ΣΟ ΥΛΕΓΟΝ ΑΛΤΣΡΩΣΙΚΟΝ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΣΙΚΟΝ ΖΗΣΗΜΑ

Transcript

1 ΣΟ ΥΛΕΓΟΝ ΑΛΤΣΡΩΣΙΚΟΝ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΣΙΚΟΝ ΖΗΣΗΜΑ Δόξα τῷ Θεῷ, ποτέ δέν θά παύσουν νά ὑπάρχουν οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦν τόν Φριστόν καί τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἀλλά ταυτοχρόνως ἀγαποῦν καί πονοῦν τήν Πατρίδα μας. Σοῦτο δέ τό διαπιστώνει κανείς σήμερον, ἐκτός τῶν ἄλλων, καί ἀπό τάς παρεμβάσεις πού λαμβάνουν χώραν εἰς θέματα καθαρῶς ἐθνικά, καί μάλιστα διά τό Κυπριακόν, τό Θρακικόν, ἀλλά καί δι αὐτό τοῦτο τό δύσμοιρον τό Βορειοηπειρωτικόν. Βεβαίως, τό Βορειοηπειρωτικόν, ἕως καί πρίν μίαν περίπου εἰκοσαετίαν, εὑρίσκετο εἰς τό ζενίθ τς ἐπικαιρότητος καί τοῦ ἐνδιαφέροντος. Σότε δηλαδή, πού ἐζοῦσε ὁ ἀείμνηστος καί ἀνεπανάληπτος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανς καί Κονίτσης, ὁ ἀτρόμητος εβαστιανός. Ὁ ἄνδρας αὐτός, ὁ ὁποῖος ὤργωνε ὁλόκληρον τήν Ἑλλάδα καί διετράνωνε τά δίκαια τοῦ σκλαβωμένου ποιμνίου του. Ὁ ἡγέτης αὐτός, πού ἔφθασε ἕως τήν Εὐρώπη καί ὡμίλησε καί εἰς αὐτό ἀκόμη τό Κονγκρέσσο τῶν ΗΠΑ, διά νά γνωρίσῃ ὁ ἐλεύθερος κόσμος τό δρᾶμα τς Βορείου Ἠπείρου καί τῶν Ἑλλήνων Βορειοηπειρωτῶν, ἀλλά καί διά νά ἀφυπνισθοῦν οἱ ὑπνώττουσες συνειδήσεις τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων. Ἐποχές ὄντως ἡρωϊκές δι ὅσους εἶχαν τήν εὐλογίαν νά ζήσουν καί νά παρακολουθήσουν τόν Ποιμένα «Πάσης Βορείου Ἠπείρου». Ἀπό τότε, ὅμως, «κύλισε πολύ νερό στό ποτάμι», ὅπως λέγει καί ὁ λαός μας. Καί ναί μέν ὑπάρχει ἀκόμη ἡ «.Υ.Ε.Β.