιτική...24 Πώς και γιατί ψηφίζεις; Τι θες από τους πολιτικούς της χώρας και τι κάνεις εσύ γι αυτό; Αυτά μαζί με απαιτήσεις που ξεδιαλέξαμε με ιδρώτα από όλη την gay ελληνική κοινότητα συνιστούν το μεστό αυτό αφιέρωμα. Καλά στέφανα. Gilles Marini...30 Ο μοντέλος από το πρώτο σεξ εντ δε σίτι είναι! Καλό παιδί! Gay on Screen...32 Προσπαθήσαμε να καταγράψουμε ορισμένους από τους πιο δημοφιλείς και χαρακτηριστικούς gay χαρακτήρες σε αμερικανικές σειρές των 10 άντε 15 τελευταίων ετών. Δε θα διαβάσετε για το «Queer as Folk» ή το «L World», θα διαβάσετε όμως για το «Glee» ή για τον Κάμερον από το «Modern Family». Fall Fashion...36 Η μόδα για το φετινό φθινόπωρο. Destination: London...50 Ενα πλήρες οδοιπορικό απο ιθαγενείς για τη gay Μέκκα της Ευρώπης. Mόνιμες στήλες 6 Editorial 8 Taking Notes 10 Πάρτα Ολα! 12 Μy Queer Lady 12 Καλό Χειμώνα 16 Ανταπόκριση από Κύπρο! 18 Κάνε μου λιγάκι μμμμ! 20 L driving 28 Αγόρι, μόνο, ψάχνει 48 Hi Design 54 books-art-cinema 56 gay guide 60 out n about 62 Επαγγελματικές Αγγελίες 64 Τα ζώδια από την Κούλα Κρίμα 66 OUT: Τάσος Αλιφέρης Fall Fashion London 5

6 Editorial Βράδυ προς τέλη Σεπτεμβρίου. Σήμερα βρέχει, αλλά το ετοίμαζε από χτες το βράδυ. Υπήρχε αυτή η αίσθηση στον αέρα. Η μυρωδιά, η υγρασία, η ένταση. Ε, και τα σύννεφα. Από το αυτοκίνητο ή το σπίτι, όλα αυτά τα βλέπεις εκ του ασφαλούς και στη καλύτερη, από τη ρομαντική τους πλευρά. Ανεβαίνοντας από γκάζι, πέρασαν μπροστά μου ένα ζευγάρι μεταναστών από την Αφρική. Νέα παιδιά, ερωτευμένα, τρέχοντας χεράκι χεράκι να προλάβουν το φανάρι. Το πρόλαβαν. Λίγο παραπάνω σε μια στάση δυο αγόρια. Ο ένας τα ρίχνει στον άλλον -και κατά πως φαίνεται τα έχει δει όλα!-. Η σκηνή εξίσου γλυκειά. Όπως και δεκάδες, εκατοντάδες, εκατομμύρια άλλες, που ετκυλίσσονται καθημερινά γύρω μας χωρίς να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία. Πολύ πιο εύκολα θα δώσουμε σημασία στο τι καιρό θα κάνει, πως πήγε το χρηματηστήριο, τι μας είπε ο γκόμενός μας ή το τεκνό που φλερτάρουμε ή ποιόν θα ψηφίσουμε στις εκλογές. Ανάλογα με το τι πιστεύουμε πως θα κάνει. Για τα συμφέροντά μας, ή απλά απο συνήθεια. Και οι επιλογές μας είναι περιορισμένες στις προτεινόμενες. Σε ψηφοδέλτια, δυνατότητες ή ηθικές. Οτιδήποτε άλλο, έξω από αυτά, είναι άτοπο. Το alternative τη σήμερον μπορεί να γλύφει τα όρια με ηδονή, αλλά ποτε δεν ανοίγει το παράθυρο... Βρέχει. Κι είμαστε τόσο καλά εκπαιδευμένοι να αποφεύγουμε τη βροχή. Ακόμη και να αποφεύγουμε τον φόβο της. Κι εκεί τελειώνει η σκέψη, πολιτική ή μη. Πολλές φορές και το συναίσθημα. Κι εκεί αρχίζει ο θυμός. Ο Βλακώδης. Και συνεπώς οι επιλογές μας περιορίζονται στο να κάνουμε γκρουπάκια διαμαρτυρίας για να μάθει κι ο άλλος κόσμος την αλήθεια μας. Του τι δε μπορώ να κάνω, ή μέχρι ποιό θέμα μπορώ να ασχοληθώ. Περιορίζονται στο να θεωρήσουμε σέξυ τον τύπο με τα λεφτά ή τους κοιλιακούς. Περιορίζονται στο να θεωρούμε την απόλυτη δουλειά με τον εαυτό μας τη yoga μας ή τον ψυχολόγο μας. Περιορίζονται στο όνειρο, που ως απόλυτη περάτωση έχει τις παραπάνω ετοιματζίδικες εικόνες σε δικαιώματα, έρωτα και ελπίδες. Και μετά απλά σιωπή... Αμελούμε με αυτό τον τρόπο, το μόνο που πραγματικά έχει σημασία. Την κάθε διαδικασία που περιλαμβάνει εμάς και τους γύρω μας. Κοιτώντας, δοκιμάζοντας, μιλώντας, γελώντας, αγαπώντας. Την ευτυχία που προσφέρει το κάθε καινούριο και το κάθε μαζί. Την αλήθεια που βρίσκεται στη μεγαλύτερη ομοιότητα και τη μεγάλυτερη διαφορά. Χωρίς θυμό, ή βια. Που απλά υπάρχει. Ελεύθερα. Photo by P.S. Μοντέλο Παναγιώτης ( ΥΓ: με αγάπη αφιερωμένο στον άνθρωπο που άλλαξε τη ζωή σε κάθε ανθρωπιστή. Τον Mario Rodriquez Comboz ή Silo.

7 GREMANDOS Κάθε Τρίτη Eίσοδος ελεύθερη Ένα ονειρικό ταξίδι με βαλίτσες, ήχους και μουσικές. Lesbian Night Κάθε Τετάρτη by Το μεγαλύτερο chat room γυναικών συναντιέται κάθε τετάρτη live Cocktails Κάθε Πέμπτη 5 euros

