Κυκλοφορεί κάθε δεύτερο Σάββατο

Transcript

1 15ήμερη Επαναστατική Εφημερίδα / Φύλλο 587 / Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 / Τιμή: 1,50 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερο Σάββατο Σ αυτό το φύλλο Στέκι Δίστομο Συλλήψεις 37 αντιφαστιστώνο εισαγγελέας τους στέλνει για κακούργημα σελ. 2 Εθνικές Εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 9 ερωτήσεις και απαντήσεις για τις εκλογές της 25ης Γενάρη σελ. 3 Προκήρυξη του ΕΕΚ: Επαναστατική Διεθνιστική απάντηση στην κρίση του καπιταλισμού σελ. 8-9 Το επόμενο φύλλο της Νέας Προοπτικής θα κυκλοφορήσει το Σάββατο 17 Γενάρη Nα ξεμπερδεύουμε με την ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά και το φασισταριό των Bορίδη, Γεωργιάδη, Πλεύρη. Nα σβήσουμε το εκφυλισμένο ΠAΣOK του Bενιζέλου, του καλύτερου μνημονιακού στυλοβάτη της ακροδεξιάς. εν ξεχνάμε τα «λεφτά υπάρχουν» του Γκ.A.Π που την άλλη μέρα μας έβαλε στα Mνημόνια. Tα λεφτά υπήρχαν, πράγματι, για τα λαμόγια, για τους τραπεζίτες και τους Tροικανούς. εν «τσιμπάμε» σαν ψάρια σε θολά νερά. εν πέφτουμε στην παγίδα των «ποταμιών» που ποτίζουν και ποτίζονται από τα MEGAλα κανάλια, τους επαγγελματίες της διαπλοκής και διαφθοράς. Oύτε καμμένους ούτε ψεκασμένους εθνικιστές αστούς λογοκόπους Φασίστες και ναζιστές δεν τους ψηφίζεις TOYΣ TΣAKIZEIΣ. E MENOYME A IAΦOPOI. ΨH- ΦIZOYME TAΞIKA, ΨHΦIZOYME ΓIA THN EPΓATIKH TAΞH, TO ΛAO, TOYΣ AΠOKΛEIΣMENOYΣ KAI KATAΠIEΣMENOYΣ. [ εν αλλάζει ο κόσμος με ψήφους, όμως αλλάζουν οι συσχετισμοί που επιτρέπουν να δίνουμε τον Δώδεκα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Παρίσι, την Τετάρτη 7/1, μετά από επίθεση ενόπλων στην έδρα της γνωστής διεθνώς σατιρικής εφημερίδας Charlie Hebdo, ενώ άλλοι 11 τραυματίστηκαν βαρύτατα, την ώρα της συνάντησης της Συντακτικής Επιτροπής. Aνάμεσά τους μερικοί από τους πιο διάσημους γελοιογράφους επαναστατικό αγώνα από καλύτερες θέσεις.] Ψηφίζουμε και σκεφτόμαστε. εν ξεχνάμε το σταλινισμό, αυτούς που κρύβανε απ το λαό και την εργατική τάξη και τα μέλη του KKE την απάτη και τα εγκλήματα του «υπαρκτού σοσιαλισμού». εν ξεχνάμε πως σε όλες τις κρίσιμες στιγμές αυτή η ηγεσία, σε αντίθεση με τα μέλη και το λαό, στάθηκε απέναντι. Aντίθετη στην κατάληψη της εξουσίας το 1944, υπέρ της Bάρκιζας, ενάντια στην κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973, υπέρ της Τζανετακειάδας, ενάντια στην εξέγερση του εκέμβρη Mπορεί η πλειοψηφία του κόσμου της δουλειάς να ψηφίζει, σ αυτές τις εκλογές, ΣYPIZA. Aλλά σκεφτόμαστε τη σημερινή και την επόμενη ημέρα. Oι ταξικές μάχες δεν μπορούν να δοθούν και πολύ περισσότερο δεν μπορούν να κερδηθούν με το ΣYPIZA. H συνδιαλλαγή με εκφυλισμένες αστικές δυνάμεις και «ψεκασμένους» ANEΛ, κι αυτούς που ψάχνουν στ αριστερά μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ, μόνο να χαντακώσει μπορεί την υπόθεση της αριστεράς και της εργατικής τάξης, οδηγώντας σε μια νέα Βάρκιζα. Kαι δεν ξεχνάμε, τα επιφανή του στελέχη που ήταν στην συγκυβέρνηση με τον Tζανετάκη της ε- κάποιοι όπως ο μεγάλος Βολίνσκυ εν ενεργεία από τον Μάη του 1968, γνωστός και στην Ελλάδα από την «Βαβέλ». Η γαλλική σατιρική εφημερίδα, που έχει αριστερό κι έντονα αντικληρικαλιστικό χαρακτήρα, είχε δημοσιεύσει το 2011 γελιογρααφίες για τον Μωάμεθ, και πρόσφατα ενάντια στον «Χαλίφη» του λεγόμενου «Ισλαμικού κράτους» ξεσηκώνοντας έντονες αντιδράσεις ξιάς και στην Oικουμενική με εξιούς και Πασόκους εν μπορούμε να συμπαραταχθούμε με τις δυνάμεις, που οριοθετούνται στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς (ANTAPΣYA) αλλά προτίμησαν όχι τη συμμαχία με το EEK, αλλά με τον «αριστερό» εθνικισμό του Σχεδίου Β και το κόμμα της δραχμής των πρώην Kαζάκηδων. Tο EEK-Tροτσκιστές ζητάει την ψήφο της εργατικής τάξης και των μαχόμενων κομματιών της κοινωνίας για να δώσουμε μαζί τη μάχη: στους δρόμους, στα εργοστάσια, στις γειτονιές και τα χωριά, στις σχολές, για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό, για ένα κόσμο ελευθερίας, χωρίς αφέντες και γραφειοκράτες. Σε τούτη την κρίσιμη καμπή της ιστορίας, για την Eλλάδα και όλο τον Kόσμο, όπου η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση πυροδοτεί επαναστάσεις, αντεπαναστάσεις, πολέμους και φασισμούς, είναι η ώρα να χτίσουμε το μαζικό επαναστατικό, διεθνιστικό κόμμα της εργατικής τάξης, την οργάνωση μάχης για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση και αναξιοπρέπεια. ΨΗΦΟ ΣΤΟ ΕΕΚ Tο τέρας του Φρανκενστάιν δολοφονεί στο Παρίσι στον αραβομουσουλμανικό κόσμο, τις οποίες θέλουν να εκμεταλλευτούν οι ισλαμιστές και οι σκοτεινοί αντιδραστικοί κύκλοι πίσω τους. Άμεσο αποτέλεσμα αυτής της εγκληματικής ενέργειας, είναι η κινητοποίηση χιλιάδων δίκαια συγκλονισμένων Γάλλων στους δρόμους των πόλεων. Συνέχεια στη σελ. 16 Προεκλογικές Eκδηλώσεις του EEK AΘHNA Tρίτη 20 Γενάρη KENTPIKH EKΛOΓIKH ΣYΓKENTPΩΣH Oμιλητής Σάββας Mιχαήλ, γ. γραμματέας του EEK ΘEΣΣAΛONIKH Κυριακή 18 Γενάρη, 18:30, Λέσχη Εργαζομένων κι Ανέργων (Φιλίππου 56), Ομιλητές: Σάββας Μιχαήλ και Βάιος Τζαχρήστας. ΠATPA Kυριακή, 11 Γενάρη, 6 μ.μ., στη Λέσχη της Nέας Προοπτικής (Mαιζώνος 52). Oμιλητές Nίκος Tζιρής και Nίκος Πελεκούδας. Σάββατο 17 Γενάρη, 6 μ.μ., εκδήλωση με θέμα «O κοινωνικός αποκλεισμός στην Eλλάδα της κρίσης και των μνημονίων». Oμιλήτρια Kατερίνα Mάτσα, στέλεχος του EEK, ψυχίατρος, πρώην επιστημονική υπεύθυνη του 18ΑΝΩ. Πέμπτη 22 Γενάρη Kεντρική Προεκλογική Συγκέντρωση του EEK. Oμιλητής Σάββας Mιχαήλ. BOΛOΣ Τρίτη 13 Γενάρη, 7 μμ, ΧΩΡΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ, Ιωλκού 33. Oμιλητής Σάββας Mιχαήλ. AΘHNA Πέμπτη 15 Γενάρη, στο Πολιτιστικό Kέντρο Eυελπίδων, Γκύζη - Αμπελόκηποι. Πέμπτη 15 Γενάρη, 7.30 μ.μ. προεκλογική συγκέντρωση αχτίδας νοτίων προαστίων του ΕΕΚ Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη» ημαρχείο Αγ. ημητρίου Mετρό άφνη έξοδος προς Αγ. ημήτριο.

2 σελίδα 2 σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 σελίδα 3 Στέκι Δίστομο 37 αντιφασίστες για κακούργημα συνέργεια EΛ.AΣ και Xρυσής Aυγής Εις μνήμην του ημοκράτη Κ. Δεκέμβρης 2014 κι ο πατέρας μου, o Πήγασος, φεύγει. Για το τελευταίο του, χωρίς επιστροφή, ταξίδι. Αυτός που κάποτε, σαν γύριζε απ την δουλειά, αργά το απόγευμα, μ ανέβαζε στα γόνατά του πάνω, άπλωνε τα χέρια του τα μεγάλα σαν τα φτερά του Πήγασου, του μυθικού αλόγου, και με ταξίδευε πάνω από πολιτείες, δάση και θάλασσες, σε τόπους άγνωστους και μακρινούς, ίσως κι ανύπαρκτους, και το μικρό διαμέρισμα δυάρι, που χε ένα χαμηλοτάβανο σαλόνι σαν πατάρι, κάτι σαν ατελιέ μποέμ ζωγράφου, μεγάλωνε κι απλωνότανε μέχρι τ άκρια του κόσμου σε χώρες τροπικές, σε ώρες νυχτερινές, με φεγγάρια Δεκαπενθήμερο όργανο της Κ.Ε. του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ - Τροτσκιστές) Κυκλοφορεί στα κεντρικά περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Εκδίδεται από την Ε.Μ.Ε. - ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία Αρχισυντάκτης Θ. Κουτσουμπός Με 37 συλλήψεις αντιφασιστών από το αντιφασιστικό στέκι Δίστομο μπήκε ο νέος χρόνος. Την Τετάρτη το βράδυ (7/1) η ΕΛ.ΑΣ οργάνωσε μεγάλη αστυνομική επιχείρηση με συμμετοχή δεκάδων αστυνομικών, στο κέντρο της Aθήνας, στα Προπύλαια, για να συλλάβει 37 αντιφασίστες συντρόφους που κολλούσαν αφίσες. Τους περικύκλωσαν και σε δημόσια θέα τούς έβγαλαν τα ρούχα με πρόσχημα τον σωματικό έλεγχο ενώ άλλοι αστυνομικοί τους φωτογράφιζαν! Πιο συγκεκριμένα, ενώ αρχικά προσήχθησαν στη ΓΑΔΑ, μετά από μήνυση της ΧΑ αργά το βράδυ οι προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις με κατηγορία την επίθεση στα γραφεία της ΧΑ η οποία είχε προηγηθεί ορισμένες ώρες νωρίτερα. Εδώ εγείρεται ένα σοβαρό ερώτημα, πως η ΧΑ έμαθε τα ονόματα των συγκεκριμένων προσαχθέντων και τους μήνυσε την ώρα που αυτοί ήταν στη ΓΑΔΑ; Η απάντηση είναι προφανής, η ΕΛ.ΑΣ έδωσε τα ονόματά τους στη ΧΑ ώστε να στοχοποιηθούν - για άλλη μια φορά «κράτος και παρακράτος δουλεύουνε μαζί», όπως λέει γνωστό αντιφασιστικό σύνθημα. Δυστυχώς η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Eνώ αρχικά οι κατηγορίες ήταν πλημμεληματικού χαρακτήρα, με αφορμή μια κουκούλα που βρέθηκε σε έναν σύντροφο οι κατηγορίες μετατράπηκαν σε κακούργημα και για τους 37! Για να ανακεφαλαιώσουμε, 37 σύντροφοι που κολλούσαν αφίσες περικυκλώθηκαν από δεκάδες αστυνομικούς, ξεγυμνώθηκαν σε δημόσια θέα, κατηγορήθηκαν για επίθεση στα γραφεία της ΧΑ και με αφορμή μια κουκούλα κατηγορούνται για κακούργημα. Δέκα από αυτούς θα περάσουν από τον ανακριτή την Παρασκευή ολόγιομα, σε κόσμους ένοιωθα ουτοπικούς, κι εγώ, πάνω στου Πήγασου τα πατρικά φτερά, αναζητούσα άλλους παραδείσους, πέρα απ της μάνας μου την αγκαλιά, φεύγει πλήρης ημερών, λένε, αλλά πως να πληρωθεί το άπειρο της επιθυμίας με το πεπερασμένο της ύπαρξης; Φεύγει, λαφρανασαίνοντας αδύναμα μες στη διάφανη μάσκα οξυγόνου σαν ψαράκι στη γυάλα, με τα μάτια κλειστά, χαμένος σε ποιος ξέρει τι κόσμους, κι ίσως ν ακούει, δεν μπορεί, θ ακούει, τα τραγούδια που σιγοτραγουδώ στο προσκέφαλό του, την Διεθνή και το A las barricadas, για να παίρνω δύναμη και κουράγιο και να σταθώ όρθιος, τα τραγούδια αυτών που στο Σελιδοποίηση - Μοντάζ Βιβλιοτεχνία Ο.Ε. Ζωοδόχου Πηγής 52Α, Εξάρχεια Τηλ vivliotexnia@hotmail.com Eκτύπωση ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. Ιερά Οδός 81, Αθήνα Διεύθυνση Εφημερίδας Καποδιστρίου 38, Αθήνα Τηλ.-Fax: Ετήσια συνδρομή-ενίσχυση Εσωτερικού: 45 Ευρώπη: 60 Υπόλ. Χώρες: 75 Τσεκ-εμβάσματα στη διεύθυνση: «Νέα Προοπτική» Θ. Κουτσουμπός Καποδιστρίου Αθήνα 9/1, άλλοι 10 το Σάββατο και οι υπόλοιποι τη Δευτέρα! O ανακριτής και ο εισαγγελέας θα αποφασίσουν για την προφυλάκιση ή δικάσιμη! Αυτή η επίθεση είναι μια συνέχεια της δολοφονικής δράσης κράτους-παρακράτους ενάντια στο αντιφασιστικό κίνημα! Είναι μια τρανή απόδειξη του φόβου που έχει περιβάλλει τους κρατούντες μπροστά στον μάχιμο αντιφασισμό. Ειδικά σε μια στιγμή που οι φασίστες είναι απαραίτητοι από το σύστημα για να συντρίψουν το κίνημα. Είναι μια εκδήλωση της ασυδοσίας του Κράτους έκτακτης ανάγκης, όπου νόμοι δημοκρατικά ψηφισμένοι πετιούνται στα σκουπίδια για να στοχοποιηθούν οι αντιφασίστες. Οι συλλήψεις αντιφασιστών δε μας τρομοκρατούν, μας εξοργίζουν! Φ. Ο πατέρας μου o Πήγασος «Ζήτω ο Θάνατος» των Φαλαγγιτών αντέταξαν το «Ζήτω η Ζωή» τού Ουναμούνο που μαρτυρούσε πως «ο Δον Κιχώτης πέθανε και πήγε στην Κόλαση, μπήκε εκεί μέσα με το κοντάρι του προτεταμένο, απελευθέρωσε όλους τους κολασμένους, όπως είχε κάνει με τους καταδικασμένους, έκλεισε τις πύλες της και, αποσπώντας την επιγραφή που είχε δει εκεί ο Δάντης, έβαλε μια άλλη που έγραφε: Ζήτω η Ελπίδα». Ο Πήγασος αργοσβήνει στο θλιβερό καταθλιπτικό δωμάτιο περασμένων αιώνων της Σωτηρίας, δωμάτιο-κελί, φτιαγμένο από τα σκατά που έχουν στο κεφάλι τους οι Εξουσιαστές και όχι απ της έσχατης τεχνολογίας τα θαύματα που θέλουν οι Ελευθεριακοί: ολογραμματικές αναπαραστάσεις της απαστράπτουσας γαλάζιας θάλασσας, της θαλπωρής του σπιτιού ή ό,τι άλλου... Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά του κι είναι σαν να ναι του Ο τρόμος και η αθλιότητα των νοσοκομείων του μετώπου έχει αντικατασταθεί από τον τρόμο και την αθλιότητα του βομβαρδισμένου απ τους καπιταλιστές ΕΣΥ. Χιλιάδες γιατροί και νοσηλευτές έχουν εξοντωθεί από τα ταξικά τοξικά όπλα των αστών. Στους εναπομείναντες θαλάμους στοιβάζονται δεκάδες ασθενείς και καταταλαιπωρημένοι συνοδοί. Τα παχύρρευστα πτύελα των πνευμονοπαθών στοχεύουν τα μούτρα των πατέρων και μητέρων του έθνους και των αφεντικών τους και κρέμονται εκεί πάνω, στα μέτωπα τους, σαν παράσημα που κέρδισαν στον αγώνα για την «σωτηρία της χώρας». Νύχτα και, μέσα απ τα δέντρα που περιβάλλουν τα στοιχειωμένα ερείπια, ένα κιτρινιάρικο φεγγάρι κοιτάζει ηλίθια τον τόπο των κολασμένων. Πρέπει να το γκρεμίσουμε κι αυτό απ τον ουρανό, είναι απάνθρωπο, ό,τι υπάρχει αξίζει να καταστραφεί. Ο πατέρας μου, αγροτόπαιδο, επονίτης, γεωπόνος, γλύπτης, ζωγράφος, λάτρης του Παλαμά, στην επαναστατική μαρξιστική εφημερίδα που παλεύει: σωσίας του Εμπειρίκου, θρήσκος αφού ήθελε ν αφουγκράζεται την καρδιά αυτού του άκαρδου κόσμου -ψηφοφόρος του Εργατικου Επαναστατικού Κόμματος- για να πετάξει τις αλυσίδες και να περισυλλέξει το ζωντανό ανθό και Πήγασος, έφυγε για το τελευταίο του ταξίδι στις μια και πέντε μιας νύχτας έξω από τον χρόνο του Τελικά το φτερωτό άλογο των παιδικών μου χρόνων δεν ήταν αθάνατο, όπως έλεγε ο μύθος. Γιατί «Θεοί αρχόντοι βασιλιάδες /με πλάνα λόγια μας γελούν /της γης οι σκλάβοι κι οι ραγιάδες /μοναχοί τους θα σωθούν». ΓΙΝΕ ΣΥΝ ΡΟΜΗΤΗΣ ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα ενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το φασισμό, τον πόλεμο για το σοσιαλισμό και την εξουσία των εργατικών σουμβουλίων για την οργάνωση του επαναστατικού διεθνιστικού κόμματος της εργατικής τάξης για την επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς Βασίλης K. Εθνικές Εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 1. Γιατί κατέρρευσε η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου; Η αποτυχία της ΝΔ και του ΠΑ- ΣΟΚ να εκλέξουν Πρόεδρο Δημοκρατίας, το Νεοδημοκράτη Σταύρο Δήμα αποτέλεσε απλώς την αφορμή της πτώσης της κυβέρνησης. Αιτία είναι η πλήρης αδυναμία της διαχειριστεί τη νέα φάση χρεοκοπίας στην οποία έχει εισέλθει ο ελληνικός καπιταλισμός λόγω του μη βιώσιμου δημοσίου χρέους του, του γιγάντιου ληξιπρόθεσμου ιδιωτικού χρέους (προς τράπεζες, εφορία, ασφαλιστικά ταμεία) και της ανυπαρξίας οποιασδήποτε χρηματοδοτικής ροής για την επανεκκίνηση, ντόπιας ή προπαντός ξένης λόγω της επιδείνωσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. [Φυσικά, η οικονομική κρίση διαμεσολαβείται από την ταξική πάλη που τον τελευταίο καιρό γνώριζε μια νέα ριζοσπαστικοποίηση]. 2. Πως επηρεάζεται ο ελληνικός καπιταλισμός από την επιδείνωση της παγκόσμιας κρίσης; Το τέλος της πολιτικής πιστωτικής χαλάρωσης από τις ΗΠΑ μετακινεί μαζικά κεφάλαια από την ανατολή στη δύση, χωρίς η οικονομικά παρακμασμένη και πολιτικά διασπασμένη ΕΕ να μπορεί να αποτελέσει σταθμό τους, διευκολύνοντας την άντληση διεθνών κεφαλαίων από το εξωτερικό. Τα μηδενικά σχεδόν επιτόκια δανεισμού που έχει ορίσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) το μόνο που έκαναν ήταν να φουντώσουν την κρίση του χρέους καθώς τίποτα από αυτά δεν βοήθησε να συγκρατηθεί η ύφεση. Ο ελληνικός καπιταλισμός συναντά τη νέα κρίση στην ΕΕ, μετά από μία εξαετή βαθιά ύφεση, χωρίς καμία εσωτερική ζήτηση και χωρίς καμία εσωτερική πιστωτική πνοή. Έτσι, το σπάσιμο του ελληνικού κρίκου της ευρωπαϊκής οικονομικής 9 αλυσίδας από το 2010 δεν αποκαταστάθηκε όχι μόνο γιατί δεν ξεπεράστηκε η χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού αλλά και γιατί η ίδια ευρωπαϊκή αλυσίδα βυθίζεται ήδη στον φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης και του αποπληθωρισμού. 