Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 14 ΣΕ ΗΜΟΤΙΚΗ

Transcript

1 14 Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 14 ΣΕ ΗΜΟΤΙΚΗ Αποκ. 14:1 Και είδα, και να, ένα Αρνίο, που στεκόταν επάνω στο βουνό Σιών, και µαζί του , που είχαν το όνοµά του και το όνοµά του Πατέρα του γραµµένο επάνω στα µέτωπά τους. 2 Και άκουσα µια φωνή από τον ουρανό, σαν φωνή από πολλά νερά, και σαν φωνή δυνατής βροντής και άκουσα µια φωνή από κιθαρωδούς, που έπαιζαν µε τις κιθάρες τους. 3 Και έψαλλαν σαν µια καινούργια ωδή µπροστά στον θρόνο, και µπροστά στα τέσσερα ζώα και τους πρεσβύτερους και κανένας δεν µπορούσε να µάθει την ωδή, παρά µονάχα οι , που ήσαν αγορασµένοι από τη γη. 4 Αυτοί είναι εκείνοι που δεν µολύνθηκαν µε γυναίκες επειδή, είναι παρθένοι αυτοί είναι που ακολουθούν το Αρνίο όπου κι αν πάει, αυτοί αγοράστηκαν από τους ανθρώπους, ως απαρχή στον Θεό και στο Αρνίο. 5 Και στο στόµα τους δεν βρέθηκε δόλος επειδή, είναι χωρίς ψεγάδι µπροστά στον θρόνο του Θεού. 6 Και είδα έναν άλλον άγγελο να πετάει στο µέσον του ουρανού, ο οποίος είχε ένα αιώνιο ευαγγέλιο, για να κηρύξει σ αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη, και σε κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό 7 και έλεγε µε δυνατή φωνή: Φοβηθείτε τον Θεό, και δώστε δόξα σ αυτόν, επειδή ήρθε η ώρα της κρίσης του και προσκυνήστε αυτόν ο οποίος δηµιούργησε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και τις πηγές των νερών. 8 Και ένας άλλος άγγελος ακολούθησε, λέγοντας: «Έπεσε, έπεσε η Βαβυλώνα, η µεγάλη πόλη επειδή, από το κρασί του θυµού της πορνείας της πότισε όλα τα έθνη. 9 Και ένας τρίτος άγγελος τους ακολούθησε, λέγοντας µε δυνατή φωνή: Όποιος προσκυνάει το θηρίο και την εικόνα του, και παίρνει το χάραγµα επάνω στο µέτωπό του ή επάνω στο χέρι του, 10 θα πιει κι αυτός από το κρασί του θυµού του Θεού, που είναι κερασµένο ανόθευτο µέσα στο ποτήρι της οργής του και θα βασανιστεί µε φωτιά και θειάφι µπροστά στους άγιους αγγέλους και µπροστά στο Αρνίο. 11 Και ο καπνός του βασανισµού τους ανεβαίνει σε αιώνες αιώνων και δεν έχουν ανάπαυση ηµέρα και νύχτα όσοι προσκυνούν το θηρίο και την εικόνα του, και όποιος παίρνει το χάραγµα του ονόµατός του. 12 Εδώ είναι η υποµονή των αγίων εδώ είναι εκείνοι που φυλάττουν τις εντολές του Θεού και την πίστη του Ιησού. 13 Και άκουσα µια φωνή από τον ουρανό, που έλεγε µε µένα: Γράψε: Μακάριοι οι νεκροί, που από τώρα πεθαίνουν εν Κυρίω. Ναι, λέει το Πνεύµα, για να αναπαυθούν από τον κόπο τους και τα έργα τους ακολουθούν µ αυτούς. 14 Και είδα, και να, ένα λευκό σύννεφο, κι επάνω στο σύννεφο καθόταν κάποιος όµοιος µε Yιόν ανθρώπου, έχοντας επάνω στο κεφάλι του χρυσό στεφάνι, και στο χέρι του κοφτερό δρεπάνι. 15 Κι ένας άλλος άγγελος βγήκε από τον ναό κράζοντας µε δυνατή φωνή προς εκείνον που κάθεται επάνω στο σύννεφο: Στείλε το δρεπάνι σου, και θέρισε επειδή, ήρθε για σένα η ώρα του να θερίσεις, δεδοµένου ότι ξεράθηκε ο θερισµός της γης

2 16 Κι αυτός που καθόταν επάνω στο σύννεφο έβαλε το δρεπάνι του επάνω στη γη και θερίστηκε η γη. 17 Κι ένας άλλος άγγελος βγήκε από τον ναό, που είναι µέσα στον ουρανό, έχοντας κι αυτός ένα κοφτερό δρεπάνι. 18 Κι ένας άλλος άγγελος βγήκε από το θυσιαστήριο, έχοντας εξουσία επάνω στη φωτιά και φώναξε µε δυνατή κραυγή προς αυτόν που είχε το κοφτερό δρεπάνι, λέγοντας: Στείλε το κοφτερό σου δρεπάνι, και τρύγησε τα τσαµπιά της αµπέλου της γης, επειδή ωρίµασαν τα σταφύλια της. 19 Και ο άγγελος έβαλε το δρεπάνι του στη γη, και τρύγησε την άµπελο της γης, και έριξε αυτό που τρυγήθηκαν στον µεγάλο ληνό του θυµού του Θεού. 20 Και ο ληνός πατήθηκε έξω από την πόλη, και βγήκε αίµα από τον ληνό µέχρι τους χαλινούς των αλόγων, σε απόσταση σταδίων. ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΙΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Αποκάλυψη 14:1 Kai. ei=don( kai. ivdou.( avrni,on e`sthko.j evpi. to. o;roj Siw,n( kai. metv auvtou/ e`kato.n tessara,konta te,ssarej cilia,dej( e;cousai to. o;noma tou/ patro.j auvtou/ gegramme,non evpi. tw/n metw,pwn auvtw/nå 2 kai. h;kousa fwnh.n evk tou/ ouvranou/( w`j fwnh.n u`da,twn pollw/n( kai. w`j fwnh.n bronth/j mega,lhj\ kai. fwnh. h;kousa kiqarw dw/n kiqarizo,ntwn evn tai/j kiqa,raij auvtw/n( 3 kai. a; dousin w`j wv dh.n kainh.n evnw,pion tou/ qro,nou( kai. evnw,pion tw/n tessa,rwn zw,wn kai. tw/n presbute,rwn\ kai. ouvdei.j hvdu,nato maqei/n th.n wv dh.n( eiv mh. ai` e`kato.n tessara,konta te,ssarej cilia,dej( oi` hvgorasme,noi avpo. th/j gh/jå 4 ou-toi, eivsin oi] meta. gunaikw/n ouvk evmolu,nqhsan\ parqe,noi ga,r eivsinå ou-toi eivsin oi` avkolouqou/ntej tw/ avrni,w o[pou a'n u`pa,gh Å ou-toi hvgora,sqhsan avpo. tw/n avnqrw,pwn( avparch. tw/ Qew/ kai. tw/ avrni,w Å 5 kai. evn tw/ sto,mati auvtw/n ouvc eu`re,qh do,loj\ a;mwmoi, ga,r eivsin evnw,pion tou/ qro,nou tou/ Qeou/Å 6 Kai. ei=don a;llon a;ggelon petw,menon evn mesouranh,mati( e;conta euvagge,lion aivw,nion( euvaggeli,sai tou.j katoikou/ntaj evpi. th/j gh/j( kai. pa/n e;qnoj kai. fulh.n kai. glw/ssan kai. lao,n( 7 le,gonta evn fwnh/ mega,lh ( Fobh,qhte to.n Qeo.n( kai. do,te auvtw/ do,xan( o[ti h=lqen h` w[ra th/j kri,sewj auvtou/( kai. proskunh,sate tw/ poih,santi to.n ouvrano.n kai. th.n gh/n kai. th.n qa,lassan kai. phga.j u`da,twnå 8 Kai. a;lloj a;ggeloj hvkolou,qhse le,gwn( :Epesen e;pese Babulw.n h` po,lij( h` mega,lh o[ti evk tou/ oi;nou tou/ qumou/ th/j pornei,aj auvth/j pepo,tiken pa,nta e;qnh 9 Kai. tri,toj a;ggeloj hvkolou,qhsen auvtoi/j( le,gwn evn fwnh/ mega,lh ( Ei; tij to. qhri,on proskunei/ kai. th.n eivko,na auvtou/( kai. lamba,nei ca,ragma evpi. tou/ metw,pou auvtou/( h' evpi. th.n cei/ra auvtou/( 10 kai. auvto.j pi,etai evk tou/ oi;nou tou/ qumou/ tou/ Qeou/( tou/ kekerasme,nou avkra,tou evn tw/ pothri,w th/j ovrgh/j auvtou/( kai. basanisqh,setai evn puri. kai. qei,w evnw,pion tw/n a`gi,wn avgge,lwn( kai. evnw,pion tou/ avrni,ou\ 11 kai. o` kapno.j tou/ basanismou/ auvtw/n avnabai,nei eivj aivw/naj aivw,nwn\ kai. ouvk e;cousin avna,pausin h`me,raj kai. nukto,j oi` proskunou/ntej to. qhri,on kai. th.n eivko,na auvtou/( kai. ei; tij lamba,nei to. ca,ragma tou/ ovno,matoj auvtou/å 12 w-de u`pomonh. tw/n a`gi,wn evsti,n\ w-de oi` throu/ntej ta.j evntola.j tou/ Qeou/ kai. th.n pi,stin VIhsou/Å

