ΑΓΙΟΙ IΣI ΔΩ POI ΙΟΥΝΙΟΣ 2012 ΕΤΟΣ Η - ΤΕΥ ΧΟΣ 122

Transcript

1 ΑΓΙΟΙ IΣI ΔΩ POI ΙΟΥΝΙΟΣ 2012 ΕΤΟΣ Η - ΤΕΥ ΧΟΣ 122 Μη νιαίο Πε ριο δι κό του Ι ε ρού Να ού Αγί ων Ισι δώ ρων Λυ κα βητ τού. Διεύ θυν ση: I. N. Αγ. Ισι δώ ρων Λυ κα βητ τού T.Θ / ΑΘΗ ΝΑ Τη λέ φω νο Ι ε ρού Να ού: Τη λέ φω νο & Φαξ: ai si dor@ote net.gr TA ΠΕ ΡΙΕ ΧΟ ΜΕ ΝΑ ΑΡ ΘΡΑ TOY ΤΕΥ ΧΟΥΣ: A/A ΤΙ ΤΛΟΣ ΘΕ ΜΑ ΤΟΣ... ΣΕ ΛΙ ΔΑ 1ο Ζήτησον ειρήνη. Ζήτησον Χριστόν...4 2ο Άγιος Σαμψών ο Ξενοδόχος ο Ο Μέγας Κωνσταντίνος. Ένας αντιλεγόμενος άγιος ο Το Άγιον Πνεύμα o Άγιος Ονούφριος ο Λίγες στιγμές o Περί υγείας και ευεξίας Τρία πολύ χρήσιμα βότανα ο Τα νέα από τη ζωή του προσκυνήματός μας ο Πρόγραμμα ιερών ακολουθιών μηνός Ιουνίου ο Διηγήσεις από το γεροντικό...26 Ει κό να εξω φύλ λου: Η θάλασσα της Τιβεριάδος Καπερναούμ Διευ θυ ντής Πε ριο δι κού: πα τήρ Δη μή τριος Λου πα σά κης. Επι μέ λεια Έκ δο σης & Αρ χι συ ντα ξία: πατήρ Χα ρά λα μπος Βαρ βα γιάν νης ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ Αρ χι μαν δρί της Ιγνά τιος Χα τζη νι κο λά ου [Θε ο λό γος τέ ως Λυ κειάρ χης] Κων/νος Αρ. Δημητρακόπουλος: Δάσκαλος Ιωάννης Μάγκος [Εκπαιδευτικός Τεχνολόγος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός] Μαρία Παπαχρίστου Παθολόγος - Ενταντικολόγος Νι κό λα ος Συλ λι γαρ δά κης [Ι α τρός Χει ρουρ γός Ω.P.Λ] Σο φία Αντω νιά δου [Κα θη γή τρια Φι λό λο γος] Ξαν θή Σπυ ροπού λου [Φι λό λο γος] Θε ο δώ ρα Κάπου [Ει δι κευό με νη Πα θο λό γος] Πό λυ Βαρ τζιώ τη - Γα λε νια νού [Διαι το λό γος] Φαίη Σμυρναίου Φοιτήτρια Πάντειου Παν/μίου Αρ χείο-φω το γρα φι κό υλι κό: Ι ε ρός Να ός - 3 -

2 ΖΗΤΗΣΟΝ ΕΙΡΗΝΗΝ, ΖΗΤΗΣΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ «Έκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν, ζήτησον Ειρήνην και δίωξον (επιδίωξε) αυτήν» (Ψαλμ33,10) Μ ελετητής και κήρυκας και, προπάντος, βιωτής των αγιογραφικών παραγγελιών και μηνυμάτων ο Άγιος Βασίλειος, αυτή η ασκητική, καίτοι αρχιερεύς, και φιλάνθρωπη ψυχή, μελετώντας τους υπέροχους ψαλμούς του προφητάνακτος Δαβίδ, θα σταματήσει στον 33ον ψαλμόν, που βάλαμε στην αρχή του γραπτού μας, και θα γράψει τα παρακάτω: «οι προτροπές είναι βασικές και μας οδηγούν στην ευσέβεια. Μας διδάσκουν με ακρίβεια να συγκρατούμε την γλώσσα, να απέχουμε από δόλιες επιβουλές, να αποφεύγουμε το κακό, είναι αδύνατο να πλησιάσει κανείς το αγαθό. Εάν πιο μπροστά δεν απομακρυνθεί και δεν απαλλαγεί ολότελα από το κακό. Όπως είναι αδύνατο να αναλάβει κάποιος την υγεία του, εάν δεν απαλλαγεί από την αρρώστεια, ή να βρίσκεται σε θερμότητα εκείνος που συνεχίζει να κρυώνει. Αυτά δεν μπορούν να συνυπάρχουν. Έτσι λοιπόν και εκείνος που πρόκειται να αρχίσει μια καλή ζωή πρέπει να απαλλαγεί από κάθε σχέση με το κακό. «Ζήτησον ειρήνην και δίωξον αυτήν». Ζήτησε την ειρήνη του Κυρίου και επιδίωξε αυτήν...» Ζήτησε την απαλλαγή από τους θορύβους αυτού του κόσμου... Εκείνος που ζητεί ειρήνη, ζητεί με πόθο τον Χριστόν, διότι αυτός είναι η ειρήνη...» Λόγια πάντα επίκαιρα. Πάντα αναγκαία. Ο ίδιος άνθρωπος μεταξύ φθοράς (κακού) και αφθαρσίας (καλού). Πάντοτε παλεύοντας καθ όλων του κόσμου φθαρτών, μετά του αγαθού, του οποίου όπου πλεόνασε, λύνει όλα τα ατομικά και παγκόσμια προβλήματα. Κι αν και τότε, επί ημερών του Αγίου Βασιλείου, και πιο μπροστά, υπήρχαν προβλήματα, πόλεμοι και μάχες, ανηθικότητες και εκμεταλλεύσεις, αυτό, όπως και σήμερα, οφείλεται στο ότι ο άνθρωπος δεν εκκλίνει (απομακρύνεται, απορρίπτει και αρνείται) από το κακό και την δαιμονική πονηρία. Τους δαιμονικούς μηχανισμούς. Τις δαιμονικές ραδιουργίες και πανουργίες. Τον δαιμονικόν εγωϊσμόν και έπαρση, με όλες τις εκδηλώσεις του και στον εκκλησιαστικόν και στον λαϊκόν χώρον, των λεγομένων μάλιστα κατ ευφημισμόν «Χριστιανών»! Τα λόγια του Ευαγγελιστού Ιωάννου μας θυμίζουν και μας προσγειώνουν σ αυτήν την πραγματικότητα: «και ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται» (Α - 4 -

