Μέσα σ α τό τό ζοφερό κλίµα τ ν πάνθρωπων διακρίσεων καί µέ τή. Φ ς στόν στορικό ρίζοντα DEKTIO EJJKGSIASTIJGS EMGLEQYSGS

Transcript

1 DEKTIO EJJKGSIASTIJGS EMGLEQYSGS ΕΚ ΟΤΗΣ: Μητροπολίτης ττικής καί Μεγαρίδος ΝΙΚΟ ΗΜΟΣ ριθµός φύλλου Νοεµβρίου 2010 Φ ς στόν στορικό ρίζοντα ς καλ νά γυρίσουµε, νάστροφα, τά φύλλα τ ς στορίας. Νά περ - πατήσει ρευνητικός, κριτικός λογισµός µας στήν παρση καί τή χλιδή τ ς Ρωµαϊκ ς α τοκρατορίας. Στή σκληρή, ξουθενωτική ποµόνωση τ ν νθρώπινων πάρξεων, πού ο δυνάστες καί ο γέρωχοι διαχειριστές το πλούτου τούς ξιολογο σαν καί τούς µεταχειρίζονταν ς δούλους. Στίς περοχικές καί πιβλητικές µ φα - νίσεις το θεοποιηµένου α τοκράτορα. Στή διακριτή, κοινωνική ξέδρα, πού κ δι πλωνόταν καθηµερινότητα τ ν λεύθερων πολιτ ν. Στό περι θώ - ριο τ ς ποτίµησης καί τ ς περιφρόνησης το πλήθους τ ν δούλων, πού πω µί ζονταν τό σκληρό µόχθο, λλ χι καί τή στοιχειώδη τιµή τ ς σότη τας καί το δικαιώµατος τ ς λεύθερης συµµετοχ ς στήν κερδοφορία το πολιτισµο. Μέσα σ α τό τό ζοφερό κλίµα τ ν πάνθρωπων διακρίσεων καί µέ τή φόρτιση α τ ς τ ς πογοητευτικ ς µπειρίας, τολµηρός πόστολος καί κούραστος µεταφορέας το Χριστιανικο µηνύµατος, Πα λος, σαλπίζει πρός κάθε κατεύθυνση τήν ξία τ ς καθεµι ς νθρώπινης παρξης καί

2 2 τήν πόλυτη σότητα λων τ ν µελ ν τ ς µεγάλης ο κογένειας, πού διακινο νται στήν ο κουµένη καί πού διαχειρίζονται καί πολαµβάνουν τόν τί - µητο πλο το τ ν δωρε ν το Θεο -Πατέρα. Πόσες συνειδήσεις φώτισε τό κήρυγµα το ποστόλου Παύλου, πόσες καρδιές θέρµανε καί πόσους ρίζοντες διεύρυνε, τό νακαλύπτει κανείς καί τό χαίρεται, ταν σκύψει, µέ διαίτερη προσοχή, στά ποτυπώµατα τ ς πολύµοχθης διαδροµ ς του. πό τόν νεξάντλητο πλο το τ ν διδαχ ν του καί τ ν καρποφόρων προσ παθει ν του, νασύρω µιά πιστολή του, τήν πιό σύντοµη, πού χει διασωθε στόν κανόνα τ ς Καιν ς µας ιαθήκης. Καί τήν προσάγω, ς διεγερτικό σάλπισµα στίς ναρκωµένες συνειδήσεις το ε κοστο πρώτου α ώνα καί ς φωτισµένη χειραγωγία, πό τήν παγωνιά τ ν ποικίλων διακρίσεων, στή ζεστασιά τ ς δελφικ ς συνένωσης καί τ ς συστέγασης στόν Ο κο τ ς γάπης το Θεο. πόατολος Πα λος, φυλακισµένος στή Ρώµη, δέχεται τήν πίσκεψη κάποιου δραπέτη δούλου, πού βρισκόταν νταγµένος στό πηρετικό προσωπικό νός διακεκριµένου µέλους τ ς κκλησίας τ ν Κολοσσ ν, το Φιλήµονα, δελφικο φίλου καί συνεργο το ποστόλου Παύλου. Ποιός νεµος παναστατικ ς ξέγερσης ποµάκρυνε τό δο λο νήσιµο πό τό περιβάλλον το φεντικο του, δέν µ ς ε ναι γνωστό. κε νο, πού ξέρουµε, γιατί ποτελε τό περιεχόµενο καί τό κύριο µήνυµα τ ς Παύλειας πιστολ ς, ε ναι, τι κοντά στόν πόστολο, δραπέτης δο λος διδάχτηκε καί βίωσε τήν Πατρική, Θεϊκή γάπη, νοιξε τίς πύλες τ ς ψυχ ς του στήν λήθεια καί προσµέτρησε τήν ξία τ ς δελφωσύνης. Τότε, µεγάλος του δελφός καί δάσκαλος, φυλακισµένος πόστολος το Σταυρωµένου ησο Χριστο, το βάζει στό χέρι µιά θερµή, συστατική πιστολή, πού τήν πευθύνει στό φεντικό του, στόν Φιλήµονα καί τόν στέλνει πίσω, χι πιά ς δο λο, λλ ς δελφό γαπητό. Γράφει πόστολος Πα λος στό Φιλήµονα: ν καί χω κάθε δικαίωµα νά σο µιλήσω α στηρά καί νά σο πιβαλω α τό, πού ε ναι χρέος σου, «διά τήν γάπην µ λλον παρακαλ» (φορτισµένος µέ γάπη στό πρόσωπό σου, ποφεύγω τόν τραχύ, πιτακτικό λόγο καί περιορίζοµαι στήν παράκληση). Ε µαι πρεσβύτης. Ε µαι καί δέσµιος, γιατί λατρεύω καί πηρετ τόν ησο Χριστό. Σ α τή τή φάση τ ς ζω ς µου καί µέσα στήν καταιγίδα τ ς µεγά - λης µου περιπέτειας, σο γράφω καί σέ κετεύω «περί το µο τέκνου, ν γέννησα ν το ς δεσµο ς µου, νήσιµον, τόν ποτέ σοι χρηστον, ν ν δέ σοί καί µοί ε χρηστον». Σύ δέξου τον, µέ γάπη καί µπιστοσύνη. Ε ναι τό παιδί µου. Ε ναι τό θησαύρισµα τ ς καρδι ς µου. Καί πιστεύω, τι χωρίστηκε

