22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΣΚΕΨΗΣ

Transcript

1 ΗΜΕΡΑ ΣΚΕΨΗΣ Οι Πρόσκοποι της Ελλάδας στέλνουν ένα γράμμα στον Ιδρυτή, γιορτάζοντας την ημέρα Σκέψης τον Φεβρουάριου του 2011

2 Κεφαλάς Γενικός Έφορος Σ.Ε.Π. Θοδωρής Αρχηγέ μου Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που πρωτοείδα την φωτογραφία σου. Εκεί, στον ξύλινο τοίχο της λέσχης, κάτω από το μεγάλο τριφύλλι. Επιβλητικός, σοβαρός αγέρωχος, με το προσκοπικό σου μαντήλι, το πλατύγυρο, τα παράσημα. Πρώτη φορά άκουσα για σένα από τον Αρχηγό μου σ ένα 5λεπτο, o ιδρυτής μας, οβρ μας είπε. Μας μίλησε για την ζωή σου, την πορεία σου, τις περιπέτειές σου, για την 22α Φεβρουαρίου, την ημέρα σκέψης, τον Παγκόσμιο Προσκοπισμό. Εντυπωσιάστηκα! Η ιδέα, ο άνθρωπος, η αποδοχή, το μέγεθος. Από τότε τα όνομά σου Baden Pawell, έγινε για μένα ιδιαίτερο και η ματιά σου στη φωτογραφία, χαρακτηριστική. Μεγάλωσα, περπάτησα, έπαιξα, ο Προσκοπισμός έγινε για μένα τρόπος σκέψης, τρόπος ζωής. Ο παιδικός εντυπωσιασμός έγινε αναζήτηση, διάβασα τα γραπτά σου, σε μελέτησα, έψαξα πίσω από το παιχνίδι και το τραγούδι, πίσω από τη κατασκήνωση και την περιπέτεια στη φύση. Ανακάλυψα, μέσα από την πράξη, παιδαγωγικές αξίες, ανακάλυψα το γιατί, μα κυρίως αφομοίωσα τη φράση σου : προσπαθήστε για έναν καλύτερο κόσμο. Πίστεψες Αρχηγέ μου στο μέλλον, μέσα από τα μάτια των νέων ανθρώπων, μέσα από τα παιδικά χαμόγελα. Πίστεψες σε μια κοινωνία αρχών, ελευθερίας, ισότητας, συναδέλφωσης. Πίστεψες στην αξία ενός καλύτερου κόσμου. Έφυγες πριν από χρόνια, όμως είμαι σίγουρος πως και σήμερα βλέπεις, ακολουθείς τη δράση, γιατί υπάρχεις μέσα μας. Θα έχεις δει πως ο κόσμος αλλάζει. Η οξυδέρκεια και το ανοιχτό μυαλό σου δεν αφήνουν να παραξενευτείς με το σκουλαρίκι μερικών αγοριών μας, ούτε με το κοντό σορτσάκι των κοριτσιών. Δεν απορείς με τον Πρόσκοπο που στη ζώνη της στολής, δίπλα στο προσκοπικό σουγιά, έχει συσκευή κινητού τηλεφώνου, ούτε με το Αρχηγό της ομάδας που συνομιλεί με τους υπαρχηγούς του, μέσω διαδικτύου. Διάβαζες πάντα τα θέλω και τις ανάγκες των νέων και μπορείς να κατανοήσεις τις συμπεριφορές και τις σημερινές προκλήσεις. Θα έχεις δει την εξέλιξη της τεχνολογίας, την πρόοδο της επικοινωνίας, τις μεγάλες αλλαγές της καθημερινότητας. Ένας καλύτερος κόσμος είναι άραγε; Ποιος μπορεί με σιγουριά να απαντήσει; Το όνειρό σου έγινε πραγματικότητα; Η προσπάθεια εκατό και πλέον χρόνων είχε αποτέλεσμα; Κάποιος αντίθετα θα πει πως οι πόλεμοι δεν εξαφανίστηκαν, η φτώχια υπάρχει και ίσως αυξάνει, οι θάνατοι από έλλειψη νερού και φαγητού μαστίζουν τις χώρες του τρίτου κόσμου, το περιβάλλον σήμερα κινδυνεύει περισσότερο, οι ανθρώπινες αξίες έχουν μόνιμο αντίπαλο την διαφθορά. Απόψε σου γράφω γράμμα και μπορώ να σου φωνάξω ΝΑΙ!!! το όνειρό σου δεν ήταν παραμύθι, ΝΑΙ ο κόσμος μας έγινε καλύτερος όχι γιατί το Προσκοπικό τριφύλλι πάλεψε με τον πόλεμο την φτώχια και την διαφθορά, αλλά γιατί τα εκατομμύρια των παιδιών που το φόρεσαν στο στήθος, περπάτησαν στην ζωή τους με ένα σακίδιο γεμάτο εφόδια πνεύματος και ψυχής, εφόδια ζωής. Έζησαν και ζουν με αρχές, με αξίες. Αλήθεια, δικαιοσύνη, εμπιστοσύνη, ευγένεια, σεβασμός, φιλία, αγάπη, οικονομία, αποφασιστικότητα, εργατικότητα προσπάθεια, αισιοδοξία. Απόψε σου γράφω γράμμα για να σου φωνάξω δυνατά ευχαριστώ. Μου έδωσες την ευκαιρία να ταξιδεύω με μικρούς και μεγάλους αδελφούς, να είμαι πλήρωμα σ ένα καράβι, με προορισμό την περιπέτεια, την δράση, το παιχνίδι Μου έδωσες την ευκαιρία να καταλάβω τι σημαίνει αδελφός, τι σημαίνει προσφέρω, τι σημαίνει ελπίζω, τι σημαίνει αγαπώ. Κατάλαβα την αξία του να θέλω να περάσω την γιαγιά απέναντι, να θέλω να φυτέψω ένα δέντρο, να θέλω να προσφέρω, να βοηθώ. Μου γνώρισες τον Κώστα, τον Πολύκαρπο, τον Χρήστο, τον Δημήτρη, τον Ρομπέρτο, την Μαριάννα, την Έφη την Νάντια, τον μακρινό Αιζάια. αλλά κι άλλους, κι άλλους. Μια ολόκληρη περιουσία ανθρώπων, χαρακτήρων. Μου έμαθες να ζω μαζί τους, να δίνω σημασία στο εμείς, αξία στο μαζί. Απόψε σου γράφω γράμμα και σου φωνάξω δυνατά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Σ έχω, σε κουβαλάω μέσα μου. Μου δίνεις δύναμη να συνεχίσω.. Υπόσχεση σου δίνω πως θα προσπαθήσω, αξίζει, αξίζει, αξίζει..