3 Ιωαν.5,19). Και, ακριβώς, εδώ χρειάζεται με την έκκλιση από του κακού να πράττουμε το αγαθόν. Σχετική είναι και η προτροπή του αποστόλου Παύλου: «αποστυγούντες (αποστρεφόμενοι) το πονηρόν, κολλώμενοι τω αγαθώ» (Ρωμ.12,8). Δυστυχώς δεν αποκολλώμεθα από το πονηρό, και τα έργα μας δεν είναι έργα του φωτός, αλλά του σκότους. Δεν είναι της ειρήνης, αλλά του πολέμου και της διαμάχης. Έργα πονηρίας και διαλογισμών ματαίων και επιβλαβών για μας και τους άλλους. Σκέψεις, πονηρές επιθυμίες, σατανικά σχέδια. Και όλων αυτών πατέρας και καθοδηγητής είναι ο διάβολος, ο και πονηρός ονομαζόμενος και μάλιστα από τον ίδιον τον Χριστόν, γι αυτό μας προτρέπει να προσευχόμαστε προς τον Πατέρα μας Θεόν «αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού» (Ματθ.6,13). Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, λέγει στην Έκτη ομιλία του στην «προς Εβραίους επιστολήν» τα ακόλουθα: «ο Απόστολος Παύλος αποδεικνύει ότι τα αμαρτήματα δεν προέρχονται από την σάρκα, όπως ισχυρίζονται μερικοί από τους αιρετικούς, αλλά από την σκέψη της πονηρής επιθυμίας και ότι εκεί βρίσκεται η πηγή των κακών. Επειδή λοιπόν ο νους έγινε ανίκανος να διακρίνει το ορθόν, γι αυτό και όλα παρασύρθηκαν και ανατράπηκαν εφ όσον ο ηνίοχος νους διαστράφηκε». Ο πειρασμός ο πονηρός διάβολος, όταν κάνεις καλούς λογισμούς για έργα καλά θα μας πολεμήσει. Θα φέρει ένα σωρό εμπόδια, ή άλλες παρεκκλίσεις, όμως δεν θα πρέπει επ ουδενί να εκκλίνουμε από το αγαθό. Ούτε σπιθαμή να κουνήσουμε από τις χριστιανικές θέσεις μας και τον χριστιανικόν αγώνα μας. Και ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος θα μας συμβουλεύσει: «Όταν θέλεις να κάνεις αρχή κάποιας θεάρεστης εργασίας, ετοίμασε πρώτα τον εαυτόν σου εναντίον των πειρασμών, οι οποίοι μέλλουν να σου συμβούν και να μη διστάσεις καθόλου». Αυτό κάνει κάθε πραγματικός χριστιανός, άσχετα τι θα του κοστίσει. Κι όσοι πράγματι έκαναν αυτόν τον αγώνα. Κι όσοι εναντιώθηκαν στον διάβολον (πονηρόν) και τους ανθρώπους του, και μάλιστα μεγαλόσχημους ή μικρόσχημους «χριστιανούς», αυτοί πράγματι αδικήθηκαν, διώχθηκαν, αγνοήθηκαν και όμως, ως πολύτιμοι μαργαρίτες, στολίζουν το ουράνιο στεφάνι της αιώνιας δόξας. Και είναι αυτοί και μόνοι οι οποίοι κέρδισαν το «βραβείον της άνω κλήσεως του θεού εν Χριστώ Ιησού» (Φιλιππ.3,14). Ήδη κέρδισαν το έπαθλον της αρετής που κατά τον Άγιον Γρηγόριο τον Θεολόγο «το έπαθλον της αρετής είναι να γίνουμε θεοί (κατά χάριν), να καταφωτισθούμε από το ολοκάθαρο φως, που λάμπει, στην... μονάδα και που τώρα έχουμε την ανταύγειά της μετρημένη». Λόγοι μεγάλοι και σωτήριοι και μεγάλο το έπαθλο, το μόνο και αληθινό. Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Χατζηνικολάου Θεολόγος Ιεροκήρυξ τ.λυκειάρχης - 5 -

4 Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΜΨΩΝ Ο ΞΕΝΟΔΟΧΟΣ Ο Άγιος Σαμψών γεννήθηκε στη Ρώμη κατά τον 6ο μ.χ. αιώνα από πλούσιους αλλά ευσεβείς γονείς. Οι γονείς του, οι οποίοι κατάγονταν από βασιλική οικογένεια, διέθεσαν πολλά χρήματα για την μόρφωση του γιού τους. Ο Άγιος Σαμψών σπούδασε όλες τις επιστήμες, αλλά πιο πολύ επιδόθηκε στην ιατρική επιστήμη, επειδή εκ φύσεως ήταν εύσπλαχνος και συμπονούσε τους ασθενείς και τους πτωχούς. Όταν τελείωσε τις σπουδές του μετέτρεψε το σπίτι του σε ιατρείο. Εκεί πήγαιναν οι ασθενείς και όσοι είχαν ανάγκη και εύρισκαν την θεραπεία τους εντελώς δωρεάν. Ο Σαμψών τους υπηρετούσε με πολλή αγάπη και τους έδινε τροφές, φάρμακα και βότανα, τα οποία αγόραζε με δικά του χρήματα. Για την ευσπλαχνία του αυτήν έλαβε από τον Θεό το ιαματικό χάρισμα, με το οποίο θεράπευε ακόμη και τις ανίατες ασθένειες. Όμως από ταπεινοφροσύνη προσπαθούσε να αποκρύψει την ιαματική χάρη που είχε και διέδιδε ότι τα φάρμακα και τα βότανα έδιναν την θεραπεία. Μετά από λίγο καιρό απεβίωσαν οι γονείς του. Τότε ο Άγιος πώλησε όλη την μεγάλη περιουσία του και την μοίρασε στους πτωχούς. Ο ίδιος έμεινε πάμφτωχος, «ως αετός υψιπέτης, ακτήμων, άοικος, μονοχίτων και ανάργυρος», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συναξαριστής του. Κράτησε κοντά του μονάχα ένα δούλο για να τον βοηθά στην διακονία των ασθενών. Επειδή όμως τον τιμούσαν όλοι, για να αποφύγει τον ανθρώπινο έπαινο, άφησε την πατρίδα του και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί έμεινε σε ένα φτωχό σπίτι και δεχόταν τους ασθενείς, τους πτωχούς και τους ξένους, τους οποίους θεράπευε δωρεάν. Αναλάμβανε την θεραπεία όλων των ασθενειών ακόμη και των ανιάτων, τις οποίες κανένας γιατρός δεν μπορούσε να θεραπεύσει. Γρήγορα η φήμη του διαδόθηκε σε όλη την πόλη και πολλοί ασθενείς έτρεχαν κοντά του για να θεραπευτούν. Τότε πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη ήταν ο αγιώτατος Μηνάς, ο ο- ποίος εκτίμησε την αρετή του Σαμψών και τον χειροτόνησε ιερέα. Κατά την εποχή εκείνη, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έπασχε από μία οδυνηρή και δύσκολη ασθένεια, την οποία κανείς γιατρός δεν κατάφερε να θεραπεύσει. Απελπισμένος ο αυτοκράτορας προσευχήθηκε με πόνο στον Θεό να τον βοηθήσει. Ο Θεός άκουσε την προσευχή του και τον βοήθησε με θαυμαστό τρόπο. Του έδειξε σε όνειρο πολλούς γιατρούς, όλους ντυμένους με ιερατική - 6 -

