چکیده. gmail.com

Transcript

1 (مقالە پژوهشی) تا ثیر تزریق اکسیتوسین رقیقشده به داخل ورید بند ناف بر طول مرحلە سوم زایمان: یک کارآزمایی بالینی تصادفی ٣ ٢ *١ سمیه مکوندي شیرین زرگر شوشتري پروین یداللهی ۱- دانشجوی دکتری تخصصی بهداشت باروری. ٢- دانشجوي کارشناسي ارشد مامايي. ۳ -کارشناسارشد مامايي. ۱- گروه مامايي دانشگاه ا زاد اسلامي واحد اهواز ايران. ۲- دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز واحد بين المللی اروند اهواز ايران ۳- گروه مامايي دانشگاه ا زاد اسلامي واحد کازرون ايران. چکیده زمینه و هدف: خونريزي پس از زايمان از علل مهم عوارض و مرگ و مير در مادران ميباشد. ادارة فعال مرحلة سوم زايمان از جمله استفاده از عوامل منقبض كنندة رحم در كاهش ميزان خونريزي پس از زايمان مو ثر بوده و به طور كلي ميتواند باعث كاهش عوارض و مرگ و مير حوالي زايمان در زنان گردد. هدف از مطالعة حاضر مقايسة تا ثير تزريق داخل نافي و انفوزيون وريدي اکسيتوسين بر طول مرحلة سوم زايمان بود. روش بررسی: اين کارا زمايي باليني تصادفي بر روي ١٠٢ نفر از زنان نخستزا كه زايمان طبيعي داشتند انجام گرديد. در گروه اول (٥١ نفر) ٢٠ واحد اکسي- توسين رقيقشده در ٢٠ سيسي محلول نرمالسالين ٠/٩ درصد به داخل وريد بند ناف تزريق شد. زنان گروه دوم (٥١ نفر) ٢٠ واحد اکسيتوسين به صورت انفوزيون وريدي دريافت نمودند. پيامد اولية اندازهگيري طول مرحلة سوم زايمان بود. دادهها با استفاده از نسخة ١٥ نرمافزار SPSS ا مارههاي توصيفي ا زمون تي و کاي دو در فاصلة اطمينان ٩٥ درصد ا ناليز شدند. یافتهها: ميانگين طول مرحلة سوم زايمان در گروه اکسيتوسين داخل نافي (٠/٩٧±٣/٥٠ دقيقه) به صورت معناداري کمتر از گروه اکسي توسين وريدي (١/١٣±٥/١٦ دقيقه) بود( P=۰/۰۰۱ ). همچنين زناني که انفوزيون اکسيتوسين داخل وريدي دريافت کرده بودند ميزان هموگلوبين بعد از زايمان کمتري ) ٠/٧٠±١٠/٤٢) g/dl) نسبت به گروه اکسي توسين داخل نافي ٠/٩١±٩/٦٦) g/dl داشتند( P=۰/۰۰۱ ). نتیجهگیري: به نظر ميرسد که ادارة فعال مرحلة سوم زايمان با استفاده از تزريق اکسيتوسين به داخل وريد نافي در مقايسه با انفوزيون داخل وريدي اکسي - توسين ميتواند طول مرحلة سوم زايمان و ميزان افت هموگلوبين بعد از زايمان را کاهش دهد. * نويسندة مسو ول: سميه مکوندي گروه مامايي ايران. دانشگاه ا زاد اسلامي واحد اهواز تلفن: ۰۰۹۸۹۱۶۶۰۴۲۲۴۷ somayemakvandi@ gmail.com کلید واژگان: اکسيتوسين داخل نافي اکسيتوسين وريدي مرحلة سوم زايمان. دريافت مقاله: ١٣٩١/٣/٢٥ دريافت مقالة اصلاحشده: ١٣٩١/٧/٩ اعلام قبولي: ١٣٩١/٨/١

2 تا ثير تزريق اکسيتوسين رقيقشده... ۵۲ مقدمه مرحلة سوم زايمان به فاصلة زماني تولد نوزاد تا خروج جفت اطلاق ميشود. اين مرحله از زايمان مي - تواند همراه با عوارض تهديد کنندة زندگي مادر باشد. شايعترين عارضه خونريزي پست پارتوم است که همچنان يک علت عمدة مرگو مير مادران در کشورهاي در حال پيشرفت است (١). مرحلة سوم زايمان در صورت طولاني شدن ميتواند باعث خونريزي پس از زايمان و به دنبال ا ن افزايش ميزان مرگو