8 Taking Notes Taking Notes Σε απλά ελληνικά, γίνεται παντού της πουτάνας. Μόνο η φίλη μου η Λίτσα είναι καλά και αυτό όχι γιατί δεν γίνεται της πουτάνας στην δουλειά της, αλλά γιατί έχει βρει γκόμενο και επικρατεί ενθουσιασμός. Που πάει να πει ότι ποια είναι η λύση; Να βρεις γκόμενο. Η μάλλον καλύτερα, να βρεις άνθρωπο αδερφές μου. Γιατί τι σου μένει τελικά; Μια αγκαλιά. Και δεν είναι γραφικά όλα αυτά. Είναι τα βασικά. Τα απαραίτητα. Αυτά που πάλι άφησες πίσω σου για ένα μπλουζάκι Dsquared. Κοινός αποπροσανατολισμός. Αλλάζω κατηγορία ερωτήσεων. Γεωγραφία. Στην Πορτογαλία σου λέει, ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου μιλάει ανοιχτά για τον άντρα του με τον οποίο και συζεί. Θα μου πεις εκεί δεν έχουν Ανθιμο. Α γεια σου! Το σημειώνω απλά γιατί βλέπω όλο κάτι ευρωβαρόμετρα που η Ελλάδα είναι μόνο πάνω από την Πορτογαλλία. Αλλά εκεί μετράνε δείκτες. Ουχί σχέσεις. Κοινωνίες. Ανθρωπιές. Αγάπες, κ.ο.κ. Στην Ορθόδοξη εσχατιά του κόσμου στην οποία μας έριξε λοιπόν η τύχη άντε να δεις καμιά δημόσια αγκαλιά και κανένα ξέμπαρκο φιλί κατά Γκαζοχώρι πλευρά και ευχαριστημένος να είσαι κιόλας. Αν και δεν με τρέλανε το δεύτερο album της, τουλάχιστον όχι όσο το πρώτο, η Monika είναι από τα πιο αυθεντικά καλλιτεχνάκια που έχω συναντήσει τα τελευταία χρόνια. Original. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Κάνει την μουσική όπως αγαπάει, μιλάει όπως σκέφτεται και δεν φαίνεται να παίζει με κανέναν από τους κανόνες του παιχνιδιού. Καιρό είχε να μου τύχει αυτό. Από την τελευταία φορά που κάναμε συνέντευξη με την Νατάσσα (μία είναι η Νατάσσα). μας που βρίσκουν και ψεγάδια μη χέσω. Ο Γιώργος Δημητριάδης και η Σάνυ Χατζηαργύρη για παράδειγμα. Διάβαζα τις δηλώσεις τους σε κυριακάτικο περιοδικό. Βρήκαν ψεγάδια. Μα είναι να κοπανάς το κεφάλι στου στον τοίχο. Δηλαδή στις μουσικές σκηνές της Αθήνας που παρουσιάζουν τις δουλειές τους είναι όλα άρτια και καλοδουλεμένα και τους χάλασε ο Bono. Ε ρε μαλάκα, τρελαίνομαι ο μουσικός παραγωγός. Που έχω φάει την αρπαχτή με το κουτάλι ο άμοιρος! Last but not least, ένα γραπτό γεια στην Βιβή Παπαστάθη, τον Χρήστο Κορτσέλη και τον Οδυσσέα Ιωάννου. Ο δικός μου Μελωδία δεν θα είναι ποτέ πια ίδιος χωρίς αυτούς. Ο καθένας τους ξέρει τον λόγο. Και άφησα ένα δάκρυ να κυλήσει. Ολο κλαίω τελευταία. Είμαι άντρας άραγε; Μου είπαν παλιά ότι οι άντρες δεν κλαίνε... Χρήστος Παπαμιχάλης 5 Γιατί δηλαδή να μην έχεις γεννηθεί στην Ισλανδία; Πες μου γιατί; Σιγά να μην πιστέψω μετά ότι υπάρχει Θεός. Βρε άντε από εκεί. Αν υπήρχε, εγώ κανονικά τώρα θα έπρεπε να κάνω βόλτες στο Reykjavik. Αφού δεν κάνω, δεν υπάρχει. Τόσο απλά. Ε δεν χρειάζεται φαντάζομαι να υπερθεματίσουμε και από εδώ για την υπέρτατη κυρία Jóhanna Sigurðardóttir. Οχι γιατί είναι η πρώτη ανοιχτά ομοφυλόφιλη Πρωθυπουργός του πλανήτη, ούτε γιατί τέλειωσε στο άψε σβήσε το θέμα γάμος μεταξύ ομόφιλων ζευγαριών, αλλά γιατί απ ό,τι μου έλεγαν οι Ισλανδοί πέρισυ το καλοκαίρι είναι ένας κανονικός άνθρωπος. Από την μία πάει και αγοράζει ένα διαμέρισμα σε μία από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές του Reykjavik. Πάει και μένει εκεί με την σύντροφό της. Βολτάρει ανενόχλητη της γειτονιές. Και από την άλλη, αυτή και ο λαός της πετάνε ένα συγκλονιστηκό «Οχι», στις μούρες των τραπεζών και αρνούνται να αποπληρώσουν. Αν ψάχνετε κάτι αρχίδια που χάσατε εσείς εδώ του νότου, να τα ψάξετε εκεί στον βορρά. Μόνο εκεί απ ό,τι φαίνεται περισσεύουν. Να μην το ξεχάσω. Στις 2 Οκτωβρίου, ο Μιχάλης Δέλτα συναντάει την Τάνια Τσανακλίδου για μία και μόνο βραδιά στην Τεχνόπολη. Αμέτρητη συγκίνηση. Οπως τότε στους Αέρηδες. Αντε να ξανακούσουμε κανένα από τα καινούρια που έχουν φτιάξει παρέα μέχρι να κυκλοφορήσει και αυτός ο δίσκος που τον περιμένουμε τόσα χρόνια. Αντε και σε λίγες ημέρες κυκλοφορεί και το νέο ημερολόγιο του Ben Cohen. Μην ακούω σκάρτες ερωτήσεις. Ψάξτον στο facebook. Παίζει Rugby, είναι Βρετανός και τα υπόλοιπα επί της οθόνης. Hell όπως κόλαση. Και να σου πω και κάτι; Ο καθένας έχει τον καήμο του. Μα είναι δυνατόν τα αεροπορικά για Θεσσαλονίκη να κοστίζουν περισσότερο απ ό,τι για Μιλάνο. Ατιμη συγχώνευση. Αλλά δεν θα περάσει απ ό,τι φαίνεται. Δηλαδή πάλι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα μας σώσει. Ζω για την στιγμή που θα φάνε την πίεση από τα εξωτερικά για να επεκτείνουν το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια. Να δω μούρη Ανθιμου και ας είναι αυτή η τελευταία του ώρα. Καλά, να σου πω και κάτι άλλο κύριε Διευθυντά. Αυτές οι 1000 λέξεις που με έχεις βάλει κάθε φορά και γράφω δεν βγαίνουν με τίποτα. Κάθε μήνα βάζω το μυαλό μου στο blender για να το ξεζουμίσω. Κάντα αυτά τα γράμματα 18άρια στο περιοδικό. Παλιοτσιγκούνη. Για μία ακόμα χρονιά, θα ήθελα να διαμαρτυρηθώ για τα συγκλονιστικά κορμιά που είδα στις ελάχιστες παραλίες στις οποίες βρέθηκα φέτος το καλοκαίρι. Που πάει να πει ότι τα κορμιά πια ζουν ανάμεσα μας και είναι παντού. Διαμαρτύρομαι. Είστε όλοι αργόσχολοι. Και δεν είστε σε καμιά περίπτωση stars. Γιατί ο Bono που είναι star, έχει μια μπάκα σαν την δική μου. Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω και δημόσια τον Bono που μας έκανε να νιώσουμε όμορφα μέσα στο κορμί μας. Και το θέμα U2, δεν θα περάσει απλά έτσι με την αναφορά στην μπάκα του αγοριού. Δεν έχω ξαναδεί στην ζωή μου πιο καλοστημένο, καλοδουλεμένο και καλοκουρδισμένο συναυλιακό show. Ολα άρτια. Γαμάτο setlist. Συγκινητικό. Συγκλονιστική μπάντα. Αδιανόητος ήχος. Απίστευτο show. Και πραγματικά μοναδικός frontman. Διαβάζω και κάτι μίζερους δικούς

9

10 Πάρτα Όλα Από τον Τάσο Θεοδωρόπουλο, Οταν μου πρότειναν να γράψω κάτι στο Antivirus, ήταν βράδυ, ήμαστε σε μια ταράτσα, βρισκόμουνα στην πέμπτη βότκα (χωρίς τα ζάναξ), και έκανα την κλασσική Τάσος περφόρμανς καραγκιόζης με φωτογένεια, οπότε φαντάζομαι ότι η ιδέα ήταν να προκύψει κάπως έτσι και το κείμενο. Που το προσπάθησα, ειλικρινά σου λέω αναγνώστη, έγραψα μέχρι και 200 λέξεις σε χαβαλέ διάθεση αλλά μετά το άφησα για την επόμενη και την επόμενη δεν το έπιασα και το άφησα για την μεθεπόμενη, και τη μεθεπόμενη δεν είχα διάθεση χαβαλέ, γιατί είχαν ηρεμήσει εντελώς τα από μέσα μου. Να σου πω τι έγινε να μην με παρεξηγείς. Είμαι, ήμουνα στην Ιταλία, στη Βενετία στο φεστιβάλ, και πιο πριν ήμουνα Λονδίνο και αύριο πάω Ρώμη, και ναι, σαφέστατα και στα λέω αυτά για να σε εντυπωσιάσω γιατί ο ξιπασμός είναι για μένα αξεσουάρ πιο σημαντικό κι από το μέικ απ για μια τρανς, αλλά υπάρχει και κάτι άλλο σε όλο αυτό. Μέσα στο τρέξιμο, από ταινία σε ταινία, από συνάντηση σε συνέντευξη (κι ένα πάρσιμο στα βιαστικά), συναντώντας διαφορετικό κόσμο κάτω από τον ήλιο, δίπλα στη θάλασσα ηρεμώ. Με το διαφορετικό που περνάει σαν αδιόρατο. Γιατί τα πάντα είναι θέμα ανοχής. Αυτό με ηρεμεί κι αυτό με κάνει να προχωρώ. Κι αυτό σιχαίνομαι ή μάλλον την έλλειψή του στη δική μου χώρα κάθε φορά που επιστρέφω και μαραζώνω και πλακώνομαι στα πρόζακ. Ανοχή, ελαφριά διάθεση και χιούμορ. Κάθομαι σε ένα τραπέζι, με έναν Κινέζο κι έναν Ισραηλινό, απέναντί μου έχω τον Ντζίμον Χούνσου, τον Αφρικανό που έπαιζε στο «Ματωμένο Διαμάντι» και πιο πέρα την νταμ Ελεν Μίρεν. Και κανείς δεν κοιτάζει τον άλλον περίεργα, ούτε αισθάνεται περίεργα, ο Χούνσου μιλάει για την Αφρική, η Μίρεν για τη συνάντησή της με τη Βασίλισσα Eλισάβετ, εγώ λοξοκοιτάζω ένα ηλιοκαμένο ιταλικό τσόλι καμεραμάν, ο Ισραηλινός (που είναι τελειωμένη περίπτωση γκεοσύνης είδες που μου βγαίνει ο Ελληνάρας και άρχισα τους χαρακτηρισμούς;) έχει γαμηθεί να ρωτάει την Μίρεν για την επόμενη ταινία της, στην οποία παίζει μια πρακτόρισσα της Μοσάντ, η Μίρεν θυμάται την εμφάνισή της στον κακόφημο «Καλιγούλα», μετά το Οσκαρ που πήρε και τα δάκρυά της, κι όλα αυτά όσο αντιφατικά κι αν είναι, όσο κι αν πρόκειται για θραύσματα από εντελώς διαφορετικές ζωές, είναι κομμάτια μιας ίδιας ζωής. Που οφείλει να κυλάει χωρίς διαχωριστικές ζώνες, κάτω από τον ήλιο, με φόντο εν προκειμένω τη θάλασσα της Αδριατικής. της με τριτοκοσμικό δέος, και όταν τελείωνε, θα αρχίζαμε ντροπιασμένοι από τη χωριατοσύνη μας, να θάβουμε, την εμφάνιση, το ένα το άλλο. Οσο για τον ηλιοκαμένο καμεραμάν, εντάξει και πάλι θα τον καμάκωνα, αλλά με διπλό ρίσκο να ακούσω κανένα ευαγγέλιο. Ποτέ κανείς σε αυτή τη χώρα που λέγεται Ελλάδα, δεν εκπαιδεύτηκε απέναντι στην ανοχή και την αποδοχή του διαφορετικού. Κουβαλώντας όλοι μας το σύνδρομο της κυρίας της αυλής, είμαστε έτοιμοι να λοιδορήσουμε, να χαρακτηρίσουμε, να διαχωρίσουμε τη θέση μας από ό,τι είναι διαφορετικό από μας, πολύ απλά επειδή είμαστε (τουλάχιστον) πολύ τεμπέληδες για να το κατανοήσουμε. Να στο πω και διαφορετικά, για να ξεμπερδεύουμε, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να κατηγορήσεις τον στρέιτ που σε λέει πούστη, όταν εσύ ο ίδιος χαρακτηρίζεις τη διπλανή αδερφή ως μοδάτη, ξυρισμένη, γυναίκα, τελειωμένη, παρτόλα, κατουρημένη. Οταν προβάλλεις το δικό σου γκέι μοτίβο ζωής με σταλινική παρρησία, ως το μόνο σωστό καλό και αγαθό και το μοτίβο του γαμησιάτικού σου ισοδυναμεί με ιεραποστολική επιστολή. Εκεί έξω, πολλές ζωές, πολλές σκέψεις, πολλά γαμήσια, πολλές ιδέες. Ντιλάρισε με αυτό. Κοσμοπολιτισμός δε σημαίνει η Ιταλία, η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, σημαίνει το να είσαι πολίτης του κόσμου οπουδήποτε, από το Γκάζι μέχρι την Καρδίτσα. Να κατανοείς, να δέχεσαι, να παρατηρείς και να μαθαίνεις. Κανείς δε σου είπε να αγαπάς, αυτά είναι μαλακίες του Μπουσκάλια (τύπου να ζεις, ν αγαπάς και να μαθαίνεις). Το να παρατηρείς και να κατανοείς, όμως, ούτε κόπο χρειάζεται ούτε συναισθηματική υπερφόρτωση. Απλή ακολουθία της παλλίροιας με τα αυτιά σου και τα μάτια σου θέλει, όπως παρακολουθείς τον εραστή σου όταν γαμιέστε. Οπως δε χρειάζεται να αγαπάς τον εραστή σου, για να γαμηθείς μαζί του, έτσι δε χρειάζεται να αγαπάς ό,τι διαφορετικό από σένα, για να το αφήσεις να τριφτεί πάνω σου. Μόνο να σε καυλώνει η ζωή. ***Ο Τάσος Θεοδωρόπουλος είναι αρθρογράφος και κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα». Κυρία 8 Φαντάσου τώρα το ίδιο τραπέζι στην Αθήνα. Κάποιος από τους σερβιτόρους θα σχολίαζε «τον αράπη» και κάποιος άλλος την «Εβραία πουστάρα», οι ρεπόρτερ του Σταρ θα ρωτούσαν την Μίρεν μόνο για τον «Καλιγούλα» και για το τι χρώμα κιλότα φοράει η Ελισάβετ, όλοι θα αντιμετωπίζαμε τη συναναστροφή μας μαζί

