18ον Τεῦχος. «Μετανοεῖτε ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» (Ματθ. γ, 2)

Transcript

1 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 1 18ον Τεῦχος «Ὑ π ο κ ρ ι τ α ί τ ό μ έ ν π ρ ό σ ω π ο ν τ ο ῦ ο ὐ ρ α ν ο ῦ γ ι ν ώ σ κ ε τ ε δ ι α κ ρ ί ν ε ι ν, τ ά δ έ Σ η μ ε ῖ α τ ῶ ν Κ α ι ρ ῶ ν ο ὐ δ ύ ν α σ θ ε γ ν ῶ ν α ι ;» (Ματθ. ις, 3) «Μετανοεῖτε ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» (Ματθ. γ, 2) Τεῦχος 1 8 Μάρτιος - Ἀπρίλιος 2011 Ἔτος Β Κωδ Ἀρ. Ἀδείας 5325 Ἔκδοσις Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικοῦ Συνδέσμου «Ἅγιος Κοσμᾶς» - Τηλ.: Τ ό Π ε ρ ι ο δ ι κ ό ν δ ι α ν έ μ ε τ α ι Δ Ω Ρ Ε Α Ν

2 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 2 ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Ἐπειδή ΟΛΟΙ σᾶς ἀποπροσανατολίζουν ἀπό τά Γεγονότα καί τήν ΑΛΗΘΕΙΑ, ἐμεῖς σᾶς ὑπενθυμίζουμε ὅτι: Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ Εκλεκτοί καί ἀγαπητοί μας ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί ἀναγνῶστες. ΣΚΟΠΟΣ τοῦ ταπεινοῦ αὐτοῦ Περιοδικοῦ «ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙ- ΡΩΝ» πού διανέμεται ΔΩΡΕΑΝ εἶναι ΕΝΑΣ καί ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ. Νά ἐνημερώσει καί ἀφυπνίσει ὅσους τό δυνατόν περισσοτέρους ἀνθρώπους ὅτι ΦΘΑΣΑΜΕ στό ΤΕΛΟΣ τοῦ ΚΟΣΜΟΥ ἀφοῦ ὁ Ἀντίχριστος γεννήθηκε τό 1983 καί θά ἐμφανιστεῖ τό 2012 μέ 2013 γιά νά κυβερνήσει τόν κόσμο γιά 7 περίπου χρόνια, ὅπως ἀποδεικνύει μέ πλῆθος στοιχεῖα καί ντοκουμέντα ὁ πατήρ Μάξιμος μέσα στό βιβλίο του Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΗΛΘΕΝ 1983, ΒΓΗΚΑΜΕ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΘΕΣ Π Ι Σ Τ Ε Ψ Τ Ε Μ Α Σ Γ Ι Α Τ Ο ΑΥ Ρ Ι Ο Π Ρ Ι Ν Ε Ι Ν Α Ι Π ΟΛΥ Α Ρ ΓΑ!!! Γι αὐτό ἄλλωστε συμβαίνουν καί γίνονται ὅλα αὐτά πού βλέπουμε, ὄχι μόνον στήν Πατρίδα μας, ἀλλά καί παγκόσμια. Γιά νά προετοιμάσουν καί προλειάνουν τόν ἐρχομόν τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁ ὁποῖος θά ἐμφανιστεῖ ὡς «ὁ ἀπό μηχανῆς θεός» δίνοντας λύση σέ ὅλα τά προβλήματα. Ἐμεῖς ΧΡΕΟΣ ἔχουμε, παρόλο τό μεγάλο κόστος, νά σᾶς τό ὑπενθυμίζουμε καί νά τό φωνάζουμε συνέχεια, ὅσο ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τό ἐπιτρέπει. Ἐσεῖς ἐάν θέλετε τό δέχεσθε καί τό πιστεύετε, ἐάν θέλετε ὄχι. ΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΔΩΡΕΑΝ ΕΝΑ ΝΕΟ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗ Ὅσοι ἀπό ἐσᾶς ὠφελεῖσθε ἀπό τό Ὀρθόδοξον Περιοδικόν μας, ἄς τό διαδώσετε καί σέ ἄλλους γνωστούς καί φίλους σας, προκειμένου νά ὠφεληθοῦν, νά βοηθηθοῦν καί νά ἀφυπνισθοῦν καί ἄλλοι. Τό Περιοδικόν μας ἐκδίδεται κάθε ΜΗΝΑ καί ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ. Γι αὐτό κᾶντε ἕνα ἁπλό τηλεφώνημα στό: ἤ στεῖλτε ἕνα μήνυμα στό agioskosmas@patrokosmas.gr καί ΓΡΑΨΤΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗ Σᾶς εὐχαριστοῦμε ἐκ τῶν προτέρων Ἐκ τοῦ Περιοδικοῦ

3 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 3 Τ Α Σ Η Μ Ε Ι Α Τ Ω Ν Κ Α Ι Ρ Ω Ν Ὑπ ό τ ο ῦ π α τ ρ ό ς Μ α ξί μ ο υ Μ ο ν α χ ο ῦ Ι Δ Ο Υ ΠΡΟΕΙΡΗΚΑ (Ἰησοῦς ομολογια πιστεωσ διακοπη κοινωνιασ αποτειχισισ μοναχου μαξιμου Υ Μ Ι Ν Χρι στ οσ) ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ Κ ΤΟΥ ΥΙΟΥ Κ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΜΗΝ ΑΝΟΙΚΤΗ - ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2011 «Βαδίζοντες τήν ἀπλανῆ καί ζωηφόρον ὁδόν, ὀφθαλμόν μέν ἐκκόψωμεν σκανδαλίζοντα, μή τόν αἰσθητόν, ἀλλά τόν νοητόν. Οἷον ἐάν ὁ Ἐπίσκοπος ἤ ὁ πρεσβύτερος οἱ ὄντες ὀφθαλμοί τῆς Ἐκκλησίας κακῶς ἀναστρέφωνται, χρή αὐτούς ἐκβάλλεσθαι.συμφέρον γάρ ἐστιν ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἤ μετ αὐτούς ἐμβληθῆναι, ὡς μετά Ἄννα καί Καϊάφα εἰς τήν γένναν τοῦ πυρός...» (Μέγας Ἀθανάσιος P.G. 27, 1369) Μοναχοῦ Μαξίμου Βαρβαρῆ Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Πρός Τόν Μακαριώτον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον καί τήν Δ.Ι.Σ. Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί. Ὅσοι μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀνατραφήκαμε μέ εὐσεβῆ δόγματα καί ἀκολουθοῦμε σέ ὅλα τήν Μία, Ἁγία, Καθολική, καί Ἀποστολική Ἐκκλησία πιστεύουμε ὅτι: 3

4 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 4 4 Ἡ μοναδική ὁδός σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων (1) εἶναι ἡ πίστη στήν Ἁγία Τριάδα, στό ἔργο καί στή διδασκαλία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τά συνεχιζόμενα εἰς τό σῶμα Αὐτοῦ, τήν Ἁγία Ἐκκλησία. Ὁ Χριστός εἶναι τό μόνο ἀληθινό φῶς. (2) Δέν ὑπάρχουν ἄλλα φῶτα γιά νά μᾶς φωτίσουν, οὔτε ἄλλα ὀνόματα πού μποροῦν νά μᾶς σώσουν. «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλω οὐδενί ἡ σωτηρία οὐδέ γάρ ὄνομα ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις, ἐν ὧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς». (3) Ὅλα τα ἄλλα πιστεύματα, ὅλες οἱ θρησκεῖες, πού ἀγνοοῦν καί δέν ὁμολογοῦν τόν Χριστό «ἐν σαρκί ἐληλυθότα», (4) εἶναι ἀνθρώπινα κατασκευάσματα καί ἔργα τοῦ Διαβόλου, (5) δέν ὁδηγοῦν στήν ἀληθινή θεογνωσία καί στήν διά τοῦ θείου βαπτίσματος ἀναγέννηση, ἀλλά πλανοῦν τούς ἀνθρώπους καί τούς ὁδηγοῦν στήν ἀπώλεια. Οἱ Χριστιανοί πιστεύοντες εἰς τήν Ἁγία Τριάδα, δέν ἔχουμε τόν ἴδιο Θεό μέ καμμία ἄλλη θρησκεία, οὔτε μέ τίς λεγόμενες μονοθεϊστικές θρησκεῖες, τόν Ἰουδαϊσμό καί τόν Μωαμεθανισμό, οἱ ὁποῖες δέν πιστεύουν στήν Ἁγία Τριάδα. Ἐπί δύο χιλιάδες χρόνια ἡ ἱδρυθεῖσα ἀπό τόν Χριστό καί καθοδηγούμενη ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα Ἐκκλησία, ἔμεινε σταθερή καί ἀκλόνητη στήν διδαχθεῖσα ἀπό τόν Χριστό, παραδοθεῖσα ἀπό τούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί φυλαχθεῖσα ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες σωτηριώδη Ἀλήθεια. Δέν κάμφθηκε ἀπό τούς σκληρούς διωγμούς τῶν Ἰουδαίων ἀρχικά καί τῶν εἰδωλολατρῶν στή συνέχεια κατά τούς τρεῖς πρώτους αἰῶνες, ἀνέδειξε πλῆθος μαρτύρων καί ἐξῆλθε νικήτρια, ἀποδείξασα τήν θεϊκή της προέλευση. Ὅπως λέγει θαυμάσια ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος: «Οὐδέν Ἐκκλησίας δυνατώτερον... Ἄνθρωπον ἐάν πολεμῆς, ἤ ἐνίκησας ἤ ἐνικήθης, ἐκκλησίαν δέ ἐάν πολεμῆς, νικῆσαί σε ἀμήχανον. ὁ Θεός γάρ ἐστιν ὁ πάντων ἰσχυρότερος». (6) Καί πάλιν: «Ἐκκλησίας οὐδέν ἴσον. Μή μοι λέγε τείχη καί ὅπλα τείχη γάρ τῷ χρόνῳ παλαιοῦνται, ἡ Ἐκκλησία δέ οὐδέποτε γηρᾶ. Πόσοι ἐπολέμησαν τήν Ἐκκλησίαν καί οἱ πολεμήσαντες ἀπώλοντο. Αὓτη δέ ὑπέρ τόν οὐρανόν ἀναβέβηκε. Τοιοῦτον ἔχει μέγεθος ἡ Ἐκκλησία πολεμουμένη νικᾷ ἐπιβουλευομένη περιγίγνεται ὑβριζομένη λαμπροτέρα καθίσταται δέχεται τραύματα καί οὐ καταπίπτει ὑπό τῶν ἑλκῶν κλυδωνίζεται ἀλλ' οὐ καταποντίζεται χειμάζεται ἀλλά ναυάγιον οὐχ ὑπομένει παλαίει ἀλλ' οὐχ ἡττᾶται πυκτεύει ἀλλ' οὐ νικᾶται». (7) Μετά τήν κατάπαυση τῶν διωγμῶν καί τόν θρίαμβο τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τῶν ἐξωτερικῶν ἐχθρῶν, τῶν Ἰουδαίων δηλαδή καί τῶν εἰδωλολατρῶν, πληθύνθηκαν καί ἐνδυναμώθηκαν οἱ ἐσωτερικοί ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας. Ἐμφανίσθηκαν οἱ ποικίλες αἱρέσεις, οἱ ὁποῖες ἐπεχείρησαν νά ἀνατρέψουν καί νά νοθεύσουν τήν «ἅπαξ παραδοθεῖσα πίστη», (8) ὥστε οἱ πιστοί νά πάθουν σύγχυση καί νά ἀτονήσει ἡ ἐμπιστοσύνη τους στήν εὐαγγελική ἀλήθεια καί στά παραδεδομένα. Ὁ Μέγας Βασίλειος σκιαγραφώντας τήν ἐκκλησιαστική κατάσταση πού ἐδημιούργησε ἡ ἐπί σαράντα ἔτη κυριαρχήσασα, καί διοικητικά, αἵρεση τοῦ Ἀρείου λέγει: «Καταπεφρόνηται τά τῶν Πατέρων δόγ-