5 στολή. Ένας νέος τότε πλησίασε τον βασιλέα και του έδειξε έναν από εκείνους τους γιατρούς και του είπε: «Αυτός είναι ο γιατρός που θα σε θεραπεύσει. Ψάξε να τον βρεις». Ο αυτοκράτορας πίστεψε ότι το όνειρο ήταν αληθινό και διέταξε να έλθουν όλοι οι γιατροί της Πόλης στο παλάτι, αλλά κανείς από αυτούς δεν ήταν εκείνος, που του είχε υποδείξει ο άγγελος. Κάποιος γιατρός όμως, ο οποίος γνώριζε τον Σαμψών, το ανέφερε στον βασιλέα και εκείνος έστειλε να τον φέρουν με τιμές στο παλάτι. Όταν τον είδε ο αυτοκράτορας τον αναγνώρισε αμέσως. Σηκώθηκε από το κρεβάτι του και του απέδιδε πολλές τιμές. Του καταφιλούσε τα χέρια και άγγιζε τα ρούχα του και το πρόσωπό του χάριν ευλογίας. Όταν ο όσιος είδε την μεγάλη ταπείνωση του βασιλέως, του είπε «Μη με βάζεις σε πειρασμό, βασιλιά, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός και ανάξιος και έχω ανάγκη από το έλεος του Δεσπότου Χριστού». Τον άγγιξε, τότε, με το χέρι του στο σημείο της ασθένειας και την ίδια στιγμή ο αυτοκράτορας θεραπεύτηκε. Αμέσως ο άγιος έβαλε αλοιφή στο σημείο εκείνο, για να μη καταλάβουν ότι αυτός ήταν η αιτία της θεραπείας, αλλά το φάρμακο. Ο αυτοκράτορας μετά την θεραπεία του, γεμάτος ευγνωμοσύνη προς τον άγιο, του προσέφερε αμέτρητο χρυσάφι, για να τον ευχαριστήσει. Εκείνος όμως δεν το δέχτηκε, γιατί αγαπούσε πολύ την πτωχεία, την οποία θεωρούσε ανώτερη από κάθε πλούτο. Μόνο παρακάλεσε τον βασιλέα να κτίσει νοσοκομείο, για να εισάγει εκεί τους ασθενείς και να τους θεραπεύει. Ο αυτοκράτορας, θαυμάζοντας την αγιότητα του Σαμψών, διέταξε τους τεχνίτες, που τότε έκτιζαν τον ναό της Αγίας Σοφίας, να κτίσουν το νοσοκομείο, το οποίο ονόμασαν νοσοκομείο Σαμψών του Ξενοδόχου. Αφιέρωσε δε σε αυτό πολλά κτήματα και έδωσε πλούσιες χορηγίες, για να πληρώνονται οι γιατροί και να τρέφονται οι ξένοι και οι πτωχοί ασθενείς. Σε αυτό το νοσοκομείο ο άγιος Σαμψών εργάστηκε πολλά χρόνια υπηρετώντας τους ασθενείς σαν άγγελος Κυρίου. Αφού έφτασε σε βαθύ γήρας, μετά από ολιγοήμερη ασθένεια κοιμήθηκε τον μακάριο ύπνο και η οσία ψυχή του ανέβηκε στους ουρανούς γεμάτη χαρά και ευφροσύνη. Το τίμιο λείψανό του, το ενταφίασαν στον ναό του αγίου μάρτυρος Μωκίου. Κάθε χρόνο, κατά την ημέρα της κοίμησής του ανέβλυζε μύρο από τον τάφο του, με το οποίο γίνονταν πολλά θαύματα. Αλλά και κατά την διάρκεια όλου του χρόνου πολλοί ασθενείς, οι οποίοι έπασχαν από ανίατες ασθένειες, επικαλούνταν τον Άγιο με πίστη και γίνονταν καλά. Η μνήμη του Αγίου Σαμψών του ξενοδόχου εορτάζεται στις 27 του μηνός Ιουνίου. Μαρία Εφορακοπούλου- Παπαχρήστου Ιατρός Παθολόγος-Ενταντικολόγος - 7 -

6 ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: ΕΝΑΣ ΑΝΤΙΛΕΓΟΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ Τ α τελευταία χρόνια έχει αναζωπυρωθεί μια πολεμική εναντίον του αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου, από τα μέσα ενημέρωσης και κυρίως από το διαδίκτυο. Παράλληλα αποσιωπείται η τεράστια προσφορά και το έργο του. Είναι γεγονός ότι η στάση των ιστορικών απέναντί του είναι αντιφατική. Για άλλους υπήρξε μεγάλο αίνιγμα ή στυγνός δολοφόνος και καιροσκόπος, για άλλους δε, το μέγα θαύμα της ιστορίας. Αυτό συμβαίνει διότι επικρατούν συνήθως ιδεολογικά κριτήρια και παραταξιακές εκτιμήσεις, ερήμην των πηγών. Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στο χώρο της ιστορίας, είναι η χρησιμοποίησή της για να αποδειχθούν πράγματα που ιστορικά δεν θεμελιώνονται. Ένα άλλο επίσης πρόβλημα είναι να επιχειρούνται ερμηνείες στα ιστορικά γεγονότα και στα ιστορικά πρόσωπα μέσα από κρίσεις και προϋποθέσεις του σήμερα. Ακόμα, συχνά κρίνει κάποιος τα ιστορικά γεγονότα ερήμην των πηγών. Αυτό όμως είναι μυθιστόρημα, δεν είναι ιστορία. Οι κύριες κατηγορίες εναντίον του Κων/νου βασίζονται στον χρονογράφο, Έλληνα παγανιστή Ζωσιμά, ο οποίος έζησε 150 χρόνια μετά τον Κων/νο, και ονειρευόταν την επαναφορά της αρχαίας θρησκείας του δωδεκαθέου. Ο Μ. Κωνσταντίνος, ζώντας τα παιδικά και νεανικά του χρόνια κοντά σε διώκτες των χριστιανών, είδε όλη τη φρίκη των διωγμών αλλά και την α- συνήθιστη καρτερικότητα και πίστη των μαρτύρων. Όλα αυτά, αλλά και οι συμβουλές της χριστιανής μητέρας του Ελένης προετοίμαζαν το δρόμο της μεταστροφής του. Το σημαντικότερο όμως στοιχείο ήταν η θεοσημεία. Ο Κωνσταντίνος τιμάται ως άγιος επειδή υπήρξε υπόδειγμα αληθινής και βαθιάς μετανοίας. Έζησε ως ειδωλολάτρης μα αναγεννήθηκε εν Πνεύματι Αγίω. Δεν έχει σημασία ότι η βάπτισή του έγινε λίγο πριν πεθάνει. Προφανώς μετανοούσε ολόψυχα για πολλά χρόνια μέχρι την κοίμησή του. Βλέπουμε ξεκάθαρα την ψυχολογική κατάσταση του αγίου όταν βαπτίστηκε (Ευσεβίου, Βίος Κωνσταντίνου, 62-63). Με πείσμα απαρνήθηκε να φορέσει την αυτοκρατορική πορφύρα. Ο Κωνσταντίνος έζησε ζωή γεμάτη αυταπάρνηση κι αυτομεμψία τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Αν μετανοούσε απλά λίγο πριν πεθάνει, τότε δεν θα τον λέγαμε άγιο, αλλά σωσμένο! Πέραν αυτού, η μετάνοια δεν είναι μια στιγμιαία ενέργεια, αλλά μια νέα πορεία, που κρατάει για όλη την υπόλοιπη ζωή του μετανοούντα, ως το θάνατό - 8 -

