της Πρωτοβουλίας για τη Συσπείρωση της Αριστεράς

Transcript

1 Συνέντευξη Τύπου της Πρωτοβουλίας για τη Συσπείρωση της Αριστεράς Τετάρτη 3/12/2003 Ώρα 11π.µ. Ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ

2 Αθήνα 3/12/2003 ΙΑΚΗΡΥΞΗ Α. Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑ ΙΣΧΥΡΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ζούµε µια συγκυρία πυκνή σε γεγονότα. Γεγονότα αντιφατικά. υνατότητες και κίνδυνοι συµβαδίζουν, απογοητεύσεις και ελπίδες συνυπάρχουν. Το βέβαιο όµως είναι ότι η ιστορία δεν τέλειωσε. Αυτή η αντιφατική κατάσταση, που διαρκεί, αναζητά µια διέξοδο, µια κατεύθυνση και εµπεριέχει µια νέα δυναµική. Τη δυναµική αυτή µπορούν να την εκφράσουν και τη διέξοδο να την δώσουν, οι δυνάµεις των κοινωνικών αντιστάσεων, της αµφισβήτησης, της ανατροπής και της υπέρβασης, οι δυνάµεις της Αριστεράς και των κοινωνικών κινηµάτων. Οι δυνάµεις που υπογράφουµε αυτή τη ιακήρυξη, εκφράζουµε τη θέλησή µας να υπηρετήσουµε από κοινού αυτή την υπόθεση. Β. ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ - ΟΙ ΑΦΕΤΗΡΙΑΚΕΣ ΜΑΣ Ι ΕΕΣ. Εµείς που αναλαµβάνουµε αυτή την ενωτική πρωτοβουλία είµαστε συλλογικότητες και ανένταχτοι αγωνιστές και αγωνίστριες από διαφορετικούς ιστορικούς χώρους της Αριστεράς και των κοινωνικών κινηµάτων. Από τους χώρους της δηµοκρατικής, της ανανεωτικής, της ριζοσπαστικής, της αντικαπιταλιστικής, της επαναστατικής, της κοµµουνιστικής Αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας, του φεµινισµού, της νεολαίας, των κινηµάτων αµφισβήτησης. Μας ενώνει η κοινή αγωνία και θέληση να συµβάλουµε για να βγει η Αριστερά από τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται σήµερα και να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις. Νιώθουµε, πως είναι η ώρα να µιλήσουµε ξανά για την Αριστερά. Όχι ο καθένας µόνος του, αλλά από κοινού αυτή τη φορά, περισσότερες δυνάµεις. Να θέσουµε ξανά το ερώτηµα, «τι να κάνουµε». Να ανιχνεύσουµε τις επίκαιρες απαντήσεις. Όχι µόνο γιατί το θέλουµε εµείς. Ο σύγχρονος κόσµος έχει ανάγκη από µια σύγχρονη, ριζοσπαστική, οικολογική, κινηµατική, κοινωνικά µαχόµενη Αριστερά. Έχει ανάγκη τα οράµατά της, τις ιδέες της, την κοινή παρουσία και δράση της, τη θετική προοπτική που η Αριστερά µπορεί να δώσει Η διαπίστωση αυτής της ανάγκης είναι η πρώτη ιδρυτική µας ιδέα, η αφετηρία µας. Αυτή η ανάγκη από µόνη της, δεν σβήνει τις διαφορές και τις αντιπαλότητες, δεν καταργεί προκαταλήψεις, δεν αµνηστεύει λάθη, ούτε εξαφανίζει ανεπάρκειες. Επιβάλλει όµως, και υποβοηθά, να υπερβούµε την ακινησία, να δηµιουργήσουµε χώρους συνύπαρξης, διαλόγου, αλληλοσεβασµού και κοινής δράσης. Η πλούσια εµπειρία από τους κοινούς µας προβληµατισµούς και αγώνες τα τελευταία χρόνια στο "Χώρο ιαλόγου και Κοινής ράσης της Αριστεράς", στο κίνηµα κατά της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσµιοποίησης, στο αντιπολεµικό κίνηµα, στους κοινωνικούς αγώνες στη χώρα µας µας πείθει πως αριστερές δυνάµεις µε διαφορετικές καταβολές, ιδεολογικές και πολιτικές διαδροµές, ευαισθησίες και εµπειρίες, µπορούν να δράσουν συµπληρωµατικά, συνθετικά, να διαµορφώσουν κοινούς στόχους, να συγκλίνουν σε κοινούς βηµατισµούς, να 1

3 αναζητήσουν από κοινού απαντήσεις στα νέα προβλήµατα, να δηµιουργήσουν δυναµική. Η σηµερινή ιακήρυξη είναι µια επιπλέον απόδειξη της δυνατότητας να συγκλίνουµε ακόµα πιο δηµιουργικά, να αναβαθµίσουµε σε µια νέα ποιότητα τις προσπάθειες και τη συµπαράταξή µας. εν είµαστε µόνοι. Ούτε γράφουµε σε λευκή σελίδα. Παρακολουθούµε από κοντά όσους και όσες και είναι πολλοί και πολλές ανιχνεύουν το µέλλον. Μας εµπνέουν το Σιάτλ, το Πόρτο Αλέγκρε, η Γένοβα, η Φλωρεντία. Μας στέλνουν µηνύµατα αισιοδοξίας και µας δίνουν δύναµη οι αγώνες των λαών που ξεδιπλώνονται σε ολόκληρο τον κόσµο: Τα µεγάλα λαϊκά ξεσπάσµατα στη Λατινική Αµερική, οι απεργιακοί αγώνες στην Ευρώπη, το αντιπολεµικό κίνηµα στις ΗΠΑ, η Ιντιφάντα στην Παλαιστίνη, η αντίσταση στην κατοχή του Ιράκ, οι αγώνες των φτωχών όλου του κόσµου. Μας δίνουν ελπίδες το Παγκόσµιο