Έκδοση Σωματείου Μηλιά Αμμοχώστου Απρίλιος, Τεύχος 10. Καρτερούμε αναπολώντας το παρελθόν προχωρούμε για το μέλλον!

Transcript

1 Έκδοση Σωματείου Μηλιά Αμμοχώστου Απρίλιος, Τεύχος 10 Καρτερούμε αναπολώντας το παρελθόν προχωρούμε για το μέλλον! Κυριακή 2 Μαΐου, 2010 επίσκεψη στη Μηλιά και τρισάγιο στο κοιμητήριο η ώρα 11.30π.μ. Δωρεάν μεταφορά από το Σωματείο μας με τα λεωφορεία του συγχωριανού μας Μιχάλη Παναή. Εκκίνηση από το Ζύγι η ώρα 9 π.μ, επόμενη στάση εκκλησία Αγ. Ιωάννου του Ρώσσου στις Κόκκινες η ώρα 10 π.μ. Κατά την επιστροφή επίσκεψη στον Απόστολο Βαρνάβα για προσκύνημα. Κρατείστε θέση στο τηλέφωνο μέχρι Από 2-12 Στη συνεστίαση θα Μαΐου, 2010 δοθεί δωρεάν σ Παρουσίαση βιβλίου όλους τους Μηλιώτες για το 1ο Φιλολογικό που θα παραστούν το Μνημόσυνο για το Ρε βιβλίο που θα εκδώσει το Σωματείο μας Αλέξη που έγινε στις Προβολή για το του αγώνα και της «Ρε Αλέξη». θυσίας του Ρε Αλέξη. στα μέσα ενημέρωσης. Κυριακή 9 Μαΐου, 2010 πανηγύρι Αγ. Επιφανείου, μνημόσυνο Ρε Αλέξη και κοιμηθέντων Μηλιωτών στον Ιερό Ναό Αγ. Ιωάννου του Ρώσσου στις Κόκκινες Λάρνακας από τις π.μ. Θα λειτουργήσει ο αιδ. Παπανδρέας Καζέλας, συμπαραστατούμενος από τον αιδ. Πατήρ Προκόπιο, τους ψάλτες Ανδρέα Βαρνάβα, Χριστ. Γεωργίτση, Σάββα Πουλούκκο, Παν. Προκοπίου. Ποδοσφαιρικός αγώνα Φουτσάλ μεταξύ Μηλιάς Γύψου πμ στο γήπεδο Κουννά, δίπλα στο Κοσμύρια. Συνέχεια σελ μ συνεστίαση Μηλιωτών στο κέντρο δεξιώσεων «ΚΟΣΜΥΡΙΑ» στην Αραδίππου. Τιμή εισιτηρίου Ευρώ10 μεγάλοι και Ευρώ6 για παιδιά. Κρατήσεις μέχρι στο τηλ

2 Νέοι Μηλιώτες ποιητές ΜΗΛΙΑ ΑΜΜΟ- ΧΩΣΤΟΥ ΓΥΡΕΥΚΩ ΕΝΑΝ ΑΓΑΛΜΑΝ Μιχάλη Προκοπίου Μαύρα κατράμι σύννεφα, φυσούνια που τα πέρα μαύρα πουλιά αρπαχτικά, στον τόπο μας εφέρα. Τον κάθε έναν Κύπριον, είχαν τον πονεμένο τζιαί κάθε βιό του κάθε ʹνού, που είσιεν δουλεμένο κτήμα τους τον εκάμνασιν, επιάνναν τον κλεμμένον. Μαʹ ρτεν η ώρα τζʹ η στιγμή, που η ʹπομονή εκλώστη. Τότʹ ένας νιός της Μεσαρκάς, τα άρματα εζώστη. Πάνω σε μαύρον άππαρο, με το σπαθί στο σιέρι το φως σε τζειν την σκοτεινιάν, επάλευκεν να φέρει. Ήταν τζιαί νιός τζιαί δυνατός, λεβέντης, παλληκάρι. Στες μάχες αμολήετουν, ούλα που ʹταν λιοντάρι. Γυρόν του εστρατεύτηκαν, σαν πρώτοι στρατιώτες ούλοι τους οι συγχωρκανοί, ούλοι τους οι Μηλιώτες. Τα νέα εμαθεύτηκαν τζιʹ όποττεν νάιν ρέξει ζήτω σου του φωνάζασιν, να ζήσεις Ρε Αλέξη. Μαζίν του ενωθήκασιν, εγίνηκαν σιφούνι τους Φράγκους ενικήσαν τους τζιʹ ας ήταν μιλιούνι. Τʹ άγαλμα τούν του ήρωα γυρεύκω να τιμήσω μʹ εκτίμηση τζιαί σεβασμό, θκιό φκιόρα να τʹαφήσω. ΜΑ ʹΣΙΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΔΥΝΑΜΗ Μιχάλη Προκοπίου Μʹέναν σιοινίν που νάυλον εδίσαν με μαζί σου. Σαν που βουλλοκλειώσασιν ψυσιήν μου,τζιαί ψυσιή σου Τζιʹ αν μακριά η μοίρα μου που σένα μʹέσιει πάρει σε έχω πάντα μέσʹ τον νουν με νήλιο τζιαί φεγγάρι. Τη μυροθκιά σου νώθω τη στα στήθκια μου χορεύκει Μέσα σε λίμνη σε γιαλό αν τύχη μέσα να λουθώ που πάνω μου δεν φεύκει. Χωρκό μου μέσʹ τα μάθκια μου σʹ έφηκα στολισμένο τζιʹ ας δεν μπορώ να σε χαρώ αφού σαι σκλαβωμένο. Κράζω σαν τον κοράζινον άμα μιλώ για σένα. Άλλο χωρκόν πιο όμορφο δεν είσιεν που εσένα. Μα ʹσιει η αγάπη δύναμη τζιʹ εν να τα καταφέρει. Εν να χαλάσει το τεισιόν αντάμα θα μας φέρει.. ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟΥΣΑ Μιχάλη Προκοπίου Του νήλιου το καμάρωμα της γης ήσουν χουμίσι Σιέρι θα ήρτε μαγικό έτσι να σε πλουμίσει. Σαν νύμφη μέσα στους αττούς που τη μερκά της φέξης Χρυσομαλλούσα εμάγευκες στον κάμπο σου όποιος ρέξει Τζιʹ αν τα παιθκιά σου εν μακριά τζιʹαν ένει πιόν κομμάθκια του κόσμου αν ήβραν τα καλά για ʹσενʹ έχουν τα μάθκια Σʹ έχουν σαν φάρο στη ζωή στο νου τους πάντα η σκέψη Για πάντα αναλλίωτη όσος τζιαιρός τζιʹαν ρέξει Σʹ έχουν σαν φάρο στη ζωή στο σκότος τζιαί στη φέξη Εσέν παιδίν της Μεσαρκάς μάνα του Ρε Αλέξη. Μα ʹναι μεσʹ τα γραφόμενα χαρκιά της ιστορίας Επέρασες σιειρότερα Μηλιά Μεσαορίας. Ούλλος ο καυκάς για μισό Μηλιώτη Παναγιώτης Κολόμβος Έκατσα τζιαι βασάνισα πολλές φορές το νού μου, για λλόου σου Ιάκωβε τζιαι ερώτουν τους γονιούς μου. Μανά, η μάνα του Ιάκωβου ήταν καλή γεναίκα; Άκουσεν τζιαι σιώπησε. Μανά μιλώ ρωμαίκα. Μα ίνταν τούτα που ρωτάς γιε μου ρε Παναγιώτη; Ά που να σ έσιει ο Θεός καλά τζιαι να χαρείς την νιότη. Μα γίνεται Μηλιώτης ναν μισός, τζιαι περιπαίκτης άριστος να τα λαλεί με πάθος; Άμπα τζιαι γίνηκε χιλλές, έσιει κανένα λάθος; Εθύμωσεν