11

12 Καλό χειμώνα Ελένη Ρουμπάνη Οι άνθρωποι αγαπούν τις ευχές. Γι αυτό έχουν σκαρφιστεί μπόλικες για κάθε περίσταση και τις έχουν έτοιμες να τις μοιράζουν και να χαίρονται καθώς τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους. Μόνο με μια ευχή κατσουφιάζουν και θυμώνουν και θα το καταλάβεις άμα τολμήσεις να πεις καλό χειμώνα. Και μετά θες να πιστέψω ότι το καλοκαίρι ανανεώνει και αναζωογονεί. Αν ήταν έτσι δε θα τελείωνε με γκρίνιες και πανάδες. Εντάξει, αργεί ακόμα ο χειμώνας. Θες να σου πω καλό φθινόπωρο; Ούτε και αυτό σ αρέσει. Αντε τότε να πούμε σκέτο στην υγειά σου. Είναι και που δεν θα χω τίποτα να σου απαντήσω άμα πάρεις τη χειμωνιάτικη την ευχή τοις μετρητοίς και με ρωτήσεις πώς θα τον εννοώ καλό ετούτο το χειμώνα που μας έρχεται. Τι να σου πω; Λιγότερο δύσκολο; Η μήπως λιγότερο μνημόνιο; Εδώ και καιρό ακούς παντού συζητήσεις σαν εκείνες που έκαναν οι μεγάλοι στις γιορτές κι εσύ δεν καταλάβαινες, αλλά καθόλου δε σ ένοιαζε κι έπαιζες στο δίπλα δωμάτιο μαζί με τα παιδιά τους. Αλλά τώρα δεν υπάρχει παιδικό δωμάτιο, μόνο ένα τραπέζι και κάθονται όλοι γύρω-γύρω μουτρωμένοι κι επίσης κανείς δεν είναι παιδί ούτε εσύ. Και πάντα υπάρχει εκείνος ο εξυπνάκιας θείος που κάνει πως τα ξέρει όλα και τότε ακόμα ήξερες πως έλεγε τα πιο χαζά. Και ο άλλος που είναι συνήθως γελαστός και μερικές φορές τραγουδάει και δε λέει «σκούρα τα πράματα», αλλά μπορεί να στεναχωριέται πιο πολύ από τους άλλους. Και το χειρότερο είναι ότι τώρα αυτό που λένε «κατάσταση», σε αφορά και δεν έχει καθόλου πλάκα. Κι αφού δε βγάζεις άκρη από τις κουβέντες των άλλων, λες, θα πάω σπίτι και θα εξετάσω ήρεμα τα δεδομένα μου. Και πας. Αλλά τα δεδομένα σου δεν είναι εκεί που τα άφησες. Κοιτάς καλύτερα και προσπαθείς να θυμηθείς τις κινήσεις σου τότε που ήσουν αφηρημένος. Τις άλλες φορές που θύμωνες με το άντε και καλό χειμώνα μπορεί και να τον καμωνόσουν λίγο τον θυμό. Ισα για να υπογραμμίσεις αυτό το «τέλεια», που χρωστάς να πεις ότι πέρασες το καλοκαίρι. Αυτός ο χειμώνας, όμως, έχει κι από μόνος του αρκετό θυμό. Είναι και που δεν έχεις πια το δικαίωμα να είσαι λιγάκι αφηρημένος. My Queer Lady Λίνα Λαχανιώτη Be your own woman, επιτέλους Χαζεύοντας διάφορα sites μπήκα κάποια στιγμή στις αγγελίες. Είχα να κοιτάξω αγγελίες χρόνια, αλλά δεν έχουν αλλάξει και πολλά απ ότι διαπίστωσα. Πέρα από τα κλασικά straight looking υπερβαρβάτα αγόρια, που ψάχνουν κάτι αντίστοιχο και τα κορίτσια που ψάχνουν για αιώνιες πεταλούδες στα μάτια, τα περισσότερα αγοράκια και κοριτσάκια ψάχνουν αλληλοκάλυψη! Αλληλοκάλυψη! Το 2010! Μ.Χ., για να μην μπερδεύεστε. Ακούω ήδη όλες τις πιθανές και απίθανες δικαιολογίες και επιχειρήματα που μπορεί να θέσει κάποιος για να στηρίξει αυτή την κίνηση και δέχομαι ότι κάποια από αυτά μπορεί και να είναι πολύ δύσκολο να τα ξεπεράσει. Επίσης, κατανοώ ότι για να οδεύει οικειοθελώς προς έναν βίο αβίωτο αντί για βίον ανθόσπαρτον θα έχει τους λόγους του. Αλλά ό,τι κι αν ακούω πλέον, από το ένα αυτί μπαίνει από το άλλο βγαίνει. Ο,τι, μα ό,τι κι αν σε δυσκολεύει, δεν μπορεί να αξιολογείται πιο σημαντικό από τη ζωή σου. Ξεκόλλα επιτέλους. Ασε τις ηλίθιες δικαιολογίες, τις υπεκφυγές, τα ψέματα στους άλλους και στον εαυτό σου και σκέψου. Σκέψου αν θες μια ζωή να κρύβεσαι, να ζεις διπλή και τριπλή ζωή, να μην μπορείς να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις, να πας όπου θέλεις και με όποιον θέλεις, για όσο θέλεις. Σκέψου την ελευθερία σου και την αξιοπρέπειά σου κι αν αυτά σου φαίνονται γενικόλογα, σκέψου όσο πιο πεζά γίνεται. Σκέψου το σεξ, τους έρωτες και την καθημερινότητα, που θα χάνεις κάθε μέρα, που δε θα ζεις όπως θέλεις. Σκέψου ότι μια ζωή την έχουμε και ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον εαυτό μας και υπόλογη είσαι μόνο σε σένα. Τελευταίο και πιο σημαντικό, όμως, σκέψου για χάρη ποιου υποβάλλεις τον εαυτό σου σε αυτό το ψέμα. Για τη μανούλα και τον πατερούλη που σε αγαπούν υπό προϋποθέσεις; Για τους συγγενείς που τους βλέπεις δυο φορές το χρόνο; Για τη γειτονιά; (έλεος), για την κοινωνία; (έλεος πάλι). Ολοι οι παραπάνω κάνουν τη ζωούλα τους κι εσύ τρέχεις να χωρέσεις στο κάθε κουτάκι που σου φτιάχνουν. Θες ένα κουτάκι για να αισθάνεσαι ασφαλής; Θεμιτό. Φτιάξ το μόνη σου για να είναι στα μέτρα σου τουλάχιστον! Γίνε κυρία του εαυτού σου και όποιος θέλει ας ακολουθήσει. Οποιος δε θέλει, δεν αξίζει. Απλοϊκό; Μπορεί. Σκληρό; Μπορεί. Γεγονός; Μπορεί! 10