3. Η τρέχουσα φάση χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού είναι ηπιότερη ή σκληρότερη από τις προηγούμενες; Η πρώτη τετραετία της χρεοκοπίας του ( ) συνέπεσε με μια αν και μηδαμινή ανάκαμψη του ευρωπαϊκού καπιταλισμού μετά το κραχ του , η οποία επέτρεψε το χαμηλότοκο δανεισμό του χρεοκοπημένου ελληνικού κράτους μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Στήριξης (EFSF) και την αποφυγή ακόμα χειρότερων στιγμών α λα Αργεντινή 2001 (τηρουμένων των αναλογιών). Η περίοδος από τα μέσα του 2013 και έπειτα φέρνει την οικονομική επιβράδυνση της ΕΕ, η οποία δεν μπορεί να στηρίξει ούτε τη ζήτηση του ελληνικού καπιταλισμού για φθηνά κεφάλαια ούτε την προσφορά των ελληνικών εξαγωγικών προϊόντων. ερωτήσεις και απαντήσεις Αυτή η συγκυρία είναι που κάνει αδύνατη μια βιώσιμη ανάκαμψη του ελληνικού καπιταλισμού, όπως αυτή που δειλά εμφανίστηκε πέρσι λόγω κυρίως του αυξημένου ξένου τουρισμού, από φέτος και έπειτα, φέρνοντας μια χρεοκοπία μεγαλύτερη από εκείνη του 2010 (ένταξη στον EFSF) και του 2012 (νέο δάνειο EFSFκαι PSI). Γι αυτό, η τρέχουσα φάση της χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού ενσωματώνει και ξεπερνάει όλες τις προηγούμενες. 4. Θα «καταστραφεί» η ελληνική οικονομία αν δεν επανεκλέγει η ΝΔ στην κυβέρνηση; Το νέο κούρεμα του ελληνικού δημοσίου χρέους το οποίο θα επεδίωκε η ελληνική κυβέρνηση από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ χωρίς νέα μέτρα κατέρρευσε οριστικά στη συνάντηση του Παρισιού μεταξύ των βασικών Ελλήνων υπουργών και των Τροϊκανών (Νοέμβριος 2014). Μαζί του είχε τελειώσει και η ίδια η κυβέρνηση. Γι αυτό δεν μπορεί να πιστέψει κανείς τη ΝΔ όταν λέει πως αν εκλεγεί αντ αυτής ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταστραφεί (;!) λίγο πολύ η ελληνική οικονομία. Πως γίνεται η ελληνική οικονομία να βρίσκεται σήμερα τόσο κοντά στην καταστροφή όταν πριν λίγο καιρό έχει περάσει οριστικά τον «κάβο» της κρίσης, όπως διατυμπανίζουν επί ένα σχεδόν χρόνο οι Νεοδημοκράτες με το success story; Γιατί καταρρέει το κυβερνητικό κόμμα, όταν έχει πετύχει την ανάκαμψη της οικονομίας όπως το ίδιο διατείνεται- χάρη στα μέτρα που το ίδιο έχει λάβει; Στη βάση αυτήςτης κατάρρευση βρίσκεται η οικονομική χρεοκοπία που βαθαίνει. Επομένως, η παραμονή της ΝΔ είτε η αναρρίχηση οποιουδήποτε άλλου αστικού κόμματος στην εξουσία είναι συνώνυμη της μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής. 5. Θα σώσουν την οικονομία τα μέτρα που θέλει να περάσει η ΝΔ και η τρόικα; Η συνέχιση της ύφεσης στην Ελλάδα, παρά τα κανιβαλικά μέτρα τα οποία έχουν ληφθεί εδώ και τέσσερα χρόνια, είναι που οδηγεί πάνω απ όλα στη λήψη σκληρών «διαρθρωτικών» μέτρων (τα οποία θα έπεφταν στα πιο μαλακά αν είχε πάρει μπρος η οικονομία συνολικά), όπως η παραπέρα μείωση των συντάξεων και των μισθών, η άγρια φορο-μπηξία, κατασχέσεις μικρών ιδιωτικών περιουσιών, ξεπούλημα της δημόσια περιουσίας κ.λπ. Μήπως αυτά τα μέτρα θα δώσουν διέξοδο στο χρεοκοπημένο ελληνικό καπιταλισμό και το λαό; Όχι, Αυτά θα εντείνουν, όπως συνέβη και στο παρελθόν την ύφεση, θα αυξήσουν το δημόσιο και το ληξιπρόθεσμο ιδιωτικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ και θα παραλύσουν ξανά τις, κατά τ άλλα «επιτυχώς ανα-κεφαλαιοποιημένες» ελληνικές τράπεζες, βαθαίνοντας έτσι τη χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού παρά τις απώλειες που θα υποστεί για άλλη μια φορά ο λαός. Η καταστροφή που έρχεται θα λάβει τη μορφή των λουκέτων κρατικών υπηρεσιών, τραπεζών και ασφαλιστικών φορέων, μεγάλων επιχειρήσεων πετώντας στο δρόμο πάνω από εργαζομένους, στερώντας περισσότερο από ποτέ στοιχειώδεις κοινωνικές υπηρεσίες (σ.σ. στην περίπτωση του κράτους και των ταμείων). 6. Μπορούν τα οικονομικά μέτρα τα οποία προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ να μας σώσουν ; Ο ΣΥΡΙΖΑ σε γενικές γραμμές ζητά μία επιστροφή στον προ του 2010 ελληνικό καπιταλισμό. Ήταν εκείνος, όμως, ο καπιταλισμός ο οποίος χρεοκόπησε πριν τέσσερα χρόνια και δεν υπάρχει καμία διεθνής ή εθνική συνθήκη σήμερα για να επιστρέψει εκεί ή να μην χρεοκοπήσει ξανά, κάνοντας εκ των πραγμάτων αδύνατη την εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος. Η αποτυχία της ΝΔ να περάσει ένα κούρεμα του χρέους χωρίς νέα μέτρα θα ακολουθήσει και το ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που αναλάβει την κυβερνητική εξουσία. Συνέχεια στη σελ. 4

3 σελίδα 4 σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 σελίδα 5 9 Συνέχεια από τη σελ. 3 πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να Η αντικαταστήσει τα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας με μέτρα επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής (π.χ. μερικές αυξήσεις σε μισθούς συντάξεις) και, έτσι, να φέρει ανάπτυξη και μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα για να πληρωθεί το κεφάλαιο αλλά όχι τα τοκοχρεολύσια του χρέους θα καταρρεύσει γιατί δεν μπορεί να παράγει κεφάλαια σε ευρώ για να το κάνει. Το κεντρικό πρόβλημα πίσω από την καπιταλιστική κρίση δεν είναι η διανομή του εισοδήματος αλλά οι σχέσεις ιδιοκτησίας και παραγωγής. 7. Το πρόβλημα με τα οικονομικά αιτήματα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως είναι απλά και μόνο ρεφορμιστικά ; ερωτήσεις και απαντήσεις Για παράδειγμα, ένα από τα μέτρα που έχει δεσμευτεί να υλοποιήσει άμεσα ο ΣΥΡΙΖΑ, αν εκλεγεί, είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 22% (αφορά άτομα ή το 30% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα). Αυτό, άμεσα θα θέσει θέμα λουκέτου ή μαζικών απολύσεων σε μια σειρά επιχειρήσεων που ήδη φυτοζωούν. Πώς απαντά σ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ; Με την ενίσχυση των ελέγχων των Επιθεωρητών Εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που λειτουργούν (ή καλύτερα υπολειτουργούν) σήμερα στην Ελλάδα;! Ακόμα και αν ο ΣΥ- ΡΙΖΑ ψήφιζε νόμο με τον οποίο έβαζε... λουκέτο σε όποια επιχείρηση παραβίαζε την εργατική νομοθεσία, θα είχε δύο κομβικά προβλήματα: Με ποιο μηχανισμό θα εφάρμοζε αυτό το νόμο και με τί θα αντικαθιστούσε τις επιχειρήσεις οι οποίες θα έκλειναν. Ένα δεύτερο παράδειγμα ανεδαφικού και ρεφορμιστικού μέτρου είναι ο δημόσιος έλεγχος στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, τον οποίο υποστηρίζει ο ΣΥΡΙ- ΖΑ. Σήμερα, τα 3/4 των μετοχών των ελληνικών τραπεζών ελέγχονται ήδη από το κράτος λόγω της εγγύησης που αυτό έχει δώσει στην τρόικα για να ανακεφαλαιωθούν εκείνες με κονδύλια από τον EFSF. Και τι θα κάνει ο ΣΥ- ΡΙΖΑ; Θα εφαρμόσει τον έλεγχο που δεν... εφαρμόζει η ΝΔ; 8. Ποια κρατικοποίηση έγινε και ποια μένει να γίνει; Η ίδια η αστική τάξη έχει κρατικοποιήσει όχι μόνο όλες τις τράπεζες, αλλά -εν μέρει- και όλες τις επιχειρήσεις, μιας και αυτές είναι υπερχρεωμένες στις... τράπεζες. Το ζήτημα είναι πως η κρατικοποίηση αυτή έγινε για τη διάσωση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στα πλαίσια του καπιταλισμού. Η εργατική τάξη πληρώνει δύο φορές αυτήν την (αστική) κρατικοποίηση. Τη μία φορά την πλήρωσε ήδη με την άγρια λιτότητα την οποία υπέστη σαν τίμημα για τη διάσωση του χρεοκοπημένου ελληνικού καπιταλισμού το από τον EFSF. Tην επόμενη φορά θα την πληρώσει με την αναδιάρθρωση την οποία θα κάνουν οι τράπεζες (οι οποίες επαναδιωτικοποιούνται σταδιακά) πάνω στις μεγάλες επιχειρήσεις κατακτώντας μερίδιά τους και πεντώντας και άλλες δεκάδες χιλιάδες εργαζομένους και ελαστικοποιώντας πλήρως την αγορά εργασίας. 9. Θα δώσουν διέξοδο οι εκλογές; Ο παρεμβατικός χαρακτήρας των κοινοβουλευτικών εκλογών στις οικονομικές εξελίξεις μιας χρεοκοπημένης χώρας είναι τόσο λίγο αποφασιστικός όσο είναι του ίδιου του αστικού κοινοβουλίου και γενικότερα της αστικής δημοκρατίας. Εδώ και τέσσερα χρόνια, αν και το ελληνικό κοινοβούλιο έχει γίνει απλά και μόνο ο ιμάντας μεταβίβασης των εντολών της τρόικας πάνω στην κοινωνία, έχει αποτύχει οικτρά να φέρει τα επιδιωκόμενα -από την αστική τάξη- αποτελέσματα. Μία αριστερή αλλαγή στην κορυφή της αστικής κοινοβουλευτικής πυραμίδας η οποία, προπαντός, βασίστηκε στον κατευνασμό των εργατικών και λαϊκών αγώνων (ούτε καν στην αναζωπύρωσή τους), δεν θα φέρει τα αποτελέσματα τα οποία προσδοκά η πλειοψηφία του λαού απ αυτήν. Καμία ριζοσπαστική αστική δημοκρατία δεν μπορεί να οικοδομηθεί στα ερείπια της μικροαστικής τάξης. Ακόμα και ένα ρεφορμιστικό αίτημα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σήμερα παρά μόνο από την επαναστατική δικτατορία του προλεταριάτου. Δ.Κ. ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ 30 ΑΠΕΡΓΩΝ ΣΤΟΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ Για το καλό του νέου χρόνου Τόλμησαν να απεργήσουν διεκδικώντας τα δεδουλευμένα και το δώρο των Χριστουγέννων και η αστυνομία, συνδράμοντας την εργοδοσία, συνέλαβε 30 απεργούς. Με το έμπα του 2015, για το καλό του χρόνου, στις 5 Ιανουαρίου 2015 η αστυνομία στον Ασπρόπυργο, ενεργώντας σαν ιδιωτική περιφρούρηση της Γενικής Ανακύκλωσης Α.Ε. συνέλαβε τους απεργούς. Οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι, ύστερα από το κίνημα αλληλεγγύης που εκδηλώθηκε υπέρ τους, από τις πρώτες ώρες μετά τις συλλήψεις. Ωστόσο εκκρεμεί η ανακριτική διαδικασία. Ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν και ο Πέτρος Κωνσταντίνου στέλεχος της ΚΕΕΡΦΑ και ο Τζαβέντ Ασλάμ, προέδρος της Ένωσης Μεταναστών Εργατών που βρέθηκαν εκεί σε υποστήριξη της απεργίας. Οι εργάτες, συνεχίζουν την απεργία τους για να Ο Τεμπονέρας ζει! Ζει στην πάλη της νεολαίας ενάντια στη διάλυση της παιδείας, την καταστολή, την ανεργία, τον φασισμό. Ο Νίκος Τεμπονέρας έπεσε υπερασπιζόμενος μια μαθητική κατάληψη, όπως αυτές στις οποίες έστειλε τους μπάτσους και τους εισαγγελείς η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου τον περασμένο Νοέμβρη. Ο Τεμπονέρας έπεσε στο πόστο του, υπερασπιζόμενος το δικαίωμα της νεολαίας στη μόρφωση που καταστρατηγούν οι κυβερνώντες των Μνημονίων και των λουκέτων σε σχολεία και σχολές. Οι πολιτικοί πάτρονες του δολοφόνου του Τεμπονέρα, του Ι. Καλαμπόκα (πρόεδρου της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και μέλους των Ρέηντζερ), απαρτίζουν την κυβέρνηση που βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και συνεχίζουν στον ακροδεξιό κατήφορο στο δρόμο του Καλαμπόκα. Ή προσπαθούν να βουτήξουν σε κάποια κολυμβήθρα του Σιλωάμ όπως επιχειρεί ο Νικολόπουλος -επικεφαλής της ΝΔ Αχαΐας το πληρωθούν όλα τα δεδουλευμένα τους και να δικαιωθεί ο αγώνας τους. Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα με ανακοίνωσή του κατήγγειλλε τις συλλήψεις των απεργών. Όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του είχε προηγηθεί απεργία από τις 5 Δεκεμβρίου και κατάληψη από τους 150 εργαζόμενους, ανάμεσά τους 50 συμβασιούχων, απλήρωτων εδώ και οκτώ μήνες, χωρίς να τους έχει καταβληθεί ούτε το Δώρο Χριστουγέννων. «Δεν είναι τυχαίο», τονίζει, «πως σήμερα το πρωί [5 Ιανουαρίου 2015], οι εργαζόμενοι της εταιρείας είχαν υποβάλλει μήνυση στον ιδιοκτήτη της Γενικής Ανακύκλωσης, της μεγαλύτερης εταιρείας ανακύκλωσης στην Αττική. Η συγκεκριμένη τακτική της εταιρείας δεν είναι καινούργια. Αποτελεί το δεύτερο κρούσμα μέσα σε δέκα ημέρες, όπου τα αφεντικά καλούν σε βοήθεια το κράτος έκτακτης ανάγκης και τα Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν αρκεί να πέσει, πρέπει να την συντρίψουμε μαζί με τον πολιτικό σύστημα του ζόφου και της σήψης που εκπροσωπεί. Δεν κρύβουν τον πρόσωπό τους. Μπροστά στην κατάρρευση ο ακροδεξιός Σαμαράς θαυμάζει τον φράχτη του Έβρου και υποστηρίζει τον αποκλεισμό των μεταναστών από το σύστημα υγείας. Οι δυνάμεις καταστολής των ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ χτυπάνε απεργούς και συλλαμβάνουν αντιφασίστες σε αγαστή σύμπνοια με τους ναζί της Χρυσής Αυγής. ΜΑΤ. Έχουν προηγηθεί τα βιβλιοπωλεία Ιανός στις 28 Δεκεμβρίου, όπου και εκεί είχαμε επτά συλλήψεις και ανηλεή ξυλοδαρμό των συλληφθέντων και γενικότερα της απεργιακής φρουράς. Κυρίως όμως αυτά τα γεγονότα επιβεβαιώνουν την «επίδειξη» αδυναμίας και φόβου που κάνει η ίδια η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα που βρίσκεται υπό κατάρρευση, μαζί και τα αφεντικά, προσπαθώντας μάταια να αποτρέψουν εργατικούς αγώνες που μπορεί να αποτελέσουν τον πυροκροτητή μιας γενικότερης έκρηξης. Καμιά κοινωνική ειρήνη και σταθερότητα, καμιά αναμονή, γενική πολιτική απεργία διαρκείας τώρα. Να διώξουμε τους τροϊκανούς και τις κυβερνήσεις τους, για την εξουσία των εργατών. Το Ε.Ε.Κ. στέκεται στο πλευρό των απεργών της Γενικής Ανακύλωσης. Να αφεθούν ελεύθεροι τώρα όλοι οι συλληφθέντες. Δικαίωση στον αγώνα των εργαζομένων». 24 χρόνια μετά τη δολοφονία του: Ο Νίκος Τεμπονέρας Ζει! Διωκόμενοι αγωνιστές μεταφέρονται στα λευκά κελιά τύπου Γ, ενώ ο Καλαμπόκας κυκλοφορεί ελεύθερος με το αίμα του Νίκου Τεμπονέρα στα χέρια του. Ο Νίκος Ρωμανός έφτασε να απειληθεί η ζωή του για να αποκτήσει πρόσβαση στις νόμιμες εκπαιδευτικές του άδειες, αλλά οι φονιάδες της Δεξιάς κυκλοφορούν ελεύθεροι. 24 χρόνια μετά την 9η Γενάρη του 1991 τιμούμε τη μνήμη του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα παλεύοντας για να τσακίσουμε το σύστημα που γεννά Καλαμπόκες και καταδικάζει Ο φράχτης στον Έβρο και οι φυλακές στο Δομοκό Οι ιδεολογικο-πολιτικές παροχές του Σαμαρά O,τι έχει να προσφέρει στην προεκλογική αγορά, η κυβέρνηση Σαμαρά το προσφέρει. Tο προσέφερε αφειδώς στη διάρκεια της διακυβέρνησής της, δυο χρόνια παρά κάτι μήνες, το προσφέρει και τώρα ως προεκλογικό επιδόρπιο. Aλλά και ως ορντέβρ, για μελλοντικά τραπέζια, αν, ο μη γένοιτο, δεν πάρει πόδι Eικόνα πρώτη. Mετά την μουντή και απελπιστική εμφάνισή του στη Λάρισα, ο αρχηγός της NΔ αποφάσισε πιο δραστικές εμφανίσεις. Αν στη Λάρισα έταξε στους «αγρότες» πως θα συνεχιστούν οι επιδοτήσεις, στη Θράκη ξεσπάθωσε κατά των «λαθρομεταναστών». Φρονίμως ποιών παρέκαμψε την Oρεστιάδα, όπου οι εργάτες της βιομηχανίας ζάχαρης αγωνίζονται για την επαναλειτουργία του εργοστασίου και το δικαίωμα στη δουλειά. Πήγε όμως να δει το «φράχτη του Έβρου», το σύρμα που έχει στηθεί για να εμποδίζει την είσοδο μεταναστών. Για να φωτογραφηθεί, να τον δείξουν στα κα- τη νεολαία στο περιθώριο. Η κατάρρευση της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου σηματοδοτεί την αδυναμία τους να κυβερνήσουν, τη μετατροπή της οικονομικής χρεοκοπίας στη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος και κρίση ταξικής κυριαρχίας. Καλούμε την εργατική τάξη και τη νεολαία στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να απαντήσουμε στην κρίση εξουσίας τους τσακίζοντας το φθαρμένο και διεφθαρμένο πολιτικό τους σύστημα, το κράτος της καταστολής και το σύστημα της εκμετάλλευσης. Η εργατική τάξη είναι η μόνη κοινωνική δύναμη που κατακτώντας την εξουσία μπορεί να δώσει διέξοδο από την βαρβαρότητα του καπιταλισμού και των μέτρων. Έτσι μπορεί να δικαιωθεί το αίμα των αγωνιστών. ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΝΙ- ΚΟΥ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΣΥ- ΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΩΝ ΥΨΗΛΩΝ ΑΛΩΝΙΩΝ (ΠΑΤΡΑ) ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015, 6ΜΜ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ Κομματική Οργάνωση Πάτρας νάλια και να κάνει δηλώσεις κατά των μεταναστών. Αν δε μπορεί να δώσει δουλειά στους εργάτες που υποχρεώνονται όλο και συχνότερα να μεταναστεύσουν εκτός Eλλάδας, μπορεί να συδαυλίζει τα ξενόφοβα και ρατσιστικά σύνδρομα. Aνταγωνιζόμενος, έτσι, τη ναζιστική συμμορία. O Σαμαράς, «με τη βοήθεια του Θεού», που τον επικαλείται ανά πάσα στιγμή, δίνει ό,τι έχει ασφαλώς όχι το δεύτερο χιτώνα σ αυτούς που δεν έχουν. Δίνει ρατσισμό, αναλγησία, βλακεία. Γιατί φυσικά, ο φράχτης δεν εμποδίζει τα κύματα των απελπισμένων ανθρώπων να αναζητούν σωτηρία απ τους πολέμους και την πείνα από άλλες διαδρομές. H ελάττωση της εισόδου από τον Έβρο είναι, απλώς, ευθέως ανάλογη με τον πνιγμό μανάδων, παιδιών και ανδρών στο Aιγαίο και τη Mεσόγειο που έχει μετατραπεί σε απέραντο υγρό νεκροταφείο. Eίναι να πανηγυρίζει κανείς; H φωτογράφιση του απερχόμενου πρωθυπουργού στο συρμάτινο φράχτη του Έβρου είναι μόνο ένα μέτρο της βαρβαρότητας ενός κόσμου που φεύγει κι όχι απλώς ενός ακροδεξιού πολιτικού απερχόμενου από την πρωθυπουργία Εικόνα δεύτερη. Tην ίδια ημέρα που απέτυχε να συγκεντώσει 180 βουλευτές για να παρατείνει την κυβερνητική του θητεία, στις 29 Δεκεμβρίου, το υπουργείο Δικαιοσύνης άρχισε τις μεταγωγές πολιτικών κρατουμένων στις φυλακές τύπου Γ, στο Δομοκό. O Mαζιώτης, ο Γουρνάς, ο Γιωτόπουλος, ο Kουφοντίνας, ο Tζωρτζάτος οδηγήθηκαν στο Δομοκό, στην ειδικά διαμορφωμένη πτέρυγα απομόνωσης, σε ένα είδος φυλακής μέσα στη φυλακή. Kανένας κανόνας, κανένας νόμος από αυτούς που ψηφίζονται στο κοινοβούλιο- δεν δίνει το δικαίωμα στις αρχές να μεταχειρίζονται τους φυλακισμένους για «πολιτικά εγκλήματα» διαφορετικά από τους άλλους φυλακισμένους. H ιδιαίτερη, δυσμενής, μεταχείριση των πολιτικών κρατουμένων -που σημειωτέον η Δημοκρατία με κεφαλαίο Δ αλλά χωρίς ίχνος δημοκρατικότητας δεν τους αναγνωρίζει ως πολιτικούς κρατούμενους-, απαγορεύεται. H αντιμετώπιση των πολιτικών κρατουμένων με κανόνες εξαίρεσης από το δίκαιο, μόνο σε ένα καθεστώς εξαίρεσης και έκτακτης ανάγκης ταιριάζει. Aλλά δεν αφορά μόνο στους φυλακισμένους πολιτικούς κρατούμενους. Στην πραγματικότητα, ο κανόνας εξαίρεσης μιας κατηγορίας φυλακισμένων είναι μέρος της αντιμετώπισης όλης της εργατικής τάξης και του λαού, από τις μνημονιακές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Είναι μέρος της διακυβέρνησης της χώρας με Προεδρικά διατάγματα, με τα οποία καταληστεύουν τον ελληνικό λαό, επιβάλλουν την αβάσταχτη φορομπηξία, καταστρατηγούν όλα τα εργατικά και εργασιακά δικαιώματα - για χάρη των τραπεζιτών και των ξένων και ντόπιων τοκογλύφων. Ο εκφυλισμός της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας από τα τέλη της δεκαετίας του 80 και η μετάβαση σε ένα κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης μετά την 11 Σεπτέμβρη στις HΠA και κυρίως μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, της «πρώτης κοινωνικής έκρηξης της παρούσας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης», είναι το αδιάψευστο σημάδι ότι η κοινωνία είναι τυλιγμένη σε ένα κουβάρι άλυτων αντιφάσεων που για να κοπούν χρειάζεται το σπαθί της σοσιαλιστικής επανάστασης και της εργατικής εξουσίας. Tο αστικό σύστημα, η καπιταλιστική οικονομική και πολιτική εξουσία έχουν ιστορικά χρεοκοπήσει, έχουν σαπίσει και παράγουν μόνο την ανεργία, τη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό και απ τις δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις του βούρκου φυτρώνουν τα σαπρόφυτα της ακροδεξιάς και του ναζισμού Oι ίματζ μέικερ του Σαμαρά μπορεί να τον πάνε και στο Δομοκό για μια φωτογραφία με φόντο τους τοίχους των φυλακών Για να συμπληρωθεί η εικόνα. Θόδωρος Kουτσουμπός Κώστας Γουρνάς Φυλακή μέσα στη φυλακή Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν φλέρταρε μόνο με τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό που επέβαλε η τρόικα, υπήρξε η ίδια ο πιο ενθερμος υποστηρικτής και συνδιαμορφωτής των μνημονιακών πολιτικών. Δεν φλέρταρε μόνο με την ακροδεξιά ατζέντα της Χρυσής Αυγής, υπήρξε η ίδια πολιτικά και ιδεολογικά η θεσμική έκφραση του ακροδεξιού βαθέος κράτους που προωθεί τον εκφασισμό της κοινωνίας. Οι φυλακές τύπου Γ και το νομικό πλαίσιο που προσδιορίζει ένα καθεστώς εξαίρεσης για τους κρατούμενους είναι κομμάτι των μνημονιακών πολιτικών που έχουν ανατρέψει τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων προλετάριων. Μία διά βίου φυλακή μέσα στη φυλακή που στοχεύει στην πολιτική απομόνωση και την αποπολιτικοποίηση των πολιτικών κρατούμενων και της δράσης τους, στην εκδικητική μεταχείριση των απείθαρχων και την αποτρεπτική της λειτουργία για το σύνολο των κρατούμενων. Στο κύκνειο άσμα της κυβέρνησης πραγματοποιήθηκαν οι μεταγωγές κοινωνικών και πολιτικών κρατούμενων στη νέα πτέρυγα τύπου Γ στο Δομοκό. Λίγες μόνο μέρες πριν τις πρόωρες εκλογές που επισπεύστηκαν όταν η κυβέρνηση απώλεσε την εμπιστοσύνη της τρόικας, η έναρξη της λειτουργίας της ειδικής πτέρυγας στο Δομοκό σηματοδοτεί την επαναβεβαίωση του δόγματος «νόμος και τάξη» με την εγκαθίδρυση της κορωνίδας του. Λίγες μόνο μέρες μετά τη μερική υποχώρηση στην υπόθεση Ρωμανού, η κυβέρνηση κάνει τη ρελάνς επιβάλλοντας την τραυματισμένη ισχύ της. Η αναμέτρηση με το καθεστώς εξαίρεσης των φυλακών τύπου Γ δεν είναι απλά μια αναμέτρηση μεταξύ των κρατούμενων, του κινήματος αλληλεγγύης, της κοινωνίας με την κυβέρνηση που φεύγει ή μ αυτή που θα ρθει μετά τις εκλογές. Είναι μια μάχη που όλοι οφείλουμε να (δια)δώσουμε με το βαθύ κράτος στον πυρήνα του και την απαρέγκλιτη ταύτισή του με τα νεοσυντηρητικά «αντιτρομοκρατικά» δόγματα του ιμπεριαλισμού. Είναι μια μάχη που αφορά το σύνολο της κοινωνίας που πλήττεται σήμερα από τις βάναυσες πολιτικές του κεφαλαίου, μια μάχη ενάντια στον εκφασισμό της. Ενάντια στην τρομοκρατία κράτους και κεφαλαίου Εμπρός σύντροφοι για την οικοδόμηση της κοινωνικής επανάστασης 4/1/2015 Κώστας Γουρνάς Φυλακές τύπου Γ Δομοκού Ε1 πτέρυγα

4 σελίδα 6 σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 σελίδα 7 Το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας στο Διαρκές Συνέδριο του Κόμματος, στις 4 και 5 Ιανουαρίου, αποτελεί μια συνολική επιχείρηση ενσωμάτωσης όλων των λαϊκών ελπίδων και προσδοκιών στον ορίζοντα των αστικών εναλλακτικών επιλογών αντιμετώπισης της κρίσης του καπιταλισμού σε παρακμή. Βασικά του εργαλεία για αυτό είναι, αφενός η αυταπάτη της ρύθμισης των οξυμένων αντιφάσεων του συστήματος στην Ελλάδα και την Ευρώπη με την κοινωνική ειρήνη και τις υποτιθέμενες αμοιβαία επωφελείς λύσεις για τις κοινωνικές τάξεις στη χώρα αλλά και με τους τροϊκανούς, αφετέρου με την προσπάθεια ανακούφισης μέρους του λαού, με πολλαπλά ερμηνεύσιμα κριτήρια για τους μελλοντικούς ωφελούμενους. Ας δούμε μέσα από 5 κύριες θεματικές το πρόγραμμα από πιο κοντά. Αφού τονίσουμε πως η διαδικασία εξπρές με την οποία έληξε το πρόγραμμα, με ισχνή πολιτική συζήτηση, που και αυτή ακόμα έγινε έπειτα από τις διαμαρτυρίες των συνέδρων, είναι ξένη στον αριστερό πολιτισμό διαλόγου για τόσο κρίσιμα ζητήματα. Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΟ 1930 ΣΤΟ 1950 Η βασική στρατηγική του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο για το χρέος αλλά συνολικά για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι «να υπάρξει συμφωνία για ευρωπαϊκό new deal με δημόσιες επενδύσεις για την ανάπτυξη», ενώ ταυτόχρονα καλεί να γίνει και για την Ελλάδα, «ότι έγινε με τη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953 για τη Γερμανία, με τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους». Η διατύπωση του προγράμματος, γίνεται ακριβώς τη στιγμή που ευρωπαίοι αξιωματούχοι διαπιστώνουν πως η πτώση του ευρώ, αυτού του «σταθερού λιμανιού για την ανάπτυξη» (Σημίτης), είναι τέτοια που το γυρίζει εννιά χρόνια πριν στο Σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που το πραγματικό ζήτημα είναι αν μπορεί να συνεχίζει να υπάρχει, τουλάχιστον με τη μορφή που υπάρχει σήμερα. Έχοντας ως δεδομένο πως η κρίση χτυπά αδυσώπητα ακόμα και τη Γαλλία, ενώ τα προανακρούσματά της είναι φανερά πλέον και για τη Γερμανία. Αυτή την Ευρώπη λοιπόν, που αποτελεί το επίκεντρο της καπιταλιστικής κρίσης και παρακμής, ο ΣΥΡΙΖΑ την καλεί να κάνει ό,τι αποτυχημένα έκανε ακόμα και τη δεκαετία του 1950, με την αποδοχή του αμερικάνικου New Deal, που οδήγησε στον εθνικισμό και στο φούντωμα του φασισμού και του ναζισμού. Σπέρνει αυταπάτες για μια νέα Συμφωνία του Λονδίνου, ξεχνώντας να αναφέρει πως αυτή προέκυψε μέσα από την ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ Αδιέξοδες «λύσεις» στα πλαίσια του χρεοκοπημένου καπιταλισμού αντιπαράθεση του ψυχρού πολέμου και ύστερα από έναν 5ετή καταστροφικό παγκόσμιο πόλεμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει στους εργάτες και τους νέους, πως ο καπιταλισμός όχι μόνο μπορεί να ξεπεράσει την κρίση του, αλλά και πως μπορεί να υπάρξει μια ακόμα καλύτερη διαχείριση εντός του. Το ξεπέρασμα της κρίσης έτσι, δεν είναι ένα ταξικό ζήτημα, δεν ανάγεται στο ζήτημα της εξουσίας και στην ανατροπή των χρεοκοπημένων αστικών πολιτικών και του ίδιου του συστήματος, αλλά επίδειξη καλύτερων επιχειρημάτων μεταξύ ευρωπαίων γραφειοκρατών. ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΜΕ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΩΦΕΛΕΙΑ «Διαπραγματευόμαστε εντός του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ευρωπαϊκών θεσμών, στο πλαίσιο μιας νέας ρεαλιστικής συμφωνίας εξυπηρέτησης του χρέους και ανάπτυξης της πραγματικής οικονομίας για αμοιβαία ωφέλεια», γράφει κατά λέξη το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας, 20 μέρες πριν έχει περιγράψει με ακρίβεια ποια είναι αυτή η αμοιβαία επωφελής συμφωνία, σε συνέντευξή του στο Reuters: «ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι τα δάνεια από το ΔΝΤ πρέπει να πληρωθούν, θα επιδιώξει παράταση της λήξης των δανείων που διακρατούνται από την ΕΚΤ, ενώ η Ευρώπη θα πρέπει να μειώσει ή να διαγράψει μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους», χωρίς φυσικά να προχωρήσει σε οποιαδήποτε μονομερή ενέργεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί το λαό να πληρώσει το χρέος που δημιούργησε η αστική τάξη τα τελευταία 30 χρόνια προκειμένου να ελέγξει τον ίδιο αυτό λαό. Και μάλιστα προχωράει και ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας ψέματα για αμοιβαία επωφελείς λύσεις. Μεταξύ ποιών; Της ελληνικής αστικής τάξης, των ξένων δανειστών και των απολυμένων ή διαθέσιμων στο δημόσιο τομέα; Μεταξύ των τραπεζών και των εργαζόμενων αγωνιστών στην ΕΡΤ; Ανάμεσα στους κατόχους ασφαλίστρων κινδύνου του ελληνικού χρέους και του 1,5 εκατομμύρια ανέργων; ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ Μέσα από 19 σημεία, που δίνουν έμφαση κυρίως σε ένα πλήθος νομικών και διοικητικών πράξεων, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να περιγράψει ένα περισσότερο διαφανές και δημοκρατικό κράτος. Περισσότεροι κατασταλτικοί έλεγχοι, αναβάθμιση των ΚΕΠ, άδειες σε ΜΜΕ με συζήτηση από μηδενική βάση, ελεγκτικοί μηχανισμοί για τη διαφθορά είναι μερικά από τα μέτρα που αποτυπώνονται. Έτσι με την αναβάθμιση της Επιθεώρησης Εργασίας θα επιλυθούν οι συνθήκες γαλέρας στον ιδιωτικό τομέα. Το ΤΑΙΠΕΔ μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει, αλλά χωρίς ασυλία στο Δ.Σ. του. Να συνεχίσουν οι τράπεζες, με χρήματα του λαού να χρηματοδοτούν τα κόμματα του αστικού πολιτικού συστήματος αλλά με θέσπιση ανώτατου ορίου. Η Τράπεζα της Ελλάδας, που από τη μια έχει σχέση αίματος με το μεγάλο κεφάλαιο και με τους επιμέρους τραπεζίτες, θα μπορεί να ελέγχει την προέλευση της χρηματοδότησης των μέσων ενημέρωσης. Κρατική διοίκηση στις τράπεζες, χωρίς εθνικοποίησή τους. Ενώ παραδόξως ούτε λέξη δεν υπάρχει για κρίσιμες πλευρές της δημόσιας διοίκησης και του κράτους, όπως για παράδειγμα για την ανάγκη διάλυσης όλων των σωμάτων πραιτοριανών της αστυνομίας, για την ανάγκη εξόδου από κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό, για την απαλλοτρίωση της εκκλησιαστικής περιουσίας μητροπόλεων, μεγάλων ναών και μονών σε όλη τη χώρα κ.λ.π. Οι νόμοι, είναι η αποτυπωμένη θέληση της τάξης που κατέχει την εξουσία άρα και το κράτος. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να πείσει πως με ένα πλήθος νόμων, θα κλείσει μέσα στο μπουκάλι το τζίνι όλων των μορφών της καπιταλιστικής κρίσης και παρακμής, καθώς και του ίδιου του κράτους. Η ιστορία έχει δείξει πως κυβερνήσεις που το επιχείρησαν αυτό, τις περίμενε η καταστροφή. Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΜΕ «ΑΣΠΙΡΙ- ΝΕΣ»; Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται δωρεάν ρεύμα και κουπόνια σίτισης για νοικοκυριά τουλάχιστον, με άγνωστα κριτήρια. Εξασφάλιση στέγης (για ποιους και πόσους;). 13 η σύνταξη στους συνταξιούχους κάτω από 700 ευρώ! Βασικό μισθό στα 751 ευρώ θέσεις εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της μετενέργειας των συμβάσεων. Σε μια ΔΕΗ που η μετοχή της «παίζει» στο χρηματιστήριο, άρα επιδιώκει κέρδη, ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται δωρεάν ρεύμα. Με τη ΓΣΕΕ εγγυητή της υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων στο πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου. Με βασικό μισθό που γυρίζει την εργατική τάξη στο Με νέες θέσεις εργασίας, που όπως έλεγε πριν από περίπου ένα μήνα ο Μηλιός στην Εφ. Συν., μπορεί να καλυφτεί από συνεταιριστικά εγχειρήματα, με το δέσιμο του άνεργου δηλαδή με τη μικροιδιοκτησία, και σαν αποτέλεσμα φυσικά την καταστροφή. Με τα προγράμματα ΕΣΠΑ, ως χρηματοδότηση, που το κάθε ευρώ τους είναι συνδεδεμένο με συγκεκριμένες στοχεύσεις του ευρωπαϊκού κεφαλαίου γενικά, του γερμανικού ειδικά. Στο αντεπιχείρημα πως ο λαός θα επιβάλλει αυτό το πρόγραμμα, μπορούμε να απαντήσουμε πως οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες της εργατικής τάξης και των νέων ανθρώπων για καλύτερη ζωή, έξω από αυτό το σύστημα, δεν γίνεται να μετρηθούν με τη μεζούρα, για να έχουν προτεραιότητα κάποιοι, και όχι κάποιοι άλλοι. Θέλουμε να πετάξουμε από τις ζωές μας τροϊκανούς, κυβερνήσεις, καπιταλιστές και όλους τους θεσμούς που τους υπηρετούν, εθνικούς ή υπερεθνικούς. Απορρίπτουμε τελικά τα αστικά σχέδια, ακόμα και αν είναι διατυπωμένα με τις καλύτερες προθέσεις. Nίκος Πελεκούδας Τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο και σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε ιστότοπους σχετιζόμενους με τον χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δημοσιεύονται «κριτικές» και «διάλογοι», γύρω από απόσπασμα παρμένο από την απόφαση της Έκτακτης Συνδιάσκεψης του ΕΕΚ για αυτόνομη κάθοδο στις επερχόμενες εκλογές («Για μια επαναστατική παρέμβαση στις εκλογές» 28/12/2014). Το απόσπασμα, που παρατίθεται αποκομμένο από το υπόλοιπο κείμενο, είναι το εξής: «Καλούμε τις δυνάμεις μέσα στην εργατική τάξη, τη νεολαία, τη διανόηση που στηρίζουν ή επενδύουν τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ να απαιτήσουν από την ηγεσία του να έρθει σε ρήξη με την αστική τάξη, το πολιτικό της προσωπικό, όλους τους καιροσκόπους και μνηστήρες της εξουσίας. Να έρθει σε ρήξη με την πολιτική αποδοχής της συνέχειας του Κράτους και των συμφωνιών του με τον ιμπεριαλισμό, την αντιλαϊκή πολιτική προσαρμογής στον χρεοκοπημένο καπιταλισμό, την ΕΕ, το ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ.» Οι «κριτικοί» μας, στο παραπάνω απόσπασμα «ανακαλύπτουν» ένα «κλείσιμο του ματιού» προς τον ΣΥΡΙΖΑ, εκ μέρους του ΕΕΚ. Υποτίθεται πως καλλιεργούμε εσκεμμένα αυταπάτες, πως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί κάλλιστα να μετατραπεί σε επαναστατική, κάτω από τη πίεση της βάσης της. Τα σχόλια και οι «διάλογοι» που συνοδεύουν τις δημοσιεύσεις, καλύπτουν όλο το φάσμα, από την καλόπιστη πολιτική κριτική ως τις ύβρεις και την χυδαιολογία, με επιθέσεις μάλιστα «σαν από καιρό έτοιμες» και παντελώς άσχετες με το επίμαχο απόσπασμα ή την στάση του EEK απέναντι στις εκλογές. Βασική μας αρχή είναι πως δεν ασχολούμαστε με τη λάσπη που κατά καιρούς διακινείται στο internet, ειδικά εκεί όπου «βασιλεύει» η ανωνυμία. Το ίδιο θα πράτταμε και σε αυτή την περίπτωση. Όμως, είμαστε αναγκασμένοι να σταθούμε εδώ, με μερικές επισημάνσεις. Δυστυχώς, μέρος της σχετικής «συζήτησης» διεξάγεται στο επίσημο γκρουπ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο facebook, ενώ συμμετέχοντες στις δημοσιεύσεις και στους διαλόγους είναι ακόμα και γνωστά ηγετικά, πολιτικά και συνδικαλιστικά, στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των οργανώσεών της με κάποιους από τους οποίους συνδεόμαστε με κοινούς αγώνες ετών- που κατά περιπτώσεις ανέχονται ή και συμβάλουν στις κακόβουλες «κριτικές» ενάντια στο ΕΕΚ. Κάποιοι σχολιασμοί, κρίνονται απαραίτητοι: 1. To Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, παλεύει για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη, στη βάση της επαναστατικής τακτικής του «ας διεξάγουμε την πολιτική πάλη με τους όρους και την ηθική που αρμόζει στην κομμουνιστική και επαναστατική αριστερά» Ενιαίου Μετώπου, τακτική της Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς των Λένιν-Τρότσκι. 