Οι νοικοκυρές της Αμανής μας δείχνουν το δρόμο

Transcript

1 ΤΡΙΜΗΝΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΚΟΥΡΟΥΝΙΩΤΩΝ - ΕΓΡΗΓΟΡΙΑΝΩΝ ΧΙΟΥ ΧΡΟΝΟΣ 16 ος, ΤΕΥΧΟΣ 63, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010-ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ΤΙΜΗ: 1 Πειραιώς 43, Αθήνα , FAX: , avlogiros@yahoo.gr ΑΡΘΡΑ - ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ - Πέτρος Μοσχούρης, Βασ. Γεωργίου Β αρ. 17, Πειραιάς οικονομική κρίση που πλήττει τη Χώρα μας, φίλες και φίλοι αναγνώστες, Η έχει οδηγήσει πολλούς συμπολίτες μας σε οικονομικά αδιέξοδα, που με τη σειρά τους οδηγούν στην εξαθλίωση. Εξαθλίωση που παρατηρείται ιδιαίτερα στους κατοίκους των μεγαλουπόλεων. Όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι που οδηγούνται στα όρια της φτώχειας, της απόλυτης ανέχειας. Καθημερινά πληθαίνουν οι εικόνες ανθρώπων που ψάχνουν στα σκουπίδια για να καλύψουν τις ανάγκες τους σε ένδυση και υπόδηση, ακόμη και σε τροφή. Ανθρώπων, που δεν είναι οι γνωστοί περιθωριακοί ρακοσυλλέκτες, αλλά καθ όλα αξιοπρεπείς συμπολίτες μας, που η ανάγκη τους οδήγησε σ αυτή την έσχατη λύση. Οι εικόνες αυτές είναι ντροπή για τον πολιτισμό μας, τον πολιτισμό της Ελλάδας του εικοστού πρώτου αιώνα, της Ελλάδας της Ευρώπης, της Ελλάδας που δίδαξε στους Ευρωπαίους εταίρους μας την έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης και της προσφοράς στον συνάνθρωπο. Και είναι ακόμη μεγαλύτερο το όνειδος, όταν την ίδια ώρα δυνάμεις της αστυνομίας συγκρούονται με τους πολίτες μιας ορισμένης περιοχής επειδή αντιτίθενται να γίνει μια ακόμα χωματερή στην περιοχή τους. Μια χωματερή που θα ενταφιάσει τα απομεινάρια του απερίσκεπτου καταναλωτικού μας πολιτισμού στα έγκατα της γης, όταν συμπολίτες μας λιμοκτονούν. Έτσι όπως το πρόβλημα των αστικών απορριμμάτων διογκώνεται, έτσι όπως τα σκουπίδια γίνονται βουνά στους δρόμους των πόλεων για να μας πνίξουν, (ακόμη και ο στρατός επιστρατεύθηκε για την αποκομιδή τους), έρχεται στο νου μας η εικόνα της ηρωίδας νοικοκυράς στα χωριά της Αμανής. Στο όχι και πολύ μακρινό παρελθόν, τέσσερις-πέντε δεκαετίες πριν, η μητέρα μας και η γιαγιά μας, υπεδείκνυαν, ασυνείδητα ίσως, απίστευτη οικολογική και κοινωνική (αυτήν απολύτως συνειδητά) ευαισθησία. Παρά τον κάματο από τη σκληρή δουλειά στα χωράφια και τις πάμπολλες οικιακές ενασχολήσεις, μετά τα φτωχικά οικογενειακά μας γεύματα, φρόντιζαν τίποτα να μην πεταχτεί. Το καθαρό φαγητό το φύλαγαν για να «ταΐσουν» τους λιγοστούς αναξιοπαθούντες του χωριού, τα αποφάγια τα ξεχώριζαν για τα «ζωντανά»! Άλλα για τις κότες, άλλα για τα κατσίκια, άλλα για τα οικόσιτα γουρουνάκια, άλλα για τα σκυλιά και τα γατιά. Καθένα είχε μερίδιό του στο οικογενειακό τραπέζι. Κανένα από τα ζωντανά του σπιτιού δεν αδικούσαν. Ακόμα και τα λιγοστά ψίχουλα δεν πήγαιναν χαμένα. Η εικόνα της μαυροφορεμένης γιαγιάς που κυρτωμένη τίναζε την ποδιά της στα απέ-ναντι κεραμίδια για να φάνε και τα πετεινά του ουρανού, καθώς, όπως έλεγε, «πλάσματα του Θεού είναι και τούτα», θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μας. Η γιαγιά και η μητέρα της Αμανής δεν ήταν σπουδασμένες, δεν είχαν βγάλει πανεπιστήμια, δεν είχαν οικολογική συνείδηση, αφού αγνοούσαν ακόμη και την έννοια της οικολογίας (ήταν οι ίδιες αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης), δεν γνώριζαν καν οικιακή οικονομία. Κι όμως με τον τρόπο που διαχειρίζονταν τα λιγοστά αγαθά που έφταναν στο τραπέζι τους, μας δείχνουν τους δρόμους που πρέπει να ακολουθήσουμε σήμερα για να επιλύσουμε πολλά από τα ακανθώδη και δυσεπίλυτα προβλήματα που ταλανίζουν τη ζωή μας στις μεγαλουπόλεις που ζούμε. Ο Οι νοικοκυρές της Αμανής μας δείχνουν το δρόμο δρόμος αυτός δεν είναι φυσικά στρωμένος με ροδοπέταλα. Προϋπόθεση για να τον ακολουθήσουμε είναι να απαρνηθούμε πολλά από τα περιττά και τα άχρηστα που έχουν κατακλίσει τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου της Η εικόνα της μαυροφορεμένης γιαγιάς που κυρτωμένη τίναζε την ποδιά της στα απέναντι κεραμίδια για να φάνε και τα πετεινά του ουρανού, καθώς, όπως έλεγε, «πλά-σματα του Θεού είναι και τούτα», θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μας. δυτικής κοινωνίας. Πολλά από εκείνα που η καθημερινή διαφήμιση μας ωθεί να πιστέψουμε πως μας είναι αναγκαία και απαραίτητα, στην πράξη, όμως, δεν κάνουν οπωσδήποτε τη ζωή μας καλύτερη για να μην πούμε πως σε ορισμένες περιπτώσεις την κάνουν δυσκολότερη. Θα προτάξουν ως αντίλογο κάποιοι, πως η βιομηχανική εποχή, με τη μαζική παραγωγή αγαθών χαμηλού κόστους, είναι μέγιστη κατάκτηση του ανθρώπου στον εικοστό αιώνα. Είναι η απτή απόδειξη της ανωτερότητας του ανθρώπινου νου έναντι τών άλλων έμβιων όντων πάνω στον πλανήτη. Πράγματι, σε διάρκεια μικρότερη του ενός αιώνα, ο άνθρωπος έκανε άλματα στον βιομηχανικό και τεχνολογικό τομέα. Μόνο που τα άλματα αυτά, αν δεν είναι στην ορθή κατεύθυνση μπορεί να μας οδηγήσουν στον γκρεμό. Και φαίνεται πως οι άνθρωποι, συνεπαρμένοι από τα επιτεύγματά τους, απόκτησαν υπέρμετρο εγωϊσμό και οδηγούν το άρμα της ανθρωπότητας στον αφανισμό. Είναι γεγονός πως η γενιά μας και η γενιά των πατεράδων μας χρησιμοποίησε το φυσικό πλούτο άκριτα και αλόγιστα ως να μην υπάρχουν μετά από μας γενιές που θα πρέπει να ζήσουν στη γη. Μολύνουμε με τα απόβλητά μας το φυσικό περιβάλλον, αδιαφορώντας εγκληματικά για το ποιο περιβάλλον θα παραδώσουμε στα παιδιά μας. Κατασπαταλούμε τα υδάτινα και ενεργειακά αποθέματα σαν να είναι ανεξάντλητα, μόνο που, δυστυχώς, δεν είναι. Τα αποτελέσματα αυτής της αλόγιστης χρήσης, της κατάχρησης, ορθότερα, άρχισαν να αχνοφαίνονται από τα τέλη του προηγούμενου αιώνα για να γίνουν ευδιάκριτα στις αρχές του αιώνα που διανύουμε. Επικίνδυνες κλιματολογικές αλλαγές, ακραία φυσικά φαινόμενα, ολοένα και πιο συχνά συμβαίνουν στις μέρες μας. Είναι το σήμα κινδύνου που εκπέμπει ο πλανήτης στο μόνο έμβιο ον που αποκλειστικά ευθύνεται για την καταστροφή του και που μπορεί να το εννοήσει. Ο άνθρωπος οφείλει άμεσα να αλλάξει φιλοσοφία ζωής. Να ζήσει απλά, χρησιμοποιώντας από το φυσικό περιβάλλον τα απολύτως απαραίτητα. Δύσκολο, αλλά απολύτως αναγκαίο! Οι νοικοκυρές της Αμανής του προηγούμενου αιώνα μας δείχνουν το δρόμο! Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ «ΑΥΛΟΓΥΡΟΥ» ΕΥΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΟΥΝΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΕΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

2 2 ΑΥΛΟΓΥΡΟΣ ΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΞΩΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Μέρος τρίτον Στο ίδιο πνευματικό «μήκος κύμματος», σαν θεόπτης και ο ίδιος, όπως και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, φωτισμένος από την ίδια Χάρι του Παναγίου Πνεύματος, ο επί των ημερών μας διαλάμψας ιερός Σωφρόνιος, λέει σε μιάν από τις τελευταίες πριν την προς Κύριον εκδημία του ομιλία για την ίδια Εορτή της Μεταμορφώσεως: «Αυτός ο Κύριος πάντοτε και αναλλοιώτως έφερε εν Εαυτώ το Φώς, καθώς είναι κατά τη Θεότητά Του άναρχο Φώς. Το φώς αυτό όμως διέμενε σ Αυτόν κατά τρόπον αόρατο σ εκείνους που δεν είχαν ακόμη δεχθεί το φώς εν εαυτοίς. Στο Θαβώρ ο Κύριος προσευχόταν. Τίποτα δεν μας εμποδίζει να υποθέσωμε ότι η προσευχή αυτή, κατά το περιεχόμενό της ήταν όμοια μ εκείνην στη Γεθσημανή (βλ. Ιω ιζ κ.α.), διότι «ελήλυθεν Αυτού η ώρα». Αγκαλιάζοντας με την προσευχή το πάν «από καταβολής κόσμου» «έως της συντελείας του αιώνος τούτου», ο Κύριος προσευχόταν και για τους Αποστόλους, για να τους φανερωθή το Όνομα του Πατρός και η αγάπη με την οποία αγάπησε ο Πατέρας τον Υιό να μένη εν αυτοίς.»οι εκλεγμένοι αυτοί τρείς μάρτυρες και συμμέτοχοι αυτής της υπερφυούς προσευχής του Χριστού, εξαντλήθηκαν κατά τη διάρκειά της. Πολεμώντας ασκητικά κατά της ασθένειας της σαρκός, για λίγο χρονικό διάστημα εβαρύνθησαν υπό του ύπνου. Εν τούτοις, με την δύναμι της εσωτερικής προσευχής που ενεργούσε εντός τους, έρχονται ξανά σε νηφάλια κατάστασι και τότε, αυτοί οι σθεναροί στο πνεύμα νικητές της «ασθενείας της σαρκός» είδαν τον Χριστό «εν τω φωτί» και εκείνους που συνωμιλούσαν μαζί Του, τον Μωϋσή και τον Ηλία. Στάθηκε δυνατόν να δούν γιατί και οι ίδιοι εκείνη την ώρα «επλήσθησαν φωτός».»το ασυνήθιστο και μεγαλειώδες της οράσεως, βύθισε τους Αποστόλους σε ανέκφραστην έκπληξι και μακάρια απορία. Αυτό το ξέρουμε από τα λόγια του Ευαγγελίου για τον Πέτρο: «μη ειδώς τι λαλήση» και από τα λόγια του ιδίου του Πέτρου: «Επιστάτα, καλόν εστίν ημάς ώδε είναι».»κατά τη στιγμή εκείνη η όρασι του πνευματικού κόσμου και του Θείου Φωτός από τους Αποστόλους, συνδυαζόταν ακόμη με τις παραστάσεις του αισθητού κόσμου που τους περιέβαλλε. Όμως στη συνέχεια, το αυξηθέν Φώς τους ανύψωσε πέρα από κάθε ορατό και πρόσκαιρο, στα αόρατα καί αιώνια (βλ.β Κορ.δ,18). Απλές μέχρις ακρότητος οι ευαγγελικές διηγήσεις : «ιδού, νεφέλη φωτεινή επεσκίασεν αυτούς». Όπως ο άνθρωπος που ανεβαίνει σ ένα βουνό, όταν εισέλθη σε πυκνή νεφέλη, χωρίζεται από τη θέα όλου του υπόλοιπου κόσμου, έτσι κι αυτή η φωτεινή νεφέλη, που δεν έγινε αλλιώς παρά σαν φώς και πνοή του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο με την Θεία Του έλευσι εισήγαγε τους Αποστόλους στον κόσμο του Φωτός του Ακτίστου και ατρέπτου, του ανεσπέρου, του αναλλοιώτου, του απεράντου, του υπερουρανίου, σε τέτοιο βαθμό εξαφάνισε τις παραστάσεις που είχαν από τις παρερχόμενες μορφές αυτού του κόσμου, ώστε και Αυτόν ακόμη το Χριστό δεν Τον έβλεπαν πιά κατά σάρκα (βλ.β Κορ. ε,16). Έχοντας εισαχθή δια του Αγίου Πνεύματος στη θεωρία της απερίγραπτης Θεότητας του Ιησού Χριστού, άκουσαν εκείνη την ώρα την άϋλη και απρόσιτη φωνή του Πατρός: «Ούτός εστίν ο Υιός Μου ο αγαπητός». Αυτό υπήρξε η υπέρτατη στιγμή όλου του Θαβωρίου γεγονότος.» Όσο εμείς δεν αξιωνόμαστε την όρασι της Μεγαλοπρεπούς Δόξας της Θεότητας, τόσο θα ελεγχώμεθα με την πιο αξιόπιστη εσωτερική κίνησι του πνεύματός μας. Και αν η ψυχή μας είναι ανδρεία, τότε θα πούμε: για τις αδικίες μου στερήθηκα ένα τέτοιο δώρο, γιατί «ο πορευόμενος εν δικαιοσύνη και λαλών ευθείαν οδόν ούτος οικήσει εν υψηλώ και τον Βασιλέα μετά δόξης όψεται». (Ης. Λγ 15-18). Παρά ταύτα, μην αφήσετε τόπο στην απόγνωσι. Αντιθέτως, αναθαρείστε και πενθήστε με μετάνοια για τους εαυτούς σας. Απορρίψτε αυτόν τον άδικο λογισμό ότι αυτό είναι κλήρος των εκλεκτών, λογισμό που μπορεί να σκοτώση την αγία ελπίδα μέσα μας. Η αλήθεια στην οποία είναι ανάγκη να στερεωθή η καρδιά μας, είναι ότι ο Κύριος ουδένα «ερχόμενον προς Αυτόν εκβάλλει έξω» και απορρίπτει (Ιωάν.στ 37). Όλοι εμείς, χωρίς εξαίρεσι, μεγάλοι και μικροί, σημαίνοντες και μηδαμινοί, έχουμε κληθεί στην ίδια τελειότητα στην οποία κάλεσε ο Κύριος τους Αποστόλους που οδηγήθηκαν απ Αυτόν στο όρος Θαβώρ, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Γιατί και μείς, όμοια μ αυτούς, λάβαμε τις ίδιες και όχι άλλες εντολές και επομένως την ίδια, ίση μ αυτούς τιμή προσκλήσεως και όχι άλλη, κατώτερη. Ερευνήστε με προσοχή όλη την ακολουθία της Εορτής και θα δήτε με ποια δύναμι η Εκκλησία προσκαλεί και πείθει τους πάντες σε ανάβασι στο αψηλάφητο Όρος της νοερής Θεοπτίας, δείχνοντάς μας έτσι με σαφήνεια ότι, όχι μόνο στην αρχαιότητα, όχι μόνο στους Αποστόλους ευδόκησε ο Κύριος να φανερώση την αυγή της Θεότητός Του, αλλά και κατά τη διάρκεια όλων των αιώνων, μέχρι και τις μέρες μας, δεν έπαψε και δεν θα πάψη ποτέ, σύμφωνα με την υπόσχεσί Του, να εκχέη την ίδια εκείνη δωρεά, σ εκείνους που Τον ακολουθούν μ όλη τους την καρδιά» Να προσεύχεσαι, όπως ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο οποίος επί έτη εβόα : «Κύριε, φώτισόν μου το σκότος» και εισακούστηκε.»να προσεύχεσαι με τα λόγια της εκκλησιαστικής ωδής: «Λαμψάτω, ώ Φωτοδότα, και εμοί τω αμαρτωλώ το Φώς Σου το απρόσιτον». Και να ενδυναμώνεσαι στην πίστι και να θυμάσαι ότι η Εκκλησία δεν προσεύχεται για αδύνατα πράγματα». Αντί οποιουδήποτε επιλόγου δικού μας, δίνουμε και πάλι το λόγο στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, από δεύτερη ομιλία του για την εορτή της Μεταμορφώσεως: «Ιδού, νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού, νυν ημέρα σωτηρίας αδελφοί, ημέρα θεία και νέα και αΐδια, που δεν μετριέται με χρονικά διαστήματα, δεν αυξάνεται ούτε ελαττώνεται, δεν διακόπτεται από τη νύκτα. Γιατί είναι ημέρα του Ηλίου της Δικαιοσύνης, στον Οποίο δεν υπάρχει παραλλαγή ή τροπής αποσκίασμα. Αυτός ο Ήλιος, αφ ότου με την ευδοκία του Πατρός και τη συνεργεία του Αγίου Πνεύματος έλαμψε φιλάνθρωπα σ εμάς και μας έβγαλε απ το σκοτάδι στο θαυμαστό Του Φώς, συνεχίζει στον αεί χρόνο να λάμπη πάνωθέ μας σαν άδυτος ήλιος.» Ι.Ν.Ζ. 19/8/2010 έγραφον εν Νικήτη Χαλκιδικής Σημείωση: Το κείμενο τού συγγραφέα είναι γραμμένο στην πολυτονική γραφή και διατηρεί την ιστορική ορθογραφία. Για τεχνικούς λόγους το δημοσιεύουμε σε μονοτονική γραφή, διατηρήσαμε, όμως, την ιστορική του ορθογραφία Αυλόγυρος Τρίμηνη Έκδοση των Απανταχού Κουρουνιωτών - Εγρηγοριανών Χίου ΚΩΔ. ΥΠ. ΤΥΠΟΥ 4495 Ιδιοκτήτης: Σύλλογος Κουρουνιωτών και Εγρηγοριανών Χίου Αττικής «Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» Πειραιώς 43, Αθήνα Τηλ.: Fax: Εκδότης και υπεύθυνος σύμφωνα με το νόμο: Δημήτρης Γεντής Πρόεδρος του Συλλόγου Συντάσσεται από την Επιτροπή αποτελούμενη από τους: Iωάννη Ν. Ζαννή, Ισίδωρο Π. Κατσαρό, Γιώργο Β. Κεφάλα, Πέτρο Ι. Μοσχούρη, Στέλιο Γ. Μιχαλάκη Επιμέλεια έκδοσης: Πέτρος Ι. Μοσχούρης Διόρθωση δοκιμίων: Φωφώ Μαυρουκάκη-Κατσαρού Καλλιτεχνική επιμέλεια: Βασίλης Ι. Κυριακάκης, Τηλ.: Τυπογραφείο: Κοτσάτος Σταμάτης & Σία Ο.Ε. Μαρίνου Αντύπα 4, , Ηλιούπολη, Τηλ.: , Fax: Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν την προσωπική γνώμη εκείνων που τα υπογράφουν.