7 του. Εύλογα κάποιος με διάθεση αμφισβήτησης ίσως αναρωτηθεί: «Πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την γνησιότητα της μετάνοιας του Κωνσταντίνου; Για όσους δεν αρκεί η αλάθητη διαβεβαίωση της Εκκλησία μας, ακολουθούν κι άλλοι λόγοι. Και λέμε εδώ αλάθητη, διότι στην Ορθοδοξία διαχρονικά η αγιοποίηση δεν είναι μια γραφειοκρατική υπόθεση. Η αγιοποίηση σε μας είναι μια μακρόχρονη διαδικασία που απορρέει από τη συλλογική συνείδηση της Εκκλησίας αλλά και των σημείων (π.χ. θαυμάτων) που έχει δώσει ο εν λόγω άνθρωπος. Η Αγιότητα ως εσωτερική κατάσταση ενώσεως με τον Θεό, χαρακτηρίζεται από πραότητα (όχι όμως και παθητικότητα), ειρήνη, αγάπη (ακόμα και προς τους βασανιστές). Παρ όλα αυτά η αναγνώριση της αγιότητας του Μ. Κωνσταντίνου ενισχύεται από τα εξής: Η Χριστοφάνεια του Μ. Κωνσταντίνου. Όπως αναφέρεται και στο απολυτίκιό του, η εμφάνιση σε αυτόν του Τιμίου Σταυρού του Ιησού Χριστού πριν από τη μάχη στη Μιλβία γέφυρα και η ύψωση του λαβάρου του Σταυρού κατά την υπόδειξή του. Πρόκειται για την κλήση χωρίς ανθρώπινη μεσολάβηση (όπως και στον απόστολο Παύλο, γι αυτό ο Κωνσταντίνος ονομάζεται ισαποστόλος). Η μυρόβλυση. Το σκήνωμα του Κωνσταντίνου μετά τον θάνατό του ανέβλυσε ευώδες μύρο. Έγινε αιτία σωτηρίας εκατομμυρίων ανθρώπων, όταν σταμάτησε τους διωγμούς αιώνων, που υπέστησαν οι Χριστιανοί από τους προκατόχους του ειδωλολάτρες αυτοκράτορες. Και με τον τρόπο αυτό, έσωσε εκατομμύρια ζωές ανθρώπων που διαφορετικά θα είχαν πεθάνει από το βάναυσο χέρι ειδωλολατρών. Μπορούσαν επίσης ευκολότερα, περισσότεροι άνθρωποι να γνωρίσουν τον Χριστό, και να οδηγηθεί μια ολόκληρη αυτοκρατορία, στη Χριστιανική αλήθεια. Αυτός είναι επίσης και άλλος ένας λόγος, που οι Χριστιανοί του έδωσαν την επωνυμία του ισαποστόλου. Βεβαίως αυτός είναι ο αληθινός λόγος που οι Νεοειδωλολάτρες μισούν τόσο τον άγιο Κωνσταντίνο. Το ότι έσωσε τους Χριστιανούς από τους διωγμούς, και έτσι ο Χριστιανισμός συνέχισε να αυξάνει πλέον ελεύθερα. Επίσης, οι λόγοι που τον κατηγορούν οι Προτεστάντες είναι επειδή συνέβαλε στη σύγκλιση της Α Οικουμενικής Συνόδου. Και ο Προτεσταντισμός αρνείται το κύρος των Οικουμενικών Συνόδων, γιατί οι Σύνοδοι αυτοί, αποδεικνύουν τη ιστορική συνέχεια της Εκκλησίας και το κύρος της στη διατύπωση δογμάτων. Ο Προτεσταντισμός απογυμνώνεται για την αυθαιρεσία του, και αποδεικνύεται ως μια αίρεση χωρίς αποστολική προέλευση. Ψάχνουν επίσης αφορμές, για να θίξουν την αξιοπιστία της αναγνώρισης αγίων από την Εκκλησία. Όμως αυτοί οι ίδιοι Προτεστάντες, που συκοφαντούν - 9 -

8 και δεν δέχονται τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ως άγιο, αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τον βασιλιά Δαβίδ ως Προφήτη, πλήρη με Άγιο Πνεύμα. Και ενώ δεν δέχονται τον άγιο Κωνσταντίνο, που έκανε όπως δέχονται- τα εγκλήματά του ως αμετανόητος ειδωλολάτρης, και που μετά τη βάπτισή του δεν αμάρτησε ξανά, δέχονται τον Δαβίδ, ο οποίος έκανε τα δικά του εγκλήματα, ΑΝ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΠΡΟΦΗΤΗΣ, αν και γνώριζε το νόμο του Θεού. Μετάνιωσε πικρά, και συνήλθε από την πτώση του. Και δεχόμαστε κι εμείς τη μετάνοιά του, και τον αναγνωρίζουμε κι εμείς ως προφήτη. Όμως αυτοί οι ίδιοι που δέχονται τη μετάνοια του Δαβίδ, αρνούνται τη μετάνοια του Κωνσταντίνου, εποχή που δεν είχε ακόμα βαπτισθεί Χριστιανός. Δεν είναι αυτό αντίφαση; Δεν είναι μεροληψία και απαράδεκτη κρίση εναντίον ενός ανθρώπου που τελείωσε τη ζωή του στη γη με πίστη και μετάνοια; Ενός ανθρώπου που έσωσε από το θάνατο και την ειδωλολατρία εκατομμύρια ανθρώπους; Άλλωστε πόσοι άγιοι δε μας διδάσκουν τη μετάνοια. Μην ξεχνάμε ότι τον Παράδεισο άνοιξε για μας ο μετανοημένος ληστής. Παραδείγματα φωτεινά η μετάνοια του αγίου Μωυσή του Αιθίοπα που ήταν ληστής, μετάνιωσε, έγινε μοναχός κι έζησε οσιακό βίο και της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Άλλωστε, όπως είπαμε, η αγιοποίηση καταδεικνύεται απ τον ίδιο το Θεό και τη συνείδηση της Εκκλησίας. Και είναι πολλοί αυτοί που προσέφεραν ακόμα και το αίμα τους αλλά δεν αγιοποιήθηκαν (αυτοκράτορες, ήρωες της επανάστασης κ.λ.π.). Ας εμπιστευτούμε λοιπόν την πίστη και την κρίση της Εκκλησίας μας, που γνωρίζει καλύτερα. Άλλωστε, συνήθως επικριτές είναι αυτοί που έχουν θέσει τον εαυτό τους εκτός της Εκκλησίας. Πηγή: Περισσότερα μπορεί να βρει κάποιος στο βιβλίο του Κώστα Β. Καραστάθη: «Ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας και η εναντίον του πολεμική. Ιστορική μελέτη». Εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος. Αθήνα Μάιος 2006 Ακόμα στην ιστοσελίδα kwnst2.htm με τίτλο: Κωνσταντίνος ο Μέγας και η ιστορική αλήθεια ομιλία του π. Γ. Δ. Μεταλληνού, τ. Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπ. Αθηνών. Επιμέλεια Κωνσταντίνος Δημητρακόπουλος Δάσκαλος

9 ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ Δαμασκηνού του Υποδιακόνου καί Στουδίτου «Α υτό το Πνεύμα τρεις φορές και σε τρία είδη εφάνη. Μετά την Α- νάσταση του Χριστού μια, και πριν της Αναστάσεως δύο φορές. Την μεν πρώτη φορά εφάνη ως περιστερά στον Ιορδάνη ποταμό, όταν εβαπτίζετο ο Χριστός, δεύτερη εφάνη ως νεφέλη στο Θαβώριο όρος, όταν ο Χριστός μεταμορφώθη. Τρίτη την σήμερον ημέρα (της Πεντηκοστής), ως γλώσσες πύρινες εκάθισε στις κεφαλές των Αγίων Αποστόλων»... «Αυτό το Πνεύμα το Άγιο οι Προφήτες προκήρυξαν. Ο μέν Ησαΐας λέγει: Πνεύμα Κυρίου ήν επ εμέ, ου ένεκεν έχρισέ με και πάλι, Επαναπαύσεται επ αυτόν επτά πνεύματα: Πνεύμα σοφίας Πνεύμα συνέσεως, Πνεύμα γνώσεως, Πνεύμα ευσεβείας, Πνεύμα ισχύος, Πνεύμα βουλής, Πνεύμα φόβου Κυρίου και αλλού λέγει: Και κατέβη Πνεύμα Κυρίου, και ωδήγησεν αυτούς και αλλού Πνεύμα επιστήμης ενέπλησε τον Βεσελεήλ, και Πνεύμα παροξυνόμενον, και Πνεύμα εξάραι τον Ηλίαν, αυτό ο Ελισαίος εζήτει διπλούν από τον Ηλίαν, αυτό ζητεί και ο Δαυΐδ λέγων: Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία και πάλιν: Και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Αυτό το Πνεύμα και ο Προφήτης Ιωήλ προκήρυξε λέγων: Και έσται εν ταίς εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, εκχεώ από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα. Αυτό το Πνεύμα εστερέωσε τις Αγγελικές δυνάμεις. Ο Δαυΐδ το μαρτυρεί: Τω λόγω Κυρίου οι ουρανοί εστερεώθησαν, και τω Πνεύματι του στόματος αυτού πάσα η δύναμις αυτών. Αυτό το Πνεύμα ανακαινίζει το πρόσωπο της γης, ο αυτός Προφήτης το μαρτυρεί: Εξαποστελείς το Πνεύμα σου, και κτισθήσονται, και ανακαινιείς το πρόσωπον της γης. Αυτό το Πνεύμα ο Ιώβ το μαρτυρεί ως ποιητή λέγων: Πνεύμα Κυρίου το ποιήσάν με, πνοή δε Παντοκράτορος η συνέχουσά με. Αυτό εάν κάποιος δεν το λάβει, Βασιλείαν Θεού δεν κληρονομεί. Ο Χριστός το μαρτυρεί λέγων: Είτις ουκ αναγεννηθεί εξ ύδατος και Πνεύματος, ου μη εισέλθει εις την Βασιλείαν των Ουρανών. Αυτό το Πνεύμα τους βοσκούς κάμνει Προφήτες, ωσάν τον Δαυΐδ, και τον Αμώς, οπού ο μέν Δαυΐδ έβοσκε πρόβατα, ο δε Αμώς αιγίδια, αλλά και το ύστερον έγιναν Προφήτες. Αυτό το Πνεύμα τα νέα παιδάρια τα κάμνει Προφήτες, και κριτές γερόντων, ωσάν τον Προφήτη Δανιήλ, οπού έκρινε τους κριτές των Εβραίων, και τους καταδίκασε. Αυτό το

