ΠΑΛΤΡΟΟΥ. Ο οίκος Chanel ζει τα παραμύθια της Χαλιμάς ΓΚΟΥΙΝΕΘ. «Ας είμαστε πιο γενναιόδωροι με την Ελλάδα.

Transcript

1 ΓΚΟΥΙΝΕΘ ΠΑΛΤΡΟΟΥ «Ας είμαστε πιο γενναιόδωροι με την Ελλάδα. Ακόμα και ο άντρας μου* μιλάει αρχαία ελληνικά» * ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΙΣ ΜΑΡΤΙΝ, ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΤΩΝ COLDPLAY Πρώτο Θέμα Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Ο οίκος Chanel ζει τα παραμύθια της Χαλιμάς Τόνυ Βρατσάνος Eφτιαξε το σούσι της κρίσης - με σαρδέλα Υακίνθη Παπαδοπούλου Η μεγάλη αδυναμία του Λευτέρη Παπαδόπουλου ΘΕΜΑ Οι άνθρωποι πίσω από τα πράγματα Παρασκευάς Μπουμπουράκας Από πρίγκιπας της πασαρέλας... οξυγονοκολλητής Hλιάνα Παπαγεωργίου «Το μόντελινγκ δεν με καλύπτει ως άνθρωπο»

2 2 Πρώτο Θέμα Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Γκουίνεθ Πάλτροου «Ας είμαστε πιο γενναιόδωροι με την Ελλάδα. Εχει προσφέρει τόσα στην ανθρωπότητα» Η καθημερινότητα με τα δύο παιδιά, η συμμετοχή της στη σειρά «Glee», οι παπαράτσι, οι στιγμές βουλιμίας, τα Χριστούγεννα, αλλά και ο διάσημος σύζυγός της, Κρις Μάρτιν, που μιλάει αρχαία ελληνικά! Της Μαρίας Λεμονιά H Γκουίνεθ Πάλτροου έχει μεγάλο ρεύμα: οι followers στο Twitter της ξεπέρασαν αισίως τις ενώ η καθημερινή επισκεψιμότητα στο blog της αγγίζει το 1 εκατ. «Και να φανταστείτε ότι το ξεκίνησα περισσότερο σαν παιχνίδι και από διάθεση να βρίσκουν κάποιες σκληρά εργαζόμενες γυναίκες σαν εμένα απαντήσεις σε χρηστικά ζητήματα που αφορούν την υγεία και τη διατροφή παρά σαν business», παραδέχεται σήμερα. «Aυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν με κάνει να πετάω από τη χαρά μου το γεγονός ότι μια συνταγή μου έχει αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χτυπήματα. Οταν μιλάς ειλικρινά στον κόσμο έχεις ανταπόκριση, κι εγώ πάντα αυτό έκανα. Δεν έκρυψα ότι λατρεύω τα τηγανητά, το junk food, τα μπισκότα και το αλκοόλ σε σημείο ο γιος μου να μου λέει: Πω-πω μαμά, τι κοιλιά είναι αυτή!». -Περίεργο Δίνετε την εντύπωση ότι προσέχετε. Με πιάνουν τύψεις μόνο στις περιόδους που γυρίζω κάποια ταινία. Σε όλες τις υπόλοιπες πίνω πολύ και τρώω ακόμη περισσότερο. Βαριέμαι το συνεχόμενο «μη φας αυτό», «πρόσεχε το άλλο» και άλλες παρατηρήσεις που οδηγούν σε καταπίεση και κάνουν τη ζωή μας εξαιρετικά βαρετή. Εμαθα να λατρεύω το φαγητό από τον πατέρα μου, ο οποίος με δίδαξε να βουτώ σε τέτοιου είδους απολαύσεις χωρίς τύψεις. -Τόσο χαλαρή είστε και με τα παιδιά σας; Λειτουργώ περισσότερο με τη σκέψη παρά με το ένστικτο. Τις εποχές που δεν δουλεύω είμαι μια μητέρα σαν όλες τις άλλες. Ετοιμάζω τα παιδιά μου το πρωί για το σχολείο, πηγαίνω το μεσημέρι να τα πάρω και μοιράζω τα απογεύματά μου μεταξύ γυμναστηρίων και μπαλέτων. Οταν πέφτω το βράδυ στο κρεβάτι αναρωτιέμαι και η ίδια ποιο είναι πιο κουραστικό, ο ρόλος της μάνας ή αυτός σε κάποια ταινία; Mε τα παιδιά μου πάντως προσπαθώ να είμαι χαλαρή. Οταν η κόρη μου γκρίνιαζε πριν από λίγες ημέρες ότι δεν θέλει να πάει μπαλέτο, της είπα «ΟΚ, πάμε για παγωτό!». Μια στο τόσο δικαιούται να κάνει το δικό της. -Ποιος ασχολείται με τα παιδιά τις περιόδους που λείπετε από το σπίτι εξαιτίας των γυρισμάτων; Ο σύζυγός μου, Κρις Μάρτιν, είναι ένας εκπληκτικός πατέρας που όταν και όποτε χρειαστεί μπαίνει σε όλους τους ρόλους. Με ενθαρρύνει να κάνω πράγματα έστω κι αν εκ των πραγμάτων το βάρος πέφτει σε εκείνον. Είμαστε μια οικογένεια όπου ο ένας σέβεται και υποστηρίζει τις επαγγελματικές επιλογές του άλλου! - Σε μια συνέντευξή σας στην Οπρα είχατε εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο ονομάσατε την εξάχρονη κόρη σας «Αpple» (σ.σ.: μήλο). Ηταν η εποχή που γράφονταν στον Τύπο διάφορα, γι αυτό και ρωτήθηκα. Εξήγησα ότι το «Apple» ηχεί γλυκά, δίνει μια ωραία εικόνα και συναντιέται ακόμη και στη Βίβλο. Ηθελα η κόρη μου να προσφωνείται με κάτι που να παραπέμπει στην καθαρότητα και στη γλύκα, και εμπνεύστηκα αυτό. Ο πεντάχρονος γιος μου, απ την Υπεύθυνοι ενθέτου: Δημήτρης Παγαδάκης, Τζένη Αγιανδρίτη Eπιμέλεια σύνταξης: Ρομίνα Ξύδα Συντακτική ομάδα: Ανδρέας Δερμιτζάκης, Χρήστος Ζαμπούνης, Μαρία Λεμονιά, Τίνα Μανδηλαρά, Σοφία Χουντάση ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑ: ΑΠΕ, EUROKINISSI, NDP, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ, STUDIO PANOULIS, ΛΑΚΗΣ ΓΙΑΚΟΥΜΗΣ, ΤΑΣΟΣ ΚΟΝΤΟΚΩΣΤΑΣ, ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΚΕΖΗ, REUTERS, APEIRON, IML, IDEAL IMAGES, VISUALPHOTOS.COM

3 Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 3 «Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΜΑΚΡΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΙΜΟΥΜΕ, ΜΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΝΔΡΑΣ ΜΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΕ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ» Ο σύζυγος της Γκουίνεθ Πάλτροου, Κρις Μάρτιν, είναι ο τραγουδιστής των Coldplay Απόβαση στη Βενετία στο πλαίσιο του φεστιβάλ με γνήσιο χολιγουντιανό στυλ Χορεύοντας το «Singing in the rain» του Φρανκ Σινάτρα στην τηλεοπτική σειρά «Glee» άλλη, ονομάστηκε Μοses χάρη σ ένα τραγούδι που έγραψε ο σύζυγός μου για εμένα τους πρώτους μήνες της γνωριμίας μας και επομένως πριν από τον γάμο. Το περίεργο είναι ότι μου ήρθε η ιδέα να τον ονομάσω έτσι κατά τη διάρκεια κάποιων γυρισμάτων. Τηλεφώνησα στον Κρις και εκείνος ενθουσιάστηκε! Η βραβευμένη με Οσκαρ Γκουίνεθ Πάλτροου είναι παντρεμένη εδώ και οκτώ χρόνια με τον Βρετανό τραγουδιστή και συνθέτη Κρις Μάρτιν των Coldplay. Πάλτροου και Μάρτιν αποτελούν ένα από τα πιο hot ζευγάρια της διεθνούς showbiz, γι αυτό και τα περιοδικά δίνουν αγώνα για να τους φιλοξενήσουν. -Σας ενοχλεί το συνεχές κυνήγι των παπαράτσι; Με τον άνδρα μου έχουμε αποφασίσει να κρατήσουμε την προσωπική μας ζωή μακριά από κάθε είδους δημοσιότητα, γι αυτό και δύσκολα θα βρείτε κοινές μας φωτογραφίες. Βλέπω παπαράτσι-φωτογραφίες διαφόρων στα περιοδικά και σκέφτομαι ότι δεν είναι δυνατόν να δυσφημίζονται τόσο πολύ οι επώνυμοι. Η μία τρώει και κάνει γκριμάτσες, η άλλη είναι αγχωμένη και βιαστική και έχει βγει σαν την κακιά μάγισσα, η τρίτη θέλει να παίξει με τα παιδιά της στο πάρκο και μετά άθελά της τα βλέπει στα περιοδικά. Και πάνω σε όλο αυτό έχει στηθεί ένα ανελέητο παιχνίδι αρκετών χιλιάδων δολαρίων, με θύματα εμάς που πρέπει να περπατάμε στον δρόμο και να χαμογελάμε για να βγούμε καλοί Τι να πω; Δείτε τι έχουν πάθει η Αντζελίνα Τζολί και ο Μπραντ Πιτ. Πρωταγωνιστούν εδώ και χρόνια καθημερινά στα περιοδικά παρά τη θέλησή τους. -Η συμμετοχή σας σε κάποια επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς «Glee» που αυτή την εποχή προβάλλονται από το συνδρομητικό κανάλι FOX LIFE πώς προέκυψε; Μου έγινε η πρόταση και στην αρχή ήμουν διστακτική, γιατί δεν ήξερα περί τίνος πρόκειται. Επειτα έμαθα ότι είναι μια σειρά που την παρακολουθούν εκατομμύρια κόσμος και ότι έπρεπε να χορέψω και είπα «γιατί όχι;». Αρχισα μαθήματα με την εκπληκτική Holly Holliday και βρέθηκα να χορεύω το αγαπημένο μου κομμάτι από τον Φρανκ Σινάτρα, το «Singing in the rain». Ομολογώ ότι στις πρόβες βράχηκα για τα καλά. Πέρασα, όμως, δέκα εκπληκτικές ημέρες στην Καλιφόρνια με παραγωγούς, ηθοποιούς αλλά και τα παιδιά μου που είδαν το ταξίδι σαν χειμερινές διακοπές. -Και τα Χριστούγεννα; Oπως πάντα, ή όπως σχεδόν πάντα, στο σπίτι μας, με τη μητέρα μου να ελέγχει μπαινοβγαίνοντας στην κουζίνα αν έχω πετύχει την πάπια, τα παιδιά να παίζουν και να τραγουδούν με τον μπαμπά τους και το χριστουγεννιάτικο δέντρο να έχει από κάτω παπούτσια τριών γενιών: της μαμάς μου, τα δικά μας και των μικρών! -Το βιβλίο της μαγειρικής που βγάλατε τον περασμένο Απρίλιο έγινε, σύμφωνα με τους «Νew York Τimes», best seller. Φίλοι μου όπως η Κάμερον Ντίαζ, η Μάρθα Στιούαρτ, η Μπιγιονσέ αλλά και ο εξαιρετικά δύσκολος Τζέιμι Ολιβερ, στο party dinner που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της παρουσίασης, μου εκμυστηρεύτηκαν ότι δεν έχουν φάει ωραιότερη πάπια από τη δική μου. Δεκατρείς πάπιες εξαφανίστηκαν μέσα σε λίγα λεπτά, όπως και όλες οι συνταγές με το σέλερι. Αν ζούσε ο πατέρας μου, θα ήταν πραγματικά περήφανος για τα μυστικά της κουζίνας που μου έμαθε. Ποια είναι η γνώμη σας για τη σημερινή Ελλάδα; Αν και δεν είμαι απόλυτα καταρτισμένη όσον αφορά στην οικονομική και πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα σας, πρέπει να πω ότι η Ελλάδα έχει μια μακρά ιστορία την οποία εμείς ως οικογένεια τιμούμε. Ο άνδρας μου μάλιστα σπούδασε και επομένως γνωρίζει άπταιστα αρχαία ελληνικά. Ο τόπος αυτός έδωσε αξίες και όρισε ιδανικά. Απέναντι σε μια χώρα που προσέφερε σημαντικά πράγματα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα οφείλουμε να είμαστε περισσότερο γενναιόδωροι.

