ΑΓΙΟΙ IΣI ΔΩ POI ΙΟΥΛΙΟΣ 2014 ΕΤΟΣ Θ - ΤΕΥ ΧΟΣ 147

Transcript

1 ΑΓΙΟΙ IΣI ΔΩ POI ΙΟΥΛΙΟΣ 2014 ΕΤΟΣ Θ - ΤΕΥ ΧΟΣ 147 Μη νιαίο Πε ριο δι κό του Ι ε ρού Να ού Αγί ων Ισι δώ ρων Λυ κα βητ τού. Διεύ θυν ση: I. N. Αγ. Ισι δώ ρων Λυ κα βητ τού T.Θ / ΑΘΗ ΝΑ Τη λέ φω νο Ι ε ρού Να ού: Τη λέ φω νο & Φαξ: ai si dor@ote net.gr TA ΠΕ ΡΙΕ ΧΟ ΜΕ ΝΑ ΑΡ ΘΡΑ TOY ΤΕΥ ΧΟΥΣ: A/A ΤΙ ΤΛΟΣ ΘΕ ΜΑ ΤΟΣ... ΣΕ ΛΙ ΔΑ 1ο Υπάρχει και ο πλησίον ο Διαπροσωπικές σχέσεις ο Ο προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης ο Ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός αρχιεπίσκοπος Κριμαίας ο Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος ο Το όραμα της Αγίας Πελαγίας και η εύρεση της Παναγίας της Τήνου ο Επιστροφή στην θρησκεία o Τι σημαίνουν τα επίθετα των Αγίων ο Περί υγείας και ευεξίας - 10 αντιοξειδωτικά τρόφιμα ο Τα νέα από τη ζωή του προσκυνήματός μας ο Πρόγραμμα ιερών ακολουθιών μηνός Ιουλίου ο Διηγήσεις από το γεροντικό - Κλίμακα του Ιωάννου...26 Ει κό να εξω φύλ λου: Η είσοδος του προαυλίου χώρου των Αγίων Ισιδώρων Διευ θυ ντής Πε ριο δι κού: πα τήρ Δη μή τριος Λου πα σά κης. Επι μέ λεια Έκ δο σης & Αρ χι συ ντα ξία: πατήρ Χα ρά λα μπος Βαρ βα γιάν νης ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ Αρ χι μαν δρί της Ιγνά τιος Χα τζη νι κο λά ου [Θε ο λό γος τέ ως Λυ κειάρ χης] Κων/νος Αρ. Δημητρακόπουλος: Δάσκαλος Ιωάννης Μάγκος [Εκπαιδευτικός Τεχνολόγος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός] Πατήρ Σωτήριος Αμησινόπουλος [Ιεροδιδάσκαλος] Μαρία Παπαχρίστου Παθολόγος - Ενταντικολόγος Νι κό λα ος Συλ λι γαρ δά κης [Ι α τρός Χει ρουρ γός Ω.P.Λ] Σο φία Αντω νιά δου [Κα θη γή τρια Φι λό λο γος] Ξαν θή Σπυ ροπού λου [Φι λό λο γος] Πό λυ Βαρ τζιώ τη - Γα λε νια νού [Διαι το λό γος] Φαίη Σμυρναίου Φοιτήτρια Πάντειου Παν/μίου Αρ χείο-φω το γρα φι κό υλι κό: Ι ε ρός Να ός - 3 -

2 ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΛΗΣΙΟΝ Ό σο και να κάνουμε πολλές φορές τους αυτάρκεις και τους πλήρεις εκ φύσεως συμβαίνει το αντίθετο. Η καρδιά μας ζητά το alter ego, τον άλλον εαυτό μα, τον πλησίον μας. Και δεν μιλάμε μόνο για την ανάγκη του άλλου φύλου, μιλάμε γενικά για την ανάγκη του συνανθρώπου μας. Εν μπορούμε να κάνουμε δίχως του. Βαρεία έως αβάσταχτη η μοναξιά. Θέλουμε να δώσουμε και να πάρουμε. Θέλουμε την συνομιλία. Θέλουμε την συμπαράστασή του. Έτσι πλασμένοι είμαστε. Πολλά μπορούμε να δώσουμε στους συνανθρώπους μας. Από υλικά μέχρι πνευματικά. Μπορούμε να τους συμπαρασταθούμε και κατά την εκάστου ιδίαν χρείαν, και προπαντός με την αγάπη μας, προϊόν της πίστεώς μας στον Θεόν. Πολλές φορές η πίστη μας βοηθάει τους συνανθρώπους μας. Μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον ακόμα και αν αυτός δεν πιστεύει. Μετά από αυτό ανοίγεται ο δρόμος της πίστεως και ποιός ξέρει, μπορεί να τον βαδίσει. Γι αυτό έχουμε χρέος ως χριστιανοί να βοηθούμε, και δια της προσευχής μας, και μάλιστα και για την σωματική και για την ψυχική υγεία των συνανθρώπων μας. Με λίγα λόγια τονίζουμε ότι πολύ μετρά η πίστη όχι μόνο για εμάς αλλά και τον πλησίον μας. Η περίπτωση του παραλυτικού της Καπερναούμ είναι εξόχως αποκαλυπτική: Τέσσερις άνθρωποι φέρνουν στα πόδια του Χριστού έναν παραλυτικόν. Ο Χριστός συγκινείται και αμείβει την πίστην των τεσσάρων: «Ιδών δε ο Ιησούς την πίστην αυτήν λέγει τω παραλυτικώ, τέκνον αφεωνταί σοι αι αμαρτίαι σου... σοι λέγω έγειρε και άρον τον κράββατόν σου και ύπαγε εις τον οίκον σου...» [Μαρκ. 2,5-11] Είναι περίεργο πως δεν μιλεί το Ευαγγέλιο για την πίστη του παραλυτικού, αλλά για την πίστη αυτών ου τον πήγαν στο Χριστό, και γεννάται ευλόγως το ερώτημα: υπάρχει, άραγε αντιπροσωπευτική πίστη; όπως ξέρουμε, και όπως είπαμε και παραπάνω, μπορεί να προσεύχεται κανείς για τον άλλον. Άλλωστε, είναι γνωστή η πίστη της Εκκλησίας μας η πρεσβεία και μεσιτεία των αγίων. Πολλά είναι τα τροπάρια προς την - 4 -

3 Παναγία και τους Αγίους για την μεσιτεία τους: «Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών..» και τόσα άλλα. Το ίδιο και για τους αγίους : «Ικετεύσατε υπέρ ημών Άγιοι Απόστολοι και Άγιοι Πάντες», «Τη πρεσβεία Κύριε πάντων των Αγίων και της Θεοτόκου». Άλλωστε: «Οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους, και όλα αυτών εις δέησιν αυτών», κάτι που ε- πικαλείται και ο Αδελφόθεος Ιάκωβος: [Ιακωβου 3,12] και ο απόστολος Παύλος σε πολλά σημεία, όπως π.χ. [Β Κορινθ. 1,11 και Φιλιπ. 1,19]. Μπορεί λοιπόν και πρέπει, να ωφελήσει τον πλησίον μας η δυνατή μαςπίστη και να ενισχύσει την αδύνατη πίστη του άλλου; Ναι, μας απαντά ο Χριστός. Όπως στο ανθρώπινο σώμα τα γερά κύτταρα δυναμώνουν τα εξασθενημένα, έτσι και στο Σώμα του Χριστού, την εκκλησία. Η δύναμη της πίστεως των αγίων και ευσεβών χριστιανών βοηθά την πιστη των άλλων. Εδώ, άλλωστε βρίσκουν την δικαιοσύνη τους και οι προσευχές και τα δάκρυα μετανοίας των λειτουργών του Θεού και ξεχωριστά των αληθινών μοναχών. Ο Αδελφόθεος Ιάκωβος, θα μας προτρέψει: «εύχεσθε υπέρ αλλήλων όπως ιάθητε. Πολύ ισχύει δέησης δικαίου ενεργουμένη» [Ιακ. 5,16] Εκεί που προσευχόμαστε για τον εαυτό μας, ας προσευχόμαστε και για τους άλλους. Και γι αυτούς που μας μισούν και μας αδικούν. Είναι και αυτό μία σημαντική αγαθοποίηση προς τον συνανθρωπό μας [Λουκ. 6,35]. Εκεί που κοιτάζουμε πως εμείς θα βολευτούμε, ας κοιτάζουμε και τους ανήμπορους, αυτούς που δεν έχουν τα όποια μέσα και τις όποιες προσβάσεις και τους μοναχικούς. Είναι δικοί μας. Αδελφοί μας είναι. Ας βοηθά ο ένας τον άλλον «κατά την χάριν την δοθείσα ημίν... κατά την αναλογίαν της πίστεως» [ρωμ. 12,6]. Και μην ξεχνάμε την μεγάλη αλήθεια: «Αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος ως πόλις οχυρά και υψηλή, ισχύει δε ώσπερ τεθεμελιωμένον βασίλειον» [Παροιμ. 18,19]. Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου Θεολόγος τ. Λυκειάρχης - 5 -

