ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΥΤΕΡΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΟΥΒΑ

Transcript

1 enedra39:layout 1 18/09/ :56 Page 1 39 ΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΩΡΕΑΝ Τ Ε Υ Χ Ο Σ ΤΟ ΠΕΡΙΟ ΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΥΤΕΡΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΟΥΒΑ WEB www. neola ia syn.g r G O BL :/ http /ene dr gs a.blo pot. com

2 κι ο έρωτας είναι η τρέλα µας µπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλον ΤAΣΟΣ ΛΕΙΒΑ ΙΤΗΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Φεστιβάλ Νεολαίας Συνασπισµού Επί τροχάδην 05 ιεθνή 09 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ε θα γίνεις Έλληνας ποτε!!! 16 ΕΘ 20 Περιβάλλον: Στον Ελαιώνα παίζουν µπάλα οι εργολάβοι 22 Λειψυδρία 23 Ιστορία: LGBT 24 Κ.Ε.Σ.: Το εµπόριο ελπιδας συνεχίζεται 26 ικαιώµατα: ιαδηλώνοντας και συζητώντας µ έναν προδότη 28 Κατάργηση της κράτησης ανηλίκων 30 Θύµατα πολέµου σε καιρό ειρήνης 32 Bye Buy 33 Aθλητισµός: Η φλόγα έσβησε νωρις Σκίτσο Εύης Κ. 35 Ars Longa Vita Brevis 36 Mouzahedin 38 Σηµεία και Τέρατα 38

3 BLOG EDITORIAL Tο καλοκαίρι που πέρασε είχε απ όλα. Πολεµικές συρράξεις στον Καύκασο για, υποτίθεται, ένα κοµµάτι γης, µπόλικες ντόπες και περίσσεια εθνική υπερηφάνεια στους Ολυµπιακούς αγώνες του Πεκίνου, ακόµα περισσότερα σκάνδαλα από την κυβέρνηση της «ισχυρής λαϊκής εντολής». Το µενού για το φθινόπωρο δεν αναµένεται λιγότερο ενδιαφέρον, τουλάχιστον για την Ελλάδα. Η κυβέρνηση εξήγγειλε κι άλλους φόρους για να γεµίσει τα ταµεία. Που προφανώς έµειναν άδεια αφού προηγουµένως τα άδειασαν προς όφελος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Αναβάθµισε τα κολέγια και τα κάθε λογής παραµάγαζα κατάρτισης, δίνοντας στους αποτυχόντες του υποβαθµισµένου εκπαιδευτικού συστήµατος µια διέξοδο στον ήλιο, µετά παχυλής αµοιβής µάλιστα. Και ετοιµάζει νέα επίθεση στους εργαζό- µενους, και κυρίως σε αυτούς που δουλεύουν για 400, χωρίς δικαιώµατα και χωρίς µέλλον. Όλα αυτά δεν µπορούν να µείνουν χωρίς απάντηση. Η Αριστερά και τα κοινωνικά κινήµατα οι πολύπλευροι αγώνες των εργαζοµένων και των φοιτητών αντιµετώπισαν τις επιθέσεις της κυβέρνησης. Το ίδιο θα γίνει και αυτό τον χειµώνα. Πρώτος σταθµός είναι το Φεστιβάλ της Νεολαίας Συνασπισµού. Σε κάθε άκρη της Ελλάδας νέοι και νέες συναντήθηκαν και συζήτησαν για τον νέο εργασιακό µεσαίωνα, σχεδίασαν τις αντιστάσεις σε ό,τι καταστρέφει το περιβάλλον, ανακάτεψαν την ιστορία και εµπνεύστηκαν από τους αγώνες του χτες. Έδωσαν ραντεβού για τους αγώνες του αύριο. Στις 26, 27 και 28 Σεπτέµβρη θα συναντηθούµε στην Αθήνα για να ενώσουµε τα οράµατά µας για την εργασία, την παιδεία, τα δικαιώµατα, το περιβάλλον, ολόκληρο τον κόσµο. Θα είµαστε εκεί για να παρακολουθήσουµε τα ση- µαντικότερα καλλιτεχνικά δρώµενα και να γιορτάσουµε την συνέχεια του ταξιδιού της αντίστασης. Καλούς αγώνες λοιπόν! Η ΕΝΕ ΡΑ WEB ΝΟ.39 Η ΕΝΕ ΡΑ ΕΚ ΟΤΗΣ Συνασπισµός της Αριστεράς, των Κινηµάτων και της Οικολογίας Κυκλοφορεί κάθε δύο µήνες Τεύχος 39, Αύγουστος - Σεπτέµβριος 2008 ΕΚ ΟΤΗΣ Κώστας Ζαχαριάδης ΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Νίκος Σβέρκος ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ Κώστας Ζαχαριάδης, Νίκος Σβέρκος, Στεφανία Γεωργακάκου-Κουτσονίκου ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑ Α Σταύρος Παναγιωτίδης, Κώστας Παπαγιάννης, Εύη Καλογηροπούλου, Χρυσούλα Αντωνίου, Τάσος Κούτρας, Παναγιώτης Μπίκας, Νίκος Ραδικόπουλος, Κατερίνα Μπαρτζώκα ΜΟΝΙΜΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Μάνια Καββαθά, Ειρήνη Παξινού, Βάσω Σηµάκη, Γλυκερία Κουτσοδόντη, Νατάσσα Αναστασιάδου, Πέτρος Παπαγεωργίου, Γιάννης Μπουρνούς, Μαρία Βλαδηµήροβιτς, Αθηνά Σούγκαρη, Ιγνάτης Κακαρώνης, ηµοσθένης Παπαδάτος Αναγνωστόπουλος, ηµήτρης Μουζάκης, Ελένη Βουγιουκλάκη, Αλέκος Ζέρβας, Κωνσταντίνος Ζαγάρας, Γιώργος Καρατσιουµπάνης, Πέτρος Κονδύλης, Πέτρος Μωραΐτης, Ιωάννα ανδούµη ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΕΥΧΟΥΣ Μάνος Αγγελίδης, Νίκος Βαγδούτης, Θεόφραστος Βαµβουρέλλης, Θεοδώρα Βελώνα, Γιάννος Γιαννόπουλος, Σοφία Γρηγορίου, Γιώργος αφνής, Θανάσης Ζαχαριάδης, Βασιλική Κανελλοπούλου, Γιώργος Καρατσιουµπάνης, Αλίκη Κοσυφολόγου, Νίκος Ραδικόπουλος, Μελίνα Ρέβα, Μαρία Τζανακοπούλου, Κωνσταντίνος Τσούτσης, Βάσια Χόνδρου ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΙΕΥΘΥΝΣΗ Moebius Design -.Κ. Σωτηρόπουλος ( ΑΤΕΛΙΕ: Φανή Χατζηκωστή ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ: Παναγιώτης Τσαλδάρης ΣΚΙΤΣΑ: Στάθης, Εύη Κ. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Εύη Φυλακτού Αρχείο περιοδικού «ΕΝΕ ΡΑ» ΙΕΥΘΥΝΣΗ θεµιστοκλέους 52, Αθήνα ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: , fax (Αθήνα) (Θεσ/νίκη) (Πάτρα) (Ηράκλειο Κρήτης) WEB: BLOG: enedra@neolaiasyn.gr ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 ΕΝΕ ΡΑ 3

4 [ Φ Ε Σ Τ Ι Β Α Λ ] 3 ΜEΡΕΣ ΓΕΜAΤΕΣ ΑΠO ΣΥΖΗΤHΣΕΙΣ, ΧΡΩΜΑΤΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ Τ ην περσινή χρονιά ο κ. Καραµανλής, για κάποιο περίεργο λόγο, αποφάσισε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές την ηµεροµηνία που είχαµε προγραµµατίσει το Φεστιβάλ µας. To αποτέλεσµα ήταν να αναγκαστούµε να το ακυρώσουµε. Έτσι, µετά από απουσία ενός χρόνου, στο τέλος Σεπτέµβρη ολοκληρώνονται οι φεστιβαλικές εκδηλώσεις της Nεολαίας Συνασπισµού σε Αθήνα (26,27,28/9) και Θεσσαλονίκη(19,20,21/9). Πριν από αυτά, δεκάδες τοπικά φεστιβάλ σε γειτονιές της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της περιφέρειας, έκαναν το κεντρικό µας σύνθηµα «ιάλεξε Ζωή όχι Επιβίωση», να φτάσει σε περισσότερες από κάθε άλλη φορά περιοχές της Ελλάδας. Άλλο ένα Φεστιβάλ; Τα τελευταία χρόνια πολλές πόλεις της Ελλάδας και κυρίως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη έχουν γεµίσει µε διαφόρων ειδών Φεστιβάλ. Γιατί λοιπόν άλλο ένα φεστιβάλ; Γιατί στο Φεστιβάλ της Νεολαίας Συνασπισµού, θα βρεθούµε για να συζητήσουµε για τον προηγούµενο χρόνο και τις εµπειρίες µας από τη συµµετοχή στα κινήµατα, αλλά και για να προγραµµατίσουµε τις δράσεις µας για το επόµενο διάστηµα. Γιατί θα ακούσουµε µουσικές από διάφορα µέρη του κόσµου που σπάνε την κυρίαρχη λογική της µουσικής βιοµηχανίας. Γιατί µπορούµε να συναντηθούµε και να διασκεδάσουµε, χωρίς να χρειάζεται να αφήσουµε µια µικρή περιουσία στην είσοδο. Γιατί στο φεστιβάλ της Νεολαίας Συνασπισµού δεν θα βρείτε µόνο υλικό από δικές µας παρεµβάσεις, αλλά και πολλές άλλες συλλογικότητες και πρωτοβουλίες που αµφισβητούν στην πράξη τον νεοφιλελευθερισµό. Γιατί κάθε χρόνο αποτελεί σηµείο συνάντησης ανθρώπων και συλλογικοτήτων που αµφισβητούν στην πράξη το νεοφιλελευθερισµό. Αντιρατσιστικές και µεταναστευτικές οργανώσεις, πρωτοβουλίες κατοίκων και δηµοτικές κινήσεις, οικολογικές και φεµινιστικές οργανώσεις, πολιτικά έντυπα, αλλά και πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, βρίσκουν έκφραση µέσα στο χώρο του Φεστιβάλ. Γιατί το φεστιβάλ µας δεν το στήνουν εταιρείες παραγωγής και σπόνσορες που διαφηµίζουν τα προϊόντα τους, αλλά στήνεται µε τη διάθεση, τη φαντασία και τον κόπο µελών και φίλων της νεολαίας Συνασπισµού. Το Φεστιβάλ της Νεολαίας Συνασπισµού δεν είναι άλλη µια εµπορική υπερπαραγωγή, αλλά άλλος ένας σταθµός στη δράση της οργάνωσης, αποτελώντας ένα κοµµάτι της πολιτικής και πολιτιστικής της πρότασης. Μετά από µια χρονιά που σηµαδεύτηκε από τις κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό, που έφερε στο προσκήνιο τα αίτηµα της «γενιάς των 700 ευρώ» για αξιοπρεπή ζωή και παράλληλα για πρώτη φορά µετά από πολλά χρόνια η κοινωνία, και ιδίως οι νέοι άνθρωποι, γυρίζουν την πλάτη στον δικοµµατισµό, το Φεστιβάλ της Νεολαίας Συνασπισµού δεν θα µπορούσε να µην σηµαδεύεται από αυτές τις εξελίξεις. Εργασιακή επισφάλεια, περιβάλλον και κινήµατα πόλης, µετανάστες και ρατσισµός, σεξισµός και οµοφοβία, κινήµατα στην Ευρώπη και τον κόσµο, είναι µόνο µερικά από τα ζητήµατα που συµπεριλαµβάνονται στους θεµατικούς χώρους και τις συζητήσεις του φεστιβάλ. Φιλοδοξούµε να ανοίξουµε τη συζήτηση για όλα όσα µας απασχολούν, να ανοίξουµε τη συζήτηση για µια άλλη προοπτική, για να µπορούµε να δια- G O BL http 4 ΕΝΕ ΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 ://en edr gs a.blo pot. com