4 4 Πρώτο Θέμα Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Η Νατάσσα Λιακουνάκου Ο Σάμι Φάις και η Μαρία Καλάβρια Ο Γιώργος και η Αννα Κούμπα Ο Βίλλυ Παναγιωτίδης ΑΡΑΧΩΒΑ Οι Αλπεις έγιναν Αράχωβα... Η κρίση και το χιόνι που άργησε να πέσει στα κοσμοπολίτικα resorts έστειλαν πολλούς εφοπλιστές και επιχειρηματίες στη Μύκονο του Χειμώνα, αν και κάποιοι -ελάχιστοι βέβαια φέτος- θα δώσουν το «παρών» σε Κουρσεβέλ, Γκστάαντ και Σεν Μόριτς Του Διονύση Θανάσουλα, Π οια Κουρσεβέλ και ποιο Γκστάαντ; Η Αράχωβα να ναι καλά αφού, όπως όλα δείχνουν, η πλειονότητα των ισχυρών του χρήματος αποποιείται φέτος τα διάσημα χωριουδάκια των Αλπεων και τις magnum Dom Perignon και το ρίχνει στην ταπεινή φορμαέλα! Παραφράζοντας το γνωστό ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη, η φράση «Και τώρα τι θα απογίνουμε χωρίς χιόνι;» κυριαρχούσε τις τελευταίες ημέρες στις συναθροίσεις κοσμικών, επιχειρηματιών και εφοπλιστών. Αλλωστε, τι να την κάνεις την Κουρσεβέλ, το Γκστάαντ και το Σεν Μόριτς όταν αντί για το λευκό του χιονιού αντικρίζεις ένα βουκολικό τοπίο περιμένοντας να ξεπροβάλει η Χάιντι και όχι κυρίες με φόρμες Chanel; Από τις Αλπεις στον Παρνασσό! Ανάμεσά τους εφοπλιστές, επιχειρηματίες και κοσμικοί που επέλεξαν να μείνουν στην Ελλάδα της κρίσης και να επισκεφτούν την Αράχωβα, η οποία φέτος αναμένεται να γνωρίσει τρελές δόξες σε επίπεδο υψηλών επισκεπτών. Από τους πιο γνωστούς είναι ο εφοπλιστής Βίλλυ Παναγιωτίδης, ο οποίος διαθέτει στην περιοχή ένα εκπληκτικό σαλέ, όπου σκοπεύει φέτος να γιορτάσει μαζί με την οικογένειά του τη γέννηση του Θεανθρώπου. Ακόμη, ο Θωμάς και η Νατάσα Λιακουνάκου, οι οποίοι έως πέρυσι επισκέπτονταν το Ασπεν ή τις Μαλδίβες, φέτος θα πάνε στο σαλέ που έχουν στην Αράχωβα. Επίσης, στη Μύκονο του Χειμώνα θα δώσει το «παρών» το εφοπλιστικό ζεύγος του Γιάννη και της Πηνελόπης Μαυρή, ο Σάμι Φάις με τη σύζυγό του Μαρία Καλάβρια, ο Γιώργος με την Αννα Κούμπα, αλλά και οι οικογένειες Πάλλη και Φειδάκη. Μάλιστα, οι κρατήσεις στα σικ στέκια του θερέτρου, όπως η «Ακουαρέλα», έχουν ήδη γίνει για το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς. Από την άλλη, όμως, κάποιοι άλλοι ετοιμάζονται για τους συνήθεις luxury προορισμούς. Στην Κουρσεβέλ, λοιπόν, βρίσκεται ήδη από την προηγούμενη Τρίτη ο εφοπλιστής Γιάννης Κούστας με τη σύζυγό του Σοφία και τις δύο κόρες τους προκειμένου να γιορτάσουν εκεί τα Χριστούγεννα. Το ζευγάρι μετά την Κουρσεβέλ θα ταξιδέψει για τη Νέα Υόρκη, όπου θα υποδεχτεί τον νέο χρόνο στο διαμέρισμα που διαθέτει στο «Plaza». Στη μητρόπολη του κόσμου, επίσης, θα γιορτάσει την έλευση του 2012 και ο εφοπλιστής Χάρης Βαφειάς μαζί με την οικογένειά του, ο οποίος απαρνιέται ύστερα από χρόνια την αγαπημένη του Κουρσεβέλ. Στους ψηφίζοντες Κουρσεβέλ ανήκει και ο εφοπλιστής Πόλυς Χατζηιωάννου, ο οποίος φέτος δεν θα ταξιδέψει με τη σύζυγό του Ρόζμαρι στο κοσμοπολίτικο θέρετρο, αλλά θα προτιμήσει το Λονδίνο. Πριν από την αναχώρησή του, πάντως, το ζευγάρι θα δώσει το «παρών» στο χριστουγεννιάτικο δείπνο που γίνεται κάθε χρόνο στο Ekali Club μαζί με άλλα γνωστά επιχειρηματικά ονόματα, μεταξύ των οποίων οι οικογένειες Κουτσολιούτσου και Βασιλάκη, - σε μια βραδιά όπου αναμένεται να τραγουδήσει η Δέσποινα Βανδή. Αντίθετα με αυτόν, ο Δημήτρης και η Αρετή Δαλακούρα επέλεξαν το τροπικό κλίμα των Μαλδίβων, όπου σκοπεύουν να γιορτάσουν εκεί τα φετινά Χριστούγεννα. Τα σαλέ και οι... συνήθεις ύποπτοι Οι προετοιμασίες στα σαλέ των τυχερών Ελλήνων που έχουν την άνεση να τα διαθέτουν προχωρούν με γοργό ρυθμό στο Γκστάαντ και το Σεν Μόριτς. Η οικογένεια Θόδωρου και Γιάννας Αγγελοπούλου αναμένεται, όπως κάθε χρόνο άλλωστε αυτές τις μέρες, να γιορτάσει στο σαλέ που διαθέτει στο Γκστάαντ, το πιο διάσημο ίσως χωριουδάκι των Αλπεων. Το «παρών» θα δώσουν και τα τρία παιδιά τους, ο Παναγιώτης, ο Κωνσταντίνος και η Καρολίνα. Το

5 Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 5 Ο Γιάννης και η Πηνελόπη Μαυρή Ο Πίτερ Λιβανός Ο Νίκος Τσάκος και η Σήλια Κριθαριώτη ΓΚΣΤΑ ΑΑΝΤ ΚΟΥΡΣΕΒΕΛ αλλά όχι για όλους Γιάννης και Σοφία Κούστα ξενοδοχείο «Gstaad Palace» είναι γεμάτο από τις 23 του μήνα έως και τις 8 Ιανουαρίου, όπου αναμένεται να δοθεί η συνήθης μάχη για ένα τραπέζι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, με τους Ελληνες κροίσους να συνδιασκεδάζουν με τους συνήθεις πελάτες των τελευταίων ετών, τους Ρώσους δισεκατομμυριούχους. Ανάμεσά τους και η οικογένεια του καπετάν Παναγιώτη Τσάκου, ο γιος του Νίκος με τη σύζυγό του Σήλια Κριθαριώτη και τα παιδιά τους. Ο Πίτερ Λιβανός, πάντως, μπορεί να είναι ακριβοθώρητος στα μέρη μας, στο χιονισμένο Γκστάαντ όμως τον γνωρίζουν πλέον πολύ καλά. Το σαλέ του, στο οποίο σκοπεύει να υποδεχτεί τον νέο χρόνο, σύμφωνα με τα όσα γράφονται στον ελβετικό Τύπο, είναι από τα ακριβότερα στον κόσμο, αφού κόστισε γύρω στα 65 εκατ. ευρώ. Εχοντας τη μόνιμη κατοικία του μια ανάσα από τη λίμνη των millionaires στη Γενεύη, ο εφοπλιστής άρχισε πριν από πέντε χρόνια να χτίζει ένα σαλέ μοναδικής αισθητικής και αξίας στο διάσημο Γκστάαντ. Αυτό διαθέτει πολλά δωμάτια και ακόμη πιο πολλούς βοηθητικούς χώρους, όπως το τεράστιο γκαράζ, στο οποίο χωράνε να σταθμεύσουν και τα περίπου 30 συλλεκτικά αυτοκίνητα του Λιβανού, αλλά και το κελάρι κρασιού όπου φυλάσσονται χιλιάδες μπουκάλια από τα αγαπημένα του Chateau Margaux και Petrus. Εξίσου εντυπωσιακά είναι το spa του σαλέ, η αίθουσα home cinema και φυσικά η εσωτερική πισίνα. Από την άλλη, η εφοπλιστική οικογένεια Μαρτίνου δεν ήταν ποτέ φαν οποιασδήποτε δημοσιότητας, ακόμη και σε ό,τι αφορούσε τα επαγγελματικά της. Ωστόσο ήταν ο ελβετικός Τύπος που αποκάλυψε ότι ο Ντίνος Μαρτίνος έδωσε το αστρονομικό ποσό των 70 εκατ. ευρώ προκειμένου να αποκτήσει δύο σαλέ στο chic & glam θέρετρο του Σεν Μόριτς. Πρόκειται για τις Villa Mira Margna και Villa Suvretta, που είναι χτισμένες σε μία από τις ωραιότερες ρες περιοχές του διάσημου χωριού, όπου η οικογένεια Μαρτίνου θα περάσει τα φετινά Χριστούγεννα. Η Villa Suvretta στα έχει τη δική της ξεχωριστή ιστορία, αφού ανήκε για κάποιο διάστημα στον τελευταίο σάχη της Περσίας, τον Ρεζά Παχλεβί. Πρόκειται για ένα μοναδικό χειμερινό μάλι- κατάλυμα αξίας περίπου 40 εκατ. ευρώ, το οποίο είναι κατασκευασμένο από τα καλύτερα υλικά και στο οποίο Η Γιάννα Αγγελοπούλου κατά καιρούς έχει φιλοξενηθεί όλη η ευρωπαϊκή αφρόκρεμα. Το συγκεκριμένο σαλέ είναι το πιο φημισμένο της περιοχής και ο εφοπλιστής Ντίνος Μαρτίνος (ιδιοκτήτης της επιτυχημένης ναυτιλιακής εταιρείας Thenamaris) έβαλε βαθιά το χέρι στην τσέπη για να το αποκτήσει. Η αγοραπωλησία έγινε κάτω από άκρα μυστικότητα, μια και επιθυμία των αγοραστών ήταν να κρατηθούν χαμηλοί τόνοι. Η οικογένεια Μαρτίνου μπο- ρεί να έχει ως έδρα της την Ελλάδα (και τα τρία αδέλφια έχουν σημαντικές εφοπλιστικές εταιρείες με μεγάλους τζίρους), ωστόσο οι χειμερινές διακοπές τους έχουν πάντα συγκεκριμένο προορισμό: τo χιονισμένο Σεν Μόριτς, όπου πλούσιοι και διάσημοι εφοπλιστές, επιχειρηματίες και jet-setters απολαμβάνουν τις χειμερινές διακοπές τους γεμίζοντας εν μέσω της σεζόν τις μπατα- ρίες τους. Παρόλο που τα κουδούνια στην εξώπορτα δεν έχουν όνομα, όπως και σε αυτό του Πίτερ Λιβανού, όλη η περιοχή γνωρίζει ότι σε αυτά τα πανέμορφα σαλέ κατοικούν επιτυχημένοι Ελληνες, οι οποίοι ετοιμάζονται να περάσουν τα Χριστούγεννα μακριά από την κρίση.