η Δεσποινού φωνάζει του τζιυρού μου. Ως σήμερα ενόμιζα πως εν πολλύς ο νους του γιου μου. Έλα ν ακούσεις ρε Κοσμά, επέλλανεν ο γιος σου. Μα ίνταν τούτα που λαλείς που να χαρείς το φως σου; Άφηστα λόγια άμανα τζιαι κάμνε καϊρέττι, η μάνα του Ιάκωβου εν που καλό μιλλέττι; Εν πλάσμα με τον νου, γεναίκα προκομμένη, η μάνα του Ιάκωβου, του Γιακουμή η Ελένη. Να πω ενεκατώσαν τον μες την θερμοκοιτίδα, που το τζιεφαλικό πρέπει να ταν αδρός εν ήθελε φροντίδα Το μόνο που απόμεινε μετά που τούτα ούλλα, Μιχάλης Προκοπίου Γεννήθηκε στη Μηλιά στις Είναι το 4ο παιδί του Βαρνάβα Προκόπη και της Κούλας Μάκη. Είναι νυμφευμένος με τη Δήμητρα Κίμωνος από την Α- ραδίππου, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά την Κούλα, τη Μαρία και το Βαρνάβα. Ο Μιχάλης είναι εργολάβος καλουψιής και ο ταμίας του Σωματείου μας. Παναγιώτης Κολόμβος Γεννήθηκε στη Μηλιά στις Είναι το 2ο παιδί του Κοσμά Κολόμβου και της Δεσποινούς Παναγιώτου. Είναι νυμφευμένος με τη Τασούλα το γένος Λιασή από το Λάπαθος, με την οποία απέκτησε 3 κόρες τη Μαρία, τη Δέσποινα και την Ευαγγελία. Α- σχολείται με χωματουργικές εργασίες και είναι μέλος της κοινοτικής αρχής Μηλιάς. παίρνει που εφτά γενιές, τζιαι βάλλω του τζιαι βούλλα! Η σάτιρα απευθύνεται στον σατιρικό μας ποιητή Ιάκωβο Ιωάννου.

3 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΝΙΜΑΝΗ ΜΗΛΙΑ Μηλιά Αμμοχώστου Το ξεριζωμένο «μελίσσι» της Μηλιάς, κυνηγημένο κι αυτό, κατέληξε στο Λιοπέτρι με σφιγμένα χείλια, σφραγισμένο παράπονο. Ξεχωρίζουμε από αριστερά όρθιο το Λοϊζο, τη γιαγιά Μαρικκού που ποτέ δεν τους αποχωρίζεται, το γαμβρό τους Γρηγόρη, τη σύζυγο του Παούλλα, η μητέρα Λουκία, ο πατέρας Μανιμάνης, η Ελλού, η Α- ντρουλλού και η Κίκα. Κάτω καθήμενοι από αριστερά ο Αντώνης, ο Μιχάλης, η Καίτη, η Αννα-Μαρία, ο Γιαννής, ο Ανδρέας και ο Ντίνος. Απόκομμα εφημερίδας αμέσως μετά την εισβολή που μας παρέδωσε η οικογένεια Μανιμάνη. Μία ιστορία του χωρκού αληθινή του Γέρο Μανιμάνη. Κυριακή Μανιμάνη Ο Γέρο Μανιμάνης ήταν βοσκός. Είχε κουβέλλες μα και 16 κοπελλούθκια. Συνήθως το καλοτζιαίριν έφκαλεν το κοπάϊ στην βοσκή το πρωί κατά τις 10. Εφερνε το στο λάκκο για να πιούν νερό οι κουβέλλες, να ξεκουραστούν τζιαι όταν δροσίσει περίπου στις μ.μ να τις ξαναπάρουν στη βοσκή τ αδέλφια μου ο Παναής και ο Λοϊζος. Ο Μανιμάνης έτασσεν τους, να πάρουν το κοπάδι να φάει και να πιεί νερό και αυτός άρπασσε το ποδήλατο τζιαί ίσιωννε κατά το χωρκό, να τρώει και να πίννει με τους φίλους του. Τα κοπελλούκια αντί να πάρουν το κοπάδι για βοσκή, επιάνναν το παιξίμι. Το κοπάδι έμπαιννε μες τα ποστάνια του Κοσμά, μεσ τη ρέντα του θκειού μας του Λοϊζή, το περβόλι του Κίτσιου και το περβόλι του Μίμου. Ο πάτερας μας, κατά το δειλινό επέστρεψε από το χωρκό για να βρει τα κοπελλούκια να μαντρίσουν το κοπάδι. Βρήκεν όμως το κοπάδι μόνο του και τα κοπελλούκια αλλού. Μόλις τον είδαν οι κουβέλλες, άρχισαν να κλαίουν σαν να του έλεγαν ότι ήταν νηστικιές και άποτες. Εκόντεψε κοντά και εφώναξε στο Παναή και το Λοϊζο «ρε ελάτε δα τζαι οι κουβέλλες είπαν ότι εν άποτες τζιαι νηστιτζιές». Τα αδέλφια μου, εφοβούνταν να κοντέψουν γιατί ήταν και μεθυσμένος. Ο Παναής εκράτεν βούρκα στους ώμους η οποία είχε μέσα 2-3 κολότζια που τα εκόψαν από το περβόλι του θκειού μας του Λοϊζή. Αρκεψεν τις φωνές «ελάτε δα ρε ροκόλοι». Φοητσιασμένος επλησίασε πρώτος ο Λοϊζος. Αρπαξε τον και άρκεψεν ττοπουζιές του με την ματσούκα, ο Λοϊζος έκλαιε και εφάκκα του γυρό. Αφού έδωσε κάμποσες του Λοϊζου, άρκεψε του Παναή, ο οποίος εφάνηκε πιο τυχερός που το Λοϊζο γιατί τις πιο πολλές ξυλιές ετρώαν τις τα κολότζια. Αμα τους εττοππούζιασε καλά «άτε χαθείτε από μπροστά μου τζιαί να ακούτε ήντα που σας λαλώ, τζιαί να μεν έρτω έσσω τζιαί να σας δω». Τα αδέλφια μου επέστρεψαν από τα περβόλια έσσω βουρητοί τζιαί κλαμένοι κάπου δύο χιλιόμετρα. Ο Λοίζος έφκει πας το δώμα τζιαί ετζημήθει, ο Παναής ηύρεν την Ελλού στη μάντρα η οποία τον ερώτησε «ήντα που επέθετε ρε». Ο Παναής είπεν της ότι τους έδερεν ο τζύρης μας, τζιαί ότι τους είπε να με σας δω έσσω γιατί εννά σας δέρω πάλιν. Εφκαλε τη βούρκα με τα σπασμένα κολότζια, τζιαί εμετρήσαν τις ξυλιές, τις οποίες ηύραν ότι ήσαν είκοσι. Επήε τζιαί ο Παναής τζιαί έμπει πίσω που τη βούρνα τζιαί που το φόο του τζιαί τη πολλήν την ώρα αποτζιημήθει τζιαμέ. Μετά από πολλήν ώραν κάποιος από εμάς τους εγύρεψε. Τζιαί τότε αρχίσαμε να ψάχνουμε άλλοι ποτζιεί