Για να επιτευχθεί αυτό, χρειαζόμαστε ποιοτική ηγεσία.

Transcript

1 Καλησπέρα σας, 34 μήνες πριν, βρεθήκαμε για πρώτη φορά άγνωστος εγώ, άγνωστοι και εσείς σε εμένα. Μόλις μπαίναμε στην κρίση ή μάλλον είχαμε ήδη μπει αλλά δεν το ξέραμε. 34 μήνες μετά, γνωριζόμαστε πλέον, ο καθένας με τα καλά του και τα άσχημα του, με τις ιδιαιτερότητες του και τα χούγια του. Είμαστε στη κορύφωση της κρίσης και αντέξαμε, η κοινότητα μας αντέχει. Δεν αμφισβητώ ούτε υποβιβάζω τα προβλήματα που ο καθένας έχει στο σπίτι του με τις περικοπές μισθών. Ίσα ίσα, ενάντια ακόμα και στην απάθεια που θα μπορούσαν αυτές οι περικοπές να δημιουργήσουν στην δουλειά μας, εμείς αντέξαμε, αντισταθήκαμε, δεν αδιαφορήσαμε. Με ανθρωπιά, με αξίες και περηφάνια, στεκόμαστε όρθιοι ως μονάδες, και ως σύνολο, κρατάμε όρθιο και το νοσοκομείο μας, ειδικά την περίοδο αυτή που όλο και περισσότεροι συνάνθρωποι μας ζητούν την βοήθεια του. Τα τελευταία τρία χρόνια είχαμε μια αύξηση ασθενών της τάξης του 15%, και καταφέραμε να τους περιθάλψουμε ανθρώπινα, επιστημονικά και φιλικά με μειώσεις δαπανών της τάξης του 33%, από σε Ταυτόχρονα, ήδη βλέπουμε και εντός του 2013 θα δούμε ακόμη πιο φανερά τα σημάδια ανάκαμψης για το νοσοκομείο μας. Με επενδύσεις σε κτιριακή αναβάθμιση και νέο βιο-ιατρικό εξοπλισμό, είτε μέσω ΕΣΠΑ είτε μέσω δωρεών συνολικής αξίας ο Άγιος Σάββας θα προσφέρει και τα επόμενα χρόνια στους Έλληνες ασθενείς σύγχρονη και αποτελεσματική θεραπεία για τον καρκίνο. Αντέξαμε και Αντέχουμε γιατί εδώ στον Άγιο Σάββα βρίσκει κανείς δύο στοιχεία, δύο συνθήκες, ικανές και απαραίτητες συνθήκες κατά την γνώμη μου, για ένα πιο αισιόδοξο, ένα πιο δίκαιο, ένα πιο όμορφο αύριο για τον κάθε έναν και την κάθε μία από εμάς, αλλά και για την χώρα μας: Οι δύο συνθήκες αυτές είναι η συλλογική αυτοπεποίθηση και η ποιοτική ηγεσία σε όλα τα ιεραρχικά επίπεδα! Μιλάω για μια συλλογική αυτοπεποίθηση που δεν χαρακτηρίζεται ούτε από εθνικιστικά χαρακτηριστικά που αδικούν και καπηλεύονται την πλούσια κληρονομιά μας ούτε από άναρχα δομημένα σύνδρομα ισοπεδωτικού συντηρητισμού, μιας ακατανόητης μεταμοντέρνας ριζοσπαστικής

