ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ. sd Σάββατο 18 - Κυριακή 19 Ιουνίου Tιμολέων Κόκκινος: Ο δάσκαλος - υπόδειγμα της Ομογένειας

Transcript

1 ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ sd Σάββατο 18 - Κυριακή 19 Ιουνίου 2011 Tιμολέων Κόκκινος: Ο δάσκαλος - υπόδειγμα της Ομογένειας

2 2 ΠΡΟΣΩΠΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Tιμολέων Κόκκινος: Ο δάσκαλος - υπόδειγμα της Ομογένειας Του Σταύρου Μαρμαρινού Το γκρέμισμα από τη βροχή ενός τοίχου στο φτωχικό τους σπίτι στα Νικιά της Νισύρου, έγινε η αιτία για να ξεσπιτωθεί η οικογένεια του Τιμολέοντα Κόκκινου. Ηταν τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και δεν υπήρχαν τα χρήματα για να επισκευαστεί. Ετσι, οι γονείς του πήραν αυτόν και τα αδέλφια του και νοίκιασαν ένα άλλο σπίτι στο χωριό. «Το να είσαι παιδί και να αναγκαστείς να φύγεις από το σπίτι που γεννήθηκες, επειδή έριξε η βροχή έναν από τους τοίχους και δεν μπορούσαν οι γονείς σου να τον διορθώσουν, ελλείψει χρημάτων, μου άφησε ένα τραύμα στην ψυχή», είπε με έναν κόμπο στη φωνή ο κ. Κόκκινος, μιλώντας στο «Περιοδικό» του «Εθνικού Κήρυκα» και συνέχισε: «Δεν είχαμε οικονομική ευχέρεια και θυμάμαι ότι και εγώ και τα αδέλφια μου, πολλές φορές περπατούσαμε ξυπόλητοι, χωρίς παπούτσια». Η ζωή του συνδέθηκε στα χρόνια που ακολούθησαν, με τα παιδιά. Σπούδασε δάσκαλος, δίδαξε για χρόνια σε σχολεία και σήμερα είναι διευθυντής του Ελληνικού Απογευματινού Σχολείου της κοινότητας του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια. Ολοι τον αγαπούν, τον σέβονται και τον εκτιμούν και είναι πολλοί εκείνοι που δεν τον προσφωνούν με το όνομά του, αλλά τον φωνάζουν, σε ένδειξη τιμής, «Δάσκαλε»! Ο κ. Κόκκινος είχε ανακηρυχτεί «Εκπαιδευτικός της Χρονιάς 2007» από τον «Εθνικό Κήρυκα» και τιμήθηκε σε ειδική εκδήλωση στα κεντρικά γραφεία της εφημερίδος, παρουσία επισήμων και άλλων παραγόντων. Φεύγοντας από τη Νίσυρο με την οικογένειά του, ο επόμενος σταθμός για τον νεαρό Τιμολέοντα, ήταν η Ρόδος και μετά τον περίμενε η μακρινή Αμερική στην οποία και ρίζωσε. Ο κ. Κόκκινος είναι το τέταρτο από τα έξι παιδιά του Δημητρίου και της Καλλιόπης Κόκκινου, το γένος Μονογενή. Δύο από τα αδέλφια έφυγαν από τη ζωή πριν από χρόνια, δύο είναι στην Αμερική και δύο στην Ελλάδα. «Θυμάμαι ότι εγώ και τα αδέλφια μου, λόγω της ιταλικής κατοχής, δεν πήγαμε αμέσως στο Ελληνικό Σχολείο από την πρώτη τάξη», είπε. «Οταν όμως απελευθερώθηκαν τα νησιά μας και πήγαμε στο Σχολείο, επειδή είχαμε προχωρημένη ηλικία, μας έβαλε ο δάσκαλός μας, ο κ. Γιαννάκης που ήταν πολύ φημισμένος, σε μεγάλες τάξεις. Και καταφέραμε μέσα σε δύο χρόνια να συμπληρώσουμε τις υπόλοιπες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου, να διακριθούμε και μετά να συνεχίσουμε τις σπουδές μας στο Γυμνάσιο. Επειδή, όμως, η Νίσυρος δεν είχε ολοκληρωμένο Γυμνάσιο και Λύκειο Παραδοσιακό φύλλο δουλεμένο με μεράκι από τους ειδικούς της ζύμης Krinos Foods, LLC., Northern Blvd. LIC, NY το βιβλίο είναι φίλος (718) Ο κ. Κόκκινος είχε ανακηρυχτεί «Εκπαιδευτικός της Χρονιάς 2007» από τον «Εθνικό Κήρυκα» και τιμήθηκε σε ειδική εκδήλωση στα κεντρικά γραφεία της εφημερίδος.

3 ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣΩΠΑ 3 Σε γενική συνέλευση του Συλλόγου και της Ομοσπονδίας των εκπαιδευτικών. Από αριστερά, ο Συντονιστής Εκπαίδευσης, Γεώργιος Βληκίδης, η πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Στέλλα Κοκόλη, ο Τιμολέων Κόκκινος και η Ανδριάνα Φιλιώτη. Ο κ. Κόκκινος υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου Εκπαιδευτικών «Ο Προμηθεύς», και γενικός γραμματέας στο πρώτο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Ελληνοαμερικανών Εκπαιδευτικών. Στον αγαπημένο μας πατέρα και παππού Τιμολέοντα Κόκκινο τότε, πήγαμε για να αρχίσουμε τις Γυμνασιακές μας σπουδές στη Ρόδο, όπου έμενε ο μεγάλος μας αδελφός, ο Νίκος. Τότε αυτός δούλευε στη Ρόδο, στο μεγαλύτερο ξενοδοχείο όχι μόνο της Δωδεκανήσου, αλλά και της Μεσογείου, το γνωστό Ξενοδοχείο των Ρόδων. Ο Νίκος ανέλαβε να μας πάρει κοντά τη μητέρα μου και τα αδέλφια μας. Ο πατέρας μας, έμεινε στη Νίσυρο γιατί ήταν καλός επιπλοποιός και είχε πολύ δουλειά, αλλά μετά ήλθε κι αυτός κοντά μας. Στη Ρόδο αρχίσαμε τις σπουδές μας στο γνωστό Βενετόκλειο Γυμνάσιο. Η μητέρα μας είχε όλη τη φροντίδα στο σπίτι και τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια μας, φρόντιζαν για τα έξοδα της συντήρησής μας». Μετά το Βενετόκλειο φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Ρόδου, την οποία και τελείωσε με Αριστα. Τη στρατιωτική του θητεία έκανε στην Ελλάδα ως έφεδρος αξιωματικός. Πριν φύγει για την Αμερική υπηρέτησε ως δάσκαλος σε δημόσια σχολεία για τέσσερα χρόνια. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ήλθε για μετεκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, απ όπου έλαβε το πτυχίο του B.S. Ο κ. Κόκκινος είχε στην Αμερική τρεις θείους οι οποίοι είχαν φέρει νωρίτερα τον μεγαλύτερο αδελφό του, Νίκο, και για τους οποίους μιλά με τα καλύτερα λόγια και με ευγνωμοσύνη. «Τον πρώτο χρόνο που έφθασα στην Αμερική, ο μεγάλος αδελφός μου δεν με άφησε να δουλέψω», είπε ο κ. Κόκκινος. «Ο ίδιος πριν με έγραψε στο Κολούμπια για να κάνω μετεκπαίδευση στα Παιδαγωγικά, αφού, προηγουμένως, έκανα σπουδές για να μάθω την αγγλική γλώσσα. Ολα τα έξοδά μου, τα ανέλαβε αυτός. Αυτός ανέλαβε τις σπουδές, αλλά και τη συντήρησή μας». Στην Αμερική δίδαξε στην αρχή στο Ημερήσιο και στο Απογευματινό Σχολείο της κοινότητας του Αγίου Σπυρίδωνος στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια από το 1969 μέχρι το 1974 στο Ημερήσιο Σχολείο του Καθεδρικού της Αγίας Τριάδος. Από το 1974 εργάστηκε στο σχολικό σύστημα της κοινότητας του Αγίου Δημητρίου Αστόριας ως υπεύθυνος Ελληνικών στο Δημοτικό του Ημερήσιου Σχολείου. Από το 1996 μέχρι και σήμερα είναι διευθυντής του Ελληνικού Απογευματινού Σχολείου της Κοινότητας. Υπηρέτησε, παράλληλα, ως υπεύθυνος του Νισυριακού Ελληνικού Σχολείου για 25 χρόνια. «Το σχολείο του Αγίου Δημητρίου το αγάπησα και το αγαπώ, γιατί με κάλεσε όχι μόνο για να διδάξω σ αυτό, αλλά και να λάβω διοικητική ευθύνη», είπε ο κ. Κόκκινος. «Ηταν μια εκτίμηση αυτού του μεγάλου και φημισμένου σχολείου προς εμένα. Το σχολείο του Αγίου Δημητρίου αποτελεί παράδειγμα για τα ομογενειακά σχολεία. Είναι το μόνο ελληνικό σχολείο που έχει ολοκληρωμένο πρόγραμμα από το Προνηπιαγωγείο μέχρι και την 12η τάξη. Το σχολείο αυτό πέρασε δυσκολίες και πολλοί έλεγαν ότι δεν θα μπορέσει να αντέξει οικονομικά. Και Συνέχεια στη σελίδα 4 Αισθανόμαστε απέραντη χαρά και βαθειά συγκίνηση για τη μεγάλη και εξαίρετη τιμή που σου κάνει η μεγάλη και έγκριτη εφημερίδα της Ομογένειας «Εθνικός Κήρυξ». Είμαστε πολύ χαρούμενοι, αλλά και υπερήφανοι γι αυτό. Είμαστε τυχεροί και ευλογημένοι από το Θεό που σ έχουμε πατέρα μας και παππού. Ησουν πάντα ένας ιδανικός σύζυγος, στοργικός πατέρας και καλότατος παππούς. Αγαπητός απ όλους για την καλοσύνη σου, το ακέραιο του χαρακτήρα σου, και τη μεγάλη προσφορά σου σ αυτό που λέγεται Ελληνική Παιδεία και ελληνοαμερικάνικη κοινότητα. Μέριμνα και φροντίδα και των δυο γονιών μας να μεγαλώσουμε σωστά, να μορφωθούμε και να γίνουμε σωστοί στη ζωή και στην κοινωνία. Πατέρα μας και παππού σ αγαπάμε πολύ. Ο Θεός να σ έχει καλά και να προσφέρεις ακόμη στη ζωή. Τα παιδιά σου Ελένη και Νίκος Τηλιακός Καλλιόπη και Τάσος Τσόπελας Συγχαρητήρια Τα εγγόνια Θεολόγος και Τιμολέων Αναστασία και Γιώργος