5 ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΤΟ ΠΑΖΛ Η πολεµική και διπλωµατική διένεξη µεταξύ της Γεωργίας και της Ρωσίας δεν ήρθε από το πουθενά. Η ανεξαρτητοποίηση της Νότιας Οσετίας, που από καιρό έχει αναπτύξει ανεξάρτητες πολιτειακές δοµές, ήταν µονάχα η αφορµή για την ανακατανοµή των δυνάµεων στην περιοχή. Οι εξελίξεις, πάντως, θυµίζουν το ψυχροπολεµικό σκηνικό περασµένων δεκαετιών, ταράζοντας τις παγκόσµιες ισορροπίες και τις σχέσεις των ΗΠΑ µε την Ρωσία. Το ξέσπασµα της αναταραχής δεν είναι γεγονός αποµονωµένο από τις διεθνείς εξελίξεις σε περιοχές που «βράζουν». Μην ξεχνάµε ότι η ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, µε το πρόσχηµα της αυτοδιάθεσης, ήταν το πρώτο επεισόδιο της όξυνσης των σχέσεων των δυο υπερ- ΕΠΙ ΤΡΟΧΑ ΗΝ Ε δυνάµεων και αποτέλεσε το ιδανικό άλλοθι για τις κινήσεις της Ρωσίας. Γενικότερα δεν θα ήταν άστοχο αν παροµοιάζαµε την κατάσταση µε µια παρτίδα σκάκι µε αγωγούς πετρελαίου, εξοπλιστικά προγράµµατα και φυσικά χιλιάδες νεκρούς αµάχους και πρόσφυγες. Οι ΗΠΑ ακολουθώντας πλήρως το δόγµα του πολέµου ενάντια στην τροµοκρατία, αλλά και της εκµετάλλευσης των αγορών των πρώην σοσιαλιστικών δηµοκρατιών, ενεπλάκη στην κρίση µε ακόµα πιο τολ- µηρά βήµατα. Εγκαθιστούν µε τη συµφωνία των συντηρητικών και νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων αντιπυραυλική οµπρέλα στην Πολωνία και την Τσεχία για δήθεν προστασία της από το Ιράν, θέτοντας υπό τον ουσιαστικό έλεγχό τους την Ανατολική Ευρώπη. Σε όλα αυτά προστίθεται και η «συµβιβαστική» απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αρκέστηκε στις ίσες αποστάσεις και στα σκληρά λόγια, κυρίως λόγω της ενεργειακής της εξάρτησης από τη Ρωσία και των δεσµών των περισσότερων χωρών µε το ΝΑΤΟ. Μπροστά σε όλη αυτή τη κατάσταση η Αριστερά στην Ευρώπη εµφανίστηκε, αρχικά, αµήχανη, αδυνατώντας να βρει τις κατάλληλες νόρµες για την αποφυγή της κρίσης. Η διέξοδος όµως βρίσκεται στην αποδοχή βασικών αρχών για την επίλυση ανάλογων καταστάσεων. Και αυτή δεν είναι άλλη από την διαρκή προσπάθεια για την δηµοκρατική διευθέτηση των διαφορών µέσα από τον ΟΗΕ που εδώ και χρόνια έχει καταντήσει να είναι απλά ένας χώρος συζητήσεων και ευχολογίων, χωρίς ουσιαστική ανάµιξη. Εξ άλλου η Αριστερά, µε τα προτάγµατα και τις διεκδικήσεις της διαχρονικά αγωνίζεται για έναν κόσµο που ανάλογες διενέξεις θα είναι ανύπαρκτες. Για έναν κόσµο αλληλεγγύης και συνεργασίας των λαών. Και αυτός είναι ένας αγώνας όµορφος Π Ι Τ Ρ Ο * Χ * Α * Δ Των Μάνου Αγγελίδη, Νίκου Σβέρκου ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 ΕΝΕ ΡΑ 5

6 Ε Βάι βάι µανούλα µου ΒΙΑΙΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΝ ΥΣΗ ΣΤΟ ΚΑΒΟ ΣΙ ΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΙ ΤΗΣ ΣΗΤΕΙΑΣ ΕΠΙ ΤΡΟΧΑ ΗΝ Κατά τη διάρκεια της µακροχρόνιας ιστορίας του, το Κάβο Σίδερο έχει δεχτεί πολλές επιθέσεις και καταλήψεις από δυνάµεις εισβολέων. Απ ότι φαίνεται άλλη µία επιχειρείται τώρα και ίσως είναι και η πιο καθοριστική. Πρόκειται για µια «φαραωνική τουριστική επένδυση» -όπως αποκαλείται απ τους οικολόγους- ύψους 1,2 δισεκατοµµυρίων ευρώ, από µία αναξιόπιστη Αγγλική εταιρία ονόµατι Loyalward Ltd, στην οποία, µε τη συµφωνία του ιδρύµατος «Παναγία Ακρωτηριανή» και φυσικά την αποδοχή της κυβέρνησης, παραχωρούνται στρέµµατα γης προς εκµετάλλευση για τα επόµενα 80 χρόνια. Συγκεκριµένα, τα σχέδια των Άγγλων για την περιοχή προβλέπουν 5 ξενοδοχεία, 6 τουριστικά χωριά συνολικής δυναµικότητας 7000 κλινών, 3 γήπεδα γκολφ, 730 πισίνες, αθλητικό κέντρο, συνεδριακό κέντρο για 1200 άτοµα, εργοστάσιο αφαλάτωσης, 2 µονάδες επεξεργασίας υγρών αποβλήτων και διάφορες άλλες εγκαταστάσεις. Το ίδρυµα της µονής Τοπλού, το οποίο παραχώρησε την έκταση, συµ- µετέχει στα κέρδη µε 10%. Όπως ήταν αναµενόµενο, ο κ. Σουφλιάς δέχτηκε αυτήν την παραχώρηση καθώς και αποδέχτηκε τη µελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων της εταιρείας -η οποία χαρακτηρίζεται από προχειρότητα και περιέχει ασάφειες- χωρίς να δεχτεί καµία από τις παρατηρήσεις των οργανώσεων που διαφωνούσαν. Το Νοµαρχιακό Συµβούλιο Λασιθίου δε, την αποδέχτηκε χωρίς καν να τη διαβάσει, γιατί, όπως δήλωσε ο πρόεδρός του, θα χανόταν η προθεσµία (!) Επίσης 6 υπουργοί υπέγραψαν την 75σελιδη απόφαση για τους όρους υλοποίησης του τεράστιου αυτού τουριστικού έργου, το οποίο έχει και τη συνεργασία του ΥΠΕΧΩ Ε. Με κοινή λοιπόν υπουργική απόφαση και κυρίως µε την ευχή των επί της γης εκπροσώπων του θεού, θα προχωρήσει η «µεγαλύτερη επένδυση της Μεσογείου στο πιο παρθένο κοµµάτι της Κρήτης», όπως περηφανεύονται οι ίδιοι οι επενδυτές. Πρόκειται για µια πανέµορφη έκταση, ευαίσθητη και γεµάτη µνη- µεία, αρχαιολογικά ερείπια, ενδηµική χλωρίδα και πανίδα. Προστατεύεται από το δίκτυο NATURA 2000 και έχει χαρακτηριστεί ως «ζώνη ειδικής προστασίας» κατά την οδηγία 79/409/ΕΟΚ. Μεταξύ άλλων περιλαµβάνεται ο µινωικός οικισµός Ιτανός, το µοναδικό στην Ευρώπη φοινικόδασος του Βάι ενώ παραµένει άγνωστος ο αρχαιολογικός πλούτος που βρίσκεται θαµµένος στην περιοχή. Η περιβαλλοντική και πολιτισµική καταστροφή που αναµένεται να προκληθεί είναι µεγάλη. Ίσως το σοβαρότερο ζήτηµα είναι ότι τα σχεδιαζόµενα έργα, και ειδικά τα µεγάλα υδροφόρα γήπεδα του γκολφ, εκτός του ότι θα αλλοιώσουν το µοναδικό τοπίο της περιοχής, θα επιδεινώσουν το ήδη υπάρχον οξύ υδατικό πρόβληµα, ενώ η αφαλάτωση που προτείνεται σαν λύση θα προκαλέσει ακόµα µεγαλύτερη ρύπανση και βλάβη του περιβάλλοντος. Ας µην ξεχνάµε βέβαια και τις επιπτώσεις που θα προκαλέσει η «φιλοξενία» 7000 (διψασµένων) ψυχών στη περιοχή. Και σ αυτό το τόσο ευαίσθητο οικοσύστηµα θα επέµβει τόσο βίαια µία αµφιβόλου προελεύσεως εταιρία, µε ανύπαρκτη οικονοµική και κατασκευαστική εµπειρία. Για όλους αυτούς τους λόγους παρατηρείται µία διεθνής κινητοποίηση µε στόχο τη µαταίωση της ίδρυσης αυτής της τουριστικής µονάδας µαµούθ. Με το σύνθηµα «σώστε το Κρητικό τοπίο» πλήθος Ελλήνων και ξένων υποστηρίζουν την εκστρατεία συλλογής υπογραφών εναντίον αυτής της επένδυσης, η οποία κυκλοφορεί µέσω του διαδικτύου στο Οι οικολόγοι της Κρήτης µπλόκαραν την επένδυση µε ασφαλιστικά µέτρα στο Συµβούλιο Επικρατείας πραγµατοποιώντας παράλληλα διεθνή κινητοποίηση µέσω της ιστοσελίδας Α. Αλαβάνος κατέθεσε ερώτηση το Νοέµβρη στους υπουργούς ΠΕΧΩ Ε, Αγροτικής ανάπτυξης και Τροφίµων, Οικονοµίας και Οικονοµικών, Εθνικής Παιδείας και Θρησκευµάτων και Πολιτισµού σχετικά µε το θέµα της Μονής Τοπλού, ενώ ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ. Παπαδηµούλης έφερε το θέµα στην Κοµισιόν η οποία πέταξε το µπαλάκι στις ελληνικές αρχές. Τέλος, ενάντια σ αυτήν την ενέργεια τάσσεται και το Παγκρήτιο ίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων αλλά και η νοµαρχιακή κίνηση «Το Λασίθι στην Πλώρη». Σώστε λοιπόν το Κρητικό τοπίο!! * * * Π Ι Τ Ρ Ο Χ Α Η Δ WEB 6 ΕΝΕ ΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008

7 ΙΕΡΟΣ ΘΥΜΟΣ (ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥ) ΕΠΙ ΤΡΟΧΑ ΗΝ Από τη φετινή σχολική χρονιά, οι µαθητές και οι µαθήτριες που δε θα θελήσουν να παρακολουθήσουν το µάθηµα των Θρησκευτικών, θα µπορούν να εξαιρούνται από αυτό συµπληρώνοντας απλώς και µόνο µια υπεύθυνη δήλωση. Αντίθετα µε ό, τι συνέβαινε µέχρι και πέρσι λοιπόν, από φέτος οι (µη) ενδιαφερόµενοι δε θα υποχρεώνονται να δηλώνουν και τους λόγους αυτής τους της επιλογής. Λογικό. Με τη σχετική εγκύκλιο που απέστειλε στα σχολεία µέσα στο καλοκαίρι, η κυβέρνηση «διαπιστώνει» (έστω και κάπως καθυστερηµένα) ότι ακόµα και σε µια χώρα όπου το υπουργείο Παιδείας παραµένει «και Θρησκευµάτων», το σχολείο δεν έχει κανέναν λόγο να ελέγχει τη θρησκευτική συνείδηση των µαθητών του. Επρόκειτο, βέβαια, για µια «ατελή» ρύθµιση αφού, όπως εξηγεί σε ανακοίνωσή του το Τµήµα ικαιωµάτων του Συνασπισµού, το µάθηµα παραµένει υποχρεωτικό, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη είτε έχει προαιρετικό χαρακτήρα (χρειάζεται, δηλαδή, να δηλώσεις ότι θέλεις να το παρακολουθήσεις) είτε οι µαθητές διδάσκονται Θρησκειολογία. Κι όµως, ακόµα κι αυτό το λειψό βήµα, η αυτονόητη παραδοχή εκ µέρους του κράτους ότι το σχολείο δεν µπορεί να λειτουργεί ως κατηχητικό, δεν υπήρξε αυτονόητη για όλους. Οι αντιδράσεις που σηµειώθηκαν, µάλιστα, ανάγκασαν την κυβέρνηση να εκδώσει νέα, επεξηγηµατική εγκύκλιο, προκειµένου να καθησυχάσει τους υπερβολικά ανήσυχους ότι το µάθηµα δεν πρόκειται να καταργηθεί. Από τις διάφορες αντιδράσεις, χρειάζεται να σταθεί κανείς στη δήλωση του συνήθους υπόπτου µητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιµου, γνωστού για την ωµότητα των παρεµβάσεών του στην εξωτερική πολιτική της χώρας και τις κυριακάτικες ρατσιστικές του εξάρσεις µπροστά στον τηλεοπτικό φακό. Εάν δεν αποσυρθεί η εγκύκλιος, είπε µε το γνωστό ύφος ο ιεράρχης, µπαίνοντας αυτή τη φορά στα χωράφια της εκπαιδευτικής πολιτικής, «θα το πληρώσουµε πολλαπλώς πάρα πολύ και ιδιαίτερα όλοι εσείς που θα το ψηφίσετε». Η αυτοπεποίθηση µε την οποία ένας θρησκευτικός αξιωµατούχος εκβιάζει ευθέως την κυβέρνηση θα µας έκανε σχεδόν συµπαθή τον υπουργό Παιδείας, παρά την εν γένει αντιεκπαιδευτική πολιτική του. Αν δεν συµµεριζόµαστε πλήρως το θείο δράµα του, είναι γιατί η πλέον κατάλληλη απάντηση στο χριστιανικό φονταµενταλισµό που εκπροσωπεί ο κ. Άνθιµος, θα ήταν ο διαχωρισµός κράτους και Εκκλησίας. Ευτυχώς για τον κ. Άνθιµο όµως, ούτε ο κ. Στυλιανίδης ούτε κανείς άλλος στην κυβέρνηση έχει την τόλµη να τον προτείνει. Του ηµοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 ΕΝΕ ΡΑ 7

