hellenic way Εποχιακή Εφημερίδα του Συνδέσμου Ελλήνων & Φιλελλήνων Καναδά

Transcript

1 εις οιωνος αριστος αμυνεσθai περι γλωσσης. hellenic way Εποχιακή Εφημερίδα του Συνδέσμου Ελλήνων & Φιλελλήνων Καναδά Φθινοπωρινη Ισημερια 2014 τευχος 64 ον Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα εκκρεμεί και περιμένει τη λύση Οι τρεις απελευθερώσεις της Βορείου Ηπείρου... Ω δικαίωση όλων των ελληνικών αγώνων! Ω ύψιστη ηθική στροφή μέσα στο χάος ολόκληρου του Κόσμου! Και μαζί, ω γιγάντια, πλέρια ιστορική καταβολή, από την οποία,..ν ι κ η τ έ ς, οι Έλληνες, θα ξεκινήσουμε αύριο, πρωτοπόροι της πνευματικής ανάπλασης ολόκληρης της γης! Άγγελος Σικελιανός Μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων (21 Φεβρουαρίου 1913) από τον τουρκικό ζυγό, ο Ελληνικός στρατός συνεχίζει ελευθερώνοντας μία μία και τις πόλεις της Βορείου Ηπείρου μέχρι έξω από τον Αυλώνα. Μερικές μάλιστα πόλεις της Βορείου Ηπείρου ανέκτησαν νωρίτερα την ελευθερία τους (π.χ. Χειμάρρα με τον Σπ. Σπυρομήλιο 5/10/1912, Κορυτσά με τον Παν. Δαγκλή 7/12/1912). Συνέχεια στην σελίδα 14 ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΕΚΔΟΤΗΣ: Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΣΕ ΗΠΑ, ΕΥΡΩΠΗ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ.. ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΟΤΙ ΔΟΥΛΕΥΕ ΓΙΑ ΤΗΝ CIA Ο γερμανός δημοσιογράφος Udo Ulfkotte τ. εκδότης μιας μεγάλης γερμανικής εφημερίδας έδωσε αυτήν την εβδομάδα μια συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι Russia Today, επ ευκαιρία της εκδόσεως του τελευταίου του βιβλίου Gekaufte Journalisten (εξαγορασμένοι δημοσιογράφοι). Σε αυτό του το έργο περιγράφει Συνέχεια στην σελίδα 8 Γιατί οι «7,976» νεκροί του Αλβανικού Έπους παραμένουν ακόμη άταφοι ; Τα παιδιά της Ελλάδος που πέθαναν στα αφιλόξενα βουνά της Αλβανίας το παραμένουν ακόμη άταφα..ερώτηση του Βουλευτού της Ν.Δ Ηλία Βλαχογιάννη και η Απάντηση του Ελληνικού ΥΠΕΞ! Ενδεικτικός πίνακας ναζιστικών εγκλημάτων στην Ελλάδα Ο τόπος του μαρτυρίου. Εδώ στις 17 Οκτώβρη 1941, οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους 222 κατοίκους των Κερδυλλίων χρονογράφημα Συνέχεια στην σελίδα 3 Το Κράτος Εάλω Είναι τραγικό, αγαπητοί συνέλληνες, να προετοιμαζόμαστε να εορτάσουμε την εβδομηκοστή τέταρτη επέτειο του ΟΧΙ του 40, και το κράτος μας και πάλι να βρίσκεται περικυκλωμένο και σχεδόν παραδομένο από τους ίδιους εχθρούς που πολεμήσαμε. Είναι να διαρρηγνύεις τα ιμάτια σου από εντροπή και καταισχύνη. Πώς επιτρέψαμε να γίνει ένα τόσο μεγάλο έγκλημα; Γιατί ασφαλώς φέρνουμε και εμείς μεγάλη ευθύνη. Αυτοί (πολιτικοί) καλά, είναι αυτοί που είναι, δηλαδή πουλημένα τομάρια και εγκληματίες εναντίον του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, απαρχής του Νεοελληνικού κράτους. Εμείς όμως ο λαός πώς τόσο ευκολόπιστα και με μια αχαραχτήριστη παιδιάστικη αθωότητα τους πιστέψαμε και τους παραδώσαμε τα κλειδιά του Κράτους και είναι «προ των πυλών» έτοιμοι να μας παραδώσουν αμαχητί. Και ξέρετε ποιό είναι το κωμικοτραγικό; Στις εορταστικές εκδηλώσεις για την Επέτειο του Θρυλικού Έπους του 40, χωρίς καμία ντροπή θα βγουν και θα εκφωνήσουν βαρύγδουπους λόγους και μεγαλόστομες υποσχέσεις λες και απευθύνονται σε χαχόλους. Γιατί για να λέμε και Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ. Παραθέτω συγκεκριμένα περιστατικά ναζιστικής βαρβαρότητας στην κατεχόμενη Ελλάδα ( ) προκειμένου να είμαστε ενημερωμένοι και να μην πέφτουμε θύματα της προπαγάνδας παραπληροφόρησης που κάνουν οι σύγχρονοι ακροδεξιοί - νεοναζί. Τα εγκλήματα του ναζισμού έχουν έρθει στο φως, εδώ και αρκετά χρόνια. Ενδεικτικός πίνακας ναζιστικών εγκλημάτων στην Ελλάδα: 17 Οκτώβρη 1941 : οι Γερμανοί κύκλωσαν τα χωριά Άνω και Κάτω Κερδύλλια της επαρχίας Νιγρίτας του Νομού Σερρών και εκτέλεσαν 222 άρρενες κατοίκους από 15 έως 60 χρόνων. Ξημερώματα της : το Μεσόβουνο του Νομού Κοζάνης περικυκλώνεται από 40 αυτοκίνητα με άνδρες της Βέρμαχτ (Γερμανικός Στρατός). Οι Γερμανοί στρατιώτες συγκεντρώνουν όλους τους κατοίκους, διαχωρίζουν τους άντρες ηλικίας χρόνων και δίνουν στα γυναικόπαιδα 2ωρη διορία να συγκεντρώσουν «όσα κινητά πράγματα δυνηθώσι». Τη μεταφορά τους στα Κομνηνά θα αναλάβει η χωροφυλακή, οι άντρες της οποίας παρακολουθούν απαθείς τα τεκταινόμενα. Συνέχεια στην σελίδα 10 Συνέχεια στην σελίδα 13 Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ

2 hellenic way Autumn Equinox, Ελληνικός δρόμος Hellenic Way Εκδότης:Πολιτιστικός Σύνδεσμος Ελλήνων & Φιλελλήνων Καναδά Publisher :Cultural Association of Hellenes & Philhellenes of Canada 1010 Broadview Avenue, Suite 901 Toronto Ontario, M4K 2R8 Tel: Εκπρόσωπος στην Ελλάδα Τάκης Αρβανίτης : Άγιος Βασίλειος Καπαρέλλι Βοιωτίας Τηλ: ή Συντάσσεται από επιτροπή Editor: Media Committee of the C.A.H.P.C. Ο «Ελληνικός Δρόμος» κυκλοφορεί εποχιακά και αποστέλλεται σε πολλά μέρη της Βόρειας Αμερικής, Αυστραλίας και Ευρώπης. Ετήσια συνδρομή για Καναδά και ΗΠΑ: $ ενώ για Ευρώπη και Ελλάδα $90.00 δολάρια. The Hellenic Way is published each season and is sent to many places in North America and Europe. Annual subscription in Canada & USA: $50.00 and outside of North America: $90.00 EURO. Άρθρα σύμφωνα με το πνεύμα της εφημερίδας είναι ευπρόσδεκτα, αλλά η δημοσίευση τους εναπόκειται στη συντακτική επιτροπή. Οι επιστολές θα πρέπει να φέρουν το πλήρες όνομα του αποστολέα, αλλά μπορούν να δημοσιευθούν μόνο τα αρχικά του, εάν αυτό επιθυμεί ο αποστολέας. Τα άρθρα δεν επιστρέφονται. We welcome submission of articles in the spirit of the newspaper, but publication is at the discretion of the editing committee. Letters should bear the full name of the sender, but only their initial may be published if they so wish. No articles will be returned Το παρόν τεύχος κυκλοφόρησε σε 3,000 φύλλα Η επόμενη έκδοση, στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο Ευχαριστήριο Ευχαριστούμε όλους τους φίλους και συνεργάτες, που έχουν βοηθήσει για την έκδοση της εφημερίδας μας. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τα περιοδικά «Ελληνική Αγωγή», «Ενδοχώρα», «Δαυλός», «Ιχώρ», «Ελληνική Διεθνής Γλώσσα»... και γενικά όλα τα έντυπα που τόσο πρόθυμα μας έχουν επιτρέψει την αναδημοσίευση άρθρων τους, τόσο σημαντικών για τον Ελληνισμό. Πολιτιστικός Σύνδεσμος Ελλήνων και Φιλελλήνων Καναδά. Προς τον Hellenic Way 1010 Broadview Ave. Suite 901 Toronto On. M4K 2R8 ΔΕΛΤΙΟ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗ / SUBSCRIPTION COUPON Παρακαλώ εγγράψετε με ως συνδρομητή στον «ελληνικό δρόμο» και ταχυδρομήστε το έντυπο στην παρακάτω διεύθυνση: Please include me as a subscriber for the Hellenic Way and to mail me the publication to the address below: Name: Address: Tel.# Fax: address: I am enclosing $ Ο ποιητής Ανδρέας Αρνάκης Οι πενήντα και πλέον τυχεροί φίλοι και αναγνώστες του Ελληνικού Δρόμου, που απόχτησαν δώρο την Ποιητική Ανθολογία του φίλου, καταξιωμένου Θεσσαλονικιού Λογοτέχνη Ανδρέα Αρνάκη, καθώς και οι συνεργάτες μας, τον ευχαριστούν και τον συγχαίρουν. Δημοσιεύουμε κάποια από τα έξοχα κομμάτια του βιβλίου του, «Τα άγουρα βερίκοκα», γιατί συγκλόνισαν την καρδιά μας. Τόσο ευαίσθητα, τόσο γνωστά, δικά μας. Μετανάστης, γαρ κι αυτός, μας έζησε, μας ένιωσε και μας θυμάται ακόμα. Καινούργια Μετανάστευση Θεέ μου πώς άλλαξαν οι Φωνές. Πρέπει να γέρασε και η ψυχή μας. Ο πανδαμάτωρ χρόνος γονάτισε Και την δική μας δύσκολη γενιά. Ακόμα ακούω τις άλκιμες κραυγές μας Να ηχούν αγέρωχα Πώς θα σταθούμε όρθιοι ως το τέλος, Πριν οι ελπίδες μας σκορπίσουν, Και πέσουν κόκκινη βροχή σε ασύλητες ηπείρους Πετάξαμε μακριά, πολύ μακριά, Πέρα από ανάγκες και αθωότητα. Αγγίξαμε απερίσκεπτα τον όλεθρο. Οι φίλοι οι παλιοί γίνανε χώρες εύφορες, Σφύζουσες πολιτείες.. Άλλοι το είπανε αυτό αξιοσύνη Και άλλοι προκοπή και ευτυχία. Πώς να παραδεχτούμε ότι ήτανε απόδραση Από μια πατρίδα φυλακή. Το τίμημα πληρώθηκε ακέραιο Έως ότου καταλάβαμε πως ήμασταν Παιδιά της εποχής μας και θύματα της, Καθώς λένε συγκυριακά. Μιας άλλης εποχής παιδιά και εγγόνια βγαίνουν τώρα στη γύρα να ψωνίσουν μέλλον. Αμερική, Ευρώπη, Αυστραλία, Αφρική. Ο ίδιος κύκλος, λίγο πιο ψηλά, Το ίδιο φαύλος όπως ο δικό μας. Καλό ταξείδι, καινούρια μας αδέρφια, Ποθήστε, αγαπήστε, ζήστε με την ψυχή σας Σ όλους τους τόπους, τις πατρίδες Που στον δρόμο σας θα βρείτε. Και πια, άξιοι πολίτες του πλανήτη μας, Όταν με το καλό έρθει η ώρα Να σας καλέσει η μια πατρίδα Ίσως να βρει τον τρόπο να γλυκάνει Τις πληγές των παιδικών της υπηκόων. Ο γυρισμός θα λάβει τότε νόημα, Τι κι αν θα ταξιδεύει το όνειρο Μια επόμενη γενιά. Ροδάκινα Ναούσης Στ απομεινάρια της μαθητικής ζωής Περιπλανήθηκα τη νύχτα. Έχουν περάσει από τότε χρόνια, Ούτε και που θυμάμαι πόσα Κι η δόλια η μάνα κρατάει ακόμα, Περήφανο ενθύμιο, Την πρώτη μου βιβλιοθήκη: Ένα τελάρο από ροδάκινα Ναούσης. Αντιγραφή. Λύκος διώκει αμνόν. Λογική. Ελληνική ιστορία. Ηθική. Αυτά και άλλα βρήκα άθικτα Όπως τα είχα κάποτε αφήσει. Μόνο οι εκθέσεις ιδεών Που παίρναν πάντα άριστα Από ανίδεους δασκάλους, Λείπαν. Ήθελα από περιέργεια Να ξαναθυμηθώ Τα ψέματα που μου μαθαν παιδί. Μεσόγειος -Ελλάδα Στο ξέφωτο του πάρκου Γκρύνεμπουργκ, Μια Κυριακή πρωί που ήταν καλοκαίρι, Μπήκε απρόσμενα στη σκέψη μου ο Φαέθων. Εύκολα με ξεγέλασε και πέταξα Με το ουράνιο άρμα του Στην Άγια Μεσόγειο σεργιάνι. Ρούφηξα με τα μάτια μου τόπους, Αιώνιες ζωγραφιές. Ένοιωσα ανθρώπους, ζυμωμένους Με τη γη και της ζωής τον αρμυρό ιδρώτα. Ξύπνησα μέσα μου τις καθημερινές Γλυκόπικρες ανάγκες. Γλέντησα από εκεί ψηλά ξέφρενα μαζί τους, Πίνοντας από το δικό τους το ασκί. Χόρεψα εκστατικά στα βήματα Που ισορροπούν τον πόνο με το πάθος Της αλύτρωτης ψυχής. Πάνω απ τη χώρα μου έμεινα μετέωρος, Προσυλωμένος στο οικεία λατρευτό ανάγλυφο. Κόσμημα απαράμιλλο Από γαλάζια, πράσινα, φαιά, πολύτιμα πετράδια, Τοπία Ελληνικά, δεμένα από τεχνίτη πάνσοφο Με τη λευκή διάφανη πλατίνα Σπιτιών νησιώτικων κι αρχαίων μας ναών. Ένας δικός μας, άλλος Ήλιος, Που προσδίδει σ ό,τι αγγίζει Ολύμπιας διαύγειας γοητεία, Είδα πως είναι η αιτία που το φως το Ελληνικό Άγει τ ανθρώπινα τα όντα στην αμφίκρημνη κορφή Διάνοιας και Δημιουργίας. Επιμέλεια Νίκος Μάϊος 2014 Η 28η Οκτωβρίου του 40 θα πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμησιν και όχι ένα ακόμη εορταστικό τριήμερο κραιπάλης και εφησυχασμού. Ειδικά τις ύπουλες και δύσκολες ώρες που περνάει ο Ελληνισμός. Αγαπητοί συνέλληνες, Ο ελληνισμός βάλλεται από παντού. Και είναι χρέος όλων μας και ιερό καθήκον στους μέγιστους ήρωες του Ελληνισμού και ειδικότερα στους μαχητές του έπους του 40. Ο αγώνας τους πρέπει να γίνει και δικός μας αγώνας. Φασισμός, ή, Παγκοσμιοποίηση, έχουν το ίδιο προσωπείο. Έχουν τους ίδιους ηγέτες και τις ίδιες απαιτήσεις. Ο μόνος που μπορεί να σταματήσει την λαίλαπα αυτή που έπληξε την ανθρωπότητα είναι ο Ελληνισμός. Ο εχθρός της ύλης είναι η Ιδέα. Ποιός και πώς μπορείς να νικήσεις μιαν ιδέα; Ποιός μπορεί να τουφεκίσει την ιδέα του Ελληνισμού; Μόνον έτσι μπορούμε να εναντιωθούμε στους παγκοσμοιοποιητές. Γιατί η ιδέα δεν φυλακίζεται, δεν τουφεκίζεται και δεν κλειδαμπαρώνεται σε υλιστικά κελιά. Και αν η ιδέα χρειαστεί να πάρει τα όπλα και να πολεμήσει σώμα με σώμα τότε δημιουργεί ήρωες σαν τους Έλληνες. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Ελληνισμός δημιούργησε ήρωες ανυπέρβλητης ακτινοβολίας που οι πάντες υποκλίνονται μπροστά τους. Πριν λίγες μέρες βρέθηκε στο μουσείο της Ολυμπίας Αμερικανός στρατηγός διοικητής του ΝΑΤΟ. Ο παραπάνω στρατηγός που έχει πλάκα τα παράσημα στάθηκε μπροστά στο μισοκομμένο κράνος του Μιλτιάδη για δύο ολόκληρες ώρες εν στάση προσοχής μαζί με την προσωπική του φρουρά, για να τιμήσει όπως είπε, «τον μεγαλύτερο στρατηγό». Αυτός ο μεγάλος στρατηγός δεν ήταν ο μοναδικός στην λαμπερή ιστορία της αρχαίας Ελλάδας. Ήταν ένας από τους τόσους και τόσους μέγιστους Ήρωες μας. Αυτοί οι μεγάλοι ήρωες και τα μεγάλα μυαλά της αρχαιότητας ήταν προϊόντα του Ελληνισμού και όχι της παγκοσμιοποίησης και του καπιταλισμού.