3 13 Kai. h;kousa fwnh/j evk tou/ ouvranou/ legou,shj moi( Gra,yon( Maka,rioi oi` nekroi. oi` evn Kuri,w avpoqnh, skontej avparti, nai,( le,gei to. Pneu/ma( i[na avnapau,swntai evk tw/n ko,pwn auvtw/n\ ta. de. e;rga auvtw/n avkolouqei/ metv auvtw/nå 14 Kai. ei=don( kai. ivdou.( nefe,lh leukh,( kai. evpi. th.n nefe,lhn kaqh,menoj o[moioj uiw/ avnqrw,pou( e;cwn evpi. th/j kefalh/j auvtou/ ste,fanon crusou/n( kai. evn th/ ceiri. auvtou/ dre,panon ovxu,å 15 kai. a;lloj a;ggeloj evxh/lqen evk tou/ naou/( kra,zwn evn mega,lh fwnh/ tw/ kaqhme,nw evpi. th/j nefe,lhj( Pe,myon to. dre,pano,n sou kai. qe,rison\ o[ti h=lqe soi h` w[ra tou/ qeri,sai( o[ti evxhra,nqh o` qerismo.j th/j gh/jå 16 kai. e;balen o` kaqh,menoj evpi. th.n nefe,lhn to. dre,panon auvtou/ evpi. th.n gh/n( kai. evqeri,sqh h` gh/å 17 Kai. a;lloj a;ggeloj evxh/lqen evk tou/ naou/ tou/ evn tw/ ouvranw/ ( e;cwn kai. auvto.j dre,panon ovxu,å 18 kai. a;lloj a;ggeloj evxh/lqen evk tou/ qusiasthri,ou( e;cwn evxousi,an evpi. tou/ puro,j( kai. evfw,nhse kraugh/ mega,lh tw/ e;conti to. dre,panon to. ovxu.( le,gwn( Pe,myon sou to. dre,panon to. ovxu.( kai. tru,ghson tou.j bo,truaj th/j avmpe,lou th/j gh/j( o[ti h;kmasan ai` stafulai. auvth/jå 19 kai. e;balen o` a;ggeloj to. dre,panon auvtou/ eivj th.n gh/n( kai. evtru,ghse th.n a;mpelon th/j gh/j( kai. e;balen eivj th.n lhno.n tou/ qumou/ tou/ Qeou/ th.n me,galhnå 20 kai. evpath,qh h` lhno.j e;xw th/j po,lewj( kai. evxh/lqen ai-ma evk th/j lhnou/ a;cri tw/n calinw/n tw/n i[ppwn avpo. stadi,wn cili,wn e`xakosi,wnå 14:1 ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΣΗ: ΤΟ ΑΡΝΙΟ ΜΕ ΤΟΥΣ Το χιαστό σχήµα της Αποκάλυψης δείχνει ότι το κεφ. 14 αποτελεί την κορύφωση του δεύτερου µέρους του βιβλίου της Αποκάλυψης. Το γενικό θέµα του δεύτερου µέρους είναι η νίκη του Θεού κατά της αµαρτίας και του Σατανά. Ο Ιησούς είναι ο νικητής και οι παρέχουν µια εικόνα του χαρακτήρα Του στον κόσµο. Το χιαστό σχήµα, που αποτελείται από προοδευτικά αντίστοιχα τµήµατα, είναι µια εντυπωσιακή µαρτυρία στη θεϊκή προέλευση του βιβλίου (βλέπε τµήµα 1: Το Χιαστό Σχήµα). Το γεγονός ότι υπάρχει ένας Ζυγός αριθµό τµηµάτων σηµαίνει ότι αντί να υπάρχει µια κορύφωση στο κέντρο τους χιάσµατος, υπάρχουν δύο κορυφώσεις, µια για το πρώτο µισό του βιβλίου και µια για το δεύτερο µισό, µέσα στο πλαίσιο του γενικού θέµατος της Μεγάλης ιαµάχης. Η πρώτη αποκορύφωση βρίσκεται στο τέλος του κεφ. 13, όπου παρουσιάζονται η εικόνα, το χάραγµα και ο αριθµός του Θηρίου. Η κορύφωση καθορίζει το θέµα, και συνεπώς το πρώτο µέρος του βιβλίου σχετίζεται µε τις προσπάθειες του Σατανά να καταβάλει τους ανθρώπους και τους σκοπούς του Θεού. Τα αποτελέσµατα των προσπαθειών του καταδεικνύονται στην προοδευτική διαφθορά της Εκκλησίας, όπως αυτή σκιαγραφήθηκε στα µηνύµατα προς τις επτά εκκλησίες, στις καταστροφικές πληγές του σατανά στις επτά σάλπιγγες, στην δολοφονία των δυο µαρτύρων στο κεφ. 11 και στις άγριες επιθέσεις του θηρίου από τη θάλασσα και του θηρίου από τη γη. Ακριβώς στη πρώτη κορύφωση βλέπουµε την πλήρη διαµόρφωση του χαρακτήρα του Σατανά στο ψεύτικο πολιτικό-θρησκευτικό σύστηµα, το οποίο εκµεταλλεύεται τα θαύµατα, την οικονοµική πίεση και τελικά την απειλή του θανάτου, για να επιβάλει την λατρεία του. Ο Σατανάς ο ίδιος βρίσκεται πίσω από τη σκηνή και ο δράκοντας (ο

4 Σατανάς) έδωσε σ αυτό (στο θηρίο) τη δύναµή του και τον θρόνο του και µεγάλη εξουσία Αποκ. 13:2. Ο Σατανάς εκπροσωπείται από το θηρίο από την θάλασσα και το θηρίο από τη γη, τα οποία αποτελούν σύµβολα για τα πολιτικά-θρησκευτικά συστήµατα και τους ηγέτες και τους οπαδούς, οι οποίοι εκτελούν τους σκοπούς του Σατανά. Η αντίστοιχη κορύφωση στο δεύτερο µέρος της Αποκάλυψης βρίσκεται στο κεφ. 14, το οποίο αρχίζει, παρουσιάζοντας ένα Αρνίο, που στεκόταν επάνω στο βουνό Σιών, και µαζί του , που είχαν το όνοµά του και το όνοµα του Πατέρα του γραµµένο επάνω στα µέτωπά τους Αποκ. 14:1. Ο Θεός ο ίδιος είναι το κεντρικό πρόσωπο, και µολονότι ο Θεός θα µπορούσε να απεικονίζεται µε πολλούς τρόπους, εδώ στην κορυφή της Μεγάλης ιαµάχης απεικονίζεται ως Ιησούς Χριστός, ο Αµνός του Θεού. Σε µια εντυπωσιακή αντίθεση µε τον απατηλό, καταπιεστικό χαρακτήρα του Σατανά, ο Θεός απεικονίζει τον εαυτό του ως Σωτήρα που θυσίασε τον εαυτό του για την αµαρτωλή ανθρώπινη φυλή. Όπως καταδεικνύονταν ο χαρακτήρας και οι σκοποί του Σατανά από τους οπαδούς του στο σύστηµα του θηρίου, έτσι το Αρνίο απεικονίζεται µαζί µε τους εκπροσώπους του τους που είχαν το όνοµα Του και το όνοµα του Πατέρα Του γραµµένο επάνω στα µέτωπά τους. Αυτή η οµάδα παρουσιάστηκε πρώτα στο κεφ. 7, όπου σφραγίστηκαν στα µέτωπά τους. Στο κεφ. 11 οι θα παρουσιαστούν πάλι ως δύο µάρτυρες, 1 µεταδίδοντας µια ισχυρή µαρτυρία στο λαό του Θεού που βρισκόταν στη Βαβυλώνα (Βλέπε τµήµα 11:3-6 Ποιοι Είναι οι ύο Μάρτυρες;). Παρουσιάστηκαν πάλι στην Αποκ. 15:2-4 στη γυάλινη θάλασσα 2 γιορτάζοντας τη νίκη τους εναντίον στο θηρίο, καθώς πρόκειται ακόµα να ξεχυθούν οι επτά τελευταίες πληγές. Οι θα παρουσιαστούν για τελευταία φορά στην πτώση της Βαβυλώνας (κεφ ), συµβολισµένοι από έναν άγγελο που κατέβαινε από τον ουρανό, ο οποίος έκραξε δυνατά µε ισχυρή φωνή στο λαό του Θεού που βρίσκονταν στην Βαβυλώνα, λέγοντας: Βγείτε έξω απ αυτή, ο λαός µου Αποκ. 18: Με τόσες πολλές σηµαντικές αναφορές δεν είναι έκπληξη ότι οι 144,000 βρίσκονται στο κέντρο της αποκορύφωσης του Βιβλίου της Αποκάλυψης. Ωστόσο, πρέπει να έχουµε υπόψη ότι άνθρωποι δεν είναι οι ήρωες της αποκάλυψης το Αρνίο και ο Πατέρας Του πρέπει πάντα να είναι στο κέντρο της προσοχής. Πριν γίνουν οι υπέρµαχοι, ήταν αδιόρθωτοι αµαρτωλοί, όπως κάθε άλλος άνθρωπος στον 1 Στο κεφ. 14 απεικονίζονται οι , και µετά θα παρουσιαστεί το µήνυµα τους, το οποίο ξεκινάει µε την εξής φράση: Φοβηθείτε τον Θεό, και δώστε δόξα σ αυτόν Αποκ. 14:7. Στο κεφ. 11 οι δυο µάρτυρες επίσης µεταδίδουν ένα µήνυµα, µε το ακόλουθο αποτέλεσµα: οι υπόλοιποι έγιναν έντροµοι, και έδωσαν δόξα στον Θεό του Ουρανό Αποκ. 11:13. Το γεγονός ότι και οι 144,000 και οι δυο µάρτυρες είναι αγγελιαφόροι στον έσχατο καιρό στους ανθρώπους στην Βαβυλώνα (βλέπε τµήµα 11: Πρότυπα των υο Μαρτύρων στην Παλαιά ιαθήκη), και τα αποτελέσµατα των µηνυµάτων είναι τα ίδια (φόβος για τον Θεό και δόξα προς Αυτόν) υπονοεί ότι οι αγγελιοφόροι επίσης ταυτίζονταν. 2 Οι , µαζί µε το µεγάλο πλήθος απεικονίζονται µπροστά στο θρόνο (Αποκ. 7:9, 14:3). Η γυάλινη θάλασσα, όπου οι νικητές στέκονται στο κεφ. 15 βρίσκεται επίσης µπροστά στο θρόνο (Αποκ. 4:6). Οι περιγραφές των στο κεφ. 14 και των νικητών στο κεφ. 15 αναφέρουν και οι δυο κιθάρες. Οι µεταδίδουν το µήνυµα του τρίτου αγγέλου, για να νικήσουν το θηρίο και την εικόνα του, και... το χάραγµα Αποκ. 14:9. Εκείνοι που στέκονταν στη γυάλινη θάλασσα νίκησαν ενάντια στο θηρίο κι ενάντια στη εικόνα του κι ενάντια στο χάραγµα του Αποκ. 15:2. Αναµφίβολα οι νικητές συµπεριλαµβάνουν και αυτούς που µετέδωσαν το µήνυµα (οι ) και αυτούς που δέχτηκαν το µήνυµα (το µεγάλο πλήθος). 3 Το µήνυµα αυτού του µεγάλου αγγέλου και των είναι το ίδιο ( βγείτε από την Βαβυλώνα ), κάτι που υπονοεί ότι και οι αγγελιοφόροι ταυτίζονταν.

5 κόσµο. Όµως είναι η χάρη του Θεού, η οποία τους οδηγεί στη µετάνοια (Ρωµ. 2:4), και θα τους δώσει τη νίκη εναντίον της αµαρτίας (Α Κορ. 15:57) και που τους επιτρέπει να επιµείνουν εν όψει της ακαταµάχητης πίεσης της Μεγάλης Θλίψης (Αποκ. 14:12). ιαµέσου της χάρης του θα αποκαλύψουν τον Ιησού, όπως πραγµατικά είναι, ξεσκεπάζοντας τα ψέµατα και τις παρανοήσεις, τις οποίες ο Σατανάς έχει πλασάρει στον κόσµο. Αυτοί αγοράστηκαν από τους ανθρώπους, ως απαρχή στον Θεό και στο Αρνίο Αποκ. 14:4. Η απαρχή ήταν το πρώτο δείγµα από την σοδειά, το οποίο εγγυήθηκε την ποιότητα της. 4 Παροµοίως, οι αποτελούν µια υπόσχεση του δίκαιου χαρακτήρα, τον οποίο ο Θεός θα δηµιουργεί σε κάθε άνθρωπο που θα σωθεί. ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΑ ΜΕΤΩΠΑ Οι έχουν το όνοµα του Θεού του Πατέρα γραµµένα στα µέτωπα. Το όνοµα του Θεού αναφέρεται στον χαρακτήρα Του και την παρουσία του, τα οποία αποκαλύπτονταν από τους στον κόσµο γύρω τους που δεν γνωρίζει τον Θεό. Και είδα, και να, ένα Αρνίο, που στεκόταν επάνω στο βουνό Σιών, και µαζί του , που είχαν το όνοµά του και το όνοµα του Πατέρα του γραµµένο επάνω στα µέτωπά τους Αποκ. 14:1. Το να έχει κάποιος το όνοµα του Πατέρα στο µέτωπο του σηµαίνει πολλά περισσότερα από να έχει το όνοµά του γραµµένο στους καταλόγους µιας εκκλησίας. Το όνοµα του Θεού αποτελεί ένα από τα πιο εκτεταµένα θέµατα της Αγίας Γραφής. Πρώτα, το όνοµα του Θεού είναι αχώριστο από τον χαρακτήρα Του. 5 Το να έχουν οι 144,000 το όνοµα του Πατέρα γραµµένο στα µέτωπά τους σηµαίνει ότι αντανακλούσαν τον χαρακτήρα Του. Το όνοµα του Θεού σηµαίνει επίσης την παρουσία Του, και πραγµατικά οι άνθρωποι του Θεού µπορούν να έχουν τον χαρακτήρα Του, µόνο αν έχουν την παρουσία Του µέσα τους. Από το αγιαστήριο της Παλαιάς ιαθήκης µαθαίνουµε πως όπου είναι το όνοµά του Θεού, εκεί είναι η παρουσία Του. 6 εν υπάρχει πια ο κυριολεκτικός ναός ο λαός του Θεού αποτελεί τον ναό της Καινής ιαθήκης. εν ξέρετε ότι είστε ναός του Θεού, και το Πνεύµα του Θεού κατοικεί µέσα σας; Το σώµα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύµατος, που είναι µέσα σας, το οποίο έχετε από τον Θεό Α Κορ. 3:16, 6:19. Το όνοµα του Θεού, γραµµένο στα µέτωπα των , σηµαίνει ότι Αυτός, διαµέσου του Αγίου Πνεύµατος, µένει µέσα τους, και εξαιτίας της παρουσίας του ο χαρακτήρας Του γίνεται και χαρακτήρας τους. 4 Βλέπε Αρθ. 18:12,13, Παρ. 3:9,10, Ωσ. 9:10, Α Κορ. 15: Ο Μωυσής είπε: Θα εξυµνήσω το όνοµα του Κυρίου αποδώστε µεγαλοσύνη στον Θεό µας. Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα του είναι τέλεια επειδή, όλοι οι δρόµοι του είναι κρίση είναι Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία σ αυτόν αυτός είναι δίκαιος, και ευθύς ευτ. 32:3,4. Ο Θεός ο ίδιος δήλωσε το όνοµά του στο Μωυσή: Ο Κύριος κήρυξε το όνοµα του Κυρίου: Ο Κύριος, ο Κύριος ο Θεός είναι οικτίρµονας και ελεήµονας, µακρόθυµος, και πολυέλεος, και αληθινός, ο οποίος φυλάττει έλεος σε χιλιάδες, συγχωρεί ανοµία και παράβαση και αµαρτία, και καθόλου δεν αθωώνει τον ένοχο Εξ. 34:6,7. Από αυτά και όµοια εδάφια µάθουµε ότι το όνοµα είναι ταυτόσηµο µε την δόξα, την αγιότητα, τη δύναµη και ακόµη την ζηλόφθονη επιθυµία να έχει µια αποκλειστική σχέση αγάπης µε την νύφη Του, την Εκκλησία. Βλέπε Ησα. 59:19, 57:15, Ψλµ. 54:1, Εξ. 34:14. 6 Π. χ....σταθούµε µπροστά απ αυτό τον οίκο (το αγιαστήριο) και µπροστά σου, επειδή, το όνοµά σου βρίσκεται σ αυτό τον οίκο Β Χρν. 20:7-9, βλέπε επίσης ευτ. 12:5,11, 14:23, 16:2, Α Βασ. 8:18-20, 9:3, 11:36, Ιερ. 3:17.

