Ο άντρας κατηφόριζε γοργά την απότομη πλαγιά του βουνού μες

Transcript

1 Οι Λη σ τ ε ς στ ο ν Τα φ ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ Οι Ληστες στον Ταφο Ο άντρας κατηφόριζε γοργά την απότομη πλαγιά του βουνού μες στη ζούγκλα. Οι μπότες του γλιστρούσαν πάνω στο βρομερό στρώμα από βρεγμένα φύλλα και λάσπη. Κολλιτσίδες και αιχμηρά αγκάθια καιροφυλακτούσαν να τον πιάσουν στην παγίδα τους, αλλά εκείνος κατάφερνε να περνάει ανάμεσά τους. Δεν πρέπει να σταματήσω... Φτάνοντας σε μια απότομη στροφή του μονοπατιού, πάσχισε να αποφύγει να πέσει στον γκρεμό που έχασκε από κάτω. Άπλωσε το ένα χέρι για να κρατήσει την ισορροπία του, αλλά γλίστρησε στη λάσπη καθώς έστριβε. Με το άλλο χέρι κρατούσε σφιχτά στο στήθος του ένα πακέτο τυλιγμένο σε χαρτί. Αψηφώντας την παρ ολίγον πτώση, επιτάχυνε. Έριξε μια φευγαλέα ματιά πίσω του. Φωτιές μαίνονταν ακόμα ψηλά στην κορυφή του βουνού. Οι ιθαγενείς ονόμαζαν το μέρος Μοντάνια ντε Ουέσος. Το Όρος των Οστών. Ήταν καταραμένος τόπος. Τον απέφευγαν οι πάντες. Η κορυφή του ξεπρόβαλλε πάνω από τις σκουροπράσινες σαν σμαράγδια ζούγκλες της χερσονήσου Γιουκατάν, εκεί όπου το Μεξικό συ- 15

2 Ο Τζ ε ϊ κ Ρα ν σ ο μ κα ι η Σκ ι α το υ Βα σ ι λ ι α τω ν Νε κ ρ ω ν νορεύει με την Μπελίσε. Βαλτοτόπια και βαθιές λακκούβες-παγίδες έβαζαν σε δοκιμασία όσους τολμούσαν να το πλησιάσουν, ενώ κουνούπια και μύγες μόλυναν με τα τσιμπήματά τους ό,τι κινούνταν. Πυκνά δάση και περικοκλάδες σχημάτιζαν ένα αδιαπέραστο κάλυμμα σε όλο το βουνό, κρύβοντας έτσι την πραγματική καρδιά του από αδιάκριτα βλέμματα. Η κορυφή δέσποζε πάνω από μια λίμνη, μες στην οποία κροκόδειλοι επέπλεαν σαν κομμένα κούτσουρα. Προστατευμένες από το θόλο του δάσους, μαϊμούδες καπουτσίνοι κοίταζαν κάτω, περιέργως σιωπηλές, σαν μικροσκοπικά φαντάσματα γέρων. Αλλού πάλι, ύπουλοι ιαγουάροι τριγυρνούσαν στα πιο βαθιά ξέφωτα του δάσους. Όταν έβρεχε, και έβρεχε συχνά, καταρράχτες και ορμητικά νερά κυλούσαν στις πλαγιές του βουνού σαν λιωμένο ασήμι. Ήταν ένα θέαμα που άξιζε να δει κανείς. Σπάνιο όμως. ελάχιστοι ήταν αυτοί που είχαν αντικρίσει το γιγάντιο βουνό. Ακόμα λιγότεροι είχαν ανέβει τις πλαγιές του, και μόνο ένας γνώριζε το μυστικό του. Μόνο αυτός είχε μάθει την αλήθεια. Το Όρος των Οστών... δεν ήταν βουνό. Κρατώντας σφιχτά το πακέτο, κατέβαινε βιαστικά το σκοτεινό μονοπάτι της ζούγκλας. Οι ωχρές σαν φαντάσματα μαϊμούδες σκλήρισαν σιγανά καθώς τις προσπέρασε κουτσαίνοντας, λες και τον ενθάρρυναν να τρέξει πιο γρήγορα. Ένα σπασμένο βέλος εξείχε από το μηρό του και σε κάθε βήμα ένας τρομερός πόνος διαπερνούσε όλο του το πόδι. Έπρεπε όμως να συνεχίσει να τρέχει. Οι διώκτες του τον κύκλωναν όλο και πιο στενά. Το όνομα του άντρα ήταν Χένρι Μπέθελ. Δόκτωρ Χένρι Μπέθελ. 16