3 Βογιατζής τ. Γενικός Έφορος Σ.Ε.Π. Χαράλαμπος Αγαπητέ Αρχηγέ όλων μας. Μου ζήτησαν να σου γράψω ένα γράμμα με την ευκαιρία των γενεθλίων σου. Αν γιορτάζαμε σήμερα μαζί, θα χρειαζόντουσαν 154 κεράκια για τη τούρτα σου και τουλάχιστον 27 εκατομμύρια πιατάκια για το σερβίρισμα. Δύσκολα πράγματα! Ας αρκεστούμε λοιπόν στο γράμμα. Το γράμμα μου θα ήταν εξαιρετικά απλό αν έγραφα αυτό που πολλές φορές αναρωτιέμαι, ιδιαίτερα όταν οι καιροί φυσάνε ανάποδα. Γιατί αγαπητέ μας ΒΡ δεν καθόσουν ήσυχα; Γιατί πήγες και έφτιαξες τους Προσκόπους και έτσι πολλές γενιές έχασαν την ησυχία τους; Τι σου κάναμε και σε εποχές που ο κανόνας είναι η εξαίρεση, το σωστό είναι κατ εξοχήν λάθος και το καλό κυνηγιέται σαν κακό, μας άφησες κληρονομιά να κάνουμε πάντα όλα αυτά, που οι άλλοι επιδέξια και με μεγάλο όφελος αποφεύγουν. Μιας και αυτό δεν αλλάζει και κάθε στιγμή θα προσπαθούμε να κάνουμε τις αρχές μας πράξη, σκέφτηκα να σε βάλω κι εγώ με τη σειρά μου σε μια σκληρή δοκιμασία. Αν λοιπόν, αγαπητέ μας Αρχηγέ, έπρεπε να ξαναγράψεις το αγαπημένο μας βιβλίο Προσκοπισμός για παιδιά, και αναζητούσες καινούργια θέματα, πιο σύγχρονα, για τις απίθανες ιστορίες που έλεγες γύρω από τη φωτιά της κατασκήνωσης, ποια θέματα θα διάλεγες; Ακόμη αν έστηνες τον Προσκοπισμό ξανά από την αρχή, για να είναι πιο κοντά στις ανάγκες του σήμερα τι επιλογές θα έκανες; Θα χρησιμοποιούσες ξανά παιδιά σε κάποια επιχείρηση στο Αφγανιστάν; Θα ήταν το ίδιο μαγική η κατασκήνωση που χάρισες στα παιδιά με μαγείρεμα με γκαζάκια αντί με ξύλα; Θα διάλεγες το GPS σαν κάτι το ίδιο μαγικό με μια πυξίδα ; Θα αντικαθιστούσες τα νυκτερινά παιχνίδια στο ύπαιθρο, με κάποια ηλεκτρονικά παιχνίδια του play station ή του PC; Θα άφηνες τα παιδιά να αναζητούν τη περιπέτεια στις πατημασιές κάποιων υπόπτων σε κάποια παραλία ή θα άφηνες το CSI να κάνει τη δουλειά; Θα επέμενες οι γνώσεις να αποκτούνται μέσα από τη πράξη και οι αξίες μέσα από το προσωπικό παράδειγμα του Αρχηγού ή θα εμπιστευόσουν την εξ αποστάσεως μετάδοση γνώσεων και εμπειριών μέσα από το internet; Πόσα από τα ζώα Ενωμοτιών που μας πρότεινες εξακολουθούν να υπάρχουν στη φύση; Θα επέμενες να επικοινωνούμε από κορφή σε κορφή με μπαντιερόλια ή θα μας μάθαινες τις διαφορές του I phone από τα androids; Αντί για ιππότες θα μιλούσες για νέους της πλατείας Ταχρίρ; Ο Κιμ και οι Ινδοί φίλοι του τι τύχη θα είχαν στον Άγιο Παντελεήμονα; Μιλώντας για την ενωμοτία που όλα τα μοιράζεται θα χρησιμοποιούσες την έκφραση Μαζί τα φάγαμε; Θα επέμενες να βοηθήσουμε τη γιαγιά να περάσει απέναντι ή να κάνουμε μαζί της κυνήγι θησαυρού στα πεταμένα λαχανικά κάποιας λαϊκής; Θα επέμενες να φωνάζουμε ο ένας τον άλλο με προσκοπικά ονόματα ή θα αρκούσε το μαλάκας για όλους; Τρίφυλλα από κρίνα φοράνε όλα τα παιδιά εκείνα που όνειρο ακριβό τους έχουν κάνει να αλλάξουν τον καιρό λέει το τραγούδι, αλλά ειλικρινά ενώ εξακολουθούμε να φοράμε ακόμη το ίδιο τρίφυλλο δεν είμαστε τόσο σίγουροι κατά που πρέπει να αλλάξουμε τον καιρό. Επί εκατό χρόνια, ο δρόμος ήταν με σιγουριά χαραγμένος και οδηγούσε στο καλό, διαβαίνοντας μια κοινωνία έτοιμη να σηκωθεί στο λεωφορείο, να χειροκροτήσει τον αντίπαλο στο γήπεδο, να καμαρώσει τη προκοπή του δίπλα, να ιδρώσει για ένα βήμα μπροστά, να χαρεί μ ένα βιβλίο ή μια ανθισμένη γαρδένια στην αυλή και τόσα άλλα απλά και όμορφα. Αρχηγέ μας, Για τα επόμενα 100 χρόνια, πρέπει να ανιχνεύσουμε ξανά, βήμα το βήμα, καινούργια μονοπάτια στη καρδιά της κοινωνίας, στη καρδιά του σήμερα, να βρούμε επιτέλους τι είναι το αύριο για μας. Ποιο είναι το χρέος μας και ποιος ο τρόπος να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος. Σε κάποιο όνειρο μας Αρχηγέ, δείξε μας ότι ο ίδιος παλιός δρόμος, ο τόσο μαγικός, μένει πάντα σύγχρονος και νέος, αρκεί να τον κοιτάμε με ματιά καθαρή, που δεν τη θολώνει η σκόνη του δρόμου και το συμφέρον. Το βλέμμα μας να μπορεί να βλέπει στο κάθε σήμερα τις χιλιάδες μικρές ομορφιές που χτίζουν την ελπίδα, τη σιγουριά, πως κάποιος άλλος Γενικός το 2110 θα σου γράψει και πάλι, πως ότι έσπειρες εξακολουθεί να δίνει καρπό, το ίδιο μεστό και το ίδιο όμορφο. Καληνύχτα γι απόψε αρχηγέ και ευχαριστούμε για ότι ωραίο, χάρις σε σένα, ζήσαμε, ζούμε και θα ζούμε.

4 Βαρουξής Επίτιμο Μέλος Γ.Σ. Σ.Ε.Π. Γιάννης Προς τον : Αρχιπρόσκοπο του κόσμου Μπεϊντεν Πάουελ, στον ουρανό Από : έναν Πρόσκοπο, στη Γη Αρχηγέ μας, Συγχώρησέ με που με αυτό το γράμμα ταράζω την ησυχία σου, αλλά ημέρα που είναι, η ΣΚΕΨΗ μου τρέχει. Τρέχει ασταμάτητα.. Όπως κι εσύ ξέρεις, όταν ένας άνθρωπος φεύγει από τη ζωή αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο έργο, μια μεγάλη υπηρεσία, τ όνομά του μένει. Δεν ξεχνιέται. Αυτό συμβαίνει και με σένα. Πριν μερικά χρόνια σε μια εκδήλωση των Ελλήνων Προσκόπων για την 22α Φεβρουαρίου - ΗΜΕΡΑ ΣΚΕΨΗΣ, ένας φίλος μου μου ψιθύρισε: Ο B.P. θα μείνει στον προσκοπικό χώρο, αλλά κι έξω από αυτόν, ως Παγκόσμιος ευεργέτης της νεολαίας, όπου γης. Συμφώνησα, και η σκέψη μου γύρισε στον Ενωμοτάρχη μου, όταν ήμουν 14 χρόνων και αργότερα στον Αρχηγό μου, οι οποίοι μου είχαν ανοίξει το βιβλίο της ζωής σου. Όταν, με το πέρασμα των χρόνων, άρχισα κι εγώ να μελετάω και να κατανοώ το παιδαγωγικό σύστημα του οποίου εσύ, Αρχηγέ, υπήρξες ο θεμελιωτής, οδηγός μου υπήρξαν οι θησαυροί των βιβλίων σου, τους οποίους μας άφησες κληρονομιά. Το Προσκοπισμός για παιδιά, το Οδηγίαι δια τους Αρχηγούς Ομάδων Προσκόπων και το Ο δρόμος προς την επιτυχία, αποτελούν κοσμήματα της παγκόσμιας προσκοπικής βιβλιογραφίας. Οι παρενέσεις σου, όπως ν αφήσετε τον κόσμο καλύτερο απ ότι τον βρήκατε, αποτελούν διαχρονικά οράματα όλων των ανθρώπων. Διαρκώς, Αρχηγέ μας, η ΣΚΕΨΗ μου σε αναζητάει. Ιδιαίτερα απόψε, 22α Φερβρουαρίου, ημερομηνία που πρωτοείδες το φως του ήλιου. Η ΣΚΕΨΗ μου έφτασε στην μακρινή Κένυα. Γονάτισα στον τάφο σου και προσευχήθηκα. Είπα και τρεις προσφιλείς σε σένα λέξεις: συναδέλφωση, φιλία, ειρήνη. Αρχιπρόσκοπε, υποκλίνομαι. Αφήνω το γράμμα μαζί μ ένα τρίφυλλο λουλούδι, που μοσχοβολάει. Μ ευγνωμοσύνη, ένας Πρόσκοπος Ορφανάκος Μέλος Προσκοπικού Δικτύου 9ου Σ. Ναυτοπροσκόπων Καλαμαριάς Κωνσταντίνος Αρχηγέ, ξημερώνοντας η 22α Φεβρουαρίου γράφω σ εσένα από την Θεσσαλονίκη. Κάτι τέτοιες ώρες είναι που καρδιά και νους τρέχουν στην Κένυα και αναμνήσεις του 13ου Παγκόσμιου Προσκοπικού ΜΟΟΤ παίρνουν ξανά μορφή και ζωντανεύουν. Σε χώρα μακρινή και αναμάρτητη πορεύτηκα, όπως έγραψε ο μέγιστος Ελύτης, στα χώματα που κόμισες σπόρο αθάνατο, τον έσπειρες στο Brownsea Island και ο Προσκοπικός Κρίνος ανθοφόρησε σ ολόκληρο τον Κόσμο. Ακολούθησα τα ίχνη σου στο θρυλικό Νιέρι, το τόπο που επέλεξες ως τελευταία κατοικία να ζεις αιώνια. Ήρθα στην οικία σου, το Paxtu, για να σου χαρίσω το μαντήλι της εκατονταετηρίδας μας, και εσύ με υποδέχτηκες ως Αδελφό και χαμογέλασες ικανοποιημένος για τα 100 χρόνια Ελληνικού Προσκοπισμού. Χιλιάδες νέοι από όλο τον κόσμο, μαζί και εγώ, βιώσαμε την εμπειρία μιας παγκόσμιας Προσκοπικής κατασκήνωσης. Με νέους που δε γνώριζα και ίσως δε θα ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου, λέγαμε καθημερινά «καλημέρα» με χαμόγελο γιατί φορούσαμε μαντήλι στο λαιμό, γιατί αυτό μας έκανε Αδελφούς Προσκόπους. Άγνωστοι και τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας, ζήσαμε αρμονικά, συζητήσαμε για τα ίδια προβλήματα που μας απασχολούν, μοιραστήκαμε τα ίδια όνειρα. Και το βράδυ στην Πυρά κοιτάζοντας το Σταυρό του Νότου στο έναστρο ουρανό, σαν άλλος Καββαδίας, τους μίλησα για τα 100 χρόνια Προσκοπισμού στην Ελλάδα. Εκείνοι μου ευχήθηκαν από καρδιάς, τις ευχές τους ευλαβικά έφερα πίσω στη πατρίδα και απόψε μοιράζομαι μαζί σας... Από εθνική προσκοπική αποστολή μεταμορφωθήκαμε σε Αποστόλους της Ελλάδος εκτελώντας το Καθήκον μας προς την Πατρίδα. Όχι από υποχρέωση, αλλά από αγάπη γι αυτήν. Σε μια δύσκολη χρονική συγκυρία για την χώρα, που όλοι μας παρομοίαζαν με «κουτοπόνηρο ραγιά», αποδείξαμε στους Αδελφούς μας ότι υπάρχει και η «άλλη» Ελλάδα συνεργαστήκαμε μαζί τους με φιλότιμο, έννοια άγνωστη στο δικός τους λεξιλόγιο τους μιλήσαμε για τα αετόμορφα ψηλά βουνά και τους ναούς στο σχήμα τ ουρανού, για το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, για τον Ήλιο που λούζει ετούτο δώ τον Τόπο. Μας ζήτησαν να χορέψουν συρτάκι και εμείς απλώσαμε το χέρι και τους σύραμε στο ξέφρενο χορό του Ζορμπά. Και εκείνοι κατάλαβαν. Και εκείνοι ξαναγάπησαν ετούτη εδώ την χώρα. Ίσως τελικά είναι μοίρα του Έλληνα να διαπρέπει μόνο εκτός συνόρων... Αρχηγέ, ξημέρωσε... Ο ήλιος ανέτειλε επιτέλους 22α Φεβρουαρίου!