2 διάθεσης. Μιλάω για μια συλλογική αυτοπεποίθηση που στηρίζεται στην δημιουργία, στην εξωστρέφεια, στην καινοτόμο επιχειρηματικότητα με σεβασμό στους νόμους της δημοκρατίας, στον κόσμο της εργασίας, στον ανταγωνισμό, στην παραγωγική δύναμη που λέγεται γνώση. Μιλάω για μια συλλογική αυτοπεποίθηση που θα στηρίζεται στην αλήθεια. Ο μεγάλος εχθρός της αλήθειας, έλεγε ο Κένεντυ, συχνά δεν είναι το ψέμα - εσκεμμένο, πλαστό, ανέντιμο- αλλά ο μύθος -επίμονος, πειστικός και ρεαλιστικός. Τόσες 10ετίες πελατειακού κράτους έκαναν μέρη της κοινωνία μας να αγνοούν τι είναι η δουλειά, τι είναι παραγωγή, τι είναι έργο, πώς αμείβεται και από ποιον. Η δουλειά για πολλούς ήταν και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη θεωρείται ως κάτι δυσάρεστο, που είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε, όσο το δυνατόν λιγότερο, ως σαν να είμαστε φαντάροι σε αγγαρεία. Χαμένοι μέσα σε μια ψεύτική ευημερία, βασιζόμενη σε δανεικά, βυθιζόμενοι όλο και πιο γρήγορα από το βάρος των χρεών, δεν χρειαζόταν να είσαι οικονομολόγος για να καταλάβεις ότι μόλις κοπούν λιγότερο ή περισσότερο απότομα αυτά τα δανεικά αυτή η οικονομία θα κολλήσει. Και αν ο επώδυνος τοκετός των τελευταίων τριών χρόνων πρόκειται να έχει ευτυχή κατάληξη, αν οι θυσίες όλων μας και η μεγαλύτερη οικονομική προσαρμογή σε περίοδο ειρήνης στη παγκόσμια ιστορία πρόκειται να δώσει καρπούς κοινωνικής ευημερίας στηριζόμενης σε υγιείς βάσεις, πρέπει να μην αφήσουμε το λάθος μας να γίνει σφάλμα, πρέπει να το διορθώσουμε. Και αυτό το λάθος εδώ στον Άγιο Σάββα είμαι πεπεισμένος ότι έχει διορθωθεί. Εδώ βάζουμε το μυαλό μας και τα χέρια μας να δουλέψουν. Βγαίνουμε μπροστά με πάθος, μεράκι και εξωστρέφεια. Διαχειριζόμαστε την κρίση διαφορετικά από ότι αλλού. Χωρίς φόβο αλλά με δυναμισμό-χωρίς καταστροφές αλλά με πάθος για δημιουργία--χωρίς διχόνοια αλλά με συναίνεση και ανάπτυξη. Έξω από εδώ, δεν είναι τυχαίο, φοβάμαι, πως τώρα που τελείωσε αυτή η δύσκολη τριετία και η κοινωνία είναι πιο ώριμη, ξαναρχίζει πάλι το γνωστό παιχνίδι. Το πολιτικό σύστημα στήνει νέες αποπροσανατολιστικές συγκρούσεις είτε για τον αριθμό των μελών της προανακριτικής, 13 ή 15, για τις κάλπες, αν θα ναι 2, 4 ή 7. Οι συγκοινωνίες πάλι είναι ακίνητες, στα

3 τηλεοπτικά παράθυρα οι μεν κατηγορούν τους άλλους. Η ίδια αυτοκαταστροφική στρουθοκαμηλική προσέγγιση. Εγώ εδώ, στον Άγιο Σάββα έμαθα από εσάς ότι μπορούμε, μπορούμε αν σκεφτούμε τα λόγια του Μακρυγιάννη στα Απομνημονεύματα του «Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός εγώ, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς εγώ ; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει εγώ. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε εμείς. Είμαστε στο εμείς κι όχι στο εγώ.» Δεν θα ναι εύκολο. Η χώρα έχει χάσει τη ζωντάνια της και η πολιτική της τάξη γνωρίζει μόνο το παιχνίδι της ακινησίας. Σήμερα, που οι αντοχές μας δοκιμάζονται σκληρά, οφείλουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Η πολιτεία, οι επιχειρήσεις, τα κοινωφελή ιδρύματα, τα πανεπιστήμια, οι μη κυβερνητικοί οργανισμοί και πάνω από όλα εμείς οι ίδιοι, έχουμε χρέος να συμβάλουμε στο να υπερβούμε την κρίση και μέσα από αυτή τη συμβολή πιστέψτε με θα βρούμε την χαμένη μας εθνική υπερηφάνεια, την οικονομική ανάπτυξη και την συλλογική μας αυτοπεποίθηση. Κι αν εμείς πιστέψουμε στις δυνάμεις μας, τότε θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη όλων των άλλων. Τότε θα πιστέψουν και οι άλλοι σε εμάς. Για να επιτευχθεί αυτό, χρειαζόμαστε ποιοτική ηγεσία. Ο ηγέτης αφήνει κληρονομιά ένα καλύτερο κόσμο μέσω της δημιουργίας θεσμών και διαδόχων μάλλον καλύτερων από αυτόν γράφει ο καθηγητής Μπουραντάς. Εγώ θα προσθέσω ότι ο ηγέτης μπορεί να βρεθεί σε όλα τα ιεραρχικά επίπεδα και πολλοί ηγέτες μπορούν να βρεθούν σε μια ομάδα, όπως η δική μας. Τι συνιστά όμως ποιοτική ηγεσία; Είναι κάποιο χάρισμα, έχει να κάνει με την ρητορική δεινότητα του ηγέτη, εξαρτάται από την συγκυρία της στιγμής