4 4 ΠΡΟΣΩΠΑ NISYRIAN SOCIETY OF NEW YORK Ltd. Ο ΝΙΣΥΡΙΑΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ συγχαίρει τον κ. ΚΟΚΚΙΝΟ για τη δίκαιη αναγνώριση που του γίνεται από την ελληνοαμερικανική μας κοινότητα, και η οποία στην παρούσα στιγμή εκφράζεται μέσα από την εφημερίδα τού Ελληνισμού, τον «Εθνικό Κήρυκα». Η μακρόχρονη αφοσίωσή του στην ελληνική εκπαίδευση τιμά όλους μας. Παράλληλα με την υπερηφάνεια για τη μεγάλη προσφορά του δικού μας Νισύριου δασκάλου αισθανόμαστε, πάρα πολλοί από εμάς, ευεργετημένοι από το επίπονο μορφωτικό έργο που μας παρείχε ως δάσκαλος, είτε μέσα από το παλιό Νισυριακό Σχολείο στο οποίο δίδασκε και διηύθυνε για πολλά χρόνια ή από το κοινοτικό σχολείο του Αγίου Δημητρίου. ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Tιμολέων Κόκκινος: Ο δάσκαλος - υπόδειγμα της Ομογένειας Συνέχεια από τη σελίδα 3 όμως μεγαλούργησε. Είχε πάντα και καλούς εκπαιδευτικούς και καλά προγράμματα». Με τη μετέπειτα σύζυγό του, την αείμνηστη Στάσα (Αναστασία) ο κ. Κόκκινος που ζούσε τότε στη Νέα Υόρκη, παντρεύτηκε στην Ελλάδα. Η οικογένειά του γνώριζε την οικογένειά της η οποία έμενε στη Ρόδο. Είχε τελειώσει κι αυτή το Βενετόκλειο Γυμνάσιο στη Ρόδο. Με τη σύζυγό του, απέκτησε δύο κόρες, την Ελένη Τηλιακού και την Καλλιόπη Τσόπελα. Η κάθε μία του χάρισε από δύο εγγόνια, το Θεολόγο, την Αναστασία, το Γιώργο και τον Τιμολέοντα. Η Ελένη είναι εκπαιδευτικός, ενώ η Καλλιόπη σπούδασε Λογιστικά. Η Στάσα ήταν μια ιδανική σύζυγος, όπως λεει ο ίδιος ο κ. Κόκκινος, στοργική μητέρα και υπέροχος άνθρωπος, αγαπητή απ όλους. Αγαπούσε ιδιαίτερα τη μουσική, τα λουλούδια, το ψάρεμα, τη μαγειρική και πάνω απ όλα, τα παιδιά και τους ηλικιωμένους. Ο κ. Κόκκινος ομολογεί ότι εκείνος που τον ενέπνευσε να γίνει εκπαιδευτικός ήταν ο πρώτος του δάσκαλος στη Νίσυρο. «Ηταν ένας σοφός άνθρωπος και με εντυπωσίασε, γιατί όχι μόνο μετάδιδε γνώσεις στα παιδιά, αλλά μας έμαθε να έχουμε ήθος και να είμαστε υπεύθυνοι», είπε. «Τον θαυμάζαμε σαν υπεράνθρωπο. Αυτό το πράγμα με ενέπνευσε να γίνω κι εγώ δάσκαλος και να μεταδίδω γνώσεις στα παιδιά». Ποτέ του ο κ. Κόκκινος δεν μετάνιωσε που έγινε δάσκαλος. «Μπορεί, βέβαια, να μην αξιώθηκα να κάνω τις περιουσίες που κάνουν άλλοι οι οποίοι ασχολούνται με επιχειρήσεις», πρόσθεσε ο κ. Κόκκινος. «Ομως, νοιώθω ικανοποιημένος που μπόρεσα από τη θέση του δασκάλου να διδάξω στα παιδιά να είναι σωστοί άνθρωποι, μορφωμένοι και με αγάπη για την πατρίδα». Για πρώτη φορά διορίστηκε ως δάσκαλος στην Κεφαλονιά, όπου δίδαξε για τέσσερα χρόνια, πριν έλθει για μετεκπαίδευση στην Αμερική, όπου και παρέμεινε τελικά. «Με ευχαριστούσε να είμαι δάσκαλος και έβρισκα ικανοποίηση στη διδασκαλία», τόνισε ο κ. Κόκκινος. «Ενοιωθα ότι ήμουν ολοκληρωμένος, ότι ήμουν γεμάτος. Οταν έφευγα από το σχολείο και πήγαινα στο σπίτι, ένοιωθα ότι έκανα κάτι Ο κ. Κόκκινος είναι για όλα τα μέλη τού Νισυριακού Συλλόγου υπόδειγμα και πιστεύουμε ότι η επίδρασή του ήταν θετικότατη στη ζωή πάρα πολλών Ελληνοαμερικανών. Εκ μέρους όλων των Νισυρίων και για το Διοικητικό Συμβούλιο, Ο πρόεδρος Κώστας Σφακιανός Η Γραμματέας Αθηνά Σαρή Με την σύζυγό του, Στάσα. Ηταν ιδανική σύζυγος, όπως λεει ο κ. Κόκκινος, στοργική μητέρα και αγαπητή απ όλους.

5 ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣΩΠΑ 5 ΑΡΧΕΙΟ: «Ε.Κ.» Σε εκδήλωση της Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας στη Ν.Y. Από αριστερά, οι: Τιμολέων Κόκκινος, Αλέκος Ρωμαίος, π. Απόστολος Κουφαλλάκης, Ματίνα Κουτσού, πρόεδρος, Κώστας Ηλιάδης και Σοφία Κουτσού. Οι γονείς του κ. Κόκκινου και από αριστερά, τα αδέλφια του, Μιχάλης, Μάνος, Νίκος, Αννα, Τιμολέων και Γιώργος. Συμμετέχουμε στη μεγάλη χαρά και συγκίνηση του αδελφού και θείου μας Τιμολέοντα Κόκκινου αλλά και όλης της οικογένειάς μας για τη μεγάλη και εξαιρετική τιμή που του κάνει η μεγάλη και έγκριτη εφημερίδα της Ομογένειας «Εθνικός Κήρυκας» στο ένθετο της Κυριακάτικης έκδοσης της Ιουνίου σπουδαίο». Πριν λίγες μέρες, ο κ. Κόκκινος παραβρέθηκε στην εκδήλωση που οργανώθηκε από την Ομοσπονδία Ελληνοαμερικανών Εκπαιδευτικών και το Σύλλογο Ελλήνων Δασκάλων Νέας Υόρκης «Ο Προμηθεύς» στο Πολιτιστικό Κέντρου του αρχιεπισκοπικού καθεδρικού ιερού ναού της Αγ. Τριάδος στο Μανχάταν. Κατά την εκδήλωση αυτή τιμήθηκαν επιτυχημένοι ομογενείς οι οποίοι υπήρξαν μαθητές ελληνικών σχολείων. Στην πραγματικότητα, με τον τρόπο αυτό τιμήθηκαν οι ίδιοι οι δάσκαλοι οι οποίοι τους είχαν όλους αυτούς μαθητές. Γι αυτό και η ονομασία της εκδήλωσης ήταν «Τιμή στο Δάσκαλο». Εκεί ήταν συγκινημένος, παρουσιάζοντας παλαιούς μαθητές του και ο κ. Κόκκινος. «Ενοιωσα μεγάλη υπερηφάνεια και ικανοποίηση την ημέρα εκείνη, γιατί ήταν εκεί παλαιοί μαθητές μου που είναι σήμερα διακεκριμένοι άνθρωποι, όπως ο γερουσιαστής Μιχάλης Γιάνναρης, η πρώτη Ελληνοαμερικανίδα βουλευτής της Νέας Υόρκης, Αραβέλλα Σιμωτά, η ιατρός και πανεπιστημιακή καθηγήτρια Σούζη Τομοπούλου, το υψηλόβαθμο στέλεχος των Τάιμς της Ν. Υόρκης, Γιώργος Καλογεράκης κ.ά. Ο Καλογεράκης ήταν μαθητής μου στο πρώτο ελληνικό σχολείο που δίδαξα στην Αμερική και ήταν της κοινότητας του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ουάσιγκτον Χάιτς. Ακόμα και ο Μητροπολίτης Νέας Ιερσέης, Ευάγγελος, ήταν μαθητής μου στο σχολείο του Αγίου Σπυρίδωνα. Μαθητές μου είναι ακόμα πάρα πολλοί επιτυχημένοι και γνωστοί ομογενείς. Πολύ συχνά έρχονται κοντά μου μερικοί και μου λένε με ικανοποίηση ότι υπήρξαν παλαιοί μαθητές μου. Ε, αυτό είναι συγκινητικό για εμένα και με κάνει υπερήφανο. Και ακόμα πιο συγκινητικό είναι το ότι πολλοί σημερινοί μαθητές μου, είναι παιδιά παλαιών μαθητών μου. Πολλοί από τους παλαιούς μαθητές που συναντώ σήμερα μου λένε με εκτίμηση, ότι μπορεί να ήμουν αυστηρός δάσκαλος, αλλά ήμουν σωστός». Τι σημαίνει για τον κ. Κόκκινο να είναι κανείς δάσκαλος και μάλιστα ομογενής δάσκαλος; Μήπως οι τελευταίοι έχουν να παίξουν μεγαλύτερο ρόλο και έχουν μεγαλύτερες ευθύνες, όταν διδάσκουν στα παιδιά της Ομογένειας; «Ο δάσκαλος, γενικά, είναι σαν τη λαμπάδα που καιει και φωτίζει. Συνέχεια στη σελίδα 6 Η αποδοθείσα αυτή εξαιρετική αναγνώριση και τιμή στο αδελφό και θείο μας εκφράζει τη μακρόχρονη και καρποφόρο υπηρεσία και προσφορά του στο χώρο της Ελληνικής Παιδείας αλλά και της εν γένει κοινωνικής ζωής της ελληνικής Ομογένειας Αμερικής. Εμείς, εδώ στη Γενέτειρα, είμαστε αληθινά υπερήφανοι όχι μόνο για τον αδελφό και θείο μας αλλά και για όλους τους ομογενείς που προοδεύουν και διαπρέπουν στην ξένη χώρα και τιμούν την καταγωγή και το ελληνικό τους όνομα. Θερμά συγχαρητήρια Τα αδέλφια Μιχάλης και Αμαλία Κόκκινου Μάνος και Ελένη Κόκκινου Τα ανίψια Μιχάλης και Σμάρω Κόκκινου Δημήτρης και Ανδριάνα Κόκκινου Ελένη και Νίκος Κορναρόπουλος Καλλιόπη και Μιχάλης Μιχαλάκης

6 6 ΠΡΟΣΩΠΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Tιμολέων Κόκκινος: Ο δάσκαλος - υπόδειγμα της Ομογένειας Συνέχεια από τη σελίδα 5 Συνάντηση εκπαιδευτικών με τη γενική πρόξενο, Αγη Μπαλτά (στη μέση). Αριστερά της, οι: Τιμολέων Κόκκινος και Βασιλική Φιλιώτη, πρόεδρος «Προμηθέα» και δεξιά της, οι: Στέλλα Κοκόλη, πρόεδρος Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών και Γεώργιος Βληκίδης, Συντονιστής Εκπαίδευσης. Από τότε που πέθανε ο πατέρας μου, πριν από 13 χρόνια, στάθηκα τυχερός γιατί δίπλα μου ήταν και είναι ο θείος μου Τιμολέων Κόκκινος. Ο θείος μου αντιπροσωπεύει όλες τις αξίες και τις αρετές που μας είχε γαλουχήσει ο πατέρας μου, Νίκος. Φωτίζει το μυαλό και τη γνώση του παιδιού», απάντησε. Είναι αυτός που καλλιεργεί χαρακτήρες και πλάθει ψυχές. Είναι πραγματικά, η λαμπάδα που καίει. Λιώνει, αλλά δίδει φως και ζωή στους άλλους. Οσο για τον ομογενή εκπαιδευτικό, θέλω να πω ότι πραγματικά έχει μεγαλύτερη ευθύνη από το δάσκαλο της γενέτειρας. Γιατί εδώ στο εξωτερικό, οι συνθήκες μόρφωσης είναι πολύ διαφορετικές και πιο δύσκολες. Εδώ, τα παιδιά ζουν σε μια χώρα η οποία είναι ένα μεγάλο χωνευτήρι. Και για να κρατήσεις αυτά τα παιδιά κοντά στη γλώσσα μας, την παράδοσή μας, στον πολιτισμό μας, θα πρέπει να δουλέψει ο δάσκαλος πιο σκληρά. Θα πρέπει να κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν τη γλώσσα, γιατί η πρώτη τους γλώσσα είναι η Αγγλική. Αυτή μιλούν και στο αμερικανικό σχολείο και με τους φίλους τους, ακόμα και στο σπίτι τους. Αυτό το πράγμα δείχνει ότι ο δάσκαλος με τους ομογενείς μαθητές, πρέπει να καταβάλλει μεγαλύτερη προσπάθεια. Οχι μόνο να χρησιμοποιεί απλούς τρόπους διδασκαλίας για να μεταφέρει στο παιδί αυτά Συνέχεια στη σελίδα 8 Η κόρη του κ. Κόκκινου, Ελένη με το σύζυγό της, Νίκο Τηλιακό και τα παιδιά τους, Θεολόγο και Τιμολέοντα σε εκδρομή. Η αγάπη του θείου Τιμολέοντα για ολόκληρη την οικογένειά του είναι ασύγκριτη. Πάντοτε η οικογένειά του είναι πρώτη και όλα τα άλλα έπονται. Οπου κι αν πάω, όπου κι αν σταθώ συναντώ ανθρώπους που μου λένε ότι είχανε έναν δάσκαλο στο Ελληνικό σχολείο που είχε το ίδιο όνομα με μένα. Κι εγώ με περηφάνεια απαντώ. «ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ» Συγχαρητήρια Θείε Τιμολέων Τζίμι, Ντίνα, Νίκος, Ζωή και Σμαραγδή-Αννα Κόκκινου Αγαπητέ μας Τιμολέων, εκφράζουμε την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μας για την πολυετή προσφορά σου προς την Ομογένεια ως αγωνιστής μιας ζωής ολόκληρης στον στίβο του πνεύματος. Πάντα άξιος! Τα εξαδέλφια σου Νίκος και Μαίρη Μηνά Στον ταγό της Παιδείας και της Ορθοδοξίας σε αυτόν που όλοι οφείλουν το ευ ζην στον ακραιφνή εκπαιδευτικό και άξιο επιστήμονα Τιμολέοντα Κόκκινο εγώ και η πρεσβυτέρα μου αναφωνούμε «άξιος». Και στον «Εθνικό Κήρυκα» συγχαρητήρια για την εκλογή. Πρεσβύτερος Αναστάσιος Διακοβασίλης και πρεσβυτέρα Μαρία.