5 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 5 ματα, ἀποστολικαί παραδόσεις ἐξουθένηνται, νεωτέρων ἀνθρώπων ἐφευρέματα ταῖς Ἐκκλησίαις ἐμπολιτεύεται τεχνολογοῦσι λοιπόν, οὐ θεολογοῦσιν οἱ ἄνθρωποι ἡ τοῦ κόσμου σοφία τά πρωτεῖα φέρεται παρωσαμένη τό καύχημα τοῦ Σταυροῦ. Ποιμένες ἀπελαύνονται, ἀντεισάγονται δέ λύκοι βαρεῖς διασπῶντες τό ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ». (9) Ὅ,τι ἔγινε μέ τούς ἐξωτερικούς ἐχθρούς, τίς θρησκεῖες, συνέβη καί μέ τούς ἐσωτερικούς, τίς αἱρέσεις. Ἡ Ἐκκλησία διά μεγάλων καί φωτισμένων Ἁγίων Πατέρων ὁριοθέτησε καί περιχαράκωσε τήν Ὀρθόδοξη Πίστη μέ ἀποφάσεις Τοπικῶν καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων γιά συγκεκριμένες ἀμφισβητούμενες διδασκαλίες, ἀλλά καί μέ τήν συμφωνία τῶν Πατέρων (consensus Patrum) γιά τό σύνολο τῶν θεμάτων τῆς πίστεως. Εἴμαστε πλέον ἀσφαλεῖς, ὅταν ἀκολουθοῦμε τούς Ἁγίους Πατέρες καί δέν μετακινοῦμε τά ὅρια πού ἐκεῖνοι ἔθεσαν. Τό «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι» καί τό «μή μεταίρειν ὅρια ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν» ἀποτελοῦν σταθερή γραμμή πορείας καί ἀσφαλιστική δικλεῖδα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς. Κατά συνέπειαν οἱ βασικές θέσεις τῆς Ὁμολογίας μας εἶναι οἱ ἑξῆς: 1. Φυλάττουμε ἀμετακίνητα καί ἀπαραχάρακτα ὅσα αἱ Σύνοδοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐθέσπισαν. Ἀποδεχόμαστε ὅσα ἐκεῖνοι ἀποδέχονται καί καταδικάζουμε ὅσα ἐκεῖνοι καταδικάζουν, ἀποφεύγουμε δέ καί διακόπτουμε τήν κοινωνία καί ἐπικοινωνία μέ ὅσους καινοτομοῦν εἰς τά τῆς πίστεως. «Κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας, ἥν παρελάβομεν ἄδολον παρά τηλικούτων ἀνδρῶν ἀποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ διαβόλου. Ὁ δεχόμενος νεωτερισμόν κατελέγχει ἐλλιπῆ τήν κεκηρυγμένην Ὀρθόδοξον Πίστιν. Ἀλλ' αὕτη πεπληρωμένη ἤδη ἐσφράγισται, μή ἐπιδεχομένη μήτε μείωσιν μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν ἥν τινα οὖν καί ὁ τολμῶν ἤ πρᾶξαι ἤ συμβουλεῦσαι ἤ διανοηθῆναι τοῦτο ἤδη ἠρνήθη τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἤδη ἑκουσίως καθυπεβλήθη εἰς τό αἰώνιον ἀνάθεμα, διά τό βλασφημεῖν εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ὡς τάχα μή ἀρτίως λαλῆσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καί Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις». (10) Ἐμεῖς οὔτε προσθέτουμε, οὔτε ἀφαιροῦμε κάποια διδασκαλία, οὔτε τήν μεταβάλλουμε. «Οὐδέν ἀφαιροῦμεν οὐδέ προστίθεμεν, ἀλλά πάντα τά τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας ἀμείωτα διαφυλάττομεν... ἁπάσας τάς ἐκκλησιαστικάς ἐγγράφως ἤ ἀγράφως τεθεσπισμένας ἡμῖν παραδόσεις ἀκαινοτομήτως φυλάττομεν... Τούς οὖν τολμῶντας ἑτέρως φρονεῖν ἤ διδάσκειν ἤ κατά τούς ἐναγεῖς αἱρετικούς τάς ἐκκλησιαστικάς παραδόσεις ἀθετεῖν καί καινοτομίαν τινά ἐπινοεῖν... τῆς κοινωνίας ἀφορίζεσθαι» (11) ἀλλά καί ἀναθεματίζομεν. Μάλιστα ὁ θεοφόρος Ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας, σέ Ἐπιστολή του στόν Ἅγιο Πολύκαρπο Σμύρνης γράφει: «Πᾶς ὁ λέγων παρά τά διατεταγμένα, κἄν ἀξιόπιστος ἦ, κἄν νηστεύη, κἄν παρθενεύη, κἄν σημεῖα ποιῆ, κἄν προφητεύη, λύκος σοί φαινέσθω ἐν προβάτου δορά προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος». (12) Ὁ δέ Ἅγιος Χρυσόστομος, ἑρμηνεύοντας τό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «εἴ τις εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ' ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα» πα- 5

6 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 6 6 ρατηρεῖ ὅτι ὁ Ἀπόστολος «οὐκ εἶπε ἐάν ἐναντία καταγγέλλωσιν ἤ τό πᾶν ἀνατρέπωσιν, ἀλλά κἄν μικρόν τι εὐαγγελίζωνται παρ' ὁ παρελάβετε, κἄν τό τυχόν παρακινήσωσιν, ἀνάθεμα ἔστωσαν». (13) Ἡ Ζ' Οἰκουμενική Σύνοδος, ἀνακοινώνοντας τίς ἀποφάσεις της ἐναντίον τῶν εἰκονομάχων πρός τούς κληρικούς τῆς Κωνσταντινουπόλεως γράφει: «Τῇ παραδόσει τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐξηκολουθήσαμεν καί οὔτε ὕφεσιν οὔτε πλεονασμόν ἐποιησάμεθα, ἀλλ' ἀποστολικῶς διδαχθέντες, κρατοῦμεν τάς παραδόσεις ἅς παρελάβομεν, πάντα ἀποδεχόμενοι καί ἀσπαζόμενοι ὅσα περ ἡ Ἁγία Καθολική Ἐκκλησία ἀρχῆθεν τῶν χρόνων ἀγράφως καί ἐγγράφως παρέλαβεν... Ἡ γάρ ἀληθινή τῆς Ἐκκλησίας καί εὐθυτάτη κρίσις καινουργεῖσθαι ἐν αὐτῇ συγχωρεῖ οὐδέν, οὔτε ἀφαίρεσιν ποιεῖσθαι. Ἡμεῖς τοιγαροῦν πατρώοις νόμοις ἑπόμενοι, παρά τοῦ ἑνός Πνεύματος λαβόντες χάριν, ἀκαινοτομήτως καί ἀμειώτως πάντα τά τῆς Ἐκκλησίας ἐφυλάξαμεν». (14) Ἀκόμη, μετά τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν Συνόδων ἀπορρίπτουμε καί ἀναθεματίζουμε ὅλες τίς αἱρέσεις καί τά σχίσματα πού παρουσιάσθηκαν μέχρι καί σήμερα, κατά τήν ἱστορική διαδρομή τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπό τίς παλαιές αἱρέσεις πού ἐπιβιώνουν μέχρι σήμερα καταδικάζουμε τόν Μονοφυσιτισμό, τόν ἀκραῖο τοῦ Εὐτυχοῦς καί τόν μετριοπαθῆ τοῦ Σεβήρου καί Διοσκόρου, σύμφωνα μέ τίς ἀποφάσεις τῆς Δ' ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τήν χριστολογική διδασκαλία μεγάλων Ἁγίων Πατέρων καί Διδασκάλων, ὅπως τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, τοῦ Μεγάλου Φωτίου καί τῶν ὕμνων τῆς λατρείας. 2. Διακηρύσσουμε ὅτι ὁ Παπισμός εἶναι αἵρεσις, καθώς καί μήτρα αἱρέσεων καί πλανῶν. Ἡ διδασκαλία τοῦ Filioque, τῆς ἐκπορεύσεως δηλαδή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ, εἶναι ἀντίθετη πρός ὅσα ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἐδίδαξε περί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σύνολος ὁ χορός τῶν Πατέρων καί σέ Συνόδους καί ξεχωριστά θεωροῦν τόν Παπισμό αἵρεση, διότι ἐκτός του Filioque παρήγαγε πλῆθος ἄλλων πλανῶν, ὅπως τό πρωτεῖο καί τό ἀλάθητο τοῦ πάπα, τά ἄζυμα, τό καθαρτήριο πῦρ, τήν ἄσπιλο σύλληψη τῆς Θεοτόκου, τήν κτιστή Χάρη, τήν ἐξαγορά τῶν ἀφέσεων (indulgentiae), τήν βλάσφημη θεωρία τοῦ Ἀνσέλμου περί «θείας ἱκανοποιήσεως», ἄλλαξε ὅλη σχεδόν τήν διδασκαλία καί πράξη γιά τό Βάπτισμα, τό Χρῖσμα, τήν Θεία Εὐχαριστία καί τά ἄλλα μυστήρια καί μετέτρεψε τήν Ἐκκλησία σέ κοσμικό κράτος. Ὁ σημερινός Παπισμός παρεξέκλινε πολύ περισσότερο τοῦ μεσαιωνικοῦ Παπισμοῦ ἀπό τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε δέν ἀποτελεῖ πλέον συνέχεια τῆς ἀρχαίας Δυτικῆς Ἐκκλησίας. Εἰσήγαγε πλῆθος νέων ὑπερβολῶν στήν «Μαριολογία», ὅπως τήν διδασκαλία περί τῆς Θεοτόκου ὡς «συλλυτρώτριας» (corredemptrix) τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἐνίσχυσε τήν «Χαρισματική Κίνηση» πεντηκοστιανικῶν ὁμάδων, δῆθεν πνευματοκεντρικῶν. Υἱοθέτησε ἀνατολικές πνευματικές μεθόδους προσευχῆς καί διαλογισμοῦ. Εἰσήγαγε νέες καινοτομίες στή Θεία Λατρεία, ὅπως τούς χορούς καί τά μουσικά ὄργανα. Ἐσυντόμευσε καί οὐσιαστικά κατέστρεψε τήν Θεία Λει-