13

14 My Next Ex! Το καλοκαίρι τελείωσε και μαζί με αυτό, όλο και κάποιος έρωτας ολοκληρώθηκε με δράμα, κλάμα ή αδιαφορία. Οι πρώην μας είναι η ερωτική μας βιογραφία που πολλοί από εμάς απλά δεν θέλουμε ποτέ να τη διαβάσουμε! Ανομολόγητοι έρωτες, ξεπέτες και ξεχασμένοι εραστές παίρνουν σάρκα και οστά σε αυτό το άρθρο Σε ποια από τις παρακάτω κατηγόριες ανήκει ο δικός σου Ex; by Daemian 1. The Summer Love. «Ενα καλοκαίρι, η αγάπη χάθηκε, πάγωσε το αγέρι, ρόδο που μαράθηκε» Καλοκαίρι, ακρογιαλιά και βόλτες στην άμμο. Σου χαϊδεύει τρυφερά το χέρι και εσύ λιώνεις κοιτώντας τον στα μάτια. Το όνομα του ήταν Fritz, Rodriquez, Thor... και εσύ μια εναλλακτική Ελενα Ναθαναήλ να αλωνίζεις μαζί του τα καλντερίμια του νησιού και να ζεις έντονα την κάθε στιγμή, γιατί ξέρεις ότι ο Fritzάκος σύντομα θα την κάνει από την Ελλάδα και θα ξαναμείνεις μπακούρι. Οι Summer Love πρώην, αποτελούν ίσως τους πιο ανώδυνους έρωτες, γιατί ξέρεις ότι υπάρχει ημερομηνία λήξης, πεθαίνεις στο σεξ για να προλάβεις το deadline και ενημερώνεσαι για τις ερωτικές επιδόσεις του πλανήτη. Ο συγκεκριμένος τύπος πρώην κατέρριψε τα στερεότυπά σου για τα προσόντα των Κινέζων (μια χαρά τα πάνε στο κρεβάτι), την ευγένεια των βορείων λαών (όταν ρεύονται μετά τη χωριάτικη, δεν τους λες και gentlemen) και τη γοητεία των Λατίνων εραστών (αντιλαμβάνεσαι ότι ο Roberto βαριέται τη ζωή του όταν πεινάει). Με το που φτάσει ο Σεπτέμβρης ο καθένας τραβάει για τη χώρα του, οι ερωτικές εξομολογήσεις στερεύουν και όλα μέλι γάλα. Ασε που κρατάς και καβάτζα μια επίσκεψη στο εξωτερικό. 2. Ο χειρότερος εχθρός σου. 14 Η τελευταία σου σχέση ήταν ένας κάφρος και μισός και το ήξερες από την αρχή! Παρ όλα αυτά, αποφάσισες να το ζήσεις το έργο, να κάνετε μαζί διακοπές και να ξυπνάς κάθε μέρα δίπλα του και να τον βλέπεις στραπατσαρισμένο. Οταν ανακάλυψες ότι σε κερατώνει με τον καλύτερο σου φίλο, δεν άντεξες άλλο και τους σούταρες και τους δυο, παρά τα παρακάλια αμφοτέρων ότι θα αλλάξουν.

15 Και ενώ εσύ αποφάσισες να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να συνεχίσεις με αξιοπρέπεια, αυτός προφανώς τραβάει ζόρι και συνεχίζει να σε διαβάλει, να σε προκαλεί και να σε καταδιώκει. Ο συγκεκριμένος τύπος πρώην θα είναι για πάντα ο χειρότερος εχθρός σου, γιατί ξέρει τα κουμπιά σου και αυτό τον κάνει παντοδύναμο. Ναι, ναι, ξόδεψες τα καλύτερα χρόνια της ζωής σου μαζί του, σε πήρε μπουμπούκι και σε παράτησε τσουκνίδα, αλλά αν θέλεις πραγματικά να ξεφύγεις από αυτόν, κόψε του και την καλημέρα και αδιαφόρησε πλήρως για ό,τι λέει. Αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο, τότε το πρόβλημα είναι δικό σου φίλε μου Αν είστε ακόμα μαζί (λέμε τώρα), προσπάθησε να ξυπνήσεις από τον σεξουαλικό σου λήθαργο και να καταλάβεις ότι ο Νώντας έχει μεταμορφωθεί από έρωτας της ζωής σου σε έναν αξιαγάπητο fuck buddy. Σύντομα, ο αγαπημένος σου θα γνωρίσει έναν καινούριο έρωτα με περισσότερα κοινά στοιχεία (θα λατρεύει την Αντζελα) και θα την κάνει με ελαφρά και εσύ θα μείνεις με την Callas και τον Pavarotti. Στην περίπτωση του fuck buddy είναι προτιμότερο να διαχωρίζεις τα συναισθήματά σου, γιατί δεν υπάρχει επικοινωνία, παρά μόνο ζωώδη ένστικτα. Σε τελική ανάλυση έχει κι αλλού πορτοκαλιές που ακούνε όπερα, βρε αδερφέ! τον άνθρωπο που σε καταλαβαίνει πραγματικά, αλλά στο κρεβάτι γκολ δεν έμπαινε. Ολόκληρη τη νέα collection της Aussiebum φόρεσες για να τον εξιτάρεις- και την καταχρέωσες την πιστωτική σου- αλλά αυτός εκεί, να επιμένει πλατωνικά! Οταν τον φιλούσες, ένιωθες ότι φιλούσες τον αδερφό σου, ώσπου μια μέρα, του πέταξες την ατάκα για ένα νέο γκομενάκι που μπήκε στη ζωή σου. Το έτερόν σου ήμισυ, όχι μόνο δεν πληγώθηκε, αλλά σου μίλησε κι ο ίδιος για μια παρόμοια ιστορία. Από τότε έχετε γίνει κώλος και βρακί. Οπου Μάξιμος κι εσύ, κουτσομπολιά μέχρι πρωίας και το σεξ περνάει στη σφαίρα της φαντασίας. Συγχαρητήρια, μόλις βρήκες τον καινούριο σου κολλητό! 3. Ο Passé. Τον Γιωργάκη τον γνώρισες σε ένα club και σου φάνηκε νόστιμος. Εσύ, βέβαια, εκείνη την περίοδο μόλις είχες χωρίσει από τον Μπάμπη και παράλληλα έπαιζες με τον Μήτσο, αλλά ο Γιωργάκης σε κοιτούσε και έλιωνε, σε ανέβαζε ψυχολογικά λέγοντάς σου ότι είσαι θεός και ό,τι του ζητούσες, σκιζόταν να στο φέρει. Το story κράτησε δυο μήνες! Τόσο ώστε να πάρεις τα πάνω σου και να γνωρίσεις κάποιον που γούσταρες πραγματικά. Τώρα πια, συναντάς τον Γιωργάκη, του οποίου την καρδιά τη ράγισες του δόλιου και τον αντιμετωπίζεις με την ατάκα: «Επ! Τι γίνεται; Καλά είσαι;». Λάθος πρώτο: Δεν ξεκινάμε ποτέ μια σχέση αποκαλώντας τον γκόμενό μας «Γιωργάκη» ή με οποιαδήποτε χαϊδευτική προσωνυμία (εκτός κι αν τον λένε Ακη). Λάθος δεύτερο: Αν χρειάζεται να τονωθείς, πάρε ένα Tonotil και τράβα το ζόρι σου μόνος σου. Τι σου έφταιξε το παιδάκι να το ταλαιπωρείς με τον εγωισμό σου; Η πιο πιθανή κατάληξη για το συγκεκριμένο τύπο πρώην είναι: Εσύ να γίνεις το απωθημένο του και αυτός να αποτελεί το αδιάφορο παρελθόν σου. Το λες και άκαρδο! 4. Ο Fuck Buddy. Με τον Νώντα ποτέ δεν τα βρίσκατε. Εσύ του μιλούσες για όπερα και αυτός για Στανίση. Ντρεπόσουν να τον παρουσιάσεις στους φίλους σου στο Κολωνάκι και εκείνος σου ζητούσε επίμονα να βγείτε στο Artana της Πετρούπολης με τα υπόλοιπα αλάνια. Οταν, όμως, ο Νώντας σε έβαζε κάτω, έσπαγαν τα μωσαϊκά και στέναζαν οι σομιέδες! Με τον καιρό τα πολλά λόγια κόπηκαν, εσύ συνέχισες να πηγαίνεις για φαγητό στο Jackson s κι αυτός για bowling στου Ρέντη. 5. Το ατύχημα Ο Θράσος από μακριά έμοιαζε με ντολμάς, είχε πιάσει τα 30, αλλά διέθετε ακόμα ακμή (δερματική) και το γυαλί του παρέμενε πατομπούκαλο. Πώς τώρα εσύ ξεστραβώθηκες και σου άρεσε αυτός ο τύπος για μερικές εβδομάδες, δεν μπορείς να το καταλάβεις. Ναι, το βράδυ που τον γνώρισες, είχες πιει λιγάκι παραπάνω. Σε έκανε να γελάς και είχε τα κατάλληλα «προσόντα». Οταν ξύπνησες, όμως, την επόμενη μέρα, διαπίστωσες ότι η ζωή δεν είναι ρόδινη! Γέμισες τον εαυτό σου ενοχές και τύψεις και αποφάσισες να δώσεις μια ευκαιρία στον ασχημούλη το Θράσο, ο οποίος ροχάλιζε μακάρια δίπλα σου. «Από το να είμαι πιο άσχημος από τον γκόμενό μου, καλύτερα με αυτόν, για να έχω και το κεφάλι μου ήσυχο» σκέφτηκες κι έπειτα του έκανες γλύκες μέχρι να φύγει από το σπίτι. Δεν τον γνώρισες ποτέ στους φίλους σου, τις τρεις εβδομάδες που ήσασταν μαζί, τον συνάντησες τρεις φορές και συνήθως ήσουν σουρωμένος, ενώ μετά δεν απάντησες στα μηνύματά του, ούτε τον ξαναπήρες τηλέφωνο. Τώρα πια, όποτε τον συναντάς, αλλάζεις δρόμο και για εξήγηση στην παρέα σου τον αποκαλείς «ατύχημα», απορώντας με τον εαυτό σου που του έδωσες σημασία. Μη νιώθεις οίκτο και μη γελιέσαι. Αυτός, όταν σε βλέπει, δηλώνει στην παρέα του ότι κάποτε σε είχε στο κρεβάτι του και περηφανεύεται 6. Ο καλύτερός σου φίλος. Ο Μάξιμος προοριζόταν για τον Γιάννη, αλλά όταν γνωριστήκατε, καταλήξατε να φλερτάρετε ακατάσχετα και να έχετε όλα τα κοινά του κόσμου. Οι συζητήσεις σας κρατούσαν για ώρες, ένιωθες τρισευτυχισμένος που βρήκες 7. Το Black out. Ο ξανθός νεαρός με τα καταγάλανα μάτια σου μιλούσε λες και σε ήξερε χρόνια, αναφέροντας πληροφορίες για εσένα που ούτε τα φιλαράκια σου δεν γνωρίζουν. Γνωρίζει το όνομά σου, πού μένεις και όλες τις σεξουαλικές σου δεξιότητες, αλλά εσύ παραμένεις να τον κοιτάς χαμογελώντας ηλιθίως, γνέφοντας καταφατικά σε ό,τι λέει, και αναρωτιέσαι: «Πού τον ξέρω, πού τον ξέρω;». Μην αγχώνεσαι, το Alzheimer δεν σου έχει χτυπήσει ακόμα την πόρτα, απλά ο γκόμενος ήταν τόσο ξενέρωτος που τον έχεις απωθήσει από τη μνήμη σου. Το πρόβλημα, βέβαια, είναι ότι απορείς, γιατί έδιωξες από κοντά σου ένα τέτοιο τρελό αγόρι. Αλλά λίγο μετά σκέφτεσαι ότι κάποιο λόγο θα είχες και το έκανες, οπότε του φορτώνεις τα χειρότερα για να αισθανθείς δικαιωμένος. Ναι, όλοι το καταλάβαμε ότι έχεις πάει με τη μισή Ελλάδα! 8. The Big Love. Η συγκεκριμένη κατηγορία πρώην είναι και η πιο δραματική, αφού σίγουρα δεν τον έχεις ξεπεράσει ακόμα. Ηταν ο μεγάλος έρωτας της ζωή σου και από τότε συγκρίνεις τους πάντες με αυτόν! Μπορεί ο καιρός που περάσατε μαζί να ήταν οι πιο ευτυχισμένες μέρες τις ζωής σου, αλλά για να μην έδεσε το γλυκό, σημαίνει ότι πολύ απλά δεν ταιριάζατε. Οπότε σκούπισε τα ματάκια σου, γιατί έχεις γίνει σαν bulldog, φόρεσε κάτι όμορφο, γιατί βαρέθηκα να σε βλέπω με τις πιζάμες και βγες μια βόλτα με τους φίλους σου, για να τον βγάλεις από το μυαλό σου. Αν γουστάρεις να κατεβάσεις γαλόνια αλκοόλ, κάντο, αλλά μην το συνηθίσεις, γιατί θα καταλήξεις στους Ανώνυμους Αλκοολικούς. Αν πάλι πιστεύεις ότι δεν θα ξαναγνωρίσεις ποτέ κάτι ανάλογο, είσαι βαθιά νυχτωμένος! Κράτησε τις όμορφες αναμνήσεις, μάθε από τα λάθη σου και ξόρκισε το φάντασμά του. It s the first day of the rest of your life... honey! 15