και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουµ. Στηρίζουµε ενεργά το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουµ και κάθε άλλη πρωτοβουλία που ανοίγει δρόµους και δηµιουργεί προοπτικές. Γ. ΟΙ ΚΟΙΝΟΙ ΜΑΣ ΣΤΟΧΟΙ 1. Να δώσουµε χώρο στο διάλογο... Ας δηµιουργήσουµε παντού χώρους διαλόγου, για µια νέα κουλτούρα, για ένα νέο πολιτικό πολιτισµό της Αριστεράς, που τον έχει ανάγκη ολόκληρη η κοινωνία. Και µιλούµε για το διάλογο όχι ως µια φορµαλιστική διαδικασία «ανταλλαγής ιδεών», αλλά ως µια κοινή προσπάθεια κατανόησης της πραγµατικότητας, γενίκευσης των εµπειριών µας, πρόσληψης των νέων θεωρητικών επεξεργασιών που η παραγωγή τους διεθνώς πολλαπλασιάζεται. Ο διάλογος αυτός δεν είναι φάση, ή στάδιο, πριν από τη δράση. Είναι µέρος της δράσης, αναγκαίος όρος για τη διεύρυνση των οριζόντων και των στόχων της. 2. Ναι στην κοινή δράση... Η κοινή δράση δυνάµεων µε ιδεολογικές διαφορές, είναι µια δοκιµασµένη, θεµελιώδης αρχή του αριστερού κινήµατος. Είναι όρος για να µπορέσει η Αριστερά να υπερασπισθεί άµεσα αιτήµατα των εργαζοµένων, να αντισταθεί σε αντεργατικές, αυταρχικές και αντιπεριβαλλοντικές ή φιλοπόλεµες πολιτικές και τελικά να δικαιώσει έναν από τους λόγους ύπαρξής της. Ακριβώς γι αυτό, ο διάλογος και η κοινή δράση είναι για µας οι δύο πυλώνες πάνω στους οποίους µπορεί να θεµελιωθεί ένα σχέδιο ανάκαµψης και ανασύνταξης της Αριστεράς. Η άρνηση της κοινής δράσης, οι ξεχωριστές επιτροπές, συγκεντρώσεις ή πορείες, για κοινά προβλήµατα, για κοινούς στόχους, και κοινά αιτήµατα, θεωρούµε ότι αποτελούν µια µορφή ανορθολογισµού στο χώρο της Αριστεράς. Συνιστά όχι µόνον άρνηση του χώρου, αλλά και του ίδιου του "λόγου". Αποτελούν πλήγµα κατά της αξιοπιστίας και της αποτελεσµατικότητας, µια κατάσταση που πρέπει σύντοµα να υπερβούµε. 3. Όχι στον πόλεµο Η νεοφιλελεύθερηη πολιτική, οι ιµπεριαλιστικές επεµβάσεις και οι πόλεµοι, προληπτικοί και διαρκείς, αποτελούν το κύριο µέσο επιβολής της Νέας Τάξης Πραγµάτων και της ηγεµονίας των δυνάµεων του Κεφαλαίου σ όλη τη γη. Ειδικά οι ΗΠΑ, επιλέγουν τον πόλεµο και την καταστολή για την επιβολή της ηγεµονίας τους. Έτσι, η απειλή πολέµου, και ο ίδιος ο πόλεµος στο πλαίσιο της στρατηγικής των ΗΠΑ, γίνονται µόνιµα συστατικά 2

4 και µέσα ελέγχου των αγορών των φυσικών πόρων, καθώς και µηχανισµοί γεωπολιτικών αναδιατάξεων και επιβολής της Pax Americana. Στο βαθµό που η διεθνής ενεργειακή οικονοµία είναι ακόµη πλήρως προσανατολισµένη προς το πετρέλαιο, ο λυσσαλέος αγώνας των ΗΠΑ δίνεται σε µεγάλο βαθµό για την απόκτηση του πλήρους ελέγχου του σηµαντικότερου έως σήµερα ενεργειακού πόρου του πλανήτη, του πετρελαίου, και µέσω αυτού για την εξασφάλιση της παγκόσµιας οικονοµικής και πολιτικής τους ηγεµονίας. Η στρατιωτική επέµβαση των ΗΠΑ και των συµµάχων τους στο Ιράκ και όσα επακολούθησαν και βρίσκονται σε εξέλιξη, αποκάλυψαν τη βαρβαρότητα και το αποκρουστικό πρόσωπο του ιµπεριαλισµού και της Νέας Τάξης, τους πραγµατικούς λόγους για τους οποίους έγινε αυτή η εισβολή. Μεγάλο θύµα της εισβολής ο λαός του Ιράκ, που σήµερα αντιστέκεται κατά των στρατευµάτων κατοχής. Εξάλλου η επέµβαση αυτή έδωσε µεγαλύτερη άνεση και δυνατότητα στο σφαγέα Σαρόν να συνεχίσει και να κλιµακώσει το δολοφονικό έργο του στην Παλαιστίνη. Η συντονισµένη δράση λαών, κινηµάτων, και όλων ανεξαιρέτως των δυνάµεων που αγωνίζονται για έναν κόσµο χωρίς πολέµους, µπορεί να σταθεί φραγµός στον επικίνδυνο κατήφορο που οδηγούν οι δυνάµεις του κεφαλαίου και του ιµπεριαλισµού τον κόσµο. Η αντίσταση στον πόλεµο πρέπει να γίνει αφορµή για µια µονιµότερη και βαθύτερη σύνδεση των κινηµάτων που αγωνίζονται για κοινωνική δικαιοσύνη µε τις ευρύτερες οικολογικές και φιλειρηνικές δυνάµεις. Ειδικά στη χώρα µας το αντιπολεµικό κίνηµα έχει φέρει στην επιφάνεια στόχους και αιτήµατα µε ιδιαίτερη σηµασία, όπως το κλείσιµο των βάσεων, η αποµάκρυνση των πυρηνικών όπλων, η επιστροφή όλων των ελληνικών στρατευµάτων από τις αποστολές στο εξωτερικό, κλπ. Στο πλαίσιο του αντιπολεµικού κινήµατος και του γενικότερου αγώνα για την ειρήνη στον κόσµο, υποστηρίζουµε τη δραστική µείωση των εξοπλισµών και των στρατιωτικών δαπανών, την κατάργηση του ΝΑΤΟ και όλων των επιθετικών στρατιωτικών συνασπισµών, το κλείσιµο των βάσεων, την κατάργηση των πυρηνικών όπλων και τη διάλυση των δυνάµεων ταχείας επέµβασης. 