7 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 7 τουργία. Στόν χῶρο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔθεσε τίς βάσεις γιά τήν Πανθρησκεία μέ τήν Β' Βατικάνειο Σύνοδο, ἀναγνωρίζοντας τήν «πνευματική ζωή» τῶν ἀλλοθρήσκων. Ἐξακολουθεῖ νά στηρίζει τήν «Οὐνία», αὐτήν τήν καρικατούρα τῆς Ὀρθοδοξίας, μέ τήν ὁποία ὡς δούρειο ἵππο ἐξαπατᾶ καί προσηλυτίζει πιστούς, διαψεύδοντας ἔτσι πανηγυρικά τίς δῆθεν εἰλικρινεῖς προθέσεις της γιά ἕνωση. Γενικῶς ὑπάρχει ριζική ἀλλαγή τοῦ Παπισμοῦ καί στροφή πρός τόν Προτεσταντισμό μετά τήν Β' Βατικάνειο Σύνοδο, ὡς καί υἱοθέτηση διαφόρων "πνευματικῶν" κινημάτων τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Κατά τόν Ἅγιο Συμεών Θεσσαλονίκης, τόν Μυσταγωγό, ὁ Παπισμός προκάλεσε στήν Ἐκκλησία μεγαλύτερη ζημία ἀπό ὅση προκάλεσαν ὅλες μαζί οἱ αἱρέσεις καί τά σχίσματα. Οἱ Ὀρθόδοξοι εἴχαμε κοινωνία μέ τούς πρό τοῦ σχίσματος πάπες καί πολλούς πάπες τούς ἑορτάζουμε ὡς ἁγίους. Ὅμως οἱ μετά τό σχίσμα πάπες εἶναι αἱρετικοί καί ἀντίχριστοι, σύμφωνα καί μέ τά λόγια τοῦ μεγάλου καί σύγχρονου Ἁγίου μας Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. (15) Ἔπαυσαν νά εἶναι διάδοχοι στόν θρόνο τῆς Ρώμης, δέν ἔχουν ἀποστολική διαδοχή, ἐπειδή δέν ἔχουν τήν πίστη τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων. Διά τόν λόγο αὐτόν τόν ἑκάστοτε πάπα «οὐ μόνον οὐ κοινωνικόν ἔχομεν, ἀλλά καί αἱρετικόν ἀποκαλοῦμεν». Καί ὅπως λέγει ὁ Ἄτλας τῆς Ὀρθοδοξίας Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, «Ἡμεῖς δι οὐδέν ἄλλο ἀπεσχίσθημεν τῶν Λατίνων, ἀλλ ἤ ὅτι εἰσίν οὐ μόνον σχισματικοί, ἀλλά καί αἱρετικοί». (16) Λόγῳ ὅλων αὐτῶν τῶν αἱρέσεων καί βλασφημιῶν ἰδιαιτέρως ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέ τήν διδασκαλία περί τοῦ Filioque, ἔχασαν τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί ὅλα σ' αὐτούς εἶναι ἀχαρίτωτα. Κανένα μυστήριό τους δέν εἶναι ἔγκυρο σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων καί κατά τόν Ἅγιο Συμεών. «Βλασφημοῦσιν ἄρα οἱ καινοτόμοι καί πόρρῳ τοῦ Πνεύματος εἰσι, βλασφημοῦντες κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί οὐκ ἐν αὐτοῖς ὅλως τό Πνεῦμα τό Ἅγιον διό καί τά αὐτῶν ἀχαρίτωτα, ὡς τήν χάριν τοῦ Πνεύματος ἀθετούντων καί ὑποβιβαζόντων αὐτό... διό καί τό Πνεῦμα οὐκ ἐν αὐτοῖς τό Ἅγιον, καί οὐδέν πνευματικόν ἐν αὐτοῖς καί καινά πάντα καί ἐξηλλαγμένα τά ἐν αὐτοῖς καί παρά τήν θείαν παράδοσιν». (17) 3. Τά ἴδια ἰσχύουν, σέ πολύ μεγαλύτερο βαθμό, γιά τόν Προτεσταντισμό, ὁ ὁποῖος ὡς τέκνο τοῦ Παπισμοῦ κληρονόμησε πολλές αἱρέσεις, προσέθεσε δέ πολύ περισσότερες, ἀπορρίπτει τήν Παράδοση δεχόμενος μόνον τήν Ἁγία Γραφή (Sola Scriptura), τήν ὁποία παρερμηνεύει, καταργεῖ τήν Ἱερωσύνη ὡς εἰδική μυστηριακή Χάρη, τήν τιμή τῶν Ἁγίων καί τῶν ἱερῶν εἰκόνων, ὑποτιμᾶ τό πρόσωπο τῆς Θεοτόκου, ἀπορρίπτει τόν Μοναχισμό, ἀπό τά Ἅγια Μυστήρια δέχεται μόνον τό Βάπτισμα καί τήν Θεία Εὐχαριστία, ἀλλοιώνοντας καί σ' αὐτά τήν διδασκαλία καί τήν πράξη τῆς Ἐκκλησίας, διδάσκει τόν ἀπόλυτο προορισμό (Καλβινισμός) καί τήν ἐκ τῆς πίστεως μόνον δικαίωση, ἐσχάτως δέ ἡ «προοδευτική» του μερίς εἰσήγαγε τήν «ἱερωσύνη» τῶν γυναικῶν καί τόν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων, τούς ὁποίους δέχονται καί στήν «ἱερωσύνη». Κυρίως ὅμως στερεῖται ἐκκλησιολογίας, διότι δέν ὑπάρχει ἡ ἔννοια τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τήν κατανοεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση. 7

8 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 8 4. Ὁ μόνος τρόπος γιά νά ἀποκατασταθεῖ ἡ κοινωνία μας μέ τούς πάσης φύσεως αἱρετικούς εἶναι μόνον ἡ ἐκ μέρους τους ἀποκήρυξη τῆς πλάνης καί ἡ μετάνοια, ὥστε νά μπορέσει νά ὑπάρξει ἀληθινή ἕνωση καί εἰρήνη. Ἕνωση μέ τήν ἀλήθεια καί ὄχι μέ τήν πλάνη καί τήν αἵρεση. Γιά τήν ἐνσωμάτωση τῶν αἱρετικῶν στήν Ἐκκλησία ἡ κανονική ἀκρίβεια ἀπαιτεῖ τήν διά τοῦ Βαπτίσματος ἀποδοχή τους. Τό προηγούμενο «βάπτισμά» τους, τελούμενο ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, χωρίς τήν τρισσή κατάδυση καί ἀνάδυση τοῦ βαπτιζομένου ἐντός τοῦ δι εἰδικῆς εὐχῆς ἡγιασμένου ὕδατος καί ἀπό μή Ὀρθόδοξο ἱερέα, δέν θεωρεῖται κἄν βάπτισμα, στερεῖται τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία δέν ὑπάρχει στά σχίσματα καί στίς αἱρέσεις, καί ἑπομένως δέν ἔχομε τίποτε κοινό πού νά μᾶς ἑνώνει, ὅπως λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος: «Οἱ δέ τῆς Ἐκκλησίας ἀποστάντες οὐκέτι ἔσχον τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ' ἐαυτοῖς ἐπέλιπε γάρ ἡ μετάδοσις τῷ διακοπῆναι τήν ἀκολουθίαν... οἱ δέ ἀπορραγέντες, λαϊκοί γενόμενοι, οὔτε τοῦ βαπτίζειν, οὔτε τοῦ χειροτονεῖν εἶχον τήν ἐξουσίαν, οὐκέτι δυνάμενοι χάριν Πνεύματος Ἁγίου παρέχειν, ἧς αὐτοί ἐκπεπτώκασιν». (18) Εἶναι γι' αὐτό ἀθεμελίωτη καί μετέωρη ἡ νέα προσπάθεια τῶν Οἰκουμενιστῶν νά προβάλουν τήν θέση ὅτι ἔχουμε κοινό βάπτισμα μέ τούς αἱρετικούς, καί ἐπάνω στήν ἀνύπαρκτη βαπτισματική ἑνότητα νά στηρίξουν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία δῆθεν ὑπάρχει ὅπου ὑπάρχει βάπτισμα. (19) Στήν Ἐκκλησία ὅμως εἰσέρχεται κανείς καί γίνεται μέλος της ὄχι μέ τό οἱοδήποτε βάπτισμα ἀλλά μέ τό ἕνα καί ἑνιαίως τελούμενο βάπτισμα ἀπό ὀρθοδόξους ἱερεῖς ἔχοντας ἀκώλυτον τήν Ἱερωσύνη τῆς Ἐκκλησίας. Παραμένει δέ στήν συνέχεια ὡς μέλος Της ἐφ ὅσον τηρεῖ ἀπαρασάλευτα ὅλες τίς διδασκαλίες καί ἀποφάσεις της, μή προσθέτοντας μηδέ ἀφαιρώντας, τό παραμικρόν. 5. Ἐφ' ὅσον οἱ αἱρετικοί ἐξακολουθοῦν νά παραμένουν στήν πλάνη, ἀποφεύγουμε τήν μετ' αὐτῶν κοινωνία, ἰδιαίτερα τίς συμπροσευχές. Οἱ ἱεροί κανόνες στό σύνολό τους ἀπαγορεύουν ὄχι μόνο τά συλλείτουργα καί τίς ἐντός τῶν ναῶν συμπροσευχές, ἀλλά καί τίς ἁπλές συμπροσευχές σέ ἰδιωτικούς χώρους. Ἡ αὐστηρή δέ αὐτή στάση τῆς Ἐκκλησίας ἀπέναντι στούς αἱρετικούς προέρχεται ἀπό ἀληθινή ἀγάπη καί εἰλικρινές ἐνδιαφέρον γιά τήν σωτηρία τους καί ἀπό ποιμαντική μέριμνα νά μήν παρασυρθοῦν οἱ πιστοί στήν αἵρεση. Διά τοῦτο μισανθρωπίαν ὀνομάζει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής τήν ἀδιαφορία μας πρός τούς αἱρετικούς: «Οὐ θέλων δέ τούς αἱρετικούς θλίβεσθαι, οὐδέ χαίρων τῇ κακώσει αὐτῶν, γράφω ταῦτα, μή γένοιτο, ἀλλά τῇ ἐπιστροφῇ μᾶλλον χαίρων καί συναγαλλόμενος. Τί γάρ τοῖς πιστοῖς τερπνότερον τοῦ θεᾶσθαι τά τέκνα τοῦ Θεοῦ τά διεσκορπισμένα, συναγόμενα εἰς ἕν... μετά προσεχείας καί δοκιμασίας ποιεῖν τε καί ἐνεργεῖν τά καλά εἰς πάντας ἀνθρώπους, καί πᾶσι πάντα γινομένους, καθώς ἕκαστος ἐπιδεῖται ὑμῶν, παρακαλῶν πρός μόνον τό καθοτιοῦν αἱρετικοῖς συνάρασθαι εἰς σύστασιν τῆς φρενοβλαβοῦς αὐτῶν δόξης, σκληρούς παντελῶς εἶναι ὑμᾶς καί ἀμειλίκτους βούλομαί τε καί εὔχομαι. Μισανθρωπίαν γάρ ὁρίζομαι ἔγωγε, καί ἀγάπης θείας χωρισμόν, τό τῇ πλάνῃ πειρᾶσθαι διδόναι ἰσχύν εἰς περισσοτέραν