Α.» (υντονιστική Υοιτητική Ἕνωσις Βοειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος), πού συνεχίζει νά συντηρῆ, ὅσον τό δυνατόν, τό θέμα ἀνοικτόν. Ὑπάρχει καί ὁ Μητροπολίτης Ἀνδρέας, ὁ διάδοχος τοῦ εβαστιανοῦ, ὁ ὁποῖος, κατά καιρούς, ἐκδίδει Δελτία Σύπου σχετικῶς μέ τό ὅλον θέμα. Ὅμως, τό Βορειοηπειρωτικόν φαίνεται, εἰς τό σύνολον τῶν Ἑλλήνων, νά ἔχῃ περάσει εἰς «δευτέραν μοῖραν» εἰς σχέσιν μέ ἄλλα καυτά θέματα τς κοινωνίας καί τοῦ ἔθνους καί, ἐπισήμως τοὐλάχιστον, οὐδεμία ἀναφορά γίνεται ἐπ αὐτοῦ. Καθίσταται λοιπόν ἀνάγκη, καί μάλιστα ἄμεσος, νά προσεγγίσωμε τό θέμα, μᾶλλον τήν ἀνοικτήν αὐτήν πληγήν, καί νά μελετήσωμε τούς λόγους καί τάς αἰτίας πού τό ἀφῄρεσαν ἀπό τό προσκήνιον καί προσπαθοῦν νά τό περάσουν εἰς τά ''ἀζήτητα''. Σί ἆρά γε πταίει καί ἔπαυσαν οἱ συνειδήσεις νά ἐγείρωνται δι αὐτά τά ὁποῖα ἕως καί τήν

2 περασμένην γενεάν τῶν Ἑλλήνων ἀποτελοῦσαν «ἀνοικτά θέματα» καί κριτήρια ἐθνικς συνειδήσεως; Οἱ λόγοι εἶναι πολλοί καί θά πρέπῃ νά ὁμολογήσωμε, ὅτι λίγο ἕως πολύ βαρύνουν τάς συνειδήσεις ὅλων μας. Πρίν ἐπικεντρώσωμε τήν προσοχήν μας εἰς τούς βασικούς λόγους καί τάς αἰτίας πού τό Βορειοηπειρωτικόν ἔχει περάσει σήμερον εἰς τό περιθώριον, ἀπαραίτητος καθίσταται μία σύντομος ἱστορική ἀναδρομή εἰς τό θέμα καθώς καί παράθεσις τς τρεχούσης ἐπ αὐτοῦ ἐπικαιρότητος, διά τήν πληρεστέραν καί οὐσιαστικωτέραν προσέγγισίν του. Εἰς δημοσιευθέν ἄρθρο τοῦ Ἀποστόλου Κόντη μέ τίτλο «Σό Βορειοηπειρωτικό», ἀναφέρονται τά ἑξς: -20/ 0 0 Ζ : 0 Ζ

3 , Ζ (1). Εἰς δημοσιευθέν ἄρθρο τοῦ Α.Π. Παπαθεοδώρου μέ τίτλο «Ἡ παγία τακτική τς γείτονος Ἀλβανίας ἔναντι τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ», ἀναφέρονται, μεταξύ ἄλλων, τά ἑξς: «-10- Τον αφελληνισμό των Βορειοηπειρωτών και τον εξαλβανισμό της Β. Ηπείρου, με κάθε μέσον.

4 Θ! Ζ! Ζ 6 6, Θ! -2-11), Θ 0! (2). Εἰς δημοσιευθέν ἄρθρον τοῦ Γεωργίου Κουρκούτα μέ τίτλον «Ὁ ἀνθελληνισμός τῶν Ἀλβανῶν τς Ἀλβανίας», διαβάζομε, μεταξύ ἄλλων, τά ἑξς: Ἀ ῆ Ἱ ἡ Ἀ ἐ ἁ ῶ ῦ ῆ Ἠ ὀ