2. Στο Ενιαίο Μέτωπο, «χωράνε» όλοι οι αγωνιστές και οι δυνάμεις της εργατικής τάξης, είτε ανοργάνωτες, είτε οργανωμένες στα εργατικά-αριστερά Κόμματα, επαναστατικά, κεντριστικά, και ρεφορμιστικά. Το στοιχείο της επαναστατικής ενότητας στη δράση όλου του δυναμικού της εργατικής τάξης, με στόχο την πάλη για όλα τα κομβικά ζητήματα της ταξικής πάλης και για το τσάκισμα του αστικού κράτους και των φασιστών, είναι απαρέγκλιτος όρος για το Ενιαίο Μέτωπο. 3. Οι επαναστάτες και η πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης, δεν απευθύνονται στους εργάτες και στους αγωνιστές που βρίσκονται στη βάση των ρεφορμιστικών κομμάτων με «τελεσιγραφισμούς», καλώντας τους απλά να εγκαταλείψουν την ηγεσία τους. Αν αρκούσε ένα «νεύμα» των επαναστατών για την διάλυση του ρεφορμισμού και τη συσπείρωση της πλατιάς εργατικής μά- ζας στις δυνάμεις τους, τότε η ίδια η ανάγκη οικοδόμησης του Ενιαίου Μετώπου θα ετίθετο με εντελώς διαφορετικούς όρους. 4. Οι επαναστάτες οφείλουν να υποδαυλίζουν και να αναδεικνύουν τις αντιφάσεις της ρεφορμιστικής πολιτικής, υποβοηθώντας τους ρεφορμιστές εργάτες μέσα από την εμπειρία τους και με τη μέθοδο των «διαδοχικών προσεγγίσεων» να αντιληφθούν οι ίδιοι τον οπορτουνισμό της ηγεσίας τους. Οι ρεφορμιστές εργάτες αποζητούν αντικειμενικά ένα κόσμο χωρίς την εκμετάλλευση και καταπίεση της τάξης τους. Ένα κόσμο ασύμβατο με τον κόσμο του κεφαλαίου σε κρίση και παρακμή και με την κυριαρχία της αστικής τάξης. Οι ρεφορμιστές ηγέτες είναι δεμένοι με αυτόν τον «κόσμο» με χίλιες δυο εξαρτήσεις, αδυνατούν, και συνήθως δεν θέλουν, να έρθουν σε ρήξη μαζί του. Το πλησίασμα της βάσης του ρεφορμισμού στην επαναστατική γραμμή και στην αναγκαιότητα πάλης για την εργατική εξουσία, αυξάνει τις πιέσεις στο εσωτερικό αυτών των κομμάτων και ή αναγκάζει τις ρεφορμιστικές ηγεσίες να συρθούν σε επιμέρους ζητήματα πίσω από την βάση τους, ή, τελικά, να «ξεγυμνωθούν» μπροστά στα μάτια της. Μόνο μέσα από αυτό το «ξεγύμνωμα», και την αποκάλυψη στην πράξη της πραγματικής φύσης του ρεφορμισμού, μπορεί να επέλθει η ρήξη οπορτουνιστικής ηγεσίας-βάσης και η συστράτευση του τεράστιου αυτού δυναμικού στην επαναστατική υπόθεση. 5. Η συνέχεια της διακήρυξης του ΕΕΚ, η οποία «όλως τυχαίως» στις επίμαχες δημοσιεύσεις δεν παρατίθεται, αναφέρει: «Σε κάθε βήμα της λαϊκής βάσης προς αυτήν την κατεύθυνση θα βρεθούμε στο πλευρό της, διατηρώντας την πολιτική μας ανεξαρτησία, την κριτική μας, και προειδοποιώντας ότι οι ρεφορμιστές ηγέτες δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι για τέτοιες αναγκαίες ρήξεις. Το δείχνουν ήδη με τις καθησυχαστικές δηλώσεις τους προς το κεφάλαιο και την ΕΕ, με τις πράξεις τους, ιδιαίτερα με το πρόγραμμά τους.» 6. Κατανοούμε πως η κρίση που ξέσπασε στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ λόγω της πολυσυζητημένης συμφωνίας ενός τμήματός της με τον «αριστερό» εθνικισμό της ΠΑΜΕΣ, καθώς και η αποδοχή ενός άλλου τμήματος του δυναμικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ της κριτικής που άσκησε το ΕΕΚ σε αυτή τη συμφωνία, επιβάλλει την ανάγκη αποσυμπίεσης της εσωτερικής κρίσης, ειδικά καθώς βαδίζουμε προς τις εκλογές. Το ΕΕΚ, όμως, δεν προτίθεται να παίξει τον ρόλο της «βαλβίδας εκτόνωσης», δεχόμενο την κατηγορία του «λοξοκοιτάγματος» προς τους ρεφορμιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Κανένα γραπτό, και κυρίως καμιά πράξη μας μέσα στις δεκαετίες της δράσης μας, δεν αφήνει περιθώριο ούτε καν για σχετική υπόνοια. Κάτι που το εργατικό και αριστερό κίνημα το γνωρίζει καλά. Όπως και οι ίδιοι οι «κατήγοροι» μας. 7. Είναι ακόμη πιο οξύμωρο (αλλά και καθόλου τυχαίο), να κατηγορείται το ΕΕΚ για την απεύθυνσή του στη βάση του ρεφορμισμού, από αυτούς που αποφάσισαν να έλθουν «εις γάμου κοινωνίαν» συζητώντας πίσω από κλειστές πόρτες με τις «κεφαλές» του εθνικού ρεφορμισμού του Σχεδίου Β, και απεμπολώντας, μάλιστα, με χαρακτηριστική ευκολία τον στρατηγικό στόχο της εργατικής εξουσίας! Το ΕΕΚ, ύστερα από τις επιλογές της πλειοψηφίας της ANTAP- ΣYA, επιλέγει συνειδητά να συμμετάσχει αυτόνομα και σε αυτές τις εκλογές, μεταφέροντας απ άκρη σε άκρη της χώρας, το επαναστατικό μήνυμα της εργατικής εξουσίας και των ενωμένων σοσιαλιστικών πολιτειών της Ευρώπης. Σύντροφοι, στις περίπου τρεις εβδομάδες που απομένουν μέχρι τις εκλογές, ας διεξάγουμε την πολιτική πάλη με τους όρους και την ηθική που αρμόζει στην κομμουνιστική και επαναστατική αριστερά. Ούτως ή άλλως, είμαστε σίγουροι πως θα ξαναβρεθούμε μαζί σε κοινούς αγώνες στις λεωφόρους της ταξικής πάλης. Ας προστατεύσουμε όλοι μαζί την ποιότητα των σχέσεων μας, γιατί μας είναι απαραίτητες. Kώστας Aποστολόπουλος

5 σελίδα 8 σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 σελίδα 9 Ψήφο στο EEK-Tροτσκιστές Ο Λαός θα σχίσει τα Μνημόνια! Μονομερής διαγραφή του χρέους στους διεθνείς τοκογλύφους! Άμεσα μέτρα για την ανεργία! Έξω η Tρόικα, το NT και η EE! Nα τσακίσουμε τον ρατσισμό, τον εθνικισμό και το φασισμό! EΡΓΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ! To Eργατικό Eπαναστατικό Kόμμα (EEK-Tροτσκιστές) κατεβαίνει αυτόνομο στις εκλογές της 25ης Γενάρη. Eίχαν προηγηθεί συζητήσεις για κοινή κάθοδο με την ANTAPΣYA αλλά διακόπηκαν μετά την ανακοίνωση της συνεργασίας της ANTAPΣYA με τη Συμπόρευση των δυνάμεων του αριστερού εθνικισμού του Σχεδίου B και της επιστροφής στη δραχμή. H εκλογική προκήρυξη του EEK επισυνάπτεται. H κυβέρνηση των ακροδεξιών Σαμαρά Bορίδη Γεωρ- 1. γιάδη, με τη στήριξη του υπολείμματος του εκφυλισμένου ΠAΣOK του Bενιζέλου, κατέρρευσε παταγωδώς. Bούλιαξε μέσα στην κατακραυγή του λαού, για τα κανιβαλικά μέτρα των Mνημονίων, της ανεργίας, της λιτότητας και της φορομπηξίας. Βούλιαξε πιασμένη στις συμπληγάδες ενός νέου κύματος λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης, με κορύφωση το κίνημα αλληλεγγύης στο νεαρό επαναστάτη φυλακισμένο απεργό πείνας Nίκο Pωμανό, και στις αντιφάσεις της οικονομικής κρίσης. Tο περιβόητο success story εξόδου από την κρίση αποδείχθηκε κακοστημένη φάρσα σε μια κατάσταση όπου η ύφεση στην ευρωπαϊκή οικονομία βαθαίνει. Mόλις ο υπηρέτης των Mνημονίων Σαμαράς, διακήρυξε -για καιροσκοπικούς εκλογικούς λόγους- ότι θα βάλει τέλος στα Mνημόνια, οι αφέντες του, στο Bερολίνο και τις Bρυξέλλες του τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια απαιτώντας νέα λαοκτόνα μέτρα. Η απόπειρα φυγής του προς τα εμπρός, με την επίσπευση της διαδικασίας εκλογής Προέδρου, τον οδήγησε στην πτώση. Ο λαός, η εργατική τάξη, η 2. κοινωνία, στην ανατολή του 2015 βρίσκονται σε ένα ιστορικό σημείο καμπής. Σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι. Η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού, που οδήγησε στη χρεοκοπία την καπιταλιστική Ελλάδα και εκδηλώθηκε ως πολιτική, κοινωνική και ηθική κρίση, έχει τώρα αναπτυχθεί σε ανοιχτή κρίση κρατικής εξουσίας. H εργατική τάξη, οι απολυμένοι, οι «διαθέσιμοι», οι άνεργοι νέοι και νέες, ο λαός που στενάζει υπό το καθεστώς των μνημονίων, έχουν τώρα μπροστά τους τον γόρδιο δεσμό. Πρέπει να τον λύσουν με το μόνο τρόπο που λύνονται οι γόρδιοι δεσμοί. Πρέπει να τον κόψουν. H πιθανή εκλογή του ΣYPIZA στην κυβέρνηση δεν μπορεί να λύσει το ζήτημα της εξουσίας. H συνδιαλλαγή με εκφυλισμένες αστικές δυνάμεις και «ψεκασμένους» ANEΛ, κι αυτούς που ψάχνουν στ αριστερά μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ, μόνο να χαντακώσει μπορεί την υπόθεση της αριστεράς και της εργατικής τάξης, οδηγώντας σε μια νέα Βάρκιζα. Aπό την άλλη, το KKE, μέσα στον απολιθωμένο σταλινικό γραφειοκρατισμό του, επικεντρώνει όλα του τα βέλη κατά του ΣΎPIZA, αδιαφορώντας για την συγκρότηση ενός ταξικού ενιαίου μετώπου πάλης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων για την ανατροπή της κυβέρνησης των μνημονίων και την εργατική εξουσία, την προοπτική της οποίας τοποθετεί στο απώτατο μέλλον. H δε ANTAPΣYA προτιμά τις συμπορεύσεις με τον «αριστερό» εθνικισμό του Σχεδίου B και το γιατροσόφι μιας επιστροφής στη δραχμή (μέσα πάντα στον χρεοκοπημένο καπιταλισμό), παρά ένα μέτωπο επαναστατικών διεθνιστικών δυνάμεων για την εργατική εξουσία. Eπαναστατική διεθνιστική απάντηση στην κρίση του καπιταλισμού Tο EEK κατεβαίνει αυτόνομο 3. στις εκλογές της 25ης Γενάρη. Στο επίκεντρο της καθόδου μας βρίσκεται η αναγκαία πολιτική-ιδεολογική και οργανωτική προετοιμασία της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού μπροστά στις συνέπειες της άλυτης καπιταλιστικής κρίσης που έχει αναχθεί σε κρίση κρατικής εξουσίας. Διακηρύσουμε ότι: οι δρόμοι της ελευθερίας από τα Mνημόνια και την κρατική αυταρχία ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και ποδοπάτησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και φασιστικών απειλών, δεν περνούν μέσα από εκλογικές αυτοδυναμίες ή κοινοβουλευτικούς συνασπισμούς και συμβιβασμούς αριστερών με κεντροαριστερούς ή και δεξιούς εθνικιστές τύπου ΑΝΕΛ αλλά μέσα από την εργατική-λαϊκή αυτοοργάνωση και μαζική πάλη για την εργατική εξουσία, την εξουσία των από κάτω ενάντια στην εξουσία των από πάνω. Το σύστημα έφτασε στα όριά του άρα πρέπει και μπορεί να ανατραπεί. Mια επαναστατική μαρξιστική οργάνωση, το μαζικό επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης είναι επείγουσα ανάγκη. Για ένα μαζικό μαχόμενο κίνημα. Στους δρόμους του αγώνα, στους χώρους δουλιάς και διαμονής. Αλλά και στις κάλπες, συνολικοποιώντας όλα τα κοινωνικά, πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα. Διεκδικώντας τη ζωή που μας κλέψανε, τη ζωή που μας κλέβουνε, την αξιοπρέπεια που ποδοπατάνε. Yποστηρίξτε - ενισχύστε - ψηφίστε - οργανωθείτε στο EEK-Tροτσκιστές Κάτω τα Μνημόνια, η ανεργία κι η λιτότητα! Έξω η Tρόικα, το ΔNT και η EE! Διαγραφή του χρέους στους διεθνείς τοκογλύφους! Nα τσακίσουμε τον ρατσισμό, τον εθνικισμό και το φασισμό! Eργατική κυβέρνηση με εργατική εξουσία! Πάλη για διάλυση της Eυρωπαϊκής Ένωσης - για τις Eνωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Eυρώπης! Ψήφο στο ΕΕΚ! Για την οικοδόμηση του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης - της οργάνωσης μάχης για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό! Aθήνα 2 Iανουαρίου 2015 ΓIA TI ΠAΛEYEI TO EEK Oι συνέπειες της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης στις ζωές των ανθρώπων είναι δραματικές. Tα κανιβαλικά μνημόνια συνθλίβουν τα νοικοκυριά. H μαζική ανεργία πετάει στο περιθώριο εκατομμύρια εργαζόμενους, ιδίως τη νέα γενιά. Oι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι διώχνουν χιλιάδες ανθρώπους από τις χώρες τους σε αναζήτηση φιλόξενης εστίας σε κάποια Eυρωπαϊκή χώρα σε μια Eυρώπη που υψώνει ηλεκτροφόρους φράχτες με αποτέλεσμα τη μετατροπή της Mεσογείου σε υγρό νεκροταφείο για τους μετανάστες και καταδιωγμένους. Για να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές εξεγέρσεις, προμήνυμα των οποίων είναι ο Δεκέμβρης του 2008, το αστικό κράτος έχει μετεξελιχθεί σε κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με νέα κατασταλτικά σώματα και αλλαγές στη νομοθεσία και τη δικαστική διαδικασία ένα τερατώδες κράτος Λεβιάθαν. Παράλληλα οι φασιστικές συμμορίες, υπό την κάλυψη της αστυνομίας, εξακολουθούν να δρούν παρά τη φυλάκιση της ηγεσίας τους για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και δεκάδων μεταναστών, αριστερών και αναρχικών αγωνιστών. Mπροστά στην κοινωνική και ανθρωπιστική καταστροφή που μας απειλεί το EEK λέει: Yπάρχει λύση! Mια λύση εργατική και σοσιαλιστική! Mια λύση σε ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα που δημιουργεί την κρίση, την εκμετάλλευση και τη διαφθορά, το φασισμό και τους πολέμους. Mε τη συντριβή του καπιταλιστικού κράτους και την εργατική εξουσία των αυτο-οργανωμένων εργατών κι εργαζομένων. Παλεύουμε για: Κατάργηση των Μνημονίων και των νόμων που τα συνοδεύουν - Μονομερής ΔΙΑΓΡΑ- ΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ στους διεθνείς τοκογλύφους. Άμεση εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο όλων των πιστωτικών ιδρυμάτων, τραπεζών και ασφαλιστικών ιδρυμάτων. Δημιουργία ενός κεντρικού τραπεζικού οργάνου που θα ελέγχει την πορεία της οικονομίας και θα παρεμβαίνει για να αντιμετωπιστεί η ύφεση, να μη χάσουν τα λεφτά τους οι μικροκαταθέτες, οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι. Για να μην χάσουν τα σπίτια τους από τα υψηλά επιτόκια και τις κατασχέσεις οι μισθοσυντήρητοι. Eνάντια στο κλείσιμο των εργοστασίων και την ανεργία προτείνουμε: Έλεγχο στα βιβλία των επιχειρήσεων που επικαλούμενες την κρίση κάνουν μαζικές απολύσεις, κλείνουν ή μεταφέρουν τις παραγωγικές τους δραστηριότητες σε άλλες χώρες. Eθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση και λειτουργία τους κάτω από εργατικό έλεγχο. Kατάσχεση των προσωπικών περιουσιακών στοιχείων των καπιταλιστών που ενώ πήραν θαλασσοδάνεια χρεοκοπούν και κλείνουν τις επιχειρήσεις. Eπάνοδος μισθών και συντάξεων στα προ Mνημονίων επίπεδα Aυξήσεις στο ύψος των πραγματικών αναγκών των εργατών. Kατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που μετατρέπουν την εργασία σε κάτεργο. Eνάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων. Λειτουργία των επιχειρήσεων Kοινής Ωφέλειας κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση προς όφελος του κοινωνικού συμφέροντος και όχι για το κέρδος. Eπανεθνικοποίηση όλων των επιχειρήσεων που ξεπουλήθηκαν απ τις κυβερνήσεις της Δεξιάς ή του ΠAΣOK, χωρίς αποζημίωση στα τρωκτικά του κεφαλαίου, ντόπια και ξένα. Aπαλλοτρίωση όλης της μοναστηριακής και εκκλησιαστικής μεγάλης περιουσίας και των τσιφλικιών. Πλήρης διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος. Άμεση διάλυση των κατασταλτικών μηχανισμών, των MAT και των ομάδων ΔEΛTA. Kατάργηση των ειδικών δικαστηρίων, των αντιδημοκρατικών τρομονόμων, και των φυλακών τύπου Γ. Έξω οι ιμπεριαλιστές από την χώρα, ξήλωμα των αμερικανονατοϊκών βάσεων, έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ιμπεριαλιστική ΕΕ. Πάλη μαζί με τους άλλους λαούς, ενάντια στον δηλητηριώδη εθνικισμό, το ρατσισμό και το φασισμό, για την σοσιαλιστική ενοποίηση της Βαλκανικής, για τις Eνωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης από τη Λισαβώνα μέχρι το Bλαδιβοστόκ, για τον παγκόσμιο ελευθεριακό κομμουνισμό.