9 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 9 τῶν αὐτῇ προκατειλημμένων φθοράν». (20) Ὅποιος ἀγαπᾶ πραγματικά, φανερώνει τήν ἀλήθεια, δέν ἀφήνει τόν ἄλλο στό ψεῦδος, διαφορετικά ἡ ἀγάπη καί ἡ μετ' αὐτοῦ ὁμόνοια καί εἰρήνη εἶναι ἐπίπλαστες καί ψεύτικες. Ὑπάρχει καλός πόλεμος καί κακή εἰρήνη. «Κρείττων γάρ ἐπαινετός πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ» λέγει ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. (21) Καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος συνιστᾶ: «Εἴ που τήν εὐσέβειαν παραβλαπτομένην ἴδοις, μή προτίμα τήν ὁμόνοιαν τῆς ἀληθείας, ἀλλ' ἵστασο γενναίως ἕως θανάτου... τήν ἀλήθειαν μηδαμοῦ προδιδούς». (22) Καί ἀλλοῦ προτρέπει μέ ἔμφαση: «Μηδέν νόθον δόγμα τῷ τῆς ἀγάπης προσχήματι παραδέχησθε». (23) Αὐτήν τήν στάση τῶν Πατέρων υἱοθέτησε καί ὁ μέγας ἀγωνιστής καί ὁμολογητής τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἀπέναντι στούς Λατίνους Ἅγιος Μάρκος Ἐφέσσου ὁ Εὐγενικός, ὁ ὁποῖος τήν δική του Ὁμολογία Πίστεως στήν Φλωρεντία κατακλείει διά τῶν ἑξῆς: «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι καί πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαί φεύγειν τούς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καί τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι. Τούτων οὖν ἐγώ πάντων καταφρονήσας, ἀκολουθήσω τοῖς ἐν προσχήματι πεπλασμένης εἰρήνης ἑνωθῆναι κελεύουσι; Τοῖς τό ἱερόν καί θεῖον σύμβολον κιβδηλεύσασι καί τόν Υἱόν ἐπεισάγουσι δεύτερον αἴτιον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Τά γάρ λοιπά τῶν ἀτοπημάτων ἐῶ, τό γέ νῦν ἔχον, ὧν καί ἐν μόνον ἱκανόν ἥν ἡμᾶς ἐξ αὐτῶν διαστῆσαι. Μή πάθοιμεν τοῦτο πότε, Παράκλητε ἀγαθέ, μηδ' οὕτως ἐμαυτοῦ τῶν καθηκόντων λογισμῶν ἀποπέσοιμι τῆς δέ σῆς διδασκαλίας καί τῶν ὑπό σοῦ ἐμπνευσθέντων μακαρίων ἀνδρῶν ἐχόμενος, προστεθείην πρός τούς ἐμούς πατέρας, τοῦτο, εἰ μή τί ἄλλο, ἐντεῦθεν ἀποφερόμενος, τήν εὐσέβειαν». (24) 6. Μέχρι τῶν ἀρχῶν τοῦ 20ου αἰῶνος ἡ Ἐκκλησία σταθερά καί ἀμετάβλητα εἶχε ἀπορριπτική καί καταδικαστική στάση ἔναντι ὅλων τῶν αἱρέσεων, ἀλλά καί τῶν αἱρετικῶν, ὅπως ἀκριβῶς αὐτό διατυπώνεται στό Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας πού διαβάζεται, ἀπό ὅσους διαβάζεται ἀκόμα σήμερα, τήν Κυριακή της Ὀρθοδοξίας. Ἀναθεματίζονται ὅλες οἱ αἱρέσεις, ἡ κάθε μία ξεχωριστά καί ὅλοι οἱ αἱρετικοί, ὁ καθένας τους ξεχωριστά. Καί διά νά μή μείνει δέ κανείς ἐκτός τοῦ ἀναθέματος, ὑπάρχει στό τέλος γενικός ἀναθεματισμός πού ρητά λέγει: «Ὅλοις τοῖς αἱρετικοῖς ἀνάθεμα». Δυστυχῶς αὐτή ἡ ἑνιαῖα, σταθερή καί ἀταλάντευτη στάση τῆς Ἐκκλησίας μέχρι τῶν ἀρχῶν τοῦ 20ου αἰῶνος ἄρχισε σταδιακά νά ἐγκαταλείπεται, μετά τήν αἱρετική ἐγκύκλιο πού ἐξαπέλυσε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο τό 1920 «πρός τάς ἁπανταχοῦ ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ», ἡ ὁποία γιά πρώτη φορά χαρακτηρίζει ἐπισήμως τίς αἱρέσεις, ἄκουσον-ἄκουσον, ὡς ἐκκλησίες, πού δέν εἶναι ἀποξενωμένες ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀλλά εἶναι οἰκεῖες καί συγγενεῖς.(!!!) Συνιστοῦσε νά «ἀναζωπυρωθῆ καί ἐνισχυθῆ πρό παντός ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν ἐκκλησιῶν, μή λογιζομένας ἀλλήλας ὡς ξένας καί ἀλλοτρίας, ἀλλ' ὡς συγγενεῖς καί οἰκείας ἐν Χριστῷ καί συγκληρονόμους καί συσσώμους τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ». (25) Ἔτσι μετά τήν αἱρετική αὐτή Ἐγκύγκλιον τοῦ 20 ἄνοιξε πλέον ὁ δρόμος γιά νά

10 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 10 υἱοθετηθεῖ, νά διαμορφωθεῖ καί νά ἀναπτυχθεῖ στό χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡ προτεσταντικῆς κατ' ἀρχήν ἐπινοήσεως, τώρα δέ καί παπικῆς ἀποδοχῆς, αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτή ἡ παναίρεση, πού υἱοθετεῖ καί νομιμοποιεῖ ὅλες τίς αἱρέσεις ὡς «ἐκκλησίες» καί προσβάλλει τό δόγμα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἀναπτύχθηκε πλέον, διδάσκεται καί ἐπιβάλλεται ἀπό Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους καί Ἐπισκόπους νέο δόγμα περί Ἐκκλησίας, νέα ἐκκλησιολογία. Σύμφωνα μέ αὐτό καμμία Ἐκκλησία δέν δικαιοῦται νά διεκδικήσει ἀποκλειστικά γιά τόν ἑαυτό της τόν χαρακτήρα τῆς καθολικῆς καί ἀληθινῆς Ἐκκλησίας. Κάθε μία εἶναι ἕνα κομμάτι, ἕνα μέρος, ὄχι ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία. Ὅλες μαζί ἀποτελοῦν τήν Ἐκκλησία. Τοιουτοτρόπως ἔπεσαν ὅλα τα ὅρια πού ἔθεσαν οἱ Πατέρες. Δέν ὑπάρχει ὁριοθετική γραμμή μεταξύ αἱρέσεως καί Ἐκκλησίας, μεταξύ ἀληθείας καί πλάνης. Καί οἱ αἱρέσεις πλέον εἶναι «ἐκκλησίες», πολλές μάλιστα, ὅπως ἡ παπική, θεωροῦνται τώρα ὡς ἀδελφές ἐκκλησίες, στίς ὁποῖες ἀπό κοινοῦ μέ ἐμᾶς ἀνέθεσε ὁ Θεός τήν φροντίδα γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. (26) Ὑποστηρίζεται ἀκόμη δυστυχῶς ὅτι ὑπάρχει καί στίς αἱρέσεις ἡ Χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, γι αὐτό καί τό βάπτισμά τους, ὅπως καί ὅλα τά ἄλλα μυστήρια εἶναι ἔγκυρα. Ὅσοι ἔχουν βαπτισθῆ, σέ ὁποιαδήποτε αἵρεση καί ἄν ἀνήκουν, εἶναι μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ἀρές καί τά ἀναθέματα τῶν Οἰκουμενικῶν καί Τ ο π ι κ ῶ ν Σ υ ν ό δ ω ν δέν ἰσχύουν πιά καί πρέπει νά διαγραφοῦν ἀπό τά λειτουργικά βιβλία. Στεγασθήκαμε μέσα στό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» καί οὐσιαστικά προδώσαμε -καί μόνο μέ τήν ἔνταξη μας- τήν ἀλήθεια καί τήν ἐκκλησιολογική μας αὐτοσυνειδησία. Ἀφαιρέσαμε τό δόγμα περί τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τό δόγμα «εἷς Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτισμα». (27) 7. Ὁ διαχριστιανικός αὐτός συγκρητισμός, διευρύνθηκε τώρα καί σέ διαθρησκειακό συγκρητισμό, ὁ ὁποῖος ἐξισώνει ὅλες τίς θρησκεῖες, μέ τήν μοναδική, θεόθεν ἀποκαλυφθεῖσα ἀπό τόν Χριστό θεοσέβεια, θεογνωσία καί κατά Χριστόν ζωή. Προσβάλλεται ἑπομένως ὄχι μόνο τό δόγμα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας σέ σχέση μέ τίς αἱρέσεις, ἀλλά καί τό θεμελιῶδες δόγμα τῆς μοναδικῆς ἐν τῷ κόσμῳ Ἀποκαλύψεως καί σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων διά Ἰησοῦ Χριστοῦ σέ σχέση μέ ὅλες τίς θρησκεῖες τοῦ κόσμου. Εἶναι ἡ χειρότερη πλάνη, ἡ μεγαλύτερη αἵρεση-παναίρεση ὅλων τῶν αἰώνων. 8. Ἐμεῖς πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε ὅτι μόνον ἐν τῷ Ἰησοῦ Χριστῷ ὑπάρχει ἡ δυνατότης σωτηρίας. Οἱ θρησκεῖες τοῦ κόσμου καί οἱ αἱρέσεις ὁδηγοῦν στήν ἀπώλεια. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι ἁπλῶς ἡ ἀληθής Ἐκκλησία, εἶναι ἡ μόνη Ἐκκλησία. Μόνον αὐτή ἔμεινε πιστή στό Εὐαγγέλιο, στίς Συνόδους καί στούς Πατέρες, καί συνεπῶς μόνον αὐτή ἀντιπροσωπεύει τήν ἀληθινή καθολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Κατά τόν σύγχρονο Γέροντα Ἰουστίνο Πόποβιτς, ὁ

11 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 11 Οἰκουμενισμός εἶναι κοινό ὄνομα γιά τίς ψευδοεκκλησίες τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Τό κοινό ὄνομά τους εἶναι ἡ παναίρεση. (28) Αὐτήν τήν παναίρεση δυστυχῶς, ἔχουν ἀποδεχθῆ συνειδητά, ἐκ τῶν «ὀρθοδόξων», ἄλλοι ἐμφανῶς καί ἄλλοι ἀφανῶς, πολλοί πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι, ἐπίσκοποι, κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί. Τήν διδάσκουν «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», τήν ἐφαρμόζουν καί τήν ἐπιβάλλουν στήν πράξη κοινωνοῦντες παντοιοτρόπως μέ τούς αἱρετικούς, μέ συμπροσευχές, ἀνταλλαγές ἐπισκέψεων, ποιμαντικές συνεργασίες, θέτοντας ἔτσι ἑαυτούς, οὐσιαστικῶς, ἐκτός Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. 9. Ἐκτός Ἐκκλησίας ὅμως θέτουν τούς ἑαυτούς τους καί ὅσοι, πρεσβεύουν μέν ὀρθοδόξως, ἀπορρίπτοντας ἴσως καί καταδικάζοντας μάλιστα καί ὅλα τά ἀνωτέρω, συνεχίζουν ὅμως νά ἀκολουθοῦν ὅλους αὐτούς τούς αἱρετικούς, ἔχοντας κοινωνία καί ἐπικοινωνία μαζί τους, μνημονεύοντάς τους ἐπ Ἐκκλησίας, καί ἀναγνωρίζοντάς τους ὡς κανονικούς ἐπισκόπους καί διαδόχους τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδή δῆθεν δέν ἔγινε ἀκόμη πλήρως ἡ ἕνωσις καί τό κοινόν ποτήριον, ἤ ἐπειδή δέν κατεδικάσθησαν ἀκόμη ἀπό Οἰκουμενική ἤ Τοπική Σύνοδο, ἤ ἄλλες παρόμοιες καινοφανεῖς ἀπόψεις καί θεωρίες, οἱ ὁποῖες οὐδέποτε ἴσχυσαν καί ἐφηρμόσθησαν στήν πραγματική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Λέγει σχετικά ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης γιά ὅλους ἐκείνους πού εἶχον ὀρθόδοξο φρόνημα, ἀλλά κοινωνούσαν μέ αἱρετικούς. Ἄς σημειωθεῖ ὅτι αὐτοί οἱ αἱρετικοί δέν εἶχαν κἄν ἀκόμη καταδικασθεῖ ἀπό Σύνοδο: «Μοιχεία γάρ ἐστιν ὦ πανσύνετοι καί τό τῆς κοινωνίας μετέχειν τῶν αἱρετικῶν... Οἱ μέν τέλεον περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν, οἱ δέ εἰ καί τοῖς λογισμοῖς οὐ κατεποντίσθησαν ὅμως τῇ κοινωνίᾳ τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται» (29) Καί ἀκόμη: «Φεύγη τήν αἵρεσιν, ἤγουν τούς αἱρετικούς τοῦ μήτε κοινωνεῖν αὐτοῖς μήτε ἀναφέρειν ἐπί τῆς Θείας Λειτουργίας ὅτι μέγισται ἀπειλαί κεῖνται παρά τῶν ἁγίων ἐκφωνηθεῖσαι τοῖς συγκαταβαίνουσιν αὐτῇ μέχρι καί ἑστιάσεως... Ἐχθρούς γάρ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας μεγάλη καί πολλῇ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο». (30) Καί ὁ Ἅγιος Γερμανός ὁ Νέος: «Ἐπισκήπτομαι πᾶσι τοῖς ἐν Κύπρῳ λαϊκοῖς ὅσοι τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐστέ τέκνα γνήσια, φεύγειν ὅλῳ ποδί ἀπό τῶν ὑποπεσόντων ἱερέων τῇ λατινικῇ ὑποταγῇ καί μηδέ εἰς Ἐκκλησίαν τούτοις συνέρχεσθαι, μηδέ εὐλογίαν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν λαμβάνειν τήν τυχοῦσαν... εἰ δέ μή τήν αὐτήν ὑφέξετε μετ' αὐτῶν κόλασιν». (31) 10. Καί βέβαια ἀποτέλεσμα ὅλων αὐτῶν, ἀπόλυτα φυσικόν καί κατά πάντα ἀναμενόμενον, ἦτο ὅλοι αὐτοί οἰ ἀνωτέρω, νά μήν μπορέσουν νά δοῦν καί ἀντιληφθοῦν ὅλα ἐκεῖνα «ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ τῶν ΚΑΙΡΩΝ» πού ἄφησε ὁ Κύριός μας (32) προκειμένου νά καταλάβουμε ὅτι φθάσαμε στό τέλος καί ὅτι ὁ ἴδιος βρίσ κ ε τ α ι «ἐγγύς ἐπί θύραις». (33)