6 Το όνοµα του Θεού στο µέτωπο του λαού Του έχει έναν σκοπό: να Τον αποκαλύψει στους ανθρώπους που δεν τον γνωρίζουν. Λυτρώνοντας τους ως απαρχή στον Θεό, ο Θεός δηλώνει τον εαυτό Του στον κόσµο. Για αυτό το λόγο το όνοµα απεικονίζεται στα µέτωπα τους, που είναι το πιο εµφανές µέρος του ανθρώπου. Όπως είπε ο αβίδ, Είσαι µέγας, Κύριε Θεέ επειδή, δεν υπάρχει όµοιός σου... και ποιο άλλο έθνος επάνω στη γη είναι όπως ο λαός σου, όπως ο Ισραήλ, που ο Θεός ήρθε να τον εξαγοράσει για δικό του λαό, και για να τον κάνει ονοµαστόν... επειδή, στερέωσες στον εαυτό σου τον λαό σου Ισραήλ, για να είναι λαός σου στον αιώνα κι εσύ, Κύριε, έγινες Θεός τους... Και ας µεγαλυνθεί το όνοµά σου µέχρι τον αιώνα Β Σαµ. 7: Στον Ιεζ. 36 ο Θεός υποσχέθηκε µια καινούργια καρδιά και ένα καινούργιο πνεύµα σ αυτούς που έχουν βεβηλώσει το όνοµά Του, ώστε να δοξαστεί το όνοµά του διαµέσου του καινούργιου χαρακτήρα τους. Θα αγιάσω το µεγάλο µου όνοµα, που βεβηλώθηκε ανάµεσα στα έθνη, το οποίο βεβηλώσατε ανάµεσά τους και τα έθνη θα γνωρίσουν ότι εγώ είµαι ο Κύριος, λέει ο Κύριος ο Θεός, όταν αγιαστώ σε σας µπροστά στα µάτια τους... θα ράνω επάνω σας καθαρό νερό, και θα καθαριστείτε από όλες τις ακαθαρσίες σας, και από όλα τα είδωλά σας, θα σας καθαρίσω. Και θα σας δώσω καρδιά νέα και θα βάλω µέσα σας πνεύµα νέο, και, αφού θα έχω αποσπάσει την πέτρινη καρδιά από σάρκα σας, θα σας δώσω καρδιά σάρκινη. Και θα βάλω µέσα σας το Πνεύµα µου και θα σας κάνω να περπατάτε στα διατάγµατά µου, και να τηρείτε τις κρίσεις µου, και να τις εκτελείτε... Και τα έθνη, που είχαν εναποµείνει ολόγυρά σας, θα γνωρίσουν ότι εγώ ο Κύριος οικοδόµησα τα κατεδαφισµένα, και φύτεψα τα αφανισµένα Ιεζ. 36: Με άλλα λόγια, ο Θεός κάνει το λαό Του καθαρό και άγιο, και έτσι θα αγιάζει το µεγάλο Του όνοµα και τα έθνη θα γνωρίσουν ότι (Αυτός είναι) ο Κύριος. Αυτό ακριβώς κάνει ο Θεός στο τέλος του κόσµου διαµέσου των και αυτό σηµαίνει ότι έχουν το όνοµά του Πατέρα γραµµένο επάνω στα µέτωπά τους. 14:2-5 ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΑΡΝΙΟΥ Οι είναι οι εκλεγµένοι εκπρόσωποι του Θεού στον έσχατο καιρό. Είναι παρθένοι, δηλ. δεν έχουν µαγαριστεί από την εκφαυλιστική πνευµατική επιρροή της Βαβυλώνας. Είναι τόσο αρµονικά ενωµένοι µε τον Ιησού Χριστό, ώστε πνευµατικά τον ακολουθούν όπου κι αν πάει. Είναι απαρχή στον Θεό, ένα δείγµα της µεγάλης σοδειάς εκείνων αυτών που θα σωθούν. Πνευµατικά είναι µπροστά στο θρόνο, και οι καρδιές τους στον ουρανό, καθώς ακόµα υφίστανται διωγµούς κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης. Οι έχουν τον χαρακτήρα του Θεού, έχουν την παρουσία Του µέσα τους, και ο σκοπός τους είναι να µεγαλύνουν και να δοξάζουν τον Θεό. Συνεπώς, είναι σαν τον Ιησού κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης, ο οποίος είπε: Εγώ ήρθα στο όνοµα του Πατέρα µου και Τα έργα που εγώ κάνω στο όνοµα του Πατέρα µου, αυτά δίνουν µαρτυρία για µένα Ιων. 5:43, 10:25. Αυτό είναι η κορύφωση του έργου του Θεού κατά τη διάρκεια των αιώνων να τελειοποιεί για τον εαυτό Του ένα λαό, ο οποίος θα αποτελέσει τους µάρτυρές Του κατά την ώρα της κρίσης, όπως το εξέφρασε ο Ιωάννης στην πρώτη επιστολή του: Η αγάπη έχει φτάσει σε τέλειο βαθµό µαζί µας, για να έχουµε θάρρος κατά την ηµέρα της κρίσης, επειδή, όπως είναι εκείνος, έτσι είµαστε κι εµείς µέσα σ αυτό τον κόσµο Α Ιων. 4:17.

7 Και άκουσα µια φωνή από τον ουρανό, σαν φωνή από πολλά νερά, και σαν φωνή δυνατής βροντής και άκουσα µια φωνή από κιθαρωδούς, που έπαιζαν µε τις κιθάρες τους. Και έψαλλαν σαν µια καινούργια ωδή µπροστά στον θρόνο, και µπροστά στα τέσσερα ζώα και τους πρεσβύτερους και κανένας δεν µπορούσε να µάθει την ωδή, παρά µονάχα οι , που ήσαν αγορασµένοι από τη γη. Αυτοί είναι εκείνοι που δεν µολύνθηκαν µε γυναίκες επειδή, είναι παρθένοι αυτοί είναι που ακολουθούν το Αρνίο, όπου κι αν πάει, αυτοί αγοράστηκαν από τους ανθρώπους, ως απαρχή στον Θεό και στο Αρνίο. Και στο στόµα τους δεν βρέθηκε δόλος επειδή, είναι χωρίς ψεγάδι µπροστά στον θρόνο του Θεού Αποκ. 14:2-5. Γενικά οι είναι χωρίς ψεγάδι, αλλά τονίστηκαν µερικά συγκεκριµένα χαρακτηριστικά τους. εν µολύνθηκαν µε γυναίκες, επειδή είναι παρθένοι. Στο κεφ. 12 είδαµε ότι η γυναίκα στην προφητεία συµβολίζει την Εκκλησία, είτε αγνή όπως στην Αποκ. 12:1 ( η γυναίκα ντυµένη τον ήλιο ) είτε διαφθαρµένη όπως στο κεφ. 17 (η µεγάλη πόρνη). Η µόλυνση µε γυναίκες σηµαίνει ένωση µε µια διεφθαρµένη Εκκλησία (η οποία συµβολίζεται στην Αποκάλυψη από την πόρνη και τις θυγατέρες της, Αποκ. 17:5). Αυτές οι εκκλησίες είναι µέρη της Βαβυλώνας, και παρόλο που ένα µεγάλο πλήθος θα κληθεί από την Βαβυλώνα, οι , οι οποίοι θα πραγµατοποιήσουν το κάλεσµα, θα είναι ακηλίδωτοι από την εκφαυλιστική πνευµατική επιρροή της. Επιπλέον, ακολουθούν το Αρνίο όπου κι αν πάει. Αυτό δεν σηµαίνει να ακολουθούν τον Ιησού στις αυλές του παραδείσου. Όπως θα δούµε παρακάτω, οι είναι ακόµα στη γη, µολονότι πνευµατικά βρίσκονται µπροστά στο θρόνο του Θεού. Είναι άνθρωποι που είναι τόσο αρµονικά ενωµένοι µε το Άγιο Πνεύµα, ώστε ακούν την φωνή Του που τους λέει που να πηγαίνουν, τι να κάνουν και τι να πουν. Ο Θεός πάντα ενεργεί γύρω µας, προσπαθώντας να ανοίξει τις καρδιές των ανθρώπων, αλλά γενικά ο Θεός αντιµετωπίζει την πεισµατώδη µας αντίσταση. Όταν κάποιος ανταποκρίνεται στην παρακίνηση του Αγίου Πνεύµατος, τότε ο Θεός χρειάζεται έναν ανθρώπινο εκπρόσωπος, 7 για να βοηθήσει την εντύπωση στην καρδιά να εξελιχθεί σε ένα υπόδειγµα, το οποίο ο άνθρωπος µπορεί να κατανοήσει σε ανθρώπινο επίπεδο. Αυτό σηµαίνει ότι ο εκπρόσωπος πρέπει να έχει µια τόσο στενή σχέση µε τον Θεό, ώστε να ξέρει πότε, πως και σε ποιον να παρουσιάσει το παρεµβατικό µήνυµα του Θεού. Ο Αβραάµ, ο Μωυσής και ο Ηλίας αποτελούν τρία παραδείγµατα από την Αγία Γραφή, οι οποίοι είχαν τόσο στενές σχέσεις µε το Θεό, ώστε να Τον ακούν να τους λέει που να πηγαίνουν, τι να κάνουν και τι να πουν. 8 Οι θα έχουν µια τέτοια σχέση µε τον Θεό, και θα την χρειάζονται, για να µεταδώσουν τα ισχυρά τελικά µηνύµατα κατά τη διάρκεια των επικίνδυνων καταστάσεων της Μεγάλης Θλίψης. Αυτοί αγοράστηκαν από τους ανθρώπους, ως απαρχή στον Θεό και στο Αρνίο. Υπήρχαν δυο γιορτές στον αρχαίο Ισραήλ που σχετίζονταν µε το θερισµό: Η γιορτή του θερισµού, των πρωτογεννηµάτων των κόπων σου, που έσπειρες στο χωράφι και η γιορτή της συγκοµιδής των καρπών, στο τέλος του χρόνου, αφού µαζέψεις τους καρπούς σου από το χωράφι Εξ. 23:16. Η απαρχή ήταν ένα δείγµα του πρώτου και καλύτερου καρπού της γης, µια υπόσχεση της πλούσιας σοδειάς που θα ακολουθήσει. Ο Ιησούς, διαµέσου της θυσίας και της ανάστασης, έγινε απαρχή αυτών που έχουν κοιµηθεί (πεθάνει), µια εγγύηση ότι ο θάνατος δεν µπορεί να κρατήσει µόνιµα αυτούς 7 Αυτό θα µπορούσε να συµπεριλαµβάνει κάτι που γράφτηκε ή παρήχθη. 8 Π. χ. Γεν. 12:1-4, Εξ. 3,4, Α Βασ. 17:19.

