PAAU (LOXSE) Setembro 2004
|
|
- Ευθύμιος Λιακόπουλος
- 6 χρόνια πριν
- Προβολές:
Transcript
1 PAAU (LOXSE) Setembro 004 Código: FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución ás cuestións teóricas. Pode usarse calculadora sempre que no sexa programable nin memorice texto. OPCIÓN 1 PROBLEMAS 1.- A masa da Lúa respecto da Terra é 0,011 M T e seu radio é R T / 4. Dado un corpo cuxo peso na Terra é 980 N (g 0 = 9,80 m s - ), calcula: a) A masa e o peso do corpo na Lúa. b) A velocidade coa que o corpo chega a superficie luar si cae dende unha altura de 100 metros..- Un obxecto de 5 cm de altura, está situado a unha distancia x do vértice dun espello esférico cóncavo, de 1 m de radio de curvatura; calcula a posición e tamaño da imaxe: a) Si x = 75 cm. b) Si x = 5 cm (nos dous casos debuxa a marcha dos raios) CUESTIÓNS TEÓRICAS: Razoa as respostas as seguintes cuestións: 1.- Unha espira rectangular está situada nun campo magnético uniforme, representado polas frechas da figura. Razoa si o amperímetro indicará paso de corrente: A) S a espira xira arredor do eixe Y. B) Se xira arredor do eixe X. C) Se se despraza ó longo de calquera dos eixes X ou Y..- Si un oscilador harmónico se encontra nun instante dado nunha posición x que é igual a metade da súa amplitude (x = A/), a relación entre a enerxía cinética e potencial é: A) E c = 3 E p. B) E c = E p. C) E c = E p. 3.- A luz xerada polo Sol: A) Está formada por ondas electromagnéticas de diferente lonxitude de onda. B) Son ondas que se propagan no baleiro a diferentes velocidades. C) Son fotóns da mesma enerxía. CUESTIÓN PRÁCTICA: No estudio estático dun resorte represéntanse variacións de lonxitude (Δl i ) fronte as forzas aplicadas (F i ), obtendo unha liña recta. No estudio dinámico do mesmo resorte represéntanse as masas (m i ) fronte os cadrados dos períodos (T i ), obténdose tamén unha recta. Teñen as dúas a mesma pendente? Razoa a resposta. OPCIÓN PROBLEMAS 1.- O tritio ( 3 1) é un isótopo do hidróxeno inestable cun período de semidesintegración T 1/ de 1,5 anos, e desintégrase emitindo unha partícula beta. A análise dunha mostra nunha botella de auga mostra que a actividade debida ó tritio é o 75 % da que presenta a auga no manancial de orixe, calcula: a) O tempo que leva embotellada a auga da mostra. b) A actividade dunha mostra que conten 10-6 g de 3 1. (N A = 6, mol -1 ).- A función de onda que describe a propagación dun son é y(x) = cos(68 t - 1,90 x) (magnitudes no sistema internacional); calcula: a) A frecuencia, lonxitude de onda e velocidade de propagación. b) A velocidade e a aceleración máximas dun punto calquera do medio no que se propaga a onda. CUESTIÓNS TEÓRICAS: Razoa as respostas as seguintes cuestións: 1.- No movemento da Terra arredor do Sol: A) Consérvanse o momento angular e o momento lineal. B) Consérvanse o momento lineal e o momento da forza que os une. C) Varía o momento lineal e consérvase o angular..- Cando se dispersan raios X en grafito, obsérvase que emerxen fotóns de menor enerxía que a incidente i electróns de alta velocidade. Este fenómeno pode explicarse por: A) Unha colisión totalmente inelástica entre un fotón e un átomo. B) Elástica entre un fotón e un electrón. C) Elástica entre dous fotóns. 3.- Dous espellos planos están colocados perpendicularmente entre si. Un raio de luz que se despraza nun terceiro plano perpendicular ós dous, reflíctese sucesivamente nos dous espellos. O raio reflectido no segundo espello, con respecto ó raio orixinal: A) É perpendicular. B) É paralelo. C) depende do ángulo de incidencia. CUESTIÓN PRÁCTICA: Que influencia teñen na medida experimental de g cun péndulo simple, as seguintes variables: a masa, o número de oscilacións, a amplitude das oscilacións? Y A X
2 Solucións PROBLEMAS OPCIÓN A masa da Lúa respecto da Terra é 0,011 M T e seu radio é R T / 4. Dado un corpo cuxo peso na Terra é 980 N (g 0 = 9,80 m s - ), calcula: a) A masa e o peso do corpo na Lúa. b) A velocidade coa que o corpo chega a superficie luar si cae dende unha altura de 100 metros. Rta.: a) m = 100 kg; P L = 176 N; b) v L = 18,7 m/s Datos Cifras significativas: 3 Masa da Lúa M L = 0,011 M T Radio da Lúa R P = ¼ R T Peso na Terra P T = 980 N Altura da que cae h = 100 m Valor da aceleración da gravidade na superficie da Terra g T = 9,80 m/s Incógnitas Masa do corpo m Peso de corpo na Lúa P L Velocidade coa que o corpo chega a superficie luar v Outros símbolos Constante da gravitación universal G Ecuacións Lei de Newton da gravitación universal (aplicada á forza que exerce un planeta esférico sobre un corpo puntual) F G =G M m r Peso P = m g ª lei de Newton da Dinámica F = m a Enerxía cinética E c = ½ m v Enerxía potencial gravitatoria (referida ao chan, suposta g constante) E p = m g h a) Da expresión do peso: m = P T / g T = 980 [N] / 9,80 [m/s ] = 100 kg O peso é igual á forza da atracción gravitatoria dada pola lei de Newton da gravitación Universal. Para un obxecto de masa m situado na superficie da Terra, Na superficie da Lúa: Dividindo esta última pola anterior: O peso na Lúa será: P L P T = G M Lm R L G M T m R T = M L M T P T =G M m T =980 N R T P L =G M Lm R L R T R =0,011 M T L M T R T ¼ R T =0,011 16=0,179 P L = 0,179 P T = 0, [N] = 176 N Análise: O peso na Lúa é menor que na Terra, como era de prever. Nos exercicios emprégase moitas veces