3 Οι Λη σ τ ε ς στ ο ν Τα φ ο Καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Μαζί με τους πιο αγαπημένους συναδέλφους του, την Πενέλοπε και τον Ρίτσαρντ Ράνσομ, είχε περάσει τους τελευταίους τρεις μήνες της εποχής των βροχών κάνοντας ανασκαφές στην κορυφή του Όρους των Οστών. είχαν ανακαλύψει μία εκπληκτική κρύπτη γεμάτη αρχαία τεχνουργήματα: μια ασημένια μάσκα ιαγουάρου, ένα στέμμα από νεφρίτη και οπάλιο, μικρά γλυπτά από όνυχα και μαλαχίτη, ένα χρυσό συστραμμένο δικέφαλο φίδι, και πολλά άλλα ανεκτίμητα αντικείμενα από την κλασική περίοδο του πολιτισμού των Μάγια. Τα αντικείμενα είχαν βρεθεί σε έναν πέτρινο τάφο στην κορυφή του βουνού. Ακόμα και τώρα που το έσκαγε τρέχοντας, ο Χένρι θυμόταν την Πενέλοπε Ράνσομ να κατεβαίνει για πρώτη φορά μέσα στον τάφο κρεμασμένη από ένα σκοινί. Η φωτεινή δέσμη του φακού της είχε φωτίσει την υπόγεια κρύπτη και τη γιγάντια σαρκοφάγο που περιείχε. Πάνω στο σκαλιστό καπάκι από ασβεστόλιθο της λάρνακας ήταν τοποθετημένο το εκπληκτικότερο τεχνούργημα: μια χρυσή πυραμίδα ύψους εξήντα εκατοστών, με επιστέγασμα ένα κουλουριασμένο ερπετό με ανοιγμένες φτερούγες σαν δράκος, λαξεμένο από ένα μεγάλο κομμάτι νεφρίτη. Το γλυπτό αναπαριστούσε ένα μυθικό πλάσμα. 17

4 Ο Τζ ε ϊ κ Ρα ν σ ο μ κα ι η Σκ ι α το υ Βα σ ι λ ι α τω ν Νε κ ρ ω ν Τον Κουκουλκάν. Το φτερωτό δρακόμορφο θεό των Μάγια. Ο τάφος ήταν η ανακάλυψη της ζωής τους. Και η είδηση είχε διαδοθεί αστραπιαία. Οι φήμες για χρυσό και θησαυρούς είχαν προσελκύσει και τους ληστές που τους είχαν επιτεθεί πριν από δύο ώρες, με τη δύση του ήλιου. Με την κάλυψη του λυκόφωτος, η κατασκήνωση της αρχαιολογικής αποστολής είχε αιφνιδιαστικά υποταχτεί με την απειλή τουφεκιών, μαχαιριών και βίας. Με την έναρξη της επίθεσης, ο Χένρι είχε ορμήσει στη σκηνή των Ράνσομ, τη βρήκε, όμως, άδεια. Δε γνώριζε τι είχε συμβεί στην Πενέλοπε και τον Ρίτσαρντ. Κι εξακολουθούσε να μη γνωρίζει. Το μόνο που ήξερε ήταν πως έπρεπε να σώσει το πακέτο που κουβαλούσε. Οι Ράνσομ είχαν αφήσει συγκεκριμένες οδηγίες. Διακινδύνεψε να ρίξει μια ακόμα ματιά προς τα πάνω. Δεν έβλεπε πια τις φλόγες από την πυρπολημένη κατασκήνωση. Οι εισβολείς είχαν βάλει φωτιά παντού, ανατινάζοντας ακόμα και τη δεξαμενή καυσίμων για τη γεννήτρια. Μια τουφεκιά αντήχησε από την κορυφή. Τρομαγμένος, ο Χένρι τινάχτηκε και το τακούνι της αριστερής μπότας του γλίστρησε. Τα πόδια του έχασαν το πάτημά τους κι έσκασε κάτω με την πλάτη, αρχίζοντας μια επικίνδυνη τσουλήθρα στο τελευταίο κομμάτι της απότομης πλαγιάς. Έχωσε τα τακούνια του στο λασπωμένο έδαφος, αλλά αποδείχτηκε πολύ γλιστερό, εξαιτίας της ολοήμερης βροχής. Μουσκεμένα φύλλα φοινικιάς τον χαστούκιζαν στο πρόσωπο και μισοθαμμένες πέτρες χτυπούσαν τη ραχοκοκαλιά του. Το κλαδί κάποιου αγκαθωτού θάμνου τού έσκισε βίαια το μάγουλο. 18