16 Ανταπόκριση από Κύπρο

17 μια ομάδα από ανθρώπους που κοιτάζουν μπροστά! Η accept είναι μια ομάδα ανθρώπων που εδρεύει στην Λευκωσία της Κύπρου και απαρτίζεται αλλά και αφορά άτομα ανεξαρτήτως ηλικίας, ταυτότητας κοινωνικού φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, εθνοτικής, πολιτισμικής, θρησκευτικής προέλευσης, γλώσσας, κατάστασης υγείας, σωματικής κατάστασης ή άλλου γνωρίσματος και διεκδικούμε σταθερά, αλλά δυναμικά την αποδοχή, την αλληλοαποδοχή, χειραφέτηση και αλληλοϋποστήριξη, εναρμονίζοντας σε ισότιμη βάση την κυπριακή κοινωνία με θέματα που αφορούν την ΛΟΑΔ κοινότητα. Η accept θέλει να αποτελέσει μια κοινότητα, μια οικογένεια όπου το κάθε άτομο θα νιώθει ασφάλεια, θα παίρνει στήριξη και δύναμη να βγει «έξω από την ντουλάπα» και να είναι ο εαυτός του και να είναι αποδεκτός. Η ενέργειες της ομάδας επικεντρώνονται: Στην προάσπιση, διεκδίκηση και προώθηση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των ΛΟΑΔ προσώπων και την καταπολέμηση των προκαταλήψεων, των στερεοτύπων, του στιγματισμού και του κοινωνικού αποκλεισμού. Στην ευαισθητοποίηση και ενημέρωση της ίδιας της κοινότητας αλλά και της κοινής γνώμης, της οικογένειας, των θεσμών, των οργανωμένων ή μη φορέων και της κοινωνίας γενικότερα σε θέματα σεξουαλικότητας, ταυτότητας κοινωνικού φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και σεξουαλικής υγείας Η ομάδα accept οραματίζετε μια κοινωνία βασισμένη στο σεβασμό του κάθε ατόμου και της διαφορετικότητας του, απαλλαγμένη από διακρίσεις και προκαταλήψεις ιδίως όσο αφορά στο σεξουαλικό προσανατολισμό. Στις 17 ΜαΪου 2010, Διεθνή ημέρα ενάντια στην Ομοφοβία, η accept ανακοινώσε περήφανα την ύπαρξη της ομάδας στα πλαίσια μιας δημοσιογραφικής διάσκεψης που διοργάνωσε στο Σπίτι της Ευρώπης. Αυτή η μέρα επιλέχθηκε λόγω των έντονων συμβολισμών που είχε και με βασικό μήνυμα με αποδέχτες ολόκληρη την κοινωνία: την αντιμετώπιση όλων των μορφών της ομοφοβίας. Ταυτόχρονα η accept στέλνει το δικό της μήνυμα, υπέρ της αποδοχής και της ισότητας για την αντιμετώπιση του φόβου απέναντι στην διαφορετικότητα σε σχέση με τον σεξουαλικό προσανατολισμό στην κυπριακή κοινωνία. Η λέξη Accept σημαίνει αποδοχή. Αποδοχή στην οικογένεια, στην παρέα, στην εργασία, στο σχολείο, στις σχέσεις, κτλ. Το κυριότερο όμως την αποδοχή του ατόμου στον ίδιο τον εαυτό του αλλά και ευρύτερα αποδοχή της διαφορετικότητας και διασφάλιση των δικαιωμάτων από την κοινωνία. Για μια κοινωνία όχι ασπρόμαυρη αλλά πολύχρωμη που θα ανοίγει την αγκαλιά της σε όλους και η οποία θα διασφαλίζει τα δικαιώματα όλων! Για μια κοινωνία ισότητας ενάντια στις διακρίσεις, την κακοποίηση, και τον φόβο στην βάση σεξουαλικού προσανατολισμού! Γιατί το φράγμα του φόβου μόνο μέσα από την αποδοχή μπορεί να σπάσει. Accept. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να σε κάνει να φοβάσαι. Δέσποινα Μιχαηλίδη Μέλος Συντονιστικής Επιτροπής accept LGBT Cyprus