3 que a aceleración na Lúa é 1/6 que na Terra. O valor obtido (0,176) no coincide con 1/6, pero tras repasar as operacións debemos concluír que os datos non eran tan precisos como parecían, e que cando tomamos o radio da Lúa como un valor exacto, non tivemos en conta que só era unha aproximación. O número de cifras significativas entón é unha senón tres. Nese caso, o resultado final é de 00 N, ou sexa 1/5 do da Terra. b) Ao caer dende un punto á unha altura h p, próximo á superficie da Lúa, a aceleración da gravidade pode considerarse constante. Se a única forza que realiza traballo é a gravitatoria, a enerxía mecánica tense que conservar. (E c + E p ) h = (E c + E p ) chan A enerxía potencial dun obxecto de masa m, que se atopa a unha altura h, nas proximidades da Lúa, vén dada por Substituíndo, de onde O valor da gravidade na Lúa pode obterse do seu peso: E p = m g L h 0 + m g L h = ½ m v + 0 v = g L h g L = P L / m = 176 [N] / 100 [kg] = 1,76 m/s A velocidade que alcanza un corpo o caer dende una altura de h = 100 m ata o chan, na Lúa é v= g L h= 1,76 [m/ s ] 100 [ m]=18,7 m/ s.- Un obxecto de 5 cm de altura, está situado a unha distancia x do vértice dun espello esférico cóncavo, de 1 m de radio de curvatura. Calcula a posición e tamaño da imaxe: a) Si x = 75 cm b) Si x = 5 cm Nos dous casos debuxa a marcha dos raios. Rta.: a) s' = -1,5 m; y' = -10 cm; b) s' = 0,5 m; y' = 10 cm Datos (convenio de signos din) Cifras significativas: Radio de curvatura do espello R = -1,0 m Tamaño do obxecto y = 5,0 cm = 0,050 m Posición do obxecto: No primeiro caso s 1 = -75 cm = -0,75 m No segundo caso s = -5 cm = -0,5 m Incógnitas Posición da imaxe en ámbolos dous casos s 1 ', s ' Tamaño da imaxe en ámbolos dous casos y 1 ', y ' Outros símbolos Distancia focal do espello f Ecuacións Relación entre a posición da imaxe e a do obxecto nos espellos 1 s' + 1 s = 1 f Aumento lateral nos espellos A L = y' y = s ' s Relación entre a distancia focal e o radio de curvatura f = R / a)
4 f = R / = -1,0 [m] / = -0,50 m 1 s' + 1 0,75 [m] = 1 0,50 [m] s' = -1,5 m A imaxe atópase a 1,5 m á esquerda do espello. A L = -s' / s = 1,5 [m] / -0,75 [m] = - y' = A L y = - 5 cm = -10 cm A imaxe é real, invertida e maior (o dobre). b) 1 s' + 1 0,5 [m] = 1 0,50 [ m] s' = +0,50 m A imaxe atópase a 0,50 m á dereita do espello. A L = -s' / s = -0,50 [m] / -0,5 [m] = y' = A L y = 5 cm = 10 cm A imaxe é virtual, dereita e maior (o dobre) I C F f O s R s' C F f O I s s' R Análise: en ámbolos dous casos, o resultado do cálculo coincide co do debuxo. CUESTIÓNS TEÓRICAS: 1.- Unha espira rectangular está situada nun campo magnético uniforme, representado polas frechas da figura. Razoa si o amperímetro indicará paso de corrente: A) Se a espira xira arredor do eixe Y. B) Se xira arredor do eixe X. C) Se se despraza ó longo de calquera dos eixes X ou Y. Y X B A lei de Faraday Lenz di que se inducirá unha corrente que se opoña á variación de fluxo a través da espira. A f.e.m. desa corrente será igual á variación de fluxo magnético respecto ao tempo. B Y φ S X ε= dφ dt O fluxo magnético é o produto escalar do vector B campo magnético polo vector S perpendicular á superficie delimitada pola espira. Φ = B S = B S cos φ Cando a espira xira arredor do eixe Y, o fluxo magnético non varía, posto que é nulo todo o tempo: as liñas do campo magnético non atravesan a superficie da espira nin cando a espira está en repouso nin cando xira arredor do eixe Y, pos son sempre paralelas ao plano da espira. O ángulo φ vale sempre π/ rad e o cos π/ = 0. A
5 Pero cando a espira xira arredor do eixe X, as liñas de campo atravesan a superficie plana delimitada pola espira, variando o fluxo magnético dende 0 ata un máximo cando a espira está no plano XZ perpendicular o eixe Y que é o do campo magnético. Logo volve a diminuír ata facerse nulo cando teña xirado π rad. Ao desprazarse a espira, sempre paralelamente ás liñas de campo, o fluxo seguirá a ser nulo en tódolos casos. S φ Y B X.- Si un oscilador harmónico se encontra nun instante dado nunha posición x que é igual a metade da súa amplitude (x = A/), a relación entre a enerxía cinética e potencial é: A) E c = 3 E p B) E c = E p C) E c = E p A A enerxía potencial dun oscilador harmónico cando a elongación vale x é: onde k é a constante elástica do oscilador. Como a enerxía cinética é: a enerxía mecánica do oscilador vale: Para a elongación máxima ou amplitude: E p = ½ k x E c = ½ m v E = E c + E p = ½ m v + ½ k x E = E c + E p = ½ m 0 + ½ k A = ½ k A Como a forza elástica é unha forza conservativa a enerxía mecánica é unha constante e valerá o mesmo para calquera elongación. Polo tanto: Para o caso no que x = A /, Vese que E c = 3 E p E = ½ k A E p = ½ k x = ½ k (A / ) = ¼ (½ k A ) = ¼ E E c = E E p = E ¼ E = ¾ E 3.- A luz xerada polo Sol: A) Está formada por ondas electromagnéticas de diferente lonxitude de onda. B) Son ondas que se propagan no baleiro a diferentes velocidades. C) Son fotóns da mesma enerxía. A A luz do Sol é luz branca. Newton xa demostrou que, ao pasar por un prisma de vidro dispersábase en varias cores que ao pasar de novo por un segundo prisma, orientado axeitadamente, recompoñían de novo a luz branca. Aínda que Newton pensaba que a luz estaba formada por un chorro de partículas, foi a hipótese ondulatoria do seu rival uygens a que se foi comprobando ao longo dos séculos. Así Young conseguiu figuras de interferencia ao facer pasar luz por unha dobre fenda. Maxwell unificou a forza eléctrica e a magnética e viu que de certa combinación da permitividade eléctrica ε 0 e a permeabilidade magnética µ 0 do baleiro, obtiña o valor da velocidade da luz. c = (ε 0 µ 0 ) -1/ Maxwell demostrou que a luz é una superposición dun campo eléctrico oscilante que xeraba un campo mag-