τζιαί άλλοι ποδά, εγυρίζαμε 2-3 ώρες τα περβόλια να τους έβρουμε. Στο τέλος, επήεν η μάνα μας να πιασει τη βούρνα για να σίσει το αλεύρι, για να είναι έτοιμο την αυκή να το ζυμώσει και ηύρεν τον Παναή τζιαί ησυχάσαμε. Στο περβόλι είχαμε σπίτι τζιαί το νυκοτζυρκό μας. Εμεινίσκαμε εκεί το καλοτζιαίρι. Εκάμναμε το παναήρι του Αη Μπεφανιού 12 του Μάη τζιαί μετά εφορτώναμε πράματα πάνω στο κάρο τζιαί επηαίνναμε στο περβόλι, στο οποίο εμέναμε μέχρι τις 9 του Οκτώβρη που ήταν το παναύρι του Αη Αντρονίκου τζιαί της Αγίας Αθανασίας, όπου επιστρέφαμε. Τα σκολεία άνοιαν αρχες του Σεμπτέβρη, τζιαί ερκούμαστεν 5-6 χιλιόμετρα περπατητοί κάθε πρωί ως τις 7.30 πμ. που εμπαίνναμε στις τάξεις για το μάθημα. ΜΗΛΙΑ Κυριακή Μανιμάνη. Επήαμεν εις το χωρκόν, του Μάη τρεις του μήνα, Τζιαι είδαμεν τους τόπους μας που έρημοι εμείναν. Τα σπίθκια εχαλάσαντα οι δρόμοι εμολώσαν, Τζιαί στα περβόλια του χωρκού τα δέντρα ξεριζώσαν. Τράκτα, καρρότσες, φορτηγά, εις την Τουρτζιάν τα δώκαν. Παθκιάν παθκιά γυρίσαμεν, ούλλοι μας το χωρκόν μας Ούτε σημάδιν είδαμε πως ήτανε δικό μας. Με εκκλησιές αφήκασιν, με σπίθκια με παλάθκια, Ως τζιαι τες πέτρες των γυσιών εκάμαντες κομμαθκια. Ούλλοι σιέρουνται τωρά, τα μάλια μας κρατούσιν, μα νάρτει η ώρα της Τουρτζιάς που να τα ξαπολύσουσιν τζιαι ούλλοι εν να βουρούσιν, μέσα στα βάθη της Τουρτζιάς να πάσιν να χαθούσιν. Ο Αης Επιφάνης μου το σιέριν του να βάλει, Να ξωρατήσει την Τουρτζιάν, τζιαί να δικά μας πάλι. Ως πόσο μες τη ξενιθκειά, να νυκτοξημερώνει; Εν ένας δρόμος μακρινός με λήφκει με τελειώνει. Ο Αγιος Βασίλειος τζι ο Ρήνας που κοντά μας να βοηθήσουσιν τζι αυτοί, να πάμεν στα χωρκά μας να πνάσουσιν τα μέλη μας τζιαι τα εσσωτικά μας. Το άχχα τζιαι τ αλίμονο, τζιαι η απελπισιά, οι μισοί μας χωρκανοί εχάσαν την υγειάν. Αιωνία τους η μνήμη. Απόφερεν τον τύρρανο στους τόπους μας να κάτσει, Αστροπελέτζι τ ουρανού να ππέσει να τον κάψει.

4 ΚΟΨΙΜΟ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ ΣΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ ΜΗΛΙΑ Ο αιδ. Παπανδρέας Καζέλας αφού τέλεσε σύντομη δέηση για το νέο έτος σταυρώνει τη βασιλόπιττα. Οι Μηλιώτες συμπροσεύχονται. Διακρίνονται από αριστερά Μιχάλης Βαντζή, Αντώνης Κίτσιου με τη σύζυγο του, Στάσα Βαρνάβα Κατσούρη, Λουκής Παττίχης. Από αριστερά, Σάββας Καραντώνη, Ειρήνη Καραντώνη, Ανδρέας και Μαρία Λάτσιη, Αντρη Καραντώνη, Δημήτρης Καραντώνη Από δεξιά, Κίκα και Σάββας Κίτσιου, Νίκη και Ιάκωβος Παναγιώτου, Κοσμάς, Δεσποινού και Παναγιώτης Κολόμβου, πίσω η οικογένεια Κουττούγιαννη. Ο πρόεδρος της Νεολαίας Μηλιάς Δημήτρης Καραντώνη και η αρραβωνιαστικιά του Μυρούλα. Να μας ζήσουν. Με τη πλάτη γυρισμένη ο Μιχάλης Προκοπίου, δίπλα ο υιός του Βαρνάβας με το ξάδελφο του, στο βάθος η οικογένεια Παττίχα. Τους Μηλιώτες διασκέδασαν. Το ζεύγος Στάσας και Βαρνάβα Κατσούρη, αριστερά και δεξιά. Η Στάσα με το ανέκδοτο της και ο Βαρνάβας με το ωραίο ποίημα του, μα πιο πολύ εντυπωσίασαν για την αγάπη τους για το χωριό τους. Ο γνωστός Αραδιππιώτης λαϊκός χορευτής και ποιητάρης Ανδρέας Λάτσιης, ο οποίος ήταν προσκεκλημένος του γαμβρού του προέδρου του Σωματείου μας, με τα ωραία τσιαττιστά του. Όπως κάθε χρόνο ο χαρισματικός Ιάκωβος Ιωάννου με την σάτιρα του. Αριστερά η οικογένεια Μανιμάνη. Στο κέντρο νεαροί Μηλιώτες, ο Μιχάλης Προκοπίου, ο Θεόδωρος Ιωάννου. Δεξιά ο Σάββας Κίτσιος, η οικ. Κουττούγιαννη κ.α

5 ΚΟΨΙΜΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ ΣΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ... ΜΗΛΙΑ Οι οικογένειες Ανδρέα και Παναή Χατζιούλλα. Ο Μιχάλης Ευαγόρου, τα αδέλφια Λούκας, Παναγιώτης και Σάββας Κκίτρου με τις συζύγους τους. Οι οικογένειες Δημήτρη Μουστακά και Μαύρου. Οι οικογένειες Κίτσιου, Μιχάλη Βαντζή και Παναγιώτου. Ο Βαρνάβας και Δεσπούλα Μαύρου, Βαρνάβας και Στάσα Κατσούρη, Ττοφής Τζιωνή, Παντελής Σωτηρίου. Η οικογένεια Δημήτρη Μουστακά. ΚΟΨΙΜΟ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ Ο πατήρ Προκόπης με τους βοηθούς του και οι ψάλτες, Χριστάκης Γεωργίτσης και Σαββής Πουλούκκος. Η πρεσβυτέρα, η θυγατέρα και η εγγονή του Πατήρ Προκόπη, ο Παναγιώτης Πογιατζής με τη σύζυγο του κ.α Ο Φελλάς με τη σύζυγο του, η Φρόσα Κάκκουρου με το σύζυγο της κ.α Ο Πανίκκος Σπύρου με τη σύζυγο του Αντρη, τη κόρη τους Ραφαέλλα και τους δίδυμους γιούς Ανδρέα και Νίκο. Η οικογένεια Ηλία Ττομιά. Η οικογένεια Παναγιώτας Πιερή Κονταρά (Πίτσιλλου).