6 σελίδα 10 σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 σελίδα 11 «Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Η γνωστή λαϊκή έκφραση μας ήρθε αναπόφευκτα στο νου όταν είδαμε τους αρχιτέκτονες της πολιτικής-εκλογικής σύμπραξης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το Σχέδιο Β του Αλαβάνου και τις λοιπές δημοκρατικές πατριωτικές δυνάμεις να κατηγορούν το ΕΕΚ, πρώτον για «δεύτερες σκέψεις» υπέρ της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για την «διόρθωση της γραμμής του», και δεύτερο για «κοσμοπολιτισμό»(!) ή και τύπου ΚΚΕ στάση απέναντι στο ζήτημα της αποδέσμευσης από την ΕΕ και το ευρώ!! Ήδη, όταν άρχισε η διασπορά των παραπάνω στη διαδικτυακή «έρημο του Πραγματικού» -αν δεν λαθεύουμε ο πρώτος διδάξας ήταν ο παλιός φίλος γιατρός σ. Πάνος Παπανικολάου (ΝΑΡ) με σχόλιο της 31 Δεκεμβρίου 2014, για να ακολουθήσουν κι άλλοι, μαζί κι ορισμένοι γνωστοί αδιόρθωτοι για τους εναγκαλισμούς τους με γραφειοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ- υπήρξε στην ιστοσελίδα του ΕΕΚ στις 4 Ιανουαρίου 2015 εύστοχη, επαρκής κι ευγενική απάντηση από τον σ. Κώστα Αποστολόπουλο. Καθώς, όμως, η επίθεση στο ΕΕΚ συνεχίζεται κι «επισημοποιείται» με το άρθρο Η συνεργασία όπλο στη μάχη της ανατροπής του Αντώνη Δραγανίγου (αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του ΠΡΙΝ στις 4 Ιανουαρίου), επανερχόμαστε. Όσον αφορά την στάση μας απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, έκπληξη δεν προκαλεί η θέση μας αλλά το γεγονός ότι ο αρθρογράφος του ΠPIN κάνει σαν να την συναντάει για πρώτη φορά διαβάζοντας την Απόφαση της Έκτακτης Συνδιάσκεψης του ΕΕΚ της 28 ης Δεκεμβρίου. Αν μην τι άλλο, ο ίδιος ήταν παρών και την άκουσε αυτολεξεί στην εκδήλωση συζήτηση που είχε οργανώσει το ΕΕΚ στις 15 Δεκεμβρίου στη Νομική, όπου και πήρε το λόγο χωρίς να βρει τότε κάτι το μεμπτό ή συζητήσιμο. Επακολούθησε η συνάντηση ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΕΕΚ στις 18 Δεκεμβρίου, με ξεκάθαρη την θέση μας απέναντι στα σημεία της εργατικής εξουσίας, την διεθνιστική στάση ενάντια στην ΕΕ και ενάντια στον «αριστερό εθνικισμό» του Σχεδίου Β. Στη συνέχεια, πριν καν γίνει η Συνδιάσκεψη του ΕΕΚ, βρεθήκαμε προ του τετελεσμένου γεγονότος της συμφωνίας της πλειοψηφίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακριβώς με το Σχέδιο Β. Ήταν τότε, μετά την συντελεσμένη ρήξη μας, που και ο σ. Δραγανίγος φαίνεται να ανακαλύπτει ξανά την Αμερική. Βρίσκει ότι η Απόφαση της Συνδιάσκεψης του ΕΕΚ έχει «έντονη ροπή για μια πολιτική διορθωτική στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ». Για απόδειξη, μάλιστα παρουσιάζεται ένα τμήμα της Απόφασης, το ίδιο πάντα που διακινούνταν ήδη στο διαδίκτυο, αποκομμένο πάντα, κατά τα σταλινικά ειωθότα, από όσα προηγούνται και όσα έπονται. Ας μας επιτραπεί να το παραθέσουμε ξανά, μαζί με ό,τι γράφεται πριν και μετά: «Το ΕΕΚ δεν αδιαφορεί ούτε του Σάββα Μιχαήλ Η «Αριστερά του άλλου δρόμου» προς τον εθνικισμό ρού» δημοκρατικού εθνικισμού, και την οποία είχαν συνυπογράψει το καλοκαίρι όχι μόνον ο Νικονόφ αλλά και οι εκπρόσωποι του Σχεδίου Β, της ΠΑΜΕΣ και του ΕΠΑΜ. Η Διακήρυξη αυτή, πέρα από αριστερές κορώνες ρητά υποστηρίζει τον απροκάλυπτο εθνικισμό: «Η καταστροφή των εθνών είναι για τις κυρίαρχες τάξεις η εγγύηση ότι δεν θα υπάρξει αντιστροφή των νεοφιλελεύθερων «μεταρρυθμίσεων». Καθώς η κυριαρχία του λαού δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την εθνική κυριαρχία, η κατάργηση του έθνους είναι κατάργηση της δημοκρατίας.» Ανάμεσα σε αριστερά συνθήματα για το χρέος, για την πάταξη της ανεργίας κ.λπ., συμπεριλαμβάνεται και το οικονομικό εθνικιστικό αίτημα να εφαρμοστούν «Μέτρα εθνικού προστατευτισμού στα πλαίσια την Οικουμενικής Χάρτας της Αβάνας του 1948». Και καταλήγει η Διακήρυξη: «Ονομάζουμε όλα αυτά από-παγκοσμιοποίηση. Ο πυρήνας αυτής της στρατηγικής και αυτού του προγράμματος είναι η διεκδίκηση και η ανάληψη της αναγκαιότητας να ξανακερδηθεί η εθνική κυριαρχία για κάθε χώρα. Με άλλα λόγια, η αποφασιστική πάλη για κάθε χώρα να διατηρήσει τα αυθεντικά πολιτικά χαρακτηριστικά της κοινωνίας της, όπου ο λαός θα έχει τη νομική και θεσμική ικανότητα να αποφασίζει και να εφαρμόζει ό,τι θεωρεί πως αντιστοιχεί στο γενικό συμφέρον» Μπορεί να μην έχουν πρόβλημα με τα παραπάνω η πλειοψηφία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι σύντροφοι του ΝΑΡ που διαλέγουν να επιτίθενται στο ΕΕΚ και προπαντός οι σύντροφοι της ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ που όχι μ/ όνο βρίσκονται σε σχέση πολιτικής διγαμίας και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με την ΠΑΜΕΣ αλλά και ανέλαβαν να διαφημίσουν στην Ελλάδα τους συντάκτες της Διακήρυξης της Ασσίζης. Σίγουρα, πάντως το ΕΕΚ με το στίγμα του «κοσμοπολιτισμού» δηλαδή του προλεταριακού διεθνισμού, δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τον εθνικισμό κάθε χρώματος και μάλιστα λόγω εκλογικών αναγκών κα προσδοκιών για διεύρυνση της εκλογικής βάσης - τελικά για ένα πουκάμισο αδειανό. Τέλος, μια ακόμα επισήμανση. Κατηγορεί ο σ. Δραγανίγος, διάφοροι του ΝΑΡ, η πλειοψηφία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνολικά ότι «στην λοσνομπάρει πολιτικά τις πλατιές λαϊκές μάζες που προσβλέπουν σε μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ για να πάρουν έστω μιαν ανάσα από την μνημονιακή ασφυξία. Δεν κρατάμε στάση ίσων αποστάσεων ούτε ισοπεδώνουμε τις διαφορές Δεξιάς και ΣΥΡΙΖΑ, όπως κάνει το σταλινικό ΚΚΕ. Αφουγκραζόμαστε την λαϊκή αγωνία και είμαστε έτοιμοι για κοινή δράση ενάντια στην τρόικα, το μνημονιακό μπλοκ, την μαυρογαλαζοπράσινη Δεξιά και τον κοινό ταξικό εχθρό. Αναγνωρίζουμε τους όρους αλλά και τα όρια της μαζικής στροφής προς τα αριστερά που από το 2012 πήρε την μορφή στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ όχι πια σαν δύναμης αντιπολίτευσης και πίεσης στην εξουσία αλλά σαν εναλλακτικής κυβέρνησης της Αριστεράς. Μαζί με τις ελπίδες των πολλών, δεν αγνοούμε τις βλέψεις ορισμένων πρώην μνημονιακών, πρώην ΠΑΣΟΚων, της πρώην κυβερνώσας Αριστεράς, κεντροαριστερών και άλλων λαμογιών που ζητούν στον ΣΥΡΙΖΑ μια κολυμπήθρα για τις δημόσιες αμαρτίες τους και πρόσβαση στην κουτάλα για το μέλι της αστικής εξουσίας. Προπαντός δεν μας διαφεύγουν μηχανισμοί, επιχειρηματικοί κύκλοι και πολιτικά πρόσωπα που στο όνομα των αναγκαίων συμμαχιών μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζουν από τώρα τα στενά περιθώρια, πάντα μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα και την ΕΕ, στα οποία θα κινηθεί αύριο μια τέτοια κυβέρνηση ταξικής συνεργασίας. Ήδη η αποδοχή μιας τέτοιας ταξικής συνεργασίας, που μόνον ενάντια στα συμφέροντα των εργατών και του λαού μπορεί να δράσει, φαίνεται στις δηλώσεις νομιμοφροσύνης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για συνέχεια του Κράτους σε συνθήκες κρίσης της κρατικής εξουσίας του κεφαλαίου, για παραμονή στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ σε συνθήκες ασφυκτικής ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας και γεωπολιτικών απειλών. Καλούμε τις δυνάμεις μέσα στην εργατική τάξη, τη νεολαία, τη διανόηση που στηρίζουν ή επενδύουν τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ να απαιτήσουν από την ηγεσία του να έρθει σε ρήξη με την αστική τάξη, το πολιτικό της προσωπικό, όλους τους καιροσκόπους και μνηστήρες της εξουσίας. Να έρθει σε ρήξη με την πολιτική αποδοχής της συνέχειας του Κράτους και των συμφωνιών του με τον ιμπεριαλισμό, την αντιλαϊκή πολιτική προσαρμογής στον χρεοκοπημένο καπιταλισμό, την ΕΕ, το ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ. Σε κάθε βήμα της λαϊκής βάσης προς αυτήν την κατεύθυνση θα βρεθούμε στο πλευρό της, διατηρώντας την πολιτική μας ανεξαρτησία, την κριτική μας, και προειδοποιώντας ότι οι ρεφορμιστές ηγέτες δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι για τέτοιες αναγκαίες ρήξεις. Το δείχνουν ήδη με τις καθησυχαστικές δηλώσεις τους προς το κεφάλαιο και την ΕΕ, με τις πράξεις τους, ιδιαίτερα με το πρόγραμμά τους. Δεν μπορεί να πάψει η λιτότητα χωρίς μονομερή διαγραφή του χρέους και χωρίς απαλλαγή από τα δεσμά και τους δεσμοφύλακες ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Λιτότητα, χρέος και τρόικα είναι τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας και δεν μπορείς να κόψεις το ένα αφήνοντας το άλλο στη θέση του. Το λιγότερο κι από ανεπαρκές πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θέλει να αδειάσει λίγο τον ωκεανό των λαϊκών βασάνων με το κουταλάκι του γλυκού. Κι η υποταγή στη συνέχεια του κράτους ανοίγει το δρόμο σε μια τραγωδία τύπου Χιλής». Το ΕΕΚ θεωρεί ότι η κρίση έχει αναχθεί σε κρίση πολιτικής εξουσίας και ταξικής κυριαρχίας. Δεν πρόκειται να λυθεί αλλά να παροξυνθεί παραπέρα στην περίπτωση συγκρότησης κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, θυμίζοντας Κερενσκυάδα. Η τακτική των Μπολσεβίκων να φέρνουν με καλέσματα-προκλήσεις σε αντιπαράθεση τις προσδοκίες των λαϊκών μαζών με την πολιτική των ηγετών τους στην Προσωρινή Κυβέρνηση δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να θεωρηθεί πολιτική «διορθωτική» της πολιτικής Κερένσκυ παρά μόνον από όσους έχουν κόψει σχέσεις με την ιστορική τομή και εμπειρία της Ρωσικής Επανάστασης του Εξάλλου, ακόμα και με την κοινή λογική πώς το ΕΕΚ μπορεί να σπέρνει αυταπάτες για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ» και ταυτόχρονα να έχει την αποκοτιά να κατέβει ανεξάρτητο στις πολωτικές αυτές εκλογές, με δυσχερέστατες πολιτικές συνθήκες και δυσβάστακτο οικονομικό βάρος; Δεν θα αρκούσε να καλέσουμε σε κριτική ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ; και ο «κοσμοπολι τισμός» του ΕΕΚ Δεν υπάρχει καμιά παραχώρηση από το ΕΕΚ στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ παρά μόνο για όσους θέλουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα: την δική τους δεξιά κατρακύλα προς τον «αριστερό» εθνικισμό. Εδώ αρχίζουν και τα σοβαρότερα που οδηγούν σε μια πολιτική ρήξη, η οποία ξεπερνάει τα στενά κι εφήμερα πλαίσια μιας ακόμα αποτυχημένης απόπειρας για εκλογική συνεργασία. Τον Ιούνιο του 2012, παρά την αυθαίρετη παραβίαση, την τελευταία στιγμή, της εκλογικής συμφωνίας μας με τη ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μετά από βέτο της ΑΡΑΝ, το ΕΕΚ είχε καλέσει να ψηφιστεί κριτικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Προσδοκούσαμε έτσι ότι ανοίγαμε ένα περιθώριο για μελλοντική συσπείρωση δυνά- Σχέδιο Β. Χωρίς σχόλια. μεων που παλεύουν για την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης απέναντι σε κάθε μορφή αστικής πολιτικής και ταξικής συνεργασίας. Τώρα και το περιθώριο αυτό κλείνει. Ο εθνικισμός με δεξιό ή αριστερό πρόσημο είναι αστική πολιτική. Σε τι διαφέρει ουσιαστικά η τωρινή πολιτική του Αλέκου Αλαβάνου από τον «αριστερό βενιζελισμό» που κήρυττε όταν ήταν Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ; Γράφει στο άρθρο του ο σ. Δραγανίγος: «Η απόρριψη δε της πρότασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έγινε με βάση το μέτωπο ενάντια στον «οικονομικό εθνικισμό», έστω με «αριστερό πρόσημο». Δυστυχώς στην λογική του ΕΕΚ ο «οικονομικός εθνικισμός» συνδέεται πολιτικά με την απόλυτη σύνδεση της εξόδου από ευρωζώνη/εε με την προοπτική των «Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης», θυμίζοντας την παραπομπή της στα αόριστο μέλλον που κάνει και το ΚΚΕ». Δεν πρόκειται προφανώς για προσωπική άποψη του αρθρογράφου του ΠPIN. Την ξαναβρίσκουμε πάνω κάτω την ίδια κι αλλού, π.χ. στο σχόλιο του Μάριου Νικολάου στην προσκείμενη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ ιστοσελίδα Παντιέρα: «Το μέτωπο του ΕΕΚ είναι στον «οικονομικό εθνικισμό», δηλαδή στην αποδέσμευση από ευρωζώνη/εε. Ας δούμε και πάλι: Το ΕΕΚ λέει απερίφραστα: κανένας συμβιβασμός με τον ολέθριο οικονομικό εθνικισμό έστω και με αριστερό πρόσημο. Η σωτηρία του λαού απαιτεί μια κοινωνική επανάσταση. Η επαναστατική πάλη μπορεί να αρχίσει στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη χώρα αλλά η νίκη της δεν μπορεί να ολοκληρωθεί παρά σε διεθνή κλίμακα, με τη συνένωση όλων των κοινωνικών ανατρεπτικών αγώνων για την σοσιαλιστική ενοποίηση της περιοχής μας και της Ευρώπης πάνω στα ερείπια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Έτσι ξαναγυρνάμε στην κοσμοπολίτικη αντίληψη που θεωρεί την αποδέσμευση από ευρωζώνη/ ΕΕ οικονομικό εθνικισμό και αντιπαρέρχεται το πρόβλημα της ρήξης εξόδου τώρα δια των «Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης», όπως αντίστοιχα το ΚΚΕ δια της λαϊκής εξουσίας! Ό,τι λάμπει λοιπόν, δεν είναι απαραίτητα (αριστερός) χρυσός» Όσο κι αν είναι στην ουσία πανομοιότυπη η άστοχη αυτή «κριτική», η πασπαλισμένη με αριστερή χρυσόσκονη, πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι στο κείμενο του ίδιου του σ. Δραγανίγου απαλείφεται η καταγγελία περί «κοσμοπολιτισμού» του ΕΕΚ που εκστομεί ο Νικολάου. Ο όρος «κοσμοπολιτισμός» όχι μόνον είναι ξένος κι εχθρικός στην μαρξιστική και κομμουνιστική παράδοση αλλά είναι και συνδεμένος με τις πιο μαύρες σελίδες της Ιστορίας. Χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται σαν όρος με αντισημιτικό περιεχόμενο από τους Ναζί και την άκρα Δεξιά (μαζί κι από την πατριωτική ρητορική του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν στην Γαλλία). Χρησιμοποιήθηκε, όμως, κι από τον σταλινισμό, ιδιαίτερα μετά από τον πόλεμο π.χ. στη δίκη Σλάνσκυ ή στις δίκες των Σοβιετικών γιατρών. Οι κίνδυνοι που κυοφορούνται από τον άκριτο και καιροσκοπικό εναγκαλισμό με τον αριστερό δημοκρατικό εθνικισμό -που ταξικά είναι αστική πολιτική- είναι προφανείς. Γίνονται ακόμα πιο μεγάλοι εάν λάβουμε υπόψη μας ότι της συμφωνίας μεταξύ της πλειοψηφίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση (ΠΑΜΕΣ) προηγήθηκαν, λίγες μέρες πριν, οι εκδηλώσεις που οργάνωσε η ΠΑΜΕΣ με «επιφανείς» εκπροσώπους της «Ευρώπης των Εθνών», της «πατριωτικής αριστεράς» από την ιμπεριαλιστική Γαλλία και την εξίσου ιμπεριαλιστική Ιταλία. Επιστήσαμε την προσοχή στο σημείο αυτό στους συντρόφους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τόσο στη δημόσια εκδήλωση της 15ης Δεκεμβρίου όσο και στη συνάντηση των αντιπροσωπειών στις 18 Δεκεμβρίου. Ο σ. της ΑΡΑΝ (που συμμετείχε μαζί και με ηγετικό στέλεχος της ΑΡΑΣ στη συνέντευξη Τύπου που δώσανε οι εν λόγω Ζακ Νικονόφ και Μορένο Πασκουινέλι στις 15 Δεκεμβρίου) ισχυρίστηκε ότι ο Νικονόφ «προέρχεται από την επαναστατική Αριστερά», ενώ, βέβαια πρόκειται για πρώην μέλος της ηγεσίας του ρεφορμιστικού γαλλικού ΚΚ και πρώην ηγέτης της εξίσου ρεφορμιστικής γαλλικής ΑΤΤΑΚ και σήμερα ηγείται σε μια πολιτική κίνηση Γάλλων «πατριωτών». Μας προκάλεσε τότε εντύπωση, ότι και ο αντιπρόσωπος του ΝΑΡ στη συνάντηση ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΕΕΚ έβρισκε «θετική» την λεγόμενη Διακήρυξη της Ασσίζης του Αυγούστου 2014, την πλατφόρμα που συνδέει στην Ευρώπη τους εκπρόσωπους του «αριστε- γική του ΕΕΚ ο «οικονομικός εθνικισμός» συνδέεται πολιτικά με την απόλυτη σύνδεση της εξόδου από ευρωζώνη/εε με την προοπτική ων «Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης», θυμίζοντας την παραπομπή της στα αόριστο μέλλον που κάνει και το ΚΚΕ». Επ ευκαιρία το κακό με το ΚΚΕ δεν είναι ότι θέτει ζήτημα εργατικής-λαϊκής εξουσίας και το συνδέει με την αποδέσμευση από την ΕΕ και την ανατροπή του «καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης». Τα υμνεί αυτά τα επαναστατικά καθήκοντα αλλά τα θεωρεί πρόωρα παραπέμποντάς τα, όντως, στο αόριστο μέλλον, όπως κάνανε μέχρι το 1914 και οι «ορθόδοξοι μαρξιστές» σοσιαλδημοκράτες της Δεύτερης Διεθνούς - κι όπως κάνει και η (πλειοψηφία, τουλάχιστον) της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όταν δεν απορρίπτει ρητά τη στρατηγική της εργατικής εξουσίας, όπως κάνουν κάποιες συνιστώσες της στην ΠΑΜΕΣ. Η επικαιρότητα, όμως, του ζητήματος της εργατικής εξουσίας, ο επείγων χαρακτήρας με τον οποίο τίθεται σήμερα -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι λύνεται αυθόρμητα ή αυτόματα- πηγάζει από την ίδια την κρίση πολιτικής εξουσίας και ταξικής κυριαρχίας: ποια κοινωνική δύναμη, ποια κοινωνική τάξη μπορεί να βγάλει την κοινωνία και με ποια μέσα από τον απύθμενο γκρεμό που την έχει ρίξει η χρεοκοπία του καπιταλισμού κι η βαρβαρότητα των μέτρων του; Κι ακόμα: η απάντηση στο ερώτημα μπορεί να δοθεί αποκλειστικά μέσα στα όρια μιας και μόνης χώρας ή σε διεθνές επίπεδο, πρώτα-πρώτα στην κλίμακα της περιοχής και της Ευρώπης; Το φαινομενικά περίεργο είναι ότι τον καιρό του ΜΕΡΑ, όταν δεν υπήρχε η εκρηκτική κρίση στην ΕΕ και την Ευρωζώνη στο δραματικό σημείο που βρίσκεται σήμερα, οι σύντροφοι του ΝΑΡ τότε δεν είχαν πρόβλημα να υποστηρίζουν το πρόγραμμά του ΜΕΡΑ για «την σοσιαλιστική ενοποίηση από τα κάτω και αριστερά στην Βαλκανική, την περιοχή, στην Ευρώπη και τον κόσμο». Σήμερα θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι ή «κοσμοπολιτισμός» ή «στρίβειν δια του αρραβώνος» από την επικαιρότητα των προβλημάτων. Μήπως στρίβουν δια τους αρραβώνος και αριστεροί διανοούμενοι αγωνιστές, εγγύτεροι στο χώρο του, όπως ο σεβαστός κι αγαπητός σε όλους μας σύντροφος Ευτύχης Μπιτσάκης από χρόνια ή και ο σύντροφος και φίλος μου Γιώργος Ρούσης (το 2012 τουλάχιστον) που υποστήριξαν ή υποστηρίζουν δημόσια το σύνθημα των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών της Ευρώπης; Όσον αφορά εμάς, είμαστε πεπεισμένοι ακλόνητα ότι η προειδοποίηση του Τρότσκυ στη δεκαετία του 1930 προς τους Έλληνες επαναστάτες κομμουνιστές παραμένει όσο ποτέ επίκαιρη: «Στα Βαλκάνια ή θα είσαι ασυμβίβαστος διεθνιστής ή αθεράπευτος σωβινιστής». 5 Ιανουαρίου 2015

7 σελίδα 12 σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 σελίδα 13 «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ» ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΕΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ Στις παραμονές της βασιλομεταξικής φασιστικής δικτατορίας της Α) 4 ης Αυγούστου 1936, μια διαδήλωση φοιτητών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κυλούσε, σαν πολύβουο ποτάμι, στους κεντρικούς δρόμους της πόλης με συνθήματα υπέρ των δημοκρατικών ελευθεριών που, εντός ολίγου, έμελε να καταργηθούν. Επικεφαλής της φοιτητικής διαδήλωσης, ο πρύτανης του Α.Π.Θ Αβροτέλης Ελευθερόπουλος! Όταν, στην συνέχεια, στίφη έφιππων χωροφυλάκων εφόρμησαν κατ αυτής, τσαλαπατώντας με τις οπλές των αλόγων τους και δέρνοντας ανηλεώς με μαστίγια τους άοπλους κι ανυπεράσπιστους φοιτητές, ο επικεφαλής των τελευταίων πρύτανης ύψωσε τα χέρια του προς τον ουρανό και κραύγαζε συντετριμμένος: «Οϊμέ! ά λογα επί αλόγων»! Μετά από μικρό χρονικό διάστημα, η κρατική εξουσία τον απέλυσε απ την θέση του καθηγητή και του πρύτανη. Την ίδια εποχή, ο καθηγητής του συνταγματικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας Αλέξανδρος Σβώλος απολύθηκε απ την θέση του απ την δεξιά κυβέρνηση η οποία υλοποίησε, έτσι, την προγενέστερη απειλή του Ελευθερίου Βενιζέλου και της «δημοκρατικής» προκάτοχης κυβέρνησης του ότι «θα καταργήσει την έδραν του συνταγματικού δικαίου προκειμένου να παύση ο καθηγητής τούτου να ενοχλεί την κυβέρνησιν με τας επιστημονικάς του απόψεις» Μετά παρέλευση οκτώ (8) περίπου δεκαετιών από την εποχή εκείνη, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου της Αθήνας Φορτσάκης επιχειρεί να διαλύσει τους φοιτητικούς συλλόγους εισάγοντας πρωτάκουστες νομοθετικές πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση αυτή και, προκειμένου, να καταστήσει πειστικότερα τα «επιχειρήματά» του, κλείνει το πανεπιστήμιο και καλεί τα ΜΑΤ (την σύγχρονη μετεξέλιξη της έφιππης χωροφυλακής) να επιβάλουν την ακαδημαϊκή τάξη εντός και πέριξ του ιδρύματος. Όπερ και εγένετο. Τις ίδιες ημέρες, ο αντιπρύτανης του Α.Π.Θ Τζιφόπουλος, προφανώς εναμιλλώμενος προς τον εν Αθήναις συνάδελφό του Φορτσάκη, δηλώνει στα ΜΜΕ πως η εξουσία, μηδέ της πανεπιστημιακής εξαιρουμένης, «πρέπει να φασιστοποιηθεί». Επ αγαθώ του Έθνους και της Κοινωνίας βεβαίως! Κάθε νοερή σύγκριση των πρώην Β) με τους νυν αναποδράστως μας οδηγεί σε αποτροπιαστικές εντυπώσεις εις βάρος των δεύτερων. Δεν πρόκειται για μια θεμελιώδη, έστω, μεταβολή διανοητικών ευαισθησιών. Πρόκειται για συντριπτικές, αδιάψευστες μαρτυρίες μιας ηθικής παρακμής, ενός πολιτιστικού αυτοχειριασμού της κατεστημένης «διανόησης». Στα τέλη του 19 ου αιώνα, στην Ευρώπη και στην Ρωσία, οι διανοούμενοι έλαβαν μια συγκεκριμένη μορφή, εκείνη των διαφωνούντων και επαναστατών. Ο Πιότρ Στρούβε έκανε διάκριση ανάμεσα στην τάξη των μορφωμένων και την διανόηση {intelligentsia, ρώσικος όρος που διεθνοποιήθηκε στην συνέχεια}. Υπογράμμιζε πως δεν συνταυτίζονται: η διανόηση διακρίνεται από την ιδεολογική και πολιτική της δύναμη και, προεχόντως, από την αποξένωσή της από και την εχθρότητά της προς το κράτος. Οι διανοούμενοι ασκούσαν κριτική στο κράτος και στην κοινωνία. Γι αυτό ήσαν διανοούμενοι. Ο Eric Cahn όριζε τον διανοούμενο ως στρατευμένο μέλος μιας ομάδας συναποτελουμένης από συγγραφείς, καλλιτέχνες κι εκείνους που ζουν από την διάνοιά τους, έξω από τις δομές της εξουσίας και της κοινωνίας (βλ. Ράσελ Τζάκομπι, Το τέλος της ουτοπίας, εκδόσεις Τροπή, σελ. 143, 144, 145). Το να προτάσσεις καθολικές έννοιες (π.χ ελευθερία, ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ισότητα, κοινοκτημοσύνη) το να διαμαρτύρεσαι υπέρ αυτών σημαίνει πως η διαμαρτυρία σου δεν περιορίζεται μόνο «στο να διαμαρτύρεται», αλλά, ταυτοχρόνως, καταφάσκει σ ένα κόσμο πέρα απ την αθλιότητα και την δυστυχία. Εξυπονοεί την ουτοπία (βλ. στο ίδιο πιο πάνω σελ. 209). Ο ρόλος του διανοούμενου είναι να φωτίσει ανθρώπινα μυαλά, όχι να τα κυβερνήσει. Αγωνίζεται προκειμένου οι ίσοι, εξ ορισμού, άνθρωποι, να αναπτύσσονται κάτω από ίσες συνθήκες κι όχι άνισες, διακρίνεται από ένα ασίγαστο πάθος για «γλυκύτητα και φως» εννοούμενα όχι ως αφηρημένα αγαθά αλλά ως χαρακτηριστικά ενός άλλου κόσμου, γενναιόδωρου, έναντι μιας ζωής αγκιστρωμένης στο χρήμα και την εργασία, αγωνίζεται για να εναγκαλισθεί, η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων, «τα καλύτερα που έχουν νοηθεί και ειπωθεί», γι αυτό και είναι ανυποχώρητος αντίπαλος της μαζικής κουλτούρας, αυτού του, αποκλειστικά και άμεσα, αντικείμενου μαζικής κατανάλωσης, όπως το μάσημα της τσίχλας. (παράβαλε πιο πάνω σελ. 102, 138). Οι κάθε λογής Φορτσάκηδες και Τζιφόπουλοι δεν συναποτελούν καν παράδειγμα ανεπαρκούς διανοούμενου βρίσκονται στον αντίποδα του διανοούμενου: λένε «ναι» σ ένα θανατηφόρο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό σύστημα, λένε «ναι» σ έναν κόσμο ελέγχου, καταστολής και κυριαρχίας δεν αντιπαρατίθενται στην εξουσία, αλλά παρίστανται ως ικανοποιημένοι εταίροι αυτής οι δε σιωπώντες συνάδελφοί τους τους ονειρεύονται, μετά νευρικής αδημονίας, την φαιδράν ημέραν που θα σημάνει «την ενθρόνισή τους στις θέσεις της εξουσίας ως αξιωματούχοι ή διευθύνοντες». Αυτό είναι και το όνειρο του «καλλιτέχνη» - τραγουδοποιού Κωστή Γ) Μαραβέγια που έσπευσε να κακίσει την αλληλεγγύη πλατιών στρωμάτων της νεολαίας και της κοινωνίας προς τον εικοσάχρονο αναρχικό απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό, τονίζοντας ανερυθρίαστα «καμία συμμετοχή στον πιθηκισμό της ιδιοτελούς συμπαράστασης σε άδικα «δίκαιους αγώνες» που φέρουν όπλα, φωτιές και δακρυγόνα» (βλ. το ΠΡΙΝ της σελ. 10 όπου σχετικό σημείωμα του Γιώργου ΛΑΟΥΤΑΡΗ). Δεν μπόρεσε και δεν ήθελε να κατανοήσει, αυτός ο λιλιπούτειος του πνεύματος, πως στην κρατική πολιτική αντιμετώπισης του Νίκου Ρωμανού (με την σπάνια βουλητική δύναμή του) υλοποιούνταν εμπειρικά η ολοκληρωτική αντιδραστική ανατροπή των ατομικών ελευθεριών, πως επρόκειτο για ένα ανατριχιαστικό σάλπισμα «μηδενικής ανοχής» που κατέτεινε, όχι «στην εξόντωση ή ταπείνωση» αλλά και στην ταπείνωση (ηθικός θάνατος) ΚΑΙ στην εξόντωση! Γι αυτό και έσπευσε να συνταυτισθεί, επί του προκειμένου, με τους κακανισμούς της κυβερνητικής εκπροσώπου Σοφίας Βούλτεψη και τους γρυλλισμούς των ακροδεξιών κυβερνητικών βουλευτών Άδωνη Γεωργιάδη και Θάνου Πλεύρη. Ο όποιος Μαραβέγιας ανήκει στους «εντός» που υποκρίνονται τους «απ έξω» προτάσσει και διεκδικεί μια περιθωριακότητα που δεν έχει αυτήν την περιθωριακότητα (με την επιμελώς ατημέλητη εμφάνιση και συμπεριφορά) την μετατρέπει σε «πόζα». Η «ανατροπή» της αμφίεσης, της κόμμωσης και της «χαλαρής» συμπεριφοράς του, ανατρέπει την προσπάθεια για υπέρβαση της υπάρχουσας κοινωνίας. Είναι η κατάληξη της τελειοποιημένης μορφής του ανεπαρκούς που επιλέγει να σκανδαλίσει βάναυσα με τις εξωφρενικά αντιδραστικές του θέσεις μήπως και ξεκολήσει, μ αυτήν την απεχθή μεθόδευση, απ τον ιλώδη πυθμένα της μετριότητας! 31- ΧΙΙ Πέτρος Πέτκας Σημείωση: Στο προμνημονευόμενο σημείωμά του ο Γιώργος ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ λέει, μεταξύ των άλλων, και τ ακόλουθα: «Οι «καλλιτεχνικοί κύκλοι» απέφυγαν να δουν ό,τι εντόπισε ακόμη και η ίδια η κυβέρνηση Σαμαρά: το γεγονός πως διατυπώθηκε ένα αίτημα διεκδίκησης (αστικών) - η υπογγράμμιση δική μας δημοκρατικών δικαιωμάτων με έναν τόσο αποφασιστικό τρόπο, ώστε να μην αφήσει ούτε τη Βουλή ασυγκίνητη». Ο προστεθείς, μέσα σε παρένθεση, επιθετικός προσδιορισμός «αστικών» μπορεί μεν να εκφράζει μιαν άκριτη ιδεοληπτική εμμονή του αρθρογράφου, αλλά, ταυτοχρόνως, πέρα από την απομείωση της δημοκρατικότητας του αγώνα του εικοσάχρονου αναρχικού απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού, που επέδειξε (και απέδειξε) σπάνια βουλητική δύναμη, ευνουχίζει και την επικριτική διάθεση του αρθρογράφου απέναντι στους Μαραβέγηδες. Για να το καταστήσουμε σαφέστερο και παραστατικότερο: η ανθοδέσμη που φέρεται να καταθέτει ο Γ. ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ στο αγωνιστικό πεδίο του αναρχικού κρατούμενου Νίκου Ρωμανού, συναποτελείται από πεταλορροήσαντα ήδη άνθη! Ίσως Ίσως, να έχει και περισσότερα αγκάθια παρά άνθη! ΑΛΒΑΝΙΑ Η Υγεία είναι δημόσιο αγαθό Στην Αλβανία δεν πρέπει να αρρωσταίνεις, γιατί αν αρρωστήσεις και δεν έχεις χρήματα είτε θα ζοριστείς πολύ είτε θα πεθάνεις. Όσο κυνικό κι αν ακούγεται, δυστυχώς είναι η πραγματικότητα. Σε προηγούμενο κείμενο είχαμε περιγράψει την κατάσταση στη δημόσια παιδεία. Είναι σχεδόν αδύνατο να μην συμβαίνει και στην υγεία. Eίναι πλέον γεγονός σε κάθε μεγάλη πόλη υπάρχουν τουλάχιστον δυο ιδιωτικά νοσοκομεία. Και το απίστευτο, όλα αυτά τα νοσοκομεία έχουν και πιασάρικα ονόματα: Amerikan, Gjermani, Europiani, Hygeia, Salus και άλλα. Το πιο γνωστό από όλα είναι το Amerikan το οποίο έχει αρκετά παραρτήματα σε όλη τη χώρα. Κατά τα πρώτα τους χρόνια τα νοσοκομεία αυτά λειτούργησαν με γιατρούς από το εξωτερικό για να αυξήσουν το κύρος τους. Όμως σιγά σιγά κατά 95% το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό αποτελείται από Αλβανούς εκτός απ το «Υγεία» που έχει έναν αριθμό Ελλήνων γιατρών και το «Salus Ιταλούς. Τα νοσήλεια για αυτά τα νοσοκομεία είναι υπέρογκα. Μια επίσκεψη στα εξωτερικά Ιατρεία κοστίζει ALL ή ευρώ. Nα μη μιλήσουμε για τον τιμοκατάλογο των άλλων υπηρεσιών που προσφέρουν. Ενδεικτικά μόνο θα αναφέρω ότι η γέννηση ενός παιδιού με καισαρική τομή στο Hygeia και στο Amerikan κοστίζει το λιγότερο ευρώ, ενώ επέμβαση με μπαλονάκι στην καρδιά στο Gjermani κοστίζει ευρώ. Θα ρωτήσει κανείς, είναι δυνατόν κάποιος ασθενής να καλύψει τέτοια υπέρογκα ποσά; Θέλοντας και μη προσπαθεί να τα βρει από συγγενείς και φίλους μιας και το δημόσιο σύστημα έχει καταρρεύσει εδώ και καιρό. Νοσοκομεία με άθλιες συνθήκες υγιεινής, υποδομών, θέρμανσης, σίτισης. Πολλές φορές ειδικά σε περιφερειακά νοσοκομεία δεν παρέχουν τα απαραίτητα φάρμακα και οι συγγενείς των ασθενών είναι αναγκασμένοι να παίρνουν το χαρτάκι από το γιατρό και να πηγαίνουν στο φαρμακείο και να αγοράζουν οι ίδιοι. Η Αλβανία διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο σε φαρμακεία. Η παρούσα κυβέρνηση «καθάρισε» το παρεμπόριο μέσα στα νοσοκομεία. Βέβαια, αυτό μεταφέρθηκε κάποια μέτρα πιο μακριά από αυτά. Επίσης, ψήφισε ένα νόμο ότι τα περισσότερα φάρμακα θα είναι δωρέαν και όσοι λαμβάνουν μισθό κάτω από ALL (214 ευρώ) δεν θα χρειάζεται να πληρώνουν εισφορές για να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και το κράτος πρέπει από το 4% του ΑΕΠ να δίνει πάνω από το 10% για την Υγεία. Μόνο μια άλλη κυβέρνηση μπορεί να κάνει πραγματικότητα κάτι τέτοιο. Μια κυβέρνηση των εργατών και των απλών χωρικών μπορεί μπορεί να εξασφαλίσει δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους. M.Σ. Bασίλης Kαραπλής Tελευταίο Aντίο! Σκεπασμένος με μαυροκόκκινη σημαία, υπό τους ήχους της Διεθνούς και με το τραγούδι του Nικόλα Άσιμου «δεν παν να μας χτυπάν» σύντροφοι και φίλοι συνόδευσαν, σε μια πολιτική κηδεία, τον Bασίλη Kαραπλή στο νεκροταφείο της Kαισαριανής τη 2η μέρα του H αδελφή του Kατερίνα Kαραπλή, πανεπιστημιακός, σύντροφοι από την αναρχία στην πλειοψηφία, αλλά και από την αριστερά και αντιπροσωπεία από την Eπιτροπή Aλληλεγγύης στους Πολιτικούς Πρόσφυγες στην Tουρκία και το Kουρδιστάν, ήταν συγκινημένοι. Kάποιοι σύντροφοι είπαν μερικά λόγια αγάπης. O Bασίλης Kαραπλής έφυγε στα 68 του τα ξημερώματα της 29ης Δεκεμβρίου. Tον γνώρισα στις φυλακές Kορυδαλλού την άνοιξη του 1974, στην τέταρτη πτέρυγα. Διαγωνίως σε μεγάλη απόσταση ήταν τότε η πτέρυγα των γυναικείων φυλακών όπου κρατείτο η Kάτια Kαμπιώτου, σύντροφος του Bασίλη μέχρι που έφυγε πρόωρα από τη ζωή το Παρότι ανάπηρος από βαρειά πολυομυελίτιδα ο αναρχικός σύντροφος Bασίλης Kαραπλής με την Kάτια είχαν δράση κατά της δικτατορίας. Συνελλήφθησαν για μοίρασμα προκηρύξεων και καταδικάστηκαν σε πέντε χρόνια. Eίχαν φτιάξει μια σφραγίδα και αναπαρήγαν προκηρύξεις. Ήταν ένας πολύγλωσσος (γνώριζε σχεδόν 10 γλώσσες) και μορφωμένος άνθρωπος. Mετά την πτώση της χούντας έκανε μεταφράσεις βιβλίων. Eίχε μεταφράσει λογοτεχνία, την Ιστορία του Γκαραμπόμπο του αόρατου, εμπνευσμένη από μια αγροτική εξέγερση στη Λατινική Aμερική, Λαφάργκ, Tο Δικαίωμα στην τεμπελιά, Kαρλ Λήμπκνεχτ Mιλιταρισμός και Aντιμιλιταρισμός και πολλά άλλα. Σπούδασε στη Nομική αλλά το αντιδραστικό δεξιό κατεστημένο δεν ήθελε να του δώσει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος με το αιτιολογικό ότι ήταν ανάπηρος! Xρειάστηκε να κάνει απεργία πείνας για να πάρει την άδεια. Yπερασπίστηκε πάντα τους κατατρεγμένους. Aλλά το έργο της ζωής του ήταν η έκδοση του Δελτίου Πληροφόρησης O ANAPXIKOΣ. 