3 ελληνικός δρόμος Φθινοπωρινή Ισημερία, Γιατί οι «7,976» νεκροί του Αλβανικού Έπους παραμένουν ακόμη άταφοι ; Συνέχεια από την σελίδα 1 «Αίτημά δίκαιο, τόσο εθνικά όσο και ανθρωπιστικά η αναζήτηση, η εκταφή και ο ενταφιασμός των 7976 Ελλήνων πεσόντων στρατιωτικών στη Βόρεια Ήπειρο κατά το έπος 1940, που στο σύνολό τους παραμένουν άταφοι ή προσωρινά θαμμένοι», αναφέρει μεταξύ άλλων σε σχετική Αναφορά προς τους Υπουργούς Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, ο βουλευτής Τρικάλων της Ν.Δ Ηλίας Βλαχογιάννης. Ο κ. Βλαχογιάννης, επισημαίνει πως «στις 9/2/2009 υπεγράφη σχετική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, η οποία κυρώθηκε από την Αλβανική Βουλή στις Στην εν λόγω συμφωνία, προβλέπεται η κατασκευή στρατιωτικών κοιμητηρίων στην Κλεισούρα και στους Βουλιαράτες. Από τότε μέχρι σήμερα, η μεικτή επιτροπή Ελλήνων Αλβανών συνεδρίασε μόνο μια φορά, στις , ενώ καμία από τις αποφάσεις που ελήφθησαν δεν έχει υλοποιηθεί. Σε επισυναπτόμενη επιστολή της Ένωσης Συγγενών Πεσόντων Μαχητών του Έπους , τονίζεται πως πρόκειται για μεγάλη εθνική εκκρεμότητα, που προκαλεί μεγάλο πόνο στα παιδιά και τους συγγενείς των πεσόντων, και πως τα χρονικά περιθώρια των πληροφοριών από Βορειοηπειρώτες, για προσωρινούς τάφους, στενεύουν επικίνδυνα λόγω ηλικίας. Οι Υπουργοί ερωτώνται, πως είναι δυνατό να γίνονται συζητήσεις για ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε., με αυτή την εκκρεμότητα» Στην απάντηση του ΥΠΕΞ και Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Ευάγγελου Βενιζέλου, μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής: «Από πλευράς του Υπουργείου Εξωτερικών υπήρξε ανέκαθεν θερμό ενδιαφέρον και έντονη δραστηριοποίηση για την απόδοση της οφειλόμενης τιμής στους Έλληνες πεσόντες σε πολεμικές επιχειρήσεις στην Αλβανία κατά τη διάρκεια του Ελληνο-Ιταλικού Πολέμου Οι προσπάθειές μας, σε συνεργασία με το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, απέδωσαν την σύναψη της Ελληνοαλβανικής Συμφωνίας για την αναζήτηση, εκταφή και ταυτοποίησή τους, καθώς και την κατασκευή κοιμητηρίων στο έδαφος της Αλβανίας για τον ενταφιασμό τους. Η Συμφωνία αυτή υπεγράφη την 9/2/2009 και ετέθη σε ισχύ την 6/5/2010. Ευρισκόμαστε, πλέον, στη φάση υλοποίησης της Συμφωνίας και, στο πλαίσιο αυτό, έχει συσταθεί Μεικτή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων στην οποία μετέχουν και στελέχη του Υπουργείου μας, ενώ τον κεντρικό συντονιστικό ρόλο από ελληνικής πλευράς έχει αναλάβει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Η πρώτη συνεδρίαση του οργάνου πραγματοποιήθηκε την , στα Τίρανα, και έλαβε ουσιώδεις αποφάσεις για την έναρξη των εργασιών. Ειδικότερες πληροφορίες για την πρόοδο των εργασιών μπορείτε να λάβετε από το αρμόδιο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, ωστόσο, σε ότι αφορά το Υπουργείο Εξωτερικών, πρέπει να πούμε ότι, ενώ η συνεργασία, ιδίως σε υπηρεσιακό επίπεδο, υπήρξε αρχικά ικανοποιητική, η είσοδος της Αλβανίας σε μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο από τα τέλη του 2012, καθώς και η κυβερνητική αλλαγή που προέκυψε από τις προ έτους εκλογές, οδήγησαν σε σημαντικές καθυστερήσεις, κυρίως δε στην αδυναμία της γειτονικής χώρας να ανταποκριθεί σε επανειλημμένες προσκλήσεις μας για την πραγματοποίηση της δεύτερης συνεδρίασης της Μεικτής Επιτροπής. Η πολιτική ηγεσία της χώρας σε όλα τα επίπεδα, προβαίνει, στις διμερείς επαφές μας, στις δέουσες επισημάνσεις προς την αλβανική πλευρά, τόσο για την ανάγκη επιτάχυνσης της υλοποίησης της Συμφωνίας αυτής, όσο και για την υψηλή ηθική σημασία που αποδίδει η χώρα μας στο ζήτημα. Κατά τις συναντήσεις μου με τον Αλβανό ΥΠΕΞ κ. Bushati, τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, καθώς και τον Φεβρουάριο και Μάιο εφέτος, έθεσα το ζήτημα και εδόθησαν διαβεβαιώσεις ότι θα υπάρξει μέριμνα για την ταχεία σύγκληση της, υπό εκκρεμότητα, δεύτερης συνεδρίασης της Μεικτής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, προκειμένου να εκκινήσουν εργασίες επί του εδάφους. Επισημαίνω, παραλλήλως, την πρόσφατη αποστολή Ρηματικής Διακοίνωσης για το θέμα, από την ελληνική Πρεσβεία στα Τίρανα προς το Αλβανικό Υπουργείο Εξωτερικών, με την οποία, και διά της επίσημης διπλωματικής οδού, υπογραμμίζεται η ανάγκη άμεσης ανταπόκρισης της αλβανικής πλευράς, για την εφαρμογή της Ελληνοαλβανικής Συμφωνίας και την προώθηση της διαδικασίας για την επίλυση του ζητήματος, τονίζοντας τη μη δικαιολόγηση περαιτέρω καθυστερήσεων. Από πλευράς μας, επαναλαμβάνουμε ότι πρόκειται για ένα θέμα μείζονος εθνικού και ηθικού ενδιαφέροντος. Η Αλβανία απέκτησε πρόσφατα το καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη στην Ε.Ε. χώρας. Οφείλω να τονίσω, ότι η συνέπεια στην τήρηση των υπεσχημένων, και μάλιστα συμβατικών, αποτελεί έναν σταθερό και ασφαλή δείκτη στην ευρωπαϊκή αυτή πορεία, την οποίαν η Ελλάς ανέκαθεν εστήριξε αταλάντευτα». ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ του Η.Λ.Τσατσόμοιρου Η Αποκρυπτογράφησις των σημασιών των 24 Γραμμάτων του Αλφαβήτου Συνέχεια από το προηγούμενο Λ «ει τούτω κε λάβομεν, αροίμεθά κε κλέος εσθλόν» { Ιλ.Ε 274: Άν αυτά τα δύο αρπάξουμε τώρα, μεγάλη δόξα θ` αποκτήσουμε }. Ο άνθρωπος «έλαβε» ή άρπαξε διά των χειρών του. Ο άνθρωπος έλαβε την πρώτη υγρή τροφή του απ` την μητέρα εντός της κοιλότητας του στόματός του, αργότερα δε εντός της κοιλότητας των χεριών του πίνει νερό έκ της πηγής. Έτσι ο ήχος «ΛΑ» του πηγαίου νερού και ο τρόπος που έ-λα-βε ο άνθρωπος άλλοτε διά των χειρών το δώρο αυτό, άλλοτε εκ του μαστού της μητρός του το γάλα και τώρα εκ του αυλού της μητρός γαίας το ύδωρ έδωσε στον φυσικό αρχικό ήχο του «θάω» ( θηλάζω) τον «μαζόν» (μαστόν) και στον ήχο του ρέοντος εκ του αυλού νερού τον ίδιο φθόγγο «ΛΑ», στον οποίο εντέχνως προσέθεσε την δωρεά της «ΜΑ» (ίδε γράμμα Μ), της μητρός, ληφθείσαν από τον νέον άνθρωπο διά της ιδίας αυτού βουλήσεως («Β»), πράγμα που κατέστησε ικανό τον άνθρωπο να βαίνη ( ρίζα ΒΑ-) αλλά και να λάβη νομή ( μερίδιο: «Ν») εκ του κόσμου («Ω»). Αυτή η φυσική εύνοια, μη κοινή σ` όλους τους ανθρώπους, έδωσε, διά της συμμετοχής του «Β» στη λέξι, την διάστασι της βίας. Ο άνθρωπος και διά της βίας λαμβάνει νομή στο χώρο,αποκαθιστώντας την έλλειψι. Αυτή την μη εκ τής φύσεως εύνοια ωνόμασαν «λάχος», με σημασία το διά κλήρου οριζόμενο μερίδιο (ρ. λαγχάνω). Όπως διαπιστώνουμε, από έναν αρχικό φθόγγο με σημασία ο έντεχνος λόγος διά των «Μουσείων» προχώρησε και εκάλυψε όχι μόνο τα ονόματα των πραγμάτων αλλά και τις έννοιες που η πρακτική της ζωής έκανε να αναπηδήσουν αργότερα. Θά συνεχίσω το Λ με την λέξι «λόγος». Λόγος: ο έναρθρος λόγος διά του οποίου ο ενδιάθετος λόγος εκφέρεται. Τόσο ο Όμηρος όσο και ο Ησίοδος κάνουν χρήσι της λέξεως «λόγος» μόνο με αυτή την σημασία π.χ. «έτερπε λόγοις» {Ιλ.Ο 393: τον έτερπε με λόγια }. «αιμυλίοισι λόγοισιν» { «Θεογονία» στίχ.870 με θελκτικά λόγια }. Λόγος ουδέποτε σημαίνει την «λέξι» στην γραμματική της σημασία, δηλαδή το όνομα πράγματος ή πράξεως (γι` αυτό υπήρχαν άλλωστε οι λέξεις έπος, όνομα, ρήμα), αλλά το περί ου προκειται ως ουσίας, το πραγματικό περιεχόμενο. Η ρίζα τής λέξεως είναι ΛΕΧ-,εκ της οποίας και το λέγω. Το «λέγω» στον Όμηρο έχει την σημασία του πλαγιάζω κάποιον και αποκοιμίζω, π.χ. «Λέξον νυν με τάχιστα διοτροφές όφρα και ήδη / ύπνω υπό γλυκερώ ταρπώμεθα κοιμηθέντε» { Συνέχεια στην σελίδα 5

