ΚΛασική ΣΥΑΑ «)ΓΗ 54: ΜΟΤΣΑΡΤ - ΜΟΤΣΑΡΤ. μεύάλα κοντσέρτα Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ. ΕΎΎύηση Μουσικής Ποιότητας. Για την έκδοση της σειράς συνερύάστηκαν:

Transcript

1

2 ΚΛασκή ΣΥΑΑ «)ΓΗ 54: ΜΟΤΣΑΡΤ μεύάλα κοντσέρτα ΜΟΤΣΑΡΤ Η ΜΟΥΣΚΗ Εσαγωγή από την όπερα Ό Μαγκός Αυλός" Κοντσέρτο γα Πάνο αρ. 23 σε Λα μείζονα, Κ488 Κοντσέρτο γα Πάνο αρ. 20 σε Ρε ελάσσονα, Κ466 ΤΟ ΠΕΡΟΔΚΟ Ο συνθέτης Μότσαρτ μα αυθεντία στο θέατρο 54/1 Μουσκό σημείωμα Οδηγός γα τη μουσκή 54/4 Μουσκή εκτέλεση Μα απλή παρττούρα από το Κοντσέρτο Υα Πάνο αρ /5 Ακούγοντας τη μουσκή Ανάλυση των κοντσέρτων του Μότσαρτ 54/9 Αλλες συνθέσες Κουαρτέτα ΕΥχόρδων αρ. 14 κα 15 νέα εκφραστκά ύψη 54/12 Η ορχήστρα Ο Αυλός του Πάνός ένα όργανο των θεών ΕΎΎύηση Μουσκής Ποότητας Οπσθόφυλλο Η MOS. λόγω των αυστηρά επλεγμiνων κα μεγάλων σε όγκο αγορών που πραγματοποεί, σας εγγυάτα κορυφαία ποότητα κλασκής μουσκής σε απίστευτα χαμηλή τμή. Καμία απολύτως παραχώρηση δεν έχε γίνε ως προς την ποότητα. Ο δίσκο CD έχουν τς υψηλότερες δυνατόν προδαγραφές (DDD σημαίνε ότ έχε γίνε ψηφακή εγγραφή κα επεξεργασία, ώστε να έχουμε τέλεα αναπαραγωγή του ήχου). Γα την έκδοση της σεράς συνερύάστηκαν: Μετάφραση: Επμέλεα: Γλωσσκή επμέλεα: Δεύθυνση Έκδοσης: Εκτύπωση: Τόνα Κοοαλένκο Γώργος Β. Ράνα Αν. Νίκα Μονεμοασίτης Βασίλης Θυμανός ΑΦΟ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑ ΕΠΕ Τίτλος πρωτοτύπου: MOZART gea conceros 1994 Οbis Publishing Limied, London 1994 γα την Ελληνκή γλώσσα: Α. ΑΛΕΞΑ & ΣΑ σε. Εθν. Αντστάσεως Λυκόορυση Τηλ.: , ISSN 11Ο6207Χ ISBN Χ Ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ υπήρξε ο αγαπημένος των Θεών. Αυτό άλλωστε σημαίνε κα το εκ των ονομάτων του ''Amadeus''. Σήμερα είνα αναμφίοολα ο αγαπημένος των ανθρώπων. Τα έργα του, δομημένα με τα πολύτμα αποστάγματα της τεχνοτροπίας του κλασκσμού, κατέλαοαν από τη στγ~1ί της δημουργίας τους μα ξεχωρση Αέση στη σκέψη κα την καρδά των φίλων της μουσκ11ς. Η τέλεα εφαρμογή των κανόνων συνδυασμένη με μοναδκή ευρηματκότητα, η οποία υλοποείτα σε πανέμορφες μελωδίες, ευεργέτησαν τα έργα του Μότσαρτ με τη σπάνα κανότητα να προκαλούν την άμεση τέρψη κα του πλέον ανυποψίαστου ακροαηl. Η μουσκ11 που α.πορεύτηκε από τη γόνμη κα αστείρευτη φαντασία του έχε ημερομηνία γέννησης, δεν έχε όμως ημερομηνία θανάτου. Ο ποητκές της προδαγραφές, ο αυθορμητσμός του μουσκού λόγου κα η αμεσότητα της λετουργκότητάς του αποτελούν προκίσματα εκτίμησης κα αποδοχής αλώοητα από το χρόνο. Ο Μότσαρτ δεν υπήρξε κανοτόμος ούτε δεκδίκησε το χρίσμα του μουσκού οραματστ11. Ό,τ υπέγραψε, όμως, το δωροδότησε με αρμονία ανυπέρολητη κα με τελεότητα μορφής κα περεχομένου, χαρίσματα αντάξα της μεγαλοφυ'ί:ας του. Ο μουσκός κόσμος θα ήταν ασφαλώς λγότερο φωτενός, λγότερο πλούσος χωρίς το δκό του μκρό σε δάρκεα, μεγάλο όμως σε προσφορά πέρασμα από τη Γη. Γώργος Β. ΜονεμΌασίτης

3 ΑΥΘΕΝΤΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ Τα σκηνκά έργα του Μότσαρτ κρατούσαν μα δαίτερη θέση στην καρδά του. Χάρσε στην όπερα ένα νέο δραματκό ύφος, δημουργώντας χαρακτήρες που συναγωνίζοντα αυτούς της κλασκής λογοτεχνίας. Αρστερά: Ο Μότσαρτ ενδαφερόταν πολύ γα την ανθρώπνη φύση, στοχείο που αποδείχτηκε πολύτμο βοήθημα στο πλάσμο των χαρακτήρων στς όπερές του. κυραρχία του Μότσαρτ στο λυρκό θέατρο ήταν αναμφσβήτη Η τη. Κατά κάποον τρόπο, από την εφηοεία του κα μετά η όπερα δεν έφυγε ποτέ απ' το νου του κα σχημάτσε το μουσκό άξονα όλης της δημουργκής του ζωής. Η αγάπη του συνθέτη γα το θέατρο γίνετα φανερή από τς περγραφές του ρλανδού τενόρου Μάκλ Κέλ, ο οποίος θυμάτα τον Μότσαρτ στς πρόβες των Γάμων του Φίγκαρο, το 1786: "Όλο ο πρωταγωνστές είχαν το πλεονέκτημα να δδάσκοντα από τον ίδο το συνθέτη, ο οποίος τους μετέδδε τα εμπνευσμένα νοήματά του. Ποτέ δε θα ξεχάσω τη γεμάτη ζωντάνα έκφρασή του, όταν το πρόσωπό του φωτζόταν απ' τς ακτίνες της μεγαλοφυ"ίας είνα εξίσου δύσκολο να το περγράψω, όσο το να ζωγραφίσε κανείς ηλαχτίδες". Παραμερίζοντας τους κανόνες Ο Μότσαρτ συνέθεσε την πρώτη του σκηνκή μουσκή στην τρυφερή ηλκία των 11 χρόνων. Στα 15 του είχε ήδη συνθέσε εννά όπερες γα να παρουσαστούν στη Βένη, το Μλάνο, κ άλλες πόλες που είχε επσκεφτεί κατά τη δάρκεα των νεανκών ταξδών του. Ωστόσο, το πρώτο του πραγματκά πρωτογενές έργο, που αγνοούσε πολλούς από τους στενόμυαλους κανόνες των παλότερων μορφών της όπερας, ήταν η Αρπαγή από το Σερά (Die Enfi1hrung aus dem Serail). Αυτό γράφτηκε κα πρωτοπαρουσάστηκε στη Βένη, τον ούλο του 1782, όταν ο Μότσαρτ ήταν πλέον 26 χρόνων. Μέχρ τότε, ο περσσότερες όπερες ερμηνεύονταν στα ταλκά ή τα γαλλκά. Αντίθετα, η Αρπαγ/] σπό το Σερά αποδόθηκε στα γερμανκά. Ακολουθούσε, επίσης, ένα βενέζκο τρόπο ερμηνείας, που τον αποτελούσαν τμήματα απαγγελίας ανάμεσα στη μουσκή, δίνοντας έτσ το χαρακτήρα ενός singspiel. Λόγω της πλοκής της όπερας, ο Μότσαρτ πρόσθεσε τουρκκά στρατωτκά κρουστά στην ορχήστρα. Έγραψε ακόμα τον κωμκό ρόλο του Φύλακα του Χαρεμού, Οσμίν, γα βαθύφωνο, πράγμα δαίτερα δασκεδαστκό, αν σκεφτεί κανείς ότ αυτοί ο αξωματούχο θεωρούνταν κατά παράδοση ευνούχο. Ολόκληρο το μουσκό θέμα αυτής της όπερας είχε μα φρεσκάδα πρωτόγνωρη γα το λυρκό θέατρο. Δεν εκπλήσσε το γεγονός ότ σημείωσε τεράστα επτυχία. Οκογενεακοί δεσμοί Το 1782, την ίδα χρονά που πρωτοπαίχτηκε αυτή η όπερα, ο Μότσαρτ παντρεύτηκε την Κονστάντσε Βέμπερ. Δυο από τς αδελφές της Κονστάντσε, η Αλο"ίσα κα η Γοζέφα, τύχανε να είνα τραγουδίστρες της όπερας κ έτσ ο Μότσαρτ ήταν σε θέση να φέρε τον κόσμο του θεάτρου στην οκογενεακή εστία, συνθέτοντας μερκές άρες κα γα τς δυο αδελφές.

4 . Ο GVY + Το 1786, ο Μότσαρτ ανέλα6ε να επενδύσε μουσκά ένα άλλο σύντομο singspiel, που λεγόταν Ο μπρεσάρος. Ευχάρστη παρωδία των κα6γάδων που λαμ6άνουν χώρα στα παρασκήνα, αυτό το έργο ήταν μάλλον "ελαφρών 6αρών ", κυρίως σε σύγκρση με την άλλη μεγάλη όπερα που ετοίμαζε εκείνο τον καρό ο Μότσαρτ τους Γάμους του Φίγκαρσ. Γραμμένο σε συνεργασία με τον ταλό λμπρετίστα Λορέντσο Ντα Πόντε, θα αποδεκνυόταν το πο σημαντκό ως τότε αρστούργημά του στην όπερα. Τολμηρό έργο Παρ' όλο που ο Γάμο του ΦίΥκαρΟ συντέθηκαν στο ύφος της ταλκής "όπερα μπούφα" ή κωμκής όπερας, όλο το έργο δέθετε πολύ μεγαλύτερο 6άθος. Βασσμένοσ' ένα θεατρκό έργο του Γάλλου δραματουργού Περ Μπομαρσέ, αναφέρετα στη δαμάχη ανάμεσα σ' έναν πλούσο ευγενή κα τον υπηρέτη του Φίγκαρο. Σε πολτκό επίπεδο, ήταν ένα αρκετά τολμηρό γα την εποχή του έργο. Η μουσκή του Μότσαρτ, πλημμυρσμένη από όμορφες μελωδίες κα καταπληκτκά φωνητκά σύνολα, αναδεκνύε όλες τς λεπτές αποχρώσες της πλοκής, δευρύνοντας κα 6αθαίνοντας τη μορφή της όπερας στο σύνολό της. Αρστερά: Μα σκηνή από τους Γάμους του Φίγκαρο. Η όπερα βασζόταν σε ένα θεατρκό έργο του Περ Μπομαρσέ που είχαν απαγορεύσε ο αρχές. Αν εξαρέσε κανείς μα μάλλον χλαρή πρεμέρα, ο Γάμο του Φίγκαρο σημείωσαν επτυχία κα ο Μότσαρτ με τον Ντα Πόντ ε συνέχσαν με τον Ντον Τζο6άν. Κ αυτή ήταν ένα είδος "όπερα μπούφα", τη σο6άρευε όμως η φγούρα του ακόλαστου κα Όί.αου Δον Ζουάν, που ρίχνετα τελκά στο πυρ της κολάσεως γα τα αμαρτήματά του. Ο Ντα Πόντε, που ήταν κ ο ίδος λάτρης της περπέτεας, εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο τη γνωρμία του με τον πραγματκό Τζο6άν Καζανό6α, δημουργώντας το δα6όητο ρόλο. Η όπερα Ντον Τζο6άν παρουσάστηκε γα πρώτη φορά στην Πράγα, στς 29 Οκτω6ρίου 1787, με τον ηλκωμένο Καζανό6α παρόντα ανάμεσα στο ακροατήρο. Σημείωσε ακόμα μεγαλύτερη επτυχία από τους Γάμους του Φίγκαρο. "Ζήτω ο Ντα Πόντε! Ζήτω ο Μότσαρτ!" είχε αναφωνήσε ο θεατρώνης. "Όσο ζουν αυτοί, το θέατρό μας θα 'να πάντα γεμάτο!". _Γεγονότα Ο Μότσαρτ... εν συντομία 1756: Γεννέτα στς 27 lανουαρίου στο Η λεπτομερής αλληλογραφία του Μότσαρτ αποκαλύπτέ ότ ήταν ουσαστκά πρακτκός άνθρωπος σε μουσκά θέματα. Με χαρά συμπερλάμβανε μα άρα που έμοαζε εκτός τόπου κα χρόνου, εφόσον ο τραγουδστής ήταν κάποος τον οποίο θαύμαζε γα το ταλέντο του. Όπως, βέβαα, δε δίσταζε να αφαρέσε ένα μέρος αν δεν του άρεσε ο τραγουδστής που θα το ερμήνευε. Αρστερά: Ο Παρζάνος θεατρκός συγγραφέας κα μουσκός Περ Μπομαρσέ συμφωνούσε με τς προοδευτκές κα Σάλτσμπουργκ. 1769: Η πρώτη ολοκληρωμένη του ό περα, Η Ψευτοαπλοϊκή (La Fina SempIice), ανεβαίνε στο Σάλτσμπουργκ. 1770: Ο Μθρδάτηςπαρουσάζετα στο Μλάνο. 1781: Η πρώτη του μεγάλη όπερα, ο δομενέας, ανεβαίνε στο Μόναχο. 1782: Πρεμέρα της Αρπαγής από το Σερά στη Βένη. 1786: Ο Γάμο του Φίγκαρο παρουσάζοντα γα πρώτη φορά στη Βένη : Πρεμέρα του Ντον ΤζοΒάν στην Πράγα. 1790: Πρεμέρα του Έτσ Κάνουν Όλες στη Βένη. 1791: Πρωτοπαρουσάζετα στην Πράγα Η Μεγαλοψυχία του Τίτου. Πρεμέρα του ΜαγκούΑυλού στη Βένη. Ο Μότσαρτ πεθαίνε στς 5 Δεκεμβρίου. συχνά ασεβείς μεθόδους με τς οποίες αντμετώπζε ο Μότσαρτ το κλασκό δράμα. Ο ίδος άνοξε νέους ορίζοντες με τα έργα του.

