Οµιλία του υφυπουργού ΑνΥπ Θανάση Σκορδά στη γενική συνέλευση των ασφαλιστικών εταιρειών

Transcript

1 Οµιλία του υφυπουργού ΑνΥπ Θανάση Σκορδά στη γενική συνέλευση των ασφαλιστικών εταιρειών 12 Φεβρουαρίου, 2013 Ευχαριστώ θερµά για την πρόσκλησή σας να παρευρίσκοµαι σήµερα εδώ και να συναντώ παλαιούς γνωστούς και φίλους µε τους οποίους συνεργάστηκα όσο βρισκόµουν σε αυτό το τόσο συναρπαστικό επάγγελµα. Η σηµερινή συνάντηση γίνεται σε µια πραγµατικά κρίσιµη καµπή, σε ένα σταυροδρόµι για όλους: Για την Ελλάδα, για την εθνική µας οικονοµία, προφανώς και για την ιδιωτική ασφάλιση. Όλοι, όλοι ανεξαιρέτως, χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουµε την πορεία µας, αφού πρώτα κάνουµε την αξιολόγηση των πεπραγµένων µας και δούµε τον τρόπο που αυτά πραγµατοποιήθηκαν. Επί δεκαετίες συµπεριφερόµασταν σαν λωτοφάγοι. Μιλούσαµε για το δηµογραφικό πρόβληµα της χώρας, αλλά πάντοτε µέναµε ως κοινωνία στα λόγια. Κι όσες προσπάθειες έγιναν για να αντιµετωπιστεί από την πολιτεία αυτό το µεγάλο πρόβληµα, η συλλογική έκφραση της κοινωνίας τις απέρριπτε. Ενδεικτικά θυµίζω τις προσπάθειες που ξεκίνησαν το 1992, το 1998 και το Ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν, διότι δεν το επέτρεψε η κυρίαρχη αντίληψη. Οι εποχές άλλαζαν, το πρόβληµα γινόταν οξύτερο, αλλά η κυρίαρχη αντίληψη παρέµενε η ίδια και µαταίωνε κάθε προσπάθεια στη γέννησή της. Σε αυτό το περιβάλλον, φάνταζε αληθινά ιεραποστολικό το έργο όσων υπηρετούσαµε την ιδέα της ιδιωτικής ασφάλισης, κυριολεκτικά σπίτι - σπίτι, να επισηµαίνουµε τη βραδυφλεγή αυτή βόµβα, που λεγόταν δηµογραφικό πρόβληµα και η οποία απειλούσε το ασφαλιστικό οικοδόµηµα. Ήταν η εποχή που ο πολίτης θεωρούσε δεδοµένο ότι το κράτος θα του παρέχει εσαεί δωρεάν φροντίδα για θέµατα υγείας και, φυσικά, σύνταξη. Η αντίληψη αυτή όχι µόνο κυριάρχησε στην Ελλάδα επί δεκαετίες, αλλά διαµόρφωσε και εµπέδωσε συνειδήσεις και κοινωνικά ρεύµατα επί του θέµατος. Έτσι φτάσαµε στην τωρινή κατάσταση, µε την ελληνική κοινωνία και οικονοµία να βρίσκονται µε την πλάτη στον τοίχο, και µάλιστα χωρίς να έχει εκραγεί η βραδυφλεγής βόµβα του δηµογραφικού προβλήµατος. Βλέπετε, µας πρόλαβε µια άλλη βόµβα που βρισκόταν επίσης κάτω από τα πόδια µας, η βόµβα του στρεβλού αναπτυξιακού υποδείγµατος που µας οδήγησε στα όρια της χρεοκοπίας και της εξόδου από την Ευρωζώνη.