8 Ε ΕΠΙ ΤΡΟΧΑ ΗΝ BLOG ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΚΕΡ Η - ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΖΩΕΣ ΕΞΩ ΟΙ ΚΕΡΑΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ Οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας δεν είναι κάτι καινούργιο, τοποθετούνται παράνοµα µέσα στον οικιστικό ιστό των πόλεων εδώ και περίπου δέκα χρόνια µεταµφιεσµένες σε ότι µπορεί να φανταστεί κανείς από θερ- µοσίφωνες, καµινάδες, φυτά εξωτερικού χώρου µέχρι διαφηµιστικές πλακέτες ή άλλες µεταλλικές κατασκευές. Η πλειονότητα των ανεξάρτητων µελετών αποδίδει σε αυτές επικίνδυνες για την ανθρώπινη υγεία συνέπειες (καρκινογενέσεις) χωρίς βέβαια να γνωρίζουµε το ακριβές µέγεθος των συνεπειών αυτών µιας και η γενικευµένη χρήση τους αρχίζει εδώ και περίπου µια δεκαετία. Ακόµα, οι επιβλαβείς συνέπειες δεν περιορίζονται στον άνθρωπο αλλά αφορούν γενικότερα στους ζωικούς και φυτικούς οργανισµούς που βρίσκονται µέσα στην ακτίνα υψηλής ακτινοβολίας (δηλ. σε ακτίνα περίπου 200µ). Οι συγκεκριµένες κεραίες εγκαθίστανται νύχτα, σε περιόδους διακοπών και αργιών σε ιδιωτικές οικοδοµές, µε το «αζηµίωτο» φυσικά για τον ιδιοκτήτη, χωρίς να έχει προηγηθεί καµιά διαδικασία αδειοδότησης ή ενηµέρωσης της τοπικής κοινωνίας. Με τις εταιρίες, οι οποίες χρησιµοποιούν κατά κόρον τέτοιες µεθόδους τοποθέτησης κεραιών, να αδιαφορούν πλήρως και για τις οικογένειες της περιοχής και για τα κοντινά σχολεία και τους παιδικό σταθµούς, επιδεικνύοντας ασυδοσία και καταπατώντας κάθε αίσθηµα νοµιµότητας. Αυτή λίγο πολύ η κατάσταση επικρατούσε και στην πόλη µας, µε τις κεραίες να βρίσκονται διάσπαρτες ανά- µεσα µας και όλοι µας να κοιµόµαστε, να κινούµαστε και να λειτουργούµε δίπλα τους αµέριµνοι. Η τυχαία ανακάλυψη µιας από αυτές είχε σαν αποτέλεσµα να µεταδοθεί από στόµα σε στόµα η είδηση για την ύπαρξη τους. Οι αντιδράσεις δεν άργησαν να πληθήνουν, µε την τοπική κοινωνία να ασχολείται όλο και περισσότερο µε το ζήτηµα αυτό, για να φθάσουµε το περασµένο φθινόπωρο να µετατραπούµε σε ένα κίνηµα που πήρε µαζικά χαρακτηριστικά στο τέλος του 2007 µε τους πολίτες να κινητοποιούνται για να αποµακρύνουν δύο παράνοµα εγκατεστηµένες κεραίες. Το αυθόρµητο αυτό κίνηµα πολιτών, όλων των ηλικιών και των πολιτικών προσεγγίσεων, ήταν εκεί για να αναπληρώσει την απουσία του κράτους και της ίδιας της πολιτείας που θα έπρεπε να είχε ήδη πάρει µέτρα για την προάσπιση της υγείας των πολιτών αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος. Η πρώτη κεραία πέφτει στις 5 Μαρτίου παρά τις αντιδράσεις των αστυνοµικών δυνάµεων που επιχειρούν να αποτρέψουν το εγχείρη- µα. Το ερώτηµα που γεννιέται εδώ βέβαια είναι: Πού βρίσκονταν οι αστυνοµικές δυνάµεις κατά την παράνοµη τοποθέτηση των κεραιών αυτών; Την πρώτη επιτυχηµένη απόπειρα ακολούθησαν άλλες δύο, απαντώντας δυναµικά στο λαϊκό έρεισµα για άµεση αποµάκρυνση του συνόλου των παράνοµων κεραιών από τις γειτονιές της πόλης. Και συνεχίζουµε µέχρι αυτό να γίνει πράξη, διενεργώντας καµπάνια ενηµέρωσης του κοινού για τους κινδύνους που ενέχουν οι κεραίες αλλά και οι συσκευές (κινητά) κινητής τηλεφωνίας. Παλεύουµε ακό- µα για την δηµιουργία αυστηρών και καλά οργανωµένων ελεγκτικών µηχανισµών µε ενεργή συµµετοχή πολιτών αλλά και ενιαίου δικτύου κεραιών για όλες τις εταιρίες, µετά από εµπεριστατωµένη µελέτη. Αυτό το κίνηµα δεν είναι παρά άλλη µια απόδειξη ότι η κοινωνία ενεργοποιείται, οι πολίτες βγαίνουν στους δρόµους για να επιλύσουν από τα µικρά προβλήµατα της καθηµερινότητας, που για κάποιους φαντάζουν µικρής πολιτικής αξίας, µέχρι και τα πιο σοβαρά κοινωνικά. Οµάδες ανθρώπων, µικρές και µεγάλες αγωνίζονται για την υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων, των ατοµικών ελευθεριών, του φυσικού περιβάλλοντος. Οργανώνουν τους αγώνες τους µε συλλογικότητα, στήνουν ανεξάρτητες οργανώσεις, µοιράζουν φυλλάδια, κολλάνε αφίσες, οργανώνουν πορείες, φτιάχνουν πανό, βρίσκουν συνθήµατα, γνωρίζονται µεταξύ τους, αναπτύσσουν δεσµούς, δεσµούς ισχυρούς λόγω των κοινών αγωνιστικών βιωµάτων. Κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί, υπερασπίζονται την αξιοπρέπειά τους, διεκδικώντας ένα καλύτερο µέλλον και µέρα µε τη µέρα γίνονται όλο και περισσότεροι. Παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και αντιδρούν σε όσους προσπαθούν να βάλουν την κερδοφορία των λίγων πάνω από τις ζωές των πολλών. Toυ Κωνσταντίνου Τσούτση * * * Π 8 ΕΝΕ ΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 Ι Τ Ρ Ο Χ Α Η Δ Ν

9 .com ΣΤΗΝ ΚΟYΒΑ ΣΥΝΤΡΟΦAΚΙΑ ΜΟΥ! ΣΤΗΝ ΚΟYΒΑ...! ΙΕΘΝΗ Όλα τα είχε η κουβανική περιπέτεια που ξεκίνησε την 13η ηµέρα του περασµένου Μαίου: ζέστη, υγρασία, δυτικοθρεµµένα στοµάχια να γουργουρίζουν, φολκλορ στερεότυπα να καταρρέουν και άπειρα λίτρα cola. Χρειάστηκαν 11 ώρες πτήσης και µια εβδοµάδα πολιτικού τουρισµού στην Αβάνα, για να πειστούµε όσοι/ες συµ- µετείχαµε στην πρώτη επίσηµη αποστολή της Νεολαίας Συνασπισµού(µε την ευθύνη της εκπροσώπησης και του EΝDYL) στην Κούβα, ότι ο αντίκτυπος των µεταβολών του διεθνούς περιβάλλοντος σήµερα, εισπράττεται πιο έντονα από ποτέ σε αυτή τη µακρόστενη νησίδα του εξωτικού σοσιαλισµού. Μέρος 1 ο «Ασθενείς και οδοιπόροι» Η UJC( Union de Jovenes Comunistas - Ένωση Κοµµουνιστών Νεών) που µας υποδέχθηκε, έχει µια µακρά παράδοση στην φιλοξενία πολιτικών αποστολών, εποµένως τα προγράµµατα των επισκέψεων των «καλεσµένων» της διαµορφώνονται έτσι ώστε και η πολιτική «δουλειά» να µην πηγαίνει πίσω και κανείς να µη βαριέται. Εξάλλου η UJC, πάνω απ όλα, θέλει να «κάνει φίλους». Κι αν εξαιρέσουµε την κάπως «κουρασµένη» υποδοχή που µας επεφύλαξαν οι εργαζόµενοιες του ξενοδοχείου που διαχειρίζεται η UJC, το πρόγραµµα της δια- µονής µας ήταν φροντισµένο µέχρι την τελευταία του λεπτοµέρεια. Μέρος 2 ο Όλη η αλήθεια... Για να εξηγούµαστε: η Κούβα δε «χρωστά» την διασηµότητα της στο σοσιαλισµό, τα πενηντάχρονα του οποίου γιορτάζει σε ένα χρόνο περίπου. Οι κουβανοί και οι κουβανές της UJC δε µπαίνουν, ούτε κάν, στον κόπο να το ισχυριστούν. Τα σπάνια µορφολογικά χαρακτηριστικά του νησιού το κατατάσσουν µεταξύ των «ευνοηµένων» κοµµατιών γης της αµερικανικής ηπείρου. Επιπλέον, το οδυνηρό πράγµατι - αποικιακό παρελθόν της, της άφησε ως παρακατάθηκη οικισµούς υψηλής αρχιτεκτονικής αισθητικής, µε προεξέχοντα αυτόν της περίφη- µης παλιάς πόλης της Αβάνας(η αλλιώς Αvana Vieja), ο οποίος έχει χαρακτηριστεί «προστατευόµενος» από την UNESCO(Αvana Vieja, World Heritage Site UNESCO). Τα παραπάνω στοιχεία εύκολα εξηγούν γιατί η Αβάνα και η Κούβα συγκαταλέγονται µεταξύ των δηµοφιλέστερων ταξιδιωτικών προορισµών στον κόσµο. Οι κοµµουνιστές και οι κοµµουνίστριες δεν «αρνούνται», ούτε υποτιµούν τον τουρισµό, αντίθετα τον «τιµούν» ως την «βαριά» βιοµηχανία τους και του «αναγνωρίζουν» ότι έβγαλε τον κουβανικό σοσιαλισµό από το χειρότερο αδιέξοδο της πενηντάχρονης ιστορίας του, κατά την περιβόητη «µηδενική περίοδο» στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα, όταν οι οικονοµικοί δείκτες κατέγραφαν γενική πτώση της τάξεως του 35%. Αναµφίβολα, δύο είναι τα διακριτικά του κουβανικού συστήµατος: η ικανότητα προσαρµογής στο εναλλασσόµενο περιβάλλον και η «ευελιξία». Από το 1959, την χρονιά της νίκης της επανάστασης, το κουβανικό σύστηµα ήταν και παραµένει ένας από τους στρατηγικούς στόχους εξωτερικής πολιτικής και ταυτόχρονα µια από τις µεγαλύτερες εµµονές όλων ανεξαιρέτως των υπουργών εξωτερικών των ΗΠΑ. Ο αποκλεισµός που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ στο νησί, από τις αρχές της δεκαετίας του εξήντα περίπου, έχει ουσιαστική επίπτωση στην καθηµερινότητα του κάθε κουβανού και της κάθε κουβανής, τόσο σε πρακτικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Και δεν είναι µόνο η εκ των ΗΠΑ προερχόµενη καταστολή που έπρεπε να αντιπαρέλθει η χώρα. Οι πιονέροι της επανάστασης και σύσσωµος ο κουβανικός λαός χρειάστηκαν µεγάλα αποθέµατα ψυχραιµίας, στρατηγικό σχέδιο και πάνω απ όλα «ευελιξία», για την οποία έγινε λόγος προηγουµένως, για να ξεπεραστεί το σοκ της «απώλειας» του ενός και µοναδικού προµηθευτή πρώτων υλών, τεχνογνωσίας, διατροφικών ειδών, αλλά και του προνοµιακού εισαγωγέα των κουβανικών προιόντων της (βασικό µέρος της εξαγώγιµης κουβανικής παραγωγής ζάχαρης ), της ΕΣΣ δηλαδή. Αναφορικά µόνο, ση- WEB ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 ΕΝΕ ΡΑ 9

