ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ. από την κόλαση, στη λάμψη της Wall Street. sd Σάββατο 15 - Κυριακή 16 Ιουνίου aφιeρωμα στoν μηνα πολυχρονακη

Transcript

1 ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ sd Σάββατο 15 - Κυριακή 16 Ιουνίου 2013 aφιeρωμα στoν μηνα πολυχρονακη από την κόλαση, στη λάμψη της Wall Street

2 2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΕΘνικοσ κηρυξ Ο Κρητικός που γλύτωσε από το θάνατο στους Δίδυμους Πύργους Ο Μηνάς Πολυχρονάκης, το «Πρόσωπο» αυτής της εβδομάδας, συνέδεσε το όνομά του με τα γεγονότα της αποφράδας ημέρας της επίθεσης των τρομοκρατών στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Ν. Υόρκης, στις 11 Σεπτεμβρίου Το κατάστημά του, επιδιόρθωσης και γυαλίσματος υποδημάτων, στη βάση των Δίδυμων Πύργων, καταστράφηκε κάτω από τα χαλάσματα, αλλά ο ίδιος είχε προλάβει να απομακρυνθεί και σώθηκε. Ακολούθησε οικονομική καταστροφή του, αφού το σημερινό του, νέο μαγαζί στη Wall Street, άργησε να το ανοίξει. Ομως, τελικά, τα κατάφερε, χάρις στην εργατικότητα, την επιμονή και τη σύνεσή του. Αλλά, ο Μηνάς Πολυχρονάκης, ασχολήθηκε και με τα ομογενειακά κοινά, αφού διετέλεσε έξι φορές, πρόεδρος του Συλλόγου Κρητών «Μίνως» της Ν. Υόρκης. Για όλα αυτά και πολλά άλλα μιλάει αναλυτικά στον Σταύρο Μαρμαρινό. ΓνήσιαΓεύσηαπόΕλλάδα Παράδοση, σύγχρονες τεχνικές επεξεργασίας, ανώτερη ποιότητα Krinos Foods, LLC., Northern Blvd. LIC, NY το βιβλίο είναι φίλος (718) Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΜηνάςΠολυχρονάκης: Απότηνκόλαση,στηλάμψητηςWallStreet Σελίδα 3 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΗΓιορτήτουΠατέρα Σελίδα 13 Ναγίνωμπαμπάςστα60μου; Οιειδικοίμάςαπαντούν Σελίδα 14 Δενξεχνάμετοδωράκιστονμπαμπάμας Ξεχωριστήησχέσηανάμεσα στονπατέρακαιτηνκόρη Σελίδα 16 Ηπαρουσίατουπατέρααξίζει πολύπερισσότερααπόμιαγιορτή Σελίδα 17 ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΦωτογραφικέςαναμνήσειςαπότηνΟμογένειατου2002 Σελίδα 18 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΛέναΜαντά:Aςταξιδέψουμετηνψυχήμαςμεέναβιβλίο Σελίδα 20 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΗαξίακαιηπαγκόσμιαπροσφοράτηςΕλληνικήςγλώσσας Σελίδα 23 Αγγλικοίλόγοιμεελληνικέςλέξεις Σελίδα 25 ΤΑΞΙΔΙΑ ΕλάτεστηνΕλλάδα-και-γιατηνΙο Σελίδα 26 ΘΕΜΑ 20Ιουνίου:ΠαγκόσμιαΗμέραΠροσφύγων Σελίδα 28 ΘΕΜΑ ΑλίκηΔιπλαράκου:ΗΜανιάτισσακαλλονή«ΜιςΕυρώπη» Σελίδα 29 ΥΓΕΙΑ Λέμφωμα:Συμπτώματα,αιτίεςκαιθεραπεία Σελίδα 30 Λευχαιμία Σελίδα 31 ΠρακτικέςοδηγίεςγιατιςΠρώτεςΒοήθειες Σελίδα 32 Γιατροσόφιατηςφύσης Σελίδα 33 ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΠολΓκασκόιν:Τοκακόπαιδίτουαγγλικούποδοσφαίρου Σελίδα 34 ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ Προπόνησηστηνπαραλία Σελίδα 35 ΔΙΑΤΡΟΦΗ Φάβα:Τοκαλοκαιρινόόσπριο Σελίδα 36 ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΟιδικέςσαςσυνταγέςμαγειρικήςκαιζαχαροπλαστικήςΣελίδα 37 ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ Σελίδα 38 ΓΥΝΑΙΚΑ Υγιέςδέρμαλίγοπρινταμπάνιαμας Τοσωστόαποσμητικό Σελίδα 39

3 ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 3 Μηνάς Πολυχρονάκης: Από την κόλαση, στη λάμψη της Wall Street Του Σταύρου Μαρμαρινού Μέσα στο τσαγκαράδικό του στη φημισμένη Wall Street του Μανχάταν, ο Μηνάς Πολυχρονάκης φυλάει σαν ιερό φυλακτό ένα γυάλινο βάζο μισογεμάτο με μια γκρίζα στάχτη, σαν σκόνη. Απ έξω, έχει γράψει «Είναι στάχτη από εκείνη που κατέκλυσε την περιοχή γύρω από τους Δίδυμους Πύργους και σκέπασε όλο το νότιο Μανχάταν, από τα συντρίμμια των Δίδυμων Πύργων του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, τους οποίους γκρέμισαν οι τρομοκράτες στις 11 Σεπτεμβρίου 2001», είπε με συγκίνηση στη φωνή. «Μου τη μάζεψε μια κοπέλα που δούλευε στο μαγαζί μου το οποίο καταστράφηκε κάτω από τους πύργους. Την κοιτάζω πολλές φορές και αναρωτιέμαι από τι είναι αυτή η στάχτη. Ποια φοβερά μυστικά κρύβει μέσα της;». Μέχρι σήμερα, ο κ. Πολυχρονάκης δεν έχει ανοίξει ποτέ το βάζο με τη στάχτη από τον τόπο του μαρτυρίου. «Δεν την έχω σε κοινή θεά», πρόσθεσε. «Μόνο όταν υπάρχει κάποια συζήτηση, το δείχνω. Δεν θέλω συνεχώς να σκέφτομαι εκείνη την κόλαση». Τα παιδιά του κ. Πολυχρονάκη ξέρουν για το βάζο με τη στάχτη, αλλά δεν μιλούν γι αυτό με τον πατέρα τους, επειδή οι αναμνήσεις εκείνου του καιρού είναι οδυνηρές για τον ίδιο. «Δυστυχώς, και να θες να ξεχάσεις, είναι τέτοιος ο πόνος, που δεν μπορείς, τα γεγονότα δεν σ αφήνουν», ψιθύρισε. «Αλλά, κάθε χρόνο στην επέτειο, ανάβω ένα κερί για τους αθώους που βρήκαν φρικτό Εργατικός, από νεαρός στη δουλειά, ο Μηνάς Πολυχρονάκης, όχι μόνο έμαθε την τέχνη, αλλά την έκανε τόσο σωστά, ώστε μέχρι τώρα έχει πελάτες απ όλη την Αμερική και το εξωτερικό. θάνατο εκείνη την ημέρα...». Το κατάστημά του καταστράφηκε, ο ίδιος έχασε πάρα πολλά χρήματα, δεδομένου ότι το σημερινό του μαγαζί στη Wall Street, κοντά στο Χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης, το άνοιξε μετά από χρόνια, αλλά το όνειρό του είναι να επιστρέψει εκεί όπου άλλοτε υψώνονταν μέχρι τον ουρανό οι Δίδυμοι Πύργοι, στην περιοχή που αναδιαμορφώνεται με τα νέα και πάλι υψηλά κτίρια. «Το δικαιούμαι να ξαναγυρίσω εκεί που ήμουνα και το θέλω», είπε ο κ. Πολυχρονάκης στο «Περιοδικό» του «Εθνικού Κήρυκα». «Θέλω να ξαναφτιάξω εκεί το μαγαζί μου και να το αφήσω στα παιδιά μου». Μετά την καταστροφή, έφυγαν τα περισσότερα γραφεία από την περιοχή τριγύρω από τους Δίδυμους Πύργους. «Στο καινούργιο μου μαγαζί, πάω καλά», είπε ο κ. Πολυχρονάκης. «Χρειάστηκα τέσσερα περίπου χρόνια για να το αναπτύξω. Και νομίζω ότι η γενική οικονομική κρίση που υπάρχει τα τελευταία χρόνια, ωφέλησε το μαγαζί μου. Οι άνθρωποι που εργάζονται στα γραφεία της περιοχής μας, σκέφτονται τώρα ότι δεν είναι ανάγκη να ξοδέψουν 300 και 400 δολάρια, που είναι ένα σοβαρό ποσό, για να πάρουν καινούργια παπούτσια. Με 50, 60, 80 δολάρια, μπορούν να τα επιδιορθώσουν και να περάσουν άλλο τόσο χρόνο, σαν να αγόρασαν καινούργια. Με την οικονομική κρίση, δεν υπάρχει τώρα η οικονομική αφρόκρεμα που ήταν εκεί πριν. Η γνωστή φούσκα, έχει σπάσει. Η οικονομική κρίση έχει εξαφανίσει πολλές μεγάλες εταιρείες». Η φήμη του κ. Πολυχρονάκη, λόγω της καλής δουλειάς που κάνει, σε συνάρτηση με την οικονομική κρίση, έχει ως αποτέλεσμα να είναι πελάτες του, άνθρωποι όχι μόνο από την περιοχή και την υπόλοιπη Ν. Υόρκη, αλλά και από άλλες πόλεις. «Εχω πολλούς πελάτες από τη Φλόριδα, για παράδειγμα», είπε. «Μου στέλνουν παπούτσια ταχυδρομικώς, τα επιδιορθώνω και τα επιστρέφω. Εχω πελάτες και από τη Λουϊζιάνα, το Τέξας, το Κονέκτικατ και από αλλού. Από όλες τις πολιτείες, μέχρι και από τη Χαβάη. Πολλοί μαθαίνουν για μένα και το μαγαζί μου, από το Ιντερνετ. Με έχουν αξιολογήσει σε μια κλίμακα, με πέντε αστέρια και αυτό προσελκύει πολλούς από μακριά». Ο κ. Πολυχρονάκης, έμεινε στη σκέψη και στην καρδιά πολλών παλαιών πελατών του, όχι μόνο ο καλός τσαγκάρης, αλλά και ο καλοσυνάτος άνθρωπος με το χαμόγελο. Συνέχεια στη σελίδα 4 Από τον Αγιασμό του ανακαινισθέντος κτηρίου του «Μίνωα» στην Αστόρια, με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Δημήτριο. Δεξιά, ο τότε πρόεδρος, Μηνάς Πολυχρονάκης και δίπλα του, ο Μανώλης Βεληβασάκης. Στο κόψιμο της κορδέλας κατά τα εγκαίνια στο «Μίνωα». Μπροστά, μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο, ο κ. Πολυχρονάκης και ο κ. Βεληβασάκης.

4 4 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘνικοσ κηρυξ Μηνάς Πολυχρονάκης: Από την κόλαση, στη λάμψη της Wall Street ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΡΗΤΩΝ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ «ΜΙΝΩΣ» Street Astoria, NY Ο Μηνάς Πολυχρονάκης είναι ένας υπέροχος άνθρωπος με καθαρή κρητική καρδιά, πάντα πρόθυμος να βοηθήσει. Μας κάνει υπερήφανους που είναι μέλος του συλλόγου μας. Εχει υπηρετήσει πιστά τον σύλλογό μας από τη θέση του Προέδρου επί σειρά ετών. Συγχαρητήρια Μηνά για τη μακρόχρονη και πολύτιμη προσφορά σου. Σύλλογος Κρητών «Μίνως» Συνέχεια από τη σελίδα 3 «Εχω πελάτες από τα χρόνια στους Δίδυμους Πύργους, που σήμερα ζουν στο εξωτερικό και με θυμούνται», είπε. «Είναι ίσως περίεργο, αλλά έχω πελάτες που μου στέλνουν παπούτσια τους για φτιάξιμο, από την Αγγλία. Δούλευαν κάποτε στη Ν. Υόρκη, αλλά μετακόμισαν και εργάζονται σήμερα στην Αγγλία. Εχω και μια πελάτισσα από την Αυστραλία». Με θλίψη του, θυμάται και διηγείται ο κ. Πολυχρονάκης την περίπτωση ενός παλαιού του πελάτη που μέχρι την καταστροφή στο «Σημείο Μηδέν», εργαζόταν στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. «Ο μισθός του, όπως έμαθα, κυμαινόταν μεταξύ 2 και 5 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο», είπε. «Με την οικονομική κρίση και την αναστάτωση στο Χρηματιστήριο, έφυγε πριν χρόνια και πήγε στην Καλιφόρνια. Το τραγικό είναι, ότι από εκατομμυριούχος που ήταν, κατάντησε άστεγος στους δρόμους. Μια μέρα, μου τηλεφώνησε με το θάρρος που είχε μαζί μου και μου διηγήθηκε ότι καταστράφηκε και βρέθηκε στο δρόμο. Σε μια στιγμή, μου είπε ότι η περίπτωσή μου, του έδωσε θάρρος στη ζωή. Είχε διαβάσει στο Ιντερνετ για την ολοκληρωτική καταστροφή που έπαθα στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 και ότι τελικά με τις προσπάθειές μου τα κατάφερα να ορθοποδήσω. Η ιστορία μου, του έδωσε κουράγιο να αντιμετωπίσει καλύτερα το πρόβλημά του. Μου είπε ότι με το παράδειγμά μου του έδωσα κουράγιο και πήγαινε τώρα καλύτερα. Συγκινήθηκα, όταν μου είπε στη συνέχεια ότι τελικά, έφυγε από τους δρόμους, γιατί βρήκε μια δουλειά και άρχισε να εργάζεται. Είχε βρει και πάλι το ηθικό του και ξανάρχιζε από το μηδέν στη ζωή του. Στο τέλος, μου είπε ότι είχε ένα ζευγάρι παπούτσια και μου τα έστελνε για να τα επιδιορθώσω. Πραγματικά, τα έφτιαξα και τα έστειλα πίσω με μια σημείωση, ότι δεν θέλω χρήματα και ότι του εύχομαι να του πάνε όλα καλά στο εξής. Συγκινήθηκα και ευχαριστήθηκα από την ιστορία αυτή, γιατί είδα ότι η δική μου περιπέτεια βοήθησε κάποιον να ξαναβρεί το θάρρος και το κουράγιο του στη ζωή». Εκτός από ανώτερους και κατώτερους υπαλλήλους και άλλα στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων, ο κ. Πολυχρονάκης είχε κατά καιρούς πελάτες διάφορους Αμερικανούς παράγοντες, όπως ο πρώην και ο σημερινός κυβερνήτης της Ν. Υόρκης, Μάριο και Α ν τ ρ ι ο υ Κουόμο, πατέρας και γιος. Από παλιά, ο κ. Πολυχρονάκης είχε γνωριστεί, μέσω του κοινού τους φίλου, Γιώργου Αγγελάκη και με τον σημερινό υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, Δ η μ ή τ ρ η Αβραμόπουλο, ο οποίος ήταν τότε δήμαρχος Αθηναίων. Μερικές φορές μάλιστα του είχε κάνει έκπληξη κάνοντάς του επισκέψεις στο μαγαζί του. Το 2000 με την ευκαιρία των εκδηλώσεων για την αλλαγή της χιλιετίας, ο κ. Πολυχρονάκης του είχε φτιάξει και του δώρισε ένα ζευγάρι παπούτσια. Η μεγάλη ιστορία της ζωής του κ. Πολυχρονάκη, είναι η αποφράδα ημέρα της 11ης Σεπτεμβρίου Το επιδιορθωτήριο υποδημάτων του κ. Πολυχρονάκη ήταν στο ισόγειο, στο ενδιάμεσο των δύο Πύργων. «Ημουν έτοιμος να κατέβω στο υπόγειο του μαγαζιού για να ετοιμάσω κάποια υλικά», είπε. «Σταμάτησα την τελευταία στιγμή και έμεινα επάνω, γιατί ήθελα να καπνίσω. Μόλις άναψα το τσιγάρο, έπεσε το πρώτο αεροπλάνο στον ένα πύργο. Ο Μηνάς Πολυχρονάκης δείχνει το βάζο με τη στάχτη από την κόλαση στους Δίδυμους Πύργους. Συνέχεια στη σελίδα 6

