Το Βιβλίο του Αρχιμανδρίτη ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΛΟΓΙΚΗ

Transcript

1 Το Βιβλίο του Αρχιμανδρίτη ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΛΗ 1

2 ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ Δεν έχω κάποια ειδίκευση σε κάποιον τομέα, προκειμένου με αυτήν την ειδίκευση να εκφράσω τη γνώμη μου σε κάποιο θέμα και μάλιστα από τα πλέον σοβαρά ως είναι αυτό που θα ακολουθήσει και ιδιαιτέρως από καθέδρας να επιβάλλω αυτή τη γνώμη. Όμως, ούτε κάποιος επιστήμων εκφράζει την επιστήμη ούτε κάποιος θεολόγος εκφράζει τη θεολογία. Εάν αυτά τα δύο είναι δυνατόν να συνυπάρξουν θα το κρίνει ο κάθε ένας παρμένος χωριστά, ανεξαρτήτως «επιστημονικής» πιέσεως, εκπροσώπου των ανωτέρω στρατοπέδων. Προσωπικά πιστεύω ότι το νυστέρι της έρευνας στην κάθε περίπτωση εισχωρεί βαθιά, όχι έχοντας ως οδηγό τους τέσσερεις τοίχους της λογικής, αλλά τις απεριόριστες διαστάσεις της απλής λογικής! Μία νότα αυτής είναι ότι στην αλήθεια έχουν δικαίωμα όλοι οι άνθρωποι και στο δικαίωμα αυτό πρέπει να πιστέψει ο λαός! Βαθύτατη θλίψη προξενεί ο τελευταίος μου επισκέπτης και μόνιμος στο εξής συγκάτοικος. Και αυτός ακόμη ο ήλιος τελευταία «μαγεύτηκε» και δε δίνει τη φωτεινότητα που κάποτε απαιτούσε η ιστορία του κυκλαδίτικου χώρου. Μα και τα σύννεφα φοβήθηκαν στον ψεκασμό της παραλυσίας, αυτόν που ισχυρίζεται πως είναι του Νοτιά τα καμώματα! Και ο χορός των υπηρετών, αυτών των λακέδων, των λουστραδόρων της Σιωνιστικής μπότας μονταρισμένης και πάλι στο γερμανικό πόδι, γαϊτανακεύει στο πτώμα της Ελλάδος, στο πτώμα του Ελληνικού λαού. Και επί πλέον ο μεροληπτικός κοντυλοφόρος της πλαστογραφίας έβγαλε στο ξεπεσμένο δημοπρατήριο την πιο λαμπρή ιστορία του ανθρωπίνου γένους, παραπλεύρως των ανθρωπόμορφων γειτόνων του! Να όμως που και η ψευδοπνευματική αριστοκρατία της Ακαδημίας και του ιερατείου ουδεμίαν σχέση έχοντος με εκείνο των Γρηγορίου Ε Ησαΐου Σαλώνων, Ρωγών Ιωσήφ, Χρυσοστόμου Σμύρνης, Κιλκισίου Φωτίου, Νευροκοπίου Θεοδωρήτου κ.λπ. κ.λπ., σύμμαχοι στις ημέρες μας της εγκάθετης προδοσίας που κυβερνά τον τόπο. Δεν είναι δυνατόν να ανεχθώ την προδοσία και πιάνω την πέννα. Και η φωνή μου είναι ειλικρινής καθ ότι η ηλικία μου δε δίνει χρόνο για μετάνοια. Ξεκινώ ρίχνοντας ματιές στην ιστορία του έθνους, οι σοφοί του οποίου ταλαιπωρούν επί αιώνες ολόκληρη την ανθρωπότητα με την οικονομική των δύναμη και το οποίο έθνος, όταν αυτό ήταν υπόδουλο στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο Σενέκας είχε χαρακτηρίσει ως το «πιο κακούργο γένος» (Scelestissima gens), που αν και ηττημένο επιβάλλει στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τους όρους του! Οι ηγέτες δε της Ελλάδος, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι Εβραϊκής καταγωγής, ξεπούλησαν και ξεπουλούν την Ελλάδα με αντάλλαγμα θώκους 2

3 εξουσιών και άφθονο χρήμα, αυτή τη χώρα που είναι η καδιά του κέντρου της γης από την οποία αναδύθηκε η γλώσσα που έδωσε την ερμηνεία του κόσμου μέσω της θείας γραμμής! Οι πράκτορες κυβερνήτες αυτής της χώρας εφαρμόζοντας το δόγμα του Αμερικανοεβραίου Κίσινγκερ καταργούν ιερά σύμβολα του Ελληνισμού, καταργούν σταδιακά τη θρησκεία, διαλύουν την οικογένεια, παραποιούν τη γλώσσα και πλαστογραφούν την ένδοξη ιστορία της! Ο αναγνώστης μελετώντας τις σελίδες του βιβλίου αυτού, θα διακρίνει την αλήθεια με την απλή λογική! Μεταξύ των μη Ευρωπαϊκών λαών που πρόσφεραν τη συμβολή τους για να αναπτυχθεί ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός, μια από τις πρώτες θέσεις κατέχουν οι Εβραίοι. Από το αρχαίο έθνος του Ισραήλ προέρχεται ο λαός αυτός, οι Εβραίοι, που βρίσκονταν μέχρι πρότινος σκορπισμένοι στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Στην αρχαιότητα, το έθνος του Ισραήλ απλωνόταν σε όλο το σημερινό Ισραηλινό κράτος και σε μεγάλο μέρος στο βασίλειο της Ιορδανίας. Το γεγονός ότι η περιοχή αυτή βρίσκεται ανάμεσα στο κέντρο δύο μεγάλων πολιτισμών, ανάμεσα δηλαδή στον Ευφράτη (Βαβυλώνα Ασσυρία κ.λπ.) και στο Νείλο (Αίγυπτος), έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη δημιουργία της ιστορίας του. Από το 1400 π.χ. περίπου, που η αυτοκρατορία της Αιγύπτου γινόταν όλο και πιο χαλαρή, στην Παλαιστίνη διάφορες βάρβαρες ψυχές από την τριγύρω έρημο άρχισαν κατ αρχήν τις επιδρομές στη χώρα για να εγκατασταθούν τελικά μονίμως στα ευφορότερα μέρη της. Μεταξύ των διαφόρων ονομάτων που δίνονται σε αυτούς τους βάρβαρους επιδρομείς σημειώνουμε το όνομα «Αβιρού». Μερικοί από αυτούς ανήκουν στις φυλές που έγιναν αργότερα γνωστές ως «Υιοί Ισραήλ» (Ιακώβ = Ισραήλ, υιός του Ισαάκ και Ισαάκ υιός του Άβραμ ή Αβραάμ). Το όνομα του Άβραμ Αβραάμ, προέρχεται από το όνομα της φυλής «Αβιρού» και είναι ο γενάρχης των Εβραίων. Οι Ισραηλίτες θεωρούσαν πάντα τον εαυτό τους ως «Εβραίους» (Αβιρού) και μιλούσαν την Εβραϊκή γλώσσα. Οι Ισραηλίτες ανήκουν στο Σημιτικό κλάδο και δεν ξεχώριζαν καθαρά στη φυλή ή στη γλώσσα από τους άλλους. Στην ιστορία εμφανίζονται ως ένας θρησκευτικός οργανισμός του οποίου τα έλη ενώνονται μεταξύ των εξαιτίας της λατρείας ενός κοινού θεού. Τον θεωρούν χαρακτηριστικά γνήσιο Σημιτικό ως αόρατο βασιλιά των και που με επίγειες ιδιότητες συγκεντρώνει στον εαυτό του τα αξιώματα νομοθέτη, του δικαστή, του πολεμιστή ηγέτη. Σημείωση : Ο Χριστός ως Μεσσίας, μισείται αφάνταστα από αυτούς καθώς επίσης και ο κόσμος της ορθοδοξίας, επειδή η ορθοδοξία είναι η πραγματική 3

4 έκφραση του Χριστιανισμού. Το μίσος δε αυτών κατά της Ελλάδος είναι άσβεστο, επειδή ορθοδοξία και Ελλάδα έχουν γίνει ταυτόσημες λέξεις. Τα περιστατικά που ακολούθησαν τη δημιουργία του θρησκευτικού αυτού δεσμού αποτελούν την αρχή της καθαυτής Ισραηλινής ιστορίας! Όπως βεβαιώνει η ιστορία, μία ομάδα από φυλές δουλοπαροίκων και υποτακτικών στο Αιγυπτιακό στέμμα, επωφελήθηκαν από μία περίοδο αδυναμίας και καταστροφής στην Αίγυπτο και έχοντας αρχηγό το Μωυσή, φεύγοντας κατά τα σύνορα, τόλμησαν και πέρασαν ένα φυσικό θαλασσινό κανάλι που τα νερά του ενώ είχαν αποτραβηχθεί εξαιτίας ξαφνικής ανεμοθύελλας ξαναγύρισαν απότομα και έπνιξαν τον Αιγυπτιακό στρατό που τους κυνηγούσε και έτσι οι δραπέτες σώθηκαν (βλ. ιστορία πολιτισμού πανεπιστημίου Οξφόρδης τομ. Α σελ. 291 OXFORD 1954). Το θαύμα αυτό πέρασε στην ιστορία του Ισραήλ ως ένδειξη αγάπης του θεού προς το Ισραήλ και εορτάζεται κάθε χρόνο με την ονομασία «Έξοδος» = Πάσχα. Για το λαό του Ισραήλ η ηρωική εποχή της ιστορίας του είναι η κατάκτηση της Παλαιστίνης (Γη των Φιλισταίων) που κράτησε συνολικά τέσσερεις αιώνες. Πραγματική κεντρική αρχή δεν υπήρχε πριν την εμφάνιση του πρώτου βασιλέως (Σαούλ 11 ος αιώνας π.χ.), «αλλά έκαστος έπραττε το δίκαιον κατά την εαυτού κρίσιν». Κατά τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκε μια αδιαίρετη ενότητα με αποτέλεσμα την αμοιβαία αφοσίωση ως και το βαθύτατο μίσος εναντίον παντός ανθρώπου που δεν ανήκε στο φιλικό αυτό συνασπισμό του εκλεκτού, όπως πιστεύουν για τους εαυτούς των, λαό του Θεού! Αντιλαμβανόμενος ο Ισραήλ ότι αυτή η κοινότητα μπορεί να μετατραπεί σε οικονομική δύναμη, κατόρθωσε να πολλαπλασιάσει το χρήμα μέσω ολόκληρης της φυλής! Η υποδούλωση έτσι του δανειζόμενου είναι σίγουρη και ο στόχος ακριβώς του δανειστού είναι κατ αρχήν η απόκτηση δούλων, αφού ο δανειζόμενος έβαζε ως ενέχυρο τον εαυτό του και αργότερα την κατάσχεση επιχειρήσεων. Έτσι το τοκογλυφικό και το εμπορικό κεφάλαιο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του Εβραϊσμού. Σημείωση : Το πέρασμα από το πρωτόγονο κοινοτικό σύστημα (καθεστώς ίσης μερίδας) στο δουλοκτητικό θεωρείται και είναι νομοτελειακή εξέλιξη, όμως μετά από αυτό το πρωτόγονο, όλα τα άλλα πολιτικοοικονομικά συστήματα δεν είναι δυνατόν να βρεθούν έξω από την επιρροή του ρόλου της οικονομικής προσωπικότητας (εβραϊκό κεφάλαιο), που κατευθύνει μέσω του χρήματος τα βήματα της παγκοσμίου ιστορίας! Η φράση του Σενέκα βρίσκει τη δικαίωσή της στο γεγονός κατά το οποίο οι περισσότεροι συγκλητικοί είχαν δανειστεί χρήματα από τους Εβραίους, προκειμένου να ικανοποιούν τα τεράστια έξοδά των. Πολλές επίσης θυγατέρες επιφανών εβραίων είχαν συνάψει γάμους με επίλεκτα μέλη της Ρωμαϊκής κοινωνίας έναντι τεράστιας προίκας και με αυτό τον τρόπο το εβραϊκό έθνος με την 4