10 WEB µειώνεται ότι η Κούβα βάσιζε το 85% των οικονοµικών της δραστηριοτήτων στις συναλλαγές της µε την ΕΣΣ. Είναι γεγονός, ότι ο σοβιετικός πατερναλισµός κόστισε στη Republica Cubana την µη ανάπτυξη τεχνογνωσίας σε µερικούς από τους πιο κρίσιµους παραγωγικούς τοµείς. Οι συνέπειες της απουσίας εγχώριας παραγωγικής τεχνογνωσίας έγιναν ιδιαίτερα αισθητές και στο πεδίο των οικοδοµικών δραστηριοτήτων καθώς, µετά το ενενήντα, τα οικοδοµικά υλικά εξαφανίστηκαν από την κουβανική αγορά µε αποτέλεσµα όχι µόνο να είναι αδύνατη η ανοικοδόµηση, αλλά και η επισκευή και η συντήρηση των κτιρίων. Το «στεγαστικό» ζήτηµα παραµένει ένα από τα µεγαλύτερα εσωτερικά προβλήµατα της Κούβας. Η εικόνα σή- µερα είναι «ελαφρώς» βελτιωµένη, εξαιτίας της βοήθειας, που ήρθε από Κίνα µεριά, κατά τα µέσα της δεκαετίας του ενενήντα. Αντίστοιχη βελτίωση παρατηρείται και στον τοµέα των µεταφορών, πάλι εξαιτίας της κινεζικής συνδροµής, αν και, οµολογουµένως, πολλά από τα guagua ( έτσι αποκαλούν τα λεωφορεία στην Κούβα) που διασχίζουν τους δρό- µους της Αβάνα µπορούν, επιεικώς, να χαρακτηριστούν σαράβαλα. Παρά ταύτα, ακόµη και µετά το τελευταίο µεγάλο πλήγµα που δέχτηκε η κουβανική οικονοµία το 1992, µε την ψήφιση του αντιτροµοκρατικού νόµου κατά της Κούβας από τις ΗΠΑ, κατάφερε να ορθοποδήσει χάρη στις τουριστικές business µε χώρες της Ε.Ε και µε τον Καναδά, και στη βοήθεια µερικών παλιών και νέων φίλων, όπως η Κίνα και η Βενεζουέλα. Από την τελευταία, µάλιστα, η Κούβα εσχάτως εισάγει µεγάλες ποσότητες πετρελαίου, παρά το γεγονός ότι η εγχώρια παραγωγή ενέργειας έχει δεκαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια. Επιπλέον, η συµµετοχή στο δίκτυο ALBA(Alternativa Bolivariana para los Pueblos de Nuestra America) και η διατήρηση διµερών σχέσεων συνεργασίας και οικονοµικών και κοινωνικών ανταλλαγών µε χώρες που συµ- µετέχουν σε αυτό, λειτούργησε ως «φιλί ζωής» για την θνήσκουσα κουβανική οικονοµία. Μέρος 3 ο «Η οµορφιά θα σώσει τον κόσµο» Κάθε στερεότυπο για να αναπτυχθεί βασίζεται σε ένα ποσοστό µιας πραγµατικής κοινωνικής βάσης και είναι γεγονός ότι το «αποτέλεσµα» της ζυµωσης των ετερόκλητων µορφολογικών φυλετικών χαρακτηριστικών είναι συχνά εντυπωσιακό. Οι κουβανοί και οι κουβανές θα µπορούσαν να διεκδικήσουν µεγάλο µερίδιο στο χάρτη της παγκόσµιας οµορφιάς, αν υπήρχε τέτοιος. Επιπλέον, οι πλούσιες πολιτισµικές παραδόσεις που συναντώνται στο χωνευτήρι αυτό που λέγεται ζώνη Καραιβικής έχουν επιδράσει καθοριστικά στην ιδιοσυστασία των κουβανών και αναπόφευκτα και στον χαρακτήρα της κουβανικής κοινωνίας. Εξαιτίας των πολλαπλών και πλούσιων ερεθισµάτων που δέχονται, και παρά τις αντιξοότητες, οι κουβανοί και οι κουβανές φαίνονται να διατηρούν µεγάλα «αποθέµατα» δηµιουργικότητας και ασκηµένου γούστου. Το πολιτισµικό κεφάλαιο της Κούβας παραµένει ένα από τα ισχυρότερα στην αµερικανική ήπειρο, µε αποτέλεσµα σήµερα, ο µέσος κουβανός και η µέση κουβανή να θεωρούνται µορφωµένοι. Όλα τα παραπάνω υπογραµµίζουν ότι η παράδοση του κουβανικού σοσιαλισµού δεν είναι εύκολα συγκρίσιµη µε τη σοβιετική εµπειρία. Παρά το γεγονός ότι ο χαρακτήρας του κουβανικού καθεστώτος µπορεί να προσβάλλει ευθέως τις, εµπεδωµένες στη δύση, δηµοκρατικές αξίες του πλουραλισµού και της πολυφωνίας και της ελευθεροτυπίας, από την συναναστροφή µε τους κουβανούς και τις κουβανές δεν εισπράττεται έντονα το αίσθηµα µιας γενικευµένης εσωτερικευµένης καταστολής. Οι δραστηριότητες οι οποίες εντάσσονται στην σφαίρα της παραοικονοµίας ( όπως για παράδειγµα των εµπόριο καπνού και πούρων, πειρατικά ταξί), στις οποίες πολλοί και πολλές επιδίδονται απροκάλυπτα, στην κυριολεξία «κάτω από τη µύτη» των κουβανικών αρχών, για να ενισχύσουν το µηνιαίο εισόδηµα τους, είναι ενδεικτική του χαµηλότατου εως µηδενικού ποσοστού συλλογικού φόβου που διακρίνει τους κουβανούς πολίτες. Στον αέρα της Κούβας δεν πλανάται αίσθηµα συλλογικής θλίψης, αν και οι συνθήκες της ζωής θα δικαιολογούσαν την καλλιέργεια ενός κλίµατος γενικευµένης ανασφάλειας. Τα εµπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν δεν αφορούν µόνο την άνιση διανοµή των διαθέσιµων διατροφικών πόρων και την ανεπάρκεια βασικών καταναλωτικών αγαθών. Ο µηχανισµός της αµερικανικής προελεύσεως αντικουβανικής προπαγάνδας έχει πετύχει µεγάλα «κέρδη» στο ψυχολογικό επίπεδο, εφαρµόζοντας µια τακτική πολέµου νεύρων. Τελευταίο επίτευγµα αυτής της «τεχνολογίας» που προωθούν οι ΗΠΑ, τα αντικουβανικά συνθήµατα στην ισπανική γλώσσα, που µε µια τεχνική λέιζερ προβάλλονται κάθε βράδυ στον ουρανό που σκεπάζει την πρωτεύουσα, και η οποία έχει ως στόχο να θίξει βαθειά ριζωµένες αξίες, όπως για παράδειγµα η πατρίδα. Σηµειώνεται ότι η ιδέα της πατρίδας ιεραρχείται σε µια από τις υψηλότερες βαθµίδες του αξιακού σύστηµατος των κουβανών, ή τουλάχιστον ως τέτοια προπαγανδίζεται. Μάλιστα, το περιεχόµενο των συν- 10 ΕΝΕ ΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008