5 Δεξά: Αυτή η σκηνή από τον Αρχοντοχωράτη του Μολέρου συλλαμβάνε τέλεα την αίσθηση της φαρσοκωμωδίας που είχε ο Μότσαρτ κα την οποία χρησμοποούσε θαυμάσα στς κωμκές του όπερες. Ο συνθέτης δεν έχανε ευκαρία να υπερασπίζετα τους φτωχούς κα αδυνάτους κα να γελοοποεί την αρστοκρατία. Δε θα περνούσε πολύς καρός κα τη μάχη γα την σότητα θα αναλάμβανε, σαφώς πο δυναμκά κα με μεγαλύτερες συνέπεες, η Γαλλκή Επανάσταση. Κλασκές qκωες ~ Η ποίηση πρέπε να είνα ο υπάκουος υπηρέτης της μουσκής. ~ Ο Μότσαρτ, ενώ συνέθετε την Αρπαγή από το Σερά, το Κάτω: Τρες μασκοφορεμένες φγούρες εμφανίζοντα στην Πρώτη Πράξη του Ντον Τζο8άν, μας όπερας βασσμένης στους "άθλους" του θρυλκού Δον Ζουάν. Ο λμπρετίστας Λορέντσο Ντα Πόντε δήγε κ ο ίδος αρκετά έκλυτο βίο! Η τρίτη όπερα των Μότσαρτ/Ντα Πόντε ήταν το Έτσ Κάνουν Όλες (Cosi fan ue). Όπως μαρτυράε κα ο τίτλος, πρόκετα γα μα σάτρα γύρω από την απστία των γυνακών παρ' όλο που ο άνδρες τους συμπερφέροντα το ίδο άσχημα. Πρωτοπαρουσάστηκε τον ανουάρο του Η προτελευταία όπερα του Μότσαρτ, Ο Μαγκός Α υλός, τον έφερε ακόμα πο κοντά στς καθημερνές δραστηρότητες του θεάτρου. Ο κανούρος του λμπερτίστας, ο Εμάνουελ Σκάνεντερ, ήταν ηθοποός κα θασάρχης, καθώς επίσης κα μασόνος, όπως ο Μότσαρτ. Ο συνθέτης συνέταξε το μεγαλύτερο μέρος του έργου σ' ένα εξοχκό σπίτ πλά στο θέατρο κα ήταν έτσ σε θέση να λύνε οποοδήποτε πρόόλημα αφορούσε το ανέόασμα της όπερας. Συμμετέχοντας στο Ύλέντ Ο Μαγκός Α υλός, κ αυτός σε μορφή singspiel, είνα ένα παράξενο μείγμα παραμυθού, κωμωδίας κα αυστηρής μασονκής τελετουργίας. Στην πρώτη παράσταση Βένη 30 ΣεπτεμΌρίου 1791~ ο Σκάνεντερ ερμήνευσε ο ίδος τον ρόλο του Παπαγκένο του Πουλολόγου. Στο μεταξύ, συμμετείχε κ ο Μότσαρτ στο γλέντ, παίζοντας στα παρασκήνα γκλόκενσπλ ο μεταλλκοί, κουδουνστοί 11χο του ο ποίου συνόδευαν τα καμώματα του Παπαγκένο. Αυτό αποδεκνύε πόσο μεγάλο ήταν το πάθος του Μότσαρτ γα τη σκηνή παρ' όλο που ήταν σοοαρά άρρωστος κα πνγμένος στα χρέη, κατάφερνε μες στην αίθουσα του θεάτρου να είνα εύθυμος κα να ξεχνάε τα προόλήματά του.