5 Πατινιωτάκης Εφ. Κλάδου Προσκόπων Ε.Π. Αττικής Κώστας Αρχηγέ μου, Εδώ και πολλά χρόνια θέλω να σου γράψω ένα γράμμα... Ένα γράμμα για να σου πω ευχαριστώ, ένα γράμμα για να σε ρωτήσω, ένα γράμμα που θα ήθελα να διαβάσεις... Είμαι σίγουρος ότι όταν το λάβεις θα νιώσεις όπως νιώθουν οι Αρχηγοί Προσκόπων σε όλο τον κόσμο. Χαρά και ικανοποίηση που προσπαθούν κάθε μέρα, με τις μικρές και μεγάλες πράξεις τους να αλλάξουν τον κόσμο... Τα τελευταία χρόνια ό κόσμος μας Αρχηγέ μου έχει αλλάξει πολύ... Εδώ στην Αθήνα την μικρή αυτή γειτονιά της Παγκόσμιας πόλης όλα είναι διαφορετικά και προσπαθούμε να κρατήσουμε λίγα από τα ρομαντικά, τα όμορφα, τα ιδανικά που μεγαλώσαμε. Κάθε φορά που κάνω μια βόλτα στην γειτονιά μου βλέπω παιδιά από πολλές χώρες να παίζουν και σκέφτομαι, όπως εσύ που είχες φανταστεί κάθε μικρή παρέα με τον ηγέτη της που εδώ στην Ελλάδα φωνάζουμε Ενωμοτία. Σκέφτομαι πόσο καλά και αυθόρμητα είναι οργανωμένη είναι, για να κάνει την επόμενη ζαβολιά της, να ξεφύγει από την καθημερινότητα και να νιώσει λίγο από τον ευχάριστο κίνδυνο. Η παρέα όμως που μόλις πέσει λίγο το φώς της ημέρας τρέχει να κρυφτεί στα σύγχρονα καταφύγια που λέμε διαμερίσματα και να ζήσει με τα όνειρά της... Τα όνειρά της που για να γίνουν πραγματικότητα πρέπει να ξυπνήσει... Να ξυπνήσει και να δει ότι όλα τα παιδιά κάθε πρωί να είναι στις θέσεις τους... Στις θέσεις τους ;;; Περίεργη λέξη και πιθανόν όχι όπως την φαντάζεσαι... Παιδιά που το βραδινό τους καταφύγιο είναι σε μια γωνιά διαφορετική από της Ενωμοτίας, παιδιά που έχουν αρμοδιότητα το άπλωμα του χεριού για μία βοήθεια, παιδιά στην σειρά όχι για να ακούσουν το σφύριγμα που αρχίζει το παιχνίδι, παιδιά που η ερασιτεχνική τους ασχολία έχει γίνει επάγγελμα από πολύ μικρή ηλικία, παιδιά που δεν μπορούν να διαβάζουν το μήνυμα του Αρχηγού γιατί δεν ξέρουν να διαβάζουν. Παιδιά όμως που προσπαθούν να βρουν την περιπέτεια σε μια σταγόνα νερό όπως μας έγραψες... Παιδιά που βλέπουν μια πεταλούδα και στα φτερά της διαβάζουν ένα χάρτη όπως ζωγράφισες... Παιδιά που στις οδηγίες που μας έδωσες για τους Αρχηγούς Ομάδας ζούνε με την πειθαρχία που πρέπει να έχουν στο σχολείο, με το μη και δεν πρέπει της μαμάς και του μπαμπά που πρέπει να είναι φιλόσοφοι από μικρά...αλλά δεν είναι τα κανονικά παιδιά όπως μας έλεγες.. Τα παιδιά είναι το μόνο που δεν έχει αλλάξει Αρχηγέ μου, γιατί παραμένουν κανονικά όπως ήθελες... Κανονικά... Να αναζητούν συνεχώς την δράση και την περιπέτεια... Που καθημερινά θέλουν να τα μαθαίνουν όλα, να ανακαλύπτουν καινούργια ενδιαφέροντα και να μπορούν να δείχνουν την αλήθεια σε εμάς τους μεγαλύτερους... Για αυτά τα παιδιά παραμένουμε εδώ να τους διαβάζουμε το τελευταίο σου γράμμα... Να μας θυμίζει ότι η ευτυχία δεν εξαρτάται από τον πλούτο, την επιτυχία στην καριέρα, τον θαυμασμό στον εαυτό μας. Πως όλα τα εφόδια που θα αποκτήσουμε σαν παιδιά θα μας χρειαστούν στην ενήλικη ζωή μας. Πως όλα αυτά τα όμορφα και υπέροχα που ο θεός έφτιαξε για μας πρέπει να τα χαιρόμαστε με τον πιο απλό τρόπο. Πώς η πραγματική ευτυχία είναι να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους... Και σήμερα νιώθω πραγματικά ευτυχισμένος γιατί μπορώ να περνάω απέναντι τον δρόμο και να σκέφτομαι ότι είναι ένα ποτάμι όπου με μια γέφυρα που μας έμαθες να φτιάχνουμε μπορούν να τον περάσουν και άλλοι. Να θαυμάζω ένα μεγάλο κτίριο και με το μολύβι μου να βρίσκω πόσο ψηλό είναι... Να βλέπω το πρώτο φως της ημέρας και να μαντεύω τι καιρό θα κάνει... Να είμαι το δάσος και γράφοντας σε ένα κομμάτι χαρτί τι βλέπω δεξιά κι αριστερά, να μπορώ να φτιάξω έναν δικό μου χάρτη... Να βλέπω τα δέντρα και τα φυτά και να τα φωνάζω με το μικρό τους όνομα... Να κοιτώ το βράδυ ψηλά και να βλέπω την Ανδρομέδα, να σκέφτομαι το σπίτι μου και να βλέπω τον Κηφέα... Ίσως όλα αυτά να ακούγονται ρομαντικά, αλλά ευτυχώς αυτά σκέφτομαι για σένα... Που με έμαθες να αξιολογώ κάθε μου πράξη, να κάνω κάθε πρόβλημα παιχνίδι. Να βλέπω την χώρα μου στην πιο δύσκολη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της να παλεύει καθημερινά και να σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα ήταν, αν όλα αυτά τα χρόνια θυμόμασταν λέξεις από το Νόμο και την Υπόσχεση που μας έμαθες. Αλήθεια, δικαιοσύνη, φιλία, οικονομία, καθαρό λόγο, αγάπη... Νομίζω ότι εμείς οι Πρόσκοποι σου θα συνεχίσουμε κάθε μέρα να βοηθάμε κάθε άνθρωπο σε κάθε περίσταση.. όπως μας έμαθες. Είναι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε... Να φτιάξουμε μια άλλη χώρα και να κάνουμε μια παιδική ζαβολιά... Άλλωστε αυτό σου άρεσε πάντα... αυτή ήταν η ιδέα για να μας φωνάζεις Προσκόπους... Να πάμε σε αυτή την χώρα μια μέρα πριν από τους άλλους... Και όλοι να νομίζουν ότι ζούμε χρόνια εκεί... Να τους υποδεχτούμε και να τους πούμε: Το ξέραμε πως θα σας βρούμε εδώ. Το μόνο που θα θέλαμε να σας πούμε, ότι η ψυχή με τα συναισθήματά της, η σκέψη με τα όνειρά της και οι δρόμοι που είναι η μοιραία ανθρώπινη φυγή στο άγνωστο φτιάχνουν τον άνθρωπο που εκείνος με τη σειρά του φτιάχνει τα ταξίδια,... Και τα ταξίδια με τη σειρά τους απλά φτιάχνουν την ανάμνηση του ταξιδευτή... Εγώ σε ευχαριστώ Αρχηγέ μου για το ταξίδι που κάνω όλα αυτά τα χρόνια...