2 Η επέλαση της κρίσης, έδειξε ότι το µοντέλο πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η µεγέθυνση της ελληνικής οικονοµίας ήταν στρεβλό. Διότι, για µεγέθυνση επρόκειτο. Η ανάπτυξη εµπεριέχει ποιοτικά χαρακτηριστικά, που θα µπορούσαν να αντέξουν στα δύσκολα µιας κρίσης όπως η τωρινή. Η µεγέθυνση όχι. Η αύξηση των µακροοικονοµικών µεγεθών γινόταν εφικτή, προσεγγίζοντας το θέµα από την πλευρά της ζήτησης, µέσω της τόνωσης της κατανάλωσης. Αυτή µε τη σειρά της στηριζόταν στη γρήγορη πιστωτική επέκταση. Η επιλογή αυτού του αναπτυξιακού µοντέλου, σε συνδυασµό µε τον κώδικα αξιών που οικοδοµήθηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια, οδήγησαν στην ήσσονα προσπάθεια, όχι στη σκληρή και αποδοτική εργασία. Είµαι βέβαιος ότι καθένας σε αυτή την αίθουσα έχει να διηγηθεί µια εµπειρία µε ένα γνωστό ή συγγενή του, που ζήτησε δουλειά για το παιδί του. Κι όταν του είπαµε να έλθει να εργαστεί στην ιδιωτική ασφάλιση, µας απάντησε «ε! όχι και να γυρίζει στους δρόµους µε µια τσάντα το παιδί», ή κάτι παρόµοιο. Η «θεία χάρις του κράτους» είχε πλήρως επιβληθεί. Κι επειδή τόσα χρόνια συζητάµε και ξανασυζητάµε, αλλά σπανίως πράττουµε, σήµερα ήλθαν έτσι τα πράγµατα που πρέπει µεµιάς να λύσουµε όλα τα προβλήµατα. Σήµερα χρειάζεται να διαχειριστούµε τόσο το πρόβληµα του στρεβλού αναπτυξιακού υποδείγµατος, όσο και την επιβαρυµένη κατάσταση στο δηµογραφικό, άρα και στο ασφαλιστικό µας πρόβληµα. Εδώ όµως σήµερα, δεν είµαστε για να συζητήσουµε πώς φτάσαµε ως εδώ, ούτε πόσο φταίει ο καθένας µας. Είµαστε για να δούµε πώς θα βγούµε από την περιπέτεια που µας ταλαιπωρεί. Κι επειδή είµαστε στον όγδοο µήνα διακυβέρνησης, θα αναφερθώ συνοπτικά στο τι έχουµε πράξει έως τώρα: Η χώρα ανακτά την αξιοπιστία της διεθνώς, κι από τα επικριτικά δηµοσιεύµατα του διεθνούς Τύπου και τη διπλωµατική αποµόνωση, περάσαµε στην κοινή διαπίστωση ότι πλέον ακολουθούµε ένα συνετό δρόµο δηµοσιονοµικής εξυγίανσης, που συνακόλουθα βελτιώνει και την εικόνα της Ελλάδος διεθνώς. Κανείς πλέον, δεν µιλά για το περίφηµο Grexit, που σκόρπιζε τον πανικό σε κυβερνήσεις και αγορές κατά το πρώτο οκτάµηνο του Άλλωστε, η γλώσσα των αριθµών είναι αµείλικτη: Τον Ιούνιο του 2012 όταν αναλάβαµε την ευθύνη της διακυβέρνησης, τα spreads είχαν εκτιναχθεί στις µονάδες βάσης. Πλέον, κινούνται στην περιοχή των 930 µονάδων. Σε αυτό το διάστηµα, εξασφαλίσαµε τη χρηµατοδότηση των 52,5 δισεκατοµµυρίων ευρώ, ποσό µεγαλύτερο από το ΑΕΠ συνολικά 44 κρατών κι επαναδιαπραγµατευτήκαµε επιτυχώς τη βελτίωση της δανειακής σύµβασης. Μόλις προχθές στη Σύνοδο Κορυφής η Ελλάδα