11 ΔΙΕΘΝΗ θηµάτων που είδαµε να αναγράφονται σε µεγάλα ταµπλώ ή τοίχους στην Αβάνα, εχεί ένα σαφή αντιαµερικανικό προσανατολισµό και εξαντλείται σχεδόν στην ιδέα της υπεράσπισης της πατρίδας από τις εξωτερικές απειλές. Το περιεχόµενο των συνθηµάτων αποτελεί, οπωσδήποτε, και κρατική επιλογή, γεγονός όµως το οποίο δεν αναιρεί τον αντίκτυπο και τον κοινωνικοποιητικό τους χαρακτήρα. Επίσης, το γεγονός ότι ο ήρωας και κατ όνοµα πολιτικός ηγέτης και ιδεολογικός καθοδηγητής του κουβανικού αντιαποικιακού αγώνα, ο Jose Martι (José Juli n Mart Pérez ), παραµένει η κορυφαία και αξεπέραστη πατερναλιστική φιγούρα, καταδεικνύει σε µεγάλο βαθµό τον κυρίαρχο ιδεολογικό προσανατολισµό στο επίπεδο της συλλογικής συνείδησης. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι στην Αβάνα, µεγάλες λεωφόροι, κυβερνητικά κτίρια και ιστορικά µνηµεία, φέρουν, τιµητικά, το όνοµα του Μarti. Και το σίγουρο είναι ότι από πλευράς των συντρόφων και των συντροφισσών του Κοµµουνιστικού Κόµµατος Κούβας, στο συµβολικό επίπεδο τουλάχιστον, δεν καταβάλλεται µεγάλη προσπάθεια να «πείσουν» για την «αριστεροσύνη» του κόµµατος τους. Αυτά τα πατριωτικά αντανακλαστικά των κουβανών επιχείρησαν να θίξουν οι ΗΠΑ, και µε την εδώ και µια δεκαετία παράνοµη και καταχρηστική κράτηση πέντε κουβανών στις ΗΠΑ, των πέντε κουβανών ηρώων όπως αποκαλούνται, οι οποίοι συνελήφθησαν το 1999 µε την κατηγορία της κατασκοπείας και της απόπειρας τροµοκρατικής ενέργειας και καταδικάστηκαν από τα αµερικάνικα δικαστήρια σε πολυετή κάθειρξη (δις ισόβια οι περισσότεροι). Αυτό βέβαια που δεν συνυπολογιστήκε από αµερικανικής πλευράς, είναι το ότι µέσα από αυτή την υπόθεση η κουβανική διπλωµατία πέτυχε µεγάλα κέρδη στον επικοινωνιακό ιδεολογικό αγώνα που διεξάγει εναντίον των ΗΠΑ. Η συνάντηση µας µε την ανίψια του ενός εκ των πέντε κρατουµένων, µας έπεισε οτι η υπόθεση των «πέντε ηρώων» συνιστά προνοµιακό πεδίο για την διεξαγωγή ενός ιδεολογικού πολέµου εναντίον των ΗΠΑ, καθώς στο πλαίσιο της διεθνούς καµπάνιας για την απελευθέρωση τους, η Κούβα έχει αναπτύξει διµερείς επαφές µε πολλές χώρες και εντός της Ε.Ε., ενώ, ακόµη και το ευρωκοµµουνιστικής προελεύσεως, «σχολαστικό» µε τις δηµοκρατικές ελευθερίες, Κόµµα της Ευρωπαικής Αριστεράς, στο 2ο συνέδριο του στην Πράγα, εξέδωσε ψήφισµα συµπαράστασης προς την Κούβα για την υπόθεση των πέντε κουβανών κρατουµένων. Μέρος 4 ο Oι «ασύµµετρες» απειλές και οι αόρατοι εχθροί της επανάστασης... Κάποια χρόνια µετά την κατάρρευση του σοβιετικού σοσιαλισµού, στις πρώην σοβιετικές δηµοκρατίες έκαναν θραύση έρευνες που επιχειρούσαν να µετρήσουν το επίπεδο ευτυχίας των ανθρώπων ή να ποσοτικοποιήσουν το βαθµό ικανοποίησης από την ποιότητα της ζωής της καθηµερινότητας. Αν υπήρχαν αντίστοιχοι δείκτες µέτρησης της συναισθηµατικής συγκρότησης των κουβανών πολιτών σε τί συµπεράσµατα θα µπορούσαν να οδηγήσουν σχετικά µε την, σε επίπεδο διάχυτης αντίληψης, δηµοφιλία ενός τέτοιου συστήµατος κοινωνικής οργάνωσης; Τα ποσοστά και τα αριθµητικά στοιχεία που µας παρείχαν οι κουβανοί και κουβανές του PCC και της UJC σχετικά µε το υψηλό προσδόκιµο ζωής στην Κούβα(ο µέσος όρος ζωής στην Κούβα είναι περίπου 78 έτη για τους άνδρες και ακόµη µεγαλύτερος για τις γυναίκες.), από µόνα τους δεν οδηγούν σε ασφαλή συµπεράσµατα σχετικά µε το βαθµό ικανοποίησης των κουβανών πολιτών από την ποιότητα της ζωής τους. Όπως είναι εύλογο, δεν µπορούσαµε να ρωτήσουµε ευθέως τη Leima, τη συνοδό µας, ποιες κατά τη γνώµη της µεταβολές έχουν καταγραφεί σε επίπεδο συλλογικής συνείδησης, µετά από πενήντα χρόνια συνεπούς κοµµατικής δουλειάς για την οικοδόµηση του σοσιαλισµού και την προπαγάνδιση της κοινωνικής του αναγκαιότητας. Παρά ταύτα, οι κουβανοί-ες της UJC, διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις, παλεύουν να πείσουν κάθε φορά τους φιλοξενούµενους τους ότι η κοινωνικοποίηση ορισµένων αρχών του σοσιαλισµού και του κοµµουνισµού έχουν πετύχει να συδιαµορφώσουν ατοµικές συνειδήσεις, και ότι στο επίπεδο διάχυτης αντίληψης έχουν «ηττηθεί» ορισµένες κυρίαρχες κοινωνικές προκαταλήψεις. Ιδιαίτερα στην παρούσα φάση, που η Κούβα δεν έχει περιθώρια εσωστρέφειας στο διεθνές επίπεδο, το PCC κάνει ό,τι µπορεί για να διαψεύσει την πολύ αρνητική φήµη που έχει αποκτήσει ιστορικά, σε ό,τι αφορά τη στάση που έχει τηρήσει απέναντι σε ορισµένα κοινωνικά ζητήµατα και ορισµένες κοινωνικές κατηγορίες του πληθυσµού, όπως για παράδειγµα οι οµοφυλόφιλοι/ες. Γι αυτό, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της UJC υποστήριξαν, κατηγορηµατικά, ότι ο κουβανικός σοσιαλισµός δεν έχει τίποτα να «χωρίσει» από τη gay και λεσβιακή κοινοτήτα και ότι, µάλιστα, σε επίπεδο κοινωνικών πολιτικών προωθούνται προγράµµατα τα οποία προσανατολίζονται στον εντοπισµό και στην καταπολέµηση όλων των εκφράσεων κοινωνικού ρατσισµού που υφίστανται στην κουβανική κοινωνία, µεταξύ των οποίων και εκείνου που συνδέεται µε τον σεξουαλικό προσανατολισµό των ατόµων. «Εντυπώσεις» Ακόµη κι αν δεν οµολογείται, είναι αλήθεια ότι από την ηµέρα εκείνη που ο ιντελέκτουαλ Ραούλ Κάστρο διαδέχθηκε τον Μεγάλο Τιµονιέρη, και ακόµη περισσότερο, από την στιγµή που άρχισαν να πληθαίνουν οι φήµες ότι, οσονούπω, ετοιµάζεται να µας αφήσει χρόνους, σκέψεις και ερωτήµατα φαίνεται να απασχολούν τα µυαλά των ινστρουχτόρων. Όχι ότι ακόµη παραδέχονται ότι καταρρέουν οι βεβαιότητες η ευρηµατικότητα στην σύνταξη προπαγανδιστικών συνθηµάτων, φιλοεπαναστατικού ή αντιαµερικανικού περιεχοµένου, µοιάζει ανεξάντλητηόµως ο αντίκτυπος των αλλαγών φαίνεται να εισπράττεται σε ευρεία κλίµακα στην κουβανική κοινωνία και να θέτει το κόµµα προ των ιστορικών ευθυνών του. Η ιστορική στιγµή της αποχώρησης του Φιντέλ Κάστρο συνέπεσε µε το συµπλήρωµα δεκαοκτώ χρόνων πορείας του κουβανικού κοµµουνισµού σε ένα µη διπολικό κόσµο. Ο µετασχηµατισµός που υπέστη η κουβανική κοινωνία, κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήµατος, είναι βαθύς και αµετάκλητος. Η κυβέρνηση, το κόµµα, οι αξιωµατούχοι του, διαχειρίστηκαν την κρίση της «ειδικής» περιόδου, όµως µε αµηχανία «στέκονται» µπροστά στο σύνολο των κοινωνικών διεργασιών που δια- µορφώνουν τον σηµερινό χαρακτήρα της κουβανικής κοινωνίας, «τρέχοντας» στην κυριολεξία να προλάβουν τις εξελίξεις. Η αρχή της «ευελιξίας» που έχει υιοθετηθεί στο διπλωµατικό πεδίο και σε αυτό των διεθνών σχέσεων, σε επίπεδο εσωτερικής πολιτικής δε φαίνεται Ν Ε Α ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 ΕΝΕ ΡΑ 11

12 ΙΕΘΝΗ να µπορεί να αντισταθµίσει την απώλεια του ψυχολογικού πλεονεκτήµατος που εξασφάλιζε η επίκληση στο «αλάθητο» καθοδηγητικό ένστικτο του «πατριάρχη». εν είναι τυχαίο, ότι το γεγονός του τελευταίου εξαµήνου στην Κούβα είναι η άρση της απαγόρευσης της χρήσης των κινητών τηλεφώνων. Αυτά τα περασµένης δεκαετίας µοντέλα, διαστάσεων τούβλου κινητά τηλέφωνα, που κοστίζουν και πολύ ακριβά, προβάλλουν ως τα σύµβολα µιας ιστορικού «µεγέθους» αξιακής «έκπτωσης» του άλλοτε, ιδεολογικά ανυποχώρητου, σε «τέτοια ζητήµατα», κοµµουνιστικού κόµ- µατος. Το επόµενο βήµα, στο δρόµο της µη επιλογής για το Κοµµουνιστικό Κόµµα Κούβας, που χαράζεται από την γεωπολιτική - ιστορική συγκυρία, είναι η διεύρυνση του προνοµίου της πραγµατοποίησης ταξιδιών σε χώρες της λατινικής Αµερικής, σε πρώτη φάση, ενός προνοµίου που, µέχρι στιγµής, απολαµβάνουν µόνο ορισµένα υψηλόβαθµα κοµµατικά στελέχη. Το ερώτηµα όµως παραµένει: οι ρυθµοί ανταπόκρισης της κορυφής της πυραµίδας στην πληθώρα των αιτηµάτων της βάσης της κουβανικής κοινωνίας, µπορούν να «θεραπεύσουν» το αίσθηµα γενικευµένης ανασφάλειας που εκφράζεται; Είναι ο συνδυασµός της, δικαιολογηµένα, µεγάλης κόπωσης από τις επιπτώσεις του αποκλεισµού στην ποιότητα της καθηµερινότητας, µε το σύνολο εξωγενών ερεθισµάτων, µέσω των όποιων, ενδεχοµένως, µυθοποιείται σε επίπεδο διάχυτης αντίληψης ο δυτικός τρόπος ζωής, όπως, κατά αναλογία, στο εξωτερικό συντηρείται η ιδεολογική κατασκευή της εξωτικής «εκδοχής» του σοσιαλισµού, που επαναθέτουν τους όρους για τη µορφή και τον χαρακτήρα που θα λάβει το σύστηµα τα επόµενα χρόνια.; Προβλέψεις δε χωρούν. Πόσο µάλλον όταν όλοι αυτοί οι εσωτερικοί µετασχηµατισµοί συµβαίνουν στο πλαίσιο ενός διαρκώς εναλλασσόµενου διεθνούς περιβάλλοντος. Παρά ταύτα, ένα είναι σίγουρο: ακόµη κι όταν διαψευσθούν και οι τελευταίες φαντασιωτικές ιδεολογικές κατασκευές για τον σοσιαλισµό της Καραϊβικής, ο οποίος οικοδοµήθηκε µερικά µόνο ναυτικά µίλια µακριά από τις ακτές του Μαϊάµι, είναι γεγονός ότι µετά από µια εβδοµάδα στην Κούβα εκτός των εγκαταστάσεων των all inclusive hotel resorts βεβαίως µαζί µε τα φολκορ σουβενίρ, τα µπουκάλια ρούµια και τα πούρα στις αποσκευές τους, οι ταξιδιώτες και οι ταξιδιώτισσες «παίρνουν» µαζί τους και µια ιδέα για το εφικτό αυτού του άλλου κόσµου Un otro mundo es posible ΔΙΕΘΝΗ Αλίκη Κοσυφολόγου ΚΑΜΠΙΝΓΚ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ Στο διάστηµα από 6 µέχρι 11 Αυγούστου πραγµατοποιήθηκε στα βουνά του Οliveira d Hopital, στην Πορτογαλία το κάµπινγκ του τµήµατος νεολαίας του Bloco d Esquerda. Το Κόµµα της Αριστεράς, όπως είναι η µετάφραση στα ελληνικά του ονόµατος, είναι χαρακτηριστικό παράδειγµα της ενότητας της αριστεράς, εγκολπώνοντας πολλές και διαφορετικές οργανώσεις και τάσεις της αριστεράς, ένα αντίστοιχο εγχείρηµα του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Μέλος του κόµµατος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, όπως και ο Συνασπισµός, αποτελεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πείραµα, που έχει µάλιστα ταράξει τα νερά στην Πορτογαλία µιας και τελευταία φαίνεται να ενισχύεται ση- µαντικά, δείχνοντας ότι αποτελεί ριζοσπαστική εναλλακτική πολιτική πρόταση στην Πορτογαλία. Καθώς φαίνεται οι συνθήκες σε Ελλάδα και Πορτογαλία παρουσιάζουν πρωτοφανείς οµοιότητες Ως Νεολαία Συνασπισµού δε µπορούσαµε να µη συµµετέχουµε στο κάµπινγκ. Ένα εξαήµερο εναλλακτικών, ως προς το κυρίαρχο πρότυπο, διακοπών στο βουνό και δίπλα σε ποτάµι. Κάµπινγκ πραγµατοποιηµένο στη λογική της αυτοοργάνωσης και της συµµετοχής όλων στις απαραίτητες δουλειές, που σκιαγραφεί αδρά τον τρόπο οργάνωσης της 12 ΕΝΕ ΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 κοινωνίας για την οποία αγωνιζόµαστε. Πολιτικές συζητήσεις και workshops για τις αλλαγές στην πανεπιστηµιακή εκπαίδευση, για την αποποινικοποίηση της χρήσης της κάνναβης, για την οµοφοβία, την εργασιακή επισφάλεια.. Αλλά ακόµα εργαστήρια stencil graffiti, θέατρο δρόµου-ένα βραζιλιάνικο είδος θεάτρου που προσοµοιώνει συνθήκες καταπίεσης και εµπλέκει το κοινό ενεργά στην εξέλιξη της παράστασης. Εξωστρεφείς δράσεις στις κοντινές πόλεις µε ανοιχτές εκδηλώσεις και συναυλίες. Ένα εξαήµερο που χρησίµευσε εξαιρετικά στην ανταλλαγή εµπειριών, για την σύσφιξη των σχέσεων µας ακόµα περισσότερο µε τους συντρόφους από την Πορτογαλία, για το σχεδιασµό ανάληψης κοινών πρωτοβουλιών και δράσεων. Για την πιθανότητα αλλά και τη δυνατότητα να µετατρέψουµε τις χώρες µας σε γαλατικά χωριά απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που προωθούνται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η εργασιακή επισφάλεια και η σχετική καµπάνια του Κόµµατος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, µε το µεγάλο πανευρωπαϊκό καραβάνι που θα καταλήξει το Νοέµβρη στις Βρυξέλλες, είναι µια καλή ευκαιρία. Εξάλλου φέτος είναι χρονιά ευρωεκλογών και η αναγκαιότητα για κοινή πανευρωπαϊκή δράση της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Του Βαµβουρέλλη Θεόφραστου Ν Ε Α BLOG