5 Οι Λη σ τ ε ς στ ο ν Τα φ ο Ωστόσο, εξακολουθούσε να σφίγγει το πακέτο στο στήθος του. Η πλαγιά του βουνού κοβόταν απότομα, και ο Χένρι εκτινάχτηκε πέρα από την άκρη της. Βρέθηκε να πετάει βγάζοντας μια μικρή κραυγή έκπληξης. Προσγειώθηκε με τα πόδια, κι έσκασε σ ένα μικρό λασπόλακκο στα ριζά του βουνού. Ήταν ρηχός. Του έφτανε μέχρι τη μέση. Οι μπότες του κόλλησαν στον αμμώδη πάτο του λάκκου. Έσφιξε τα δόντια του τόσο δυνατά, που έτριξαν. εξακολουθούσε όμως να κρατάει γερά το πακέτο. Το σήκωσε πάνω από το κεφάλι του για να το κρατήσει στεγνό. Λίγο πιο πέρα... Η λίμνη και η βάρκα βρίσκονταν κάπου οχτακόσια μέτρα μακριά. Πήρε βαθιά ανάσα και επιχείρησε να ξεκολλήσει από το λάκκο, αλλά τα πόδια του αρνούνταν να υπακούσουν. Οι μπότες του είχαν εγκλωβιστεί στο λασπωμένο πάτο και είχαν βουλιάξει ως τους αστραγάλους. Στριφογύρισε και τραβήχτηκε απότομα, μα ήταν αδύνατο να ξεφύγει από τη γλιστερή βρομιά που τον έσφιγγε αδυσώπητα. Το μόνο που κατάφερε με τις προσπάθειές του ήταν να χωθούν ακόμα βαθύτερα τα πόδια του. Ένιωσε τη λάσπη και την άμμο του πυθμένα να καλύπτουν τις κνήμες του και να φτάνουν στα γόνατά του. Όχι... Σύντομα η στάθμη του νερού ανέβηκε στο στήθος του. Η ανατριχίλα από τον κρύο νερόλακκο τον διαπέρασε μέχρι το κόκαλο. Ήξερε σε τι παγίδα είχε πέσει. Κινούμενη άμμος. Κράτησε σφιχτά το πακέτο πάνω από το κεφάλι του. Τι μπορούσε να κάνει; Δάκρυα απόγνωσης και φόβου θόλωσαν την όρασή του. εκείνη τη στιγμή η λογική τον εγκατέλειψε και τη θέση της πήρε ο απόλυτος τρόμος. 19