6 Σουρβίνος Αν. Π.Ε. Κέρκυρας Συμεών Δυσκολεύομαι αλήθεια να σε προσφωνήσω μ` έναν τίτλο αντάξιο του πνευματικού, κοινωνικού και πολιτιστικού σου διαμετρήματος. Πιστεύω όμως ότι ο τίτλος «Ιδρυτής» εμπεριέχει μία ιδιαίτερη δυναμική και τιμή, ειδικά όταν αναφέρεται στην ίδρυση μιας μοναδικής, πρωτοπόρου και παγκόσμιας Κίνησης για νέους ανθρώπους. Πολλά θα ήθελα να σου εξομολογηθώ μια τέτοια μέρα σαν την «Ημέρα Σκέψης». Ίσως όλα αυτά μπορούν να συμπυκνωθούν μέσα σε μια απλή, ευγενική και ανθρώπινη λέξη: «Ευχαριστώ». Σ` ευχαριστώ γιατί μου προστάτεψες και μου ζέστανες την παιδική και εφηβική ηλικία. Σ` ευχαριστώ γιατί δημιούργησες γύρω μου μια δίνη χρωμάτων που εισχώρησε ακόμα και στις πιο απόμακρες γωνιές του μαύρου και του γκρι. Σ` ευχαριστώ γιατί η ψυχή μου μπορεί και βλέπει φως, ακόμα κι όταν η καταιγίδα θεριεύει. Σ` ευχαριστώ γιατί έμαθα να τείνω το χέρι μου στο συνάνθρωπό μου, ακόμα κι όταν το μαζεύω ματωμένο. Σ` ευχαριστώ γιατί πολλές φορές νιώθω μέσα μου ζωηρό ακόμα το παιδί σε πείσμα του χρόνου που αμείλικτα χαρακώνει. Σ` ευχαριστώ γιατί χάρη σε σένα αντικρίζω καθημερινά την ανατολή του ήλιου ανεβασμένος στην κορυφή του λόφου των εμπειριών, βιωμάτων και αναμνήσεων που μου χάρισε το άγγιγμα της προσκοπικής ζωής. Σ` ευχαριστώ, τέλος, γιατί με βοήθησες να ανυψωθώ από το ζωικό βασίλειο, ώστε να μπορώ να αφήνω ανθρώπινα χνάρια στο διάβα μου. Κλείνοντας, Σεβάσμιε Αδελφέ μου, για ένα πράγμα θα ήθελα να σε διαβεβαιώσω: όχι μόνο η μνήμη σου θα συντροφεύει τις πιο γλυκές μου αναμνήσεις, αλλά το πνεύμα σου θα είναι πάντα σύντροφος της σκιάς μου, για να με καθοδηγεί και να με εμψυχώνει στα κακοτράχαλα και απρόσμενα μονοπάτια της καθημερινότητάς μου. Ενωμοτία Δελφινιών 1η Ομάδα Προσκόπων Αλεξάνδρειας Ημαθίας Μια συνομιλία μαζί σου, αν μπορούσε να γίνει, αισθάνομαι ότι θα ήταν εκτός από εμπειρία και μια μοναδική ευκαιρία. Στον προσκοπισμό μάθαμε, χάρη σε Σένα, να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη και μέσω αυτού να μαθαίνουμε χρήσιμα πράγματα και κυρίως να κάνουμε το καλό. Χάρη σε εσένα μάθαμε πολλά πράγματα για την φύση, πώς να ζούμε όλοι μαζί ενωμένοι και τον τρόπο επιβίωσης έξω από το σπίτι. Επίσης σε ευχαριστούμε που δημιούργησες αυτή την κίνηση και χάρη σε εσένα κάθε παιδί στον κόσμο έχει την ευκαιρία να ζήσει καινούρια πράγματα και εμπειρίες. Τέλος, σε ευχαριστούμε που χάρη στην δημιουργία αυτής της κίνησης κάθε παιδί στον κόσμο έχει μια αγκαλιά αγάπης Σε ευχαριστούμε! Ενωμοτία Σκιούρων 2η Ομάδα Προσκόπων Αλεξάνδρειας Ημαθίας Μια συνομιλία μαζί σου, αν μπορούσε να γίνει, αισθάνομαι ότι θα ήταν εκτός από εμπειρία και μια μοναδική ευκαιρία. Στον προσκοπισμό μάθαμε, χάρη σε Σένα, να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη και μέσω αυτού να μαθαίνουμε χρήσιμα πράγματα και κυρίως να κάνουμε το καλό. Ο Προσκοπισμούς είναι ένα μεγάλο παιχνίδι. Μέσα από αυτό μπορούμε να προσφέρουμε, να μάθουμε και να διασκεδάσουμε. Γινόμαστε πιο υπεύθυνοι και γνωρίζουμε την ύπαιθρο. Μαθαίνουμε να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της ζωής μαζί σαν οικογένεια. Το καλό είναι ο οδηγός μας και ο σύντροφος μας.

7 Αλεπούδων 2η Ομάδα Προσκόπων Αλεξάνδρειας Ημαθίας Ενωμοτία Μια συνομιλία μαζί σου, αν μπορούσε να γίνει, αισθάνομαι ότι θα ήταν εκτός από εμπειρία και μια μοναδική ευκαιρία. Στον προσκοπισμό μάθαμε, χάρη σε Σένα, να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη και μέσω αυτού να μαθαίνουμε χρήσιμα πράγματα και κυρίως να κάνουμε το καλό. Πως χάρη σε εσένα μάθαμε πολλά καινούρια πράγματα, νέες γνώσεις Προσκοπικές και μη, μα πάνω από όλα πώς να είμαστε σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία. Μάθαμε να προστατεύουμε το περιβάλλον και πως η συνεργασία είναι το παν αγαθό σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και για όλους μαζί. Τέλος σου χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ που μας βοήθησες να ζήσουμε ξεχωριστές στιγμές. Ενωμοτία Σκορπιών 2η Ομάδα Αεροπροσκόπων Αλεξάνδρειας Ημαθίας Μια συνομιλία μαζί σου, αν μπορούσε να γίνει, αισθάνομαι ότι θα ήταν εκτός από εμπειρία και μια μοναδική ευκαιρία. Στον προσκοπισμό μάθαμε, χάρη σε Σένα, να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη και μέσω αυτού να μαθαίνουμε χρήσιμα πράγματα και κυρίως να κάνουμε το καλό. Ότι, μπορεί να είσαι πλέον στην ζωή, αλλά αυτό που έκανες για εμάς ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό που μας χάρισες την ευκαιρία να ζήσουμε και εμείς αυτό που έζησαν και οι πρώτοι Πρόσκοποι πριν 100 χρόνια. Αν σε είχαμε γνωρίσει αυτό που θα κάναμε θα ήταν να σου εκμυστηρευτούμε την σημαντικότητα αυτής της κίνησης που δημιούργησες εσύ για εμάς. Σε ευχαριστούμε από καρδιάς! Ενωμοτία Πανθήρων 2η Ομάδα Προσκόπων Αλεξάνδρειας Ημαθίας Μια συνομιλία μαζί σου, αν μπορούσε να γίνει, αισθάνομαι ότι θα ήταν εκτός από εμπειρία και μια μοναδική ευκαιρία. Στον προσκοπισμό μάθαμε, χάρη σε Σένα, να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη και μέσω αυτού να μαθαίνουμε χρήσιμα πράγματα και κυρίως να κάνουμε το καλό. Προσκοπισμός για εμένα είναι μια τεράστια παρέα, μια φιλιά 31 εκατομμύρια Πρόσκοπων με κάτι κοινό Με την ίδια υπόσχεση, άσχετα από την θρησκεία το χρώμα και την εθνικότητα. Αυτά που μας προσέφερες είναι πολύ σημαντικά και όχι μόνο οι προσκοπικές γνώσεις. Μας έμαθες να ζούμε κοντά στην φύση να συνεργαζόμαστε και να ζούμε κάθε τι ξεχωριστά. Να είμαστε φίλοι και πάντα ενωμένοι. Μέσα από τον Προσκοπισμό γινόμαστε πιο ενεργητικοί, πιο καλοί, πιο πρόθυμοι άνθρωποι μέσα σε μια κοινωνία. Ο προσκοπισμός για μένα θα είναι κάτι υπέροχο, μαγικό φανταστικό που δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ηλίας Πρόσκοπος 41ης Ομάδα Προσκόπων Αμπελοκήπων Αθηνών Αξιότιμε κύριε Baden Powell, Χρόνια Πολλά! Σήμερα 22 Φεβρουαρίου είναι Ημέρα Σκέψης. Προσκοπισμός για μένα σημαίνει πολλά. Σημαίνει παιχνίδι, προσφορά, περιπέτεια, ειρήνη, χαρά, ιστορία, αγάπη, μάθηση, μα πάνω απ όλα αδελφοσύνη με όλους τους ανθρώπους. Μέσω του Προσκοπισμού μαθαίνω διάφορες γνώσεις, κάνω νέους φίλους, μαθαίνω τη φύση και παλεύω για έναν καλύτερο κόσμο. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς τον Προσκοπσιμό. Με τον Προσκοπισμό περνάω χαρές και λύπες και καθώς ανεβαίνω τα στάδια του Προσκοπισμού όλα γίνονται όλο και πιο ενδιαφέροντα. Πιστεύω να διαβάσεις το γράμμα μου και να φωλιάσει στην καρδιά σου όπως θέλω να φωλιάσει στις καρδιές όλων των Προσκόπων και να τους ενώσεις και αυτούς αλλά και όλο τον κόσμο.