4 ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΈΣ ΣΧΈΣΕΙΣ (μαθητής, σχολείο, οικογένεια) Eπιγραμματικά θα θέλαμε να αναφερθούμε εδώ στην δυναμική που ασκείται στους τρεις αυτούς πόλους, όσον α- φορά τις διαπροσωπικές σχέσεις κατά την διδασκαλία, τι αποτελέσματα μπορούμε να έχουμε ό- ταν υπάρχει μία αρμονική συνεργασία και τι προβλήματα μπορούν να δημιουργηθούν από την έλλειψή της. Η ιδανικότερη των περιπτώσεων θα ήταν να υπήρχε μια αρμονική συνεργασία και ένας συντονισμός τόσο του μαθητού όσο και της οικογένειάς του με τον εκπαιδευτικό. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί κατ αρχήν ο εκπαιδευτικός μπορεί να δει το ενδιαφέρον των γονέων για το παιδί τους (αν είναι το ανάλογο, αν είναι υπερβολικό, αν υπάρχει αδιαφορία, αν υπάρχει η ανάλογη στήριξη κ.λ.π.). Στην συνέχεια ο εκπαιδευτικός μπορεί να πάρει τις πρώτες, ίσως και τις εγκυρότερες πληροφορίες όσον αφορά την προσωπικότητα του μαθητή του, τις ιδιαιτερότητες του, τα ενδιαφέροντά του και ό,τι άλλη πληροφορία θεωρήσει σημαντική έτσι ώστε να μπορέσει να σχηματίσει μια πρώτη εικόνα για τον μαθητή του. Βεβαίως υπάρχουν και περιπτώσεις όπου το οικογενειακό περιβάλλον λειτουργεί αρνητικά και δυσκολεύει όλη την διαδικασία της μάθησης. Είναι οι περιπτώσεις κατά τις οποίες οι γονείς είναι προκατειλημμένοι απέναντι στον εκπαιδευτικό ή ακόμη και στο σχολείο ή και τον θεσμό της εκπαίδευσης (κάτι που γινόταν παλαιότερα με τα κορίτσια). Υπάρχουν ακόμη και οι περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες παρουσιάζετε μια αδιαφορία εκ μέρους ορισμένων οικογενειών. Είναι περιπτώσεις όπου μαθητές που αντιμετωπίζονται σαν πρόβλημα από τις οικογένειές τους βρίσκουν κατανόηση και ανταπόκριση στο χώρο του σχολείου. Ιωάννη Κογκούλη Εισαγωγή στην παιδαγωγική, έκδοση ε, 2003 σελ

5 «Το παιδί που δημιουργεί στην οικογένειά του προβλήματα θαυμάζει τον εκπαιδευτικό του, συνδέεται με αυτόν και προσπαθεί ιδιαίτερα στο συγκεκριμένο μάθημα, παραμελώντας ίσως τα άλλα». Με βάση τα παραπάνω συμπεραίνουμε τη σημαντικότητα της συνεργασίας όλων των ενδιαφερομένων πλευρών για την επίτευξη αυτής της προσπάθειας. Βασικότατο δε ρόλο έχουν οι καλές διαπροσωπικές σχέσεις ανάμεσα στον μαθητή και τον διδάσκοντα για την αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας. Παράλληλα καλό θα ήταν να αναπτυχθούν και καλές διαπροσωπικές σχέσεις με τους γονείς, ιδιαιτέρως στις περιπτώσεις εκείνες όπου οι γονείς παρουσιάζονται υπερπροστατευτικοί. Διαπροσωπικές σχέσεις και διδασκαλία Με δεδομένο τον αμοιβαίο σεβασμό, το πρώτο βήμα από μέρους του εκπαιδευτικού είναι η απόκτηση της εμπιστοσύνης των μαθητών του. Είναι μια πολύ λεπτή και σημαντική προϋπόθεση που ανάγεται στην σφαίρα του συναισθηματικού νου, απαραίτητη για την περαιτέρω α- νάπτυξη των διαπροσωπικών σχέσεων. Εάν δεν υπάρχει η αμοιβαία εμπιστοσύνη δεν μπορούν να αναπτυχθούν διαπροσωπικές σχέσεις. Αυτό βέβαια είναι προφανές γιατί έλλειψη εμπιστοσύνης σημαίνει φόβο, προκατάληψη, αμφιβολία, καχυποψία, αποδοκιμασία, αρνητική εικόνα και στάση, αδιαφορία, μη αποδοχή, έλλειψη επικοινωνίας. Τα αποτελέσματα δυσφορία, βαρύ περιβάλλον μέσα στην τάξη και καταπιεστική ατμόσφαιρα τόσο για τον διδάσκοντα όσο και για τον διδασκόμενο γιατί είναι υποχρεωμένοι να συνυπάρχουν σε έναν χώρο, και να συνεργάζονται ο μεν για να προσφέρει ο δε για να αποδεχθεί, Τι; Από ποιον; Και γιατί; «Οι παράγοντες έντασης που οδηγούν στην απειθαρχία των μαθητών οφείλονται σε κακές συνθήκες εργασίας,..και στη στάση των μαθητών και των προϊσταμένων κατά την άσκηση του εκπαιδευτικού έργου.» Όταν όμως υπάρχει η εμπιστοσύνη ανάμεσα στον μαθητή και τον εκπαιδευτικό τότε αναπτύσσεται μια εξαιρετική επικοινωνία και κατανόηση. Ο εκπαιδευτικός νιώθει τον μαθητή και ο μαθητής τον εκπαιδευτικό. Είναι μια διαδικασία του εξελίσσεται στον χώρο της συναισθηματικής νοημοσύνης και ουσιαστικά αποτελεί την έναρξη της κρυφής αυτής ψυχικής σύνδεσης ανάμεσά τους. Συνεχίζεται π. Σωτήριος Αμησινόπουλος Ιεροδιδάσκαλος - 7 -

6 Ο ΠΎΡΙΝΟΣ ΆΓΙΟΣ ΗΛΊΑΣ Ο ΘΕΣΒΊΤΗΣ 20 Ιουλίου, η μνήμη του προφήτη Ηλία. Αυτός ο άγιος ξεχωρίζει ανάμεσα στους άλλους, και με όλο που ήτανε άνθρωπος, φαίνεται σαν κάποιο υπερφυσικό και μυστηριώδες πλάσμα, που έρχεται και ξανάρχεται στον κόσμο. Οι Ιουδαίοι περιμένανε να ξανάρθει στον κόσμο, για τούτο θαρρούσαν πως ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ήτανε ο Ηλίας. Και τότε που ρώτησε ο Χριστός τους μαθητές του «Ποιος, λένε, πως είμαι, οι άνθρωποι;», του απαντήσανε πως λέγανε πως ήτανε ο Ηλίας ή κάποιος άλλος από τους προφήτες. Ο προφήτης Μαλαχίας, που έζησε πολύ υστερότερα από τον Ηλία, λέγει: «Τάδε λέγει Κύριος Παντοκράτωρ. Ιδού εγώ αποστελώ υμίν Ηλίαν τον Θεσβίτην, πριν ή ελθείν την ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή», και πολλοί το εξηγήσανε πως ο Ηλίας θα ρθει πάλι στον κόσμο πριν από τη Δευτέρα Παρουσία και θα μαρτυρήσει. Σε όλα μοιάζει με αυτόν ο Πρόδρομος, για αυτό οι απόστολοι κι οι άλλοι Εβραίοι υποπτευόντανε μήπως ήτανε ο Ηλίας ξαναγεννημένος. Ύστερα από τη Μεταμόρφωση, σαν κατεβήκανε από το βουνό οι τρεις μαθητάδες με τον Χριστό, τον ρωτήσανε: «Οι γραμματείς λένε πως ο Ηλίας πρέπει νά ρθει πρώτα. Εσύ τι λες;» Κι ο Χριστός τους αποκρίθηκε: «Ο Ηλίας έρχεται πρώτα και θα τα αποκαταστήσει όλα αλλά σάς λέγω πώς ο Ηλίας ήρθε κιόλας, και δεν τον γνωρίσανε, αλλά του κάνανε όσα θελήσανε τα ίδια μέλλεται να πάθει και ο Υιός του Ανθρώπου από αυτούς». Τότε καταλάβανε οι μαθητές πως για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή τους είπε (Ματθ. ιστ, 10). Ρωτήσανε οι μαθητές τον Χριστό για τον Ηλία, επειδή τον είχανε δει πριν από λίγο, απάνω στο Θαβώρ, να φανερώνεται μαζί με τον Μωυσή, την ώρα που μεταμορφώθηκε ο Χριστός, και να μιλά μαζί του, με όλο που είχε ζήσει σε αυτόν τον κόσμο πριν από 800 χρόνια. Αλλά και κατά τη Σταύρωση, σαν φώναξε ο Χριστός «Ηλί ηλί, λαμά σαβαχθανί», κάποιοι από τους Εβραίους που στεκόντανε κοντά στο σταυρό λέγανε πως θα φώναζε τον Ηλία να τον βοηθήσει: «Τινές δε των εκεί εστώτων ακούσαντες έλεγον ότι Ηλίαν φωνεί ούτος» (Ματθ. κζ, 46). Παντού πλανιέται ο ίσκιος του