4. Για την ήττα του νεοφιλελευθερισµού Ο νεοφιλελευθερισµός είναι η ιδεολογία ενός ολοκληρωτικού καπιταλισµού. Όραµά του είναι ένας καθαρός καπιταλισµός, σε µια κοινωνία ατοµοκεντρική, όπου τα πάντα θα λειτουργούν ως εµπορεύµατα και θα τελούν υπό την εξουσία των αγορών όπου το βασικό κριτήριο για επιλογές και αποφάσεις θα είναι το κέρδος και όχι οι ανάγκες της κοινωνίας. Ο νεοφιλελευθερισµός, ως πολιτική, διεκδικεί, µέσω των αναδιαρθρώσεων που επιβάλλει για λογαριασµό του κεφαλαίου, να πάρει πίσω κάθε εργασιακό ή κοινωνικό κεκτηµένο. Συνιστά, δηλαδή, µια γενικευµένη επίθεση στον κατακτηµένο κοινωνικό πολιτισµό συνολικά: Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η απορύθµιση της αγοράς εργασίας, η διάλυση του δηµόσιου τοµέα, η υποβάθµιση του κράτους πρόνοιας, η θυσία του περιβάλλοντος και της οικολογικής ισορροπίας, η διεύρυνση και ενίσχυση του αυταρχισµού σε όλα τα επίπεδα, η ιδιωτικοποίηση και η εµπορευµατοποίηση των δηµόσιων αγαθών, είναι τα βασικά µέσα µε τα οποία υπηρετεί τους παραπάνω σκοπούς. Ο αγώνας για την ήττα του νεοφιλελευθερισµού είναι κοινός µας στόχος. Παρά τα ρήγµατα που έχει υποστεί η ηγεµονία του, ο αγώνας θα είναι µακρύς και δύσκολος, αφού εκτός των άλλων η σοσιαλδηµοκρατία και οι διάφορες εκδοχές της κεντροαριστεράς, όχι µόνο δεν τον ανταγωνίζονται, αλλά υποκλίνονται στην ιδεολογία του και έχουν µετατραπεί σε διαχειριστή του. Για να είναι αποτελεσµατικός ο αγώνας κατά του νεοφιλελευθερισµού πρέπει να διεξάγεται ταυτόχρονα στο κοινωνικό, ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο, να συνδέεται και να απαντά 3

5 στις άµεσες ανάγκες των εργαζοµένων και να στηρίζεται όχι µόνο σε αρνήσεις αλλά και σε εναλλακτικές προτάσεις και πολιτικές. Μέτωπα αιχµής στην πάλη κατά του νεοφιλελευθερισµού είναι το ζήτηµα της αναδιανοµής πλούτου και εισοδήµατος, τα ζητήµατα της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης και των εργασιακών σχέσεων, η αντίσταση κατά των ιδιωτικοποιήσεων, η επέκταση του κράτους πρόνοιας, η προστασία του περιβάλλοντος και της οικολογικής ισορροπίας, η πάλη για µια συνολικά αναβαθµισµένη ποιότητα ζωής, η υπεράσπιση των δηµοκρατικών δικαιωµάτων και ελευθεριών κ.λπ. Ο αγώνας ενάντια στο νεοφιλελευθερισµό σηµαίνει αγώνα για την επιβίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων και του οικοσυστήµατος. Ο νεοφιλελευθερισµός στην Ελλάδα εκφράζεται και από τους δύο εταίρους του δικοµµατικού συστήµατος. Το ΠΑΣΟΚ και τη Ν. Είτε ως εφαρµοζόµενη κυβερνητική πολιτική είτε ως δήθεν εναλλακτική πρόταση και προοπτική για τη διακυβέρνηση της χώρας. Για να αντιµετωπίσουµε τις χειρότερες µέρες που έρχονται για τη χώρα µας και ιδιαίτερα για τον κόσµο της εργασίας το επόµενο διάστηµα, θα πρέπει µε τους αγώνες του λαού να ηττηθούν και ο δικοµµατισµός και οι πολιτικές δυνάµεις που τον υπηρετούν και να ενισχυθούν οι δυνάµεις της Αριστεράς. 5. Κατά της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσµιοποίησης Ο αγώνας κατά της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσµιοποίησης δεν αποτελεί έναν επιµέρους στόχο. Ούτε αποτελεί µόνο ένα "αντί". Αποτελεί το κορυφαίο επίπεδο διαµόρφωσης µιας νέας συνείδησης για την Αριστερά, για το κίνηµα και το διεθνισµό στην εποχή µας. Γιατί µέσα από τους αγώνες και την πείρα των κοινωνικών κινηµάτων δοκιµάζονται στην πράξη, ιδέες και πρακτικές που συνδέουν οργανικά το τοπικό και το παγκόσµιο. ηµιουργείται µια "κοινή κοίτη", µέσα στην οποία µπορούν να συγκλίνουν το εργατικό κίνηµα, αριστερά κόµµατα και νέα πολιτικά υποκείµενα, µε τη ριζοσπαστική διανόηση και τα µεγάλα ρεύµατα των πολύµορφων κοινωνικών κινηµάτων, ευαισθησιών και πρωτοβουλιών. Συµµετέχουµε ενεργά στην εµπειρία αυτή, αναγνωρίζοντας και σεβόµενοι την ευρύτητα, τον πλουραλισµό, τη δηµοκρατικότητά της. Προσπαθούµε να συµβάλλουµε µε το δικό µας προβληµατισµό στον προσανατολισµό και το περιεχόµενο της δράσης των κοινωνικών κινηµάτων. Να δώσουµε στα συνθήµατα "ένας άλλος κόσµος είναι εφικτός" και οι "άνθρωποι πάνω από τα κέρδη", όλο και πιο συγκεκριµένο περιεχόµενο, σαφώς οριοθετηµένο προς τη λογική του νεοφιλελευθερισµού και του καπιταλιστικού συστήµατος. Και µε καθαρά τα µέτωπα προς τους διεθνείς οργανισµούς που υπηρετούν και προωθούν αυτή τη λογική ( ΝΤ, ΠΟΕ κ.