5 ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 5 To Our Dear Friend, Minas Polychronakis, You treat each footwear repair with extra loving care- Your own creations; works of art beyond compare- From the Idomeneas Dancers: girl s short crimson boots, to the stivania for our leventes - You treat people with the same respect and more and always with good kouventes. You ve been a shining President of Minos, over and over again, A Phoenix of 9-11 saving not only yourself but all your men. For your hard work and every deserving success that you ve achieved, May God grant you and your family, good health and happiness for this tribute you ve received. With Warm Congratulations, From the families of: Mihalis Aerakis Giorgios Botzakis Aristides Garganourakis Georgios Marakomihelakis Emmanuel Mavroudis Theodoras Panayiotakis Stelios Petsagourakis Lambros Skaliotis

6 6 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘνικοσ κηρυξ Μηνάς Πολυχρονάκης: Από την κόλαση, στη λάμψη της Wall Street Συνέχεια από τη σελίδα 4 Εμείς στο μαγαζί, δεν αισθανθήκαμε τίποτα. Μόνο είδαμε έξω και στο διάδρομο, κόσμο να τρέχει πανικοβλημένος. Μερικοί είχαν δει ψηλά το αεροπλάνο που είχε χτυπήσει τον ένα πύργο. Αρχισαν πολλοί να βγαίνουν έξω στους δρόμους. Νόμιζαν ότι συνέβη δυστύχημα και κάποιο αεροπλάνο της γραμμής έπεσε από λάθος επάνω στο κτήριο. Κανείς δεν είχε καταλάβει ακόμα τίποτα. Κάποια στιγμή πολλά άτομα άρχισαν να μπαίνουν μέσα στο μαγαζί μου. Δεν άργησα να καταλάβω ότι στο χώρο εκείνο που υπήρχαν και άλλα καταστήματα, προσπαθούσαν να βρουν έξοδο για να φύγουν μακριά από τους Πύργους, που ήταν δίπλα, επάνω από τα κεφάλια μας. Τους είπα ότι δεν υπήρχε εκεί καμία έξοδος, γιατί ήταν το τέλος του μαγαζιού. Μόλις το άκουσαν, έκαναν γρήγορη και απότομη στροφή και εξαφανίστηκαν προς άλλη κατεύθυνση, ψάχνοντας για έξοδο. Μαζί με τον κόσμο, έσπευσαν να φύγουν τρομοκρατημένοι και οι περισσότεροι από τους υπαλλήλους μου. Στο μαγαζί μείναμε εγώ, ο γιος μου ο Μανώλης και μερικοί ακόμα. Αμέσως, κλειδώσαμε και βγήκαμε έξω. Ο πανικός του κόσμου είχε μειωθεί. Η μεγάλη μπόρα είχε φύγει. Πήγαμε απέναντι, που είναι το εστιατόριο Essex World Caf? του φίλου μας, Γιάννη Κωστάλα. Σκούπιζε τα τραπέζια και τον ρώτησα τι έμαθε. Κανείς δεν ήξερε τι συνέβαινε. Του είπα ότι πρέπει να κλείσουμε και να φύγουμε. Βγήκα στην πόρτα. Και εκεί που καιγόταν ο πρώτος πύργος, να, πέφτει και το δεύτερο αεροπλάνο στον άλλο πύργο. Τότε καταλάβαμε ότι δεν επρόκειτο για αεροπορικό δυστύχημα, αλλά για επίθεση». Συγκινητική είναι η περίπτωση ενός φίλου του κ. Πολυχρονάκη, του Στηβ Τέρρη, επιχειρηματία στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας, ο οποίος μη έχοντας τις πρώτες ημέρες επικοινωνία μαζί του, αφού το μαγαζί είχε καταστραφεί και μαζί κόπηκαν και τα τηλέφωνα, τον νόμισε νεκρό και μάλιστα του έκανε και μνημόσυνο στην εκκλησία όπου πήγαινε. Συγκεκριμένα, τρεις μέρες μετά την τραγωδία, ο Στηβ Τέρρης, πήγε κλαίγοντας στον ιερέα της ενορίας του και του ζήτησε να κάνει μνημόσυνο, γιατί ο φίλος του Μηνάς σκοτώθηκε στα Δίδυμα. Από την πρώτη στιγμή των επιθέσεων στη Νέα Υόρκη, και τις επόμενες ημέρες τηλεφωνούσε στο κατάστημα του κ. Πολυχρονάκη, αλλά δεν τον έβρισκε. Πράγματι, το μνημόσυνο έγινε, υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Μηνά Πολυχρονάκη, ο οποίος όμως, Συνέχεια στη σελίδα 8 Ο Μηνάς Πολυχρονάκης (αριστερά) με τον εξάδελφό του, Μανώλη Τσιχνάκη, στο πρώτο μαγαζί που είχε ανοίξει, στην 18η Οδό και 9η Λεωφόρο του Μανχάταν. Ο Μηνάς Πολυχρονάκης, ανάμεσα στον αδελφό του, Γεώργιο και τη σύζυγο του δεύτερου, Ελένη. Ο αδελφός του κρατά στην αγκαλιά του, τον γιο του Μηνά, Μανώλη. Ορκωμοσία Διοικητικού Συμβουλίου στο Σύλλογο Κρητών «Μίνως», με τον σημερινό Μητροπολίτη Ν. Ιερσέης, Ευάγγελο, που ήταν τότε αρχιμανδρίτης στον Αγ. Δημήτριο, Αστόριας. Στην άκρη δεξιά, ο Μηνάς Πολυχρονάκης. Το πρώτο μαγαζί του Μηνά Πολυχρονάκη στην 18η Οδό και 9η Λεωφόρο του Μανχάταν. Στην είσοδο, ο ίδιος μαζί με τη Μαρία, που αργότερα παντρεύτηκε. Δουλεύοντας με συναδέλφους του σε τσαγκαράδικο στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ο Μηνάς Πολυχρονάκης, διακρίνεται αριστερά. Ο Μηνάς Πολυχρονάκης (πρώτος αριστερά) τραγουδώντας με φίλους του σε γλέντι στην Ελλάδα, πριν φύγει για να αναζητήσει την τύχη του στη μακρινή Αμερική.

7 ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 7 Με τον Μηνά Πολυχρονάκη μας συνδέει φιλία πολλών χρόνων, αλλά και συγγένεια αφού είμαστε κουμπάροι. Κρητικοί και οι δύο με τις ίδιες καταβολές, τα ίδια πιστεύω στην Πατρίδα, στην Οικογένεια. Οι κοινοί μας αγώνες για τον Σύλλογο Κρητών «Μίνως» είναι απόδειξη της αγάπης μας για το νησί που μας γέννησε, τη λεβεντογέννα Κρήτη. Μηνά, συγχαρητήρια και εις ανώτερα. Με αγάπη ΜΑΝΩΛΗΣ ΒΕΛΟΝΑΚΗΣ και Οικογένεια Στο φίλο μας Μηνά, θερμά Συγχαρητήρια. Αναμφισβήτητα αξίζεις αυτή την τιμή. Ευχόμαστε η υγεία και η ευτυχία, πάντα να συνοδεύουν εσένα και την όμορφη οικογένειά σου. Με τις καλύτερες ευχές και με όλη μας την αγάπη, Οικογένεια Στέφανου και Χρυστάλλας Στεφανάκη Στον καλό μου φίλο από τα παλιά και συνάδελφο Μηνά Πολυχρονάκη καθώς και στην οικογένειά του θερμά συγχαρητήρια και πολλές ευχές. Ο Μηνάς έχει διαπρέψει στο επάγγελμα του που το αγαπά και το κάνει με μεράκι. Είναι άνθρωπος της προσφοράς. Στους φίλους και στους συναδέλφους του έχει προσφέρει πάρα πολλά. Η φιλία μας κρατάει από παλιά θα κρατήσει για πάντα. Μηνά,ναχαίρεσαιτηγυναίκασουΜαρία καιταπαιδιάσου. ΜελέτηςΑργυρίουκαιοικογένεια «Είναικορφήκι ηανθρωπιάκι όποιοςτησοπατήσει θά χειτοκούτελοψηλάόσοκαιρόκιανζήσει. Ναβγεικανείςσεμιακορφήέχειμεγάληαξία μανα πομείνειαπάνωτζηαυτό χεισημασία.» Συγχαρητήρια στον αγαπητό φίλο και συμπατριώτη Μηνά Πολυχρονάκη Με ιδιαίτερη εκτίμηση, Παντελής και Μαρία Γασπαράκη Πολλά και εγκάρδια συγχαρητήρια στον καλό μου φίλο Μηνά Πολυχρονάκη τον λεβέντη Κρητικό, τον καλό σύζυγο και πατέρα, τον καταξιωμένο τεχνίτη και επαγγελματία μα και τον παράγοντα που προσφέρει τόσα πολλά στον Σύλλογο Κρητών «ΜΙΝΩΣ». Του εύχομαι Υγεία για να χαίρεται την οικογένειά του και να τον χαίρονται οι φίλοι του. Με αγάπη, ο καλός του φίλος ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΑΛΑΣ

8 8 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘνικοσ κηρυξ Μηνάς Πολυχρονάκης: Από την κόλαση, στη λάμψη της Wall Street Συνέχεια από τη σελίδα 6 στην πραγματικότητα είχε σωθεί. Λίγες μέρες μετά, ο κ. Τέρρης είδε στον «Εθνικό Κήρυκα» έναν πίνακα με ονόματα νεκρών και αγνοουμένων. Αρχισε να ψάχνει ανάμεσά τους, το όνομα του φίλου του. Ξαφνικά, τινάχτηκε, όταν αντί να δει το όνομα του φίλου του στον πίνακα των νεκρών, είδε συνέντευξη και φωτογραφία του στην εφημερίδα μας. Ο φίλος του ο Μηνάς ήταν ζωντανός! Για τη διάσωση του κ. Πολυχρονάκη, επίσης, ο ιδιοκτήτης της γνωστής υπεραγοράς τροφίμων «Τιτάν» στην Αστόρια, Κώστας Μάστορας, του είχε στείλει ένα μεγάλο ωραίο κέικ. Από την καταστροφή στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, ο κ. Πολυχρονάκης έχασε τα πάντα, όπως είπε. Ενα χρόνο νωρίτερα, είχε ξοδέψει δολάρια για να φτιάξει το μαγαζί και ήταν χρεωμένος. Είχε ανανεώσει τη λίστα του για δέκα χρόνια ακόμα. Κανονικά, έληγε το Ο κ. Πολυχρονάκης ελπίζει ότι κάποια στιγμή, θα επιστρέψει στην παλιά του περιοχή. «Μου είπαν ότι εφόσον η καταστροφή θεωρηθεί ως τρομοκρατική επίθεση, δικαιούμαστε αυτομάτως τα μαγαζιά μας», τόνισε. «Πάντως, έτσι ή αλλιώς, εγώ θα επιστρέψω εκεί. Μόνο που δεν ξέρω πώς θα είναι το νέο συμβόλαιο και πόσο το ενοίκιο. Μιλάμε για μεγάλα Ολη η οικογένεια σε παλαιά φωτογραφία. Καθήμενοι οι γονείς του κ. Πολυχρονάκη και τριγύρω τα αδέλφια του. Τον ίδιο, κρατά ο πατέρας του. Η μητέρα του Μηνά Πολυχρονάκη, ενώ παίζει μαζί με τον εγγονό της, Μανώλη. ποσά, από δολάρια το τετραγωνικό πόδι, το χρόνο. Εγώ χρειάζομαι ένα μαγαζί με πόδια, πράγμα που σημαίνει περισσότερα από δολάρια το χρόνο. Πριν, πλήρωνα δολ. το μήνα, με όλα τα έξοδα». Ο κ. Πολυχρονάκης γεννήθηκε στους Βώρους, κοντά στο Ηράκλειο της Κρήτης. Οι γονείς του είχαν εννέα παιδιά. Μικρός έμαθε την τέχνη του τσαγκάρη στις Μοίρες, εργάστηκε για λίγο στο Ηράκλειο και στη συνέχεια πήγε και δούλεψε στην Αθήνα, με τριπλό, μάλιστα, μεροκάματο. Στο Ηράκλειο πληρωνόταν 30 δραχμές, ενώ στην Αθήνα του έδιναν 100. Λίγοι γνωρίζουν ίσως ότι ο Μηνάς Πολυχρονάκης είχε πάει και στο Ωδείο Αθηνών. Ο πατέρας του, όπως και άλλοι συγγενείς του, ήταν ψάλτες. Ετσι, μεγάλωσε σε περιβάλλον ψαλμών, αλλά εκτός από αυτές, τραγουδούσαν καμιά φορά και τα γνωστά ελληνικά τραγούδια. Στον νεαρό Μηνά έλεγαν ότι είχε καλή φωνή. Επαιζε και φυσαρμόνικα και κιθάρα. Αφού στην Αθήνα σταθεροποιήθηκε σε δουλειά ως τσαγκάρης, αποφάσισε και πήγε και στο Ωδείο με τη σκέψη ότι θα προτιμούσε να γίνει τραγουδιστής. «Τους πρώτους έξι μήνες στο Ωδείο, είχα μάθει μερικά τραγούδια και πολλοί βρήκαν καλή τη φωνή μου, με αποτέλεσμα να με ζητήσουν για να τραγουδήσω σε κέντρα της Πλάκας», είπε ο κ. Πολυχρονάκης. «Τελικά, κάναμε ένα τρίο με κιθάρες και αρχίσαμε να τραγουδάμε στη φημισμένη ταβέρνα Θεόφιλος της Πλάκας. Εκεί συχνάζανε μεγάλα αστέρια του θεάτρου και άλλοι. Μοίραζα τις ώρες μου, ως τσαγκάρης, ως τραγουδιστής στην Πλάκα, στο Ωδείο και στο σχολείο. Είχα δώσει και εξετάσεις στην ΥΕΝΕΔ (Υπηρεσία Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων) για να τραγουδήσω σε εκπομπές και μετά στην ΕΡΤ και είχα πάει καλά. Τότε γνώρισα και τον Γιώργο Μουζάκη, τον Γιώργο Κατσαρό και τον Γιώργο Οικονομίδη ο οποίος με Ο κ. Πολυχρονάκης, όρθιος, τραγουδά στη βάπτιση της κόρης του. Αριστερά, παίζει λύρα ο αδελφός του, Αλέκος και δεξιά στο λαούτο, ο Μανώλης Σαλούστρος. Γλεντώντας με παιδικούς φίλους στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ο Μηνάς Πολυχρονάκης διακρίνεται τρίτος από τα δεξιά. ενθάρρυνε πάρα πολύ». Αλλά, η ζωή τα ήθελε διαφορετικά. Ο Μηνάς Πολυχρονάκης ήλθε στην Αμερική και συνέχισε το επάγγελμά του, ως τσαγκάρης, με επιτυχία. Στα τέλη Ιουνίου 1969 ο κ. Πολυχρονάκης ήλθε στην Αμερική. «Ολα κι όλα που είχα μαζί μου, ήταν 138 δολάρια, μια βαλιτσούλα και την κιθαρούλα μου, που με έσωσε», είπε χαμογελώντας. «Είχα όμως στην καρδιά μου την αποφασιστικότητα να κάνω κάτι στη ζωή μου, μην υπολογίζοντας εμπόδια», είπε. «Μόλις βγήκα από το αεροδρόμιο της Ν. Υόρκης, κοίταγα να βρω ένα ταξί, για να πάω, πού; Ούτε ήξερα πού να πάω... Δεν είχα εδώ ούτε συγγενή, ούτε γνωστό. Από την Ελλάδα μου είχαν δώσει μια διεύθυνση στο Ρίγκο Παρκ του Κουίνς, που μετά αποδείχτηκε ότι ήταν ψεύτικη. Βρήκα ένα ταξί και με τα σπαστά μου Αγγλικά του είπα Greek Hotel, δηλαδή να με πάει σε ένα ελληνικό ξενοδοχείο, πού ούτε ήξερα αν υπάρχει. Με άκουσε ένας Ελληνας που κι αυτός περίμενε για ταξί και κατά σύμπτωση ήταν Ελληνας. Κατάλαβε, ότι δεν ήξερα πού να πάω και με ρώτησε. Μακάρι να ξερα, του απάντησα. Του εξήγησα ότι δεν είχα στην Αμερική κανένα γνωστό και κοιτούσα να βρω κανένα ξενοδοχείο για να βγάλω τη νύχτα και μερικές ακόμα μέρες, μέχρι να δω τι θα γίνει. Με ρώτησε