395 τεύχη έβγαλε, το τελευταίο με ημερομηνία 31 Δεκεμβρίου Παρά την σωματική αδυναμία είχε μεγάλη δύναμη ψυχής και σκέψης. Δεν δίσταζε να συγκρουστεί με τους κρατικούς καταπιεστικούς μηχανισμούς και να παλεύει για τις ιδέες του. Ήταν ένας ιδεολόγος της αναρχίας. Προσπαθούσε πάντα να έχει μια διεθνή οπτική. Στα κείμενα του Δελτίου πάντα υπήρχαν μικρές ειδήσεις για γεγονότα σε διάφορα σημεία του πλανήτη. «Kαι μόνο η σκέψη ότι ένας άνθρωπος στον πλανήτη μπορεί να βασανίζεται δεν μ αφήνει να ησυχάσω», έλεγε. Aφιέρωσε τη ζωή του βάζοντας το δικό του λιθαράκι, με τη δική του ιδιότυπη σφραγίδα, στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Mε συγκίνηση κι αγάπη θα θυμόμαστε και θα τιμούμε τον αναρχικό σύντροφο Bασίλη Kαραπλή. Θόδωρος Kουτσουμπός βιβλιοπαρουσίαση Oι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ και το ΚΑΦΕ - ΜΠΑΡ - ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ LOCOMOTIVA σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ ΤΟ ΧΑΔΙ Πάμε θέατρο Στη θεατρική παράσταση Bόυτσεκ Τo Σάββατο 17 Iανουαρίου 2015 σύντροφοι και φίλοι του EEK στην Αθήνα πάμε θέατρο - στο Θέατρο Άττις-Nέος Xώρος, στη θεατρική παράσταση Bόυτσεκ που -με αλλαγές- παρουσιάζεται για 2η χρονιά. Eίναι μια παράσταση της Oμάδας Σημείο Mηδέν, μέρος της «Tριλογίας της Aποανθρωποποίησης» (οι άλλες δυο παραστάσεις είναι η Σωφρονιστική Aποικία του Φραντς Kάφκα και το Eμείς του Γιεβγκένι Zαμιάτιν). Ο Βόυτσεκ γράφτηκε το 1836 στη Γερμανία, από τον 24χρονο Γκέοργκ Μπύχνερ ( ), που πέθανε πριν προλάβει να το ολοκληρώσει. Το έργο αυτό, με τις μικρές αποσπασματικές του σκηνές, και την αινιγματική τους ακολουθία, έμελλε να επηρεάσει όσο λίγα το θεατρικό τοπίο του 20ού αιώνα. Η υπόθεση έχει ως εξής: Ο στρατιώτης Βόυτσεκ ξυρίζει καθημερινά τον λοχαγό του και για λίγα χρήματα κάνει το πειραματόζωο στον γιατρό του στρατοπέδου, για να θρέψει την οικογένειά του. Ο Βόυτσεκ θα σκοτώσει τη Μαρία, τη μάνα του παιδιού του, γιατί τον απατά. Η φυλακή της κοινωνίας γίνεται τόσο ασφυκτική που του αφήνει μόνο μια διέξοδο, τη βία. Αυτή η μορφή βίας δεν στρέφεται ενάντια στους καταπιεστές του, αλλά ενάντια στη γυναίκα του και σε τελική ανάλυση, ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό, οδηγώντας τον στην πιο επικίνδυνη φυλακή, αυτή του μυαλού του. Ο Βόυτσεκ, έργο τραύμα και κραυγή αγωνίας, βάζει στο μικροσκόπιο και αποδομεί ολόκληρο το θρησκευτικό, στρατιωτικό, Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο ΚΑΦΕ ΜΠΑΡ - ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ LOCOMOTIVA (Σολωμού 31 και Μπόταση, Εξάρχεια, τηλ.: ), την Παρασκευή 16 Ιανουαρίου, στις επιστημονικό και οικογενειακό οικοδόμημα της σύγχρονης κοινωνίας, όπου η βία και η εκμετάλλευση βρίσκονται στον πυρήνα των ανθρώπινων σχέσεων κάθε είδους. Ο σκηνοθέτης της παράστασης Σάββας Στρούμπος σημειώνει: «Γιατί ο Βόυτσεκ δεν εξεγείρεται; Γιατί δεν στρέφει τα πυρά του ενάντια στους βασανιστές του; Η κοινωνία της επιτήρησης, το θρησκευτικό και στρατιωτικό δίκαιο, μέσα απ τα οποία σκέφτεται και υπάρχει ο Βόυτσεκ, έχουν αφαιρέσει απ το μυαλό του κάθε δυνατότητα εξέγερσης, ακόμα και ως σκέψη[...]. Το υπαρξιακό αδιέξοδο ενός παρία της κοινωνίας, μετατρέπεται σταδιακά σε τραγωδία του ανθρώπινου όντος, ώσπου τίθεται σε όλη του την ένταση το αγωνιώδες και βασανιστικό ερώτημα: Προς τι ο άνθρωπος;» - αυτό το ερώτημα που δεν μας αφήνει να εφησυχάσουμε, που δεν μας αφήνει να δεχτούμε την υπάρ- Ομιλητές: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΤΣΑ, ψυχίατρος, πρώην επιστημονική υπεύθυνη του 18 άνω και ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Διηγήματα θα διαβάσουν οι ηθοποιοί: ΜΑΤΙΝΑ ΝΤΟΥΣΚΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΡΟΥΤΣΟΣ και η ποιήτρια ΕΙΡΗΝΗ ΡΗΝΙΩΤΗ και καικαι χουσα τάξη πραγμάτων, που μας οδηγεί στη ρήξη και την άρνηση και μας ωθεί να θέσουμε με τον πιο εμφατικό τρόπο το αίτημα για καθολική χειραφέτηση των ανθρώπων όπου γης». Συντελεστές της παράστασης: Μετάφραση: Ιωάννα Μεϊτάνη Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος Παίζουν οι ηθοποιοί: Μελέτης Ηλίας: Βόυτσεκ Ελεάνα Γεωργούλη: Μαρία Δαβίδ Μαλτέζε: Λοχαγός, Αρχιτυμπανιστής Δέσποινα Χατζηπαυλίδου: Αντρές, Γιατρός, Θεατρίνος Δραματουργική επεξεργασία: Ομάδα Σημείο Μηδέν Μουσική: Δαυίδ Μαλτέζε Σκηνική εγκατάσταση: Γιώργος Κολιός Κοστούμια: Ηλίας Παπανικολάου Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα Κατασκευή σκηνικού: Χαράλαμπος Τερζόπουλος Χειριστής φωτός: Δημήτρης Σταμάτης Photo credits: Αντωνία Καντά Video & trailer credits: Χρυσάνθη Μπαδέκα **** Για τους συντρόφους του EEK το εισιτήριο είναι 7 ευρώ, 10 εισιτήρια είναι δωρεάν για άνεργους. Bεβαίως θα στριμωχθούμε γιατί το θέατρο έχει μόνο 50 θέσεις. Oι δηλώσεις συμμετοχής να γίνουν εγκαίρως και αν είναι δυνατόν τα χρήματα να δοθούν επίσης εγκαίρως. Tο θέατρο Άττις Nέος Xώρος βρίσκεται στην οδό Λεωνίδου 12, Mεταξουργείο, πλησίον του Mετρό Mεταξουργείο. Η παράσταση αρχίζει στις 9.15 μ.μ. και έχει διάρκεια 70 λεπτά. Εμείς να είμαστε νωρίτερα, από έως 9.00 μ.μ. Mετά την παράσταση θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συντελεστές του έργου. Θ.Κ.

8 σελίδα 14 σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 σελίδα 15 Τέχνη των τρελών και Τέχνη θεραπεία Art brut και art therapy. Κατερίνα Μάτσα* Μέρος δεύτερο (τελευταίο) Ιστορική εξέλιξη της Τέχνης Θεραπείας Το 1999 στο Παγκόσμιο Συνέδριο Ψυχιατρικής στο Αμβούργο ο Vittorino Andreoli, πρόεδρος του τμήματος Ψυχοπαθολογίας της Έκφρασης και της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρείας ανακοινώνει επίσημα το θάνατο της Ψυχοπαθολογίας της Έκφρασης και μιλά για την Τέχνη Θεραπεία ή Θεραπεία μέσω της Τέχνης, που στηρίζεται στη σχέση του ασθενούς με το θεραπευτή του. «Η θεραπεία προσθέτει στην τέχνη το σχέδιο μεταμόρφωσης του εαυτού, αλλά η τέχνη προσθέτει στη θεραπεία τη φιλοδοξία να δώσει μορφή στα μεγάλα ερωτήματα της ανθρωπότητας. Αν η δημιουργία μέσα στην τέχνη, που γεννιέται από τη συνάντηση του ανθρώπου και μιας ύλης, αποκαλύπτει ότι οι μορφές που δημιουργούνται με αυτό τον τρόπο μπορούν να είναι μια εξερεύνηση των μυστηρίων του κόσμου και να παράγουν αποτελέσματα μέσα στην κουλτούρα, η δημιουργία στην θεραπεία, που γεννιέται από τη συνάντηση μεταξύ των υποκειμενικοτήτων, αποκαλύπτει ότι οι μορφές που δημιουργούνται με αυτό τον τρόπο μπορούν να είναι μια εξερεύνηση των ατομικών αινιγμάτων και να παράγουν αποτελέσματα στο πρόσωπο που συνδέεται με τις κουλτούρες που κουβαλά μέσα του», 7 λέει ο Klein. Η τέχνη - θεραπεία άρχισε να εφαρμόζεται από το 1939 στην Αμερική, τον Καναδά, τη Βραζιλία, τη Μ. Βρετανία, την Ιταλία και τη Γαλλία. Η βασική θέση της ήταν ότι το έργο τέχνης μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση του ανέκφραστου και του ανείπωτου μιας προσωπικότητας και να ευνοήσει τις ασυνείδητες αλλαγές τόσο του ασθενούς όσο και του θεραπευτή του. Τις ρίζες της όμως θα μπορούσαμε να τις αναζητήσουμε στο άσυλο του Charenton και στον Marquis de Sade 8, που διεύθυνε από το 1803 μέχρι το 1813 τα πολύωρα θεάματα στα οποία συμμετείχαν νοσηλευτές, ψυχασθενείς και επαγγελματίες κωμικοί, παίζοντας θέατρο για το κοινό. Θα μπορούσαμε επίσης να τις αναζητήσουμε στον ίδιο τον Prinz- horn, που πίστευε ότι η ψυχοθεραπεία είναι ένα μέσον για να διερωτηθεί κανείς πάνω στη μοίρα του ανθρώπου και τη θέση του μέσα στο σύμπαν, ερωτήματα που θέτει και η ίδια η τέχνη. Άλλωστε ο πατέρας της Ψυχοπαθολογίας Karl Jaspers αποκαλούσε τον Prinzhorn «το τρομερό παιδί της ψυχοθεραπείας». Θα μπορούσαμε, ίσως, να την αναζητήσουμε ακόμα και στον Pinel, τον Pussin, τον Esquirol που έβλεπαν την καλλιτεχνική δραστηριότητα ως θεραπευτική δραστηριότητα. Θα μπορούσαμε, τέλος, να αναζητήσουμε τις ρίζες της θεραπείας διαμέσου της τέχνης στον ψυχίατρο G. Ferdière, ο οποίος υποστήριζε ότι η τρέλα είναι δημιουργική και ότι ο τρελός που ζωγραφίζει μας δίνει σημάδια, που οι ψυχίατροι περιφρονούν. Θα μπορούσαμε επίσης να θεωρήσουμε ότι και η γαλλική «Εταιρεία Ψυχοπαθολογίας της Έκφρασης» των Delay και Volmat άνοιξε το δρόμο στη θεραπεία διαμέσου της Τέχνης. Πάντως, ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο «art therapy» ήταν ο ζωγράφος Andrian Hill το 1945, στο βιβλίο του «Η Τέχνη ενάντια στην αρρώστεια. Μια ιστορία θεραπείας διαμέσου της Τέχνης». Σ αυτό αφηγείται τη δική του θεραπεία στο σανατόριο (ήταν φυματικός), όπου ζωγράφιζε αντικείμενα του περιβάλλοντός του. Η art therapy αναπτύχθηκε στην Αμερική από τη δασκάλα Margaret Naumburg και τη σχολή της, 9 αλλά αναπτύχθηκε πολύ και στην Ευρώπη, μετά τα μέσα του 20 ου αιώνα. «Ο πλούτος της Τέχνης Θεραπείας βρίσκεται στο ότι επιτρέπει ταυτόχρονα μια συνειδητοποίηση εαυτού άκρως ακριβή με τη διαμεσολάβηση του εκφραστικού μέσου, έπειτα μια θεραπευτική αναδόμηση χάρη στη δομική εξουσία των εσωτερικών νόμων κάθε τέχνης (της μουσικής, της φωνητικής, της θεατρικής, της γραφιστικής, της χορογραφίας, της γλυπτικής). Αυτό απαιτεί μια μεγάλη γνώση της ανθρώπινης φύσης σε όλες τις διαστάσεις της, σωματική, ψυχική και πνευματική, όπως και μια βαθειά γνώση της Τέχνης». 10 Μέσα στο θεραπευτικό πλαίσιο, λοιπόν, η Τέχνη λειτουργεί Συγκλίσεις και αποκλίσεις ως διαμεσολάβηση, μια διαδικασία που δημιουργεί δεσμούς και μεταμορφώνει τόσο το ενδοψυχικό, όσο και το διϋποκειμενικό πεδίο. Η διαμεσολάβηση αναπτύσσεται μαζί με τη διαδικασία της συμβολοποίησης. Η συμβολοποιητική δραστηριότητα δομείται σε τρία επίπεδα, κατά τον Chouvier 11 : της έκφρασης, του σημαίνοντος και των σχέσεων. Το έργο που παράγεται στα πλαίσια της Τέχνης Θεραπείας (εικαστικά, μουσική, χορός κ.α.) κινείται σε όλα αυτά τα επίπεδα. Μέσα από αυτό εκφράζονται οι δημιουργικές ικανότητες και τα συναισθήματα του θεραπευόμενου. Το έργο έχει πάντα κάποιο νόημα που πρέπει να διερευνηθεί και να ανακαλυφθεί από τον ίδιο με τη βοήθεια του θεραπευτή, της ομάδας, των «σημαντικών άλλων», μέσα σε ένα δίκτυο σχέσεων που δημιουργούνται. Έτσι πραγματοποιείται η αναγκαία, διϋποκειμενική συνάντηση και δημιουργείται ο δεσμός ανάμεσα στον εαυτό και τον άλλο, με τη διαμεσολάβηση αυτού ακριβώς του έργου που παράγεται αλλά και της ίδιας της πράξης της δημιουργίας του. Άλλωστε όπως έλεγε ο André Malraux, η Τέχνη είναι ο πιο σύντομος δρόμος από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η διαδικασία αυτής της διϋποκειμενκής συνάντησης ανάγεται σε μια διαδικασία επανυποκειμενοποίησης, που επιτρέπει την επεξεργασία πρώιμων και όψιμων τραυματισμών, μέσα από το άνοιγμα στον Άλλο. Η συνάντηση διαμεσολαβείται από τη δημιουργία του έργου τέχνης, με υλικό το σχέδιο, τον πηλό, τη φωτογραφία, την ποίηση, το θέατρο, το χορό, τη μουσική, το κολάζ. Στο πλαίσιο αυτής της συνάντησης το θεραπευόμενο άτομο εκφράζει τη συγκίνηση, τα συναισθήματά του και εισάγεται σε μια διαδικασία μετασχηματισμού τους, κατά την έκφραση του Vygotsky. Γιατί «Τα συναισθήματα δεν αποτελούν ιδιότητες του υποκειμένου, αλλά εμφανίζονται στην αλληλεπίδραση μεταξύ υποκειμένων. Έχουν σχεσιακό, κοινωνικό, ιστορικό χαρακτήρα και δεν αποτελούν ιδιωτικές καταστάσεις της συνείδησης του απομονωμένου ατόμου». 12 Στα πλαίσια, λοιπόν της σχέσης με τον θεραπευτή και τους συν θεραπευόμενους, που οικοδομείται, με τη διαμεσολάβηση του έργου τέχνης, ο θεραπευόμενος μιλά για το έργο, για τα συναισθήματα που του γεννά, τις αγωνίες, τις επιθυμίες, τους φόβους, τις φαντασιώσεις του, αφηγείται τα βιώματά του ή αφηγείται με αφορμή την εμπειρία του, που μπορεί να είναι μη μεταδόσιμη. Κατακτά λοιπόν, μ αυτόν τον τρόπο, τη γλώσσα της αφήγησης ενάντια στην κυρίαρχη γλώσσα της πληροφορικής και την τέχνη της αφήγησης, που όπως έλεγε ο Walter Benjamin τείνει να χαθεί στην εποχή μας, γιατί το επικό πνεύμα της αλήθειας, δηλαδή η σοφία (sagesse) βρίσκεται υπό εξαφάνιση και αφηγηματικός λόγος έχει αντικατασταθεί από τον διαχειριστικό λόγο. Η καλλιτεχνική δημιουργία δεν ταυτίζεται με την δημιουργικότητα. Η έννοια της δημιουργικότητας (creativity) γίνεται αρχικά κεντρική έννοια στην art therapy. Σιγά σιγά διαχωρίστηκε το περιεχόμενο της απ αυτό της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Κατά τον Winnicott, «η δημιουργικότητα είναι ένας τρόπος αντίληψης των πραγμάτων που δίνει στο πρόσωπο το αίσθημα ότι η ζωή αξίζει τον κόπο να τη ζεις. Σε αντίθετη περίπτωση, μένεις σε μια σχέση επανάπαυσης και υποταγής στην εξωτερική πραγματικότητα και μ αυτό τον τρόπο αναγνωρίζεις τον κόσμο και ό, τι τον απαρτίζει ως κάτι στο οποίο πρέπει να προσαρμοσθείς». 13 Κατά τον Winnicott, λοιπόν, δημιουργώ σημαίνει ρίχνω κάθε φορά στα πράγματα ένα καινούργιο βλέμμα, τα βλέπω από μια καινούργια σκοπιά, κι έτσι η ζωή γίνεται δημιουργική, γεμάτη επινοήσεις. 14 Μ αυτή την έννοια, η δημιουργικότητα γίνεται μια μορφή άμυνας απέναντι στην κοινότυπη ύπαρξη, στην ομοιομορφία της καθημερινής ρουτίνας, στη στερεοτυπία της συμβατικότητας, στο στέρεμα της φαντασίας και της έμπνευσης, που χαρακτηρίζει το σημερινό τρόπο ζωής του αλλοτριωμένου ανθρώπου της καπιταλιστικής παρακμής. Γίνεται μια μορφή αντίστασης στις δυνάμεις της βιοεξουσίας, που επιδιώκουν την προσαρμογή όλων στην προκρούστεια κλίνη της κοινωνικής νόρμας, επιβάλλοντας τον έλεγχο κάθε πτυχής της προσωπικότητας και της ζωής του ατόμου και συνθλίβοντας τον ψυχισμό του. Τέχνη θεραπεία και Τέχνη θεραπεία(art therapy και Art brut) Κοινά στοιχεία και διαφορές Η τέχνη- θεραπεία είναι μια θεραπευτική διαδικασία, μια μορφή διαμεσοποιημένης ψυχοθεραπείας, αποβλέπει στη θεραπευτική βοήθεια που μπορεί να δοθεί στον ασθενή καλλιτέχνη, ενώ η art brut εξετάζει βασικά το έργο του. Σχηματικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τις διαφορές μεταξύ των δύο. 15 Η τέχνη των τρελών είναι πάντα ατομική δραστηριότητα. Το έργο είναι σάρκα από τη σάρκα του καλλιτέχνη. Η Aloise Corbaz, στο νοσοκομείο Gimel της Ελβετίας, κρυβόταν στις τουαλέτες για να σχεδιάσει, εγκατέλειψε τον εαυτό της και πέθανε μετά από μερικούς μήνες, όταν ένας αυταρχικός εργοθεραπευτής την υποχρέωσε να μη ζωγραφίζει στις τουαλέτες. Στην art brut κάθε δημιουργός έχει το δικό του στυλ, βάζει τη δική του σφραγίδα στο έργο του, που δεν επαναλαμβάνεται. Δεν είναι επαγγελματίας, αρχίζει να δημιουργεί ξαφνικά στη ζωή του, αυθόρμητα, συνήθως κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του σε ψυχιατρικό νοσοκομείο. Η art brut δεν είναι ποτέ αφηρημένη, είναι συχνά παραστατική και πάντα πολύ επινοητική και έντονα συμβολική. Το νόημα που συνάγεται από το έργο έχει σχέση με το παραλήρημα και γενικά με το λόγο του ασθενούς. Πρόκειται για μια δραστηριότητα εκτός πλαισίου, τέχνη του ακραίου. Αφορά μια μειοψηφία ατόμων, στα οποία τον αποφασιστικό ρόλο παίζει η ιδιοφυΐα ή το χάρισμα και όχι η ψυχική αρρώστια. Αντίθετα η τέχνη - θεραπεία απευθύνεται σε όλους τους ασθενείς, μολονότι οι κλασικές ενδείξεις εφαρμογής της θεωρείται ότι είναι οι ψυχιατρικοί ασθενείς, τα παιδιά, οι ενήλικοι κινητικά ανάπηροι, οι γηριατρικοί ασθενείς, οι εξαρτημένοι κ.