λπ.). 6. Για την Ευρωπαϊκή Ένωση Ζούµε µια περίοδο, που ο νεοφιλελευθερισµός διαµορφώνει την Ευρώπη της απορύθµισης και των ιδιωτικοποιήσεων, την Ευρώπη της επιβολής και του κοινωνικού αποκλεισµού, της υποβάθµισης των κοινωνικών δικαιωµάτων που πλήττει πρωτίστως τις γυναίκες, την Ευρώπη της εκµετάλλευσης, της καταπίεσης και της καταστολής, την Ευρώπη του ρατσισµού και της ξενοφοβίας, την Ευρώπη "φρούριο". Αυτή δεν είναι η Ευρώπη που οραµατίζονται οι λαοί. Είµαστε αντίθετοι σ' αυτή την Ευρώπη. ικό µας όραµά είναι η Ευρώπη της δηµοκρατίας, της λαϊκής ευηµερίας, των δικαιωµάτων και ελευθεριών για όλους. Η Ευρώπη της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της οικολογικά βιώσιµης ανάπτυξης, του φεµινισµού, της προόδου και του σοσιαλισµού. 4

6 Η στάση της ΕΕ στον πόλεµο του Ιράκ και η ανικανότητά της να σταθεί ως ενιαίος Οργανισµός απέναντι στην προκλητική βαρβαρότητα των αµερικανοβρετανών εισβολέων και την καταπάτηση από µέρους τους κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, καθώς και οι ευθύνες της για τις γενικότερες εξελίξεις στην περιοχή, προκαλούν ήδη έντονους προβληµατισµούς και αναζητήσεις για το µέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρώπης γενικότερα. Η εκ των υστέρων νοµιµοποίηση της επέµβασης στο Ιράκ και η έµπρακτη συµµετοχή της στον "αντιτροµοκρατικό" πόλεµο που κήρυξε ο Μπους, χρησιµοποιείται ως µέσο και εργαλείο για την ενίσχυση του αυταρχισµού και της καταστολής σε διεθνές και εθνικό επίπεδο. Χαρακτηριστικό στοιχείο της οποίας αποτελεί η συµφωνία ΗΠΑ-Ε.Ε. για τη δίωξη της τροµοκρατίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση διευρύνεται αλλά δεν αλλάζει. Η προσθήκη νέων µελών δεν είναι µόνο ένα ποσοτικό µέγεθος. Έχει και σηµαντικές ποιοτικές επιπτώσεις. Οι κυρίαρχες πολιτικές και κοινωνικές δυνάµεις, οι δυνάµεις του κεφαλαίου, ενδιαφέρονται να αξιοποιήσουν την ευρωπαϊκή οικοδόµηση, για να υπηρετήσουν κατά κύριο λόγο τα δικά τους συµφέροντα, να ενισχύσουν το ρόλο τους στο πλαίσιο της Νέας Τάξης Πραγµάτων στον κόσµο. Αυτή η πραγµατικότητα, επιβάλλει µε ακόµα µεγαλύτερη έµφαση, να αντιµετωπισθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση µε όρους µιας ταξικής εξουσίας, που όµως είναι διαρθρωµένη σε διακρατικό και υπερεθνικό επίπεδο. Όπως στο εθνικό επίπεδο έτσι και στο ευρωπαϊκό, οι λαοί της Ευρώπης έχουν ανάγκη από τη συγκρότηση πανευρωπαϊκών µετώπων πάλης ενάντια στην κυρίαρχες οικονοµικές, κοινωνικές και γεωστρατηγικές πολιτικές. Προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην ΟΝΕ και στις συνέπειες των επιλογών που τη συνοδεύουν σε βάρος των λαϊκών στρωµάτων: Στα µέτωπα της ανεργίας, της φτώχειας, των εργασιακών δικαιωµάτων και σχέσεων, της κοινωνικής ασφάλισης, της κοινωνικής πρόνοιας, της αγροτικής και βιοµηχανικής πολιτικής, που απειλεί µε διάλυση τον κοινωνικό ιστό. Στον αγώνα κατά του εθνικισµού και του ρατσισµού, για την κοινωνική ένταξη των µεταναστών και των κοινωνικά αποκλεισµένων. Στην πολιτική ασφάλειας. Στις συµφωνίες Σένγκεν και Ευρωπόλ, στις σχέσεις ΕΕ-ΝΑΤΟ και τους διάφορους πυλώνες, που έχουν διαµορφωθεί για να υπηρετηθεί η πολιτική των πιο συντηρητικών οικονοµικών, πολιτικών και στρατιωτικών κύκλων της Ευρώπης, που σφραγίζουν σήµερα την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Παράλληλα η Αριστερά, στη θέση των διαφόρων διληµµάτων, χρειάζεται να θέτει το ερώτηµα ποια Ευρώπη θέλουµε και πως αγωνιζόµαστε για να προωθούµε το δικό µας όραµα για την Ευρώπη. Ο αγώνας για