Ξεκλείδωσε κι έβγαλε αμέσως τον συναγερμό. Ώσπου

Transcript

1

2 1 Ξεκλείδωσε κι έβγαλε αμέσως τον συναγερμό. Ώσπου ν ανάψει το φως, η Φιόνα έτρεξε να την υποδεχτεί κουνώντας την ουρά. «Φιόνα, τα έμαθες τα νέα; Είμαι η επιχειρηματίας της χρονιάς!» ανακοίνωσε η Τάνια μ ενθουσιασμό σηκώνοντας ψηλά το έπαθλο, που αστραφτοκοπούσε κάτω απ το κρυστάλλινο πολύφωτο. Ήταν ο Ερμής με τα φτερωτά σανδάλια και το κηρύκειό του. Ένας ολόχρυσος θεός δικός της! Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και χαμογέλασε με ικανοποίηση. Ειδικά μ αυτό το φόρεμα επισκίαζε ακόμα και τις νέες. Όταν το φόρεσε, ανακάλυψε έναν μεγάλο λεκέ στο μπούστο, αλλά δεν πτοήθηκε. Η καρφίτσα που είχε αγοράσει πρόσφατα από το Μιλάνο μπορούσε κάλλιστα να τον σκεπάσει.

3 18 ΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΣΕΦΕΡΙΑΔΗ Ένα μόνο λίφτινγκ έκανε και δεν προτίθετο να κάνει δεύτερο. Αρκετά. Δεν είχε καμιά διάθεση να καταλήξει αγνώριστη, μ ένα μόνιμο χαμόγελο απ το πολύ το τράβα τράβα, αυτή που σπάνια χαμογελούσε αληθινά. Ευτυχώς δεν επηρεάστηκε αισθητά το σήμα κατατεθέν της το λακκάκι στο δεξιό της μάγουλο. «Αχ, το λακκάκι σου» πόσοι δεν αναστέναξαν γι αυτό! Σήκωσε ψηλά με τα δυο της χέρια το χρυσό αγαλματάκι όπως κάνουν οι πρωταθλητές. Ύστερα από τόσα χρόνια, ξαναζούσε την ευφορία που ένιωσε, όταν κρεμάστηκε απ το παράθυρο του τρένου της ξενιτιάς. «Mακριά! Μακριά! Μια καινούργια ζωή αρχινά!» κι ο άνεμος φυσούσε το πρόσωπο και τα μαλλιά της. Άναψε την πίπα της και τράβηξε μια βαθιά ρουφηξιά. Τα τελευταία χρόνια υπέφερε στα ταξίδια του εξωτερικού. Παντού απαγορευόταν το κάπνισμα σε βαθμό υστερίας. Ειδικά στην Αμερική δεν επρόκειτο να ξαναπατήσει. Δεν άντεχε αυτό το καλούπωμα. Όπως δεν άντεχε τις φιλικές παραινέσεις να το κόψει. Ε, λοιπόν, πάρτε το επιτέλους απόφαση: Δεν θα το κόψει. Ούτε θέλει ούτε μπορεί. Άρχισε να καπνίζει προ αμνημονεύτων χρόνων με την πλαστική πίπα που είχε κλέψει απ το περίπτερο ο Λουκάς. Έκτοτε δεν σταμάτησε ποτέ να καταναλώνει δυο πακέτα την ημέρα. Μόνο που στην πορεία η πίπα έγινε ασημένια. Με μια τέτοια στο χέρι, δώρο του Βέρνερ, αφί-