8 Ελαφιών 41η Ομάδα Προσκόπων Αμπελοκήπων Αθηνών Ενωμοτία Είμαστε τέσσερα μέλη των Ελαφιών του 41ου Συστήματος Αμπελοκήπων. Θέλουμε να σου γράψουμε τη γνώμη μας για τον Προσκοπισμό. Προσκοπισμός για μας θα πει συνεργασία, αδελφοσύνη, φιλία, αγάπη και παρέα. Σ ευχαριστούμε που δημιούργησες τον Προσκοπισμό! Ενωμοτία Σκιούρων 41η Ομάδα Προσκόπων Αμπελοκήπων Αθηνών Αγαπητέ BP, Ο Προσκοπισμός για όλη την Ενωμοτία είναι όλη μας η ζωή. Περνάμε πολύ όμορφα, συνεργαζόμαστε, παίζουμε, γελάμε. Χωρίς τον Προσκοπισμός δεν φανταζόμαστε τη ζωή μας. Σωτήρης Μαυρομάτης Πρόσκοπος 1ου Σ.Ν/Π. Αρτάκης Αγαπημένε ΒΡ, δημιούργησες ένα καινούργιο μονοπάτι για τη φύση με επισκέπτες τα παιδιά και νοιώθω περήφανος που είμαι σε αυτό το μεγάλο μονοπάτι. Θέλω να σου πω κι ας μην είσαι εδώ, πως το έργο σου άλλαξε όλο τον κόσμο για το κάθε παιδί. Για αυτό τον ωραίο κόσμο σου στέλνω μέσα από την καρδιά μου ένα μεγάλο συγχαρητήρια!!! Μακάρι να ήμουν εκείνη τη χρονιά να σε θαύμαζα αλλά και τώρα σε θαυμάζω. Ένας φίλος σου Πρόσκοπος. Λευτέρης Παρασκευάς Βαθμοφόρος 1ου Σ.Π. Ιαλυσσού Για άλλη μια φορα, 22 Φεβρουαριου... Ξερω δεν εισαι εδω αλλα με βλεπεις, καθε φορα που στηνω την σκηνη μου, κουβαλαω το σακκιδιο μου και περναω προκοπικά μαζί με τα αδερφια μου! Ειναι ολα τοσο περιεργα και τοσο μαγικα, που αξιζει να επιρεαζεις την ζωη μου! Το περιεργο κιολας ειναι οτι τα καταφερνεις.. Μπραβο σου! Ποσο τυχερος επρεπε να ημουν για να ειχα γεννηθει μετα το 1907; Αραγε πως να ηταν πριν και πως θα ηταν εαν δεν υπηρχες ποτέ; Ισως ειναι καποιες ρητορικες ερωτησεις που αν ρωτουσες καποιο λυκοπουλο, θα σου ελεγε, οντως, ΠΑΝΤΑ! Πολλες φορες καθομαι και σκεφτομαι ποσο χαρισματικες μπορει να ειναι οι στιγμες που ζουμε.. μα ειναι αδιανοητο να το εξηγησω. Πρωτα ζεις και μετα μαθαινεις.. Μου εδωσες φως στο σκοταδι, μου εδωσες ελπιδα, άρκτο, ζωντανια, τροπο ζωης! Γιατι τοσα πολλα ηθηκα και αξιες και οχι κατι το υλικο, κατι! Ισως γιατι αυτο ειναι το νοημα που σημερα εμεις πρεπει να εχουμε για να παμε μπροστα. Αρα ειναι καλο. Χαραξες μια πορεια που ακολουθουμε εκατομμύρια προσκοποι σε ολοκληρο τον κοσμο και καθημερινα παλεύουμε για να ειμαστε απλα καλα! Πολλες φορες εκφράστηκα σε αλλους, λεγοντας οτι ο προσκοπισμος ειναι ενα απο τα λιγα στοιχια που με κρατανε στον τόπο μου, στην Ελλάδα, στην χωρα που μεγαλωσα, ανακλυπτοντας καθημερινά νέες ιστοριες και παρδοσεις. Χαρης εσενα, σημερα στο 2011, μπορω να πω οτι ειμαι Ελληνας και ειμαι υπεριφανος καθε φορα που βλεπω την ελληνικη σημαια.. αντριχιαζω πραγματικα!! Για καποιους ισως να μιλάω λες και ηρθα απο αλλον πλανητη, αλλα για πολλους περισσοτερους, ξερουν, πως... οι λεπτομεριες κανουν την διαφορα. Ναι, ειναι αληθεια. Δεν μπορουν να τα δουν ολλοι και μαλλον δεν θα το δουν ποτε. Απλά, μόνο και μόνο, επειδη δεν ειχα την ευκαιρια να σε γνωρισουν! Μετα απο όλα αυτα, μπορω να πω οτι σου χρωσταω πολλα. Βλεποντας με ομως, θα διαπιστωσεις οτι... τελικα δεν σου χρωσταω τιποτα! Πιστευω, οτι παρακολουθοντας μας, θα εισαι πολυ ικανοποιημενος για το αποτελεσμα που εσυ ο ιδιος χαραξες πριν φυγεις! Και με πολύ απλα λογια, εαν τουλαχιστον σε εβλεπα καποια στιγμή, το μόνο που θα ήθελα να σου ελεγα, θα ηταν... ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ, ΑΡΧΗΓΕ!