3 3 γιά λίγο πό τό περιβάλλον σου, γιά νά ξαναγυρίσει πίσω γεµ τος φ ς Χριστο καί γεµ τος ε γνωµοσύνη, γιά νά τόν χεις κοντά σου α ώνια καί σέ τούτη τή ζωή καί στήν τέλειωτη Βασιλεία τ ν Ο ραν ν. Α τά γραψε πόστολος, φορέας τ ς γάπης καί τ ς λήθειας. Κι µαθητής Φιλήµονας, σταξε να δάκρυ γάπης καί συµπόνιας, γκάλιασε τόν πρίν δο λο του καί τόν θρόνιασε στήν καρδιά του. Τό κατάστιχο, µέ τίς πείθαρχες συµπεριφορές το δούλου, µέ τά πικρά λόγια καί µέ τίς κρυ - φές λαθροχειρίες, φανίστηκε. ψυχική πόσταση, πού τήν ριοθετο σε καί τήν πέβαλλε τό κοινωνικό status τ ς ποχ ς, µειώθηκε µ λλον σβησε. χτεσινός δο λος γινε δελφός καί γαπηµένο παιδί. Μέλος τ ς κκλησιαστικ ς Σύναξης, πού τή συγκροτε χαρισµατική Ο κογένεια το Θεο. Καί µέλος τ ς µικρ ς ο κογένειας, πού ναφερόταν, µέ διατάρακτη µπιστοσύνη, στήν ε γένεια, στό νδιαφέρον καί στόν γαπητικό πλο το τ ς καρδι ς το Φιλήµονα. ποιος νοίξει τό «Συναξάριο» τ ς κκλησίας µας, τό γιολόγιο, πού στορε τούς βίους τ ν γίων, τόν σώτερο πλο το τ ν ξαγιασµένων πάρξεών τους καί τήν τίµητη προσφορά τους στήν νθρώπινη ο κογένεια, θά συναντήσει, στίς 15 Φεβρουαρίου τούτη τήν άναγραφή: «θλησις το γίου εροµάρτυρος νησίµου, µαθητο το γίου ποστόλου Παύλου. Ο τος ο κέτης π ρχε Φιλήµονος νδρός Ρωµαίου, πρός ν γράφει γιος Πα λος πόστολος. µαθητευθείς νήσιµος καί διακονήσας καί µετά τήν α το τελείωσιν (το Φιλήµονα) συλληφθείς προσήχθη Τερτύλλ τ τ ς Ρώµης πάρχ καί παρ α το ν Ποτιόλοις κπέµπεται, νθα παραγενό- µενος Τέρτυλλος τόν νήσιµον πιµένοντα τ ε ς Χριστόν πίστει, πρ τον µέν ράβδοις τύπτει σφοδρ ς, ε τα τά σκέλη καταθραύει καί τ ς προσκαίρου ζω ς µεθιστ». κκλησία νύψωσε τό Ρωµα ο δο λο στήν τιµή το µέλους Της καί παιδιο Της. κπρόσωπος τ ς α τοκρατορίας τόν ποσπάει πό τήν ερή «κοινωνία» τ ς γάπης, το σπάει τά πόδια καί τόν παρα - δίνει στό θάνατο. τραγικότητα το Ρωµαϊκο α ώνα, νισχυµένη µέ τή φόρτιση καί τήν πιθετικότητα τ ς θεϊστικ ς φάλαγγας, κβαρβάρισε τή σύγχρονη γενιά µας. ποµόνωσε, στό βαθύ ντουλάπι, τήν ξαγιασµένη παράδοση. Πάγωσε τήν γάπη. λυσε τούς νθρώπινους δεσµούς. Τροφοδότησε, µέ µύ - θους καί µε γορα ες διαφηµίσεις τήν γωπάθεια καί τήν σωστρέφεια. Μετάπλασσε τήν «κοινωνία» τ ν πάρξεων σέ «µάζα» κατάλληλη γιά µπορική καί πολιτική κµετάλλευση. Γυρίσαµε στό «homo homini lupus». Καί, γιά τήν ρα, τό δροµολόγιό µας ε ναι νεπίστροφο.

4 4 ε σήγηση το «πραξικοπηµατία» έλω νά συλλυπηθ τόν ρχιεπίσκοπο ερώνυ - µο καί, παράλληλα, νά τόν συγχαρ. Θέλω νά τόν συλλυπηθ, γιά τήν ήθη καί κατά παράβαση τ ς Κανονικ ς καί ννοµης τά - ξης, πρωτοβουλία του- µ λλον, τήν τόλµη του-νά ναθέσει, προ - νοµιακά καί χωρίς τό σύµψηφο τ ν µελ ν το Συνοδικο Σώ - µατος, στόν πραξικοπηµατία το 1994 Μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστοµο, τόν κυρίως νοχο, γιά σα συνέβηκαν τότε στήν ττική καί στή Λάρισα, τό δικαίωµα καί τήν ε θύνη νά παρουσιάσει ε σή - γηση, νώπιον τ ς λοµέλειας τ ς εραρχίας, γιά τήν ρση τή µή ρση το νυπόστατου πιτιµίου τ ς κοινωνησίας. Καί θέλω νά τόν συγχαρ, γιά τήν µπνευση, πού ε χε, νά παραδώσει στούς πεύθυνους γιά τήν κδοση το πίσηµου δη - µοσιογραφικο ργάνου τ ς κ - κλησίας τ ς λλάδος, το περιο - δικο «κκλησία», τά χειρόγραφα το διασκεδαστικο, ξ α τίας τ ς θεολογικ ς καί κκλησιολογικ ς του µάθειας καί ποκρουστικο, ξ α τίας τ ς στρεβλ ς παρουσίασης καί ρµηνείας γεγονότων καί λόγων, πρός δηµοσίευση καί ε ρύτερη γνωστοποίηση. ν ρχιεπίσκοπος ερώ - νυµος δέν ε χε τήν µπνευση νά µφανίσει σέ δηµόσια κρίση τά - σα γραψε στήν ε σήγησή του καί διάβασε στή Συνέλευση τ ς ε - ραρχίας ν πολλο ς σύµψυχος φίλος του, τά χαρτιά του θά περνο σαν-σάν µέ φέρετρο-σέ κάποιο ντοσιέ καί θά θάβονταν στό σκοτεινό Συνοδικό ρχε ο. Τώρα, δηµοσιευµένα πίσηµα, θά φτε - ρουγίσουν πρός κάθε κατεύθυν - ση. Θά διαβαστο ν καί θά σχολιαστο ν. Θά ξιοποιηθο ν πό τόν ποιοδήποτε σηµερινό να - γνώστη καί πό τό µελλοντικό στορικό ρευνητή, πού θά πι-