5 επιρροή των θυγατέρων του επί των Ρωμαίων αριστοκρατών απολάμβανε προνόμια που δεν είχαν οι άλλοι υποταγμένοι λαοί. Σήμερα βλέπουμε εξελικτικά ότι οι σοφοί του λαού αυτού, οι Σιωνιστές (εκ της λέξεως «Σιών» αρχαία πρωτεύουσα του Ισραήλ) μέσω των Η.Π.Α. διευθύνουν τις τύχες της ανθρωπότητας καθώς θα παρατηρήσουμε και πιο κάτω. Το χρέος των Η.Π.Α. είναι τεράστιο (δεκάδες τρις) και σε αντάλλαγμα του γεγονότος αυτού αμερικανικός λαός έχει μετατραπεί σε κάθε μορφής πειραματόζωο. Την παρέκκλιση εν τούτοις του εβραϊκού λαού, ο οποίος από εκλεκτός του θεού έγινε πολέμιος, θα την επισημάνουμε συνεχίζοντας, αφού πάρουμε μερικές πληροφορίες από το βιβλίο του πολιτισμού του πανεπιστημίου της Οξφόρδης (τομ. Α σελ. 295 OXFORD 1954). Συνεχίζει «Για τον Ιεχωβά οι Ισραηλίτες πίστευαν πως έγινε θεός τους έπειτα από ορισμένες ιστορικές στιγμές. Τους οδήγησε μακριά από την Αίγυπτο και τους δέχθηκε σαν λαό Του, ενώ αυτοί πάλι επίσημα και με τη θέλησή τους αφιέρωσαν τον εαυτό τους στην πίστη Του. Κατ αρχήν λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι η θρησκεία αυτή ήταν έξω από συμφέροντα, δηλαδή καθαρά ηθική. Εντούτοις εξαιτίας επαφής με άλλους λαούς πήραν μέρος στη λατρεία ξένων θεών και η λατρεία του Ιεχωβά εφαρμόσθηκε σε ξένα πρότυπα». Τον 8 ο αιώνα πάντως, άρχισαν τις εμφανίσεις των οι προφήτες (Ησαΐας, Ιερεμίας, Ιεζεκιήλ, Δανιήλ αργότερα, κ.ά.) που κέρδισαν πολλές φορές μεγάλη νίκη παροτρύνοντας την αποφυγή κάθε ειδωλολατρικού στοιχείου και εδραιώνοντας ένα «ηθικό μονοθεϊσμό». Οι κανόνες ηθικής των προφητών προέρχονται άμεσα από την παλαιά ιδέα για ένα συμβόλαιο (Διαθήκη) ανάμεσα στο Θεό και στο λαό Του, όπου συμβαλλόμενοι ήταν όλα τα μέλη της κοινότητας. Η τήρηση του συμβολαίου ήταν η βασική αρετή που οι Εβραίοι την προσδιόριζαν με τον αμετάφραστο όρο «Σέγεντ». Αυτό το «Σέγεντ» σήμαινε την πίστη του καλού Ισραηλίτη στο Θεό του Ισραήλ αλλά και το αίσθημα για τα καθήκοντα απέναντι στους ομοφύλους. Ήταν πράγματι πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, να βρεθεί Εβραίος ενδεής στις κοινωνίες αυτών όλων των εποχών. Εάν πραγματικά η εφαρμογή του Δικαίου αυτής της μορφής γινόταν σε όλους τους λαούς κάτω από την επίβλεψη αυτών έστω, με πνεύμα συμμαχίας, η πορεία της ανθρωπότητας θα ήταν πολύ διαφορετική. Παρά ταύτα επήλθαν ο ηθικός ξεπεσμός των που φάνηκε καθαρά στον 6 ο αιώνα π.χ. και ο μέσος Ισραηλίτης έβγαλε το συμπέρασμα πως ο Ιεχωβά δε θέλησε ή δεν μπόρεσε να κάνει κυρίαρχο το λαό Του, (εγωιστική αντίληψη αυτού του λαού) επί των άλλων πληθυσμών. Αδίκως λοιπόν τον λάτρευε! Νέοι θεοί εισήλθαν στη ζωή του και ξεκίνησε η παλαιά ειδωλολατρία. Έτσι λοιπόν άρχισε η διάβρωση μέσω χρημάτων όλων των ηθικών αξιών με μία νέα πίστη προς τον αντίδικο του Θεού (διάβολος), με τη δημιουργία 5

6 τεκτόνων στους χρόνους του Χριστού και έπειτα με δωροδοκίες πάντα προσωπικοτήτων με δημιουργία κινημάτων κάθε μορφής, σοφιστιών και φιλοσοφιών, με ιδρύσεις νέων θρησκειών (Μουσουλμανισμός) και με τη διάδοση της νομοτελειακής εξελίξεως των πάντων και που είναι η μεγαλύτερη πλάνη όλων των αιώνων και όλων των εποχών (Μαρξισμός). Λέσχες επί των ημερών μας σε πλήρη εξέλιξη και ανάπτυξη, μέσα από τις οποίες δίνονται εντολές με τα μήκη της αλυσίδας των λαών. Βιβλία αρνητικά χιλιάδες, υβριστικά κατά της ορθοδοξίας, η οποία είναι το μοναδικό εμπόδιο στην επικράτηση της Σιωνιστικής ιδέας και αντιλήψεως. Η επίθεση κατά της ορθοδόξου Ελλάδος έχει ξεκινήσει συν τοις άλλοις με την προσπάθεια απομάκρυνσης του ορθοδόξου δόγματος από το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, προσπάθεια δηλαδή διαχωρισμού της ορθοδόξου Ελλάδος από την Ελληνική αρχαιότητα! Σε αυτήν την παγίδα που είναι μία από τις πολλές μεθόδους του Σιωνισμού, μία παγίδα που πράγματι στήθηκε καλά, σε αυτήν ξαναλέω την παγίδα έπεσαν δυστυχώς και πολλοί μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας! Στόχος του βιβλίου αυτού είναι ακριβώς η κατάρριψη του τοίχους μεταξύ του Ελληνο-ορθόδοξου Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος. Η αναφορά, σημειώνω σε άλλα θέματα που θα υπάρχει πιο κάτω, συμβαίνει επειδή κάθε πόλεμος δεν έχει πάντοτε ως αιτία αυτήν που φαίνεται. Το ελληνικό πνεύμα δεν υπήρξε ποτέ ειδωλολατρικό, όπως κατάφερε ο Σιωνισμός να παρουσιάζει! Το μονοθεϊσμό και μάλιστα σε πολλά σημεία την Τριαδικότητα αυτού, θα διαπιστώσουμε στα μετέπειτα στις μεγάλες όντως προφητείες των σοφών της Ελληνικής αρχαιότητας! Το Σιωνιστικό θηρίο αφού έφαγε τα παιδιά του, το Χιτλερισμό δηλαδή και τον κομμουνισμό, όπως ο Κρόνος, ετοιμάζει τώρα και το σφαγείο του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού! Θέλει να είναι ο μόνος λαός επί της γης! Ο μοναδικός! Ανάδελφος ισχυρίζεται επειδή η γλώσσα του δε συγγενεύει με καμία γλώσσα του κόσμου. Μα και η Ελληνική γλώσσα μπορούμε να πούμε ότι δε συγγενεύει με κάποια άλλη αλλά μπορούμε επίσης να πούμε ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Ανάδελφος ισχυρίζεται επειδή σε όλα τα μέρη της γης υπάρχει ανόθευτος Εβραίος! Μα επίσης σε όλα τα μέρη της γης υπάρχει ανόθευτος Έλληνας, ακόμη και μέσα σε αυτόν τον Αμαζόνιο! Δάσκαλος ισχυρίζεται διότι αυτός έλαβε τις εντολές του Θεού, που είναι ένας κώδικας υψίστης ηθικής για τους χρόνους εκείνους, αναλλοίωτος μέχρι σήμερα. Η Μωσαϊκή κοσμογονία εν τούτοις, είναι αντίγραφο της Ελληνικής διότι ο Θεός προτίμησε, κατά το πρώτον, το Ελληνικό πνεύμα καθώς θα διαπιστωθεί πιο κάτω! Μία εν τούτοις μειοψηφία του λαού των Εβραίων πίστεψε τελικά ότι ο Θεός είναι εύσπλαχνος και δίκαιος. Η μειοψηφία αυτή ελπίζει στη Θεία συγγνώμη και βοήθεια. Αυτή η άποψη είναι σωστή καθότι η νέα εμφάνιση της Ιερουσαλήμ είναι απόδειξη πως η ιστορία στη διαδρομή της πραγματοποιεί 6