6 2010 ΚΟΨΙΜΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ ΣΥΝΕ- Μεγάλη επιτυχία σημείωσαν οι πρωτοχρονιάτικες εκδηλώσεις του Σωματείου μας, στη Λάρνακα και τη Λεμεσό. Η προσέλευση και στις δύο εκδηλώσεις ήταν πέραν των προσδοκιών μας αφού στη Λάρνακα προσήλθαν 125 Μηλιώτες και στη Λεμεσό 118. Κάποιοι Μηλιώτες συμμετείχαν και στις δύο εκδηλώσεις δείχνοντας την αγάπη τους προς το Σωματείο μας και τους χωριανούς τους. ΜΗΛΙΑ Μηλιά Αμμοχώστου Ο νεαρός Μηλιώτης παίρνει πόζα στη φωτογραφία. Η οικογένεια Παναγιώτας Πιερή Πίτσιλλου. Ο κοινοτάρχης Παναγιώτης Παττίχας, ο Σάββας Πουλούκκος και ο Μίκης Αρτέμη Μουχτάρη με τις συζύγους τους. Ο Μιχάλης σύζυγος της Παναγιώτας Πίτσιλλου και στο βάθος η οικογένεια Ηλία Ττομιά. Ο πατήρ Προκόπιος με τη πρεσβυτέρα, τη θυγατέρα και το εγγονάκι του. Στο βάθος ο Μιχάλης Ευαγόρου με τη σύζυγο του Ευρυδίκη. Η Ειρήνη, η Χρυστάλα και η Αργυρούλα Καραντώνη, ο Κυριάκος Λάτσιη και ο Πέτρος (εγγονός Πετραλλή), η Ανθούλα και ο Γιώργος Λελέκη. Στο βάθος η οικογένεια Αντωνή Χ Φλουρέντζου. Η οικογένεια Κίκη και Βάνιας Πρόδρομου, με τις θυγατέρες και τα εγγονάκια τους. Στο βάθος η οικογένεια Ανδρέα και Αντρούλας Παράσκου.

7 Βαρνάβας Παύλου - Βάκος Μια φυσιογνωμία του χωριού μας που άφησε δυνατό αποτύπωμα της πάνω σ αυτή τη γη. Γνήσιος Παυλής, με πηγαίο το χιούμορ, την καλοσύνη, την ευγένεια, το παράτολμο. Σταυρώθηκε με διπλά καρφιά, και όταν η δεύτερη σύζυγος του η Παναγιώτα Γιακουμή του είπε το αμίμητο «Ο Θεός απ αγαπά παιδεύει» αυτός της απάντησε «ας μ αγαπήσει λιγότερο και να δώσει και σε κανένα άλλο». Παρά τις μεγάλες απώλειες αγαπημένων του προσώπων, της συζύγου του Μαρίας κατά τα γεγονότα στη Μηλιά το 1958, τον χαμό του πρώτου του γιού του Παναγιώτη κατά τον δεύτερο γύρο της Τουρκικής εισβολής, όπου από τότε αγνοείται η τύχη του, το χαμό του αδελφότεκνου του Φλουρή, ο οποίος σκοτώθηκε στο Τζιάος κατά την πρώτη φάση της Τουρκικής εισβολής, δεν έχασε ποτέ το χιούμορ του. Ο Μιχάλης Προκοπίου θυμάται. «Ο Βάκος άρχισε να εργάζεται ως φθαρτέμπορας όταν ήλθαμε πρόσφυγες στις Κόκκινες. Μετά αγόρασε λεωφορείο και ζήτησε από τον σύνδεσμο λεωφορειούχων που έχει αποκλειστικό προνόμιο τις γραμμές από τους συνοικισμούς στη Λάρνακα να τον εντάξουν, αυτοί του αρνήθηκαν. Ο Βάκος είχε οικογένεια και έπρεπε πάση θυσία να φροντίσει για την επιβίωση της οικογένειας του. Παράτολμος όπως ήταν από τη φύση του, άρχισε να κάνει γραμμές λίγα λεπτά πριν την ένωση λεωφορειούχων, μαζεύοντας της τους επιβάτες. Μια δυο οι λεωφορειούχοι άρχισαν στην αρχή να τον απειλούν. Όταν είδαν ότι δεν το έβαζε κάτω, τότε έβαλαν δύο λεωφορεία να τον πλαισιώνουν ένα πριν και ένα μετά την γραμμή και να τον ακολουθούν όπου πήγαινε. Μια μέρα ο Βάκος, οδήγησε το λεωφορείο του εκτός γραμμής στα χωράφια, ο βαλτός της ένωσης λεωφορειούχων τον ακολούθησε από πίσω. Σε μια στιγμή ο Βάκος, τραβά χειρόφρενο, αρπάζει το ρολό από το συρτάρι του λεωφορείου και κατεβαίνει γυρίζοντας προς τον αντίπαλο λεωφορειατζή και επιδεικνύοντας του το ρολό του φωνάζει δυνατά «ήρτα να κάμω ανάγκη μου, ήρτες να με σκουπίσεις;». Δεν θα ξεχάσω το θκειό μας το Βάκο «όταν έκανα το μεταπτυχιακό μου στη Λευκωσία και θα επέστρεφα στους Αγ. Αναργύρους με το Λεωφορείο, όταν μόλις μπήκα στο λεωφορείο του στη στάση παρά τα τείχη Λευκωσίας, τον βρήκα διπλωμένο να σφαδάζει κυριολεκτικά από τους πόνους. Το ρώτησα «τι έχεις θκειέ Βάκο». «Το στομάχι μου γιέ μου» μου απάντησε. Μα είναι δοκιμασίες που πέρασε ο «άνθρωπος» για να τις αντέξει το στομάχι του!!! Η αδελφότεκνη του η Μαρίνα θυμάται «ο θείος ο Βάκος όταν ήταν νέος έπαιζε θέατρο στις εκδηλώσεις στη Μηλιά και διακρινόταν για το χιούμορ του. Ακόμα και όταν οι πολλές δοκιμασίες τον έριξαν στο κρεβάτι σε κατάσταση που όλοι έλεγαν ότι δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον του, όταν τον επισκεπτόμασταν με το σύζυγο μου το Σωτήρη Παπάμιχαηλ, και ο Σωτήρης άρχιζε τα αστεία του, διάκρινα το πρόσωπο του θείου μου να λάμπει σαν κάποιο γλυκόπικρο χαμόγελο να του έριχνε από μέσα το μουντό του φως. ΜΗΛΙΑ Ο Βαρνάβας είναι ο τρίτος γιός του Παυλή και της Μαρίνας. Αδέλφια του είναι ο α. Αντώνης, κουρέας το επάγγελμα, ο Νίκος, ταξιτζιής, ο α. Ευλάμπιος και αυτός κουρέας το επάγγελμα, η Χρυστάλλα που πέθανε στα 17 της χρόνια και η Ανδριάνα. Πολλές είναι οι χιουμοριστικές ιστορίες του θκειού μας του Βάκου, όπως όταν τον πήγαν στο γιατρό λιπόθυμο και ο γιατρός θα έπρεπε να του βάλει ένεση στον πισινό, τότε