12 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 12 Ὄχι δέ μόνον ἐστάθει ἀδύνατον, νά ἀντιληφθοῦν πρῶτοι, ὡς εἶχον χρέος καί καθῆκον, οἱ φύσει καί θέσει φρουροί καί ταγοί τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅλα ἐκεῖνα τά «Σημεῖα» πού ἄφησε ὁ Κύριός μας, ἀλλά καί ἀπέστρεψαν τούς ὀφθαλμούς καί τά ὦτα, σέ ὅσα στοιχεῖα καί ἀποδείξεις παραθέσαμε μέσα εἰς τό ταπεινόν μας βιβλίον «Ὁ Ἀντίχριστος Ἦλθεν 1983, 2013» προβαίνοντας μάλιστα ἐπίσημα καί σέ καταδίκη του, ὡς περιέχοντας δῆθεν πλῆθος «κακοδοξίες καί πλάνες» ἄνευ μάλιστα οὐδεμίας ἀποδείξεως, μέχρι καί σήμερα. Τοῦτο καθ ἡμᾶς θεωρεῖται καί εἶναι ἀτράνταχτο «Σημεῖο» τό ὁποῖον μᾶς δίνει τό δικαίωμα, ἔχοντας κατά νοῦν καί ὅλα τά ἄλλα ἀνωτέρω καί γνωρίζοντας ὅλους αὐτούς πολύ καλῶς, νά ὑποθέσουμε καί νά ποῦμε μετά μεγάλης βεβαιότητος ὅτι, δέν ἀποκλείεται πλέον καθόλου, κάποιοι ἐξ αὐτῶν, ἐκτός καί ὅλων τῶν ἄλλων πιθανῶν λόγων, νά εἶναι ἐνεργά καί συνειδητά ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου καί τῶν σκοτεινῶν Δυνάμεων, πού προετοιμάζουν πυρετωδῶς τήν παγκόσμια κυβέρνηση καί κυριαρχία του πού ἔρχεται πολύ σύντομα, παραδίδοντας μάλιστα αὐτοί οἱ ἴδιοι τά λογικά πρόβατα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ εἰς τάς χεῖρας τοῦ Ἀντιχρίστου, ὡς προφητεύουν καλῶς πολλοί Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Καί βέβαια, ἔτσι τελικά ἐξηγεῖται διατί σιωποῦν καί δέν ὁμιλοῦν, ἀλλά ἀδιαφοροῦν καί τηροῦν σιγήν ἰχθύος παντοῦ, κυνηγώντας καί διώκοντας ταυτόχρονα ὅσους προσπαθοῦν νά ποῦν τήν ἀλήθεια καί νά ἐνημερώσουν τούς πιστούς, γιά ὅλα αὐτά τά καίρια καί σημαντικά θέματα τῆς Πίστεῶς μας. Ὁ λόγος πλέον ἀκόμη καί γιά τούς «τυφλούς» εἶναι προφανής. Θέλουν νά ἀποκοιμίσουν καί νά ἀποπροσανατολίσουν τούς πιστούς, ὥστε νά μήν μπορέσουν νά ξυπνήσουν καί νά ἀντιληφθοῦν τί συμβαίνει καί τί γίνεται πραγματικά γύρω τους. Ὄντως λοιπόν, κατά τό πατερικόν λόγιον, «οἱ ποιμένες τοῦ αἰῶνος τούτου λύκοι γεγόνασιν». «Καί γάρ διά τοῦτο εἰσιν οἱ ἐπίσκοποι καί τά τάγματα τῶν πρεσβυτέρων καί διακόνων διά τό διδάσκειν τόν λαόν... καί γάρ οἱ φωστῆρες ἐκεῖνοι, οἱ ἀληθεῖς ποιμένες καί διδάσκαλοι οἱ θεοφόροι, οἱ ὁδηγοί τῆς σωτηρίας, οὐδέν ἄλλο βιωτικόν ἐφρόντιζον, εἰ μή τό διδάσκειν τόν λαόν τά πρός σωτηρίαν, ὡς κατά ἀλήθειαν βουλόμενοι λόγον δοῦναι τῷ Θεῷ ὑπέρ τοῦ λαοῦ. Οἱ δέ ἐπίσκοποι τῆς γενεᾶς ταύτης ἄλλο οὐδέν μεριμνῶσιν, εἰ μή ἵππους καί βουκόλια, καί ἀγέλας, καί ἀγρούς καί συνδέσμους χρυσίου πῶς πωλήσωσι τόν σίτον πῶς διανέμωσι τόν οἶνον πῶς καμπανίσωσι τό ἔλαιον πῶς πραγματεύσωνται τό ἔριον καί τό μέταξον καί ἄλλο οὐδέν θεωροῦσιν ἐπιμελῶς, εἰ μή τοῦ νομίσματος τήν χαραγήν, καί τόν σταθμόν καί περιβλέπουσι καθημέραν τάς τραπέζας τάς Συβαριτικάς καί τόν οἶνον τόν εὔοσμον καί τούς ἰχθύας τούς μεγάλους τήν δέ ποίμνην αὐτῶν ἀμελῶς βλέπουσι καί τῶν σωμάτων αὐτῶν ἐπιμελῶνται, τῆς δέ ψυχῆς καταφρονοῦσιν. Ὄντως κατά τό γεγραμμένον, οἱ ποιμένες τοῦ αἰῶνος τούτου λύκοι γεγόνασι. Καί ὅταν θεάσωνται ἐκ τοῦ ποιμνίου αὐτῶν τινας μικρόν τι ἁμάρτημα ποιήσαντας, εὐκόλως κατεπανίστανται, καί ἐπιτίμια ἀλλεπάληλα καταπέμπονται καί μή βλέποντες τῆς ποιμαντικῆς αὐτῶν τιμῆς τήν ἀκρίβειαν, τήν ποίμνην αὐτῶν καθημέραν περισκοποῦσιν οὐχ ὡς ποιμένες, ἀλλ' ὡς μισθωτοί». (34)

13 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, Λαβόντες ὑπ ὄψιν ὅλα τά ἀνωτέρω, καί ἔχοντες ἐνεργήσει καί διαμαρτυρηθεῖ ἐπί σειρά ἐτῶν μέ ὅλους τούς δυνατόν, νομίμους καί θεμιτούς τρόπους. Ἔχοντας δέ ἐξαντλήσει πλέον (καί μέ το παραπάνω, χάριν τῶν πιστῶν) ὅλα τά περιθώρια οἰκονομίας πού ὁρίζουν οἱ θεῖοι καί ἱεροί κανόνες, ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί βλέποντας ὅτι ὄχι μόνον δέν ἀλλάζει τίποτε εἰς ὅλους Ὑμᾶς καί τήν Ἐκκλησίαν μας, ἀλλά ὅλα βαίνουν ἐπί τό χεῖρον, ἀφοῦ καθημερινά πράττετε τά ἀδύνατα δυνατά γιά νά διαλύσετε ὅ,τι ἔχει ἀπομείνει ὄρθιο στήν Ἐκκλησία μας, ἀπ ὅλα ὅσα μᾶς ἔχουν παραδώσει οἱ Ἅγιοί καί ὁ Κύριός μας, ΚΑΤΑΓΓΕΛΩΜΕΝ ὅλους Ὑμᾶς ὡς ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, ΚΑΚΟΔΟΞΟΥΣ, καί ΠΡΟΔΟΤΑΣ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεῶς μας, ἐνώπιον τοῦ ζῶντος Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, τοῦ Ὀρθόδοξου πιστοῦ λαοῦ, πού εἶναι καί «ὁ φύλαξ τῆς Πίστεως», σύμφωνα μέ τήν Σύνοδον τοῦ 1848, ἀλλά καί μιᾶς πιθανῆς μελλοντικῆς Ὀρθοδόξου Συνόδου. Ἡμεῖς δέ, μέχρις ὅτου συνέλθει τοιαύτη Ὀρθόδοξη Σύνοδος -ἐάν συνέλθει ποτέ, λόγω τοῦ ὅτι ἀπομένουν μόνον ὀκτώ ἔτη μέχρι τήν ἔνδοξον καί Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου μας- καί ἀποφανθεῖ δι Ὑμᾶς, ἤ μέχρις ὅτου μετανοήσετε καί παύσητε νά κηρύττητε ὅλα τά ἀνωτέρω, ὅπερ καί ὁλοψύχως εὐχώμεθα, δηλοῦμεν ὅτι: ΔΙΑΚΟΠΤΩΜΕΝ καί ΠΑΥΩΜΕΝ τήν μεθ Ὑμῶν ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ καί ἐπικοινωνίαν, καθώς καί μέ ὅσους κοινωνοῦσιν μεθ Ὑμῖν, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλίαν τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας, τόν 31ο Ἀποστολικόν Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τόν 15ο τῆς Α καί Β Συνόδου, ἀλλά καί σύμφωνα μέ τήν πράξιν καί διδασκαλίαν ὅλων τῶν Ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων μας. «Βαδίζοντες τήν ἀπλανῆ καί ζωηφόρον ὁδόν, ὀφθαλμόν μέν ἐκκόψωμεν σκανδαλίζοντα, μή τόν αἰσθητόν, ἀλλά τόν νοητόν. Οἷον ἐάν ὁ Ἐπίσκοπος ἤ ὁ πρεσβύτερος οἱ ὄντες ὀφθαλμοί τῆς Ἐκκλησίας κακῶς ἀναστρέφωνται, χρή αὐτούς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ ἐστιν ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἤ μετ αὐτούς ἐμβληθῆναι, ὡς μετά Ἄννα καί Καϊάφα εἰς τήν γέενναν τοῦ πυρός». (35) «Ὅσοι τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐστέ τέκνα γνήσια, φεύγειν ὅλῳ ποδί ἀπό τῶν ὑποπεσόντων ἱερέων τῇ λατινικῇ ὑποταγῇ καί μηδέ εἰς Ἐκκλησίαν τούτοις συνέρχεσθαι, μηδέ εὐλογίαν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν λαμβάνειν τήν τυχοῦσαν. Κρεῖσσον γάρ ἐστιν ἐν τοῖς οἴκοις ὑμῶν κατά μόνας τῷ Θεῷ προσεύχεσθαι ἤ ἐν Ἐκκλησίαις συνάγεσθαι μετά τῶν λατινοφρόνων, εἰ δέ μή τήν αὐτήν ὑφέξετε μετ' αὐτῶν κόλασιν». (36) Εἶναι δέ γνωστόν, σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους μας, ὅτι: «Εἰ δέ καί πάνυ ὀλίγοι ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ καί εὐσεβεία διαμείνωσιν, οὗτοι εἰσίν Ἐκκλησία καί τό κῦρος καί ἡ προστασία τῶν ἐκκλησια- 13