7 σκοπούς που καθορίζει ο Θεός τελικά και όχι η οικονομική προσωπικότητα η οποία επί του παρόντος διευθύνει τα βήματα της ιστορίας και κάνει τα πάντα για την ανατροπή του θεϊκού σχεδίου, συμμαχώντας με τον αντίδικο! Η αντίληψη αυτή, ότι δηλαδή η ιστορική πορεία έχει ορισμένο νόημα και ακολουθεί ορισμένη κατεύθυνση, στάθηκε η σημαντικότερη προσφορά του Ισραήλ, χωρίς να το θέλει, στην ανθρώπινη σκέψη! Σημείωση : Η δε προσφορά προς τους Έλληνες είναι μετατροπή των δώδεκα πατριαρχών του Ισραήλ σε δωδεκάθεο, το οποίο μέσα στο διάβα του χρόνου φάνηκε εξυπηρετικό με τα ανθρώπινα ελαττώματά του! Είναι γνωστό ότι το γεγονός του περισσεύματος της τροφής υπήρξε η αιτία του εμπορίου, η «ανάγκη» πολέμων προς απόκτηση δούλων αρχικά, απόκτηση δηλαδή εργατικών χειρών για καλλιέργεια μεγαλύτερων εκτάσεων γης σε σύντομο χρόνο. Η αύξηση της παραγωγής με τη χρησιμοποίηση μετάλλου ως εργαλείου δουλειάς χαρακτηρίζεται από την ιστορία του πολιτισμού του πανεπιστημίου της Οξφόρδης ως «Νεολιθική Επανάσταση». Η επανάσταση αυτή δεν είναι επανάσταση με το συνηθισμένο πνεύμα της λέξεως, όπως ήταν δηλαδή η βιομηχανική επανάσταση του 18 ου αιώνα, αλλά η εμφάνιση του γνήσιου ανθρώπου που επιβεβαιώνει η επιστημονική μέθοδος της αρχαιολογικής σκαπάνης, η οποία υπογράφει το χρόνο εκ του οποίου ξεκινά το εργαλείο δουλειάς (αρχή διαλεκτικής μεταξύ ανθρώπινης εγκεφαλικής διανοήσεως και ύλης). Σημείωση: Η ανάγκη πολέμων αργότερα χαρακτηρίσθηκε ως «φυσική» αιτία, προκειμένου να περιορισθεί ο υπερπληθυσμός της γης κατά τη διδαχή της καπιταλιστικής οικονομίας, πίσω από την οποία υπάρχει το Εβραϊκό πάντοτε κεφάλαιο (βλ. Μαλθουσιανισμός). Το εμπόριο, θα πούμε τώρα, δημιούργησε την ανάγκη γενικού εκτιμητή των άλλων εμπορευμάτων. Το εμπόρευμα λοιπόν μέσω του οποίου εκτιμώνται τα άλλα εμπορεύματα ονομάζεται «χρήμα». Με την εμφάνιση του χρήματος παρουσιάζονται οι μεσίτες οι οποίοι μεσολαβούν μεταξύ των παραγωγών και καταναλωτών μεταφέροντας το προϊόν σε διάφορα πολυσύχναστα κέντρα πόλεις και έτσι παρουσιάζεται σιγά-σιγά η διαφορά σε πόλη και σε χωριό καθώς επίσης και η διάκριση αυτών των πόλεων σε «πρωτεύουσες». Εδώ φαίνεται πολύ καθαρά ότι τα κέρδη του μεσίτη ήταν τεράστια και έτσι έχουμε το δεύτερο κατά σειρά κεφάλαιο της ιστορίας, το «εμπορικό» λεγόμενο κεφάλαιο, παραπλεύρως πάντοτε του τοκογλυφικού. Πολύ σύντομα μέσα εν τούτοις στην απεραντοσύνη της ιστορίας και οι δύο αυτές μορφές του κεφαλαίου πέρασαν στα χέρια του Εβραϊσμού! 7

8 Σημείωση : Για τον πλήρη έλεγχο της ανθρώπινης πορείας δημιουργήθηκε το «τραπεζικό κεφάλαιο» το οποίο, αν και συσσωρευμένη εργατική δύναμη, είναι ο κουμπαράς του Σιωνισμού προκειμένου, μέσω αυτού, ο εργαζόμενος να εισπράξει βασανιστικά τον πολύπλευρο σταδιακό του θάνατο. Ο Σιωνισμός χρησιμοποιεί την ίδια την εργατική δύναμη ως αξίνα για τη δημιουργία τάφων της εργατιάς. Γνωστή εξαίρεση εδώ στην Ελλάδα είναι η περίπτωση του Κ.Ι.Σ. (Κεντρικό Ισραηλινό Συμβούλιο), όπου με νόμο του 1924, και ο οποίος υφίσταται, οι εν Ελλάδι Εβραίοι δεν πληρώνουν φόρο Φ.Π.Α. και έτσι ο Εβραίος έμπορος καθίσταται ασυναγώνιστος καταστρέφοντας τον Έλληνα συνάδελφό του μέσα στον ίδιο του τον τόπο! Η έδρα εν τούτοις από την οποία ο Εβραϊσμός, ως δάσκαλος, μιλάει στην οικουμένη είναι το «ηθικό κεφάλαιο» που πέρασε την ιστορία ως «Μωσαϊκή κοσμογονία» αλλά και η ιστορία αυτού του λαού, αναφερομένη στην Παλαιά Διαθήκη και η οποία βρίσκεται ιδιαιτέρως στους πρώτους τόμους της Αγίας Γραφής. Παρά ταύτα η Μωσαϊκή (Εβραϊκή) κοσμογονία δεν εμφανίσθηκε κατά το πρώτον εξηγούσα την προέλευση του κόσμου αλλά η Ελληνική. Εκθέτω την Ελληνική και εκ δευτέρου την Εβραϊκή : «Ην γαρ σκότος άπειρον εν αβύσσω και ύδωρ άπειρον και πνεύμα λεπτόν νοερόν δυνάμεις θεις τα εν χάει» (Κοσμογονία του Ερμή). Ιδού και η κοσμογονία του Μωυσή (Εβραϊκή) : «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε γη ην αόρατος και ακατασκεύαστος και σκότος επάνω της αβύσσου και Πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος. (Παλαιά Διαθήκη, Κεφ. Ι στ. 1-2) Σημείωση : Ο Μωυσής έγραψε τα πρώτα πέντε βιβλία της Π. Διαθήκης (πεντάπτυχος) μέσα στα οποία βέβαια αναφέρεται η κοσμογονία. Ο γενάρχης των Εβραίων Αβραάμ (1800 π.χ.) προηγείται του Μωυσέως κατά χρόνια, η δε Ελληνική φυλή προηγείται και αυτού του Αβραάμ και έτσι η Ελληνική κοσμογονία είναι το πρότυπο του Θεοπνεύστου πράγματι αυτού κειμένου! Άλλωστε οι Αβιρού (μετέπειτα Ισραήλ) ακολουθούν πολλούς λαούς και δε φαίνονται στην ιστορία ως μεταξύ των πρώτων. Πριν προχωρήσουμε πρέπει να δοθεί το σπουδαίο κίνητρο εκ του οποίου ο αναγνώστης θα ενδιαφερθεί για την παρακολούθηση της συνέχειας. Κατά την απλή λογική και κατά πρώτον πίσω από κάθε δημιούργημα υπάρχει δημιουργός και βεβαίως και με απλά λόγια, πίσω από την κοσμογονία (γένεση του κόσμου δημιουργία του κόσμου), υπάρχει ο δημιουργός αυτού. 8

9 Η άποψη αυτή δεν είναι δυνατόν να αντικρουσθεί από την οποιαδήποτε επιστήμη δεν έχει επίσης ανάγκη την υποστήριξη κάποιας θεολογίας, καθότι στηρίζεται στην απλή λογική. Και συνεχίζουμε στην απλή γλώσσα και έκφραση Για να υπάρξει καταρχήν «κάτι» πρέπει να συναντηθούν δύο τινά : Ο δημιουργός και η ύλη. Εάν παραλείψουμε το δημιουργό και δεχθούμε ότι η ύλη «ξεφύτρωσε» μόνη της και τυχαία, τότε η ύλη δε μετατρέπεται από μόνη της σε μεγέθη, ούτε ασφαλώς ύλη και μεγέθη έγιναν μαζί συγχρόνως. Αυτό λέει η απλή λογική. Ερώτημα Προ της δημιουργίας υπήρχε φως ή σκότος; Θα απαντήσουμε ότι προηγείται το φως διότι για να δημιουργηθεί σκότος χρειάζεται φως και αντικείμενο. Το σκότος δηλαδή είναι σχετικό και ως εκ τούτου η δημιουργία μέσω αυτού καθίσταται αδύνατος. Πιο απλά Το φως πέφτει στο αντικείμενο και δημιουργείται σκότος (σκιά). Το σκότος λοιπόν, όπως πεντακάθαρα φαίνεται δεν έχει δική του υπόσταση. Τα πάντα λοιπόν, η δημιουργία, ξεκινά από το ΑΚΤΙΣΤΟΝ ΦΩΣ. Παρενθετικά θα πούμε τα εξής Η απλή μαθηματική ξεκινά από τις ποσότητες, από τα μεγέθη. Στην πρόοδο έπρεπε να ξεφύγει από το περιορισμένο κλουβί των διαστάσεων της τετράγωνης λογικής και να καταπιαστεί με αυτό που λέγεται «παράλογο». Έτσι μέσα από ένα πλήθος αντιφάσεων που τελικά είναι η ουσία της ανωτάτης μαθηματικής, φθάνει στη λύση, στο επιθυμητό δηλαδή αποτέλεσμα του προβλήματος. Είναι η γνωστή διαπίστωση, κατά την οποία όσο πιο έξω από το τετράγωνο της λογικής (όσο πιο παράλογο) τόσο πιο αξιόπιστο. Είναι αδικαιολόγητη λοιπόν η συμπεριφορά να απορρίπτουμε αυτό το τελευταίο ως αναληθές, αποδεδειγμένο από τη ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ μαθηματική, επειδή έχει θεολογικό χαρακτήρα! Ο απειροστικός λογισμός, η ευθεία και η καμπύλη, που κάτω από ορισμένες περιπτώσεις είναι το ίδιο πράγμα, το αρνητικό μέγεθος το πολλαπλασιαζόμενο με τον εαυτό του δίνει θετικό τετράγωνο κ.λπ., όλα αυτά τα «ακαταλαβίστικα» από την τετράγωνη λογική, σε ποια περιοχή ανήκουν; Ποιος είναι ο τρόπος της δουλειάς τους, αν όχι αυτός της μεταφυσικής; Δεν είναι δυνατόν να ασχολούμεθα με το απτόν, με τον όγκο της υλικής διαστάσεως και τις εφαρμογές των και να αγνοούμε την έννοια της δημιουργίας αυτών! Η έννοια είναι η αιτία από την οποία ξεκινά ο σκοπός! Σημείωση : Ο απειροστικός λογισμός είναι η απειροστική διαίρεση της ύλης κατά τον οποίο φθάνουμε σε μία ποσοστιαία κατάσταση χωρίς ποσότητα και που εν τούτοις αυτή υπάρχει. Το ίδιο συμβαίνει και με το διαρκές αυξανόμενο μέγεθος οπότε έχουμε συνάντηση μεγίστου ελαχίστου, κάτι που σημαίνει ότι το χειροπιαστό δεν είναι αυτεξούσιον και αυτοδιαχειριζόμενο. 9