10 Πνεύμα τους ψαράδες τους κάμνει Αποστόλους, ωσάν τον Πέτρο και Ιωάννη, και τους λοιπούς Αποστόλους. Ενθυμήσου, αυτό το Πνεύμα τους τελώνες πραγματευτάδες ψυχών ανθρωπίνων τους κάμνει, και μαρτυρεί αυτό ο Ματθαίος, οπού ήταν τελώνης και ύστερα έγινε Απόστολος. Αυτό το Πνεύμα τους διώκτες και φονέας πρώτους των Αποστόλων τους ποιεί, ωσάν τον Απόστολο Παύλο, οπού ήταν διώκτης και ασεβής, αλλά ύστερα έγινε δοκιμώτερος των Αποστόλων. Αυτό το Πνεύμα συγχωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων ως Θεός. Αυτό ποιεί τους ευσεβείς Χριστιανούς υιούς Θεού και κληρονόμους της Βασιλείας των Ουρανών. Αυτό φίλους Θεού και Προφήτες κατασκευάζει, όπως λέγει και ο σοφός Σολομών. Αυτό ενεργούσε στα θαύματα των Αποστόλων, στα σημεία των Πατέρων, στα έργα των Αγίων. Αυτό εδυνάμωνε τους Μάρτυρες, εθαρσοποιεί τους αχαμνούς, και ετελείωνε τα θαύματα. Αυτό ανάσταινε τους νεκρούς, αυτό ιάτρευε τους τυφλούς. Αυτού η δύναμη εθεράπευε τους ασθενείς, και εφώτιζε τους σκοτισμένους. Αυτό εσόφισε τους αγραμμάτους. Αυτό εμαθήτευσε τους αμαθείς. Αυτό εφώτισε τους αλιείς. Αυτό ενέπνευσε στα στόματα των Προφητών, και προφήτευσαν. Αυτό ελάλησε εκ στόματος των Αποστόλων. Αυτό εσυντύχαινε και από τα στόματα των Πατέρων, τω Διδασκάλων, των Αγίων, των Ασκητών, και των Μαρτύρων. Αυτό εδογμάτισε. Αυτό στήριξε τα δόγματα των Πατέρων. Αυτό τελεί τους Ιερείς, χρίει τους ευσεβείς βασιλείς. Αυτό το Πνεύμα λέγεται δάκτυλος Θεού, ως εκ της ουσίας του Θεού, ο Χριστός το ορίζει. Ει δε εγώ εν δακτύλω Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια. Αυτό το Πνεύμα λέγεται και είναι φως, ότι φωτίζει τους εσκοτισμένους. Αυτό το Πνεύμα είναι Θεός, άλλος Παράκλητος, άλλος μεν, δια την υπόσταση, Παράκλητος δε, δια την παρηγορία». Επιμέλεια Μάγκος Ιωάννης

11 ΑΓΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ Ο Άγιος Ονούφριος είναι ένας από τις μεγαλύτερες ασκητικές φυσιογνωμίες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Έζησε τον 4ο αιώνα και καταγόταν από την Περσία. Μόνασε αρχικά σε κοινόβιο μοναστήρι στην Ερμούπολη της Θηβαίδας και απ εκεί αποσύρθηκε στην έρημο, όπου ασκήτεψε 60 ολόκληρα χρόνια και τρεφόταν κυρίως, με χόρτα. Ε- δώ συνάντησε τον ερημίτη Ερμία που τον περίμενε μετά από θεία αποκάλυψη και τον οδήγησε σε μια καλύβα κάτω από έναν πελώριο φοίνικα όπου δίπλα του υπήρχε αστείρευτη πηγή, με καθαρό και δροσερό νερό. Έτσι πετυχαίνοντας την ησυχία που ήθελε, επιδόθηκε σε μεγαλύτερα πνευματικά γυμνάσματα και προσευχόταν «αδιαλείπτως» για ολόκληρη την οικουμένη. Με την άσκηση καθάρισε την ψυχή του από τα πάθη και έφθασε στο φωτισμό, όπου η Χάρη του Θεού του πλημμύρισε όλη την ύπαρξη. Σ αυτή την αγγελική ζωή τον βρήκε ο Όσιος Παφνούτιος, που μόνο αυτός τον συνάντησε και έγραψε για τη ζωή του, όπως του τη διηγήθηκε ο ίδιος. «Στο μέρος που ζω, έχω παρέα τα άγρια θηρία και άνθρωπο δεν είδα ποτέ εκτός από σένα που ο Θεός σ έστειλε, για να ενταφιάσεις το σώμα μου αύριο. Ο πατέρας μου ήταν βασιλιάς της Περσίας. Η μητέρα μου ήταν στείρα και παρακαλούσαν και οι δύο τους το Θεό, να τους στείλει ένα παιδί. Όταν μετά από πολλές προσευχές τους άκουσε ο Θεός, τους χάρισε τη χαρά που μέχρι τότε έλειπε από το παλάτι. Συγχρόνως όμως αποκαλύπτεται στον πατέρα μου και του λέγει ότι πρέπει να με ονομάσει Ονούφριο κατά τη βάπτισή μου και ότι πρέπει να με οδηγήσει σε Μοναστήρι που βρίσκεται στη Θηβαϊδα της Αιγύπτου και το ονομάζουν ησυχαστήριο. Αυτή την εντολή τήρησε ο πατέρας μου, που αφού πρώτα ετοίμασε τους υπηρέτες του και ενώ κατευθυνόταν για την Αίγυπτο, μας συνόδευε με Θεία Βούληση μια ελαφίνα που με έτρεφε με το γάλα της ε- νώ διαρκούσε όλη αυτή η οδοιπορία, προς θαυμασμό και έκπληξη όλων. Όταν φθάσαμε στο Μοναστήρι ο πατέρας μου τα ανάφερε όλα στον Ηγούμενο και εκείνος του είπε: Πώς είναι δυνατό να τραφεί το παιδί, αφού γυναίκα δεν έφθασε ποτέ σ αυτό το τόπο; Και ο πατέρας μου του απάντησε: Όπως ο Κύριος φρόντισε και μας συνόδεψε σ όλο το δρόμο η ελαφίνα που το έτρεφε, έτσι ξανά με θεία προσταγή θα έρχεται εδώ καθημερινά να το θηλάζει, ώσπου να μεγαλώσει. Έτσι έδωσε την συγκατάθεσή του ο Ηγούμενος και με κράτησε στο Μοναστήρι. Ο πατέρας μου