18 Κάνε μου λιγάκι μουου!!! by Salonikios Ε, ναι, λοιπόν, το παραδέχομαι! Εδώ το παραδέχτηκε η Χαρούλα και κονόμισε κιόλας, εγώ θα κολώσω, που δεν θα πρέπει να πω ούτε ευχαριστώ μετά; Απ εδώ μαζεύονται τα κρίνα κι από κει τα εκείνα! Από εδώ ο κατιφές κι από κει ο μενεξές! Βεβαίως και ξέρω τι λέω, και θα με εννοήσεις ευθύς αμέσως... Ο άνθρωπος, καθότι σε κρυόκωλη εποχή (τύπου παγετώνων), βρίσκει την αγέλη που του προσφέρει τα περισσότερα και συνεχώς αλλάζει λιβάδι. Τι απέγινε η προηγούμενη αγέλη; Χα, και τι τον νοιάζει τον άνθρωπο! Εφόσον ο ίδιος επιβιώνει με τους ομοίους του, τότε οι άλλες αγέλες δεν ανήκουν στα ενδιαφέροντά του. Τι συμβαίνει όταν η προηγούμενη αγέλη έκανε θυσίες για το απολωλόν αμνοερίφιο και αυτό τους παράτησε; Ε κι εσύ τώρα, τι ερωτήσεις είναι αυτές... ρόδα είναι και γυρίζει. Ετσι συνήθως απαντάται ο αμνός να ζητά καταφύγιο στην πρώτη αγέλη. Γιατί έφυγε; Α, εδώ μπαίνει η ψυχολογία της ανώτερης ποιότητας - κάπως αλλιώς θα λέγεται, αλλά εμένα έτσι μ άρεσε να το πω! [εδώ αρχίζουν τα ωραία...] Η θεωρία αυτή ορίζει ότι ο καθένας μας ξεχωριστά επιδιώκει να συναθροίζεται από ομοιόλογους, ομοιότροπους, ομοιοπαθείς, ομοϊδεάτες και οτιδήποτε μπορεί να εκπορεύεται από ομοιολατρεία και να εκπορνεύεται με το εγώ. Ετσι λοιπόν, εδώ μαζεύονται τα πιγκουινάκια (ζεύγη), λίγο πιο πέρα μαζεύονται τα τιγράκια (solo) και σε ακόμα πιο κλειστούς κύκλους κάθε μορφή ταξισμού και ρατσισμού. Έχω τον χώρο μου, τον χρόνο μου και τον ρόλο μου στην αγέλη -έτσι όπως επέτρεψα εγώ να είναι. μου! Ξέεερω... ξέεερω... ε, ξέρω λέμε! Εσύ δεν ανήκεις σε καμιά τέτοια ομάδα! Μα φυσικά: Είσαι ανοιχτόμυαλος, ακούς alternative, τα σπας στο x roof bar, τα κάνεις όλα στο κρεβάτι, έχεις φίλο λαθρομετανάστη και συχνά πυκνά τα πίνεις στα χαμετυπεία μαζί με decadent συνδαιτημόνες. Ε λοιπόν, είτε από πρόθεση, είτε από παράθεση, είτε από ανάθεση είσαι σε κάποια αγέλη - αυτό ήταν κατάθεση (lol). Μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία, κάθε αγέλη μπορεί να έχει από δύο μέλη και πάνω. 18 Στην κάθε αγέλη υπάρχει ένας αρχηγός, συνήθως ο αρχηγός είναι αυτός που παίρνει/ επιβάλει αυτό που θέλει κι όχι αυτός που γρυλίζει

19 περισσότερο ή κάνει τον top. Για να μπεις σε μια αγέλη, χρειάζεσαι συνήθως μια εύγλωττη παρουσίαση, πασπαλισμένη με χιούμορ bitter και μια ιδέα αυτοσαρκασμού. Αυτό ήταν! Αν σερβίρεις τέτοια entrance, έχεις το στοιχείο-χ! Μόνον που πάνω στη δική σου ευγλωττία, στο δικό σου χιούμορ, στη δική σου ακομπλεξάριστη συμπεριφορά το κάθε μέλος της αγέλης πατάει τη δική του κοινωνικοποίηση. Και παρ όλο που πολλές αγέλες χρειάζονται για την επιβίωσή τους ένα πνευματικό θηρίο σαν και του λόγου σου, βρίσκεσαι στο παρόν των πολλών αλλά όχι στο μέλλον τους. Το φαγητό επιτρέπεται μόνον από το περίσσευμα, το παιχνίδι μόνο σε ξεκούραστες στιγμές και η συζήτηση επικεντρώνεται με παρρησία πάνω στην εκκεντρική θεματολογία σου - για όσο αυτή υπάρχει. Είσαι καλός και είσαι εκεί γιατί θαυμάζουν την ανεξαρτησία σου, μα πόσοι τολμούν να ζήσουν ένα κομμάτι της χωρίς να καταστρέψει την εικόνα τους; Εμ, βέβαια... θέλει και λίγη μαεστρία το θέμα. Θέλει αρχ*δια για να ξηγηθείς όμορφα, πρώτα-πρώτα στον εαυτό σου. Γιατί η εικόνα απαιτεί ψαράκι στην Καλαμαριά με αυτούς που μπορούν να το πληρώσουν, διήμερο στο Καρπενήσι για τους ζευγαρωμένους και πας-παντού (κατά το πασπαρτού) για τον σόλο τυπάκο που από τη μια έτσι του απομένει άπλετος ελεύθερος χρόνος δια το γκομενίζειν, αλλά από την άλλη το αυγουστιάτικο φεγγάρι το είδε στην TV πριν τα κοσμικά. Οι ζωές των μελών της αγέλης και των αγελών μεταξύ τους, διαγράφουν μια παροιμιώδη ελλειπτική τροχιά σε παράλληλα αναμεταξύ τους επίπεδα. Υπάρχω-υπάρχεις-υπάρχουμε. Αν δεν υπάρχω, δεν υπάρχεις, αλλά αν δεν υπάρχεις, υπάρχω.υπάρχουμε στο τσακίρ! Στο τώρα θέλω να κλαφτώ, τώρα να γελάσω, καθώς και στον βαθμό της διατήρησης ενός προπετάσματος ουσιώδους επαφής, για να μπορώ να κλαίγομαι ανεξαρτήτου ώρας και αργιών. Πάω εκεί που θέλω ή εκεί που με πηγαίνουν - ή δεν πάω εκεί που μου απαγορεύεται από την αγέλη μου για να μη με πετάξει όξω. Αγελομαζώματα-ανθρωποσκορπίσματα. Τελικά ή τουρίστας πρέπει να γίνω, ή ταξιδιώτης του κόσμου! Eίπες κάτι;;; Στο romeo τα προφίλ είναι -σχεδόν- τα γνωστά, στα gay bars τα πρόσωπα είναι -σχεδόν- τα γνωστά, έχω γεμίσει από κοινωνικές υποχρεώσεις που δεν μου φτάνουν δυο ζωές στα χρόνια του Αβραάμ, για να εκπληρώσω, η λαιμητόμος της απόλυσης στέκεται δίπλα ή πάνω από το κεφάλι μου και στο αναθεματισμένο Φ.Π.Α. έρχεται XXL στύση! Καλά το λέω... ανθρωποσκορπίσματα! Jingle bells για κάτι πήρε τ αφτί μου (και το μάτι μου!) για ένα σύμφωνο συμβίωσης. Δεν μπορώ να πω... θα το χαρώ -και μάλιστα πολύμιας και όλοι εδώ στο περιοδικό παλέψαμε αρκετά γι αυτό! Αλλά να μην είναι πάλι σεπτεμβριανή ζαχαρωμένη νιτρογλυκερίνη! Να το δω, όμως, πρώτα στη βουλή να υπερψηφίζεται και μετά... ε ρε γλέντιαααα! Είχα δεν είχα τ αμόλησα το άσχετό μου πάλι -με το μπαρδόν!- και επανέρχομαι στα αγελομαζώματα: Το φθινόπωρο είναι περίεργη εποχή. Μας βρίσκει όλους λιγάκι απροετοίμαστους και αναποφάσιστους. Οχι, δεν έχω διαβάσει Κούλα Κρίμα πριν γράψω το άρθρο. Πιστεύω, όμως, ότι ισχύει. Το καλοκαίρι, ως περίοδος υψηλής αναπαραγωγής δύει και έχουμε μια γλυκόπικρη γεύση συναισθημάτων και απόψεων από τις πρόσφατες εμπειρίες μας, που μας μουδιάζουν. Λίγοι είναι εκείνοι που στον απολογισμό του καλοκαιριού δεν τους πιάνει μια ελαφριά μελαγχολία. Ερωτήματα όπως σε τι διέφερε αυτό το καλοκαίρι από το προηγούμενο;, τι κατάλαβα που γνώρισα τόσους;, αυτή είναι η gay ζωή στην Ελλάδα; και συμπεράσματα όπως καλά έκανα και δεν χώρισα, ευτυχώς εγώ έχω σχέση, επιστροφή στα ίδια τώρα τριβελίζουν το μυαλό του καθενός. Ετσι, πολλοί που είχαν σκοπό να επιστρέψουν στην πρότερη αγέλη τους, παραμένουν στη βολή τους. Αλλοι που είχαν τη δυνατότητα να ελίσσονται ανάμεσα σε αγέλες νιώθουν το κενό του ανήκω. Ενώ άλλοι που δεν είχαν ποτέ σκοπό να αλλάξουν αγέλη, ξαφνικά τα ρημαδιάζουν όλα στον βωμό της αλλαγής και κάνουν νέα αρχή. Δεν είναι κακό να ανήκεις σε μια αγέλη, λοιπόν, έτσι λέω. Ανάθεμα στις αμπελοφιλοσοφίες μεταξύ τύρου και οίνου, που θέλουν τον άνθρωπο ανεξάρτητο από όλα, να στέκεται μονάχος στην ερημιά του σήμερα. Πατάτες μπλουμ - no more! Θέλω τους φίλους μου και θέλω οι φίλοι μου να με θέλουν. Θέλω την οικογένειά μου και θέλω να με θέλει κι αυτή. Θέλω τη σχέση μου και θέλω να με θέλει κι αυτός. Θέλω εμένα και θέλω ο εαυτός μου να με θέλει εξίσου. Μας θέλω όλους σε μια αγέλη. Αλλοτε να κυνηγάω εγώ κι άλλοτε αυτοί. Οταν γυρνάω πληγωμένος από το κυνήγι να μου γλείφουν τις πληγές και όταν γυρίζουν εκείνοι να τους κάνω χάρες. Εχω τον χώρο μου, τον χρόνο μου και τον ρόλο μου στην αγέλη -έτσι όπως επέτρεψα εγώ να είναι. Και εφόσον έχω μια τέτοια αγέλη, τότε ας κάθομαι να την κοιτάζω και να χαίρομαι. Να τη θαυμάζω για την τέλεια αν-ομοιομορφία της, να «πορνεύω» με την ασύμμετρη λογική της και να θαυμάζομαι για τα πλατιά χαμόγελα που προκαλώ. Κι ας με πούνε ψωνάκι, βαύκαλο ή όπως διάολο θέλουν εγώ για τα λυκάκια μου λαλάω στο φεγγάρι! BEEEEP! Τέλος με τα μπεεεεε και τα μουουουου. Ανασύνταξη τώρα, διότι έχω και ευχές σε αυτό το τεύχος. Μαριαννάκι (βλ. κολλητή) μου, εύχομαι τα καλύτερα στη νέα έγγαμη ζωή σου κι αν ξεφουρνίσεις κανένα κουτσούβελο, φρόντισε να έχει πάλι πισίνα στη δεξίωση, γιατί αλλιώς είμαστε ικανοί να βουτήξουμε όλοι στην κολυμπήθρα! Αντε τώρα, σας χαιρετώ. Η αγέλη μου γρυλίζει καλώντας τα μέλη της για bbq, κι αν αργήσω, θα καταλήξω να γλείφουν τα δικά μου κοκκαλάκια. Τα λέμε ξανά στο επόμενο τεύχος. Αουουουουουού! 19