5 5 δοθε στήν στόρηση καί στήν ποτίµηση τ ν σηµεριν ν, παρα - κµιακ ν κκλησιαστικ ν διαπλο - κ ν καί τ ς παξιωτικ ς φήµης τ ν προδοτ ν το πισκοπικο θους καί τ ς Κανονικ ς, κκλη - σιαστικ ς τάξης. ικαιωµατικά, ς χθοφό - ρος τ ν συνεπει ν τ ς βάρβαρης ξόρµησης το λλοτε ωδώνης καί ν ν Ζακύνθου Χρυσοστόµου γιά τήν ρπαγή τ ς Μητρόπολης ττικ ς, θά τολµήσω µιά πρώτη κτίµηση το ργοπορηµένου καί ποπτου νδιαφέροντός του γιά τήν ρση το πιτιµίου καί τή «δ - θεν» πίλυση τ ς µπλοκ ς καί - ποκατάσταση τ ς ε ρήνης καί τ ς νότητας το Συνοδικο Σώµατος. mmm 1. ρχιεπίσκοπος ερώ - νυ µος διαπραγµατεύτηκε τήν προσ ωπική του ξιοπρέπεια κατά τή στιγµή, πού µπιστευόταν στόν Ζακύνθου τήν ρµοδιότητα καί τήν ε θύνη, νά ε σηγηθε στή Σύνοδο τ ς εραρχίας τή διαδικασία ρσης το «πιτιµίου». Γνώστης τ ν σχεδιασµ ν καί τ ν γώνων το στενο φίλου του Ζακύνθου Χρυσόστοµου, κατά τό 1994, πού ν δέν ντιµετωπίζονταν δυναµικά πό µεγάλη µερίδα τ ς εραρχίας (στήν ποία µετε - χε καί τότε Θηβ ν ερώ νυµος), θά φερναν τόν Χρυσό στοµο στήν ερά Μητρόπολη τ τικ ς καί, πό κε, στό θρόνο τ ς ρ - χιεπισκοπ ς, ε χε στά χέρια του λα τά πειστήρια, πού κυριολε - κτικά κραύγαζαν, τι φίλος του δέ διέθετε τό παραίτητο «τεκµή - ριο τ ς µεροληψίας». Καί-σύµ - φωνα µέ τή νοµολογία τ ν ερ ν Κανόνων καί τ ν κκλησιαστικ ν Νόµων-δέν ταν κατάλληλος ν - θρωπος νά δροµολογήσει τή διορ - θωτική ξέλιξη τ ς κατάστασης, πού δηµιούργησε τότε, µέ τίς ραδιουργίες του καί µέ τίς παρεµβάσεις του στήν πολιτική καί στή δικαστική ξουσία. Σβήνοντας - λα α τά καί νεβάζοντας στό β - µα το ε σηγητ τό δράστη τ ς µεγάλης κκλησιαστικ ς περιπέτειας, πρόδωσε τήν ρχιεπισκοπική του ξιοπρέπεια καί α τοαποκαλύφθηκε ς συνετα ρος στή σκοτεινή διαχείριση το χρόνιου προβλήµατος. λλά καί Ζακύνθου Χρυσό - στοµος, ν ε χε σεβασµό στό ψη - λό του ξίωµα, θά πρόβαλλε κοφτή καί δυναµική τήν ρνηση. έ θά δεχόταν- στω καί ν πιεζόταν-νά µφανιστε µπροστά στήν λοµέλεια το Συνοδικο Σώµατος, πού διατηρο σε νωπές τίς φιλοδοξίες του καί τίς πόγειες διακινήσεις του καί νά ποδυθε τό ρόλο το ε συνείδητου, το µεγαλόκαρδου καί το ε ρηνοποιο.

6 6 Μέ θάρρος θά παραχωρο σε τήν δρα σέ ποστασιοποιηµένο κριτή, γιά νά λειτουργήσει ντιµα καί πό καθέδρα µεροληψίας καί ντικειµενικ ς µελέτης καί κατάστρωσης το πίνακα τ ν προτάσεών του. mmm 2. ε σηγητής Ζακύνθου, νεβαίνοντας στό Συνοδικό β µα, ξέφρασε, µεγαλοπρεπ ς, τόν πόνο του γιά τήν ποκατάσταση τ ς νότητας το ερο Σώµατος τ ς κκλησίας. «πό πολλο καιρο µέ πασχολε τό θέµα τ ς - νότητος τ ς κκλησίας µας. λ - λειψίς της ποτελε χρονίαν σθένειαν, ποία προ λθεν κ σκοπιµότητος, µικρότητος καί παθ ν κατατρώγουσα τό Σ µα Της, κυ - ρίως δέ καί βασικ ς τά µέλη α το το Σώµατος, γιά τά πο α Κύ - ριος ησο ς παραγγέλλει τό "ο τω λαµψάτω τό φ ς µ ν µπρο σθεν τ ν νθρώπων, πως δωσιν µ ν τά καλά ργα καί δοξάσωσι τόν πατέρα µ ν τόν ν το ς ο ρανο ς» (Ματθ. 5, 16). Στήν παράγραφο α τή ε σηγητής χαρακτηρίζει χρόνια τήν ρρώστια τ ς διχόνοιας. Καί προσυπογράφει, τι α τή προ λ - θε πό τά µικρόβια τ ς σκοπιµό - τητας, τ ς µικρότητας καί τ ν παθ ν (ποίων παθ ν ραγε;). στόσο, γιά τή χρόνια α τή ρ - ρώστια δέ βρίσκει κανέναν πεύ - θυνο µέσα στήν α θουσα τ ς Συν - οδικ ς Συνέλευσης, γιά νά τόν παρακινήσει σέ µετάνοια. λλά, ο - τε καί τόν αυτό του φορτίζει µέ ε θ νες, γιά τά πολλά, πού κού - γονται καί γιά τίς πλεκτάνες το 1994, πού στόχευαν, σέ πρ το πλάνο, στήν κατακυρίευση τ ς Μητρόπολης ττικ ς καί, σέ δεύ - τερο πλάνο, στήν κατάκτηση τ ς ρχιεπισκοπ ς θην ν. έν ε πε µιά λέξη α τοκριτικ ς καί α το- µεµψίας. έν κατάθεσε πόσχεση, πώς θά θέσει «θεµέλιο µετανοίας», τι θά ε θυγραµµιστε στήν ποιότητα βίου, πού µ ς - φησαν ο γιοι πόστολοι καί τι θά φάνει τήν πισκοπική του δράση µέ στιµόνι καί φάδι τούς ερούς Κανόνες, πού ποτελο ν τό δεσµευτικό, εροκανονικό πλαίσιο τ ν Συνοδικ ν καί τ ν πι - σκοπικ ν πράξεων. λα α τά τά τράβηκε στήν κρη. Καί δειξε νά φορτώνει τίς ε θ νες ποκλειστικά καί µόνο στόν ττικ ς Νικόδηµο, πού γιά τριανταεπτά λόκληρα χρόνια τόν χουν σπρώξει, µέ πράξεις α θαιρεσίας καί βίας, ξω πό τό γήπεδο τ ς διοικητικ ς ε θύνης καί, γιά τό λόγο α τό, δέν µπορε νά λογιστε καί νά πιτιµηθε ς α τουργός, µήτε ς συναυτουρ - γός στίς πολλαπλές σκοπιµό - τητες καί στίς µικρότητες καί στά