4 hellenic way Autumn Equinox, Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Ανδρέας Κωνσταντινίδης, B.A, M.A. Όχι, η αυτοκτονία του θεού δεν είναι είδηση είναι μια απλή αλήθεια, η οποία απορρέει από τη προσεκτική μελέτη της πανάρχαιας Βίβλου. Και εξηγώ πάραυτα: Σύμφωνα με τη Παλαιά Διαθήκη του χριστιανισμού, ο «Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς», κατά τη διάρκεια της δημιουργικής εποχής του, «δημιούργησε τον άνθρωπο κατ εικόνα και ομοίωση αυτού» (βλέπε, «Γένεση», 1: 26). Αυτή η πράξη του θεού, ισοδυναμεί με απλή αυτοκτονία. Επειδή, όταν ένας «παντοδύναμος» και «παντοκράτορας» θεός, δημιουργεί όντα τα οποία του ομοιάζουν, σημαίνει πως ο θεός αυτός άρχισε μια διαδικασία, η οποία θα κατέληγε είτε αργά, είτε γρήγορα στον περιορισμό της δικής του παντοδυναμίας και παντοκρατορίας. Ναι, απλή αυτοκτονία! Ο Κρόνος ο πατέρας του Δία ήταν περισσότερο προνοητικός, από τον χριστιανικό θεό, και έτρωγε τα παιδιά του για να μην υποχρεωθεί να διαμοιραστεί μαζί τους τη δική του παντοδυναμία και παντοκρατορία Σήμερα, βέβαια, όσοι από εμάς παρακολουθούμε τις επιστήμες και την πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου γνωρίζουμε ότι τα «ιερά» βιβλία, τα οποία έγραψαν οι προφήτες, οι βασιλιάδες και οι αυτοκράτορες, δεν είναι θεόπεμπτα. Είναι, απλώς, οι ανθρώπινες γνώσεις, οι επιθυμίες και οι προσευχές μιας πρωτόγονης εποχής, καθώς επίσης και ισοδυναμούν με τις συνταγματικές νομοθεσίες των βασιλιάδων και των αυτοκρατόρων. Δηλαδή, η θρησκεία σε ένα θεοκρατικό κράτος, εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό που εξυπηρετούν το δημοκρατικό σύνταγμα και η νομοθεσία σε ένα δημοκρατικό κράτος. Υπάρχει, βέβαια, τόση διαφορά μεταξύ των δύο νομικών συστημάτων, όση διαφορά υπάρχει μεταξύ της άμαξας και του αυτοκινήτου. Σύμφωνα με τη διδασκαλία της κοινωνιολογίας, υπάρχει ένας παραλληλισμός μεταξύ του αόρατου και μυθικού θεού της θρησκείας, και της ορατής και πραγματικής, ανθρώπινης κοινωνίας σαν δημιουργοί της ψυχής και της συνείδησης του ανθρώπου. Δηλαδή, ενώ η θρησκεία και ο θεός γράφουν «ιερά» βιβλία και «εντολές» και δημιουργούν τον θρησκευόμενο άνθρωπο, η κοινωνία γράφει επιστημονικά βιβλία, νόμους και συντάγματα, και δημιουργεί τον κοινωνικό άνθρωπο. Στη περίπτωση του κοινωνικού ανθρώπου, οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν πια αναγνωρίσει τη μεγάλη, κοινωνική πρόοδο του ανθρώπου, και τον ανταμείβουν με «ανθρώπινα δικαιώματα». Έχουν καταργήσει τους βασιλιάδες, τους αυτοκράτορες και τους δικτάτορες, και προσφέρουν στον άνθρωπο δημοκρατία. Όχι, δεν είναι εντελώς ελεύθερος ο άνθρωπος κανένας κοινωνικός άνθρωπος δεν απαιτεί απόλυτη ελευθερία αλλά οι κοινωνικές αλυσίδες έχουν χαλαρώσει δραστικά Και κάτι παρόμοιο πρέπει να συμβεί και με τη περίπτωση του θεού. Έχουμε αφήσει πίσω μας τη ζούγκλα και τα σπήλαια, κατακτήσαμε τη Γη και τον ουρανό, και αγκαλιάσαμε τα αστέρια. Ναι, γίναμε θεοί αφού τέτοιους μας έπλασε ο δημιουργός μας κατ εικόνα και ομοίωση Δική του η επιλογή, δική του και η ευθύνη. Εμείς πλένουμε τας χείρας μας. Αυτό δεν είναι καθόλου θεϊκή δολοφονία είναι απλή, θεϊκή αυτοκτονία. Στο ποίημα μου, «Θαύμασε, Θεέ, το Δημιούργημα σου», το οποίο ακολουθεί, υποθέτω για μια στιγμή ότι δημιουργός του ανθρώπου είναι ο θεός, και τον καλώ να θαυμάσει τον θεάνθρωπο. Ευχαριστώ. ΘΑΥΜΑΣΕ, ΘΕΕ, ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΣΟΥ «Μετά ο Θεός είπε: Τώρα θα φτιάξω τον άνδρα σύμφωνα με τη δική μου εικόνα και ομοίωση». Γένεση:1: 26 Ας υποθέσουμε, θεέ, πως είσαι ο δημιουργός μου. Μια χούφτα χώμα από τη Γη, δυο σταγόνες νερό απ τη πηγή, και μια άυλη πνοή απ τον αγέρα. Και ξεπετάγεται μπροστά σου το «δίποδο ζώο». Και, για κοίταξε με τώρα! Έχω γίνει ο αφέντης της ξηράς και των θαλασσών, έχω κατακτήσει τις απανταχού ζούγκλες, έχω εξημερώσει τα άγρια θεριά. Και δεν σταμάτησα εκεί Έκαμα τους αγέρηδες δικούς μου, αγκάλιασα τα νέφη και του ήλιου το φως, και τώρα ξεκινώ για καινούριους κόσμους. Και αν όπως λέγω δεν γονατίζω μπροστά σου, και αν σε αρνιέμαι σαν δημιουργό και θεό μου, εσύ μπορείς να καμαρώσεις για τους άθλους μου και όχι να μού βάζεις φραγμούς και χαλινάρια! Εδώ κάτω στη Γη, οι γονείς αγαλλιάζουν σαν βλέπουν τα παιδιά τους να ανεβαίνουν πιο ψηλά απ αυτούς. Και οι δάσκαλοι ενθαρρύνουν τους μαθητές τους Ξένοι ακαδημαϊκοί: «Η μόνη ελπίδα της ανθρωπότητας δεν είναι η παγκοσμιοποίηση, αλλά ο Ελληνισμός!» Τρεις ξένοι ακαδημαϊκοί μας θυμίζουν όσα έχουμε ξεχάσει ή μάλλον καλύτερα όσο προσπαθούν κάποιοι να μας «αναγκάσουν» να ξεχάσουμε: To μεγαλείο του Ελληνισμού! Σύμφωνα με τους Simone Le Baron (Γαλλίδα) καθηγήτρια γαλλικών, γλωσσολόγος, συγγραφέας, Arsam Momeni (Ιρανός) διδάκτωρ Αρχιτεκτονικής, συγγραφέας και Sam Chekwas (Νιγηριανός) οδοντίατρος, εκδότης και συγγραφέας, η λύση στα προβλήματα μας δεν είναι η παγκοσμιοποίηση, που με νύχια και με δόντια προσπαθούν να επιβάλλουν οι παγκοσμιοποιητές της Δύσης, αλλά ο Ελληνισμός! Οι φιλέλληνες ακαδημαϊκοί καταγγέλλουν το σκοταδιστικό «πολυπολιτισμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων» και τους «ανθέλληνες πολιτικούς» που επιδιώκουν να τον επιβάλλουν, δημιουργώντας «μία ράτσα χωρίς ρίζες και ιστορία για να σβήσουν την Ελλάδα», ενώ παράλληλα προσπαθούν να μας πείσουν να αγαπήσουμε τις ρίζες μας και να γίνουμε εφαλτήριο παγκόσμιας ανατροπής σε συνεργασία με τους απανταχού φιλέλληνες του πλανήτη. «Ο Ελληνισμός είναι το αντίβαρο στην ανελευθερία. Είναι πασιφανές ότι, σε αμφότερες τις ανωτέρω περιπτώσεις δηλαδή, είτε ο θεός είτε η κοινωνία σαν δημιουργοί του πνευματικού ανθρώπου με τη πάροδο του χρόνου, ο άνθρωπος πλησιάζει την «εικόνα» και την «ομοίωση» του δημιουργού του. Στη πρώτη περίπτωση έχουμε τον «άγιο» και τον «ιερομάρτυρα» μιας θρησκείας, και στη δεύτερη περίπτωση έχουμε τον κοινωνικό άνθρωπο, ο οποίος ζει, ομιλεί και σκέπτεται, σύμφωνα με τα ήθη και έθιμα, τη γλώσσα και τους νόμους της κοινωνίας του. να ανοίξουν τα φτερά τους και να τους ξεπεράσουν. Ναι, δείξε λίγη χαρά για τις κατακτήσεις μου Θαύμασε, θεέ, το εξαίρετο δημιούργημα σου! Ανδρέας Κωνσταντινίδης ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΕΠΟΧΙΑΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΠΣΕΦΚ Κι άλλες φορές προσπάθησαν να τον σβήσουν και σε όλες απέτυχαν. Και να είστε σίγουροι ότι, άσχετα με τον ρου των γεγονότων, οι απανταχού Έλληνες όχι απλά θα ξαναδώσουν τα φώτα, αλλά και θα τα αλλάξουν σε αυτούς που ταλανίζουν την οικουμένη. Αυτό, ακόμα και αν γελάσετε, κρατήστε το κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σας», τονίζουν χαρακτηριστικά, συγκινώντας το πολυπληθές ακροατήριο. Μάλιστα, όπως δηλώνει ο Ιρανός καθηγητής, δεν προτείνουν τον Ελληνισμό χάριν κάποιων Ελλήνων φίλων, αλλά γιατί αποτελεί «το οξυγόνο της ανθρωπότητας», ενώ ο ομογενής Σαμ Τσέκουας μιλάει για Ελλάδα εκτός Ελλάδας, με απούσα την Ελλάδα Πόσο λυπηρό πάντως, μόνο οι «ξένοι» να μιλάνε έτσι για την πατρίδα μας

5 ελληνικός δρόμος Φθινοπωρινή Ισημερία, Η βουλγαρική κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία Της Κατερινας Tσεκου Μετά την ήττα του ελληνικού στρατού από τις ναζιστικές δυνάμεις, η περιοχή από τον Στρυμώνα έως τον Έβρο, μαζί με τα νησιά της Θάσου και της Σαμοθράκης παραχωρήθηκαν στη Βουλγαρία, ως ανταμοιβή για την προσχώρησή της στον Άξονα (εκτός από 3/4 του νομού Εβρου, έπειτα από σχετική αξίωση της Τουρκίας). Εκτοτε, για τους κατακτητές ανήκαν διοικητικά στην«περιφέρεια Άσπρης Θάλασσας»ή «Αιγαίου» ή «Αιγαιίδα»(Μπελομόρε), η οποία συμπεριλαμβανόταν στην 4η περιοχή (Στάρα Ζαγκόρα - Πλόβντιφ - Μπελομόρε) της βουλγαρικής επικράτειας. Εδώ έγκειται και η διαφορά μεταξύ ιταλικής, γερμανικής και βουλγαρικής κατοχής. Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί αναγνώριζαν ότι βρίσκονται σε μια ξένη χώρα ως δύναμη κατοχής, ενώ οι Βούλγαροι προπαγάνδιζαν ότι βρίσκονται σε «απελευθερωμένο βουλγαρικό έδαφος» και σκόπευαν να μείνουν οριστικά. Η Βουλγαρία ισχυριζόταν πως δεν κατέλαβε, αλλά απελευθέρωσε περιοχές, οι οποίες ήταν βουλγαρικό εθνικό έδαφος με αδύναμο βουλγαρικό πληθυσμό, λόγω της προηγηθείσας πολιτικής εξελληνισμού του ελληνικού κράτους. Έτσι δικαιολογούσε τα αποτελέσματα βουλγαρικής απογραφής της 31ης Μαΐου 1941 στην «περιφέρεια Άσπρης Θάλασσας», κατά την οποία καταγράφηκαν 13 πόλεις και 799 χωριά (συνολικά 812 οικισμοί) και απογράφηκαν κάτοικοι. Και συγκεκριμένα κατά εθνικότητα Βούλγαροι, Πομάκοι, Τούρκοι, Έλληνες και άλλοι (Εβραίοι, Αρμένιοι κ.ά.). Η νέα βουλγαρική κατοχή υπήρξε βαρύτερη από τις προηγούμενες (η πρώτη στους Βαλκανικούς, , κι η δεύτερη στον Α Παγκόσμιο, το ), καθώς ο ελληνισμός της «βουλγαροκρατούμενης ζώνης» ( Έλληνες, κατά τους Βουλγάρους) βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν επιθετικό βουλγαρικό επεκτατισμό, ανανεωμένο από τις νέες συνθήκες, λόγω της συνεργασίας του με τη Γερμανία, και αποφασισμένο με το τέλος του πολέμου να διεκδικήσει «αποκατάστασιν της εθνικής ενότητος της Βουλγαρίας». Η μοναρχική εξουσία του Βόρη Γ, με την «πρόθυμη», κατά την προπαγάνδα της, συνεργασία και συμμετοχή της πολιτικής, εμποροβιομηχανικής, επιστημονικής και καλλιτεχνικής κοινότητας της Βουλγαρίας, επιχείρησε να ανατρέψει τα πληθυσμιακά δεδομένα και να (απο)δείξει την ενότητα της «Παλιάς Βουλγαρίας» με τα «νεο-απελευθερωμένα» εδάφη. Προετοίμαζε την πολυπόθητη οριστική προσάρτησή τους, με το να δημιουργήσει «εθνικά δίκαια» των «σκλαβωμένων για χρόνια Βουλγάρων αδελφών» στις παραχωρημένες, από τους Γερμανούς, στη Βουλγαρία περιοχές: τα σερβικά εδάφη, τη Δομβρουτσά, επαρχία ρουμανική, αλλά και «την περιφέρεια Ασπρης Θάλασσας», δηλαδή τον νομό Σερρών, εκτός της περιοχής της Νιγρίτας (δηλαδή εκτός του 1/5 του νομού Σερρών), τους νομούς Δράμας - Ξάνθης - Καβάλας - Pοδόπης και Εβρου, εκτός της ουδέτερης ζώνης (δηλαδή εκτός των 3/4 του νομού Εβρου). Παρά τις όποιες αρχικές υποσχέσεις προς τους κατοίκους για ασφάλεια, ευνομία, ζωή, τιμή και περιουσία, όλα μαρτυρούν ότι εφαρμόσθηκε στα νεοαποκτηθέντα για τη Βουλγαρία εδάφη ένα μελετημένο, και στις λεπτομέρειές του, πρόγραμμα εμφάνισης των υπό κατοχήν περιοχών με όψη και χαρακτήρα βουλγαρικό. Η εξέγερση της Δράμας και η σφαγή στο Δοξάτο Η πρώτη ένοπλη αντίδραση στον αφόρητο ζυγό της βουλγαρικής κατοχής, η εξέγερση της Δράμας και της γύρω περιοχής της (28 προς 29 Σεπτεμβρίου 1941), παραμένει σκοτεινή υπόθεση σε πολλά σημεία της. Φαίνεται πως η κομματική οργάνωση του ΚΚΕ Δράμας εκτίμησε εσφαλμένα την κατάσταση: Παρασύρθηκε, υπολογίζοντας σε γρήγορη νίκη του «Κόκκινου Στρατού» και στη λαϊκή δυσαρέσκεια και τη λαχτάρα για αντίδραση στην καταπίεση. Έδωσε πίστη σε φήμες για κομμουνιστική εξέγερση στη Βουλγαρία κατά των Γερμανών και για επικείμενη προσχώρηση του βουλγαρικού στρατού κατοχής σ αυτήν (ενδεχομένως υποβολιμαίες από την Ασφάλεια των βουλγαρικών Αρχών κατοχής - Οχράνα. Δηλαδή δεν αποκλείεται βουλγαρική «προβοκάτσια» με σκοπό την εξόντωση του ελληνικού στοιχείου). Η εξέγερση, όμως, ήταν πρόωρη και η έλλειψη στρατιωτικών στελεχών και κατάλληλων μηχανισμών, αλλά και σχεδίου και στόχου, δεν άφηναν προοπτική επιτυχίας και οδήγησαν Συνέχεια στην σελίδα 12 Συνέχεια από την σελίδα 3 Ιλ.Ω : Βάλε με τώρα αμέσως να πλαγιάσω, εσύ βλαστάρι του Διός, όσο μπορείς πιο γλήγορα, για να χαρούμε έστω κε για λίγο τον γλυκόν ύπνο}. «Ητοι εγώ μεν έλεξα Διός νόον...» {Ιλ.Ξ 252 : Πράγματι εγώ αποκοίμισα το πνεύμα του Διός}. Με την σημασία του συλλέγω, π.χ. «Λέλεγας...λεκτούς εκ γαίης αλέας πόρε Δευκαλίων» {απ. Ηοιών 115: τους Λέλεγες ( λελέγια=βότσαλα: τους ανθρώπους δηλαδή που έμοιαζαν σαν βότσαλα κολλημένα στο θάλπος) της γης συνέλεξε και παρέδωσε ( η βουλή τού Διός) στον Δευκαλίωνα (κι` αυτός στον Λοκρό)}. Αλλά και άλλες επίσης λέξεις αναφέρονται στην ανθρώπινη ομιλία, όπως: 1. Η λέξι «έπος» με την σημασία (α) του : λόγος άξιος να ακουστή κάποιος, σημαντικός, σπουδαίος λόγος ( Ιλ.Γ.83).ή (β) της υποσχέσεως ( Ιλ.Θ.8). ή (γ) της συμβουλής, γνώμης (π.χ. Ιλ. Α 108 ). ή (δ) του λόγου εκ θείας εμπνεύσεως (Οδύσ.Μ 266). 2. Η λέξι «όνομα» με τις σημασίες (α) της δηλώσεως προσώπου ή πράγματος (Ιλ. Γ 235 Ρ 230 ή Οδύσ. Ζ 194, Ι 366 ). (β) του δίδω όνομα (π.χ. Οδύσ. Τ 403). (γ) του ονομάζω κάποιον με το όνομα (π.χ. Οδυσ. Θ. 550), (δ) της δόξας, φήμης (π.χ. Οδύσ. Ν 248) κ.ά. 3. Ακόμα η λέξι «ερώ» ( Επικ. ερέω) με την σημασία του θα είπω ή θα ομιλήσω π.χ. «... ερέει δέ εν πάσιν αναστάς» {( Οδυσ. Π 378): αφού σηκωθή δε θα πη σ` όλους } κ.λ.π. 4. Η λέξι «ρητός» ρηματικό επίθετο του ρέω (Επικ. ρείω ) με την σημασία του ρέω ορμητικώς, τρέχω, χύνομαι {π.χ. «πηγή ρέει ύδατι» ( Ιλ. Χ 149 }, με την σημασία του ωρισμένος, ιδιαιτέρως ορισμένος, συμπεφωνημένος π.χ. «μισθώ έπι ρητώ...» {( Ιλ. Φ 445 ): με αμοιβή συμφωνημένη }. 5. Τέλος το ρήμα «φημί» εκ της ρίζας ΦΑ -, εκ τής οποίας το φάω=φωτίζω, φέγγω, λάμπω ), με την σημασία του κάνω κάτι γνωστό, διακηρύττω, φανερώνω κ.λ.π. Θά τονίσω, ότι όλες αυτές οι λέξεις οι περικλείουσες ενδιαφέροντα ιδιαίτερα νοήματα επί του ιδίου θέματος, δηλαδή της γλώσσας πού εσχηματίσθη υπό του έλλοπος και εξελίχθη σε κοινή γλώσσα των κατοίκων του ευρύτερου ελληνικού χώρου, με ωδήγησαν σε σημαντικά πορίσματα της παρούσης έρευνας. Ο άνθρωπος για να συνεννοηθή, πιεζόμενος εκ της ανάγκης διαβιώσεως, μιμήθηκε, λόγω των ικανών οργάνων που φύσει διέθετε, τους φυσικούς ήχους του περιβάλλοντός του. Διά της φωνής του αρχίζει να φωτίζη τα πρόσωπα ή τα πράγματα δίδοντας σ` αυτά ονόματα, ώστε να αποκτήσουν ταυτότητα και διευκολύνουν την συνεννόησι. Ο άνθρωος εν συνεχεία ωθεί και στηρίζει (ελαύνω-έδος) δι` αυτής της ενάρθρου πνοής τα εν τω χώρω συμβαίνοντα και ταυτοχρόνως συλλέγων και αποθηκεύων αυτά, χάρι στον γραπτό λόγο, στα «Μουσεία Λόγων» τα μεταβάλλει σε πολύτιμα στοιχεία για την πρόβλεψι, την «μαντικήν» όπως την ωνόμαζαν. Αυτό δε υπήρξε το αποκορύφωμα του Διόςπολιτισμού, διότι διά του ενεχύρου λόγου των «προ τ` εόντων» και αυτού «των τ` εόντων» έγινε ικανός να προχωρήση προς τον οικουμενικό λόγο. Αυτή υπήρξε η οδός του «λάλου» ανθρώπου απ` το λάλον ύδωρ του αυλού της πηγής, που διά της γραφίδος διήνοιξε τους ορίζοντες προς την οικουμένη: «σήμα έμεν εξοπίσω, θαύμα θνητοίσι βροτοίσιν». Αυτά για την λέξι «λόγος». Θα κλείσω με την λέξι «λάβρος». Λάβρος (πιθανή ρίζα ΛΑF-μέ δίγαμμα). Στον Όμηρο μόνο επί φυσικών δυνάμεων : ορμητικός, βίαιος, σφοδρός. Π.χ. (α) «Ως δ` ότε κινήση Ζέφυρος βαθύ λήιον ελθών λάβρος επαιγίζων» { Ιλ. Β : Καθώς όταν ο Ζέφυρος (δυτικός άνεμος), αφού επέλθη με τα παντα ρει και ουδεν μενει και τα παντα ψυχην ειναι πληρη. ηρακλειτοσ Συνέχεια στην σελίδα 7