9 ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 9 πόσα λεφτά έχω μαζί μου. Μόλις άκουσε για 138 δολάρια, μου είπε ότι είναι πάρα πολύ λίγα και σε 1-2 μέρες δεν θα μου είχε μείνει τίποτα. Με ξαναρώτησε: Και τι θα κάνεις;. Θα δω, κάπου θα δουλέψω, του είπα, αλλά δεν είχα απελπισία, ούτε φόβο. Τότε, αυτός ο συμπατριώτης μας, λέγεται Γιώργος και ήταν από την Καστοριά, μου είπε; Φίλε, δεν έχεις να πας πουθενά, θα έλθεις μαζί μου. Και με πήρε μαζί του στο σπίτι ενός φίλου του, που ήταν κι αυτός Κρητικός και μάλιστα τσαγκάρης, πριν συνταξιοδοτηθεί. Κατά σύμπτωση, έμενε στο Ρίγκο Παρκ, όπου είχα σκοπό κι εγώ να πάω. Λεγόταν Παρασκευάς Αναστασάκης. Ο Γιώργος δεν με άφησε να πληρώσω το ταξί. Ο Αναστασάκης μου έδειξε μεγάλη καλοσύνη. Αφού μας κέρασε, με ρώτησε πού θα μείνω. Του είπα ότι κοιτάζω να βρω κανένα δωμάτιο κάπου να μείνω. Χωρίς να το σκεφτεί μου είπε ότι θα μείνω μαζί τους. Ηταν Σάββατο και κάθε τέτοια μέρα μαζεύονταν στο σπίτι του συγγενείς για να φάνε όλοι μαζί και να περάσουν τη βραδιά τους. Ο Παρασκευάς με σύστησε στους δικούς του. Την επόμενη μέρα, Κυριακή, ο Αναστασάκης με πήρε μαζί του, σε ένα γειτονικό εστιατόριο που είχε ο Στηβ Τέρρης στον οποίο και με σύστησε. Τις επόμενες μέρες άρχισα να ψάχνω για δουλειά, ως τσαγκάρης, αλλά ήταν δύσκολο. Ο Τέρρης μου είπε ότι αν δεν βρω δουλειά, μπορώ να πάω να εργαστώ στο εστιατόριό του. Βρήκα καλή τη λύση να δουλεύω εκεί στα πιάτα τα Σαββατοκύριακα και τις άλλες μέρες να συνεχίσω να ψάχνω για τη δουλειά που γνώριζα από μικρός. Τότε στενοχωρήθηκα για πρώτη φορά, γιατί άλλα είχα υπολογίσει να κάνω στην Αμερική και άλλα έβρισκα. Πριν φύγω, μας είχαν υποσχεθεί για την Αμερική, ότι υπήρχαν πολλές δουλειές σε εργοστάσια και θα κάναμε 200 δολάρια την εβδομάδα». Ο Μηνάς Πολυχρονάκης είχε αποφασίσει να μην επιστρέψει στην Ελλάδα, χωρίς να έχει κάνει κάτι στη ζωή του. Ετσι, για λίγο καιρό άρχισε να δουλεύει καθημερινώς στο εστιατόριο. Τις επόμενες μέρες είδε σε αγγελία ότι ζητείτο υποδηματοποιός σε κατάστημα της 34ης Οδού και 9ης Λεωφόρου του Μανχάταν, όπου και εργάστηκε για μερικούς μήνες. Εν τω μεταξύ, είχε συγκεντρώσει δολάρια και άρχισε να σκέφτεται να ανοίξει δικό του μαγαζί, όπως και έγινε την επόμενη χρονιά στη 18η Οδό και 9η Λεωφόρο. Το 1974 το πούλησε και άνοιξε άλλο στην 33η Οδό και 3η Λεωφόρο, Παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας τα πρώτα χρόνια όπου προσέλαβε και 2-3 υπαλλήστην ταβέρνα «Θεόφιλος» της Πλάκας. Ο Μηνάς Πολυχρονάκης διακρίνεται δεξιά πίσω με την κιθάρα. Συνέχεια στη σελίδα 10 Στον αγαπητό μας φίλο Μηνά Πολυχρονάκη ολόθερμα συγχαρητήρια και άπειρες ευχές για τις επαγγελματικές του επιτυχίες για την όμορφη οικογένειά του και για την προσφορά του στο Σύλλογο Κρητών «Μίνως». Και εις ανώτερα! Γιώργος και Ελένη Φωτίου οικογενειακώς Αγαπημένε μας θείε Μηνά Θερμά συγχαρητήρια για την τιμή που σου γίνεται από το «ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ» του «Εθνικού Κήρυκα». Είμαστε υπερήφανες για εσένα και για όσα έχεις καταφέρει τόσα χρόνια με μόχθο και δουλειά. Σου ευχόμαστε ολόψυχα Χρόνια Πολλά, Υγεία και πάντα χαρές και επιτυχίες στη ζωή σου. Με αγάπη Φούλη Αεράκη, Τίνα Γκαλίτση, Χριστίνα Μελισσινού, Ειρήνη Σοπασουδάκη Με ιδιαίτερη χαρά συγχαίρω τον αγαπητό μου φίλο, συμπατριώτη και συνεργάτη από το «ΜΙΝΩΑ» Μηνά Πολυχρονάκη για τη μεγάλη του προσφορά στη διατήρηση και διάδοση της πολιτιστικής κληρονομίας της Κρήτης μας. Ο Μηνάς είναι ο σεμνός κρητικός με ρίζες βαθιές στην κρητική παράδοση και λεβεντιά ψυχής. Υποδειγματικός πατέρας, άριστος τεχνίτης. Με τον Μηνά γνωριζόμαστε χρόνια. Συνεργαστήκαμε και συνεργαζόμαστε για το καλό του Συλλόγου μας. Τον ευχαριστώ και του εύχομαι Υγεία κι Ευτυχία. Μανώλης Βεληβασάκης

10 10 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘνικοσ κηρυξ Μηνάς Πολυχρονάκης: Από την κόλαση, στη λάμψη της Wall Street Συνέχεια από τη σελίδα 9 λους. Από τότε το ενδιαφέρον του στράφηκε στο να κάνει μαγαζί κοντά στους Δίδυμους Πύργους. Ξεπέρασε αρκετά προβλήματα, έκανε αίτηση και περίμενε δυο χρόνια, μέχρι που του απάντησαν ότι εγκρίθηκε. Τότε είχε δολάρια και έπρεπε να δείξει ότι είχε τουλάχιστον Ενας κουμπάρος του, του δάνεισε , για να φαίνονται απλώς στο όνομά του στην τράπεζα. Τελικά, ο κ. Πολυχρονάκης άνοιξε το μαγαζί του στους Δίδυμους Πύργους στις 12 Δεκεμβρίου Ο ίδιος έχει εδώ και πολλά χρόνια ένα ακόμα μικρό τσαγκαράδικο στο Μανχάταν. «Βγαίνουν κάποια χρήματα», είπε. «Αλλά, δεν είναι ανώδυνα τα πράγματα. Πρέπει να βάλεις πολλές ώρες δουλειάς, να κάνεις θυσίες, να κρατήσεις, γιατί έχεις ευθύνες. Η δουλειά μου είναι οι σχέσεις που κρατάμε με τους πελάτες μας. Τώρα, δουλεύω περισσότερο, παλιά δεν δούλευα έτσι... Παλαιότερα, είχα πέντε μαγαζιά στο Μανχάταν με 45 άτομα προσωπικό, αλλά τώρα οι ευθύνες είναι διαφορετικές. Σήμερα, εργάζονται στα δύο μαγαζιά του, 15 περίπου άτομα». Η συμβουλή του στους νέους, είναι να αγαπούν ό,τι και αν κάνουν, αν θέλουν να επιτύχουν στη ζωή τους. Η σύζυγος του κ. Πολυχρονάκη, Μαρία, κατάγεται από τη Μάλτα. Εχουν τέσσερα παιδιά, τον Νίκο, που είναι ο μεγαλύτερος, τον Μανώλη, την Ασημένια και τον Μηνά. Ο πρώτος εργάζεται στα κομπιούτερ μεγάλου χρηματοπιστωτικού οργανισμού, ο Μανώλης και η Ασημίνα, μαζί με τον πατέρα τους και ο Μηνάς φοιτά στη Σχολή Καλών Τεχνών. Για πρώτη φορά ο κ. Πολυχρονάκης ασχολήθηκε με τα ομογενειακά κοινά, ως μέλος των Κρητικών συλλόγων «Ομόνοια», στην αρχή και «Μίνως» στη συνέχεια. Στο «Μίνωα» υπηρέτησε μάλιστα ως πρόεδρος έξι φορές. Επί των ημερών του έγινε και η ανακαίνιση του κτη- Με την αγαπημένη του σύζυγο και μητέρα των τεσσάρων παιδιών τους, Μαρία. Νέος και κομψός στο ντύσιμο, ο Μηνάς Πολυχρονάκης, σε καλλιτεχνική φωτογραφία της εποχής. Δύο από τα παιδιά του Μηνά Πολυχρονάκη, σε μικρή ηλικία: Η Ασημίνα και ο Μηνάς Τζιούνιορ.

11 ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 11 Ο Μηνάς Πολυχρονάκης με το καλοσυνάτο βλέμμα του ακούει με προσοχή μια από τις πελάτισσές του. Αξέχαστα χρόνια. Ο Μηνάς Πολυχρονάκης τραγουδά σε συναυλία του Ωδείου Αθηνών, στην αίθουσα του φημισμένου φιλολογικού συλλόγου «Παρνασσός», στην Αθήνα. Μέλη, παράγοντες και φίλοι του Συλλόγου Κρητών «Μίνως», καθώς και άλλοι Κρήτες της Ν. Υόρκης, σε εκδήλωση στην Αστόρια. Καθήμενος δεξιά, ο κ. Πολυχρονάκης και δίπλα του ο τότε περιφερειάρχης Κρήτης, Σεραφείμ Τσόκας. Χριστουγεννιάτικο πάρτι, με τους υπαλλήλους των μαγαζιών του κ. Πολυχρονάκη (στο βάθος, στη μέση του πάγκου) στο κατάστημα κάτω από τους Δίδυμους Πύργους στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. ρίου της οργάνωσης αυτής. «Νομίζω ότι επί της προεδρίας μου κάναμε πράγματα στο Μίνωα», είπε. Και αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην ανακαίνιση του κτηρίου του Συλλόγου, με τη βοήθεια του πολιτικού μηχανικού, Μανώλη Βεληβασάκη. «Κάναμε τα εγκαίνια και δημιουργήσαμε έσοδα για τη λειτουργία του Συλλόγου. Νομίζω ότι έγινε καλή δουλειά. Είμαι υπερήφανος για το Μίνωα και τα μέλη μας, άσχετα αν είχαμε, όπως συμβαίνει παντού και πάντοτε, και τις διαφωνίες μας». Συγκρίνοντας τη σημερινή Ομογένεια με εκείνη που γνώρισε όταν ήλθε στην Αμερική, ο κ. Πολυχρονάκης τόνισε ότι «τότε είχαμε πολύ Ελληνισμό και ήταν επόμενο με το ρεύμα της μετανάστευσης να θέλουν οι δικοί μας να συναντώνται τακτικά με συμπατριώτες. Γι αυτό και υπήρχε άνθηση στα σωματεία μας, ενώ σήμερα η οργανωμένη Ομογένεια έχει μαραζώσει. Νομίζω ότι δεν πήραμε όλα αυτά τα χρόνια, αρκετά μέτρα, οι σύλλογοι, η Εκκλησία, όλοι μας, η γενέτειρα. Δεν έβλεπαν το μέλλον. Τι δώσαμε, τελικά, στα παιδιά μας; Να μάθουν να χορεύουν και να μιλάνε σπαστά Ελληνικά;». Ο κ. Πολυχρονάκης συμφωνεί ότι οι κρητικές οργανώσεις σ όλη την Αμερική είναι οι μόνες σχεδόν, που κράτησαν κοντά τους τη νεολαία, κυρίως με τα χορευτικά. «Αλλά, δεν φτάνει αυτό», υποστήριξε. «Πρέπει να τους δώσουμε πιο πολλά, περισσότερα εφόδια. Νομίζω ότι δεν είναι αργά, ακόμα και τώρα». Παράλληλα, τόνισε ότι οι ομογενείς έχουν καθήκον να διατηρήσουν και να μεταδώσουν στους νέους την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό. «Πρέπει να επιβιώσουμε ως έθνος», υπογράμμισε. Τι σημαίνει για τον κ. Πολυχρονάκη, Κρήτη; Χαμογέλασε με καλοσύνη. «Για μένα, η Κρήτη είναι ο κόσμος όλος», απάντησε. Πριν από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 επισκεπτόταν πιο τακτικά το νησί του, αλλά οι μετέπειτα ανάγκες και υποχρεώσεις του, του περιόρισαν τα ταξίδια. Ομως, πίνει τακτικά το αγαπημένο ρακί των Κρητικών. «Στο σύλλογό μας, το Μίνωα καθιερώσαμε και φέρνουμε ρακί από την Κρήτη», είπε. «Αγαπώ τα προϊόντα από το νησί μου και πάντα στο σπίτι μου έχω ελιές, κρασί και λάδι από την Κρήτη», είπε με υπερηφάνεια.