12 έφυγε για το παλάτι και η ελαφίνα ερχόταν καθημερινά και με θήλαζε, μέχρι που έγινα τριών χρόνων. Οι μοναχοί της Μονής που καθημερινά γνώριζα καλύτερα, ήταν άμεμπτοι και τηρούσαν πιστά τις εντολές του Θεού. Κοντά τους διδάχτηκα την Ιερή Γραφή και όλη την τάξη της μοναχικής πολιτείας, με κάθε α- κρίβεια. Τους άκουγα καθημερινά να επαινούν τον Προφήτη Ηλία, αλλά και τον Ιωάννη τον Πρόδρομο που κατάφεραν και δυναμώθηκαν από το Θεό στην έρημο με την υπομονή και την άσκηση και πήραν την Χάρη από το Θεό, να κάνουν πράγματα Θαυμαστά. Έτσι, σιγά- σιγά και σε μένα, άρχισε να γεννιέται μέσα μου, ο πόθος της αναχώρησης. Κάποια στιγμή πήρα τη μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψω το Μοναστήρι και να βρω ένα τόπο έρημο και ήσυχο για περισσότερη προσευχή, προκειμένου να κερδίσω μεγαλύτερη παρρησία στο Θεό. Αφού διάνυσα μια απόσταση αρκετών μιλίων μέσα σε έρημες περιοχές, παρέα με Άγγελο του Θεού, μου υπέδειξε το μέρος που επρόκειτο να εγκατασταθώ. Ήταν μια μικρή καλύβα που βρίσκονταν κάτω από μια φοινικιά και δίπλα της υπήρχε μια αστείρευτη πηγή, με δροσερό νερό. Εδώ έζησα 60 ολόκληρα χρόνια και αντιμετώπισα πολλές δοκιμασίες. Έφθασα αρκετές φορές σε απελπισία, τόσο από τον καύσωνα του καλοκαιριού, όσο και από την παγωνιά του χειμώνα, όπως και από την πείνα αλλά και από άλλες στενοχώριες. Όλα όμως τα υπέμεινα με καρτερία. Όταν δε ο Κύριος είδε τη μεγάλη μου στενοχώρια ευδόκησε και φύτρωσαν τρίχες σε όλο μου το σώμα και σκεπασμένος απ αυτές δεν αισθανόμουν πια την παγωνιά. Το πρωί που ξημέρωσε βλέπω την όψη του προσώπου του Αγίου χλωμή και αλλοιωμένη. Φοβισμένος ρώτησα να μάθω το λόγο. Εκείνος ψύχραιμος όπως ήταν σε όλη μας τη συνομιλία μου λέγει, ότι η ψυχή μου σήμερα φεύγει για την ουράνια μακαριότητα. Εσένα σ έστειλε ο Θεός να θάψεις το σώμα μου και να κηρύξεις σε όλους τους Χριστιανούς και τους μοναχούς και να τους πεις, ότι ζήτησα από το Θεό την εξής χάρη. Όποιος με γιορτάσει ή γράψει για τη ζωή μου να μη του έλθει πειρασμός από το διάβολο». Ο Άγιος κοιμήθηκε στις 12 Ιουνίου και αυτή τη μέρα γιορτάζεται από την Εκκλησία μας. Εκ του διαδικτύου

13 ΛΙΓΕΣ ΣΤΙΣΜΕΣ «Α ν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά πού σκέφτομαι αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά πού λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι για αυτό πού αξίζουν, αλλά γι αυτό πού σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό πού κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα! Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στόν ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ ένα όνειρο του Βάν Γκόγκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα πού χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο απ τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους. Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τούς αγαπώ. Θα έκανα κάθε άντρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στούς γέρους, θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από εσάς τούς ανθρώπους... Έμαθα πώς όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο πού κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πώς όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πώς ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πράγματα πού μπόρεσα να μάθω από σάς αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σε αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθάνω. Να λες πάντα αυτό πού νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό πού σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά πού σε έβλεπα να κοιμάσαι,θα σ αγκάλιαζα

14 σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά πού θα άκουγα τη φωνή σου,θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές πού σ έβλεπα, θα έλεγα «σ αγαπώ «και δεν θα υπέθετα ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει και άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει,αλλά σε περίπτωση πού κάνω το λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα θελα να σου πω σ αγαπώ και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος, είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά πού βλέπεις τούς ανθρώπους πού αγαπάς. Γι αυτό μην περιμένεις άλλο, καν το σήμερα γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ,θα μετανιώσεις σίγουρα για την μέρα πού δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς πού αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τούς χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τούς πεις «συγνώμη», «συγχώρεσε με «, «σε παρακαλώ», σ ευχαριστώ «, κι όλα τα λόγια αγάπης πού ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τίς κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα από τον Κύριο τη δύναμη και την σοφία και τη δύναμη για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν γιά σένα... Με εκτίμηση Σμυρναίου Φωτεινή-Δήμητρα

15 ΠΕΡΙ ΥΓΕΙΑΣ & ΕΥΕΞΙΑΣ 3 Ελληνικά φαρμακευτικά φυτά Η τσουκνίδα, είναι πλούσια σε μεταλλικά άλατα σε ασβέστιο, χαλκό, χλώριο, κάλιο, πυρίτιο, νάτριο και σίδηρο. Το είδος που απαντάται στην χώρα μας θεωρείται εξαιρετικό, δεν είναι δηλητηριώδες έχει στυπτικές, διουρητικές και τονωτικές ιδιότητες, καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες, ελέγχει τις αιμορραγίες, ελέγχει τα ερυθρά αιμοσφαίρια και τις πηκτικές ουσίες του αίματος, και σαν ρόφημα μπορεί να κατεβάσει την πίεση αλλά και το σάκχαρο στο αίμα. Ο Ιπποκράτης την είχε χαρακτηρίσει πανάκεια δηλαδή την είχε εντάξει στα φυτά που κάνουν για όλες τις ασθένειες. Επιπλέον δεν προκαλεί καμία παρενέργεια. Οι βρασμένοι σπόροι τσουκνίδας κάνουν καλό στο συκώτι στη χολή, στην αρτηριοσκλήρυνση, βοηθούν στη δυσκοιλιότητα ενώ λειτουργούν και σαν καθαρτικό. Το τσάι του βουνού περιέχει καφεΐνη που είναι διεγερτικό του νευρικού συστήματος, αλλά υπάρχουν και ίχνη θεοβρωμίνης που είναι διουρητική ουσία και δρα στο αναπνευστικό σύστημα. Τα νωπά φύλλα του είναι αρκετά πλούσια σε βιταμίνη C. Το έγχυμα του φυτού χρησιμοποιείται σαν χωνευτικό, διουρητικό σε πεπτικές διαταραχές και σαν διεγερτικό του εγκεφάλου και των μυών. Εξάλλου επιταχύνει την αναπνοή. Η μακρόχρονη όμως και σε μεγάλες δόσεις χρήση του τσαγιού μπορεί να προκαλέσει αϋπνία, αδυνάτισμα, απώλεια όρεξης και προβλήματα του νευρικού συστήματος. Το αφέψημα με το όνομα «Τσάι του Βουνού» παρουσιάζει πολλές ευεργετικές ιδιότητες που ενισχύονται με την προσθήκη μελιού. Ειδικά τους χειμερινούς μήνες, ενδείκνυται λόγω της ευεργετικής του επίδρασης, σε κρυολογήματα και φλεγμονές του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. Μόλις τελευταία ανακαλύφθηκε άλλη μια φαρμακευτική ιδιότητα του τσαγιού. Προλαμβάνει την εμφάνιση της οστεοπόρωσης. Το ρόφημα είναι πολύ εύγευστο και αρωματικό, ενώ μπορεί να καταναλωθεί ζεστό ή κρύο, με ζάχαρη, μέλι ή και σκέτο. Το χαμομήλι ανακουφίζει από έντονα συναισθηματικά προβλήματα, ηρεμεί το νευρικό σύστημα, έχει αντιβακτηριδιακές και αντιφλεγμονώδεις δράσεις, βοηθά σε περιπτώσεις έλκους, κολικούς εντέρων και τυμπανισμό, συμβάλλει στην ανακούφιση των παιδιών από τους πόνους της οδοντοφυίας. Οι αντι

16 σηπτικές του ιδιότητες προστατεύουν από προβλήματα του πεπτικού και μολύνσεις του βλεννογόνου. Συνιστάται για πλύσεις στη γενετήσια περιοχή, καθώς έχει αντισηπτικές ιδιότητες, ενώ μπορεί να ανακουφίσει οιδήματα, τσιμπήματα εντόμων και μώλωπες (το αφήνουμε να μουλιάσει σε βρασμένο νερό, για διάστημα 10 λεπτών). Στο λούσιμο (ξέβγαλμα), κάνει μεταξένια τα μαλλιά. Αν έχετε φυσικά ξανθά μαλλιά και θέλετε να ενισχύσετε το χρώμα τους χωρίς την χρήση βλαβερών χημικών συστατικών, λουστείτε (ειδικά τώρα, το καλοκαίρι) με αφέψημα χαμομηλιού. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Συνιστάται να το αποφεύγουν 1) Οι έγκυες 2) Οι αλλεργικοί σε μαργαρίτες και χρυσάνθεμα. 3)Οι πάσχοντες από άσθμα. 4) Οι πάσχοντες από έλλειψη σιδήρου. 5) Όσοι ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή με αντικαταθλιπτικά, ηρεμιστικά, υπνωτικά, και άλλα συναφή σκευάσματα. 6) Όσοι αγαπούν το αλκοόλ. ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ Πόλυ Βαρτζιώτη - Γαλενιανού Διαιτολόγος Φερρών 22, Πλατεία Βικτωρίας, Αθήνα Κιν. : , Tηλ , Fax/Τηλ: m.galenianos1000@tellas.gr Μιχάλης Γ. Γαλενιανός Ασφάλεις ζωής, Υγείας, Σύνταξης Αυτοκινήτων, Πυρός, κλπ. Τηλ m.g.galenianos@gmail.com

17 Ο μοναστηριακός ναός Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης και ο τρούλος του Παναγίου Τάφου Το κωδωνοστάσιο και ο τρούλος του Ναού της Αναστάσεως- Ιεροσόλυμα

18 Από τη λιτανεία της εορτής του Αγίου Ισιδώρου του Χιοπολίτου

19 TA NEA ΑΠΟ TH ΖΩΗ TOY ΠΡΟ ΣΚΥ ΝΗ ΜΑ ΤΟΣ ΜΑΣ Το Σάββατο 5 Μαΐου τελέσθηκε Θεία Λειτουργία επί τη μνήμη της Α- γίας Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης και του Ιερομάρτυρος Αγίου Εφραίμ Ν. Μάκρης. Την ιερά ακολουθία παρακολούθησαν πολλοί προσκυνητές. Έπ ευκαιρία της εορτής της Αγίας Ειρήνης ευχόμαστε χρόνια πολλά στα μικρά μας κορίτσια Ειρήνη-Νίκη Λουπασάκη κόρη του εφημερίου μας, Ειρήνη Γκανά, Ειρήνη Χέντερσον, Ειρήνη Χατζηγιακουμή. Την Δευτέρα 7 Μαΐου, ανάμνηση του «εν ουρανώ φανέντος Σταυρού». Η Θεοσημεία αυτή έγινε την Πεντηκοστή του 346 μ.χ. στις 9 το πρωί στην Ιερουσαλήμ. Εφάνη φωτεινός Σταυρός εξηπλωμένος από τον Γολγοθά ως το Όρος των Ελαιών, πιο λαμπρός και από τον ήλιο. «Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης, Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστών το στήριγμα, Σταυρός αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα.» Την Τετάρτη 9 Μαΐου τελέσθηκε Πανηγυρική Θεία Λειτουργία επί τη εορτή των Αγίων: Ησαΐου του Προφήτου, Χριστοφόρου του Μεγαλομάρτυρος και Νικολάου του εν Βουνένοις. Στο τέλος τελέσθηκε σε συγκινητική ατμόσφαιρα το ιερό μνημόσυνο της μακαριστής Ειρήνης της προσκυνήτριας εκ Χανίων Κρήτης πνευματικής μητέρας του πατρός Δημητρίου, η οποία υπήρξε μια ασκητική και οσιακή μορφή, που διακρίθηκε για την αδιάλειπτη προσευχή, την αυστηρή νηστεία, την αβραμιαία φιλοξενία και την ταπείνωση. Η ζωή της ήταν μια διαρκής μαρτυρία προς τον Κύριο, γεμάτη από θαυμαστά γεγονότα, μάρτυρες των οποίων ήταν τα πνευματικά της παιδιά. Κρατούσε στα άξια χέρια της τη Χάρη του Τιμίου Σταυρού από τον οποίο αμέτρητες πονεμένες ψυχές έβρισκαν ίαση και παρηγοριά. Η κοίμησή της σε ηλικία 65 ετών ήταν οσιακή και πριν την εξόδιο ακολουθία ένα θαυμαστό γεγονός συνέβη. Από το σώμα της μακαριστής Ειρήνης άρχισε να ρέει ευωδιαστό μύρο προκαλώντας δέος και συγκίνηση σε όλους όσους παρευρίσκονταν, κλήρο και λαό. Ας έχουμε την ευχή της. Την Τετάρτη 9 Μαΐου, μνήμη του Αγίου Χριστοφόρου προστάτου των οδηγών, τελέσθηκε στις 7 το απόγευμα προς τιμή του Αγίου, Αγιασμός

20 των οχημάτων. Η πλατεία κάτω από το Προσκύνημα και οι δρόμοι γύρω από την πλατεία είχαν γεμίσει ασφυκτικά από αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες και πάρα πολλοί νέοι οδηγοί ήρθαν να πάρουν την ευλογία και την ευχή να έχουν τον Άγιο, μα και Άγγελο Κυρίου, συνοδηγό στο όχημά τους. Την Κυριακή 13 Μαΐου, παραμονή της μνήμης του Αγίου Ισιδώρου του Χιοπολίτου, ενός των Εφόρων του Ναού μας, και στις 7.30 το απόγευμα, τελέστηκε Πανηγυρικός Εσπερινός. Στις 10 το βράδυ έγινε Ιερά Αγρυπνία.. Στο πλήθος των προσκυνητών που είχε κατακλύσει το ναό και τον προαύλιο χώρο προσφέρθηκαν κεράσματα, αναψυκτικά και γλυκίσματα. Τη Δευτέρα 14 Μαΐου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ισιδώρου του Χιοπολίτου τελέσθηκε Πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Ο Ναός και ο προαύλιος χώρος ήταν γεμάτος από προσκυνητές ενώ η κατάνυξη της Θείας Λειτουργίας ήταν ουράνια, και μας προκάλεσε άφθαστες ψυχικές ανατάσεις. Την ίδια ημέρα στις 6 το απόγευμα τελέσθηκε το μυστήριο Ιερού Ευχελαίου, ακολούθησε ο μεθέορτος Εσπερινός και η περιφορά της εικόνος των Αγίων Ισιδώρων με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων. Στην επιστροφή και πριν η εικόνα μπει στο Ναό, το πλήθος των προσκυνητών πέρασε κάτω από αυτήν. Η ιερά πανήγυρη έκλεισε με την Παράκληση του Αγίου. Θεωρούμε υποχρέωσή μας να ευχαριστήσουμε από βάθους καρδίας όλους εκείνους που βοήθησαν για την επιτυχία της Πανηγύρεώς μας. Τον Δήμο Αθηναίων για την παραχώρηση της Φιλαρμονικής, τον σημαιοστολισμό και την καθαριότητα του περιβάλλοντος χώρου. Ευχαριστίες στους μελωδικούς μας ιεροψάλτες Νικόλαο Καββαθά και Απόστολο Παπαχρήστο για την υπέροχη απόδοση των ύμνων και όλων των ψαλτικών μελών. Τον Χρήστο Τσαγκάρη για την προσφορά των σφολιατοειδών. Ξεχωριστές ευχαριστίες στους σεβαστούς και αγαπητούς πατέρες που παρέστησαν στις ιερές ακολουθίες. Η χάρις των Αγίων Ισιδώρων να ευλογεί και να αγιάζει όλους όσους βοήθησαν σ αυτή την λαμπρή εορτή