αυτός μισάνοιξε τα μάτια του και ψέλλισε στο γιατρό «εν θα με καλοπιάσεις λλίο πριν μου την βάλεις;». Μια φορά μέσα στο χειμώνα, γυρνούσε με το ποδήλατο στο σπίτι του στη πάνω γειτονιά προς τη Γύψου. Περνώντας μπροστά από το σπίτι της Παότσας και του Φώτη, ο Βαρνάβας συκκιρτισμένος και κρυαϊσμένος ξαπόλισεν έναν πόρτον, η Παότσα πίσω από το φράκτη τον άκουσε, και αυτή που δεν πήγαινε πίσω στο χιούμορ δεν έχασε ευκαιρία, με μισοσοβαρό ύφος του φώναξε «αντροπή Βαρνάβα», προφανώς για να τον πειράξει. ΜΗΛΙΩΤΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ Το Σωματείο μας προγραμματίζει εκδήλωση με θέμα Μηλιώτες καλλιτέχνες, με τη προοπτική οι παρουσιάσεις της να εκδοθούν σε βιβλίο. Καλούνται οι Μηλιώτες που έχουν παρουσιάσει ή ετοιμάσει κάποιο έργο, είτε στη ζωγραφική, είτε στη ποίηση, είτε στη φωτογραφία κλπ να μας αποστείλουν στη διεύθυνση του σωματείου το βιογραφικό τους με αναφορά στο έργο τους. Ανταποκρινόμενοι όπως πάντα στις προσπάθειες μας, μας απέστειλαν τις βιογραφίες και τα έργα τους οι κ.κ Ανδρέας Χρυσοχός και Ανδρέας Κελεπενιώτης. Επίσης πήραμε τα έργα νέων Μηλιωτών καλλιτεχνών που μας εντυπωσίασαν με το ταλέντο τους. Αναμένουμε ότι θα ενθαρρυνθούν και άλλοι Μηλιώτες να μας αποστείλουν το έργο τους. ΟΙ ΚΑΦΕΤΖΙΕΣ ΤΗΣ ΜΗΛΙΑΣ Στην πάνω γειτονιά βρισκόταν το καφενείο του Ξάνθου, ο ο- ποίος μετανάστευσε μαζί με την οικογένεια του στη μακρινή Αυστραλία. Στη πλατεία του χωριού, το καφενείου του Δήμου Καφετζήγιωρκου, του Ττογλή Μέσσιου και του Μακρή. Πιο κάτω βρισκόταν το σωματείο της ΑΕΜ Μηλιάς, ακολούθως το καφενείο του Μάκη Ππατσιά, του Γιωρκή Γεννάρη, το ΘΟΙ Μηλιάς και στο δρόμο προς τα περβόλια το καφενείο της Ολγας. Το καφενείο του Μάκη συγκέντρωνε μεγάλο αριθμό ηλικιωμένων ενώ το καφενείο του Μακρή κυρίως νεολαία. Τα άλλα καφενεία συγκέντρωναν θαμώνες όλων των ηλικιών. Οι Μηλιώτες συγκεντρώνονταν στα καφενεία, για κάποια κουβέντα, να συζητήσουν τα προβλήματα της δουλειάς τους, κυρίως οι γεωργοί το επάγγελμα, να παίξουν χαρτιά, τάβλι, να πιούν και να φάνε, να διασκεδάσουν. Το καλοκαίρι και κυρίως τα δειλινά, οι καφετζίες ράντιζαν έξω από τους καφενέδες τους, για να δροσίσει και οι Μηλιώτες κάθονταν σε ημικύκλιο να κουβεντιάζουν και να απολαμβάνουν την δροσιά του καλοκαιριάτικου δειλινού.

8 . Καρτερούμε αναπολώντας το παρελθόν προχωρούμε για το μέλλον! Μηλιά ΜΗΛΙΑ Αμμοχώστου Από αριστερά καθήμενες, Χρυστάλα Καραντώνη, Μαργαρίτα Κουτσόφτα, Ανδρέας Κουτσόφτας, Μαργαρίτα Γεωργιάδη, Χριστόδουλος., Μαργαρίτα Κύζα, Γιώργος Γεωργιάδης, Ευδοκία Πουλούκκου. Στη Μέση, Φωτούλα Κονταρά, Σωτήρα Τταλόσιη, δεν βρήκαμε το όνομα μετακόμισαν από την Ανώγειρα, Κυριακή Γ. Προκοπίου, Μαρία Χ Φλουρέντζου, Παναγιώτα Αδάμου, Παναγιώτα Κουτσαβάκη, Λαμπριανή Αβραάμ, Κίκα Νίκου Σιαηλή, Ελένη Γ. Ούκκου, Κόρη Ανδρούλας Ζύμπυλου. Πάνω, ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ Λούκας Εγκωμίτη, Σωτήρης Καμήλα, Δημητράκης Χ Φλουρέντζου, Γεώργιος Παντελή, Σολής Τσιάκκαλος, Νεόφυτος Χρυσοχός, Αναστάσης Κουμάστα, Λοϊζος Κυριάκου, Σωτήρης Εγκωμίτης, Ιάκωβος Κοντοζής και Άντρος Κωνσταντή. ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ Από αριστερά καθήμενες, Φωτούλα Κονταρά, Χρυστάλα Καραντώνη, Ευδοκία Πουλούκκου, η α. Παναγιώτα Ιωάννου Κουτσαβάκη, η θυγατέρα Ανδρούλλας Ζύμπυλου, Μαρία Χ Φλουρέντζου, εγγονή Παράσκου, Δέσπω Χρυσοχού. Ορθιες από αριστερά, Ανθούλα Σπύρου, Κατερίνα Καζέλα, Σωτήρα Χ Φλουρέντζου, Δήμητρα Κατσούρη, Παναγιώτα Αδάμου, Γρηγορία Χ Φλουρέντζου και Κατερίνα Γεωργιάδη. Όρθιοι η δασκάλα Μαργαρίτα Γεωργιάδη και ο διευθυντής Κυριάκος Νικολαϊδης. Από αριστερά γονατιστοί, Ελένη Γ. Ούκκου, Δημήτρης Χ Φλουρέντζου, Σωτήρης Ροβιττά, Μαρία Χ Φλουρέντζου, η δασκάλα Μαρούλλα Ιωαννίδη, Σταυρούλα Φελλά, Νεόφυτος Χρυσοχός, Ιάκωβος Κοντοζής, Χρυστάλα Καραντώνη. Ορθιοι στη μέση, Μαρία Αγγελή Σαβιτζιήκκη, Ευδοκία Πουλούκκου, Κίκα Νίκου Σιαηλή, Φωτούλα Κονταρά, Κυριακή Προκοπίου, Σωτήρα Τταλόσιη, Παναγιώτα Αδάμου, Σωτήρα Θωμά. Όρθιοι στη πάνω σειρά, Γιός του Χύμου, Αντώνης Ούκκου, Σωτήρης Εγκωμίτη, Αναστάσης Κουμάστα, Σωτήρης Καμήλα, Αντρος Τταλόσιη, Αντρος Χρ. Κωνσταντή, Γιός Σωτήρη Τσάκκαρου, Γεώργιος Παντελή Λυμνιώτη, Λούκας Εγκωμίτη, Χρυσόστομος Γεωργίου, Λοϊζος Κυριάκου. Οι αγαπημένες φίλες και γειτόνισσες, Σωτήρα Χωματά, Ειρήνη Μάκη-Καραντώνη, Γιαννούλα Χωματά και η μικρή τότε Χρυστάλα Καραντώνη στο σπίτι του Χωματά. Τη φώτο έστειλε από τη μακρινή Δανία που διαμένει η Γιαννούλα Χωματά.

9 ΑΜΗΛΜΗΛΙΑ Καρτερούμε αναπολώντας το παρελθόν προχωρούμε για το μέλλον! ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΩΣΤΗ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΥΛΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ «ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ» ΜΗΛΙΑ «Η μοίρα τους έταξε να είναι πάντα μαζί. Μαζί στο σχολείο, μαζί στη δουλειά, καλουψήες με το Χρίστο του Τσιντιρή και το Κέντζο του Καράπετρου, μαζί στο στρατό στο 399 τάγμα πεζικού, μαζί χάθηκαν στο Παλαίκυθρο». Αυτά μου ανάφερε ο Γιωρκής ο αδελφός του Αντωνάκη, κατά την επίσκεψη μου στο σπίτι του στους Αγ. Αναργύρους στη Λάρνακα. Κατά σύμπτωση, την επόμενη μέρα είχα παρουσίαση στο στρατό, κάναμε βολή. Όταν στεκόμασταν στη γραμμή πριν την βολή έπιασα κουβέντα με τον διπλανό μου Αραδιππιώτη, ο οποίος μου ανάφερε μεταξύ άλλων ότι πολέμησε κατά την εισβολή στο Παλαίκυθρο. Αμέσως τον ρώτησα «τι έγινε στο Παλαίκυθρο». Μου απάντησε. «Η ομάδα μου βρισκόταν σε κάτι καλαμιώνες όταν ξαφνικά πρόβαλαν τα άρματα των Τούρκων εισβολέων τα οποία διέσπασαν την γραμμή της Μια Μηλιάς και άρχισαν να μας βάλλουν, οι σφαίρες έκοβαν τα καλάμια πάνω από το κεφάλι μας. Οι άνδρες του τάγματος μας, οι οποίοι ήταν διασκορπισμένοι, στο Παλαίκυθρο και στη γύρω περιοχή, αφού ο διοικητής Γεωργίτσης (αδελφός του πραξικοπηματία στρατηγού Γεωργίτση) είχε φύγει μαζί με τους περισσότερους αξιωματικούς, βρέθηκαν ξαφνικά περικυκλωμένοι να αποδεκατίζονται. Εμείς προλάβαμε και διαφύγαμε, όπου με ένα βαν φτάσαμε μέσω Βαρωσιού στις ελεύθερες περιοχές. Στο Παλαίκυθρο χάθηκαν πολλοί». Συνεχίζοντας την κουβέντα μας με τον Γιωρκή και την σύζυγο του Κατίνα, μου ανάφερε με πόνο «ο μακαρίτης ο πατέρας μου και η μακαρισμένη η μητέρα μου, παρουσίαστηκαν στον ύπνο του αδελφού μου του Παναή που διαμένει στην Αυστραλία, και του ανάφεραν ότι έψαξαν παντού και δεν βρήκαν τον Αντωνάκη. Εφυγαν από αυτό τον κόσμο με το παράπονο και την αγωνία τι να έγινε ο γιός τους». Δύο νέοι πάντα γελαστοί, με το χιούμορ και το καλό λόγο στο στόμα. Χρόνια τώρα ήθελα να γράψω λίγα λόγια γι αυτούς τους νέους του χωριού μας. Δύο καλούς φίλους που μόνο θετικές αναμνήσεις άφησαν στην μνήμη μου, αν και από το χαμό τους πέρασαν τόσα χρόνια. Ακόμα θυμάμαι το πέρασμα του Αντωνάκη από το σπίτι του Κακουρή, μπροστά από τον καφενέ του παππού μου του Μάκη να μας χαιρετά δίπλα στο κουρείο του Βλάμπιου με το μακαρίτη το γείτονα του το Φλουρή, «γιάσου ρε σύνομε» και να συνεχίζει προς το καφενέ του Μακρή. Τον Παναή το θυμάμαι μαθητή στο δημοτικό της Μηλιάς, να κυνηγά στα διαλείμματα και τις εκδρομές κουρκουτάες και όλο και κάποια ζαβολιά να φτιάχνει, και εμείς πιο μικροί να τρέχουμε από πίσω να δούμε τι σκαρώνει για να γελάσουμε. Η μοίρα τα έφερε να συναντήσω πρώτα τη Νίκη την αδελφή του Αντωνάκη στο Μακάριο Νοσοκομείο που εργάζεται ως φροντίστρια μετά από 35 χρόνια. Είσαι εσύ ο Αντώνης που γράφεις το περιοδικό της Μηλιάς; με ρώτησε. «Πήρες τις φωτογραφίες που σου έστειλα με τον αδελφό μου το Γιωρκή;» «Όχι, να του τηλφωνήσουμε τωρά». Ετσι και έγινε. Κανονίσαμε και συνάντησα τη νύκτα το Γιωρκή στο σπίτι του, όπου με υποδέχθηκε μαζί με τη σύζυγο του Κατίνα και τα εγγόνια του Μιχάλη και Γιώργο. Εγιναν οι συστάσεις, ο μικρός είναι ο εγγονός μου ο Γιώργος και ο μεγάλος ο Μιχάλης. Τότε γυρνώ προς το μικρό Γιώργο «εσύ πρέπει να τρέχεις, έρκεσαι πρώτος στη τάξη;» Αμέσως ο μικρός Γιώργος «Ναι έρχομαι πρώτος». Τα γονίδια δεν χάνονται, παρόλο που δεν γνωρίζω τον πατέρα του, ο οποίος να με συγχωρέσει, όμως η παράδοση της οικογένειας Στάσου περνά από τα παιδιά, στα εγγόνια και τώρα τα δισέγγονα, συνεχίζουν να είναι πρώτοι στο τρέξιμο όπως τότε στη Μηλιά που σάρωναν τα πρωτεία. Τότε ο πιο μεγάλος ο Μιχάλης «εγώ θείε παίζω ποδόσφαιρο στην ακαδημία της Ανόρθωσης». «Τι θέση παίζεις;» το ρωτώ. «Είμαι κυνηγός». Ο Γιωρκής θυμήθηκε να μας πει για την οικογένεια του. Γονείς μας ήταν ο Κωστής Νικόλα από την Περιστερωνοπηγή και η Κατερίνα του Γιώρκου και της Στρατούς του Σιεκκέρη. Είμαστε πολυμελής οικογένεια αποτελούμενη από 11 αδέλφια. Τον Ανδρέα που ήταν παντρεμένος στην Αχνα, τον Χριστόδουλο (Ττογλή) που είναι παντρεμένος με την Λούλλα Καμπούρη, τη Μαρία που από το 1969 διαμένει στη Μελβούρνη, εγώ ο Γιωρκής, ο Νίκος που είναι παντρεμένος με την Ανδρούλλα από τον Αγιο Σέργιο και διαμένει στη Λεμεσό, τον Παναή που από το 1970 είναι στην Αυστραλία, τη Νίκη που είναι παντρεμένη με τον Πάμπο από το Λευκόνοικο, τη Σωτήρα που μετά την εισβολή διαμένει στην Αυστραλία, την Ανδρούλλα, τον Αντωνάκη που είναι αγνοούμενος και τη Κίκα που και αυτή μετά την εισβολή μετανάστευσε στην Αυστραλία.

10 Γάμοι Μηλιωτών Ο Μιχάλης Μιχαήλ & η Αγγέλα Γεωργίου (υιός Χρυστάλας Κώστα Καραντώνη) Τελούν τον γάμο τους στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου Αλαμάνου στην Ορμήδεια το Σάββατο 19 Ιουνίου 2010 στις 7.00 μ.μ. Συγχαρητήρια και δεξίωση στην αίθουσα δεξιώσεων «PANORIO PALACE» στη Δρομολαξιά. «Προσκαλούνται όλοι οι Μηλιώτες» ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟ- ΛΕΙΟΥ ΜΗΛΙΑΣ 1965 ΜΗΛΙΑ ΑΜΜΟ- ΧΩΣΤΟΥ Μεσά σε ευχάριστο κλίμα, το οποίο διανθίζετο από τα αστεία και τα ανέκδοτα του Ανδρέα Πάππουλου, πραγματοποιήθηκε σε εστιατόριο στο Ζύγι, συνάντηση των αποφοίτων Στις φωτογραφίες διακρίνονται μαζί με τις συζύγους τους, οι Παναγιώτης Παττίχας, Ανδρέας Πάππουλος, Μίκης Αρτέμη, Μιχάλης Ζοππή, Ζωή Σιημητρά, Νίκος Τσιάκκαλος, Φωτούλα Κονταρά, Θεόδωρος Γιωργαλλή, Λούκας και Σούλλα Ττούμπα κ.α ΛΟΙΖΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΡΑΦΕΛΛΑ Ο αξέχαστος Λοΐζος γεννήθηκε στην Μηλιά Αμμοχώστου και έζησε τα παιδικά του χρόνια εκεί. Ήταν το δεύτερο σε σειρά από τα έξι παιδιά της οικογένειας του Ανδρέα και της Κουλλούς Καράφελλα. Μαθήτευσε σαν μηχανικός και στην ενηλικίωση του ήταν ένας καλός μάστρος. Ασχολήθηκε και με την ψαλτική. Μάλιστα, για ένα διάστημα εργάστηκε και σαν ιεροψάλτης στην Μηλιά. Το 1967 παντρεύτηκε την Δώρα, πρωτοδιόριστη τότε δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Μηλιάς, και κατοίκησε στο Νέο Χωριό Κυθραίας από όπου καταγόταν η σύζυγος του. Δεν πρόφτασε να κατοικήσει στο δικό τους σπίτι και η λαίλαπα της εισβολής α- νέτρεψε τα πάντα. Ο Λοΐζος στην αρχή εγκαταλείπει την πατρίδα του για τις Αραβικές Χώρες και μετά για την Αγγλία. Επέστρεψε στην Κύπρο και εργαζόταν στην αρχή ως υπάλληλος και μετά στο δικό του γκαράζ σαν μηχανικός. Μετά την συνταξιοδότηση της αγαπημένης του Δώρας έκλεισε το δικό του γκαράζ για να ξεκουραστεί και αυτός. Ο Λοΐζος στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α μετέφερε την αλληλογραφία, τα φυλλάδια της οργάνωσης και διαταγές στην Μηλιά. Όταν άρχισε η τουρκοανταρσία, χωρίς δεύτερες σκέψεις πήραν από ένα τεθωρακισμένο όχημα μαζί με τον φίλο του το Λούκα από τους Άγγλους όπου εργαζόταν και το έβγαλαν έξω από το στρατόπεδο, για να χρησιμοποιηθούν στις μάχες ενάντια στους πάνοπλους τότε Τούρκους. Ο πόνος για επιστροφή στην πατρίδα ήταν έντονος, ο χαμός της πατρογονικής γης αβάσταχτος. Σε μια από τις όμορφες στιγμές του, στον περίπατο με την σύζυγο του Δώρα, ο αγαπητός μας Λοΐζος κτυπήθηκε από το χάρο και έπεσε μπροστά στα μάτια της, αφήνοντας την τελευταία του πνοή. Διπλός ο πόνος και η οδύνη για τη σύζυγο του. Έχασε τον άντρα της, τον αγαπημένο της Λοΐζο και μάλιστα μέσα από τα χέρια της.

11 Γάμοι Μηλιωτών Ο Δημήτρης Δημητρίου & η Μαρία Κακουλλή (υιός Παντελίτσας Κούμα Χ Μούνα) Τελούν τον γάμο τους στον Ιερό Ναό Παναγίας του Τράχωνα στο Στρόβολο στη Λευκωσία το Σάββατο 1 Μαϊου 2010 στις 5.00 μ.μ. Συγχαρητήρια και δεξίωση στην αίθουσα δεξιώσεων «ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ» στην Αλάμπρα. «Προσκαλούνται όλοι οι Μηλιώτες» Γάμοι Μηλιωτών Ο Ανδρέας Παπάμιχαηλ & η Ιωάννα Κάσια (θυγατέρα Γρηγορίας Σιάηλου Χ Μούνα) Τελούν τον γάμο τους στον Ιερό Ναό Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Αυγόρου τη Τρίτη του Πάσχα 6 Απριλίου 2010 στις 5.00 μ.μ. Συγχαρητήρια και δεξίωση στην αίθουσα δεξιώσεων «ΖΗ.ΔΗ.ΠΑ.ΗΑLL» στo Αυγόρου. «Προσκαλούνται όλοι οι Μηλιώτες» ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΜΑΣ ΜΗΛΙΩΤΕΣ Μηλιά Αμμοχώστου ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΗΛΙΑΣ - ΓΥΨΟΥ. Μια συνάντηση με όμορφες θύμισες από τα παλιά. Τις ομάδες ανέλαβαν να ετοιμάσουν οι διεθνείς ποδοσφαιριστές Νίκος και Αντρος Παναγιώτου για τη Μηλιά και οι Κώστας Φώτη και Χριστάκης Μαύρος για τη Γύψου. Τους Γυψιώτες θα φιλοξενήσουμε στη συνεστίαση. ΛΟΥΚΑΣ ΛΟΥΚΑ Απεβίωσε στις σε ηλικία 64 ετών, ο πρωταθλητής σφαιροβολίας και γυμναστής στο Γυμνάσιο Λευκονοίκου Λουκάς Λουκά. Ο Λουκάς καταγόταν από το γειτονικό Αρναδί. Για πάντα θα παραμείνει στη μνήμη όλων εμάς που είχαμε την τύχη να είμαστε μαθητές του, η μεγάλη του αγάπη για τους μαθητές του. Ενώ άλλοι μαζεύονταν στις αίθουσες όταν έβρεχε, εμείς γνωρίζαμε, ότι θα βγάζαμε τα ρούχα από τη μέση και πάνω και θα παίζαμε στη βροχή ποδόσφαιρο με πρώτο το Λουκά που αν και σφαιροβόλος έτρεχε σαν άνεμος. ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΧΑΜΠΗ ΑΠΕ- ΒΙΩΣΕ ΤΗΝ ΣΕ ΗΛΙΚΊΑ 95 ΕΤΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ΜΙΧΑΗΛ ΑΠΕΒΙΩΣΕ ΤΗΝ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 77 ΕΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ ΑΠΕΒΙΩΣΕ ΤΗΝ ΣΕ ΗΛΙ- ΚΙΑ 80 ΕΤΩΝ ΛΟΙΖΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑ- ΡΑΦΕΛΛΑ ΑΠΕΒΙΩΣΕ ΤΗΝ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 69 ΕΤΩΝ ΡΟΥΠΙΝΑ ΒΑΡΝΑΒΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΗ ΑΠΕΒΙΩΣΕ ΤΗΝ ΣΕ ΗΛΙ- ΚΙΑ 69 ΕΤΩΝ ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (ΦΟΡΑΡΗ) ΑΠΕΒΙΩΣΕ ΤΗΝ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 92 ΕΤΩΝ ΘΕΟΔΩΡΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΑΠΕΒΙΩΣΕ ΤΗΝ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 69 ΕΤΩΝ

12 Μηλιά Αμμοχώστου Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του Σωματείου μας Πήραμε Ταξιδέψετε στον κόσμο της Μηλιάς. αρκετό υλικό που μας απέστειλαν Μηλιώτες με το γενε- Επισκεφτείτε και τυπώστε το πλούσιο φωτογραφικό υλικό μας από τη Μηλιά και τους κατοίκους της. αλογικό τους δένδρο και ευελπιστούμε ότι σύντομα θα αρ- Διαβάστε και τυπώστε έγχρωμες όλες τις εκδόσεις του Σωματείου μας (των περιοδικών)χίσουμε την έκδοση βιβλίου Μάθετε τις παλιές και νέες εκδηλώσεις του Σωματείου μας. με το γενεαλογικό δένδρο της Μάθετε τα νέα του χωριού μας και των κατοίκων του. Εκδόσεις του σωματείου μας. Μηλιάς, το οποίο κρύβει πολλές εκπλήξεις. Όσοι επιθυμείτε να προμηθευτείτε τις πιο κάτω εκδόσεις του σωματείου μας, μπορείτε να Οσοι δεν αποστείλατε ακόμα επικοινωνείτε μαζί μας μέσω του το γενεαλογικό σας δένδρο, ή στο τηλέφωνο στείλετε μας το, το συντομότερο στην πιο κάτω διεύθυνση Τα 5 περιοδικά και οι εφημερίδες σας αποστέλλονται δωρεάν μέσω Τα αυτοκόλλητα με την εκκλησία του Αγ. Επιφανείου μαζί με ένα μπρελόκ του Σωματείου μας. Δείγμα κλειδιών με το σήμα του σωματείου μας σας αποστέλλονται ταχυδρομικώς στην ιστοσελίδα μας. στην τιμή των 5. Γίνε συνδρομητής με 10 το χρόνο Επιθυμώ να γίνω Συνδρομητής των περιοδικών εκδόσεων της εφημερίδας «Μηλιά Αμμοχώστου» και παρακαλώ να μου αποστέλλεται στην ακόλουθη διεύθυνση: ΟΝΟΜΑ Παρακαλούμε ΕΠΩΝΥΜΟ όπως με την αποστολή της ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ αίτησης εγγραφής συνδρομητή, Τ.Τ. αποστέλλετε ΤΗΛ και την επιταγή σας ή το ΦΑΞ ποσό των 10 στο όνομα του Σωματείου ΗΜΕΡ «Σωματείο ΥΠΟΓΡΑΦΗ Μηλιά Αμμοχώστου». Στο ποσό των 10 συμπεριλαμβάνονται όλα τα ταχυδρομικά τέλη. Επίσης μπορείτε να καταθέτετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό αρ που διατηρεί το Σωματείο μας στην Τράπεζα Κύπρου Σωματείο Μηλιά Αμμοχώστου Λεωφόρος Αγ. Σοφίας αρ. 139, 7104 Αραδίππου Λάρνακα, Κύπρος ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ Παρακαλούμε όσους μπορούν να συμβάλουν στην προσπάθεια που γίνεται από το Σωματείο μας, για διατήρηση της μνήμης του κατεχόμενου χωριού μας και της σύσφιξης των σχέσεων μεταξύ των Μηλιωτών, να μας αποστείλουν ότι υλικό έχουν σε σχέση με το χωριό μας και τους κατοίκους του, όπως φωτογραφίες, ιστορίες, ποιήματα, ζωγραφιές, το γενεαλογικό τους κλπ. Το υλικό θα δημοσιευτεί στην εφημερίδα του Σωματείου μας. Προτιμούμε το υλικό να αποστέλλεται στο karaanto@cytanet.com.cy Όσοι δεν χρησιμοποιούν μπορούν να το στείλουν ταχυδρομικώς στην πιο κάτω διεύθυνση του Σωματείου μας Η εφημερίδα «Μηλιά Αμμοχώστου» εκδίδεται από το Σωματείο Μηλιά Αμμοχώστου Σύνταξη / Κείμενα / Επιμέλεια: Αντώνης Καραντώνης Τεχνική επεξεργασία / Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Αντώνης Καραντώνης Φωτογραφικό υλικό: Αντώνης Καραντώνης Διόρθωση κειμένων: Χριστόφορος Μάκης. Φακέλωμα / Αποστολή: Γιάννος Χρυσοστόμου, Ηλίας Χρυσοστόμου Συνεργάτες: Αντρη Καραντώνη, Ειρήνη Καραντώνη, Πέτρος Καραντώνη, Ανδρέας Χρυσοχός, Ανδρέας Κελεπενιώτης. Ιστοσελίδα: Δημιουργία/συντήρηση/επιμέλεια: Δημήτρης Καραντώνης