7 7 πάθη, πού κατατρώγουν τό κ κλη - σιαστικό Σ µα. δειξε νά πιστεύει καί νά ε σηγε ται, τι πρέπει νά καµ φθε Νικόδηµος, νά προσυπογράψει τίς παλιές α θαίρετες καί ντικανονικές καί παράνοµες πράξεις τ ς καταδίκης του καί ξουθένωσής του καί νά ποδεχτε τήν πράξη τ ς ρσης ς πανεγγραφή τ ς ποιν ς µέ νέα µορφή. ς σόβια στέρηση τ ν πισκοπικ ν του δικαιωµάτων. Νά περάσει στό ρχε ο νέος, διφυής, µα ρος φάκελλος, µέ τό στορικό τ ς πλασµατικ ς ρσης τ ς παλι ς νύπαρκτης ποιν ς καί τ ς πιβολ ς τ ς καινούργιας, τ ς σόβιας καταδίκης του. Α τή µεταφόρτιση-κατά τόν Ζακύνθουθά χει ς ποτέλεσµα τήν ποφόρτιση τ ς κκλησίας τ ς λλάδος πό τά βάρη καί τίς ε θ νες καί τήν ποκατάστασητ ςποθητ ς νότητάς Της. πότε, «θά περάσουν λοι καλά καί ο δεσποτάδες καλύτερα». mmm 3. Παρακάτω, ε σηγητής βρίσκει τό θάρος νά φορτώσει τίς πολλές ε θ νες γιά τή διαταραχή τ ς κκλησιαστικ ς νότητας-σέ ποιόν λλο;-στόν ττικ ς Νικό - δηµο. ναφέρεται σέ µιά συνάντηση, πού ε χα γώ προσωπικά, µέ τόν τότε ρχιεπίσκοπο Σεραφείµ. Καί, πρός νηµέρωση τ ν Συνοδικ ν κροατ ν του, γρά - φει: «ρχιεπίσκοπος διαβεβαιο τόν Νικόδηµον τι τόν πασχολε τό θέµα καί τόν προτρέπει νά µήν νεργήσ πράξεις, α πο αι θά δυσκόλευον α τόν ε ς τάς σκέψεις του, τινας θά κατέθετε νώπιον τ ς κτάκτως συγκαλουµένης.ι.σ. διά τήν ποµένην Τρίτην 13ην ουλίου 1993». Καί, στή συνέχεια, φαίνει τήν ποτιθέµενη δική µου νοχή: «Νικόδηµος ξιο τήν πογρα - φήν κοινο νακοινωθέντος, τι π ρξε ταύτισις πόψεων. γέ - ροντας, µέ τήν πλοϊκήν του ε λικρίνειάν του, ρνε ται λέγων: «- κου ρέ Θεσσαλέ, σο λέγω, τι µέ πασχολε τό θέµα σου. Μή µο τό χαλ ς, γιατί σύ ε σαι µόνος, ν γώ χω λλα δώδεκα θηρία». Α τά γράφει Ζακύνθου, γιά νά παλλάξει τόν ρχιεπίσκοπο Σεραφείµ πό κάθε ε θύνη καί νά νοχοποιήσει µένα. Ε µαι βέβαιος, τι ο να - γν στες µου θά διακρίνουν στήν πλοκή α τ ς τ ς συζήτησης καί στήν σάφεια τ ν µετρηµένων λόγων το µακαριστο Σεραφείµ, τήν κρυµµένη σκοπιµότητα. γώ ε χα τήν πληροφορία πό γκυ - ρες πηγές καί τήν µπειρία, τι ρχιεπίσκοπος πεδίωκε νά κερ - δίσει χρονικά ρια, γιά νά προλάβει νά δηµουργήσει τετελεσµένα

8 8 γεγονότα, τά πο α θά πέκλειαν τή λύση το προβλήµατος. Το πρότεινα, σέ πρ το πλά - νο, πρίν πό τήν κηδεία το ω - ροθέου, νά καταλήξουµε σέ µιά συµφωνία καί τή συµφωνία α τή νά τήν γνωστοποιήσουµε στό νήσυχο κκλησιαστικό πλήρω- µα µέ µιά γραπτή νακοίνωση καί µέ τήν κοινή παρουσία µας στήν κηδεία. κε νος ρνήθηκε. Ζητο - σε µόνο, νά µήν κάνω καµµιά ν - έργεια, λλά δέν δινε νηµέρωση γιά τά σχέδιά του. κε νο, πού κανε τόν Σερα - φείµ νά φοβ ται καί νά νησυχε, ταν πλατειά γκάµα τ ν ποφάσεων το νώτατου ιοικητικο ικαστηρίου, το Συµβουλίου τ ς πικρατείας, πού δικαίωναν τούς Μητροπολίτες καί πού πο - χρέωναν τόν Σεραφείµ καί λη τή Σύνοδο, νά τούς ποκαταστήσουν στίς δρες τους. τραπός διαφυγ ς δέν π ρχε. Καί µάδα, πρόξενος τ ς νωµαλίας, βρισκόταν σέ τέρµονη διαβού - λευση καί σέ πιφυλακή, µή τυχόν καί σπάσει τό σκληρό µέτωπο. Μέλος α τ ς τ ς µάδας καί τότε τιτουλάριος Μητροπολίτης ωδώνης Χρυσόστοµος, πού ε χε ξ - ασφαλίσει τό χρίσµα καί τήν ρχι - επισκοπική συγκατάθεση, γιά τή µεταστέγασή του στή Μητρόπο - λη τ ς ττικ ς. φόβος α τός ξηγο σε τίς κινήσεις καί τήν πι - χ ειρηµατολογία το Σεραφείµ. να πρόσθετο, µεταγενέστερο, ντοκουµέντο α το το σχεδιασµο ταν προσφώνηση µ λλον στεναγµός, πού κατά - θεσε, ργότερα, Σεραφείµ µπρο - στά στήν λοµέλεια τ ς εραρ - χίας, µετά τήν κλογή το ωδώ - νης σέ Μητροπολίτη Ζακύνθου: «Σεβασµιώτατε ψηφισµένε γιε Ζα κύνθου κ. Χρυσόστοµε, λή - θεια ε ναι τι σ ς πρότεινα διά τήν εράν Μητρόπολιν ττικ ς ε ς τήν ποίαν πί ρκετόν διάστηµα διηκονήσατε καί κατορθώσατε πολλά, στε νά χετε τήν γάπην το κλήρου καί το λαο α τ ς τ ς ερ ς Μητροπόλεως. λλως µως δοξε τ γί Θε...». Μέ σα γράφει στήν ε σή - γησή του κ. Χρυσόστοµος, πο - τυπώνει, χι τόσο τή δική µου ν - τίσταση, πού θά πρεπε νά ε ναι ναµενόµενη, µετά τίς ποφάσεις το Συµβουλίου τ ς πικρατείας, σο τή δική του, θεράπευτη θλίψη, πού δέν κατάφερε, σαµε τώρα, νά τήν ξεπεράσει. mmm 4. Συνεχίζοντας, θά µετα - φέρω να κοµµάτι τ ς ε σήγησης το Ζα κύνθου Χρυσόστοµου, πού διασκορπίζει µερικά ροδοπέταλα καί νεµίζει πολλά γκάθια. εί - χνει νά ε σηγε ται τή θεραπεία τ ς χρόνιας εροκανονικ ς κτρο -