7 ...Ο προφήτης Ηλίας είναι πολύ τιμημένος από εμάς τους Έλληνες. Όπου να πας θα δεις ρημοκλήσια του απάνω στις κορφές των βουνών, από τα μικρά ως τα μεγάλα. Ο άγιος Νικόλας φυλάγει τη θάλασσα κι ο προφήτης Ηλίας τα βουνά. Μέσα στα ρημοκλήσια του είναι ζωγραφισμένος από κείνους τους παλιούς μαστόρους σαν τσομπάνος με τη φλοκάτα, με μαλλιά και γένια ανακατεμένα και στριφτά σαν αγριόπρινος, γερακομύτης σαν αητός, με μάτια φλογερά. Κάθεται απάνω σε μια πέτρα, μπροστά σε μια σπηλιά, σαν το όρνιο στη φωλιά του. Έχει ακουμπισμένο το κεφάλι του στην απαλάμη του, και κοιτάζει κατά πίσω, σαν να ακούγει τη φωνή του Θεού που του μιλά μέσα σε κείνα τα άσπλαχνα κράκουρα. Από πάνω του πετά ο κόρακας μ ένα κομμάτι κρέας, και χυμίζει κατά κάτω να του το δώσει. Όπως είναι ζωγραφισμένος μέσα στο ρημοκλήσι του, θαρρείς πως βρίσκεσαι αληθινά μέσα στη σπηλιά του, και ακούς τον αγέρα που βουΐζει στα χορτάρια και τα όρνια που κράζουνε κόβοντας γύρους από πάνω από το βουνό. Κανένα παμπάλαιο θυμιατήρι είναι κρεμασμένο δίπλα του απάνω στον καπνισμένον τοίχο, κανένα κερί σβηστό στέκεται μπηγμένο στον άμμο σ ένα μανουάλι βουνίσιο σαν τον άγιο που είναι ο νοικοκύρης εκείνου του ρημοκλησιού. Κάθε χρόνο, στις 20 Ιουλίου, έρχουνται αποβραδίς οι χριστιανοί από το χωριό με τον παπά, και τον προσκυνάνε τον προφήτη Ηλία, ανάβουνε τα καντήλια, θυμιάζουνε, και ψέλνει κανένας γέρος και λέγει τα στιχηρά της μνήμης του, και κείνος ακούγει με το άγριο κεφάλι του ακουμπισμένο στο χέρι του, κι ο κόρακας βαστά το ίσιο με τη βραχνή φωνή του: «Χαίροις επίγειε Άγγελε και ουράνιε άνθρωπε, Ηλία μεγαλώνυμε. Χαίροις Ηλία ζηλωτά, των παθών αυτοκράτωρ. Ω του θαύματος! Ο πήλινος άνθρωπος, ουρανούς του βρέχειν υετόν ουκ έδωκεν, και ουρανούς ανατρέχει εν πυρίνω άρματι». Και την άλλη μέρα, άμα τελειώσει η λειτουργία, φεύγουνε οι άνθρωποι, κι ο Ηλίας κάθεται πάλι ολομόναχος «μονώτατος», βουβός, τυλιγμένος στην προβιά του, σαν αγιούπας κουρνιασμένος. Χιλιάδες χρόνια κάθεται έτσι, άλλες πολλές θα κάθεται, «έως του ελθείν την ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή». Φώτης Κόντογλου - Ασάλευτο Θεμέλιο, εκδ. Ακρίτας Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Δημητρακόπουλος δάσκαλος (kdteacher@sch.gr) - 9 -

8 O AΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΚΡΙΜΑΙΑΣ Ο αρχιεπίσκοπος Λουκάς εξορίστηκε για τρίτη φορά στην Σιβηρία. Η μεταφορά του εκεί έγινε με τα γνωστά τραίνα στολύπιν, μόνο που αυτή τη φορά μαζί του ταξίδευαν και ποινικοί κρατούμενοι. Αυτοί, μόλις αντίκρισαν τον αρχιεπίσκοπο, αγρίεψαν, επιτέθηκαν εναντίον του, τον ξυλοκόπησαν άγρια και του άρπαξαν τα λιγοστά προσωπικά του αντικείμενα. Και όλα αυτά μπροστά στα μάτια των φρουρών, οι οποίοι δεν έκαναν τίποτα για να τον προστατέψουν, αλλά μάλλον φαίνονταν πως απολάμβαναν το μαρτύριο του αρχιεπισκόπου. Αυτή τη φορά ως τόπος εξορίας του ορίστηκε η Μεγάλη Μούρτα, ένα χωριό πέρα από το γνωστό Κρασνογιάρσκ. Εκεί έφτασε εξαντλημένος από την κακοπάθεια του ταξιδιού και αναζήτησε εργασία στο τοπικό νοσοκομείο με αντάλλαγμα ένα κρεβάτι και ένα πιάτο φαγητό. Όμως για τον διάσημο καθηγητή δεν υπήρχε θέση στο νοσοκομείο και έτσι τον τοποθέτησαν σε θέση πλύστρας. Εκεί ο αρχιεπίσκοπος ανέπτυξε σημαντική χειρουργική δραστηριότητα παρά το ότι οι ελλείψεις στο νοσοκομείο ήταν μεγάλες. Βρισκόμαστε στον Ιούνιο του Οι ορδές του Χίτλερ εισβάλλουν στην Σοβιετική Ένωση και φτάνουν μέχρι τα περίχωρα της Μόσχας. Η χώρα δοκιμάζεται σκληρά, η πείνα και οι αρρώστιες εξαπλώνονται παντού και αθώοι πολίτες σκοτώνονται καθημερινά. Πλήθος τραυματισμένων στρατιωτών στοιβάζονται σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας. Η ευαίσθητη καρδιά του αρχιεπισκόπου υποφέρει πολύ. Γνωρίζει ότι μπορεί να προσφέρει πολλά, μπορεί να σώσει πολλές ζωές. Όμως, βρίσκεται εξορισμένος, ως εχθρός του λαού, μακριά από τα μεγάλα νοσοκομεία, όπου μπορεί πραγματικά να προσφέρει υπηρεσίες στην δοκιμαζόμενη πατρίδα του. Τούτη τη δύσκολη ώρα δεν κρατά καμιά κακία, κανένα παράπονο στην ψυχή του. Η σκέψη του είναι πως θα βρει τρόπο να βοηθήσει. Κάνει τότε κάτι μεγαλειώδες. Στέλνει στις αρχές την παρακάτω συγκινητική επιστολή