10 Το «άκτιστο φως», συνεχίζουμε, είναι όπως πεντακάθαρα φαίνεται η αιτία, η πηγή της Γενέσεως, του γίγνεσθαι. Αυτό το «γίγνεσθαι» δεν είναι άλματα της στιγμής αλλά συνεχείς μεταβολές και αυτή είναι η κεντρική αλήθεια την οποία δεν είναι δυνατόν, δε δύνανται να τραυματίσουν οι αντιδραστικές ολότητες των υλικών. Τη λέξη «ολότητα» σε ένα κόσμο περιορισμένο στην πρακτική του «μηδενός» την υπογραμμίζω για να υπάρξει από τον αναγνώστη η εκτίμηση της υλιστικής σκέψεως. Το «μηδέν», θα πούμε τώρα, είναι καθορισμένο ως ουδέτερο, ως νεκρό, έξω δηλαδή από ποσότητες, ποιότητες κ.λπ., προκειμένου με παραστάσεις και ξεκινώντας από τον καθορισμό του να κάνουμε απογραφές, καταγράφοντας την προοδευτική ή την παλινδρομική σκέψη. Εδώ παρατηρούμε ότι το «μηδέν» δεν είναι το ίδιο με το «ουδέν». Άλλο το «μηδέν» και άλλο το «ουδέν». Το ουδέν δε δέχεται την ύπαρξη κάποιας εκφράσεως ως αυτήν του μηδενός, διότι το ουδέν είναι το «χάος», το «τίποτα», το «παν». Το κλουβί λοιπόν του τετραγώνου της λογικής καταργείται από τον «παραλογισμό» της απλής λογικής και φθάνουμε σε ποσότητες που δε φαίνονται, φθάνουμε σε αντιφάσεις που οδηγούν σε σωστά (επιθυμητά) αποτελέσματα και που αυτά όλα καλούνται ανώτατα μαθηματικά, έξω από το απτόν ασχολούμενα και που δικαίως ως εκ τούτου θεωρούνται ως η μεταφυσική αντίληψη της ανωτάτης μαθηματικής. «Ουδέν, χάος τίποτα, παν» ιδού η πηγή της δημιουργία. Αυτά, «ουδέν, χάος τίποτα, παν» τα οποία είναι ένα και το αυτό, είναι το «απολύτως απόλυτο» είναι η πηγή του ζωντανού, της κινήσεως, το όνομα του οποίου συντετμημένο, ας το δώσει ένας έκαστος εξ υμών. Μεταξύ του ενός ΕΙΝΑΙ (Ακτίστου Φωτός Δημιουργού Απολύτως Απολύτου) και της δημιουργίας δεν υπάρχει ως είναι ευνόητο, χρονική απόσταση αλλά εννοιολογική. Εάν ο άνθρωπος εκτός του διαλόγου με το υλικό αντικείμενο εισχωρούσε στην απλότητα, κατά την οποία η εκκίνηση δεν συμβαίνει από τα πλαίσια του νεκρού και αναζητούσε το ζωντανό, τότε ο κόσμος θα είχε άλλη, όχι κατώτερη από τη σημερινή, μορφή. Ο άνθρωπος ως πρόσωπο έχει απεριόριστες δυνατότητες. Δεν φτιάχνει ύλη, μετατρέπει την ύλη, τη δε φύση την κάνει φίλο του ή εχθρό του. Οι ικανότητες αυτές διδάσκουν ότι ο Δημιουργός (Θεός κατά το σύνηθες λέγεται) θέλει αυτόν βοηθό και κατά συνέπεια δεν είναι απρόσιτος, είναι κοινωνία και ο διάλογος με Αυτόν δεν είναι αδύνατος. Έχουμε λοιπόν Καμπύλη και ευθεία είναι το ίδιο πράγμα. Ύλη, κίνηση, ενέργεια είναι το ίδιο πράγμα, συνεπώς επαναλαμβάνουμε δεν υπάρχει αυτεξούσιος διαχωρισμός! Οι μεταβολές της ύλης κινήσεως μέσα στο εξελισσόμενο διαρκές γίγνεσθαι, που γίνονται αντιληπτές με τις αντιθέσεις φαίνονται ως κάτι 10

11 ξεχωριστό από τη μοναδική εκκίνηση, η δε κίνηση είναι τρόπος υπάρξεως της ύλης, ο εκάστοτε τρόπος υπάρξεως θα πω καλύτερα! Ο θάνατος ευθύς ως παύση, αντίθεση αυτού (ζωή) δεν είναι το τέλος, αφού το είδος αυτό της κινήσεως (κίνηση εν αντιθέσει) συμμετέχει στην ευρύτερη κίνηση του περιβάλλοντος, είναι δηλαδή αυτός ο θάνατος κατάσταση σχετική. Οι όψεις λοιπόν της ύλης είναι διακρίσεις προσωρινότητας και γι αυτόν ακριβώς το λόγο οι μεταβολές και τα τοιαύτα έχουν την αιτία τους στο «πριν» που αυτό «ακουμπάει» στην αρχική εκπόρευση, μεταφραζομένη ως δύναμη της ζωντάνιας και που εμείς τη βλέπουμε ως «χαοτική ανυπαρξία». Σημείωση : Στις δυνατότητες του ανθρώπου (πρόσωπο) βρίσκονται οι εκπληρώσεις και οι πραγματοποιήσεις των επιθυμιών του και της φαντασίας του. Ο,τιδήποτε συλλάβει η φαντασία του υπάρχει και γίνεται εκ των υστέρων κτήμα του. Το μόνο που ο άνθρωπος δε δύναται να συλλάβει είναι ο Θεός και τούτο είναι απόδειξη ότι Αυτός είναι αγέννητος. Η διαλεκτική οδηγεί τον άνθρωπο στην ατελεύτητη τελειότητα (διάλογος εγκεφαλικής διανοήσεως και αντικειμένου). Η άλλη του υπόσταση, το πρόσωπο, «ανοίγει» διάλογο με το Θεό ως εικόνα Αυτού, μέσα από τον οποίο αναδύεται η θαυμάσια γνώση, που είναι η αναγνώριση της αμάθειας (Πίστη). Οι Εβραίοι κήρυξαν τον πόλεμο κατά του Θεού επειδή δεν τους έδωσε την αρχηγία του κόσμου! Εμείς «δια της γνώσεως» γνωρίσαμε την ανυπαρξία του Θεού και ως εκ τούτου ταλαιπωρούμεθα διότι η απομάκρυνση απομάκρυνση από το Θεό είναι το «κακό». Ο Θεός δεν υποβιβάζεται λοιπόν από την απουσία του ανθρώπου αλλά ο άνθρωπος από την απουσία του Θεού. Ο θάνατος είναι κατάσχεση σχετική, δεν είναι το τέλος. Επειδή η δημιουργία, η φύση, δε συγγενεύει με το Θεό, τότε σ αυτήν υπάρχει τέλος. Η έρευνα του ανθρώπου γύρω από την καταγωγή του και το Θεό είναι απόδειξη της συγγενείας του με το Δημιουργό, η δε έρευνα (ψάξιμο) είναι ουσιαστικά η αναζήτηση των κληρονομικών δικαιωμάτων του. Παρατηρήσεις εκ των δορυφόρων έχουν καταγράψει τη γη ως τον ωραιότερο πλανήτη μεταξύ αυτών που είναι δυνατόν να φωτογραφηθούν. Παρενθετικά θα πούμε ότι το σύμπαν συστέλλεται και διαστέλλεται (Α. Σαντέιζ 1965). Έχουμε όμως διακηρύξει ότι η γνώμη ενός ή και μερικών επιστημόνων ούτε και θεολόγων εκφράζουν την επιστήμη ή τη θεολογία. Δεχόμεθα εν τούτοις αυτή την άποψη καθότι έχει ήδη καθορισθεί η εκάστοτε φάση της συστολής και της διαστολής. Συστελλομένου διαστελλομένου του σύμπαντος φαίνεται ότι αυτό έχει όρια, η δε ομορφιά 11

12 της γης οφείλεται εν συμπεράσματι στο ότι αυτή βρίσκεται στο κέντρο του σύμπαντος. Γενικός νόμος του σύμπαντος λέγουν ότι δεν υπάρχει. Εάν όμως σκεφθούμε ότι τα πάντα είναι προσωρινότητες, τίποτε δηλαδή δεν είναι μόνιμο και αυτόνομο, θα καταλάβουμε ότι η διαρκής αυτής εξελικτική πάντοτε ρευστότητα έχει στόχο την ισομετρία και αυτή ακριβώς είναι ο γενικός νόμος του σύμπαντος! Αυτή δε η ισομετρία κρύβει συνειδητή διεύθυνση. Αυτό διδάσκει η απλή λογική! 1. Είναι γνωστό ότι η επίτευξη ομοίων καταστάσεων, η δημιουργία θα πω ομοίων καταστάσεων είναι δυνατή. Το «όμοιον» εν τούτοις δε σημαίνει ότι είναι το «ίδιον». Δύο επί παραδείγματι αδέλφια είναι όμοια το ένα με το άλλο (ομοιάζουν) σε σημείο μάλιστα που δεν τα ξεχωρίζει και ο πλέον στενός συγγενής, αλλά δεν είναι ίδια, δεν είναι το ίδιο πρόσωπο, δεν είναι η ίδια υπόσταση! 2. Κάθε επιστημονική αλήθεια βρίσκεται με την έρευνα επί το καθαυτό εξεταζόμενο αντικείμενο και στο παλινδρομικό και επαναληπτικό πείραμα. Αυτά και μόνον αυτά ονομάζονται «επιστημονική έρευνα. Η δημιουργία ομοίου παρελθόντος, όχι η δημιουργία αυτού τούτου (ιδίου) παρελθόντος, μέσα σε εργαστήρια που ψάχνουν για το γονίδιο Θεός, τι αξιόπιστο πείραμα μπορεί να δώσει; Εάν ήταν δυνατή η δημιουργία ιδίας, όχι ομοίας καταστάσεως, με αυτήν του παρελθόντος των δισεκατομμυρίων ετών, μέσα στο «σήμερα», μέσα στο «τώρα», τότε κατά τη στιγμή της πειραματικής εκρήξεως όλοι οι γαλαξίες θα τινάζονταν στο διάστημα! Αυτό λέει η απλή λογική! Το «γονίδιο Θεός», συνεχίζουμε, ως ποσοστιαία κατάσταση χωρίς ποσότητα (απειροστικός λογισμός), πρέπει για να συμβεί έκρηξη να μετατραπεί σε ποσότητα. Το γονίδιο τούτο καλείται «ενδοσπόριο» καθότι είναι ο φορέας, το προοίμιο της ύλης και ευρισκόμενο, ας μου επιτραπεί η λέξη σε «εγκυμονούσα» κατάσταση, αναμένει την εντολή για την έκρηξη, όχι την των έσω, απόντος ακόμη του φυσικού νόμου, αλλά εκ των έξω! Η εντολή για την έκρηξη προς το ενδοσπόριο εκφράζει την αρχή του χρόνου (γίγνεσθαι) που είναι ταυτότητα της ύλης ποσότητος. Έκρηξη, χρόνος, ποσότητα δε διαχωρίζονται ούτε με τις πιο λεπτομερείς διαιρέσεις του δευτερολέπτου, καθότι αυτά είναι ένα και το αυτό! Ελέγχθη προηγουμένως ότι το σύμπαν αποδεδειγμένα συστέλλεται και διαστέλλεται και τονίσαμε ότι ως εκ τούτου έχει όρια! Τα όρια όμως έχουν δίνουν σχήμα. Οποιοδήποτε όμως σχήμα έχει κέντρο. Το κέντρο του σχήματος τούτου είναι ο πλανήτης Γη, διότι σ αυτόν υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για τη ζωή του πλάσματος, που έχει τις δυνατότητες να γίνει βοηθός (όμοιος) του Θεού! Ζωή άλλου είδους, άλλης μορφής, ίσως υπάρχει και έξω της γης (όντα με ευρύτερη μάλιστα εγκεφαλική διανόηση), όχι όμως άνθρωπος (άνω θρώσκω). Η σελήνη, λόγω χάριν, απέχει από τη γη μόλις 12

13 χλμ., μία απόσταση την οποία το φως την καλύπτει εντός δευτερολέπτου και παρά τη μικρή αυτή απόσταση δε διαθέτει όπως και οι άλλοι πλησίον της γης πλανήτες δε διαθέτουν, την κοσμική ακτινοβολία της ηλιακής δραστηριότητας και την ακριβή θέση στο σύμπαν, προσόντα δηλαδή που μόνο η γη προσφέρει για την ύπαρξη και διατήρηση της ανθρώπινης ζωής. Ποιος αντικειμενικός παρατηρητής θα ισχυρισθεί ότι τα προσόντα αυτά είναι τυχαία και ότι δεν εδόθησαν από συνειδητή αρχή; Σημείωση : Καμία απολύτως γλώσσα δε δύναται να αποδώσει αφομοιωτικώς κάθε μυστήριο, καθότι το νυστέρι αυτών δεν είναι όπως αυτό της Ελληνικής, λεπτό εννοιολογικό και αυτός είναι ο λόγος εξαιτίας του οποίου οι άλλοι λαοί δεν εισχωρούν στο Θείον. Οι γλώσσες των άλλων λαών δε βοηθούν στην έρευνα. Γι αυτό εμείς οι Έλληνες είμεθα περισσότερο υπεύθυνοι έναντι του Θεού! Απομακρυσμένου του Ισραήλ από την προς τον Ιεωχά πίστη, αναδύονται οι προφήτες του, μερικοί εκ των οποίων πραγματικώς θεόπνευστοι προσπαθούν να συγκρατήσουν το λαό αυτό από την πτώση, μία πτώση η οποία εκφράζεται με μία συμμαχία με το διάβολο, όπως έγινε λόγος στα προηγούμενα αλλά και με τη λατρεία θεοτήτων, αντίγραφα δοξασιών των γύρω από αυτόν ειδωλολατρικών λαών. Την ομοιότητα του Θεού, τον άνθρωπο, αυτοί οι σοφοί της Σιών, γνωρίζοντας την αλήθεια αυτήν και έχοντας στα χέρια τους την οικονομική δύναμη, τον έκαναν σύμμαχο του διαβόλου, επαναλαμβάνω, και πολέμιο του Θεού. Με την πάροδο του χρόνου, το σχέδιο «παγκοσμιοποίηση» ετέθη σε εφαρμογή, προκειμένου μέσω της οικονομικής ισχύος να κυβερνήσουν την ανθρωπότητα, εφόσον ο Θεός δεν τους έδωσε αυτή τη «χάριν». Ο προμαχώνας όμως απέναντι στην παγκοσμιοποίηση είναι η πίστη των Ελλήνων, η ορθοδοξία. Η απόφαση λοιπόν των σοφών της Σιών είναι αμετάκλητη. Και αυτή η απόφαση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Το σχέδιο για την καταστροφή του Ελληνισμού ξεκινά από την αρχαιότητα με διαφόρους κατά καιρούς τρόπους και με σφραγίδα την κατοχύρωση του «αναδέλφου» ως Μεσσίου προς κατάκτηση της ανθρωπότητας. Η παγκοσμιοποίηση είναι αμετάκλητη απόφαση του Σιωνισμού, η οποία δε δέχεται πισωγυρίσματα ως συνέβαινε κατά το παρελθόν ελέγχοντας πλέον τα πάντα. Τον επιθετικό τομέα το φόβητρο του κόσμου τον έχουν αναλάβει οι Η.Π.Α., η πλέον χρεοκοπημένη χώρα του κόσμου, με το δικαίωμα να χαρακτηρίζεται από τους «οίκους αξιολόγησης» που και εδώ βρίσκονται Εβραίοι, ως 3 A, ενώ το χρήμα των δεν έχει αντίκρισμα ούτε μερικά τσουβάλια ροκανίδια επαναλαμβάνουμε! Ας γυρίσουμε όμως αντίστροφα τις σελίδες της ιστορίας 13

14 Το έτος 521 π.χ. στο θρόνο της Περσίας βρίσκεται ο Δαρείος ο Υστάσπης. Στην αυλή αυτού υπηρετεί η αφρόκρεμα του Ιουδαϊκού ιερατείου (Χοροβάβελ, Μαρδοχαίος κ.ά.), οι οποίοι με την επιρροή τους και ευρισκομένου του Ιουδαϊκού λαού αιχμαλώτου στη Βαβυλώνα, κατορθώνουν να πείσουν το Δαρείο όπως επιτρέψει την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ. Ο Δαρείος είναι αυτός που ξεκίνησε τους πολέμους κατά της Ελλάδος (490 π.χ. μάχη Μαραθώνος). Ο Ουέλς δίνει την πληροφορία κατά την οποία ο βασιλεύς των Περσών πήρε την απόφαση αυτή, κατόπιν υποδείξεως του Έλληνος ιατρού των ανακτόρων του (βλ. ΟΥΕΛΛΣ Παγκόσμιος Ιστορία, τόμ. Α, σελ. 388). Αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα διότι ο ιατρός δεν είχε επιχειρήματα να πείσει το Δαρείο για ένα τέτοιο εγχείρημα, καθότι ο Πέρσης βασιλεύς δεν απέβλεπε στην Ελλάδα αλλά στις χώρες τις μακράν και προς βοράν της Ελλάδος. Το γεγονός όμως ότι επί Δαρείου η επιστροφή των Ιουδαίων στην Ιερουσαλήμ γίνεται με συνοδεία βασιλικής φρουράς και με τυμπανοκρουσίες (βλ. Π. Διαθήκη Έσδρας Α κεφ. Ε 1-3), φανερώνει καθαρά το δεσμό του Ιουδαϊκού ιερατείου με την περσική αυλή και ασφαλώς με την υπόδειξη αυτού ξεκινά ο πόλεμος κατά των Ελλήνων, αιτία δε αυτής της υποδείξεως είναι η ζηλοτυπία έναντι ενός λαού του οποίου ο πολιτισμός την εποχή εκείνη φώτιζε ολόκληρο τον κόσμο. 486 π.χ. θάνατος Δαρείου και διαδέχεται αυτόν ο υιός του Ξέρξης συνεχίζοντας τον πόλεμο (480 π.χ. Ναυμαχία Σαλαμίνος). 465 π.χ. θάνατος του Ξέρξη, διαδέχεται αυτόν ο υιός του Αρταξέρξης ο μακρόχειρ ( π.χ.). Το έτος 458 π.χ. ο Αρταξέρξης χωρίζεται την Αστίν κάνοντας βασίλισσα την Ιουδαία Εσθήρ, επί αρχηγού Ιουδαίων Έσδρα. Ό,τι δηλαδή συνέβη αργότερα με τη Ρωμαϊκή Σύγκλητο, όπου οι Ρωμαίου ηγεμόνες είχαν υποδουλωθεί στους Εβραίους εξαιτίας συνάψεως γάμων με πλούσιες θυγατέρες Εβραίων. Τα του Αρταξέρξη τα βλέπουμε και στο βιβλίο της Π. Διαθήκης (Έσδρας Α κεφ. Ε 1 10). Δεν ήταν δυνατόν αυτοί να ανεχθούν την εξέλιξη του κόσμου υπό το φως του Ελληνικού Πνεύματος. Πόλεμος κατά του πολιτισμού αυτού, πόλεμος κατά της γλώσσας, που εκφράζει και αυτή τη γραμμή, πόλεμος κατά της Γέας που διατυπώνει ο κατά την αλήθεια άνθρωπος. Μέγας Αλέξανδρος. Κατ αρχήν πρέπει να λεχθεί ότι το έτος 338 π.χ. η συνέλευση των ελληνικών πόλεων αναγνώρισε τον πατέρα αυτού Φίλιππο ως αρχιστράτηγο για τον κατά της Περσίας πόλεμο. Σημειώνουμε το γεγονός τούτο επειδή έχει σημασία ως θα φανεί στα μετέπειτα. Έχοντας τώρα υπόψιν ότι η μάχη στις όχθες του ποταμού Γρανικού με αρχιστράτηγο των Ελλήνων το Μ. Αλέξανδρο έγινε το 334 π.χ., βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο νεαρός ως βασιλεύς ανήλθε στο θρόνο της Μακεδονίας μεταξύ των ετών π.χ., αφού προηγουμένως κατέστρεψε τις Θήβες. 14