12 12 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘνικοσ κηρυξ στο επόμενο «περιοδικό» σάββατο 22 - κυριακή 23 ιουνίου 2013 Δωρεάν με τον «Εθνικό κήρυκα» Γερουσιαστής λεωνίδας ραπτάκης: η δυνατή φωνή της Ελλάδος στην αμερική a b

13 ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 ΑΦΙΕΡΩΜΑ 13 «Χρόνια Πολλά πατέρα» Ημέρα του Πατέρα αύριο και λέμε «Χρόνια Πολλά πατέρα» σε όλους τους μπαμπάδες του κόσμου. Μας το υπενθυμίζει, μια και η γιορτή δεν έχει καθιερωθεί ούτε έχει την... αίγλη τόσο όσο με εκείνη της μητέρας. Τιμούμε, όμως, τον πατέρα, γεννήτορα, τροφό, παιδαγωγό που δίνει όλα τα εφόδια στο παιδί του. Οι μπαμπάδες όλου του κόσμου, έχουν πλέον και αυτοί την γιορτή τους και οφείλουμε να πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε αυτούς που μας μεγάλωσαν με τόσο κόπο και θυσίες. Αλλη μια γιορτή της σύγχρονης αγοράς; Μπορεί να είναι και έτσι αλλά δεν παύει να είναι μια ευκαιρία για ένα ευχαριστώ Ως σύμβολο της ημέρας επικράτησε το τριαντάφυλλο, το μεν άσπρο, για του ζωντανούς, το δε κόκκινο, για τους νεκρούς πατέρες. Η γιορτή του πατέρα ήταν ιδέα της Sonora Smart Dodd από την Ουάσιγκτον της Αμερικής, που, το 1910, εμπνευσμένη από τη γιορτή της μητέρας, θέλησε να τιμήσει τον πατέρα της Γουίλιαμ Τζάκσον Σμαρτ, βετεράνο του Αμερικανικού Εμφυλίου, που ανέθρεψε μόνος του τα 6 παιδιά της οικογένειας καθώς η σύζυγός του πέθανε στη γέννηση του 6ου παιδιού. Η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα πρωτογιορτάστηκε στις 19 Ιουνίου 1910 και έκτοτε γιορτάζεται κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου. Μάλιστα, το 1966 ο Αμερικανός πρόεδρος Λίντον Τζόνσον υπέγραψε διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο καθιερώθηκε η τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα σε όλο τον κόσμο. 52 χώρες ακολούθησαν το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, με εξαίρεση την Αυστραλία η οποία εορτάζει την Ημέρα του Πατέρα την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου και ορισμένες άλλες χώρες που έχουν ορίσει άλλη ημερομηνία. Πατρότητα: Τι να περιμένει συναισθηματικά ο μπαμπάς; Η πατρότητα ξεκινά θεωρητικά από τη στιγμή της σύλληψης, αλλά η πραγματικότητα στην οποία περνά κανείς από το να μην έχει μωρό στο να έχει διαρκεί λιγότερο από 24 ώρες. Μπορεί να νιώθετε λίγο σοκαρισμένοι και δεν είναι περίεργο να αισθάνεστε κατά κάποιο τρόπο ανεπαρκείς. Οπως μας λέει ο Ιαν Μπρους, συγγραφέας του βιβλίου «Πώς να γίνετε ένας σπουδαίος μπαμπάς», αυτή η αίσθηση ανεπάρκειας συμβαίνει για τους κάτωθι λόγους: Το μωρό μπορεί να σας κάνει να νιώθετε ότι δεν είστε αρκετά ώριμοι ούτως ώστε να αντεπεξέλθετε στο νέο σας ρόλο. Αυτό το συναίσθημα προκύπτει από τη θεωρία ότι κάποιοι άνδρες είναι «έτοιμοι» για την πατρότητα, ενώ κάποιοι άλλοι -πάντα κι εσείς- όχι. Το γεγονός είναι ότι όλοι οι άντρες, αν είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους, αμφιβάλλουν πάντα για το αν είναι αρκετά ώριμοι για ένα μωρό. Το καλό είναι ότι αν απλώς αποδεχθείτε την ευθύνη και τη δουλειά που προκύπτει (αντί να ξεφύγετε από αυτή), θα ωριμάσετε αυτόματα μέσα στο νέο σας ρόλο. Η απόκτηση νέου μωρού μπορεί να σας κάνει να νιώσετε αποτυχημένοι υπό την έννοια ότι τα παιδιά είναι πολυδάπανα και όσο πιο πολύ μεγαλώνουν τόσο περισσότερα έξοδα έχουν. Αν δε νιώθετε σίγουροι για την ικανότητά σας να προσφέρετε στο μωρό, σίγουρα δε θα αισθάνεστε καλά -τουλάχιστον στην αρχή. Για να αντιμετωπίσετε αυτό το συναίσθημα, να θυμάστε ότι μέχρι τώρα δεν είχατε καλό λόγο για να επενδύετε στην οικονομική επιτυχία και το νέο μωρό μπορεί να είναι το κίνητρο για να προοδεύσετε σε αυτό τον τομέα. Το νέο σας μωρό μπορεί να σας κάνει να νιώσετε παρείσακτος. Η σύντροφός σας, που το κουβαλούσε για 9 μήνες, είναι φυσιολογικό να επικεντρώσει όλη της την προσοχή σε αυτό και αυτό συνεπάγεται ότι εσείς θα παραγκωνιστείτε λίγο. Αντί να στεναχωριέστε γι αυτό, επικεντρωθείτε στο να δώσετε στη σύντροφο και το παιδί σας περισσότερη προσοχή και να δείτε τον εαυτό σας σαν κάποιον που δίνει και όχι σαν κάποιον που παίρνει. Καθώς θα περνά ο χρόνος, η αγάπη που θα μοιράζεστε σαν οικογένεια θα είναι ό,τι πιο φυσιολογικό για σας και θα διαπιστώσετε ότι η σχέση με τη σύντροφό σας βελτιώνεται αντί να χειροτερεύει. Η απόκτηση νέου μωρού μπορεί να σας κάνει να νιώσετε μπερδεμένοι. Αυτό θα συμβεί όταν θα συνειδητοποιήσετε πόση φροντίδα χρειάζεται το νέο μέλος και όταν διαπιστώσετε πόσα πρέπει να γίνονται μέσα σε λίγο χρόνο. Και πάλι, αυτό είναι ένα προσωρινό συναίσθημα και σε λίγες εβδομάδες θα τα καταφέρνετε σαν να το κάνατε χρόνια. Να το θυμάστε αυτό στα δύσκολα. Πατέρα... Πατέρα οποίος έχασε αυτός μόνο θα νιώσει τον πόνο που έχω στην καρδιά και θα με δικαιώσει. Eφυγες τόσο νωρίς μέσα απ την ζωή μας σαν το πουλάκι πέταξες μαύρισες την ψυχή μας. Είναι κενή η θέση σου η μάνα δεν γελάει, μόνο κοιτάζει το κενό και σιγομουρμουράει. Είπαν για τον πατέρα Hσουν τα πάντα στην ζωή για μένα ρε πατέρα τώρα ποιος θα μου λέει γελαστά «Που είσαι ρε κορούλα...»; 1. Ο πατέρας μου συνήθιζε να παίζει με τον αδελφό μου και μένα στον κήπο. Η μάνα μας έβγαινε έξω και φώναζε: «θα χαλάσετε το γκαζόν!». Κι εκείνος της απαντούσε: «Δεν μεγαλώνουμε γκαζόν, αγόρια μεγαλώνουμε!». Harmon Killebrew 2. Υπάρχουν τρία στάδια στη ζωή ενός άνδρα: Πρώτο στάδιο: να πιστεύει στον Αη-Βασίλη. Δεύτερο στάδιο: να μην πιστεύει στον Αη- Βασίλη. Τρίτο στάδιο: να είναι ο ίδιος Αη-Βασίλης. Ανώνυμος 3. Το πιο σημαντικό έργο που ένας πατέρας μπορεί να κάνει για τα παιδιά του είναι ν αγαπάει τη μάνα τους. Theodore M. Hesburgh 4. Oταν έλθει η εποχή που ένας άντρας αντιλαμβάνεται πως μάλλον ο πατέρας του είχε δίκιο για χιλιάδες πράγματα, συνήθως έχει ο ίδιος ένα γιο που τον θεωρεί λάθος! Charles Wadsworth Τα στάδια στη ζωή ενός ανθρώπου: 4 ετών: Ο μπαμπάς μου μπορεί να κάνει τα πάντα! 7 ετών: Ο μπαμπάς ξέρει τόοοσα πολλά! 8 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τελικά και τόσα πολλά. 12 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τι του γίνεται. 14 ετών: Ο πατέρας μου; Ασε καλύτερα! 21 ετών: Ωχ πάλι αυτός μπροστά μου! 25 ετών: Κάτι ξέρει για το θέμα ο πατέρας μου αλλά όχι και πολλά πράγματα. 30 ετών: Θα πρέπει να μάθω τι ξέρει ο πατέρας μου για το θέμα. 35 ετών: Πριν αποφασίσουμε ας ζητήσουμε και τη γνώμη του μπαμπά. 50 ετών: Τι άραγε να πίστευε ο πατέρας γι αυτό; 60 ετών: Τελικά ο πατέρας μου είχε τεράστια εμπειρία! 65+ετών: Α, ρε πατέρα! Μακάρι να ζούσες και να μιλούσαμε σήμερα οι δυο μας! Ανώνυμος Σε ποιον να πω τον πόνο μου, σε ποιον τα βάσανα μου τώρα που είσαι πια νεκρός και κλαίει η καρδιά μου. Το ξέρω πως δεν ήθελες να φύγεις μακριά μου και ξέρω πως θα σε θαρρώ μόνο στα όνειρά μου. Μα πάντα θα σ αγαπώ και ας είσαι μακριά μου, θα έχεις για μένα πάντοτε μια θέση στην καρδιά μου.