7 ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣΩΠΑ 7 Αγαπητέ μας κ. Διαματάρη, Για μένα και την οικογένειά μου με τα δύο παιδιά μας ήταν ευχάριστη συγκυρία, χαρά, μα και πνευματική δικαίωση η τιμητική διάκριση που δίνεται στο δάσκαλό μας, τον δάσκαλο των παιδιών μας, τον δάσκαλο των εγγονών μας, το δάσκαλο όλων όσων ξέρουν, όσων εκτιμούν. Είναι ο δάσκαλος της Ομογένειας που όλοι τον έχουν ζήσει, τον έχουν δαφνοστεφανώσει με τα πολλαπλά ομογενειακά διπλώματα για το έργο του τιμωμένου που δεν είναι άλλος από τον κύριο Τιμολέοντα Κόκκινο. Οι περγαμηνές του τιμωμένου δεν είναι διδακτορικά διπλώματα. Είναι το απαύγασμα της αφοσίωσής του, στo ανώτατo λειτούργημα της διάπλασης του χαρακτήρα του ομογενούς παιδιού. Ο μισθός του, ο υλικός γλύσχρος τον καιρό που τον εγνώρισα. Η κατανόηση που έδειξε στα παιδιά, η υπομονή του, η φιλική του συμπεριφορά, η προσπάθειά του να εμφυτεύσει τις αθάνατες ελληνικές αρχές κέρδισε την αγάπη των παιδιών. Ενοιωσα συγκίνηση, υπερηφάνεια και χαρά όταν πριν τρεις μήνες στο ξενοδοχείο «Τροπικάνα» στο Ατλάντα Σίτι η κόρη μου Αμαλιά, ιατρός που μαθήτευσε και έμαθε Ελληνικά από τον κ. Τιμολέοντα Κόκκινο μιλούσε την γλώσσα της αγάπης, με τους εκατέρωθεν εναγκαλισμούς, με τη θύμηση της μαθητικής ζωής. Ο κ. Τιμολέων Κόκκινος συγκεντρώνει όλα τα χαρίσματα της φυλής μας που είναι η αρετή σαν το πολυτιμότερο απόκτημα στον άνθρωπο που με την δασκαλική του αγάπη στα παιδιά, τα μετουσιώνει και δίνει τα εχέγγυα στα παιδιά των ομογενών να γίνουν χρηστοί πολίτες, άριστοι οικογενειάρχες, καμάρι στους ομογενείς και οραματιστές προόδου στη φιλόξενή μας Αμερική, προωθώντας ό,τι το καλύτερο στη δημοκρατική χώρα που μας φιλοξενεί. Η συνεχείς ακάματος προσφορά του κ. Τιμολέοντα Κόκκινου στα δρώμενα, στον ομογενειακό χώρο, είναι ατελείωτη. Στην Ομοσπονδία Ελλήνων Εκπαιδευτικών, στην Δωδεκανήσιακή Ομοσπονδία, στο Σύλλογο Νισυρίων γενικός γραμματέας. Ετιμήθη το 2007 από τoν «Εθνικό Κήρυκα» ως δάσκαλος της χρονιάς. Το 2009 σαν εκπαιδευτικός από την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων. Τον τίμησε ο σύλλογος Ελληνοαμερικανικών Ιδιοκτήτων Ακινήτων. Ο σύλλογος γονέων του Απογευματινού Σχολείου «Αγίου Δημητρίου» Αστόριας. Μέλος της συγγραφικής ομάδας Πανεπιστημίου Κρήτης έγραψε μελέτες και άρθρα. Εκτός την αγάπη του για τα παιδιά, εφάρμοζε τη σωστή πειθαρχία για να πλάσει σωστούς χαρακτήρες και να μορφώσει τα παιδιά μας σωστά. Από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα τον εξετίμησα πρώτα σαν άνθρωπο και μετά σαν καλό δάσκαλο. Τον διακρίνει η ανθρωπιά του, ο ζήλος του για την Ελληνική Παιδεία, η εργατικότητα, η αφοσίωση και η συνέπειά του στη δουλειά του σαν δάσκαλος. Σαν χαρακτήρας ευθύς, ειλικρινής, έντιμος και αγαπητός από όλους. H προσφορά του είναι μεγάλη και δίκαια τον τιμάει η εφημερίδα μας «Εθνικός Κήρυξ», που ενώνοντας μαζί και την δική μας φωνή αναφωνούμε το ΑΞΙΟΣ! Οικογένεια Ιατρού Αναστασίου και Βασιλικής Κασαπίδη Τα παιδιά Ιατροί Σωτήρης, Ουρανία, Αμαλία, Σπύρος

8 8 ΠΡΟΣΩΠΑ Συνέχεια από τη σελίδα 6 Tιμολέων Κόκκινος: Ο δάσκαλος - υπόδειγμα της Ομογένειας ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ που θέλει να του μάθει, αλλά να του τα μεταφέρει με τρόπο ώστε να τα αγαπήσει. Γιατί, διαφορετικά, το έχασε το παιδί. Είναι δύσκολο». Σχετική είναι και η επόμενη ερώτηση: Γιατί πρέπει εμείς οι ομογενείς να κρατάμε την ελληνική γλώσσα; Ο κ. Κόκκινος απάντησε: «Εμείς εδώ οι ομογενείς βρισκόμαστε σε πολλούς πειρασμούς και σε πολλούς κινδύνους. Βρισκόμαστε μέσα σε μια μεγάλη κοινωνία που είναι ένα μεγάλο μωσαϊκό, μέσα σε πολλές φυλές, πολλές θρησκείες, πολλές ομάδες ανθρώπων και υπάρχουν πραγματικά πολλές Σειρήνες οι οποίες με κάθε τρόπο προσπαθούν να τραβήξουν τα παιδιά μας κοντά τους. Και για να κρατήσομε στις αγκαλιές μας, μέσα στους κόλπους της ελληνικής οικογένειας και της ελληνοαμερικάνικης κοινωνίας, θα πρέπει να προσπαθήσουμε πάρα πολύ. Εδώ οι κίνδυνοι είναι πιο μεγάλοι, γι αυτό και οι δυσκολίες είναι πιο πολλές που αντιμετωπίζει ο Ελληνας δάσκαλος. Γι αυτό, θα πρέπει η ελληνοαμερικανική κοινωνία μας, οι υπεύθυνοι αυτής της κοινωνίας, αλλά και η γενέτειρα να Συνέχεια στη σελίδα 10 Ευτυχής πατέρας. Ο κ. Κόκκινος με τις κόρες του, Καλλιόπη (αριστερά) και Ελένη. Πάντα μιλά με υπερηφάνεια γι αυτές που τον λατρεύουν. Η κόρη του κ. Κόκκινου, Καλλιόπη με το σύζυγό της, Αναστάσιο Τσόπελα, και τα παιδιά τους, Αναστασία και Γιώργο. ΙΟΝΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ Πολλά εγκάρδια συγχαρητήρια, ευχές και τιμή στον φίλο εκπαιδευττικό Τιμολέοντα Κόκκινο για την αφιερωματική τιμή που του γίνεται σε αναγνώριση της πολύχρονης και πολύτιμης προσφοράς του στη μεγάλη υπόθεση που λέγεται διδαχή της ελληνικής γλώσσας, της ιστορίας και της παράδοσης, δηλαδή της ίδιας της ψυχής του Ελληνισμού. Το λειτούργημα του δασκάλου είναι το κατεξοχήν λειτούργημα όλων των χρόνων και όλων των εποχών, διότι δεν στοχεύει απλώς στη συσσώρευση γνώσεων στο νου αλλά και στην καλλιέργεια και σμίλευση της ψυχής. Οι πολυπληθείς μαθητές και μαθήτριές του ήδη των ευγνωμονούν και θα τον ευγνωμονούν ες αεί. Εμείς, από την Ιόνιο Πολιτιστική Ομοσπονδία Αμερικής, τον ευχαριστούμε για τη συμμετοχή του στα δρώμενα της Ομοσπονδίας. Η συμβολή του είναι καθοριστική. Κάθε τιμή στον αξιοπρεπέστατο Τιμολέοντα Κόκκινο Ευάγγελος Διακογιάννης Whitestone, NY Εκ του Διοικητικού Συμβουλίου

9 ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣΩΠΑ 9 Στον αγαπητό μας εξάδελφο εκπαιδευτικό ΤΙΜΟΛΕΟΝΤΑ ΚΟΚΚΙΝΟ συγχαρητήρια και πολλές ευχές Οικογένεια Βασιλείου και Κούλας Τριανταφύλλου Αγαπητέ μας θείε Τιμολέων, είμαστε υπερήφανοι για το έργο σου ως εκπαιδευτικός που για 35 και πλέον χρόνια, με παραδειγματική αφοσίωση και αξιοπρέπεια επιτελείς και αγωνίζεσαι για την ελληνική γλώσσα και τον Πολιτισμό. Σε αγαπάμε και σου ευχόμαστε να συνεχίσεις το πολύτιμο έργο σου για πολλά πολλά χρόνια. Θερμά συγχαρητήρια στον αγαπητό μας συμπέθερο και άξιο εκπαιδευτικό Τιμολέοντα Κόκκινο για την αναγνώριση του πολυσήμαντου έργου και της προσωπικότητάς του από τον «Εθνικό Κήρυκα». Ο Τιμολέων Κόκκινος έχει αφιερώσει τη ζωή του στην παιδεία των Ελληνοπαίδων, στη διάπλαση χαρακτήρων με Ελληνική συνείδηση. Σου ευχόμαστε να είσαι καλά και να συνεχίζεις με τον ίδιο ζήλο. Οι συμπέθεροί του Θεολόγος και Ελένη Τηλιακού οικογενειακώς Τα ανίψια σου Ευάγγελος, Ανίτα, Γιώργος και Σίντνεϊ Μωραΐτη Πατήρ Δημήτριος, πρεσβυτέρα Φλώρα, Αρσενία και Χρυσούλα Μωραΐτη Στον αγαπητό μας νουνό και θείο Τιμολέοντα Κόκκινο αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και έπαινοι. Η προσφορά του στο χώρο της παιδείας είναι ανυπολόγιστη. Δίδαξε γενιές Ελληνοαμερικανών το πολυτιμότερο αγαθό, την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό. Θείε σε αγαπούμε και σου ευχόμαστε υγεία για να συνεχίσεις να μαθαίνεις Ελληνικά στα Ελληνόπουλα για πολλά χρόνια ακόμα Ο ανιψιός σου, πάτερ Τζιμ Κορδάρης, η ανιψιά σου και αναδεκτή σου Καλλιόπη Κορδάρη και τα παιδιά. Η Ομοσπονδία Ελλήνων Εκπαιδευτικών Αμερικής και ο Σύλλογος Ελλήνων Εκπαιδευτικών «Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ» συγχαίρουν τον δραστήριο και αξιοθαύμαστο Εκπαιδευτικό κ. Τιμολέοντα Κόκκινο ο οποίος είναι παράδειγμα προς μίμηση και έχει κερδίσει επί σειρά 35 και πλέον ετών την εκτίμηση όχι μόνο των μαθητών και γονέων αλλά και της Ομογένειας. Επίσης θερμά συγχαρητήρια στον κ. Αντώνη Η. Διαματάρη που υποστηρίζει τους εκπαιδευτικούς, τους εργάτες της Ελληνικής Παιδείας, ευχόμαστε πάντα επιτυχία στην εφημερίδα της Ομογένειας και στον κ. Κόκκινο έτη πολλά, καρποφόρα, αποδοτικά για να συνεχίζει το έργο του για το καλό της Ελληνικής μας Παιδείας. ΣΤΕΛΛΑ ΚΟΚΟΛΗ Πρόεδρος Ομοσπονδίας ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΦΙΛΙΩΤΗ Πρόεδρος Συλλόγου «Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ»

10 10 ΠΡΟΣΩΠΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Tιμολέων Κόκκινος: Ο δάσκαλος - υπόδειγμα της Ομογένειας Συνέχεια από τη σελίδα 8 προσέξουν αυτό τον δάσκαλο της Ομογένειας». Τα ελληνικά σχολεία στην Αμερική, βρίσκονται σε δρόμο φθοράς; Αντιμετωπίζουν κινδύνους διακοπής της λειτουργίας τους; Τον φοβίζει το μέλλον τους; «Για να είμαι ειλικρινής, με φοβίζει», απάντησε. «Με φοβίζει, γιατί υπάρχουν λόγοι που με κάνουν να φοβάμαι. Εχουμε πολλούς μεικτούς γάμους, πράγμα που σημαίνει ότι ο ένας από τους δύο γονείς δεν είναι ελληνικής καταγωγής και δεν κάνει την απαιτούμενη προσπάθεια για να πάει το παιδί του, ή το παιδί της στο ελληνικό σχολείο και να μάθει την ελληνική γλώσσα. Υπάρχουν περιπτώσεις που τα παιδιά αρχίζουν το ελληνικό σχολείο και μετά σταματούν, γιατί ο ένας γονιός επηρεάζει τον άλλο. Ετσι, πολλά παιδιά, ή δεν πηγαίνουν στα σχολεία μας, ή διακόπτουν τις σπουδές τους σ αυτά. Οι αρμόδιοι δεν κάνουν τις απαιτούμενες προσπάθειες που θα μπορούσαν να γίνουν. Τα τελευταία χρόνια, δεν έχουν ιδρυθεί καινούργια σχολεία, Απογευματινά, ή Ημερήσια. Η σχολή που υπήρχε παλαιότερα για να προετοιμάζει δασκάλες, κυρίως, αλλά και δασκάλους, δεν λειτουργεί πια. Από την άλλη, το Ελληνικό Κολέγιο δεν έχει μαθητές που θα τους προετοιμάσει για να γίνουν δάσκαλοι. Οι ιερείς, που είναι στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στο Μπρουκλάιν της Μασαχουσέτης, δεν είναι οι ομογενείς μαθητές μας οι οποίοι θα τελειώσουν τη Σχολή και θα διακατέχονται όχι μόνο από την Ορθόδοξη πίστη, αλλά και από την ελληνικότητα, που είναι απαραίτητη. Γιατί ένας που θα τελειώσει εκεί, θα γίνει κάποια στιγμή ιερατικώς προϊστάμενος σε μια κοινότητα. Πώς θα μπορέσει να βοηθήσει το Ελληνικό Σχολείο; Πως θα κάνει τα παιδιά να πάνε στο Ελληνικό Σχολείο, όταν ο ίδιος δεν ξέρει να επικοινωνήσει ελληνικά με τους γονείς; Θα πρέπει, επίσης, να πούμε ότι τελευταία δεν υπάρχει μετανάστευση για να φέρει καινούργιο αίμα από την Ελλάδα. Ο θεσμός με τις αποσπάσεις εκπαιδευτικών από την Ελλάδα, λίγο βοηθάει. Οπωσδήποτε, βοήθησε και εύχομαι να συνεχιστεί αυτός ο θεσμός, γιατί υπάρχει κάποιος φόβος να σταματήσει η αποστολή αν όχι όλων, τουλάχιστον κάποιων δασκάλων για τα κοινοτικά μας σχολεία. Υπάρχουν, λοιπόν, διπλές δυσκολίες και θα πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια γιατί όντως υπάρχουν κίνδυνοι. Υπάρχει το φάσμα κάποιας κρίσης της ελληνικής γλώσσας και γενικότερα των ελληνικών σχολείων». Συνέχεια στη σελίδα 12 Παλαιά ιστορική φωτογραφία, από τη συνάντηση ομογενών δασκάλων με τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Β. και Ν. Αμερικής, Ο κ. Κόκκινος (δεξιά) με μαθητές του σε εκδήλωση. Πίσω, στον αρχιερατικό θρόνο, διακρίνεται ο αείμνηστος αρχιεπίσκοπος Β. και Ν. Ιάκωβο, που διακρίνεται στο βάθος στη μέση του τραπεζιού. Δεύτερος από αριστερά, ο κ. Κόκκινος. Αμερικής, Ιάκωβος ο οποίος με υψωμένο το χέρι ευλογεί μαθητές και δασκάλους.

11 ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣΩΠΑ 11 Επίσκεψη εκπαιδευτικών και μαθητών στο τηλεοπτικό στούντιο του Δημήτρη Καστανά (καθήμενος, πρώτος αριστερά). Δίπλα του, ο κ. Κόκκινος και στην άκρη δεξιά, η νυν πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνοαμερικανών Εκπαιδευτικών, Στέλλα Κοκόλη. Τα τέσσερα εγγόνια του κ. Κόκκινου. Από αριστερά, οι: Γιώργος και Αναστασία Τσόπελα, και Θεολόγος και Τιμολέων Τηλιακός. Η οικογένεια συνεχίζεται. Τα αδέλφια του κ. Κόκκινου με τις συζύγους τους. Από αριστερά, οι: Μάνος, Ελένη, Τιμολέων, Στάσα, Νίκος, Ελένη, Μιχάλης, Αμαλία, Γιώργος και Πόπη. Με δασκάλες του Σχολείου της κοινότητας του Αγίου Δημητρίου, της Αστόριας, που δίδασκαν στις σχολικές εγκαταστάσεις της Αγίας Αικατερίνης. Στη μέση, μπροστά, καθήμενος ο κ. Κόκκινος. Χαρούμενες και αξέχαστες στιγμές της οικογένειας του κ. Κόκκινου. Η φωτογραφία είναι με συγγενείς κατά τη βάπτιση του μικρού εγγονού του, Γιώργου Τσόπελα. Ο κ. Κόκκινος με τη σύζυγό του, Στάσα και τις δύο κόρες τους, Καλλιόπη (αριστερά) και Ελένη, σε μια τρυφερή οικογενειακή σκηνή.

12 12 ΠΡΟΣΩΠΑ Tιμολέων Κόκκινος: Ο δάσκαλος - υπόδειγμα της Ομογένειας ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Συνέχεια από τη σελίδα 10 Ποιες συστάσεις στους γονείς και ποιες συμβουλές θα είχε προς τους μαθητές ο κ. Κόκκινος; «Θα αρχίσω πρώτα από τους γονείς της Ομογένειας, τους οποίους αγάπησα, όπως κι αυτοί μ αγάπησαν», απάντησε. «Εκτίμησαν την προσπάθεια, όχι μόνο τη δική μου, αλλά και των άλλων εκπαιδευτικών. Θέλω να τους ζητήσω, όχι μόνο να φέρνουν τα παιδιά τους στα ελληνικά σχολεία, είτε στα Ημερήσια, είτε στα Απογευματινά. Και πιο πολύ στα Απογευματινά, όπου και τα έξοδα είναι λιγότερα. Να τα βοηθούν τα παιδιά τους στο σπίτι όσο μπορούν, μιλώντας τους Ελληνικά. Γιατί, η πρώτη εκπαίδευση αρχίζει από το σπίτι. Η πρώτη γλώσσα είναι αυτή που μιλιέται στο σπίτι. Και αν το παιδί μάθει, αν όχι καλά Ελληνικά, τουλάχιστον κάποια, θα μπορέσει να τα συνεχίσει και στο σχολείο. Το σχολείο απλώς βελτιώνει τα Ελλη- Συνέχεια στη σελίδα 14 Ο κ. Κόκκινος (πίσω) με μικρές μαθήτριες του Σχολείου του Αγ. Δημητρίου, Αστόριας. Αριστερά και δεξιά, οι δασκάλες, Αννα Παπαγεωργίου και Βασιλική Γιούπη, αντίστοιχα. Ο Τιμ. Κόκκινος έφεδρος αξιωματικός στον Ελληνικό Στρατό. Χαιρετίζω και συγχαίρω τον Τιμολέοντα Κόκκινο ως δάσκαλο ως άνθρωπο και ως αξιόλογο Ελληνα για την αφοσιωσή του στα μεγάλα και ουσιώδη του Γένους, την υπόθεση της Ελληνικής Παιδείας, της Γλώσσας και του Πολιτισμού αλλά και για την έμπρακτη συμβολή του στα δρώμενα της Ομογένειας. Τον αγαπητό μου συμπέθερο Τιμολέοντα Κόκκινο συγχαίρω για την πολύτιμη προσφορά του στην Ελληνική Παιδεία. Tου εύχομαι υγεία για να χαιρόμαστε μαζί τα εγγονάκια μας. Η συμπεθέρα σου Νίκη Τσόπελα Astoria, NY Στον ΤΙΜΟΛΕΟΝTA ΚΟΚΚΙΝΟ τον μεγάλο ΔΑΣΚΑΛΟ της Ομογένειας εκφράζουμε το σεβασμό μας και την αγάπη μας. ΓIΩΡΓΟΣ και ΕΛΠΙΔΑ ΑΛΕΞΙΟΥ Με ιδιαίτερη εκτίμηση Σπύρος Hλία Μεζίτης, M.D., Ph.D rd Ave., Astoria, NY Tel.: (718)

13 ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣΩΠΑ 13 Συγχαρητήρια στον αγαπητό Τιμολέοντα Κόκκινο υπόδειγμα δασκάλου και εκπαιδευτικού που υπηρέτησε και υπηρετεί το σχολείο του Αγίου Δημητρίου Αστόριας για πολλά χρόνια πάντοτε με αγάπη και αφοσίωση Χρήστος Κοσοβίτσας και οικογένεια Συγχαρητήρια στον αγαπητό μου δάσκαλο Tιμολέοντα Κόκκινο για την αναγνώριση της προσφοράς του στο ιερό λειτούργημα του εκπαιδευτικού, αλλά και για την αφοσίωσή του στην Ομογένεια. Στο σκαπανέα και στυλοβάτη συμπατριώτη μου διακεκριμένο εκπαιδευτικό ΤΙΜΟΛΕΟΝΤΑ ΚΟΚΚΙΝΟ εύχομαι να είναι πάντα καλά και τον συγχαίρω με όλη μου την καρδιά για το σπουδαίο έργο που επιτελεί. Με εκτίμηση, Λούης Χατζημιχάλης από τη Βαλτιμόρη Στον πολυαγαπημένο μας θείο Τιμολέοντα Κόκκινο θερμά συγχαρητήρια. Το αξίζεις και είμαστε όλοι μας υπερήφανοι για όσα εχεις καταφέρει στην ζωή σου. Θείε Τιμολέον ήσουν πάντοτε και είσαι ένας εξαίρετος θείος. Σου ευχόμαστε υγεία και χαρά. Με πολλή αγάπη Τα ανήψια σου Βιολέτα, Βασίλης, Νίκος, Ελένη και Γιώργος Μαυράκης Τιμολέων, πάντα άξιος Σου εύχομαι υγεία και δύναμη Γιώργος Κίτσιος Συγχαίρω ολόθερμα και εγκάρδια το συμπατριώτη Δάσκαλο ΤΙΜΟΛΕΟΝΤΑ ΚΟΚΚΙΝΟ εκλεκτό μέλος τής απώτερης Νισυριακής οικογένειας, καταξιωμένο ομογενειακό και κοινωνικό παράγοντα, υποδειγματικό εκπαιδευτικό που γαλούχησε και διαπαιδαγώγησε ολόκληρες γενιές Ελληνοαμερικανών. Είναι η προσφορά του προσφιλέστατου Δασκάλου αξιέπαινη και υποδειγματική. Η αφοσίωση και το πάθος του στον ακατάλυτο ελληνικό πολιτισμό γενικά και στη γλώσσα μας ιδιαίτερα είναι το φωτοστέφανο που λαμπυρίζει σε ολόκληρο το διάβα της μακρόχρονης ευεργετικής του καριέρας. Αγαπητέ μου Δάσκαλε, να είσαι πάντα καλά και έτσι αδιάλειπτα και αταλάντευτα να μας καθοδηγείς στο δρόμο της Ελληνοπρέπειας και της Ελληνομάθειας. Με αγάπη και εκτίμηση, Γιώργος Ανδριώτης