8 που πέθαναν εν Χριστώ, και κάποτε θα υπάρξει µια µεγάλη σοδειά αγίων που θα αναστηθούν. Παροµοίως, οι είναι απαρχή αυτών που θα ζουν µέχρι την παρουσία του Χριστού, µια εγγύηση για µια άφθονη σοδειά ανδρών, γυναικών και παιδιών που θα έχουν τον ίδιο χαρακτήρα που επιδεικνύουν και οι υο φορές σ αυτή την περικοπή οι περιγράφονται να βρίσκονται µπροστά στο θρόνο του Θεού (εδ. 3,5), και µε την πρώτη µατιά φαίνεται ότι το όραµα έχει προχωρήσει στο χρονικό πλαίσιο µετά από τη ευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν ο λαός του Θεού θα βρίσκεται στον παράδεισο. Ωστόσο, στην Αποκ. 7:15 απεικονιζόταν επίσης µπροστά στο θρόνο, και εκεί είδαµε ότι υφίστανται την θαυµάσια εµπειρία να βρίσκονται σωµατικά στη γη ανάµεσα στις πληγές της Μεγάλης Θλίψης, και ταυτόχρονα πνευµατικά στον ουρανό µπροστά στο Θρόνο του Θεού (βλέπε τµήµα 7: Στον Ουρανό και στη Γη). Αυτή η περικοπή (14:1-5) βρίσκεται ανάµεσα στην τελευταία επίθεση του θηρίου (το χάραγµα, ο αριθµός και η εικόνα του θηρίου) και τα τελευταία µηνύµατα του Θεού (τα µηνύµατα των τριών αγγέλων του εδ. 6-12) και συνεπώς φαίνεται να παρουσιάζει το ίδιο χρονικό πλαίσιο που βρίσκεται και στο κεφ. 7 τη γη, µόλις πριν από τη ευτέρα Παρουσία του Χριστού. Θα περιµένουµε µια τέτοια εµπειρία να λαµβάνει χώρα ταυτόχρονα στη γη και στον ουρανό, επειδή οι ακολουθούν το Αρνίο όπου κι αν πάει, δηλαδή, είναι σε συνεχή επαφή µε τον Ιησού. Ο Ιησούς ο ίδιος είπε: εν είµαι πλέον µέσα στον κόσµο (Ιων. 17:11) παρόλο που είχε µπροστά Του τρεις µέρες βασάνων και σταύρωσης. Είπε επίσης στο Νικόδηµο: Κανένας δεν ανέβηκε στον ουρανό, παρά αυτός που κατέβηκε από τον ουρανό, ο Υιός του ανθρώπου, αυτός που είναι στον ουρανό (Αρχ. Ο ων εν τω ουρανώ Ιων. 3:13). Αν και είχε κατέβει από τον ουρανό, πνευµατικά ήταν ακόµα εκεί µε τον Πατέρα Του. Ο Στέφανος είχε αυτή την εµπειρία, καθώς επρόκειτο να λιθοβοληθεί. Ο Στέφανος, πλήρης καθώς ήταν από Άγιο Πνεύµα, ατενίζοντας στον ουρανό, είδε τη δόξα του Θεού και τον Ιησού να στέκεται από τα δεξιά του θεού, και είπε: Να, θωρώ τους ουρανούς ανοιγµένους, και τον Υιό του ανθρώπου να στέκεται από τα δεξιά του Θεού Πρξ. 7:55,56. Ο απόστολος Παύλος είπε: Μας ανάστησε µαζί του (δηλ. µε τον Χριστό), και µας κάθισε µαζί του στα επουράνια διαµέσου του Ιησού Χριστού (Εφ. 2:6), χρησιµοποιώντας τον αόριστο χρόνο, κάτι που δείχνει ότι διαµέσου της πίστης καθόµαστε κιόλας µε τον Χριστό στον θρόνο του. Μας προσκαλεί να πλησιάσουµε, λοιπόν, µε θάρρος στον θρόνο της χάρης (Εβρ. 4:16), µολονότι ο θρόνος είναι στον ουρανό και εµείς είµαστε στη γη. Αυτές είναι εµπειρίες τις πίστης, τις οποίες µπορούµε να δοκιµάσουµε τώρα, αλλά τα µοναδικά γεγονότα που θα συµβούν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης θα φέρουν τον λαό του Θεού σε ένα ανώτερο επίπεδο. Από τη µια πλευρά, οι θα αντιµετωπίσουν τις απειλές, οι οποίες θα συνοδεύουν το χάραγµα µε τον αριθµό του θηρίου. Από την άλλη πλευρά, θα λάβουν την όψιµη βροχή του Αγίου Πνεύµατος. Σε αυτό το πλαίσιο ο ουράνιος κόσµος θα γίνει τόσο πραγµατικός, ώστε οι θα είναι κιόλας µπροστά στο θρόνο. Αυτή η εµπειρία θα είναι η βάση της καινούργιας ωδής, την οποίας θα τραγουδούν. Κανένας δεν µπορούσε να µάθει την ωδή, παρά µονάχα οι , επειδή θα έχουν µια εµπειρία που θα είναι µοναδική στην ανθρώπινη ιστορία. Η εµπειρία επικεντρώνεται στα ισχυρά µηνύµατα, τα οποία οι θα µεταδίδουν στον κόσµο µηνύµατα που απεικονίζονται να προέρχονται από τρεις αγγέλους.

9 14:6 Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ Οι µεταδίδουν τα τελευταία µηνύµατα στον κόσµο, τα οποία απεικονίζονταν να προέρχονται από τρεις αγγέλους. Το µήνυµα του πρώτου αγγέλου αρχίζει τονίζοντας το αιώνιο ευαγγέλιο, δηλ. τα καλά νέα σχετικά µε όλα όσα έκανε ο Ιησούς, για να µας σώσει. Και είδα έναν άλλον άγγελο να πετάει στο µέσον του ουρανού, ο οποίος είχε ένα αιώνιο ευαγγέλιο, για να κηρύξει σ αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη, και σε κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό Αποκ. 14:6. Αυτό το εδάφιο είναι η εισαγωγή του πρώτου από τρία µηνύµατα, τα πιο ισχυρά µηνύµατα που δόθηκαν ποτέ στην ανθρώπινη φυλή. Το γεγονός ότι τα µηνύµατα απεικονίζονται να διακηρύσσονται από αγγέλους που πετάνε στο µέσον του ουρανού δεν σηµαίνει ότι κυριολεκτικοί άγγελοι θα πετούν στον ουρανό, φωνάζοντας στους ανθρώπους στη γη. Η βασική έννοια της λέξη άγγελος είναι αυτός που φέρνει ένα µήνυµα, και σε άλλα εδάφια της Αποκάλυψης οι άγγελοι συµβολίζουν ανθρώπους αγγελιοφόρους. 9 Όλα σ αυτό το τµήµα είναι πολύ συµβολικά, 10 συµπεριλαµβανοµένων των τριών αγγέλων, οι οποίοι συµβολίζουν ανθρώπους που θα µεταδίδουν τα τελικά µηνύµατα προς την ανθρωπότητα. Τα µηνύµατα δίνονται αµέσως µετά από την περιγραφή των , γεγονός που υπονοεί ότι εκείνοι θα δώσουν τα µηνύµατα. Το γεγονός ότι τα µηνύµατα δίνονται στο µέσον του ουρανού 11 δείχνει ότι αυτά θα είναι τόσο εκτεταµένα και ξεκάθαρα, ώστε θα είναι αδύνατον να αγνοηθούν. Μάλιστα, η καθολικότητα των µηνυµάτων καταδεικνύεται από το γεγονός ότι απευθύνονταν προς κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό Η αρχή και το θεµέλιο των τριών µηνυµάτων είναι το αιώνιο ευαγγέλιο. Η λέξη ευαγγέλιο, που σηµαίνει καλή είδηση, χρησιµοποιείται συχνά στην Εκκλησία, για να προσδιορίσει τα πρώτα τέσσερα βιβλία της Καινής ιαθήκης. Πραγµατικά, υπάρχουν πολλά καλά νέα και στα τέσσερα ευαγγέλια και στην υπόλοιπη Αγία Γραφή, όπως η δηµιουργία του κόσµου, η ευτέρα Παρουσία του Χριστού και οι αιώνιες αµοιβές για τους πιστούς, αλλά η Αγία Γραφή χρησιµοποιεί τον όρο ευαγγέλιο για ένα συγκεκριµένο µήνυµα, το οποίο συνοψίζεται από τον απόστολο Παύλο στην Α Κορ. 15: Σας φανερώνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιο, που σας κήρυξα, το οποίο και παραλάβατε, στο οποίο και στέκεστε διαµέσου του οποίου και σώζεστε... επειδή, εν πρώτοις, σας παρέδωσα εκείνο, το οποίο και παρέλαβα, ότι ο Χριστός πέθανε εξαιτίας των αµαρτιών µας σύµφωνα µε τις γραφές Α Κορ. 15:1-3. Το γεγονός ότι ο Χριστός πέθανε εξαιτίας των αµαρτιών µας είναι απολύτως απαραίτητο για την σωτηρία µας, επειδή όλοι αµάρτησαν και ο µισθός της αµαρτίας είναι θάνατος Ρωµ. 3:23, 6:23. Είµαστε νεκροί, εξαιτίας των παραβάσεων και των 9 Στα κεφ. 2 και 3 κάθε µήνυµα προς τις επτά εκκλησίες στάλθηκε προς τον άγγελο της εκκλησίας που είναι στη Έφεσο (κτλ.). Προφανώς τα µηνύµατα απευθύνονταν προς τους ηγέτες της εκκλησιών, όχι προς έναν επουράνιο άγγελο. Αυτό υπονοεί ότι οι τρεις άγγελοι του κεφ. 14 και ο µεγάλος άγγελος του κεφ. 18 θα µπορούσαν επίσης να είναι άνθρωποι που φέρουν ένα µήνυµα. 10 Το αντίστοιχο τµήµα στο χιαστό σχήµα είναι τα κεφ , τα οποία προφανώς είναι πολύ συµβολικά, µε τη γυναίκα, τον δράκοντα, τα θηρία και την εικόνα. 11 Υπάρχουν τρεις ουρανοί στην Αγία Γραφή: η ατµόσφαιρα, ο ουρανός των αστεριών και ο ουρανός, όπου µένει ο Θεός και οι άγγελοι. Σύµφωνα µε την Αποκ. 19:17, η φράση στο µέσον του ουρανού αναφέρεται στην ατµόσφαιρα, όπου πετάνε τα πουλιά, δείχνοντας ότι το τελευταίο µήνυµα είναι ένα πραγµατικό γεγονός που θα λάβει χώρα στη γη.