20 Ερωτας είναι η αιτία. Μη φανταστείς τίποτα σπουδαίο, απλά ένα πανηγύρι ορμονών στον εγκέφαλο που δίνει απανωτές δόσεις ευχαρίστησης. Μόνο και μόνο να σε ξεκουνήσει να αναπαραχθείς δηλαδή, μη βαρεθείς και αφήσεις το είδος χωρίς κόπιες του εαυτού σου. Μα είναι όμορφο συναίσθημα το γαμημένο, πολύ όμορφο όταν το ζεις. Χαλάλι η αναπαραγωγή. Που όταν το ξανασκέφτεσαι, τι να αναπαραχθείς, αφού είσαι gay σου λέω και ούτε τριάντα. Εδώ με το ζόρι βγάζεις λεφτά για να κρατάς ένα σπίτι, για το οποίο δεν πληρώνεις καν νοίκι λέγε με κληρονομιά. Με το ζόρι συντηρείς ένα μεταφορικό μέσο για να κυκλοφορείς σε όλα εκείνα τα ρομαντικά μέρη που θέλεις να φαντάζεσαι ότι θα σέρνεις το έτερόν σου ήμισυ. Ισα που σε φτάνουν τα λεφτά για δυο μπουκάλια γάλα τη μέρα και μια μπύρα το βράδυ, που ίσως ελπίζεις να πιείτε μαζί κάτω από τα αστέρια ή ακόμα και τη βροχή. Και περνάς ένα ένα τα στενά με το μεταφορικό σου μέσο, και κοιτάς ξανά και ξανά τις πινακίδες στις γωνίες μήπως και βρεις το δρόμο σου. Οδός παραμυθιάς λέει. Και προσέχεις μη σου πεταχτεί κανένας απότομα στη γωνία και σου κάνει θρύψαλα τη μούρη, που τόσο καιρό φρόντιζες να βγάλεις στην κυκλοφορία. Δηλαδή κι αν συμβεί, τι έγινε. Το πε, τo πε πριν δέκα χρόνια περίπου, συνεργείο θα πας, και θα είναι η αγάπη σου κι εσύ με σπασμένο το φανάρι κι αν σε φτιάξει μακάρι. Μετά δεν ξαναείπε άλλα καλά, μόνο κάτι απελπιστικά διαθέσιμη και τέτοιες αηδίες για σπίτια και δάνεια. Μα πάνε περάσανε τώρα αυτά, ήρθε η κρίση, και μας έκανε λίγο τον ορίζοντα με κλίση, για νά χουμε βρε αδερφέ να δυσκολευόμαστε Lστα ξεκινήματα σε ανηφόρα και να προσέχου- Driving με μην πάμε πίσω. Κι έτσι να αποκτά νόημα η ζωή, κυνηγώντας το πιο δύσκολο, σα σύχρονοι Michael Knight. Μα θά ρθουνε κι άλλα. Και κατηφόρες και ανηφόρες άλλες και στροφές επικίνδυνες, κυρίως δε ακίνδυνες. Και πρόσεχε σου λέω, εδώ, έχεις προτεραιότητα. Κι αυτός που σού ρχεται από αριστερά βιάζεται. Εσύ είσαι καλός άνθρωπος, και ακόμα καλύτερος οδηγός και θα τον αφήσεις να περάσει, έστω κι αν είσαι χρόνια μόνος, σωστά; Μα εξακολουθείς να φαντάζεσαι όμορφα πράγματα, και ιστορίες όπως η λαίδη κι ο αλήτης δηλαδή. Ομορφα βράδια με μακαρονάδες στο ίδιο πιάτο και το τραπέζι να πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Και ίσως να βρέχει και γαρδένιες. Και τι είναι αυτό το θαυμαστικό στο μαύρο τρίγωνο; Αλλοι κίνδυνοι που δεν αναφέρονται. Δηλαδή υπάρχουν κίνδυνοι που δεν αναφέρονται; Και πού με αφήνεις μόνο μου στους δρόμους τότε δάσκαλε; Ωστε δε μπορείς να τα προβλέψεις όλα, ε; Και τι μάθαινες τόσα χρόνια ρεεεεε; Πφφφφφφ. Σου φώναζε ο δάσκαλος, ότι καλά το πας, μα αν δε ξεφοβηθείς παιδί μου, πού να βγείς έξω, θα τα κάνεις μαλλιά κουβάρια. Και είχε δίκιο ο κερατάς, αν δεν αποφασίσεις να εκτεθείς, τι να το κάνεις ένα ακόμα δίπλωμα; Και συνεχίζεις να οδηγείς όμορφα όμορφα στην Πειραιώς και το αμάξι σου το λένε ανάγκη και τη μηχανή του επιθυμία. Εσύ δε, πάντα να ψάχνεις την οδό ευτυχίας. Βλέπεις όμως ένα όμορφο παιδί που κάθεται στο πεζοδρόμιο και δε θέλει να κατέβει στο δρόμο, και λες θεέ μου, τι γλυκό παιδί. Φοβάσαι να το ρωτήσεις μήπως έχει δει την οδό ευτυχίας, να μη σε παρεξηγήσει για ψευτοδιανοούμενο και το ρωτάς απλά αν πηγαίνει κάπου, κι αφού έχεις εσύ το αμάξι, μήπως να έβαζε τη βενζίνη να το πετάξεις μέχρι λίγο παρακάτω; Χριστέ μου, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει τι κάνεις τώρα, έχεις κλάσει μέντες σου λέω, αφού δεν ξέρεις να οδηγείς καλά, τι βάζεις κόσμο μέσα. Αγχώνεσαι γιατί θέλεις να του δείξεις ότι είσαι καλός οδηγός κυρίως ασφαλής. Και τι θα σκεφτεί μετά για σένα; Μα κι αυτός που μπήκε μέσα βέβαια, φοβάται ότι θα τον θεωρήσεις ξενέρωτο που δεν έχει αμάξι. Και ξαφνικά σου πιάνει το χέρι, και σου λέει μαζί. Και η Πειραιώς γεμίζει αστέρια. Μα το Δία, αυτό δεν το περίμενες, υπάρχει και αυτή η επιλογή, να έχεις συνοδηγό; Εμ, γιατί το πήρες το αμάξι ο έρμος, οδηγούσες και πατίνι αλλιώς. Και σου φωνάζει ο συνοδηγός, μην κοιτάς πολύ δεξιά, έχεις μπροστά τη ζωή σου, δεν είναι αυτός η ζωή σου, είναι απλά συνοδηγός σου, όσο όμορφος και να ναι, είναι το μέρος όχι το όλον. Και ναι, πόσο δίκιο έχει, πρόσεχε σου λέω, θα τρακάρεις... Μπααααμ! Στα λεγε, δεν πρόσεχες. Μα είπαμε, εσύ πρώτα σκέφτεσαι τους άλλους και για να μην πέσεις σε ξένο αμάξι πήγες και το ριξες σε μια κολόνα. Και το κανες... άσε μην πω τι το κανες. Ακορντεόν θα σου πω, αλλά εσύ καταλαβαίνεις τι εννοώ. Και κοιτάς δεξιά και πούντος ο συνοδηγός; Πώπω, τόση ώρα ονειρευόσουν ο κακόμοιρος και χαμπάρι δεν πήρες πως ήρθε η κολόνα κατά πάνω σου, φυσικά η κολόνα, εσύ δεν έκανες τίποτα, αυτή φύτρωσε μπροστά σου. Οπως πάντα στη ζωή, όλα τα κακά. Και κατεβαίνεις δειλά δειλά από το αμάξι, αχ πως πονάει, θες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί, πονάει λέω και θες να έρθει να σε μαζέψει τώρα το ΕΣΥ και να σου δώσει τεχνητές αγκαλιές και άλλες πρώτες βοήθειες. Ενικός αριθμός δηλαδή το σύστημα. Και όλα μα όλα στο μυαλό σου; Ε, σκάσε ντε, μη γκρινιάζεις και μην κλαίγεσαι, στραπατσαρίστηκες λίγο, μα και τα χέρια σου και τα πόδια σου ακόμα τα χεις και τα κουνάς, άντε ξεκούνα, και κάνε κάτι. Το πολύ σου δίνω λίγο καιρό να στρώσεις και ή πάρε αμάξι πάλι ή βγες και κάνε ωτοστόπ. Δε βιαζόμαστε, σιγά-σιγά. Και να θυμάσαι, το ατύχημα που είχες, μην το αποποιηθείς ποτέ, να το αγαπάς κι αυτό, γιατί δικό σου είναι, και όλα τα δικά σου πράγματα, αφηρημένα και συγκεκριμένα τα αγαπάς, σωστά; Στην αρχή μπουσουλώντας, μετά περπατώντας. Πότε χεράκι χεράκι και πότε μόνος σου. Μετά πήρες ποδήλατο. Και αφού έγινες ο ιππότης των πεζοδρομίων και αφού πας φουριόζος για την τέταρτη δεκαετία της ζωής σου και η καρδούλα σου μεγάλωσε και ναι τραβάει και είναι εξασκημένη, αποφάσισες να μην την παιδεύεις άλλο. Γιατί λέει αντέχει μόνο μερικά δισεκατομμύρια τικ-τακ και η ζωή είναι μικρή για να είναι κουραστική μωρό μου. Ετσι άρχισες δειλά δειλά τα μαθήματα οδήγησης, που μπορεί η Αθήνα να μη σε χωρά, μα έχει τόσα μέρη ο κόσμος να πας, μην τα φοβάσαι. Σου λέω μαζί, είναι πιο άνετα. Αλλωστε σε εκείνη τη γωνία σε περιμένει, πράγματι, αυτή τη φορά, πάνω σε ένα παπάκι εκείνο το παιδί που ονειρεύτηκες. Και που τολμάς να ελπίσεις πως μαζί ίσως κάποτε οδηγήσετε το ίδιο πι. Μανώλης Ναζλίδης 20