6 6 Πρώτο Θέμα Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Η κρίση αποτέλεσε για τον Ελληνοϊάπωνα head sushi chef του «Matsuhisa», Τόνυ Βρατσάνο, ευκαιρία για έμπνευση και δημιουργία low budget πιάτων με πρώτη ύλη ελληνικότατες σαρδέλες Τόνυ Βρατσάνος Εφτιαξε το σούσι της κρίσης με σαρδέλα! Ο Ματσουχίσα τού έδωσε μια θέση στην κουζίνα του, η Κέιτ Μος τού εμπιστεύτηκε τις γαστρονομικές της ορέξεις, ενώ τα προβλήματα της Ελλάδας τoν ενέπνευσαν για low budget πιάτα: το νιγκίρι με σαρδέλα είναι το σούσι της οικονομικής κρίσης! Της Μαρίας Λεμονιά Κ όβει με εξαιρετική μαεστρία τα ψάρια θυμίζοντας τα παιχνίδια των μάγων με τα μαχαίρια. Ο σταρ της ιαπωνικής κουζίνας Ματσουχίσα λάτρεψε την τεχνική του επιτρέποντάς του πριν από εννέα χρόνια να φορέσει την ποδιά του «Nobu» και να εισβάλει στην κουζίνα του εστιατορίου του. «Τότε βρέθηκα αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη πρόκληση», αποκαλύπτει σήμερα ο ίδιος και συνεχίζει: «Ολοι οι σεφ ήταν Ιάπωνες εκτός από μένα, που έχω και ελληνικό αίμα». Δράττομαι της ευκαιρίας να τον ρωτήσω για το ασυνήθιστο «mix grill» της καταγωγής του και εκείνος μιλά για ένα ρομαντικό love story που γεννήθηκε στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου και κατέληξε εδώ. «Πριν από πολλά χρόνια ο πατέρας μου μετοίκησε στην Ιαπωνία με σκοπό να ανοίξει τα γραφεία του ΕΟΤ εκεί. Η μητέρα μου ονόματι Ταγιόκο, βέρα Γιαπωνέζα και φαν της Ελλάδας, πήγε να πάρει πληροφορίες για διακοπές και το ειδύλλιο μπλέχτηκε. Εζησα στην Ιαπωνία έως την ηλικία των 6 ετών και έπειτα μετακομίσαμε στην Ελλάδα κουβαλώντας μαζί μας τις ασιατικές συνήθειες. Από παιδί θυμάμαι ότι το σούσι ήταν η σπεσιαλιτέ του σπιτιού». Ο Τόνυ (Αντώνης, όπως είναι το όνομά του) αποδείχτηκε μετρ στο σασίμι, στα rolls και τις περίεργες σαλάτες με φύκια, σόγια και ουασάμπι. Στο «Nobu - Berkeley», το εστιατόριο των διασημοτήτων στο Λονδίνο, νο, οι σταρ συνωστίζονται για να γευτούν γιαπωνέζικες νοστιμιές από τα χέρια του. Από τις πιο πιστές πελάτισσες και φαν του είναι η Κέιτ Μος, η οποία κάποιο βράδυ υπό την επήρεια αμέτρητων ποτηριών σάκε θα τεκμηριώσει -κάθε άλλο από ψιθυριστά- γιατί το black cod του Τόνυ είναι ισάξιο με επιτυχημένη ερωτική συνεύρεση! Την επομένη η πιπεράτη κριτική της θα έχει κάνει τον γύρο του Λονδίνου. «Η Κέιτ Μος ανέκαθεν ήταν τακτικός θαμώνας. Κάθεται πάντα στο ίδιο τραπέζι και συνήθως δεν παραγγέλνει αφήνοντας στον σεφ την πρωτοβουλία των πιάτων. Ξέραμε ότι ήθελε να της δημιουργήσουμε γεύσεις χρησιμοποιώντας σολομό, γαρίδα και καβούρι, που είναι και τα αγαπημένα α της υλικά». Την εποχή όπου τα αδέλφια Ιωαννίδη αλλάζουν λάζουν τις γαστρονομικές συνήθειες των εγχώριων jet setters δημιουργώντας το «Nobu» στη Μύκονο και το «Matsuhisa» στη Βουλιαγμένη ο Τόνυ Βρατσάνος μετακομίζει μόνιμα μα στην Αθήνα. «Η μετάβασή μου στην Ελλάδα έγινε σε μια εποχή όπου η ελληνική κοινωνία έδειχνεέτοιμη έτοιμη και για άλλες, λιγότερο οικείες σε μας, κουζίνες. Ξαφνικά, στο λεξιλόγιο του Ελληνα μπήκαν ορολογίες του τύπου dragon rolls ls και το inside out. Oι Ελληνες ενέδωσαν στην ιαπωνική γεύση τη στιγμή που εμείς φτιάχναμε πιάτα πιο οικεία στους Δυτικούς». Ο Ελληνοϊάπωνας head sushi chef του «Matsuhisa»εμπνέεται από την Ελλάδα λάδα και τους θησαυρούς της θάλασσάς της. «Και τις συνθήκες ζωής!» λέει χαμογελώντας και εξηγεί: «Μου αρέσει να βολτάρω στην κεντρική ψαραγορά της Αθήνας, να βλέπω ψάρια και να εμπνέομαι συνταγές. Πρόσφατα έφτιαξα μπαρμπούνι σασίμι και τσιπούρα τεμπούρα. Και επειδή η Ελλάδα βιώνει μια πρωτόγνωρη κατάσταση, μπήκα στον πειρασμό να εναρμονιστώ με την εποχή, λανσάροντας το νιγκίρι σαρδέλας -γευστικό, υγιεινό και φθηνό- ως το σούσι της οικονομικής κρίσης».

7

8 8 Πρώτο Θέμα Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Η αγαπημένη άσπρη πλαστική καρέκλα αποκτά high class Greece is for lovers Τρεις σχεδιαστές... βγάζουν γλώσσα στην Ελλάδα Παίζουν με την ποπ κουλτούρα σχεδιάζοντας αντικείμενα που σατιρίζουν ελληνικά αρχέτυπα και νεοελληνικά ήθη. Τρεις Eλληνες designers διαφημίζουν τη χώρα μας στο εξωτερικό με τον πιο εκκεντρικό -αν και όχι ακριβώς πολιτικά ορθό- τρόπο, γεγονός που δεν εμπόδισε καθόλου τη φρενίτιδα στις παραγγελίες των σχεδίων τους... Της Μαρίας Λεμονιά Θάνος Καραμπάτσος, Βάσω Δάμκου, Χριστίνα Κοτσιλέρου Το ποτήρι του Martini υπό τη συνοδεία ελιάς μετατρέπεται σε διακοσμητικό «Build your myth in Greece» Το τριγωνάκι από τα κάλαντα σε μορφή κολιέ ο βιογραφικό τους περιλαμβάνει σπουδές στα καλύτερα πανεπιστήμια του Λονδίνου. Aνθρωποι με χιούμορ και έντονη διάθεση αυτοσαρκασμού, μόλις επέστρεψαν στην Ελλάδα δημιούργησαν την εταιρεία Greece is for T lovers, δίνοντας αποστομωτική απάντηση στο γνωστό ποιηματάκι που λέγαμε στο σχολείο: «Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν οι κάμποι; Μην είναι τα ψηλά βουνά;». Η Βάσω Δάμκου, ο Θάνος Καραμπάτσος και η Χριστίνα Κοτσιλέρου, παρά τις comme il faut σπουδές τους, θέλησαν να κάνουν τη διαφορά πάνω στο αντικείμενό τους, που δεν είναι άλλο από το design. Και τα κατάφεραν θαυμάσια σχεδιάζοντας μια σειρά από αντικείμενα που προβάλλουν τη χαριτωμένη πλευρά της χώρας μας, που μόνο απαρατήρητα δεν περνάνε στο εξωτερικό. «Πρόκειται για τρεις νέους που θέλησαν να διακωμωδήσουν με τον πιο επιτυχημένο τρόπο την αρχαία, και κυρίως τη σύγχρονη Ελλάδα. Δεν πρόλαβαν να δειγματίσουν και τα προϊόντα τους έγιναν ανάρπαστα», σχολιάζουν οι φαν τους και συνεχίζουν: «Oταν, για παράδειγμα, συμμετείχαν για πρώτη φορά στις μεγάλες εκθέσεις του εξωτερικού, χωρίς υπερβολή δημιούργησαν ρεύμα. Στο Λονδίνο οι άνθρωποι που επισκέφθηκαν το περίπτερό τους άγγιξαν τις τη στιγμή που οι ίδιοι έδειχναν να τα έχουν χαμένα από τις παραγγελίες». H θήκη MP3 από το βελονάκι της γιαγιάς και τα βαράκια με τους κίονες ιωνικού ρυθμού Οι εμπνεύσεις τους κερδίζουν μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερους θαυμαστές, οι οποίοι αναρτούν σε διάφορες ιστοσελίδες αντικείμενα που χαρίζουν χαμόγελα αλλά και αμέτρητα σχόλια. Από τις πιο αξιοπρόσεκτες δημιουργίες είναι η νέα version θήκης για το MP3, η οποία «αποχωρίζεται» κάθε hi-teck μορφή παραπέμποντας στα κλασικά σεμεδάκια από το βελονάκι της γιαγιάς που όλοι μας έχουμε μισήσει. Η γυμναστική αποκτά άλλο νόημα χάρη στα βαράκια που παραπέμπουν σε κολόνες ιωνικού ρυθμού και στους αρχαίους ημών προγόνους, τα οποία μάλιστα συνοδεύονται από το σατιρικό σλόγκαν: «Build your myth in Greece» (χτίσε τον μύθο σου στην Ελλάδα). Η αγαπημένη άσπρη πλαστική καρέκλα που πωλείται το καλοκαίρι από περιπλανώμενους πωλητές σε Ντάτσουν ντύνεται με γούνα αποκτώντας μια πιο high class αισθητική, ενώ το ποτήρι του Martini μετατρέπεται σε διακοσμητικό υπό τη συνοδεία μιας ελιάς. Το κλασικό skateboard παραπέμπει στα δερμάτινα σανδάλια που πωλούνται εδώ και χρόνια στο Μοναστηράκι, ο κεραυνός του Δία παίρνει τη μορφή σελιδοδείκτη, ενώ τα μαρμάρινα σουπλά θυμίζουν το αγαπημένο μας καλοκαιρινό αξεσουάρ, τις ρακέτες! Μεγάλη εντύπωση προκαλούν επίσης και τα μεταξωτά μαντίλια «Ατλαντίδα» με τον χάρτη της Σαντορίνης, αλλά και οι δύο κούπες που φέρουν τη φράση «Athens sucks» (η Αθήνα είναι χάλια), μια παρωδία των δημοφιλών σουβενίρ με το χαρακτηριστικό γράφημα «Ι love New York». Μόνο που σ αυτά, η καρδιά είναι όρθια!