14 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 14 στικῶν θεσμῶν ἐν αὐτοῖς κεῖται κἄν αὐτοῖς κακοπαθῆσαι δεήσοι ὑπέρ τῆς εὐσεβείας». (37) Καί ὅτι, «ἡ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ, ἐστί καί ἐν τρισίν Ὀρθοδόξοις ὁριζομένη κατά τούς ἁγίους». (38) Καί ἀκόμη ὅτι, «Εἷς εὐδοκιμῶν εἰς τό Θεῖον, προτιμότερος ὑπέρ μυριάδας αὐθάδεια σεμνυνομένας... Ἀλλά σύ μέν προτίμησον, εἰ δοκεῖ, τοῦ σωζομένου Νῶε, τό ὑποβρύχιον πλῆθος ἐμοί δέ συγχώρησον τοῖς ὀλίγοις τῇ Κιβωτῷ προσδραμεῖν» (39) Σύμφωνα δέ μέ τήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας καί ὅλων τῶν Ἁγίων μας, δέν ἀνήκετε πλέον εἰς τήν Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποῖα ὡς «στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς Ἀληθείας» (40) ἀποκλείει οἱαδήποτε σχέση μέ τό ψεῦδος, τήν πλάνη καί τήν αἵρεση. «Ποῖος κλῆρος, ποία μερίς, τίς γνησιότης πρός τήν Χριστοῦ Ἐκκλησίαν τῷ συνηγόρῳ τοῦ ψεύδους...καί γάρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί. Καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες, οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσίν». (41) Ὡς ἐκ τούτου δέν δύναται νά θεωρεῖστε πλέον κανονικοί Ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἀλλά ΨΕΥΔΕΠΙ- ΣΚΟΠΟΙ, ἔχοντες στερηθεῖ παντελῶς τῆς Ἁγιαστικῆς καί Σωστικῆς Χάριτος, σύμφωνα καί πάλιν μέ τούς Ἁγίους Πατέρες μας. «Τί οὖν, φής, οὐ χρή τούς ἱερέας ἀσεβοῦντας, ἤ ἄλλο τι τῶν ἀτόπων ἐξελεγχομένους, εὐθύνεσθαι, μόνοις δέ ἔξεσται τοῖς καυχωμένοις ἐν νόμῳ διά τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τόν Θεόν ἀτιμάζειν; καί πῶς οἱ ἱερεῖς ἐκφάντορες εἰσι τοῦ Θεοῦ; πῶς γάρ ἐξαγγελοῦσι τῷ λαῷ τάς θείας ἀρετάς οὐκ ἐγνωκότες αὐτῶν τήν δύναμιν; Ἤ πῶς φωτιοῦσιν οἱ ἐσκοτισμένοι; πῶς δέ τοῦ θείου μεταδώσουσι Πνεύματος, οὔτε εἰ ἔστι Πνεῦμα Ἅγιον ἕξει καί ἀληθείᾳ πεπιστευκότες; Ἐγώ δέ ἀπολογήσομαί σοι πρός ταῦτα... Οὐκ ἔστιν οὗτος ἱερεύς, οὐκ ἔστιν, ἀλλά δυσμενής, δόλιος, ἐμπαίκτης ἑαυτοῦ, καί λύκος ἐπί τόν θεῖον λαόν τῷ κωδίῳ καθωπλισμένος». (42) Πράττω δέ τοῦτο, οὐχί διά κανέναν ἄλλον λόγον, ἀλλά καθαρά καί μόνον, Μάρτυς μου ὁ Θεός, «διά λόγους Πίστεως καί Δικαιοσύνης» καί διά νά ἔχω ἥσυχη τήν συνείδηση μου ὅτι ἔπραξα τό καθῆκον μου, ἀλλά καί ὅτι δέν ἔχω πλέον οὔτε τυπικά (μιᾶς καί στήν πράξη ἐδῶ καί πολλά χρόνια εἶχα διακόψει πνευματική ἐπικοινωνία) καμμία κοινωνία καί σχέση μέ «κληρικούς» καί «ἐκκλησίες» πού κηρρύτουν «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» διάφορες πλάνες καί «αἱρέσεις ἁπωλείας», ἵνα μή κατακριθῶ καί συναριθμηθῶ μεθ Ὑμῶν, ὑπό τοῦ Κυρίου μας, ἔστω καί ἐάν ΟΥΔΕΠΟΤΕ συμφώνησα ἤ ἀπεδέχθην μέ οἱονδήποτε τρόπον τό παραμικρόν ἐξ ὅσων Ὑμεῖς πιστεύετε καί κηρύττετε. «Λέγω δέ καί διαμαρτύρομαι... ὡς οὔτε βούλομαι οὔτε δέχομαι τήν αὐτοῦ ἤ τῶν μετ αὐτοῦ κοινωνίαν, τό παράπαν οὐδαμῶς οὔτε ἐπί ζωῆς μου, οὔτε μετά θάνατον... Πέπεισμαι γάρ ἀκριβῶς ὅτι ὅσον ἀποδιῒσταμαι τούτου (τοῦ Πατριάρχου, Ἀρχιεπισκόπου) καί τῶν τοιούτων (τῶν κοινωνούντων μετ αὐτῶν) ἐγγίζω τῷ Θεῷ καί πᾶσι τοῖς πιστοῖς καί Ἁγίοις Πατρᾶσι. καί ὥσπερ τούτων χωρίζομαι, οὕτως ἑνοῦμαι τῇ ἀληθείᾳ καί τοῖς ἁγίοις Πατράσι τοῖς θεολόγοις τῆς Ἐκκλησίας. Ὥσπερ αὖ πείθομαι τούς συντιθεμένοις τούτοις ἀποδιῒσταμαι τῆς ἀληθείας καί τῶν μακαρίων τῆς Ἐκκλησίας διδασκάλων. Καί διά τοῦτο λέγω ὥσπερ παρά πᾶσαν μου τήν ζωήν ἤμην κεχωρισμένος ἀπ αὐτῶν, οὕτω 14

15 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 15 καί ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου, καί ἔτι καί μετά τήν ἐμήν ἀποβίωσιν. καί ἐξ ὅρκου ἐντέλλομαι ἵνα μηδείς ἐξ αὐτῶν προσεγγίση ἤ ἐν τῇ ἐμῇ κηδεία, ἤ ἐν τοῖς μνημοσύνοις μου... Δεῖ γάρ παντάπασιν ἐκείνους εἶναι κεχωρισμένους ἡμῶν, μέχρις ἄν δῷ ὁ Θεός τήν καλήν διόρθωσιν καί εἰρήνην τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ». (43) 12. Σήμερον λοιπόν, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, πού ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ καί ἑορτάζει ἁπανταχοῦ τῆς γῆς, ὄχι μόνον τήν ἀναστήλωση τῶν θείων καί ἱερῶν Εἰκόνων, ἀλλά καί τήν νίκη ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων κατά πάντων τῶν αἱρετικῶν, ἀναθεματίζοντας ὄχι μόνον γενικά τίς αἱρέσεις καί τούς αἱρετικούς ἀπό τούς πρώτους αἰῶνας μέχρι καί σήμερον ἀλλά καί ὀνομαστικά τόν κάθε ἕνα ἐξ αὐτῶν, ὑπακούοντας πιστά τήν προτροπή Της, ἀναθεματίζομεν καί ἡμεῖς μαζί Της, ὡς γνήσια καί πιστά Της τέκνα, εἰ καί ἁμαρτωλοί, πάντας τάς αἱρέσεις καί τά σχίσματα, καθώς καί ὅλους τούς αἱρετικούς καί τούς σχισματικούς, ἀλλά καί πάντας τούς κοινωνούντας μετ αὐτῶν. «Εἴ τις μή ἀναθεματίζοι εὐκαίρως κατά τό ἀναγκαῖον πάντα αἰρετικόν, εἴη τῆς αὐτῆς μερίδος... κἄν ἐπίσκοπος, κἄν ὁστισοῦν, ἀνάθεμα ἔστω». (44) Σύμφωνα δέ μέ τούς Ἁγίους μας: «Δεινόν ἐστι τό ἀνάθεμα, πόρρω τοῦ Θεοῦ βάλλει καί τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν ἐκδιώκει, ἀπάγον εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον». (45) καί «Φοβοῦμαι γάρ τό κατάκριμα τοῦ ἀναθέματος...ὑπάγετε, ψηλαφήσατε ἐάν τι τοιοῦτον γέγονέ ποτε καί μετά θάνατον ἀπελύθη τις τοῦ περί τήν πίστιν ἐγκλήματος καί τοῦ ἐξενεχθέντος κατ' αὐτοῦ κατακρίματος». (46) Τέλος δέ, ἐνημερώνω καί γνωστοποιῶ εἰς Ὑμᾶς ὅτι, ἀπό σήμερον καί τυπικῶς, «οὐ κοινωνεῖ ὁ δοῦλος ὑμῶν τῷ θρόνῳ Κωνσταντινουπόλεως (Ἀθηνῶν καί τῶν σύν Υμῖν) διά τάς γενομένας αἱρέσεις... ἕως οὗ παύσητε νά κηρύττετε αὐτάς...». (46) 13 Μαρτίου 2011 Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας Ὁ ἐν Μοναχοῖς ἐλάχιστος π. Μάξιμος Βαρβαρῆς Καθηγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Κοσμᾶ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ: 1. Βλέπε Σύγγραμμα ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ Β' ΣΧΟΛΑΡΙΟΥ, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, Περί τῆς μόνης ὁδοῦ πρός σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων, εἰς Γεωργίου Σχολαρίου, Ἅπαντα τά εὑρισκόμενα, Oevres Completes de Georges Scholarios, τόμοι I-VII, Paris , ἔκδ. L. PETIT - X. SIDERIDES - M. JUGIE, Τόμ. III, «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήση ἐν τῇ σκοτία, ἀλλ' ἔξει τό φῶς τῆς ζωῆς». 15