5 Ἤ ἀ ἔ ῖ ἀ Ἑ ἱ ἔ ἕ ῆ ῆ ὐ ῆ Ἰ ἀ ῦ ἑ ὁ ῖ ἔ ἰ ῆ ῆ ῆ Ἀ ῆ Ὅ ἀ ᾶ ὐ ὐ ἔ ἀ Ἀ ἱ Ἀ ἤ ὅ ἡ Ἑ Ἀ ἀ ῆ Ἐ ῶ ἐ ῖ ὑ Ἑ ἀ ὀ '' ῶ '' Ἔ ἀ ῦ 0 ἄ ἀ ῆ ῆ ῆ Ἠ Ἑ ῖ ἔ ἐ ἐ ῶ Ἑ ἐ Ἀ Ζ ὅ ἐ Ἐ ἀ ἐ Ἀ ἐ Ἑ ἐ ἐ Ὅ ῦ ἐ ἐ ῆ ῶ Ἑ ὅ ἔ ῆ ἐ ἔ ἄ ἴ ἀ Ἑ Ἕ ῆ Ἠ ῶ ῶ ῶ Ἔ ἐ ὅ ἱ ἶ διχόνοια, ἰ ῆ ἀ ῦ Ἐ ῖ ῆ ῶ Ἑ Ἀ ἡ Ἑ ἀ ῖ ὁ ἐ ῆ Ὀ Ἀ Ἤ ῦ 0 ὅ ἡ ῶ Ἀ ῶ ἦ ἶ ἡ ἐ Ἀ ἐ Ὀ ἀ ῆ ῆ ῆ ὐ ἀ ἀ ἰ ῖ ῶ Ἱ ῶ ἱ ἀ ῦ ἀ ῆ Ἑ ῆ ἀ ἐ ἐ ῆ Ὀ ὡ ἐ ᾶ ἰ ὁ Ἀ Ἀ ἀ Ὀ Ἐ ἀ ῶ ῶ ἀ Ἀ ἔ ἤ ἔ ἀ ἀ ῆ ὡ ἐ ῶ ἱ ῖ ἀ ἤ ἐ Ὁ ῖ ἀ ἱ ὅ ἐ ῆ Ὀ ῆ ἐ ῦ Ἑ ῦ ῆ Ἀ ἡ

6 Ἐ ἦ ὐ ῶ ἔ ἰῶ Ἑ ἐ Ὀ ῆ ῆ Ἤ ῖ ὐ ῦ Ἐ ὅ Ἱ ἐ ῶ ῶ Ἡ ἐ ῆ Ἀ ῦ ὡ Ἀ Ἑ ἐ ῆ Ἀ ῦ ἀ Ἑ ἀ ῶ Ἑ! ῦ ῦ ὔ 0 ἀ 00 ἐ ῶ ἀ Ἀ Ἀ Ἀ ῶ ὁ ὑ ὅ ἡ ῶ ἀ ὅ ἄ ἶ ἐ ἴ Ἀ Ζ ἴ Ἐ ὅ ἔ ὁ Ἱ ῆ ῦ ῦ Ζ '' ἱ Ἀ ἀ ἀ '' (3). Ὁ Κων/νος Φολέβας εἰς δημοσιευθέν ἄρθρον του - 29/7/14 - μέ τίτλο «Σό ἀλβανικό δημογραφικό ἔγκλημα κατά τς Ἑλλάδος», ἀναφέρει, μεταξύ ἄλλων, τά ἑξς: ϊ Θ - 0 -

7 Εἰς ἄρθρον συνεργάτη τς.υ.ε.β.α. στήν Βόρειο Ἤπειρο (Αὔγουστος 2014) μέ τίτλο «ΚΑΣΑΚΡΕΟΤΡΓΗΑΝ ΣΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟ - ΘΡΙΑΜΒΕΤΑΝ ΟΙ ΣΑΜΗΔΕ - ΣΑ ΚΑΒΟΤΚΙΑ ΣΟΤ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΣΑΓΩΓΗ ΒΟΤΛΕΤΣΕ», ἀναφέρονται τά ἑξς:

8 Ψ Θ Ί με τι μούτρα θα κατέβουν οι ελληνικής καταγωγής βουλευτές στον βορειοηπειρωτικό χώρο. Πως κρατεί ακόμα η «Ομόνοια» τον Ανδρέα Μάρτο Πρόεδρο. ;!!! Μετά ἀπό αὐτήν τήν ἱστορικήν ἀναδρομήν καί τήν παράθεσιν τς τρεχούσης ἐπικαιρότητος, ἄς δοῦμε τώρα καί ἄλλους δύο βασικούς λόγους πού τό Βορειοηπειρωτικόν ἔχει περάσει σήμερον εἰς τό περιθώριον: α) Ἡ φράσις πού ἡ πολιτική προπαγάνδα τά τελευταῖα ἔτη ἔχει κατορθώσει νά περάσῃ ὡς πραγματικήν κατάστασιν, ὅτι δθεν «οἱ καιροί ἄλλαξαν», ἔχει ἐπιφέρει ἀλλοίωσιν εἰς τάς συνειδήσεις. Καί ἀφοῦ λοιπόν «οἱ καιροί ἔχουν ἀλλάξει», ἄρα κατ ἐπέκτασιν δέν πρέπει καί δέν ἠμποροῦμε νά ὁμιλοῦμε διά θέματα ἐθνικά, παρῳχημένων ὅμως ἐποχῶν.