10 αµαρτιών µας... δεν είχαµε ελπίδα, και ήµαστε στον κόσµο χωρίς Θεό, αλλά ο Θεός µας ζωοποίησε µαζί µε τον Χριστό... µε τον οποίο έχουµε την απολύτρωση διαµέσου του αίµατός του Εφ. 2:1,12, 5, 1:7. Ο Ιησούς Χριστός... µας αγάπησε, και µας έλουσε από τις αµαρτίες µας µε το αίµα του Αποκ. 1:5. Επιπλέον, θάφτηκε, και την τρίτη ηµέρα αναστήθηκε. Τώρα, ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς έγινε η απαρχή αυτών που έχουν κοιµηθεί Α Κορ. 15:4,20. Η ελπίδα µας εκτείνεται πιο πέρα από αυτή τη ζωή. Η ανάσταση του Χριστού επιβεβαιώνει τη ζωή µετά από τον τάφο για όποιον δεχθεί πως ο Χριστός θυσιάστηκε για χάρη του, και µια θέση στη ένδοξη βασιλεία Του, την οποία ο Θεός ετοίµασε γι αυτούς που τον αγαπούν Α Κορ. 2:9. Τα καλά νέα δεν τελείωσαν µε την ανάσταση του Χριστού. Ο Ιησούς επέστρεψε στον Ουρανό, στον οποίο πρέπει να βασιλεύει, µέχρις ότου βάλει όλους τους εχθρούς του κάτω από τα πόδια του Α Κορ. 15:25. Αυτό αναφέρεται στην µεσιτεία του στο επουράνιο αγιαστήριο. Έχουµε τέτοιου είδους αρχιερέα, ο οποίος κάθισε στα δεξιά του θρόνου της µεγαλοσύνης µέσα στους ουρανούς, λειτουργός στα άγια, και στην αληθινή σκηνή (αγιαστήριο), την οποία ο Κύριος κατασκεύασε, και όχι άνθρωπος. Μπορεί (ο Χριστός) να σώζει ολοκληρωτικά αυτούς που προσέρχονται στον Θεό διαµέσου αυτού, ζώντας πάντοτε, για να µεσιτεύσει για χάρη τους Εβρ. 8:1,2, 7:25. Η περικοπή συνεχίζει, δείχνοντας ότι η αποκορύφωση του Ευαγγελίου είναι η ευτέρα Παρουσία του Χριστού και η εξάλειψη της αµαρτίας από τον κόσµο. Ύστερα θα είναι το τέλος, όταν παραδώσει τη βασιλεία στον Θεό και Πατέρα όταν καταργήσει κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναµη Α Κορ. 15:24. Ο Ιησούς Χριστός θα επιστρέψει! εν θα σας αφήσω ορφανούς έρχοµαι σε σας Ιων. 14:18 Έτσι και ο Χριστός, µια φορά προσφέρθηκε για να σηκώσει τις αµαρτίες πολλών, θα φανεί για µια δεύτερη φορά χωρίς αµαρτία σ αυτούς που τον προσµένουν για σωτηρία Εβρ. 9:28. Τελευταίος εχθρός καταργείται ο θάνατος Α Κορ. 15:26. Ίσως τα καλύτερα νέα είναι ότι ο θάνατος δεν θα υπάρχει πλέον ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πλέον επειδή, τα πρώτα παρήλθαν Αποκ. 21:4. Αν η αιώνια ζωή ήταν σαν αυτήν τη ζωή, συνεχίζοντας παντοτινά, αυτά δεν θα ήταν καλά νέα. Αλλά ο Θεός µας υποσχέθηκε: Να, κάνω καινούργια τα πάντα εδ. 5. Το ευαγγέλιο περιγράφεται ως αιώνιο, επειδή δεν είναι µια µεταγενέστερη ενέργεια ή ένα µέτρο έκτακτης ανάγκης σαν αντίδραση προς την εµφάνιση της αµαρτίας. Ο Ιησούς είναι το αρνίο, που είναι σφαγµένο από τη δηµιουργία του κόσµου Αποκ. 13:8. Ο Θεός µας έσωσε... σύµφωνα µε τη δική του πρόθεση και χάρη, που δόθηκε σε µας, εν Χριστώ Ιησού πριν από αιώνια χρόνια Β Τιµ. 1:9. Όταν ο Θεός ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύµα δηµιούργησε τον άνθρωπο στην εικόνα Του, µε ελεύθερη βούληση και την πιθανότητα να επιλέξει το κακό, πήρε απόφαση ότι ο Πατέρας θα δώσει τον Υιό του τον µονογενή, ώστε οι αµαρτωλοί που αξίζουν θάνατο να µπορέσουν να λάβουν ζωή. Αυτό ήταν το ευαγγέλιο, το οποίο ανάγγειλε πρώτο στην παράδεισο, όταν ο Θεός είπε στον Σατανά (το φίδι), Θα στήσω έχθρα ανάµεσα σε σένα και στη γυναίκα, κι ανάµεσα στο σπέρµα σου και στο σπέρµα της Γεν. 3:15. Αυτό ήταν το ευαγγέλιο που συµβολίστηκε από όλες τις θυσίες των πατριαρχών και στο Εβραϊκό αγιαστήριο. Ο Θεός ποτέ δεν είχε ένα άλλο σχέδιο σωτηρίας. Κανένας δεν σώθηκε ποτέ από θυσίες ζωών, λειτουργίες, θρησκευτικές πράξεις, έργα µετάνοιας, συµµετοχή στην Εκκλησία, δώρα, καλά έργα ή, γενικά, κάνοντας το καλό.

11 Η ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΘΥΣΙΑ Το µήνυµα του πρώτου αγγέλου αρχίζει τονίζοντας το ευαγγέλιο, επειδή το ευαγγέλιο είναι ο στόχος των λυσσαλέων επιθέσεων του θηρίου. Στο βιβλίο του ανιήλ αυτές οι επιθέσεις εναντίον του ευαγγελίου παρουσιάζονται ως επίθεση κατά της παντοτινής θυσίας. Αυτή αναφέρεται στις καθηµερινές τελετές στο αρχαίο Εβραϊκό αγιαστήριο, οι οποίες συµβόλιζαν το έργο του Θεού για την σωτηρία των αµαρτωλών. Υπάρχει µόνο ένας τρόπος, για να σωθεί ο αµαρτωλός. Το τελευταίο µήνυµα αρχίζει τονίζοντας το αιώνιο ευαγγέλιο, επειδή το µήνυµα δίνεται µέσα στο πλαίσιο της τελευταίας, παγκόσµιας προσπάθειας του Σατανά (του δράκοντα) να επιβάλει το θρησκευτικό σύστηµα στον κόσµο διαµέσου του θηρίου από τη θάλασσα, µε την υποστήριξη του θηρίου από τη γη, και µε την καταναγκαστική επιβολή της εικόνας, του χαράγµατος και του αριθµού του θηρίου. Όλα αυτά είναι η τελευταία εκδήλωση του συστήµατος, το οποίο εξουσίαζε τον κόσµο για 1260 χρόνια κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα (βλέπε τµήµα 12:12-17). Οι διωγµοί εναντίον των αγίων ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσµατα της κυριαρχίας αυτής, και στο κεφ. 13 είδαµε ότι πραγµατοποιήθηκαν επίσης λυσσαλέες επιθέσεις εναντίον και του νόµου του Θεού και της Αιώνιας ιαθήκης. Αλλά µάλλον η πιο ευφυής και επικίνδυνη επίθεση του Σατανά είναι εκείνη εναντίον του Αιώνιου Ευαγγελίου. Τα µηνύµατα προς τις επτά εκκλησίες (κεφ. 2 και 3) σκιαγραφούν την ιστορία της διείσδυσης και της διαφθοράς που προκάλεσε ο Σατανάς στην Εκκλησία. Ο σκοπός του ήταν να διαστρεβλώσει το ευαγγέλιο. Στο βιβλίο του ανιήλ αυτό παρουσιάζεται ως επίθεση εναντίον της παντοτινής θυσίας. Και το στράτευµα παραδόθηκε σ αυτόν µαζί µε την παντοτινή θυσία εξαιτίας της παράβασης και έριξε την αλήθεια καταγής. Και οι βραχίονες θα σηκωθούν εξαιτίας του, και θα βεβηλώσουν το αγιαστήριο της δύναµης, και θα αφαιρέσουν την παντοτινή θυσία αν. 8:12, 11:31. Η Εβραϊκή λέξη Τάµιντ µεταφράστηκε παντοτινή θυσία στο βιβλίο του ανιήλ, αλλά πραγµατικά σηµαίνει καθηµερινή ή συνεχής, και αναφέρεται σε όλες τις τελετές που πραγµατοποιούνταν κάθε µέρα στο αρχαίο Εβραϊκό αγιαστήριο. Αυτές οι τελετές συµβόλιζαν το ευαγγέλιο. Συµπεριλάµβαναν την πρωινή και βραδινή θυσία του αρνιού (Εξ. 29:38,39), τη συνεχή παρουσία του άρτου (Εξ. 25:30, Λευ. 24:5-9), την συνεχή καύση του λυχναριού (Εξ. 27:20,21, Λευ. 24:1-8), την καύση του θυµιάµατος κάθε πρωί και βράδυ (Εξ. 30:1-9) και το συνεχές ολοκαύτωµα ζώων (Λευ. 6:9-13). Το παπικό σύστηµα, το οποίο αναπτύχθηκε στο Μεσαίωνα σταδιακά αφαιρούσε κάθε φάση της παντοτινής θυσίας. 1). Η καθηµερινή θυσία των αρνιών συµβόλισε την θυσία του Χριστού στο σταυρό, η οποία πραγµατοποιήθηκε µια για πάντα και την οποία εφαρµόζει ο ίδιος για µας στο επουράνιο αγιαστήριο (Α Πετ. 1:18,19, Εβρ. 9:24-26). Αυτή αφαιρέθηκε µε την Καθολική Λειτουργία, στην οποία ο Ιερέας δήθεν δηµιουργεί το σώµα και το αίµα του Χριστού σε µια ανανεωµένη θυσία 12 και τα µοιράζει στους πιστούς, για να φάνε και να πιουν για την σωτηρία τους. 2) Η συνεχής παρουσία του άρτου αντιπροσωπεύει τον Ιησού Χριστό, όπως Αυτός βρίσκεται στο λόγο του Θεού, τον Οποίο ο Λαός Του θα τρώει συνέχεια. 13 Αλλά ο λόγος του Θεού υποσκελίστηκε από την Ιερή Παράδοση και τα γραπτά των 12 Βλέπε Catholic encyclopedia, άρθρο The Sacrifice of the Mass. 13 Ησα. 54:10,11, Μθ. 4:4, Αµ. 8:4, Ιων. 6:33,41.