9

10 10 Πρώτο Θέμα Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Ηλιάνα Παπαγεωργίου ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗ HANITA F/W 2011/2012 «Το μόντελινγκ δεν με καλύπτει ως άνθρωπο» Είναι πιο όμορφη από πολλές. Πιο μορφωμένη, πιο κατασταλαγμένη, πιο ώριμη, πιο σίγουρη, πιο προσγειωμένη, πιο έξυπνη. Και επιτέλους, ένα μοντέλο διεθνών προδιαγραφών με ισχυρή προσωπικότητα! Της Φένιας Γιαννουλάδη M ιλάει με σιγανή, ήρεμη φωνή, χωρίς εκφραστικές εξάρσεις, μεταδίδοντάς σου μια αισιοδοξία σαν να είναι η προσωποποίηση του πνεύματος των Χριστουγέννων. Η Ηλιάνα Παπαγεωργίου σίγουρα δεν ανταποκρίνεται στη στερεοτυπική εικόνα του μοντέλου που αρέσκεται να αυτοπροβάλλεται κυκλοφορώντας με φορέματα σχεδιαστών και εξεζητημένα παπούτσια ή σκανδαλίζοντας με ξέφρενα ξενύχτια και προκλητική προσωπική ζωή. Παρά την εντυπωσιακή της εμφάνιση, η Ηλιάνα, η οποία λατρεύει τα γλυκά και τη μαγειρική, φαίνεται να πατάει γερά στη γη. Ξέρει το εφήμερο του επαγγέλματός της και φροντίζει να εκμεταλλευθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όσα της χάρισε η φύση, ενώ εξομολογείται πως με τα χρήματα που κερδίζει έχει τη δυνατότητα πια να βοηθάει και την οικογένειά της. «Το όνειρο της αδελφής μου ήταν να έχει ένα δικό της μαγαζί με ρούχα. Επειδή τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και για την αδελφή μου και για τη μαμά μου στις δουλειές τους, και εγώ -σε αυτή τη δύσκολη περίοδο για τη χώρα- καταφέρνω και κερδίζω αρκετά, μπόρεσα με τη βοήθεια του φίλου της και την έπεισα να ανοίξουμε μαζί αυτό το κατάστημα. Εχουμε ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ από ελληνικές βιοτεχνίες και μέχρι στιγμής πηγαίνει πάρα πολύ καλά γιατί προσπαθούμε να διατηρούμε πολύ χαμηλά τις τιμές. Τα πράγματα δεν είναι καλά στην Ελλάδα και το βιώνουμε όλοι μας, αλλά το βασικό είναι να έχουμε την υγεία μας και όλα τα υπόλοιπα γίνονται». Το πρόγραμμά της στο Μιλάνο είναι σχεδόν στρατιωτικό, αφού όταν έχει δουλειά ξυπνάει γύρω στις 6 το πρωί ώστε να έχει χρόνο να πάρει το πρωινό της έτσι όπως θέλει και να ξεκινήσει τη μέρα της με καλή διάθεση. Το βράδυ, μετά το γυμναστήριο, θα μιλήσει με τους δικούς της στο Skype και θα πιει γάλα Τα μεγαλύτερα περιοδικά μόδας έχουν φιλοξενήσει κατά καιρούς φωτογραφήσεις και συνεντεύξεις της Ηλιάνας Παπαγεωργίου με κακάο για να χαλαρώσει και να κοιμηθεί. «Με την αδελφή μου μπορεί να είμαστε και τρεις ώρες στο Skype. Πιο πολύ τελικά μιλάμε όταν λείπω», λέει χαριτολογώντας. Το μόντελινγκ για την Ηλιάνα ξεκίνησε ύστερα από πολλή σκέψη και πολλές προτροπές: «Μου το έλεγαν οι φίλοι μου, οι γνωστοί μου, οι άγνωστοι στον δρόμο, η οικογένειά μου. Κάποια στιγμή, όταν ήμουν γύρω στα 17, ήμουν στο μετρό μαζί με τον τότε φίλο μου και κάποιος μου έδωσε μια κάρτα ενός πρακτορείου μοντέλων. Το σκεφτόμουν έναν χρόνο. Το μόντελινγκ για μένα είναι κάτι που το διασκεδάζω αλλά δεν με καλύπτει ως άνθρωπο. Οταν ήμουν μικρή πέρασα από όλα τα στάδια σχετικά με το επάγγελμα που ήθελα να ακολουθήσω. Πρώτα ήθελα να γίνω αστροναύτης, μετά γιατρός, μετά δικηγόρος. Ηθελα επίσης να γίνω αθλήτρια ολυμπιονίκης, αλλά με έδιωξαν από την ενόργανη γιατί ψήλωσα. Ετσι γκρεμίστηκαν όλα μου τα όνειρα...», λέει γελώντας και συνεχίζει: «Μετά ήθελα να γίνω δημοσιογράφος και τελείωσα μια σχετική σχολή. Ωστόσο θεωρώ ότι το επάγγελμα αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο και έχει ορισμένες περίεργες πτυχές, ειδικά στο πολιτικό ρεπορτάζ με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ, που δεν θα ήθελα να γνωρίσω. Πιο περίεργες από τον χώρο των μοντέλων στον οποίο πια όλοι νομίζουν ότι γίνονται τα χειρότερα». Αν και δουλεύει πλέον full time, πρόλαβε να δώσει Πανελλήνιες και να περάσει στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων. «Δυστυχώς, δεν μπορώ να παρακολουθώ, αλλά δεν θα άφηνα τη δουλειά μου για να γυρίσω στην Ελλάδα και να σπουδάσω κάτι το οποίο δεν πρόκειται να μου προσφέρει τίποτα στο μέλλον. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Στην Ελλάδα ό,τι και να έχεις σπουδάσει εάν δεν έχεις μια δουλειά από τους γονείς σου ή κάποιο γνωστό να σε πάρει στη δουλειά του δεν κάνεις τίποτα. Αυτό το οποίο κάνω τώρα προσφέρει τουλάχιστον οικονομική άνεση σε μένα και την οικογένειά μου». Ανάμεσα στις ευρωπαϊκές πόλεις που επισκέπτεται για δουλειά και την Πάτρα όπου βρίσκεται η οικογένειά της, η Ηλιάνα βρίσκει πάντα χρόνο και για μια στάση στον Βόλο, όπου ζει το αγόρι της, με το οποίο είναι μαζί εδώ και έναν χρόνο χωρίς να πτοούνται από την απόσταση. Σε αυτό βοηθάει και η άποψη της Ηλιάνας για τη ζήλια: «Δεν έχει κανένα νόημα η ζήλια. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και έχει τα θετικά και τα αρνητικά του». Το ίδιο πιστεύει όμως και για τη ζήλια μεταξύ των γυναικών στον χώρο στον οποίο κινείται: «Φυσικά και έχω κάνει φίλες. Δεν σκέφτονται όλες οι κοπέλες με τον ίδιο τρόπο», λέει, και συμπληρώνει ότι και μόνο το γεγονός ότι δουλεύουν όλες ως μοντέλα θα έπρεπε να λειτουργεί ως ένεση αυτοπεποίθησης για τις πιο «αδύναμες». Τελικά, στην αυτοπεποίθηση, τη γαλήνη, την άνεση στον λόγο, την ευθύτητα και την ωριμότητα της Ηλιάνας θα προσθέσω και την αυτογνωσία και θα προσπαθήσω να ακολουθήσω κατά γράμμα το μότο βάσει του οποίου πορεύεται: «Σκεφτόμαστε πάντα θετικά. Ολα θα πάνε καλά». Ακόμα και όταν τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα απ ό,τι συνήθως...

11 Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 11 «ΑΣ ΜΗΝ ΚΡΥΒΟΜΑΣΤΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΜΑΣ. ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ Ή ΚΑΠΟΙΟ ΓΝΩΣΤΟ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΕΣΗ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ...»