4 ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ 19 χθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού πριν από ένα τέταρτο του αιώνα, αποφασισμένη να μεγαλουργήσει. Σιγοτραγουδώντας τη μελωδία της τελετής των βραβείων, έφτασε στροβιλιζόμενη στην κρεβατοκάμαρα, πέταξε τα ψηλοτάκουνα κι έπεσε ανάσκελα στο κρεβάτι. Η Φιόνα μ έναν πήδο βρέθηκε κοντά της, έχωσε τη μουρίτσα στη μασχάλη της κυράς της και λούφαξε. Πάνε κάποια χρόνια που τη βρήκε η Κατίνα έξω απ την αυλόπορτα ένα πρωί που χιόνιζε. Είχε κοκαλώσει από το κρύο το μικρόσωμο ζώο. Ποιος ξέρει πόσες ώρες η κοιλιά του ακουμπούσε στο χιόνι. Το τρίχωμά του είχε κρυσταλλώσει κι έτρεμε σύγκορμο. Το πήρε στην αγκαλιά της, το σκούπισε καλά καλά, το έτριψε, το τύλιξε με μια κουβέρτα και το απόθεσε σ ένα χαλάκι δίπλα στο καλοριφέρ με λίγο ζεστό γάλα πλάι του. Όταν το αντίκρισε η Τάνια, αντέδρασε. Δεν ήθελε ούτε σκυλιά ούτε παιδιά. «Αν το πετάξεις τώρα έξω, θα πεθάνει!» επέμενε η Κατίνα. «Κράτησέ το τουλάχιστον ώσπου να καρδαμώσει, να μπει και η άνοιξη» Χάρη στην επιμονή της, έμεινε τελικά η Φιόνα, για να την υποδέχεται στο σπίτι με ανυπόκριτη χαρά. Πλάσμα ευγνώμον και εχέμυθο, που δεν θα την προδώσει ποτέ. Ούτε και η Κατίνα θα την προδώσει. Τη γνώρισε, όταν

5 20 ΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΣΕΦΕΡΙΑΔΗ ξεκίνησε την επιχειρηματική της δραστηριότητα σε μια στοά της Ομονοίας. Κανένα πρόσωπο δεν έμεινε τόσα χρόνια στη ζωή της. Ούτε να σκεφτεί δεν ήθελε τη μέρα που η Κατίνα δεν θα της ετοιμάσει το πρωινό της Η γυναίκα αυτή είχε καταλήξει στην πρωτεύουσα από ένα μικρονήσι του Αιγαίου. Έλεγε πως τον παλιό καιρό μόνο ένα γαμπριάτικο κουστούμι υπήρχε σ όλο το νησί, που το είχε ο παπάς στη φύλαξή του. Όποιος παντρευόταν αυτό φορούσε. Αυτό φόρεσε και ο Αργύρης για να την παντρευτεί. Έπειτα έφυγε στα καράβια. Το πρώτο μπάρκο ήταν και το τελευταίο του. Ναυάγησαν κοντά στις ακτές της Βραζιλίας. Κάποιοι λίγοι σώθηκαν, ανάμεσά τους κι ο Αργύρης, που όμως δεν ξαναμπάρκαρε ποτέ πια. Έφυγε στον Πειραιά, έγινε οικοδόμος. Ανέβαινε στις σκαλωσιές με το τραγούδι στο στόμα. Όλες οι οικοδομές την εποχή εκείνη ωδεία ήτανε. «Δυο πόρτες έχει η ζωή», «Πάρ το στεφάνι μας, πάρ το γεράνι μας» «Νυχτερίδες κι αράχνες, γλυκιά μου», «Απόψε φίλα με, να με χορτάσεις, αύριο φεύγω και θα με χάσεις» Όταν έστρωσε λιγάκι οικονομικά, έφερε στην πόλη και την Κατίνα με τον Πανάγο, το πρώτο τους παιδί. Ο γιόκας της είχε γεννηθεί δυο χρόνια πριν στο νησί. Ώσπου να φτάσει η μαμή, την ξεγεννήσανε η μάνα και η θεια της. Πήραν μετά το βρεφούδι, άνοιξαν το πορτάκι της μικρής αυλής που έβγαζε στην παραλία και το έπλυναν με θα-