µια Ευρώπη προς αυτή την κατεύθυνση είναι η συµβολή µας στον αγώνα κατά της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσµιοποίησης, αλλά και στις απαιτήσεις και τις ανάγκες των εργαζοµένων και της ελληνικής κοινωνίας. Να το επαναλάβουµε µε έµφαση. Στη λογική της σύγχρονης ριζοσπαστικής Αριστεράς, δεν έχει νόηµα η εθνική αποµόνωση. Τα µέτωπα ταξικής πάλης, η αλλαγή των συσχετισµών και η µάχη για την εξουσία, δεν µπορούν να περιορίζονται γεωγραφικά, αγνοώντας τα προβλήµατα που βασανίζουν τα λαϊκά στρώµατα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Στη βάση αυτή, οι λαοί της Ευρώπης, οι δυνάµεις της Αριστεράς και τα κοινωνικά κινήµατα θα πρέπει να συντονίσουν τη δράση τους για: α) Την προώθηση πολιτικής υπεράσπισης και βελτίωσης των θεµελιακών δηµοκρατικών, οικονοµικών, εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωµάτων των λαών της Ευρώπης και την απόκρουση της οικονοµικής, κοινωνικής και γεωστρατηγικής πολιτικής της Ε.Ε. β) Την προστασία του περιβάλλοντος και της οικολογικής ισορροπίας. γ) Την προώθηση της ισότητας των δύο φύλων µε τις απαραίτητες πολιτικές και όχι µε την ψήφιση νόµων χωρίς κοινωνικό αντίκρισµα. 5

7 δ)την απόκρουση των σχεδίων στρατιωτικοποίησης της ΕΕ. και την πρωτοβουλία για τη δηµιουργία Ευρωστρατού, όπως σήµερα οργανώνεται ως δύναµη ταχείας επέµβασης σ' όλον τον κόσµο. Θεωρούµε, ωστόσο, τη συζήτηση για την ανεξάρτητη ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική και άµυνα, που σήµερα διεξάγεται µέσα στην Ευρωπαϊκή Αριστερά και το διεθνές κίνηµα κατά της καπιταλιστικής παγκοσµιοποίησης, ως εξαιρετικά σοβαρή και θα την παρακολουθήσουµε συστηµατικά. ε) Την απόρριψη του κυοφορούµενου "Ευρωσυντάγµατος". Η συνθήκη αυτή η οποία καταχρηστικά και σκόπιµα αποκαλείται σύνταγµα, αναγορεύει τον νεοφιλελευθερισµό σε αρχή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, καταργεί την κατοχύρωση των κοινωνικών δικαιωµάτων, διαχωρίζοντάς τα έτσι από τα ατοµικά δικαιώµατα, παγιώνει την ύπαρξη ανεξέλεγκτων οργάνων εξουσίας. Αποτελεί γι' αυτούς τους λόγους οπισθοδρόµηση ακόµα και από τις συνταγµατικές αρχές των ευρωπαϊκών χωρών. Η κατάκτηση και κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας, των ατοµικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωµάτων, ίσων για όλους τους κατοίκους των ευρωπαϊκών χωρών, είναι η διαδικασία µέσα στην οποία θα δηµιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ενότητα των ευρωπαϊκών λαών και τη συγκρότηση, µετά από την αναγκαία αλλαγή των σηµερινών συσχετισµών, σε πολιτικό και θεσµικό-συνταγµατικό επίπεδο µιας "άλλης Ευρώπης": Ειρηνικής, δηµοκρατικής, οικολογικής, φεµινιστικής, διεθνιστικής. Μιας Ευρώπης των εργαζοµένων. Μιας Ευρώπης του σοσιαλισµού. Αυτή η Ευρώπη θα είναι το αποτέλεσµα της αβίαστης και ελεύθερης απόφασης και όχι καταναγκασµού των λαών της που σαν µοναδικά κυρίαρχοι οφείλουν να αποφασίζουν για το µέλλον τους. Αυτή η "άλλη Ευρώπη" που οραµατιζόµαστε, θα σέβεται πλήρως την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών και των εθνών. στ) Τη διαµόρφωση στην πορεία µιας εναλλακτικής πρότασης εξουσίας, ως επιθετικής πολιτικής απέναντι στις δυνάµεις του κεφαλαίου, µε σαφείς αιχµές και στόχους ενάντια στην ασυδοσία των πολυεθνικών, τις ιµπεριαλιστικές επεµβάσεις, τον πόλεµο και το σηµερινό σύστηµα διεθνούς ανασφάλειας. 7. Για τη διαφύλαξη του φυσικού πλούτου και την αξιοβίωτη ανάπτυξη Η νεοφιλελεύθερη διαχείριση σηµαίνει µια διευρυνόµενη σπάταλη, ληστρική και χωρίς πρόνοια για τις µελλοντικές γενιές χρήση των φυσικών πόρων, που βασίζεται σε ένα κερδοσκοπικό µοντέλο συνολικής διαχείρισης της φύσης. Πρόκειται για κεντρικό πρόβληµα που παράγει ο σύγχρονος ιµπεριαλισµός, η βάναυση καπιταλιστική αναδιάρθρωση και η εκµετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ένα πρόβληµα που έχει συµβάλει στη µεγάλη όξυνση του χάσµατος πλούτου-φτώχειας σε όλο τον κόσµο και έχει οδηγήσει σε σηµαντική αποσταθεροποίηση τις φυσικές διεργασίες του πλανήτη, απειλώντας ακόµη και την ίδια την ύπαρξη της ζωής, στο µέλλον. Σε πλήρη αντίθεση µ' αυτή τη λογική και εξέλιξη εµείς διεκδικούµε έναν κόσµο µε βιώσιµη διαχείριση των πόρων και πρόνοια για τις ερχόµενες γενιές, µε προστασία της δηµόσιας υγείας, διαφύλαξη και δίκαιη πρόσβαση όλων των κατοίκων του πλανήτη στα δηµόσια αγαθά, µε προστασία της φύσης, µε συστηµατική πρόληψη και προφύλαξη της κοινωνίας από τους µεγάλης κλίµακας κινδύνους και µε διατήρηση του παγκόσµιας αξίας πολιτιστικού κεφαλαίου. Έναν κόσµο που θα εξασφαλίζει την αξιοβίωτη ανάπτυξη σε όλους τους κατοίκους του πλανήτη. 