6 hellenic way Autumn Equinox, «Ποία είναι η ωραιοτέρα λέξις της ελληνικής γλώσσης;» του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά. «Ποία είναι η ωραιοτέρα λέξις της ελληνικής γλώσσης;» αναρωτιόταν ο Πέτρος Χάρης (Ιωάννης Μαρμαριάδης ) πριν από περίπου 80 χρόνια και ξεκινούσε ένα όμορφο δημοσιογραφικό παιχνίδι, δημοσιεύοντας τις απόψεις των σπουδαιότερων λογοτεχνών, δημοσιογράφων αλλά και πολιτικών της εποχής μιας εποχής κατά την οποία κυρίως ο κόσμος των Τεχνών και των Γραμμάτων ερωτοτροπούσε με τη γλώσσα μας, επηρεασμένος σαφώς από την εθνική πολιτική και τον αστικό εκσυγχρονισμό της σχολικής γνώσης που διαμόρφωνε τη νέα ελληνική γλώσσα. Νομοσχέδια και γλωσσο-εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις από το 1913 και εντεύθεν, καθώς και το νεοφιλελληνικό γλωσσικό κίνημα που αναπτύχθηκε στο εξωτερικό κυρίως στη Γαλλία με αιχμή την ίδρυση του Ινστιτούτου της Σορβόνης (1920) από τον Hubert Pernot ( ) έδιναν νέες διαστάσεις στην ευρεία κατανόηση και διάδοση του ελληνικού πνεύματος τόσο στο εσωτερικό όσο και στην Ευρώπη. Την ώρα που το παιχνίδι αυτό παιζόταν στον Τύπο της Γαλλίας, στην Ελλάδα ο Π. Χάρης, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι στον τόπο μας ακόμη και η καθημερινή γλώσσα χώριζε τους ανθρώπους σε στρατόπεδα, καλούσε τους διανοούμενους να απαντήσουν. Έτσι, ο Κωστής Παλαμάς απάντησε ότι η ωραιότερη λέξη είναι ο «δημοτικισμός», ογρηγόρης Ξενόπουλος έβρισκε γοητεία στη λέξη «αισιοδοξία», ο Σπύρος Μελάς χωρίς δισταγμό έβρισκε πιο ελκυστική τη λέξη «ελευθερία» και ο στιλίστας Ζαχαρίας Παπαντωνίου εξήρε την ομορφιά της λέξης «μοναξιά». Ο ζωγράφος και καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών Ουμβέρτος Αργυρός επέλεγε τη λέξη «χάρμα» διότι, όπως υποστήριζε, δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα και στα πέντε γράμματά της κλείνει ό,τι χίλιες άλλες λέξεις μαζί. Ο Σωτήρης Σκίπης ανέσυρε τη λέξη «απέθαντος» από τα βυζαντινά κείμενα, διαχωρίζοντάς την από τη λέξη «αθάνατος», και ο Παντελής Χορν δήλωσε παντοτινή προτίμηση στη λέξη «νειάτα». Ο αλησμόνητος Αθηναιογράφος Δημήτριος Γρ. Καμπούρογλου, παρά τα χρόνια του, προτιμούσε τη λέξη «ιμερτή», δηλαδή την αγαπητή, την ποθητή. Ο θεατράνθρωπος Νικόλαος Λάσκαρις τη «ζάχαρη», ο ιστορικός Διονύσιος Κόκκινος τη λέξη «χίμαιρα», ο ζωγράφος Παύλος Μαθιόπουλος το «φως» και ο γλύπτης Μιχαήλ Τόμπρος τη λέξη «ουσία». Ο Παύλος Νιρβάνας (Πέτρος Κ. Αποστολίδης), προφανώς επηρεασμένος από τον τόπο του (Σκόπελο), αγαπούσε τη λέξη «θάλασσα». Οι ζωγράφοι αποκάλυπταν τις ευαισθησίες τους: Ο Δημήτριος Γερανιώτης ήθελε την «αρμονία», ο Κωνσταντίνος Παρθένηςτην «καλημέρα» και ο Δημήτριος Μπισκίνης το «όνειρο». Ως προς τις γυναίκες που κυριαρχούσαν στην πνευματική ζωή η λαογράφος Αγγελική Χατζημιχάλη ήθελε «πίστη», ενώ η 25χρονη ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη, η οποία έμελλε να δολοφονηθεί άδικα στα Δεκεμβριανά του 1944, δήλωνε πως «η λέξις που περικλείει τα περισσότερα πράγματα, τα πάντα θα έλεγα, είναι η λέξις «ΖΩΗ»»! Η ιατρός και συγγραφέας Άννα Κατσίγρα ήθελε «χαρά» και η καθηγήτρια του Ελληνικού Ωδείου Αύρα Θεοδωροπούλου αναζητούσε την «καλοσύνη». Ενδιαφέρουσες όμως ήταν και οι απαντήσεις των πολιτικών του 1933: Ο στρατιωτικός και Πρόεδρος της Γερουσίας Στυλιανός Γονατάς προτιμούσε το «εμπρός», ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου τη λέξη «μάννα» και ο πρόεδρος της Βουλής Θεμιστοκλής Σοφούλης τη λέξη «φιλότιμο» διότι εκφράζει έναν ολόκληρο ηθικό κόσμο και δεν υπάρχει σε άλλη γλώσσα του κόσμου. Ο αρχηγός του Αγροτικού Κόμματος ΕλλάδοςΙωάννης Σοφιανόπουλος πρότασσε την «ανατολή» και ο ιδρυτής του ίδιου κόμματοςαλέξανδρος Μυλωνάς τη λέξη «πόνος». Αισιοδοξία, ελευθερία, μοναξιά, νειάτα, ιμερτή, θάλασσα, αρμονία, καλημέρα, όνειρο, πίστη και ζωή είναι λέξεις με τις οποίες πορευόταν η Ελ- Κωστής Παλαμάς, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Κωνσταντίνος Παρθένης, Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Παντελής Χορν και Σπύρος Μελάς. λάδα πριν από ογδόντα χρόνια. Ατένιζε την έξοδο από την οικονομική κρίση, έπαιζε με τη ζωντανή ελληνική γλώσσα και επέτρεπε στην παγκόσμια κοινότητα να βαφτίζεται στα νάματά της. [mikros-romios.gr] Εικοσιοχτώ του Οχτώβρη του 1940 Το γένος βουλιαγμένο μες στον αιώνα να λυτρωθεί μονάχο του μπορεί μα να ξυπνήσει πρέπει η πλέρια Μνήμη βαθειά του, αδάμαστη και τρομερή. Κανείς δε θα ξεφύγει τη γενιά του! το βάρος της θα σπάσει ως τη στιγμή, που βγαίνοντας από τη λησμονιά του στο φως που πια δεν στέκουν δισταγμοί. Της ζωής θε να ντυθεί την πανοπλία, και μ ακέριο τον άγιο σκελετό των περασμένων, θα στηθεί στη γη του με το κεφάλι αλύγιστο κι ορτό! Ελέγαμε: ένα Μαραθώνα ακόμα! Ελέγαμε: Μια Σαλαμίνα ακόμα! Ελέγαμε: Ακόμα ένα εικοσιένα! Κι ήρτες τέλος συ, Μητέρα-Μέρα, οπού αγκάλιασες κι ανύψωσες ολόκληρα τα περασμένα στον ανώτατο λυτρωτικό σκοπό τους, στον υπέρτατο τους ηθικόν Ιστορικό Ρυθμό! Ω δικαίωση όλων των ελληνικών αγώνων! Ω ύψιστη ηθική στροφή μέσα στο χάος ολόκληρου του Κόσμου! Και μαζί, ω γιγάντια, πλέρια ιστορική καταβολή, από την οποία,..ν ι κ η τ έ ς, οι Έλληνες, θα ξεκινήσουμε αύριο, πρωτοπόροι της πνευματικής ανάπλασης ολόκληρης της γης! Ω Μέρα-Μάννα, που μας έσπασες ακέρια κι ως το ύστατο, όλα τα κρυφά εσωτερικά δεσμά μας! Ω κοσμοϊστορική Ελευθερία, τόσο βαθειά λαχταρισμένη! Να Σε! Σε κατέχουμε! Σε νιώθουμε! Σε θέλουμε! Και θε να Σε κρατήσουμε όλοι, στο τεράστιο ύψος που μας φανερώθηκες απ τα χαράματα των Εικοσιοχτώ του Οχτώβρη του 1940, κι ως με τη συντέλεια των αιώνων, είτε ζήσουμε, είτε, αύριο που θα φέγγεις πάνω απ όλο τον πλανήτη το γιγάντιο φως Σου, θα βρισκόμαστε στα σπλάχνα Σου, ω Μητέρα, αθάνατοι νεκροί! Άγγελος Σικελιανός 15 Νοεμβρίου 1940 Νέα Εστία ΟΛΒΙΟΣ ΕΣΤΙΝ ΙΣΤΟΡΙΗΣ ΕΣΧΕ ΜΑΘΗΣΙΝ. ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ

7 ελληνικός δρόμος Φθινοπωρινή Ισημερία, Η Μάχη στο Οχυρό Ρούπελ. Συνέχεια από την σελίδα 5 ορμή, τό πυκνοσπαρμένο χωράφι σαλεύη}. (β) «ως ότε κύμα θοή εν νηί πέσησι / λάβρον υπό νεφέων ανεμοτρεφές...» { Ιλ. Ο : όπως όταν το κύμα πέση Α' Παγκόσμιος πόλεμος τάγμα πλησίασε, στις 06.40, το ύψωμα 350 μ` ορμή φουσκωμένο απ` τον άνεμο που φέρνουν τα και το κατέλαβε με αιφνιδιαστική επίθεση, σύννεφα επάνω σε γρήγορο καράβι }, γ) «...ποταμός Πολύ γνωστή από τους δύο παγκοσμίους πολέμους είναι η οχυρή στενωπός του Επίθεση του ΙΙΙ/125 γερμανικού τάγματος δ` υπέρεπε ποδοίιν» { Ιλ. Φ : Κι ορμητικός πο- ακολουθούμενο από το ΙΙΙ/125. δ` υπό γούνατ` εδάμνα λάβρος ύπαιθα ρέων, κονίην Ρούπελ, που σχηματίζεται μεταξύ του όρους Εκμεταλλευόμενοι τις πτυχώσεις του ταμός τούκοβε τα γόνατα, καθώς κυλούσε μ` ορμή και Αγκίστρου και των εδάφους, οι Γερμανοί έφθασαν σε απόσταση 200 μ. από τα έργα του οχυρού Ρούπελ. οπωρινώ ότε λαβρότατον χέει ύδωρ» {Ιλ. Π. 385: σε έτρωγε το χώμα κάτω απ` τις πατούσες του}, (δ) «ήματ` ανατολικών προσβάσεων του Μπέλες, Οι υπερασπιστές του οχυρού μαζί με την ημέρα φθινοπώρου, όταν ορμητική νεροποντή πέφτη}. (μέσα από τη στενωπό αυτή ρέει ο κατάφεραν να αποκρούσουν και τις τρεις βοήθεια του Καρατάς και του πυροβολικού ποταμός Στρυμόνας επιθέσεις του τάγματος. και κοντά στη βόρεια έξοδο της βρίσκεται η ελληνοβουλγαρική μεθόριος). Λόγω της στρατηγικής της σημασίας μετά τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο κατασκευάσθηκε στη θέση αυτή ανασχετικό σύστημα οχυρών, από το οποία ισχυρότερο ήταν αυτό του Ρούπελ, που βρίσκεται προς τη βόρεια έξοδο της στενωπού. Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο καταλήφθηκε στις 26 Μαΐου 1916 από τις βουλγαρογερμανικές δυνάμεις, κάτω από τις εξής συνθήκες: Στις 9.45' ώρα ο Διοικητής του οχυρού ταγματάρχης Μαυρουδής ανέκοψε την προέλαση 2 βουλγαρικών συνταγμάτων της 7ης Μεραρχίας, τα οποία αφού πέρασαν το πρωί τη μεθόριο, προήλασαν προς το οχυρό. Ο ταγματάρχης Μαυρουδής εκτελώντας διαταγές άρχισε να βάλλει με το πυροβολικό κατά των συνταγμάτων αυτών, με αποτέλεσμα να ανακόψει την κίνηση τους. Στη συνέχεια όμως μετά από συνεννόηση με τον Υπουργό Στρατιωτικών διατάχθηκε να παραδώσει το φρούριο, εφ' όσον το επιτιθέμενο στράτευμα βρισκόταν υπό τη διοίκηση Γερμανού αξιωματικού. Έτσι το οχυρό παραδόθηκε μαζί με το βαρύ οπλισμό του στο Γερμανό αξιωματικό Τιλ. Β' Παγκόσμιος πόλεμος 6 Απριλίου H γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις της 6ης Απριλίου. Για τον κανονισμό των βολών πυροβολικού είχε μεταφερθεί στα βόρεια του Στρυμόνα ένα δέσμιο στη γη αερόστατο, η παρουσία του ήταν προκλητική καθώς οι ελληνικές δυνάμεις υστερούσαν από αεροπορική κάλυψη. Ελάχιστα λεπτά αργότερα άρχισαν οι επιθέσεις από αεροσκάφη στούκας, στόχος τους εκτός από το οχυρό ήταν και το Κέντρο Αντίστασης Καπίνας. Η γερμανική επίθεση στα ανατολικά του Ρούπελ Στα ανατολικά του αριστερού υποτομέα του Συγκροτήματος Σιδηροκάστρου έδρασαν τα τάγματα ΙΙ/125 & ΙΙΙ/125, όπου σύμφωνα με το σχέδιο της επίθεσης έπρεπε πρώτα να καταλάβουν το ύψωμα 350 στο διάκενο των οχυρών Ρούπελ-Καρατάς. Για να μην καταληφθεί το ύψωμα πολέμησαν, η διμοιρία του φυλακίου Κούλας, και του 3ου λόχου προκάλυψης. Το ΙΙ/125 Διείσδυση του ΙΙ/125 γερμανικού τάγματος στα νώτα του Ρούπελ Οι Γερμανοί του ΙΙ/125 τάγματος υποβλήθηκαν σε παρόμοιες δοκιμασίες, αλλά ήταν ο μόνος πραγματικός κίνδυνος για τις ελληνικές δυνάμεις καθ όλη την διάρκεια του αγώνα. Από τους 100 άντρες πέρασαν οι 60 με μια ομάδα βαρέων πολυβόλων και μια ομάδα διαβιβαστών. Οι υπόλοιποι λόχοι του τάγματος γνώρισαν την καταστροφή. Ο 5ος λόχος σχεδόν διαλύθηκε. Ο 8ος κατάφερε να περάσει το βράδυ της 6-7/4 και ενώθηκε με τα υπόλοιπα τμήματα το μεσημέρι της 7/4 με πολύ μεγάλες απώλειες. 7 Απριλίου Την αυγή της 7ης Απριλίου συγκροτήθηκαν τρεις περίπολοι του Ρούπελ με αποστολή την εκκαθάριση της περιοχής από τους εχθρούς και την αποκατάσταση της τηλεφωνικής επικοινωνίας. Αποτέλεσμα αυτής της περιπολίας ήταν η σύλληψη 14 αιχμαλώτων με 3 συσκευές ασυρμάτου και 2 όλμους. Επίσης δεν έλειψαν οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί, μάλιστα στις 7-8/4 τα στούκας χρησιμοποίησαν βόμβες 500 κιλών. Η υποχώρηση των Γερμανών και οι μικρές απώλειες των Ελλήνων υπερασπιστών ανύψωσαν το ηθικό των Ελλήνων. Ο Παπακωνσταντίνου σημειώνει χαρακτηριστικά: "Το ηθικόν των στρατιωτών υπέροχον. Τους βομβαρδισμούς και την κόλασιν πυρός υποδέχοντο με ζητωκραυγάς". Αγώνες εναντίον των Γερμανών στα νώτα του Ρούπελ Η παρουσία των Γερμανών στα νότια του οχυρού Ρούπελ απασχόλησε τις ελληνικές δυνάμεις. Η διμοιρία αρμάτων που θα ενεργούσε με το απόσπασμα του Παπαχατζή δεν χρησιμοποιήθηκε λόγω εδαφικών δυσχερειών. Εναντίον των Γερμανών που είχαν καταλάβει το παρατηρητήριο της 7ης πυροβολαρχίας στο ύψωμα Τεπελάρ κινήθηκαν δύο διμοιρίες του 3ου λόχου υπό τους Νιάνου και Παπαχατζή υπό τον ανθυπολοχαγού Κα- Συνέχεια στην σελίδα 17 Είναι φανερό, ότι η λέξι «λάβρος» με την σημασία του ορμητικός, βίαιος, σφοδρός στηρίζει αυτό το νοηματικό περιεχόμενο στον φθόγγο «ΒΡ» με την σημασία της βίαιης ροής(«βρρ...») της βίαιης κινήσεως των φυσικών δυνάμεων όπως ανέμου, όμβρου (βροχής), θάλασσας. Η λέξι εσχηματίσθη με τον φθόγγο «ΛΑ» που εδώ είναι προθετικό μόριο μετ` επιτατικής δυνάμεως και με την σημασία του «λίαν» (Lidell και Scott) και του «ΒΡ» ( βιαίας ροής στον χώρο («Ο») ως κίνησι παλίνδρομη («Σ») (εύπλαστη). Εκείνο το οποίο θα τονίσω εδώ είναι, ότι το προθετικό μόριο «μετ` επιτακτικής δυνάμεως» δεν είναι κάποια επινόησι των γραμματικών, αλλά ο φθόγγος «ΛΑ» ή η ρίζα ΛΑ- του «λάω» (βλέπω), που έχει ήδη λάβει μορφή προσταγής με την σημασία του «ίδε», «νά!». Με αυτόν τον φθόγγο («ΛΑ») ο έλλός θηρευτής ή κτηνοτρόφος υπεδείνκυε επιτατικώς τα συμβαίνοτα στον χώρο. Θα κλείσω το «Λ» με μία σημαντική για την ιστορία των κατοίκων του ελληνικού χώρου λέξι: αυτήν που ομιλεί για τους «Λέλεγας». Η αναστάτωσι, η οποία προεκλήθη εκ του μεγάλου κατακλυσμού της εποχής του Δευκαλίωνος στους κατοίκους του χώρου πολιτιστικής επιδράσεως της ελληνικής γλώσσας και της Διός-πολιτικής, δηλαδή της οικουμενικής πολιτικής του Διός-λόγου, αφύπνισε τις εξουσιαστικές δυνάμεις, με συνέπεια την ανάπτυξι εκ νέου των αποσχιστικών τάσεων όπως επί της εποχής των «τιτάνων», της εποχής του Ευρυσθέως (καταστολή της ανταρσίας των νέων «τιτάνων» υπό του Ηρακλέους π.χ. Κοκάλου, Ανταίου, Βουσίριος, Τυφωέως κ.λ.π.) ή τέλος της προ του κατακλυσμού, όταν η πόλι των Αθηνών «έπαυσε ποτε δύναμιν ύβρει πορευομένην άμα επί πάσαν Ευρώπη καί Ασίαν έξωθεν ορμηθείσαν εκ τού Ατλαντικού Πελάγους» (Πλάτων, «Τίμαιος» 24 e). Η συντριβή του οικουμενικού πνεύματος και του Διός-λόγου ήταν προυπόθεσι για την ανάπτυξι των φυλετικών συσπειρώσεων ή βίαιων επικρατήσεων των ισχυρών φυλών επί άλλων ασθενεστέρων και την ανάδειξι των «νέων βασιλέων» όχι πλέον ως θεσμού απορρέοντος εκ τού Δελφικού Διοικητικού Κέντρου, αλλά ως καθεστώτων στηριζομένων επί της πολεμικής δυνάμεως την οποία αυτοί διέθεταν προς επιβολήν της προσωπικής των εξουσίας. Η συντριβή του οικουμενικού πνεύματος και της Διός-πολιτικής δεν θα ήταν εφικτή στους νέους «τιτάνες», στους εξουσιαστές, εάν το τραγικό συμβάν του κατακλυσμού δεν έθαβε στη λάσπη τον πολιτισμό και δεν έπνιγε τους ανθρώπους στα παλιρροϊκά του κύματα. Παρά ταύτα εσώθη, ατυχώς για τους εξουσιαστές, η ελληνική γλώσσα, το μέγιστο και μοναδικό ακέραιο μνημείο του πανάρχαιου πολιτισμού και ακόμα μερικά σπουδαία ιστορικά κείμενα εκ των αρχείων των «Μουσείων». Συνέχεια στην σελίδα 9 oποιος κοπιaζει για το καλo, δεν πρeπει ποτe να απελπiζεται και για τiποτε. Μeνανδρος