12 Πατέρων της Εκκλησίας. Πραγµατικά, για αιώνες η Καθολική Εκκλησία δεν επέτρεψε µεταφράσεις της Αγίας Γραφής σε άλλες γλώσσες εκτός από Λατινικά, που ήταν ακατανόητα στο µεγαλύτερο µέρος του λαού. 3) Τα λυχνάρια που φώτιζαν συνέχεια συµβόλιζαν το Άγιο Πνεύµα, το οποίο ενεργεί στη ζωή κάθε πιστού, εφοδιάζοντας τους πιστούς µε χαρίσµατα, για να ευλογούν την Εκκλησία και τον κόσµο. 14 Αλλά στο Καθολικό σύστηµα τα χαρίσµατα του Πνεύµατος έγιναν αποκλειστικότητα των επαγγελµατικών κληρικών, και καθορισµένες λειτουργίες απέκλεισαν την επενέργεια του Πνεύµατος και την ενεργή συµµετοχή των πιστών. 4) Η καθηµερινή προσφορά θυµιάµατος συµβόλιζε την µεσιτεία του Χριστού. Αυτός συνδυάζει τις προσευχές µας µε τις δικές Του, και στέλνει τις απαντήσεις διαµέσου των αγγέλων. 15 Αλλά αυτές οι ενέργειες αποκρύφτηκαν από την µεσιτεία και την µεσολάβηση των ιερέων, των αγίων και της Παναγίας. 5) Το συνεχές ολοκαύτωµα συµβόλιζε τις ενέργειες του Θεού στη ζωή του πιστού, για να τον µεταµορφώνει, να τον εξευγενίζει και να τον αγιάζει, ενώ αυτός µετανοεί για τις αµαρτίες του και τις εξοµολογείται στον Θεό. 16 Αλλά αυτά αντικαταστάθηκαν από την εξοµολόγηση στον Ιερέα και τα έργα µετάνοιας, από τυπικές προσευχές, ταξίδια για προσκύνηµα και άναµµα των κεριών, και το καθαρτήριο µετά από το θάνατο, αν τα έργα µετάνοιας δεν αρκούσαν. 17 Αυτά τα δόγµατα και οι πράξεις δεν ξεφύτρωσαν αµέσως από ενέργειες κακών µηχανορράφων. Ο Σατανάς ο ίδιος τα εµπότιζε σταδιακά, παρακινώντας αποφάσεις που φαινόταν καλές και τιµητικές τότε, αλλά οι οποίες υπέσκαψαν το θεµέλιο του ευαγγελίου. Τα ισχυρά µηνύµατα των τριών αγγέλων ξεκινούν αποσαφηνίζοντας αυτό το πιο βασικό και κριτικό δόγµα το αιώνιο ευαγγέλιο. Σωθήκαµε, όχι εξαιτίας των πράξεων που κάναµε εµείς ή που έκανε ο ιερέας ή οι άγιοι. Ο Ιησούς ο Ίδιος είναι το ευαγγέλιο, επειδή η σωτηρία προέρχεται ολοκληρωτικά απ αυτόν. 14:7 ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΚΑΙ ΩΣΤΕ ΟΞΑ Σ ΑΥΤΟΝ Το µήνυµα του πρώτου αγγέλου συνεχίζει, λέγοντας: Φοβηθείτε τον Θεό, και δώστε δόξα σ αυτόν. Για εκείνους που πιστεύουν, ο φόβος Θεού δεν σηµαίνει ότι ο άνθρωπος φοβάται τον Θεό, αλλά µάλλον αναγνωρίζει τη δική του αµαρτωλότητα και γι αυτό φοβάται να διευθύνει τη δική του ζωή. Και έλεγε µε δυνατή φωνή: Φοβηθείτε τον Θεό, και δώστε δόξα σ αυτόν, επειδή ήρθε η ώρα της κρίσης του και προσκυνήστε αυτόν, ο οποίος δηµιούργησε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και τις πηγές των νερών Αποκ. 14:7. Με την πρώτη µατιά φαίνεται ασυµβίβαστο ότι το αιώνιο ευαγγέλιο αρχίζει µε την προσταγή, φοβηθείτε τον Θεό, µάλλον επειδή µια προσταγή να φοβηθούµε κάποιον θα σηµαίνει 14 Αποκ. 4:5, Α Κορ. 12:7-11, 14: Αποκ. 5:8, 8:3,4. 16 Α Ιων. 1:9, Μαλ. 3:2,3, Α Πετ. 1:6,7. 17 Το Ρωµαϊκό Καθολικό δόγµα του καθαρτήριου διδάσκει ότι η κοσµική ποινή των αµαρτιών που διαπράχτηκαν µετά από την βάφτιση πρέπει να εξοφληθεί µε έργα µετάνοιας. Αν µέχρι την ώρα θανάτου αυτά τα έργα δεν αρκούν, υπάρχει ένα ενδιάµεσο µέρος βασανιστηρίου, το καθαρτήριο, ανάµεσα στον παράδεισο και την κόλαση, στο οποίο θα εξοφληθεί το χρέος. Προσευχές για τους νεκρούς ή αφέσεις αµαρτιών από την Εκκλησία θα µπορέσουν να βοηθήσουν τις ψυχές να εξοφλήσουν το χρέος πιο γρήγορα, για να προχωρήσουν στον παράδεισο. Βλέπε Την Καθολικά εγκυκλοπαίδεια, άρθρο Καθαρτήριο.

13 αυτοµάτως πως αισθανόµαστε φόβο. Ωστόσο, η ιστορία της αρχής της αµαρτίας µάς δείχνει ότι ο φόβος του Θεού δεν σηµαίνει ότι αισθανόµαστε φόβο γι Αυτόν. Πριν αµαρτήσουν ο Αδάµ και η Εύα, ήσαν και οι δυο γυµνοί, ο Αδάµ και η γυναίκα του, και δεν τρέπονταν Γεν. 2:25. Μετά από την ανυπακοή τους άρχισαν να αισθάνονται τα αρνητικά συναισθήµατα της ντροπής, της ενοχής και του φόβου Και ο Αδάµ και η γυναίκα του κρύφτηκαν από το πρόσωπο του Κυρίου του Θεού, ανάµεσα στα δέντρα του παραδείσου. Και ο Κύριος ο Θεός κάλεσε τον Αδάµ, και του είπε: «Πού είσαι;» Κι εκείνος είπε: Άκουσα τη φωνή Σου στον παράδεισο, και φοβήθηκα, επειδή είµαι γυµνός και κρύφτηκα Γεν. 3:8-10. Από αυτή την περικοπή βλέπουµε ότι να φοβάται κάποιος το Θεό είναι το αποτέλεσµα της ενοχής που συνοδεύει την αµαρτία, αλλά ο Θεός ψάχνει γι αυτούς που κρύβονται από φόβο. Βλέπουµε επίσης ότι υπάρχει κάτι στον τρόπο µε τον οποίο ο Θεός µίλησε µε τον Αδάµ µετά από την αµαρτία του κάτι που έκανε τον Αδάµ να αισθανθεί ότι θα µπορούσε να βγει από το κρησφύγετο του, για να αρχίσει πάλι να έχει επαφή µε τον Θεό. Αυτό το κάτι είναι η καρδιά της αγάπης του Θεού που µακροθυµεί σε µας, µη θέλοντας µερικοί να απολεστούν, αλλά να έρθουν όλοι σε µετάνοια Β Πετ. 3:9. Σε πολλές περικοπές της Αγίας Γραφής βρίσκονται οι φαινοµενικά αντιφατικές δηλώσεις, φοβηθείτε τον Θεό και µη φοβάσαι. Για παράδειγµα, στον Λκ. 12:5 ο Ιησούς είπε: Θα σας δείξω ποιον να φοβηθείτε: Φοβηθείτε εκείνον (Θεό) που, αφού θανατώσει, έχει εξουσία να ρίξει στη γέενα (κόλαση) ναι, σας λέω, αυτόν να φοβηθείτε. Αλλά µετά από µερικά εδάφια είπε: Μη φοβάσαι, µικρό ποίµνιο επειδή, ο Πατέρας σας ευδόκησε να σας δώσει τη βασιλεία εδ. 32. Αυτή η φαινοµενική ανακολουθία υπογραµµίζει το γεγονός ότι υπάρχουν δυο είδη φόβου του Θεού που περιγράφονται στην Αγία Γραφή. Ο ασεβής ανυπάκουος θα πρέπει να φοβηθεί τον Θεό εξαιτίας της κρίσης που επισύρει στον εαυτό του. Η απέχθεια του Θεού για τα αποτελέσµατα της αµαρτίας (πόνος, δεινά και θάνατος) είναι τόσο έντονη, ώστε δεν µπορεί να αφήσει την αµαρτία να συνεχίσει να υπάρχει, παρόλο που η εξουδετέρωσή της αµαρτίας σηµαίνει θάνατο για τον αγαπηµένο αµαρτωλό, ο οποίος θα αρνηθεί να την παρατήσει. 18 Οπωσδήποτε ο Θεός θα τελειώσει την αµαρτία, και γι αυτό το λόγο ο αµετανόητος αµαρτωλός θα πρέπει να φοβηθεί. εν πρέπει να σκεφτούµε ότι ο Θεός έχει διαλέξει µερικές συµπεριφορές (αµαρτίες), οι οποίες για κάποιο αυθαίρετο λόγο δεν Του αρέσουν, και ότι Αυτός εξαπολύει κτύπηµα εναντίον εκείνων που τολµούν να Τον αψηφήσουν. Ο θάνατος είναι έµφυτος στην αµαρτία ( η αµαρτία, µόλις εκτελεστεί, γεννάει τον θάνατο ). Ο Θεός, ο οποίος αγαπάει όλα τα δηµιουργήµατα που υποφέρουν από τα αποτελέσµατα της αµαρτίας, θα εξαλείψει την αµαρτία και όλα όσα συνδέονται µε αυτήν. Αυτό ακριβώς είναι η κρίση, και γι αυτό ο Ιησούς είπε: Φοβηθείτε µάλλον αυτόν που µπορεί να απολέσει και την ψυχή και το σώµα µέσα στη γέενα Μθ. 10:28. Αυτοί που πιστεύουν το ευαγγέλιο δεν πρέπει να φοβούνται την κρίση. Ο Ιησούς είπε: Εκείνος που ακούει τον λόγο µου, και πιστεύει σ αυτόν που µε απέστειλε, έχει 18 Αυτό διδάσκεται σαφώς στον Ψλµ. 34: Ελάτε, παιδιά, ακούστε µε θα σας διδάξω τον φόβο του Κυρίου... ξέκλινε από το κακό, και πράττε το αγαθό Ζήτα ειρήνη, και κυνήγα τη. Τα µάτια του Κυρίου είναι επάνω στους δικαίους, και τα αυτιά του στην κραυγή τους. Το πρόσωπο του Κυρίου είναι ενάντια σ εκείνους που πράττουν κακό, για να αφανίσει από τη γη την ανάµνησή τους... Πολλές οι θλίψεις του δικαίου, αλλά απ όλες αυτές ο Κύριος θα τον ελευθερώσει... Η κακία θα θανατώσει τον αµαρτωλό κι εκείνοι που µισούν τον δίκαιο θα χαθούν Ψσµ. 34:11-22.

14 αιώνια ζωή, και σε κρίση δεν έρχεται, αλλά έχει ήδη µεταβεί από τον θάνατο στη ζωή Ιων. 5:24. Αυτό εννοούσε ο απόστολος Ιωάννης όταν είπε: Η αγάπη έχει φτάσει σε τέλειο βαθµό µαζί µας, για να έχουµε θάρρος κατά την ηµέρα της κρίσης... Η τέλεια αγάπη βγάζει έξω τον φόβο Α Ιων. 4:17,18. Ο Θεός συχνά απεικονίζει τον εαυτό του ως στοργικός πατέρας ο οποίος θα ανοίξει την αγκαλιά σε µας. Ο άσωτος γιος επέστρεψε στο σπίτι µετά από µια ζωή ακολασίας. Ο πατέρας του, ο οποίος αντιπροσώπευε τον Θεό: τον είδε, και τον σπλαχνίστηκε και τρέχοντας, έπεσε επάνω στον τράχηλό του και τον καταφίλησε Λκ. 15:20. Ωστόσο, ακόµα και αυτοί που πιστεύουν και αγαπάνε τον Θεό πρέπει να έχουν το φόβο του Θεού. Αυτός είναι ο φόβος που αναγνωρίζει ότι εγώ είµαι ένας αµαρτωλός, και έξω από την χάρη του Θεού θα ήµουν ακριβώς τόσο απελπιστικά χαµένος όσο ο δολοφόνος, ο βιαστής και ο κλέφτης Αν, Κύριε, παρατηρήσεις ανοµίες, Κύριε, ποιος θα µπορέσει να σταθεί; Κοντά σου, όµως, υπάρχει συγχώρηση, για να σε φοβούνται Ψλµ. 130:3,4. Αυτός είναι ο φόβος που κάνει κατανοητό ότι η ζωή και η ασφάλεια µου είναι στα χέρια του Θεού εν φοβάστε εµένα; Λέγει ο Κύριος δεν θα τρέµετε µπροστά µου, που σας έβαλε την άµµο ως όριο της θάλασσας σύµφωνα µε αιώνιο πρόσταγµα, και δεν θα το υπερβεί και τα κύµατά της συνταράζονται, όµως δεν θα υπερισχύσουν και ηχούν, όµως δεν θα το υπερβούν; Ιερ. 5:22. Είναι ο φόβος που κάνει κατανοητό ότι είµαι εντελώς εξαρτηµένος από Αυτόν ακόµα και για την ύπαρξή µου Ας φοβηθούµε τώρα τον Κύριο, τον Θεό µας, που δίνει βροχή πρώιµη και όψιµη στον καιρό της φυλάττει για µας τις διορισµένες εβδοµάδες του θερισµού εδ. 24. Ο φόβος του Θεού είναι να συµµεριζόµαστε το ίδιο µίσος που νιώθει ο Θεός για την αµαρτίας, η οποία έχει χαντακώσει τη ζωή µας και τη ζωή των αγαπηµένων µας Ο φόβος του Κυρίου είναι να µισεί κανείς το κακό αλαζονεία, και αυθάδεια, και πονηρό δρόµο και διεστραµµένο στόµα, εγώ µισώ Παρ. 8:13. Περισσότερο απ όλα, ο φόβος του Θεού είναι η κατανόηση ότι µια απλή απόφαση µπορεί να µε αποµακρύνει από την στενή πύλη και τον τεθλιµµένο δρόµο του Θεού και να µε οδηγήσει στην πλατιά πύλη και τον ευρύχωρο δρόµο του πόνου, της θλίψης και του θανάτου στον οποίο θέλει να µε παρασύρει ο διάβολος. 19 Το αποτέλεσµα του φόβου του Θεού είναι η υπακοή, και αυτό ακριβώς εννοεί η φράση: φοβηθείτε τον Θεό, και δώστε δόξα σ αυτόν. Ο Ιησούς είπε: Κατά τούτο δοξάζεται ο Πατέρας µου, στο να φέρετε πολύ καρπό, κι έτσι θα είστε µαθητές µου... Αν φυλάξετε τις εντολές µου, θα µείνετε στην αγάπη µου, όπως εγώ φύλαξα τις εντολές του Πατέρα µου, και µένω στην αγάπη του Ιων. 15: Τέτοια υπακοή είναι ο καρπός της πίστης και το αποτέλεσµα των µηνυµάτων των τριών αγγέλων: Εδώ είναι εκείνοι που φυλάττουν τις εντολές του θεού και την πίστη του Ιησού Αποκ. 14:12. Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ Το µήνυµα του πρώτου αγγέλου αναγγέλλει ότι η ώρα της έναρξης της κρίσης έχει ήδη φτάσει. Η κρίση διακρίνεται από µερικές φάσεις η φάση που αναγγέλλεται εδώ είναι η διερευνητική κρίση, η οποία λαµβάνει χώρα στον ουρανό πριν από την ευτέρα Παρουσία 19 Μθ. 7:13,14 20 Βλέπε επίσης Α Πετ. 2:12, Β Κορ. 9:13.