6 nético oscilante perpendicular ao eléctrico que se propagaba polo baleiro a km/s. Unha luz monocromática ten unha lonxitude de onda determinada (entre 400 e 700 nm). As cores do arco da vella corresponden a unha dispersión da luz nas súas compoñentes monocromáticas. A opción B non pode ser correcta, xa que un dos postulados de Einstein da relatividade especial di que a velocidade da luz do baleiro é unha constante, independentemente do sistema de referencia dende o que se mida. A opción C tampouco é a correcta. Cando a natureza ondulatoria da luz estaba probada, a interpretación de Einstein do efecto fotoeléctrico probou que a luz monocromática era tamén un chorro de partículas ás que chamou fotóns, que tiñan unha enerxía dada pola ecuación de Planck E = h f onde h é a constante de Planck e f a frecuencia da luz monocromática. Nas experiencias do efecto fotoeléctrico viuse que ao alumear o cátodo con luz monocromática de distintas frecuencias, obtidas por exemplo, dispersando a luz branca con un prisma, existía unha frecuencia mínima ou frecuencia limiar para que se producira o efecto fotoeléctrico. Segundo a interpretación de Einstein, a luz que non producía o efecto fotoeléctrico era por que non tiña a enerxía suficiente. CUESTIÓN PRÁCTICA: No estudio estático dun resorte represéntanse variacións de lonxitude (Δl i) fronte as forzas aplicadas (F i), obtendo unha liña recta. No estudio dinámico do mesmo resorte represéntanse as masas (m i) fronte os cadrados dos períodos (T i ), obténdose tamén unha recta. Teñen as dúas a mesma pendente? Razoa a resposta. No estudio estático emprégase a lei de ooke: F = k Δl Se Δl represéntase no eixe de ordenadas, e as forzas F no eixe de abscisas, a pendente da recta será: pendente estudio estático = p e = Δl / ΔF =1 / k igual ao inverso da constante elástica do resorte. No estudio dinámico, a ecuación empregada é a relación entre a constante elástica k e a constante harmónica ω k = m ω = 4 π m / T Na representación, as masas están no eixe de ordenadas e os cadrados dos períodos no de abscisas. Entón: pendente estudio dinámico = p d = Δm / ΔT = k / (4 π ) polo tanto a pendente da representación derivada do estudio dinámico debería ser: distinta á obtida polo método estático. p d = k / (4 π ) = 1 / (p e 4 π ) PROBLEMAS OPCIÓN O tritio ( 1 ) é un isótopo do hidróxeno inestable cun período de semidesintegración T 1/ de 1,5 anos, e desintégrase emitindo unha partícula beta. A análise dunha mostra nunha botella de auga mostra que a actividade debida ó tritio é o 75 % da que presenta a auga no manancial de orixe, calcula: a) O tempo que leva embotellada a auga da mostra. b) A actividade dunha mostra que conten g de 1 N A = 6, mol -1 Rta.: a) t = 5, anos; b) A = Bq
7 Datos Cifras significativas: 3 Período de semidesintegración T 1/ = 1,5 ano = 3, s Actividade da mostra A = 75,0 % A 0 Masa da mostra m = 1, g = 1, kg Número de Avogadro N A = 6, mol -1 Incógnitas Tempo transcorrido t Actividade radioactiva A Outros símbolos Constante de desintegración radioactiva λ Ecuacións Lei da desintegración radioactiva N = N 0 e λ t λ = ln (N 0 / N) / t Cando t = T 1/, N = N 0 / T 1/ = ln / λ Actividade radioactiva A = dn / dt = λ N a) Calcúlase a constante radioactiva a partires do período de semidesintegración λ = ln 0,693 = T 1/ 3, [s] =1, s 1 Despexando o tempo da ecuación da lei de desintegración: t= ln( N 0/ N ) λ = ln(λ N 0/λ N ) λ = ln( A 0/ A) = ln(100/75,0) λ 1, [s 1 ] =1, s=5,19 anos b) N =1, mol g g , átomos mol núcleo 1 =, núcleos átomo 1 A = λ N = 1, [s -1 ], [núcleos] = 3, Bq.- A función de onda que describe a propagación dun son é y(x) = cos(68 t 1,90 x) (magnitudes no sistema internacional). Calcula: a) A frecuencia, lonxitude de onda e velocidade de propagación. b) A velocidade e a aceleración máximas dun punto calquera do medio no que se propaga a onda. Rta.: a) f = 100 z; λ = 3,31 m; v p = 330 m/s; b) v máx = 40 m/s; a máx = 10 4 m/s Datos Cifras significativas: 3 Ecuación da onda y = 6, cos(68 t 1,90 x) m Incógnitas Frecuencia f Lonxitude de onda λ Velocidade de propagación v p Velocidade máxima v máx Aceleración máxima a máx Outros símbolos Posición do punto (distancia ao foco) x Período T Ecuacións Dunha onda harmónica unidimensional y= A sen[ π ( t T x λ )] Número de onda Frecuencia k = π / λ f = 1 / T
8 Ecuacións Relación entre a lonxitude de onda e a frecuencia v p = λ f a) Comparando a ecuación dunha onda harmónica unidimensional con a ecuación dada queda: Frecuencia π / T = π f = 68 [rad s -1 ] de onde f = 100 z Lonxitude de onda: π / λ = 1,90 [rad -1 ] de onde λ = 3,31 m Velocidade de propagación: v p = λ f = 3,31 [m] 100 [s -1 ] = 331 m s -1 Análise: A velocidade da un resultado que semella ao da velocidade do son no ar. b) Derivando a ecuación de movemento, obtemos: A velocidade é máxima cando sen θ = 1 Volvendo a derivar, v = d y / d t = -6, sen(68 t 1,90 x) v máx = 6, [m] 68 [s -1 ] = 37,7 m/s a = d v / d t = -6, [m] (68 [s -1 ]) cos(68 t 1,90 x) =, cos(68 t 1,90 x) m/s A aceleración é máxima cando cos θ = 1 a máx =, m/s (No caso de que se tomase só unha cifra significativa, xa que o dato amplitude só ten unha, os resultados serían: v máx = 40 m/s; a máx = 10 4 m/s ) CUESTIÓNS TEÓRICAS: 1.- No movemento da Terra arredor do Sol: A) Consérvanse o momento angular e o momento lineal. B) Consérvanse o momento lineal e o momento da forza que os une. C) Varía o momento lineal e conserva se o angular. C O campo gravitatorio é un campo de forzas centrais no que F e r son paralelos. Polo tanto o momento M F da forza será M F = r F = 0 M F = d L / d t = 0 L O = constante (módulo e dirección) Isto representa o principio de conservación do momento cinético. O momento lineal: p = m v non será constante, xa que o vector v, que é tanxente a traxectoria da órbita do planeta, cambia de dirección..- Cando se dispersan raios X en grafito, obsérvase que emerxen fotóns de menor enerxía que a incidente i electróns de alta velocidade. Este fenómeno pode explicarse por: a) Unha colisión totalmente inelástica entre un fotón e un átomo. b) Elástica entre un fotón e un electrón. c) Elástica entre dous fotóns. B Coñécese como efecto Compton, que xunto á interpretación de Einstein do efecto fotoeléctrico, sentou as bases da natureza corpuscular da luz (aínda que sen abandonar o seu carácter ondulatorio). Nel os electróns
9 debilmente ligados aos átomos de carbono son golpeados polos fotóns nun choque elástico. (Consérvase a enerxía, e tamén o momento lineal). Os raios X dispersados saen cunha enerxía menor, e, por tanto, a súa lonxitude de onda aumenta. A ecuación λ f λ 0 = h m c (1 cosθ ) da a variación da lonxitude de onda da radiación emerxente λ f respecto da emerxente λ 0 en función do ángulo de dispersión θ. O termo h / mc ten dimensión de lonxitude e recibe o nome de lonxitude de onda de Compton. A opción A non pode ser correcta porque nun choque inelástico as partículas quedan xunguidas. Cando un fotón incide nun átomo, e a enerxía non chega para expulsar un electrón, provócase un salto do electrón a un nivel de enerxía superior, e logo emítese un fotón cando o electrón retorna ao seu nivel de enerxía máis baixo. A opción C tampouco é correcta. Nun choque entre dous fotóns, se a enerxía é suficiente e as condicións adecuadas, se producirá un par electrón-positrón, de acordo coa ecuación de equivalencia entre masa e enerxía de Einstein: E = m c. 3.- Dous espellos planos están colocados perpendicularmente entre si. Un raio de luz que se despraza nun terceiro plano perpendicular ós dous, reflíctese sucesivamente nos dous espellos. O raio reflectido no segundo espello, con respecto ó raio orixinal: A) É perpendicular. B) É paralelo. C) Depende do ángulo de incidencia. B Véxase a figura. Se chamamos α ao ángulo que forma o raio co espello horizontal, o ángulo con que sae o raio reflectido no espello vertical respecto á horizontal, tamén vale α. r Cúmprese que: β = π α i = -β = -α α i 1 r 1 i β r = - i = α CUESTIÓN PRÁCTICA: Que influencia teñen na medida experimental de g cun péndulo simple, as seguintes variables: a) A masa b) O número de oscilacións c) A amplitude das oscilacións? A medida experimental de g baséase na medida de tempos dun número de oscilacións para calcular o período do péndulo, e, a partir da ecuación, calcular o valor de g. a) Ningunha, A expresión do período T dun péndulo de lonxitude l é: T = l g onde g é a aceleración da gravidade. A masa non aparece na expresión e non afecta ao valor do período. b) Ningunha.
10 É conveniente que o número de oscilacións sexa da orden de 10 ou 0 para aumentar a precisión da medida. c) Ningunha. Considérase que o comportamento pódese tomar como harmónico para ángulos menores de 15º. Sempre que as amplitudes sexan pequenas non influirán na medida de g. Cuestións e problemas das Probas de Acceso á Universidade (P.A.U.) en Galicia. Respostas e composición de Alfonso J. Barbadillo Marán, alfbar@bigfoot.com Algunhas ecuacións construíronse coas macros da extensión CLC09 de Charles Lalanne-Cassou. A tradución ao/desde o galego realizouse coa axuda de traducindote, de Óscar ermida López. Algúns cálculos fixéronse cunha folla de cálculo OpenOffice (ou LibreOffice) feita por Alfonso J. Barbadillo Marán.
Código: 25 PAU XUÑO 2012 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU XUÑO 2012 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2012 FÍSICA
PAU XUÑO 2012 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica) Problemas 6 puntos (1 cada apartado) Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραFÍSICA. = 9, kg) = -1, C; m e
22 FÍSICA Elixir e desenvolver un problema e/ou cuestión de cada un dos bloques. O bloque de prácticas só ten unha opción. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1
Διαβάστε περισσότεραCódigo: 25 PAU XUÑO 2014 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU XUÑO 2014 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2011 FÍSICA
PAU XUÑO 2011 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραPAAU (LOXSE) Xuño 2002
PAAU (LOXSE) Xuño 00 Código: FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica).
Διαβάστε περισσότεραCódigo: 25 XUÑO 2012 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU Código: 25 XUÑO 2012 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραPAU Xuño Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU Xuño 00 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos ( cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS
Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS INTRODUCIÓN MÉTODO 1. En xeral: a) Debúxanse as forzas que actúan sobre o sistema. b) Calcúlase cada forza. c) Calcúlase a resultante polo principio
Διαβάστε περισσότεραPAU SETEMBRO 2013 FÍSICA
PAU SETEMBRO 013 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραFÍSICA OPCIÓN 1. ; calcula: a) o período de rotación do satélite, b) o peso do satélite na órbita. (Datos R T. = 9,80 m/s 2 ).