6 ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ 21 λασσινό νερό. Το τύλιξαν σε καθαρές φασκιές και το απόθεσαν στην αγκαλιά της. Ήταν λάδι η θάλασσα τη μέρα εκείνη του Αυγούστου. Το αγοράκι αυτό είναι σήμερα ανώτερο στέλεχος της Boeing. Απ το νυχτερινό γυμνάσιο πέρασε με την πρώτη στη Φυσικομαθηματική κι έπειτα έφυγε με υποτροφία στην Αμερική, όπου και ρίζωσε. Ωστόσο τι εντύπωση του έκανε στην αρχή που σε μια τόσο προοδευμένη χώρα κανείς νέος δεν σηκωνόταν στο λεωφορείο ή στον υπόγειο για να παραχωρήσει τη θέση του σε γέροντες. Μόνο μαύρους νεαρούς έτυχε να δει που σηκώνονταν για να καθίσουν ηλικιωμένοι, μαύροι κι αυτοί. Ο Πανάγος παντρεύτηκε τελικά Αμερικάνα κι έκανε τέσσερα παιδιά. Έρχονται κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα. Ανακαίνισαν και επέκτειναν το σπιτάκι όπου γεννήθηκε, για να περνούν δυο βδομάδες τον χρόνο στον επί γης Παράδεισο, όπως λέει η γυναίκα του. Καλή κοπέλα η Σάντρα, οπωσδήποτε, έλα όμως που τα παιδιά δεν έμαθαν γρι ελληνικά Το λεγε η Κατίνα, το ξανάλεγε στον γιο της, αλλά, τι τα θες τι τα γυρεύεις, η γλώσσα είναι μητρική. Κουτσοσυνεννοούνται βέβαια με παντομίμα, με πέντε λέξεις ελληνικές και τρεις αμερικάνικες Τουλάχιστον τα εγγόνια τη φωνάζουνε «γιαγιά!». Λίγα χρόνια μετά τον Πανάγο γεννήθηκε ο Θανάσης κι αρκετά αργότερα ήρθε στον κόσμο το στερνοπούλι, η

7 22 ΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΣΕΦΕΡΙΑΔΗ Ανεζούλα της. Τους φρόντιζε όλους και με το παραπάνω ο Αργύρης. Η Κατίνα τον αγάπησε μετά που τον παντρεύτηκε. Άντρας με τα ούλα του, άνθρωπος καλοΐσκιωτος και δουλευτής. Πατέρας άριστος. Έζησε μαζί του χρυσή ζωή, μα η μοίρα το θέλησε να γκρεμιστεί από τη σκαλωσιά και ν απομείνει η Κατίνα μόνη. Η Τάνια τη γνώρισε μαυροφορεμένη να βιοπαλεύει γι αυτά τα τρία παιδιά. Είχε αναλάβει να καθαρίζει όλα τα μαγαζιά και τα γραφεία της στοάς. Ανάμεσά τους και τον χώρο εργασίας της Τάνιας. Τριάντα τετραγωνικά με πατάρι, πεντέξι ράφια υφάσματα, ένα σχεδιαστήριο και δύο ραπτομηχανές. Ναι, έτσι ακριβώς ξεκίνησε η Lingerie TANIA. Λενζερί Τάνια. Μπορεί η αγγλική γλώσσα να επικρατήσει σε όλα ανεξαιρέτως τα προϊόντα του πλανήτη, αλλά στα γυναικεία εσώρουχα πολυτελείας η γαλλική θα παραμείνει ασυναγώνιστη. Λεν-ζε-ρί, με ένρινο το νι, παχύ το ζήτα και γάμμα στο ρω. Τα λέει όλα. Πέρα απ το σχεδιαστικό και εμπορικό της ταλέντο πρώτη αυτή εισήγαγε το πιο φίνο μετάξι από την Κίνα και τώρα, μετά τις κοσμογονικές αλλαγές, πρώτη αυτή άνοιξε μαγαζί στην καρδιά του Πεκίνου, η Τάνια ευνοήθηκε κι απ τους καιρούς. Όταν ήρθε στην Ελλάδα, μόλις είχε πέσει η χούντα. Μια εποχή ελπίδας ανοιγόταν. Χρόνο με τον χρόνο τα μεσαία στρώματα πλήθαιναν, και