9 Τσουκαλάς Α.Σ. 6ου Σ.Π. Κέρκυρας Θανάσης Μια συνομιλία μαζί σου, αν μπορούσε να γίνει, αισθάνομαι ότι θα ήταν εκτός από εμπειρία και μια μοναδική ευκαιρία. Στον προσκοπισμό μάθαμε, χάρη σε Σένα, να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη και μέσω αυτού να μαθαίνουμε χρήσιμα πράγματα και κυρίως να κάνουμε το καλό. Σ ευχαριστώ Παππού γιατί μ έκανες καλύτερο γονιό μέσα απ την ενασχόλησή μου τόσα χρόνια με τα παιδιά, τα δικά μου παιδιά, έστω κι αν δεν τα είχα γεννήσει εγώ. Σήμερα στέκομαι καλύτερα σαν πατέρας μέσα στην οικογένειά μου. Σ ευχαριστώ Παππού που με βοήθησες μέσα απ τις γνώσεις και τις εμπειρίες που απέκτησα στην Προσκοπική μου ζωή σα στέλεχος και υπεύθυνος ενηλίκων, να έχω σήμερα μια επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία. Οι κατασκηνώσεις μας στάθηκαν για μένα ένα μεγάλο σχολείο διαχείρισης έμψυχου δυναμικού και υλικών που θα το ζήλευαν πολλά στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων. Σ ευχαριστώ Παππού που μου πρόσφερες την ευκαιρία μέσα απ την ιδεολογία μας και το θεσμό των παγκόσμιων Τζάμπορη να βιώσω, έστω και ουτοπικά, στον Προσκοπικό μας μικρόκοσμο (άλλωστε οι «ουτοπίες» είναι αυτές που φέρνουν τον κόσμο μας μπροστά), την πραγμάτωση των κοινωνικών μου οραμάτων για μια κοινωνία χωρίς κατασταλτικούς μηχανισμούς, χωρίς φόβο, χωρίς τον εφιάλτη των ναρκωτικών και της εξάρτησης. Μια κοινωνία με σεβασμό στη φύση, τον άνθρωπο και την διαφορετικότητα, αυτοδιοικούμενη και δημοκρατική, χωρίς την κυριαρχία του χρήματος. Μια κοινωνία διαφορετικών εθνοτήτων που ζουν ειρηνικά και συνεργάζονται χωρίς αντιπαλότητες. Τέλος, σ ευχαριστώ Παππού που μ έμαθες ν αφήνω την «πόρτα» μου ανοιχτή στους ανθρώπους, ώστε στην ανάγκη τους να ξέρουν πού μπορούν να βρουν ένα στήριγμα. Είμαι σίγουρος πως θα υπάρξει μέσα στην προσκοπική οικογένεια και για μένα μια ανοιχτή «πόρτα» στη δική μου ανάγκη. Σ ευχαριστώ Παππού. Μάρκος Κοντομανώλης 2η Ομάδα Προσκόπων Κηφισιάς Μια συνομιλία μαζί σου, αν μπορούσε να γίνει, αισθάνομαι ότι θα ήταν εκτός από εμπειρία και μια μοναδική ευκαιρία. Στον προσκοπισμό μάθαμε, χάρη σε Σένα, να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη και μέσω αυτού να μαθαίνουμε χρήσιμα πράγματα και κυρίως να κάνουμε το καλό. θέλω να σου πω: Πως η Προσκοπική ζωή καμμιά φορά είναι σκληρή, αλλά αυτό που μας κάνει να συνεχίζουμε είναι η περηφάνεια μας για τον Προσκοπισμό και την Υπόσχεση. Είναι αυτό που μας ξυπνά κάθε Σάββατο και μας λέει πως σήμερα έχω Προσκόπους, σήμερα θα περάσω καταπληκτικά! Και στην εκδρομή αυτό που μας βγάζει στο κρύο πρωϊνιάτικα από τη ζεστή σκηνή μας είναι πολλές φορές το φαϊ για εμένα, αλλά για μερικούς είναι το σπιτάκι τους με το κρεββάτι τους και το μπανάκι.. Τέλος ύπνος.. Και το άλλο Σάββατο, α τί έχω σήμερα;; Πρσκόπους... μπα, βαριέμαι να πάω. Και το πνεύμα σιγά σιγά εξαφανίζεται.. Αν όμως το κρατήσουμε θα σηκωθούμε και μια ώρα πιο νωρίς... Γιαννακούδης Μάριος Πρόσκοπος 2ης Ομάδα Προσκόπων Κηφισιάς Μια συνομιλία μαζί σου, αν μπορούσε να γίνει, αισθάνομαι ότι θα ήταν εκτός από εμπειρία και μια μοναδική ευκαιρία. Στον προσκοπισμό μάθαμε, χάρη σε Σένα, να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη και μέσω αυτού να μαθαίνουμε χρήσιμα πράγματα και κυρίως να κάνουμε το καλό. θέλω να σου πω: Ο Προσκοπισμός μας αναπτύσει την αυτογνωσία, την ανάγκη της εξερεύνησης, της ανακάλυψης και της θέλησης για μάθηση. Δηλαδή μας βοηθάει να αναπτυχθούμε σωματικά, πνευματικά, κοινωνικά και ηθικά. Μας μαθαίνει να σεβόμαστε και να εκτιμάμε τον διπλανό μας χωρίς να δημιουργούμε ίντριγκες και διχασμούς μεταξύ μας. Τέλος μας μαθαίνει πως να αντιμετωπίζουμε με θάρρος και αισιοδοξία οποιαδήποτε δυσκολία κι αν παρουσιαστεί στη ζωή μας. Καθώς επίσης μας ετοιμάζει να εφαρμόσουμε σε κάθε στιγμή της ζωήας μας την Προσκοπική Υπόσχεση και το Νόμο.

10 Γιώργος Πρόσκοπος 2ης Ομάδας Προσκόπων Κηφισιάς Σαμπαταμάκης Μια συνομιλία μαζί σου, αν μπορούσε να γίνει, αισθάνομαι ότι θα ήταν εκτός από εμπειρία και μια μοναδική ευκαιρία. Στον προσκοπισμό μάθαμε, χάρη σε Σένα, να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη και μέσω αυτού να μαθαίνουμε χρήσιμα πράγματα και κυρίως να κάνουμε το καλό. θέλω να σου πω: Πως σε θαυμάζω που κατάφερες να υπερασπιστείς τη μικρή πόλη της Ν. Αφρικής Mafeking από τον πόλεμο μεταξύ Άγγλων και Ολλανδών αποίκων για επτά μήνες. Επίσης σε θαυμάζω γιατί είχες υπηρετήσει σε τόσες πολλές χώρες ως αξιωματικός και όταν αποστρατεύτηκες βοήθησες στον εμπλουτισμό του προγράμματος του «Παιδικού Σώματος» και μετά από αυτή την εμπειρία σου και ένα πρόγραμμα στη Νότιο Αφρική έφτιαξες τον υπέροχο Προσκοπισμό. Ο Προσκοπισμός που δημιούτγησες βοήθησε να μεγαλώσει η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων και οι σχέσεις τους έγιναν πιο στενές και πιο ουσιαστικές. SCOUTING 4 EVER! Μπούγιας Στέλιος Πρόσκοπος 2ης Ομάδας Προσκόπων Κηφισιάς Μάρκος Κοντομανώλης Πρόσκοπος 2ης Ομάδας Προσκόπων Κηφισιάς Μια συνομιλία μαζί σου, αν μπορούσε να γίνει, αισθάνομαι ότι θα ήταν εκτός από εμπειρία και μια μοναδική ευκαιρία. Στον προσκοπισμό μάθαμε, χάρη σε Σένα, να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη και μέσω αυτού να μαθαίνουμε χρήσιμα πράγματα και κυρίως να κάνουμε το καλό. θέλω να σου πω: Σε ευχαριστώ που χάρισες στα παιδιά κάτι τόσο σημαντικό και μαγικό. Οι Πρόσκοποι μαθαίνουν μόνο το καλό να κάνουν. Έχω πλέον τη δική μου άποψη χωρίς να προσβάλω κανέναν. Έχω μάθει να παίζω με ανοιχτά χαρτιά, να γελώ, να ξεχνιέμαι αλλά ταυτόχρονα να νιάζομαι για τον υπόλοιπο κόσμο και τα προβλήματά του. Τον Προσκοπισμό τον αγάπησα από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα. Νομίζω ότι μέσω του Προσκοπισμού έχω ανέβει ένα επίπεδο στη ζωή μου. Ό,τι κι αν βάλω στόχο το χτίζω σε γερά θεμέλια και στο τέλος το πετυχαίνω. Από την εξόρμησή μου φύση την έχω γνωρίσει καλύτερα. Δεν έχω μάθει μόνο ν παίζω αλλά να μαθαίνω και πολλές χρήσιμες πληροφορίες Έχω τη θέληση να βοηθάω με κάθε τρόπο ανθρώπους που το έχουν πραγματικά ανάγκη με προβλήματα μικρά έως και τεράστια. Όλα αυτά χάρη σε σένα.. Μια συνομιλία μαζί σου, αν μπορούσε να γίνει, αισθάνομαι ότι θα ήταν εκτός από εμπειρία και μια μοναδική ευκαιρία. Στον προσκοπισμό μάθαμε, χάρη σε Σένα, να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη και μέσω αυτού να μαθαίνουμε χρήσιμα πράγματα και κυρίως να κάνουμε το καλό. Ένα μεγάλο ευχαριστώ. Χάρη σε εσένα έμαθα τι πάει να πει αυτοπεποίθηση, πρωτοβουλία και κυρίως ομαδικό πνεύμα. Όλα αυτά τα ένιωσα και τα κατάλαβα μέσα από τις συγκεντρώσεις μας, τα παιχνίδια μας, τις δραστηριότητές μας, τις εκδρομές μας. Η ομάδα μας είναι μια μικρή κοινωνία που λειτουργεί θαυμάσια. Μέσα σ αυτήν είμαστε όλοι ίσοι, έχουμε ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Δουλεύουμε ομαδικά, ενώνουμε τις προσπάθειές μας και προτείνουμε λύσεις για διάφορα προβλήματα που προκύπτουν. Έτσι γινόμαστε φίλοι του καθήκοντος και έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής. Εύχομαι ο Προσκοπισμός να συνεχίσει να υπάρχει και να μεταδίδεται από γενιά σε γενιά.