9 «Εγώ, ο επίσκοπος Λουκάς, είμαι εξόριστος στο χωριό Μεγάλη Μούρτα της περιοχής Κρασνογιάρσκ. Ως ειδικός στην χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων μπορώ να προσφέρω την βοήθεια μου στους στρατιώτες στην γραμμή του μετώπου ή στα μετόπισθεν, όποιο και αν είναι το τμήμα που θα μου εμπιστευθείτε. Παρακαλώ να διακοπεί η εξορία μου και να μου δοθεί η άδεια να πάω στο νοσοκομείο. Μετά το τέλος του πολέμου είμαι έτοιμος και πάλι να επιστρέψω στον τόπο της εξορίας μου. Επίσκοπος Λουκάς» Η απάντηση από την Μόσχα ήλθε άμεσα. Τον διόρισαν αρχιχειρουργό και αρχίατρο του νοσοκομείου του Κρασνογιάρσκ και σύμβουλο όλων των στρατιωτικών νοσοκομείων της περιοχής. Ο αρχιεπίσκοπος άρχισε αμέσως εντατική εργασία. Τα τραίνα μετέφεραν ασταμάτητα χιλιάδες τραυματίες από το μέτωπο και αναγκαζόταν να χειρουργεί ημέρα και νύχτα για να προλάβει. Υπέφερε πολύ όταν δεν κατάφερνε να σώσει τον ασθενή. Έγραφε στο γιό του. «Υποφέρω πάρα πολύ αν πεθάνει ο ασθενής μετά την εγχείρηση. Είχα τρεις θανάτους στο χειρουργείο και αυτό με συνέτριψε κυριολεκτικά». Παρά ταύτα η μικροπρέπεια της εξουσίας δεν είχε όρια. Τον ανάγκαζαν να δηλώνει την παρουσία του στην ασφάλεια δύο φορές την εβδομάδα. Έμενε σε ένα υγρό και κρύο δωμάτιο του νοσοκομείου. Και ενώ στο νοσοκομείο παρασκευάζονταν καθημερινά χίλιες διακόσιες μερίδες φαγητό για τους ασθενείς και το προσωπικό, για τον Άγιο Λουκά δεν περίσσευε φαγητό. Χρήματα δεν είχε καθόλου καθώς δεν αμειβόταν για την εργασία που προσέφερε. Η φιλανθρωπία κάποιων νοσοκόμων του εξασφάλιζε λίγο φαγητό για να μην πεθάνει από την πείνα. Όλα αυτά επηρέασαν δυσμενώς την υγεία του. Η λειτουργία της καρδιάς του επιδεινώθηκε. Δυσκολευόταν πολύ όταν ανέβαινε τις σκάλες του νοσοκομείου, ενώ κατά την διάρκεια των χειρουργικών επεμβάσεων καθόταν για να ξεκουραστεί. Παρόλα ταύτα συνέχισε να εργάζεται και να προσφέρει. Έγραφε χαρακτηριστικά: «αγάπησα το μαρτύριο, το οποίο με ένα περίεργο τρόπο καθαρίζει την ψυχή». Συνεχίζεται Μαρία Εφορακοπούλου-Παπαχρήστου Ιατρός, Παθολόγος-Εντατικολόγος

10 ΔΕΥΤΈΡΑ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΠΝΕΎΜΑΤΟΣ [ΙΟΎΝΙΟΣ 2014] ην μεθέορτον πι- και τελευταί- «Τστοί, αν εορτήν, εορτάσωμεν φαιδρώς αύτη εστί Πεντηκοστή». Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος σήμερα και ξεκινήσαμε πρωί- πρωί να παρακολουθήσουμε την υπαίθρια Θεία Λειτουργία στο προσκυνητάρι του Σωτήρος Χριστού και των νεοφανών μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, που βρίσκεται στον περιβάλλοντα χώρο του ιερού ναού των Αγίων Ισιδώρων, στις υπώρειες του Λυκαβηττού. Καθώς ανεβήκαμε τα σκαλοπάτια βρεθήκαμε μπροστά σε μια υπέροχη εικόνα της Αγίας Τριάδος, την οποία ευλαβικά προσκυνήσαμε. Ο πατήρ Δημήτριος, ο ιερέας του ναού των Αγίων Ισιδώρων, μαζί με τον διάκονο π. Χαράλαμπο ξεκίνησαν την ακολουθία του όρθρου, ενώ η ατμόσφαιρα γέμισε από τους υπέροχους βυζαντινούς ύμνους της ημέρας, τους οποίους έψαλλαν οι καλλίφωνοι ιεροψάλτες του ναού. Οι ιεροί αυτοί ύμνοι αναφέρονται στο υπερφυές γεγονός της εν είδει πυρήνων γλωσσών επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος στους μαθητάς του Χριστού και στην έναρξη του έργου της Εκκλησίας στον κόσμο. Είναι ύμνοι δογματικοί, εμπνευσμένοι από την Αγία Γραφή και από τα ερμηνευτικά κείμενα των Αγίων Πατέρων της ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι φυσικές συνθήκες, που επικράτησαν κατά την διάρκεια της ακολουθίας, σε συνδυασμό με την υμνολογία βοήθησαν να βιώσουμε και αισθητά τα εορταζόμενα γεγονότα. Τα ανθισμένα παρτέρια και οι ανθισμένες πικροδάφνες ανέδιδαν ένα λεπτό άρωμα, το οποίο μαζί με το ευώδες θυμίαμα γέμιζαν την ατμόσφαιρα με άρρητη ευωδία. Ο άνεμος κάποιες στιγμές γινόταν αρκετά ισχυρός, σφύριζε ανάμεσα στα φυλλώματα των δένδρων και έφερνε στην σκέψη μας το υπερώο με τους μαθητάς όπου «εγένετο ήχος, καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής, και επλήρωσε τον οίκον, ου ήσαν καθήμενοι». Άλλοτε πάλι φυσούσε ήρεμα και μας θύμιζε το Πανάγιο Πνεύμα το οποίο ως πνοή αύρας λεπτής δροσίζει, παρηγορεί και ανακουφίζει τις κουρασμένες ψυχές

11 μας. Για λίγη ώρα σύννεφα κάλυψαν τον ουρανό και έκρυψαν τον ήλιο. Εκείνη την ώρα οι ψάλτες έψαλλαν «Θείω καλυφθείς ο βραδύγλωσσος γνόφω. Ερρητόρευσε τον θεόγραφον νόμον». Παρακαλέσαμε τότε το Πανάγιο Πνεύμα, όπως άλλαξε την βραδυκίνητη γλώσσα του Μωυσέως, έτσι να κινητοποιήσει και τη δική μας δυσκίνητη καρδιά προς το αγαθό. Η Θεία Λειτουργία προχώρησε. Τα σύννεφα έφυγαν και ο ήλιος λαμπρός φώτιζε και θέρμαινε την ατμόσφαιρα. Το Πανάγιο Πνεύμα ετοίμασε για μας, τους βαπτισμένους ορθόδοξους χριστιανούς, δείπνο μέγα, αυτό το Πανάγιο Σώμα και αυτό το Τίμιο Αίμα του Δεσπότου Χριστού. Ο ιερέας κάλεσε τους πιστούς: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε». Οι πιστοί ένας-ένας πλησίασαν ευλαβικά στο Ποτήριο της Ζωής. Τα πρόσωπα έλαμπαν καθώς τα φώτιζε ο ήλιος, αλλά δεν ήταν ο ήλιος που έκανε τα πρόσωπα φωτεινά. Ήταν «τα φωτόμορφα τέκνα της Εκκλησίας» που άπλετα δέχτηκαν «την γλωσσοπυρσόμορφον Πνεύματος χάριν». Η Θεία Λειτουργία τελείωσε. Μετά το αντίδωρο πλησιάσαμε όλοι στο προσκυνητάρι και προσκυνήσαμε τον τόπον «ου έστησαν οι πόδες αυτού». Τον τόπο όπου πριν από λίγο το Πανάγιο Πνεύμα τέλεσε το φοβερό μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Με την ψυχή μας γεμάτη από τήν χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την αγάπη του Θεού και Πατρός και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος επιστρέψαμε στα σπίτια μας άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών: Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Μαρία Εφορακοπούλου-Παπαχρήστου Ιατρός, Παθολόγος-Εντατικολόγος Στιγμιότυπο από την Θεία Λειτουργία την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος στον προαύλιο χώρο των Αγίων Ισιδώρων