κατάφερε, χάρη στις προσπάθειες όλων, να λάβει πολύ περισσότερα χρήµατα από όσα της αναλογούσαν, για το κοινοτικό πλαίσιο Εργαζόµαστε µεθοδικά, ώστε να ολοκληρωθεί επιτυχώς η ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήµατος, που αποτελεί προϋπόθεση για την επίλυση των προβληµάτων ρευστότητας, τα οποία εµποδίζουν την υπέρβαση της κρίσης. Επειδή έχει γίνει µεγάλη συζήτηση για την ανακεφαλαιοποίηση, πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους µας ότι υγιής οικονοµία µε άρρωστο χρηµατοπιστωτικό σύστηµα δεν γίνεται. Με σκληρό αγώνα, του οποίου ηγείται προσωπικά ο πρωθυπουργός, επιστρέφουν στη

3 χώρα ή έρχονται για πρώτη φορά, επενδύσεις µε παραγωγικό χαρακτήρα, δίνοντας κι αυτές το µήνυµα ότι η πατρίδα µας εµπνέει, πλέον, εµπιστοσύνη. Συγχρόνως, µετά από επιτυχή διαπραγµάτευση µε την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, αντιµετωπίζουµε το πρόβληµα χρηµατοδότησης των µεγάλων οδικών αξόνων, συµβάλλοντας µε αυτό τον τρόπο στην εξάλειψη αιτίων κόστους. Παράλληλα η κυβέρνηση προωθεί µεγάλο αριθµό αποκρατικοποιήσεων, δηµιουργώντας νέες νησίδες ανάπτυξης. Στον τοµέα του τουρισµού, οι παρακρατήσεις για το φετινό καλοκαίρι αποτελούν ασφαλή ένδειξη ότι είµαστε στο σωστό δρόµο, παρά τις «φιλότιµες» προσπάθειες όσων θέλουν να αποσταθεροποιήσουν την πορεία εξόδου της Ελλάδας από την κρίση. Ειδικότερα στο χώρο της εσωτερικής αγοράς, προχωρήσαµε σε ευρείες θεσµικές µεταρρυθµίσεις, όπως: ο συνολικός εκσυγχρονισµός της αγορανοµικής νοµοθεσίας που στον κορµό της παρέµεινε αµετάβλητη από το η απλοποίηση διαδικασιών για είσοδο σε επαγγέλµατα και αγορές, η άρση αντικινήτρων, η διαµόρφωση νέου πλαισίου λειτουργίας της αγοράς (αύξηση των εκπτωτικών περιόδων, πρόταση για προαιρετικό άνοιγµα των µικρών καταστηµάτων τις Κυριακές κλπ). Η µείωση ελαχίστου κεφαλαίου για ίδρυση ΑΕ και ΕΠΕ. Η πλήρης αναµόρφωση του συστήµατος κρατικών προµηθειών και δηµοσίων συµβάσεων, που γίνεται εξ ολοκλήρου ηλεκτρονικό. Πρόκειται για µεταρρυθµίσεις, οι οποίες σε συνδυασµό µε την κάµψη της ζήτησης, µας επέτρεψαν για πρώτη φορά τα τελευταία 45 χρόνια να διαπιστώσουµε πτώση τιµών στην αγορά. Μικρή µεν, αλλά πτώση. Και για να µην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ ότι λύσαµε το πρόβληµα της ακρίβειας στη χώρα. Αντιθέτως, το µέγεθος των δυσκολιών που έχει κάθε ελληνικό νοικοκυριό, προσδιορίζει το µέγεθος του δικού µας πολιτικού και ηθικού χρέους. Παράλληλα, η εντατικοποίηση των ελέγχων από τη Γραµµατεία Καταναλωτή, την Επιτροπή Ανταγωνισµού και το Συνήγορο του Καταναλωτή, στέλνει προς κάθε κατεύθυνση, ξεκάθαρο το