8 ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ 23 μαζί μ αυτά αύξαινε και η ζήτηση ποιοτικών προϊόντων. Τα «εσώρουχα TANIA η πολυτέλεια κατάσαρκα» γίνονταν ανάρπαστα από την Αλεξανδρούπολη ως το Ηράκλειο της Κρήτης. «Εσώρουχα που αποκαλύπτουν καλύπτοντας και καλύπτουν αποκαλύπτοντας» όπως έγραψε ένας δημοσιογράφος παρουσιάζοντας τη φίρμα. Ενώ κάποια συνάδελφός του τα χαρακτήρισε «διακριτικά σκανδαλώδη». Η εταιρεία άνοιξε, το ένα μετά το άλλο, δύο καταστήματα στο κέντρο της Αθήνας. Γρήγορα ακολούθησε η Κύπρος, και λίγα χρόνια αργότερα άρχισαν συστηματικές εξαγωγές σε ευρωπαϊκές χώρες, με αποκορύφωμα τη Μέκκα της μόδας, τη Γαλλία, γεγονός που βοήθησε να επεκταθούν τάχιστα σε Καναδά, Αμερική, Άπω Ανατολή, για να φτάσουν μέχρι τη Νότια Αφρική, τη Ρωσία, τις χώρες του Κόλπου, όπου κάτω από τις μπούργκες κρύβονται τα πιο εξεζητημένα εσώρουχα που μπορεί κανείς να φανταστεί. Όμως τα σχέδια της Τάνιας δεν περιορίστηκαν μόνο στα γυναικεία εσώρουχα. Στις συλλογές της προστέθηκαν νυχτικά, πιζάμες, μπέιμπι ντολ, λιζέζ και βελουδένιες ρομπ ντε σαμπρ για ντίβες, κεντημένες με πούλιες, μαργαριτάρια, στρας. Κάποια στιγμή άρχισε επίσης να σχεδιάζει ανδρικά εσώρουχα, homewear, μαγιό, ακόμα και παντόφλες.

9 24 ΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΣΕΦΕΡΙΑΔΗ Η Lingerie TANIA έφτασε στο σημείο να απασχολεί πάνω από εκατό εργαζομένους σε Ελλάδα και Βουλγαρία, όπου μεταφέρθηκε το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής, για να μπορέσει να αντέξει στον ανταγωνισμό. Έτσι όταν απελευθερώθηκαν πλήρως οι εισαγωγές κλωστοϋφαντουργικών από τρίτες χώρες, η Τάνια δεν βρέθηκε απροετοίμαστη. Τώρα πια τα προϊόντα της γίνονταν ανάρπαστα από τους νεόπλουτους όλων των Βαλκανίων, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης.

10 2 Για να είναι δίκαιη βέβαια, όφειλε να πει ότι στα πρώτα της βήματα βοηθήθηκε κι απ τον Φίλιππο. Ήταν ο δικηγόρος που διαχειριζόταν την ακίνητη περιουσία ένας Ελληνοκαναδού, στην οποία περιλαμβανόταν η στοά της Ομονοίας. Το γραφείο του επί της Σκουφά ήταν από εκείνα που ντρέπεσαι να πατήσεις. Χειροποίητα χαλιά, μπουαζερί, πίνακες ως την οροφή, σκαλιστά έπιπλα, βαριές κουρτίνες. Ύστερα απ όλα αυτά δεν την εξέπληξε το παρουσιαστικό του. Το ανέμενε αριστοκρατικό. Όμορφο δεν θα τον έλεγε, εντούτοις γοητευτικό παρά την ηλικία του ή μάλλον χάρη σ αυτήν. Το μόνο μειονέκτημα η βέρα του. Υπέγραψε το μισθωτήριο συμβόλαιο, έδωσε τα χρήματα και δηλώνοντας ότι ζούσε στο εξωτερικό και δεν είχε ιδέα από πολιτικά, τον ρώτησε, επειδή κυκλοφορούσαν

11 26 ΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΣΕΦΕΡΙΑΔΗ κάποιες φήμες, αν υπήρχε περίπτωση να επανέλθει η χούντα στην εξουσία και τι επιπτώσεις μπορεί να είχε μια τέτοια εξέλιξη στη δουλειά της. «Μην ανησυχείτε» είπε ο Φίλιππος χαμογελώντας «η χούντα επετέλεσε τον σκοπό της και πέρασε πλέον στα αζήτητα. Η Κύπρος διχοτομήθηκε. Κατόπιν αυτού οι Αμερικανοί μάς πέταξαν το κόκαλο της δημοκρατίας να χουμε κάτι να μασουλάμε κι εμείς» Και παίρνοντας αφορμή από το γεγονός ότι η νεαρή πελάτισσα δεν είχε ιδέα από την ελληνική πραγματικότητα, προσφέρθηκε να τη συνδράμει με φιλικές συμβουλές και μεσολαβήσεις. «Καταρχήν» της είπε «μην τυχόν και δεν συμβιβαστείτε με τον εφοριακό, όταν θα έρθει η ώρα να σας εκβιάσει, διότι αν δεν συμβιβαστείτε, θα σας κάνει τον βίο αβίωτο» Η Τάνια συννέφιασε. «Οφείλω να σας προειδοποιήσω, αγαπητή μου, ότι εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε» πρόσθεσε με το χαρακτηριστικό του χαμόγελο. Η νεαρή πελάτισσα τον είχε εντυπωσιάσει τόσο όταν έμπαινε όσο κι όταν έβγαινε απ το γραφείο του. Πέρα από την ομορφιά της, τον προκαλούσε η αντίφασή της έδειχνε αποτρεπτική και συνάμα υποσχετική. Ο Φίλιππος δεν έχανε ευκαιρία να κρατάει επαφή μα-

12 ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ 27 ζί της. Πρώτα πρώτα ενδιαφέρθηκε να της συστήσει έναν αξιόπιστο λογιστή. Έπειτα μεσολάβησε ώστε οι τηλεφωνικές της συνδέσεις, που καθυστερούσαν εξωπραγματικά, να γίνουν σε χρόνο ρεκόρ χάρη στη φιλία του με τον διοικητή του ΟΤΕ. Η Τάνια τον ευχαριστούσε πάντα θερμά, ωστόσο αρνιότανε ευγενικά τις προσκλήσεις του σε δείπνο. Ούτε τα λουλούδια που είχε δώσει εντολή να της αποστέλλονται απ τον Φλεριανό κάθε Δευτέρα πρωί με τις ευχές ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΛΕΣ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙΣ ΚΑ- ΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ, απέδιδαν τα αναμενόμενα. Της άρεσε της Τάνιας το παιχνίδι αυτό, ένιωθε γοητευμένη, όχι όμως τόσο ώστε να αγνοήσει τη βέρα του. Αν ήθελε να την αποκτήσει, θα έπρεπε να τη βάλει στο επίκεντρο της ζωής του. Ξανά στο περιθώριο δεν έμπαινε αυτή για τη βολή του πάσα ένα. Με τούτα και μ εκείνα δεν έβρισκε ησυχία ο Φίλιππος. Του φαινόταν αδιανόητο μια σχεδιάστρια γυναικείων εσωρούχων να είναι τόσο απρόσιτη, καίτοι αδέσμευτη όπως φρόντισε να μάθει. Γιατί, ναι, το έκανε κι αυτό! Έφτασε μάλιστα στο σημείο για κάποιο ασήμαντο πρόβλημα κοινοχρήστων να πάει αυτοπροσώπως στη στοά, εκεί όπου πάντα έστελνε έναν ασκούμενό του. Τότε ήταν που η Κατίνα σχολίασε: «Έχει νταλγκά μεγάλο αυτός για σένα». Η Τάνια την άκουσε με ικανοποίηση. Χωρίς να βιάζε-