14 14 ΑΦΙΕΡΩΜΑ Να γίνω μπαμπάς στα 60 μου; Οι ειδικοί μάς απαντούν ΕΘνικοσ κηρυξ Ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ο Κώστας Καζάκος, ο Νίκος Καρβέλας, ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο Γούντι Aλεν, ο Μάικλ Ντάγκλας, ο Νίκι Λάουντα και πολλοί ακόμα διάσημοι ηθοποιοί και τραγουδιστές απέκτησαν παιδί λίγο πριν ή μετά τα 60 τους χρόνια. Και φυσικά δεν είναι μόνο αυτοί. Το νούμερο των εξηντάρηδων νέων μπαμπάδων συνεχώς αυξάνεται και οι αιτίες είναι πολλές με κυρίαρχες την οικονομική ανεξαρτησία και τον δεύτερο ή και τρίτο γάμο. Ναι μεν, αλλά Η μία έρευνα αντικρούει την άλλη και τα συμπεράσματα είναι δύσκολο να προκύψουν. Διαβάσαμε πρόσφατα ότι για κάθε χρόνο που περνάει μετά τα 40, οι πιθανότητες απόκτησης παιδιού μειώνονται για τους άνδρες κατά 7% καθιστώντας την ευγονική μεγάλο ζήτημα και για τους άντρες. Μάλιστα σύμφωνα με τους επιστήμονες, μετά τα 45 η φθίνουσα πορεία επιταχύνεται. «Φυσικά το πρόβλημα δεν είναι το ίδιο όπως για τις γυναίκες, όμως και οι άνδρες δεν μπορούν να περιμένουν επ άπειρον», δήλωσε η Δρ. Πόλα Φέτμπακ του Κέντρου Αναπαραγωγικής Ιατρικής Χάντιγνκτον της Βραζιλίας, επικεφαλής της μελέτης. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, Δρ. Θάνο Ασκητή αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η σχέση του ζευγαριού. «Eνας άντρας στα 60 είναι απόλυτα ικανός εκτός κι αν έχει κάποιες οργανικές παθήσεις, αν έχει μια παθολογία στο ουρογεννητικό του σύστημα. Διαφορετικά είναι ικανό και δυνατό. Δεν έχει φυσικά την ίδια κινητικότητα, ούτε την ίδια ποσότητα σπερματοζωαρίων όπως ένας νεώτερος άντρα. Oμως υπάρχουν και πολλοί υγιείς γονείς που δεν μπορούν να κάνουν παιδί επειδή έχουν ασυμβατότητα. Θεωρώ πολύ σημαντικό το σημείο της συναισθηματικής αναγνώρισης του ωαρίου με το σπερματοζωάριο. Η γυναίκα δίνει τα αυγά της στον άντρα που αγαπά. Η γυναίκα επιλέγει τον άντρα συναισθηματικά ακόμα κι αν ο άντρας την θέλει μόνο σωματικά. Η γονιμότητα είναι κυρίως γυναικείο θέμα. Η γυναίκα αποφασίζει αν ψυχικά θα αφήσει τον σπερματοζωάριο να γονιμοποιήσει». Εχει σχέση η ηλικία του πατέρα με την υγεία του παιδιού; Τι πιθανότητες υπάρχουν το παιδί που θα γεννηθεί να αντιμετωπίσει εξ αρχής ή στο μέλλον προβλήματα υγείας και ποια μπορεί να είναι αυτά; «Το κλειδί στην πόρτα» λέει ο γιατρός «είναι ο ψυχικός κόσμος. Αν θελήσει μια γυναίκα να ανοίξει διάπλατα την ψυχή της, τότε όλα είναι εύκολα. Το DNA της γυναίκας θέλει να πάρει το καλό υλικό. Το γυναικείο σώμα επιλέγει». Παρολ αυτά οι μελέτες δείχνουν πως η ηλικία του πατέρα κατά τη σύλληψη μπορεί να σχετίζεται με την εμφάνιση προβλημάτων υγείας στο παιδί όπως αυτισμό, συγγενείς δυσπλασίες, σχιζοφρένεια και γνωστικές διαταραχές. Ερευνες στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης αποδεικνύουν ότι οι γηραιότεροι πατεράδες είναι πολύ πιθανότερο να παράγουν έμβρυα με τέτοιες ανωμαλίες στα χρωμοσώματα που μπορούν να οδηγήσουν σε αποβολή ή γενετικές ανωμαλίες. Σε μια μελέτη του 2009, τα παιδιά των οποίων οι πατέρες είχαν κατά τη σύλληψή τους προχωρημένη ηλικία, είχαν ελαφρώς χαμηλότερη βαθμολογία σε τεστ που αξιολογούσαν τη συγκέντρωση, τη μνήμη, καθώς και τις δεξιότητες της ανάγνωσης και της λογικής, στην ηλικία των 7. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης προβλημάτων υγείας, οφείλεται ίσως σε γενετικές μεταλλάξεις που σχετίζονται με την ηλικία. Από την άλλη πρόσφατα σύμφωνα με πρόσφατη αμερικανική επιστημονική έρευνα του Τμήματος Ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου Νορθγουέστερν τα παιδιά που ήρθαν στο κόσμο από μπαμπάδες μεγάλης ηλικίας, είναι «γενετικά προγραμματισμένα» να ζουν περισσότερα χρόνια, καθώς «γερνάνε με πιο αργό ρυθμό». Τα πλεονεκτήματα επιβίωσης που προσφέρει η «καθυστερημένη πατρότητα» οφείλονται στο γεγονός ότι η γενετική σύνθεση του σπέρματος ενός άνδρα μεταβάλλεται, καθώς αυτός μεγαλώνει, αναπτύσσοντας ένα κώδικα DNA που ευνοεί την επιμήκυνση της ζωής, κάτι που ο πατέρας κληροδοτεί στα παιδιά του. Είναι ο 60ρης Πατρότητα Μπαμπάς στα 20 Μπαμπάς στα 30 Μπαμπάς στα 40 Μπαμπάς στα 50 Μπαμπάς στα 60 καλός μπαμπάς; Η απόκτηση ενός παιδιού δεν μοιάζει συχνά με τις διαφημίσεις πάνας που βλέπουμε στην τηλεόραση. Συνεπάγεται ένταση, κούραση, ξενύχτια και ένα δόσιμο που δεν σταματά ποτέ, είναι αναγκαίο κι υποχρεωτικό 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα. Κάθε γονιός που έχει προτεραιότητα το μεγάλωμα του παιδιού του το γνωρίζει. Είναι σε θέση ένας άνθρωπος στην ηλικία των 60 να τρέξει, να παίξει, να ξενυχτίσει, να ακολουθήσει τις επιταγές της σύγχρονης ζωής ώστε να αντεπεξέλθει στα καθήκοντά του ως γονιός; Ο ψυχολόγος Πάτροκλος Παπαδάκης πιστεύει ότι η ηλικία δεν καθορίζει πόσο καλός ή κακός γονιός είσαι. «Η συμβολή του πατέρα στην διαμόρφωση του παιδιού είναι σημαντική και ουσιώδης. Ο ρόλος του, όπως και της μητέρας, πρέπει να είναι ξεκάθαρος και διακριτός. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι να καταλάβει ότι αποτελεί ένα πρότυπο για το παιδί, που θα τον μιμηθεί και στα θετικά και στα αρνητικά. Πρότυπο φυσικά αποτελεί και η σχέση που έχουν οι γονείς μεταξύ τους γι αυτό και ο ρόλος του γονιού δεν πρέπει να πραγματοποιείται σε βάρος του ρόλου του συντρόφου. Η ηλικία δεν αποτελεί παράγοντα για να χαρακτηριστεί κάποιος πατέρας «καλός». Συχνά όμως η μεγάλη ηλικία μπορεί να δημιουργεί άγχος στον πατέρα, που δεν ξέρει πόσο υγιής θα είναι για να στηρίζει το παιδί του ή ακόμα και πόσα χρόνια θα ζήσει, με αποτέλεσμα να γίνεται συχνά υπερπροστατευτικός προς αυτό. Η δυσκολία προσαρμογής στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής (π.χ. internet) και η προσαρμογή Υπέρ Φυσική κατάσταση, νεότητα και ο χρόνος που είναι μπροστά. Ιδανική ηλικία. Γνώση, ωριμότητα, αυτογνωσία της πατρότητας. Αρχόμενη γήρανση, πιο συνειδητοποιημένη και καλύτερη οικονομία, σταθεροί δείκτες ποιότητας ζωής. Ωριμότητα, διάθεση για προσφορά, φροντίδα και διαχείριση. Δίνει έμφαση στο παιδί. Είναι ένας ισχυρός πατέρας. Κινητοποιεί τις δυνάμεις του για να προσφέρει. Δίνει απλόχερα. Εχει χρόνο και διάθεση. στον κώδικα επικοινωνίας των νέων, μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη για ένα πατέρα σε μεγάλη ηλικία, ειδικά στην εφηβεία. Η διάθεση προσαρμογής και η προσπάθεια να ακούει ουσιαστικά το παιδί του θα τον βοηθήσει να το αντιμετωπίσει». Ποια είναι όμως τα θετικά και ποια τα αρνητικά στοιχεία στην Κατά Ανωριμότητα, έλλειψη εκπαίδευσης. Οι γάμοι που ξεκινούν από νωρίς είναι δύσκολο να διατηρηθούν. Ελλειψη χρόνου. Κορύφωση ανησυχιών και συγκρούσεων με τη σύζυγο. Η δεκαετία της απιστίας, της αμφισβήτησης, των διαπροσωπικών συγκρούσεων, η δεκαετία των ρωγμών. Εχει μελαγχολικές και μοναχικές κρίσης, απειλείται από την κρίση της ηλικίας και φοβάται την ασθένεια. Είναι εξαιρετικά θανατηφόρος περίοδος. Είναι πιο συντηρητικός, κριτικός και υπερπροστατευτικός. πατρότητα σε μεγάλη ηλικία; «Ενας άντρας που επιλέγει να γίνει πατέρας σε μεγάλη ηλικία πιθανώς να είναι συνειδητοποιημένος για τον ρόλο του. Θα είναι μια επιλογή προσωπική, χωρίς την πίεση των κοινωνικών στερεοτύπων για τεκνοποίηση. Η επαγγελματική του πορεία θα είναι ολοκληρωμένη και θα έχει ποιοτικό χρόνο να προσφέρει στο παιδί. Η ωριμότητα της ηλικίας αν συνδυαστεί με ευελιξία προσαρμογής στις συνθήκες του σύγχρονου τρόπου ζωής μπορεί να τον βοηθήσει να αποτελέσει ένα πολύ θετικό πρότυπο πατέρα για το παιδί, αναπτύσσοντας μία ουσιαστική σχέση μαζί του. Σαφώς η μεγάλη ηλικία θα δυσκολεύει έναν άντρα τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά. Δεν θα είναι εύκολο, ειδικά όταν το παιδί θα είναι πλέον έφηβο, να μπορεί να παρακολουθήσει την πολυπλοκότητα των νεανικών σχέσεων και την ορμή της εφηβείας. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια προσαρμογής, αλλά και αφομοίωσης των πληροφοριών που θα δέχεται». Ο Δρ. Ασκητής πάντως πιστεύει ότι αν ένας άντρας θέλει να γίνει πατέρας για τους σωστούς λόγους, τότε πρέπει να το τολμήσει κι εκείνος ενθαρρύνει κατά περίπτωση τους ασθενείς του. «Ισως», λέει ο ίδιος «ένας εξηντάρης να μην έχει την ενέργεια που έχει ένας τριαντάρης. Είναι όμως πιο ώριμος, πιο συντροφικός. Το παιδί δεν θα βιώνει συγκρούσεις. Ξέρετε τα περισσότερα διαζύγια συμβαίνουν σε ζευγάρια στη δεκαετία γιατί τότε η κόπωση της συμβίωσης και οι αλλαγές λόγω της ηλικίας δημιουργούν προβλήματα. Μετά οι άνθρωποι νιώθουν πιο σίγουροι για τις επιλογές τους. Είναι πιο κατασταλαγμένοι. Ενας εξηντάρης έχει συνήθως περισσότερη ηρεμία, πε-

15 ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 ΑΦΙΕΡΩΜΑ 15 ρισσότερο χρόνο και φυσικά ποιότητα για να προσφέρει στο παιδί του». Ο κοινωνικός περίγυρος και τα στερεότυπα «Εξαρτάται κυρίως από το πώς θα διαχειριστεί ο πατέρας αυτή τη σχέση» λέει ο ψυχολόγος Πάτροκλος Παπαδάκης. «Είναι σημαντικό η ηλικία να μην αποτελεί ταμπού για τον ίδιο τον πατέρα και να βοηθήσει το παιδί να μη ντρέπεται για αυτό. Αν εκμεταλλευτεί τις εμπειρίες του και καταλάβει ότι μαζί με το παιδί θα μαθαίνει κι εκείνος τον ρόλο του, θα μπορέσει να προσφέρει πολλά στο παιδί μέσα από μια ουσιαστική σχέση. Η τεκνοποίηση σε μεγάλη ηλικία αποτελεί ένα κοινωνικό στερεότυπο που ακόμα προκαλεί αισθήματα ντροπής και ενοχής σε πολλούς γονείς. Σε αυτό συμβάλλει ο φόβος του θανάτου που δημιουργεί άγχος και φόβο. Πολλοί σκέφτονται ότι μπορεί να είναι και μια ανεύθυνη επιλογή να τεκνοποιήσουν σε μεγάλη ηλικία. Υπάρχει βάση στον φόβο τους, όμως κανείς δεν ξέρει πόσο θα ζήσει και η εμπειρία έχει αποδείξει ότι η νεαρή ηλικία ενός πατέρα δε στάθηκε ποτέ από μόνη της επαρκής λόγος προκειμένου να πετύχει στον ρόλο του». Εχουμε πολλές περιπτώσεις διάσημων αντρών που περηφανεύονται για την απόκτηση παιδιού σε μεγάλη ηλικία. Ποιες παραμέτρους πρέπει να λάβει ένας άντρας υπόψη του πριν το αποφασίσει; «Την βιολογική ωρίμανση και την υγεία κι όχι το life style!» απαντά ο Δρ. Θάνος Ασκητής. «Τη συναισθητική επικοινωνία με τη σύντροφό του. Μια σχέση γεννάει ένα παιδί κι όχι το αντίστροφο, αυτό πρέπει να θυμούνται όσοι επιθυμούν να αποκτήσουν παιδί. Αν η σχέση τους δεν είναι καλή, θα γίνει χειρότερη. Αν είναι καλή, θα γίνει καλύτερη». Τι πρέπει τελικά να γνωρίζει ένας ώριμος άντρας πριν πάρει τη μεγάλη απόφαση; Πώς μπορεί να είναι προετοιμασμένος σωστά για όσα θα ακολουθήσουν; Την απάντηση μας δίνει ο ψυχολόγος Πάτροκλος Παπαδάκης: «Το σημαντικότερο είναι η πατρότητα να αποτελεί επιλογή. Να είναι σίγουροι ότι το θέλουν και ότι δεν ορμώνται από τον φόβο του θανάτου ή κοινωνικές πιέσεις. Σημαντικό είναι να γνωρίζουν ότι θα είναι σαφώς δυσκολότερο, αφού θα απαιτεί σωματικές αντοχές και μεγαλύτερη προσπάθεια να προσαρμόζονται στο περιβάλλον και την εποχή, χωρίς να γίνονται δύσκαμπτοι στην αλλαγή. Ο βασικός όμως κανόνας ισχύει για όλες τις ηλικίες: βρείτε τη σύντροφο που μαζί της θα είστε ευτυχισμένοι και θα επικοινωνείτε σωστά και που θα νιώθετε ότι μαζί της μπορείτε να μεγαλώσετε ένα παιδί με αγάπη, σεβασμό, επιβράβευση, ενθάρρυνση στην αυτονομία του, τρυφερότητα και ασφάλεια». Τα μαλλάκια της τα είχε πιάσει σε αλογοουρά. Φορούσε το αγαπημένο της φουστάνι που το στόλιζε ένας μεγάλος φιόγκος. Σήμερα είναι η Ημέρα του Πατέρα στο σχολείο. Το κοριτσάκι ανυπομονούσε να φτάσει στο σχολείο της. Ομως η μαμά της προσπαθούσε να της πει ότι ίσως να ήταν προτιμότερο να μείνει στο σπίτι. Γιατί η μικρή δεν μπορούσε να καταλάβει. Τι πειράζει αν πήγαινε σχολείο μόνη της; Δεν φοβότανε. Ηξερε ακριβώς τι έπρεπε να πει. Να πει στους συμμαθητές της γιατί ο πατέρας της δεν ήταν σήμερα μαζί της. Ομως η μητέρα της ακόμα ανησυχούσε που μόνη της θα αντιμετώπιζε τούτη την ημέρα. Γι αυτό το λόγο ακόμα μια φορά προσπάθησε να κρατήσει την κόρη της στο σπίτι. Το κοριτσάκι όμως πήγε στο σχολείο. Ανυπομονούσε να πει σε όλους για τον πατέρα της που δεν βλέπει ποτέ, τον πατέρα της που ποτέ δεν της τηλεφωνεί. Περίμεναν οι πατεράδες των παιδιών στο πίσω μέρος της αίθουσας κατά μήκος του τοίχου για να τους γνωρίσουν όλοι. Παιδιά ανυπόμονα στις θέσεις τους. Οι δάσκαλοι καλούσαν το καθένα χωριστά να αναγγείλουν τους πατεράδες τους. Η ώρα περνούσε αργά. Επιτέλους ο δάσκαλος φώναξε το όνομά της. Ολα τα παιδιά γύρισαν και κοίταξαν. Ολα έψαχναν τον πατέρα που ήταν απών. «Πού είναι ο πατέρας σου;» ακούστηκε ένα αγόρι να φωνάζει. «Μήπως δεν έχει πατέρα;» τόλμησε να πει ένα άλλο. Και από το πίσω μέρος της αίθουσας άκουσε έναν πατέρα να λέει: «θα πρέπει να είναι ένας ακόμη πολύ απασχολημένος πατέρας, που δεν θέλει να χάσει τη μέρα του». Ενα ποίημα για τον Πατέρα Τα λόγια δεν την πρόσβαλαν. Χαμογέλασε στη μητέρα της, κοίταξε τον δάσκαλό της που της είπε προχώρα. Με χέρια δεμένα στην πλάτη της, από το στόμα ενός μικρού παιδιού βγήκαν αργά λόγια σπουδαία: «Ο πατέρας μου δεν μπορούσε να είναι παρών γιατί ζει πολύ μακριά, όμως πιστεύω ακράδαντα ότι λαχταρά να είναι εδώ μια και η σημερινή ημέρα είναι μια ξεχωριστή ημέρα. Και παρόλο που δεν μπορείτε να τον γνωρίσετε θέλω να τα ξέρετε όλα για τον πατέρα μου και πόσο πολύ με αγαπά. Του άρεσε να μου λέει ιστορίες. Με έμαθε ποδήλατο. Με ξάφνιαζε με ροζ τριαντάφυλλα και με έμαθε να πετώ χαρταετό. Μοιραζόμαστε το fudge sundaes και το παγωτό χωνάκι. Και παρόλο που δεν μπορείτε να τον δείτε δεν στέκομαι εδώ μόνη μου γιατί ο πατέρας μου είναι πάντα δίπλα μου παρόλο που ζούμε χώρια. Το ξέρω, γιατί μου το είπε, πως θα είναι «πάντα στην καρδιά μου». Με αυτά τα λόγια, το χεράκι της υψώθηκε μέχρι το στήθος της. Αισθανόταν τους χτύπους της καρδιάς της κάτω από το αγαπημένο της φουστάνι. Και από εκεί όπου στέκονταν οι πατεράδες, σηκώθηκε η μητέρα της με δάκρυα στα μάτια. Με υπερηφάνεια κοιτούσε την κόρη της που ήταν πολύ πιο σοφή από ό,τι θα της επέτρεπε η μικρή της ηλικία. Υπερασπίστηκε την αγάπη του πατέρα που δεν είναι μέρος της ζωής της, πράττοντας το καλύτερο για εκείνη. Εκανε ό,τι έπρεπε να κάνει. Και όταν κατέβασε το χέρι της κοίταζε κάτω τον κόσμο και τελείωσε με μια φωνή τόσο γλυκιά, με ένα μήνυμα όμως τόσο καθαρό και δυνατό: «Αγαπώ τον πατέρα μου τόσο πολύ. Είναι το λαμπερό μου αστέρι. Και αν μπορούσε θα ήταν εδώ, όμως ο Παράδεισος είναι τόσο μακριά. Βλέπετε, ο πατέρας μου STAMATIADES FUNERAL HOME ήταν ένας Αμερικανός στρατιώτης που πέθανε μόλις τον προηγούμενο χρόνο από μια βόμβα που χτύπησε το convoy και έμαθε τους Αμερικανούς να φοβούνται. Ομως μερικές φορές, όταν κλείνω τα μάτια μου, είναι να σαν να μην έφυγε ποτέ». Τότε έκλεισε τα μάτια της και τον είδε. Εκείνη τη μέρα με έκπληξη η μητέρα της είδε ένα δωμάτιο γεμάτο από πατεράδες και παιδιά να κλείνουν τα μάτια τους. Ποιος ξέρει τι είδαν μπροστά τους. ποιος ξέρει τι ένοιωσαν μέσα τους. Ισως για ένα δευτερόλεπτο τον είδαν στο πλευρό της. «Ξέρω πατέρα ότι είσαι δίπλα μου», είπε μέσα στη σιωπή και ό,τι συνέβη μετά έκανε όσους δεν πιστεύουν να πιστέψουν. Κανείς σε εκείνη την αίθουσα δεν μπορούσε να εξηγήσει γιατί τα μάτια τους ήταν κλειστά. Ομως στο θρανίο πίσω της βρισκόταν ένα μυρωδάτο τριαντάφυλλο. Ενα παιδί ευλογήθηκε. Ισως για ένα λεπτό μόνο. από την αγάπη του λαμπερού αστεριού του. Λένε, ότι παίρνει μόνο ένα λεπτό να βρεις έναν ξεχωριστό άνθρωπο, μια ώρα να τον εκτιμήσεις, μια μέρα να τον αγαπήσεις, για να τον ξεχάσεις μια ζωή. Βρείτε τον χρόνο να ζήσετε και να αγαπήσετε μέχρι την αιωνιότητα. Υπάρχουν πολλά παιδιά σαν αυτό το κοριτσάκι. Ευχαριστούμε τους στρατιώτες μας και τις οικογένειές τους για τις θυσίες που κάνουν για την πατρίδα μας, μα η μεγαλύτερη θυσία είναι για εκείνους που έχασαν τους δικούς τους. Ας μην τους ξεχνούμε, Ας προσευχηθούμε για τους στρατιώτες μας. Αγνωστοςποιητής

16 16 ΑΦΙΕΡΩΜΑ Δεν ξεχνάμε το δωράκι στον μπαμπά μας ΕΘνικοσ κηρυξ Την Κυριακή, 16 Ιουνίου, γιορτάζουν οι μπαμπάδες! Η γιορτή του πατέρα αν και δεν είναι τόσο προβεβλημένη όσο η αντίστοιχη της μητέρας είναι μια ευκαιρία να δείξουμε στον μπαμπά μας πόσο πολύ τον αγαπάμε και πόσο αναγνωρίζουμε την συμβολή του στη διαπαιδαγώγηση και το μεγάλωμά μας. Εκφράστε την αγάπη και την συμπάθεια σας για τον μπαμπά, χαρίζοντάς του ένα δώρο καρδιάς, φτιαγμένο από τα χεράκια σας, ανεκτίμητης αξίας. Η κούπα του μπαμπά Το πρώτο πράγμα που κάνει ο μπαμπάς κάθε πρωί είναι να πίνει καφέ στην αγαπημένη του κούπα. Τι θα λέγατε εάν αυτή η κούπα ήταν ζωγραφισμένη και διακοσμημένη από εσάς; Υλικά 1 κούπα λευκή κατά προτίμηση χωρίς σχέδια μαρκαδόροι για πορσελάνινα σκεύη Εκτέλεση Παίρνετε την κούπα που έχετε επιλέξει και με δύο απλές κινήσεις την μεταμορφώνετε στην καλύτερη κούπα που είχε ποτέ ο μπαμπάς. Ζωγραφίζετε πάνω στην κούπα με την βοήθεια των ειδικών μαρκαδόρων τα σχέδια και την ζωγραφιά που επιθυμείτε. Μπορείτε μάλιστα να γράψετε και το δικό σας προσωπικό μήνυμα -ευχή για τον μπαμπά. Αφήνετε την κούπα να στεγνώσει. Το δωράκι σας είναι έτοιμο! Μια κάρτα - πουκάμισο για σένα μπαμπάκα! Αν έχετε αγοράσει ήδη το δώρο του μπαμπά ή δεν σας πολυαρέσουν οι κατασκευές, η ιδανική πρόταση για σας είναι να φτιάξετε μια πρωτότυπη κάρτα πουκάμισο και να γράψετε τα δικά σας λόγια αγάπης και τρυφερότητας προς τον αγαπημένο σας μπαμπά. Υλικά 1 χαρτόνι στο χρώμα που θέλετε 2 κουμπιά κόλλα χαρτί περιτυλίγματος στο χρώμα που επιθυμείτε ψαλίδι Εκτέλεση Παίρνετε το χαρτόνι, το διπλώνετε σε τετράγωνο στην μέση και το κόβετε προσεκτικά όπως ακριβώς κάνετε όταν φτιάχνετε μια κάρτα. Στη συνέχεια, φτιάχνετε το γιακά. Παίρνετε το χαρτί περιτυλίγματος και το κόβετε σε σχήμα γραβάτας. Κόβετε λίγο από την πάνω πλευρά της κάρτας και φέρνετε μπροστά τα δύο άκρα ούτως ώστε να σχηματιστεί ο γιακάς. Για καλύτερο αποτέλεσμα συμβουλευτείτε την φωτογραφία. Στο τελείωμα κάθε πλευράς του γιακά κολλάτε από ένα κουμπί προσέχοντας να τα τοποθετήσετε σε ίση απόσταση μεταξύ τους. Ανάμεσα στο γιακά και την κάρτα, κολλάτε προσεκτικά στο κέντρο του πουκαμίσου την γραβάτα. Αφού τελειώσετε με την κάρτα σας, στο εσωτερικό θα γράψετε με ωραία καλλιγραφικά γράμματα μια ευχή για τον μπαμπά! Το κομπολόι του μπαμπά Το κομπολόι είναι μια αγαπημένη συνήθεια των αντρών. Αν ο μπαμπάς έχει μανία με τα κομπολόγια και διαθέτει μεγάλη συλλογή, σίγουρα το ωραιότερο και πολυτιμότερο απόκτημα που θα έχει θα είναι αυτό που του χαρίσατε εσείς. Υλικά κορδόνι για βραχιόλια χάντρες με γράμματα στα χρώματα της αρεσκείας διακοσμητικά στοιχεία Εκτέλεση Μια βόλτα στα καταστήματα με είδη κατασκευής κοσμημάτων και στα χαντράδικα θα σας δώσει την έμπνευση για το στιλ και το χρώμα του κομπολογιού που θέλετε να προσφέρετε. Μπορείτε να διαλέξετε χάντρες με γράμματα ούτως ώστε το κομπολόι σας να έχει πάνω του και ένα μήνυμα για τον μπαμπάς σας πέραν της χρηστικότητας του. Αφού λοιπόν καταλήξετε με τις επιλογές σας το μόνο που σας μένει είναι να το συναρμολογήσετε. Παίρνετε το κορδόνι για βραχιόλι και του κάνετε έναν σφιχτό κόμπο στην αρχή ούτως ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος να κοπεί η κατασκευή σας. Μετά περνάτε προσεκτικά κάθε χάντρα γράμμα - στολίδι που επιθυμείτε και φτάνοντας στο τέλος κάνετε πάλι έναν ίδιο κόμπο όπως ακριβώς κάνατε και στην αρχή. Συνδετήρες - κλιπ με φωτογραφία Αν ο μπαμπάς περνάει τον μεγαλύτερο χρόνο της ημέρας στο γραφείο και δεν τον βλέπετε πολύ, τότε μπορείτε να δίνετε το παρών κάθε στιγμή στο γραφείο του, χαρίζοντάς του, τους κλασικούς συνδετήρες κλιπ που σας απεικονίζουν. Η κατασκευή είναι γρήγορη, εύκολη, χρηστική και πάνω απ όλα οικονομική. Υλικά 5 συνδετήρες κλιπ για έγγραφα ψαλίδι φωτογραφίες κόλλα Εκτέλεση Παίρνετε αγαπημένες οικογενειακές φωτογραφίες που σας απεικονίζουν με τον μπαμπά, προσέχοντας όμως να είναι τραβηγμένες κατά τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να μπορούν να προσαρμοστούν στο περιορισμένο χώρο του συνδετήρα. Πηγαίνετε σε ένα φωτοτυπικό κέντρο και τις κάνετε πλαστικοποίηση αφού πρώτα τις έχετε κόψει και προσαρμόσει στο μέγεθος του συνδετήρα. Εν συνεχεία κολλάτε την πλαστικοποιημένη φωτογραφία στον συνδετήρα και το δωράκι σας είναι έτοιμο. Η κορνίζα - ανάμνηση Η άχαρη ξύλινη κορνίζα με την προσθήκη λίγων διακοσμητικών στοιχείων γίνεται το καλύτερο αναμνηστικό δώρο για να κοσμήσει το γραφείο ή το κομοδίνο του αγαπημένου σας πατέρα. Υλικά 1 ξύλινη κορνίζα αγαπημένη οικογενειακή φωτογραφία μαρκαδόροι παξιμάδια για βίδες κόλλα Εκτέλεση Παίρνετε την κορνίζα και προαιρετικά την ζωγραφίζετε και την βάφετε στο σχέδιο που επιθυμείτε. Εν συνεχεία, κολλάτε περιμετρικά στην κορνίζα τα παξιμάδια όπως απεικονίζεται και στην φωτογραφία. Αφήνετε την κατασκευή να στεγνώσει. Στο τέλος, βάζετε την αγαπημένη σας φωτογραφία με τον μπαμπά. Πηγή: infokids Ξεχωριστή η σχέση ανάμεσα στον πατέρα και την κόρη Πατρότητα είναι η πληρέστερη αντρική εμπειρία στη ζωή γιατί μέσα απ αυτή ο άντρας ωριμάζει, νιώθει δυνατός και σημαντικός. Πολλοί είναι οι άντρες που πιστεύουν ότι είναι πιο εύκολο να μεγαλώσουν ένα γιο παρά μία κόρη. Το κορίτσι μεγαλώνοντας είναι σημαντικό να εισπράξει την αγάπη και το σεβασμό για το φύλο της από τον πατέρα της ώστε να νιώθει ασφαλής και να ενισχυθεί η αυτοπεποίθησή της. Σε πολύ μεγάλο βαθμό θα λέγαμε πως η αυτοεκτίμηση του κοριτσιού εξαρτάται από τη στάση του πατέρα της. Αν ο πατέρας της υποτιμά τις γυναίκες, θεωρεί ότι έχουν περιορισμένες δυνατότητες, ότι είναι αδύναμες και χρειάζονται την προστασία των ανδρών είναι πολύ πιθανό να μετεφέρει στην κόρη του αισθήματα ανεπάρκειας, αδυναμίας, περιορισμένη βούληση και τάσεις υποταγής στο αντρικό φύλο. Ο πατέρας λειτουργώντας ως πρότυπο στο κορίτσι επηρεάζει ιδιαίτερα, θετικά ή αρνητικά την επιλογή συντρόφου της κόρης του. Η κόρη βλέπει στον πατέρα τον ιδανικό σύντροφο και τον θαυμάζει. Δημιουργεί μέσα από το πρότυπό του την εικόνα για τον αντρικό ρόλο και τις αντρικές συμπεριφορές. Με κάποιο τρόπο κατευθύνει τις μελλοντικές της επιλογές, προσδοκίες και ελπίδες. Συμβάλλει δηλαδή στην κοινωνική και σεξουαλική ταυτότητα του κοριτσιού και στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς της. Μέσα από το ρόλο που του δίνει η πατρότητα, ένας άντρας μεγαλώνοντας την κόρη του ίσως χρειαστεί να αμφισβητήσει τις μέχρι τώρα αντιλήψεις του για τις διαφορές των δύο φύλων. Συνήθως ο πατέρας μέσα από τη κόρη του ευελπιστεί στην απόδοση του γυναικείου ορισμού μέσα από τις δικές του πεποιθήσεις, περιμένει να δει το πρότυπο γυναίκας όπως αυτός το έχει ορίσει μέσα από τα βιώματα και τις αντιλήψεις που ο ίδιος έχει από την πατρική οικογένεια και από τις προσωπικές του εμπειρίες. Παράλληλα ο ρόλος του τον κάνει να αναθεωρεί κάποιες από τις απόψεις του για τη γυναικεία φύση μέσα από το μεγάλωμα της δικής του κόρης που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τις εξελίξεις της εποχής και τη γυναικεία αυτονομία. Μέσα από τη κόρη του αναθεωρεί και αποδέχεται ρόλους που μπορεί να αρνιόταν μέχρι τώρα. Φτάνοντας το κορίτσι στην εφηβεία έχει να του διδάξει αρκετά πράγματα για τα δύο φύλα. Τότε ο πατέρας χρειάζεται να είναι δεκτικός και ανοιχτός ώστε να κατανοήσει τη γυναικεία φύση μέσα από «τα μάτια της κόρης του». Ισως χρειαστεί να ξεπεράσει την ανάγκη που μπορεί να έχει να την ελέγχει και να την προστατεύει όταν δεν τον χρειάζεται, να καταφέρει να ελπίζει ότι η κόρη του απολαμβάνει το φύλο της και τη σεξουαλικότητά της, όπως τα απολαμβάνει κι αυτός και να της επιτρέψει να έχει το δικαίωμα να επιλέγει και να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών της εφόσον έχει μάθει να σέβεται καταρχήν τον εαυτό της. Πηγή: Ντόρα Μίνου (Ψυχοθεραπεύτρια - Οικογενειακή σύμβουλος)