3 ΑΥΛΟΓΥΡΟΣ 3 Η ιστορία ενός στρατιώτη Μέρος τέταρτο Του Γιώργη Κατσαρού Η μάχη στους Μεταξάδες Μετά από δύο ημερών ταξίδι φτάσαμε στις εγκαταστάσεις της ταξιαρχίας που ήτανε λίγο έξω από την Καβάλα, κοντά στη θάλασσα. Εκεί στρατοπεδεύσαμε. Την επόμενη μέρα πήγα για μπάνιο στη θάλασσα και πάτησα ένα γυαλί, που μου έκανε μεγάλη ζημιά στην πατούσα. Πήγα στο γιατρό και με έβγαλε ελεύθερο υπηρεσίας για μια βδομάδα. Σε δυο ημέρες οι αντάρτες είχαν περικυκλώσει ένα δικό μας λόχο, στους Μεταξάδες Έβρου, κοντά Οι αντάρτες είχαν περικυκλώσει ένα δικό μας λόχο, στους Μεταξάδες στα σύνορα με Τουρκία και Βουλγαρία (στο Τριεθνές). Πήραμε διαταγή να ετοιμαστούμε και να φύγομε. Εγώ, ως ελεύθερος υπηρεσίας, δεν ετοιμάστηκα, μπορούσα να μείνω πίσω. Το τάγμα ήταν έτοιμο και οι στρατιώτες ανέβαιναν στα φορτηγά, οπότε με βλέπει ο λοχαγεύων αξιωματικός. -Κατσαρέ, ακόμα δεν ετοιμάστηκες, με ρωτά. -Είμαι ελεύθερος ιατρού, του απαντώ. Φοράω μόνο μια αρβύλα, δεν μπορώ να φορέσω την άλλη. Άρχισε τότε τα παρακάλια και τις υποσχέσεις. -Έλα σε παρακαλώ, μου λέει. Σου υπόσχομαι πως δεν θα περπατήσεις. Θα σε έχω στο αυτοκίνητο. Πρέπει να έρθεις! Με το πες-πες με καταφέρνει (τον βλάκα) και με τη μια αρβύλα στο πόδι και την άλλη στη μασχάλη ανέβηκα στο φορτηγό. Ταξιδεύαμε όλη την ημέρα και τη νύχτα μέχρι την επόμενη ημέρα το μεσημέρι. Σταματήσαμε σε κάποιο σημείο και κατεβήκανε όλοι από τα φορτηγά. Πήραν εντολή από τον Ταγματάρχη και κάθε λόχος ξεκίνησε την πορεία του. Εγώ περίμενα μπροστά στο φορτηγό. Με βλέπει ο Ταγματάρχης και μου λέγει: -Εσύ γιατί στέκεσαι εδώ και δεν ξεκινάς; Του ανέφερα το πρόβλημα που είχα με το πόδι μου και το τι μου υποσχέθηκε ο λοχαγός. -Τα φορτηγά, μου λέγει, πάνε άλλου, να μεταφέρουν άλλους στρατιώτες, δεν πάνε πίσω στην Καβάλα. Ή θα έρθεις, λοιπόν, μαζί μας ή θα μείνεις εδώ, στο βουνό, μόνος σου! Τι να έκανα; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! Εγώ, όπως έχω γράψει, ήμουνα στοιχειάρχης των όλμων (σ.σ. αυτός που στοιχίζει, ευθυγραμμίζει). Η θέση μου ήτανε με την ομάδα διοικήσεως, δηλαδή, κοντά στον Ταγματάρχη, απ όπου έπαιρνα εντολές. Ξεκινήσαμε, λοιπόν! Φορούσα την μιαν αρβύλα στο πόδι την άλλη την είχα στο χέρι. Προχωρήσαμε λίγο, αλλά μετά ο δρόμος ήτανε γεμάτος πέτρες, κλαδιά κι αγκάθια. Δεν είχα άλλο περιθώριο. Έπρεπε να φορέσω και την άλλη αρβύλα. Τη φόρεσα με μεγάλη δυσκολία, αλλά πονούσα ανυπόφορα. Δεν είχα όμως, άλλη επιλογή. Ξεκινήσαμε για το προκαθορισμένο μέρος. Εν τω μεταξύ, το πυροβολικό κτυπούσε συνεχώς τους αντάρτες. Καθώς οι βολές του τούς είχαν καθηλώσει μπορέσαμε εμείς και προχωρήσαμε. Όταν φτάσαμε πολύ κοντά τους, ο Ταγματάρχης πέταξε μια φωτοβολίδα, σημάδι να σταματήσει το πυροβολικό. Τότε με διέταξε να στήσω τους όλμους και να χτυπάω τα μετόπισθεν των ανταρτών, όταν αυτοί οπισθοχωρήσουν. Όταν σταμάτησε το πυροβολικό οι στρατιώτες μας προχώρησαν και πλησίασαν τα χαρακώματα των ανταρτών. Δεν υπήρχε καμία αντίσταση από την πλευρά τους, καμία κίνηση. Νομίζαμε πως είχανε φύγει. Όταν οι πρώτοι στρατιώτες μας έφτασαν στα δέκαδεκαπέντε μέτρα από τα χαρακώματα, ο υπολοχαγός διέταξε έφοδο, φωνάζοντας «Αέραααα!». Οι στρατιώτες άρχισαν να τρέχουν προς τα χαρακώματα και τότε νόμιζες πως άνοιξε η γη κι από τα σωθικά της έβγαζε φωτιές. Όπως αποδείχθηκε, οι αντάρτες, όταν τους χτυπούσε το πυροβολικό, κρύφτηκαν μέσα στα χαρακώματα. Όταν σταμάτησε δεν έκαναν καμιά κίνηση. Μας περίμεναν να πλησιάσουμε κοντά και όταν άκουσαν το σύνθημα για έφοδο, τότε άρχισαν να μας κτυπούν με ότι όπλα διέθεταν. Οι στρατιώτες που πλησίασαν τους αντάρτες, λίγο ακόμα και θα πιάνονταν στα χέρια. Τόσο κοντά είχαν πλησιάσει. Αυτοί δέχθηκαν και τα πρώτα πυρά. Όλοι έπεσαν κάτω. Άλλοι για να προφυλαχτούν, άλλοι διότι τραυματίστηκαν και άλλοι έπεσαν για να μη σηκωθούν ποτέ πια! Το θαύμα της διάσωσής μου Μόλις άρχισαν να μας χτυπούν οι αντάρτες, ο Ταγματάρχης, που ήτανε λίγο πιο κεί και παρακολουθούσε με τα κιάλια το κακό που γινόταν, μου λέγει: -Άρχισε να χτυπάς τα χαρακώματα και με τους τέσσερις όλμους. Ξεκίνησα εγώ με τον πρώτο όλμο και διέταξα και τους άλλους τρεις να αρχίσουν κι αυτοί. Κατά τη διάρκεια των βολών πρόσεξα ότι από τον έναν όλμο τα βλήματα πήγαιναν στο γάμο του καραγκιόζη. Έφυγα, λοιπόν, να πάω να τον ρυθμίσω για να κτυπά τον στόχο που θέλαμε. Η απόσταση που διάνυσα ήταν περίπου σαράντα με πενήντα μέτρα. Καθώς έτρεχα, παρ ότι κουτσός, άκουγα σφύριγμα στον αέρα, σημάδι πως έρχεται οβίδα και αμέσως μετά ακούγονταν η έκρηξη. Αφού διόρθωσα τη ευθυβολία του όλμου που έριχνε Άρχισε να χτυπάς τα χαρακώματα και με τους τέσσερις όλμους, με διέταξε ο Ταγματάρχης τα βλήματά του στο γάμο του καραγκιόζη, πήγα και στους άλλους δύο όλμους για να τους ρυθμίσω. Γύριζα στη θέση μου ενώ οι οβίδες έπεφταν η μια μετά την άλλη. Κάθε φορά που άκουγα το σφύριγμα έπεφτα στο έδαφος και σηκωνόμουν μετά την έκρηξη. Σαν έφτασα στην αρχική μου θέση δεν πίστευα στα μάτια μου. Μια οβίδα είχε πέσει ακριβώς στη θέση που ήταν στημένος ο όλμος, τον είχε πετάξει πέντε έξι μέτρα πιο μακριά και στην θέση του είχε δημιουργηθεί ένας μεγάλος, λάκκος, ο κρατήρας της έκρηξης. Τότε πίστεψα ακόμη περισσότερο πως ο Άγιος Γιάννης, τον οποίο επικαλούμουν μέρα και νύχτα, με βοήθησε. Εκείνος έκανε τον άλλο όλμο να στέλνει τα βλήματά του σε λάθος στόχο, για να αναγκαστώ να πάγω να τα διορθώσω και έτσι να γλυτώσω από την οβίδα η οποία θα έσκαγε ακριβώς πάνω στο κεφάλι ή την πλάτη μου. Με μια γρήγορη ματιά διαπίστωσα πως ο όλμος μου είχε πάθει μεγάλη ζημιά. Τον άφησα και έτρεξα στον άλλο, ενώ δεξιά κι αριστερά μου έπεφταν η μια μετά την άλλη οι οβίδες. Σαν έφτασα στο δεύτερο όλμο διαπίστωσα πως δεν υπήρχε κανένας στρατιώτης εκεί. Κοιτάζω και τους άλλους δύο και είδα πως είχε μείνει ένας μόνο στρατιώτης. Δηλαδή, από οκτώ άτομα μείναμε μόνο δύο. Σε λίγο βλέπω τον Ταγματάρχη να έρχεται τροχάδην προς το μέρος μας και να μας φωνάζει αγριεμένος γιατί καθυστερούμε και δεν χτυπούμε ακατάπαυστα το στόχο μας. Όταν είδε πως είχαμε μείνει μόνο δύο στρατιώτες με ρώτησε οργισμένος πού είναι οι άλλοι. Τότε είπα το μεγαλύτερο ψέμα, διότι αν έλεγα την αλήθεια θα πήγαιναν στρατοδικείο με την κατηγορία «εγκατάλειψη θέσεως σε ώρα μάχης»! Ίσως να τους εκτελούσαν! Του είπα πως έτρεξαν να βοηθήσουν στη μεταφορά τραυματιών. Δεν έμεινε ιδιαίτερα ευχαριστημένος από την απάντησή μου. Είπε πως θα τους τιμωρήσει παραδειγματικά και άρχισε να χειρίζεται εκείνος τον τρίτο όλμο. Το μαρτύριο της δίψας Οι οβίδες είχαν σταματήσει να έρχονται. Μόνο τα μυδραλιοβόλα μας έριχναν πότε-πότε καμιά ριπή. Οι όλμοι μας σταμάτησαν να ρίχνουν βολές διότι μας τελείωσαν τα βλήματα. Άρχισε να νυχτώνει. Έτσι σταμάτησαν και τα δικά μας τα πυρά. Από το φόβο, την αγωνία και όλο αυτό το άγχος είχαμε διψάσει πάρα πολύ και νερό δεν υπήρχε. Μερικοί ούρησαν μέσα στα παγούρια τους και προσπαθούσαν να το πιούν, αλλά δεν πινόταν, ήταν πολύ αλμυρό. Κάποιοι έβαλαν ζάχαρη μέσα αλλά και πάλι δεν πινόταν. Τέλος, επειδή το μαρτύριο της δίψας ήταν αβάσταχτο, ξεκίνησαν δώδεκα άτομα με ένα μουλάρι να φέρουν νερό. Πάνω στο μουλάρι κρεμάσαμε όλοι τα παγούρια μας. Το νερό ήταν πολύ μακριά και δεν ήξεραν το δρόμο για να πάνε. Ευτυχώς υπήρχε ένας στρατιώτης στο τάγμα από εκείνη την περιοχή και τον πήραν μαζί τους για οδηγό. Πέρασαν μια-δυο ώρες. Εμείς, στο μεταξύ, λιγοθυμούσαμε από τη δίψα. Μετά το δίωρο επιτέλους γύρισαν. Μόλις μας έδωσαν τα παγούρια τ αδειάσαμε σε μερικά δευτερόλεπτα. Τόση ήταν η δίψα μας. Έτσι μείναμε πάλι με άδεια παγούρια. Άλλο νερό δεν υπήρχε! Ο καθένας κοιμήθηκε όπου βρισκόταν. Εγώ κοιμήθηκα δίπλα στους όλμους. Φυλάγαμε σκοπιά ο καθένας από δυο ώρες. Ο Ταγματάρχης είχε μεγάλη αγωνία για την έκβαση της μάχης και δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Γυρνούσε από σκοπό σε σκοπό για να είναι σίγουρος πως βρίσκονται όλοι στη θέση τους. Το τέλος μιας πολύνεκρης μάχης Μόλις ξημέρωσε, άρχισε πάλι το πυροβολικό μας να κτυπά τις θέσεις των ανταρτών. Κατά τη διάρκεια της νύχτας μας είχαν φέρει βλήματα. Έτσι έριχνα κι εγώ βολές με τους όλμους. Ήρθαν και δυο αεροπλάνα που κι αυτά έριξαν μερικές ριπές εναντίον των ανταρτών. Σε λίγο όλα σταμάτησαν. Μόλις σταματήσαμε ο Ταγματάρχης διέταξε επίθεση στο ίδιο σημείο που μας είχαν αποδεκατίσει την προηγούμενη μέρα. Όταν πλησίασαν οι στρατιώτες μας τα χαρακώματα, άρχισαν να πετούν μέσα χειροβομβίδες και κατόπιν μπήκαν μέσα με εφ όπλου λόγχη! Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν ξέρω, αποδείχθηκε πως ότι κάναμε όλο το πρωί ήταν μάταιο. Φαίνεται πως τη νύχτα οι αντάρτες έφυγαν και όταν οι στρατιώτες μας μπήκαν στα χαρακώματα δεν βρήκαν τίποτα. Το βράδυ έφτασαν πάλι τα φορτηγά και μας πήραν πίσω στην Καβάλα. Συνεχίζεται

4 4 ΑΥΛΟΓΥΡΟΣ Παναγιώτης Κομπιλήρης Ο δάσκαλος, ο συγγραφέας, ο λογοτέχνης Κάθε φορά που ακούμε τη θλιβερή είδηση της απώλειας κάποιου συγχωριανού μας ή κάποιου, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνδέεται με τα χωριά μας, νιώθουμε ένα κόμπο να μας σφίγγει το στομάχι. Και το σφίξιμο αυτό είναι περισσότερο έντονο αν αυτός που έφυγε σφράγισε με την παρουσία του την εκπαιδευτική ιστορία των χωριών μας και όχι μόνο. Αυτά τα συναισθήματα νιώσαμε, το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2010, όταν μάθαμε την απώλεια του Δασκάλου (με το «Δ» κεφαλαίο) Παναγιώτη Κομπιλήρη, ενός ιδιαίτερου ανθρώπου, που η σύντομη παρουσία του στο Δημοτικό Σχολείο Κουρουνίων, τη δύσκολη μετεμφυλιακή εποχή, ήταν εξαιρετικά γόνιμη, τόσο για τους μαθητές του, όσο και για ολόκληρη την μικρή κοινωνία του χωριού μας. Τους γόνιμους καρπούς απ αυτή τη θητεία έχουμε την τύχη να δρέπουμε ακόμη και σήμερα, εμείς που δεν ευτυχήσαμε να είμαστε μαθητές του. Γιατί εκτός από Δάσκαλος ο Παναγιώτης Κομπιλήρης πίστευε στην αξία και μελετούσε σε βάθος το λαϊκό πολιτισμό. Καρπός αυτής του της αγάπης είναι αρκετά έργα που αναφέρονται σε γλωσσικά και λαογραφικά στοιχεία τόσο της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Μάνης, όσο και της δεύτερης πατρίδας του της Χίου. Ανάμεσα στα άλλα συγγραφικά του έργα περιλαμβάνεται και ένα μοναδικό και πολύτιμο για την Αμανή σύγγραμμα, που πρόσφατα κυκλοφόρησε με τίτλο: Από το ημερολόγιο ενός δασκάλου κατά τη δεκαετία του 1950 Λαογραφικά και γλωσσικά στοιχεία από τα Κουρούνια και το Άγιο Γάλας Βορείου Χίου. (Σελίδες: 365 ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ) Εκδόσεις: Βιογραφία Ο Παναγιώτης Κομπιλήρης γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου 1922 στο Προάστιο της Έξω Μάνης, όπου τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Αποφοίτησε από το Ημιγυμνάσιο Καρδαμύλης και το Α Γυμνάσιο Καλαμάτας. Σπούδασε για δύο χρόνια στην Ιερατική Σχολή Κορίνθου. Στις σπουδές εκείνες πρέπει να αναζητήσουμε τις ρίζες της αγάπης του και της ενασχόλησής του σ ολόκληρη τη ζωή του με τη Βυζαντινή Μουσική. Φοίτησε στη Μαράσλειο Ακαδημία Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αποφοίτησε και από τα δυο αυτά ιδρύματα με άριστα. Τελείωσε τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Σύρου (ΣΕΑΣ) και υπηρέτησε ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού και ως γραμματέας και υπασπιστής αντιστοίχως των Μανιατών στρατηγών Κωνσταντίνου Βεντήρη από τις Γαϊτσές, και Στυλιανού Ταβουλάρη από την Καρέα. Εργάσθηκε για πολλά χρόνια στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, υπηρέτησε σε ελληνικά σχολεία της Γερμανίας και της Τανζανίας!!! Διετέλεσε Έκτακτος Επιμελητής Αρχαιοτήτων, προσφέροντας αμισθί τις γνώσεις και τις υπηρεσίες του στον τομέα της προστασίας των αρχαιοτήτων. Ιδιαίτερα ενδιαφέρθηκε για τα μνημεία του αρχαίου Λεύκτρου της Μάνης, για τα οποία δημοσίευσε την μελέτη «Ες Λεύκτρον». Εργογραφία Ο Παναγιώτης Κομπιλήρης ήταν πνεύμα ανήσυχο. Εκτός από το εκπαιδευτικό του έργο είχε και πλήθος άλλων ενδιαφερόντων. Ήταν φυσιολάτρης (αυτή του την αγάπη προσπάθησε να μεταλαμπαδεύσει και στους μαθητές του στο σύντομο πέρασμά του από το χωριό μας), ασχολήθηκε με την περιήγηση, τη σπηλαιολογία και την αστρονομία. Αγάπησε, όσο λίγοι τον τόπο του και τον περπάτησε απ άκρη σ άκρη. Για πολλές δεκαετίες κατέγραφε τη γλωσσική, ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της ιδιαίτερης πατρίδας του. Εκτός από την παράδοση της Μάνης, κατέγραψε και το γλωσσικό, λαογραφικό και ιστορικό υλικό, όπως προαναφέραμε,, από τα χωριά της Βορειοδυτικής Χίου, όπου υπηρέτησε στην αρχή της Ο δάσκαλος Παναγιώτης Κομπιλήρης σταδιοδρομίας του. Το συγγραφικό του έργο του χωρίζεται σε ιστορικό-λαογραφικό και λογοτεχνικό. Το ιστορικό-λαογραφικό, αφορά πρωτίστως στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Μάνη, και δευτερευόντως στην ιδιαίτερη πατρίδα της συζύγου του, τη Χίο και ιδιαίτερα τη Βορειοδυτική Χίο. Τα βιβλία για τη Μάνη είναι: 1. Συλλογή λέξεων και φράσεων της Έξω Μάνης Γλωσσικές παρατηρήσεις και σχόλια. 