12 ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΑΓΙΑΣ ΠΕΛΑΓΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ [23 ΙΟΥΛΙΟΥ] Η μοναχή Πελαγία, κατά κόσμο Λουκία, ήταν κόρη του παπά Νικηφόρου Νεγρεπόντη, και από μικρή ηλικία είχε έφεση προς τον μοναχισμό. Σε ηλικία 15 ετών προσήλθε στην ιερά μονή Κεχροβουνίου όπου μετά από μερικά χρόνια έλαβε το μοναχικό σχήμα. Η μοναχή Πελαγία, υπήρξε όργανο της Θείας Χάριτος, πρότυπο, υπόδειγμα μοναχικού βίου και φρονήματος με αποτέλεσμα να καταστεί σεβάσμια μορφή της Ιεράς Μονής. Στο Μοναστήρι του Κεχροβουνίου, στο κελί της μοναχής Πελαγίας, το 1822 κατά το μήνα Ιούλιο, εμφανίστηκε στον ύπνο της, το πρωΐ της Κυριακής, μια γυναίκα που είχε άρρητη δόξα και λαμπρότητα, η οποία έλαμπε περισσότερο κι από τον ήλιο και την πρόσταξε να σηκωθεί γρήγορα για να συναντήσει έναν από τους προκρίτους της πόλης, ο οποίος ήταν και επίτροπος του μοναστηριού, ονόματι Σταματέλος Καγκάδης και να του πει χωρίς αναβολή καιρού να ξεσκεπάσουν τον Ναό Της που είναι χωμένος στον αγρό του Αντωνίου Δοξαρά και να τον ανακαινίσουν έτσι ώστε να ανεγερθεί λαμπρός και μεγαλοπρεπής Ναός. Εάν παρακούσουν θα έρθει οργή απροσδόκητη κατά του νησιού. Η αγία Πελαγία υποπτευομένη μήπως είναι εκ της συνεργείας του διαβόλου, δεν εφανέρωσε σε κανέναν αυτά που είδε. Την άλλη Κυριακή φάνηκε πάλι η Θεοτόκος και την πρόσταξε να φανερώσει το ζήτημα στον Σταματέλο Καγκάδη και για τα έξοδα θα φροντίσει η ίδια. Η ταπεινή Πελαγία από φόβο μήπως προέρχεται από τον πονηρό αναλογίζεται: Ποια είμαι εγώ για να έρθει σε εμένα «η Κυρία των Αγγέλων»; Πως είναι δυνατόν; Για ποια αρετή, για ποια αξία με διάλεξε; Έτσι πάλι δεν πήγε αμέσως να το φανερώσει έως ότου έφθασε και η τρίτη Κυριακή. Τότε η Θεοτόκος φάνηκε όχι όπως προηγουμένως, αλλά με μεγάλο θυμό και τη φοβέρισε, εάν δεν πάει αμέσως να φανερώσει το ζήτημα και να ξεσκεπάσουν τον Ναό Της. Χρειάσθηκαν λοιπόν τρεις εμφανίσεις της Παναγίας, τρεις Κυριακές 9 Ιουλίου, 16 Ιουλίου και 23 Ιουλίου του 1822 για να αποδεχθεί η Mοναχή Πελαγία την θειότητα των οραμάτων της. Αμέσως εξομολογήθηκε τις εμφανίσεις και τις αποκαλύψεις της, στην Hγουμένη Μελανθία Παρασκευά, στον πρόκριτο και επίτροπο Σταματέλο Καγκάδη και στον Μητροπολίτη Τήνου Γαβριήλ. Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης χωρίς καθυστέρηση συνεκάλεσε τους προκρί

13 τους και τον κλήρο στον Μητροπολιτικό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, παρόντος και του Καγκάδη, και κάλεσε όλο το ποίμνιό του να συντρέξουν στην ικανοποίηση της Θεομητορικής εντολής όπως ο καθένας μπορούσε. Άρχισαν λοιπόν οι ανασκαφές το Σεπτέμβριο του 1822, και σε μικρό βάθος ανακαλύφθηκαν ερείπια παλαιού Nαού. Αλλά επειδή δεν βρέθηκε η Εικόνα παραμελήθηκε το έργο και η κατασκευή του Ναού της Παναγίας. Με την εγκατάλειψη των εργασιών ανασκαφής για την ανεύρεση της αγίας Εικόνας έπεσε πανώλη, που σκόρπισε το θάνατο στο νησί. Τότε λοιπόν ασθένησαν βαριά, η σύζυγος του Καγκάδη Ειρήνη και η αδελφή του Κατήγκω Σολωμού. Συγχρόνως ο Σταματέλος Καγκάδης θυμήθηκε τους λόγους της μοναχής και έκαμαν στο μοναστήρι ολονύκτια αγρυπνία. Είναι φανερό ότι ο Καγκάδης που ορίστηκε από τη Θεοτόκο σε επίβλεψη και επιμέλεια της ανέγερσης του ναού της, βλέπει την ασθένεια των δικών του και την πανώλη ως έκφραση της θείας οργής. Τα ίδια πρέσβευε και ο Μητροπολίτης Γαβριήλ που άλλωστε από πιο πριν είχε εκφράσει την πικρία και την ανησυχία του για την απείθεια απέναντι στην εντολή Της. Με τις κρατούσες συνθήκες και με όσα είχαν προηγηθεί, γενικεύθηκε ο φόβος ότι η επιδημία της πανώλης ήταν η επαλήθευση της Θεομητορικής απειλής. Έτσι λοιπόν οι εργασίες επαναλήφθηκαν με περισσότερο ζήλο και προθυμία. Στις 30 Ιανουαρίου του 1823, στην εορτή των Τριών Ιεραρχών, κατά την οποία πολλοί εργαζόμενοι ασχολούντο να εξομαλύνουν το έδαφος του παλαιού αυτού Nαού, ανακαλύφθηκε η Eικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, καταχωμένη στην άκρη του νάρθηκα, κομμένη στη μέση από τους σκαφτιάδες και καλυμμένη με συσσωματωμένη από την πολυκαιρία γη. Ήταν καμένη από φωτιά και σχεδόν απανθρακωμένη στο πίσω μέρος της, ώστε συμπεραινόταν από αυτό και τα άλλα ερείπια, ότι αυτός ο ιερός Nαός κατακάηκε, όταν η πόλη κυριεύτηκε και ανασκάφτηκε από τους Σαρακηνούς, περίπου πριν οκτακόσια πενήντα χρόνια. Αφού με πολλή δυσκολία αποπλύθηκε η γη που ήταν προσκολλημένη πάνω στην Εικόνα, φάνηκαν οι χαρακτήρες της Θεοτόκου και του Αρχαγγέλου, χωρίς να έχουν υποστεί σοβαρές βλάβες. Η εύρεση της Ιεράς Εικόνος σκόρπισε ρίγη χαράς, ευλάβειας αλλά ταυτόχρονα θεωρήθηκε ως επισκίαση της Κυρίας Θεοτόκου στον ήδη δοκιμαζόμενο από τους Τούρκους ελληνικό λαό. Με την πάροδο των ετών η Εκκλησία της Θεοτόκου στην Τήνο αναδείχθηκε σε πανελλήνιο προσκύνημα το οποίο συνδέθηκε με την νεώτερη ιστορία του ελληνικού έθνους αλλά και με την πηγαία και καρδιακή πίστη των Ελλήνων προς το Χριστό και την Παναγία Μητέρα του Εκ του διαδικτύου Επιμέλεια π. Χαράλαμπος Βαρβαγιάννης

14 (ΕΠΙ)-ΣΤΡΟΦΉ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΊΑ Στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε,οι άνθρωποι αλλάζουν με ταχύτητα φωτός. Δικαιολογημένα φυσικά,αφού οι ρυθμοί της ζωής που έχουμε δημιουργήσει δεν αφήνουν περιθώρια για κάτι διαφορετικό. Η αλλαγή αυτή,εντοπίζεται κυρίως εσωτερικά,στην ψυχή του ανθρώπου. Αρχίζει και γίνεται έκδηλο το υπέρτατο αίσθημα της μετάνοιας και περισυλλογής για την ολότητά μας. Τις πράξεις,τις σκέψεις,τα αισθήματα και τη συμπεριφορά μας. Από τον πιο μικρό έως και τον πιο μεγάλο που συναντά κανείς στο δρόμο βλέπει κάτι το διαφορετικό και το ξεχωριστό πάνω του, μέσα του, εν σχέσει με παλαιότερα,τους καιρούς της οικονομικο-κοινωνικής ευημερίας και προσωπικής έπαρσης. Πιο συγκεκριμένα, στα τρόλλευ και τα λεωφορεία,κατά τη διάρκεια της διαδρομής,περνώντας έξω από εκκλησίες, βλέπεις συνανθρώπους σου, να κάνουν το σταυρό τους με ευλάβεια εξαιρετική σκύβοντας το κεφάλι. Και άλλοι βλέποντάς τους παρασύρονται και σπεύδουν και εκείνοι στο σχηματισμό του συμβόλου της χριστιανοσύνης στο στήθος τους. Το πιο φοβερό όμως,είναι πως οι νέοι είναι εκείνοι που πρώτοι κάνουν σεβάσμια το σταυρό τους. Παρατηρείται δηλαδή,μια πολύ ευχάριστη επι-στροφή στον χριστιανισμό,όχι απλώς των ανθρώπων αλλά δη της νεολαίας. Δεν αποτελεί η θρησκεία ως φαίνεται πια,ταμπού ή θέμα κοροιδίας και ανιαρά αρνητικών σχολίων μεταξύ τους. Έχει γίνει αντιληπτό πλέον, εκ μέρους όλο και περισσότερου κόσμου,ότι ο Χριστός μας είναι η η μόνη οδός της αλήθειας,της ζωής και της αληθινής αγάπης. Βρίσκουμε καταφύγιο και παρηγοριά στην σκέψη την αγκαλιά και την προσευχή μας εις Αυτόν. Πόσο παρήγορο και ενθαρρυντικό είναι το κατανοείς,αργά ή γρήγορα,καινα αφουγκράζεσαι ως πρέπει,με τα μάτια της ψυχής,την έννοια και κυρίως την αγάπη του Θεού προς όλη την πλάση.ας ανταποδώσουμε καθετί υπέροχο που μας προσφέρεται κάθε στιγμή απλόχερα από Εκείνον και ας κάνουμε το θέλημά Του Με εκτίμηση Σμυρναίου Φαίη