8. Για την ισότητα των 2 φύλων Επισηµαίνουµε την ανάγκη να αναδειχθεί και να τονιστεί η σηµασία της καταπίεσης των γυναικών στους προβληµατισµούς και τα προγράµµατα δράσης των κινηµάτων και των αριστερών κοµµάτων. Ο αγώνας για την ισότητα των δύο φύλων, την πολιτική και κοινωνική ισοτιµία, και η επιδίωξη πολιτικών που θα µικραίνουν την ψαλίδα της ανισότητας µέσα στην κοινωνία, αλλά και στις οργανώσεις της Αριστεράς, καθώς και η έµφαση σε 6

8 ζητήµατα βίας κατά των γυναικών που απογειώνεται µε τη σηµερινή άνθιση του δουλεµπορίου γυναικών για σεξουαλική εκµετάλλευση και περιθωριοποίησής τους, θα αποτελέσουν βασικά στοιχεία του νέου κοινωνικού µας πολιτισµού και σηµαντικά ζητήµατα της δικής µας προσπάθειας. Η άνοδος φονταµενταλισµών, µε επίκεντρο τους παραδοσιακούς ρόλους των γυναικών, και η κατάργηση, κυρίως στην πράξη, κεκτηµένων δικαιωµάτων τους, αποτελεί άµεσο αποτέλεσµα της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσµιοποίησης, ενάντια στην οποία αγωνιζόµαστε. 9. Για µια εναλλακτική πολιτική για την υπεράσπιση των λαϊκών συµφερόντων Στον αγώνα για την υπεράσπιση των λαϊκών συµφερόντων µας συνδέουν δύο κεντρικές διαπιστώσεις: α) Ο δικοµµατισµός, µε τα δύο µεγάλα κόµµατα εκφραστές του, δεν έχει τίποτα θετικό να δώσει στο λαό και στον τόπο. β) Έρχονται χειρότερες µέρες για τους εργαζόµενους και το λαό µέσα από ένα δυνατό σοκ που θα δοκιµάσει η ελληνική οικονοµία µετά το Είτε είναι το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία είτε η Ν, ως κύριο µέληµα θα έχουν τη µετακύληση της κρίσης στις πλάτες των εργαζοµένων Το εναλλακτικό µας πρόγραµµα για ζητήµατα αιχµής της οικονοµικής και κοινωνικής πολιτικής θα διατυπωθεί αναλυτικά και θα συζητηθεί δηµόσια στο επόµενο διάστηµα. Με τη σηµερινή µας ιακήρυξη αναφέρουµε επιγραµµατικά τα κεντρικά σηµεία αυτού του προγράµµατος που θέλουµε να αποτελέσουν και τα βασικά µέτωπα πάλης του λαϊκού κινήµατος το επόµενο διάστηµα: Προστασία του δηµόσιου πλούτου από τη λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων. Σταθερή και πλήρη απασχόληση για όλους και όλες. Μέτωπο ενάντια στις απολύσεις και στην ελαστικοποίηση της εργασίας. Μισθοί που θα εξασφαλίζουν αξιοπρεπή ζωή. Εισόδηµα αναπλήρωσης- αλληλεγγύης για τους ανέργους. Ριζική µείωση του εργάσιµου χρόνου, χωρίς απώλειες στο µισθό ή εντατικοποίηση της εργασίας. ικαίωµα στη δηµόσια δωρεάν και καλύτερης ποιότητας εκπαίδευση. ικαίωµα στη δηµόσια και δωρεάν υγεία. Βελτίωση της κοινωνικής πρόνοιας. Υπεράσπιση και βελτίωση του ασφαλιστικού συστήµατος - αυξήσεις στις συντάξεις. Καλύτερα και φτηνότερα δηµόσια µέσα µεταφοράς. Αποφασιστικές τοµές στο καθεστώς που διέπει σήµερα τα ΜΜΕ, που επιτρέπει τη χειραγώγηση της κοινωνίας στο ιδεολογικό, το πολιτικό και το πολιτιστικό επίπεδο από τις δυνάµεις του µεγάλου κεφαλαίου που ελέγχουν τα ΜΜΕ. Ενίσχυση της αγροτικής οικονοµίας και του αγροτικού πληθυσµού, ώστε να σταµατήσει το ξεκλήρισµα της αγροτιάς και η πορεία ερήµωσης της υπαίθρου. Ενίσχυση του εισοδήµατος των φτωχών και µεσαίων παραγωγών. Απαγόρευση των µεταλλαγµένων προϊόντων. Μέτρα για τη συνολική αναβάθµιση της ποιότητας ζωής. Αυτά τα βασικά κοινωνικά δικαιώµατα, τα µέτρα ενίσχυσης του κόσµου της εργασίας και ουσιαστικής βελτίωσης της ποιότητας ζωής τους, τα διεκδικούµε για όλους τους εργαζόµενους, άντρες και γυναίκες, ντόπιους και µετανάστες, για όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από φύλο, εθνικότητα, χρώµα, θρησκεία κ.λπ. Η εφαρµογή τους απαιτεί: Την απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων, την επέκταση και βελτίωση των δηµόσιων υπηρεσιών. Τη ριζική αναπροσαρµογή του προϋπολογισµού υπέρ των κοινωνικών δαπανών, την αλλαγή του φορολογικού συστήµατος, µε κύρια κατεύθυνση την επιβάρυνση του µεγάλου 7