11 Δημητρίου Ανιχνεύτρια 1ου Σ.Π. Μεσσαπίων Μαρία Αξιότιμε κύριε Powell, Αρχικά θα ήθελα να ευχηθώ χρόνια πολλά, ευτυχισμένα και -όπως πάντα- δημιουργικά σε εσάς και την σύζυγό σας. Κατόπιν θα ήθελα να αναφερθώ στην ιστορία, όπου σύμφωνα με την αφήγησή της σε εμάς, το έργο σας είναι πραγματικά πολύ σημαντικό, καθώς χωρίς την δική σας εφευρετικότητα και την πρωτοβουλία να συντάξετε μια μικρή ομάδα παιδιών και μέσα από το παιχνίδι να προσφέρετε πραγματική βοήθεια, δεν θα μιλούσαμε αυτή την στιγμή για Προσκοπισμό. Δώσατε το παράδειγμα σε εκατομμύρια άλλα παιδιά και μας μάθατε πως η προσφορά μπορεί να γίνει διασκέδαση ή ακόμη και τρόπος ζωής. Δώσατε την ευκαιρία σε εκατομμύρια παιδιά του τότε, του σήμερα αλλά και του αύριο να ζουν μοναδικές και αξέχαστες εμπειρίες, μέσα από την μεγάλη παρέα που ονομάζουμε Προσκοπισμό. Φαντάζομαι το όραμα σας ήταν δύσκολο να πραγματωθεί υπό τις συνθήκες πολέμου, μα έτσι μας μάθατε πως με την θέληση, την δημιουργικότητα και την αγάπη για την προσφορά και το παιχνίδι, όλα είναι εφικτά. Συνεργαζόμενος με παιδιά, φτιάξατε ένα κόσμο που κανείς θα μπορούσε να αποκαλέσει ως «κόσμο της φαντασίας», πιστέψατε στα παιδιά και στην δύναμη μας και μαζί με αυτά μεγαλουργήσατε, ξεκινώντας από μια κατασκήνωση! Κάθε Πρόσκοπος στις μέρες μας προσπαθεί να φανταστεί την ζωή στην πρώτη κατασκήνωση του Προσκοπισμού. Υποθέτω οι συνθήκες ήταν δυσμενείς και οι καταστάσεις πιεστικές, μα την γοητεία και το όνειρο της κατασκήνωσης και την ζωή στην φύση δεν μπορεί να καταστρέψει κανένας παράγοντας. Κλείνοντας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που με τόσο κόπο στήσατε έναν ολόκληρο κόσμο ιδεών. Νιώθω πολύ μικρή, όσον αφορά την Προσκοπική μου ζωή μιας και είμαι μόλις 4 χρόνια Πρόσκοπος, μα έχω ζήσει αξέχαστες, μαγεμένες εμπειρίες που ανεβάζουν την αδρεναλίνη και τον παλμό της καρδιάς μου στα ύψη. Έχω νιώσει την αδερφικότητα μεταξύ εκατομμυρίων παιδιών, ακόμη και αν έχω μόνο έναν αδερφό πράγμα που μου το έχει προσφέρει ο Προσκοπισμός και ευχαριστώ εσάς για αυτό. Όταν ο Προσκοπισμός γίνεται τρόπος ζωής τότε ο κόσμος των ιδεών, η αίσθηση της ελευθερίας να φαντάζεσαι, η ευκαιρία και η αίσθηση να μαγεύεσαι από ένα απλό θρόισμα των φύλλων δίνει νόημα και γεύση στην ζωή σου και σας είμαι πραγματικά ευγνώμων για αυτό. Στέλλα Ρέμπελου Πρόσκοπος 1ου Σ.Π. Μεσσαπίων Αγαπητέ Baden Powell, Σε αυτό το γράμμα θα ήθελα να σου εκφράσω μέσα από την καρδιά μου ένα μεγάλο ευχαριστώ!!!!!!!! Θα ήθελα να σου πω ότι είσαι ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους πάνω στη γη. Είσαι Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΥ. Αυτά τα χρόνια που έζησες ήταν για εσένα πολύ δημιουργικά αφού δεν άφησες τον κόσμο έτσι όπως τον βρήκες αλλά προσπάθησες και κατάφερες να αλλάξεις κάτι πάνω σε αυτόν. Θέλω ακόμα να σου πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ η ιδέα σου να κάνεις ένα βιβλίο μέσα από το οποίο δημιούργησες την πρώτη κατασκήνωση στο μικρό νησί <Brownsea>. Σήμερα ο προσκοπισμός έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο. Είμαι σίγουρη πως σου άρεσε πάρα πολύ όλοι αυτή η διαδικασία με τον προσκοπισμό(εκδρομές, κατασκηνώσεις, εκδηλώσεις, επετείους, τζάμπορι) γι αυτό κιόλας αφιέρωσες όλοι σου την ζωή σε αυτόν. Εσύ ίδρυσες τον προσκοπισμό μόνο με αγόρια μετά συνέχισε και με μια ομάδα κοριτσιών που ονομάζονταν οδηγοί. Μετά στην κάθε χώρα στο κάθε σύστημα εξελίχθηκαν οι ρόλοι σε Λυκόπουλα, Προσκόπους, Ανιχνευτές, Βαθμοφόρους και Εφόρους. Τον προσκοπισμό τον ανακάλυψα μέσα από μια απλή συγκέντρωση και από τότε απλώς κόλλησα. Με ενθουσίασε αμέσως και αποφάσισα να συνεχίσω. Ξεκίνησα από Προσκοπάκι και κατέληξα ναι μεν Προσκοπάκι αλλά τώρα πλέον είμαι ενωμοτάρχης. Μου αρέσει που ξέρω: πολλά είδη κόμπων, ανέμους, μορς,συνδέσεις κ.τ.λ. Θέλω λοιπόν να σε ευχαριστήσω και να σου πω πως ο κάθε άνθρωπος προσπαθεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο με διάφορους τρόπους αλλά ο δικός σου τρόπος ήταν για όλο τον κόσμο ξεχωριστός γιατί έκανες και κάνεις εμάς τα παιδιά να αγαπήσουμε ότι υπάρχει γύρω μας(δέντρα, θάλασσες, βουνά κ.ά.) με έναν μοναδικό, ευχάριστο, ξεχωριστό τρόπο. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ και αυτό το ευχαριστώ δεν είναι μόνο από εμένα αλλά από όλο τον κόσμο. ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

12 Μεκλή Ανιχνεύτρια 1ου Σ.Π. Μεσσαπίων Αθανασία Αγαπητέ Baden Powell, Αρχικά θα ήθελα να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ιδέα σου να ιδρύσεις τον Προσκοπισμό, γιατί χάρη σε εσένα πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είμαστε ευτυχισμένοι, μας δόθηκε η ευκαιρία να περάσουμε αξέχαστες στιγμές, να μάθουμε πολλά πράγματα και πάνω απ` όλα να μάθουμε να ζούμε σαν άνθρωποι, να μην κάνουμε διακρίσεις, να βοηθάμε όποιον κι αν έχει ανάγκη, να πιστεύουμε, να μην το βάζουμε κάτω στα δύσκολα, να αντιμετωπίζουμε τη ζωή με χαρά και αισιοδοξία, να χαμογελάμε στα δύσκολα και να υποστηρίζουμε τα πιστεύω μας. Ακόμα θέλω να σε ευχαριστήσω που μας έδωσες την ευκαιρία να κάνουμε πραγματικούς φίλους και να μάθουμε τι είναι αυτό που πραγματικά λέγεται φιλία, να μην αισθανθούμε ποτέ και πουθενά μόνοι, γιατί σε όποιο μέρος του πλανήτη κι αν πάμε πάντα θα συναντήσουμε προσκόπους, ανθρώπους που έχουν δώσει την ίδια υπόσχεση με εμάς και είναι αδέρφια μας και έχουμε κοινό σκοπό, κοινά πιστεύω. Ο Προσκοπισμός για εμένα ό, τι πιο ωραίο μου έχει συμβεί! Από τότε που ξεκίνησα να πηγαίνω στους Προσκόπους (το 2006), έχει αλλάξει η ζωή μου. Έχω μάθει πάρα πολλά πράγματα (κόμπους, φωτιές, προσανατολισμό, αστερισμούς, μορς, να στήνω σκηνή, να μαγειρεύω και πολλά ακόμα). Έχω αγαπήσει την φύση, έχω μάθει να τη σέβομαι. Πιο σημαντικό όμως πιστεύω ότι είναι το ότι έμαθα να ζω να συνεργάζομαι και να περνώ καλά με ανθρώπους που ίσως δεν ταιριάζω αλλά τους αισθάνομαι αδέρφια μου, έμαθα να είμαι δίπλα τους σε ό, τι και αν χρειαστούν, έκανα δυνατές φιλίες, γνώρισα άτομα που όσο μακριά κι αν είμαστε ή όσο μακριά κι αν θα είμαστε κάποια στιγμή, δεν θα τα ξεχάσω και δεν θα