α. Χρησιμοποιείται επίσης και στα πλαίσια της Παιδαγωγικής, αλλά και για διαγνωστικούς λόγους. Η Τέχνη - Θεραπεία προσεγγίζει τα πράγματα όχι από τη σκοπιά της Τέχνης και της αισθητικής όπως η art brut αλλά από τη σκοπιά της ψυχολογίας και Ιατρικής και διέπεται από μια συγκεκριμένη επαγγελματική δεοντολογία. Η τέχνη-θεραπεία ασκείται πάντα σε θεραπευτικό πλαίσιο, συχνά συλλογικό, σε θεραπευτικά εργαστήρια και έχει πάντα θεραπευτικό στόχο. Καθοριστικό ρόλο παίζει ο θεραπευτής συντονιστής (εάν πρόκειται για ομάδα συχνά είναι δύο και είναι προτιμότεροι να είναι οι ίδιοι καλλιτέχνες). Η τέχνη - θεραπεία εμφανίστηκε μετά την art brut στα τέλη της δεκαετίας του 50 και αναπτύχθηκε πολύ τις τελευταίες δεκαετίες. Το έργο των κλασικών της τέχνης των τρελών (art brut) δεν είναι μεταγενέστερο του 1952, χρονιά που ανακαλύφθηκε το Largactil και ακολούθησαν τα άλλα νευροληπτικά που άλλαξαν ριζικά την κατάσταση των ασθενών. Έχουν παραχθεί και εξακολουθούν να παράγονται σπουδαία έργα τέχνης στα πλαίσια της τέχνης - θεραπείας. Πρόκειται όμως για κάτι πολύ διαφορετικό από την art brut. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του πρώτου διευθυντή της έκθεσης art brut στη Λωζάνη Michel Thévoz, που έγραψε το βιβλίο «Requiem για την τρέλα». Το τελευταίο κεφάλαιο λέγεται: «l art therapie ou l avenir d une illusion» (Η τέχνη θεραπεία ή το μέλλον μιας αυταπάτης»). 16 Βέβαια η επιτυχία που γνωρίζει η τέχνη - θεραπεία στο κλινικό πεδίο έχει αποδείξει ότι δεν είναι καθόλου «αυταπάτη». Αντίθετα αποτελεί πια, χωρίς αμφιβολία, μια εξαιρετική μέθοδο διαμεσοποιημένης ψυχοθεραπείας. Μια μέθοδο που οικοδομείται πάνω στη διαλεκτική Τέχνης και Θεραπείας, αναδεικνύοντας τη χειραφετητική λειτουργία και των δύο, τόσο της τέχνης, του κοινωνικό και πολιτικό ρόλο της για την απελευθέρωση των δυνάμεων αλλαγής του κόσμου, όσο και της θεραπείας ως «επιμέλειας εαυτού», με την έννοια που δίνει ο Μ. Φουκώ 17, ως «ένα σύνολο ενασχολήσεων, όπου συνυφαίνονται η εργασία του ατόμου πάνω στον εαυτό του και η επικοινωνία του με τον άλλο», ως διαδικασία μεταμόρφωσης του εαυτού σε κοινωνικό υποκείμενο, ικανό να μετουσιώσει τους τραυματισμούς του, να δημιουργήσει, να οραματισθεί, να δράσει συλλογικά, να πάρει μέρος σε αυτό που ο Φρόϋντ αποκαλούσε «εργασία του πολιτισμού» (Kulturarbeit). 18 H Τέχνη, λέει ο Jean Oury 21, μοιάζει με το παιχνίδι: είναι αναπαράσταση και ταυτόχρονα άρνηση της πραγματικότητας. Το αισθητικό φαντασιακό είναι μια αντισταθμιστική ανοικοδόμηση του κόσμου. Η «ποιητική» εμφανίζεται βιολογικά και κοινωνικά, στην αιχμή της εξέλιξης. Ο συγκεκριμένος ρόλος της είναι να δομεί πιο εκλεπτυσμένα τον ανθρώπινο εσωτερικό κόσμο (umwelt). Καταλήγοντας, θα λέγαμε ότι στην art brut ο τρελός δημιουργεί το έργο τέχνης για «να ξεφύγει από την κόλαση», όπως θα έλεγε ο Αρτώ, ως αίτημα ζωής, αίτημα εκμηδένισης της εκμηδένισης, στην οποία τον καταδικάζει η ψυχική αρρώστια. 19 Αντίθετα, ο καλλιτέχνης στην Τέχνη Θεραπεία δημιουργεί το έργο τέχνης όχι μόνος του, αλλά στα πλαίσια μιας σχέσης με το θεραπευτή του για να αλλάξει τον εαυτό του και τη στάση ζωής του, μέσα από ένα άνοιγμα στον κόσμο και στη ζωή, στην προοπτική και τη δυναμική της αλλαγής αυτού του κόσμου που μέσα στην κρίση του πολλαπλασιάζει τα δεινά, την ψυχική αρρώστια, την καταστροφή και την ίδια στιγμή, μετά και την ολοκληρωτική αποτυχία του εγχειρήματος της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης, ετοιμάζεται να κλείσει βίαια όλα τα Δημόσια Ψυχιατρεία της χώρας, μέχρι το 2015, πετώντας κυριολεκτικά στο δρόμο, τους νοσηλευόμενους σε αυτά ψυχασθενείς. Η κινηματική ιστορία του 18 ΑΝΩ και ο κεντρικός ρόλος της Τέχνης Θεραπείας στην απεξάρτηση επιβεβαιώνουν ότι ένας Δημόσιος Θεσμός, όπως είναι το ΨΝΑ, στο οποίο ανήκει διοικητικά το 18 ΑΝΩ, μπορεί, ακόμα και στις πιο δύσκολες, μνημονιακές συνθήκες άγριου νεοφιλελευθερισμού στο χώρο της Υγείας, να λειτουργεί ως εγγυητής της μετάβασης «από το τζάμπα στο χάρισμα, στη δωρεάν γιατρειά», κατά την ωραία έκφραση της Τέσης Λαζαράτου 20, και ως συνηγορία στο κίνημα για μια χειραφετητική Ψυχιατρική, δημόσια και δωρεάν, που θα ενσωματώνει και θα υπερβαίνει την κινηματική ιστορία των λαμπρότερων παραδόσεων της Ψυχιατρικής, στον απόηχο των ιδεών του Μάη του 68, πηγή έμπνευσης της αντίστασής μας, ως ιαματικό παράγοντα, ατομικά και κοινωνικά. Βιβλιογραφικές αναφορές 7. Βλ. 5, σελ Βλ. 5, σελ Angela Evers «Le grand livre de l art thérapie» Eurolles Jean Lucien Jacqemet «Epoque pionnière» στο βιβλίο Jean Luc Sudres, Guy Roux, Muriel Laharie ed. Humeurs et pratiques d art therapie L Harmattan, 2003, σ B. Chouvier «Le medium symbolique» στο B. Chouvier ed. Les processus psychiques de la mediation L aris Dunod Μ. Δαφέρμος «Η πολιτιστική ιστορική ψυχολογία και η θεατρική τέχνη» Εισήγηση στο συνέδριο «Τέχνη και Ψυχιατρική» 20 23/5/2010, Χανιά. 13. D. Winnicott «Jeu et réalité» Folio essays, D. Winnicott Conversations ordinaries, Paris Gallimard 1988, σ Laurent Danchin «Art brut, art therapie. Points commons et differences» στο «Humeurs et pratiques d art thérapie» sous la direction de Jean Luc Sudres, Guy Roux et Muriel Laharie, ed. L Harmattan, Michel Thévoz «Requiem pour la folie» Paris, 1995, «La difference». 17. Μ. Φουκώ «Ιστορία της σεξουαλικότητας. Η μέριμνα για τον εαυτό μας», τομ.3, μεταφρ. Γιάννης Κρητικός, εκδ. Ράππα, 1992, σελ Κ. Μάτσα «Ψυχοθεραπεία και τέχνη στην απεξάρτηση. Το «παράδειγμα» του 18 ΑΝΩ», εκδόσεις Άγρα, 2008, σελ Σ. Μιχαήλ «Το έργο της απουσίας», εισήγηση στο Επιστημονικό Συνέδριο «Τέχνη και Τρέλα» της Εταιρείας Διαπολιτισμικής Ψυχιατρικής 17-18/10/ Τέση Λαζαράτου «Τέχνη και Τεχνική του Δωρεάν: η θεραπευτική απάντηση στην Τρέλα», εισήγηση στο Επιστημονικό Συνέδριο «Τέχνη και Τρέλα» της Εταιρείας Διαπολιτισμικής Ψυχιατρικής 17-18/10/ Jean Oury «Essai sur la creation ésthétique» ed. Herman, * Εισήγηση στο επιστημονικό συνέδριο: Τέχνη και τρέλα Πολιτιστικό Ίδρυμα Μελίνα, 18/10/2014.

9 Tο τέρας του Φρανκενστάιν δολοφονεί στο Παρίσι Τελευταία στον διεθνή τύπο αναφέρονται δύο τρεις διαφορετικές εκδοχές για το πόσο θα κόστιζε στον ευρωπαϊκό καπιταλισμό ο εξοστρακισμός της Ελλάδας από το ευρώ. Όλα τα κόστη που έχουν αναφερθεί στον διεθνή τύπο σε απόλυτα μεγέθη έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Παραμένουν πολύ μεγαλύτερα από το κόστος της διατήρησης της Ελλάδας στο ευρώ. Το πραγματικό ερώτημα όμως δεν είναι το μέγεθος του κόστους που ποικίλλει βέβαια ανάλογα με την μέθοδο που υπολογίζεται. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για το ευρώ σε σχέση με την Ελλάδα είναι ότι ακόμα και αν κόστιζε ελάχιστα η αποχώρηση μιας χώρας από την ΟΝΕ, αυτό θα οδηγούσε σε μια μαζικής κλίμακας αποχώρηση κεφαλαίων από την Ευρωζώνη, αφού οι αγορές θα προεξοφλούσαν τις συνέπειες από το γεγονός ότι η βάση του ευρώ είναι μεταβλητή καθώς την Ελλάδα θα μπορούσε να ακολουθήσουν και άλλες χώρες που είτε θα εξοστρακίζονταν είτε θα αποφάσιζαν μόνες τους να φύγουν από το ευρώ. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι απλά μία έξοδος. Αφορά στις τράπεζες των χωρών αυτών που είναι διασυνδεμένες μέσω της ΕΚΤ με όλες τις άλλες τράπεζες. Και κατά συνέπεια μια χρεοκοπία στο τραπεζικό σύστημα μιας χώρας που αποχωρεί (αλλάζει νόμισμα, το νόμισμα απαξιώνεται, κ.λπ.) από το ευρώ συμπαρασύρει μέσα από το ευρω-σύστημα και τις υπόλοιπες. Η ίδια διασύνδεση υφίσταται και μέσα από τις αγορές μετοχών Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015 Tηλ. - Fax / eek@ath.forthnet.gr Kωδικός 3768 Το ΕΕΚ στο Internet στη διεύθυνση: Είναι συστημικός κίνδυνος για το ευρώ ο εξοστρακισμός της Ελλάδας; και ομολόγων κρατικών και ιδιωτικών. Η παγκοσμιοποίηση του χρηματιστικού κεφαλαίου μετά τη δεκαετία του 80 έχει δέσει το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα στον γόρδιο δεσμό της κρίσης. Το βασικό πρόβλημα κατά συνέπεια, του συστημικού χαρακτήρα που θα είχε η κρίση από τις συνέπειες του grexit, έχει να κάνει όχι τόσο με το άμεσο κόστος των κεφαλαίων που θα έχαναν οι άλλες χώρες από τα δάνεια που δεν θα πληρωθούν, αλλά από τον χρηματοπιστωτικό έμπολα που θα προκαλούσε στο ενιαίο τραπεζικό σύστημα και στις χρηματιστηριακές και ομολογιακές αγορές διεθνώς, κυρίως όμως στην Ευρωζώνη. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, οι αναλυτές, που είναι αντίθετοι στο grexit λόγω των συνεπειών που θα είχε κάτι τέτοιο, επιμένουν ότι αν αυτό συμβεί, οι συνέπειες θα είναι πολλαπλάσιες από εκείνες που είχε η κατάρρευση της Lehman Brothers το Ο πολλαπλασιαστικός παράγοντας εδώ έχει να κάνει με το γεγονός ότι η Ευρωζώνη μπορεί να έκανε τον Οκτώβριο τα stress test αλλά οι τράπεζες εξακολουθούν να έχουν εκκρεμότητες με την κεφαλαιοποίησή τους καθώς ολόκληρη η οικονομία της Ευρωζώνης παραμένει βυθισμένη στον φαύλο κύκλο της υπερχρεώσης και του αποπληθωρισμού. Επιπλέον το αξιόχρεο της φούσκας του κρατικού και του ιδιωτικού χρέους παραμένει στις πλάτες των εθνικών οικονομιών που στηρίζονται σε έσοδα που διολισθαίνουν μαζί με την ισοτιμία του ευρώ σε πρωτοφανή επίπεδα. Η μοναδική προσωρινή διέξοδος από αυτό το αδιέξοδο θα ήταν το να πάρει η ΕΚΤ την απόφαση να εγγυηθεί το ευρωπαϊκό κρατικό χρέος αγοράζοντας κρατικά ομόλογα από την δευτερογενή αγορά, κάτι που θα ισοδυναμούσε με εκτύπωση χρήματος. Αυτή ακριβώς η προσδοκία είναι που κρατάει τόσο χαμηλά τα επιτόκια δανεισμού προς το παρόν στην Ευρωζώνη. Για να το κάνει όμως αυτό η ΕΚΤ θα πρέπει να συμφωνήσει η Γερμανία, ο μεγαλύτερος μέτοχος της ΕΚΤ και το Βερολίνο να πάρει πάνω του την ευθύνη αυτής της φούσκας. Ακόμα κι αυτό όμως θα ήταν μια προσωρινή λύση καθώς η εμπειρία των ΗΠΑ απέδειξε ότι αυτή η μέθοδος απέτρεψε προσωρινά την χρεοκοπία αλλά δεν κατάφερε να κινήσει την παραγωγική μηχανή. Γι αυτό και Fed σταμάτησε το τύπωμα χρήματος και άρχισε να συζητά το πως θα εκτονώσει την φούσκα που έφτιαξε, αυξάνοντας και πάλι τα επιτόκια... Ένας νέος φαύλος κύκλος νομισματικού πολέμου με το ευρώ αυτήν τη φορά κολλημένο στην παγίδα του ευρωπαϊκού αποπληθωρισμού. Γ. Aγγ. Συνέχεια από τη σελ. 1 Ταυτόχρονα, όμως, δόθηκε μια καλή ευκαιρία στα πιο ρατσιστικά και φασιστικά στοιχεία της Γαλλίας, για ένταση των πογκρόμ και της προπαγάνδας ενάντια σε όλο τον Μουσουλμανικό πληθυσμό της χώρας και τους μετανάστες. Η Μαρίν Λεπέν, ζήτησε την επαναφορά της θανατικής ποινής, προετοιμάζοντας την κοινή γνώμη για το τι θα επακολουθήσει σε περίπτωση νίκης του Εθνικού Μετώπου στις προεδρικές εκλογές του Κύμα ρατσιστικών επιθέσεων σημειώθηκαν μέσα σε λίγες μόνο ώρες σε όλη την Γαλλία, βάζοντας φωτιές σε μουσουλμανικά τεμένη και σε χώρους προσευχής και συνάθροισης μεταναστών (εστιατόρια κ.λπ.), ακόμα και με ρίψη χειροβομβίδων. Σε μια αδιευκρίνιστη ακόμα ενέργεια στα νότια του Παρισιού, στο Μονρούζ, τα ξημερώματα της Τετάρτης προς Πέμπτη, άγνωστος πυροβόλησε κατά δύο αστυνομικών, σκοτώνοντας μια αστυνομικό και στέλνοντας τον δεύτερο σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική. Το ΕΕΚ καταδικάζει απερίφραστα την βάρβαρη δολοφονική επίθεση στο Charlie Hebdo. Νοιώθουμε ιδιαίτερη συγκίνηση που ανάμεσα στους νεκρούς βρίσκονται και όλοι εκείνοι που ενεργά δείξανε την αλληλεγγύη τους στο ΕΕΚ, με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα, τον καιρό της δίκης του γραμματέα του τροτσκιστικού κόμματος Σάββα Μιχαήλ τον Σεπτέμβριο του 2013, μετά από την μήνυση της «Χρυσής Αυγής» Η βαρβαρότητα των δολοφόνων μόνο την ισλαμοφοβία, τον φασισμό και την ιμπεριαλιστική-καπιταλιστική αντίδραση βοηθάει. Όπως μετά από κάθε έγκλημα του Ισραηλινού κράτους ενοχοποιούνται από δεξιούς κι «αριστερούς» όλοι οι Εβραίοι και φουντώνει ο αντισημιτισμός, έτσι και τώρα στοχοποιούνται το Ισλάμ κι όλοι οι μουσουλμάνοι, ντόπιοι και μετανάστες στην ξενοφοβική ιμπεριαλιστική Ευρώπη και στον κόσμο. Κανείς δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τον σκοταδισμό, πόσο μάλλον όταν καθοδηγεί αντιλαϊκές κι ελευθεροκτόνες πράξεις τυφλής βίας, σαν αυτή στο Παρίσι. Ταυτόχρονα, όμως, θα πρέπει να υπογραμμιστούν και οι πρωταρχικές ευθύνες που έχουν οι ιμπεριαλιστές-αποικιοκράτες της ύσης για όλα τα εγκλήματα που διαπράξανε και διαπράττουν με πολέμους και επεμβάσεις, γενοκτονίες και την επιβολή και στήριξη τυραννικών καθεστώτων στον αραβομουσουλμανικό κόσμο. Ακόμα παραπέρα: στην ίδια την ύση, η περιθωριοποίηση και καταπίεση του μουσουλμανικού στοιχείου, η ισλαμοφοβία και η ξενοφοβία, ο κάθε είδους ρατσισμός, από την μια δημιουργούν πρόσφορο κοινωνικό έδαφος για στρατολόγηση απελπισμένων άνεργων νέων από τους τζιχαντιστές κι από την άλλη η κατασκευασμένη «σύγκρουση των πολιτισμών» χρησιμοποιείται για να αποπροσανατολίσει και να καταστείλει το κοινωνικό κίνημα συνολικά που αντιστέκεται και εξεγείρεται ενάντια στην καπιταλιστική κρίση και τις συνέπειές της. Στόχος της μαύρης αντίδρασης είναι η μετατροπή του κοινωνικού πολέμου σε «πόλεμο φυλών» από το Παρίσι ως το Φέργκυσον και την Αθήνα. Από μια άποψη και σε άλλη κλίμακα, η επίθεση στο Παρίσι το 2015 είναι το ανάλογο στην Ευρώπη της επίθεσης στους ίδυμους Πύργους στην Αμερική του Είναι υπόθεση του εργατικού κινήματος και πρώτα-πρώτα των επαναστατών να μην αφήσουμε τις προβοκάτσιες να αξιοποιηθούν από τον κοινό μας εχθρό. Εκμετάλλευση της αιματοχυσίας στην γαλλική πρωτεύουσα δεν επεχείρησαν μόνον οι Γάλλοι ακροδεξιοί και φασίστες, με πρώτη-πρώτη την Μαρίν Λεπέν, αλλά και οι ομογάλακτοί τους στην Ελλάδα. Ακόμα και τώρα, δύο εβδομάδες πριν η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά μαυριστεί αγρίως στις εκλογές, φροντίζει να χύσει το ρατσιστικό της δηλητήριο, επενδύοντας στο κλίμα του φόβου. Μετά από τον γελοίο αλλά επικίνδυνο Σαμαρά, που αντί προεκλογικής ομιλίας στον Έβρο εξύμνησε τον φράχτη ενάντια στους μετανάστες, βρήκε την ευκαιρία ο ελεεινός φασίστας Άδωνις Γεωργιάδης, να εκμεταλλευτεί χυδαία τη Γαλλική τραγωδία, σχολιάζοντας: «Μακελειό στον Παρίσι: 11 νεκροί από επίθεση στην εφημερίδα Charlie Hebdo. Κάποιοι δεν ήθελαν ούτε τον φράχτη στον Έβρο», και αλλού, «το χτύπημα στο Παρίσι μπορεί να αποδειχθεί για την Ευρώπη το τέλος της αθωότητος με το Ισλάμ. Οι του Σύριζα εδώ λένε να ανοίξουν τα σύνορα». Με αυτή την προκλητική και ηλίθια αμετροέπεια νομίζουν πως θα αποτρέψουν την ήττα τους; Ένας λόγος παραπάνω για να τους ρίξουμε στον σκουπιδοντενεκέ της Ιστορίας στις εκλογές της 25 ης Γενάρη και προπαντός με τους κοινωνικούς μας αγώνες. EEK