9 κεφαλαίου. Μια ουσιαστική δηλαδή πολιτική αναδιανοµής πλούτου από το κεφάλαιο προς τον κόσµο της εργασίας και τα οικονοµικά ασθενέστερα κοινωνικά στρώµατα. Ταυτόχρονα απαιτεί: Αποφασιστικό µέτωπο στη λογική της κοινωνίας του καταναλωτισµού και του ευδαιµονισµού που οικοδοµείται, στην κλιµάκωση του αυταρχισµού, της κρατικής τροµοκρατίας, της καταστολής και γενικότερα τη συρρίκνωση της δηµοκρατίας σε όλα τα επίπεδα. 10. Ένας άλλος κόσµος είναι εφικτός. Πολλοί θεώρησαν το σύνθηµα αυτό ένα µήνυµα ελπίδας, αισιοδοξίας, και ήταν. Είναι όµως και ένα µήνυµα ευθύνης. Ναι, αξίζει και µπορούµε να αγωνιστούµε, για έναν κόσµο χωρίς εκµετάλλευση και καταπίεση, µε περισσότερη ειρήνη, περισσότερη δηµοκρατία, περισσότερη δικαιοσύνη, περισσότερη ισότητα. Για ένα κόσµο που θα χωράει πολλούς κόσµους. Για να γίνει ο αγώνας αυτός αποτελεσµατικός, για να έχει έµπνευση και προοπτική, πρέπει να ξανακάνουµε επίκαιρο το αίτηµα του σοσιαλισµού ως ένα οικουµενικό αίτηµα, που ανταποκρίνεται στο γενικευµένο συµφέρον της ανθρωπότητας. Αλλά προϋποθέτει και την κριτική αποτίµηση αυτού που ονοµάστηκε «υπαρκτός σοσιαλισµός». Προϋποθέτει, επίσης, προσαρµογή και ανανέωση των θεωρητικών επεξεργασιών στη βάση των αναγκών και απαιτήσεων του σήµερα. Επιστρέφουµε, λοιπόν, ξανά στην αρχή. Στον αναγκαίο διάλογο, που η κοινή δράση για τους στόχους που προαναφέραµε, θα τον διευκολύνει και θα τον κάνει πιο απαιτητικό.. ΟΙ ΚΟΙΝΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ 1. Ανασύνταξη της Αριστεράς Οι δυνάµεις της Αριστεράς, σήµερα, τείνουν να σχηµατοποιηθούν σε τρία διακριτά ρεύµατα. Το πρώτο, συγκροτείται στη βάση µιας στρατηγικής µετατόπισης της παλιάς σοσιαλδηµοκρατίας, αλλά και των διάφορων κεντροαριστερών εκδοχών της. Με εγκατάλειψη των κοινωνικών µεταρρυθµίσεων και υποκατάστασή τους µε επιλογές νεοφιλελευθερισµού. Με πλήρη προσαρµογή στη διαχείριση του συστήµατος µε µια µορφή «συναινετικού νεοφιλελευθερισµού». Με προσπάθεια ελέγχου και ενσωµάτωσης πολιτικών δυνάµεων, κοινωνικών κινηµάτων και της πέραν της σοσιαλδηµοκρατίας Αριστεράς. Με επιδίωξη τη διεύρυνση της κοινωνικής της βάσης και την εξασφάλιση συναινέσεων για την άσκηση της ίδιας πολιτικής. Το δεύτερο, συνιστά µια τάση ιδεολογικής υποχώρησης και περιχαράκωσης. Απέναντι στα νέα προβλήµατα αντιτάσσει µια µονόπλευρη δογµατική ανάγνωση του παρελθόντος. Αρνείται την κοινή δράση και το διάλογο µε τις άλλες δυνάµεις της Αριστεράς, και περιχαρακώνει όχι µόνο τις δικές του δυνάµεις, αλλά και έµπειρους λαϊκούς αγωνιστές, καθώς και τµήµατα του µαζικού και εργατικού κινήµατος. Τέλος, είναι ο χώρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς, της Οικολογίας, του Φεµινισµού και των Κοινωνικών Κινηµάτων, που εκφράζεται από ένα ευρύ φάσµα κοµµάτων, οργανώσεων, κινηµατικών πρωτοβουλιών και ανένταχτων δυνάµεων. Στις δυνάµεις αυτές, παρά τις διαφορές που τις διαπερνούν, ωριµάζει η ιδέα της ανασύνταξης της Αριστεράς. Στο χώρο αυτό αναπτύσσονται νέες απόψεις και νέα ρεύµατα σκέψης και κυριαρχούν αναζητήσεις γύρω από την ανάγκη επικαιροποίησης και ενίσχυσης του αντικαπιταλιστικού περιεχοµένου των αγώνων για το σοσιαλισµό, µέσα από την κριτική ανάλυση της ιστορικής διαδροµής του στη βάση και των νέων αντιθέσεων της εποχής µας, µε στόχο και προοπτική την υπέρβαση του καπιταλιστικού συστήµατος. 8