13 ΙΕΘΝΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΙΡΛΑΝ ΟΙ! Η Ιρλανδία, η µοναδική ευρωπαϊκή χώρα που ήταν υποχρεωµένη να διενεργήσει δηµοψήφισµα για τη Συνθήκη της Λισσαβόνας, είπε ένα ηχηρό "όχι". Οι µισοί περίπου από τα τρία εκατοµµύρια Ιρλανδούς πολίτες παρουσιάστηκαν στις κάλπες και ψήφισαν "όχι" µε 53,4%. Στις 13 Ιούνη οι Ιρλανδοί πολίτες είπαν "όχι" στο δηµοψήφισµα για την επικύρωση της συνθήκης της Λισσαβόνας. Μετά τους Γάλλους και τους Ολλανδούς, που απέρριψαν το Ευρωσύνταγµα πριν δύο χρόνια, το ιρλανδικό όχι ήταν το τρίτο χαστούκι στους ηγέτες της Ε.Ε. Οι νεοφιλελεύθεροι ηγέτες της Ε.Ε. κατηγόρησαν την Ιρλανδία µε δεκάδες χαρακτηρισµούς ("άγνοια", "εγωισµό", "αχαριστία" ήταν µερικοί απ' αυτούς), δοκιµάζοντας να κρυφτούν από τους Ευρωπαίους πολίτες και το αληθινό µήνυµα της 13 Ιουνίου 2008 στην Ιρλανδία, ακολουθώντας τα µηνύµατα της 29ης Μαΐου και 1ης Ιουνίου 2005 στη Γαλλία και Ολλανδία. Με άλλα λόγια, για άλλη µια φορά, αµφισβητήθηκε η δηµοκρατική νοµιµοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ηχηρό ιρλανδικό "όχι" στη Συνθήκη της Λισσαβόνας απορρίπτει τα όποια µέτρα εκδηµοκρατισµού της Ένωσης που παραχωρεί η Συνθήκη, ως ανεπαρκή σε σχέση µε τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις των ευρωπαίων πολιτών. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα 27 κράτη-µέλη, µόνο ένα δηµοψήφισµα οργανώθηκε και αυτό κατέληξε στην ήττα τους. Όπως είχε πει και ο Μπέρτολτ Μπρεχτ ειρωνικά: "αν οι ηγέτες έχουν δίκιο και ο λαός άδικο, τότε αλλάξτε το λαό" µιλώντας για τις κουφές "ελίτ" και τις διεκδικήσεις της κοινωνίας διότι ταράσσουν τα συµφέροντα τους. εν είναι τυχαίο ότι οι κοινωνικές οµάδες που υπερψήφισαν το "όχι" ήταν νέοι µέχρι 24 ετών (65%) και εργάτες (74%). ηλαδή οι νέοι και οι φτωχές κοινωνικές οµάδες επέλεξαν να απορρίψουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ένωσης, που όχι µόνο δε δίνουν λύσεις, αλλά εντείνουν τα κοινωνικά και οικονοµικά προβλήµατα στην Ιρλανδία και στα υπόλοιπα κράτη-µέλη. Πολιτικές που επενδύουν όλο και περισσότερα χρήµατα στους εξοπλισµούς και στρατιωτικές εισβολές εκτός ευρωπαϊκού εδάφους, όπως µε την προτεινόµενη δύναµη ταχείας επέµβασης. Πολιτικές που εντείνουν την αντιµεταναστευτική πολιτική και την Ευρώπη-φρούριο. Πολιτικές που οδηγούν στην επισφάλεια, την ανεργία, την αύξηση του χρόνου εργασίας και των κοινωνικών ανισοτήτων. Το ιρλανδικό "όχι" αποτελεί µια σηµαντική πολιτική νίκη του κόµµατος Sinn Fein, µοναδικό κοινοβουλευτικό κόµµα που στήριζε το "όχι" και συµµετέχει στην Ευρωοµάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αποδεικνύεται για ακόµη µια φορά ότι οι θέσεις της Αριστεράς στην Ευρώπη είναι στην επικαιρότητα. Το Κόµµα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι το µόνο ευρωπαϊκό πολιτικό υποκείµενο που αντιτάχθηκε στη συνθήκη της Λισαβόνας και ζήτησε τη διοργάνωση δη- µοψηφισµάτων σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειµένου οι λαοί να αποφασίζουν για το µέλλον της Ένωσης. Η Ε.Ε. δε µπορεί να υπάρξει σε διάσταση από τις ανάγκες και επιθυ- µίες των λαών της. Γι' αυτό το λόγο το αποτέλεσµα της Ιρλανδίας µας ενθαρρύνει για να συνεχίσουµε τον αγώνα για µια Ευρώπη δηµοκρατική και κοινωνική. Του Καρατσιουµπάνη Γιώργου com ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 ΕΝΕ ΡΑ 13

14 Η ΓΕΝΙA ΤΩΝ65 ΩΡΩΝ Όταν το 2005 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συζητούσε την τροποποίηση της Οδηγίας 2003/88 για το χρόνο εργασίας, η Μ. Βρετανία ερχόταν αντιµέτωπη µε την υποχρέωση κατάργησης, εντός τριετίας, της «ρήτρας αυτοεξαίρεσης» από το ανώτατο όριο της 48ωρης εβδοµαδιαίας εργασίας. Τρία χρόνια µετά, η πρόσφατη απόφαση του Συµβουλίου Υπουργών Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων αντιστρέφει το φόβο της Βρετανίας για κατάργηση των ατοµικών και το- µεακών εξαιρέσεων (opt-out) σε ορατό κίνδυνο για γενικευµένη εφαρµογή του 65ωρου στο σύνολο των κρατών-µελών. Με την πρόταση του Συµβουλίου Υπουργών, το ανώτατο όριο των 48 ωρών παραµένει, «εκτός αν επιλέξει διαφορετικά ένας µεµονωµένος εργαζόµενος». Το νέο προστατευτικό όριο τοποθετείται στις 60 ώρες εβδοµαδιαίως και στις 65 ώρες για όσους συνυπολογίζουν στον εργάσιµο χρόνο και την ετοιµότητα προς εργασία, όρια τα οποία καλύπτουν όσους εργαζόµενους έχουν απασχοληθεί πάνω από 10 εβδοµάδες στον ίδιο εργοδότη. Προϋποθέσεις για το opt-out: να µην συµφωνείται στον πρώτο µήνα εργασίας, να µην οδηγεί σε θυ- µατοποίηση δια κυρώσεων του εργαζοµένου σε περίπτωση που δεν συναινεί ή που υπαναχωρεί από τη συµφωνία, να τηρεί ο εργοδότης µητρώα των εργαζοµένων που κάνουν χρήση της αυτοεξαίρεσης. Εν αναµονή της τύχης της οδηγίας και της στάσης που θα τηρήσουν οι ευρωβουλευτές η ανατροπή της θέσης που έλαβε το ευρωκοινοβούλιο το 2005 για κατάργηση της αυτοεξαίρεσης δεν είναι σίγουρη, παρ ότι ήδη καταγράφονται διαφορετικές προσεγγίσεις και µεταξύ των σοσιαλδηµοκρατών- κάποια κρίσιµα πρώτα συµπεράσµατα για την εµπέδωση της ευελιξίας στην απασχόληση µπορούν µε ασφάλεια να διατυπωθούν. Κατ αρχήν, η πρόταση του Συµβουλίου Υπουργών παρέχει, στη βάση ΙΕΘΝΗ των 93/104/ΕΚ και 2003/88 Οδηγιών, στο µε- µονωµένο εργοδότη τη δυνατότητα επιλογής της 17ωρης υπέρβασης του εβδοµαδιαίου χρόνου απασχόλησης, µε ατο- µική συµφωνία µε τον εργαζό- µενο. Μετατοπίζεται, δηλαδή, το πεδίο διαπραγµατεύσεων από τις συλλογικές συµβάσεις στις ατοµικές συµφωνίες, προκαλώντας τη βίαιη απελευθέρωση των ωραρίων και την κυριαρχία του διευθυντικού δικαιώµατος, παρακάµπτοντας τα συνδικάτα και παραδίδοντας τον ευάλωτο στις εργοδοτικές πιέσεις- εργαζόµενο στη διαπραγµατευτική υπεροπλία του εργοδότη. Ακόµη, η δυνατότητα διεύρυνσης της 48ωρης εργασίας εναπόκειται στην επιλογή του ίδιου του κράτους-µέλους. Ό,τι δεν ρυθµίζουν µε τρόπο υποχρεωτικό και οµοιόµορφο τα ευρωπαϊκά όργανα για το σύνολο των κρατών, γνωρίζουν ότι πρόκειται να το πράξουν τα ίδια τα κράτη-µέλη, µε το χρόνο εργασίας να υπολογίζεται µε όρους ανταγωνιστικού πλεονεκτή- µατος και µε ανοιχτό το ενδεχόµενο ανάπτυξης πρακτικών κοινωνικού dumping. Έτσι, στο δίπολο ατοµικό- συλλογικό προωθείται η εξατοµίκευση και η µεµονωµένη ρύθµιση (αποδυνάµωση του εργαζό- µενου) ενώ στο δίληµµα εθνικό- ευρωπαϊκό η σύµπλευση σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εµφανίζονται ως αναγκαιότητες της παγκοσµιοποίησης (ενίσχυση της επιχειρηµατικότητας). Οι συνέπειες από την αυξοµείωση του χρόνου εργασίας είναι πολλές και εύγλωττες: αποθάρρυνση νέων προσλήψεων και αποφυγή δηµιουργίας νέων θέσεων εργασίας, µεγαλύτερη καταστρατήγηση του ήδη µη τηρούµενου ωραρίου, νοµιµοποίηση της πολύωρης εργασίας ακόµη κι όταν συνιστά βλαπτικό παράγοντα στην υγεία των εργαζοµένων, αύξηση του κινδύνου εργατικών ατυχηµάτων σε συνθήκες υπερεκµετάλλευσης της εργατικής δύναµης, µη καταβολή υπερωριακών αµοιβών, µονοµερής και καταχρηστική διευθέτηση του χρόνου εργασίας από τον εργοδότη, υποβάθµιση των όρων εργασίας και διαβίωσης των µισθωτών σε κάθε περίπτωση, ενίσχυση της παραγωγικότητας και της κερδοφορίας εις βάρος των µισθωτών, πρότα- * * 14 ΕΝΕ ΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 BLOG Ε Π Ι Τ Ρ Ο Χ Α Δ