2. Οδοιπορικό από την Καλαμάτα μέχρι τον Διρό κατά τις δεκαετίες του 1950 και Προάστιο Έξω Μάνης (υπό έκδοση). Το βιβλίο που αναφέρεται στη Χίο είναι: Από το ημερολόγιο ενός δασκάλου κατά τη δεκαετία του 1950 Λαογραφικά και γλωσσικά στοιχεία από τα Κουρούνια και το Άγιο Γάλας Βορείου Χίου. Το λογοτεχνικά κείμενα του Παναγιώτη Κομπιλήρη περιλαμβάνονται στο βιβλίο Χειμωνανθοί (Ποιήματα και Πεζά) Εργασίες του δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά της Καλαμάτας (Σημαία Καλαμών, Τα Νέα των Καλαμών, Θάρρος, Μεσσηνία, Αριστομένης, Μεσσηνιακόν Βήμα, Μεσσηνιακά Χρονικά), της Χίου (Χιακά Χρονικά) και των Αθηνών (Ακρόπολις, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Καινούρια Εποχή). Η σχέση του με τη Χίο Ο Παναγιώτης Κομπιλήρης συνδέθηκε με δεσμούς ζωής με τα Κουρούνια, αφού νυμφεύθηκε, την Ευγενία, κόρη του Παντελή και της Παρασκευής Κατσαρού, με την οποία απέκτησε δυο παιδιά, την Ποτούλα, που ζει μόνιμα στον Καναδά και έχει σπουδάσει κλασσική φιλολογία, και τον Δημήτρη, που ζει στην Αθήνα και έχει σπουδάσει ιατρική. Για την ζωή του στη Χίο γράφει ο ίδιος στην εισαγωγή του βιβλίου που προαναφέραμε. «Πρωτογνώρισα την Χίο «την μυροβόλο» τον Μάρτιο του 1947, τριανταπέντε μόλις χρόνια μετά την απελευθέρωσή της, όταν έφθασα στην Σπαρτούντα ως πρωτοδιόριστος δάσκαλος και ανέλαβα το μονοθέσιο θερινό σχολείο του χωριού. Έμεινα εκεί από τις μέχρι τις Ιερεύς του χωριού ήταν τότε ο Αμβρόσιος Μοσχούρης και πρόεδρος της σχολικής εφορείας ο Νικόλαος Πρίτης. Τέλος Σεπτεμβρίου του 1947 μετετέθην στα Κουρούνια, όπου και παρέμεινα κατά το σχολικό έτος (μέχρι και την , οπότε εστρατεύθην). Δυστυχώς δεν κράτησα καθόλου σημειώσεις για το διάστημα αυτό. Η Χίος ήταν το πρώτο ελληνικό νησί που γνώρισα και πολλά ήταν εκείνα που μου έκαναν εντύπωση: η ζεστασιά και η απλότητα των ανθρώπων, η ευσέβειά τους, οι ακολουθίες του εσπερινού, τις οποίες παρακολουθούσαν όλοι (αν και κατάκοποι) οι κάτοικοι του χωριού με το φαναράκι, το αλώνισμα με τα «βούδια» και την «λουκάνη», ο τρύγος και οι «πάτοι» τα καλοκαίρια, ο Αριούσιος οίνος, τα ρακοκάζανα, οι «κορμάδες» και η «κοπανιστή», τα κοινά χωράφια στο Κομμόνι της Αμανής, οι κρεμαστοί αργαλειοί και οι βεγγέρες (βραδυνές επισκέψεις). Και φυσικά η διάλεκτος με την παραστατικότητά της, τα ωραία αρχαιοπρεπή ουσιαστικά και μερικές αρχαίες καταλήξεις. Όλα αυτά προσπάθησα να τα μεταφέρω εδώ, παραθέτοντας και φωτογραφικό υλικό». Το βιβλίο αυτό είναι πράγματι ένας πολύτιμος θησαυρός για τα χωριά της Αμανής. Ιδιαίτερα για το χωριό μας και για το Άγιο Γάλας, αφού οι προσωπικές σημειώσεις που κράτησε στο ημερολόγιό του αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη τόσο για το εκπαιδευτικό σύστημα στη Β.Δ Χίο, στο μέσον του προηγούμενου αιώνα, όσο και για την κοινωνική ζωή των χωριών μας. Το έργο πλαισιώνεται από πλήθος φωτογραφιών που τράβηξε ό ίδιος, ιδιαίτερα από τη θητεία του στο Δημοτικό Σχολείο στο Άγιο Γάλας, αφού τότε απέκτησε δική του φωτογραφική μηχανή. Στο Δημοτικό σχολείο Κουρουνίων υπηρέτησε ως δάσκαλος τα σχολικά έτη και μετά την αποστράτευσή του τα σχολικά έτη και Αναφερόμενος στη σχέση του με τη Χίο και ιδιαίτερα με τα Κουρούνια στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου γράφει: «Αμέσως μετά την αποστράτευσή μου, ξαναγύρισα στην Χίο και ανέλαβα το μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Κουρουνίων κατά τα έτη (δυστυχώς για αυτό το σχολικό έτος δεν έχω σημειώσεις) και Η υπηρεσία αυτή άλλαξε την ζωή μου, αφού παντρεύτηκα Χιώτισσα, απέκτησα στενούς και μόνιμους δεσμούς με το νησί και έμεινα εκεί (με μικρές διακοπές) επί δώδεκα χρόνια, από το 1947 μέχρι το Η τύχη το έφερε, η μικρότερη αδελφή μου, Φαλιώ, να περάση τα γεράματά της στην Χώρα Χίου (στο σπίτι της κόρης της, εκπαιδευτικού, που πρωτοδιορίστηκε, παντρεύτηκε και εγκαταστάθηκε στην Χίο), όπου και ετάφη την Δ Έτσι απέκτησα δεσμούς ζωής με το νησί αυτό» Για τη σχέση του εκπαιδευτικού συστήματος με την κοινωνία της ελληνικής υπαίθρου, ο Παναγιώτης Κομπιλήρης, στο ίδιο αυτό εισαγωγικό σημείωμα γράφει: «Οι σελίδες του βιβλίου είναι κατά κάποιο τρόπο ένα χρονικό της δεκαετίας του Το βιβλίο είναι μια απλή καταγραφή στοιχείων και γεγονότων όπως τα έζησα εκείνη την εποχή. Γράφτηκε χωρίς αξιώσεις, αλλά με πολλή αγάπη για την Χίο και την επιθυμία να τονισθή το ήθος και η εργατικότητα των ανθρώπων της ελληνικής επαρχίας κατά την δεκαετία του 1950, να βοηθήση να θυμηθούν οι παλιοί την ζωή εκείνης της εποχής και τον τρόπο λειτουργίας των μονοθέσιων σχολείων της επαρχίας στα οποία εφοίτησαν, καθώς και να γνωρίσουν οι νέοι την βόρειο Χίο των γονέων και κυρίως των παππούδων τους. Θα πρέπη να τονισθή ότι εκείνη την εποχή, όπως σε όλα τα σχολεία της ελληνικής επαρχίας, έτσι και στα Βορειόχωρα της Χίου το σχολείο δεν ήταν αποκομμένο από την κοινωνία, στις κοινωνικές δραστηριότητες συμμετείχαν οι μαθητές και στις σχολικές οι κάτοικοι του χωριού. Εξάλλου υπήρχε πολύ στενή συνεργασία ανάμεσα στο σχολείο, την σχολική εφορεία, το κοινοτικό συμβούλιο και το εκκλησιαστικό συμβούλιο και πολύ συχνές ήταν οι συναντήσεις του δασκάλου του χωριού με τον πρόεδρο της σχολικής εφορείας, τον ταμία, τον γραμματέα και τους σχολικούς εφόρους, με τον πρόεδρο της κοινότητος και τα μέλη του κοινοτικού συμβουλίου καθώς και με τον ιερέα και τα μέλη του εκκλησιαστικού συμβουλίου για θέματα που αφορούσαν το σχολείο, αλλά και το χωριό γενικότερα». Το μικρό αυτό αφιέρωμα του Αυλόγυρου είναι ελάχιστος φόρος τιμής στη μνήμη του και ευλαβικό μνημόσυνο όλων των Κουρουνιωτών που έμαθαν τα πρώτα ψήγματα της γνώσης από τα χείλη του κι απ το παράδειγμα ζωής. Ευχαριστίες οφείλουμε στην κόρη του Ποτούλα, για την ευγενική προσφορά του Βιβλίου «ΧΙΑΚΑ -Από το ημερολόγιο ενός δασκάλου κατά την δεκαετία του 1950», καθώς και πολυτιμότατου ανέκδοτου υλικού, που ο Αυλόγυρος σε προσεχή φύλλα του θα δημοσιεύσει. Π.Ι.Μ

5 ΑΥΛΟΓΥΡΟΣ 5 ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑ ΔΟΥΚΑΣ Του Γιάννη Μιχαλάκη Γιάννης Τσαρούχης, είχε πει κάποτε πως Ο «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». Προφανώς, ο σημαντικός μας ζωγράφος δεν γνώριζε τι γίνεται στην Αμερική. Γιατί εκεί, όχι μόνο είσαι ό,τι δηλώσεις, αλλά μπορείς και να το τεκμηριώσεις με τα σχετικά πιστοποιητικά! Φτάνει να πληρώσεις το σχετικό παραδάκι. Ήμουν λίγων ημερών μετανάστης στη Νέα Υόρκη, όταν πήρα με το ταχυδρομείο έναν ογκώδη φάκελο. Ο αποστολέας του με πληροφορούσε ότι οι άνθρωποι της εταιρείας του είχαν ψάξει το γενεαλογικό μου δέντρο και είχαν ανακαλύψει ότι κατάγομαι από σόι ευγενών και ήταν πρόθυμοι να μου χορηγήσουν τα σχετικά πιστοποιητικά, αν τους έστελνα χίλια πεντακόσια δολάρια. Μέσα στο ίδιο φάκελο είχε και ένα βιβλίο με οικόσημα για να διαλέξω το δικό μου! Μετά την πρώτη έκπληξη που δοκίμασα, σκέφτηκα ότι θα είχε πλάκα να πάρω τον τίτλο του Δούκα ντε λα Κουρούνια! Τα χίλια πεντακόσια δολάρια όμως, ήταν απαγορευτικό ποσόν για τέτοιου είδους καλαμπούρια. Αν δεν έγινα όμως, Δούκας, έγινα παπάς! Θα μπορούσα να είχα γίνει Δεσπότης, ακόμη και αρχιεπίσκοπος. Μόνο που για τους τίτλους αυτούς θα έπρεπε να πληρώσω πενήντα ή εβδομήντα δολάρια αντίστοιχα, ενώ τον τίτλο του ιερέα τον πήρα με μόλις δέκα δολάρια! Τον τίτλο και την ταυτότητα αυτά δεν τα έβγαλα για καλαμπούρι αλλά για να επιβεβαιώσω ότι στην Αμερική Τ είσαι ότι δηλώσεις, ακόμη και ιερέας. ο 1981, ως δημοσιογράφος του «Εθνικού Κύρυκα» Νέας Υόρκης, έκανα μιαν έρευνα Η ταυτότητα που επιβεβαιώνει την ιερατική μου ιδιότητα! για τις ανεξάρτητες και παλαιοημερολογίτικες εκκλησίες, που υπήρχαν στην περιοχή. Η συγκομιδή ήταν πλούσια. Ανακάλυψα τριάντα περίπου τέτοιου είδους ναούς, οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν ως επικεφαλής τους, επισκόπους, αρχιεπισκόπους, ακόμη και Πατριάρχες! Ο ένας πατριάρχης ήταν παντρεμένος με δύο παιδιά! Κάθε χρόνο, των Θεοφανείων, έκανε την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού στο Μπάτερι Πάρκ της Νέας Υόρκης, όπου συγκέντρωνε αρκετούς ανίδεους περί τα χριστιανικά περίεργους Αμερικάνους. Ο άλλος ήταν αποσχηματισμένος ιερέας της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Στη Νέα Υόρκη είχε καταφέρει να πείσει μιαν αγαθή γερόντισσα ότι ένας άγιος πήγαινε τακτικά στον ύπνο του και του ζητούσε επίμονα να του χτίσει ναό στο μέρος που βρισκόταν το σπίτι της. Και με το πες, πες, κατάφερε να της το πάρει και να το μετατρέψει σε ναό. Τον τίτλο του Πατριάρχη των όπου γης παλαιοημερολογιτών τον πήρε από τις τοπικές αρχές του Κουήνς, όπου ζούσε. Όπως είναι γνωστό, στην Αμερική, μπορείς να πιστεύεις και να λατρεύεις όποιο Θεό θέλεις. Από το Σύνταγμα απαγορεύονται οι θρησκευτικές διακρίσεις. Αυτό το εκμεταλλεύονται κάποιοι «καπάτσοι» για να ζουν εις βάρος των αφελών. Ευκολία, όμως, υπάρχει και στην απόκτηση τίτλου σπουδών. Αντί να πάς στα πανεπιστήμια, να ξοδεύεις χρήματα και φαιά ουσία, μπορούσες (τότε, τουλάχιστον) να στείλεις χίλια πεντακόσια δολάρια σ ένα πανεπιστήμιο της Φλόριντα και να σου στείλει στο σπίτι σου ένα πτυχίο, και μάλιστα διδακτορικό. Θα μου πείτε: υπάρχουν αφελείς στην Αμερική να αγοράζουν τέτοιους τίτλους και ακόμη αφελέστεροι να τους πιστεύουν; Αφάνταστα πολλοί! Αυτό το απόδειξε περίτρανα ένας Έλληνας «κλαρινιτζής», ο οποίος παράλληλα με το κλαρίνο, αποφάσισε να παίξει και με μερικούς αφελείς. Ίδρυσε, λοιπόν, το τάγμα των ιπποτών του Αγίου Διονυσίου και άρχισε να μοιράζει τίτλους. Είχε εφοδιαστεί με όλα τα σύνεργα που απαιτούσε μια τέτοια αποστολή για να είναι εντυπωσιακή. Στολές, σπαθιά, παράσημα και τυπικό βγαλμένο από ταινίες ιπποτικού περιεχομένου. Το κωμικοτραγικότερο είναι ότι αρκετοί, πολιτειακής εμβέλειας πολιτικοί, οι οποίοι πίστευαν ότι έτσι μάζευαν «ψηφαλάκια» δέχονταν να γονατίσουν μπροστά του και να χρηστούν ιππότες του Αγίου Διονυσίου. Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου (Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον εστί) Σε πρόσφατη συζήτηση που είχα με παιδικό φίλο που ζει ως μετανάστης στις Ηνωμένες Πολιτείες, ανταλλάξαμε απόψεις για το μέλλον της ελληνικής ομογένειας. Για το μέλλον των παιδιών τους, για τα ελληνόπουλα της τρίτης γενιάς. Ρομαντικός εγώ, υποστήριζα με πάθος πως τα παιδιά αυτά έχουν όλα τα εφόδια να προοδεύσουν, να κρατήσουν ζωντανή την ελληνική παράδοση, να γίνουν ένα ζωντανό ελληνικό κύτταρο στην πέραν του Ατλαντικού Ήπειρο, να υπάρχει μια μικρή δυναμική Ελλάδα στην καρδιά της υπερδύναμης. Μια Ελλάδα που θα παίζει σημαντικό ρόλο στην Αμερικάνικη πολιτική, οικονομική και πολιτιστική ζωή. Μια Ελλάδα μακριά από τη Ελλάδα, που θα ενδιαφέρεται και θα προωθεί τα δίκαια αιτήματά της και θα χει τη δύναμη να ασκεί πιέσεις για να τα ικανοποιήσει. Ο συνομιλητής μου, «Ελληνάρα» με όλη τη σημασία της λέξης, κούνησε μελαγχολικά το κεφάλι του και μού πε: Φίλε, το χάσαμε το παιχνίδι. Λιγότερο τα παιδιά μας, αλλά τα εγγόνια μας είναι βέβαιο, πως την Ελλάδα θα τη βλέπουν μόνο ως τόπο διακοπών. Κι αυτό αν τους το επιτρέπουν τα οικονομικά τους. Όσο για τα παιδιά τρίτης γενιά δεν το συζητάμε! Αυτά θα ναι εντελώς Αμερικανάκια. Απλά θα ξέρουν πως οι ρίζες τους είναι από την Ελλάδα και τίποτα περισσότερο. Δεν θα χουν αυτή την αγάπη κι αυτό το πάθος που έχουμε εμείς και προσπαθούμε να το «μπολιάσουμε» και στα παιδιά μας. Τα περισσότερα δεν θα γνωρίζουν καν ελληνικά Αυτή η τελευταία διαπίστωση μ έκανε να νιώσω θλίψη βαθιά. Γιατί η άφρονη πολιτική της Μητροπολιτικής Ελλάδας, ανάγκασε τους γονείς αυτών των παιδιών να ξεριζωθούν και η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής σήμερα, θα τα οδηγήσει, αναπόφευκτα, στον αφελληνισμό τους. Η Ελλάδα είχε πάντα παιδιά της στη διασπορά. Πολλά και σημαντικά τα κέντρα του Ελληνισμού εκτός Ελλάδας στο παρελθόν. Αλεξάνδρεια, Κωνστάντζα, Οδησσός, Παρευξείνιες αποικίες και αλλού ήταν μικρές Ελλάδες μακριά από την κυρίως Ελλάδα. Κοινωνίες που διατήρησαν ζωντανή την ελληνικότητα και έπαιξαν σημαντικό ρόλο, ως Έλληνες, στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας που ζούσαν. Το πώς κατόρθωσαν να διατηρήσουν την Ελληνικότητά τους είναι γνωστό. Διατηρώντας ζωντανή την πίστη και την Ελληνική γλώσσα. Το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε και σήμερα, φίλοι συμπατριώτες μετανάστες. Και επειδή η ελληνική πολιτεία περί άλλων τυρβάζει μην περιμένετε από κεί βοήθεια. Όσοι πραγματικά νοιάζεστε να μη χάσουν τα παιδιά σας την ελληνικότητά τους πηγαίνετέ τα σε Ελληνικά σχολεία, επωμισθείτε το οικονομικό βάρος της εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας. Κάντε τα να την αγαπήσουν. Να νιώθουν υπερήφανα για τη γλώσσα τους. Μια γλώσσα που ζει τέσσερις χιλιάδες χρόνια τώρα, που έχει «δανείσει» όλες τις μεγάλες σύγχρονες γλώσσες με πάμπολλες λέξεις. Η Αγγλική, για παράδειγμα, έχει «δανειστεί» από την ελληνική πάνω από χίλιες πεντακόσιες λέξεις. Οι περισσότερες επιστημονικές έννοιες αποδίδονται με ελληνικές λέξεις. Αυτή τη γλώσσα κάντε την μητρική τους γλώσσα. Και είναι βέβαιο πώς αν την μάθουν καλά και την αγαπήσουν στο υπόλοιπο του βίου τους θα αισθάνονται Έλληνες! Ας γίνει λοιπόν, για όλους μονάχη έγνοια η γλώσσα μας Ο Αριούσιος

6 6 ΑΥΛΟΓΥΡΟΣ Αναδασμός στην Αμανή Μέσα της δεκαετίας του 60. Η γενιά των πατεράδων μας, πρόσφατα απαλλαγμένη από τα δεινά δύο πολέμων, του Iταλογερμανικού και του εμφυλίου, προσπαθούν να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους, να εκσυγχρονίσουν τους τρόπους καλλιέργειας της γης και επεξεργασίας των προϊόντων τους για να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Την εποχή εκείνη πρόεδρος του Γεωργικού Συνεταιρισμού Κουρουνίων ήταν ο πατέρας μου. Το τσαγκαράδικό του ήταν ο τόπος που γινόντουσαν τα συμβούλια του Συνεταιρισμού. Αυτά ως προς τον τύπο, γιατί στην πράξη οι συζητήσεις γινόντουσαν μεταξύ του προέδρου και του γραμματέα του Συνεταιρισμού, του αείμνηστου Βασίλη Κεφάλα και όσων συγχωριανών μας τύχαινε να βρίσκονται στο τσαγκαράδικο εκείνη την ώρα. Το να αφήσει κάποιος το χωράφι, τα ζωντανά του, τη σπορά ή το θέρισμα για να πάρει μέρος σε συμβούλιο γεωργικού συνεταιρισμού ήταν την εποχή εκείνη περιττή πολυτέλεια και για μερικούς, ακραίους, άσκοπη τεμπελιά. Ανάμεσα, λοιπόν, σε καλαπόδια και βακέτες, σε λάστιχα και καναβόσπαγγους, σε χνάρια και φόντια, σε ξυλόπροκες και βάρδουλα, γινόντουσαν θυελλώδεις συζητήσεις, για τις τιμές του λαδιού και των κορμάδων, για το αν ο Συνεταιρισμός αποκτήσει δικό του σύγχρονο ελαιοτριβείο, για τη δυνατότητα να οργώνουν τα χωράφια με μηχανικά μέσα και όχι με το παραδοσιακό Ησιόδειο ζευγάρι, για την εντατικοποίηση της αμπελοκαλλιέργειας και πλήθος άλλων μικρών και μεγάλων προβλημάτων, η επίλυση των οποίων, ενδεχομένως, να αποτελούσε ανασχετικό ανάχωμα στην ανεξέλεγκτη μαζική μετανάστευση. Παιδί, εγώ του Δημοτικού, ήμουν παρών σε πολλές απ αυτές τις συζητήσεις. Δεν είχα, βλέπετε, την τύχη που είχαν τα άλλα παιδιά του χωριού, να λείπουν κι οι δυο μου γονείς στα χωράφια και να γυρίζω λεύτερος να παίζω με την παλιοπαρέα μου στους δρόμους και τα σοκάκια του χωριού. Ο πατέρας με κρατούσε κοντά του ως μικρό παραγιό. Σ αυτές τις συζητήσεις, λοιπόν, άκουσα, τότε, το 64-65, για τη διάνοιξη αγροτικών δρόμων. Λέξη μαγική για την παιδική φαντασία μου, αφού στο χωριό υπήρχε ένας και μοναδικός δρόμος, όχι αγροτικός πολύ χειρότερος, όμως, από τους σημερινούς αγροτικούς. Ήταν αυτός η μόνη μας επικοινωνία με τον άλλο κόσμο. Τότε άκουσα για πρώτη φορά την άγνωστη για μένα λέξη «αναδασμός»! Τότε για πρώτη φορά οι γονείς μας σκέφτηκαν να αναδιατάξουν τις περιουσίες τους, να τις συγκεντρώσουν σε μεγαλύτερους κλήρους με ότι οφέλη συνεπάγεται Επιμέλεια Πέτρος Ι. Μοσχούρης αυτό για την αποδοτικότερη και ποιοτικότερη καλλιέργεια της γης. Θυμάμαι πως ο πατέρας μου κι ο κυρ Βασίλης ήταν από εκείνους που υποστήριζαν ένθερμα να γίνει ο αναδασμός. Μαζί τους και πολλοί άλλοι που έβλεπαν πως για να χει μέλλον αυτός ο τόπος κάτι ριζοσπαστικό πρέπει να γίνει. Υπήρχαν, φυσικά και οι καχύποπτοι, εκείνοι που σε κάθε εξέλιξη προτάσσουν άρνηση, βλέπουν ιδιοτέλεια στους πρωτεργάτες του εγχειρήματος και βάζουν το ατομικό πάνω από το γενικό συμφέρον. Επιχειρήματα του τύπου «εμένα το χωράφι στου «Τσόμπο», για παράδειγμα, μου τόδοκε, ο πατέρας μου γεροντομοίρι, και θα το χω μέχρι να πεθάνω» και παρόμοια, ήταν από εκείνα που συχνά προέβαλλαν όσοι ήταν αντίθετοι στην εφαρμογή του αναδασμού. Τελικά αναδασμός ποτέ δεν έγινε, αφού, εκείνοι που ήταν αντίθετοι φαίνεται πως ήταν περισσότεροι από εκείνους που ήθελαν να γίνει. Αν κρίνουμε την απόφασή τους σήμερα, με την ασφάλεια και την εμπειρία που μας παρέχουν τα πενήντα χρόνια περίπου που πέρασαν, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως η απόφασή τους εκείνη ήταν εσφαλμένη. Ακόμη και κανένα άλλο όφελος να μην αποκόμιζαν, είναι βέβαιο πως τα παιδιά και τα εγγόνια τους, σήμερα, θα είχαν στα χέρια τους τίτλους κυριότητας για τον κλήρο που τους ανήκε, θα γνώριζαν πού είναι το κτήμα τους στα Κουρούνια και στον Εγρηγόρο, θα γλύτωναν την γραφειοκρατικά επώδυνη διαδικασία του κτηματολογίου. Κάνουμε αυτή τη διαπίστωση, σήμερα, γιατί αγροτικοί δρόμοι, και μάλιστα πολλών χιλιομέτρων, έγιναν στις μέρες μας με γνωστά και επιβεβαιωμένα τα οφέλη από τη διάνοιξή τους (και για τους αγροτικούς δρόμους υπήρχαν και δυστυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν αντιρρήσεις) αλλά καμιά κίνηση δεν έχει γίνει προς την κατεύθυνση του αναδασμού. Το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι: Θα βοηθήσει ο αναδασμός το τόπο μας σήμερα; Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό θα πρέπει να κατανοήσουμε καλά τι είναι αναδασμός μέσα από την έγκυρη και επιστημονική θέση των ειδικών και όχι μέσα από τις φιλικές συζητήσεις στις ταβέρνες και τα καφενεία του χωριού. Απευθυνθήκαμε, λοιπόν, στον πλέον ειδικό που διαθέτει η παροικία μας, το γεωπόνο, φίλο Γιάννη Γ. Κεφάλα, ο οποίος είχε την καλοσύνη, όπως το κάνει πάντα, να εκπονήσει για τον «Αυλόγυρο» ένα τεκμηριωμένο επιστημονικό πόνημα που αφορά στον αναδασμό, το οποίο σας παραθέτουμε. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Σύγχρονες απόψεις για τον αναδασμό Του γεωπόνου Γιάννη Γ. Κεφάλα Τι είναι αναδασμός «Ο αναδασμός αποτελεί ένα εργαλείο για την αντιμετώπιση στο πρόβλημα του μικρού κλήρου. Το πρόβλημα του μικρού κλήρου προσδιορίζεται βασικά από δύο δυναμικά στοιχεία: την εξέλιξη της τεχνολογίας και την μεταβαλλόμενη έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης. Το πρόβλημα του μικρού κλήρου στα πλαίσια της ελληνικής γεωργίας, παρουσιάζει τις εξής τρεις βασικές αδυναμίες : Την μικρή έκταση και τον πολυτεμαχισμό την έλλειψη οριζόντιας και κάθετης οργάνωσης το χαμηλό επίπεδο τεχνικής αποτελεσματικότητας» Τα παραπάνω τονίζει σε ενδιαφέρουσα διπλωματική εργασία το 2009 η Ευαγγελία Μάρκου, φοιτήτρια της Σχολής Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, με επιβλέπουσα την λέκτορα Χρυσή Πότσιου, στην οποία παρουσιάζονται σημαντικά στοιχεία για την πορεία του θεσμού στην Ελλάδα, το νομοθετικό πλαίσιο, τις απαιτούμενες διαδικασίες κλπ. Το θέμα της διπλωματικής εργασίας είναι «Διερεύνηση καταλληλότητας των διαγραμμάτων των αναδασμών/ διανομών για το Εθνικό Κτηματολόγιο». Συνοπτικά, τονίζει η φοιτήτρια στη διπλωματική εργασία της, οι διαδικασίες και τα στάδια του αναδασμού όπως και οι αρμοδιότητες των εκτελεστικών οργάνων του είναι: 1. Ο καθορισμός των μη περιλαμβανομένων στον αναδασμό μερικότερων θέσεων της αναδιανεμητέας περιοχής, όπως άγονες εκτάσεις 2. Η πλήρης αποτύπωση των ιδιοκτησιών και η μερική αποτύπωση σε περίπτωση αγροκτημάτων που προέρχονται από αγροτική αποκατάσταση. 3. Η σύνταξη στο γραφείο των διαγραμμάτων και των κτηματολογικών πινάκων. 4. Η ποιοτική κατάταξη των αγροτεμαχίων. 5. Η δημοσίευση της ποιοτικής κατάταξης από την Επιτροπή Αναδασμού, για την υποβολή ενστάσεων εντός 10 ημερών. Ο αναδασμός αποτελεί ένα εργαλείο για την αντιμετώπιση στο πρόβλημα του μικρού κλήρου 6. Η δημοσίευση από την Επιτροπή Αναδασμού των διαγραμμάτων και κτηματολογικών πινάκων για είκοσι μέρες. 7. Ο καθορισμός των περιοχών αναδιανομής. 8. Η μελέτη του οδικού δικτύου και άλλων παράλληλων έργων. 9. Ο τρόπος διάταξης του νέου κτηματικού καθεστώτος. 10. Οι μεταφορές δικαιωμάτων από περιοχή σε περιοχή. 11. Η άνευ κληρώσεως παραχωρήσεις φυτειών, οικοδομημένων χώρων μονοτεμαχισμένων ιδιοκτησιών, περιπτώσεις δηλ. που έχουν ένα μόνο τεμάχιο σε όλο το αγρόκτημα. 12. Η υποβολή αιτήσεων για συγκρότηση ομάδων συγκληρώσεως. 13. Η προετοιμασία της κλήρωσης. 14. Η κλήρωση. 15. Η σύνταξη των πινάκων κατά περιοχή και κατά αύξοντα αριθμό κληρώσεως με τον αντίστοιχο δικαιούχο και το δικαίωμα που έχει να λαμβάνει σε κάθε περιοχή. Τα όργανα εφαρμογής του αναδασμού είναι η Επιτροπή Αναδασμού και η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, που συνεπικουρούνται από το Τοπογραφικό Συνεργείο. Το κύριο όργανο της Διοίκησης για την εφαρμογή του αναδασμού είναι η Επιτροπή Αναδασμού. Είναι όργανο συλλογικό και αποτελείται από υπηρεσιακά μέλη διαφόρων ειδικοτήτων (Τοπογράφοι, Διοικητικοί, Γεωπόνοι) και αντιπροσώπους των κτηματιών (λαϊκά μέλη). Το παράδειγμα άλλων χωρών Σε άλλες χώρες, όπως στη Γερμανία ο στόχος του αναδασμού ξεπερνά τους στόχους της γεωργίας και της δασοκομίας, καθώς περιλαμβάνει όλα τα απαιτούμενα μέτρα για τη βελτίωση των αγροτικών δομών και τη διατήρηση του τοπίου, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις οικολογικές λειτουργίες των αγροτικών περιοχών. Στην Ισπανία, ο αναδασμός γης λειτουργεί ως λύση, στον περιορισμό της χρήσης μοντέρνων γεωργικών τεχνικών που κάνουν την αγροτική παραγωγή οικονομικά δυνατή, εξαιτίας της ύπαρξης μικρών αγροκτημάτων. Στη Φιλανδία η νέα διαδικασία αναδασμού γης έχει αυξήσει τη ζήτηση για αναδασμό γης και έχει μειώσει το μέγεθος των πλάνων αναδασμού γης. Ο αναδασμός στην Κύπρο ως τώρα εφαρμόζεται ως μια προσπάθεια για να περιοριστεί ο κατακερματισμός της γης και να βελτιωθεί η προβληματική κατοχή των δικαιωμάτων γης. Στην Ελλάδα Ο Νόμος 674/77 έχει ως αντικείμενο την αναδιανομή της γης με σκοπό τη συγκέντρωση της πολυτεμαχισμένης ιδιοκτησίας των αγροτών και την κατάλληλη προσαρμογή των αγροτεμαχίων σε αναγκαστικούς αναδασμούς στα μεγάλα εγγειοβελτιωτικά έργα.