9 Ἀλλά τό πόσον αὐτό εἶναι ἀδύνατον νά σταθῆ, φαίνεται ἀπό πολλά, κυρίως ὅμως ἀπό τοῦτο: Ἐνῷ ἐμεῖς ἀπεμπολοῦμε τά ἐθνικά μας δίκαια, βάσει τοῦ γνωστοῦ καί ἀπαραδέκτου δόγματος τς ἐξωτερικς μας πολιτικς «δέν διεκδικοῦμε τίποτε» (ἐννοεῖται ἐξ ὅσων δικαιωματικῶς μᾶς ἀνήκουν), ἀπό τήν ''ἀντίπερα ὄχθη'', στό συγκεκριμένο ζήτημα τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ, τό Ἀλβανικόν στοιχεῖον οὐχί μόνον ἀρνεῖται νά παρουσιάσῃ ἔστω καί τό ἐλάχιστον τς καλς διαθέσεως, ἀλλά, προϊόντος τοῦ χρόνου, ἀποθρασύνεται. Ἔτσι, ἐφθάσαμε δυστυχῶς εἰς τό νά ἐπιβεβαιώνεται τραγικῶς ὁ ἀοίδιμος εβαστιανός, ὁ ὁποῖος, ὅταν ἤρχισε τόν τιτάνιον ἀγῶνα του, ἐτόνιζε πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν καί κυρίως πρός τόν πολιτικόν κόσμον τό ἑξς: «Προσέξατε, διότι οἱ Ἀλβανοί κυκλοφοροῦν χάρτην, εἰς τόν ὁποῖον τό κράτος των περιλαμβάνει ὁλόκληρον τήν ἐλευθέραν Ἤπειρον, ἕως τήν Πρέβεζαν καί τήν Ἄρταν, καί ὄχι μόνον!». ήμερον, ὅπως ὅλοι γνωρίζωμε (ἀπό τά Μ.Μ.Ε., ἱστορικές καί πολιτικές μελέτες ἐπί τοῦ θέματος, κλπ.), ὄχι ἁπλῶς τέτοιοι χάρτες κυκλοφοροῦν εἰς τόν ἑλλαδικόν χῶρον, ἀλλά, ἐάν προστεθῆ καί τό πρόβλημα τῶν ἐγκληματιῶν Σσάμηδων τοῦ Β Παγκοσμίου Πολέμου, οἱ ὁποῖοι ἀνερυθριάστως καί ''ἐπισήμως'' πλέον διεκδικοῦν τήν Θεσπρωτίαν, τότε δύναται κανείς νά κατανοήσῃ τό βάραθρον τό ὁποῖον ἔχει ἀνοιχθ ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν μας. «Ἄλλαξαν λοιπόν οἱ καιροί», οὐχί βεβαίως δι ὅσους θανασίμως μισοῦν τήν Πατρίδα μας, ἀλλά διά τούς ἀφελεῖς (μόνον ἀφελεῖς;) Ἕλληνας, οἱ ὁποῖοι, μέσῳ τοῦ πολιτικοῦ-κομματικοῦ στρουθοκαμηλισμοῦ πού συστηματικῶς καί τεχνηέντως ἀναπαράγεται, νομίζουν ὅτι θεραπεύουν τάς χαινούσας πληγάς τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων συνᾴδοντες καί πρός τήν τακτικήν τοῦ «μή θίγετε τά κακῶς κείμενα». β) Δεύτερος βασικώτατος καί καίριος λόγος διά τόν ὁποῖον τό Βορειοηπειρωτικόν εὑρίσκεται σήμερον εἰς τήν ἀφάνειαν, ἐνῷ ἐπί τς οὐσίας εἶναι καί παραμένῃ ἀνοικτόν, εἶναι καί τοῦτος: Παλαιότερον, οἱ Ἕλληνες ἱεράρχες ἠγωνίζοντο καί διά τά ἐθνικά θέματα τοῦ ποιμνίου των. Ὅσον καί ἄν φαίνεται ἐκ πρώτης ὄεως ἁπλοϊκός ὁ λόγος αὐτός, εἰς