6 Ο Τζ ε ϊ κ Ρα ν σ ο μ κα ι η Σκ ι α το υ Βα σ ι λ ι α τω ν Νε κ ρ ω ν Ο Χένρι κοίταξε το καταραμένο βουνό. Μοντάνια ντε Ουέσος. Το Όρος των Οστών. Τώρα και τα δικά του οστά θα έκαναν παρέα σε όλα τα άλλα. είχε απογοητεύσει τους Ράνσομ. Η Πενέλοπε και ο Ρίτσαρντ είχαν εξαφανιστεί, και κανείς άλλος δε γνώριζε την αλήθεια. Κοίταξε το φεγγάρι να σκαρφαλώνει πάνω από τη μυτερή κορυφή του βουνού. Αναρίγησε βλέποντάς το, μα ακόμα κι αυτή η ελάχιστη κίνηση επιτάχυνε τη βύθισή του στην κινούμενη άμμο. Η λάσπη ανέβηκε ως τη μέση του και το νερό ως το σβέρκο του. Το μυστικό θα πέθαινε μαζί του. Νιώθοντας το θάνατο να πλησιάζει, τέντωσε το λαιμό του για να δει το βουνό. Ένα βουνό που δεν ήταν βουνό. Από τη θανάσιμα πλεονεκτική θέση του η αλήθεια έμοιαζε τώρα ολοφάνερη: οι αδρές γραμμές, οι απότομες πλαγιές, η επίπεδη κορυφή. Αν και το βουνό έδινε την εντύπωση φυσικού υψώματος, εκείνος ήξερε πως η αληθινή καρδιά του είχε θαφτεί με τους αιώνες κάτω από σωρούς λάσπης, φύλλα, περικοκλάδες και φιδωτές ρίζες. Με τα μάτια του μυαλού του, ο Χένρι ξεκολλούσε και αφαιρούσε τις στρώσεις και τα κουβάρια της βλάστησης για να αποκαλύψει την κρυμμένη καρδιά. είδε με το νου του τις τέσσερις πλευρές, τις εννιά γιγάντιες βαθμίδες και την επίπεδη κορυφή που υψωνόταν ορμητικά προς τον ανατέλλοντα ήλιο. Μια πυραμίδα των Μάγια. Το αρχαίο οικοδόμημα βρισκόταν θαμμένο μέσα στο απατηλό βουνό. Αλλά δεν ήταν αυτό το πιο κρυφό μυστικό του. Σε καμία περίπτωση. 20

7 Οι Λη σ τ ε ς στ ο ν Τα φ ο Ο Χένρι ψηλάφησε το σπάγκο που έδενε γερά το πακέτο. Ζήτησε σιωπηρά συγνώμη και προσευχήθηκε για τον Ρίτσαρντ και την Πενέλοπε Ράνσομ. Όταν πια το νερό ανέβηκε ως τα χείλη του, διαπίστωσε πως ήταν γεμάτο άμμο. Έφτυσε και άρχισε να πνίγεται. Η όρασή του θόλωσε. Φώτα άρχισαν να χορεύουν μπροστά στα μάτια του. Όχι, όχι φώτα... Η όρασή του οξύνθηκε, παρά τον πανικό του. Πυρσοί πλησίαζαν διασχίζοντας τη λασπώδη ζούγκλα. Φλόγες τρεμόπαιζαν. Και μέσα από τις ζοφερές σκιές ξεπρόβαλαν καμιά δεκαριά πολεμιστές. Φορούσαν μόνο από ένα πανί στη μέση τους. Τα πρόσωπά τους ήταν βαμμένα με στάχτη και μαύρη μπογιά. Κάποιοι τον πλησίασαν με σηκωμένα τα τόξα τους, σημαδεύοντάς τον με βέλη από πυριτόλιθο. Άλλοι είχαν τουφέκια κρεμασμένα στον ώμο. Οι κυνηγοί είχαν βρει το θήραμά τους. Μέσα από όλο αυτό το πλήθος ξεπρόβαλε ορμητικά μια πιο μεγαλόσωμη φιγούρα: ο αρχηγός των ληστών. Ο Χένρι όμως ήξερε καλά πως όσο το Όρος των Οστών ήταν ένα απλό βουνό, άλλο τόσο και οι ληστές ήταν πραγματικοί ληστές. Γιατί οι άνθρωποι που του επιτίθονταν έκρυβαν με τη σειρά τους ένα ακόμα πιο σκοτεινό μυστικό. Ο Χένρι άκουσε ένα γνώριμο βουητό πέρα μακριά. ελικόπτερα κατευθύνονταν προς τη φλεγόμενη κατασκήνωση στρατιωτικά ελικόπτερα. Γιατί ο Χένρι είχε καταφέρει να στείλει με τον ασύρματο σήμα κινδύνου πριν το βάλει στα πόδια. Γιατί να μην έρχονταν νωρίτερα;... Ο ψηλός αρχηγός των ληστών προχώρησε μπροστά με μεγάλες δρασκελιές και γονάτισε στο ένα πόδι. Ο Χένρι προσπάθησε 21