مير مادران گردد (٢). امروزه ادارة فعال دارويي مرحلة سوم زايمان شايع بوده و منجر به کاهش شيوع خونريزيه يا زودرس و ديررس و مرگو مير بعد از زايمان ميگردد (٤ ٣). ادارة فعال مرحلة سوم زايمان شامل استفاده از اکسيتوسين يا متيلارگونووين وريدي يا عضلاني بعد از زايمان شانه قدامي جنين کشش کنترل شدة بند ناف در زمان انقباض رحم و ماساژ رحمي براي جلوگيري از خونريزي پست پارتوم است (٥). يکي از اين روشها کاربرد تزريق اکسيتوسين به داخل وريد بند ناف براي زايمان جفت ميباشد. از نظر تي وريک اکسيتوسين بند نافي سريعا به بستر جفت و ديوارة رحم رسيده و منجر به انقباضات زود هنگام رحمي و جدا شدن جفت خواهد شد (٦). مطالعه- ه يا مختلف باليني و مروري زيادي در مورد کاربرد اکسيتوسين بند نافي در درمان احتباس جفت منتشر شده است (٧-١١). اما موارد کمتري به ارزيا يب اين شيوه در ادارة فعال و معمول مرحلة سوم زايمان پرداختهاند (١٢ ١٣). در بررسي د وي و همكاران (٢٠٠٣) به گروه مورد پس از كلامپ بند ناف در مرحلة سوم زايمان ١٠ واحد اكسيتوسين در ٢٠ سيسي نرمالسالين در وريد نافي تزريق شد و در گروه كنترل ١٠ واحد اكسيتوسين در ٥٠٠ سيسي نرمالسالين داخل وريدي تزريق گرديد (١٤). نتايج به دست ا مده نشان دادند که ميزان متوسط خونريزي و طول مرحلة سوم زايمان در گروه مطالعه كمتر از گروه كنترل بود (١٤). تحقيق ديگري در همين زمينه توسط گالمياه و همكاران (٢٠٠٧) نشان داد كه تزريق اكسيتوسين داخل وريد نافي تا ثيري بر ميانگين طول مرحلة سوم زايمان نداشته است ولي باعث كاهش ميزان احتباس بيش از ١٥ دقيقه جفت ميگردد (١٥). از ا نجا كه تا ثير تزريق اكسيتوسين داخل وريد نافي بر مرحلة سوم زايمان داراي نتايج متفاوت و موضوعي قابل بحث ميباشد مطالعة حاضر با هدف تعي ني تزريق اکسيتوسين به داخل وريد نافي پروتکل معمول بيمارستانه يا اکسيتوسين زايمان انجام گرديد. روش بررسی ما يع ين با دوز مشابه در ادارة تا ثيرات در مقايسه با انفوزيون وريدي فعال مرحلة سوم اين مطالعه يک کارا زمايي باليني ا يندهنگر است که در بيمارستان رازي شهر اهواز در سال جامعة مورد بررسي شامل زنان نخستز يا ١٣٩٠ انجام شد. ١٨ تا ٣٥ ساله با يک بارداري طبيعي جنين تک قلو سن بارداري ٣٧ تا ٤٢ هفته در نمايش سفاليک بودند که زايمان طبيعي کرده و وزن نوزاد ا نها تا ٢٥٠٠ حذف نمونه شامل بيماريه يا ٤٥٠٠ هيپرتانسيو مادر مرگ داخل رحمي گرم بود. ط يب معيارهاي يا اختلالات جنين موارد القا يا تحريک زايمان با استفاده از اکسيتوسين استفاده از فشار فوندال جهت زايمان و ترخيص بيمار قبل از ٢٤ ساعت از زمان زايمان بود. ا لتمن در اين مطالعه حجم نمونه با استفاده از نوموگرام (Altman s nomogram) يک روش که گرافيکي بسيار هوشمندانه براي محاسبة حجم نمونه مي - باشد تخمين زده شد (١٦). براي استفاده از اين نوموگرام ابتدا بايد بر اساس فرمول d = Δ/SD مقدار متغيرهاي Δ (حداقل تفاوت مورد انتظار در ميانگين طول مرحلة سوم زايمان بين دو گروه مورد و شاهد) و SD (انحراف معيار طول مرحلة سوم زايمان در گروه مورد) را بر اساس مطالعات قبلي انجام شده در اين زمينه به دست ا ورد. در