τήν ἀνάλυσίν του ἀποκαλύπτει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα ἀπ ὅσα ἠμπορεῖ κανείς ἐκ πρώτης ὄεως νά ἐπισημάνῃ ἤ καί νά φαντασθῆ. Ἀκολουθῶντας δέ τίς ρίζες τοῦ προβλήματος, εὑρίσκεται ἀντιμέτωπος μέ αὐτές καθ ἑαυτές τίς πνευματικές αἰτίες του, ἀφοῦ, εἰς τελευταίαν ἀνάλυσιν, ἡ κοσμοθεωρία τοῦ κάθε ἡγέτου ἐπηρεάζει ὄχι μόνον τήν τακτικήν του, ἀλλά καθορίζει καί τήν ὅλην του στάσιν εἰς θέματα καθαρῶς ἐκκλησιολογικά καί βεβαίως ἐθνικά. Διά τά ἐθνικά θέματα γενικῶς, ἔχει περάσει εἰς τούς περισσοτέρους δυστυχῶς ἐκ τῶν ποιμένων ὁ ἀνυπόστατος φόβος, ὅτι, ἐάν ὑώσουν λόγον ἤ ἁπλν διαμαρτυρίαν περί τῶν ἐθνικῶν δικαίων τοῦ ποιμνίου των, δθεν ὑφίσταται ὁ κίνδυνος νά περιπέσουν εἰς τόν καταδικασθέντα ὑπό

10 τς τοπικς υνόδου τς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ 1872 ''ἐθνοφυλετισμόν''. Παραδόξως ὅμως, ἡ εὐαισθησία των αὐτή δέν ἐπιδεικνύεται, ἔστω καί διακριτικῶς, καί πρός ἡγέτας καί ποιμένας, οἱ ὁποῖοι, εἴτε ἐν κρυπτῷ καί παραβύστῳ, εἴτε γυμνῆ τῆ κεφαλῆ, πολλές φορές παρέχουν τήν ''εὐλογίαν'' των, ὥστε νά καπατοῦνται τά αἰώνια καί ἀναφαίρετα δικαιώματα τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων οἱ ὁποῖοι ζοῦν εἰσέτι εἰς τάς ἀλυτρώτους πατρίδας. Ἐάν δέ θελήσωμε νά ἐμβαθύνωμε ἔτι περισσότερον εἰς τήν οὐσίαν τς ὅλης αὐτς συμπεριφορᾶς, θά διαπιστώσωμε ὅτι εἰς τήν βάσιν του τό θέμα καλύπτεται ἀπό τό πνεῦμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀπό τό πνεῦμα τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ καί τοῦ πολιτικοῦ διεθνισμοῦ. Αὐτό λοιπόν τό πνεῦμα ἔχει ἐπηρεάσει βαθύτατα ἀρκετούς ἐκ τῶν ποιμένων μέ ἀποτέλεσμα νά ἀρνοῦνται καί αὐτοῦ τοῦ εἴδους τάς εὐθύνας πού ἐπιβάλλει τό ὑηλόν των ἀξίωμα. Ὅταν μάλιστα αὐτοί εὑρίσκωνται εἰς εὐαισθήτους καί νευραλγικάς περιοχάς, εἰς τάς ὁποίας οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες υἱκῶς καί πατριωτικῶς ἀναμένουν στήριξιν καί παρηγορίαν, οὐ μήν ἀλλά καί ἱερόν ἐνθουσιασμόν ἐκ μέρους τῶν ποιμένων των, ὅπως καί τήν μητρικήν κάλυιν τς τοπικς Ἐκκλησίας, τότε γίνεται πασιφανές ἀπό τί πνεῦμα χρειάζεται αὐτοί οἱ ἄνδρες νά ἐμφοροῦνται καί τί εἴδους δυναμισμόν ἐλληνοχριστιανικῶν