4 Η άποψη μου είναι πως όχι. Σωστές αξίες ζωής είναι η ΜΟΝΗ αρχή ποιοτικής ηγεσίας που είναι σημαντική, διότι οι αποφάσεις πολιτικές, διοικητικές, επιχειρηματικές-- βασίζονται εν τέλει σε μια βάση που αυτές οι αξίες δημιουργούν. Και ποιες είναι αυτές οι αξίες; Σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου στο εξωτερικό, έπεσε το μάτι μου σε μια μεγάλη πλάκα από γρανίτη που είχε σμιλευμένες τις ακόλουθες λέξεις, που ακούγονται σαν προσευχή και ίσως να είναι. Με αυτές και θα κλείσω Πιστεύω στην υπέρτατη αξία του ατόμου και του δικαιώματος στη ζωή, την ελευθερία, και την επιδίωξη της ευτυχίας. Πιστεύω ότι κάθε δικαίωμα συνεπάγεται ευθύνη- Κάθε ευκαιρία, μια υποχρέωση- Κάθε ιδιοκτησία, ένα καθήκον. Πιστεύω ότι ο νόμος έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το νόμο- Ότι η κυβέρνηση είναι ο υπηρέτης του λαού και όχι αφέντης τους. Πιστεύω στην αξιοπρέπεια της εργασίας, είτε με το μυαλό είτε με τα χέρια- Ότι ο κόσμος δεν οφείλει σε έναν άνθρωπο τα προς το ζην, αλλά ότι οφείλει σε κάθε άνθρωπο την ευκαιρία να κερδίσει τα προς το ζην. Πιστεύω ότι η λιτή και απέριττη προσέγγιση είναι απαραίτητη για μια οργανωμένη ζωή και ότι η οικονομία είναι μια πρωταρχική απαίτηση μιας υγιούς χρηματοοικονομικής δομής, είτε είναι στην κυβέρνηση, είτε στις επιχειρήσεις είτε στις προσωπικές υποθέσεις. Πιστεύω ότι η αλήθεια και η δικαιοσύνη είναι θεμελιώδης για μια διαρκή κοινωνική τάξη. Πιστεύω στην ιερότητα μιας υπόσχεσης, ότι ο λόγος ενός άνδρα θα πρέπει να μετρά όσο και η υπογραφή του- Ότι ο άξιος χαρακτήρας όχι ο πλούτος ή δύναμη ή η θέση - είναι αγαθό υπέρτατης αξίας. Πιστεύω ότι η παροχή χρήσιμων υπηρεσιών είναι το κοινό καθήκον όλων των ανθρώπων και ότι μόνο η καθαρτική επίδραση της φωτιάς που γεννά αυτή η προσφορά καταναλώνει την σκουριά του εγωισμού και απελευθερώνει το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής. Πιστεύω σε έναν πάνσοφο και πανάγαθο Θεό, όπως και αν τον αποκαλεί ο καθένας και ότι η μέγιστη ικανοποίηση του ατόμου, η μεγαλύτερη ευτυχία του, και η ευρύτερη χρησιμότητα του βρίσκεται όταν ζει σε αρμονία με το θέλημά Του.

5 Πιστεύω ότι η αγάπη είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στον κόσμο- Ότι μόνη της μπορεί να ξεπεράσει το μίσος-ότι το σωστό μπορεί και θα θριαμβεύσει πάνω από το κακό. Καλή μας Χρονιά! Παναγιώτης Μινογιάννης