21

22 OURGEOIS LOUISE Ηταν τον περασμένο Μάιο όταν η Αμερικανίδα, γαλλικής καταγωγής, εικαστικός, Louise Bourgeois, έφυγε στα 98 της χρόνια. «Πλήρης ημερών» όπως έγραψε ο Τύπος, αλλά σίγουρα όχι πλήρης έργων προσθέτω εγώ. Η Bourgeois θεωρείται από τις πλέον ιδιόμορφες και καθοριστικές προσωπικότητες της σύγχρονης BOURGEOIS τέχνης.

23 Γεννήθηκε το 1911 στο Παρίσι από ευκατάστατη οικογένεια. Οι γονείς της, και η μεταξύ τους σχέση, έπαιξαν καίριο ρόλο στη διαμόρφωσή της ως άτομο και ως καλλιτέχνη. Επικεφαλής της οικογενειακής επιχείρησης -ενός εργαστηρίου αποκατάστασης μεσαιωνικών και αναγεννησιακών ταπετσαριών- ήταν η μητέρα της. Η γυναίκα αυτή, η οποία ήταν ιδιαιτέρως ευφυής και θερμή σύμφωνα με την ίδια τη Bourgeois, έδειξε μεγάλη ανοχή στις απιστίες του συζύγου της, διατηρώντας την ισορροπία της οικογένειας. Ηταν τόσο ισχυρή η σχέση μητέρας και κόρης, ώστε όταν η μητέρα πέθανε, η τότε 21 χρόνων Bourgeois αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Αυτή η τόσο δυνατή σχέση, η τραυματική εμπειρία της απώλειας και η απέχθεια για τις απιστίες του πατέρας της, αποτέλεσαν ανεξάντλητες πηγές έμπνευσης και θεματολογίας για την ίδια. Η γυναίκα-μητέρα ως σύμβολο προστασίας, στοργής, γονιμότητας, θυσίας αλλά και σεξουαλικότητας εμφανίζεται πολύ συχνά στα έργα της. Είχε πει πολύ εύστοχα: «Δημιουργώ μόνο όταν νοιώθω ότι έχω να εκφράσω κάτι. Μπορεί να μην είμαι σίγουρη τι ακριβώς είναι αυτό, αλλά γνωρίζω ότι κάτι μαγειρεύεται και ότι είμαι στο σωστό δρόμο. Αυτή η ανάγκη είναι πολύ ισχυρή... Για να εκφράζεις τα συναισθήματά σου, πρέπει να είσαι ήρεμος και δεκτικός. Το ασυνείδητο θα σε βρει, αν έχεις το χάρισμα που έχουν οι καλλιτέχνες. Ξέρω ότι έχω έμπνευση μόνο εκ του αποτελέσματος». Το 1938 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη και άρχισε να δουλεύει συστηματικά ως γλύπτρια. Η αναγνωρισιμότητα όμως δεν ήρθε παρά μόνο στα 70 της χρόνια όταν το 1982, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης οργάνωσε μία μεγάλη αναδρομική έκθεση για το έργο της. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο κόσμος της τέχνης περισσότερο θαύμαζε τα έργα της, παρά τα επιδοκίμαζε. Το έργο της Bourgeois χαρακτηρίζεται από μεγάλη ποικιλία μέσων: ζωγραφική, χαρακτική, εγκαταστάσεις, υφασμάτινες μικροκαταστευές και μεγάλης κλίμακας μεταλλικά γλυπτά. Ωστόσο, είναι περισσότερο γνωστή για τα γλυπτά της. Με το έντονα αυτο-διερευνητικό της έργο, δημιούργησε μία νέα έννοια στην ιστορία της τέχνης, αυτή της «εξομολογητικής τέχνης» (confessional art). Τα ψυχολογικά και συναισθηματικά φορτισμένα έργα της ενέχουν κάτι παραπάνω από αυτοβιογραφικά στοιχεία. Ο άμεσος, αρχετυπικός συμβολισμός τους μετατρέπει κάθε έργο σε μία ψηφίδα ενός ψυχαναλυτικού-εξομολογητικού παζλ, στο οποίο το κοινωνικό φύλο, η σεξουαλικότητα και το «οιδιπόδειο άγχος» κατέχουν κεντρικές θέσεις. Η ίδια χαρακτήρισε το έργο της ως μία μορφή αποκατάστασης των «σκωροφαγωμένων» αναμνήσεων, διερευνώντας τις σχέσεις του ατόμου με τα άλλα άτομα και με το περιβάλλον του. Από τα πιο γνωστά και δημοφιλή της έργα είναι οι μεγάλων διαστάσεων μεταλλικές αράχνες της, με τον τίτλο «Maman». Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η Bourgeois άρχισε να χρησιμοποιεί την αράχνη ως σύμβολο. Τα γλυπτά της σειράς «Maman» είναι κατασκευές από ατσάλι και μάρμαρο, κάποια εκ των οποίων φτάνουν τα εννιά μέτρα σε ύψος. Το πρώτο τέτοιο γλυπτό παρουσιάστηκε το 2000 στο εμβληματικό Turbine Hall της Tate Modern στο Λονδίνο. Η Bourgeois δημιουργεί μία εντυπωσιακής κλίμακας και ενέργειας αναφορά στη μητέραπροστάτη, τονίζοντας τις ιδιότητες της αράχνης να δημιουργεί και να επιδιορθώνει, αλλά και το δέος που προκαλεί. Η μητέρα-αράχνη έχει μνημειώδεις διαστάσεις, εκφράζοντας τη σημασία της στο ψυχισμό της Bourgeois. «Η αράχνη είναι μία ωδή στη μητέρα μου... Σαν την αράχνη κι εκείνη, ύφαινε». Παρ όλα αυτά, ποτέ δεν έκανε καμία προσπάθεια να παρουσιάσει το έργο της ως «φεμινιστικό», αν και έγινε ισχυρό πρότυπο ρόλου από το φεμινιστικό κίνημα. Εκείνη, ως κατ ουσίαν φεμινίστρια, εξέφρασε μία βαθιά και ειλικρινή εκτίμηση προς το φύλο της, αναδεικνύοντας τη δύναμη και το συναισθηματικό βάθος της γυναικείας ψυχής. Ακόμη, η Bourgeois ήταν θερμή υποστηρίκτρια των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων. Μεταξύ άλλων, το 2010 δημιούργησε το έργο «I do» -το οποίο αποτελείται από δύο λουλούδια που βγαίνουν από τον ίδιο μίσχο- για λογαριασμό του μη κυβερνητικού οργανισμού «Freedom to Marry». Επίσης, μεγάλη ήταν η δράση της ως ακτιβίστρια κατά του AIDS. Την ημέρα του θανάτου της, η βρετανική Guardian έγραψε: «Με τον θάνατό της Louise Bourgeois, η Αμερικανική και η Ευρωπαϊκή τέχνη δεν χάνουν απλώς μία σπουδαία καλλιτέχνιδα με μεγάλη επιρροή στο χώρο, αλλά τον πιο άμεσο σύνδεσμο της τέχνης του 21ου αιώνα με τη γαλλική Belle Époque...». του Κυριάκου Βογιατζή 23