προδιαγραφῶν ἀπαιτεῖται ὡς ποιμένες νά διαθέτουν. Ἀπό τήν ἄλλην δέ, γίνεται ἄνευ οὐδεμιᾶς δυσκολίας κατανοητόν εἰς τί εἴδους θλῖιν ἀλλά καί ἀπογοήτευσιν περιπίπτουν ὅσοι Ἑλληνορθόδοξοι ἀδελφοί μας, ''σάρξ ἐκ τς σαρκός ἡμῶν καί ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μας'', ἐπιμένουν νά ἀγωνίζωνται καί νά παραμένουν εἰς τά πάτρια ἐδάφη φυλάσσοντας Θερμοπύλας. Καί εἶναι φυσικόν νά περιπίπτουν εἰς θλῖιν καί μαρασμόν, ὅταν ἀναμένουν ἡγέτας μέ ἀνδρεῖον φρόνημα. Ἡγέτας ''μπροστάρηδες'' εἰς τούς δικαίους ἀγῶνας, τόσον ὑπέρ τς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως, ὅσον καί ὑπέρ τς εὐλογημένης Πατρίδος, τούς ὁποίους ὅμως δέν εὑρίσκουν. Ἀντί αὐτοῦ, οἱ ἀδελφοί μας, δυστυχῶς, ἀντιμετωπίζουν συμπεριφοράν ''πατριοῦ'' καί βιώνουν ἀτμόσφαιραν υχρότητος καί ποικίλης περιθωριοποιήσεως. Παρ ὅλα αὐτά ὅμως, οἱ γηγενεῖς, ὁμαίμονες καί ὁμογάλακτοι συνέλληνες καί ἐν Φριστῷ ἀδελφοί μας στέκουν ἄγρυπνοι. Ἄγρυπνοι καί ἀγωνιζόμενοι, εἴτε κάτω ἀπό στυγνά μαρξιστικά καί ἀλήστου μνήμης ἀθεϊστικά-σατανικά καθεστῶτα, εἴτε κάτω ἀπό ''κοινοβουλευτικάς'' κυβερνήσεις μέ τόν ἴδιον ὅμως μισελληνικόν προσανατολισμόν. Καί γιά νά κλείσῃ ἡ παρένθεσις αὐτή περί τοῦ φόβου τοῦ ''ἐθνοφυλετισμοῦ'', ἄς προστεθῆ καί δεόντως ἄς προσεχθῆ, ὅτι παλαιότερον, μέ τήν εὐλογίαν τς Μεγάλης Ἐκκλησίας, οἱ δυναμικοί μητροπολῖται εἰς τήν εὐρυτέραν περιοχήν τς Ἠπειρωτικς καί Μακεδονικς γς, ὄχι μόνον ἠγωνίσθησαν διά τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἀλλά καί δι αὐτό τοῦτο τό σκλαβωμένον ἑλληνικόν Γένος. Ὡς

11 ἐκ τούτου, ἡ ἰδία ἡ πραγματικότης ἀποδεικνύει ὅτι δέν θά πρέπῃ νά ταυτίζεται ὁ ὑγιής καί ἐπιβεβλημένος ἀγών τῶν ἐλευθεριῶν Ἐκκλησίας καί Πατρίδος μέ τήν ὄντως μάστιγα τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ, τήν ὁποίαν ἐκπροσωποῦν γείτονες λαοί, καί οἱ νοοῦντες νοείτωσαν. Ἐάν ἀποτυπώσωμε αὐτήν τήν πραγματικότητα ἐπάνω εἰς τό Βορειοηπειρωτικόν, τό ὁποῖον μᾶς ἀφορᾷ καί ἄμεσα, εὐθύς θά ἀντιληφθοῦμε, ὅτι οἱ ἑλληνόυχοι ἱεράρχες, οἱ ὁποῖοι ἐποίμαιναν τούς Ἕλληνας Ὀρθοδόξους εἰς τάς περιοχάς καί τάς χώρας τς σκλαβιᾶς, παντοῦ καί πάντοτε εὑρίσκοντο ''μπροστάρηδες'' εἰς τόν