14 14 ΠΡΟΣΩΠΑ Δεκέμβριος 1985, ο κ. Κόκκινος (δεξιά) με μαθητές του της 6ης τάξης του Σχολείου της κοινότητας Αγίου Δημητρίου της Αστόριας. Παρά τις αρχικές δυσκολίες, το σχολείο αυτό μεγαλούργησε και έγινε υποδειγματικό. Θερμά συγχαρητήρια Τιμολέων για την ανεκτίμητη προσφορά σου στα Ελληνικά Γράμματα όλα αυτά τα χρόνια Συνέχεια από τη σελίδα 12 νικά που αρχίζουν από το σπίτι και τα συντηρεί.»στα παιδιά μας, θα πρέπει να πω, να μη ξεχάσουν την ελληνική γλώσσα που έχουν μάθει, είτε στο σπίτι, είτε στο σχολείο, είτε, ακόμα, σε ένα δημόσιο σχολείο, όπου υπάρχει κάποιο ελληνικό πρόγραμμα. Να πηγαίνουν σ αυτό το πρόγραμμα. Να διαβάζουν ελληνικά βιβλία, να βλέπουν προγράμματα από την ελληνική τηλεόραση, να πηγαίνουν σε ελληνικές εκδηλώσεις, να τραγουδάνε και να χορεύουν ελληνικά. Γιατί όλα αυτά βοηθούν στο να διατηρήσουν όχι μόνο τη γλώσσα, αλλά και τις παραδόσεις και τον πλούσιο πολιτισμό μας. Πρέπει να νοιώθουν τα παιδιά μας, υπερήφανα για την καταγωγή τους. Παροτρύνω, λοιπόν, τα παιδιά μας να κρατήσουν τη γλώσσα και τον πολιτισμό μας, όσο μπορούν, γιατί υπάρχουν αρκετοί ξένοι οι οποίοι εκτιμούν τα Ελληνικά και έρχονται στο σχολείο του Αγ. Δημητρίου της Αστόριας για να μάθουν τα Ελληνικά. Αφού, λοιπόν, οι ξένοι εκτιμούν τα Ελληνικά και θέλουν να μάθουν και τη γλώσσα και τις συνήθειές μας, πόσο μάλλον εμείς οι οποίοι έχουμε ελληνική καταγωγή; Η ευθύνη μας είναι μεγαλύτερη». Ο κ. Κόκκινος υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου Ελλήνων ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Tιμολέων Κόκκινος: Ο δάσκαλος - υπόδειγμα της Ομογένειας Εκπαιδευτικών Νέας Υόρκης «Ο Προμηθεύς», του οποίου διετέλεσε και πρόεδρος από το 1995 μέχρι το Εκλέχτηκε, επίσης, γενικός γραμματέας στο πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Ελληνοαμερικανών Εκπαιδευτικών, θέση την οποία κατέχει μέχρι σήμερα. Διετέλεσε, επίσης, για δύο θητείες Γραμματέας του Νισυριακού Συλλόγου «Αγιος Ιωάννης ο Θεολόγος». Είναι, ακόμα, Γενικός Γραμματέας της Ομοσπονδίας Δωδεκανησιακών Σωματείων Αμερικής. Ο κ. Κόκκινος υπήρξε μέλος της συγγραφικής ομάδας Αμερικής, του Πανεπιστημίου Κρήτης. Μελέτες και άρθρα του, εκπαιδευτικού περιεχομένου, έχουν δημοσιευτεί στον ομογενειακό τύπο. Στον κ. Κόκκινο επιδόθηκαν κατά καιρούς διάφορες τιμητικές διακρίσεις και βραβεία από το Δήμο Ν. Υόρκης, την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων της πόλης, το Ελληνοαμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο, την κόγκρεσγούμαν Κάρολιν Μαλόνι, τον πρώην βουλευτή και τώρα γερουσιαστή Μάικ Γιάνναρη, πολλούς συλλόγους κ.ά. Κατά την επίδοση της τιμητικής διάκρισης από τον «Ε.Κ.», ο εκδότης-διευθυντής της εφημερίδας, Αντώνης Η. Διαματάρης είχε τονίσει, μεταξύ άλλων: «Ο κ. Κόκκινος εκπροσωπεί ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει ο Ελληνας δάσκαλος στην Αμερική». Αξιος! Με εκτίμηση, Νίκος Γαβαλάς και οικογένεια Ο κ.τιμολέων Κόκκινος προηγείται του Σχολείου του στην Παρέλαση.

15 ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣΩΠΑ 15 Στον άξιο διευθυντή, συνεργάτη και δάσκαλο Τιμολέoντα Κόκκινο εκφράζουμε θερμές ευχές και ειλικρινή συγχαρητήρια Το Διδακτικό Προσωπικό του Ελληνικού Απογευματινού Σχολείου Αγίου Δημητρίου Αστόριας Βασιλική Γιούπη Χριστίνα Κιάμου Χριστίνα Κύρου Γεωργία Κωνσταντινίδου Καλλιόπη Ξανθοπούλου Ελένη Πυλαρινού Ευάγγελος Χαζίρογλου Κυριακή Χριστοδούλου Γαρύφαλλω Ψιλλή Σε μαθητική εκδήλωση του Σχολείου του. Ο κ. Κόκκινος πρώτος αριστερά, σέρνει το χορό, με υπερηφάνεια. Στον κ. Τιμολέοντα Κόκκινο για την αφοσίωση στα Ελληνικά Γράμματα τη συμβολή του στην επιτυχία του Ελληνικού Απογευματινού Σχολείου Αγίου Δημητρίου Αστόριας εκφράζουμε ευχές για κάθε καλό και θερμότατα συγχαρητήρια Ιωάννης Ε. Πίττας Κυριακή Σ. Χριστοδούλου Ελευθέριος Ι. Πίττας Εκ μέρους του Συλλόγου Γονέων και Δασκάλων του Απογευματινού Σχολείου του Ιερού Καθεδρικού Ναού Αγίου Δημητρίου Αστόριας συγχαίρουμε θερμά τον αγαπημένο και ακούραστο διευθυντή μας κ. Τιμολέoντα Κόκκινο για την πολυετή, πλούσια πρoσφορά του στην Ελληνική Παιδεία και τον Ελληνικό Πολιτισμό αλλά όλως ιδιαιτέρως στο σχολείο μας που το υπηρετεί με απαράμιλλη αφοσίωση και αγάπη. Είμαστε υπερήφανοι για τον διευθυντή μας και του ευχόμαστε πάντα άξιος. Ολόθερμα συγχαίρουμε τον κ. Τιμολέοντα Κόκκινο διευθυντή του Απογευματινού Σχολείου της Μεγαλωνύμου Κοινότητός μας διά την τιμητική διάκριση από την έγκριτο εφημερίδα «Εθνικός Κήρυκας». Ο κ. Κόκκινος υπηρετεί με ζήλο και αφοσίωση το Σχολείο και την Κοινότητα του Αγίου Δημητρίου για πολλά χρόνια, με αγάπη και ήθος. Δίδαξε την Ελληνική γλώσσα και Ιστορία σε χιλιάδες Ελληνόπουλα της Νέας Υόρκης και μετέδωσε σε αυτά την φλόγα της Ελληνορθόδοξης πίστης, καθώς και τον σεβασμό προς την μητέρα Ελλάδα. Η προσφορά του στα Ελληνικά Γράμματα είναι ευάρεστος και θα αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για τις γενεές που ακολουθούν. Ευχόμαστε ολόψυχα ο Αγιος Θεός να χαρίζει στον αξιοσέβαστο οικογενειάρχη και διακεκριμένο ΔΑΣΚΑΛΟ του Ιστορικού Σχολείου μας κ. Τιμολέοντα υγεία και πολλά χρόνια ευφρόσυνα για να καμαρώνει την ωραία οικογένειά του. Εκ μέρους της Μεγαλωνύμου Κοινότητος, ο Ιερατικώς Προϊστάμενος, Αρχιμανδρίτης Απόστολος Κουφαλλάκης ο Πρόεδρος του Κοινοτικού Συμβουλίου, Κώστας Μ. Ηλιάδης οι Αιδεσιμώτατοι: π. Ιωάννης Αντωνόπουλος π. Αναστάσιος Πουράκης π. Βασίλειος Λούρος ο Γενικός Διευθυντής του Σχολείου κ. Αναστάσιος Κουλαρμάνης και ο πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής, κ. Νίκος Α. Ανδριώτης.