12 12 Πρώτο Θέμα Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 ΣΤΕΛΛΑ ΤΕΝΑΝΤ Το διάσημο μοντέλο βγήκε πρώτο στην πασαρέλα φορώντας τα «ινδικά» Chanel του Καρλ ΝΤΕΚΟΡ Ο Καρλ ξέρει πώς είναι να τρως με χρυσά μαχαιροπίρουνα και να πίνεις σε κρυστάλλινα ποτήρια. Εσύ; Η Chanel και τα Παραμύθια της Χαλιμάς Κι ενώ όλη η υφήλιος ζει ημέρες ισχνών αγελάδων, ο κάιζερ Καρλ Λάγκερφελντ, ως μεταμοντέρνος μαχαραγιάς, μετέτρεψε το παρισινό Grand Palais σε ινδικό παλάτι για το σόου Metiers d Arts της Chanel. Προφανώς ο Καρλ ξέρει πώς είναι να τρως με χρυσά μαχαιροπίρουνα, προτιμώντας να αναβιώνει παραμύθια παρά να προσαρμόζεται σε ζοφερές πραγματικότητες Της Ζωής Δημητρίου

13 Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 13 ΤΟ ΤΡΕΝΑΚΙ Το παιδικό τρενάκι κυλάει πάνω στις ράγες μεταφέροντας πανάκριβα ποτά για τους 400 καλεσμένους ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΑ ΕΔΕΣΜΑΤΑ Πύργοι με σφυρήλατες ασημένιες πιατέλες γεμάτες εξωτικά φρούτα, ινδικά bhajis και mango lassis άσπρα τριαντάφυλλα, εκατοντάδες μπουκέτα από λωτούς και δεκάδες γιρλάντες από γιασεμιά ο σκηνικό θα μπορούσε κάλλιστα να έχει βγει από τα Παραμύθια της Χαλιμάς, αν σε κάποιο από T αυτά υπήρχε ένα βασιλικό δείπνο για 400 καλεσμένους που έτρωγαν με χρυσά μαχαιροπίρουνα την ώρα που ένα παιδικό τρενάκι με έμβλημα τα δύο χαρακτηριστικά του οίκου (CC) τσουλούσε πάνω σε ράγες στο τραπέζι κερνώντας τον κόσμο τα πιο ακριβά ποτά. Ο λόγος για την τελευταία extravaganza του αυτοκράτορα της μόδας που μετέτρεψε το πατροπαράδοτο σόου της Chanel σε λουκούλλειο γεύμα της πάλαι ποτέ εποχής (όταν αγοράζαμε τις 2.55 με το κιλό). Οι προσκεκλημένοι δημοσιογράφοι μόδας έτριβαν τα μάτια τους όταν αντίκρισαν τα δύο μοναστηριακά τραπέζια των 50 μέτρων διακοσμημένα με ογκώδεις κρυστάλλινους πολυελαίους, λαξεμένα ασημένια κουτιά και δίσκους χιλιομέτρων γεμάτους λιχουδιές από την Ινδία. Κάποιοι έμειναν στήλη άλατος από την πολυτέλεια και δεν μπορούσαν ούτε καν να πληκτρολογήσουν τον κωδικό στο Twitter για να ανεβάσουν instagram φωτογραφίες. Οι μυρωδιές ήταν μεθυστικές: φανταστείτε το άρωμα από χίλια τριαντάφυλλα, γιρλάντες από γιασεμί και εκατοντάδες μπουκέτα από λωτούς μέσα σε ασημένια βάζα και κρυστάλλινα μπολ. Τα κεριά φώτιζαν θεατρικά των χώρο. Το πάτωμα του Grand Palais ήταν στρωμένο με ροδοπέταλα, άμμο από την Ινδία και γυαλιστερές πούλιες. Οι σαστισμένες διευθύντριες των μεγαλύτερων περιοδικών μόδας ξέχασαν ότι θα παρακολουθούσαν ένα σόου μόδας και ήθελαν να καταβροχθίσουν τα πάντα (κάτι τέτοιο στον κόσμο της μόδας, όπου φαγητό θεωρείται ένα ποτήρι σαμπάνιας και δύο καναπεδάκια, αποτελεί το θαύμα των Χριστουγέννων). Οταν εμφανίστηκε η θεά Στέλλα Τέναντ στην πασαρέλα με το πρώτο outfit, όλοι μασούσαν ανενδοίαστα τα bhajis (ινδικά τηγανητά τυροπιτάκια) με κρεμμύδια. Το ετήσιο και πλέον καθιερωμένο από το 2003 σόου Metiers d Arts είναι ένας φόρος τιμής στους «καλλιτέχνες» του οίκου, τους Lemarie και Lesage (ο δεύτερος αποχαιρέτησε για πάντα την οικογένεια της Chanel αφήνοντας πρόσφατα την τελευταία του πνοή), οι οποίοι ενώ κάποτε πάσχιζαν ως ανεξάρτητοι προμηθευτές της βιομηχανίας της ραπτικής, αποτελούν πλέον κομμάτι της ιστορίας του οίκου και της οικογένειας της Chanel. Η κολεξιόν, ως συνήθως, πιο ακριβή από τα ευκολοφόρετα prêt a porter αλλά πιο προσιτή από τις couture τουαλέτες και εμπνευσμένη από τις πόλεις που λατρεύει ο Κάιζερ. Στο παρελθόν είδαμε αφιερώματα στη Μόσχα, στο Λονδίνο και τη Σανγκάη. Φέτος ο συρμός του Καρλ σταμάτησε στη Βομβάη και επιβίβασε την ηθοποιό Φρίντα Πίντο (καθισμένη στην πρώτη σειρά) για να θαυμάσει το πάντρεμα της γαλλικής φινέτσας με την ινδική πολυτέλεια. Οι φήμες ότι οι Ινδές πέταξαν τα σάρι και ντύθηκαν μετά το σόου με τουΐντ σακάκια παραμένουν ανεπιβεβαίωτες. Τα μοντέλα περπάτησαν στην πασαρέλα με τα χαρακτηριστικά σακάκια Chanel, αλλά σε αποχρώσεις του χρυσού και με χρυσοποίκιλτες αλυσίδες να τα στολίζουν. Τα βελούδινα παλτό της συλλογής (θύμιζαν εκείνα των Beatles, της χίπικης περιόδου) ήταν ραμμένα στο χέρι με ασημένια γυαλιστερά κεντήματα που συναντάμε στα ινδικά χαλιά. Φαρδιές φούστες ήταν φορεμένες πάνω από δερμάτινα κολάν και δεμένες στο στυλ των dhotis (παραδοσιακών ινδικών). Τα γεμάτα ημιπολύτιμες πέτρες μπαρόκ κολάρα είχαν την τιμητική τους στολίζοντας τις χρυσές γεμάτες πούλιες (κεντημένες στο χέρι) τουαλέτες, ενώ δεν έλειψαν και τα σαλβάρια. Τα ινδικά salwar kameez μεταφράστηκαν ως παντελόνια με τουνίκ. Η λέξηκλειδί της κολεξιόν ήταν «σιφόν». Ενώ οι ορκισμένες φασιονίστας θα επενδύσουν στα κοσμήματα bindis που στολίζουν το μέτωπο, οι υπόλοιπες κοινές θνητές θα ευχαριστήσουμε τον Καρλ που επέλεξε φλατ παπούτσια. Θετικά σχολιάστηκε η εμφάνιση μάνας και κόρης Λε Μπον (της Γιασμίν στα 47 και της Αμπερ, μόλις 22 Μαΐων) στην πασαρέλα. Ας πιούμε ένα mango lassi στην υγεία του μετρ Λάγκερφελντ και αυτής της anti-crisis γαλλογερμανικής συμμαχίας.

14 14 Πρώτο Θέμα Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Οι ουρές για το σουβλάκι του «μάστορα» Κώστα, το πιο καυτερό της Αθήνας, φτάνουν μέχρι την εκκλησία Το gay friendly «Rooster» του Γρηγόρη Βαλλιανάτου φοράει τα γιορτινά του και μεταμορφώνεται στο κλαμπάκι της πλατείας Η Βελγίδα σεφ του «Mama Roux» Sandra Berten φτιάχνει σπιτική μαγιονέζα που γίνεται ανάρπαστη O Γιώργος Χαμακιώτης με ζογκλερικές κινήσεις ετοιμάζει τα καλύτερα κοκτέιλ του κέντρου στο ανεπιτήδευτα κυριλέ «Tailor Made» Η ΠΑΡΕΪΣΤΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΝΑΓΚΑΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΟΥΣ ΓΝΩΣΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΝΑ ΔΙΑΒΟΥΝ ΤΑ ΑΠΟΡΘΗΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΩΝΑΚΙΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΨΑΞΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ «BOOZE» Τo «Tailor Made» είναι ένα μαγαζί με νεοϋορκέζικο αέρα που έγινε στέκι των εναλλακτικών γιάπηδων του κέντρου