17 ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 ΑΦΙΕΡΩΜΑ 17 Η παρουσία του πατέρα αξίζει πολύ περισσότερα από μια γιορτή Εδώ και χρόνια άκουγα τους άντρες να παραπονιούνται: «Ολα για τις γυναίκες γίνονται», έλεγαν. Παραπονιόνταν, αλλά ποιος να τους ακούσει; Τι να τους πει κανείς και τι να κάνει; Τι να τους πω και τι να κάνω, ειδικά εγώ που λάτρεψα τη Μάνα, ενώ δεν γνώρισα πατέρα; Αυτές τις μέρες έμαθα ότι την 3η Κυριακή του Ιουνίου, είναι η γιορτή του πατέρα. Κάποιοι άλλοι είπαν ότι είναι την 2η. Οποτε και να είναι, δεν έχει τόση σημασία η ημερομηνία όσο έχει ότι το άξιζαν. Είναι η γιορτή που τους χρωστούσαμε, είναι κάτι που το δικαιούνταν, είναι κάτι που εγώ το χάρηκα πολύ. Από τη στιγμή που το έμαθα με βασάνισε η σκέψη τι θα μπορούσα να πω εγώ για τον πατέρα. Είδα ότι οι εμπειρίες μου ήταν μηδέν. Στη μνήμη μου μόνο μια θολή εικόνα του τελευταίου αποχαιρετισμού, σε ηλικία τεσσάρων χρόνων και τίποτ άλλο. Από κει και πέρα μια μεγεθυμένη φωτογραφία στην κορνίζα και τίποτ άλλο. Σ αυτή τη φωτογραφία, όταν ήμουνα μικρή, μίλησα πολλές φορές, μα απάντηση δεν πήρα. Μεγαλώνοντας έμαθα ότι δεν μιλούν οι φωτογραφίες, όπως έμαθα ακόμα ότι οι φωτογραφίες δεν αισθάνονται, δεν αγαπούν, δεν αγκαλιάζουν, δεν συμβουλεύουν. Μεγαλώνοντας ακόμα πιο πολύ εντόπισα μόνη μου ότι απ το λεξιλόγιό μου έλειπε η λέξη «πατέρας». Οταν μάλιστα παντρεύτηκα και έπρεπε να αποκαλώ τον πεθερό μου «πατέρα», είχα μεγάλο πρόβλημα. Αυτή η λέξη ηχούσε παράξενα στ αυτιά μου. Δεν μου έβγαινε ποτέ εύκολα, γιατί δεν τη γνώριζα, γιατί δεν την ένιωθα. Εγώ γνώρισα μόνο τη μάννα, την οποία έβλεπα πάντα να προσπαθεί απεγνωσμένα να τα καταφέρει και στους δυο ρόλους. Στον ρόλο της μητέρας και του πατέρα. Μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι η δική μου μάννα είχε καταφέρει το αδύνατο. Σωστή και άψογη σαν μάννα, σωστός και άψογος σαν πατέρας. Τώρα όμως που μπορώ και σκέφτομαι πιο καθαρά, κατέληξα, έστω και τόσο αργά, ότι: Οχι. Οσο κι αν προσπαθήσει μια μητέρα, δεν θα τα καταφέρει ποτέ να καλύψει το κενό που αφήνει η απουσία του πατέρα. Δεν θα τα καταφέρει, όχι γιατί δεν το θέλει ή δεν είναι άξια, αλλά γιατί δεν είναι γι αυτό πλασμένη. Η γυναίκα έχει τη χάρη της μητρότητας και γι αυτό λέγεται «μητέρα» και ο πατέρας έχει τη χάρη της πατρότητας. Η γυναίκα δεν μπορεί να είναι και άντρας, όπως και ο άντρας δεν μπορεί να είναι και γυναίκα. Η μητέρα θ αγκαλιάσει το παιδί της διαφορετικά απ τον πατέρα. Το χάδι της μητέρας θα δώσει στο παιδί την τρυφερότητα, τη θαλπωρή, τη θυσία. Το χάδι του πατέρα που δυστυχώς εγώ δεν θυμάμαι, νομίζω πως θα δώσει τη σιγουριά, τη δύναμη, το θάρρος. Νομίζω πως τα χείλη της μητέρας, υπάρχουν για να λένε: «Παιδί μου πρόσεχε!» και τα χείλη του πατέρα είναι για να λένε: «Παιδί μου προχώρα! Μη φοβάσαι!» Νομίζω ακόμα (πάντα για δικές μου σκέψεις μιλάω), ότι ακόμα κι αν αυτά τα χείλη κάποια στιγμή μπερδευτούν και τα λόγια αυτά ειπωθούν ανάποδα, νομίζω πως κάτι θ αλλάξει στις έννοιες. Στο «προχώρα» της μάνας, θα ηχεί ο αντίλαλος του «πρόσεχε» και στο «πρόσεχε» του πατέρα θα ηχεί το «μη φοβάσαι». Γι αυτό πιστεύω ο Θεός έπλασε δύο ανθρώπους, τον άντρα και τη γυναίκα, για να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Και γι αυτό έδωσε και στους δύο ξεχωριστούς ρόλους. Και τους δύο μαζί τους ονόμασε «γονείς» και τους έδωσε το χάρισμα της οικογένειας. Οι γονείς είναι σαν μια ζυγαριά που ισορροπεί κι αν λείπει ο ένας απ τους δύο, τότε η ζυγαριά γέρνει προς την παρουσία, ενώ ο δείκτης δείχνει την απουσία του άλλου. Σ εμένα αυτή η ζυγαριά έγερνε πάντα προς τη μάννα και έδειχνε πάντα τη μεγάλη απουσία του πατέρα. Eτσι σαν παιδί κι εγώ, μόνο γι αυτήν την απουσία μπορώ να μιλήσω. Και ξέρω καλά τι θα πει «απουσία». Θα πει να λείπεις. Θα πει κενό, θα πει στέρηση μιας αγάπης που τη δικαιούται κάθε παιδί. Τώρα που για μένα οι απουσίες έγιναν δύο, αυτή η ζυγαριά ισορρόπησε και ο δείκτης δείχνει απουσία 100%. Γι αυτό θα ήθελα να ευχηθώ στα παιδιά να χαίρονται τους πατεράδες τους. Να τους αγαπούν και να τους δείχνουν την αγάπη τους. Στα παιδιά που τους λείπει, ενώ τον γνώρισαν, εύχομαι να κρατήσουν ζωντανά στη μνήμη τους την ανάμνησή του και σε όσα παιδιά δεν τον γνώρισαν, εύχομαι να είναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη αυτή η απουσία. Εγώ σαν παιδί, θα αγαπώ και τους δύο γονείς, κι ας είναι απόντες. Δεν το ήθελαν άλλωστε. Ο θάνατος είναι φυσικό επακόλουθο της ζωής. Σαν μάνα όμως που είμαι, θα ευχαριστώ και θα παρακαλάω τον Θεό να έχει πάντα γερό τον πατέρα των παιδιών μου, για να είναι ευτυχισμένα πάνω απ όλα εκείνα και να μη νιώσουν ποτέ αυτή την απουσία, που εγώ ένιωσα. Θέλω τα παιδιά μου να νιώσουν, να χαρούν και να πάρουν όλα τα ψυχικά εφόδια που μπορεί να τους δώσει η αγάπη του πατέρα. Το εύχομαι αυτό, όχι μόνο για τα δικά μου τα παιδιά, αλλά και για τα παιδιά όλου του κόσμου. «Χρόνια πολλά» λοιπόν σε όλους τους πατεράδες του κόσμου! Και σε όσους λείπουν, «Αιωνία τους η μνήμη»! Μητέρες και παιδιά ξέρουμε καλά ότι η παρουσία τους αξίζει πολύ περισσότερα από μια γιορτή. ΣΥΝΔΡΟΜEΣΕΝOΣEΤΟΥΣΜΕΤΟΤΑΧΥΔΡΟΜΕIΟ συνδρομη o 1 χρόνος... $ o 6 Μήνες... $ o 3 Μήνες... $83.00 o 1 Μήνας... $33.00 o Έκδοση Σαβ/κου 1 χρόνο... $82.00 o Έκδοση Σαβ/κου 6 μήνες... $47.00 o Έκδοση Σαβ/κου 3 μήνες... $26.00 $208 συνδρομη στην ηλεκτρονικη ΕκΔοση συνδρομητεσ στην Εντυπη ΕκΔοση: o 1 χρόνο...$38.44 o 6 μήνες... $26.34 o 3 Mήνες... $16.44 μη συνδρομητεσ στην Εντυπη ΕκΔοση o 1 χρόνο... $50.54 o 6 μήνες... $32.94 o 3 Mήνες... $20.84 συνδρομη στην ηλεκτρονικη ΕκΔοση συνδρομητεσ στην Εντυπη ΕκΔοση: o 1 χρόνο... $42.90 o 6 μήνες... $25.74 o 3 Mήνες... $17.16 μη συνδρομητεσ στην Εντυπη ΕκΔοση o 1 χρόνος... $97.90 o 6 μήνες... $58.74 o 3 Mήνες... $39.16 Εσωκλείστε επιταγή ή money order πληρωτέες στη διεύθυνση: National Herald, Inc th street, L.I.C, NY ή με χρέωση στην πιστωτική κάρτα o American Express o Master Card o Visa o Discover αccount ΕxpIRaTIoN date ονομα-επωνυμο ΔιΕυΘυνση πολη πολιτεια zip Code TηλΕφωνο Fax CeLL: SIgNaTuRe συνδρομη Για χωρεσ Εκτοσ η.π.α o 1 χρόνος... $ o 6 Μήνες... $ o 3 Μήνες... $ o Έκδοση Σαβ/κου 1 χρόνος.. $ o Έκδοση Σαβ/κου 6 μήνες... $ Tηλέφωνο Fax Toll free: KHRYKaS ext. 108 subscriptions@ekirikas.com ΞΕΝΗ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ Αφιέρωμα στο Μοναδικό, Τέλειο Πατέρα, τον Θεό! (για τη γιορτή του πατέρα) Η Καινή Διαθήκη λέει: «Έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος». Αυτά είναι τα λόγια του Χριστού όταν μιλούσε για την τέλεια αγάπη του ουράνιου, τέλειου, Πατέρα. Παραθέτουμε μερικά χαρακτηριστικά του τέλειου γήινου πατέρα. (για συντομία, το τ.π. σημαίνει τέλειος πατέρας) Ο τ.π. πάντα αγαπά χωρίς όρια και όρους. Ο τ.π. φροντίζει πάντα και προμηθεύει το καλύτερο που μπορεί και προστατεύει από κάθε φυσικό, ψυχολογικό και ηθικό κίνδυνο κάθε παιδί του. Ο τ.π. παρηγορεί πάντα, συγχωρεί πάντα και ουδέποτε εκδικείται. Ο τ.π. αγαπά όλα τα παιδιά του το ίδιο, χωρίς προσωποληψία και εκφράζει ακέραια την αγάπη του διαφορετικά σε κάθε παιδί, ανάλογα με το χαρακτήρα του. Ο τ.π. είναι στοργικός, πράος και ειρηνοποιός και λύνει με σοφία κάθε πρόβλημα μικροδιαφοράς μεταξύ των μελών της οικογένειάς του, πριν εξελιχθεί σε διαμάχη, φθόνο και μίσος. Η γυναίκα του και τα παιδιά του, τον εμπιστεύονται και είναι ξένοιαστοι και ασφαλείς στη ζεστή αγκαλιά του. Ο τ.π. εμπιστεύεται στο Θεό όχι μόνο το αύριο που δεν γνωρίζει, αλλά και το σήμερα. Ο τ.π. τρυφερός και δυνατός, γλυκός και διακριτικός, προσέχει τα λόγια του, ώστε μόνο να χτίζει το σπίτι του. Ο τ.π. ποτέ δεν χρησιμοποιεί βρισιές και αδέξια, χυδέα λόγια που πληγώνουν και προξενούν πληγές για πάντα σε όποιον τα ακούει και ιδιαίτερα στα μικρά διαμάντια που ο Θεός μας έδωσε να διδάξουμε το δρόμο της ζωής. Ο τ.π. ξέρει να μοιράζει το χρόνο του σοφά, μεταξύ δουλειάς και σπιτιού, ώστε να μη αδικεί τη γυναίκα ή τα παιδιά του με την έλλειψη της παρουσίας του. Ο τ.π. είναι πάντα πιστός στη γυναίκα του και στη συνθήκη του γάμου του, που έκανε ενώπιον του Θεού. Η Καινή Διαθήκη συστήνει προσοχή για το θέμα της υπερβολικής πίεσης που μπορεί να ασκούμε στα παιδιά μας, γιατί τους δημιουργεί ψυχικές διαταραχές. Η Καινή Διαθήκη λέει: «Οι πατέρες, μή ερεθίζετε τα τέκνα σας, διά να μή μικροψυχώσιν». Επίσης λέει: «Και οι πατέρες, μή παροργίζεται τα τέκνα σας, αλλ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Η σημερινή μας αξία είναι ότι ο Θεός που θέλει να είμαστε τέλειοι πατέρες, μας δίνει τη δυνατότητα και την ικανότητα να γίνουμε τέλειοι πατέρες. «Έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος». Σας στέλνουμε μια Καινή Διαθήκη δωρεάν εάν μας το ζητήσετε. Τηλ. επικοινωνίας: Πέτρος Φιλακουρίδης

18 18 ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ Φωτογραφικές αναμνήσεις από την Ομογένεια του 2002 ΕΘνικοσ κηρυξ Από εκδήλωση προς τιμή του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στο Κρίσταλ Πάλλας στην Αστόρια. Κοριτσάκια της Ομογένειας τον καλωσορίζουν κρατώντας την ελληνική σημαία και το σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Από την τελετή της αποφοίτησης στο Ελληνικό Σχολείο του Καθεδρικού Ναού Αγίου Δημητρίου Αστόριας στην οποία είχε παρευρεθεί ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος Κώστας Καραμανλής. Διακρίνονται ο Νίκος Ανδριώτης και ο Αναστάσιος Κουλαρμάνης. Και πάλι από την εκδήλωση των Δωδεκανησίων στην Αστόρια, η οποία είχε σημειώσει επιτυχία. Στιγμιότυπο εκδήλωσης των Δωδεκανησίων στο Μποχίμιαν Χολ της Αστόριας, στην οποία το χορευτικό συγκρότημα παρουσίασε όμορφους νησιώτικους χορούς. Από εκδήλωση του συλλόγου Αθηναίων Νέας Υόρκης. Διακρίνονται η Ρούλα Αγγελίδη, ο Παύλος Χατζηκυριάκου και η Χριστίνα Κωστάκη. Από το Ελληνικό Φεστιβάλ της κοινότητας του Τιμίου Σταυρού στο Γουάιτστόουν, όπου διακρίνονται ομογενείς εθελοντές και εθελόντριες στον τομέα των φαγητών.

19 ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ 19 Ο γνωστός αρχιτέκτονας Κώστας Κονδύλης ο οποίος έχει βάλει τη σφραγίδα του σε πολλά κτήρια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο Σημείο Μηδέν του τρομοκρατικού πλήγματος της 11ης Σεπτεμβρίου, όπου τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα. Διακρίνεται ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος. Από εκδήλωση νεολαίας στο Ηπειρωτικό Σπίτι, διακρίνονται οι Παύλος και Σοφία Νικολού. Στιγμιότυπο από το Ελληνικό Φεστιβάλ της κοινότητας των τριών Ιεραρχών του Μπρούκλιν στο οποίο διακρίνονται ομογενείς εθελοντές μπροστά στην ψησταριά. Εκδήλωση στο Ωνάσειο Κέντρο στο Μανχάταν. Διακρίνονται ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ο πρέσβης Λουκάς Τσίλας, ο Νικόλαος Μπορνόζης και ο Μάνος Γαλάνης Από τελετή αποφοίτησης στο Ελληνικό Σχολείο του Καθεδρικού Ναού Αγίου Δημητρίου Αστόριας. Στο βήμα, ο διευθυντής Αναστάσιος Κουλαρμάνης.