16 16 ΙΣΤΟΡΙΑ Η Μεγάλη Ιδέα της εθνικής ολοκλήρωσης ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Του Ιωάννη Σ. Κολιόπουλου Η Μεγάλη Ιδέα υπήρξε ένα από τα πιο μεγαλόπνοα προγράμματα εθνικής ολοκληρώσεως και αναπτύξεως στη Ν. Βαλκανική: Προέβλεπε την απελευθέρωση και την ενσωμάτωση όλων των ιστορικών ελληνικών χωρών, δηλαδή της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας, της Θράκης, των Επτανήσων, των Δωδεκανήσων, της Κρήτης, της Κύπρου, της Μικράς Ασίας και του Πόντου σε μια «Ελληνική Αυτοκρατορία». Παράλληλα και ταυτόχρονα υπήρξε ένα άλλο ελληνικό ρεύμα που συνέδεε την απελευθέρωση των ιστορικών ελληνικών χωρών, το οποίο προϋπήρξε της Μεγάλης Ιδέας. Ηταν ο φωτισμός της Ανατολής διά των φώτων της Δύσεως. Στον φωτισμό αυτό, η Ελλάς θα είχε τον ρόλο του «φάρου» της Δύσεως στην Ανατολή. Η Μεγάλη Ιδέα γεννήθηκε στη διάρκεια της Επαναστάσεως του 1821, μολονότι πολλά χαρακτηριστικά της κυοφορούνταν πριν από τον Αγώνα. Μάλιστα δε, η ιδέα της επικράτειας του έθνους, υπήρξε σε αντιδιαστολή με αυτή του ελληνικού κράτους προγενέστερη αυτής. Ο Ρήγας στη «Χάρτα» του, σιωπηρά και υπαινικτικά, προβάλλει την επικράτεια αυτή του έθνους, συμπεριλαμβανομένων όλων των ελληνικών ιστορικών χωρών, καθώς και μερών Η «Χάρτα» του Ρήγα της ελληνικής Διασποράς και της Βόρειας Βαλκανικής. Βέβαια ο Ιωάννης Κωλέττης, ο πρώτος κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός της Ελλάδος, ήταν αυτός που εξήγγειλε στην Εθνοσυνέλευση της 3ης Σεπτεμβρίου τη Μεγάλη Ιδέα, όταν μίλησε με θέρμη υπέρ των ετεροχθόνων, κατά τη συζήτηση των σχετικών άρθρων του Συντάγματος, στη συζήτηση για τη διάκριση των αυτοχθόνων από τους ετερόχθονες και τα δικαιώματά τους, το Τα βασικά συστατικά χαρακτηριστικά της Τα βασικά χαρακτηριστικά συστατικά στοιχεία της Μεγάλης Ιδέας υπήρξαν ορισμένες περίοδοι και συμβάντα που τέμνουν την εξέλιξή της. Τέτοια συμβάντα και χαρακτηριστικά ήσαν τα εξής: πρώτον, οι άτακτοι του Αγώνος και οι πρόσφυγες από τα αλύτρωτα ελληνικά μέρη, οι οποίοι αποτελούσαν τρόπον τινά ένα μοχλό πιέσεως προς την κυβέρνηση, ένα είδος λόμπι πανίσχυρου, επειδή επηρέαζαν τον Τύπο της εποχής και ιδιαίτερα διά των επαφών που είχαν εξέχοντα μέλη των προσφύγων και των ατάκτων με ανθρώπους της εξουσίας της Ελλάδος. Αλλο χαρακτηριστικό στοιχείο υπήρξε ο Ρωμαντισμός, ο οποίος εξέθρεψε την ιστοριογραφία της εποχής. Ρωμαντικά στοιχεία διακρίνουμε ακόμα και στις επιβιώσεις του Διαφωτισμού, στα ζητήματα κυρίως της ελληνικής γλώσσας και παιδείας, κατά την εποχή εκείνη, το πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνος, τις ιδιότητες δηλαδή που είχαν αποκτήσει κυρίως κατά την εποχή του Διαφωτισμού, ως αγαθά που συνέβαλλαν στην τελείωση του ανθρώπου. Από τότε η ελληνική γλώσσα και η παιδεία που προήγαγε το ελληνικό εκκλησιαστικό και κοινοτικό σχολείο είχαν συγκινήσει τους Ελληνες, τους Δυτικοευρωπαίους αλλά και τους συνοίκους αλλοφώνους λαούς της Ορθόδοξης Οικουμένης: τους Βουλγάρους, τους Νοτιοσλάβους, τους Σέρβους, τους Αλβανούς και τους Ρουμάνους. Ο Δανιήλ Μοσχοπολίτης εξέφρασε θαυμάσια τον αντίκτυπο της ελληνικής γλώσσας και της παιδείας, με την κοσμοπολίτική τους ιδιότητα, στο τετράγλωσσο Λεξικό του. Αυτή η συγκίνηση, παρεμπιπτόντως, εχάθη ανεπιστρεπτί όταν οι Ελληνες εγκατέλειψαν την κοσμοπολίτικη υπόσταση της γλώσσας και τη χρησιμοποίησαν με τη χερντεριανή της υπόσταση ως όργανο στην υπηρεσία του έθνους. Ετσι λοιπόν εξηγείται και η απομάκρυνση των συνοίκων λαών από την Ορθόδοξη Οικουμένη, έτσι δε εξηγείται και η μείωση της απήχησης που είχε το ελληνικό σχολείο, όταν προσέλαβε η ελληνική γλώσσα την ιδιότητα μιας σύγχρονης εθνικής γλώσσας. Ως προς την απόδραση των συνοίκων λαών από την Ορθόδοξη Οικουμένη, την οποία τόσο πολύ επέκρινε η Ελλάς του 19ου αιώνα, ας υπομνησθή ότι πρώτοι απέδρασαν οι Ελληνες από την Ορθόδοξη Οικουμένη. Prior tempore, fortior iuris, είχαν κηρύξει εξαρχής οι Ελληνες. Τους Ελληνες μιμήθηκαν οι υπόλοιποι λαοί της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, ακόμη και οι Τούρκοι, φυσικά με μεγάλη καθυστέρηση (1908). Η στροφή των Ελλήνων, η οποία δεν ήταν βέβαια αναπόφευκτη, προς την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα, έστρεψε και τους άλλους συνοίκους λαούς, στην προσπάθεια να βρουν και αυτοί τους αρχαίους τους προγόνους και υπονόμευσε κάθε επιθυμία για συνεργασία των λαών της περιοχής εναντίον της οθωμανικής κυριαρχίας. Αλλα βασικά χαρακτηριστικά της Μεγάλης Ιδέας υπήρξαν ο αλυτρωτισμός και η ληστεία. Ο αλυτρωτισμός, δηλαδή το πλήρες πρόγραμμα για την απελευθέρωση των αλύτρωτων ιστορικών ελληνικών περιοχών, δεν ήταν αναπόφευκτος. Η στροφή του μεγαλοϊδεατισμού προς τον αλυτρωτισμό υπήρξε συνέπεια της αδυναμίας των Ελλήνων να απελευθερώσουν τις αλύτρωτες χώρες διά του πολέμου και της διπλωματίας, με εξαίρεση τα Επτάνησα και τη Θεσσαλία που προσαρτήθηκαν στην Ελλάδα το 1863 και το 1881, αντιστοίχως. Οι υπόλοιπες 23-35A Steinway Street, Astoria, NY Tel.: (718) Εκφράζουμε τις θερμές μας ευχές στο δάσκαλο κ. Τιμολέοντα Κόκκινο διότι με τη δύναμη της διδαχής έχει ενσταλάξει στο νου και στις καρδίες εκατοντάδων ελληνοπαίδων της νέας γενιάς τη γλώσσα την ελληνική, την ορθόδοξη πίστη και τα ιδανικά της φυλής. Τον συγχαίρουμε, τον ευχαριστούμε και υποκλινόμαστε μπροστά στην πνευματική του προσωπικότητα και τη μεγάλη του αποστολή. Εκ του Διοικητικού Συμβουλίου Συγχαρητήρια Εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια στο συνάδελφο εκπαιδευτικό κ. Τιμολέοντα Κόκκινο για την τιμητική αυτή διάκριση και το πολυετές εθνοφελές εκπαιδευτικό του έργο. Ευχαριστίες Επίσης, εκφράζω και τις ευχαριστίες μου για τη συνεργασία και υποστήριξη που μου παρείχε για τη δημιουργία του Λυκείου του Αγίου Δημητρίου όταν ήμουν Διευθυντής ( ). Ικανοποίηση Αισθάνομαι μεγάλη ικανοποίηση για την προσφορά του στην Κοινότητα του Αγίου Δημητρίου, αφού ήμουν εγώ που ως Διευθυντής είχα επιλέξει και προσλάβει τον αγαπητό μας Τιμολέοντα! Δημοσθένης Τριανταφύλλου, καθηγητής Ιδρυτικός και πρώτος Διευθυντής του Λυκείου του Αγίου Δημητρίου Ιδρυτικός και πρώτος Διευθυντής του πρώτου Απογευματινού Γυμνασίου της Ανάληψης στο Φέρβιου, Νέας Ιερσέης (1994-παρον)

17 ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 ΙΣΤΟΡΙΑ 17 αλύτρωτες ελληνικές χώρες περιήλθαν στο ελληνικό κράτος διά των πολεμικών και διπλωματικών επιτυχιών του Ελευθερίου Βενιζέλου κατά την περίοδο Συναφές χαρακτηριστικό ήταν επίσης η σχέση των προσφύγων και των ατάκτων με τη ληστεία. Οι πρόσφυγες και οι άτακτοι, σε σύμπνοια με τους μεγαλοϊδεάτες της Αθήνας, έδωσαν τη δυνατότητα στους μεγαλοϊδεάτες να ψαύσουν το ειδεχθές πρόσωπο της ληστείας. Ευρεία συναίνεση στον αλυτρωτισμό Εχει επικρατήσει, προκειμένου για ιστορικές περιόδους του παρελθόντος να ασκείται πολλές φορές κριτική με βάση τις σημερινές ευαισθησίες ως προς το ορθόν και πρέπον, με βάση τις σημερινές αντιλήψεις περί ορθού και πρέποντος. Πρόκειται για λανθασμένη προσέγγιση του ιστορικού παρελθόντος και αυτό γίνεται, επειδή λησμονείται τις περισσότερες φορές, όταν δεν υπάρχει σκοπιμότητα, ότι οι πράξεις των ανθρώπων και οι αποφάσεις των για μεγάλα ζητήματα, όπως αυτό της εθνικής πολιτικής, στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ελλάδος τον 19ο αιώνα, η πολιτική αυτή είχε την ευρύτατη συναίνεση των Ελλήνων κάθε τάξεως. Μολονότι, λοιπόν, ο αλυτρωτισμός είχε τις γνωστές συνέπειες δεν είναι δυνατόν, ο ιστορικός να παραβλέψει την ευρύτατη συναίνεση που είχε αυτή η πολιτική και δεν μπορεί παρά να σταθεί με σεβασμό απέναντι σ αυτή τη συναίνεση. Βέβαια, σε περιόδους όπως ο 19ος αιώνας στην Ελλάδα, όπου τις συναινέσεις τις δημιουργούσαν μικρές ομάδες ενίοτε δε με μεγάλες δόσεις λαϊκισμού και ανέξοδου πατριωτισμού, αυτές οι συναινέσεις είχαν περιορισμένη αξία και σημασία. Εν τούτοις και πάλι, ο ιστορικός τουλάχιστον, αποδέχεται το γεγονός ότι δεν είναι σε θέση να κρίνει τις διαδικασίες που οδήγησαν σ αυτό το γεγονός. Σήμερα, λοιπόν, κρίνουμε αυτήν την πολιτική του αλυτρωτισμού που ήταν απότοκος της Μεγάλης Ιδέας. Θα μπορούσε άραγε, αναρωτιέται κανείς πάλι σήμερα, να είχε διαφορετική κατεύθυνση η Μεγάλη Ιδέα; Πιθανόν θα μπορούσε, αν υπήρχαν οι κατάλληλες αντικειμενικές συνθήκες, δηλαδή μια διαφορετική κοινωνία με διαφορετικό παρελθόν απ αυτό των Ελλήνων της εποχής. Ας σημειωθεί εδώ ότι η ανάλογη Μεγάλη Ιδέα στις Ηνωμένες Πολιτείες την ίδια εποχή, δηλαδή η πολιτική της εξαπλώσεως στη Δύση είχε άλλα αποτελέσματα. Κατακτήθηκε η Δύση και προσαρμόστηκε στα πρότυπα των κατακτητών, αλλά με πολύ μεγάλο κόστος πρώτα κυρίως για τους Ινδιάνους που πλήρωσαν σοβαρότατο τίμημα και οι οποίοι είδαν τις κοινωνίες τους ουσιαστικά να διαλύονται και το παρελθόν τους (τα νεκροταφεία τους) να χάνεται. Αλλά όχι μόνο για τους κατακτηθέντες, O Ιωάννης Κωλέττης. αλλά και για τους κατακτητές υπήρχαν συνέπειες. Διαμορφώθηκε, τότε, μία κοινωνία βίαιη και άγρια πολλές φορές, με υπερτονισμένα τα χαρακτηριστικά της ατομικής ελευθερίας, της οπλοφορίας κ.ά. Η ελληνική κοινωνία της εποχής, αγροτική ή κτηνοτροφική κατά βάση με κάποια ανώτερη τάξη ως ηγέτιδα, αυτή την πολιτική μπορούσε να παραγάγει. Ο κλεφταρματωλισμός, η ισχυρή ομάδα-λόμπι των προσφύγων από τα αλύτρωτα μέρη και η ανάμνηση του Αγώνα του 21 περνούσε μέσα από τα διαθλαστικά πρίσματα του Ρωμαντισμού της εποχής. Ο Κωλέττης από πολλούς θεωρείται πατέρας της Μεγάλης Ιδέας: ήταν αυτός που όρισε τον όρο και το περιεχόμενο. Ηταν γνωστός ως ο προστάτης των παλληκαριών της Ρούμελης μολονότι είχε σπουδάσει στην Ιταλία στη νεότητά του. Αυτή του η ιδεολογία προδιέγραψε εν πολλοίς και το περιεχόμενο και τη μορφή που πήρε η Μεγάλη Ιδέα, αλλά και ο Κωλέττης να μην υπήρχε, κάποιος άλλος σαν αυτόν θ αναλάμβανε να ορίσει το περιεχόμενο της Μεγάλης Ιδέας. Προϊόν αυτής της πολιτικής υπήρξε και ο λεγόμενος «παλληκαρισμός», ο θαυμασμός δηλαδή προς τα παλληκάρια, τους φουστανελοφόρους της εποχής και κατοπινών εποχών. Ο παλληκαρισμός υπάκουε, όχι στη λογική, αλλά στο θυμικό και από αυτήν την άποψη ο ρόλος του υπήρξε καταλυτικός στις δημόσιες σχέσεις. Τα παλληκάρια ήσαν ήρωες του έθνους. Τα κριτήρια του ορισμού των Ελλήνων Ενα ζήτημα που έχει σχέση με τη Μεγάλη Ιδέα είναι και αυτό της αναβολής να προβληθούν κριτήρια του ορισμού των «Ελλήνων» και της «Ελλάδος». Τα εκτός της ελληνικής επικράτειας αλύτρωτα μέρη έγιναν γνωστά επισήμως κατά την εποχή του Αγώνος ως η «Πέραν Ελλάς» και οι σύνοικοι αλλόφωνοι λαοί ως οι «άλλοι» Ελληνες. Αυτή η παράλειψη καθοριστικών κριτηρίων για τον ορισμό των Ελλήνων και της Ελλάδος, δηλαδή της ελληνικής επικράτειας, απέτρεψε τους Ελληνες, έκτοτε, να δώσουν απάντηση στο εξής ερώτημα: «Τι έχει μεγαλύτερη σημασία, εν τέλει, προκειμένου να προβληθούν οι διεκδικήσεις για την προσάρτηση εδαφών στο ελληνικό κράτος, οι κάτοικοι του τόπου ή η ιστορία του;». Αυτό το ερώτημα ακόμα δεν έχει απαντηθεί ικανοποιητικά και πειστικά. Θα έλεγα πως είναι ίσως η βασική αδυναμία του ελληνικού ιδεολογικού σχήματος κατά τον 19ο αιώνα. Οι Ελληνες μάλλον πρόβαλαν το ιστορικό παρελθόν του τόπου ως δικαίωμα αναπαλλοτρίωτο, ότι δηλαδή το ιστορικό παρελθόν αποτελούσε τεκμήριο ελληνικότητας από την αρχαιότητα ως την εποχή εκείνη (19ος αιώνας). Από το άλλο μέρος, η βασανιστική προσπάθεια των Ελλήνων να συμβάλουν στον γλωσσικό εξελληνισμό των «άλλων» Ελλήνων μαρτυρούσε την πεποίθησή τους ότι οι κάτοικοι του τόπου είχαν μεγάλη σημασία, αν όχι μεγαλύτερη σημασία, από την ιστορία για τη μοίρα του τόπου. * Ο κ. Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής της Ιστορίας των Νέων Χρόνων της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Πηγή: «Καθημερινή» Στον κύριο Κόκκινο: Τον εξαίρετο δάσκαλό μου. Ενα μεγάλο εκπαιδευτικό και πρωτεργάτη της Ελληνικής Παιδείας στην περιοχή της Νέας Υόρκης. Εναν πολύτιμο συνεργάτη της Κοινότητος και του Σχολείου του Αγίου Δημητρίου Αστορίας για τα τελευταία 40 χρόνια. Πάνω από όλα όμως έναν εξαίρετο αλλά και ταπεινό άνθρωπο. Σας ευχαριστούμε κύριε Κόκκινε, για την αφοσίωση και την αγάπη που επιδείξατε στην επιτέλεση του έργου σας στην αγαπητή μας Κοινότητα και Σχολείο. Συγχαρητήρια! Διά την πολύ επάξια αυτή τιμητική διάκριση από τον «Εθνικό Κήρυκα» Κώστας Μ. Ηλιάδης Στον καλό φίλο, συμπατριώτη, συνεργάτη και δάσκαλο των παιδιών μου Τιμολέοντα Κόκκινο πολλά θερμά συγχαρητήρια, πολλές ευχές και ευχαριστήρια για τη φιλία που μας συνδέει τόσα χρόνια για την άψογη συνεργασία στην Ομοσπονδία Δωδεκανησιακών Σωματείων μα πάνω από όλα γιατί έμαθε τα παιδιά μου την γλώσσα την ελληνική, τον ελληνικό πολιτισμό. Βιβλιοπωλείο Εθνικού Κήρυκα Τηλ. (718) Φαξ. (718) ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΔΙΣΤΟΣ και οικογένεια

18 18 ΕΛΛΑΔΑ O μάστορας του σαντουριού ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Tης Βάσως Μιχοπούλου Aυτοδίδακτος και χαρισματικός, ο Θεόφιλος Mπρας είναι ο πρώτος κατασκευαστής σαντουριού στην Eλλάδα. Εχει κατασκευάσει με τα χέρια του περί τα επτακόσια όργανα -εκτός από σαντούρια, κανονάκια και λαούτα- μέσα σε μια καριέρα σαράντα ετών. Είδε τον Mπαρτ Λάνκαστερ στις ταινίες του κι έγινε ακροβάτης. Aκουσε σε μια παράσταση στη Mυτιλήνη το σαντούρι και το έφτιαξε με τα χέρια του. Iσως δεν χρειάζονται άλλα για να περιγράψουν τη θέληση του κ. Θεόφιλου Mπρα, χρειάζονται όμως για να περιγράψουν το προφίλ του, καθώς είναι ο πρώτος στην Eλλάδα που κατασκεύασε και εξέλιξε τόσο το σαντούρι όσο και το κανονάκι. H καταγωγή της οικογένειάς του είναι από την Kάρπαθο, αλλά ο ίδιος γεννήθηκε στην Kρήτη. Mουσικά ακούσματα είχε από μικρό παιδί, αφού ο πατέρας του έπαιζε μπουζούκι και λαούτο, όμως εκείνος, είχε άλλα σχέδια για τη ζωή του. Eπιασε δουλειά σε τσίρκο και ασχολήθηκε με την Kομέντια ντελ Aρτε. Oμως η μουσική φαίνεται πως ήταν αποτυπωμένη στο DNA του. «Στις παραστάσεις μας στη Mυτιλήνη πρωτοείδα το σαντούρι και μαγεύτηκα. Tο ξαναείδα δύο χρόνια μετά στη Pόδο κι αποφάσισα να φτιάξω ένα αφού δεν το θεώρησα κάτι τρομερό ως κατασκευή. Γνώριζα πώς να δουλεύω το ξύλο από τον παππού μου, έπαιζα μπουζούκι κι έτσι το έφτιαξα. Tο πήγα στο ωδείο Ωρα, όπου δίδασκε ο κ. Aριστείδης Mόσχος και του το έδειξα. Ενθουσιάστηκε και του το χάρισα. Aργότερα γνώρισα τον κ. Aναστάσιο Διακογιώργη, έναν από τους πιο διαβασμένους μουσικούς και συνεργάστηκα μαζί του. Kάπως έτσι ξεκίνησα», λέει σκυμμένος επάνω από ένα όργανο στο εργαστήρι του. Eχει ήδη συμπληρώσει ένα δωδεκάωρο δουλειάς και συνεχίζει ακάθεκτος. Tοποθετεί ασημένια μαντάλια σε ένα κανονάκι, 205 τον αριθμό, παραγγελία για την Kύπρο. Eχει ήδη τελειώσει ένα σαντούρι και προβάρει τον ήχο. Xρειάστηκε σαράντα μέρες για να το ολοκληρώσει. «Εφτιαξα τις χορδές, πειραματίστηκα για να μειώσω FEDERATION OF DODECANESE SOCIETIES OF AMERICA AND CANADA rd Avenue, Astoria, NY Tel.: (718) , Fax.: (718) Omospondia12nisa@aol.com Η πρόεδρος κ. ΜΑΤΙΝΑ ΚΟΥΤΣΟΥ και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Δωδεκανησιακών Σωματείων Αμερικής και Καναδά καθώς και της Δωδεκανησιακής Νεολαίας εκφράζουμε τα εγκάρδια συγχαρητήρια και τη βαθιά εκτίμησή μας στον άξιο συμπατριώτη, γενικό γραμματέα της Ομοσπονδίας και πολύτιμο εκπαιδευτικό ΤΙΜΟΛΕΟΝΤΑ ΚΟΚΚΙΝΟ για τη δημόσια αναγνώριση που του γίνεται από «Το Περιοδικό» του «Εθνικού Κήρυκα», δείγμα της ευρύτερης αναγνώρισης και εκτίμησης που απολαμβάνει από την Ομογένεια για το ουσιαστικό και ευεργετικό του έργο σε αυτήν. Εμείς ακόμα τον ευχαριστούμε για την άοκνη συμμετοχή του στην λειτουργία και αποστολή της ομοσπονδίας μας. Εύγε και σε ανώτερα. Eγκάρδια συγχαρητήρια Εργαστήριο. Ο Θεόφιλος Μπρας στο εργαστήρι του όπου περνά τις περισσότερες ώρες. την τάση τους να σπάνε, να έχουν την ίδια τάση και να είναι ομοιογενείς. Eκατόν δέκα χορδές δεν είναι λίγο πράγμα». Eμαθε να παίζει τα όργανα για να μπορεί να τα κατασκευάζει. Για εκείνον, ο σωστός κατασκευαστής παίρνει το ξύλο από την αρχή, το λειαίνει, το επεξεργάζεται, στρώνει το έλατο, μυρίζει το σφεντάμι. Δεν θεωρεί κατασκευαστές, αυτούς που απλά μοντάρουν τα όργανα. Tους αποκαλεί «εφαρμοστές». «Κάθε όργανο είναι διαφορετικό. Aν με ρωτήσεις τι έχουν τα όργανά μου, θα σου πω δεν θυμάμαι, γιατί το καθένα έχει κάτι δικό του. Oταν τελειώνω ένα όργανο δεν μπορώ να το δώσω. Πρέπει να το χρησιμοποιήσω πολύ πριν το αποχωριστώ. Θέλω οι πελάτες όχι μόνο να πάρουν ένα όργανο καλό, αλλά να το αγαπήσουν». Tο όργανο είναι η ίδια η φιλοσοφία του για τη ζωή. Eτσι περιγράφει την αγάπη και το μεράκι του γι αυτήν τη δουλειά, την οποία θα συνεχίσει, όπως λέει, μέχρι τα βαθιά γεράματα. «Mε ξεκουράζει ο ήχος που βγάζει το όργανο. Eίναι φορές που σηκώνομαι στις τρεις η ώρα τη νύχτα για να παίξω. Θες να το πεις διαστροφή, θες τρέλα; Oπως θες πες το». Iστορικές νότες Tο σαντούρι και το κανονάκι γεννιούνται στη Mεσοποταμία στα προ Xριστού χρόνια και φτιάχνονται με καλάμια μπαμπού και χορδές από έντερα ζώων. Aργότερα τα συναντάμε σε κείμενα με τα ονόματα «κύμβαλο» και «ψαλτήρι», αντίστοιχα. Oμως το ελληνικό σαντούρι κατάγεται από τη Mικρά Aσία και γι αυτόν τον λόγο ο Θεόφιλος Mπρας έχει πολλούς πελάτες από την Aνατολή. Aν και ο ίδιος ισχυρίζεται πως δεν άνοιξε ποτέ τούρκικο κανονάκι για να δει πώς είναι και να έχει αναφορά. O,τι φτιάχνει είναι από γνώση κι εμπειρία μόνο. «Kάποια στιγμή έδωσα ένα σαντούρι στην Tομόκο, μια Γιαπωνέζα που ήρθε στον κ. Τιμολέοντα Κόκκινο τον ακούραστο και άξιο εκπαιδευτικό για την πολυετή και καρποφόρο προσφορά του στην Ελληνική Παιδεία και ιδιαιτέρως στο Σχολικό Σύστημα Αγίου Δημητρίου Αστόριας. Με ιδιαίτερη εκτίμηση, Δημήτρης και Κούλα Κωσταρά.