15 Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 15 Το «Κολωνάκι» των εναλλακτικών Τo μποέμικο «Throubi» κουβαλά το άρωμα των Σπετσών στη νέα πιάτσα του κέντρου Αγία Ειρήνη: πάμε πλατεία (ξανά!) Το καλύτερο κεμπάπ της πρωτεύουσας, ο πιο φρέσκος καφές στην πόλη, ένας Αμερικανός παντρεμένος με την εγγονή του Μυριβήλη που φέρνει τον αέρα της Νέας Ορλεάνης στο τραπέζι και εναλλακτικοί επώνυμοι που πίνουν ανενόχλητοι τα κοκτέιλ τους Το αθηναϊκό downtown αποτάσσεται το glamour φορώντας το διονυσιακό πνεύμα της απόλαυσης Της Ζωής Δημητρίου Στο νέο downtown πίνεις τα ποτά σου δίπλα στον Νίκο Παπαδάκη, στη Δήμητρα Ματσούκα, στη Λήδα Ματσάγγου, και τον Αλέκο Συσσοβίτη. Τόσο name dropping πού αλλού θα το βρεις; T α καλύτερα πράγματα σε αυτή την πόλη, όλα όσα κάνουν την καθημερινότητά μας πιο όμορφη, ανέμελη και χαρούμενη είναι καλά κρυμμένα μυστικά, γνωστά σε μυημένα enfants gates. Το μαγαζί με τα καλύτερα σουβλάκια που σου θυμίζει ταβέρνα με λαδόκολλα στον Εύοσμο («Κώστας»), το φθηνό φαγάδικο με πιάτα που όμοιά τους συναντάς στο Ανατολικό Λονδίνο στις κουζίνες των μεταναστών («Mama Roux»), τα μπαράκια με τα καθαρά ποτά που θα δεις όλο το σινάφι των εναλλακτικών ηθο- ποιών, τραγουδιστών, δημοσιογράφων, μουσικών («Tailor Made», «Throubi»), το νέο it στέκι που σου θυμίζει Βερολίνο («Faust»): αυτό είναι το νέο πρόσω- πο της πλατείας Aγίας Ειρήνης που μας αρέσει να ρεμβάζουμε όλο και πιο πολύ. Το mouth to mouth έχει δουλέψει τόσο πολύ ώστε οι υπάλληλοι της Δημοτικής Αστυνομίας δεν προλαβαίνουν να γράφουν κλήσεις στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στον πεζόδρομο της Αγίας Ειρήνης, που στη συγκεκριμένη περίπτωση λες «ν αγιάσει το χέρι τους». Η πλατεία Αγίας Ειρήνης, κοντά στην Αιόλου, έχει πολλά πρόσωπα: μια εκκλησία με ιστορικό χαρακτήρα που οι Βαυαροί βασιλείς πήγαιναν για να κοινωνήσουν, γκέι καφέ, χίπικα εστιατόρια, κυριλέ μπαράκια και κιμπάρικες σουβλακερί. Αν έχεις πολλά αγόρια φίλους που αγαπούν άλλα αγόρια, είναι σίγουρο ότι την πλατεία σ τη σύστησαν όταν σε κερνούσαν καφέ στο «Μαγκαζέ» και σουβλάκι στον «Κώστα» πριν από πέντε χρόνια. Σίγουρα στο παρελθόν δεν ήταν η πλατεία όπου θα ντυνόσουν υπερπαραγωγή όπως σήμερα, επειδή θα πιεις τα ποτά σου δίπλα στον Νίκο Παπαδάκη, στη Δήμητρα Ματσού- κα, στη Λήδα Ματσάγγου, στον Αλέκο Συσσοβίτη και σε άλλους αναγνωρίσιμους ηθοποιούς που βλέπεις σε κα- θημερινές σειρές, αλλά ποτέ δεν συγκρατείς τα ονόματά τους. Η παρεΐστικη πλατεία που ήξεραν τα κορίτσια των περιοδικών, οι συντάκτες των free press και οι γραφίστες των εφημερίδων ανάγκασε πρόσφατα ακόμη και τους γόνους γνωστών εφοπλιστικών οικογενειών να διαβούν τα απόρθητα όρια του Κολωνακίου και να ψάξουν για πάρκινγκ κοντά στο «Booze» με σηκωμένους τούς γιακάδες των Armani υποκαμίσων τους (εννοείται, με τα αρχικά τους στις μανσέτες). Στο κυριλέ «Tailor Made», που φέρει έναν νεοϋορκέζικο αέρα (κάτι τα golden boys που συζητούν ακόμα για διακοπές στον Μαυρίκιο και το Ντουμπάι, κάτι τα κοστούμια των 30sth δικηγόρων που ανάβουν το τσιγάρο στη συνοδό με τις πέρλες, μπορεί και τα κοκτέιλ με ονόματα Pornstar Martini και Responsible Accident), θα δεις αυτό που λέμε «καλό κόσμο» - εννοώντας όμορφους, καλοντυμένους, σχετικά πλούσιους, καλλιτέχνες, επώνυμους. Αν προτιμήσεις την αυλή του, τις πρωινές ώρες θα απολαύσεις έναν από τους καλύτερους φρεσκοκαβουρδισμένους καφέδες της Αθήνας (σαν του «Da Capo» ένα πράμα). Το γειτονάκι του, ονόματι «Throubi», με το οποίο συστεγάζονται σε αριστοκρατικό κτίριο του Τσίλερ, φέρνει στην Αθήνα τον μποέμ αέρα των Σπετσών. Είναι το στέκι εργένηδων του κέντρου, νεαρών ζευγαριών, ποδηλατών, χύμα ανθρώπων που λατρεύουν να κυκλοφορούν με All Star και να βγάζουν βόλτα τον σκύλο. Οι ιδιοκτήτες του, Αργυρώ και Αντώνης (με ορλοφική καταγωγή παρακαλώ), αγαπούν τη δημιουργική αταξία και τις θεματικές βραδιές με κλασική μουσική. Οι μόνιμοι κάτοικοι εξέφρασαν παράπονα αρχικά για την κοσμοσυρροή στην πλατεία, αλλά με τον φωτισμό της περιοχής χάρη στις νέες αφίξεις καθάρισε ένας δρόμος που μύριζε κάτουρο και συγκέντρωνε χρήστες ναρκωτικών. Ακριβώς απέναντι, στο «Rooster», η εικόνα είναι κομμάτι πιο κλαμπίστικη, με φωτογενές και καλογυμνασμένο κοινό τα βράδια και χαλαρή gay friendly διάθεση τα πρωινά. Τις πιο ωραίες ιστορίες θα σας τις διηγηθεί ο John Higgins του νεοφερμένου στα πέριξ εστιατορίου «Mama Roux». O Αμερικανός από το Σαν Φρανσίσκο ερωτεύτηκε την Ελληνίδα καθηγήτριά του Ελένη Μυριβήλη στο Columbia, εγγονή του Στρατή Μυριβήλη και μετέπειτα σύζυγό του και μετακόμισαν αρχικά στη Μυτιλήνη. Ο δρόμος, ωστόσο, τους έβγαλε στην Αθήνα, και συγκεκριμένα στην Αιόλου, για να προσφέρουν καθημερινά γκουρμέ πιάτα με μεσογειακό άρωμα σε τιμές τόσο οικονομικές που σε αναγκάζουν να επιστρέφεις ξανά και ξανά. Η Βελγίδα σεφ Sandra Berten, πρώην σύζυγος διπλωμάτη και πρώην ιδιοκτήτρια της γκαλερί «Τhisisnotagallery», σερβίρει τα πιο ονειρεμένα φαλάφελ του κέντρου με αλατοπίπερο τις μελωδίες της Νέας Ορλεάνης. Κάπως έτσι, η πλατεία που επισκεπτόταν η μαμά σου για να αγοράσει λουλούδια και υφάσματα από τις αποθήκες άλλαξε πρόσωπο. Η μεταμόρφωσή της σε στέκι που πηγαίνεις με τους φίλους σου για street party που δεν σταματά ποτέ είναι σίγουρα αυτή που της ταιριάζει γάντι

16 16 Πρώτο Θέμα Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Ο Γιάννης Ξανθούλης έχει περάσει απ όλα τα στάδια της γραφής, την οποία υπηρετεί χρόνια τώρα φανατικά είτε ως δημοσιογράφος, είτε ως συγγραφέας, είτε ως δημιουργός θεατρικών κειμένων. Επίσης είναι γνωστός και για τις ραδιοφωνικές του εκπομπές - με αυτή την παιχνιδιάρικη φωνή που μας έκανε πάντα παρέα νωρίς τα απογεύματα, τις ώρες δηλαδή που άλλοτε σέρβιραν το πρώτο γλυκό και άκουγαν γρατζουνισμένους δίσκους, όπως ακριβώς συνηθίζουν να κάνουν στα άκρως νοσταλγικά βιβλία του οι ήρωές του ο ποιητής της καθημερινότητας «Προσπαθώ να μην προσαρμοστώ και να παραμείνω εξοργισμένος» Μετά την επιτυχημένη μεταφορά του «Τανγκό των Χριστουγέννων» στον κινηματογράφο, ο συγγραφέας του εξακολουθεί και παραμένει ο πνευματικός άνθρωπος που μιλάει για τα απωθημένα μας, την καθημερινότητά μας, αλλά και την Ελλάδα που όλοι αγαπάμε και νοσταλγούμε μέσα από τις σελίδες του... Συνέντευξη στην Τίνα Μανδηλαρά Δ εν ξέρω πραγματικά κανέναν φίλο μου που να μην έχει αρρωστημένη σχέση με τον Ξανθούλη. Να μην έχει συνδέσει τα βιβλία του με κάποια στιγμή τη ζωής του - άνθρωποι ηττημένοι από τις στιγμές και ταυτόχρονα βαθύτατα γενναίοι, που μπορεί να ονειρεύονται τα πιο ανείπωτα πάθη τρώγοντας γλυκό του κουταλιού. Ξέρουν άλλωστε και οι ίδιοι ότι είναι δυνάμει λογοτεχνικοί ήρωες - ειδικά όταν πέφτουν στα χέρια του ποιητή της καθημερινότητας Γιάννη Ξανθούλη. Του συγγραφέα που απενοχοποίησε την έννοια «μπεστ σέλερ», πηγαίνοντας κόντρα στα σύνδρομα των λογοτεχνικών κριτικών και εξακολουθώντας να παίζει στην κορυφή των αναγνωστικών προτιμήσεων, ίσως γιατί παραμένει ταυτόχρονα αθεράπευτα αληθινός και ποιητικός. Αυτές τις μέρες ο αγαπημένος συγγραφέας ζει μία ακόμα επιτυχία μέσα από τη μεταφορά του «Τανγκό των Χριστουγέννων» στο σινεμά - κι ας λένε μερικοί ότι δεν μοιάζει με το βιβλίο του (το λέω κι εγώ, το ομολογώ). Δεν μπορώ λοιπόν να μην τον ρωτήσω τη γνώμη του για την ταινία: «Παρακολούθησα την ταινία κι εγώ σαν θεατής - γι αυτό και δεν θέλω να κάνω συγκρίσεις με το βιβλίο. Σαν καλός μέσος θεατής που θέλει να διασκεδάσει - και όχι να πλήξει». Ο κόσμος αγάπησε την ταινία, όπως είχε αγαπήσει και το βιβλίο, και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να φανταστείς αλλιώς τα βιβλία του Ξανθούλη παρά ως κινηματογραφικά στιγμιότυπα ποτισμένα με κάθε λογής σουρεαλιστικές παρεκτροπές. Οπως ακριβώς τα φαντάζεσαι και μέσα από αγαπημένους ήχους και μουσικές - του λέω ότι κατά τύχη άκουγα ένα CD, τους Pink Martini & Saori Yuki, και μου έφερνε στον νου διαρκώς εικόνες από τα βιβλία του. Εκείνος πάλι προτιμά τον Μάνο Χατζιδάκι. «Ο Μάνος Χατζιδάκις κυκλοφορεί μέσα μου εδώ και μισό αιώνα - το λιγότερο. Ομως, σκέφτομαι ότι οι πιο συνεπείς ήχοι στα βιβλία μου είναι οι φυσικοί. Οι σιωπές, οι ανάσες, τα βήματα, ο αέρας, τα σφυρίγματα των τρένων. Ενδεχομένως και το βασικό θέμα του Μισέλ Λεγκράν από τις Ομπρέλες του Χερβούργου». Τον ρωτάω ποιο άλλο βιβλίο του θα φανταζόταν να γίνεται ταινία. «Θα ήθελα να δω τον Θείο Τάκη σε εικόνες, όσο δύσκολη κι αν είναι η μεταφορά του στο