8 hellenic way Autumn Equinox, ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΕΚΔΟΤΗΣ: Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΣΕ ΗΠΑ, ΕΥΡΩΠΗ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ.. Συνέχεια από την σελίδα 1 διεξοδικά τη χειραγώγηση των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων από τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών και κυρίως πως η Frankfurter Allgemeine Zeitung λειτουργεί «ως μια πόρνη των συμφερόντων της Washington ποδηγετώντας τους αναγνώστες της προς εύνοια των ΗΠΑ» δια πολλαπλών οργανώσεων που χειρίζεται η Washington,όπως τις Atlantic Bridge,την Τριμερή Επιτροπή, τη γερμανική Marshall Found, το Αμερικανικό Συμβούλιο στη Γερμανία, το Aspen Institute κλπ. Αυτές οι πληροφορίες ήταν έκτοτε επιβεβαιωμένες από τον Willy Wimmer τ.γραμματέα του Υπ.Άμυνας της Γερμανίας ο οποίος κατηγόρησε το αμερικανικό Yπ.Εξωτερικών ότι παρεμβαίνει στον γερμανικό τύπο. Ο Udo Ulfkotte, πρώην εκδότης μιας από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Γερμανίας, την Frankfurter Allgemeine Zeitung, παραδέχθηκε δημόσια ότι δουλεύει για τη CIA. Όμως ο φόβος του για έναν επερχόμενο πόλεμο στην Ευρώπη τον οδήγησε στην απόφαση να αποκαλύψει στον κόσμο το πως λειτουργούν τα ΜΜΕ που στην ουσία δεν είναι παρά εταιρείες που ανήκουν στην άρχουσα οικονομικά τάξη η οποία και τα ελέγχει. Υπήρξα δημοσιογράφος για περίπου 25 χρόνια και εκπαιδεύθηκα στο πως να λέω ψέματα, να προδίδω και να μην λέω την αλήθεια στο κοινό δήλωσε ο Ulfkotte στο δορυφορικό κανάλι Russia Today. Έτυχα της υποστήριξης της Κεντρικής Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, της CIA. Γιατί; Διότι είμαι φιλοαμερικάνος. Τώρα τα Γερμανικά και Αμερικάνικα ΜΜΕ προσπαθούν να φέρουν τον πόλεμο στους λαούς της Ευρώπης, να φέρουν τον πόλεμο στη Ρωσία. Είναι ταξίδι χωρίς επιστροφή και τότε θα έρθω αντιμέτωπος με τον εαυτό μου και θα πω ότι δεν ήταν σωστό αυτό που έκανα στο παρελθόν, να χειραγωγώ τους ανθρώπους και να κάνω αντιρωσική προπαγάνδα. Δεν ήταν σωστό ούτε αυτό που κάνουν οι συνάδελφοί μου και που έκαναν και στο παρελθόν. Δωροδοκούνται για να προδίδουν τον κόσμο όχι μόνο στη Γερμανία αλλά σε όλη την Ευρώπη Φοβάμαι πολύ ότι θα έχουμε ένα νέο πόλεμο στην Ευρώπη, και αυτή η κατάσταση είναι πολύ δυσάρεστη Ο πόλεμος ποτέ δεν έρχεται από μόνος του, υπάρχουν πάντα κάποιοι άνθρωποι που πιέζουν για πόλεμο και αυτοί δεν είναι μόνο οι πολιτικοί, είναι και οι δημοσιογράφοι. Προδώσαμε τους αναγνώστες μας, μόνο για να εξωθήσουμε σε πόλεμο Δεν θέλω άλλο πια να κάνω αυτό το πράγμα..βαρέθηκα με αυτήν την προπαγάνδα. Ζούμε σε μια δημοκρατία της Μπανανίας και όχι σε μια δημοκρατική χώρα με ελευθερία του Τύπου. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι η πλειοψηφία των δημοσιογράφων που δουλεύουν στα εταιρικά ΜΜΕ σε ΗΠΑ και Ευρώπη, εργάζονται και για κάποια μυστική υπηρεσία και η δημοσιογραφία είναι μια κάλυψη. Πιστεύω ότι αυτό είναι η περίπτωση ιδιαίτερα για τους Βρετανούς και Ισραηλινούς δημοσιογράφους που έχουν μια πολύ στενή σχέση με αυτές τις υπηρεσίες. Βέβαια είναι και οι Γάλλοι δημοσιογράφοι οι δημοσιογράφοι από Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ταιβάν, Iορδανία..αλλά και σε πολλές άλλες χώρες Πορφύρης Δ Σταφυλά Π dimpenews olympia.gr ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΥΣΙΝ. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

9 ελληνικός δρόμος Φθινοπωρινή Ισημερία, ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ :Ένας υμνητής της Ελληνικής Εθνικής Ιδέας Ο μεγάλος μυθιστοριογράφος και ποιητής Βίκτωρ Ουγκώ ( ) υπήρξε ένας συνεπής αναγνώστης των Αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και ανυπόκριτος θαυμαστής τους. Στα γραπτά του έκανε δεκάδες κολακευτικές αναφορές στα έργα τους, τα οποία και τοποθετούσε στην κορυφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Π.χ. έγραφε για τον Όμηρο: «Ο Όμηρος είναι η μεγαλοφυΐα που λύνει αυτό το ωραίο πρόβλημα της Τέχνης, το ωραιότερο ίσως απ όλα, την αληθινή απεικόνιση της ανθρωπότητας, που κατορθώνεται με την μεγέθυνση του ανθρώπου, δηλαδή με την γενεσιουργία του πραγματικού μέσα στο ιδανικό. Μύθος και Ιστορία υπόθεση και παράδοση, χίμαιρα και επιστήμη, συνθέτουν τον Όμηρο. Δεν έχει βάθος και γελάει, όλα τα βάθη των παλαιών εποχών μετακινούνται, αχτινοβολούν φωτισμένα, στο απλόχερο γλαυκό διάστημα του πνεύματος αυτού...» «Ο Ελληνικός πολιτισμός με την ποίηση και την τέχνη είχε τέτοια δύναμη, ώστε πολλές φορές νικούσε και τον πόλεμο. Οι Σικελοί, λέει ο Πλούταρχος, εξαιτίας του Νικία, ελευθέρωναν τους Έλληνες αιχμαλώτους που τραγουδούσαν στίχους του Ευρυπίδη.» Ο ρομαντισμός του Ουγκώ και η πίστη του στις Ιδέες ως αυθύπαρκτες έννοιες που καθορίζουν την Ιστορία και τον πολιτισμό, τον έστρεψε σταδιακά υπέρ του αναδυόμενου Ελληνικού Έθνους ως αληθινού συνεχιστή του Αρχαίου Ελληνικού κλέους. «Ο κόσμος είναι μία διεύρυνση της Ελλάδος και η Ελλάς είναι ο κόσμος σε σμίκρυνση» έλεγε χαρακτηριστικά. Ως γνήσιος πνευματικός άνθρωπος προσπαθούσε να αναδείξει την υπεροχή του Πνεύματος έναντι της Ύλης και ως αξιοσημείωτο παράδειγμα θεωρούσε την διάρκεια και την διαχρονική επικαιρότητα του Αρχαίου Ελληνικού πνεύματος έναντι της προσωρινότητας άλλων εμπορικών και οικονομοκεντρικών Αρχαίων πολιτισμών. Αναφέρει σχετικά: «Χορτάρι φυτρώνει στα έξι σκαλοπάτια του βήματος που μιλούσε ο Δημοσθένης και ο Κεραμεικός είναι ένα φαράγγι γεμάτο μαρμάρινη σκόνη που ήταν το παλάτι του Κέκροπος. Ο ναός του Θησέα ανήκει στα χελιδόνια και οι κατσίκες βόσκουν πάνω στην Πνύκα, η Ελληνική Ιδέα όμως είναι ζωντανή, η Ελλάδα είναι Θεά. Το να είσαι ένα ταμείο είναι κάτι που περνάει, το να είσαι όμως σχολή είναι κάτι που διαρκεί.» «Είναι θαυμαστή η δύναμη του φωτεινού λυτρωμού της Ελλάδας ακόμη και σήμερα που μπροστά στα μάτια μας υπάρχει η Γαλλία. Η Ελλάδα δεν έκανε αποικίες χωρίς να εκπολιτίζει και έτσι αποτελεί παράδειγμα για πολλά νέα κράτη. Δεν αρκεί να αγοράζεις και να πουλάς...» «Η Τύρος αγόραζε και πουλούσε. Η Βυρητός αγόραζε και πουλούσε και η Σιδώνα αγόραζε και πουλούσε. Που είναι τώρα αυτές οι πολιτείες; Η Αθήνα δίδασκε. Ακόμη και σήμερα είναι μια πρωτεύουσα της ανθρώπινης σκέψης.» Χάρις αυτή την πνευματική παρακαταθήκη ο Ουγκώ μοιραία υποστήριξε με θέρμη την προσπάθεια των Ελλήνων να αποτινάξουν τον Οθωμανικό ζυγό. Οι πρώτες ποιητικές αναφορές του Ουγκώ σχετικά με τον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων εμφανίζονται το 1826 με τη δημοσίευση στο γαλλικό Τύπο του ποιήματος «Τα Κεφάλια του Σαραγιού» (Les têtes du serail), εμπνευσμένου από την ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου, όπου εμφανίζονται μεταξύ των 6000 κεφαλών, που είχαν αποσταλεί στο σαράγι να συνομιλούν μεταξύ τους τα τρία κεφάλια του Μάρκου Μπότσαρη, του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ και του Κωνσταντίνου Κανάρη. Το 1827 συνθέτει τα ποιήματα «Ναβαρίνο» (Navarin) και «Ενθουσιασμός» (Enthousiasme) και την επόμενη χρονιά τα «Κανάρης» (Canaris), «Λαζάρα» (Lazzara) καθώς και το περίφημο «Ελληνόπουλο» (L enfant) στο οποίο αναφέρεται με μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση στην σφαγή των Ελλήνων της Χίου από τους Τούρκους. Όλα τα παραπάνω ποιήματα περιελήφθησαν στη συλλογή «Τα Ανατολίτικα» που εκδόθηκε αρχικά στην Γαλλία. Μετά την μερική απελευθέρωση της Ελλάδας, ο Ουγκώ, σε αντίθεση με την επίσημη πολιτική της Γαλλικής κυβέρνησης και του Ναπολέοντα Γ, δεν έπαψε να υποστηρίζει δημοσίως τις Ελληνικές προσπάθειες για Συνέχεια στην σελίδα 15 Συνέχεια από την σελίδα 7 Μέ την βοήθεια αυτών των ελαχίστων διασωθεισών εκ της πανάρχαιας ελληνικής γραμματείας πληροφοριών αλλά και του θησαυρού των εμφυτευμένων εννοιών εντός των γραμμάτων του αλφαβήτου και αυτών των λέξεων προχωρήσαμε στο περιοδικό «Δαυλός» στην αποκωδικοποίησι των γραμματών των λέξεων. Το όνομα «Λέλεγες», άγνωστο στην «Θεογονία», είναι γνωστό στον «Κατάλογον» («Ηοίαι»), όπως ωνόμασαν οι μεταγενέστεροι τα δημοσιευθέντα πιθανώς υπό του Ησιόδου, τα σχετικά με τα γένη τα απογραφέντα μετά την καταστροφή, όπως και πολλές άλλες ιστορικές πληροφορίες ικανές να φωτίσουν τα αμέσως μετά «την νυν γένεσιν», όπως αποκαλεί την νέα περίοδο ο Αριστοτέλης, δηλαδή αυτήν που αντιστοιχεί στο ιστορικό κενό το οποίο εδημιουργήθη από την καταστροφή. Σ` ένα εκ των ελαχίστων διασωθέντων αποσπασμάτων του αναφερομένου ως «Καταλόγου» και συγκεκριμένα του αποσπάσματος 115 ( κατά Rzach) διαβάζουμε τα εξής αποκαλυπτικά: «ή τοι γάρ Λοκρός λελέγων ηγήσατο λαών, τους ρά ποτε Κρονίδης Ζεύς άφθιτα μήδεα ειδώς λεκτούς εκ γαίης αλέας πόρε Δευκαλίων» { Διότι βεβαίως ο Λοκρός ενός πλήθους ανθρώπων (γνωστών ως ) Λελέγων ανέλαβε την διακυβέρνησι, αυτών που, ως γνωστόν, κάποτε ο υιός του Κρόνου Ζεύς, ο οποίος αμετάτρεπτος βουλές έχει, απέσπασε (περιμάζεψε) εκ τού θάλπους της γης και τους παρέδωσε στον Δευκαλίωνα }. Η μη ερμηνευόμενη λέξι σ` αυτό το απόσπασμα είναι η λέξι «Λέλεγες». Γι` αυτή τη λέξι κατ` αρχάς θά αναζητήσουμε την ερμηνεία στο θησαυροφυλάκιο των ελληνικών λέξεων, δηλαδή το λεξικό. «Λελέγια» κατά τον Ησίχιο είναι οι «κόχλακες ή κοχλώδεις τόποι». «Λάλλαι», όπως προηγουμένως έγραψα, ελέγοντο οι παραθαλάσσιες ή παραποτάμιες ψήφοι εκ του θορύβου που κάνουν, όταν κινούνται υπό των κυμάτων ή του ρεύματος. Η «δόκιμη» επομένως ερμηνεία του ονόματος «Λέλεγες» εν συνδιασμώ προς το «λεκτός ( εκ του λέγω= συλλέγω), δηλαδή συνειλεγμένος, συναχθείς «εκ γαίης αλέας», εκ του θάλπους της γης ή διαφυγών εξ αυτής, ομοιάζει με τα μισοθαμένα βότσαλα,τους «κόχλακας», που ο Ζεύς, ο υιός του Κρόνου, ως η άγνωστη και η αμετάτρεπτη βούλησι συγκέντρωσε και παρέδωσε στον Δευκαλίωνα, ο δε Δευκαλίων στον Λοκρό, για να διοικήση αυτός το πλήθος των ανθρώπων. Εδώ διαπιστώνουμε την ιστορική αρχή του ονόματος, το οποίο συμπίπτει χρονικά με τον Δευκαλίωνα. Το συμπέρασμα που λογικά επιτρέπεται να κάνουμε είναι, ότι δεν πρόκειται περί κάποιας φυλής αλλά περί ενός πλήθους ανθρώπων διασωθέντων εκ της λάσπης και αποκολληθέντων έξ αυτής όπως τα βότσαλα,τά «κοχλάδια» ή «λελέγια», που εις ανάμνησιν του συμβάντος αυτού «Λέλεγες» τους ωνόμασαν. Επειδή δε αυτά συντελούνται επί Δευκαλίωνος, η μόνη αιτία η οποία επιτρέπει να συνδέσουμε τα βότσαλα (λελέγια) με τους ανθρώπους (λέλεγες) πρέπει να ήταν ο κατακλυσμός, δηλαδή η τεράστια επικάλυψι της γης υπό των υδάτων. Ο Στράβων ( Ζ 322 C) αναφερόμεος στους «Λέλεγες» επικαλείται και τον Ησίοδο, για τον οποίο λέγει: «Μάλιστα δ` άν τις Ησιόδω πιστεύσειεν ούτως, περί αυτών ειπόντι...» (στο σημείο αυτό επαναλαμβάνει το αναλυθέν απόσπασμα, για να συμπληρώση: «Τη γαρ ετυμολογία το συλλέκτους γεγονέναι τινάς εκ παλαιού και μιγάδας αινίττεσθαί μοι δοκεί και διά τούτο Συνέχεια στην σελίδα 13 Ο ΜΕΝ ΝΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΕΥΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ

10 hellenic way Autumn Equinox, Ενδεικτικός πίνακας ναζιστικώ Συνέχεια από την σελίδα 1 Ακολουθεί η εκτέλεση, «ομαδικώς και δι αυτομάτων όπλων», όλων των συλληφθέντων αντρών του χωριού. Η αναφορά του νομάρχη κάνει λόγο για 135 εκτελεσθέντες, ενώ αυτή της γερμανικής διοίκησης για Σεπτεμβρίου 1941 : Στο διάστημα αυτό, οι Βούλγαροι στρατιώτες εκτελούν στη Δράμα τουλάχιστον 1500 κατοίκους. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μόνο στο Δοξάτο, στις 29 Σεπτεμβρίου, οι Βούλγαροι εκτέλεσαν τουλάχιστον 200 άνδρες ηλικίας ετών Απριλίου 1944 : Γερμανοί μαζί με διάφορους Ταγματασφαλίτες (δηλαδή ένοπλους Έλληνες που συνεργάζονταν με τους Ναζί) όπως η οργάνωση του γερμανόφιλου (απότακτου) συνταγματάρχη Γεωργίου Πούλου, η ΠΑΟ κ.α. περικυκλώνουν το χωριό Μεσόβουνο του Νομού Κοζάνης. Εκτελούν 150 κατοίκους και πυρπολούν όλα τα σπίτια τους. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε ότι τα Τάγματα Ασφαλείας αποτέλεσαν οργανικό τμήμα των κατοχικών στρατευμάτων. Χωρίζονταν σε Ευζωνικά τάγματα και Εθελοντικά τάγματα. Τα μέλη τους ονομάζονταν ταγματασφαλίτες (ή Ράλληδες ή Γερμανοτσολιάδες). Γενικοί διοικητές τους ήταν οι Ανώτεροι Αρχηγοί των SS και της (γερμανικής) αστυνομίας στην Ελλάδα, Γιούργκεν Στρουπ και Βάλτερ Σιμάνα. 16 Φεβρουαρίου 1943 : Οι Ιταλικές δυνάμεις μπαίνουν στο χωριό Δομένικο (που είναι κοντά στην Ελασσόνα), συλλαμβάνουν τους 117 άνδρες του χωριού και τους εκτελούν. 29 Μαρτίου 1943 : Οι Ιταλοί πυρπολούν πάνω από 200 σπίτια στα Φάρσαλα και εκτελούν 27 άτομα. Απρίλιος 1943 : Η γερμανόφιλη συμμορία (των Ελλήνων) του Μιχαήλ Παπαδόπουλου (Μιχάλαγα) σκοτώνει 7 στελέχη της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΑΜ στα Ίμερα Κοζάνης. Στις δολοφονίες συμμετέχει και ο ταγματάρχης Παπαβασιλείου, μέλος της γερμανόφιλης οργάνωσης ΠΑΟ. 6 Ιουνίου 1943 : Οι Ιταλοί εκτέλεσαν 106 Έλληνες κρατουμένους του στρατοπέδου της Λάρισας. 25 Ιουλίου 1943 : Οι κατακτητές εκτελούν 154 άτομα στην Μουσιώτισα της Ηπείρου. Αύγουστος 1943 : Οι Γερμανοί εκτελούν στο Κομμένο της Άρτας 317 κατοίκους και καίνε το χωριό. Μεταξύ των θυμάτων ήταν 74 παιδιά κάτω των 10 ετών. 4 Σεπτέμβρη 1943 : Οι Γερμανοί πολιόρκησαν το χωριό Λιγγάδες της Ηπείρου, έβαλαν φωτιά και έκαψαν ζωντανούς 84 κατοίκους, απ τους οποίους οι 40 ήταν παιδιά κάτω των 10 ετών. 21 Σεπτεμβρίου 1943 : Οι Γερμανοί σκότωσαν 44 κατοίκους του χωριού Ελευθέριον. 30 Νοέμβρη του 1943 : Οι Ταγματασφαλίτες συνέλαβαν 283 ανάπηρους του ελληνοϊταλικού πολέμου και της εθνικής αντίστασης που νοσηλεύονταν σε νοσοκομεία της Αθήνας και τους εκτέλεσαν. Δεκέμβριος 1943 : Οι Γερμανοί εκτελούν στα Καλάβρυτα Αχαΐας συνολικά 1104 άνδρες (από 14 χρονών και πάνω). Μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου είχαν καταστρέψει 1000 σπίτια. Η συγκεκριμένη ναζιστική κτηνωδία έχει μείνει στην ιστορία. 16 Σεπτεμβρίου 1943 : Πραγματοποιούνται τα ολοκαυτώματα Βιάννου και Ιεράπετρας. Τα ναζιστικά στρατεύματα εκτελούν 451 άτομα στην επαρχία Βιάννου του Νομού Λασιθίου. Νοέμβριος 1943 : Τα ναζιστικά στρατεύματα σκότωσαν 50 άτομα στο Άργος. Νοέμβριος 1943 : Οι Γερμανοί σκοτώνουν 118 άτομα στο Μονοδέντρι Λακωνίας μετά από υπόδειξη των Ταγματασφαλιτών της περιοχής ως αντίποινα για την εξόντωση γερμανικής φάλαγγας από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Στη Σπάρτη και τη γύρω περιοχή, με βάση καταλόγους που είχαν συντάξει οι Ταγματασφαλίτες (δηλαδή οι γερμανόφιλοι Έλληνες ρουφιάνοι που εξόντωναν όσους αντιστέκονταν στον κατακτητή), συλλαμβάνονται 550 πατριώτες που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με αντάρτες της περιοχής. Οι 400 μεταφέρονται στις φυλακές της Τρίπολης. Στόχος της ομηρείας η κατατρομοκράτηση του λαού, αλλά και η άσκηση εκβιασμού, ώστε συγγενείς και φίλοι κρατουμένων να καταταχθούν στα προδοτικά Τάγματα Ασφαλείας και να συνεργαστούν με τους κατακτητές. Από τους 118 εκτελεσθέντες οι 89 ήταν Σπαρτιάτες. Μέσα στα θύματα υπήρχαν και ανήλικα παιδιά και μια γυναίκα. 3 Δεκεμβρίου 1943 : Τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν 50 πολίτες στην Πάτρα. 5 Δεκεμβρίου 1943 : Τα κατοχικά στρατεύματα απαγχόνισαν 50 κρατουμένους από το στρατόπεδο της Τρίπολης (που ήδη λειτουργούσε ως κέντρο ομηρείας και προμηθείας θυμάτων «προς παραδειγματισμό») στο σιδηροδρομικό σταθμό Ανδρίτσας Άργους. 7 Δεκεμβρίου 1943 : Τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν 40 ομήρους στις φυλακές του Γυθείου Λακωνίας. Δεκέμβριος 1943 : Στο Νομό Λακωνίας οι Γερμανοί εκτελούν συνολικά 119 άτομα (στην Ανδρίτσα, στον Πασσαβά κ.α.). 3 Ιανουαρίου 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν 30 άτομα στην Πάτρα. 8 Ιανουαρίου 1944 : Εκτελούνται 12 άτομα στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη. 22 Ιανουαρίου 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν στην Πάτρα 30 άτομα. Τέλη Ιανουαρίου 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν 50 κομμουνιστές ως αντίποινα για τη δολοφονία του Υφυπουργού Ν. Καλύβα. Ιανουάριος 1944 : Εκτελέστηκαν 456 όμηροι από τις φυλακές της Τρίπολης. 23 Φεβρουαρίου 1944 : Οι κατακτητές εκτελούν στην Κατερίνη Πιερίας 40 άτομα. 24 Φεβρουαρίου 1944 : Εκτελέστηκαν στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας από τους Γερμανούς 204 αγωνιστές από τις φυλακές της Τρίπολης. Μάρτιος 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν 50 κρατούμενους κομμουνιστές. 31 Μαρτίου 1944 : Οι Γερμανοί σκότωσαν στην Κρανώνα 65 ομήρους. Μάρτιος-καλοκαίρι 1944 : Εκτελούνται στο Μονοδέντρι Λακωνίας 50 άτομα το Μάρτιο, στη Σπάρτη 244 άτομα τον Απρίλιο-Μάρτιο, στις περιοχές Α. Δημήτριος, Ζούπαινα, Σουστιάνοι (της Λακωνίας) 40 άτομα τον Ιούνιο, στις περιοχές Πάνιτσα -Σκαμνάκι-Γύθειο 77 άτομα το καλοκαίρι : Την περίοδο της κατοχής, στο Νομό Λακωνίας εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και τους ταγματασφαλίτες τουλάχιστον πατριώτες, σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει ο Γ. Ρουμελιώτης. Ο πραγματικός αριθμός όμως, πρέπει να είναι αρκετά μεγαλύτερος : Την περίοδο , οι Εβραίοι της Ελλάδας (και ιδιαίτερα όσοι κατοικούσαν στη Θεσσαλονίκη) υπέστησαν ποικίλες διώξεις από το γερμανικό στρατό κατοχής. Οι εκτοπίσεις Εβραίων στα στρατόπεδα του θανάτου ήταν πολλές. Το πρώτο τρένο που μετέφερε Εβραίους της Θεσσαλονίκης, έφυγε απ την πόλη στις 15 Μαρτίου 1943 κι έφτασε στο Αουσβιτς στις 20 Μαρτίου. Από τους πρώτους Εβραίους που μεταφέρθηκαν εκεί, οι πέθαναν σε θαλάμους αερίων αμέσως μετά την άφιξή τους. Συνολικά περίπου 60,000 Εβραίοι της Ελλάδας εξοντώθηκαν από τους Γερμανούς με δόλιο και βίαιο τρόπο στην περίοδο της κατοχής. Ο ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ εκτιμά ότι ο συνολικός αριθμός των θυμάτων είναι Αυτοί οι είναι οι Εβραίοι που δολοφονήθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης ή υπέκυψαν σε αργό θάνατο. Ο Χάγκεν Φλάισερ συμπληρώνει ότι «Μαζί με εκείνους τους περίπου που πέθαναν στο Οι τα φώτα έχοντες αλλήλοις δόσωσιν

11 ελληνικός δρόμος Φθινοπωρινή Ισημερία, ν εγκλημάτων στην Ελλάδα εσωτερικό της χώρας ή σκοτώθηκαν από αιτίες οφειλόμενες στον πόλεμο ή στην Κατοχή προκύπτει ένας συνολικός αριθμός ολικών απωλειών από Εβραίους» (Πηγή : Χάγκεν Φλάισερ, Στέμμα και Σβάστικα. Η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης, τόμος Β ) 5 Απριλίου 1944 : Μονάδες των (γερμανικών) SS πυρπολούν το χωριό Κλεισούρα του Νομού Καστοριάς (θεωρώντας το προπύργιο των ανταρτών του ΕΛΑΣ) και σκοτώνουν 280 κατοίκους του που στη συντριπτική πλειονότητά τους ήταν γυναίκες και παιδιά. Τα SS και οι Βούλγαροι κομιτατζήδες υπό την αρχηγία των Γερμανών διοικητών της Καστοριάς Ράισελ και Χίλντεμπραντ και την καθοδήγηση του Βούλγαρου Κάλτσεφ, άρχισαν να φονεύουν τους κατοίκους με αυτόματα, αμφίστομους πελέκεις και ξιφολόγχες και να πυρπολούν τα σπίτια. Στο πλευρό τους βρίσκεται και ο διαβόητος Μιχάλαγας (Μιχαήλ Παπαδόπουλος) με την ένοπλη συμμορία του. Σπέρνουν το θάνατο χωρίς διάκριση και χωρίς κανένα έλεος. Ξεκοιλιάζανε έγκυες, λογχίζανε βρέφη αβάπτιστα και νήπια, ανήλικες κοπέλες, γέροντες κι οι γερόντισσες. Μέσα στο δίωρο διάστημα που όριζε η διαταγή, μετατρέπουν τα πάντα σε κόλαση σπέρνοντας το αίμα, τη φρίκη και το θάνατο και αφήνοντας πίσω τους 280 θύματα. Ο σφαγέας της Κλεισούρας ήταν ο συνταγματάρχης Karl Schümers (Καρλ Σύμερς), διοικητής του 7ου Συντάγματος της 4ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας των SS. Πρώτο δεκαήμερο Απριλίου 1944 : Με απόφαση της ηγεσίας των Ταγμάτων Ασφαλείας απαγχονίστηκαν στους Αμπελοκήπους 5 κομμουνιστές ως αντίποινα για τη δολοφονία του λοχαγού των Ταγμάτων Ευζώνων Κ. Μανωλάκου. 24 Απριλίου 1944 : Στο χωριό Κατράνιτσα (Πύργοι) που είναι κοντά στην Πτολεμαΐδα, οι Γερμανοί μαζί με ένοπλες φιλοναζιστικές ελληνικές οργανώσεις σκότωσαν 318 κατοίκους. Η ιστορική κωμόπολη στους πρόποδες του Βερμίου, καταστράφηκε ολοσχερώς από τη ναζιστική βαρβαρότητα. Η σφαγή συνοδεύτηκε από λεηλασία και αρπαγή χιλιάδων γιδοπροβάτων. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο και όταν η τραγωδία ολοκληρώθηκε απέμειναν σωροί ερειπίων που κάπνιζαν και 318 κατακρεουργημένα πτώματα που επί μήνες παρέμειναν άταφα. Επί κεφαλής των δολοφόνων ήταν ο ακροδεξιός αρχισυμμορίτης Μιχάλαγας (Μιχαήλ Παπαδόπουλος) και ο διαβόητος συνταγματάρχης Δημήτριος Χρυσοχόου. Απρίλιος 1944 : Εκτελούνται στη Λαμία περίπου 150 άτομα και στη Λάρισα Απριλίου 1944 : Εκτελούνται 50 άτομα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. 6 Απριλίου 1944 : Οι Ναζί εκτελούν 50 άτομα στη Βέροια. 9 Απριλίου 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν 50 άτομα στην Κόρινθο. 10 Απριλίου 1944 : Εκτελούνται 6 πολίτες στη Λαμία. 14 Απριλίου 1944 : Οι Γερμανοί μαζί με τα Τάγματα Ασφαλείας εκτελούν στο Αγρίνιο 120 άτομα. 24 Απριλίου 1944 : Οι κατακτητές πυρπολούν το Μέτσοβο και σκοτώνουν 150 άτομα. 25 Απριλίου 1944 : Εκτελούνται στον Καρακόλιθο 134 κρατούμενοι των φυλακών Λιβαδειάς. Απρίλιος 1944 : Στην Εύβοια, ο Ταγματασφαλίτης στρατηγός Παπαθανασόπουλος εκτελεί 64 κατοίκους, στέλνει 370 ομήρους στην Αθήνα και κλείνει στις φυλακές της Χαλκίδας 565. Απρίλιος-Ιούνιος 1944 : Γερμανοί και Ταγματασφαλίτες καίνε σπίτια και εκτελούν χωρικούς στο Λεβίδι, τον Άγιο Πέτρο και τα Βούρβουρα της Αρκαδίας. 1 Μαΐου 1944 : Στο σκοπευτήριο της Καισαριανής οι Γερμανοί εκτελούν 200 κρατούμενους κομμουνιστές του στρατοπέδου Χαϊδαρίου. Αυτές οι εκτελέσεις έγιναν ως αντίποινα για την επίθεση του ΕΛΑΣ εναντίον Γερμανών στην Πελοπόννησο, στις , που προκάλεσε τον τραυματισμό 5 Γερμανών και το θάνατο 4, ανάμεσά τους και ο διοικητής της 41ης Γερμανικής Μεραρχίας υποστράτηγος Krech. 2 Μαΐου 1944 : Με απόφαση της ηγεσίας των Ταγμάτων Ασφαλείας εκτελέστηκαν 110 κομμουνιστές ως αντίποινα για τη δολοφονία 2 Γερμανών αξιωματικών. 3 Μαΐου 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν 57 κρατούμενους από τις φυλακές Χατζηκώστα και 18 γυναίκες από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου. 4 Μαΐου 1944 : Εκτελούνται 16 δημόσιοι υπάλληλοι. 5 Μαΐου 1944 : Εκτελούνται στη Χαλκίδα 46 άτομα. Μάιος 1944 : Στην Πάτρα, οι Ταγματασφαλίτες (με διοικητή το Ν. Κουρκουλάκο που επί χούντας διορίστηκε Διευθυντής της Αγροτικής Τράπεζας) απαγχονίζουν 10 άτομα, μεταξύ των οποίων ήταν και οι Χρ. Χωμενίδης και Δ. Πετρίδης (ιδρυτικά στελέχη της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΑΜ). 10 Μαΐου 1944 : Εκτελούνται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 92 κομμουνιστές. Ανάμεσά τους ήταν 10 γυναίκες. 11 Μαΐου 1944 : Εκτελούνται 100 άτομα στη Βοιωτία. 12 Μαΐου 1944 : Απαγχονισμός 24 κρατουμένων από το στρατόπεδο της Λάρισας στον Δοξαρά. 16 Μαΐου 1944 : Εκτέλεση 120 ατόμων από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. 21 Μαΐου 1944 : Απαγχονισμός 8 ατόμων στο Βόλο από τον ΕΑΣΑΔ (ένοπλη ακροδεξιά οργάνωση γερμανόφιλων Ελλήνων). 23 Μαΐου 1944 : Πυρπόληση του χωριού Λίμνη Αργολίδας και εκτέλεση 86 κατοίκων από Γερμανούς και Ταγματασφαλίτες. 28 Μαΐου 1944 : Οι Ταγματασφαλίτες και οι Γερμανοί εκτελούν 15 άτομα στο Βαθυτόπι Κορινθίας. 31 Μαΐου 1944 : Οι Γερμανοί σκοτώνουν 40 άτομα στο Δασόλοφο των Φαρσάλων. 2 Ιουνίου 1944 : Εκτέλεση 22 χωρικών στο Κοντομάρι Κυδωνίας, στην Κρήτη. 6 Ιουνίου 1944 : Εκτέλεση 101 ατόμων από το στρατόπεδο Παύλου Μελά στο δρόμο Θεσσαλονίκης Κιλκίς. Ανάμεσά τους ο Κώστας Χατζήμαλης, μέλος του ΚΚΕ. 9 Ιουνίου 1944 : Σύλληψη των 1795 Ελληνοεβραίων της Κέρκυρας. Μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα και εξοντώθηκαν σχεδόν όλοι. 10 Ιουνίου 1944 : Οι άντρες των SS σκοτώνουν 229 άτομα στο χωριό Δίστομο που βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του Νομού Βοιωτίας. Επίσης σκοτώνουν 67 πολίτες στα γύρω χωριά, στα χωράφια και τους δρόμους. Η ναζιστική βαρβαρότητα σημείωσε νέο ρεκόρ. Οι δολοφόνοι των SS κατασφάξανε ακόμα και έγκυες γυναίκες, γέροντες, μικρά παιδιά και μωρά. Για αυτό το απάνθρωπο έγκλημα, ο Γερμανός Στρατηγός Χέλμουτ Φέλμι που ήταν ο υπεύθυνος τιμωρήθηκε μόνο με 15 χρόνια φυλάκιση, από τα οποία εξέτισε μόνο τα Ιουνίου 1944 : Οι Ταγματασφαλίτες εκτελούν στο «Ποτάμι» της Καλαμάτας 30 άτομα, σε αντίποινα για το θάνατο του ταγματάρχη Γεωργαλά. Ανάμεσα στους εκτελεσμένους ήταν 3 γυναίκες. 16 Ιουνίου 1944 : Εκτέλεση στην Αγυιά Χανίων του Βαγγέλη Κτιστάκη, μέλους του ΚΚΕ. 20 Ιουνίου 1944 : Εκτέλεση 27 ατόμων από τα Τάγματα Ασφαλείας στο Καβακλή Θεσσαλίας. Συνέχεια στην σελίδα 16 «Δεν μπορώ να διδάξω τίποτα σε κανένα παρά μόνο να τον κάνω να σκέπτεται» ΣΩΚΡΑΤΗΣ.

12 hellenic way Autumn Equinox, Η βουλγαρική κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία Συνέχεια από την σελίδα 5 σε τραγωδία. Με το πρόσχημα της καταστολής της εξέγερσης, οι βουλγαρικές Αρχές προχώρησαν σε σκληρά αντίποινα σε βάρος του άμαχου πληθυσμού στην ευρύτερη περιοχή της Δράμας: συλλήψεις, εκτελέσεις (3.000 στην πόλη της Δράμας και στο χωριό Δοξάτο μόνο), ανακρίσεις, ξυλοδαρμοί, λεηλασίες... Η συστηματική καταδίωξη των ανταρτών συνεχίσθηκε μέχρι τις 5 Νοεμβρίου Οι βουλγαρικές δυνάμεις κατάφεραν την εξόντωση των ενόπλων ανταρτικών ομάδων και τη σύλληψη και εκτέλεση ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ, ενώ, και μέχρι τα μέσα του 1942, οι ελάχιστοι διασωθέντες αντάρτες επιχειρούσαν να διαφύγουν στη γερμανοκρατούμενη ζώνη. Τα «γεγονότα της Δράμας» συγκλόνισαν όλο τον υπόδουλο ελληνικό λαό. Στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη οι συνέπειες ήταν καθοριστικές για το μέλλον: επικράτησε σύγχυση για τις συνθήκες εκδήλωσης «του κινήματος της Δράμας», το ΚΚΕ βρέθηκε χωρίς ηγεσία, εξαιρετικά δύσκολη ήταν πια η ανάπτυξη αξιόλογου μαζικού ανταρτικού κινήματος, διότι προέκυψε διστακτικότητα και φόβος του πληθυσμού για την ένοπλη δράση, αλλά και καχυποψία και εχθρότητα κάποτε προς το ΚΚΕ, στο οποίο χρεώνονταν τα τρομερά αντίποινα των Βουλγάρων, με αποτέλεσμα να ευνοηθεί η εμφάνιση και η δράση αυτόνομων, κυρίως εθνικιστικών, αντιστασιακών ομάδων. Συμπερασματικά, στη διάρκεια της κατοχής , η Βουλγαρία, σε πλήρη αντίφαση με την επίσημη ρητορική της «...περί τηρήσεως απολύτου ισότητος και δικαιοσύνης έναντι του πληθυσμού...», μέσω της αποδυνάμωσης, της απομάκρυνσης, της εξόντωσης, της «βουλγαροποίησης» του πληθυσμού και της τελικής αλλοίωσης της εθνολογικής του σύνθεσης προετοίμαζε την επιθυμητή οριστική προσάρτηση της Ανατολικής Μακεδονίας και Δυτικής Θράκης. Για να εκπληρώσει επιτέλους, με το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, το όνειρο της «Μεγάλης Βουλγαρίας» και να επικρατήσει στη χερσόνησο του Αίμου. Οι προσπάθειες αφελληνισμού του πληθυσμού Ο Ελληνισμός, ανεπιθύμητος στη βουλγαροκρατούμενη Ανατολική Μακεδονία και Δυτική Θράκη υπέστη, κατά την τρίχρονη κατοχή ( ), μέτρα κατάργησης κάθε εθνικής και θρησκευτικής του ελευθερίας, αλλά και σκληρότατα μέτρα εξόντωσής του: Ανάληψη της δημόσιας και ιδιωτικής οικονομικής ζωής από το βουλγαρικό κράτος και από Βούλγαρους ιδιώτες (αναγκαστικός συνεταιρισμός, απαγόρευση άσκησης επαγγελμάτων...). Αποδυνάμωση του ελληνικού στοιχείου με την απομάκρυνση των στηριγμάτων του, πνευματικών, κοινωνικών, ηθικών, τις απελάσεις, τη στρατολογία και την απαγωγή των ανδρών μακριά από τις εστίες τους (ομηρία, «τάγματα εργασίας»). «Βουλγαροποίηση» του ελληνικού στοιχείου, με την υποχρέωση έκδοσης βουλγαρικής ταυτότητας, πίεση για δήλωση βουλγαρικής εθνικότητας, υποχρεωτική χρήση βουλγαρικής γλώσσας σε όλες τις εκδηλώσεις της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής κ.ά. Οικονομική αφαίμαξη του ελληνικού στοιχείου με την επιβαλλόμενη ανεργία, τη βαριά φορολογία, τον αναγκαστικό δανεισμό από το βουλγαρικό Δημόσιο, τις αρπαγές κ.ά. Τρομοκράτηση, βιαιοπραγίες, απαγορεύσεις, εξαθλίωση των λαϊκών τάξεων, κυρίως με τους περιορισμούς στη διατροφή, το νερό, τον φωτισμό. Δημογραφική αραίωση του τόπου, καθώς με τις διάφορες πιέσεις προωθούνταν η εκούσια ή ακούσια μετανάστευση των Ελλήνων κατοίκων του. Αλλοίωση της εθνολογικής σύνθεσης με τον εποικισμό με Βούλγαρους εθελοντές εποίκους. Προπαγάνδα του βουλγαρικού ενδιαφέροντος με την οργάνωση συνεδρίων, διασκέψεων κ.ά., την κατασκευή τεχνικών έργων κ.ά. διαφημιζόμενων με απροκάλυπτες τυμπανοκρουσίες από τον βουλγαρικό Τύπο. Εμφάνιση μορφωτικού - καλλιτεχνικού - «εκπολιτιστικού» έργου με εκδηλώσεις στις κατεχόμενες περιοχές προς επίδειξη του βουλγαρικού χαρακτήρα της «Νέας Βουλγαρίας» (κοινής καταγωγής, θρησκείας, γλώσσας, ηθών και εθίμων). Πηγή kathimerini.gr ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ -ΠΥΘΙΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ρλε) Τέκνα παιδεύειν...μάθε στα παιδιά σου την αληθινή ζωή από νωρίς ρλστ) Μη θρασύνου...να μην είσαι θρασύς ρλζ) Νόμοις πείθου...να είσαι νομοταγής πολίτης ρλη) Μελέτει το παν...να μελετάς τα πάντα ρλθ) Γαμείν μέλλον καιρόν γνώθι...να παντρεύεσαι την κατάλληλη στιγμή ρμ) Μη επί παντί λύπου...μην λυπάσαι για κάθε τι ρμα) Πίνων αρμόζες...όταν πίνεις να είσαι συγκρατημένος, η μέθη είναι ύβρη ρμβ) Πέρας επιτελεί μη αποδειλιών... μην διστάζεις να τελειώσεις ότι άρχισες