9 9 π ς καί προβάλλει ς λύση, ντί τ ς χρεωστικ ς πανένταξης - λων µας στήν γιοπνευµατική δεοντολογία, τήν νορθόγραφη δικαίωση τ ν πραξικοπηµατι ν καί τ ν- ν διαδοχ -διαχειριστ ν καί κµεταλλευτ ν τ ς νωµα - λίας. ιαβάζουµε, κπληττόµαστε καί διερωτώµαστε: «Τό τιθέµενον σήµερον ζήτηµα ε ναι, κατά τήν γνώµην µου, άν πρέπει, µετά πάροδον 16 τ ν πό τ ς πιβολ ς το πιτιµίου, νά ξέλ - θωµεν ριµότεροι πό µίαν ντως δυνηράν περιπέτειαν, δίδοντες λύσιν πνευµατικήν. έν µιλ διά τά γεγονότα, τά πο α πεχρέωσαν τήν εράν Σύνοδον ε ς τήν θεραπευτικήν πιβολήν το πιτιµίου. µιλ διά τήν ψυχικήν µας στάσιν ναντι το Σεβασµιωτάτου Μητρο - πολίτου κ. Νικοδήµου. σον πονεµένοι καί ν ε µεθα διά τά γεγονότα κε να, ς φερθ µεν α τ σήµερον ο τως στε νά α σθανθ τι δέν µ ς διακατέχει δεολογικός θυµός, ο τε α σθηµα ντιπαθείας, λλά γάπη το Κυρίου µ ν ησο Χριστο. Α τό τό λέγω τρόπον τινά δικαιωµατικ ς. διότι δέ - χθην «τσουνάµι» βρεων καί συκοφαντικ ν πιθέσεων κ µέρους δ - θεν φίλων το Σεβασµιωτάτου. γάπη µως ναγενν καί πρέπει νά τήν διασώσωµεν. περβαίνοντες διά τ ς γάπης τήν λογικήν το νεφίκτου τ ς ρσεως το πιτι - µίου, χορηγο µεν ντίδοτον σχυ - ρότατον κατά τ ς θρησκευτικ ς δεολογικ ς τροµοκρατίας, τ ς κ - δηλουµένης πεισµατικ ς κ µέρους δ θεν φίλων το Σεβασµιωτάτου, νίοτε καί πό το δίου. Ε ναι λη - θές, τι γράφησαν καί γράφονται ως τ ς σήµερον βριστικά, συκοφαντικά καί δυσφηµιστικά σχόλια τόσον ναντίον εραρχ ν, σον καί ναντίον τ ς ερ ς Συνόδου. στόσο, δικαίωσις τ ν θυµάτων α τ ς τ ς δεολογικ ς τροµοκρα - τίας περν πό τήν γάπην διά τ ς ο κονοµίας...». ε σηγητής, στό τµ µα α - τό τ ς δηµηγορίας του δηλώνει, τι ποφεύγει νά µιλήσει «διά τά γεγονότα, τά πο α πεχρέωσαν τήν εράν Σύνοδον ε ς τήν θε ραπευτικήν πιβολήν το πιτι - µίου». Καί προσπαθε νά νεύ ρη πνευµατική(!!!) διέξοδο, πού νά ξιλεώνει, φαινοµενικά, τούς δράστες τ ς νωµαλίας, λλά καί νά µήν ποκαθιστ τήν Κανονική Τάξη καί νά µήν παναφέρει στά ποιµαντικά του καθήκοντα τό θύµα τ ς παράδεκτης α θαιρε - σίας. ν δική µου συµπεριφορά ταν παραβατική καί καταλυτική τ ς κκλησιαστικ ς τάξης, γιατί ο συγκροτο ντες, τότε, τήν ερά Σύνοδο, δέν µέ παρέπεµψαν στό κκλησιαστικό ικαστήριο;

10 10 Γιατί δέν διέταξαν νακρίσεις; Γιατί δέν µέ κάλεσαν νά πολο - γηθ ; Γιατί δέν προσδιόρισαν, µέ κρί βεια καί µέ ε συνειδησία τήν νοχή µου; Γιατί δέν θεσαν τίς πόψεις τους καί τίς κρίσεις τους σέ ψηφοφορία; Γιατί δέν κατέγραψαν στήν πόφασή τους τίς παραβάσεις µου καί τούς ερούς Κανόνες, πού ποτίθεται, τι παραβίασα; πί τριανταεπτά λόκληρα χρόνια µέ καταδικάζουν καί µέ ξανακαταδικάζουν, χωρίς ποτέ νά µέ γκαλέσουν- πως ε χαν δικαίωµα καί ποχρέωση-καί νά δρο µολογήσουν πεύθυνη καί ξιοπρεπή δίκη. Καί τώρα, στερα πό λη α τή τήν κβαρβαρισµένη πρακτική καί τήν προδοσία τ ν πισκοπικ ν ρκων, τολµάει ε σηγητής νά ναφέρεται «στά γεγονότα (ποιά γεγονότα;), τά πο α ποχρέωσαν τήν ερά Σύν - οδο ε ς τήν θεραπευτικήν πιβολήν το πιτιµίου». Γιά νοµα το Θεο! Ο τε Θεό φοβο νται, ο τε νθρωπο ντρέπονται; ναγκάστηκε ε - ρά Σύνοδος νά πιβάλει τό πι - τίµιο, χωρίς νά ναγκαστε νά κά - νει νακρίσεις καί νά συνεδριάσει ς ρµόδιο κκλησιαστικό ικαστήριο; mmm 5. Τό πόµενο πόσπασµα, πού προτίθεµαι νά σ ς παρουσιάσω, ε µαι βέβαιος, τι θά σ ς διασκεδάσει θά σ ς ξοργίσει. Πρίν, µως, τό ξεδιπλώσω µπροστά σας, θεωρ ποχρέωσή µου νά σ ς κάνω µιά νηµερωτική ε σαγωγή. Τό καλοκαίρι το 2009 ε χα δηµοσιεύσει σειρά ρθρων στό δελτίο, πού κρατ τε στά χέρια σας, ναπτύσσοντας τή σύγχρο - νη παθογένεια τ ν δυό νώτατων διοικητικ ν ργάνων τ ς κκλησίας τ ς λλάδος, τ ς ερ ς Συνόδου τ ς εραρχίας καί τ ς ιαρκο ς ερ ς Συνόδου. Καί, καταλήγοντας, ε χα ποµνήσει στούς δελφούς συλλειτουργούς µου καί στόν αυτό µου τίς βαρύ - τατες ε θ νες γιά τόν κρά τη το διοικητικό κτροχιασµό καί τό χρέος µας νά παναφέρουµε τά χα ρι - σµατικά Συνοδικά ργανα στήν τροχιά τ ς καθαρότητας, τ ς Πατερικ ς ξιοπρέπειας καί τ ς θυσιαστικ ς γάπης. Α τή τήν τελευταία παράγραφο τ ς µπονης πόµνησής µου τήν κµεταλλεύτηκε «µή Σο φός» καί «µή Συνετός» Μητροπολίτηςε σηγητής καί τήν ρµήνευσε κατά τήν µπνευσή του καί κατά τήν ε τελή σκοπιµότητά του. Σ ς µεταφέρω τό χαρακτηρι - στικό πόσπασµα: «δη Σεβασµιώτατος γει τήν γδοην δεκαετίαν τ ς λικίας