17 Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 17 Ισχυρές δόσεις νοσταλγίας συνοδεύουν το «Τανγκό» σινεμά. Εποχή του 50, μετεμφυλιακά ήθη, Αθήνα της ανασυγκρότησης, επίπλαστη ξεγνοιασιά στα ταβερνεία και στα ελαφρά θέατρα, άνθρωποι αλωμένοι από το πένθος, αλλά και παράφοροι έρωτες. Το Τανγκό είχε -νομίζω- καλό αστέρι παρά τις αμηχανίες του. Γρήγορο γύρισμα, θαυμάσια φωτογραφία, μουσική, ερμηνείες και υγρασία. Πολύ διαφορετική υγρασία από τις υγρασίες και τις ομίχλες άλλων πολυβραβευμένων ταινιών, γιατί η υγρασία δεν βγαίνει μόνο από το ντεκόρ αλλά και από τους ήρωες». «Είμαστε τα απωθημένα μας» Πόσο δίκιο έχει όταν μιλάει γι αυτή την ποτισμένη από υγρασία ατμόσφαιρα του βιβλίου. Μια υγρασία που διαπερνά με διαφορετικό τρόπο άλλα βιβλία του - δεν είναι τυχαία και η ομίχλη που φαντάζομαι να τυλίγει την τελευταία του ηρωίδα, την Πελαγία. Είναι η ίδια μουντάδα που βλέπουμε να περιβάλλει την καθημερινότητά μας τελευταία - το νιώθουμε όλοι στο πετσί μας. Κατά πόσο όμως έχει αγγίξει τον μονίμως ονειροπόλο Ξανθούλη η κρίση; «Προσπαθώ να μην προσαρμοστώ και να μείνω εξοργισμένος. Είμαι σίγουρος πως το κράτος μάς εξαθλιώνει και μας αντιπαραθέτει για παρηγοριά τούς ακόμη πιο εξαθλιωμένους μετανάστες και τους εισαγόμενους ήρωες μιας νέας Οπερας της πεντάρας. Γιατί εμείς, αν μη τι άλλο, μπορεί να έχουμε ταπεινωθεί, ΑΛΛΑ παραμένουμε Ελληνες, τρομάρα μας!». Τονίζει το «ΑΛΛΑ» και επιμένει ότι πρέπει να γραφτεί με κεφαλαία, σαν να εμμένει με πάθος σ αυτό το στραπατσαρισμένο ελληνικό εγώ, χωρίς εθνικιστικές φωνασκίες, με αυτή την αγάπη όμως για τα μικρά, ελληνικά και αγαπημένα. Τα «χρηστικά μας αξεσουάρ», όπως τα είχε αποκαλέσει κάποια στιγμή σε ένα κείμενό του: «λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό» μαζί με το αναγνωστικό του Δημοτικού κι όλα αυτά που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Ο Ελληνας βρίσκει πάντα τρόπο να ονειρεύεται, να φαντάζεται πως είναι πρωταγωνιστής σε άλλη ταινία, όπως η ηρωίδα από το τελευταίο βιβλίο του, η Πελαγία, που φανταζόταν ότι πετάει πάνω από την πόλη. Η ίδια βέβαια θα προτιμούσε -ακριβώς επειδή γεννήθηκε κουτσή- να είναι πρωταγωνίστρια σε πίνακα του Σαγκάλ (τους χαρακτηριστικούς με τους «ιπτάμενους» ανθρώπους). Τον ρωτάω ωστόσο πού θα κατοικούσε ο ίδιος - αν δεν κατοικούσε σε πίνακα του Σαγκάλ. «Στους πίνακες της Ειρήνης Ηλιοπούλου που είναι μία από τις πιο ευφάνταστες και ταλαντούχες Ελληνίδες ζωγράφους. Φυσικά δεν θα μου έπεφτε άσχημα να βρισκόμουν σε κάποια γωνιά των έργων των αισθησιακών οριενταλιστών του 19ου αιώνα». Προς το παρόν πάντως ο Γιάννης Ξανθούλης κατοικεί στο κέντρο της Αθήνας, και σίγουρα όσοι τριγυρνούν στην πόλη θα τον έχουν πετύχει να περπατά σε κάποιο δρομάκι της. Του λέω ότι τον έχω συνδέσει με την Αθήνα όχι μόνο λόγω των αναφορών στην αγαπημένη του πόλη (η άλλη αγαπημένη του είναι αυτή της καταγωγής του, η Αλεξανδρούπολη), αλλά και με την εικόνα του περιπατητή που έχω στο μυαλό μου κάθε φορά που τον πετυχαίνω στο κέντρο. Τι μπορεί όμως να τον ξαφνιάζει ακόμη σε αυτή την περιπλάνηση; «Ανακαλύπτω πόσο περιφρονούμε αυτή την πόλη αφήνοντάς τη στους νεοβανδάλους, στην αδιαφορία των φριχτών αρχόντων μας, στη θλιβερή νομιμοποίηση του γκραφίτι και αναρωτιέμαι αν αγαπά πια κανείς την Αθήνα. Ανακαλύπτω και υποψιάζομαι ότι επίτηδες εγκατέλειψαν το κέντρο στις συμμορίες, στη χυδαιότητα και στην εξαθλίωση, που αρνούνται να δουν οι συνήγοροι της αερολογίας». Προφανώς μιλάει για τους πολιτικούς τούς οποίους απεχθάνεται - όπως ακριβώς και κάθε Ελληνας πολίτης. Είχε δηλώσει άλλωστε ότι δεν μπορεί να αντιληφθεί τις ακραίες δεξιές θέσεις, αλλά ούτε και τον «Ρομπέν της ευαισθησίας», όπως είχε αποκαλέσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Για τον Ξανθούλη άλλωστε δεν μετράνε οι στατιστικές, μόνο οι βαθιές ευαισθησίες, οι αληθινές πράξεις, αυτές που βγαίνουν από δειλά ή θαρραλέα -πάντως σίγουρα όχι αδιάφορα- στόματα και όχι από ξύλινους ανθρώπους. Ισως γιατί ο ίδιος δεν κατάλαβε ποτέ τίποτε άλλο από το ότι είμαστε καμωμένοι από σάρκα της σαρκός μας, γεμάτοι μεγάλα όνειρα και άπιαστες εικόνες, ατελείς και απόλυτοι, αληθινοί και αντιφατικοί. Γι αυτούς μιλάει στα βιβλία του - για εμάς τους ίδιους και την άπιαστη αλήθεια μας. Τελικά, κύριε Ξανθούλη, είμαστε τα απωθημένα μας; «Ελπίζω πως ναι. Μόνο αυτά και λίγη γαρνιτούρα από αυτό που λέγεται πραγματικότητα».

18 18 Πρώτο Θέμα Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Υακίνθη Παπαδοπούλου Η ταλαντούχα κόρη του Λευτέρη Παπαδόπουλου Η Υακίνθη με τον πατέρα της Λευτέρη Παπαδόπουλο Τα παιδικά χρόνια, η Μελίνα, η επιτυχία, η αποτυχία, οι διάσημοι γονείς, το «σιχαμερό» βύσμα, η αγάπη για το θέατρο... και τα πέντε παιδιά! Της Ρομίνας Ξύδα