15 του Χριστού. Σε αυτή την φάση της κρίσης τα αόρατα όντα του σύµπαντος εξετάζουν τις ζωές των υποψήφιων της αιώνιας ζωής, για να προσδιορίσουν αν είναι άξιοι. Φοβηθείτε τον Θεό, και δώστε δόξα σ αυτόν, επειδή ήρθε η ώρα της κρίσης του και προσκυνήστε αυτόν, ο οποίος δηµιούργησε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και της πηγές των νερών Αποκ. 14:7. Οι άνθρωποι του κόσµου, οι οποίοι έχουν αγνοήσει τον Θεό ή Τον έχουν λατρέψει µάταια, καλούνται µε αυτή την αναγγελία να δώσουν την απαιτούµενη προσοχή, για να ανταποδώσουν στο Θεό τον σεβασµό, το δέος και την δόξα που του αξίζει, και για να κατανοήσουν ότι η ώρα της κρίσης του κόσµου έχει ήδη φθάσει. Υπό µια έννοια, η κρίση είναι µια υπαρκτή πραγµατικότητα από το σταυρό και µετά. Ο Ιησούς είπε µόλις πριν από την σταύρωση: Τώρα είναι κρίση αυτού του κόσµου τώρα ο άρχοντας αυτού του κόσµου θα ριχτεί έξω κι εγώ, όταν υψωθώ από τη γη, θα τους ελκύσω όλους στον εαυτό µου Ιων. 12:31,32. Ο Ιησούς, διαµέσου της θυσίας Του, έκρινε τον Σατανά, τον άρχοντα του κόσµου, κατακρίνοντας την βασιλεία του και παρέχοντας ελευθερία για τους αιχµαλώτους του. Ωστόσο, το πλαίσιο της Αποκ. 14 είναι το τέλος του κόσµου, όταν θα λάβει χώρα η τελευταία κρίση. Η κρίση του έσχατου καιρού αποτελείται από µερικές φάσεις της διερευνητικής και εκτελεστικής κρίσης. Η πρώτη φάση της διερευνητικής κρίσης, που παρουσιάστηκε στα κεφ. 4-7, λαµβάνει χώρα πριν από την εµφάνιση του Χριστού. Είναι η κρίση (που) δόθηκε στους αγίους του Υψίστου, ώστε να παίρνουν την βασιλεία αν. 7:22. Είναι προφανές ότι αυτή η φάση της κρίσης λαµβάνει χώρα πριν από την ευτέρα Παρουσία του Χριστού, επειδή, όπως είπε ο ίδιος, έρχοµαι γρήγορα, και ο µισθός µου είναι µαζί µου, για να αποδώσω σε κάθε έναν όπως θα είναι το έργο του Αποκ. 22: Αυτό δείχνει ότι ο καθορισµός έχει ήδη πραγµατοποιηθεί πριν από την παρουσία Του. Μια δεύτερη φάση της διερευνητικής κρίσης θα λάβει χώρα κατά τη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, 22 στην οποία οι αναστηµένοι άγιοι θα κρίνουν εκείνους που δεν είχαν µέρος στην πρώτη ανάσταση µαζί µε τους πεπτωκότες αγγέλους. Αυτό το έργο αναφέρεται από τον απόστολο Παύλο: εν ξέρετε ότι οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσµο;... εν ξέρετε ότι θα κρίνουµε αγγέλους; Α Κορ. 6:2,3. Η εκτελεστική κρίση, στην οποία εκτελούνται οι καταδίκες που εκδόθηκαν κατά την διερευνητική κρίση, έχει τέσσερις φάσεις. Η πρώτη φάση λαµβάνει χώρα κατά τη διάρκεια των επτά σαλπίγγων, όταν υπάρχει σιωπή στον ουρανό, καθώς ο Θεός επιτρέπει στον Σατανά να εκτελεί τα καταστροφικά σχέδια του. Αυτή η φάση περιγράφεται στο τµήµα Αποκ. 8:1 Σιωπή στον Ουρανό και στα κεφ Η δεύτερη φάση, όταν ο Θεός δεν θα σιωπήσει (Ψµλ. 50:3) εµπεριέχει τις επτά τελευταίες πληγές και την καταστροφή της Βαβυλώνας, και περιγράφεται στην Αποκ Η τρίτη φάση αποτελεί τη ευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης θα ριχτούν στη λίµνη της φωτιάς και οι υπόλοιποι (εκείνοι που αντιστρατεύονταν κατά του Χριστού) φονεύθηκαν (Αποκ. 19:11-21). Η τελευταία φάση της εκτελεστικής κρίσης θα λάβει χώρα, όταν θα συµπληρωθούν τα χρόνια. Ο Ιωάννης είδε έναν µεγάλο λευκό θρόνο... και τους νεκρούς, µικρούς και µεγάλους, να στέκονται µπροστά στον Θεό και ανοίχθηκαν τα βιβλία... και κρίθηκαν οι νεκροί από τα γραµµένα µέσα στα 21 Βλέπε επίσης Ισα. 40:10, 62:11, Μθ. 16: Η Χιλιετία περιγράφεται στην Αποκ. 20:4-6.

16 βιβλία, σύµφωνα µε τα έργα τους... και όποιος δεν βρέθηκε γραµµένος στο βιβλίο της ζωής, ρίχθηκε στη λίµνη της φωτιάς Αποκ. 20:7, Η ώρα της κρίσης που αναφέρεται στη Αποκ. 14:7 αφορά κυρίως 23 στην πρώτη φάση της διερευνητικής κρίσης. Αυτό φαίνεται από το πλαίσιο της, ένα κάλεσµα σ αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη, για να φοβηθούν τον Θεό, και να δώσουν δόξα σ αυτόν, δηλαδή ένα τελευταίο κάλεσµα σε µετάνοια. 24 Η διερευνητική κρίση, πριν από την ευτέρα Παρουσία, είναι το θέµα κάποιων από τις πιο σηµαντικές προφητείες στην Αποκάλυψη και στον ανιήλ (βλέπε 5: Η ιερευνητική Κρίση). Στο κεφ. 4 είδαµε ότι η διερευνητική κρίση συµβολίστηκε στην Παλαιά ιαθήκη από τις λειτουργίες της Ηµέρας του Εξιλασµού. Αυτή ήταν µια ηµέρα κατά την οποία εκείνοι που είχαν έρθει στο αγιαστήριο κατά τη διάρκεια του χρόνου, για να οµολογήσουν τις αµαρτίες τους και να προσφέρουν θυσίες για αυτές, έπρεπε να ταπεινώσουν τις ψυχές τους. Σ αυτή την ηµέρα ο ιερέας θα κάνει εξιλέωση για σας, για να σας καθαρίσει, ώστε να είστε καθαροί από όλες τις αµαρτίες σας µπροστά στον Κύριο... Και θα κάνει εξιλέωση για το άγιο αγιαστήριο, για τις ακαθαρσίες των γιων Ισραήλ, και για τις παραβάσεις τους σε όλες τους τις αµαρτίες των γιων Ισραήλ Λευ. 16:30, 16. Στο αν. 7 αυτή η φάση της κρίσης παρουσιάζεται µε την δήλωση: Το κριτήριο κάθισε, και τα βιβλία ανοίχτηκαν... και η κρίση δόθηκε στους αγίους του Υψίστου αν. 7:10, 22. Στο αν 8:14 η ίδια φάση της κρίσης αναφέρεται µε την πρόταση: Μέχρι ηµερονύκτια τότε, το αγιαστήριο θα καθαριστεί. Μια µελέτη αυτών των προφητειών θα µας βοηθήσει να επισηµαίνουµε τη χρονολογία ( την ώρα ) όταν ξεκινήσει η επουράνια κρίση. ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ; Το µήνυµα του πρώτου αγγέλου τονίζει ότι ήρθε η ώρα της κρίσης. Το κλειδί, για να καταλάβουµε πότε ξεκινάει η κρίση βρίσκεται στα οράµατα του αν. 7, 8 και 9. Το όραµα του αν. 7 δείχνει ότι η διερευνητική κρίση θα ξεκινήσει µετά από τα 1260 χρόνια της παπικής κυριαρχίας. Ακόµα πιο συγκεκριµένα, το όραµα των 2300 ηµερονυκτίων στο αν. 8 προείπε τον καθαρισµό του αγιαστήριο, που ταυτίζεται µε την διερευνητική κρίση. Ο άγγελος Γαβριήλ άρχισε να εξηγεί το όραµα στο κεφ. 8 και επέστρεψε µετά (στο κεφ. 9), για να εξηγήσει την χρονολογία των 2300 προφητικών ηµερών (χρόνων), τα οποία ο ανιήλ δεν είχε καταλάβει. Ο Γαβριήλ χρησιµοποίησε την προφητεία των 70 προφητικών εβδοµάδων για να επισηµαίνει την αρχή των 2300 χρόνων. Ο υπολογισµός δείχνει ότι ο καθαρισµός του αγιαστηρίου (η κρίση) άρχισε στα 1844 µ. Χ. Η δήλωση ήρθε η ώρα της κρίσης τονίζει την άφιξη µιας συγκεκριµένης ιστορικής περιόδου, η οποίας θα καθορίσει το αιώνιο πεπρωµένο της ανθρωπότητας. Σε ποιο σηµείο της ανθρώπινης ιστορίας θα πραγµατοποιηθεί η ώρα της κρίσης ; Αυτό το µήνυµα δεν ορίζει ειδικώς, αλλά µάλλον αναφέρεται στις άλλες προφητείες, οι οποίες 23 Το πλαίσιο του εδαφίου συνεχίζει πέρα από την διερευνητική κρίση στον θερισµό των πιστών και των ασεβών (Αποκ. 14:14-20), το οποίο περιέχει τις πρώτες τρεις φάσεις της εκτελεστικής κρίσης. 24 Η µετάνοια είναι δυνατή µόνο στην πρώτη φάση της διερευνητικής κρίσης και κατά τη διάρκεια των επτά σαλπίγγων οι άλλες φάσεις της κρίσης λαµβάνουν χώρα µετά από το κλείσιµο της θύρας της χάριτος (Αποκ. 15:5-8). Αυτή η κρίση ονοµάζεται η ώρα της κρίσης Του (Θεού), και αυτό αποκλείει τις σάλπιγγες, οι οποίες αποτελούν δραστηριότητες του Σατανά (βλέπε 8: Οι Σάλπιγγες).