13 ελληνικός δρόμος Φθινοπωρινή Ισημερία, Συνέχεια από την σελίδα 9 εκλελοιπέναι το γένος». { και πραγματι η ετυμολογία του ονόματος «Λέλεγες» (φαίνεται να) υπαινίσσεται ότι κάποιος λαός εσχηματίσθη από τα παλαιά εκ της συνενώσεως και αναμίξεως διαφόρων στοιχείων, πράγμα το οποίο (δεικνύει ότι βραδύτερα υπήρξε ο λόγος, digastric digastrikos διγαστρικός digraph digrapho δίγραφο για να εξαφανισθή τελείως }. Όπως διαπιστώνουμε, ο dihedral diedros δίεδρος Στράβων δεν αντελήφθη, ότι το όνομα «Λέλεγος» είχε dillema dilimma δίλημμα δοθή σε μερικούς εκ των ανθρώπων οι οποίοι υπέστησαν περισσότερο την επί Δευκαλίωνος καταστροφή dilemmatic dilimmatikos διλημματικός dimerous dimeris διμερής και επέζησαν (ίδε γραμμα Γ και λέξι Γραικός) και τους dimeter dimetro δίμετρο οποίους σήμερα ίσως θα ωνομάζαμε πλημμυροπαθείς. dimorphic dimorphikos διμορφικός Αυτή η ιδιαίτερη συμφορά αυτών των ανθρώπων, όπου dinosaur dinosavros δεινόσαυρος και άν συνέβη, υποδεικνύει εκτός των άλλων, ότι όλοι Diogenes diogenis Διογένης οι άνθρωποι δεν υπέστησαν τις ίδιες συνέπειες εκ του Diomedes diomidis Διομήδης κατακλυσμού, γι` αυτό άλλωστε το όνομα δεν εδόθη σ` Dionysiac dionisiakos διονυσιακός όλους ούτε παρέμεινε όταν εξέλιπον τα φαινόμενα π.χ. Dionysus Dionisos Διόνυσος της περιπλανήσεως αυτών ή της πενίας κ.ά., οπότε και εξηφανίσθη το όνομα «Λέλεγες». Ο Στράβων ακόμη εκ πλάνης ή άγνοιας του τρόπου ένεκα του οποίου εσχηματίσθη το όνομα «Λέλεγες», θεωρεί αυτούς «βαρβάρους», θεωρεί δε αρκετήν απόδειξι τούτου το γεγονός της αναμείξεώς των με τους Κάρες και ακόμη όσα αναφέρει ο Αριστοτέλης περί αυτών («ότι πλάνητες εζούσαν από παλαιά με τους Κάρες»). Ο Όμηρος όμως ( Ιλ. Φ 86 ) αναφερόμενος στους «Λέλεγες» τους θεωρεί diopter, dioptre dioptra διόπτρα φιλοπόλεμους και ότι κατοικούν περί την Ίδη, δηλαδή dioptric dioptrikos διοπτρικός στήν απόκρημνη Πήδασον και πλησίον του Σατνιόεντος ποταμού. «Ο Αριστοτέλης δίδει το όνομα των Λε- diorama diorama διόραμα diorite dioritis διορίτης λέγων στους σημερινούς Λοκρούς και λέγει ότι οι Λέλεγες είχαν καταλάβει και την Βοιωτία, επίσης ότι σ` ένα diphtheria diphtheritida διφθερίτιδα diphthong diphongos δίφθογγος μέρος της Ακαρνανίας, κατώκουν Κουρήτες, στο δυτικό diplococcus diplokokkos διπλόκοκκος δε οι Λέλεγες» (Στράβων, «Γεωγραφικά «Ζ ). diploid diploidis διπλοειδής Τέλος κατά τον Ηρόδοτο ( Α 171): «Εισί δε τούτων diploma diploma δίπλωμα Κάρες μεν απιγμένοι εις την ήπειρον εκ των νήσων diplomacy diplomatia διπλωματία το γάρ παλαιόν εόντες Μίνω κατήκοοι και καλεόμενοι Λέλεγες είχον τας νήσους, φόρου μεν ουδέν diplomat diplomatis διπλωμάτης diplomatic diplomatikos διπλωματικός υποτελέοντες, όσον δε εγώ δυνατός είμι <επί > μακρότατον εξικέσθαι ακοή, οι δε, όκως Μίνως δέοιτο, επλήρουν οι τας νέας». { Είναι δε εκ τούτων, Κάρες μεν μετακοίσαντες στην ήπειρο ( δηλ. Στην Μ. Ασία) εκ των νήσων (του Αιγαίου) κατά δε την αρχαιότητα όντες υπήκοοι του (βασιλέως της Κρήτης) Μίνωος και ονομαζόμενοι «Λέλεγες» διέμεναν στας νήσους χωρίς να πληρώνουν φόρους, καθ` όσον ηδυνήθην να πληροφορηθώ από παραδόσεις αρχαιότατες, αλλά οσάκις είχε ανάγκη ο Μίνως, παρείχαν τα πληρώματα στα πλοία του}. Χρονογράφημα Συνέχεια από την σελίδα 1 Το Κράτος Εάλω του στραβού το δίκαιο, για τέτοιους μας περνάνε, αλλά δεν μας το λένε. Και προς τιμήν τους είναι αυτό. Ξέρουν να κρατούν καλά τα προσχήματα. Όταν δηλαδή απευθύνονται σε μας δεν μας λένε όπως πραγματικά μας βλέπουν, δηλαδή «αγαπητοί ρωμιοί» ή «αγαπητοί χαχόλοι», αλλά «αγαπητοί Έλληνες» και μεις, αφού όλα αυτά τα χρόνια μας μετέτρεψαν σε ευκολόπιστους ρωμιό-υπήκοους, τους πιστεύουμε και χαιρόμαστε που μας απεκάλεσαν Έλληνες. Βέβαια το πόσοι από εμάς καταλαβαίνουν την εννοιολογική σημασία της λέξης «Έλληνας» και πόσο έλληνες νιώθουν ή είναι, είναι ένα άλλο σπουδαίο θέμα για διεξοδική αναζήτηση και συζήτηση. Το σίγουρο είναι, αν κρίνουμε από τις πράξεις μας, Έλληνες είμαστε μόνο στα χαρτιά ενώ σε όλα τ άλλα είμαστε ρωμιοί και χαχόλοι, ίσως να έχουν δίκαιο τελικά οι μαστροποί μας(πολιτικοί) που μας βλέπουν έτσι αλλά δεν μας το λένε. Γιατί μετά μπορεί να ξυπνήσει το θεριό ο Έλληνας από τον λήθαργο. Και τότε ουαί τοις ηττημένοις. Δεν ξέρω, αγαπητοί συνέλληνες, εσείς πως αντιλαμβάνεστε τα τεκταινόμενα στην πατρίδα μας, αλλά εγώ θα σταθώ σε δύο γεγονότα που δείχνουν ξεκάθαρα την εικόνα ενός πολιορκημένου και προδομένου κράτους. 1.Πέρυσι το υπερχρεωμένο και ξεπουλημένο ρωμαίικο κράτος μας, παρουσίασε δήθεν πλεόνασμα και με υπεράνθρωπες προσπάθειες ο πρωθυπουργός έπεισε τους τοκογλύφους μας να το μοιράσουν στους ά- πορους. Αφού λοιπόν τους τα πήραν όλα μετά τους πέταξαν από ένα πεντακοσαράκι για το θεαθήναι. Η υποκρισία και η κοροϊδία σε όλο της το μεγαλείο. Αυτά δεν γίνονται σε υγιείς δημοκρατίες παρά μόνον σε δημοκρατίες της χαχολίας. 2. Τα μέσα μαζικής πλύσης εγκεφάλου μεταδίδουν: «συναγερμός στο Ζάππειο ενόψει της επικείμενης καθόδου της Τρόικας στην Αθήνα» και αναρωτιέμαι, Εφόσον όλα πάνε καλά, σύμφωνα πάντα με τους κυβερνώντες. Φέτος, μας λένε, θα έχουμε δυόμισι δις πλεόνασμα, και από του χρόνου θα μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας να ξαναβγούμε στις αγορές, και πλέον είμαστε έτοιμοι να βγούμε από τα μνημόνια...και αναρωτιέμαι. Γιατί κάθε φορά που είναι να κατέλθουν οι τροικανοί η κυβέρνηση του ανεξάρτητου ρωμαίικου κρατιδίου παθαίνει κολούμπρα; Και τί συγκυρία. Έρχονται τις μέρες που το Έθνος προετοιμάζεται για τις εορταστικές εκδηλώσεις του ένδοξου ΟΧΙ στον φασιστικό ιμπεριαλισμό. Προετοιμαζόμαστε για να τιμήσουμε τους ανυπέρβλητους ήρωες του Έπους του 40. Λέτε να θέλουν να μας πουν με τον τρόπο τους, «πώς τολμήσατε και μας σταματήσατε τότε; Ο Φιλαλήθης Οπως διαπιστώνουμε, ο Ηρόδοτος θεωρεί ότι οι Κάρες είναι απόγονοι των νησιωτών «Λελέγων», οι οποίοι δεν επλήρωναν φόρους στον βασιλέα της Κρήτης, παρ` όλον ότι ήσαν υπήκοοί του, και η μόνη ανταπόδοσι ήταν η παροχή πληρωμάτων, οσάκις αυτό ήταν αναγκαίο για τα πλοία των Κρητών. Αυτοί οι Λέλεγες απήχθησαν (!!) και κατώκησαν στην Μ.Ασία, όπου τους ωνόμασαν Κάρες. Είναι εξ όλων αυτών των αναφορών, φανερό ότι η σύγχυσι η οποία επικρατεί στον καθορισμό του ονόματος «Λέλεγες» οφείλεται στο ιστορικό κενό το οποίο προκάλεσε ο μεγάλος γεωλογικός σπασμός, ο οποίος συνέβη την εποχή κατά την οποία μέγας βασιλεύς ήταν ο Δευκαλίων. Δεν θά αναγνώσω εκ νέου το όνομα «Λέλεγες», διότι ο σχηματισμός αυτού προήλθε από παρομοίωσι των θαμμένων στη λάσπη βοτσάλων, που τα φέρνει έκ νέου στο φώς τό κύμα ή η ροή του ποταμού, και των θαμμένων στη λάσπη του κατακλυσμού ανθρώπων, πού η άγνωστη βούλησι του Διός κράτησε στη ζωή και τους απέσπασε, για να τους αποδώση στον Δευκαλίωνα. Εδώ κλείνω το γράμμα Λ. Συνέχεια στην σελίδα 15 ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ Η ΠΑΤΡΙΣ ΕΣΤΙ(...) ΠΛΑΤΩΝ.

14 hellenic way Autumn Equinox, Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα εκκρεμεί και περιμένει τη λύση του. Οι τρεις απελευθερώσεις της Βορείου Ηπείρου Συνέχεια από την σελίδα 1 Στις 17 Δεκεμβρίου 1913 η Ιταλία και η Αυστροουγκαρία, δυστυχώς, εξυπηρετώντας δικά τους συμφέροντα, με τοπρωτόκολλο της Φλωρεντίας δημιουργούν για πρώτη φορά το Αλβανικό κράτος, περιέχοντας στα όριά του προς ενίσχυση της νεοϊδρυθείσης Αλβανίας και τη Βόρειο Ήπειρο. Από τότε το βόρειο τμήμα της Ηπείρου πέρασε στην ιστορία ως «Βόρειος Ήπειρος». Μάλιστα εκβιάζουν την Ελληνική κυβέρνηση να διαλέξει μεταξύ νησιών ανατολικού Αιγαίου και Βορείου Ηπείρου. Το γεγονός αυτό ανάγκασε τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό να ξεσηκωθεί προχωρώντας σε ένοπλη εξέγερση με αποκορύφωμα την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ της Βορείου Ηπείρου στις 17 Φεβρουαρίου Σχηματίσθηκε Κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Χρηστάκη Ζωγράφο και μέλη τους ηρωικούς Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο, Βελλάς & Κονίτσης Σπυρίδωνα και Κορυτσάς Γερμανό. Υψώνεται η σημαία της Αυτονόμου Ηπείρου και ενταγμένος ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός σε εθελοντικά αυτονομιακά σώματα & «ιερούς λόχους» ελευθερώνει τη Βόρειο Ήπειρο υποχρεώνοντας τους Αλβανούς να υπογράψουν στις 17 Μαΐου 1914 ( δηλαδή σε 3 μήνες) το Πρωτόκολλο της Κερκύρας. Σύμφωνα με αυτό αναγνωρίζονταν αυτονομία και αυτοδιοίκητο της Βορείου Ηπείρου, ελευθερία σχολείων, γλώσσας, θρησκείας, επί πλέον δε το δικαίωμα να έχουν οι Βορειοηπειρώτες δικό τους Στρατό και δική τους Χωροφυλακή. Ονομάζεται η περιοχή «Ήπειρος» περιλαμβανομένων και της Χειμάρρας, Αργυροκάστρου, Αγ. Σαράντα, Κολώνιας, Λεσκοβικίου, Πρεμετής, Κορυτσάς κ.α. και οι κάτοικοι της ονομάζονται «Ηπειρώτες» και όχι «Αλβανοί». Η έναρξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου και η έκρυθμη κατάσταση στην Αλβανία αναγκάζει τους Ευρωπαίους να επιτρέψουν την είσοδο του Ελληνικού στρατού για την αποκατάσταση της τάξης στη Βόρειο Ήπειρο. Έτσι στις 14 Οκτωβρίου 1914 ο Ελληνικός Στρατός ελευθερώνει για 2η φορά τη Βόρειο Ήπειρο. Η αυτονομιακή κυβέρνηση παραδίδει ευχαρίστως την εξουσία της στον ελευθερωτή στρατό. Η ένωση της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα ακολουθήθηκε από τη συμμετοχή 16 αντιπροσώπων της στη βουλή των Ελλήνων στις Ελληνικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν 1 χρόνο αργότερα. Ο διχασμός όμως, και η έλλειψη ομοψυχίας στην Ελλάδα (Βενιζέλουβασ. Κωνσταντίνου), που είχε ως συνέπεια και την Μικρασιατική καταστροφή (1922), έδωσαν την ευκαιρία στους Ευρωπαίους προστάτες των Αλβανών να αποσπάσουν και πάλι τη Βόρειο Ήπειρο από τον εθνικό κορμό. Στη δεκαετία του 1920 ο αλβανικός εθνικισμός απέκοψε πραξικοπηματικά την Αλβανική Εκκλησία από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Προσπάθησε μάλιστα να επιβάλει ως λειτουργική γλώσσα παντού την Αλβανική. (Κύριος εκπρόσωπος ο Αλβανός ψευδεπίσκοπος από την Αμερική Φαν Νόλι). Στη δεκαετία του 1930 ο βασιλιάς Ζιώγου επιτέθηκε εναντίον της Ελληνικής παιδείας. Οι Βορειοηπειρώτες προσφεύγουν στο δικαστήριο της Χάγης και δικαιώνονται (1935). Στις 28 Οκτωβρίου 1940 στο πλευρό των Ιταλικών μεραρχιών εισέβαλαν και δύο Αλβανικές εναντίον της Ελλάδος.Ο γενναίος, όμως, Ελληνικός στρατός προήλασε και πάλι νικηφόρα στη Βόρειο Ήπειρο και έγινε δεκτός από τους Βορειοηπειρώτες ως ελευθερωτής. Για 3η φορά ελευθερώθηκε η Βόρειος Ήπειρος. Η ελευθερία αυτή κράτησε μέχρι τον Απρίλιο του 1941, οπότε με την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, ο Ελληνικός στρατός εγκατέλειψε και τη Βόρειο Ήπειρο. Μετά τη λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα του Άξονα, η Ελληνική Κυβέρνηση ζήτησε στη Διεθνή Διάσκεψη Ειρήνης των 21 Εθνών στο Παρίσι (30/08/1946) την ένωση της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα. Το ζήτημα παραπέμφθηκε - ύστερα από αντιδράσεις του Σοβιετικού Υπουργού Εξωτερικών Μολότωφ και άλλων κομμουνιστικών κρατών - στο Συμβούλιο Υπουργών των Εξωτερικών των Μεγάλων Δυνάμεων (Γαλλία, ΗΠΑ, Μεγ. Βρετανία, Ρωσία) που έγινε στη Νέα Υόρκη (4 Νοεμβρίου έως 12 Δεκεμβρίου 1946),. Το Συμβούλιο ανέβαλε τη λήψη αποφάσεων ως προς το Βορειοηπειρωτικό για μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης με την Αυστρία και τη Γερμανία. Η συνθήκη ειρήνης με την Αυστρία υπογράφηκε στις 15 Μαΐου 1955 στην Βιέννη. Με την Γερμανία στις 12 Σεπτεμβρίου 1990 στην Μόσχα.Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα εκκρεμεί και περιμένει τή λύση του. Τί ψυχή έχει ένα ($50) Πενηντάρικο; Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες και υποστηριχτές του «Ελληνικού Δρόμου». Όπως αντιλαμβάνεστε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς για τόν Ελληνισμό,προσπαθούμε κι` εμείς να συμβάλλουμε στη διατήρηση και μετάδοση των ιδεών και αξιών του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και της ιστορικής αλήθειας των γεγονότων. Δεν σκεφθήκαμε ποτέ να εμποροποιήσουμε τον Ελληνικό Δρόμο, δεχόμενοι διαφημίσεις. Βασιστήκαμε στις εθελοντικές μας δυνάμεις και στην οικονομική υποστήριξη των φίλων της εφημερίδας. Ο Ελληνικός Δρόμος, κυκλοφορεί από το έτος 2002 με τρεις χιλιάδες αντίτυπα σε κάθε έκδοση. Έχει στοιχίσει περισσότερο από εκατόν πενήντα χιλιάδες δολάρια και διανέμεται δωρεάν στο Toronto και υπόλοιπο Ontario, Montreal, Quebec. και αποστέλλεται ταχυδρομικώς στον Καναδά, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, Αυστραλία και Ελλάδα. Όσοι είναι συνδρομητές, παρακαλούνται για την ανανέωση της συνδρομής των, όσοι δε, αγαπούν την εφημερίδα και σκέπτονται ελληνικά, όπως οι φίλοι του Ελληνικού Δρόμου, μπορούν να βοηθήσουν τον Ελληνικό Δρόμο με μια δωρεά για την συνέχιση της εφημερίδας μας. Να είστε δε βέβαιοι, ότι με τον τρόπον αυτόν συμβάλλετε και σεις στην επιτυχία του έργου της εφημερίδας και να αισθάνεστε υπερήφανοι για την εφημερίδα και την προσφορά σας.