3 ۵۳ سميه مکوندی و همكاران اين بررسي همکاران با استفاده از ١/٦ مدت زمان مطالعة يافتهه يا گانگورداک و دقيقه به عنوان کوچکترين اختلاف باليني بين دو گروه و انحراف معيار گروه مورد نيز ١/٦ در نظر گرفته شد (١٧) و پس از محاسبه ميزان d (اختلاف استاندارد) معادل ١ به دست ا مد. همانطور که در شکل ١ نشان داده شده است اين اختلاف استاندارد بر روي نوموگرام برده شده و با سطح معناداري ٥ درصد و قدرت (Power) ٩٥ درصد حجم نمونهاي برابر ٥٠ نفر در هر گروه به دست ا مد. تمامي مراقبته يا افراد شرکتکننده در مطالعه از درمانگاه بارداري انتخاب شده و در طول ويزيته يا معمول بارداري اطلاعاتي در مورد نحوة انجام مطالعه به نمونهها داده شد و فرم رضايتنامة شخصي از ا نها دريافت ميشد. در زمان پذيرش براي تمام افراد غلظت هموگلوبين خون اندازهگيري ميشد و سپس در طول مرحلة اول و دوم زايمان بيماران تحت پيگيري قرار مي- گرفتند. سير مراحل زايماني براي تمام افراد پايش ميشد. با استفاده از فرم پارتوگرام با توجه به احتمال ريزش نمونهها در ابتدا ١١٨ نفر وارد مطالعه شدند که در طول مطالعه ١١ نفر به علت تقويت ليبر با اکسيتوسين ٣ نفر به علت ماکروزوم بودن نوزاد و ٢ نفر به دليل انصراف از مطالعه خارج شدند. در نهايت تعداد ١٠٢ زن شرکتکننده در مطالعه با استفاده از تصادفيسازي ساده در دو گروه قرار گرفتند. در اتاق زايمان بلافاصله بعد از تولد نوزاد و کلامپ و بريدن بند ناف شده در ٢٠ سيسي ٢٠ محلول نرمالسالين وريد نافي براي زنان گروه اول (٥١ نفر) سريعا با انگشت شست روي تزريق براي ميشد. جانبي جلوگيري واحد اکسيتوسين رقيق در درصد ٠/٩ تزريق شده و سوراخ ايجاد شده محل از نشت مايع و خون فشار داده علت انتخاب اين رقت جلوگيري احتمالي اکسيتوسين در رقته يا از عوارض کمتر بود چنانچه در اکثريت مطالعات نيز جهت رقيق کردن ٢٠ واحد اکسيتوسين از ٢٠ يا ٣٠ سيسي نرمالسالين استفاده شده بود. همچنين افراد گروه مورد بلافاصله بعد از زايمان ١٠٠٠ سيسي سرم رينگر لاکتات با سرعت ثابت ٣٠ قطره در دقيقه دريافت ميکردند. زنان گروه دوم (٥١ نفر) نيز بلافاصله بعد از خروج نوزاد ٢٠ واحد اکسيتوسين رقيق شده در ١٠٠٠ سيسي سرم رينگر لاکتات با سرعت ٣٠ قطره در دقيقه دريافت ميکردند. بعد از ظهور نشانه - ه يا جدا شدن جفت شامل سفت و گلوبولار شدن رحم و افزايش طول بند ناف با يا بدون خونريزي واژينال با استفاده از کشش کنترلشدة بند ناف جفت خارج ميشد. موارد احتباس جفت به صورت عدم خروج جفت بعد از ٣٠ دقيقه يا بيشتر از زمان زايمان نوزاد اطلاق ميشد. از ا نجا که به طور كلي ميزان هموگلوبين روز بعد از عمل يا زايمان مهمترين و تنها نشانگر حجم خون از دست رفته ميباشد (١٨) لذا در تمام افراد مورد مطالعه غلظت هموگلوبين ٢٤ ساعت بعد از زايمان مجددا اندازهگيري ميشد. طول مرحلة سوم زايمان ميزان احتباس جفت و غلظت هموگلوبين بعد از زايمان در دو گروه ثبت شد. لازم به ذکر است که تمامي مداخلهها و اندازهگيري در طول مرحلة سوم زايمان براي جلوگيري از تورش مربوط به اندازهگيري توسط يک