10 Αγωνιζόµαστε για την ενίσχυση του ρεύµατος αυτού, που υπό τις παρούσες συνθήκες αποτελεί τον κύριο και τον προνοµιακό χώρο για την ανασύνταξη της Αριστεράς. Κατανοούµε το σχέδιο για την ανασύνταξη της Αριστεράς, ως µια κίνηση ριζοσπαστικοποίησης και ενίσχυσης της Αριστεράς και όχι παγίδευσης της προοπτικής της σε κεντροαριστερά ή δογµατικά αδιέξοδα. 2. Οι προγραµµατικές απαιτήσεις της Αριστεράς Η ανασύνταξη της Αριστεράς απαιτεί, ένα πιο προωθηµένο, πιο συγκεκριµένο και πειστικό προγραµµατικό εξοπλισµό της. εν έχουµε απαντήσεις σε όλα τα ερωτήµατα. Αλλά, ίσως το ζητούµενο στη φάση που διανύουµε, είναι ακριβώς να τεθούν τα ερωτήµατα και να διαµορφωθεί µια νέα ατζέντα ριζοσπαστικών µεταρρυθµίσεων, τοµών και ρήξεων, που θα κάνουν την αντίθεση στον καπιταλισµό και τη λογική του, υπόθεση µεγάλων τµηµάτων της κοινωνίας. Η απόφασή µας είναι να υπηρετήσουµε από κοινού αυτή την υπόθεση. 3. Για τον αυτόνοµο ρόλο της Αριστεράς Τα κινήµατα και τα αιτήµατά τους πρέπει να βρουν την έκφρασή τους σε πολιτικές και στόχος πρέπει να είναι η εφαρµογή αυτών των πολιτικών. Η ανασύνταξη συνεπώς της Αριστεράς αποσκοπεί, εκτός των άλλων, στην υπέρβαση των λογικών της συναίνεσης και της κοινωνικής ειρήνης, τη ρήξη µε παλιότερες αντιλήψεις και νοοτροπίες στο πρόβληµα των συµµαχιών και έχει ως επιδίωξη να καταστήσει την Αριστερά ικανή ώστε από θέση αυτονοµίας να µπορεί να αγωνίζεται για την προώθηση βασικών στοιχείων του προγράµµατός της. Την Αριστερά δεν µπορεί να µην την απασχολεί το πρόβληµα της εξουσίας. Η αντιµετώπιση αυτού του προβλήµατος εξαρτάται όµως από την ύπαρξη των αναγκαίων υποκειµενικών και αντικειµενικών προϋποθέσεων και κυρίως των συσχετισµών που θα της επιτρέπουν να επηρεάζει αποφασιστικά το περιεχόµενο και τη µορφή της πολιτικής που θα ασκείται. Η προώθηση όµως µιας τέτοιας στρατηγικής, προϋποθέτει την απόρριψη της λογικής της ενσωµάτωσης, την απόρριψη των κεντροαριστερών σεναρίων, την ενίσχυση της αυτόνοµης παρουσίας της Αριστεράς και των δεσµών της µε τα κοινωνικά κινήµατα, τη στήριξη σ' ένα ενωτικό, µαζικό, διεκδικητικό και αγωνιστικό εργατικό κίνηµα, την αλλαγή των πολιτικών συσχετισµών γενικότερα. Και γι' αυτήν τη στρατηγική εργαζόµαστε 4. Οι εκλογές µας αφορούν Η µαχητική παρουσία της Αριστεράς στα πολύµορφα κοινωνικά µέτωπα θα παραµείνει µετέωρη και προβληµατική εάν δεν εκφράζεται και στα µέτωπα των εκλογών. Εµείς που αναλαµβάνουµε την πρωτοβουλία για µια µονιµότερη και πιο συστηµατική συσπείρωση - συνεργασία των δυνάµεων της Αριστεράς, θα εργαστούµε ώστε αυτή η συνεργασία να εκφραστεί και στις επικείµενες εκλογές σε ενωτικό αριστερό σχήµα, που θα συγκεντρώσει το ευρύτερο δυνατό φάσµα δυνάµεων. Ε. ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ Οφείλουµε όλοι να ανταποκριθούµε στα ισχυρά µηνύµατα ενότητας και αντίστασης που στέλνει η εργατική τάξη και τα άλλα πλατιά λαϊκά στρώµατα της χώρας µας. 9

11 Ο αγώνας για την προστασία του δηµόσιου πλούτου, για το εισόδηµα και τα δικαιώµατα των εργαζοµένων, για την υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων, για την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση, για τα ατοµικά δικαιώµατα και τις πολιτικές ελευθερίες, για την υπεράσπιση της ειρήνης, για την προστασία του φυσικού πλούτου και του περιβάλλοντος, για την ισότητα των 2 φύλων, απαιτεί ευρύτατο συντονισµό και συµπαράταξη δυνάµεων για να εµπνεύσει και να στρατεύσει το λαό, τους εργαζόµενους, άνδρες, γυναίκες και νέους. Μας χρειάζεται όλους µαζί! Απευθυνόµαστε σ' όλο τον κόσµο της Αριστεράς. Απευθυνόµαστε στον κάθε αριστερό πολίτη. Ξέρουµε καλά ότι ο δρόµος που προτείνουµε είναι δύσκολος. Ξέρουµε ότι πρέπει, όλοι να υπερβούµε τους εαυτούς µας. Ξέρουµε όµως, ακόµα, ότι το δρόµο αυτόν αξίζει να τον δοκιµάσουµε, αξίζει να τον περπατήσουµε µαζί, αξίζει να τον δούµε ως µοναδική λύση για τη συγκρότηση µιας σύγχρονης, ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που έχει ανάγκη ο λαός και ο τόπος. Κι αυτό απαιτεί ειλικρίνεια ανάµεσά µας και απέναντι στην κοινωνία και τον κόσµο της Αριστεράς. εν θα κρύψουµε ότι όσες και όσοι, συλλογικότητες και ανένταχτοι, υπογράφουµε αυτή τη ιακήρυξη εξακολουθούµε να έχουµε διαφορετικές απόψεις σε µια σειρά ζητήµατα. Θα τις παρουσιάσουµε δηµόσια και θα επιδιώξουµε να γίνει γύρω από αυτές ένας δηµιουργικός διάλογος. Αυτά που µας ενώνουν όµως είναι τόσα πολλά και σηµαντικά ώστε µπορούµε και θα προχωρήσουµε µαζί. 10