15 Ελεύθερος τώρα να εκστρατεύσει κατά της Περσίας χρειαζόταν χρήματα για το σκοπό αυτόν, παρά τον εξανδραποδισμό όλων των κατοίκων σχεδόν της πόλεως των Θηβών. Η συνδρομή όμως των Ελληνικών πολιτειών ήταν ανύπαρκτη, γεγονός που προξένησε μεγάλη στενοχώρια στο νεαρό στρατηλάτη. Όπως λοιπόν εκ των πραγμάτων φαίνεται το δάνειο ήταν απαραίτητο και ιδού το εβραϊκό κεφάλαιο έτοιμο να «βοηθήσει». Η βοήθεια εδόθη βέβαια, ο σκοπός όμως αυτής ήταν η υποδούλωση, η οικονομική κατ αρχήν, ολοκλήρου της Ελλάδος, τη στιγμή που συνέλευση των Ελλήνων είχε αναγνωρίσει το Φίλιππο και στη συνέχεια το διάδοχο αυτού αρχιστρατήγους στον πόλεμο κατά της Περσίας! Και τούτο διότι ο εβραϊσμός ουδέποτε πίστεψε ότι το παιδί εκείνο ο μετέπειτα Μ. Αλέξανδρος θα έβγαινε νικητής μέσα από την αχανή περσική αυτοκρατορία. Αργότερα βέβαια τον υποδέχθηκαν σαν Θεό. Το δάνειο του Μ. Αλεξάνδρου ήταν τάλαντα! Φθάνουμε στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και είναι γνωστή η επιρροή του Εβραϊκού κεφαλαίου μέσα στη σύγκλητο, αυτά βέβαια ελέγχθησαν στα προηγούμενα ως και οι λόγοι του Σενέκα επίσης. Η ανάγκη να επαναληφθούν θα φανεί στη συνέχεια. Φθάνουμε προχωρώντας στη βυζαντινή αυτοκρατορία όπου στο υψηλότερο σημείο της δόξης αυτής παρουσιάζεται ο Μωαμεθανισμός, η νέα αυτή θρησκεία (Ισλάμ) που σαν νεότερη διεκδικεί και το τελειότερο με την παρουσία του Μωάμεθ (622 μ.χ.). Ακολουθούν πόλεμοι, η αυτοκρατορία κλυδωνίζεται, το εσωτερικό αυτής σείεται από αιρέσεις, κυριότερη των οποίων υπήρξε αυτή των εικονομάχων που κράτησε ως εμφύλιος σπαραγμός εκατόν πενήντα χρόνια. Η προσκύνηση θεωρείται αμάρτημα κατά τα πρότυπα του Μωαμεθανισμού και έτσι φαίνεται και εδώ καθαρά ποιος κρύβεται πίσω από την αίρεση αυτή και ποιος μειδιά με ικανοποίηση στο βάθος! Φθάνουμε στην πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας και στην υποδούλωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο υπέστη τα πάνδεινα από τους Τούρκους κατακτητές και δε θα αναφερθώ στα της Ελληνικής επαναστάσεως ούτε στο ρόλο του Ευρωπαϊκού Γαλλικού διαφωτισμού. Ο παπισμός, η ιερά εξέταση, τα συγχωροχάρτια, οδηγούν στον προτεσταντισμό (διαμαρτυρόμενοι) και εν συνεχεία στο Μαρξιστικό μανιφέστο και στο καζάνι της Οκτωβριανής λεγομένης επαναστάσεως. Κατά το Μαρξιστικό δόγμα η επανάσταση δύναται να συμβεί και να πετύχει σε χώρα η οποία διαθέτει βιομηχανικό προλεταριάτο και αυτή ήταν η Γερμανία. Παρά ταύτα μεταφερθείς ο Λένιν στη Ρωσία δημιούργησε εκεί την επανάσταση η οποία πέτυχε αρά το ότι την εποχή εκείνη η Ρωσία ως φεουδαρχική χώρα δεν είχε βιομηχανικό προλεταριάτο. Είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι αυτά κατευθύνονται νομοτελειακά; Για τη συνέχεια ανωμάλων πάντοτε καταστάσεων και για την αναστάτωση του κόσμου, που πρέπει κατά τη Σιωνιστική ιδέα να είναι διαρκείας, δημιουργήθηκε το Ναζιστικό κίνημα με όλα τα επακόλουθα και ιδιαιτέρως 15

16 το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κατά τον οποίο αιματοκυλίστηκε η ανθρωπότητα! Σημείωση : Όταν ο Μέττερνιχ επρόκειτο να εκστρατεύσει κατά του Βελγίου (1831) οι Γερμανοεβραίοι μεγαλοτραπεζίτες Ρότσιλδ της Αυστρίας ζήτησαν από τους αδελφούς των της Αγγλίας ποια θέση έπρεπε να κρατήσουν απέναντι σ αυτήν την περίπτωση. Και οι αδελφοί της Αγγλίας απάντησαν «Μια τέτοια περίπτωση είναι ασύμφορη δι ημάς. Εάν ο Μέττερνιχ εκστρατεύσει κατά του Βελγίου, η Γαλλία και η Αγγλία θα σπεύσουν να τον βοηθήσουν»! Η δε μητέρα των Ρότσιλδ σε ερώτηση δημοσιογράφων, ποια είναι η γνώμη της για τον επικείμενο πόλεμο έλεγε «Εάν τα παιδιά μου δεν τον θέλουν δε θα γίνει πόλεμος»! (βλ. βασιλείς πλούτου). Οι άνθρωποι αυτοί έκαναν δηλώσεις ως να ήσαν αυτοί η Γαλλία και η Αγγλία. Πρώτη παρατήρηση Η «Ιερή Συμμαχία» μεταξύ των Ευρωπαϊκών κρατών με πρωταγωνιστή τον Μέττερνιχ, τον Ελληνομάχο Μέττερνιχ και η οποία μιλούσε για τη διατήρηση των συνόρων της εποχής εκείνης και αντίθετη με την αλλαγή των συνόρων, σκοπό είχε τη συνέχεια της υποδούλωσης του Ελληνικού έθνους και βεβαίως καταδίκαζε την Εθνική παλιγγενεσία, η οποία επρόκειτο να αλλάξει το χάρτη της Ευρώπης. Κατόπιν των ανωτέρω, φαίνεται πολύ καθαρά και εδώ ποιος ήταν αυτός που βρισκόταν πίσω από τον Μέττερνιχ. Δεύτερη παρατήρηση Ο διορισμός των Άγγλων Τσώρτς ως αρχιστρατήγου και του Κόχραν ως στολάρχου των Ελληνικών δυνάμεων από την Γ Εθνική Συνέλευση, παραμερισθέντος του Καραϊσκάκη, είχε ως αποτέλεσμα μετά το θάνατο (δολοφονία) αυτού, την εφαρμογή του Αγγλικού σχεδίου μάχης, το οποίο οδήγησε στην περιφανή νίκη του Κιουταχή και την παράδοση της ακροπόλεως. Ποιος δάκτυλος υπέδειξε τους διορισμούς αυτούς; Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της δολοφονίας του Καραϊσκάκη και του φιλέλληνα Άγγλου πρωθυπουργού Γ. Κάννιγκ που συνέβη τον ίδιο χρόνο ( ) του πρώτου, ( ) του δευτέρου. Τρίτη παρατήρηση Η σαφή ανθρώπων και η καταστροφή πολιτισμών από τα στίφη του Ισλάμ σε ολόκληρη σχεδόν την Ασία σήμερα, από ποιον παρακινούνται; Εάν η παρατήρηση αυτή είναι λάθος, τότε γιατί οι ισχυροί, οι γνωστοί πανίσχυροι δε δίνουν τέλος σ αυτήν την κατάσταση τραγωδία και μάλιστα σε 24 ώρες; Η τακτική της Σιωνιστικής ιδέας και αντιλήψεως κατά την οποία οι λαοί όλου του κόσμου πρέπει να υποταχθούν στο γένος των Εβραίων φαίνεται και στα πρωτόκολλα των σοφών του, οι οποίοι αρπάζοντας τα «Άλφα-Βήτα» των Ελλήνων παρουσίασαν τούτο ως αρχή επικρατήσεως της ύλης επί του πνεύματος! Εκθέτω τούτο Το άλφα ονομάζεται από αυτούς «Άλφ» και σημαίνει μάθηση. Το βήτα ονομάζεται «Βήθος» όπως και ο οίκος από αυτούς ονομάζεται. Έχουμε λοιπόν «μάθηση οίκου». Λεπτομερέστερα 16