6 Αρστερά: Ο Εμάνουελ Σκάνεντερ, ο πολυτάλαντος λμπρετίστας που συνεργάστηκε με τον Μότσαρτ στο Μαγκό Αυλό. εργάζετα ως ανεξάρτητος μουσκός στη Βένη, ο Μότσαρτ ήταν περζήτητος, τόσο ως δάσκαλος πάνου όσο κα ως ερμηνευτής. Μεταξύ των μαθητών του ήταν κα ο Α ΥΥλος Τόμας Α τγουντ, που έγνε αργότερα οργανίστας του καθεδρκού ναού του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο. Ως ερμηνευτής, ο Μότσαρτ συνέθεσε τα περσσότερα κοντσέρτα του γα πάνο γα να τα εκτελεί ο ίδος σε επχορηγούμενες συναυλίες. Α νάμεσα στο Δεκέμσρο του 1785 κα το Μάρτο του 178~ ενώ ετοίμαζε τους Γάμους του Φίγκαρο, συνέθεσε αυτό το Κοντσέρτο σε Λα μείζονα, καθώς κα δυο ομοεδή έργα, τα Κοντσέρτα γα πάνο αρ. 22 σε Μ ύφεση μείζονα, Κ482, κα αρ. 24 σε Ντο ελάσσονα, Κ491. Κοντσέρτο γα Πάνο αρ.20 σε Ρε ελάσσονα, Κ466 Allegro [5] Romance [6] Rondo: Allegro assai [7] 54/4 Εσαγωγή από την όπερα ''Ο Μαγκός Αυλός", Κ620 [1] Ο Μαγκός Αυλός, η προτελευταία όπερα του Μότσαρτ, γράφτηκε το Εκείνο τον καρό είχε πολλά χρέη, η γυναίκα του ήταν ή έγκυος ή άρρωστη, ενώ η δκή του υγεία επδενωνόταν δαρκώς. Παρ' όλα αυτά, δεν είχε χάσε την έμπνευσή του. Εκείνη τη χρονά, συνέθεσε δυο κανούρες όπερες, τη Μεγαλοψυχία του Τίτου, που γράφτηκε {ε τον παραδοσακό τρόπο της ταλκής "όπερα σέρα" (μελοδράματος) κα το Μαγκό Αυλό. Σ' αυτή, λflπρετίστας 1jταν ο Εμάνουελ Σκάνεντερ κα η συνεργασία μαζί του φαίνετα πως έφταξε το κέφ του κατασεσλημένου συνθέτη. Η όπερα πρωτοπαρουσάστηκε στη Βένη, στς 30 Σεπτεμσρίου 179 σημείωσε μεγάλη επτυχία, κ ο μεγάλος αντίπαλος του Μότσα.ρτ, ο συνθέτης της αυλής Α ντόνο Σαλέρ, έσπευσε να χεροκροτήσε μαζί με τους υπόλοπους θεατές. Κοντσέρτο γα Πάνο αρ.23 σε Λα μείζονα, Κ488 Allegro [2] Adagio [3] Allegro assai [4] Όταν έφυγε από την υπηρεσία του αρχεπσκόπου του Σάλ τσflπoυργκ κ άρχσε να Α υτό το κοντσέρτο σε Ρε ελάσσονα ολοκληρώθηκε το Φεσρουάρο του 1785, δηλαδή περίπου ένα χρόνο πρν από το Κοντσέρτο αρ. 23. Κατά τη γνωστή συνήθεά του, ο Μότσαρτ το συνέθεσε παράλληλα με ένα άλλο κοντσέρτο γα πάνο, το αρ. 21 σε Ντο μείζονα (Κ467). Ο πατέρας του, Λ έοπολ ντ, έγραψε στην αδελφή του συνθέτη Νάνερλ, περγράφοντας τη συναυλία στην οποία πρωτοπα.ρουσίασε ο Μότσαρτ το κοντσέρτο του σε Ρε ελάσσονα: "Ήταν μα καταπληκτκή συναυλία" της έλεγε. ήταν θαυμάσα, 'Ή ορχήστρα το κανούρο κοντσέρτο του Βόλφγκανγκ υπέροχο, ενώ ο αντγραφέας δεν είχε προλάαε ακόμα να το αντγράψε όταν φτάσαμε, με αποτέλεσμα να μη σρε χρόνο γα πρόσα του rondo ο αδελφός σου': Αυτό το περστατκό είνα ενδεκτκό της ταχύτητας με την οποία δούλευε συχνά ο Μότσαρτ.

7 , Ll~'...,1 = " _ ~~VG~n εk~~~~ ADAGIO από το Κοντσέρτο γα Πάνο αρ. 23 σε Λα μείζονα, Κ488 / 1... ~.."'..:.. ~ i Em i, ~. ~.. Ρ " """ ~ υ..... _ο..... u "' U ~ 1 ' ~ 1 Β CB Β Ε G G Α Ρ# Α G Ε F# C mp Ε Ε Ε Ε Ε D# D# Ε G Α Α " I~... υ.0.. a ', ο.. ί'" r r / ~ ~ ~, "" 4 ~ ',.... ' U ~.. Ε '. Β rn D# Ε D# Β a a a a ο ' ο.0. ' "' ~ '" 11 b::::' C D C CD Ε D C Ε Ε F# Ρ# r 1"....ο Α# 2 1 G 1 G r ~ a a. Β 1 1 G 1 G r / bγ'_.. ~... '",... ',., ~ '" a.,... ",... ' : "'.... U ~.... Β Α G # Α G# Α G F# Ε D# C Β Α G# G F G F F F C # C D# D# Ε Ε Ε Ε Α Α Α Α ',..,... ',. L τ r r r

8 / Τ..".../ h... " ~ j,j. 11, T'... J...:.. ;. ~ ". 1 ~r ~ ~ Ε,'8.. F Α C F Α C F#E G F# Ε G f L li.... Α.....,. _, Β Β Β Β.... v..... 'If Ε Ε..,, / ~ f1 j,j. 1~. ~. i.. _. ~~, '" r ::==:::======::: ~ <.. ~.. U F# Ε D# Ε Ρ# Β Β Α G F# G Α f Ε Ρ# G G Α Α.. ".... J./ / ~ ~ Β i i r _. r..fi' '", :' T' ""' J r ~ D# G F# Ε D# Ε F# Β Α : f Β Ε Bb Α G# Α F Ε, _..,

9 .. /,., ~ 19 ~.. {.. L.. L. J. / ~... L... 1,v... ~ / ~ r "".. '"... 1 m; i Β!.. Β G Α F# Ε Β G F# Ε Th D C# C Β Β mp ;3 4 4 D# Β Ε C Α Β Ε Ε Ε Ε F# Ε D# D# # r r r r " ' ~ '":' ' 18 L,., j.j /f' ~.. 1. ~.....,. '. 8 11, "" L"'"..... ~ Β Β G F# Ε Ε Th ThD C # C C Β Β Β Β Β Β Β G F# Ε _ Ε Ε Ε Ε Ρ# Ε D# D# Ε Ε Ε Ε ;. '"... ' J... '"': "... "" 8 8 J r r r r r r / ; ~ r ~ν "" ~.., 8.., 8 '""" 8 ~ 1.l Ε D D D D Ε C Β D D C Β Α C Ε G Β ; ~ ~ 8. _ 8, '" "'""' F# F# F# Ρ# C C # C ".... '"': '"': ' G G Β Β C~ 8. 8 i l ' '

10 D Gm D 113[1. 1m 1m / ~ 28 " _. ~... r h_ r_.. iii iii VI"'" ej oil U.. L.:.: 8 J, 1 "' ' / / I,ν...,.. όf D Β Α D Ρ# Α D Α C Bb D GBbD Bb G# Α D D D D D D D D D D D D D D όf L /"'( /"'( /"'( /"'( /"'( " ~ r "" r r r r r r D 1m == 31 >~.... h...l "'..,. h...l... h...l /, U D C# G BbG D G BbG D G BbG D dim D b:~th Th D Ρ# Α D G Bb D Ρ# Α D G. ~Bb ~ b..,... J,... "'" "'" r 1.,.. όf 8. όf ΓJ8 " i ΡΡ ΟΔΗΓΟΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ Ένα εύκολο στην ερμηνεία θέμα από το CD: Θέση [3] Αν συμβουλευτείτε τς οδηγίες στη σελίδα ν του Αξία φθόγγου: ~ =V s ~ = 1/4 jj =/Ζ j = 1 d= 2 0= 4 10υ τεύχους της σεράς, θα μπορέσετε να παίξετε τς Παύση: ~ =% : = 1/4 7 = 1/2 ~ = 1 = = 2 = παύση ολοκλήρου μελωδίες της παρττούρας ακόμα κ αν δεν έχετε μουσκές γνώσες. Κάθε νότα σημεώνετα με το όνο μα της (αν παίζετε πάνο κοτάξτε παρακάτω γα τς θέσες τους στα πλήκτρα). Ο αρθμοί δείχνουν τς θέσες των δαχτύλων αρχίζοντας από το 1 (αντίχερας). Δ & V (τόξα) δείχνουν τα σημεία στα οποία έχε συντομευτεί η μουσκή. Το χρονκό σήμα στην αρχή του πενταγράμμο' δείχνε τον αρθμό των χρόνων ανά μέτρο. ~!limi!imj~ Παρεστγμένη νότα (J.): εππλέον το ήμσυ της κανονκής χρονκίς αξίας ρρ = πολύ σγά mj' = μετρίως δυνατά Ρ = σγά f = δυνατί mp = μετρίως σγά ff = πολύ δυνατά > = περσσότε...οο τσνσμiν νότα ':' = κορόνα ===== (cresc.) = αύξηm της ένταmς Παίξτε όλες τς Φα ως Φα δίεση, εκτός αν ΠΡΟ]γείτα αναίρεσl. 0 χρόνος είνα 6/8: μετρlοτε έξ όγδοα ανά μέτρο. Τα μ"φ όγδοα στο μέτρο 5 δεν έχουν γραπτ χρονκl αξία κα πρέπε να παίζοντα με ταχύτητα. ~ (1) συνενώνε νότες σε μα φράση (σύζευξ η προσωδίας), ή (2) ενώνε νότες συνώνυ μες (σύζευξ δαρκείας), κα σε αυτί την περίπτωση χτυπάμε μόνο την πρώτη νότα κα αφ1νουμε τς άλλες απλώς να δ αρκέσουν. ===== (Οίl1.) = ελάττωση της έντασης ΠΑΝΟ ΕΓΧΟΡΔΑ ΞΥΛΝΑΠΝΕΥΣΤΑ ΚΘΑΡΑ Δ ύσκολο Δύσκολο Δύσκολο Μέ τρο

11 ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΝΤΣΕΡΤΑ Η εσαγωγή μας από τς μεγαλύτερες όπερες του Μότσαρτ, του Μαγκού Αυλού, δείχνε το έμφυτο χάρσμα του συνθέτη Ύα αλλαγές τόνων, ενώ τα κοντσέρτα του γα πάνο αποκαλύπτουν πόσο αποτελεσματκά μπορούσε να δημουργήσε εκπληκτκά επδέξες μετατροπίες. 1 ΕΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΟΠΕΡΑ Ό ΜΑΓΚΟΣ ΑΥΛΟΣ" Κ620 [1] Αρστερά: Ο ΜaΥκ6ς Αυλ6ς έχε εμπνεύσε αμέτρητα υπέροχα σκηνκά, όπως αυτό εδώ, από τς αρχές του 190υ αώνα, που πρωτοπαρουσάζε τη Βασίλσσα της Νύχτας. Ο ρόλος γράφτηκε αρχκά γα τη Γοζέφα Βέμπερ, μα από τς κουνάδες του Μότσαρτ. Με τα κρτήρα του 180υ αώνα, αυτή η εσαγωγή γράφτηκε γα μα σχετκά μεγάλη ορχήστρα, συμπερλαμβανομένων τρών τρομπονών. Το εναρκτήρο Adagio είνα αργό κα μεγαλόπρεπο, με δυνατές συγχορδίες που δίνουν έμφαση στς επβλητκές, τελετουργκές σκηνές της όπερας. Το κεντρκό A//egro τμτ'μα βασίζετα σχεδόν ολοκληρωτκά σε μα γοργή, μκρή φράση. Αυτή την εσάγουν τα βολά. Ακολούθως εναλλάσσετα σε ύφος φούγκας ανάμεσα στα έγχορδα κα τα φαγκότα, δημουργώντας τς προϋποθέσες γα μα πλήρη ορχηστρκή ανάπτυξη. Η μουσκή δακόπτετα από άλλο ένα Adagio μέρος, που αποτελείτα από τρία σύνολα τρών συγχορδών στα ξύλνα κα τα χάλκνα πνευστά, που συμβολίζουν ξανά τη μασονκή εροτελεστία. Το τμήμα της ανάπτυξης, που παίρνε το σύνθημα από εκείνη την ίδα σύντομη δαπεραστκή φράση, περέχε επίσης μερκές χαρακτηρστκές αλλαγές τόνων του Μότσαρτ, προτού επστρέψε σε μα γενκή επανάληψη ή ανακεφαλαίωση κα μετά σε ένα πνευματώδες φνάλε.

12 ~,. L 1.?!~ovXEvrαs f'!.)!!jjjκ1l 2 ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΓΑ ΠΑΝΟ ΑΡ.23 ΣΕ ΛΑ ΜΕΖΟΝΑ, Κ488 Ύστερα από μα επανάληψη του εναρκτήρου τμήματος, υπάρχε μία coda (ουρά), που αρχίζε με μοναχκές νότες του πάνου να αντηχούν στο φόντο μας pizzicao συνοδείας των εγχόρδων κα τελεώνε με μκρές φράσες από επαναλαμβανόμενες νότες κα μα mώση που σβήνε Είνα πάλ το σόλο πάνο που μας εσάγε στο A//egro assai [4], μ ' έναν από τους ζωηρότερους σκοπούς του Μότσαρτ. Γ ρήγορα αναλαμβάνε η ορχήστρα με ένα παρατεταμένο μέρος, όπου κλαρνέτα κα φαγκότα παραδίδοντα σε μερκές απολαυστκές ανοδκές κλίμακες. Μετά ξαναπαίρνε τα ηνία ο σολίστ γα ένα δεύτερο, εξίσου φωτενό κα ξέγνοαστο θέμα, που ακολου θείτα από κλίμακες κα συγκοπτόμενες συγχορδίες κ ολοκληρώνετα με μα χαρακτηρστκή τρίλα. Μα πληθώρα νέων θεμάτων, που εναλλάσσοντα ανάμεσα στς μείζονες κα τς ελάσσονες τονκότητες κα σε πο σπνθηροβόλες σόλο κλίμακες κα συγκοπτόμενες συγχορδίες, δατηρούν το ρυθμό αυτού του εύθυμου μέρους μέχρ το φνάλε. Αρστερά: Μα λθογραφία με τίτλο "Το Θεωρείο", αντγραφή από έναν πίνακα του Ζαν Μσέλ Μορό. Δείχνε τη σημασία της όπερας στην κονωνκή ζωή, καθώς κα το γεγονός ότ προσέλκυε πολλούς δαφορετκούς τύπους ανθρώπων. Το κοντσέρτο, από τα πο εύθυμα κα χαρτωμένα που συνέθεσε ο Μότσαρτ, έχε ανάλαφρη παρττούρα, χωρίς τρομπέτες ή τύμπανα. Ωστόσο, η σύνθεσή του γα τα ξύλνα πνευστά, συμπερλαμβανομένων κα των κλαρνέτων (όργανο νεοφερμένο στς ορχήστρες της εποχής) έχε δαίτερο βάθος καθ ' όλη την ανάπτυξη. Το πρώτο μέρος, A//egro [2], ανοίγε με μα ρέουσα, λυρκή μελωδία, που ερμηνεύετα αρχκά από τα βολά κ ύστερα από τα ξύλνα πνευστά ένας σκοπός που θα μπορούσε να προέρχετα κατευθείαν από τους Γάμους του Φίγκaρο. Ένα μέρος γα πλήρη ορχήστρα οδηγεί μετά στο δεύτερο θέμα, πάλ στα βολά κα τα ξύλνα πνευστά. Κ αυτό έχε την τραγουδστκή ποότητα μας άρας, με απλές πλην όμως αλησμόνητες αρμονίες. Στο τέλος αυτού του εναρκτήρου τμήματος κα σύμφωνα με την παράδοση ενός γνήσου κοντσέρτου, κάνε την είσοδό του ο σολίστ, χρωματίζοντας την επανάληψη της μελωδίας με κλίμακες κα φορτούρες. Η αναγγελία στα έγχορδα ενός κανούρου κα πο σοβαρού θέματος, στην έναρξη του τμήματος ανάmυξης, είνα πο ανορθόδοξη. Το υπόλοπο μέρος αυτού του τμήματος αποτελεί ένα δάλογο ανάμεσα στο σολίστ κα την ορχήστρα, βασσμένο σε αυτό το νέο θέμα. Μα σύντομη χρωματκή κλίμακα του πάνου οδηγεί στην ανακεφαλαίωση, με τη συνήθη καντέντσα. Ρέων ρυθμός ο σολίστ οδηγεί στο δεύτερο μέρος, Adagio [3], με μα όμορφη αλλά αρκετά μελαγχολκή μελωδία, στο ύφος μας Στσλάνα, με τον απαλό ρέοντα ρυθμό των έξ χτύπων ανά μέτρο. Βολά κα ξύλνα πνευστά αναλαμβάνουν αυτή τη δυσκολοξέχαστη μελωδία κα την επεκτείνουν. Τα ξύλνα πνευστά οδηγούν μετά σε ένα κεντρκό τμήμα, στην αντθετκή μείζονα τονκότητα, με τη μουσκή να ακούγετα πάνω από μα κυματστή συνοδεία του κλαρνέτου. Δεξά: Ο Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ, ένας Γάλλος σύγχρονος του Μότσαρτ, ζωγράφσε πολλές παθασμένες ερωτκές σκηνές της αρστοκρατίας, ώσπου η Γαλλκή Επανάσταση δέκοψε την οκονομκή του υποστήρξη. Κα ο Μότσαρτ, που συνέθεσε κ αυτός ορσμένα δαίτερα ρομαντκά έργα, έζησε στο κατώφλ εκείνης της εποχής των μεγάλων αλλαγών. D Ποτέ δεν ξανάκουσα κάποον να παίζε με τόση ευφυία κα χάρη. 1> Ο Μούτσο Κλεμέ ντ, συνθέτης, πανίστας κα κατασκευασηiς πάνων, μ ετά τη συ νάντησή του με τον Μότσαρτ, το 178.

13 ..... Η ΜΑΓΕΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΚΗΣ Φέρνοντας επανάσταση στο κοντσέρτο γα πάνο Τα τελευταία κοντσέρτα του Μότσαρτ γα πάνο καθώς κα~ ο τελευταίες συμφωνίες του έφεραν επανάσταση στη συμφωνκ] μουσκή του.180υ αώνα. Πράγματ, πολλά απ' αυτά τα κοντσέρτα είνα εξίσου ουσώδη με τς τελευταίες μεγάλες συμφωνίες του, δίνοντας νέες δαστάσες στην τεχνκή των κλαοέ κ. εξερευνώντας ένα εκπληκτκά ευρύ φάσμα έκφρασης κα δαθέσεων. Υπάρχε η δραματκή δύναμη που θυμίζε ΜπετόΌεν στο Κοντσέρτο αρ. 20 σε Ρε ελάσσονα, Κ466, κα στο αρ. 24 σε Ντο μείζονα, Κ491, η αθέρα ομορφά του αργού μέρους του Κοντσέρτου αρ. 21 σε Ντο μείζονα, Κ467 (.uουσκό θέμα της τανίας Ελοίρα ΜC.ντγκαν), η τελετουργκή μεγαλοπρέπεα του Κοντσέρτου αρ. 25 σε Ντο μείζονα, Κ503, κα τέλος η δάφανη γοητεία του Κοντσέρτου αρ. 27 σε Σ ύφεση μείζονα, Κ595. Ο άθλος του Μότσαρτ είνα ακόμα πο αξοθαύμαστος αν σκεφτοψε ότ συνέθεσε τα περσσότερα σχ' αυτά τα έργα με οασύνη, μόνο κα μόνο γα να τα ερμηνεύσε σε κάποα συγκεκρμένη συναυλία κα να συυκεντρουσε τα χρήματα που απελπσμενα χρεαζόταν.. 3 ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΓΑ ΠΑΝΟ ΑΡ. 20 ΣΕ ΡΕ EΛAΣΣONA~ Κ466 Πάνω: Αυτό το εκονογραφημένο α ντίγραφο της παρττούρας του Ντον ΤζοΒάν φανερώνε πόσο δημοφλής είχε γίνε αυτή η όπερα σε ολόκληρη την Ευρώπη. ο Μότσαρτ αφήνε τη σαν πνχτός ψίθυρος. μουσκή να σβήσε Σε γενκές γραμμές, το κοντσέρτο αυτό είνα έντονο κα δραματκό στον ίδο βαθμό που ήταν φωτενό κα ξεκούραστο το κον. τσέρτο σε Λα μείζονα. Γ' αυτές τς δότητές του το θαύμαζε τόσο ο Μπετόβεν. Τα περσσότερα κοντσέρτα αρχίζουν με μα φορτούρα ή μα δαυγή μελωδία. Αντίθετα, αυτό το πρώτο μέρος, A//egro [5], εσάγετα απαλά κ όμως ανήσυχα στα έγχορδα, με συγκοπτόμενες συγχορδίες (σαν κάποον που πασχίζε να πάρε ανάσα) κα μκρές ανοδκές φράσες που ορίζουν ένα πρώτο θέμα. Αυτό το αναλαμβάνε ολόκληρη η ορχήστρα. Ένα δεύτερο θέμα από επίμονες συγχορδίες στα όμποε κα τα φαγκότα, με μα απαντητκή φράση του φλάουτου, έχε πο λυπητερή δάθεση. Σύντομα, ωστόσο, επστρέφε η ορχήστρα γα να δώσε ώθηση σπ μουσκή. Η είσοδος του σολίστ φέρνε μαζί δυο νέα θέματα, πάλ πο θλμμένα. Το σόλο πάνο οδηγεί στο κεντρκό τμήμα ανάπτυξης, με τη μελωδία να εναλλάσσετα ανάμεσα σε μείζονες κα ελάσσονες τονκότητες, ώσπου ο σολίστ επστρέφε το μέρος στην ανακεφαλαίωση, με μα δυνατή, ανοδκή φράση από έξ νότες. Μετά την καντέντσα, αντί να ολοκληρώσε με πλήρη ορχήστρα, Στοχαστκή μελωδία Η Ρομάντζaτου δεύτερου μέρους (6) είνα κυρίως μα παρατεταμένη, ήρεμα στοχαστκή μελωδία στη μείζονα δάταξη, που τη μοράζοντα ο σολίστ κα η ορχήστρα. Ένα πο θυελλώδες μέσο τμήμα μάς υπενθυμίζε τον παθασμένο χαρακτήρα του κοντσέρτου, προτού επστρέψε η εναρκτήρα μελωδία. Το μέρος τελεώνε εξαρετκά ήσυχα, με φράσες της μας νότας στο σόλο πάνο, συνοδευόμενες από ένα ρυθμκό ακομπαναμέντο των εγχόρδων. Η πανστκή εσαγωγή του φνάλε, Rondo: A//egro assai[7], αρχίζε με ένα συγκοπτόμενο ρυθμό, προτού καταδυθεί ξανά σε μα πο ταραγμένη δάθεση. Χωρίς να καταλαγάσε πολύ ο ρυθμός, δευτερεύοντα θέματα κα φράσες εναλλάσσοντα ανάμεσα στο πάνο κα την ορχήστρα ως τη στγμή της καντέντσας του σολίστ. Στο τέλος της, ο Μότσαρτ επτρέπε ξαφνκά στα σύννεφα να δαλυθούν γα να ακτνοβολήσε ο λαμπρός ήλος. Η μουσκή μετακνείτα τώρα από τη σκοτενή Ρε ελάσσονα στη φωτενή Ρε μείζονα, ενώ καλέσματα των κόρνων κα των τρομπετών στο φόντο μας τελευταίας πανστκής αναταραχής οδηγούν αυτό το μεγαλεώδες κοντσέρτο στην κατάληξή του.

14 ΚΟΥΑΡΤΕΤΑ ΕΓΧΟΡΔΩΝ ΑΡ 14 ΣΕ ΣΟΛ ΜΕΖΟΝΑ ΚΑ ΑΡ. 15 ΣΕ ΡΕ ΕΛΑΣΣΟΝΑ Σ' αυτά τα έρύα, ο Μότσαρτ συνεχίζε τα σήματα του Χάντν, ωθώντας το κουαρτέτο εγχόρδων σε νέα εκφραστκά ύψη. ο 1785, ο Μότσαρτ εξέδωσε έξ κουαρτέτα εγχόρδων τα οποία Τ αφέρωνε στον Χάντν. Ο τελευταίος είχε στην πραγματκότητα επνοήσε τη μορφή κα το ύφος του κουαρτέτου εγχόρδων (δυο βολά, μα βόλα κ ένα βολοντσέλο), θεωρώντας το το τέλεο μέσο γα τς αγνότερες κα δακρτκότερες μουσκές σκέψες. Σ' αυτά τα αφερωμένα στον Χάντν κουαρτέτα, ο Μότσαρτ απέδεξε κα πάλ ότ είνα τεχνίτης του είδους, αφού συγκαταλέγοντα ανάμεσα στα καλύτερα έργα του. Το πρώτο της σεράς είνα το Κουαρτέτο αρ. 14 σε 2.0λ μείζονα, Κ387 Τα εσαγωγκά κόλας μέτρα του πρώτου μέρους που δομούν ένα δυνατό, αυτοπεποίθηση θέμα, γεμάτο υπέροχα εξσορροπημένο ανάμεσα στα τέσσερα όργανααποκαλύπτουν με πόση σοβαρότητα προσέγγσε ο Μότσαρτ αυτό το συγκεκρμένο έργο. Το υπόλοπο μέρος πλημμυρίζε από την ίδα νεοαποκτημένη αυτοπεποίθηση. Το μενουέτο που ακολουθεί μας παρουσάζε μα από τς πο χαρακτηρστκές εμπνεύσες του Μότσαρτ ανοδκές χρωματκές κλίμακες όπου η κάθε νότα παίζετα εναλλάξ σγανά (piano) κα δυνατά (fore), δημουργώντας ένα εντυπωσακό αποτέλεσμα. Το κεντρκό "τρίο" τμήμα είνα ένα αυστηρό ντερλούδο σε Σολ ελάσσονα ένα πολύ σημαντκό κλεδί γα τον Μότσαρτ. Ωστόσο, είνα το Φνάλε (Molo allegro) που πραγματκά αναδεκνύε τον Μότσαρτ σε εμπνευσμένο συνθέτη κουαρτέτων. Αυτό το μέρος υφαίνε αρκετά. θέματα σ' ένα λαμπερό μουσκό καμβά κ είνα ένας προάγγελος του ύφους κα της φόρμας του τελευταίου μέρους της μεγαλεώδους συμφωνίας "του Δός'~ Αντφατκές δαθέσες Το δεύτερο αυτών των Κουαρτέτων, το αρ. 15 σε Ρε ελάσσονα, Κ421, δαθέτε μία από εκείνες τς δραματκές αλλαγές δά Αεοης ανάμεσα σε συγγενή έργα, που χαρακτηρίζουν τη μεγαλοφυα του Μότσαρτ. Το εσαγωγκό Allegro moderao είνα σκοτενό κα απασόδοξο, μ' ένα λυπητερό δεύτερο θέμα. Το Andane που ακολουθεί έχε τρυφερό ύφος, ενώ τo ~ μενουέτο είνα ένα δυναμκό μέρος με απόηχους κανονο60 λσμών (ένα είδος μουσκής στρατωτκής εφόδου). Το Φνάλε αποτελείτα από μα σερά παρciλλ.αγών 6ασσμένων σ' ένα αχνά πονεμένο χορευτκό θέμα, καταλήγοντας αποφασστκά στο κύρο κλεδί του κουαρτέτου, τη Ρε ελάσσονα. Πάνω: 'Ή πρώτη αγάπη του Μότσαρτ" ττλοφορείτα αυτή η δημοφλής καρτποστάλ, που απεκονίζε την ΑλοΤσα Βέμπερ, την καλή σοπράνο που έγνε τελκά κουνάδα του συνθέτη. ΠΡΟΤΕΝΟΜΕΝΑ ΕΡΓΑ Κουαρτέτα Εγχόρδων σε Σ ύφεση μείζονα, "Το Κυνήγ", Κ458 σε Ντο μείζονα, 'Ή Παραφωνία", Κ465 Αυτά είνα δυο ακόμα από τα κουαρτέτα εγχόρδων της σεράς που αφέρωσε ο Μότσαρτ στον αγαπημένο του φίλο Χάντν.. Το Κουαρτέτο σε Σ ύφεση μείζονα παίρνε το όνομά του (Το Κυνήγ) από την εσαγωγή του πρώτου μέρους, ένα εύθυμο μκρό θέμα που φέρνε στο νου τον καλπασμό αλόγου. Το υπόλοπο κουαρτέτο είνα επίσης πλημμυρσμένο μ' αυτή τη χαρούμενη, δροσερή δάθεση. Ο τίτλος Παραφωνία που δίνετα στο Κουαρτέτο σε Ντο μείζονα το τελευταίο της σεράς είνα επίσης εμπνευσμένος από την εσαγωγή του. Σ' αυτή την περίπτωση, πρόκετα γα μα αργή έναρξη, με κάποες εκκεντρκές, δηλαδή "παράφωνες", αρμονίες. Αυτό το κουαρτέτο έχε έναν πο δυναμκό κα έντονο χαρακτήρα απ' ό,τ το πρόσχαρο Κυνήγ

15 Ο Α ΥΛΟΣΤΟΥ ΠΑΝΟΣ ύμφωνα με την ελληνκή μυθολογία, ο Παν, ο θεός των λσαδών, Σ. των δααjjν κα των σοσκών, κυνηγούσε τη νύμφη Σύργγα στς σαλτώδες όχθες του Ποταμού Λάδωνα, όπου μα προστατευτκή θεότητα τη μεταμόρφωσε σε καλαμά. Ανήμπορος να ξεχωρίσε πο από τα καλάμα ήταν η Σύργγα, ο Παν μάζεψε μερκά, από τα οποία κατασκεύασε μα σερά αυλών. Ύστερα άρχσε να Τηονότα Ο αυλοί του Πανός έχουν συχνά μα λοξή εγκοπή στα στόμά τους, ώστε να παίζοντα πο εύκολα. ISBN Χ παίζε μ' αυτούς μουσκή, σαν παρηγορά γα το χαμό της αγαπημένης του. Το αποτέλεσμα αυτού του γοητευτκού μύθου είνα ο αυλός του Πανός. Το όργανο είνα μα απλή κατασκευή μα ομάδα κατακόρυφων αυλών, που ο καθένας τους σγάζε μόνο μία νότα. Συνήθως α σερά ξεχωρστών αυλών δένοντα μεταξύ τους, παρ' όλο που αυλοί του Πανός φτάχνοντα κ από ένα μόνο κομμάτ ξύλου, πηλού ή πέτρας. Σε κάποα πο σί.rγxρoνα μοντέλα χρησμοποείτα μέταλλο ή πλαστκό. Ο αυλοί του Πανός έχουν συνήθως σχήμα "σχεδίας", καθώς ο αυλοί ενώνοντα κα δένοντα μαζί σε μία επίπεδη κατασκευή. Ωστόσο, υπάρχουν κα δπλές σύργγες αυλοί τοποθετημένο σε δύο σερές, όπως κα αυλοί που απαρτίζουν μα δεσμίδα Κανένας από τους αυλούς δε δαθέτε τρύπες γα τα δάχτυλα Ο αυλοί του Πανός συναντώντα σε όλες τς ηπείρους του κόσμου κ. είνα γνωστοί εδώ κα τέσσερς χλάδες χρόνα. Στην αρχαία Κίνα το όργανο αυτό ήταν στενά συνδεδεμένο με την κομφουκαν 11 Η ΕΠΣΤΗΜΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ 11 ΠΩΣ ΛΕΤΟΥΡΓΕ Ο ΑΥΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΟΣ Ο ερμηνευτής φυσάε στο στόμο του σωλήνα, κάνοντας τον αέρα στο εσωτερκό να δονείτα Το μήκος του σωλήνα καθορίζε το ύψος του ήχου, κ έτσ η νότα του αυλού που έχε το μσό μήκος ενός άλλου θα ηχεί μα οκτάβα υψηλότερα. Ο αυλοί του Πανός είνα συνήθως φραγμένο δηλαδή σφραγσμένο στο κότω μέρος τους. Το κάλυμμό τους είνα είτε ένας ρόζος στο καλάμ είτε ένα κέρνο πώμα. Ένας φραγμένος αυλός παράγε μα νότα δυο φορές πο βαθά απ' ό,τ ένας ανοχτός του ίδου μήκους. Χρηαμοποώντας, λοπόν, φραγμένους αυλούς, ένα μκρό πνευστό όργανο μπορεί κάλλστα να παράγε ένα εντυπωσακό φόσμα από βαθές νότες. στκή τελετή ο κοντότερος αυλός, στο κέντρο, χώρζε τους γανγκ (αρσενκούς) τόνους από τους γν (θηλυκούς) τόνους.