21 Τον Άγιο Ισίδωρο το Χιοπολίτη γιόρτασε η Ομοσπονδία Χιακών Σωματείων Αττικής, όπως κάθε χρόνο στη γραφική εκκλησία του Λυκαβηττού, την Κυριακή 15 Μαΐου. Μεγάλος αριθμός Χιωτών κατέκλυσε το Ναό και με θρησκευτική ευλάβεια, τίμησε τη μνήμη του πολιούχου τη νήσου Χίου. Μετά τη Θεία Λειτουργία έγινε αρτοκλασία και ακολούθησε ομιλία του εφημέριου του Ναού πατέρα Δημήτριου, ο οποίος με πολύ θερμά λόγια αναφέρθηκε στη συμβολή των Χιωτών, στον εορτασμό του. Χαρακτηριστικά μίλησε για τα θαύματα του Αγίου και τόνισε ότι στη εκκλησία του Λυκαβηττού είναι ο οίκος του. Ιδιαίτερη αναφορά ο εφημέριος του Ναού, έκανε στο μαστιχόδεντρο που είχε ζητήσει από την ΟΧΣΑ να δώσει στο Ναό το Είπε σχετικά: «Όταν η Ομοσπονδία Χιακών Σωματείων Αττικής ανταποκρίθηκε στο αίτημά μας και έφερε ένα μικρό δεντρίλιο στην εκκλησία, το βάλαμε κάτω από την εικόνα του Αγίου για 40 μέρες. Το ποτίζαμε με αγιασμό. Και ενώ όλοι μας έλεγαν ότι θα ξεραθεί το φυτέψαμε στη συνέχεια στο προαύλιο του Ναού. Σιγά-Σιγά το δεντρίλιο άρχισε να μεγαλώνει και σήμερα έχει γίνει ένα ολόκληρο μαστιχόδεντρο που ήδη έχει αρχίσει να δακρύζει μαστίχα. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, στο περίβολο του Ναού προσφέρθηκε σ όλους τους παριστάμενους από την Ομοσπονδία κέρασμα. Την Δευτέρα 21 Μαΐου, τελέσθηκε Θεία Λειτουργία επί τη εορτή των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης. Εγκάρδιες ευχές εκφράζουμε στον μοναχό Κωνσταντίνο Ηλιάδη του ευχόμαστε έτη πολλά και ευλογημένα, ο Κύριος να του χαρίζει υγεία και να τον σκεπάζει χαρίζοντάς του άφθονα πνευματικά αγαθά. Χρόνια πολλά ευχόμαστε και στην κυρία Ελένη Καλογεροπούλου πολύτιμη βοηθό και συνεργάτιδα του ναού. Την Τρίτη 22 Μαΐου τελέστηκε ιερά αγρυπνία για την απόδοση της εορτής του Πάσχα. Στο τέλος της αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας μοιράστηκαν στους προσκυνητές κόκκινα αυγά, κουλουράκια και γλυκίσματα. Την Πέμπτη 24 Μαΐου τελέστηκε Θεία Λειτουργία επί τη εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου. Επιμέλεια Νικόλαος Καββαθάς

22 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2012 Παρασκευή 1 Ιουνίου [7 μ.μ.] Εσπερινός & ευλογία κολλύβων Σάββατο 2 Ιουνίου Ψυχοσάββατο- Αγίου Νικηφόρου [7-9.30π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία [ευλογία κολλύβων] Στο τέλος θα ψαλλεί το ιερό μνημόσυνο του οσίου γέροντος Αντωνίου Μορφέση Κυριακή 3 Ιουνίου ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ [7-11 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία Δευτέρα 4 Ιουνίου ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, Μάρθας & Μαρίας [7-10 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία Κυριακή 10 Ιουνίου ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ [7-10 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Κυριακή 17 Ιουνίου [7-10π.μ.] Β ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Αγίων Ισαύρου, Μανουήλ, Υπατίου Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Δευτέρα 18 Ιουνίου ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ [7 μ.μ.] Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου [19 Ιουνίου] Εορτάζει το εικονοστάσιο του Αγίου που βρίσκεται στον περιβάλλοντα χώρα του Ναού Κυριακή 24 Ιουνίου [7-10π.μ.] Γενέθλιο Ιωάννου του Προδρόμου, Αθανασίου του εν Πάρω Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Παρασκευή 29 Ιουνίου Των Αγίων Αποστόλων Πέτρου & Παύλου [ π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία

23 Σάββατο 30 Ιουνίου [7-9.30π.μ.] Σύναξη των 12 Αποστόλων Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Κυριακή 1 Ιουλίου Δ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Αγίων Αναργύρων Κοσμά & Δαμιανού [7-10 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία Το σημείο ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού-Ιεροσόλυμα O Ι ε ρός Προ σκυ νη μα τι κός Να ός εί ναι ανοι κτός κά θε ημέ ρα. Κά θε Κυ ρια κή & με γά λες E ορ τές λει τουρ γεί έκ θε ση χρι στια νι κών βι βλί ων. Πα ρα δί δο νται δω ρε άν μα θή μα τα βυ ζα ντι νής μου σι κής & αγιο γρα φί ας. Κά θε Κυ ρια κή λει τουρ γεί Κα τη χη τι κό

24 ΔΙΗ ΓΗ ΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕ ΡΟ ΝΤΙ ΚΟ ΠΕΡΙ ΑΝΕΞΙΚΑΚΙΑΣ Είπε ο αββάς Ζήνων: «Εκείνος που θέλει ν ακούσει γρήγορα ο Θεός την προσευχή του, μόλις σταθεί όρθιος και υψώσει τα χέρια του για να προσευχηθεί προς το Θεό, πριν απ όλα και προτού ακόμα ευχηθεί για τη δική του ψυχή, ας προσευχηθεί από τα κατάβαθα της ψυχής του για τους εχθρούς του. Και μ αυτή του την πράξη, για ότι κι αν παρακαλέσει το Θεό, θα εισακουστεί». Είπε ο αββάς Ποιμήν: «Οποιαδήποτε ταλαιπωρία κι αν πέσει επάνω σου, θα τη νικήσεις με τη σιωπή». Ακόμα είπε: «Η πονηρία δεν εξουδετερώνει καθόλου την πονηρία, αλλά, εάν κάποιος σου κάνει κακό, εσύ ευεργέτησέ τον, για να εξαφανίσεις την κακία με τα καλά έργα». Είπε ένας από τους Πατέρες: «Εάν κάποιος σε κακολογήσει, εσύ πες του καλά λόγια. Εάν τα δεχθεί, θα είναι καλό και για τους δύο. Εάν πάλι δεν τα δεχθεί, αυτός θα λάβει από τον Θεό για τα υβριστικά του λόγια κι εσύ για τα καλά σου λόγια». Επιμέλεια κειμένου π. Χαράλαμπος Βαρβαγιάννης