17 σημαίνει «διδαχή και μάθηση οικονομίας» και το γάμα «Γεμέλιο» που σημαίνει «πλήρωση». Επειδή δε το δέλτα «Δέλθ» βρίσκεται στην τέταρτη θέση, τόμε μαζί με τα προηγούμενα έχουμε «Διδαχή και μάθηση οικονομίας, πλήρωση είναι, Δέλτων». Για τα υπόλοιπα γράμματα εφόσον υπάρχει η περιέργεια της έρευνας ο ενδιαφερόμενος και εφόσον προσπαθήσει θα διαπιστώσει ότι το πρωτόκολλο των σοφών της Σιών στα οποία βρίσκεται ο τρόπος υποδουλώσεως του κόσμου είναι η έκφραση του Αλφαβήτου αυτού! Εκθέτω το Ελληνικό Αλφάβητο (τα πρώτα επίσης γράμματα). Αλ = ο νοητός ήλιος, Φα = Το φως. Βη = Προστακτική του ρήματος Βαίνω (βαδίζω έρχομαι ) Τα = Δοτική άρθρου δοτικού τύπου της εις την Γα = γη, Μα = συγχρόνως. Δε = άμα, Λτα = ο ορατός ήλιος, ο ερχόμενος. Εψ = ψημένον, Ίλων = λάσπη, ύλη. Στ = στη = προστατική του ρήματος ίστημι. Ερμηνεία : Νοητέ ήλιε φως, πήγαινε στη γη συγχρόνως με τον ορατόν ήλιον, που ψήνει την ύλη, να στήσεις αυτήν όρθια. Στο αλφάβητο αυτό φαίνεται η υψίστη αποστολή του Έλληνος, ο οποίος διατάσσεται να ανορθώσει πνευματικά τον κόσμο, χωρίς ίδιον όφελος. Στο παραποιημένο υπό των εβραίων αλφάβητο, φαίνεται η προσπάθεια, η επιθυμία υποδουλώσεως των κατοίκων της γης στο γένος των υιών Ισραήλ. Τι σημαίνει όμως «Έλλην»; Και από πού ξεκινά αυτός; Έχουμε τονίσει στο παρελθόν, επαναλαμβάνουμε και τώρα, τα εξής: Πρόσωπο ή υπόσταση εκ του υφίσταμαι (υπάρχω). Το πρόσωπο δε χαρακτηρίζεται και ως «άτομον» όπως κακώς συμβαίνει από μερικούς απολογητές του Σιωνισμού, διότι το άτομον ταυτίζεται με τον αριθμό (έτσι μας θέλουν οι Σιωνιστές). Επίσης το ανερχόμενο πρόσωπο δε γίνεται ισχυρή προσωπικότητα καθώς πρεσβεύουν οι περιορισμένοι εντός υλικοκοινωνικών πλαισίων. Ανερχόμενο το πρόσωπο πλησιάζει προς τη μη έχουσα τέλος τελείωση δηλαδή προς τη θέωση. Το πρόσωπο έχει το φυσικό του γνώρισμα αλλά και το «προσωπικό». Καλλιεργώντας τα θεοδώρητα προς αυτό χρίσματα, απομακρύνεται από τη φύση, ενώ ταυτίζεται με αυτήν, εάν τα θεοδώρητα χαρίσματα τα απορρίψει. Ο Θεός ήταν κάποτε για τους εβραίους πίστη ακλόνητη. Για τους Έλληνες, με το θεοδώρητο χάρισμα της γλώσσης, πίστη ήταν η μέσω της γλώσσης έρευνα του Επέκεινα, που καλλιεργούσε την αρετή της γνώσεως. Γι αυτό ακριβώς το λόγο οι Έλληνες έγιναν διδάσκαλοι της κοινωνίας! Ανάγκη στο σημείο τούτο να αναφερθούμε στην ηλικία της ανθρωπότητας πολύ περιληπτικά, καθότι δεν υπάρχει ο κατάλληλος χώρος αφενός και δεν είναι το θέμα του βιβλίου αυτού αφετέρου. 17

18 Η αναφορά αυτή εν τούτοις γίνεται διότι στα πλαίσια της Σιωνιστικής προσπάθειας για τον υποβιβασμό του ανθρώπινου γένους βρίσκεται και αυτή της τοποθετήσεως της ανθρώπινης καταγωγής μέσα στις κλούβες των ζωολογικών κήπων της Αυστραλίας και της Αφρικής! Η μεροληπτική και κατευθυνόμενη ιστορία γράφει ότι η «παιδική ηλικία της ανθρωπότητος» είναι πολύ μεγάλης διαρκείας ανεβάζοντας αυτήν σε εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, ισχυριζομένη δηλαδή ότι ο άνθρωπος ξεκίνησε από διαφόρων ειδών πιθήκους, φθάνοντας τελικά στη σημερινή όρθια στάση! Επειδή ο συνδετικός κρίκος μεταξύ κάποιου πιθήκου και ανθρώπου δεν έχει βρεθεί, γι αυτό ακριβώς το λόγο οι σφαγιαστές της επιστήμης κατέφυγαν στη μεγαλύτερη πλαστογραφία, στη μεγαλύτερη απάτη όλων των αιώνων και όλων των εποχών. Το έτος 1912 εμφανίσθηκε το «εύρημα» του συλλέκτη Ντάουσον, ο οποίος ανεκάλυψε στο Πίλτ Ντάουν (Pilt Down), κοντά στο Λονδίνο, στην κομητεία Σάσσεξ, ένα κομμάτι από ανθρώπινο κρανίο και μια κάτω σιαγόνα, που παρουσίαζαν ένα εντελώς ασυνήθιστο και ακατανόητο συνδυασμό γνωρισμάτων ανθρώπου και πιθήκου. Το κρανίο είχε τελείως ανεπτυγμένη εγκεφαλική κάψα, ενώ η σιαγόνα ήταν σε πλήρη αντίθεση με αυτό γιατί δεν ξεχώριζε στο σχήμα και στο μέγεθος από την πιθηκίσια. Έτσι έβγαινε το συμπέρασμα κατά το οποίο ο Ντάουσον είχε ανακαλύψει τα υπολείμματα ενός πλάσματος που είχε εγκέφαλο σύγχρονου ανθρώπου και μασητικό μηχανισμό πιθήκου! Έτσι το καινούριο πλάσμα έλαβε την ονομασία «Ηωάνθρωπος» του Ντάουσον, δηλαδή εκπρόσωπος της αρχικής εποχής της διαμορφώσεως του ανθρώπου, κατά λέξη «αυγής της ανθρωπότητος». Ωστόσο η ιστορία της εντυπωσιακής ανακαλύψεως του Ντάουσον εμφανίσθηκε κατά το έτος 1953 ως πλαστογραφία! Στο κρανίο ενός ανθρώπου σύγχρονου τύπου που είχε νεοπαλαιολιθική φυσιογνωμία ήταν συνταιριασμένη η κάτω σιαγόνα ενός σύγχρονου πιθήκου, βαμμένη με διχρωμικό κάλλιο για να φαίνεται πως ήταν πάρα πολύ αρχαία! Χωρίς να περιορισθεί σε αυτό ο πλαστογράφος είχε λιμάρει ένα από τα δόντια του «ηωανθρώπου»! (βλ. Παγκόσμια Ιστορία Ακαδημίας Ε.Σ.Σ.Δ. τόμ. 1 σελ. 76, 1955). Η ιστορία αυτή της Ε.Σ.Σ.Δ. δε θέλησε την εμφάνιση του «Ηωανθρώπου» σε Αγγλικό έδαφος και γι αυτό ακριβώς τον λόγο έφερε στο φως την απάτη. Μέχρι σήμερα πάντως οι τίτλοι «Νεάντερνταλ, Κρο Μανιόν κ.λπ.» δεν αποτελούν επιστημονικώς κρίκο με τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι εκείνος στα χέρια του οποίου χρησιμοποιείται το εργαλείο δουλειάς συνειδητά για κάποιο σκοπό και αρχίζει έτσι ο διάλογος μεταξύ εργαλείου δουλειάς και της εγκεφαλικής του διανοήσεως. Σημείωση : Τα ζώα τα οποία καθαρίζουν τις μπανάνες πριν την κατανάλωση αυτών δε σημαίνει ότι σκέπτονται ανθρώπινα και ούτε βέβαια εξαιτίας 18

19 αυτής της συμπεριφοράς των πρέπει να χαρακτηριστούν ως πρόγονοι του ανθρώπου. Πολλοί κάτοικοι της Ιαπωνίας προτιμούν τη σαρδέλα όχι ως φαγητό αλλά ως αυτή συλληφθεί στα δίχτυα. Αυτό δεν υποβιβάζει την καταγωγή των ως ανθρώπων ούτε και μερικές γάτες που προτιμούν τα ψάρια τηγανητά έχουν τάση εξανθρωπίσεως. Η αρχή της διαλεκτικής ανάμεσα στο εργαλείο δουλειάς και τον άνθρωπο (ανθρώπινη εγκεφαλική διανόηση) είναι ο δείκτης της πραγματικής ιστορίας της ανθρωπότητας. «Οι νεολιθικοί άνθρωποι είχαν περάσει στο στάδιο αυτό και ολίγαι χιλιάδες ετών τους εχώριζον από την αυγήν της γραπτής παραδόσεως και της στιγμής όπου ήρχισεν η πραγματική ιστορία της ανθρωπότητος». (βλ. ΟΥΕΛΛΣ Παγκόσμια Ιστορία τόμ. Α σελ. 132). Αυτό θα διαπιστωθεί και από την ιστορία του πολιτισμού του πανεπιστημίου της Οξφόρδης καθώς θα ιδούμε πιο κάτω. Η νεολιθική φάση των ανθρωπίνων πραγμάτων άρχισε πριν έτη πριν τη χρονολογία μας με ενδιάμεσους σταθμούς τη χαλκοκρατία και το σίδηρο. Η παρουσία της ναυσιπλοΐας (8 η χιλιετηρίδα), η οποία ταυτίζεται με την αλιεία, δίνει νέες μορφές οικονομίας σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα, κάτι που δείχνει την ανθρώπινη δραστηριότητα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ξεχωρίζουν ο Μινω-Μυκηναϊκός πολιτισμός (4 η χιλιετηρίδα π.χ π.χ.) π.χ. Τρωικός πόλεμος 1100 π.χ. Τέλος Μυκηναϊκής εποχής. Από το έτος 1450 π.χ. είναι ανάγκη να πούμε ότι οι Μυκηναίοι είχαν κυριαρχήσει στην Κρήτη. Σημείωση : Γύρω στο τέλος της Μυκηναϊκής εποχής (1100 π.χ.) δημιουργείται κεντρική αρχή στο Ισραήλ. Όταν δηλαδή ο Ελληνικός Πολιτισμός βρισκόταν επικεφαλής της ανθρώπινης εξέλιξης οι Εβραίοι βρίσκονταν σε κατάσταση νομάδων. Ο προφήτης του Ισραήλ Σαμουήλ αναδεικνύει βασιλέα του λαού αυτού το Σαούλ. Μέχρι την εποχή εκείνη στη χώρα αυτήν έπραττε το δίκαιο έκαστος «κατά την εαυτού κρίσιν» (βλ. βιβλίον Π. Διαθήκη «Κριταί»). Πρέπει στο σημείο αυτό να παρατηρήσουμε ότι η θρησκεία έκανε την εμφάνισή της ευθύς με την παρουσία του ανθρώπου. Για να ακριβολογήσουμε θα πούμε ότι αυτή είναι έμφυτη. Ο άνθρωπος θεολογεί κατά το πρώτον όταν παρατηρώντας τη φύση και τον εαυτό του ψάχνει το Δημιουργό μέσα από το ερώτημα «Ποιος έφτιαξε αυτά τα αξιοθαύμαστα; Ποιος έφτιαξε εμένα;» και φιλοσοφεί, κατά το δεύτερον Από αυτά τα δύο ή μάλλον το ένα με τις δύο του όψεις αναδύεται η έρευνα η οποία χαρακτηρίζει το ανθρώπινο. 19