22 Elixir e desenrolar unha das dúas opcións propostas. FÍSICA Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Non se valorará a simple
Διαβάστε περισσότεραPAAU (LOXSE) Setembro 2009
PAAU (LOXSE) Setembro 2009 Código: 22 FÍSICA Elixir e desenvolver un problema e/ou cuestión de cada un dos bloques. O bloque de prácticas só ten unha opción. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos ( cada
Διαβάστε περισσότεραPAAU (LOXSE) Xuño 2006
PAAU (LOXSE) Xuño 006 Código: FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica).
Διαβάστε περισσότεραEXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS. 3. Cal é o vector de posición da orixe de coordenadas O? Cales son as coordenadas do punto O?
EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS Representa en R os puntos S(2, 2, 2) e T(,, ) 2 Debuxa os puntos M (, 0, 0), M 2 (0,, 0) e M (0, 0, ) e logo traza o vector OM sendo M(,, ) Cal é o vector de
Διαβάστε περισσότεραPAU Setembro 2010 FÍSICA
PAU Setembro 010 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU XUÑO 013 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραCódigo: 25 MODELO DE EXAME ABAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
ABAU Código: 25 MODELO DE EXAME FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA
Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA PROBLEMAS DIOPTRIO PLANO 1. Un raio de luz de frecuencia 5 10 14 Hz incide, cun ángulo de incidencia de 30, sobre unha lámina de vidro de caras plano-paralelas de espesor
Διαβάστε περισσότεραAno 2018 FÍSICA. SOL:a...máx. 1,00 Un son grave ten baixa frecuencia, polo que a súa lonxitude de onda é maior.
ABAU CONVOCAT ORIA DE SET EMBRO Ano 2018 CRIT ERIOS DE AVALI ACIÓN FÍSICA (Cód. 23) Elixir e desenvolver unha das dúas opcións. As solución numéricas non acompañadas de unidades ou con unidades incorrectas...
Διαβάστε περισσότεραPAU Xuño 2011 FÍSICA OPCIÓN A
PAU Xuño 20 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos ( cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραTema: Enerxía 01/02/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA
Tema: Enerxía 01/0/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Nome: 1. Unha caixa de 150 kg descende dende o repouso por un plano inclinado por acción do seu peso. Se a compoñente tanxencial do peso é de 735
Διαβάστε περισσότεραCódigo: 25 XUÑO 2014 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU Código: 25 XUÑO 204 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos ( cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότερα24/10/06 MOVEMENTO HARMÓNICO SIMPLE
NOME: CALIFICACIÓN PROBLEMAS (6 puntos) 24/10/06 MOVEMENTO HARMÓNICO SIMPLE 1. Dun resorte elástico de constante k= 500 Nm -1 colga unha masa puntual de 5 kg. Estando o conxunto en equilibrio, desprázase
Διαβάστε περισσότεραFÍSICA. = 4π 10-7 (S.I.)).
22 FÍSICA Elixir e desenvolver un problema e/ou cuestión de cada un dos bloques. O bloque de prácticas só ten unha opción. Puntuación máxima: Problemas, 6 puntos (1 cada apartado). Cuestións, 4 puntos
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO. F = m a
Física P.A.U. ELECTOMAGNETISMO 1 ELECTOMAGNETISMO INTODUCIÓN MÉTODO 1. En xeral: Debúxanse as forzas que actúan sobre o sistema. Calcúlase a resultante polo principio de superposición. Aplícase a 2ª lei
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA
Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA PROBLEMAS DIOPTRIO PLANO 1. Un raio de luz de frecuencia 5 10¹⁴ Hz incide cun ángulo de incidencia de 30 sobre unha lámina de vidro de caras plano-paralelas de espesor 10
Διαβάστε περισσότεραEXERCICIOS DE REFORZO: RECTAS E PLANOS
EXERCICIOS DE REFORZO RECTAS E PLANOS Dada a recta r z a) Determna a ecuacón mplícta do plano π que pasa polo punto P(,, ) e é perpendcular a r Calcula o punto de nterseccón de r a π b) Calcula o punto
Διαβάστε περισσότεραFÍSICA. 2.- Cando se bombardea nitróxeno 14 7 N con partículas alfa xérase o isótopo 17 8O e outras partículas. A
22 FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Non se valorará a simple
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN
Física P.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN PROBLEMAS SATÉLITES 1. O período de rotación da Terra arredor del Sol é un año e o radio da órbita é 1,5 10 11 m. Se Xúpiter ten un período de aproximadamente 12
Διαβάστε περισσότεραFísica A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN
Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN PROBLEMAS 1. A luz do Sol tarda 5 10² s en chegar á Terra e 2,6 10³ s en chegar a Xúpiter. a) O período de Xúpiter orbitando arredor do Sol. b) A velocidade orbital
Διαβάστε περισσότεραPAAU (LOXSE) Setembro 2006
PAAU (LOXSE) Setembro 2006 Código: 22 FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica
Διαβάστε περισσότεραFÍSICA. ) xiran arredor da Terra con órbitas estables de diferente raio sendo r A. > m B
ÍSICA Elixir e desenvolver un problema e/ou cuestión de cada un dos bloques. O bloque de prácticas só ten unha opción. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos ( cada apartado). Cuestións 4 puntos ( cada
Διαβάστε περισσότεραCódigo: 25 SETEMBRO 2013 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU Código: 25 SETEMBRO 2013 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS
Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS PROBLEMAS M.H.S.. 1. Dun resorte elástico de constante k = 500 N m -1 colga unha masa puntual de 5 kg. Estando o conxunto en equilibrio, desprázase
Διαβάστε περισσότεραPAU SETEMBRO 2014 FÍSICA
PAU SETEMBRO 014 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραPAU. Código: 25 SETEMBRO 2015 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU Código: 25 SETEMBRO 2015 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como
Διαβάστε περισσότεραEJERCICIOS DE VIBRACIONES Y ONDAS
EJERCICIOS DE VIBRACIONES Y ONDAS 1.- Cando un movemento ondulatorio se atopa na súa propagación cunha fenda de dimensións pequenas comparables as da súa lonxitude de onda prodúcese: a) polarización; b)
Διαβάστε περισσότεραEXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO
Física Exercicios de Selectividade Páxina 1 / 8 EXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO 15-16 http://ciug.cesga.es/exames.php TEMA 1. GRAVITACIÓN. 1) CUESTIÓN.- Un satélite artificial de masa m que
Διαβάστε περισσότεραÓPTICA- A LUZ Problemas PAAU
ÓPTICA- A LUZ Problemas PAAU XUÑO-96 CUESTION 2. opa Disponse de luz monocromática capaz de extraer electróns dun metal. A medida que medra a lonxitude de onda da luz incidente, a) os electróns emitidos
Διαβάστε περισσότεραPROBA DE AVALIACIÓN DO BACHARELATO PARA O ACCESO Á UNIVERSIDADE (ABAU) CONVOCATORIA DE XUÑO Curso
PROBA DE AVALIACIÓN DO BACHARELATO PARA O ACCESO Á UNIVERSIDADE (ABAU) CONVOCATORIA DE XUÑO Curso 2017-2018 Elixir e desenvolver unha das dúas opcións. As solución numéricas non acompañadas de unidades
Διαβάστε περισσότεραProba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2018
Proba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade Código: 23 XUÑO 2018 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado).