15 ΤΙ ΣΗΜΑΊΝΟΥΝ ΤΑ ΕΠΊΘΕΤΑ ΤΩΝ ΑΓΊΩΝ Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους (Μωσαϊκός Νόμος) επικρατούσε η άποψη ότι Άγιος είναι μόνο Ένας, ο Θεός. Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί Αγίους όλους τους βαπτισμένους Χριστιανούς, που ζουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, που αγωνίζονται για την σωτηρία της ψυχής τους και που επιδιώκουν να κατακτήσουν την Βασιλεία του Θεού (Ρωμ. α,7 - Α Κορ. α,1-2 - Εβρ. ς,10). Στον 4ο αιώνα ο τίτλος «Άγιος» αρχίζει να αποδίδεται μόνο σε λίγους εκλεκτούς «φίλους του Θεού», που ξεχωρίζουν για το μαρτύριό τους, για την ζωή τους και για τα θαύματά τους. Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας όμως τονίζει: «Άγιος είναι εκείνος που είναι καθαρός από κακία και αμαρτήματα». Οι ομάδες (χοροί) των Αγίων έχουν ως εξής: - Δίκαιοι. Ονομάζονται όλοι οι άγιοι άνθρωποι που έζησαν προ Χριστού έχοντας πίστη στον Έναν και Μοναδικό Θεό και ήλπιζαν στον ερχομό του Μεσσία - Χριστού. - Προφήτες. Ονομάζονται οι Δίκαιοι που προφήτευσαν για το πρόσωπο του Χριστού και για την Σωτηρία του ανθρώπου. - Απόστολοι και Αποστολικοί Πατέρες. Τον τίτλο αυτό πήραν οι μαθητές του Κυρίου και οι μαθητές αυτών. - Μάρτυρες. Ονομάζονται όλοι όσοι μαρτύρησαν για την πίστη τους, βασανίσθηκαν και θανατώθηκαν ιδιαίτερα κατά τους πρώτους μεγάλους διωγμούς. οι Μάρτυρες είναι χιλιάδες: Γυναίκες, άντρες, νέοι, γέροι και παιδιά, και φυσικά δεν είναι όλοι γνωστοί. - Μεγαλομάρτυρες. Όσοι από τους Μάρτυρες υπέστησαν μεγάλα βασανιστήρια και θανατώθηκαν με φρικτό - βάρβαρο τρόπο, έχουν πάρει από την Εκκλησία αυτόν τον τίτλο, ακόμα ονομάζονται και οι Μάρτυρες των οποίων η μαρτυρία τους επηρέασε πολλούς ανθρώπους οι οποίοι έγιναν χριστιανοί

16 - Ιερομάρτυρες. Ονομάζονται όσοι από τους Μάρτυρες ήταν Ιερομένοι. - Οσιομάρτυρες. Οι μοναχοί, οι ασκητές και οι ερημίτες έλαβαν αυτόν τον τίτλο, είχαν οσιακό βίο και μαρτυρικό τέλος. - Νεομάρτυρες. Έτσι ονομάζονται οι Άγιοι που μαρτύρησαν επί Τουρκοκρατίας, μετά το 1453 (Άλωση της Κων/πολης) - Ομολογητές. Ονομάζονται οι Άγιοι που διώχθηκαν και βασανίσθηκαν, που ομολόγησαν την πίστη τους, αλλά που τελικά δεν θανατώθηκαν. - Όσιοι. Οι Άγιοι (ερημίτες, αναχωρητές, ασκητές...) που εγκατέλειψαν τον κόσμο και αφιερώθηκαν εξ ολοκλήρου στον Θεό. Τον λάτρεψαν σε ερήμους και σε κακοτοπιές με πίστη και εγκαρτέρηση για όλη τους την ζωή και τελικά «κοιμήθηκαν εν ειρήνη», ονομάσθηκαν Όσιοι. - Οσιοπαρθενομάρτυρες. Έτσι ονομάζονται οι παρθένες γυναίκες μοναχές, που θανατώθηκαν με μαρτυρικό τρόπο. - Ισαπόστολοι. Όλοι όσοι έκαναν αποστολικό έργο ισάξιο των Αποστόλων ονομάσθηκαν έτσι. - Πατέρες της Εκκλησίας. Οι μοναχοί, οι κληρικοί και ιδιαίτερα οι Επίσκοποι που διακρίθηκαν για το συγγραφικό, αντιαιρετικό και ποιμαντικό έργο τους. - Απολογητές. Όλοι όσοι υπερασπίστηκαν τον Χριστιανισμό απέναντι σε φιλόσοφους, ηγεμόνες, βασιλείς και αυτοκράτορες, θεωρητικά ή γραπτά, με επιστολές ή με τον λόγο τους. - Θεολόγοι. Φυσικά τρεις μόνο κατέχουν αυτόν τον τίτλο. Ο Ιωάννης ο Θεολόγος ο Ευαγγελιστής, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος επίσκοπος Ναζιανζού, και ο Συμεών ο νέος, ο Θεολόγος. Αυτοί όχι μόνο Θεολόγησαν με τα γραπτά τους, αλλά και με το παράδειγμα της ζωής τους. Επιμέλεια Μάγκος Ιωάννης

17 ΠΕΡΙ ΥΓΕΙΑΣ & ΕΥΕΞΙΑΣ 10 ΑΝΤΙΟΞΕΙΔΩΤΙΚΑ ΤΡΟΦΙΜΑ Ε κτός από την αντιοξειδωτική τους δράση παρέχουν πληθώρα θρεπτικών συστατικών. Φαγόπυρο. Το φαγόπυρο ή μαυροσίταρο είναι ένας σπόρος ενός χαμηλού θάμνου που είναι αυτοφυές στην Ασία και στην Ευρώπη. Καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά στην Νοτιοανατολική Ασία περίπου στα 6.000π.Χ και από εκεί εξαπλώθηκε στην Κεντρική Ασία, στο Θιβέτ και στη συνέχεια στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη. Στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια περίπου στα 4.000π.Χ βρέθηκαν τα πρώτα στοιχεία καλλιέργειας του φαγόπυρου. Μετά από έναν αιώνα η Ρωσία ήταν ο πρώτος παγκόσμιος ηγέτης στην παραγωγή του φαγόπυρου. Καλλιεργήθηκαν περίπου 6,5 εκατομμύρια στρέμματα σε περιοχές της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Το 1970 η Σοβιετική Ένωση παρήγαγε περίπου 4,5 εκατομμύρια στρέμματα από φαγόπυρο. Η Κίνα μέχρι το 2005 ήταν κορυφαία παραγωγός στον κόσμο καλλιέργειας φαγόπυρο και το 2007 τα σκήπτρα τα παίρνει η Ρωσία όπου και γίνεται η κορυφαία παραγωγός φαγόπυρου στον κόσμου. Στις βορειοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, το φαγόπυρο ήταν μια κοινή καλλιέργεια κατά τον 18ο και 19ο αιώνα. Κατά τον 20ο αιώνα η καλλιέργεια του μειώθηκε απότομα κατά τη χρήση των αζωτούχων λιπασμάτων. Το φαγόπυρο έγινε γνωστό και ως Grechka όπου και είναι η ρωσική του ονομασία. Το φαγόπυρο δεν περιέχει γλουτένη και είναι πλούσιο σε πρωτεϊνη, βιταμίνες της ομάδας Β, βιταμίνες Ε και Κ, φολικό οξύ, μέταλλα όπως το ασβέστιο, ο χαλκός, ο σίδηρος, το μαγνήσιο, το μαγγάνιο, ο φώσφορος, το κάλιο, το σελήνιο και ο ψευδάργυρος. Ελαττώνει την χοληστερόλη και σταθεροποιεί τα επίπεδα ζακχάρου στο αίμα χάρη στις διαλυτές ίνες που περιέχει. Επίσης, βοηθάει την καλή λειτουργία του κυκλοφορικού συστήματος και δίνει ενέργεια. Θα το βρείτε σε βιολογικά καταστήματα και σε μεγάλα σουπερ μάρκετ και ως grechka (ρώσικη ονομασία)