16 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 16 (Ἰωάννου η, 12) καί «Τό φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον καί ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς». (Ἰω. γ, 19) 3. Πραξ. δ, «Πᾶν πνεῦμα ὅ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι καί πᾶν πνεῦμα ὅ μή ὁμολογεῖ τόν Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι καί τοῦτό ἐστι τό τοῦ ἀντιχρίστου ὅ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται καί νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστίν ἤδη». (Α' Ἰωάννου δ, 2-3) 5. «Ὅλες οἱ πίστες εἶναι ψεύτικες, κάλπικες, ὅλες του Διαβόλου. Τοῦτο ἐκατάλαβα ἀληθινόν, θεῖον, οὐράνιον, σωστόν, τέλειον καί διά λόγου μου καί διά λόγου σας πώς μόνη ἡ πίστις τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν εἶναι καλή καί ἁγία, τό νά πιστεύωμεν καί νά βαπτιζώμεθα εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, Διδαχές, εἰς Ι. ΜΕΝΟΥΝΟΥ, ἐκδόσεις «Τῆνος», Ἀθήνα, Διδαχή A1, 37, σελ. 142) 6. Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου ΕΠΕ 33, Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου P.G. 52, Καθολική Ἐπιστολή Ἰούδα α, 3 9. Μεγάλου Βασιλείου. Ἐπιστολή 90, ΕΠΕ 2, Πατριαρχική Ἐγκύκλιος τοῦ Ὅρος τῆς Ζ' Ἁγ. Οἰκ. Συν. Β' Τόμ. Συνοδικῶν Ἀποφ. σελ Ἁγίου Ἰγνατίου Ἀντιοχείας P.G. 5, Γαλ. α, 9. Εἰς Γαλ. Ὁμιλ. Κεφ. 1, P.G. 61, MANSI, 13, Ἅγιος Κοσμᾶς Διδαχή Η ἔνθα ἀνωτέρω 16. Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός ἐν τῇ ΚΕ συνελεύσει τῆς Φεράρας. Βλέπε καί Ἱ. Πηδάλιον ἑρμ. ΜΣΤ Ἀποστ. Καν., σελ Διάλογος 23, PG 155, Ἐπιστολή περί τῶν Μακαρισμών 5, ἐν D. BALFOUR, Συμεών ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (1416/ ), Ἔργα Θεολογικά, Ἀνάλεκτα Βλατάδων 34, Θεσσαλονίκη 1981, σελ Ἐπιστολή Κανονική Α', πρός Ἀμφιλόχιον Ἰκονίου, Κανών Α 19. Στό κείμενο τῆς 9ης Γενικῆς Συνέλευσης τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν στό Porto Alegre τῆς Βραζιλίας τό 2006, πού ἔγινε δεκτό ἀπό τούς ἀντιπροσώπους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί εἶχε ὡς τίτλο «Κληθεῖσες νά εἶναι Μία Ἐκκλησία» (Called to be the One Church), στήν παράγραφο 8 ἀναφέρεται: «Ὅλοι οἱ βαπτισμένοι ἐν Χριστῷ εἶναι ἑνωμένοι στό Σῶμα του». Στήν παράγραφο 9: «Τό ὅτι ὅλοι μας ἀπό κοινοῦ ἀνήκουμε στόν Χριστό διά τοῦ βαπτίσματος εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δίδει τήν δυνατότητα στίς ἐκκλησίες καί τίς καλεῖ νά συμβαδίσουν ἀκόμη καί ὅταν διαφωνοῦν. Διαβεβαιώνουμε ὅτι ὑπάρχει ἕνα βάπτισμα, ὅπως ἀκριβῶς ὑπάρχει ἕνα σῶμα καί ἕνα Πνεῦμα, μία ἐλπίδα τῆς κλήσεώς μας, ἕνας Κύριος, μία Πίστη, ἕνας Θεός καί Πατέρας ὅλων μας (βλ. Εφ. 4, 4-6)» 20. Ἁγίου Μαξίμου Ὁμολογητοῦ P.G. 91, Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. ΕΠΕ 1, Ἅγιος Ἰω. ὁ Χρυσόστομος. Εἰς Ρωμ. Ὁμιλ. 22, 2, P.G. 60, Ἅγιος Ἰω. ὁ Χρυσόστομος. Εἰς Φιλιπ. Ὁμιλ. 2, 1, P.G. 62, Ὁμολογία πίστεως ἐκτεθεῖσα ἐν Φλωρεντία, ἐν Documents relatifs au Concile de Florence, II, Oeuvres anticonciliaires de Marc d'ephese, par L. PETIT, Patrologia Orientalis 17, Βλέπε I. ΚΑΡΜΙΡΗ, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, Τόμ. 2, σελ Βλέπε Κοινή Δήλωση πάπα Ἰωάννου Παύλου Β' καί πατριάρχου Βαρθολομαίου κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ δευτέρου στή Ρώμη στίς 29/6/1995. Ἐνωρίτερα τά ἴδια εἶχε διακηρύξει καί ἡ Μεικτή Θεολογική Ἐπιτροπή τοῦ Διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν στό Μπάλαμαντ τοῦ Λιβάνου τό Ἐφεσίους δ, Ἀρχιμανδρίτου Ἰουστίνου Πόποβιτσ, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Οἰκουμενισμός, Θεσσ. 1974, σελ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου P.G. 99, 1176 & Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου P.G. 99, Ἁγίου Γερμανοῦ Νέου. Βλ.Ἰωσήφ Βρυεννίου Τομ. Β' σελ Ματθαίου ΚΔ καί Λουκᾶ ΚΑ 33. Ματθαίου ΚΔ, Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ P.G. 95, 329D -332A 35. Μεγάλου Ἀθανασίου P.G. 27, Ἅγιος Γερμανός ὁ Νέος, ἔνθα ἀνωτέρω 37. Ἁγίου Νικηφόρου Ὁμολογητοῦ P.G. 100, 844 D 38. Ἁγίου Θεοδώρου Στουδίτου P.G. 99, Ἁγίου Θεοδώρου Στουδίτου P.G. 99, Α Τιμοθέου γ, Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ. Συγγράμματα Τόμος Β, σελ Ἁγίου Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου P.G. 3, Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ P.G. 160, Ἁγίου Θεοδώρου Στουδίτου P.G. 99, 1028) 45. Ἁγίου Ταρασίου. Βλ. Β' Τόμ. Συνοδικῶν Ἀποφ., σελ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ P.G. 90, 153 &

17 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page τ Ο Τ Ε Λ Ο Σ Τ Ο Υ Κ Ο Σ Μ Ο Υ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ Κατωτέρω παραθέτουμε τά Π ρ ο λ ε γ ό μ ε ν α τοῦ Νέου βιβλίου τοῦ πατρός Μαξίμου πού μόλις κ υ κ λ ο φ ό ρ η σ ε καί ἔχει τίτλο: 2018 τό Τέλος τοῦ Κόσμου-Ἡ Δευτέρα Παρουσία. «Ἀλλά καί ἐάν ἀκόμη ἐμεῖς σιωπήσουμε, τά πέρατα θά βροντοφωνάζουν τήν ἀλήθεια, ἐπισύροντας ἐπάνω σας τό φοβερό κρῖμα τῆς σιωπῆς. Γι αὐτό τόν λόγον καί τήν αἰτία κι ἐγώ ὁ ταπεινός, γιά νά μή σιωπήσω, ἀναγκάζομαι γραπτά καί προφορικά, νά πράττω ὅλα αὐτά, μέ ὅση δύναμη ἔχω, μέ φόβο καί τρόμο, ἕτοιμος ἀκόμα καί νά πεθάνω. Ἔστω καί ἄν κάποιος ἀπό σᾶς νομίζει, ὅτι ὅλα αὐτά, ἴσως, δέν εἶναι ἀπαραίτητα νά γίνουν, γιά νά μήν προσθέσω μάλιστα καί περιττά» (Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου). αγαπητοί καί εὐσεβεῖς μου, ἀ ν α γ ν ῶ σ τ ε ς, φίλοι καί ἀδελφοί. Στή σειρά τῶν ἐσχατολογικῶν θεμάτων που τά τελευταῖα χρόνια ἔχουμε ἀναπτύξει μέ τήν βοήθεια τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ μας, ἔρχεται νά προστεθεῖ καί ἡ παρούσα ἐργασία. Ἀκριβῶς πρίν πέντε χρόνια, τό Πάσχα τοῦ 2006, σᾶς παρουσίασα τό ταπεινό μου πόνημα «ὁ Ἀντίχριστος Ἦλθεν 1983, 2013» μέ τόν διακαῆ πόθο νά ἐνημερώσω ὅσο τό δυνατό περισσότερους ἀδελφούς μου καί μή, ὅτι ὁ Ἀντίχριστος γεννήθηκε τό 1983 καί θά ἐμφανισθεῖ τό 2012 μέ 2013 γιά νά βασιλέψει γιά 7 μόνο χρόνια καί νά ἀκολουθήσει μετά, ὅπως ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Πίστεως μας ἀναφέρουν, τό τέλος τοῦ Κόσμου καί ἡ ἔνδοξη Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας. Μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ τό μήνυμα αὐτό διαδόθηκε στά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα καί ἡ συγ- 17

18 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 18 γραφή τοῦ ἀνωτέρω βιβλίου στάθηκε ἡ αἰτία ἀλλά καί ἡ ἀφορμή νά ἀνοίξουν ἀτελείωτοι κύκλοι συζητήσεων καί ὁμιλιῶν, μέχρι καί σήμερα, γιά τά ἐσχατολογικά θέματα καί ἔτσι, μέ την συνδρομή καί τῆς σύγχρονης τεχνολογίας νά ἀκούσουν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι τό μήνυμα αὐτό. Αὐτό εἶναι γιά τήν ταπεινότητά μου μεγάλη ἠθική ἱκανοποίηση καί χαρά, γιατί μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἄν καί ἀνάξιος, συνέβαλλα κατά παραχώρηση Θεοῦ στήν ὀρθή ἐνημέρωση τοῦ κόσμου, γιά τά τόσο σημαντικά καί σωτηριώδη ἐσχατολογικά αὐτά θέματα. Βέβαια τό ποιοί καί πόσοι τελικά πίστεψαν ὅλα αὐτά πού ἔγραψα, εἶναι ἄλλο θέμα καί δέν ἔχει νά κάνει μέ μένα, ἀλλά μέ τήν προαίρεση καί τήν πνευματικότητα τοῦ καθενός, καθώς καί σέ ποιούς θά βρεῖ κατάλληλο ἔδαφος ὁ Θεός γιά νά καρποφορήσει τόν σπόρο πού ἔσπειρε ἡ ἁμαρτωλότητά μου. Γιατί ἄλλος εἶναι αὐτός πού σπέρνει, «ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι» (Μαρκ. δ, 3), ἄλλος αὐτός πού αὐξάνει, «ὥστε οὔτε ὁ φυτεύων ἐστί τι οὔτε ὁ ποτίζων, ἀλλ ὁ αὐξάνων Θεός» (Α Κορ, γ, 7) καί ἄλλος αὐτός πού θερίζει, «καὶ ὁ θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἵνα καὶ ὁ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ καὶ ὁ θερίζων». (Ἰω. δ, 36) Ὅπως βέβαια ἦταν μαθηματικῶς βέβαιο, καί τό γνώριζα ἐκ τῶν προτέρων, (βλέπε ἀνωτέρω βιβλίον, σελ. 14 & 20-23) τό τίμημα γιά τήν συγγραφή τῶν ἄνω βιβλίων ἦταν καί εἶναι βαρύ ὡς καί δυσβάσταχτο γιά τήν ταπεινότητά μου. Ὑπέστην ἕως καί σήμερα τά πάνδεινα. Διώχθηκα, κυνηγήθηκα, περιθωριοποιήθηκα, κατασυκοφαντήθηκα, λοιδορήθηκα, μοῦ ἅρπαξαν κυριολεκτικά καί μέ ἐκδίωξαν παράνομα ἀπό τό μοναστηράκι μου, τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ στήν ὀρεινή Κορινθίας, πού μέ τόσους κόπους καί ἱδρῶτες ἀνήγειρα ἐκ τοῦ μηδενός μέ τά μέλη καί τούς φίλους τοῦ Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικοῦ Συνδέσμου «Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός» καί ὅλα αὐτά, ἐπειδή ἀφ ἑνός μέν δέν δέχθηκα νά σιωπήσω καί νά σταματήσω νά ἐλέγχω ἰδιαίτερα τούς σημερινούς Δεσποτάδες, γιά τά κακῶς κείμενα καί πραχθέντα ἀπό αὐτούς, καί ἀφ ἑτέρου δέ, γιατί δέν δέχθηκα νά ἀποσύρω τό βιβλίο μου, νά σταματήσω νά μιλάω καί νά μήν ἐνημερώνω τόν κόσμο γιά ὅλα αὐτά τά φοβερά καί ἀποκαλυπτικά πράγματα πού ἤδη συμβαίνουν καί εἶναι γνωστά ὡς «Σημεῖα τῶν Καιρῶν». Ὅπως: Σεισμοί, λιμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, θεομηνίες, πυρκαϊές, πλημμύρες, τυφῶνες, τσουνάμια, ἡφαίστεια, οἰκολογικές καταστροφές, οἰκονομική κρίση, οἱ ἠλεκτρονικές Ταυτότητες τό «666», τό Σφράγισμα τῆς Ἀποκαλύψεως, ὁ ἐρχομός τοῦ Ἀντιχρίστου καί ἄλλα πολλά, πού σημειωτέον, ὄχι μόνον δέν πρόκειται νά σταματήσουν σέ καμμία περίπτωση, ἀλλά ἀντιθέτως 18