13 28 ΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΣΕΦΕΡΙΑΔΗ ται ύφαινε μεθοδικά τον ιστό της αιχμαλωσίας του. Από μικρή γνώριζε πόσο τη λιμπίζονταν οι άντρες. Όταν με τις δικές του γνωριμίες πήρε δάνειο από την Ιονική-Λαϊκή, εδέησε ύστερα από τόσους μήνες πολιορκίας να δεχτεί επιτέλους την πρόσκλησή του. Ο Φίλιππος θα προτιμούσε να απομακρυνθεί το γκαρσόνι και να σερβίρει ο ίδιος το κρασί, όμως τον άφησε γιατί ένιωσε το χέρι του να τρέμει. Όποιος και να του το έλεγε δεν θα το πίστευε πως στα πενήντα πέντε του θα γινόταν πάλι μαθητούδι. Η Τάνια άναψε τη μακριά της πίπα και τον κοίταξε αινιγματικά στα μάτια. Τότε έβγαλε απ την τσέπη του το κουτάκι με τα σκουλαρίκια που της είχε αγοράσει απ του Ζολώτα. Εκείνη δεν τα δέχτηκε. «Φόρεσέ τα μονάχα να σε δω» της είπε παρακαλεστικά. Τα έσπρωξε αποφασιστικά προς το μέρος του. «Εγώ, Φίλιππε, θέλω τον άντρα ολοκληρωτικά δικό μου». «Δικός σου είμαι!» «Όχι, πριν χωρίσεις!» είπε με αδιανόητη ψυχραιμία. Έμεινε άναυδος. Καμιά δεν είχε απαιτήσει ποτέ κάτι τέτοιο και μάλιστα με την πρώτη! Πώς έμπλεξε μ αυτό το παράξενο πλάσμα; Μ αυτό το παράξενο κι αθεράπευτα ποθητό

14 ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ 29 Παρέμειναν δικηγόρος και πελάτισσα. Ωστόσο τα λουλούδια συνέχισαν να καταφθάνουν κάθε Δευτέρα. Κρατούσαν επαφή για συμβουλές νομικές και άλλες. Συναντιόντουσαν να τα συζητήσουν πότε για καφέ στου Ζώναρς, πότε για ούζα στου Απότσου. Όταν έπινε γινόταν εύθυμη. Και τον αναστάτωνε, διαρκώς τον αναστάτωνε. Τη μια εμφανιζόταν υποσχετική, ερμητική την άλλη. Κόντευε να βραδιάσει κι ακόμη πίνανε, ώσπου μέθυσε κι εκεί που γελούσε, άρχισε ξαφνικά να κλαίει γοερά. «Τι έχεις, μικρό μου;» τη ρώτησε και την έσφιξε πρώτη φορά στην αγκαλιά του. Δεν ήξερε η Τάνια γιατί ακριβώς έκλαψε ούτε και ήθελε να ξέρει. Θύμωσε όμως με τον ίδιο της τον εαυτό, επειδή πάτησε τον όρκο να μη δει ποτέ κανείς τα δάκρυά της.

15 Πώς είναι δυνατόν µια εκθαµβωτική γυναίκα, µια γυναίκα µοιραία όπως η Τάνια, αυτοδηµιούργητη, ιδιαίτερα πετυχηµένη επιχειρηµατίας, να βασανίζεται από αιφνίδιες κρίσεις ανασφάλειας; Γιατί δεν µπορεί να οικοδοµήσει φιλίες; Γιατί δεν εµπιστεύεται κανέναν άλλον πέρα απ την Κατίνα, την οικιακή της βοηθό; Γιατί είναι ανίκανη να αγαπήσει, ανίκανη να κρατήσει κοντά της ακόµα και τον Χρίστο, τον ιδανικότερο εραστή που είχε ποτέ; «Έχεις µια παγωµένη λίµνη µέσα σου!» της προσάπτει, όταν χωρίζουνε. Ωσπου η µοίρα αποφασίζει να στείλει µέσα από µια διαδροµή παρανοµίας και εγκλήµατος, το πρόσωπο που θα λιώσει την παγωµένη επιφάνεια. Τώρα πια η Τάνια είναι σε θέση να αντικρίσει εκείνο το µακρινό κοµµάτι της ζωής της που ήθελε να µην το είχε ζήσει... ISBN ΒΟΗΘ. ΚΩΔ. ΜΗΧ/ΣΗΣ 6094