18 Μήλο: Περιέχει διαιτητικές ίνες, μεταλλικά στοιχεία, ασβέστιο, φώσφορο, σίδηρο, κάλιο, βιταμίνη C, βιταμίνη Α, φολικό οξύ, μηλικό οξύ. Πρέπει να τρώγεται με τη φλούδα. Περιέχει 60 θερμίδες και καθόλου λιπαρά. Διεγείρει την πεπτική λειτουργία και βοηθά στην πέψη, επίσης στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα, γι αυτό είναι κατάλληλο φρούτο για τους διαβητικούς. Προστατεύει από τη Νόσο Αλτσχάϊμερ, λόγω των ισχυρών αντιοξειδωτικών που περιέχει. Βοηθά στην καλή λειτουργία του εντέρου. Τονώνει το μυικό και το νευρικό σύστημα. Αγκινάρα: Περιέχει πολλά αντιοξειδωτικά. Θεωρείται φάρμακο για το συκώτι και τη χολή. Προστατεύει από τον καρκίνο του προστάτη και του μαστού. Μπανάνα: Παρέχει ενέργεια, βοηθά στη λειτουργία του εντέρου, ενισχύει τη μνήμη, τη μάθηση και τη σκέψη, ευνοεί τη διούρηση και ρυθμίζει την πίεση. Ρόκα: Βοηθά στην καλή λειτουργία του μεταβολισμού και δρα κατά του Αλτσχάϊμερ. Αβοκάντο: Καίει το λίπος που συσσωρεύεται στην κοιλιά. Μπρόκολο: Δρα ενάντια στον καρκίνο, θεραπεύει τις στομαχικές διαταραχές, βελτιώνει την υγεία της επιδερμίδας, των ματιών και των οστών. Τονώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, ρυθμίζει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα, αποτρέπει την εμφάνιση αναιμίας και προλαμβάνει καρδιακά προβλήματα. Σκόρδο: Προστατεύει την καρδιά, θεωρείται αντικαρκινικό, ρυθμίζει την πίεση και την χοληστερόλη. Είναι φυσικό αντιβιοτικό και έχει αντιφλεγμονώδη δράση. Τόφου: Εξασφαλίζει πρωτεϊνη υψηλής βιολογικής αξίας. Είναι σημαντική πηγή ασβεστίου και μειώνει τα επίπεδα της κακής χοληστερίνης. Παντζάρι: Ενισχύει την αντοχή (κυρίως των αθλητών), μειώνει την αρτηριακή πίεση και το ρίσκο για καρδιακές παθήσεις. Αποτρέπει την οστεοπόρωση και τη συσσώρευση λίπους στο συκώτι Πόλυ Βαρτζιώτη - Γαλενιανού Διαιτολόγος Φερρών 22, Πλ.Βικτωρίας, Αθήνα Τηλ , Κιν m.galenianos1000@tellas.gr Μιχάλης Γ. Γαλενιανός Ασφάλεις Ζωής, Υγείας, Σύνταξης Αυτοκινήτων, Πυρός, Αμοιβαία Κεφάλαια Κιν , Τηλ m.g.galenianos@gmail.com

19 ΤΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ Την Κυριακή 1 Ιουνίου η Εκκλησία μας τίμησε την εορτή του Αγίου μάρτυρος Ιουστίνου του Φιλοσόφου. Έπ ευκαιρία της εορτής του Αγίου, ολόθερμα ευχόμαστε χρόνια πολλά στον σεβαστό γέροντα πατέρα Ιουστίνο, τον ταπεινό, άξιο αγωνιστή και αγιασμένο κληρικό που ζει και υπηρετεί πολλά χρόνια στην Αγία Γη, και τα τελευταία 30 χρόνια στο αιματοβαμμένο από το μαρτύριο του Αγίου Φιλουμένου, προσκύνημα του Φρέατος του Ιακώβ. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε το ιερό μνημόσυνο του μακαριστού Αρχιμανδρίτου Αντωνίου Μορφέση μίας σύγχρονης πατερικής μορφής που έζησε και εργάστηκε ιεραποστολικά στην Αμερική. Στον πατέρα Αντώνιο κατέφευγαν χιλιάδες πιστοί για να του εναποθέσουν τα προβλήματά τους, και έβρισκαν παρηγοριά, αγάπη και ίαση ψυχής και σώματος. Ο γέροντας ήταν ο ποιμήν ο καλός, ο φωτεινός φάρος της πίστεως, ο ιατρός των ψυχών, ο διώκτης των δαιμόνων και ο θερμός μεσίτης προς τον Κύριο και την Παναγία μας. Πολλοί άνθρωποι άλλων δογμάτων και θρησκειών όταν τον πλησίαζαν για να τον γνωρίσουν εντυπωσιάζονταν από τη προσωπικότητα και τα χαρίσματά του και δέχονταν με αγάπη και προθυμία τις συμβουλές του και πολλοί απ αυτούς ζητούσαν να ασπαστούν την Ορθοδοξία και να βαπτιστούν από τον ίδιο. Ήταν τόση μεγάλη η χάρις που του δόθηκε από τον Κύριο ώστε εν ώρα Θείας Λειτουργίας πολλοί από τους εκκλησιαζόμενους τον έβλεπαν να λειτουργεί μέσα σε λαμπρό ουράνιο φως. Εκοιμήθει την 1η Ιουνίου 1997 σε ηλικία 77 ετών μετά από μαρτυρική ασθένεια. Το αγιασμένο και βασανισμένο σώμα του τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και χιλιάδες ήταν τα πνευματικά του παιδιά από τις Η.Π.Α αλλά και την Ελλάδα που προσήλθαν να προσκυνήσουν και να πάρουν την ευχή του. Άρρητη ευωδία ανάβλυζε από το ιερό του σκήνωμα, σημείο της αγιότητας του Γέροντος. Ο τάφος του βρίσκεται στην Ουάσιγκτον και πολλοί είναι αυτοί που προστρέχουν να προσκυ

20 νήσουν και να τον παρακαλέσουν να δεηθεί στον Κύριο για να τους βοηθήσει. Ας παρακαλέσουμε και εμείς τον Γέροντα Αντώνιο να δέεται και να πρεσβεύει στον Κύριο για την σωτηρία μας. Ο Γέροντας υπήρξε Πνευματικός και καθοδηγητής του εφημερίου μας πατρός Δημητρίου. Ας έχουμε την ευχή του. Κυριακή της Πεντηκοστής 8 Ιουνίου. Μεγάλη ημέρα για την Ορθόδοξη Εκκλησία αφού είναι η «γενέθλιος» της ημέρα. Ο Άγιος Πέτρος, με το λόγο του στην Ιερουσαλήμ, μετά την Επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, μίλησε στον κόσμο και οι πιστοί από 12, 70, 120, έγιναν τρεις χιλιάδες. Την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, 9 Ιουνίου, τελέστηκε Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στο ιερό εικονοστάσιο του Σωτήρος Χριστού που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο των Αγίων Ισιδώρων, για να τιμήσουμε την Τρισυπόστατο Θεότητα, Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, παρόντων πολλών πιστών. Την Τετάρτη 11 Ιουνίου τελέστηκε νυχτερινή Θεία Λειτουργία επί τη μνήμη των Αγίων αποστόλων Βαρνάβα και Βαρθολομαίου και των οσίων πατέρων Ονουφρίου και Πέτρου του εν Άθω [12 Ιουνίου]. Την ίδια ημέρα τιμήσαμε και την μνήμη του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, του ιατρού και θαυματουργού [11 Ιουνίου], ενός σύγχρονου ομολογητού της πίστεως και ανάργυρου ιατρού ο οποίος υπέστη εξορίες, φυλακίσεις, διωγμούς και εκοιμήθη το 1961 και κατετάγη ανάμεσα στους αγίους της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Με την ευκαιρία αυτή, ευχόμαστε αδελφικά στον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη, πατέρα Βαρνάβα Θεοχάρη ιερατικό προϊστάμενο του Άγιου Ελευθέριου Γκύζη, χρόνια πολλά, ευλογημένα και ο Κύριος να του χαρίζει πλούσιες ευλογίες στο θεάρεστο έργο του. Με την ευκαιρία της εορτής του Οσίου Ιερωνύμου [Κυριακή 15 Ιουνίου] ο εφημέριος, το περιοδικό μας, οι συνεργάτες και όλο το προσωπικό του Ναού μας, απευθύνουμε τις πιο θερμές ευχές και την αγάπη μας στον Μακαριώτατο Πατέρα και Αρχιεπίσκοπό μας κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟ, και παρακαλούμε το Θεό να τον ευλογεί και να τον ενισχύει, ώστε για πολλά έτη να κρατά στα χέρια του