15 ΙΕΘΝΗ ξη της αγοράς και της ανταγωνιστικότητας έναντι των κοινωνικών αναγκών. Η Ευρώπη, µε διεγνωσµένη την οικονοµική ύφεση και αναµενόµενη την περαιτέρω µείωση των ρυθµών ανάπτυξης, εµµένει όπως εξαγγέλθηκε και από τη σύνοδο των Υπουργών Οικονο- µίας µες στον Ιούλιο- στην επιλογή για περισσότερες νεοφιλελεύθερες µεταρρυθµίσεις, µεγαλύτερη απελευθέρωση των αγορών, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αποδυνάµωση των πολιτικών κοινωνικής προστασίας, απορρύθµιση της εργασίας και της κοινωνικής ζωής. Εµµένει στη διατήρηση χαµηλού εργασιακού κόστους, είτε µε συµπίεση των µισθών είτε µε επιµήκυνση του χρόνου εργασίας ή και µε συνδυασµό των δύο, ακόµη και όταν αυτό συνεπάγεται τη µετακύλιση στους εργαζοµένους του αυξηµένου κόστους παραγωγής από την άνοδο των τιµών των πρώτων υλών και τις νοµισµατικές ανισορροπίες. Τη στιγµή που η σταδιακή και σταθερή κατάλυση των άλλοτε κεκτηµένων προστατευτικών διατάξεων του εργατικού δικαίου επαναφέρει µε όλο και µεγαλύτερη συχνότητα τη συζήτηση περί «εργασιακού µεσαίωνα», η υπέρβαση της 48ωρης εβδοµαδιαίας εργασίας σίγουρα µας γυρίζει πολλές δεκαετίες πίσω, πριν την κατοχύρωσή της από την πρώτη ιεθνή Σύµβαση Εργασίας το 1919 ή ακόµη και πριν την περίοδο της πρώτης ανάπτυξης του κινήµατος της εργατικής τάξης που σταθερά διεκδικούσε και ανάλογα µε την ανάπτυξή του πετύχαινε- τη µείωση του χρόνου εργασίας. Οι ευρωπαϊκές νεοφιλελεύθερες πολιτικές µας φέρνουν αντιµέτωπους όµως και µε νέες προκλήσεις: όχι µόνο θα δουλεύουµε για 700 ευρώ, αλλά θα δουλεύουµε και 65 ώρες την εβδοµάδα για να τα κερδίσουµε. Της Χρυσούλα Αντωνίου ΓΙΑ ΜΙΑ AΛΛΗ ΕΥΡΩΠΗ Το τρίτο καλοκαιρινό πανεπιστήµιο του κόµµατος της ευρωπαϊκής αριστεράς (K.E.A) έλαβε χώρα από τις 10 έως τις 14 Ιουλίου στο Παρίσι και συγκεκριµένα στα γραφεία του γαλλικού κοµµουνιστικού κόµµατος. Πολυάριθµες αποστολές από όλα τα κόµµατα και τις νεολαίες της ευρωπαϊκής αριστεράς, µαζί µε ανεξάρτητα µέλη και παρατηρητές, παρακολούθησαν και συµµετείχαν ενεργά στις διαδικασίες του πανεπιστηµίου, συζητώντας και αναλύοντας πάνω στην ευρωπαϊκή και παγκόσµια συγκυρία. Το πρόταγµα για µια άλλη Ευρώπη, µια Ευρώπη των λαών της και όχι του κεφαλαίου και της άκρατης καπιταλιστικής ανάπτυξης παρα- µένει πάντα επίκαιρο και στο κέντρο του προβληµατισµού. Η ανασφάλιστη εργασία, τα ελαστικά ωράρια και η αβεβαιότητα στον χώρο της δουλειάς αποτέλεσαν το κέντρο των συζητήσεων. Ο λόγος προφανής Η επίθεση σε ευρωπαϊκό και όχι µόνο, επίπεδο στα δικαιώ- µατα των εργαζοµένων, πλέον αποκρυσταλλώνοντας τα απόλυτα νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά της, έχει αδιαµφισβήτητα αρχίσει να παίρνει εξοργιστικές διαστάσεις. Η κατάσταση αυτή έρχεται αλυσιδωτά να παρασύρει στην ανέχεια ευαίσθητες κοινωνικές οµάδες, µε τον κόσµο της νεολαίας και τις γυναίκες, αλλά και τους µετανάστες να βρίσκονται για ακόµα µια φορά στο στόχαστρο. Ζητήµατα που απασχόλησαν τις διαδικασίες του θερινού πανεπιστηµίου, όπως για παράδειγµα τα δικαιώµατα των γυναικών και οι διεκδικήσεις του φεµινιστικού κινήµατος, αλλά και τα δικαιώµατα των µεταναστών- η άνευ όρων εκµετάλλευση και κακοποίηση τους και οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές προκαταλήψεις µε τις οποίες βρίσκονται αντιµέτωποι, εξετάστηκαν υπό το πρίσµα της επισφάλειας στις εργασιακές σχέσεις. Η ευρωπαϊκή αριστερά ετοι- µάζει και την πρώτη πανευρωπαϊκή καµπάνια η οποία έρχεται να ενηµερώσει και να αφυπνίσει την κοινωνία για τις εξελίξεις στο χώρο της εργασίας. Είναι πάγια διεκδίκηση της αριστεράς ότι διαλέγουµε ζωή και όχι επιβίωση... και επειδή σε συλλογικά προβλήµατα δεν υπάρχουν ατοµικές λύσεις η ευρωπαϊκή αριστερά έρχεται και αυτή µε τη σειρά της να µας καλέσει σε µία συντονισµένη πανευρωπαϊκή δράση ενάντια στη νεοφιλελεύθερη επέλαση και το συντηρητισµό... Των Βελώνα Θεοδώρα, Ζαχαριάδη Θανάση ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 ΕΝΕ ΡΑ 15

16 [ ] [ Μ Ε Τ Α Ν Α Σ Τ Ε Σ ΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ Α Φ Ι Ε Ρ Ω Μ Α ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!! Εδώ έχω µεγαλώσει, εδώ ερωτεύτηκα, εδώ τσακώθηκα, εδώ βαρέθηκα, εδώ έζησα, εδώ χάθηκα, εδώ κέρδισα, εδώ τρελάθηκα όµως κάπου αλλού γεννήθηκα ή, ακόµα χειρότερα, εδώ γεννήθηκα αλλά οι γονείς µου είναι µετανάστες! [ Αναστασιάδου Νατάσα, αφνής Γιώργος Αυτή είναι η επονοµαζόµενη δεύτερη γενιά µεταναστών. Όµως δεν είναι µετανάστες, γιατί η µετανάστευση δεν είναι κληρονοµική ασθένεια που περνάει από τους γονείς στα παιδιά. Το ελληνικό κράτος αποτελεί ίσως τη µοναδική εξαίρεση διεθνώς. Εδώ και χρόνια αγνοεί την ίδια την πραγµατικότητα, αγνοεί τις ζωές περίπου παιδιών που είτε µεγάλωσαν και πήγαν σχολείο στη χώρα µας, είτε ακόµα γεννήθηκαν εδώ αλλά δεν έχουν πιστοποιητικό γέννησης και δεν καταγράφονται στα δηµοτολόγια. Καθότι αυτό που ισχύει στην Ελλάδα είναι «το δίκαιο του αίµατος» και όχι αυτό του «εδάφους» το οποίο επιτρέπει στα παιδιά να παίρνουν την υπηκοότητα της χώρας στην οποία γεννήθηκαν, µεγαλώνοντας, τυπικά τουλάχιστον, ισάξια µε τα υπόλοιπα παιδιά. Έτσι αυτά τα παιδιά κλείνοντας τα 18 βρίσκονται σε καθεστώς παρανοµίας, ξένα στην µόνη χώρα που γνώρισαν ποτέ. Μπαίνουν σε ένα παράλογο Γολγοθά για την απόκτηση Aυτό που ισχύει στην Ελλάδα είναι «το δίκαιο του αίµατος» και όχι αυτό του «εδάφους» το οποίο επιτρέπει στα παιδιά να παίρνουν την υπηκοότητα της χώρας στην οποία γεννήθηκαν, µεγαλώνοντας, τυπικά τουλάχιστον, ισάξια µε τα υπόλοιπα παιδιά. χαρτιών που να τα νοµιµοποιούν, µέσα από µία διαδικασία που πρέπει να εµφανίσουν ένσηµα κοντά στα 2500 ευρώ ώστε να αποδείξουν ότι εργάζονται και έτσι να νοµιµοποιηθούν ως οικονοµικοί µετανάστες. Ειδάλλως θα απελαθούν πίσω σε µία χώρα που πιθανά να µην έχουν επισκεφθεί ποτέ και τη γλώσσα της οποίας δεν µιλούν. Θεωρητικά την κατάσταση αυτή πάει να ελαφρύνει η νέα κυβερνητική ρύθµιση, βάσει της οποίας όσα παιδιά µεταναστών έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και, εφόσον οι γονείς τους εξακολουθούν να διαµένουν στη χώρα νοµίµως, µετά τα 18 τους χρόνια και εφόσον έχουν ολοκληρώσει την εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, θα ενταχθούν στο καθεστώς τον επί µακρόν διαµενόντων. Χωρίς τις προϋποθέσεις που θεσπίζει ο νόµος 3386/2005 (π.χ. ελάχιστο εισόδηµα ευρώ, ένσηµα και άλλα) θα δίνεται µία πενταετής άδεια παραµονής που θα ανανεώνεται για 2 ακόµα πενταετίες και στην συνέχεια θα αποκτούν την Ελληνική υπηκοότητα. Τα παραπάνω όµως δεν είναι µια ευγενική χορηγία της κυβέρνησης και του υπουργείου εσωτερικών, είναι µία ρύθµιση που κατακτήθηκε µέσα από το ξέσπασµα του αντιρατσιστικού κινήµατος µε καµπάνιες και πρωτοβουλίες που ενεργοποιούνται καιρό τώρα και θα συνεχίσουν σε όλη την Ελληνική επικράτεια. Με άµεση συµµετοχή των µεταναστών και των συλλόγων τους, διεκδικώντας ταυτόχρονα οι ίδιοι το αυτονόητο των δικαιωµάτων τους. Πάραυτα, είναι εµφανές από την συγκεκρι- µένη ρύθµιση πως δεν συµπεριλαµβάνονται τα παιδιά τα οποία ήρθαν εδώ σε µικρή ηλικία ή όσων οι γονείς επέστρεψαν πίσω στην χώρα καταγωγής τους. Έτσι στην πραγµατικότητα διαφαίνονται δύο πολύ σοβαρές ελλείψεις στην συγκεκριµένη ρύθµιση, οι οποίες δεν είναι απλά παραλείψεις παρά µια συγκροτηµένη κίνηση της κυβέρνησης ώστε να δώσει σε όσο το δυνατόν λιγότερα παιδιά µεταναστών την Ελληνική υπηκοότητα.και αυτά τα παιδιά δεν είναι ένα και δύο αλλά αγγίζουν το 10% του µαθητικού πληθυσµού δηλαδή γύρω στους µαθητές! H ελληνική κοινωνία αντιµετωπίζει µε κυνικότητα αυτά τα παιδιά, αγνοώντας τις συνθήκες διαβίωσης και τα προβλήµατα που αντιµετωπίζουν. Ο ρόλος της εκπαίδευσης για τα παιδιά αυτά είναι στην καλύτερη περίπτωση αφοµοιωτικός. εν τους επιτρέπεται να υπερασπίζονται και να διατηρούν την πολιτιστική τους κληρονοµιά, να εκφράζονται στη µητρική τους γλώσσα. Εξοστρακίζεται η κουλτούρα τους και η ιδιαιτερότητά τους. Το αποτέλεσµα αυτής της κατάστασης είναι η σχολική αποτυχία και σε πολλές περιπτώσεις η σχολική διαρροή, καθώς και η άσχηµη ψυχολογική κατάσταση των παιδιών, καθώς αφοµοιώνουν την κοινωνική ταυτότητα που τους προσάπτει το σχολείο και αποκτούν χαµηλή αυτοεκτίµηση, έχοντας πολύ λιγότερες προσδοκίες από τον εαυτό τους. Αφού έχουµε µια παλέτα µε τόσα χρώµατα, γιατί να έχουµε ένα σχολείο γκρι; Οι παραπάνω ρατσιστικές συµπεριφορές µας υπενθυµίζουν το πόσο συντηρητική είναι η κοινωνία µας και πόσο απροετοίµαστη να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα σ όλες τις εκφάνσεις της. Το τι σχολείο θέλουµε σχετίζεται µε το τι κοινωνία θέλουµε. Είναι απαραίτητο η εκπαίδευση να µη λειτουργεί αφοµοιωτικά, αλλά ενταξιακά. Έχουµε ως πρότυπα αξιόλογα εναλλακτικά εκπαιδευτικά εγχειρήµατα που επιχειρούνται για να µας θυµίζουν ότι αν υπάρχει θέληση και επιµονή όλα µπορούν να αλλάξουν. Πρόκειται για ένα σχολείο της Γκράβας, το οποίο φιλοξενεί ένα µεγάλο αριθµό παιδιών µεταναστών κι ακολουθεί ένα πρόγραµµα ένταξης αυτών των παιδιών προωθώντας και ενι- 16 ΕΝΕ ΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008