17 δίνουν τη δυνατότητα σε αυτούς που θα µένουν σε αυτή την περίοδο να ξέρουν ότι έχουν φτάσει σε εκείνη την κρίσιµη στιγµή. Στο κεφ. 4 αυτή η κρίση παρουσιάστηκε µε τη φράση: Να, µια ανοιγµένη θύρα στον ουρανό Αποκ. 4:1. Εκεί είδαµε ότι η ανοιγµένη θύρα αναφέρεται στη θύρα που βρίσκεται µέσα στα Άγια των Άγίων στο αγιαστήριο, µέσα στα οποία ο ιερέας µπαίνει µόνο κατά την Ηµέρα του Εξιλασµού. Το µόνο άλλο εδάφιο στην Αγία Γραφή που έχει αυτή την φράση είναι το µήνυµα προς την Εκκλησία στη Φιλαδέλφεια ( Να, έβαλα µπροστά σου µια ανοιγµένη θύρα Απόκ. 3:8). Αυτό συσχετίζει την αρχή της Ηµέρας του Εξιλασµού (την κρίση) µε την χρονική περίοδο της Φιλαδέλφειας. Είδαµε στο κεφ. 3 ότι αυτή η περίοδος αρχίζει στο τέλος του 18 ου αιώνα µέχρι τα µέσα του 19 ου αιώνα, 25 και συνεπώς θα περιµένουµε ότι η διερευνητική κρίση θα αρχίζει τότε. Αυτή η κρίση ήταν επίσης το επίκεντρο της προσοχής του οράµατος του αν. 7, Το κριτήριο κάθισε, και τα βιβλία ανοίχτηκαν ( αν. 7:10). Όπως είδαµε παραπάνω, ο ανιήλ είδε τέσσερα ζώα να ανεβαίνουν από την θάλασσα, συµβολίζοντας τις τέσσερις παγκόσµιες αυτοκρατορίες, οι οποίες θα καταπιέσουν το λαό του Θεού κατά τη διάρκεια της ιστορίας (βλέπε 13: Τα Θηρία του ανιήλ 7). Από το τέταρτο θηρίο ένα µικρό κέρας αναδύθηκε και έγινε µεγάλο και επιθετικό, κατατρέχοντας το λαό του Θεού. Ο ανιήλ περιέγραψε την καταπειστική ηγεµονία του µε τα εξής λόγια: Και θα µιλήσει λόγια ενάντια στον Ύψιστο, και θα διανοηθεί να µεταβάλλει καιρούς και νόµους και θα δοθούν στο χέρι του µέχρι καιρόν και καιρούς και µισόν καιρό 26 αν. 7:25. Στα προηγούµενα κεφάλαια 27 είδαµε ότι αυτή η περίοδος συµπίπτει µε τα 1260 χρόνια της παπικής καταπίεσης του Μεσαίωνα, τα οποία άρχισαν κατά τον έκτο αιώνα και συνεχίστηκαν µέχρι το τέλος του 18 ου αιώνα. Όµως µετά από αυτή την περίοδο θα καθίσει κριτήριο, και η εξουσία του (κέρας) θα αφαιρεθεί, για να φθαρεί και να αφανιστεί µέχρι τέλος. Και η βασιλεία και η εξουσία και η µεγαλοσύνη των βασιλειών, που είναι κάτω από κάθε ουρανό, θα δοθεί στον λαό των αγίων του Υψίστου αν. 7:27. Με άλλα λόγια, η διερευνητική κρίση θα λάβει χώρα από τον 19 ο αιώνα και µετά, δηλ. µετά από τα 1260 χρόνια της παπικής καταπίεσης. Πάλι καταδεικνύεται το χρονικό πλαίσιο της εποχής της Φιλαδέλφειας. Μια πιο συγκεκριµένη ηµεροµηνία µπορεί να υπολογιστεί µε βάση την προφητεία των ηµερονύχτιων του κεφαλαίου αν. 8. Το όραµα του αν. 8 βρίσκεται σε παραλληλισµό µε τον αν. 7, απεικονίζοντας την διαδοχή των αυτοκρατοριών, οι οποίες καταπίεζαν το λαό του Θεού, αλλά επικεντρώνοντας την προσοχή στην παπική κυριαρχία του Μεσαίωνα. Ο ανιήλ είδα έναν κριό (που συµβόλιζε την Περσική αυτοκρατορία), ο οποίος δέχθηκε επίθεση από έναν τράγο (που συµβόλιζε την Ελληνική Αυτοκρατορία υπό την εξουσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ένα κέρας αναδύθηκε από τον τράγο, το οποίο συµβόλιζε την παγανιστική και την παπική Ρώµη. 28 Το κέρας άρχισε µικρό, αλλά µεγαλύνθηκε µέχρι το στράτευµα του ουρανού Βλέπε 3: Φιλαδέλφεια και ιδιαίτερα 3: Η Ανοιγµένα Θύρα για περισσότερη εξήγηση. 26 Αυτή η χρονολογική περίοδος ταυτίζεται µε τις 1260 ηµέρες της Αποκ. 13:6 και τους 42 µήνες της Αποκ. 11:2. Ένας καιρός αποτελεί ένα χρόνο, οι καιροί δύο χρόνια και ο µισός καιρός µισό χρόνο. Ο Εβραϊκό χρόνο αποτελείτο από 360 ηµέρες, και έτσι καιρός, καιροί και µισός καιρός αποτελούν 1260 προφητικές ηµέρες, µε κάθε ηµέρα να αντιστοιχεί σε ένα χρόνο. 27 Βλέπε 12: 1260 Ηµέρες και 13: Το Μικρό Κέρας και το Θηρίο Από τη Θάλασσα. 28 Αρκετοί υποµνηµατιστές θεωρούν ότι το κέρας συµβολίζει τον Αντίοχο Επιφανή, τον βασιλιά της Συρίας που βασίλεψε από τα 175 µέχρι 164 π. Χ. Βλέπε τµήµα 3: Η Ηµέρα του Εξιλασµού και 2300 Ηµερονύκτια για µια ανάλυση της υπόθεσης του Αντίοχου Επιφανούς.

18 µέχρι ενάντια στον άρχοντα του στρατεύµατος (Ιησού) και αφαίρεσε απ αυτόν την παντοτινή θυσία, και το άγιο κατοικητήριό του καταβλήθηκε αν. 8:10,11. Αυτό το όραµα εστιάζει στην επίθεση κατά του αγιαστηρίου και του ευαγγελίου που περιγράφτηκε παραπάνω. Ο ανιήλ άκουσε έναν άγγελο να ρωτά: Μέχρι πότε θα διαρκεί η όραση; εδ. 13. Ο ανιήλ άκουσε την απάντηση: Μέχρι ηµερονύκτια τότε το αγιαστήριο θα καθαριστεί εδ. 14. Η ερµηνεία αυτού του οράµατος, που δόθηκε από τον άγγελο Γαβριήλ, είναι αρκετά περίπλοκη, και θα εξηγηθεί λεπτοµερειακά στο παράρτηµα 5: Τα Ηµερονύκτια του ανιήλ 8. Εν ολίγοις: Το πλαίσιο του οράµατος είναι η άνοδος και η πτώση των αυτοκρατοριών από την εποχή του ανιήλ µέχρι το τέλος του κόσµου. Αυτό δείχνει ότι τα ηµερονύκτια είναι προφητικές µέρες στις οποίες µια µέρα αντιστοιχεί σε ένα χρόνο. 29 Ωστόσο, στο κεφ. 8 δεν υπάρχει µια αρχή για τα χρόνια. Ο άγγελος Γαβριήλ ήρθε, για να εξηγήσει το όραµα στον ανιήλ στο κεφ. 8, αλλά ο ανιήλ συγκλονίστηκε τόσο πολύ, ώστε δεν µπορούσε να καταλάβει όλη την εξήγηση. Ιδιαίτερα, δεν κατάλαβε την έννοια των ηµερονυκτίων. Ο Γαβριήλ επέστρεψε στο κεφ. 9 για να τελειώσει την εξήγηση. Είπε ότι 70 προφητικές εβδοµάδες (490 χρόνια) διορίστηκαν (Εβ. Αποκόπηκαν) για τον λαό του ανιήλ, δηλ. για να ετοιµαστούν οι Εβραίοι για τον Μεσσία. Τα 490 χρόνια αποκόπηκαν από τα χρόνια. Αυτή η περίοδος δοκιµασίας για τους Εβραίους θα τελειώσει µε τον Μεσσία (τον Ιησού Χριστό). 30 Η αρχή και των 490 χρόνων και των χρόνων θα ήταν η έκδοση του προστάγµατος για να ανοικοδοµηθεί η Ιερουσαλήυµ ( αν. 9:25), η οποία εκδόθηκε από τον Αρταξέρξη στα 457 π. Χ. 31 Ένας απλός αριθµητικός υπολογισµός δείχνει ότι τα χρόνια τελείωσαν στα 1844 µ. Χ. Τότε ο Ιησούς άρχισε µια καινούργια φάση της διακονίας του στην οποία το αγιαστήριο θα καθαριστεί αν. 8:14. Αυτή η φάση προοιωνίστηκε από την Ηµέρα του Εξιλασµού, όταν ο αρχιερέας µπήκε στα Άγια των Αγίων, για να γίνει εξιλέωση για (µας) µπροστά στον Κύριο τον Θεό (µας) Λευ. 23:28. Όταν ο πρώτος άγγελος ανακοίνωσε, ήρθε η ώρα της κρίσης, αναφέρθηκε σε αυτή την συγκεκριµένη περίοδο που άρχισε στα Τα παρακάτω διαγράµµατα απεικονίζουν τις σχέσεις ανάµεσα στις προφητείες του αν. 7 και αν. 8 και ανάµεσα στις προφητείες των 70 εβδοµάδων του αν. 9 και των ηµερονυκτίων του αν Η αρχή της αντιστοίχησης της µιας ηµέρας µε ένα χρόνο είναι καταφανής από τις προφητείες του ανιήλ. Για παράδειγµα, η προφητεία των 70 εβδοµάδων του αν. 9 θα ξεκινήσει από την έκδοση του προστάγµατος για να ανοικοδοµηθεί η Ιερουσαλήµ (457 π. Χ.) και θα εκταθεί µέχρι του Χριστού αν. 9:25. Η προφητεία των ηµερονυκτίων στο κεφ. 8 άρχισε µε τους βασιλιάδες της Μηδίας και της Περσίας (εκείνοι βασίλευαν στον 6 ο και 5 ο αιώνα π. Χ.) και θα εκταθεί µέχρι τους έσχατους καιρούς αν. 8:20,17). Η προφητεία του αν. 7 αναφέρεται στον καιρόν και καιρούς και µισόν καιρό. Άρχισε από την διάλυση της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας και θα εκταθεί µέχρι το χρονικό σηµείο κατά το οποίο ο καιρός έφτασε, και οι άγιοι πήραν τη βασιλεία αν. 7:22. Όλες αυτές οι προφητείες άρχισαν στην αρχαιότητα και συνέχισαν για έναν αριθµό χρονών που ορίστηκες από τις προφητείες σαν ηµέρες. Άλλη υποστήριξη για αυτή την αρχή βρίσκεται στο Αρθ. 14:34, Ιεζ. 4:5,6, Ιωβ 10:5, Ψλµ. 77:5. 30 Για µια εξήγηση της προφητείας των 70 εβδοµάδων στο αν. 4 βλέπε παράρτηµα 4: Η Μυστική Αναρπαγή. 31 Για συζήτηση σχετικά µε το πρόσταγµα να ανοικοδοµηθεί η Ιερουσαλήµ βλέπε παράρτηµα 4, υποσηµείωση 4.

19

20