19 Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 19 «Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ, ΠΑΡΟΤΙ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΕ ΑΦΟΡΗΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗ ΒΙΩΝΕΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ, ΠΟΛΥ ΒΑΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΞΥΠΝΑΝΕ ΜΝΗΜΕΣ, ΣΑΝ ΝΑ ΖΩΝΤΑΝΕΥΟΥΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ. ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΕΜΕΙ» ρχές της δεκαετίας του 80. Σε κάποιο χωριό της Μυτιλήνης, ένας από τους μεγαλύτερους στιχουργούς της χώρας «σκαρώνει» για τη μονάκριβή του ένα A από τα ωραιότερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ. «Γυμνό» από πολιτική χροιά, απαλλαγμένο από πόνο, πλασμένο από «ξερή», ατόφια αγάπη, για ένα πλάσμα που του χάρισε τον κόσμο για να γίνει o κόσμος του: «Οταν λέει η Υακίνθη σ αγαπώ πολύ, πέφτουν οι παλιοί σοβάδες του φτωχού μου κόσμου κι από τα γυμνά ντουβάρια μπαίνει η ανατολή να ντυθεί το φως μου...». Τα χρόνια περνούν και η μικρή κληρονομεί από εκείνον το δαιμόνιο χιούμορ του, τη συναισθηματική του ευφυΐα κι εκείνη τη σπιρτόζα γλυκοθλιμμένη ματιά... Τα παιδικά μάτια, η Μελίνα Μερκούρη και ο μονόδρομος της τέχνης Ραντεβού στην Πειραιώς, στο θέατρο «Δίπυλον». Ανοίγει διάπλατα πόρτες, κουίντες, παράθυρα και σκηνές για να «βολευτώ» όπου νιώσω καλύτερα. «Είσαι ίδια ο πατέρας σου!» της λέω κι εκείνη χαμογελάει συνωμοτικά: «Μη μου το λες αυτό! Προτιμώ να μοιάζω στη μητέρα μου για την οποία ο Λευτέρης έλεγε ότι υπήρξε η ομορφότερη γυναίκα της Θεσσαλονίκης και πως από εκείνη πήρα την ομορφιά κι από εκείνον τη γλύκα...». Αυτό το πλάσμα μού αρέσει. Απαλλαγμένο από κάθε μορφή σνομπισμού και μπολιασμένο με αγάπη, δεν γίνεται να μη σου αρέσει. Μιλάει ανθρώπινα, κανονικά, χωρίς κλισέ και εστέτ μπουρδολογίες. Εχει ένταση, παλμό και αμέτρητα διαστήματα σιωπής, σαν μελωδία που θέλεις να ξανακούσεις: «Αν πρέπει να ξεχωρίσω ένα κομμάτι του πατέρα μου, ένα κυρίαρχο συναίσθημα που έδενε πάντα την κοινή μας διαδρομή, αυτό είναι η αδυναμία του ενός προς τον άλλον. Οπως θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, θα ήθελα να τον είχα χορτάσει λίγο παραπάνω. Ο σωτήρας της σχέσης μας ήταν ο κύριος που ανακάλυψε το fax χαρίζοντάς μου τον Λευτεράκη πίσω. Επιτέλους! Ο μπαμπάς δεν θα πάει πάλι στη δουλειά. Ο μπαμπάς θα μείνει σπίτι και θα στείλει το κείμενο με fax! Αυτή ήταν η ευτυχία μου!». Μία ευτυχία απαλλαγμένη από κενά και στερητικά σύνδρομα χάρη στη μητέρα της Υακίνθης, τη σκηνοθέτιδα Ράια Μουζενίδου: «Η μαμά προσπαθούσε πάντα να κρατάει ελεγχόμενη την παρουσία της δίπλα μου, παρότι ήταν μια γυναίκα με μεγάλο ταλέντο και απεριόριστες δυνατότητες. Απέρριπτε προτάσεις, διέκοπτε τις πρόβες για να με θη- Η Υακίνθη με τη μητέρα της Ράια Μο λάσει, με έπαιρνε δίπλα της σε θέατρα και παραστάσεις, με διάβαζε, με παρακολουθούσε, με ανέστησε». Φέρνω στο μυαλό μου τον εκρηκτικά γλυκό παλιό μου γείτονα, τον λαϊκό δημιουργό με την κοφτερή, ποιητική ματιά και την απλοϊκή ψυχή, το ασπρόμαυρο ταμπεραμέντο του μεγαλύτερου ίσως στιχουργού της χώρας: «Ο πατέρας μου έχει μία προσωπικότητα που εμπερικλείει μέσα της τα πάντα: ένταση, ευαισθησία, νεύρο, τρυφερότητα. Από εκείνον έχω κληρονομήσει τον αυθορμητισμό, την αγάπη για τη λογοτεχνία και την... ακαταστασία του. Το ότι γεννήθηκα σ αυτήν την οικογένεια πιστεύω πως συντέλεσε σε μεγάλο βαθμό στο να γίνω ηθοποιός. Από μωρό έτρεχα μαζί με τη μαμά στις πρόβες, παρακολουθούσα, μιμούμουν, ζήλευα. Η ανάγκη μου να γίνω ηθοποιός ξεκίνησε από ένα αίσθημα ζήλιας: τα κοστούμια, η ένταση, η συγκίνηση, τα προσωπεία, το χειροκρότημα. Οταν μεγαλώνεις σε ένα τέτοιο σύμπαν, είναι σχεδόν αδύνατον να φανταστείς τη ζωή σου σε άλλους γαλαξίες». Από το σπίτι του Λευτέρη Παπαδόπουλου και της Ράιας Μουζενίδου θα περάσει όλο το enfant gate του σύγχρονου Πολιτισμού. Στα μάτια της Υακίνθης ωστόσο θα ξεχωρίσει και θα κυριαρχήσει μόνο μία μορφή, αυτή της Μελίνας Μερκούρη: «Η Μελίνα ήταν ίνδαλμα. Μία προσωπικότητα φωτεινή, δοτική, ισοπεδωτική. Από τις γυναίκες εκείνες που σπάνια συναντάς». Το καλλιτεχνικό ζύμωμα που είχε επιτευχθεί στο σύμπαν της μικρής Υακίνθης την οδηγεί με επιτυχία στο τμήμα Θεατρολογίας της Φιλοσοφικής Αθηνών: «Η εισαγωγή μου στο τμήμα Θεατρολογίας ήταν έκπληξη για όλους και ιδιαίτερα για τον πατέρα μου, αφού δεν ήμουν ιδιαίτερα επιμελής ως μαθήτρια. Να φανταστείς πως όταν βγήκαν τα αποτελέσματα τηλεφώνησε στο υπουργείο Παιδείας και τους ρώτησε: "Σίγουρα πέρασε η κόρη μου; Μα δεν διάβαζε! Είμαι βέβαιος ότι έχει γίνει κάποιο λάθος! Μέχρι τώρα έλεγα ότι είναι μόνο κούκλα. Από εδώ και στο εξής θα λέω ότι είναι και έξυπνη!"». Ταυτόχρονα με την εισαγωγή της στη Θεατρολογία η Υακίνθη δίνει εξετάσεις και στο Εθνικό. Περνάει στην πρώτη φάση και κόβεται στη δεύτερη. Απογοητεύεται, αποφασίζει να μην ξαναδώσει και γράφεται στη Σχολή Βεάκη, για να ζήσει τα πιο έντονα, τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής της... Ο επαγγελματικός αγώνας, το ελπιδοφόρο αύριο... και τα πέντε παιδιά! Στάση στα επαγγελματικά. Η απέχθειά της για το μέσον, το βύσμα και το προσόν «κόρη διασήμου» την έκαναν να παλέψει σκληρά: «Μόλις τελείωσα τη σχολή δούλεψα στο Δίπυλον βοηθώντας στα πάντα. Ποτέ δεν ζήτησα χάρη. Με τις χάρες έρχεσαι σε δύσκολη θέση και φέρνεις και τους άλλους σ αυτήν. Συγχρόνως με τον βοηθητικό μου ρόλο έκανα μια γύρα σε εταιρείες παραγωγής, άφησα βιογραφικά και δεν ξαναπάτησα. Θεωρούσα ότι το να ξαναχτυπήσω τις ίδιες πόρτες δεν θα σήμαινε τίποτα παραπάνω από ένα ακόμα πλήγμα στον εγωισμό μου. Σήμερα πιστεύω ότι εκείνη η στάση μου ήταν λάθος. Οτι θα έπρεπε να το παλέψω περισσότερο». Η συνέχεια εμπεριείχε θέατρο, μία τηλεοπτική συμμετοχή στα «Ιχνη», έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στο πρώτο ελληνικό ιντερνετικό σίριαλ dikiasou.com, bar theater και πολύ Ντοστογέφσκι. Κάποια στιγμή, η Υακίνθη γνωρίζει τον Δημήτρη Αποστόλου, ο οποίος την οδηγεί στην πρώτη της επαφή με το λεγόμενο εμπορικό θέατρο με το έργο «Σουίτα στο Πλάζα» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ρήγα, ενώ από τον Φεβρουάριο θα συμμετάσχει στη ρομαντική κομεντί «Το αμάρτημα της μητρός μου», που θα προβάλλεται στον ANT1: «Το επαγγελματικό μου αύριο δεν με φοβίζει απλώς. Με τρομοκρατεί. Το μόνο παρήγορο είναι ότι η κατάσταση είναι το ίδιο δύσκολη για όλους. Το να έχεις συνοδοιπόρους είναι μεγάλη υπόθεση, πόσο μάλλον όταν η διαδρομή είναι γεμάτη ανασφάλεια, άγχος και αβεβαιότητα. Ολοι μαζί στο ίδιο καράβι είμαστε, κι έχω μια αισιοδοξία ότι θα το βγάλουμε το ταξίδι». Τι άποψη έχει ωστόσο γι αυτό το ταξίδι τρικυμίας ο Λευτέρης Παπαδόπουλος; «Ο πατέρας μου, παρότι έχει ζήσει αυτόν τον τόπο σε αφόρητες καταστάσεις, τη σημερινή κρίση τη βιώνει αφόρητες, πολύ βαριά και πολύ πιο έντονα από εμάς. Είναι σαν να ξυπνάνε μνήμες, ου σαν να ζωντανεύουν φαντάσματα του χθες. Το αίσθημα ευθύνης απέναντι στην οικογένειά του τον κάνει να βλέπει ειδήσεις και να τρέμει!». Σταματάω τις ερωτήσεις. Τα καλούπια με ένα κορίτσι όπως η Υακίνθη είναι άλλωστε περιττά. Ανάβω τσιγάρο, βάζω κι άλλον καφέ και την απολαμβάνω σε έναν μονόλογο ζωής - αληθινής, ντόμπρας και καλά καμωμένης: «Το Δίπυλον είναι το δεύτερο σπίτι μου, στο οποίο ωστόσο δεν είμαι ακόμη έτοιμη να κατοικήσω. Οσο περίεργο κι αν σου ακουστεί, διακατέχομαι από ένα περίεργο άγχος: το άγχος του να με προσλαμβάνουν. Οταν με πήραν στο Σουίτα στο Πλάζα, ήμουν πανευτυχής, διότι ένιωσα πως αναγνωριζόταν η αξία μου, ότι κέρδισα κάτι με το σπαθί μου. Ο πρώτος ρόλος δίπλα στη μητέρα μου δεν θα σήμαινε για εμένα τίποτα μπροστά σ ένα ρολάκι. Μπορεί να είναι λάθος, αλλά έτσι είμαι. Εχω ανάγκη να νιώσω αυτόνομη. Ποτέ δεν με ένοιαξε να γίνω σταρ, να με αναγνωρίζουν στον δρόμο και να παίρνω πολλά χρήματα. Εκείνο που με ένοιαζε είναι οι άνθρωποι του χώρου να με εκτιμούν και να με επιλέγουν. Την ευτυχία την ανακαλύπτω στη δουλειά μου και στα απλά πράγματα: μια βόλτα με το ποδήλατο, οικογένεια, ταξίδια, φίλοι, "κάστορες και ποντίκια", δυο-τρεις λέξεις σ ένα κομμάτι χαρτί κάθε φορά που με κατακλύζουν έντονα συναισθήματα. Ως μαθήτρια, πίστευα πως λίγο μετά τα 20 θα έχω παντρευτεί και ότι στα 27 θα έχω πέντε παιδιά. Σήμερα, το όριο μεγάλωσε και τα παιδιά μειώθηκαν. Παρ όλα αυτά, εκείνο το παιδικό όνειρο μένει ακόμη το ίδιο: ένα σπίτι, πολλά παιδιά, μια ευτυχισμένη οικογένεια: το μόνο πράγμα που μας κρατάει ενωμένους, ευτυχισμένους και ζωντανούς...». Μουζενίδου

20 20 Πρώτο Θέμα Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 Η «Δίκη του Χένρι Κίσινγκερ», το βιβλίο που αποκάλυψε τον ρόλο του πρώην Αμερικανού ΥΠΕΞ στην Κύπρο «Γιατί ο Θεός δεν είναι μεγάλος», το βιβλίο που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από τους πιστούς του Ισλάμ Ο διάσημος συγγραφέας Μάρτιν Εϊμις βρισκόταν πάντα στο πλευρό του. Εδώ με τα «βλαστάρια» τους, τον Λούις, γιο του Μάρτιν, και τον Αλέξανδρο, γιο του Κρίστοφερ ταμπέλα διανοούμενος-σταρ δεν ταιριάζει σε πολλούς. Αναμφίβολα την καθιέρωσε ως όρο εκείνος: με τη σπινθηροβόλα σκέψη του που δεν άφηνε ποτέ ήσυχο κανέναν, Η με τα ολοζώντανα κείμενά του, γραμμένα, πολλές φορές, με ματωμένα χέρια και λιωμένα πουκάμισα. Ο Κρίστοφερ Χίτσενς, ο οποίος έφυγε από τη ζωή την περασμένη βδομάδα, δεν ήταν από αυτούς που θα έβλεπες να μιλάει περισπούδαστα για αφηρημένες θεωρίες: γι αυτόν οι ήρωές του είχαν ζήσει τις πιο σκληρές όψεις της ζωής (μεγάλο πρότυπό του υπήρξε ο Τζορτζ Οργουελ), είχαν πολεμήσει με ένα ξεσκισμένο παντελόνι (Τσε Γκεβάρα) και δεν είχαν φοβηθεί να πάνε υπαρξιακά κόντρα εκεί που κόβει το μαχαίρι. Και τον ίδιο, η αλήθεια είναι, το ίδιο μαχαίρι τον είχε κόψει απότομα, πολλές φορές. Οι φίλοι του από την Αριστερά, όπου κάποτε ανήκε ως τροτσκιστής, του έκοψαν την καλημέρα όταν υποστήριξε την εισβολή του Μπους στο Ιράκ. Εχθρούς είχε σίγουρα πολλούς - τους επεδίωκε κιόλας ως οπαδός κάθε φύσης «διαξιφισμών». Αμέτρητοι ωστόσο ήταν και οι φίλοι του. Ο γνωστός συγγραφέας Μάρτιν Εϊμις παρέμεινε μέχρι τέλους κάτι περισσότερο από αδελφός του - όπως και ο ΜακΓιούαν ή ο Ρουσντί, τον οποίο είχε φιλοξενήσει σπίτι του όταν τον καταδίωκαν για να τον λιντσάρουν οι ισλαμιστές. Τους φίλους του τους υποστήριζε με πάθος ο Χιτς -όπως τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά-, αλλά και τις διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις και την ανένταχτη σκέψη που φρόντιζε να εκφράζεται σε υπερβολικό βαθ- Η αυτοβιογραφία του Κρίστοφερ Χίτσενς Το μόνο που υπηρέτησε πιστά ο Χίτσενς ήταν οι λέξεις. Σε όλα τα υπόλοιπα παρέμεινε ανένταχτος Ενας αμετανόητος φιλέλληνας Από τον λόφο της Ακρόπολης μέχρι τα αστραφτερά γραφεία του «Vanity Fair», υπάρχει μια τεράστια γραμμή που χαρακτηρίζει την κομμένη απότομα ζωή του Χίτσενς, γεμάτη από πολέμους, αλησμόνητα δημοσιογραφικά κείμενα και μυθιστορηματικές στιγμές. Και φυσικά τη μεγάλη του αγάπη για τη χώρα μας Της Τίνας Μανδηλαρά