محقق انجام شد. دادهها بعد از کدگذاري وارد نسخة ١٥ نرمافزار ) SPSS,2006 (SPSS Inc., Chicago IL, USA شدند. فراواني - ه يا مطلق و نسبي ميانگين و انحراف معيار با استفاده از ا مار توصيفي برا ورد شدند. از ا زمونه يا تي و کايدو نيز براي مقايسة دو جامعه در فاصلة اطمينان ٩٥ درصد استفاده شد. یافتهها دو گروه از نظر ويژگيه يا پايهاي مادري و نوزادي همسان بودند (جدول ١). يافتهه يا مطالعه نشاندهندة تفاوت ا ماري معناداري در طول مرحلة سوم زايمان بين دو گروه بود (جدول ٢). همچنين افراد گروه اکسيتوسين

4 تا ثير تزريق اکسيتوسين رقيقشده... ۵۴ وريدي در مقايسه با گروه اکسيتوسين بند نافي ميزان هموگلوبين کمتري بعد از زايمان داشتند که اين تفاوت از نظر ا ماري معنادار بود (جدول ٢). هيچ موردي از احتباس جفت گزارش نشد. شکل 1 : تخمین حجم نمونه با استفاده از نوموگرام آلتمن P ٠/٧٠ ٠/٧٥ ٠/٥٧ ٠/٥١ ٠/٦٢ ٠/٤٨ ٠/٢٦ P ٠/٠٠١* ٠/٠٠١* جدول 1: ویژگیهاي پایه در دو گروه مورد مطالعه گروه دوم (٥١ نفر) گروه اول (٥١ نفر) متغير ٢٦/٥٠±٦/٣٣ ٢٥/٦٠±٤/٨١ سن (سال) ٣٨/٥٦±١/١٤ ٣٨/٧٠±١/١٦ سن بارداري (هفته) ٣٣(٦٤/٧٠) ٣٥(٦٨/٦٢) اپي زيوتومي ٢٤٤/٠١±٦٢/٧٣ ٢٢٩/٠٣±٥٩/٦٨ طول مرحلة اول (دقيقه) ٤٩/٧٢±١٦/٩٣ ٥٢/٤٥±١٨/٢٧ طول مرحلة دوم (دقيقه) ٣٣٩٤/١٧±٨٠٣/١١ ٣٣٦٢/٦٣±٧٣٧/٥٣ وزن نوزاد (گرم) ١١/٤٦±١/٠٠ ٠/٨٨±١١/٥٢ هموگلوبين قبل از زايمان (گرم بر دسيليتر) دادهها به صورت ميانگين ± انحراف معيار يا تعداد (درصد) ميباشند جدول 2: پیامدهاي بررسیشده در دو گروه مورد مطالعه گروه دوم (٥١ نفر) گروه اول (٥١ نفر) متغير ٥/١٦±١/١٣ ٣/٥٠±٠/٩٧ طول مرحلة سوم زايمان (دقيقه) ٠/٩١±٩/٦٦ ٠/٧٠±١٠/٤٢ هموگلوبين بعد از زايمان (گرم بر دسيليتر) دادهها به صورت ميانگين ± انحراف معيار ميباشند *اختلاف معنادار ا ماري وجود دارد

5 ۵۵ سميه مکوندی و همكاران بحث ا توني رحمي شايعترين و مهمترين علت خونريزي بعد از زايمان است که تا حدود زيادي با استفاده از ادارة فعال مرحلة سوم زايمان قابل پيشگيري ميباشد. استفاده از داروهاي اکسيتوسين بلافاصله بعد از خروج نوزاد يکي از مداخلات مو ثر در پيشگيري از خونريزيه يا پست پارتوم است (١٣). کارا زماييه يا باليني با نتايج متفاوت در مورد کاربرد اکسيتوسين بند نافي در ادارة فعال مرحلة سوم زايمان منتشر شدهاند (١٢ ١٥-١٩). داهيوا و همکاران (١٩٩٥) از تزريق ١٠ واحد اکسي - توسين رقيقشده در ٢٠ سيسي نرمالسالين به درون وريد نافي در ٥٠ زن زايمان کرده گروه مورد استفاده کردند (٢٠). در حاليکه ٥٠ نفر گروه شاهد ١٠ واحد اکسي - توسين وريدي رقيق شده در ٢٥٠ سيسي نرمالسالين دريافت کردند. نتايج بررسي ايشان نشاندهندة کاهش طول مرحلة سوم زايمان (١/٤٨ در برابر ٣/٢٧ دقيقه) و افت کمتر هموگلوبين بعد از زايمان (<١/٢ در برابر ١/٩٦ گرم در دسيليتر) در گروه مورد بود (٢٠). به طور مشابه کور و همکاران (٢٠٠٠) تزريق نافي و انفوزيون وريدي ١٠ واحد اکسيتوسين رقيقشده را در ٢٠٠ نفر به کار بردند (١٢). يافتهه يا اين مطالعه بيانگر تفاوت معناداري در طول مرحلة سوم زايمان در دو گروه بود (٣/٢±٥/٦ دقيقه در گروه تزريق به داخل بند ناف در برابر ٢/٨±١٠/٢ دقيقه در گروه انفوزيون وريدي ٠/٠١>P).(١٢) نتيجة مطالعة حاضر همچنين همراستا با يافتهه يا تهسين و همکاران (٢٠٠٨) ميباشد كه طي تحقيقي نشان دادند تزريق اکسيتوسين رقيقشده به داخل وريد نافي در مقايسه با انفوزيون وريدي اکسيتوسين باعث كاهش طول مرحلة سوم زايمان ميشود (٢/٥٩ دقيقه در گروه اول و ٧/٦٧ دقيقه در گروه دوم ٠/٠٠١>P)(۱۹). در برخي مطالعهها از تزريق اکسيتوسين رقيقشده به وريد نافي با تزريق عضلاني اکسيتوسين مقايسه شده است که نتايج متفاوتي با مطالعة حاضر به دست ا مده است. اوجها و مالا (٢٠٠٧) در ١٢٠ زن زايمان کرده از تزريق ١٠ واحد اکسيتوسين رقيقشده در ١٠ سيسي نرمالسالين به داخل وريد نافي به گروه مورد و تزريق ١٠ واحد اکسيتوسين عضلاني به گروه شاهد در ادارة مرحلة سوم زايمان استفاده کردند اکسيتوسين نافي (١٣). ا نها گزارش کردند که تا ثيري در کوتاهتر کردن طول مرحلة سوم زايمان نخواهد داشت که بر خلاف نتايج مطالعة حاضر است. اين تفاوت در طول مرحلة سوم زايمان مي - تواند به علت اختلاف معنادار ا ماري وزن نوزادان در دو گروه مورد بررسي تزريق نافي عضلاني ايشان باشد (٣٠٢٥ گرم در گروه در برابر ٢٨٧٥/٨ گرم در گروه تزريق ٠/٠٣=P). علت ديگر ميتواند حجم کمتر نرمالسالين به کار رفته در رقيق کردن اکسيتوسين بند نافي باشد (١٠ سيسي در مطالعة اوجها و مالا در برابر ٢٠ سيسي در اغلب مطالعهها). چرا که علاوه بر تا ثير دارويي اکسيتوسين ممکن است حجم مايع تزريق شده در وريد نافي نيز با فشار هيدروستاتيک ايجاد شده در جداسازي جفت تا ثيرگذار باشد. با بررسي تحقيقات مختلفي كه در مورد تزريق اكسي - توسين داخل وريد نافي به عمل ا مد ا نچه جلب نظر مي - كند ا ن است که علاوه بر مقدار نرمالسالين به کار رفته جهت رقيق کردن اكسيتوسين دوز اکسيتوسين نيز حاي ز اهميت است. براي مثال نتايج مطالعة گالمياه و همكارانش (٢٠٠٧) نشان داد كه تزريق داخل نافي ٢٠ واحد اكسيتوسين رقيقشده در ٣٠ سيسي نرمالسالين تا ثيري بر ميانگين طول مرحلة سوم زايمان ندارد ( ١٥ ) در حاليکه هابک و فرانيسويک (٢٠٠٧) ٢٠ واحد اكسي - توسين محلول در ٢٠ سيسي نرمالسالين به کار برده و

6 تا ثير تزريق اکسيتوسين رقيقشده... ۵۶ نشان دادند که اين شيوه يك روش مو ثر براي كاهش طول مرحلة سوم زايمان در موارد احتباس جفت ميباشد (٢١). به اين ترتيب به نظر ميرسد كه هم دوز اکسيتوسين و هم تناسب ا ن با ميزان مايع به کار رفته جهت رقيقسازي ميتواند در تا ثير اين روش بر طول مرحلة سوم زايمان دخالت داشته باشد و احتما لا تفاوت نتايج تحقيقات مختلف در اين زمينه مي تواند به علت روش هاي مختلف استفاده از اين شيوه باشد كه اثبات اين مسا له مستلزم بررسيهاي بيشتري است. بنابر شواهد و يافتهه يا علمي اکسيتوسين بند نافي بلافاصله به بستر جفتي رسيده و موجب تحريک زودهنگامتر انقباضه يا رحمي شده و باعث کاهش سطح محل لانهگزيني جفت ميشود. فشار ايجاد شده در دسيدواي اسفنجي باعث تشکيل هماتوم در خلف جفت شده و اين فرايند سبب تسريع جداسازي و خروج جفت کوتاه شدن مرحلة سوم زايمان و احتما لا خونريزي کمتر ميشود (٢٢). به علاوه تا ثيرات هيدروليک محلول تزريق شده نيز با ايجاد فشار مکانيکي به جداسازي جفت کمک خواهد کرد (١٢). حجم نمونه در بسياي از مطالعهه يا قبلي شامل ترکيبي از زنان نخستزا و چندزا بودند که اين مسا له مي- تواند همراه با ايجاد تورش باشد (٢٠ ١٣). در حاليکه يکي از نقاط قوت مطالعة حاضر نخستزا بودن تمام افراد شرکتکننده در مطالعه بود. يکي از محدوديته يا اين مطالعه حجم نمونة نسبتا کم ا ن براي بررسي پارامترهايي نظير درصد احتباس جفتي با توجه به شيوع کم ا ن بود. همچنين اگرچه اين بررسي از نظر پيشگويي ميزان خونريزي پست پارتوم قدرتمند نبود اما تخمين هموگلوبين ٢٤ ساعت بعد از زايمان که انعکاسي از ميزان خونريزي پست پارتوم ميباشد نشان داد که ميزان افت هموگلوبين بعد از زايمان در گروه مورد کمتر بوده است. به عبارت ديگر به نظر ميرسد تزريق اکسيتوسين رقيق شده به داخل وريد نافي در مقايسه با پروتکل روتين ادارة مرحلة سوم زايمان (انفوزيون وريدي اکسيتوسين) پارتوم خواهد شد. نتیجهگیري احتما لا باعث کمتر شدن خونريزي پست و در نتيجه افت کمتر هموگلوبين بعد از زايمان نتيجهگيري ک يل اين مطالعه نشاندهندة تا ثير تزريق اکسيتوسين به داخل وريد نافي بر کاهش طول مرحلة سوم زايمان و افت هموگلوبين بعد از زايمان در ادارة فعال مرحلة سوم بود. اين شيوه بيماران را از عوارض سيستميک تزريقات وريدي عوامل اکسيتوسيک محافظت کرده و عامل زايمان را نيز از اضطراب وابستگي به افراد ديگري که بلافاصله بعد از خروج شانه قدامي جنين انفوزيون وريدي اکسيتوسين را انجام دهند بر حذر مي - دارد (٢٠). اگرچه مطالعهه يا بيشتر با حجم نمونة بزرگتر براي تا ييد اين يافتهها ضروري به نظر ميرسد. قدردانی بدينوسيله از کلية مادران عزيزي که به عنوان واحدهاي پژوهش خود را در اختيار ما قرار دادند قدرداني ميشود. همچنين اجر معنوي اين اثر به روح دانشمندان شهيد اين سرزمين ا قايان دکتر مسعود علي- محمدي دکتر مجيد شهرياري دکتر مصطفي احمدي روشن و ا قاي داريوش رضايينژاد تقديم ميگردد.

7 ۵۷ سميه مکوندی و همكاران 1-Cunningham FG, Leveno KJ, Bloom SL, Hauth JC, Gilstrap LC, Wenstrom KD. Williams obstetrics. 22nd ed. McGraw-Hill, 2005: Al-Zirqi I, Vangen S, Forse n L, Stray-Pedersen B. Effects of onset of labour and mode of delivery on severe postpartum haemorrhage. Am J Obstet Gynecol. 2009; 201:273.e.l_273.e.9. 3-Goerke K, Steller J, Valet A. Clinical manual of obstetrics and gynaecology. Jena, Germany: Gustav Fischer Publisher; 1997: Shaver DC, Phelan ST, Beckmann CRB, Ling FW. Clinical manual of obstetrics. New York, NY: McGraw- Hill Inc; 1993:340 5-World Health Organization. WHO recommendations for the prevention of postpartum haemorrhage. Geneva (Switzerland): WHO; Neri A, Goldman J, Gans B. Intra-umbilical vein injection of Pitocin. A new method in the management of the third stage of labor. Harefuah 1966;70: Sivalingam N, Surinder S. Is there a place for intra-umbilical oxytocin for the management of retained placenta? Med J Malaysia 2001;56: Nardin JM, Weeks A, Carroli G. Umbilical vein injection for management of retained placenta. Cochrane Database Syst Rev May 11; (5):CD Habek D, Franicevic D. Intraumbilical injection of uterotonics for retained placenta. Int J Gynaecol Obstet 2007;99: Rogers MS, Yuen PM, Wong S. Avoiding manual removal of placenta: evaluation of intra-umbilical injection of uterotonics using the Pipingas technique for management of adherent placenta. Acta Obstet Gynecol Scand 2007;86: Weeks AD, Alia G, Vernon G, Namayanja A, Gosakan R, Majeed T, et al. Umbilical vein oxytocin for the treatment of retained placenta (Release Study): a double-blind, randomized controlled trial. Lancet 2010;375: Kore S, Srikrishna S, Hedge A, AmbiyeVR, Vaidya PR. Active management of third stage of labour with intraumbilical oxytocin injection. J Obstet Gynaecol India 2000;50(3): Ojha N, Malla DS. Active management of third stage of labour by oxytocin: Umbilical vein versus intramuscular use. N J Obstet Gynaecol 2007;2(1): Devi LA, Singh RM, Singh MC. Intraumbilical vein injection of oxytocin in the third stage of labour. J Med Society 2003; 17: Ghylmiyyah LM, Wehbe SA, Saltzman SL, Ehleben C, Sibai BM. Intraumblical vein injection of oxytocin and the third stage of labor: Randomized double-blind placebo trial 2007; 24: Altman DG. Practical statistics for medical research. London: Chapman and Hall. 1991: Gu ngördu k K, Asicioglu O, Besı moglu B, Gu ngördu k OC, Yildirm G, Ark C, Tekirdag AI. Using Intraumbilical Vein Injection of Oxytocin in Routine Practice With Active Management of the Third Stage of Labor A Randomized Controlled Trial. OB & GYN 2010; 116 (3): Nasohi J, Falak Aflaki. The magnitude of Hemoglobin-drop in obstetrics and gynecologic operations. Is routine Hb check necessary? Sci J Hamdan Univ Med Sci. 2003; 4(30): [In Persian] 19-Tehseen F, Anwar A, Arfat Y. Intraumbilical veinous injection oxytocin in the active management of third stage of labour. J Coll Physicians Surg Pak 2008;18: Dahiya P, Puri M, Rathee S. Influence of intraumbilical oxytocin on the third stage of labour. Indian J Med Sci 1995;49(2): Habek D, Franičević D. Intraumbilical injection of uterotonics for retained placenta. Int J Gynecol Obstet 2007; 99: Golan A, Lidor AL, Wexler S, David MP. A new method for the management of the retained placenta. Am J Obstet Gynecol 1983; 146:708-9 منابع

8 تا ثير تزريق اکسيتوسين رقيقشده... ۵۸ Effect of Diluted Intraumbilical Administeration of Oxytocin on the Third Stage of Labor: A Randomized Clinical Trial Somayeh Makvandi 1*, Shirin Zargar Shoshtari 2, Parvin Yadolahi 1 1-PhD Candidate on Reproductive Health. 2-MSc student of Midwifery. 3-MSc of Midwifery. 1-Department of Midwifery, Islamic Azad University, Ahvaz Branch, Ahvaz, Iran. 2-Arvand International Division, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz. Iran. 3-Department of Midwifery, Islamic Azad University, Kazeroon Branch, Kazeroon, Iran. *Corresponding author: Somayeh Makvandi;Department of Midwifery, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran. Tell: somayemakvandi@gmail. com Abstract Background and Objective: Postpartum hemorrhage is an important cause of maternal morbidity and mortality. Active management of third stage of labor including the use of uterotonic agents could be effective in reduction of postpartum hemorrhage and peripartum mortality and morbidity. This study aimed to compare the efficacy of intraumbilical injection of diluted oxytocin with intravenous infusion of oxytocin in the active management of third stage of labor. Subjects and Methods: This randomized clinical trial was done on 102 vaginal delivery primiparous pregnant women. Women in first group (n=51) received 20 units of diluted oxytocin in 20 ml of 0.9% N/S injected in the umbilical vein. Women in second group (n=51) received 20 units of diluted oxytocin intravenously. The primary outcome measurement was the mean duration of third stage of labor and mean changes in postdelivery hemoglobin. Data were analyzed using SPSS Ver.15.0, descriptive statistics, t test and Chi square with 95% of confidence interval. Results: Mean duration of third stage of labor in intraumbilical group (3.50±0.97 min) was significantly shorter than intravenous group (5.16±1.13 min) (P=0.001). Also women in intravenous group had lower amount of post-delivery hemoglobin (9.66±0.91 g/dl) than women in intraumbilical group (10.42±0.70 g/dl) (P=0.001). Conclusion: It seems that active management of the third stage of labor using intraumbilical oxytocin compared with intravenous infusion of oxytocin can reduce the length of third stage of labor and, after delivery, less drop in hemoglobin level. Keywords: Intraumbilical oxytocin, intravenous oxytocin, third stage of labor. Please cite this paper as: Effect of Diluted Intraumbilical Administeration of Oxytocin on the Third Stage of Labor: A Randomized Clinical Trial. Makvandi S, Zargar Shoshtari Sh, Yadolahi P. Jundishapur Sci Med J 2013;12(1):51-58 Received: June 14, 2012 Revised: Sep 30, 2012 Accepted: Oct 22, 2012