19 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 19 μάλιστα, πρόκειται νά κλιμακωθοῦν καί νά φτάσουν στό ἀποκορύφωμά τους, τά ἀμέσως ἑπόμενα χρόνια. Ὡς συνέχεια λοιπόν αὐτοῦ τοῦ βιβλίου «ὁ Ἀντίχριστος Ἦλθεν 1983, 2013», ἔρχομαι σήμερα - πιστός στίς ὑποσχέσεις μου ὅτι δέν πρόκειται ποτέ μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νά σταματήσω νά μιλάω καί νά γράφω, παρά τόν ἐξοντωτικό πόλεμο πού ὑφίσταμαι, ἀλλά θά συνεχίσω, νά μιλάω καί νά γράφω γιά τά κρίσιμα αὐτά θέματα γιά ὅσο φυσικά τό ἐπιτρέψει ὁ καλός Θεός μας - ἔρχομαι λοιπόν σήμερα, νά καταθέσω στήν ἀγάπη σας, ὅλα ἐκεῖνα τά ΝΕΩ- ΤΕΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ καί ΣΥΓΚΛΟΝΙ- ΣΤΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ καθώς καί ὅλες τίς ἐπιπλέον ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ καί ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ πού ἔφερε στήν ἐπιφάνεια, ἡ ἐνδελεχής μελέτη καί ἔρευνα μου, γιά ὅλα αὐτά τά τόσο σημαντικά θέματα συνοδευομένη ὅπως πρέπει, μέ προσευχή καί ταπείνωση. Βέβαια, ὀφείλω νά καταθέσω, χωρίς ταπεινολογίες καί ἐν πλήρῃ συνειδήσει τῶν λεγομένων μου, ὅτι τά περισσότερα ἐξ αὐτῶν δέν εἶναι καρπός τῆς ἰδικῆς μου μελέτης, γνώσεως, ἐμπειρίας καί εὐφυῒας, ἀλλά καθαρά θεία φώτιση καί ἀποκαλύψεις τοῦ Θεοῦ, «κρίμασι οἷς οἶδεν ὁ Κύριος» στήν μεγάλη ἀναξιότητα καί ἁμαρτωλότητά μου. Τώρα τό πόσοι ἀπό ἐσᾶς θά τό δεχθεῖτε ἤ θά τό πιστέψετε αὐτό, εἶναι καθαρά δικό σας θέμα καί ἀπόφαση. Ἀκόμη σ αὐτό τό βιβλίο, θά διαβάσει κάποιος ὄχι λόγια δικά μου, οὔτε σκέψεις, ὑποθέσεις, εἰκασίες, ὑποψίες ἤ ὅ,τι δήποτε ἄλλο. Ἀλλά λόγια καί κείμενα τῆς Ἁγίας καί θεοπνεύστου Γραφῆς. Τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Πολλῶν μεγάλων καί φωτισμένων Ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ποιός θά μπορέσει ἄραγε πλέον, «ἐλαφριᾶ τῇ καρδίᾳ» νά τά ἀπορρίψει, νά τά παραθεωρήσει ἤ ἀκόμη καί νά τά ἀμφισβητήσει; Ἐλπίζω, γιά τό καλό ὅλων, κανείς λογικός καί εὐσεβής ἄνθρωπος. Μέσα ἀπ ὅλα αὐτά θά διαπιστώσει κάθε καλοπροαίρετος ἀναγνώστης καί πιστός, ὅτι ὄχι μόνον ὁ Θεός, ἡ Ἐκκλησία καί οἱ Ἅγιοί μας δέν ἀπαγορεύουν νά ἀσχολούμαστε μέ τά θέματα αὐτά, ὄχι μόνον δέν ἀπαγορεύουν νά ἀσχολούμαστε μέ «χρόνους καί καιρούς» μέ ἡμερομηνίες καί ἀριθμούς, ὅτι ὄχι μόνον δέν ἰσχύει καί δέν ἔχει καμμία δόση ἀληθείας τό «οὐδείς γνωρίζει» (Ματθ. κδ, 36) ἀλλά τοὐναντίον, ὁ Καλός Θεός μας φρόντισε νά ἀφήσει καταγεγραμμένα ὅλα ἐκεῖνα τά στοιχεῖα, γιά τό πότε ἀκριβῶς θά γίνουν ὅλα αὐτά, ὥστε ὅταν θά ἐρχόταν ἡ ὥρα, «τό πλήρωμα τοῦ χρόνου», δηλαδή λίγο πρίν τό τέλος καί τήν συντέλεια τοῦ κόσμου, νά ἀποκαλυφθοῦν στούς πιστούς Του, ὅπως μᾶς λένε πολλοί ἅγιοί μας, ἀλλά καί ὅπως βλέπουμε νά λέγει ὁ ἴδιος ὁ Θεός σαφέστατα, στόν Προφήτη Δανιήλ. «Καί σύ, Δανιήλ, κλεῖσε, ἀπόκρυψε τούς λόγους αὐτούς καί σφράγισε τό βι- 19

20 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 20

21 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 21

22 18 ΤΕΥΧΟΣ:Layout 1 20/6/2011 7:29 μμ Page 22 βλίον μέχρι τό τέλος τοῦ καθωρισμένου ἀπό τόν Θεόν καιροῦ. Τότε, μετά τήν ἀποσφράγισιν τοῦ βιβλίου τούτου καί ἀπό τίς περιεχόμενες εἰς τό βιβλίον τοῦτο προφητεῖες, οἱ ὁποῖες θά ἐκπληρώνωνται, θά διδαχθοῦν πολλοί καί ἔτσι θά αὐξηθῇ καί θά γίνῃ σαφέστερη ἡ γνῶσις τοῦ ἁγίου θελήματος τοῦ Θεοῦ... ὅταν δέ ὁλοκληρωθῇ καί λάβῃ τέλος ὁ διωγμός καί ὁ διασκορπισμός τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, τότε θά ἐννοήσουν τό περιεχόμενον καί τήν ἀλήθειαν ὅλων αὐτῶν τῶν προφητειῶν. Ἐγώ δέ, ὁ Δανιήλ, ἄκουσα τήν ἀπάντησιν αὐτήν, ἀλλά δέν ἐννόησα τό ἀκριβές περιεχόμενόν της καί ἐρώτησα: Κύριε, πότε θά ἔλθῃ καί ποῖον θά εἶναι τό τέλος αὐτῶν τῶν πραγμάτων; Καί ὁ Ἄγγελος μοῦ εἶπεν: Ἔλα τώρα, Δανιήλ, μήν ἀσχολῆσαι μέ αὐτό τό ζήτημα διότι οἱ λόγοι αὐτοί θά παραμένουν κλεισμένοι (μυστικοί) καί σφραγισμένοι, μέχρις ὅτου ἔλθῃ τό τέλος τοῦ καθωρι- σμένου ἀπό τόν Κύριον χρόνου, ὁπότε καί θά ἀποκαλυφθοῦν» (Δαν. ιβ 4-9). Καί ὅλα αὐτά, προκειμένου οἱ πιστοί τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, νά ἐνημερωθοῦν, νά γνωρίσουν, νά καταλάβουν καί νά προετοιμαστοῦν καταλλήλως γιά νά μήν πιασθοῦν στόν ὕπνο, σάν τίς μωρές Παρθένες, ὅπως δυστυχῶς θά πάθουν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι τῆς γῆς, τήν ἐποχή αὐτή, ὅπως ὁ ἴδιος κατηγορηματικά μᾶς εἶπε, μᾶς τόνισε καί μᾶς προειδοποίησε στό Εὐαγγέλιο Του, λέγοντας: «Ὅπως δέ ὑπῆρξαν αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, ἔτσι θά εἶναι καί ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Διότι, ὅπως κατά τάς ἡμέρας πού προηγήθησαν ἀπό τόν κατακλυσμόν οἱ ἄνθρωποι ἔτρωγαν καί ἔπιναν ἀσυλλόγιστοι, ἐνυμφεύοντο καί ὑπάνδρευαν τά παιδιά των μέχρι τῆς ἡμέρας, πού ἐμπῆκε ὁ Νῶε εἰς τήν κιβωτόν καί δέν ἐκατάλαβαν τίποτε, ἕως ὅτου ἦλθε ὁ κατακλυσμός καί τούς παρέσυρε ὅλους, ἔτσι ἀκριβῶς θά γίνῃ καί στήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου» (Ματθ. κδ, 37-39). Ἄς δοῦμε ὅμως ποιά εἶναι ἡ δομή καί τί περιλαμβάνει τό παρόν βιβλίον. Αὐτό, χωρίζεται σέ τρεῖς ἀλληλένδετες καί ἀλληλοσυμπληρού- μενες θεματικές ἑνότητες. Στό Α Μέρος περιλαμβάνονται πολλές προφητεῖες καί κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων μας, πού ἀποδεικνύουν ρητά, κατηγορηματικά, ἀλλά καί μέ σαφήνεια ὅτι τό τέλος τοῦ Κόσμου καί ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας θά γίνει τό ἔτος 2018, ἀσχέτως τί πιστεύουν καί τί λέγουν πολλοί καί διάφοροι... Στό Β Μέρος περιλαμβάνονται προφητεῖες καί κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων μας, πού ἀποδεικνύουν καί πάλιν σαφέστατα ὅτι ὁ Ἀντίχριστος γεννήθηκε τό ἔτος 1983 καί θά ἐμφανιστεῖ δημόσια τό 2012 μέ Στό Γ Μέρος προσπαθήσαμε νά καταγράψουμε τίς σημαντικότερες ἐνστάσεις πού ἔτυχε νά ἀκούσουμε τά τελευταῖα χρόνια καί κυρίως μετά τήν κυκλοφορία τοῦ βιβλίου μου γιά τήν γέννηση τοῦ Ἀντιχρίστου καί νά τίς ἀναιρέσουμε τό κατά δύναμιν, ἀλλά καί νά ἀπαντήσουμε σέ πιθανές ἀπορίες, ἐνστάσεις ἀλλά καί διαφωνίες πού καλοπροαίρετα ἤ καί κακοπροαίρετα διατυπώθησαν ἤ θά διατυπωθοῦν ἀπό κάποιους ἀναγνῶστες μας. Θεωρήσαμε δέ ἀπαραίτητο νά δώ- 22