Διαβάστε περισσότεραCUESTIÓNS DE SELECTIVIDADE RELACIONADOS CO TEMA 4
CUESTIÓNS DE SELECTIVIDADE RELACIONADOS CO TEMA 4 2013 C.2. Se se desexa obter unha imaxe virtual, dereita e menor que o obxecto, úsase: a) un espello convexo; b)unha lente converxente; c) un espello cóncavo.
Διαβάστε περισσότεραEXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO
Física Exercicios de Selectividade Páxina 1 / 9 EXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO 16-17 http://ciug.cesga.es/exames.php TEMA 1. GRAVITACIÓN. 1) PROBLEMA. Xuño 2016. A nave espacial Discovery,
Διαβάστε περισσότεραFISICA 2º BAC 27/01/2007
POBLEMAS 1.- Un corpo de 10 g de masa desprázase cun movemento harmónico simple de 80 Hz de frecuencia e de 1 m de amplitude. Acha: a) A enerxía potencial cando a elongación é igual a 70 cm. b) O módulo
Διαβάστε περισσότεραProba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2017 FÍSICA
Proba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2017 Código: 23 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado)
Διαβάστε περισσότεραExercicios de Física 04. Óptica
Exercicios de Física 04. Óptica Problemas 1. Unha lente converxente ten unha distancia focal de 50 cm. Calcula a posición do obxecto para que a imaxe sexa: a) real e tres veces maior que o obxecto, b)
Διαβάστε περισσότεραEXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO
Física Exercicios de Selectividade Páxina 1 / 10 EXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO 17-18 http://ciug.gal/exames.php TEMA 1. GRAVITACIÓN. 1) PROBLEMA. Xuño 2017. Un astronauta está no interior
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2014 FÍSICA
PAU XUÑO 2014 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica), problemas 6 puntos (1 cada apartado) Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II
PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II Código: 26 (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio 2= 3 puntos, exercicio
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2015 FÍSICA
PAU XUÑO 2015 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica) Problemas 6 puntos (1 cada apartado) Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραXEOMETRÍA NO ESPAZO. - Se dun vector se coñecen a orixe, o módulo, a dirección e o sentido, este está perfectamente determinado no espazo.
XEOMETRÍA NO ESPAZO Vectores fixos Dos puntos do espazo, A e B, determinan o vector fixo AB, sendo o punto A a orixe e o punto B o extremo, é dicir, un vector no espazo é calquera segmento orientado que
Διαβάστε περισσότεραExercicios de Física 02a. Campo Eléctrico
Exercicios de Física 02a. Campo Eléctrico Problemas 1. Dúas cargas eléctricas de 3 mc están situadas en A(4,0) e B( 4,0) (en metros). Caalcula: a) o campo eléctrico en C(0,5) e en D(0,0) b) o potencial
Διαβάστε περισσότεραPROBLEMAS E CUESTIÓNS DE GRAVITACIÓN
PROBLEMAS E CUESTIÓNS DE GRAVITACIÓN "O que sabemos é unha pinga de auga, o que ignoramos é o océano." Isaac Newton 1. Un globo aerostático está cheo de gas Helio cun volume de gas de 5000 m 3. O peso
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO
Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO PROBLEMAS CAMPO ELECTROSTÁTICO 1. Dúas cargas eléctricas de 3 mc están situadas en A(4, 0) e B(-4, 0) (en metros). Calcula: a) O campo eléctrico en C(0,
Διαβάστε περισσότεραExame tipo. C. Problemas (Valoración: 5 puntos, 2,5 puntos cada problema)
Exame tipo A. Proba obxectiva (Valoración: 3 puntos) 1. - Un disco de 10 cm de raio xira cunha velocidade angular de 45 revolucións por minuto. A velocidade lineal dos puntos da periferia do disco será:
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2010 FÍSICA
PAU XUÑO 1 Cóigo: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 caa cuestión, teórica ou practica) Problemas 6 puntos (1 caa apartao) Non se valorará a simple anotación un ítem como solución ás cuestións;
Διαβάστε περισσότεραExercicios de Física 01. Gravitación
Exercicios de Física 01. Gravitación Problemas 1. A lúa ten unha masa aproximada de 6,7 10 22 kg e o seu raio é de 1,6 10 6 m. Achar: a) A distancia que recorrerá en 5 s un corpo que cae libremente na
Διαβάστε περισσότεραProba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2018 FÍSICA
Proba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2018 Código: 23 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado)
Διαβάστε περισσότεραProblemas y cuestiones de electromagnetismo
Problemas y cuestiones de electromagnetismo 1.- Dúas cargas eléctricas puntuais de 2 e -2 µc cada unha están situadas respectivamente en (2,0) e en (-2,0) (en metros). Calcule: a) campo eléctrico en (0,0)
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2016 FÍSICA
PAU XUÑO 2016 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica) Problemas 6 puntos (1 cada apartado) Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότερα1. Un saltador de trampolín, mentras realiza o seu salto manten constante: A/ O momento de inercia. B/ A velocidad angular. C/ O momento angular.