21 τον οίακα του σκάφους της Εκκλησίας μας, για το καλό της ορθόδοξης χριστιανικής μας πατρίδος. Φέτος τιμήσαμε με ιδιαίτερη λαμπρότητα την μνήμη του Αγίου α- ποστόλου Ιούδα του Θαδδαίου και Αδελφόθεου προς τιμήν του οποίου υπάρχει ιερό εικονοστάσιο στον περιβάλλοντα χώρου του ιερού μας ναού. Την παραμονή της εορτής Τετάρτη 18 Ιουνίου έγινε η υποδοχή τεμαχίου ιερού λειψάνου του Αγίου και στην συνέχεια εψάλλει πανηγυρικός εσπερινός. Ακολούθησε Ιερά Αγρυπνία την οποία ετέλεσε ο πατέρας Ηλίας παρουσία απρόσμενα μεγάλου πλήθους πιστών. Το πρωί της κυριώνυμης ημέρας Πέμπτη 19 Ιουνίου τελέσθηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία όπου ιερούργησαν ο πατέρας Δημήτριος και ο αγαπητός φίλος και αδελφός εκ Θεσσαλονίκης πατέρας Σωτήριος Αμησινόπουλος. Το απόγευμα εψάλλει ο μεθέορτος εσπερινός και η παράκληση του Αγίου, ενώ η κοσμοσυρροή ήταν μεγάλη όπως μεγάλη ήταν και η τιμή που οι πιστοί απέδωσαν στον εορταζόμενο Άγιο. Ο Απόστολος Ιούδας ήταν γιος του Ιωσήφ του Μνήστορος και αδελφός του Ιακώβου του Αδελφοθέου. Ανήκει στη χορεία των Δώδεκα Αποστόλων του Χριστού μας. Κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Μεσοποταμία. Θεράπευσε τον άρχοντα της Εδέσσης τον Αύγαρο από την λέπρα που τον βασάνιζε, συνέχισε το κήρυγμά του στην πόλη Αραρά κι εκεί μαρτύρησε αφού οι άπιστοι τον κρέμασαν σε δέντρο και τον τόξευσαν μέχρι θανάτου. Την Κυριακή 22 Ιουνίου το α- πόγευμα πραγματοποιήθηκε μία ξεχωριστή και λαμπρή εκδήλωση στον προαύλιο χώρο του ιερού ναού των Αγίων Ισιδώρων. Ο Σύλλογος Φίλων Βυζαντινής και Παραδοσιακής Μουσικής Μεγάρων με τη συμμετοχή των τμημάτων του, την Εκκλησιαστική Μεικτή Χορωδία με χοράρχη τον κο Ζήσιμο Πατέλη, την Παραδοσιακή Χορωδία με χοράρχη τον κο Δημήτη Μούσουρα και την Παραδοσιακή Ορχήστρα

22 πραγματοποίησαν υπαίθρια συναυλία και το πρόγραμμα περιελάμβανε ύμνους και τραγούδια από τη θρησκευτική και λαογραφική παράδοση της ιστορικής πόλης των Μεγάρων, καθώς και κωνσταντινοπολίτικα, μικρασιάτικα και νησιώτικα παραδοσιακά τραγούδια. Ήταν μία εξαίσια μουσική βραδιά και όλοι όσοι παρευρέθησαν απόλαυσαν την άριστη απόδοση των εκκλησιαστικών ύμνων και των παραδοσιακών τραγουδιών. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον Σύλλογο αυτό με όλους τους συντελεστές της εκδήλωσης αυτής και να τους ευχηθούμε υγεία και πάντα να πραγματοποιούν τέτοιες όμορφες εκδηλώσεις ώστε να αναδεικνύεται ο ανεξάντλητος πλούτος της μουσικής μας παράδοσης. Τους Πρωτοκορυφαίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο τιμήσαμε την Κυριακή 29 Ιουνίου στην Θεία Λειτουργία και την Δευτέρα 30 Ιουνίου εορτάσαμε την σύναξη των Αγίων 12 Αποστόλων. Ο Πέτρος μετά την Πεντηκοστή, κήρυξε στην Ιουδαία, την Αντιόχεια, τον Πόντο, τη Γαλατία, την Καππαδοκία, για να καταλήξει στη Ρώμη όπου είχε μαρτυρικό τέλος. Σταυρώθηκε με εντολή του Νέρωνα, με το κεφάλι προς τα κάτω. Ο Παύλος, ο «κλητός Απόστολος» έκανε αποστολικές περιοδείες στην Κύπρο, τη Μικρά Ασία, την Ελλάδα για να καταλήξει και αυτός στην Ρώμη όπου είχε μαρτυρικό τέλος δια αποκεφαλισμού. Επ ευκαιρία της εορτής στον λαμπαδάριο του ναού μας Απόστολο Παπαχρήστο, ευχόμαστε ο Κύριος να του χαρίζει υγεία και πρόοδο στη ζωή του. Επιμέλεια Νικόλαος Καββαθάς Στιγμιότυπο από την Θεία Λειτουργία της εορτής του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου

23 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ 2014 Τρίτη 1 Ιουλίου Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού [7.30 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία Κυριακή 6 Ιουλίου Δ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Οσίου Σισώη του Μεγάλου [7.30 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία Κυριακή 13 Ιουλίου ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Δ ΟΙΚ ΣΥΝΟΔΟΥ [7.30 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία Κυριακή 20 Ιουλίου ΣΤ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου [7.30 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Κυριακή 27 Ιουλίου Ζ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Αγίου Παντελεήμονος [7.30 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας Οι ιερές ακολουθίες μεταδίδονται ζωντανά από το διαδίκτυο μέσω της ιστοσελίδας του ναού. ΟΔΗΓΙΕΣ ΑΚΡΟΑΣΗΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΜΕΣΩ ΚΙΝΗΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ Για την ακρόαση του ραδιοφωνικού μας σταθμού από συσκευές Android θα πρέπει να κάνετε τα εξής βήματα: 1) Από την συσκευή σας συνδεθείτε στο Google Market. 2) Κάντε αναζήτηση την εφαρμογή «A Online Radio» της aor.leadapps και κάντε εγκατάσταση. 3) Τρέξτε την εφαρμογή και στην επιλογή «Search» γράψτε «Agioi Isidoroi» 4) Η αναζήτηση θα βρει τον ραδιοφωνικό μας σταθμό και πατήστε ώστε να ξεκινήσει το audio streaming. Καλή ακρόαση. O Ι ε ρός Προ σκυ νη μα τι κός Να ός εί ναι ανοι κτός κά θε ημέ ρα. Κά θε Κυ ρια κή & με γά λες E ορ τές λει τουρ γεί έκ θε ση χρι στια νι κών βι βλί ων. Πα ρα δί δο νται δω ρε άν μα θή μα τα βυ ζα ντι νής μου σι κής & αγιο γρα φί ας. Κά θε Κυ ρια κή λει τουρ γεί Κα τη χη τι κό

24 ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΣΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΙΤΟΥ Αοργησία σημαίνει ακόρεστη επιθυμία για ατιμία, όμοια με την απέραντη επιθυμία των κενοδόξων για έπαινο. Αοργησία σημαίνει νίκη κατά της ανθρώπινης φύσεως, πού φαίνεται με την αναισθησία απέναντι στις ύβρεις και πού αποκτάται με αγώνας και ιδρώτας. Πραότης σημαίνει να παραμένει ακίνητη και ατάραχη η ψυχή, τόσο στις ατιμίες όσο και στους επαίνους. Η αρχή της αοργησίας είναι να σιωπούν τα χείλη, ενώ η καρδιά ευρίσκεται σε ταραχή. Το μέσον είναι να σιωπούν οι λογισμοί, ενώ η ψυχή ευρίσκεται σε ολίγη ταραχή. Και το τέλος, να επικρατή στην θάλασσα της ψυχής μόνιμη και σταθερά γαλήνη, όσο και αν φυσούν οι ακάθαρτοι άνεμοι. Οργή σημαίνει να διατηρείς συνεχώς μέσα σου κάποιο μίσος, να ενθυμήσαι δηλαδή το κακό πού σου έγινε. Οργή σημαίνει να επιθυμείς να εκδικηθείς αυτόν που σε παρόξυνε. Μία απότομη κίνησις ενός μύλου μπορεί σε μία στιγμή να συντρίψει περισσότερο καρπό και σιτάρι της ψυχής απ ό,τι η σιγανή κίνησις ενός άλλου μύλου μία ολόκληρη ημέρα. Ένα απότομο φούντωμα της φωτιάς από σφοδρό άνεμο μπορεί να κάψει και να αφανίσει τον αγρό της καρδιάς περισσότερο απ ό,τι η μικρή φωτιά πού καίει αργά. Επιμέλεια π. Χαράλαμπος Βαρβαγιάννης