19 ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 ΕΛΛΑΔΑ 19 Σαντούρι. Ετοιμο έπειτα από 40 ημέρες δουλειάς. Το συγκεκριμένο πέρασε τα ελληνικά σύνορα. Επεξεργασία. Γνήσιο ξύλο που λειαίνεται, υφίσταται επεξεργασία, στρώνεται και παίρνει μορφή στα επιδέξια χέρια του και με βρήκε. Tο πήρε κι έξι μήνες μαθήτευσε κοντά στον Διακογιώργη κι έγινε εξπέρ. Oταν επέστρεψε στη χώρα της μου έστειλε επιστολή να πάω εκεί να τους διδάξω τη τέχνη. O πατέρας της είχε εργοστάσιο κατασκευής οργάνων. Φυσικά αρνήθηκα...». O κ. Mπρας είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων και γενικά αποφεύγει τη δημοσιότητα. Παρότι τα όργανά του βρίσκονται σε όλα τα Mουσικά Σχολεία της Eλλάδας ή στα χέρια καλλιτεχνών, όπως της Aρετής Kετιμέ, του Πέτρου Tαμπούρη, του Mανώλη Λιδάκη, του Mιχάλη Tζουγανάκη, ο ίδιος προτιμά να αποσύρεται διακριτικά και να δουλεύει αποκλειστικά με «σωστούς ανθρώπους», όπως λέει. «Kάποτε ήρθε και με βρήκε ένας Πέρσης για να του φτιάξω ένα κανονάκι. Eίχε έρθει στην Eλλάδα με την οικογένειά του, επί Xομεϊνί, αλλά στο αεροδρόμιο της χώρας του, κατά την έξοδό του, οι Aρχές του έσπασαν το κανονάκι του, για να μη βγάλει τίποτε εκτός συνόρων. Tου το έφτιαξα λοιπόν και όταν ήρθε να το πάρει τον παρακάλεσα να παίξει λίγο να τον ακούσω. Aυτό ήταν, μαγεύτηκα! O άνθρωπος με ανέβασε στον ουρανό. Tελικά του το χάρισα το όργανο. Mόνο και μόνο γι αυτό που έζησα και τα συναισθήματα που μου προκάλεσε». Στα επόμενα σχέδιά του κ. Mπρα είναι η δημιουργία ενός εργαστηρίου στην Πάτμο, όπου θα διδάξει την τέχνη του. Aν και κατά καιρούς είχε αρκετούς μαθητευόμενους, κανείς δεν κατάφερε να αγαπήσει αρκετά αυτή τη δουλειά για να τη συνεχίσει. O ίδιος πιστεύει πολύ στον γιο του Xριστόφορο, ο οποίος από 12 ετών έμαθε να βάζει μαντάλια στο κανονάκι κι αν συνεχίσει έτσι θα ξεπεράσει και τον ίδιο. Πηγή: «Reportage» Εγκάρδια συγχαρητήρια στον αγαπητό μας διευθυντή και δάσκαλο των παιδιών μας κ. Τιμολέοντα Κόκκινο για την πολύτιμη προσφορά του στην Παιδεία αλλά και στην Κοινότητα του Αγίου Δημητρίου Αστόριας Ζήνων και Ευαγγελία και οι μαθητές σου Βύρων και Γιάννης Ζήνωνος Ο Τιμολέων Κόκκινος πέρα από συμπατριώτης και φίλος των γονιών μας υπήρξε και δάσκαλός μας στο Απογευματινό Σχολείο του Αγίου Δημητρίου Αστόριας και στο Nισυριακό Σχολείο. Ηταν εκείνος που με αφοσίωση και αγάπη μάς έμαθε την ελληνική γλώσσα, την Ορθόδοξη πίστη και τον Πολιτισμό. Μας έμαθε να αγαπάμε την Ελλάδα και τη Νίσυρο και μας έκανε υπερήφανους Ελληνες. Τον ευχαριστούμε και μαζί με την μητέρα μας Καλλιόπη του ευχόμαστε υγεία για να συνεχίσει να μαθαίνει Ελληνικά και στις νεότερες γενιές. Οι μαθητές του Γιώργος και Ανθούλα Κατσιματίδη Οι οικογένειες Βλάση Γεωργούση Κυριάκου Σταυροπούλου και Χάρη Χατζηπέτρου συγχαίρουν τον εξαίρετο εκπαιδευτικό Τιμολέοντα Κόκκινο «τον Δάσκαλο του Γένους» για την αφοσιωσή του στα ελληνικά γράμματα και ελληνικό πολιτισμό. Τον ευχαριστούμε για την προσφορά του και του ευχόμαστε υγεία για να συνεχίσει το έργο του.

20 20 ΤΑΞΙΔΙΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Στα μονοπάτια της Αμοργού Του Κώστα Κατσιγιάννη Το νησί του «Απέραντου γαλάζιου» είναι διάσημο για τις παραλίες και τους όμορφους οικισμούς του, αλλά και παγκοσμίως φημισμένο για τα μονοπάτια του. Επιλέξαμε τρία από τα δημοφιλέστερα και σας τα παρουσιάζουμε. Διαδρομή 1 Χώρα - Μονή Χοζοβιώτισσας - Ποταμός - Ορμος Αιγιάλης Είναι η μεγαλύτερη πεζοπορική διαδρομή του νησιού, η οποία διαρκεί περίπου 5 ώρες. Είναι όμως εύκολη και προσφέρει σε πολλά σημεία της εντυπωσιακή θέα προς όλα τα σημεία του ορίζοντα καθώς διατρέχει τον ορεινό κορμό του νησιού. Η διαδρομή αρχίζει από τη Χώρα και σύντομα κατηφορίζει προς τη Χοζοβιώτισσα. Συναντά τον ασφαλτόδρομο και σε λίγο τον χώρο στάθμευσης, απ όπου θα ανηφορίσετε προς το μοναστήρι. Περνώντας μπροστά από την είσοδο του μοναστηριού, θα συνεχίσετε βόρεια σε εμφανές μονοπάτι και σύντομα σε μικρό χωματόδρομο, έχοντας δεξιά σας πανοραμική θέα προς το Αιγαίο, ενώ αριστερά σας οι απότομες πλαγιές θα σας κάνουν να ξεχάσετε ότι βρίσκεστε σε νησί. Στη συνέχεια η διαδρομή καταλήγει σε διάσελο, απ όπου ένας μικρός χωματόδρομος οδηγεί στο ξωκκλήσι της Παναγίας της Θεοσκέπαστης, ενώ ακολουθώντας το ανηφορικό μονοπάτι θα περάσετε από το Ξενοδοχειό και αργότερα από τον έρημο οικισμό του Θερμά συγχαρητήρια στον Τιμολέοντα Κόκκινο για το ήθος του και την αγάπη που έχει για τα μικρά παιδιά της Ομογένειας. Ιατρός Χριστόφορος Κυριακίδης και οικογένεια Αγριλα, αλλά και από τον κτηνοτροφικό οικισμό Ασφοντηλίτη και την εκκλησία του Αγίου Νικόλα. Κατόπιν το μονοπάτι περνά από τα πηγάδια του οικισμού, όπου με λίγη προσοχή θα δείτε τις βραχογραφίες, ενώ μετά ανηφορίζει μέχρι το διάσελο της Εξω Μεριάς. Ακόμα μια μικρή ανηφόρα μέχρι το διάσελο του Αγίου Μάμα και από εκεί θα κατηφορίσετε οριστικά για τον Ποταμό και την Αιγιάλη, προς την οποία θα έχετε εντυπωσιακή θέα. Στα μισά περίπου του μονοπατιού Χώρας - Αιγιάλης βρίσκεται η τοποθεσία Ξενοδοχειό. Πήρε την ονομασία από ένα μαντρί που διατηρούσε εκεί η Μονή Χοζοβιώτισσας και το οποίο έπαιζε τον ρόλο του πανδοχείου. Σήμερα το πέτρινο κτίριο παραμένει στη θέση του, αλλά χρησιμοποιείται μόνο σαν μαντρί. Διαδρομή 3 Αιγιάλη - Λαγκάδα - Στρούμπος - Θολάρια - Φωκιότρυπα Η διαδρομή είναι εύκολη και διαρκεί περίπου 3 ώρες. Εχει κυκλική πορεία προσφέροντας θέα προς τον όρμο της Αιγιάλης. Θα αφήσετε το λιμάνι και θα κατευθυνθείτε προς τη διασταύρωση Λαγκάδας - Θολαρίων από όπου αρχίζει το καλοφτιαγμένο λιθόστρωτο που οδηγεί στη Λαγκάδα. Θα διασχίσετε το χωριό και θα βγείτε στην κεντρική πλατεία του. Θα ακολουθήσετε για λίγο το ίδιο τσιμεντένιο μονοπάτι που οδηγεί στον Θεολόγο, μέχρι να βρείτε παρακλάδι προς τον Στρούμπο, μικρό οικισμό που δείχνει σιγά σιγά να παίρνει ζωή. Πάνω από τον Στρούμπο υπάρχει διακλάδωση, που δεξιά οδηγεί στην Παναγία Επανωχωριανή. Μετά την εκκλησία θα επιστρέψετε για λίγο στο ίδιο μονοπάτι και θα διασχίσετε τον λόφο Θόλο από την ανατολική πλευρά του, όπου θα συναντήσετε αρχικά παλιές γεωργικές εκτάσεις και μετά άγονες πλαγιές μέχρι να φθάσετε στο κέντρο των Θολαρίων. Από τον χώρο στάθμευσης του χωριού ξεκινά κατηφορικό καλοφτιαγμένο μονοπάτι. Εύκολα θα φθάσετε στους Αγίους Θεοδώρους όπου θα συναντήσετε τον ασφαλτόδρομο τον οποίο θα διασχίσετε κάθετα για να καταλήξετε στην ακτή, στη θέση Φωκιότρυπα και από εκεί παραλιακά, στο λιμάνι. Διαδρομή 2 Λαγκάδα - Αγ. Ιωάννης Θεολόγος - Σταυρός Σήμερα το σύνολο των μονοπατιών της Αμοργού είναι ευδιάκριτο και σηματοδοτημένο με ξύλινες πινακίδες, ενώ αυτή την εποχή είναι ολάνθιστα και ευωδιάζουν από το θυμάρι, το φασκόμηλο και άλλα βότανα. Η διαδρομή είναι αρκετά δύσκολη καθώς το μεγαλύτερο τμήμα της είναι ανηφορικό. Η πορεία διαρκεί στο ανέβασμα περίπου 21/2 ώρες και 2 ώρες η επιστροφή. Ουσιαστικά ακολουθείτε τα ίχνη των βουνίσιων που εργάζονταν σκληρά στο ορυχείο βωξίτη «Το μεταλλείο», περίπου 700 μέτρα κάτω από το παρεκκλήσι του Σταυρού. Παρ ότι υπήρχαν χώροι διαμονής, άνδρες από τα χωριά Λαγκάδα και Θολάρια πήγαιναν εκεί καθημερινά και γύριζαν πίσω μετά τη βάρδιά τους. Αυτό για τους σημερινούς πεζοπόρους είναι ακόμα μία πρόκληση. Τα τελευταία όμως περίπου 20 λεπτά θέλουν ιδιαίτερη προσοχή, καθώς το μονοπάτι διατρέχει τις απότομες πλαγιές του Κρουκέλου με τους απύθμενους γκρεμούς των περίπου 600 μέτρων να καραδοκούν, όπου θα έχετε μοναδική συντροφιά το βουητό της θάλασσας. Η πορεία αρχίζει από το τέλος του 2ου χώρου στάθμευσης της Λαγκάδας, ενώ σε λίγο θα ανηφορίσετεγια να φθάσετε στο οροπέδιο όπου βρίσκετε το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας με την υπόγεια στέρνα. Σύντομα θα μπορείτε να διακρίνετε ψηλά τον Αγιο Θεολόγο, ενώ η θέα προς τον όρμο της Αιγιάλης θα σας κάνει συχνά να κοιτάτε πίσω σας. Στο περίφημο και περιποιημένο εκκλησιαστικό συγκρότημα του Αγίου Θεολόγου έχετε καλή ευκαιρία για στάση. Στη βορειοανατολική άκρη του εκκλησιαστικού κτήματος του Αγίου Θεολόγου θα ακολουθήσετε τον πέτρινο μαντρότοιχο που ανηφορίζει προς το βουνό, μέχρι να συναντήσετε την τελευταία πινακίδα που δείχνει προς τον Σταυρό. Το ανηφορικό μονοπάτι θα συναντήσει μία στάνη. Από όπου μπορείτε, περνάτε στο εσωτερικό της και ακολουθείτε την περίφραξη μέχρι να δείτε ντους πρώτους σωρούς από πέτρες που σηματοδοτούν το μονοπάτι πουθα σας οδηγήσει στους γκρεμούς. Το στενό μονοπάτι διατρέχει τις βόρειες, κρημνώδεις πλαγιές του βουνού και χάνεται πίσω από απότομα βράχια. Θα το ακολουθήσετε με προσοχή, γιατί αν και σε κάποια μέρη είναι κτιστό ή λαξεμένο στην πέτρα, έχει πολλά σημεία όπου είναι σαθρό. Το μονοπάτι καταλήγει στο παρεκκλήσι του Σταυρού σε μια υπερβατική τοποθεσία με άπλετη θέα στο πέλαγος. Μετά τον Σταυρό το μονοπάτι χάνεται στους γκρεμούς του Κρουκέλου. Ακόμα και αν δεν έχετε διάθεση για πεζοπορία αξίζει τον κόπο να βρεθείτε στο νοτιότερο σημείο του νησιού, τον όρμο της Καλοταρίτισσας. Μπορείτε να αφήσετε το όχημά σας στον δρόμο και να σεργιανίσετε στους γύρω κατάφυτους λόφους όπου θα σας μεθύσουν τα αρώματα από το θυμάρι και τους υπόλοιπους ολάνθιστους θάμνους, έχοντας θέα στον όρμο και στο νησάκι Γραμβούσα. Πηγή: «Tα Νέα»