EXAMEN 1ª AVALIACION FISICA 2º BACHARELATO PROBLEMAS 1. Unha pelota de 2 kg de masa esbara polo tellado que forma un ángulo de 30º coa horizontal e, cando chega ó extremo, queda en libertade cunha velocidade
Διαβάστε περισσότεραExercicios de Física 03a. Vibracións
Exercicios de Física 03a. Vibracións Problemas 1. No sistema da figura, un corpo de 2 kg móvese a 3 m/s sobre un plano horizontal. a) Determina a velocidade do corpo ó comprimirse 10 cm o resorte. b) Cal
Διαβάστε περισσότεραResorte: estudio estático e dinámico.
ESTUDIO DO RESORTE (MÉTODOS ESTÁTICO E DINÁMICO ) 1 Resorte: estudio estático e dinámico. 1. INTRODUCCIÓN TEÓRICA. (No libro).. OBXECTIVOS. (No libro). 3. MATERIAL. (No libro). 4. PROCEDEMENTO. A. MÉTODO
Διαβάστε περισσότεραExercicios de Física 03b. Ondas
Exercicios de Física 03b. Ondas Problemas 1. Unha onda unidimensional propágase segundo a ecuación: y = 2 cos 2π (t/4 x/1,6) onde as distancias se miden en metros e o tempo en segundos. Determina: a) A
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II
PAU XUÑO 010 MATEMÁTICAS II Código: 6 (O alumno/a deber responder só aos eercicios dunha das opcións. Punuación máima dos eercicios de cada opción: eercicio 1= 3 punos, eercicio = 3 punos, eercicio 3 =
Διαβάστε περισσότεραFísica e Química 4º ESO
Física e Química 4º ESO DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Física: Temas 1 ao 6. 01/03/07 Nome: Cuestións 1. Un móbil ten unha aceleración de -2 m/s 2. Explica o que significa isto. 2. No medio dunha tormenta
Διαβάστε περισσότεραExercicios de Física 02b. Magnetismo
Exercicios de Física 02b. Magnetismo Problemas 1. Determinar el radio de la órbita descrita por un protón que penetra perpendicularmente a un campo magnético uniforme de 10-2 T, después de haber sido acelerado
Διαβάστε περισσότεραINTERACCIÓNS GRAVITATORIA E ELECTROSTÁTICA
INTEACCIÓNS GAVITATOIA E ELECTOSTÁTICA AS LEIS DE KEPLE O astrónomo e matemático Johannes Kepler (1571 1630) enunciou tres leis que describen o movemento planetario a partir do estudo dunha gran cantidade
Διαβάστε περισσότεραa) Ao ceibar o resorte describe un MHS, polo tanto correspóndelle unha ecuación para a elongación:
VIBRACIÓNS E ONDAS PROBLEMAS 1. Un sistema cun resorte estirado 0,03 m sóltase en t=0 deixándoo oscilar libremente, co resultado dunha oscilación cada 0, s. Calcula: a) A velocidade do extremo libre ó
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2012 MATEMÁTICAS II
PAU Código: 6 XUÑO 01 MATEMÁTICAS II (Responder só aos exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio = 3 puntos, exercicio 3= puntos, exercicio
Διαβάστε περισσότερα1.- Evolución das ideas acerca da natureza da luz! Óptica xeométrica! Principio de Fermat. Camiño óptico! 3
1.- Evolución das ideas acerca da natureza da luz! 2 2.- Óptica xeométrica! 2 2.1.- Principio de Fermat. Camiño óptico! 3 2.2.- Reflexión e refracción. Leis de Snell! 3 2.3.- Laminas plano-paralelas! 4
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA
íica P.A.U. ÓPTICA ÓPTICA INTRODUCIÓN MÉTODO. En xeral: Debúxae un equema co raio. Compárae o reultado do cálculo co equema. 2. No problema de lente: Trázae un raio paralelo ao eixe óptico que ao chegar
Διαβάστε περισσότεραProcedementos operatorios de unións non soldadas
Procedementos operatorios de unións non soldadas Técnicas de montaxe de instalacións Ciclo medio de montaxe e mantemento de instalacións frigoríficas 1 de 28 Técnicas de roscado Unha rosca é unha hélice
Διαβάστε περισσότεραTema 3. Espazos métricos. Topoloxía Xeral,
Tema 3. Espazos métricos Topoloxía Xeral, 2017-18 Índice Métricas en R n Métricas no espazo de funcións Bólas e relacións métricas Definición Unha métrica nun conxunto M é unha aplicación d con valores
Διαβάστε περισσότεραln x, d) y = (3x 5 5x 2 + 7) 8 x
EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: CÁLCULO DIFERENCIAL. Deriva: a) y 7 6 + 5, b) y e, c) y e) y 7 ( 5 ), f) y ln, d) y ( 5 5 + 7) 8 n e ln, g) y, h) y n. Usando a derivada da función inversa, demostra que: a)
Διαβάστε περισσότεραPAU. Código: 25 SETEMBRO 2012 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU Código: 5 SETEMBRO 01 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teóica ou páctica). Poblemas 6 puntos (1 cada apatado). Non se valoaá a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραProbas de acceso a ciclos formativos de grao superior CSPEB03. Código. Proba de. Física
Probas de acceso a ciclos formativos de grao superior Proba de Física Código CSPEB03 1. Formato da proba A proba consta de cinco problemas e nove cuestións, distribuídas así: Problema 1: dúas cuestións.
Διαβάστε περισσότεραIX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes
IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes 1.- Distancia entre dous puntos Se A e B son dous puntos do espazo, defínese a distancia entre A e B como o módulo
Διαβάστε περισσότεραMATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)
1 MATEMÁTICAS (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos) Opción 1. Dada a matriz a) Calcula os valores do parámetro m para os
Διαβάστε περισσότεραELECTROMAGNETISMO Problemas PAAU
ELECTROMAGNETISMO Problemas PAAU XUÑO-96 PROBLEMA 2. op B Dadas as cargas puntuais q 1 = 80 µc, q 2 = -80 µc y q 3 = 40 µc situadas nos puntos A (-2,0), B(2,0) y C(0,2) respectivamente (coordenadas en
Διαβάστε περισσότεραb) Segundo os datos do problema, en tres anos queda a metade de átomos, logo ese é o tempo de semidesintegración.