8 Ο Τζ ε ϊ κ Ρα ν σ ο μ κα ι η Σκ ι α το υ Βα σ ι λ ι α τω ν Νε κ ρ ω ν να δει το πρόσωπό του, αλλά το φως του δαυλού θαρρείς και απέφευγε να τον φωτίσει. Έμοιαζε περισσότερο με σκιά παρά με άνθρωπο, με το μακρύ παλτό και το πλατύγυρο καπέλο που φορούσε. Ο λήσταρχος έτεινε προς το μέρος του ένα ξύλινο ραβδί μ έναν απαίσιο σιδερένιο γάντζο στην άκρη. Ο Χένρι ήξερε καλά πως ο άνθρωπος αυτός δεν είχε καμία πρόθεση να τον τραβήξει από την κινούμενη άμμο. Αυτό που γύρευε ήταν το πακέτο. Γι αυτό κι εκείνος επιχείρησε να το χώσει απότομα κάτω από το νερό. Ωστόσο, κινήθηκε πολύ αργά. Ο άντρας τίναξε το ραβδί μπροστά και άρπαξε το δέμα μέσ απ τα δάχτυλά του. Ο Χένρι πάλεψε να το πάρει πίσω, αλλά ήταν πολύ ψηλά και δεν μπορούσε να το φτάσει. Ο αρχηγός των ληστών στάθηκε όρθιος. Με ένα επιδέξιο τίναγμα, το δέμα πετάχτηκε ψηλά και προσγειώθηκε στην ανοιχτή του παλάμη. Για μια φευγαλέα στιγμή ο Χένρι είδε κάτι κοκαλιάρικα δάχτυλα με αιχμηρά νύχια στην άκρη, νύχια αρπακτικού. Τότε ο μυστηριώδης άντρας πέταξε στην άκρη το ραβδί και έκανε να φύγει. «Ευχαριστώ, δόκτορ Μπέθελ», ακούστηκε ένας βραχνός ψίθυρος με παράξενη προφορά. «Αποδείχτηκες πολύ επινοητικός». Ο Χένρι τέντωσε το λαιμό του προς τα πίσω, μέχρι εκεί που έφτανε. Τα χείλη του πρόβαλαν από την επιφάνεια του νερού. Καθάρισε το στόμα του φτύνοντας και είπε: «Δεν πρόκειται ποτέ να το αποκτήσεις!» Τα πνιχτά λόγια του Χένρι διαδέχτηκε το πικρό γέλιο της ικανοποίησής του. Ο αρχηγός γύρισε προς το μέρος του. Κάτω απ το καπέλο φάνηκαν τα μάτια του σαν αστραφτεροί ίσκιοι, λαμπρότεροι απ το σκοτάδι που έπεφτε απειλητικό, αφύσικο. 22