17 BLOG Ο ρόλος της εκπαίδευσης για τα παιδιά αυτά είναι στην καλύτερη περίπτωση αφοµοιωτικός. εν τους επιτρέπεται να υπερασπίζονται και να διατηρούν την πολιτιστική τους κληρονοµιά, να εκφράζονται στη µητρική τους γλώσσα. Εξοστρακίζεται η κουλτούρα τους και η ιδιαιτερότητά τους. σχύοντας την ιδιαίτερη κουλτούρα τους και κάνοντας πράξη τις επιταγές της διαπολιτισµικής εκπαίδευσης. Οι δάσκαλοι αυτού του σχολείου πράττουν το ρόλο τους ως πολιτικά υποκείµενα και πολιτικοί αγωνιστές, ακολουθώντας πιστά και µε συνέπεια το δηµοκρατικό τους όραµα για ένα σχολείο για όλους. Τα βάζουν µε το υπουργείο παιδείας, το οποίο θεωρεί τις πρακτικές του σχολείου λανθασµένες και επιλέγουν τις κατάλληλες στρατηγικές για να αντιµετωπίσουν τις απειλές και τους µύθους της κυρίαρχης εξουσίας. Αυτή όµως είναι µία και µοναδική εξαίρεση! Όλα τα υπόλοιπα συνυφαίνουν ένα θολό πέπλο γύρω από την κατάσταση των συνθηκών ζωής των µεταναστών και των παιδιών τους, το οποίο τους κρατά µόνιµα σε συνθήκες οµηρίας και ηµιπαρανοµίας, χωρίς να τους αφήνει ούτε για µια στιγµή να νιώσουν ισότιµοι πολίτες της χώρας στην οποία επέλεξαν να ζήσουν και να εργαστούν, να νιώσουν ασφαλείς και να περάσουν ελεύθεροι µια ζωή που κάποιος άλλος τόπος τους στέρησε µε σύνορα, γκρι, πράσινες ή κόκκινες ζώνες και συρµατοπλέγµατα. ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 ΕΝΕ ΡΑ 17

18 [ ] Μ Ε Τ Α Ν Α Σ Τ Ε Σ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞEIΣ Συναντηθήκαµε µε τους φίλους µας σε δηµοτικό γήπεδο περιοχής που διαµένουν κυρίως οικογένειες µεταναστών. Κι αυτό δεν σηµαίνει την ύπαρξη κάποιου γκέτο. Πρόκειται για µια φιλήσυχη κεντρική περιοχή της Πάτρας, όπου Έλληνες και µετανάστες, κυρίως από την Αλβανία, διαµένουν χρόνια τώρα. Οι Αλβανοί αποτελούν περίπου το 85% του µόνιµου µεταναστευτικού πληθυσµού στη πόλη µας. Τα παιδιά τους, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, ανέρχονται σε χιλιάδες. Ως δεύτερη γενιά µεταναστών εννοούµε τα παιδιά των µεταναστών που γεννήθηκαν ή ήρθαν στην Ελλάδα σε πολύ µικρή ηλικία. Είχαµε την ευκαιρία να γνωρίσουµε και να συνοµιλήσουµε µε τον Γιώργο, τον Αντρέα, την Αλεξάνδρα και την Κωνσταντίνα, παιδιά µεταναστών από την Αλβανία. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Θελήσαµε να µάθουµε µερικά πράγ- µατα σχετικά µε την ζωή τους και την καθηµερινότητά τους, καθώς για τις απόψεις τους για τις διαδικασίες νο- µιµοποίησής τους και την άρνηση του ελληνικού κράτους να εκδίδει και να χορηγεί πιστοποιητικά γέννησης σε παιδιά µεταναστών. Ο Γιώργος γεννήθηκε στην Πάτρα πριν από 15 χρόνια και ο αδελφός του ο Μάριος πριν από 3 χρόνια. Είναι µαθητής Λυκείου, αριστούχος. Θέλει να σπουδάσει πληροφορική, αλλά όχι στην Ελλάδα. «Όταν τελειώσω το σχολείο, θέλω να φύγω, να σπουδάσω στο εξωτερικό. Πιστεύω ότι τα πράγµατα εκεί θα είναι πιο εύκολα για µένα και οι ευκαιρίες Θεωρώ το κράτος τον µεγαλύτερο ρατσιστή. εν µας θέλουν εδώ. Τους διαφεύγει µάλλον το γεγονός ότι έχουµε γεννηθεί εδώ και οι γονείς µας δουλεύουν εδώ περισσότερα από 15 χρόνια. Παρ όλα αυτά µας αντιµετωπίζουν σαν φιλοξενούµενους, σαν την ηµεροµηνία λήξης των αδειών παραµονής των γονιών µας. πολύ περισσότερες. Από τους Έλληνες δεν έχω ιδιαίτερο πρόβληµα, αν και η οικογένειά µου και φίλοι µας κατά καιρούς έχουµε αισθανθεί µειονεκτικά από µεµονωµένα ρατσιστικά σχόλια και συµπεριφορές». Στην ερώτησή µου για την διαδικασίες νο- µιµοποίησης ήταν επαρκώς ενηµερωµένος και κατηγορηµατικός. «Θεωρώ το κράτος τον µεγαλύτερο ρατσιστή. εν µας θέλουν εδώ. Τους διαφεύγει µάλλον το γεγονός ότι έχουµε γεννηθεί εδώ και οι γονείς µας δουλεύουν εδώ περισσότερα από 15 χρόνια. Παρ όλα αυτά µας αντιµετωπίζουν σαν φιλοξενούµενους, σαν την ηµεροµηνία λήξης των αδειών παραµονής των γονιών µας. Σε λίγα χρόνια θα ενηλικιωθώ. Σίγουρα

19 WEB τα πράγµατα πρέπει να αλλάξουν. εν ξέρω, ίσως να είµαι απαισιόδοξος περισσότερο απ ότι θα έπρεπε. Πρέπει να αντι- µετωπίζονται µε µεγαλύτερη ευαισθησία και σοβαρότητα καταστάσεις που έχουν να κάνουν µε βασικά ανθρώπινα δικαιώµατα». Ο δεκαεξάχρονος Αντρέας, µαθητής Γυµνασίου ήρθε στην Ελλάδα σε νηπιακή ηλικία. Τα αδέλφια του έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα κι ο ίδιος θέλει να µείνει στην Πάτρα. Παρόλη την ηλικία του εργάζεται σε σούπερ µάρκετ. Το γε- µάτο αισιοδοξία χαµόγελό του σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης, ήταν εντυπωσιακό, ενώ δεν φάνηκε να «µασάει» τα λόγια του. «Σίγουρα τα πράγµατα είναι πολύ καλύτερα απ ό,τι ήταν χρόνια πριν. Η οικογένεια µου στάθηκε τυχερή γιατί ήρθαµε τον καιρό που έγιναν οι πρώτες νοµιµοποιήσεις. Πρώτα ήρθε ο πατέρας µου και µετά έφερε κι εµάς. Υπάρχουν οικογένειες που ενώ ζουν στην Ελλάδα κοντά µια δεκαετία αντιµετωπίζουν σοβαρό πρόβληµα µε τα χαρτιά τους. Πολύ άγχος ένσηµα, παράβολα, η γνωστή χρονοβόρα και επαναλαµβανόµενη διαδικασία. Άλλοτε επιτυχής και άλλοτε όχι. Εκεί είναι τα δύσκολα. Όσον αφορά τα παιδιά που έχουν γεννηθεί είναι άδικο να µην τους αναγνωρίζεται η ελληνική υπηκοότητα. Για να διορθωθεί αυτό χρειάζεται αλλαγή του νόµου. εν γνωρίζω τι ισχύει σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες αλλά φαντάζοµαι πως τα πράγµατα θα είναι πολύ καλύτερα από την Ελλάδα». Η Κωνσταντίνα, 12 χρονών, γεννήθηκε στην Πάτρα και είναι η µικρότερη από τα 9 αδέλφια Ο δρόµος έχει ανοίξει κι έχουν τεθεί ζητήµατα και αιτήµατα τροποποίησης των ήδη υπαρχόντων ελλιπών κανονισµών. Το θετικότερο και πιο ενθαρρυντικό όλων είναι ότι αυτός ο δρόµος άνοιξε από τους ίδιους τους µετανάστες... της. «Όσο αγαπάω την Αλβανία, άλλο τόσο αγαπάω και την Ελλάδα. Θέλω να σπουδάσω γιατρός. Οι γονείς µου, λένε ότι τα πράγµατα θα είναι πολύ καλύτερα στο µέλλον για εµάς τα παιδιά που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα. Έχω γεννηθεί στην Πάτρα και τουλάχιστον έχω το δικαίωµα να το λέω αυτό µε µεγάλη µου χαρά και κανείς, µα κανείς δεν µπορεί να πει το αντίθετο»! Η Αλεξάνδρα, 20 χρονών, ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 7 ετών. Σήµερα, είναι µητέρα του Ραφαήλ, 2 ετών και της Άννας, µόλις 4 µηνών. «Τα παιδιά µου γεννήθηκαν στην Πάτρα, σε δηµόσιο νοσοκοµείο. Πιστοποιητικό γέννησης δεν έχω για κανένα από τα παιδιά µου, παρά µόνο δυο χαρτιά νοσοκοµείου που ήταν απαραίτητα για την εγγραφή τους στο ληξιαρχείο. εν είναι µετανάστες. Έχουν γεννηθεί εδώ κι εδώ θα µεγαλώσουν. Στους καταλόγους του δηµοτολογίου δεν υπάρχουν, ούτε µπορούν να αποκτήσουν διαβατήριο». Οι περιπτώσεις αυτές είναι καθηµερινές, δεν αποτελούν εξαίρεση στο κανόνα. Οι µετανάστες και όλοι εµείς ελπίζουµε σε ένα καλύτερο µέλλον για αυτά τα παιδιά. Οι αρµόδιοι καλούνται να αντιµετωπίσουν εδώ και τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, µε σοβαρότητα και συνέπεια το θέµα της ιθαγένειας και άλλα κοινωνικά δικαιώµατα των µεταναστών και των παιδιών τους. Ο δρόµος έχει ανοίξει κι έχουν τεθεί ζητήµατα και αιτήµατα τροποποίησης των ήδη υπαρχόντων ελλιπών κανονισµών. Το θετικότερο και πιο ενθαρρυντικό όλων είναι ότι αυτός ο δρόµος άνοιξε από τους ίδιους τους µετανάστες... ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 ΕΝΕ ΡΑ 19

20 Η ΦΙEΣΤΑ ΕΝ ΠEΤΥΧΕ... Oι σηµαίνοντες πολιτικοί αναλυτές των παραθύρων έλεγαν ότι ο Καραµανλής ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη για να δώσει, µπροστά σε φιλικό ακροατήριο, εξετάσεις γύρω από τα σκάνδαλα που ταλανίζουν την κυβέρνησή του. Στην πραγµατικότητα δεν συνέβαινε τίποτα τέτοιο, µιας και οι εργαζόµενοι, οι φοιτητές, οι άνεργοι και οι απολυµένοι, γυναίκες και άντρες, ξεκαθάρισαν µε την διαδήλωση στο Βελλίδειο το προφανές: ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει το συντοµότερο δυνατόν. Να φύγει, όχι για να έρθει στη θέση της η κενή περιεχοµένου και εναλλακτικών κοινωνικών προτάσεων αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ. Αλλά για να σταµατήσει εδώ και τώρα η κοροϊδία που παίρνει πολλές µορφές. Τη µια ονοµάζεται «άδεια ταµεία», την άλλη «διεθνής οικονοµική κρίση» και την παράλλη «οπισθοδροµικές λογικές του παρελθόντος». Η µεγαλειώδης πορεία ήταν η καλύτερη απάντηση στην κυβέρνηση και στα ΜΜΕ. Στην κυβέρνηση γιατί φάνηκε ότι τα επικοινωνιακά τερτίπια και η δήθεν υπαναχώρηση δεν ξεγελούν κανέναν πια. Και στα ΜΜΕ επειδή επιβεβαιώθηκε και πάλι ότι η αντιπολίτευση δεν γίνεται στα τηλεοπτικά παράθυρα, αλλά στον δρόµο. Αυτή η αντιπολίτευση θα είναι στο µέλλον ακόµα πιο δυναµική και ακόµα πιο αποτελεσµατική. 20 ΕΝΕ ΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008