20 20 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Λένα Μαντά: Aς ταξιδέψουμε την ψυχή μας με ένα βιβλίο ΕΘνικοσ κηρυξ Της Μαρίας Παπανικολάου Η συγγραφέας Λένα Μαντά υπογράφει το καινούργιο της βιβλίο. Το πιο εύκολο έργο που έχει ένας δημοσιογράφος είναι όταν βρίσκεται απέναντι σε έναν πολύ γνωστό άνθρωπο του χώρου του. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είναι καλά διαβασμένος, καλά προετοιμασμένος και να παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή αυτά που λέει. Από κει και πέρα όλα είναι πολύ εύκολα, ιδίως η παρουσίαση της συνέντευξης. Ενα όνομα αρκεί: Λένα Μαντά. Η συγγραφέας πολλών και μεγάλων επιτυχιών, με βιβλία της που συζητιούνται και διαβάζονται όσο λίγα, με πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα, με έργα που έχουν γίνει τηλεοπτικές παραγωγές και πολλά πολλά άλλα. Η κυρία Μαντά είναι αυτό που λέμε «χείμαρρος» στη σκέψη της αλλά και στον τρόπο που δουλεύει τα έργα της. Από μικρή είχε μία κλήση στη συγγραφή αφού από παιδάκι έγραφε... παραμυθάκια και όπως λέει και η ίδια «είχα πάντα μία τρέλα στο να γράφω» ίσως γιατί «η συγγραφή είναι ένα ταξίδι της ψυχής» αλλά και γιατί «ο συγγραφέας είναι σαν ένας μικρός θεός και πάει τους ήρωές του όπου θέλει». Η ίδια πάντως πάει τους ήρωές της όπου θέλει αλλά δεν τους πάει σαν μικρός... θεός αλλά ως Λένα Μαντά. Στα βιβλία της που «η ηρωίδα είναι απόλυτη, σκληρή, λέει τα σύκα - σύκα αυτή» είναι η Μαντά, δεν αντιγράφει καθημερινούς ανθρώπους ή προσωπικότητες αλλά στηρίζεται σε μυθοπλασία και όχι καταγραφή, πάντα διαβάζει τα βιβλία που γράφει ως μηχανισμός...άμυνά της και προηγείται των έργων της με αποτέλεσμα άλλο να κυκλοφορεί και άλλο να...τελειώνει συγγραφικά. Αλλωστε το είπε και η ίδια ότι έχει «μία τρέλα στο να γράφω»... Η κυρία Μαντά όμως δεν είναι μόνο μία συγγραφέας που βλέπει τη ζωή με τα μάτια, το μυαλό και την ψυχή ενός ανθρώπου της τέχνης. Η κυρία Μαντά είναι άνθρωπος καθημερινός και κυρίως γυναίκα που δίνει πολλά αλλά και εισπράττει πολλά στους γύρω της και από τους γύρω της. Και το πιο σημαντικό όλων αυτό που όλοι θέλουμε, ελπίζουμε να έχουμε ή και...ζητιανεύουμε από τους άλλους: Αγάπη. Και η ίδια την εισέπραξε και την πρόσφερε απλόχερα. Το πρόβλημα υγείας της με το λέμφωμα ήταν μία μεγάλη δοκιμασία που δεν μπορούσε να μην βγει νικήτρια. «Το λέμφωμα που έχω δεν είχε καμία ελπίδα με τόσες ευχές και προσευχές από χιλιάδες κόσμο», λέει η ίδια ευχαριστώντας με τον τρόπο της τους χιλιάδες των αναγνωστών και θαυμαστών της. Η Λένα Μαντά, όπως έχουμε διαπιστώσει μέσα από τη συγγραφή της είναι άνθρωπος που δίνεται ολοκληρωτικά, ίσως και λόγω της... τρέλας της ή και της... μανίας της να γράφει συνέχεια. Ετσι δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει άλλο δρόμο από την συνειδητή απόφαση να μην ασκήσει κάποιο επάγγελμα προκειμένου να δημιουργήσει μία πολύ καλή και αγαπημένη οικογένεια. Το πετυχημένο τρίπτυχο σύζυγος - μητέρα - συγγραφέας προσφέρει ψυχική ηρεμία με αποτέλεσμα να μπορεί να βλέπει ξεκάθαρα τους γύρω της και μέσα από κει να γεμίζει εικόνες για τα έργα της. Ετσι λοιπόν θεωρεί ότι «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά», αλλά τον...χαρακτηρίζουν, αποδεικνύοντας ουσιαστικά ότι η πρώτη εντύπωση για έναν άνθρωπο έρχεται από την εξωτερική του εμφάνιση, όμως συνήθως οι άνθρωποι «που είναι πάρα πολύ ωραίοι έχουν μείνει εκεί. Καλλιεργούν μόνο την εμφάνιση και το μυαλό... κενό» (είπαμε λέει τα «σύκα - σύκα). Συγχαίρει τους Κύπριους που δίνουν σημασία και συνεχίζουν να δίνουν ελληνικές κυπριακές σειρές, παραδέχεται γιατί θεωρεί το «Βαλς με δώδεκα θεούς» διαφορετικό από τα άλλα βιβλία της, στέλνει μήνυμα στις 50άρες γυναίκες και τέλος αποκαλύπτει ότι έχει τελειώσει το επόμενο βιβλία της που θα κυκλοφορήσει στα μέσα του 2014 πάντα από τις εκδόσεις Ψυχογιός, με «λίγο ίντριγκα, λίγο αγωνία λίγο πιο αστυνομική χροιά, λίγο ποιο ένταση», αλλά πάντα με... μαντέικη οπτική. Περιοδικό: Κυρία Μαντά, έχετε σπουδάσει νηπιαγωγός παρόλα αυτά δεν ασχοληθήκατε ποτέ με το λειτούργημα του νηπιαγωγού. Κατά επιλογή ή λόγω περιστάσεων. Λένα Μαντά: «Οχι ήταν καθαρά θέμα επιλογής. Αυτό το κατάλαβα στο πρώτο... 3ωρο που πήγα στη σχολή. Οι γονείς πολλές φορές θεωρώντας ότι γνωρίζουν λίγο καλύτερα το καλό των παιδιών τους τα προωθούν προς μια κατεύθυνση που για τα δικά τους μέτρα φαίνεται λογικό, όμως δεν είναι πάντα. Αυτό απέφυγα να κάνω εγώ στα παιδιά μου. Πρέπει να δεις τι θέλει να κάνει το παιδί. Η μητέρα μου με μεγάλωσε μόνη, θεώρησε πως το να γίνω νηπιαγωγός ήταν ένα καθαρό επάγγελμα ένα καλό επάγγελμα και έτσι με έστρεψε προς τα εκεί. Το πήρα το πτυχίο όμως, αλλά από εκεί και μετά... Στη σχολή είχα ήδη γνωρίσει τον άντρα μου. Η απόφαση τού να μην εργαστώ ήταν κοινή. Θέλαμε να κάνουμε οικογένεια, θέλαμε να την μεγαλώσουμε εμείς αυτήν την οικογένεια οπότε ήταν πολύ συνειδητή η απόφαση τού να μην εξασκήσω ούτε το επάγγελμα του νηπιαγωγού αλλά ούτε κάποιο άλλο επάγγελμα». «Π»: Παρόλα αυτά όμως στη συνέχεια ασχοληθήκατε με την δημοσιογραφία... «Λ.Μ.»: «Κάποιες συγκυρίες με έφεραν προς τα εκεί. Οταν ζεις σε τοπικές κοινωνίες είναι πάρα πολύ εύκολο να στραφείς προς κάποια τοπικά έντυπα. Οταν τα έχεις καλά με το χαρτί και το μολύβι είναι πάρα πολύ εύκολο να στραφείς προς τα εκεί και δεν θεωρώ ότι το έκανα ποτέ επαγγελματικά απλά ήταν κάτι το ερασιτεχνικό». «Π»: Ετσι σας... μπήκε το συγγραφικό μικρόβιο; «Λ.Μ.»: «Το μικρόβιο της συγγραφείς είχε μπει από μικρό παιδί. Εγώ έγραφα από πολύ παιδί, παραμυθάκια όταν ήμουν παιδί, διηγήματα όταν μπήκα στην εφηβεία... Λίγο - λίγο εξελίχθηκε. Βέβαια κάποια στιγμή όταν ήρθαν τα παιδιά και η ενασχόληση με την οικογένεια, αυτό παραμερίστηκε. Πέρασαν πολλά χρόνια πριν ξαναθυμηθώ τις παλιές μου αγάπες. Αλλά πάντα είχα μια ευκολία στα κείμενα. Αρκεί να μου έλεγε ο άλλος μπορείς σε παρακαλώ να μου γράψεις κάτι θα του έγραφα ένα κατεβατό». «Π»: Μπορούσατε δηλαδή να μεταφέρετε εύκολα τις σκέψεις σας στο χαρτί. «Λ.Μ.»: «Πάρα πολύ εύκολα. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι κρατούσα και ημερολόγιο (τα οποία βεβαίως τώρα είναι δερματόδετα) ως παιδί. Εχω ακόμα τα ημερολόγιά μου τα εφηβικά τα οποία βεβαίως ξεχειλίζουν από τα πάθη της εποχής και το τέρας της εφηβείας. Λέω πάντα ότι η εφηβεία είναι ένας τεράστιος μεγεθυντικός φακός. Ολα μας φαίνονται τραγικά στην εφηβεία, όλα είναι μεγάλα. Ετσι ήταν η αγάπη μου με το χαρτί και το μολύβι. Είχα μια τρέλα πάντα. Αγόραζα πάντα όταν π.χ. πήγαινα για τα σχολικά των παιδιών μου εκτός από τα δικά τους δεν υπήρχε περίπτωση να μην αγοράσω στυλό μπλοκ και πάντα είχα κάτι να γράφω». «Π»: Με την τεχνολογία πως τα πάτε; «Λ.Μ.»: «Η τεχνολογία ήρθε πολύ αργότερα εκ των συνθηκών. Τα πρώτα μου βιβλία τα έγραφα στο χέρι - έχω ακόμα τα χειρόγραφα- μετά όμως όταν έπρεπε να καταθέσω ο εκδοτικός ζητάει να το καταθέσεις σε ηλεκτρονική μορφή έτσι υπέκυψα και στην τεχνολογία και αγόρασα υπολογιστή. Τον οποίο για πολλά χρόνια τον χρησιμοποιούσα μόνο ως γραφομηχανή. Μετά από πολύ καιρό ασχολήθηκα με το ίντερνετ. Ακόμα και σήμερα μου στέλνουν mail και εγώ τους παίρνω τηλέφωνο για να τους απαντήσω». «Π»: Στο blog σας έχετε υπότιτλο «πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας». Το βιβλίο σας ταξιδεύει και κατά τη συγγραφή ή μόνο κατά την ανάγνωση; «Λ.Μ.»: «Καταρχάς ξεκίνησα να το δω ως αναγνώστρια, ήμουν και συνεχίζω να είμαι φανατική αναγνώστρια. Μετά όταν μπήκε και η συγγραφή σε αυτό το επίπεδο, πλέον, όταν γράφεις αναγκαστικά ταξιδεύεις -είσαι εκεί που σε πάνε οι ήρωες σου. Είναι ένα ταξίδι ψυχής είτε είσαι από την μια πλευρά είτε από την άλλη». «Π»: Στο «Με λένε Ντάτα» χρειάστηκε να κάνετε αρκετό «ψάξιμο». Αυτό το «ψάξιμο» σας ταξίδεψε; «Λ.Μ.»: «Ναι τρελάθηκα! Καταρχήν το απόλαυσα. Είναι αυτό που λέει ο Καβάφης απολαμβάνεις το ταξίδι, δεν σε νοιάζει ο προορισμός. Εμένα με ένοιαζε και ο προορισμός. αλλά είχε πάρα πολύ ενδιαφέρον το ψάξιμο. Με βοήθησε πολύ το διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε πολύ ωραία αρχεία, που δεν είχα φανταστεί καν ότι υπήρχαν. Το ωραιότερο αλλά και αυτό που με βοήθησε πάρα πολύ ήταν η Εφημερίδα των Κυριών το οποίο υπάρχει αυτούσιο, όλα τα τεύχη του, στο διαδίκτυο -είχε πολλές πληροφορίες και για τα ήθη και έθιμα της εποχής γιατί μην ξεχνάμε ότι η εποχή αυτή είχε πολλά πάθη και πολλές εντάσεις και σε πολιτικό επίπεδο αλλά κυρίως σε πολιτικό. Είχε όμως την πάλη της Δημοτικής έναντι της καθαρεύουσας και παράλληλα είχε την πάλη των γυναικών για να σταματήσουν να είναι πολίτες δευτέρας κατηγορίας, οι λεγόμενες σουφραζέτες. Εδινε ακόμα και πληροφορίες για την μόδα που σου είναι απαραίτητες όταν γράφεις ένα βιβλίο, όσο και αν φαίνεται περίεργο όταν γράφεις για μια ηρωίδα αλλιώς θα κινηθεί αν φοράει ένα μπλουτζίν και αλλιώς όταν φοράει τους κορσέδες τις δεκαετίας εκείνης, το μαλλί κλπ. Λέω πάντα ότι όταν ένα βιβλίο σε παίρνει από το χέρι σε τραβάει και σε βάζει στον κόσμο του και νομίζεις ότι είσαι εκεί, π.χ. όταν περιγράφεται μια δεξίωση, αυτός ο συγγραφέας έχει κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά για να σε βάλει στον κόσμο αυτό. Θέλει δουλειά για να ζωντανέψει εικόνες. Βεβαίως, έπεσα και σε ιστορικά αρχεία, στο βιβλίο αναφέρεται ακόμα και ο βομβαρδισμός του Πειραιά ο οποίος δεν ήταν να μπει άλλα όταν βρίσκεις ένα τέτοιο αρχείο θεώρησα ότι ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον και έτσι τοποθέτησα την ηρωίδα μου σε λάθος τόπο, λάθος χρόνο. Αυτό είναι το καλό του συγγραφέα πάει τους ήρωες του όπου θέλει. Ενας μικρός θεός». «Π»: Εχετε ταυτιστεί ποτέ με κάποιο βιβλίο σας, με τον ήρωα; «Λ.Μ.»: «Σε όλα τα βιβλία μου που έχουν ηρωίδα απόλυτη, σκληρή, λέει τα σύκα - σύκα αυτή είμαι εγώ. Δεν τα πάω καλά με τις ηρωίδες τις πολύ ρομαντικές τις πολύ αιθέριες. Με την Ηρω ζορίστηκα απίστευτα, το έλεγα και πέρσι στις παρουσιάσεις