11 11 του καί προσφάτως, ε ς τό π - ριθ τε χος το π α το κδιδοµένου περιοδικο " λεύθερη Πληροφόρηση" ξεδήλωσεν µµέσως, πλήν σαφ ς τήν µετάνοιά του, γράφων: " γαπητοί συνιε - ράρχες... θά µιλήσω µως µέ θάρ - ρος σέ σ ς τούς δελφούς µου γιά νά µετάσχω στήν κοινή κφραση τ ς µετανοίας καί στήν κοινή κατάθεση δύνης. Γιά νά σκύψω µαζί σας καί νά µολογήσω, τι µε ς, πού κληθήκαµε νά µεταφέρουµε στήν ε χαριστιακή µας κοινότητα, στή συναγµένη κκλησία, τή "συγ - γνώµη" το Σταυρο καί τήν "Καινή κτίση" τ ς Πεντηκοστ ς, α τοµολο µε καθηµερινά στό σκοτάδι τ ς λλοτρίωσης καί γινόµαστε προ - µηθευτές σκανδάλων στούς πυροδοτικούς µηχανισµούς τ ν δηλω- µένων χθρ ν το σταυρο το Χριστο... Θά χρειαστε νά καταθέ - σουµε τόν βολό τ ς µετάνοιας καί τόν δρώτα τ ς σκησης, γιά νά ξαλαφρώσουµε τήν ψυχή µας πό τίς νοχές, νά τή γεµίσουµε µέ τήν θεία Χάρη καί µετά νά κφραστο µε µέ τήν ποστολική πληρότητα». Καί συνεχίζει κ. Χρυσόστο- µος: «Μπορε Σεβασµιώτατος Νικόδηµος νά κφράζεται ν προκειµέν ε ς πρ τον πληθυντικόν πρόσωπον, λλά δέν κφράζεται ε ς δεύτερον πληθυντικόν. Προφα - ν ς λέγει α τό τό πο ον κατά βάθος α σθάνεται τήν νάγκην νά ξαγορεύση ε ς πρ τον νικόν πρό σωπον καί πιθανόν µποδίζεται πό δυστρόπων συµβούλων. χω τήν γνώµην, τι Ι.Σ.Ι. χει τήν δυνατότητα ποδοχ ς τ ς ξαγορεύσεως το Σεβασµιωτάτου». Θά µέ ξέπληττε παραπάνω διαλεκτική καί πιχειρηµατολογία το κ. Χρυσόστοµου, ν περιρρέουσα ποψη γιά τήν ν γένει παιδεία του καί γιά τή συγ - γραφική του ρτιότητα κυµαι - νόταν, στω, σέ πίπεδα µετριό - τητας. λλά φήµη, πού τόν συν - οδεύει δέν α φνιδιάζεται καί δέν λεκτρίζεται, ταν µπροστά της συναντάει τήν µάθεια καί τήν κακόβουλη στρέβλωση. γώ θεώρησα χρέος λων µας, νά πωµιστο µε τίς ε θ νες καί τίς νοχές, γιά τήν προδοσία τ ς ερ ς ποστολ ς µας. Καί κε νος, ναγνώρισε τό µερίδιο τ ς δικ ς µου ε θύνης καί πάλλαξε, θριαµβικά, τή µεγαλοπρεπή Σεβασµιότητά του. Τεκµήριο καί α τό τ ς πο - χ ς µας καί το ρχιερατικο µας χώρου. mmm 6. πωσδήποτε θά χετε τό νδιαφέρον καί τήν περιέργεια νά µάθετε τήν τελική πρόταση το Σεβσµιώτατου ε σηγητή. Νά µετρήσετε τό σεβασµό του καί τήν προσήλωσή του στούς ερούς

12 12 Κανόνες καί στούς Νόµους, πού ρκίστηκε τι θά τούς τηρε µέ πιστότητα καί µέ φοσίωση. Νά ψαύσετε τόν παλµό τ ς γάπης του. Νά νοιώσετε νά σ ς περιλούει πνοή τ ς χαρισµατικ ς του µπνευσης. Γιά νά σ ς διευκολύνω στήν νηµέρωσή σας α τή, θά σ ς παρουσιάσω να πόσπασµα πό τό καταληκτικό κοµµάτι τ ς ε σή - γησής του, πού συνοψίζει τήν πρό - τασή του. «...Καί τώρα, σύν Θε, ε ση - γο µαι τήν πό ρους ρσιν το πιτιµίου τ ς κοινωνησίας, το - πιβληθέντος κανονικ ς καί νοµίµως ε ς τόν Σεβασµιώτατον κ. Νικόδη - µον, µέ τό ξ ς σκεπτικόν: άν Ι.Σ.Ι. ποφασίση τήν ρσιν το πιτιµίου, α τη θά σχύη χι ναδροµικ ς ο τε πό σήµε - ρον, λλά πό τήν µέραν κατά τήν ποίαν Σεβασµιώτατος θά καταθέση γγραφον δήλωσιν ε ς τήν.ι.σ., τι ποδέχεται τόσον τό πιτίµιον, σον καί τήν ρσιν α - το, ναλαµβάνων µόνον λειτουργικάς καί διδακτικάς ε θύνας καί χι διοικητικάς. Λειτουργικάς καί διδακτικάς πράξεις θά τελ κατόπιν δείας τ ς ρµοδίας κκλησιαστικ ς ρχ ς. Ι.Σ.Ι. πευθυνοµένη πρός τό πλήρωµα τ ς κκλησίας θά γνω - στοποιήση, τι δέν πιθυµε ποταγήν ξευτελιστικήν ταπείνωσιν το Σεβασµιωτάτου Μητροπολί - του κ. Νικοδήµου. ντιθέτως, τιµ α τόν καί ναγνωρίζει τάς διδα - κτικάς καί συγγραφικάς του κα - νότητας. πιλύει δέ τό θέµα το πιτιµίου τ ς κοινωνησίας κατά τρόπον πνευµατικόν, ν γάπ, διά τ ς πό τ ν ερ ν Κανόνων προβλεποµένης ο κονοµίας. λλωσ - τε, χαρακτήρ το κκλησιαστικο πιτιµίου τ ς κοινωνησίας ε ναι ε χαριστιο-κεντρικός καί πνευ µατικός, ξένος πρός ποινάς τιµωρητικο νταποδοτικο χα - ρακτ ρος... πίλογος τ ς παρούσης συντόµου ε σηγήσεώς µου θά ε ναι πλός. ιαβάζω πισθεν τ ν γρα - φο µένων ε ς τά τεύχη το περιοδικο " Ελεύθερη Πληροφόρηση" τήν δυσχερ θέσιν ε ς τήν ποίαν χει κδίδων τό περιοδικό Σεβασµιώ - τατος Μητροπολίτης κ. Νικόδηµος, ξωθούµενος πό δ θεν φίλων του ε ς τήν ρητορεύουσαν α ταρέσκειαν το περιθωρίου. ρωτ ται: Θά γκαταλείψω- µεν τόν γηραιόν Σεβασµιώτατον δελφόν µας ε ς α τήν τήν κατάστασιν, µµένοντες ε ς τό ε χαρι - στιοκεντρικόν, πνευµατικόν καί σω τηριολογικόν περιεχόµενον τ ν πιτιµίων, θά προσφέρωµεν ε ς α τόν τήν ε καιρίαν, πως, πό κκλησιολογικούς ρους, πανέλθ ε ς τήν "βεβαίαν" καί χι περιθω -

13 13 ριακ ήν τέλεσιν τ ς Θείας Ε χαρι - στίας καί τ ς Χριστιανικ ς ιδα - σκαλίας;». Νοµίζω, τι δικαιο µαι νά διατυπώσω κάποιες πορίες µου καί κάποια ρωτηµατικά, πού δέν χουν βρε, σαµε σήµερα, τήν κα - θαρή εροκανονική καί Νοµοκανονική πάντηση. α) ε σηγητής Ζακύνθου Χρυσόστοµος µέ νοχοποιε, µέ τή µοµφή, τι ξωθο µαι «πό δ θεν φίλων µου ε ς τήν ρητο - ρεύουσαν α ταρέσκειαν». Το δη λώνω κοφτά καί ποφασιστικά, τι ο φίλοι µου ο δέποτε πι - χείρησαν νά µέ ξωθήσουν σέ πράξεις παραβατικές τ ν ερ ν Κανόνων τ ς γιωτάτης κκλη - σίας µας. Μέ περιβάλλουν µέ τήν γάπη τους καί µέ τήν προσευχή τους, ο δέποτε, µως, µέ συστάσεις, πού ξεπερνο ν τά ρια τ ς ε πρέπειας καί τ ς πιστότητας στούς ερούς µας Κανόνες. Καί τόν ρωτ : Μήπως πιστεύει, πώς α τός θά µπορο σε νά ε ναι ε λικρινέστερος καί πιστότερος φίλος µου; µήπως θεωρε, τι βάρβαρη φόρµησή του ναντίον µου, κατά τό 1994, γιά νά καταλάβει κε νος τή Μη - τρόπολη ττικ ς, ταν κδήλωση γνήσιας, δελφικ ς φιλίας, θε- µελιωµένης στίς διδαχές το Κυ - ρίου µας καί στά γνά βιώµατα τ ν γίων Πατέρων µας; Καί λίγη ντροπή δέ βλάπτει... β) ιακρίνω τή «ρητορεύουσα α ταρέσκεια» νά ξεχειλίζει - πό τίς παραγράφους τ ς τελικ ς του πρότασης καί νά µήν ρω- µατίζει, λλά νά καταβρωµίζει τή Συνοδική α θουσα καί λόκληρη τήν παρεµβολή τ ς λληνικ ς κ - κλησίας. κ. Χρυσόστοµος ε σηγε - ται «τήν πό ρους ρσιν το πιτι - µίου τ ς κοινωνησίας, το πι - βληθέντος κανονικ ς καί νοµί µως...». έ βρ κα, µως, πουθενά στό κείµενο τ ς ε σήγησής του τήν πισήµανση, ποιοί ε ναι ο εροί Κανόνες καί ποιοί ο Νόµοι, πού νέπνευσαν καί ποχρέωσαν τούς Συνοδικούς το 1993 νά πιβάλουν α τή τήν ποινή καί µάλιστα δίχως νακρίσεις, δίχως πολογία καί δίχως δίκη. Καί δέ βρ κα (ζητ τήν κ µέρους του διαφώτιση), σέ ποιό ερό Κανόνα καί σέ ποιά νοµική διάταξη θε- µελιώθηκε δική του κστρατεία, γιά τήν κδοση το διατάγµατος, πού κήρυξε «ν χη ρεί» τή Μη - τρό πολη ττικ ς. νοχος α τός, τίµησε τόν αυτό του µέ τό παράσηµο τ ς πιστότητας στούς ερούς Κανόνες καί ζητάει νά σκύψω καί γώ νά τιµήσω µέ τήν πογραφή µου τή βάρβαρη ξόρµησή του, πού

14 14 τήν κατάγγειλε καί τήν καταδίκασε τότε πλειοψηφία τ ς Συνοδικ ς µήγυρης. Γιά λα α τά τά κατορθώ - µατά του τί το λένε καί τί το ε σηγο νται ο δικοί του φίλοι»; γ) τελική πρότασή του, πού τήν ε σηγε ται, ς µπνευση δελφικ ς φόρτισης, παιτε νά ποδεχτ γώ καί µάλιστα γγράφως, τό νυπόστατο πιτίµιο ς ποστατό καί λες τίς νέντιµες, τίς ντικανονικές καί παράνοµες πράξεις, πού τό συνόδευσαν, ς ντιµες καί Κανονικές καί νόµιµες καί, µετά, νά ρουν, κατά περίερ - γο τρόπο τό πιτίµιο. Νά µήν προβάλω ξίωση πιστροφ ς µου στά διοικητικά καί ποιµαντικά µου καθήκοντα, λλά νά µο πιτραπε µόνο νά λειτουργ µέ δεια πό τούς Μητροπολίτες - κείνους, πού περγάστηκαν τήν πολυχρόνια περιπέτειά µου. πρότασή του α τή, ν µφανίζεται ς ρση τ ς-κατά παράνοµο καί νήθικο τρόπο- - πιβληθείσης ποιν ς, ε ναι µε ζον ποινή, διότι καταλήγει στήν ντικατάστασή της µέ σόβια ποινή, πού-ο τε λίγο ο τε πολύ- θά πρέπει γώ νά πογράψω συµβόλαιο τι τήν ποδέχοµαι. Γιά νά γίνει κατανοητό τό νήθικο φεύρηµα το ε σηγητ, ξεδιπλώνω µιά ποθετική διαδικασία. ποθέσετε, τι κάποιος καταδικάζεται, χωρίς νά το - παγγελθε κατηγορία καί χωρίς νά δικαστε, σέ πολυχρόνια ξορία. Καί κάπου κε, µετά τήν παρέλευση µερικ ν δεκαετι ν, ο δικαστές, πού ψήφισαν τήν ξορία του, το ναγγέλλουν, τι µπνεόµενοι πό α σθήµατα νθρωπισµο καί φιλαδελφίας, α ρουν τήν ποινή. πό δ καί πέρα δέ θά λογίζεται ς τιµωρηµένος καί ξόριστος. Πρέπει, µως, νά πογράψει µιά πεύθυνη δήλωση, τι δέ θά τολµήσει νά ποµακρυνθε πό τόν τόπο τ ς ξορίας του καί δέ θά παιτήσει νά γυρίσει πίσω, στήν ο κογένειά του καί στίς πα - σχολήσεις του. Τό βρίσκετε α τό καί τό κ - τιµ τε ς ρση τ ς α θαίρετης, βαρει ς ταλαιπωρίας καί ς ε - εργεσία στόν νθρωποι, πού σήκωσε τό σταυρό τ ς πολυετο ς ξορίας; Α τή τή µεγάλη, τήν ντυπωσιακή(!!!) ε εργεσία µπνεύστηκε νά µο κάνει πολυτάλαντος(!!!) Ζακύνθου Χρυσόστοµος. δ) λπίζω, τι δέ θά µο ρ - νηθε τό δικαίωµα νά ζητήσω τήν εροκανονική καί τή Νοµική στή - ριξη τ ς «πρωτότυπης» προσφορ ς του! Παραπάνω, ε χα ζητήσει νά µο δηλωθε σέ ποιούς ερούς

15 15 Homerocentones Ξεφυλλίζοντας τίς γγραφές καί τίς µν µες τ ς στορίας βρ κα τό δε γµα γραφ ς, πού - ναπαράγει ρχιεπι - σκοπικός κάλαµος τού - των, τ ν δύσµοιρων περιστάσεων. Βλέπετε, στορία, χρόνος, πού τρέχει τέ - λειωτα καί φυσιογνω - µίες, πού διακινο νται στήν πασα - ρέλα τ ς προβολ ς καί γονατίζουν στήν παγερή σκιά το τάφου, ε ναι ποτάµι ρµη τικό, πού κουβαλάει παρα σέρνει νειρα, λπίδες, µό - χθους, στενα γµούς, δάκρυα καί,τι ΨΙΘΥΡΟΙ λλο πιλέγει καί βιώνει πρόσ καιρος σµιλευτής τ ς µορφι ς τ ς θλι - ότη τας. Φύλλο µέ φύλλο, σελί - δα µέ σελίδα, σταµάτησα µπροστά στή µεγάλη φυσιογνωµία τ ς νατο - λ ς, πού φώτισε καί χει - ρα γώγησε τή ύση στήν µ πειρία το πνεύµατος καί στή χαρά τ ς κοινω - νίας µέ τόν σαρκωµένο καί σταυρω- µένο Λόγο το Θεο, στόν γιο Ε - ρηνα ο, πί σκοπο το Λουγδούνου. Χάρηκα τίς διδαχές του. κτίµησα τίς πιση µάνσεις του. Σεβάστηκα καί υ ο θέτησα τίς κρίσεις του. Τίς Κανόνες καί σέ ποιούς Νόµους ε χε θεµελιωθε πιβολή το πιτιµίου. Τώρα ζητ νά µο γνωστοποιηθε σέ ποιούς Κανόνες καί σέ ποιούς Νόµους στηρίζει ε σηγητής τό πατηλό σχ µα τ ς ρσης το πιτιµίου, πού προϋποθέτει τήν νυπόγραφη ποδοχή, κ µέρους µου, τ ς σόβιας ξορίας πό τήν πνευµατική ο κογένειά µου καί πό τό ερό λειτούργηµα τ ς διαποίµανσης, πού µο νάθεσε κκλησία καί πού πικυρώθηκε πό τέλειωτη σειρά δικαστικ ν ποφάσεων. mmm έν ε ναι ρκετό νά κοµπορ - ρηµονο µε, µέ φος βαρύ, τι σε - βόµαστε τή Νοµοκανονική Τά ξη τ ς κκλησίας. σεβασµός µας πρέπει νά ντικατοπτρίζεται καί νά λαµπυρίζει στήν πράξη µας. Καί τό χρέος α τό δέν νεργοποιε ται καί δέν προβάλλεται, ς κα - ταξιωµένη πρακτική, στήν πολυ - σέλιδη, λλά σκοτεινή ε σή γηση το Ζακύνθου Χρυσοστό µου. Ζακύν θου µπασε πολλά ήθη- θη στό πανάγιο Θυσια στή - ριο. έ θά µπά σει καί λλη, ντε - λ ς φθοροποιό νοµολογία, ντί κείνης, πού θέ σπισε γιά τήν - παρέγκλιτη πο ρεία τ ς κκλη - σίας το Χριστο νύστακτη µέριµνα τ ν γίων Πατέρων, πού ε ναι παρόντες καί µ ς παρακολουο ν. ς κε καί µή παρέκει. Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙ ΟΣ ΝΙΚΟ ΗΜΟΣ

16 16 νοιωσα νά ποτιµο ν καί νά ρ - µηνεύουν πρόσωπα καί περιστατικά. Κάποιο πό α τά τά κείµενα τό ε δα, ς πιστή φωτογράφηση το ρχιεπισκόπου ερώνυµου. ρχιεπίσκοπός µας, ντί νά κουρ άζεται νά καθοδηγήσει καί νά µπνεύσει, µέ µεστωµένο Θεολογικό καί Πατερικό λόγο, τίς διάφο - ρες µάδες τ ν πνευµατικ ν του παιδι ν, συνθέτει µιά νθοδέσµη νόµοιων καί σύνδετων στίχων πό τήν ποιητική παραγωγή κάποιων ναγνωρισµένων καί καταξιω- µένων ποιητ ν καί τά παρουσιάζει ς µηνύµατα καί ς συν θήµατα, κανά νά νοίξουν δρόµους µέσα στή σκοτεινιά καί τή σύγχυση τ ς ποχ ς µας. νδεικτικά ντιγράφω κάποιους στίχους, πό τίς γκυκλίους του, πού τίς στειλε, κατά τήν ρχή το σχολικο τους, στούς καθηγητές καί στούς µαθητές. Στούς µαθητές γράφει: Γράφει ποιητής..."πονο σες τόν λλο µόχθο τήν γάπη την λλη α γή τήν παρουσία τήν λλη γέννα τήν νάσταση...". Καί στούς καθηγητές...: " λάτε νά σ ς δειξω, σοι γα - π τε λέξεις ρφανές, κρυµµένες σ ρηµιές, σέ ξεχασµένους τόπους". Καί σέ λλα, πολλά κείµενά του, ραδιάζει στίχους, γιά νά πείσει τούς ποδέκτες τ ν κειµένων του νά φοιτήσουν, µέ ζ λο καί πιστό - τητα, στό σχολε ο τ ς κκλησίας. γιος Ε ρηνα ος, µίλησε γιά τούς συγχρόνους του, πού θαύµαζαν τά κείµενα το µήρου και ποσπώντας στίχους, σύνδετους µετα - ξύ τους, φτιαναν να σύνολο, πού δέν λεγε τίποτα. Α τά τά σύνολα τά νόµαζε πολυδιαβασµένος - γιος Ε ρηνα ος Homerocentones, - µηροσεντόνια. Σεντόνια στίχων, δί - χως νόηµα καί δίχως µήνυµα. Dejapemhüleqo Dekt o Ejjkgsiastij r Emglóqysgr Jydij r 2360 Idiojtütgr- Ejd tgr Lgtqopok tgr Attij r ja Lecaq dor MIJODGLOS Die humsg A«k m Attij r Tupocqave o Jymstamt mou SamidÑ Iyamm mym 6, LoswÇto ISSN W G < Eke heqg Pkgqov qgsg> st diad jtuo. Die humsg: el-pliroforisi.gr Ja o Ejd seir <SpoqÇ> st diad jtuo (ciç liç cmyqil a ló t succqavij ôqco toà Lgtqopok tou Attij r ja Lecaq dor Mijodülou) Die humsg: spora.gr