με ξεχάσουν ποτέ, γιατί πάντα θα ζουν μέσα στις καρδιές μας όλα αυτά που περάσαμε μαζί (εικόνες, συναισθήματα). Γιατί θα ξέρω ότι κάπου σε κάποιο άλλο μέρος ζει κάποιος άνθρωπος που έχει πει τα ίδια λόγια με εμένα και τα εννοούσε και τα εννοεί ακόμα και θα τα εννοεί για πάντα, όπως κι εγώ. Μέσα από τον Προσκοπισμό γεννιέται η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για έναν καλύτερο κόσμο. Γεννιέται η ελπίδα πως όλοι οι Πρόσκοποι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να τον κάνουμε καλύτερο. Να σταματήσει ο πόλεμος, ο ρατσισμός, να πάψουν να υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε, παιδιά που κακοποιούνται και που δεν μορφώνονται, να σταματήσουν τα εγκλήματα, οι καταστροφές, οι φωτιές στα δάση. Γιατί μέσα από τον Προσκοπισμό μαθαίνουμε πώς να συμπεριφερόμαστε στους άλλους ανθρώπους, στη φύση, στα ζώα, στην πατρίδα μας κι αν όλοι μάθουν την ιστορία μας, τους στόχους μας, τα όνειρα μας, τα πιστεύω μας, τον τρόπο που ζούμε, που σκεφτόμαστε και που λειτουργούμε και πάνω από όλα αυτό που νιώθει η καρδία μας, ίσως αλλάξουν, γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, καταλάβουν ότι δεν ζούμε για να σκοτώνουμε και να αδικούμε απλά για να έχουμε τα πάντα, ζούμε για να φύγουμε από αυτόν τον κόσμο ευτυχισμένοι και χωρίς τύψεις. Πιστεύω ότι ο Προσκοπισμός είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην ζωή μας, μας δίνει χαρά και ελπίδα και μας χαρίζει υπέροχες στιγμές και αξέχαστες φιλίες. Για αυτό σου αξίζει ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!! Αγαπητέ Baden Powell, Μαρία Πριόνα Πρόσκοπος 1ου Σ.Π. Μεσσαπίων Είμαι μία πρόσκοπος από το 1ο σύστημα προσκόπων Μεσσαπίων. Με αφορμή την 22α Φεβρουαρίου, όλοι οι Έλληνες πρόσκοποι σου στέλνουμε τα γράμματα μας για να σε ευχαριστήσουμε και να σου πούμε πόσο ευγνώμονες είμαστε που ίδρυσες τον προσκοπισμό, αυτό το ατέλειωτο παιχνίδι που ενώνει παιδιά και όσους νιώθουν παιδιά από όλο τον κόσμο. Μέσω του προσκοπισμού έμαθα να φτιάχνω κόμπους, να στήνω σκηνές, να κάνω ταχέα οδοιπορικά, να διαβάζω χάρτες και αστέρια, να ανάβω φωτιές και χίλια δυο άλλα πράγματα που θα με βοηθήσουν να επιβιώσω σε δύσκολες καταστάσεις. Τι μπορεί όμως να πει κανείς και για το Νόμο; Μας μαθαίνει πως να συμπεριφερόμαστε και αναπτύσσει σωστές προσωπικότητες. Μέσα στον προσκοπισμό είμαστε όλοι φίλοι, μοιραζόμαστε τις ίδιες σκηνές, περνάμε αξέχαστες στιγμές σε εκδρομές και κατασκηνώσεις, μαθαίνουμε να συνεργαζόμαστε και ξεχνάμε αυτά που μας χωρίζουν. Μαθαίνουμε κατασκευές, πως να κρατάμε την ψυχραιμία μας σε δύσκολες καταστάσεις και πάνω από όλα να βοηθάμε και να φροντίζουμε τους συνανθρώπους μας και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, να προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο, να οργανώνουμε κατάλληλα τη ζωή μας και να μην κάνουμε διακρίσεις, να αγαπάμε την πατρίδα και τη θρησκεία μας, να κάνουμε κάθε μέρα μια καλή πράξη, να σεβόμαστε τις Αρχές του Προσκοπισμού και να θυμόμαστε πως την ευτυχία δεν την κάνει ο πλούτος και οι ατομικές απολαύσεις, αλλά το να είμαστε υγιείς και να μπορούμε να απολαμβάνουμε τη ζωή. Τέλος, με όλα αυτά, θα ήθελα εγώ, όπως και όλοι οι πρόσκοποι του κόσμου να σου πω για άλλη μια φορά πως είμαι ευγνώμων που μέσω της προσκοπικής κίνησης γέμισες τη ζωή μας με γέλιο, φίλους και χρήσιμες γνώσεις. Σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.

13 Νικογιάννη Α.Σ. 52ου Σ.Π. Παγκρατίου Ελληάνα Πρόσφατα ένας συνάδελφός μου έμαθε προς έκπληξή του ότι είμαι Πρόσκοπος. Μέσα σε δευτερόλεπτα λοιπόν, δέχομαι ένα καταιγισμό ερωτήσεων, η βασική του όμως απορία είναι γιατί σε αυτή την ηλικία παραμένω ακόμα στην κίνηση, τι μου προσφέρει, τι έχω εγώ να προσφέρω.. Απευθείας απαντώ είναι τρόπος σκέψης, αντίληψη για τη ζωή.. Σου δίνει τη δυνατότητα της διαρκούς εξέλιξης της προσωπικότητάς σου, της ανάπτυξης του εαυτού σου, την ικανοποίηση να προσφέρεις στους γύρω σου χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα, να νιώθεις ότι συμμετέχεις ως ενεργός πολίτης για την ανάπτυξη της κοινωνίας και να προσπαθείς για το καλύτερο. Μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς πως από την αγέλη των λυκοπούλων ακόμα, χωρίς τότε να το έχεις καταλάβει, μέσα από εμπειρίες και βιώματα δυναμώνεις χωρίς να χάνεις την παιδικότητα σου, την αισιόδοξη ματιά της ζωής και τις ευαισθησίες σου. Αναπτύσσεις τη φαντασία σου, εξοικειώνεσαι και αγαπάς τη φύση. Παραμερίζεις τους όποιους μκροεγωισμούς σου και είσαι δεκτικός σε νέα ερεθίσματα. Προσπαθείς να αναδειχθείς με τις ικανότητες σου και μόνο με αυτές, νιώθεις την εσωτερική ανάγκη, αλλά και την υποχρέωση να μεταδώσεις κι εσύ με τη σειρά σου γνώσεις και εμπειρίες στους νέους. Να σταθείς δίπλα τους και όχι μπροστά τους. Να αναδείξεις τις ικανοτητές τους. Να δώσεις το καλό παράδειγμα, να εμπνεύσεις και να παρακινήσεις... Αυτά μου προσέφερες με το όρμαμα σου, και αυτά προσπαθώ κι εγώ να προσφέρω! Απλά σε ευχαριστώ... Την επόμενη μέρα ο συνάδελφός μου με ρώτησε πότε ο 6χρονός γιός του μπορεί να έρθει στους Προσκόπους. Ως Πρόσκοπος ανακαλύπτεις κρυφές πτυχές του χαρακτήρα σου, εξασκείται η κρίση σου, η εφευρετικότητα σου. Συνηθίζεις σε μια μορφή πειθαρχίας χωρίς να παύεις όμως να έχεις πρωτοβουλίες και καλλιεργείς αίσθημα τιμής για τη χώρα σου. Μέσα από την ομαδικότητα αναπτύσσεις δημιουργικές σχέσεις συνεργασίας, μαθαίνοντας να ζεις σε δημοκρατικές αρχές χωρίς διακρίσεις. Μέσα από το παιχνίδι, την προσφορά, τη ζωή στη φύση και τον πρακτικό τρόπο ζωής αποκτάς γνώσεις, ικανότητες και αξίες. Αποκτάς φίλους μοναδικούς που μοιράζεσαι ιδέες, ανησυχίες αλλά και έντονες αναμνήσεις. Μεγαλώνοντας ως βαθμοφόρος τονώνεται η προσωπικότητα και η αυτοεκτίμηση σου με την ανάθεση ευθυνών. Γίνεσαι πιο δυνατός και αποφασιστικός. Βάζεις στοίχημα με τον εαυτό σου, ότι αν προσπαθήσεις, αυτές τις ευθύνες θα τις κάνεις αλήθεια και αποτέλεσμα και κατά κάποιο τρόπο θα συμβάλεις έτσι με τη σειρά σου στη διαπαιδαγώγηση κάποιων άλλων παιδιών σκορπίζοντας χαμόγελα. Με μία φράση διαμορφώνεις το χαρακτήρα σου.