20 Οι πίθηκοι και οι ανθρωποπίθηκοι όπως και όλα τα ζώα δεν έχουν θρησκεία, δεν έχουν άλλη όψιν αυτής της φιλοσοφίας, δεν έχουν έρευνα. Διαθέτουν μόνο το ένστικτο και με αυτό βαδίζουν, διότι αυτό είναι η πηγή της πάσης αυτών ικανοποιήσεως. Κατ αρχήν ο άνθρωπος την κάθε δύσκολη περίπτωση την απέδιδε στη δυσαρέσκεια των θεών, τους οποίους φρόντιζε να κατευνάσει ακόμη και με ανθρωποθυσίες, διότι νόμιζε ότι οι Θεοί αρέσκονται στο αίμα. Τελικά μέσα από τους συνδέσμους ο άνθρωπος προσπαθεί να πλησιάζει το Θεό και εξακολουθεί αυτή την προσπάθεια. Στο σημείο αυτό νομίζουμε ότι είναι ανάγκη να λεχθούν τα εξής, περί της Ελληνικής γλώσσης. «Η Ελληνική γλώσσα συνεχίζεται αδιάκοπα επί πολλές χιλιετίες. Η σύγχρονη Ελληνική συνεχίζει τη Μυκηναϊκή και την Ομηρική Ελληνική, μέσω της Βυζαντινής. Χάρη σε αυτή τη συνέχεια πολλές Μυκηναϊκές λέξεις επιβιώνουν στη σύγχρονη Ελληνική κοινή και ιδιωματική παρατίθενται οι χαρακτηριστικές. Αγρός (Α κο το) Αιγύπτιος (Αι κυ ρι τι ζο) Αλεξάνδρα (A re ke sa da ra) Άνεμος (A ne mo) Άνθρωπος (A to ro qo) Άξων (A ko so ne : άξονες. (βλ. Ιστορία των Ελλήνων Δεύτερη Έκδοση τόμ. 1 σελ. 567 Εκδόσεις Δομή). Σημειώνουμε ότι υπάρχει πληθώρα λέξεων στη συνέχεια και δεν είναι δυνατόν να εκτεθούν όλες εδώ. Περνώντας στο θέμα της γραφής υπενθυμίζουμε ότι η γραφή δεν είναι δημιούργημα κάποιας προσωπικότητας ούτε δημιουργήθηκε σε ορισμένο χώρο και χρόνο αλλά σε διάφορα σημεία της γης! Σχεδόν ταυτοχρόνως η γραφή εμφανίσθηκε την 4 η χιλιετία π.χ. στην Αίγυπτο (ιερογλυφική) και η σφηνοειδής γραφή, στη Μεσοποταμία. Πολλά από τα είδη των γραφών αυτών εξελίχθηκαν αλλά και άλλα έμειναν στάσιμα ή συγχωνεύθηκαν με άλλες διαλέκτους. Παρενθετικώς θα πούμε ότι οι Αβραμιαίοι (Αβραάμ 1800 π.χ.) δε χρησιμοποίησαν τη σφηνοειδή. Στον Ελληνικό χώρο (Κρήτη) εμφανίσθηκε γύρω στο 2000 π.χ. περνώντας μέσα από την ιερογλυφική, όχι όμως την Αιγυπτιακή και τη γραμμική γραφήν Α, η οποία δεν έχει σχέση με την ιερογλυφική αλλά δημιουργήθηκε ανεξαρτήτως με βαθμιαία σχηματοποίηση και μεταμόρφωση σύμφωνα με το χώρο και τις ασχολίες που πηγάζουν εκ του χώρου. Υπάρχει επίσης η γραμμική γραφή Β που προέκυψε από τη γραμμική γραφή Α. Η γλώσσα δε των κειμένων της γραμμικής γραφής Β είναι στα Ελληνικά (βλ. Μ. VENTRIS. Άγγλος αρχιτέκτων 1952 και CHA-DWICK Άγγλος γλωσσολόγος). Η γραμμική όμως γραφή Β, δεν αποδίδει καλώς την Ελληνική αλλά ατελώς, καθότι η εν λόγω γραφή του είδους αυτού είναι κατάλληλη για γλώσσες των οποίων οι λέξεις αποτελούνται από απλές συλλαβές (Ιαπωνική). Στα Μυκηναϊκά κείμενα εκτός των συλλαβογραμμάτων που αντιπροσωπεύουν το απτό, το χειροπιαστό, υπάρχουν και τα ιδεογράμματα, τα σημεία δηλαδή που εκφράζουν έννοιες μονάδες χωρητικοτήτων, αυτές 20

21 των στερεών, των υγρών κ.λπ., πράγμα που σημαίνει ότι η γλώσσα των Ελλήνων παρουσιάζεται με τη γραφή ως εννοιολογική για πρώτη φορά στον κόσμο και με αυτή και μόνο με αυτή κατορθώνει ο ερευνητής να πλησιάσει αυτόν (τον κόσμο). Σημείωση : Υπάρχει η άποψη κατά την οποία οι Έλληνες προέρχονται εκ του Έλληνος ο οποίος κατάγεται εκ του Διός. Σε αυτήν την άποψη θα απαντήσουμε αργότερα. Γράφοντας εν ονόματι της Ιστορίας και όχι της μυθολογίας, θα πούμε ότι εκ των όντως Ελλήνων ξεκίνησαν ο Αίολος και ο Σούθος. Οι δε λοιπές γενεές εκ του Ινάχου και του Φορωναίως εκ του Δαναού του Αιγυπτίου εκ του Κάδμου του Σιδωνίου και εκ του Διονυσίου του Θηβαίου. Ο κόσμος των εννοιών έγινε προσιτός εξαιτίας της Ελληνικής γλώσσης και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο αποτελεί αυτήν την επικεφαλίδα της ανθρώπινης ιστορίας. Αντίθετα οι Εβραίοι έχουν την ποσότητα, το χρήμα, που στοχεύει όχι στην έρευνα και την απελευθέρωση αλλά στη δημιουργία σκλάβων με μία μισάνθρωπη νοοτροπία και άρρωστου εγωισμού. «Την τοσαύτην έχοντας την ισχύν ως και βασιλέως τι λέγοντες πιστεύεσθαι» (Ιωσήφ Ιουδ. Αρχαιολ.). «Επί Μωσέως καθέδρας εκάθισαν» λέει ο Χριστός, παρουσιαζόμενοι ως αυθεντίαι της ηθικής και του Νόμου, ενώ μικρή υπήρξε η διαφωνία μεταξύ των αν και οι «λαοί της γης» (Αμ χάαρες) έπρεπε να μαστιγώνονται κατά την ημέραν του Σαββάτου. Έχουν χωρίσει τους εκπροσώπους της ιστορικής ερεύνης σε διαφορετικά και αντίθετα στρατόπεδα προκειμένου η έρευνα να παρουσιάζει επιθυμητά σε αυτούς αποτελέσματα. Η διαφορά μεταξύ των επιστημόνων για την ηλικία επί παραδείγματι της γης φθάνει σε δισεκατομμύρια χρόνια. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια που εκφράζουν διάφοροι μέθοδοι μετρήσεων γήινων καταστάσεων, αυτές συγκρούονται μεταξύ των και πετρώματα τα οποία πιστευόταν ηλικίας εκατομμυρίων ετών τελικώς απεδείχθησαν ηλικίας μερικών χιλιάδων ετών. Δε γνωρίζει κανείς τελικά ποιο από τα στρατόπεδα τα οποία αυτοί δημιούργησαν να πιστέψει. Είναι η καταστροφή κάθε γνήσιου προοδευτικού βήματος. Πρέπει εν τούτοις να ληφθεί σοβαρά υπόψιν ότι ο γενικός κατακλυσμός τον οποίον έχει αποδεχθεί το μεγαλύτερο μέρος των γεωλόγων οδηγεί σε κατάσταση συγχύσεως την έρευνα. Εδώ πρέπει απλά να πούμε ότι η λέξη «ΕΛΛΑΣ» προέρχεται από τη λέξη «ΣΕΛΑΣ», το δε «Σέλας» είναι αυτό το κατά τους πόλους φωτεινό μετέωρο. Ελλάς δηλαδή σημαίνει, είναι «φεγγοβολή». Είμαστε λοιπόν Σελλοί Έλληνες και όχι Γραικοί. Το δε επισφράγισμα του Ελληνικού πνεύματος εκ του οποίου ξεκινά η έρευνα είναι «Εκ του μηδενός ουδέν παράγεται». Μία προσπάθεια που 21