ἀγῶνα. Εἰς τόν ἀγῶνα, εἴτε δι ἐλευθερίαν, εἴτε δι ἕνωσιν μέ τήν ἐλευθέραν Ἤπειρον καί τήν Μητέρα Ἑλλάδα, εἴτε τέλος δι αὐτονομίαν, ὅπως ἀκριβῶς συνέβη τό Ὁ λόγος λοιπόν αὐτός, τό ὅτι δηλαδή σήμερον οἱ Βορειοηπειρῶται δέν αἰσθάνονται κάποιαν κάλυιν καί συνδρομήν ἴσως καί ἐκ μέρους τῶν ποιμένων των, θά ἠμποροῦσε νά ἑρμηνεύσῃ τό φαινόμενον, ὅτι οἱ Βορειοηπειρῶται ἔχουν δθεν συμβιβασθ μέ τήν τρέχουσαν κατάστασιν, πρᾶγμα ὅμως πού ἐπί τς οὐσίας δέν ἀνταποκρίνεται εἰς τήν βαθυτέραν καί οὐσιαστικήν πραγματικότητα. Ὅταν πάλιν διαλογισθῆ κάποιος τό τί ἔχει ὑποστ ἡ μαρτυρική αὐτή περιοχή, πού ὀλίγον κάτω ἀπό τήν ἐπιφάνειαν τῶν αἱματοβαμμένων της ἐδαφῶν φυλάσσει αἰώνια μνημεῖα Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ (ἐπ αὐτοῦ ''οἱ λίθοι κεκράξονται''), τότε ἐπιβάλλεται νά κινται μέ περίσκειν, μήπως κάποια ἄστοχος ἐνέργειά του προσθέσῃ περισσοτέρας πληγάς εἰς τό ἤδη αἱμόφυρτον ῶμα τς εἰσέτι σκλαβωμένης Βορείου Ἠπείρου. Ἀλλά, ὅταν εἶναι γνωστοί οἱ φοβεροί διωγμοί καί τά μαρτύρια τῶν Βορειοηπειρωτῶν, τόσον ἀπό τούς Σουρκαλβανούς ἐπί Ὀθωμανικς αὐτοκρατορίας, ὅσον καί ἀπό τό ἐπάρατον ἀθεϊστικόν καθεστώς τοῦ Ἐμβέρ Φότζα, εὐθύς ἀμέσως καταλήγει κανείς εἰς τό ἀδιάευστον συμπέρασμα, ὅτι, ἐάν εἰς τάς φλέβας ἑνός τέτοιου λαοῦ δέν ἔρρεε τό αἷμα τς ἐνδόξου καί μαρτυρικς Ρωμηοσύνης, θά ἦτο φύσει ἀδύνατον νά ἄντεχε, καί ὁπωσδήποτε νά συνεχίζῃ νά ἀντέχῃ, λιτανεύοντας μόνος τόν δυσβάκτακτον καί ὀδυνηρόν του σταυρόν. Σονίζομε καί πάλιν, ὅτι εἶναι φύσει ἀδύνατον, ὅταν κάποιος δέν ἔχῃ εἰς τό εἶναι του καί εἰς τό αἷμα του τήν Ρωμηοσύνη, νά ἀντέξῃ τά ἀνήκουστα μαρτύρια πού ἐπέβαλλoν οἱ ἄθεοι εἰς τούς συμπατριῶτες μας ἐντός τοῦ χώρου τς Βορείου Ἠπείρου. Κάποτε, ἡ ἱστορία θά φανερώσῃ τάς τραγικάς σελίδας πού ἤδη ἔχει καταγράει, τινές τῶν ὁποίων εἶναι ἤδη γνωστές καί οἱ ὁποῖες θά πρέπῃ νά καταστοῦν κτμα ὁλοκλήρου τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί συμπάσης τς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλά καί σήμερον, πού φαίνεται πώς οἱ Βορειοηπειρῶται ἀδελφοί μας παρουσιάζουν μίαν κάμιν εἰς τόν ἐθνικόν των ἀγῶνα, σήμερον πού φαίνεται ὅτι οἱ ἐκκλησίες εἰς τήν Βόρειον Ἤπειρον λειτουργοῦν καί ὅτι οἱ ἀδελφοί μας ἀπολαμβάνουν τό ἀγαθόν τς ἐλευθερίας, καί σήμερον δέν