7 ΑΥΛΟΓΥΡΟΣ 7 Σύγχρονες απόψεις για τον αναδασμό Η όλη εργασία πραγματοποιείται αδαπάνως για τους κτηματίες με απλές και άκρως δημοκρατικές διαδικασίες τόσο κατά την κτηματογράφηση και κτηματολόγηση του αγροτικού χώρου, όσο και κατά τη διαδικασία αναγνώρισης και κατοχύρωσης δικαιωμάτων κυριότητας επάνω στην έγγειο ιδιοκτησία. Πέρα από τις ωφέλειες που προκύπτουν από την συγκέντρωση της ιδιοκτησίας και την προσαρμογή των νέων κτημάτων προς τα έργα, υπάρχει στον αναδασμό και ένα άλλο βασικό στοιχείο επεμβάσεως που δίνει ποικίλες δυνατότητες τεχνικών και εγγειοδιαρθρωτικών βελτιώσεων. Αυτό είναι η κατάργηση των παλαιών ορίων και η αποσυσχέτιση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας και των χρήσεων γης από συγκεκριμένο χώρο που επιτρέπει: 1. Διεργασίες στα ιδιοκτησιακά δικαιώματα όπως ρύθμιση, κατάργηση, ανασύσταση εμπραγμάτων δικαιωμάτων. Λύση συνιδιοκτησιών, εκκαθάριση ή μετατροπή δικαιωμάτων κλπ. 2. Ομοιογενή και ορθολογική κατανομή των γαιών σύμφωνα με τον προορισμό χρήσεως. 3. Δημιουργία προϋποθέσεων για την από κοινού γεωργική εκμετάλλευση και ομαδοποίηση. 4. Μελέτη και κατασκευή έργων εγγείων βελτιώσεων και κοινής ωφελείας, προσαρμοσμένα στα φυσικά και τεχνικά δεδομένα της περιοχής, ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό καθεστώς. 5. Προσαρμογή της χρήσεως γης σε προγράμματα χωροταξίας και η παραχώρηση εκτάσεων στο Δήμο ή Κοινότητα όπου εκτελείται ο αναδασμός, για έργα κοινής ωφέλειας. Σε όλα τα παραπάνω θετικά στοιχεία του αναδασμού το μόνο που αποτελεί συχνά τροχοπέδη, στην περίπτωση εκουσίων αναδασμών, είναι η άρνηση των αγροτών. Άρνηση, που προέρχεται από το γεγονός ότι ο αναδασμός επεμβαίνει στο μοναδικό πολλές φορές περιουσιακό στοιχείο τους. Προϋποθέσεις διενέργειας εκούσιου αναδασμού Στοιχειώδης αναδιανεμητέα περιοχή κηρύσσεται υπό εκούσιο αναδασμό με απόφαση του οικείου Νομάρχη, εφόσον υποβληθούν σε αυτόν είκοσι τουλάχιστον σχετικές αιτήσεις κτηματιών της περιοχής αυτής. Με την υποβολή των αιτήσεων καταρτίζεται πίνακας των κτηματιών και των εκτάσεων που ανήκουν σε αυτούς, από επιτροπή που αποτελείται από δύο μόνιμους υπάλληλους της Διεύθυνσης Γεωργίας και του Δημάρχου ή του Προέδρου της Κοινότητας ή των νομίμων αναπληρωτών αυτών. Ο πίνακας αυτός υπογράφεται από δύο τουλάχιστον μέλη της επιτροπής. Η απόφαση και ο πίνακας κοινοποιούνται στο Δήμο ή την Κοινότητα και τοιχοκολλούνται, με μέριμνα της Διεύθυνσης Γεωργίας, σε κεντρική θέση του Δήμου ή της Κοινότητας. Καλούνται όσοι από τους κτηματίες της περιοχής δεν επιθυμούν την εφαρμογή του αναδασμού να δηλώσουν με ατομική έγγραφη δήλωση τις τυχόν διαφωνίες με τον πίνακα, μέσα σε ένα μήνα. Όσοι δεν υποβάλουν έγγραφη δήλωση, μέσα στη μηνιαία προθεσμία, θεωρείται ότι αποδέχονται την εφαρμογή του αναδασμού. Μετά την πάροδο ενός μηνός καταρτίζεται από τη Διεύθυνση Γεωργίας, πίνακας των μη επιθυμούντων τον αναδασμό, κάνοντας κατά την κρίση της τις αναγκαίες διορθώσεις. Εάν οι μισοί από τους ιδιοκτήτες ή αυτοί που έχουν την μισή αναδιανεμητέα περιοχή δεν επιθυμούν τον αναδασμό, μετά την κατάρτιση των πινάκων, η Διεύθυνση Γεωργίας εισηγείται στο Νομάρχη την ανάκληση της απόφασης διενέργειας εκούσιου αναδασμού. Διαφορετικά, έχοντας την συγκατάθεση των ενδιαφερόμενων για αναδασμό (η οποία δεν γίνεται να ανακληθεί), εισηγείται την έκδοση αποφάσεως για διενέργεια εκούσιου αναδασμού στην περιοχή. Σε περίπτωση ενιαίου αναδασμού περιοχών πολλών Δήμων ή Κοινοτήτων, εκτελούνται επίσης οι παραπάνω ενέργειες, και ο υπολογισμός όσων δεν συμφωνούν μετά την κατάρτιση των πινάκων, γίνεται στο σύνολο αυτών ή της αναδιανεμητέας ενιαίας περιοχής. Οι αιτήσεις αναδασμού και οι δηλώσεις με τις διαφωνίες υποβάλλονται στην οικεία Διεύθυνση Γεωργίας, και απαιτείται σε αυτές η βεβαίωση του γνήσιου της υπογραφής. Υποχρεωτικός αναδασμός Ο υποχρεωτικός αναδασμός διενεργείται στις ακόλουθες περιπτώσεις: Εάν η αναδιανεμητέα περιοχή αποτελείται κατά πλειονότητα από εκτάσεις κλήρων των οποίων η οριστική διανομή δεν έχει κυρωθεί ή επιτελούν υπό αναμόρφωση πλημμελών οριστικών διανομών. Εάν ο αναδασμός επιβάλλεται λόγω εκτέλεσης αρδευτικών, αποξηραντικών και γενικά εγγειοβελτιωτικών έργων. Σε περιοχές που η υφιστάμενη μορφή της εγγείου ιδιοκτησίας παρεμποδίζει την εκτέλεση ή λειτουργία αντιδιαβρωτικών έργων ή έργων που προστατεύουν τις πεδινές περιοχές. Σε παραμεθόριες περιοχές. Σε περίπτωση διανομής γαιών του δημοσίου οπότε ο υποχρεωτικός αναδασμός γίνεται γύρω από την διανεμηθείσα έκταση. Αναδασμοί που έγιναν Το διάστημα , σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η συντάκτης της διπλωματικής εργασίας, περατώθηκαν αναδασμοί σε χωριά, συνολικής έκτασης στρεμμάτων. Από αυτούς: Εκούσιοι ήταν οι αναδασμοί σε 934 χωριά, συνολικής έκτασης στρεμμάτων. Υποχρεωτικοί ήταν οι αναδασμοί σε χωριά, συνολικής έκτασης στρεμμάτων. Όπως, προκύπτει, λοιπόν, το σύνολο των εκτελεσθέντων αναδασμών ανέρχεται σε στρέμματα έναντι των καλλιεργούμενων της χώρας. Επομένως, υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες για τη συνέχεια του προγράμματος. Σύνοψη στα καθ ημάς γενόμενα Ο αναδασμός λειτουργεί στη βάση της συγκέντρωσης της πολυτεμαχισμένης ιδιοκτησίας και τα ωφελήματα που έχουμε απ αυτόν είναι η άρση ακριβώς αυτών των μειονεκτημάτων της πολυτεμαχισμένης ιδιοκτησίας, που είναι: 1. η αποκατάσταση του αγροτικού οδικού δικτύου, 2. η κατασκευή εγγειοβελτιωτικών έργων και 3. η χορήγηση τίτλων κυριότητας. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την εφαρμογή του αναδασμού, όπως λειτουργεί σήμερα, είναι: 1. Δεν συνδυάζεται με υποχρεωτικό παράλληλο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης καλλιεργειών. 2. Δεν συνδέεται από την αρχή με πρόγραμμα δημιουργίας ομαδικών συνεταιριστικών γεωργικών εκμεταλλεύσεων. 3. Δεν λαμβάνονται από την αρχή μέτρα κατά της επανάληψης κατατμήσεων των αναδιανεμηθεισών ιδιοκτησιών. 4. Δεν εξετάζονται, ούτε λαμβάνονται υπόψη οι πραγματικές επαγγελματικές απασχολήσεις και ο τόπος διαμονής των κυρίων (ιδιοκτητών) της αγροτικής ιδιοκτησίας, ώστε να ληφθούν μέτρα υπέρ των πραγματικών αυτοκαλλιεργητών. 5. Δεν υπάρχει δευτεροβάθμιο όργανο εξέτασης παραπόνων στις αποφάσεις της Επιτροπής Αναδασμού. Για να αρθούν οι παραλήψεις που διαπιστώθηκαν στη μέχρι τώρα εφαρμογή του αναδασμού, τονίζει η συντάκτρια της μελέτης, ώστε αυτός να γίνει πραγματικά ένα εργαλείο για την εφαρμογή όλων των αναπτυξιακών προγραμμάτων στη γεωργία και να συνδεθεί οργανικά με το χωροταξικό σχεδιασμό και τον αγροτικό προγραμματισμό μιας αγροτικής περιοχής, σε συνδυασμό με την επίλυση του εγγειοδιαρθρωτικού προβλήματος της χώρας, ίσως χρειάζεται να γίνει νέος νόμος που να προβλέπει : 1. Την κατάργηση του διαχωρισμού των αναδασμών σε εκούσιους και σε υποχρεωτικούς. 2. Την εξασφάλιση αληθινής λαϊκής συμμετοχής στις διαδικασίες του Αναδασμού. 3. Η Επιτροπή Αναδασμού να γίνει πιο ευέλικτη με μείωση του αριθμού των μελών της 4. Τη δημιουργία δευτεροβάθμιας τριμελούς επιτροπής εξέτασης ενστάσεων σε τυχόν εμμονή των δικαιούχων σε αιτήματα τους που απορρίφθηκαν πρωτόδικα. 5. Την αύξηση της μέσης ιδιοκτησίας των αυτοκαλλιεργητών με την καθιέρωση κατάλληλων θεσμικών μέτρων. 6. Το συνδυασμό του αναδασμού με προγραμματισμό των καλλιεργειών 7. Την εκτέλεση τέλος του αναδασμού μέσα από τις διαδικασίες του Ενιαίου Εθνικού Κτηματολογίου. Τα προβλήματα και οι προτάσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω αφορούν κυρίως νομικά θέματα στη διαδικασία του αναδασμού. Όσον αφορά το τεχνικό μέρος τα προβλήματα που υπάρχουν σχετίζονται με τη μη ύπαρξη ορόσημων και αρχείου συντεταγμένων των άκρων των γεωτεμαχίων οπότε δεν μπορεί να γίνει έλεγχος. Συνοψίζοντας την αναφορά μας στον αναδασμό, πρέπει να τονίσουμε ότι, το εργαλείο του αναδασμού στην Ελλάδα, θα πρέπει να ακολουθεί το ρεύμα που κυριαρχεί στην Ευρώπη. Στόχος του αναδασμού κρίνεται απαραίτητο να είναι: Η υποστήριξη της προσπάθειας για την ανάπτυξη της αγροτικής γης Η δημιουργία ανταγωνιστικής γεωργίας στην περιοχή Η μείωση της αυξανόμενης ανισότητας μεταξύ αστικών περιοχών και αγροτικής γης λόγω του φαινομένου της αστικοποίησης Η βελτίωση της ποιότητας της αγροτικής γης μέσω βελτιώσεων στη αγροτική παραγωγή την απασχόληση, τις υποδομές το περιβάλλον και Η βελτίωση του στεγαστικού θέματος. ********************** Θέλουμε και δημόσια να ευχαριστήσουμε θερμά το φίλο Γιάννη Κεφάλα για την ιδιαίτερα διαφωτιστική και εμπεριστατωμένη αναφορά του στο τι ισχύει σήμερα στη χώρα μας για τον αναδασμό. Εξ ίσου σημαντική είναι και η αναφορά του για το τι συμβαίνει σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες τόσο του Νότου (Ισπανία, Κύπρος) όσο και του Βορρά (Γερμανία, Φιλανδία) στον τομέα της αναδιανομής της αγροτικής γης. Η εποικοδομητική σύγκριση σίγουρα μπορεί να μας ωφελήσει. Το ερώτημα που αιωρείται, για μας τους Αμανίτες, εξακολουθεί να είναι ένα: Γιατί πρέπει να ξεκινήσουμε μια τέτοια διαδικασία αναδασμού, τη στιγμή, μάλιστα, που οι περισσότεροι από μας δεν ζούμε απ αυτά τα κτήματα; Επιτρέψτε μας να καταθέσουμε την άποψή μας, όχι ως ειδικοί αλλά ως Αμανίτες που αγαπάμε τον τόπο και πονάμε για το κατάντημά του. Θεωρούμε πως σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο, είναι αναγκαία η αναδιανομή της αγροτικής γης στα χωριά μας. Η δική μας γενιά μόλις και με τα βίας γνωρίζει τα χωράφια που μας άφησαν οι γονείς και οι παππούδες μας. Τα παιδιά μας θα έχουν πλήρη άγνοια γι αυτή τους την περιουσία, με δεδομένη μάλιστα την σχεδόν καθολική έλλειψη τοπογραφικών και τίτλων κυριότητας στα μέρη μας. Αν ο αναδασμός τη δεκαετία του 60 ήταν το εργαλείο που μπορούσε να κρατήσει τους Αμανίτες στον τόπο τους, (εργαλείο που, δυστυχώς, ποτέ δε αξιοποίησαν οι πρόγονοί μας με συνέπεια να ερημωθούν τα χωριά μας) σήμερα είναι το εργαλείο που θα διασφαλίσει την όποια περιουσία κληρονομήσαμε από τους γονείς μας σ αυτό τον τόπο. Είναι βέβαιο πως η νέα δημοτική αρχή θα επιτελέσει ανεκτίμητο έργο στα χωριά της Αμανής αν αναλάβει μια εκστρατεία ενημέρωσης των συντοπιτών μας για τα οφέλη που θα αποκομίσουν τόσο οι ίδιοι όσο και ο τόπος γενικότερα από την αναδιανομή της αγροτικής γης. Αν μπει οδηγός και μπροστάρης στον αγώνα για να γίνει το συντομότερο δυνατόν αναδασμός στα μέρη μας. Ο «Αυλόγυρος» καταθέτει την πρόταση αυτή. Ελπίζουμε ο σπόρος που ρίξαμε να βρει γόνιμο έδαφος και να καρποφορήσει σύντομα για το κοινωνικό καλό πρωτίστως μέσα στο οποίο είναι ενταγμένο και το ατομικό συμφέρον του καθενός.

8 8 ΑΥΛΟΓΥΡΟΣ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ Είχα την τύχη και τη τιμή να λάβω από τον κ. Νίκο Δ. Χαρτουλάρη, το άξιο λόγου πόνημά του με τίτλο: «Ο Δάσκαλος Δημήτρης Χαρτουλάρης και το εκτός έδρας έργο του», των Χιακών εκδόσεων «άλφα πι». Δεν ξέρω αν είμαι ο κατάλληλος να ασχοληθεί με την παρουσίαση ενός τέτοιου βιβλίου. Το επιχειρώ, με τις ισχνές μου δυνατότητες, γιατί η λέξη «δάσκαλος» μοιάζει σε εμένα, σαν κάτι μαγικό. Για την ασημότητά μου, μετά τη θεία λέξη «Μάνα», το «δάσκαλος» περικλείει προσφορά, μάθηση, παράδειγμα προς μίμηση, λειτούργημα αλλά και τίτλο τιμής. Το Χριστό, τιμητικά «δάσκαλο» τον προσφωνούσαν. Ο Φίλος μου καπετάν Δημήτρης Μελαχροινούδης, με είχε προϊδεάσει σχετικά. Φυσικά όσοι συνεργάστηκαν για την δημιουργία του βιβλίου, αποτελούν εγγύηση επιτυχίας. Το δείγμα γραφής του σεμνού κυρίου Χαρτουλάρη, εγνωσμένης ιστορικής αξίας. Την επιμελήτρια του έργου, κ. Κ. Ρουκανά, την γνωρίζω από δημοσιεύσεις εφημερίδων για θέματα πολιτισμού και από την καλή μαρτυρία του συνοδοιπόρου μου καπετάν Δημήτρη Μελαχροινούδη. Από την ποιότητα του έργου που επιμελήθηκε, πιστεύω πως είναι κεφάλαιο για τα πολιτιστικά της Χίου. Τα αποσπάσματα από τη «ΧΙΑΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ», θυμίζουν σε όλους μας το μεγάλο κενό που άφησε με τη διακοπή της έκδοσής της. Εγνωσμένης ευαισθησίας και ποιότητας η όλη προσφορά της κ. Γεωργίας Λουκά Μίτση. Η σελιδοποίηση της κ. Δέσποινας Καρατζά πιστεύω ότι ικανοποιεί και τον ποιο απαιτητικό αναγνώστη. Οι εκδόσεις «άλφα πι» κάνουν υπερήφανους όλους τους Χιώτες με τους τίτλους και την ποιότητα, συναγωνιζόμενες πανελλαδικά, κολοσσιαίου μεγέθους εκδοτικούς οίκους. Θέλοντας να σκιαγραφήσει το έργο του «δάσκαλου» πατέρα του, ξεκινά με το «Γλωσσικό ζήτημα» και τη προσήλωσή του στην γλώσσα του λαού τη δημοτική! Φυσικά και η αρχή γίνεται με τον Μεγάλο Χιώτη της διασποράς τον Γιάννη Ψυχάρη και τους αγώνες του. Ακολουθεί κατάθεση ομιλιών, προς τους γονείς και τους μαθητές του, με την ευκαιρία διαφόρων σχολικών εκδηλώσεων. Μέσα στις σταθερές αξίες της διδασκαλικής ζωής του ξεχωρίζουν η θρησκευτική προσήλωσή του. Ο ξεκάθαρος φιλόλαος λόγος του παιδαγωγού που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους. Τι λογής δάσκαλος θα ήταν αν δεν αγαπούσε τα παιδιά; Σε χρόνια δύσκολα και φτωχά, πίστευε σε μια καλύτερη ζωή, με την καλλιέργεια της παιδικής ψυχής και του πνεύματος μέσω της μόρφωσης, για αυτό το λόγο, έγραψε αρκετά παραμύθια και διηγήματα για παιδιά, τα οποία παρουσιάζονται ανά κείμενο με όμορφες εικονογραφήσεις. Τα διαβάζω και ξαναγίνομαι παιδί, ξυπνώντας μου μνήμες. Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο, στάθηκα στην σελίδα 161όπου ο τίτλος «ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ». Αυτό το βιβλιαράκι «σταθμός», για την «Χιοκεντρική» εξέλιξή μου, το αγόρασα αρκετά νέος από το βιβλιοπωλείο Κασσιώτη. Μέσα από τις σελίδες του τα ιστορικά και τα αρχαιολογικά του κεντρίσματα, μπολιάστηκα με την αγάπη τη λατρεία και το πάθος του ερευνητή που υπεραγαπά και θέτει σε πρώτη θέση την πατρίδα του μαζί με τα προσφιλή του πρόσωπα. Ειλικρινά, δε γνωρίζω πόσα τεύχη είχα εφοδιαστεί κατά καιρούς και τα χάριζα σε φίλους για να γνωρίσουν την Μυροβόλο πατρίδα μας. Ακολούθως, φωτογραφίες τευχών κάνουν Το εξώφυλλο του βιβλίου του Ν. Χαρτουλάκη «Ο δάσκαλος Δημήτρης Χαρτουλάκης και το εκτός έδρας έργο του» των χιακών εκδόσεων «Αλφα πι» γνωστά στον αναγνώστη τα σχολικά βοηθήματα που έκδωσε. Αρκετές μεστές ουσίας σελίδες, παρουσιάζουν το παιδαγωγικό και λογοτεχνικό έργο του ακούραστου δάσκαλου Δημήτρη Χαρτουλάρη. Κάθε σελίδα ξυπνά μνήμες σε όλους εμάς τους μεσήλικες και κάτι παραπάνω. Ποια χείλη δε ψέλλισαν τραγουδιστά ή ψιθυριστά, σε κάποια στιγμή της ζωής τους «Εσύ σαι ένας ήλιος φεγγάρι λαμπερό» ή «Εις το βουνό ψηλά εκεί» ή «Αν μεθώ κι αν πέφτω κάτω κι αν λασπώνομαι» ή το «Εμένα μου το είπανε ανθρώποι μερακλήδες» που αναφέρονται στα διάφορα ηθογραφήματά του. Διαβάζοντάς τα, με έφεραν νοητά σε άλλη διάσταση. Γύρισα χρόνια πίσω. Με έκαναν να ζήσω σε μια Χίο και μια εποχή που χάθηκαν για πάντα. Σαν ποιο επίκαιρο των εποχών και των δύσκολων καταστάσεων που αναίτια μας ζούμε σας παραθέτω μερικούς στοίχους από τη σελίδα 172 : «Όλα τα ντέρτια, ντέρτια ναι κι όλ οι καημοί, καημοί ναι μα σαν τη σκατοπαραδιά, Άλλος καημός δεν είναι Αλήθεια, όσοι έχουμε ασχοληθεί με το γλωσσάρι του τόπου μας, δεν έχουμε ρίξει έστω και μια ερευνητική ματιά σε όσες σημειώσεις κατάθετε, κυρίως στη «Χ. Ε», ο δάσκαλος μύστης; Αμ τα ονόματα και τα παρατσούκλια; Πόσο όμορφα ηχούν στα αυτιά μας λέξεις που δεν ακούμε πια μακριά από τον τόπο μας στην αφιλόξενη και εχθρική πρωτεύουσα των Ελλήνων. «Βιτώρια», «Γρίλης», «Μαριγώ η Ξυλάραινα», «Κωνσταντής Ταντάνας», «Ψοφακαμάτης», «Σιδερής» ή το «Σουρέλλος» και τόσα άλλα εύηχα μα τόσο άγνωστα στους συνανθρώπους της γειτονιάς μας, έστω και αν όλων η ομιλούμενη γλώσσα είναι η Ελληνική. Οι σελίδες , περικλείουν μια μεγάλη μορφή των γραμμάτων Πανελλήνιας διάστασης. Ένα μεγάλο αδικημένο Κορυφαίο Παιδαγωγό τον Χιώτη, Μιχάλη Παπαμαύρο, εξέχοντα παιδαγωγό, από τους πρωτεργάτες για την ανασύσταση της εκπαίδευσης αμέσως μετά την απελευθέρωση. Οι μαύρες εποχές του εμφύλιου αδελφοκτόνου σπαραγμού, ελπίζουμε πως πέρασαν παντοτινά. Ας μη ξεχνάμε ότι το υπουργείο παιδείας, σε πρόταση του Σχολικού Συμβουλίου του Γυμνασίου Bολισσού για την ονοματοθεσία του σχολείου είχε προτείνει να δοθεί το όνομα του Mιχάλη Παπαμαύρου. Η πρόταση αυτή είχε γίνει ομόφωνα αποδεκτή και από το Δημοτικό Συμβούλιο Aμανής και από τη Νομαρχιακή Επιτροπή Παιδείας Xίου, αλλά δυστυχώς απορρίφθηκε από την αρμόδια υπηρεσία του YΠEΠΘ. Δυστυχώς τα «ταμπού» η «άγνοια» και οι «διαχωρισμοί» παραμένουν. Θυμάμαι, πριν αρκετά χρόνια στη Χώρα, σε ένα φεστιβάλ νεολαίας η ΚΝΕ, έκανε μια εκδήλωση στον κήπο, για τον «Μεγάλο Βολισσιανό». Γύρισα όλα τα Βιβλιοπωλεία για να βρω το βιβλίο του κ. Σακελλαρίου «Μιχ. Παπαμαύρος», (εκδ. «Gutenberg» 1985) Άγνοια. Έλεγα το όνομα του κορυφαίου παιδαγωγού στον τόπο του και όλοι με κοίταγαν περίεργα. Με τη βοήθεια του συντοπίτη του κ. Νικολάου Σ. Χαλκιά έγραψα αρκετά άρθρα στην εφημερίδα «η Αμανή» με μοναδικό σκοπό τη δικαίωσή του αλλά και να τον κάνω γνωστό στο ευρύ κοινό του νησιού μας. Πιστεύω ότι η τιμητική αναφορά του Παπαμαύρου, στις σελίδες αυτού του εξαιρετικού βιβλίου θα συμβάλει στην μνήμη αυτού του ξεχασμένου και αδικημένου «Μύστη». Θεωρώ υποχρέωση της ταπεινότητάς μου και μόνο για αυτή την αναφορά του να απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον συγγραφέα! Το διαπαιδαγωγικό έργο του ακούραστου δάσκαλου ολοκληρώνεται με την παρουσίαση των θεατρικών έργων του. Ενώ το βιβλίο ολοκληρώνεται με το τι έγραψαν για κείνον στην αναγγελία του θανάτου του. Πιστεύω ακράδαντα, ότι στη χορεία των αρκετών εκλεκτών βιβλίων που κοσμούν την Χιακή βιβλιογραφία, το συγκεκριμένο θα καταλάβει ξεχωριστή θέση και θα κατακτήσει τις ψυχές των φιλιστόρων αναγνωστών. Η συγκινησιακή φόρτιση που μου προκάλεσε η συχνή αναφορά στην «ΧΙΑΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ», και την προ ετών διακοπή της έκδοσης των «ΧΙΑΚΩΝ ΧΡΟΝΙΚΩΝ», τις οποίες θεωρώ πλήγμα για την ιστορία και τον πολιτισμό της Χίου, μου δίδουν το θάρρος να ζητήσω από τους ανά την υφήλιο συμπατριώτες μας να στηρίξουν με κάθε τρόπο τον απρόσκοπτη συνέχεια των : «ΠΕΛΙΝΝΑΙΟΥ» της «ΧΙΟΝΗΣ» και της «ΔΑΦΝΗΣ». Επίσης θέλω να εκφράσω τον εντυπωσιασμό μου από την προσφορά της Καλλιμασιάς στα πολιτιστικά δρώμενα του Μυροβόλου νησιού μας. Διατηρεί θέση πρωτοπόρα και ξεχωριστή που δικαιωματικά κρατά εδώ και πολλά χρόνια μεταξύ των χωριών του νησιού μας! Μεταφραζόμενη δε σε έργα, αποδεικνύει τον οραματισμό και την δημιουργικότητα των άξιων παιδιών της, παράδειγμα προς μίμηση για όλους εμάς τους υπόλοιπους Χιώτες. Εξαίρεση το άλλο φωτεινό παράδειγμα, αυτό των ξεχασμένων και αποψιλωμένων από ανθρώπινο δυναμικό χωριό των Κουρουνίων στη Βόρεια Χίο. Για άλλη μια φορά οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στις εκδόσεις «άλφα πι» αλλά κυρίως στον κ. Ν. Δ. Χαρτουλάρη, για αυτό το παράθυρο γνώσης και μνήμης που άνοιξε διάπλατα. Για τις ιστορικές μαρτυρίες μα και τις παιδικές και σχολικές αναμνήσεις που μας χάρισε απλόχερα. Καλή Συνέχεια! Μιχάλης Γ. Καριάμης

9 ΑΥΛΟΓΥΡΟΣ 9 Κουρούνια - Ωραίο της Χίου μικρό χωριό, απλό και φυλαγμένο, ως είσ από την θάλασσα κι απ την στεριά κρυμμένο, πες μου, τί τάχα σου λειψε για να σαι ευλογημένο; πως γλύτωνες μες στους καιρούς απολησμονημένο; μήπως γιατί ήσουν πάντοτε από αγίους ζωσμένο; - Ναί! από δεξιά ο «Άγιος μου», επιστήθια ηγαπημένος, ο ίδιος ο Σωτήρας μου από βορρά με βλέπει κι η Παναγιά η Παγούσαινα από ψηλά με σκέπει. Ο Καβαλλάρης δυτικά σαν κάστρο παραστέκει και χαμηλά από την θάλασσα η Αγια-Βαρβάρα στέκει, φρουρός ακοίμητος ενάντια στους κουρσάρους. Είναι η θεία χάρη τους πού ετύφλωνε τα μάτια τόσων αδυσώπητων εχθρών, Αγαρηνών κουρσάρων, που απ της Κορώνειας τον καιρό αδιάκοπα επερνούσαν και μ άφηνε ανέπαφο κι αμόλυντο να υπάρχω. Περνούσαν και δεν μ έβλεπαν, εδώ πού είμαι χτισμένο, στην βορεινή την λαγκαδιά της Ἀμανής χωσμένο... Ο θεριεμένος πλάτανος με την γλυκειά καμπάνα πόσα και πόσα είδανε εξαίσια πανηγύρια, γαλαζοκόκκινες ποδιές και κίτρινα μαντήλια που στον αυλόγυρο έμοιαζαν με κάμπον ανθισμένο... -Τι ήταν, λοιπόν, που σου λειψε για να σαι ευλογημένο; -Τίποτε! τίποτε ποτέ δεν ζήλεψα κι αυτό τα λέει όλα! Ωραίο της Χίου μικρό χωριό, απλό κι ευτυχισμένο... ************ Το ποίημα αυτό για το χωριό μας, έγραψε στις 12 Νοεμβρίου 2003, ο αείμνηστος δάσκαλος Παναγιώτης Κομπιλήρης, που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας. Το δημοσιεύουμε ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του. Μας το παραχώρησε ευγενικά η κόρη του Ποτούλα, μαζί με άλλο πολύτιμο υλικό που αναφέρεται στο χωριό μας, από το προσωπικό του αρχείο, το οποίο ο Αυλόγυρος θα δημοσιεύσει σε επόμενα φύλλα. Την ευχαριστούμε θερμά. Σημείωση: Το ποίημα είναι γραμμένο στην πολυτονική γραφή και διατηρεί την ιστορική ορθογραφία. Για τεχνικούς λόγους το δημοσιεύουμε σε μονοτονική γραφή, διατηρήσαμε, όμως, την ιστορική του ορθογραφία Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Κ Α ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ Την Κυριακή 22 Αυγούστου 2010, στον ιερό ναό του Τιμίου Προδρόμου στη Μυτιλήνη ο Γιάννης Καραντάνης και η Μαίρη Παπαδημητρίου βάφτισαν το κοριτσάκι τους και του έδωσαν το όνομα Παρασκευή. Στους ευτυχείς γονείς, τους παππούδες και τις γιαγιάδες ο «Αυλόγυρος» εύχεται να τους ζήσει Το Σάββατο, 18 Σεπτεμβρίου 2010, στον ιερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Σαρωνίδας ο Τάκης Κατσαρός και η Βίκυ Ελιμνιώτη βάφτισαν το κοριτσάκι τους και του έδωσαν το όνομα Κυριακή-Στυλιανή. Στους ευτυχείς γονείς, τους παππούδες και τις γιαγιάδες ο «Αυλόγυρος» εύχεται να τους ζήσει. Την Κυριακή, 30 Ιανουαρίου 2011, στον ιερό ναό του Αγίου Ισιδώρου στο Long Island ο Γρηγόρης Κ. Σπανός και η Χριστίνα Σπανού βάφτισαν το αγοράκι τους και του έδωσαν το όνομα Γεώργιος. Στους ευτυχείς γονείς, τους παππούδες και τις γιαγιάδες ο «Αυλόγυρος» εύχεται να τους ζήσει. ΓΑΜΟΙ Το Σάββατο, 18 Σεπτεμβρίου 2010, στον ιερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Σαρωνίδας έκαναν το γάμο τους ο Τάκης Ν. Κατσαρός με τη Βίκυ Ελιμνιώτη. Ο Αυλόγυρος τούς εύχεται κάθε ευτυχία στην καινούργια τους ζωή. ********** Να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι ο Αυλόγυρος δημοσιεύει τις κοινωνικές εκδηλώσεις τών συγχωριανών μας που υποπίπτουν στην αντίληψη τών μελών τής συντακτικής επιτροπής. Είναι φυσικό, όμως, πολλά κοινωνικά γεγονότα να μη γίνονται γνωστά στα μέλη τής συντακτικής επιτροπής. Αν θέλετε οπωσδήποτε να δημοσιευθεί κάποιο κοινωνικό γεγονός που σάς αφορά, παρακαλούμε να απευθύνεστε στα μέλη της συντακτικής επιτροπής τού Αυλόγυρου ή στα μέλη τού Δ.Σ. τού Συλλόγου ή στείλτε μας ένα γράμμα στη διεύθυνση της εφημερίδας μας ********** Π Ρ Ο Σ Φ Ο Ρ Ε Σ Οικονομική ενίσχυση για τον «Αυλόγυρο» Οι παρακάτω συγχωριανοί και φίλοι μας προσέφεραν διάφορα ποσά για τον «Αυλόγυρο»: 1 Ίδρυμα Σίμου Αντωνίου Πέτρος 20 3 Αντωνίου Στέφανος 20 4 Ανώνυμος Αρακάς Μιχάλης & Ειρήνη 20 6 Βουρνούς Βασίλειος 20 7 Βουρνούς Γιώργος 30 8 Γκέκας Χαράλαμπος 20 9 Γλεντή-Ξανθάκου Ελένη Δημητρίου Μαρία Ζύμαρης Ευάγγελος Κατσαρός Σπυρίδων Κατσαρός Σωτήριος Κεφάλας Γ. Νίκος Μαλλάς Νικόλαος στη μνήμη πρεσβ. Βαρβ. Μαλλά Μαλλάς Νικόλαος στη μνήμη Σταμάτη Μαλλά Μιχαλάκη Ελένη & Ευτυχία Μιχαλάκη Κυριακή στη μνήμη Παναγιώτη Μιχαλάκη Παντελέων Μανώλης Παπαδημητρίου Δημήτριος Παπαδημητρίου Μαίρη & Καραντάνης Γιάννης Περτέσης Νικόλαος & Αικατερίνη Σπανού Μαίρη Σταματινός Κώστας & Μαρία Τζεφεράκος Γιώργος Τσίγκανος Ηλίας & Ευγενία Τσουπάκης Μαθιός Ψυλλής-Ψυλλίδης Κων/νος 40 Το Δ.Σ του Συλλόγου μας και η Συντακτική Επιτροπή της Εφημερίδας μας σας ευχαριστεί θερμά γιατί με τις προσφορές σας μπορεί να εκδίδεται τακτικά και απρόσκοπτα. * * * * * Οικονομική ενίσχυση για τον «Φ.Ο.Κ.» Οι παρακάτω συγχωριανοί και φίλοι μας προσέφεραν διάφορα ποσά για τον Φιλοπρόοδο Όμιλο Κουρουνίων Χίου: Στη μνήμη Σεβαστής Μιχάλου 1 Ποδιάς Βασίλης & Μαρία 20 2 Κοτσάτου Ν. Ιωάννα 20 Στη μνήμη Βασιλείου Κεφάλα 3 Ποδιάς Βασίλης & Μαρία 20 4 Κοτσάτου Ν. Ιωάννα 20 Το Δ.Σ του Φ.Ο.Κ. σας ευχαριστεί θερμά για τις προσφορές σας * * * * * Οικονομική ενίσχυση για τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Εγρηγόρου Οι παρακάτω συγχωριανοί και φίλοι μας προσέφεραν διάφορα ποσά για τον τοπικό Πολιτιστικό Σύλλογο Εγρηγόρου 1. Χιονάς Σωτήρης Σιταρά Μ. Καλλιόπη 20 Στη μνήμη Δημητρίου Καρυάμη 3. Λιάπης Σωτήρης & Χαρούλα 20 Το Δ.Σ του Πολιτιστικού Συλλόγου Εγρηγόρου σας ευχαριστεί θερμά για τις προσφορές σας. * * * * * Οικονομική ενίσχυση για την αναμόρφωση και επέκταση του Κοιμητηρίου Κουρουνίων Οι παρακάτω συγχωριανοί και φίλοι πρόσφεραν για την αναμόρφωση και την επέκταση του κοιμητηρίου Κουρουνίων τα παρακάτω ποσά: 1 Ίδρυμα Σίμου Κατσαρού Ρίτσα Ξανθουδάκης Μιχάλης 500 Στη μνήμη Παναγιώτη Κομπιλήρη 4 Ζαννής Βασίλης Μιχαλάκης Γ. Ιωάννης 50 6 Ρεκλείτη-Ζαννή Αργυρώ 50 Τα μέλη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής σας ευχαριστούν θερμά για τις προσφορές σας. * * * * * ΔΙΟΡΘΩΣΗ Στο προηγούμενο φύλλο δημοσιεύσαμε από παραδρομή, ότι η προσφορά των 100, του φίλου δικηγόρου Κώστα Ψυλλή- Ψυλλίδη, έγινε για τον Αυλόγυρο αντί του ορθού που είναι ότι έγινε για την αναμόρφωση του Δημοτικού Σχολείου Κουρουνίων. Για το λάθος μας αυτό ζητάμε την κατανόησή του.

10 10 ΑΥΛΟΓΥΡΟΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΙΟ Η Αμανή μετά τις εκλογές Μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο που μας πέρασε. Μια αναμέτρηση στην οποία, υποτίθεται, πως οι πολίτες κλήθηκαν να επιλέξουν τους αρίστους της τοπικής κοινωνίας για να διαχειριστούν τις τύχες του Δήμου, της κοινότητας, της γειτονιάς τους. Μόνο που η κεντρική πολιτική σκηνή μετέτρεψε την εκλογή των τοπικών αρχόντων σε δημοψήφισμα αποδοχής της πολιτικής της κυβέρνησης. Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών θα κληθούν να ασκήσουν τα καθήκοντά τους σε ένα νέο αυτοδιοικητικό χάρτη στο πλαίσιο της εφαρμογής του σχεδίου «Καλλικράτης», που είναι άγνωστο ακόμη τόσο στους ίδιους όσο και στους δημοτικούς υπαλλήλους οι οποίοι θα κληθούν να το εφαρμόσουν. Άγνωστοι και αβέβαιοι, φυσικά, είναι και οι πόροι που θα διαθέτουν οι Δήμοι, λόγω της οξύτατης οικονομικής κρίσης που διέρχεται η Χώρα. Σ αυτό το διοικητικά θολό και οικονομικά αβέβαιο περιβάλλον, θα κληθούν να εφαρμόσουν την πολιτική τους οι νέοι τοπικοί άρχοντες. Αίσθησή μας είναι, και μακάρι να διαψευστούμε, πως υπ αυτές τις συνθήκες η δύσμοιρη Αμανή δεν έχει ελπίδα ούτε προοπτική ανάπτυξης. Η νέα δημοτική αρχή, είναι βέβαιο, πως θα αντιμετωπίσει επιτακτικά προβλήματα σε πολυπληθέστερες περιοχές του νησιού. Στην επίλυση των προβλημάτων αυτών, είναι φυσικό, πως θα εστιάσει την προσοχή της και θα διαθέσει τον, έτσι κι αλλιώς, περιορισμένο προϋπολογισμό της. Κάτω απ αυτές τις συνθήκες η εφαρμογή του σχεδίου «Καλλικράτης» δεν μπορεί να εμφυσήσει τον άνεμο αισιοδοξίας που συνοδεύει κάθε νέα εκλογή. Πολύ δε περισσότερο, όταν οι νεοεκλεγέντες τοπικοί άρχοντες είναι πρόσωπα γνωστά και δοκιμασμένα στις θέσεις αυτές για πολλά χρόνια. Η αισιοδοξία συνεπώς, που κομίζει το νέο, το άγνωστο που συνοδεύει την εκλογή νέου προσώπου, δεν υφίσταται για τον τόπο μας. Το αίσθημα αισιοδοξίας για την Αμανή έχει περιοριστεί στο ελάχιστο και για έναν ακόμη λόγο. Στο πρόσφατο παρελθόν, με την εφαρμογή του σχεδίου «Καποδίστριας», η Αμανή αυτοδιοικούμενη και διαχειριζόμενη σύμφωνα με τις ανάγκες της τα σημαντικά κονδύλια που εισέρευσαν στο Δήμο στις τρείς περιόδους εφαρμογής του, δεν κατόρθωσε να μπει σε τροχιά ανάπτυξης. Να θυμίσουμε πως τον τότε Δήμαρχο Αμανής Γιώργο Χρίτη και νυν Αντιδήμαρχο Χίου υπεύθυνο για θέματα Αμανής, περιστοίχιζε ένας σημαντικός αριθμός συμβούλων αντιπροσωπευτικός όλων των κοινοτήτων που συνενώθηκαν. Σήμερα στην περιφέρεια της Αμανής αναλογεί μόλις ένας ακόμη σύμβουλος, ο κ. Παντελής Ξυδιάς. Με ποια λογική, λοιπόν, τώρα, με λιγότερα πρόσωπα και ακόμη λιγότερα κονδύλια η Αμανή θα αναπτυχθεί; Καταθέτουμε αυτές τις σκέψεις για να καταδείξουμε πόσο δυσοίωνες είναι οι προοπτικές για τον τόπο μας. Το κάνουμε όμως, και για ένα ακόμη λόγο. Για να ευαισθητοποιήσουμε όλους για τη σωτηρία της Αμανής. Είναι γνωστή η αγάπη των Αμανιτών για τα χωριά τους. Η ανέχεια και οι επιτακτικές βιοτικές ανάγκες, τους οδήγησαν στις στράτες της ξενιτειάς. Η ψυχή και η καρδιά τους, όμως, έμεινε στα πλάγια της Αμανής. Σ αυτή την αγάπη στηρίζουμε τις όποιες ελπίδες υπάρχουν για τον τόπο. Είναι το μόνο ικανό όπλο για να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα ζωής στα χωριά μας. Αυτή την αγάπη οφείλουν να εκμεταλλευτούν οι νεοεκλεγμένοι δημοτικοί άρχοντες. Στο χέρι τους είναι να το πράξουν! Τα αποτελέσματα των Δημοτικών εκλογών Ο Δήμος Χίου εξέλεξε από την πρώτη Κυριακή το νέο του Δήμαρχο στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 2010 και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο. Συγκεντρωτικά τα αποτελέσματα των Δημοτικών εκλογών για το Δήμο Χίου ήταν: ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗ ΧΙΟ/Λαμπρινούδης Πολύδωρος Ψήφοι: , Ποσοστό 59,43%, Έδρες: 25 ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗ/ Χαλιορής Ιωάννης Ψήφοι: 8.886, Ποσοστό 31,51%, Έδρες: 12 ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΗΜΟΥ ΧΙΟΥ/ Σκούφαλος Μάρκος Ψήφοι: 2.556, Ποσοστό 9,06%, Έδρες: 4 Στην περιφέρεια της Αμανής τα αποτελέσματα ανά συνδυασμό ήταν: ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗ ΧΙΟ/Λαμπρινούδης Πολύδωρος Ψήφοι: 836, Ποσοστό 62,02% Ο νέος Δήμαρχος Χίου Πολύδωρος Λαμπρινούδης Ο νέος Αντιδήμαρχος Χίου, υπεύθυνος για την Αμανή, Γεώργιος Χρίτης ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗ/ Χαλιορής Ιωάννης Ψήφοι: 469, Ποσοστό 34,79% ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΗΜΟΥ ΧΙΟΥ/ Σκούφαλος Μάρκος Ψήφοι: 43, Ποσοστό 3,19% Τέλος, στο εκλογικό τμήμα Κουρουνίων τα αποτελέσματα ήταν: Εγγεγραμμένοι: 404, Ψήφισαν: 107 Έγκυρα: 103, Ακυρα: 4, Λευκά: 0 ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗ ΧΙΟ/Λαμπρινούδης Πολύδωρος, Ψήφοι:65 ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗ/Χαλιορής Ιωάννης, Ψήφοι: 25 ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΗΜΟΥ ΧΙΟΥ/ Σκούφαλος Μάρκος, Ψήφοι: 13 Επανεξελέγη, στη θέση του Τοπικού Συμβούλου για τα Κουρούνια και τον Εγρηγόρο ο κ. Φίλιππος Βουρνούς. Τέλος, μεγάλα ήταν τα ποσοστά της αποχής, όπως σε όλη την Ελλάδα, και στη Χίο. Οι εγγεγραμμένοι ήταν , ψήφισαν: Το ποσοστό αποχής ήταν 51,51%. Τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών για την περιφέρεια Βορείου Αιγαίου (συμπεριέλαβε τις πρώην Νομαρχίες Ικαρίας, Λέσβου, Λήμνου, Σάμου και Χίου) κρίθηκαν σε δύο γύρους. Οι συνδυασμοί που αναδείχθηκαν στις δύο πρώτες θέσεις στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων ήταν: ΙΣΧΥΡΟ ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ με υποψήφιο περιφερειάρχη τον Αθανάσιο Γιακαλή και ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ με υποψήφιο περιφερειάρχη τον Παύλο Βογιατζή. Ο συνδυασμός του κ. Γιακαλή πήρε την πρώτη Κυριακή ψήφους, ποσοστό: 36,26% και τη δεύτερη Κυριακή ψήφους, ποσοστό 50,77% και κατέλαβε 25 Έδρες. Ο συνδυασμός του κ. Βογιατζή πήρε την πρώτη Κυριακή ψήφους, ποσοστό: 38,28% και τη δεύτερη Κυριακή ψήφους, ποσοστό 49,23% και κατέλαβε 11 Έδρες. Τις υπόλοιπες πέντε έδρες της περιφέρειας κατέλαβαν οι συνδυασμοί: ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ Β. Αιγαίου 3 έδρες, ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ 1 έδρα και ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ 1 έδρα. Πρώτος Αντιπεριφερειάρχης Χίου εκλέχθηκε ο κ. Κώστας Γανιάρης. Τα μέλη της Συντακτικής Επιτροπής του Αυλόγυρου εκφράζουν τα συγχαρητήριά τους στους Δημοτικούς Συμβούλους για την εκλογή τους και τους εύχονται κάθε επιτυχία στο έργο που αναλαμβάνουν σε περιόδους που οι συγκυρίες δεν είναι καθόλου ευνοϊκές. Οι σελίδες του Αυλόγυρου, όπως πάντα, θα είναι ανοιχτές σε άρθρα και ανακοινώσεις των αιρετών αρχόντων. Ο Αριούσιος στ «Αρμόλια» Αττικής Σε μια δύσκολη οικονομικά εποχή, όπου ο συναγωνισμός στην οινοποιητική αγορά είναι εξαιρετικά σκληρός, ο «Αριούσιος οίνος» σιγά αλλά σταθερά εισέρχεται και σε ταβέρνες της Αττικής. Συγκεκριμένα την Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου και την Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου, τα κρασιά της «Αριούσιος Α.Ε.» έκαναν την επίσημη πρώτη τους στο πολυτελές εστιατόριο «Αρμόλια» του συμπατριώτη μας Πέτρου Σφηκάκη, που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία Χαλανδρίου. Τα λευκά ξηρά «Οινάνθης» και «Αριουσία Χώρα», καθώς και το ερυθρό ξηρό «Αυστηρός», συνόδευσαν τα εξαιρετικά πιάτα των σεφ του εστιατορίου και χάρισαν γευστικές απολαύσεις στους θαμώνες του και σε όσους βρέθηκαν ειδικά εκεί για τις βραδιές του «Αριούσιου». Σημεία πώλησης του «Αριούσιου» Πολλοί αναγνώστες μας, ιδιαίτερα οι κάτοικοι της Αττικής, που δοκίμασαν τα κρασιά της «Αριούσιος Α.Ε.» και ενθουσιάστηκαν με την ποιότητα, τη γεύση και το άρωμά τους, ζήτησαν να μάθουν πού μπορούν να τα προμηθευτούν στην Αθήνα. Είναι γνωστό σε όλους ότι το καλό κρασί συχνά δεν παράγεται σε μεγάλες ποσότητες. Σ αυτή την κατηγορία ανήκουν και τα κρασιά του τόπου μας. Η ποσότητα παραγωγής, συνεπώς, δεν είναι τέτοια που να επιτρέπει τη ευρεία διακίνησή τους σε πολλά σούπερ μάρκετ και κάβες. Για τους αναγνώστες όμως του «Αυλόγυρου» δημοσιεύουμε παρακάτω τα σημεία πώλησης στην Αττική καθώς και τις ταβέρνες και τα εστιατόρια που μπορείτε να συνοδεύσετε τα απολαυστικά εδέσματα με τα εξαιρετικά Σιγά αλλά σταθερά τα κρασιά της «Αριούσιος» εισέρχονται και στην οινοποιητική αγορά της Αττικής κρασιά της Αριούσιος Α.Ε.. Γενικός Αντιπρόσωπος για την Αττική είναι το δίκτυο καταστημάτων CHIOS SHOP, Θ. & Κ. ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ Ο.Ε. (Φωκίωνος 4 & Γούναρη, Πειραιάς Τηλ , Fax , tsikla@otenet.gr όπου μπορεί κάποιος να προμηθευτεί σε χονδρική ή λιανική πώληση ακόμη και μέσω e-shop. Επίσης μπορείτε να τα προμηθευτείτε και από: «Mastiha Shop», σε όλο το δίκτυο καταστημάτων «Μαρκάκης», Ζαχαροπλαστείο, στην Περικλέους 20, Αιγάλεω, (τηλ ) Κι ακόμα Στα Carrefour της Τήνου και της Σύρου Και στο e-shop e-anemos.gr Tέλος μπορείτε να τα απολαύσετε στα παρακάτω εστιατόρια και ταβέρνες: «Άμμος», Ψαροταβέρνα, στην Ακτή Κουμουνδούρου 60, Μικρολίμανο (τηλ ) «Αρμόλια», Μοντέρνα ψαροταβέρνα, στην Κεντρική Πλατεία Χαλανδρίου (τηλ ) «Αχινός»,Cafe-Μεζεδοπωλείο, Ακτή Θεμιστοκλέους 51, Πειραϊκή, Πειραιάς, τηλ , «Γιάντες», Εστιατόριο, στη Βαλτετσίου 44, Αθήνα, (τηλ ) «Ιστιοπλοϊκός», Cafe-Restaurant, Ακτή Μικρολίμανου, Πειραιάς, τηλ , «Κόλλιας», Ρεστοράν για ψάρι, στην Λεωφ. Συγγρού 303 & Δημοσθένους, Π. Φάληρο, (τηλ ) «Μπαχάλικο», Μουσικό μεζεδοπωλείο, στην Ακτή Κουμουνδούρου 60, Μικρολίμανο (τηλ ) «Πισίνα», Pool Bar Restaurant, Ακτή Θεμιστοκλέους 25, Φρεατίδα, Πειραιάς, τηλ , info@pisinacafe.gr «Ταξιδεύοντας», Ψαροταβέρνα, στην Πλάτωνος 72, Κερατσίνι, (τηλ ) «The Place», Ιταλική κουζίνα, στην Κεντρική Πλατεία Χαλανδρίου (τηλ )

11 ΑΥΛΟΓΥΡΟΣ 11 ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΙΟ Πλακόστρωση στο Φτενάδο Ολοκληρώθηκαν, στα μέσα του περασμένου Νοεμβρίου, τα έργα πλακόστρωσης του δρόμου του Φτενάδου, που ξεκινά κάτω από το ιατρείο και τελειώνει στα σπίτια του Νεαμονίτη. Το έργο έγινε με συγχρηματοδότηση του Δήμου Αμανής (κάλυψε το 50% περίπου της δαπάνης ) και των κατοίκων του χωριού μπροστά από τα σπίτια των οποίων περνά ο συγκεκριμένος δρόμος. Ιωάννου του Θεολόγου είναι ο χώρος όπου παρασκευάζεται το παραδοσιακό κατσικοπίλαφο που προσφέρεται στα πανηγύρια μας σε όλους όσους τιμούν με την παρουσία τους τη μνήμη του Αγίου και προστάτη του χωριού μας. Η μακροχρόνια χρήση και η εξέλιξη σε υλικά και τεχνογνωσία επιβάλουν την επισκευή των μαγειρείων έτσι ώστε να γίνουν λειτουργικά και να πληρούν τις προϋποθέσεις για την εξυπηρέτηση των σύγχρονων αναγκών. Για το λόγο αυτό η Εκκλησιαστική Επιτροπή αποφάσισε την επισκευή των μαγειρείων. Ήδη τα έργα έχουν ξεκινήσει και προχωρούν με γοργούς ρυθμούς. Υπολογίζεται ότι το αργότερο μέχρι τέλος Απριλίου θα έχουν ολοκληρωθεί για να είναι έτοιμα στο πανηγύρι της 8ης Μαΐου. Οι πρωτοχρονιάτικες γιορτές του Φ.Ο.Κ. και του Πολιτιστικού Συλλόγου Εγρηγόρου. Την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων και του νέου έτους τα χωριά μας έχουν τους λιγότερους κατοίκους από κάθε Ολοκληρώθηκε η πλακόστρωση στο δρόμο κάτω από το ιατρείο μέχρι του Νιαμονίτη. Εδώ στη φάση κατασκευής Οι πληροφορίες μας αναφέρουν πως άλλαξε η αισθητική της περιοχής με την πλακόστρωση του δρόμου. Το ψυχρό και άχρωμο τσιμέντο έδωσε τη θέση του στην πέτρα, στην ευαισθησία και το μεράκι των μαστόρων που την τοποθέτησαν. Ας γίνει στόχος όλων μας, το αργότερο μέσα στην επόμενη δεκαετία να στρωθούν απ άκρη σ άκρη όλοι οι δρόμοι των χωριών μας. Ενώθηκε ο δρόμος του Κάτω Χωριού με τον παραποτάμιο Ένα ακόμη έργο, όνειρο πολλών γενιών Κουρουνιωτών, ολοκληρώθηκε το Φθινόπωρο που μας πέρασε. Πρόκειται για την ένωση του δρόμου του Κάτω Χωριού με τον δρόμο του ποταμού που καταλήγει στη θάλασσα. Ένα έργο που αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες, αν αναλογιστεί κανείς την μορφολογία του εδάφους στην περιοχή και τις αντιδράσεις ορισμένων ιδιοκτητών μέσα από τα χωράφια των οποίων αναγκαστικά έπρεπε να περάσει ο δρόμος. Αναμνηστική φωτογραρία από την κοπή της πίτας του Φ.Ο.Κ. Διακρίνονται το μέλος του Δ.Σ. κα Άννα Βουρνού, ο πατήρ Παν. Σκυριώτης, η ταμίας κ. Ευγενία Ασλανίδη και ο πρόεδρος κ. Νίκος Κεφάλας άλλη εποχή του χρόνου. Αυτή την εποχή περισσότερο από κάθε άλλη του χρόνου οι ηλικιωμένοι κάτοικοί τους, έχουν ανάγκη από εκδηλώσεις αγάπης και ζεστασιάς. Εκδηλώσεις που να τους υπενθυμίζουν ότι δεν είναι μόνοι τους, ότι κάποιοι τους θυμούνται και ενδιαφέρονται γι αυτούς. Με την έννοια αυτή οι πρωτοχρονιάτικες γιορτές που οργανώνουν οι τοπικοί Σύλλογοι είναι πολύ σημαντικές. Απόδειξη γι αυτό αποτελεί το γεγονός ότι στις πρωτοχρονιάτικες γιορτές που οργάνωσαν ο Φιλοπρόοδος Όμιλος Κουρουνίων Χίου και ο Πολιτιστικό Σύλλογος Εγρηγόρου συμμετείχαν πολλοί συγχωριανοί και φίλοι των Συλλόγων τόσο από την πόλη τη Χίου, αλλά και από την Αθήνα. Χρονικά πρώτη ήταν η γιορτή του Φιλοπρόοδου Ομίλου Κουρουνίων Χίου που έγινε στις 16 Ιανουαρίου 2011 στην ανακαινισμένη αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δημοτικού Σχολείου Κουρουνίων. Ενώθηκε ο δρόμος του Κάτω Χωριού με τον παραποτάμιο. Πολλά και σημαντικά τα οφέλη από το έργο αυτό. Μειώνεται σημαντικά η απόσταση μέχρι τη θάλασσα (με το νέο δρόμο η απόσταση Κάτω Χωριό Αγαλάτου είναι λιγότερο από τέσσερα χιλιόμετρα ενώ από τον υπάρχοντα δρόμο η διαδρομη ξεπερνούσε τα οκτώ χιλιόμετρα). Έχουν τη δυνατότητα πλέον όσοι το επιθυμούν να πάνε με τα πόδια μέχρι τα Αγαλάτου, απολαμβάνοντας μια μαγευτική διαδρομή ανάμεσα στα αιωνόβια πλατάνια του ποταμού. Μειώνεται σημαντικά η χιλιομετρική απόσταση για τα χωράφια που βρίσκονται πάνω από την ανατολική όχθη του ποταμού με ότι αυτό συνεπάγεται στην εποχή μας που το κόστος της βενζίνης είναι δυσβάστακτο. Τέλος το σημαντικότερο όφελος για το χωριό είναι ότι έχει μια δεύτερη οδό διαφυγής σε περίπτωση κινδύνου. Τα όποια μικρά ή μεγάλα προβλήματα έχει ο νέος αυτός δρόμος (προβλήματα αναμενόμενα αφού οι κλίσεις από τη διαμόρφωση του εδάφους είναι μεγάλες) πιστεύουμε πως με διορθωτικά έργα στο μέλλον θα αποκατασταθούν. Σημαντικό είναι πως το έργο έγινε και ήδη οι κάτοικοι του χωριού το χρησιμοποιούν. Επισκευή των μαγειρείων Για χρόνια ο χώρος των μαγειρίων της εκκλησίας του Αγίου Ο Αντιδήμαρχος Αμανής κ. Γιώργος Χρίτης επιδίδει τον έπαινο στην Παρασκευή Τσουμπή. Διακρίνονται ακόμη ο πρόδρος του Φ.Ο.Κ. κ. Νίκος Κεφάλας και το μέλος του Δ.Σ. Γιάννης Κ. Σιταράς. Παρά το κρύο και την πυκνή ομίχλη που επικρατούσε εκείνη την ημέρα, που περισσότερο με βορειοευρωπαϊκό παρά με μεσογειακό έμοιαζε το τοπίο η αίθουσα γέμισε σχεδόν ασφυκτικά. Στα μέλη και τους φίλους του Συλλόγου ευχήθηκε ο πρόεδρός του κ. Νίκος Κεφάλας. Τη γιορτή τίμησε με την παρουσία του ο Αντιδήμαρχος Χίου υπεύθυνος για θέματα Αμανής κ. Γιώργος Χρίτης και Από την κοπή της πίτας του Συλλόγου των Εγρηγορια-νών. Διακρίνονται ο πρόεδρος κ. Θανάσης Καρυάμης και ο π. Παναγιώτης Σκυριώτης τοπικοί σύμβουλοι από γειτονικά χωριά. Σ αυτή τη γιορτή έχει θεσπιστεί να βραβεύο-νται τα παιδιά των συγχωριανών μας που πέτυχαν να εισαχθούν στα ανώτατα και ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Χώρας και παρίστανται στη γιορτή. Παρούσα ήταν η Παρασκευή Τσουμπή το γένος Παντελάκη, που πέτυχε να εισαχθεί στο τμήμα Αισθητικής και Κοσμετολογίας του ΤΕΙ Αθηνών. Τον έπαινο επέδωσε ο Αντιδήμαρχος κ. Γιώργος Χρίτης Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την κοπή της πίτας. Καλότυχος της χρονιάς ήταν ο Αντιδήμαρχος κ. Χρίτης, στον οποίο προσφέρθηκε ως αναμνηστικό δώρο από το Σύλλογο μια εικόνα του Αγίου Ιωάννου. Ανάλογη ήταν η προσέλευση και στην κοπή του πολιτιστικού Συλλόγου των Εγρηγοριανών, που έγινε την Κυριακή 30 Ιανουαρίου μετά τη Θεία Λειτουργία. Παρά το τσουχτερό κρύο πολλοί ήταν εκείνοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Συλλόγου τόσο από την πόλη της Χίου όσο και από την Αθήνα και γέμισαν την αίθουσα του παλιού σχολείου. Στους καλεσμένους τους ο Σύλλογος πρόσφερε κεράσματα. Καλότυχη της χρονιάς,που βρήκε το φλουρί της πίτας, ήταν η Πόπη Σιταρά. Ολοκληρώθηκε η μελέτη για το κοιμητήριο Η αναδιαμόρφωση του κοιμητηρίου των Κουρουνίων προέκυψε ως επιτακτική ανάγκη τα τελευταία χρόνια, για την εξοικονόμηση περισσοτέρων τάφων. Ατελείωτες ώρες συζητήσεων έχουν γίνει για το θέμα αυτό τόσο ατομικά όσο και σε δημόσιους χώρους. Σε πολλές συνελεύσεις τόσο του τοπικού Συλλόγου, όσο και του Συλλόγου της Αττικής η διαμόρφωση του κοιμητηρίου για την εξοικονόμηση νέων τάφων ήταν κυρίαρχο θέμα. Ώσπου συστάθηκε μια επιτροπή για την επι-σκευή και αναδιαμόρφωση του κοιμητηρίου Κουρουνίων, με τη σύμφωνη γνώμη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής η οποία «τρέχει» τις διαδικασίες για το έργο αυτό. Όπως σε κάθε μεγάλο έργο στο χωριό μας έτσι και σ αυτό την ευθύνη για την σύνταξη της μελέτης ανέλαβε ο συγχωριανός πολιτικός μηχανικός και πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Κουρουνιωτών Εγρηγοριανών Χίου Αττικής Γιάννης Π. Κυριακάκης. Μετά από επιτόπιες επισκέψεις και τοπογραφικά που συνέταξαν τοπογράφοι μηχανικοί, το τεχνικό γραφείο του κ. Κυριακάκη εκπόνησε τη μελέτη του έργου. Σύμφωνα μ αυτή τη μελέτη με την επισκευή και αναδιάρθρωση του νεκροταφείου θα εξοικονομηθεί χώρος για 14 νέους τάφους. Η επιτροπή αναμόρφωσης του Νεκροταφείου έχει δρομολογήσει τις διαδικασίες για τη λήψη προσφορών από τους εργολάβους της περιοχής για την εκτέλεση του έργου. Όπως σε κάθε μεγάλο έργο έτσι και σ αυτό ο μεγάλος χρηματοδότης είναι η αγάπη των Κουρουνιωτών της διασποράς (εσωτερικού και εξωτερικού) για τον τόπο τους. Σ αυτή την αγάπη στηρίξαμε όλα όσα έγιναν στο χωριό μας και ποτέ δεν μας πρόδωσε. Αντίθετα μας έκανε περήφανους για τον τόπο καταγωγής μας. Τέλος η επιτροπή αναμόρφωσης του Νεκροταφείου υπενθυμίζει σε όλους τους Κουρουνιώτες ότι: Η αγορά δικαιώματος αναγραφής ονομάτων στην πλάκα του ομαδικού τάφου στο νεκροταφείο Κουρουνίων, αφορά οποιονδήποτε επιθυμεί να αναγράψει τα ονόματα των προγόνων του, που κείτονται είτε στα Κουρούνια είτε εκτός του χωριού. Για ένα όνομα η τιμή έχει ορισθεί στα 300 και για δύο στα 500. Τα έσοδα θα χρησιμοποιηθούν για την αναμόρφωση του χώρου του νεκροταφείου. Η επιτροπή αναμόρφωσης ευχαριστεί τους συγχωριανούς μας, που αισθάνονται την ανάγκη της συμμετοχής τους στο έργο.

12 12 ΑΥΛΟΓΥΡΟΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ Ο.Χ.Σ.Α Η παιδική γιορτή του Συλλόγου Η Κυριακή 5/12/2010 ήταν αφιερωμένη στους μικρούς φίλους του Συλλόγου. Ο Σύλλογός μας πραγματοποίησε την καθιερωμένη παιδική γιορτή για τα παιδιά των μελών του και των συγχωριανών μας. Η πρωτοχρονιάτικη γιορτή του Συλλόγου Το ηλιόλουστο πρωινό, την Κυριακή 23 Ιανουαρίου ήταν σύμμαχος για τους Κουρουνιώτες και Εγρηγοριανούς της Αττικής να σπεύσουν μαζικά στην πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση του Συλλόγου. Η οικονομική κρίση ανάγκασε το συμβούλιο να εγκαταλείψει τη φιλόξενη αίθουσα του παραλιακού ξενοδοχείου με τη θαυμάσια, ανεμπόδιστη θέα στο Σαρωνικό, που για χρόνια φιλοξενούσε αυτή την εκδήλωση και να την πραγματοποιήσει στην αίθουσα «TERRA VERDE», που βρίσκεται στον Πάρκο Ηρώων στον Ταύρο. Σ αυτή την όμορφη γιορτή οι Αθηναίοι Κουρουνιώτες και Εγρηγοριανοί, έχουν την ευκαιρία να θυμηθούν τον τόπο καταγωγής τους, να βρεθούν με τους συγχωριανούς τους, να αναπολήσουν τα νιάτα τους, να καμαρώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους, να Η καθιερωμένη αναμνηστική φωτογραφία μετά το τέλος της προβολής. Πρόσωπα φωτεινά χαμογελαστά που υπόσχονται ένα λαμπρό μέλλον για το Σύλλογό μας Πιστοί στο Χριστουγεννιάτικο ραντεβού τους οι μικροί μας φίλοι, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Συλλόγου και συναντήθηκαν, όπως είχε οριστεί, λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι στην είσοδο του Ευγενιδείου Ιδρύματος. Στη συνέχεια είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τον κλασικό έργο «Μικρός Πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί, σε μια μαγική προβολή σε ψηφιακή μορφή. Η προβολή αυτή ήταν μια από τις προγραμματισμένες προβολές του Πλανητάριου για τα φετινά Χριστούγεννα. Με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρακολούθησαν οι μικροί φίλοι του Συλλόγου το κλασσικό αριστούργημα του Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί με την μαγεία που προσφέρουν οι σύγχρονες τεχνολογικές δυνατότητες του Πλανητάριου. Με την προβολή αυτή πολλοί γονείς είχαν την ευκαιρία να ξαναγίνουν παιδιά και να παρακολουθήσουν ένα διαχρονικό κλασσικό έργο. Μετά το τέλος της προβολής, στο φιλόξενο χώρο της εισόδου του Πλανητάριου, ο Σύλλογος πρόσφερε στους μικρούς του φίλους το καθιερωμένο συμβολικό πρωτοχρονιάτικο δώρο τους. Αξίζουν, πιστεύουμε, θερμά συγχαρητήρια τα μέλη του Δ.Σ. για την απόφασή τους να προσφέρουν στα παιδιά των μελών και των συγχωριανών μας πρωτίστως το πνευματικό αυτό δώρο, που αναβαθμίζει το επίπεδο και την αισθητική τους, και να βάλει σε δεύτερη μοίρα τα συνηθισμένα καταναλωτικά δώρα με τα οποία βομβαρδίζονται αυτές τις μέρες και τα οποία στην ουσία τίποτα δεν προσφέρουν σε χορτασμένα από τέτοια δώρα παιδιά. ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΑΥΛΟΓΥΡΟ» Υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες μας πως ο Αυλόγυρος εκδίδεται και διανέμεται δωρεάν. Τα οικονομικά του Συλλόγου μας, όμως, είναι τέτοια που δεν μας επιτρέπουν να μη δεχόμαστε, αυθόρμητες και μερικές φορές συγκινητικές προσφορές των αναγνωστών μας. Όσοι, λοιπόν, επιθυμείτε να προσφέρετε κάποιο ποσόν για τα λειτουργικά έξοδα της έκδοσης, μπορείτε να το κάνετε καταθέτοντάς το στους παρακάτω λογαριασμούς: Για καταθέσεις σε Ευρώ ( ) Αρ. λογαριασμού: ΙΒΑΝ GR BIC : PIRBGRAA Στην τράπεζα Πειραιώς Για καταθέσεις σε Δολάρια ($) USA Αρ. λογαριασμού: ΙΒΑΝ GR BIC : PIRBGRAA Σε όλες τις τράπεζες Να σημειώσουμε πως αν επιθυμείτε να δημοσιευθεί το όνομά σας στις προσφορές για τον Αυλόγυρο, θα πρέπει οπωσδήποτε να δηλώνετε το όνομα του καταθέτη όταν κάνετε την κατάθεση. Τα μέλη του Δ.Σ. και τα μέλη της συντακτικής επιτροπής σας ευχαριστούν θερμά για τις μέχρι σήμερα προσφορές σας. Τα παιδιά των συγχωριανών μας που πέτυχαν να εισαχθούν στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, που βράβευσε ο Σύλλογος. Διακρίνονται από αριστερά Βαγγέλης Χατζηχριστοδούλου, Μαρία Αντωνίου, Ειρήνη Σπανού και Μάριος Κεφάλας. ανταλλάξουν τις γιορτινές ευχές πρόσωπο με πρόσωπο, να σφίξουν τα χέρια, να ανοίξουν τις αγκαλιές και τις ψυχές τους στους συγχωριανούς και τους παιδικούς τους φίλους, που οι αδυσώπητοι ρυθμοί της πόλης δεν τους το επιτρέπουν να το κάνουν συχνά. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Αμανίτης (από την Πισπιλούντα) βουλευτής Χίου Κωστής Μουσουρούλης, ο Αντιπρόεδρος και το μέλος του Δ.Σ. της Χιακής Αδελφότητας Αττικοβοιωτίας «Ο Κοραής», Χριστόφορος Μπελέγρης και Στέλιος Μιχαλάκης αντίστοιχα, οι κόρες του αγιογράφου Γ. Παναγιωτάκη, Κάτια Κολέφα (είναι η ίδια ψηφιδογράφος) και Ελένη Μαθιού, και ο καλός φίλος του Συλλόγου μας δικηγόρος Κώστας Ψυλλής-Ψυλλίδης, που έλκει την καταγωγή από την Παρπαριά. Η γιορτή ξεκίνησε με σύντομο χαιρετισμό του προέδρου του Συλλόγου κ. Δημήτρη Γεντή ο οποίος καλωσόρισε τους παρευρισκομένους και τους ευχαρίστησε για τη συμμετοχή τους και τούς ευχήθηκε για τον καινούργιο χρόνο. Αναφέρθηκε επίσης στις άμεσες εκδηλώσεις που σχεδιάζει να πραγματοποιήσει ο Σύλλογος (αποκριάτικος χορός, εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση). Τέλος ζήτησε από τον βουλευτή Χίου κ. Κωστή Μουσουρούλη να απευθύνει ένα χαιρετισμό στα μέλη και τους φίλους του Συλλόγου. Ο κ. Μουσουρούλης ευχήθηκε για τον καινούργιο χρόνο στους συμπατριώτες μας και αναφέρθηκε για λίγο στην προοπτική να χαρακτηριστεί η περιοχή της Αμανής ως Natura, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις ατομικές ιδιοκτησίες του καθενός. Στη συνέχεια έγινε, όπως κάθε χρόνο σ αυτή την εκδήλωση, η βράβευση των παιδιών των συγχωριανών μας που πέτυχαν να εισαχθούν στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Χώρας. Οι επιτυχόντες είναι: Η Μαρία Π. Αντωνίου, πέτυχε να εισαχθεί στο τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του ΤΕΙ Ηρακλείου. Ο Σωτήρης Σ. Γεντής, πέτυχε να εισαχθεί στο Παιδαγωγικό τμήμα του πανεπιστημίου Κρήτης (Ρέθυμνο). Ο Μάριος Γ. Κεφάλας, πέτυχε να εισαχθεί στο Μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Μιχάλης Χ. Μιχαλιός, πέτυχε να εισαχθεί στο τμήμα Ναυτιλίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Η Ειρήνη Ε. Σπανού, πέτυχε να εισαχθεί στο τμήμα Επισκεπτών και Επισκεπτριών Υγείας του ΤΕΙ Αθηνών. Η Παρασκευή Χ. Τσουμπή, το γένος Παντελάκη, πέτυχε να εισαχθεί στο τμήμα Αισθητικής και Κοσμετολογίας του ΤΕΙ Αθηνών. Ο Βαγγέλης Γ. Χατζηχριστοδούλου το γένος Ποδιά, πέτυχε να εισαχθεί στο τμήμα Ηλεκτρολογίας του Τ.Ε.Ι. Πάτρας. Από τα παιδιά αυτά παρίσταντο και βραβεύθηκαν η Μαρία Π. Αντωνίου, ο Σωτήρης Γεντής, ο Μάριος Κεφάλας, η Ειρήνη Ε. Σπανού και ο Βαγγέλης Γ. Χατζηχριστοδούλου. Τους επαίνους με τα συμβολικά έπαθλα που ήταν ένα Ιστορικό και Φωτογραφικό Λεύκωμα «ΜΕ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ» και ένα συμβολικό ποσόν προσφορά του Συλλόγου, επέδωσαν ο αντιπρόεδρος του «Κοραή» κ. Χριστ. Μπελέγρης, το μέλος του Δ.Σ. του «Κοραή» και πρώην πρόεδρος του Συλλόγου μας κ. Στέλιος Μιχαλάκης, ο δικηγόρος κ. Κώστας Ψυλλής-Ψυλλίδης, και ο επιμελητής σύνταξης της εφημερίδας μας κ. Πέτρος Μοσχούρης. Το Συμβούλιο επαναφέρει μέσα από τις σελίδες του Αυλόγυρου την έκκληση στα μέλη και τους φίλους του για χορηγίες που σκοπό θα χουν το συμβολικό ποσόν που προσφέρεται στα παιδιά να πάψει να είναι συμβολικό και να γίνει ουσιαστικό. Η όμορφη αυτή γιορτή έκλεισε με την κοπή της πίτας. Ο καλότυχος της χρονιάς που κέρδισε το φλουρί της πίτας, ήταν ο κ. Aργυρώ Ρεκλείτη, που πήρε το αναμνηστικό δώρο που κάθε χρόνο προσφέρει ο Σύλλογος.