9 Οι Λη σ τ ε ς στ ο ν Τα φ ο Καθώς ο Χένρι βυθιζόταν στο νερόλακκο, τα παράξενα αυτά μάτια καρφώθηκαν πάνω του στενεύοντας. Τα νερά πάγωναν ακόμα περισσότερο κάτω από αυτό το ερευνητικό βλέμμα. Μόλις το νερό κάλυψε το κεφάλι του, ο Χένρι απάντησε σιωπηρά στη σκοτεινή υποψία του αρχηγού: Άργησες πολύ. Άκουσε τον αρχηγό να φωνάζει. Τον φαντάστηκε να σκίζει το πακέτο που τόσο γενναία ο ίδιος είχε υπερασπίσει. Ήξερε καλά τι θα έβρισκε: μόνο τσαλακωμένους σωρούς από ξερά φύλλα φοινικιάς. Μέσα απ τα νερά που τον έπνιγαν, ο Χένρι άκουσε το μυστηριώδη αρχηγό των εχθρών του να βγάζει μια κραυγή. είχε τελικά καταλάβει κι εκείνος πως τίποτα δεν ήταν όπως φαινόταν εδώ στη σκιά του Όρους των Οστών. Ούτε οι ληστές, ούτε το βουνό... ούτε καν το δεμένο με σπάγκο πακέτο. Ένα τέχνασμα όλα, ένα κόλπο. Ο σκοπός της φυγής του Χένρι ήταν να δημιουργήσει ψεύτικα ίχνη και να παρασύρει τους διώκτες του μακριά από το πραγματικό μονοπάτι. Καθώς έπεφτε το σκοτάδι κι εκείνος βυθιζόταν στην ύστατη και αιώνια αγκαλιά της ζούγκλας, ένα χαμόγελο διαγράφηκε στα χείλη του. Το μυστικό ήταν ασφαλές, και κατευθυνόταν εκεί όπου ανήκε. Για να μείνει κρυμμένο όσο χρειαζόταν. Κανείς δεν έδωσε προσοχή σε ένα μικρό αγόρι Μάγια που ανέβαινε τα δυο σκαλιά του ταχυδρομείου στην πόλη της Μπελίσε. Κουβαλούσε ένα πακέτο δεμένο με σπάγκο. Πίσω του αντιφέγγιζε ολόλαμπρος ο ωκεανός. Το αγόρι και ο παππούς του είχαν χρει- 23

10 Ο Τζ ε ϊ κ Ρα ν σ ο μ κα ι η Σκ ι α το υ Βα σ ι λ ι α τω ν Νε κ ρ ω ν αστεί ένα μήνα μέχρι να φτάσουν στην ακτή. Έπρεπε να είναι προσεκτικοί, παρατηρητικοί και σε επαγρύπνηση. Ο παππούς γνώριζε όλα τα παλιά μονοπάτια, τα μυστικά περάσματα του αρχαίου λαού τους. είχε διδάξει πολλά στο αγόρι στη διάρκεια του μεγάλου ταξιδιού τους: πώς να ανακουφίζει τον πονόδοντο μασώντας τη ρητίνη του δέντρου τσίκλε πώς να ανάβει φωτιά με πυρόλιθο και προσανάμματα πώς να κινείται αθόρυβα στη ζούγκλα. Το σπουδαιότερο μάθημα όμως ήταν άρρητο. Να κρατάει το λόγο του. Το αγόρι σήκωσε το δέμα στο ύψος της χαραμάδας του ταχυδρομικού κουτιού. Λαχταρούσε να ρίξει μια ματιά μέσα, αλλά είχε δώσει το λόγο του. Έτσι, κοίταξε απλώς τη διεύθυνση που ήταν γραμμένη στο καφετί χαρτί συσκευασίας και πρόφερε δυνατά τα γράμματα. «Βόρειο Χάμσαϊρ... Κονέκτικατ». Φαντάστηκε το μακρύ ταξίδι που θα έκανε το δέμα. Μακάρι να μπορούσε να το ακολουθήσει κι εκείνος. Να πετάξει σε κάποια εξωτική χώρα. Το αγόρι έσυρε το δάχτυλό του κάτω από την πρώτη σειρά: Προς Κύριον Τζέικομπ Μπαρτόλομιου Ράνσομ Ένα σωρό ονόματα για ένα πρόσωπο. Κούνησε το κεφάλι του και έριξε το δέμα στη χαραμάδα. Ο γδούπος του πακέτου καθώς χτυπούσε στον πάτο του κουτιού τον γέμισε ικανοποίηση. Έχοντας εκπληρώσει την υπόσχεσή του, το αγόρι απομακρύνθηκε. «Κύριος Τζέικομπ Μπαρτόλομιου Ράνσομ», ψιθύρισε την ώρα που ετοιμαζόταν να κατέβει τα σκαλιά του ταχυδρομείου. 24