12 παύουν νά ὑπάρχουν συνειδήσεις πού ἀνθίστανται καί, ἔστω καί σποραδικῶς, νά ἠχοῦν καί νά ἀκούωνται φωνές καί ᾄσματα πού προαγγέλουν καί προμηνύουν τήν ἄνοιξιν. Υυσικά, εἰς ὅσους γνωρίζουν τήν σκληρήν πραγματικότητα καί ζοῦν τά τεκταινόμενα, εἶναι γνωστόν ὅτι καί τήν σήμερον, ὅπου φαίνεται πώς οἱ βαναυσότητες ἔχουν παύσει νά ὑφίστανται καί οἱ Ὀρθόδοξες ἐκκλησίες τς Β. Ἠπείρου λειτουργοῦν, δυστυχῶς, ἐπί τς οὐσίας συνεχίζουν νά ἐξυφαίνωνται καί νά πραγματοποιοῦνται ὕπουλα ἀνθελληνικά σχέδια. Σώρα, συνεχίζει νά ὑλοποιται τό καταχθόνιον σχέδιον τοῦ ἀφελληνισμοῦ τς Βορείου Ἠπείρου, ὄχι ὅμως ὅπως παλαιότερον, μέ φυλακίσεις, ἐκτοπισμούς, ἐξορίας καί βιαίους θανάτους, ἀλλά μέ σχέδια καί διατάξεις κεκαλυμμένα μέ κοινοβουλευτικόν μανδύαν καί μέ τήν ἀνοχήν καί τάς εὐλογίας τῶν ἑλληνικῶν - γράφε ἀνθελληνικῶν - κυβερνήσεων< Μέσα λοιπόν εἰς τό δυσμενές κλῖμα αὐτό καί μέ δεδομένον τόν φόβον τοῦ ''ἐθνοφυλετισμοῦ'' ἐκ μέρους τῶν ποιμένων, εὐκόλως γίνεται κατανοητόν ποῖον θά εἶναι τελικῶς τό ἀποτέλεσμα τς σιωπς καί τς φαινομενικς ἀπραξίας ἐκ μέρους τῶν ἀδελφῶν μας Βορειοηπειρωτῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπό ἐθνικς ἀπόεως ὄντως παρουσιάζουν τήν εἰκόνα τῶν προβάτων πού ἔχασαν τόν ποιμένα των. Αὐτός δέ εἶναι καί ὁ λόγος πού, ἀφημένοι καί ἐγκαταλελειμμένοι εἰς τήν μαρτυρικήν των πορείαν, δυστυχῶς, τούς τελευταίους καιρούς, τούς προσήγγισε πλήν τῶν ἄλλων καί ἡ κατάρα τς διχόνοιας μέ τά φαρμακερά της ἀγκάθια. Αὐτά λοιπόν, ὅσον ἀφορᾷ εἰς τούς δύο βασικούς λόγους τῶν ταλαιπωριῶν καί τῶν βασάνων τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν μας. Οὐδείς ἀσφαλῶς θά διαφωνίσῃ, ὅτι ἐμπρός μας ἀνοίχθηκε δύσβατος δρόμος καί μάλιστα ἀνηφορικός. Ὅμως, ἄς μήν ἐκφέρωμε προπετῶς τόν στίχον τοῦ Διονυσίου ολωμοῦ «ἐάν μισοῦνται ἀνάμεσό τους, δέν τούς πρέπει ἐλευθεριά», ἀλλά ἄς κλείσωμε μέ τόν αἰσιόδοξον καί μεστόν ἐλπίδος στίχον τοῦ ἰδίου ποιητοῦ «τό χάσμα π ἄνοιξ ὁ σεισμός κ εὐθύς ἐγιόμισ ἄνθη»< ΤΠΟΗΜΕΙΩΕΙ (1). Βλέπε: ΠΡΟΒΛΗΜΑΣΙΜΟΙ-ΣΕΤΦΟ 68 - ΙΟΤΝΙΟ (2). Βλέπε: (3). Βλέπε: (4). Βλέπε: (5). Βλέπε: