Ένα πανί στην Πλατεία Συντάγματος που φρόντισε να στήσει ένα «αριστοκρατικό» ζαχαροπλαστείο στην πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, ήταν εκείνο που

Transcript

1

2 Ένα πανί στην Πλατεία Συντάγματος που φρόντισε να στήσει ένα «αριστοκρατικό» ζαχαροπλαστείο στην πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, ήταν εκείνο που σύστησε τον κινηματογράφο στο ελληνικό κοινό με κάποια καθυστέρηση σε σχέση με τη Δύση, που ψυχαγωγείτο με την Έβδομη Τέχνη ήδη από το τέλος του 19ου αιώνα. Τον ρόλο των πρώτων αιθουσών πήραν στη συνέχεια τα καφενεία.

3 Το προφίλ των πρώτων θερινών κινηματογράφων : Μία μάντρα, όπου μπορούσε κανείς να απολαύσει τη βωβή ταινία (που προβαλλόταν από χειροκίνητες μηχανές) παρέα με ποτό και υπό τους ήχους ζωντανής ορχήστρας. Εισιτήριο δεν υπήρχε. Οι σινεφίλ πλήρωναν μόνον το ποτό τους μέχρι το 1937, οπότε και καθιερώθηκε το αντίτιμο της προβολής. Την ίδια εποχή στην ελληνική ύπαιθρο ένα πανί στις πλατείες αρκούσε, για να στηθεί ένας περιοδεύων κινηματογράφος. Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής δε, πολλοί από τους χώρους προβολής επιτάχθηκαν για να παρουσιάσουν οι Γερμανοί ταινίες με προπαγανδιστικό περιεχόμενο.

4 Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΡΙΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΣΤΗ ΠΟΛΗ ΜΑΣ Ήταν καλοκαίρι του 1930, κάπου στο κέντρο της πόλης και κοντά στην γραφική παραλία, ιδρύεται ο πρώτος θερινός κινηματογράφος του Βόλου. Ήταν ο δεύτερος μετά το ξεκίνημα του τότε Αχίλλειον από το 1928, δίπλα στη μάντρα του Φάνη. Ο χώρος που επιλέχτηκε ήταν στην αυλή του μεγάρου Σαραφόπουλου, πολύ πρόχειρα και με την τεχνολογία του '30 στήθηκε οθόνη, μια κινηματογραφική μηχανή και δειλά-δειλά άρχισαν να προβάλλονται οι πρώτες ταινίες εκείνης της εποχής.

5 Στα μέσα του '70 άρχισε η μεγάλη πτώση - όπως και του εγχώριου σινεμά - με την επικράτηση της T.V. Έως τα μέσα του '80, από τα 415 θερινά σινεμά που λειτουργούσαν τη δεκαετία του '60 και τα 308 της δεκαετίας του '75, είχαν απομείνει 76 σε Αθήνα - Πειραιά και περίχωρα. Μόνο από τις αρχές του 1990 και ύστερα άρχισε η αντίστροφη μέτρηση και από τότε μέχρι σήμερα έχουμε γύρω στα 15 νέα ή σε επαναλειτουργία θερινά σινεμά. Ανάμεσά τους τα «Αττικόν Αλσος», «Κάρμεν», «Σινέ Ψυρή», «Αφροδίτη», «Μελίνα», «Εύα» κ.α.

6 Τα καλύτερα θερινά σινεμά στον κόσμο Ο θερινός κινηματογράφος είναι από μια από τις καλοκαιρινές συνήθειες που μπορούμε να απολαύσουμεπαρά την κρίση. Αν εξαιρέσει κανείς τα... κουνούπια και τις συνήθως άβολες καρέκλες, ένα θερινό σινεμαδάκι είναι ό,τι πρέπει για να μας αλλάξει τη διάθεση. Το θερινό σινεμά δεν είναι μόνο ελληνικό προνόμιο. Σε πολλές πόλεις του κόσμου, οι υπαίθριες προβολές είναι αγαπημένη καλοκαιρινή συνήθεια και το travelchannel.com έκανε τη δική του λίστα με τα καλύτερα θερινά σινεμά του κόσμου. Όμως, όπως θα διαπιστώσετε βλέποντας τις φωτογραφίες, οι ξένοι θερινοί κινηματογράφοι δεν μοιάζουν πολύ με τους δικούς μας. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πρόκειται για μόνιμες εγκαταστάσεις, αλλά για μία απλή οθόνη που στήνεται παροδικά σε πλατείες ή... παραλίες.

7 Καμάρι Σαντορίνη Το σινεμά στο Καμάρι είναι ένας Καμάρι Σαντορίνη Το σινεμά στο Καμάρι είναι ένας τυπικός ελληνικός κινηματογράφος, αλλά για τους ξένους τουρίστες αποτελεί μοναδική ατραξιόν. Τις περισσότερες βραδιές είναι κατάμεστος. Ακόμη και όταν προβάλλει ελληνικές ταινίες, χωρίς υπότιτλους! τυπικός ελληνικός κινηματογράφος, αλλά για τους ξένους τουρίστες αποτελεί μοναδική ατραξιόν. Τις περισσότερες βραδιές είναι κατάμεστος. Ακόμη και όταν προβάλλει ελληνικές ταινίες, χωρίς υπότιτλους!

8 Περθ Αυστραλία Αυτό το σινεμά είναι Must για τους κατοίκους και τους επισκέπτες του Περθ. Βρίσκεται στην οροφή ενός κτιρίου, με θέα τους ουρανοξύστες. Οι θεατές κάθονται σε σεζ-λονγκ, ενώ η καντίνα βρίσκεται σε ένα παλιομοδίτικο τροχόσπιτο της δεκαετίας του 50.

9 Ντένβερ ΗΠΑ Το αμφιθέατρο Red Rocks είναι ένα θαύμα της φύσης. Οι κόκκινοι βράχοι αριστερά και δεξιά από τις κερκίδες εξασφαλίζουν άψογη ακουστική και χαρίζουν μια μοναδική εμπειρία στους θεατές. Όταν το αμφιθέατρο δεν φιλοξενεί συναυλίες, μετατρέπεται σε θερινό σινεμά.

10 Κάστρο Μονζουίκ Βαρκελώνη Κάθε καλοκαίρι, κάτοικοι και τουρίστες ανηφορίζουν στον κατάφυτο λόφο της Βαρκελώνης για να δουν κλασικές ταινίες στο υπαίθριο σινεμά, που βρίσκεται στα τείχη του κάστρου.