FÍSICA MODERNA FÍSICA NUCLEAR. PROBLEMAS 1. Un detector de radioactividade mide unha velocidade de desintegración de 15 núcleos min -1. Sabemos que o tempo de semidesintegración é de 0 min. Calcula: a)
Διαβάστε περισσότεραMATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)
21 MATEMÁTICAS (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 Dada a matriz a) Calcula os valores do parámetro m para os que A ten inversa.
Διαβάστε περισσότεραTema 6 Ondas Estudio cualitativo de interferencias, difracción, absorción e polarización. 6-1 Movemento ondulatorio.
Tema 6 Ondas 6-1 Movemento ondulatorio. Clases de ondas 6- Ondas harmónicas. Ecuación de ondas unidimensional 6-3 Enerxía e intensidade das ondas harmónicas 6-4 Principio de Huygens: reflexión e refracción
Διαβάστε περισσότεραTema 4 Magnetismo. 4-5 Lei de Ampere. Campo magnético creado por un solenoide. 4-1 Magnetismo. Experiencia de Oersted
Tema 4 Magnetismo 4-1 Magnetismo. Experiencia de Oersted 4-2 Lei de Lorentz. Definición de B. Movemento dunha carga nun campo magnético. 4-3 Forza exercida sobre unha corrente rectilínea 4-4 Lei de Biot
Διαβάστε περισσότεραCódigo: 25 SETEMBRO 2012 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU Código: 25 SETEMBRO 2012 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teóica ou páctica). Poblemas 6 puntos (1 cada apatado). Non se valoaá a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραENERXÍA, TRABALLO E POTENCIA
NRXÍA, TRABALLO POTNCIA NRXÍA Pódese definir enerxía coo a capacidade que ten un corpo para realizar transforacións nel eso ou noutros corpos. A unidade de enerxía no SI é o Joule (J) pero é frecuente
Διαβάστε περισσότεραMateriais e instrumentos que se poden empregar durante a proba
1. Formato da proba A proba consta de cinco problemas e nove cuestións, distribuídas así: Problema 1: dúas cuestións. Problema 2: tres cuestións. Problema 3: dúas cuestións Problema 4: dúas cuestión. Problema
Διαβάστε περισσότεραEXERCICIOS DE ÁLXEBRA. PAU GALICIA
Maemáicas II EXERCICIOS DE ÁLXEBRA PAU GALICIA a) (Xuño ) Propiedades do produo de marices (só enuncialas) b) (Xuño ) Sexan M e N M + I, onde I denoa a mariz idenidade de orde n, calcule N e M 3 Son M
Διαβάστε περισσότεραDINAMICA DE TRASLACION
DINAMICA DE TRASLACION 1.-CINEMATICA ELEMENTOS DO MOVEMENTO: Móvil, Sistema de Referencia e Traxectoria MAGNITUDES CINEMATICAS: - Vector de Posición: r= xi + yj + zk - Vector desplazamento: r= xi + yj
Διαβάστε περισσότεραA circunferencia e o círculo
10 A circunferencia e o círculo Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Identificar os diferentes elementos presentes na circunferencia e o círculo. Coñecer as posicións relativas de puntos, rectas e circunferencias.
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II
PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II Código: 26 (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio 2= 3 puntos, exercicio
Διαβάστε περισσότεραRADIACTIVIDADE. PROBLEMAS
RADIACTIVIDADE. PROBLEMAS 1. Un detector de radiactividade mide unha velocidade de desintegración de 15 núcleos/minuto. Sabemos que o tempo de semidesintegración é de 0 min. Calcula: a) A constante de
Διαβάστε περισσότεραAs Mareas INDICE. 1. Introducción 2. Forza das mareas 3. Por que temos dúas mareas ó día? 4. Predición de marea 5. Aviso para a navegación
As Mareas INDICE 1. Introducción 2. Forza das mareas 3. Por que temos dúas mareas ó día? 4. Predición de marea 5. Aviso para a navegación Introducción A marea é a variación do nivel da superficie libre
Διαβάστε περισσότεραCALCULO DA CONSTANTE ELASTICA DUN RESORTE
11 IES A CAÑIZA Traballo de Física CALCULO DA CONSTANTE ELASTICA DUN RESORTE Alumno: Carlos Fidalgo Giráldez Profesor: Enric Ripoll Mira Febrero 2015 1. Obxectivos O obxectivo da seguinte practica é comprobar,
Διαβάστε περισσότερα1. Formato da proba [CS.PE.B03]
1. Formato da proba A proba consta de cinco problemas e nove cuestións, distribuídas así: Problema 1: tres cuestións. Problema 2: dúas cuestións. Problema 3: dúas cuestións Problema 4: dúas cuestión. Problema
Διαβάστε περισσότεραA proba constará de vinte cuestións tipo test. As cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta.
Páxina 1 de 9 1. Formato da proba Formato proba constará de vinte cuestións tipo test. s cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta. Puntuación Puntuación: 0.5
Διαβάστε περισσότεραFísica cuántica. Relatividade especial
Tema 8 Física cuántica. Relatividade especial Evolución das ideas acerca da natureza da luz Experimento de Young (da dobre fenda Dualidade onda-corpúsculo Principio de indeterminación de Heisemberg Efecto
Διαβάστε περισσότεραPAU. Código: 25 XUÑO 2013 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU Código: 25 XUÑO 2013 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teóica ou páctica). Poblemas 6 puntos (1 cada apatado). Non se valoaá a simple anotación dun ítem como solución ás
Διαβάστε περισσότεραÁmbito científico tecnolóxico. Movementos e forzas. Unidade didáctica 5. Módulo 3. Educación a distancia semipresencial
Educación secundaria para persoas adultas Ámbito científico tecnolóxico Educación a distancia semipresencial Módulo 3 Unidade didáctica 5 Movementos e forzas Índice 1. Introdución... 3 1.1 Descrición da
Διαβάστε περισσότεραVII. RECTAS E PLANOS NO ESPAZO
VII. RETS E PLNOS NO ESPZO.- Ecuacións da recta Unha recta r no espao queda determinada por un punto, punto base, e un vector v non nulo que se chama vector director ou direccional da recta; r, v é a determinación
Διαβάστε περισσότερα