µήνυµα της µηδενικής ανοχής στην παραβατικότητα. Κυρίες και κύριοι, Κοινός παρονοµαστής των ανωτέρω πολιτικών πρωτοβουλιών είναι ότι, αν και η κυβέρνηση βρίσκεται µόλις στον όγδοο µήνα της ζωής της, έχουµε κατορθώσει µε τις θυσίες όλων των πολιτών- να βάλουµε φρένο στον εκτροχιασµό, ενώ παράλληλα θέτουµε τις βάσεις ώστε ο νέος αναπτυξιακός κύκλος να στηριχθεί στην πλευρά της προσφοράς, µέσω της παραγωγής πλούτου. Ο καθένας αντιλαµβάνεται ότι οι πολιτικές που σας ανέφερα, χρειάζονται ένα χρονικό διάστηµα αφοµοίωσης και ωρίµανσης από την αγορά, προκειµένου να αποδώσουν. Προσέξτε, όµως: Δεν ζητώ πίστωση πολιτικού χρόνου. Ζητώ ελαχιστοποίηση αυτού του διαστήµατος αφοµοίωσης και ωρίµανσης από την αγορά. Διότι µόνον έτσι τα δικαιολογηµένα παράπονα για οριζόντια κατάργηση φοροαπαλλαγών, όπως αυτή των ασφαλίστρων, µπορούν να επανεξεταστούν υπό το

4 πρίσµα της προστιθέµενης αξίας που δηµιουργούν στην αναπτυξιακή προσπάθεια. Όπως η πολιτεία από την πλευρά της αναθεωρεί πρακτικές, λάθη και στερεότυπα του παρελθόντος, έτσι πιστεύω ότι και η αγορά η ασφαλιστική αγορά, εν προκειµένω χρειάζεται να αναθεωρήσει στρατηγικές και τακτικές. Οι σχέσεις µε τα δίκτυα, µε τις ενώσεις καταναλωτών, µε τα Επιµελητήρια και µε άλλους φορείς της αγοράς, µε την ίδια την Πολιτεία, δεν αντιµετωπίστηκαν ως συνιστώσες ανάπτυξης της ιδιωτικής ασφάλισης. Οι εξελίξεις πράγµατι, πολλές φορές προλάβαιναν τη στρατηγική του κλάδου και εν µέρει την ακύρωναν. Μόνο ως εξαίρεση προέκυπταν ορθολογικές εταιρικές στρατηγικές. Η σύνεση κι η αυτοσυγκράτηση σε πολλές περιπτώσεις ήταν ζητούµενα, όχι δεδοµένα. Αναπτύχθηκαν εταιρικές πολιτικές που δηµιούργησαν στρεβλώσεις και σε επιµέρους αγορές, όπως αυτή της υγείας. Κυρίως όµως άµβλυναν την ασφαλιστική συνείδηση του πολίτη. Κάπως έτσι φτάσαµε στη σηµερινή, µεγάλη αναστάτωση. Κάποιοι βλέπουν αυτή την αναστάτωση ως µια ευθύγραµµη πορεία προς την καταστροφή κι επιλέγουν τον αναχωρητισµό και την µεµψιµοιρία. Κάποιοι άλλοι, ακολουθούµε τη ρήση του Μάο τσε Τουνγκ: «Μεγάλη αναστάτωση, υπέροχη κατάσταση». Πράγµατι, αν δούµε τη µεγάλη αναστάτωση ως ευκαιρία να αλλάξουµε όσα στραβά µας οδήγησαν σε αυτή, τότε ναι, είµαστε στο σωστό δρόµο. Διότι, επιτρέψτε µου να το πω όπως το αισθάνοµαι, την περίοδο που θεωρούνταν δεδοµένες οι υψηλές συνταξιοδοτικές παροχές των κρατικών ταµείων και η αποτελεσµατικότητα του Εθνικού Συστήµατος Υγείας, εµείς πασχίζαµε να αναδείξουµε τον κοινωνικό χαρακτήρα που έχει η ιδιωτική ασφάλιση, ως συµπλήρωµα της δηµόσιας ασφάλισης. Ο τότε δικός µας αγώνας, σήµερα έχει δικαιωθεί από την ίδια την κρίση που ενέσκηψε στη χώρα. Σήµερα δεν υπάρχει πολίτης που να µην ξέρει, να µην άκουσε, να µην κατανόησε τα προβλήµατα της δηµόσιας ασφάλισης. Σήµερα, άλλο ερώτηµα καλείται να απαντήσει η ασφαλιστική αγορά: Το ερώτηµα είναι µε ποιον τρόπο θα πείσει τον Έλληνα καταναλωτή µε το περιορισµένο διαθέσιµο εισόδηµα, να κατατάξει την ιδιωτική ασφάλιση ψηλά στις προτεραιότητές του. Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να αξιολογήσει κανείς και τη στήριξη της Πολιτείας. Η προσπάθεια που κάνουµε να δώσουµε λύση στο πρόβληµα των ανασφάλιστων οχηµάτων, η δυνατότητα να διασωθεί µια ασφαλιστική εταιρεία µε την έκδοση προνοµιούχων µετοχών κατά τα πρότυπα που έχουν ακολουθηθεί για τις τράπεζες και η δηµιουργία χρηµατοδοτικού κεφαλαίου φυσικών και µη καταστροφών, αποτελούν σαφές και αδιαµφισβήτητο τεκµήριο κυβερνητικής στήριξης στην προσπάθεια του κλάδου να υπερβεί την κρίση και να αναπτυχθεί. Στο νέο αναπτυξιακό κύκλο, που έχουµε µπροστά µας, είµαι βέβαιος ότι η ασφαλιστική αγορά θα αξιοποιήσει την ευκαιρία να διευρύνει τις επενδυτικές της επιλογές, µε ενεργό συµµετοχή της σε δηµόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις και µε αυτό τον τρόπο να προσφέρει στους ασφαλισµένους της, ανταγωνιστικές υπηρεσίες. Κυρίες και κύριοι, Όλα όσα είχα την ευκαιρία να σας αναφέρω, εµπεδώνουν µε τον πιο σταθερό τρόπο την αντίληψη ότι η ιδιωτική ασφάλιση είναι ένας από τους πιο υγιείς

5 θεσµούς σε µια ελεύθερη και ανοικτή κοινωνία, όπως θέλουµε την ελληνική, ο δε κοινωνικός της χαρακτήρας είναι αυταπόδεικτος. Γι αυτό, παρά τις αντιξοότητες, παρά τις δυσκολίες, παρά την κρίσιµη κατάσταση στην οποία βρισκόµαστε ως χώρα, η τήρηση των βασικών αρχών που διέπουν την ιδιωτική ασφάλιση, η αισιοδοξία, η υποµονή και η επιµονή είναι τα στοιχεία εκείνα, που θα µας οδηγήσουν στην επίτευξη των στόχων µας. Το γεγονός ότι δεν µπορούµε να κάνουµε τα πάντα, δεν αποτελεί δικαιολογία για να µην κάνουµε αυτά που µπορούµε. Η λύση του προβλήµατος είναι εκεί ακριβώς που βρισκόταν από την αρχή: Μεταρρυθµίσεις παντού. Τις κάνουµε πράξη καθηµερινά, µαζί µε τους ανθρώπους της εργασίας, της δηµιουργίας και της προόδου. Με αυτούς που προσπαθούν να αναδιατάξουν τις δυνάµεις τους, να εµπλουτίσουν το ανθρώπινο δυναµικό τους, να εκσυγχρονίσουν τα προϊόντα τους, να αναδείξουν τη δυναµική τους και να εµπνεύσουν στους εργαζοµένους, τους πελάτες και τους µετόχους τους, το όραµα της προοπτικής Κι επειδή στα πρόσωπά σας αναγνωρίζω αυτούς τους συµµάχους που περιέγραψα, είµαι βέβαιος ότι µαζί, θα τα καταφέρουµε. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας